PapGeo

Δημήτρη, περισσότερο δεν προσφέρει, αλλά, ίσως σε κάποιες περιπτώσεις, προσφέρει διαφορετικά. Αυτό διαπίστωσα πρόσφατα, όταν βρέθηκα να κάνω παρατήρηση με κάποιον άλλο ερασιτέχνη - τον Μιχάλη, πλάτη με πλάτη. Ο Μιχάλης, έχει τοποθετήσει πάνω στο καταδιοπτρικό του, εκτός από τους κλασσικούς finders, και ένα απλό green laser, το οποίο είναι ευθυγραμμισμένο και το χρησιμοποιεί ευκαιριακά. Εκείνο το βράδυ λοιπόν, διαπίστωσα ότι τα lasers έχουν κάποια χρησιμότητα για την παρατήρηση: Όταν ήθελα να δω στα γρήγορα με το δικό μου τηλεσκόπιο κάποιο αντικείμενο που ήδη είχε ο Μιχάλης στο δικό του, άνοιγε το laser του ρίχνοντας συνεχή δέσμη στον ουρανό κι εγώ, αφού είχα προσανατολίσει το τηλεσκόπιό μου χονδρικά, ακολουθούσα τη δέσμη του laser στον ουρανό κοιτώντας μέσα από το τηλεσκόπιό μου σε χαμηλές μεγεθύνσεις. Εκεί που τελείωνε η δέσμη υπήρχε και το αντικείμενο. Ήταν πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα και – δεν το κρύβω – ενδιαφέρουσα, στο βαθμό βέβαια που ευκαιριακά εξυπηρετούσε. Να αντικαταστήσουν όμως τα lasers όλα αυτά τα σκοπευτικά όργανα προβολής κουκίδας ή ομόκεντρων κύκλων, όπως red dot finders, telrad και rigel, ούτε που το συζητώ. Φιλικά PapGeo

Ηλία, ολοκληρωμένη και πολύ ενδιαφέρουσα η παρουσίασή σου, ιδιαίτερα για όσους από εμάς κλίνουμε περισσότερο στην «χειροκίνητη» ερασιτεχνική αστρονομία. Καλές παρατηρήσεις και αναβαθμίσεις! Φιλικά PapGeo

Συνεισφέροντας στην κουβέντα, θα έλεγα κι εγώ ότι, οι επιλογές σήμερα είναι πολλές και διαφορετικές με τα laser. Εξαρτάται τί θέλει να κάνει κανείς. Εγώ έχω ένα των 5 mw και το χρησιμοποιώ ευκαιριακά στις παρατηρήσεις μου από σκοτεινό ουρανό. Εκεί είναι εντυπωσιακό. Δεν ξέρω όμως αν θα ήθελα να έχω κάποιο άλλο ισχυρότερο, γιατί πιθανόν να αλλοίωνε την προσαρμογή των ματιών μου στο σκοτάδι και, επιπλέον, να ενοχλούσε και τους άλλους ερασιτέχνες γύρω μου. Η χρήση του επίσης, θέλει κάποιο μέτρο. Θυμάμαι ένα βράδυ πέρυσι το καλοκαίρι στον Πάρνωνα, κάποιος είχε βαλθεί για μερικά λεπτά να μας παρουσιάζει τον «Πόλεμο των Άστρων» σε σύνοψη! Προσωπικά, προτιμώ την full-extra version, που κυκλοφορεί στα video clubs. Μέσα από την Αθήνα τώρα, πράγματι, η δέσμη του πνίγεται από την φωτορρύπανση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αν στέκεται κάποιος δίπλα σου δεν θα καταλάβει πού ακριβώς του δείχνεις. Απλά τότε η δέσμη δεν είναι πλέον εντυπωσιακή. Εκεί ένα δυνατότερο laser θα ήταν και καταλληλότερο, αλλά κρίνω την χρηστικότητά του περιορισμένη, λόγω των δυσχερειών που προκαλεί η φωτορρύπανση. Τέλος, έχει τύχει να παραβρεθώ σε αστρονομικές παρουσιάσεις, όπου ο ομιλητής χρησιμοποιούσε green αντί για red laser. Θα μπορούσα να πω ότι, σε κοντινές αποστάσεις από τον πίνακα παρουσίασης, το φως που συγκεντρώνεται από τη δέσμη εγγίζει τα όρια του ενοχλητικού. Φιλικά PapGeo

Φίλοι μου, Τις τελευταίες ημέρες είχε καλό καιρό για παρατήρηση, όμως η παρουσία της Σελήνης ήταν αποτρεπτική, αφήνοντας ένα παράθυρο παρατήρησης, από σκοτεινό ουρανό, μόνο λίγες από τις πρωινές ώρες. Τέτοιες περιπτώσεις, όταν δηλαδή υπάρχει η Σελήνη στον ουρανό, αποτελούν θαυμάσιες ευκαιρίες για συναντήσεις μέσα στην Αθήνα, λ.χ. Λυκαβηττός, για πλανητική παρατήρηση, γνωριμία μεταξύ μας και προσέλκυση κόσμου στο χόμπι μας. Και μιας και το έφερε η κουβέντα, πόσο καλά γνωρίζετε την Σελήνη? Πολλοί ερασιτέχνες την βάζουν σε δεύτερη μοίρα στο πρόγραμμά τους, κι αυτό είναι λάθος. Μπορεί να μας προσφέρει ενδιαφέρουσες εικόνες και να γεμίσει τις παρατηρήσεις του μήνα μας με όμορφες στιγμές, αρκεί να συνταιριάξουμε αυτό που βλέπουμε με τις ανάλογες πληροφορίες. Για παράδειγμα, χθες βράδυ η Σελήνη ήταν 8 ημερών. Φαινόταν πολύ καλά πάνω ή κοντά στη διαχωρίζουσα κρατήρες όπως οι Πλάτων (στα βόρεια, διάμετρος 100km, βάθος 2km) και Ερατοσθένης (νοτιότερα, διάμετρος 58km, βάθος 3,6km), ενώ ανατολικά του δεύτερου διαγραφόταν υπέροχα η τοξοειδής οροσειρά των Απεννίνων (ύψος 5km). Απόψε, θα φαίνεται ένας από τους ομορφότερους κρατήρες, αυτός του Κοπέρνικου (στο κέντρο σχετικά της διαχωρίζουσας, διάμετρος 93km, βάθος 3,8km). Η ώρα παρατήρησης είναι ιδανική, με την Σελήνη στο ζενίθ από νωρίς. Ρίξτε μια ματιά! Φιλικά PapGeo

Πολύ καλή ιδέα για ξεκίνημα! Ο Κρόνος είναι για πολλούς ο πλανήτης που τους προκάλεσε το πρώτο «ρίγος» συγκίνησης και θαυμασμού στα παιδικά τους χρόνια και τελικά τους έφερε πιο κοντά στην ερασιτεχνική αστρονομία. Σε κατανοώ απόλυτα, γιατί τυχαίνει κι εγώ να είμαι ένας από αυτούς! Καλώς να δεχθείς το νέο σου τηλεσκόπιο και καλώς να (ξανά) ανακαλύψεις τον Κρόνο! Φιλικά PapGeo

Πάντως, τα παραπάνω που παραθέτει ο Στέφανος δεν σημαίνουν αναγκαστικά ότι όλα αυτά τα οικονομικά διοφθάλμια που κυκλοφορούν είναι προβληματικά, ή μπορεί να γίνουν, έστω, για κάποιους από εμάς. Η ανισοκατανομή του εισερχόμενου φωτός δεν είναι τόσο τρομερή, όσο μπορεί να ακούγεται. Απλά, πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό που μαθαίνεις να συμβιώνεις μαζί του. Καλύπτεται όμως από την ωφέλεια της ψευδο-στερεοσκοπικής παρατήρησης που σου παρέχουν αυτά τα binowiewers. Θα έλεγα δε ότι, πιο πολύ κινδυνεύει κάποιος από το να μην καταφέρνει να κάνει μίξη των δύο εικόνων από τα binoviewers γενικά, παρά από την ύπαρξη του παραπάνω χαρακτηριστικού. Κι εδώ όμως, αν έχει προϋπηρεσία σε κιάλια, το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα μίξης των εικόνων με οποιοδήποτε binoviewer, εξαιρουμένης βέβαια της περίπτωσης όπου η συγκεκριμένη οπτική μονάδα έχει για κάποιο λόγο τα οπτικά της απευθυγραμμισμένα. Ευχαριστώ για τα καλά λόγια. PapGeo

Προφανώς η παρούσα προσφορά αποτελεί ξεκαθάρισμα προϊόντων από επιστροφές ή αδιάθετα τεμάχια. Το συνηθίζουν αυτό τα Lidl. Γι΄αυτό, το πιθανότερο είναι να μην διατεθούν πολλά τεμάχια ανά είδος (τηλεσκόπιο – καρέκλα ντράμερ) σε κάθε κατάστημα.

