Δροσος Γεωργιος

Εντοπίζοντας το φαινόμενο της μνήμης Χριστοδούλου των βαρυτικών κυμάτων. Τα βαρυτικά κύματα είναι η διάδοση μιας διαταραχής στο υφάδι του χωροχρόνου, όπως τα κύματα που προκαλεί ένα βότσαλο στα ήρεμα μιάς ήσυχης λίμνης. Ο Δημήτριος Χριστοδούλου, πριν από μερικές δεκαετίες, έδειξε ότι τα βαρυτικά κύματα έχουν μια λεπτή διαφορά σε σχέση με τα κύματα στη λίμνη. Όταν περάσει το κύμα που δημιούργησε το βότσαλο στη λίμνη, η επιφάνεια του νερού γίνεται ξανά επίπεδη, ώστε ένα σώμα που επέπλεε να ηρεμεί πάλι στην αρχική του θέση. Αυτό δεν συμβαίνει όταν ένα βαρυτικό κύμα διέρχεται μέσα από μια υποθετική πειραματική συσκευή ανίχνευσης βαρυτικών κυμάτων. Το βαρυτικό κύμα μετατοπίζει προσωρινά τις δοκιμαστικές μάζες της συσκευής που σύντομα σταματούν αφού περάσουν τα κύματα. Ο Χριστοδούλου απέδειξε ότι οι δοκιμαστικές μάζες δεν επιστρέφουν ακριβώς στις αρχικές τους θέσεις. H γεωμετρία του χωροχρόνου διατηρεί μια μνήμη του διερχόμενου βαρυτικού κύματος και αλλάζει μόνιμα από αυτό. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που θα μπορούσε να ανιχνευθεί. H μόνιμη μετατόπιση των πειραματικών μαζών ενός ανιχνευτού βαρυτικών κυμάτων εξαιτίας του «φαινομένου μνήμης» οφείλεται στην μη-γραμμικότητα των εξισώσεων Αινστάιν.Ο Colter Richardson από Πανεπιστήμιο του Tennessee, και οι συνεργάτες του επινόησαν έναν τρόπο, ώστε διαμέσου των σημερινών ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων να εντοπίσουν τις μόνιμες παραμορφώσεις του χωροχρόνου που θα μπορούσαν να δημιουργηθούν από τα βαρυτικά κύματα που προκαλούν κάποιες εκρήξεις σουπερνόβα.Η ανίχνευση αυτού του φαινομένου που ονομάζεται μνήμη Χριστοδούλου ή μνήμη βαρυτικών κυμάτων, απαιτεί μεγάλη ευαισθησία που σίγουρα θα επιτευχθεί από τις μελλοντικές γενιές ανιχνευτών βαρυτικών κυμάτων. Όμως οι Richardson et al παρουσιάζουν μια στρατηγική που θα μπορούσε να εντοπίσει αυτό το άπιαστο φαινόμενο χρησιμοποιώντας τους υπάρχοντες ανιχνευτές.Οι ερευνητές εξέτασαν τα βαρυτικά κύματα που παράγονται από την κατάρρευση- πυρήνα σουπερνόβα, τη δραματική έκρηξη ενός τεράστιου ετοιμοθάνατου αστέρα. Ένα τέτοιο σουπερνόβα θεωρείται ότι δημιουργεί μνήμη βαρυτικών κυμάτων διαμέσου της ασύμμετρης εκπομπής νετρίνων κατά τη διάρκεια της έκρηξης και διαμέσου της μη σφαιρικής επέκτασης του ωστικού κύματος του σουπερνόβα. Η ομάδα ερεύνησε αυτές τις διαδικασίες χρησιμοποιώντας εξελιγμένες προσομοιώσεις κατάρρευσης-πυρήνα τριών σουπερνόβα, οι οποίες διέφεραν ως προς τη μάζα των αρχικών άστρων που εκρήγνυνται.Με βάση τα ευρήματά τους από αυτές τις προσομοιώσεις, στη συνέχεια διερεύνησαν αν οι σημερινοί ανιχνευτές βαρυτικών κυμάτων LIGO-Virgo-KAGRA θα μπορούσαν να εντοπίσουν το φαινόμενο μνήμης που δημιουργείται από μια τέτοια έκρηξη τέτοιου σουπερνόβα στον Γαλαξία μας. Η ομάδα διαπίστωσε ότι αυτοί οι ανιχνευτές θα μπορούσαν να επιτύχουν αν τα δεδομένα τους αναλύονταν με την κατάλληλη τεχνική. Η εφαρμογή αυτής της προσέγγισης μπορεί να προσφέρει πληροφορίες για τη φύση των βαρυτικών κυμάτων και θα μπορούσε επίσης να αυξήσει τις γνώσεις μας για την διαδικασία κατάρρευσης του πυρήνα σουπερνόβα μεγάλης μάζας. πηγή: https://physics.aps.org/articles/v17/s152 διαβάστε επίσης: 1. Detecting the gravitational wave memory effect from core-collapse supernovae 2. Detecting Gravitational Wave Memory in the Next Galactic Core-Collapse Supernova

Roscosmos Η Baikonur ετοιμάζεται για το λανσάρισμα του Resurs-P No. 5 Το «πακέτο» του πυραύλου Soyuz-2.1b συγκεντρώθηκε στο κοσμοδρόμιο. Πραγματοποιήθηκαν τεχνολογικές εργασίες στο MIC του εργοταξίου Νο. 31. Οι ειδικοί συνεχίζουν την προετοιμασία του οχήματος εκτόξευσης και του δορυφόρου. Το λανσάρισμα του Soyuz με το Resurs-P No. 5 είναι στα τέλη Δεκεμβρίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578359

Άντζελα Δημητριάδου: Η επιστήμονας που κατέγραψε την πρώτη εικόνα ενός φωτονίου μιλά στη «Ν» Πρόκειται για ένα ορόσημο στον τομέα της νανοφωτονικής και της Φυσικής. Πριν από λίγες μέρες ο Μπεν Γιούεν και η Άντζελα Δημητριάδου, επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπέρμιγχαμ στη Βρετανία δημιούργησαν την πρώτη εικόνα ενός φωτονίου, ενός σωματιδίου φωτός σε σχήμα λεμονιού που εκπέμπεται από την επιφάνεια ενός νανοσωματιδίου ανοίγοντας νέους δρόμους στη Φυσική.Η θεωρία που κατέστησε δυνατή αυτή την εικόνα δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» επιτρέπει στους επιστήμονες να υπολογίσουν και να κατανοήσουν διάφορες ιδιότητες αυτών των κβαντικών σωματιδίων που θα μπορούσαν να ανοίξουν μια σειρά από νέες δυνατότητες σε πεδία όπως ο κβαντικός υπολογισμός, οι φωτοβολταϊκές συσκευές και τεχνητή φωτοσύνθεση. Η κυπριακής καταγωγής καθηγήτρια θεωρητικής νανοφωτονικής μιλά στο Naftemporiki.gr για το επίτευγμα αυτό και την σημασία που έχει για τον επιστημονικό της κλάδο. Πώς καταλήξατε στην απόφαση να πραγματοποιήσετε αυτή την έρευνα που οδήγησε στη πρώτη εικόνα ενός φωτονίου; Θέσαμε ένα συγκεκριμένο πρόβλημα προς επίλυση για νανοφωτονικές συσκευές που αλληλεπιδρούν με την κβαντική ύλη. Το πρόβλημα που προσπαθούσαμε να λύσουμε ήταν να δημιουργήσουμε μια νέα θεωρητική μέθοδο για τον κβαντισμό ανοιχτών νανοφωτονικών συστημάτων σε συνδυασμό με κβαντικούς εκπομπούς. Ενώ η κβαντοποίηση των κλειστών κοιλοτήτων και του ελεύθερου χώρου είναι καλά κατανοητή, η πρόκληση αφορά τον τρόπο προσέγγισης των ανοιχτών συστημάτων (όπως τα σφαιρικά σωματίδια στον αέρα σε συνδυασμό με κβαντικούς εκπομπούς). Τέτοια ανοιχτά συστήματα μπορούν να υποστηρίξουν τοπικούς τρόπους λειτουργίας που ορίζονται από τη γεωμετρία του νανοφωτονικού συστήματος, αλλά μπορούν επίσης να ακτινοβολούν αποτελεσματικά μακριά. Αυτή ακριβώς η ιδιότητα ακτινοβολίας είναι που καθιστά τόσο δύσκολο τον κβαντισμό των ανοιχτών συστημάτων. Μέχρι στιγμής, οι άνθρωποι χρησιμοποιούν κυρίως φαινομενολογικές μεθόδους, οι οποίες συχνά λαμβάνουν σημαντικές υποθέσεις. Ενώ η μέθοδός μας είναι αυστηρή και ακριβής.Η λύση μας είναι ιδιαίτερα επίκαιρη δεδομένης της πρόσφατης πειραματικής εργασίας με ανοιχτά νανοφωτονικά περιβάλλοντα και μας επιτρέπει να λύσουμε την κβαντική δυναμική του συστήματος. Επιλύοντας αυτό το περίπλοκο πρόβλημα, εξάγουμε την κυματοσυνάρτηση του φωτονίου με ακριβή και αυστηρό τρόπο, επιτρέποντάς μας να υπολογίσουμε την προσδοκώμενη τιμή της έντασης του πεδίου – την πιθανότητα εύρεσης ενός φωτονίου σε οποιοδήποτε σημείο του χώρου. Αυτό είναι ανάλογο με το τετράγωνο συντελεστή της κυματοσυνάρτησης φωτονίου και είναι αυτό που φαίνεται στην εικόνα που κυκλοφορεί στο Dιαδίκτυο. Με πιο απλά λόγια, αυτό είναι το «σχήμα» του φωτονίου!Η κυματοσυνάρτηση του φωτονίου εξαρτάται από το σχήμα και το υλικό του νανοφωτονικού περιβάλλοντος, καθώς και από τη συχνότητα φωτονίων που εκπέμπεται από τον κβαντικό πομπό. Η παράγωγή μας λαμβάνει υπόψη όλους αυτούς τους παράγοντες, πράγμα που σημαίνει ότι οι παραγόμενοι τύποι παραμένουν της ίδιας μορφής για διαφορετικά νανοφωτονικά περιβάλλοντα. Η εικόνα δείχνει το «σχήμα» του φωτονίου (ή την αναμενόμενη τιμή της έντασής του) για ένα σφαιρικό νανοσωματίδιο πυριτίου με έναν κβαντικό εκπομπό στην επιφάνειά του, με αποτέλεσμα το περίπου σφαιρικό σχήμα του φωτονίου. Αυτός είναι ένας πραγματικός υπολογισμός από τους τύπους που προκύπτουν από την εργασία μας και δεν είναι μια καλλιτεχνική αναπαράσταση ή μια πειραματική μέτρηση. Πόσο δύσκολο ήταν να τραβήξετε τη φωτογραφία και ποιες ήταν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας όταν τα καταφέρατε; Η δυσκολία ήταν να συνδυάσουμε τη θεωρία, και είχαμε αρκετές λανθασμένες εκκινήσεις, και να λύσουμε αρκετά δύσκολα μαθηματικά ολοκληρώματα, τα οποία χρειάστηκαν πολύ χρόνο. Αφού ολοκληρώθηκαν όλα αυτά, η κυματοσυνάρτηση φωτονίων, η ένταση (δηλαδή η εικόνα) και πολλά άλλα πράγματα βγαίνουν από τη θεωρία πολύ εύκολα. Ήταν αρκετά ικανοποιητικό όταν συνέχιζαν να έρχονται νέες πληροφορίες για τη θεωρία που εξηγούσε την κβαντική συμπεριφορά των ανοιχτών συστημάτων και αποκάλυπτε νέες πληροφορίες για περιοχές και καθεστώτα που όλοι αγνοούν ως θόρυβο.Οι ειδικοί λένε ότι η μέθοδος που χρησιμοποιήσατε είναι επαναστατική και μπορεί να εφαρμοστεί σε διάφορους τομείς. Πιστεύετε ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί πιο αποτελεσματικά; Δεν είμαι σίγουρη για την εφαρμογή αυτής της μεθόδου σε διάφορους τομείς πέρα από τα ανοιχτά νανοφωτονικά συστήματα. Είναι μια σημαντική ανακάλυψη για την κβαντική νανοφωτονική, αλλά θα ήμουν προσεκτική στη χρήση σε άλλα πεδία, εκτός εάν τα συστήματά τους συμπεριφέρονται με παρόμοιο τρόπο. Τι σημαίνει αυτό το επίτευγμα για τον τομέα σας; Όπως ήδη ανέφερα είναι μια σημαντική ανακάλυψη για την κβαντική νανοφωτονική, επειδή μας επιτρέπει να λάβουμε ακριβώς την κβαντική δυναμική των ανοιχτών νανοφωτονικών συστημάτων, χωρίς προσεγγίσεις. Αποκαλύπτει επίσης πώς τα φωτόνια ταξιδεύουν από αυτά τα συστήματα μακριά όπου συνήθως μετρώνται πειραματικά. Έτσι δημιουργείται μια σύνδεση μεταξύ της κβαντικής δυναμικής του συστήματος και των πειραματικών μετρήσεων. Και δεδομένου ότι πολλά πειράματα ολοένα και πιο συχνά εξετάζουν τέτοια ανοιχτά νανοφωτονικά συστήματα, που είναι ευκολότερα στη ρύθμιση και τη μέτρηση, δημιουργεί νέα μονοπάτια για την κατανόησή τους και τον σχεδιασμό τους ώστε να λειτουργούν όπως επιθυμούμε. Ποια είναι τα επόμενα ερευνητικά σας σχέδια; Από την όλη εργασία προέκυψαν πολλές νέες πληροφορίες τις οποίες δεν είχαμε χώρο να παρουσιάσουμε στη δημοσίευση που κάναμε. Το δημοσιευμένο άρθρο εστιάζει κυρίως στη θεωρητική μέθοδο και πώς την αποκτήσαμε. Έχουμε ήδη πολλά δεδομένα από αυτή τη νέα θεωρία, που αποκαλύπτουν νέες πληροφορίες για το πώς λειτουργούν αυτά τα συστήματα, και υπάρχουν αρκετές εκπλήξεις. Σκοπεύουμε να αντιμετωπίσουμε αυτά πρώτα. Επίσης, υπάρχουν αρκετές επεκτάσεις στη θεωρία που θα μας επιτρέψουν να την εφαρμόσουμε σε περισσότερους τύπους νανοφωτονικών συστημάτων, προς τα οποία εργαζόμαστε. Ποια πιστεύετε ότι θα είναι η επόμενη μεγάλη ανακάλυψη ή εξέλιξη στον τομέα της φωτονικής; Αυτό είναι πολύ δύσκολο να προβλεφθεί. Το πεδίο είναι πολύ μεγάλο και ποικιλόμορφο, όπως θα έπρεπε, και νέες ανακαλύψεις μπορούν να έρθουν από οπουδήποτε. Έχει γίνει πολύ σπουδαίο έργο πρόσφατα για τη φωτοκατάλυση σε νανοφωτονικά περιβάλλοντα και τις μεθόδους μετατροπής συχνότητας. Η πρώτη εικόνα ενός φωτονίου. πηγή φωτό/ (Ben Yuen and Angela Demetriadou) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1859790/antzela-dimitriadoy-i-epistimonas-poy-kategrapse-tin-proti-eikona-enos-fotonioy-mila-sti-n/

