Σούπερ πρόκληση πλανητικό GJJC1 μέσα στο Μ22!!

[planetman]

Εδώ και αρκετό καιρό είχα ακούσει γι'αυτό το πλανητικό για τη διασημότητά του στους οπτικούς παρατηρητές και τη δυσκολία εύρεσής και παρατήρησής του για το λόγο πως είναι πολύ αμυδρό και μικρό (γύρω στα 15mag με διάμετρο μόλις 3") αλλά κυρίως επειδή βρίσκεται μέσα στο πολύ πλούσιο σφαιρωτό σμήνος Μ22 στον τοξότη. Πέρυσι είχα καταφέρει να δω ένα αντίστοιχο αλλά πιο εύκολο πλανητικό (Pease 1) που βρίσκεται μέσα στο Μ15, οπότε τώρα είπα να δοκιμάσω και τούτο.

 

Χθες λοιπόν βρεθήκαμε με το Δημήτρη στο Σκίνακα όπου σαν 1ο στόχο ξεκίνησα με την πρόκλησή μας. Είχα διαβάσει πάρα πολλά για τη δυσκολία του οπότε δεν είχα και πολλές προσδοκίες, ήθελα απλά να δοκιμάσω. Είχα εκτυπώσει μια σελίδα με 3-4 φωτογραφίες που σε κατατοπίζουν ακριβώς για την εύρεσή του, διαδικασία που χωρίς αυτό δεν γίνεται με κανέναν τρόπο. Ξεκινάμε λοιπόν καταρχήν και μπαίνουμε στο Μ22 με το 16άρι όπου βάζουμε τον N13T6 στα 138x και προσπαθώ να εντοπίσω ένα τραπέζιο από το οποίο θα ξεκινήσει η οδήγηση για το πλανητικό μας, μπα είναι πολύ μικρά όλα. Βάζουμε τον N7T6 στα 257x και τώρα σιγά σιγά όλα γίνονται μεγαλύτερα. Αφήνω το πεδίο να ξεγλιστρήσει ώστε να εντοπίσω τη δύση, γυρίζω τη σελίδα μου ανάποδα ώστε να κάνω αντιστοίχηση αυτού που βλέπω με τη φωτογραφία και μετά από λίγο εντοπίζω το τραπέζιό μας λίγο πάνω αριστερά από τον πυρήνα του σφαιρωτού όπως κοιτούσα στο προσοφθάλμιο.

 

Κοιτάζω τη 2η φωτογραφία της εκτύπωσης που είναι πιο μεγενθυμένη ώστε να δω τώρα προς τα πού πρέπει να αναζητήσω πλανητικό, μπα η μεγέθυνση ειναι πολύ μικρή. Βάζω πάνω τον N5T6 και στα 360x πλέον τα αστέρια είναι φουσκαλίτσες, δεν μπορώ να εστιάσω καλά, δυστυχώς το Μ22 στο βόρειο ημισφαίριο είναι χαμηλά. Τέλοσπάντων, το τραπέζιο γίνεται μεγαλύτερο και εντοπίζω το "star V8", ένα αστέρι οδηγό του τραπεζίου που θα με οδηγήσει στο πλανητικό. Εντοπίζω ένα άλλο αστέρι αντιδιαμετρικά του "star v8" σε σχέση με το πλανητικό μας. Εκεί κάπου ανάμεσα λοιπόν πρέπει να δούμε το διάσημο GJJC1 πλανητικό μας. Βάζω φίλτρο Ultrablock και στα 360x προσπαθώ να διακρίνω το πλανητικό, πολύ μικρή μεγέθυνση όμως.

 

Συνεχίζω με balrow 2x και N7T6 και στα 514x μαζί με το φίλτρο Ultrablock προσπαθώ πλέον καταρχήν να εντοπίσω ολόκληρο το σφαιρωτό μας. Η εστίαση αδύνατη και μετά από προσπάθεια εντοπίζω πάλι το γνωστό πεδίο. Προσπαθώ να διακρίνω το πλανητικό το οποίο πρέπει να βρίσκεται ακριβώς δίπλα από ένα αμυδρό αστέρι ανάμεσα στο "star v8" και ένα άλλο αστέρι το οποίο έχει άλλα 3 πιο αμυδρά κολλητά του που είχα εντοπίσει νωρίτερα. Αυτή τη στιγμή ΚΑΤΙ διακρίνω, κάτι σαν να υπάρχει δίπλα στο αμυδρό μας αστέρι, σαν να είναι κάτι διπλό. Πρέπει να ανεβάσω μεγέθυνση.