Φίλοι μου γεια σας. Το παρακάτω review πρωτοδημοσιεύθηκε τμηματικά τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2005 ( http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=1315 ), όταν τα binoviewers, σε ότι αφορά το εξωτερικό, είχαν ήδη αρχίσει να καθιερώνονται στην συνείδηση των ερασιτεχνών, καθώς νέα μοντέλα για όλα τα «βαλάντια» και με καλύτερα χαρακτηριστικά από τα παλαιότερα είχαν κάνει την εμφάνισή τους στην αγορά, ενώ, σε ότι αφορά την Ελλάδα, αποτελούσαν ακόμα είδος «εξωτικό», ή και άγνωστο στην πλειονότητα των ερασιτεχνών. Παρότι η συγκεκριμένη οπτική μονάδα εισήχθη κατά παραγγελία από το εξωτερικό και ουδέποτε διατέθηκε μαζικά στην Ελλάδα, πιστεύω ότι η παρουσίασή της που ακολουθεί είναι πάντα επίκαιρη, αφενός, επειδή παρόμοιες μονάδες, με παραπλήσια ή και ίδια χαρακτηριστικά πωλούνται από άλλες γνωστές εταιρίες του χώρου (για να μην πω ότι οι περισσότερες από τις μονάδες αυτές είναι made in china και μάλιστα από το ίδιο εργοστάσιο), αφετέρου, επειδή παρακάτω δίδονται χρήσιμες πληροφορίες για το τί μπορούν να προσφέρουν τα binoviewers στην ερασιτεχνική παρατήρηση, και γιαυτό, μπορούν να αποτελέσουν οδηγό για οποιονδήποτε ερασιτέχνη προσανατολίζεται στην αγορά οποιουδήποτε binoviewer. Στο τέλος δε του review παρατίθεται ένα σύντομο συγκριτικό test της υπό παρουσίαση οπτικής μονάδας με αυτήν της Baader (Mark V) του Στέφανου Σοφολόγη. Για όποιον ενδιαφέρεται περαιτέρω, θα συνιστούσα επιπλέον να ανατρέξει στο παραπάνω link, όπου βρίσκεται, πέραν των παρακάτω, και μια ενδιαφέρουσα σχετική κουβέντα, κυρίως μεταξύ του γράφοντος και του Στέφανου Σοφολόγη. Καλό διάβασμα. Φιλικά PapGeo Σημείωση της 30-6-2010: Παρακάτω, στην δεύτερη σελίδα, δημοσιεύεται μια δεύτερη, μικρότερη δοκιμή του Burgess BV-125 Binoviewer σε συνδυασμό με το ηλιακό τηλεσκόπιο Lunt LS35THa/B600Dx/Double Stacked. ΜΕΡΟΣ 1ο: Τον τελευταίο χρόνο με απασχολούσε ιδιαίτερα η ιδέα της απόκτησης ενός binoviewer ή διοφθαλμίου κατά το ελληνικότερο. Με συνάρπαζε η σκέψη ότι θα μπορούσα κάποια στιγμή να παρατηρώ και με τα δύο μάτια, πιο ξεκούραστα και πιο ανθρώπινα, τουλάχιστον τα λιγότερο αμυδρά αντικείμενα, αλλά οι τιμές ήταν αρκετά υψηλές για τον τρέχοντα οικονομικό προγραμματισμό μου. Πρόσφατα όμως, από την έρευνα αγοράς που έκανα και από τα forums του εξωτερικού που περιηγήθηκα, διαπίστωσα ότι κατά το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν κυκλοφορήσει στην αγορά αρκετά μοντέλα ήπιου κόστους (γύρω στα 200$) με αρκετά καλές δυνατότητες. Την προσοχή μου τράβηξε περισσότερο το συγκεκριμένο της Burgess BV-125 C model, το οποίο αποτελεί εξέλιξη δύο άλλων προηγούμενων τύπων binoviewer της εταιρείας (A και Β) και το οποίο τελικά παρήγγειλα. Μπορείτε να το δείτε εδώ: http://www.burgessoptical.com/Accessories/Binoviewer125.html Άφιξη του δέματος και άνοιγμα To δέμα έφτασε με το ταχυδρομείο μετά από 3 εργάσιμες ημέρες από την Αγγλία. Ανοίγοντάς το βρήκα μέσα το χάρτινο κουτί του Bino, καθώς και δύο άλλα χάρτινα κουτάκια, που μέσα τους περιείχαν τον καθένα από τους δύο Wide Angle προσοφθάλμιους των 20mm της Burgess (FOV 65ο), οι οποίοι παρέχονται μαζί με το Bino, αλλά κι έναν αντάπτορα Burgess Optical "Z" Binocular Bracket, που είχα επίσης παραγγείλει, προκειμένου να χρησιμοποιώ τα κιάλια μου μαζί με red dot finder. Όλα τα κουτιά ήταν περιτριγυρισμένα πάνω – κάτω κι ενδιάμεσα από ειδικό υλικό πακεταρίσματος (με φουσκάλες), ενώ οι προσοφθάλμιοι ήταν τοποθετημένοι μέσα στα κλασσικά πλαστικά κυλινδρικά κουτάκια τους, τυλιγμένοι κι αυτοί με παρόμοιο υλικό μέσα στα χαρτόκουτά τους. Το κουτί του Βino τώρα, εξωτερικά είναι ένα απλό λευκό χαρτοκούτι, χωρίς ιδιαίτερες εγγραφές επάνω του. Φέρει μόνο μια μικρή σφραγίδα με τα αγγλικά γράμματα ΟΚ σε κύκλο, πράγμα που μάλλον σημαίνει ότι η μονάδα έχει περάσει από κάποιο είδους έλεγχο ποιότητας. Ανοίγοντάς το κουτί ανακαλύπτει κανείς ένα ακόμα κουτί εσωτερικά, αυτή τη φορά από συνθετικό αφρώδες υλικό και μέσα του ξεπροβάλλει τελικά το Bino, ελαφρά σφηνωμένο μέσα σε νάιλον σακουλάκι. Επίσης, δεν εμπεριέχεται κάποιο εγχειρίδιο χρήσης. Εντυπώσεις από το σώμα του Binoviewer To BV-125 είναι μια όμορφη, μικρή οπτική μονάδα σε σχέση με τον ανταγωνισμό, πολύ φιλική στα χέρια και με ποιότητα κατασκευής που σε καμία περίπτωση δεν προδίδει την χαμηλή τιμή της. Συγκεκριμένα, το βάρος της χωρίς προσοφθαλμίους είναι περίπου 500gr, ενώ μαζί με τους δύο παρεχόμενους προσοφθαλμίους φθάνει στα 700gr συνολικά, που σημαίνει ότι αποτελεί μια από τις πιο ελαφρές λύσεις, αν όχι την ελαφρύτερη εκδοχή Binoviewer, σε σχέση πάντα με τον ανταγωνισμό. Το μεταλλικό σώμα διακρίνεται σε δύο μέρη, το κεντρικό, που είναι βαμμένο στο χρώμα του αλουμινίου και αυτό των άκρων, που αποτελείται από καλής ποιότητας μαλακό πλαστικό. Μόνη επιφύλαξη ως προς την ποιότητα, το χρώμα αυτό του αλουμινίου, παρατηρώντας το υπό γωνία, σε κάποιο σημείο της επιφάνειας εμφανίζει αμυδρά μια μαύρη σκιά, που σημαίνει ότι ενδεχομένως στο μέλλον με τη χρήση το χρώμα αλουμινίου να αλλοιωθεί περαιτέρω. Το ρύγχος είναι χρωμιoμένο, κατά τα γνωστά των προσοφθαλμίων, ενώ οι εστιαστές (ξεχωριστοί – ένας για κάθε προσοφθάλμιο) έχουν μαύρο καλής ποιότητας χρώμα. Οι τελευταίοι έρχονται με τρία λευκά πλαστικά βιδάκια συγκράτησης των προσοφθαλμίων ο καθένας. Μεταξύ των εστιαστών υπάρχει το λογότυπο της εταιρείας Burgess Optical και τα λοιπά στοιχεία του ΒαΚ4 (το είδος του γυαλιού στα οπτικά) και FBBMC (fully broadband multicoated). Το Binoviewer δεν συνοδεύεται από κάποιο είδος Optical Corrector Adaptor (OCA). Αυτό σημαίνει ότι πολύ δύσκολα θα λειτουργήσει με διοπτρικά ή νευτωνικά τηλεσκόπια, χωρίς τουλάχιστον τη χρήση ενός Barlow. H Burgess έδωσε μόλις τον προηγούμενο μήνα λύση, διαθέτοντας στο εμπόριο έναν OCA, που παρέχει μεγέθυνση 1.9x. Το Binoviewer εσωτερικά Κρατώντας το BV-125 χωρίς προσοφθαλμίους μπροστά από τα μάτια, μπορεί να παρατηρήσει κανείς τα παρακάτω: 1. Από κοντά, το δεξί πρίσμα είναι ελαφρά πιο σκοτεινό από το αριστερό. 2. Τα οπτικά κάτω από μια δέσμη φωτός εμφανίζουν μια ελαφρότατη πράσινη χροιά, τόσο από μπροστά, όσο και από πίσω. 3. Με τα χέρια τεντωμένα: α) Ο κάθε ένας οπτικός κύκλος (κοιτώντας μέσα από τον κάθε ένα εστιαστή με το ένα μάτι) δεν είναι στρογγυλός! Εμφανίζονται αριστερά και δεξιά ελαφρά κομμένοι κάθετα, που μάλλον σημαίνει ότι ο χώρος τοποθέτησης των πρισμάτων είναι ελαφρά μικρότερος από τα πρίσματα. β) Τα οπτικά μαζί έχουν τέλεια ευθυγράμμιση κάθετα, αλλά εμφανίζουν ελαφρά απόκλιση οριζόντια (λ.