Δροσος Γεωργιος

Eλληνας του ΜΙΤ προβλέπει τα ακραία συμβάντα. Ειδικότητά του είναι η πρόβλεψη ακραίων συμβάντων, αλλά και ο σχεδιασμός λύσεων για τη μείωση των επιπτώσεων. Ο Θεμιστοκλής Σαψής, αναπληρωτής καθηγητής Μηχανολογίας και Επιστήμης των Ωκεανών στο ΜΙΤ, έχει αναπτύξει εξαιρετικά πολύπλοκες υπολογιστικές μεθόδους, με τις οποίες μπορεί να εντοπίσει από πολύ νωρίς ένα αναπάντεχο καταστροφικό φυσικό ή μηχανικό φαινόμενο, που θα ξεσπάσει απροειδοποίητα σε ξηρά, θάλασσα ή αέρα όπως επικίνδυνες θαλασσοταραχές, ισχυρούς καύσωνες και έντονες βροχοπτώσεις, συμβάντα ρύπανσης σε μεγάλη κλίμακα, απρόβλεπτη εξαφάνιση ειδών. Τα φαινόμενα με τα οποία ασχολείται ο κ. Σαψής διέπονται από μη στατιστική ισορροπία, από εγγενή αβεβαιότητα, είναι ρευστά, χαοτικά, δηλαδή επηρεάζονται από απειροελάχιστα μικρούς παράγοντες, και είναι αδύνατον να προβλεφθούν με τα τυπικά υπολογιστικά μέσα. Η συζήτηση μαζί του ήταν μια βουτιά στον συναρπαστικό κόσμο των χαοτικών ροών, της τυχαιότητας και των πιθανοτήτων. Τόσο όσον αφορά συμβάντα εν εξελίξει, όπως μια δασική πυρκαγιά, όσο και εξαιρετικά σπάνια φαινόμενα με μεγάλο χρονικό εύρος εκδήλωσης. «Σε μια δασική πυρκαγιά δεν μπορείς να κάνεις μια μονοσήμαντη πρόβλεψη με απόλυτη ακρίβεια, να πεις με σιγουριά προς τα πού θα κατευθυνθεί η φωτιά, καθώς οι άνεμοι σε μικρές κλίμακες είναι ένα χαοτικό σύστημα. Δημιουργείς, λοιπόν, πολύ γρήγορα έναν μικρό αριθμό σεναρίων με όλες τις δυνατές εκβάσεις, ακόμη και τις πιο επικίνδυνες αλλά λιγότερο πιθανές. Και είναι αυτές που ενδιαφέρουν περισσότερο, καθώς το πιθανότερο σενάριο είναι ενδεχομένως το λιγότερο χρήσιμο και αν ενεργήσεις με βάση αυτό, ενδέχεται να χάσεις πολλές ζωές», εξηγεί στην «Κ» ο κ. Σαψής. Οπως περισσότερο σημαντικός από την άμεση πρόβλεψη είναι ο υπολογισμός της πιθανότητας εκδήλωσης ενός ακραίου συμβάντος σε βάθος ετών. «Η πρόβλεψη ενός κύματος καύσωνα ή μιας βροχόπτωσης πέντε ή δέκα ημέρες νωρίτερα δεν μας αφήνει τα περιθώρια σχεδιασμού. Ομως η πρόβλεψη ενός ακραίου καιρικού φαινομένου μεγάλων διαστάσεων που θα εκδηλωθεί μέσα στην επόμενη δωδεκαετία επιτρέπει τον σχεδιασμό μέτρων για την αποτροπή καταστροφών. Το ίδιο ισχύει και για άλλα συστήματα, για παράδειγμα ένα πλοίο, μια πετρελαϊκή εξέδρα, ένα αεροσκάφος, τα οποία ενδέχεται να δεχθούν, αιφνίδια, τεράστια κύματα ή πρωτοφανείς ροές αέρα. Η δουλειά μας είναι να αναπτύξουμε πολύ γρήγορα υπολογιστικές μεθόδους που θα εντοπίσουν το χειρότερο γεγονός το οποίο θα συμβεί μέσα στον χρόνο ζωής του πλοίου, της εξέδρας, του αεροσκάφους, ώστε αυτά να σχεδιαστούν κατάλληλα εξαρχής και να αντέξουν στο ακραίο καταστροφικό συμβάν». Τα φαινόμενα με τα οποία ασχολείται ο κ. Σαψής διέπονται από μη στατιστική ισορροπία, από εγγενή αβεβαιότητα, είναι ρευστά, χαοτικά, δηλαδή επηρεάζονται από απειροελάχιστα μικρούς παράγοντες, και είναι αδύνατον να προβλεφθούν με τα τυπικά υπολογιστικά μέσα. Ο κ. Σαψής πραγματοποιεί προβλέψεις για τα τρία Οπλα των ΗΠΑ (Ναυτικό, Αεροπορία, Στρατό). «Πρόκειται για πολεμικά πλοία ή σκάφη διάσωσης, τα οποία μπαίνουν στην καταιγίδα, άρα έχουν περισσότερες πιθανότητες να εκτεθούν σε ακραίο συμβάν, το οποίο δεν αφορά μόνο ένα πλοίο ή ένα αεροπλάνο ή ελικόπτερο, αλλά εκατοντάδες, οπότε οι πιθανότητες καταστροφών πολλαπλασιάζονται. Οσο για το ακραίο συμβάν μπορεί να είναι, όπως λέμε, των 100, 500, 1.000 ή 10.000 ετών, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι θα συμβεί σε 100 ή 10.000 χρόνια, ενδέχεται να συμβεί πολύ σύντομα και αυτό οι κατασκευαστές πρέπει να το γνωρίζουν», σημειώνει ο διαπρεπής ειδικός, και δίνει ένα άλλο παράδειγμα. «Βρισκόμουν το 2012 στο Μανχάταν όταν έπληξε τη Νέα Υόρκη ένας ισχυρός τυφώνας, ο οποίος προκάλεσε ταυτόχρονα παλίρροια, άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τεράστια κύματα που ξεπέρασαν τον φράχτη ύψους 8 μέτρων των εγκαταστάσεων του μετασχηματιστή ρεύματος του νότιου Μανχάταν και τον κατέστρεψαν, με αποτέλεσμα να μείνει η περιοχή για 12 ημέρες χωρίς ρεύμα. Ηταν ένα φαινόμενο που συμβαίνει μία φορά στα 400 χρόνια, και συνέβη τότε». Ομως, η πρόβλεψη δεν είναι καθόλου εύκολη στα πολύπλοκα χαοτικά συστήματα. Παίρνει τη μορφή πρακτικά άπειρων ενδεχόμενων, το υπολογιστικό κόστος εξέτασης των οποίων είναι τόσο μεγάλο που δεν το αντέχουν ούτε οι πιο ισχυροί σύγχρονοι υπολογιστές. Τι κάνει ο κ. Σαψής με την ομάδα του; Ποσοτικοποιεί την αβεβαιότητα. Δηλαδή, με περίπλοκες υπολογιστικές τεχνικές που αναπτύσσει με τη βοήθεια των εφαρμοσμένων μαθηματικών, της θεωρίας πιθανοτήτων, της ανάλυσης μεγάλων δεδομένων, της τεχνητής νοημοσύνης και της μηχανικής μάθησης, εντοπίζει «εκείνον τον κρίσιμο, πολύ μικρό μόνο αριθμό ρεαλιστικών εκβάσεων που έχουν έστω και μία μικρή πιθανότητα να συμβούν». Η οξείδωση των ωκεανών Αυτή η δυνατότητα εντοπισμού των λίγων ανάμεσα σε απειράριθμα αποτυπώνεται σε ένα έργο που τρέχει ο κ. Σαψής για την οξείδωση των ωκεανών. «Στόχος μας είναι να βρούμε εκείνα τα σημεία στον ωκεανό που εμφανίζουν τις υψηλότερες τιμές οξείδωσης, η οποία έχει τρομακτικές επιπτώσεις στη θαλάσσια ζωή. Δεν γνωρίζουμε ποια είναι τα σημεία αυτά, η θαλάσσια περιοχή είναι τεράστια και συνεχώς μεταβαλλόμενη, και θα ήταν αδύνατο να τα ανακαλύψουμε με τον περιορισμένο αριθμό μικρών υποβρύχιων οχημάτων που διαθέτουμε για τις μετρήσεις. Ομως, με τους αλγόριθμους που έχουμε αναπτύξει μπορούμε να βρούμε με τα λίγα αυτά οχήματα, σε πολύ λίγο χρόνο, με μεγάλη ακρίβεια, τις προβληματικές περιοχές. Τα οχήματα συνεργάζονται μεταξύ τους και με το θαλάσσιο περιβάλλον και με βάση τις πληροφορίες που συλλέγουν αποφασίζουν ποιες είναι οι πιο πιθανές τοποθεσίες για την ακραία τιμή και κινούνται προς αυτές». Το ακραίο γεγονός δεν είναι πάντα αρνητικό ή καταστροφικό. Μπορεί να είναι και η βέλτιστη δυνατή κατάσταση. Ο κ. Σαψής και η ομάδα του ενισχύουν το έργο βιολόγων για τον μετασχηματισμό ενός τύπου κυττάρων σε κάποιο άλλο, π.χ. κύτταρα του δέρματος σε νευρικά κύτταρα. «Περίπου 20.000 γονίδια με άγνωστο αριθμό ιδιοτήτων θα πρέπει να δοκιμαστούν σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς ώστε να προκύψει το βέλτιστο αποτέλεσμα, κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Εφαρμόζουμε και σε αυτά τα συστήματα τους αλγόριθμους για τον εντοπισμό ακραίων συμβάντων, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση το ακραίο γεγονός δεν είναι μια καταστροφή, αλλά η κορυφαία απόδοση». Ο κ. Σαψής έλαβε πρόσφατα το επιστημονικό βραβείο στον τομέα Βασικών Επιστημών στον κλάδο των Μαθηματικών από το Ιδρυμα Μποδοσάκη, το οποίο έχει βραβεύσει από το 1993, 51 διαπρέπεις νέους επιστήμονες. «Αποτελεί για εμένα όχι μόνο μεγάλη τιμή και αναγνώριση, αλλά και βαριά ευθύνη, αφού με εντάσσει σε μια ξεχωριστή κοινότητα επιστημόνων με λαμπρή διαδρομή. Πολλοί από αυτούς τους επιστήμονες συνιστούν πρότυπο για εμένα» λέει για το βραβείο από έναν θεσμό «που γιορτάζει την επιστημονική αριστεία ως ένα ιδεώδες συλλογικό και όχι μόνο ως μια προσωπική διάκριση». Ο Θεμιστοκλής Σαψής αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών του ΕΜΠ το 2005 και έλαβε το διδακτορικό του από το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του ΜΙΤ το 2011. Διετέλεσε ερευνητής Μαθηματικών στο πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και το 2013 επέστρεψε στο ΜΙΤ όπου κατέχει θέση αναπληρωτή καθηγητή. Εχει λάβει μέχρι στιγμής περισσότερα από 10 βραβεία και διακρίσεις. https://www.kathimerini.gr/opinion/interviews/561390115/ellinas-toy-mit-provlepei-ta-akraia-symvanta/

Το Juno της NASA τράβηξε τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες του Γανυμήδη. Το διαστημικό σκάφος Juno της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA) πέρασε κοντά από τον Γανυμήδη, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Δία και όλου του ηλιακού συστήματος μας, και έστειλε στη Γη τις πρώτες κοντινές φωτογραφίες του μακρινού παγωμένου φεγγαριού-μαμούθ εδώ και δύο δεκαετίες. Το σκάφος πλησίασε σε απόσταση περίπου 1.000 χιλιομέτρων πάνω από τον Γανυμήδη, ο οποίος με διάμετρο 5.260 χιλιομέτρων είναι μεγαλύτερος και από τον πλανήτη Ερμή. Η NASA είχε προηγουμένως μελετήσει τον Γανυμήδη αρχικά με τις αποστολές Voyager στο τέλος της δεκαετίας του 1970 και μετά με το σκάφος Galileo το 2000. Η προσέγγιση ενός νέου σκάφους επέτρεψε τη συλλογή νέων πολύτιμων επιστημονικών δεδομένων, όπως μετρήσεων του μαγνητικού πεδίου του Γανυμήδη (του μοναδικού δορυφόρου στο ηλιακό σύστημα που είναι αρκετά μεγάλος για να γεννά τη δική του μαγνητόσφαιρα), καθώς και του φλοιού του. Η φωτογράφιση έγινε με την υψηλής ανάλυσης κάμερα JunoCam του σκάφους. Μέχρι στιγμής έχουν φθάσει στη NASA δύο νέες ασπρόμαυρες φωτογραφίες, αποκαλύπτοντας με λεπτομέρεια κρατήρες και πιθανά τεκτονικά ρήγματα. Το Juno, που εκτοξεύθηκε πριν μια δεκαετία και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το Δία από τον Ιούλιο του 2016, θα συνεχίσει να μελετά τον γιγάντιο πλανήτη και την ταραχώδη ατμόσφαιρα του έως το 2025 και θα περάσει κοντά και από άλλα μεγάλα φεγγάρια του, όπως την Ευρώπη το 2022 και την Ιώ το 2023. Ο Δίας έχει 79 γνωστούς δορυφόρους και ο Γανυμήδης ανακαλύφθηκε αρχικά από τον Γαλιλαίο το 1610, μαζί με τρία άλλα μεγάλα φεγγάρια του Δία. Του χρόνου ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) θα εκτοξεύσει την αποστολή JUICE (Jupiter Icy Moons Explorer) που θα κάνει αλλεπάλληλες προσεγγίσεις σε τρία μεγάλα φεγγάρια του Δία (Γανυμήδη, Ευρώπη, Καλλιστώ), προτού τεθεί σε τροχιά γύρω από το Γανυμήδη το 2032. Στο μεταξύ, μέσα στην τρέχουσα δεκαετία, η NASA θα έχει εκτοξεύσει τη νέα αποστολή της Europa Clipper με προορισμό το δορυφόρο Ευρώπη, που διαθέτει ένα τεράστιο υπόγειο ωκεανό, με πιθανή παρουσία ζωής. https://www.tanea.gr/2021/06/09/science-technology/to-juno-tis-nasa-travikse-tis-protes-kontines-fotografies-tou-ganymidi/

