Δροσος Γεωργιος

Αμερικανο-Κινεζικός Ανταγωνισμός για την «κατάκτηση» της Σελήνης. Πόσο νόμιμη αλλά και ηθική είναι η ιδιοποίηση πόρων της Σελήνης και αστεροειδών; Επιμέλεια άρθρου: Ανθή Κοσκινά, Νομικός Διαστημικού Δικαίου & Μανώλης Πλειώνης , Καθηγητής, Τμήμα Φυσικής, ΑΠΘ & Διευθυντής και Πρόεδρος ΔΣ Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Σε πρόσφατο άρθρο μας [1] https://www.amna.gr/home/article/707682/Arthro-ton-Manoli-Pleioni-kai-Anthis-Koskina---Poroi-tis-Selinis-to-neo-pedio-diethnous-antagonismou αναφερθήκαμε στην έντονη αρθρογραφία του περασμένου έτους σχετικά με το φερόμενο νέο διαστημικό ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας, αντίστοιχο του ανταγωνισμού μεταξύ ΗΠΑ και Σοβιετικής Ένωσης κατά τον ψυχρό πόλεμο, με αφορμή δηλώσεις του Bill Nelson, διευθυντή της NASA και πρώην αστροναύτη και γερουσιαστή της Φλόριντα ‒ ότι η Κίνα, αξιοποιώντας τις πρόσφατες διαστημικές της επιτυχίες (Κινέζικος διαστημικός σταθμός Τiangong, αποστολές «Chang’e» κ.α.) έχει σκοπό να δημιουργήσει βάσεις στη Σελήνη και να κυριαρχήσει επί των πλουσιότερων σε κοιτάσματα τμημάτων της επιφάνειάς της, εμποδίζοντας την πρόσβαση σε άλλα κράτη, και επομένως ότι οι δύο χώρες βρίσκονται σε διαστημική κούρσα με στόχο την εκμετάλλευση της Σελήνης. Aναφερθήκαμε και στις απαντητικές δηλώσεις του εκπρόσωπου του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας, Zhao Lijian, και του Yang Yuguang, ανώτερου ελεγκτή της Κινεζικής διαστημικής βιομηχανίας και αντιπρόεδρου της επιτροπής διαστημικών μεταφορών της Διεθνούς Αστροναυτικής Ομοσπονδίας, ότι το εν εξελίξει διαστημικό πρόγραμμα της Κίνας έχει στόχο την ανάπτυξη υψηλής τεχνολογίας και τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων, και ότι θεωρεί ανούσια την έννοια του ανταγωνισμού με άλλες χώρες….. … διαβάστε τη συνέχεια ΕΔΩ: http://magazine.noa.gr/archives/4977?fbclid=IwAR0tmOX8DnRcwGH-IQ4kEFnzNLrTyK6_Ark3zBmgl6kLORgmBQfb0_rsL90 https://physicsgg.me/2023/05/05/αμερικανο-κινεζικός-ανταγωνισμός-γι/

H έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης γίνεται μοντέλο μελέτης μεγάλων ηφαιστειακών εκρήξεων. Μελετήθηκε σε βάθος το υλικό που εκτινάχθηκε από τη μινωική έκρηξη.Η έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης πριν από περίπου 3,600 έτη αποτελεί σημείο αναφοράς αφού εκτός από την καταστροφή του νησιού προκάλεσε αλυσιδωτές γεωατμοσφαιρικές αντιδράσεις με τις επιπτώσεις της να πιστεύεται ότι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πολιτισμών στη Μεσόγειο και όχι μόνο.Το ηφαιστειακό υλικό που εκτινάχθηκε από τη μινωική έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης μελέτησε σε βάθος διεθνής ομάδα ερευνητών, προκειμένου να ανακαλύψει τα μυστικά της μεγαλύτερης ηφαιστειακής έκρηξης της Ευρώπης τα τελευταία 10.000 χρόνια, αλλά και να συμβάλει στην κατανόηση των μεγάλων ηφαιστειακών εκρήξεων παγκοσμίως. Στην έρευνα συμμετέχει και το Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).Πολλές από τις πιο καταστροφικές ηφαιστειακές εκρήξεις στην Ιστορία συνέβησαν σε νησιωτικά ηφαίστεια, γι’ αυτό μεγάλο μέρος του υλικού των εκρήξεων έχει αποτεθεί στον πυθμένα της θάλασσας. Αυτό καθιστά δύσκολη τη διερεύνηση του υλικού αυτού για να διαπιστωθεί το πραγματικό μέγεθος μιας έκρηξης με αποτέλεσμα το μέγεθος αυτών των μεγάλων γεγονότων και οι κίνδυνοι που απορρέουν από αυτά να μην είναι ακόμη καλά κατανοητά, ακόμη και μεταξύ των ειδικών.Μια διεθνής ομάδα επιστημόνων, με επικεφαλής τον θαλάσσιο γεωεπιστήμονα, Γενς Κάρστενς του γερμανικού Κέντρο Ωκεάνιων Ερευνών GEOMAR Helmholtz στο Κίελο και με τη συμμετοχή της αναπληρώτριας καθηγήτριας του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ, Εύης Νομικού, και ερευνητών από ιδρύματα στη Νορβηγία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, μέτρησε με ακρίβεια τη μινωική έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης, η οποία συνέβη πριν από περίπου 3,600 χρόνια, και το ηφαιστειακό υλικό που εκτινάχθηκε και αποτέθηκε τόσο στην ξηρά όσο και στη θάλασσα. Η μελέτη τους δημοσιεύτηκε https://www.nature.com/articles/s41467-023-38176-3.epdf?sharing_token=bvVlIl5BGbmn68DyxPHwD9RgN0jAjWel9jnR3ZoTv0P7tynDt5_BHWYoJHSn6P4pncftHkxQg3hrIxn40GGLyoRGLJZB1M62Q33059DZ6Ld1BSVVpfZ-KGlIP3xYSDL3-IyqfT0lcps5swbdGu6BNKsFpT2dtq15JWmhbYYCsls%3D στο περιοδικό «Nature Communications».Συνδυάζοντας τις πιο σύγχρονες γεωφυσικές και γεωλογικές μεθόδους, οι επιστήμονες επανεξέτασαν τη Μινωική έκρηξη της Σαντορίνης και προσδιόρισαν ακριβέστερα τον όγκο του εκτοξευόμενου μάγματος, μέσω του οποίου μετριέται το μέγεθος μιας έκρηξης. Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αναπληρώτρια καθηγήτρια του ΕΚΠΑ, Εύη Νομικού, μέσα από τη μελέτη του υλικού αυτού «προσπαθούμε να συνθέσουμε αυτό το “παζλ”, το πώς ήταν το ηφαίστειο της Σαντορίνης πριν από τη Μινωική έκρηξη, πώς ήταν μετά και πόσος ήταν τελικά αυτός ο όγκος που εκτινάχθηκε και εξαπλώθηκε γύρω από τη Σαντορίνη. Αυτό μόνο αν μελετήσουμε πολύ καλά τον υποθαλάσσιο χώρο θα μπορούμε να το ανακαλύψουμε».Οι ερευνητές σε αυτή τη νέα δημοσίευση διαπίστωσαν ότι ο όγκος του υλικού που εκτινάχθηκε στο χερσαίο έδαφος και τον υποθαλάσσιο χώρο της Σαντορίνης ήταν 26-41 κυβικά χιλιόμετρα, σημαντικά μικρότερος από ό,τι είχε υποτεθεί προγενέστερα (οι εκτιμήσεις από προηγούμενους υπολογισμούς έκαναν λόγο για 86 κυβικά χιλιόμετρα εκτοξευόμενου μάγματος). Ο όγκος του εκτιναχθέντος υλικού δίνει πληροφορίες, εξάλλου, για τον όγκο του μαγματικού θαλάμου που βρίσκεται κάτω από το ηφαίστειο.Είναι η πρώτη φορά που υπολογίζονται τόσο ακριβείς τιμές για όλες τις επιμέρους συνιστώσες, καθώς μέχρι σήμερα οι εκτιμήσεις του όγκου της έκρηξης βασίζονταν είτε στην εκτίμηση του όγκου της κατάρρευσης της καλδέρας είτε στην ελλιπή καταγραφή των προϊόντων της έκρηξης. Και οι δύο προσεγγίσεις από μόνες τους είναι περιορισμένες ως προς την επεξηγηματική τους δύναμη.Για τους νέους υπολογισμούς, οι ερευνητές συνδύασαν διαφορετικές μεθόδους από πολλές ερευνητικές αποστολές. Για παράδειγμα, μπόρεσαν να εντοπίσουν αποθέσεις τέφρας από τη Μινωική έκρηξη σε 41 πυρήνες ιζημάτων που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια της ερευνητικής αποστολής με το σκάφος Poseidon το 2017 και έτσι να προσδιορίσουν τον όγκο της τέφρας της έκρηξης. Τα δεδομένα που συνέλεξαν τους επέτρεψαν ακόμα και να χαρακτηρίσουν το υλικό που έπεσε στο κέντρο του κρατήρα του ηφαιστείου.«Η δημοσίευση αυτή είναι αποτέλεσμα της άριστης συνεργασίας μεταξύ των Ελλήνων και ξένων επιστημόνων που συμμετείχαν σε παλαιότερες ωκεανογραφικές αποστολές γύρω από τον υποθαλάσσιο χώρο της Σαντορίνης. Συλλέχθηκαν και επεξεργάστηκαν γεωλογικά και γεωφυσικά δεδομένα και ο συνδυασμός αυτών οδήγησε στη σωστότερη ερμηνεία για τον όγκο της μινωικής έκρηξης», επισημαίνει η κ. Νομικού. Το γερμανικό πλοίο Poseidon, με το οποίο έγιναν οι έρευνες των σεισμικών προφίλ στον υποθαλάσσιο χώρο γύρω από το ηφαίστειο της Σαντορίνης. Πηγή φωτό: Evi NomikouΜε τη νέα επιστημονική προσέγγιση η ερευνητική ομάδα έβγαλε συμπεράσματα για την πραγματική έκταση της μινωικής έκρηξης και τελικά δημιούργησε ένα πιο αξιόπιστο σημείο αναφοράς για την καλύτερη ταξινόμηση και μέτρηση και άλλων μεγάλων ηφαιστειακών εκρήξεων παγκοσμίως. «Οι εκρήξεις μπορούν να κοστίσουν ζωές και να επηρεάσουν ακόμη και το κλίμα. Είμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε συμβάλει με την έρευνά μας σε ένα βήμα προς την καλύτερη κατανόηση αυτών των μεγάλης κλίμακας γεγονότων και, κατά συνέπεια, στη βελτίωση της εκτίμησης του κινδύνου», εξηγεί ο επικεφαλής της ομάδας, δρ. Γενς Κάρστενς.Η έρευνα τώρα συνεχίζεται και με τις υποθαλάσσιες ερευνητικές γεωτρήσεις που έγιναν τον Δεκέμβριο του 2022 και τον Ιανουάριο του 2023 στο πλαίσιο της μεγάλης ωκεανογραφικής αποστολής του Διεθνούς Προγράμματος Εξερεύνησης των Ωκεανών (IODP). Οι υποθαλάσσιες γεωτρήσεις έγιναν στα σημεία που υπέδειξε η ερευνητική ομάδα ως κρίσιμα, έπειτα από την ανάλυση των σεισμικών προφίλ και την τοπογραφία του υποθαλάσσιου πυθμένα, ώστε να επιβεβαιωθεί και με τις γεωτρήσεις ο όγκος του ηφαιστειακού υλικού της μινωικής έκρηξης της Σαντορίνης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1467267/h-ekrixi-toy-ifaisteioy-tis-santorinis-ginetai-montelo-meletis-megalon-ifaisteiakon-ekrixeon/