Αυτή είναι η Σαντορίνη της… Ανταρκτικής. Ένα νησί με καλντέρα που προσφέρει ασφαλές καταφύγιο σε πλοία. Αν δείξετε σε κάποιον αυτή την δορυφορική φωτογραφία που δημοσιεύει η ιστοσελίδα Live Science και τον ρωτήσετε τι δείχνει η απάντηση που θα λάβετε θα είναι κατά πάσα πιθανότητα ότι η εικόνα δείχνει την Σαντορίνη. Η απάντηση θα είναι εν μέρει σωστή αφού πρόκειται για μια «Σαντορινή» που βρίσκεται όμως στην άλλη άκρη του πλανήτη.Πρόκειται για το «Νησί Παραπλάνησης» όπως έχει γίνει γνωστό στον κόσμο των ναυτικών. Είναι μια ημι-βυθισμένη, ενεργή ηφαιστειακή καλντέρα που δημιουργήθηκε από μια από τις μεγαλύτερες γνωστές εκρήξεις στην περιοχή της Ανταρκτικής η οποία παρέχει ένα καταφύγιο για πλοία και ερευνητές που εξερευνούν τις περιοχές γύρω από τον Νότιο Πόλο.Το νησί σε σχήμα πετάλου βρίσκεται στον Νότιο Ωκεανό περίπου 105 χλμ. από την ηπειρωτική Ανταρκτική. Είναι ένα από τα Νότια Νησιά Σέτλαντ τα οποία βρίσκονται στη μέση του περάσματος Ντρέικ, ένα τμήμα της θάλασσας που είναι ευρύτερα γνωστό ως «νεκροταφείο παγόβουνων» επειδή οι τεράστιες πλάκες πάγου που αποσπώνται από την Ανταρκτική οδηγούνται από τα θαλάσσια ρεύματα μέσα σε αυτό το πέρασμα όπου λόγω των τοπικών συνθηκών (πιο θερμά ύδατα) τα παγόβουνα αρχίζουν να λιώνουν με ταχύ ρυθμό.Το «Νησί της Παραπλάνησης» έλαβε αυτή την ονομασία επειδή, από το επίπεδο της θάλασσας, μοιάζει με μια ενιαία συμπαγή στεριά που περιβάλλεται από κάθε πλευρά από απότομους βράχους. Αλλά αν το πλησιάσετε και βρείτε το στενό άνοιγμα πλάτους 500 μέτρων στο χείλος της καλντέρας, γνωστό ως «Φυσούνα του Ποσειδώνα» θα αποκαλυφθεί μπροστά σας μια τεράστια κρυμμένη λιμνοθάλασσα. Οι εξερευνητές ανακάλυψαν για πρώτη φορά αυτό το μυστικό πέρασμα το 1820. Πριν από τότε, πολλοί ναυτικοί πιθανότατα θα είχαν περάσει χωρίς να γνωρίζουν ότι το εσωτερικό του, γνωστό ως Port Foster, είναι ένα εξαιρετικό καταφύγιο για τους ναυτικούς να περιμένουν με ασφάλεια να περάσουν οι τρομερές καταιγίδες που πλήττουν συχνά τον Νότιο Ωκεανό.Οι μελέτες στο νησί δείχνουν ότι η έκρηξη συνέβη πριν από περίπου τέσσερις χιλιάδες χρόνια, η οποία πιθανότατα εκτόξευσε μεταξύ 30-60 κυβικά χιλιόμετρα τέφρας και μάγματος στον ουρανό. Αυτή ήταν η μεγαλύτερη έκρηξη στην Ανταρκτική τα τελευταία τουλάχιστον 12.000 χρόνια σύμφωνα με το Παρατηρητήριο Γης της NASA.Το νησί εξακολουθεί να είναι ηφαιστειακά ενεργό και έχει φιλοξενήσει τουλάχιστον 20 μικρές εκρήξεις από τα τέλη του 19ου αιώνα. Ωστόσο, δεν έχει εκραγεί από το 1970 και είναι σιωπηλό από το 2015 όταν καταγράφηκε η τελευταία σεισμική δραστηριότητα στο νησί, σύμφωνα με το Παγκόσμιο Πρόγραμμα Ηφαιστειότητας του Ινστιτούτου Smithsonian. Υπάρχει μόνο ένα άλλο ενεργό ηφαίστειο στην Ανταρκτική, το Έρεβος στο νησί Ρος. Το νησί με την καλντέρα της Ανταρκτικής. πηγή φωτό. (Image credit: NASA/LAndsat/Lauren Dauphin) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1859920/ayti-einai-i-santorini-tis-antarktikis/

Τα ανθρώπινα αντικείμενα που αφήνουμε σε άλλους πλανήτες δεν είναι διαστημικά σκουπίδια αλλά… αρχαιολογικά ευρήματα. Επιστήμονες κάνουν λόγο για ιστορικής σημασίας δημιουργίες. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» ομάδα επιστημόνων υποστηρίζει ότι τα κάθε είδους αντικείμενα που η ανθρωπότητα έχει στείλει και παρατήσει σε άλλους κόσμους έξω από τη Γη δεν είναι σκουπίδια που τους μολύνουν αλλά πράγματα υψηλής ιστορικής αξίας.Από τη δεκαετία του 1970 έχουμε στείλει στον Άρη περίπου 20 μηχανικά συστήματα και ρομπότ καταγραφής δεδομένων και εξερεύνησης του πλανήτη. Τα περισσότερα είτε καταστράφηκαν, είτε απέτυχαν να λειτουργήσουν είτε ολοκλήρωσαν την αποστολής τους. Στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη υπάρχει ένα πλήθος από αργά αποσυντιθέμενα κομμάτια μετάλλου, κομμάτια αλεξίπτωτων με τα οποία προσεδαφίστηκαν τα ρομπότ, παραμορφωμένες πλακέτες κυκλωμάτων και άλλα υλικά.Διάφορα αντικείμενα υπάρχουν φυσικά και στην επιφάνεια της Σελήνης ενώ έχουμε στείλει κάποια και στην Αφροδίτη αλλά το εξαιρετικά τοξικό περιβάλλον της μάλλον τα έχει ήδη εξαφανίσει αλλά και να μην έχει συμβεί αυτό πιθανότατα δεν πατήσει ποτέ εκεί ανθρώπινο πόδι για να τα εντοπίσει.Μερικοί επιστήμονες ανησυχούν ότι αυτά τα «διαστημικά σκουπίδια» έχουν ήδη μολύνει έναν παλαιότερα παρθένο κόσμο. Ο Τζάστιν Χόλκομπ καθηγητής Πανεπιστημίου του Κάνσας μαζί με άλλους συναδέλφους του έχουν εισάγει την ιδέα ενός νέου επιστημονικού κλάδου τον οποίο ονομάζουν «πλανητική γεωαρχαιολογία». Σύμφωνα με τον Χόλκομπ όλα αυτά τα αντικείμενα που είναι… παρατημένα σε άλλους κόσμους μακριά από τη Γη δεν αποτελούν σκουπίδια αλλά αντικείμενα ιστορικής μελέτης.Όπως οι αρχαιολόγοι περνούν από κόσκινο αρχαίους σκουπιδότοπους για να εντοπίσουν στοιχεία που να αποκαλύπτουν τον τρόπο ζωής παλαιών πολιτισμών και κοινωνιών που έχουν εξαφανιστεί από καιρό στη Γη έτσι και τα παλιά μηχανήματα που βρίσκονται στη Σελήνη και τον Άρη έχουν τη δική τους ιστορική αξία. Τα επιχειρήματα «Θα πρέπει όλα αυτά τα αντικείμενα να συλλέγονται, να τεκμηριώνονται και να προστατεύονται. Αυτά είναι τα πρώτα υλικά αρχεία της παρουσίας μας σε άλλους κόσμους και αυτό είναι σημαντικό» λέει ο Χόλκομπ. Η προσέγγισή του θα απαιτούσε να συλλεχθούν και να προστατευτούν αντικείμενα όπως ο ανιχνευτής Mars 3 της Σοβιετικής Ένωσης το πρώτο ανθρώπινο δημιούργημα που προσεδαφίστηκε ομαλά στον Άρη το 1971. «Τα ίχνη που άφησαν τα έξι ρόβερ που έχουν ταξιδέψει σε όλο τον πλανήτη θα πρέπει επίσης να σωθούν» λένε οι συγγραφείς της μελέτης.«Το να τους αφήσουμε να εξαφανιστούν, λένε, θα σήμαινε ότι χάναμε τα τελευταία κεφάλαια μιας ιστορίας που ξεκίνησε πολλές δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν, όταν το είδος μας άφησε τις προγονικές του πατρίδες και άρχισε να αποικίζει τη Γη. Το κύριο επιχείρημά μας είναι ότι ο Homo sapiens υφίσταται επί του παρόντος μια διασπορά, η οποία ξεκίνησε αρχικά από την Αφρική, έφτασε σε άλλες ηπείρους και τώρα άρχισε σε περιβάλλοντα εκτός κόσμου» αναφέρουν οι ερευνητές.«Έχω δει πολλούς επιστήμονες να αναφέρονται σε αυτά τα υλικά ως διαστημικά σκουπίδια ή γαλαξιακά σκουπίδια. Το επιχείρημά μας είναι ότι δεν είναι σκουπίδια. είναι πραγματικά πολύ σημαντικό. Είναι κρίσιμο να μετατοπιστεί αυτή η αφήγηση προς την κληρονομιά, επειδή η λύση δεν είναι η απομάκρυνση αυτών των αντικειμένων ως σκουπίδια αλλά η λύση για την κληρονομιά είναι η διατήρηση. Υπάρχει μεγάλη διαφορά» σημειώνει ο Χόλκομπ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1858849/ta-anthropina-antikeimena-poy-afinoyme-se-alloys-planites-den-einai-diastimika-skoypidia-alla-archaiologika-eyrimata/

Rocket and Space Corporation "Energia" Αυτή την Πέμπτη, οι αστροναύτες θα βγουν έξω από τον ISS και θα εγκαταστήσουν το All Sky Monitor. Τώρα ο Alexey Ovchinin και ο Ivan Vagner ετοιμάζονται για μια αποστολή στο διάστημα. Στις 19 Δεκεμβρίου θα περάσουν σχεδόν επτά ώρες έξω από το σταθμό. Η εργασία Νο. 1 είναι η εγκατάσταση του φασματόμετρου ακτίνων Χ SPIN-X1-MVN στην επιφάνεια της μονάδας Zvezda. MVN = "all sky monitor". Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η συσκευή βλέπει ολόκληρη την ουράνια σφαίρα ταυτόχρονα. Αντίθετα, θα ερευνήσει σταδιακά τον ουρανό καθώς ο ISS κινείται στην τροχιά της Γης. Μέσα στις πρώτες 72 ημέρες μετά την έναρξη της λειτουργίας, η συσκευή θα λάβει έναν σχεδόν πλήρη χάρτη του ουρανού (84%) Βλέπει ακτίνες Χ που προέρχονται από γαλαξίες σε όλο το σύμπαν. Οι επιστήμονες, για παράδειγμα, ενδιαφέρονται για τα κβάζαρ - εξαιρετικά φωτεινούς «φάρους» του σύμπαντος, οι οποίοι σήμερα συνδέονται με τη δράση των μαύρων τρυπών. Τα κύρια πλεονεκτήματα της συσκευής ✔ βλέπει ακτινοβολία ακτίνων Χ σε ένα ευρύ φάσμα ενέργειας από 6 έως 70 kiloelectrovolt (για σύγκριση, οι προηγούμενες μετρήσεις πραγματοποιήθηκαν κυρίως στην περιοχή ενέργειας από 1 έως 10 keV). ✔μπορεί να μειώσει το σφάλμα στο 1% για 3 χρόνια συνεχών μετρήσεων χάρη σε ένα έξυπνο σύστημα προστασίας που βοηθά στη διάκριση ενός «παρασιτικού σήματος» (σωματίδια των οποίων οι πηγές δεν μας ενδιαφέρουν επί του παρόντος) από το επιθυμητό φόντο ακτίνων Χ. https://vk.com/rsc_energia?z=video-167742670_456239442%2F55d64464926c78e71f%2Fpl_wall_-167742670 https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_22131 Roscosmos Πώς εξελίσσεται η εργασία σε τροχιακό ύψος; Θυμίζουμε ότι στις 19 Δεκεμβρίου έχει προγραμματιστεί «διαστημικός περίπατος» τον οποίο θα παρακολουθήσουμε ζωντανά! Οι κοσμοναύτες μας έχουν ήδη ετοιμάσει στολές ψύξης νερού και έχουν εγκαταστήσει λάμπες, μπαταρίες και τηλεοπτικές κάμερες στο Ορλάν. Έκαναν επίσης εκπαίδευση εξόδου με διαστημικές στολές και αντικατέστησαν δεξαμενές οξυγόνου στη μονάδα Poisk. Το Σαββατοκύριακο, το πλήρωμα πραγματοποίησε επιστημονικά πειράματα "Interaction-2", "Hurricane" και "Ekon-M". Ολοκληρώθηκε επίσης ο εβδομαδιαίος καθαρισμός του σταθμού! Διαβάστε περισσότερα για τις υποθέσεις στο ISS στην καθημερινή αναφορά: https://www.roscosmos.ru/41079/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578309

