Δροσος Γεωργιος

Κ. Δασκαλάκης: «Η σημερινή τεχνητή νοημοσύνη είναι μια χύμα εξυπνάδα» Τι ειπώθηκε στην εκδήλωση του Ιδρύματος Κ. Σημίτη για την τεχνητή νοημοσύνη - Ο έξυπνος αλλά όχι αξιόπιστος φίλος «Ητεχνητή νοημοσύνη είναι στατιστική επιστήμη. Τα αρχεία ενός αλγορίθμου μηχανικής μάθησης βασίζονται σε κάποια μη γραμμικά μοντέλα που έχουν εκατομμύρια παραμέτρους. Όμως, ο αλγόριθμος μπορεί να δημιουργήσει μια αληθοφανή και όχι αληθή πληροφορία και χρειάζεται φιλτράρισμα της πληροφορίας. Δεν μπορείς να αφήνεις την ευθύνη στον αλγόριθμο» παρατήρησε ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης σε εκδήλωση που έγινε χτες από το Ίδρυμα Κωνσταντίνου Σημίτη με θέμα «Τεχνητή Νοημοσύνη & Αρχεία: Μια σχέση συμπληρωματικότητας ή αντιπαλότητας;».Ο έλληνας καθηγητής του ΜΙΤ, κάτοχος διεθνούς βραβείου μαθηματικών και επικεφαλής της συμβουλευτικής Επιτροπής για την Τεχνητή Νοημοσύνη, παρατήρησε πως «η σημερινή Τεχνητή Νοημοσύνη είναι μια χύμα εξυπνάδα. Έχεις ένα βοηθό που είναι πολύ γρήγορος, πάρα πολύ έξυπνος αλλά όχι αξιόπιστος. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: όταν προέκυψαν οι πρώτοι αλγόριθμοι κατανόησης μιας εικόνας, διαπιστώθηκε ότι όταν κλήθηκε ο αλγόριθμος να πει αν μια εικόνα περιέχει σκύλο ή λύκο, το πιο σημαντικό σημείο διάκρισης ήταν αν υπήρχε πολύ πράσινο στον περίγυρο του σκύλου, ή πολύ άσπρο στον περίγυρο του λύκου. Επειδή οι περισσότερες εικόνες στις οποίες είχε εκπαιδευτεί ο αλγόριθμος, είχαν σκύλους που έτρεχαν σε λιβάδια και λύκους σε χιονισμένα τοπία.Αν επομένως του δείχναμε ένα λύκο σε γρασίδι, θα έλεγε ότι είναι σκύλος και αν είχαμε ένα σκύλο σε χιόνι, θα τον έλεγε λύκο. Αυτό είναι το πρόβλημα: αν έχεις πολυδιάστατα μοντέλα και δεδομένα, δεν θα φτάσεις στο επίπεδο της κατανόησης που έχουμε συνηθίσει».Κατά τον ομιλητή επίσης, «η Τεχνητή Νοημοσύνη εξυπηρετεί σε μια εύκολη και γρήγορη πρόσβαση σε αρχειακό υλικό του παρελθόντος, ενώ μέσα από την πλοήγηση του κάθε χρήστη αποκτάται μια προσωπική αφήγηση πάνω σε μια πληροφορία. Η Τεχνητή Νοημοσύνη επίσης, μπορεί να βελτιώσει τις επιδόσεις του ανθρώπου σε κάποιες δεξιότητες – πχ στο σκάκι, καθώς ο αλγόριθμος μιμούμενος το παιχνίδι μεγάλων σκακιστών θα βρίσκει μεθόδους που η μηχανή θα νικάει τον άνθρωπο κι έτσι ο άνθρωπος θα μπορεί να ανατροφοδοτεί την ικανότητά του να παίζει σκάκι».Ωστόσο, τόνισε ο ομιλητής, «τα εργαλεία της Τεχνητής Νοημοσύνης δεν είναι πάντα αξιόπιστα, αν τα δεδομένα που έχει στη διάθεσή του ο αλγόριθμος είναι αποσπασματικά ή περιέχουν στερεότυπα. Στην αφετηρία δηλαδή ο άνθρωπος πρέπει διαμορφώσει ένα αρχειακό υλικό σύνθετο που να αντιπροσωπεύει και τις αξίες που προτάσσει». Δεν είναι αντίπαλος η Τεχνητή Νοημοσύνη Ο καθηγητής Τίμος Σελλής, κάτοχος πολλών διακεκριμένων διεθνών βραβείων και Διευθυντής της Ερευνητικής Μονάδας «Αρχιμήδης» του Ερευνητικού Κέντρου «Αθηνά» σημείωσε σχετικά πως «δεν θα μπορούσε ποτέ η Τεχνητή Νοημοσύνη να είναι αντίπαλος οποιουδήποτε, γιατί είναι αποτέλεσμα δικής μας δουλειάς. Δεν είναι αυθύπαρκτο πράγμα που επιτάσσει τον άνθρωπο. Προσωπικά δεν μου αρέσει να μιλάω για Τεχνητή Νοημοσύνη, μου αρέσει να μιλάω για ψηφιακό μετασχηματισμό ή εξέλιξη της τεχνολογίας.Γιατί η Τεχνητή Νοημοσύνη παραπέμπει στο πρωθύστερο στάδιο της «νοημοσύνης». Αν ο άνθρωπος μπορούσε να είναι νοήμων σε όλες τις διαστάσεις, θα μπορούσε να φτιάξει Τεχνητή Νοημοσύνη. Αλλά δεν είναι τόσο νοήμων. Αυτή είναι η άποψή μου. Άρα, η Τεχνητή Νοημοσύνη μόνο υποστηρικτική μπορεί να είναι – και για τα αρχεία και για όλα τα υπόλοιπα».Για παράδειγμα, ο κ. Σελλής παρατήρησε ότι ο χρήστης ενός αρχείου «έπρεπε ως τώρα να συμπληρώσει πεδία αναζήτησης που είχαν προκαθοριστεί από κάποιον άλλο. Αν όμως ήθελε να βάλει την μόνη πληροφορία που διέθετε και δεν υπήρχε προκαθορισμένο πεδίο για να τη γράψει, η αναζήτησή του ήταν άκαρπη. Η μεταπληροφορία εξάλλου που συμπληρώνει τις πληροφορίες ενός τεκμηρίου, ή οι λέξεις-κλειδιά που έχουν καταχωρηθεί, επαφίενται στην κρίση του προσώπου που ψηφιοποίησε το αρχείο στη βάση ορισμένων άκαμπτων κανόνων. Με την Τεχνητή Νοημοσύνη μπορούμε να βρούμε μια επιστολή από bτις λέξεις που περιέχει, ενώ με τους «γράφους γνώσης» μπορεί ο χρήστης να πλοηγηθεί σε συναφή πεδία αποκτώντας μια πιο σφαιρική εικόνα». Τεχνητή Νοημοσύνη και Ιδιωτικότητα Η καθηγήτρια του τμήματος Μηχανικών Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Πρόεδρος του Ινστιτούτου για την Ιδιωτικότητα, τα Προσωπικά Δεδομένα και την Τεχνολογία, Λίλιαν Μήτρου επικεντρώθηκε σε ζητήματα ιδιωτικότητας και προσωπικών δεδομένων.Χαρακτηριστικά τόνισε ότι, αυτό που αλλάζει στην εποχή μας σε σχέση με την ΤΝ είναι η τεράστια διαθεσιμότητα πληροφορίας και η ανάλυση δεδομένων μεγάλης κλίμακας. Στη συνέχεια, έθεσε το ερώτημα του τι επιτρέπεται στην έρευνα, την αξιοποίηση των πληροφοριών και που αυτά συναντώνται με την προστασία της ιδιωτικότητας και των προσωπικών δεδομένων.Η ομιλήτρια ανέλυσε το διακριτό σημείο που πολλαπλασιάζει τους κινδύνους ιδιωτικότητας και προσωπικών δεδομένων, αναφέροντας ότι «η ΤΝ επιτρέπει, μέσω του συνδυασμού πληροφοριών και της συναγωγής συμπερασμάτων και μοτίβων, να εντοπίσει και να ταυτοποιήσει πρόσωπα με τρόπο που δεν γινόταν πριν, το οποίο είναι θετικό για την έρευνα αλλά με όρια. Καθώς σε συνδυασμό με μία άλλη αβλαβή πληροφορία μπορεί να αναδειχθεί μία άλλη ποιότητα που με τη σειρά της μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα στο πρόσωπο».Η κυρία Μήτρου τέλος, ανέφερε ότι η ιδιωτικότητα βρίσκεται μονίμως σε ένταση και σημείωσε ότι δεν πρέπει να την αντιμετωπίζουμε ως μία κατάσταση απόσεισης του προσώπου, αλλά ως μία κατάσταση που πρέπει να έχει καταρχήν το πρόσωπο για τον έλεγχο επί των πληροφοριών του (πληροφοριακός ορίζοντας). Τεxνητή Νοημοσύνη και ιδεατή πραγματικότητα Ο ομότιμος καθηγητής Βασίλης Μάγκλαρης επικεφαλής της πρωτοβουλίας διασύνδεσης όλων των ελληνικών Πανεπιστημίων και Ερευνητικών Ιδρυμάτων παρατήρησε, ότι στην Τεχνητή Νοημοσύνη υπάρχει το διακριτικό μοντέλο, που αναφέρεται στην αναζήτηση μέσω του ίντερνετ και την άντληση μιας πληροφορίας από ένα τεράστιο παρελθόν πληροφοριών και το παραγωγικό μοντέλο, που μέσω του λογισμικού διαμορφώνεται μια ιδεατή πραγματικότητα.Ο ομιλητής σημείωσε επίσης ότι, οι «κακοί παίκτες» στη χρήση της Τεχνητής Νοημοσύνης μπορεί να οδηγήσουν σε επιζήμια αποτελέσματα παραπέμποντας σχετικά στην παραίτηση του γκουρού της Τεχνητής Νοημοσύνης Geoffrey Hinton από την Google «για να έχει την ελευθερία να καταδικάζει τους κινδύνους της Τεχνητής Νοημοσύνης και της Μηχανικής Μάθησης. Και για να μην πέσουμε στο άλλο άκρο» κατέληξε ο ομιλητής, «του λουδισμού, όταν στην Αγγλία οι λουδίτες κατέστρεφαν τις μηχανές γιατί η βιομηχανική επανάσταση θα έφερνε ανεργία, θα πρέπει να υπάρξει μια ρύθμιση στην πρόοδο της επιστήμης και της τεχνολογίας». Να μην υπάρχει φόβος απέναντι στις νέες εξελίξεις Η Άννα Διαμαντοπούλου τέλος, πρώην υπουργός, Επίτροπος και νυν Πρόεδρος του Δικτύου για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη παρατήρησε ότι «την Τεχνητή Νοημοσύνη τη γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια. Το chat gpt έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει ότι κάτι εξελίσσεται οριζόντια και πάρα πολύ γρήγορα».Η εξυπηρέτηση που προσφέρει η Τεχνητή Νοημοσύνη στη διοίκηση και στην επιστήμη, είναι κατά την κ. Διαμαντοπούλου «η συγκρότηση ενός πλήθους αρχείων (στην τελική διαμόρφωση των οποίων όμως πρέπει να υπάρχει έλεγχος) και η συσχέτιση – με άλλες περιοχές του πλανήτη και άλλες εποχές».Κατά την ομιλήτρια εξάλλου, «η πολιτική πρέπει να βάλει το ρυθμιστικό πλαίσιο που να συνδυάζει την παραγωγή της Τεχνητής Νοημοσύνης με την ιδιωτικότητα και τα προσωπικά δεδομένα, να προετοιμάζει την κοινωνία για το άλμα που απαιτείται να κάνει για την εξοικείωσή της με τις τεχνολογικές εξελίξεις και να εμπλουτίζει το περιεχόμενο της πολιτικής. Και τέλος, είπε η κ. Διαμαντοπούλου, «δεν πρέπει να διακατεχόμαστε από τον φόβο απέναντι στις νέες εξελίξεις. Εγώ ασπάζομαι τη ρήση του Ελύτη: την πρόοδο πρέπει να τη τρώμε με τη φλούδα και τα κουκούτσια της».

