kkokkolis

Κυκλοφορεί και ο ES82 8.8mm: http://astronomics.com/main/product.asp/catalog_name/Astronomics/category_name/E6W5QA4JCVNB9NW602NAT0S6G7/product_id/ES8208W Ήταν η μόνη εστιακή των (MEADE) UWA που δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμη η ES. Αλλά η εταιρεία φαίνεται αποφασισμένη να ταράξει τα νερά για τα καλά, καθώς ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει και SCT- σφήνα στον δικομματισμό. Μα καλά ρε παιδιά, δεν τα δοκίμασε κανένας τα ES; Τα βάλατε στο σκρίνιο για διακόσμηση;

Δεν μου αρέσει που είναι εκτεθειμένα τα φίλτρα. Ένας τροχός είναι απόλαυση. Τα φίλτρα προστατευμένα και στον εστιαστή και κατά την αποθήκευση. Αν φτερνιστείς τον χειμώνα τι γίνεται; Όταν υπάρχει υγρασία; Το είχα δει από φωτογραφίες της NEAF και δεν συγκινήθηκα.

Ρώτησα σήμερα στο Πλανητάριο και δεν έχουν έρθει ακόμη. Το ίδιο και σε όλον τον κόσμο. Στο Cloudy Nights διάβασα ένα ευφυές λογοπαίγνιο. Ονομάστηκε, λέει, Delos, όχι από την Δήλο ή τον Delecheie, αλλά από το Delayed. Και αν η συγκριτική των 24mm έχει καθυστερήσει 14 μήνες, πόσο θα καθυστερούσε αυτή του Delos vs Pentax κλπ; Τον έχω πάντως στην λίστα, αλλά υπάρχουν άλλοι 7 υποψήφιοι από 5 διαφορετικές σχεδιάσεις.

Ο πυρήνας θα αργούσε πολύ να κρυώσει, καθώς ακόμη η αρχική ενέργεια της διάπυρης γης (και του σώματος που συγκρούστηκε πριν την δημιουργία της Σελήνης) και η γήϊνη βαρύτητα συντηρούν την θερμοκρασία του. Η ενέργεια του ηλίου ελάχιστα και σε μικρό βάθος εισχωρεί στον φλοιό. Σωστά; Θα μπορούσαμε να έχουμε γεωθερμική ενέργεια για πολλά (δισ)εκατομμύρια χρόνια, όπως στο αειφθινοπωρινό Rekjavic της παγετώδους Ισλανδίας.

ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΣΤΟΝ ΤΑΥΓΕΤΟ, Σταύρος Χίος, 2011

Go and Catch a Falling Star, John Donne, 1633 Go and catch a falling star, Get with child a mandrake root, Tell me where all past years are, Or who cleft the devil's foot, Teach me to hear mermaids singing, Or to keep off envy's stinging, And find What wind Serves to advance an honest mind. If thou be'st born to strange sights, Things invisible to see, Ride ten thousand days and nights, Till age snow white hairs on thee, Thou, when thou return'st, wilt tell me, All strange wonders that befell thee, And swear, No where Lives a woman true, and fair. If thou find'st one, let me know, Such a pilgrimage were sweet ; Yet do not, I would not go, Though at next door we might meet ; Though she were true, when you met her, And last, till you write your letter, Yet she Will be False, ere I come, to two, or three.