Αποστολή μωρών καλαμαριών στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πάνω από 100 μωρά καλαμάρια και 5.000 μικροσκοπικά ζώα εκτοξεύτηκαν την Πέμπτη με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα μικρά πλάσματα, μαζί με άλλον εξοπλισμό για πειράματα, απεστάλησαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με πύραυλο Falcon 9 της SpaceX. Όπως γράφει το BBC, ελπίζεται πως τα πειράματα θα είναι σε θέση να βοηθήσουν στην καλύτερη κατανόηση των επιπτώσεων της βαρύτητας. Τα καλαμάρια θα χρησιμοποιηθούν για έρευνες πάνω στις επιπτώσεις των διαστημικών πτήσεων στις επωφελείς αλληλεπιδράσεις μεταξύ μικροβίων και ζώων. Σημειώνεται πως τα καλαμάρια έχουν ανοσοποιητικό σύστημα παρόμοιο με το ανθρώπινο. Η NASA λέει ότι το πείραμα θα μπορούσε να υποστηρίξει την ανάπτυξη προστατευτικών μέσων για την υποστήριξη της υγείας των αστροναυτών σε μακράς διάρκειας αποστολές στο διάστημα. «Τα ζώα, μεταξύ των οποίων οι άνθρωποι, βασιζόμαστε στα μικρόβιά μας για να διατηρούμε ένα υγιές πεπτικό και ανοσοποιητικό σύστημα. Δεν κατανοούμε πλήρως πώς οι διαστημικές πτήσεις μεταβάλλουν αυτές τις επωφελείς αλληλεπιδράσεις» είπε η Τζέιμι Φόστερ, επικεφαλής ερευνήτρια του πειράματος. Όπως πρόσθεσε, τα καλαμάρια θα μπορέσουν να βοηθήσουν στο να βρεθούν απαντήσεις σε αυτά τα σημαντικά για την υγεία των ζώων ερωτήματα. Σημειώνεται πως τα καλαμάρια θα καταψυχθούν πριν την επιστροφή τους στη Γη. Επίσης, στον πύραυλο επέβαιναν 5.000 «αρκούδες του νερού»- μικροσκοπικά πλάσματα που είναι ικανά να επιβιώνουν σε ασύλληπτα αφιλόξενα περιβάλλοντα, όπου οι περισσότερες μορφές ζωής αδυνατούν. Αυτό το χαρακτηριστικό τις κάνει κατάλληλες για τη διερεύνηση του πώς η ζωή ανταποκρίνεται και προσαρμόζεται στα ακραία περιβάλλοντα. https://www.naftemporiki.gr/story/1734767/apostoli-moron-kalamarion-ston-diethni-diastimiko-stathmo Τα αδέλφια Μπέζος στο πρώτο τουριστικό ταξίδι στο διάστημα στις 20 Ιουλίου. Ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου έκλεισε μια θέση και για τον εαυτό του στην πρώτη πτήση αναψυχής στο Διάστημα που σχεδιάζει να πραγματοποιήσει τον επόμενο μήνα η εταιρεία του Blue Origin. Ο Τζεφ Μπέζος και ο αδελφός του Μαρκ θα επιβαίνουν στο σκάφος New Shaperd για μια σύντομη πτήση μέχρι το επίσημο όριο του Διαστήματος σε ύψος 100 χιλιομέτρων, όπου θα έχουν για λίγα λεπτά την εμπειρία της έλλειψης βαρύτητας. «Ονειρεύομαι να ταξιδέψω στο Διάστημα από τότε που ήμουν πέντε ετών. Στις 20 Ιουλίου, θα πραγματοποιήσω αυτό το ταξίδι μαζί με τον αδελφό μου. Η μεγαλύτερη περιπέτεια με τον καλύτερό μου φίλο» έγραψε στο Instagram ο μεγιστάνας της Amazon, ο οποίος πρόκειται να αποσυρθεί από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στις 5 Ιουλίου. Μια τρίτη θέση στην ίδια πτήση έχει βγει σε δημοπρασία, στην οποία έχουν συμμετάσχει σύμφωνα με την Blue Origin πάνω από 5.200 υποψήφιοι από 136 χώρες. Η τρέχουσα υψηλότερη προσφορά φτάνει το αστρονομικό ποσό των 2,8 εκατ. δολαρίων. Το New Shepard, σχεδιασμένο να πετά αυτόνομα, μπορεί να μεταφέρει μέχρι 6 άτομα, τα οποία θα μπορούν να θαυμάσουν τη θέα από έξι φινιστρίνια που σύμφωνα με την Blue Origin είναι τριπλάσια σε μέγεθος σε σχέση με τα παράθυρα του Boeing 747 και τα μεγαλύτερα που έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ σε διαστημική αποστολή. Παραμένει άγνωστο πόσο θα χρεώνει κάθε θέση η Blue Origin όταν ξεκινήσουν οι τακτικές εκτοξεύσεις. Σε τουλάχιστον 200.000 δολάρια εκτιμάται ότι θα κοστίζουν τα εισιτήρια στις υποτροχιακές πτήσεις της Virgin Galactic του Ρίτσαρντ Μπράντον, οι οποίες επίσης αναμένεται να ξεκινήσουν φέτος. Σε αντίθεση με το New Shepard, το οποίο απογειώνεται και επιστρέφει στη Γη κατακόρυφα, το σκάφος της Virgin Galactic απελεθερώνεται από ένα μητρικό αεροπλάνο σε μεγάλο ύψος, πριν πυροδοτήσει τον πυραυλοκινητήρα του για να ανέβει στο ύψος των 100 χλμ. https://www.naftemporiki.gr/story/1735739/ta-adelfia-mpezos-sto-proto-touristiko-taksidi-sto-diastima-stis-20-iouliou Οι δορυφόροι μπορεί να καταστρέψουν το στρώμα του όζοντος. Αυτή την στιγμή σε τροχιά γύρω από την Γη βρίσκονται περίπου τρεις χιλιάδες δορυφόροι. Όμως μεγάλες εταιρείες όπως η Space X, η Amazon και άλλες έχουν ξεκινήσει μια μάχη για την επικράτηση στον τηλεπικοινωνιακό τομέα μέσω τεράστιων στόλων δορυφόρων που θα παρέχουν προηγμένες τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες στους συνδρομητές τους. Κάθε στόλος θα αποτελείται από χιλιάδες δορυφόρους και ήδη οι εμπλεκόμενες εταιρείες έχουν ήδη εκτοξεύσει δεκάδες δορυφόρους και προγραμματίζουν την συνεχή εκτόξευση νέων τους επόμενους μήνες και χρόνια. Η ύπαρξη αυτών των στόλων έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις για διαφόρους λόγους. Οι αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι θα εμποδίσουν τις παρατηρήσεις από τα επίγεια τηλεσκόπια. Ειδικοί λένε ότι πολλαπλασιάζεται εκθετικά η πιθανότητα συγκρούσεων των δορυφόρων με τα αμέτρητα διαστημικά σκουπίδια που κυκλοφορούν γύρω από την Γη με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια νέα πηγή παραγωγής τους. Ομάδα επιστημόνων με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Scientific Reports» υποστηρίζει ότι οι πολυπληθείς στόλοι τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων μπορεί να προκαλέσουν ζημιές στο στρώμα του όζοντος της Γης. Σύμφωνα με τους ερευνητές κάποιοι από τους δεκάδες χιλιάδες δορυφόρους που θα αποτελούν τον κάθε στόλο θα παθαίνουν βλάβες με αποτέλεσμα να απελευθερώνουν στην ατμόσφαιρα χημικές ουσίες οι οποίες θα προκαλέσουν μεταβολές στην ανώτερη ατμόσφαιρα του πλανήτη. Οι μεταβολές αυτές θα έχουν άγνωστες παρενέργειες αλλά οι ερευνητές αναδεικνύουν μια από αυτές. Όπως υποστηρίζουν οι δορυφόροι που θα έχουν υποστεί βλάβες θα απελευθερώνουν αλουμίνιο, μια χημική ουσία η οποία είναι διαπιστωμένο ότι προκαλεί ζημιά στο στρώμα του όζοντος. Το ζήτημα αυτό τέθηκε στις εμπλεκόμενες εταιρείες χωρίς να υπάρξει κάποια επίσημη τοποθέτηση από αυτές μέχρι στιγμής. https://www.naftemporiki.gr/story/1735837/oi-doruforoi-mporei-na-katastrepsoun-to-stroma-tou-ozontos

Φωτογράφησαν για πρώτη φορά αστρικό σύστημα με δύο εξωπλανήτες. Η αλματώδης εξέλιξη της τεχνολογίας έχει επιτρέψει τα τελευταία χρόνια στους επιστήμονες να κάνουν απευθείας παρατηρήσεις σε κοσμικές δομές και φαινόμενα που μέχρι πρότινος δεν μπορούσαν και να καταγράφουν μάλιστα απευθείας εικόνες. Μετά την πρώτη απευθείας φωτογραφίας ενός εξωπλανήτη πριν από μερικά χρόνια ήρθε το 2019 η ιστορική πρώτη απευθείας φωτογραφία μιας μαύρης τρύπας για να καταδείξει τις δυνατότητες και τα όπλα που έχουν πλέον στην διάθεση τους οι επιστήμονες. Χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT στην Χιλή ομάδα αστρονόμων κατάφερε να καταγράψει την πρώτη απευθείας εικόνα ενός συστήματος που αποτελείται από ένα άστρο παρόμοιο με τον Ήλιο και δύο πλανήτες να κινούνται σε τροχιά γύρω από αυτόν. Έχουν εντοπιστεί περίπου 4,5 χιλιάδες εξωπλανήτες δηλαδή πλανήτες που βρίσκονται σε άλλα αστρικά συστήματα. Έχει υποδειχθεί κυρίως από τα διαστημικά τηλεσκόπια η ύπαρξη μερικών ακόμη χιλιάδων εξωπλανητών και αναμένεται η απαραίτητη διαδικασία επιβεβαίωσης των αρχικών ευρημάτων για να μπουν και αυτοί στην σχετική λίστα. Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί με απευθείας παρατηρήσεις και εικόνες λίγες δεκάδες εξωπλανήτες ενώ έχουν εντοπιστεί μέχρι στιγμής μόνο δύο αστρικά συστήματα με περισσότερους από έναν πλανήτες. Για αυτό η απευθείας φωτογράφιση ενός τέτοιου συστήματος λογίζεται ως πολύ σημαντικό επίτευγμα. Η ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal Letters» παρουσιάζει τις παρατηρήσεις της στο άστρο TYC 8998-760-1 που βρίσκεται σε απόσταση 300 ετών από εμάς στον αστερισμό της Μυίας. Πρόκειται για ένα πολύ νεαρό άστρο ηλικίας μόλις 17 εκατ. ετών όταν ο Ήλιος έχει ηλικία 4,6 δισ. ετών. Οι ερευνητές εντόπισαν δύο πλανήτες να κινούνται γύρω από το άστρο. Ο ένας που βρίσκεται σε απόσταση 160 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση της Γης από τον Ήλιο είναι ένας γιγάντιος πλανήτης με μάζα 14 φορές μεγαλύτερη από αυτή του μεγαλύτερου πλανήτη του δικού μας πλανητικού συστήματος, του Δία. Ο δεύτερος πλανήτης του συστήματος είναι ακόμη πιο απομακρυσμένος από το μητρικό του άστρο από τον πρώτο και επίσης γιγάντιος αφού έχει μάζα έξι φορές μεγαλύτερη από αυτή του Δία. «Αυτή η οικογένεια εξωπλανητών μας προσφέρει νέα στοιχεία για το πώς μπορεί να σχηματιστεί ένα αστρικό σύστημα. Όπως έχει συμβεί και με άλλες ανακαλύψεις εξωπλανητών έτσι και με αυτούς ερχόμαστε μπροστά σε κοσμικά σενάρια που δεν είχαμε σκεφτεί μέχρι σήμερα» αναφέρει ο Αλεξάντερ Βον, αστρονόμος του Πανεπιστημίου Leiden στην Ολλανδία. https://www.naftemporiki.gr/story/1735459/fotografisan-gia-proti-fora-astriko-sustima-me-duo-eksoplanites

Μια προσέγγιση του μήκους κύματος της ακτινοβολίας Hawking. Ο Hawking συνδυάζοντας την γενική σχετικότητα, την κβαντομηχανική και την θερμοδυναμική απέδειξε ότι μια μαύρη τρύπα εκπέμπει προς όλες τις κατευθύνσεις ένα είδος θερμικής ακτινοβολίας, την επονομαζόμενη ακτινοβολία Hawking. Αυτή η ακτινοβολία έχει το φάσμα ενός μέλανος σώματος του οποίου η απόλυτη θερμοκρασία είναι αυτή που ονομάζουμε θερμοκρασία Hawking ή θερμοκρασία μαύρης τρύπας: T=\frac{h\,c^{3}}{16 \pi^{2} G\,M_{BH}\,k} \, \,\, (1) H παραπάνω εξίσωση περιέχει, εκτός από την μάζα της μαύρης τρύπας, μόνο θεμελιώδεις φυσικές σταθερές: την ταχύτητα του φωτός στο κενό c, την σταθερά του Planck h, την σταθερά της παγκόσμιας έλξης G και την σταθερά του Boltzmann. Παρατηρούμε ότι η θερμοκρασία μιας μαύρης τρύπας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την μάζα της – όσο μικραίνει η μάζα της μαύρης τρύπας η θερμοκρασία της αυξάνεται. Το αποτέλεσμα είναι η μάζα να μειώνεται όλο και πιο γρήγορα και η μαύρη τρύπα να εξατμίζεται. Μπορούμε να «αποδείξουμε» την εξίσωση της θερμοκρασίας Hawking με έναν απλούστατο τρόπο που περιγράφeται ΕΔΩ: Η θερμοκρασία Hawking, η αρχή της αβεβαιότητας και οι μαύρες τρύπες. Έτσι, μπορούμε στη συνέχεια να θεωρήσουμε την εξίσωση (1) γνωστή! Σύμφωνα με τον νόμο μετατόπισης του Wien, το μήκος κύματος «στο οποίο εκπέμπεται η περισσότερη ποσότητα ακτινοβολίας ενός μέλανος σώματος» είναι αντιστρόφως ανάλογο της θερμοκρασίας του σώματος: \lambda_{max} T = \frac{hc}{5k} Αντικαθιστώντας την θερμοκρασία από την εξ. (1) προκύπτει (αγονοώντας τις αριθμητικές σταθερές) ότι: \lambda_{max} \sim GM_{BH}/c^{2} Aλλά το δεύτερο μέρος της παραπάνω εξίσωσης δεν είναι τίποτε άλλο από την ακτίνα Schwarzschild (R_{S} = GM_{BH}/c^{2}). Υπενθυμίζεται ότι ο ορίζοντας των γεγονότων μιας μαύρης τρύπας είναι μια φανταστική σφαίρα με κέντρο το σημείο της χωροχρονικής ανωμαλίας (σημείο απειρισμού της πυκνότητας). Οτιδήποτε περάσει το σύνορο αυτής της σφαίρας – του ορίζοντα των γεγονότων – είναι καταδικασμένο να καταρρεύσει στην χωροχρονική ανωμαλία και δεν μπορεί πλέον να διαφύγει από το βαρυτικό πεδίο της μαύρης τρύπας. Επομένως: \lambda_{max} \sim R_{S} Αυτό σημαίνει ότι οι μεγαλύτερης μάζας μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία Hawking σε μεγαλύτερα μήκη κύματος και επομένως η θερμοκρασία τους είναι συγκριτικά χαμηλότερη (κάτι που συμφωνεί με το γεγονός ότι THawking∝MΒΗ−1). https://physicsgg.me/2021/06/06/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%ad%ce%b3%ce%b3%ce%b9%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%ae%ce%ba%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82/

H γοητευτική διάσπαση του μποζονίου Higgs. Το κλειδί για την κατανόηση του μποζονίου Higgs και ο ρόλος του στο Καθιερωμένο Πρότυπο είναι η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο αλληλεπιδρά με σωματίδια της ύλης, τα κουάρκ και τα λεπτόνια. Υπάρχουν τρεις γενιές σωματιδίων ύλης, από την πρώτη γενιά με τα ελαφρύτερα σωματίδια έως την τρίτη γενιά με τα βαρύτερα. Αν και εμφανίζονται ενδείξεις αλληλεπιδράσεων με δεύτερης γενιάς λεπτόνια, οι φυσικοί έχουν επιβεβαιώσει πειραματικά ότι μόνο οι μάζες των βαρύτερων κουάρκ προέρχονται από τις αλληλεπιδράσεις τους με το πεδίο Higgs. Μέχρι στιγμής, δεν έχει παρατηρηθεί αλληλεπίδραση ελαφρών κουάρκ με το μποζόνιο Higgs. Παράδειγμα σύγκρουσης πρωτονίων στον ανιχνευτή ATLAS όπου ένα παραγόμενο σωματίδιο Higgs διασπάται σε δύο γοητευτικά © κουάρκ. Το καθένα από αυτά παράγει έναν πίδακα σωματιδίων (μπλε κώνοι). Με κόκκινο παριστάνονται τα ίχνη των παραγόμενων μιονίων. Στο συνέδριο LHCP2021, η συνεργασία ATLAS παρουσίασε την έρευνα για μια νέα άμεση αναζήτηση της διάσπασης του μποζονιού Higgs προς γοητευτικά κουάρκ. Η παρατήρηση αυτής της διάσπασης θα έδινε στους φυσικούς νέα στοιχεία σχετικά για την σχέση του μποζονίου Higgs με την δεύτερη γενιά σωματιδίων ύλης. Επιπλέον, σημαντική θα ήταν για τους φυσικούς και η μέτρηση της ισχύος (ή «σύζευξης») της αλληλεπίδρασης του μποζονίου Higgs. Αλλά ο εντοπισμός αυτής της διάσπασης αποδεικνύεται αρκετά δύσκολος. Αντιπροσωπεύει μόλις το 3% των διασπάσεων του μποζονίου Higgs στο Καθιερωμένο Πρότυπο και το πιο σημαντικό, η αναζήτησή του κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από άσχετες διαδικασίες υποβάθρου. Για το νέο τους αποτέλεσμα, οι ερευνητές του ATLAS ξεκίνησαν εντοπίζοντας γεγονότα σύγκρουσης με πίδακες σωματιδίων που προέρχονταν από την αδρονικοποίηση των γοητευτικών κουάρκ. Οι φυσικοί προς το παρόν δεν έχουν εντοπίσει κάποια διάσπαση του μποζονίου Higgs προς γοητευτικά κουάρκ. Όμως αυτό το μη-αποτέλεσμα χρησιμοποιήθηκε για να θέσει ένα όριο στον ρυθμό της διαδικασίας. Στο συνέδριο LHCP2021 ανακοινώθηκε ότι η σύζευξη δεν μπορεί να είναι πάνω από 8,5 φορές μεγαλύτερη από την τιμή που προβλέπει το Καθιερωμένο Πρότυπο. Κι αυτό είναι το πρώτο άμεσο όριο για την διάσπαση των μποζονίων Ηiggs προς γοητευτικά κουάρκ που μετρήθηκε ποτέ από πείραμα. Αυτό το όριο δείχνει ότι δεν μπορούν να υπάρξουν τεράστιες αποκλίσεις από το Καθιερωμένο Πρότυπο. Αποδεικνύεται επίσης ότι η εν λόγω σύζευξη είναι τουλάχιστον 100 φορές μικρότερη από τη σύζευξη του μποζονίου Higgs με το βαρύτερο κουάρκ, το κορυφαίο (top) κουάρκ. Kι αυτό συμφωνεί με την θεωρία του μηχανισμού Higgs. Ταυτόχρονα, οι μετρήσεις ανέδειξαν για πρώτη φορά και τον προβλεπόμενο σχηματισμό μποζονίων W και Z (που ανακαλύφθηκαν τον προηγούμενο αιώνα) αποδεικνύοντας ότι η εφαρμοζόμενη τεχνική λειτουργεί σωστά στον επιταχυντή αδρονίων LHC. https://physicsgg.me/2021/06/08/h-%ce%b3%ce%bf%ce%b7%cf%84%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%80%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bc%cf%80%ce%bf%ce%b6%ce%bf%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-higgs/