Roscosmos Η Baikonur ετοιμάζεται για το λανσάρισμα του Resurs-P No. 5 Τα εξαρτήματα του οχήματος εκτόξευσης για την εκτόξευση του Resurs-P No. 5 μεταφέρθηκαν στη θέση 31 του κοσμοδρόμου για ηλεκτρικούς ελέγχους στο τεχνικό συγκρότημα. Στο MIC της τοποθεσίας 112, ειδικοί ξεφόρτωσαν τον δορυφόρο Resurs-P No. 5 και τον εγκατέστησαν σε πάγκο δοκιμών για περαιτέρω προετοιμασία για εκτόξευση. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578026 Roscosmos Ο Ιβάν Βάγκνερ μίλησε για τις επικείμενες εργασίες εκτός σταθμού. Την περασμένη εβδομάδα, ο Alexey Ovchinin και ο Ivan Vagner άρχισαν να προετοιμάζονται για τον διαστημικό περίπατό τους, ο οποίος είναι προγραμματισμένος για τις 19 Δεκεμβρίου. «Κατά την έξοδο, πρέπει να αφαιρέσουμε, να εγκαταστήσουμε και να συνδέσουμε τον εξοπλισμό για το πείραμα «All Sky Monitor», να αντικαταστήσουμε τις πλακέτες στερέωσης για τα καλώδια, να αφαιρέσουμε τα πειράματα «Test» και «Endurance», να μετακινήσουμε τον εξωτερικό πίνακα ελέγχου για το ERA χειριστή σε άλλο μέρος και απορρίψτε την εγκατάσταση από τον χειριστή με παλιές σανίδες." Έξω από τη μονάδα Zvezda, οι κοσμοναύτες θα εγκαταστήσουν το φασματόμετρο ακτίνων Χ SPIN-X1-MVN - θα επιτρέψει στους επιστήμονες να διεξάγουν περιοδικές σχεδόν πλήρεις έρευνες της ουράνιας σφαίρας στην περιοχή ακτίνων Χ. Περισσότερες λεπτομέρειες στον ιστότοπο TASS: https://tass.ru/kosmos/22624297 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_578107

Το James Webb επιβεβαιώνει ότι το Σύμπαν έχει.. πατήσει γκάζι και διαστέλλεται με επιτάχυνση. Ο ρυθμός διαστολής του Σύμπαντος είναι ταχύτερος κατά περίπου 8% από ό, τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Μια νέα μελέτη δεδομένων τα οποία έχει συλλέξει το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευάσει η ανθρωπότητα, το James Webb, επιβεβαιώνει τα αποτελέσματα αντίστοιχης μελέτης δεδομένων του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble για τον ρυθμό διαστολής του Σύμπαντος που δείχνουν ότι ο ρυθμός διαστολής του Σύμπαντος είναι ταχύτερος κατά περίπου 8% από ό, τι θα αναμενόταν με βάση όσα γνωρίζουν οι επιστήμονες για τις αρχικές συνθήκες στο Σύμπαν και την μετέπειτα εξέλιξη του.Οι παρατηρήσεις από το James Webb αποκλείουν την πιθανότητα τα αποτελέσματα της μελέτης που βασίστηκε στα δεδομένα του Hubble να ήταν κατά κάποιο τρόπο ελαττωματικά εξαιτίας κάποιας δυσλειτουργίας σε ένα όργανο του Hubble.«Η νέα μελέτη βασίζεται στην ανάλυση των δεδομένων που έχει καταγράψει το James Webb στα δύο χρόνια λειτουργίας του και επιβεβαιώνει το αινιγματικό εύρημα από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble με το οποίο παλεύουμε εδώ και μια δεκαετία. Το Σύμπαν διαστέλλεται πιο γρήγορα από ό, τι μπορούν να εξηγήσουν οι καλύτερες θεωρίες μας» αναφέρει ο Άνταμ Ρις του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα αποτελέσματα της μελέτης της στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal».«Ναι, φαίνεται ότι κάτι λείπει από την κατανόησή μας για το Σύμπαν», πρόσθεσε ο Ρις που έχει βραβευθεί με Νόμπελ Φυσικής το 2011 για την συμμετοχή του στην ανακάλυψη της επιταχυνόμενης διαστολής του Σύμπαντος. «Η κατανόησή μας για το Σύμπαν περιέχει πολλή άγνοια για δύο στοιχεία, τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια που αποτελούν το 96% του Σύμπαντος επομένως δεν πρόκειται για άνευ σημασίας παράγοντες. Τα αποτελέσματα του Webb υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπάρχει ανάγκη αναθεώρησης των μοντέλων μας για το Σύμπαν αν και είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσουμε τι είναι αυτό που πρέπει να αναθεωρήσουμε αυτή τη στιγμή» λέει ο Σιγιάνγκ Λι, διδακτορικός φοιτητής αστρονομίας και αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στις ΗΠΑ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Η σκοτεινή ενέργεια που πιστεύεται ότι αντιστοιχεί περίπου στο 69% του Σύμπαντος είναι μια υποθετική μορφή ενέργειας που διαπερνά τεράστιες περιοχές του Διαστήματος εξουδετερώνει τη βαρύτητα και οδηγεί την επιταχυνόμενη διαστολή του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1851949/to-james-webb-epivevaionei-oti-to-sympan-echei-patisei-gkazi-kai-diastelletai-me-epitachynsi/

Nature: Οι δέκα άνθρωποι που διαμόρφωσαν την επιστήμη το 2024 -Πού ξεχώρισαν. Τον ετήσιο κατάλογο με τους ανθρώπους που είχαν μεγάλο αντίκτυπο στην επιστημονική κοινότητα και τον κόσμο το 2024, δημοσίευσε το περιοδικό Nature. Οι 10 επιστήμονες που ξεχώρισαν Ο Placide Mbala, επιδημιολόγος στο Εθνικό Ινστιτούτο Βιοϊατρικών Ερευνών στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, σήμανε συναγερμό για ένα θανατηφόρο ξέσπασμα του ιού της ευλογιάς των πιθήκων στη χώρα και προέβλεψε με ακρίβεια την ικανότητα του ιού να εξαπλωθεί πέρα από τα σύνορα της χώρας. Placide Mbala Η Anna Abalkina, ερευνήτρια στο Ινστιτούτο Ανατολικοευρωπαϊκών Σπουδών του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου, συμπεριλήφθηκε σε ρωσικό κατάλογο παρακολούθησης για το έργο της, που προσπαθεί να αποκαλύψει απάτες στις επιστημονικές δημοσιεύσεις, συμπεριλαμβανομένων των λογοκλοπών και των paper mills, δηλαδή επιχειρήσεων που δημοσιεύουν ψεύτικες εργασίες, κάνοντάς τις να μοιάζουν με γνήσιες έρευνες. Huji Xu Ο Κινέζος γιατρός στο Ναυτικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Σαγκάης Huji Xu είχε μια επαναστατική προσέγγιση για τη θεραπεία αυτοάνοσων νοσημάτων χρησιμοποιώντας γονιδιακά τροποποιημένα Τ-κύτταρα που προέρχονται από δότη. Ο Ekkehard Peik, φυσικός στο Εθνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας της Γερμανίας, κατέγραψε το πρώτο χτύπημα ενός ρολογιού συντονισμένου με τη συχνότητα ενός ατομικού πυρήνα και αυτό «υπόσχεται» να φέρει μια μέρα τεχνολογία που μπορεί να ξεπεράσει την ακρίβεια των σημερινών ατομικών ρολογιών. Ο Li Chunlai, γεωλόγος στην Εθνική Διαστημική Υπηρεσία της Κίνας, ήταν ο πρώτος επιστήμονας που πήρε στα χέρια του δείγματα χώματος από τη Σελήνη, τα οποία παραδόθηκαν στη Γη φέτος με την αποστολή Chang'e 6. Η αστρονόμος Wendy Freedman, από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, παρουσίασε αποτελέσματα που θα μπορούσαν να βάλουν τέλος σε ένα μακροχρόνιο ερώτημα σχετικά με την ταχύτητα με την οποία διαστέλλεται το Σύμπαν. O Remi Lam, ερευνητής στη Google DeepMind στο Σαν Φρανσίσκο, χρησιμοποίησε ισχυρά εργαλεία τεχνητής νοημοσύνης στην πρόγνωση του καιρού παράγοντας προβλέψεις που είναι ταχύτερες και ακριβέστερες από τα συμβατικά μοντέλα. Κατά τη χρονιά αυτή αναγνωρίστηκε και το έργο τριών ατόμων που υπερασπίστηκαν σημαντικούς σκοπούς: η Kaitlin Kharas, διδακτορική φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, βοήθησε να τρέξει μια εκστρατεία που είχε ως αποτέλεσμα την πρώτη αύξηση των αμοιβών των Καναδών διδακτορικών και μεταδιδακτορικών ερευνητών εδώ και δύο δεκαετίες. Η Ελβετή δικηγόρος, Cordelia Bahr, εκπροσώπησε με επιτυχία χιλιάδες γυναίκες σε μια αγωγή- ορόσημο, υποστηρίζοντας ότι η κλιματική αλλαγή αποτελεί ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Τέλος, ο Νομπελίστας οικονομολόγος Muhammad Yunus ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα να γίνει προσωρινός ηγέτης του Μπαγκλαντές, έπειτα από μια επανάσταση υπό την ηγεσία φοιτητών. "https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr

Τον ισχυρότερο κβαντικό επεξεργαστή που υπόσχεται επανάσταση στους υπολογιστές παρουσίασε η Google (βίντεο) Πραγματοποιεί επεξεργασίες δεδομένων σε εξωφρενικά γρήγορους χρόνους. Η Google ανακοίνωσε ότι το εργαστήριο της ανάπτυξης τεχνολογίας κβαντικών υπολογιστών πέτυχε ένα σημαντικό ορόσημο. Πρόκειται για ένα νέο τσιπ κβαντικών υπολογιστών, το Willow που είναι ικανό να εκτελέσει μια επεξεργασία δεδομένων σε λιγότερο από πέντε λεπτά η οποία με τους σημερινούς ταχύτερους υπερυπολογιστές στον κόσμο θα χρειαζόταν 10 επτάκις εκατομμύρια χρόνια για να ολοκληρωθεί.Ο αριθμός αυτός είναι το 1 ακολουθούμενο από 42 μηδενικά οπότε γίνονται εύκολα αντιληπτές οι απίστευτες δυνατότητες του τσιπ αν πράγματι επιβεβαιωθεί ότι λειτουργεί με αυτό τον τρόπο.Αυτό είναι ένα μεγάλο άλμα από το 2019, όταν η Google ανακοίνωσε ότι ένας κβαντικός επεξεργαστής που είχε αναπτύξει στα εργαστήρια της μπορούσε να ολοκληρώσει μια μαθηματική εξίσωση σε τρία λεπτά όταν ένας υπερυπολογιστής χρειάζεται δέκα χιλιάδες χρόνια για το πετύχει. Η IBM πάντως είχε αμφισβητήσει τότε τον ισχυρισμό της Google.Μαζί με πιο ισχυρές επιδόσεις, οι ερευνητές βρήκαν επίσης έναν τρόπο να μειώσουν τα σφάλματα, κάτι που η Google αποκαλεί «μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στον κβαντικό υπολογισμό». Αντί για bit, που αντιπροσωπεύουν είτε το 1 είτε το 0, ο κβαντικός υπολογισμός χρησιμοποιεί qubits, μια μονάδα που μπορεί να υπάρχει σε πολλές καταστάσεις ταυτόχρονα, όπως 1, 0 και οτιδήποτε ενδιάμεσο.Όπως σημειώνεται από την Google, τα qubits είναι επιρρεπή σε σφάλματα επειδή «έχουν την τάση να ανταλλάσσουν γρήγορα πληροφορίες με το περιβάλλον τους». Ωστόσο, οι ερευνητές της Google ανακάλυψαν έναν τρόπο να μειώσουν τα σφάλματα εισάγοντας περισσότερα qubits σε ένα σύστημα και μπόρεσαν να τα διορθώσουν σε πραγματικό χρόνο. Ο επικεφαλής της Google Σουντάρ Πιτσάι έκανε και μια σχετική ανάρτηση για το νέο τσιπ.(κατω) Η δημιουργία κβαντικών υπολογιστών αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο στον τομέα της πληροφορικής αφού αυτοί οι υπολογιστές αναμένεται φέρουν επανάσταση στον σύγχρονο κόσμο. Η χρήση των κβαντικών υπολογιστών πιστεύεται ότι θα φέρει αδιανόητη ώθηση σε κάθε τομέα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Τα qubits Στους υπολογιστές, η μονάδα πληροφορίας είναι το bit, το οποίο λαμβάνει τιμές είτε «0» είτε «1» και οι πληροφορίες αποθηκεύονται ως συνδυασμοί των δύο αυτών ψηφίων. Στους κβαντικούς υπολογιστές, το αντίστοιχο του bit είναι το κβαντικό bit, ή qubit. Χάρη σε μια κβαντική ιδιότητα που ονομάζεται υπέρθεση, το qubit μπορεί να λαμβάνει τιμές «0» ή «1» ή και τα δύο μαζί. Αυτή η ιδιότητα έχει ως αποτέλεσμα να αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο η μνήμη και η ταχύτητα των κβαντικών υπολογιστών. Όγκος δεδομένων που με τους σημερινούς υπολογιστές, ακόμη και τους πιο ισχυρούς, απαιτείται χρονικό διάστημα πολλών ετών για να γίνει η επεξεργασία τους με τους κβαντικούς υπολογιστές η επεξεργασία θα γίνεται πριν προλάβει ο ερευνητής που πάτησε το enter να πιει μια γουλιά από τον καφέ του. Αυτή η δυαδικότητα καθιστά τους κβαντικούς υπολογιστές πανίσχυρους μα και εύθραυστους, καθώς κινδυνεύουν να καταρρεύσουν χωρίς προειδοποίηση, καθιστώντας ιδιαίτερα σημαντική μια διαδικασία ονόματι error correction, διόρθωση λάθους.Οι υπάρχουσες κβαντικές διατάξεις είναι επιρρεπείς στη δημιουργία υψηλού θορύβου και συνεχών λαθών που τις καθιστά τελικά μη αξιόπιστες και αξιοποιήσιμες. Στη φωτογραφία το κβαντικό τσιπάκι Willow της Google. πηγή φωτό. (Google) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1851847/to-ischyrotero-kvantiko-epexergasti-poy-yposchetai-epanastasi-stoys-ypologistes-paroysiase-i-google-vinteo/