χ. σε σχέση με μια μακρινή από τον παρατηρητή οριζόντια γραμμή, όπως για παράδειγμα η στέγη ενός κτιρίου ή μια κορυφογραμμή ενός βουνού). Κατά τα λοιπά, τα χαρακτηριστικά του BV-125, όπως περιγράφονται από την Burgess είναι 20.5mm καθαρό άνοιγμα , δυνατότητα ανοίγματος / κλεισίματος του Binoviewer ως προς τους άξονες των προσοφθαλμίων 53mm έως 75mm και οπτική διαδρομή (optical length) 100mm. Πρώτες εντυπώσεις από τη χρήση του Binoviewer Η πρώτη κίνηση που έκανα όταν παρέλαβα το BV-125, ήταν να βγάλω και να στήσω στο μπαλκόνι μου το μικρό μου τηλεσκόπιο, ένα Meade ETX – 105AT. Επειδή το συγκεκριμένο τηλεσκόπιο είναι τύπου Maksutov – Cassegrain, θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς την ανάγκη ενός OCA. Αμέσως αντιλήφθηκα ότι το σώμα του BV-125 δεν χωρούσε για να τοποθετηθεί στην εισαγωγή προσοφθαλμίων γιατί εμποδιζόταν από τον παρακείμενο finder. Όπως και όσο κι αν τον έστρεφα προς τα πλάγια, δεν μπορούσα να βρω λύση. Τελικά τον έβγαλα και ησύχασα. Έτσι κι αλλιώς μέρα μεσημέρι δεν μου ήταν χρήσιμος για τον στόχο που είχα κατά νου (για όποιον ενδιαφέρεται η BC&F έχει δώσει λύση διαθέτοντας στο εμπόριο ειδικό extension tube για τα ΕΤΧ με κωδικό AC543). Τοποθέτησα Binoviewer και προσοφθαλμίους και, από το κέντρο της Αθήνας που είμαι, έστρεψα το ΕΤΧ προς έναν αγαπημένο στόχο για μένα και τα κιάλια μου, πάνω στον Υμηττό, ένα μοναστήρι στην περιοχή μάλλον του Καρέα. Με αγωνία έστρεφα αργά – αργά τον εστιαστή του ΕΤΧ μη ξέροντας τι να περιμένω. Άραγε αυτό το μικρό και φτηνό πραγματάκι θα μου έβγαζε εικόνα ή δεν θα εστίαζε καθόλου ??? Όταν τελικά η εικόνα καθάρισε, σοκαρίστηκα! Εκτός του ότι δεν είχα δει ποτέ το μοναστήρι τόσο κοντά (αυτό οφείλεται βέβαια και στη μεγαλύτερη μεγέθυνση σε σχέση με τα κιάλια), η εικόνα του ήταν τόσο καθαρή και τόσο άνετη και ξεκούραστη σε όλο το πεδίο, που αφέθηκα να χαζεύω εμβρόντητος. Παρά το γεγονός ότι η εικόνα εμφανιζόταν να βράζει, λόγω των θερμικών εκπομπών από το έδαφος, η ίδια εικόνα ήταν τόσο σαφής και διακριτή σε όλο το πεδίο, που είχα την εντύπωση ότι και γάτα να πέρναγε μπροστά από το κτίριο ή πάνω από την σκεπή του μοναστηριού, θα μπορούσα να την δω με άνεση. Πρέπει να πω επιπλέον ότι τα μάτια μου λειτούργησαν κανονικά και – όπως και με τα κιάλια – συνέθεσαν τις δύο εικόνες σε μία με ευκολία. Δεν παρατήρησα καμία εμφανή παραμόρφωση ή διαφοροποίηση στα όρια του πεδίου μου σε σχέση με το κέντρο, αν και οι συνθήκες δεν ήταν οι ιδανικότερες. Ούτε και αντιλήφθηκα κάτι άλλο αρνητικό, σε σχέση και με τα παραπάνω που ανέφερα, πέραν από μια υποψία ζάλης, που όμως μπορεί να οφείλεται στα δοκιμαστικά ανοίγματα και κλεισίματα του Bino και γενικά τις δοκιμές που του έκανα και όχι από άλλες αιτίες, όπως κακή ευθυγράμμιση οπτικών. Η μεγέθυνση τέλος που έλαβα από τους 20mm WA προσοφθαλμίους, μάλλον προσεγγίζεί περισσότερο εκείνη του κλασσικού 15mm Plossl που έχω, αλλά αυτό πρέπει να εξηγείται από την μετακίνηση του πρωτεύοντος καθρέφτη του ΕΤΧ προκειμένου να εστιάσει και την συνακόλουθη αύξηση της εστιακής του απόστασης. Όταν δε χρησιμοποίησα με το BV-125 προσοφθαλμίους πάνω από 20mm, το αποτέλεσμα ήταν να παίρνω εικόνες πάνω – κάτω του ιδίου εύρους με τους WA 20mm ενώ παρατήρησα και την εμφάνιση μιας λεπτής σχετικά μαύρης και αδιαπέραστης ζώνης στα όρια του πεδίου μου. Ανυπομονώ να χρησιμοποιήσω το Binoviewer βράδυ. Υ.Γ.: Μερικά χρήσιμα links: http://www.astromart.com/articles/article.asp?article_id=180 Θα βρείτε μια παρουσίαση του προγενέστερου BV-125 Β model. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=989&highlight=baader+binoviewer Θα βρείτε για σύγκριση την παρουσίαση του Baader Mark V Binoviewer από τον πάντα προσεκτικό και αναλυτικό Στέφανο Σοφολόγη. http://www.newxspotters.bizland.com/todd/weatherman/nagler3.htm Θα βρείτε μια κάπως παλιά αλλά ολοκληρωμένη παρουσίαση των Binoviewers. ΜΕΡΟΣ 2ο: Σήμερα το μεσημέρι προσπάθησα να συνδέσω το BV-125 με το μεγαλύτερο τηλεσκόπιό μου ένα Celestron Starhopper 10”dobsonian. Το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο. Ο εστιαστής του τηλεσκοπίου δεν κατάφερε να εστιάσει, ούτε καν να προσεγγίσει θα έλεγα. Όμως, δεν κατάφερε να εστιάσει – παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις στο internet – ούτε όταν μεταξύ του Starhopper και του BV-125 τοποθέτησα έναν short Barlow (2x) της Meade που έχω. Παρότι είχα βιδώσει τους ανεξάρτητους εστιαστές του binoviewer σε όλη τους την διαδρομή προς τα μέσα, προκειμένου να κερδίσω όση εστιακή απόσταση γινόταν, ο εστιαστής του Starhopper έφτασε πολύ κοντά, αλλά τελικά δεν καθάρισε την εικόνα. Γνωρίζοντας από τα forums του εξωτερικού ότι ορισμένοι μεταφέρουν τον πρωτεύοντα καθρέφτη των νευτωνικών τους προς τα μπροστά για να καταφέρουν να εστιάσουν (αυτό όμως προϋποθέτει δευτερεύοντα μεγαλυτέρων διαστάσεων), βίδωσα προς τα μέσα όσο έπαιρνε τις τρεις βίδες ευθυγράμμισης του πρωτεύοντος καθρέφτη μου, κάνοντας εκ νέου collimation, αλλά και αυτή η κίνηση δεν απέδωσε. Ενθαρρυντικό ήταν το γεγονός ότι το όλο σύστημα Barlow + BV-125 + προσοφθάλμιοι δεν επέφερε καμία επιβάρυνση στην ισορροπία του Starhopper. Τελικά, το τηλεσκόπιο εστίασε μόνο όταν ξεβίδωσα στα δύο τον Barlow και χρησιμοποίησα το κάτω μέρος του που έχει τον φακό, ενώνοντάς το με το ρύγχος του BV-125 με μονωτική ταινία, διότι οι σπείρες δεν ταίριαζαν προκειμένου να βιδωθούν οι δυο κύλινδροι μεταξύ τους. Τότε το Starhopper εστίασε με άνεση. Όμως, στο σημείο της ταινίας ο ενιαίος κύλινδρος δεν χωρούσε στον εστιαστή του τηλεσκοπίου και γιαυτό το BV-125 δεν μπορούσε να σταθεί πάνω στον σωλήνα χωρίς την βοήθεια των χεριών μου. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν εικόνες με πολύ μεγάλη μεγέθυνση, της τάξης των 3x ή και 4x. Απ΄ό,τι φαίνεται η επιλογή από μένα ενός Optical Corrector Adaptor είναι στην περίπτωση αυτή μονόδρομος . ΜΕΡΟΣ 3ο: Ήδη βρίσκομαι σε φάση αναζήτησης του κατάλληλου corrector (OCA). Απ΄ό,τι έχω καταλάβει οι correctors διακρίνονται σε δύο κατηγορίες, τους «καθαρόαιμους», οι οποίοι, όσο ποσοστό μεγέθυνσης αναφέρουν (λ.χ. 1.6x), τόσο μεταφέρουν προς τον προσοφθάλμιο, σαν να μην υπήρχε ενδιάμεσα το Bino, και οι τύπου Barlow, οι οποίοι, ναι μεν αναφέρουν κάποια τιμή μεγέθυνσης (λ.χ. 1.6x), αλλά, όταν τοποθετούνται μπροστά από τα binoviewers, μεταφέρουν πολλαπλάσια την μεγεθυντική τους ισχύ στον προσοφθάλμιο, λ.