Eclipsed Moonlight, Javier Algarra, 2011 APOD 21/06/11

Θεωρώντας την απλότητα της βάσης Dobson και κάθε διχάλας ως πλεονέκτημα όταν αδιαφορούμε για την αστροφωτογράφηση, μένει το πρόβλημα πως μια GOTO βάση τέτοιου τύπου ουσιαστικά προορίζεται για ένα και μόνο τηλεσκόπιο. Αν την πουλήσεις υποψήφιοι αγοραστές είναι μόνο όσοι θέλουν να προσθέσουν GOTO στον 8ρι SW Dobsionan που θα διαθέτουν (φυσικά αυτή η δεξαμενή είναι σημαντική στην χώρα μας). Ενώ οι ισημερινές αλλά και οι υψαζιμουθιακές μονού βραχίονα όπως του Nexstar 6/8SE είναι κατάλληλες για πολλά τηλεσκόπια. Εγώ πιστεύω πως το GOTO Dobson (που ακόμη δεν έχουμε αναφορά από την Ελλάδα, ενώ και παγκοσμίως οι αναφορές είναι ελάχιστες) συναγωνίζεται ιδίως ένα τηλεσκόπιο σαν τα Nexstar και ETX. Με τα ίδια χρήματα αγοράζεις σημαντικά μεγαλύτερη διάμετρο χωρίς να στερηθείς το GOTO εφόσον αυτό επιθυμείς, αλλά καλό είναι να διευκρινήσεις πως αυτό που θέλεις είναι η διασκεδαστική casual παρατήρηση και δεν θα εμπλακείς σε "ημιεπαγγελματικές" πρακτικές ή αστροφωτογράφηση όπου απαιτείται η οδήγηση της γερμανικής βάσης. Εδώ που τα λέμε, αν τελικά εμπλακείς, ακόμη και η NEQ6 μπορεί να μην σε ικανοποιήσει τελικά.

Ούτε και εγώ το λαμβάνω ως προσβολή, έχω προσωπική αντίληψη της Αμερικανικής επιδερμικότητας άλλωστε. Τα ίδια όμως υποκειμενικά αισθητικά κριτήρια που με ωθούν να επικροτώ τις εικόνες των διακεκριμμένων φωτογράφων μας, με οδηγούν στο να αντιδρώ με απέχθεια στην διαφήμιση αυτή όπως και σε άλλες ασχήμιες, αδιακρίτως εθνικής προέλευσης, τόσο (αμέτρητες είναι οι άτιμες) νεοελληνικής όσο και διεθνούς .

Αζιμούθιο είναι η απόκλιση ενός αστέρα σε μοίρες από τον Βορρά (ή τον μεσημβρινό) με την κατεύθυνση των δεικτών του ρολογιού. Μιλάμε για την προβολή του αστέρα στο οριζόντιο επίπεδο. Η απόκλιση σε κατακόρυφο επίπεδο ονομάζεται ύψος. Και τα δύο μαζί δίνουν τις συντεταγμένες, δηλαδή την θέση του στην νοητή ουράνια σφαίρα μια δεδομένη στιγμή. Το αζιμούθιο και το ύψος ενός αστέρα αλλάζουν συνεχώς, σε αντίθεση με ένα άλλο σύστημα συντεταγμένων, αυτό της ορθής αναφοράς και απόκλισης. Χρησιμοποιείται και στο πυροβολικό. Το αζιμούθιο δίνει την κατεύθυνση του πυροβόλου, χόβιτζερ ή όλμου και η ανύψωση αυτό που λέει η λέξη, πόσο θα ανυψωθεί το όπλο ως προς το οριζόντιο επίπεδο. Ένα τηλεσκόπιο μοιάζει με ένα πυροβόλο, κινείται με παρόμοιο τρόπο σε μια υψαζιμουθιακή βάση αλλά καταπίνει ενέργεια αντί να την εμέει. Η ισημερινή στήριξη με διχάλα είναι μια υψαζιμουθιακή σε κλίση τέτοια που μετατρέπει αναλογικά το υψαζιμουθιακό σύστημα συντεταγμένων σε ορθής αναφοράς και απόκλισης. Η γερμανική κάνει το ίδιο με έναν ιδιότυπο τρόπο.

Οι φυσικές επιστήμες ασχολούνται με τον Κόσμο (τον Cosmos του Sagan και της Κοσμολογίας). Με τον κόσμο ασχολούνται οι επιστήμες του ανθρώπου και σύμφωνα με αυτές το υποθετικό φαινόμενο που συζητούμε όχι απλώς συνιστά το τέλος του κόσμου αλλά το τέλος 6000000000 κόσμων ταυτοχρόνως (και πολλών- πολλών περισσότερων αν ξεφύγουμε από την παγίδα του σπεσισμού, ρατσισμού του είδους). Φυσικά άλλες συζητήσεις έχουμε συνηθίσει κάτω από τέτοιους τίτλους. Ίσως όμως να πρέπει να αλλάξουν οι συζητήσεις και όχι οι τίτλοι.

