wereniki

"Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανό" Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε Σὰν νὰ ἦταν ὁ καιρὸς ὅλος μπροστά μας Καὶ θυμᾶμαι τὸν ἥλιο ποὺ γελοῦσε Πού γελοῦσε καὶ δάκρυζε θυμᾶμαι Και τα δύο ποιήματα είναι του Γιώργου Σαραντάρη από τη συλλογή "Σαν Πνοή του Aέρα", επιμέλεια και ανθολόγηση Μαρία Ιατρού, εκδόσεις ΕΡΜΗΣ, Αθήνα 1999.

"Σελήνη" Ἀπὸ ἕνα θαῦμα Ἀπὸ ἕνα πρόσωπο πρωίας Παίρνεται ὁ θυμός μου Σελήνη ἀθρόα παρουσία Ἑλένη ἡ καμπύλη τοῦ κόσμου M᾿ ἐβένινη σημασία Ἡ πύλη ἀνοίγει στὸν ξένο Στ᾿ ἀγέρι T᾿ ἀλέτρι ὀργώνει τὸν κάμπο Ἐκεῖ ποὺ δὲ βλέπει ἡ καρδιὰ Βελάζουν τ᾿ ἀστέρια στὴν κρύπτη Γιώργος Σαραντάρης

Αστροναύτες που έχουν πραγματοποιήσει διαστημικούς περιπάτους, μιλάνε για μια πολύ ασυνήθιστη και ιδιαίτερη μυρωδιά. Όταν βρίσκονται στο διάστημα, έξω από τα σκάφη, δεν μπορούν να μυρίσουν τίποτα, αφού φοράνε τις ειδικές στολές οι οποίες μυρίζουν πλαστικό. Μόλις όμως επανέλθουν στο εσωτερικό του διαστημόπλοίου τους και βγάλουν τα κράνη, τότε τους έρχεται μια χαρακτηριστική και έντονη οσμή, η οποία έχει κολλήσει στη στολή, στα γάντια και στα εργαλεία τους. Η οσμή αυτή, που αποτελείται από διάφορα σωματίδια (και οξυγόνου), περιγράφεται σαν μια μίξη καμένης μπριζόλας, καυτού μετάλλου και αναθυμιάσεις οξυγονοκόλλησης. Όπως ανέφερε ο αστροναύτης της NASA Kevin Ford, «πρόκειται για μια εντελώς καινούργια μυρωδιά, που ποτέ δεν θα ξεχάσω». Ο συνάδελφός του Don Pettit πρόσφερε την δική του άποψη: «Δεν περιγράφεται η μυρωδιά αυτή… η καλύτερη περιγραφή της είναι μια μεταλλική οσμή, ευχάριστη και γλυκιά. Μου θύμισε τις εποχές που ως φοιτητής δούλευα σε οξυγονοκολλήσεις. Αυτό είναι το άρωμα του διαστήματος: Αναθυμιάσεις από οξυγονοκόλληση». Η μυρωδιά στο εσωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού είναι πιο συνηθισμένη. Σύμφωνα με τον Pettit – που ολοκλήρωσε δυο εξαμηνιαίες αποστολές σ' αυτόν: «Ο Διαστημικός Σταθμός μυρίζει σαν κάτι μεταξύ μηχανουργείου – δωματίου –εργαστηρίου, ενώ όταν ετοιμάζεται το δείπνο επικρατεί η μυρωδιά του φαγητού». Πηγή: http://www.lifeslittlemysteries.com/2696-space-smell.html Εάν υποψιαστώ, εγώ μία φανατική χορτοφάγος, ότι το Σύμπαν μυρίζει ΚΑΙ μπριζόλα... Εντυπωσιακή φωτογραφία του αστροναύτη Bruce McCandless, από το διαστημικό λεωφορείο Challenger , στις 12 Φεβρουαρίου του 1984.