Roscosmos «Ιονόσφαιρα-Μ»: πρώτες μετρήσεις στο διάστημα Από τις 29 Νοεμβρίου έως τις 4 Δεκεμβρίου πραγματοποιήθηκε η πρώτη ενεργοποίηση των οργάνων του συγκροτήματος εξοπλισμού στόχου στον ηλιογεωφυσικό δορυφόρο «Ionosphere-M» Νο. 1. Οι έλεγχοι έδειξαν ότι όλα τα όργανα, τόσο για τη μέτρηση των παραμέτρων του πλάσματος όσο και για τη μέτρηση των παραμέτρων του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου, επιβίωσαν με επιτυχία στη διαδικασία εξαγωγής και λειτουργούν κανονικά. Περισσότερες λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα του IKI RAS: https://iki.cosmos.ru/news/pervye-izmereniya-parametr.. Στο γράφημα του IKI RAS: παράδειγμα καταγραφής ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας από τον δορυφόρο Ionosphere-M No. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_577954 Roscosmos Alexey Leonov: ιδρυτής της διαστημικής ζωγραφικής 8 Δεκεμβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα του Καλλιτέχνη. Σήμερα θέλουμε να μιλήσουμε για ένα άτομο που συνδέθηκε με τη δημιουργικότητα με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Αυτός είναι ο Alexey Leonov, ο πρώτος άνθρωπος που μπήκε στο ανοιχτό διάστημα. Ο αστροναύτης σκεφτόταν τι να πάρει μαζί του, με τι να σχεδιάσει. Η επιλογή έπεσε στα μολύβια, αφού σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας παρέμεναν το μοναδικό μέσο για απροβλημάτιστη και έγκαιρη καταγραφή εντυπώσεων και χρωματική απόδοση. Σύμφωνα με τον Leonov, μια κάμερα, ακόμη και μια τέλεια, δεν μπορούσε να μεταφέρει τα κοσμικά χρώματα, το φανταστικό φάσμα αυτού που είδε. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ο Alexey Arkhipovich προσπάθησε ξανά και ξανά να εμφανίσει την κοσμική παλέτα, ασύγκριτη σε χρώμα και φωτεινότητα. Ο Alexey Arkhipovich επανέλαβε περισσότερες από μία φορές: αν η κατάκτηση του διαστήματος δεν είχε συμβεί στη ζωή του, τότε σίγουρα θα είχε παραμείνει η ζωγραφική. Αλλά σε γενικές γραμμές, ο Leonov δεν χρειάστηκε να επιλέξει: αν και όχι αμέσως, αλλά με την πάροδο του χρόνου, ο Space γέμισε στοχαστικά τη Ζωγραφική και το Talent εργάστηκε με έμπνευση για την ανάπτυξη της Cosmonautics. Τώρα τα έργα του Leonov αποθηκεύονται στην Πινακοθήκη Tretyakov, στη συλλογή της Πινακοθήκης της Δρέσδης, στην Πινακοθήκη του Χιούστον, καθώς και σε ρωσικές πόλεις: Gagarin, Kemerovo. Στις εικόνες: Ο Λεόνοφ με το σκίτσο ενός αστροναύτη Stafford (1); «Στο φινιστρίνι υπάρχει Γη» (2). «Πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα» (3); «Η Γαλάζια Γη μας» (4). Σας ευχαριστούμε για το υλικό που παρείχατε Ρωσικό Κρατικό Αρχείο Επιστημονικής και Τεχνικής Τεκμηρίωσης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_577959

Υποθαλάσσιες ηφαιστειακές εκρήξεις και τσουνάμι το αντικείμενο νέας ερευνητικής αποστολής στο Αιγαίο. Στόχοι της έρευνας το ηφαιστειακό κέντρο της Σαντορίνης και το ρήγμα της Αμοργού. Το μπαράζ των θαλάσσιων αποστολών για τη μελέτη των υποθαλάσσιων ηφαιστείων αλλά και υποθαλάσσιων ρηγμάτων στο Αιγαίο συνεχίζεται με μια νέα ερευνητική προσπάθεια.Μια διεθνής ομάδα ερευνητών συμμετέχει σε νέα ωκεανογραφική αποστολή στο Αιγαίο με στόχο να εξερευνήσει τα υποθαλάσσια ηφαιστειακά κέντρα της Σαντορίνης και το υποθαλάσσιο ρήγμα της Αμοργού, να κατανοήσει τις γεωλογικές διεργασίες που μπορούν να προκαλέσουν κατολισθήσεις, ηφαιστειακές εκρήξεις και τσουνάμι, αλλά και να αναπτύξει συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για την ενίσχυση της ασφάλειας των παράκτιων περιοχών.Επικεφαλής της ωκεανογραφικής αποστολής MSM132 είναι το Κέντρο Ωκεάνιων Ερευνών GEOMAR Helmholtz του Κιέλου στη Γερμανία, ενώ συνεργάζεται και το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οι ερευνητές, που βρίσκονται εν πλω στο γερμανικό ερευνητικό σκάφος «MARIA S. MERIAN», θα δώσουν ιδιαίτερη έμφαση στο υποθαλάσσιο ενεργό ηφαίστειο του Κολούμπου, το οποίο έχει εκραγεί το 1650 έπειτα από ένα χρόνο έντονης σεισμικότητας. Τρία είναι τα κεντρικά ερωτήματα στα οποία θα επικεντρώσουν τις έρευνές τους οι επιστήμονες. Μπορούν οι σεισμοί να προκαλέσουν κατολισθήσεις; Οι ερευνητές χρησιμοποιούν βαθυμετρικούς χάρτες υψηλής ανάλυσης και σεισμικές μετρήσεις για να εκτιμήσουν αν οι τεκτονικές κινήσεις θα μπορούσαν να αποσταθεροποιήσουν τις πλαγιές του υποθαλάσσιου ηφαιστείου του Κολούμπου προκαλώντας την κατάρρευσή τους. Πώς επηρεάζει η ηφαιστειακή δραστηριότητα τη σταθερότητα του ηφαιστείου; Η διεθνής επιστημονική ομάδα χαρτογραφεί την έντονη υδροθερμική δραστηριότητα εντός του κρατήρα του Κολούμπου, όπου καυτό νερό και αέρια αλλοιώνουν τα πετρώματα. Στόχος είναι να εντοπιστούν αδύναμα σημεία στην ηφαιστειακή δομή που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πιθανούς γεωκινδύνους. Ποια είναι η σχέση μεταξύ των σεισμών και των ηφαιστειακών εκρήξεων;Οι δισδιάστατες και τρισδιάστατες σεισμικές απεικονίσεις θα διερευνήσουν τον τρόπο με τον οποίο τα ρήγματα και οι ηφαιστειακές διεργασίες αλληλοεπηρεάζονται και αυτό αποτελεί έναν κρίσιμο παράγοντα για την κατανόηση των πιθανών ακραίων γεωλογικών φαινομένων. Πώς μπορεί να ανιχνευθεί έγκαιρα η ηφαιστειακή δραστηριότητα; Οι ερευνητές δοκιμάζουν ένα καινοτόμο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που χρησιμοποιεί αισθητήρες θαλάσσιου πυθμένα τελευταίας τεχνολογίας για τη συλλογή δεδομένων σε πραγματικό χρόνο σχετικά με τους σεισμούς, τις κινήσεις του εδάφους και τα ηφαιστειακά αέρια. Η τεχνολογία αυτή έχει σχεδιαστεί για να επιτρέψει την αξιόπιστη παρακολούθηση των υποθαλάσσιων ηφαιστείων.«Η πολυετής συνεργασία της επιστημονικής ομάδας του Πανεπιστημίου της Αθήνας στη θαλάσσια έρευνα με τα γερμανικά ινστιτούτα στο ηφαιστειακό πεδίο της Σαντορίνης οδήγησε στην επιτυχή έγκριση ενός φιλόδοξου ερευνητικού προγράμματος για την κατανόηση και την παρακολούθηση ακραίων θαλάσσιων γεωκινδύνων με στόχο την έγκαιρη προειδοποίηση των κατοίκων», περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια Γεωλογικής Ωκεανογραφίας του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Παρασκευή Νομικού, η οποία συμμετέχει στην ωκεανογραφική αποστολή και μελετά το υποθαλάσσιο ηφαίστειο του Κολούμπου από το 2001.Όπως εξηγεί η ίδια, κατά τη διάρκεια της ωκεανογραφικής αποστολής θα εγκατασταθούν σύγχρονοι υποθαλάσσιοι σεισμογράφοι, οι οποίοι είναι εξοπλισμένοι με ειδικούς σένσορες για να μετράνε τη σεισμικότητα του χώρου, τις μετακινήσεις του εδάφους αλλά και τις φυσικοχημικές παραμέτρους του νερού. Επίσης, θα πραγματοποιηθεί τρισδιάστατη και δισδιάστατη σεισμική απεικόνιση του υποθαλάσσιου ρήγματος της Αμοργού που ενεργοποιήθηκε το 1956 και είχε καταστροφικές συνέπειες για τη Σαντορίνη, ενώ θα δημιουργηθεί και λεπτομερές φωτομωσαϊκό του ενεργού υδροθερμικού πεδίου του Κολούμπου με τη χρήση νέων καινοτόμων υποβρύχιων ρομπότ. «Τα αποτελέσματα της θαλάσσιας έρευνας θα συνδυαστούν με τις μετρήσεις του υποθαλάσσιου παρατηρητηρίου SANTORY, στο οποίο ηγείται το ΕΚΠΑ», προσθέτει η κ. Νομικού.Σχετικά με την επιλογή της περιοχής για τη διεξαγωγή της αποστολής MSM132, ο επικεφαλής επιστήμονας, καθηγητής Κρίστιαν Μπερντ (Christian Berndt), ο οποίος είναι επικεφαλής της Ερευνητικής Μονάδας Θαλάσσιας Γεωδυναμικής του Κέντρου Ωκεάνιας Έρευνας GEOMAR Helmholtz του Κιέλου, σημειώνει σε σχετική ανακοίνωση ότι «η περιοχή έχει ιστορικό πολυάριθμων ηφαιστειακών εκρήξεων, ορισμένες από τις οποίες ήταν ιδιαίτερα εκρηκτικές στο παρελθόν». Το πρόγραμμα Η ωκεανογραφική αποστολή MSM132 είναι η πρώτη από τις τρεις προγραμματισμένες ωκεανογραφικές αποστολές που θα γίνουν στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος «MULTI-MAREX», το οποίο μελετά τα θαλάσσια ακραία φαινόμενα και τους φυσικούς κινδύνους στην περιοχή της Μεσογείου. Υπό την καθοδήγηση της καθηγήτριας Dr Heidrun Kopp, 50 ερευνητές από διάφορους κλάδους συνεργάζονται για τη μείωση των κινδύνων από θαλάσσιους γεωκινδύνους, όπως σεισμοί, ηφαιστειακές εκρήξεις και τσουνάμι. Το «MULTI-MAREX» συνδυάζει καινοτόμες τεχνολογίες, όπως συστήματα παρακολούθησης βασισμένα σε τεχνητή νοημοσύνη και εργαλεία υποβρύχιας επικοινωνίας, με την κοινωνική συνεργασία σε τοπικό επίπεδο. Στόχος είναι η βελτίωση της πρόβλεψης κινδύνου, η ενίσχυση των συστημάτων έγκαιρης προειδοποίησης και η ανάπτυξη ισχυρών μέτρων προστασίας από κοινού με τις αρχές και τις τοπικές κοινότητες.Το έργο αυτό είναι ένα από τα τέσσερα έργα της τρίτης ερευνητικής αποστολής της γερμανικής ερευνητικής συμμαχίας «mareXtreme- Pathways to Improved Risk Management for Marine Extreme Events and Natural Hazards», η οποία χρηματοδοτείται από το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Παιδείας και Έρευνας (BMBF) και τα πέντε βόρεια γερμανικά κρατίδια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1849581/ypothalassies-ifaisteiakes-ekrixeis-kai-tsoynami-to-antikeimeno-neas-ereynitikis-apostolis-sto-aigaio/

Ζούμε άραγε μέσα σε ένα πρόγραμμα Matrix; Ξεκίνησε η μεγαλύτερη και πιο σύνθετη προσομείωση του Σύμπαντος. Τα αποτελέσματα θα βοηθήσουν στη διάνοιξη νέων δρόμων στην κοσμολογία. Ο δεύτερος ταχύτερος υπερυπολογιστής στον κόσμο που ήταν ο ταχύτερος μέχρι πριν από λίγες βδομάδες ξεκίνησε να «τρέχει» την πιο περίπλοκη προσομοίωση του Σύμπαντος σε υπολογιστή μέχρι σήμερα. Ο στόχος αυτής της προσομοίωσης είναι να δοκιμάσει αυτό που οι ερευνητές περιγράφουν ως «κοσμολογική υδροδυναμική».Ο υπερυπολογιστής που είναι γνωστός ως Frontier βρίσκεται στο Εθνικό Εργαστήριο Oak Ridge στις ΗΠΑ και είναι ένα πραγματικό υπολογιστικό θηρίο. Κατασκευασμένος για να είναι ο πρώτος υπερυπολογιστής exascale, μπορεί να εκτελέσει έως και 1,1 exaFLOPS, που ισούται με 1,1 πεντάκις εκατομμύριο (10^18 ή 1.100.000.000.000.000.000) λειτουργίες κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο.Είναι κατασκευασμένο από 9.472 κεντρικές μονάδες επεξεργασίας (CPU) της εταιρείας AMD και 37.888 μονάδες επεξεργασίας γραφικών (GPU) της AMD. Ο Frontier ήταν ο ταχύτερος υπερυπολογιστής στον κόσμο έως ότου ένας άλλος υπερυπολογιστής, ονόματι El Capitan που βρίσκεται στο Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore, επίσης στις ΗΠΑ, τον ξεπέρασε με 1.742 exaFLOPS τον Νοέμβριο του 2024. Οι προσομοιώσεις Μια ομάδα από το Εθνικό Εργαστήριο Argonne του Υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ στο Ιλινόις, με επικεφαλής τον διευθυντή του τμήματος Argonnes για την υπολογιστική επιστήμη, Σαλμάν Χαμπίμπ, χρησιμοποίησε την προσομοίωση Hardware/Hybrid Accelerated Cosmology Code (HACC) στον Frontier. Το HAAC αναπτύχθηκε για πρώτη φορά πριν από περίπου 15 χρόνια και μοντελοποιεί την εξέλιξη του Σύμπαντος. Ο κώδικάς του γράφτηκε έτσι ώστε να μπορεί να προσαρμοστεί για οποιονδήποτε είναι ο ταχύτερος υπερυπολογιστής ανά πάσα στιγμή.Το HACC αναπτύχθηκε αρχικά σε υπερυπολογιστές κλίμακας peta (με δυνατότητα για εκτέλεση τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς) που φυσικά λιγότερο ισχυροί από τους Frontier και El Capitan. Για παράδειγμα, ένα έργο της ομάδας Argonne ήταν να χρησιμοποιήσει το HACC για να μοντελοποιήσει τρεις διαφορετικές κοσμολογικά περιβάλλοντα στον υπερυπολογιστή Summit, έναν υπολογιστή σε κλίμακα peta που ήταν ο ταχύτερος στον κόσμο μεταξύ Νοεμβρίου 2018 και Ιουνίου 2020. Οι τρεις προσομοιώσεις πήραν τα ονόματα πλανητών από τον κόσμο του Star Trek.Η προσομοίωση Qo’nos (που πήρε το όνομά του από τον μητρικό πλανήτη της φυλής Klingon) μοντελοποίησε το Σύμπαν χρησιμοποιώντας το τυπικό μοντέλο της κοσμολογίας η οποία περιλαμβάνει υπολογισμούς τόσο για τη σκοτεινή ενέργεια όσο και για την ψυχρή σκοτεινή ύλη. Η προσομοίωση Vulcan περιελάμβανε τεράστια νετρίνα και η προσομοίωση Ferenginar (που πήρε το όνομά της από την φυλή Φερένγκι) εξερεύνησε ένα Σύμπαν όπου η σκοτεινή ενέργεια δεν ήταν σταθερή αλλά άλλαζε με την πάροδο του χρόνου.Τα αποτελέσματα από τις προσομοιώσεις έδειξαν ότι όταν η σκοτεινή ενέργεια ποικίλλει μπορεί να οδηγήσει σε ισχυρότερη συσσώρευση γαλαξιών στο πρώιμο Σύμπαν – κάτι που οι αστρονόμοι θα μπορούσαν να αναζητήσουν σε έρευνες γαλαξιών υψηλής μετατόπισης, δηλαδή έρευνες γαλαξιών που κοιτάζουν σε περιοχές στις εσχατιές του ορατού Σύμπαντος.Από πολλές απόψεις, οι προσομοιώσεις που προκύπτουν είναι τόσο μεγάλες και λεπτομερείς όσο μια σημαντική βαθιά αστρονομική έρευνα, όπως η Sloan Digital Sky Survey ή οι επικείμενες έρευνες που θα διεξαχθούν από το Παρατηρητήριο Vera C. Rubin. Ωστόσο οι προσομοιώσεις Summit ήταν αποκλειστικά «βαρυτικές» και έτσι δεν ήταν αρκετά ισχυρές ώστε να περιλαμβάνουν άλλες δυνάμεις ή αποτελέσματα.Χρειάστηκαν πιο ισχυρές προσομοιώσεις για να συμπεριλάβουν άλλες δυνάμεις και φαινόμενα εκτός από τη βαρύτητα, και εκεί έρχεται ο Frontier, που υποστηρίζεται από ένα έργο 1.8 δισεκατομμυρίων δολαρίων του Υπουργείου Ενέργειας που ονομάζεται ExaSky για τη χρηματοδότηση υπολογιστών exascale. Τα στοιχεία Στο τυπικό μοντέλο της κοσμολογίας, κυριαρχούν δύο στοιχεία: η σκοτεινή ύλη και η σκοτεινή ενέργεια. Το υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι όλοι μας, η λεγόμενη βαρυονική ύλη, αποτελεί λιγότερο από το 5% της ύλης και της ενέργειας στο Σύμπαν.«Επομένως, αν θέλουμε να μάθουμε τι κάνει το Σύμπαν, πρέπει να προσομοιώσουμε τη σκοτεινή ύλη και τη σκοτεινή ενέργεια, τη βαρύτητα καθώς και όλη την άλλη Φυσική, συμπεριλαμβανομένου των θερμών αερίων και του σχηματισμού άστρων, τις μαύρες τρύπες και τους γαλαξίες. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε όλο αυτό ως έναν αστροφυσικό νεροχύτη κουζίνας για αυτό και ονομάζουμε τις προσομοιώσεις αυτές προσομοιώσεις κοσμολογικής υδροδυναμικής» λέει ο Χαμπίμπ.Προκειμένου να προετοιμαστεί το HACC για λειτουργία στο Frontier, οι απαιτήσεις του έργου ExaSky ήταν ότι το HACC πρέπει να τρέχει τουλάχιστον 50 φορές πιο γρήγορα στο Frontier από ό,τι στον Titan, ο οποίος ήταν ο ταχύτερος υπερυπολογιστής στον κόσμο το 2012 όταν το HACC αναπτύχθηκε αρχικά. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του στο Frontier, το HACC έδειξε ότι είναι σχεδόν 300 φορές ταχύτερο.Ο Μπρόνσον Μέσερ διευθυντής της επιστήμης στο Oak Ridge Leadership Computing Facility, πιστεύει στο HACC για την προσθήκη του «φυσικού ρεαλισμού της συμπερίληψης των βαρυονίων και όλων των άλλων δυναμικών Φυσικών που κάνουν αυτή την προσομοίωση ένα πραγματικό κατόρθωμα ισχύς για το Frontier». Το ερώτημα Οι προσομοιώσεις, οι οποίες θα είναι προσβάσιμες στην αστρονομική κοινότητα, θα επιτρέψουν στους ερευνητές να εξερευνήσουν τα κοσμολογικά τους μοντέλα, θέτοντας ερωτήσεις σχετικά με τη φύση της σκοτεινής ύλης, τη δύναμη της σκοτεινής ενέργειας ή επιδιώκοντας εναλλακτικά μοντέλα βαρύτητας όπως η Τροποποιημένη Νευτώνεια Δυναμική (MOND ). Οι προσομοιώσεις μπορούν στη συνέχεια να συγκριθούν με αυτό που βρίσκουν οι πραγματικές αστρονομικές έρευνες, για να καθοριστεί ποιο μοντέλο ταιριάζει καλύτερα στις παρατηρήσεις.Όλα αυτά εγείρουν ένα συναρπαστικό φιλοσοφικό ερώτημα: Εάν η υπολογιστική ισχύς συνεχίσει να αυξάνεται, οι προσομοιώσεις μας για το Σύμπαν θα γίνουν πιο λεπτομερείς και ακριβείς παράλληλα, αλλά πού τελειώνει;Έχει προταθεί από ορισμένους επιστημονικούς στοχαστές ότι εμείς οι ίδιοι μπορεί να ζούμε σε μια προσομοίωση, ίσως ως προϊόν της προσπάθειας κάποιου άλλου να μοντελοποιήσει την πραγματικότητα. Και αν δημιουργούμε προσομοιώσεις ενώ βρισκόμαστε μέσα σε μια προσομοίωση, τότε ίσως στην πραγματικότητα βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που αποκαλείται «άπειρη παλινδρόμηση» μια έννοια ότι κάθε εξήγηση απαιτεί άλλη εξήγηση. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1849879/xekinise-i-megalyteri-kai-pio-syntheti-prosomeiosi-toy-sympantos/

Θα γίνουν όλα ατμός ακτινοβολίας Χόκινγκ; O Στίβεν Χόκινγκ το 1974 απέδειξε ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν προς όλες τις κατευθύνσεις ένα είδος θερμικής ακτινοβολίας, την επονομαζόμενη ακτινοβολία Hawking. Aυτό σημαίνει ότι μετά από ένα εξαιρετικά μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου ~1067 χρόνια ή και περισσότερο, οι μαύρες τρύπες τελικά εξατμίζονται εξ’ ολοκλήρου. Πενήντα χρόνια μετά, οι φυσικοί Michael F. Wondrak, Walter D. van Suijlekom και Heino Falcke δημοσίευσαν δυο εργασίες(2) στις οποίες δείχνουν ότι αυτή η ακτινοβολία δεν περιορίζεται στις μαύρες τρύπες, υπονοώντας ότι μπορεί τελικά «όλα να εξατμίζονται». Υποστηρίζουν ότι η ακτινοβολία Hawking ίσως να μην εκπέμπεται μόνο από τις μαύρες τρύπες, αλλά είναι πιθανό να παράγεται από όλες τις μάζες που παραμορφώνουν σημαντικά τον χωροχρόνο. Προκύπτει λοιπόν το έρωτημα: Τα πάντα στο σύμπαν θα έχουν την ίδια μοίρα; Θα γίνουν όλα ‘ατμός’ ακτινοβολίας Χόκινγκ; «Όλα είναι ατμός» έλεγε ο Θανάσης Βέγγος ως Θρασύβουλας σε ταινία του 1962, πολύ πριν ανακαλυφθεί η εξάτμιση Χόκινγκ. Η ακτινοβολία Hawking προκύπτει από τον συνδυασμό δύο φαινομένων από εντελώς διαφορετικούς τομείς της φυσικής. Τη γενική σχετικότητα και την κβαντική θεωρία. Κάθε παρατηρητής στο δικό του αδρανειακό σύστημα αναφοράς αντιλαμβάνεται το κβαντικό κενό με τον ίδιο τρόπο. Δύο παρατηρητές, ένας κοντά σε μια μαύρη τρύπα και ένας μακριά από αυτή βλέπουν το κβαντικό κενό τους να συμπεριφέρεται πανομοιότυπα. Αλλά αν ρωτήσετε έναν από τους δύο παρατηρητές για το κβαντικό κενό στη θέση του άλλου παρατηρητή, θα σας πεί ότι βλέπει ένα διαφορετικό κενό στην άλλη θέση. Αυτή είναι μια από τις αξιοσημείωτες πτυχές του συνδυασμού της γενικής σχετικότητας (με το καμπυλωμένο υπόβαθρο του χώρου) με την κβαντική θεωρία πεδίου (η οποία περιγράφει τα κβαντικά πεδία): αυτά τα δύο φαινόμενα μαζί, μας δείχνουν ότι το κβαντικό κενό διαφέρει μεταξύ δύο οποιωνδήποτε περιοχών όπου η καμπυλότητα του χώρου διαφέρει.Το 1974, ο Χόκινγκ στην εργασία του με τίτλο ‘Black hole explosions?‘, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που ενοποίησε αυτά τα γεγονότα, καταλήγοντας στο συμπέρασμα, ότι τα κβαντικά πεδία σε μια περιοχή του χωροχρόνου που είναι πολύ καμπυλωμένος (κοντά σε μια μαύρη τρύπα) οδηγούν σε έναν ειδικό τύπο ακτινοβολίας. Περίπου την ίδια εποχή, ανακαλύφθηκε ότι ένας παρατηρητής που κινείται με σταθερή επιτάχυνση στον κενό χώρο αντιλαμβάνεται ένα «λουτρό ακτινοβολίας», με την θερμοκρασία και την ενέργεια της ακτινοβολίας να εξαρτώνται από το μέγεθος της επιτάχυνσης. Αλλά αυτό συνδέεται με τη βασική ιδέα που οδήγησε τον Αϊνστάιν στην γενική θεωρία της σχετικότητας: την αρχή της ισοδυναμίας.Ο Αϊνστάιν αναρωτήθηκε, ποια θα ήταν η διαφορά μεταξύ δύο παρατηρητών που βρίσκονταν ο καθένας σε έναν εντελώς απομονωμένο από το εξωτερικό περιβάλλον, ο ένας σε ένα δωμάτιο στην επιφάνεια της Γης και ο άλλος σε ένα σκάφος κινούμενο στο διάστημα με σταθερή επιτάχυνση, όση η επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνεια της Γης. Ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε καμία διαφορά, οδηγούμενος στην αρχή της ισοδυναμίας, που άνοιξε το δρόμο για τη γενική σχετικότητα.Αργότερα, η αρχή της ισοδυναμίας θα είχε ιδιαίτερη σημασία για το φαινόμενο της ακτινοβολίας Hawking, καθώς αν ένας επιταχυνόμενος παρατηρητής σε κενό χώρο αντιλαμβάνεται ένα λουτρό ομοιόμορφης ακτινοβολίας, τότε ένας παρατηρητής που επιταχύνεται λόγω της στενής γειτνίασής του με μια μαύρη τρύπα θα πρέπει επίσης να βιώσει ομοιόμορφη ακτινοβολία. Επιπλέον, όσο πιο κοντά πλησιάζει στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας, τόσο μεγαλύτερη είναι η επιτάχυνσή του, και επομένως, τόσο πιο ενεργητική θα ήταν η ακτινοβολία που θα βιώνει. Δηλαδή: ● Για έναν παρατηρητή μακριά από τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, πρακτικά δεν υπάρχει βαρυτική επιτάχυνση, κι έτσι πρακτικά δεν θα υπήρχε ακτινοβολία. ● Καθώς αρχίζει να πλησιάζει τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, η επιτάχυνσή του αυξάνεται κι έτσι αρχίζει να αντιλαμβάνεται περισσότερη ακτινοβολία. ● Και καθώς πρόκειται να φτάσει στον ορίζοντα γεγονότων, η επιτάχυνσή του αυξάνεται ακόμη περισσότερο, και έτσι η ακτινοβολία που βιώνει φτάνει στο αποκορύφωμά της. Όταν η καμπυλότητα του χώρου αυξάνεται, αυξάνεται και η επιτάχυνσή του παρατηρητή προς την κεντρική περιοχή μιας μαύρης τρύπας. Και παράλληλα αυξάνεται και η ποσότητα της ακτινοβολίας που ανιχνεύει σε αυτήν την περιοχή του χώρου. Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να προσέξουμε σχετικά με την περιγραφή αυτού του φαινομένου. Πρώτον, δεν χρειάζεται καμία αναφορά στην αναλογία «ζευγών σωματιδίου-αντισωματιδίου» που χρησιμοποιείται τόσο συχνά από τον Χόκινγκ, καθώς αυτή η εσφαλμένη αναλογία είναι άσχετη με την παραγωγή της ακτινοβολίας. Δεύτερον, η ακτινοβολία Hawking που παράγεται δεν περιορίζεται ακριβώς στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά μάλλον θα πρέπει να αναδύεται από οποιαδήποτε περιοχή του χώρου που έχει επαρκή χωρική καμπυλότητα ή που προκαλεί αρκετά ισχυρές επιταχύνσεις. Και τρίτον, όπως μας έμαθε ο Αϊνστάιν ότι δεν μπορούμε να διακρίνουμε τη διαφορά μεταξύ ενός βαρυτικού πεδίου και ενός επιταχυνόμενου συστήματος αναφοράς, δεν θα έπρεπε επίσης να υπάρχει διαφορά μεταξύ του χώρου έξω από μια μαύρη τρύπα και του χώρου στην ίδια απόσταση από οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο ισοδύναμης μάζας. Αν βρίσκεστε σε μια συγκεκριμένη απόσταση από μια μάζα, που θα μπορούσε να είναι: ● ένα σημείο (σαν μαύρη τρύπα), ● ένα πολύ συμπαγές αντικείμενο που δεν καταρρέει βαρυτικά (όπως ένα άστρο νετρονίων), ● ένα λιγότερο συμπαγές αντικείμενο (όπως ένας λευκός νάνος), ● ή ένα μη συμπαγές αντικείμενο (όπως ένα άστρο), … θα βιώνατε την ίδια επιτάχυνση σε κάποια θέση με την ίδια χωρική καμπυλότητα. Εφόσον οι μάζες αυτών των διαφορετικών αντικειμένων είναι πανομοιότυπες και η απόστασή σας από το κέντρο αυτής της μάζας είναι ίδια, δεν θα πρέπει να ανιχνεύσετε καμία διαφορά σε κάθε περίπτωση.Οι φυσικοί Michael F. Wondrak, Walter D. van Suijlekom και Heino Falcke, υποστηρίζουν ότι, εφόσον οι μαύρες τρύπες παράγουν ακτινοβολία Χόκινγκ, τότε το ίδιο θα έπρεπε να κάνουν και τα άστρα νετρονίων, οι λευκοί νάνοι, τα κανονικά άστρα και οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο. Θεωρούν ότι ο μόνος ρόλος που διαδραματίζει ο ορίζοντας γεγονότων – κάτι που διαθέτουν μόνο οι μαύρες τρύπες – είναι να καθορίζει όριο για το πού μπορεί να συλληφθεί η ακτινοβολία από την μαύρη τρύπα σε σχέση με το πού διαφεύγει από αυτή. Ο ορίζοντας γεγονότων χρησιμεύει ως το όριο για μια μαύρη τρύπα. Η επιφάνεια του άστρου νετρονίων χρησιμεύει ως το όριο για ένα άστρο νετρονίων. Το πιο εξωτερικό στρώμα ενός λευκού νάνου χρησιμεύει ως το όριο για έναν λευκό νάνο. Το τέλος της φωτόσφαιρας ενός άστρου χρησιμεύει ως το όριο για το άστρο. Σε όλες τις περιπτώσεις, υποστήριξαν οι συγγραφείς, θα εξακολουθούσε να υπάρχει η ακτινοβολία που παράγεται από τον καμπύλο χωροχρόνο γύρω από τη μάζα. Το κλάσμα αυτής της ακτινοβολίας που διαφεύγει από ένα τεράστιο αντικείμενο και εκπέμπεται στο σύμπαν ως ακτινοβολία Χόκινγκ, θα εξαρτιόταν αποκλειστικά από την μάζα και την ακτίνα του ίδιου του αντικειμένου, χωρίς να υπάρχει κάτι ιδιαίτερο σχετικά με τα όρια του ορίζοντα γεγονότων.Ακριβώς όπως το φαινόμενο Schwinger επιτρέπει την παραγωγή πραγματικών σωματιδίων που μεταφέρουν πραγματική ενέργεια από μια περιοχή του χώρου που διαθέτει ένα αρκετά ισχυρό ηλεκτρικό πεδίο, το βαρυτικό φαινόμενο της ακτινοβολίας Hawking γύρω από μια μαύρη τρύπα θα πρέπει να επιτρέπει την παραγωγή πραγματικής ακτινοβολίας, με την ποσότητα της ακτινοβολίας που διαφεύγει να εξαρτάται μόνο από την ένταση του βαρυτικού πεδίου στις σχετικές περιοχές του χώρου. Κι αυτό, εφόσον τελικά ισχύει, έχει συναρπαστικές συνέπειες.Όπως έδειξε η ίδια ομάδα φυσικών Wondrak et al σε νέα δημοσίευση με τίτλο «An upper limit to the lifetime of stellar remnants from gravitational pair production» τον Οκτώβριο του 2024, αν η καμπυλότητα του χωροχρόνου από μόνη της (και όχι η παρουσία ενός ορίζοντα γεγονότων) είναι το μόνο που απαιτείται για την παραγωγή ακτινοβολίας Hawking που μεταφέρει ενέργεια, τότε συμπαγή αστρικά υπολείμματα όπως τα άστρα νετρονίων και οι λευκοί νάνοι τελικά θα αποσυντεθούν όπως και οι μαύρες τρύπες. Η χρονική κλίμακα τ για την εξάτμιση προς ακτινοβολία Χίκινγκ ενός αντικειμένου σχετίζεται με την πυκνότητα μάζας ρ με την εξίσωση τ~ρ-3/2.Έτσι, οι αστρικές μαύρες και τα άστρα νετρονίων έχουν μάλλον συγκρίσιμο χρόνο ζωής (τ~1067−68 χρόνια), ενώ οι λευκοί νάνοι μπορούν να επιβιώσουν πολύ περισσότερο (τ ≳ 1078 χρόνια). Κατ’ αρχήν, η διαδικασία θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε άλλα αστροφυσικά αντικείμενα. Η Σελήνη με πυκνότητα 3,4 g/cm3 θα εξατμιστεί σε περίπου 3×1089 χρόνια και ένα σώμα με την πυκνότητα του νερού σε τ~1090 χρόνια. Οι βαρύτερες υπερμαζικές μαύρες τρύπες θα εξατμίζονται σε περίπου ~10103 χρόνια, αλλά κάτι ανάλαφρο και διάχυτο, όπως ένα διαστρικό νέφος ή, ακόμη χειρότερα, η άλως σκοτεινής ύλης, θα απαιτούσε ακόμη μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα από 10120 έως 10140 χρόνια. Ας σημειωθεί ότι για να ‘εξατμιστεί’ ένα πρωτόνιο απαιτούνται περίπου ~1067 χρόνια (το πείραμα Super-K έδειξε ότι τα πρωτόνια έχουν χρόνο ζωής πάνω από 1034χρόνια). Ωστόσο, υπάρχουν ακόμα αναπάντητα ερωτήματα και προβληματισμοί για όλα τα παραπάνω. Το ότι οι μαύρες τρύπες εκπέμπουν ακτινοβολία Hawking, παρότι δεν έχει αποδειχθεί πειραματικά, δεν αμφισβητείται από την επιστημονική κοινότητα. Όμως, υπάρχει σκεπτικισμός από πολλούς φυσικούς για το αν οι μάζες που δεν διαθέτουν ορίζοντες γεγονότων μπορούν να κάνουν κάτι αντίστοιχο. Προς το παρόν «η εξάτμιση των πάντων προς ακτινοβολία Χόκινγκ» αποτελεί μεν μια σοβαρή επιστημονική πρόταση, αλλά απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση. Οριστική απάντηση διαθέτει μόνο ο Θρασύβουλας. 1.Oι μαύρες τρύπες δεν είναι τόσο μαύρες, αλλά συμπεριφέρονται σαν θερμά σώματα. Εκπέμπουν θερμική ακτινοβολία και σταδιακά εξατμίζονται. 2.Η πανομοιότυπη συμπεριφορά μιας μπάλας που πέφτει στο πάτωμα σε έναν επιταχυνόμενο πύραυλο (αριστερά) και στη Γη (δεξιά) είναι μια επίδειξη της αρχής της ισοδυναμίας του Αϊνστάιν. 3.H καμπύλωση του χωροχρόνου για μια μαύρη τρύπα, ένα άστρο νετρονίων, έναν λευκό νάνο ή ένα άστρο σαν τον Ήλιο μας. Κοντά στον ορίζοντα γεγονότων μιας μαύρης τρύπας, επιτυγχάνονται πιο έντονες καμπυλότητες από οπουδήποτε αλλού. Μακριά από όλα αυτά τα αντικειμενα, ο χωροχρόνος είναι ασυμπτωτικά επίπεδος, αλλά ούτε τελείως επίπεδος ούτε πραγματικά κενός. 4.Ο ορίζοντας γεγονότων μιας μαύρης τρύπας θεωρείται ως ο βασικός παράγοντας για τη δημιουργία της ακτινοβολίας Hawking γύρω από τις μαύρες τρύπες. Όμως νέες δημοσιεύσεις υποστηρίζουν ότι αυτή η ακτινοβολία μπορεί να δημιουργηθεί ανεξάρτητα από την ύπαρξη του ορίζοντα των γεγονότων [M.F. Wondrak et al., Phys. Rev. Lett. accepted, 2023]. 5.Χαρακτηριστικό χρονοδιάγραμμα για την εξάτμιση διαφόρων αντικειμένων ως συνάρτηση της πυκνότητας μάζας. Η μαύρη συμπαγής γραμμή αντιστοιχεί στην ακριβή εξίσωση τ=f(ρ) και η διακεκομμένη γραμμή δείχνει την ηλικία του σύμπαντος [H. Falcke, MF Wondrak, & WD van Suijlekom, Journal of Cosmology and Astroparticle Physics, (submitted), 2024] Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. στο εκλαϊκευμένο άρθρο του Ethan Siegel: «Will everything eventually succumb to Hawking radiation?» , 2. στα αναλυτικά άρθρα των H. Falcke, MF Wondrak, & WD van Suijlekom: «Gravitational Pair Production and Black Hole Evaporation» και «An upper limit to the lifetime of stellar remnants from gravitational pair production«

Ο δορυφόρος Copernicus Sentinel-1C εκτοξεύθηκε με επιτυχία: Τι δεδομένα θα στέλνει στη Γη. Ο δορυφόρος παρατήρησης της Γης Copernicus Sentinel-1C εκτοξεύθηκε σήμερα με επιτυχία με τον πύραυλο Vega C της Arianespace από το ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο που βρίσκεται στη κοινότητα Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας.Ο δορυφόρος κατασκευάστηκε με κύριο ανάδοχο την Thales Alenia Space, μια κοινοπραξία των Thales (67%) και Leonardo (33%).Το Sentinel-1C αποτελεί μέρος της αποστολής του διαστημικού προγράμματος Copernicus, του τμήματος Παρατήρησης της Γης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόγραμμα διαχειρίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και χρηματοδοτείται από την ΕΕ με μερική συνεισφορά του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), του οργανισμού που είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη και την εκτόξευση των εξειδικευμένων δορυφόρων Sentinel. Ο ESA διευθύνει μέρος των αποστολών και διασφαλίζει τη διαθεσιμότητα των δεδομένων. Τι δεδομένα θα στέλνει στη Γη Ο Sentinel-1C θα βρεθεί στην ίδια τροχιά μαζί με τον δορυφόρο Sentinel-1A, παρέχοντας εικόνες της επιφάνειας της Γης, μέρα και νύχτα παντός καιρού, για ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών εφαρμογών σχεδιασμένων για την προστασία του πλανήτη μας.Αυτά τα σημαντικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν για την παρακολούθηση κατολισθήσεων, σεισμικών ζωνών, ηφαιστειακής δραστηριότητας και μεταβολών της επιφάνειας κάλυψης των πολικών πάγων. Θα παρέχουν επίσης πολύτιμες πληροφορίες για την παρακολούθηση της αποψίλωσης των δασών, τη χρήση των υδάτινων πόρων και την υποστήριξη των ομάδων αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών και των ομάδων έρευνας και διάσωσης σε περίπτωση φυσικών καταστροφών. Επιπλέον, ο Sentinel-1C είναι ο πρώτος δορυφόρος της αποστολής Sentinel-1 που εξοπλίζεται με φορτίο συστήματος αυτόματης αναγνώρισης, επιτρέποντάς του να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη θαλάσσια ασφάλεια, βελτιώνοντας τη διαχείριση της κυκλοφορίας, αποτρέποντας συγκρούσεις και παρακολουθώντας πλοία σε κρίσιμες περιοχές.Η αποστολή Sentinel-1 αποτελείται από δύο δορυφόρους σε ηλιοσύγχρονη τροχιά που λειτουργούν παράλληλα για να παρέχουν βέλτιστη παγκόσμια κάλυψη με κύκλο επανάληψης 12 ημερών. Η δυνατότητα τους να πραγματοποιούν προεργασίες σημαίνει ότι τα δεδομένα μπορούν να αποκτηθούν με συνέπεια για μεγάλες χρονικές περιόδους, πράγμα που είναι απαραίτητο για την ανάλυση των περιβαλλοντικών τάσεων. Δημόσιες αρχές, εταιρείες και πολίτες σε όλο τον κόσμο έχουν ελεύθερη, πλήρη και ανοικτή πρόσβαση σε αυτά τα δεδομένα.Ως κύριος ανάδοχος της αποστολής Sentinel-1 για λογαριασμό του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), η Thales Alenia Space είναι υπεύθυνη για τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την ενοποίηση και τις δοκιμές των δορυφόρων. Κάθε δορυφόρος Sentinel-1 κατασκευάζεται στο δορυφορικό φορέα PRIMA, που αναπτύχθηκε από την Thales Alenia Space για τον Ιταλικό Οργανισμό Διαστήματος (ASI), και φέρει ένα ραντάρ συνθετικού ανοίγματος (SAR) C-band, το οποίο αναπτύχθηκε από την Airbus Defence & Space. Αυτό το όργανο SAR επιτρέπει ακριβή χαρτογράφηση με ανάλυση έως 5 μέτρα και κάλυψη που φτάνει τα 400 χιλιόμετρα.«Είμαι πολύ χαρούμενος για την επιτυχή εκτόξευση του δορυφόρου Sentinel-1C, ο οποίος θα παρέχει πολύτιμες απεικονίσεις μέσω ραντάρ για ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών εφαρμογών που συμβάλλουν στην προστασία του πλανήτη μας», δήλωσε ο Giampiero di Paolo, Αναπληρωτής CEO, Senior Vice President υπεύθυνος για την Παρατήρηση, Εξερεύνηση και Πλοήγηση στην Thales Alenia Space. «Οι ομάδες της Thales Alenia Space, που συμμετέχουν σε 11 από τις 12 αποστολές του προγράμματος Copernicus, μπορούν να είναι υπερήφανες για αυτή την επιτυχία, που σηματοδοτεί μια νέα φάση στη συνεργασία μας με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος».Με μάζα εκτόξευσης περίπου 2,2 τόνων, ο Sentinel-1C θα λειτουργεί σε χαμηλή γήινη τροχιά σε ύψος 700 χιλιομέτρων και έχει σχεδιασμένη διάρκεια ζωής τα 7,25 έτη. Στην ίδια τροχιά θα βρεθεί και ο «δίδυμος» του, Sentinel-1D, ο οποίος υποβάλλεται επί του παρόντος σε δοκιμές στις εγκαταστάσεις της Thales Alenia Space στις Κάννες. Οι νέοι δορυφόροι Sentinel-1 διαθέτουν μια καινοτόμο παγκόσμια πρωτοτυπία: έναν πατενταρισμένο μηχανισμό για τον διαχωρισμό της κεραίας του ραντάρ από το διαστημικό φορέα κατά την επανείσοδο στη γήινη ατμόσφαιρα στο τέλος της ζωής τους, συμβάλλοντας έτσι στον περιορισμό των διαστημικών σκουπιδιών. Η Leonardo συνέβαλε στην ανάπτυξη των δορυφόρων Sentinel-1C και 1D παρέχοντας τους αισθητήρες προσανατολισμού (Autonomous Star Tracker) και τις μονάδες τροφοδοσίας που υποστηρίζουν τη λειτουργία του ραντάρ, εξασφαλίζοντας συνεχή διαθεσιμότητα εικόνων.Τα δεδομένα από τον δορυφόρο Sentinel-1C θα συλλέγονται από αρκετά ευρωπαϊκά κέντρα, συμπεριλαμβανομένου του σταθμού εδάφους του διαστημικού κέντρου e-GEOS, μια κοινοπραξία μεταξύ της Telespazio (80%) και του Ιταλικού Οργανισμού Διαστήματος (20%), που βρίσκεται στη Matera της Ιταλίας. "https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr</a>

