wereniki

και ο γαλαξίας παρών!

για όποιον προτιμά τον Ήλιο!

Ελήφθη, over! Ιδού λοιπόν μία... επίδραση, που είχαν στη σκέψη των ανθρώπων τα ουράνια σώματα! Τους ενέπνευσαν, να φτιάξουν......γραβάτες! Πολύ καλά διαβάσατε, γραβάτες! Γραβάτες αστρονομικού περιεχομένου, για όσους φοράνε αυτό το...περίεργο, άσκοπο ανδρικό κατασκεύασμα, που λέγεται "γραβάτα"! (Γελάω με τον εαυτό μου, και την ανάρτηση αυτή, γιατί πραγματικά απεχθάνομαι τις γραβάτες. Να φανταστείτε, είναι η μία από τις δύο αιτίες διαζυγίου, αν δηλαδή φορέσει ποτέ αυτό το "πράγμα" ο σύζυγος. Η άλλη αιτία, για να μην σας κρατώ σε αγωνία, είναι, αν ποτέ πάρει "φακελάκι" από τη δουλειά του, γιατρός γαρ... Μιλώ όμως εκ του ασφαλούς, γιατί δεν υπήρχε ποτέ πιθανότητα, να πάρει "φακελάκι", ούτε γραβάτα φοράει! Έχει φορέσει μόνο μία φορά στη ζωή του, αλλά δε μετράει, γιατί ήταν απόκριες!) ορίστε το πλανητικό σύστημα!

Γνωστή τοις πάσι η πιο διάσημη λεπτομέρεια οροφής της Capella Sistina στο παρεκκλήσι του Αποστολικού Μεγάρου, της επίσημης κατοικίας του Πάπα στην πόλη του Βατικανού. Είναι εκείνη η στιγμή, που, με δεξιοτεχνία και έμπνευση ο Μιχαήλ Άγγελος, θέλει το θεό – δημιουργό με προτεταμένο δείκτη, να απέχει μόνο λίγα εκατοστά από τα δάκτυλα του Αδάμ, έτοιμος να δώσει ανάσα ζωής στο δημιούργημά του. Ο θεατής μπορεί να νιώσει τη μεγάλη ένταση της συγκεκριμένης στιγμής μέσα στην αιωνιότητα, όπου ο χρόνος εξισώνεται με την κίνηση, καθώς η ανώτερη δύναμη δίνει ψυχή στο ανθρώπινο σώμα. Η κάτω φωτογραφία είναι πρόσφατα τραβηγμένη περίπου 380Km πάνω από τη Γη, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατά τη διάρκεια του διαστημικού περιπάτου δύο κοσμοναυτών, που κάνουν προγραμματισμένες εργασίες συντήρησης του Σταθμού. Μια από τις δουλειές που έπρεπε να κάνουν, ήταν και η δοκιμή του ρομποτικού γαντιού, που αναπτύσσουν σε κοινή τους έρευνα η NASA με την GENERAL MOTORS. Με το ρομποτικό αυτό γάντι, που διαθέτει αισθητήρες αιχμής, μπορούν οι κοσμοναύτες να κάνουν στο διαστημικό περιβάλλον εργασίες, μειώνοντας τον κίνδυνο κακώσεων των μυών τους. Τα αποτελέσματα δείχνουν, ότι αυξάνεται εξαιρετικά ο βαθμός επιδεξιότητας, καθώς ένας κοσμοναύτης μπορεί να κρατάει συνεχώς ένα εργαλείο, χωρίς να προκαλέσει κόπωση των μυών στο χέρι. Τυχαία άραγε η αναπαράσταση της λεπτομέρειας του έργου του μεγάλου ζωγράφου; Πάντως έξυπνη!

Όνειρο!!! "The New Moon in the Old Moon's Arms", M.Taha Ghouchkanlu APOD 24/3/2012

Messier 9, APOD 23/3/2012 Σ' αυτό το χάρμα οφθαλμών "κολυμπάνε" και όσοι δεν ξέρουν μπάνιο!!!

"Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις. Και ή πας να παίξεις τρικυμία ή πνίγεσαι" Ο. Ελύτης, "Εκ του Πλησίον"

"Να ταΐζεις την άνοιξη με απόσταγμα κυτίσου και βαθύ μπλε Veronese" Ο. Ελύτης, "Εκ του πλησίον"

"Όσοι την αγάπη για την πατρίδα την ταυτίζουν με το μίσος για τους άλλους, η ιστορία δείχνει ότι αποτελούν τη βέβαιη καταστροφή - κυρίως για τη δική τους πατρίδα." Στην ενότητα "Με λένε Ευρώπη – πατρίδα και πατριώτες", στον παρακάτω σύνδεσμο, διαβάστε... http://www.metropolispress.gr/apopseis-bar/me-lene-europi/category/ (Υπό την επήρεια της σημερινής σχολικής μας γιορτής, που φέτος είχε "άλλο" χρώμα...)

Η εντυπωσιακή αυτή δορυφορική φωτoγραφία είναι από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) και δείχνει ένα γιγαντιαίο σχηματισμό από φυτοπλαγκτόν, σε σχήμα «8», στο Νότιο Ατλαντικό Ωκεανό.

Το πετυχημένο παράδειγμα του Κωνσταντίνου, μου θύμισε αυτό που πραγματικά με ενοχλεί σε κάποιες αστροπαρατηρήσεις ανοικτές στο κοινό: εξηγείς τι ακριβώς θα δουν, δίνεις στοιχεία του αντικειμένου (απόσταση, μέγεθος, συνθήκες, μυθολογία κ.λπ.), τους προετοιμάζεις γενικά, και ενώ η καρδιά σου παίζει ταμπούρλο και οι πεταλούδες χορεύουν πεντοζάλι στο στομάχι σου από την προσμονή, γιατί κι εσύ μαζί τους θα ξανα-χαρείς και θα ξανα-ανακαλύψεις τα μακρινά μυστήρια, ακούς(ευτυχώς ελάχιστες φορές) εκείνο το ισοπεδωτικό «ε, καλά.. γι' αυτό ξεπαγιάζετε και ξημεροβραδιαζόσαστε στα βουνά;;; σιγά το πράγμα!!!» Και τότε θυμάμαι αυτό που έγραφε ο Τομ Ρόμπινς στο βιβλίο του «Τρυποκάρυδος»: «..σ' αυτό τον κόσμο υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: αυτοί που κοιτάνε τη ζωή και βλέπουν δροσοσταλίδες πάνω στην κολοκύθα κι αυτοί που κοιτάνε και βλέπουν τα σάλια τους να τρέχουν πάνω στην κολοκυθόπιτα»!... Ωστόσο, να πω με τη σειρά μου, ότι οι περισσότερες παρατηρήσεις μου γίνονται με το ταπεινό 6αράκι μου nexstar της celestron. Αλλά επειδή πάντα πηγαίνουμε παρέα με φίλους, βλέπω και μέσα από 8άρι, 12άρι ή 14άρι και με πολύ πιο δυνατούς φακούς. Η «μαγεία» είναι πάντα ίδια! Από τη μεγάλη... «κλειδαρότρυπα», βέβαια, χορταίνεις περισσότερο, ενώ oι πλανήτες και η σελήνη μέσα από διοφθάλμιο σου κόβουν την ανάσα με τις λεπτομέρειες και την τρισδιάστατη αίσθηση, που έχεις!

