planetman

Πω πω ψυχολογικός πόλεμος που γίνεται!!! KOSTAKIS, γιατί λες πως τo WO θέλει έξτρα δαχτυλίδια και μπάρα; Από κάτω δεν έχει κάτι που περισσεύει που μοιάζει με μικρό dovetail, εκεί δεν στηρίζεται πάνω στην ισημερινή; Κάνω λάθος; Για το Orion eon 80ed τι λέτε; Είναι μία από τις εταιρίες που δεν στέλνουν εξωτερικό; Σε σύγκριση με το αντίστοιχο William optics;

Δες εδώ και ιδιαίτερα το 6ο ποστ.

Το συγκεκριμένο όμως UHC δεν είναι καλό.

Ρε παιδιά, γιατί μου λέτε όλοι για το 80άρι; Έχω ερωτευτεί το 66άρι γαμώτο... Ο βασικότερος λόγος είναι ότι θα μπορώ να έχω τριπλάσιες εκθέσεις και όχι μόνο διπλάσιες. Η ποιότητα κατασκευής είναι πολύ ανώτερη και περιλαμβάνει και βαλιτσάκι μέσα στην τιμή. Το ZenithStar 66 SD Doublet APO γλυκοκοιτάω... Είδα και κάτι φωτογραφίες που έχει βγάλει και είναι πολύ καλές. Ας με βάλει κάποιος στον ίσιο δρόμο... Χρειάζομαι κάτι άλλο για να συνδέσω την μηχανή στα τηλεσκόπια αυτά εκτός από το t-ring;

+1 σε φίλτρο UHC, γενικώς δίνει πιο ευχάριστες εικόνες. Το οξυγόνου χρησιμοποιείται καλύτερα σε πολύ δύσκολα αντικείμενα, στα όρια του να φαίνεται κάτι ή όχι με πλάγια όραση. Για το ultrablock της Orion έχω να πω τα καλύτερα, ακόμα και το horsehead έχω δει με αυτό με το 8ιντσο, καθώς και το cocoon που θέλει H-beta βελτιώθηκε αρκετά.

1) Ο πολικός ερευνητής δεν ξέρω αν είναι ανεστραμμένος αλλά δεν μας ενδιαφέρει. Τον έχουν φτιάξει έτσι ώστε να δουλεύει σωστά. Στο σταυρόνημα όντως βρίσκεται ο πραγματικός βορράς. 2) Προφανώς τα αστέρια που λες είναι για τη μέθοδο της διολίσθησης, απλώς έχεις μεγαλύτερη ακρίβεια διαλέγοντας αυτά τα αστέρια. 3) Το ίδιο. 4) Κι εγώ το ίδιο. Κάντο όσο μπορείς καλύτερα. Έχει μεγάλη διαφορά...

Το reducer/flattener όμως δεν είναι ακριβό; Δεν θα μου βγει πολύ παραπάνω το 80άρι και reducer/flattener; Στο 66άρι είναι απαραίτητο το reducer/flattener;

Βλέπω Δημήτρη οι στόχοι σου είναι πολύ ψαγμένοι, φτιάχνεις πρόγραμμα από πριν έτσι; Όντως στο γαλαξιακό επίπεδο υπάρχουν πάρα πολλά εντυπωσιακά αντικείμενα και τα σκοτεινά είναι ένα είδος που αποπνέει μυστήριο όταν τα κοιτάζεις. Το 15,1mag είναι ένα πολύ εντυπωσιακό νούμερο για τις 8 ίντσες και απ' ότι έχω καταλάβει σου αρέσει να σπας ρεκόρ magnitude, ειδικά σε γαλαξίες. Το επόμενο επίπεδο παρατήρησης θα είναι με ένα 16ιντσο να τελειώσεις όλα τα αντικείμενα της Uranometria. Θέμη, περιμένουμε και τη δική σου περιγραφή...

