Οι αστροναύτες ενημερώνουν το επιστημονικό λογισμικό και υλικό για τη διατήρηση της συνεχιζόμενης διαστημικής έρευνας Η αστροναύτης της NASA και μηχανικός πτήσης της Αποστολής 73, Nichole Ayers, διεξάγει ερευνητικές επιχειρήσεις μέσα στο γάντι Life Science Glovebox της εργαστηριακής μονάδας Kibo στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η Ayers επεξεργαζόταν δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει ένα εξειδικευμένο τρισδιάστατο μικροσκόπιο για την ικανότητά του να παρακολουθεί την ποιότητα του νερού, να ανιχνεύει δυνητικά μολυσματικούς οργανισμούς και να μελετά υγρά μείγματα και μικροοργανισμούς στο διάστημα και στη Γη.Το πλήρωμα της Αποστολής 73 εξυπηρέτησε μια ποικιλία επιστημονικού λογισμικού και υλικού την Πέμπτη, διατηρώντας τα προηγμένα πειράματα διαστημικής έρευνας και τις τεχνολογικές επιδείξεις. Οι έλεγχοι των ματιών, οι παρατηρήσεις της Γης και η συντήρηση υποστήριξης ζωής ολοκλήρωσαν το πρόγραμμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού.Το τροχιακό φυλάκιο είναι γεμάτο με πολλά επιστημονικά στοιχεία που επιτρέπουν ένα ευρύ φάσμα ερευνών σε διαστημικά φαινόμενα που δεν μπορούν να αναπαραχθούν στο βαρυτικό περιβάλλον της Γης. Οι εγκαταστάσεις κυμαίνονται από ολόκληρες εργαστηριακές μονάδες, ερευνητικά ράφια μεγέθους ψυγείου που μπορούν να υποστηρίξουν πολλαπλά πειράματα, έως υπολογιστές που ελέγχουν τις συσκευές, παρακολουθούν τα πειράματα και καταγράφουν τα ερευνητικά δεδομένα. Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα για να προωθήσουν καινοτόμες λύσεις υγείας τόσο για τους αστροναύτες όσο και για τους Γήινους και να ωφελήσουν τις δημόσιες και ιδιωτικές βιομηχανίες στο διάστημα και στη Γη.Οι μηχανικοί πτήσης της NASA, Jonny Kim και Anne McClain, εργάστηκαν εκ περιτροπής σήμερα σε εξοπλισμό υπολογιστών, διασφαλίζοντας ότι η έρευνα για τη μικροβαρύτητα συνεχίζει να παρέχει άψογα, ποιοτικά αποτελέσματα. Ο Kim εργάστηκε στη μονάδα εργαστηρίου Columbus και αντικατέστησε μια κασέτα επεξεργαστή μέσα στον Spaceborne Computer-2. Ο εμπορικός, έτοιμος προς χρήση υπολογιστής επιδεικνύει την ικανότητα να επιταχύνει τις ερευνητικές γνώσεις σε τροχιά χωρίς να βασίζεται σε επίγεια μέσα. Ο McClain ενημέρωσε το υλικολογισμικό μέσα στον Blood Analyzer, μια φορητή βιοϊατρική συσκευή που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Destiny και ελέγχει γρήγορα ένα δείγμα αίματος για πολλά συστατικά στο τροχιακό φυλάκιο.