Δροσος Γεωργιος

Χαρταετοί θα παράγουν ενέργεια για τους ανθρώπους στον Άρη. Η ανθρωπότητα προετοιμάζεται πυρετωδώς για την πρώτη επίσκεψη της στον Άρη. Οι πιθανότητες να ξεκινήσει μια επανδρωμένη αποστολή στον Κόκκινο Πλανήτη μέχρι το αργότερο το 2035 είναι πάρα πολλές. Αν η αποστολή στεφθεί με επιτυχία θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα ακολουθήσουν γρήγορα οι επόμενες με στόχο να δημιουργηθούν γρήγορα οι πρώτες βάσεις και να ακολουθήσει στην συνέχεια η πρώτη αποικία. Ένα από τα πολλά ζητήματα που πρέπει να λυθούν για να είναι όσο το δυνατόν πιο ομαλή η διαβίωση στον αφιλόξενο Άρη είναι η παροχή ενέργειας στις κατοικίες και τις εγκαταστάσεις που θα δημιουργηθούν εκεί. Οι διαφόρων ειδών γεννήτριες και οι μπαταρίες για συστήματα παραγωγής ενέργειας έχουν μεγάλο μέγεθος και βάρος για να μεταφερθούν από την Γη με τα υπάρχοντα τουλάχιστον διαστημόπλοια που θα διαθέτουμε. Παράλληλα η ηλιοφάνεια στον πλανήτη είναι σημαντικά μικρότερη από αυτή στην Γη και μπορεί να αξιοποιηθεί για τα ρομπότ που στέλνουμε εκεί για εξερεύνηση αλλά όχι και για την παροχή ενέργειας που να καλύπτει τις ανάγκες της διαμονής ανθρώπων στον πλανήτη. Άρα πρέπει να βρεθούν κάποιοι άλλοι τρόποι. Έχουν πέσει στο τραπέζι διάφορες ιδέες και προτάσεις. Η τελευταία έρχεται από επιστήμονες του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας Delft στην Ολλανδία και ανεξάρτητα από το αν είναι εφαρμόσιμη είναι σίγουρα η πιο ευφάνταστη που έχει παρουσιαστεί μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τεράστιοι χαρταετοί μπορούν να παρέχουν αιολική ενέργεια στους κατοίκους του Κόκκινου Πλανήτη. O χαρταετός θα είναι δεμένος με ένα καλώδιο σε μια καλούμπα. Καθώς ο χαρταετός θα πετά ολοένα και ψηλότερα και το καλώδιο θα ξεδιπλώνεται η καλούμπα θα περιστρέφεται παράγοντας ενέργεια. Τέτοιοι μηχανισμοί με την χρήση χαρταετών για παραγωγή αιολικής ενέργειας χρησιμοποιούνται και στην Γη αλλά είναι μικρής κλίμακας. Οι θιασώτες της ιδέας προτείνουν χαρταετούς η επιφάνεια των οποίων θα είναι τουλάχιστον 50 τετραγωνικά μέτρα. Σύμφωνα με τους επιστήμονες του Delft οι χαρταετοί μπορούν μαζί με κάποια συστήματα ηλιακής ενέργειας ή πιθανώς και άλλα συστήματα αξιοποίησης του τοπικού περιβάλλοντος να παράγουν τις απαραίτητες ποσότητες ενέργειας για να καλύπτουν τις ανάγκες μια κατοικίας σε καθημερινή βάση. https://www.naftemporiki.gr/story/1724709/xartaetoi-tha-paragoun-energeia-gia-tous-anthropous-ston-ari

Πυρηνική «αφύπνιση» στο Τσέρνομπιλ Δεκαετίες μετά την έκρηξη στο Τσέρνομπιλ και το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα του κόσμου, αντιδράσεις σχάσης λαμβάνουν χώρα και πάλι στις μάζες καυσίμου ουρανίου που είναι θαμμένες βαθιά μέσα σε μια κατεστραμμένη αίθουσα αντιδραστήρα. «Είναι σαν τα κάρβουνα σε έναν λάκκο για μπάρμπεκιου» λέει ο Νιλ Χάιατ, χημικός πυρηνικών υλικών στο University of Sheffield- και τώρα, όπως αναφέρει το Science, Ουκρανοί επιστήμονες προσπαθούν να διαπιστώσουν εάν οι αντιδράσεις αυτές σταματήσουν μόνες τους ή αν χρειάζονται παρεμβάσεις για να αποτραπεί ένα άλλο ατύχημα. Αισθητήρες παρακολουθούν έναν αυξανόμενο αριθμό νετρονίων (ίχνος σχάσης) να αναδύεται από μια αίθουσα όπου δεν υπάρχει πρόσβαση, όπως ανέφερε ο Ανατόλι Ντοροσένκο του Ινστιτούτου Προβλημάτων Ασφαλείας Πυρηνικών Σταθμών (ISPNPP) στο Κίεβο της Ουκρανίας είπε την προηγούμενη εβδομάδα κατά τη διάρκεια συζητήσεων περί διάλυσης του αντιδραστήρα. «Είναι πολλές οι αβεβαιότητες» είπε ο Μαξίμ Σαβέλιεφ του ISPNPP. «Ωστόσο δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα ενός ατυχήματος». Οι καταμετρήσεις νετρονίων έχουν αργή ανοδική πορεία, λέει ο Σαβέλιεφ, υποδεικνύοντας ότι οι διαχειριστές έχουν ακόμα μερικά χρόνια μπροστά τους για να βρουν τρόπο να αντιμετωπίσουν την απειλή. Αξίζει να σημειωθεί πως οποιαδήποτε λύση βρουν θα ενδιαφέρει την Ιαπωνία, η οποία αντιμετωπίζει τις επιπτώσεις της δικής της πυρηνικής τραγωδίας πριν 10 χρόνια στη Φουκουσίμα. Η απειλή της αυτοσυντηρούμενης σχάσης στα ερείπια «στοιχειώνει» εδώ και πολύ καιρό το Τσέρνομπιλ. Είχε θεωρηθεί ότι ο κίνδυνος αυτός θα απομακρυνόταν μετά την εγκατάσταση του NSC (New Safe Confinement) το 2016, για την σφράγιση του «καταφυγίου» στο Τσέρνομπιλ. Από την εγκατάστασή του και μετά οι καταμετρήσεις νετρονίων στις περισσότερες περιοχές του «καταφυγίου» είναι σταθερές ή καθοδικές. Ωστόσο, σε κάποια σημεία άρχισαν να ανεβαίνουν, και στην αίθουσα 305/2 διπλασιάστηκαν μέσα σε τέσσερα χρόνια (τόνοι καυσίμου είναι θαμμένοι εκεί). Τα μοντέλα του ISPNPP δείχνουν ότι το στέγνωμα του καυσίμου με κάποιον τρόπο κάνει πιο «δραστήρια» τα νετρόνια ως προς τη διάσπαση πυρήνων ουρανίου. «Είναι αξιόπιστα και εύλογα δεδομένα» λέει ο Χάιατ. «Απλά δεν είναι ξεκάθαρος ποιος μπορεί να είναι ο μηχανισμός. Ο φόβος είναι πως οι αντιδράσεις σχάσης θα μπορούσαν να επιταχυνθούν πολύ, οδηγώντας σε μια ανεξέλεγκτη έκλυση πυρηνικής ενέργειας. Αν και δεν θεωρείται ότι μπορεί να επαναληφθεί κάτι όπως το 1986, και πάλι θα ήταν επικίνδυνη εξέλιξη, καθώς μια εκρηκτική αντίδραση θα μπορούσε να ελεγχθεί, όπως θα μπορούσε να γκρεμίσει ασταθή τμήματα του «καταφυγίου» γεμίζοντας το NSC με ραδιενεργή σκόνη. https://www.naftemporiki.gr/story/1725331/puriniki-afupnisi-sto-tsernompil

Αστρονόμοι υποστηρίζουν ότι βρήκαν την πηγή της ζωής. Οι επιστήμονες αναζητούν πολλά χρόνια ανεπιτυχώς την πηγή της ζωής. Έχουν αναπτυχθεί πολλές θεωρίες για τις συνθήκες που συνδέονται με την ύπαρξη της ζωής. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ζωή στην Γη δημιουργήθηκε εντός του πλανήτη μας και προτείνουν διάφορα σημεία που αυτό συνέβη είτε στο εσωτερικό του πλανήτη, είτε στους ωκεανούς, είτε στην στεριά. Άλλοι λένε ότι τα δομικά υλικά της ζωής έφτασαν εδώ από το Διάστημα με τους κομήτες ή τους αστεροειδείς που μας επισκέπτονταν. Από την άλλη πλευρά τα δομικά υλικά… των δομικών υλικών της ζωής δηλαδή τα απαραίτητα χημικά στοιχεία πολλοί ειδικοί θεωρούν ότι δημιουργούνται στα άστρα εξ ου και η γνωστή ρήση «είμαστε όλοι αστρόσκονη». Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ομάδα αστρονόμων υποστηρίζουν ότι εντόπισαν την πηγή της ζωής και αυτή η πηγή προϋπάρχει της γέννησης των άστρων. Οι ερευνητές έκαναν παρατηρήσεις σε νεαρά άστρα γύρω από τα οποία έχουν σχηματιστεί οι δίσκοι αερίων και σκόνης από τα υλικά των οποίων δημιουργούνται οι πλανήτες. Εντόπισαν σε αυτούς τους δίσκους μεθανόλη, ένα σύνθετο οργανικό μόριο. Με δεδομένο ότι οι δίσκοι αερίων και σκόνης είναι πολύ θερμοί ο σχηματισμός μεθανόλης δεν μπορεί να επιτευχθεί. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η μεθανόλη προέρχεται από τα νεφελώματα η κατάρρευση των οποίων οδηγούν στην γέννηση των άστρων. Αυτό σημαίνει ότι στο διαστρικό Διάστημα υπάρχει οργανική ύλη που παραμένει στις περιοχές γέννησης άστρων προσφέροντας πιθανά συστατικά για την ύπαρξη της ζωής στους πλανήτες που δημιουργούνται γύρω από τα άστρα. «Είναι μια συναρπαστική ανακάλυψη επειδή θεωρητικώς όλοι οι πλανήτες που σχηματίζονται γύρω από οποιουδήποτε είδους άστρο μπορεί να διαθέτουν αυτή την ύλη» αναφέρει η Βιβιάνα Γκουζμάν, αστροχημικός στο Ποντιφικό Καθολικό Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο στην Χιλή που δεν πήρε μέρος στην έρευνα. Αυτό που πρέπει τώρα να κατανοήσουν οι επιστήμονες είναι το πώς καταφέρνουν να επιβιώνουν τα οργανικά υλικά του νεφελώματος από την βίαιη διεργασία του σχηματισμού ενός άστρου και ενός δίσκου ύλης. «Όταν σχηματίζεται ένα άστρο και ο δίσκος του δεν έχουμε να κάνουμε με μια απλή διαδικασία. Μπορεί στην διάρκεια αυτής της διαδικασίας να καταστραφούν πολλά μόρια που υπήρχαν στο αρχικό νεφέλωμα» αναφέρει η Άλις Μπουθ, αστρονόμος του Πανεπιστημίου Leiden στην Ολλανδία επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Όπως είναι ευνόητο η ανακάλυψη αυτή ανοίγει νέους δρόμους τόσο στις έρευνες για την ύπαρξη της ζωής όσο και για διάφορα κοσμικό φαινόμενα. https://www.naftemporiki.gr/story/1725300/astronomoi-upostirizoun-oti-brikan-tin-pigi-tis-zois

Πώς ένα άστρο γίνεται… μακαρόνι; Είναι γνωστό πώς όταν ένα διαστημικό σώμα και γενικότερα οποιουδήποτε είδους κοσμική δομή και ύλη πέσει στα βαρυτικά δίχτυα μιας μαύρης τρύπας είναι καταδικασμένο σε θάνατο. Αυτό που δεν είναι βέβαιο είναι ο τρόπος και ο χρόνος που θα συμβεί το… μοιραίο για το άτυχο κοσμικό σώμα. Οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν κάποια από τα φαινόμενα που προκαλούνται από την βαρυτική έλξη μια μαύρης τρύπας σε άλλα κοσμικά σώματα. Ένα από αυτά είναι η «παλιρροϊκή διατάραξη». Η βαρυτική έλξη της μαύρης τρύπας παραμορφώνει το κοσμικό σώμα ή την ύλη που έχει «συλλάβει». Το αντικείμενο παίρνει ένα σχήμα νήματος για αυτό και η επιστημονική κοινότητα ονόμασε το φαινόμενο «σπαγγετοποίηση» αφού η όλη διαδικασία μοιάζει σαν μεταμορφώνει το αντικείμενο σε μακαρόνι πριν τελικά το απορροφήσει ή το καταστρέψει. Ο όρος σπαγγετοποίηση επικράτησε και οι ερευνητές είχαν καταφέρει τα τελευταία 15 χρόνια να κάνουν αρκετές φορές κάποιες έμμεσες παρατηρήσεις του φαινομένου. Ομάδα ερευνητών από το Ινστιτούτο Διαστημικής Έρευνας SRON στην Ολλανδία και από το Πανεπιστήμιο Radboud επίσης στην Ολλανδία με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» αναφέρουν ότι κατάφεραν να κάνουν την πρώτη απευθείας παρατήρηση μια σπαγγετοποίησης. Οι ερευνητές είδαν ένα άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 750 εκατ. ετών φωτός από την Γη να γίνεται… σπαγγέτι από μια μαύρη τρύπα που έχει μάζα 30 εκατ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Οι ερευνητές κατέγραψαν δεδομένα αλλά και εικόνες από το φαινόμενο. Όπως αναφέρουν ένα μακρύ νήμα ξεκινά από το άστρο που καταστρέφεται και τυλίγεται γύρω από την μαύρη τρύπα με τρόπο ανάλογο που τυλίγεται ο σπάγκος σε ένα κουβάρι. Όπως είναι ευνόητο αυτές οι νέες παρατηρήσεις αναμένεται να φωτίσουν τόσο το συγκεκριμένο φαινόμενο όσο και γενικότερα τις λειτουργίες και τους μηχανισμούς των μαύρων τρυπών. https://www.naftemporiki.gr/story/1725071/pos-ena-astro-ginetai-makaroni

