kkokkolis

Star Gazer Kit, Dumpling Dynasty Μακάρι όλα τα παιδιά του κόσμου να είναι καλά και ευτυχισμένα, αν και υπάρχει ένα κακό σχετικά με τα παιδιά...

Luna fascinates omnibus.

Συγνώμη, διάβασα το λάθος σημείο

Μπορεί τα άλλα στοιχεία που ανέφερα να μην αναγνωρίζονται εύκολα, το κάδρο όμως υπάρχει. Μπορείς να επιλέξεις το μέγεθος του αντικειμένου μέσα στο κάδρο, την θέση του, τον προσανατολισμό του, την σχέση του με άλλα αντικείμενα (συχνό σε ζεύγη ή σμήνη γαλαξιών) και, φυσικά, το χρώμα του. Εκπληκτικό είναι το εξής γεγονός: Ο άνθρωπος έχει μια έμφυτη τάση να θαυμάζει (και να λατρεύει το μεγαλύτερο διάστημα της πορείας του στην γη) τον ήλιο, την σελήνη, τους πλάνητες και απλανείς αστέρες, καθώς εξελίχθηκε κάτω από αυτούς. Ακόμη τα ουράνια χρώματα, από το απέραντο γαλάζιο του άνωθεν θόλου, έως την πυρωμένη παλέτα του ηλιοβασιλέμματος. Οι αόρατοι συμπαντικοί θησαυροί που ανακάλυψαν τα τηλεσκόπια και οι αστρονομικές κάμερες ομοιάζουν όμως με ένα άλλο ουράνιο μόρφωμα, το πλουσιότερο απ' όλα σε φόρμα και χρώμα, το δυναμικότερο και δραματικότερο στοιχείο του μεγαλειώδους σκηνικού του στερεώματος. Ποιό είναι αυτό; Ποιό άλλο από τα σύννεφα, τις νεφέλες που έδωσαν το όνομά τους στα νεφελώματα και τους γαλαξίες (μέχρι την ανακάλυψη του Hubble για την πραγματική τους φύση). Όπως ο ανθρώπινος νους έλκεται από την ασαφή πνευματικότητα αυτών των ζωτικών υδρατμών και την διαρκή αλλαγή των μορφών που ευνοεί τα παρειδώλια, την ρέμβη και τον εικονικό συμβολισμό, είναι και προετοιμασμένος εξελικτικά αλλά και εκπαιδευμένος πολιτισμικά να συλλάβει τις εικαστικές αξίες των πλανητικών, διαχύτων και σπειροειδών νεφελωμάτων. Αρκεί ένας προικισμένος και άξιος φωτογράφος να τις μεταγλωττίσει με τέχνη στον αναλογικό ή ψηφιακό καμβά. Όσο για τον Τσαρούχη δεν θα μιλήσω. Τα λέει μόνος του.

Νεφέλωμα του Ωρίωνα - Μ42 (Ηa), Αντώνιος Ροσσολάτος, 2011

I am like a slip of comet, Gerard Manley Hopkins, 1844-1889 - I am like a slip of comet, Scarce worth discovery, in some corner seen Bridging the slender difference of two stars, Come out of space, or suddenly engender'd By heady elements, for no man knows ; But when she sights the sun she grows and sizes And spins her skirts out, while her central star Shakes its cocooning mists ; and so she comes To fields of light ; millions of travelling rays Pierce her ; she hangs upon the flame-cased sun, And sucks the light as full as Gideons's fleece : But then her tether calls her ; she falls off, And as she dwindles shreds her smock of gold Between the sistering planets, till she comes To single Saturn, last and solitary ; And then she goes out into the cavernous dark. So I go out : my little sweet is done : I have drawn heat from this contagious sun : To not ungentle death now forth I run.

