Λοιπόν, εχτές πήγαμε για μια μικρή παρατήρηση μιας και η Σελήνη ανέτειλλε στις 23:00 και πήρα και το ETXάκι παρέα για να το δοκιμάσω σε σκοτεινό ουρανό. Το χρησιμοποίησα πλήρως manually χωρίς το μοτέρ γιατί δεν πρόλαβα να δω πως δουλεύει (Δεν ήθελα να χάσω το χρόνο μου κάτω από τον ωραίο ουρανό). Απλώς ήθελα να το δοκιμάσω οπτικά. Ποιοτικώς είναι ψιλοάθλιο, καμμία σχέση με το 8ιντσο skywatcher που έχω. Όλα τα κομμάτια του είναι πλαστικά, η εστίαση είναι γρίφος. Για πλανητική ξεχάστε το. Σημάδεψα τον Κρόνο και στα 116x δεν μπορούσα καν να εστιάσω, άσε που το είδωλο έπαιζε πάνω κάτω. Κανένα καλό έχει; θα με ρωτήσετε... Είδαμε μεγάλους στόχους από πιο μακρινές απόψεις. Ωρίωνας, Γαλαξίας της Ανδρομέδας μαζί με τους 2 συνοδούς (ναι, φαινόταν και ο Μ32 και ο Μ110). Το μεγάλο πλεονέκτημα όμως του τηλεσκοπίου είναι το πολύ μεγάλο πεδίο. Με προσοφθάλμιο που μου έδινε 15x και φίλτρο οξυγόνου είδαμε την Ροζέτα καλύτερα από ποτέ, ένα χοντρό δαχτυλίδι σαν λουκουμάς, πολύ καλύτερα από το 8ιντσο και το 12ιντσο. Επίσης, με φίλτρο H-beta είδαμε ΟΛΟΚΑΘΑΡΑ το νεφέλωμα της Καλιφόρνιας, το οποίο δεν είχαμε καταφέρει να δούμε καθαρά με τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια. Το νεφέλωμα του pacman επίσης. Πλειάδες χώρεσαν όλες μέσα. Οπότε η θεωρία μου περί exit pupil ζει και βασιλεύει...