wereniki

"Να είστε ενοχλητικοί .. Να είστε η άμμος, όχι το λάδι στα γρανάζια του κόσμου" Οδυσσέας Ελύτης

..γράφει στο τελευταίο του βιβλίο, «Άλεφ», ο P. Coelho: «οι ονειροπόλοι δε δαμάζονται»!

Επειδή "η Τέχνη είναι μεγάλη και η ζωή είναι σύντομη", διαβάστε αυτό, που μόλις έλαβα στo mail μου από την αστροφυσικό και μουσικό Φιόρη- Αναστασία Μεταλληνού: "Η ποίηση του Federico Garcia Lorca στο ελληνικό τραγούδι" Παρουσιάζουμε μελοποιημένη ποίηση του ισπανού ποιητή Federico Garcia Lorca από έλληνες δημιουργούς. Ερμηνεύουμε τραγούδια μελοποιημένα από τους: Μάνο Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Χρήστο Λεοντή, Μάνο Λοΐζο, Δημήτρη Μαραμή και Διονύση Τσακνή, καθώς και ισπανικά παραδοσιακά τραγούδια όπως έχουν αποδοθεί από τον ίδιο τον ποιητή. Το μουσικό μέρος διανθίζεται από απαγγελίες θεατρικών και ποιητικών κειμένων του Federico Garcia Lorca. Εικόνες από το ζωγραφικό του έργο προβάλλονται ταυτόχρονα. τραγούδι: Φιόρη-Αναστασία Μεταλληνού πιάνο: Γρηγόρης Νατσούδης Διαβάζει η ηθοποιός Νταίζη Σεμπεκοπούλου Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011 ώρα: 21:00 Βιβλιοκαφέ «Έναστρον» Σόλωνος 101, Αθήνα τηλ: 210 3828161 σχόλιο δικό μου: όσοι μένετε Αθήνα, μην το χάσετε, είναι εμπειρία ζωής να ακούσετε τη Φιόρη Μεταλληνού να τραγουδά! * αν πάτε, δώστε της χαιρετισμούς από την Κατερίνα από Σητεία

Ένα εκπληκτικό βίντεο από τον φωτογράφο Stephane Guisard που γυρίστηκε στην έρημο της Ατακάμα στη Χιλή. Πετρογλυφικά (αρχαία σχήματα λαξευμένα σε βράχους) στο φως των αστεριών!!!

"Ο τυφλός που έβλεπε τα αστέρια" Πρόκειται για ένα παραμύθι με αστρονομικό περιεχόμενο, που απευθύνεται κυρίως σε παιδιά ηλικίας 5-8 ετών, αλλά που συναρπάζει μικρούς και μεγάλους. Εποχή μεσαίωνα, στο επιβλητικό κάστρο ενός Τυράννου, που θέλει να κυριαρχήσει σε όλο τον Κόσμο. Για να το καταφέρει, πρέπει να μετρήσει ένα προς ένα όλα τα αστέρια του Ουρανού. Δυστυχώς, μεταγλωττισμένο

