Δροσος Γεωργιος

Η χαμένη ατμόσφαιρα του Άρη κρύβεται στα ορυκτά του και μπορεί να μετατραπεί σε καύσιμα για την ανθρωπότητα. Νέα επαναστατική θεωρία για τις γεωλογικές διεργασίες του Κόκκινου Πλανήτη. Όταν ο Άρης έχασε την ατμόσφαιρα του πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, μετατράπηκε από έναν πλανήτη που θα μπορούσε να υποστηρίξει τη ζωή αφού διέθετε νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του σε έναν απόλυτα άγονο κόσμο σε μια ψυχρή έρημο που βομβαρδίζεται από ακτινοβολία. Είναι διαπιστωμένο ότι στον Κόκκινο Πλανήτη υπήρχαν λίμνες και ποταμοί πιθανώς κάποια στιγμή να υπήρχαν και ωκεανοί ή μεγάλες θάλασσες.Πολλές θεωρίες έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς για το τι συνέβη στον Άρη και πώς απώλεσε την ατμόσφαιρα του με τις πιο πρόσφατες να επικεντρώνονται στον παράγοντα «ηλιακός άνεμος». Η προσέγγιση αυτή βασίζεται σε δεδομένα που έχουν συλλέξει οι δορυφόροι που έχουμε στείλει τις τελευταίες δεκαετίες στον Κόκκινο Πλανήτη οι οποίοι βρίσκονται σε τροχιά γύρω από αυτόν και τον μελετούν.Τα δεδομένα αυτά δείχνουν ότι το μαγνητικό πεδίο του Άρη που όπως σε κάθε πλανήτη αποτελεί ασπίδα από διάφορα βλαβερά κοσμικά φαινόμενα ξαφνικά απώλεσε την ισχύ του με αποτέλεσμα οι ηλιακοί άνεμοι να εισέρχονται στην ατμόσφαιρα του πλανήτη και σταδιακά να απομακρύνουν τα συστατικά της παρασύροντας τα στο Διάστημα μετατρέποντας έτσι τον Άρη στον αφιλόξενο για τη ζωή κόσμο που γνωρίζουμε σήμερα.Με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Science Advances» ερευνητές από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, το περίφημο MIT, παρουσιάζουν μια νέα ανατρεπτική και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα θεωρία. Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία μεγάλο μέρος της ατμόσφαιρας του Άρη που λείπει απορροφήθηκε από τον φλοιό του πλανήτη με τη μορφή μεθανίου πριν από περίπου 3,5 δισεκατομμύρια έτη.«Κατά κάποιους τρόπους, η χαμένη ατμόσφαιρα του Άρη θα μπορούσε να κρύβεται σε κοινή θέα» αναφέρουν οι ερευνητές. Τα καύσιμα Αν κάτι τέτοιο ισχύει αυτό δημιουργεί ελπίδες ότι μια μέρα το μεθάνιο που είναι αποθηκευμένο στα ορυκτά του Άρη θα μπορούσε να ανακτηθεί και να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο για τις ανάγκες αρχικά των επανδρωμένων αποστολών που θα πραγματοποιηθούν στον πλανήτη και αργότερα στις βάσεις και τις αποικίες που σχεδιάζεται να δημιουργηθούν εκεί.Ο Όλιβερ Τζάγκουτζ, καθηγητής γεωλογίας στο Τμήμα Γης, Ατμόσφαιρας και Πλανητών Επιστημών του MIT (EAPS), δήλωσε: «Αυτό το μεθάνιο θα μπορούσε να είναι ακόμα παρόν και ίσως ακόμη και να χρησιμοποιηθεί ως πηγή ενέργειας στον Άρη στο μέλλον». Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι με την πάροδο του χρόνου, το νερό στην επιφάνεια του Άρη κύλησε μέσα από τους βράχους, προκαλώντας μια αργή αλυσιδωτή αντίδραση που τράβηξε το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και το μετέτρεψε σε μεθάνιο.Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το μεθάνιο που είναι αποθηκευμένο στα ορυκτά του Άρη θα ισοδυναμούσε με περίπου το 80% της πρώιμης ατμόσφαιρας του πλανήτη. «Με βάση τα ευρήματά μας στη Γη, δείχνουμε ότι παρόμοιες διεργασίες πιθανόν να λειτουργούσαν στον Άρη και ότι άφθονες ποσότητες ατμοσφαιρικού διοξειδίου του άνθρακα θα μπορούσαν να έχουν μετατραπεί σε μεθάνιο και να έχουν απομονωθεί σε ορυκτά» λέει ο Όλιβερ Τζάγκουτζ καθηγητής γεωλογίας στο Τμήμα Γης, Ατμόσφαιρας και Πλανητικών Επιστημών του MIT (EAPS). https://www.naftemporiki.gr/techscience/1777081/i-atmosfaira-toy-ari-kryvetai-sta-orykta-toy-kai-mporei-na-metatrapei-se-kaysima-gia-tin-anthropotita/

Παρουσιάστηκε ο πιο λεπτομερής χάρτης του γαλαξία μας. Περιλαμβάνει 200 χιλιάδες εικόνες που ελήφθησαν στο υπέρυθρο φάσμα του φωτός. Τον πιο λεπτομερή χάρτη του γαλαξία μας, που περιέχει περισσότερα από 1,5 δισεκατομμύρια αντικείμενα, δημοσίευσαν αστρονόμοι χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VISTA του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO).Η επιστημονική ομάδα παρακολούθησε τις κεντρικές περιοχές του γαλαξία μας για περισσότερα από 13 χρόνια χρησιμοποιώντας την υπέρυθρη κάμερα VIRCAM του VISTA. Ο χάρτης περιλαμβάνει 200.000 εικόνες που ελήφθησαν στο υπέρυθρο και δέκα φορές περισσότερα αντικείμενα από έναν προηγούμενο χάρτη που κυκλοφόρησε από την ίδια ομάδα το 2012. Ανάμεσά τους νεογέννητα αστέρια, συχνά ενσωματωμένα σε κουκούλια σκόνης, και σφαιρωτά σμήνη εκατομμυρίων από τα παλαιότερα αστέρια του Γαλαξία καθώς και πολύ ψυχρά αντικείμενα, όπως καφέ νάνους ή ελεύθερα αιωρούμενους πλανήτες που δεν περιστρέφονται γύρω από κάποιο αστέρι.Κολάζ που αναδεικνύει μια επιλογή από περιοχές του Γαλαξία μας, οι οποίες απεικονίστηκαν στο πλαίσιο του πιο λεπτομερούς υπέρυθρου χάρτη. πηγή φωτό (ESO/VVVX survey)«Κάναμε τόσες πολλές ανακαλύψεις, που αλλάξαμε την άποψη του γαλαξία μας για πάντα», επισημαίνει ο Ντάντε Μινίτι, αστροφυσικός στο Universidad Andres Bello στη Χιλή και επικεφαλής του συνολικού έργου «VISTA Variables in the Via Lactea». Το παραπάνω κολάζ δείχνει μια μικρή επιλογή περιοχών του Γαλαξία μας που απεικονίζονται ως τμήμα του πιο λεπτομερούς υπέρυθρου χάρτη του Γαλαξία μας.Από αριστερά προς τα δεξιά και από πάνω προς τα κάτω: βλέπουμε τα αστρονομικά αντικείμενα NGC 3576, NGC 6357, Messier 17, NGC 6188, Messier 22 και NGC 3603. Όλα είναι νέφη αερίου και σκόνης όπου σχηματίζονται άστρα, εκτός από το Messier 22, που είναι μια πολύ πυκνή ομάδα από παλιά άστρα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1777680/paroysiastike-o-pio-leptomeris-chartis-toy-galaxia-mas/

Οι τρομεροί πίδακες ύλης και ενέργειας από τις μαύρες τρύπες ανατινάζουν τα άστρα που βρίσκουν στο δρόμο τους (βίντεο) Ένα άγνωστο εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο μελετά η επιστημονική κοινότητα Σε ένα απροσδόκητο εύρημα, αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA ανακάλυψαν ότι ένας πίδακας ενέργειας που εκπέμπεται από μια μαύρη υπερμεγέθη τρύπα στο κέντρο ενός γαλαξία προκαλεί εκρήξεις σε άστρα που βρίσκονται κατά μήκος της πορείας του.Οι μαύρες τρύπες είναι ασυνήθιστα πυκνά αντικείμενα με τόσο ισχυρή βαρύτητα που ούτε το φως μπορεί να διαφύγει. Οι περισσότεροι γαλαξίες συμπεριλαμβανομένου του γαλαξία μας έχουν μια μεγάλη μαύρη τρύπα στον πυρήνα τους. Πολλές φορές οι μαύρες τρύπες εκτοξεύουν πίδακες σωματιδίων υψηλής ενέργειας και μαγνητικών πεδίων στο Διάστημα καθώς καταβροχθίζουν κυριολεκτικά ύλη όπως αέριο, σκόνη και ολόκληρα άστρα που εγκλωβίζονται στη τρομερή βαρυτική ισχύ τους.Το εύρημα που ανακοινώθηκε από τη NASA προκαλεί σύγχυση στους ερευνητές που αναζητούν μια εξήγηση. «Δεν ξέρουμε τι συμβαίνει, αλλά είναι απλώς ένα πολύ συναρπαστικό εύρημα. Αυτό σημαίνει ότι κάτι λείπει από την κατανόησή μας για το πώς οι πίδακες μαύρης τρύπας αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους» αναφέρει ο Άλεκ Λέσινγκ από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη. Το φαινόμενο Υπάρχουν δυαδικά συστήματα που αποτελούνται από ένα συμβατικό άστρο που βρίσκεται σε φάση αυτοκαταστροφής και έχει διογκωθεί (διαδικασία που θα ακολουθήσει σε μερικά δισ. έτη ο Ήλιος) και ένα λευκό νάνο που αποτελεί το επόμενο στάδιο αυτής της διαδικασίας κα είναι στην ουσία ένα αστρικό υπόλειμμα. Έχει διαπιστωθεί ότι σε τέτοια δυαδικά συστήματα το διογκωμένο άστρο διαρρέει υδρογόνο στον λευκό νάνο. Όταν οι ποσότητες υδρογόνου στον λευκό νάνο αυξάνονται πολύ προκαλούνται εκρήξεις παρόμοιες με αυτές που θα προκαλούσαν τεράστιες πυρηνικές βόμβες.Ο λευκός νάνος δεν καταστρέφεται από αυτές τις εκρήξεις οι οποίες εκτοξεύουν το επιφανειακό στρώμα τους και στη συνέχεια ξεκινά εκ νέου η διοχέτευση υδρογόνου από το άλλο άστρο ξεκινώντας ένα νέο κύκλο που θα καταλήξει σε έκρηξη Το Hubble έκανε παρατηρήσεις σε μια κολοσσιαία μαύρη τρύπα με μάζα 6,5 δισ. φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ήλιου που βρίσκεται στον γιγάντιο γαλαξία Μ87 σε απόσταση 53,49 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη.Η μαύρη τρύπα εκπέμπει πίδακες ενέργειας και το Hubble εντόπισε διπλάσιο αριθμό εκρήξεων σε δυαδικά συστήματα διογκωμένων άστρων/λευκών νάνων που βρίσκονται εντός του βεληνεκούς των πιδάκων πλάσματος της μαύρης τρύπας που κινούνταν με ταχύτητες κοντά σε αυτές του φωτός και κάλυπταν αποστάσεις περίπου τριών χιλιάδων ετών φωτός. Οι ερευνητές ότι οι πίδακες των μαύρων τρυπών που έρχονται σε επαφή με αυτά τα δυαδικά συστήματα ενεργοποιούν τους μηχανισμούς των εκρήξεων αποκαλύπτοντας ένα νέο κοσμικό φαινόμενο που αναμένεται να μπει τώρα από την επιστημονική κοινότητα σε φάση διερεύνησης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1778231/oi-tromeroi-pidakes-ylis-kai-energeias-apo-tis-mayres-trypes-anatinazoyn-ta-astra-poy-vriskoyn-sto-dromo-toys-vinteo/