Διαστημικά παγόβουνα. Εκείνο το χαρακτηριστικά ανοιξιάτικο βράδυ, πριν από 25 χρόνια, το κρύο ήταν ακόμη διαπεραστικό. Τα φώτα των λιγοστών αυτοκινήτων που μας προσπερνούσαν στην εθνική οδό Πατρών – Κορίνθου δεν μπορούσαν με τίποτα να μειώσουν τη λάμψη των άστρων του ουρανού. Κι εκεί πάνω, ανάμεσα στα άστρα του αστερισμού της Μεγάλης Αρκτου φάνταζε ξεκάθαρα το φωτεινό συννεφάκι που σημάδευε την παρουσία του κομήτη Χιακουτάκε. Εκείνο το Σαββατοκύριακο ο Χιακουτάκε προσπέρασε τον γαλάζιο πλανήτη μας με ταχύτητα που άγγιζε τις 150.000 χιλιόμετρα την ώρα, ενώ η ουρά του κάλυπτε μια έκταση 75 μοιρών στον σκοτεινό ουρανό. Αυτά τα απλά διαστημικά παγόβουνα, οι κομήτες, αντιμετωπίζονταν ανέκαθεν με φόβο και δεισιδαίμονες αντιλήψεις, γιατί εθεωρείτο ότι προέλεγαν ή ήταν η αιτία φυσικών θεομηνιών, πολιτικής αστάθειας, επιδημιών, πείνας, πολέμων και κάθε άλλου είδους καταστροφών. Εκείνο το Σαββατοκύριακο του 1996 τρεις δεκάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο οδικό δίκτυο της χώρας μας, αλλά για κανέναν απ’ αυτούς δεν έφταιγε ο Χιακουτάκε, που μερικούς μήνες νωρίτερα τον είχε ανακαλύψει ένας Ιάπωνας ερασιτέχνης αστρονόμος. Ηταν κι αυτός απλώς ένας από τους χιλιάδες κομήτες που μας επισκέπτονται κατά καιρούς. Ενα άλλο απ’ αυτά τα παγωμένα αντικείμενα μας επισκέπτεται ανελλιπώς κάθε 76 χρόνια, αφήνοντας πίσω του φοβισμένους ή και πανικόβλητους καμιά φορά τους γήινους παρατηρητές. Το 240 π.Χ. παρατηρήθηκε από Κινέζους αστρονόμους, ενώ το 87 π.Χ. παρατηρήθηκε από τον Ιούλιο Καίσαρα σε ηλικία μόλις 14 ετών. Αργότερα θεωρήθηκε η αιτία της πανώλης του 530 μ.Χ. στην Ευρώπη και το 684 στην Κίνα. Το 1066 η επιστροφή του «σήμανε» την καταστροφή και τον θάνατο του βασιλιά Χάρολντ της Αγγλίας στη μάχη του Χάστινγκς κατά των επιδρομέων Νορμανδών. Το 1222 ο Μογγόλος κατακτητής Τζένγκις Χαν τον θεώρησε σαν σημάδι ότι θα κατακτούσε τον κόσμο. Δεν ήταν πάντοτε πολύ λαμπερός, ήταν όμως πάντοτε ακριβέστατος στο ραντεβού του. Οι άνθρωποι της Γης τον έχουν, καιρό τώρα, ονομάσει κομήτη του Χάλεϊ. Ο κομήτης του Halley στις 8 Μαρτίου 1986 Με τον ερχομό του 20ού αιώνα, ο κόσμος ολόκληρος παρακολουθούσε στον ουρανό την εμφάνιση του υπέροχου θεάματος του κομήτη του Χάλεϊ, που ξάφνιασε για τη λαμπρότητά του και τους αστρονόμους και τους απλούς παρατηρητές. Από τις ανακοινώσεις του Τύπου ο κόσμος έμαθε ότι η Γη μας στις 28 Μαΐου 1910 θα περνούσε μέσα από την ουρά του κομήτη, αν και ο πυρήνας του θα βρισκόταν 22 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά. Εντούτοις ο κόσμος πανικοβλήθηκε, λόγω της ύπαρξης δηλητηριωδών αερίων στην ουρά του. Μερικοί κλειδαμπαρώθηκαν στα σπίτια τους κλείνοντας ερμητικά πόρτες και παράθυρα. Ενώ σ’ άλλα μέρη του κόσμου, διάφοροι απατεώνες και τυχοδιώκτες πουλούσαν «προφυλακτικά χάπια» για τα αέρια του κομήτη! Φυσικά η Γη πέρασε μέσα από την ουρά του κομήτη χωρίς να συμβεί απολύτως τίποτα, αφού τα υλικά της είναι τόσο αραιά διασκορπισμένα ώστε είναι πιο άδεια και από το καλύτερο κενό που μπορούμε να επιτύχουμε στα εργαστήρια της Γης. Ετσι, παρόλο που πολλοί έμειναν κλεισμένοι στα σπίτια τους, χάνοντας το πανέμορφο θέαμα, εκατομμύρια άλλοι σ’ όλο τον κόσμο παρακολούθησαν με θαυμασμό το διάβα του κομήτη, καθώς η υπέροχη φωτεινή ουρά του απλωνόταν καλύπτοντας το 1/2 του ουρανού. Η γιαγιά Πολυξένη τον είχε δει (σε ηλικία 12 ετών) και θυμόταν έντονα την εμφάνισή του το 1910. Αν και προχωρημένης ηλικίας, ήταν ανένδοτη και ήθελε οπωσδήποτε να έρθει μαζί μας για να τον ξαναδεί. Κι έτσι, πριν από 35 χρόνια, στις αρχές Απριλίου του 1986, με καθαρό ουρανό και ντυμένοι καλά για προφύλαξη από το πρωινό κρύο, ξεκινήσαμε στις τρεις το πρωί για τον Λαιμό της Βουλιαγμένης καμιά δεκαριά από εμάς, μαζί και η γιαγιά Πολυξένη. Λίγο πάνω από τη σκοτεινή θάλασσα του Σαρωνικού, αγναντεύοντας προς την κατεύθυνση του Σουνίου, η πρωινή πάχνη είχε σκεπάσει για τα καλά τον ορίζοντα. Η απόσταση του κομήτη εκείνο το πρωί ξεπερνούσε τα 90.000.000 χιλιόμετρα, ήταν δηλαδή περίπου 240 φορές πιο μακριά από τη Σελήνη. Οπότε ήταν επόμενο ο κομήτης να μην φαίνεται τόσο έντονα όσο τον θυμόταν η γιαγιά Πολυξένη το 1910. Ενα ζευγαράκι, βλέποντάς μας να κοιτάζουμε με τα κιάλια μας, ρώτησε νυσταγμένα: «Πέρασε ή ακόμα;» Εμφανώς οι πληροφορίες των ΜΜΕ δεν είχαν περάσει πλήρως το μήνυμα ότι οι κομήτες δεν «σουλατσάρουν» στον ουρανό σαν UFO. Με τον ερχομό του καλοκαιριού του 1986 όλα είχαν τελειώσει. Για εμάς ο κομήτης του Χάλεϊ δεν ήταν παρά μια απλή ανάμνηση, αφού είχε ξεκινήσει και πάλι για το προαιώνιο ταξίδι του στην άδεια σιωπή του Διαστήματος, δίνοντάς μας νέο ραντεβού για το 2061. https://physicsgg.me/2021/05/11/%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%cf%80%ce%b1%ce%b3%cf%8c%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd%ce%b1/

NASA: Ανακαλύφθηκαν 5 συστήματα διπλών άστρων ικανά να υποστηρίξουν κάποιου τύπου ζωή. Μια ομάδα επιστημόνων, οι οποίοι χρησιμοποίησαν δεδομένα από το τηλεσκόπιο Kepler της NASA ανακάλυψαν πέντε συστήματα διπλών άστρων, το καθένα εκ των οποίων με με έναν πλανήτη ικανό να υποστηρίξει κάποιου τύπου ζωή. Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Ιλινόις αξιοποίησαν τα δεδομένα του Kepler για να δημιουργήσουν μια νέα μεθοδολογία, που μπορεί να εντοπίσει συστήματα με δύο αστέρες, ικανά να φιλοξενήσουν κατοικήσιμους πλανήτες σαν τη Γη. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν πληροφορίες σχετικά με τη μάζα των δύο αστεριών, τη φωτεινότητά τους και τη θέση των πλανητών μέσα στο σύστημα για να προσδιορίσουν τη δυνατότητα φιλοξενίας ζωής. Ως κατοικήσιμοι, ορίζονται στην έρευνα των επιστημόνων του πανεπιστημίου Ιλινόις, οι πλανήτες που έχουν υγρό νερό, σε κάποιο σημείο στην επιφάνειά τους και ένα σύστημα από αυτά που ανακαλύφθηκαν, ταιριάζει στις προδιαγραφές. Οι ερευνητές μελέτησαν τις επιπτώσεις των διπλών αστεριών και των πλανητών - γιγάντων στις κατοικήσιμες ζώνες των εννέα συστημάτων που παρατηρήθηκαν από το τηλεσκόπιο Kepler. Κάθε ένα από τα συστήματα αυτά, είχε τουλάχιστον έναν μεγάλο πλανήτη - τόσο μεγάλο όσο ο Ποσειδώνας στο δικό μας ηλιακό σύστημα. Οι ερευνητές κινήθηκαν με αυτό τον τρόπο στη μελέτη τους, καθώς ήθελαν να δείξουν ότι η παρουσία ενός πλανήτη γίγαντα δεν αποκλείει την πιθανότητα ανάπτυξης κατοικήσιμων κόσμων στην περιοχή όπου μπορεί να ρέει υγρό νερό στην επιφάνειά του. Φυσικά, ο πλανήτης δεν πρέπει να βρίσκεται πολύ κοντά στο αστέρι, καθώς το υγρό θα εξατμίζεται, αλλά ούτε και πολύ μακριά, αφού θα μετατρέπεται σε πάγο. «Η ζωή είναι πολύ πιθανό να εξελιχθεί σε πλανήτες που βρίσκονται μέσα στην κατοικήσιμη ζώνη του συστήματός τους, όπως και η Γη», λέει ο συγγραφέας της μελέτης, Δρ. Νικόλαος Γεωργακαράκος, ερευνητικός συνεργάτης από το Τμήμα Επιστημών του Πανεπιστημίου New York στο Αμπού Ντάμπι. Οι Kepler 34, 35, 38, 64 και 413 μοιάζουν με «συστήματα που αφήνουν υποσχέσεις» - με τον Kepler-38 να δείχνει ο καλύτερος υποψήφιος για τη φιλοξενία κόσμων που μοιάζουν με τη Γη. Όλα αυτά, αποτελούν συστήματα πολλαπλών αστεριών, τα οποία έχουν διαμορφώσεις που υποστηρίζουν μια μόνιμα «κατοικήσιμη ζώνη», η οποία δεν θα «απωθείται» από τη βαρυτική έλξη των αστεριών. Μάλιστα, έχουν όλα δύο αστέρια, εκτός από το Kepler-64, το οποίο παρά το γεγονός ότι έχει τέσσερις ήλιους, θα μπορούσε να φιλοξενήσει έναν κατοικήσιμο βραχώδη κόσμο. Το Kepler-38 αποτελεί ένα σύστημα δυο αστέρων, ευρισκόμενο περίπου 3.970 έτη φωτός μακριά από τη Γη, με ένα μεγάλο αστέρι που φτάνει στο 95% της μάζας του Ήλιου και ένα μικρότερο αστέρι, στο 25%. Μέχρι στιγμής, ένας πλανήτης στο μέγεθος του Ποσειδώνα έχει βρεθεί να κινείται σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο αστέρι του συστήματος, αλλά πιστεύεται ότι υπάρχουν περισσότεροι πλανήτες εντός της κατοικήσιμης ζώνης που δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί. «Η μελέτη μας επιβεβαιώνει ότι ακόμη και τα συστήματα διπλών αστεριών με γιγάντιους πλανήτες είναι σημαντικοί στόχοι για εμάς, στην αναζήτηση... της Γης», είπε ο καθηγητής Γεωργακαράκος. https://www.pronews.gr/epistimes/diastima/986008_nasa-anakalyfthikan-5-systimata-diplon-astron-ikana-na-ypostirixoyn

Το Voyager 1 «ακούει» το μεσοαστρικό διάστημα. Τα όργανα στο «Voyager 1» της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο, πριν περίπου εννέα χρόνια (2012), βγήκε από την επικράτεια του ηλιακού μας συστήματος, ανίχνευσαν για πρώτη φορά και έστειλαν στη Γη τον αχνό μονότονο, μόνιμο και απόκοσμο βόμβο του μεσοαστρικού διαστήματος. Ο ανεπαίσθητος ήχος προκαλείται από τις συνεχείς δονήσεις των αερίων στο μεσοαστρικό χώρο. Στην ουσία πρόκειται για τον θόρυβο υποβάθρου στις αχανείς εκτάσεις ανάμεσα στα άστρα. Αυτές οι δονήσεις, που αποκαλούνται μόνιμα κύματα πλάσματος, εντοπίσθηκαν στις ραδιοσυχνότητες και είναι πολύ αδύναμες για να ακουστούν από το ανθρώπινο αυτί, σύμφωνα με τους ερευνητές του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy», σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς. https://www.nature.com/articles/s41550-021-01363-7 Το «Βόγιατζερ 1» είχε εκτοξευθεί το Σεπτέμβριο του 1977 και σήμερα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 22,7 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη ή 152 φορές την απόσταση Γης-Ήλιου και αποτελεί το πιο μακρινό ανθρώπινο κατασκεύασμα στο διάστημα. Έχοντας επισκεφθεί πριν δεκαετίες το Δία (1979) και τον Κρόνο (1980) και συνεχίζοντας την «Οδύσσεια» του πέρα από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος (ηλιόπαυση), συνεχίζει να συλλέγει και να μεταδίδει δεδομένα, επιτρέποντας στους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα το μεσοαστρικό χώρο. Οι απέραντες περιοχές ανάμεσα στα αστρικά (ηλιακά) συστήματα του γαλαξία μας δεν είναι τελείως κενές, καθώς ύλη (κυρίως αέρια) και ακτινοβολία συνθέτουν το λεγόμενο μεσοαστρικό ή διαστρικό μέσο. Περίπου το 15% της ορατής ύλης του γαλαξία μας αποτελείται από τέτοια μεσοαστρικά αέρια, σκόνη και σωματίδια κοσμικής ακτινοβολίας. Ένα μεγάλο μέρος του μεσοαστρικού μέσου βρίσκεται σε μορφή ιονισμένου (ηλεκτρικά φορτισμένου) πλάσματος. Σε αυτό το πλάσμα ανάμεσα στα άστρα υπάρχουν μόνο 0,1 άτομα ανά κυβικό εκατοστό, ενώ στον αέρα της Γης υπάρχουν δισεκατομμύρια άτομα. Προηγουμένως, το «Voyager 1» είχε ανιχνεύσει διαταραχές στα μεσοαστρικά αέρια, οι οποίες προκαλούνται από τις περιοδικές ηλιακές εκλάμψεις. Τώρα το σκάφος αποκάλυψε τις μόνιμες δονήσεις των αερίων, οι οποίες είναι άσχετες με την ηλιακή δραστηριότητα και προκαλούν ένα βόμβο με συχνότητα περίπου 3 kHz. Έπειτα από 44 χρόνια ταξιδιού, το Voyager 1 -που παρά την αρίθμηση του είχε εκτοξευθεί λίγες εβδομάδες μετά το δίδυμο σκάφος Voyager 2- θα συνεχίσει την περιπέτεια του, αλλά κάποια στιγμή θα πάψει να τροφοδοτείται με ενέργεια, πιθανώς μέσα σε αυτή τη δεκαετία. https://physicsgg.me/2021/05/12/%cf%84%ce%bf-voyager-1-%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%bf%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/