Οι κοσμοναύτες στο Baikonur εξοικειώνονται με τη δομή της ενότητας Nauka Οι κοσμοναύτες Roscosmos και οι εκπρόσωποι του Gagarin Cosmonaut Training Center ολοκληρώνουν την επίσκεψή τους στο Baikonur, ο κύριος σκοπός του οποίου ήταν η μελέτη της ενότητας Nauka. Το νέο σκάφος προετοιμάζεται για εκτόξευση σε τροχιά και οι κοσμοναύτες ετοιμάζονται να εκτελέσουν εργασίες που σχετίζονται με τη λειτουργία του. Ορισμένα μέλη του Σώματος Κοσμοναυτών της Roscosmos είχαν ήδη την ευκαιρία να εξοικειωθούν με την ενότητα απευθείας στο Baikonur. Για παράδειγμα, οι Oleg Novitskiy και Pyotr Dubrov είχαν μια σειρά προγραμματισμένων συνεδριών στη μονάδα Nauka το φθινόπωρο του 2020 και την άνοιξη του 2021, μαζί με τον συνάδελφό τους Mark Vande Hei. Ως πρωταρχικό πλήρωμα ISS-65, εξέτασαν τους χώρους εργασίας της ενότητας που θα πρέπει να επισκεφθούν κατά τη διάρκεια του διαστημικού πεζοδρομίου. Ταυτόχρονα, πραγματοποιήθηκε μια παρόμοια εκπαίδευση για τα αντίγραφα ασφαλείας τους. «Αυτή τη φορά χρειαζόμασταν να πάρουμε τον μέγιστο δυνατό αριθμό κοσμοναύτων στο Baikonur και να τους συμπεριλάβουμε στην αξιολόγηση της ενότητας από την άποψη της ασφάλειας και της ευκολίας παραμονής στο εσωτερικό. Συμμετέχουν στη λεγόμενη εργονομική εξέταση που αποτελεί κοινή πρακτική », εξήγησε ο Αντρέι Σιμόνοφ, αναπληρωτής του Τμήματος 11 του GCTC. Η αντιπροσωπεία περιελάμβανε δέκα μέλη του Σώματος Κοσμοναυτών της Roscosmos, με τον Alexander Skvortsov και τον Sergey Prokopyev να έχουν ήδη φτάσει στο διάστημα. Αυτή ήταν η πρώτη επίσκεψη στο Baikonur για τους κοσμοναύτες που εγγράφηκαν στο Σώμα το 2018. «Στο στάδιο της γενικής εκπαίδευσης στο διάστημα, πήραν μια αρκετά επιφανειακή ιδέα για το σχεδιασμό και τη διάταξη του οχήματος. Εδώ στο Baikonur, διοργανώθηκαν θεωρητικά μαθήματα ειδικά στην ενότητα Nauka. Δηλαδή, τα παιδιά πήγαν στον ιστότοπο όπου είναι εγκατεστημένος με μια σαφέστερη κατανόηση του τι είναι έξω και μέσα στο module, "εξήγησε ο Andrey Simonov. Σύμφωνα με τον ίδιο, οι μηχανικοί και οι σχεδιαστές ακούνε όχι μόνο τους έμπειρους κοσμοναύτες, αλλά μια νέα εμφάνιση είναι πάντα σημαντική. Οι προτάσεις που λαμβάνονται κατά την εξέταση της ενότητας Nauka θα ληφθούν υπόψη και θα εφαρμοστούν εάν είναι τεχνικά εφικτό. Η επίσκεψη των μελών του Κοσμοναυτικού Σώματος στο Baikonur έληξε στις 4 Ιουνίου 2021. με μόλις μία εβδομάδα στο κοσμοδρόμιο. http://en.roscosmos.ru/22151/

Το "Progress MS-17" έχει περάσει δοκιμές κενού. Στο κοσμοδρόμιο Baikonur, ολοκληρώθηκε ο έλεγχος διαρροών του οχήματος μεταφοράς φορτίου Progress MS-17 (TGK) στον θάλαμο κενού του συγκροτήματος και το κτήριο δοκιμών του χώρου 254. Σύμφωνα με το πρόγραμμα εργασίας, ειδικοί από την RSC Energia και το Copper Center Yuzhny πραγματοποίησαν έναν κύκλο δοκιμών κενού με πνευματικά συστήματα του Progress MS-17 TGC, οι οποίοι συνεχίζονταν από τις 30 Μαΐου. Ο αυτοματοποιημένος έλεγχος των αυστηρών απαιτήσεων για τη στεγανότητα των διαμερισμάτων και των συστημάτων επί του πλοίου σε συνθήκες εδάφους πέρασε χωρίς σχόλια και κατέστησε δυνατή τη συνέχιση περαιτέρω τεχνολογικών εργασιών προετοιμασίας πριν από την πτήση του προϊόντος στη δυναμική βάση του κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών. Στα τέλη Μαΐου, το Progress MS-17 TGC δοκιμάστηκε επίσης σε έναν θάλαμο ανύχωσης (BEC) για να δοκιμάσει τη λειτουργία του εποχούμενου εξοπλισμού Kurs-NA και του ελλιμενισμού. Το BEC είναι ένα εξειδικευμένο δωμάτιο καλυμμένο με ραδιοαπορροφητικό υλικό, προκειμένου να προσομοιώσει τις συνθήκες του εξωτερικού χώρου για επίγεια δοκιμή της απόδοσης των ενσωματωμένων ραδιοφωνικών συστημάτων των οχημάτων μεταφοράς Progress MS και Soyuz MS. Η εκτόξευση του πυραύλου μεταφοράς Soyuz-2.1a από το Progress MS-17 TGC έχει προγραμματιστεί για τον Ιούνιο του 2021 από το κοσμοδρόμιο Baikonur. Το αυτοματοποιημένο φορτηγό όχημα θα παρέχει προμήθειες καυσίμου και φυσικού αερίου στο 65ο Prime Crew, καθώς και εξοπλισμό σέρβις και υποστήριξη ζωής στο πλαίσιο του προγράμματος της 78ης αποστολής εφοδιασμού ISS. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_06-03_1.html

Υπερηφαίστειο παραλίγο να εξαφανίσει την ανθρωπότητα. Μια νέα μελέτη ρίχνει φως στην πλανητικού επιπέδου καταστροφή που επέφερε η έκρηξη του υπερηφαιστείου Τόμπα. Στο κεντρικό τμήμα της βόρειας Σουμάτρας στην Ινδονησία βρίσκεται η λίμνη Τόμπα που έχει 100 χιλιόμετρα μήκος, 30 χιλιόμετρα πλάτος και μέγιστο βάθος 505 μέτρα. Η επιφάνειά της βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρων. Είναι η μεγαλύτερη λίμνη στην Ινδονησία και παράλληλα η μεγαλύτερη ηφαιστειακή λίμνη στον κόσμο. Πρόκειται στην ουσία για τον κρατήρα που σχηματίστηκε από την τρομερή έκρηξη του υπερηφαιστείου που υπήρχε εκεί. Η έκρηξη συνέβη πριν από περίπου 75 χιλιάδες έτη και οι επιπτώσεις της είχαν παγκόσμιο και πλανητικό αντίκτυπο. Έχουν πραγματοποιηθεί πολλές μελέτες για το τι συνέβη μετά την έκρηξη του υπερηφαιστείου με τα αποτελέσματα να αποτελούν σε αρκετές περιπτώσεις αντικείμενο διχογνωμίας ή ακόμη και προστριβών ανάμεσα στους επιστήμονες. Σε δύο διαπιστώσεις υπάρχει επιστημονική σύγκλιση. Η πρώτη είναι ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη γνωστή ηφαιστειακή έκρηξη οπουδήποτε στη Γη κατά τα τελευταία 25 εκατομμύρια χρόνια. Η δεύτερη είναι ότι η έκρηξη της Τόμπα οδήγησε στο φαινόμενο που αποκαλείται «ηφαιστειακός χειμώνας» με μια παγκόσμια πτώση της θερμοκρασίας 3-5 βαθμών Κελσίου ενώ σε ορισμένες περιοχές η θερμοκρασία υποχώρησε κατά 15 βαθμούς Κελσίου. Αυτός ο ηφαιστειακός χειμώνας εκτιμάται ότι διήρκεσε 6-10 έτη φέρνοντας στα όρια της όπως είναι ευνόητο την ζωή πάνω στην Γη σε κάθε της μορφή. Είναι δεδομένο ότι οι ανθρώπινοι πληθυσμοί στον πλανήτη δοκιμάστηκαν σκληρά και έχουν υπάρξει πολλές εκτιμήσεις για το πόσο συρρικνώθηκε η ανθρωπότητα εκείνη την περίοδο. Επιστήμονες του Ινστιτούτου Χημείας Μαξ Πλανκ στην Γερμανία πραγματοποίησαν μια νέα μελέτη για τις επιπτώσεις της έκρηξης. Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το πέπλο της ηφαιστειακής ύλης που σκέπασε την ατμόσφαιρα της Γης μπλόκαρε το ηλιακό φως με αποτέλεσμα να διαταραχτεί ο σχηματισμός και η λειτουργία του στρώματος όζοντος το οποίο εμποδίζει την βλαβερή ηλιακή υπεριώδη ακτινοβολία να φτάσει στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Έτσι ο άνθρωπος τόσο άμεσα αλλά και έμμεσα, εξαιτίας της καταστροφής από την ακτινοβολία της χλωρίδας και της πανίδας, είχε να αντιμετωπίσει έναν ακόμη άγνωστο και αόρατο για εκείνον εχθρό. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο παγκόσμιος πληθυσμός των ανθρώπων περιορίστηκε σε μόλις 10-30 χιλιάδες άτομα. Φτάσαμε δηλαδή κυριολεκτικά ένα βήμα πριν την εξαφάνιση. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι εκείνοι που αντιμετώπισαν τα μεγαλύτερα προβλήματα εξαιτίας της απουσίας του στρώματος του όζοντος ήταν οι άνθρωποι που ζούσαν στις τροπικές περιοχές. https://www.naftemporiki.gr/story/1734184/yperifaisteio-paraligo-na-eksafanisei-tin-anthropotita

Το διαστημικό σκάφος Juno συναντά τον Γανυμήδη. Μετά από 20 χρόνια ένα διαστημικό σκάφος θα προσεγγίσει τον τεράστιο δορυφόρο του Δία, Γανυμήδη. Σήμερα Δευτέρα 7 Ιουνίου 2021, το διαστημικό σκάφος Juno (Ήρα) της NASA θα πλησιάσει σε απόσταση 1.038 χιλιομέτρων από την επιφάνεια του δορυφόρου του Δία, Γανυμήδη. Η προσέγγιση θα είναι η πιο κοντινή που έκανε ποτέ διαστημικό σκάφος. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε το διαστημικό σκάφος Γαλιλαίος της NASA από τις τις 20 Μαΐου 2000. Εκτός από τις εντυπωσιακές φωτογραφίες το Juno θα συλλέξει πληροφορίες για την σύσταση του δορυφόρου, την ιονόσφαιρα, την μαγνητόσφαιρα και το περίβλημα πάγου που τον χαρακτηρίζει. Οι μετρήσεις του Juno για την ακτινοβολία κοντά στον Γανυμήδη θα χρησιμοποιηθούν για τις μελλοντικές αποστολές στο σύστημα του Δία. Το Γανυμήδης είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Δία. Είναι μεγαλύτερος και από τον πλανήτη Ερμή, και ο μόνος δορυφόρος στο ηλιακό μας σύστημα που διαθέτει μαγνητόσφαιρα – μια περιοχή φορτισμένων σωματιδίων που περιβάλλουν το ουράνιο σώμα. Στις φωτογραφίες το μωσαϊκό και οι γεωλογικοί χάρτες του δορυφόρου Γανυμήδη που προέκυψαν από τις παλαιότερες φωτογραφίες των διαστημικών σκαφών Voyager 1 κ’ 2 και τις πιο πρόσφατες από το διαστημικό σκάφος Galileo της NASA. https://physicsgg.me/2021/06/07/%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%82-juno-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b3%ce%b1%ce%bd/

