kkokkolis

Starry Tales, Kagaya, 2003

Πλειάδες, Corina Chirila, 2008

GreatWestern Comet, Dewey Vanderhoff, 1997 O κομήτης Hale Bopp πάνω από το Old Trail Town του Cody, Wyoming, υπό το βλέμμα των Πλειάδων

The Lost Pleiad, Randolph Rogers, 1874 Brooklyn Museum

The Lost Pleiad, J. G. Stodart, 1869

Pleiads, Tehkan, 1981

http://www.youtube.com/watch?v=Ug1RWLmH75c Strange Universe, Strange Universe, Mahogany Rush, 1975

Όλα υποκειμενικά είναι. Τα spikes πχ με εκνευρίζουν (λίγο) και ευθυγραμμίζω το SCT παρατηρώντας ταυτόχρονα, ενώ στο Νευτώνιο όταν ρυθμίζω το πρωτεύον χρειάζεται εργαλείο για να βλέπω τι συμβαίνει στον εστιαστή (στο 8'', το 5'' είναι αρκετά κοντό και μπορώ να βλέπω). Προφανώς για να έχεις Νευτώνιο το προτιμάς. Εγώ πάλι αν δεν υπήρχε οικονομικό θέμα θα αγόραζα ένα C14 με ένα 100-120 ED ή τριπλέτα f/7 από πάνω. Το μόνο αντικειμενικό είναι πως ορισμένοι φακοί ή συνδυασμοί δεν εστιάζουν σε ορισμένα Νευτώνια, πχ Paracorr + T4 σε Portaball, Τροχός φίλτρων ή Hyperions σε 2'' format με τον προσαρμογέα των SW, Hyperion Zoom στα 24 & 20mm με το SW 130 κλπ. Δεν είναι τραγικό και διορθώνεται με τροποποιήσεις, αλλά στα SCT που κινείται το πρωτεύον εστιάζουν τα πάντα. Τελικά όμως το κόστος των Νευτωνίων είναι μη αμελητέος ανελαστικός παράγων .

Πολλά εξαρτήματα. Για παράδειγμα μειωτής εστιακού λόγου f/10-> f/6.3. Απουσία spikes. Πιο όμορφα αστεράκια (εντάξει, υποκειμενικό αυτό). ευκολότερη ευθυγράμμιση, χωρίς εργαλεία. Εστιάζουν τα πάντα χωρίς πρόβλημα. Είναι πιο όμορφα (τα ανέχεται η σύντροφος στο σαλόνι). Καλύτερη θέση παρατήρησης, ''οπισθογεμής'' (υποκειμενικό και αυτό). Ζυγίζονται ευκολότερα λόγω μήκους. Προστασία κατόπτρων (κλειστός σωλήνας) από φθορά, χωρίς ανάγκη επαλουμίνωσης. Βγαίνουν και σε πορτοκαλί.

Hymn Before Sun-rise, In The Vale Of Chamouni, Samuel Taylor Coleridge,1802 Hast thou a charm to stay the morning-star In his steep course ? So long he seems to pause On thy bald awful head, O sovran BLANC, The Arve and Arveiron at thy base Rave ceaselessly ; but thou, most awful Form! Risest from forth thy silent sea of pines, How silently ! Around thee and above Deep is the air and dark, substantial, black, An ebon mass : methinks thou piercest it, As with a wedge ! But when I look again, It is thine own calm home, thy crystal shrine, Thy habitation from eternity ! O dread and silent Mount ! I gazed upon thee, Till thou, still present to the bodily sense, Didst vanish from my thought: entranced in prayer I worshipped the Invisible alone. Yet, like some sweet beguiling melody, So sweet, we know not we are listening to it, Thou, the meanwhile, wast blending with my Thought, Yea, with my Life and Life's own secret joy : Till the dilating Soul, enrapt, transfused, Into the mighty vision passing -- there As in her natural form, swelled vast to Heaven ! Awake, my soul ! not only passive praise Thou owest ! not alone these swelling tears, Mute thanks and secret ecstasy! Awake, Voice of sweet song! Awake, my heart, awake Green vales and icy cliffs, all join my Hymn. Thou first and chief, sole sovereign of the Vale ! O struggling with the darkness all the night, And visited all night by troops of stars, Or when they climb the sky or when they sink : Companion of the morning-star at dawn, Thyself Earth's rosy star, and of the dawn Co-herald : wake, O wake, and utter praise ! Who sank thy sunless pillars deep in Earth ? Who filled thy countenance with rosy light ? Who made thee parent of perpetual streams ? And you, ye five wild torrents fiercely glad ! Who called you forth from night and utter death, From dark and icy caverns called you forth, Down those precipitous, black, jaggéd rocks, For ever shattered and the same for ever ? Who gave you your invulnerable life, Your strength, your speed, your fury, and your joy, Unceasing thunder and eternal foam ? And who commanded (and the silence came), Here let the billows stiffen, and have rest ? Ye Ice-falls ! ye that from the mountain's brow Adown enormous ravines slope amain -- Torrents, methinks, that heard a mighty voice, And stopped at once amid their maddest plunge ! Motionless torrents! silent cataracts ! Who made your glorious as the Gates of Heaven Beneath the keen full moon ? Who bade the sun Clothe you with rainbows ? Who, with living flowers Of loveliest blue, spread garlands at your feet ? -- God ! let the torrents, like a shout of nations, Answer ! and let the ice-plains echo, God ! God ! sing ye meadow-streams with gladsome voice ! Ye pine-groves, with your soft and soul-like sounds ! And they too have a voice, yon piles of snow, And in their perilous fall shall thunder, God ! Ye living flowers that skirt the eternal frost ! Ye wild goats sporting round the eagle's nest ! Yet eagles, play-mates of the mountain-storm ! Ye lightnings, the dread arrows of the clouds ! Ye signs and wonders of the element ! Utter forth God, and fill the hills with praise ! Thou too, hoar Mount ! with thy sky-pointing peaks, Oft from whose feet the avalanche, unheard, Shoots downward, glittering through the pure serene Into the depth of clouds, that veil thy breast -- Thou too again, stupendous Mountain ! thou That as I raise my head, awhile bowed low In adoration, upward from thy base Slow travelling with dim eyes suffused with tears, Solemnly seemest, like a vapoury cloud, To rise before me -- Rise, O ever rise, Rise like a cloud of incense from the Earth ! Thou kingly Spirit throned among the hills, Thou dread ambassador from Earth to Heaven, Great Hierarch ! tell thou the silent sky, And tell the stars, and tell yon rising sun Earth, with her thousand voices, praises God.