Ευγένιος Αντωνιάδης: ο Έλληνας αστρονόμος που αποκωδικοποίησε τον πλανήτη Άρη. Κέντρο Επισκεπτών Θησείου 06/05/2023 Ευγένιος Μιχαήλ Αντωνιάδης Μια ομιλία του διακεκριμένου μελετητή της ιστορίας του πλανήτη Άρη και πολυγραφότατου συγγραφέα βιβλίων Αστρονομίας William Sheehan από την Αριζόνα των ΗΠΑ, θα πραγματοποιηθεί στο Κέντρο Επισκεπτών Θησείου, το Σάββατο 06/05/2023, ώρα 20:00 κάτω από τον θόλο του τηλεσκοπίου Δωρίδη.Ο ομιλητής θα παρουσιάσει τη συμβολή του Ευγένιου Αντωνιάδη ( 1870 – 1944) , ενός από τους μεγαλύτερους ερασιτέχνες αστρονόμους όλων των εποχών, στη μελέτη του πλανήτη Άρη.Το όνομα Ευγένιος Αντωνιάδης έχει δοθεί σε κρατήρα της Σελήνης, καθώς και του Άρη, από την Διεθνή Αστρονομική Ένωση (International Astronomical Union) προς τιμή του σπουδαίου αστρονόμου.Καθώς ο χώρος είναι περιορισμένος απαιτείται κράτηση θέσεων στα τηλέφωνα 210 3490160 και 210 3490036 (Δευτέρα έως Παρασκευή 11:00 – 14:00), έως την πλήρωση του διαθέσιμου χώρου. Η είσοδος είναι ελεύθερη – https://gsri.gov.gr/evgenios-michail-antoniadis-o-ellinas-astronomos-pou-apokodikopoiise-ton-planiti-ari-kentro-episkepton-thiseiou-06-05-2023/ Ο κρατήρας Αντωνιάδης στον Άρη Σύμφωνα με την wikipedia, https://el.wikipedia.org/wiki/Ευγένιος_Αντωνιάδης o Ευγένιος Μιχαήλ Αντωνιάδης (1870–1944) ήταν Έλληνας παρατηρησιακός αστρονόμος που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του και σταδιοδρόμησε στη Γαλλία. Γι’ αυτό σε ιστοτόπους του Διαδικτύου αναφέρεται και ως Γάλλος ή ακόμα και Τούρκος αστρονόμος, όντας γεννημένος στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.Σπούδασε Αρχιτεκτονική και αποτύπωσε σε αρχιτεκτονικά σχέδια τον ναό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη. Έγραψε την τρίτομη μελέτη «Έκφρασις της Αγίας Σοφίας», (1907 – 1909). Απέκτησε μεγάλη φήμη ως οξυδερκέστατος παρατηρητής του πλανήτη Άρη. Την εποχή που οι περισσότεροι κορυφαίοι παρατηρητές συμφωνούσαν ότι υπήρχαν ευθύγραμμες (και άρα τεχνητές) διώρυγες πάνω στον Άρη, που διακρίνονταν ως σκούρες γραμμές, ο Αντωνιάδης, ιδίως όταν χρησιμοποίησε το μεγάλο διοπτρικό τηλεσκόπιο των 83 εκατοστών στο Αστεροσκοπείο του Μεντόν στο Παρίσι κατά την αντίθεση του Άρη του 1909, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι διώρυγες ήταν οπτική απάτη, γεγονός που επιβεβαιώθηκε από τις αποστολές διαστημοπλοίων στον πλανήτη αρκετές δεκαετίες αργότερα. Ο κρατήρας Αντωνιάδη (Antoniadi) στο νότιο ημισφαίριο της Σελήνης Οι αμέτρητες ώρες παρατηρήσεων του Άρη που είχε πραγματοποιήσει, τον οδήγησαν στη σύνταξη του πρώτου λεπτομερούς χάρτη της επιφάνειας του «κόκκινου πλανήτη» και στην ονομασία και άλλων χαρακτηριστικών μετά από αυτά που είχε ονομάσει ο Τζιοβάνι Σκιαπαρέλι. Το έργο αυτό, που ολοκληρώθηκε από τον Ιωάννη Ε. Φωκά, οδήγησε σε ένα σύστημα ονοματολογίας για την τοπογραφία του Άρη, το οποίο τελικώς υιοθετήθηκε από τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση, με αποτέλεσμα τα κυριότερα χαρακτηριστικά (όρη, περιοχές, κρατήρες) του Άρη να έχουν διεθνώς ελληνικά ονόματα. O Ευγένιος Αντωνιάδης παρατήρησε και τους εσωτερικούς πλανήτες, την Αφροδίτη και τον Ερμή. Επεχείρησε να σχεδιάσει και ένα χάρτη του Ερμή, αλλά οι προσπάθειές του ήταν λανθασμένες καθώς βασίζονταν στην τότε επικρατούσα παραδοχή ότι ο Ερμής έστρεφε πάντα το ίδιο ημισφαίριό του προς τον Ήλιο.Ο Ευγένιος Αντωνιάδης ήταν και σκακιστής έχοντας αντιμετωπίσει μεγάλα ονόματα της εποχής του. Η καλύτερη στιγμή του ήταν το 1907 σε τουρνουά στο Παρίσι, όπου ισοβάθμησε στην πρώτη θέση με τον πρωταθλητή σκακιού των Η.Π.Α. από το 1909-1936 Φρανκ Μάρσαλ, τον οποίο είχε νικήσει. Το 1917 κατέκτησε την τρίτη θέση σε τουρνουά στο Παρίσι.Ο Αντωνιάδης άφησε επίσης ένα μνημειώδες αρχιτεκτονικό-βυζαντινολογικό έργο που δημοσιεύθηκε πρώτα το 1895. Είναι η «Αγία Σοφία, περιγραφή αρχιτεκτονική, αρχαιολογική και ιστορική της μεγάλης εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως». Είναι ο πρόδρομος ενός τρίτομου έργου που άρχισε να εκδίδεται το 1907 – 1909. Ήταν το αποτέλεσμα της αγάπης και των μελετών του για το Βυζάντιο. Μελετών που τον ανέδειξαν σε σημαίνοντα βυζαντινολόγο, που αναδύθηκε αυτοδημιούργητος μέσα από τις προγονικές καταβολές του. Νεαρός αρχιτέκτονας ακόμη αλλά και αργότερα, κάθε φορά που άφηνε για λίγο την Ευρώπη και επισκεπτόταν την γενέτειρά του μελετούσε συστηματικά την Αγία Σοφία, την ιστορία και την εξέλιξή της, από την πρώτη θεμελίωση του ναού ως την οριστική διαμόρφωσή του, να αποτυπώσει με όλες τις λεπτομέρειες το πολυδαίδαλο κτιριακό συγκρότημα, τα γλυπτά, τα μωσαϊκά, τα πάντα, ν’ αναπαραστήσει το πολυθρύλητο μνημείο σε όλο το μεγαλείο και να προβεί σε μια συνολική και εξαντλητική παρουσίασή του.Το 1904 με άδεια του ίδιου του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β΄ πέτυχε την έκδοση ειδικού Σουλτανικού Διατάγματος (ιραδέ), που του επέτρεψε να επεκτείνει τις έρευνές του, να εισχωρήσει στα άδυτα του ιερού κτηρίου και να μην αφήσει τίποτα ανεξερεύνητο. Το 1905 παρουσίασε τα πρώτα αρχιτεκτονικά σχέδια σε λιθογραφικούς πίνακες μεγάλου σχήματος, που τους τύπωσε με δικές του δαπάνες στο Παρίσι. Είχαν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια από το 1895, οπότε είχε ετοιμάσει το πρώτο χειρόγραφο του έργου του. Τον επόμενο χρόνο (1906) τύπωσε επίσης στο Παρίσι μια δεύτερη σειρά πινάκων. Αλλά το 1907 βρέθηκε ο μαικήνας που ανελάμβανε τις δαπάνες για τη συνολική έκδοση του έργου. Ήταν ο Γρηγόριος Μαρασλής (1831-1907), ο γνωστός εθνικός ευεργέτης από την Οδησσό, που χρηματοδοτούσε τις ανεπανάληπτες εκείνες εκδόσεις της «Βιβλιοθήκης Μαρασλή». Ο Αντωνιάδης βρήκε εκεί όλες τις εκδοτικές δυνατότητες που ονειρευόταν για το τρίτομο μνημειώδες έργο του.Πέθανε στη Γαλλία το 1944 σε ηλικία 74 ετών. Έλαβε πολλές τιμητικές διακρίσεις από Ακαδημίες και επιστημονικές εταιρείες της Γαλλίας, της Αγγλίας και άλλων χωρών. Το έργο επανεκδόθηκε το 1983 με τον τίτλο «Έκφρασις της Αγίας Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως» από τις εκδόσεις Β. Γρηγοριάδου. https://physicsgg.me/2023/05/04/ευγένιος-αντωνιάδης-ο-έλληνας-αστρον/

Η NASA επιβεβαιώνει την ύπαρξη ωκεανών στα φεγγάρια του Ουρανού (βίντεο) Οι δορυφόροι του Ουρανού μπορεί να διαθέτουν ωκεανούς (πηγή φωτό NASA/Johns Hopkins APL/Mike Yakovlev) Τέσσερις δορυφόροι του πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος είναι όπως φαίνεται υδάτινοι κόσμοι.Πρόσφατη μελέτη ερευνητικής ομάδας με επικεφαλής επιστήμονες του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς στις ΗΠΑ ανέφερε ότι δύο δορυφόροι του Ουρανού είναι πολύ πιθανό να διαθέτουν ενεργά γεωλογικά συστήματα υπόγειων ωκεανών. Οι ερευνητές άφησαν ανοικτό το ενδεχόμενο ο αριθμός των δορυφόρων του Ουρανού με υπόγειο ωκεανό να είναι μεγαλύτερος. Η ανακάλυψη αυτή έγινε μελετώντας δεδομένα που έχει καταγράψει η θρυλική αποστολή Voyager τα δίδυμα σκάφη της οποίας αφού εξερεύνησαν το ηλιακό μας σύστημα το έχουν εγκαταλείψει και κινούνται πλέον σε περιοχές του διαστρικού Διαστήματος στέλνοντας από εκεί πολύτιμα για τους επιστήμονες δεδομένα.Με ανακοίνωση https://www.nasa.gov/feature/jpl/new-study-of-uranus-large-moons-shows-4-may-hold-water της η NASA αναφέρει ότι πραγματοποιήθηκε μια δεύτερη μελέτη στα επίμαχα δεδομένα από ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε δεδομένα πέντε δορυφόρων του Ουρανού, της Άριελ, της Μιράντα, της Τιτάνια, του Ουμβριήλ και του Όμπερον. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τέσσερις από τους πέντε δορυφόρους είναι πολύ πιθανό να διαθέτουν ωκεανούς που βρίσκονται δεκάδες χλμ. κάτω από την επιφάνεια τους.Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η Τιτάνια και ο Όμπερον όχι μόνο διαθέτουν ωκεανούς αλλά είναι πιθανό οι ωκεανοί αυτοί να διαθέτουν συνθήκες φιλικές στην παρουσία της ζωής. Για την Μιράντα οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι συνθήκες που επικρατούν εκεί ευνοούν την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στο εσωτερικό του αλλά για μικρό χρονικό διάστημα και στη συνέχεια το νερό παγώνει άρα είναι μηδενίζονται οι πιθανότητες για παρουσία της ζωής εκεί. Για την Άριελ και τον Ουμβριήλ οι ερευνητές είναι πιο επιφυλακτικοί στο αν και τι είδους ωκεανούς μπορεί να διαθέτουν αλλά εκτιμούν ότι σε έναν από τους δύο είναι πιθανό να υπάρχει κάποιος υπόγειος ωκεανός. Ο Ουρανός είναι ο έβδομος σε απόσταση από τον Ήλιο, ο τρίτος μεγαλύτερος και ο τέταρτος σε μάζα πλανήτης του Ηλιακού συστήματος. Μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί 27 δορυφόροι του πλανήτη οι οποίοι σε αντίθεση με τους υπόλοιπους πλανήτες και δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος δεν έχουν λάβει ονόματα της ελληνικής μυθολογίας αλλά ονόματα χαρακτήρων έργων του Ουίλιαμ Σέξπηρ και ποιημάτων του Αλεξάντερ Πόουπ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1467694/i-nasa-epivevaionei-tin-yparxi-okeanon-sta-feggaria-toy-oyranoy/

Ιδού η μεγαλύτερη αστρική καταιγίδα που έχουμε δει μέχρι σήμερα (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση της τρομερής αστρικής έκρηξης. (πηγή φωτό NAOJ) Πρόκειται για μια έκλαμψη δέκα φορές πιο ισχυρή από αυτές στον Ήλιο.Οι επιστήμονες που διερευνούν ένα αστρικό σύστημα στον αστερισμό του Ωρίωνα έχουν γίνει μάρτυρες μιας από τις πιο γιγάντιες και ισχυρές αστρικές εκλάμψεις που έχουν δει ποτέ. Ονομάστηκε «υπερέκλαμψη» και πρόκειται για μια γιγάντια έκρηξη αστρικής ακτινοβολίας 10 φορές πιο μαζική από οτιδήποτε σχετικό έχουν δει οι αστρονόμοι στον Ήλιο.Αν και ο μηχανισμός πίσω από αυτές τις εκλάμψεις-τέρατα δεν είναι ακόμα καλά κατανοητός, η νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/acb7e8 στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» προτείνει ότι οι υπερεκλάμψεις προέρχονται από αστέρια με εξαιρετικά ενεργό μαγνητικό μηχανισμό. Αυτές οι υπερεκλάμψεις μπορεί να συνοδεύονται από τεράστιες εκρήξεις φορτισμένων σωματιδίων που θα μπορούσαν να καταστρέψουν τη ζωή σε οποιονδήποτε πλανήτη στο… βεληνεκές τους όπως εκτιμούν οι ερευνητές.Οι αστρονόμοι στόχευσαν ένα αστρικό σύστημα που ονομάζεται V1355 Orionis, το οποίο απέχει περίπου 400 έτη φωτός από τη Γη και διαθέτει δύο αστέρια που περιστρέφονται το ένα γύρω από το άλλο. Αυτά τα αστέρια ανήκουν σε μια κατηγορία αστεριών που είναι γνωστό ότι φιλοξενούν πολλές ηλιακές κηλίδες, σκοτεινές περιοχές μεγέθους πλανήτη που σχηματίζονται ως αποτέλεσμα έντονης ηλεκτρομαγνητικής δραστηριότητας, και που έχουν συνδεθεί με άλλες παρατηρούμενες υπερεκλάμψεις. Γενικά, οι αστρικές εκλάμψεις συμβαίνουν όταν οι γραμμές μαγνητικού πεδίου στην ατμόσφαιρα ενός αστεριού μπερδεύονται, κουμπώνουν και επανασυνδέονται, απελευθερώνοντας μια ισχυρή ουρική αρθρίτιδα ακτινοβολίας που είναι ορατή σε ολόκληρο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Στον Ήλιο, οι εκλάμψεις μπορεί να συνοδεύονται από πανύψηλους βρόχους πλάσματος, γνωστές ως προεξοχές, που μπορούν να ανέβουν δεκάδες χιλιάδες μίλια πάνω από την επιφάνεια του μητρικού μας άστρου. Εάν αυτό το ηλιακό πλάσμα εκτοξευθεί αρκετά γρήγορα, μπορεί να απελευθερωθεί από τον Ηλιο και να γίνει μια στεφανιαία εκτίναξη μάζας (CME) — μια τεράστια μάζα σωματιδίων υψηλής ενέργειας που μπορείαν κινηθεί προς την πλευρά της Γης μπορεί να προκαλέσει προβλήματα κυρίως σε τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους αλλά και δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας ενώ προκαλεί επίσης το φαινόμενο του σέλαος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1467287/idoy-i-megalyteri-astriki-kataigida-poy-echoyme-dei-mechri-simera-vinteo/

Ευρωπαίοι φυσικοί αποκάλυψαν τη «μνήμη» της πολυπλοκότητας. Mόλις ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μιας ιταλικής και ισπανικής ερευνητικής συνεργασίας, στην οποία πρωταγωνιστής είναι ο νομπελίστας θεωρητικός φυσικός Τζόρτζιο Παρίζι (Giorgio Parisi). https://physicsgg.me/2021/10/13/μισό-νόμπελ-φυσικής-στα-μυστηριώδη-υα/ Τα αποτελέσματα αυτής της πολυετούς έρευνας έδειξαν πρώτη φορά το πώς οι μυστηριώδεις «ύαλοι σπιν» μπορούν να μας αποκαλύψουν το φυσικό υπόστρωμα ή, αν θέλετε, το «μνημονικό αποτύπωμα» της εξέλιξης των πολύπλοκων συστημάτων. Μια νέα ανακάλυψη που έχει απρόσμενες θεωρητικές και τεχνολογικές εφαρμογές, ενώ βασίζεται στις θεμελιώδεις ανακαλύψεις του Παρίζι για τη δυναμική όλων των πολύπλοκων συστημάτων. Ο Τζόρτζιο Παρίζι έχει αδυναμία του στους ελληνικούς χορούς Πράγματι, ο Τζόρτζιο Παρίζι είναι σήμερα ο πιο διάσημος φυσικός για τις έρευνές του για τα πολύπλοκα συστήματα στη Φύση, αλλά και δραστήριος αριστερός διανοούμενος. Το 2021 κέρδισε δικαίως το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής «για την ανακάλυψη του ρόλου της αταξίας και των διακυμάνσεων στα φυσικά συστήματα, από τις ατομικές έως τις πλανητικές κλίμακες», σύμφωνα με την αιτιολόγηση της Σουηδικής Ακαδημίας Επιστημών.Από το 1980 μέχρι σήμερα, οι έρευνες του Τζόρτζιο Παρίζι αφορούν τη μαθηματική-πιθανοκρατική περιγραφή των τυχαίων αλληλεπιδράσεων που γεννούν τις χαώδεις δυναμικές σε όλα τα πολύπλοκα συστήματα: από την ατμόσφαιρα και το κλίμα του πλανήτη μας μέχρι τα ανθρώπινα νευρωνικά και κοινωνικά δίκτυα και από τις μικροσκοπικές υποατομικές αλληλεπιδράσεις μέχρι τις μακροσκοπικές αλληλεπιδράσεις των πλανητών και των γαλαξιών.Στην πιο πρόσφατη έρευνά του με τίτλο «Memory and rejuvenation effects in spin glasses are governed by more than one length scale«, https://www.nature.com/articles/s41567-023-02014-6 που μόλις δημοσιεύτηκε στο κορυφαίο διεθνές περιοδικό «Nature Physics», συνεργάστηκε με κορυφαίους Ιταλούς φυσικούς του Πανεπιστημίου της Ρώμης και του ιταλικού Ινστιτούτου Νανοτεχνολογίας, αλλά και με σπουδαίους Ισπανούς ερευνητές του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης και Extremadura της Σαραγόσα. Η πολύπλοκη μνήμη των «υαλωδών σπιν» Η ύαλος σπιν είναι ένα κράμα μετάλλου όπου άτομα σιδήρου, για παράδειγμα, αναμιγνύονται τυχαία σε ένα πλέγμα ατόμων χαλκού. Κάθε άτομο σιδήρου συμπεριφέρεται σαν ένας μικρός μαγνήτης, ο οποίος επηρεάζεται από τους άλλους μαγνήτες γύρω του. Ωστόσο, σε ένα σύστημα υάλου σπιν ‘συγχύζονται’ και δυσκολεύονται να επιλέξουν προς ποια κατεύθυνση θα προσανατολιστούν. Εκδήλωση της σύγχυσης (frustration) είναι το πάγωμα των σπιν και η εκθετική αύξηση του χρόνου αποκατάστασης. Ο Parisi ανέπτυξε μια θεωρία που ερμηνεύει το φαινόμενο και εφαρμόζεται σε πολλά άλλα πολύπλοκα συστήματα. Οι μυστηριώδεις ύαλοι σπιν (spin glass) και κυρίως οι αναδυόμενες φυσικές τους ιδιότητες αποτελούν το αγαπημένο αντικείμενο ερευνών του Παρίζι, επειδή από το 1980 μέχρι σήμερα αποδείχτηκαν το ιδανικό μοντέλο για τη φυσική περιγραφή όλων των πολύπλοκων συστημάτων που μελέτησε. Στη Φυσική περιγράφεται ως «ύαλος σπιν», ένα κράμα μετάλλου, όπου π.χ. τα άτομα σιδήρου αναμιγνύονται τυχαία μέσα σε ένα πλέγμα ατόμων χαλκού. Σε αυτό το κράμα κάθε ένα από τα λίγα άτομα σιδήρου συμπεριφέρεται σαν ένας μικροσκοπικός μαγνήτης, ο οποίος επηρεάζεται από τα άλλα άτομα-μαγνήτες που υπάρχουν γύρω του.Ωστόσο, ενώ σε έναν συνηθισμένο μαγνήτη τα σπιν, δηλαδή οι ιδιοπεριστροφές όλων των ατόμων, προσανατολίζονται αυτομάτως προς την ίδια κατεύθυνση, στο σύστημα των υάλων σπιν αυτό δεν συμβαίνει αυτομάτως, γιατί ορισμένα ζεύγη σπιν προσανατολίζονται προς την ίδια κατεύθυνση ενώ άλλα προς την εντελώς αντίθετη.Αυτή η άβολη αλλά καθόλου αφύσικη συνύπαρξη διαφορετικών σπιν δημιουργεί μια κατάσταση «σύγχυσης» (frustration) και τα σπιν των ατόμων δεν μπορούν να αποφασίσουν προς ποια κατεύθυνση είναι καλύτερο (ενεργειακά) να προσανατολιστούν, ενώ καταφέρνουν τελικά να βρουν τη σωστή κατεύθυνση μόνο υπό ορισμένες θερμοδυναμικές συνθήκες.Μελετώντας τη συμπεριφορά αυτών των συστημάτων, ο Τζόρτζιο Παρίζι ανακάλυψε τα κρυμμένα φυσικομαθηματικά πρότυπα που περιγράφουν αυτά και πολλά άλλα πολύ πιο πολύπλοκα φυσικά συστήματα. Και οι ανακαλύψεις του θεωρούνται αποφασιστικές για την κατανόηση της ανάδυσης και της εξέλιξης όλων των πολύπλοκων δομών, οι οποίες περιγράφονται όχι μόνο από τη Φυσική, αλλά και από πολλές άλλες επιστήμες, όπως η Γεωλογία, η Βιολογία, οι Νευροεπιστήμες, η Ιατρική Επιδημιολογία, η Γνωσιακή Ψυχολογία και η Πληθυσμιακή Κοινωνιολογία.Οι πιο πρόσφατες έρευνές του εστιάζουν στο αν τα στοιχειώδη πολύπλοκα συστήματα των «υάλων σπιν» μπορούν να λησμονούν τα διάφορα εξελικτικά βήματα που τα οδήγησαν στη σημερινή τους κατάσταση. Καθώς και αν, υπό ορισμένες ακραίες φυσικές συνθήκες, μπορούν να «ξανανιώσουν», ανακτώντας τις προηγούμενες και ξεχασμένες φυσικές καταστάσεις τους!Χαρη σε αυτές τις έρευνες και με τη βοήθεια του υπερυπολογιστή Janus, που είναι ικανός να εκτελεί 8 δισ. αριθμητικές πράξεις το δευτερόλεπτο, οι σημερινοί ερευνητές κατάφεραν να επιβεβαιώσουν τις βασικές αρχές της θεωρίας του Παρίζι, αλλά και να ανασυγκροτήσουν την εξέλιξη αυτών των πολύπλοκων συστημάτων.Όπως δήλωσε ο Enzo Marinari, συνεργάτης του Παρίζι που συνυπογράφει αυτήν την τελευταία έρευνα: Χάρη στα πρόσφατα αποτελέσματα «είμαστε σε θέση να κατανοούμε τις αρχές βάσει των οποίων οργανώνονται τα βιολογικά συστήματα, ή ακόμη να περιγράφουμε με πολύ καλύτερα μοντέλα τις φυσικές αρχές που εξηγούν τις ικανότητες των υαλωδών σπιν».Και προσθέτει διευκρινιστικά ο Enzo Marinari: «Πρόκειται για συστήματα στα οποία γνωρίζαμε ότι πρέπει να υπάρχει στη δομή τους μια αρκετά πολύπλοκη διάταξη, αλλά αγνοούσαμε ποια είναι αυτή. Τα πειράματα που έγιναν τα τελευταία 25 χρόνια, έδειχναν ότι στις υάλους σπιν συμβαίνουν παράξενα πράγματα, τα οποία δεν καταφέρναμε να αναλύσουμε, ούτε καν καταφεύγοντας στη θεωρία του Παρίζι.Με τη βοήθεια του υπερυπολογιστή Janus και των τεράστιων ικανοτήτων του για αριθμητικές προσομοιώσεις, καταφέραμε τελικά, μετά από 25 χρόνια, να εμφανιστούν αυτές οι συμπεριφορές σε συστήματα των υαλωδών σπιν. Αυτά τα υλικά φαίνονται κανονικά, αλλά διαθέτουν κρυφές ποιότητες, μοιάζουν να είναι σταθερά, αλλά μπορούν κρυφά να εξελίσσονται, και αυτή η εξέλιξη τα οδηγεί να γερνάνε, αλλά μετά η γήρανσή τους εξαφανίζεται και λαμβάνει χώρα η ανανέωσή τους». https://physicsgg.me/2023/05/05/ευρωπαίοι-φυσικοί-αποκάλυψαν-τη-μν/

Οι αστροναύτες μας ξεκίνησαν την αποστολή τους! Ο Sergei Prokopiev και ο Dmitry Petelin άνοιξαν την καταπακτή εξόδου της μονάδας Poisk στις 23:01. Θα περάσουν 6 ώρες και 22 λεπτά έξω από το σταθμό. Ο σκοπός της εξόδου είναι να μετακινήσετε το airlock με τον χειριστή ERA από τη μονάδα Rassvet και να το εγκαταστήσετε στη μονάδα εργαστηρίου πολλαπλών χρήσεων Nauka. Καθήκοντα: ▪ προετοιμάστε το θάλαμο ασφάλισης στη μονάδα Rassvet για μεταφορά ▪ παρακολουθήστε τη μεταφορά του θαλάμου κλειδώματος από τον χειριστή ERA, ο οποίος θα ελέγχεται από τον Andrey Fedyaev από τον πίνακα ελέγχου μέσα από τη μονάδα Nauka ▪ Συνδέστε τα καλώδια επικοινωνίας μεταξύ του θαλάμου ασφάλισης και του Nauka Παρακολουθήστε τους αστροναύτες να εργάζονται. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567203 https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243580%2Fb42789d3abfe7c132e%2Fpl_wall_-30315369 Η καταπακτή διαφυγής έκλεισε! Ο Σεργκέι Προκόπιεφ και ο Ντμίτρι Πετελίν πέρασαν 7 ώρες και 11 λεπτά έξω από τον ISS. Κατά την έξοδο, οι κοσμοναύτες μας: ▪ προετοίμασε τον θάλαμο κλειδώματος για μεταφορά από τη μονάδα Rassvet στη Nauka. ▪ παρακολούθησε την κίνηση του θαλάμου ασφάλισης από τον χειριστή ERA και την πρόσδεσή του στη μονάδα Nauka. ▪ συνδεδεμένα καλώδια μεταξύ του θαλάμου ασφάλισης και του Nauka. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567204

Νέες εντυπωσιακές εικόνες του γαλαξία Κενταύρος Α που λάμπει στον ουρανό της Γης (βίντεο) Ο γαλαξίας Κένταυρος Α (πηγή φωτό X-ray: (IXPE): NASA/MSFC/IXPE/S. Ehlert et al.; (Chandra): NASA/CXC/SAO; Optical: ESO/WFI; Image processing: NASA/CXC/SAO/J.Schmidt) Επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια παρατήρησαν με μεγάλη λεπτομέρεια τον εντυπωσιακό γαλαξία.Ο γαλαξίας Centaurus A (Cen A) βρίσκεται σε απόσταση 12 εκατομμυρών ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Κενταύρου και αντιπροσωπεύει τον πέμπτο φωτεινότερο γαλαξία στον ουράνιο θόλο. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εκπληκτική εικόνα του Cen A προϊόν παρατηρήσεων από επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια.Στο κέντρο του γαλαξία βρίσκεται μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα που τροφοδοτείται από το αέριο και τη σκόνη που τον περικυκλώνουν, και μεγάλοι πίδακες σωματιδίων υψηλής ενέργειας και άλλου υλικού που εκτοξεύονται έξω. Ο πίδακας που φαίνεται στο επάνω αριστερό μέρος αυτής της εικόνας εκτείνεται για περίπου 13.000 έτη φωτός μακριά από τη μαύρη τρύπα. Επίσης ορατή είναι μια λωρίδα σκόνης, που τυλίγεται γύρω από τη μέση του γαλαξία, η οποία μπορεί να προήλθε από σύγκρουση με έναν μικρότερο γαλαξία πριν από εκατομμύρια χρόνια. Ο γαλαξίας Κένταυρος Α (πηγή φωτό X-ray: (IXPE): NASA/MSFC/IXPE/S. Ehlert et al.; (Chandra): NASA/CXC/SAO; Optical: ESO/WFI; Image processing: NASA/CXC/SAO/J.Schmidt) Τα χρώματα σε αυτήν την εικόνα έχουν επιλεγεί για να αντικατοπτρίζουν τις πηγές δεδομένων. Το μπλε δείχνει φως ακτίνων Χ που συλλαμβάνεται από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA, το πορτοκαλί αντιπροσωπεύει τις ακτίνες Χ που ανιχνεύονται από τον δορυφόρο Imaging Ray X Polarimetry Explorer (IXPE) της NASA και το οπτικό φως που βλέπουν τα τηλεσκόπια στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο στη Χιλή είναι χρωματισμένο λευκό και γκρι . Το Cen A έχει μελετηθεί εκτενώς από την εκτόξευση του Chandra το 1999. Με το IXPE, το οποίο ξεκίνησε το 2021, οι επιστήμονες μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν τους μηχανισμούς του γαλαξία με νέους τρόπους. Το IXPE είναι εξειδικευμένο στην εξέταση μιας ιδιότητας του φωτός ακτίνων Χ που ονομάζεται πόλωση, η οποία σχετίζεται με την οργάνωση ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων. Αυτή η εξειδικευμένη μέτρηση βοηθά τους επιστήμονες να μελετήσουν πώς τα σωματίδια επιταχύνονται σε υψηλές ενέργειες και ταχύτητες -σχεδόν την ταχύτητα του φωτός- σε ακραία κοσμικά αντικείμενα όπως αυτό.Στο Cen A, ερευνητές που χρησιμοποιούν IXPE προσπαθούν να κατανοήσουν τι προκαλεί την εκπομπή ακτίνων Χ στους πίδακες. Μέχρι στιγμής, οι επιστήμονες δεν έχουν ανιχνεύσει πόλωση ακτίνων Χ στο Cen A, γεγονός που δείχνει ότι σωματίδια πολύ βαρύτερα από τα ηλεκτρόνια, όπως τα πρωτόνια, δεν παράγουν τις ακτίνες Χ. Αναμένονται περισσότερες πληροφορίες καθώς οι επιστήμονες αναλύουν τα δεδομένα των νέων παρατηρήσεων σε αυτόν τον γαλαξία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1466927/nees-entyposiakes-eikones-toy-galaxia-kentayros-a-poy-lampei-ston-oyrano-tis-gis-vinteo/

