kkokkolis

Evening Song of Senlin, Conrad (Potter) Aiken 1889-1973 It is moonlight. Alone in the silence I ascend my stairs once more, While waves, remote in a pale blue starlight, Crash on a white sand shore. It is moonlight. The garden is silent. I stand in my room alone. Across my wall, from the far-off moon, A rain of fire is thrown... There are houses hanging above the stars, And stars hung under a sea : And a wind from the long blue vault of time Waves my curtain for me... I wait in the dark once more, Swung between space and space : Before my mirror I lift my hands And face my remembered face. Is it I who stand in a question here, Asking to know my name ? ... It is I, yet I know not whither I go, Nor why, nor whence I came. It is I, who awoke at dawn And arose and descended the stair, Conceiving a god in the eye of the sun, -- In a woman's hands and hair. It is I whose flesh is gray with the stones I builded into a wall : With a mournful melody in my brain Of a tune I cannot recall... There are roses to kiss : and mouths to kiss ; And the sharp-pained shadow of death. I remember a rain-drop on my cheek, -- A wind like a fragrant breath... And the star I laugh on tilts through heaven ; And the heavens are dark and steep... I will forget these things once more In the silence of sleep.

Morning Song of Senlin, Conrad (Potter) Aiken 1889-1973 It is morning, Senlin says, and in the morning When the light drips through the shutters like the dew, I arise, I face the sunrise, And do the things my fathers learned to do. Stars in the purple dusk above the rooftops Pale in a saffron mist and seem to die, And I myself on a swiftly tilting planet Stand before a glass and tie my tie. Vine leaves tap my window, Dew-drops sing to the garden stones, The robin chirps in the chinaberry tree Repeating three clear tones. It is morning. I stand by the mirror And tie my tie once more. While waves far off in a pale rose twilight Crash on a white sand shore. I stand by a mirror and comb my hair : How small and white my face ! -– The green earth tilts through a sphere of air And bathes in a flame of space. There are houses hanging above the stars And stars hung under a sea... And a sun far off in a shell of silence Dapples my walls for me... It is morning, Senlin says, and in the morning Should I not pause in the light to remember god ? Upright and firm I stand on a star unstable, He is immense and lonely as a cloud. I will dedicate this moment before my mirror To him alone, for him I will comb my hair. Accept these humble offerings, cloud of silence ! I will think of you as I descend the stair. Vine leaves tap my window, The snail track shines on the stones, Dew-drops flash from the chinaberry tree Repeating two clear tones. It is morning, I awake from a bed of silence, Shining I rise from the starless waters of sleep. The walls are about me still as in the evening, I am the same and the same name still I keep. The earth revolves with me, yet makes no motion, The stars pale silently in a coral sky. In a whistling void I stand before my mirror, Unconcerned, and tie my tie. There are horses neighing on far-off hills Tossing their long white manes, And mountains flash in the rose-white dusk, Their shoulders black with rains... It is morning. I stand by the mirror And surprise my soul once more ; The blue air rushes above my ceiling, There are suns beneath my floor... ... It is morning, Senlin says, I ascend from darkness And depart on the winds of space for I know not where, My watch is wound, a key is in my pocket, And the sky is darkened as I descend the stair. There are shadows across the windows, clouds in heaven, And a god among the stars; and I will go Thinking of him as I might think of daybreak And humming a tune I know... Vine-leaves tap at the window, Dew-drops sing to the garden stones, The robin chirps in the chinaberry tree Repeating three clear tones.

Έτσι είναι, όλοι οι πλανήτες έχουν αυτήν την κλίση, από 0,77 έως 7 μοίρες, ενώ άλλα σώματα έχουν μεγαλύτερη. 2 φορές τον μήνα διασχίζει την εκλειπτική. Την κίνηση της εκλειπτικής μπορούμε να την δούμε στο σχήμα.