Διαστημικό τηλεσκόπιο Webb: Ο διάδοχος του Hubble ανοίγει για τελευταία φορά το μάτι του στη Γη. Λίγους μήνες πριν αναχωρήσει για πάντα από τη Γη, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, ένας άθλος της μηχανικής που συχνά αποκαλείται διάδοχος του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, ολοκληρώνει τις τεχνικές δοκιμές πριν αποσταλεί στην τροπική Γαλλική Γουιάνα για εκτόξευση. Η τελική πρόβα αφορά το γιγάντιο πρωτεύον κάτοπτρο του τηλεσκοπίου, διαμέτρου 6,5 μέτρων. Το απόλυτα επίπεδο κάτοπτρο, αποτελούμενο από 18 επιμέρους εξαγωνικούς καθρέπτες, θα εκτοξευτεί διπλωμένο σε τρία τμήματα ώστε να χωράει στον ευρωπαϊκό πύραυλο Ariane-5 που θα το μεταφέρει σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη. Στο εργαστήριο της αεροδιαστημικής εταιρείας Northrop Grumman, βασικού εργολάβου της διεθνούς αποστολής, οι μηχανικοί της αποστολής άνοιξαν το πρώτο φύλλο του διπλωμένου κατόπτρου, προσομοιώνοντας μια διαδικασία που θα εξελιχθεί στο διάστημα όταν το τηλεσκόπιο φτάσει στην τελική του θέση. Τις επόμενες ημέρες αναμένεται να ολοκληρωθεί και η δοκιμή του δεύτερου κινητού φύλλου, ένα από τα τελικά στάδια της φάσης δοκιμών. Το JWST, όπως είναι γνωστό το τηλεσκόπιο των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, είναι το προϊόν συνενεργασίας ανάμεσα στη NASA, τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) και την Καναδική Υπηρεσία Διαστήματος (CSA). Σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο βλέπει κυρίως στο ορατό μέρος του φάσματος, το Webb είναι σχεδιασμένο να ανιχνεύει ακτινοβολία κυρίως στο υπέρυθρο τμήμα του φάσματος, το οποίο αντιστοιχεί στην εκπομπή θερμικής ακτινοβολίας. Αυτό θα του επιτρέψει να κοιτάξει μέσα από νεφελώματα αερίου και σκόνης για να διακρίνει ακόμα πιο μακρινά αντικείμενα, ακόμα και τα πρώτα άστρα που άναψαν στο Σύμπαν περίπου 600 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Θα μπορέσει επίσης να εξετάσει τις ατμόσφαιρες μακρινών εξωπλανητών αναζητώντας σημεία εξωγήινης ζωής. Ο έλεγχος του πρωτεύοντος κατόπτρου, το οποίο αποτελείται από εξαγωνικές πλάκες βηρυλλίου επιστρωμένες με χρυσό παίζει κρίσιμο ρόλο στην αποστολή, δεδομένου ότι οποιαδήποτε ατέλεια στη γεωμετρία του θα μείωνε δραματικά την ανάλυση του οργάνου. Απαραίτητη είναι επίσης η προστασία του κατόπτρου και των ανιχνευτών από την ακτινοβολία του Ήλιου –γι’ αυτό και το JWST θα αναπτύξει στο Διάστημα ένα ελαστικό αλεξήλιο σε μέγεθος γηπέδου του τένις. Προκειμένου να προστατευτούν από την υπέρυθρη ακτινοβολία, τα βασικά όργανα του τηλεσκοπίου θα λειτουργούν κατεψυγμένα λίγους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν. Μετά τον τελικό έλεγχο των συστημάτων στο εργαστήριο της Northrop Grumman στην Καλιφόρνια, το Webb θα τοποθετηθεί σε κοντέινερ και θα μεταφερθεί στο ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο του Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα, αφού πρώτα περάσει με πλοίο από τη Διώρυγα του Παναμά. Η εκτόξευση, που έχει ήδη καθυστερήσει αρκετά χρόνια, προγραμματίζεται τώρα για τις 31 Οκτωβρίου 2021. Σε αντίθεση με το Hubble, το οποίο κινείται σε χαμηλή γήινη τροχιά, το JWST δεν θα είναι δυνατό να επισκευαστεί μετά την εκτόξευση, καθώς θα κινείται γύρω από τον Ήλιο στην απαγορευτική απόσταση του 1,5 εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη. https://www.in.gr/2021/05/12/b-science/space/diastimiko-tileskopio-webb/

80 χρόνια από τον πρώτο (γερμανικό) υπολογιστή. Στο ερώτημα «ποιος ήταν ο πρώτος Η/Υ» δεν μπορεί να απαντήσει ούτε η Google: Στα αγγλικά εμφανίζεται ο ENIAC και στα γερμανικά ο Ζ3 του γερμανού Κόνραντ Τσούζε. Θάρρος και τόλμη είναι δύο από τα χαρακτηριστικά που σίγουρα δεν έλειπαν από τον γερμανό μηχανικό Κόνραντ Τσούζε. Εργαζόμενος σε καθεστώς μόνιμης απασχόλησης -ένα σπάνιο φαινόμενο για τις εργασιακές συνθήκες τις εποχής- στον τομέα δομικής μηχανικής αεροσκαφών στο Βερολίνο, αποφάσισε να επαναπροσδιορίσει την καριέρα του: το 1935 έγινε αυτοαπασχολούμενος. Στο σαλόνι των γονιών του έφτιαξε μία αριθμομηχανή, με σκοπό να διευκολύνει την δουλειά του ως μηχανικό… αυτοματοποιώντας την. Η αριθμομηχανή του θεωρείται σήμερα ένα αξιόπιστο προσχέδιο των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Ο πρώτος απολύτως λειτουργικός υπολογιστής ωστόσο του γερμανού μηχανικού ακολούθησε μερικά χρόνια αργότερα: Στις 12 Μαΐου ο Ζ3 συμπληρώνει 80 χρόνια από τότε που τέθηκε για πρώτη φορά σε λειτουργία. Από τον Ζ1 στον Ζ3 Μετά την πρώτη απόπειρα, ο Τσούζε αποφάσισε πως δεν ήθελε απλά μία αριθμομηχανή, αλλά να δημιουργήσει έναν «εγκέφαλο-μηχανή». Η λειτουργία της θα γινόταν βάσει του δυαδικού συστήματος, δηλαδή 0 και 1, τα οποία αντιστοιχούσαν σε «σωστό» και «λάθος» – κάτι στο οποίο βασίστηκε αργότερα ολόκληρη η τεχνολογική εξέλιξη των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Το πρώτο προσχέδιο για τον υπολογιστή του Τσούζε, τον Z1 με έτος κατασκευής το 1938, αποτελείται από λαμαρίνες που βρίσκονται τοποθετημένες η μία επάνω στην άλλη. «Ο Z1 κολλούσε διαρκώς», γράφει ο επιστήμονας ΙΤ και ιστορικός Ραλφ Μπίλοφ από το Βερολίνο σε μία καταχώρηση στη σελίδα του μεγαλύτερου μουσείου ηλεκτρονικών υπολογιστών παγκοσμίως, το Χάιντς Νίξντορφ Φόρουμ. Σε μια δεύτερη προσπάθεια, ο Τσούζε επιχείρησε να αποφύγει απλά μία βελτίωση του μηχανισμού – ο Ζ2 λειτουργούσε μεν καλύτερα από τον πρώτο, αλλά δεν ήταν ακόμη αρκετά αξιόπιστος ώστε να προωθηθεί εμπορικά. Ωστόσο προκάλεσε το ενδιαφέρον του Άλφρεντ Τάιχμαν, ο οποίος ήταν τότε επικεφαλής ενός τμήματος στο Γερμανικό Ινστιτούτο Έρευνας της Αεροπορίας (DVL). Οι μηχανικοί του ινστιτούτου μελετούσαν τότε να σταθεροποιήσουν τα φτερά των αεροπλάνων – βλέποντας ο Τάιχμαν τον Ζ2 του Τσούζε συνειδητοποίησε πως μέσω ενός τέτοιου υπολογιστή θα μπορούσε να διευκολύνει τους πολύπλοκους υπολογισμούς που απαιτούνταν για την έρευνα του ινστιτούτου. Μετά την ανάθεση έργου, ο Τσούζε χρειάστηκε περίπου ένα χρόνο για να φτιάξει τον υπολογιστή Ζ3: Mε 2.000 ρελέ, πρόκειται για τον πρώτο προγραμματιζόμενο ηλεκτρομηχανικό υπολογιστή στην ιστορία της πληροφορικής. Η πρώτη του δοκιμαστική λειτουργία έγινε πριν από ακριβώς 80 χρόνια, στις 12 Μαΐου 1941 στο Κρόιτσμπεργκ του Βερολίνου. «Αν λάβει κανείς υπόψη την χρήση ηλεκτρομαγνητικής τεχνολογίας, τότε ο Ζ3 ήταν ο πρώτος αξιόπιστος ηλεκτρονικός υπολογιστής», επισημαίνει ο Μπίλοφ. Βέβαια ο Ζ3 δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ, παρά το ότι τέθηκε αρκετές φορές σε λειτουργία: Μόλις δύο χρόνια μετά την πρώτη λειτουργία του, το 1943, καταστράφηκε σε έναν βομβαρδισμό. Ένα ακριβές αντίγραφό του Ζ3 βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο Τεχνολογίας του Μονάχου. https://physicsgg.me/2021/05/12/80-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%bf-%ce%b3%ce%b5%cf%81%ce%bc%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf/

Δοκιμές εδάφους του MLM "Science" Στο κοσμοδρόμιο Baikonur, οι προγραμματισμένες λειτουργίες του τελικού σταδίου των δοκιμών ελέγχου εργοστασίων (ZKI) του εργαστηρίου πολλαπλών χρήσεων (MLM) "Nauka" του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) συνεχίζονται στο πλαίσιο του προγράμματος προκαταρκτικής εκκίνησης του εδάφους προετοιμασία στο κτίριο συναρμολόγησης και δοκιμών (MIC) του τόπου 254. Σύμφωνα με το πρόγραμμα εργασίας, το τεχνικό συγκρότημα ξεκινά έναν κύκλο δοκιμών κενού με πνευματικό σύστημα της μονάδας Nauka, σχεδιασμένος για να ελέγχει με ακρίβεια τις υψηλές απαιτήσεις για τη στεγανότητα μεγάλων διαμερισμάτων και συστημάτων επί του οχήματος σε συνθήκες εδάφους. Το MLM υποβλήθηκε σε προπαρασκευαστικές εργασίες, γεμίστηκε με μείγμα αερίου ηλίου-αέρα και τοποθετήθηκε σε θάλαμο κενού VK-17T523MR στο MIC της θέσης 254. Οι πνευματικές δοκιμές κενού της μονάδας έχουν σχεδιαστεί για ένα μήνα, κατά τη διάρκεια του οποίου η στεγανότητα του κύτους , οι πόρτες και οι μονάδες σύνδεσης θα ελεγχθούν, καθώς και η λειτουργία πνευματικών υδραυλικών συστημάτων και εξωτερικών υδραυλικών κυκλωμάτων. Στη συνέχεια, σχεδιάζεται η εγκατάσταση των πλαισίων καλοριφέρ και η πλήρωση του κυκλώματος του συστήματος ελέγχου θερμοκρασίας, καθώς και η τελική εγκατάσταση του ευρωπαϊκού χειριστή ERA. Μετά τις τελικές δοκιμές ελέγχου, ένα εκτεταμένο πρόγραμμα υγειονομικής ταφής ZKI θα τελειώσει με τη διαδικασία υλικής και τεχνικής αποδοχής της μονάδας Nauka από τον επίσημο πελάτη - RSC Energia. Οι εργασίες στο τεχνικό συγκρότημα θα πραγματοποιηθούν από ειδικούς από την RSC Energia και το Copper Center Yuzhny στο πλαίσιο της τακτικής προετοιμασίας του προϊόντος με εκτιμώμενη διάρκεια 54 ημερών. Για αυτήν την περίοδο, σχεδιάζεται η εγκατάσταση ηλιακών συλλεκτών, η τοποθέτηση του παραδοθέντος φορτίου και η ζύγιση ελέγχου της μονάδας, η συναρμολόγηση της κεφαλής του διαστήματος, η ανεφοδιασμός των δεξαμενών της μονάδας με προωθητικά εξαρτήματα και γενική συναρμολόγηση του διαστημικού πυραύλου. Το εργαστήριο πολλαπλών χρήσεων "Science" είναι μια ερευνητική ενότητα του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, που αναπτύχθηκε από την RSC Energia, το S.P. Η Κορολέβα σε συνεργασία με το GKNPT τους. M.V. Khrunichev προκειμένου να επεκταθεί η λειτουργικότητα του ISS Russian Segment. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_05-11.html

Ξενοδοχείο «Το άπειρον» Την ιστορία του ξενοδοχείου «Το άπειρον» επινόησε ο σπουδαίος Γερμανός μαθηματικός David Hilbert. Ως άνθρωπος ο Hilbert ήταν επιεικώς ιδιόρρυθμος. Γύρω από το πρόσωπό του είχε αναπτυχθεί μια ολόκληρη ανεκδοτολογική παράδοση. Μια από τις πολλές ιστορίες που λέγονται γι’ αυτόν είχε να κάνει με έναν φοιτητή του, ο οποίος αυτοκτόνησε επειδή δεν κατάφερε να λύσει ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα. Στην κηδεία του νεαρού, η πενθούσα οικογένεια κάλεσε τον Hilbert να πει δυο λόγια για τον αυτόχειρα. Ο Hilbert πήγε, στάθηκε πάνω από το μνήμα του νεαρού και, μεταξύ άλλων, είπε με επίσημο ύφος ότι το μαθηματικό πρόβλημα που είχε σπρώξει τον τραγικό νέο στην αυτοκτονία δεν ήταν στ’ αλήθεια τόσο δύσκολο. Απλώς, συμπλήρωσε απτόητος ο Hilbert, ο τρόπος που ο φοιτητής προσέγγιζε το πρόβλημα ήταν λανθασμένος. Τι είναι λοιπόν το ξενοδοχείο του Hilbert; Στα κανονικά ξενοδοχεία ο αριθμός των δωματίων είναι πεπερασμένος. Όταν είναι γεμάτα ο μόνος τρόπος να βρεις δωμάτιο είναι να φύγει κάποιος αδειάζοντας το δωμάτιό του. Στο ξενοδοχείο «Το άπειρον» του Hilbert ακόμα κι όταν είναι πλήρες μπορεί να βρεθεί δωμάτιο για έναν νέο ταξιδιώτη. Αυτό το ξενοδοχείο διαθέτει άπειρα δωμάτια. Ένας ταξιδιώτης φτάνει στην ρεσεψιόν του ξενοδοχείου αυτού και ζητάει δωμάτιο για μια νύχτα. Ο υπάλληλος της ρεσεψιόν του λέει πως ναι μεν όλα τα δωμάτια είναι κατειλημμένα, αλλά υπάρχει η εξής λύση: θα μεταφέρουμε τον ένοικο του δωματίου 1 στο δωμάτιο 2, τον ένοικο του 2 στο 3, του 3 στο 4 κ.ο.κ. μέχρι το άπειρο. Έτσι ο νέος πελάτης θα πάρει το δωμάτιο 1. Την επόμενη μέρα φτάνει στο ξενοδοχείο ένα γκρουπ με άπειρους ταξιδιώτες που αναζητούν δωμάτια. Πάλι το ξενοδοχείο του Hilbert μπορεί να τους εξυπηρετήσει ως εξής: μεταφέρουν τον ένοικο του δωματίου 1 στο δωμάτιο 2, τον ένοικο του 2 στο 4, του 3 στο 6, κ.ο.κ. επ’ άπειρον. Έτσι, απελευθερώνονται όλα τα δωμάτια με περιττό αριθμό και βολεύονται οι άπειροι ταξιδιώτες του γκρουπ. Όμως μετά από μια εβδομάδα καταφτάνουν άπειρα γκρουπ ταξιδιωτών που το καθένα αποτελούνταν από άπειρους πελάτες! Μπορούν να εξυπηρετηθούν από το ξενοδοχείο του Hilbert; Θα βρείτε την απάντηση στο βίντεο που ακολουθεί: https://physicsgg.me/2021/05/11/%ce%be%ce%b5%ce%bd%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%bf%ce%bd/