Το Βραβείο Φυσικής Feltrinelli 2023 στον Ιωάννη Ηλιόπουλο. O Γιάννης Ηλιόπουλος στην École Normale Supérieure,Παρίσι, 2009 Ο Ιωάννης Ηλιόπουλος βραβεύθηκε με το διεθνές βραβείο Φυσικής Feltrinelli 2023, για την θεωρητική πρόβλεψη της ύπαρξης ενός νέου τύπου κουάρκ. Το 1969, ο Ηλιόπουλος, σε συνεργασία με τους S. L. Glashow και L. Maiani, προέβλεψαν θεωρητικά την ύπαρξη ενός τετάρτου είδους κουάρκ, (σήμερα ξέρουμε πως τελικά υπάρχουν έξι), θέτοντας τις βάσεις για την διατύπωση του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων.Προς το τέλος της δεκαετίας του 1960, οι διασπάσεις των λεγόμενων «παράξενων μεσονίων» παρέμεναν ακατανόητες. Οι Glashow-Ηλιόπουλος-Maiani (Gim) είχαν την έμπνευση να υποθέσουν την ύπαρξη ενός τέταρτου κουάρκ, και να εξηγήσουν τις μυστηριώδεις ιδιότητες αυτών των σωματιδίων. Επιπλέον, η εισαγωγή του νέου κουάρκ αποκατέστησε την πλήρη συμμετρία μεταξύ των συστατικών της ύλης, και γιαυτό το ονόμασαν «γοητευτικό» [διαβάστε σχετικά: Μια ιστορία για το γοητευτικό κουάρκ]. https://physicsgg.me/2010/12/29/μια-ιστορία-για-το-γοητευτικό-κουάρκ/ Το 1972 ο Ηλιόπουλος, σε συνεργασία με τους Claude Bouchiat και Philippe Meyer, έδειξε ότι η ύπαρξη του γοητευτικού κουάρκ ήταν απαραίτητη για την λογική συνέπεια της θεωρίας. Το Νοέμβριο του 1974, ένα νέο σωματίδιο, με μάζα που υπερέβαινε κατά τρεις φορές και πλέον την μάζα του πρωτονίου, ανακαλύφθηκε ταυτόχρονα στο Εθνικό Εργαστήριο του Μπρουκχέϊβεν και στο Κέντρο Γραμμικού Επιταχυντού του Στανφοντ. Το νέο σωματίδιο ονομάστηκε J στην ανατολική ακτή και Ψ στην δυτική. Το σημερινό του όνομα J/Ψ, φέρει εμφανή τα σημεία του συμβιβασμού. Οι ιδιότητες αυτού του σωματιδίου δείχνουν ότι αποτελείται από ένα γοητευτικό κουάρκ και ένα γοητευτικό αντικουάρκ. Ο Glashow και οι επικεφαλείς των δυο ομάδων που ανακάλυψαν το σωματίδιο J/Ψ τιμήθηκαν με το βραβείο Νόμπελ. Feynman και Ηλιόπουλος το 1980 στο Κολυμπάρι Το 1974 ο Ηλιόπουλος μελέτησε τις ιδιότητες ενός νέου είδους συμμετρίας, που φαίνεται να είναι ένας απαραίτητος σταθμός στο δρόμο για την ενοποιημένη θεωρία. Εκτός από απόλυτος πρωταγωνιστής της γέννησης του Καθιερωμένου Προτύπου, έχει συμβάλει σε πολλές πτυχές της κβαντικής θεωρίας πεδίου, σε εφαρμογές της μη αντιμεταθετικής γεωμετρίας και της κβαντικής βαρύτητας. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται με τα προβλήματα που συναντάμε στην πρoσπάθεια να συνδυάσουμε τις δύο μεγάλες ανακαλύψεις των αρχών του περασμένου αιώνα, την κβαντική θεωρία και την θεωρία της βαρύτητας. Κατά τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του, ο Ηλιόπουλος έχει λάβει πολλές διεθνείς διακρίσεις: 1978 Βραβείο Paul Langevin της Société Française de Physique. 1979 Μετάλλιο Matteucci της Accademia Nazionale dei XL. 1984 Μεγάλο Βραβείο Ricard της Société Française de Physique. 1986 Sakurai Prize της American Physical Society. 1999 Επίτιμος Διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Κρήτης. 2002 Επίτιμος Διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. 2002 Επίτιμος Διδάκτορας, Πανεπιστήμιο Αθηνών. 2002 Αριστείο Μποδοσάκη. 2007 Μετάλλιο Dirac, του Abdus Salam International Centre for Theoretical Physics (Trieste). Έχει επίσης ανακηρυχθεί μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας Επιστημών (2002), και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1980), καθώς και Επίτιμος Διδάκτωρ του Université de la Méditerranée στο Aix-Marseille το 1996 και των Πανεπιστημίων Κρήτης και Ιωαννίνων το 2002. https://physicsgg.me/2023/05/04/το-βραβείο-φυσικής-feltrinelli-2023-στον-ιωάννη-ηλι/

Αστρονόμοι παρατήρησαν άστρο να καταπίνει έναν πλανήτη (για πρώτη φορά). Καλλιτεχνική άποψη ενός καταδικασμένου πλανήτη στην επιφάνεια του άστρου του. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν τρία διαφορετικά τηλεσκόπια για να εντοπίσουν τις πρώτες άμεσες ενδείξεις ενός γερασμένου, διεσταλμένου άστρου που μοιάζει με τον Ήλιο, όπως αυτό της εικόνας, που καταπίνει τον πλανήτη του. Επιστήμονες από το ΜΙΤ, το Χάρβαρντ και άλλα ερευνητικά ιδρύματα περιγράφουν σε δημοσίευσή τους στο περιοδικό «Nature» πώς παρατήρησαν για πρώτη φορά ένα αστέρι να… καταπίνει έναν πλανήτη. Η Γη θα έχει παρόμοια μοίρα σε πέντε δισεκατομμύρια χρόνια όταν αναμένεται να καταστραφεί ο Ήλιος και να κάψει τους εσωτερικούς πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος.Καθώς ένα αστέρι εξαντλεί τον χρόνο ζωής του, διογκώνεται σε μέγεθος ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερο από το αρχικό καταβροχθίζοντας οποιαδήποτε ύλη – και πλανήτες – στο πέρασμά του. Οι επιστήμονες έχουν παρατηρήσει ενδείξεις αστέρων λίγο πριν και λίγο μετά την κατανάλωση ολόκληρων πλανητών, αλλά ποτέ δεν είχαν εντοπίσει ένα αστέρι κατά τη διάρκεια της πράξης αυτής μέχρι σήμερα.Ο θάνατος του πλανήτη φαίνεται να έλαβε χώρα στο δικό μας γαλαξία, περίπου 12.000 έτη φωτός μακριά, κοντά στον αστερισμό του Αετού. Οι αστρονόμοι εντόπισαν ένα ξέσπασμα ενός άστρου, το οποίο έγινε περισσότερο από 100 φορές φωτεινότερο μέσα σε μόλις δέκα ημέρες, πριν σβήσει γρήγορα. Αυτή η λευκή καυτή λάμψη ακολουθήθηκε από ένα ψυχρότερο, μεγαλύτερης διάρκειας σήμα. Αυτός ο συνδυασμός, συμπέραναν οι επιστήμονες, θα μπορούσε να έχει παραχθεί μόνο από ένα γεγονός: ένα αστέρι που καταπίνει έναν κοντινό πλανήτη. Η φωτεινή, καυτή λάμψη ήταν πιθανότατα οι τελευταίες στιγμές ενός πλανήτη μεγέθους Δία που τραβήχτηκε μέσα στην ατμόσφαιρα ενός ετοιμοθάνατου άστρου. Καθώς ο πλανήτης έπεφτε στον πυρήνα του άστρου, τα εξωτερικά στρώματα του άστρου εκτοξεύτηκαν και εξελίχθηκαν σε κρύα σκόνη. Σύνδεσμος για την επιστημονική δημοσίευση: https://www.nature.com/articles/s41586-023-05842-x https://physicsgg.me/2023/05/03/αστρονόμοι-παρατήρησαν-άστρο-να-κατα/

Ανίχνευσαν τα απομεινάρια των πρώτων άστρων του σύμπαντος. Μακρινά σύννεφα αερίου περιέχουν τα λείψανα γιγάντιων άστρων που εμφανίστηκαν μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Καλλιτεχνική απεικόνιση ενός μακρινού νέφους αερίου που περιέχει διαφορετικά χημικά στοιχεία, που απεικονίζονται με αναπαραστάσεις σχημάτων διαφόρων ατόμων Χρησιμοποιώντας ένα από τα μεγαλύτερα τηλεσκόπια του κόσμου, διεθνής ομάδα ερευνητών υποστηρίζει ότι ανίχνευσε τη χημική υπογραφή των πρώτων άστρων που άναψαν στο Σύμπαν.Άνθρακας, οξυγόνο, μαγνήσιο και άλλα χημικά στοιχεία που απελευθερώθηκαν όταν τα πρώτα άστρα γέρασαν και εξερράγησαν σε σουπερνόβα ανακαλύφθηκα σε τρία μακρινά νέφη αερίου, αναφέρουν οι ερευνητές στο The Astrophysical Journal. https://www.eso.org/public/archives/releases/sciencepapers/eso2306/eso2306a.pdf «Για πρώτη φορά μπoρέσαμε να αναγνωρίζουμε χημικά ίχνη από τις εκρήξεις των πρώτων άστρων σε πολύ μακρινά σύννεφα αερίου» λέει ο Αντρέα Σακάρντι του Παρατηρητηρίου του Παρισιού, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.Τα πρώτα άστρα, τα οποία εμφανίστηκαν λίγες εκατοντάδες χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, πιστεύεται ότι ήταν πολύ διαφορετικά από τα άστρα που βλέπουμε σήμερα.Ήταν δεκάδες ή εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα και περιείχαν μόνο υδρογόνο, ήλιο και λίθιο, τα μόνα χημικά στοιχεία που υπήρχαν στο Σύμπαν μέχρι τότε. Όλα τα υπόλοιπα στοιχεία σχηματίζονται από πυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στους πυρήνες των άστρων και απελευθερώνονται στον διαστρικό χώρο όταν τα άστρα γερνούν, καταρρέουν κάτω από το ίδιο τους το βάρος και εκρήγνυνται. Τα τρία μακρινά νέφη που εξετάζει η μελέτη έχουν χημική υπογραφή που ταιριάζει με τις προβλέψεις για τη σύσταση των πρώτων άστρων, καθώς είναι φτωχά σε σίδηρο αλλά πλούσια σε άνθρακα και άλλα σχετικά ελαφρά στοιχεία, εξηγεί σε ανακοίνωσή του https://www.eso.org/public/news/eso2306/ το Ευρωπαϊκό Παρατηρητήριο του Νότου, το οποίο διαχειρίζεται το «Πολύ Μεγάλο Τηλεσκόπιο» (VLT) στην έρημο Ατακάμα της Χιλής.Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το VLT για να εξετάσουν νεφελώματα που βρίσκονται ανάμεσα στη Γη και μακρινά αντικείμενα γνωστά ως κβάζαρ –πηγές πολύ ισχυρής ακτινοβολίας που τροφοδοτούνται από μαύρες τρύπες στα κέντρα γαλαξιών. Καθώς το φως των κβάζαρ περνούσε μέσα από τα νέφη, τα χημικά στοιχεία που αναζητούσαν οι ερευνητές απορρόφησαν ορισμένα μήκη κύματος και άφησαν έτσι την υπογραφή τους στο φάσμα της ακτινοβολίας. Η εικόνα μας δείχνει πώς οι αστρονόμοι μπορούν να αναλύσουν τη χημική σύσταση μακρινών νεφών αερίου χρησιμοποιώντας το φως ενός αντικειμένου που βρίσκεται πίσω από το νέφος, όπως ένα κβάζαρ. Όταν το φως του κβάζαρ διέρχεται από το νέφος αερίων, τα χημικά στοιχεία του νέφους απορροφούν διαφορετικά χρώματα ή μήκη κύματος, αφήνοντας σκοτεινές γραμμές στο φάσμα του ορατού φωτός από το κβάζαρ. Κάθε στοιχείο αφήνει ένα διαφορετικό σύνολο γραμμών απορρόφησης. Εξετάζοντας το φάσμα, οι αστρονόμοι μπορούν να υπολογίσουν τη χημική σύνθεση του ενδιάμεσου νέφους αερίων Οι ίδιες φασματικές υπογραφές έχουν ανιχνευθεί και σε αρκετά άστρα μεγάλης ηλικίας στον δικό μας Γαλαξία, τα οποία πιστεύεται ότι είναι άστρα δεύτερης γενιάς και περιέχουν τα χημικά λείψανα των πρώτων άστρων.Περισσότερα δεδομένα για τη γενεαλογία των άστρων αναμένονται τα επόμενα χρόνια από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb της NASA, το οποίο έχει ήδη διακρίνει μερικούς από τους αρχαιότερους γαλαξίες και σύντομα θα επιχειρήσει να διακρίνει άμεσα τα πρώτα άστρα του Σύμπαντος. https://physicsgg.me/2023/05/03/ανίχνευσαν-τα-απομεινάρια-των-πρώτων/

Επιστήμονες κατέγραψαν δραστηριότητα που συνδέεται με τη συνείδηση σε ετοιμαθάνατο εγκέφαλο. Η έρευνα παρέχει πρώιμες ενδείξεις για μια αύξηση της δραστηριότητας που σχετίζεται με τη συνείδηση στον ετοιμοθάνατο εγκέφαλο. Σε δύο από τους ασθενείς εμφανίστηκαν κύματα γάμμα, τα οποία θεωρούνται ως η ταχύτερη εγκεφαλική δραστηριότητα και σχετίζεται με τη συνείδηση Μετά από μια μεταθανάτια εμπειρία ορισμένοι άνθρωποι ισχυρίζονται ότι είδαν ένα έντονο λευκό φως στην άκρη ενός τούνελ, άλλοι ότι αισθάνθηκαν την παρουσία αγαπημένων τους προσώπων και άλλοι ότι αιωρούνταν πάνω από το σώμα τους.Τώρα, επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν ανακοίνωσαν ότι κατέγραψαν δραστηριότητα σε περιοχή του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνη για τη συνείδηση. Η έρευνα του νευρολόγου Jimo Borjigin και της ομάδας του παρέχει πρώιμες ενδείξεις για μια αύξηση της δραστηριότητας που σχετίζεται με τη συνείδηση στον ετοιμοθάνατο εγκέφαλο.«Το πώς η ζωντανή εμπειρία μπορεί να προκύψει από έναν δυσλειτουργικό εγκέφαλο κατά τη διαδικασία του θανάτου είναι ένα νευροεπιστημονικό παράδοξο», δήλωσε ο Jimo Borjigin, του, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης. «Είδαμε πιθανές νευρο-υπογραφές της συνείδησης».Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα από τους εγκεφάλους τεσσάρων ασθενών που ήταν σε κώμα και δεν αναμενόταν να επιζήσουν. Με την άδεια των οικογενειών τους, οι γιατροί αποσύνδεσαν τους ασθενείς από τα μηχανήματα υποστήριξης. Λίγο αργότερα, οι ασθενείς υπέστησαν καρδιακή ανακοπή και απεβίωσαν.Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν ανέλυσαν τα δεδομένα της εγκεφαλικής δραστηριότητας τις στιγμές από την αποσύνδεση της μηχανικής υποστήριξης μέχρι τον θάνατο των ασθενών. Μετά την αφαίρεση της μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής με αναπνευστήρα, δύο από τους ασθενείς παρουσίασαν αύξηση του καρδιακού ρυθμού μαζί με μια έξαρση της δραστηριότητας των κυμάτων γάμμα, που θεωρείται η ταχύτερη εγκεφαλική δραστηριότητα και σχετίζεται με τη συνείδηση.Η δραστηριότητα ανιχνεύθηκε στη λεγόμενη θερμή ζώνη των νευρικών συσχετισμών της συνείδησης, μια περιοχή που έχει συσχετιστεί με τα όνειρα, τις οπτικές ψευδαισθήσεις κατά τη διάρκεια επιληπτικης κρίσης και τις μεταβαλλόμενες καταστάσεις συνείδησης. Οι άλλοι δύο ασθενείς δεν εμφάνισαν την ίδια αύξηση του καρδιακού ρυθμού ή της εγκεφαλικής δραστηριότητας, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences». https://www.pnas.org/doi/full/10.1073/pnas.2216268120 «Μπορεί να ενεργοποιεί την εσωτερική κρυφή συνείδηση, να φέρνει στην επιφάνεια αναμνήσεις του παρελθόντος, μπορεί να είναι ένας μηχανισμός επιβίωσης του εγκεφάλου, δεν ξέρουμε», πρότεινε ο Borjigin.Σε προηγούμενες μελέτες τους ο Jimo Borjigin και οι συνεργάτες του έχουν καταγράψει παρόμοιες υπογραφές ενεργοποίησης γάμμα στους ετοιμοθάνατους εγκεφάλους τόσο των ζώων όσο και των ανθρώπων μετά από καρδιακή ανακοπή.Ωστόσο, λόγω του μικρού μεγέθους του δείγματος, οι ερευνητές τονίζουν, είναι αδύνατο να γνωρίζουμε τι βίωσαν οι τέσσερις ασθενείς επειδή δεν επέζησαν. https://physicsgg.me/2023/05/03/επιστήμονες-κατέγραψαν-δραστηριότητ/