Ανακαλύφθηκε στο CERN άγνωστο σωματίδιο αντιύλης που ρίχνει φως στην ύπαρξη του Σύμπαντος. Πρόκειται για το αντιυπερήλιο-4 που διαθέτει ένα βαρύ υπερπυρήνα αντιύλης. Επιστήμονες που παίρνουν μέρος στο πείραμα ALICE στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) του CERN είδαν την πρώτη ένδειξη αντιυπερηλίου-4, το οποίο αποτελείται από δύο αντιπρωτόνια, ένα αντινετρόνιο και ένα αντιλάμδα. Το νέο αποτέλεσμα αντιπροσωπεύει την πρώτη ένδειξη του βαρύτερου υπερπυρήνα αντιύλης που έχει εμφανισθεί στον LHC.Οι συγκρούσεις μεταξύ βαρέων ιόντων στον LHC δημιουργούν πλάσμα κουάρκ-γλουονίων, μια θερμή και πυκνή κατάσταση ύλης που πιστεύεται ότι γέμισε το Σύμπαν περίπου ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου μετά τη Μεγάλη Έκρηξη. Οι συγκρούσεις βαριών ιόντων δημιουργούν επίσης κατάλληλες συνθήκες για την παραγωγή ατομικών πυρήνων και εξωτικών υπερπυρήνων, καθώς και των αντίστοιχων αντιύλης τους, αντιπυρήνων και αντιυπερπυρήνων.Οι μετρήσεις αυτών των μορφών ύλης είναι σημαντικές για διάφορους σκοπούς, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας στην κατανόηση του σχηματισμού αδρονίων από τα συστατικά κουάρκ και γλουονίων του πλάσματος και την ασυμμετρία ύλης-αντιύλης που παρατηρείται στο σημερινό Σύμπαν. Οι υπερπυρήνες είναι εξωτικοί πυρήνες που σχηματίζονται από ένα μείγμα πρωτονίων, νετρονίων και υπερονίων, με τα τελευταία να είναι ασταθή σωματίδια που περιέχουν ένα ή περισσότερα κουάρκ του παράξενου τύπου.Περισσότερα από 70 χρόνια από την ανακάλυψή τους στις κοσμικές ακτίνες, οι υπερπυρήνες παραμένουν πηγή γοητείας για τους φυσικούς επειδή σπάνια βρίσκονται στη φύση και είναι δύσκολο να δημιουργηθούν και να μελετηθούν στο εργαστήριο.Σε συγκρούσεις βαρέων ιόντων, δημιουργούνται υπερπυρήνες σε σημαντικές ποσότητες, αλλά μέχρι πρόσφατα μόνο ο ελαφρύτερος υπερπυρήνας, ο υπερτρίτον (αποτελούμενος από ένα πρωτόνιο, ένα νετρόνιο και ένα λάμδα) και ο συνεργάτης του αντιύλης, το αντιυπέρτριτον (αποτελούμενο από ένα αντιπρωτόνιο, ένα αντινετρόνιο και ένα αντιλάμδα), έχουν παρατηρηθεί. Μετά την πρόσφατη παρατήρηση του αντιυπερυδρογόνου-4, οι φυσικοί του ALICE εντόπισαν αντιυπερήλιο-4. Η αναζήτηση Η ανακάλυψη βασίζεται σε δεδομένα σύγκρουσης μολύβδου-μολύβδου που ελήφθησαν το 2018 σε ενέργεια 5,02 τεραηλεκτρονβολτ (TeV) για κάθε ζεύγος νουκλεονίων που συγκρούονται (πρωτόνια και νετρόνια). Χρησιμοποιώντας μια τεχνική μηχανικής μάθησης που ξεπερνά τις συμβατικές τεχνικές αναζήτησης υπερπυρήνων, οι ερευνητές εξέτασαν τα δεδομένα για σήματα υπερυδρογόνου-4, υπερηλίου-4 και των συνεργατών τους κατά της ύλης.Οι υποψήφιοι για το (αντι)υπερϋδρογόνο-4 εντοπίστηκαν αναζητώντας τον πυρήνα (αντι)ηλίου-4 και το φορτισμένο πιόνιο μέσα στο οποίο διασπάται, ενώ οι υποψήφιοι για το (αντι)υπερήλιο-4 εντοπίστηκαν μέσω της διάσπασής του σε (αντι)ηλίου -3 πυρήνας, ένα (αντι)πρωτόνιο και ένα φορτισμένο πιόνιο. Και για τους δύο υπερπυρήνες, οι μετρούμενες μάζες είναι συμβατές με τις τρέχουσες παγκόσμιες μέσες τιμές», δήλωσαν οι επιστήμονες.«Οι μετρούμενες αποδόσεις παραγωγής συγκρίθηκαν με προβλέψεις από το στατιστικό μοντέλο αδρονοποίησης, το οποίο παρέχει μια καλή περιγραφή του σχηματισμού αδρονίων και πυρήνων σε συγκρούσεις βαρέων ιόντων. Αυτή η σύγκριση δείχνει ότι οι προβλέψεις του μοντέλου συμφωνούν στενά με τα δεδομένα εάν στις προβλέψεις περιλαμβάνονται και οι διεγερμένες υπερπυρηνικές καταστάσεις και οι βασικές καταστάσεις. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν ότι το στατιστικό μοντέλο αδρονοποίησης μπορεί επίσης να παρέχει μια καλή περιγραφή της παραγωγής υπερπυρήνων, που είναι συμπαγή αντικείμενα με μεγέθη περίπου 2 femtometers. Οι συγγραφείς προσδιόρισαν επίσης τις αναλογίες απόδοσης αντισωματιδίου προς σωματίδιο και για τους δύο υπερπυρήνες και διαπίστωσαν ότι συμφωνούν με την ενότητα εντός των πειραματικών αβεβαιοτήτων. Αυτή η συμφωνία είναι συνεπής με την παρατήρηση της ALICE για την ίση παραγωγή ύλης και αντιύλης στις ενέργειες LHC και προσθέτει στη συνεχιζόμενη έρευνα για την ανισορροπία ύλης-αντιύλης στο Σύμπαν» αναφέρει η ερευνητική ομάδα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1858694/anakalyfthike-sto-cern-agnosto-somatidio-antiylis-richnei-fos-stin-yparxi-toy-sympantos/

Η NASA παρουσιάζει τα πιο πρόσφατα σχέδια Αρχιτεκτονικής για το φεγγάρι στον Άρη το 2024 Καθώς η NASA αναπτύσσει ένα σχέδιο για την εξερεύνηση του διαστήματος σε όλο το ηλιακό σύστημα προς όφελος της ανθρωπότητας, η υπηρεσία δημοσίευσε πολλά νέα έγγραφα την Παρασκευή που ενημερώνουν την αρχιτεκτονική της Σελήνης στον Άρη. Ο οδικός χάρτης θέτει τη NASA στην πορεία για μακροπρόθεσμη σεληνιακή εξερεύνηση στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για μελλοντικές αποστολές πληρώματος στον Άρη. Μετά από μια Ανασκόπηση Αρχιτεκτονικής, οι ενημερώσεις του 2024 περιλαμβάνουν μια αναθεώρηση του Εγγράφου Ορισμού Αρχιτεκτονικής της NASA που περιγράφει τεχνικές προσεγγίσεις και διαδικασίες των σχεδίων εξερεύνησης του οργανισμού, μια εκτελεστική επισκόπηση και 12 νέες λευκές βίβλους για βασικά θέματα από τη Σελήνη στον Άρη. «Η διαδικασία αναθεώρησης της ιδέας της αρχιτεκτονικής της NASA είναι κρίσιμη για να μας οδηγήσει σε μια πορεία για να ανεβούμε μια ανθρώπινη αποστολή στον Άρη», δήλωσε ο αναπληρωτής διαχειριστής της NASA Jim Free. «Ακολουθούμε μια μεθοδική προσέγγιση για τη χαρτογράφηση των αποφάσεων που πρέπει να λάβουμε, κατανοώντας τις συναλλαγές πόρων και τεχνολογίας και διασφαλίζοντας ότι ακούμε τα σχόλια από τα ενδιαφερόμενα μέρη». Μια λευκή βίβλος που κυκλοφόρησε πρόσφατα υπογραμμίζει την απόφαση της NASA να χρησιμοποιήσει τη δύναμη σχάσης ως την κύρια πηγή ενέργειας στην επιφάνεια του Άρη για να συντηρήσει τα πληρώματα - η πρώτη από τις επτά βασικές αποφάσεις που είναι απαραίτητες για την ανθρώπινη εξερεύνηση του Άρη. Η σχάση είναι μια μορφή πυρηνικής ενέργειας που δεν επηρεάζεται από τους κύκλους της ημέρας και της νύχτας ή πιθανές καταιγίδες σκόνης στον Άρη. Οι νέες προσθήκες φέτος περιλαμβάνουν επίσης μια ευρύτερη λίστα προτεραιότητας με βασικές αποφάσεις αρχιτεκτονικής που πρέπει να ληφθούν νωρίς στα σχέδια της NASA να στείλει ανθρώπους στον Κόκκινο Πλανήτη. Δύο νέα στοιχεία αποτελούν πλέον μέρος της αρχιτεκτονικής του οργανισμού από τη Σελήνη προς τον Άρη - ένα προσεδάφιο φορτίου στη σεληνιακή επιφάνεια και ένα αρχικό ενδιαίτημα σεληνιακής επιφάνειας. Το πλοίο προσεδάφισης φορτίου επιφάνειας της Σελήνης θα παραδώσει αντικείμενα εφοδιαστικής, ωφέλιμα φορτία επιστήμης και τεχνολογίας, συστήματα επικοινωνιών και πολλά άλλα. Ο αρχικός επιφανειακός βιότοπος θα φιλοξενήσει αστροναύτες στη σεληνιακή επιφάνεια για να επεκτείνει το μέγεθος του πληρώματος, την εμβέλεια και τη διάρκεια των αποστολών εξερεύνησης και να δώσει ευκαιρίες για επιστήμη με πληρώματα και χωρίς πλήρωμα. Η πιο πρόσφατη αναθεώρηση του Εγγράφου Ορισμού Αρχιτεκτονικής προσθέτει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη διαδικασία οδικής χαρτογράφησης αποφάσεων της NASA — πώς ο οργανισμός αποφασίζει ποιες αποφάσεις πρέπει να ληφθούν νωρίς στη διαδικασία σχεδιασμού με βάση τις επιπτώσεις σε επόμενες αποφάσεις — και μια λίστα ευκαιριών που βασίζονται στην αρχιτεκτονική που βοηθούν την τεχνολογία Οι αναπτυξιακές οργανώσεις δίνουν προτεραιότητα στην έρευνα για νέες τεχνολογίες που θα επιτρέψουν την αρχιτεκτονική από τη Σελήνη στον Άρη. «Ο εντοπισμός και η ανάλυση υψηλού επιπέδου αποφάσεων αρχιτεκτονικής είναι τα πρώτα βήματα για την πραγματοποίηση μιας εκστρατείας εξερεύνησης του Άρη με πλήρωμα», δήλωσε η Catherine Koerner, συνεργάτης διαχειριστής, Διεύθυνση Αποστολής Ανάπτυξης Συστημάτων Εξερεύνησης, Κεντρικά Γραφεία της NASA στην Ουάσιγκτον. «Κάθε ετήσιος κύκλος αξιολόγησης ως μέρος της διαδικασίας αρχιτεκτονικής μας μάς φέρνει πιο κοντά στο να διασφαλίσουμε ότι έχουμε ένα καλά μελετημένο σχέδιο για την επίτευξη των στόχων εξερεύνησής μας». Η αρχιτεκτονική προσέγγιση της NASA από τη Σελήνη στον Άρη ενσωματώνει σχόλια από τη βιομηχανία των ΗΠΑ, τον ακαδημαϊκό κόσμο, τους διεθνείς συνεργάτες και το εργατικό δυναμικό της NASA. Ο οργανισμός συνήθως δημοσιεύει μια σειρά τεχνικών εγγράφων στο τέλος του ετήσιου κύκλου ανάλυσής του, συμπεριλαμβανομένης μιας ενημέρωσης του Εγγράφου Ορισμού Αρχιτεκτονικής και λευκών βίβλων που επεξεργάζονται θέματα που τίθενται συχνά. Στο πλαίσιο της εκστρατείας Artemis της NASA, ο οργανισμός θα δημιουργήσει τα θεμέλια για μακροπρόθεσμη επιστημονική εξερεύνηση στη Σελήνη, θα προσγειώσει τους επόμενους Αμερικανούς και τον πρώτο διεθνή συνεργάτη αστροναύτη στη σεληνιακή επιφάνεια και θα προετοιμαστεί για ανθρώπινες αποστολές στον Άρη προς όφελος όλων. Για έγγραφα αρχιτεκτονικής της NASA από τη Σελήνη στον Άρη, επισκεφθείτε: https://www.nasa.gov/moontomarsarchitecture

Μπαταρία διαμαντιού από άνθρακα-14 με πιθανή διάρκεια ζωής χιλιάδων ετών. … κατασκευάστηκε για πρώτη φορά από ερευνητές του πανεπιστημίου του Μπρίστολ και την Αρχή Ατομικής Ενέργειας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKAEA) Αυτός ο νέος τύπος μπαταρίας έχει τη δυνατότητα να τροφοδοτεί συσκευές για χιλιάδες χρόνια.Στην μπαταρία διαμαντιού χρησιμοποιείται το ραδιενεργό ισότοπο του άνθρακα-14, γνωστό από την χρήση του στη ραδιοχρονολόγηση. Οι βιο-συμβατές μπαταρίες διαμαντιού μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ιατρικές συσκευές όπως οφθαλμικά εμφυτεύματα, ακουστικά βαρηκοΐας και βηματοδότες, ελαχιστοποιώντας την ανάγκη αντικατάστασης και την ταλαιπωρία των ασθενών. Θα μπορούσαν επίσης να χρησιμοποιηθούν σε ακραία περιβάλλοντα – τόσο στο διάστημα όσο και στη γη, όπου δεν είναι απλή υπόθεση η αντικατάσταση μπαταρίας. Θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν ετικέτες αναγνώρισης μέσω ραδιοσυχνοτήτων (RF) για την αναγνώριση και παρακολούθηση συσκευών σε διαστημικά σκάφη των οποίων οι αποστολές διαρκούν δεκαετίες.Η μπαταρία λειτουργεί χρησιμοποιώντας την ραδιενεργή διάσπαση του άνθρακα-14, ο οποίος έχει χρόνο ημιζωής 5.700 χρόνια (ο χρόνος που απαιτείται για να μειωθεί στο μισό μια ποσότητα ατόμων 14C). Λειτουργεί παρόμοια με τα ηλιακά πάνελ, τα οποία μετατρέπουν το φως σε ηλεκτρική ενέργεια, αλλά αντί να χρησιμοποιεί τα σωματίδια φωτός (φωτόνια), συλλαβάνονται τα ταχέως κινούμενα ηλεκτρόνια που εκπέμπουν να ραδιενεργά άτομα 14C της κρυσταλλικής δομής του διαμαντιού.Οι μπαταρίες διαμαντιού προσφέρουν έναν ασφαλή, βιώσιμο τρόπο παροχής συνεχών επιπέδων ισχύος της τάξης των μWatt (1μW=10-6W). Είναι μια αναδυόμενη τεχνολογία που χρησιμοποιεί ένα κατασκευασμένο διαμάντι για να εγκλωβίσει με ασφάλεια μικρές ποσότητες του ραδιενεργού άνθρακα-14. Ακολουθεί ένα σχετικό βίντεο: πηγή: https://www.bristol.ac.uk/news/2024/december/diamond-battery-media-release.html