SpaceX: Πληρωμές με dogecoin για αποστολή στη Σελήνη το επόμενο έτος. Η SpaceX θα εκτοξεύσει τη «DOGE-1 Mission to the Moon» στο πρώτο τρίμηνο του επόμενου έτους, με την εταιρεία του Έλον Μασκ να αποδέχεται το κρυπτονόμισμα Dogecoin (εμπνευσμένο από memes) ως πληρωμή. «Η SpaceX εκτοξεύει τον δορυφόρο Doge-1 στη Σελήνη το επόμενο έτος- αποστολή με πληρωμή σε Doge- το πρώτο κρυπτονόμισμα στο διάστημα- το 1ο meme στο διάστημα» έγραψε σε ένα tweet. Η Geometric Energy Corporation ανακοίνωσε τη χρηματοδοτούμενη με dogecoins αποστολή νωρίτερα την Κυριακή, με τη σχετική ανακοίνωση να μην αποκαλύπτει την αξία της. «Η αποστολή αυτή θα επιδείξει την εφαρμογή του κρυπτοσυναλλάγματος πέρα από την τροχιά της Γης, και θα θέσει τα θεμέλια για διαπλανητικό εμπόριο» είπε ο Τομ Οτσινέρο, αντιπρόεδρος Commercial Sales της SpaceX. Ο Μασκ είχε δηλώσει τον Απρίλιο μέσω Twitter ότι η SpaceX θα πήγαινε ένα «κυριολεκτικό Dogecoin στο κυριολεκτικό φεγγάρι». Το Dogecoin πάντως έχασε πάνω από το 1/3 της αξίας του την Κυριακή, αφού ο Μασκ το χαρακτήρισε «hustle» («κομπίνα») κατά την εμφάνισή του στο Saturday Night Live. Σημειώνεται πάντως πως ήταν τα δικά του tweets που ανέδειξαν το άγνωστο μέχρι τότε κρυπτονόμισμα, που είχε αρχίσει ως ένα αστείο στα social media. https://www.naftemporiki.gr/story/1724184/spacexpliromes-medogecoingia-apostoli-sti-selini-to-epomeno-etos

Νέα μέθοδος εντοπισμού κατοικήσιμων πλανητών. Η δημιουργία των διαστημικών τηλεσκοπίων σε συνδυασμό με την ισχυροποίηση των επίγειων αλλά και την ανάπτυξη νέων επαναστατικών μεθόδων αστρονομικής παρατήρησης οδήγησε τα τελευταία 20 χρόνια στην ανακάλυψη χιλιάδων πλανητών μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Τα τελευταία χρόνια οι ερευνητικές ομάδες ανακαλύπτουν σχεδόν κάθε εβδομάδα έναν εξωπλανήτη ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις ανακαλύπτονται πολλοί ταυτόχρονα. Έχουν ανακαλυφθεί μέχρι στιγμής περισσότεροι από τέσσερις χιλιάδες εξωπλανήτες ενώ έχει υποδειχθεί από τα τηλεσκόπια και τις έρευνες η ύπαρξη αρκετών χιλιάδων ακόμη και αναμένονται οι διαδικασίες επιβεβαίωσης της παρουσίας αυτών των πλανητών στον γαλαξία μας. Οι επιστήμονες προσπαθούν να βελτιώσουν τα τεχνικά μέσα που έχουν στην διάθεση τους αλλά και τις μεθόδους τους ώστε μετά τον εντοπισμό ενός πλανήτη να διαπιστώνουν αν είναι κατοικήσιμοι ή αν γενικότερα είναι φιλικοί στην ζωή. Ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» παρουσιάζει μια νέα μέθοδο παρατήρησης και ανάλυσης δεδομένων η οποία πιστεύει ότι αποκαλύπτει με πιο ξεκάθαρο τρόπο από ότι οι υπόλοιπες μέθοδοι τις συνθήκες που επικρατούν σε έναν πλανήτη. «Συνήθως ευελπιστούμε να ανακαλύπτουμε βραχώδεις πλανήτες που να βρίσκονται εντός της κατοικήσιμης ζώνης του συστήματος τους. Να βρίσκονται δηλαδή σε θέση τέτοια από το μητρικό τους άστρο ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους. Όμως το γεγονός ότι ένας βραχώδης πλανήτης μπορεί να διαθέτει συνθήκες που να επιτρέπουν την παρουσία νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια τους δεν σημαίνει ότι αυτό συμβαίνει. Δείτε τι συμβαίνει στο ηλιακό μας σύστημα. Ο Άρης βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζωής και ενώ κάποτε διέθετε νερό στην επιφάνεια του εδώ και πολύ καιρό είναι απόλυτα ξερός» αναφέρει ο Μπρένταν Ντάικ, καθηγητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο British Columbia στον Καναδά που είναι ο επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας η οποία θεωρεί ότι η μελέτη του πυρήνα ενός πλανήτη είναι αυτή που δίνει τις σωστές απαντήσεις για αυτόν. Ο στόχος των επιστημόνων που αναζητούν πλανήτες στο Σύμπαν είναι να εντοπίζουν πλανήτες με μέγεθος αλλά και πυρήνα παρόμοιο με αυτό της Γης. Ο πυρήνας και ο σίδηρος «Η ανακάλυψη κάθε πλανήτη είναι συναρπαστική αλλά στην συνέχεια όλοι θέλουν να μάθουν το μέγεθος του και το αν ο πυρήνας του έχει σίδηρο» αναφέρει ο Ντάικ. Η ομάδα του σκέφτηκε έναν νέο τρόπο μελέτης των πλανητών εξετάζοντας στοιχεία από τον σχηματισμό πλανητών. Οι βραχώδεις πλανήτες σαν την Γη διαθέτουν πυρήνες με σίδηρο και συνήθως έχουν τα ίδια ποσοστά σιδήρου με αυτά που έχει και το μητρικό τους άστρο αλλά οι ποσότητες του σιδήρου που υπάρχουν στον πυρήνα σε σχέση με αυτούς που υπάρχουν στον μανδύα διαφέρουν από πλανήτη σε πλανήτη. Είναι η διαφορά ποσότητας του σιδήρου ανάμεσα σε πυρήνα και μανδύα σε έναν πλανήτη αυτή που καθορίζει την ύπαρξη τεκτονικών πλακών και την παρουσία του νερού στην επιφάνεια του παράγοντες που καθορίζουν τελικά το αν είναι ή όχι κατοικήσιμος. «Καθώς ένας πλανήτης σχηματίζεται εκείνοι που θα διαθέτουν μεγάλους πυρήνες θα δημιουργούν λεπτούς εξωτερικούς φλοιούς ενώ εκείνοι με μικρότερους πυρήνες θα δημιουργούν μεγαλύτερου πάχους και μεγαλύτερης περιεκτικότητας σε σίδηρο εξωτερικούς φλοιούς όπως συμβαίνει στον Άρη. Αν λοιπόν γνωρίζουμε την ποσότητα που υπάρχει στον μανδύα ενός πλανήτη μπορούμε να προβλέψουμε πόσο παχύς είναι ο εξωτερικός τους φλοιός και κατ’ επέκταση αν υπάρχει εκεί νερό σε υγρή μορφή αλλά και ατμόσφαιρα. Είναι ένας πιο ακριβής τρόπος εντοπισμού νέων κόσμων που μοιάζουν με την Γη από το να βασιζόμαστε απλά στην θέση του μέσα στο σύστημα που βρίσκονται» σημειώνει ο Μπρένταν Ντάικ. https://www.naftemporiki.gr/story/1724368/nea-methodos-entopismou-katoikisimon-planiton

Παράξενο σουπερνόβα πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες. Διεθνής ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society» παρουσιάζει έναν υπερκαινοφανή αστέρα τον οποίο χαρακτηρίζει «εκκεντρικό». Οι ερευνητές μελέτησαν ένα άστρο που καταστράφηκε σε μια έκρηξη σουπερνόβα σε απόσταση 35 εκατ. ετών φωτός από εμάς. Εικόνες του υπερκαινοφανούς αστέρα με την κωδική ονομασία 2019yvr κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Η μελέτη των εικόνων αποκάλυψε ότι στα εξωτερικά στρώματα του κίτρινου ψυχρού «κουφαριού» του άστρου δεν υπάρχει κανένα ίχνος υδρογόνου. «Δεν έχουμε δει τέτοιο σενάριο μέχρι σήμερα. Αν ένα άστρο εκρήγνυται χωρίς υδρογόνο θα έπρεπε να είναι πολύ καυτό και να έχει μπλε απόχρωση. Είναι σχεδόν αδύνατο να είναι ένα άστρο τόσο ψυχρό χωρίς να υπάρχει υδρογόνο στο εξωτερικό του στρώμα. Εξετάσαμε κάθε αστρικό μοντέλο που θα μπορούσε να δώσει μια πιθανή εξήγηση για αυτό το φαινόμενο και δεν βρήκαμε κάτι. Αυτό που συμβαίνει ακουμπά σε κάτι που μοιάζει κοσμικά αδύνατον» αναφέρει Τσαρλς Κιλπάτρικ, ερευνητής του Πανεπιστημίου Northwestern στο Ιλλινόι που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Οι ερευνητές μελετούν τώρα διάφορες πιθανές αιτίες για την απουσία του υδρογόνου. Μπορεί για κάποιο λόγο το υδρογόνο μετά την έκρηξη να διέρρευσε στο Διάστημα ή μπορεί να υπάρχει ένα δεύτερο άστρο στην ίδια περιοχή το οποίο απορρόφησε το υδρογόνο. Όμως οι ερευνητές με βάση τα ευρήματα τους θεωρούν πολύ πιθανό το άστρο να είχε απωλέσει το υδρογόνο του πολλά χρόνια πριν εκραγεί. Σε κάθε περίπτωση η ανακάλυψη του 2019yvr είναι πολύ σημαντική και αποδεικνύει πόσο σύνθετο αλλά και μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο είναι οι εκρήξεις σουπερνόβα. https://www.naftemporiki.gr/story/1724584/parakseno-soupernoba-ponokefaliazei-tous-epistimones