χ. 3.2x ή 3.6x ή και περισσότερο, ανάλογα με το μήκος της εσωτερικής διαδρομής του φωτός μέσα στο binoviewer (optical length). Απ΄ό,τι φαίνεται, ο OCA που διέθεσε στην αγορά η Burgess ανήκει στην δεύτερη κατηγορία, αφού τον ονομάζει ως Barlow: http://www.burgessoptical.com/Accessories/OCA1_9.html Για όποιον θέλει να διαβάσει σε τι διαφέρει ένας OCA από έναν Barlow, μπορεί εδώ: http://www.siebertoptics.com/SiebertOptics-.OCAexplanation.html Με το να ενώσω χθες με ταινία το ρύγχος του Bino με το κάτω τμήμα του Barlow, δεν έκανα τίποτα περισσότερο από το να μετατρέψω τον Barlow μου σε τύπου Barlow corrector. Γιαυτό και οι μεγεθύνσεις που έλαβα ήταν τόσο υψηλές. Και οι υψηλές μεγεθύνσεις, αλλού μπορεί να βοηθούν, αλλού όμως μπορεί να δυσκολεύουν. ΜΕΡΟΣ 4ο: Παρήγγειλα τελικά την Παρασκευή τον αντάπτορα της Siebert Optics: http://www.siebertoptics.com/SiebertOptics-OCA.html Πρόκειται για «καθαρόαιμο» OCA, που διαθέτει η εν λόγω κατασκευάστρια εταιρεία ειδικά για binoviewer όπως το δικό μου και – όπως υποστηρίζει – θα μου επιτρέπει να παρατηρώ με μεγέθυνση 1.6x. Ο συγκεκριμένος OCA, απ΄ότι μου εξήγησε ο ιδιοκτήτης της Harry Siebert, έχει έτσι διαμορφώσιμα τα οπτικά του, ώστε να προσαρμόζεται στις ανάγκες κάθε νευτωνικού ή διοπτρικού τηλεσκοπίου. Στην καλύτερη δυνατή διαμόρφωση παρέχει μεγέθυνση 1.6x, ενώ στην χειρότερη 1.8x. Δεν κατάφερα να βρω στο εμπόριο κάτι άλλο με ίδια ή μικρότερη μεγέθυνση και με σχετική ασφάλεια ότι θα κάνει για το σύστημά μου. Ας ελπίσουμε ότι θα το παραλάβω σύντομα, γιατί ο Πάρνωνας πλησιάζει…! ΜΕΡΟΣ 5ο: Αναμένοντας λοιπόν την άφιξη του OCA που παρήγγειλα, παραθέτω τα παρακάτω: Πρώτες εντυπώσεις από την χρήση του BV-125 την νύχτα Χθες το βράδυ είπα να ξενυχτήσω κι έβγαλα το Meade ETX – 105AT (f/l 1470mm) στο μπαλκόνι για μία δοκιμή. Γενικά, τα πρώτα συμπεράσματα από την χρήση του BV-125 είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικά. Σε κανένα από τα παρακάτω αντικείμενα που παρατήρησα, η μεμονωμένη χρήση των κλασσικών Plossl προσοφθαλμίων που διαθέτω, από τα 32mm έως και τα 6.5mm, με ή χωρίς την χρήση Barlow (κυρίως για περαιτέρω αύξηση της μεγέθυνσης), δεν φάνηκε να προσθέτει κάτι περισσότερο, από αυτό που έβλεπα μέσα από το BV-125 με τους δύο 20άριδες WA προσοφθαλμίους του, το αντίθετο θα έλεγα. Το seeing ήταν μέτριο, όμως σε κάθε περίπτωση καλύτερο από τα προηγούμενα βράδια, όπου εξ αιτίας της αυξημένης ζέστης και υγρασίας δεν μπορούσες να διακρίνεις ούτε καν τα σχήματα των αστερισμών στον ουρανό των Αθηνών. Αναλυτικά: Αφού αφαίρεσα τον 8x25 finder από το ΕΤΧ, για τους γνωστούς λόγους που ανέφερα σε προηγούμενο post μου, και το ευθυγράμμισα κατά τα γνωστά, τοποθέτησα το BV-125 πάνω στο τηλεσκόπιο. Μην αντέχοντας στον πειρασμό, το έστειλα να συναντήσει τον πρώτο μου στόχο, ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον κόκκινο πλανήτη, ο οποίος είχε πριν λίγο φανερωθεί πάνω από τις πολυκατοικίες σε ύψος περίπου 45ο . Ο Άρης, γνωστός για τις δυσκολίες που τον χαρακτηρίζουν στην παρατήρηση, εμφανίστηκε πολύ φωτεινός και σχετικά ασαφής μέσα από το bino, με την περιοχή των πάγων του Νοτίου Πόλου του μόλις να διακρίνεται και με μια υποψία σκοτεινών περιοχών πάνω στο σώμα του. Τα πράγματα βελτιώθηκαν αρκετά όταν προσέθεσα στο όλο σύστημα και τον 2x short Barlow της Meade, οπότε η μεγέθυνση ανέβηκε πολλαπλάσια. Τότε όχι μόνο φάνηκαν καλύτερα οι σκοτεινές του περιοχές, αλλά το πιο ωραίο απ΄όλα ήταν οι πάγοι του Νότιου Πόλου, οι οποίοι λαμπύριζαν έντονα, σαν να είχε ανάψει κάποιο γιγάντιο φως στο κάτω άκρο του πλανήτη (ο νότος στο ΕΤΧ εμφανίζεται κανονικά κι όχι αντεστραμμένα). Η μεμονωμένη χρήση των Plossl μου δεν αποκάλυψε τις ίδιες λεπτομέρειες. Ίσως με καλύτερες συνθήκες παρατήρησης τα πράγματα να ήταν πιο ευνοϊκά γενικότερα. Επόμενη κίνηση ένας από τους πιο όμορφους διπλούς του ουρανού ο (η) της Κασσιόπης. Εδώ τα πράγματα ήταν παρόμοια με την χρήση των υπόλοιπων προσοφθαλμίων μου. Το BV-125 μου απέδωσε χρωματικά ίδιας ποιότητας είδωλα, περιτριγυρισμένα από ισάριθμους δίσκους του Airy. Μόνη διαφοροποίηση, αναμενόμενη κατά τα άλλα, ήταν ότι, ενώ με τον συγκρίσιμο σε μεγέθυνση 15mm Plossl μου μπορούσα να διακρίνω δυο – τρεις αμυδρούς αστέρες γύρω από τον (η) με περιφερειακή όραση, με το bino κάτι τέτοιο δεν ήταν δυνατό, κι αυτό είναι κατανοητό, αφού με τη χρήση των binoviewer χάνεται κάποια μικρή ποσότητα φωτός. Η Σελήνη όμως, τόση ώρα δέσποζε, αν και «μισή» στο ουράνιο στερέωμα, λούζοντας τα πάντα με το έντονο φωτεινό πέπλο της, δελεαστική και εύκολα προσβάσιμη. Είπα να της κάνω τη χάρη και να την επισκεφθώ. Εδώ ότι και να πω είναι λίγο. Το bino έπαιζε κυριολεκτικά στο γήπεδό του! Ποτέ μα ΠΟΤΕ δεν ξαναείδα την Σελήνη τόσο ευδιάκριτα, τόσο ξεκούραστα και τόσο χορταστικά. Οι λεπτομέρειες του εδάφους ήταν πιο σαφείς και πιο εύκολα αντιληπτές. Το μάτι, ή καλύτερα τα μάτια μου, έκαναν ότι ήθελαν πάνω στον δορυφόρο μας με μοναδική άνεση, προκαλώντας μου ιδιαίτερη ευχαρίστηση, η οποία αυξανόταν ακόμα περισσότερο από την ψευδαίσθηση της τρισδιάστατης εικόνας που δημιουργείται στον εγκέφαλο. Όταν δε προσέθεσα και τον Barlow στο παιχνίδι, εκεί πια είχα την εντύπωση ότι πετούσα σε τροχιά γύρω της! Μόνο ζήτημα προς επίλυση, η φωτεινή εικόνα της, που καθιστούσε μετά από λίγο την παρατήρηση κουραστική χωρίς τη χρήση κάποιου φίλτρου - όχι όμως και απαγορευτική όπως συμβαίνει με τους μονούς προσοφθαλμίους. Η ώρα είχε περάσει, εγώ έπρεπε να τα «μαζεύω», καθότι εργαζόμενος άνθρωπος, όμως ο αστερισμός του Περσέα είχε σηκωθεί αισθητά στον ουρανό. Και καλά η Σελήνη και οι λοιποί πλανήτες, καλά και τα διπλά αστέρια, τι γίνεται όμως με τα DSO? Αλλά από πού, μέσα από την Αθήνα και με φεγγάρι? Δεν ξέρω αν η τρέλα «πάει στα βουνά», είμαι σίγουρος όμως ότι πάει στην αστρονομία! (no offence – με την καλή έννοια). Και η επιβεβαίωση ακούει στο όνομα Double Cluster (NGC 884 και 869). Λοιπόν τα βρήκα (τσς! εντάξει, το ξέρω ότι δεν ανακάλυψα και την Αμερική) και τα απόλαυσα! Μέσα στο bino χωρούσε ένα σμήνος κάθε φορά. Οι εικόνες βέβαια δεν ήταν τόσο πλούσιες σε άστρα, όπως όταν παρατηρούμε από σκοτεινές τοποθεσίες, όμως μου έκανε κι εδώ ιδιαίτερη εντύπωση η αίσθηση του τρισδιάστατου των εικόνων, κυρίως του NGC 869, το οποίο εμφανίζεται πιο μαζεμένο στο κέντρο του. Εκεί λοιπόν, στο κέντρο, υπάρχουν δύο άστρα γύρω στα 5.5 με 6.5 mag, το ένα από τα οποία εμφανιζόταν κυριολεκτικά και ξεκάθαρα στο back round του σμήνους, σε σχέση με το άλλο και σε σχέση με μία μικρή συστάδα αμυδρότερων άστρών δίπλα του. Very impressed! Πάντως, η εντύπωση του τρισδιάστατου των εικόνων, από όσο έχω δει στα φόρουμ του εξωτερικού, σε άλλους υπάρχει και σε άλλους όχι. Μακάρι όλος ο κόσμος να την είχε, γιατί προσφέρει πολλά σε προσωπική ευχαρίστηση. Τέλος, σε σχέση με το ΕΤΧ, μπορώ να πω ότι ανταποκρίθηκε αρκετά καλά στις κινήσεις του με το binoviewer (700gr), όμως: αυτό κατέστη δυνατό και ίσως επειδή, αφενός, αφαίρεσα τον finder (90gr), αφετέρου, στην άλλη άκρη του σωλήνα έχω προσθέσει το dew shield της Meade και πάνω του έχω στερεώσει έναν red dot finder (συνολικά 230gr). ΜΕΡΟΣ 6ο: Μετά από αναμονή περίπου δώδεκα ημερών, έφτασε τελικά στα χέρια μου ο Optical Corrector Adaptor (OCA) της Siebert Optics, χωρίς την παρεμβολή του τελωνείου, μέσω του U.S.P.S. (United States Postal Service) με συστημένο airmail δέμα. Η άφιξη αυτή μου έδωσε την ευκαιρία, φέρνοντας «ετοιμοπόλεμο» το bino στον Πάρνωνα, να διερευνήσω περαιτέρω τις δυνατότητες του οργάνου αυτού και τελικά να απολαύσω, τόσο εγώ, όσο και άλλοι φίλοι, όμορφες εικόνες από τα προσοφθάλμιά του. Το BV-125 στον Πάρνωνα Το πρώτο βράδυ παρατήρησης (του Σαββάτου για μένα) κύλησε γρήγορα και διερευνητικά για το bino, καθόσον είχε ήδη προηγηθεί έντονη κακοκαιρία, που υποχώρησε μόλις τις πρώτες πρωινές ώρες (ας είναι καλά όμως το Καταφύγιο του Ε.