Το 64 μέτρων τηλεσκόπιο Parkes - που εμφανίζεται στην ταινία “The Dish” - θα κατέγραφε σήματα απευθείας από το Curiosity χθες, σε περίπτωση που θα υπήρχε πρόβλημα με την αναμετάδοση. Άραγε... θα μπορούσε το γεγονός αυτό, να εμπνεύσει τον σκηνοθέτη του "The Dish" Rob Sitch ή κάποιον άλλον σκηνοθέτη, ώστε να γυριστεί το "The Dish ΙΙ";

Στο βίντεο αυτό βλέπουμε το τρέιλερ της ταινίας "The Dish" (Το Πιάτο). Πρόκειται για μια διασκεδαστική ταινία, που περιγράφει το πως οι ραδιοαστρονόμοι της Αυστραλίας κατάφεραν την τελευταία στιγμή, να αποκαταστήσουν την επικοινωνία με το Απόλλων 11, κατά τη διάρκεια της προσελήνωσής του, τον Ιούλιο του 1969, όταν ο άνθρωπος για πρώτη φορά θα περπατούσε στο φεγγάρι. Έτσι δόθηκε η ευκαιρία στους τηλεθεατές της Γης να παρακολουθήσουν "ζωντανά" το ιστορικό αυτό επίτευγμα.

«Ανάπηρος ο ουρανός» Ανάπηρος ο ουρανός της πόλης Γυαλί θολό Το βλέμμα παγιδεύεται στο γαλακτώδες φως των οριζόντων Χωρίς προοπτική τα βράδια οι ματιές μας Χάσαμε το άπειρο των αστεριών Χάσαμε του κενού την απεραντοσύνη Να ουρλιάζει θάνατο Ανάπηρος ο ουρανός Χωρίς μύθους Σταμάτησαν να σηκώνονται οι τρίχες στο φεγγάρι Άτριχες οι ανατριχίλες μας Τις έχασε ο Homo Sapiens Μαζί με την δορά του Ανάπηρος ο ουρανός Και η σκέψη ανάπηρη χωρίς ερωτήματα αυτοαναιρείται Ανάπηρος ο ουρανός Και η ζωή στο αμόνι της καθημερινότητας μαλακώνει Χτυπούν τα βάσανα, σφυριά Οργώνουν οι πόνοι, χαρακιές στα πρόσωπα, στα χέρια Βράχοι που πελέκησαν Αγέρηδες Χείμαρροι που σμίλεψε η βροχή Ανάπηρος ο ουρανός Και οι ποιητές χωρίς τηλεσκόπια Φτιάχνουν στίχους Κοντόθωρους με τετριμμένες συγκαταβατικότητες Ποθούνε αχόρταγα τις ματαιόδοξες επευφημίες Γιάννης Ποταμιάνος (22 Νοέμβρη 2009)

Λένε, πως πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι, και εγώ ξέχασα να γράψω τους στίχους του Καβάφη, που η παραπάνω φωτογραφία μου θύμισε! Ε, τι να κάνουμε; "...Είπες, κάθε προσπάθειά μου, μια καταδίκη είναι γραφτή κι είν΄η καρδιά μου, σαν νεκρός θαμμένη είπες, ο νους μου ως πότε μες στο σπαραγμό αυτόν θα μένει όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα..."

Εάν αυτή η φωτογραφία δεν αναρτηθεί, τότε ποια; Εάν όχι εδώ, τότε πού; Είναι ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ! Σ' ευχαριστώ, φίλε spartiatis, γιατί ΑΥΤΗ η φωτογραφία είναι αληθινή πηγή έμπνευσης, γιατί στη δύσκολη, αλλά μεγάλη αλλαγή που συμβαίνει στη ζωή μου, μου έκανε "κλικ" ξυπνώντας ξανά την εσώτατη, ναρκωμένη ανάγκη μου, να εκφραστώ μέσα από το γράψιμο... Αξίζει μεγάλες διακρίσεις, ΜΠΡΑΒΟ!!! Από το εμπνευσμένο μέλος spartiatis, με τίτλο: "Λακωνικό τοπίο" και περιγραφή: "Νυχτερινή εξόρμηση στο Βαλτάκι έξω από το Γύθειο, έκανα χθες το βράδυ μιας και οι συνθήκες ήταν καλές και όρεξη υπήρχε........"