Κρυφοκοιτάζοντας τη γέννηση του σύμπαντος. Στον δρόμο προς το υψίπεδο του Αλτο Τσορίγιο σε ύψος 4.900 μέτρων στην οροσειρά των Ανδεων της Αργεντινής, βρίσκονται τα εξαρτήματα του τηλεσκοπίου Qubic, το οποίο μόλις συναρμολογηθεί, θα ρίξει διεισδυτική ματιά στα βάθη του σύμπαντος. Σε απόσταση μόλις δέκα χιλιομέτρων από το ηφαίστειο Τούζγκλε, το Qubic θα έχει την ικανότητα να «δει» πιο μακριά από ποτέ άλλοτε στο σύμπαν –και τον χρόνο– εντοπίζοντας τον σχηματισμό των πρώτων άστρων και την εκπομπή του πρώτου φωτός τη στιγμή του Μπιγκ Μπανγκ, πριν από 13,8 δισ. χρόνια, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Le Monde. Στόχος της ερευνητικής ομάδας είναι η καταγραφή του φαινομένου του «πληθωρισμού», το οποίο μένει να αποδειχθεί. Σε κλάσμα δευτερολέπτου, υποστηρίζει η θεωρητική φυσική, το σύμπαν διευρύνθηκε από το μέγεθος ενός ατόμου, στη σημερινή του έκταση. «Η βίαιη αυτή μετάβαση είναι υπεύθυνη για την πεπλατυσμένη μορφή του σύμπαντος», λέει ο ερευνητής του ινστιτούτου CNRS, Ζαν-Κριστόφ Αμιλτόν, υπεύθυνος του προγράμματος Qubic. Κανείς δεν κατάφερε, όμως, μέχρι στιγμής να αποδείξει ότι το φαινόμενο του πληθωρισμού συνέβη πραγματικά. Το 2014, ομάδα Αμερικανών αστρονόμων πίστεψε ότι κατέγραψε τη μνημειώδη αυτή έκρηξη από τηλεσκόπιο στην Ανταρκτική, για να διαψευσθεί τελικά. Οι άτυχοι Αμερικανοί αστροφυσικοί φαντάζονταν ήδη τους εαυτούς τους στη Στοκχόλμη να παραλαμβάνουν βραβείο Νομπέλ. Το σήμα που είχαν καταγράψει, όμως, δεν προερχόταν από τα βάθη του Διαστήματος, αλλά από αστρική σκόνη του ίδιου μας του γαλαξία. Τουλάχιστον πέντε επιστημονικές ομάδες, στη Χιλή, στην Ιαπωνία και στην Ανταρκτική, εργάζονται με στόχο την καταγραφή του φαινομένου του πληθωρισμού. Πριν από τη στιγμή εκείνη, κανένα ίχνος φωτός, ραδιοκύματος ή φωτόνιο δεν είχε απελευθερωθεί στο σύμπαν. «Μόνο τα κύματα της βαρύτητας παραμορφώνουν τον χωροχρόνο και επιτρέπουν στο αρχέγονο σύμπαν να αναπνέει», λέει ο δρ Αμιλτόν. Οι ερευνητές αναζητούν συγκεκριμένα φωτόνια, τα οποία απελευθερώθηκαν τη στιγμή του πληθωρισμού και διαθέτουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά σε ό,τι αφορά το ηλεκτρικό τους φορτίο. Στον τομέα αυτό, η κοινή προσπάθεια Γαλλίας, Ιταλίας και Αργεντινής του προγράμματος Qubic διαθέτει αναμφισβήτητο πλεονέκτημα χάρη σε καινοτόμο σύστημα αισθητήρων θερμότητας, ικανών να ξεχωρίζουν τα αρχέγονα φωτόνια και το ιδιότυπο ηλεκτρικό τους φορτίο. «Η ηλεκτρική πόλωση δεν εντοπίζεται αποτελεσματικά από τους φασματογράφους, παρά τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν οι επιστήμονες. Πιστεύω ότι έχουμε τη λύση εδώ στο πρόγραμμα Qubic», αναφέρει ο δρ Αμιλτόν. Στην Αργεντινή, πύργος ύψους 50 μέτρων που θα κατασκευασθεί στο Αλτο Τσορίγιο, θα επιτρέπει τη ρύθμιση του τηλεσκοπίου και των αισθητήρων του, εξαλείφοντας τις πιθανότητες εσφαλμένων παρατηρήσεων. Οι επιστήμονες αξιοποίησαν επίσης μετρήσεις μετεωρολογικών δορυφόρων, που απελευθερώθηκαν στη γήινη ατμόσφαιρα το 2000, τις οποίες συνδύασαν με τα δεδομένα του δορυφόρου Πλανκ (2009-2013), ο πρώτος που κατέγραψε την ύπαρξη αρχέγονων φωτονίων, χωρίς όμως να μπορέσει να διαπιστώσει τις μοναδικές τους ηλεκτρικές ιδιότητες. Τον Ιανουάριο του 2021, η διεθνής ομάδα σημείωσε σημαντική επιτυχία, χάρη στην έρευνα νεαρού μεταπτυχιακού φοιτητή από το 2016. Το τηλεσκόπιο Qubic δεν ήταν ικανό να «βλέπει» ταυτόχρονα μία ή δύο πηγές ακτινοβολίας, αλλά περισσότερες από δέκα, περιορίζοντας δραστικά τις πιθανότητες εσφαλμένης παρατήρησης. Το Qubic αποδείχθηκε ικανό να ξεχωρίσει μεταξύ της ακτινοβολίας αστρικής σκόνης και μεγάλων αστρικών όγκων, όπως αυτοί που παρήχθησαν τη στιγμή του πληθωρισμού. «Η ιστορία του Qubic περιέχει πολύ πόνο. Πολλές φορές μου ζητήθηκε να εγκαταλείψω, ενώ η διεθνής συνεργασία απειλήθηκε με ναυάγιο το 2015. Βρεθήκαμε αναγκασμένοι να καταφύγουμε σε ιδιοκατασκευές και να ζητιανεύουμε διαρκώς κεφάλαια για τον προϋπολογισμό μας που έφθανε τα 4 εκατ. ευρώ», λέει ο δρ Αμιλτόν. Αρχικά το πρόγραμμα είχε σχεδιασθεί για την Ανταρκτική, ο ουρανός της οποίας διαθέτει λιγότερη υγρασία από αυτή της ερήμου. Το τηλεσκόπιο επρόκειτο να τοποθετηθεί κοντά στην ιταλογαλλική επιστημονική βάση της Κονκόρντια. Η δυσκολία κατασκευής αξιόπιστης ηλεκτρικής παροχής, αναγκαίας για την ψύξη του τηλεσκοπίου στους -273 βαθμούς Κελσίου, έκανε τη γαλλική πλευρά να διστάσει. «Ευτυχώς, οι Ιταλοί δεν διέκοψαν τη χρηματοδότηση του προγράμματος, παρά την απόφασή μας να μετακομίσουμε στην Αργεντινή», σημειώνει ο Αμιλτόν, που επαινεί την πίστη των συναδέλφων του στα Πανεπιστήμια της Ρώμης και του Μιλάνου. Πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, ένα μικρό ολοκαίνουργιο κτίριο ετοιμάζεται να φιλοξενήσει την πρώτη –περιορισμένη– εκδοχή του Qubic, εν αναμονή των υπόλοιπων εξαρτημάτων, που θα έχουν συναρμολογηθεί στο υψίπεδο του Αλτο Τσορίγιο μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια. To τηλεσκόπιο Qubic θα μας επιτρέψει να κρυφοκοιτάξουμε δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν του σύμπαντος. https://www.kathimerini.gr/world/561356830/kryfokoitazontas-ti-gennisi-toy-sympantos/

Στον Ινδικό Ωκεανό έπεσε ο κινεζικός πύραυλος. Απομεινάρια του μεγαλύτερου πυραύλου της Κίνας έπεσαν σήμερα στον Ινδικό Ωκεανό, ενώ το μεγαλύτερο μέρος του πυραύλου καταστράφηκε κατά την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα της Γης, μετέδωσαν κινεζικά κρατικά μέσα ενημέρωσης, βάζοντας τέλος σε ημέρες εικασιών για το πού θα έπεφταν τα συντρίμμια. Οι συντεταγμένες που δόθηκαν από τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία επικαλέσθηκαν το Κινεζικό Γραφείο Επανδρωμένης Διαστημικής Μηχανικής, τοποθετούν το σημείο πρόσκρουσης στον ωκεανό, δυτικά του αρχιπελάγους των Μαλδίβων. Τα συντρίμμια από τον πύραυλο είχαν κάνει μερικούς να κοιτάζουν με ανησυχία προς τον ουρανό μετά την εκτόξευσή του, στις 29 Απριλίου, από το νησί Χαϊνάν της Κίνας, όμως το Κινεζικό Γραφείο Επανδρωμένης Διαστημικής Μηχανικής ανακοίνωσε ότι το μεγαλύτερο μέρος από τα συντρίμμια κάηκαν στην ατμόσφαιρα. Κρατικά μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν πως τμήματα του πυραύλου εισήλθαν και πάλι στην ατμόσφαιρα στις 10:24 π.μ. ώρα Πεκίνου (05:24 ώρα Ελλάδας) και έπεσαν σε μια τοποθεσία με τις συντεταγμένες γεωγραφικό μήκος 72,47 μοίρες ανατολικά και γεωγραφικό πλάτος 2,65 μοίρες βόρεια. https://www.naftemporiki.gr/story/1723829/ston-indiko-okeano-epese-o-kinezikos-puraulos Πτήση τον Ιούλιο για το διαστημόπλοιο Starliner της Boeing. Η Boeing και η NASA ανακοίνωσαν ότι επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν εκτόξευση και πτήση (Orbital Flight Test-2, OFT-2) του διαστημοπλοίου Starliner στις 30 Ιουλίου, με προορισμό τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η πτήση θα είναι μη επανδρωμένη. Όπως ανακοίνωσε η Boeing, ολοκλήρωσε πρόσφατα το end-to-end testing του λογισμικού πτήσης του Starliner πραγματοποιώντας μια προσομοίωση αποστολής πέντε ημερών. Το Starliner μέχρι τώρα έχει φανεί άτυχο: Η Boeing είχε δοκιμάσει μια δοκιμαστική πτήση τον Δεκέμβριο του 2019, μα το σκάφος δεν έφτασε στον σταθμό όπως είχε προσχεδιαστεί, λόγω μιας σειράς τεχνικών προβλημάτων. Προέκυψαν περαιτέρω καθυστερήσεις, καθώς η Boeing προσπαθούσε να πιάσει τις απαιτήσεις της NASA που προέκυψαν από αξιολόγηση μετά την πτήση, ενώ υπήρξαν και ζητήματα τεχνικής και μετεωρολογικής φύσης. Επίσης, όπως έγραψε το Space.com, η Boeing έπρεπε να περιμένει όσο η NASA επιχειρούσε να βρει διαθέσιμο «παράθυρο» για εκτόξευση σκάφους προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τόσο η Boeing όσο και SpaceX έχουν συμβόλαια με τη NASA. Η SpaceX έχει εκτοξεύσει δύο επανδρωμένες αποστολές στον σταθμό με κάψουλα Crew Dragon και πύραυλο Falcon 9. Εάν η OFT-2 επιτύχει, θα ανοίξει ο δρόμος για επανδρωμένες αποστολές με την κάψουλα της Boeing. Σύμφωνα με το Ars Technica, τέτοιες αποστολές αναμένεται να αρχίσουν το 2022. https://www.naftemporiki.gr/story/1723449/ptisi-ton-ioulio-gia-to-diastimoploio-starliner-tis-boeing Ορίστηκε ημερομηνία για επανδρωμένη διαστημική πτήση από τη Blue Origin του Τζεφ Μπέζος. Η Blue Origin, η διαστημική εταιρεία του ιδρυτή της Amazon, Τζεφ Μπέζος, ανακοίνωσε πως θα εκτοξεύσει σκάφος (πύραυλος και κάψουλα) New Shepard με πλήρωμα στο διάστημα στις 20 Ιουλίου. Όπως αναφέρει το BBC, οι αστροναύτες μάλλον θα είναι από το προσωπικό της εταιρείας, μα μία θέση δημοπρατείται online. Οι πτήσεις του New Shepard είναι υποτροχιακές: Προορίζονται να μεταφέρουν επιβάτες σε ένα ταξίδι πάνω και κάτω, που φτάνει για λίγο πάνω από ύψος 100 χλμ. Πρόκειται για την αποκαλούμενη Karman Line, που έχει οριστεί ως το «σημείο έναρξης» του διαστήματος. «Μόνο 569 άνθρωποι έχουν περάσει την Karman Line. Με το New Shepard μας, πρόκειται να το αλλάξουμε αυτό, και να το αλλάξουμε δραματικά» είπε η Αριάν Κορνέλ, διευθύντρια πωλήσεων για αστροναύτες (astronaut sales) της Blue Origin. Όταν ρωτήθηκε εάν θα ήταν ο ίδιος ο Μπέζος παρών στην πτήση της 20ής Ιουλίου, αρνήθηκε να απαντήσει. Η ανακοίνωση της Blue Origin εκλαμβάνεται ως μια νέα ένδειξη της «ανάστασης» του διαστημικού τουρισμού μετά από ένα κενό περίπου 12 ετών. Η πρόταση του Μπέζος είναι μόνο μία από αυτές που είναι πλέον διαθέσιμες για τους πολύ πλούσιους του πλανήτη. Ο μεγάλος του αντίπαλος, Έλον Μασκ, αναμένεται να εκτοξεύσει ένα από τα διαστημόπλοια Dragon της SpaceX με πλήρωμα που θα αποτελείται πλήρως από πολίτες. Θα τεθεί σε τροχιά και θα μείνει εκεί για ημέρες. Το New Shepard είναι πλήρως επαναχρησιμοποιούμενο, με ύψος 18 μέτρων και πλάτος τεσσάρων. Οι εκτοξεύσεις γίνονται από το Βαν Χορν στο δυτικό Τέξας. Προς το παρόν δεν έχουν αποκαλυφθεί λεπτομέρειες για τις τιμές, ωστόσο μακροπρόθεσμα η εταιρεία ελπίζει να βγάζει περίπου 200.000 δολάρια ανά θέση. https://www.naftemporiki.gr/story/1723023/oristike-imerominia-gia-epandromeni-diastimiki-ptisi-apo-ti-blue-origin-tou-tzef-mpezos

Ένα βήμα πιο κοντά στην κατάκτηση του Άρη. H μεγαλύτερη ιδιωτική διαστημική εταιρεία στον κόσμο, η Space X του αμερικανού μεγιστάνα και οραματιστή Ελον Μασκ, πραγματοποίησε επιτυχή δοκιμή του σούπερ επαναχρησιμοποιούμενου πυραύλου της ο οποίος έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει μεγάλα φορτία στο Διάστημα αλλά και να εκτοξεύει επανδρωμένα διαστημικά σκάφη με προορισμό τον Άρη. Ο πύραυλος που ονομάζεται Starship εκτοξεύτηκε από το διαστημικό κέντρο της Space X στο Τέξας έφτασε στο μέγιστο προγραμματισμένο ύψος πτήσης των 10 χιλιομέτρων, αιωρήθηκε στιγμιαία και τελικά επέστρεψε χωρίς προβλήματα στην επιφάνεια της Γης. Είχαν προηγηθεί τέσσερις αποτυχημένες δοκιμές που όλες είχαν καταλήξει σε καταστροφή του πυραύλου δημιουργώντας αρνητικές εντυπώσεις αλλά με τον Μασκ να δηλώνει σε κάθε αποτυχία πιο αισιόδοξος υποστηρίζοντας ότι κάθε φορά που καταστρεφόταν ο πύραυλος μάθαιναν κάτι που ήταν απαραίτητο για να τον βελτιώσουν. Ο κεντρικός στόχος του Μασκ είναι ο πύραυλος αυτός να εκτοξεύει διαστημόπλοια που θα μεταφέρουν περίπου 100 επιβάτες κάθε φορά στον Άρη. Ο Μασκ υποστηρίζει ότι μπορεί να στείλει τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη μέσα στα επόμενα 4-5 έτη και σε κάθε περίπτωση πριν το τέλος της δεκαετίας. Θεωρεί ότι μπορεί να δημιουργήσει μια αποικία αρκετών χιλιάδων ανθρώπων στον Άρη μέσα στα επόμενα 10-15 έτη και εκατοντάδων χιλιάδων μέχρι το 2050. Έχει δηλώσει ότι σκέφτεται να είναι μέλος της πρώτης επανδρωμένης αποστολής στον Άρη παρά τους κινδύνους. Πριν από λίγες μέρες πάντως δήλωσε ότι όποιος σκοπεύει να ταξιδέψει στον Κόκκινο Πλανήτη ειδικά στις πρώτες αποστολές θα πρέπει να γνωρίζει ότι θα είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο και επίπονο από πολλές πλευρές ταξίδι και ότι οι πιθανότητες να χάσει την ζωή του είναι πάρα πολλές. https://www.naftemporiki.gr/story/1722741/ena-bima-pio-konta-stin-kataktisi-tou-ari

Συνεχίζονται οι πτήσεις του ελικοπτέρου της NASA στον Άρη. Το ελικόπτερο Ingenuity της NASA ολοκλήρωσε την πέμπτη πτήση του στον Κόκκινο Πλανήτη φτάνοντας σε ύψος ρεκόρ 10 μέτρων. Mετακινήθηκε 129 μέτρα από το σημείο της απογείωσής του, παίρνοντας από ψηλά φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης, ενώ η διάρκεια της πτήσης ήταν 108 δευτερόλεπτα. Το ελικόπτερο Ingenuity αμέσως μετά την προεδάφισή του στις 7 Μαΐου 2021. Η φωτογραφία είναι από την κάμερα (Mastcam-Z) του διαστημικού οχήματος Perseverance Οι επιστήμονες της NASA σχεδιάζουν κι άλλες πτήσεις του ελικοπτέρου τις επόμενες εβδομάδες, αλλά με τέτοιο τρόπο που να μην μειώνει τον ρυθμό των ερευνητικών επιχειρήσεων του βασικού διαστημικού οχήματος Perseverance. https://physicsgg.me/2021/05/08/%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b5%cf%87%ce%af%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%ce%b9-%cf%80%cf%84%ce%ae%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bb%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%80%cf%84%ce%ad/