Αν έχεις ήδη δει έναν γαλαξία με ένα ΚΑΛΟ 10mm στα 150x με κόρη εξόδου 2mm (ιδανικά για το 12ρι σου), δεν χάνεις τίποτε να δοκιμάσεις τον ίδιο φακό στα 300x με κόρη εξόδου 1mm, ακόμη αρκετή για να χαρείς ένα DSO. Συνολικά με τον TV δύο στοιχείων θα έχεις λιγότερα (και το ίδιο ποιοτικά) οπτικά στοιχεία από ότι με έναν Ethos. Τώρα, αν αποκτήσεις τον ίδιο ΚΑΛΟ φακό στα 5mm δεν θα έχεις να χρησιμοποιείς τον Barlow πια.

Υπάρχουν τρόποι να χρησιμοποιήσεις ένα μνημείο με σεβασμό...

Για όσους δεν θυμούνται ή δεν έζησαν.

Και ο Ουρανός έπεσε στα κεφάλια τους, Asterix, A. Uderzo

Πράγματι, ωραίο πακέτο παρατήρησης. Έπεται νέα έκδοση των Astrovox Astrolists μου φαίνεται. Merci.

Αφού εκφράσω τον θαυμασμό μου για την Ελένη, σκέπτομαι πως ο μέσος χρόνος διαφυγής ισχύει για την σημερινή μάζα του ηλίου. Ένα ηλεκτρόνιο έχει αμελητέα μάζα, όλα μαζί όχι. Άρα προοδευτικά θα ελαττώνεται ο χρόνος διαφυγής. Και ακτινοβολία εκπέμπουν επίσης οι πυρήνες, ή όχι; Ένας λευκός νάνος μετατρέπεται σε μαύρο αργά- αργά. Και με την απουσία βαρύτητας θα διαφεύγαμε στο διάστημα πάραυτα, έτσι δεν είναι; Κάτι σαν Space 1999 δηλαδή. Space 1999 έπρεπε να πω, όχι 2009.

Η διάμετρος αλλά και η ισχύς εξαρτώνται κυρίως από τον εστιαστή και τους προσοφθαλμίους που έχεις. Γενικώς, αν δεν έχεις κάποιους 2'' φακούς που θες οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσεις και σε άλλη εστιακή προτιμώνται οι 1.25'' καθώς είναι ελαφρύτεροι και έχεις περισσότερες επιλογές. Σχετικά με το τηλεσκόπιό σου η μικρότερη εστιακή για γενική χρήση είναι περίπου 7.5mm και για πλανήτες 3.75mm. Αν θες να βγαίνει αυτό με τον barlow και όχι με ένα ειδικό προσοφθάλμιο αποκλειστικής χρήσης, τότε προκύπτει από 2x & 7.5, 2.5x & 9.375, 3x & 11.25, 4x & 15mm. Υπολόγισε λοιπόν αναλόγως με τι φακούς σκοπεύεις να πάρεις. Ο Ortho (Televue; ποτέ δεν έβγαλε ortho ο TV) είναι ήδη πολύ μικρός και άλλωστε οι ορθοσκοπικοί προορίζονται για ανόθευτη χρήση, αλλιώς μόνο 2x και παραείναι ισχυρό γι αυτόν. O Vixen LVW μπορεί όμως να αξιοποιηθεί με έναν 3x. Σκέψου και τι άλλο φακό μπορεί να πάρεις ώστε να προκύπτει και από αυτόν κάποια χρήσιμη εστιακή. Λόγου χάρη, αν πάρεις τον 3x, με ένα καλό 24mm SWA θα προκύπτει και ένα 8mm με exit pupil ιδιαιτέρως αξιοποιήσιμο. Τώρα για πλανητικές φωτογραφίες δεν γνωρίζω, πρέπει να υπολογίσεις αρκετά πράγματα ώστε να έχεις το κατάλληλο image scale (αν γι αυτό πρόκειται, είμαι άσχετος με το θέμα) οπότε θα σου απαντήσει κάποιος γνώστης. Σκέψου και το βάρος πάντως. Ο 3x TV Barlow σε σχέση με τον 4x TV Powermate είναι ανάλογη με την σχέση Ριμπερύ/ Σχορσιανίτη. Τέλος, δεν έχει μόνο η Televue αξιόλογους Barlow.