Μάλλον είμαι η πλέον ακατάλληλη, να μιλήσω για αστροφωτογραφίες, δεδομένου ότι δεν έχω επιχειρήσει ποτέ τη λήψη κάποιας. Μετά δε τις εξαιρετικές εισηγήσεις - παρουσιάσεις μελών του astrovox στο Πανελλήνιο Συνέδριο στα Χανιά, τις αντιμετωπίζω με περισσότερο δέος από πριν, έχοντας πλέον μια ιδέα της δυσκολίας και του εξοπλισμού, που απαιτείται. Δεν θέλω με τίποτα να απομυθοποιήσω, περνώντας από τα διαδοχικά στάδια επεξεργασίας, το υπέροχο τελικό αποτέλεσμα που τα μάτια μου απολαμβάνουν! Απλά θέλω να πω, επειδή τέθηκε το ερώτημα αν είναι τέχνη, ότι, για μένα, ανέκαθεν ήταν τέχνη η αστροφωτογραφία. Τώρα δε, που γνωρίζω έστω και επιδερμικά κάποιες από τις τεχνικές που απαιτούνται, τη θεωρώ δυο φορές τέχνη! Και μάλιστα «τέχνη της σιωπής».. Υπάρχουν αστροφωτογραφίες του βαθέως ουρανού (έγχρωμες ή ασπρόμαυρες) μελών του forum, που με πιάνουν από το χέρι και με περνούν από τη μιαν άκρη του κόσμου στην άλλη, από το «εδώ» στο «επέκεινα», με οδηγούν εκεί που το αέναο βάρος του ουρανού ταλαντεύεται, εκεί που κατοικεί ο ονειρικός χρόνος! Καταφέρνουν αυτοί οι «μάγοι» αστροφωτογράφοι, και στήνουν με τα χρώματά τους και τις επεξεργασίες τους ανώγια και κατώγια, βάσεις και υποστρώματα, πλέκουν σκαλωσιές, απ’ όπου περνούν τα υλικά της έμπνευσης και με περίτεχνες υφές υψώνονται μέχρι...τον ουρανό! Κι εκεί, μπροστά στα μάτια μου, γεφυρώνουν τα περασμένα με τα μελλούμενα. Όσο για τις πιο «γειωμένες» αστροφωτογραφίες, εκείνες με τοπία σε φόντο έναστρου ουρανού, που περιέχουν τοξοστοιχίες, ημιθόλια και άλλα, είναι δροσερές σαν Ποίημα, που αναβλύζει από της γης τις χαραμάδες και πορεύεται με κυματισμούς στα μονοπάτια τ’ ουρανού! Στα μάτια μου οι αστροφωτογράφοι φαντάζουν σαν «μύστες», που ανακατεύουν στο καζάνι τους σωματικό και πνευματικό κάματο «χτίζοντας» εξαιρετικά τοπία με τα υλικά της ύπαρξης της ίδιας. Φαντάζομαι, όπως στην Ποίηση και σε κάθε άμεμπτη Τέχνη, έτσι και στην αστροφωτογραφία, ο πόθος είναι διπλός: πόθος ουσίας και πόθος μορφής... (Τελικά όποιος ασχολείται με Τέχνη, ζητά την τελείωσή του μέσα απ’ αυτήν;...) ΥΓ: προβληματίζομαι, αν μπορώ κάποιες αστροφωτογραφίες μελών του forum, να τις ανεβάζω στο Σύμπαν της Τέχνης ή αν χρειάζεται πρώτα άδεια από τον χρήστη. Ρωτώ, γιατί, μετά το πρόσφατο συμβάν, όπου χρήστης- μέλος του forum μου ζήτησε να κατεβάσω φωτογραφία του από τη συγκεκριμένη σελίδα, διότι δεν ανέχεται «δική του φωτογραφία να υπάρχει μέσα σ’ αυτόν τον κουβά», δεν θέλω κι άλλη...παρεξήγηση!

...και παραμένουμε παιδιά, που ζουν σαν λαθρεπιβάτες σε σώματα ενηλίκων...

«Διεθνής παιδούπολη Πεσταλότσι», Νικηφόρος Βρεττάκος «Τα πρόσωπα των παιδιών είναι πατρίδες φερμένες εδώ απ’ τα τέσσερα σημεία της γης για ένα διάλογο αγάπης. Κοινό το χορτάρι κι ο ήλιος και τα χέρια που παίζουνε. Βλέπετε αυτά τα παιδιά που τα μάτια τους είναι γεμάτα ουρανό και αθωότητα; Κάθε πρωί που βγαίνει ο ήλιος στην πόλη του Τρόγγεν, στο χωριό Πεσταλότσι, τα πράγματα είναι το ίδιο απλά, όπως άλλωστε ήταν πάντοτε σε τούτο τον κόσμο. Μοναχά πως τα πρόσωπα εδώ των παιδιών είναι πατρίδες. Κάθε πρωί, με το ίδιο τραγούδι Και κάτω απ’ την ίδια υπόσχεση αγάπης όλα μαζί είναι η Υδρόγειος που προσεύχεται.» (Ιωάννης Ερρίκος Πεσταλότσι, Ελβετός παιδαγωγός (1746- 1827. Πολύ μεγάλο και πολύπλευρο το παιδαγωγικό του έργο. Άνοιξε πολλά σχολεία συγκεντρώνοντας για φοίτηση πάμπτωχα και ορφανά παιδιά και μέσα σε άθλιες οικονομικές συνθήκες δημιούργησε μια παιδαγωγική, που θαυμάζεται έως και σήμερα).

Με αφορμή αυτήν την ημέρα, δέστε τον Σελεστέν Φρενέ με τους μαθητές του, στην ταινία «Το Σκασιαρχείο» του Jean-Paul Le Chanois! Θα μπορούσε ποτέ ένα «σκασιαρχείο» να ήταν παιδαγωγικά πιο χρήσιμο από ένα τυπικό μάθημα; Η απάντηση σε αυτό το παράδοξο υπάρχει σ’ αυτήν την κινηματογραφική ταινία! Μια ταινία ύμνο στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού και στην ελεύθερη δημιουργική εκπαίδευση. Αν και γυρίστηκε το 1948-49 η ταινία δεν προβλήθηκε ποτέ στην Ελλάδα! Και δεν είναι τυχαίο... Το σενάριο της ταινίας στηρίζεται στη ζωή του μεγάλου Γάλλου παιδαγωγού και μεταρρυθμιστή της παιδείας Σελεστέν Φρενέ (Celestin Freinet 1896-1966). Καταγράφει βασικά τον πρώτο χρόνο της εκπαιδευτικής του πορείας, γύρω στο 1920, στην πόλη Bar-sur-Loup, τότε που έθετε για πρώτη φορά τις βάσεις μιας νέας εκπαιδευτικής αντίληψης. Η παιδαγωγική μέθοδος του Φρενέ στοχεύει στη δημιουργία ενός άλλου σχολείου, όπου κάθε παιδί αντιμετωπίζεται σαν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, μπορεί να εκφράζεται ελεύθερα, όπου η παιδεία δεν είναι αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα κι ο ρόλος του εκπαιδευτικού συνίσταται κυρίως στο να βοηθήσει τα παιδιά να βρουν μόνα τους το δρόμο της γνώσης. Η τελευταία σκηνή της ταινίας αποτελεί ύμνο στα Ανθρώπινα Δικαιώματα...!