Η νέα τεχνολογία τεχνητής νοημοσύνης της Metα θα μιλά με τη φωνή διάσημων ηθοποιών. Τζούντι Ντεντς και Κρίστεν Μπελ θα δανείσουν τη φωνή τους στο chatbot ΑΙ του γίγαντα των socia media. Σύμφωνα με ρεπορτάζ του πρακτορείου Reuters ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ θα παρουσιάσει τα επόμενα 24ωρα το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης που έχει αναπτύξει η Metα, ένα chatbot γενετικής νοημοσύνης, το οποίο θα επικοινωνεί με τους χρήστες με τις φωνές γνωστών ηθοποιών.Τζούντι Ντεντς, Κρίστεν Μπελ, Τζον Σίνα, Νόρα Λουμ (πιο γνωστή ως Awkwafina), Κίγκαν Μάικλ Κι είναι ορισμένοι από τους καλλιτέχνες που συμφώνησαν να δώσουν τη φωνή τους στο πρόγραμμα.Οι εταιρείες που αναπτύσσουν chatbots τεχνητής νοημοσύνης που επικοινωνούν φωνητικά με τους χρήστες προσπαθούν να έρθουν σε συμφωνία με γνωστούς καλλιτέχνες έτσι ώστε τα προγράμματα να μιλούν με μια φωνή οικεία ή/και αγαπημένη σε πολλούς χρήστες.Πρόσφατα υπήρξε το σκάνδαλο με την OpenAI που ζήτησε από την Σκάρλετ Γιόχανσον να συνεργαστούν και να δώσει η διάσημη σταρ τη φωνή της σε ένα από τα προγράμματα της εταιρείας που δημιούργησε το ChatGPT αλλά όταν η ηθοποιός αρνήθηκε η εταιρεία προχώρησε σύμφωνα με το πλάνο της και αν και δεν το ανέφερε επισήμως παρόλα αυτά έδωσε στη κυκλοφορία το επίμαχο πρόγραμμα το οποίο μιλούσε με τη φωνή της Γιόχανσον. Η ηθοποιός αντέδρασε έντονα και δημόσια υποχρεώνοντας την OpenAI να αναδιπλωθεί και να ζητήσει συγγνώμη.Σύμφωνα με το ρεπορτάζ η ανακοίνωση για το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης και τις φωνές που θα το απαρτίζουν θα γίνει στο συνέδριο Connect της Metα που ξεκινά την Τετάρτη. Οι φωνές των διάσημων καλλιτεχνών θα ακούγονται σε εφαρμογές του Facebook, του Instagram και του WhatsApp. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1774590/i-nea-technologia-technitis-noimosynis-tis-meta-tha-mila-me-ti-foni-diasimon-ithopoion/

Η χρησιμότητα μιάς πυρηνικής βόμβας. Θα μπορούσε να σώσει τη Γη από επικίνδυνο αστεροειδή Αμερικανοί φυσικοί υποστηρίζουν πως ο τεράστιος παλμός ακτινοβολίας που εκλύεται από την έκρηξη πυρηνικής βόμβας θα μπορούσε να εξατμίσει τμήμα του αστεροειδούς και να τον εκτρέψει από την τροχιά του.Στην ταινία «Αρμαγεδών», ο Bruce Willis και οι συνεργάτες του για να σώσουν τη Γη από έναν αστεροειδή χρησιμοποίησαν ένα διαστημικό λεωφορείο, προσγειώθηκαν πάνω στον αστεροειδή και τοποθέτησαν οι ίδιοι την πυρηνική βόμβα σ’ αυτόν. Σε αντίθεση με την ταινία, οι πυρηνικές βόμβες θα μπορούσαν να σταλούν προς τον επικίνδυνο αστεροειδή με πύραυλο και να πυροδοτηθούν σε απόσταση περίπου δύο χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια του. Σύμφωνα με τους ερευνητές Moore et al η ακτινοβολία που παράγεται είναι τόσο ισχυρή που θα μπορούσε να αλλάξει την πορεία του αστεροειδούς.Το 2023 το σκάφος της αποστολής Double Asteroid Redirection Test (DART) της NASA έπεσε πάνω σε ένα αστεροειδή με στόχο να διαπιστωθεί αν θα μπορούσε μια τέτοια πρόσκρουση να εκτρέψει ένα διαστημικό βράχο από την πορεία του και άρα να μην χρειαστεί να γίνει χρήση τεχνολογίας που θα τον διαλύσει σε μικρότερα κομμάτια.Αν και διαπιστώθηκε ότι η πρόσκρουση άλλαξε με επιτυχία την τροχιά του αστεροειδή που έχει διάμετρο 160 μέτρων, σε μεγαλύτερους και πιο επικίνδυνους αστεροειδείς ένα τέτοιο χτύπημα δεν θα μπορούσε να έχει ανάλογο αποτέλεσμα άρα χρειάζεται κάποια άλλη μέθοδος που να παράγει πολύ μεγαλύτερη ισχύ και τα πειράματα δείχνουν ότι μια έκρηξη πυρηνικών όπλων μπορεί να παράγει αυτή την ισχύ που θα εκτρέψει την πορεία ενός επικίνδυνου διαστημικού βράχου. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1774622/ta-pyrinika-opla-mporoyn-na-exoydeterosoyn-epikindynoys-asteroeideis-choris-na-toys-anatinaxoyn/ – https://www.theguardian.com/science/2024/sep/23/nuclear-blast-could-save-earth-from-large-asteroid

Το ALMA αποκαλύπτει την επιφάνεια άστρου. … με μια άνευ προηγουμένου λεπτομέρεια. Αστρονόμοι κατέγραψαν για πρώτη φορά την τρικυμιώδη δραστηριότητα στην επιφάνεια ενός άστρου πέρα από τον ΉλιοΑπό την εποχή του Γαλιλαίου μέχρι πρόσφατα, ακόμα και τα πλησιέστερα και μεγαλύτερα άστρα δεν ήταν ορατά παρά ως σημειακές κουκκίδες. Τα τελευταία χρόνια όμως οι αστρονόμοι μπορούν πλέον να ζουμάρουν στην επιφάνεια μεγάλων άστρων όπως οι ερυθροί γίγαντες, άστρα σαν τον Ηλιο που έχουν εξαντλήσει τα πυρηνικά τους καύσιμα και έχουν διογκωθεί κατά εκατοντάδες φορές.Οι νέες εικόνες της συστοιχίας ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στη Χιλή δείχνουν γιγάντιες φυσαλίδες πλάσματος (ιονισμένου αερίου) να κοχλάζουν στην επιφάνεια του άστρου «R της Δοράδος», έναν ερυθρό γίγαντα περίπου 300 φορές μεγαλύτερο από τον Ηλιο που βρίσκεται στον ομώνυμο αστερισμό, 180 έτη φωτός από τη Γη.Διαδοχικές εικόνες του αστέρα R Doradus, που καταγράφηκαν από την συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA, δείχνει τις φυσαλίδες πλάσματος που σχηματίζονται στην επιφάνεια του άστρου με απίστευτη λεπτομέρεια. ALMA (ESO/NAOJ/NRAO)/W. Οι Vlemmings et al.Σαν καυτή σούπα που βράζει στην κατσαρόλα, το διάπυρο υλικό του άστρου ανεβαίνει στην επιφάνεια σε φυσαλίδες που εκτιμάται ότι έχουν διάμετρο 75 φορές μεγαλύτερη από τον Ηλιο.Οι φυσαλίδες που ανεβαίνουν, ψύχονται και μετά βυθίζονται για να ξαναρχίσει ο κύκλος είναι ο βασικός μηχανισμός που μεταφέρει θερμότητα από το εσωτερικό όλων των άστρων προς την επιφάνεια.Γνωστό ως συναγωγή, το φαινόμενο είναι επίσης γνωστό από τις διακοσμητικές λάμπες «lava lamp» με χρωματιστές φυσαλίδες υγρών. Περιέργως, οι πελώριες φυσαλίδες του R του Δοράδος δείχνουν να βυθίζονται πίσω στο εσωτερικό του άστρου μέσα στον έναν μήνα που καλύπτουν οι παρατηρήσεις, τρεις φορές ταχύτερα από ό,τι υποδεικνύουν οι θεωρητικοί υπολογισμοί, λένε οι ερευνητές.Για την εξήγηση των παρατηρήσεων απαιτούνται περισσότερα δεδομένα. Αν μη τι άλλο, όμως, οι εικόνες δείχνουν πώς θα μοιάζει ο Ηλιος όταν φτάσει στο τέλος της ζωής του, οπότε ο Ερμής και η Αφροδίτη θα χαθούν μέσα στις πύρινες φυσαλίδες. Οι αστροφυσικοί ακόμα διαφωνούν για το εάν το άστρο μας θα καταπιεί τελικά και τη Γη. https://www.tovima.gr/print/science/tileskopio-eide-ena-astro-na-koxlazei-enas-texnikos-athlos-apokalypseon/ – https://www.almaobservatory.org/en/press-releases/astronomers-track-bubbles-on-a-stars-surface-in-the-most-detailed-video-yet/

Η κβαντική σύμπλεξη σε 60 δευτερόλεπτα. Τα πειράματα CMS και ATLAS ανακοίνωσαν πρόσφατα την ανίχνευση κβαντικής σύμπλεξης σε κουάρκ που παράχθηκαν στις συγκρούσεις δεσμών πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Επίσης, πριν από μερικές εβδομάδες κινέζοι ερευνητές δημοσίευσαν μια εργασία σχετικά με την πιθανή συμμετοχή της κβαντικής σύμπλεξης φωτονίων στην λειτουργία του ανθρώπινου εγκεφάλου.Τι είναι λοιπόν η κβαντική σύμπλεξη ή αλλιώς κβαντική διεμπλοκή;Η κβαντική σύμπλεξη συνδέει τα υποατομικά σωματίδια με τρόπο που φαίνεται να αψηφά τη λογική. Όταν οι επιστήμονες μετρούν το ένα σωματίδιο του ζεύγους συν-πλεκομένων σωματιδίων, το άλλο φαίνεται να γνωρίζει ακαριαία το αποτέλεσμα.Ένας τρόπος για να αποδείξουμε την κβαντική σύμπλεξη μεταξύ των σωματιδίων είναι να μετρήσουμε μια ιδιότητά τους που ονομάζεται σπιν. Οι επιστήμονες μπορούν να μετρήσουν τόσο το μέγεθος όσο και την κατεύθυνση του σπιν ενός σωματιδίου. Μια κατηγορία σωματιδίων που ονομάζονται φερμιόνια – στα οποία ανήκουν τα ηλεκτρόνια, τα μιόνια, τα ταυ, τα νετρίνα και τα κουάρκ – που έχουν όλα σπιν ½. Η κατεύθυνση του σπιν ενός φερμιονίου μπορεί να είναι είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Το μέγεθος του σπιν ενός φερμιονίου είναι πάντα ½, αλλά η κατεύθυνσή του «αποφασίζεται» μόνο όταν πραγματοποιείται μια μέτρηση.Στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων, οι επιστήμονες μελέτησαν συν-πλεκόμενα ζεύγη φερμιονίων που ονομάζονται κορυφαία κουάρκ.Έδειξαν ότι μόλις μετρούσαν την κατεύθυνση του σπιν ενός κουάρκ, το άλλο κουάρκ θα «επέλεγε» τον συμπληρωματικό προσανατολισμό. Επειδή αυτό συνέβη ακαριαία, χωρίς να απαιτηθεί κάποιο χρονικό διάστημα ώστε το ένα κορυφαίο κουάρκ να μεταδώσει μήνυμα στο άλλο και να επηρεάσει το σπιν του, τα δύο συν-πλεκόμενα σωματίδια υπήρχαν σχεδόν σαν να ήταν ένα.Εξαιτίας αυτού του φαινομένου ο Albert Einstein απέρριπτε την κβαντική φυσική. Το 1934, μαζί με τους Boris Podolski και Nathan Rosen, δημοσίευσε μια εργασία στην οποία υποστήριζε ότι η κβαντική μηχανική ήταν μια ατελής θεωρία. Πρότειναν ότι υπήρχαν «κάποιες κρυφές μεταβλητές» οι οποίες επέτρεπαν στα σωματίδια να επικοινωνούν.Το 1964, ο φυσικός John Bell επινόησε ένα πείραμα για να αναζητήσει αυτές τις κρυμμένες μεταβλητές. Όμως, από την δεκαετία του 1970, όλα τα πειράματα έχουν επιβεβαιώσει με ακρίβεια τις προβλέψεις της κβαντικής μηχανικής, χωρίς να βρούν κάποια πειραματική ένδειξη ότι υπάρχουν κρυφές μεταβλητές. πηγή: https://www.symmetrymagazine.org/article/explain-it-in-60-seconds-quantum-entanglement?language_content_entity=und