Η Σκιά του Προδότη, Ευγένιος Τριβιζάς Ο υψηλής τεχνολογίας πύραυλος που θα μετέφερε τον κοσμοναύτη Ησαΐα το σέλινο στην Σελήνη.

Άντε, αφού το δημοσίευσε ήδη ο μπάρμπας, θαυμάστε το.

http://www.ert-archives.gr/V3/public/pop-view.aspx?tid=7594&tsz=0&act=mMainView Η Δεύτερη Απόπειρα, Φρουτοπία, Ευγένιος Τριβιζάς, Οικογένεια Σοφιανού, 1985-1988 Ο Αριστομένης Σφιχτοχέρης, διευθυντής της εφημερίδας Τρέχα Γύρευε, πληροφορείται ότι τα φρούτα της Φρουτοπίας ετοιμάζονται να στείλουν ένα σέλινο στη Σελήνη και αναθέτει στο διάσημο δημοσιογράφο Πίκο Απίκο να καλύψει το διαστημικό τους πρόγραμμα. Ο Απίκος μαθαίνει ότι ο Φραγκίσκος το φραγκόσυκο ετοιμάζει μια νέα επαναστατική εφεύρεση και ότι η υπηρεσία επιλογής αστροναυτών επιλέγει για πρώτο κοσμοναύτη τον Ησαΐα το σέλινο. Την επόμενη μέρα μια φωτεινή ιπτάμενη σβούρα εμφανίζεται στον ουρανό της Φρουτοπίας και λίγο αργότερα ο Θάνος το κολοκυθάκι αρχίζει να μεταμορφώνεται σε μανάβη και υποβάλλεται σε θεραπεία η οποία φαίνεται να έχει επιτυχία. Στη συνέχεια ο πύραυλος που θα πήγαινε τον Ησαΐα το σέλινο στη Σελήνη ανατινάζεται επειδή κάποιος λιμάρισε ένα αλυσιδάκι. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για σαμποτάζ. Στο μεταξύ, η Μαρουλίτα το μαρούλι έχει χάσει τη λίμα των νυχιών της και ο Θάνος το κολοκυθάκι τη διαβεβαιώνει ότι δεν την έχει δει πουθενά. Μόλις φεύγει ο Θάνος, η Μαρουλίτα ετοιμάζεται να συγυρίσει, όταν δέχεται μια επίσκεψη... Ήταν όντως μία, μόνο μία, η ονειρεμένη Φρουτοπία...