Κανείς από εδώ μέσα δεν έχει 66άρι; Καμμία γνώμη;

Οι καλύτερες στιγμές έρχονται εκεί που δεν το περιμένεις. Το καλοκαίρι κρύβει πολλούς ωραίους θησαυρούς εκεί πάνω. Συγχαρητήρια. Περιμένουμε τις περιγραφές και των άλλων 2 starhoppers!!!

Όντως δείχνει θετικό το review και μάλιστα λέει πως είναι καλύτερο από το αντίστοιχο lightbridge. Μου αρέσουν αυτές οι εξελίξεις...

Χρήστο, για τί ακριβώς την θέλεις; Τι έχεις σκοπό να κάνεις;

Ναι, και με το 8ιντσο αλλά είναι ζόρικο. Είναι όπως το λέει ο geonik. Έβαλα και 340x αλλά και πάλι φαίνεται σαν ένα πολύ αμυδρό θολό αστέρι.

Όταν λέω προσοφθάλμιο χαμηλής εννοώ γύρω στα 70x. Και γιατί πλανητικά μικρότερα των 5" δεν μπορούν να εντοπιστούν με χαμηλή μεγέθυνση; Επειδή τα βλέπεις αστρικά; Προσωπικά εγώ τα βλέπω αστρικά και στις μεγάλες μεγεθύνσεις. Δυσκολεύομαι να διακρίνω δίσκο σε τόσο μικρές διαστάσεις. Φαίνονται όμως ακόμα και με χαμηλή μεγέθυνση με τον τρόπο που είπα με το φίλτρο οξυγόνου. Εννοείται πως ευθυγραμμίζεις ακριβώς τον ερευνητή. Εντόπισα αρκετά τέτοια πλανητικά έως και 13.5 mag.

Τυπογραφικό λάθος δεν μπορεί να είναι, απλώς ίσως να το μπέρδεψε με άλλο αντικείμενο. Δεν γράφει μόνο περι 18 ιντσών αλλά και στα σχόλια λέει πως είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Κάτι το οποίο απόλαυσα ιδιαίτερα την τελευταία βραδιά παρατήρησης ήταν ο εντοπισμός κάποιων μικροσκοπικών και σχετικά αμυδρών πλανητικών, μιλάω για κάτω από 5" φαινόμενες διαστάσεις και πάνω από 12mag σε πολύ πλούσια αστρικά πεδία. Συγκεκριμένα στον Αετό υπάρχουν πολλά τέτοια πλανητικά τα οποία βρίσκονται σε τόσο πλούσια αστρικά πεδία που για να βρεις ποιο είναι το πλανητικό είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στ' άχυρα. Φανταστείτε πεδίο γεμάτο με αστέρες μέχρι και 8 mag φωτεινούς κι εσύ να ψάχνεις αστρικό πλανητικό 12 mag. Ο τρόπος που χρησιμοποίησα και ο ευκολότερος πιστεύω ήταν ο εξής: Πήγαινα στο πεδίο με τον ερευνητή και κοιτούσα από προσοφθάλμιο χαμηλής μεγέθυνσης για να είμαι σίγουρος πως είναι μέσα στο πεδίο. Φυσικά ούτε κατα διάνοια δεν βλέπεις ποιο είναι το πλανητικό. Περνάς το φίλτρο οξυγόνου μπροστά από το μάτι σου, όλα τα αστεράκια χάνουν 1-1,5 mag εκτός από 1 το οποίο μένει σταθερό. Είναι όμως τόσα πολλά που πρέπει να το κάνεις αρκετές φορές για να το εντοπίσεις. Όσο πιο αμυδρό είναι το πλανητικό τόσο πιο δύσκολη είναι η διαδικασία. Στο τέλος βέβαια βρίσκεις ποιο είναι και όντως είναι πολύ καλά κρυμμένο μέσα σε ένα τόσο πλούσιο αστρικό πεδίο, σαν να σε προκαλεί να το ψάξεις και να το βρεις. Δεν έχω τώρα μπροστά μου τις σημειώσεις για να σας πω παραδείγματα τέτοιων πλανητικών αλλά σίγουρα είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ. Πείτε μου τις δικιές σας εμπειρίες...