Δροσος Γεωργιος

Η μουσική σύνθεση για τον δορυφόρο Αίολο. Πώς μετατρέπεις πέντε χρόνια λειτουργίας ενός δορυφόρου σε μουσική; Πώς μπορεί να βιώσει μουσικά ο ακροατής τον άνεμο, τα σύννεφα και τη θερμοκρασία; Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) προχώρησε στην ηχοποίηση των δεδομένων του δορυφόρου Aeolus σε μία ορχηστρική σύνθεση με τίτλο «Life of Aeolus». Μέρος της σύνθεσης αποτελεί και ένα ακραίο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης, που διερευνά το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.Στο μισής ώρας διάρκειας «Life of Aeolus» κάθε δευτερόλεπτο παραπέμπει σε μία μέρα στη ζωή του δορυφόρου Aeolus και στον άνεμο που μετρούσε, καθώς περιστρεφόταν γύρω από τη Γη 16 φορές την ημέρα.Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2018 με στόχο να δείξει πώς η καταγραφή των προφίλ των ανέμων της Γης από το Διάστημα μπορεί να βελτιώσει τις μετεωρολογικές προγνώσεις και τα κλιματικά μοντέλα. Το καινοτόμο λέιζερ Aladin που έφερε πάνω του ο δορυφόρος ήταν δύσκολο να αναπτυχθεί. Χρειάστηκαν 20 χρόνια συνεργατικών προσπαθειών από τη βιομηχανία για να φτάσουμε στην ευρωπαϊκή αυτή πρωτιά για την παρατήρηση προφίλ ανέμων από το Διάστημα.Ο δορυφόρος ολοκλήρωσε την αποστολή του πρόσφατα έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια λειτουργίας. Τα δεδομένα του χρησιμοποιούνται όχι μόνο για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο άνεμος επηρεάζει τη μετεωρολογική πρόγνωση και τη μεταφορά αερολυμάτων. Δεδομένα από τη χαρτογράφηση του ανέμου χρησιμοποιούνται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο για την πρόγνωση του καιρού σε όλη την Ευρώπη.Για να τιμήσει την πενταετή λειτουργία αυτής της πρωτοποριακής αποστολής, η ESA συνεργάστηκε με τον συνθέτη Τζέιμι Περέρα για να δημιουργήσει μια ορχηστρική ηχοποίηση (sonification) της αποστολής. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν πνευστά όργανα που αναπαρήγαν τους διάφορους τύπους δεδομένων του Aeolus με αντίστοιχο μουσικό τόνο, διάρκεια και ένταση.Το πίκολο παράγει στη σύνθεση τις ψηλότερες νότες που σηματοδοτούν τις κορυφές των σύννεφων. Στις χαμηλότερες νότες ακούγονται το φαγκότο και το μπάσο κλαρινέτο που παραπέμπουν στις ακτίνες λέιζερ του δορυφόρου όταν φτάνουν ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της Γης. Στις ενδιάμεσες οκτάβες, μέσα από κλαρινέτα, φλάουτα και όμποε μπορούμε να ακούσουμε την ταχύτητα του ανέμου και την ατμοσφαιρική πίεση, την πυκνότητα των νεφών και τη θερμοκρασία. Τέλος, το συνθεσάιζερ παραπέμπει στη διακοπή λειτουργίας του δορυφόρου.Στο ορχηστρικό κομμάτι παρουσιάζονται, επίσης, γεγονότα ορόσημα της περιόδου λειτουργίας του Aeolus, όπως ηφαιστειακές εκρήξεις που αντιπροσωπεύονται από τύμπανα, τυφώνες που αποδίδονται με ηχητικά εφέ ανέμου, αλλά και η πανδημία του κορονοϊού που αντιπροσωπεύεται από ένα συνθεσάιζερ. Η έρευνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Στη μουσική σύνθεση, το όμποε χρησιμοποιήθηκε για να ηχοποιηθεί ένα ακραίο φαινόμενο που συνέβη τον Ιούνιο του 2020. Πρόκειται για το σημαντικότερο τα τελευταία 50 χρόνια επεισόδιο μεταφοράς σκόνης από τη Σαχάρα μέχρι τον Ατλαντικό και την Καραϊβική, που έφερε την ονομασία «Godzilla».«Το απόσπασμα με το όμποε στοχεύει στην ηχοποίηση των μετεωρολογικών συνθηκών που επικρατούν μέσα σε μια ατμοσφαιρική στρωμάτωση ερημικής σκόνης. Προσπαθεί δηλαδή ο συνθέτης να «μεταφράσει» κατά κάποιο τρόπο τις συνθήκες αυτές με βάση τις μετρήσεις του δορυφόρου, ώστε να τις βιώσουμε μέσω του ήχου», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της συμβουλευτικής επιστημονικής επιτροπής της αποστολής Aeolus, Βασίλης Αμοιρίδης.Η ερευνητική ομάδα ReACT του συγκεκριμένου Ινστιτούτου έχει αναλάβει να διερευνήσει με τη βοήθεια του Aeolus το συγκεκριμένο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης «Godzilla», καθώς και τη μεταφορά άλλων αιωρημάτων στην ατμόσφαιρα, όπως η ηφαιστειακή τέφρα, ο καπνός από τις πυρκαγιές και τα θαλάσσια αιωρήματα. Πρόσφατα είχε δημοσιεύσει εξάλλου, μελέτη για τη διασπορά ηφαιστειακής τέφρας έπειτα από την έκρηξη της Αίτνας τον Μάρτιο του 2021, η οποία είχε επεκταθεί και πάνω από την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Η ερημική σκόνη, εξηγεί ο κ. Αμοιρίδης, διερευνάται λόγω των πολύπλευρων επιπτώσεων που έχει στον άνθρωπο και το περιβάλλον. «Τα υψηλά επίπεδα σκόνης στην ατμόσφαιρα έχουν ανεπιθύμητες επιπτώσεις σε πολλούς τομείς: στον τομέα της υγείας η σκόνη αυξάνει τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τις αναπνευστικές λοιμώξεις, στον τομέα της ενέργειας εξασθενεί την ηλιακή ακτινοβολία και μειώνει την απόδοση των ηλιακών πάνελ, στον τομέα των μεταφορών επηρεάζει την ασφάλεια των αεροπορικών πτήσεων». Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, «η σκόνη λειτουργεί ευεργετικά. Για παράδειγμα, ο σίδηρος και ο φώσφορος που περιέχονται στην ερημική σκόνη λειτουργούν ως λίπασμα για τα θαλάσσια και χερσαία οικοσυστήματα ενισχύοντας την παραγωγικότητά τους, στοιχείο πολύ σημαντικό για τη Μεσόγειο και την Ελλάδα». Όπως παρατηρεί ο κ. Αμοιρίδης, η καινοτομία του Aeolus ήταν ότι «η μέτρηση από τον ίδιο δορυφόρο του ανέμου και των συγκεντρώσεων ερημικής σκόνης βοηθά στον υπολογισμό ροών εκπομπών και εναπόθεσης για την ποσοτικοποίηση της παραγωγής σκόνης από τον άνεμο πάνω από τις ερήμους, αλλά και την τροφοδότηση των ωκεανών λόγων εναπόθεσης. Ο Aeolus με τις καινοτόμες τεχνολογίες λέιζερ που έφερε, κατάφερε να προσφέρει στην κοινότητα αυτές τις μετρήσεις πάνω από τις ερήμους και τους ωκεανούς, όπου δεν έχουμε άλλη πηγή παρόμοιας πληροφορίας». Ο διδακτορικός φοιτητής της ομάδας ReACT, Θανάσης Γεωργίου, αναφέρει ότι «ενώ το επεισόδιο Godzilla παρατηρήθηκε και από δορυφόρους και από το έδαφος, τα ατμοσφαιρικά μοντέλα δεν μπόρεσαν να το αναπαράγουν σύμφωνα με τις παρατήρησεις. Αυτή η θεωρητική αδυναμία συνοδεύεται από άλυτα επιστημονικά ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε με την έρευνά μας, ώστε να βελτιώσουμε μέσα από τις μετρήσεις του Aeolus τις προσομοιώσεις μεταφοράς σκόνης στα μοντέλα, για την παροχή καλύτερων προγνώσεων». https://physicsgg.me/2023/07/30/η-μουσική-σύνθεση-για-τον-δορυφόρο-αίο/

Τον Αύγουστο, ο σταθμός Luna-25 θα αναχωρήσει από το Vostochny προς τον φυσικό δορυφόρο της Γης. Ποιο είναι το υπόβαθρο της αποστολής και ποιος είναι ο κύριος στόχος της - δήλωσε ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Lev Zeleny Ένας από τους λόγους για τη σημερινή «υπηρεσία» γύρω από τη Σελήνη είναι η πιθανή εξόρυξη σεληνιακών πόρων, κυρίως μετάλλων σπάνιων γαιών που σχετίζονται με μεταλλικούς μετεωρίτες που συγκρούστηκαν με τη Σελήνη κατά την εξέλιξή της. Και δεύτερον, τα αποθέματα νερού πάγου στους πόλους, κάτι που είναι σημαντικό για την ανάπτυξή του. Το 2011-2012 ξεκίνησαν οι εργασίες για ένα πρόγραμμα εξερεύνησης της «Πολικής Σελήνης». Τώρα το Luna-25 θα πάει στον Νότιο Πόλο, μετά ο τεχνητός δορυφόρος της Σελήνης - Luna-26 και Luna-27 - ένας πιο περίπλοκος σταθμός προσγείωσης με γεωτρύπανο. Πλήρης συνέντευξη - διαβάστε στον ιστότοπό μας: https://www.roscosmos.ru/39513/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567691

Κλιματική αλλαγή: Ο φετινός Ιούλιος είναι «σχεδόν σίγουρα» ο θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ. Με τις θερμοκρασίες να καταρρίπτουν ρεκόρ σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, ο φετινός Ιούλιος είναι «πρακτικά σίγουρο» πως θα αποδειχθεί ο θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ σε παγκόσμιο επίπεδο, και πιθανότατα ο θερμότερος που έχει ζήσε ο ανθρώπινος πολιτισμός.Με κοινή τους ανακοίνωση, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας (WMO) και η ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus ανέφεραν ότι οι προηγούμενες τρεις εβδομάδες ήταν σε παγκόσμιο επίπεδο οι θερμότερες που έχουν καταγραφεί από τότε που άρχισαν να τηρούνται αρχεία.«Με εξαίρεση το ενδεχόμενο να ξεσπάσει ξαφνικά μια εποχή των παγετώνων, είναι πρακτικά σίγουρο ότι θα σπάσουμε το ρεκόρ του θερμότερου Ιουλίου και του θερμότερου μήνα που έχει καταγραφεί ποτέ» δήλωσε στο Associated Press ο διευθυντής του Copernicus Κάρλο Μπουοντέμπο. Παιδί τουριστών από τη Ν.Κορέα προσπαθεί να ανακουφιστεί από τον καύσωνα στη Βαρκελώνη (Reuters) Τα δεδομένα του Copernicus δείχνουν ότι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία τις πρώτες 23 μέρες του Ιουλίου έφτασε τους 16,95 βαθμούς Κελσίου, σχεδόν 0,3 βαθμούς πάνω από το προηγούμενο ρεκόρ του Ιουλίου 2019.Επιπλέον, ο φετινός Ιούλιος ξεπέρασε τον διεθνή στόχο για το κλίμα, σύμφωνα με τον οποίο η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας έως το τέλος του αιώνα δεν πρέπει να υπερβεί τους 1,5 βαθμούς Κελσίου, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.Η υπέρβαση του ορίου τον Ιούλιο δεν σημαίνει πάντως ότι χάθηκε κάθε ελπίδα, αφού ο στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού αφορά τον μέσο όρο μιας περιόδου τουλάχιστον 20 ετών. Ρεκόρ 120.000 ετών «Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είναι τρομακτική. Και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή» προειδοποίησε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, σχολιάζοντας τα δεδομένα του WMO και του Copernicus.«Η εποχή της παγκόσμιας θέρμανσης τέλειωσε. Ξεκινά η εποχή του παγκόσμιου βρασμού» είπε.Το εάν ο Ιούλιος κατέρριψε τελικά το προηγούμενο ρεκόρ θα είναι σαφές τον Αύγουστο, όταν ολοκληρωθεί η επεξεργασία των επίσημων δεδομένων του WMO. Η Κίνα κατέγραψε νέο ρεκόρ θερμοκρασίας στους 52 βαθμούς (Reuters) Σύμφωνα πάντως με ανεξάρτητη ανάλυση του Πανεπιστημίου της Λειψίας στη Γερμανία, ο φετινός Ιούλιος θα είναι τουλάχιστον 0,2 βαθμούς Κελσίου θερμότερος από τον Ιούλιο του 2019, τον πιο καυτό μήνα στα 174 χρόνια μετρήσεων.Η διαφορά αυτή «είναι τόσο μεγάλη ώστε μπορούμε ήδη να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα είναι ο θερμότερος Ιούλιος» δήλωσε στο Reuters ο επικεφαλής της μελέτης Κάρστεν Χάουσταϊν.Επιπλέον, «ίσως πρέπει να πάμε χιλιάδες, αν όχι δεκάδες χιλιάδες χρόνια πίσω για να βρούμε παρόμοιες συνθήκες στον πλανήτη» είπε ο ερευνητής. Παλαιστίνιοι δροσίζονται στα αρδευτικά κανάλια της Δυτικής Όχθης (Reuters) Μετρήσεις σε δακτυλίους δέντρων και πυρήνες πάγου υποδεικνύουν ότι ο πλανήτης δεν έχει ξαναζήσει τέτοιες θερμοκρασίες εδώ και τουλάχιστον 120.000 χρόνια, λίγο πριν ξεκινήσει η πιο πρόσφατη εποχή των παγετώνων.Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο κύριος παράγοντας πίσω από τα φετινά ρεκόρ ήταν η κλιματική αλλαγή, αν και η επιστροφή του φαινομένου Ελ Νίνιο, το οποίο εκδηλώνεται με την εμφάνιση μιας θερμής μάζας νερού στον Ανατολικό Ειρηνικό, επέτεινε τη ζέστη. Η επίδρασή του ίσως αυξηθεί περαιτέρω το 2023.Και ήδη, μελέτες προβλέπουν ότι το 2023 ή το 2024 θα ξεπεράσει το ρεκόρ του 2016 ως το θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί ποτέ. https://www.in.gr/2023/07/28/b-science/perivallon-b-science/klimatiki-allagi-o-fetinos-ioulios-einai-sxedon-sigoura-o-thermoteros-minas-pou-exei-katagrafei-pote/