Δίπτυχο ηλιακό ρολόι, Hieronymus Reinman, 1556 Ελεφαντόδοντο χαλκός και μπρούτζος

Η τροχια του δεν ειναι πανω στην εκληπτικη? Υ.Γ.συγνωμη για το αργοπορημενο post... Ακριβώς, στην εκλειπτική είναι, αλλά η εκλειπτική μοιάζει να κινείται στον ουρανό λόγο της κίνησης της Γης. Σε εποχιακούς ή μηνιαίους χάρτες όλου του ουρανού (τους κυκλικούς δηλαδή) το βλέπεις καθαρά.

Λοιπόν, σε όποιον βρει τι πράγματι είναι, προτείνω να γίνει επιπλέον έκπτωση, ως επιβράβευση.

Αν κρίνω από την τιμή, μπορείς να αποκλείσεις sans voir Losmandy, EQ6 & Synscan, οπότε μένουν μόνο 2. Μάλλον για Dob το βλέπω. Παίζει και η EQ5 όμως. Γρίφος.

Έχω σκεφτεί για 15x70 αλλά για κάτι καλό σε αυτό το μέγεθος θα πρέπει να παραγγείλω από το εξωτερικό και δεν το θέλω αυτό. Τα Skymaster, αν τα θεωρείς καλά (σου είπα παραπάνω ποίοι τα προτείνουν) υπάρχουν και στην Ελλάδα. Το ίδιο και τα TS LE (AKTIS) που μοιάζουν πολύ. Τώρα Oberwerk δυστυχώς δεν έχουμε. Από άλλες μάρκες η Pentax έχει κάτι 20x60, αλλά όχι 15x70. Εγώ είμαι ευχαριστημένος με τα Skymaster, μην τα θεωρείς κακή λύση, πολλοί εδώ τα έχουν, είναι Best Seller. Είναι σε προσφορά, 20 ευρώ κάτω και δώρο το Monhtly Sky Guide. Τώρα τα Vixen 16 ή 20x80 που είναι ιαπωνικά και με μεγαλύτερη διάμετρο είναι καλύτερα, αλλά αυτό το 1 κιλό παραπάνω από τα Skymaster κάνει τον τρίποδα απαραίτητο. Αν προσέξεις, τα Vixen, αλλά και τα Skymaster 20x80, είναι τέλεια ζυγισμένα στο κέντρο βάρους με μόνιμο προσαρμογέα για τρίποδα και δεν έχουν πρόβλεψη για λαβή με τα χέρια. Αντίθετα τα 15x70 έχουν μια καλή λαβή, αν και είναι εμπροσθοβαρή και γι αυτό εγώ προτιμώ την λαβή της ράχης του χεριού, πιάνοντάς τα με το αριστερό να κυκλώνει τον δεξιό σωλήνα στο κέντρο βάρους, ενώ ο αριστερός αναπαύεται στην ράχη του καρπού, το δε δεξί χέρι πιάνει από το προβλεπόμενο σημείο δεξιά, με πρόσβαση στην εστίαση. Τα 20x80 ούτε έτσι μπορείς να τα πιάσεις λόγω της επιμήκους ράβδου στο κέντρο. Αν δεν θέλεις τα Skymaster ούτε τρίποδα, τότε σου μένουν τα Vixen 9x63, αφού πρώτα ρίξεις μια ματιά και σε Canon, Nikon, Olympus και Pentax. http://www.adorama.gr/e-shop/Products.php?CatID=295

Ευχαριστώ, νομίζω πως δεν μπαίνει αυτό σε Maksutov, ίσως όμως μπορείς να δοκιμάσεις με αντάπτορα. Επίσης το γυαλί του είναι μεγαλύτερης διαμέτρου από το baffle tube του Mak, άρα θα αξιοποιείται μόνο το κέντρο, δεν γνωρίζω στην πράξη τι σημαίνει αυτό. Κατά τα άλλα, τα Mak και ειδικά των 6'' και πάνω θα μπορούσαν να ωφεληθούν από μείωση του εστιακού λόγου, αλλά δεν έχω δει πουθενά ειδικές λύσεις για αυτά. Προφανώς δεν τα αγοράζεις για φωτογραφία ευρέως πεδίου και στους πλανήτες δεν χρειάζεται και τόσο μεγάλο πεδίο. Κατά τα άλλα η τιμή είναι εξαιρετική, όταν έψαχνα εγώ δεν υπήρχε κανένα διαθέσιμο και αναγκάστηκα να το αγοράσω καινούριο. Τώρα είναι ευκαιρία. Βεβαιώσου μόνο αν μπορείς να το χρησιμοποιήσεις. Ο προσαρμογέας που χρειάζεσαι πρέπει να είναι αυτός: http://www.astronomy.gr/main.cfm?module=eshop&action=detail&id=1456

Αν και όταν το κάνεις, να φοράς γάντι χωρίς πούδρα και να κρατάς το δευτερεύον από τα πλάγια, προσέχοντας να μην αγγίξεις την κατοπτρική επιφάνεια. Μετά πες μας τι έγινε, εγώ αποφάσισα να μην το αγγίξω ακόμη, άλλωστε δεν βλέπω κάποιο πρόβλημα.

Ode, Joseph Addison, The Spectator, 1712 The spacious firmament on high With all the blue ethereal sky, And spangled heavens, a shining frame, Their great Original proclaim. The unwearied sun from day to day Does his Creator's power display, And publishes in every land The work of an almighty hand. Soon as the evening shades prevail, The moon takes up the wondrous tale, And nightly to the listening earth Repeats the story of her birth ; Whilst all the stars that round her burn, And all the planets in their turn, Confirm the tidings as they roll, And spread the truth from pole to pole. What though in solemn silence, all Move round this dark terrestrial ball ? What though nor real voice nor sound Amidst their radiant orbs be found ? In Reason's ear they all rejoice, And utter forth a glorious voice, Forever singing as they shine : "The hand that made us is divine !"

Ωραίο! Θυμήθηκα τα ποιήματα του Διγενή Ακρίτα και τις μεταφράσεις της Ιλιάδας: Scutum= Σκουτάρι, Sagitta= Σαΐτα. Και το Eqvvlevs Ελληνικό είναι: Έκβους (το Βους το λέμε ακόμη).

Θα ήθελες να περιγράψεις λίγο την εμπειρία της παρατήρησης; Τι βλέπεις με αυτό. Τα προσοφθάλμια είναι λειτουργικά; Θυμάμαι από την φωτογραφία της βαλίτσας σου πως είχες ήδη bino, ή κάνω λάθος;

Πολύ ωραία τα λες. Δεν εξελιχθήκαμε στον μικρόκοσμο φυσικά, οπότε ο νους μας προσαρμόστηκε στην αντίληψη μεγεθών του κόσμου μας. Και ο μακρόκοσμος μας δυσκόλεψε πολύ, μέχρι να τον ξεκλειδώσει ο Νεύτωνας. Και μπορούμε να πούμε πως ο άνθρωπος (και ο εξωγήινος) δεν είναι ποτέ παρατηρητής, αλλά πάντοτε συμμέτοχος.

Δημήτρη, αν θυμάσαι, ποιό σπρέϋ χρησιμοποίησες και πως προφύλαξες τα κάτοπτρα (τα αφήρεσες ή τα σκέπασες με κάτι

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις και τα σχόλια σας. Έψαξα επίσης σε forums του εξωτερικού και από τις απαντήσεις που έλαβα κατάλαβα ότι ίσως τα συγκεκριμένα κιάλια να μην είναι η καλύτερη επιλογή σε αυτήν την τιμή. Δεν ξέρω αν αληθεύει η άποψη αυτή, αλλά επιπρόσθετα θα ήθελα να προσθέσω ότι ήδη έχω κιάλια 10x50, ενώ σκοπεύω να χρησιμοποιήσω τα καινούργια χωρίς στήριξη αν τελικά τα αγοράσω. Έχω χρησιμοποιήσει άλλα κιάλια με 20x μεγέθυνση και μικρότερο βάρος χωρίς πρόβλημα. Χωρίς στήριξη καλύτερα να τα ξεχάσεις αυτά. 9x63 έως 15x70 είναι καταλληλότερα.