Έκθεση ΗΠΑ για UFO: Κανένα στοιχείο για εξωγήινα σκάφη, αλλά κάποια φαινόμενα δεν εξηγούνται. Η έκθεση διαπιστώνει ότι η συντριπτική πλειονότητα για περισσότερα από 120 περιστατικά που κατεγράφησαν τις τελευταίες δύο δεκαετίες δεν προήλθε από προηγμένη τεχνολογία του στρατού ή της κυβέρνησης των ΗΠΑ, όπως ανέφεραν οι αξιωματούχοι, σύμφωνα με τους New York Times. Αμερικανοί αξιωματούχοι των υπηρεσιών πληροφοριών δεν εντόπισαν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι τα εναέρια φαινόμενα τα οποία παρατήρησαν πιλότοι του Ναυτικού τα τελευταία χρόνια σχετίζονται με διαστημικά σκάφη εξωγήινων, αλλά εξακολουθούν να μην μπορούν να εξηγήσουν κάποιες ασυνήθιστες κινήσεις που προβλημάτισαν επιστήμονες και τον στρατό, σύμφωνα με ανώτερους αξιωματούχους οι οποίοι έλαβαν ενημέρωση για τα ευρήματα που περιλαμβάνονται σε μια πολυαναμενόμενη έκθεση του Πενταγώνου. Αυτή η διαπίστωση φαίνεται να μειώνει την πιθανότητα οι πιλότοι του Ναυτικού, που ανέφεραν ότι είδαν «ανεξήγητα» αεροσκάφη, να είχαν έρθει αντιμέτωποι με προγράμματα τα οποία επιθυμούσε να κρατήσει κρυφά η κυβέρνηση. Ωστόσο, αυτό είναι το μοναδικό ξεκάθαρο εύρημα της απόρρητης έκθεσης, σύμφωνα με τους αξιωματούχους. Και ενώ μια επικείμενη μη απόρρητη εκδοχή της έκθεσης, η οποία αναμένεται να κατατεθεί στο Κογκρέσο έως τις 25 Ιουνίου, θα παρουσιάσει λίγα ακόμη καθαρά συμπεράσματα, ανώτεροι αξιωματούχοι αναγνώρισαν πως η ίδια η ασάφεια των ευρημάτων, δείχνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποκλείσει οριστικά θεωρίες περί εξωγήινων διαστημόπλοιων. Η αγωνία Αμερικανών που δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενα αντικείμενα (UFO) έχει ενταθεί τις τελευταίες εβδομάδες εν αναμονή της δημοσιοποίησης της έκθεσης του Πενταγώνου. Η έκθεση αναγνωρίζει ότι πολλά ζητήματα σχετικά με τα φαινόμενα που έχουν παρατηρηθεί είναι δύσκολο να εξηγηθούν, συμπεριλαμβανομένης της επιτάχυνσης και των κινήσεών τους. Μια πιθανή εξήγηση -ότι τα φαινόμενα θα μπορούσαν να είναι μετεωρολογικά μπαλόνια ή άλλα μπαλόνια έρευνας- δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις, ανέφεραν οι αξιωματούχοι. Η τελική έκθεση θα περιλαμβάνει επίσης ένα απόρρητο παράρτημα, ανέφεραν οι αξιωματούχοι. Ενώ το παράρτημα δεν θα περιέχει κανένα στοιχείο που να καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα φαινόμενα σχετίζονται με ξένα διαστημόπλοια, οι αξιωματούχοι αναγνώρισαν ότι το γεγονός ότι δεν θα δημοσιευθεί στο κοινό, είναι πιθανό να συνεχίσει να τροφοδοτεί εικασίες ότι η κυβέρνηση έχει μυστικά δεδομένα για επισκέψεις εξωγήινων στη Γη. Πολλά από τα περισσότερα από 120 περιστατικά που εξετάστηκαν στην έκθεση προέρχονται από μαρτυρίες προσωπικού του Ναυτικού, ανέφεραν αξιωματούχοι. Η έκθεση εξετάζει επίσης περιστατικά που αφορούσαν ξένους στρατιωτικούς τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Για παράδειγμα, οι πιλότοι του Πολεμικού Ναυτικού έρχονταν συχνότερα αντιμέτωποι με αυτά τα φαινόμενα. Μάλιστα, σε μια περίπτωση, εμφανίζονταν παράξενα αντικείμενα καθημερινά από το καλοκαίρι του 2014 έως το Μάρτιο του 2015, στην Ανατολική Ακτή. Οι πιλότοι δήλωσαν στους ανωτέρους τους ότι τα αντικείμενα δεν φαίνεται να είχαν μηχανή ή εξατμίσεις, αλλά μπορούσαν να φτάσουν σε ύψος 30.000 ποδιών και είχαν υπερηχητικές ταχύτητες. Το Υπουργείο Άμυνας συλλέγει τέτοιες αναφορές για περισσότερα από 13 χρόνια στο πλαίσιο ενός μυστικού Προηγμένου Προγράμματος Αναγνώρισης Απειλών στην Αεροναυπηγική στο Πεντάγωνο. Το πρόγραμμα ανέλυσε δεδομένα ραντάρ, βίντεο και λογαριασμούς που παρέχονται από πιλότους και ανώτερους αξιωματικούς του Ναυτικού. Αξιωματούχοι ανέφεραν στην έκθεση ότι εξέτασαν επίσης βίντεο που δείχνει ένα λευκό οβάλ αντικείμενο που περιγράφεται ως γιγαντιαίο Tic Tac, που αντιμετώπισαν δύο μαχητικά αεροσκάφη του Ναυτικού στα ανοικτά των ακτών του Σαν Ντιέγκο το 2004. Σε αυτό το περιστατικό, οι πιλότοι ανέφεραν αλληλεπίδραση με το σκάφος, η οποία διήρκεσε αρκετά λεπτά. Σε ένα σημείο, το αντικείμενο εξαφανίστηκε, ένας από τους πιλότους, Cmdr. Ο David Fravor, είπε αργότερα σε συνέντευξή του στους The Times. «Επιταχύνθηκε τόσο, όσο κανένα άλλο αεροσκάφος που έχω δει», είπε. Η έκθεση μελετά αυτό το περιστατικό, συμπεριλαμβανομένου του βίντεο που συνόδευε την αλληλεπίδραση. Η προέλευση του αντικειμένου, ανέφεραν οι αξιωματούχοι, είναι ακόμη άγνωστη. Υπενθυμίζουν δε, ότι η Ρωσία έχει επενδύσει σε μεγάλο βαθμό στην υπερηχητική τεχνολογία καθώς θεωρεί ότι μπορεί να της προσφέρει τη δυνατότητα αποφυγής των αμερικανικών αμυντικών πυραύλων. Η Κίνα έχει επίσης αναπτύξει υπερηχητικό εξοπλισμό, κάτι που φάνηκε από τις στρατιωτικές παρελάσεις. Αν τα άγνωστα εναέρια φαινόμενα είναι κινέζικα ή ρωσικά αεροσκάφη, είπαν οι αξιωματούχοι, αυτό σημαίνει ότι η υπερηχητική έρευνα των δύο υπερδυνάμεων έχει ξεπεράσει κατά πολύ την αμερικανική τεχνολογία. Πάντως, οι πιλότοι του πολεμικού ναυτικού των ΗΠΑ δηλώνουν αναστατωμένοι από τις θεάσεις αυτών των αντικειμένων Όπως για παράδειγμα το καλοκαίρι του 2014 όταν παρατήρησαν ένα περιστρεφόμενο αντικείμενο το οποίο κινούνταν ενάντια στον άνεμο. Το συγκεκριμένο άγνωστο αντικείμενο εμφανιζόταν καθημερινά, από το καλοκαίρι του 2014 έως τον Μάρτιο του 2015 πάνω από την Ανατολική Ακτή. Οι πιλότοι του Ναυτικού ανέφεραν στους προϊσταμένους τους ότι τα αντικείμενα δεν είχαν ορατό κινητήρα ή καυσαέρια υπερύθρων, αλλά ότι μπορούσαν να φτάσουν τα 30.000 πόδια και υπερηχητικές ταχύτητες. Ο υπολοχαγός Ράιαν Γκρέιβς, πιλότος F / A-18 Super Hornet ο οποίος υπηρετούσε στο Ναυτικό για 10 χρόνια, είπε στους New York Times ότι «αυτά τα αντικείμενα ήταν εκεί συνέχεια» και ότι «12 ώρες στον αέρα είναι 11 ώρες περισσότερο από ό, τι θα περίμενε κανείς». Στα τέλη του 2014, ένας Αμερικανός πιλότος σχεδόν συγκρούστηκε με ένα από αυτά τα αντικείμενα και μάλιστα κατέθεσε επίσημη αναφορά για το συγκεκριμένο συμβάν. Μερικά από τα περιστατικά καταγράφηκαν σε βίντεο, συμπεριλαμβανομένου ενός που τραβήχτηκε από μια κάμερα αεροπλάνου στις αρχές του 2015, το οποίο δείχνει ένα αντικείμενο να πετάει πάνω από την επιφάνεια του ωκεανού. https://physicsgg.me/2021/06/04/%ce%ad%ce%ba%ce%b8%ce%b5%cf%83%ce%b7-%ce%b7%cf%80%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-ufo-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b5%ce%be/

Μια νέα διάσταση στο σύμπαν που βλέπουν μόνο οι σκοτεινές δυνάμεις… και η σκοτεινή ύλη. Παρότι τo 25% του σύμπαντος συνίσταται από σκοτεινή ύλη γνωρίζουμε ελάχιστα πράγματα σχετικά με αυτή. Είναι αόρατη στα τηλεσκόπια γιατί δεν απορροφά ούτε εκπέμπει ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Ξέρουμε ότι υπάρχει, αφού αλληλεπιδρά βαρυτικά με την συνηθισμένη ύλη, αλλά μας απογοητεύει το γεγονός ότι δεν εμφανίζεται εκεί που την περιμένουμε – στους ανιχνευτές σκοτεινής ύλης. Οι φυσικοί έχουν χρησιμοποιήσει τηλεσκόπια, γιγάντια υπόγεια πειράματα ανίχνευσης και επιταχυντές για να μάθουν περισσότερα για την σκοτεινή ύλη τα τελευταία 30 χρόνια, αλλά δεν προέκυψε κάποιο διαφωτιστικό νέο στοιχείο γι αυτήν. Αυτό αναγκάζει τους φυσικούς να λειτουργήσουν αντισυμβατικά κάνοντας νέες υποθέσεις, ώστε να καταλάβουν τι θα μπορούσε να είναι τελικά η σκοτεινή ύλη. Ο ερευνητές Ian Chaffey, Sylvain Fichet & Philip Tanedo δημοσίευσαν πριν από λίγες ημέρες μια εργασία με τίτλο «Continuum-mediated self-interacting dark matter» , στην οποία προτείνεται η ύπαρξη μιας επιπλέον διάστασης στον χωροχρόνο για την ερμηνεία της σκοτεινής ύλης. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, μερικά από τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης δεν συμπεριφέρονται σαν τα γνωστά σωματίδια. Στην πραγματικότητα, αόρατα σωματίδια αλληλεπιδρούν με ακόμη πιο αόρατα σωματίδια με τέτοιο τρόπο ώστε τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης παύουν να συμπεριφέρονται σαν σωματίδια! Στην ουσία επεκτείνεται η ιδέα της σκοτεινής ύλης στην ιδέα των σκοτεινών δυνάμεων. Την τελευταία δεκαετία, οι φυσικοί υποθέτουν ότι κρυμμένες σκοτεινές δυνάμεις μπορεί να διέπουν τις αλληλεπιδράσεις της σκοτεινής ύλης. Αυτές οι δυνάμεις θα μπορούσαν να μας δώσουν εντελώς νέους κανόνες για το πως θα έπρεπε να αναζητούμε την σκοτεινή ύλη. Εάν δύο σωματίδια σκοτεινής ύλης έλκονται ή απωθούνται μεταξύ τους, τότε δρουν σκοτεινές δυνάμεις. Οι σκοτεινές δυνάμεις περιγράφονται μαθηματικά από μια θεωρία που χρησιμοποιεί επιπλέον διαστάσεις και εμφανίζονται μέσα από ένα συνεχές σωματιδίων φορέων της αλληλεπίδρασης. Οι ερευνητές στη νέα εργασία γενικεύουν την υπόθεση της σκοτεινής δύναμης. Το παρατηρούμενο σύμπαν έχει τρεις χωρικές διαστάσεις. Προτείνουν την ύπαρξη μιας τέταρτης διάστασης που μόνο οι σκοτεινές δυνάμεις αντιλαμβάνονται. Και η επιπλέον διάσταση μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν μπορούμε να ανιχνεύσουμε την σκοτεινή ύλη στο εργαστήριο. Παρόλο που οι επιπλέον διαστάσεις μπορεί να ακούγονται ως μια εξωτική ιδέα, είναι στην πραγματικότητα ένα μαθηματικό τέχνασμα για να περιγράψουμε τις «θεωρίες σύμμορφου πεδίου» – τυπικές τρισδιάστατες θεωρίες κβαντικού πεδίου. Αυτού του είδους οι θεωρίες είναι πλούσιες μαθηματικά, αλλά δεν περιέχουν κλασικά σωματίδια και γι αυτό δεν χρησιμοποιούνται για την περιγραφή της φύσης. Η μαθηματική ισοδυναμία μεταξύ αυτών των δύσκολων τρισδιάστατων θεωριών και μιας πιο εύχρηστης θεωρίας με επιπλέον διαστάσεις είναι γνωστή ως ολογραφική αρχή. Δεδομένου ότι αυτές οι θεωρίες σύμμορφου πεδίου ήταν τόσο δύσχρηστες όσο και ασυνήθιστες, δεν είχαν δοκιμαστεί συστηματικά στην σκοτεινή ύλη. Έτσι προέκυψε η χρήση μιας ολογραφικής θεωρίας με επιπλέον διαστάσεις. Η σκοτεινή ύλη μπορεί να αλληλεπιδράσει με τον εαυτό της διαμέσου ενός συνεχούς καταστάσεων χαμηλής μάζας. Αυτό συμβαίνει εφόσον η σκοτεινή ύλη συνδέεται με έναν σύμμορφο κρυφό τομέα. Το βασικό χαρακτηριστικό της θεωρίας αυτής είναι ότι η δύναμη μεταξύ των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης περιγράφεται από έναν άπειρο αριθμό διαφορετικών σωματιδίων με διαφορετικές μάζες που αποκαλούνται συνεχές. Σε αντίθεση, οι συνηθισμένες δυνάμεις περιγράφονται από έναν μόνο τύπο σωματιδίου με μια καθορισμένη μάζα. Αυτή η κατηγορία σκοτεινών τομέων συνεχούς είναι ενδιαφέρουσα επειδή επιτυγχάνει κάτι «φρέσκο και διαφορετικό». Οι παλαιότερες εργασίες σχετικά με τους σκοτεινούς τομείς επικεντρώνονται κυρίως σε θεωρίες που μιμούνται τη συμπεριφορά των ορατών σωματιδίων. Η εργασία των Tanedo et al διερευνά τους πιο ακραίους τύπους θεωριών που οι περισσότεροι φυσικοί σωματιδίων τις βρίσκουν λιγότερο ενδιαφέρουσες, ίσως γιατί δεν εφαρμόζονται άμεσα στον πραγματικό κόσμο. Σ’ αυτή τη θεωρία η δύναμη μεταξύ των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης είναι απροσδόκητα διαφορετική από τις δυνάμεις που αισθάνεται η συνηθισμένη ύλη. Για την βαρυτική δύναμη ή την ηλεκτροστατική δύναμη, όταν διπλασιάζετε την απόσταση μεταξύ δύο σωματιδίων, η δύναμη υποτετραπλασιάζεται. Μια συνεχής δύναμη, από την άλλη πλευρά, μειώνεται κατά έναν παράγοντα έως οκτώ. Τι επιπτώσεις έχει αυτή η έξτρα διαστάσεων σκοτεινή δύναμη; Δεδομένου ότι η συνηθισμένη ύλη μπορεί να μην αλληλεπιδρά με αυτή τη σκοτεινή δύναμη, οι ερευνητές στράφηκαν στην ιδέα της σκοτεινής ύλης που αλληλεπιδρά με τον εαυτό της, μια ιδέα που εισήγαγε ο Hai-Bo Yu, αναπληρωτής καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο UCR. Ο Yu έδειξε ότι ακόμη και αν δεν υπήρχαν αλληλεπιδράσεις με την κανονική ύλη, τα αποτελέσματα αυτών των σκοτεινών δυνάμεων θα μπορούσαν να παρατηρηθούν έμμεσα στους νάνους σφαιροειδείς γαλαξίες. Οι ερευνητές Tanedo et al βρήκαν ότι η συνεχής δύναμη μπορεί να αναπαραγάγει τις παρατηρούμενες αστρικές κινήσεις. Η εν λόγω θεωρία πάει ένα βήμα πιο πέρα κάνοντας την ερμηνεία της προέλευσης της σκοτεινής ύλης ευκολότερη σε σχέση με το μοντέλο της αυτο-αλληλεπιδρώσας σκοτεινής ύλης. Στη συνέχεια, η ομάδα θα εξερευνήσει μια συνεχή έκδοση του μοντέλου των «σκοτεινών φωτονίων». Σύμφωνα με τον Tanedo είναι μια πιο ρεαλιστική εικόνα για μια σκοτεινή δύναμη. Τα σκοτεινά φωτόνια έχουν μελετηθεί με μεγάλη λεπτομέρεια, αλλά η θεώρηση έξτρα διαστάσεων έχει μερικές εκπλήξεις. Θα εξετάσουν επίσης και την κοσμολογία των σκοτεινών δυνάμεων και τη φυσική των μαύρων τρυπών. Το ερευνητικό πρόγραμμα του Tanedo στοχεύει σε μία από τις υποθέσεις που κάνουμε στη φυσική των σωματιδίων: ότι η αλληλεπίδραση των σωματιδίων περιγράφεται με την ανταλλαγή των σωματιδίων-φορέων των δυνάμεων. Ενώ αυτό ισχύει για τη συνηθισμένη ύλη, δεν υπάρχει λόγος να υποθέσουμε ότι ισχύει και για τη σκοτεινή ύλη. Οι αλληλεπιδράσεις τους θα μπορούσαν να περιγραφούν από ένα συνεχές σωματιδίων-φορέων αλληλεπίδρασης, παρά από την ανταλλαγή ενός μόνο τύπου σωματιδίου φορέα-δύναμης. https://physicsgg.me/2021/06/04/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%8d%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bd-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%bf%cf%85/

