Αγαπητέ φίλε Είμαι κι εγώ ένα νέο μέλος στην ωραία αυτή παρέα. Οι δικές μου εμπειρίες είναι ελάχιστές (πρωτοασχολήθηκα εδώ και ένα μήνα περίπου), ωστόσο μπορώ να πω ότι ήδη αναγνωρίζω σε ένα καλό βαθμό αυτά που φαίνονται στο νυχτερινό ουρανό, που πάντα με μάγευε. Εγώ νομίζω ότι είμαι έτοιμος να αγοράσω τηλεσκόπιο, παρότι πρόσφατα αγόρασα κυάλια και θα μοιραστώ μαζί σου τα συμπεράσματά μου. Κατ'αρχήν με τα κυάλια δεν βλέπεις αντιστραμένο είδωλο όπως συμβαίνει με το τηλεσκόπιο. Νομίζω ότι αυτό είναι σημαντικό για κάποιον που αρχικά εξερευνά τον ουρανό και προσπαθεί να "προσανατολιστεί". Για τη χρήση τηλεσκοπίου, πέρα από τη "μαγεία" της προσέγγισης ενός ουράνιου σώματος, χρειάζεται αρκετή εξοικείωση με το χάρτη του ουρανού για να υπάρχει "πληθωρισμός" στις παρατηρήσεις. Τα κυάλια που εγώ τελικά επέλεξα είναι τα BRESSER 10-30 Χ 60 (περιοχή τιμή 130ευρώ από το Νομικό στον Πειραιά). Παρότι δεν συνιστάται το zoom για αστρονομικές παρατηρήσεις, πήγα λίγο "κόντρα" στο ρεύμα, για να έχω τη δυνατότητα του εντοπισμού (στο 10Χ) και της προσέγγισης (στο 30Χ), παρά τη σημαντική απώλεια φωτεινότητας όσο zoomάρεις. Σημειώνω ότι ήδη είχα και χρησιμοποιώ έναν απλό φωτογραφικό τρίποδα (με τηλεσκοπικά πόδια). Φυσικά, όσο μεγαλώνει το zoom, τόσο πιο περίτρανα αποδεικνύεται η αναγκαιότητα ενός καλού τρίποδου, όταν εξαντλείται η υπομονή περιμένοντας να σταματήσουν οι ταλαντώσεις, λόγω του βάρους που έχουν τα κυάλια. Σχετικά με το τί μπορεί κανείς να δεί με τέτοιου είδους κυάλια (πχ στο 30Χ60), σημειώνω, σαν παραδείγματα, ότι θα δείς υπέροχα τις Πλειάδες, το Δία με κάποιους δορυφόρους του (σε μικρό βέβαια μέγεθος, αλλά σαφέστατα μεγαλύτερο από ένα "δυνατό" άστρο όπως ο Σείριος ή ο Αρκτούρος), τον Κρόνο (με τους δακτυλίους του, χωρίς όμως να ξεχωρίζεις το χώρισμά τους), την Αφροδίτη βέβαια αρκετά λαμπρή και αυτή την εποχή ως τμήμα δίσκου (λόγω της φάσης της και της κοντινής της απόστασης από την γη) και βέβαια μια υπέροχη εικόνα των κρατήρων της Σελήνης και της σκιάς των ορέων της (ειδικά στις "μισές" φάσεις) αλλά και αρκετά άλλα εντυπωσιακά που δεν φαίνονται με γυμνό μάτι. Ολα αυτά βέβαια, στο τρίποδο και με τα κυάλια σταθεροποιημένα. Για το νεφέλωμα του Ορίωνα, θα δεις μόνο ένα "συννεφάκι" στη θέση του στο "σπαθί", δεν θα δεις όμως περισσότερη λεπτομέρεια, σαν αυτή που δίνει ένα τηλεσκόπιο έστω και 5"-6". Επίσης με τα κυάλια θα έλεγα ότι ξεχωρίζεις περισσότερο τα "χρώματα" του φωτός των ουρανίων σωμάτων, σε σχέση με τη λίγο πιό άχρωμη και ψυχρή εικόνα ενός τηλεσκοπίου. Σημειώνω ότι οι παραπάνω λίγες εμπειρίες μου προέρχονται από παρατηρήσεις κάτω από τον Αττικό ουρανό, ο οποίος μάλλον φημίζεται για τη φωτορύπανσή του. Είμαι βέβαιος ότι θα εμπλουτίσω τις απόψεις μου, όταν καταφέρω να δω καθαρό ουρανό σε κάποιο σκοτεινό επαρχιακό μέρος, όπου είμαι σίγουρος ότι τα πράγματα θα είναι"μαγικά"... Αυτά τα λίγα (ή πολλά) από τις λίγες μου εμπειρίες, αφού αντιμετωπίζω τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς. Ελπίζω να μην σε παρασύρω σε κάποιο λανθασμένο δρόμο. Άλλωστε είναι τόσο έμπειρα και πρόθυμα τα μέλη της παρέας εδώ, που αν κάπου λαθεύω, είμαι βέβαιος ότι θα με διορθώσουν, ώστε να βγάλεις ένα ασφαλές συμπέρασμα. Συγνώμη για την πολυλογία. Εύχομαι καλή επιλογή και υπέροχες παρατηρήσεις σε καθαρούς ουρανούς και προσοχή στα ύπουλα κρυολογήματα... (εύκολα ξεχνιέται κανείς...)