Νομίζω ότι το όλο θέμα καταλήγει στο πόσο περιθώριο έχει ο αστροφωτογράφος στη διαμόρφωση της τελικής εικόνας. Νίκο είμαι της αντίθετης άποψης από εσένα ότι η αστροφωτογραφία είναι θέμα γνώμης (μέχρι ένα βαθμό βέβαια) όπως κ η τέχνη της φωτογραφίας. Τα μήκη κύματος που εκπέμπουν τα οποιαδήποτε άστρα, νεφελώματα, γαλαξίας δεν είναι μόνο τα ορατά, παρόλαυτά σε αυτά περιοριζόμαστε για προφανείς λόγους. Άρα εξ ορισμού η απεικόνιση μας είναι ελλειπής (http://en.wikipedia.org/wiki/File:Carina_Nebula_in_Visible_and_Infrared.jpg). Να το πω διαφορετικά...η ομορφιά που βλέπει κανείς σε αυτές τις φωτογραφίες μπορεί να είναι επιστημονική ομορφιά, εικαστική ομορφιά κ να καλύπτει διάφορα κενά μέσα μας. Είναι προφανές ότι η αστροφωτογραφία, η ερασιτεχνική αστροφωτογραφία, δεν προορίζεται εξ ολοκλήρου στην επιστημονικά ακριβή απεικόνιση του κόσμου, όπως κ η φωτογραφία σαν τέχνη δεν φιλοδοξεί στην επιστημονικά άρτια και χρωματικά άρτια απεικόνιση του κόσμου. Πολλοί μπορεί να ικανοποιούνται κάνοντας αυτό..όπως έκαναν πολλοί ζωγράφοι κ γλύπτες. Σιγά σιγά όμως η αστροφωτογραφία σαν τέχνη εμπεριέχει και το αρτιστικό και είναι αδυνατο να διαχωριστεί όσο και να το θέλουμε. Όσο εξελίσσεται η αστροφωτογραφία, θα εξελίσσεται και ο τρόπος απεικόνισης του σύμπαντος μέσω της αστροφωτογραφίας. Και η computer art είναι τέχνη...απλά είναι κάτι νέο που επίσης απαιτεί έμπνευση, ικανότητα, ταλέντο και στυλ.