kkokkolis

Αν θες καλό φακό 82 μοιρών δεν χρειάζεται να καταξοδευτείς: http://www.optcorp.com/product.aspx?pid=105-30-718-1511-1512-15403 90 ευρώ συν τα μεταφορικά. Θα σε εκπλήξει η ποιότητά του. Δεν έχω το συγκεκριμένο αλλά έχω και είχα τα 14, 9, 6.7 και 4.7. Διαφορετική εμπειρία από τους Hyperions, οι φακοί αυτοί μοιάζουν με τους Nagler T6.

Η ομαδική παραγγελία έγινε επειδή τότε κόστιζαν 47€ τα μεταφορικά, νομίζω. Τώρα είναι μόνο 17.5€ αλλά και πάλι κέρδος θα έχουμε. Εγώ λέω να περιμένουμε, άρχισαν τα σύγνεφα εξάλλου και τις δύο προηγούμενες χρονιές κράτησαν 8 μήνες. Επίσης μπορεί να αναλάβει ο Django μια που ήδη ξεκίνησε την επικοινωνία, ειδάλλως σε 2-3 βδομάδες ίσως ανακουφιστώ από ασφυκτικό εργασιακό φόρτο και αναλάβω ή βοηθήσω και εγώ.

Baader UHC-s & Celestron UHC/LPR είναι το ίδιο πράγμα, broadband φίλτρα, ανάλογα του Deepsky των Lumicon και Orion. Το UHC της Lumicon, όπως και το Ultrablock είναι πραγματικά narrowband. Αντιθέτως, όλα τα ΟΙΙΙ όλων των εταιρειών είναι αυθεντικά line φίλτρα. Για το C5 UHC-s.

Οι απάντηση είναι η εξής: exit pupil. Η κόρη εξόδου με τον 25mm είναι 4.1mm. Έχεις έναν μεγαλούτσικο δίσκο από τον οποίο λαμβάνεις την ακτινοβολία υποβάθρου (φωτορρύπανση + άστρα που δεν φαίνονται, περισσότερο το πρώτο). Γι' αυτό προτείνω 13mm. Με έναν φακό 12mm έχεις την ιδανική κόρη εξόδου για βαθύ ουρανό, 2mm. Ανάμεσα στα 9 και τα 15mm θα είσαι εντάξει. Αν μικρύνει και άλλο η κόρη εξόδου το σκοτείνιασμα έχει αρνητικές επιπτώσεις, εκτός από τους φωτεινούς πλανήτες. Έτσι, μην κατέβεις από φακό 6mm και για σπάνια πλανητική χρήση, 4mm. Αν πας πάντως σε ουρανό δίχως φωτορρύπανση μπορείς να ευχαριστηθείς και έναν 25mm, αλλά και έναν 35mm ακόμη. Σε άλλες περιπτώσεις στόχευσε γύρω στα 12mm. Για διοπτρικό για χαμηλές μεγεθύνσεις σε χαμηλή τιμή, εγώ προτιμώ τα ''κοντά'' (shortube) f/5, 80/400 και 102/500 από Skywatcher, Orion, Celestron. Ιδανικά για επίγεια και widefield, ανώτερα των συνηθισμένων ερευνητών. Μπορεί να τα βρεις και μεταχειρισμένα.

Καλύτερα να ξεχάσεις το 60ρι. Το Bresser του Lidl, λόγω τιμής, είναι καλούτσικο, αλλά οι φακοί του για πέταμα (κυριολεκτικά). Είναι οι χειρότεροι φακοί που έχω δει. Προτείνω να ακολουθήσεις την πεπατημένη: Baader Hyperion Zoom. Ειδάλλως έναν Hyperion 13mm. Αντί για 60-70mm μπορείς να επενδύσεις σε ένα υπερφορητό 130mm dobson, συγκεκριμμένα το SW Heritage 5.1 Flextube. Οι φακοί του μέτριοι πάντως.

Αφού μαζευόμαστε πολλοί μπορεί να γίνει μια παραγγελία για Κέρκυρα και μια για Αθήνα. Έτσι θα γλυτώσετε χρόνο και λίγα χρήματα οι Φαίακες.

Δες και ορισμένες δοκιμές. Ο κύριος αυτός θεωρεί το f/6.5 ως οριακό http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=1828 Ενώ αυτός το f/5 http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=1726 Και τα μάτια ενός πρωτάρη http://www.cloudynights.com/item.php?item_id=2188

Το 2'' είναι αυτόφωτο.