“Να επισκεπτόμαστε τους επιζώντες ποιητές αν μάλιστα τυχαίνει να μένουμε στην ίδια πόλη να τους βλέπουμε πού και πού γιατί εκεί που ζούμε ήσυχοι βέβαιοι πως ζούνε κι αυτοί – ξεχασμένοι έστω εκεί έρχεται το μαντάτο τους. Οι καλοί ποιητές μάς φεύγουνε μια μέρα όχι γιατί πεθαίνουνε από έμφραγμα ή από καρκίνο αλλά γιατί φυτρώνουνε στα βλέφαρά τους λουλούδια τρομερά. Ανοίγουνε κιτάπια στην αρχή πάνε μετά στον οφθαλμίατρο ρωτάνε κηπουρούς βοτανολόγους η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά λόγια φοβισμένα κι αόριστα οι περαστικοί κι οι γείτονες σταυροκοπιούνται. Έτσι σιγά σιγά οι ποιητές μαζεύονται αποτραβιούνται σπίτι τους ακούγοντας δίσκους παλιούς γράφοντας λίγο όλο και πιο λίγο πράγματα μέτρια. Στο μεταξύ μες στην κλεισούρα τα τρομερά λουλούδια αρχίζουν να ξεραίνονται και να κρεμάνε κι οι ποιητές δε βγαίνουν πια μήτε για τα τσιγάρα τους στο διπλανό περίπτερο. Μόνο σκεβρώνουνε κοντά στο τζάκι ζητώντας την απόκριση από τη φωτιά που πάντα ξεπετάει στο τέλος μια της σπίθα κι αυτή γαντζώνεται στα ξεραμένα φύλλα πρώτα ύστερα στα ξερά κλαριά σ’ όλο το σώμα και τότε λάμπει το σπίτι λάμπει ο τόπος για μια μόνο στιγμή κι αποτεφρώνονται. Βαρβέρης Γ. (1982), "Αναπήρων πολέμου"

«Θ’ αφήσω Τη λευκή χιονισμένη κορυφή Που ζέσταινε μ’ ένα γυμνό χαμόγελο Την απέραντη μόνωσή μου. Θα τινάξω απ’ τους ώμους μου Τη χρυσή τέφρα των άστρων Καθώς τα σπουργίτια Τινάζουν το χιόνι Απ’ τα φτερά τους. Έτσι σεμνός ανθρώπινος ακέραιος Έτσι πασίχαρος κι αθώος Θα περάσω κάτω απ’ τις ανθισμένες ακακίες Των χαδιών σου Και θα ραμφίσω Το πάμφωτο τζάμι του έαρος. Θα ‘μαι το γλυκό παιδί Που χαμογελάει στα πράγματα Και στον εαυτό του Χωρίς δισταγμό και προφύλαξη… …Στα μάτια σου δε λιμνάζει Μήτ’ ένας κόκκος ίσκιου. Να ο ήλιος που τρέχει Μέσα στα δάση. Δεν έχουμε αργήσει… …Αγαπημένη Δεν έχω παρά μόνο μιας στιγμής Τη ζωή και το φτερούγισμα. Δε βλέπεις Πάνω στο δέρμα μου Το πρωτάνοιχτο θάμβος; . Δε φοβούμαι. Ντυμένος το φέγγος Της θωπείας σου Περνώ τολμηρός Μέσ’ απ’ το δάσος της νύχτας… Άξιζε να υπάρξουμε Για να συναντηθούμε.» Γιάννης Ρίτσος

Ἐφέτος ἄγρια μ’ ἔδειρεν ἡ βαρυχειμωνιὰ ποὺ μ’ ἔπιασε χωρὶς φωτιὰ καὶ μ’ ἧβρε χωρὶς νιάτα, κι ὥρα την ὥρα πρόσμενα νὰ σωριαστῶ βαριὰ στὴ χιονισμένη στράτα. Μὰ χτὲς καθὼς μὲ θάρρεψε τὸ γέλιο τοῦ Μαρτιοῦ καὶ τράβηξα νὰ ξαναβρῶ τ’ ἀρχαῖα τὰ μονοπάτια, στὸ πρῶτο μοσκοβόλημα ἑνὸς ρόδου μακρινοῦ μοῦ δάκρυσαν τὰ μάτια. Από την «Πολιτεία καὶ Μοναξιά», Κωστής Παλαμάς η Αλληγορία της Άνοιξης (La Primavera), Sandro Botticelli

