wereniki

Ρομπότ του 18ου αιώνα συνεχίζει να γράφει μέχρι σήμερα! Τα ρομπότ θεωρούνται εφευρέσεις του 20ού αιώνα, στην πραγματικότητα όμως είναι απόγονοι των «αυτόματων», μηχανών του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης, που συνήθως μιμούνταν τις κινήσεις ανθρώπων και ζώων. Ένα από αυτά τα ρετρό ρομπότ είναι o Συγγραφέας, ένα αυτόματο που δημιούργησε το 1774 ο Ελβετός ωρολογοποιός Πιέρ Ζακ-Ντρο (Pierre Jaquet-Droz, 1721–1790). To μηχανικό παιδί λέγεται μάλιστα, ότι αποτέλεσε την έμπνευση για την πρόσφατη ταινία Hugo του Μάρτιν Σκορσέζε. (Αν δεν την έχετε δει, δείτε την!) H μηχανική κούκλα των 6.000 εξαρτημάτων, καθισμένη μόνιμα στο γραφείο της, βουτάει την πένα στο μελάνι και γράφει τις φράσεις που προγραμμάτισε πριν από 200 και πλέον χρόνια ο δημιουργός του. Ο Συγγραφέας είναι το πιο εξελιγμένο από τα τρία αυτόματα με τα οποία ο Ζακ-Ντρο εντυπωσίαζε τους βασιλείς και τους αυτοκράτορες της Ευρώπης, της Κίνας, της Ινδίας και της Ιαπωνίας. Τα άλλα δύο είναι Ο Πιανίστας με 2.500 εξαρτήματα και Ο Σκιτσογράφος με 2.000 κομμάτια. Ο Συγγραφέας παρουσιάζεται επί το έργον σε έκθεση του Μουσείου Τέχνης και Ιστορίας στο Νοϊτσάτερ της Ελβετίας, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου

Το άκρον άωτον του μαζοχισμού, εάν δεν το γνωρίζατε, να σας το πω: Με 43 βαθμούς υπό σκιάν(!!!) να τηγανίζεις, επί 3 μέρες, τοπικά παραδοσιακά γλυκά για τον αρραβώνα της κόρης σου! Χαλάλι της! Και το άκρον άωτον της ευτυχίας;;; Με την πλάτη ακουμπισμένη στο ζεστό απ' όλη την ημέρα τοίχο ενός φάρου, να απολαμβάνεις με τα μάτια το ουράνιο κρυφτό Δία, δορυφόρων του, Σελήνης και τα απόκοσμα - μαγικά χρώματα της Ανατολής!!! Και μετά, συμπλήρωμα στην ευτυχία, η πρωινή βουτιά στη μάνα Θάλασσα, τη στιγμή που σκάει μύτη ο Ήλιος θεός!!!

Ε.., λίγο η ζέστη, λίγο η κούραση, λίγο οι μαθητές μου που μου λείπουν, μ' έκαναν να νοσταλγήσω τον... "εθνικό ύμνο" του Σχολείου μου: "ΓΙΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ" Στίχοι: Γιώργος Χατζηπιερής Μουσική: Γιώργος Χατζηπιερής Πρώτη εκτέλεση: Σοφία Παπάζογλου http://www.youtube.com/watch?v=ws5Hme1Ny2E Θα σβήσουμε τα φώτα της πόλης των σπιτιών θα έχουμε απόψε Γιορτή των αστεριών... Η Πούλια θ' αναλάβει το μπαρ και τα ποτά και η Μεγάλη Αρκούδα θα φτιάχνει παγωτά! Θα φέρουν οι Πλειάδες το φωτορυθμικό κι ο Πολικός Αστέρας θ' αρχίσει το χορό! Ο Κρόνος στο τρομπόνι στα τύμπανα ο Σκορπιός ο Ωρίωνας στο πιάνο κιθάρες ο Ιανός ( ; ) Θα σβήσουμε τα φώτα της πόλης των σπιτιών θα έχουμε απόψε Γιορτή των αστεριών... Η Πούλια θ' αναλάβει το μπαρ και τα ποτά και η Μεγάλη Αρκούδα θα φτιάχνει παγωτά!. Η πίστα του ουρανού μας θα γίνει φωτεινή σαν βγαίνουν ένα-ένα τ' αστέρια στη σκηνή Θα σμίγουν γαλαξίες με τους αστερισμούς πεφτάστερα θα ρίχνουν τρελούς χρωματισμούς!