Νομίζω πως είναι πιθανό να βρούμε ένα καλό παιδί που το έχει ξανακάνει και να πληρώσουμε ο καθένας ξεχωριστά και απ' ευθείας με Paypal. Τα λαμβάνει κάποιος στην Αθήνα και τα μοιράζει. Για να μην τον φάνε οι δρόμοι ο καθένας παραλαμβάνει το δικό του, εκτός από την περίπτωση της επαρχίας.

Είμαστε ήδη 4! Να περιμένουμε μερικούς ακόμη;

Neutron Star Collision (Love Is Forever), Muse, 2010 I was searching You were on a mission And our hearts combined like A neutron star collision I have nothing left to lose You took your time to choose Then we told each other With no trace of fear that Our love would be forever And if we die, we die together And I, I said never 'Cause our love would be forever The world is broken And halos fail to glisten You try to make a difference But no one wants to listen Hail the preachers, fake and proud Their doctrines will be cloud Then they'll dissipate Like snowflakes in an ocean Love, is forever And we'll die, we'll die together And I, I said never 'Cause our love could be forever Now, I've got nothing left to lose You take your time to choose I can tell you now Without a trace of fear That my love will be forever And we'll die, we'll die together And I, I will never 'Cause our love will be forever

Εν ολίγοις αυτό είναι φίλοι μου. Η όραση, ο λόγος και το επικρατές χέρι συνδέονται μεταξύ τους. Το ερώτημά μου είναι πως η σύνδεση αυτή εξειδικεύεται στις αστρονομικές μας παρατηρήσεις. Και δεν τελειώσαμε ακόμη...

Και κάποτε έστρεψε το βλέμμα του στα άστρα. Και εκεί που στρέφει το βλέμμα του απλώνει και το χέρι του. Και του αρέσει να μιλά γι αυτό. Όπως κάνω και εγώ αυτήν την στιγμή.

Η όρθια βάδιση όμως ήρθε σε αντίθεση με την ραγδαία εγκεφαλική ανάπτυξη αυτού του όντος. Η λεκάνη του θηλυκού μεγάλωσε τόσο που άρχισε να επηρεάζεται η επιδεξιότητα της βάδισης και η κατάσταση οδηγούσε σε συχνά κατάγματα του ισχύου λόγω της δυσμενούς κλίσης αυτού σε σχέση με το αρσενικό. Το κεφάλι του παιδιού οδήγησε σε έντονες ωδίνες και μεγάλη περιγεννητική και επιλόχειο θνησιμότητα. Οι γυναίκες άρχισαν να ακολουθούν έναν άλλο εξελικτικό δρόμο που κατηύθυνε τον φυλετικό διμορφισμό σε μεγάλο βαθμό. Οι δεξιότητες κάθε φύλου άρχισαν να διαφοροποιούνται και οι ρόλοι τους επίσης. Η φύση πάντως αναγκάστηκε να δώσει κάποια λύση. Η αυλάκωση του εγκεφάλου αυξήθηκε και ο όγκος του κρανίου αξιοποιήθηκε καλύτερα. Αλλά αυτό δεν αρκούσε. Τα παιδιά του γεννιόντουσαν πρόωρα, με τα οστά του κρανίου σε χόνδρινη κατάσταση και μη συνενωμένα ώστε να είναι εύκαμπτα. Ενώ τα περισσότερα νευρικά κύτταρα έχουν ήδη δημιουργηθεί κατά την γέννηση, η συναπτογέννεση και η επικάλυψη με νευρογλοία υπολείπονται. Το ον θα χρειαστεί μια μακρόχρονη παιδική ηλικία υπό την μητρική προστασία ώστε να ολοκληρωθεί η ωρίμανση του εγκεφάλου, των οστών και του σώματος. Αυτό σημαίνει πως διαθέτει όλον τον απαραίτητο χρόνο να αναπτύξει την κοινωνικότητά του, την επιδεξιότητά του αλλά και την εκμάθηση της νέας ανακάλυψης, της γλώσσας. Η περίοδος αυτή είναι τόσο μακρά που τελικά το άτομο ουδέποτε διασπά τον μητρικό του δεσμό και ουδέποτε μεγαλώνει οριστικά. Δεν αποκτά το τρίχωμα των άλλων πρωτευόντων, το δέρμα και το πρόσωπο παραμένουν παιδικά δίνοντας εκφραστικό χώρο και στους μορφασμούς που αποτελούν την γλώσσα των συναισθημάτων. Δεν παύει να παίζει και να μαθαίνει. Το ον αυτό είναι νεοτενικό.