Η Τεχνητή Νοημοσύνη ανακαλύπτει νέα Φυσική. Η αρχή διατήρησης της ενέργειας είναι μια βασική αρχή της φυσικής, η παραβίαση της οποίας συνήθως συνεπάγεται νέα φυσική. Στην πρόσφατα δημοσιευμένη εργασία με τίτλο «Machine-Learning Non-Conservative Dynamics for New-Physics Detection» παρουσιάζεται μια μέθοδος μηχανικής μάθησης που χρησιμοποιείται για την ανακάλυψη «νέας φυσικής» εξετάζοντας πειραματικά δεδομένα. Συγκεκριμένα, δεδομένης της τροχιάς που καθορίζεται από άγνωστες δυνάμεις, ο μέθοδος που ονομάστηκε NNPhD (Neural New-Physics Detector=Νευρωνικός Ανιχνευτής Νέας Φυσικής) στοχεύει στην ανίχνευση νέας φυσικής αναλύοντας το πεδίο της δύναμης σε δύο τμήματα: αυτό που διατηρεί την ενέργεια και αυτό που δεν την διατηρεί (το συντηρητικό και μη συντηρητικό). Στην εργασία αποδεικνύεται ότι η μέθοδος NNPhD ανακαλύπτει ξανά με επιτυχία την νέα φυσική σε διάφορα παλαιότερα παραδείγματα: όπως την τριβή στο διπλό εκκρεμές (1493), τον πλανήτη Ποσειδώνα από τα δεδομένα της τροχιάς του Ουρανού (1846) και τα βαρυτικά κύματα (2017) από μια σπειροειδή τροχιά. H μέθοδος μηχανικής μάθησης NNPhD κατάφερε να ξανα-ανακαλύψει διάφορα γνωστά κλασσικά παραδείγματα Η διατήρηση της ενέργειας είναι ένας θεμελιώδης φυσικός νόμος, και όταν παρατηρείται η μη διατήρησή της σε ένα σύστημα σωμάτων, οι φυσικοί το θεωρούν ως απόδειξη της ύπαρξης ενός αόρατου σώματος ή νέων εξωτερικών δυνάμεων, χωρίς να αμφισβητούν τον ίδιο τον νόμο διατήρησης. Στην εν λόγω εργασία η μη διατήρηση της ενέργειας αναφέρεται ως νέα φυσική και επιχειρείται η αυτόματη ανίχνευσή της. Πολλές νέες ανακαλύψεις της φυσικής πραγματοποιήθηκαν μετά από παρατηρήσεις που έδειχναν ότι παραβιάζεται η αρχή διατήρησης της ενέργειας, για παράδειγμα η τριβή, ο πλανήτης Ποσειδώνας, τα νετρίνα, η σκοτεινή ύλη, οι εξωπλανήτες και τα βαρυτικά κύματα. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η νέα φυσική ταυτοποιήθηκε από την αποκάλυψη μιας ελλείπουσας αλληλεπίδρασης, μέσα από την προσαρμογή των δεδομένων σε γνωστές συντηρητικές δυνάμεις. Η προτεινόμενη μέθοδος μηχανικής μάθησης NNPhD, μπορεί να ανακαλύψει τη νέα φυσική ακόμα και όταν η μορφή της διατηρητικής «παλιάς φυσικής» δεν είναι γνωστή. Οι νέες ανακαλύψεις μέσα από την ανάλυση πειραματικών δεδομένων πολλές φορές είναι επίπονες και χρονοβόρες. Για παράδειγμα, ο Κέπλερ πέρασε 25 χρόνια αναλύοντας αστρονομικά δεδομένα πριν διατυπώσει τους τρεις νόμους του. Τα εργαλεία της μεθόδου NNPhD στοχεύουν στην αυτοματοποίηση και την «επιτάχυνση» της ανακάλυψης νέας φυσικής μέσα από τα διαθέσιμα πειραματικά δεδομένα. Πιο συγκεκριμένα, δεδομένης της τροχιάς ενός ή περισσότερων σωμάτων που καθορίζεται από κάποια δύναμη, η μέθοδος επιχειρεί την διάσπαση της δύναμης σε δυο τμήματα, ένα συντηρητικό και ένα μη συντηρητικό. Τετριμμένο παράδειγμα είναι η δύναμη της στην φθίνουσα ταλάντωση F=−kq−γq’, στο συντηρητικό κομμάτι Fc = −kx και στο μη συντηρητικό Fn = −γq˙. H μέθοδος NNPhD επιχειρεί αυτοματοποιημένα να αποσυνθέσει αυτά τα τρία πεδία δυνάμεων σε ένα συντηρητικό μέρος (πρώτος όρος) και ένα μη συντηρητικό μέρος (δεύτερος όρος) που αντιστοιχεί στη «νέα φυσική» Μπορεί όποιος επιθυμεί να διαβάσει περισσότερες τις λεπτομέρειες σχετικά με την μέθοδο NNPhD ΕΔΩ: https://arxiv.org/pdf/2106.00026.pdf. Είναι φανερό από την εργασία αυτή ότι η τεχνητή νοημοσύνη υπεισέρχεται αθόρυβα στην ζωή μας, σε τομείς που δεν φανταστήκαμε ποτέ – ακόμα και στην βασική έρευνα που στοχεύει την ανακάλυψη νέας φυσικής. Γι’ αυτό αξίζει να συνεχίσουμε με ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από το βιβλίο του Max Tegmark (ενός από τους συγγραφείς της παραπάνω εργασίας) : «LIFE 3.0, Τι θα σημαίνει να είσαι άνθρωπος στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης«, (μετάφραση Νίκος Αποστολόπουλος), εκδόσεις Τραυλός. «(Βλέπουμε) λοιπόν ότι η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) θα γεννήσει πιθανότατα σπουδαίες ευκαιρίες, αλλά θα φέρει και δύσκολες προκλήσεις. Μια στρατηγική που μάλλον θα βοηθήσει σε κάθε περίπτωση είναι η συνεργασία μας, η κοινή δράση για να βελτιωθεί η κοινωνία μας πριν προλάβει η ΤΝ να απογειωθεί για τα καλά. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εκπαιδεύσουμε τους νέους ώστε να καταστήσουμε την τεχνολογία εύρωστη και ωφέλιμη, πριν της παραδώσουμε τον απόλυτο έλεγχο των πραγμάτων και της ζωής μας. Να ενημερώσουμε και να επικαιροποιήσουμε τους νόμους μας, πριν η τεχνολογία τους στείλει στο περιθώριο. Να επιλύσουμε τις διεθνείς διενέξεις πριν κλιμακωθούν και οδηγήσουν σε μια κούρσα εξοπλισμών με αυτόνομα όπλα. Να δημιουργήσουμε μια οικονομία η οποία θα διασφαλίζει την ευημερία για όλους, πριν καταπλεύσει η ΤΝ και μεγεθύνει τις ανισότητες. Είναι πολύ προτιμότερη μια κοινωνία όπου τα αποτελέσματα των ερευνών σχετικά με την ασφάλεια της ΤΝ θα εφαρμόζονται και δεν θα αγνοούνται. Κι αν κοιτάξουμε ακόμα πιο πέρα, στις προκλήσεις που σχετίζονται με την υπερανθρώπινη τεχνητή γενική νοημοσύνη (ΤΓΝ), το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε πριν αρχίσουμε να τα διδάσκουμε σε πανίσχυρες μηχανές, είναι να συμφωνήσουμε τουλάχιστον σε ορισμένα βασικά ηθικά πρότυπα. Σε έναν πολωμένο και χαοτικό κόσμο, όσοι θα έχουν τη δύναμη να χρησιμοποιήσουν κακόβουλα την ΤΝ θα έχουν και περισσότερα κίνητρα και ικανότητες να το κάνουν, ενώ ομάδες που θα συναγωνίζονται για να δημιουργήσουν ΤΓΝ θα αισθάνονται περισσότερη πίεση, με αποτέλεσμα να υποχωρούν σε ζητήματα ασφάλειας, αλλά και συνεργασίας. Κοντολογίς, αν μπορούμε να δημιουργήσουμε μια πιο αρμονική ανθρώπινη κοινωνία η οποία θα χαρακτηρίζεται από τη συνεργασία με σκοπό την επίτευξη των κοινών μας στόχων, τότε θα αυξηθούν και οι πιθανότητες για ευτυχή κατάληξη στην επανάσταση της ΤΝ. Με άλλα λόγια, αν θέλουμε να βελτιώσουμε το μέλλον της ζωής, πρέπει να βελτιώσουμε το αύριο. Έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε με πολλούς τρόπους. Μπορούμε φυσικά να ψηφίζουμε στις εκλογές και να λέμε στους πολιτικούς τις απόψεις μας για την εκπαίδευση, τα ατομικά δικαιώματα, τα θανατηφόρα αυτόνομα όπλα, την ανεργία που επιφέρει η τεχνολογία και άλλα θέματα. Ψηφίζουμε όμως και κάθε μέρα μέσα από αυτά που επιλέγουμε να αγοράζουμε, μέσα από τις ειδήσεις που επιλέγουμε να καταναλώνουμε, από αυτά που επιλέγουμε να μοιραζόμαστε και από τα πρότυπα που επιλέγουμε ν’ ακολουθήσουμε. Θέλετε να γίνετε κάποιος ή κάποια που διακόπτει κάθε συζήτηση για να ελέγξει το κινητό του/της, ή κάποιος που αισθάνεται ενισχυμένος όταν χρησιμοποιεί την τεχνολογία συνειδητά και προγραμματισμένα; Θέλετε να εξουσιάζετε εσείς την τεχνολογία σας, ή να εξουσιάζει εσάς η τεχνολογία; Τι θέλετε να σημαίνει άνθρωπος στην εποχή της ΤΝ; Σας προκαλώ να κουβεντιάσετε όλα αυτά τα ερωτήματα με τους φίλους σας, με τους δικούς σας ανθρώπους – δεν είναι απλώς μια σημαντική συζήτηση, είναι μια συναρπαστική συζήτηση. Εμείς είμαστε σήμερα οι φύλακες του μέλλοντος της ζωής, εμείς διαμορφώνουμε την εποχή της ΤΝ.. Αισθάνομαι σήμερα ότι τούτο το μέλλον δεν κρύβει τίποτε το αναπόφευκτο, και ότι τελικά είναι πολύ πιο εύκολο απ’ όσο αρχικά πίστευα, εντέλει να κάνεις τη διαφορά. Το μέλλον μας δεν έχει χαραχτεί στην πέτρα ούτε περιμένει να μας συμβεί – είναι δικό μας. εμείς το δημιουργούμε. Ας δημιουργήσουμε όλοι μαζί ένα όμορφο μέλλον. ένα μέλλον που θα μας εμπνεύσει!» https://physicsgg.me/2021/06/05/%ce%b7-%cf%84%ce%b5%cf%87%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%ae-%ce%bd%ce%bf%ce%b7%ce%bc%ce%bf%cf%83%cf%8d%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%80%cf%84%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%86/

Ο μυστηριώδης βράχος στο ηλιακό μας σύστημα είναι ίσως ένα παγόβουνο υδρογόνου. Πριν από τέσσερα χρόνια εντοπίστηκε στο ηλιακό μας σύστημα ένας διαστημικός βράχος που προκάλεσε πονοκεφάλους στους επιστήμονες. Αναπτύχθηκαν διάφορες θεωρίες για αυτόν και τώρα πέφτει στο τραπέζι μια ακόμη. Τα χαρακτηριστικά του διαστημικού αντικειμένου (σχήμα, ταχύτητα, τροχιά, σύνθεση κ.α.) ήταν εντελώς διαφορετικά από αυτά των άλλων διαστημικών βράχων που κυκλοφορούν στο ηλιακό μας σύστημα. Όπως διαπιστώθηκε ήταν ένας αστεροειδής που ταξίδεψε από κάποιο αστρικό σύστημα και εισήλθε στο δικό μας. Το πεπλατυσμένο σχήμα του έκανε πολλούς ακόμη και διάσημους επιστήμονες να θέσουν θέμα εξωγήινων υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για ένα τεχνητό και όχι φυσικό αντικείμενο πιθανώς κάποιου είδους διαστημόπλοιο που εγκαταλείφθηκε και κυκλοφορεί ελεύθερο πλέον στο Διάστημα. Το αντικείμενο αυτό ονομάστηκε Οουμουαμούα («Αγγελιαφόρος από μακριά» στη γλώσσα της Χαβάης) και αφού η επιστημονική κοινότητα ξεκαθάρισε ότι πρόκειται για διαστημικό βράχο και όχι για… UFO επόμενες παρατηρήσεις οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για κομήτη, μέρος του οποίου εξαερώθηκε μετά το πέρασμα κοντά από τον Ήλιο. Επιστήμονες του Πανεπιστημίου Γέιλ και του Πανεπιστημίου του Σικάγο υποστηρίζουν με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» ότι Οουμουαμούα δεν είναι ούτε διαστημόπλοιο, ούτε αστεροειδής, ούτε κομήτης αλλά ένα παγόβουνο υδρογόνου όπως το χαρακτηρίζουν. Σύμφωνα με τους επιστήμονες που ανέπτυξαν αυτή την θεωρία το αντικείμενο αυτό σχηματίστηκε σε συνθήκες υπερβολικά χαμηλής θερμοκρασίας και πίεσης σε ένα τεράστιο μοριακό σύννεφο από συσσωρεύσεις σκόνης και αερίων. Τα μοριακά νέφη αποτελούν εκκολαπτήρια των άστρων. Υποστηρίζουν επίσης ότι αυτό το κοσμικό παγόβουνο έχει ηλικία 35 εκατ. ετών και υποδεικνύουν ως τόπο δημιουργίας του ένα μοριακό νέφος που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 100 εκατ. ετών φωτός από την Γη. https://www.naftemporiki.gr/story/1734590/o-mustiriodis-braxos-sto-iliako-mas-sustima-einai-isos-ena-pagobouno-udrogonou

Γκέιτς και Μπάφετ θα κατασκευάσουν ένα νέο είδος πυρηνικού αντιδραστήρα. Μικροί προηγμένοι αντιδραστήρες, οι οποίοι λειτουργούν με διαφορετικά καύσιμα από τους παραδοσιακούς αντιδραστήρες, θεωρούνται από ορισμένους ως μια κρίσιμη τεχνολογία χωρίς την εξάρτηση άνθρακα Η προηγμένη εταιρεία πυρηνικών αντιδραστήρων του δισεκατομμυριούχου Μπιλ Γκέιτς TerraPower LLC και η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας PacifiCorp επέλεξαν τo Ουαϊόμινγκ για να ξεκινήσουν το πρώτο έργο αντιδραστήρα νατρίου σε μια τοποθεσία όπου βρίσκεται ένα ανενεργό εργοστάσιο άνθρακα, δήλωσε ο κυβερνήτης της πολιτείας την Τετάρτη. Η TerraPower, που ιδρύθηκε από τον Γκέιτς πριν από περίπου 15 χρόνια, και η εταιρεία ηλεκτρικής ενέργειας PacifiCorp, που ανήκει στην Berkshire Hathaway του Γουόρεν Μπάφετ, δήλωσαν ότι η ακριβής τοποθεσία του εργοστασίου αναμένεται να ανακοινωθεί έως το τέλος του έτους. Μικροί προηγμένοι αντιδραστήρες, οι οποίοι λειτουργούν με διαφορετικά καύσιμα από τους παραδοσιακούς αντιδραστήρες, θεωρούνται από ορισμένους ως μια κρίσιμη τεχνολογία χωρίς την εξάρτηση άνθρακα, που μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά με άλλες πηγές ενέργειας, όπως ο άνεμος και ο ήλιος καθώς τα κράτη προσπαθούν να μειώσουν τις εκπομπές που προκαλούν την αλλαγή του κλίματος. «Αυτή είναι η ταχύτερη και σαφέστερη πορεία μας για να γίνουμε αρνητικοί στον άνθρακα», δήλωσε ο κυβερνήτης του Ουαϊόμινγκ, Μάρκ Γκόρντον. «Η πυρηνική ενέργεια είναι σαφώς ένα μέρος της στρατηγικής μου για την ενέργεια» στο Ουαϊόμινγκ, πρόσθεσε ο Γκόρντον. Να σημειωθεί δε ότι πρόκειται για την πολιτεία των ΗΠΑ που είναι πρώτη στην παραγωγή άνθρακα σε όλη την επικράτεια της χώρας. Το έργο θα μπορούσε να αυξήσει την ισχύ του συστήματος στα 500 MW κατά τη διάρκεια της λειτουργίας αιχμής. Η TerraPower είχε δηλώσει πέρυσι ότι τα εργοστάσια αυτά θα κοστίσουν περίπου 1 δισεκατομμύριο δολάρια. Στα τέλη του περασμένου έτους, το Υπουργείο Ενέργειας των ΗΠΑ προσέφερε στην TerraPower 80 εκατομμύρια δολάρια ως αρχική χρηματοδότηση για την επίδειξη της τεχνολογίας νατρίου και το υπουργείο έχει δεσμεύσει πρόσθετη χρηματοδότηση τα επόμενα χρόνια, υπό την προϋπόθεση ότι θα εγκριθούν οι πιστώσεις από το Κογκρέσο. Ο Κρις Λεβέσκι, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της TerraPower, δήλωσε ότι το εργοστάσιο επίδειξης θα χρειαστεί περίπου επτά χρόνια για την κατασκευή του. «Χρειαζόμαστε αυτό το είδος καθαρής ενέργειας στο δίκτυο τη δεκαετία του 2030», δήλωσε στους δημοσιογράφους. Οι ειδικοί της πυρηνικής ενέργειας προειδοποιούν πάντως ότι οι προηγμένοι αντιδραστήρες ενδέχεται να έχουν υψηλότερους κινδύνους από τους συμβατικούς. Τα καύσιμα για πολλούς προηγμένους αντιδραστήρες θα πρέπει να εμπλουτιστούν με πολύ υψηλότερο ρυθμό από τα συμβατικά καύσιμα, πράγμα που σημαίνει ότι η αλυσίδα εφοδιασμού καυσίμων θα μπορούσε να είναι ένας ελκυστικός στόχος για επίδοξες ένοπλες ομάδες που θέλουν να δημιουργήσουν ένα ακατέργαστο πυρηνικό όπλο, ανέφερε πρόσφατη έκθεση. https://physicsgg.me/2021/06/03/%ce%b3%ce%ba%ce%ad%ce%b9%cf%84%cf%82-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bc%cf%80%ce%ac%cf%86%ce%b5%cf%84-%ce%b8%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ac%cf%83%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%ad%ce%bd/

Καταγράφηκε η μεγαλύτερη έκρηξη ακτίνων Γάμμα στο Σύμπαν. Μια τεράστια έκρηξη ακτίνων Γάμμα σε απόσταση πάνω από ένα δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη και θεωρείται η μεγαλύτερη έκρηξη που έχει εντοπιστεί ποτέ κατέγραψαν επιστήμονες στη Ναμπίμπια, μέσω των τηλεσκοπίων Fermi και Swift, με υποστήριξη από το Στερεοσκοπικό Σύστημα Υψηλής Ενέργειας. Η έκρηξη οφείλεται στην κατάρρευση ενός αστεριού που ξεκίνησε να μετατρέπεται σε μαύρη τρύπα, σύμφωνα με ειδικούς από το γερμανικό Electron Synchrotron στο Αμβούργο. Η έκρηξη αποτελείται από συνδυασμό φωτεινών ακτίνων Χ και ακτίνων Γάμμα που εντοπίστηκαν στον ουρανό και εκπέμπονται από μακρινές εξωγαλακτικές πηγές. Παρότι συνέβη ένα δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη, θεωρείται ότι βρίσκεται στο «κοσμικό μας κατώφλι» καθώς προέρχεται από τον αστερισμό του Ηριδανού. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι η μεγαλύτερη έκρηξη ακτίνων Γάμμα που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Οι προηγούμενες εκρήξεις απέχουν κατά μέσο όρο 20 δισεκατομμύρια έτη φωτός. Η έκρηξη εντοπίστηκε στις 29 Αυγούστου 2019 Η έκρηξη, με την ονομασία GRB 190829A, εντοπίστηκε για πρώτη φορά στις 29 Αυγούστου 2019. Το συμβάν σχετίστηκε με την κατάρρευση ενός γρήγορα περιστρεφόμενου μεγάλου αστεριού σε μαύρη τρύπα. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι ένα τμήμα της βαρυτικής ενέργειας τροφοδοτεί την παραγωγή ενός υπερελαστικοποιημένου κύματος έκρηξης. Το συμβάν χωρίζεται σε δύο φάσης. Στην αρχή, η χαοτική φάση διάρκειας δεκάδων δευτερολέπτων και στη συνέχεια μια φάση μακράς διάρκειας, ομαλής εξασθένισης της μεταλαμπής. Ο Dr Andrew Taylor, του γερμανικού Electron Synchrotron (DESY), που συνυπογράφει τη μελέτη είπε ότι βρισκόταν στην πρώτη γραμμή όταν έγινε η έκρηξη. «Μπορούσαμε να παρατηρήσουμε την ακτινοβολία για αρκετές ημέρες», ανέφερε. Οι επιστήμονες κατάφεραν να μετρήσουν με λεπτομέρεια τις μετρήσεις της αναλαμπής. Διαπιστώθηκαν ομοιότητες μεταξύ ακτίνων Χ και ακτίνων Γάμμα Η επιστήμονας του DESY Σύλβια Ζου, ανέφερε ότι πρόκειται για τις μεγαλύτερες εκρήξεις στο σύμπαν, που προκλήθηκαν από την κατάρρευση ενός ταχέως περιστρεφόμενου αστεριού. Τα συγκεκριμένα αστέρια μετά τα τελικά στάδια μετατρέπονται σε μαύρη τρύπα. Τα αποτελέσματα της παρατήρησης προκάλεσαν έκπληξη στους ερευνητές, καθώς διαπίστωσαν περίεργες ομοιότητες μεταξύ των ακτίνων Χ και των πολύ υψηλών ενεργειακών εκπομπών ακτίνων Γάμμα. Σύμφωνα με τις παραδοσιακές θεωρίες, τα δύο συστατικά εκπομπών παράγονται με ξεχωριστό μηχανισμό. Ωστόσο, με βάση τις τρέχουσες θεωρίες φάνταζε απίθανο ότι ακόμη και οι πιο ισχυρές εκρήξεις στο σύμπαν θα μπορούσαν να επιταχύνουν τα ηλεκτρόνια με τέτοιο τρόπο, ώστε να παράγουν άμεσα τις παρατηρούμενες ακτίνες γάμμα πολύ υψηλής ενέργειας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Science. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/992226_vinteo-katagrafike-i-megalyteri-ekrixi-aktinon-gamma-sto-sympan

Στην Χρύσα Κουβελιώτου το διεθνές βραβείο Αστρονομίας Shaw για το 2021 Το διεθνές βραβείο Shaw στην Αστρονομία για το 2021 απονεμήθηκε εξίσου στην Ελληνίδα αστροφυσικό της διασποράς Χρύσα Κουβελιώτου, καθηγήτρια και πρόεδρο του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζορτζ Ουάσιγκτον και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το 2016, και στη Βικτόρια Κάσπι, καθηγήτρια Φυσικής και διευθύντρια του Ινστιτούτου Διαστήματος ΜακΓκίλ του Καναδά, για τη συμβολή τους στη μελέτη και κατανόηση των μάγναστρων (magnetars). Τα magnetars είναι αστέρες νετρονίων με πολύ ισχυρό μαγνητικό πεδίο, τα οποία συνδέονται με ένα ευρύ φάσμα αστροφυσικών φαινομένων υψηλών ενεργειών. Οι αστέρες νετρονίων είναι υπέρπυκνα μαγνητισμένα απομεινάρια αστρικών εκρήξεων. Περιστρέφονται με περιόδους περιστροφής χιλιοστών του δευτερολέπτου έως μερικών δευτερολέπτων και εκπέμπουν ισχυρές δέσμες παλμικής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας (εξ ου και η ονομασία «πάλσαρ»). Λόγω της περιστροφής τους αυτής αποτελούν ακριβή «κοσμικά ρολόγια» και «εργαστήρια» μελέτης διαφόρων φυσικών φαινομένων σε βαρυτικά πεδία δισεκατομμύρια φορές ισχυρότερα της Γης. Η έρευνα των Κάσπι και Κουβελιώτου βασίστηκε στη θεωρητική πρόβλεψη της ύπαρξης αστέρων νετρονίων με μαγνητικά πεδία έως και χιλιάδες φορές ισχυρότερα από αυτά των απλών pulsars, τα οποία παράγουν ισχυρές εκλάμψεις ακτίνων γ. Η ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία τροφοδοτείται κυρίως από τεράστιες δεξαμενές μαγνητικής ενέργειας στην μαγνητόσφαιρά τους και δευτερευόντως από την περιστροφή τους. Οι βραβευθείσες ανέπτυξαν νέες παρατηρησιακές μεθόδους, οι οποίες επιβεβαίωσαν την ύπαρξη αυτών των αντικειμένων και προσδιόρισαν τις φυσικές τους ιδιότητες. Η εργασία τους καθιέρωσε τα magnetars ως μία νέα και σημαντική κατηγορία αστροφυσικών αντικειμένων. Η Χρύσα Κουβελιώτου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Σάσεξ στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1977. Έλαβε το διδακτορικό της από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου και το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ το 1981. Ακολούθησε ακαδημαϊκή σταδιοδρομία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εν συνεχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου εργάστηκε ως ερευνήτρια στο Διαστημικό Κέντρο Πτήσεων Μάρσαλ της NASA (Marshall Space Flight Center). Είναι μέλος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ από το 2013 και έχει λάβει σειρά υψηλών διακρίσεων και βραβείων για το έργο της. Το διεθνές ετήσιο βραβείο Shaw απονέμεται από το 2004 από το ομώνυμο διεθνές Ίδρυμα σε συνεργασία με τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση. https://physicsgg.me/2021/06/03/%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%87%cf%81%cf%8d%cf%83%ce%b1-%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%b5%ce%bb%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%ad%cf%82-%ce%b2%cf%81%ce%b1/

Ο ουρανός της Ελλάδας το καλοκαίρι. Ο Βόρειος Σταυρός Η γεωγραφική θέση της χώρας μας επιτρέπει στον ουρανό μας να αλλάζει συνεχώς τη φορεσιά του σαν μια κινητή πινακοθήκη, έτσι ώστε στη διάρκεια των καλοκαιρινών μας διακοπών το μεγάλο «Καλοκαιρινό Τρίγωνο» αποτελεί την απαραίτητη συντροφιά μας. Το Καλοκαιρινό Τρίγωνο αποτελείται από τρία λαμπερά άστρα: τον Ντένεμπ στον αστερισμό του Κύκνου, τον Αλταΐρ στον αστερισμό του Αετού και τον Βέγα στον αστερισμό της Λύρας. Στο Καλοκαιρινό Τρίγωνο διακρίνουμε τα λαμπερά άστρα του αστερισμού του Κύκνου, ο οποίος με απλωμένα φτερά βρίσκεται πάνω στη φωτεινή λωρίδα του Γαλαξία. Το λαμπρότερο άστρο του Κύκνου, ο Ντένεμπ (Άλφα Κύκνου), σημαδεύει την ουρά του, ενώ τα πιο αμυδρά του άστρα σχηματίζουν τα απλωμένα του φτερά και τον μακρόστενο λαιμό του σε μια μορφή που μοιάζει με σταυρό, και γι’ αυτό ονομάζεται σήμερα και «Βόρειος Σταυρός», σε αντιδιαστολή με τον αστερισμό του Νότιου Ημισφαιρίου, που ονομάζεται «Νότιος Σταυρός» ή «Σταυρός του Νότου». Στην αρχαιότητα ο αστερισμός αυτός ονομαζόταν «Όρνις», ενώ ο Ερατοσθένης τον αποκαλούσε «Κύκνο», ονομασία που χρησιμοποίησαν επίσης και οι Ρωμαίοι. Σε ορισμένες περιπτώσεις, και λόγω της γειτνίασής του με τη Λύρα, ονομαζόταν και «Ορφέας», αν και η καλύτερη σύνδεσή του με την ελληνική μυθολογία είναι αυτή που συνδέει τον αστερισμό με τον μεταμορφωμένο Δία. Σύμφωνα με τον μύθο, ο Δίας μεταμορφώθηκε σε κύκνο και με την εμφάνιση αυτή επισκέφθηκε τη βασίλισσα της Σπάρτης Λήδα, με την οποία γέννησε τους Διόσκουρους δίδυμους Κάστορα και Πολυδεύκη καθώς και την ωραία Ελένη, που αργότερα έγινε αφορμή για τον Τρωικό πόλεμο. Άλλοι, πάλι, πιστεύουν ότι ο Κύκνος είναι γιος του Άρη ή γιος του Απόλλωνα, που αυτοκτόνησε και τοποθετήθηκε στον ουρανό με τη μορφή ενός Κύκνου δίπλα στη Λύρα του Απόλλωνα. Το λαμπρότερο άστρο του, ο Ντένεμπ (Άλφα Κύκνου), είναι το 19ο λαμπρότερο άστρο στον ουρανό και σημαδεύει την ουρά του. Ο Ντένεμπ βρίσκεται σε απόσταση 3.200 ετών φωτός από τη Γη, ενώ το κεφάλι του Κύκνου προσδιορίζεται από το άστρο Αλμπιρέο (Βήτα Κύκνου), ένα διπλό αστρικό σύστημα σε απόσταση 380 ετών φωτός, με κύριο συντελεστή έναν «γαλάζιο γίγαντα» ο οποίος έχει έναν μικρότερο συνοδό. Τα υπόλοιπα λαμπρότερα άστρα του Κύκνου (Δ, Γ, Ε) σχηματίζουν τα απλωμένα του φτερά, καθώς μοιάζει να πετάει πάνω στη γαλακτόχρωμη αψίδα που σχηματίζουν τα άστρα του γαλαξιακού επιπέδου. Με γυμνό μάτι μπορεί κανείς να παρατηρήσει 200 σχεδόν άστρα, αν και ο Πτολεμαίος αναφέρει μόνο τα 17 λαμπρότερα. Ένα άλλο σπουδαίο άστρο που είναι ορατό με δυσκολία είναι και ο «61 Κύκνου», που αποτελείται από τρία συνολικά άστρα, δύο κόκκινους γίγαντες και έναν μικρότερο συνοδό. Το τριπλό αυτό σύστημα ήταν το πρώτο του οποίου μετρήθηκε η παραλλακτική του γωνία το 1838, και έτσι βρέθηκε ότι βρίσκεται σε απόσταση 11,1 περίπου ετών φωτός. Σχέδιο του αστερισμού του Κύκνου Το πιο θεαματικό όμως αντικείμενο που μπορεί κανείς να φωτογραφίσει με τηλεσκόπιο είναι η πανέμορφη Λούπα του Κύκνου, με μέγεθος 130 ετών φωτός, το λείψανο μιας τρομακτικής αστρικής έκρηξης σουπερνόβα που συνέβη πριν από 50.000 χρόνια σε απόστασή 1.400 ετών φωτός από τη Γη. Τα διάφορα τμήματά του έχουν καταλογογραφηθεί με διαφορετικούς αριθμούς στον Νέο Γενικό Κατάλογο, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται στα δυτικά το νεφέλωμα NGC 6960, που μοιάζει με μια «Σκούπα Μάγισσας» (όπως ονομάζεται χαϊδευτικά), ενώ στα ανατολικά βρίσκουμε το «Νεφέλωμα Δαντέλα» (NGC 6992) και τις παραφυάδες του. Στον ίδιο αστερισμό βρίσκουμε επίσης και ένα από τα δεκάδες νεφελώματα αερίων και σκόνης μέσα στα οποία γεννιούνται τα άστρα. Λόγω της εμφάνισης που έχει ονομάζεται «Νεφέλωμα Βόρειας Αμερικής» (NGC 7000), με διάμετρο 100 ετών φωτός, σε απόσταση 1.600 ετών φωτός από τη Γη.Στον ίδιο αστερισμό βρίσκουμε επίσης και την πρώτη υποψήφια αστρική μαύρη τρύπα, που αναγνωρίστηκε το 1972. Πρόκειται για ένα αντικείμενο που, αν και είναι αόρατο, υπολογίζεται ότι διαθέτει υλικά δέκα άστρων σαν τον Ήλιο μας. Το αντικείμενο αυτό περιφέρεται και απορροφά υλικά από έναν γειτονικό του γαλάζιο γίγαντα (HD 226868) που έχει υλικά 20 φορές περισσότερα από όσα έχει ο Ήλιος. Τεράστιες ποσότητες ακτίνων Χ εκπέμπονται από την περιοχή του αόρατου συνοδού (Κύκνος Χ-1), που έχει διάμετρο μικρότερη από 300 χιλιόμετρα. Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δοθεί στα δεδομένα αυτά είναι ότι πρόκειται για μια μαύρη τρύπα, τα λείψανα ενός γιγάντιου άστρου το οποίο στο τέλος της ζωής του κατέρρευσε βαρυτικά με τέτοιον τρόπο, ώστε να καταπιεί κυριολεκτικά τον ίδιο του τον εαυτό. Μια μαύρη τρύπα είναι πραγματικά ένα από τα πιο μυστηριώδη ουράνια αντικείμενα, στο εσωτερικό των οποίων οι νόμοι της φυσικής δεν έχουν καμιά υπόσταση. Και όμως, η σύγχρονη επιστήμη και η γενική θεωρία της σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955) έχουν αποδείξει ήδη την πραγματικότητα της ύπαρξής τους. Γιατί σήμερα γνωρίζουμε ότι το μέλλον κάθε άστρου αποφασίζεται βασικά την ώρα της δημιουργίας του, επειδή αυτό που παίζει πρωτεύοντα ρόλο είναι η αρχική του μάζα, αφού από τη στιγμή που θα γεννηθεί και μέχρι τον θάνατό του ένα άστρο παλεύει συνεχώς ενάντια στη δύναμη της βαρύτητας. Πρόκειται όμως για μια πάλη που, αργά ή γρήγορα, είναι καταδικασμένο να χάσει. Έτσι, και ανάλογα με την ποσότητα των υλικών που περιλαμβάνει στο τέλος της ζωής του, ένα άστρο πεθαίνει με έναν από τους τρεις παρακάτω τρόπους. Άστρα των οποίων ο πυρήνας περιλαμβάνει υλικά μέχρι 1,4 ηλιακές μάζες τελειώνουν τη ζωή τους ως άσπροι νάνοι, ενώ άστρα που κατορθώνουν να συγκρατήσουν στον πυρήνα τους υλικά από 1,4 έως 2,5 ηλιακές μάζες καταρρέουν μετατρεπόμενα σε άστρα νετρονίων ή πάλσαρ. Στην περίπτωση, όμως, που η μάζα του πυρήνα ενός άστρου ξεπερνάει τις 2,5 ηλιακές μάζες, δεν υπάρχει καμιά δύναμη στη φύση που να μπορεί να αντισταθεί στην ένταση της βαρύτητάς του, με αποτέλεσμα την αστραπιαία κατάρρευση του αστρικού αυτού πυρήνα. Έτσι, και καθώς η ακτίνα του άστρου «μηδενίζεται», η ύλη του «αφανίζεται» κάτω από το τεράστιο βαρυτικό πεδίο που σχηματίζεται, δημιουργώντας σε τελική ανάλυση μια «μαύρη τρύπα». Μια μαύρη τρύπα δηλαδή είναι το σημείο εκείνο του χωρόχρονου όπου κάποτε υπήρχε ο πυρήνας ενός γιγάντιου άστρου το οποίο στην τελική φάση της εξέλιξής του έχασε την πάλη του ενάντια στη βαρύτητα, ώστε να καταρρεύσουν τα υλικά του και να συμπιεστούν περισσότερο ακόμα και από τα υλικά ενός άστρου νετρονίων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας χωροχρονικής παραμόρφωσης τόσο τεράστιας, ώστε η βαρυτική του δύναμη να εμποδίζει και αυτό ακόμα το φως του να δραπετεύσει. Με αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και ο όρος «μαύρη τρύπα»: «τρύπα» γιατί ένα τέτοιο αντικείμενο έλκει σαν «διαστημική ρουφήχτρα» οτιδήποτε συναντήσει στο διάβα του και «μαύρη» γιατί ούτε και αυτό ακόμα το φως δεν έχει τη δυνατότητα να δραπετεύσει από την «επιφάνειά» του για να καταγραφεί από τα μάτια μας ή τα διάφορα άλλα ευαίσθητα όργανα των αστεροσκοπείων μας. Δεν υπάρχει άλλωστε τρόπος ούτε να καταλάβουμε ούτε να εξηγήσουμε τη φυσική κατάσταση της ύλης κάτω από αυτές τις συνθήκες, που χαρακτηρίζουν ένα σημείo «μοναδικότητας» για τη φυσική επιστήμη. Ένα σημείο δηλαδή όπου οι νόμοι της φυσικής παύουν να ισχύουν. Αν μπορούσαμε να συμπιέσουμε τη Γη μας στο μέγεθος ενός κερασιού, θα την είχαμε μετατρέψει σε μαύρη τρύπα. Φυσικά δεν υπάρχει καμιά γνωστή διαδικασία που θα μπορούσε να μετατρέψει τη Γη, ή και τον Ήλιο ακόμα, σε μαύρη τρύπα. Ο καταρρέων πυρήνας μιας σουπερνόβα με υλικά πάνω από 2,5 ηλιακές μάζες είναι ένα από τα ελάχιστα αντικείμενα στο Σύμπαν που μπορούν να δημιουργήσουν κάτι τέτοιο. Απόσπασμα από το βιβλίο του Διονύση Σιμόπουλου «Ο Ουρανός της Ελλάδας – Καλοκαίρι», Εκδόσεις Μεταίχμιο 2021, που κυκλοφορεί στις 10 Ιουνίου] https://physicsgg.me/2021/06/05/%ce%bf-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%bf%ce%ba%ce%b1%ce%af%cf%81%ce%b9/

Οι κοσμοναύτες ολοκλήρωσαν την εργασία τους στο διάστημα. Η πόρτα εξόδου του Small Research Module "Poisk" είναι κλειστή, οι κοσμοναύτες του αποσπάσματος Roscosmos Oleg Novitsky και Peter Dubrov ολοκλήρωσαν τον 48ο προγραμματισμένο διαστημικό περίπατο (EVK-48). Στο ντεμπούτο τους, ολοκλήρωσαν με επιτυχία όλες τις εργασίες εγκατάστασης εξοπλισμού στην εξωτερική επιφάνεια του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η πόρτα του κόλπου ελλιμενισμού Poisk έκλεισε στις 16:12 ώρα Μόσχας στις 2 Ιουνίου 2021. Η διάρκεια της εξωσχηματικής δραστηριότητας ήταν 7 ώρες 19 λεπτά. Για δεύτερη φορά στην ιστορία της λειτουργίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ο ρωσικός διαστημικός διάδρομος πραγματοποιήθηκε από το διαμέρισμα σύνδεσης της μονάδας Poisk. Κυκλοφόρησε το 2009, αλλά μέχρι τις 18 Νοεμβρίου 2020, οι αστροναύτες χρησιμοποίησαν τη μονάδα Pirs για εξόδους, η οποία προετοιμάζεται επί του παρόντος για αποσύνδεση από το ISS. Αυτή είναι η 55η έξοδος της Ρωσίας από το ISS, η πρώτη το 2021 και η πρώτη σταδιοδρομία και των δύο κοσμοναύτων Roscosmos. Όπως σημείωσε νωρίτερα ο Oleg Novitsky, η ιδιαιτερότητα του διαστημικού πεζοδρομίου είναι ο συνδυασμός των πόρων, των διαστημικών πειραμάτων και της προετοιμασίας του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για τη λήψη της νέας ενότητας "Science", η οποία έχει προγραμματιστεί να ξεκινήσει αυτό το καλοκαίρι. Σε 7 ώρες, οι Oleg Novitsky και Petr Dubrov αντικατέστησαν τον αφαιρούμενο πίνακα του ρυθμιστή ροής ρευστού στο σύστημα θερμικού ελέγχου της μονάδας λειτουργικού φορτίου Zarya σε κανονική λειτουργία και έριξαν το παλιό πάνελ στο διάστημα. Σύμφωνα με την προκαταρκτική αξιολόγηση των ειδικών του Κέντρου Ελέγχου Αποστολής, το δοχείο υπό πίεση έφυγε από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό προς τη σωστή κατεύθυνση. Μέσα στις επόμενες 2-3 ημέρες, θα καεί εντελώς στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. Η λειτουργία αντικατάστασης του ρυθμιστή στο σύστημα θερμικού ελέγχου σε ολόκληρη την ιστορία του ISS έχει ήδη πραγματοποιηθεί τρεις φορές λόγω του τέλους της ζωής του. Επιπλέον, τα ρωσικά μέλη του πληρώματος της 65ης μακροχρόνιας αποστολής προετοιμάστηκαν για να ξεκλειδώσουν τη μονάδα Pirs, η οποία έφτασε το 2001. Αφαίρεσαν όλες τις εξωτερικές συνδέσεις μεταξύ του Pirs και του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού: γι 'αυτό αφαίρεσαν τον εκσυγχρονισμένο βραχίονα φορτίου M1 από τη μονάδα, αγκυροβόλησαν τα καλώδια των κεραιών του ραντεβού συστήματος Kurs και αφαίρεσαν το ναυπηγείο μεταξύ των ρωσικών μονάδων Pirs και Zvezda. Στο τέλος αυτής της επιχείρησης, Ρώσοι ειδικοί επιβεβαίωσαν ότι η δοκιμή του συστήματος Kurs μετά την επανασύνδεση των συνδέσμων ήταν επιτυχής. Οι Oleg Novitsky και Petr Dubrov εγκατέστησαν επίσης νέο εξοπλισμό για τα ρωσικά επιστημονικά πειράματα "Test" και "Endurance" για να μελετήσουν την επίδραση των διαστημικών συνθηκών σε διάφορους μικροοργανισμούς και υλικά. Οι σημερινές εξωσχολικές δραστηριότητες πραγματοποιήθηκαν σε διαστημικές στολές Orlan-MKS (εκσυγχρονισμένες, μηχανογραφημένες, συνθετικές), μία με κόκκινες ρίγες (Oleg Novitsky), η άλλη με μπλε (Petr Dubrov). Η προηγούμενη κυκλοφορία πραγματοποιήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2020. Από τη Γη, από το Κέντρο Ελέγχου Αποστολής, το TsNIIMash (μέρος της Κρατικής Εταιρείας Roscosmos), ειδικοί της Κύριας Ομάδας Επιχειρησιακού Ελέγχου του Ρωσικού Τμήματος ISS (SP Korolev Rocket and Space Corporation Energia, μέρος του Roscosmos), έλεγξαν τον διαστημικό περίπατο. Επί του παρόντος στον Δ.Δ.Σ. το πλήρωμα αποτελειται από τους κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Novitsky και Peter Dubrov, τους αστροναύτες της NASA Mark Vande Hai, Shane Kimbrow, Megan MacArthur, τον αστροναύτη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Tom Peske και τον αστροναύτη Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροναυπηγικής Akihiko Hoshide https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_06-03.html

Η τέταρτη εκτόξευση δορυφόρων OneWeb από τη Vostochny είναι επιτυχής. Μια επιτυχημένη εκτόξευση 36 δορυφόρων OneWeb πάνω στο όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1b με την ανώτερη σκηνή του Fregat πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 28 Μαΐου, από το ρωσικό κοσμοδρόμιο Vostochny. Η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους πραγματοποιήθηκε βάσει των συμβάσεων της Glavkosmos (θυγατρικής της Roscosmos) με τον ευρωπαίο πάροχο υπηρεσιών εκτόξευσης Arianespace (διαχειρίζεται την εκτόξευση διαστημικού σκάφους OneWeb με τη χρήση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz) και της εταιρείας Starsem. Αυτή η εκτόξευση έγινε η τέταρτη πλήρως εμπορική εκκίνηση διαστημικού σκάφους από τη Vostochny. Εκτελέστηκε από την κοινή ομάδα, η οποία συνδύασε τους ειδικούς των επιχειρήσεων Roscosmos - Progress Space Rocket Center, Lavochkin Association, TsENKI, Glavkosmos και εκείνων των ξένων πελατών. Ο διαχωρισμός του ανώτερου σταδίου Fregat από το τρίτο στάδιο ήταν ονομαστικός. Κατά τη διάρκεια δυόμισι ωρών σύμφωνα με την ακολουθία πτήσης, το διαστημικό σκάφος διαχωρίστηκε από το άνω στάδιο εννέα φορές και τέθηκε σε τροχιές στόχους. Οι ξένοι πελάτες της Glavkosmos επιβεβαίωσαν ότι η εταιρεία έχει συμμορφωθεί πλήρως με τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Όλοι οι δορυφόροι εγχύθηκαν σε τροχιές στόχους. Οι δορυφόροι OneWeb low Earth orbit έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν στους καταναλωτές στο Διαδίκτυο υψηλής ταχύτητας Διαδίκτυο. Η σημερινή κυκλοφορία αύξησε τον αριθμό του διαστημικού σκάφους OneWeb σε τροχιά σε 218 και η εταιρεία σχεδιάζει να ξεκινήσει εκατοντάδες ακόμη. http://en.roscosmos.ru/22136/

Η Nasa θα στειλει το καλαμάρι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Περίπου 128 καλαμάρια με παιδικά μπομπίλ πρόκειται να σταλούν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Περισσότερα από 100 καλαμάρια μωρών και 5.000 μικροσκοπικά ζώα πρόκειται να ξεκινήσουν την Πέμπτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Τα πλάσματα, μαζί με άλλο εξοπλισμό για πειράματα, θα κατευθυνθούν προς τον ISS πάνω στον πύραυλο Space X's Falcon 9. Τα πειράματα θα είναι σε θέση να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν τα αποτελέσματα του διαστημικού πτήσης. Το 128 baby bobtail καλαμάρι θα χρησιμοποιηθεί ως μέρος της έρευνας σχετικά με τις επιπτώσεις της διαστημικής πτήσης στις ευεργετικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ μικροβίων και ζώων. Το καλαμάρι έχει ένα ανοσοποιητικό σύστημα παρόμοιο με αυτό των ανθρώπων. Η Nasa λέει ότι το πείραμα θα μπορούσε να υποστηρίξει την ανάπτυξη προστατευτικών μέτρων για τη διατήρηση της υγείας των αστροναυτών κατά τη διάρκεια μεγάλων διαστημικών αποστολών. "Τα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων, βασίζονται στα μικρόβια μας για να διατηρήσουν ένα υγιές πεπτικό και ανοσοποιητικό σύστημα. Δεν καταλαβαίνουμε πλήρως πώς διαστημικές πτήσεις αλλάζουν αυτές τις ευεργετικές αλληλεπιδράσεις", δήλωσε ο Jamie Foster, κύριος ερευνητής του πειράματος. Πρόσθεσε ότι το καλαμάρι θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει "αυτά τα σημαντικά ζητήματα στην υγεία των ζώων". Το καλαμάρι θα παγώσει πριν επιστρέψουν στη Γη. Συνδέονται επίσης στον πύραυλο Space X από 5.000 tardigrades, που συνήθως αναφέρονται ως αρκούδες νερού. Τα μικροσκοπικά ζώα μπορούν να ανεχθούν τα περιβάλλοντα πιο ακραία από ό, τι οι περισσότερες μορφές ζωής. Αυτό τους καθιστά ιδανικούς για να μελετήσουν πώς ανταποκρίνεται η ζωή και προσαρμόζεται σε ακραία περιβάλλοντα. Ελπίζεται ότι αυτές οι πληροφορίες μπορούν στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για την κατανόηση των παραγόντων άγχους που επηρεάζουν τους ανθρώπους στο διάστημα. "Ένα από τα πράγματα που θέλουμε πραγματικά να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε πώς επιβιώνουν και αναπαράγονται ταρντεγκράδες σε αυτά τα περιβάλλοντα και αν μπορούμε να μάθουμε τίποτα για τα κόλπα που χρησιμοποιούν και να τα προσαρμόσουμε για να προστατεύσουμε τους αστροναύτες", ο κύριος ερευνητής του πειράματος Thomas Boothby είπε. Άλλα πειράματα που πρόκειται να διεξαχθούν περιλαμβάνουν μια ματιά στο εάν οι ρομποτικοί βραχίονες μπορούν να χρησιμοποιηθούν εξ αποστάσεως χρησιμοποιώντας εικονική πραγματικότητα μαζί με μια μελέτη για την παραγωγή σκληρότερου βαμβακιού. https://www.bbc.com/news/science-environment-57339989