Teimareh Petroglyphs and Star Trails. APOD 12/7/2012 Όταν τα προϊστορικά πετρογλυφικά, χαραγμένα σε βράχο στην κοιλάδα Teimareh του κεντρικού Ιράν σμίγουν με τα μονοπάτια των άστρων, σιγοψιθυρίζουν τις νύχτες το δικό τους παραμύθι...

Αυτό έψαχνα στη βιβλιοθήκη μου, ενώ στριφογύριζε στο νου η σοφή κουβέντα ενός φίλου: "...είναι που στη στεριά δεν κάνεις εκείνο που κάνεις στη θάλασσα... Δεν αφήνεις να σε κινήσει ο άνεμος και τα ρεύματα, και καταναλώνεις την ενέργειά σου." !!! "Βουλιάζεις αργά στο ήσυχο διαμάντι των νερών. Επιφάνεια στιλβωμένη στον ήλιο του απογεύματος. Κόκκαλα αρχαίων ιχθυοσαύρων αποχαιρετούνε το φως σπαρμένα στην άμμο. Τα μάτια ακινητούν στην αγκάλη του πορφυρού φωτός: υποχωρεί ξανά η ζωή προς τα βάθη. Ένας βράχος στη θάλασσα - μέρος επισφαλές που απερίσκεπτα άραξες το σώμα σου – τραβάει τη μνήμη στον βυθό σαν ανελέητη πέτρα. Ένα απόγευμα, μια ζωή, ένα καλοκαίρι – έν’ ανεπαίσθητο θρόισμα της ακίνητης αβύσσου. Φέρε τα χέρια σου στη στάση βουβής προσευχής, γιατί η μέρα κυλάει σαν σκοτωμένο τρυγόνι στο σεντόνι. Κανέναν δεν ακούς… Κανείς δεν σ’ ακούει… Βυθίσου αργά, με τον αλάβαστρο και τον αστερία, μέχρι εκεί όπου ορίστηκε να φτάνει το σώμα. Το σεντόνι του Αιγαίου τυλίγεται σαν γάζα γύρω από τα σπλάχνα σου. Μια μικρούλα γη βουλιάζει στ’ άφωνα σκοτάδια." Απόσπασμα από το βιβλίο του Φώτη Τερζάκη "Η αυλακιά του Ρεμπώ – Τρία ταξίδια", εκδόσεις Πανοπτικόν.

Είναι από τους συγγραφείς, που απολαμβάνω να διαβάζω! Και σήμερα ξεφυλλίζοντας πάλι τούτο το βιβλίο του, η ματιά έπεσε σ’ αυτό το - κατά την προσφιλή μου συνήθεια υπογράμμισης - μαρκαρισμένο σημείο: "Η κόλαση των ζωντανών, είναι αυτή που βρίσκεται ήδη εδώ, αυτή που κατοικούμε κάθε μέρα. Δυο τρόποι υπάρχουν για να γλιτώσουμε από το μαρτύριό της. Ο πρώτος είναι εύκολος –δέξου την κόλαση και γίνε μέρος της, έτσι που να μην την βλέπεις πια. Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή επαγρύπνηση και γνώση –ψάξε και μάθε να αναγνωρίζεις ποιος και τι, στην μέση αυτής της κόλασης δεν είναι κόλαση και αυτά κάνε να διαρκέσουν, δώσ’ τους χώρο". Απόσπασμα από το βιβλίο του Ίταλο Καλβίνο, "Οι Αόρατες Πόλεις", εκδόσεις Καστανιώτης