Ένα βουνό υδρογόνου κρύβεται στο υπέδαφος της Γης και μπορεί να προσφέρει απεριόριστη καθαρή ενέργεια στην ανθρωπότητα. Αν και πιθανότατα είναι δύσκολα προσβάσιμα αυτά τα αποθέματα μπορούν να λύσουν όλα τα ενεργειακά μας προβλήματα. Ένα βουνό υδρογόνου κρύβεται κάτω από την επιφάνεια της Γης και οι επιστήμονες λένε ότι μόνο ένα κλάσμα του θα μπορούσε να σπάσει την εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα για 200 χρόνια.Η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances» δείχνει ότι ο πλανήτης περιέχει περίπου 6 τρισεκατομμύρια τόνους υδρογόνου σε πετρώματα και υπόγειες δεξαμενές. Αυτή είναι περίπου 26 φορές η ποσότητα πετρελαίου που είναι γνωστό ότι παραμένει στο έδαφος αλλά το πού βρίσκονται αυτά τα αποθέματα υδρογόνου παραμένει άγνωστο.Το μεγαλύτερο μέρος του υδρογόνου είναι πιθανότατα πολύ βαθιά ή πολύ μακριά στην ανοικτή θάλασσα για να είναι προσβάσιμο, και ορισμένα από τα αποθέματα είναι πιθανώς πολύ μικρά για να εξαχθούν με τρόπο που να έχει οικονομικό νόημα, υποπτεύονται οι ερευνητές. Ωστόσο, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι υπάρχει περισσότερο από αρκετό υδρογόνο για να κυκλοφορήσει ακόμη και με αυτούς τους περιορισμούς λένε οι ερευνητές.«Το υδρογόνο είναι μια πηγή καθαρής ενέργειας που μπορεί να τροφοδοτήσει οχήματα, να τροφοδοτήσει βιομηχανικές διεργασίες και να παράγει ηλεκτρική ενέργεια. Μόλις το 2% των αποθεμάτων υδρογόνου που βρέθηκαν στη μελέτη που ισοδυναμούν με περίπου 120 δισεκατομμύρια τόνους αερίου, «θα προμήθευαν όλο το υδρογόνο που χρειαζόμαστε για να φτάσουμε στο μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα για μερικές εκατοντάδες χρόνια. Η ενέργεια που απελευθερώνεται από αυτή την ποσότητα υδρογόνου είναι περίπου διπλάσια από την ενέργεια που αποθηκεύεται σε όλα τα γνωστά αποθέματα φυσικού αερίου στη Γη» λέει ο γεωχημικός Τζέφρι Έλις, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα αποτελέσματα της μελέτης της στην επιθεώρηση «Science Advances». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1856316/ena-voyno-ydrogonoy-kryvetai-sto-ypedafos-tis-gis-kai-mporei-na-prosferei-aperioristi-kathari-energeia-stin-anthropotita/ Το μεγαλύτερο παγόβουνο του κόσμου «απέδρασε» και ταξιδεύει ξανά στον ωκεανό (βίντεο) Είχε παγιδευτεί σε ένα τεράστιο κύλινδρο νερού. Το A23a είναι το μεγαλύτερο παγόβουνο στον κόσμο και αν και αναμενόταν πως θα ακολουθούσε το πιο ισχυρό ωκεάνιο ρεύμα της Γης παγιδεύτηκε σε ένα ωκεάνιο κύλινδρο νερού και για αρκετό καιρό περιστρεφόταν στο ίδιο σημείο με κάποιες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο ότι το παγόβουνο θα μπορούσε να παραμείνει εκεί για χρόνια. Όμως η Βρετανική Αποστολή της Ανταρτικής (BAS), η παλαιότερη και πιο καλά οργανωμένη αποστολής εξερεύνησης και μελέτης της Ανταρκτικής, ανακοίνωσε ότι το A23a ξέφυγε από την ωκεάνια παγίδα και ταξιδεύει πλέον ελεύθερο.Με έκταση σχεδόν 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων το A23a είναι δύο φορές μεγαλύτερο από το Λονδίνο. Έχει πάχος περίπου 400 μέτρα, ενώ όταν αποκολλήθηκε από την Ανταρκτική, φιλοξενούσε έναν σοβιετικό ερευνητικό σταθμό. Το παγόβουνο είχε ξεκολλήσει από την ακτογραμμή της Ανταρκτικής το 1986, αλλά σχεδόν αμέσως μετά κόλλησε στη λάσπη της θάλασσας Γουέντελ. Για τρεις δεκαετίες ήταν ένα «νησί πάγου», δίχως να κουνιέται. Μόλις το 2020 άρχισε να παρασύρεται ξανά, αργά στην αρχή, προτού στη συνέχεια κινηθεί βόρεια, προς θερμότερα νερά.Στις αρχές Απριλίου του 2024 το A23a μπήκε στην τροχιά του ισχυρού πολικού ρεύματος της Ανταρκτικής που θεωρητικά θα μπορούσε να το οδηγήσει στον Νότιο Ατλαντικό, σε μια διαδρομή που έχει γίνει γνωστή ως «πέρασμα των παγόβουνων». Ωστόσο, τελικά το A23a δεν πήγε πουθενά. Παρέμεινε στη θέση του ανοικτά των Νότιων Ορκάδων και περιστρεφόταν αριστερόστροφα κατά περίπου 15 μοίρες την ημέρα. Και όσο το έκανε αυτό έπαιρνε συνεχώς παράταση η φθορά και η τελική εξαφάνισή του.«Είναι συναρπαστικό να βλέπεις το A23a να κινείται ξανά μετά από περιόδους παγίδευσης του. Μας ενδιαφέρει να δούμε αν θα ακολουθήσει την ίδια διαδρομή που έχουν ακολουθήσει τα άλλα μεγάλα παγόβουνα που έχουν φύγει από την Ανταρκτική. Και το πιο σημαντικό, τι αντίκτυπο θα έχει αυτό στο τοπικό οικοσύστημα» δήλωσε ο Δρ. Άντριου Μέιτζερς, ωκεανογράφος στη BAS. Στην φωτογραφία εικονίζονται εντυπωσιακές αψίδες που έχουν σχηματιστεί στο μεγαλύτερο παγόβουνο στον κόσμο που κυκλοφορεί πάλι στη θάλασσα. πηγή φωτό (EYOS/Richard Sidey) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1856305/to-megalytero-pagovoyno-toy-kosmoy-apedrase-kai-taxideyei-xana-ston-okeano-vinteo/

Η Κίνα «τρέχει» για να προλάβει τις ΗΠΑ και να φέρει πρώτη στη Γη ύλη από τον Άρη (βίντεο) Σχεδιάζει αποστολή συλλογής δειγμάτων εδάφους και πετρωμάτων από τον Κόκκινο Πλανήτη. Μπορεί η NASA να έχει ήδη ολοκληρώσει την πρώτη φάση της προσπάθειας να έρθουν για πρώτη φορά στη Γη δείγματα εδάφους του Άρη όμως η Κίνα φιλοδοξεί να κερδίσει τις ΗΠΑ στο νήμα.Το ρόβερ της αποστολής Perseverance της NASA που βρίσκεται στον Άρη συλλέγει δείγματα εδάφους και πετρωμάτων που τοποθετεί σε ειδικούς για την περίσταση κατασκευασμένους κυλίνδρους τους οποίους σύμφωνα με τον σχεδιασμό θα συλλέξει επόμενη αποστολή για να τους φέρει πίσω στη Γη για μελέτη. Όμως η οργάνωση της αποστολής συλλογής και επιστροφής των δειγμάτων παρουσιάζει πολύ μεγάλες καθυστερήσεις και κάπου εκεί μπαίνει στο παιχνίδι η Κίνα η οποία κατάφερε να γίνει η πρώτη χώρα που στέλνει ένα ρομπότ εξερεύνησης στην αθέατη πλευρά της Σελήνης και να φέρει πίσω στη Γη δείγματα εδάφους από εκεί.Ομάδα ερευνητών από διάφορα ακαδημαϊκά ιδρύματα και φορείς στην Κίνα παρουσίασε ένα σχέδιο για το Tianwen-3, μια αποστολή προσεδάφισης δύο διαστημικών σκαφών στον Άρη που σχεδιάστηκε από την Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας. Σε μια διάσκεψη ο Τζιζχονγκ Λιού, επικεφαλής της αποστολής Tianwen-3 είπε ότι η αποστολή βρίσκεται σε καλό δρόμο για την εκτόξευση της το 2028.Το Tianwen-3 θα περιλαμβάνει ένα σκάφος προσεδάφισης στην επιφάνεια της Άρη, ένα όχημα ανάβασης, ένα δορυφόρο σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη και ένα όχημα επιστροφής. Υπάρχει επίσης η σκέψη για χρήση ενός εξάποδου ρομπότ και ενός ελικοπτέρου. Στελέχη του Εργαστηρίου Εξερεύνησης Βαθέως Διαστήματος και της Κινεζικής Ακαδημίας Γεωλογικών Επιστημών έχουν σημειώσει σε έκθεση τους ότι υπάρχουν 86 πιθανές τοποθεσίες που εξετάζονται για το σημείο προσγείωσης Tianwen-3. Τα περισσότερα συγκεντρώνονται στην Chryse Planitia, μια ομαλή πεδιάδα στη βόρεια ισημερινή περιοχή του Άρη, και στην Utopia Planitia, τη μεγαλύτερη λεκάνη πρόσκρουσης στον Άρη, όπου η Κίνα προσγείωσε ένα ρόβερ εξερεύνησης το 2021.Αυτές οι τοποθεσίες είναι ελπιδοφόρες για τον βασικό στόχο της αποστολής Tianwen-3 σύμφωνα με τους κινέζους επιστήμονες. Οι τοποθεσίες επιλέχθηκαν επειδή φαίνονται φιλικοί για μια προσεδάφιση και επειδή οι βράχοι και τα ιζήματα εκεί μπορεί να διατηρούν ακόμα ίχνη αρχαίας ζωής στον Άρη. Λεπτομέρειες της αποστολής δημοσιεύονται στην επιθεώρηση «National Science Review». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1856309/i-kina-trechei-gia-na-prolavei-tis-ipa-kai-na-ferei-proti-sti-gi-yli-apo-ton-ari-vinteo/

Μπορεί σπέρμα των ποντικών που βρίσκεται στο Διάστημα να σώσει την ύπαρξης της ανθρωπότητας; Ενδιαφέροντα πειράματα για την αναπαραγωγή μας μακριά από τη Γη. Τα τελευταία πέντε χρόνια ήταν εξαιρετικά δύσκολα για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη μας τόσο με την εμφάνιση της πανδημίας που σάρωσε σχεδόν όλο τον κόσμο όσο και με συνεχείς επιθέσεις ακραίων καιρικών φαινομένων με καταστροφικά αποτελέσματα.Παράλληλα η απειλή πυρηνικού ολέθρου έχει μετά από περίπου έξι δεκαετίες επιστρέψει στο τραπέζι των απειλών από διάφορες μεγάλες αλλά και περιφερειακές δυνάμεις της Γης.Όλα αυτά επαναφέρουν τη συζήτηση για την ανάγκη να βρεθεί ένα ή περισσότερα νέα σπίτια για τον άνθρωπο μακριά από τη Γη. Η Σελήνη και ο Άρης μπορεί να έχουν εξαιρετικά αφιλόξενες για τον άνθρωπο και τη ζωή γενικότερα συνθήκες αλλά αποτελούν αυτή την στιγμή τις μόνες εναλλακτικές λύσεις για απόδραση του ανθρώπου εκεί σε περίπτωση μη αντιμετωπίσιμου κινδύνου στη Γη.Υπάρχουν όμως που δεν γνωρίζουμε για την ικανότητά μας να επιβιώσουμε και να ευδοκιμήσουμε στο Διάστημα συμπεριλαμβανομένου του αν μπορούμε να αναπαραχθούμε σε συνθήκες μακριά από τη Γη. Τώρα, λυοφιλοποιημένο σπέρμα ποντικιού, αποθηκευμένο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σε ένα κουτί προστασίας από την ακτινοβολία, θα μπορούσε να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα την ικανότητα των θηλαστικών να αναπαράγονται εκτός Γης.Η λυοφιλοποίηση (αφυδάτωση και κατάψυξη) διατηρεί σε καλή κατάσταση τα υλικά ώστε να μην χάνουν τις ωφέλιμες ιδιότητες και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Όταν τα δείγματα επιστρέψουν στη Γη το επόμενο έτος θα τα πάρει στα χέρια του ο Τερουχίκο Γουακαγιάμα καθηγητής στο Κέντρο Προηγμένης Βιοτεχνολογίας του ιαπωνικού Πανεπιστημίου Yamanashi. Όπως αναφέρει σε ρεπορτάζ του το CNN θα γίνει μελέτη των δειγμάτων για να προσδιοριστεί ο αντίκτυπος του διαστημικού περιβάλλοντος σε αυτά και εάν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία υγιών απογόνων.Στο εργαστήριό του στην Ιαπωνία, ο Γουακαγιάμα αναπτύσσει μια συσκευή που θα επιτρέπει στους αστροναύτες να διεξάγουν εξωσωματική γονιμοποίηση τρωκτικών (IVF) στον ISS τα επόμενα χρόνια. «Τελικά, τα πειράματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διάσωση της ανθρωπότητας» λέει ο Ιάπωνας επιστήμονας. «Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα σύστημα για την ασφαλή και μόνιμη διατήρηση των γενετικών πόρων της Γης κάπου στο Διάστημα είτε στη Σελήνη είτε αλλού έτσι ώστε η ζωή να μπορεί να αναβιώσει ακόμα κι αν η ανθρωπότητα στη Γη αντιμετωπίζει άμεσο πρόβλημα επιβίωσης». Οι προσπάθειες Μπορεί να ακούγεται σαν σενάριο βγαλμένο από ταινία επιστημονικής φαντασίας, αλλά ο Γουκαγιάμα εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να βρει νέους αναπαραγωγικούς δρόμους. Το 1997 αυτός και ένας άλλος ακαδημαϊκός ανέπτυξαν μια μέθοδο που χρησιμοποίησαν για να κλωνοποιήσουν το πρώτο ποντίκι στον κόσμο από ενήλικα κύτταρα.Ο Γουακαγιάμα ήταν επικεφαλής μιας μελέτης για την ανάπτυξη εμβρύων ποντικών στο διάστημα κάτι που προηγουμένως είχε γίνει μόνο με πλάσματα όπως τα αμφίβια και τα ψάρια. Και αυτός και η ομάδα του πρωτοστάτησαν σε μια μέθοδο λυοφιλοποίησης που χρησιμοποιήθηκε για την αποστολή σπέρματος ποντικιού στον ISS, όπου φυλάσσονταν σε καταψύκτη για έως και έξι χρόνια. Όταν τα δείγματα επέστρεψαν στη Γη, οι ερευνητές τα επανυδάτισαν και παρήγαγαν υγιή μωρά ποντίκια.Από αυτή τη μελέτη, προσδιόρισαν ότι το λυοφιλοποιημένο σπέρμα θα μπορούσε να παραμείνει βιώσιμο για 200 χρόνια στο Διάστημα. Αν και αυτό είναι εντυπωσιακό ο Γουακαγιάμα λέει ότι «δεν είναι καθόλου αρκετό για το μέλλον μας». Με τα τελευταία διαστημικά του δείγματα, χρησιμοποιεί μια νέα συσκευή για να προστατεύει το σπέρμα που είναι αποθηκευμένο σε θερμοκρασία δωματίου, από την ακτινοβολία, για να δει αν είναι δυνατόν να αποθηκεύονται δείγματα στο Διάστημα επ’ αόριστον. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1857789/mporei-sperma-ton-pontikon-poy-vrisketai-sto-diastima-na-sosei-tin-yparxis-tis-anthropotitas/

Roscosmos Ο ISS ετοιμάζεται για μια βόλτα ανάμεσα στα αστέρια Χθες, ο Alexey Ovchinin και ο Ivan Vagner μετέφεραν τις διαστημικές στολές Orlan-ISS Νο. 4 και Νο. 5 από τη μονάδα Poisk στο διαμέρισμα μετάβασης της Zvezda. Ας δούμε πώς ήταν στο βίντεο του Alexander Gorbunov. Περισσότερα για τα πράγματα σε τροχιά - στην αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/41078/ https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244250%2F5ecee2d27057b3a06a%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578231 Roscosmos Ο ανεφοδιασμός του Resurs-P No. 5 με καύσιμα και συμπιεσμένα αέρια ολοκληρώθηκε Πραγματοποιήθηκαν τεχνολογικές εργασίες στο βενζινάδικο της τοποθεσίας Νο. 91Α του Μπαϊκονούρ. Στη συνέχεια οι υπάλληλοι του κοσμοδρόμου μετέφεραν τον δορυφόρο στο ΜΙΚ Νο. 112 για το τελικό στάδιο της προετοιμασίας πριν από την πτήση. Παρουσίαση του «Resurs-P» Νο. 5 - στα τέλη Δεκεμβρίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578302

Roscosmos Η Roscosmos δημοσιεύει αποχαρακτηρισμένα έγγραφα για την επέτειο της έναρξης των αυτόματων διαπλανητικών σταθμών Vega Πριν από 40 χρόνια, το Proton-K εκτοξεύτηκε από το Baikonur με τον αυτόματο διαπλανητικό σταθμό Vega-1 και έξι ημέρες αργότερα εκτοξεύτηκε ένα άλλο Proton-K με Vega-2, το οποίο διεξήγαγε έρευνα στον πλανήτη Αφροδίτη και τον κομήτη του Halley. Όσον αφορά τα καθήκοντα, το σχέδιο πτήσης, το σχεδιασμό, τη σύνθεση των εποχούμενων συστημάτων και τον επιστημονικό εξοπλισμό, οι σταθμοί ήταν εντελώς πανομοιότυποι. Αποτελούνταν από δύο μέρη: το flyby και το όχημα κατάβασης. Οι ιδιότητες του διαπλανητικού χώρου μελετήθηκαν κατά τη διαδρομή πτήσης. Ως μέρος της μονάδας καθόδου, χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά ένας ανιχνευτής μπαλονιού για μια μακροχρόνια μελέτη του στρώματος σύννεφων της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης. Μετά την άφιξη στην Αφροδίτη και την προσγείωση της μονάδας καθόδου, και οι δύο σταθμοί στάλθηκαν στον κομήτη του Halley και η προσέγγισή τους στον πυρήνα του έγινε τον Μάρτιο του 1986. Το έργο Vega ήταν ένας θρίαμβος της εγχώριας επιστήμης και της διεθνούς συνεργασίας στη διαστημική έρευνα. Περισσότερες λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα: https://www.roscosmos.ru/41104/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578266

Η NASA μετέτρεψε το καθηλωμένο drone της στον Άρη σε μετεωρολογικό σταθμό. Το εκπληκτικό όχημα συνεχίζει απτόητο να παρέχει πολύτιμες υπηρεσίες στην επιστήμη και την ανθρωπότητα. Στις 19 Απριλίου του 2021 το Ingenuity έγινε το πρώτο αυτόνομο ιπτάμενο όχημα που πραγματοποίησε πτήση σε ένα πλανήτη εκτός της Γης. Μετά από μια ανέλπιστα πετυχημένη δράση διάρκειας τριών ετών το drone καθηλώθηκε στο έδαφος του Άρη εξαιτίας μιας ζημιάς που υπέστη αλλά συνέχισε να λειτουργεί και να στέλνει εικόνες και δεδομένα. Η NASA αναβάθμισε το λογισμικό του drone έτσι ώστε να λειτουργεί από εδώ και πέρα ως μετεωρολογικός σταθμός στον Κόκκινο Πλανήτη.Τα στελέχη της NASA είχαν πει όταν έστειλαν το Ingenuity στον Άρη ότι η αποστολή του θα ήταν απόλυτα πετυχημένη ακόμη και αν το drone σηκωνόταν απλά για λίγα δευτερόλεπτα από το έδαφος του Άρη και δεν κατάφερνε να κάνει τίποτε άλλο στην συνέχεια. Αν όλα πήγαιναν καλά το drone θα πραγματοποιούσε πέντε πτήσεις σε χρονικό διάστημα περίπου τριών εβδομάδων και στη συνέχεια θα αδρανοποιούνταν.Το Ingenuity αποδείχθηκε πραγματικά άτρωτο αφού μέχρι τον Ιανουάριο του 2024 πετούσε στον Άρη καταγράφοντας συνεχώς μοναδικές εικόνες της επιφάνειας του πλανήτη και ιχνηλατώντας περιοχές που θα πήγαινε να εξερευνήσει το ρόβερ της αποστολής Perseverance το οποίο μετέφερε το drone στον Κόκκινο Πλανήτη. Στην 72η πτήση του το drone δυστυχώς απώλεσε μια από τις έλικες του καθηλώνοντας το στο έδαφος.Κάπου εκεί όλοι, ακόμη και η NASA, θεώρησαν ότι η αποστολή ολοκληρώθηκε και μάλιστα έγιναν οι σχετικές δηλώσεις και ανακοινώσεις. Όμως το Ingenuity αποδείχθηκε πραγματικά αθάνατο αφού παρά το γεγονός ότι ήταν καθηλωμένο στο έδαφος και εκτεθειμένο στις ακραίες συνθήκες του Άρη χωρίς να μπορεί πλέον να αποβάλει τη σκόνη του πλανήτη όπως το έκανε πετώντας συνέχιζε να εργάζεται. Η νέα αποστολή Το drone συνεχίζει να καταγράφει εικόνες της επιφάνειας του Άρη από το σημείο στο οποίο βρίσκεται καθηλωμένο οι οποίες μελετώνται από τους ειδικούς αφού αποκαλύπτουν ενδιαφέροντα στοιχεία για τις γεωλογικές διεργασίες στον πλανήτη.«Είμαστε πολύ περήφανοι που αναφέρουμε ότι ακόμη και μετά την απότομη προσγείωση του drone κατά την πτήση 72 όλοι οι αισθητήρες παραμένουν λειτουργικοί και το Ingenuity έχει ακόμα ένα τελευταίο δώρο για εμάς το οποίο είναι ότι τώρα θα συνεχίσει να λειτουργεί ως μετεωρολογικός σταθμός. Θα κάνει καταγραφές καταγραφή τηλεμετρίας και λήψη εικόνων και κάνει αποθήκευση των δεδομένων» ανέφεραν τα στελέχη της αποστολής την Τετάρτη στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης που πραγματοποιείται στην Ουάσιγκτον.Σύμφωνα με τα στελέχη της NASA το drone σε περίπτωση που οι συνθήκες στον Άρη (κυρίως η σκόνη) δεν προκαλέσουν άλλες ζημιές στο ιπτάμενο όχημα έχει δυνατότητα βάσει του εξοπλισμού του να λειτουργεί και να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες για ακόμη 20 χρόνια. Το εικονιζόμενο Ingenuity θα προσφέρει νέες υπηρεσίες έστω και καθηλωμένο στο έδαφος του Άρη. πηγή φωτό (NASA/JPL) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1854563/i-nasa-metetrepse-to-kathilomeno-drone-tis-ston-ari-se-meteorologiko-stathmo/

Η τρύπα του όζοντος επουλώνεται με ταχύ ρυθμό. Αισιόδοξη η εικόνα του πολύτιμου για τη Γη και τον άνθρωπο ατμοσφαιρικού στρώματος. Νέες παρατηρήσεις στο στρώμα του όζοντος δείχνουν ότι η τρύπα κλείνει και γενικότερα η κατάσταση του στρώματος δείχνει σύμφωνα πιο καλή από όσο ποτέ πριν τις τελευταίες δεκαετίες.Το στρώμα του όζοντος είναι μια περιοχή της στρατόσφαιρας της Γης που απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της υπεριώδους ακτινοβολίας του Ήλιου. Τις τελευταίες δεκαετίες έχει δημιουργηθεί η αποκαλούμενη «τρύπα του όζοντος», κενά στο στρώμα, τα οποία εμφανίζονται στις πολικές περιοχές κυρίως στην περιοχή πάνω από την Ανταρκτική.Αυτή η τρύπα δημιουργεί επιβλαβείς για τη Γη και την ανθρώπινη υγεία συνθήκες. Η τρύπα δημιουργήθηκε λόγω της υπερβολικής χρήσης χημικών ουσιών που αποδυναμώνουν το στρώμα. Η λειτουργία των ψυγείων είχε υποδειχθεί ως κύρια αιτία της δημιουργίας της τρύπας η οποία γενικότερα ανά περιόδους εμφανίζει συρρίκνωση ή διόγκωση.Οι δορυφόροι του ευρωπαϊκού προγράμματος δορυφορικής παρατήρησης της Γης Copernicus (CAMS) διαπίστωσε ότι η τρύπα πάνω από τον Νότιο Πόλο έκλεισε νωρίτερα από το αναμενόμενο φέτος. Μετά από τέσσερα χρόνια καθυστερήσεων στη διαδικασία συστολής της τρύπας του όζοντος το προστατευτικό στρώμα της Γης επιτέλους επέστρεψε σε φυσιολογικά επίπεδα στις αρχές Δεκεμβρίου χρονικό σημείο μη αναμενόμενο για αυτή τη διαδικασία συστολής διαστολής της τρύπας.Εκτός από το ότι έκλεισε νωρίς, η τρύπα του όζοντος της Ανταρκτικής ήταν επίσης μικρότερη και σχηματίστηκε αργότερα από ό,τι τα τελευταία χρόνια. Αφού ξεκίνησε στα τέλη Αυγούστου, η φετινή τρύπα του όζοντος επεκτάθηκε σε μια έκταση 22 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων μέχρι τα τέλη Σεπτεμβρίου.Αυτό είναι πάνω 3 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα μικρότερο από την ασυνήθιστα μεγάλη τρύπα του όζοντος που σχηματίστηκε στις αρχές Σεπτεμβρίου 2022. Οι ειδικοί για το κλίμα λένε ότι το προστατευτικό στρώμα αερίου της Γης είναι τώρα και πάλι στο ίδιο επίπεδο με τον μέσο όρο μετά το 1997, αυξάνοντας τις ελπίδες ότι θα μπορούσε να είναι στο δρόμο της ανάκαμψης. «Ας ελπίσουμε ότι θα δούμε τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης της τρύπας του όζοντος τις επόμενες δεκαετίες» λέει ο Λώρενς Ρουί, διευθυντής του προγράμματος Copernicus. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1853395/i-trypa-toy-ozontos-epoylonetai-me-tachy-rythmo/

Η Ελλάδα μεταξύ των 7 χωρών της Ε.Ε. που επιλέχθηκαν για τη δημιουργία των πρώτων «εργοστασίων» τεχνητής νοημοσύνης. Κ. Μητσοτάκης: Σημαντική εθνική επιτυχία που μας φέρνει στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία και ανοίγει νέους δρόμους για τους Έλληνες ερευνητές Μία από τις επτά χώρες της Ε.Ε. που επιλέχθηκαν από την Κομισιόν για τη δημιουργία των πρώτων «εργοστασίων» τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ factories) στην Ευρώπη είναι η Ελλάδα, όπως γνωστοποιεί με ανάρτησή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης.«Με ιδιαίτερη χαρά σας ανακοινώνω ότι από σήμερα η Ελλάδα είναι μία εκ των 7 χωρών της Ε.Ε. που επιλέχθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη δημιουργία των πρώτων «εργοστασίων» τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ factories) στην Ευρώπη με χρηματοδότηση κοινοτική και εθνική» σημειώνει ο πρωθυπουργός.Όπως επισημαίνει πρόκειται για «μία σημαντική εθνική επιτυχία που μας φέρνει στην ευρωπαϊκή πρωτοπορία και ανοίγει νέους δρόμους για τους Έλληνες ερευνητές, το ελληνικό δημόσιο και το ελληνικό επιχειρείν, προσδίδοντας ταυτόχρονα στην τεχνολογική πρόοδο τον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που οφείλει να έχει και πρωτίστως η Ελλάδα, χάρη στην παράδοση και τον πολιτισμό της, μπορεί να εγγυηθεί».Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους είναι σημαντική αυτή η κατάκτηση, ο κ. Μητσοτάκης τονίζει πως «με τη δημιουργία του Ελληνικού Εργοστασίου Τεχνητής Νοημοσύνης ‘Pharos’, αναδεικνύεται η στρατηγική μας δέσμευση στην καινοτομία και την τεχνολογική ηγεσία στην Ευρώπη».Η πρωτοβουλία αποτελεί ένα από τα εμβληματικά έργα που πρότεινε η Συμβουλευτική Επιτροπή Υψηλού Επιπέδου για την Τεχνητή Νοημοσύνη στο προσφάτως δημοσιευμένο ‘Σχέδιο για τη μετάβαση της Ελλάδας στην εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης’ για την καθιέρωση της Ελλάδας ως προορισμό καινοτομίας στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης παγκοσμίως». Κόμβος για την τεχνητή νοημοσύνη Ο «Pharos» θα λειτουργήσει καταλυτικά ως κόμβος για την τεχνητή νοημοσύνη, προωθώντας την τεχνολογική πρόοδο στους τομείς της υγείας, της βιωσιμότητας του περιβάλλοντος, και ιδιαίτερα, του πολιτισμού και της γλώσσας—τομείς που συνδέονται άρρηκτα με τις προτεραιότητες που θέτει η εθνική μας στρατηγική για την τεχνητή νοημοσύνη που δημοσιεύθηκε πριν λίγες ημέρες.Σύμφωνα με όσα επισημαίνει ο πρωθυπουργός, με την υποστήριξη του υπερυπολογιστή «DAEDALUS», το Εργοστάσιο Τεχνητής Νοημοσύνης «Pharos» θα παρέχει ένα ολοκληρωμένο οικοσύστημα για την ανάπτυξη και υιοθέτηση της τεχνητής νοημοσύνης: από την αναβάθμιση δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, έως την παροχή προηγμένων υπολογιστικών πόρων και την καθοδήγηση σε θέματα επιχειρηματικότητας, ηθικής και συμμόρφωσης. Τεχνολογικός πόλος η Ελλάδα Στόχος, όπως τονίζει, είναι το ελληνικό εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης να αποτελέσει κόμβο έρευνας και γνώσης για την ευρύτερη γεωγραφική περιοχή, αναδεικνύοντας την Ελλάδα σε τεχνολογικό πόλο.Κλείνοντας την ανάρτησή του ο πρωθυπουργός σημειώνει πως «αξίζουν συγχαρητήρια στις ηγεσίες του Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης, του ΕΔΥΤΕ, και των καταξιωμένων ερευνητικών και ακαδημαϊκών εταίρων ΕΚΕΦΕ ‘Δημόκριτος’, Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο και Ερευνητικό Κέντρο ‘ΑΘΗΝΑ’, αλλά και του Υπερταμείου». Αυτός είναι είναι ο Pharos, το ελληνικό εργοστάσιο τεχνητής νοημοσύνης Θα είναι ένα από τα επτά εργοστάσια ΑΙ που επιλέχθηκαν να δημιουργηθούν στην Ευρώπη από την Κομισιόν. Μία από τις επτά χώρες της Ε.Ε. που επιλέχθηκαν από την Κομισιόν για τη δημιουργία των πρώτων «εργοστασίων» τεχνητής νοημοσύνης (ΑΙ factories) στην Ευρώπη είναι η Ελλάδα, όπως γνωστοποιεί με ανάρτησή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης.Το Pharos, το νέο ελληνικό εργοστάσιο AI, στοχεύει στην εκμετάλλευση του DAEDALUS, του υπερυπολογιστή που αναπτύσσεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Στοχεύει στην αντιμετώπιση των εθνικών και ευρωπαϊκών αναγκών τεχνητής νοημοσύνης σε θέματα υγείας, πολιτισμού και γλώσσας, καθώς και αειφορίας (ενέργεια, περιβάλλον, κλίμα) προσφέροντας υποστήριξη χρήστη από άκρο σε άκρο (από αναβάθμιση δεξιοτήτων, παροχή δεδομένων και εκπαίδευση μοντέλων τεχνητής νοημοσύνης έως υποστήριξη επιχειρηματικής καινοτομίας) και εμπλέκοντας το εθνικό και ευρωπαϊκό οικοσύστημα τεχνητής νοημοσύνης.Το σύστημα θα διαχειρίζεται και θα λειτουργεί από Το Εθνικό Δίκτυο Υποδομών Τεχνολογίας και Έρευνας Α.Ε.. που λειτουργεί υπό την αιγίδα του Ελληνικού Υπουργείου Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Το Pharos συντονίζεται από μια κοινοπραξία εταίρων που περιλαμβάνει το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας «Δημόκριτος», το ερευνητικό κέντρο Αθηνά, το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και το Υπερταμείο.Ιδιαίτερη προσοχή θα δοθεί στην εφαρμογή ενός συνόλου δεδομένων και υπηρεσιών τεχνητής νοημοσύνης που θα επιτρέψουν την απρόσκοπτη ανάπτυξη προϊόντων τεχνητής νοημοσύνης που είναι ηθικά, αξιόπιστα και συμβατά με τον νόμο της ΕΕ για την τεχνητή νοημοσύνη και τους συγκεκριμένους τομειακούς κανονισμούς.Οι υπηρεσίες που απαιτούν HPC θα αλληλεπιδράσουν με την υποδομή DAEDALUS προκειμένου να επιτρέψουν υπολογιστικούς βαρείς πόρους, πόρους αποθήκευσης, προγραμματισμό εργασιών, συνδεσιμότητα δικτύου υψηλής ταχύτητας και έτοιμο προς χρήση λογισμικό. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1852839/aytos-einai-einai-o-pharos-to-elliniko-ergostasio-technitis-noimosynis/