Μερικά παιδιά εύχονται οι γονείς τους να ήταν ζώα!

11 Δεκεμβρίου, «Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού» Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι, τι νόημα έχουν τέτοιες ημέρες, όταν παραμένουν στα ύψη τα ποσοστά των παιδιών, που φτάνουν στο όριο της φτώχειας, πεθαίνουν από ασιτία ή πέφτουν θύματα εμπορίας ανθρώπων; http://www.youtube.com/watch?v=RDmQQwccnGo&feature=player_embedded#

Όντως γοητεύει αλλά και...μπερδεύει! «Μπερδεύτηκα» Στίχοι: Μίνως Αργυράκης Μουσική: Μάνος Χατζηδάκις Πρώτη εκτέλεση: Ευτύχιος Χατζηττοφής Μπερδεύτηκα.... Μια μέσα στο φεγγάρι και μια στην ηδονή, μια μες στο θάνατο και μια μες στη ζωή. Μα κάρφωσα τα μάτια μου στου φεγγαριού τις ρίζες κι έχουνε τα παντέρημα παντοτινά χαθεί. Μπερδεύτηκα.... Κι αυτό κανείς κι αυτό κανείς δεν μου το συγχωρεί.

Βίντεο με την έκλειψη στον Ειρηνικό Ωκεανό(San Diego) Lunar Eclipse Over The Pacific Ocean San Diego πηγή: http://physicsgg.blogspot.com/2011/05/blog-post_28.html

Lahore, Pakistan

Sri Lanka

Golden Gate Bridge, San Francisco

Moab, Utah

Εικόνες και βίντεο από την έκλειψη Σελήνης(10/11/11) σε διάφορα μέρη του πλανήτη μας: ..πάνω από τις κορυφογραμμές του Κολοράντο

Μετά το εξαιρετικό βιντεάκι με τον Τσαρούχη σε άλλη σελίδα... και επειδή «ο μοναχός μοιράζεται τη μοναξιά με τ’ άστρα...», θυμήθηκα κι αυτό: «Ζεϊμπέκικο της φυλακής» Στίχοι: Άλκης Αλκαίος Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου Εγώ σε πέτρινο κελί και συ σε ξένο στρώμα ατσάλι η νύχτα και γυαλί της προδοσίας το φιλί μου το χρωστάς ακόμα Ο μοναχός μοιράζεται τη μοναξιά με τ’ άστρα όποτε σε θυμήθηκα στα πέλαγα κοιμήθηκα και ξύπνησα στα κάστρα Δικός σου ήμουν κι έγινα ένας κατάδικός σου μαζεύω τα κομμάτια μου εσύ δεν δίνεις μάτια μου ούτε τον πυρετό σου

Ολική έκλειψη σελήνης http://www.greektube.org/content/view/148501/2/

«ΕΚΛΕΙΨΙΣ», Κική Δημουλά "Παρατηρήσατε το φαινόμενό μου; Την ολική μου,επιτέλους έκλειψη; Είχα ένα ιδιόκτητο διακριτικό στερέωμα, προσωπικής μου χρήσεως, που,διατρέχοντας το, έγραφα στίχους: εν ολίγοις διένυα ευπρεπώς τη μοίρα μου. Χθές λοιπόν, περί την δωδεκάτην βραδινήν, χωρίς καμιά ορατή αιτία, εγώ,ο λυρικός μικρός πλανήτης, έπαθα ολική σχεδόν έκλειψη."

«Τ' άστρα χίλιοι καημοί κι η νύχτα μυρίζει γιασεμί.» Σαράντης Αλιβιζάτος

Η αβάσταχτη ελαφρότητα της βαρύτητας στο Σύμπαν..!

«Και μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά, που είδε κάποτε σ’ ένα αβέβαιο όνειρο.» Τάσος Λειβαδίτης, από τη συλλογή: "Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου"