kkokkolis

Γκαγκάριν, Ανατολική Γερμανία, 1961

Κοπέρνικος, Γουινέα

Γαλλοκαναδικό Τηλ/πιο Μάουνα Κέα, Χαβάη

Pioneer στον Δία, ΗΠΑ

Intersputnik, Τσεχοσλοβακία

Sputnik, CCCP, 1957

Δορυφόρος, Μογγολία

Κοσμοδρόμιο, CCCP, 1972

Πύραυλος, MSZ, 1961

Δορυφόροι, Μαλί

Άνθρωπος στη Σελήνη, ΗΠΑ, 1969

Sputnik, CCCP, 1972

Mercury, ΗΠΑ

Απόλλων 8, Τσαντ, 1968

Space Twins, ΗΠΑ

Διαστημική Συνεργασία, ΗΠΑ, 1992

Δορυφόροι, Ciskei, 1992

Πλανήτες, Ciskey, 1991 Μπράβο tasco. Τα γραμματόσημα είναι μια υψηλή μορφή τέχνης, η μόνη που έχει επιβιώσει (μαζί με τα χαρτονομίσματα) από τότε που το offset και τα ψηφιακά μέσα σκότωσαν την λιθογραφία, την χαρακτική κλπ. Νέο κλαδί στο δέντρο λοιπόν, υπέροχα αστρονομικά και διαστημικά γραμματόσημα.

Venus, the Germ of Metal Star, Fred Martin, 1974 Παστέλ

William Optics FLT98 DDG, 21ος αιώνας

Εγώ κρατάω κλειστό το δεξί μου μάτι όλην την ώρα (όχι για πλανήτες και φεγγάρι βέβαια, μόνο τις νύκτες που έχω ελπίδα να δω κάτι από βαθύ ουρανό). Όταν κάνω καμμιά αγορά από έξω θα προσθέσω και έναν πειρατικό επίδεσμο. http://www.astroshop.eu/miscellaneous/orion-observer-s-eyepatch/p,17599 http://www.astroshop.eu/miscellaneous/orion-cover-for-the-observation/p,14149

Χάλασες την έκπληξη βρε Mich! Δεν τα παραλάβαμε όλοι ακόμη. Spoiler!

http://www.youtube.com/watch?v=v8JWYakujec&feature=related Ήτανε μια φορά, Φέρρης- Ξαρχάκος, 1973 Στίχοι: Κώστας Φέρρης Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης Άλλες ερμηνείες: Γιώργος Νταλάρας Ήτανε μια φορά μάτια μου κι έναν καιρό μια όμορφη κυρά αρχόντισσα να σε χαρώ Μια μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή τον κύρη της προσμένει βράδυ πρωί Ένα Σαββάτο βράδυ καλέ μια Κυριακή τον ήλιο το φεγγάρι, καλέ, παρακαλεί Ήλιε μου φώτισέ τον φεγγάρι μου πάνε και μίλησέ του για χάρη μου Γυρίζει κι αρμενίζει καλέ στα πέλαγα τους πειρατές θερίζει καλέ και τους χαλά Στον ήλιο στο φεγγάρι και στη βροχή και μένανε μ' αφήνει έρμη και μοναχή Γαλέρα ανοίχτηκε μάτια μου με το βοριά στη μάχη ρίχτηκε μάτια μου και στον καυγά Μέσα σ' ένα σινάφι πειρατικό είδα φωτιά ν' ανάβει και φονικό

E lucevan le stelle, Tosca, Giacomo Puccini, 1900 E lucevan le stelle... ed olezzava la terra... stridea l'uscio dell'orto... e un passo sfiorava la rena... Entrava ella, fragrante, mi cadea fra le braccia... Oh! dolci baci, o languide carezze, mentr'io fremente le belle forme disciogliea dai veli! Svanì per sempre il sogno mio d'amore... L'ora è fuggita... E muoio disperato! E non ho amato mai tanto la vita!... How the stars used to shine there, How sweet the earth smelled, The orchard gate would creak, And a footstep would lightly crease the sand. She'd come in, fragrant as a flower, And she'd fall into my arms. Oh! sweet kisses, oh! lingering caresses, Trembling, I'd slowly uncover her dazzling beauty. Now, my dream of love has vanished forever. My last hour has flown, and I die, hopeless! And never have I loved life more! Ακόμη και αν δεν θελήσετε να δείτε ή να ακούσετε κανένα άλλο έργο από τα αναρτηθέντα, ακούστε μόνο αυτό. Και την Rusalka. Και τον Zauberflöte. Και το Mondschein Sonata φυσικά. Αλλά πρωτίστως ΑΥΤΟ.

Φαίδρα, Μίκης Θεοδωράκης, 1962 Στίχοι: Γιάννης Θεοδωράκης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Μελίνα Μερκούρη Άλλες ερμηνείες: Χαρούλα Αλεξίου || Γιώργος Νταλάρας || Δημήτρης Μπάσης || Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Θάνος Μικρούτσικος ( Ντουέτο ) || Δήμητρα Γαλάνη & Τάνια Τσανακλίδου ( Ντουέτο ) Αστέρι μου, φεγγάρι μου, της άνοιξης κλωνάρι μου κοντά σου θά 'ρθω πάλι, κοντά σου θά 'ρθω μιαν αυγή για να σου πάρω ένα φιλί και να με πάρεις πάλι. Αγάπη μου, αγάπη μου, η νύχτα θα μας πάρει, τ' άστρα κι ο ουρανός, το κρύο το φεγγάρι. Θα σ' αγαπώ, θα ζω μες στο τραγούδι θα μ' αγαπάς, θα ζεις με τα πουλιά θα σ' αγαπώ, θα γίνουμε τραγούδι θα μ' αγαπάς, θα γίνουμε πουλιά. Ο ποταμός είναι ρηχός κι ο ωκεανός είναι μικρός να πάρουν τον καημό μου. Να διώξουνε τα μάτια σου να πνίξουνε τους όρκους σου από το λογισμό μου.