Εγώ θα παρατηρώ τον αστροπενικό ουρανό της Άγκυρας από αύριο. Τουλάχιστον θα φάω κεμπάμπ. Πολλά κεμπάμπ. Η Σελήνη τα έχει ξεπλύνει όλα απόψε. Η Αφροδίτη πάνω απ' την Κυψέλη ήταν υπέροχη πάντως. Αν είναι έτσι και αύριο μόνο πλανήτες θα δείτε. Να περάσετε καλά παιδιά αν συναντηθείτε, θα σας σκέπτομαι (τρώγοντας κεμπάμπ φυσικά).

Αν και χαίρομαι για τις κομψές φυσικεμβριθείς κατακλείδες που κόσμησαν το θέμα, θα ήθελα μόνο να πω πως ο πατερναλισμός στην σκέψη επιδρά πάντοτε αρνητικά. Από τα 13χρονα και 16χρονα που εκφράζουν σήμερα τέτοιες ανησυχίες πιστεύω πως θα προκύψουν τα παραγωγικά μυαλά του αύριο. Ο Χαρδαβελισμός προϋποθέτει αμορφωσιά, δεσιδαιμονία, παράνοια, ή, συχνότερα, συνδυασμό όλων αυτών. Εγώ εδώ διακρίνω -και σε εσάς που στα 42 μου δεν μπορώ παρά να σας ταξινομήσω στους περιεφήβους, καλή τη προθέσει, πιστέψτε με- απλώς μια αξιοθαύμαστη πνευματική φιλοπονία, αδιάψευστο προάγγελο μιας πλούσιας συλλογής γνώσεων. Είναι απλώς θέμα χρόνου. ΥΓ: αν θέλετε να είστε ακριβέστεροι, προσδιορίστε για πια ζωή της γάτας μιλάτε. Αν η γάτα αναλογίζεται στην ηλικία σας, νεκροζώντανη απλώς σημαίνει πως η έμβια κατάστασή της περιγράφεται ως L=+1.5/9. Σωστά;

Η πρώτη παράγραφος είναι σωστή. Οι επόμενες δύο όχι, καθώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Τελεονομικά τίποτε δεν έχει σκοπό ή σχέδιο. Δεν μου έδωσε η φύση την μύτη για να φοράω εκεί τα γιαλιά μου, τα βάζω εκεί επειδή το βρήκα βολικό. Αν δεν είχα μύτη θα τα έβαζα αλλού. Ούτε είναι εκεί για να οσμίζομαι. Επειδή βρέθηκε εκεί από τις γονιδιακές μεταλλάξεις (τύχη) και εκ των υστέρων φάνηκε βολικό προσδίδοντας ένα επιβιωματικό (αναζήτηση τροφής) ή και αναπαραγωγικό (έλξη από φερομόνες) πλεονέκτημα, επεβίωσα έναντι άλλων πειραμάτων της φύσης (ανάγκη). Η φυσική και η σεξουαλική επιλογή ευόδωσαν την ανάπτυξη της μύτης μου, όχι όμως όσο στον ελέφαντα ή τον σκύλο, όπου η τύχη έριξε αλλιώς τα ζάρια και η ανάγκη υποδέχθηκε την νέα λειτουργικότητα ενθουσιωδώς. Όταν δεν την χρειάζομαι θα χαθεί και όταν μετατραπεί σε μειονέκτημα θα χαθώ. Ο έμβιος κόσμος χτίστηκε με τα τούβλα του ανόργανου, τόσο με τα υλικά, όσο και με τους νόμους του. Άρα η τελεονομία λειτουργεί και εκεί. Ο ήλιος δεν φτιάχθηκε για να μας χαρίζει το σιτάρι και το φώς του, όπως έλεγαν οι Αιγύπτιοι. Η γή στην απόσταση που βρέθηκε, επιτρέποντας το υγρό ύδωρ, λειτούργησε σαν την μύτη μας και η φύση της έβαλε τα γιαλιά. Σε άλλα ηλιακά συστήματα εκεί δεν βρίσκεται κανένας πλανήτης, ή, αν βρίκεται δεν έχει νερό, ή αν έχει, τα όντα εκεί ίσως δεν έχουν μύτες. Με λίγα λόγια, η τελεονομία λέει πως δεν υπάρχει κανένα σχέδιο. Το σχέδιο προκύπτει αναδρομικά σαν γνωσιακό κατασκεύασμα, κατά την παρατήρηση της λειτουργίας, η οποία αναδύεται από τύχη και επιλέγεται από αναγκαιότητα. Και για να προκύψει, εκατομμύρια είδη όντων εξαφανίστηκαν, αμέτρητες συγκεντρώσεις ύλης απέτυχαν να γίνουν ήλιοι και άπειρα φωτόνια αλητεύουν στο διηνεκές χωρίς να τα δει ποτέ κανένα μάτι. Σκεπτόμενος όλα αυτά, δεν με εκπλήσει καθόλου που το ηλεκτρόνιο κατά περίσταση συμπεριφέρεται ως κύμα ή ως σωμάτιο. Απλώς δεν υπάρχει σχέδιο και κινείται τυχαία μέσα στον φάκελο επιτρεπτών συμπεριφορών που ορίζουν οι αναγκαστικές συνθήκες.