Επίσκεψη στη Γη θα κάνει τεράστιος κομήτης με… κέρατα (βίντεο) Ο εντυπωσιακός διαστημικός βράχος λάμπει σαν μικρό άστρο.Σε ασυνήθιστο ηφαιστειακού τύπου κομήτη που κινείται προς τον Ηλιο φαίνεται να έχουν δημιουργηθεί «κέρατα» μετά από μια έκρηξη που συνέβη σε αυτόν γεγονός που εκτός των άλλων έχει ως αποτέλεσμα να λάμπει σαν ένα μικρό αστέρι και να κινείται στο Διάστημα διαθέτοντας ένα υλικό που οι ειδικοί αναφέρουν ως «υπερκρύο μάγμα».Ο κομήτης, που ονομάζεται 12P/Pons-Brooks (12P), είναι ένας κρυοηφαιστειακός κομήτης. Όπως όλοι οι άλλοι κομήτες, το παγωμένο αντικείμενο αποτελείται από έναν στερεό πυρήνα, γεμάτο με ένα μείγμα πάγου, σκόνης και αερίου ενώ περιβάλλεται από ένα νέφος αερίου που ονομάζεται κώμα, το οποίο πηγάζει από το εσωτερικό του κομήτη. Σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους κομήτες, το αέριο και ο πάγος μέσα στον πυρήνα του 12P συσσωρεύονται τόσο πολύ που το ουράνιο αντικείμενο μπορεί να εκραγεί βίαια, εκτοξεύοντας το παγωμένο του εσωτερικό υλικό, γνωστό ως κρυόμαγμα, μέσα από μεγάλες ρωγμές στο κέλυφος του πυρήνα.Στις 20 Ιουλίου, πολλοί αστρονόμοι εντόπισαν μια έκρηξη στον κομήτη, ο οποίος έγινε ξαφνικά περίπου 100 φορές φωτεινότερος από ό,τι συνήθως φαίνεται. Αυτή η αύξηση της φωτεινότητας συνέβη όταν το κώμα του κομήτη διογκώθηκε ξαφνικά με αέρια και κρυστάλλους πάγου που απελευθερώθηκαν από το εσωτερικό του κομήτη, επιτρέποντάς του να αντανακλά περισσότερο ηλιακό φως πίσω στη Γη. Από τις 26 Ιουλίου, το κώμα του κομήτη είχε αυξηθεί σε περίπου 230.000 χιλιόμετρα, επτά χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από τον πυρήνα του, ο οποίος έχει εκτιμώμενη διάμετρο περίπου 30 χλμ. Αλλά είναι ενδιαφέρον ότι μια ανωμαλία στο σχήμα του διογκωμένου κώματος κάνει τον κομήτη να μοιάζει σαν να έχουν… φυτρώσει κέρατα σε αυτόν. Ο κομήτης αποτελεί σταθερό στόχο παρατηρήσεων των αστρονόμων και η έκρηξη που προκλήθηκε σε αυτόν ήταν η πρώτη που παρατηρείται σε αυτόν τα τελευταία 70 χρόνια. Η τροχιακή του κίνηση θα τον φέρει στη διαστημική μας γειτονιά σε ένα χρόνο. Τον Απρίλιο του 2024 θα πλησιάσει στη κοντινότερη απόσταση από τον Ήλιο και στη συνέχεια θα κάνει το κοντινότερο του πέρασμα από τη Γη στις 2 Ιουνίου του 2024 όπου θα γίνει ορατός στον ουρανό. Είναι μάλιστα η κοντινότερη επίσκεψη του κομήτη στη Γη τα τελευταία 71 έτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1499065/episkepsi-sti-gi-tha-kanei-terastios-komitis-me-kerata-vinteo/

Το Hubble εντόπισε εξωπλανήτη που εξατμίζεται (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του πλανήτη που το άστρο του εξατμίζει την ατμόσφαιρα του, πηγή φωτό (ASA Goddard Space Flight Center, Lead Producer: Paul Morris) Εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο παρατήρησε το αρχαιότερο διαστημικό τηλεσκόπιο.Ένας νεαρή ηλικίας πλανήτης που κινείται γύρω από ένα άστρο της κατηγορίας των ερυθρών νάνων αλλάζει με απρόβλεπτους τρόπους τροχιά κατά την τροχιακή του κίνηση γύρω από το άστρο. Πρόκειται για τον τον εξωπλανήτη AU Microscopii b που βρίσκεται σε απόσταση 32 ετών φωτός από τη Γη και βρίσκεται τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο με αποτέλεσμα να δέχεται ένα μόνιμο… χείμαρρο ενέργειας που παράγεται από το άστρο με αποτέλεσμα να εξατμίζεται το υδρογόνο που υπάρχει στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.Η ερευνητική ομάδα που έκανε την ανακάλυψη χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δημοσιεύει https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/ace536 τα σχετικά στοιχεία στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» και αναφέρει ότι η διαδικασία αυτή θα έχει ως πιθανό αποτέλεσμα ο πλανήτης να εξαφανιστεί και το μόνο που θα μείνει πίσω να τον θυμίζει θα είναι ένας βραχώδης πυρήνας.Η ανακάλυψη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκτός των άλλων επειδή ο συγκεκριμένος πλανήτης βρίσκεται στο στόχαστρο του Hubble τα τελευταία δύο χρόνια και στις προηγούμενες δεν είχαν κάνει την εμφάνιση τους δεδομένα που να υποδεικνύουν την απώλεια της ατμόσφαιρας του γεγονός που προκαλεί προβληματισμό στους επιστήμονες. Όπως φαίνεται η εξάτμιση του πλανήτη δεν γίνεται σε σταθερή βάση αλλά συμβαίνει μόνο σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο της τροχιακής του κίνησης γεγονός που έχει εκπλήξει τους ειδικούς αφού δεν έχει παρατηρηθεί κάτι ανάλογο μέχρι σήμερα.Οι ερυθροί νάνοι όπως το AU Microscopii είναι τα πιο κοινά αστέρια στο γαλαξία μας. Επομένως φιλοξενούν την πλειοψηφία των πλανητών του γαλαξία μας. Μπορούν όμως οι πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τους κόκκινους νάνους αστέρες όπως ο εξωπλανήτης AU Mic b να είναι φιλόξενοι για τη ζωή; Μια βασική πρόκληση είναι ότι οι νεαρής ηλικίας ερυθροί νάνοι έχουν πολύ έντονες αστρικές εκλάμψεις που εκτοξεύουν συνεχώς ακτινοβολία. Αυτή η περίοδος υψηλής δραστηριότητας διαρκεί πολύ περισσότερο από αυτή των άστρων όπως ο Ήλιος. Οι εκλάμψεις τροφοδοτούνται από έντονα μαγνητικά πεδία που μπλέκονται από τις περιστροφικές κινήσεις της αστρικής ατμόσφαιρας. Όταν το μπλέξιμο γίνεται πολύ έντονο, τα πεδία σπάνε και επανασυνδέονται, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας που στην περίπτωση των ερυθρών νάνων είναι εκατό έως χίλιες φορές πιο ενεργητικές από τις εκρήξεις στον Ήλιο. Πρόκειται για ένα «σόου πυροτεχνημάτων» με τρομερούς ανέμους, εκλάμψεις και ακτίνες Χ που χτυπούν κάθε πλανήτη που βρίσκεται σε κοντινή τροχιά στο άστρο. «Αυτό δημιουργεί ένα πραγματικά απεριόριστο και ειλικρινά, τρομακτικό, αστρικό περιβάλλον που επηρεάζει την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι πλανήτες που σχηματίζονται μέσα στα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια από τη γέννηση του άστρου θα βιώσουν τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική διαφυγή. Αυτό μπορεί να καταλήξει να αφαιρέσει εντελώς έναν πλανήτη από την ατμόσφαιρά του. Θέλουμε να μάθουμε τι είδους πλανήτες μπορούν να επιβιώσουν σε αυτά τα περιβάλλοντα. Πώς θα φαίνονται τελικά όταν το άστρο ηρεμήσει; Και θα υπήρχε κάποια πιθανότητα να κατοικηθούν τελικά αυτοί οι πλανήτες ή θα καταλήξουν να είναι απλώς καμένοι; Χάνουν τελικά το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας τους και οι πυρήνες τους που επιβιώνουν γίνονται υπερ-Γη; Δεν ξέρουμε πραγματικά πώς θα μοιάζουν τελικά επειδή δεν έχουμε κάτι τέτοιο στο ηλιακό μας σύστημα» αναφέρει η Κίλι Ρόκλιφ, του Darmouth College στις ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδαs. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1499025/to-hubble-entopise-exoplaniti-poy-exatmizetai-vinteo/

Η κατάρα της μούμιας και οι κοσμικές ακτίνες. Η αρχαιολογια και η σωματιδιακή φυσική δεν φαίνεται να έχουν τίποτα κοινό. Κι όμως οι φυσικοί χρησιμοποιούν τα υποατομικά σωματίδια που ονομάζονται μιόνια για να «ακτινογραφούν» τεράστιες αρχαιολογικές κατασκευές όπως οι πυραμίδες. Τα μιόνια που παράγονται από τις συγκρούσεις των κοσμικών ακτίνων με τα άτομα της ατμόσφαιρας σε μεγάλο υψόμετρο. Αν έχουν την κατάλληλη ενέργεια μπορούν να διεισδύσουν στο εσωτερικό μιας πυραμίδας και να αποκαλύψουν κρυφούς θαλάμους. Η τομογραφική απεικόνιση με μιόνια ως εργαλείο για αρχαιολογικές μελέτες πρωτοπαρουσιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, από τον φυσικό Luis Alvarez και την ερευνητική του ομάδα. Χρησιμοποίησε τα μιόνια που παράγονται εξαιτίας της κοσμικής ακτινοβολίας στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας, για να αναζητήσει κρυμμένους θαλάμους στην πυραμίδα του Χεφρήνου – μια από τις πυραμίδες της Γκίζας [Search for Hidden Chambers in the Pyramids]. http://www2.lns.mit.edu/fisherp/AlvarezPyramids.pdf Έκτοτε κι άλλοι ερευνητές ασχολήθηκαν με το ζήτημα εξελίσσοντας την μεθοδολογία ακολουθώντας διαφορετικές προσεγγίσεις (διαβάστε σχετικά: Η τομογραφική απεικόνιση με μιόνια της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα).Στο βίντεο που ακολουθεί, ο Don Lincoln από το Fermilab, μας εξηγεί αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο οι φυσικοί «ακτινογραφούν» τις πυραμίδες χρησιμοποιώντας μιόνια: https://physicsgg.me/2023/07/30/η-κατάρα-της-μούμιας-και-οι-κοσμικές-ακ/