Κβαντική σύμπλεξη μεταξύ κορυφαίων κουάρκ. Παρατηρήθηκε για πρώτη φορά στο CERN Οι φυσικοί στο CERN παρατήρησαν για πρώτη φορά κβαντική σύμπλεξη σε κουάρκ. To φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης είχε παρατηρηθεί σε σωματίδια όπως τα ηλεκτρόνια και τα φωτόνια εδώ και δεκαετίες. Επειδή είναι ένα πολύ ευαίσθητο φαινόμενο στις εξωτερικές αλληλεπιδράσεις, μελετάται σε «ήσυχα» περιβάλλοντα χαμηλής ενέργειας, όπως οι εξαιρετικά χαμηλής θερμοκρασίας διατάξεις που φιλοξενούν τους κβαντικούς υπολογιστές. Συγκριτκά, οι συγκρούσεις σωματιδίων, όπως αυτές μεταξύ πρωτονίων στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο CERN, είναι πολύ θορυβώδεις και υψηλής ενέργειας, καθιστώντας πολύ πιο δύσκολη την μέτρηση της κβαντικής σύμπλεξης στα προϊόντα των συγκρούσεων. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να ακούσει έναν ψίθυρο σε μια συναυλία χέβι μέταλ. Τι είναι η κβαντική σύμπλεξη(*) [quantum entanglement]; Είναι ένα κβαντικό φαινόμενο όπου δύο ή περισσότερα σωματίδια συνδέονται με τέτοιο τρόπο ώστε η κατάσταση του ενός σωματιδίου να συνδέεται και να εξαρτάται από την κατάσταση του άλλου, ακόμα κι αν βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση το ένα από το άλλο. Αν μετρήσουμε μια ιδιότητα του ενός από δύο «συν-πλεγμένα» μεταξύ τους σωματιδία, τότε γνωρίζουμε αμέσως και την αντίστοιχη ιδιότητα του άλλου. Το πιο εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα κι αν τα δύο σωματίδια βρίσκονται σε τεράστια απόσταση μεταξύ τους, η μέτρηση του ενός επηρεάζει ακαριαία το άλλο. Το γεγονός αυτό φαίνεται να παραβιάζει το ανώτατο όριο της ταχύτητας του φωτός που επιβάλλει η θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν. Όμως δεν το κάνει. Γιατί το φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ακαριαία διάδοση πληροφορίας. Το φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης χρησιμοποιείται στην ανάπτυξη των κβαντικών υπολογιστών.Για να παρατηρήσουν την κβαντική σύμπλεξη στον LHC, οι φυσικοί που εργάζονταν στον ανιχνευτή ATLAS ανέλυσαν περίπου ένα εκατομμύριο ζεύγη κορυφαίων (top) και αντι-κορυφαίων κουάρκ – το βαρύτερο από όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωματίδια και τα αντίστοιχα της αντιύλης. Βρήκαν αναμφισβήτητα στατιστικά στοιχεία για τη σύμπλεξη, τα οποία ανακοίνωσαν τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους, και περιγράφουν λεπτομερώς στην πρόσφατη δημοσίευση στο περιοδικό Nature. Οι φυσικοί που εργάζονται στον δεύτερο μεγάλο ανιχνευτή του LHC, τον CMS, επιβεβαίωσαν επίσης την παρατήρηση της κβαντικής σύμπλεξης των κουάρκ με δημοσίευση στο arXiv στις 2 Ιουνίου. Είναι η πρώτη φορά που μελετάται η σύμπλεξη στις υψηλότερες δυνατές ενέργειες που αναπτύσσονται στον LHC.Κατά τη διάρκεια ενός διαλείμματος για καφέ πριν από χρόνια, ο πειραματικός φυσικός Yoav Afik, και ο φυσικός συμπυκνωμένης ύλης Juan Muñoz de Nova, αναρωτήθηκαν αν ήταν δυνατόν να παρατηρηθεί η κβαντική σύμπλεξη σε επιταχυντή. Η συνομιλία τους μετατράπηκε σε μια δημοσίευση που χάραξε τον δρόμο προς την ανίχνευση της κβαντικής σύμπλεξης μεταξύ κορυφαίων κουάρκ.Τα ζεύγη κορυφαίων κουάρκ-αντικουάρκ που δημιουργούνται μετά από μια σύγκρουση πρωτονίων ζουν απειροελάχιστα σύντομες ζωές – διάρκειας 10−25 δευτερόλεπτα, και στη συνέχεια διασπώνται σε σωματίδια μεγαλύτερης διάρκειας ζωής.Παλαιότερες μελέτες είχαν βρει ότι κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής τους, τα κορυφαία κουάρκ μπορεί να έχουν συσχετισμένα «σπιν», μια κβαντική ιδιότητα παρόμοια με την ιδιοστροφορμή. Οι Afik και Muñoz de Nova συνειδητοποίησαν ότι αυτές η μελέτες θα μπορούσαν να επεκταθούν για να δείξουν ότι τα σπιν των κορυφαίων κουάρκ δεν ήταν απλά συσχετισμένα, αλλά πραγματικά συν-πλεκόμενα. Όρισαν μια παράμετρο D, για να περιγράψουν τον βαθμό συσχέτισης. Αν το D ήταν μικρότερο από −1/3, τα κορυφαία κουάρκ θα ήταν συμπλεγμένα.Η πρόταση των Afik και Muñoz de Nova δούλεψε εξαιτίας της σύντομης διάρκειας ζωής των κορυφαίων κουάρκ. Αυτό δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει με ελαφρύτερα κουάρκ. Τα κουάρκ απεχθάνονται την μοναξιά και τον διαχωρισμό τους από άλλα κουάρκ.Έτσι, μετά από μόλις 10-24 δευτερόλεπτα μοναξιάς, αρχίζουν να αναμιγνύονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν αδρόνια, όπως τα πρωτόνια και τα νετρόνια. Αλλά ένα κορυφαίο κουάρκ διασπάται αρκετά γρήγορα και δεν έχει χρόνο ώστε να «αδρονιστεί» και να χάσει τις πληροφορίες του σπιν του εξαιτίας της μίξης. Αντίθετα, όλες αυτές οι πληροφορίες «μεταφέρονται στα σωματίδια διάσπασής τους». Αυτό σήμαινε ότι οι ερευνητές μπορούσαν να μετρήσουν τις ιδιότητες των προϊόντων διάσπασης, ώστε να πηγαίνοντας προς τα πίσω να συμπεράνουν τις ιδιότητες, συμπεριλαμβανομένου και του σπιν, των μητρικών κορυφαίων κουάρκ.Τελικά, και τα δύο πειράματα επιβεβαίωσαν το όριο που έθετε η παράμετρος D(<−1/3) για την κβαντική σύμπλεξη, με το ATLAS να μετρά την τιμή D=−0,537 και το CMS D=−0,480. Πρόκειται για ένα θαυμαστό πειραματικό αποτέλεσμα που φαίνεται άχρηστο προς το παρόν – όπως άλλωστε έδειχναν εκ πρώτης όψεως, σχεδόν όλες οι μεγάλες ανακαλύψεις στην ιστορία της φυσικής. (*) Μια πιο τεχνική περιγραφή της κβαντικής σύμπλεξης από τον Στέφανο Τραχανά: Κβαντική ΣύμπλεξηDownload file:///home/guest/%CE%9B%CE%AE%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82/01-kvantikh-symplexis.pdf διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες στο άρθρο του Nature «Quantum feat: physicists observe entangled quarks for first time» – https://www.nature.com/articles/d41586-024-02973-7

Ο αστροναύτης της NASA Ντον Πέτιτ, μέλη του πληρώματος φτάνουν στον Διαστημικό Σταθμό Ο πύραυλος Soyuz εκτοξεύεται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με 3 μέλη πληρώματος: τον αστροναύτη της NASA Don Pettit, τους κοσμοναύτες της Roscosmos Alexey Ovchinin και τον Ivan Vagner, επί του σκάφους, Τετάρτη, 11 Σεπτεμβρίου 2024, στο κοσμοδρόμιο Baikonur στο Καζακστάν.Ο αστροναύτης της NASA Don Pettit, συνοδευόμενος από τους κοσμοναύτες της Roscosmos, Alexey Ovchinin και Ivan Vagner, έφτασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό την Τετάρτη, ανεβάζοντας τον αριθμό των κατοίκων του σε 12 για την περίοδο παράδοσης των 13 ημερών. Μετά από ένα ταξίδι δύο τροχιών και τριών ωρών στον σταθμό, το διαστημόπλοιο Roscosmos Soyuz MS-26 προσδέθηκε αυτόματα στη μονάδα Rassvet του εργαστηρίου τροχιάς στις 3:32 μ.μ. EDT. Το διαστημόπλοιο εκτοξεύτηκε στις 12:23 μ.μ. EDT (9:23 μ.μ. ώρα Μπαϊκονούρ) από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Μόλις επιβιβαστεί, το τρίο θα ενταχθεί στα μέλη του πληρώματος της Expedition 71, συμπεριλαμβανομένων των αστροναυτών της NASA Tracy C. Dyson, Mike Barratt, Matthew Dominick, Jeanette Epps, Butch Wilmore και Suni Williams, καθώς και των κοσμοναυτών της Roscosmos Nikolai Chub, Alexander Grebenkin και Oleg Kononenko. . Η Expedition 72 θα ξεκινήσει τη Δευτέρα, 23 Σεπτεμβρίου, με την αναχώρηση του Dyson, του Chub και του διοικητή του σταθμού Kononenko, ολοκληρώνοντας μια εξάμηνη διαμονή για τον Dyson και μια αποστολή διάρκειας ενός έτους για τους Chub και Kononenko. Οι Pettit, Ovchinin και Vagner θα περάσουν περίπου έξι μήνες στο τροχιακό φυλάκιο προωθώντας την επιστημονική έρευνα ως μέλη του πληρώματος Expedition 71/72 πριν επιστρέψουν στη Γη την άνοιξη του 2025. Αυτή είναι η τέταρτη διαστημική πτήση των Pettit και Ovchinin και η δεύτερη του Vagner. Κατά τη διάρκεια της Expedition 72, δύο νέα πληρώματα θα φτάσουν στον διαστημικό σταθμό, συμπεριλαμβανομένου του SpaceX Crew-9 της NASA που εκτοξεύτηκε τον Σεπτέμβριο, ακολουθούμενο από το Crew-10, που έχει προγραμματιστεί για εκτόξευση τον Φεβρουάριο του 2025. Ακολουθήστε τον Pettit στο X σε όλη την αποστολή του και λάβετε τα τελευταία νέα του πληρώματος του διαστημικού σταθμού στο Instagram, το Facebook και το X. Μάθετε περισσότερα για την έρευνα και τις λειτουργίες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στη διεύθυνση: https://www.nasa.gov/station.

Το έδαφος της αθέατης πλευράς της Σελήνης είναι πιο… αφράτο. Παρουσιάστηκε μελέτη των πρώτων δειγμάτων από αυτή την περιοχή του φεγγαριού. Παρουσιάστηκαν τα πρώτα ευρήματα της μελέτης που διεξάγεται στα πρώτα δείγματα που συλλέχθηκαν από την αθέατη στη Γη πλευρά της Σελήνης. Τα δείγματα που συλλέχθηκαν από το ρόβερ Chang’e 6 της Κίνας αποκαλύπτουν ότι το έδαφος της αθέατης πλευράς του φεγγαριού παρουσιάζει διαφορές από εκείνο της πλευράς που βλέπει τη Γη. Τα νέα στοιχεία θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες θεωρίες την ύπαρξη και εξέλιξη του φυσικού μας δορυφόρου.Η σύνθετη αποστολή επιστροφής των δειγμάτων ξεκίνησε στις αρχές Μαΐου και ολοκληρώθηκε στα τέλη Ιουνίου όταν τα δείγματα έφτασαν στα χέρια των επιστημόνων στον πλανήτη μας. Τα δείγματα μεταφέρθηκαν αρχικά σε ειδικά διαμορφωμένες εγκαταστάσεις για αποθήκευση, ανάλυση και τελική διανομή για έρευνα. Και τώρα μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «National Science Review» παρέχει τα πρώτα στοιχεία για το πολύτιμο υλικό.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα δείγματα που συλλέχθηκαν έχουν χαμηλότερη πυκνότητα σε σύγκριση με προηγούμενα σεληνιακά δείγματα, τα οποία ανακτήθηκαν από την πλευρά της Σελήνης που βλέπει τη Γη και έχουν πραγματοποιηθεί εκεί επανδρωμένες αποστολές. Πιο συγκεκριμένα, τα δείγματα της αθέατης πλευράς δείχνουν μια πιο χαλαρή και πιο πορώδη δομή από τα δείγματα της άλλης πλευράς. «Το δείγμα είναι αρκετά χαλαρό και θα ήταν ακόμα πιο αφράτο στη φυσική του κατάσταση στη σεληνιακή επιφάνεια», έγραψαν οι ερευνητές. Τα ευρήματα Το χώμα περιέχει επίσης περισσότερα ανοιχτόχρωμα σωματίδια όπως άστριος και γυαλί σε σύγκριση με τα δείγματα που συλλέχθηκαν από την αποστολή Chang’e 5 που το 2020 είχε επισκεφθεί την πλευρά της Σελήνης που βλέπει τη Γη. Αυτό, καθώς και άλλες πληροφορίες σχετικά με τη σύνθεση, υποδηλώνουν μεγαλύτερη παρουσία υλικών που παραδίδονται στην περιοχή δειγματοληψίας από μακριά. Αυτό συμβαίνει, για παράδειγμα, όταν τα συμβάντα πρόσκρουσης (όπως ένα χτύπημα αστεροειδούς) οδηγούν σε εκτοξεύσεις που εκτοξεύονται προς τα πάνω και προς τα έξω από την περιοχή πρόσκρουσης. Η σύνθεση του βασαλτικού βράχου στη θέση της δειγματοληψίας πιστεύεται ότι είναι αναμεμειγμένη με εκτοξεύσεις από μη βασαλτικές περιοχές.Τα δείγματα έχουν επίσης χαμηλότερη συγκέντρωση KREEP, μια υπογραφή βράχου που είναι σύντομο για πέτρωμα εμπλουτισμένο με κάλιο (χημικό σύμβολο K), στοιχεία σπάνιων γαιών (REE) και φώσφορο (χημικό σύμβολο P), το οποίο είναι πιο άφθονο στην κοντινή πλευρά. Αυτή η ασυμμετρία θα μπορούσε εν μέρει να εξηγήσει γιατί η μακρινή πλευρά είναι τόσο διαφορετική από την κοντινή πλευρά του φεγγαριού.Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα δείγματα θα μπορούσαν να προωθήσουν την κατανόηση πολλών βασικών πτυχών της σεληνιακής επιστήμης. Αυτό περιλαμβάνει την πρώιμη εξέλιξη του φεγγαριού, τον τρόπο με τον οποίο οι ηφαιστειακές δραστηριότητες διέφεραν μεταξύ της κοντινής και της μακρινής πλευράς, το ιστορικό κρούσεων του εσωτερικού ηλιακού συστήματος, το αρχείο γαλαξιακής δραστηριότητας που διατηρείται στο σεληνιακό στρώμα καιρού και τη σύνθεση και τη δομή του σεληνιακού φλοιού και του μανδύα .«Αυτές οι ιδέες αναμένεται να οδηγήσουν σε νέες έννοιες και θεωρίες σχετικά με την προέλευση και την εξέλιξη της Σελήνης», καταλήγουν οι ερευνητές. Στιγμιότυπο από την ανάκτηση από τους επιστήμονες των δειγμάτων της αθέατης πλευράς της Σελήνης για μελέτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1772802/to-edafos-tis-atheatis-pleyras-tis-selinis-einai-pio-afrato/

Πιθανοί υποψήφιοι για το Νόμπελ Φυσικής 2024. Τα βραβεία Νόμπελ Φυσικής ανά τομέα, μέχρι σήμερα (scientificamerican.com) https://www.scientificamerican.com/article/hidden-patterns-show-nobel-prize-science-trends/ Η βρετανοαμερικανική εταιρεία αναλύσεων Clarivate δημοσίευσε την ετήσια λίστα με τους πιθανούς υποψήφιους για βραβείο Νόμπελ. Όσον αφορά το Νόμπελ Φυσικής πιθανολογεί μία από τις παρακάτω τρεις υποψηφιότητες: 1. Rafi Bistritzer, Pablo Jarillo-Herrero, και Allan H. MacDonald Για τις πρωτοποριακές θεωρητικές και πειραματικές συνεισφορές τους στη φυσική του συνεστραμμένου γραφενίου διπλής στιβάδας υπό μαγική γωνία και των σχετικών κβαντικών συσκευών moiré 2. David Deutsch, Peter W. Shor Για τις επαναστατικές συνεισφορές στους κβαντικούς αλγόριθμους που άνοιξαν το δρόμο για τους κβαντικούς υπολογιστές 3. Christoph Gerber Για την εφεύρεση και εφαρμογή του μικροσκοπίου ατομικής δύναμης Η Clarivate έχει προβλέψει με επιτυχία περισσότερους από 70 βραβευθέντες με Νόμπελ τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αναλύοντας κυρίως τις αναφορές των δημοσιεύσεών τους (αν και αυτή η ανάλυση πολλές φορές δεν καταφέρνει να προβλέψει το έτος που θα βραβευθούν). Εντοπίζονται οι ερευνητές που έχουν δημοσιεύσει εργασίες, οι οποίες διαθέτουν πάνω από 2.000 αναφορές, κάτι που συνέβη με τους περισσότερους βραβευμένους με Νόμπελ επιστήμονες. Η ανάλυση της Clarivate εξετάζει επίσης αν οι συγγραφείς αυτών των δημοσιεύσεων έχουν κάνει πρωτοποριακές ανακαλύψεις και έχουν ήδη κερδίσει αξιόλογα βραβεία. πηγή: https://clarivate.com/news/clarivate-reveals-citation-laureates-2024/

Οι γιγάντιοι αστροφυσικοί πίδακες του Πορφυρίωνα. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια υπερμαζικής μαύρη τρύπα που εκτοξεύει αστροφυσικούς πίδακες στο διάστημα έχει δημιουργήσει τη μεγαλύτερη δομική κατασκευή γαλαξιακής προέλευσης που έχουμε δει μέχρι σήμερα.Η νέα αυτή δομή ονομάζεται Πορφυρίων, προς τιμήν του βασιλιά των γιγάντων στην ελληνική μυθολογία, και εκτείνεται σε 7 megaparsecs από άκρη σε άκρη, δηλαδή περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό την καθιστά σημαντικό κομμάτι του κοσμικού ιστού που συνδέει το Σύμπαν. Πριν από την ανακάλυψη του Πορφυρίωνα, το μεγαλύτερο επιβεβαιωμένο πιδάκων ήταν ο Αλκυονέας, που πήρε επίσης το όνομά του από έναν γίγαντα της ελληνικής μυθολογίας. Ο Αλκυονέας ανακαλύφθηκε το 2022 από την ίδια ομάδα που βρήκε τον Πορφυρίωνα.«Αυτή έχει καταφέρει να φτάσει σε μέγεθος τόσο μεγάλο», είπε η Eileen Meyer, η οποία μελετά τις μαύρες τρύπες στο Πανεπιστήμιο του Maryland, στην κομητεία της Βαλτιμόρης και η οποία δεν συμμετείχε στη μελέτη.Η ανακάλυψη, που έγινε χρησιμοποιώντας εικόνες από ένα ευρωπαϊκό ραδιοτηλεσκόπιο, δημοσιευθεί στο περιοδικό Nature.Οι μαύρες τρύπες καταπίνουν τα περισσότερα διαστημικά συντρίμμια που βρίσκουν στο δρόμο τους. Οι αστροφυσικοί πίδακες που δημιουργούνται από μαύρες τρύπες έχουν μηχανισμούς σχηματισμού που δεν κατανοούμε πλήρως.Οι υπερμαζικές μαύρες τρύπες περνούν από περιόδους τροφής και ανάπτυξης, και οι πίδακες είναι μια φυσική συνέπεια. Ωστόσο, οι πίδακες των Αλκυονέα και του Πορφυρίωνα παρουσιάζουν αρκετές προκλήσεις.Οι πίδακες μπορούν να διασπαστούν αμέσως μετά τη δημιουργία τους, να κινούνται από διαστημικές αναταράξεις ή να πεθαίνουν απουσία νέας ύλης. Αλλά οι πίδακες από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μπορούν να γίνουν υπερμεγέθης.Οι πιο πρόσφατοι συνδυασμένοι πίδακες από μια μακρινή υπερμεγέθη μαύρη τρύπα έχουν μήκος περίπου 23 εκατομμύρια έτη φωτός. Αυτό είναι περίπου 7 εκατομμύρια έτη φωτός μεγαλύτερο από τον προηγούμενο κάτοχο ρεκόρ. Ένα έτος φωτός είναι 5,8 τρισεκατομμύρια μίλια.Ο συν-συγγραφέας της μελέτης Martijn Oei είπε ότι οι ερευνητές δεν περίμεναν να βρουν μακριές μαύρες τρύπες τόσο νωρίς στην ιστορία του σύμπαντος. Οι πίδακες χρονολογούνται από τότε που το σύμπαν ήταν λιγότερο από το ήμισυ της τρέχουσας ηλικίας του.Το πώς οι πίδακες των Αλκυονέα και του Πορφυρίωνα παρέμειναν σταθεροί σε τέτοιες τεράστιες αποστάσεις είναι ένα μυστήριο. Ωστόσο, θα μπορούσαν να μας δίνουν κάποιες ενδείξεις για τη δομή του Σύμπαντος. Στον κοσμικό ιστό – ένα τεράστιο σύστημα ινών, που αποτελείται από σκοτεινή ύλη που συγκρατεί γαλαξίες – οι πίδακες της Porphyrion μπορεί να παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της. Θα μπορούσαν, σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα, να είναι υπεύθυνοι για τις υψηλές θερμοκρασίες που ανιχνεύονται σε κενά και τις δομές μαγνητικού πεδίου που βρίσκονται εκεί.Αυτό είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, καθώς η μαύρη τρύπα ανήκει σε μια κατηγορία που συναντάται αρκετά συχνά στο πρώιμο Σύμπαν – μια ακτινοβολούσα μαύρη τρύπα που παράγει πολύ ακτινοβολία. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι υπήρχαν πολλές γιγάντιες τρύπες στο πρώιμο Σύμπαν που διαμόρφωσαν τον κοσμικό ιστό. Αργότερα, η ερευνητική ομάδα πιστεύει ότι το Σύμπαν μπορεί να είναι γεμάτο με τέτοιους γαλαξίες. «Νομίζω ότι οι γαλαξίες με γιγάντιους πίδακες είναι πιο συχνοί απ’ ότι συνειδητοποιούμε», δήλωσε δήλωσε ο αστρονόμος Martijn Oei από το Πανεπιστήμιο Leiden και το Caltech.«Αυτό συμβαίνει γιατί τα γιγάντια συστήματα πίδακων γίνονται πιο δύσκολα να παρατηρηθούν όσο μεγαλώνουν. Είναι επίσης πιο δύσκολα να παρατηρηθούν στο πιο απομακρυσμένο Σύμπαν. Έτσι, ο αριθμός των γιγάντιων πίδακων που έχουν ανιχνευθεί μέχρι στιγμής περιορίζεται από τις ικανότητες των οργάνων μας. Μόλις βελτιωθούν τα όργανα τα επόμενα χρόνια, περιμένω να βρούμε πολλούς περισσότερους γαλαξίες με γιγάντιους πίδακες.», συμπλήρωσε. Η δομή του πίδακα μαύρης τρύπας που ονομάζεται Πορφυρίων, απεικονίστηκε από τα δεδομένα του ραδιοτηλεσκοπίου LOFAR (LOw Frequency ARray) πηγή: https://www.huffingtonpost.gr/entry/anaedoi-oi-epistemones-entopisan-epermazike-maere-trepa-poe-ektoxeeei-astrofesikoes-pidakes_gr_66ec1b7ce4b083d40a2c4f3e – https://www.caltech.edu/about/news/gargantuan-black-hole-jets-are-biggest-seen-yet