Οι εικαστικές τέχνες δεν ασχολούνται μόνο με το χρώμα (κάποιες από αυτές μάλιστα το αγνοούν, όπως η γλυπτική, η ασπρόμαυρη φωτογραφία και ο ασπρόμαυρος κινηματογράφος). Ασχολούνται και με την μορφή (συνήθως αναφέρεται με το αντιμεταθετικό αντιδάνειο "φόρμα"), την διαχείριση του φωτός και την σχέση (κυρίως την τοποθέτηση του αντικειμένου στο φόντο και το κάδρο). Επίσης με το μήνυμα και την αντίδραση. Και άλλα. Όλα αυτά υπάρχουν στις φωτογραφίες του τύπου "επίγειο αντικείμενο ή τοπίο με φόντο τον έναστρο ουρανό" που μας προσφέρουν ο Tafreshi, ο Αγιομαμίτης και από τους θαμώνες του Astrovox ο Βασίλης (ο μετριαστής), ο Χρήστος (Ammonite) και ο Σταυράκης (Χίος) κυρίως. Παρ' όλα αυτά, ορισμένες κλασσικές αστροφωτογραφίες μου δίνουν την ίδια καλλιτεχνική εντύπωση, ασχέτως χρώματος. Η τελευταία αστροφωτογραφία που με μάγεψε ήταν το μονόχρωμο M42 του Ροσσολάτου. Υπάρχει λοιπόν και κάτι άλλο πέρα από το χρώμα. Υποθέτω πως στην εν λόγω φωτογραφία ξεμυάλιζε η εκπληκτική φόρμα αλλά και η διάχυση της φωτεινότητος. Το μήνυμα όμως πως μπορεί να εκπεμφθεί σε μία μεγεθυμένη απεικόνιση της Ανδρομέδας; Είμαι σίγουρος πως μπορεί, αλλά πως; Για να εκφράσω διαφορετικά την εκτίμησή μου -που δεν είναι οριστική- η αστροφωτογραφία είναι πάντοτε μια ελεύθερη τέχνη και αρκετές φορές μια καλή τέχνη. Μια που ο Θέμης κάλεσε ειδικούς και αυτοί δεν αρκεί να προέρχονται από τον χώρο της αστροφωτογραφίας, ας ακούσουμε και έναν μεγάλο της τέχνης: "ο αποκαλυπτικός και αληθινός, προκαλεί το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, με τα λόγια του για την προσπάθεια του κάθε ζωγράφου να συσχετίσει το φόντο με τη φιγούρα."

Διόρθωση, ώστε να μην πάρω κανέναν στον λαιμό μου. Το μητρικό σύστημα είναι 50mm όλο μαζί, ήτοι 36mm ο χαζοπροσαρμογέας 1.25'' ή 2.00'' και 1.4mm ο δακτύλιος που βιδώνει επάνω στον εστιαστή. Αυτός όμως θα αντικατασταθεί από τον αντίστοιχο της TS, ο χαζοπροσαρμογέας μπορεί να αντικατασταθεί από τον σχεδόν ισομήκη της TS (με τις 3 βίδες) και εντέλει θα περισσεύουν τα 20mm του τροχού και τα 7.5mm του male2male δακτυλίου 2.00''. Αλλά ο δακτύλιος της TS είναι 12mm (κέρδος 2mm) o προσαρμογέας 2.00'' της TS 34mm (κέρδος άλλα 2mm) και μέρος του male2male θα χωνευθεί στις βόλτες του τροχού και του προσαρμογέα φακών (ας πούμε 4.5mm) Άρα θα έχω επέκταση περίπου 19mm που σημαίνει πως οι Hyperions και ο 12 T4 θα εστιάζουν ώς 2.00'' και ίσως όχι ως 1.25'', ο ES100 θα εστιάζει άνετα και για τους άλλους θα δούμε. Χωρίς τροχό και με τον Baader θα έχω περίσσεια 1.1mm και υποθέτω πως θα εστιάζουν όλα. Το πρόβλημα με τον προσαρμογέα του τροχού θα είναι πως δεν έχει μπρούτζινο δακτύλιο και ίσως οι 3 βίδες αποδειχθούν εκνευριστικές (αλλάζω συχνά φακούς ) αλλά μάλλον είναι προτιμητέος. Μα τίποτε να μην είναι τέλειο σε αυτήν την ζωή; Post Scriptum: Le bouton a été poussé...