Ο πρώτος μετεωρίτης «μπούμερανγκ»; Ο βράχος εκτοξεύτηκε από τη Γη προς το διάστημα πριν από 10.000 χρόνια κατά τη διάρκεια μιας πρόσκρουσης αστεροειδούς και … επέστρεψε! Ο μετεωρίτης της Βορειοδυτικής Αφρικής (NWA) 13188 που βρέθηκε στην έρημο Σαχάρα στο Μαρόκο πριν από λίγα χρόνια. Οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του πρώτου «μετεωρίτη μπούμερανγκ» – ενός βράχου που προήλθε από τη Γη, εκτοξεύτηκε στο διάστημα και αργότερα επέστρεψε. Ο βράχος είναι ουσιαστικά ο μετεωρίτης, NWA 13188 και ανακαλύφθηκε στην έρημο Σαχάρα. Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Aix-Marseille στη Γαλλία, μετά τον εντοπισμό, διεξήγαγαν νέα ανάλυση, διαπιστώνοντας ότι έχει χαρακτηριστικά του πλανήτη μας.Το αντικείμενο έχει σύνθεση από στοιχεία που βρίσκονται στον φλοιό της Γης και στο ηφαιστειακό πέτρωμα, αλλά και στοιχεία που εμφανίζονται μόνο όταν εκτίθενται σε ενεργητικές κοσμικές ακτίνες στο διάστημα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο βράχος επέστρεψε στο διάστημα από μια πρόσκρουση αστεροειδούς πριν από περίπου 10.000 χρόνια.Ενώ, οι «κυνηγοί» μετεωριτών ανακάλυψαν τον εν λόγω βράχο το 2018 στο Μαρόκο, γεγονός που οδήγησε τους επιστήμονες να τον ονομάσουν Βορειοδυτική Αφρική (NWA). Η ανάλυση, με επικεφαλής τον Jérôme Gattacceca, ανέφερε ότι ο βράχος έχει μια «συνολική σύνθεση βασαλτικού ανδεσίτη» που βρίσκεται σε ηφαιστειακά πετρώματα σε όλη την υδρόγειο.Κυριαρχείται επίσης από πλαγιόκλαστα, ένα σκουρόχρωμο ορυκτό, που φέρει αλουμίνιο και πυροξένιο και για το οποίο οι επιστήμονες είπαν ότι έχει προκαλέσει συζήτηση ότι ο «διαστημικός βράχος» δεν είναι μετεωρίτης. Ωστόσο, ορισμένα σημεία πάνω στον βράχο είναι πιο ανοιχτόχρωμα, γεγονός που είναι δυνατό μόνο εάν έχει αλληλεπιδράσει με τις κοσμικές ακτίνες στο διάστημα.Μια ένδειξη ότι ο βράχος επέστρεψε στη Γη από το διάστημα, είναι ότι τα αλλαγμένα στοιχεία του βράχου, γνωστά ως ισότοπα, είναι πολύ υψηλά για να έχουν συμβεί από διαδικασίες που συνδέονται με τη Γη. Ο Gattacceca και η ομάδα του βρήκαν ανιχνεύσιμα ισοτοπικά αποτυπώματα όπως το 10Be (βηρύλλιο-10), το 3He (ήλιο-3) και το 21Ne (νέον-21) στον NWA 13188 ενώ οι ερευνητές εντόπισαν επίσης μια επίστρωση κρούστας σύντηξης στο βράχο, η οποία σχηματίζεται όταν οι μετεωρίτες εκτοξεύονται στην ατμόσφαιρα της Γης και ταξιδεύουν στο έδαφος.«Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι ο NWA 13188 είναι ένας μετεωρίτης, ο οποίος εκτοξεύτηκε από τη Γη και αργότερα επαναπροστέθηκε στην επιφάνειά της», δήλωσε ο Gattacceca. Αυτό το σενάριο ταιριάζει με τον πιο πρόσφατο ορισμό των μετεωριτών, το οποίο αναφέρεi ότι το «υλικό που εκτοξεύεται από ένα ουράνιο σώμα και επιτυγχάνει μια ανεξάρτητη τροχιά γύρω από τον Ήλιο ή κάποιο άλλο ουράνιο σώμα και το οποίο τελικά επαναδημιουργείται από το αρχικό σώμα, θα πρέπει να θεωρείται μετεωρίτης.«Η δυσκολία, φυσικά, θα ήταν να αποδείξουμε ότι αυτό συνέβη, αλλά ένας επίγειος βράχος εκτεθειμένος σε κοσμικές ακτίνες και με καλά ανεπτυγμένο φλοιό σύντηξης θα πρέπει να θεωρείται ένας πιθανός επίγειος μετεωρίτης.» https://physicsgg.me/2023/07/29/ο-πρώτος-μετεωρίτης-μπούμερανγκ/ πηγή: https://www.skai.gr/news/technology/o-protos-meteoritis

Διαστρικό ραδιοσήμα επαναλαμβάνεται κάθε 22 λεπτά επί 30 χρόνια. Ο εντοπισμός επαναλαμβανόμενων ραδιοσημάτων από το Διάστημα δεν είναι κάτι σπάνιο, μα συνήθως είναι μικρής διάρκειας. Τα πιο κοινά επαναλαμβανόμενα σήματα έρχονται από πάλσαρ, περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων που εκπέμπουν ακτίνες ενέργειας σαν φάροι- κάτι που σημαίνει πως εντοπίζονται για λίγο, όταν διέρχονται από τη Γη. Τα πάλσαρ επιβραδύνουν καθώς «γερνούν» και οι παλμοί τους γίνονται πιο αχνοί, μέχρι να σταματήσει η παραγωγή ραδιοκυμάτων εν γένει. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του The Conversation, https://theconversation.com/a-mysterious-interstellar-radio-signal-has-been-blinking-on-and-off-every-22-minutes-for-over-30-years-205237 πέρυσι έγινε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη- ένα ραδιοσήμα στο Διάστημα που ανοιγόκλεινε κάθε 18 λεπτά.Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσε να εξηγηθεί ως μάγναστρο (magnetar)- ένα πάλσαρ με πολύ πολύπλοκα και ισχυρά μαγνητικά πεδία που θα μπορούσαν να παράγουν ραδιοκύματα για μήνες πριν σταματήσουν. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η πηγή εντοπίστηκε με δεδομένα που είχαν συγκεντρωθεί το 2018. Όταν αναλύθηκαν και βρέθηκε το θεωρούμενο μάγναστρο ήταν 2020, και είχε σταματήσει να παράγει ραδιοκύματα- οπότε χωρίς επιπλέον δεδομένα δεν ήταν δυνατή η επιβεβαίωση της θεωρίας περί magnetar.Ωστόσο το σύμπαν είναι μεγάλο, και κανένα φαινόμενο δεν είναι μοναδικό. Για αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκε το Murchison Widefield Array στη Δυτική Αυστραλία για σαρώσεις στον γαλαξία κάθε τρία βράδια επί μήνες. Σύντομα βρέθηκε μια νέα πηγή, σε διαφορετικό τμήμα του ουρανού, που αυτή τη στιγμή επαναλαμβανόταν κάθε 22 λεπτά.Ακολούθησαν εκτενείς παρατηρήσεις παρατηρήσεις. Οι παλμοί διατηρούσαν ο καθένας πέντε λεπτά, με κενά 17 λεπτών ανάμεσά τους. Το αντικείμενο έμοιαζε μα πάλσαρ, μα περιστρεφόταν 1.000 φορές πιο αργά.Η μεγάλη έκπληξη ήταν όταν εξετάστηκαν παλαιότερες παρατηρήσεις: Όπως διαπιστώθηκε βρέθηκαν παλμοί από την εν λόγω πηγή σε κάθε χρονιά που εξετάστηκε, με την παλαιότερη παρατήρηση να είναι από το 1988. Περαιτέρω μελέτη έδειξε ότι η πηγή παράγει παλμούς με ακρίβεια ρολογιού, μία κάθε 1.318,1957.Σύμφωνα με τις παρούσες θεωρίες, για να παράγει μια πηγή ραδιοκύματα θα έπρεπε να επιβραδύνει, μα σύμφωνα με τις παρατηρήσεις δεν συμβαίνει αυτό. Σε σχετικό άρθρο στο Nature [A long-period radio transient active for three decades] https://www.nature.com/articles/s41586-023-06202-5 φαίνεται πως η πηγή βρίσκεται κάτω από τη «γραμμή θανάτου» (below the death line) που είναι το θεωρητικό όριο του πώς αστέρες νετρονίων παράγουν ραδιοκύματα- αυτό ισχύει ακόμα και για πολύ πολύπλοκα μοντέλα μαγνητικών πεδίων. Επίσης, αν η πηγή είναι μάγναστρο, οι εκπομπές θα έπρεπε να είναι ορατές μόνο για μερικούς μήνες- χρόνια, όχι πάνω από 30 χρόνια. Οπότε το ερώτημα που προκύπτει είναι αναπόφευκτο: Τι είναι η πηγή;Ο πειρασμός της θεωρίας μιας εξωγήινης νοημοσύνης είναι μεγάλος- άλλωστε όταν είχαν πρωτοανακαλυφθεί τα πάλσαρ και πάλι είχε υπάρξει αυτή η θεωρία, με την αστροφυσικό Τζόσελιν Μπελ Μπαρνέλ και τους συναδέλφους της, που είχαν βρει το πρώτο πάλσαρ, να το βαφτίζουν LGM 1 (Little Green Men 1). Ωστόσο μόλις η Μπελ και οι συνάδελφοί της έκαναν άλλες παρατηρήσεις, ήξεραν πως δεν θα ήταν δυνατόν να είναι εξωγήινοι, καθώς υπήρχαν πολλά παρόμοια σήματα που έρχονταν από πολλά διαφορετικά σημεία του ουρανού.Οι παλμοί αυτοί, όπως και στην περίπτωση αυτών από τη συγκεκριμένη, αινιγματική πηγή, δεν περιέχουν πληροφορίες, απλά «θόρυβο» σε όλες τις συχνότητες, όπως φυσικά ραδιοκύματα. Επίσης, οι ενεργειακές απαιτήσεις για την εκπομπή ενός σήματος σε όλες τις συχνότητες είναι τρομακτικές- πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς αστέρα νετρονίων.Σε κάθε περίπτωση, η πηγή είναι ακόμα ενεργή, οπότε είναι δυνατή η παρατήρησή του από οποιονδήποτε στον κόσμο, ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να λυθεί αυτό το νέο κοσμικό μυστήριο. https://physicsgg.me/2023/07/30/διαστρικό-ραδιοσήμα-επαναλαμβάνεται/

Ένα ζεύγος νέων τετρακουάρκ. Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN ανίχνευσε δύο νέα τετρακουάρκ με «ανοιχτή γοητεία» Τα κουάρκ είναι στοιχειώδη σωματίδια της ύλης και δεν μπορούν να διαιρεθούν περαιτέρω. Συγκροτούν μεγαλύτερα σύνθετα σωματίδια, π.χ. τα πρωτόνια και νετρόνια τα οποία περιέχουν τρία κουάρκ ή τα πιόνια και τα καόνια που περιέχουν δυο κουάρκ.Κανείς νόμος της Φυσικής δεν απαγορεύει να υπάρχουν περισσότερα κουάρκ μέσα σε ένα σωματίδιο. Στους επιταχυντές σωματιδίων εμφανίζονται φευγαλέα σωματίδια που συνίστανται από 4 ή και 5 κουάρκ (διαβάστε σχετικά: Νέο τετρακουάρκ που εντοπίστηκε σε συγκρούσεις ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων και Τι είναι τα πεντακουάρκ). Όπως η πρόσφατη ανακάλυψη δύο νέων τετρακουάρκ από την συνεργασία Large Hadron Collider beauty (LHCb) στον LHC του CERN. Η σύνθεση και τα φορτία αυτών των τετρακουάρκ τα καθιστούν κατάλληλα για τον έλεγχο θεωρητικών μοντέλων [1, 2].Το πείραμα LHCb ανέλυσε τα ίχνη που άφησαν φορτισμένα καόνια και πιόνια στους ανιχνευτές, τα οποία είναι τα τελικά προϊόντα των συγκρούσεων πρωτονίου-πρωτονίου. Από αυτά τα ίχνη, ανακατασκευάστηκαν οι αλυσίδες διάσπασης στις οποίες τα ουδέτερα και θετικά φορτισμένα μεσόνια Β, που δημιουργούνται από τις συγκρούσεις πρωτονίων, διασπώνται προς καόνια και πιόνια διαμέσου των ενδιάμεσων καταστάσεων του μεσονίου D. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η περιγραφή της δυναμικής μιας από αυτές τις αλυσίδες διάσπασης απαιτούσε τον φευγαλέο σχηματισμό ενός ζεύγους τετρακουάρκ, πριν σχηματιστεί το μεσόνιο D.Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, δεκάδες υποψήφια τετρακουάρκ έχουν παρατηρηθεί στον LHC και σε άλλους επιταχυντές. Όμως, οι καταστάσεις που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα ξεχωρίζουν, καθώς είναι σπάνια παραδείγματα μεσονίων «ανοιχτής γοητείας», στα οποία υπάρχει ένα γοητευτικό κουάρκ χωρίς το αντίστοιχο γοητευτικό αντικουάρκ. Αυτά τα σωματίδια δίνουν την ευκαιρία να ελεγχθούν οι κανόνες που διέπουν το σχηματισμό αδρονίων. Ένα από τα δύο τετρακουάρκ περιλαμβάνει επίσης το πρώτο παρατηρούμενο μεσόνιο με διπλό φορτίο . Καθώς το άλλο τετρακουάρκ είναι ουδέτερο , η μελέτη του τρόπου με τον οποίο το διαφορετικό φορτίο των δύο συστημάτων επηρεάζει τις ιδιότητές τους μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση των δομών τους. https://physicsgg.me/2023/07/28/ένα-ζεύγος-νέων-τετρακουάρκ/

Το τροχιακό υψόμετρο του ISS διορθώθηκε σήμερα το απόγευμα Πριν από την εκτόξευση του πληρώματος Soyuz MS-24 και την επιστροφή του Soyuz MS-23, είναι απαραίτητο να διαμορφωθούν βαλλιστικές συνθήκες. Αλλαγή «διαστημικής» βάρδιας - ήδη από τον Σεπτέμβριο! Στις 27 Ιουλίου, στις 15:02 ώρα Μόσχας, ενεργοποιήθηκαν οι κινητήρες Progress MS-22. Δούλεψαν για 301,85 δευτερόλεπτα και έδωσαν ώθηση 0,46 m / s. Μετά τον διορθωτικό ελιγμό, το μέσο ύψος της τροχιάς του σταθμού αυξήθηκε κατά 790 m και ανήλθε στα 417,10 km πάνω από την επιφάνεια της Γης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567683

Ενίσχυση της διαστημικής συνεργασίας με τις αφρικανικές χώρες! Στις 27 Ιουλίου πραγματοποιείται η Σύνοδος Κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη. Η Roscosmos είχε συνομιλίες με εκπροσώπους διαφόρων υπουργείων και τμημάτων της Αιγύπτου, της Ζιμπάμπουε, της Ουγκάντα, της Νότιας Αφρικής και του Τζιμπουτί. Συζητήθηκαν οι τομείς διμερούς συνεργασίας στον τομέα του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της τηλεπισκόπησης της Γης και της δημιουργίας του αναγκαίου νομικού και ρυθμιστικού πλαισίου για την αλληλεπίδραση.Η Roscosmos κάλεσε την Αφρική να συμμετάσχει στη δημιουργία του παγκόσμιου συστήματος παρακολούθησης της Γης "Griffin" Η συμμετοχή σε ένα τέτοιο έργο θα επιτρέψει στην αφρικανική περιοχή να θέσει γρήγορα τα θεμέλια για τον μετέπειτα εντοπισμό των απαραίτητων τεχνολογιών, την ανάπτυξη νέων ικανοτήτων και την εκπαίδευση του προσωπικού. Η ιδέα του πληροφοριακού συστήματος βασίζεται σε μια νέα κατανόηση της προσέγγισης των διαστημικών συστημάτων: η εμφάνιση ενός ενιαίου χώρου πληροφοριών και χώρου, που αποτελείται από χώρο, επίγειες υποδομές και μια πολυδορυφορική πλατφόρμα πληροφοριών ικανή να επεξεργάζεται petobyte δεδομένων. που παράγονται από το διάστημα, δημιουργώντας προϊόντα και υπηρεσίες που είναι κοντά σε συνθήκες πραγματικού χρόνου στην περιοχή.τηλεπισκόπηση της Γης. Το διαστημικό σύστημα παρατήρησης θα καταστήσει δυνατή τη λήψη ενημερωμένων πληροφοριών τουλάχιστον 40 ώρες σε όλο τον κόσμο και κάθε 30 ώρες από όλη τη Ρωσία. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567678

Συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας στο διάστημα. Όταν χάθηκε για λίγη ώρα η επικοινωνία με τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Μία διακοπή ρεύματος στο κτίριο της NASA στο Χιούστον την Τρίτη (26/7) διέκοψε την επικοινωνία της με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αναγκάζοντας για πρώτη φορά την υπηρεσία να βασιστεί σε εφεδρικά συστήματα ελέγχου και να ζητήσει τη βοήθεια των Ρώσων. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να ενημερωθεί το πλήρωμα για το πρόβλημα μέσω των ρωσικών συστημάτων επικοινωνίας, εντός 20 λεπτών από τη διακοπή.Ο λόγος ήταν ότι χάθηκαν τα συστήματα εντολών, τηλεμετρίας και φωνητικής επικοινωνίας με το σταθμό που βρίσκεται σε τροχιά αποτέλεσμα εργασιών αναβάθμισης που γίνονταν στο κτήριο. Σύμφωνα με τον επικεφαλής των προγραμμάτων του διαστημικού σταθμού Τζόελ Μονταλμπάνο, η ακεραιότητα του οχήματος και του πληρώματος δεν τέθηκε ποτέ σε κίνδυνο και τα εφεδρικά συστήματα ανέλαβαν και αποκατέστησαν τις επικοινωνίες μέσα σε 1,5 ώρα.Αυτή ήταν η πρώτη φορά που η NASA αναγκάστηκε να ενεργοποιήσει τα εφεδρικά συστήματα, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά που οι διαστημικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και της Ρωσίας συνεργάζονται, παρά την ένταση που επικρατεί στις επίγειες σχέσεις των δύο χωρών. Μάλιστα τον Φεβρουάριο, η Μόσχα εκτόξευσε ένα σκάφος διάσωσης στο διαστημικό σταθμό για να σώσει έναν Αμερικανό και δύο Ρώσους αστροναύτες, αφού η κάψουλά τους χτυπήθηκε από μετεωρίτη. https://physicsgg.me/2023/07/27/συνεργασία-ηπα-ρωσίας-στο-διάστημα/

Ζουμ του James Webb σε ζευγάρι νεογέννητων άστρων (βίντεο Τα δύο άστρα βρίσκονται μέσα στην πολύχρωμη κοσμική δομή που έχει σχηματιστεί από τη δραστηριότητα τους. πηγή φωτό (NASA, ESA, CSA. Image Processing: Joseph DePasquale (STScI)) Εντυπωσιακές και λεπτομερείς εικόνες αστρογέννεσης κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο.Μια ακόμη εκπληκτική σκηνή από το Σύμπαν κατέγραψε με τα προηγμένα του όργανα και συστήματα το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb .Το τηλεσκόπιο έστρεψε το βλέμμα του σε ένα ζευγάρι νεογέννητων άστρων που είναι γνωστά ως γνωστά ως Herbig-Haro 46/47 καταγράφοντας εικόνες υψηλής ανάλυσης κοντά στο υπέρυθρο του φάσματος. Οι εικόνες αποκαλύπτουν λεπτομέρειες τόσο των άστρων όσο και του κοσμικού περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται, λεπτομέρειες που θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τους μηχανισμούς γέννησης και εξέλιξης των άστρων.Τα δύο άστρα που βρίσκονται σε απόσταση 1,470 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό των Ιστίων βρίσκονται μέσα στην πορτοκαλολευκής απόχρωσης περιοχή του δίσκου αερίου και σκόνης που έχει σχηματιστεί γύρω από αυτά και τροφοδοτεί την ανάπτυξή τους καθώς συνεχίζουν να αποκτούν μάζα. Ο δίσκος δεν είναι ορατός, αλλά η σκιά του φαίνεται στις δύο σκοτεινές, κωνικές περιοχές που περιβάλλουν τα δύο άστρα.Στην εικόνα που έδωσε στη δημοσιότητα η NASA διακρίνονται τα δύο άστρα που βρίσκονται σχεδόν στο μέσο μιας κοσμικής δομής με δύο λοβούς. Μεγάλο μέρος αυτής της ύλης εκτοξεύτηκε από αυτά τα άστρα καθώς «καταπίνουν» και στη συνέχεια εκτοξεύουν το αέριο και τη σκόνη που τα περιβάλλει σε μια διεργασία που διαρκεί χιλιάδες έτη. Όταν η ύλη από τις πιο πρόσφατες εκτοξεύσεις πηγαίνει και συναντά την ύλη που ήδη υπάρχει εκεί αλλάζει το σχήμα αυτών των λοβών. Αυτή η δραστηριότητα μοιάζει με ένα μεγάλο σιντριβάνι που ανάβει και σβήνει με γρήγορο αλλά και ταυτόχρονα ακανόνιστο ρυθμό. Κάποιες εκτοξεύσεις στέλνουν περισσότερη ύλη και άλλες φορές η ύλη εκτοξεύεται με μεγαλύτερες ταχύτητες. Αυτό σχετίζεται με το πόση ύλη έπεσε στα άστρα σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Οι πιο πρόσφατες εκτοξεύσεις των δύο άστρων εμφανίζονται στην εικόνα με μπλε χρώμα και μοιάζουν με νήμα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1498591/zoym-toy-james-webb-se-zeygari-neogenniton-astron-vinteo/

Κλιματική αλλαγή: Περάσαμε στην εποχή του «παγκόσμιου βρασμού» προειδοποιεί ο ΟΗΕ εν μέσω καυσώνων. «Η εποχή του παγκόσμιου βρασμού έφτασε» προειδοποίησε την Πέμπτη ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ την ώρα που ο πλανήτης ζει έναν καυτό Ιούλιο που όπως φαίνεται θα αποδειχθεί ο θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ.«Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είναι τρομακτική. Και αυτό είναι μόνο η αρχή» δήλωσε ο Αντόνιο Γκουτερες.«Είναι ακόμα εφικτό να περιορίσουμε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου» σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, είπε, αναφερόμενος στον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού για την άνοδο της θερμοκρασίας έως τα τέλη του αιώνα.«Μπορούμε να αποφύγουμε τα χειρότερα της κλιματικής αλλαγής. Μόνο όμως με δραστική και άμεση δράση για το κλίμα».Δεδομένα του Παγκόσμιου Οργανισμού Μετεωρολογίας (WMO) και του ευρωπαϊκού προγράμματος Copernicus επιβεβαιώνουν ότι οι προηγούμενες τρεις εβδομάδες ήταν σε παγκόσμιο επίπεδο οι θερμότερες που έχουν καταγραφεί από τότε που άρχισαν να τηρούνται αρχεία.Όλα πλέον δείχνουν ότι ο Ιούλιος θα καταρρίψει το ρεκόρ του θερμότερου μήνα όλων των εποχών.Η ανάγκη μείωσης της εκπομπής αερίων του θερμοκηπίου είναι πιο επείγουσα από ποτέ. Η κλιματική δράση δεν είναι πολυτέλεια αλλά ανάγκη» δήλωσε ο Πέτερι Τάλας, γενικός γραμματέας του WMO.Η κλιματική αλλαγή συνδυάστηκε φέτος με το φαινόμενο Ελ Νίνιο στον Ειρηνικό για να αυξήσει τη θερμοκρασία σε επίπεδα ρεκόρ.Ο WMO εκτιμά πλέον ότι υπάρχει πιθανότητα 70% να ξεπεραστεί το όριο του 1,5 βαθμού τουλάχιστον ένα από τα επόμενα πέντε χρόνια. Αυτό πάντως δεν σημαίνει ότι χάθηκε ο στόχος του Παρισιού, ο οποίος αφορά έναν μέσο όρο εικοσαετίας και όχι μεμονωμένα έτη.Ωστόσο η οριστική υπέρβαση του στόχου είναι πλέον ορατή, καθώς οι δεσμεύσεις που έχουν καταθέσει μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εκτιμάται ότι οδηγούν σε καταστροφική άνοδο της θερμοκρασίας κατά περίπου 2,8 βαθμούς έως το τέλος του αιώνα. https://www.in.gr/2023/07/27/b-science/perivallon-b-science/klimatiki-allagi-perasame-stin-epoxi-tou-pagkosmiou-vrasmou-proeidopoiei-o-oie-en-meso-kaysonon/