Αργότερα, ένα από αυτά τα πρωτεύοντα κατέβηκε από τα δέντρα και έγινε εδαφόβιο. Μια σειρά προσαρμογών που ξεκίνησαν από την εποχή της δενδρόβιας εξέλιξης φάνηκαν χρήσιμες και εξελίχθηκαν περαιτέρω. Η έγχρωμη διόφθαλμη όραση σε συνδιασμό με την όρθια στάση -χάριν και μιας παρεγκεφαλίδας που αναπτύχθηκε από την εξελικτική πίεση για τέλεια ισορροπία στην δενδρόβια κατάσταση- του επέτρεψε να παρατηρεί σε μεγάλες αποστάσεις στους ανοικτούς ορίζοντες της σαβάνας. Τα χέρια του έμειναν ελεύθερα και μπορούσε με αυτά, εκμεταλλευόμενος έναν αντιτακτό αντίχειρα, να κατασκευάσει και να χρησιμοποιείσει εργαλεία, μεταξύ αυτών αγχέμαχα αλλά και εκήβολα όπλα με τα οποία στόχευε ακίνητους και κινούμενους στόχους σε ικανή απόσταση και τα εκτόξευε με το ένα συνήθως χέρι, το επικρατές. Από θήραμα μετετράπη σε θηρευτής. Η αύξηση της ποσότητας πρωτεΐνης στην τροφή οδήγησε σε εκτόξευση των νοητικών και κοινωνικών του δεξιοτήτων. Αυτό τον έκανε ακόμη ικανότερο θηρευτή και αυξήθηκε εκ νέου η πρωτεΐνη της τροφής. Και συνεχίσθηκε έτσι σε έναν κύκλο που δεν μπορεί μεν να θεωρηθεί φαύλος για εμάς αλλά κάλλιστα για όλη την υπόλοιπη φύση στην οποία κυριάρχησε το ον αυτό. Η όρθια βαδιση του επέτρεψε να χρησιμοποιεί τον λάρυγγα για να επικοινωνεί με μια πρωτόγνωρη ποικιλία ήχων, αλλά και τα χέρια άρχισαν να σηματοδοτούν έννοιες με την ανάπτυξη κώδικα χειρονομιών. Το ίδιο χέρι που εκτόξευε το ακόντιο ήταν περισσότερο επιδέξιο στην διαδικασία αυτή και το εγκεφαλικό ημισφαίριο που το κινούσε ίσως άρχισε να αναπτύσσει μια εξειδίκευση έτσι ώστε η επόμενες εξελίξεις του προφορικού και γραπτού λόγου να βρήκαν ένα έτοιμο νευρωνικό δίκτυο όπου μπορούσαν να αναπτυχθούν στο έπακρο, εκεί, στο επικρατές ημισφαίριο!

Εννοώ πως ο εστιακός του λόγος δεν είναι μεγάλος (f/10-f/15) ούτε και μικρός(f/2-f/5). Το 8ρι είναι f/6 και το 6ρι f/8. Άρα η διόρθωση των προσοφθαλμίων έχει κάποια περισσότερη σημασία από ότι στα Schmidt Cassegrain και τα Maksutov Cassegrain αλλά μικρότερη από όσο στα άλλα Νευτώνια. Μπορεί ο Hyperion 24 να είναι αποδεκτός στο 8ρι (για μένα είναι) ενώ το Meade QX 20 ή 26mm να μην είναι αποδεκτό (για μένα δεν είναι και τόσο). Στο f/4 και τα δύο δεν τα καταφέρνουν (τα άκρα του πεδίου είναι γεμάτα παραμορφωμένα άστρα που σε αποπροσανατολίζουν) στα f/13 και τα δύο φαίνονται υψηλής ποιότητος με υπέροχη εικόνα, στο f/6 όμως τα πράγματα είναι οριακά και ο ένας παρατηρητής περνά τον ουδό της ενόχλησης ενώ ο άλλος όχι. Αυτό σχετίζεται και με τον τρόπο που παρατηρεί κανείς. Εγώ κυττάζω στο κέντρο και τα περιφερειακά άστρα απλώς ερεθίζουν την περιφέρεια του αμφιβληστροειδή μου. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πόσο καλά εστιασμένα είναι, εκτός αν είναι εξαιρετικά παραμορφωμένα, κάτι που με τον Hyperion 24 ούτε κατά διάνοια συμβαίνει. Το είδα όμως να συμβαίνει με έναν Erfle. Πάντως, αν τελικά τον πάρεις και δεν σου αρέσει θα πωληθεί άνετα. Το ίδιο φυσικά και ο Vixen ή ο Televue.

Υπάρχει μια εξαίρεση στην φύση που δεν είναι... εξαίρεση. Τα πρωτεύοντα, στα οποία ανήκει ο άνθρωπος είναι κατά βάση φυτοφάγα, διατηρούν όμως τα μάτια μπροστά και συζυγείς κινήσεις των οφθαλμών. Αυτό συμβαίνει επειδή τα πρωτόγονα πρωτεύοντα ήταν (και, όσα υπάρχουν ακόμη, είναι) εντομοφάγα. Παρακολουθούν ένα έντομο εν πτήσει και το αρπάζουν. Πέραν αυτού, σχεδόν όλα τα πρωτεύοντα είναι δενδρόβια. Η στερεοσκοπική αλλά και έγχρωμη όραση τα βοήθησε να μετακινούνται αργά (σαν τον ουρακουτάγκο) ή τάχιστα (σαν τον γίββωνα) από κλαδί σε κλαδί και να το αρπάζουν με ευκολία, αποφεύγοντας τα ατυχήματα. Έτσι η διόφθαλμη όραση αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα πλεονεκτήματα αυτής της ομάδος που δεν είχε γενικώς φοβερά δόντια ή νύχια ή πανοπλία ή κέρατα και όμως επεβίωσε, εξαπλώθηκε και εξελίχθηκε περισσότερο από κάθε άλλη, οδηγώντας στον άνθρωπο.

Με τις συζυγείς κινήσεις των οφθαλμών επιτυγχάνεται η στερεοσκοπική όραση μέσω της παράλλαξης. Το σύστημα της σύγκλισης λειτουργεί και ως αποοστασιόμετρο. Όλα σχεδόν τα αρπακτικά όντα της ξηράς και του αέρα διαθέτουν αυτό το σύστημα ώστε να εφορμούν στην τροφή και να χρησιμοποιούν τα όπλα τους την κατάλληλη στιγμή. Τα περισσότερα φυτοφάγα, ως θηράματα που είναι, έχουν τα μάτια στα πλάγια και αυτά κινούνται ανεξάρτητα ώστε να ανακαλύπτουν κινδύνους μέσα από ένα ευρύτερο πεδίο, περιορίζοντας όμως σημαντικά το πεδίο όπου η όραση είναι διόφθαλμη. Δείτε το οπτικό σύστημα ενός περιστεριού και μιας κουκουβάγιας.

Ναι, είναι καλύτερος από τους απλούς Plossl. Έχει καλύτερες επιστρώσεις και μεγαλύτερο πεδίο. Η διαφορά από τις 52 στις 68 μοίρες είναι μεγάλη. Επειδή η επιφάνεια ενός κύκλου είναι πr2 (τετράγωνο) ο Hyperion 24 σου δείχνει 1.7 φορές μεγαλύτερη επιφάνεια! Έχει ελαφρώς μεγαλύτερο πραγματικό πεδίο από τον Plossl 32mm σε μεγέθυνση 1.33 φορές μεγαλύτερη και φαινομενικό πεδίο 1.7 φορές μεγαλύτερο, όπως είπαμε. Και είναι πολύ φωτεινό, περισσότερο από τον Zoom και τους άλλους Hyperions. Μερικοί άνθρωποι δεν είναι ευχαριστημένοι από τον Hyperion 24 καθώς, επειδή δεν διαθέτει barlow όπως οι υπόλοιποι Υπερίωνες στα άκρα διακρίνεται κάποιος αστιγματισμός σε γρήγορα τηλεσκόπια. Εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου, όχι μόνο στο 8ρι f/6 αλλά ούτε και στο 12ρι f/4.9. Με ενοχλεί στον ερευνητή μου που είναι f/4. Εναλλακτικά, αν θες καλύτερη διόρθωση, με το ανάλογο τίμημα, υπάρχει ο Vixen LVW 22mm 65 μοιρών. Έχει όμως στενότερο πεδίο. Εκείνος που συνδυάζει το μέγιστο πεδίο με καλή διόρθωση είναι ο Televue Panoptic 24mm. Αναμένεται και ο Meade 20mm 82 μοιρών από στιγμή σε στιγμή. Καλό όνομα έχουν και τα αντίγραφα των Panoptic. Κυκλοφορούσαν σαν Meade SWA 24mm αλλά τώρα πια διεκόπη η κυκλοφορία τους και επανακυκλοφορούν από την Explore Scientific ως υδατοστεγή SWA 68 μοιρών. Είναι αδύνατο να σου πω απλώς ''πάρε το'' ή ''μην το πάρεις'' καθώς η επιλογή σχετίζεται και με τις δικές σου προτιμήσεις που δεν τις γνωρίζουμε. Αν το ήθελες για ένα SCT ή MCT θα έλεγα να το πάρεις με ενθουσιασμό. Το 8ρι Νευτώνιο όμως είναι κάπως οριακό. Ξαναδές και στην αρχή της σελίδας, τα λέω αρκετά αναλυτικά.