Ανακαλύφθηκε ο πρώτος εξωπλανήτης με… ουρά (βίντεο) H αλληλεπίδραση με το μητρικό του άστρο τον κάνει να μοιάζει με κομήτη. Ο εξωπλανήτης WASP-69 b ανακαλύφθηκε το 2011, βρίσκεται σε απόσταση 163 ετών φωτός από τη Γη και είναι ένας πλανήτης αέριου που ολοκληρώνει μια περιστροφή γύρω από το μητρικό του άστρο σε 96 ώρες. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες αναφέρουν ότι ο WASP-69 b έχει αποκτήσει χαρακτηριστικά κομήτη αφού η ατμόσφαιρα διαρρέεται στο Διάστημα δημιουργώντας μια εντυπωσιακή κοσμική ουρά στον εξωπλανήτη.Τα ολοένα και πιο προηγμένα τεχνικά μέσα που έχουν στη διάθεση τους οι αστρονόμοι σε συνδυασμό με νέες μεθόδους παρατήρησης του Διαστήματος έχουν οδηγήσει σε μια επανάσταση στον τομέα της ανακάλυψης εξωπλανητών, πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα. Έχουν ανακαλυφθεί περισσότεροι από πέντε χιλιάδες εξωπλανήτες και έχει υποδειχθεί η ύπαρξη άλλων πέντε χιλιάδων και απομένει η επιβεβαίωση με νέες παρατηρήσεις.Παράλληλα οι ανακαλύψεις αυτές κατέρριψαν την άποψη που υπήρχε για δεκαετίες στην επιστημονική κοινότητα ότι οι τύποι πλανητών στο Σύμπαν είναι σε γενικές γραμμές όσοι τύποι πλανητών υπάρχουν στο ηλιακό μας σύστημα. Όμως αποδείχτηκε ότι η ποικιλομορφία των πλανητών στο Σύμπαν είναι και πολύ μεγάλη αλλά και ιδιαίτερα εντυπωσιακή όσον αφορά τα πραγματικά εξωτικά ή απόκοσμα χαρακτηριστικά που διαθέτουν πολλοί εξωπλανήτες και μια ακόμη ιδιαίτερη περίπτωση εξωπλανήτη βρίσκουν μπροστά τους οι επιστήμονες με τον WASP-69 b. Προηγούμενες παρατηρήσεις στον WASP-69 b είχαν υποδείξει την ύπαρξη αυτού του φαινομένου αλλά η νέα μελέτη πιστοποιεί την ύπαρξη του και αποκαλύπτει μια σειρά από στοιχεία γύρω από αυτό. Το φαινόμενο Ο WASP-69 b ανήκει στην κατηγορία πλανητών που αποκαλούνται «θερμός Δίας». Πρόκειται για υπερ-θερμούς γίγαντες αερίων που περιφέρονται σε κοντινή απόσταση γύρω από τα μητρικά τους άστρα. Όταν η ακτινοβολία που προέρχεται από ένα άστρο θερμαίνει την εξωτερική ατμόσφαιρα ενός πλανήτη, ο πλανήτης μπορεί να βιώσει το φαινόμενο της φωτοεξάτμισης, μια διαδικασία κατά την οποία ελαφριά αέρια όπως το υδρογόνο και το ήλιο θερμαίνονται από αυτήν την ακτινοβολία και εκτοξεύονται προς τα έξω στο Διάστημα. Ουσιαστικά το άστρο του WASP-69 b αφαιρεί αέριο από την εξωτερική ατμόσφαιρα του πλανήτη με την πάροδο του χρόνου.Στη συνέχεια ο αστρικός άνεμος μπορεί να διαμορφώσει αυτό το αέριο που διαφεύγει σε μια εξωπλανητική ουρά. Ο αστρικός άνεμος είναι ένα συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέουν από το άστρο προς το Διάστημα. Στη Γη ο αστρικός άνεμος του Ήλιου αλληλεπιδρά με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη μας και δημιουργεί φαινόμενα όπως το σέλας αλλά επηρεάζει επίσης τη λειτουργία των δορυφόρων και ενίοτε των επίγειων υποδομών ηλεκτροδότησης.Στο WASP-69 b ο αστρικός άνεμος δεν επιτρέπει στο αέριο που διαφεύγει από την ακτινοβολία να διαχυθεί ομοιόμορφα στο Διάστημα αλλά το περιορίζει έτσι ώστε να απομακρύνεται με τρόπο τέτοιο που να φαίνεται έτσι ώστε να μοιάζει με μια ουρά παρόμοια με αυτή των κομητών. Οι ερευνητές βάση των παρατηρήσεων αναφέρουν ότι η ουρά έχει μήκος περίπου 500 χιλιάδων χλμ. αλλά εκτιμούν ότι μπορεί να είναι ακόμη μεγαλύτερη.Εκτιμάται ότι ο WASP-69 b χάνει 200 χιλιάδες τόνους αερίου το δευτερόλεπτο που ακούγεται μεν γιγάντια ποσότητα αλλά οι ερευνητές αναφέρουν ότι είναι στη πραγματικότητα αμελητέα ποσότητα και δεν πρόκειται ποτέ να απογυμνωθεί από τα αέρια του. Υπολογίζεται ότι το αστρικό σύστημα του WASP-69 b έχει ηλικία περίπου επτά δισ. ετών και οι ερευνητές λένε ότι ο WASP-69 b έχει ήδη απωλέσει ποσότητα αερίων η συνολική μάζα των οποίων αντιστοιχεί σε μάζα επτά φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. Καλλιτεχνική απεικόνιση του εξωπλανήτη που έχει αποκτήσει ουρά. πηγή φωτό. (NASA/JPL-Caltech/R. Hurt (IPAC)) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1853305/anakalyfthike-o-protos-exoplanitis-me-oyra-vinteo/

Την «Ασταφτερή Πυγολαμπίδα» του Σύμπαντος ανακάλυψε το James Webb (βίντεο) Πρόκειται για έναν αρχέγονο γαλαξία που έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τον δικό μας όταν ήταν νεογέννητος. To James Webb έστρεψε ξανά τα πανίσχυρα όργανα του στις εσχατιές του Σύμπαντος και κατέγραψε εικόνες από έναν πανάρχαιο γαλαξία που μπορεί όπως φαίνεται να φωτίσει την εξέλιξη του δικού μας γαλαξία. Ο γαλαξίας αυτός έλαβε εξαιτίας των χαρακτηριστικών του και της μοναδικής λάμψης του την ονομασία «Firefly Sparkle» που σημαίνει Αστραφτερή Πυγολαμπίδα.Οι εικόνες και τα δεδομένα που κατέγραψε το τηλεσκόπιο δείχνουν έναν γαλαξία που σχηματίζεται με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που βάση του μεγέθους του θα αναπτυσσόταν και ο δικός μας γαλαξίας μετά τον σχηματισμό του που εκτιμάται ότι συνέβη την ίδια περίπου χρονική περίοδο με την… πυγολαμπίδα.Το James Webb έχει εντοπίσει πολλούς γαλαξίες εκείνης της χρονικής περιόδου στην οποία μέχρι πρόσφατα πιστευόταν ότι στο Σύμπαν το μόνο που υπήρχε ήταν ένας σχετικά μικρός αριθμός άστρων. Αυξάνοντας το μυστήριο και ανατρέποντας ακόμη περισσότερο τα υπάρχοντα κοσμολογικά μοντέλα αυτοί οι αρχέγονοι γαλαξίες που έχει εντοπίσει το James Webb είναι ιδιαίτερα μεγάλοι σε μέγεθος ενώ ο νέος γαλαξίας που εντόπισε το τηλεσκόπιο είναι σημαντικά μικρότερος γεγονός που επίσης προκαλεί ενδιαφέρον αλλά και νέους πονοκεφάλους στους επιστήμονες.«Δεν πίστευα ότι θα ήταν δυνατό να είναι τόσο σύνθετος σε αυτή τη χρονική στιγμή και ηλικία ένας γαλαξίας ενώ επιπλέον διαπιστώνουμε ότι η μάζα του είναι παρόμοια με του δικού μας γαλαξία όταν και αυτός βρισκόταν στη διαδικασία σχηματισμού. Συμβαίνουν τόσα πολλά μέσα σε αυτόν τον μικροσκοπικό γαλαξία, συμπεριλαμβανομένων τόσων πολλών διαφορετικών φάσεων σχηματισμού αστεριών» λέει η Λαμίγια Μόουλα επίκουρη καθηγήτρια στο Wellesley College στη Μασαχουσέτη, εκ των επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Μοναδικός Ο Κάρθικ Άιγιερ στέλεχος της ομάδας λειτουργίας του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble λέει ότι αυτός ο γαλαξίας βρίσκεται «κυριολεκτικά σε διαδικασία συναρμολόγησης». Τα δεδομένα του Webb ότι θα περάσουν δισεκατομμύρια χρόνια από τη στιγμή που εμείς παρατηρούμε τώρα τον γαλαξία μέχρι αυτός να αποκτήσει την τελική του μάζα και σχήμα.Ο γαλαξίας αυτός είναι ξεχωριστός για τους επιστήμονες επειδή φαίνεται στις εικόνες να μεγεθύνεται και να… τεντώνεται. «Οι περισσότεροι από τους άλλους γαλαξίες που μας έχει δείξει ο Webb δεν μεγεθύνονται ή τεντώνονται και δεν μπορούμε να δούμε τα δομικά στοιχεία. Με το Firefly Sparkle, βλέπουμε έναν γαλαξία να συναρμολογείται τούβλο τούβλο» λέει η Μόουλα. Ο Κρις Γουίλκοτ από το Εθνικό Συμβούλιο Ερευνών του Ερευνητικού Κέντρου Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Χέρτσμπεργκ του Καναδά, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας σημειώνει ότι «αυτός ο γαλαξίας έχει ποικίλο πληθυσμό αστρικών σμηνών και είναι αξιοσημείωτο ότι μπορούμε να τα δούμε ξεχωριστά σε τόσο μικρή ηλικία του Σύμπαντος. Κάθε συστάδα αστεριών υφίσταται διαφορετική φάση σχηματισμού ή εξέλιξης» Στο κέντρο της εικόνας ο γαλαξίας που εντόπισε το James Webb και δίπλα του δύο γειτονικοί γαλαξίες. πηγή φωτό. (NASA) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1854487/tin-astafteri-pygolampida-toy-sympantos-anakalypse-to-james-webb-vinteo/

Το Hubble φωτογράφισε έναν… top model σπειροειδή γαλαξία του Σύμπαντος (βίντεο) Πρόκειται για ένα γαλαξία με εξαιρετικά ενδιαφέροντα κοσμικά χαρακτηριστικά και φαινόμενα. Η NASA δημοσιεύει μια νέα εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble παρουσιάζει σε όλη του την δόξα τον σπειροειδή γαλαξία NGC 5643, ο οποίος βρίσκεται περίπου 40 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από τη Γη στον αστερισμό του Λύκου.Ο NGC 5643 διαθέτει δύο γιγάντιους εντυπωσιακούς σπειροειδείς βραχίονες. Τα φωτεινά μπλε άστρα ξεχωρίζουν στους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία, μαζί με τα «δαντελωτά» κοκκινοκαφέ νέφη σκόνης και τις ροζ περιοχές γέννησης νέων άστρων.Όσο συναρπαστικός κι αν εμφανίζεται ο γαλαξίας σε ορατά μήκη κύματος, μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά του NGC 5643 είναι αόρατα στο ανθρώπινο μάτι. Οι εικόνες υπεριώδους και ακτίνων Χ και τα φάσματα του NGC 5643 δείχνουν ότι ο γαλαξίας φιλοξενεί έναν ενεργό και ιδιαίτερα φωτεινό γαλαξιακό πυρήνα που τροφοδοτείται από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα.Όταν μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα παγιδεύει αέριο από το περιβάλλον της, το αέριο συλλέγεται σε έναν δίσκο που θερμαίνεται έως και εκατοντάδες χιλιάδες βαθμούς. Το υπερθερμασμένο αέριο λάμπει έντονα σε όλο το ηλεκτρομαγνητικό φάσμα, αλλά ιδιαίτερα σε μήκη κύματος ακτίνων Χ. Ωστόσο, ο ενεργός γαλαξιακός πυρήνας του NGC 5643 δεν είναι η φωτεινότερη πηγή ακτίνων Χ στον γαλαξία. Ερευνητές που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο XMM-Newton ανακάλυψαν ένα ακόμα πιο φωτεινό αντικείμενο που εκπέμπει ακτίνες Χ, που ονομάζεται NGC 5643 X-1, στα περίχωρα του γαλαξία.Τι θα μπορούσε να είναι πιο ισχυρή πηγή ακτίνων Χ από μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα; Παραδόξως, η απάντηση φαίνεται να είναι μια πολύ μικρότερη μαύρη τρύπα. Ενώ η ακριβής ταυτότητα του NGC 5643 X-1 είναι άγνωστη, τα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για μια μαύρη τρύπα με μάζι περίπου 30 φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου. Κλειδωμένη σε έναν τροχιακό κοσμικό χορό με ένα συνοδό αστέρι η μαύρη τρύπα παγιδεύει αέριο από τον αστρικό σύντροφό της, δημιουργώντας έναν υπερθερμασμένο δίσκο που ξεπερνά σε λάμψη τον γαλαξιακό πυρήνα του NGC 5643. Η εντυπωσιακή εικόνα του γαλαξία NGC 5643. πηγή φωτό. (ESA/Hubble & NASA, A. Riess, D. Thilker, D. De Martin (ESA/Hubble), M. Zamani (ESA/Hubble)) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1856859/to-hubble-fotografise-enan-top-model-speiroeidi-galaxia-toy-sympantos-vinteo/

Η αποστολή Juno «άνοιξε» στη μέση την κολασμένη Ιώ για να δούμε τις πηγές των ηφαιστείων της (βίντεο) Νέα μελέτη απορρίπτει την ύπαρξη υπόγειου ωκεανού μάγματος στο δορυφόρο του Δία. Μία νέα μελέτη αποκαλύπτει τι συμβαίνει στο εσωτερικό του πιο ενεργού γεωλογικά σώματος στο ηλιακό μας σύστημα, την Ιώ που είναι η επιτομή ενός κολασμένου κόσμου στο Σύμπαν.Η Ιώ είναι ο τρίτος σε μέγεθος δορυφόρος του Δία. Είναι το γεωλογικά πιο δραστήριο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, ηφαίστεια εκρήγνυνται αδιάκοπα εκτοξεύοντας κολοσσιαίες ποσότητες πυρακτωμένων υλικών σε ύψος εκατοντάδων χλμ. Η Ιώ αλληλεπιδρά με το μαγνητικό πεδίο του Δία και εκτός από τα πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει φορτισμένα σωματίδια τα οποία παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο του Δία προκαλώντας υψηλής έντασης σέλας.Το σκάφος της αποστολής Juno που εξερευνά το Δία και τα φεγγάρια του από το 2016 έχει κάνει αρκετά κοντινά περάσματα από την Ιώ καταγράφοντας λεπτομερείς εικόνες και δεδομένα του δορυφόρου και κάθε φορά αποκαλύπτονται νέα σημαντικά στοιχεία για αυτόν.Στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης που πραγματοποιείται στην Ουάσιγκτον επιστήμονες που μελετούν τα δεδομένα της αποστολής Juno παρουσίασαν τη μελέτη που πραγματοποίησαν η οποία ανατρέπει τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις για την πηγή «καυσίμου» των ηφαιστείων που διαθέτει η Ιώ.Μέχρι τώρα οι επιστήμονες θεωρούσαν ότι υπάρχει ένας ωκεανός μάγματος στο εσωτερικό της Ιούς ο οποίος τροφοδοτεί τα ηφαίστεια με το υλικό που εκτοξεύουν με τέτοια ένταση που το φαινόμενο γίνεται πλέον ορατό από τα ισχυρά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια. Το Juno κατάφερε με τις έρευνες του να επιτρέψει στους επιστήμονες να δουν τι συμβαίνει στο εσωτερικό της Ιούς και οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα ηφαίστεια φαίνεται ότι τροφοδοτούνται το καθένα από τον δικό του θάλαμο καυτό μάγματος και όχι από έναν ωκεανό μάγματος. Η NASA μάλιστα δημοσιεύει την είδηση αυτή προβάλλοντας ένα εντυπωσιακό βίντεο όπου η Ιώ ανοίγει στη μέση για να αποκαλυφθεί τι συμβαίνει στο εσωτερικό της.«Από την ανακάλυψη της Ιούς οι πλανητολόγοι αναζητούσαν απαντήσεις για το πώς τροφοδοτούνται τα ηφαίστεια της. Υπήρχε ένας ρηχός ωκεανός από καυτό μάγμα που τροφοδοτούσε τα ηφαίστεια ή ήταν διαφορετική πιο τοπική η πηγή τους; Γνωρίζαμε ότι τα δεδομένα από πολύ κοντινές πτήσεις του Juno στην Ιώ θα μπορούσαν να μας δώσουν κάποιες πληροφορίες για το πώς λειτουργούσε πραγματικά αυτό το βασανισμένο φεγγάρι». αναφέρει ο Σκοτ Μπόλτον από το Southwest Research Institute στο Σαν Αντόνιο, κύριος ερευνητής της αποστολής Juno. Οι ερευνητές κατέληξαν στα συμπεράσματα τους μελετώντας τα δεδομένα από δύο κοντινά περάσματα του σκάφους στο δορυφόρο τον Δεκέμβριο του 2023 και τον Φεβρουάριο του 2024.«Τα δεδομένα από το Juno δείχνουν ότι οι παλιρροϊκές δυνάμεις δεν δημιουργούν πάντα ωκεανούς μάγματος γεγονός που μας παρακινεί να ξανασκεφτούμε όχι μόνο για το τι συμβαίνει στο εσωτερικό της Ιούς αλλά και στην κατανόησή μας για άλλα φεγγάρια, όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, ακόμη και οι εξωπλανήτες και οι υπερ-Γαίες. Τα νέα ευρήματά μας παρέχουν μια ευκαιρία να ξανασκεφτούμε τι γνωρίζουμε για τον σχηματισμό και την εξέλιξη των πλανητών» λέει ο Ράιαν Πάρκ του Solar System Dynamics Group στο Εργαστήριο Αεριώθησης της NASA (JPL) εκ των βασικών στελεχών της αποστολής Juno και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που έκανε την νέα μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1855524/i-apostoli-juno-anoixe-sti-mesi-tin-kolasmeni-io-gia-na-doyme-tis-piges-ton-ifaisteion-tis-vinteo/