Ακριβώς. Το ω συνέβη επειδή προγήθηκε το ψ, αλλά το ψ δεν συνέβη για να παραχθεί το ω, αλλά επειδή προηγήθηκε το χ. Το Big Bang δεν έγινε για να καταστρέψουν οι αφεντομουτσουνάρες μας τον πλανήτη, υπάρχουμε όμως χάριν στην αλληλουχία γεγονότων που ακολούθησε την μεγάλη έκρηξη. Θα μπορούσαν τα γεγονότα να πάρουν μια άλλη οδό και δεν θα είμασταν εδώ. Στην νομοτέλεια πιστεύουν κυρίως οι θασιώτες του ευφυούς σχεδιασμού. Νομίζω πως εκ των υστέρων μπορούμε να βρούμε ερμηνείες για τα πάντα, σαν τους ψυχολόγους και τους κοινωνιολόγους. Το γεγονός όμως πως δεν μπορούμε να προβλέψουμε σχεδόν τίποτε με ακρίβεια ή/και σε βάθος χρόνου (μετεωρολόγοι, τζογαδόροι, συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, ιατροί, όλοι το βεβαιώνουν αυτό) συνηγορεί υπέρ της ανάδρομης αιτιοκρατίας: όχι στο ''για να'' αλλά στο ''επειδή'' δηλαδή το κλειδί.

Όχι πως είναι άσχημα τα 9x63 αλλά άλλο ποιότητα, άλλο ποσότητα (μεγέθυνση). Αν έχεις βέβαια μεγάλα κιάλια χρειάζεσαι απαραιτήτως και μικρότερα, χειρός, ωστόσο στην μεγέθυνση αυτή θα προτιμούσα κάποια φθηνά, καθώς τα Vixen 9x63 είναι 20 φορές ακριβότερα από τα Bresser των 20 ευρώ, αλλά όχι και 20 φορές καλύτερα (έχοντας δει μέσα από αυτά, αυθαίρετα ποσοτικοποιώ σε 2-3 φορές καλύτερα) Όμως όταν δεις το αντικείμενο πρώτα στα 7-10x και μετά στα 20x το συμπέρασμα ίσως να βγεί αβίαστα. Αυτό δεν επιδρά μόνο στην σελήνη και επίγεια, αλλά και στον ουρανό που σκουραίνει και είναι πιο ευχάριστος. Επειδή η συζήτηση για την ποιότητα μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ θα επιχειρήσω να την τελειώσω για τα Vixen με τριπλό coup d'etat: 1. Zeiss 20x60 S 2. Leica Duovid 10+15x50 3. Canon 18x50 IS AW Τώρα θα μου πείτε πως τα Vixen είναι φθηνότερα... Ε, τι να κάνω βρε παιδιά, δεν σας βρίσκω πουθενά! Πάντως οι συγγραφείς του Backyard Astronomer προτείνουν Celestron Skymaster 15x70 και χαίρομαι που τους άκουσα.

http://en.wikipedia.org/wiki/Teleonomy Η πορεία από την Βιολογία στην Φυσική είναι ένα είδος ανάδρομης μηχανικής. Μπορεί να μας διδάξει πολλά πράγματα που αλλιώς, με την αντίστροφη και σωστή χρονικά και εξελικτικά οδό, θα χρειάζονταν μερικοί ακόμη αιώνες για να μάθουμε. Ψάχνουμε τι έγινε κατά την μεγάλη έκρηξη και δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει σπίτι μας. Βλέπουμε χιλιάδες έτη φωτός μακρυά και δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι ακριβώς είμαστε εμείς. Οι άνθρωποι, ημίβουλοι αμαξάδες των νουκλεικών οξέων. Τύχη και αναγκαιότητα.