Globular Cluster M15 from Hubble, ESA, Hubble, NASA, 2011 APOD 03/05/11

Dawn of the Planets, Luis Argerich, 2011 APOD 07/05/11 Υπέροχη απεικόνιση της πλανητικής ευθυγράμμισης λίγο προ της ανατολής της 5ης Μαΐου 2011 στο Μπουένος Άιρες. Από την κορυφή ξεκινώντας: Αφροδίτη, Ερμής, Δίας, Άρης.

http://www.stellarium.org/el/ Stellarium, ο καλύτερος φίλος του αρχαρίου ερασιτέχνη. Απλό σαν την Αλφαβήτα. Δες και τον Κρόνο σε αυτό.

Δείτε τον Κρόνο, είναι ευκαιρία. Αυτή την στιγμή υπάρχουν δυο φωτεινά "αστέρια" στον Νότο και κάπως ψηλά. Αυτό που είναι ψηλότερα είναι ο Κρόνος.

Τελικά το Cassini το είχα δει χωρίς να αντιληφθώ τι είναι. Σήμερα το ξαναείδα στα 166x με το C4: φαίνεται σαν δυο μικρές εγκοπές στα άκρα των ωτίων που σχηματίζει η κλίση των δακτυλίων. Περίμενα να το δω σε όλη την περιφέρεια των δακτυλίων αλλά αυτό δεν είναι δυνατό με την κλίση που έχουν, ακόμη και σε φωτογραφίες, όπως αυτή του Αγάπιου (Foehammer) http://www.astrovox.gr/forum/album_pic.php?pic_id=12554 Η βόρεια ζώνη των νεφών και η σκιά των δακτυλίων πάνω στον πλανήτη φαίνονται άνετα. Και η νύκτα σήμερα είναι σπουδαία για όσους κάνουν παρατήρηση. Τι ωραίο που είναι να ανακαλύπτεις τα πράγματα σιγά- σιγά!

Half-Life, Valve Software- Sierra Studios, 1998

Explore Scientific 100° Series Nitrogen Purged Waterproof™ Eyepieces, 2009

Sideralis, Mobile Phone Freeware, 2010

http://www.youtube.com/watch?v=cWnmCu3U09w 2001: A Space Odyssey, Stanley Kubrick & Arthur C. Clarke, 1968 Η μουσική αυτή τη φορά: Also sprach Zarathustra, Op. 30, Richard Strauss, 1896

La splendeur du vide, Le Coeur en exil, René Chopin 1913 Silence d'une nuit et de neige et d'étoiles Où, fresques de lumière, immobile, à travers La vitre nette et bleue, étincelle sans voiles, Sous mes yeux éblouis le coeur de l'univers ! Le vaste écran tendu de la nocturne scène Me compose un décor tout à coup révélé : Rien n'y bouge, rien n'y respire, aucune haleine Ne ternit le cristal du bloc immaculé. L'inaltérable éther luit à l'horizon blême. Là-haut, l'étoile, pleur congelé dans le ciel, N'est plus qu'une fragile et scintillante gemme Et ne saurait plus dire aux Mages : C'est Noël ! Les Monts neigeux ont tu l'énigme du Mystère, Taciturnes comme des Sphinx ensevelis : À jamais confondus vainement ils tentèrent D'écarter leur linceul en soulevant ses plis. Ô mutisme effrayant d'un monde sans pensée, Traversé de lueurs au dur éclat d'acier ! L'astre mort des minuits reflète renversée La terre chaotique où brillent les Glaciers. Ne vas-tu pas toi-même entrer dans la Nuit froide, On dirait un sépulcre atone et singulier, Où reposer, le coeur serein, tes membres roides Et, comprenant l'erreur de la Vie, oublier... Je frissonne, j'ai peur. Ma chambre est si déserte ! Le silence y bruit d'un clair bourdonnement, Et j'écoute face à face avec l'être inerte Si mon sang bat toujours son faible battement. Je rêve et communie à la splendeur du Vide. Ah! combien je comprends ta froide majesté, Ô Silence infini, Voix de l'Éternité, Qui pénètres mon songe et qui me rends livide !

Houses on the Moon, Greg Mort

Zero G Apples, Greg Mort

Nightwatch, Greg Mort

Apple Rings, Greg Mort

Against the Tide, Greg Mort