Πώς το (σχεδόν) τίποτα μπορεί να λύσει τα μεγαλύτερα κοσμολογικά προβλήματα. Μετρώντας τους κενούς χώρους του σύμπαντος, οι επιστήμονες μπορούν να κατανοήσουν πώς συσσωρεύεται η ύλη και πόσο γρήγορα διαστέλλεται το σύμπαν Στην ταπετσαρία του σύμπαντος, τεράστιες ίνες από γαλαξίες υφαίνονται γύρω από τεράστιους θύλακες κενού χώρου, όπως φαίνεται στην προσομοίωση υπολογιστή. Σαν μια φωτεινή πόλη στο μέσον μιας άγονης ερήμου, η γαλαξιακή μας γειτονιά περιβάλλεται από ένα κοσμικό κενό – μια τεράστια, μυστηριώδη περιοχή σχεδόν κενού χώρου. Πρόσφατες αστρονομικές έρευνες εντόπισαν χιλιάδες άλλες παρόμοιες φυσαλίδες κενού. Τώρα, οι ερευνητές βρήκαν έναν τρόπο να αντλήσουν πληροφορίες από αυτά τα κοσμικά κενά: Μετρώντας πόσα από αυτά υπάρχουν σε έναν όγκο του διαστήματος, οι επιστήμονες επινόησαν έναν νέο τρόπο για να εξερευνήσουν δύο από τα πιο ακανθώδη ερωτήματα στην κοσμολογία. Στην πρόσφατη δημοσίευση με τίτλο «Voids fill us in on rising cosmology tensions https://arxiv.org/abs/2212.07438 για πρώτη φορά χρησιμοποιείται ο αριθμός των κοσμικών κενών για να εξαχθούν κοσμολογικές πληροφορίες.Οι ερευνητές αναζητούν νέα εργαλεία για να λύσουν μερικά μεγάλα κοσμολογικά μυστήρια. Το πρώτο και πιο περίπλοκο είναι ο ρυθμός με τον οποίο διαστέλλεται το σύμπαν, που εκφράζεται από την τιμή της σταθεράς Hubble. Για περισσότερο από μια δεκαετία, οι επιστήμονες αγωνίζονται να συμβιβάσουν τις αντιφατικές μετρήσεις αυτού του ρυθμού, με ορισμένους μάλιστα να θεωρούν το ζήτημα ως τη μεγαλύτερη κρίση στην κοσμολογία.Χρησιμοποιώντας τις μετρήσεις της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου από τον δορυφόρο Planck, οι αστρονόμοι βρίσκουν για την σταθερά του Hubble την τιμή Η0=67,4 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο ανά μεγαπαρσέκ (km/s/Mpc). Όμως, η διαφορετική προσέγγιση μιας άλλης ερευνητικής ομάδας παρατηρώντας νεότερα αστρονομικά αντικείμενα, όπως μεταβλητοί αστέρες και σουπερνόβα τύπου Ia δίνει την τιμή Η0=74,03 km/s/Mpc. Η διαφορά είναι σημαντική και κάνει πολλούς αστρονόμους να αναρωτιούνται τελικά αν όντως κατανοούμε το σύμπαν μας.Επιπλέον, οι ερευνητές παίρνουν αντικρουόμενες μετρήσεις https://www.quantamagazine.org/a-new-cosmic-tension-the-universe-might-be-too-thin-20200908/ και για την συσσώρευση της κοσμικής ύλης – την μέση πυκνότητα δομών μεγάλης κλίμακας, σκοτεινής ύλης, γαλαξιών, αερίων και κενών που κατανέμονται σε όλο το σύμπαν ως συνάρτηση του χρόνου. Χρησιμοποιώντας πάλι, είτε τις μετρήσεις της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου είτε τις μετρήσεις των σουπερνόβα τύπου Ia, παίρνουν διαφορετικά αποτελέσματα, όχι μόνο για τη σταθερά Hubble, αλλά και για την λεγόμενη ισχύ ομαδοποίησης ύλης (matter clustering strength).Στη νέα δημοσίευση οι ερευνητές χρησιμοποιώντας τα κοσμικά κενά εκτίμησαν την σταθερά του Hubble, αλλά και την ισχύ συσσωμάτωσης της ύλης καταλήγοντας στις τιμές: km s−1 Mpc−1 και Και τα πρώτα αποτελέσματα τους, φαίνεται να συμφωνούν πολύ περισσότερο με τις τιμές που προκύπτουν από την μέθοδο που χρησιμοποιεί τις μετρήσεις της κοσμικής μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου.«Η διαφορά στην σταθερά του Hubble επιμένει εδώ και μια δεκαετία γιατί είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα», λέει ο Adam Riess , αστρονόμος στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins που χρησιμοποιεί την μέθοδο των σουπερνόβα για να εκτιμήσει τη σταθερά του Hubble. «Τα προφανή ζητήματα έχουν ελεγχθεί και τα δεδομένα έχουν βελτιωθεί, επομένως το δίλημμα βαθαίνει».Θα μπορούσε η μελέτη του «σχεδόν τίποτα» να οδηγήσει σε κάτι μεγάλο; Η εξέλιξη των φυσαλίδων Τα κενά είναι περιοχές του διαστήματος που είναι λιγότερο πυκνές από την μέση πυκνότητα του σύμπαντος. Μερικά κενά εκτείνονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια έτη φωτός και όλες μαζί αυτές οι φυσαλίδες αποτελούν τουλάχιστον το 80% του όγκου του σύμπαντος. Για πολύ καιρό, όμως, κανείς δεν τους έδινε ιδιαίτερη σημασία. Οι φυσαλίδες έχουν την τάση να διαστέλλονται γιατί μέσα τους δεν υπάρχει αρκετή ύλη ώστε να ασκήσει βαρυτική έλξη προς το εσωτερικό. Η ύλη έξω από αυτές τείνει να απομακρύνεται. Και οποιοιδήποτε γαλαξίες δημιουγούνται μέσα σε ένα κοσμικό κενό έλκονται προς τα έξω από τη βαρυτική έλξη των δομών που καθορίζουν τα όρια της φυσαλίδας κενού. Έτσι σε ένα κοσμικό κενό «συμβαίνουν πολύ λίγα». Δεν υπάρχουν συγχωνεύσεις, δεν υπάρχει περίπλοκη αστροφυσική. Γι αυτό είναι πολύ εύκολο να τα διαχειριστεί κανείς. Αλλά το σχήμα κάθε κενού είναι διαφορετικό, κι αυτό δυσκολεύει τους επιστήμονες να τα ταυτοποιήσουν.Αποδεικνύεται ότι ο ορισμός του «τίποτα» εξαρτάται από τον τύπο των πληροφοριών που θέλουν να εξαγάγουν οι αστρονόμοι. Χρησιμοποιούν ένα μαθηματικό εργαλείο που ονομάζεται διάγραμμα Voronoi, το οποίο προσδιορίζει τα σχήματα που συνθέτουν ένα τρισδιάστατο μωσαϊκό. Αυτά τα διαγράμματα χρησιμοποιούνται συνήθως για τη μελέτη αντικειμένων όπως φυσαλίδες σε αφρούς και κύτταρα σε βιολογικούς ιστούς.Στην πρόσφατη εργασία, οι ερευνητές προσάρμοσαν το μωσαϊκό Voronoi για να εντοπίσουν περίπου 6.000 κενά στα δεδομένα από μια τεράστια έρευνα γαλαξιακής χαρτογράφησης που ονομάζεται Baryon Oscillation Spectroscopic Survey (BOSS). Τα κενά είναι συμπληρωματικά στον κατάλογο των γαλαξιών και αποτελούν έναν νέο τρόπο να διερευνηθεί η κοσμική δομή.Κάτι από το τίποταΚάθε κοσμικό κενό είναι ένα παράθυρο σε μια μεγάλη κοσμική αντιπαράθεση. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η σκοτεινή ενέργεια, η μυστηριώδης δύναμη που κάνει το σύμπαν μας να διαστέλλεται επιταχυνόμενα, κι από την άλλη η βαρύτητα που αντιτίθεται στην διαστολή. Οι ερευνητές προσομοίωσαν το πώς η διαστολή του σύμπαντος θα επηρέαζε τον αριθμό κοσμικών κενών διαφορετικών μεγεθών. Στο μοντέλο τους, το οποίο διατηρούσε μερικές κοσμολογικές παραμέτρους σταθερές, ένας πιο αργός ρυθμός διαστολής παρήγαγε μεγαλύτερη πυκνότητα μικρότερων και περισσότερο ρυτιδωμένων κενών. Αν η διαστολή ήταν ταχύτερη και η ύλη δεν συσσωρευόταν τόσο εύκολα, περίμεναν να βρουν περισσότερα μεγάλα και ομαλά κενά.Στη συνέχεια, η ομάδα συνέκρινε τις προβλέψεις των προσομοιώσεών της με τα δεδομένα της έρευνας BOSS. Έτσι, μπόρεσαν να προσδιορίσουν τόσο την ισχύ ομαδοποίησης της ύλης, όσο και την σταθερά Hubble.Συγκρίνοντας τους υπολογισμούς τους με τους δύο παραδοσιακούς τρόπους μέτρησης αυτών των τιμών – την μέθοδο που χρησιμοποιεί τα σουπερνόβα τύπου Ia και την μέθοδο που βασίζεται στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων – διαπίστωσαν συμφωνία με την δεύτερη μέθοδο.Το αποτέλεσμα για την παράμετρο συσώρρευσης κοσμικής ύλης, είναι πιο κοντά στην εκτίμηση που προκύπτει από την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου, παρά με τους σουπερνόβα. Όσον αφορά την σταθερά Hubble υπάρχει πλήρης συμφωνία – η διαφορά είναι μικρότερη από 1% σε σχέση με την τιμή από τα δεδομένα της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου.Μερικοί φυσικοί πιστεύουν ότι αυτά τα αποτελέσματα μπορεί να οδηγήσουν σε μια νέα αντίληψη για το σύμπαν. Μέσα στα κοσμικά κενά, δεν σχηματίστηκαν και δεν εξελίχθηκαν ποτέ δομές, με αποτέλεσμα αυτά τα κενά να «είναι χρονοκάψουλες του αρχέγονου σύμπαντος». Με άλλα λόγια, αν η φυσική του αρχέγονου σύμπαντος ήταν διαφορετική από τη φυσική του σήμερα, τα κενά μπορεί να διατήρησαν την αρχαία εκδοχή της!Άλλοι πιστεύουν ότι είναι πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα από τα νέα αποτελέσματα. Και μάλλον έχουν δίκιο. Ακόμη και με την προσομοίωση χιλιάδων κοσμικών κενών, τα σφάλματα της μελέτης εξακολουθούν να είναι πολύ μεγάλα για να πούμε οτιδήποτε οριστικό. Πιθανότατα θα χρειαστεί άλλη μια δεκαετία – και η βοήθεια μελλοντικών αποστολών όπως το Nancy Grace Roman Space Telescope της NASA και το SPHEREx Observatory – για να συγκεντρωθούν αρκετά δεδομένα κοσμικών κενών, ώστε η ακρίβεια να γίνει συγκρίσιμη με την ακρίβεια των τιμών από τα δεδομένα του μικροκυματικού κοσμικού υποβάθρου και των αντίστοιχων τιμών από τα σουπερνόβα. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Quanta Magazine: How (Nearly) Nothing Might Solve Cosmology’s Biggest Questions https://physicsgg.me/2023/07/27/πώς-το-σχεδόν-τίποτα-μπορεί-να-λύσει-τ/