An Anatomy of the World : the First Anniversary, John Donne, 1611 When that rich soul which to her heaven is gone, Whom all do celebrate, who know they have one (For who is sure he hath a soul, unless It see, and judge, and follow worthiness, And by deeds praise it? He who doth not this, May lodge an inmate soul, but 'tis not his) When that queen ended here her progress time, And, as t'her standing house, to heaven did climb, Where loath to make the saints attend her long, She's now a part both of the choir, and song ; This world, in that great earthquake languished ; For in a common bath of tears it bled, Which drew the strongest vital spirits out ; But succour'd then with a perplexed doubt, Whether the world did lose, or gain in this, (Because since now no other way there is, But goodness, to see her, whom all would see, All must endeavour to be good as she) This great consumption to a fever turn'd, And so the world had fits; it joy'd, it mourn'd ; And, as men think, that agues physic are, And th' ague being spent, give over care, So thou, sick world, mistak'st thy self to be Well, when alas, thou'rt in a lethargy. Her death did wound and tame thee then, and then Thou might'st have better spar'd the sun, or man. That wound was deep, but 'tis more misery That thou hast lost thy sense and memory. 'Twas heavy then to hear thy voice of moan, But this is worse, that thou art speechless grown. Thou hast forgot thy name thou hadst; thou wast Nothing but she, and her thou hast o'erpast. For, as a child kept from the font until A prince, expected long, come to fulfill The ceremonies, thou unnam'd had'st laid, Had not her coming, thee her palace made ; Her name defin'd thee, gave thee form, and frame, And thou forget'st to celebrate thy name. Some months she hath been dead (but being dead, Measures of times are all determined) But long she'ath been away, long, long, yet none Offers to tell us who it is that's gone. But as in states doubtful of future heirs, When sickness without remedy impairs The present prince, they're loath it should be said, "The prince doth languish," or "The prince is dead ;" So mankind feeling now a general thaw, A strong example gone, equal to law, The cement which did faithfully compact And glue all virtues, now resolv'd, and slack'd, Thought it some blasphemy to say sh'was dead, Or that our weakness was discovered In that confession; therefore spoke no more Than tongues, the soul being gone, the loss deplore. But though it be too late to succour thee, Sick world, yea dead, yea putrified, since she Thy' intrinsic balm, and thy preservative, Can never be renew'd, thou never live, I (since no man can make thee live) will try, What we may gain by thy anatomy. Her death hath taught us dearly that thou art Corrupt and mortal in thy purest part. Let no man say, the world itself being dead, 'Tis labour lost to have discovered The world's infirmities, since there is none Alive to study this dissection ; For there's a kind of world remaining still, Though she which did inanimate and fill The world, be gone, yet in this last long night, Her ghost doth walk; that is a glimmering light, A faint weak love of virtue, and of good, Reflects from her on them which understood Her worth; and though she have shut in all day, The twilight of her memory doth stay, Which, from the carcass of the old world free, Creates a new world, and new creatures be Produc'd. The matter and the stuff of this, Her virtue, and the form our practice is. And though to be thus elemented, arm These creatures from home-born intrinsic harm, (For all assum'd unto this dignity So many weedless paradises be, Which of themselves produce no venomous sin, Except some foreign serpent bring it in) Yet, because outward storms the strongest break, And strength itself by confidence grows weak, This new world may be safer, being told The dangers and diseases of the old ; For with due temper men do then forgo, Or covet things, when they their true worth know. There is no health; physicians say that we At best enjoy but a neutrality. And can there be worse sickness than to know That we are never well, nor can be so ? We are born ruinous: poor mothers cry That children come not right, nor orderly ; Except they headlong come and fall upon An ominous precipitation. How witty's ruin! how importunate Upon mankind! It labour'd to frustrate Even God's purpose; and made woman, sent For man's relief, cause of his languishment. They were to good ends, and they are so still, But accessory, and principal in ill, For that first marriage was our funeral ; One woman at one blow, then kill'd us all, And singly, one by one, they kill us now. We do delightfully our selves allow To that consumption; and profusely blind, We kill our selves to propagate our kind. And yet we do not that; we are not men ; There is not now that mankind, which was then, When as the sun and man did seem to strive, (Joint tenants of the world) who should survive ; When stag, and raven, and the long-liv'd tree, Compar'd with man, died in minority ; When, if a slow-pac'd star had stol'n away From the observer's marking, he might stay Two or three hundred years to see't again, And then make up his observation plain ; When, as the age was long, the size was great (Man's growth confess'd, and recompens'd the