Roscosmos «Δάκρυα κυλούν στα μάτια μου». Αυτό το φθινόπωρο, το Θέατρο Τέχνης της Μόσχας επέστρεψε στο Μπαϊκονούρ - στις 11 Σεπτεμβρίου, τα μέλη του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας συνόδευσαν το πλήρωμα του διαστημικού σκάφους Soyuz MS-26 σε τροχιά. Μια πολιτιστική βραδιά πραγματοποιήθηκε επίσης στην πόλη - το θέατρο παρουσίασε το πρόγραμμα "Man" από τη σειρά "Reading Circle". Σχετικά με τα συναισθήματα, τη συνάντηση κοσμοναυτών και τη φιλία μεταξύ του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας και του Roscosmos - στο βίντεό μας! ttps://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244165%2Feae16507d91c0e8c2f%2Fpl_wall_ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573842 Roscosmos Το πλήρωμα της αποστολής Crew-9 έφτασε στο διαστημικό λιμάνι στη Φλόριντα Εκτός από τον Alexander Gorbunov, το πλήρωμα περιλαμβάνει και τον αστροναύτη της NASA Nick Haig. Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Falcon-9 με το πλοίο Crew Dragon δεν είναι νωρίτερα από τις 26 Σεπτεμβρίου. Η πτήση θα πραγματοποιηθεί σύμφωνα με το πρόγραμμα των πτήσεων μεταξύ Roscosmos και Nasa https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573855

Έξι χρόνια στο φεγγάρι. … θα συμπληρώσει το κινεζικό ρομπότ Yutu 2 To ρομπότ Yutu 2 ήταν μέρος της πρώτης αποστολής που προσεδαφίστηκε στην αθέατη πλευρά της Σελήνης. Σχεδιάστηκε να λειτουργήσει μόνο για τρεις μήνες, τώρα όμως ετοιμάζεται να γιορτάσει τα έκτα του γενέθλια.Το κινεζικό ρομπότ Yutu 2 ζει και βασιλεύει στην αθέατη πλευρά του φεγγαριού, επιβεβαίωσε η Εθνική Υπηρεσία Διαστήματος της Κίνας.Το Yutu 2 ήταν μέρος της αποστολής Chang’e 4 που έγινε το 2019 το πρώτο σκάφος που προσεδαφίζεται στην αθέατη πλευρά της Σελήνης –μια ιστορική πρωτιά για την Κίνα.Το Chang’e 4 άνοιξε τον δρόμο για την αποστολή Chang’e 6, η οποία συνέλεξε και έφερε φέτος στη Γη τα πρώτα δείγματα από την αθέατη πλευρά.Το Yutu 2 έχει πλέον περάσει 71 σεληνιακές ημέρες λειτουργίας, με κάθε σεληνιακή ημέρα να αντιστοιχεί σε 28 γήινες. Ήταν σχεδιασμένο να λειτουργήσει για τρεις.Η ανακοίνωση της κινεζικής υπηρεσίας συνοδευόταν από εικόνες που μετέδωσε πρόσφατα το Yutu 2 από τον κρατήρα Φον Κάρμαν κοντά στον νότιο πόλο της Σελήνης. Ίχνη από τις ρόδες του ρομπότ, κρατήρες και μακρινοί λόφοι διακρίνονται στις εικόνες από την γκρίζα επιφάνεια.Μέχρι σήμερα το ρομπότ έχει διανύσει συνολική απόσταση 1.613 μέτρων, φαίνεται όμως ότι έχει αρχίσει να επιβραδύνει, δεδομένου ότι είχε καλύψει τα πρώτα 1.300 μέτρα ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2022, σημειώνει το Space.com.Σε μια άλλη εξέλιξη, ένας από τους σχεδιαστές της αποστολής Chang’e 4 δήλωσε στο κρατικό κανάλι CCTV ότι μια ακόμα παλαιότερη σεληνάκατος, η οποία προσεδαφίστηκε το 2013 στην ορατή πλευρά, δεν έχει σταματήσει να λειτουργεί. «Το τηλεσκόπιο της σεληνακάτου Chang’e 3 παραμένει σε λειτουργία και πραγματοποιεί τακτικούς ελέγχους on-off κάθε μήνα, αν και δεν πραγματοποιεί πλέον επιστημονικές παρατηρήσεις» ανέφερε.Γύρω από τη Σελήνη κινούνται επίσης δύο κινεζικοί δορυφόροι, οι Queqiao 1 και 2, οι οποίοι λειτουργούν ως αναμεταδότες για την επικοινωνία με αποστολές στην αθέατη πλευρά.Η επόμενη κινεζική αποστολή στη Σελήνη, Chang’e 7, προγραμματίζεται να εκτοξευτεί το 2026 με προορισμό τον νότιο πόλο του φεγγαριού. πηγή: https://www.in.gr/2024/09/20/in-science/space/eksi-xronia-peripeteias-sto-feggari-etoimazetai-na-symplirosei-kineziko-rompot-yutu-2/ – https://www.space.com/china-yutu-2-rover-moon-far-side-2024-video

Το Hubble κάνει γκρο πλαν σε υπέρλαμπρο γαλαξία που παράγει συνεχώς νέα άστρα (βίντεο) Η παρατήρηση προσφέρει νέα στοιχεία για διάφορα κοσμικά φαινόμενα. Ο υπέροχος γαλαξίας που εμφανίζεται σε αυτή την εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble είναι ο NGC 1559. Είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας που βρίσκεται στον αστερισμό Δίκτυο σε απόσταση περίπου 35 εκατομμυρίων ετών φωτός από τη Γη. Το λαμπρό φως που καταγράφεται στην τρέχουσα εικόνα προσφέρει πληθώρα πληροφοριών.Αυτή η εικόνα αποτελείται από δέκα διαφορετικές εικόνες Hubble, καθεμία από τις οποίες φιλτράρεται για να συλλέγει φως από ένα συγκεκριμένο μήκος κύματος ή εύρος μηκών κύματος από το υπεριώδες έως το ορατό φως και στο φάσμα του κοντινού υπέρυθρου. Η σύλληψη ενός τόσο μεγάλου εύρους μηκών κύματος επιτρέπει στους αστρονόμους να μελετούν πληροφορίες σχετικά με πολλές διαφορετικές αστροφυσικές διεργασίες στο γαλαξία: ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι το κόκκινο φίλτρο 656 νανομέτρων που χρησιμοποιείται εδώ. Τα ιονισμένα άτομα υδρογόνου εκπέμπουν φως σε αυτό το συγκεκριμένο μήκος κύματος, που ονομάζεται εκπομπή Η-άλφα. Νέα αστέρια που σχηματίζονται σε ένα μοριακό νέφος, που αποτελείται κυρίως από αέριο υδρογόνο, εκπέμπουν άφθονες ποσότητες υπεριώδους φωτός που απορροφά το σύννεφο, ιονίζοντας το αέριο υδρογόνο προκαλώντας το να λάμπει με φως τύπου Η-alpha. Η χρήση των φίλτρων του Hubble για την ανίχνευση μόνο του φωτός H-alpha παρέχει έναν αξιόπιστο τρόπο ανίχνευσης περιοχών σχηματισμού άστρων (που ονομάζονται περιοχές H II). Αυτές οι περιοχές είναι ορατές σε αυτήν την εικόνα με έντονη ερυθρό και ροζ απόχρωση που γεμίζουν τους σπειροειδείς βραχίονες του γαλαξία. Ο γαλαξίας NGC 1559 λάμπει στο φακό του Hubble. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1772369/to-hubble-kanei-gkro-plan-se-yperlampro-galaxia-poy-paragei-synechos-nea-astra-vinteo/

Υποβρύχια ρομπότ έκαναν ακριβή διάγνωση της κατάρρευσης του Παγετώνα της Αποκάλυψης. Αναμένεται να συμβεί στα τέλη του επόμενου αιώνα. Η Βρετανική Αποστολή της Ανταρκτικής (BAS), η παλαιότερη και πιο οργανωμένη επιστημονική κοινότητα στην Ανταρκτική πραγματοποίησε μια νέα μελέτη στο γιγάντιο παγετώνα Thwaites που βρίσκεται στη Δυτική Ανταρκτική και είναι περισσότερος γνωστός ως «Παγετώνας της Αποκάλυψης» αφού πιθανή κατάρρευση του θα προκαλέσει μια αλυσιδωτή καταστροφή αυξάνοντας από την μια πλευρά την στάθμη της θάλασσας ενώ ταυτόχρονα θα αποσταθεροποιήσει και θα συμπαρασύρει μαζί του και τους γειτονικούς του παγετώνες.Ο Thwaites έχει έκταση 192 χιλιάδες τετραγωνικά χλμ. όσο δηλαδή η Βρετανία ή η πολιτεία της Φλόριντα στις ΗΠΑ. Έχει διαπιστωθεί ότι ο παγετώνας λιώνει και μάλιστα με ταχύ ρυθμό προκαλώντας ανησυχία. Γίνονται συνεχείς μελέτες και παρατηρήσεις του Thwaites με επίγεια, εναέρια και δορυφορικά μέσα και όργανα. Προηγούμενες μελέτες κάποιες εκ των οποίων έχει πραγματοποιήσει είτε μόνη της είτε σε συνεργασία με άλλες επιστημονικές αποστολές η BAS ανέφεραν ότι σε περίπτωση που ο Thwaites λιώσει η στάθμη της θάλασσας σε παγκόσμιο επίπεδο μπορεί να αυξηθεί από μισό ως δύο μέτρα κάτι που σημαίνει ότι πολλές νησιωτικές και παράκτιες περιοχές θα βρεθούν κάτω από το νερό με καταστροφικές φυσικά συνέπειες για το περιβάλλον αλλά και ανυπολόγιστη ανθρωπιστική καταστροφή. Η διάγνωση Στη νέα μελέτη η BAS έστειλε υποθαλάσσια ρομποτικά οχήματα για να καταγράψουν διαφόρων ειδών δεδομένα από τον Thwaites και τα στοιχεία που συλλέχθηκαν επιβεβαιώνουν ότι ο παγετώνας λιώνει και μαζί τους πράγματι θα συμπαρασύρει τα περισσότερα αποθέματα πάγων της Δυτικής Ανταρκτικής. Σύμφωνα με τη νέα μελέτη ο Thwaites και οι υπόλοιποι πάγοι της περιοχής θα έχουν εξαφανιστεί σε χρονικό διάστημα 170 ετών από σήμερα και η αύξηση της στάθμης της θάλασσας θα είναι της τάξης των 65 εκατοστών δηλαδή εντός του εύρους των προηγούμενων εκτιμήσεων.Όλοι συναινούν ότι η υποχώρηση του παγετώνα Thwaites θα επιταχυνθεί κάποια στιγμή μέσα στον επόμενο αιώνα. Ωστόσο υπάρχει ανησυχία ότι πρόσθετες διαδικασίες που αποκαλύφθηκαν από πρόσφατες μελέτες, διαδικασίες που δεν έχουν ακόμη μελετηθεί αρκετά καλά ώστε να ενσωματωθούν σε μοντέλα μεγάλης κλίμακας θα μπορούσαν να προκαλέσουν την ταχύτερη επιτάχυνση της υποχώρησης» αναφέρει ο Δρ. Ρόμπ Λάρτερ, θαλάσσιος γεωφυσικός της BAS. Στη φωτογραφία εικονίζεται ένα σημείο του παγετώνα Thwaites. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1772348/ypovrychia-rompot-ekanan-akrivi-diagnosi-tis-katarreysis-toy-pagetona-tis-apokalypsis/