Eclipsed Moon in the Morning, Babak Tafreshi, 2008

Έκανα την ίδια ακριβώς ερώτηση στο παρελθόν και όποιος επιθυμεί μπορεί να αναγνώσει εκείνη την συζήτηση καθώς και μία άλλη, παρεμφερή. Με απασχολούσε αν ήταν δέουσες και σχετικές οι αναρτήσεις κλασσικών αστροφωτογραφιών στο Σύμπαν της Τέχνης. Τελικά ανήρτησα ελάχιστες, με εξαίρεση αστροφωτογραφίες του τύπου "επίγειο αντικείμενο ή τοπίο με φόντο τον έναστρο ουρανό" και αυτό παρόλο που συνάντησα εκατοντάδες εκπληκτικές φωτογραφίες, αρκετές εκ των οποίων δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά στο Astrovox, από μέλη του. Θα αναλύσω αργότερα τους λόγους. Προς το παρόν αρκούμαι να πω πως δεν έχω καταλήξει σε οριστικό πόρισμα. Πιστεύω πως η αστροφωτογραφία μπορεί να είναι ή να μην είναι τέχνη. Εξαρτάται από διάφορους παράγοντες στους οποίους -με την σύγχρονη περί τέχνης αντίληψη- η εικαστική εντύπωση δεν παίζει καν τον κυρίαρχο ρόλο.

The Secret of the Stars, Oliver Wendell Holmes, 1809-1894 Is man's the only throbbing heart that hides The silent spring that feeds its whispering tides ? Speak from the caverns, mystery-breeding Earth, Tell the half-hinted story of thy birth, And calm the noisy champions who have thrown The book of types against the book of stone ! Have ye not secrets, ye refulgent spheres, No sleepless listener of the starlight hears ? In vain the sweeping equatorial pries Through every world-sown corner of the skies, To the far orb that so remotely strays Our midnight darkness is its noonday blaze ; In vain the climbing soul of creeping man Metes out the heavenly concave with a span, Tracks into space the long-lost meteor's trail, And weighs an unseen planet in the scale ; Still o'er their doubts the waneyed watchers sigh, And Science lifts her still unanswered cry : "Are all these worlds, that speed their circling flight, Dumb, vacant, soulless, - baubles of the night ? Warmed with God's smile and wafted by his breath, To weave in ceaseless round the dance of Death ? Or rolls a sphere in each expanding zone, Crowned with a life as vaired as our own ?"