Υπάρχουν ενεργά ηφαίστεια στον Άρη δείχνουν νέα ευρήματα. Η ανθρωπότητα ετοιμάζεται πυρετωδώς για το πρώτο ταξίδι της στον Άρη. Είναι πλέον θέμα λίγου χρόνου πότε αυτό θα συμβεί. Ο Έλον Μασκ με την διαστημική του εταιρεία, την Space X, υποστηρίζει ότι θα στείλει ανθρώπους στον Άρη μέσα στην επόμενη πενταετία ενώ η NASA προετοιμάζει την δική της επανδρωμένη αποστολή με πιο αργά βήματα αλλά σε κάθε περίπτωση με ορίζοντα δεκαετίας. Είναι δεδομένο ότι οι επιστήμονες έχουν να λύσουν μια σειρά από πολλά ζητήματα για το πώς θα φτάσει στον Κόκκινο Πλανήτη ο άνθρωπος αλλά και πώς θα αντιμετωπίσει τις αφιλόξενες συνθήκες που επικρατούν εκεί. Επιστήμονες του Σεληνιακού και Πλανητικού Εργαστηρίου του Πανεπιστημίου της Αριζόνα και συνάδελφοι τους από Ινστιτούτο Πλανητικής Επιστήμης επίσης στην Αριζόνα θέτουν ένα ακόμη πρόβλημα στους επιστήμονες που ασχολούνται με την παρουσία του ανθρώπου στον Άρη. Υποστηρίζουν ότι εξακολουθούν να υπάρχουν στον Άρη ενεργά ηφαίστεια. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε εικόνες της επιφάνειας του Άρη που έχουν καταγράψει οι δορυφόροι που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αυτόν. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι εντόπισαν τα ίχνη ηφαιστειακών εκρήξεων τα τελευταία 50 χιλιάδες έτη στην περιοχή Elysium Planitia η οποία βρίσκεται σε απόσταση 1,600 χλμ. από το σημείο που εκτελεί την αποστολή του το ρομπότ InSight της NASA το οποίο πραγματοποιεί γεωλογικές μελέτες στον Άρη. Τα μέχρι σήμερα δεδομένα που είχαν στην διάθεση τους οι επιστήμονες έδειχναν ότι ο Άρης είχε έντονη ηφαιστειακή δραστηριότητα πριν από περίπου 3-4 δισ. έτη η οποία σταδιακά κόπασε με τις τελευταίες ηφαιστειακές εκρήξεις να έχουν γίνει πριν περίπου τρία εκατ. έτη. Η ζωή Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική γιατί αν πράγματι ο Άρης εξακολουθεί να είναι ηφαιστειακά ενεργός αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό είτε να υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής στο εσωτερικό του πλανήτη είτε γενικότερα να υπάρχουν συνθήκες φιλικές στην παρουσία της ζωής. «Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι είναι πολλές οι πιθανότητες να εξακολουθεί να υπάρχει ηφαιστειακή δραστηριότητα στον Άρη και να υπάρχουν φιλικές συνθήκες για την ζωή κάτω από την επιφάνεια» δηλώνει ο Ντέιβιντ Χόρβαθ, επικεφαλής της έρευνας η οποία εντόπισε μια περιοχή διαμέτρου 13 χλμ. με σκουρόχρωμα ιζήματα η οποία περιβάλει μια ηφαιστειακή σχισμή. Από αυτές τις σχισμές εξέρχεται συνήθως βασαλτικό μάγμα και γενικότερα υλικό ηφαιστειακής δραστηριότητας. «Όταν εντοπίσαμε αυτή την περιοχή γνωρίζαμε ότι ήταν κάτι ιδιαίτερο. Τα ιζήματα αυτά δεν είχαν καμία σχέση με τα ιζήματα όχι μόνο της ίδιας περιοχής αλλά ολόκληρου του Άρη. Θύμιζαν περισσότερο γεωλογικές δομές που αποτελούν προϊόν ηφαιστειακής δραστηριότητας και τις έχουμε δει να υπάρχουν στην Σελήνη και τον Ερμή» αναφέρει ο Χόρβαθ. Η μελέτη της σύνθεσης και των άλλων χαρακτηριστικών των ιζημάτων δείχνουν ότι προέρχονται από πυροκλαστικό ρεύμα που ακολούθησε μια ηφαιστειακή έκρηξη. Σε κάθε περίπτωση αν η ανακάλυψη αυτή επιβεβαιωθεί αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να ληφθεί υπόψη πλέον η πιθανότητα ηφαιστειακής δραστηριότητας στον Άρη άρα και να γίνουν οι απαραίτητες προσαρμογές στις επανδρωμένες αποστολές που ετοιμάζονται να πραγματοποιηθούν εκεί αλλά και στις τοποθεσίες που θα επιλεχθούν να γίνουν οι πρώτες βάσεις και αργότερα οι πρώτες αποικίες στον πλανήτη. Επίσης αν όντως υπάρχει ενεργή ηφαιστειακή δραστηριότητα ίσως θα πρέπει στις αντίστοιχες περιοχές να οργανωθούν κάποιες αποστολές έρευνας για την παρουσία της ζωής στο υπέδαφος τους. https://www.naftemporiki.gr/story/1723854/yparxoun-energa-ifaisteia-ston-ari-deixnoun-nea-eurimata

Το σκάφος OSIRIS-Rex επιστρέφει με δείγματα από αστεροειδή σε ζωντανή μετάδοση. To 2016 η NASA εκτόξευσε το OSIRIS-Rex, ένα σκάφος μεγέθους μικρού λεωφορείου, με προορισμό τον αστεροειδή Μπενού σε απόσταση περίπου 390 εκατομμυρίων χλμ. από την Γη. Στόχος ήταν να τεθεί το σκάφος σε τροχιά γύρω από τον διαμέτρου περίπου 500 μέτρων αστεροειδή για να πραγματοποιήσει σειρά μελετών αλλά και να προσπαθήσει να συλλέξει κάποια δείγματα του διαστημικού βράχου τα οποία να φέρει πίσω στην Γη για να αναλυθούν. Τον Δεκέμβριο του 2018 το σκάφος έφτασε στον Μπενού και τέθηκε σε τροχιά γύρω από αυτόν. Πριν από επτά μήνες το OSIRIS-Rex προσεδαφίστηκε σε ένα μικρό κρατήρα στο βόρειο ημισφαίριο του αστεροειδή. Το σκάφος απελευθέρωσε ένα ρομποτικό απορροφητικό βραχίονα μήκους 3,5 μέτρων ο οποίος συνέλεξε δείγματα από σκόνη και πέτρες. Τα στελέχη της είχαν κάνει λόγο τότε για «απίστευτο κατόρθωμα». Πριν από λίγες μέρες το σκάφος έκανε τις τελευταίες παρατηρήσεις και καταγραφές δεδομένων από τον Μπενού και στην συνέχεια ξεκίνησε τις διαδικασίες για να επιστρέψει στην Γη. Σήμερα το βράδυ το OSIRIS-Rex θα κάνει τις μανούβρες που είναι απαραίτητες και θα ξεκινήσει την πορεία της επιστροφής του στην Γη. Η NASA θα μεταδώσει ζωντανά εδώ στις 11 το βράδυ της Δευτέρας την εκκίνηση της επιστροφής του σκάφους στον πλανήτη μας. Αν όλα πάνε καλά το OSIRIS-Rex θα επιστρέψει το 2023 και θα ρίξει μια κάψουλα στην έρημο της πολιτείας Γιούτα. Στην κάψουλα που θα πέσει στην Γη με αλεξίπτωτο θα βρίσκονται τα δείγματα του αστεροειδούς. https://www.naftemporiki.gr/story/1724091/to-skafos-osiris-rex-epistrefei-me-deigmata-apo-asteroeidi-se-zontani-metadosi

Το ταξίδι 22 εκατ. ετών ενός αστεροειδούς ως την Μποτσουάνα. Το πρωί της 2ας Ιουνίου 2018 ένας αστεροειδής εντοπίστηκε να κατευθύνεται προς τη Γη με ταχύτητα 61.000 χιλιομέτρων την ώρα. Επρόκειτο να πλήξει τον πλανήτη μας και δεν μπορούσε κανείς να τον σταματήσει, ενώ συνεπήρε και τους αστρονόμους. Με μήκος ενάμισι μέτρο και βάρος όσο ένας αφρικανικός ελέφαντας, ο μετεωρίτη αυτό δεν αποτελούσε απειλή. Η σημασία του βρισκόταν στον έγκαιρο εντοπισμό του, καθώς ήταν μόλις ο δεύτερος που παρατηρήθηκε στο διάστημα πριν την πρόσκρουση στο έδαφος της Γης και ήταν μια καλή δοκιμή για τον εντοπισμό άλλων, μεγαλύτερων και πιο επικίνδυνων αστεροειδών. Επιπλέον, προσέφερε στους αστρονόμους την ευκαιρία να μελετήσουν τον αστεροειδή πριν τη συντριβή του, να προσδιορίσουν γρήγορα το σημείο πρόσκρουσης και να αποκομίσουν άμεσα υπολείμματά του σε μια σπάνια συλλογή δειγμάτων από μετεωρίτη. Το ίδιο βράδυ μια πύρινη μπάλα, τόσο λαμπερή όσο και ο ήλιος, φώτισε τον σκοτεινό ουρανο της Μποτσουάνα, στον αφρικανικό Νότο, πριν εκραγεί 27 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος. Η έκρηξη είχε ισχύ όσοι 200 τόνοι ΤΝΤ. Τους επόμενους πέντε μήνες οι επιστήμονες συνέλεξαν 24 κομμάτια του μετεωρίτη. Χάρη σε αυτά, καθώς και στην παρατήρηση της πορείας του αστεροειδούς καθ’ οδόν προς τη Γη και τις πληροφορίες από παλαιότερο σκάφος της ΝΑΣΑ, οι επιστήμονες μπόρεσαν να ξεκλειδώσουν τα μυστικά της ιστορίας αυτού του αστεροειδούς, με εντυπωσιακές λεπτομέρειες. Όπως δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Meteoritics & Planetary Science τον Απρίλιο, ο κοσμικός επισκέπτης στην Μποτσουάνα αποτελούσε τμήμα του Βέστα, ενός γιγάντιου αστεροειδούς που δημιουργήθηκε κατά την αυγή του ηλικιακού μας συστήματος. Ήταν περίπου 22 εκατομμύρια έτη πριν όταν άλλος αστεροειδής προσέκρουσε πάνω του, αφήνοντας εκεί έναν μέτρο κρατήρα και στέλνοντας αμέτρητα θραύσματα του Βέστα σε μια διαστημική οδύσσεια. Ήταν τα στοιχεία του σκάφους Dawn της ΝΑΣΑ που επιβεβαίωσαν τη γέννηση του αστεροειδούς αυτού πριν 220.000 αιώνες, αν και ακόμη δεν είναι σαφές πού βρίσκεται ο αρχικός κρατήρας στη Βέστα. Ένα από αυτά τα θραύσματα ήταν που επισκέφθηκε την Μποτσουάνα, βρίσκοντας εκρηκτικό τέλος στο μοναχικό του ταξίδι, ενώ η πρώτη πέτρα που εντοπίστηκε στις 23 Ιουνίου του 2018 φυλάσσεται πλέον στην αφρικανική χώρα ως εθνικός θησαυρός. https://www.kathimerini.gr/life/science/561350251/to-taxidi-22-ekat-eton-enos-asteroeidoys-os-tin-mpotsoyana/