Νέα μελέτη επιβεβαιώνει την εξωγήινη προέλευση του νερού της Γης. Το νερό του κομήτη που εξερεύνησε ευρωπαϊκό διαστημόπλοιο είναι ίδιο με αυτό των ωκεανών μας.Μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Advances» στηρίζει την κρατούσα θεωρία για την εξωγήινη προέλευση του νερού της Γης.Η ζωή έτσι τουλάχιστον όπως τη γνωρίζουμε είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παρουσία του νερού σε υγρή μορφή. Η επιστημονική κοινότητα προσπαθεί εδώ και δεκαετίες να βρει στοιχεία που να αποκαλύπτουν την προέλευση του νερού της Γης χωρίς ωστόσο να έχουν εντοπισθεί ατράνταχτες αποδείξεις για το πώς έκανε την εμφάνιση του στον πλανήτη μας.Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το νερό έφτασε στη Γη με τους αμέτρητους διαστημικούς βράχους (αστεροειδείς, κομήτες κ.α.) που βομβάρδιζαν τον πλανήτη μας λίγο μετά τη γέννηση του. Υπάρχουν και επιστήμονες που θεωρούν το νερό της Γης προϊόν εσωτερικών γεωατμοσφαιρικών διεργασιών ενώ έχει αναδειχθεί και μια ενδιάμεση άποψη που αναφέρει ότι το νερό των ωκεανών της Γης αποτελεί μείγμα νερού που δημιουργήθηκε είτε στο εσωτερικό είτε/και στην ατμόσφαιρα του πλανήτη μας πέφτοντας ως βροχή στην επιφάνεια και νερού που έφθασε εδώ με διαστημικούς βράχους.Τη μελέτη πραγματοποίησε ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες της NASA και τα αποτελέσματα της δείχνουν ότι το νερό στον κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko, τον πρώτο κομήτη που τέθηκε σε τροχιά και προσγειώθηκε σε αυτόν ένα ερευνητικό σκάφος, έχει παρόμοια μοριακή υπογραφή με το νερό στους ωκεανούς της Γης.Προηγούμενες αντίστοιχες μελέτες στα δεδομένα και δείγματα που συνέλεξε το σκάφος της ευρωπαϊκής αποστολής Rosetta από τον κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko είχαν δείξει ότι το νερό του κομήτη δεν έχει κάποια χημική συγγένεια με το νερό της Γης. Οι μελέτες αυτές βασίστηκαν σε αναλύσεις της σκόνης και αερίων του κομήτη αλλά η επανεξέταση που έκανε η ερευνητική ομάδα εμφανίζει διαφορετικά αποτελέσματα. Η σκόνη Σύμφωνα με τους ερευνητές οι προηγούμενες μελέτες βασίστηκαν στην ανάλυση δειγμάτων σκόνης και αερίων που ελήφθησαν από ένα σημείο του κομήτη όπου η τροχιακή του κίνηση και καθώς κινείται κοντά προς τον Ήλιο προκαλεί μεταβολές στη χημική τους σύσταση και όταν αναλύθηκαν αυτά τα δείγματα είχε προκληθεί αυτή η μεταβολή που ξεγέλασε τους επιστήμονες που έκαναν αυτές τις μελέτες οδηγώντας τους σε λάθος συμπέρασμα.Οι ερευνητές λένε ότι η μελέτη τους από τη μια πλευρά βοηθά στην καλύτερη κατανόηση του ρόλου που έπαιξαν οι κομήτες στην παρουσία του νερού στη Γη αλλά και από την άλλη πλευρά σε μια νέα προσέγγιση που θα πρέπει να έχουν οι ερευνητές που μελετούν διαστημική σκόνη και να λαμβάνουν υπόψη τους νέα δεδομένα και πιθανές αλληλεπιδράσεις που μπορεί αυτή να έχει με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται τη δεδομένη στιγμή που γίνεται λήψη του δείγματος. Το νερό του εικονιζόμενου κομήτη 67P/Churyumov–Gerasimenko είναι παρόμοιο με της Γης λένε επιστήμονες της NASA. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1848394/nea-meleti-epivevaionei-tin-exogiini-proeleysi-toy-neroy-tis-gis/

Τεράστιοι αστεροειδείς που έπεσαν «αθόρυβα» στη Γη πονοκεφαλιάζουν τους ειδικούς. Πρόκειται για δύο συμβάντα που δεν προκάλεσαν όπως φαίνεται καμία επίπτωση στον πλανήτη. Είναι δεδομένο ότι η πτώση μεγάλου μεγέθους διαστημικών βράχων σε πλανήτες (και δορυφόρους) προκαλούν διαφόρων ειδών μεγάλης έκτασης και επίσης μεγάλης χρονικής διάρκειας γεωατμοσφαιρικές καταστροφές.Πριν από 66 εκατ. έτη έπεσε στη χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό ένας γιγάντιος αστεροειδής διαμέτρου 10-15 χλμ. με τις επιπτώσεις της τρομακτικής σύγκρουσης να οδηγούν σύμφωνα με τη κρατούσα θεωρία στην εξαφάνιση του 80% της ζωής στη Γη με πιο σημαντική την εξαφάνιση των δεινοσαύρων που κυριαρχούσαν τον πλανήτη μας για περίπου 150 εκατ. έτη και η απουσία τους άνοιξε το δρόμο στην κυριαρχία των θηλαστικών και τελικά την εμφάνιση του ανθρώπου.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Communications Earth & Environment» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης που πραγματοποίησαν σε δύο τεράστιους κρατήρες που βρίσκονται ο ένας στον κόλπο Chesapeake Mid-Atlantic στις ΗΠΑ και ο άλλος στη Σιβηρία. Πρόκειται για τον τέταρτο και τον πέμπτο μεγαλύτερο κρατήρα στη Γη που δημιουργήθηκαν από πτώση κάποιου αστεροειδή.Οι δύο αστεροειδείς έπεσαν στη Γη με διαφορά μόλις 25 χιλιάδων ετών πριν από περίπου 35 εκατ. έτη μια εποχή δηλαδή που πιθανολογείται ότι τα οικοσυστήματα της Γης είχαν αρχίσει να ανακάμπτουν από το βαρύ χτύπημα του αστεροειδή που εξόντωσε τους δεινοσαύρους. Όμως οι ερευνητές που μελέτησαν το τοπικό περιβάλλον και πραγματοποιήσαν χρονολογήσεις που δείχνουν τις συνθήκες που επικρατούσαν μετά την πτώση των δύο αστεροειδών είναι ιδιαίτερα προβληματισμένοι αφού τα αποτελέσματα δεν υποδεικνύουν κανενός είδους κλιματική ή άλλη γεωατμοσφαιρική μεταβολή στον πλανήτη μας παρόμοια με αυτή που θα έπρεπε να υπάρχει από την πτώση δύο μεγάλων αστεροειδών σε πολύ κοντινή χρονική απόσταση μεταξύ τους. Τα ευρήματα Η μελέτη αναδεικνύει στοιχεία για μια μόνιμη αλλαγή του κλίματος περίπου 150.000 χρόνια μετά την πτώση των δύο αστεροειδών. «Αυτό που είναι αξιοσημείωτο στα αποτελέσματά μας είναι ότι δεν υπήρξε πραγματική αλλαγή μετά την πτώση των αστεροειδών. Περιμέναμε διάφορα ισότοπα να μετατοπιστούν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση, υποδεικνύοντας θερμότερα ή ψυχρότερα νερά, αλλά αυτό δεν συνέβη. Αυτές οι μεγάλες κρούσεις αστεροειδών συνέβησαν και μακροπρόθεσμα ο πλανήτης μας φαινόταν να συνεχίζει να λειτουργεί ως συνήθως» αναφέρει Μπρίτζετ Γουέιντ καθηγήτρια του University College του Λονδίνου Bridget Wade, μέλος της ερευνητικής ομάδας που μελέτησε επίσης εκατοντάδες απολιθώματα οστρακοειδών που έχουν χρονολογηθεί την εποχή που έπεσαν οι δύο αστεροειδείς στη Γη.Η ανάλυση αυτή προσφέρει ανάμεσα στα άλλα τις συνθήκες που επικρατούσαν στη θάλασσα εκείνη την περίοδο. Ανέλυσαν επίσης κάποιες ύλες στο νερό η παρουσία των οποίων εξηγείται μόνο από την πτώση αστεροειδών οι οποίες επίσης δεν υπέδειξαν κάποια πλανητική επίπτωση η οποία θα έπρεπε να υπάρχει από αυτά τα συμβάντα.Οι ερευνητές λένε ότι και οι μελέτες της πτώσης του αστεροειδή στο Μεξικό πριν από 66 εκατ. έτη υποδεικνύουν την πιθανότητα να συμβαίνουν πολύ σύντομες χρονικά μεταβολές, κλίματος ή άλλες, μετά από πτώση μεγάλων αστεροειδών, μεταβολές που διαρκούν λίγες δεκάδες έτη και άρα μπορεί το ίδιο να συνέβη και στην περίπτωση των δύο αστεροειδών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1847201/terastioi-asteroeideis-poy-epesan-athoryva-sti-gi-ponokefaliazoyn-toys-eidikoys/

