Δροσος Γεωργιος

Η μάζα του μποζονίου W μετρήθηκε με πρωτοφανή ακρίβεια. Τρεις είναι οι δυνάμεις που καθορίζουν την συμπεριφορά της ύλης σε υποατομικό επίπεδο: οι ηλεκτρομαγνητικές, οι ισχυρές πυρηνικές και οι ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις. Η ασθενής πυρηνική δύναμη είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα. Αν και αληθεύει αυτό που υπονοεί το όνομά της, ότι είναι μια «αδύναμη δύναμη» – είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει την ταυτότητα άλλων θεμελιωδών υποατομικών σωματιδίων.Οι πρώτες θεωρίες για την ασθενή πυρηνική δύναμη αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1930, όμως μια πιο σύγχρονη εκδοχή αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Σύμφωνα με την αποδεκτή θεωρία, η ασθενής πυρηνική δύναμη μεταφέρεται διαμέσου της ανταλλαγής δύο διαφορετικών υποατομικών σωματιδίων, που ονομάζονται μποζόνια W και Z. Και τα δύο σωματίδια ανακαλύφθηκαν στο εργαστήριο του CERN στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Είναι και τα δύο ασταθή και διασπώνται σχεδόν αμέσως μετά την δημιουργία τους. Για να προσδιορίσουν τις ιδιότητές τους, οι επιστήμονες βασίζονται στις ακριβείς μετρήσεις των προϊόντων διάσπασής τους. Το μποζόνιο Ζ είναι πιο εύκολο να μελετηθεί. Διασπάται σε σωματίδια που ανχνεύονται εύκολα. Μετρώντας τις ιδιότητες των προϊόντων διάσπασής του οι φυσικοί μπορούν να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά του σωματιδίου Ζ. Έτσι, από το 1989 έως το 2000, στον επιταχυντή LEP του CERN μετρήθηκε η μάζα του μποζονίου Ζ με ακρίβεια 0,002%. Η πρόκληση της μέτρησης του μποζονίου W Η μελέτη του μποζονίου W είναι πολύ πιο δύσκολη. Μπορεί το μποζόνιο W να διασπάται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όμως ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι να διασπάται σε ένα ηλεκτρόνιο ή μιόνιο (λεπτόνια) που φέρει ηλεκτρικό φορτίο και σε ένα σωματίδιο που φέρουν ηλεκτρικό φορτίο και ένα άλλο ηλεκτρικά ουδέτερο σωματίδιο που ονομάζεται νετρίνο. Ενώ οι ιδιότητες του ηλεκτρικά φορτισμένου προϊόντος διάσπασης είναι εύκολο να μετρηθούν, το νετρίνο δεν αλληλεπιδρά με την ύλη του ανιχνευτή. Διαφεύγει και οι ιδιότητές του παραμένουν άγνωστες. Κι αυτός είναι ο λόγος που καθιστά τον προσδιορισμό της μάζας του μποζονίου W πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με το μποζόνιο Z.Οι ερευνητές που χρησιμοποιούσαν τον επιταχυντή LEP μπορούσαν να μετρήσουν τη μάζα του μποζονίου W με ακρίβεια μόνο 0,04%. Μια μέτρηση που έγινε στο Fermilab, χρησιμοποιώντας τον ανιχνευτή DZero, πέτυχε ακρίβεια 0,03%, ενώ ένα πείραμα που ονομάζεται CDF (Collider Detector at Fermilab) ανέφερε ακρίβεια 0,01%. Όμως, η μέτρηση του CDF διαφωνεί ουσιαστικά με όλες τις άλλες μετρήσεις, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την αναφερόμενη ακρίβεια.Τον Μάρτιο του 2023, το πείραμα ATLAS μέτρησε τη μάζα του μποζονίου W με ακρίβεια 0,02%. Ωστόσο, η πρόσφατη μέτρηση από πείραμα CMS (Compact Muon Solenoid) ξεπέρασε αυτή την ακρίβεια φτάνοντας στο 0,01%. Σε αντίθεση με το προηγούμενο ασυμβίβαστο αποτέλεσμα CDF, η μέτρηση CMS συμφωνεί με προηγούμενες μετρήσεις, γεγονός που προσδίδει αξιοπιστία στον αριθμό.Η νέα μέτρηση, η πρώτη από το πείραμα CMS, χρησιμοποιεί μια νέα τεχνική που την καθιστά την πιο περίπλοκη έρευνα της μάζας του μποζονίου W μέχρι σήμερα. Με βάση την ανάλυση των πειραματικών δεδομένων σχεδόν επί μια δεκαετία, το CMS βρήκε μια τιμή για την μάζα του μποζονίου W που συμφωνεί με τις θεωρητικές προβλέψεις, λύνοντας τελικά ένα μυστήριο πολλών ετών. Η τελική ανάλυση των πειραματικών των δεδομένων χρησιμοποίησε 300 εκατομμύρια συμβάντα που συλλέχθηκαν κατά την λειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) από το 2016, μαζί με 4 δισεκατομμύρια προσομοιωμένα συμβάντα. Από αυτό το σύνολο δεδομένων, η ομάδα ανακατασκεύασε και στη συνέχεια μέτρησε την μάζα από 100 εκατομμύρια και πλέον μποζόνια W. Bρήκαν ότι η μάζα του μποζονίου W είναι mW=80360,2 ± 9,9 MeV (μεγα-ηλεκτρονιοβόλτ), κάτι που είναι σύμφωνο με την τιμή που προβλέπει το Καθιερωμένο Προτύπο των στοιχειωδών σωματιδίων mW=80357±6 MeV. Διεξήγαγαν επίσης και μια ξεχωριστή ανάλυση που διασταυρώνει τις θεωρητικές υποθέσεις. Αν η μάζα του μποζονίου W ήταν διαφορετική από αυτή που περιμέναμε, τότε θα μπορούσαν να υπάρχουν νέες άγνωστες δυνάμεις και σωματίδια.Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω η νέα μέτρηση CMS έχει ακρίβεια 0,01%. Αυτό το επίπεδο ακρίβειας αντιστοιχεί στη μέτρηση του μήκους ενός μολυβιού μήκους 4 ιντσών μεταξύ 3,9996 και 4,0004 ιντσών (1 ίντσα=2,54 εκατοστά). Αλλά σε αντίθεση με ένα μολύβι, το μποζόνιο W δεν έχει διαστάσεις (είναι σημειακό σωματίδιο) και έχει μάζα μικρότερη από ένα άτομο αργύρου. Ή αν το δούμε διαφορετικά, η ακρίβεια της μέτρησης είναι ισοδύναμη με τη μέτρηση του ύψους του Πύργου του Άιφελ με ακρίβεια μιας ίντσας. Η μέτρηση της μάζας του μποζονίου W με τέτοια ακρίβεια αποτελεί ένα μνημειώδες επίτευγμα. Οι μετρήσεις της μάζας του μποζονίου W. Η τελεία είναι η μετρούμενη τιμή και το μήκος της γραμμής αντιστοιχεί στην ακρίβεια. Όσο πιο μικρή είναι η γραμμή, τόσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση. πηγές: 1. New results from the CMS experiment put W boson mass mystery to rest – https://www.symmetrymagazine.org/article/new-results-from-the-cms-experiment-put-w-boson-mass-mystery-to-rest?language_content_entity=und 2. CERN experiment unlocks new insights into the W boson – https://bigthink.com/hard-science/decoding-the-w-boson-cern-measurements-break-new-ground/

Roscosmos Οι κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko και Nikolai Chub θα σημειώσουν ρεκόρ για τη διάρκεια μιας πτήσης στο πλαίσιο του προγράμματος ISS .Στις 16:06:51 ώρα Μόσχας θα ξεπεράσουν το επίτευγμα των Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Φρανσίσκο Ρούμπιο, οι οποίοι ολοκλήρωσαν μια πτήση διάρκειας 370 ημερών 21 ωρών 22 λεπτών 16 δευτερολέπτων. Ο Oleg Kononenko και ο Nikolay Chub πήγαν στον ISS στις 15 Σεπτεμβρίου 2023 με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24. Πρόκειται να επιστρέψουν στη Γη με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-25 στις 23 Σεπτεμβρίου 2024 μετά από μια διαστημική πτήση 374 ημερών. Η μεγαλύτερη διαστημική πτήση πραγματοποιήθηκε από τον Ρώσο Valery Polyakov από τον Ιανουάριο του 1994 έως τον Μάρτιο του 1995 στο τροχιακό σύμπλεγμα Mir - 437 ημέρες 17 ώρες 58 λεπτά 17 δευτερόλεπτα. Ακολουθεί ο Ρώσος Sergei Avdeev - 379 ημέρες 14 ώρες 51 λεπτά 10 δευτερόλεπτα από τον Αύγουστο του 1998 έως τον Αύγουστο του 1999, επίσης στο Mir. https://vk.com/video?w=wall-30315369_573638 Roscosmos Η καθημερινή ζωή σε τροχιά είναι παραγωγική. Σύντομα η διαστημική αποστολή θα τελειώσει για τους Oleg Kononenko και Nikolai Chub. Ήδη τη Δευτέρα θα παρακολουθήσουμε την προσγείωση του Soyuz MS-25 - ακολουθήστε τις ανακοινώσεις για να μην χάσετε τη ζωντανή μετάδοση. Το πλήρωμα έχει ήδη στοιβάσει τον επιστρεφόμενο εξοπλισμό στο πλοίο. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες μετέφεραν δραστηριότητες στο ρωσικό τμήμα του ISS. Ο Αλεξάντερ Γκρεμπένκιν ετοιμάζεται επίσης να επιστρέψει. Χθες προπονήθηκε με τη στολή Chibis-M για να προετοιμάσει το σώμα του για τη βαρύτητα. Θυμίζουμε ότι το splashdown του Crew Dragon έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο. Πραγματοποιήθηκαν επίσης πειράματα: ▪ «Νευροανοσία» – αξιολόγηση της επίδρασης του στρες στην ανοσία. ▪ «Ενδοθήλιο» - μελέτη της επίδρασης της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης στην υγεία των αστροναυτών. ▪ "Terminator" - παρατήρηση νυκτερινών νεφών. Περισσότερα για την εργασία στο διάστημα - στην καθημερινή αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40878/ https://vk.com/video?w=wall-30315369_573690

Δημιούργηθηκε αιώνιο μέσο αποθήκευσης του ανθρώπινου DNA για κάθε πιθανή μελλοντική χρήση. Πρόκειται για ένα κρύσταλλο 5D ανθεκτικό σε ακραίες συνθήκες. Eπιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να αποθηκεύσουν ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα σε έναν κρύσταλλο μνήμης 5D, μια επαναστατική μορφή αποθήκευσης δεδομένων που μπορεί να επιβιώσει για δισεκατομμύρια χρόνια.Η ομάδα ελπίζει ότι ο κρύσταλλος θα μπορούσε να προσφέρει ένα σχέδιο για να επαναφέρει την ανθρωπότητα από την εξαφάνιση χιλιάδες, εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια χρόνια στο μέλλον, εάν το επιτρέψει η επιστήμη. Η τεχνολογία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενός διαρκούς αρχείου του DNA των απειλούμενων ειδών πανίδας και χλωρίδας που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Κρύσταλλοι αιωνιότητας Ο κρύσταλλος 5D μνήμης αναπτύχθηκε από το Ερευνητικό Κέντρο Οπτοηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον (ORC). Σε αντίθεση με άλλες μορφές αποθήκευσης δεδομένων που υποβαθμίζονται με την πάροδο του χρόνου, οι κρύσταλλοι μνήμης 5D μπορούν να αποθηκεύσουν έως και 360 terabyte πληροφοριών χωρίς απώλειεις για δισεκατομμύρια χρόνια, ακόμη και σε υψηλές θερμοκρασίες. Κατέχει ήδη το Ρεκόρ Γκίνες για το πιο ανθεκτικό υλικό αποθήκευσης δεδομένων.Ο κρύσταλλος είναι ισοδύναμος με τον λιωμένο χαλαζία, ένα από τα πιο ανθεκτικά χημικά και θερμικά υλικά στη Γη. Μπορεί να αντέξει τις υψηλές και χαμηλές ακραίες συνθήκες παγετού, φωτιάς και θερμοκρασίες έως και χίλιους βαθμούς Κελσίου. Ο κρύσταλλος μπορεί επίσης να αντέξει δύναμη άμεσης πρόσκρουσης έως και 10 τόνους ανά τετραγωνικό εκατοστό και παραμένει αμετάβλητος από τη μακρά έκθεση στην κοσμική ακτινοβολίΗ ομάδα στο Σαουθάμπτον, με επικεφαλής τον καθηγητή Πίτερ Καζάνσκι, χρησιμοποιεί εξαιρετικά γρήγορα λέιζερ για να εγγράψει με ακρίβεια δεδομένα σε νανοδομημένα κενά προσανατολισμένα εντός πυριτίου με μεγέθη χαρακτηριστικών τόσο μικρά όσο 20 νανόμετρα. Σε αντίθεση με τη σήμανση μόνο στην επιφάνεια ενός κομματιού χαρτιού ή μαγνητικής ταινίας 2D, αυτή η μέθοδος κωδικοποίησης χρησιμοποιεί δύο οπτικές διαστάσεις και τρεις χωρικές συντεταγμένες για να γράψει σε όλο το υλικό εξ ου και το «5D» στο όνομά του. Στη φωτογραφία εικονίζεται ο κρύσταλλος 5D στον οποίο αποθηκεύτηκε το ανθρώπινο DNA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770769/dimioyrgithike-aionio-meso-apothikeysis-toy-anthropinoy-dna-gia-kathe-pithani-mellontiki-chrisi/