Σαρωτής εγκεφάλου μπορεί να ‘βλέπει’ τις σκέψεις μας. … με την βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης Νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης μετατρέπει τις σκέψεις σε κείμενο. Το επίτευγμα ανοίγει το δρόμο για να «μιλήσουν» άτομα με αδυναμία να επικοινωνήσουν με συμβατικό τρόπο. Aπεικόνιση της νέας διαδικασίας αποκωδικοποίησης γλώσσας. Ένας αποκωδικοποιητής δημιουργεί πολλαπλές ακολουθίες λέξεων (χάρτινες λωρίδες) και επιλέγει από κάθε υποψήφια ακολουθία λέξεων την πραγματική ακολουθία λέξεων (γαλάζια σφαιρίδια φωτός) συγκρίνοντας τις προβλέψεις των αποκρίσεων του εγκεφάλου του χρήστη με τις πραγματικές καταγεγραμμένες αποκρίσεις. Πηγή: Jerry Tang/Alexander Huth Ένα νέο σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που ονομάζεται σημασιολογικός αποκωδικοποιητής μπορεί να μεταφράσει την εγκεφαλική δραστηριότητα ενός ατόμου – ενώ ακούει μια ιστορία ή φαντάζεται σιωπηλά να λέει μια ιστορία – σε μια συνεχή ροή κειμένου. Το σύστημα που αναπτύχθηκε από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Τέξας μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που έχουν νοητική συνείδηση αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν σωματικά, όπως εκείνους που εξασθενούν από εγκεφαλικά, να επικοινωνούν ξανά με κατανοητό τρόπο.Με δημοσίευση https://www.nature.com/articles/s41593-023-01304-9 τους στην επιθεώρηση «Nature Neuroscience» οι ερευνητές περιγράφουν την τεχνολογία που ανέπτυξαν η οποία βασίζεται εν μέρει στη τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης των προγραμμάτων γενετικής τεχνητής νοημοσύνης ChatGPT της Open AI (που υποστηρίζεται από την Microsoft) και του Bard της Google.Σε αντίθεση με άλλα συστήματα αποκωδικοποίησης γλώσσας που βρίσκονται υπό ανάπτυξη για χρήση σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα επικοινωνίας, αυτό το σύστημα δεν απαιτεί από τους χρήστες να έχουν χειρουργικά εμφυτεύματα, καθιστώντας τη διαδικασία μη επεμβατική. Οι συμμετέχοντες επίσης δεν χρειάζεται να χρησιμοποιούν μόνο λέξεις από μια καθορισμένη λίστα. Η εγκεφαλική δραστηριότητα μετριέται χρησιμοποιώντας έναν σαρωτή fMRI (λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού) μετά από εκτενή εκπαίδευση του αποκωδικοποιητή, στον οποίο το άτομο ακούει ώρες podcast στο σαρωτή. Αργότερα, υπό τον όρο ότι ο συμμετέχων είναι ανοιχτός στην αποκωδικοποίηση των σκέψεών του, η ακρόαση μιας νέας ιστορίας ή αφήγηση μιας ιστορίας προϊόν της φαντασίας τους επιτρέπει στο μηχάνημα να δημιουργήσει το αντίστοιχο κείμενο μόνο από την εγκεφαλική δραστηριότητα.«Για μια μη επεμβατική μέθοδο, αυτό είναι ένα πραγματικό άλμα προς τα εμπρός σε σύγκριση με αυτό που έχει γίνει πριν, που είναι συνήθως μεμονωμένες λέξεις ή σύντομες προτάσεις. Βάζουμε το μοντέλο να αποκωδικοποιεί τη συνεχή γλώσσα για εκτεταμένες χρονικές περιόδους με περίπλοκες ιδέες» αναφέρει ο Άλεξ Χουθ, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://physicsgg.me/2023/05/03/σαρωτής-εγκεφάλου-μπορεί-να-βλέπει-τ/

Ο Sergei Prokopiev και ο Dmitry Petelin θα υπερβούν και πάλι τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για να εξοπλίσουν τη μονάδα Nauka. Θα πρέπει να προετοιμάσουν το airlock για μεταφορά από τον χειριστή ERA από τη μονάδα Rassvet και να το εγκαταστήσουν στο Nauka. Άνοιγμα της καταπακτής εξόδου - 3 Μαΐου στις 23:05 ώρα Μόσχας Η προγραμματισμένη διάρκεια της εργασίας είναι 6 ώρες 22 λεπτά. Λάβετε μέρος στην εκπομπή στις 23:00 ώρα Μόσχας. Διαβάστε περισσότερα για τις εργασίες στο κιτ τύπου: https://www.roscosmos.ru/39201/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567194

Πώς ήταν το πρώτο σας Σαββατοκύριακο διακοπών στην τροχιά της Γης; Οι κοσμοναύτες σχεδόν δεν ξεκουράστηκαν - ετοιμάζονταν για τον διαστημικό περίπατο που είχε προγραμματιστεί τη νύχτα της 3ης προς 4η Μαΐου: έλεγξαν τις διαστημικές στολές Orlan-MKS για στεγανότητα, συστήματα σύνδεσης με την πλακέτα, παρουσία επικοινωνίας και ροή ιατρικών παραμέτρων μέσω οι διαστημικές στολές, αντικατέστησαν την φιάλη οξυγόνου στην ενότητα «Αναζήτηση», τοποθέτησαν λαμπτήρες, τροφοδοτικά και τηλεοπτικές κάμερες στα κράνη του «Ορλάν». Επίσης το Σαββατοκύριακο, οι κινητήρες του φορτηγού Progress MS-22 διόρθωσαν την τροχιά του ISS. Σχετικά με τα πειράματα και άλλα θέματα - διαβάστε στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/39199/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567190

SpaceX: Μήνυση περιβαλλοντικών οργανώσεων μετά την καταστροφή που άφησε πίσω του το Starship. To χρονοδιάγραμμα για την επιστροφή των Αμερικανών στη Σελήνη ίσως απειλείται μετά τη μήνυση που κατέθεσαν περιβαλλοντικές οργανώσεις για την αδειοδότηση του διαστημικού κέντρου της SpaceX στο Τέξας.Η προσφυγή υποβλήθηκε λίγες ημέρες μετά την πρώτη δοκιμαστική πτήση του σκάφους Starship, το οποίο προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές στην εξέδρα εκτόξευσης και εκτόξευσε συντρίμμια σε καταφύγιο άγριας ζωής.Οι οργανώσεις κατέθεσαν μήνυση κατά της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Αεροπορίας (FAA ζητώντας να ακυρωθεί η πενταετής άδεια που παραχωρήθηκε στο διαστημικό κέντρο και να διενεργηθεί πλήρης μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, μια διαδικασία που συχνά διαρκεί χρόνια.Σύμφωνα με τη μήνυση, η απόφαση της FAA να μην ζητήσει την πλήρη μελέτη που προβλέπεται για μεγάλα έργα παραβιάζει την περιβαλλοντική νομοθεσία και απειλεί το καταφύγιο άγριας ζωής στο Μπόκα Τσίκα του Μεξικού, το οποίο φιλοξενεί σπάνια αιλουροειδή, πτηνά και θαλάσσιες χελώνες. Τοποθετημένο στην κορυφή του πυραύλου Super Heavy, το Starship έχει ύψος 120 μέτρα (SpaceX) Στις 20 Απριλίου, το διαστημικό κέντρο Starbase υπέστη σοβαρές ζημιές από τη δοκιμή του ισχυρότερου πυραύλου στην ιστορία της διαστημικής εξερεύνηση.Το Starship τελικά εξερράγη σε ύψος 30 χιλιομέτρων λόγω τεχνικών προβλημάτων, όμως η SpaceX δήλωσε ικανοποιημένη από τη δοκιμή, καθώς συγκέντρωσε πολύτιμα δεδομένα για την επόμενη προσπάθεια σε περίπου δύο μήνες.Με την πυροδότησή του ο πύραυλος εκτόξευσε μεγάλα κομάτια μπετόν σε απόσταση εκατοντάδων μέτρων, άνοιξε κρατήρα κάτω από την εξέδρα εκτόξευση και εκτίναξε ένα σύννεφο κονιορτοποιημένου τσιμέντου που κάλυψε μια κωμόπολη σε απόσταση δέκα χιλιομέτρων, ανέφερε σε έκθεσή της η Υπηρεσία Ιχθύων και Άγριας Ζωής, η οποία υπάγεται στο υπουργείο Εσωτερικών. To σύννεφο σκόνης από τη δοκιμή κάλυψε κωμόπολη σε απόσταση 10 χιλιομέτρων (Reuters) Ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της SpaceX Έλον Μασκ έδειξε να αναγνωρίζει τις παράπλευρες απώλειες από την δοκιμή και δήλωσε η SpaceX αναπτύσσει «μια γιγάντια ατσάλινη πλάκα που ψύχεται με νερό» και τοποθετείται κάτω από την πλατφόρμα εξέδρας για να την προστατεύσει από την ισχύ των 33 πυραυλοκινητήρων του Starship.Η SpaceX είχε αντιταχθεί σθεναρά στο ενδεχόμενο διενέργειας πλήρους περιβαλλοντικής μελέτης για την εγκατάσταση του Μπόκα Τσίκα, καθώς μια τέτοια εξέλιξη θα απειλούσε το φιλόδοξο χρονοδιάγραμμα της εταιρείας.Θα απειλούσε επίσης το χρονοδιάγραμμα του προγράμματος Artemis για την επιστροφή της NASA τη Σελήνη, δεδομένου ότι οι αστροναύτες της θα χρησιμοποιούν το Starship ως σεληνάκατο.Η πρώτη αποστολή πληρώματος στη Σελήνη με την αποστολή Artemis II δεν αναμένεται πάντως πριν από το 2025 το νωρίτερο. https://www.in.gr/2023/05/02/b-science/space/spacex-minysi-perivallontikon-organoseon-meta-tin-katastrofi-pou-afise-piso-tou-starship/

Το James Webb ανακάλυψε υδρατμούς αλλά δεν ξέρει αν ανήκουν σε πλανήτη ή στο μητρικό του άστρο (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη GJ 486 b και του άστρου του (πηγή φωτό NASA, ESA, CSA, Joseph Olmsted (STScI)) To πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο έκανε μια ακόμη εντυπωσιακή αλλά προς το παρόν ολίγον μυστηριώδη ανακάλυψη.Μια ακόμη ανακάλυψη έρχεται να προστεθεί στη ήδη μακριά λίστα ανακαλύψεων που έχει πραγματοποιήσει μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Όμως για πρώτη φορά το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που κατασκεύασε η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε να είναι απολύτως ξεκάθαρο στο που βρίσκεται η ανακάλυψη που πραγματοποίηθηκε.Το 2021 ανακοινώθηκε η ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη σε απόσταση 26 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό της Παρθένου. Ο πλανήτης που έλαβε την κωδική ονομασία GJ 486 b είναι ένας βραχώδης πλανήτης τρεις μεγαλύτερος σε μέγεθος και μάζα από τη Γη. Όμως ο εξωπλανήτης βρίσκεται σε πολύ κοντινή απόσταση από το μητρικό του άστρο ολοκληρώνοντας μια πλήρη περιστροφή σε μόλις 36 ώρες. Αυτό σημαίνει ότι οι συνθήκες που υπάρχουν σε αυτόν είναι εξαιρετικά ακραίες και αφιλόξενες για την παρουσία της ζωής όπως τουλάχιστον εμείς την γνωρίζουμε.Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση https://www.nasa.gov/feature/goddard/2023/webb-finds-water-vapor-but-from-a-rocky-planet-or-its-star της η NASA το James Webb εντόπισε την παρουσία υδρατμών (άρα την ύπαρξη νερού) στο σύστημα αυτό χωρίς όμως να έχει ακόμη ξεκαθαριστεί η προέλευση τους αν δηλαδή οι υδρατμοί προέρχονται από την ατμόσφαιρα του εξωπλανήτη ή είναι προϊόν παραγωγής του άστρου. «Βλέπουμε ένα σήμα και είναι σχεδόν βέβαιο ότι συνδέεται με την ύπαρξη νερού. Αλλά δεν μπορούμε να πούμε ακόμα αν αυτό το νερό είναι μέρος της ατμόσφαιρας του πλανήτη, που σημαίνει ότι ο πλανήτης έχει ατμόσφαιρα ή αν βλέπουμε απλώς μια υπογραφή νερού που προέρχεται από το άστρο», αναφέρει η Σάρα Μοράν από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα στο Tucson, μέλος της ερευνητικής ομάδας που μελετά τα δεδομένα που κατέγραψε το James Webb.«Οι υδρατμοί σε μια ατμόσφαιρα ενός καυτού βραχώδους πλανήτη θα αντιπροσώπευαν μια σημαντική ανακάλυψη για την επιστήμη των εξωπλανητών. Αλλά πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και να βεβαιωθούμε ότι το άστρο δεν είναι ο ένοχος», πρόσθεσε ο Κέβιν Στίβενσον από το Εργαστήριο Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς στο Λόρελ του Μέριλαντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Επόμενες παρατηρήσεις του James Webb σε αυτό το σύστημα μπορεί να ρίξουν περισσότερο φως στο τι συμβαίνει σε αυτό. Μια νέα μελέτη του συστήματος με τα όργανα Mid-Infrared Instrument (MIRI) και Near-Infrared Imager and Slitless Spectrograph (NIRISS) του τηλεσκοπίου για την παρατήρηση της πλευρά του πλανήτη που βλέπει το άστρο κατά την τροχιακή του κίνηση (στη διάρκεια της μέρας δηλαδή) θα μπορούσε να δώσει απαντήσεις.Εάν ο πλανήτης δεν έχει ατμόσφαιρα, ή διαθέτει μόνο μια λεπτή ατμόσφαιρα, τότε το πιο ζεστό μέρος της ημέρας αναμένεται να είναι ακριβώς κάτω από το αστέρι. Ωστόσο, εάν το πιο καυτό σημείο μετατοπιστεί, αυτό θα υποδηλώνει μια ατμόσφαιρα στην οποία μπορεί να κυκλοφορήσει η θερμότητα και να δημιουργηθούν υδρατμοί. Με τις νέες παρατηρήσεις θα μπορέσει να γίνει μια διαφοροποίηση μεταξύ της πλανητικής ατμόσφαιρας και της πιθανότητας το νερό να δημιουργείται σε περιοχές του άστρου που έχουν χαμηλή θερμοκρασία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1466466/to-james-webb-anakalypse-ydratmoys-alla-den-xerei-an-anikoyn-se-planiti-i-sto-mitriko-toy-astro-vinteo/