"Βάζοντας τα λουλούδια στο νερό δεν μεριμνάς. Τους λες το πρώτο ψέμα να ονειρεύονται τ' απελπίζεις." Κική Δημουλά

Τόσο ανάγλυφη και τόσο...ζωντανή! Μπράβο!!!

Συμπληρωματική ανακοίνωση περί ξενοδοχείων, αρ. 2: Σπεύσατε όσοι ενδιαφέρεστε για κράτηση σε ξενοδοχείο, γιατί, όπως με πληροφόρησαν μόλις τώρα από την ένωση ξενοδόχων Σητείας, το Παρασκευοσαββατοκύριακο της Παγκρήτιας συνάντησης θα έχει πολλούς γάμους(!) στην πόλη με αθρόα προσέλευση ξένων καλεσμένων! Και μην ξεχνάτε, να δηλώνετε, ότι είστε για την Παγκρήτια συνάντηση.

minutes before Mars (το πλάνο) http://apod.nasa.gov/apod/ap120731.html APOD 31/7/2012 wheel on Mars (το γεγονός) http://apod.nasa.gov/apod/ap120807.html APOD 7/8/2012

Από τον Ανθιμόπουλο Χρήστο ένα "μπλε φεγγάρι", λάδι πάνω σε καμβά και κολάζ. μπλε φεγγάρι

Σκέφτομαι πολλά ονόματα έχοντα σχέση με τον Πλούτωνα και το βασίλειό του, που θα μπορούσαν να δοθούν, ειδικά τώρα που έχω πάρει φόρα ως νονά! Έχουμε και λέμε λοιπόν: Αχέροντας, Κωκυτός: ήταν οι τρομεροί ποταμοί, απ' όπου κατέβαιναν οι ψυχές στον Άδη, Αχερουσία, Στύγα: ήταν οι αντίστοιχες λίμνες, Μίνωας, Ραθάμανθης, Αιακός: ήταν οι τρεις δίκαιοι μυθικοί ηγεμόνες, που δίκαζαν τις ψυχές στον Κάτω Κόσμο, αν και θα μ' άρεσε περισσότερο απ' όλα το όνομα "Κυνή" (περικεφαλαία), κύριο σύμβολο της εξουσίας του Πλούτωνα, η οποία σηματοδοτούσε τη βαθιά νύκτα μέσα στην οποία βασιλεύει ο θεός, αλλά και τον κάνει αόρατο, όταν τη φορά!

Στο υπέρτατο αγαθό και δικαίωμα του καθενός, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! "Μικρόκοσμος" Στίχοι: Ναζίμ Κιχμέτ Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη Άλλες ερμηνείες: Υπόγεια ρεύματα Και να, τι θέλω τώρα να σας πω Μες στις Ινδίες,μέσα στην πόλη της Καλκούτας, φράξαν το δρόμο σ' έναν άνθρωπο. Αλυσοδέσαν έναν άνθρωπο 'κει που εβάδιζε. Να το λοιπόν γιατί δεν καταδέχουμαι να υψώσω το κεφάλι στ' αστροφώτιστα διαστήματα. Θα πείτε, τ' άστρα είναι μακριά κι η γη μας τόση δα μικρή. Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ' άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε.

και ένας χάρτης του Άρη, έργο του Ευγένιου Αντωνιάδη (1870-1944), ενός από τους μεγαλύτερους πρωτοπόρους μελετητές του κόκκινου πλανήτη. Πολλά από τα ονόματα των περιοχών του Άρη οφείλονται σε αυτόν.

ο επίκαιρος κρατήρας Gale,

Μια όμορφη αυγή στον Άρη,

του πλανήτη Άρη!

μερικές καλλιτεχνικές απεικονίσεις

Στο θεό του...πολέμου, μια και έχει την τιμητική του σήμερα..

Συμπληρωματικά να σας πληροφορήσω, ότι είναι ενήμεροι όλοι οι ξενοδόχοι της Σητείας, ώστε να κάνουν καλύτερες τιμές στους συμμετέχοντες στην Παγκρήτια Συνάντηση. Εσείς απλά να τους πείτε, ότι είστε ερασιτέχνες αστρονόμοι. Σας περιμένουμε!