Ευρωπαϊκό σκάφος που ταξιδεύει στο Δία φωτογράφισε τη Γη και τη Σελήνη. Η Γη και η Σελήνη όπως φαίνονται από απόσταση πέντε εκατ. χλμ. Στις 20 Αυγούστου το διαστημικό σκάφος της αποστολής JUICE τoυ Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) χρησιμοποίησε τη Γη και τη Σελήνη ως μια βαρυτική σφεντόνα για να λάβει μια… γενναία σπρωξιά προς το Δία χωρίς να χρειαστεί να σπαταλήσει τα πολύτιμα καύσιμα του. Καθώς κατευθύνεται στο Δία το σκάφος καταγράφει εικόνες και σε κάποιες από αυτές ενώ κατευθύνεται στην Αφροδίτη φωτογράφισε από απόσταση 5 εκατομμυρίων χλμ. από τη Γη τον πλανήτη μας και τη Σελήνη ενώ έχει καταφέρει να καταγράψει εικόνες του πλανήτη Ουρανού. Η αποστολή φέρει την ονομασία «Jupiter Icy Moon Explorer» («Εξερευνητής των παγωμένων φεγγαριών του Δία») και συγκεντρώνει πολλές πρωτιές. Πρόκειται για το πρώτο διαστημόπλοιο που θα βρεθεί ποτέ σε τροχιά γύρω από ένα άλλο φεγγάρι, πέρα από το δικό μας, τον Γανυμήδη, που είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία. Επίσης είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που χρησιμοποίησε τη βαρυτική υποβοήθηση Σελήνης – Γης για να εξοικονομήσει καύσιμα και το πρώτο που θα αλλάξει τροχιά από έναν άλλο πλανήτη σε ένα από τα φεγγάρια του (από τον Δία στο Γανυμήδη).Η αποστολή θα εξερευνήσει σε βάθος το πολύπλοκο περιβάλλον του Δία, θα μελετήσει την εξέλιξη και την προέλευσή του αλλά και να διαπιστωθεί αν στην ατμόσφαιρα του Δία υπάρχουν συνθήκες που να επιτρέπουν την παρουσία κάποιων μορφών ζωής. Βασικός στόχος της αποστολής είναι να διαπιστώσει αν υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές στη ζωή στους υπόγειους ωκεανούς που έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν στο εσωτερικό τριών παγωμένων φεγγαριών του Δία. Εντυπωσιακή εικόνα του πλανήτη μας και του φεγγαριού από τη θέα της Αφροδίτης https://www.naftemporiki.gr/techscience/1771474/eyropaiko-skafos-poy-taxideyei-sto-dia-fotografise-ti-gi-kai-ti-selini/

Η Γη διέθετε κάποτε ένα δακτύλιο που προκάλεσε χάος στον πλανήτη. Αποτελούνταν από πετρώματα που έπεφταν συνεχώς ως μετεωρίτες στην επιφάνεια. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η Γη μπορεί να είχε έναν τεράστιο δακτύλιο παρόμοιο με εκείνους γύρω από τον Κρόνο. Οι δακτύλιοι του Κρόνου αποτελούνται από αμέτρητα κομμάτια πάγου. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο δακτύλιος της Γης αποτελούνταν από μικρότερες και μεγαλύτερες διαστημικές πέτρες. Αν ο δακτύλιος αυτός πράγματι υπήρχε τότε θα αποτελούσε πηγή συνεχούς βομβαρδισμού μετεωριτών στην επιφάνεια της Γης.Αυτός ο δακτύλιος μπορεί να σχηματίστηκε περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια πριν και ήταν τα απομεινάρια ενός γιγάντιου αστεροειδή τα οποία… συνελήφθησαν από τη βαρυτική έλξη της Γης και μετατράπηκαν σε δακτύλιο.Παράλληλα με τη ρίψη μετεωριτών στη Γη ο δακτύλιος εμπόδιζε το ηλιακό φως να φτάσει στην επιφάνεια προκαλώντας έτσι δραστική μείωση της θερμοκρασίας στον πλανήτη με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται.«Με την πάροδο εκατομμυρίων ετών, υλικό από αυτόν τον δακτύλιο έπεσε σταδιακά στη Γη δημιουργώντας την απότομη πρόσκρουση μετεωριτών που παρατηρείται στο γεωλογικό αρχείο. Βλέπουμε επίσης ότι τα στρώματα σε ιζηματογενή πετρώματα αυτής της περιόδου περιέχουν εξαιρετικές ποσότητες υπολειμμάτων μετεωριτών» λέει ο Άντι Τομκινς καθηγητής πλανητικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Monash στην Αυστραλία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η πιο άγρια περίοδος της Γης Οι επιστήμονες έφτασαν σε αυτό το ιδιαίτερα εντυπωσιακό σενάριο μελετώντας μια περίοδο στην ιστορία της Γης γνωστής ως Ορδοβίκια (485 έως 443 εκατομμύρια χρόνια πριν). Ήταν ήταν μια ταραχώδης περίοδος για τον πλανήτη μας αφού θεωρείται μια από τις πιο ψυχρές περιόδους των τελευταίων 500 εκατομμυρίων ετών ενώ παράλληλα εμφανίζεται στη διάρκεια της δραματική αύξηση στον ρυθμό των μετεωριτών που χτυπούσαν τη Γη.Απαιτούνται περισσότερα στοιχεία για να υποστηριχθεί αυτή η θεωρία αλλά η παρουσία αρχαίων δακτυλίων θα μπορούσε να εξηγήσει πολλές πτυχές της ιστορίας της Γης, ειδικά αν οι δακτύλιοι εμφανίστηκαν περισσότερες από μία φορές πάνω από τον πλανήτη μας πριν εξαφανιστούν τελικά αλλά με αργό ρυθμό.«Η ιδέα ότι ένα σύστημα δακτυλίων θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες προσθέτει ένα νέο στρώμα πολυπλοκότητας στην κατανόησή μας για το πώς εξωγήινα γεγονότα μπορεί να έχουν διαμορφώσει το κλίμα της Γης» αναφέρει ο Τόμκινς. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1769865/i-gi-diethete-kapote-ena-daktylio-poy-prokalese-chaos-ston-planiti/

Εντοπίστηκε ο Πορφυρίωνας, ο μεγαλύτερος πίδακας ενέργειας του Σύμπαντος. Ξεπηδά από μια μαύρη τρύπα και έχει έκταση 23 εκατ. έτη φωτός. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τον εντοπισμό δύο κολοσσιαίων δεσμών ενέργειας, δύο πίδακες, που πηγάζουν από μια μαύρη τρύπα βρίσκεται στην καρδιά ενός γαλαξία που απέχει περίπου 7,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι πίδακες αυτοί που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις εκτείνονται σε απόσταση 23 εκατ. ετών φωτός από άκρη σε άκρη σχηματίζοντας τη μεγαλύτερη τέτοιου είδους κοσμική δομή που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.Ένα έτος φωτός είναι η απόσταση που διανύει το φως σε ένα χρόνο, περίπου 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα, οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό για την έκταση που έχουν οι δύο πίδακες.Οι μαύρες τρύπες είναι ασυνήθιστα πυκνά αντικείμενα με τόσο ισχυρή βαρύτητα που ούτε το φως μπορεί να διαφύγει. Οι περισσότεροι γαλαξίες συμπεριλαμβανομένου του γαλαξία μας έχουν μια μεγάλη μαύρη τρύπα στον πυρήνα τους. Πολλές φορές οι μαύρες τρύπες εκτοξεύουν πίδακες σωματιδίων υψηλής ενέργειας και μαγνητικών πεδίων στο Διάστημα καθώς καταβροχθίζουν κυριολεκτικά ύλη όπως αέριο, σκόνη και ολόκληρα άστρα που εγκλωβίζονται στη τρομερή βαρυτική ισχύ της μαύρης τρύπας.Οι ερευνητές έκαναν την ανακάλυψη χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο LOFAR (Low-Frequency Array), και έδωσαν σε αυτούς του δύο πίδακες ένα κοινό όνομα από την ελληνική μυθολογία. Η κοσμική δομή ονομάστηκε Πορφυρίωνας που είναι το όνομα ενός από τους γίγαντες που πολέμησαν εναντίον των θεών του Ολύμπου στη Γιγαντομαχία. Οι δύο πίδακες είναι περίπου 30% μεγαλύτεροι σε έκταση από το μέχρι σήμερα μεγαλύτερο τέτοιου είδους πίδακα που γνωρίζαμε στο Σύμπαν. Καλλιτεχνική απεικόνιση του γιγάντιου πίδακα που ονομάστηκε Πορφυρίωνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770570/entopistike-o-porfyrionas-o-megalyteros-pidakas-energeias-toy-sympantos-vinteo/

Η τεχνητή νοημοσύνη ανακάλυψε την προέλευση των μυστηριωδών ήχων στη βαθύτερη τάφρο των ωκεανών της Γης. Πρόκειται για παράξενες κλήσεις μεγάλων φαλαινών. Οι ερευνητές εντόπισαν (επιτέλους) την πηγή των μυστηριωδών θορύβων που προέρχονται από τη βαθύτερη ωκεάνια τάφρο. Οι περίεργοι ήχοι, που περιγράφονται ως θόρυβοι “biotwang”, ακούγονται λίγο σαν τους ήχους που κάνουν διαστημόπλοια σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και σύμφωνα με νέα μελέτη είναι κλήσεις των φαλαινών Bryde.Οι φάλαινες μπορεί να χρησιμοποιούν αυτές τις κλήσεις για να εντοπίσουν η μία την άλλη σαν ένα γιγάντιο παιχνίδι Μάρκο Πόλο, το παιχνίδι που μοιάζει με την τυφλόμυγα και παίζεται σε πισίνες.Οι επιστήμονες εντόπισαν για πρώτη φορά τους ασυνήθιστους θορύβους το 2014 ενώ χρησιμοποιούσαν υποβρύχια οχήματα για να πραγματοποιήσουν μια ακουστική έρευνα της τάφρου Mariana – της βαθύτερης ωκεάνιας τάφρου στον κόσμο, η οποία εκτείνεται σε περισσότερα από 2,400 χιλιόμετρα νότια της Ιαπωνίας και έχει μέγιστο βάθος 10,935 μέτρα.Ο ήχος biotwang μπορεί να χωριστεί σε δύο ξεχωριστά μέρη: πρώτον, έναν χαμηλό, μουρμουρητό ήχο που αντηχεί στα βαθιά και δεύτερον, ένα υψηλό, μεταλλικό κουδούνισμα που οι ερευνητές έχουν παρομοιάσει με τους ήχους που παράγουν τα διαστημόπλοια στο Star Trek και το Star Wars.Οι επιστήμονες δεν μπορούσαν αρχικά να αντιληφθούν τι μπορεί να είναι αυτοί οι ήχοι. Αλλά το 2016 ερευνητές υποστήριξαν ότι οι ήχοι αυτοί προέρχονταν από φάλαινες και υπέδειξαν δύο φαλαινών. Ωστόσο οι ήχοι δεν ταίριαζαν με καμία γνωστή κλήση φαλαινών διατηρώντας το μυστήριο. Η ανακάλυψη Μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση «Frontiers in Marine Science» στην οποία οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης έδειξαν ότι οι ήχοι αυτοί προέρχονται από φάλαινες της οικογένειας Bryde στις οποίες ανήκουν οι γαλάζιες φάλαινες και οι μεγάπτερες φάλαινες έκαναν τους θορύβους. Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης εξέτασαν πάνω από 200.000 ώρες ηχογραφήσεων που περιέχουν διάφορους ήχους του ωκεανού και οι μυστηριώδεις ήχοι ταίριαζαν τελικά σε ήχους που καταγράφηκαν να κάνουν φάλαινες Bryde στην περιοχή της τάφρου Mariana.Οι ερευνητές δεν μπορούν ακόμη να πουν με βεβαιότητα γιατί οι ήχοι αυτοί είναι τόσο παράξενοι και διαφέρουν από τους συνήθεις ήχους και κλήσεις των φαλαινών. Εικάζουν ότι μπορεί να αποτελούν κάποιου είδους σήμα επικοινωνίας αλλά πρέπει να γίνουν νέες μελέτες για να εξακριβωθεί αυτό. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/1771712/i-techniti-noimosyni-anakalypse-tin-proeleysi-ton-mystiriodon-ichon-sti-vathyteri-tafro-ton-okeanon-tis-gis/

Roscosmos Μετά την εκτόξευση του Angara-1.2, οι δορυφόροι τοποθετήθηκαν σε τροχιές στόχους Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης και η εισαγωγή διαστημικού σκάφους στην σχεδιαζόμενη τροχιά προχώρησε κανονικά. Μετά την εκτόξευση, το ελαφρύ όχημα εκτόξευσης Angara-1.2 ελήφθη για υποστήριξη μέσω του επίγειου αυτοματοποιημένου συγκροτήματος ελέγχου του Κύριου Διαστημικού Κέντρου Δοκιμών που ονομάστηκε από τον Γερμανό Τίτοφ. Κατά τον εκτιμώμενο χρόνο, τα διαστημόπλοια εκτοξεύτηκαν σε τροχιές στόχων και έγιναν δεκτά για έλεγχο επίγειων πόρων των διαστημικών δυνάμεων των Αεροδιαστημικών Δυνάμεων. Σταθερή τηλεμετρική επικοινωνία έχει δημιουργηθεί και διατηρηθεί με το διαστημόπλοιο και τα επί του σκάφους συστήματα λειτουργούν κανονικά. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573573 Roscosmos Σύμφωνα με τη NASA, η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Crew Dragon με τον κοσμοναύτη της Roscosmos Alexander Gorbunov στον ISS αναβλήθηκε για τις 26 Σεπτεμβρίου. Το πλήρωμα αναμένεται να φτάσει στο διαστημόπλοιο στο Cape Canaveral (Φλόριντα) στις 21 Σεπτεμβρίου. Το διαστημόπλοιο σχεδιάζεται να εκτοξευτεί χρησιμοποιώντας όχημα εκτόξευσης Falcon-9 από το συγκρότημα εκτόξευσης του pad 40. Η πτήση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο συμφωνίας για διασταυρούμενες πτήσεις μεταξύ της Roscosmos και της NASA. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573627

Ασφαλές από τη διαστημική ακτινοβολία το σκάφος που θα μεταφέρει στη Σελήνη τους αστροναύτες της NASA. To εικονιζόμενο διαστημικό σκάφος Orion σε στιγμιότυπο από μια πτήση του στην οποία έφτασε σε ένα σημείο του Διαστήματος που δεν έχει ταξιδέψει ποτέ μέχρι σήμερα διαστημόπλοιο που μπορεί να μεταφέρει ανθρώπους. Οι ασπίδες του Orion προστατεύουν τους ανθρώπους όπως φαίνεται αποτελεσματικά. Είναι διαπιστωμένο ότι η διαστημική ακτινοβολία επηρεάζει με πολύ αρνητικό τρόπο τον ανθρώπινο οργανισμό και αποτελεί ένα από τα βασικά εμπόδια στην προσπάθεια του ανθρώπου να μετακινείται και να ζει μακριά από τη Γη.Καθώς οι διαστημικές αποστολές προχωρούν πιο μακριά και έχουν μεγαλύτερη διάρκεια, οι αστροναύτες θα εκτίθενται στη διαστημική ακτινοβολία για εκτεταμένες περιόδους. Έρευνα της NASA και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) με τη συνεργασία επιστημόνων από ερευνητικά κέντρα και πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο επιχειρεί να κατανοήσει το περιβάλλον ακτινοβολίας και την επίδραση που έχει η ακτινοβολία στον άνθρωπο, με στόχο τον μετριασμό των πιθανών κινδύνων για την υγεία. Η έρευνα καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μελλοντικές αποστολές προς τη Σελήνη είναι απίθανο να εκθέσουν τους αστροναύτες σε ακτινοβολία μεγαλύτερη από τα όρια που έχει θέσει η NASA.Στη διάρκειας τριών εβδομάδων αποστολή «Άρτεμις Ι», που ταξίδεψε χωρίς πλήρωμα το 2022 στη Σελήνη, τέθηκε σε τροχιά γύρω της και στη συνέχεια επέστρεψε στη Γη, ενσωματώθηκαν πολλοί αισθητήρες μέτρησης της ακτινοβολίας: σε διάφορες τοποθεσίες μέσα στο διαστημόπλοιο Orion και πάνω στις δύο κούκλες που μεταφέρει, την Ζόχαρ και τη Χέλγκα. Η Χέλγκα πέταξε χωρίς προστατευτικό γιλέκο, ενώ η Ζόχαρ φορούσε προστατευτικό γιλέκο. Οι αισθητήρες συνέλεγαν δεδομένα ακτινοβολίας διαρκώς κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μεταξύ της Γης και της Σελήνης. Τα ευρήματα Σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα της έρευνας, που δημοσιεύθηκαν στην επιθεώρηση «Nature», η έκθεση στην ακτινοβολία διέφερε σημαντικά ανάλογα με τη θέση του αισθητήρα, με τις πιο θωρακισμένες περιοχές να παρέχουν τέσσερις φορές περισσότερη προστασία από τις λιγότερο θωρακισμένες. Η έκθεση στην ακτινοβολία από συμβάντα μεγάλων ηλιακών σωματιδίων στην πιο βαριά θωρακισμένη περιοχή της κάψουλας παρέμεινε κάτω από 150 millisieverts, που θεωρείται ένα ασφαλές επίπεδο για την αποφυγή οξείας ασθένειας ακτινοβολίας. Τα δεδομένα αυτά επικυρώνουν το σχέδιο θωράκισης του διαστημικού σκάφους.Επίσης, ο προσανατολισμός του διαστημικού σκάφους επηρέασε την έκθεση στην ακτινοβολία. Μια στροφή 90 μοιρών κατά τη διάρκεια της πτήσης του Orion στην εσωτερική ζώνη Βαν Άλεν μείωσε την έκθεση σε ακτινοβολία κατά 50% και αυτό παρέχει στους ερευνητές πολύτιμες πληροφορίες για μελλοντικά σχέδια αποστολών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770631/asfales-apo-ti-diastimiki-aktinovolia-to-skafos-poy-tha-metaferei-sti-selini-toys-astronaytes-tis-nasa/

Μεγάλος αστεροειδής πλησιάζει σήμερα τη Γη και ένας άλλος θα γίνει ένα μίνι φεγγάρι μας (βίντεο) Επισκέψεις διαστημικών βράχων στον πλανήτη μας. Αρκετοί από τους αμέτρητους διαστημικούς βράχους του ηλιακού μας συστήματος κυκλοφορώντας στο Διάστημα καταφτάνουν καθημερινά στη διαστημική μας γειτονιά. Κάποιοι περνούν σε μεγάλες αποστάσεις από τον πλανήτη μας και άλλοι πλησιάζουν περισσότερο χωρίς ωστόσο να είναι απειλητικοί αν και κάποιοι αρκετά μικροί σε μέγεθος περνούν συχνά «ξυστά» από τη Γη και μάλιστα δεν εντοπίζονται από τα συστήματα παρακολούθησης τέτοιου είδους σωμάτων παρά μόνο λίγη ώρα πριν κάνουν το κοντινό τους πέρασμα.H NASA ανακοίνωσε ότι σήμερα Τρίτη θα περάσει σε απόσταση ενός εκατομμυρίου χιλιομέτρων από τη Γη ο αστεροειδής 2024 ON που έχει διάμετρο 290 μέτρα. Η τροχιά του αστεροειδή τον φέρνει τακτικά στην περιοχή μας. Είχε περάσει το 2013 και σύμφωνα με τους υπολογισμούς θα μας επισκεφτεί ξανά το 2035. Τον αστεροειδή εντόπισε στις 9 Σεπτεμβρίου το ερευνητικό πρόγραμμα Virtual Telescope Project και υπολογίστηκε ότι ταξιδεύει με περίπου 40.000 χιλιόμετρα την ώρα. Το μίνι-φεγγάρι Παράλληλα ένας άλλος αστεροειδής που βρίσκεται και αυτός στη διαστημική μας γειτονιά βρέθηκε σε ένα σημείο όπου η βαρυτική έλξη της Γης τον… συνέλαβε και σύμφωνα με δημοσίευση ερευνητικής ομάδας στην επιθεώρηση « Research Notes of the AAS» αυτός ο διαστημικός βράχος θα μετατραπεί για περίπου δύο μήνες σε ένα μίνι φυσικό δορυφόρο της Γης. Με απλά λόγια ο αστεροειδής 2024 PT-5 θα γίνει για λίγο το δεύτερο φεγγάρι της Γης. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που συμβαίνει συχνά αλλά έγινε αντιληπτό τα τελευταία χρόνια χάρις στη νέα γενιά διαστημικών και επίγειων τηλεσκοπίων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών ο 2024 ON θα παραμείνει εγκλωβισμένος στη γήινη βαρυτική έλξη για 53 μέρες οπότε αναμένεται στα μέσα Νοεμβρίου να απελευθερωθεί και να συνεχίσει το ταξίδι του στο ηλιακό μας σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1768354/megalos-asteroeidis-plisiazei-simera-ti-gi-kai-enas-allos-tha-ginei-ena-mini-feggari-mas-vinteo/

Το James Webb ανακάλυψε εργοστάσιο παραγωγής άστρων στα περίχωρα του γαλαξία μας (βίντεο) Απρόμενη κοσμική ανακάλυψη που φωτίζει την εξέλιξη του Σύμπαντος. O γαλαξίας μας είναι από τους αρχαιότερους στο Σύμπαν και σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία έχει πλέον σπαταλήσει τα περισσότερα από τα υλικά με τα οποία παράγει άστρα για αυτό και η παραγωγή νέων άστρων είναι εξαιρετικά περιορισμένη πλέον με κάποιες μελέτες να κάνουν λόγω για γέννηση μόλις ενός νέου άστρου κάθε χρόνο στο γαλαξία μας.Όμως το πανίσχυρο James Webb εντόπισε στα περίχωρα του γαλαξία μας μια άγνωστη μέχρι σήμερα περιοχή όπου παρατηρείται μαζική αστρογένεση. Η περιοχή αυτή που ονομάζεται Ακραίος Εξώτερος Γαλαξίας και βρίσκεται 58,000 έτη φωτός μακριά από το κέντρο του γαλαξία απόσταση διπλάσια από την απόσταση που απέχει η Γη από το γαλαξιακό κέντρο.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Astronomical Journal» η ερευνητική ομάδα που πραγματοποίησε τις παρατηρήσεις παρουσιάζει τα ευρήματα της. Εντοπίσθηκαν στην περιοχή αυτή δύο μοριακά σύννεφα που ονομάζονται Digel Clouds 1 και 2 που περιέχουν ποσότητες υδρογόνου ικανές να προκαλέσουν τον σχηματισμό νέων άστρων.«Μοιάζουν περισσότερο με μικρούς νάνους γαλαξίες ή με το πώς μπορεί να φαινόταν ο Γαλαξίας όταν βρισκόταν στο αρχικό στάδιο σχηματισμού του. Έτσι, αυτές οι περιοχές είναι εξαιρετικά σημεία για να μελετήσουμε το σχηματισμό άστρων και να συλλέξουμε στοιχεία για το πώς σχηματίστηκαν τα άστρα στο πρώιμο Σύμπαν, τα διακριτικά τους χαρακτηριστικά, όπως οι πίδακες υλικών που αυτά τα νεαρά αστέρια εκτοξεύουν με τεράστιες ταχύτητες» αναφέρουν οι ερευνητές. Στο κέντρο της εικόνας εμφανίζεται η περιοχή που γεννιούνται νέα άστρα στις εξωτερικές περιοχές του γαλαξία μας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767864/to-james-webb-anakalypse-ergostasio-paragogis-astron-sta-perichora-toy-galaxia-mas-vinteo/

Είναι πολύ πιθανό οι εξωγήινοι να μην χρειάζεται να κοιμούνται ποτέ. Οι συνθήκες σε πλανήτες φιλικούς στη ζωή είναι διαφορετικές από αυτές στη Γη. Ο ύπνος μοιάζει με μια διεργασία που θα υπάρχει με τον ένα ή τον βαθμό σε κάθε μορφή ζωής στο Σύμπαν και δεν αποτελεί εξελικτικό γνώρισμα μόνο της ζωής στη Γη. Όμως υπάρχουν αμέτρητοι πλανήτες όπου η ζωή μπορεί να είναι δυνατή αλλά δεν υπάρχει εκεί η εναλλαγή μέρας και νύχτας. Θα μπορούσε λοιπόν να ευδοκιμήσει εκεί ο ύπνος;Ο γαλαξίας μας εκτιμάται ότι διαθέτει 100-400 δισεκατομμύρια άστρα. Το εβδομήντα τοις εκατό από αυτούς είναι συγκριτικά μικροσκοπικοί και ψυχροί κόκκινοι νάνοι, γνωστοί και ως νάνοι Μ. Μελέτες έχουν δείξει ότι ότι το 41 τοις εκατό των νάνων αστέρων M έχουν έναν πλανήτη σε τροχιά στην κατοικήσιμη ζώνη τους, βρίσκονται δηλαδή σε απόσταση τέτοια από το άστρο ώστε να μπορεί να υπάρξει νερό σε υγρή μορφή παράγοντας που θεωρείται ως ο πιο καθοριστικός για την παρουσία της ζωής.Άρα λοιπόν περίπου 28 δισεκατομμύρια πλανήτες θα μπορούσαν να περιφέρονται στις κατοικήσιμες ζώνες των M νάνων. Αν λάβουμε υπόψη και τους άλλους τύπους άστρων όπως ο Ήλιος με τις δικές τους κατοικήσιμες ζώνες ο αριθμός των δυνητικά φιλικών στη ζωή πλανητών στο γαλαξία μας είναι κυριολεκτικά ανυπολόγιστος. Ωστόσο, δεν γνωρίζουμε (ακόμα) αν υπάρχει όντως νερό σε κάποιον από αυτούς τους εξωπλανήτες, πόσο μάλλον ζωή. Η βαρύτητα Οι βραχώδεις πλανήτες που περιφέρονται στην κατοικήσιμη ζώνη ενός Μ νάνου ονομάζονται M-Γαίες. Οι M-Γαίες διαφέρουν από τη Γη μας με θεμελιώδεις τρόπους. Για ένα πράγμα, τα αστέρια νάνοι Μ είναι πολύ μικρότερα και ψυχρότερα από τον Ήλιο μας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κατοικήσιμη ζώνη βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από τους νάνους ήλιους, πράγμα που σημαίνει ότι η έλξη τους από οποιονδήποτε πλανήτη είναι πολύ ισχυρότερη από ό,τι στις μεγαλύτερες αποστάσεις στο ηλιακό μας σύστημα.Η βαρύτητα του άστρου έλκεται πιο έντονα στην κοντινή πλευρά του πλανήτη παρά στην μακρινή πλευρά, δημιουργώντας τριβή που αντιστέκεται στην περιστροφή του πλανήτη για αιώνες και την επιβραδύνει μέχρι να συγχρονιστούν η περιστροφή και η τροχιά του. Το ίδιο συνέβη και με το φεγγάρι μας, γι’ αυτό και βλέπουμε πάντα την ίδια πλευρά του φεγγαριού.Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότερες M-Γαίες πιθανώς περιστρέφονται με σταθερό τρόπο, δηλαδή το ένα ημισφαίριο είναι πάντα στραμμένο προς το άστρο του συστήματος ενώ το άλλο είναι πάντα στο σκοτάδι. Η χρονιά ενός τέτοιου πλανήτη είναι τόσο μεγάλη όσο η ημέρα του. Τέτοιοι πλανήτες μπορεί να φαίνονται εξωτικοί, αλλά οι περισσότεροι δυνητικά κατοικήσιμοι πλανήτες είναι πιθανώς ακριβώς έτσι. Ο πιο κοντινός Ο πλησιέστερος εξωπλανήτης στη Γη, ο Proxima Centauri b στο σύστημα Άλφα Κενταύρου, τέσσερα έτη φωτός μακριά, ανήκει επίσης πιθανότατα στην κατηγορία των Μ-Γαιών. Σε αντίθεση με τη Γη μας, οι M-Γαίες δεν έχουν μέρες, νύχτες και εποχές όπως τις ξέρουμε. Αλλά η ζωή στη Γη, από τα βακτήρια μέχρι τους ανθρώπους, έχει κιρκάδιους ρυθμούς που είναι συντονισμένοι με τον κύκλο ημέρας-νύχτας.Ο ύπνος είναι μόνο ο πιο προφανής από αυτούς τους ρυθμούς. Ο κιρκάδιος κύκλος επηρεάζει τη βιοχημεία, τη θερμοκρασία του σώματος, την αναγέννηση των κυττάρων, τη συμπεριφορά και πολλά άλλα.Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πόσο σημαντικές είναι για τη ζωή οι περίοδοι αδράνειας και αναγέννησης. Ίσως τα πλάσματα που εξελίχθηκαν χωρίς κυκλικό συγχρονισμό μπορούν απλά να συνεχίσουν χωρίς να χρειάζεται να ξεκουραστούν. Όμως, ακόμη και στους απρόσιτους οικοτόπους της γης, βαθιά υπόγεια ή στον πυθμένα του ωκεανού, ζουν οργανισμοί που μας δίνουν μια ιδέα για το πώς μπορεί να μοιάζει η εξωγήινη ζωή χωρίς κιρκάδιο ρυθμό.Ως οδηγός για τις εικασίες μας, μπορούμε να δούμε τους κατοίκους των σπηλαίων, τα πλάσματα των βαθέων υδάτων και τους μικροοργανισμούς σε σκοτεινά περιβάλλοντα όπως ο φλοιός της Γης.Πολλές από αυτές τις μορφές ζωής έχουν έναν βιορυθμό που ανταποκρίνεται σε άλλα ερεθίσματα εκτός από το φως. Οι γυμνοί Tυφλοπόντικες αρουραίοι περνούν όλη τους τη ζωή κάτω από τη γη και δεν βλέπουν ποτέ τον ήλιο, αλλά έχουν κιρκάδια ρολόγια που είναι συντονισμένα σε καθημερινούς και εποχιακούς κύκλους θερμοκρασίας και βροχοπτώσεων.Τα μύδια και οι γαρίδες βαθέων υδάτων σε υδροθερμικές πηγές συγχρονίζονται με τις παλίρροιες του ωκεανού. Τα βακτήρια που ζουν στο ανθρώπινο έντερο συγχρονίζονται με τις διακυμάνσεις της μελατονίνης στον ξενιστή τους. Η μελατονίνη είναι μια ορμόνη που παράγει το σώμα ως απάντηση στο σκοτάδι. Όλες αυτές οι παρατηρήσεις υποδηλώνουν ότι οι βιορυθμοί έχουν εγγενή οφέλη για τα ζωντανά όντα. Οι κύκλοι Με άρθρο της στην ιστοσελίδα The Conversation η μεταδιδακτορική ερευνήτρια κλιματικών μοντέλων στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Βρετανίας Μορίν Κοέν πρόσφατη έρευνα που δείχνει ότι οι M- Γαίες μπορεί να έχουν κύκλους που αντικαθιστούν τις ημέρες και τις εποχές. Έτσι, οι επιστήμονες δημιούργησαν κλιματικά μοντέλα για να προσομοιώσουν πώς μπορεί να μοιάζει το περιβάλλον σε μια M-Γαία, όπως ο Proxima Centauri b.Σε αυτές τις προσομοιώσεις, η αντίθεση μεταξύ της ημέρας και της νύχτας φαίνεται να δημιουργεί γρήγορες πίδακες ανέμου και ατμοσφαιρικά κύματα όπως αυτά που προκαλούν το ρεύμα πίδακα της Γης να κάμπτεται και να ελίσσεται. Εάν ο πλανήτης έχει νερό, πιθανότατα η ημέρα σχηματίζει πυκνά σύννεφα γεμάτα αστραπές.Οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ ανέμων, ατμοσφαιρικών κυμάτων και νεφών μπορεί να μετατοπίσουν το κλίμα μεταξύ διαφορετικών καταστάσεων, προκαλώντας τακτικούς κύκλους στη θερμοκρασία, την υγρασία και τις βροχοπτώσεις. Η διάρκεια αυτών των κύκλων θα ποικίλλει ανά πλανήτη από δεκάδες έως εκατοντάδες ημέρες της Γης, αλλά δεν θα σχετίζονται με την περίοδο περιστροφής του. Ενώ το αστέρι παραμένει σταθερό στον ουρανό αυτών των πλανητών, το περιβάλλον θα αλλάζει.Ίσως η ζωή στις M-Γαίες να εξελίσσει βιορυθμούς συγχρονισμένους με αυτούς τους κύκλους. Εάν ένα κιρκάδιο ρολόι οργανώνει εσωτερικές βιοχημικές ταλαντώσεις, μπορεί να χρειαστεί. Ίσως πάλι η εξέλιξη θα έβρισκε μια πιο περίεργη λύση. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε είδη που ζουν στην άκρη της ημέρας του πλανήτη και μεταναστεύουν στη νύχτα για να ξεκουραστούν και να αναγεννηθούν. Ένα κιρκάδιο ρολόι στο χώρο αντί στο χρόνο. Αυτή η σκέψη θα πρέπει να μας υπενθυμίζει ότι, αν υπάρχει ζωή εκεί έξω, θα ανατρέψει τις υποθέσεις που δεν γνωρίζαμε ότι είχαμε. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας εκπλήξει. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767645/einai-poly-pithano-oi-exogiinoi-na-min-chreiazetai-na-koimoyntai-pote/

Το διαστημικό σκάφος Juice επιβεβαιώνει ότι η Γη είναι κατοικήσιμη! Στη διάρκεια ενός σύντομου περάσματος από τη Γη, το Juice ανίχνευσε συστατικά της ζωής στην ατμόσφαιρα. Σειρά έχουν oι δορυφόροι του Δία.Το διαστημικό σκάφος Juice, μια φιλόδοξη αποστολή της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, σχεδιάστηκε να εξερευνήσει τα παγωμένα φεγγάρια του Δία και να εξετάσει αν προσφέρουν κατάλληλες συνθήκες για την εξέλιξη μικροβιακής ζωής.Καθ΄ οδόν για τον προορισμό του, στη διάρκεια ενός κοντινού περάσματος από τη Γη στις 20 Αυγούστου, είχε την ευκαιρία να δοκιμάσει και να καλιμπράρει τα όργανά τους στοχεύοντάς τα στον πλανήτη μας.Και ναι, οι μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι η Γη είναι κατοικήσιμη -τουλάχιστον για την ώρα.Δύο από τα όργανα του σκάφους (Majis και Swi) ανίχνευσαν εκατοντάδες μόρια στη γήινη ατμόσφαιρα από τη φασματική υπογραφή τους, δηλαδή το εάν απορροφούν το ηλιακό φως και σε ποια μήκη κύματος.Μεταξύ άλλων ανιχνεύθηκαν υδρατμοί και τα λεγόμενα στοιχεία «CHNOPS» (άνθρακας, υδρογόνο, άζωτο, οξυγόνο, φώσφορο και θείο), τα πιο κοινά συστατικά των ζωντανών οργανισμών.«Προφανώς, τα αποτελέσματα δεν μας εξέπληξαν… Θα ήταν εξαιρετικά ανησυχητικό αν βρίσκαμε ότι η Γη στην πραγματικότητα δεν είναι κατοικήσιμη» αστειεύτηκε ο Ιλιβιέρ Βιτάς, μέλος της επιστημονικής ομάδας του Juice.«Δείχνουν όμως ότι το Majis και το Swi θα λειτουργήσουν καλά στον Δια, όπου θα μας βοηθήσουν να εξετάσουμε αν τα παγωμένα φεγγάρια μπορεί δυνητικά να φιλοξενούν ή να φιλοξενήσουν ζωή».Το Juice θα μελετήσει τρεις από τους μεγάλους δορυφόρους του Δία –Ευρώπη, Γανυμήδης, Καλλιστώ- που πιστεύεται ότι κρύβουν απέραντους ωκεανούς υγρού νερού κάτω από την επιφάνειά τους που καλύπτεται από πάγο. Στην Ευρώπη, πίδακες σταγονιδίων εκτοξεύουν από ρωγμές στην λευκή επιφάνεια.Στους βυθούς αυτούς των ωκεανών, πολύ μεγαλύτερων από όλους τους ωκεανούς μαζί στη Γη, μικροβιακές μορφές ζωής μπορεί να έχουν εξελιχθεί κοντά σε υδροθερμικές πηγές, όπως μπορεί να συνέβη και στον πλανήτη μας πριν από περίπου 4 δισ. χρόνια.Το Juice εκτοξεύτηκε το 2023 και πέρασε από τη Γη τον Αύγουστο για να αυξήσει ταχύτητα εκμεταλλευόμενο τη βαρυτική έλξη του πλανήτη.Βρίσκεται ακόμα στην αρχή του ταξιδιού, αφού δεν θα φτάσει στο σύστημα του Δία πριν από το 2031.Η αποστολή του εν μέρει επικαλύπτεται με το ταξίδι του Europa Clipper της NASA, η οποία προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2024 με προορισμό την Ευρώπη, η οποία θεωρείται το πλέον υποσχόμενο από τα φεγγάρια του Δία. πηγή: https://www.in.gr/2024/09/16/in-science/space/diastimiko-skafos-epivevaionei-oti-gi-einai-katoikisimi/ – https://www.esa.int/Science_Exploration/Space_Science/Juice/Juice_confirms_that_Earth_is_habitable

Το ηλιακό σύστημα ως ανιχνευτής μελανών οπών. Μια αρχέγονη μαύρη τρύπα με μάζα όση ένας μέσος αστεροειδής, καθώς κινείται στη γειτονιά ενός πλανήτη θα μπορούσε να διαταράξει την τροχιά του κατά έναν ανιχνεύσιμο τρόπο.Κατά τη διάρκεια της αρχέγονης διαστολής του σύμπαντος, οι υπερβολικά πυκνές περιοχές θα μπορούσαν να έχουν καταρρεύσει βαρυτικά για να δημιουργήσουν αρχέγονες μαύρες τρύπες. Ανάλογα με το τι προκάλεσε την κατάρρευση, οι αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν σχεδόν οποιαδήποτε μάζα. Αλλά εφόσον, όπως υποστηρίζουν ορισμένοι θεωρητικοί φυσικοί, πρόκειται να εξηγήσουν όλη τη σκοτεινή ύλη του σύμπαντος, δεν μπορεί να είναι τόσο ελαφριές ώστε να εξατμίζονται και να εξαφανίζονται ούτε τόσο βαριές ώστε να έρχονται σε αντίθεση με τις παρατηρήσεις του βαρυτικών φακών. Μέσα σε αυτό το ευρύ φάσμα μαζών βρίσκεται και μια πιο στενή περιοχή που αντιστοιχεί στις μάζες των αστεροειδών. Αυτό το μικρότερο εύρος μαζών αρχέγονων μαύρων τρυπών έχει παραμείνει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητο. Ο Tung Tran και οι συνεργάτες του από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης διερεύνησαν το ζήτημα και υποστηρίζουν πως αυτές οι μαύρες τρύπες θα μπορούσαν εύκολα να ανιχνευθούν χάρη στη βαρυτική τους αλληλεπίδραση με το ηλιακό μας σύστημα.Η σκοτεινή ύλη καθορίζει την μεγάλης κλίμακας δομή του σύμπαντος. Στις θεωρίες της σκοτεινής ύλης, όσο μικρότερη είναι η μάζα των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης, τόσο περισσότερα από αυτά χρειάζονται για να δικαιλογηθεί αυτή η δομή. Επίσης, τα σωματίδια της σκοτεινής ύλης πρέπει να κινούνται μέσα στο σύμπαν αρκετά αργά, ώστε η μεταξύ τους βαρυτική έλξη να τα συσσωρεύει. Αν η σκοτεινή ύλη αποτελείται αποκλειστικά από αρχέγονες μαύρες τρύπες με μάζες όσο ένας αστεροειδής, τότε αυτές οι δύο απαιτήσεις υποδηλώνουν ότι ένας μικρός αριθμός από αυτές εμφανίζεται και στο ηλιακό μας σύστημα ανά πάσα στιγμή και ότι οι ταχύτητές τους είναι είναι περίπου 200 km/s.Αυτές οι αρχέγονες μαύρες τρύπες ελάχιστα θα διατάρασσαν το ηλιακό σύστημα. Ωστόσο, οι αποστάσεις από τη Γη στους πλανήτες είναι γνωστές με εξαιρετική ακρίβεια – έως 10 cm στην περίπτωση του Άρη. Από τους υπολογισμούς και τις προσομοιώσεις τους, ο Tran και οι συνεργάτες του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η διέλευση διαμέσου του ηλιακού συστήματος τουλάχιστον μιάς αρχέγονης μαύρης τρύπας με μάζα όσο ένας μέσος αστεροειδής, θα μπορούσε να αφήσει ένα ανιχνεύσιμο ίχνος στα υπάρχοντα ή στα επερχόμενα δεδομένα αποστάσεων μία φορά τη δεκαετία. Σύμφωνα με τους ερευνητές, μια μη-ανίχνευση θα έθετε αυστηρούς περιορισμούς σε τέτοιου είδους υποψήφιους για τη σκοτεινή ύλη. πηγή: https://physics.aps.org/articles/v17/s98

Σκοτεινή ύλη: Το μεγαλύτερο πείραμα μέχρι σήμερα δεν κατέγραψε τίποτα απολύτως. Κανένα σήμα δεν ανιχνεύθηκε σε 280 ημέρες μετρήσεων, ένα αρνητικό αποτέλεσμα που περιορίζει κατά πέντε φορές τις ιδιότητες που πρέπει να έχουν τα υποθετικά σωματίδια για να μην έχουν καταγραφεί ως τώρα.Ο πιο ευαίσθητος ανιχνευτής σκοτεινής ύλης που έχει κατασκευαστεί ως σήμερα απέτυχε να εντοπίσει αυτό το βασικό αλλά μυστηριώδες συστατικό του Σύμπαντος, το οποίο κάποιοι φυσικοί αρχίζουν πλέον να υποψιάζονται ότι μπορεί τελικά να μην υπάρχει.To πείραμα LUX-ZEPLIN στις ΗΠΑ σχεδιάστηκε να ανιχνεύσει τα λεγόμενα «ασθενώς αλληλοεπιδρώντα μαζικά σωματίδια», ή WIMP, τα οποία αναζητά η επιστήμη εδώ και 40 χρόνια.Δεδομένου ότι ο ανιχνευτής προσφέρει πενταπλάσια ευαισθησία σε σχέση με προηγούμενα πειράματα, τα περιθώρια για την ανακάλυψη αυτών των υποθετικών σωματιδίων στενεύουν επικίνδυνα.Η σκοτεινή ύλη είναι θεωρητικά απαραίτητη για να εξηγηθούν αναρίθμητες αστρονομικές παρατηρήσεις των τελευταίων δεκαετιών, οι οποίες δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η μάζα που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν διαθέτει αρκετή βαρύτητα για να συγκρατεί τα άστρα των γαλαξιών στις τροχιές τους.Η επικρατέστερη εξήγηση είναι η ύπαρξη μιας πρόσθετης μορφής μάζας που δεν εκπέμπει και δεν απορροφά φως και σπάνια αλληλοεπιδρά με την κανονική ύλη. Κανείς δεν γνωρίζει από τι είδους υποατομικά σωματίδια μπορεί να αποτελείται, όμως τα WIMP παραμένουν κύριος υποψήφιος.Σχεδόν 1,5 χιλιόμετρο κάτω από την επιφάνεια του εδάφους στο Σάνφορντ της Νότιας Ντακότα, θωρακισμένος από γνωστές πηγές ακτινοβολίας, ο ανιχνευτής LUX-ZEPLIN βασίζεται σε μια γιγάντια δεξαμενή (εικόνα) που περιέχει επτά τόνους υγρού ξένου.Αν τα WIMP υπήρχαν, θα συγκρούονταν σε σπάνιες περιπτώσεις με τα άτομα ξένου και θα εξέπεμπαν λάμψεις που θα καταγράφονταν με ευαίσθητες κάμερες.Κανένα σήμα δεν ανιχνεύθηκε σε 280 ημέρες μετρήσεων, ένα αρνητικό αποτέλεσμα που περιορίζει κατά πέντε φορές τις ιδιότητες που πρέπει να έχουν τα υποθετικά σωματίδια για να μην έχουν καταγραφεί ως τώρα.Το πείραμα θα συνεχιστεί για να συγκεντρώσει 1.000 ημέρες παρατηρήσεων πριν τερματιστεί το 2028. Σειρά θα έχει τότε ο ακόμα μεγαλύτερος ανιχνευτής XLZD, ο οποίος βρίσκεται ακόμα στη φάση του σχεδιασμού.Αν και αυτός αποτύχει, οι θεωρητικοί φυσικοί θα αναγκαστούν να αναζητήσουν εναλλακτικές θεωρίες για τη σύσταση της σκοτεινής ύλης. Ή ακόμα και εναλλακτικές θεωρίες για τη βαρύτητα, οι οποίες δεν θα περιλάμβαναν καν αυτό το φευγαλέο υλικό . https://www.tovima.gr/print/science/skoteini-yli-to-megalytero-peirama-mexri-simera-den-kategrapse-tipota-apolytos/

Roscosmos Το πλήρωμα της αποστολής Crew-9 μπήκε σε καραντίνα Σύμφωνα με τη NASA, ο κοσμοναύτης μας Alexander Gorbunov, μαζί με τον συνάδελφό του στο Crew-9, αστροναύτη Nick Haig, μπήκαν σε καραντίνα για δύο εβδομάδες πριν εκτοξευθούν στον ISS. Η συμμόρφωση με αυτό θα βοηθήσει στη διασφάλιση της υγείας του πληρώματος, καθώς και στην προστασία αυτών που βρίσκονται ήδη στο σταθμό. Το πλήρωμα θα φτάσει στο διαστημόπλοιο στο Cape Canaveral (Φλόριντα) στις 20 Σεπτεμβρίου. Εκτόξευση του πλοίου Crew Dragon - όχι νωρίτερα από τις 25 Σεπτεμβρίου στις 21:28 ώρα Μόσχας. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573549 Roscosmos Επιτέλους έφτασε η βάρδια Οι κοσμοναύτες της Roscosmos, Ivan Vagner και Alexey Ovchinin, καθώς και ο αστροναύτης της NASA, Donald Pettit, έφτασαν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τους συνάντησαν στο σταθμό οι κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko, Nikolai Chub και Alexander Grebenkin, οι αστροναύτες της NASA Tracy Dyson, Michael Barratt, Matthew Dominic και Jeanette Epps, καθώς και οι αστροναύτες Sunita Williams και Barry Wilmore που έφτασαν με το Boeing Starliner. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573551 Μεταλλικά αντικείμενα κατασκευάζονται για πρώτη φορά στο Διάστημα με 3D εκτυπωτή. Σημαντικό επίτευγμα για την παρουσία του ανθρώπου μακριά από τη Γη. Σε ένα πείραμα που σχεδιάστηκε από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA) επετεύχθη η τρισδιάστατη εκτύπωση ενός μεταλλικού εξαρτήματος στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό και θέτει μια σειρά από νέες προκλήσεις καθώς πολλές μέθοδοι βασίζονται στη βαρύτητα για να τοποθετήσουν τα υλικά κατά τη διαδικασία εκτύπωσης.Αυτό συμβαίνει επειδή κατά τη δημιουργία μεταλλικών κατασκευών, το λιωμένο μέταλλο χρησιμοποιείται συχνά ως μέρος του νήματος ή του εκτυπώσιμου μέσου. Στο Διάστημα, η συμπεριφορά του μπορεί να είναι απρόβλεπτη, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε αντικείμενα κακής ποιότητας, καθώς το νήμα μπορεί να μετατοπιστεί ή να τοποθετηθεί λανθασμένα λόγω της έλλειψης βαρυτικών δυνάμεων.Οι επιστήμονες έπρεπε επομένως να προσαρμοστούν στην εργασία κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες και ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός παρείχε το τέλειο περιβάλλον. Ο μεταλλικός τρισδιάστατος εκτυπωτής της ESA χρησιμοποιεί ένα σύρμα από ανοξείδωτο χάλυβα λιωμένο από ένα ισχυρό λέιζερ που φτάνει τους 1,200 βαθμούς Κελσίου για να δημιουργήσει το λιωμένο μεταλλικό νήμα του που εναποτίθεται στρώμα-στρώμα για να δημιουργηθεί το επιθυμητό σχήμα. Η εκτύπωση Μέσω επίπονων δοκιμών που διεξήχθησαν για αρκετούς μήνες τα μέλη του πληρώματος του ISS που έπαιρναν μέρος στο συγκεκριμένο πείραμα κατάφεραν τελικά να προσαρμόσουν τον εκτυπωτή στο περιβάλλον μικροβαρύτητας του σταθμού παράγοντας το πρώτο μεταλλικό εξάρτημα στο Διάστημα πριν από λίγες εβδομάδες. Οι αστροναύτες που παίρνουν μέρος στο πρότζεκτ σχεδιάζουν να εκτυπώσουν δύο ακόμη αντικείμενα και στη συνέχεια θα επιστραφούν και τα τρία στη Γη για ποιοτική ανάλυση και για να γίνει σχεδιασμός δημιουργίας-εκτύπωσης νέων πιο σύνθετων μεταλλικών αντικειμένων.Η δυνατότητα εκτύπωσης μεταλλικών αντικείμενων στο Διάστημα μπορεί όπως είναι ευνόητο να αποτελέσει πολύτιμο σύμμαχο στη προσπάθεια του ανθρώπου να δημιουργήσει αρχικά επανδρωμένες βάσεις και αργότερα αποικίες στη Σελήνη και αργότερα στον Άρη αλλά και στην καλύτερη λειτουργία διαστημικών σταθμών όπως αυτοί που σχεδιάζονται να γίνουν από ΗΠΑ και Ευρώπη αλλά και Κίνα και Ρωσία κοντά στη Σελήνη για να υποστηρίζουν τις επανδρωμένες βάσεις που έχουν σχεδιάζουν να φτιάξουν εκεί εντός της επόμενης δεκαετίας. Δόθηκε στη δημοσιότητα το μεταλλικό εξάρτημα που... εκτυπώθηκε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό https://www.naftemporiki.gr/techscience/1766645/metallika-antikeimena-kataskeyazontai-gia-proti-fora-sto-diastima-me-3d-ektypoti/

Επέστρεψε στη Γη η αποστολή Polaris Dawn με τους ιδιώτες αστροναύτες που πραγματοποίησαν έξοδο στο Διάστημα (video) Το σκάφος προσθαλασσώθηκε με επιτυχία στο Κόλπο του Μεξικού. Μετά από πέντε μέρες στο Διάστημα σήμερα το μεσημέρι έφτασε με ασφάλεια στη Γη το σκάφος της αποστολής Polaris Dawn. Η αποστολή είχε ξεκινήσει την περασμένη Τρίτη με πλήρωμα τέσσερις ιδιώτες, έναν Αμερικανό επιχειρηματία, έναν βετεράνο πιλότο της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ και δύο γυναίκες μηχανικούς της SpaceX, της διαστημικής εταιρείας του Έλον Μασκ με σκάφος της οποίας πραγματοποιήθηκε η αποστολή.Ο επιχειρηματίας Τζάρεντ Άϊζακμαν που κατέβαλε και το ποσό για την αποστολή μαζί με μια από τις δύο μηχανικούς της SpaceX βγήκαν την Πέμπτη το μεσημέρι από το σκάφος της αποστολής και παρέμειναν για λίγη ώρα στο διαστημικό κενό γράφοντας ιστορία ως οι πρώτοι ιδιώτες, οι πρώτοι μη επαγγελματίες αστροναύτες, που πραγματοποιούν τον αποκαλούμενο «διαστημικό περίπατο» έστω και αν στην περίπτωση τους δεν μετακινήθηκαν πολύ από την θέση τους ώστε να… περπατήσουν αλλά παρόλα αυτά καταγράφονται ως οι πρώτοι απλοί πολίτες που βίωσαν τις συνθήκες του Διαστήματος έξω από ένα διαστημόπλοιο ή ένα διαστημικό σταθμό. Εκτός από την έξοδο στο Διάστημα το πλήρωμα που αποτελείται από τέσσερα άτομα πραγματοποίησε σειρά επιστημονικών και τεχνολογικών πειραμάτων. Το σκάφος έπεσε ομαλά στον Κόλπο του Μεξικού έξω από τις ακτές της Φλόριντα. Στιγμιότυπο από την προσπάθεια ανάκτησης του σκάφους της αποστολής Polaris Dawn από τον Κόλπο του Μεξικού στον οποίο έπεσε με επιτυχία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767150/epestrepse-sti-gi-i-apostoli-polaris-dawn-me-toys-idiotes-astronaytes-poy-pragmatopoiisan-exodo-sto-diastima-video/

Η Γη θα αποκτήσει για λίγο ένα δεύτερο φεγγάρι. Μικρός αστεροειδής που καταφθάνει στα τέλη του μήνα θα κάνει παρέα στον πλανήτη για περίπου δύο μήνες. Από τις αρχές Σεπτεμβρίου και για περιορισμένο χρονικό διάστημα, η Γη θα έχει δύο φυσικούς δορυφόρους. Μην περιμένετε όμως καμιά θεαματική επιπλέον Πανσέληνο.Το «μίνι φεγγάρι», όπως αποκαλούν οι αστρονόμοι αυτού του είδους τα σώματα, είναι στην πραγματικότητα ένας μικρός αστεροειδής που πρόκειται να αιχμαλωτιστεί προσωρινά από την βαρύτητα του πλανήτη.Ο διαστημικός βράχος 2024 PT5, διαμέτρου περίπου 10 μέτρων, ανακαλύφθηκε μόλις στις 7 Αυγούστου από το τηλεσκόπιο ATLAS στη Χαβάη που επαγρυπνεί για εισερχόμενα διαστημικά αντικείμενα.Ο αστεροειδής θα συμπληρώσει μια φορά από τη Γη το διάστημα 29 Σεπτεμβρίου – 25 Νοεμβρίου πριν χαθεί και πάλι στο Διάστημα, υπολογίζουν ερευνητές του Πανεπιστημίου Κομπλουτένσε της Μαδρίτης σε μελέτη που δημοσιεύεται στο Research Notes of the American Astronomical Society.Ακόμα και με τις καλύτερες συνθήκες παρατήρησης, το αντικείμενο μετά βίας θα είναι ορατό με ένα καλό ερασιτεχνικό τηλεσκόπιο, αναφέρει το EarthSky.Η πορεία που θα ακολουθήσει το σώμα παρουσιάζεται σε προσομοίωση που ανάρτησε ο ερασιτέχνης αστρονόμος Τόνι Νταν.«Μίνι φεγγάρια» έχουν συντροφεύσει τη Γη και στο παρελθόν, όπως το 2006, όταν ένας αστεροειδής παρέμεινε σε τροχιά για έναν χρόνο. Ένας άλλος περιφερόταν γύρω από τη Γη για χρόνια πριν αποχωρήσει τον Μάιο του 2000. Τέτοιου είδους «μίνι φεγγάρια» θεωρούνται μάλιστα ιδανικοί προορισμοί για τα μελλοντικά διαστημικά ορυχεία. Σύμφωνα με τη μελέτη, ο 2024 PT5 είναι πιθανό να ανήκει στην ζώνη αστεροειδών του Αρτζούνα, διαστημικοί βράχοι που κινούνται περίπου στην ίδια τροχιά με τη Γη γύρω από τον Ήλιο και ενίοτε πλησιάζουν τον πλανήτη.Οι ερευνητές είναι εξάλλου βέβαιοι ότι δεν πρόκειται για διαστημικό σκουπίδι που αναγνωρίστηκε εσφαλμένα, όπως για παράδειγμα συνέβη παλαιότερα με το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Gaia, το οποίο κάποιοι πέρασαν για αστεροειδή. Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς καθαρά από τη Γη αντικείμενα τόσο μικρών διαστάσεων.Ο 2024 PT5 είναι λίγο μικρότερος από το μετέωρο του Τσελιαμπίνσκ, έναν αστεροειδή των 18 μέτρων που εξερράγη πάνω από τη Ρωσία το 2013 και προκάλεσε ωστικό κύμα που τραυμάτισε εκατοντάδες άτομα.Πολύ πιο επικίνδυνα θα ήταν αντικείμενα διαμέτρου άνω των 100 μέτρων, τα οποία θα μπορούσαν να καταστρέψουν ολόκληρες πόλεις σε περίπτωση πρόσκρουσης. Μέχρι σήμερα η NASA έχει εντοπίσει περίπου 11.000 τέτοιους αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη, όμως ο πραγματικός αριθμός τους εκτιμάται γύρω στους 25.000. H τροχιά του αστεροειδούς 2014 PT5 – https://www.in.gr/2024/09/13/in-science/space/gi-tha-apoktisei-gia-ligo-ena-deytero-feggari/