Ο Διοικητής του Σταθμού, Takuya Onishi της JAXA (Ιαπωνική Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης), αφαίρεσε την κάμερα AstroPi από ένα παράθυρο στη μονάδα Unity και στη συνέχεια τη συνέδεσε και την ενεργοποίησε μέσα στο Columbus. Υπάρχουν δύο υπολογιστές AstroPi στο τροχιακό εργαστήριο που έχουν σχεδιαστεί από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος για την υποστήριξη επιστημονικών και μηχανικών δεξιοτήτων μεταξύ των φοιτητών. Ο Onishi κατέβασε επίσης δεδομένα που μετρούν την ατμόσφαιρα του σταθμού για την επίδειξη τεχνολογίας Aerosol Monitors για την προστασία της υγείας των αστροναυτών. Η μηχανικός πτήσης της NASA, Nichole Ayers, επεξεργάστηκε για άλλη μια φορά δείγματα βακτηρίων βαθέων υδάτων για να δοκιμάσει τις λειτουργίες απεικόνισης μέσα σε ένα τρισδιάστατο ερευνητικό μικροσκόπιο, γνωστό και ως Σύστημα Ογκομετρικής Απεικόνισης Extant Life ή ELVIS. Η εξειδικευμένη συσκευή τρισδιάστατης απεικόνισης, που βρίσκεται στη μονάδα εργαστηρίου Kibo, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση της ποιότητας του νερού, την ανίχνευση δυνητικά μολυσματικών οργανισμών και τη μελέτη υγρών μιγμάτων και μικροοργανισμών στο διάστημα και στη Γη.Πριν ξεκινήσουν όλες οι εργασίες με τον επιστημονικό εξοπλισμό την Πέμπτη, οι Onishi, McClain και Ayers συμμετείχαν σε ελέγχους όρασης διαβάζοντας χαρακτήρες από ένα τυπικό οφθαλμολογικό διάγραμμα. Στο τέλος της βάρδιας του πληρώματος, οι τρεις αστροναύτες ενώθηκαν με τον Kim και κάλεσαν στη Γη για μια επίγεια συνάντηση με τον διευθυντή πτήσης της αποστολής τους. Ο κοσμοναύτης Kirill Peskov, ο οποίος ήταν για πρώτη φορά κοσμοναύτης από τη Roscosmos, ολοκλήρωσε μια φωτογράφιση της Γης και κατέβασε εικόνες από ορόσημα που απαθανάτισε σε όλο τον κόσμο. Στη συνέχεια, ο Peskov συμπλήρωσε ένα ερωτηματολόγιο υπολογιστή για να βοηθήσει τους ερευνητές να κατανοήσουν καλύτερα πώς επικοινωνούν τα διεθνή πληρώματα και οι ελεγκτές αποστολών από όλο τον κόσμο. Οι μηχανικοί πτήσης Alexey Zubritskiy και Sergey Ryzhikov πέρασαν την ημέρα τους σε εργασίες συντήρησης γεμίζοντας μια δεξαμενή γεννήτριας οξυγόνου και καθαρίζοντας έναν ανεμιστήρα θέρμανσης μέσα στο φορτηγό σκάφος Progress 90. https://www.nasa.gov/blogs/spacestation/2025/06/05/science-software-hardware/

Ο Ήλιος κατέστρεψε με τρομερούς «κανονιοβολισμούς» την ατμόσφαιρα του Άρη. Για πρώτη φορά υπάρχουν σαφείς ενδείξεις για το φαινόμενο που μετέτρεψε σε απέραντη έρημο τον Κόκκινο Πλανήτη. Μετά από σχεδόν μια δεκαετία σε τροχιά γύρω από τον Άρη το διαστημικό εργαστήριο MAVEN της NASA παρατήρησε για πρώτη φορά άμεσα τη διαδικασία που οι επιστήμονες υποψιάζονταν εδώ και καιρό ότι ήταν υπεύθυνη για την απογύμνωση της ατμόσφαιρας του πλανήτη φαινόμενο που προκάλεσε την ερημοποίηση και τις ακραίες συνθήκες που επικρατούν σε αυτόν.Τα ευρήματα, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Science Advances» θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην απάντηση ενός μακροχρόνιου ερωτήματος σχετικά με το πώς ο Άρης μετατράπηκε από έναν δυνητικά κατοικήσιμο κόσμο με ποτάμια και λίμνες στην απέραντη έρημο που βλέπουμε σήμερα.