 

Βάζω barlow 2x + Ν5Τ6 και στα 720x πλέον μαζί με το ultrablock τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα. Η εστίαση εντελώς αδύνατη και η κίνηση του τηλεσκοπίου σε συνδιασμό με την αμυδρότητα των αστέρων δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Στο ίδιο ακριβώς λοιπόν σημείο όντως κάποιες φορές σαν να εμφανίζεται αυτή η πολύ αμυδρή αίσθηση ενός πλανητικού νεφελώματος, κολλητά με το αμυδρό μας αστέρι. Βγάζω το ultrablock και βάζω φίλτρο OIII. Το πεδίο πλέον σκοτείνιασε τόσο που δεν μπορούσα καν να βρω το κέντρο ολόκληρου του σφαιρωτού!

 

Βγάζω όλα τα φίλτρα και λέω να δοκιμάσω χωρίς στα 720x όπως ήμουν πριν. Πλέον τα αστέρια πολύ πιο εμφανή, το πεδίο πλέον πολύ γνώριμο και τελικά ήμουν σίγουρος. Όπως κοιτούσα το πεδίο ακριβώς πάνω και λίγο δεξιά εμφανιζόταν κάποιες στιγμές μια αμυδρή αίσθηση ενός πλανητικού, ακριβώς στο σημείο που δείχνουν οι εκτυπώσεις! Το διάσημο GJJC1 κατακτήθηκε!!!!! Φωνάζω τον Δημήτρη να το επιβεβαιώσει και μετά από ώρα που κι αυτός εξοικιώθηκε με το πεδίο μου είπε το ίδιο πράγμα, το έβλεπε κι αυτός. Μου έκανε εντύπωση που μετά που ξέραμε ακριβώς πού να κοιτάξουμε, το είδαμε κι από το 12ιντσο του Δημήτρη, πράγμα που τώρα δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση αφού διάβασα θετικές αναφορές και με ακόμα μικρότερα τηλεσκόπια.

 

 

Η διαδικασία μου πήρε πάνω από μιάμιση ώρα και το γεγονός πως δεν φυσούσε καθόλου ήταν καθοριστικός παράγοντας, το seeing βέβαια ήταν μέτριο για τα δεδομένα του Σκίνακα. Δοκιμάστε το κι εσείς!!!

 

 

Εδώ μερικές αναφορές ανά τον κόσμο http://www.blackskies.org/gjjc_m22_1.htm για βοήθεια εδώ http://www.blackskies.org/gjjc_m22_2.htm

[astroMAn2001]

Μια αλλη προκληση ειναι το JAFU1,πλανητικο νεφελωμα στο Palomar 6,βεβαια ειναι πιο δυσκολο γιατι εχει mag +16.αλλα την επομενη που θα πας σκινακα αξιζει να το προσπαθησεις.

http://spider.seds.org/spider/MWGC/Add/pal06_jafu1.html εδω εχει και καποιες πληροφοριεσ του.

[HOMO]

Μπράβο παιδιά!!

Μας βάζεις δουλειά Μάνο!

Καταρχήν seeing , seeing , seeing !! Βασικότατος παράγοντας για δύσκολους στόχους .

Πολλές φορές κουράζεται το μάτι μετά από πολύωρη παρατήρηση ενός συγκεκριμένου στόχου με αποτέλεσμα να χρειάζεται ξεκούραση.

Λοιπόν ξέρεις με τι πειραματίζομαι? Σε τόσο αμυδρούς στόχους, αν δεν έχω πολύ καλό ουρανό μειώνω τη διάμετρο του τηλεσκοπίου με ένα χαρτόνι. Έτσι μειώνεται η διάμετρος και αυξάνεται ο εστιακός λόγος μιας και η εστιακή απόσταση παραμένει σταθερή. Το αποτέλεσμα είναι να σκοτεινιάζει λίγο το πεδίο και να αναδεικνύονται καλύτερα τα αμυδρά αστεράκια με περισσότερη αντίθεση. Με βοηθάει πάρα πολύ αυτή η μέθοδος στον διαχωρισμό των διπλών αστέρων. Επίσης και σε γαλαξίες και πλανητικά βοηθάει αρκετά με τη προϋπόθεση ότι δεν έχεις πολύ σκοτεινό ουρανό βέβαια!

Επίσης δύσκολη η περιοχή του Τοξότη για τόσο δύσκολους στόχους. Η μεσοαστρική ύλη των σπειρών του γαλαξία δυσχεραίνουν τέτοιου είδους παρατηρήσεις!

