wereniki

«...Ώ χαμόγελο, πού πας; Ώ ανάβλεμμα, νέο, θερμό κύμα της καρδιάς πού ξεμακραίνεις; κι όμως, αλίμονό μου, αυτό είμαστε. Έχει άραγε το σύμπαν, όπου μέσα του διαλυόμαστε, τη γεύση μας;...» «Οι ελεγείες του Ντουίνο», Rainer Maria Rilke

Καλή τους επιτυχία, να πάνε χωρίς άγχος και να το απολαύσουν! Να θυμούνται, ότι εξετάζονται σε κάτι που αγαπούν πάρα πολύ!!! (αυτό λέω και στους φοιτητές μου σε κάθε εξεταστική, αλλά η αλήθεια είναι, πως κι εγώ ακόμα, βλέπω μερικές φορές όνειρο, πως γράφω εξετάσεις και δεν ξέρω τα θέματα )

Inside the Eagle Nebula APOD 3/2/2012 ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ!!!

Ορίστε και ένα…Galaxies patchwork!

Το αστέρι που χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες οι ναυτικοί για να προσανατολίζονται, χάνει μάζα με γρήγορο ρυθμό, υποδεικνύει ανάλυση των δεδομένων που έχουν συγκεντρωθεί από το 1844 μέχρι σήμερα. Κάθε χρόνο, υπολογίζουν οι ερευνητές, ο Πολικός Αστέρας χάνει αέρια από την ατμόσφαιρά του τα οποία έχουν περίπου τη μάζα της Γης. .......................... Δηλαδή... πλησιάζει το τέλος της ζωής του; Μάλλον από κάπου πολύ νότια έχει τραβηχτεί η φωτογραφία, για να είναι τόσο χαμηλά ο Πολικός, ε;

Νέες εκπληκτικές φωτογραφίες του κομήτη Lovejoy http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2095494/Awe-inspiring-Outback-Comet-shimmers-Australian-swamp-blazes-trail-night-sky.html

Παρατηρώντας όμως ξανά τις δυο εικόνες ... μάλλον το νεφέλωμα Gabriela Mistral πρέπει να μετονομαστεί σε νεφέλωμα Alfred Hitchcock!

Το νεφέλωμα της Γκαμπριέλα Μιστράλ δείχνει την ποίηση του ουρανού! Βερολίνο Το Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) έδωσε στη δημοσιότητα μια καταπληκτική φωτογραφία ενός νεφελώματος που η κοσμική του ύλη είναι «σκαλισμένη» με τέτοιο τρόπο, ώστε να μοιάζει με ανθρώπινο πρόσωπο. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της νομπελίστριας ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ και του έδωσαν το όνομα της. To νεφέλωμα που έχει την κωδική ονομασία NGC 3324 βρίσκεται σε απόσταση 7.500 χιλιάδων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Τρόπιδος. Είναι ένα εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων , γι' αυτό και έχει γίνει αντικείμενο παρατηρήσης. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble έχει στρέψει το βλέμμα του εκεί και έχει στείλει φωτογραφίες και στοιχεία από το νεφέλωμα τα προηγούμενα χρόνια. Οι νέες λεπτομερείς εικόνες του νεφελώματος από το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2 που βρίσκεται στις Χιλιανές Άνδεις αποκάλυψαν την «ανθρώπινη» όψη του. Οι επιστήμονες που μελετούσαν τις νέες εικόνες του νεφελώματος «είδαν» σε αυτό το πρόσωπο της ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην περιοχή όπου βρίσκεται το τηλεσκόπιο MPG/ESO 2.2.