Αν και ο Άρης σήμερα είναι ξηρός, κρύος και ουσιαστικά χωρίς αέρα, η επιφάνειά του είναι «σκαλισμένη» με αδιαμφισβήτητα στοιχεία ενός πιο υγρού παρελθόντος. Χαρακτηριστικά που μοιάζουν με αρχαίες κοιλάδες ποταμών, κοίτες λιμνών και ορυκτά που σχηματίζονται μόνο με την παρουσία νερού υποδεικνύουν λίμνες μακράς διαρκείας, πιθανώς ακόμη και ρηχές θάλασσες, που έρεαν στην επιφάνεια του Άρη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια.Για να διατηρηθεί το υγρό νερό, ωστόσο, ο Άρης θα χρειαζόταν μια πολύ πυκνότερη ατμόσφαιρα για να παγιδεύσει τη θερμότητα και να διατηρήσει υψηλότερη επιφανειακή πίεση. Η κατανόηση του πότε και πώς εξαφανίστηκε αυτή η ατμόσφαιρα είναι απαραίτητη για την ανακατασκευή της κλιματικής εξέλιξης του Άρη και για τον προσδιορισμό του χρόνου για τον οποίο ο πλανήτης μπορεί να παρέμεινε κατοικήσιμος. Η οβίδα Την τελευταία δεκαετία, οι επιστήμονες έχουν συγκεντρώσει ολοένα και περισσότερα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο ηλιακός άνεμος, η συνεχής ροή ιονισμένων σωματιδίων που εκπέμπονται από τον Ήλιο, και η ακτινοβολία απογύμνωσαν μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας του Άρη. Μεταξύ των σημαντικότερων μηχανισμών πίσω από αυτή τη διάβρωση είναι μια διαδικασία όπου σωματίδια υψηλής ενέργειας από τον ηλιακό άνεμο συγκρούονται με την ανώτερη ατμόσφαιρα του πλανήτη. Αυτές οι συγκρούσεις, κατ ‘αρχήν, μεταφέρουν αρκετή ενέργεια σε ουδέτερα άτομα και βοηθούν στην απελευθέρωσή τους από την βαρυτική έλξη του πλανήτη, εκτοξεύοντας τα στο Διάστημα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που οι ειδικοί αποκαλούν σωματιδιακό βομβαρδισμό.«Είναι σαν να ρίχνεις μια οβίδα σε μια πισίνα. Η οβίδα, σε αυτή την περίπτωση, είναι τα βαριά ιόντα που συντρίβονται στην ατμόσφαιρα πολύ γρήγορα και εκτοξεύουν ουδέτερα άτομα και μόρια έξω» εξηγεί η η Σάνον Κάρι κύρια ερευνήτρια της αποστολής MAVEN στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Boulder η οποία ηγήθηκε της νέας μελέτης.Ενώ αυτός ο σωματιδιακός βομβαρδισμός είχε από καιρό υποδειχθεί ως βασικός παράγοντας στην κλιματική εξέλιξη του Άρη, αυτή είναι η πρώτη φορά που η διαδικασία παρατηρείται άμεσα. Χρησιμοποιώντας εννέα χρόνια δεδομένων από το διαστημόπλοιο MAVEN οι ερευνητές κατέγραψαν τον σημερινό βομβαρδισμό σωματιδίων στον Άρη. Τα νέα ευρήματα Συνδυάζοντας δεδομένα από τρία όργανα του MAVEN, οι ερευνητές δημιούργησαν έναν λεπτομερή χάρτη του αργού, ενός ευγενούς αερίου, στην ανώτερη ατμόσφαιρα του Άρη. Το αργό αποτελεί ένα ιδανικό κοσμικό δείκτη για αυτό το είδος ατμοσφαιρικής διαφυγής επειδή είναι χημικά αδρανές, βαρύ και ανθεκτικό στο να φορτιστεί. Αυτό καθιστά απίθανο να αλληλεπιδράσει με άλλες ατμοσφαιρικές διεργασίες, πράγμα που σημαίνει ότι οποιαδήποτε σημαντική απώλεια αργού χρησιμεύει ως σαφής ένδειξη του σωματιδιακού βομβαρδισμού.