Η σκοτεινή ενέργεια μέσα από τους δίδυμους υπερκαινοφανείς αστέρες. Είναι γνωστό ότι το σύμπαν διαστέλλεται. Για να προβλέψουμε την μοίρα του πρέπει να βρούμε τι συμβαίνει με τον ρυθμό διαστολής του: μειώνεται; αυξάνεται; ή παραμένει σταθερός; Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό πρέπει να συγκρίνουμε τις ταχύτητες με τις οποίες απομακρύνονταν από μας οι γαλαξίες στο πολύ μακρινό παρελθόν – πριν από δισεκατομμύρια χρόνια – σε σχέση με το πιο πρόσφατο παρελθόν πριν από εκατομμύρια χρόνια. Όσο πιο μακριά βρίσκονται οι γαλαξίες τόσο πιο ‘παλαιότερο’ είναι το φως που φτάνει σε μας. Μπορούμε να μετρήσουμε την ταχύτητα ενός μακρινού άστρου από την μετατόπιση των γραμμών απορρόφησης στο φάσμα του φωτός που εκπέμπουν οι γαλαξίες, χρησιμοποιώντας το φαινόμενο Doppler. Όσο πιο γρήγορα απομακρύνεται ένα άστρο από μας τόσο μεγαλύτερη είναι η μετατόπιση των γραμμών απορρόφησης προς το ερυθρό άκρο του φάσματος. Όμως το δύσκολο πρόβλημα είναι ο προσδιορισμός της απόστασης των γαλαξιών από μας. Ένας σχετικά νέος τρόπος προσδιορισμού των αποστάσεων χρησιμοποιεί το είδος των άστρων που τελειώνουν την ζωή τους με μια μεγαλειώδη έκρηξη, την έκρηξη που ονομάζεται υπερκαινοφανής αστέρας (ή σουπερνόβα) τύπου Ιa. Σε γενικές γραμμές αυτά τα σουπερνόβα εκρήγνυνται με τον ίδιο τρόπο. Με κατάλληλη βαθμονόμηση μπορούμε από την λαμπρότητά τους να βρούμε πόσο μακριά βρίσκονται. Γιαυτό οι υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia ονομάζονται πρότυπα κεριά. Χρησιμοποιώντας αυτούς τους υπερκαινοφανείς οι αστρονόμοι το 1998 διαπίστωσαν αναπάντεχα ότι ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος αυξάνεται. Δηλαδή, το σύμπαν όχι μόνο διαστέλλεται, αλλά διαστέλλεται επιταχυνόμενα. Αυτή η επιτάχυνση του σύμπαντος αποδόθηκε στην σκοτεινή ενέργεια – «σκοτεινή» γιατί δεν μπορούμε να την δούμε και «ενέργεια» διότι μεγεθύνει το σύμπαν υπερνικώντας την βαρύτητα. Μπορεί να αποτελεί τα δύο τρίτα της συνολικής ενέργειας στο σύμπαν, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα τι ακριβώς είναι. Ίσως προέρχεται από την ενέργεια του κενού χώρου (!), αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία… Η σημερινή ανάρτηση αναφέρεται στο γεγονός ότι οι κοσμολόγοι βρήκαν έναν τρόπο ώστε να διπλασιάσουν την ακρίβεια στη μέτρηση των αποστάσεων από τις εκρήξεις σουπερνόβα – που αποτελούν ένα από τα βασικότερα εργαλεία τους για την μελέτη της μυστηριώδους σκοτεινής ενέργειας. Η ανακάλυψη της σκοτεινής ενέργειας βασίστηκε στους υπερκαινοφανείς αστέρες τύπου Ia. Τα σουπερνόβα Ia εκρήγνυνται σχεδόν πάντα με την ίδια μέγιστη εγγενή λαμπρότητα. Εφόσον η παρατηρούμενη μέγιστη λαμπρότητα του σουπερνόβα χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της απόστασής του από μας, οι μικρές απομένουσες διακυμάνσεις στην εγγενή μέγιστη λαμπρότητα περιορίζουν την ακρίβεια με την οποία θα μπορούσε να ελεγχθεί η απόστασή τους – και κατά συνέπεια η σκοτεινή ενέργεια. Παρά τις βελτιώσεις 20 ετών από πολλές ερευνητικές ομάδες, οι μελέτες της σκοτεινής ενέργειας μέσω των σούπερνοβα παρέμεναν μέχρι τώρα σχεδόν καθηλωμένες. Όμως, αυτό θα αλλάξει εξαιτίας δύο πρόσφατων εργασιών που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό The Astrophysical Journal. https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/abec3c https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-4357/abec3b Οι εργασίες αυτές περιγράφουν έναν τρόπο που διπλασιάζει την ακρίβεια στην μέτρηση των αποστάσεων των σουπερνόβα (και στις δυο εργασίες συμμετέχει ο βραβευμένος με Νόμπελ Saul Perlmutter, ο οποίος ηγήθηκε μιας από τις ομάδες που ανακάλυψαν αρχικά τη σκοτεινή ενέργεια το 1998). Τα νέα αποτελέσματα προέρχονται από το Nearby Supernova Factory (SNfactory), μια πολυετή έρευνα αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στην αύξηση της ακρίβειας των κοσμολογικών μετρήσεων με σουπερνόβα. Η μέτρηση της σκοτεινής ενέργειας απαιτεί συγκρίσεις των μέγιστων της λαμπρότητας μακρινών σουπερνόβα που βρίσκονται δισεκατομμύρια έτη ετών φωτός μακριά, με εκείνα των κοντινών σουπερνόβα που βρίσκονται «μόνο» 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η ερευνητική ομάδα μελέτησε εκατοντάδες τέτοια κοντινά σουπερνόβα με εξαιρετική λεπτομέρεια. Κάθε σουπερνόβα μετρήθηκε αρκετές φορές, σε διαστήματα μερικών ημερών. Κάθε μέτρηση εξέτασε το φάσμα του σουπερνόβα, καταγράφοντας την έντασή του στο εύρος μηκών κύματος του ορατού φωτός. Ένα όργανο ειδικά κατασκευασμένο για αυτήν την έρευνα, το SuperNova Integral Field Spectrometer, εγκατεστημένο στο τηλεσκόπιο 2,2 μέτρων του Πανεπιστημίου της Χαβάης στο Maunakea, χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση των φασμάτων. Σύμφωνα με τον Perlmutter «εδώ και καιρό έχουμε αυτήν την ιδέα ότι αν η φυσική της έκρηξης δύο σουπερνόβα είναι η ίδια, τότε τα μέγιστα της λαμπρότητάς τους θα ήταν οι ίδια. Χρησιμοποιώντας τα φάσματα του Nearby Supernova Factory ως ένα είδος αξονικής τομογραφίας μέσω της έκρηξης του σουπερνόβα, θα μπορούσαμε να τεστάρουμε αυτήν την ιδέα. Η πάνω αριστερή εικόνα δείχνει το φάσμα – λαμπρότητα συναρτήσει του μήκους κύματος – για δύο σουπερνόβα. Το ένα βρίσκεται κοντά και το άλλο πολύ μακριά. Για να μετρήσουν τη σκοτεινή ενέργεια, οι αστροφυσικοί πρέπει να μετρούν με ακρίβεια την απόσταση μεταξύ τους. Η κάτω δεξιά εικόνα συγκρίνει τα φάσματα – που δείχνουν πως είναι πράγματι «δίδυμα». Αυτό σημαίνει ότι οι σχετικές αποστάσεις τους μπορούν να μετρηθούν με ακρίβεια 3 τοις εκατό. (Το υπόβαθρο στην εικόνα των διαγραμμάτων είναι μια φωτογραφία του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble του γαλαξία NGC 4526 και το φωτεινό σημείο πάνω από το μέσον είναι το σουπερνόβα SN1994D. Πράγματι, πριν από αρκετά χρόνια, η φυσικός Hannah Fakhouri, όταν ήταν μεταπτυχιακή φοιτήτρια συνεργαζόμενη με τον Perlmutter, έκανε μια ανακάλυψη-κλειδί που σχετίζεται με τα σημερινά αποτελέσματα. Κοιτάζοντας ένα πλήθος φασμάτων από το SNfactory, διαπίστωσε ότι σε αρκετές περιπτώσεις, τα φάσματα από δύο διαφορετικά σουπερνόβα φαίνονταν σχεδόν πανομοιότυπα. Μεταξύ των περίπου 50 σουπερνόβα, μερικά ήταν σχεδόν ταυτόσημα δίδυμα. Όταν τα φάσματα ενός ζεύγους διδύμων τοποθετήθηκαν το ένα πάνω στο άλλο, φαίνονταν σαν να υπήρχε μόνο ένα. Η τωρινή ανάλυση βασίζεται σ’ αυτή την παρατήρηση για να μοντελοποιηθεί η συμπεριφορά των υπερκαινοφανών κατά το χρονικό διάστημα της μέγιστης λαμπρότητας. Η νέα εργασία τετραπλασιάζει τον αριθμό των σουπερνόβα που χρησιμοποιούνται στην ανάλυση. Έτσι το δείγμα έγινε αρκετά μεγάλο ώστε να εφαρμοστεί από μεθόδους τεχνητής νοημοσύνης για τον εντοπισμό αυτών των διδύμων, οδηγώντας στην ανακάλυψη ότι τα φάσματα σουπερνόβα τύπου Ia διαφέρουν μόνο κατά τρεις τρόπους. Οι εγγενείς λαμπρότητες των σουπερνόβα εξαρτώνται επίσης κυρίως από αυτές τις τρεις παρατηρούμενες διαφορές, καθιστώντας δυνατή τη μέτρηση των αποστάσεων σουπερνόβα με την αξιοσημείωτη ακρίβεια περίπου 3%. Η νέα μέθοδος δεν πάσχει από τα συστηματικά σφάλματα που ταλάνιζαν προηγούμενες μεθόδους, όπως φαίνεται κατά τη σύγκριση των σουπερνόβα που βρίσκονται σε διαφορετικούς τύπους γαλαξιών. Δεδομένου ότι οι κοντινοί γαλαξίες είναι κάπως διαφορετικοί από τους απομακρυσμένους, υπήρχε σοβαρός προβληματισμός ότι μια τέτοια εξάρτηση θα προκαλούσε λάθη στην μέτρηση της σκοτεινής ενέργειας. Τώρα αυτό το πρόβλημα μπορεί να μειωθεί σημαντικά μετρώντας μακρινά σουπερνόβα με τη νέα τεχνική. Η συμβατική μέτρηση των αποστάσεων σουπερνόβα χρησιμοποιεί καμπύλες φωτός – φωτογραφίες που λαμβάνονται σε διάφορα χρώματα καθώς ένα σουπερνόβα λάμπει και εξασθενίζει. Αντ’ αυτού, στη νέα μέθοδο χρησιμοποιήθηκε ένα φάσμα από κάθε σουπερνόβα. Αυτά είναι πολύ πιο λεπτομερή και με την βοήθεια της τεχνικής νοημοσύνης οι αστροφυσικοί κατάφεραν να διακρίνουν την περίπλοκη συμπεριφορά που ήταν κρίσιμη για την ακριβέστερη μέτρηση των αποστάσεων. Οι δυο νέες δημοσιεύσεις θα ωφελήσουν δύο επερχόμενα μεγάλα πειράματα. Το πρώτο πείραμα θα πραγματοποιηθεί στο τηλεσκόπιο Rubin 8,4 μέτρων, που κατασκευάζεται στη Χιλή. Το δεύτερο είναι το Nancy Grace Roman Space Telescope της NASA. Αυτά τα τηλεσκόπια θα μετρήσουν χιλιάδες σουπερνόβα με σκοπό την βελτίωση των μετρήσεων της σκοτεινής ενέργειας. Αυτή η τεχνική μέτρησης απόστασης είναι όχι μόνο πιο ακριβής, αλλά απαιτεί μόνο ένα φάσμα, λαμβανόμενο όταν το σουπερνόβα είναι πιο φωτεινό και επομένως πιο εύκολο να παρατηρηθεί. Η ύπαρξη μιας ποικιλίας τεχνικών είναι ιδιαίτερα πολύτιμη σε αυτόν τον τομέα όπου η ανάγκη για ανεξάρτητη επαλήθευση είναι υψηλή. https://physicsgg.me/2021/05/09/%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b5%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%b4%ce%af%ce%b4%cf%85/

Βαρυτικά κύματα από την συγχώνευση νάνων γαλαξιών. Όταν δυο μαύρες τρύπες συγκρουστούν, εκπέμπονται πανίσχυρα βαρυτικά κύματα. Μια τέτοια κολοσσιαία σύγκρουση τραντάζει τον χώρο προκαλώντας μια διαταραχή η οποία εξαπλώνεται στο σύμπαν με την ταχύτητα του φωτός. Όμως τα βαρυτικά κύματα δεν είναι τόσο «ειρηνικά» όσο τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα. Προκαλούν αναταραχή σε κάθε τι στο σύμπαν. Κατά την εξάπλωσή τους συμπιέζουν και επιμηκύνουν εναλλάξ τον ιστό του χωροχρόνου. Όποιος βρίσκεται κοντά στην περιοχή της σύγκρουσης των μαύρων τρυπών διατρέχει θανάσιμο κίνδυνο. Εκεί ένας αστροναύτης θα μπορούσε να επιμηκυνθεί έως και τέσσερα μέτρα και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να συμπιεστεί στο ένα μέτρο, για να επιμηκυνθεί αμέσως ξανά. Αν υπήρχαν πλανήτες εκεί κοντά θα γίνονταν αμέτρητα κομμάτια. Όμως, αυτά τα κύματα εξασθενούν όλο και πιο πολύ καθώς απομακρύνονται από το σημείο της σύγκρουσης, περίπου όπως σβήνουν σταδιακά τα κύματα στην επιφάνεια του νερού όταν πετάξουμε ένα βότσαλο σε μια γαλήνια λίμνη. Καθώς τα εξασθενημένα βαρυτικά κύματα από τις απομακρυσμένες πηγές τους έφταναν στην Γη, κανείς δεν τα αντιλαμβανόταν, αφού οι διαταραχές που προκαλούν στον «γήινο» χωροχρόνο είναι αναπαίσθητες, μικρότερες από το μέγεθος του πρωτονίου. Αυτό έπαψε να ισχύει από τις 14 Σεπτεμβρίου του 2015. Τότε, στην ερημιά του Hanford Site έναν από τους βασικούς χώρους απόθεσης πυρηνικών αποβλήτων των ΗΠΑ, ο ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων LIGO που κατασκευάστηκε εκεί, μπόρεσε να καταγράψει για πρώτη φορά στην ιστορία ένα τόσο πολύ εξασθενημένο βαρυτικό κύμα. Έκτοτε το LIGO καταγράφει συχνά βαρυτικά κύματα – όπως επίσης και ο ανιχνευτής βαρυτικών κυμάτων Virgo που τέθηκε σε λειτουργία έξω από την πόλη της Πίζας στην Ιταλία. Κάποια από αυτά δημιουργούν ευχάριστο πονοκέφαλο τους αστρονόμους. Για παράδειγμα το βαρυτικό κύμα που κατέγραψαν οι ανιχνευτές LIGO και Virgo, στις 21 Μαΐου του 2019 και ονομάστηκε GW190521. Προήλθε από την συγχώνευση δύο μαύρων τρυπών των οποίων οι μάζες (85M⊙ και 66M⊙) βρίσκονται σε μια περιοχή που απαγορεύεται από τις συμβατικές θεωρίες της αστρικής εξέλιξης. Τώρα, οι Antonella Palmese και Christopher Conselice στην εργασία τους με τίτλο GW190521 from the Merger of Ultradwarf Galaxies, υποστηρίζουν ότι η παρατήρηση αυτή μπορεί να εξηγηθεί από την συγχώνευση των μαύρων τρυπών που βρίσκονταν στα κέντρα δύο νάνων γαλαξιών μικρής μάζας. Τέτοιες μαύρες τρύπες με «απαγορευμένες μάζες» θα μπορούσαν να σχηματιστούν σε νάνους γαλαξίες από τη διαδοχική συνένωση πολλών μικρότερων μαύρων οπών – χωρίς να χρειάζεται να ξαναγραφούν οι αστρικές θεωρίες σχηματισμού μαύρων οπών. Για να τεστάρουν την πρότασή τους, οι ερευνητές αρχικά εκτίμησαν τις μάζες των μαύρων οπών στα κέντρα των νάνων γαλαξιών με βάση τις γνωστές σχέσεις μεταξύ της μάζας των μαύρων τρυπών στα κέντρο γαλαξιών και της συνολικής αστρικής μάζας τους για μεγαλύτερους γαλαξίες. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας παρατηρησιακά δεδομένα που περιγράφουν λεπτομερώς το πώς ο πληθυσμός των νάνων γαλαξιών αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, υπολόγισαν το ποσοστό συγχώνευσης αυτών των γαλαξιών ως συνάρτηση της απόστασής τους από τη Γη. Τέλος, υπολόγισαν πόσος χρόνος χρειάζεται για να συνενωθούν οι κεντρικές μαύρες τρύπες των δύο γαλαξιών, αφότου οι ίδιοι οι γαλαξίες αρχίσουν να συγχωνεύονται. Υπολογίζοντας πόσοι γαλαξίες νάνοι είναι πιθανόν να φιλοξενούν μαύρες τρύπες παρόμοιες με αυτές που προκάλεσαν το σήμα GW190521, οι Palmese και Conselice κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι προέκυψε από την συγχώνευση νάνων γαλαξιών είναι μια εύλογη εξήγηση. Επιπλέον παρατηρήσεις συγχωνεύσεων μαύρων τρυπών σ’ αυτό το εύρος μαζών και περαιτέρω αριθμητικές αναλύσεις μαύρων τρυπών σε κοντινούς γαλαξίες και σμήνη γαλαξιών, θα μπορούσαν να επιβεβαιώσουν το σενάριο αυτό και να ανοίξουν ένα νέο δρόμο για την κατανόηση του σχηματισμού γαλαξιών και της ακόμα μυστηριώδους προέλευσης των μαύρων οπών με τεράστιες μάζες. https://physicsgg.me/2021/05/06/%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%85%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%cf%8d%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%cf%85%ce%b3%cf%87%cf%8e%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%bd%ce%ac/