Στη θεωρία, από πολύ νωρίς: στο σχολείο περισσότερο μελετούσα τους χάρτες του ουρανού, παρά της Γεωγραφίας! Τις νύχτες, όταν όλοι κοιμόταν στο σπίτι, έπαιρνα κρυφά τα κιάλια του πατέρα μου, για να «χαθώ» ανάμεσα στ’ αστέρια, μπας και ανακαλύψω τον Κρόνο με το δαχτυλίδι του, αυτόν που μ΄έκανε να ερωτευθώ τον ουρανό, όταν, νήπιο ακόμα, με σήκωσαν για να δω από κάποιο τηλεσκόπιο και είδα και κόλλησα την"ανίατη ασθένεια"! Τα καλοκαίρια, που με έστελναν διακοπές στο χωριό του πατέρα μου, σκαρφάλωνα στην ταράτσα του σπιτιού των παππούδων μου και κοιμόμουν εκεί όλα τα βράδια απολαμβάνοντας το μεγαλείο του ουρανού. Προσπαθούσα, να ανακαλύψω και να ταυτοποιήσω όσα διάβαζα στα βιβλία. Όλα καλά, μέχρι τη χρονιά(Γ΄Γυμνασίου), που ανακάλυψε η γιαγιά πού κοιμόμουν τις νύχτες και με έστειλε πακέτο πίσω στη Σητεία! Έτσι έληξε άδοξα η ιστορία της μικρής αστρονόμου! Μου έμειναν όμως τα βιβλία(επιστημονικά και μυθιστορήματα – Αχ, αυτοί «οι επικυρίαρχοι ή το τέλος της παιδικής ηλικίας»!), ο Carl Sagan, “Τα αινίγματα του σύμπαντος”, ταινίες στο σινεμά, σειρές στην ΤV, η Οδύσσεια του Διαστήματος, και ότι σχετικό με αστρονομία άρθρο στις εφημερίδες. Οι δε σταθερές και ατέλειωτες συζητήσεις με το σύντροφο τότε και άντρα μου από το ’82 ήταν πάντα οι αστρονομικές. Οι γονείς ουδέποτε ενίσχυσαν αυτή την «τρέλα» μου, ούτε ήθελαν να ακούσουν για σπουδές Μαθηματικών με συνέχεια στην Αστρονομία- «πού ξανακούστηκε κορίτσι και αστρονομία;»- Ωστόσο οι τοίχοι του δωματίου είχαν γεμίσει με αφίσες πλανητών και το βιβλίο της Κοσμογραφίας είχε γίνει φύλλο και φτερό από το πολύ διάβασμα! Στην πράξη: καλοκαίρι του 1994 ήρθε δώρο από φίλο το πρώτο μικρό τηλεσκόπιο και ήρθαν πιο κοντά μου σελήνη, πλανήτες και ήλιος με φίλτρο παρακαλώ! Μετά, τηλεσκόπια φίλων και νυχτερινές εξορμήσεις στα βουνά με την ομάδα της Σητείας, μετά «ο Μικρός Πρίγκιπας» (το 6αράκι μου δώρο από το σύζυγο), ο ΣΦΑΚ, το astrovox με την παρέα του και... ζωή να ’χουμε, να συνεχίζουμε την κοινή «ιερή τρέλα» μας! ΥΓ: πρέπει να πω, ότι μέσα στο astrovox, με τόσα άρθρα που ανεβάζετε συνεχώς και τα «καταβροχθίζω», με βοηθάτε να ξεμπερδεύω τη γνώμη από τη γνώση και σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. ο Μικρός μου Πρίγκιπας

Το προστατευόμενο φυσικό μνημείο, ο γνωστός Βράχος του Γιβραλτάρ, υψώνεται αγέρωχος πιο πάνω από το ηλιακό ρολόι και...το βενζινάδικο επίσης!

Ηλιακό ρολόι στο Γιβραλτάρ.

«Το ηλιακό ρολόι», Γιάννης Βαρβέρης από την ποιητική συλλογή «Ο κύριος Φογκ», 1993 «Όταν ο κύριος Φογκ ήθελε να δει τι ώρα είναι έσκυβε από την πολυθρόνα και κοίταζε το πρόσωπό του στο νερό: όμορφος παρά μελαγχολικός και δέκα δευτερόλεπτα τρυφερός και αγέρωχος και σαράντα δευτερόλεπτα λυπημένος και λυπημένος ακριβώς του απαντούσε το νερό. Μόνο τη νύχτα η ώρα ήτανε πάντα νύχτα. Όταν μια νύχτα ολόκληρη σου δίνεται δεν τη ρωτάς ποτέ τι ώρα είναι.» ηλιακό ρολόι, Μαγιόρκα

Red Aurora Over Australia, Alex Cherney APOD 1/2/2012 Αληθινή οπτασία!

Λέτε ο Rene Magritte, να είχε δει μετεωρίτη να πέφτει;

"Μετεωρίτες από τον Άρη έπεσαν στο Μαρόκο! Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι πριν από εκατομμύρια χρόνια ο Άρης συγκρούστηκε με ένα τεράστιο αντικείμενο δημιουργώντας θραύσματα που κυκλοφορούν στο ηλιακό μας σύστημα. Κατά καιρούς κάποια από αυτά τα θραύσματα – αρειανά πετρώματα – πέφτουν στη Γη. Οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι τα τμήματα του μετεωρίτη που έπεσαν στο Μαρόκο τον περασμένο Ιούλιο, προέρχονται από τον Άρη. Ενώ ο μετεωρίτης είχε εντοπιστεί στον ουρανό όταν έπεφτε στη Γη, ανακαλύφθηκε στο έδαφος της Βόρειας Αφρικής στα τέλη Δεκεμβρίου. Είναι η πέμπτη φορά στην ιστορία που ανιχνεύονται πετρώματα από τον Άρη. Μέχρι στιγμής, κανένα διαστημικό σκάφος της NASA ή των Ρώσων δεν έχει επιστρέψει με δείγματα πετρωμάτων από την επιφάνεια Άρη. Μια ειδική επιτροπή εμπειρογνωμόνων επιβεβαίωσε ότι τα πετρώματα που βρέθηκαν ήρθαν από τον Άρη, με βάση την ηλικία και την χημική τους σύσταση. Βρέθηκαν 7 κιλά πετρωμάτων και το μεγαλύτερο από αυτά ζυγίζει περίπου 1 κιλό. 30 γραμμάρια πετρώματος από τον Άρη κοστίζει από 11000 έως 22500 δολάρια, πολύ ακριβότερα από τον χρυσό!!! Γι’ αυτό αν ποτέ δείτε μετεωρίτη να πέφτει … μην κάνετε ευχές. Τρέξτε να τον βρείτε!"