Tα κρυμμένα μαθηματικά στην «Εναστρη Νύχτα» του βαν Γκογκ «Η έναστρη νύχτα», του Vincent van Gogh (1889). Θεωρείται το καλύτερο έργο του Βαν Γκογκ και είναι ένας από τους πιο γνωστούς πίνακες στην ιστορία του Δυτικού πολιτισμού.Η εμβληματική «Έναστρη Νύχτα» του Βίνσεντ βαν Γκογκ αποτελεί διαχρονικά ένα από τα πιο θαυμαστά και αναγνωρίσιμα έργα της παγκόσμιας τέχνης, αλλά και σταθερά πεδίο δημόσιας συζήτησης -αν όχι αντιπαράθεσης- για την έμπνευση πίσω από το περιδινούμενο νυχτερινό τοπίο. Ήταν ο στροβιλισμός των νεφών αντανάκλαση της ταραγμένης ψυχικής κατάστασης του μετα-ιμπρεσιονιστή ζωγράφου; Ή μήπως το πολύχρομο μοτίβο βασίζεται σε κατι πιο «ψαγμένο», όπως η θεωρία της τυρβώδους ροής του Κολμογκόροφ; Μία νέα ανάλυση Κινέζων και Γάλλων φυσικών υποστηρίζει πως ο καλλιτέχνης είχε μια βαθιά, διαισθητική κατανόηση της μαθηματικής δομής της τυρβώδους ροής. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το μεγαλειώδες αυτό έργο ήταν αποτέλεσμα όχι της επιστημονικής γνώσης, αλλά της διαισθητικής κατανόησης από τον βαν Γκογκ των κανόνων που διέπουν τη φύση.Ως κοινό φυσικό φαινόμενο που παρατηρείται στα ρευστά -το νερό, τα ωκεάνια ρεύματα, τη ροή του αίματος, τα διογκούμενα σύννεφα της καταιγίδας, τον καπνό του τσιγάρου- η τυρβώδης ροή είναι χαοτική, καθώς οι μεγαλύτερες δίνες διασπώνται σε μικρότερες.Μπορεί στον απλό παρατηρητή, η καταιγιστική δίνη του καπνού ενός τσιγάρου να φαίνεται τυχαία, ωστόσο μπορεί να μελετηθεί και, τουλάχιστον εν μέρει, να εξηγηθεί με τη χρήση μαθηματικών εξισώσεων.«Φανταστείτε πως στέκεστε σε μία γέφυρα και παρατηρείτε τη ροή του ποταμού. Θα δείτε να σχηματίζονται δίνες στην επιφάνεια, αλλά αυτές οι δίνες δεν είναι τυχαίες. Οργανώνονται με συγκεκριμένα μοτίβα και αυτά τα είδη μοτίβων μπορούν να προβλεφθούν βάσει των νόμων της φυσικής» εξηγεί ο Γιονγσιάνγκ Χουάνγκ, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύτηκε την Τρίτη στο επιστημονικό περιοδικό Physics of Fluids. Όμως, τι σχέση έχει η Έναστρη Νύχτα με την τυρβώδη ροή; Η «Έναστρη Νύχτα» είναι μια ελαιογραφία σε καμβά, η οποία απεικονίζει ένα τοπίο λίγο πριν την αυγή, από το ανατολικό παράθυρο του δωματίου στο άσυλο του Σεν Ρεμί ντε Προβάνς, στη νότια Γαλλία, όπου νοσηλευόταν ο καλλιτέχνης, μετά τον ακρωτηριασμό του αριστερού του αυτιού. Με τη χρήση ενός ψηφιακού αντιγράφου του πίνακα, ο Χουάνγκ και οι συνάδελφοί του εξέτασαν την κλίμακα των 14 βασικών περιδινούμενων σχηματισμών για να κατανοήσουν αν συμμορφώνονταν με θεωρίες της φυσικής που περιγράφουν τη μεταφορά ενέργειας από μεγάλης σε μικρή κλίμακα περιδινήσεων καθώς συγκρούονται και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.Ο ουρανός του πίνακα, καθώς είναι φιλοτεχνημένος και δεν κινείται πραγματικά, δεν μπορεί να μετρηθεί άμεσα, οπότε ο Χουάνγκ και οι συνάδεφλοί του υπολόγισαν με ακρίβεια τις πινελές, συγκρίνοντας το μέγεθός τους με μαθηματικές κλίμακες της τυρβώδους ροής. Για να μετρήσουν τη φυσική κίνηση, χρησιμοποίησαν τη φωτεινότητα των διαφορετικών χρωμάτων που χρησιμοποίησε ο καλλιτέχνης.Ετσι, ανακάλυψαν πως τα μεγέθη των 14 στροβίλων στην «Έναστρη Νύχτα» και η σχετική απόσταση και έντασή τους ακολουθούν ένα νόμο της φυσικής που διέπει τη δυναμική των ρευστών και είναι γνωστή ως θεωρία της τύρβης του Κολμογκόροφ. Τη δεκατία του 1940, ο Σοβιετικός μαθηματικός Αντρέι Κολμογκόροφ περιέγραψε μια μαθηματική σχέση μεταξύ των διακυμάνσεων της ταχύτητας μιας ροής και του ρυθμού με τον οποίο διαχέεται η ενέργειά της.Σύμφωνα με τον Χουάνγκ και την επιστημονική ομάδα του, ο πίνακας, σε μικρότερη κλίμακα, αναμειγνύεται με κάποιες δίνες και στροβιλισμούς υποβάθρου με τρόπο που προβλέπεται από τη θεωρία της τύρβης, ακολουθώντας ένα στατιστικό μοτίβο γνωστό ως κλίμακα του Batchelor (Batchelor’s scaling, καθορίστηκε από τον George Batchelor και περιγράφει μαθηματικά τον τρόπο με τον οποίο τα μικρά σωματίδια, όπως τα παρασυρόμενα φύκια στον ωκεανό ή τα κομμάτια σκόνης στον άνεμο, αναμειγνύονται παθητικά από την τυρβώδη ροή). Σύμφωνα με τον Χουάνγκ, η επιστήμη πασχίζει να εφαρμόσει την τυρβώδη ροή στη ρευστοδυναμική με τρόπο που θα επέτρεπε στους επιστήμονες να προβλέψουν το φαινόμενο – σε λογής πεδία, από την πρόγνωση του καιρού έως τις πτητικές αναταράξεις. Ωστόσο, το φαινόμενο δεν έχει εξηγηθεί πλήρως, παραμένοντας ένα από τα βασικά μυστήρια της επιστήμης της Φυσικής. «Ακόμα και μετά από 100 χρόνια ερευνών, δεν γνωρίζουμε πώς να ορίσουμε το περίπλοκο αυτό φαινόμενο. Είναι εξαιρετικά σημαντικό, αλλά και εξαιρετικά δύσκολο» λέει ο ίδιος. Πηγή: CNN – https://www.kathimerini.gr/life/science/563229991/ta-krymmena-mathimatika-stin-enastri-nychta-toy-van-gkogk/

Η μάζα του μποζονίου W μετρήθηκε με πρωτοφανή ακρίβεια. Τρεις είναι οι δυνάμεις που καθορίζουν την συμπεριφορά της ύλης σε υποατομικό επίπεδο: οι ηλεκτρομαγνητικές, οι ισχυρές πυρηνικές και οι ασθενείς πυρηνικές δυνάμεις. Η ασθενής πυρηνική δύναμη είναι ίσως η πιο ενδιαφέρουσα. Αν και αληθεύει αυτό που υπονοεί το όνομά της, ότι είναι μια «αδύναμη δύναμη» – είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να αλλάξει την ταυτότητα άλλων θεμελιωδών υποατομικών σωματιδίων.Οι πρώτες θεωρίες για την ασθενή πυρηνική δύναμη αναπτύχθηκαν τη δεκαετία του 1930, όμως μια πιο σύγχρονη εκδοχή αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του 1960 και του 1970. Σύμφωνα με την αποδεκτή θεωρία, η ασθενής πυρηνική δύναμη μεταφέρεται διαμέσου της ανταλλαγής δύο διαφορετικών υποατομικών σωματιδίων, που ονομάζονται μποζόνια W και Z. Και τα δύο σωματίδια ανακαλύφθηκαν στο εργαστήριο του CERN στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Είναι και τα δύο ασταθή και διασπώνται σχεδόν αμέσως μετά την δημιουργία τους. Για να προσδιορίσουν τις ιδιότητές τους, οι επιστήμονες βασίζονται στις ακριβείς μετρήσεις των προϊόντων διάσπασής τους. Το μποζόνιο Ζ είναι πιο εύκολο να μελετηθεί. Διασπάται σε σωματίδια που ανχνεύονται εύκολα. Μετρώντας τις ιδιότητες των προϊόντων διάσπασής του οι φυσικοί μπορούν να προσδιορίσουν τα χαρακτηριστικά του σωματιδίου Ζ. Έτσι, από το 1989 έως το 2000, στον επιταχυντή LEP του CERN μετρήθηκε η μάζα του μποζονίου Ζ με ακρίβεια 0,002%. Η πρόκληση της μέτρησης του μποζονίου W Η μελέτη του μποζονίου W είναι πολύ πιο δύσκολη. Μπορεί το μποζόνιο W να διασπάται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, όμως ο πιο συνηθισμένος τρόπος είναι να διασπάται σε ένα ηλεκτρόνιο ή μιόνιο (λεπτόνια) που φέρει ηλεκτρικό φορτίο και σε ένα σωματίδιο που φέρουν ηλεκτρικό φορτίο και ένα άλλο ηλεκτρικά ουδέτερο σωματίδιο που ονομάζεται νετρίνο. Ενώ οι ιδιότητες του ηλεκτρικά φορτισμένου προϊόντος διάσπασης είναι εύκολο να μετρηθούν, το νετρίνο δεν αλληλεπιδρά με την ύλη του ανιχνευτή. Διαφεύγει και οι ιδιότητές του παραμένουν άγνωστες. Κι αυτός είναι ο λόγος που καθιστά τον προσδιορισμό της μάζας του μποζονίου W πολύ πιο δύσκολο σε σχέση με το μποζόνιο Z.Οι ερευνητές που χρησιμοποιούσαν τον επιταχυντή LEP μπορούσαν να μετρήσουν τη μάζα του μποζονίου W με ακρίβεια μόνο 0,04%. Μια μέτρηση που έγινε στο Fermilab, χρησιμοποιώντας τον ανιχνευτή DZero, πέτυχε ακρίβεια 0,03%, ενώ ένα πείραμα που ονομάζεται CDF (Collider Detector at Fermilab) ανέφερε ακρίβεια 0,01%. Όμως, η μέτρηση του CDF διαφωνεί ουσιαστικά με όλες τις άλλες μετρήσεις, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση την αναφερόμενη ακρίβεια.Τον Μάρτιο του 2023, το πείραμα ATLAS μέτρησε τη μάζα του μποζονίου W με ακρίβεια 0,02%. Ωστόσο, η πρόσφατη μέτρηση από πείραμα CMS (Compact Muon Solenoid) ξεπέρασε αυτή την ακρίβεια φτάνοντας στο 0,01%. Σε αντίθεση με το προηγούμενο ασυμβίβαστο αποτέλεσμα CDF, η μέτρηση CMS συμφωνεί με προηγούμενες μετρήσεις, γεγονός που προσδίδει αξιοπιστία στον αριθμό.Η νέα μέτρηση, η πρώτη από το πείραμα CMS, χρησιμοποιεί μια νέα τεχνική που την καθιστά την πιο περίπλοκη έρευνα της μάζας του μποζονίου W μέχρι σήμερα. Με βάση την ανάλυση των πειραματικών δεδομένων σχεδόν επί μια δεκαετία, το CMS βρήκε μια τιμή για την μάζα του μποζονίου W που συμφωνεί με τις θεωρητικές προβλέψεις, λύνοντας τελικά ένα μυστήριο πολλών ετών. Η τελική ανάλυση των πειραματικών των δεδομένων χρησιμοποίησε 300 εκατομμύρια συμβάντα που συλλέχθηκαν κατά την λειτουργία του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) από το 2016, μαζί με 4 δισεκατομμύρια προσομοιωμένα συμβάντα. Από αυτό το σύνολο δεδομένων, η ομάδα ανακατασκεύασε και στη συνέχεια μέτρησε την μάζα από 100 εκατομμύρια και πλέον μποζόνια W. Bρήκαν ότι η μάζα του μποζονίου W είναι mW=80360,2 ± 9,9 MeV (μεγα-ηλεκτρονιοβόλτ), κάτι που είναι σύμφωνο με την τιμή που προβλέπει το Καθιερωμένο Προτύπο των στοιχειωδών σωματιδίων mW=80357±6 MeV. Διεξήγαγαν επίσης και μια ξεχωριστή ανάλυση που διασταυρώνει τις θεωρητικές υποθέσεις. Αν η μάζα του μποζονίου W ήταν διαφορετική από αυτή που περιμέναμε, τότε θα μπορούσαν να υπάρχουν νέες άγνωστες δυνάμεις και σωματίδια.Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω η νέα μέτρηση CMS έχει ακρίβεια 0,01%. Αυτό το επίπεδο ακρίβειας αντιστοιχεί στη μέτρηση του μήκους ενός μολυβιού μήκους 4 ιντσών μεταξύ 3,9996 και 4,0004 ιντσών (1 ίντσα=2,54 εκατοστά). Αλλά σε αντίθεση με ένα μολύβι, το μποζόνιο W δεν έχει διαστάσεις (είναι σημειακό σωματίδιο) και έχει μάζα μικρότερη από ένα άτομο αργύρου. Ή αν το δούμε διαφορετικά, η ακρίβεια της μέτρησης είναι ισοδύναμη με τη μέτρηση του ύψους του Πύργου του Άιφελ με ακρίβεια μιας ίντσας. Η μέτρηση της μάζας του μποζονίου W με τέτοια ακρίβεια αποτελεί ένα μνημειώδες επίτευγμα. Οι μετρήσεις της μάζας του μποζονίου W. Η τελεία είναι η μετρούμενη τιμή και το μήκος της γραμμής αντιστοιχεί στην ακρίβεια. Όσο πιο μικρή είναι η γραμμή, τόσο πιο ακριβής είναι η μέτρηση. πηγές: 1. New results from the CMS experiment put W boson mass mystery to rest – https://www.symmetrymagazine.org/article/new-results-from-the-cms-experiment-put-w-boson-mass-mystery-to-rest?language_content_entity=und 2. CERN experiment unlocks new insights into the W boson – https://bigthink.com/hard-science/decoding-the-w-boson-cern-measurements-break-new-ground/