Ωκεανοί-«θερμοσίφωνες» της κλιματικής αλλαγής; Τα σενάρια για ένα επικείμενο κολασμένο καλοκαίρι επί της γης, με πρωτοφανείς καύσωνες ένεκα της κλιματικής αλλαγής έχουν κατακλύσει το διαδίκτυο.Όμως λίγη προσοχή δόθηκε με μια νέα σημαντική μελέτη διεθνούς ομάδας επιστημόνων για την εξέλιξη της υπερθέρμανσης του πλανήτη και τις αφανείς ακόμη επιπτώσεις της στους ωκεανούς.Σε αυτούς αποθηκεύεται περίπου το 89% της θερμότητας που συσσωρεύει συνολικά η Γη σχεδόν εδώ και μισό αιώνα (1971-2020), τονίζουν.Το υπόλοιπο, εξηγούν, πηγαίνει «περίπου το 6% στην ξηρά, το 1% στην ατμόσφαιρα και ένα 4% στην τήξη της κρυόσφαιρας». Ήτοι στην επιφάνεια της Γης όπου το νερό βρίσκεται σε στερεά μορφή, όπως το χιόνι και ο πάγος.Όμως στην τελευταία 15ετία αυτής της περιόδου, τουτέστιν μεταξύ 2006 και 2020, η συσσώρευση της θερμότητας έφτασε σχεδόν στα επίπεδα που ήταν αθροιστικά από το 1960 έως τα μέσα της δεκαετίας του 2000.Πρόκειται για μια μεγάλη, ιδιαιτέρως ανησυχητική επιτάχυνση.Όχι τυχαία, «τα τελευταία 10 χρόνια ήταν η θερμότερη δεκαετία για τους ωκεανούς τουλάχιστον από το 1800», επισημαίνει η NASA.«Το 2022 ήταν το θερμότερο έτος στους ωκεανούς και καταγράφηκε η υψηλότερη παγκόσμια στάθμη της θάλασσας», προσθέτει.Φέτος, οι κακοί οιωνοί άρχισαν από νωρίς.Στοιχεία του Ινστιτούτου Κλιματικής Αλλαγής στο Πανεπιστήμιο του Μέιν έδειξαν ότι τα μέσα Μαρτίου η μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της θάλασσας παγκοσμίως -ανάμεσα στα γεωγραφικά πλάτη 60 μοίρες βόρεια και 60 μοίρες νότια- ήταν η υψηλότερη που έχει καταγραφεί ποτέ.Μέσα στο τελευταίο δίμηνο η μέση θερμοκρασία αυξήθηκε σχεδόν κατά δύο δέκατα του ενός βαθμού Κελσίου, σύμφωνα με την έγκριτη πλατφόρμα Climate Reanalyzer του πανεπιστημίου.Στα δε ανοιχτά των ανατολικών ακτών της Βόρειας Αμερικής, η θερμοκρασία μετρήθηκε τοπικά έως και 13,8 βαθμούς Κελσίου υψηλότερη από τον μέσο όρο της περιόδου μεταξύ 1981-2011. Πηγή: University of Maine Ωκεανοί «βραστήρες»; Σε σύγκριση με τα προβιομηχανικά επίπεδα, η μέση επιφανειακή θερμοκρασία των θαλασσών υπολογίζεται ότι έχει αυξηθεί κατά περίπου 0,9 βαθμούς Κελσίου.Αυτό μπορεί να είναι πράγματι πολύ λιγότερο από τους -κατά πολλούς ειδικούς ξεπερασμένους- στόχους της Συμφωνίας του Παρισιού για συγκράτηση της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας της γης στους 1,5 βαθμούς Κελσίου.Όμως στις επιφάνειες των θαλασσών -που αντιστοιχούν στο 71% της έκτασης του πλανήτη- η αύξηση αυτή ήταν εκθετική τα τελευταία χρόνια.Από τους 0,9 βαθμούς Κελσίου, οι 0,6 καταγράφηκαν μέσα στην τελευταία 40ετία.Επίσης «απαιτείται πολύ περισσότερη ενέργεια για τη θέρμανση του νερού απ’ ότι της γης», εξηγεί το BBC. Επίσης «οι ωκεανοί απορροφούν θερμότητα πολύ πιο κάτω από την επιφάνειά τους».Εφοσον η αύξηση της θερμοκρασίας στην επιφάνειά τους συνεχιστεί, οι ειδικοί προειδοποιούν για ένα όλο και πιο εφιαλτικό μέλλον.Οι επιπτώσεις θα γίνουν ορατές με την απώλεια της βιοποικιλότητας και των αφανισμό ολόκληρων θαλάσσιων ειδών, σε όλα τα επίπεδα της τροφικής αλυσίδας.Λόγω της θερμικής διαστολής θα αυξηθεί η στάθμη της θάλασσας, πιθανόν επιταχύνοντας με καταστροφικούς ρυθμούς την τήξη των παγετώνων και θέτοντας σε άμεση απειλή κι άλλα οικοσυστήματα.Οι παράκτιες πλημμύρες θα γίνουν εν τω μεταξύ πιο έντονες. Δεν θα είναι όμως οι μόνες.Η αυξανόμενη θερμότητα στην επιφάνεια της θάλασσας σημαίνει περισσότερα ακραία φαινόμενα, όπως οι κυκλώνες.Εγκαινιάζοντας δε ακόμη έναν φαύλο κύκλο, η άνοδος της θερμοκρασίας στους ωκεανούς συνεπάγεται λιγότερη δυνατότητα απορρόφησης του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.Σήμερα, ως έχουν τα πράγματα, απορροφούν περίπου το ένα τέταρτο των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου.Όπως ωστόσο επεσήμανε σε πρόσφατο σχετικό άρθρο η επιστημονική επιθεώρηση Nature, «αν και η θαλάσσια “καταβόθρα άνθρακα” είναι μεγαλύτερη από το αναμενόμενο, εξακολουθεί να είναι ανεπαρκής για να συγκρατηθεί η υπερθέρμανση του πλανήτη».Πολλώ μάλλον όταν συν τω χρόνω καταστρέφεται… Η κλιματική…. «κότα και το αβγό» Μια σειρά από άρθρα στον διεθνή Τύπο υπογραμμίζουν ότι τα νέα ευρήματα έχουν προκαλέσει βαθιά ανησυχία, εάν όχι συναγερμό στην επιστημονική κοινότητα.Ο φόβος είναι ότι αυτή η τάση ταχείας αύξησης της θερμοκρασίας στην επιφάνεια των θαλασσών πιθανόν σηματοδοτεί μια ξαφνική επιτάχυνση της κλιματικής αλλαγής.Δεν είναι ωστόσο σίγουροι.Για την ακρίβεια δεν μπορούν να αποδώσουν καν με ακρίβεια τα αίτια του φαινομένου.Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι η αύξηση της θερμοκρασίας στους ωκεανούς εντάσσεται στο πλαίσιο του τακτικού κύκλου του φαινομένου Ελ Νίνιο.Μάλιστα μετεωρολόγοι προειδοποιούν ότι φέτος θα δούμε ακραίες εξάρσεις του φαινομένου.Άλλοι επιστήμονες εκφράζουν προβληματισμό για το κατά πόσο είναι αυτός ο λόγος στον οποίο θα πρέπει να αποδοθεί η μέση θερμοκρασία ρεκόρ στην επιφάνεια της θάλασσας.«Πρόκειται για ένα ασυνήθιστο μοτίβο», επισημαίνει στο πρακτορείο AP ο Γκέιμπριελ Βέκι, καθηγής Γεωεπιστημών στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον.Ανάλογος είναι ο προβληματισμός που εξέφρασε στον Guardian και ο Μπεν Γουέμπερ, λέκτορας Κλιματολογίας και μέλος της ερευνητικής ομάδας του Κέντρου Ωκεάνιων και Ατμοσφαιρικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Ανατολικής Αγγλίας.Χαρακτήρισε «ανωμαλία» το να παραμένουν οι θερμοκρασίες τόσο πάνω από τον μέσο όρο, για ένα τόσο μεγάλο διάστημα, αυτή την εποχή του χρόνου.«Είναι πολύ ασυνήθιστο», υπογράμμισε. «Κινείται προς μια πρωτοφανή κατεύθυνση και μπορεί να μας οδηγήσει σε αχαρτογράφητα νερά».

ESA Juice: Τεχνικό πρόβλημα απειλεί την ευρωπαϊκή αποστολή στον Δία. Δύο εβδομάδες μετά την εκτόξευσή του, το ευρωπαϊκό σκάφος Juice που ταξιδεύει προς το σύστημα του Δία αντιμετωπίζει σημαντικό τεχνικό πρόβλημα, καθώς η κεραία ενός βασικού οργάνου κόλλησε και απέτυχε να ξεδιπλωθεί.Πρόκειται για την κεραία του ραντάρ που θα εξετάσει τι κρύβεται κάτω από τους πάγους που καλύπτουν τρία από τα μεγάλα φεγγάρια του Δία -την Ευρώπη, τον Γανυμήδη και την Καλλιστώ.Κάτω από την παγωμένη επιφάνειά τους, τα τρία σώματα εκτιμάται ότι κρύβουν υπόγειους ωκεανούς, οι οποίοι θεωρούνται οι επικρατέστερες τοποθεσίες για την ανακάλυψη μικροβιακής ζωής εκτός της Γης.Η κεραία, η οποία στην τελική μορφή της θα έχει μήκος 16 μέτρα, έχει ξετυλιχθεί μέχρι στιγμής μόνο κατά το ένα τρίτο, ανακοίνωσε η ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA. Μεγάλες ρωγμές διατρέχουν τους πάγους στην επιφάνεια της Ευρώπης, ένδειξη γεωλογικής δραστηριότητας (NASA) Οι μηχανικοί της αποστολής στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας υποψιάζονται ότι το πρόβλημα οφείλεται σε έναν πίρο που κόλλησε στη θέση του.Σχεδιάζουν τώρα να πυροδοτήσουν τον κινητήρα του σκάφους για να απελευθερώσουν τον πύρο και, αν η προσπάθεια δεν πετύχει, θα δώσουν εντολή στο Juice να περιστραφεί, έτσι ώστε να εκτεθεί στον ήλιο η κεραία με την ελπίδα να ξεκολλήσει.Σε κάθε περίπτωση, η ESA διαβεβαιώνει ότι οι υπεύθυνοι της αποστολής θα βρουν τη λύση τους επόμενους μήνες, όσο διαρκεί η φάση ενεργοποίησης και δοκιμής των βασικών οργάνων της αποστολής.Η αποστολή, της οποίας βασικός εργολάβος ήταν η Airbus, θα φτάσει στον Δία το 2031, αφού πρώτα πραγματοποιήσει μια σειρά από κοντινά περάσματα από τη Γη, τη Σελήνη και την Αφροδίτη για να αυξήσει ταχύτητα.Πρόκειται για μια από τις πλέον φιλόδοξες διαστημικές αποστολές που έχει αναλάβει μέχρι σήμερα η Ευρώπη, ένα εγχείρημα κόστους 1,8 δισ. ευρώ. https://www.in.gr/2023/05/02/b-science/space/esa-juice-texniko-provlima-apeilei-tin-eyropaiki-apostoli-ston-dia/