Ο.Σ. Σπάρτης και η καλή παρέα). Το δεύτερο βράδυ πάντως, όπως περιμέναμε, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα, με τον ουρανό καθαρό από την αρχή της νύχτας. Τότε λοιπόν, μας δόθηκε η ευκαιρία, τόσο σε μένα, όσο και στον Στέφανο Σοφολόγη, όχι μόνο να παρατηρήσουμε μέσα από τα bino του ο καθένας, αλλά και να προχωρήσουμε σε μία πρώτη, σύντομη σύγκριση των δυνατοτήτων τους. Ο εξοπλισμός μας ήταν: Α) Ο δικός μου: Celestron Starhopper 10”dobsonian (f/l 1270mm) Burgess binoviewer BV-125 C model Προσοφθάλμιοι Burgess 20mm Wide Angle (FOV 65ο) Siebert Optics OCA 1.6x (1,25”) Μεγέθυνση: 1270 / 20 = 63.5 x 1.6 = 101.6x Β) Του Στέφανου: Orion Optics 10”dobsonian (f/l 1200mm) Baader Mark V binoviewer Προσοφθάλμιοι Meade 3000 Plossls 25mm (FOV 50o) Baader OCA 1.7X (2”) Μεγέθυνση: 1200 / 25 = 48 x 1.7 = 81.6x Από τα πρώτα ακόμη λεπτά με το BV-125, κυνηγώντας DSO, κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την παρατήρηση από το δεξί μάτι. Ενώ το bino φαινόταν να εστιάζει κανονικά, υπήρχε μια αίσθηση «υστέρησης» από το δεξί προσοφθάλμιο. Αρχικά υποψιάστηκα κάποια λάθος ευθυγράμμιση του προσοφθαλμίου σε σχέση με τον οπτικό άξονα, γιαυτό και περιέστρεψα το προσοφθάλμιο σε κάθε πιθανή θέση ή απόσταση από τη βάση του, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Τελικά έγινε κατανοητό ότι αυτή η εντύπωση προκαλείται από την ανισοκατανομή του εισερχόμενου φωτός στα δύο προσοφθάλμια, γεγονός που είχα εντοπίσει περιγραφικά στο πρώτο μου post. Και απ΄ότι φαίνεται, όταν το αντικείμενο παρατήρησης είναι λαμπρό, όπως συμβαίνει με την σελήνη και τους πλανήτες, και άρα υπάρχει πλεόνασμα φωτός, η παρατήρηση γίνεται απροβλημάτιστα. Όταν όμως, το αντικείμενο είναι αμυδρό, όπως με τα DSO, και κυνηγάμε και το τελευταίο φωτόνιο, το bino δημιουργεί αυτό το φαινόμενο, το οποίο - απ΄ότι εκ των υστέρων πληροφορήθηκα - χαρακτηρίζει τα χαμηλής ή και μέσης αξίας διοφθάλμια. Σε αντίθεση με το BV-125, στο bino του Στέφανου το φως φαινόταν σωστά μοιρασμένο. Ας πάμε όμως στα αποτελέσματα από την σύγκριση: Μ 13 globular star cluster (Hercules) Και στα δύο binoviewers ήταν εντυπωσιακό, σε τρισδιάστατη μορφή. Το bino της Baader ελαφρά καλύτερο σε contrast και μάλλον με λίγο μεγαλύτερη φωτεινότητα. Γενικά, το bino της Baader, τόσο στο Μ 13 όσο και στους παρακάτω στόχους, εμφάνιζε τα είδωλα λίγο καλύτερα από αυτό της Burgess, πιο σαφή και ευχάριστα στα μάτια, με μόνο επιχείρημα περί του αντιθέτου την κατά 20% περίπου αυξημένη μεγέθυνση των προσοφθαλμίων της Burgess, που «άνοιγαν» λίγο παραπάνω το αντικείμενο. Μ 27 “Dumbbell Nebula” planetary nebula (Vulpecula) Πανέμορφο και στα δύο bino, θα μπορούσες να το χαζεύεις «με τις ώρες». Φαινόταν όχι μόνο σαν «πεταλούδα», αλλά και οι αμυδρότερες περιοχές του, έτσι ώστε να δείχνει σαν «λεμόνι». Ο κεντρικός του αστέρας, πιο εύκολα ορατός με το BV-125, μάλλον λόγω της ελαφρά αυξημένης μεγέθυνσης. Η ποιότητα της εικόνας δεν έδειξε να διαφοροποιείται όταν τοποθέτησα το BV-125 με τους προσοφθαλμίους του πάνω στο Orion του Στέφανου. Μ 33 “Pinwheel Galaxy” (Triangulum) Στο BV-125 γέμισε όλο το πεδίο, σε αντίθεση με το bino του Στέφανου, όπου υπήρχε κάποιος κενός χώρος τριγύρω, ώστε να το αποσαφηνίζει καλύτερα. Στο BV-125 διέκρινες «υποψία» σπειρών, σε αντίθεση με του Στέφανου, όπου διακρίνονταν σπείρες αν και αρκετά αμυδρά. Και στα δύο bino φαινόταν δίπλα, στα Β/Α, ο NGC 604 (diffuse emission nebula) αρκετά καλά, και κανονικά θα έπρεπε να αναφέρεται στους χάρτες του Tirion που διαθέταμε. Άλλες παρατηρήσεις με το BV-125 που συγκράτησα: Μ 31 “Andromeda Galaxy” (Andromeda) Πολύ μεγάλος για το πεδίο του BV-125. Διαπίστωσα όμως ότι ο γαλαξίας ήταν κάπως περιορισμένος, γιατί δεν φαίνονταν κάποιες αμυδρότερες περιοχές του στα άκρα, οι οποίες είναι ορατές με χρήση απλού προσοφθαλμίου. NGC 869 και 884 “Double Cluster” open star clusters (Perseus) Πολύ όμορφα, κατά τα προαναφερθέντα, με αρκετή ανάλυση. Μ 71 Globular star cluster (Sagitta) Όμορφο, αν και όχι όπως άλλα μεγαλύτερα σφαιρωτά. Μ 37 Open star cluster (Auriga) Πανέμορφο, ένα πεδίο γεμάτο άστρα, άλλο ένα αντικείμενο για να ξεχαστείς. – Αλήθεια βρε παιδιά, πως περνά έτσι η ώρα στις παρατηρήσεις? Μέχρι να δεις πέντε πράγματα ξημέρωσε! Κι επειδή, πράγματι, σε λίγο επρόκειτο να ξημερώσει, δυο αντικείμενα δικαιωματικά τράβηξαν την προσοχή μας, το νεφέλωμα του Ωρίωνα, που μόλις είχε ανατείλει, και βέβαια ο θεός του πολέμου, που πλησίαζε στην κορύφωση της τροχιάς του στον νυχτερινό ουρανό: Μ 42 “Orion Nebula” Emission nebula (Orion) Το νεφέλωμα του Ωρίωνα, το έχουμε δει, και ξαναδεί δεκάδες, ή και εκατοντάδες φορές. Είμαι σίγουρος όμως ότι θα το βλέπουμε ανελλιπώς μέχρι τα βαθιά μας γεράματα. Γιατί όχι λοιπόν και με τα δύο μάτια! Και πραγματικά, παρότι είχε μόλις ξεπροβάλει μέσα από τα δέντρα της παρακείμενης βουνοκορφής, συνέχιζε να ανεβαίνει με μια στιβαρότητα και μεγαλοπρέπεια μοναδική. Τέσσερα τα διακρινόμενα άστρα του τραπεζίου του, και είμαι περίεργος να δω πως θα φαίνεται με το bino τον χειμώνα που είναι και η εποχή του. Πλανήτης Άρης Τον Άρη, τον παρατηρήσαμε κατ΄επανάληψη τις δύο βραδιές που βρέθηκα στον Πάρνωνα, με διάφορα προσοφθάλμια από το τηλεσκόπιό μου, και σ΄αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τα παιδιά που τα προσέφεραν, ιδιαίτερα δε τον giorgosgr, του οποίου ο kasai «ξύριζε» τον κόκκινο πλανήτη, κατά χαρακτηριστική έκφραση του ίδιου. Με το bino τα πράγματα δεν ήταν τόσο ξεκάθαρα. Η χαμηλή μεγέθυνση των 100x δεν ήταν αρκετή για να αποκαλύψει τις λεπτομέρειες που ψάχναμε. Ο 2x short Barlow της Meade τα πήγε μέτρια, ενώ ο Ultima της Celestron (του Ηλία Χασιώτη ή του Skywalker?) τα πήγε καλύτερα. Εκεί όμως που σήκωσα τα χέρια ψηλά και… «παραδόθηκα» στην γοητεία του κόκκινου πλανήτη, ήταν όταν ο Στέφανος μου δάνεισε τον TeleVue Powermate 2.5x που είχε. Δεν ξαναείδα ποτέ τον Άρη με τέτοια λεπτομέρεια, με τις σκοτεινές περιοχές κυριολεκτικά να «γράφουν» πάνω στο σώμα του και με το polar cap να «βγάζει μάτι»! Ίσως ο εντυπωσιασμός μου αυτός να οφείλεται στην ώρα παρατήρησης (πριν το ξημέρωμα) και στην διάρκεια της παρατήρησης, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τον kasai του Γιώργου, τον οποίο χρησιμοποιήσαμε νωρίτερα, το προηγούμενο βράδυ. Αυτά είχα να παραθέσω. Προσπάθησα να προσεγγίσω το θέμα κατά το δυνατόν αντικειμενικότερα. Φιλικά PapGeo