Ελληνική ερευνητική ομάδα στο φετινό παγκόσμιο διαγωνισμό συνθετικής βιολογίας iGEM Ελληνική ερευνητική ομάδα στο φετινό παγκόσμιο διαγωνισμό συνθετικήiG Φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών θα παρουσιάσουν μια θεραπεία για τον καρκίνο στο πάγκρεας.Ο Διαγωνισμός iGEM (International Genetically Engineered Machine) αποτελεί έναν παγκόσμιο διαγωνισμό συνθετικής βιολογίας, οποίος διεξάγεται ετησίως από το 2003, καθιερώθηκε από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT) και διοργανώνεται ετησίως από το iGEM Foundation. Στόχος του είναι η ανάδειξη καινοτόμων ιδεών, για την επίλυση προβλημάτων της καθημερινότητας μέσω της Συνθετικής Βιολογίας.Στον φετινό διαγωνισμό συμμετέχουν πάνω από 350 διεπιστημονικές ομάδες παγκοσμίως μία εκ των οποίων είναι και η ερευνητική φοιτητική ομάδα του Πανεπιστημίου Πατρών, Patras Medicine iGEM, με στόχο την ενσωμάτωση της Συνθετικής Βιολογίας και της Γενετικής Μηχανικής στην Θεραπευτική. Η ομάδα αποτελείται από 11 μέλη, προπτυχιακούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών, από τα Τμήματα Φαρμακευτικής, Βιολογίας, Χημείας και Μηχανικών Η/Υ & Πληροφορικής.Στόχος της ομάδας είναι η πρόταση μιας νέας θεραπευτικής προσέγγισης ενάντια στον καρκίνο του παγκρέατος, στα πλαίσια συμμετοχής της στο διαγωνισμό iGEM Competition 2023, με το πρότζεκτ «Herophilus: Breaking barriers against Pancreatic Cancer». Το πρότζεκτ αποσκοπεί στην ανοσοθεραπεία των ασθενών, αξιοποιώντας CAR-NK κύτταρα και επαγόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPSCs), προερχόμενα από σωματικά κύτταρα υγιών δοτών.Ο καρκίνος του παγκρέατος (PC) και ειδικότερα το αδενοκαρκίνωμα (PDAC), είναι μια ιδιαίτερα επιθετική κακοήθεια με κακή πρόγνωση. Πιο συγκεκριμένα, παρά την πρόοδο των υπαρχουσών θεραπειών, το πενταετές ποσοστό επιβίωσης για τον καρκίνο του παγκρέατος παραμένει μόλις 12%. Οι παγκρεατικοί όγκοι λόγω της ανατομικής τους θέσης είναι ταχέως μεταστατικοί, γεγονός που οδηγεί σε διάγνωση προχωρημένου σταδίου. Συνεπώς, η εύρεση μιας αποτελεσματικής θεραπείας, που θα αυξήσει το προσδόκιμο και την ποιότητα ζωής των ασθενών, καθίσταται επιτακτική ανάγκη. Η ανοσοθεραπεία στοχεύει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος για την αντιμετώπιση καρκινικών όγκων.Ειδικότερα, τα τελευταία χρόνια, η θεραπεία με χιμαιρικούς αντιγονικούς υποδοχείς (Chimeric Antigen Receptor Therapy, CAR Therapy) αποτελεί μια καινοτόμο προσέγγιση στο πεδίο αντιμετώπισης των συμπαγών και υποτροπιαζουσών κακοηθειών. Χαρακτηρίζεται ως «living therapy», καθώς ζωντανά κύτταρα πολλαπλασιάζονται στο σώμα του ασθενούς και παρέχουν μακροπρόθεσμη αντικαρκινική μνήμη. Τα κύτταρα CAR-NK προσφέρουν πολλές δυνατότητες στις αντικαρκινικές θεραπείες, όπως πολλαπλούς και βελτιωμένους μηχανισμούς ενεργοποίησης της κυτταροτοξικής δραστηριότητας, εξασφαλίζοντας καλύτερη εξειδίκευση, καθώς και ικανότητα στόχευσης συμπαγών όγκων.Παράλληλα, παρουσιάζουν λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες στον ασθενή σε σχέση με τα κύτταρα CAR-T, που συνιστούν την επικρατέστερη προσέγγιση. Τα επαγόμενα πολυδύναμα βλαστοκύτταρα (iPSCs) θεωρούνται μια διαδεδομένη πηγή CAR-NK κυττάρων, για τη δημιουργία ενός ομοιογενώς διαφοροποιημένου πληθυσμού ΝΚ-κυττάρων, με την ικανότητα επέκτασης σε μεγάλη κλίμακα και χορήγησης σε μεγάλο αριθμό καρκινοπαθών, ως προϊόν «off-the-shelf», που θα είναι ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο. Η προοπτική αυτή θα εξεταστεί μέσω του «Herophilus» στα πλαίσια της συμμετοχής της ομάδας Patras Medicine iGEM 2023 στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Συνθετικής Βιολογίας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1498210/elliniki-ereynitiki-omada-sto-fetino-pagkosmio-diagonismo-synthetikis-viologias-igem/

NASA: Πράσινο φως για το πρώτο πυρηνοκίνητο σκάφος – Από τη Γη στον Άρη σε λίγες εβδομάδες. Η αμερικανική εταιρεία αεροδιαστημικής και άμυνας Lockheed Martin εξασφάλισε συμβόλαιο της NASA και του Πενταγώνου για την ανάπτυξη του πρώτου σκάφους με πυρηνικό κινητήρα, μια νέα τεχνολογία που θα επέτρεπε σε διαστημικές αποστολές να ταξιδεύουν μέχρι τον Άρη σε λίγες εβδομάδες αντί για μήνες.«Η μείωση τη διάρκειας του ταξιδιού έχει κρίσιμη σημασία για τις αποστολές ανθρώπων στον Άρη» προκειμένου να περιοριστεί η έκθεση του πληρώματος στην ηλιακή και κοσμική ακτινοβολία» δήλωσε σύμφωνα με το Reuters ο Κερκ Σάιρμαν, αντιπρόεδρος Σεληνιακής Εξερεύνησης στη Lockheed Martin.Το συμβόλαιο εντάσσεται στο ερευνητικό πρόγραμμα Draco που υλοποιούν η NASA σε συνεργασία με την DARPA, την υπηρεσία προηγμένων ερευνητικών προγραμμάτων του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας.Σύμφωνα με τη Lockheed, η πρώτη δοκιμαστική πτήση προγραμματίζονται για το 2027 το αργότερο. Καλλιτεχνική απεικόνιση του σκάφους στο οποίο θα δοκιμαστεί ο πυρηνικός κινητήρας (DARPA) Πίδακας αερίου Η τεχνολογία δοκιμάστηκε τη δεκαετία του 1960, μέχρι σήμερα όμως δεν έχει αξιοποιηθεί λόγω τεχνικών δυσκολιών αλλά και θεμάτων ασφάλειας, καθώς τα πυρηνικά καύσιμα θα μπορούσαν θεωρητικά να μολύνουν μεγάλες εκτάσεις σε περίπτωση ατυχήματος κατά την εκτόξευση. Από στατική δοκιμή πυρηνικού κινητήρα της NASA (αριστερά) τον Δεκέμβριο του 1967 (AEC-NASA) Η ιδέα της πυρηνικής προώθησης επιστρέφει τώρα ενόψει των πρώτων επανδρωμένων αποστολών στον Άρη, πιθανώς τη δεκαετία του 2030.Ένας πυρηνικός κινητήρα θα συντόμευε σημαντικά το ταξίδι, θα αύξανε το ωφέλιμο φορτίο της αποστολής και θα προσέφερε μεγαλύτερη ηλεκτρική ισχύ για την τροφοδοσία του σκάφους.Σε έναν πυρηνικό θερμικό κινητήρα, η θερμότητα που παράγεται από τη σύντηξη ουρανίου μεταφέρεται σε ένα υγρό, για παράδειγμα υγρό υδρογόνο, το οποίο διαστέλλεται απότομα και εκτοξεύεται ως πίδακας στο Διάστημα.Ένας τέτοιος κινητήρας θα ήταν τρεις με τέσσερις φορές πιο αποδοτικός από τους σημερινούς χημικούς κινητήρες, επισημαίνει η NASA σε παλαιότερη ανακοίνωσή της. https://www.nasa.gov/press-release/nasa-darpa-will-test-nuclear-engine-for-future-mars-missions Βασικός λόγος είναι ότι το προωθητικό υγρό θα ήταν πολύ ελαφρύτερο από τα συμβατικά καύσιμα και θα επέτρεπε τη συνεχή λειτουργία του κινητήρα για μήνες.Τα σχέδια για αξιοποίηση της πυρηνικής ενέργειας στο Διάστημα δεν τελειώνουν εδώ. Η NASA συνεργάζεται και με το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας για την ανάπτυξη πυρηνικών κινητήρων, ενώ τρεις εργολάβοι του υπουργείου Ενέργειας σχεδιάζουν πυρηνικούς αντιδραστήρες για τις μελλοντικές αποικίες στη Σελήνη και τελικά στον Άρη. https://www.in.gr/2023/07/26/b-science/space/nasa-prasino-fos-gia-proto-pyrinokinito-skafos-apo-ti-gi-ston-ari-se-liges-evdomades/

Το μελλοντικό πλήρωμα του ISS ετοιμάζεται να χρησιμοποιήσει το airlock Στο RSC Energia, ο Oleg Kononenko και ο Nikolai Chub έλαβαν εκπαίδευση σχετικά με την προβλεπόμενη χρήση της κάμερας και έλαβαν πρακτικές δεξιότητες στην εργασία με προβολέα και υπερφασματόμετρο, που είναι απαραίτητα για την τηλεπισκόπηση της Γης από το ISS. Οι κοσμοναύτες διδάχτηκαν επίσης πώς να καθαρίζουν το εξωτερικό τζάμι των φινιστριών κατά τη διάρκεια των διαστημικών περιπάτων. Τώρα οι Oleg Kononenko και Nikolai Chub βρίσκονται στο τελικό στάδιο της προετοιμασίας για την ετήσια πτήση. Θα εκτοξευθούν σε τροχιά με τον αστροναύτη της NASA Loral O'Hara με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24 στις 15 Σεπτεμβρίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567666

Σήμερα, η NASA φιλοξένησε μια συνέντευξη Τύπου πριν από την πτήση για το πλήρωμα της αποστολής Crew-7, στην οποία περιλαμβάνεται ο κοσμοναύτης της Roscosmos Konstantin Borisov. Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Crew Dragon με το πλήρωμα Crew-7 στον ISS είναι στις 17 Αυγούστου στις 13:56 ώρα Μόσχας. Ο Μπορίσοφ σημείωσε ότι ανυπομονεί να διεξαγάγει δύο επιστημονικά πειράματα στο σταθμό - για την ανάπτυξη νεοσσών ορτυκιών (οι μελλοντικοί κοσμοναύτες θα χρειαστούν μια καλή πηγή πρωτεΐνης στις διαπλανητικές πτήσεις) και εξετάσεις υπερήχων των εσωτερικών οργάνων των αστροναυτών. Ο Κωνσταντίνος υποσχέθηκε να μιλήσει για τις εντυπώσεις του από τη διαστημική πτήση στα κοινωνικά δίκτυα: τι βιώνεις την πρώτη μέρα, πώς αλλάζει η κατάσταση μετά από μια εβδομάδα, ένα μήνα, γευστικές προτιμήσεις. Σχεδιάζει να αντιμετωπίσει το άγχος μέσω αθλημάτων, διαλογισμού και γιόγκα (πρακτικές αναπνοής). Η φωτογράφηση της Γης θα βοηθήσει επίσης (κυρίως θέλει να κοιτάξει τη χερσόνησο του Σινά και την Ερυθρά Θάλασσα και να κινηματογραφήσει την εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-24 στις 15 Σεπτεμβρίου από το Μπαϊκονούρ), την επικοινωνία με την οικογένεια και τους φίλους. Ανάμεσα σε προσωπικά αντικείμενα, ο Μπορίσοφ θα πάρει το πρώτο παιχνίδι του γιου του για να το φωτογραφίσει στον ISS, θα επιστρέψει στη Γη και θα το κρατήσει ως οικογενειακό κειμήλιο. Σύμφωνα με τη NASA, η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Crew Dragon με τον κοσμοναύτη της Roscosmos Konstantin Borisov στον ISS έχει αναβληθεί για τις 17 Αυγούστου. Το Crew-7 περιλαμβάνει επίσης τους αστροναύτες Jasmine Mogbeli, Andreas Mogensen και Satoshi Furukawa. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567668

Οι υπάλληλοι του Ινστιτούτου Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών έφτασαν στο Vostochny για να προετοιμάσουν τον επιστημονικό εξοπλισμό του Luna-25 για εκτόξευση. Οι εργασίες στο τεχνικό συγκρότημα του κοσμοδρομίου περιλαμβάνουν την ολοκλήρωση της εγκατάστασης του επιστημονικού εξοπλισμού ARIES-L και την επαλήθευση του, μετρήσεις του υποβάθρου ακτινοβολίας στο διαστημόπλοιο για το διαστημικό πείραμα με τη συσκευή ADRON-LR, καθώς και τελική προ -επιχειρήσεις εκτόξευσης με το διαστημόπλοιο. Ο επιστημονικός εξοπλισμός του σεληνιακού σταθμού προσγείωσης αποτελείται από οκτώ ρωσικά όργανα που έχουν σχεδιαστεί για τη μελέτη της σύνθεσης, της δομής και των φυσικών και μηχανικών ιδιοτήτων του επιφανειακού σεληνιακού ρεγολίθου και για τη μελέτη της σκόνης και της εξώσφαιρας πλάσματος κοντά στην επιφάνεια. Η εκτόξευση του Luna 25 έχει προγραμματιστεί για το «αστρονομικό παράθυρο» τον Αύγουστο. Ανοίγει το μακροπρόθεσμο ρωσικό σεληνιακό πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει αποστολές για τη μελέτη της Σελήνης από την τροχιά και την επιφάνεια, τη συλλογή και επιστροφή σεληνιακού εδάφους στη Γη, καθώς και, μακροπρόθεσμα, επανδρωμένες πτήσεις στη Σελήνη και την κατασκευή μιας σεληνιακής βάσης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567664