Μπορούν να χρησιμοποιηθούν αλλά είναι υποδεέστερα των διοπτρικών και των Maksutov. Αυτό επειδή: 1. Οι συνήθεις στηρίξεις δεν είναι κατάλληλες. Η Dobson είναι χαμηλή και αδυνατεί να επιτύχει αρνητική ανύψωση (όπως χρειάζεται όταν βλέπεις από ένα βουνό ή ταράτσα προς ένα σημείο που βρίσκεται χαμηλότερα). Η ισημερινή έχει κατασκευαστεί για να ακολουθεί τις κινήσεις του ουρανού. Με κλασσικές υψαζιμουθιακές σπάνια πωλούνται τα Νευτώνια και ενώ μπορούν να τοποθετηθούν εκ των υστέρων η προκύπτουσα θέση του προσοφθαλμίου δεν είναι λογική καθώς είναι πλάγια αντί για ομοαξονική ως προς την παρατήρηση. 2. Τα Νευτώνια έχουν μεγάλη κεντρική παρεμπόδιση που γίνεται ενοχλητικά ορατή την ημέρα, ιδίως σε χαμηλές μεγεθύνσεις (οι οποίες είναι οι ιδανικές για επίγεια παρατήρηση). Όταν ελαττώσεις την κεντρική παρεμπόδιση μεγαλώνοντας τον εστιακό λόγο τότε το Νευτώνιο αποκτά άβολες διαστάσεις και δεν στρέφεται εύκολα προς τους στόχους, ούτε και μεταφέρεται στην εξοχή και στο βουνό από έναν πεζό. Όταν μειώσεις τον εστιακό λόγο και πάλι τα Νευτώνια παραμένουν μεγάλα και η κεντρική παρεμπόδιση ενοχλεί περισσότερο, ενώ η κόμη του κατόπτρου παραμορφώνει απαράδεκτα τα είδωλα καθώς, σε αντίθεση με την επουράνια παρατήρηση, υπάρχουν πολλά σαφή γεωμετρικά σχήματα και ευθείες των οποίων η παραμόρφωση γίνεται εύκολα αντιληπτή. Πέραν αυτών υπάρχει και η αράχνη. 3. Τα Νευτώνια είναι πιο ευαίσθητα στην μεταφορά. Το κάτοπτρο είναι λιγότερο σταθερά στερεωμένο (επειδή χρειάζεται να ευθυγραμμίζεται). Η μεταφορά τους σε ανώμαλο δρόμο απαιτεί συνεχή ευθυγράμμιση των κατόπτρων (κάτσε πουλάκι μου να ευθυγραμμίσω). 4. Τα Νευτώνια είναι περισσότερο εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες. Ο σωλήνας είναι ανοικτός και δεν μπορεί να στεγανοποιηθεί. Το κάτοπτρο γρατζουνιέται εύκολα από σκόνη που θα φυσήξει επάνω του ο άνεμος. 5. Πέραν αυτών υπάρχει το θέμα της αναστροφής ειδώλου. Δεν έχω συναντήσει μέχρι σήμερα έναν ποιοτικό αναστροφέα ειδώλου για Νευτώνιο τηλεσκόπιο, που να μην μεγαλώνει μάλιστα την μεγέθυνση. Γενικά για την επίγεια παρατήρηση βολεύει ένα μικρό διοπτρικό, μικρού εστιακού λόγου, f/5-f/6. Αν είναι και αποχρωματικό και στεγανοποιημένο ακόμη καλύτερα, αλλά για απλή ψυχαγωγική παρατήρηση δεν χρειάζεται να είναι. Η διάμετρος κυμαίνεται μεταξύ 60 και 102mm και οι μεγεθύνσεις μεταξύ 20 και 80x. Γενικώς είναι προτιμότερο να παρατηρείς σε μικρή μεγέθυνση και με ευρύ πεδίο, ειδικά αν έχεις αχρωματικό με χρωματικό σφάλμα. Μην ξεχνούμε φυσικά πως πρόκειται για παρατήρηση τοπίων και κάθε αντικείμενο είναι ευχάριστο όταν πλαισιώνεται από κάποιο φόντο, το οποίο μάλιστα δίνει αίσθηση προοπτικής καθώς είναι, περισσότερο ή λιγότερο, ανεστίαστο σε σχέση με το αντικείμενο. Όταν το αντικείμενο είναι μακρυά και πρέπει να το μεγεθύνουμε περισσότερο, την λύση δίνει ένα Maksutov, αλλά δεν είναι τόσο ευχάριστο όσο ένα διοπτρικό.

Αυτό δεν το είχα δει. Δεν προκύπτει από κάποιον τύπο. Την δίνει ο κατασκευαστής, είτε τη μετράς μόνος σου με έναν χάρακα, όταν είναι τοποθετημένη εξωτερικά, όπως συνήθως συμβαίνει και ειδικά με τους Plossl. Πρόκειται για έναν δακτύλιο που εμποδίζει το φως να περνά από τα άκρα του φακού (προκειμένου να περιοριστούν τα οπτικά σφάλματα που εκεί οργιάζουν). Όπως είναι φυσικό το field stop οριοθετεί το πραγματικό πεδίο (το True Field of View) και σχετίζεται άμεσα με αυτό.

Ακριβώς. Αλλά επειδή 0,08 και 0,15 μικρή σημασία έχουν, αν φτιάξεις κύκλους 1 και 0.5 μοιρών, καθώς και μία για τον ερευνητή σου, είσαι καλυμμένος.

Δεν είναι και τόσο συνηθισμένα τα κιάλια αυτά μεταξύ μας. Με λίγα λόγια μπορείς να δείς απ' όλα τα αντικείμενα, φθάνει να είσαι σε σκοτεινό ουρανό. Καλύτερα να τα χρησιμοποιήσεις και να μας πεις εσύ τι βλέπεις. Αυτή την εποχή δοκίμασε τον Δία και την Σελήνη φυσικά. Δες τις Πλειάδες και τις Υάδες. Το νεφέλωμα του Ωρίωνα. Την Φάτνη. Το διπλό σμήνος του Περσέα. Χρησιμοποίησε το Stellarium για να τα εντοπίσεις.