Επανάσταση στα τσιπ από την ΙΒΜ, με τσιπ 2 νανομέτρων. Επί δεκαετίες κάθε γενικά τσιπ υπολογιστή γινόταν ταχύτερη και πιο ενεργειακά αποδοτική επειδή τα βασικά τους δομικά στοιχεία, τα τρανζίστορ, γίνονταν μικρότερα. Ο ρυθμός αυτής της βελτίωσης έχει επιβραδυνθεί κατά πολύ, ωστόσο η ΙΒΜ ανακοίνωσε την Πέμπτη πως υπάρχει ακόμα μία γενιά εξέλιξης στο πυρίτιο. Όπως αναφέρει το Reuters, η IBM παρουσίασε αυτό που, όπως λέει, είναι η πρώτη τεχνολογία παραγωγής τσιπ των 2 νανομέτρων. Η τεχνολογία αυτή θα θα μπορούσε να είναι μέχρι και 45% ταχύτερη από τα καθιερωμένα τσιπ των 7 νανομέτρων σε πολλά από τα σημερινά laptops και τηλέφωνα και μέχρι 75% αποδοτικότερα ενεργειακά, σύμφωνα με την εταιρεία. Η τεχνολογία αυτή κατά πάσα πιθανότητα θα χρειαστεί αρκετά χρόνια για να βγει στην αγορά. Η IBM, κάποτε μεγάλος παραγωγός τσιπ, πλέον κάνει outsourcing την μεγάλης κλίμακας παραγωγή της στη Samsung, μα διατηρεί ένα ερευνητικό κέντρο κατασκευής στο Όλμπανι της Νέας Υόρκης. Τα τσιπ 2 νανομέτρων θα είναι μικρότερα και ταχύτερα από τα σημερινά τσιπ αιχμής των 5 νανομέτρων, που αρχίζουν τώρα να εμφανίζονται σε premium τηλέφωνα όπως το iPhone 12, και από τα τσιπ των 3 νανομέτρων που αναμένεται να έρθουν μετά από αυτά των 5 νανομέτρων. Η τεχνολογία που παρουσίασε η ΙΒΜ είναι το βασικότερο δομικό κομμάτι ενός τσιπ: Ένα τρανζίστορ, που λειτουργεί ως διακόπτης για τα 1 και τα 0 και βρίσκεται στα θεμέλια των σύγχρονων υπολογιστών. Το να γίνονται οι διακόπτες αυτοί πολύ μικροί τους καθιστά ταχύτερους και πιο αποδοτικούς ενεργειακά, μα επίσης δημιουργεί προβλήματα ως προς τη διαρροή ηλεκτρονίων όταν οι διακόπτες είναι κλειστοί. Ο Ντάριο Γκιλ, αντιπρόεδρος της εταιρείας και διευθυντής της ΙΒΜ Research είπε στο Reuters ότι επιστήμονες ήταν σε θέση να περάσουν φύλλα μονωτικού υλικού πάχους μόλις λίγων νανομέτρων για να σταματούν τις διαρροές. https://physicsgg.blogspot.com/2021/05/2.html

Ρόσκοσμος. Ολοκληρώθηκε η πτήση του πρωτοποριακού οχήματος "Progress MS-14" Την Τετάρτη 28 Απριλίου 2021, ώρα 02:11:30 ώρα Μόσχας, το φορτηγό όχημα μεταφοράς Progress MS-14 αποσυνδέθηκε κανονικά από τη μονάδα Zvezda του ρωσικού τμήματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Μετά από αυτό, ξεκίνησε η αυτόνομη πτήση του, η οποία διήρκεσε λίγο περισσότερο από μια μέρα. Μετά την απομάκρυνσή του σε ασφαλή απόσταση από το σταθμό, ειδικοί της κύριας ομάδας επιχειρησιακού ελέγχου για το ρωσικό τμήμα της ISS (SP Korolev Rocket and Space Corporation Energia, μέρος της κρατικής εταιρείας Roscosmos) άρχισαν να ελέγχουν την πτήση της. Δοκίμασαν ένα νέο σύστημα για την κατασκευή του προσανατολισμού του πλοίου κατά τη βύθισή του. Σύμφωνα με το πρόγραμμα που είναι ενσωματωμένο στον ενσωματωμένο υπολογιστή με εντολές από το Κέντρο Ελέγχου Πτήσης του TsNIIMash (μέρος του Roskosmos), στις 03:01 ώρα Μόσχας, ο κύριος κινητήρας ενεργοποιήθηκε για φρενάρισμα. Αφού εργάστηκε για 4 λεπτά, ανέφερε στο "φορτηγό" μια ώθηση πέδησης 120 m / s. Μετά από αυτό το "Progress MS-14" άφησε την τροχιά κοντά στη γη και έπαψε να υπάρχει. Τα θραύσματα του διαστημικού σκάφους που δεν έκαψαν στην ατμόσφαιρα της Γης έπεσαν στις 03:42:27 ώρα της Μόσχας στο "νεκροταφείο διαστημοπλοίων" στη μη πλωτή περιοχή του Νοτίου Ειρηνικού Ωκεανού, 3.150 χιλιόμετρα από την πόλη του Ουέλλινγκτον (Νέα Ζηλανδία). Το φορτηγό Progress MS-14 κυκλοφόρησε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από το κοσμοδρόμιο Baikonur στις 25 Απριλίου 2020. Με τη βοήθειά του, πραγματοποιήθηκαν 10 διορθώσεις στο υψόμετρο τροχιάς ISS, δύο από τις οποίες δεν είχαν προγραμματιστεί για την αποφυγή "διαστημικών συντριμμιών". Επιπλέον, έθεσε το ρεκόρ για τη μεγαλύτερη πτήση σε τροχιά χαμηλής γης για πλοία αυτής της οικογένειας. Πριν από αυτό, ανήκε στο διαστημικό σκάφος Progress M-17, το οποίο πέταξε ως μέρος του σταθμού Mir το 1993-1994 για 337 ημέρες. Η διάρκεια πτήσης του Progress MS-14 ήταν 369 ημέρες. Επί του παρόντος, το ρωσικό τμήμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού περιλαμβάνει το φορτηγό όχημα Progress MS-16, το οποίο κυκλοφόρησε στις 15 Φεβρουαρίου 2021. Η επόμενη κυκλοφορία του ρωσικού "φορτηγού" έχει προγραμματιστεί για τα μέσα του καλοκαιριού φέτος. Στις αρχές Μαΐου, η προετοιμασία του φορτηγού οχήματος Progress MS-17 για την επερχόμενη κυκλοφορία θα ξεκινήσει στο κοσμοδρόμιο Baikonur. https://www.energia.ru/ru/news/news-2021/news_04-30.html H νυχτερινή προσθαλάσσωση του διαστημικού σκάφους της SpaceX Οι αστροναύτες της NASA Victor Glover, Mike Hopkins, Shannon Walker, καθώς επίσης και ο Ιάπων αστροναύτης της JAXA Soichi Noguchi, επέστρεψαν επιτυχώς στη Γη με την κάψουλα της SpaceX Dragon. Βρίσκονταν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό από τις 16 Νοεμβρίου του 2020. Σύμφωνα με τους αξιωματούχους της NASA, ήταν η πρώτη νυχτερινή προσθαλάσσωση ενός αμερικανικού διαστημικού σκάφους από την επιστροφή του Aπόλλων 8 στον Ειρηνικό Ωκεανό στις 27 Δεκεμβρίου 1968, με τους αστροναύτες της NASA Frank Borman, Jim Lovell και Bill Anders, Η αποστολή Απόλλων 8 ήταν η πρώτη αποστολή της NASA που έθεσε διαστημικό σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. H προσθαλάσσωση έγινε ανοιχτά της Florida. Παρακολουθείστε ολόκληρη την επιχείρηση της νυχτερινής προσθαλάσωσης στο βίντεο της NASA που ακολουθεί: https://physicsgg.me/2021/05/02/h-%ce%bd%cf%85%cf%87%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%b8%ce%b1%ce%bb%ce%ac%cf%83%cf%83%cf%89%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc/ Καμπανάκι στο Πεντάγωνο: Κομμάτια κινέζικου πύραυλου αναμένεται να πέσουν στη γη. Συναγερμός έχει σημάνει στο αμερικανικό Πεντάγωνο για έναν «ανεξέλεγκτο» κινεζικό διαστημικό πύραυλο, κομμάτια του οποίου αναμένεται να πέσουν στην γη πιθανότατα το Σαββατοκύριακο που έρχεται. Το Αμερικανικό Πεντάγωνο παρακολουθεί συνέχεια την πορεία της επιστροφής του Long March 5B στη γη. «Ο πύραυλος θα μπει στην ατμόσφαιρα γύρω στις 8 με 10 Μαΐου», τόνισε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου, Μάικ Χάουαρντ. «Το ακριβές σημείο της εισόδου του πυραύλου στην ατμόσφαιρα της γης μπορεί να υπολογιστεί μέσα σε λίγες ώρες από την στιγμή που θα αρχίσει να μπαίνει εκεί», συνέχισε ο Χάουαρντ, οποίος επισήμανε ότι οι αρμόδιοι φορείς του Πενταγώνου που ασχολούνται με το θέμα θα παρέχουν καθημερινές πληροφορίες για την θέση του πυραύλου και την πορεία του από το διάστημα προς την γη. Μακ Ντάουελ: Μικρός ο κίνδυνος να υπάρξουν ζημιές Πολλοί επιστήμονες πάντως, δεν δείχνουν ιδιαίτερη ανησυχία για την πιθανή πτώση κομματιών του κινεζικού πυραύλου στην γη, Τρανό παράδειγμα ο αστροφυσικός και καθηγητής του Κέντρου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, Τζόναθαν Μακ Ντάουελ, ο οποίος ανέφερε: «Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι πρέπει να αρχίσουν να παίρνουν μέτρα προφύλαξης. Ο κίνδυνος να υπάρξουν ζημιές ή να χτυπηθεί κάποιος από τα κομμάτια αυτά είναι πολύ μικρός. Δεν είναι βέβαια, ανύπαρκτος. Μπορεί να συμβεί κάτι, αλλά ο κίνδυνος είναι εξαιρετικά μικρός. Ετσι δεν πρόκειται να ξαγρυπνήσω ούτε για ένα δευτερόλεπτο για το θέμα. Υπάρχουν πιο σοβαρά θέματα για να ανησυχούμε. Δεν είναι το τέλος του κόσμου». Ποιο σημείο είναι το πιο πιθανό να πέσει Για την ώρα οι εκτιμήσεις των Αμερικανών είναι ότι το πιο πιθανό σημείο της γης στο οποίο ίσως πέσουν κομμάτια του πυραύλου είναι τα νερά του Ειρηνικού Ωκεανού. Το Πεντάγωνο παρακολουθεί την πορεία του κινεζικού πυραύλου από το διάστημα προς την ατμόσφαιρα της γης. Ο πύραυλος Long March 5B εκτοξεύτηκε από την Κίνα στο διάστημα με προορισμό έναν διαστημικό σταθμό της χώρας. Ο 22 τόνων πύραυλος αναμενόταν να «καεί» στην ατμόσφαιρα της γης στην… επιστροφή του προς τον πλανήτη μας. Τελικά όμως, φαίνεται πως κάποια κομμάτια του πυραύλου δεν θα… εξαϋλωθούν στην ατμόσφαιρα και θα πέσουν στη γη πιθανότατα μέσα στο Σαββατοκύριακο. Η Κίνα που έχει αρχίσει να «στήνει» τμηματικά το δικό της Διαστημικό Σταθμό, εκτόξευσε τον μεγάλο πύραυλο Long March 5B από το διαστημικό κέντρο στην κινεζική νήσο Χαϊνάν στις 11:23 π.μ. τοπική ώρα την Μεγάλη Πέμπτη. https://www.in.gr/2021/05/05/b-science/space/kampanaki-sto-pentagono-kommatia-kinezikou-pyraylou-anamenetai-na-pesoun-sti-gi/ Starlink: Μισό εκατομμύριο παραγγελίες για το δορυφορικό Διαδίκτυο του Έλον Μασκ. Περισσότερες από 500.000 προπαραγγελίες έχει δεχθεί μέχρι στιγμής η SpaceX για την υπηρεσία Starlink που θα προσφέρει πρόσβαση στο Διαδίκτυο μέσω δορυφόρων, δήλωσε ο δισεκατομμυριούχος ιδρυτής της εταιρείας Έλον Μασκ. Τεχνικοί περιορισμοί στην εξυπηρέτηση ενός τέτοιου αριθμού συνδρομητών δεν υπάρχουν, υποστήριξε ο Μασκ με ανάρτησή του στο Twitter. «Ο μόνος περιορισμός είναι η υψηλή πυκνότητα των χρηστών σε αστικές περιοχές» έγραψε ο Μασκ, απαντώντας σε ανάρτηση δημοσιογράφου του CNBC που επισήμαινε ότι η SpaceΧ ίσως χρειαστεί να επιστρέψει την προκαταβολή των 99 δολαρίων στους πελάτες που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει. «Μεγαλύτερη θα είναι η πρόκληση όταν θα φτάσουμε τους εκατομμύρια χρήστες» είπε. Η SpaceX πάντως φαίνεται πως δεν θα προλάβει να λανσάρει την υπηρεσία φέτος όπως προγραμμάτιζε, σχολιάζει το Reuters. Το Starlink είναι ωστόσο διαθέσιμο σε πιλοτική βάση σε Βόρεια Αμερική, Ωκεανία και Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας. Ο αστερισμός δορυφόρων του Starlink περιλαμβάνει μέχρι στιγμής περίπου 1.300 μικρούς δορυφόρους σε χαμηλή γήινη τροχιά, οι οποίοι προσφέρουν ταχύτητα πρόσβασης γύρω στα 100 Mbps. Στην τελική του μορφή θα αποτελείται από τουλάχιστον 30.000 δορυφόρους, εφόσον δώσει το πράσινο φως η αμερικανική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Επικοινωνιών (FCC). Αντίστοιχα συστήματα δορυφορικής πρόσβασης αναπτύσσει επίσης γ Amazon, η οποία έχει λάβει άδεια για 3.236 δορυφόρους, χωρίς όμως να έχει εκτοξεύσει κανέναν μέχρι σήμερα, καθώς και η OneWeb, η οποία έχει θέσει ως τώρα σε τροχιά 182 δορυφόρους από τους σχεδιαζόμενους 648 https://www.in.gr/2021/05/05/b-science/technology/starlink-miso-ekatommyrio-paraggelies-gia-doryforiko-diadiktyo-tou-elon-mask/