Το τηλεσκόπιο James Webb ανίχνευσε νερό σε νεογέννητο πλανητικό σύστημα. Καλλιτεχνική απεικόνιση πρωτοπλανητικού δίσκου του συστήματος PDS 70. Οι παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb εντόπισαν νερό στον εσωτερικό δίσκο, όπου σχηματίζονται συνήθως πλανήτες, όπως η Γη. Δύο γιγάντιοι πλανήτες αερίου, καθώς αναπτύσσονταν, δημιούργησαν ένα μεγάλο κενό στον δίσκο από αέριο και σκόνη. Σε απόσταση περίπου 370 ετών φωτός από τη Γη βρίσκεται το νεαρό άστρο PDS 70. Στο δίσκο κοσμικής ύλης που υπάρχει γύρω από το άστρο σχηματίζονται πλανήτες και μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί δύο πλανήτες, οι PDS 70b και PDS 70c, που είναι γίγαντες αερίου σαν τον Δία. Το σύστημα αυτό αποτελεί στόχο των αστρονόμων και πριν από λίγες μέρες ερευνητική ομάδα ανακοίνωσε ότι ένας από τους δύο πλανήτες είναι ο πρώτος από τους περισσότερους πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες που γνωρίζουμε ο οποίος ανήκει στην κατηγορία των Τρωικών πλανητών.Στην αστρονομία ο όρος τρωικός αναφέρεται σε διαστημικά σώματα (πλανητοειδείς, αστεροειδείς, φυσικοί δορυφόροι κ.α) που κινούνται στην ίδια τροχιά με μεγαλύτερου μεγέθους διαστημικά σώματα χωρίς να τίθεται ζήτημα σύγκρουσης με αυτά. Στο ηλιακό μας σύστημα έχουν εντοπιστεί διαστημικοί βράχοι κυρίως στις περιοχές κοντά στο Δία που ανήκουν στην κατηγορία των Τρωικών. Οι αστρονόμοι είχαν διατυπώσει την άποψη ότι πρέπει να υπάρχουν και Τρωϊκοί πλανήτες αλλά μέχρι την ανακοίνωση της ερευνητικής ομάδας για το σύστημα PDS 70 δεν υπήρχε κανένα ίχνος της ύπαρξης τους (διαβάστε σχετικά: Ο πρώτος τρωικός εξωπλανήτης)Όπως φαίνεται το σύστημα αυτό είναι πράγματι εξαιρετικά ενδιαφέρον και γεμάτο εκπλήξεις αφού διεθνής ερευνητική ομάδα με δημοσίευση https://www.nature.com/articles/s41586-023-06317-9 της στην επιθεώρηση «Nature» παρουσιάζει την ανακάλυψη υδρατμών στο σύστημα PDS 70. Η ανακάλυψη που έγινε με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb είναι πολύ σημαντική γιατί είναι η πρώτη φορά που υπάρχουν απτές αποδείξεις ότι μπορεί ένας πλανήτης να έχει από τα… γεννοφάσκια του νερό γεγονός που στην περίπτωση των βραχωδών πλανητών, όπως η Γη, αυξάνει τις πιθανότητες δημιουργίας φιλικών στη ζωή συνθηκών.Όσον αφορά τον πλανήτη μας η επιστημονική κοινότητα είναι χωρισμένη σε εκείνους που θεωρούν ότι το νερό έφθασε στη Γη με διαστημικά σώματα (αστεροειδείς, κομήτες) που έπεφταν σε αυτή ασταμάτητα μετά την γέννηση της και σε εκείνους που θεωρούν πιθανή τη γήινη καταγωγή του νερού στον πλανήτη μας, ό,τι δηλαδή το νερό δημιουργήθηκε από εσωτερικές γεωλογικές διεργασίες της Γης. Τη θεωρία της διαστημικής προέλευσης του νερού στη Γη την ασπάζεται πάντως η μεγάλη πλειοψηφία της επιστημονικής κοινότητας.«Το PDS 70 είναι ένα αστέρι παρόμοιο με τον Ήλιο απλώς νεότερο και πιο δροσερό. Παρατηρώντας το, μπορούμε να εντοπίσουμε πώς σχηματίστηκαν οι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα και ποια ήταν η χημική τους σύσταση πριν σχηματιστούν πλήρως» δήλωσε η Τζούλια Περότι, αστροφυσικός στο Ινστιτούτο Αστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Χαϊδελβέργη της Γερμανίας επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://physicsgg.me/2023/07/25/το-τηλεσκόπιο-james-webb-ανίχνευσε-το-νερό-σε-ν/

Αστροφυσικός του Χάρβαντ αναζητά συντρίμμια εξωγήινου σκάφους. Οι συνάδελφοί του εκνευρίζονται. Ο Άβι Λεμπ ξαναχτύπησε: ο αστροφυσικός του Χάρβαρντ, διάσημος (ή διαβόητος) για τους ισχυρισμούς του περί εξωγήινων που επισκέπτονται το Ηλιακό Σύστημα, λέει τώρα ότι συνέλεξε θραύσματα ενός αντικειμένου που έπεσε το 2014 στον Ειρηνικό Ωκεανό, το οποίο όπως υποστηρίζει μπορεί να μην ήταν μετεωρίτης αλλά σκάφος εξωγήινων.Το διαστημικό αντικείμενο εισήλθε στην ατμόσφαιρα στις 8 Ιανουαρίου 2014 με ταχύτητα που εκτιμάται στα 45 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, υπερβολικά υψηλή για οποιοδήποτε αντικείμενο που μπορεί να προερχόταν από το Ηλιακό Σύστημα, είχε υποστηρίξει ο Λεμπ σε μελέτη του.Ωστόσο ο ισχυρισμός προκαλεί ενόχληση σε συναδέλφους του, οι οποίοι υποψιάζονται ότι οι μετρήσεις της ταχύτητας, τις οποίες πραγματοποίησε η αμερικανική Διοίκηση Διαστήματος, είναι πιθανότατα ανακριβείς.Ανησυχούν επίσης ότι οι τελευταίες ανακοινώσεις του Λεμπ στο Διαδίκτυο εξευτελίζουν την επιστήμη επειδή είναι βεβιασμένες και δεν έχουν υποβληθεί σε ανεξάρτητο έλεγχο, ένα απαραίτητο βήμα πριν τη δημοσιοποίηση μελετών στον επιστημονικό Τύπο.«Ο κόσμος έχει σιχαθεί να ακούει τους τρελούς ισχυρισμούς του Άβι Λεμπ» δήλωσε στους New York Times ο Στιβ Ντρες αστροφυσικός του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα. «Μολύνει τη σωστή επιστήμη παντρεύοντάς την με αυτό τον γελοίο εντυπωσιασμό» είπε. Ο Άβι Λεμπ δείχνει δύο από τα «θραύσματα» που ανέσυρε από τον Ειρηνικό (Avi Loeb) Ο Λεμπ, καθηγητής Αστροφυσικής σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, έχει στο ενεργητικό του εκατοντάδες δημοσιεύσεις για τις μαύρες τρύπες, τη σκοτεινή ύλη, τα πρώτα άστρα στο Σύμπαν και το πεπρωμένο του Σύμπαντος.Η καριέρα του όμως πήρε περίεργη τροπή το 2017, όταν οι αστρονόμοι εντόπισαν το «Οουμούαμούα», το πρώτο γνωστό αντικείμενο που εισήλθε στο Ηλιακό Σύστημα από τον διαστρικό χώρο.Ο Λεμπ έσπευσε να υποστηρίξει πως ο διαστρικός επισκέπτης μπορεί να ήταν γιγάντιο εξωγήινο σκάφος, μια ερμηνεία με την οποία διαφώνησαν άλλες μελέτες, σύμφωνα με τις οποίες επρόκειτο πιθανότατα για διαστρικό κομήτη ή θραύσμα κάποιας πλανητικής σύγκρουσης.Πιο πρόσφατα, ο Λεμπ συνυπόγραφε μελέτη σύμφωνα με την οποία εξωγήινα σκάφη δεν αποκλείεται να κρύβονται στο Ηλιακό Σύστημα και να στέλνουν drone μέχρι τη Γη. Αποστολή στον Ειρηνικό Θέλοντας να βρει τυχόν συντρίμμια του μυστηριώδους αντικειμένου που μπορεί να έπεσε στον Ειρηνικό, ο Λεμπ εξασφάλισε χρηματοδότηση 1,5 εκατ. δολαρίων από τον Τσαρλς Χόσκινσον, επιχειρηματία των κρυπτονομισμάτων, για να οργανώσει αποστολή.Το ταξίδι πραγματοποιήθηκε πρόσφατα περίπου 100 χιλιόμετρα βόρεια του νησιού Μανούς, κατά μήκος της διαδρομής που εκτιμάται ότι μπορεί να ακολούθησε το μετέωρο. Το σκάφος έσερνε στο βυθό μια κατασκευή σαν έλκυθρο εξοπλισμένη με μαγνήτες, προκειμένου να συλλέξει τυχόν μεταλλικά αντικείμενα.Ο Λεμπ ανέφερε στο ιστολόγιό του ότι συνέλεξε εκατοντάδες μεταλλικά σφαιρίδια, με διάμετρο κάτω του ενός χιλιοστού, ορισμένα από τα οποία εστάλησαν για ανάλυση σε εργαστήριο. Προκαταρκτικά δεδομένα που επικαλείται ο ερευνητής δείχνουν ότι από τα σφαιρίδια απουσιάζει το νικέλιο, στοιχείο που ανιχνεύεται σε όλους τους μεταλλικούς μετεωρίτες. Οι αναλύσεις στα μικροσκοπικά σφαιρίδια του Λεμπ δεν έχουν ολοκληρωθεί (Avi Loeb) Μέχρι στιγμής όμως ο Λεμπ και οι συνεργάτες του δεν έχουν δημοσιεύσει πειστικά δεδομένα για τη θεωρία τους. Και αρκετοί άλλοι ερευνητές όχι μόνο δεν πείθονται αλλά αντίθετα δείχνουν να ενοχλούνται.Σε συνέδριο αστρονομίας που πραγματοποιήθηκε στην Ουρουγουάη ενόσω βρισκόταν σε εξέλιξη η αποστολή, ο δρ Ντρες, ο αστροφυσικός του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Αριζόνα, υποστήριξε πως, αν το αντικείμενο κινούταν τόσο γρήγορα όσο λέει ο Λεμπ θα είχε καταστραφεί πλήρως στην ατμόσφαιρα χωρίς να αφήσει ίχνη.Με μελέτη του https://arxiv.org/abs/2306.14267 που έχει γίνει δεκτή από το The Astrophysical Journal, o ερευνητής αμφισβήτησε επίσης τις μετρήσεις της ταχύτητας από την αμερικανική Διοίκηση Διαστήματος, η οποία όπως φαίνεται πέφτει συχνά έξω όσον αφορά την ταχύτητα και την κατεύθυνση εισερχόμενων μετεώρων.Το αντικείμενο είναι πιθανό να κινούταν με πολύ μικρότερη ταχύτητα, περίπου 20 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, όπως θα περίμενε κανείς για αντικείμενο από το Ηλιακό Σύστημα.Άλλοι επιστήμονες συμφώνησαν ότι οι μετρήσεις μπορεί να πέφτουν εντελώς έξω.Σε κάθε περίπτωση, είναι παράλογο και αντιεπιστημονικό να μιλά κανείς δημοσίως για εξωγήινο σκάφος πριν αποκλειστούν όλα τα εναλλακτικά σενάρια.Όπως είπε ο Ντρες, «απλά θέλω να καθησυχάσω το κοινό ότι οι επιστήμονες δεν βγάζουν πράγματα από το μυαλό τους».«Αυτό που βλέπει ο κόσμος στην περίπτωση του Λεμπ δεν είναι ο τρόπος που λειτουργεί η επιστήμη. Δεν πρέπει να μείνουν με αυτή την εντύπωση». https://www.in.gr/2023/07/25/b-science/space/astrofysikos-tou-xarvant-anazita-syntrimmia-eksogiinou-skafous-oi-synadelfoi-tou-ekneyrizontai/