Η NASA επιστρέφει στην Αφροδίτη. Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) ανακοίνωσε ότι επέλεξε, έπειτα από 30 χρόνια απουσίας, να πραγματοποιήσει δύο νέες αποστολές στην Αφροδίτη, τον κοντινότερο πλανήτη στη Γη, αλλά αγνοημένο μέχρι σήμερα εξαιτίας του άκρως αφιλόξενου περιβάλλοντος του. Οι νέες αποστολές θα ρίξουν φως στο πώς η Αφροδίτη έγινε μια καυτή και πνιγηρή «κόλαση», με θερμοκρασίες που λιώνουν ακόμη και μέταλλα, παρόλο που κατά τα άλλα έχει πολλές ομοιότητες με τη Γη και κάποτε υπήρξε πιθανώς ο πρώτος κατοικήσιμος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος, με ωκεανό και «γήινο» κλίμα. Όμως κάτι συνέβη και, σύμφωνα με την κυρίαρχη επιστημονική υπόθεση, η Αφροδίτη έπεσε θύμα ενός εκτός ελέγχου «φαινομένου του θερμοκηπίου», κάτι που μερικοί προειδοποιούν ότι μπορεί να αποτελεί το μακρινό μέλλον και της ίδια της Γης, αν δεν τεθεί υπό έλεγχο η κλιματική αλλαγή. Οι δύο αποστολές, που θα αποτελέσουν μέρος του ευρύτερου προγράμματος Discovery της NASA και προγραμματίζεται να εκτοξευθούν τη διετία 2028-2030, ονομάσθηκαν DAVINCI+ (Deep Atmosphere Venus Investigation of Noble gases, Chemistry and Imaging) και VERITAS (Venus Emissivity, Radio Science, InSAR, Topography and Spectroscopy). Η πρώτη αποστολή θα μελετήσει τη σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης για να κατανοήσει την εξέλιξη της και να προσδιορίσει με βεβαιότητα αν όντως κάποτε ο πλανήτης διέθετε ωκεανό. Θα πρόκειται για μια σφαιρική διαστημοσυσκευή που θα «βουτήξει» μέσα στην πυκνή ατμόσφαιρα κυρίως από νέφη θειικού οξέος και διοξείδιο του άνθρακα και θα κάνει ακριβείς μετρήσεις. Επίσης θα τραβήξει τις πρώτες υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες μοναδικών γεωλογικών χαρακτηριστικών της Αφροδίτης. Την επιστημονική ευθύνη της DAVINCI+ θα έχει το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Goddard στο Μέριλαντ. Η δεύτερη αποστολή VERITAS θα χαρτογραφήσει την επιφάνεια της Αφροδίτης για να ρίξει φως στη γεωλογική ιστορία της Αφροδίτης και γιατί εξελίχθηκε τόσο διαφορετικά από εκείνη της Γης. Μια διαστημοσυσκευή θα τεθεί σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη, διαθέτοντας νέας τεχνολογίας ραντάρ που θα δημιουργήσει τρισδιάστατες αναπαραστάσεις της τοπογραφίας του πλανήτη και θα επιβεβαιώσει ότι υπάρχει τεκτονική των πλακών και ηφαιστειακή δραστηριότητα. Επίσης θα καταγράψει τις υπέρυθρες εκπομπές από την επιφάνεια. Την επιστημονική ευθύνη της αποστολής θα έχει το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) στην Καλιφόρνια, ενώ θα συμβάλουν και οι τρεις ευρωπαϊκές διαστημικές υπηρεσίες (γερμανική, γαλλική, ιταλική), κατασκευάζοντας διάφορα επιστημονικά όργανα για το σκάφος. «Είναι εκπληκτικό πόσα λίγα πράγματα ξέρουμε για την Αφροδίτη, όμως τα συνδυασμένα αποτελέσματα των δύο αποστολών θα μας πουν πολλά για τον πλανήτη, από τα σύννεφα στον ουρανό μέχρι τα ηφαίστεια στην επιφάνεια του και τον ίδιο τον πυρήνα του. Θα είναι σαν να ανακαλύπτουμε ξανά τον πλανήτη», δήλωσε ο Τομ Βάγκνερ, επιστήμονας του προγράμματος Discovery της NASA. https://physicsgg.me/2021/06/03/%ce%b7-nasa-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%cf%81%ce%ad%cf%86%ce%b5%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%af%cf%84%ce%b7/

Ο Στίβεν Χόκινγκ ως κωπηλάτης. …) Για μένα ο Στίβεν Χόκινγκ ήταν ένας ξεχωριστός άνθρωπος που μ’ έκανε να δω από άλλη προοπτική τι σημαίνει πραγματική δοκιμασία, που κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό, ήταν υποχρεωμένος να παλεύει μ’ έναν τρόπο εντελώς άγνωστο σ’ εμένα, να υπομένει στωικά καταστάσεις τις οποίες εγώ θα θεωρούσα αδιανόητες, ντροπιαστικές, ταπεινωτικές, οδυνηρές, εξουθενωτικές ή τρομακτικές. Κανείς δεν θα τον κατέκρινε, αν επέλεγε να βυθιστεί στην αυτολύπηση. Είχε κάθε λόγο. Άλλωστε, κατά καιρούς, όλοι έχουμε νιώσει οίκτο για τον εαυτό μας, και μάλιστα για πολύ πιο ασήμαντες αφορμές. Εγώ, για παράδειγμα, με μια ημικρανία είμαι ικανός να κλαψουρίζω όλη μέρα. Κι όμως, ο Στίβεν αντιμετώπιζε κάθε πρόκληση και κάθε νέα ημέρα με χιούμορ και θετική διάθεση – είχε τον αέρα ενός ανθρώπου που είχε βρει τη θέση του στον κόσμο και ήταν ευτυχισμένος γι’ αυτό. Για τους φίλους του στο Καίμπριτζ, ο Στίβεν ήταν ένας άνδρας ανέκαθεν καθηλωμένος σε αναπηρικό αμαξίδιο- κάτι απολύτως λογικό, αφού δεν τον είχαν γνωρίσει την εποχή της Οξφόρδης. Το 1959, σε ηλικία 17 ετών και φαινομενικώς καλή υγεία, ξεκίνησε εκεί τριετείς προπτυχιακές σπουδές, εστιάζοντας στις φυσικές επιστήμες, με προτίμηση στη φυσική. Τα δυο πρώτα χρόνια των σπουδών του κύλισαν αρκετά μοναχικά. Αν και ως χαρακτήρας δημιουργούσε εύκολα φιλίες, στην Οξφόρδη δεν είχε αποκτήσει ακόμα φίλους «κολλητούς». Όμως, στο τρίτο και τελευταίο έτος φοίτησής του, αποφάσισε να εγγραφεί στον ναυτικό όμιλο του πανεπιστημίου. Μικροκαμωμένος και αδύνατος, διέθετε τον κατάλληλο σωματότυπο για πηδαλιούχος στην ομάδα κωπηλασίας. Εκεί απέκτησε αρκετούς καλούς φίλους απολαμβάνοντας περιπετειώδεις στιγμές στον Τάμεση. Αυτός ο ποταμός διασχίζει την Οξφόρδη, ενώ το Καίμπριτζ έχει τον δικό του ποταμό, τον Καμ, κι έτσι η κωπηλασία έχτισε μακρά παράδοση και στα δυο πανεπιστήμια. Αποτελούσε κοινή πρακτική, οι πιο δημοφιλείς νεαροί των δυο πανεπιστημίων να γίνονται μέλη αυτών των ομίλων. Για τον Στίβεν, η ομάδα κωπηλασίας της Οξφόρδης ήταν στην πραγματικότητα μια λέσχη για κοινωνικές εκδηλώσεις. Ως πηδαλιούχος, λοιπόν ο Στίβεν ήταν υπεύθυνος για τους ελιγμούς και την ταχύτητα της λέμβου. Από την θέση του στην πρύμνη διόρθωνε την πορεία της λέμβου, αλλά έδινε και τις κατάλληλες εντολές στους κωπηλάτες συναθλητές του. Αδέξιος και αδύναμος, είχε πάντα φτωχές επιδόσεις στα αθλήματα, παρέμενε ωστόσο το πειραχτήρι της ομάδας που αποσπούσε την προσοχή των άλλων, διαλύοντας κάθε απόπειρα συγκέντρωσης στον στόχο. Τώρα, όμως, τα πράγματα είχαν αλλάξει. Ήταν αρχηγός της ομάδας και αναντίρρητα ιδανικός γι’ αυτόν τον ρόλο – ελαφρύς, ώστε να μην προσθέτει περιττό βάρος στη λέμβο, και με στεντόρεια φωνή. Παρά την συμμετοχή του στην ομάδα κωπηλασίας, ο Στίβεν έπληττε αφόρητα στην Οξφόρδη. Κάθε εβδομάδα ήταν υποχρεωμένος να παρακολουθεί διαλέξεις καθώς και ένα είδος φροντιστηρίου, όπου οι φοιτητές συζητούσαν τα προβλήματα και τις εργασίες που τους είχαν ανατεθεί για το σπίτι. Θεωρούσε τα προβλήματα «γελοιωδώς εύκολα» και τους αφιέρωνε – όπως και σε κάθε άλλη εργασία – ελάχιστο χρόνο, προτιμώντας ν’ ακούει κλασική μουσική και να διαβάζει μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Δεν είχε καμιά φιλοδοξία, κανέναν στόχο, κανέναν προσανατολισμό. Και όμως οι περισσότεροι συμφοιτητές του, έπινε πολύ. Όλα αυτά συνέβαιναν πριν πάει στο Καίμπριτζ για μεταπτυχιακές σπουδές, πριν οι γιατροί ανακοινώσουν τη «θανατική του καταδίκη» και πριν ανακαλύψει τη φυσική. O ηθοποιός Eddie Redmayne στον ρόλο του Hawking στην ταινία του 2014, “The Theory of Everything”. https://physicsgg.me/2021/06/02/%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b2%ce%b5%ce%bd-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba-%cf%89%cf%82-%ce%ba%cf%89%cf%80%ce%b7%ce%bb%ce%ac%cf%84%ce%b7%cf%82/

Κβαντικός υπολογιστής: Ερευνητές έδειξαν «κβαντικό πλεονέκτημα» Οι κβαντικοί υπολογιστές θεωρούνται από πολλούς το «κλειδί του μέλλοντος», καθώς οι υπολογιστικές τους δυνατότητες θεωρείται πως θα είναι εξαιρετικά μεγαλύτερες σε σχέση με αυτές των σημερινών υπολογιστών. Ωστόσο παρά τις θεωρίες, πολύ λίγοι επιστήμονες ήταν σε θέση να επιδείξουν, χρησιμοποιώντας τη σημερινή τεχνολογία, πως οι κβαντικές μέθοδοι/ τεχνικές έχουν όντως πλεονέκτημα έναντι των συμβατικών. Σε σχετικό επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύτηκε την 1η Ιουνίου στο Physical Review X, ερευνητές του University of Arizona δείχνουν πειραματικά πως τα κβαντικά συστήματα έχουν όντως πλεονέκτημα έναντι των κλασικών. «Η επίδειξη ενός κβαντικού πλεονεκτήματος είναι ένας στόχος που επιδιωκόταν εδώ και πολύ καιρό στην κοινότητα, και πολύ λίγα πειράματα ήταν σε θέση να το επιδείξουν» είπε ο Ζεσέν Ζανγκ, ένας εκ των συντελεστών του άρθρου και επίκουρος καθηγητής επιστήμης και μηχανολογίας υλικών. «Επιδιώκουμε να επιδείξουμε πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε την κβαντική τεχνολογία που ήδη υπάρχει για να επωφεληθούν εφαρμογές στον πραγματικό κόσμο». Οι κβαντικοί υπολογιστές και οι άλλες κβαντικές διαδικασίες βασίζονται σε μικροσκοπικές, ισχυρές μονάδες πληροφορίας, τα qubits. Ο συμβατικοί σημερινοί υπολογιστές λειτουργούν με bits, που υπάρχουν σε τιμές 0 ή 1, μα τα qubits είναι ικανά να έχουν και τις δύο τιμές ταυτόχρονα. Αυτή η δυαδικότητα τα καθιστά ισχυρά μα και εύθραυστα, καθώς κινδυνεύουν να καταρρεύσουν χωρίς προειδοποίηση, καθιστώντας ιδιαίτερα σημαντική μια διαδικασία ονόματι error correction, διόρθωση λάθους. Ο κβαντικός κλάδος αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μια εποχή την οποία ο φυσικός Τζον Πρέσκιλ χαρακτήρισε «NISQ» , noisy intermediate scale quantum. Στην εποχή αυτή οι κβαντικοί υπολογιστές μπορούν να πραγματοποιούν εργασίες που απαιτούν μόνο από 50 μέχρι και μερικές εκατοντάδες qubits, αν και με σημαντική ποσότητα «θορύβου», ή παρεμβολών. Εάν υπάρξει παραπάνω από αυτό, ο «θόρυβος» ξεπερνά τη χρησιμότητα, προκαλώντας κατάρρευση. Θεωρείται ευρέως πως από 10.000 μέχρι αρκετά εκατομμύρια qubits θα χρειάζονταν για να εξυπηρετήσουν πρακτικά χρήσιμες κβαντικές εφαρμογές. Στο συγκεκριμένο πείραμα χρησιμοποιήθηκε ένα μείγμα τόσο κλασικών όσο και κβαντικών τεχνικών. Ειδικότερα, χρησιμοποιήθηκαν τρεις αισθητήρες για την καταχώρηση του μέσου εύρους και γωνίας των σημάτων ραδιοσυχνοτήτων. Οι αισθητήρες ήταν εξοπλισμένοι με άλλον έναν κβαντικό «πόρο», τη διεμπλοκή (entanglement), που επιτρέπει τον διαμοιρασμό πληροφορίας μεταξύ τους, και παρέχει δύο σημαντικά οφέλη: Πρώτον βελτιώνει την ευαισθησία των αισθητήρων και μειώνει λάθη και δεύτερον, επειδή είναι σε διεμπλοκή, οι αισθητήρες αξιολογούν οικουμενικές ιδιότητες αντί να συλλέγουν δεδομένα για συγκεκριμένα τμήματα ενός συστήματος. Το πείραμα έδειξε ότι το «προίκισμα» των αισθητήρων με κβαντική διεμπλοκή τους έδωσε πλεονέκτημα έναντι κλασικών αισθητήρων, μειώνοντας την πιθανότητα λάθους σε μικρό, μα κρίσιμης σημασίας βαθμό. «Η ιδέα της χρήσης διεμπλοκής για τη βελτίωση αισθητήρων δεν περιορίζεται σε έναν συγκεκριμένο τύπο αισθητήρα, οπότε θα μπορούσε να χρησιμοποιείται για ένα εύρος διαφορετικών εφαρμογών, αρκεί να έχεις τον εξοπλισμό για να προκαλέσεις διεμπλοκή στους αισθητήρες» είπε άλλος ένας εκ των ερευνητών, ο Κουντάο Ζουάνγκ, επίκουρος καθηγητής ηλεκτρολόγων μηχανικών/ μηχανικών υπολογιστών και principal investigator του Quantum Information Theory Group. «Στη θεωρία, θα μπορούσες να εξετάσεις εφαρμογές σαν το lidar για αυτόνομα οχήματα, για παράδειγμα». https://www.naftemporiki.gr/story/1733835/kbantikos-upologistis-ereunites-edeiksan-kbantiko-pleonektima

Εντοπίστηκαν τα ίχνη άστρων αντιύλης στον γαλαξία μας. Η κρατούσα θεωρία κάνει λόγο για ανυπαρξία αντιύλης στο Σύμπαν αλλά ερευνητές εντόπισαν 14 περιοχές που μπορεί να υπάρχει σε αφθονία. Η αντιύλη είναι η μορφή της ύλης που αποτελείται από τα αντισωματίδια των σωματιδίων που συγκροτούν τη συνήθη ύλη. Για παράδειγμα, ένα άτομο αντι-υδρογόνου αποτελείται από ένα αντιπρωτόνιο αρνητικού φορτίου, γύρω από το οποίο περιστρέφεται ένα ποζιτρόνιο θετικού φορτίου. Αν ένα σωματίδιο και ένα αντισωματίδιο έρθουν σε επαφή, και τα δύο καταστρέφονται και παράγεται ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το Σύμπαν γεννήθηκε με ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης αλλά πλέον δεν φαίνεται να υπάρχει πουθενά αντιύλη στο Σύμπαν. Όμως ένα όργανο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενδέχεται να εντόπισε άτομα αντι-ηλίου. Αν η παρατήρηση επιβεβαιωθεί αυτό σημαίνει ότι τα άτομα αυτά προήλθαν από άστρα αντιύλης η ύπαρξη των οποίων θα προκαλέσει αλυσιδωτούς τριγμούς στον κόσμο της Φυσικής και της αστρονομίας. Ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Έρευνας Αστροφυσικής και Πλανητολογίας στην Τουλούζη στην Γαλλία αποφάσισαν να μην περιμένουν τα αποτελέσματα της επιβεβαίωσης της παρατήρησης και ξεκίνησαν να αναζητούν τα ίχνη των άστρων αντιύλης. Τα άστρα αντιύλης θα μοιάζουν με τα κοινά άστρα αλλά όταν η συμβατική ύλη του διαστρικού Διαστήματος θα πέφτει πάνω στα άστρα αντιύλης θα παράγεται ακτινοβολία γ σε συγκεκριμένα μήκη κύματος. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi που παρατηρεί τις ακτίνες γ και σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Physical Review D» αναφέρουν ότι εντόπισαν 14 περιοχές όπου δεν υπάρχουν γνωστές πηγές ακτινοβολίας γ όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίου και άρα η ακτινοβολία γ που εντοπίστηκε είναι πολύ πιθανό να προέρχεται από την σύγκρουση συμβατικής ύλης με αντιύλη άρα θεωρητικώς τουλάχιστον είναι πιθανό να υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές 14 άστρα αντιύλης. Με βάση αυτό το εύρημα οι υπολογισμοί δείχνουν ότι αν υπάρχουν τελικά άστρα αντιύλης αυτά θα είναι σπάνια και για κάθε 400 χιλιάδες συμβατικά άστρα θα αντιστοιχεί ένα άστρο αντιύλης. Η έρευνα αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα της. https://www.naftemporiki.gr/story/1733347/entopistikan-ta-ixni-astron-antiulis-ston-galaksia-mas