Μπορεί η κοσμική σκόνη να είναι η πηγή της ζωής στη Γη; Η κοσμική σκόνη μπορεί να βοήθησε στην έναρξη της ζωής στη Γη, σύμφωνα με νέα έρευνα. Τα ευρήματα αμφισβητούν μια ευρέως διαδεδομένη υπόθεση ότι αυτή δεν ήταν μια εύλογη εξήγηση.Η προέλευση της ζωής στη Γη παραμένει μυστήριο παρά τις επίμονες προσπάθειες της επιστημονικής κοινότητας να βρει μια πέραν πάσης αμφιβολίας απάντηση. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί για το πώς προέκυψε η ζωή στη Γη. Κάποιες προτείνουν την μεταφορά των δομικών στοιχείων της ζωής στη Γη από το Διάστημα ενώ άλλες προτείνουν διαφόρων ειδών γήινους παράγοντες και συνθήκες που προκάλεσαν την εμφάνιση της ζωής.Μια από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες αναφέρει ότι η ζωή προέκυψε από την «προβιοτική χημεία», στην οποία σχηματίστηκαν οργανικές ενώσεις και αυτοοργανώθηκαν επανειλημμένα μέχρι να αναπτυχθεί η ζωή όπως την ξέρουμε.Ωστόσο, οι επιστήμονες έχουν σημειώσει ότι τα πετρώματα που αποτελούν την επιφάνεια της Γης δεν φαίνεται να μπορούσαν να υποστηρίξουν την παρουσία και δράση των βασικών στοιχείων που απαιτούνται για αυτήν την προβιοτική διαδικασία, όπως ο φώσφορος, το θείο, το άζωτο και ο άνθρακας.«Στην πραγματικότητα η ζωή στη Γη εμπλέκεται σε έντονο ανταγωνισμό για τα περιορισμένα αποθέματα αυτών των στοιχείων» αναφέρει διεθνής ερευνητική ομάδα σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Nature Astronomy». Ο ερευνητές διερεύνησαν εάν η κοσμική σκόνη θα μπορούσε να δώσει μια απάντηση. Αυτό το λεπτό κοκκώδες υλικό παράγεται στο Διάστημα από τις συγκρούσεις αστεροειδών ή την εξάτμιση και την αποσύνθεση των κομητών καθώς κινούνται γύρω από τον Ήλιο.«Σε αντίθεση με μεγαλύτερα αντικείμενα, η ροή της κοσμικής σκόνης προς τη Γη είναι ουσιαστικά σταθερή σε ετήσια χρονοδιαγράμματα. Επιπλέον, κάποιο κλάσμα κόκκων κοσμικής σκόνης διέρχεται σχετικά ήπια μέσα από την ατμόσφαιρα της Γης, διατηρώντας έτσι ένα μεγαλύτερο κλάσμα πρωτόγονων στοιχείων. Παρά το γεγονός ότι είναι ένας εύλογος μηχανισμός παροχής χημικών στοιχείων αυτό το υλικό σπάνια αποτελεί παράγοντα αναφοράς στις θεωρίες των προβιοτικών επειδή εξαπλώνεται σε μια μεγάλη περιοχή, ίσως καθιστώντας το λιγότερο αισθητό ή δυσκολότερο να μελετηθεί σε αρκετά υψηλές συγκεντρώσεις. Αλλά συγκεντρωμένες αποθέσεις κοσμικής σκόνης σχηματίζονται σήμερα στη Γη μέσω κανονικών ιζηματογενών διεργασιών. Υπάρχουν πολλές πλανητικές διεργασίες που μπορούν να συγκεντρώσουν λεπτόκοκκα υλικά από μεγάλες επιφάνειες για να σχηματίσουν συγκεντρωμένες αποθέσεις. Για παράδειγμα, ο άνεμος μπορεί να φυσήξει σκόνη και μικρά σωματίδια σε συγκεκριμένες περιοχές για να δημιουργήσει αμμόλοφους. Τα ποτάμια και τα ρέματα μεταφέρουν και αποθέτουν λεπτά ιζήματα για να σχηματίσουν παραλίες. Οι παγετώνες μετακινούνται και εναποθέτουν συντρίμμια, οδηγώντας στο σχηματισμό μορενών. Κάθε μία από αυτές τις διαδικασίες συγκεντρώνει και συγκεντρώνει υλικά σε συγκεκριμένες τοποθεσίες» αναφέρουν οι ερευνητές. Τα δεδομένα της θεωρίας Χρησιμοποιώντας αστροφυσικές προσομοιώσεις και γεωλογικά μοντέλα, η ερευνητική ομάδα προσπάθησε να ποσοτικοποιήσει τη ροή και τη σύνθεση της κοσμικής σκόνης που θα μπορούσε να είχε συσσωρευτεί στην επιφάνεια της Γης κατά τα πρώτα 500 εκατομμύρια χρόνια μετά από την κατακλυσμιαία σύγκρουση που υπήρξε μεταξύ της Γης και ενός διαστημικού σώματος στο μέγεθος του πλανήτη Άρη, σύγκρουση που σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία οδήγησε στη δημιουργία της Σελήνης.Αυτοί οι τύποι συγκρούσεων ήταν συνήθεις κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του ηλιακού συστήματος. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι η συνολική συσσώρευση κοσμικής σκόνης στην πρώιμη Γη μπορεί να ήταν 100 έως 10.000 φορές υψηλότερη από αυτή που παρατηρείται σήμερα.Το μοντέλο χρησιμοποιήθηκε επίσης για την πρόβλεψη της αναλογίας της σκόνης μέσα σε μη στερεοποιημένα ιζήματα που εναποτίθενται κατά τη διάρκεια μιας συγκεκριμένης γεωλογικής περιόδου. Εξέτασαν μια σειρά από κατάλληλα περιβάλλοντα, συμπεριλαμβανομένων των παγετώνων επιφανειών, των καυτών ερήμων και των ιζημάτων βαθέων υδάτων. Για να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματά τους, η ομάδα τα συνέκρινε με γνωστές μετρήσεις αυτών των περιβαλλόντων στη Γη σήμερα.Η ομάδα διαπίστωσε ότι η κοσμική σκόνη είναι ένα μικρό μέρος των ιζημάτων βαθέων υδάτων, ακόμη και με τους υψηλότερους ρυθμούς που προβλέπει το μοντέλο. Ωστόσο, στις περιοχές της ερήμου και των παγετώνων, η κοσμική σκόνη θα μπορούσε να αποτελεί περισσότερο από το 50% των ιζημάτων. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις, πάνω από 80%, θα ήταν σε περιοχές όπου λιώνουν οι παγετώνες, σε ιζήματα όπως αυτά που βρίσκονται σε τρύπες από κρυοκονίτη – τρύπες στην επιφάνεια ενός παγετώνα που σχηματίζονται όταν ο άνεμος μεταφέρει ιζήματα στον παγετώνα – όπως ακριβώς περιέχουν τα υψηλότερα αναφερόμενα επίπεδα κοσμική σκόνη σήμερα.Τα στρώματα πάγου που μοιάζουν με αυτά της Ανταρκτικής που φιλοξενούν ιζήματα κρυοκονιτών με υψηλά επίπεδα κοσμικής σκόνης, μαζί με προπαγετογενείς λίμνες, φαίνεται στις προσομοιώσεις ότι μπορούν να παρέχουν ένα εξαιρετικό περιβάλλον για την υποστήριξη των πρώτων σταδίων της ζωής. Μπορούν επίσης να αλληλεπιδράσουν με άλλα παρόμοια περιβάλλοντα με την πάροδο του χρόνου, παρόμοια με τον τρόπο συγχώνευσης των ροών, πρότειναν οι ερευνητές.Συνολικά, τα αποτελέσματα δημιουργούν σοβαρά ρήγματα στη διαδεδομένη υπόθεση ότι η κοσμική σκόνη δεν είναι ικανή να ξεκινήσει τη ζωή στη Γη. Σχηματική απεικόνιση των παραγόντων που εξετάζονται στη δημοσίευση «Cosmic dust fertilization of glacial prebiotic chemistry on early Earth» και σχετίζονται με τον σχηματισμό επίγειων ιζημάτων πλούσιων σε κοσμική σκόνη πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1766634/mporei-i-kosmiki-skoni-na-einai-i-pigi-tis-zois-sti-gi/

Δημιουργήθηκε νέο ηφαίστειο στη Ιώ το οποίο εκτοξεύει λάβα και αέρια σε τεράστιες αποστάσεις. Ο πιο κολασμένος κόσμος του ηλιακού συστήματος έγινε ακόμη... χειρότερος. Η Ιώ είναι ο τρίτος σε μέγεθος δορυφόρος του Δία. Είναι το γεωλογικά πιο δραστήριο σώμα στο ηλιακό μας σύστημα. Εκατοντάδες, ίσως και χιλιάδες, ηφαίστεια εκρήγνυνται αδιάκοπα εκτοξεύοντας κολοσσιαίες ποσότητες πυρακτωμένων υλικών σε ύψος εκατοντάδων χλμ. Η Ιώ αλληλεπιδρά με το μαγνητικό πεδίο του Δία και εκτός από τα πυρακτωμένα υλικά εκτοξεύει φορτισμένα σωματίδια τα οποία παγιδεύονται στο μαγνητικό πεδίο του Δία προκαλώντας υψηλής έντασης σέλας.Το σκάφος της αποστολής Juno που εξερευνά το Δία και τα φεγγάρια του από το 2016 έχει κάνει αρκετά κοντινά περάσματα από την Ιώ καταγράφοντας λεπτομερείς εικόνες του δορυφόρου και κάθε φορά οι εικόνες αποκαλύπτουν νέα σημαντικά στοιχεία για αυτόν.Η μελέτη των πιο πρόσφατων δεδομένων που έχει στείλει από την Ιώ το Juno η οποία έγινε από επιστήμονες της εταιρείας Malin Space Science Systems η οποία αναπτύσσει τεχνολογίες για μη επανδρωμένες διαστημικές αποστολές αποκάλυψε την ύπαρξη ενός νέου ηφαιστείου που έκανε την εμφάνιση του στην επιφάνεια της Ιούς.Το ηφαίστειο βρίσκεται σε μια περιοχή νότια του ισημερινού του δορυφόρου και η λάβα που ρέει από αυτό καθώς και τα υπόλοιπα ηφαιστειακά υλικά που εκτοξεύει καλύπτουν μια περιοχή έκτασης 180 x 180 χλμ. Η ανατολική πλευρά του νέου ηφαιστείου έχει πάρει μια ερυθρή απόχρωση από θείο που έχει εξαερωθεί από το ηφαίστειο στο Διάστημα και επέστρεψε στην επιφάνεια.Στη δυτική πλευρά υπάρχουν δύο ρεύματα λάβας το καθένα από τα οποία έχει φτάσει σε μήκος ροής τα εκατό χλμ. Στο πιο απομακρυσμένο σημείο των ροών, όπου έχει συγκεντρωθεί η λάβα, η θερμότητα έχει προκαλέσει την εξάτμιση του παγωμένου υλικού στην επιφάνεια, δημιουργώντας δύο επικαλυπτόμενες γκρίζες κυκλικές αποθέσεις.Η πάνω ασπρόμαυρη ένθετη εικόνα είναι η περιοχή νότια του ισημερινού όπως καταγράφηκε το 1997 και δεν υπήρχε εκεί τίποτε. Η έγχρωμη ένθετη εικόνα καταγράφηκε το 2024 και αποκαλύπτει την ύπαρξη στο ίδιο σημείο ενός μεγάλου ηφαιστείου. πηγή φωτό. (NASA / JPL-Caltech / SwRI / MSSS / Europlanet.) Η βαρυτική παγίδα Γεωλογικά η Ιώ είναι το πιο δραστήριο σώμα στο Ηλιακό μας σύστημα επειδή βρίσκεται αιχμαλωτισμένη σε μια βαρυτική παγίδα ανάμεσα στο Δία και τους γειτονικούς δορυφόρους Ευρώπη, Γανυμήδη και Καλλιστώ, που την έλκουν από διαφορετικές συνεχώς γωνίες. Μέσα σ’ αυτές τις παλιρροϊκές δυνάμεις η επιφάνεια του εδάφους της Ιούς ανεβοκατεβαίνει συνεχώς.Οι παλίρροιες θερμαίνουν το εσωτερικό της λιώνοντας τους βράχους, που μαζί με θειούχα αέρια ξεπετάγονται στην επιφάνεια με βίαιες ηφαιστειακές εκρήξεις. Ορισμένα από τα ενεργά ηφαίστειά της εκτοξεύουν τα πυρακτωμένα τους υλικά σε ύψος εκατοντάδων χιλιομέτρων, ενώ καπναγωγοί διοξειδίου του θείου απελευθερώνονται από το εσωτερικό και ανερχόμενοι παγώνουν και πέφτουν πάλι στο έδαφος σαν όμορφο χρωματιστό χιόνι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767431/dimioyrgithike-neo-ifaisteio-sti-io-to-opoio-ektoxeyei-lava-kai-aeria-se-terasties-apostaseis/