Επουλώνοντας ένα κρυφό τραύμα εθνικής μνήμης. Στα σχολικά βιβλία Ιστορίας δεν αναδεικνύονται επαρκώς τα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων. «Υπάρχει μια πολλαπλή έλλειψη και ως εκ τούτου μια πολλαπλή ανάγκη να αποκατασταθεί ένα κρυφό τραύμα εθνικής μνήμης: αγνοούμε ή, για να το θέσω ηπιότερα, υποτιμούμε τον ρόλο της αρχαίας ελληνικής τεχνολογίας ως ουσιώδους συστατικού του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού». Έτσι ξεκίνησε η κουβέντα μας με τον ομότιμο καθηγητή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου κ. Θεοδόσιο Τάσιο με αφορμή το πρόσφατο συνέδριο της Εταιρείας Διερεύνησης της Αρχαιοελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας (ΕΔΑΒΥΤ) κάποιες από τις ανακοινώσεις του οποίου θα διαβάσετε παρακάτω. Σύμφωνα με τον διακεκριμένο έλληνα καθηγητή, «δεν υπάρχει κανένας πολιτισμός στον κόσμο ο οποίος να μην εδράζεται στην οικονομία και στην τεχνολογία. Δεν γίνεται αλλιώς, έτσι είναι η φύσις των πραγμάτων. Πώς να στηθεί πολιτισμός χωρίς πόλιν, πώς να στηθεί πολιτισμός χωρίς οικονομία, πώς να περπατήσει η οικονομία χωρίς τεχνολογία; Δεν γίνεται! Άρα, είναι προφανέστατον ότι ένας πολιτισμός δεν μπορεί να περιγραφεί ή μάλλον δεν μπορούμε να τον νιώσουμε παρά μόνον αν ξεκινήσουμε από τις ρίζες του, την οικονομία και την τεχνολογία».Είναι γεγονός ότι από τα σχολικά βιβλία Ιστορίας, τα οποία εστιάζουν πρωτίστως στους πολέμους, λείπουν ή δεν αναδεικνύονται επαρκώς τα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων. Ετσι, η εικόνα που έχουμε για αυτούς είναι μάλλον ελλιπής αφού «δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν η τεχνοφιλία τους, η οποία είναι φανερή ήδη από τη μυθολογία τους, δηλαδή από την ψυχολογική διάθεση αυτών των ανθρώπων» σημείωσε ο κ. Τάσιος, ο οποίος κατά τη διάρκεια της ομιλίας του θύμισε στο ακροατήριο του συνεδρίου ότι «στη ρίζα της ίδιας της θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων βρίσκονται δύο ολύμπιοι θεοί-μηχανικοί, ο Ηφαιστος και η Αθηνά».Πράγματι, από «τα περίτεχνα και άλυτα δεσμά» που όπως αναφέρεται στην «Οδύσσεια» χρησιμοποίησε ο Ηφαιστος για να δέσει στο συζυγικό του κρεβάτι την άπιστη Αφροδίτη και τον εραστή της τον Αρη, μέχρι τα τεράστια εγγειοβελτιωτικά έργα των Μυκηναίων, τις αθηναϊκές τριήρεις (που αποδείχθηκαν το «υπερόπλο» των Αθηναίων στη διάρκεια των Περσικών Πολέμων) και τις ελεπόλεις (δηλαδή τους αυτοκινούμενους πολεμικούς πύργους) που χρησιμοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος στην εκστρατεία του, η ιστορία των ελληνικών φύλων είναι (και) μια ιστορία ανάπτυξης της τεχνολογίας. Την οποία δεν θα πρέπει να αγνοούμε.Στην επούλωση αυτού του κρυφού τραύματος εθνικής μνήμης στοχεύει τα τελευταία 40 χρόνια η ΕΔΑΒΥΤ μέσω διαλέξεων, μαθημάτων, συνεδρίων αλλά κυρίως μέσω του ερευνητικού έργου των μελών της.Οι επιστήμονες της ΕΔΑΒΥΤ αφενός μελετούν με σύγχρονα μέσα τα ανασκαφικά ευρήματα, αφετέρου – ανατρέχοντας στις πηγές και μελετώντας τα διεξοδικά – «ζωντανεύουν» τα αρχαία τεχνολογικά επιτεύγματα αποδεικνύοντας τη λειτουργικότητά τους. Με άλλα λόγια συμπληρώνουν κομμάτι-κομμάτι το παζλ της Ιστορίας μας. Και για αυτό χρωστούμε σε όλους ένα μεγάλο «ευχαριστώ». 1. Πως λειτουργούσε η ελέπολις του Ποσειδωνίου Η ελέπολις του Ποσειδωνίου αξιοποιήθηκε στην εκστρατεία του μεγάλου στρατηλάτη – Το πρόσφατο συνέδριο της Εταιρείας Διερεύνησης της Αρχαιοελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας κατέδειξε την ιδιοφυή σκέψη των προγόνων μας.Ποίηση, θέατρο, δημοκρατία, φιλοσοφία… Πιθανότατα, οι πρώτες λέξεις που μας έρχονται στον νου αν ερωτηθούμε για τα δώρα των αρχαίων προγόνων μας στον δυτικό πολιτισμό. Σπανίως όμως θα προσθέταμε στα παραπάνω και την τεχνολογία. Και θα είχαμε εντελώς άδικο!Το εύρος των τεχνολογικών ανακαλύψεων των αρχαίων Ελλήνων κάλυπτε όλους τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας (λατομική, ναυπηγική, ναυσιπλοΐα, οικοδομική, γεωτεχνία, μηχανολογία, υδραυλικά έργα, κεραμουργία…), πράγμα που φάνηκε περίτρανα στο 3ο Διεθνές Συνέδριο Αρχαίας Ελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας, το οποίο διοργανώθηκε πρόσφατα από την Εταιρεία Διερεύνησης της Αρχαιοελληνικής και Βυζαντινής Τεχνολογίας (ΕΔΑΒΥΤ) και το Κέντρο «Νόησις». Το ΒΗΜΑ-Science παρακολούθησε το συνέδριο και σας δίνει σήμερα μια μικρή γεύση από την τεχνολογική ιδιοφυια των αρχαίων Ελλήνων.Τι είναι όμως η τεχνολογία; «Η τεχνολογία είναι η πρώτη αντίδραση του εγκεφάλου του ανθρώπου έναντι στην «κακία» της φύσης, έναντι, δηλαδή, των συνθηκών που τον απειλούσαν» είπε στην έναρξη του συνεδρίου ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ Θεοδόσιος Τάσιος και πρόσθεσε: «Είναι μια πρώτη ενεργή παρέμβαση στον κόσμο – παρέμβαση που αλλοιώνει τον κόσμο: Θαυμάζω ένα ανθισμένο κλαρί, το κόβω όμως και το κάνω δόρυ. Σκοντάφτω σε μια πέτρα στον δρόμο μου, τη λαξεύω όμως και την κάνω μαχαίρι».Σύμφωνα με τον έλληνα καθηγητή: «Χάρη στα επί χιλιάδες χρόνια θαυμαστά τεχνολογικά επιτεύγματα της ανθρωπότητας ωρίμασε και η γέννηση της επιστήμης στην Ιωνία του 5ου π.Χ. αιώνα». Εξηγώντας για το ΒΗΜΑScience τη θέση ότι η τεχνολογία «γέννησε» την επιστήμη ο κ. Τάσιος σημείωσε: «Οι άνθρωποι άρχισαν να ικανοποιούν τις ανάγκες τους που δεν μπορούσαν να ικανοποιηθούν με φυσικά μέσα. Αρχισαν λοιπόν να παράγουν καταστάσεις, προϊόντα, έργα και σιγά-σιγά μεγάλωναν οι κλίμακες αυτών των έργων (π.χ. αποξήρανση λιμνών στη Μυκηναϊκή Εποχή). Ετσι, άνοιγε το μυαλό τους, διαπίστωναν ότι μπορούσαν να παράγουν έργα χωρίς τη θεϊκή παρέμβαση. Και επιπλέον είχαν τρόπους να ελέγχουν την ορθότητα και αποτελεσματικότητα των έργων τους μέσω της νόησης.Οπότε, χάρη στην πείρα που απέκτησε ο άνθρωπος μέσω του τεχνολογικού ενεργήματος, αισθάνθηκε ότι μπορούσε με τη λογική του να ελέγξει και την πορεία των φυσικών πραγμάτων. Σκέφτηκε δηλαδή ως αντικείμενο έρευνας να μην είναι τα δικά του δημιουργήματα (τεχνολογία) αλλά τα υφιστάμενα δημιουργήματα της φύσης. Αυτό όμως είναι επιστήμη! Αν με το μυαλό αρχίζουμε να ελέγχουμε τα πώς και τα γιατί μιας ομάδας γεγονότων ή πραγμάτων, αυτό είναι επιστήμη. Και γεννήθηκε επειδή υπήρξε το προηγούμενο της τεχνολογικής παραγωγής. Συνέβη στην Ιωνία, συνέβη τον 5ο αιώνα, συνέβη στην Ελλάδα!».Προς επίρρωση των λόγων του ο κ. Τάσιος επεσήμανε ότι «ο Πλάτων θαύμαζε τον Θαλή όχι ως μαθηματικό, αλλά ως μηχανικό (ο οποίος εξέτρεψε τα ρείθρα του ποταμού Αλυος για να περάσουν τα στρατεύματα του Κροίσου). Πράγματι, ο Θαλής πέτυχε εκτροπή ποταμού με τρία φράγματα και αυτό είναι μηχανική μεγάλης κλίμακας που μοιάζει με τα έργα της δημιουργίας». Μοναδική κατασκευή Μπορεί λοιπόν η επιστήμη να γεννήθηκε από την τεχνολογία, αλλά φαίνεται πως σήμερα η επιστήμη επιστρέφει το χρέος της, καθώς αξιοποιείται για τη μελέτη των αρχαίων τεχνολογιών. Μαθηματικά και φυσική χρησιμοποίησε ο καθηγητής Τάσιος προκειμένου να μελετήσει μια μοναδική στο είδος της κατασκευή, την ελέπολι του Ποσειδωνίου.«Οι ελεπόλεις ήταν μέρος του στρατιωτικού εξοπλισμού των αρχαίων. Επρόκειτο για ογκώδεις πολυώροφες κατασκευές εξοπλισμένες στο εσωτερικό τους με καταπέλτες. Φτιαγμένες από ξύλο, περιείχαν και λίγα μεταλλικά στοιχεία, ενώ το εξωτερικό τους θωρακιζόταν περιμετρικά με βοδινές δορές ποτισμένες στο ξίδι ώστε να μην πιάνουν φωτιά. Προκειμένου να διευκολύνεται η μεταφορά τους, αποτελούνταν από μικρά προκατασκευασμένα στοιχεία και συναρμολογούνταν εκεί όπου χρειαζόταν. Τα επιμέρους τμήματά τους μεταφέρονταν με βοϊδάμαξες σε απόσταση ασφαλείας από το εχθρικό τείχος που επρόκειτο να πολιορκηθεί και η συναρμολόγηση διαρκούσε μερικές ημέρες. Μετά τη συναρμολόγηση, εκατοντάδες στρατιώτες έσπρωχναν τις ελεπόλεις σε απόσταση βολής ή και μέχρι επαφής με το τείχος».Ωστόσο, η ελέπολις που σχεδίασε ο μακεδόνας μηχανικός Ποσειδώνιος και η οποία χρησιμοποιήθηκε κατά την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελεί εξαίρεση καθώς αρκούσαν μερικές δεκάδες στρατιώτες για να μετακινηθεί. Και μάλιστα οι στρατιώτες βρίσκονταν στο εσωτερικό της ελεπόλεως, προστατευμένοι από τον εχθρό. «Την ελέπολι του Ποσειδωνίου περιγράφει ο ιστορικός Βίτων (~230 π.Χ.) ως έναν τροχοφόρο και κριοφόρο πύργο, ύψους 28 μ., του οποίου η βάση είχε διαστάσεις 15×23 μ.Το συνολικό βάρος της υπολογίζεται γύρω στους 90 τόνους, ενώ η κίνησή της γινόταν μηχανολογικά με ένα γιγάντιο κατακόρυφο βίντσι το οποίο περιέστρεφαν λίγοι στρατιώτες, οι οποίοι βάδιζαν κυκλικά στο δάπεδο του πρώτου ορόφου» σημείωσε κατά τη διάρκεια της παρουσίασής του ο κ. Τάσιος και εξήγησε: «Οι στρατιώτες έσπρωχναν κατά την οριζόντια διεύθυνση 10 μεγάλες χειρολαβές οι οποίες προέβαλλαν ακτινωτά από το κατακόρυφο βίντσι. Η κίνηση των στρατιωτών έθετε σε περιστροφική κίνηση τον κατακόρυφο άξονα από το βίντσι, ο οποίος με τη σειρά του περιέστερεφε έναν ιμάντα που μετέφερε την κίνηση στον άξονα των μπροστινών τροχών. Ετσι οι μπροστινοί τροχοί κυλούσαν πάνω στο έδαφος υπερβαίνοντας την αντίσταση κύλισης. Ανάλογος ιμάντας υπήρχε και για τους πίσω τροχούς».Το κατά πόσο η περιγραφή του Βίτωνα ευσταθεί και μαθηματικά θέλησε να ελέγξει ο ελληνας καθηγητής. «Η αντίσταση κύλισης είναι γνωστή από άλλες ελεπόλεις, και έτσι μπορούμε να εκτιμήσουμε τη δύναμη που πρέπει να επιβάλλει ο ιμάντας στον άξονα των τροχών ώστε αυτοί να περιστραφούν. Τη δύναμη αυτή θα την έδινε στον ιμάντα ο κατακόρυφος άξονας του βιντσιού καθώς το περιέστρεφαν οι στρατιώτες. Ετσι λοιπόν καταλήγουμε να βρούμε με πόση δύναμη χρειαζόταν να σπρώχνουν οι στρατιώτες τις χειρολαβές του άξονα του βιντσιού».Οι υπολογισμοί του έλληνα καθηγητή επιβεβαίωσαν την περιγραφή του Βίτωνα: αρκούσαν όντως περί τους 40 στρατιώτες (οι οποίοι σε ομάδες των 4 έσπρωχναν καθεμία από τις 10 χειρολαβές) για να μετακινηθεί η γιγαντιαία κατασκευή που αξιοποιήθηκε στην εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. https://www.tovima.gr/print/science/i-gnosti-agnosti-arxaia-elliniki-texnologia/ 2. Αρχαία Ελεύθερνα: Τι έκρυβε το υπόγειο θησαυροφυλάκιο με το καπάκι των 600 κιλών Ο ευφυής τρόπος ανοίγματός του σχεδιάστηκε για να δυσκολεύει τους επίδοξους κλέφτες των εσόδων του ναού ή και της πόληςΣτη μνήμη του καθηγητή Κλασικής Αρχαιολογίας Θανάση Καλπαξή, υπό την εποπτεία του οποίου ξεκίνησαν το 1985 οι ανασκαφές του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης στο κεντρικό πλάτωμα του λόφου Πυργί της Ελεύθερνας (Τομέας ΙΙ – Κεντρικός), ήταν αφιερωμένη η ανακοίνωση του αρχιτέκτονα Ιωάννη Μπίτη, συνεργάτη της διευθύvτριας της ανασκαφής Χριστίνας Τσιγωνάκη και της αρχαιολόγου Νικολίας Σπανού.Η ομιλία αφορούσε μια υπόγεια κατασκευή η οποία εντοπίζεται σε μνημειακό οικοδόμημα στην ακρόπολη της αρχαίας Ελεύθερνας, στο οποίο ο Καλπαξής είχε αναγνωρίσει λατρευτική χρήση. «Στον σηκό του ναού εντοπίστηκε κάτω από το μεταγενέστερο ρωμαϊκό δάπεδο υπόγεια κατασκευή η οποία χρονολογείται στην ελληνιστική περίοδο. Πρόκειται για έναν μικρό υπόγειο θάλαμο με χρήση θησαυροφυλακίου, ο οποίος σφράγιζε με έναν μονολιθικό κοχλία. Η λειτουργία του συνδέεται με τη φύλαξη των εσόδων του ναού ή και της πόλης» σημείωσε ο κ. Μπίτης και συνέχισε περιγράφοντας την κατασκευή, τα κύρια μέρη της οποίας από κάτω προς τα πάνω είναι «ο υπόγειος κιβωτιόσχημος θάλαμος, μια διαχωριστική πλάκα με κυκλικό άνοιγμα, ένας δακτύλιος με διαμορφωμένο σπείρωμα στην εσωτερική του επιφάνεια και τέλος μια κυκλική διαμόρφωση της ανώτερης στρώσης των λίθων».Με άλλα λόγια, στο πάτωμα του ναού εντοπίστηκε το 600 κιλών «καπάκι» της κατασκευής η οποία αναπτύσσονταν υπογείως και η οποία ονομάζεται «θησαυρός».Η ιδέα να φυλάσσονται τα πολύτιμα της πόλης σε ναούς ώστε να αποθαρρύνεται η σύληση δεν είναι αυτό που καθιστά ξεχωριστό τον «θησαυρό» της Ελεύθερνας (τον οποίο μπορούμε να φανταστούμε ως ένα πέτρινο δοχείο που κλείνει με βιδωτό καπάκι). Αυτό που τον καθιστά ξεχωριστό είναι ο ευφυής τρόπος ανοίγματός του, ο οποίος σχεδιάστηκε για να δυσκολεύει τους επίδοξους κλέφτες.Οπως διαπίστωσαν οι διακεκριμένοι ερευνητές αυτού του μοναδικού τεχνουργήματος, αν «ξετυλίξουμε» τις κυλινδρικές επιφάνειες του κοχλία και του περικοχλίου σε επίπεδα, «οι ελικοειδείς γραμμές των σπειρωμάτων δεν προέρχονται από μια κεκλιμένη ευθεία γραμμή, όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά παράγονται από μια ελαφρώς καμπυλωμένη γραμμή. Αν πάνω σε αυτό το ξετυλιγμένο επίπεδο η γραμμή ήταν ευθεία, τότε η ολίσθηση του σπειρώματος του κοχλία πάνω στο σπείρωμα του περικοχλίου θα γινόταν ακριβώς όπως η ολίσθηση ενός στερεού σώματος πάνω σε ένα κεκλιμένο επίπεδο, οπότε ο κοχλίας θα ξεβιδωνόταν παραμένοντας πάντοτε κατακόρυφος.Τώρα όμως όπου πάνω στο ξετυλιγμένο επίπεδο η γραμμή είναι καμπύλη, η ολίσθηση επάνω της συνεπάγεται και μια συνεχή ελαφρά στροφή του ολισθαίνοντος σώματος. Με άλλα λόγια, στην περίπτωσή μας, καθώς ο κοχλίας θα ξεβιδώνεται, ο άξονάς του θα εκτρέπεται όλο και περισσότερο από την κατακόρυφο». Αυτήν ακριβώς τη μηχανικώς αναγκαία περιδίνηση του άξονα οι υποψήφιοι σφετεριστές του θησαυρού θα τη θεωρούσαν ανωμαλία και πιθανότατα θα χτυπούσαν το καπάκι για να ισιώσει!Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι δεν χρειαζόταν να ανοίξει κανείς το καπάκι για να προσθέσει αντικείμενα στον θησαυρό καθώς είχε προβλεφθεί μια οδός ρίψης αντικειμένων. Τέλος, ένας μικρός γερανός μπορούσε να μετακινήσει το καπάκι όταν άνοιγε. Το ξυπνητήρι του Πλάτωνος: Το ωρολόγιο έχει τη μορφή μιας μεγάλης κλεψύδρας. Αποτελείται από δύο κατακόρυφα δοχεία και μία στεγανή κοίλη βάση, συνδεδεμένα μεταξύ τους με υδραυλικό σιφώνιο. Τα δοχεία και η βάση είναι χάλκινα, εξελασμένα στον τόρνο. Η στεγανή βάση διαθέτει χάλκινη σωληνοειδή σύριγγα (σφυρίχτρα) ικανή να παράγει οξύ ήχο σε προκαθορισμένο χρονικό διάστημα από τη στιγμή ενεργοποίησης του μηχανισμού, μέσω μιας μικρής μπρούτζινης στρόφιγγας. Σχεδιασμός: Δ. Καλλιγερόπουλος Κατασκευή: Μ. Κοτσαμπάσογλου Συλλογή: ΕΔΑΒυΤ Πηγή:H. Diels, Antike Technik, Berlin 1914 Σχηματική αναπαράσταση της Ελέπολις του Ποσειδωνίου, το ύψος της οποίας έφτανε τα 29 μέτρα. Credit: MARSDEN TREATISES, Θεοδόσιος Τάσιος Τομή του θησαυρού της Ελεύθερνας. Διακρίνονται από κάτω προς τα πάνω ο υπόγειος θάλαμος, μια διαχωριστική πλάκα και το «καπάκι» (δηλαδή ο δακτύλιος με το σπείρωμα και η ανώτερη στρώση των λίθων) CREDIT: ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ, ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΕΛΕΥΘΕΡΝΑΣ (ΤΟΜΕΑΣ ΙΙ-ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ) https://www.tovima.gr/print/science/arxaia-eleytherna-ti-ekryve-to-ypogeio-thisayrofylakio-me-to-kapaki-ton-600-kilon/