Το επόμενο όπλο σου για την υγρασία και την σκόνη!

H πιο απλή και οικονομική λύση: Εκθέτουμε τα οπτικά (τηλεσκόπιο και προσοφθαλμίους) στην υγρασία το λιγότερο δυνατό, δηλαδή για όσο χρόνο παρατηρούμε. Εάν κάποιος προσοφθάλμιος μαζέψει υγρασία, τον φυσάμε με ένα φυσερό (πουάρ) καθαρισμού φωτογραφικών. Την ίδια ή και καλύτερη δουλειά κάνει και ένα κλύσμα (από φαρμακείο) σε αντίστοιχο μέγεθος. Αυτό το τελευταίο χρησιμοποιώ, τόσο για τους προσοφθαλμίους μου, όσο και για τον πρόχειρο καθαρισμό των φωτογραφικών ειδών μου (φακούς κι εσωτερικά σωμάτων) από την σκόνη. Φιλικά PapGeo

Εγώ θα το θέσω διαφορετικά: Πόσες νύκτες από αυτές τις 300 ημέρες είναι ασέληνες και τυχαίνει να πέφτουν Παρασκευή ή Σάββατο? Όσες κι αν είναι, εμένα προσωπικά, δεν μου φθάνουν. Και βέβαια δεν μου φθάνουν και όταν κάποιες από αυτές τυχαίνει να είναι συννεφιασμένες, όπως τώρα. Δεν μπορώ όμως να κάνω και κάτι. Υπομονή παιδιά. Διαβάστε κανα review στο internet. PapGeo