Τελικά το σύμπαν διαστέλλεται ταχύτερα; Ο ρυθμός με τον οποίο διαστέλλεται το Σύμπαν, γνωστός και ως σταθερά Hubble (Η0), είναι μία από τις θεμελιώδεις παραμέτρους στην κατανόηση της εξέλιξης και της τελικής μοίρας του σύμπαντος. Ωστόσο, μια επίμονη διαφορά που ονομάζεται Hubble Tension, παρατηρείται μεταξύ της τιμής της σταθεράς όταν αυτή μετράται με διαφορετικές μεθόδους.Η νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο The Astrophysical Journal συμφωνεί με την μεγαλύτερη τιμή της σταθεράς , μια τιμή που σημαίνει ότι το σύμπαν διαστέλλεται ταχύτερα και ότι έχει μικρότερη ηλικία (δεδομένου ότι εξαρτάται άμεσα με την ποσότητα 1/Η0 – το αντίστροφο της σταθεράς του Hubble).«Έχουμε το μεγαλύτερο δείγμα δεδομένων από το τηλεσκόπιο Webb –τα πρώτα δύο χρόνια του στο Διάστημα- και επιβεβαιώνει το αναπάντεχο εύρημα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble που πασχίζουμε να λύσουμε εδώ και μια δεκαετία: το Σύμπαν διαστέλλεται ταχύτερα από ό,τι μπορούν να εξηγήσουν οι καλύτερες θεωρίες μας» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Άνταμ Ρις του Πανεπιστημίου «Τζονς Χόπκινς», επικεφαλής της μελέτης.Ο Ρις ήταν ένας από τους νικητές του Νόμπελ Φυσικής του 2011 για την ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος το 1998.Η αύξηση του ρυθμού διαστολής αποδίδεται στην «σκοτεινή ενέργεια», μια υποθετική μορφή ενέργειας που διατρέχει όλο τον χώρο χωρίς να αραιώνεται καθώς το Σύμπαν μεγαλώνει.Η σκοτεινή ενέργεια αντιστοιχεί σχεδόν στο 70% του περιεχομένου του Σύμπαντος σε ύλη και ενέργεια. Η κανονική ύλη αντιστοιχεί σε μόλις σε 4% και το υπόλοιπο 26% πιστεύεται ότι είναι η «σκοτεινή ύλη», μια υποθετική, αόρατη μορφή ύλης που γίνεται αισθητή μόνο λόγω της βαρυτικής έλξης της.Οι νέες παρατηρήσεις όμως καθιστούν σαφές ότι τα σημερινά μοντέλα για τη σκοτεινή ενέργεια και την εξέλιξη του Σύμπαντος αποκλίνουν από την πραγματικότητα.«Πράγματι, φαίνεται πως κάτι λείπει από την εικόνα που έχουμε διαμορφώσει για το Σύμπαν» είπε ο Ρις. «Υπάρχει μεγάλη άγνοια για δύο στοιχεία, τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια, τα οποία αντιστοιχούν στο 96% του Σύμπαντος. Δεν είναι μικρή υπόθεση» σχολίασε.Όπως είπε, πιθανές λύσεις που έχουν προταθεί για το Hubble Tension αφορούν μεταξύ άλλων τα «σκοτεινά» συστατικά του Σύμπαντος, τα φευγαλέα σωματίδια νετρίνα ή τους ίδιους τους νόμους της βαρύτητας.Τα αποτελέσματα του Webb υποδεικνύουν ότι «ίσως υπάρχει ανάγκη να αναθεωρήσουμε τα μοντέλα μας για το Σύμπαν, αν και αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε τι ακριβώς πρέπει να αλλάξει» σχολίασε η Σιγιάνγκ Λι, διδακτορική φοιτήτρια του «Τζονς Χόπκινς» και μέλος της ερευνητικής ομάδας.Η μελέτη χρησιμοποίησε τρεις διαφορετικές τεχνικές για να μετρήσει πόσο απέχουν από τη Γη μακρινοί γαλαξίες που περιέχουν Κειφήδες, ένα είδος άστρου για το οποίο μπορεί να υπολογιστεί η εγγενής φωτεινότητα. Οι μετρήσεις του Webb βρίσκονται σε συμφωνία με τα δεδομένα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble.Η σταθερά του Χαμπλ μετράται σε χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο ανά megaparsec, μια απόσταση που ισούται με 3,26 έτη φωτός. Σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο της Κοσμολογίας, η σταθερά του Χαμπλ πρέπει να έχει τιμή 67 με 68.Τα δεδομένα του Webb και του Hubble την ανεβάζουν στο 70- 76, ή 73 κατά μέσο όρο, μια απόκλιση που θεωρείται υπερβολικά μεγάλη για να την αγνοήσουμε. Παραμένει ωστόσο εντελώς άγνωστο ποια μπορεί να είναι η λύση.«Μια πιθανή εξήγηση για το Hubble Τension θα ήταν να λείπει κάτι από όσα γνωρίζουμε για το νεαρό Σύμπαν, όπως ένα νέο συστατικό της ύλης που έδωσε στο Σύμπαν μια ώθηση μετά τη Μεγάλη Έκρηξη» σχολίασε ο Μαρκ Καμιονόφσκι του «Τζονς Χόπκινς», ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.«Υπάρχουν όμως και άλλες ιδέες, όπως περίεργες ιδιότητες της σκοτεινής ύλης, εξωτικά σωματίδια, αλλαγές στη μάζα του ηλεκτρονίου, ή αρχέγονα μαγνητικά πεδία. Οι θεωρητικοί φυσικοί έχουν την υποχρέωση να γίνουν περισσότερο δημιουργικοί». Μια αναπαράσταση της εξέλιξης του σύμπαντος από την Μεγάλη Έκρηξη μέχρι σήμερα. Τιμές και σφάλματα της σταθεράς Χαμπλ Η0 από τους υπολογισμούς της πρόσφατης εργασίας των ερευνητών Adam G. Riess et al διαβάστε περισσότερα: https://www.in.gr/2024/12/12/in-science/space/pyknonei-kosmologiko-mystirio-sympan-diastelletai-taxytera-apo-oti-tha-eprepe/ – https://hub.jhu.edu/2024/12/09/webb-telescope-hubble-tension-universe-expansion/

Προσπαθούμε να εξηγήσουμε γιατί υπάρχουμε. Το 1928 ο Paul Dirac, ένας ιδιοφυής φυσικός με εμμονή στις αισθητικές αξίες της επιστήμης, συνδυάζοντας την κβαντομηχανική με την ειδική σχετικότητα κατέληξε σε μια εξίσωση που περιγράφει την συμπεριφορά ηλεκτρονίων που κινούνται με πολύ μεγάλη ταχύτητα. Ένα χαρακτηριστικό της εξίσωσης ήταν ότι εκτός από τα καθημερινά αρνητικά φορτισμένα ηλεκτρόνια, περιέγραφε επίσης και ηλεκτρόνια με θετικό ηλεκτρικό φορτίο. Δηλαδή, η εξίσωσή του υποδείκνυε ότι οι νόμοι της φυσικής θα λειτουργούσαν μια χαρά και για ένα θετικά φορτισμένο ηλεκτρόνιο, το οποίο ονόμασε αντιηλεκτρόνιο. Μέχρι τότε δεν είχε παρατηρηθεί τέτοιο σωματίδιο. Ο Dirac υποστήριξε πως για όλα τα σωματίδια υπάρχει ένα αντίστοιχο αντισωματίδιο, προβλέποντας έτσι ένα εντελώς νέο είδος σωματιδίων. Το 1932, ο Αμερικανός φυσικός Carl Anderson, στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας στην Καλιφόρνια βεβαιώθηκε ότι ανίχνευε αντιηλεκτρόνια, τα οποία ονόμασε ποζιτρόνια. Ήταν η πρώτη επιβεβαιωμένη παρατήρηση αντιύλης. Το 1955 στον επιταχυντή Bevatron του Εργαστηρίου του Berkeley ανιχνεύθηκε για πρώτη φορά το αντιπρωτόνιο, από τους Owen Chamberlain, Emilio Segrè, Clyde Wiegand και τον Τομ Υψηλάντη. Σήμερα έχει επιβεβαιωθεί ότι σχεδόν κάθε γνωστό σωματίδιο διαθέτει ένα αντισωματίδιο.Τα αντισωματίδια παράγονται σε συγκρούσεις σωματιδίων στο CERN, αλλά είναι δύσκολο να διατηρηθούν γιατί όταν συναντώνται με τα σωματίδια της κανονικής ύλης αλληλο-εξαφανίζονται. Οι μάζες τους μετατρέπονται σε υψηλής ενέργειας φορείς δυνάμεων, όπως τα φωτόνια και τα γλοιόνια. Το φαινόμενο αυτό είναι γνωστό ως «εξαύλωση» .Στο «εργοστάσιο αντιύλης» του CERN, έχουν κατασκευάσει μαγνητικές παγίδες που διατηρούν σωματίδια αντιύλης ώστε να μην έρχονται σε επαφή με την ύλη. Μάλιστα, τώρα τελευταία οι φυσικοί του πειράματος BASE (Baryon Antibaryon Symmetry Experiment) σχεδιάζουν να βγάλουν βόλτα μια ποσότητα αντιύλης – να μεταφέρουν δηλαδή από ένα μέρος σε κάποιο άλλο, έναν μικρό αριθμό αντιπρωτονίων, με μια παγίδα που ζυγίζει δέκα τόνους. Ζούμε στο σύμπαν και όχι σε αντι-σύμπαν Υπάρχει μια προφανής διαφορά μεταξύ ύλης και αντιύλης. Ενώ τα πάντα γύρω μας και εμείς οι ίδιοι, είμαστε φτιαγμένοι από ύλη, η αντιύλη δεν υπάρχει σχεδόν πουθενά. Το σύμπαν μας φαίνεται να διαθέτει πολύ περισσότερη ύλη σε σχέση με την αντιύλη.Οι φυσικοί θεωρούν ότι η Μεγάλη Έκρηξη παρήγαγε τις ίδιες ποσότητες ύλης και αντιύλης. Σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε τα πάντα να έχουν εξαϋλωθεί και να προκύψει ένα σύμπαν γεμάτο ακτινοβολία. Είναι όμως αναμφισβήτητο το γεγονός ότι υπάρχουμε, και επιπλέον δεν είμαστε φτιαγμένοι από φωτόνια! Ζούμε στο σύμπαν και όχι σε αντι-σύμπαν. Ο κόσμος μας φαίνεται να είναι γεμάτος γαλαξίες, άστρα, πλανήτες φτιαγμένα όλα από ύλη. Αυτό σημαίνει ότι στο σύμπαν μας για κάποιο λόγο επικράτησε η ύλη έναντι της αντιύλης.Οι φυσικοί μελετώντας θεωρητικά και πειραματικά τις διαφορές μεταξύ των σωματιδίων που αποτελούν την ύλη και την αντιύλη προσπαθούν να καταλάβουν γιατί υπάρχουμε.Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας το πείραμα ALICE (A Large Ion Collider Experiment) στο CERN βρήκε την πρώτη ένδειξη του βαρύτερου υπερπυρήνα αντιύλης, του αντιυπερηλίου-4, μια δεσμευμένη κατάσταση δύο αντιπρωτονίων, ενός αντινετρονίου και ενός αντισωματιδίου λάμδα.Στο εν λόγω πείραμα μεταξύ άλλων διαπιστώθηκε ίση παραγωγή ύλης και αντιύλης στις ενέργειες του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), συνεισφέροντας νέα δεδομένα στην συνεχιζόμενη έρευνα για την παρατηρούμενη ασυμμετρία ύλης-αντιύλης στο σύμπαν μας. Απεικόνιση της παραγωγής αντιυπερηλίου-4 σε συγκρούσεις μολύβδου-μόλυβδου. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. The most dangerous delivery truck? How a lorry-load of antimatter will help solve secrets of universe 2. ALICE finds first ever evidence of the antimatter partner of hyperhelium-4