[Μανούσος]

Η δυσκολία της εύρεσης του συγκεκριμένου πλανητικού είναι ότι πρέπει να εντοπίσεις ακριβώς το πεδίο σε μεγεθύνσεις πάνω από 400Χ σε αστέρες και σχηματισμούς που βρίσκονται μέσα στο σφαιρωτό. Εκεί είναι που δυσκολεύτηκα πάρα πολύ. Επίσης και οι μεγάλες μεγεθύνσεις απαιτούν seeing και καθόλου αέρα. Αυτό που είδα εγώ ήταν ένα πεπλατυσμένο είδωλο αστέρα το οποίο μερικές φορές έσπαγε σε 2 με το 2ο να είναι το πλανητικό. Παιδιά δοκιμάστε το, θέλει μια σχετική προετοιμασία και προσπάθεια αρκετή ώρα αλλά αν ξέρεις που να κοιτάξεις είναι εφικτό να το δεις.

[alepohori]

Αφήνω το πεδίο να ξεγλιστρήσει ώστε να εντοπίσω τη δύση, γυρίζω τη σελίδα μου ανάποδα ώστε να κάνω αντιστοίχηση αυτού που βλέπω με τη φωτογραφία και μετά από λίγο εντοπίζω το τραπέζιό μας λίγο πάνω αριστερά από τον πυρήνα του σφαιρωτού όπως κοιτούσα στο προσοφθάλμιο.

Από αυτό μπορούμε να καταλάβουμε ότι τα άλματα από αστέρι σε αστέρι σε τόσο απαιτητικά πεδία δεν αρκούν, αν δε ξέρουμε τα 4 σημεία προσανατολισμού. Εύγε Μάνο!

 

 

Συνεχίζω με balrow 2x και N7T6 και στα 514x μαζί με το φίλτρο Ultrablock προσπαθώ πλέον καταρχήν να εντοπίσω ολόκληρο το σφαιρωτό μας.

Το είχες βιδώσει το φίλτρο ή το είχες πάνω από το προσοφθάλμιο; Όσοι έχουμε βρεθεί πάνω από τέτοια πεδία σε τόσο μεγάλες μεγεθύνσεις, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο δύσκολο είναι, όχι μόνο να εντοπίσεις και να αναγνωρίσεις τον στόχο, αλλά να βρεθείς ακόμα και στο σωστό πεδίο, αφού το φίλτρο σκοτινιάζει το υπόβαθρο και τα αστέρια-οδηγοί του πεδίου είτε χάνονται, είτε γίνονται πολύ αμυδρά.

 

Ά ρε Μάνο, είσαι φοβερός! Σε καταλαβαίνω απόλυτα, πίστεψέ με!! Αν θες να σου μεταφέρω από τη δική μου εμπειρία, σε δύσκολα πλανητικά, έχω καταλάβει ότι βολεύει καλύτερα η ακριβής αποστήθιση του πεδίου χωρίς το φίλτρο και η σύγκρισή του με το πεδίο που έχεις με βιδωμένο το φίλτρο και όχι μπροστά στο προσοφθάλμιο.

 

Πολλά συγχαρητήρια!! Ελπίζω αυτή η περιγραφή σου, που τόσο μας ταξίδεψε, να σταθεί αφορμή να βρει μιμητές και από άλλους ερασιτέχνες που δεν αρκούνται στα συνηθισμένα! Συνέχισε να μας εκπλήσσεις και να αντλείς ευτυχία από τέτοια παρατηρησιακά κατορθώματα! Καλή συνέχεια!!!!

 

[Bi2L]

Μπράβο ρε Μανο, Μπράβο, Μπράβο, Μπράβο!!!

 

Πολύ ωραία περιγραφή αλλά και πολύ δύσκολος στόχος, τι αλλο να πω, πολλά συγχαρητήρια και πάντα τέτοια!!

[planetman]

Ευχαριστώ πολύ παιδιά. Δημήτρη, δεν δοκίμασα να περνάω φίλτρα πάνω από το προσοφθάλμιο, με τέτοιες μεγεθύνσεις έπρεπε συνεχώς να διορθώνω το πεδίο, ίσως έπρεπε να το δοκιμάσω κι αυτό βέβαια.

[Καραμπούλας Ηλίας]

Συγχαρητήρια για το επίτευγμα.Πρόσφατα το έμαθα αλλά δεν ήξερα ότι ήταν τόσο αμυδρό.