Είναι απλό: διαιρείς την εστιακή του τηλεσκοπίου με αυτήν του φακού και προκύπτει η μεγέθυνση. κατόπιν διαιρείς το φαινομενικό πεδίο (52 μοίρες) με την μεγέθυνση και προκύπτει το πραγματικό πεδίο. Υπάρχει και ακριβέστερη μέθοδος. Διαιρείς την παύση πεδίου (24.1mm στον Sirious Plossl 25mm) με την εστιακή του τηλεσκοπίου. Έτσι λαμβάνεις απ' ευθείας το αποτέλεσμα σε Radians. Για να το μετατρέψεις σε μοίρες πολλαπλασιάζεις με 57.4. Η μέθοδος αυτή δίνει 1.15 μοίρες, δηλαδή 1 μοίρα και 9 λεπτά.

Εγώ αντιλήφθηκα πως ο φίλος μας ζητά κύκλους Telrad σε διαφάνεια. 1. Θα δεις την κλίμακα του χάρτη, πόσα mm αντιστοιχούν σε 1 μοίρα. 2. Θα υπολογίσεις το πεδίο του φακού σου στο τηλεσκόπιό σου. Plossl 25mm 52 μοιρών σε Νευτώνιο 200/1200 αποδίδει 1.08 μοίρες. Αν μετρήσεις το field stop θα σου δώσω ακριβέστερη μέτρηση. 3. Μετά θα κάνεις απλή μέθοδο των τριών. Στην περίπτωσή σου τα πράγματα είναι απλά: χρειάζεσαι κύκλο 1 μοίρας, δηλαδή διαμέτρου σε mm όση προκύπτει από κλίμακος. 4. Φτιάχνεις τον κύκλο με διαβήτη σε μία διαφάνεια, ή καλύτερα τον τυπώνεις, προσέχοντας στις επιλογές εκτύπωσης του προγράμματος γραφικών (πχ IrfanView) να δηλώσεις mm και όχι pixels. Σε μεγέθυνση 100% και επίπεδη οθόνη το WYSIWYG σου επιτρέπει να μετρήσεις με ένα χάρακα πριν τυπώσεις. Για κάθε φακό και τον ερευνητή σου θα φτιάξεις διαφορετικό κύκλο.

Γαλαξίας εν πτήσει, Kavin Kowsari, 2011

Ασχέτως σχεδιασμού η χρήση των δικών μου τηλεσκοπίων καταδεικνύει πως και στους πλανήτες το μέγεθος μετράει. Η διακριτική ικανότητα σχετίζεται με την διάμετρο εξάλλου. Γενικά για πλανήτες καλό είναι να επιδιώξεις: 1. Όσο μεγαλύτερη διάμετρο γίνεται 2. Αφού εξασφαλίσεις την διάμετρο, όσο μεγαλύτερη εστιακή (και λόγο) γίνεται 3. Αφού εξασφαλίσεις την εστιακή, όσο καλύτερα προσοφθάλμια γίνεται Έχουν γίνει καυγάδες και καυγάδες για το αν είναι καλύτερο ένα αποχρωματικό από ένα Νευτώνιο για παρατήρηση πλανητών. Το ουσιαστικό ερώτημα κατά την γνώμη μου είναι: για ένα δεδομένο ποσό (ας πούμε 1000 ευρώ) τι αποχρωματικό και τι νευτώνιο μπορείς να αποκτήσεις; Τότε τα πράγματα ξεκαθαρίζουν. Το ίδιο ισχύει σε κάπως μικρότερο βαθμό και με τα Maksutov.

Γαλαξίας, Cynthia Ann Morgan, 2010 Haiku

Star Bucket, Tonia Matthews, 2003

Μετέωρα, Δημήτρης Μάλλιαρης, 2011

Μαύρος Θάνατος, Αγνώστου, 1456μχ Η επιδημία της βουβωνικής πανώλης σχετίζεται με την διάβαση του κομήτη Halley

Seeing Halley's Comet- The chance of a lifetime,Yardley, Ralph O., 1878-1961