Roscosmos Οι κοσμοναύτες της Roscosmos Oleg Kononenko και Nikolai Chub θα σημειώσουν ρεκόρ για τη διάρκεια μιας πτήσης στο πλαίσιο του προγράμματος ISS .Στις 16:06:51 ώρα Μόσχας θα ξεπεράσουν το επίτευγμα των Σεργκέι Προκόπιεφ, Ντμίτρι Πετελίν και Φρανσίσκο Ρούμπιο, οι οποίοι ολοκλήρωσαν μια πτήση διάρκειας 370 ημερών 21 ωρών 22 λεπτών 16 δευτερολέπτων. Ο Oleg Kononenko και ο Nikolay Chub πήγαν στον ISS στις 15 Σεπτεμβρίου 2023 με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24. Πρόκειται να επιστρέψουν στη Γη με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-25 στις 23 Σεπτεμβρίου 2024 μετά από μια διαστημική πτήση 374 ημερών. Η μεγαλύτερη διαστημική πτήση πραγματοποιήθηκε από τον Ρώσο Valery Polyakov από τον Ιανουάριο του 1994 έως τον Μάρτιο του 1995 στο τροχιακό σύμπλεγμα Mir - 437 ημέρες 17 ώρες 58 λεπτά 17 δευτερόλεπτα. Ακολουθεί ο Ρώσος Sergei Avdeev - 379 ημέρες 14 ώρες 51 λεπτά 10 δευτερόλεπτα από τον Αύγουστο του 1998 έως τον Αύγουστο του 1999, επίσης στο Mir. https://vk.com/video?w=wall-30315369_573638 Roscosmos Η καθημερινή ζωή σε τροχιά είναι παραγωγική. Σύντομα η διαστημική αποστολή θα τελειώσει για τους Oleg Kononenko και Nikolai Chub. Ήδη τη Δευτέρα θα παρακολουθήσουμε την προσγείωση του Soyuz MS-25 - ακολουθήστε τις ανακοινώσεις για να μην χάσετε τη ζωντανή μετάδοση. Το πλήρωμα έχει ήδη στοιβάσει τον επιστρεφόμενο εξοπλισμό στο πλοίο. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες μετέφεραν δραστηριότητες στο ρωσικό τμήμα του ISS. Ο Αλεξάντερ Γκρεμπένκιν ετοιμάζεται επίσης να επιστρέψει. Χθες προπονήθηκε με τη στολή Chibis-M για να προετοιμάσει το σώμα του για τη βαρύτητα. Θυμίζουμε ότι το splashdown του Crew Dragon έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο. Πραγματοποιήθηκαν επίσης πειράματα: ▪ «Νευροανοσία» – αξιολόγηση της επίδρασης του στρες στην ανοσία. ▪ «Ενδοθήλιο» - μελέτη της επίδρασης της γεωμαγνητόσφαιρας της Γης στην υγεία των αστροναυτών. ▪ "Terminator" - παρατήρηση νυκτερινών νεφών. Περισσότερα για την εργασία στο διάστημα - στην καθημερινή αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40878/ https://vk.com/video?w=wall-30315369_573690

Δημιούργηθηκε αιώνιο μέσο αποθήκευσης του ανθρώπινου DNA για κάθε πιθανή μελλοντική χρήση. Πρόκειται για ένα κρύσταλλο 5D ανθεκτικό σε ακραίες συνθήκες. Eπιστήμονες του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον ανακοίνωσαν ότι κατάφεραν να αποθηκεύσουν ολόκληρο το ανθρώπινο γονιδίωμα σε έναν κρύσταλλο μνήμης 5D, μια επαναστατική μορφή αποθήκευσης δεδομένων που μπορεί να επιβιώσει για δισεκατομμύρια χρόνια.Η ομάδα ελπίζει ότι ο κρύσταλλος θα μπορούσε να προσφέρει ένα σχέδιο για να επαναφέρει την ανθρωπότητα από την εξαφάνιση χιλιάδες, εκατομμύρια ή και δισεκατομμύρια χρόνια στο μέλλον, εάν το επιτρέψει η επιστήμη. Η τεχνολογία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη δημιουργία ενός διαρκούς αρχείου του DNA των απειλούμενων ειδών πανίδας και χλωρίδας που κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Κρύσταλλοι αιωνιότητας Ο κρύσταλλος 5D μνήμης αναπτύχθηκε από το Ερευνητικό Κέντρο Οπτοηλεκτρονικής του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον (ORC). Σε αντίθεση με άλλες μορφές αποθήκευσης δεδομένων που υποβαθμίζονται με την πάροδο του χρόνου, οι κρύσταλλοι μνήμης 5D μπορούν να αποθηκεύσουν έως και 360 terabyte πληροφοριών χωρίς απώλειεις για δισεκατομμύρια χρόνια, ακόμη και σε υψηλές θερμοκρασίες. Κατέχει ήδη το Ρεκόρ Γκίνες για το πιο ανθεκτικό υλικό αποθήκευσης δεδομένων.Ο κρύσταλλος είναι ισοδύναμος με τον λιωμένο χαλαζία, ένα από τα πιο ανθεκτικά χημικά και θερμικά υλικά στη Γη. Μπορεί να αντέξει τις υψηλές και χαμηλές ακραίες συνθήκες παγετού, φωτιάς και θερμοκρασίες έως και χίλιους βαθμούς Κελσίου. Ο κρύσταλλος μπορεί επίσης να αντέξει δύναμη άμεσης πρόσκρουσης έως και 10 τόνους ανά τετραγωνικό εκατοστό και παραμένει αμετάβλητος από τη μακρά έκθεση στην κοσμική ακτινοβολίΗ ομάδα στο Σαουθάμπτον, με επικεφαλής τον καθηγητή Πίτερ Καζάνσκι, χρησιμοποιεί εξαιρετικά γρήγορα λέιζερ για να εγγράψει με ακρίβεια δεδομένα σε νανοδομημένα κενά προσανατολισμένα εντός πυριτίου με μεγέθη χαρακτηριστικών τόσο μικρά όσο 20 νανόμετρα. Σε αντίθεση με τη σήμανση μόνο στην επιφάνεια ενός κομματιού χαρτιού ή μαγνητικής ταινίας 2D, αυτή η μέθοδος κωδικοποίησης χρησιμοποιεί δύο οπτικές διαστάσεις και τρεις χωρικές συντεταγμένες για να γράψει σε όλο το υλικό εξ ου και το «5D» στο όνομά του. Στη φωτογραφία εικονίζεται ο κρύσταλλος 5D στον οποίο αποθηκεύτηκε το ανθρώπινο DNA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770769/dimioyrgithike-aionio-meso-apothikeysis-toy-anthropinoy-dna-gia-kathe-pithani-mellontiki-chrisi/

Ευρωπαϊκό σκάφος που ταξιδεύει στο Δία φωτογράφισε τη Γη και τη Σελήνη. Η Γη και η Σελήνη όπως φαίνονται από απόσταση πέντε εκατ. χλμ. Στις 20 Αυγούστου το διαστημικό σκάφος της αποστολής JUICE τoυ Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) χρησιμοποίησε τη Γη και τη Σελήνη ως μια βαρυτική σφεντόνα για να λάβει μια… γενναία σπρωξιά προς το Δία χωρίς να χρειαστεί να σπαταλήσει τα πολύτιμα καύσιμα του. Καθώς κατευθύνεται στο Δία το σκάφος καταγράφει εικόνες και σε κάποιες από αυτές ενώ κατευθύνεται στην Αφροδίτη φωτογράφισε από απόσταση 5 εκατομμυρίων χλμ. από τη Γη τον πλανήτη μας και τη Σελήνη ενώ έχει καταφέρει να καταγράψει εικόνες του πλανήτη Ουρανού. Η αποστολή φέρει την ονομασία «Jupiter Icy Moon Explorer» («Εξερευνητής των παγωμένων φεγγαριών του Δία») και συγκεντρώνει πολλές πρωτιές. Πρόκειται για το πρώτο διαστημόπλοιο που θα βρεθεί ποτέ σε τροχιά γύρω από ένα άλλο φεγγάρι, πέρα από το δικό μας, τον Γανυμήδη, που είναι το μεγαλύτερο φεγγάρι του Δία. Επίσης είναι το πρώτο διαστημικό σκάφος που χρησιμοποίησε τη βαρυτική υποβοήθηση Σελήνης – Γης για να εξοικονομήσει καύσιμα και το πρώτο που θα αλλάξει τροχιά από έναν άλλο πλανήτη σε ένα από τα φεγγάρια του (από τον Δία στο Γανυμήδη).Η αποστολή θα εξερευνήσει σε βάθος το πολύπλοκο περιβάλλον του Δία, θα μελετήσει την εξέλιξη και την προέλευσή του αλλά και να διαπιστωθεί αν στην ατμόσφαιρα του Δία υπάρχουν συνθήκες που να επιτρέπουν την παρουσία κάποιων μορφών ζωής. Βασικός στόχος της αποστολής είναι να διαπιστώσει αν υπάρχουν συνθήκες ευνοϊκές στη ζωή στους υπόγειους ωκεανούς που έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχουν στο εσωτερικό τριών παγωμένων φεγγαριών του Δία. Εντυπωσιακή εικόνα του πλανήτη μας και του φεγγαριού από τη θέα της Αφροδίτης https://www.naftemporiki.gr/techscience/1771474/eyropaiko-skafos-poy-taxideyei-sto-dia-fotografise-ti-gi-kai-ti-selini/