Βαρύ ύδωρ και Εξωγήινοι. Iσότοπα ονομάζονται τα χημικά στοιχεία που στον πυρήνα τους έχουν τον ίδιο αριθμό πρωτονίων (έχουν δηλαδή τον ίδιο ατομικό αριθμό), αλλά διαφορετικό αριθμό νετρονίων. Ονομάζονται έτσι γιατί τοποθετούνται στην ίδια θέση (τόπο) του Περιοδικού Πίνακα. Για παράδειγμα, το υδρογόνο διαθέτει τρία βασικά ισότοπα: ● το πρώτιο , που περιέχει μόνο ένα πρωτόνιο στον πυρήνα του, ● το δευτέριο ο πυρήνας του οποίου περιέχει ένα πρωτόνιο και ένα νετρόνιο και ● το τρίτιο , με ένα πρωτόνιο και δυο πρωτόνια στον πυρήνα του.Το δευτέριο (συμβολίζεται και με D) είναι μαζί με το πρώτιο είναι τα δύο σταθερά ισότοπα του υδρογόνου. Η φυσική αφθονία του στους ωκεανούς της Γης είναι περίπου ένα άτομο δευτερίου ανά 6.420 άτομα κανονικού υδρογόνου (πρώτιο). Το δευτέριο αντιπροσωπεύει περίπου το 0,0156% του συνόλου του φυσικά υπάρχοντος υδρογόνου στους ωκεανούς, ενώ το πιο κοινό ισότοπο, το πρώτιο αντιπροσωπεύει μια αφθονία πάνω από 99,98%.Όταν δυο δευτέρια ενωθούν με ένα άτομο οξυγόνου τότε σχηματίζουν ένα μόριο βαρέος ύδατος D2O. Το απλό νερό αποτελείται από ένα άτομο οξυγόνου ενωμένο με δύο κανονικά άτομα υδρογόνου (πρωτίου). Επειδή το άτομο του δευτέριου είναι πιο βαρύ από το πρώτιο, το βαρύ νερό (D2O) έχει περίπου 10% μεγαλύτερη πυκνότητα από το H2O – και γι’ αυτό ονομάζεται βαρύ. Κατά τα άλλα, οι φυσικές και χημικές ιδιότητες των δύο μορφών νερού είναι σχεδόν ίδιεs. Tεχνο-υπογραφές εξωγήινων πολιτισμών από πυρηνική σύντηξη Οι εξωγήινοι πολιτισμοί καθώς ‘ανεβαίνουν’ στην κλίμακα την Kardashev (Καρντάσεφ) χρειάζονται όλο και περισσότερη ενέργεια. Όμως, τα ορυκτά καύσιμα είναι πεπερασμένα, oι εναλλακτικές μορφές ενέργειας (αιολική και ηλιακή) δεν είναι τόσο αποτελεσματικές όσο τα ορυκτά καύσιμα, ενώ η παραδοσιακή πυρηνική ενέργεια σχάσης δημιουργεί προβλήματα με τα απόβλητα. Έτσι, οποιοδήποτε προηγμένο εξωγήινο είδος θα μπορούσε κάλλιστα να στραφεί στην πυρηνική σύντηξη για τις συνεχώς αυξανόμενες ενεργειακές του ανάγκες (εκτός αν έχει ανακαλύψει ακόμα καλύτερες ενεργειακές διεργασίες που εμείς δεν γνωρίζουμε).Η σύντηξη του δευτερίου (D) είναι μια από τις απλούστερες μορφές πυρηνικής σύντηξης, όπου το δευτέριο συντήκεται με τρίτιο ή άλλο δευτέριο. Αν οι εξωγήινοι χρησιμοποιούν δευτέριο για πυρηνική σύντηξη, θα μπορούσαν να το αντλούν από το βαρύ ύδωρ που περιέχεται στους ωκεανούς των πλανητών τους.Η εξαγωγή του δευτερίου από έναν ωκεανό θα μείωνε την αναλογία δευτερίου-πρωτίου (D/1H) και στους υδρατμούς της ατμόσφαιρας, ενώ το ήλιο που παράγεται θα διαφεύγει στο διάστημα.Θα μπορούσαν οι χαμηλές τιμές του D/1H στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη να είναι τεχνο-υπογραφή μιάς μακρόβιας και εξαιρετικά προηγμένης εξωγήινης ζωής; Αυτό αναρωτιούνται οι ερευνητές David C. Catling, Joshua Krissansen-Totton και Tyler D. Robinson στην εργασία τους(2) που θα δημοσιευθεί στο περιοδικό Astrophysical Journal.Βέβαια, η μέτρηση της αναλογίας D/1H σε υδρατμούς της ατμόσφαιρας των εξωπλανητών δεν είναι εύκολο πράγμα, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα όσον αφορά την αναζήτηση χαμηλών τιμών D/1H στην ατμόσφαιρα ενός εξωπλανήτη είναι ότι αυτές παραμένουν ακόμα κι αν ο προηγμένος πολιτισμός εξαφανιζόταν ή είχε μεταναστεύσει αλλού.Στη Γη, όπου η ανθρωπότητα βρίσκεται επί του παρόντος στο 0,728 στην κλίμακα Kardashev, το φυσικό δευτέριο στον ωκεανό αντιπροσωπεύει περίπου ένα άτομο σε κάθε 6.240 άτομα πρωτίου ή 35 γραμμάρια δευτερίου για κάθε τόνο θαλασσινού νερού. Αυτό αντιστοιχεί σε 4,85×1013 τόνους δευτερίου. Ο λόγος D/1H είναι σχεδόν ο ίδιος και στην ατμόσφαιρά μας..Ο ερευνητές Catling et al θεωρώντας έναν εξωπλανήτη σαν τη Γη, στον οποίο κάποιος προηγμένος πολιτισμός χρησιμοποιεί την σύντηξη δευτερίου για παραγωγή ενέργειας και υπολόγισαν τον λόγο δευτερίου/πρωτίου συναρτήσεις του χρόνου. Βρήκαν ότι η αναλογία D/1H ότι θα μειωνόταν στην τιμή του αντίστοιχου λόγου που ανιχνεύεται στα διαστρικά νέφη, περίπου 16 μέρη ανά εκατομμύριο, σε σχεδόν 170 εκατομμύρια χρόνια. Αν λοιπόν η αναλογία D/H στους υδρατμούς ενός εξωπλανήτη βρεθεί να είναι σημαντικά κάτω από τις αντίστοιχες τιμές των διαστρικών νεφών, αυτό θα ήταν «ύποπτο» .Άλλοι πλανήτες, όπως η Αφροδίτη και ο Άρης, έχουν υψηλότερες τιμές D/1H, αλλά διεργασίες όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου της Αφροδίτης και οι διαδικασίες φυσικής διαφυγής στον Άρη κάνουν και τους δύο πλανήτες ακατοίκητους. Έτσι, ένας μεγαλύτερος λόγος δευτερίου-πρωτίου από αυτόν της Γης, μάλλον δείχνει έναν πλανήτη προβληματικό ως προς την κατοικησιμότητα σε γεωλογικές χρονικές κλίμακες.Οι υπολογισμοί των ερευνητών Catling et al δείχνουν ότι η αναζήτηση ασυνήθιστα χαμηλών τιμών της αναλογίας D/1H σε υδρατμούς στις ατμόσφαιρες εξωπλανητών, αποτελεί μια πιθανή ένδειξη εξωγήινου πολιτισμού, καταφέρνοντας τελικά να συνδέσουν «το βαρύ ύδωρ με τους εξωγήινους» . Η αναλογία δευτερίου/υδρογόνου (D/1H) στην Γη και σε διάφορα αστρονομικά αντικείμενα. Η παρατεταμένη παραγωγή ενέργειας διαμέσου της σύντηξης δευτερίου-δευτερίου από έναν εξωγήινο πολιτισμό θα είχε ως αποτέλεσμα την μείωση του λόγου D/H στην ατμόσφαιρας του πλανήτη τους μέχρι την στην σκιασμένη με πράσινο περιοχή διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. Στο εκλαϊκευμένο άρθρο του David Appell: «A technosignature that could detect an extraterrestrial civilization’s reliance on nuclear fusion» – https://phys.org/news/2024-12-technosignature-extraterrestrial-civilization-reliance-nuclear.html 2. Στο αναλυτικό άρθρο των Catling et al: «Potential technosignature from anomalously low deuterium/hydrogen (D/H) in planetary water depleted by nuclear fusion technology» – https://arxiv.org/abs/2411.1859

Ο εγκέφαλος το ανώτατο στρατηγείο, αλλά το νευρικό σύστημα της καρδιάς παίρνει αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο. Τελικά αποφασίζει ο εγκέφαλος ή η καρδιά μας; Σε αυτό το αιώνιο ερώτημα δίνει απάντηση έρευνα του ιατρικού Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Σουηδία, που εντόπισε ότι αν και ο εγκέφαλος είναι το κέντρο λήψης αποφάσεων, η καρδιά έχει και εκείνη τον δικό της πολύπλοκο «εγκέφαλο» που παίρνει αποφάσεις. «Σίγουρα ο εγκέφαλος είναι το ανώτατο στρατηγείο στον οργανισμό. Ωστόσο, το νευρικό σύστημα που βρίσκεται στην καρδιά και ονομάζεται «μικρός εγκέφαλος» παίρνει αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Έλληνας επιστήμονας που βρίσκεται πίσω από την ανακάλυψη αυτού του πολύπλοκου «εγκεφάλου» της καρδιάς, Κωνσταντίνος Αμπατζής [Decoding the molecular, cellular, and functional heterogeneity of zebrafish intracardiac nervous system].Ο όρος «little brain of the heart» («μικρός εγκέφαλος της καρδιάς») ήταν ήδη γνωστός στη βιβλιογραφία. Παλαιότερες μελέτες είχαν εντοπίσει νευρικά κύτταρα στην καρδιά, τα οποία είχαν χαρακτηριστεί με αυτό τον όρο. Ωστόσο, υπήρχε η αντίληψη στην επιστημονική κοινότητα ότι η λειτουργία των κυττάρων αυτών, όπως και η λειτουργία άλλων νευρικών κυττάρων στον οργανισμό, είναι απλά να επικοινωνούν με τον εγκέφαλο μεταφέροντας βασικές πληροφορίες. «Σαν ταχυδρομείο», όπως εξηγεί χαρακτηριστικά ο κ. Αμπατζής.Σε νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature Communications», η παραπάνω αντίληψη ανατράπηκε: το νευρικό σύστημα της καρδιάς είναι πολύ πιο σύνθετο και εξελιγμένο από ό,τι είχε διαπιστωθεί κατά το παρελθόν. Δεν μεταφέρει απλά πληροφορίες, επεξεργάζεται τις πληροφορίες που δέχεται και από τον εγκέφαλο και από την καρδιά και παίρνει άμεσες αποφάσεις για τη λειτουργία της καρδιάς «Όπως διαπιστώσαμε, λοιπόν, τα νευρικά κύτταρα δεν είναι απλά το ταχυδρομείο. Ανοίγουν το γράμμα, το διαβάζουν και λένε, ναι αλλά για να κάνω αυτό που θέλει ο εγκέφαλος, θα χρησιμοποιήσω αυτόν τον τρόπο. Φυσικά δεν μπορούν να κάνουν κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που θέλει ο εγκέφαλος. Παίρνουν, όμως, αποφάσεις σε τοπικό επίπεδο», περιγράφει με γλαφυρότητα ο Θεσσαλονικιός νευροεπιστήμονας, Κωνσταντίνος Αμπατζής, ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Νευροεπιστήμης του Ινστιτούτου Καρολίνσκα στη Σουηδία. Κατά την έρευνα, στην οποία συμμετείχαν ερευνητές και από το Πανεπιστήμιο Columbia των ΗΠΑ, εντοπίστηκε ότι τα νευρικά αυτά κύτταρα βρίσκονται κοντά στο σημείο της καρδιάς που ονομάζεται sinoatrial node (φλεβοκομβοκολπικός κόμβος) και περιλαμβάνει καρδιομυοκύτταρα, τα οποία είναι ο φυσικός βηματοδότης της καρδιάς. Οι επιστήμονες οδηγήθηκαν στο συμπέρασμα ότι μπορεί τα καρδιομυοκύτταρα να δίνουν τον βασικό ρυθμό της καρδιάς, ωστόσο τα νευρικά κύτταρα είναι αυτά που αλλάζουν τον ρυθμό.«Οπότε διαπιστώσαμε ότι η καρδιά έχει δύο συστήματα που παράγουν τον ρυθμό της καρδιάς. Ο φυσικός βηματοδότης δεν είναι μόνο τα καρδιομυοκύτταρα που γνωρίζαμε μέχρι σήμερα, αλλά και τα νευρικά κύτταρα που βρίσκονται στην καρδιά. Πρόκειται λοιπόν για ένα πιο πολύπλοκο σύστημα δύο επιπέδων», εξηγεί ο κ. Αμπατζής.Χρησιμοποιώντας ηλεκτροφυσιολογικές τεχνικές για τη λειτουργική μελέτη των κυττάρων, οι ερευνητές εντόπισαν επιπλέον για πρώτη φορά ότι ένας μικρός πληθυσμός των κυττάρων αυτών παράγει ρυθμό. Τέτοια κύτταρα υπάρχουν και σε άλλα νευρικά συστήματα που παράγουν ρυθμό, όπως ο νωτιαίος μυελός και η αναπνοή. Στη συνέχεια μέσα από μοριακή ανάλυση παρατηρήθηκε ότι τα νευρικά κύτταρα είναι διαφορετικά μεταξύ τους και άρα εκτελούν διαφορετικές λειτουργίες. «Αυτό ενισχύει το συμπέρασμα ότι το νευρικά κύτταρα της καρδιάς αποτελούν ένα δίκτυο που κάνει επεξεργασία πληροφοριών και υπολογιστικές διαδικασίες. Για να το κάνουν αυτό θα πρέπει να έχουν πολλά διαφορετικά συστατικά στοιχεία, δεν μπορεί να το σύστημα αυτό να είναι ομοιόμορφο», επισημαίνει ο κ. Αμπατζής.Αντικείμενο της μελέτης για να διαπιστωθούν όλα τα παραπάνω αποτέλεσαν τα ψάρια ζέβρες (zebrafish), τα οποία θεωρούνται ένα πολύ καλό μοντέλο στην καρδιολογία, καθώς ο καρδιακός ρυθμός και συνολικά η λειτουργία της καρδιάς τους παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες με αυτή των ανθρώπων. Ενδιαφέρον στα ψάρια αυτά αποτελεί και το γεγονός ότι η καρδιά τους αναγεννάται πλήρως. Χαρακτηριστικό είναι το ότι το 2011, το Βρετανικό Ίδρυμα Καρδιολογίας σε καμπάνια για τη συγκέντρωση πόρων για έρευνα γύρω από τη δυνατότητα αναγέννησης της καρδιάς είχε χρησιμοποιήσει για το ψάρι ζέβρα το σύνθημα «He’s not just a fish. He’s hope» («Δεν είναι απλά ένα ψάρι. Είναι ελπίδα»). Ο Κωνσταντίνος Αμπατζής έχει μακρά εμπειρία στη μελέτη των ψαριών ζέβρες, καθώς ήδη κατά τις προπτυχιακές, μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές του στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης τα είχε χρησιμοποιήσει ως μοντέλο για τις έρευνές του.Τα ευρήματα της έρευνας σχετικά με τον «μικρό εγκέφαλο» της καρδιάς και η καλύτερη κατανόηση αυτού του νευρικού συστήματος είναι πολλά υποσχόμενα. Θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες γνώσεις για τις καρδιακές παθήσεις και να βοηθήσουν στην ανάπτυξη νέων θεραπειών για ασθένειες, όπως οι αρρυθμίες. «Αυτό σημαίνει ότι αν εμείς μπορέσουμε στο μέλλον να βρούμε στον άνθρωπο ακριβώς πώς λειτουργεί το νευρικό σύστημα στην καρδιά του, γιατί κάποιες μικρές διαφορές μπορεί να υπάρχουν με τα ψάρια ζέβρες, όταν γνωρίσουμε αυτό το σύστημα πάρα πολύ καλά, δεν θα χρειάζεται πλέον να έχουμε βηματοδότες για να ρυθμίσουμε τις αρρυθμίες. Οπότε δεν θα χρειάζονται πλέον χειρουργεία και ηλεκτρονικές συσκευές που θα κρατούν την καρδιά σε συγκεκριμένο ρυθμό. Θα μπορούμε με μη επεμβατικό τρόπο, δηλαδή με φάρμακα, να ρυθμίζουμε τα νευρικά κύτταρα της καρδιάς και να αποκαταστήσουμε τη λειτουργία της», υπογραμμίζει ο κ. Αμπατζής. Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να μελετήσουν πώς αυτό το νευρικό σύστημα της καρδιάς αλληλεπιδρά με τον πραγματικό εγκέφαλο για τη ρύθμιση των καρδιακών λειτουργιών υπό διαφορετικές συνθήκες, όπως η άσκηση, το στρες ή οι ασθένειες. Επίσης, οι ερευνητές στοχεύουν να θέσουν στο επίκεντρο της μελέτης τους την αναγέννηση της καρδιάς, όπως συμβαίνει στα ψάρια ζέβρες, και κατά πόσο σε αυτή τη διαδικασία συμμετέχουν τα νευρικά κύτταρα ελπίζοντας να δώσουν απαντήσεις στο γιατί δεν αναγεννάται η ανθρώπινη καρδιά. – https://www.amna.gr/home/article/870723/-K-Ampatzis-sto-APE-MPE-O-egkefalos-to-anotato-stratigeio–alla-to-neuriko-sustima-tis-kardias-pairnei-apofaseis-se-topiko-epipedo