Η αστρονομία στην καθημερινή ζωη. Ο μέσος πολίτης θεωρεί την αστρονομία ως μια «δύσκολη» επιστή­μη, η οποία γίνεται κατανοητή μόνον από τους ειδικούς. Η αλήθεια είναι ότι οι «αστρονομικά» μεγάλες αποστάσεις, η δημιουργία του κόσμου από το τίποτα κατά τη Μεγάλη ‘Εκρηξη, οι λευκοί νάνοι που μικραίνουν όσο μεγαλώνει η μάζα τους και οι μαύρες τρύπες που παγιδεύουν το φως αποτελούν έννοιες απόμακρες και αποκομμέ­νες από την καθημερινή ζωή. Όμως υπάρχουν και πλευρές της αστρονομίας που όχι μόνο γίνονται κατανοητές από τον κάθε πολίτη αλλά και αποτελούν τμήμα της καθημερινής εμπειρίας του. Τέτοιες είναι ο χειμώνας και το καλοκαίρι, η μέτρηση του χρόνου, οι κινήσεις της Σελήνης και των πλανητών, οι εκλείψεις Ήλιου και Σελήνης, οι παλίρροιες, τα ζώδια και η παραεπιστήμη της αστρολογίας. Επίσης η σύνδεση της αστρονομίας με την εμφάνιση της ζωής στη Γη, η ανακάλυψη εξωπλανητών, δηλαδή πλανητών που περιφέρονται γύρω από μακρινά αστέρια, η αστρονομική πλευρά της παγκόσμιας κλιματικής αλλαγής και πάνω απ’ όλα η ύπαρξη λογικών όντων σε άλλους πλανήτες. Όλα αυτά τα θέματα καλύπτονται στο νέο βιβλίο του Χάρη Βάρβογλη (*), με τίτλο «Η Αστρονομία στην καθημερινή ζωή» , από τις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κύπρου, που περιλαμβάνει επτά ενότητες: 1. ΧΡΟΝΟΣ, 2. ΕΚΛΕΙΨΕΙΣ κ’ ΠΑΛΙΡΡΟΙΕΣ, 3. ΑΣΤΕΡΙΣΜΟΙ κ’ ΖΩΔΙΑ, 4. ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ κ’ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑ, 5. Η ΖΩΗ ΣΤΗ ΓΗ, 6. ΕΞΩΠΛΑΝΗΤΕΣ, 7. ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ. Στη συνέχεια ακολουθούν μερικά αποσπάσματα του βιβλίου από το 4ο κεφάλαιο – Αστρονομία και Αστρολογία: «Είναι γεγονός πως η αστρολογία έχει εξελιχθεί σε έναν παράγοντα που επηρεάζει αποφασιστικά τη ζωή των ανθρώπων σήμερα. Αδιάψευστοι μάρτυρες είναι τα ωροσκόπια, που δημοσιεύονται σε καθημερινή βάση στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, καθώς και η παρουσία των αστρολόγων σε πρωινές εκπομπές της τηλεόρασης, όπου καλούνται να εκφέρουν τη γνώμη τους περί «παντός επιστητού». Έχει άραγε όλη αυτή παραφιλολογία κάποια σχέση με την πραγματικότητα; Η επιστημονική απάντηση, που βασίζεται στην κοινή λογική αλλά και σε στατιστικές μελέτες, είναι απλή και σύντομη: και βέβαια δεν έχει. Δυστυχώς όμως φαίνεται ότι μεγάλη μερίδα των συμπολιτών μας αγνοεί την κοινή λογική και τη στατιστική. Ακόμη και οι πιο δύσπιστοι έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν θετικά την αστρολογία με το επιχείρημα ότι «αφού ασχολούνται τόσοι μαζί της, και μάλιστα πετυχημένα, δεν μπορεί, θα έχει και κάποια δόση αλήθειας». Πολύ λίγοι, δυστυχώς, αντιλαμβάνονται ότι αυτή η «μόδα» αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη. Είναι φανερό ότι ευνοεί τον σκοταδισμό και ωθεί τους ανθρώπους στη μοιρολατρία, αφού θεωρεί ότι οι πράξεις τους δεν οφείλονται στην ελεύθερη βούληση, αλλά στο «πεπρωμένο». Υπάρχει όμως και ένα άλλο πρόβλημα που δεν είναι εξαρχής αντιληπτό: στην αστρολογία πιστεύουν και πολλοί άνθρωποι που επηρεάζουν την κοινή γνώμη και το μέλλον του τόπου (π.χ., πολιτικοί ή καλλιτέχνες). Η πίστη τους αυτή είναι δυνατόν όχι μόνο να τους οδηγήσει σε λανθασμένες αποφάσεις, αλλά και να φέρει στα κέντρα λήψης αποφάσεων ανθρώπους έξω από τη διοικητική ιεραρχία ενός κράτους (…)(…) Υπάρχει άραγε επιστημονική βάση στην αστρολογία; Η απάντηση είναι σίγουρα αρνητική, αφού καμία από τις γνωστές δυνάμεις της φυσικής δεν μπορεί να εξηγήσει οποιαδήποτε επίδραση των πλανητών στην καθημερινή ζωή. Για παράδειγμα, ένα κοντινό σώμα, όπως π.χ. ο γυναικολόγος κατά τη γέννα, εξασκεί στο νεογέννητο μωρό έξι φορές μεγαλύτερη βαρυτική δύναμη από ό,τι ο Άρης! Πολλοί αστρολόγοι προβάλλουν το επιχείρημα πως τα ουράνια σώματα επηρεάζουν τον άνθρωπο κατά τη γέννησή του όχι με τη βαρυτική αλλά την παλιρροιογόνο δύναμή τους. Μάλιστα προβάλλουν το επιχείρημα πως η παλιρροιογόνος δύναμη της Σελήνης προκαλεί παλίρροιες όχι μόνο στο νερό, αλλά και στον στερεό φλοιό της Γης και, κυρίως στην ατμόσφαιρά της. Αν μάλιστα υπολογίσουμε την παλιρροιογόνο δύναμη που εξασκεί ένας πλανήτης, για παράδειγμα ο Άρης, σε ένα νεογέννητο βρέφος, θα δούμε ότι είναι ένα τρισεκατομμύριο φορές μικρότερη από την παλιρροιογόνο δύναμη του γυναικολόγου! Φυσικά υπάρχει και το «πρακτικό» επιχείρημα: αν η αστρολογίία ήταν επιστήμη, τότε κάθε μέρα τα ωροσκόπια όλων των αστρολόγων θα συμφωνούσαν μεταξύ τους, αφού υπολογίζονται με τα ίδια δεδομένα.Πέρα από τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει επιστημονική βάση στην άποψη πως η θέση των ουρανίων σωμάτων επηρεάζει το μέλλον ενός ανθρώπου, υπάρχει και το γεγονός ότι η αστρολογία δυσκολεύεται να απαντήσει ικανοποιητικά σε πολλά άλλα ερωτήματα. Ένα από αυτά είναι το αστρονομικό φαινόμενο της μετάπτωσης των ζωδίων, σύμφωνα με το οποίο η θέση των 12 ζωδίων αλλάζει στον ουρανό αργά αλλά σταθερά. Για παράδειγμα, τη σημερινή εποχή κατά το χρονικό διάστημα 21 Μαρτίου ως 20 Απριλίου ο Ήλιος βρίσκεται στον αστερισμό των Ιχθύων και όχι στον αστερισμό του Κριού, όπως αναφέρεται στα ωροσκόπια. Πώς συμφωνεί αυτό με το γεγονός ότι οι αστρολόγοι έχουν συνδέσει τον χαρακτήρα κάθε ατόμου με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου που αντιστοιχεί στην ημερομηνία γέννησής του; (…)Ενα άλλο πρόβλημα ανακύπτει από το γεγονός ότι οι αστρολόγοι συντάσσουν τα ωροσκόπια με βάση τη θέση των πλανητών στον ουρανό, χωρίς να ενδιαφέρονται ούτε για το πραγματικό μέγεθός τους ούτε για την πραγματική τους απόσταση από τη Γη. Για παράδειγμα, η σύνοδος της Αφροδίτης με τον Ήλιο θεωρείται ότι έχει την ίδια αστρολογική σημασία είτε ο πλανήτης βρίσκεται στην εμπρός πλευρά του Ηλίου, ανάμεσα σε αυτόν και στη Γη, είτε στην πίσω, παρ’ όλο που στη δεύτερη περίπτωση είναι σε πενταπλάσια απόσταση από τη Γη. Αυτό βέβαια οφείλεται στο ότι η αστρολογία αναπτύχθηκε όταν οι άνθρωποι πίστευαν πως οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από τη Γη και όχι γύρω από τον Ήλιο. Τότε όμως γιατί δεν παίζουν αστρολογικό ρόλο και άλλα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος, όπως οι δορυφόροι των άλλων πλανητών ή οι αστεροειδείς ή ακόμη και οι πλανήτες άλλων πλανητικών συστημάτων, από αυτούς που ανακαλύπτονται κατά δεκάδες τα τελευταία χρόνια; Αξίζει να σημειωθεί ότι ο πιο απομακρυσμένος από τους «πλανήτες» των αστρολόγων, ο Πλούτωνας, είναι στην πραγματικότητα ένας μεγάλος αστεροειδής, γι αυτό και σήμερα δεν κατατάσσεται στην ίδια κατηγορία με τους υπόλοιπους οκτώ πλανήτες , αλλά στη νέα κατηγορία των πλανητών – νάνων.Τέλος, οι πλανήτες Ουρανός και Ποσειδώνας, καθώς και ο πλανήτης-νάνος Πλούτωνας ανακαλύφθηκαν τα τελευταία 200 χρόνια, δηλαδή σίγουρα μετά την καθιέρωση των «νόμων» της αστρολογίας. Έχουν οι πλανήτες αυτοί αστρολογική σημασία; Αν ναι, τότε τα ωροσκόπια πριν από την ανακάλυψή τους ήταν λανθασμένα. Αν όχι, τότε σε τι διαφέρουν από τους υπόλοιπους που έχουν; Επιπλέον είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς πώς «ανακαλύφθηκε» η αστρολογική επιρροή τους. Το επιχείρημα ότι αυτή προέρχεται από την εμπειρία δεν μπορεί να σταθεί, αφού περιφέρονται τόσο αργά γύρω από τον Ήλιο ώστε το 1846 που ανακαλύφθηκε ο Ποσειδώνας έχει μόλις συμπληρώσει μία διέλευση από όλα τα ζώδια (έχει περίοδο περιφοράς, περί τον Ήλιο 165 έτη), ενώ ο Πλούτωνας που ανακαλύφθηκε το 1930, έχει διέλθει μέχρι το 2022 (εποχή που ολοκληρώθηκε αυτό το βιβλίο) μόνο από πέντε ζώδια (έχει περίοδο περιφοράς 248 έτη). Το επιχείρημα πως οι αστρολογικές ιδιότητες αυτών των πλανητών προκύπτουν από το όνομά τους είναι αστήρικτο, αφού τα ονόματα δόθηκαν από τους επιστήμονες αστρονόμους λίγο-πολύ αυθαίρετα. Οι στατιστικές έρευνες Όλα όμως τα παραπάνω επιχειρήματα δεν είναι εύκολο να αντιπαραταχθούν στη διαδεδομένη αντίληψη ότι «η αστρολογία δουλεύει». Πόσοι από εμάς δεν διαβάσαμε το ωροσκόπιό μας, έστω και «για πλάκα», σε μια εφημερίδα ή ένα περιοδικό, για να διαπιστώσουμε ότι πολλές από τις προβλέψεις βγήκαν τελικά αληθινές; Μήπως τελικά η αστρολογία είναι πραγματική επιστήμη, όπως η φυσική και η χημεία; Ευτυχώς τέτοιου είδους ερωτήματα μπορούν να ελεγχθούν με τον ίδιο τρόπο που ελέγχεται η αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου ή η κατανάλωση καυσίμων ενός αυτοκινήτου, δηλαδή με στατιστικές μελέτες, και τέτοιες έχουν γίνει πολλές. Η βασική ιδέα είναι πολύ απλή: επιλέγεται ένα δείγμα ανθρώπων και επιχειρείται, με κάποιον αντικειμενικό τρόπο, να εκτιμηθεί η επιτυχία των ωροσκοπίων που συντάσσουν διάφοροι αστρολόγοι για αυτούς. Η καλύτερη ίσως στατιστική μελέτη αυτού του είδους οργανώθηκε πριν από 18 χρόνια στις ΗΠΑ από τον Σον Κάρλσον, καθηγητή Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, και την επίσημη ένωση αμερικανών αστρολόγων και δημοσιεύθηκε στο εγκυρότατο περιοδικό «Φύση» («Nature»). https://www.nature.com/articles/318419a0 Η μελέτη αυτή σχεδιάστηκε κατά τα πρότυπα των ερευνών που χρησιμοποιούνται για την αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των φαρμάκων. Σε 30 αναγνωρισμένους αστρολόγους, μέλη της οργάνωσης, δόθηκαν όλα τα στοιχεία που αυτοί θεωρούσαν απαραίτητα για να υπολογίσουν ο καθένας το ωροσκόπιο τεσσάρων διαφορετικών ατόμων. Στη συνέχεια τα ωροσκόπια που είχε συντάξει ο καθένας μοιράστηκαν στους υπόλοιπους αστρολόγους τυχαία, έτσι ώστε ο καθένας από αυτούς είχε στα χέρια του συνολικά τέσσερα ωροσκόπια υπολογισμένα από τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Μαζί με καθένα από αυτά τα τέσσερα ωροσκόπια δόθηκαν σε κάθε αστρολόγο και τα ψυχολογικά προφίλ τριών ατόμων, του τύπου που είχε συμφωνηθεί εξαρχής μεταξύ του Κάρλσον και των αστρολόγων, εκ των οποίων το ένα ανήκε στο πρόσωπο του ωροσκοπίου και τα άλλα δύο ήταν τυχαία. Οι αστρολόγοι έπρεπε να βρουν ποιο ψυχολογικό προφίλ ταίριαζε στο κάθε ωροσκόπιο που τους είχε δοθεί. Αν οι αστρολόγοι απαντούσαν τυχαία, θα έπρεπε να έχουν ποσοστό επιτυχίας 33,33%, αφού η πιθανότητα να επιλέξουν στην τύχη το σωστό ωροσκόπιο ήταν μία στις τρεις. Εξαρχής οι αστρολόγοι είχαν προβλέψει ότι το ποσοστό επιτυχίας τους θα ήταν μεγαλύτερο από 50%. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 34%, ποσοστό που όχι μόνο ήταν κατώτερο από το συμφωνημένο «όριο» του 50%, αλλά και στατιστικά δεν ήταν σημαντικά διαφορετικό από το 33,33%. Με άλλα λόγια, ένα φάρμακο που θα έδινε αυτά τα ποσοστά ίασης δεν θα έπαιρνε ποτέ άδεια κυκλοφορίας. Αντίστοιχα, ένα τέτοιο αποτέλεσμα θα έπρεπε να σημάνει και το τέλος της αστρολογίας στη συνείδηση του κόσμου. Είναι φανερό ότι η στρολογία έχει τόση σχέση με την επιστήμη, όση έχουν και οι υπόλοιποι σύγχρονοι μάντεις, όπως οι χαρτορίχτρες, οι καφετζούδες και τα κάθε λογής μέντιουμ. Όμως οι άνθρωποι πάντα θα έχουν την ανάγκη της ελπίδας και της ψυχολογικής στήριξης στις δύσκολες στιγμές τους και οι αστρολόγοι πάντα θα τις προσφέρουν, πάντα βέβαια με το αζημίωτο. (*) Ο Χάρης Βάρβογλης γεννήθηκε το 1949 στη Θεσσαλονίκη και αποφοίτησε το 1967 από το Πειραματικό Σχολείο του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Φυσική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Α.Π.Θ.), από όπου πήρε πτυχίο το 1972 και το Διδακτορικό το 1980. Το 1983 διορίσθηκε ως Λέκτορας στο Τμήμα Φυσικής του Α.Π.Θ. και σήμερα είναι Καθηγητής στο ίδιο Τμήμα. Έχει εργασθεί ως ερευνητικός συνεργάτης στο Πρόγραμμα Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Maryland στις ΗΠΑ και ως Επισκέπτης Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris XI στη Γαλλία. Έχει διατελέσει Γενικός Γραμματέας της Ελληνικής Αστρονομικής Εταιρείας (1998-2002), καθώς και Γενικός Γραμματέας (2007-2009) και Πρόεδρος (2009-2010) του ΚΔΕΜΤ Νόησις. Αρθογραφεί τακτικά στο ένθετο «BHMAScience» της εφημερίδας «Το Βήμα» της Κυριακής. https://physicsgg.me/2023/05/02/η-αστρονομία-στην-καθημερινή-ζωή/ Κοινοποιήστε:

Το πρωί της Κυριακής ξεκίνησε με τη διόρθωση του ύψους της τροχιάς του ISS Για τι? Για να διαμορφωθούν βαλλιστικές συνθήκες πριν προσδεθούν το διαστημόπλοιο Progress MS-23. Το νέο φορτηγό θα φτάσει στο σταθμό τον Μάιο! Στις 30 Απριλίου, στις 03:31 ώρα Μόσχας, οι κινητήρες Progress MS-22 άναψαν, δούλεψαν για 716,8 δευτερόλεπτα και έδωσαν ώθηση 1,12 m/s. Μετά τον διορθωτικό ελιγμό, το μέσο ύψος της τροχιάς του ISS αυξήθηκε κατά 1,95 km και ανήλθε σε 417,12 km πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη μας. https://vk.com/roscosmos?from=top&w=wall-30315369_567183