Mε αφορμή την ολοκλήρωση του εορτασμού των εκατό χρόνων από την γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη το 2011 στην Ελλάδα, το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσίασε πρόσφατα ένα ανέκδοτο κείμενο του ποιητή, από ομιλία του στους Έλληνες μετανάστες στη Στοκχόλμη. Το κείμενο αυτό έχει ήδη κάνει την εμφάνισή του σε δεκάδες ιστολόγια στον κυβερνοχώρο... Η ομιλία του ποιητή έγινε τον Νοέμβριο του 1979, μετά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ της Σουηδικής Ακαδημίας για το έργο του. Η ομιλία μεταφέρεται αυτούσια με την επισήμανση του Ελύτη, «ότι η γλώσσα είναι ένας φορέας ήθους που, αν δεν του υπακούσεις θα τιμωρηθείς». http://www.gataros1.info/2012/01/1979.

Μια σύγκρουση τεραστίων διαστάσεων στο σύμπλεγμα Πανδώρα, γνωστό με το επίσημο όνομα Abell 2744. Πρόκειται για τέσσερα σμήνη γαλαξιών, που συγκρούστηκαν κατά τη διάρκεια ενός χρονικού διαστήματος 350 εκατομμυρίων ετών. Χρησιμοποιώντας το Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο (Very Large Telescope - VLT) του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου (ESO) οι αστρονόμοι έχουν μελετήσει τη σύγκρουση και τα παράξενα φαινόμενα στο cluster της Πανδώρας, που δίνουν ενδείξεις σε ότι αφορά τη φύση της σκοτεινής ύλης. ESOcast 31: Pandora's Cluster Τυχαία διασκορπισμένοι γαλαξίες, θερμό αέριο (κόκκινο) και σκοτεινή ύλη (μπλε). Τα χρώματα κόκκινο και μπλε έχουν τοποθετηθεί εκ των υστέρων.

«Το λευκό αναζήτησα ως την ύστατη έκσταση του μαύρου», λέει ο Ελύτης! Αυτό το λευκό της αμυγδαλιάς, που ζωγράφισε στον υπέροχο πίνακά του ο Βαν Γκογκ, αυτή η λευκή οπτασία που απλόχερα δωρίζει, στην καρδιά του χειμώνα, η φύση στην Κρήτη και σκαλώνει πάνω της η ματιά μας, έχει το δικό της συμβολισμό και υπόσχεση... Και καθώς επαναλαμβάνει ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης: «Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν' ανθίζουν Λίγο ακόμα θα ιδούμε τα μάρμαρα να λάμπουν, να λάμπουν στον ήλιο τη θάλασσα να κυματίζει Λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα...»

«Γῆς παῖς εἰμι…” http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html

Μ' αρέσουν οι αλλαγές! Με το καλό και οι επόμενες Πάντως, αν σκέφτεστε αλλαγή χρώματος στην αρχική σελίδα, έχω να σας προτείνω κάποιο...

«..Δεν είμαι θάλασσα να λιώσω με νύχτα τη σελήνη και να την κάνω κομμάτια στα νερά με νεκρώσιμη γαλήνη περίγυρα ή με κύματα γοερά με θρήσκευμα τον πόνο... Το έαρ είναι άλυτο. Πώς να διδάξω τη φλόγα στη σταγόνα;..» Νίκος Καρούζος

(Προσοχή. Εδώ χρειάζεται περισσότερο κυανό καμωμένο από ερυθρή τέφρα) Κι αυτήν την εσπέρα με αλαλαγμούς τα κοράλλια τη σωρό του ήλιου θα κατεβάζουν στους κάμπους Ήσυχα, πηχτά, γαλήνια θα πλαγιάσει ενώ απαράμιλλοι σφαιρικοί κρίνοι θα φέρνουν τον ουρανό που έμεινε πάνω του υψηλά ως τις καρίνες των βράχων.» Απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Σπουδή για διακόσμηση βυθού 293 ατμοσφαίρων», Ποιήματα 1943-1987 του Έκτορα Κακναβάτου.

«Όποιος ζητά την άνωση του δέντρου, χρεώνεται υγρή οφειλή στον ουρανό» «Η ποίηση είχε πάντα το δικό της τρόπο να αναζητά, να μορφοποιεί και να εκθέτει αλήθειες. Η ποίηση, όπως η επιστήμη και ο έρωτας είναι μια διαδικασία αλήθειας. Υφαρπάζει από τα φαινόμενα εκείνο το περίσσευμα, που κάθε φορά δίνει στα πράγματα την ουσία τους, εκείνο το στοιχείο που κρύβεται, όλως παραδόξως μόνο και μόνο για να ελκύσει την προσοχή μας.»... Από την εισήγηση του Γιώργου Μπλάνα στην Ημερίδα που οργάνωσε η Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης με θέμα "Το Χρέος".

Κρατήρες, κυματισμοί άμμου και οροσειρές παρουσιάζονται στις εικόνες της NASA σαν φυσικά έργα τέχνης!