Γνωρίζετε την διαφορά μεταξύ νομοτέλειας και τελεονομίας; Έχετε διαβάσει το ''Τύχη και Αναγκαιότητα'' το Jacques Monod?

Η δεσποινίς Σελήνη είναι πανέμορφη αν και υπερβολικά ματαιόδοξη, ζηλόφθων και με έντονα ναρκισσιστική προσωπικότητα. Όποτε κάνει μια δημόσια εμφάνιση επιδιώκει να τραβήξει επάνω της όλην την προσοχή και, είναι αλήθεια, δεν χρειάζεται να προσπαθήσει ιδιαίτερα για να το επιτύχει. Με την σαγηνευτική της λάμψη, τα μυστηριακά της κάλλη και την υπεροπτική της ψυχρότητα, επισκιάζει κάθε άλλη όμορφη παρουσία. Ο εκρηκτικός της χαρακτήρας και το απίστευτο οιστριονικό της ταπεραμέντο καταγοητεύουν κάθε λάτρη της αυθεντικής ομορφιάς. Στον δροσερό ουράνιο κήπο μοιάζει με μια εξωτική κατάλευκη ορχιδέα ανάμεσα σε ταπεινά γεράνια και ζουμπούλια, έτσι όπως ξεδιπλώνει τα νυφικά της πέταλα με τις αργυρές ανταύγειες βασανιστικά αργά, λίγο- λίγο κάθε ημέρα, ώσπου να τυφλώσει με την άφθαστη ομορφιά της τον έκθαμβο παρατηρητή. Έπειτα αυτάρεσκα, συνεπαρμένη από την επιτυχία της αυτή, εφαρμόζει το ίδιο σχέδιο και με το ίδιο νάζι και τις ίδιες επιτηδευμένες κινήσεις μαζεύει και πάλι τα πέπλα της και χάνεται στο σκοτάδι, μόνο και μόνο για να μας επιτρέψει να δούμε πόσο αχνές και ξεθωριασμένες φαίνονται οι άλλες καλλονές του ουράνιου χαρεμιού εμπρός στην ανάμνηση της δικής της ιλιγγιώδους ωραιότητας. Το σχέδιό της είναι με προσοχή υπολογισμένο και άψογα εκτελεσμένο κάθε φορά, από τα βάθη των αιώνων, σαν μια τελετουργική χορογραφία, σαν μια δήθεν αυθόρμητη καντέντζα που ο σολίστας ερμηνεύει ευλαβικά, προσέχοντας να μην διαφύγει ούτε μιά νότα από αυτές που του εδίδαξε ο δάσκαλος. Η αρχόντισσα Σελήνη φουντώνει σε όλους μας τον έρωτα και προκαλεί καθένα να πνιγεί στην λαμπερή θάλασσα της ομορφιάς της, αλλά παραμένει ακατάδεχτη και απόμακρη. Πράγματι, όσο και αν χαιδεύει αδιάντροπα το σκοτεινό το κύμα και τυλίγει με το θεσπέσιο σώμα της το υπερήφανο βουνό, σε λίγους μόνο ανθρώπους έδωσε το δικαίωμα να καυχιώνται πως άγγιξαν την αγέραστη επιδερμίδα της. Και αυτοί οι λίγοι έγιναν ήρωες στα μάτια μας καθώς υλοποίησαν τον άσβεστο πόθο όλων ημών, των ανύμφευτών της εραστών, δίνοντας απλώς ένα φευγαλέο φιλί στα δροσερά της μάγουλα. Πόσο υπερφίαλη είναι στ' αλήθεια η Βασίλισσα της Νύκτας! Άραγε δεν το γνωρίζει πως αυτό που σβήνει με την ανυπέρβλητη λάμψη της είναι το φως χιλίων ήλιων; Μήπως δεν ξέρει πως ακόμη και η μοναδική δική της ομορφιά δεν πρόκειται να κρατήσει για πάντα; Για πόσο ακόμη θα στροβιλίζεται στο χορόδραμα του στερεώματος πρωτού την σφιχταγκαλιάσει η χρυσή φωτιά του δεσπότη Ήλιου για να την κάψει, όπως ο Δίας την Σεμέλη έκαμε δική του; Είναι ακαταμάχητη μα και ρηχή η ομορφιά της Σελήνης. Όπως και όλες οι ομορφιές.