Η παρουσίαση των προσοφθαλμίων της δοκιμής, μεθοδολογικά, ήταν καλοδομημένη κι εμπεριστατωμένη, γιαυτό και άριστη – τίποτα λιγότερο βέβαια από το αναμενόμενο, δηλαδή από την ποιότητα και την ακρίβεια των διανοημάτων που μας έχει συνηθίσει και, γιατί όχι, μας έχει καλομάθει ο Στέφανος Σοφολόγης. Η παρουσίαση αυτή, θα μπορούσε κάλλιστα να μεταφραστεί και να αναρτηθεί σε οποιοδήποτε από τα μεγάλα φόρουμ ή αντίστοιχα έγκριτα περιοδικά του εξωτερικού. Συγχαρητήρια Στέφανε! Άξιζε ο κόπος σου, άξιζε και η αναμονή μας. Μπράβο και στα παιδιά που βοήθησαν με τις εισφορές των προσοφθαλμίων τους. Προσωπικά, θα ήθελα απλά να επιβεβαιώσω εμπειρικά αυτά που ήδη έγραψε ο Στέφανος για τον Hyperion. Τα 24mm όντως δεν είναι τα αναμενόμενα – πλην όμως τα 20mm είναι καθόλα χρηστικά και έχουν παραπλήσιο, αν όχι ίδιο, φαινόμενο οπτικό πεδίο με αυτό των 24mm. Γι΄αυτό και συνήθως έως εκεί χρησιμοποιώ τον zoom, χωρίς να γίνεται αισθητή η απώλεια των 24mm. Κατά τα λοιπά, οι διαφορές ως προς τα παραγόμενα είδωλα του Hyperion συγκριτικά με τους ΤV/Vixen, πράγματι, δεν είναι αυτές, που θα στρέψουν, δίχως άλλο, τον υποθετικό αγοραστή προς τον πρώτο. Αντίθετα, τα μεγαλύτερα πεδία είναι πιστεύω αυτά που επενεργούν – πέραν του κόστους απόκτησης – κυριαρχικά στο μάτι, προκαλούν μεγαλύτερη ευχαρίστηση και τελικά γέρνουν την ζυγαριά προς το μέρος του Hyperion. Αυτά γενικά αποκόμισα κι εγώ πέρυσι, κάποιο βράδυ του Σεπτέμβρη στον Κιθαιρώνα, όταν κυριολεκτικά πάσχιζα για 20 περίπου λεπτά να βγάλω άκρη με φανερές κι «εν δυνάμει» διαφορές μεταξύ των τριών παραπάνω προσοφθαλμίων. Τελικά, όταν κάποια στιγμή αργότερα, το ίδιο βράδυ, ξεπρόβαλε μέσα από τον Hyperion το Stephens Quintet, κατάλαβα ποιός θα ήταν ο επόμενος προσοφθάλμιός μου. Φιλικά PapGeo