Η μελέτη αναφέρει ότι το MAVEN ανίχνευσε τις υψηλότερες συγκεντρώσεις αργού σε υψόμετρα όπου τα σωματίδια του ηλιακού ανέμου συγκρούονται με την ατμόσφαιρα του Άρη. Η παρουσία του ήταν πολύ υψηλότερη από ό,τι εκεί που οι επιστήμονες θα περίμεναν να κινείται φυσικά υπό τη βαρύτητα του πλανήτη, επομένως τα ευρήματα παρέχουν άμεσες αποδείξεις ότι ο ψεκασμός ανυψώνει και αφαιρεί ενεργά τα μόρια από τον Άρη σύμφωνα με τη νέα μελέτη.Αυτή η διαδικασία μπορεί ακόμη και να ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την απώλεια της κάποτε πυκνής ατμόσφαιρας του Άρη και, μαζί με αυτήν, της ικανότητάς του να φιλοξενεί υγρό νερό στην επιφάνεια σημειώνουν οι ερευνητές. Τα δεδομένα του MAVEN αποκάλυψαν επίσης ότι αυτή η διαδικασία συμβαίνει με ρυθμό τέσσερις φορές υψηλότερο από ό,τι είχε προβλεφθεί προηγουμένως από τα μοντέλα. Έγινε πιο έντονη κατά τη διάρκεια των ηλιακών καταιγίδων, προσφέροντας ενδεχομένως μια ματιά στο πόσο πιο έντονη μπορεί να ήταν η διαδικασία κατά την πρώιμη ιστορία του Άρη, όταν ο πλανήτης ήταν πιο ευάλωτος στην ενέργεια του Ήλιου.Οι επιστήμονες υποψιάζονται ότι αυτή η διαδικασία ήταν ιδιαίτερα έντονη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, όταν ο ήλιος ήταν πιο ενεργός και ο Άρης είχε ήδη χάσει το προστατευτικό μαγνητικό του πεδίο. Χωρίς αυτή τη μαγνητική ασπίδα, η ατμόσφαιρα του Άρη παρέμεινε ευάλωτη στην πλήρη δύναμη του ηλιακού ανέμου, επιταχύνοντας τη διάβρωση του και ωθώντας τον πλανήτη πέρα από ένα σημείο καμπής όπου το υγρό νερό δεν μπορούσε πλέον να παραμείνει.«Αυτά τα αποτελέσματα αποδεικνύουν τον ρόλο του σωματιδιακού βομβαρδισμού στην απώλεια της ατμόσφαιρας του Άρη και στον προσδιορισμό της ιστορίας του νερού στον Άρη» λέει η Σάνον Κάρι.Για να προσδιοριστεί πλήρως εάν ο σωματιδιακός βομβαρδισμός ήταν πράγματι ο κύριος παράγοντας της μακροπρόθεσμης κλιματικής αλλαγής του Άρη, οι επιστήμονες θα πρέπει να εξετάσουν δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν χρησιμοποιώντας μοντέλα, ισοτοπικά δεδομένα και αρχαία κλιματικά στοιχεία. Μόνο τότε μπορούν να κρίνουν εάν το φαiνόμενο αυτό απλώς άγγιξε τις άκρες της ατμόσφαιρας του Άρη ή την απογύμνωσε. Καλλιτεχνική απεικόνιση του Άρη πριν και μετά τον βομβαρδισμό του από τον Ήλιο. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1965067/o-ilios-katestrepse-me-tromeroys-kanoniovolismoys-tin-atmosfaira-toy-ari/