Η Γη διέθετε κάποτε ένα δακτύλιο που προκάλεσε χάος στον πλανήτη. Αποτελούνταν από πετρώματα που έπεφταν συνεχώς ως μετεωρίτες στην επιφάνεια. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Earth and Planetary Science Letters» ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι η Γη μπορεί να είχε έναν τεράστιο δακτύλιο παρόμοιο με εκείνους γύρω από τον Κρόνο. Οι δακτύλιοι του Κρόνου αποτελούνται από αμέτρητα κομμάτια πάγου. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο δακτύλιος της Γης αποτελούνταν από μικρότερες και μεγαλύτερες διαστημικές πέτρες. Αν ο δακτύλιος αυτός πράγματι υπήρχε τότε θα αποτελούσε πηγή συνεχούς βομβαρδισμού μετεωριτών στην επιφάνεια της Γης.Αυτός ο δακτύλιος μπορεί να σχηματίστηκε περίπου 466 εκατομμύρια χρόνια πριν και ήταν τα απομεινάρια ενός γιγάντιου αστεροειδή τα οποία… συνελήφθησαν από τη βαρυτική έλξη της Γης και μετατράπηκαν σε δακτύλιο.Παράλληλα με τη ρίψη μετεωριτών στη Γη ο δακτύλιος εμπόδιζε το ηλιακό φως να φτάσει στην επιφάνεια προκαλώντας έτσι δραστική μείωση της θερμοκρασίας στον πλανήτη με όλες τις αρνητικές επιπτώσεις που αυτό συνεπάγεται.«Με την πάροδο εκατομμυρίων ετών, υλικό από αυτόν τον δακτύλιο έπεσε σταδιακά στη Γη δημιουργώντας την απότομη πρόσκρουση μετεωριτών που παρατηρείται στο γεωλογικό αρχείο. Βλέπουμε επίσης ότι τα στρώματα σε ιζηματογενή πετρώματα αυτής της περιόδου περιέχουν εξαιρετικές ποσότητες υπολειμμάτων μετεωριτών» λέει ο Άντι Τομκινς καθηγητής πλανητικής επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Monash στην Αυστραλία, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η πιο άγρια περίοδος της Γης Οι επιστήμονες έφτασαν σε αυτό το ιδιαίτερα εντυπωσιακό σενάριο μελετώντας μια περίοδο στην ιστορία της Γης γνωστής ως Ορδοβίκια (485 έως 443 εκατομμύρια χρόνια πριν). Ήταν ήταν μια ταραχώδης περίοδος για τον πλανήτη μας αφού θεωρείται μια από τις πιο ψυχρές περιόδους των τελευταίων 500 εκατομμυρίων ετών ενώ παράλληλα εμφανίζεται στη διάρκεια της δραματική αύξηση στον ρυθμό των μετεωριτών που χτυπούσαν τη Γη.Απαιτούνται περισσότερα στοιχεία για να υποστηριχθεί αυτή η θεωρία αλλά η παρουσία αρχαίων δακτυλίων θα μπορούσε να εξηγήσει πολλές πτυχές της ιστορίας της Γης, ειδικά αν οι δακτύλιοι εμφανίστηκαν περισσότερες από μία φορές πάνω από τον πλανήτη μας πριν εξαφανιστούν τελικά αλλά με αργό ρυθμό.«Η ιδέα ότι ένα σύστημα δακτυλίων θα μπορούσε να έχει επηρεάσει τις παγκόσμιες θερμοκρασίες προσθέτει ένα νέο στρώμα πολυπλοκότητας στην κατανόησή μας για το πώς εξωγήινα γεγονότα μπορεί να έχουν διαμορφώσει το κλίμα της Γης» αναφέρει ο Τόμκινς. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1769865/i-gi-diethete-kapote-ena-daktylio-poy-prokalese-chaos-ston-planiti/

Εντοπίστηκε ο Πορφυρίωνας, ο μεγαλύτερος πίδακας ενέργειας του Σύμπαντος. Ξεπηδά από μια μαύρη τρύπα και έχει έκταση 23 εκατ. έτη φωτός. Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τον εντοπισμό δύο κολοσσιαίων δεσμών ενέργειας, δύο πίδακες, που πηγάζουν από μια μαύρη τρύπα βρίσκεται στην καρδιά ενός γαλαξία που απέχει περίπου 7,5 δισεκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι πίδακες αυτοί που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις εκτείνονται σε απόσταση 23 εκατ. ετών φωτός από άκρη σε άκρη σχηματίζοντας τη μεγαλύτερη τέτοιου είδους κοσμική δομή που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.Ένα έτος φωτός είναι η απόσταση που διανύει το φως σε ένα χρόνο, περίπου 9,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα, οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό για την έκταση που έχουν οι δύο πίδακες.Οι μαύρες τρύπες είναι ασυνήθιστα πυκνά αντικείμενα με τόσο ισχυρή βαρύτητα που ούτε το φως μπορεί να διαφύγει. Οι περισσότεροι γαλαξίες συμπεριλαμβανομένου του γαλαξία μας έχουν μια μεγάλη μαύρη τρύπα στον πυρήνα τους. Πολλές φορές οι μαύρες τρύπες εκτοξεύουν πίδακες σωματιδίων υψηλής ενέργειας και μαγνητικών πεδίων στο Διάστημα καθώς καταβροχθίζουν κυριολεκτικά ύλη όπως αέριο, σκόνη και ολόκληρα άστρα που εγκλωβίζονται στη τρομερή βαρυτική ισχύ της μαύρης τρύπας.Οι ερευνητές έκαναν την ανακάλυψη χρησιμοποιώντας το ραδιοτηλεσκόπιο LOFAR (Low-Frequency Array), και έδωσαν σε αυτούς του δύο πίδακες ένα κοινό όνομα από την ελληνική μυθολογία. Η κοσμική δομή ονομάστηκε Πορφυρίωνας που είναι το όνομα ενός από τους γίγαντες που πολέμησαν εναντίον των θεών του Ολύμπου στη Γιγαντομαχία. Οι δύο πίδακες είναι περίπου 30% μεγαλύτεροι σε έκταση από το μέχρι σήμερα μεγαλύτερο τέτοιου είδους πίδακα που γνωρίζαμε στο Σύμπαν. Καλλιτεχνική απεικόνιση του γιγάντιου πίδακα που ονομάστηκε Πορφυρίωνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1770570/entopistike-o-porfyrionas-o-megalyteros-pidakas-energeias-toy-sympantos-vinteo/

Η τεχνητή νοημοσύνη ανακάλυψε την προέλευση των μυστηριωδών ήχων στη βαθύτερη τάφρο των ωκεανών της Γης. Πρόκειται για παράξενες κλήσεις μεγάλων φαλαινών. Οι ερευνητές εντόπισαν (επιτέλους) την πηγή των μυστηριωδών θορύβων που προέρχονται από τη βαθύτερη ωκεάνια τάφρο. Οι περίεργοι ήχοι, που περιγράφονται ως θόρυβοι “biotwang”, ακούγονται λίγο σαν τους ήχους που κάνουν διαστημόπλοια σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας και σύμφωνα με νέα μελέτη είναι κλήσεις των φαλαινών Bryde.Οι φάλαινες μπορεί να χρησιμοποιούν αυτές τις κλήσεις για να εντοπίσουν η μία την άλλη σαν ένα γιγάντιο παιχνίδι Μάρκο Πόλο, το παιχνίδι που μοιάζει με την τυφλόμυγα και παίζεται σε πισίνες.Οι επιστήμονες εντόπισαν για πρώτη φορά τους ασυνήθιστους θορύβους το 2014 ενώ χρησιμοποιούσαν υποβρύχια οχήματα για να πραγματοποιήσουν μια ακουστική έρευνα της τάφρου Mariana – της βαθύτερης ωκεάνιας τάφρου στον κόσμο, η οποία εκτείνεται σε περισσότερα από 2,400 χιλιόμετρα νότια της Ιαπωνίας και έχει μέγιστο βάθος 10,935 μέτρα.Ο ήχος biotwang μπορεί να χωριστεί σε δύο ξεχωριστά μέρη: πρώτον, έναν χαμηλό, μουρμουρητό ήχο που αντηχεί στα βαθιά και δεύτερον, ένα υψηλό, μεταλλικό κουδούνισμα που οι ερευνητές έχουν παρομοιάσει με τους ήχους που παράγουν τα διαστημόπλοια στο Star Trek και το Star Wars.Οι επιστήμονες δεν μπορούσαν αρχικά να αντιληφθούν τι μπορεί να είναι αυτοί οι ήχοι. Αλλά το 2016 ερευνητές υποστήριξαν ότι οι ήχοι αυτοί προέρχονταν από φάλαινες και υπέδειξαν δύο φαλαινών. Ωστόσο οι ήχοι δεν ταίριαζαν με καμία γνωστή κλήση φαλαινών διατηρώντας το μυστήριο. Η ανακάλυψη Μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση «Frontiers in Marine Science» στην οποία οι ερευνητές χρησιμοποίησαν νέα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης έδειξαν ότι οι ήχοι αυτοί προέρχονται από φάλαινες της οικογένειας Bryde στις οποίες ανήκουν οι γαλάζιες φάλαινες και οι μεγάπτερες φάλαινες έκαναν τους θορύβους. Τα εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης εξέτασαν πάνω από 200.000 ώρες ηχογραφήσεων που περιέχουν διάφορους ήχους του ωκεανού και οι μυστηριώδεις ήχοι ταίριαζαν τελικά σε ήχους που καταγράφηκαν να κάνουν φάλαινες Bryde στην περιοχή της τάφρου Mariana.Οι ερευνητές δεν μπορούν ακόμη να πουν με βεβαιότητα γιατί οι ήχοι αυτοί είναι τόσο παράξενοι και διαφέρουν από τους συνήθεις ήχους και κλήσεις των φαλαινών. Εικάζουν ότι μπορεί να αποτελούν κάποιου είδους σήμα επικοινωνίας αλλά πρέπει να γίνουν νέες μελέτες για να εξακριβωθεί αυτό. https://www.naftemporiki.gr/green/wildlife/1771712/i-techniti-noimosyni-anakalypse-tin-proeleysi-ton-mystiriodon-ichon-sti-vathyteri-tafro-ton-okeanon-tis-gis/

Roscosmos Μετά την εκτόξευση του Angara-1.2, οι δορυφόροι τοποθετήθηκαν σε τροχιές στόχους Η εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης και η εισαγωγή διαστημικού σκάφους στην σχεδιαζόμενη τροχιά προχώρησε κανονικά. Μετά την εκτόξευση, το ελαφρύ όχημα εκτόξευσης Angara-1.2 ελήφθη για υποστήριξη μέσω του επίγειου αυτοματοποιημένου συγκροτήματος ελέγχου του Κύριου Διαστημικού Κέντρου Δοκιμών που ονομάστηκε από τον Γερμανό Τίτοφ. Κατά τον εκτιμώμενο χρόνο, τα διαστημόπλοια εκτοξεύτηκαν σε τροχιές στόχων και έγιναν δεκτά για έλεγχο επίγειων πόρων των διαστημικών δυνάμεων των Αεροδιαστημικών Δυνάμεων. Σταθερή τηλεμετρική επικοινωνία έχει δημιουργηθεί και διατηρηθεί με το διαστημόπλοιο και τα επί του σκάφους συστήματα λειτουργούν κανονικά. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573573 Roscosmos Σύμφωνα με τη NASA, η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Crew Dragon με τον κοσμοναύτη της Roscosmos Alexander Gorbunov στον ISS αναβλήθηκε για τις 26 Σεπτεμβρίου. Το πλήρωμα αναμένεται να φτάσει στο διαστημόπλοιο στο Cape Canaveral (Φλόριντα) στις 21 Σεπτεμβρίου. Το διαστημόπλοιο σχεδιάζεται να εκτοξευτεί χρησιμοποιώντας όχημα εκτόξευσης Falcon-9 από το συγκρότημα εκτόξευσης του pad 40. Η πτήση θα πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο συμφωνίας για διασταυρούμενες πτήσεις μεταξύ της Roscosmos και της NASA. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573627