Η υπομονή μπορεί να είναι και αρετή, αλλά σύμφωνα με πηγές του paparatzi-astropress group o κ. Σοφολόγης εθεάθη πριν λίγο να εγκαταλείπει τον γαλαξία! Οι πληροφορίες ελέγχονται για την ώρα ως προς την εγκυρότητά τους, έχει όμως δημοσιευθεί η παρακάτω χαμηλής ανάλυσης φωτογραφία, η οποία, σύμφωνα με τον ρεπόρτερ που την έλαβε, δείχνει το γαλαξιακό αυτοκίνητο του κου Σοφολόγη να απομακρύνεται με μεγάλη ταχύτητα προς τον NGC 4565!

Τί ώρα δύει ο ήλιος στο Ελ Πάσο?

Παρακαλώ, φίλε Βολιώτη. Πέραν των παραπάνω, πρέπει να προσθέσω ότι οι manfrotto θεωρούνται κορυφαίοι στο είδος τους (για ερασιτεχνική και επαγγελματική φωτογραφική/video χρήση). Μετά από αυτούς ανεβαίνουμε σε κατεξοχήν επαγγελματικές κατασκευές αξίας πολλών εκατοντάδων ή και χιλιάδων ευρώ, για χρήση σε TV studio ή σε μονάδες εξωτερικών μεταδόσεων. Αν πάντως κάποιος φίλος έχει φωτογραφικό τρίποδα με τις προδιαγραφές που έχουμε αναφέρει στην αρχή του thread, καλό θα ήταν να μας δώσει τα φώτα του. Φιλικά PapGeo

Αργύρη, η καλή δουλειά αργεί να γίνει. Υπομονή! Κι ο Στέφανος, «40 χρόνια φούρναρης», ξέρει τι κάνει. Απ΄ό,τι μαθαίνω, τα zoom έχουν ήδη «ροδίσει» και σε λίγο θα βγουν από το φούρνο (τι σόι test είναι αυτό πάλι?!!! ). Καλή μας όρεξη! PapGeo

Από το google που τον είδα, δεν φαίνεται να έχει μανιβέλα, και γι΄αυτό δεν ενδείκνυται για χρήση με κιάλια. Στην αγορά κυκλοφορεί ένας (1) manfrotto ελαφρύς και αρκετά μαζεμένος, σαν αυτόν που ρωτάς, με τιμή από 75 έως και… 100 (!) ευρώ και μάλιστα σε καλά καταστήματα φωτογραφικών. Μετά από αυτόν, όπως ήδη είπαμε, ανεβαίνουμε σε άλλα μοντέλα στα 200+ ευρώ. Εγώ δεν θα τον αγόραζα, για τον παραπάνω λόγο. Φιλικά PapGeo

Καλή προσπάθεια τα σκίτσα. Αφού τα καταφέρνετε να βγαίνετε για παρατήρηση και τις καθημερινές, σας ζηλεύω! Αυτό ισχύει περισσότερο για σένα Κώστα, για τους ευνόητους λόγους. Ο Τάκης θα μας καταλάβει, όταν με το καλό μπει κι αυτός… στο λούκι! Αν καταφέρετε να βγείτε ξανά για παρατήρηση τις επόμενες μέρες, καλό θα ήταν να περάσετε και από το Perseus I Galaxy Cluster (Abell 426). Κάποια από τα μέλη του είναι μέσα στις δυνατότητές σας, ιδίως το NGC 1275, αλλά και κάποια από τα 1270, 1272, 1273, 1274, 1278 και 1282. Και μόνο να τα εντοπίσεις, σου αποφέρει μια μεγάλη ικανοποίηση, αφού τα αντικείμενα αυτά βρίσκονται σε απόσταση «μόλις» 300 εκατομμυρίων ετών φωτός μακριά μας. Να περνάτε καλά παιδιά! Γιώργος

Γιώργο, αφού έφτασες ως εδώ, αφού μόχθησες τόσο, αφού ξοδεύτηκες τόσο, θα ήταν κρίμα να μείνεις σε μια απλή κατασκευή για να στέκεσαι επάνω της. Θα μπορούσες να κατασκευάσεις κάτι που να σου επιτρέπει μέχρι και να κάθεσαι. Εσύ γνωρίζεις τις διαστάσεις που θα έχει, ανάλογα με τον διαθέσιμο χώρο στο αυτοκίνητο. Εγώ πάντως θα προτιμούσα να έχω δυνατότητα και να κάθομαι, από την στιγμή που το τηλεσκόπιο λόγω της φύσης του (μεγάλο ύψος) συμφέρει να το στρέφεις σε κοντινούς στόχους - λ.χ. εντός του ιδίου αστερισμού - και να τους μελετάς εξονυχιστικά. Δεν ισχυρίζομαι ότι παρακάτω θα βρεις κάτι ανάλογο, αλλά δες τι έφτιαξα με τη βοήθεια του Μιχάλη, μήπως και πάρεις καμιά ιδέα για σένα: http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=7058 Φιλικά PapGeo

Γιώργο, καταρχήν, συγχαρητήρια για την άψογη κατασκευή και καλές παρατηρήσεις! Αν θυμάμαι καλά, έχεις ύψος γύρω ή τουλάχιστον στο 1.80. Συνεπώς, μέχρι να φθάσει το μάτι σου στο προσοφθάλμιο, όταν το τηλεσκόπιο στοχεύει στο ζενίθ, υπολείπονται περίπου 40 εκατοστά. Άρα χρειάζεσαι κάποια κατασκευή με τουλάχιστον 2 επίπεδα/δάπεδα, για να στοχεύεις και να παρατηρείς με άνεση. Ένα σκαμνί που θα σε ανεβάζει στα 2.18 μέτρα, πιθανότατα, δεν θα σου είναι εύχρηστο, όταν χρειαστεί να παρατηρήσεις 30 – 40 εκατοστά πιο χαμηλά. Αν πάλι έχεις μεγαλύτερο του 1.80 ύψος, τα παραπάνω σχετικοποιούνται αρκετά. Φιλικά PapGeo

Που’σαι Στέφανε, μην ξεχάσεις κι εκείνο το τεστ που λέγαμε με το… φλόγιστρο! Προσωπικά, για πρώτη φορά σήμερα – και λόγω καιρού – συνδύασα τον Hyperion zoom που έχω με το μικροσκόπιο της Bresser (Lidl) με πολύ όμορφα αποτελέσματα.

Δεν ξερω εαν θα το εβλαπτε, δεν ειχα σκοπω να το βαλω διπλα στον πρωτεύον αλλα πανω ψηλα λιγο πιο πανω απο τον δευτερεύον, δεν νομιζω να παθει κατι... 5" με 6" απο την ακρη ειναι ο καθρεφτης νομιζω ειναι αρκετα μακρια, αν και δεν ξερω ποση ζεστη βγαζει ο αναπτήρας. Λοιπόν, τώρα που σας διάβαζα, μου ήρθε στο μυαλό η παρακάτω διαπίστωση: Αρκετές φορές κατά την διάρκεια της παρατήρησης με το dobsonian μου και κατά την διάρκεια εναλλαγής των προσοφθαλμίων, ιδίως πάνω στο binoviewer μου, επειδή τα τελευταία δεν είναι parfocal, το είδωλο του αντικειμένου μου – συνήθως ένας πλανήτης ή ένα άστρο – παρουσιάζεται πρόσκαιρα αφεστιασμένο, από την προηγούμενη εστίαση και μέχρι να βρω τη επόμενη, το βλέπω δηλαδή σαν «κουλούρα», όπως συμβαίνει όταν κάνουμε startest. Αν εκείνη τη στιγμή τυχαίνει τα δάκτυλα του χεριού μου να πιάνουν το μπροστινό άκρο του σωλήνα, τότε βλέπω μέσα από το προσοφθάλμιό μου το αφεστιασμένο είδωλο να «βράζει». Ακόμα δηλαδή και μερικά δάκτυλα είναι αρκετά για να δημιουργήσουν παραμόρφωση του ειδώλου στο τηλεσκόπιο λόγω της διαφοράς θερμοκρασίας. Γιαυτό και ορισμένοι κατασκευαστές όπως και αρκετοί χρήστες dobsonian τηλεσκοπίων – επειδή τα τελευταία απαιτούν χειροκίνητη οδήγηση – έχουν προσθέσει μια χειρολαβή στο μπροστινό εξωτερικό άκρο του σωλήνα. Συμπέρασμα: Χρειάζεται προσοχή το όλο εγχείρημα και δοκιμές. Φιλικά PapGeo

Ωραίος!

Βαγγέλη, χρόνια πολλά... να τα εκατοστίσεις!!! (τα χίλια posts )