Αναπτύχθηκε εξέταση αίματος για τη νόσο από την οποία έπασχε ο Στίβεν Χόκινγκ. Η έγκαιρη διάγνωση της νευρολογικής ασθένειας ALS θα βοηθήσει σε καλύτερες θεραπείες. Η αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση (ALS) είναι μια νευρολογική ασθένεια που επηρεάζει το νευρικό σύστημα και προκαλεί μυϊκή αδυναμία και παρεμβαίνει στις φυσικές λειτουργίες. Η ALS είναι ένας τύπος ασθένειας κινητικού νευρώνα που προκαλεί τη σταδιακή διάσπαση των νευρικών κυττάρων και το θάνατό τους.Η ALS είναι η 3η σε συχνότητα νευροεκφυλιστική διαταραχή, μετά την Αλτσχάιμερ και την νόσο του Πάρκινσον. Η ALS εμφανίζεται σε συχνότητα 1 στα 100.000 άτομα κάθε χρόνο. O διασημότερος ασθενής με ALS ήταν ο κορυφαίος θεωρητικός φυσικός και κοσμολόγος Στίβεν Χόκινγκ ο οποίος πάλεψε με αυτή την ασθένεια για δεκαετίες.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Brain Communications» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει μια απλή εξέταση αίματος η οποία όπως υποστηρίζει μπορεί να εντοπίσει πολύ νωρίς. Η εξέταση παρουσίασε στις δοκιμές ποσοστό επιτυχίας εντοπισμού ενός ατόμου που έχει ALS από άτομα που δεν έχουν σε επίπεδα 98%. Η όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη διάγνωση της νόσου ανοίγει το δρόμο ώστε οι ασθενείς να έχουν την καλύτερη δυνατή θεραπευτική αντιμετώπιση με στόχο την όσο το δυνατόν πιο καθυστερημένη εμφάνιση των συμπτωμάτων. Οι ερευνητές ευελπιστούν να φέρουν το τεστ στην αγορά το συντομότερο δυνατό. «Ψάχνουμε ενεργά για τον κατάλληλο διαγνωστικό συνεργάτη της εταιρείας που θα μπορεί να κάνει γρήγορα αυτό το τεστ διαθέσιμο σε ασθενείς και κλινικούς γιατρούς. Στο καλύτερο σενάριο, θα μπορούσε να είναι διαθέσιμο σε περίπου 18 μήνες» αναφέρει η Σάντρα Μπάνακ, επιστήμονας του μη κερδοσκοπικού ερευνητικού ινστιτούτου Brain Chemistry Labs στις ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1767575/anaptychthike-exetasi-aimatos-gia-ti-noso-apo-tin-opoia-epasche-o-stiven-chokingk/

Από πού πάνε στο σύμπαν; Φαίνεται πως είναι μια εξαιρετική στιγμή. Από τη μία, αντιμετωπίζουμε τρομακτικές προκλήσεις: κλιματική αλλαγή, πανδημίες, την απειλή πυρηνικού πολέμου. Από την άλλη, ως είδος, διαθέτουμε γνώσεις για τον κόσμο ―και το σύμπαν―γύρω μας πέρα από οτιδήποτε θα μπορούσαν να φανταστούν οι άνθρωποι ακόμη και πριν από έναν αιώνα. Όπως κι αν έχει, διαθέτουμε μια άνευ προηγουμένου κατανόηση του φυσικού κόσμου. Ωστόσο, οι καθημερινές μας εμπειρίες καταλαμβάνουν μόνο μια μικρή γωνιά του. Οι ζωές μας διαδραματίζονται σε κλίμακες εκατοστών, μέτρων, χιλιομέτρων, ίσως και χιλιάδων χιλιομέτρων. Έχουμε όμως γνώσεις για τη φύση σε μικρότερες κλίμακες ― πολύ πολύ μικρότερες από το μέγεθος ενός ατομικού πυρήνα. Έχουμε επίσης γνώσεις για το σύμπαν σε αφάνταστα μεγάλες αποστάσεις από εμάς. Ακόμα πιο εκπληκτικό είναι ότι γνωρίζουμε ―αληθινά γνωρίζουμε― γεγονότα που συνέβησαν δισεκατομμύρια χρόνια πριν και το ότι μπορούμε να δηλώσουμε με αρκετή σιγουριά τι θα συμβεί στο σύμπαν τα επόμενα δεκάδες δισεκατομμύρια έτη. Είναι, πράγματι, μια εξαιρετική στιγμή.Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε ακούσει για μακρινά άστρα και γαλαξίες, ενώ έχουμε ακούσει κάπου ότι το σύμπαν προέκυψε από μια μεγάλη έκρηξη πριν από δισεκατομμύρια χρόνια. Αλλά πόσο μεγάλο είναι και τι ηλικία έχει ακριβώς το σύμπαν; Από πού προήλθε; Ποια είναι η τελική του μοίρα; Πώς μπορούμε να δώσουμε απαντήσεις σε τούτα τα ερωτήματα;Έχουμε επίγνωση της ύπαρξης των ατόμων και ίσως κάποια επίγνωση για την ύπαρξη πραγμάτων πολύ μικρότερων από τα άτομα. Πώς είναι δυνατόν να γνωρίζουμε για τους ατομικούς πυρήνες, που είναι πολύ μικροί ακόμα και για τα πιο ισχυρά μικροσκόπια; Πώς γίνεται αυτές οι μικροσκοπικές οντότητες να ελέγχουν τη λειτουργία του σύμπαντος συνολικά, αλλά και ταυτόχρονα την παρασκευή ενός σάντουιτς, τη χρήση μιας πιστωτικής κάρτας ή τη μετακίνηση προς τη δουλειά; Από τις μεγαλύτερες έως τις μικρότερες κλίμακες, το σύμπαν μας μπορεί να φαίνεται απίστευτα μυστηριώδες. Μπορούμε άραγε να κάνουμε κάτι περισσότερο από εικασίες για την αρχιτεκτονική του και τα δομικά του υλικά; Μπορούμε να επινοήσουμε πειράματα που θα απαντήσουν στα ερωτήματά μας για την πραγματικότητα σε τόσο εξωπραγματικές κλίμακες; (… η συνέχεια ΕΔΩ) https://cup.gr/wp-content/uploads/2024/07/APO-POY-PANE-STO-SYMPAN-sample.pdf απόσπασμα από το εισαγωγικό κεφάλαιο του βιβλίου του MICHAEL DINE, «ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ; Το ταξίδι ενός θεωρητικού φυσικού στα όρια της πραγματικότητας», Μετάφραση: Κωνσταντίνος Κυρίτσης, Επιστημονική επιμέλεια: Πέτρος Δήτσας Περιεχόμενα ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ 1. Επιθεωρώντας το σύμπαν 2. Μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο τον χώρο και τον χρόνο; 3. Τι εννοούμε με τον όρο σύμπαν; ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ 4. Μπορεί η κβαντομηχανική να προβλέψει το μέλλον; 5. Οι καρποί της πυρηνικής εποχής 6. Το βάρος των πιο μικρών πραγμάτων 7. Αστρικό στερέωμα ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ 8. Γιατί υπάρχει κάτι και όχι τίποτα; 9. «Το πρόβλημα των μεγάλων αριθμών» 10. Από τι είναι φτιαγμένο το σύμπαν; 11. Η σκοτεινή ενέργεια ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΣΕ ΟΛΙΣΘΗΡΟ ΕΔΑΦΟΣ 12. Στην αρχή των πάντων 13. Μπορούμε να καταλήξουμε σε μια τελική θεω­ρία χωρίς να σηκωθούμε από την καρέκλα μας; 14. Η τοπογραφία της πραγματικότητας 15. Ρίχνοντας τα ζάρια της θεωρητικής φυσικής Σημειώσεις Ευχαριστίες Ευρετήριο Ο συγγραφέας Ο Μάικλ Ντάιν είναι αμερικανός θεωρητικός φυσικός, τακτικός καθηγητής στο Ινστιτούτο Σωματιδιακής Φυσικής της Σάντα Κρουζ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας. Ειδικός στα πεδία της υπερσυμμετρίας και της θεωρίας χορδών, έχει εκτεταμένο ερευνητικό έργο πάνω σε εφαρμογές της θεωρίας των υπερχορδών στην κοσμολογία. Είναι εκλεγμένο μέλος της αμερικανικής Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών από το 2019. Έχει γράψει το σύγγραμμα Supersymmetry and String Theory: Beyond the Standard Model (Cambridge University Press 2007, 2015). Το Από πού πάνε στο σύμπαν; είναι το πρώτο του βιβλίο επιστημονικής εκλαΐκευσης. πηγή: https://cup.gr/book/apo-poy-pane-sto-sympan/

Το μποζόνιο W σε 60 δευτερόλεπτα. Ένα βραχύβιο στοιχειώδες σωματίδιο που βοηθά τον ήλιο να λάμπει Το Καθιερωμένο Πρότυπο (Standard Model) των Στοιχειωδών Σωματιδίων είναι η φυσική θεωρία που περιγράφει τα ελάχιστα δομικά συστατικά της ύλης και τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούν μεταξύ τους διαμέσου των θεμελιωδών δυνάμεων της φύσης (ισχυρές, ασθενείς και ηλεκτρομαγνητικές δυνάμεις). Απεικονίζεται συνοπτικά με τον παραπάνω πίνακα, που μοιάζει με τον περιοδικό πίνακα των στοιχείων του Μεντελέγιεφ. Ο πίνακας περιλαμβάνει τρεις οικογένειες στοιχειωδών σωματιδίων ύλης (φερμιόνια) και τα σωματίδια που είναι οι φορείς των δυνάμεων (μποζόνια).Τα σωματίδια που ονομάζονται μποζόνια, δρούν στο παρασκήνιο μεταφέροντας τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των άλλων σωματιδίων. Ένα από αυτά είναι το μποζόνιο W, που προβλέφθηκε τη δεκαετία του 1960 και ανακαλύφθηκε στο CERN το 1983. Χωρίς αυτό, ολόκληρο το σύμπαν θα βρίσκονταν στο σκοτάδι.Το μποζόνιο W είναι ένα βραχύβιο σωματίδιο – ζεί περίπου 10-25 δευτερόλεπτα – και είναι ο φορέας της ασθενούς δύναμης μια από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις. Ενώ οι άλλες θεμελιώδεις δυνάμεις μπορούν να έλξουν ή να απωθήσουν, η ασθενής δύναμη επιτρέπει στα σωματίδια να αλλάξουν την ταυτότητά τους. Η δύναμη της ασθενούς δύναμης μπορεί να μετατρέψει τα πρωτόνια σε νετρόνια και το αντίστροφο. Αυτή η διαδικασία, που ονομάζεται ραδιενεργή διάσπαση, είναι απαραίτητη για την πυρηνική σύντηξη που επιτρέπει στον ήλιο να λάμπει. Τα μποζόνια W έχουν μερικά χαρακτηριστικά που τα κάνουν μοναδικά: Πρώτον, έχουν πολύ μεγάλη μάζα, περίπου 80 φορές μεγαλύτερη μάζα από τα πρωτόνια. Μεγάλη μάζα σημαίνει ότι τα μποζόνια W μπορούν να δρουν μόνο σε πολύ μικρές αποστάσεις. (Η ηλεκτρομαγνητική δύναμη που μεταφέρεται από μποζόνια – τα φωτόνια – με μάζα ηρεμίας μηδέν, είχει άπειρη εμβέλεια) . Δεύτερον, εμφανίζονται με δύο διαφορετικά είδη φορτίου: W– και W+. Οι παραλλαγές συν και πλην επιτρέπουν στα μποζόνια W να μεταμορφώνουν ουδέτερα σωματίδια σε φορτισμένα σωματίδια (και το αντίστροφο) χωρίς να σπάσουν την συμμετρία που ονομάζεται διατήρηση φορτίου.Τέλος, τα μποζόνια W είναι ευαίσθητα στην ελικότητα, ή «χειραλικότητα», η οποία καθορίζεται από το σπιν ενός σωματιδίου σε σχέση με την κατεύθυνση της κίνησής του. Τα μποζόνια W αλληλεπιδρούν μόνο με αριστερόστροφα σωματίδια και δεξιόστροφα αντισωματίδια, γεγονός που κάνει τα μποζόνια W κλειδί για την κατανόηση της ασυμμετρίας της ύλης και της αντιύλης στο σύμπαν. πηγή: https://www.symmetrymagazine.org/article/explain-it-in-60-seconds-w-boson?language_content_entity=und