Συσσωματώματα νουκλεονίων σε πυρηνικές αντιδράσεις. Οι συγκρούσεις υψηλής ενέργειας έχουν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό συσσωματωμάτων νουκλεονίων (νετρονίων και πρωτονίων) μέσα στους ατομικούς πυρήνες και την εκπομπή υψηλής ενέργειας σωματιδίων Οι διάφοροι τύποι πυρηνικών αντιδράσεων αντιπροσωπεύουν ένα σημαντικό εργαλείο για τη μελέτη του φαινομένου σχηματισμού συμπλεγμάτων νουκλεονίων. Και αντιστρόφως, η παραγωγή συσσωματωμάτων νουκλεονίων είναι απαραίτητη για την ερμηνεία των μηχανισμών αντίδρασης, ειδικά όταν αλληλεπιδρούν ελαφρύτερα συστήματα (Atot <50) Όταν δύο πυρήνες ηλίου-4 (4He) συγκρούονται μεταξύ τους, σχηματίζουν έναν πυρήνα βηρυλλίου-8 (8Be). Kι αν ένας τρίτος πυρήνας 4He χτυπήσει αυτόν τον πυρήνα μπορεί να οδηγήσει σε μια διεγερμένη κατάσταση του άνθρακα-12 (12C), με τα σωματίδια 4He να διατάσσονται σε ένα τακτοποιημένο σύμπλεγμα. Η ομαδοποίηση νετρονίων και πρωτονίων κατά τη διάρκεια συγκρούσεων υψηλής ενέργειας είναι γνωστό ότι καθορίζει τη σταθερότητα των προϊόντων της σύγκρουσης. Αλλά το πώς η ομαδοποίηση επηρεάζει την δυναμική και τα αποτελέσματα των πυρηνικών αντιδράσεων υψηλής ενέργειας παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα. Τώρα ο Catalin Frosin του Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας και οι συνεργάτες του παρουσιάζουν πειραματικά δεδομένα που περιγράφουν λεπτομερώς το πώς σχηματίζονται τα προϊόντα αντίδρασης κατά τη διάρκεια αυτού του είδους σύγκρουσης. Τα αποτελέσματα υποστηρίζουν μοντέλα που δείχνουν ότι η αύξηση της ενέργειας σύγκρουσης μπορεί να προκαλέσει την διαδικασία ομαδοποίησης και να οδηγήσει σε εκπομπή ελαφρύτερων, και πιο ενεργητικών σωματιδίων. FAZIA= 4π A and Z Identification Array Τα πειράματα προϋποθέτουν βομβαρδισμό στόχων 12C με παλμικές δέσμες θείου-32 και νέον-20 (32S+12C και 20Ne+12C). Ο Frosin και οι συνεργάτες του ταυτοποίησαν τα θραύσματα που προέκυψαν χρησιμοποιώντας τον FAZIA, έναν ανιχνευτή που σχεδιάστηκε να ανιχνεύει φορτισμένα σωματίδια στην περιοχή της ενέργειας Fermi (20-100 MeV/νουκλεόνιο), Παράλληλα, η ομάδα πραγματοποίησε προσομοιώσεις, είτε θεωρώντας ότι πραγματοποιούνται ομαδοποιήσεις συμπλεγμάτων νουκλεονίων, είτε όχι, για να συγκρίνει τις προβλέψεις των αλληλεπιδράσεων των νουκλεονίων και τις διασπάσεις ασταθών προϊόντων με τα πειραματικά δεδομένα. Τα μοντέλα που περιλάμβαναν τον σχηματισμό συμπλεγμάτων νουκλεονίων προέβλεπαν την παραγωγή σωματιδίων που είναι πιο ενεργητικά – σε συμφωνία με τα πειραματικά δεδομένα. Οι ερευνητές απέδωσαν αυτό το φαινόμενο στη διατήρηση της ενέργειας και της ορμής στις συγκρούσεις νουκλεονίου-νουκλεονίου και νουκλεονίου-συμπλέγματος νουκλεονίων κατά την πρώιμη, δυναμική φάση της αλληλεπίδρασης.Τα ευρήματα αποδεικνύουν την ικανότητα του ανιχνευτή FAZIA να εξάγει ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τις ιδιότητες των πυρηνικών θραυσμάτων. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι παρόμοια πειράματα που πραγματοποιήθηκαν σε άλλα εργαστήρια εξέτασαν μόνο pyrhnik;ew αντιδράσεις άνθρακα+άνθρακα (12C+12C). Η επέκτασή τους σε βαρύτερα αντιδρώντα δίνει ένα ευρύτερο σύνολο πειραματικών δεδομένων για την ερμηνεία των μηχανισμών θρυματισμού. https://physicsgg.me/2023/05/02/συσσωματώματα-νουκλεονίων-σε-πυρηνι/

Ελληνικής έμπνευσης δορυφόρος στοχεύει να μελετήσει το άγνωστο μεσοδιάστημα μεταξύ Γης και Διαστήματος.l Φωτογραφία του δορυφόρου Δαίδαλος/Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Την κρίσιμη, αλλά πολύ λίγο εξερευνημένη περιοχή ανάμεσα στην ατμόσφαιρα της Γης και το Διάστημα φιλοδοξεί να μελετήσει μια διαστημική αποστολή, την οποία αναπτύσσει ερευνητική ομάδα 20 ιδρυμάτων από όλο τον κόσμο, με επικεφαλής το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.Πρόκειται για την αποστολή «Daedalus» (Δαίδαλος), που έχει ως στόχο να πραγματοποιήσει επιτόπιες μετρήσεις της πυκνότητας και της θερμοκρασίας του πλάσματος, του ηλεκτρικού και μαγνητικού πεδίου, των ουδέτερων ανέμων, της ολίσθησης ιόντων, καθώς και της σύστασης, της πυκνότητας και της θερμοκρασίας των ουδέτερων και των φορτισμένων στοιχείων στην περιοχή της Κατώτερης Θερμόσφαιρας και Ιονόσφαιρας (LTI).Η περιοχή αυτή, σε υψόμετρο από 100 έως 200 χιλιόμετρα από την επιφάνεια της Γης, είναι η βασική μεταβατική περιοχή από την ατμόσφαιρα της Γης στο Διάστημα, όπου συνυπάρχουν τα ουδέτερα στοιχεία της ατμόσφαιρας και τα φορτισμένα στοιχεία του διαστημικού πλάσματος. Εδώ,γίνεται η σύνδεση της μαγνητόσφαιρας της Γης με την ανώτερη ατμόσφαιρα και την ιονόσφαιρα δημιουργώντας ένα γιγαντιαίο ηλεκτρικό κύκλωμα: τεράστια ηλεκτρικά ρεύματα ρέουν κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών της Γης και «κλείνουν» ένα ηλεκτρικό κύκλωμα σε ψηλά γεωγραφικά πλάτη διαμέσου της ιονόσφαιρας, ενώ η ουδέτερη ατμόσφαιρα δρα ως «ηλεκτρική αντίσταση» αυτού του κυκλώματος, με αποτέλεσμα την ωμική θέρμανση της περιοχής (γνωστή και ως θέρμανση Joule). Ταυτόχρονα, τα φορτισμένα σωματίδια που κινούνται κατά μήκος των μαγνητικών γραμμών προσπίπτουν και συγκρούονται με τα σωματίδια της ανώτερης ατμόσφαιρας, δημιουργώντας το γνωστό μας Βόρειο Σέλας. Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, Θεόδωρος Σαρρής, μπορεί να γίνονται πολλές μετρήσεις στην ατμόσφαιρα της Γης από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ατμοσφαιρικά μπαλόνια και άλλα όργανα και στο Διάστημα από δορυφόρους, «ωστόσο σε αυτό το μεσοδιάστημα έχουν γίνει μόνο κάποιες μεμονωμένες μετρήσεις από το έδαφος με μεθόδους τηλεπισκόπησης ή με ατμοσφαιρικές ρουκέτες». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, «να υπάρχουν μεγάλες αποκλίσεις μεταξύ των μοντέλων που προσομοιώνουν τη συγκεκριμένη περιοχή» και να περιορίζονται οι τρέχουσες δυνατότητες πρόβλεψης των καιρικών συνθηκών στο Διάστημα, προσθέτει ο ίδιος.Για την επίλυση όλων των ερωτημάτων που υπάρχουν για το κρίσιμο αυτό μεσοδιάστημα υπάρχει ανάγκη για μετρήσεις σε διαφορετικά ύψη και πολλαπλά σημεία της περιοχής LTI. Στην αποστολή «Δαίδαλος» προτείνεται ένας πολύ πρωτοποριακός τρόπος για να μετρηθεί αυτή η περιοχή, με το δορυφόρο που θα αναπτυχθεί να λειτουργεί σαν ένα ιπτάμενο εργαστήριο», όπως λέει χαρακτηριστικά ο κ. Σαρρής. Ο δορυφόρος θα κατεβαίνει σταδιακά στην περιοχή με τη χρήση προωθητήρων και ταυτόχρονα θα απελευθερώνονται νανοδορυφόροι, που θα φέρουν ελάχιστα όργανα και θα λαμβάνουν επιτόπου επιπλέον μετρήσεις. Μάλιστα, υποσυστήματα και συνιστώσες του δορυφόρου θα μπορούσαν να κατασκευαστούν και εντός της Ελλάδας.Η αποστολή προτάθηκε στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA), στο πλαίσιο πρόσκλησης υποβολής προτάσεων για το πρόγραμμα παρατήρησης της Γης «10th Earth Explorer». Επιλέχθηκε το 2018 ως ένα από τα τρία κορυφαία προγράμματα για τα οποία έγινε μελέτη εφικτότητας και στη συνέχεια προκρίθηκε ως ένα από τα δύο επικρατέστερα για υλοποίηση, ωστόσο στο τελευταίο στάδιο κρίθηκε ότι έχει πολλά ρίσκα λόγω της περιοχής, την οποία θέλει να ερευνήσει. Το ενδιαφέρον, όμως, ήταν τόσο μεγάλο, που την πρόταση ανέλαβε να διερευνήσει κοινή επιστημονική επιτροπή της NASA και της ESA. Σημειώνεται ότι τα πορίσματα και το στάδιο διερεύνησης της παραπάνω επιστημονικής επιτροπής παρουσίασε ο Θεόδωρος Σαρρής στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης Γεωφυσικής, της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής συνάντησης για τις επιστήμες του περιβάλλοντος της Γης και του γύρω διαστημικού χώρου, που διεξήχθη στη Βιέννη 24-28 Απριλίου 2023. https://physicsgg.me/2023/04/30/ελληνικής-έμπνευσης-δορυφόρος-στοχε/

Δείτε τον Ερμή να μετατρέπεται σε κομήτη (βίντεο) Δεν είναι κομήτης αλλά ο Ερμής (πηγή φωτό Dr. Sebastian Voltmer) Το σπάνιο εντυπωσιακό φαινόμενο καταγράφηκε από τηλεσκόπια και αστροφωτογράφους.Το 2001 έκανε την εμφάνιση του στον ουράνιο θόλο ένα αντικείμενο που έμοιαζε είτε με μεγάλο διάττοντα αστέρα (μετέωρο) είτε με κομήτη. Όπως διαπιστώθηκε ήταν ο Ερμής με τους αστρονόμους να εντυπωσιάζονται από τη μια πλευρά και να απορούν από την άλλη τόσο για το φαινόμενο που έβλεπαν μπροστά τους όσο και για το γιατί αυτό το φαινόμενο δεν είχε εντοπισθεί μέχρι εκείνη την στιγμή.Το εντυπωσιακό φαινόμενο έκανε και πάλι την εμφάνιση του στον ουρανό πριν από λίγες μέρες και δόθηκαν τώρα στη δημοσιότητα ορισμένες εικόνες από αυτό. Ο Ερμής είναι ο μικρότερος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος και ο κοντινότερος στον Ήλιο. Οι επιστήμονες μελετώντας το φαινόμενο που εντοπίστηκε το 2001 διαπίστωσαν ότι αυτή η ουρά είναι προϊόν της αλληλεπίδρασης του Ερμή με τον Ήλιο. Η ουρά αποτελείται κυρίως από ιόντα νατρίου, τα οποία διασκορπίζονται από την επιφάνεια του πλανήτη από τον ηλιακό άνεμο αλλά και τις πτώσεις στην επιφάνεια του Ερμή μικρομετεωριτών. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι η ουρά αυτή μεγαλώνει και συρρικνώνεται με βάση την εγγύτητα του πλανήτη με τον Ήλιο. Στο απόγειό της, η ουρά εκτείνεται σε περίπου σε 24 εκατομμύρια χιλιόμετρα μήκος, σύμφωνα με το Spaceweather.com που είναι περίπου 62 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση μεταξύ Γης και Σελήνης. Η ουρά «τεντώνεται» τόσο πολύ και αποκτά αυτή τη τεράστια απόσταση επειδή ο Ερμής έχει μια πολύ αδύναμη ατμόσφαιρα και εγγύτητα του στον Ήλιο που επιτρέπει στον ηλιακό άνεμο να μεταφέρει ύλη από τον πλανήτη σε μεγάλες αποστάσεις. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1466294/deite-ton-ermi-na-metatrepetai-se-komiti-vinteo/

Ποια είναι η «τρομακτική Μπάρμπι» που λάμπει σε ολόκληρο το Σύμπαν; Καλλιτεχνική απεικόνιση της μαύρης τρύπας που φωτοβολεί στο Διάστημα (πηγή φωτό Perdue University) Πρόκειται για μια μαύρη τρύπα που παράγει πρωτοφανούς επιπέδου φωτεινότητα.Είναι γνωστό ότι οι μαύρες τρύπες και ειδικά οι μεγαλύτερες σε μέγεθος καταβροχθίζουν κυριολεκτικά άστρα και άλλες κοσμικές δομές και την ύλη που στη διαδικασία της… πέψης δεν έχουν χωνέψει την εκτοξεύουν με τρομερή δύναμη και ταχύτητα στο Διάστημα. Η διαδικασία αυτή παράγει εντυπωσιακά φαινόμενα που αποκαλύπτουν την ύπαρξη και την δράση των μαύρων τρυπών επιτρέποντας στους επιστήμονες να μαθαίνουν διάφορα στοιχεία για αυτές. Με δημοσίευση https://arxiv.org/abs/2302.10932 της στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv ερευνητική ομάδα παρουσιάζει την ανακάλυψη του πιο λαμπρού γεύματος μιας μαύρης τρύπας που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Η πηγή του φαινομένου είναι μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα σε απόσταση 7,7 δισ. ετών φωτός από τη Γη με τους ερευνητές να αναφέρουν ότι η λάμψη που παράγεται από την εκτόξευση του υλικού από το εσωτερικό της μαύρης τρύπας στο Διάστημα είναι παρόμοια με αυτή ενός τρισεκατομμυρίου άστρων σαν τον Ήλιο!Οι ερευνητές ονόμασαν τη μαύρη τρύπα «Scary Barbie» δηλαδή Τρομακτική Μπάρμπι δίνοντας της το όνομα της γνωστής γυναικείας κούκλας. «Είναι παράλογο. Μπορούμε να πάρουμε μια συμβατική έκρηξη σουπερνόβα να πολλαπλασιάσουμε την λάμψη της χίλιες φορές και το αποτέλεσμα να απέχει και πάλι κατά πολύ από την φωτεινότητα του συγκεκριμένου αντικειμένου. Και οι εκρήξεις σουπερνόβα είναι από τα πιο φωτεινά αντικείμενα στον ουρανό» αναφέρει ο Ντάνι Μιλισάβλιεβιτς, ς καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο αμερικανικό Πανεπιστήμιο Περντιού, μέλος της ερευνητικής ομάδας. Όπως είναι ευνόητο η μελέτη του φαινομένου αποκαλύπτει νέα στοιχεία για τη φύση και τους μηχανισμούς των μαύρων τρυπών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1466074/poia-einai-i-tromaktiki-mparmpi-poy-lampei-se-olokliro-to-sympan/