Από το μέλος planetman, με τίτλο: «Φάρος στη Γαύδο» και περιγραφή του ίδιου: "Από το ψηλότερο σημείο της Γαύδου, από τα σκοτεινότερα στην Ευρώπη." ................................ "...Όπως αγάπησα τα ναυαγισμένα καράβια με τα τραγικά ονόματα Τους μακρινούς φάρους, τα φώτα ενός απίθανου ορίζοντα Τις νύχτες που γύρευα μόνος να βρω το χαμένο εαυτό μου Τις νύχτες που μόνος γυρνούσα χωρίς κανείς να με νιώσει Τις νύχτες που σκότωσα μέσα μου κάθε παλιά μου αυταπάτη." Μανόλης Αναγνωστάκης, απόσπασμα από τα "Πέντε μικρά θέματα"

Υπερηχητική ελεύθερη πτώση! "Αυτό το καλοκαίρι ο αυστριακός Felix Baumgartner θα προσπαθήσει να καταρρίψει το ρεκόρ της "μεγαλύτερης" ελεύθερης πτώσης και ταυτόχρονα να σπάσει το φράγμα του ήχου με το σώμα του!O 42-χρονος Baumgartner σχεδιάζει να πηδήξει από ύψος 37 χιλιομέτρων σπάζοντας έτσι το τωρινό ρεκόρ άλματος, που επιτεύχθηκε από τον Joe Kittinger, έναν απόστρατο αξιωματικό της Πολεμικής Αεροπορίας, ο οποίος πήδηξε από ύψος 31,5 χιλιομέτρων, το 1960. Δεδομένου ότι το ανθρώπινο σώμα δεν "σχεδιάστηκε" για υπερηχητικές ταχύτητες, το εγχείρημα του Baumgartner είναι πράγματι πολύ επικίνδυνο. Το βίντεο (animation) που ακολουθεί μας δίνει μια ιδέα, του τι θα συμβεί κατά τη διάρκεια του εγχειρήματος."

Κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης σε μετάφραση του Πέτρου Δήτσα , το εξαιρετικό βιβλίο του Steven S. Gubser με τίτλο "Το μικρό βιβλίο της θεωρίας χορδών", μια σύντομη, προσιτή και ευχάριστη εισαγωγή στη θεωρία των χορδών.

Καλημέρα με την απόκοσμη ομορφιά των Πλειάδων, το εξωτικό άρωμα της Αφροδίτης, την σταθερή λάμψη του Δία και το άγρυπνο μάτι - τον Αλδεβαράν- του Ταύρου! APOD 11/7/2012 http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html Είθε η σημερινή ημέρα να είναι καλύτερη από τις προηγούμενες...

"ΜΙΚΡΗ ΣΤΗΛΗ ΜΕ ΡΗΣΕΙΣ", Ντουρς Γκρυνμπάιν από την ποιητική συλλογή "Αστρονόμος" εκδόσεις Μικρή ‘Αρκτος(μετάφραση – επίμετρο Θανάσης Λάμπρου) Έξω η νύχτα – μέσα μας ο αντίλαλός της. Απ’ την ώρα που γεννηθήκαμε. Έτσι θα είναι Όλα τα χρόνια κι όλο το χρόνο που σου απομένει ακόμα. Ν’ ανασαίνεις, να πεθαίνεις σ’ ελεύθερη πτώση... Πυκνοκατοικημένη όλη η γη, μονάχος δεν ζει κανένας πια. Το σώμα – μια πλάνη αιματωμένη. Σε προδίνει Αυτός ο συνένοχος της νύχτας. Το μέλλον Σαν άστρο αστραφτερό που δεν σε ξέρει. Παντού το μη – εγώ, ένας κόσμος δίχως άκρη. Τόσα πολλά Αυτά που περιφρόνησες, τόσα λίγα αυτά που συλλογίστηκες – Πανάρχαιων λέξη εσύ – εφήμερος – τόνος. Ένας ανάμεσα σε πολλούς εδώ, συγγενεύοντας με κάποιους.