Το μάτι διαθέτει και μια εξαιρετική στήριξη τριών επιπέδων. Μπορεί να στραφεί με όλο το σώμα (πόδια και μέση), με όλη την κεφαλή (μυς του αυχένα) αλλά και με ακινητοποιημένα τα άλλα επίπεδα, μέσω 8 μυών για κάθε μάτι. Συνήθως οι κινήσεις είναι συζυγείς και τα μάτια κινούνται μαζί ώστε να διατηρείται η διόφθαλμη όραση. Η μόνη εξαίρεση επιβεβαιώνει τον κανόνα: η σύγκλιση των οφθαλμών μέσω των έσω μυών τα φέρνει κοντά το ένα στο άλλο, διατηρώντας και πάλι την διόφθαλμη όραση για αντικείμενα που βρίσκονται κοντά. Παρατηρώντας στο άπειρο τα μάτια ευθυγραμμίζονται. Αυτές οι κινήσεις ελέγχονται από ένα πολύπλοκο σύστημα, μέρος του οποίου είναι η παρεγκεφαλίδα, παίζοντας τον ρόλο του LNT module των Meade.

Το μάτι είναι ένα ιδιότυπο οπτικό όργανο διαθλαστικού τύπου. Όπως και στα διοπτρικά σας το είδωλο σχηματίζεται ανεστραμμένο και ο εγκέφαλος αναλαμβάνει να το ανορθώσει. Εν αντιθέσει με τα διοπτρικά σας δεν αυξομειώνεται η εστιακή απόσταση ώστε να εστιάσει το είδωλο, καθώς το μάτι περιβάλλεται από τον σκληρό χιτώνα που δεν είναι εύκαμπτος, παρέχει όμως μεγάλη προστασία. Αντιθέτως μεταβάλλεται ο εστιακός λόγος του φακού! Αυτό γίνεται διότι δεν είναι υάλινος (όπως οι προσθετικοί μετά από εγχείρηση καταρράκτη) αλλά βιολογικός και μπορεί να αυξομειώνεται το πάχος και η καμπυλότητά του με την βοήθεια λείων μυικών ινών. Η ίριδα μπροστά από τον φακό παίζει τον ρόλο του διαφράγματος (μεταβάλλοντας τον εστιακό λόγο) και τα βλέφαρα λειτουργούν ως καπάκι, αφήνοντας να περνά πάντοτε κάποια ακτινοβολία ώστε να ρυθμίζονται οι κιρκάδιοι κύκλοι και να λαμβάνει ο εγκέφαλος κάποια πληροφορία. Ο οφθαλμός μας λοιπόν διαθέτει adaptive optics ηλικίας πολλών εκατομμυρίων ετών αλλά πάντοτε στην αιχμή της τεχνολογίας. Διαθέτει επίσης dew heater, σύστημα αυτοκαθαρισμού, εξωτερικό lightshield (χέρι), έναν πανίσχυρο επεξεργαστή και το σημαντικότερο, έναν άλλο οφθαλμό με τον οποίο συλλειτουργεί συνήθως ώς ένα διοφθάλμιο σύστημα.