Ερευνητές προσπαθούν να δημιουργήσουν σκοτεινή ύλη. Το κυνήγι των ‘άπιαστων’ σωματιδίων συνεχίζεται. ,●Η σκοτεινή ύλη υπάρχει, αλλά οι επιστήμονες δεν ξέρουν από τι αποτελείται. ●Το αξιόνιο είναι ένα από υποψήφια σωματίδια σκοτεινής ύλης αλλά δεν έχει ανιχνευθεί ποτέ. ● Ένα πρόσφατο πείραμα θέτει υπό αμφισβήτηση την ύπαρξη «βαρέων αξιονίων». ●Η απόρριψη των θεωριών της σκοτεινής ύλης είναι πρόοδος. ●Αν έχετε χάσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου σας, κάθε δωμάτιο που ψάχνετε και δεν τα βρίσκετε, σας φέρνει πιο κοντά στο να βρείτε το δωμάτιο στο οποίο τα αφήσατε. Ζούμε σε ένα σκοτεινό σύμπαν. Παρά τη λάμψη ενός νυχτερινού ουρανού μακριά από τις μεγαλουπόλεις, αυτά τα δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων άστρων και γαλαξιών αποτελούν μόνο ένα μικροσκοπικό κλάσμα της ύλης του σύμπαντος. Μια άγνωστη ουσία που ονομάζεται σκοτεινή ύλη είναι πέντε φορές περισσότερη από τη γνωστή ύλη των ατόμων.Και παρά τις προσπάθειες δεκαετιών, δεν έχει βρεθεί καμία άμεση απόδειξη για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. Τώρα, χρησιμοποιώντας έναν ισχυρό επιταχυντή σωματιδίων, ερευνητές στο Fermilab προσπάθησαν να δημιουργήσουν μια πολύ ελαφριά μορφή σκοτεινής ύλης και δημοσίευσαν https://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.130.221802 πρόσφατα τα αποτελέσματά τους. Ζούμε σε ένα σύμπαν WIMPy; Για δεκαετίες, οι ερευνητές φαντάζονταν τη σκοτεινή ύλη ως σταθερά, ηλεκτρικά ουδέτερα, υποατομικά σωματίδια, με μάζα εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από την μάζα του πρωτονίου. Αυτά τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με τη συνηθισμένη ύλη, ίσως να βιώνουν μόνο τη δύναμη της βαρύτητας. Τέτοια υποθετικά σωματίδια ονομάζονται WIMPs Weakly Interacting Massive Particles= Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα). Στο παρελθόν έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για την επικύρωση ή την απόρριψη αυτού του μοντέλου, αλλά δεν ανιχνεύθηκαν τα WIMPs.Η αποτυχία εύρεσης των WIMPs ανάγκασε ορισμένους ερευνητές να εξετάσουν διαφορετικές εναλλακτικές λύσεις. Κι αν η σκοτεινή ύλη είναι πολύ ελαφρύτερη, ας πούμε δισεκατομμύρια φορές ελαφρύτερη; Ενώ αυτή η εικασία φαίνεται ακραία, οι ερευνητές που μελετούν ένα άλλο κβαντικό μυστήριο ανέπτυξαν μια θεωρία που προβλέπει ένα διαφορετικό πιθανό σωματίδιο της σκοτεινής ύλης. Αυτό το σωματίδιο είναι το αξιόνιο . Αντιύλη κα Αξιόνια Η αντιύλη είναι το αντίθετο της συνηθισμένης ύλης και δεν μπορούν να συνυπάρξουν μαζί. Η αντιύλη και η αντίστοιχη μορφή ύλης, όταν συναντώνται εξαφανίζονται. Όλα τα γνωστά υποατομικά σωματίδια, όπως τα πρωτόνια, τα νετρόνια και τα ηλεκτρόνια διαθέτουν τα αντίστοιχα σωματίδια αντιύλης, τα οποία έχουν ανιχνευθεί. Μάλιστα οι φυσικοί κατάφεραν να δημιουργήσουν και μερικά άτομα αντιύλης. Η ισχυρή πυρηνική δύναμη είναι αυτή που συγκρατεί τους ατομικούς πυρήνες. Η θεωρία που περιγράφει την συμπεριφορά της, μας λέει ότι η ισχυρή δύναμη αντιμετωπίζει την ύλη και την αντιύλη διαφορετικά, ωστόσο τα πειράματα δεν δείχνουν καμία διαφορά. Ακριβείς μετρήσεις δείχνουν ότι η ισχυρή δύναμη αντιμετωπίζει την ύλη και την αντιύλη με τον ίδιο τρόπο.Υπάρχει μια αρχή, που ονομάζεται totalitarian principle, που λέει: «Ό,τι δεν απαγορεύεται είναι υποχρεωτικό». Σημαίνει πως οτιδήποτε μπορεί να συμβεί θα συμβεί. Κι αν δεν συμβεί, υπάρχει κάποιο φυσικό φαινόμενο που απαγορεύει την κατά τα άλλα πιθανή συμπεριφορά. Επομένως, τι εμποδίζει την ισχυρή δύναμη να αλληλεπιδρά με διαφορετικό τρόπο με την ύλη και την αντιύλη;Ενώ η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι άγνωστη, το 1977, οι Roberto Peccei και Helen Quinn πρότειναν μια θεωρία που εξισορροπούσε ακριβώς την ικανότητα της ισχυρής δύναμης να επιτρέπει διαφορές μεταξύ ύλης και αντιύλης. Μια συνέπεια αυτής της θεωρίας είναι ότι προέβλεψε την ύπαρξη ενός σωματιδίου που ονομάζεται αξιόνιο. Θα είχε πολύ μικρή μάζα, θα ήταν ηλεκτρικά ουδέτερο και θα είχε δημιουργηθεί σε μεγάλες ποσότητες κατά τις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης. Έτσι, το αξιόνιο αποτελεί υποψήφιο σωματίδιο σκοτεινής ύλης. Προς αναζήτηση αξιονίων Εφόσον το αξιόνιο δεν ανιχνεύθηκε ακόμα – βέβαια, θα μπορούσε να μην υπάρχει καν – η μάζα του είναι άγνωστη. Ωστόσο, πολλοί υπολογισμοί υποδεικνύουν ότι η μάζα του θα πρέπει να είναι πολύ μικρή, της τάξης του ενός δισεκατομμυριοστού της μάζας ενός ηλεκτρονίου. Οι ερευνητές έψαξαν για τέτοιου είδους αξιόνια, με πολύ μικρή μάζα, χρησιμοποιώντας μια ποικιλία έξυπνων τεχνικών, αλλά αυτές οι προσπάθειες δεν κατέληξαν πουθενά Δεδομένης της αποτυχίας εύρεσης αξιονίων μικρής μάζας, οι ερευνητές διατύπωσαν μια άλλη υπόθεση. Υπέθεσαν ότι το αξιόνιο είχε μεγαλύτερη μάζα από την αναμενόμενη, ας πούμε, μερικές εκατοντάδες έως μερικές χιλιάδες φορές την μάζα του ηλεκτρονίου. Καθώς δεν είχε γίνει καμία προσπάθεια αναζήτησης ενός τέτοιου αξιονίου, οι ερευνητές στο Fermilab χρησιμοποίησαν τον ανιχνευτή ArgoNeuT για να το αναζητήσουν.Ο ανιχνευτής ArgoNeuT χρησιμοποιεί 250 κιλά υγρού αργού και κατασκευάστηκε για να μελετηθούν οι αλληλεπιδράσεις δέσμης νετρίνων. Αν υπάρχουν αυτά τα βαρύτερα αξιόνια, τότε θα μπορούσαν να διασπαστούν στον ανιχνευτή ArgoNeuT προς ένα ζεύγος μιονίων. Τα μιόνια ανιχνεύονται πολύ εύκολα, αφού είναι σαν τα ηλεκτρόνια με μεγαλύτερη μάζα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τον επιταχυντή Fermilab για τις συγκρούσεις 1,25 × 1020 πρωτονίων υψηλής ενέργειας (120 GeV) σε έναν στόχο από γραφίτη με σκοπό την παραγωγή των υποθετικών αξιονίων, τα οποία στην συνέχεια θα έπρεπε να διασπώνται σε προς ζεύγος μιονίων: Μια νέα μέθοδος αναζήτησης των υποθετικών αξιονίων είναι η ανίχνευση της διάσπασής τους προς ζεύγος μιονίου-αντιμιονίου Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι αν δεν υπήρχαν τα αξιόνια, θα παρατηρούσαν λιγότερα ζεύγη μιονίων με τις κατάλληλες ιδιότητες. Όταν πραγματοποιήθηκε το πείραμα, δεν προέκυψε ο κατάλληλος αριθμός ζευγών μιονίων, επομένως δεν σχηματίστηκαν αξιόνια. Έτσι, οι ερευνητές απέκλεισαν την πιθανότητα να παράγονται βαριά αξόνια που διασπώνται προς δύο μιόνια. Όταν η αποτυχία σημαίνει επιτυχία Η αποτυχία παρατήρησης ενός φαινομένου δεν είναι ποτέ τόσο συναρπαστική όσο η παρατήρηση ενός υπαρκτού φαινομένου. Όμως το πείραμα θεωρείται επιτυχημένο. Δεδομένου ότι οι ερευνητές πιστεύουν ότι υπάρχει σκοτεινή ύλη και ότι η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να εξηγήσει τις παρατηρήσεις των αστρονόμων, είναι σημαντικό να διερευνηθούν όλες οι πιθανότητες. Εξάλλου, ο αποκλεισμός των θεωριών της σκοτεινής ύλης είναι πρόοδος. Αν έχετε χάσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου σας, κάθε δωμάτιο που ψάχνετε και δεν τα βρίσκετε, σας φέρνει πιο κοντά στο να βρείτε το δωμάτιο στο οποίο τα αφήσατε. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Don Linciln με τίτλο: Researchers attempt to create dark matter https://physicsgg.me/2023/07/25/ερευνητές-προσπαθούν-να-δημιουργήσο/

ISS-70/71 prime crew: έναρξη της συνεδρίας εξέτασης Οι κοσμοναύτες θα πρέπει να επιδείξουν τις γνώσεις τους για τα συστήματα του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους Soyuz και του ISS, να «ζήσουν» μια εργάσιμη ημέρα στο σταθμό τις «Τυπικές Ημέρες Πτήσης» και να συνοψίσουν τα αποτελέσματα όλης της προετοιμασίας στην «Ολοκληρωμένη Εκπαίδευση Εξετάσεων». Σήμερα ο Oleg Kononenko και ο Nikolay Chub επεξεργάστηκαν τον τρόπο χειροκίνητου ελέγχου του ραντεβού και της σύνδεσης μη επανδρωμένων αντικειμένων "με τον σταθμό". Τέτοιες ασκήσεις βοηθούν στην προετοιμασία για μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης με την αποτυχία της αυτόματης λειτουργίας ελλιμενισμού, όταν είναι απαραίτητο να ελλιμενιστεί το πλοίο χειροκίνητα. Οι αστροναύτες ολοκλήρωσαν με επιτυχία τις εργασίες που τους είχαν ανατεθεί και εκτιμήθηκαν ιδιαίτερα από την εξεταστική επιτροπή! https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567654

Η εκπαίδευση δύο Λευκορώσων για μια διαστημική πτήση προς τον ISS ξεκίνησε στο CTC Σήμερα η Marina Vasilevskaya και η Anastasia Lenkova παρουσιάζονται στην ηγεσία και τους ειδικούς του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών. Το εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα περιλαμβάνει τη μελέτη των συστημάτων του ρωσικού τμήματος του σταθμού και το επανδρωμένο διαστημόπλοιο, εκπαίδευση σε ενέργειες σε περίπτωση έκτακτης προσγείωσης στην επιφάνεια του νερού και σε δασώδη και βαλτώδη περιοχή το χειμώνα. Ο Oleg Kononenko ανακοίνωσε την απόφαση της Διατμηματικής Επιτροπής, η οποία καθόρισε τη σύνθεση του κύριου και εφεδρικού πληρώματος της 21ης αποστολής επίσκεψης: εκτός από τη Marina Vasilevskaya, το κύριο πλήρωμα περιλαμβάνει τον κοσμοναύτη Oleg Novitsky και την αστροναύτη Tracey Dyson. Understudies - Anastasia Lenkova, Ivan Vagner και Donald Pettit. Έναρξη - 13 Μαρτίου 2024, η αποστολή θα διαρκέσει 12 ημέρες. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567655