meat), So spacious and large, that every soul Did a fair kingdom, and large realm control ; And when the very stature, thus erect, Did that soul a good way towards heaven direct. Where is this mankind now? Who lives to age, Fit to be made Methusalem his page ? Alas, we scarce live long enough to try Whether a true-made clock run right, or lie. Old grandsires talk of yesterday with sorrow, And for our children we reserve tomorrow. So short is life, that every peasant strives, In a torn house, or field, to have three lives. And as in lasting, so in length is man Contracted to an inch, who was a span ; For had a man at first in forests stray'd, Or shipwrack'd in the sea, one would have laid A wager, that an elephant, or whale, That met him, would not hastily assail A thing so equall to him; now alas, The fairies, and the pigmies well may pass As credible; mankind decays so soon, We'are scarce our fathers' shadows cast at noon, Only death adds t'our length: nor are we grown In stature to be men, till we are none. But this were light, did our less volume hold All the old text; or had we chang'd to gold Their silver; or dispos'd into less glass Spirits of virtue, which then scatter'd was. But 'tis not so; w'are not retir'd, but damp'd ; And as our bodies, so our minds are cramp'd ; 'Tis shrinking, not close weaving, that hath thus In mind and body both bedwarfed us. We seem ambitious, God's whole work t'undo ; Of nothing he made us, and we strive too, To bring our selves to nothing back; and we Do what we can, to do't so soon as he. With new diseases on our selves we war, And with new physic, a worse engine far. Thus man, this world's vice-emperor, in whom All faculties, all graces are at home (And if in other creatures they appear, They're but man's ministers and legates there To work on their rebellions, and reduce Them to civility, and to man's use) ; This man, whom God did woo, and loath t'attend Till man came up, did down to man descend, This man, so great, that all that is, is his, O what a trifle, and poor thing he is ! If man were anything, he's nothing now ; Help, or at least some time to waste, allow T'his other wants, yet when he did depart With her whom we lament, he lost his heart. She, of whom th'ancients seem'd to prophesy, When they call'd virtues by the name of she ; She in whom virtue was so much refin'd, That for alloy unto so pure a mind She took the weaker sex; she that could drive The poisonous tincture, and the stain of Eve, Out of her thoughts, and deeds, and purify All, by a true religious alchemy, She, she is dead; she's dead: when thou knowest this, Thou knowest how poor a trifling thing man is, And learn'st thus much by our anatomy, The heart being perish'd, no part can be free, And that except thou feed (not banquet) on The supernatural food, religion, Thy better growth grows withered, and scant ; Be more than man, or thou'rt less than an ant. Then, as mankind, so is the world's whole frame Quite out of joint, almost created lame, For, before God had made up all the rest, Corruption ent'red, and deprav'd the best ; It seiz'd the angels, and then first of all The world did in her cradle take a fall, And turn'd her brains, and took a general maim, Wronging each joint of th'universal frame. The noblest part, man, felt it first; and then Both beasts and plants, curs'd in the curse of man. So did the world from the first hour decay, That evening was beginning of the day, And now the springs and summers which we see, Like sons of women after fifty be. And new philosophy calls all in doubt, The element of fire is quite put out, The sun is lost, and th'earth, and no man's wit Can well direct him where to look for it. And freely men confess that this world's spent, When in the planets and the firmament They seek so many new; they see that this Is crumbled out again to his atomies. 'Tis all in pieces, all coherence gone, All just supply, and all relation ; Prince, subject, father, son, are things forgot, For every man alone thinks he hath got To be a phoenix, and that then can be None of that kind, of which he is, but he. This is the world's condition now, and now She that should all parts to reunion bow, She that had all magnetic force alone, To draw, and fasten sund'red parts in one ; She whom wise nature had invented then When she observ'd that every sort of men Did in their voyage in this world's sea stray, And needed a new compass for their way ; She that was best and first original Of all fair copies, and the general Steward to fate; she whose rich eyes and breast Gilt the West Indies, and perfum'd the East ; Whose having breath'd in this world, did bestow Spice on those Isles, and bade them still smell so, And that rich India which doth gold inter, Is but as single money, coin'd from her ; She to whom this world must it self refer, As suburbs or the microcosm of her, She, she is dead; she's dead: when thou know'st this, Thou know'st how lame a cripple this world is ...

Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο σ' ένα βαθύ μπουντρούμι Γιο, χο, χο, γιο, χο, χο μ' ένα μπουκάλι ρούμι!

Κυκλοφόρησαν και οι τιμές, σχετικά φθηνά για Televue. 299 ευρώ στο Astroshop, 319$ στο OPTCorp. Χμ, όποιος μπορεί να πάρει έναν Pentax μπορεί να πάρει και έναν Delos. Αν και τους χρειάζεται εμπάργκο, αλλά που;