Tα δηλητηριώδη σύννεφα της Αφροδίτης …. φιλοξενούν πράγματι ζωή; Η Αφροδίτη είναι ο κοντινότερος γείτονας της Γης. Έχει παρόμοια δομή αλλά είναι ελαφρώς μικρότερη από τη Γη. Καλύπτεται από μια πυκνή, τοξική ατμόσφαιρα που παγιδεύει τη θερμότητα. Για τον λόγο αυτό η θερμοκρασία στην επιφάνειά της φτάνει τους 470 βαθμούς Κελσίου. Στην επιφάνεια της Αφροδίτης είναι αδύνατον να υπάρχει ζωή. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος της ιστορίας.Αυτός ο πλανήτης έχει μακράν τις υψηλότερες επιφανειακές θερμοκρασίες στο ηλιακό σύστημα, ξεπερνώντας ακόμη και τον Ερμή, παρότι η Αφροδίτη βρίσκεται δύο φορές πιο μακριά από τον Ήλιο. Αυτό οφείλεται σε ένα ακραίο φαινόμενο θερμοκηπίου που εκτυλίχθηκε κάπου μεταξύ μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων και μερικών δισεκατομμυρίων ετών πριν, … χωρίς να είμαστε ακριβώς σίγουροι. Αλλά για το θέμα μας δεν έχει σημασία το πότε ακριβώς ξεκίνησε. Σημασία είναι ότι συνέβη, και τώρα ο πλανήτης πνίγεται μέχρι θανάτου στη δική του επιβλαβή ατμόσφαιρα, με ατμοσφαιρική πίεση στην επιφάνειά της 900 φορές μεγαλύτερες και πλέον, από την αντίστοιχη στην επιφάνεια της Γης. Αλλά και οι θερμοκρασίες στην επιφάνεια της Αφροδίτης κυμαίνονται από 480 βαθμούς Κελσίου έως 450 βαθμούς Κελσίου. Είναι δηλαδή τόσο υψηλές που λιώνουν π.χ. τον μόλυβδο.Προφανώς, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να έχει αναπτυχθεί σ’ αυτές τις συνθήκες οποιαδήποτε μορφή ζωής. Εντάξει … το σύμπαν μπορεί να ξεπεράσει την φαντασία μας και υπάρχει πάντα χώρος για εκπλήξεις, αλλά και πάλι, αυτά τα ποιητικά επιχειρήματα δεν πείθουν.Όμως, αυτό που μας ενδιαφέρει πραγματικά όσον αφορά την ύπαρξη ζωής στην Αφροδίτη είναι η ατμόσφαιρά της. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνουμε στην ατμόσφαιρά της, τόσο χαμηλότερες γίνονται οι θερμοκρασίες, μέχρι να φτάσουμε στο διάστημα. Στο μέσον της ατμόσφαιρας της Αφραδίτης, σε υψόμετρο από 50 έως 60 χιλιόμετρα, οι θερμοκρασίες είναι καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος θερμοκρασιών που συναντάμε στη Γη. Και οι ατμοσφαιρικές πιέσεις είναι επίσης καλές. Συγκρίσιμες με το εύρος πιέσεων που αισθανόμαστε στη Γη.Βεβαια, η ίδια η ατμόσφαιρα δεν είναι και τόσο φιλική. Αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα, αλλά και πολύ άζωτο. Και η υπεριώδης ακτινοβολία διασπά τα μόρια στην ανώτερη ατμόσφαιρα για να παράξει μια σειρά από πραγματικά δυσάρεστα πράγματα, όπως θειικό οξύ, υδρόθειο και χλώριο. Αν ένας άνθρωπος ανέπνεε αυτόν τον αέρα θα διαλυόταν από μέσα προς τα έξω.Η ζωή στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης πρέπει να έχει μια πραγματικά παράξενη βιοχημεία. Τον Σεπτέμβριο του 2020, μια ομάδα αστρονόμων ισχυρίστηκε ότι ανίχνευσε την παρουσία μεγάλων ποσοτήτων φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Η φωσφίνη είναι ένα ενδιαφέρον μόριο. Είναι αρκετά βρωμερή και στη Γη είναι ένα υποπροϊόν αναερόβιων βακτηρίων (κάτι που αποτελεί μέρος του λόγου για τον οποίο τα έλη και οι βάλτοι δεν είναι και τόσο ευχάριστα μέρη για επίσκεψη).