“Γεννιόμαστε από ένα σκοτεινό μέρος - τη μήτρα. Καταλήγουμε σε ένα σκοτεινό μέρος - το μνήμα. Το μεταξύ αυτών των δύο το ονομάζουμε ζωή.” Ν. Kαζαντζάκης Καλό σου ταξίδι... Mozart - Requiem

Δέστε εδώ ομορφιά! "Volcano and Aurora in Iceland" APOD 8/7/2012 ... “…να φορέσω πάλι τον χρυσό μου θώρακα και να βγω με τη ρομφαία στο χέρι…” Ο. Ελύτης

Τέλεια, φιλενάδα, το αναλαμβάνεις εσύ λοιπόν! Αν δεν έχει μωβ, πάρε με τηλέφωνο, να σου πω δεύτερη προτίμηση. Νούμερο ξέρεις, S κατά προτίμηση, αλλιώς Μ κι ας είναι φαρδύ.

Μιχάλη, με άγχωσες για το μπλουζάκι! Ένας καλός άνθρωπος εθελοντής, να κρατήσει και για μένα ένα; Για χρώμα δεν συζητάμε, όλοι ξέρετε ποιο είναι το αγαπημένο μου Αν δεν υπάρχει το συγκεκριμένο χρώμα, τότε τι άλλες επιλογές έχουμε;

Ο Peter Higgs για το σωματίδιο Higgs: και ο Stephen Hawking:

Γελοιογραφιών συνέχεια... με μία εμπνευσμένη από την ελληνική πραγματικότητα!

Και αυτό, επειδή και εγώ, όταν ακούω το όνομά του, το φαντάζομαι "με κόκκινη μύτη πάνω σε μονότροχο ποδήλατο"! (sorry, αλλά σήμερα ξημερώματα, τέλειωσα μια τεράστια σε όγκο δουλειά, που μου έφαγε πολλούς μήνες και έχω τρελά κέφια από το πρωί) http://www.youtube.com/watch?v=vwchGw3SdgY Πέρα από την πλάκα, ζούμε ωραίες στιγμές

Πάρα πολύ ωραία Κωνσταντίνε και έξυπνες ιδέες για να δροσερέψουν ξεροί τοίχοι! και αυτό: http://www.theage.com.au/opinion/blogs/the-crunch/higgs-boson-subatomic-art-20120704-21h6i.html

"Είμαι υπερήφανη για το μικρό μου! Κοίτα το πώς κολυμπάει… Θα γίνει μεγάλος κολυμβητής όπως η μαμά του! Είναι όμως πλέον δύσκολο, να είσαι υπεύθυνος γονιός στις ελληνικές θάλασσες! Η οικογένειά μας έχει συρρικνωθεί τόσο, ώστε να θεωρούμαστε είδος προς εξαφάνιση. Οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουμε, είναι πολλοί… Βοήθησέ μας, να συνεχίσουμε το ταξίδι μας!" , από την WWF ........... Δεν μπορούσα να μην το αναρτήσω... Έλα, μην γκρινιάζετε, καλοκαίρι είναι και όση χαρά νιώθουμε όταν "κολυμπάμε" με τα τηλεσκόπιά μας ανάμεσα στ' αστέρια, άλλη τόση βιώνουμε και όταν βουτάμε στη μάνα Θάλασσα και ειδικά όταν παίζουν δελφίνια μαζί μας!

Τώρα, ξεκούραστη, διάβασα τη λίστα του Θανάση και έχω να πω, ότι είναι πάαααρα πολύ καλή και πρακτική! Μια παρόμοια ετοιμάζουμε με τον άντρα μου για το ερημονήσι που θα πάμε τέλη Ιούλη, χωρίς βέβαια χειμωνιάτικα ρούχα, φωτογραφικές μηχανές και...τηλεσκόπια. Ουρανό όμως θα έχουμε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ, μάλλον καλύτερο από τον δικό σας, αφού θα είμαστε οι δυο μας πάνω στο νησί με ΜΗΔΕΝ φωτορρύπανση!!! Όσο για το μπλουζάκι, κρατήστε μου ένα S ή ένα Μ, ότι σας περισσέψει.

Μπλουζάκι μπορούμε να προμηθευτούμε κι εμείς, που δυστυχώς δεν θα έρθουμε;;;