Δεν έχω δει μέσα από αυτά, αλλά σαν Vixen ας υποθέσουμε πως είναι καλά. Επίσης πως είναι ισάξια, με κοινό σκελετό και αντικειμενικό (-ούς) και μόνη διαφοροποίηση την μεγέθυνση (συνακόλουθα βεβαίως και το πεδίο και την κόρη εξόδου). Όλα τα κιάλια αυτού του τύπου προορίζονται κυρίως για επίγεια παρατήρηση. Αστρονομία κυρίως επιχειρείται υπό γωνία 45 μοίρών. Μπορείς να δεις φυσικά και τον ουρανό για μικρά σχετικά διαστήματα. Οπότε σε ενδιαφέρει και το exit pupil. Τα 12x80 δεν τα συνιστώ, ειδικά αν έχεις και 10x50. Σπάνια οι κόρες σου θα ανοίξουν τόσο (6.6) και οι εικόνες δεν θα εντυπωσιάσουν πολύ. Τα 16x80 φαίνονται ιδανικά, με EP 5. Έχοντας 15x70 σου λέω πως είναι κάτι εντυπωσιακό, αλλά δεν θα νιώσεις πως έχεις Giant, αν δεν ανέβεις λίγο. Τα 20x80 θα είναι ιδανικά. EP 4 που επιτυγχάνεται από τις κόρες σχετικά εύκολα σε μέτρια φωτορρύπανση, το πεδίο παραμένει καλό ώστε να χωράει η Ανδρομέδα, στο φεγγάρι θα βλέπεις τρισδιάστατους κρατήρες (μικροσκοπικούς βέβαια), θα ξεχωρίζεις τον Δία και 4 δορυφόρους καθώς και μια υποψία Κρόνου, τα αστρικά πεδία και ανοικτά σμήνη θα σε ξετρελλάνουν, η δε επίγεια θα είναι πολύ εντυπωσιακή με τρισδιάστατο κύμα και πουλιά να πετούν και ερωτοτροπούν λίγο πέρα από την μύτη σου. Στο 80ρι μου προτιμώ ένα 20x για σάρωση του ουρανού και της θάλασσας, νομίζω πως είναι τέλειο για την δουλειά αυτή. Το 30x80 υπερτερεί στην επίγεια και υποχωρεί στον ουρανό: 100-120mm και 45 μοίρες είναι καταλληλότερα πλέον. Εξαίρεση αποτελεί η Σελήνη και οι δύο εγγύτεροι αέριοι γίγαντες, καθώς ο Κρόνος ίσως θα αναγνωρίζεται και ο Δίας θα είναι μια ακαταμάχητη μπαλίτσα. Προτείνω το 20x80 λοιπόν. Όποιο και να πάρεις όμως χρειάζεσαι έναν σοβαρότατο τρίποδα. Εγώ δεν έμαθα την παραλληλόγραμη στήριξη (θα ξαναπροσπαθήσω όμως) και χρησιμοποίησα τα Skymaster στα χέρια μέχρι να πάρω έναν Manfrotto. Ακόμη και αυτός δονείται, αλλά η δυνατότητα να ανεβάζω τα κιάλια σχεδόν 2 μέτρα ψηλά μου επιτρέπει να δω παντού, ακόμη και στο ζενίθ. Φυσικά, έστω και έτσι, ο αυχένας καταπονείται, γι αυτό η γωνία των 45 μοιρών είναι απαραίτητη για αστρονομική χρήση.