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης Θα ’θελα λίγο δυναμίτη, θα ’θελα μιαν έκρηξη που να σκορπίσει το χειρότερο θάνατο στα βολέματά σας ευλογία κυρίου τα μυδράλια της ποίησης." Νίκος Καρούζος ......................................................... Η ποίηση βοηθάει όσο το κερί σ’ ένα σκοτεινό ξωκλήσι με φευγάτους όλους τους αγίους, παρηγορεί αυτούς που την αγαπούν, γιατί βρίσκουν κομματάκια από σκισμένες φωτογραφίες του ψυχισμού τους. Αυτούς που πιστεύουν στη μαγεία της, τους βγάζει από τα σώματά τους και τους σταθεροποιεί σε μια αιώρηση, ωφελεί κυρίως τη γλώσσα που περισυλλέγει από τους μεγάλους κάδους της βιασύνης, τη μεταγγίζει με σέβας στο τόσο δα μπουκαλάκι του αγιασμού, μια γουλιά όσο ακριβώς χρειάζεται να πιει η ουσία. Τέλος, η ποίηση ωφελεί όσο μια παυσίπονη σταγόνα σε ένα ωκεανό λύπης. Δεν είναι λίγο. Κική Δημουλά ........................................................... Η ομορφιά καραδοκεί. Αν είμαστε ευαίσθητοι, θα την αισθανθούμε μέσα στην ποίηση όλων των γλωσσών. Μπόρχες ......................................................... Η ποίηση έγινε, για να διορθώσει τα λάθη του Θεού ή, εάν όχι, τότε για να δείχνει πόσο λανθασμένα εμείς συλλάβαμε τη δωρεά Του. Οδυσσέας Ελύτης ........................................................ Πιο δύσκολο να συμπληρώσεις ένα στίχο παρά να σηκώσεις ένα βράχο. Γιώργος Σεφέρης ....................................................... Θυμάμαι παιδί που έγραψα κάποτε τον πρώτο στίχο μου. Από τότε ξέρω ότι δε θα πεθάνω ποτέ, αλλά θα πεθαίνω κάθε μέρα. Τ. Λειβαδίτης ..................................................... Πολλοί στίχοι είναι σαν πόρτες - πόρτες κλειστές σ' ερημωμένα σπίτια και πόρτες ανοιχτές σε ήμερες συγυρισμένες ψυχές. Γ. Ρίτσος Ποιητής και Μούσα, Εγγονόπουλος

Πρώτη Ημέρα της Άνοιξης! Έλα, να βγαίνουμε σιγά – σιγά από τη χειμερία νάρκη μας...

Στο Καζακστάν, η άνοιξη έρxεται με ένα γιορτινό πολύχρωμο τραπέζι.

Στο Tower Hill του Λονδίνου, ντύνονται στα λευκά και σχηματίζουν τον «κύκλο της ζωής».

Σε άλλες πόλεις του Ιράκ κορίτσια βγαίνουν στους δρόμους και μαζεύουν λουλούδια, ενώ είναι επίσημη ημέρα καθαριότητας του σπιτιού.

Στην Ινδονησία, στο Μπαλί την πρώτη μέρα της άνοιξης με αυτό τον τρόπο θεωρούν ότι διώχνουν τους «διαβόλους».

Την εαρινή ισημερία υποδέχτηκαν με τιμή όχι μόνο στο Μεξικό αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Στην πόλη του Ιράκ Akra, όπου ζουν Κούρδοι, άναψαν δάδες για να την υποδεχτούν.

Με την ανατολή του ηλίου στο Μεξικό, αερόστατα σηκώθηκαν στον ουρανό για να εορταστεί ο ερχομός της άνοιξης…

Εαρινή Ισημερία.