Υπάρχουν τρόποι για να παραχθεί φωσφίνη χωρίς βακτήρια. Για παράδειγμα ο Δίας παράγει άφθονη ποσότητα φωσφίνης συνεχώς, λόγω των εξαιρετικά υψηλών θερμοκρασιών και πιέσεων αυτού του πλανήτη – ιδιότητες που δεν διαθέτει η Αφροδίτη. Επιπλέον, η φωσφίνη διασπάται εύκολα στην υπεριώδη ακτινοβολία, επομένως η παρουσία της σε μεγάλες ποσότητες σημαίνει ότι πρέπει να αναπληρώνεται και να παράγεται συνεχώς.Η ανακοίνωση της ύπαρξης φωσφίνης στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης προκάλεσε τεράστια αναστάτωση, με τα μέσα ενημέρωσης σε όλο τον κόσμο να ασχολούνται με αυτή τη δελεαστική πιθανότητα. Αλλά στη συνέχεια καχύποπτοι επιστήμονες απάντησαν, υποστηρίζοντας ότι η αρχική έρευνα ήταν λανθασμένη και ότι χρησιμοποίησαν μια ακατάλληλη ανάλυση του υποβάθρου. Στη συνέχεια, οι συγγραφείς της εν λόγω εργασίας ενημέρωσαν τα αποτελέσματά τους και ενίσχυσαν την άποψή τους. Στη συνέχεια, κάποιοι άλλοι ισχυρίστηκαν ότι το σήμα απλώς συγχέεται με διοξείδιο του θείου κ.οκ.Ένα τεράστιο μπέρδεμα, που ακόμη και σήμερα δεν έχει επιλυθεί πλήρως. Από ό,τι φαίνεται στην βιβλιογραφία, υπάρχει ένα είδος συναίνεσης, ότι η Αφροδίτη πιθανότατα δεν έχει φωσφίνη, κι αν έχει, είναι σε επίπεδα πολύ χαμηλότερα από τον αρχικό ισχυρισμό.Η υπόθεση έκλεισε; Όχι ακριβώς. Η NASA αναπτύσσει δύο αποστολές με στόχο την Αφροδίτη: την DAVINCI και την VERITAS, οι οποίες μάλλον θα δώσουν την οριστική απάντηση. Πάντως οι προοπτικές ζωής στην Αφροδίτη φαίνονται μάλλον ελάχιστες. Αλλά δεν είναι μηδενικές. Και στο μακρινό παρελθόν, πριν από την έλευση της κόλασης του θερμοκηπίου, η Αφροδίτη πιθανότατα έμοιαζε πολύ με τη Γη.Ίσως, κάποια παράξενη μορφή ζωής να ξεκίνησε και να εξελίχθηκε για να προσαρμοστεί στο μεταβαλλόμενο κλίμα. Η ζωή στην Αφροδίτη δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει νερό, είναι πολύ θερμή για κάτι τέτοιο. Αλλά θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σταγονίδια θειώδους αμμωνίου ή θειικού οξέος που διασκορπίζονται μέσα στα σύννεφα της Αφροδίτης. Αυτή η ζωή θα ήταν εξαιρετικά απλή, ίσως ακόμη και χωρίς κυτταρικές μεμβράνες, αποτελούμενη απλώς από αυτοαναπαραγόμενα μόρια που χρησιμοποιούν την υπεριώδη ακτινοβολία ως πηγή ενέργειας.Αυτού του είδους η ζωή μπορεί να αλλάξει τη χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης, εξηγώντας πολλά μυστήρια όπως το επιπλέον οξυγόνο στα στρώματα των νεφών και τις επιπλέον ποσότητες διοξειδίου του θείου που δεν θα έπρεπε να βασίζονται σε απλά χημικά μοντέλα. Αξίζει να το διερευνήσουμε πιο προσεκτικά τελικά. Η Αφροδίτη, ο δεύτερος βράχος μετά τον Ήλιο, είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον νυχτερινό ουρανό μετά τη Σελήνη. Ονομάζεται Αυγερινός όταν εμφανίζεται το πρωί και Αποσπερίτης όταν εμφανίζεται το απόγευμα. Alain Bashung – Venus (Live à l’Olympia 2008) πηγή: https://www.universetoday.com/articles/do-the-clouds-of-venus-really-host-life