Έχετε ίσως ακούσει για το οπτικό χίασμα. Ορίστε μια απεικόνιση. Το σήμα από τους δεξιούς αμφιβληστροειδείς κάθε οφθαλμού (αριστερό οπτικό πεδίο) πάει πάντοτε δεξιά και από τους αριστερούς αριστερά. Ακόμη και του επικρατούς οφθαλμού ή εκείνου της παρατήρησης μοιράζεται πάντοτε στα δύο ημισφαίρια. Όχι όμως κατά την πλάγια όραση στο τηλεσκόπιο. Εκεί ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ σε ποιό ημισφαίριο θα πάει φέροντας το αντικείμενο στο ένα ή το άλλο οπτικό πεδίο. Ενδιαφέρον δεν είναι;

Θα περιμένετε λίγο ακόμη, εν τω μεταξύ ελέγξτε τον επικρατή σας οφθαλμό. Δεν βρήκα στοιχεία για το θέμα αυτό, κάτι που σημαίνει πως ενδέχεται να κάνουμε πρωτότυπη παρατήρηση. Στην πράξη η ανάλυση θα δοθεί τμηματικά οπότε μείνετε συντονισμένοι. Για αρχή σας μεταφέρω την ανατομία της οπτικής οδού από μια παλαιότερη δημοσίευση που ξεπέρασε τα όρια ...Λοιπόν, ας τα πούμε όσο πιο απλά γίνεται, δίνοντας έναν δικό μου ορισμό εργασίας, χωρίς να είμαι απολύτως ειδικός επί του θέματος. Αντίληψη είναι η λειτουργία εκείνη του Νευρικού συστήματος μέσω της οποίας τα αισθητηριακά ερεθίσματα (πχ ερεθισμός των κωνίων και ραβδίων του αμφιβληστροειδούς από φωτόνια) οργανώνονται, ταξινομούνται, συνειρμούνται, μεταφράζονται και εντάσσονται σε ένα πλαίσιο ερμηνείας και κατανόησης του εαυτού και του κόσμου. Η συλλογή πληροφοριών γίνεται από περιφερειακούς αισθητηριακούς υποδοχείς (πχ κωνία και ραβδία αμφιβληστροειδούς) οι οποίοι συλλαμβάνουν τα ερεθίσματα του αντιληπτικού πεδίου (φωτόνια), τα φιλτράρουν κατά περίπτωση (στον οφθαλμό οι φωτοϋποδοχείς συνάπτονται με διπολικά κύτταρα και εκείνα με την σειρά τους με γαγγλιακά κύτταρα, υποπολλαπλασιάζοντας την πληροφορία 130000000 φωτοϋποδοχέων σε 12000000 νευράξονες σε σχέση 108/1) και κατόπιν μεταφέρονται μέσω των οπτικών οδών (αφού χιαστούν) στον οπτικό φλοιό του ινιακού λοβού. Εκεί ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τα στοιχεία προσδίδοντας την αντίληψη των βασικών ιδιοτήτων (σχήμα, κατεύθυνση, χρώμα κλπ) και κατόπιν οι πληροφορίες προωθούνται στα οπτικά συνειρμικά πεδία, ενδεχομένως μέσω της ραχιαίας- βρεγματικής οδού όπου επιτελείται η χωροθέτηση και της κοιλιακής- κροταφικής οδού όπου επιτελείται η αναγνώριση του αντικειμένου. Από εκεί και πέρα η πληροφορία κολυμπά στο σύμπαν του εγκεφάλου και μπορεί να έρθει σε επαφή με μνημονικές εμπειρικής και γνωστικής φύσεως εγχαράξεις, φαντασιωσικά προϊόντα, άλλες συνειδητές ή ασύνειδες λειτουργείες, γλωσσικά ή συναισθηματικά πεδία κλπ. Με λίγα λόγια δεν «βλέπουμε» αυτό που φθάνει στο μάτι μας, μέσω του τηλεσκοπίου ή δια γυμνού οφθαλμού. Ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί την ήδη παραλλαγμένη πληροφορία που αποστέλλει ο οφθαλμός για να «κατασκευάσει» μια οπτική αντίληψη. Τι συμβαίνει με αυτό τον τρόπο; Πολλά. Άνθρωποι χωρίς οφθαλμούς ή με κατεστραμμένη όραση βλέπουν (στοιχειώδη) πράγματα, ιδίως όταν η διαταραχή της οράσεως δεν είναι εκ γενετής. Πράγματα που βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας δεν γίνονται αντιληπτά όταν δεν μπορούν να ταξινομηθούν στο πλέγμα της υφιστάμενης εμπειρίας –το παράδειγμα με την «φευγαλέα εικόνα ενός κοτόπουλου» που αναφέρεται στο «Σύμπαν που αγάπησα» είναι διασκεδαστικό-. Βλέπουμε πράγματα με κλειστά μάτια, με πλήρη συνείδηση (μετεικάσματα και όχι μόνο) και σε κατάσταση μερικής συνείδησης (όνειρα), και αγνοούμε πράγματα που βρίσκονται μπροστά στα μάτια μας, έως ότου κάποιος μας τα υποδείξει (όπως το χώρισμα Cassini από πρόσφατη προσωπική μου εμπειρία). Μπορούμε να προκαλέσουμε την παραγωγή οπτικών εικόνων με παραισθησιογόνα (κάνναβη και άλλα πολλά) ή ακόμη και με ΥΠΕΡΟΞΥΓΟΝΩΣΗ! Οι βαθειές αναπνοές όπως και η υπερεγρήγορση (εκνευρισμός) μπορούν να οδηγήσουν σε αντιληπτικές πλάνες καθώς τροποποιούν τον αντιληπτικό ουδό (και όχι μόνο της όρασης αλλά σχεδόν όλων των αισθήσεων). Θα συνιστούσα να κρατάτε την αναπνοή σας καλύτερα ή ακόμη καλύτερα να κάνετε διαφραγματική αναπνοή με ρυθμό 12/min αν θέλετε να είστε βέβαιοι πως αυτό που βλέπετε είναι εκεί και όχι μόνο στον εγκέφαλό σας. Αυτό σημαίνει περίπου 5 δευτερόλεπτα για κάθε ανάσα. Τέλος, όποιος έχει ή είχε γιαγιάκα μέσα στο σπίτι οφείλει να εκτιμήσει πόσα πράγματα μπορεί να αντιληφθεί μέσα στο ημίφως ή το σκοτάδι (κλέφτες, μαμούνια, πεθαμένους κλπ) χρησιμοποιώντας τους αστιγματικούς, πρεσβυωπικούς, γλαυκωματικούς, καταρρακτικούς και καταπονημένους οφθαλμούς της και έναν εγκέφαλο που έχει υπερκεράσει τα όρια εγγυημένης από το εργοστάσιο λειτουργίας, έναντι των δικών μας γερακίσιων ή λαώων οφθαλμών οι οποίοι αδυνατούν να αντιληφθούν τα συμβαίνοντα. Υπάρχει διαφορά τόσο αντιληπτικού πεδίου, όσο και αντιληπτικού ουδού. Στην μελέτη των εγκεφαλικών διεργασιών είναι σήμερα διαθέσιμη η τεχνική fMRI (Functional magnetic resonance imaging) και χρησιμοποιείται ερευνητικά και (περιορισμένα) διαγνωστικά. Υπάρχουν και άλλες μέθοδοι, όπως η PET και η SPECT. Διευκρινίζω πως δεν βλέπεις λόγου χάρη τι παρατηρεί ο εξεταζόμενος, αλλά ποιά σημεία του εγκεφάλου ερεθίζονται και εάν ερεθίζονται. Επειδή είναι αρκετά χαρτογραφημένος ο εγκέφαλος σήμερα, μπορείς να οδηγηθείς σε χρήσιμα συμπεράσματα. Ένα σημαντικό εύρημα είναι πως όταν υπάρχει κάποια ψευδαίσθηση (πχ σε σχιζοφρένεια) ερεθίζεται το ίδιο πεδίο του φλοιού που θα ερεθιζόταν και σε μια πραγματική αίσθηση. Δηλαδή ο ψευδαισθητικός άνθρωπος δεν νομίζει πως ακούει φωνές αλλά όντως τις ακούει. Ερεθίζονται και άλλα πεδία όμως που δείχνουν πως μάλλον ο υπόλοιπος φλοιός "στέλνει" εκεί τις φωνές και όχι φυσικά το αυτί (το πείραμα γίνεται σε απόλυτη ησυχία). Εξαιρετικά ενδιαφέρον κατά την γνώμη μου.

Θέλω και εγώ ένα Concenter. Αν υπάρχουν και άλλοι να παραγγείλουμε 3-4 μαζί και να μοιραστούμε τα ταχυδρομικά, πείτε το.

Κ.Χ: Α;