Έναν «τέλειο κόσμο» είδε ο επιχειρηματίας που βγήκε από το διαστημόπλοιο στο διαστημικό κενό (βίντεο) Η πρώτη αντίδραση του ερασιτέχνη αστροναύτη που έκανε διαστημικό περίπατο «Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο ένα τεράστιο άλμα για την ανθρωπότητα» είναι η ιστορική πλέον φράση που είπε ο Αμερικανός αστροναύτης Νιλ Άρμστρονγκ πηδώντας από τη σκάλα της σεληνακάτου στην επιφάνεια της Σελήνης το 1969 όταν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε το πόδι του στη Σελήνη.«Πίσω στο σπίτι (τη Γη) έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε από εδώ όμως η Γη σίγουρα φαίνεται ως ένας τέλειος κόσμος» ήταν η φράση που είπε ο Αμερικανός επιχειρηματίας Τζάρεντ Άιζακμαν που την Πέμπτη στις δύο παρά δέκα το μεσημέρι (ώρα Ελλάδας) έγινε ο πρώτος ιδιώτης, ένας μη επαγγελματίας αστροναύτης, που βγήκε από ένα διαστημικό σκάφος και βίωσε τις συνθήκες του διαστημικού κενού.Πολλοί ιδιώτες κυρίως επιχειρηματίες αλλά και επιστήμονες ακόμη και καλλιτέχνες έχουν ταξιδέψει στο Διάστημα αλλά όλοι παρέμειναν σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού μέσα στα διαστημικά σκάφη με τα οποία ταξίδευαν και όσοι εξ αυτών πήγαν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) παρέμειναν σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους εντός των εγκαταστάσεων του σταθμού. Η ιστορική έξοδος Ο Άιζακμαν πλήρωσε το ποσό που ζήτησε η Space X, η διαστημική εταιρεία του Ελον Μασκ, για να ταξιδέψει μαζί με άλλους τρεις πολίτες στο Διάστημα σε μια αποστολή συνολικής διάρκειας πέντε ημέρων στο πλαίσιο της οποίας θα πραγματοποιηθούν σειρά επιστημονικών και τεχνολογικών πειραμάτων. Υπήρχε όμως στο πρόγραμμα και ένα ιστορικό εγχείρημα. Θα γινόταν προσπάθεια ο Άιζακμαν και άλλο ένα μέλος του πληρώματος της αποστολής να βγουν από το σκάφος και να πραγματοποιήσουν ένα διαστημικό περίπατο κάτι που μόνο αστροναύτες είχαν κάνει μέχρι σήμερα.Πράγματι χθες το μεσημέρι ο Άιζακμαν άνοιξε την καταπακτή του ειδικά τροποποιημένου για την συγκεκριμένη αποστολή (Polaris Dawn) σκάφος και βγήκε έξω από αυτό. Στην πραγματικότητα ο δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας δεν περπάτησε στο διαστημικό κενό αλλά παρέμεινε όρθιος έξω από το σκάφος για λίγη ώρα κοιτάζοντας τη συγκλονιστική θέα του απέραντου Διαστήματος με φόντο τη Γη. Μετά τον Τζάρεντ εκτός του σκάφους βρέθηκε η 30χρονη μηχανικός της SpaceX Σάρα Γκίλις, υπεύθυνης του προγράμματος εκπαίδευσης αστροναυτών της εταιρείας. Στιγμιότυπο από τη στιγμή που ο Τζάρεντ Αιζακμαν βγαίνει από το διαστημόπλοιο και ατενίζει τη θέα του Διαστήματος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1765592/enan-teleio-kosmo-eide-o-epicheirimatias-poy-vgike-apo-to-diastimoploio-sto-diastimiko-keno-vinteo/

Στον ΟΗΕ η συζήτηση για την εκμετάλλευση των διαστημικών πόρων. Πρόκειται για ένα από τα πιο ακανθώδη ζητήματα στο δίκαιο του Διαστήματος. Σε μια εποχή που είναι πλέον αδιαμφισβήτητο ότι η ανεξέλεγκτη χρήση των φυσικών πόρων οδηγεί σε ανυπολόγιστες, για το μέλλον της ανθρωπότητας, καταστροφές, επανέρχεται στο επίκεντρο των νομικών συζητήσεων το ζήτημα της εμπορικής εκμετάλλευσης διαστημικών πόρων, ένα από τα πιο ακανθώδη στο δίκαιο του Διαστήματος.Εν συντομία, σύμφωνα με τα διεθνή νομικά δεδομένα οι διαστημικές δραστηριότητες υπάγονται στις διατάξεις της Συνθήκης για το Εξωατμοσφαιρικό Διάστημα (OST, 1967), που ορίζει –στο Άρθρο Ι– ότι η εξερεύνηση και χρήση του διαστήματος γίνεται προς το όφελος και συμφέρον όλων των χωρών, καθώς αυτό ανήκει «εις την δικαιοδοσία ολοκλήρου της ανθρωπότητος» (Ν.Δ. 670/1970 – κύρωση της Συνθήκης από την χώρα μας). Επίσης, κατά το Άρθρο ΙΙ, «το διάστημα, συμπεριλαμβανομένης της Σελήνης και των ουράνιων σωμάτων, δεν υπόκειται σε εθνική ιδιοποίηση με αξίωση κυριαρχίας, μέσω χρήσης ή κατοχής, ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο». Ο κανόνας, περί απαγόρευσης της ιδιοποίησης του διαστήματος είναι σαφής. Είχε εξάλλου χρησιμοποιηθεί για την απόρριψη, από την πλευρά της διεθνούς κοινότητας, της Διακήρυξη της Μπογκοτά (1976) –δια της οποίας οκτώ κράτη του Ισημερινού είχαν διεκδικήσει την αναγνώριση κυριαρχικών δικαιωμάτων επί τμημάτων γεωστατικής τροχιάς πάνω από τα εδάφη τους–, καθώς το αίτημα είχε κριθεί νομικά και επιστημονικά απαράδεκτο βάσει του Άρθρου ΙΙ (Gorove 1979). Πιο πρόσφατα, το Συμβούλιο Επικρατείας του Λουξεμβούργου αποφάνθηκε (με αφορμή την υιοθέτηση νόμου, το 2017, κατά το άρθρο 1 του οποίου οι διαστημικοί πόροι μπορούν να αποτελούν αντικείμενο ιδιοκτησίας), πως η αναγνώριση ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων επί διαστημικών πόρων είναι εν γένει προβληματική, λόγω δυσκολίας διάκρισης μεταξύ προστασίας των τόπων εξόρυξης και τυχόν προσπάθειας ιδιοποίησης των εν λόγω τμημάτων των ουρανίων σωμάτων, που απαγορεύεται ρητά από την OST (Γνώμη Συμβουλίου της Επικράτειας του Λουξεμβούργου 51.987- 7ης Απριλίου 2017). Με τις κρίσιμες όμως ανακαλύψεις των τελευταίων ετών –όπου σύμφωνα με ειδικούς, σε δέκα από τους χιλιάδες αστεροειδείς που παρουσιάζουν οικονομικό ενδιαφέρον οι επιχειρήσεις εξόρυξης είναι εν δυνάμει εφικτές, με πιθανολογούμενο κέρδος πάνω από 1,5 τρισ. δολάρια (Yarlagadda 2022)–, οι πιέσεις ιδιωτικοοικονομικών συμφερόντων για επανεξέταση του σχετικού ρυθμιστικού πλαισίου όλο και αυξάνονται, οδηγώντας σε σημαντικές νομικές εξελίξεις.Έτσι, στο πλαίσιο μιας πρώτης κατηγορίας πρωτοβουλιών, προωθήθηκαν μεμονωμένα προτάσεις για την ρύθμιση τέτοιων δραστηριοτήτων, όπως π.χ. τα Building Blocks for the Development of an International Framework on Space Resource Activities (του πανεπιστήμιο του Leiden, 2019), ή τα Best Practices for Sustainable Lunar Activities της οργάνωσης Moon Village Association (2021). Εντός αυτής της κατηγορίας, ιδιαίτερο βάρος έχει η πρόταση των ΗΠΑ-NASA, γνωστή ως «Συμφωνίες Άρτεμις» (Artemis Accords), του 2020. Οι εν λόγω Συμφωνίες αποτελούνται από κανόνες που εντάσσονται σε 13 ενότητες με στόχο την ενίσχυση της διακυβέρνησης της εξερεύνησης και χρήσης του διαστήματος (Πλειώνης, Κοσκινά 2024), ορισμένοι δε εκ των οποίων αφορούν στη ρύθμιση των δραστηριοτήτων εξόρυξης και εκμετάλλευσης διαστημικών πόρων επιδιώκοντας την συμπλήρωση της OST που είναι, σύμφωνα με τις ΗΠΑ, μη περιεκτική (Henderson, Neumann 2023). Επί του αποτελέσματος, με 43 χώρες να έχουν προσχωρήσει σε αυτές, εκ των οποίων και η Ελλάδα στις 9.2.2024, οι «Συμφωνίες Άρτεμις» δεσμεύουν μόνο τις χώρες που τις έχουν υπογράψει. Έτσι, τα υπόλοιπα κράτη δεν υποχρεούνται να τηρούν τους εν λόγω κανόνες κατά την υλοποίηση των διαστημικών τους δραστηριοτήτων, γεγονός που ανοίγει το δρόμο στον κατακερματισμό του διεθνούς δικαίου, και σε πιθανές αντικρουόμενες πρακτικές, με ορατή εξέλιξη έναν νέο διεθνή ανταγωνισμό για εμπορευματοποίηση του διαστήματος – με απρόβλεπτες συνέπειες.Σε μια δεύτερη κατηγορία πρωτοβουλιών εντάσσονται οι διεθνείς προσπάθειες στο πλαίσιο του ΟΗΕ καθώς τέθηκε, από το 2016, το θέμα της επανεξέτασης του σχετικού ρυθμιστικού πλαισίου στην ατζέντα της αρμόδιας νομικής υποεπιτροπής για θέματα διεθνούς δικαίου του διαστήματος (UNCOPUOS LSC). Η δε ομάδα εργασίας που συστήθηκε για αυτό το σκοπό (Working Group on Legal Aspects of Space Resource Activities) έχει ξεκινήσει εργασίες, με σκοπό την κατάθεση προτάσεων αρχών που θα διέπουν τις συγκεκριμένες δραστηριότητες μέχρι το 2027. Ήδη, ένας σημαντικός αριθμός χωρών που δραστηριοποιούνται στο διάστημα (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Ιαπωνία, Καναδάς, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία κα) έχει δείξει ενδιαφέρον να συμμετάσχει στις συζητήσεις αυτές. Ενδεικτικά, οι ΗΠΑ επαναδιατύπωσαν την άποψη πως θα πρέπει να επικρατήσει η – δικολαβική κατά την άποψη μας – ερμηνεία κατά την οποία το Άρθρο ΙΙ δεν απαγορεύει την αφαίρεση και εκμετάλλευση πόρων από τα ουράνια σώματα, παρά μόνο (απαγορεύει) την ιδιοποίηση πόρων όσο αυτά παραμένουν μέρος των ουράνιων σωμάτων – ήτοι την ιδιοποίηση in situ τμημάτων ουρανίων σωμάτων (ΗΠΑ 2023). Η Κίνα τράβηξε όμως και αυτή την προσοχή της διεθνούς κοινότητας καθώς εξέφρασε την θέση κατά την οποία, δεδομένης της απαγόρευσης ιδιοποίησης του διαστήματος και των ουρανίων σωμάτων του Άρθρου ΙΙ που δεν δείχνει να αμφισβητεί, κάθε ρυθμιστικό πλαίσιο θα πρέπει να δέχεται και να είναι σύμφωνο με τον ως άνω σαφή κανόνα (SpaceNews 2024). Από τα παραπάνω προκύπτουν λοιπόν δύο βασικές προσεγγίσεις επί του θέματος, με τις μεγάλες διαστημικές δυνάμεις μάλλον να διαφωνούν μεταξύ τους˙ φαίνεται δηλαδή πως θα χρειαστεί αρκετός χρόνος μέχρι να τελεσφορήσουν οι συζητήσεις στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Είναι όμως ο ενδεδειγμένος, και ίσως ο μόνος τρόπος για την δημιουργία κοινά αποδεκτού ρυθμιστικού πλαισίου. Οι δε προτάσεις που προωθούνται μεμονωμένα δεν μπορούν να αποτελέσουν μια (έστω μεταβατική) λύση, καθώς έχουν σημαντικές νομικές αδυναμίες. Για παράδειγμα, δεν περιέχουν ρυθμίσεις για την επίλυση τυχόν διαφορών στο πλαίσιο των επίμαχων δραστηριοτήτων, δεν καθορίζεται αρμόδιο όργανο για τον συντονισμό τους, ούτε ποινές σε περίπτωση παράνομων συμπεριφορών κλπ. Επιπλέον, οι προσπάθειες προώθησής τους δείχνουν να αποσιωπούν το γεγονός ότι βάσει της OST –που επιτρέπει την εκμετάλλευση των διαστημικών πόρων (Άρθρο Ι), προς όφελος όμως όλων των χωρών και της ανθρωπότητας, βάσει της ισότητας και της δικαιοσύνης– έχει ήδη υιοθετηθεί πλαίσιο για την εκμετάλλευση μέρος αυτών, όπως για τη χρήση του ραδιοφάσματος και των δορυφορικών τροχιών, που είναι επιτρεπτή υπό την ευθύνη και τον συντονισμό της Διεθνούς Ένωσης Τηλεπικοινωνιών (ITU), της οποίας η ιδρυτική συνθήκη ορίζει πως οι ραδιοσυχνότητες και οι συνδεδεμένες τροχιές αποτελούν πεπερασμένους πόρους που πρέπει να χρησιμοποιούνται με ορθολογικό και οικονομικό τρόπο (Άρθρο 44.2)˙ όπως γίνεται εδώ και δεκαετίες με πλήρη αποτελεσματικότητα.Ως εκ τούτου, ο κίνδυνος που εγκυμονούν οι παραπάνω μεμονωμένες προτάσεις είναι μεν αυτός του κατακερματισμού των πρακτικών των χωρών και του ρυθμιστικού πλαισίου, αλλά και ο κίνδυνος διενέξεων ή και χρήσης ένοπλης βίας για την προστασία σημείων εξόρυξης επί των ουράνιων σωμάτων. Σε μια εποχή όπου ο πολιτικός, οικονομικός αλλά και στρατιωτικός ανταγωνισμός μεταξύ μεγάλων δυνάμεων οξύνεται διαρκώς, ενώ ταυτόχρονα αυξάνουν σημαντικά την δύναμή τους ανερχόμενες διαστημικές χώρες, είναι απαραίτητο – για το μέλλον της ανθρωπότητας – να επικρατήσει το διεθνές δίκαιο και κυρίως να γίνουν σεβαστοί κανόνες και αρχές που εξασφάλισαν την ειρηνική χρήση του διαστήματος για πάνω από μισό αιώνα. https://www.kathimerini.gr/life/diastima/563216272/ston-oie-i-syzitisi-gia-tin-ekmetalleysi-ton-diastimikon-poron/