Roscosmos Το Soyuz MS-27 έφτασε στο Μπαϊκονούρ Το νέο πλοίο εκφορτώθηκε και εγκαταστάθηκε στο χώρο εργασίας για εισερχόμενη επιθεώρηση και περαιτέρω συντήρηση - επιθεωρήθηκε το Soyuz και ελέγχθηκε ο μηχανισμός ανοίγματος των ηλιακών συλλεκτών. Μετά την αποδοχή, το Soyuz θα υποβληθεί σε δοκιμαστική ενεργοποίηση των συστημάτων του πλοίου και θα μεταφερθεί σε λειτουργία αποθήκευσης πριν από την έναρξη των άμεσων προετοιμασιών για την εκτόξευση. Η αποστολή ξεκινά τον Μάρτιο του 2025. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_577844

Ρολόγια στη Σελήνη. Μέσα στην επόμενη δεκαετία, είναι πιθανό οι άνθρωποι να επιστρέψουν στη Σελήνη. Οποιεσδήποτε εργασίες στη σεληνιακή επιφάνεια, συμπεριλαμβανομένων των εξερευνήσεων, των χαρτογραφήσεων, των κατασκευών, των εξορύξεων και διαφόρων επιστημονικών εργασιών θα απαιτήσουν μεταξύ άλλων και την ακριβή τη μέτρηση του χρόνου. Είναι λογικό, επομένως, να τοποθετηθούν ακριβή ρολόγια στη σεληνιακή επιφάνεια. Μια ιδέα είναι να συγχρονίσουν αυτά τα ρολόγια με την Συντονισμένη Παγκόσμια Ώρα (UTC) στη Γη εφαρμόζοντας τις καθιερωμένες τεχνικές.Όμως, εκτός από τις τεχνικές προκλήσεις της διαδικασίας συγχρονισμού των ρολογιών, υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του χρόνου που μετράται στη Γη και του χρόνου που μετράται στη Σελήνη, όπως περιγράφεται από τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν.Ο χρόνος που μετράει ένα ρολόι σε οποιαδήποτε δεδομένη θέση ονομάζεται ιδιόχρονος. Η σχετικότητα του ταυτόχρονου συνεπάγεται ότι αν δυο παρατηρητές βρίσκονται σε διαφορετικά συστήματα αναφοράς δεν θα συμφωνούν σε μια δεδομένη ακολουθία γεγονότων. Με άλλα λόγια, τα ρολόγια σε διαφορετικά συστήματα αναφοράς χτυπούν με διαφορετικούς ρυθμούς. Τα φαινόμενα της κίνησης και της βαρύτητας επηρεάζουν τον ρυθμό των ρολογιών σε σύγκριση με τα «ιδανικά» ρολόγια που βρίσκονται σε ηρεμία και αρκετά μακριά από οποιαδήποτε βαρυτική μάζα. Για παράδειγμα, τα ρολόγια που βρίσκονται πιο μακριά από τη Γη χτυπούν πιο γρήγορα και τα ρολόγια που κινούνται ομαλά θα χτυπούν πιο αργά σε σχέση με τα «ιδανικά» ρολόγια και αντίστροφα. Επομένως, η επιλογή ενός κατάλληλου συστήματος αναφοράς καθίσταται απαραίτητη για την απόκτηση αυτοσυνεπών αποτελεσμάτων κατά τη σύγκριση ρολογιών σε δύο ουράνια σώματα. Οι βαρυτικές επιδράσεις στα ρολόγια και οι συγκρίσεις ρολογιών προσθέτουν ακόμη ένα επίπεδο πολυπλοκότητας στις προκλήσεις συγχρονισμού στις επικοινωνίες στο βαθύ διάστημα.Η Σελήνη έχει ασθενέστερο βαρυτικό δυναμικό από τη Γη και κινείται γύρω από το κοινό κέντρο μάζας, το βαρύκεντρο Γης-Σελήνης. Η Γη κινείται επίσης γύρω από το βαρύκεντρο Γης-Σελήνης, αλλά επειδή η μάζα της Γης είναι 81,3 φορές μεγαλύτερη από την μάζα της Σελήνης, αυτή η κίνηση είναι λιγότερο σημαντική. Το βαρύκεντρο Γης-Σελήνης βρίσκεται στην πραγματικότητα μέσα στη Γη. Αυτοί οι δύο παράγοντες – οι διαφορετικές εντάσεις των βαρυτικών πεδίων και η σχετική κίνηση – κάνουν ένα ρολόι στη Σελήνη να τρέχει με διαφορετικό μέσο ρυθμό σε σχέση με ένα πανομοιότυπο ρολόι στη Γη. Επιπλέον, η γενική σχετικότητα προβλέπει περιοδικές διακυμάνσεις στο σχετικό ρυθμό του σεληνιακού χρόνου σε σχέση με τον χρόνο της Γης. Το πλάτος των περιοδικών διακυμάνσεων είναι ένας σημαντικός παράγοντας στην επιλογή ενός σχήματος συγχρονισμού και στην πρακτική μετρολογική υλοποίηση της σεληνιακής χρονικής κλίμακας.Έτσι οι φυσικοί, ακόμα και σήμερα, αναζητούν ακριβέστερες απαντήσεις στα εξής ερωτήματα: ποιά είναι η καλύτερη επιλογή συστήματος συντεταγμένων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να συσχετίσει τους ιδιόχρονους της Γης και της Σελήνης; Ποιά είναι η κατάλληλη επιλογή για τις θέσεις των ιδανικών ρολογιών στις επιφάνειες της Γης και της Σελήνης που διευκολύνει τη σύγκριση των ιδιοχρόνων τους; Ποιά είναι η σωστή χρονική διαφορά μεταξύ των ρολογιών στη Σελήνη και στη Γη;Τον Απρίλιο του 2024 ο Λευκός Οίκος έδωσε εντολή στη NASA και σε άλλες υπηρεσίες να συνεργαστούν με διεθνείς οργανισμούς για να καταλήξουν σε ένα νέο φεγγαροκεντρικό σύστημα αναφοράς του χρόνου. Ο Bijunath R. Patla και ο συνάδελφός του Neil Ashby, όπως και άλλοι επιστήμονες, ασχολήθηκαν με το ζήτημα αυτό. «Αν βρισκόμαστε στη Σελήνη, τα ρολόγια θα χτυπάνε διαφορετικά [από ό,τι στη Γη]», δήλωσε ο Bijunath Patla. Σημείωσε ότι η κίνηση της Σελήνης σε σχέση με τη δική μας κάνει τα ρολόγια να τρέχουν πιο αργά από τα γήινα πρότυπα, αλλά η χαμηλότερη βαρύτητά της οδηγεί τα ρολόγια να τρέχουν πιο γρήγορα. «Ετσι, πρόκειται για δύο ανταγωνιστικές επιδράσεις και το καθαρό αποτέλεσμα είναι μια παρέκκλιση 56 μικροδευτερολέπτων ανά ημέρα» (Αυτό είναι 0,000056 δευτερόλεπτα). Αν και η διαφορά των 56 μικροδευτερολέπτων είναι μικρή για τα ανθρώπινα δεδομένα, είναι σημαντική όταν πρόκειται για την καθοδήγηση πολλαπλών αποστολών ή για την επικοινωνία μεταξύ Γης και Σελήνης.Η σύγχρονη πλοήγηση ακριβείας βασίζεται στον συγχρονισμό των ρολογιών, ο οποίος προϋποθέτει συντονισμό με τη χρήση ραδιοκυμάτων, τα οποία ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Το φως διανύει 30 εκατοστά σε 1 νανοδευτερόλεπτο (0,001 μικροδευτερόλεπτα), ένα απίστευτα σύντομο χρονικό διάστημα για τα ανθρώπινα δεδομένα, οπότε αν δεν ληφθεί υπόψη η απόκλιση των 56 μικροδευτερολέπτων θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε σφάλματα πλοήγησης με αποκλίσεις … χιλιομέτρων. Ακόμα και ένα κλάσμα αυτού του σφάλματος δεν είναι αποδεκτό όταν πρόκειται για τις αποστολές Artemis, οι οποίες απαιτούν να γνωρίζουν τη θέση κάθε οχήματος, προσεδάφισης ή αστροναύτη με ακρίβεια 10 μέτρων ανά πάσα στιγμή.Ο θεωρητικός φυσικός Sergei Kopeikin του Πανεπιστημίου του Μιζούρι και ο αστρονόμος George Kaplan του Ναυτικού Αστεροσκοπείου των ΗΠΑ επίσης υπολόγισαν – ανεξάρτητα– μια χρονική διαφορά 56 μικροδευτερολέπτων μεταξύ της Γης και της Σελήνης. Εντόπισαν επίσης μικρότερες, περιοδικές διακυμάνσεις που οφείλονται σε μικροσκοπικές μεταβολές των παλιρροϊκών δυνάμεων από τον Ήλιο και τον Δία, επιδράσεις σε επίπεδο νανοδευτερολέπτων, οι οποίες, ωστόσο, πρέπει να ληφθούν υπόψη για την επίτευξη ακρίβειας πλοήγησης σε κλίμακα 10 μέτρων.Θα χρειαστούν πολλά χρόνια ή δεκαετίες προτού η Σελήνη κατοικηθεί από αρκετούς ανθρώπους και ρομπότ ώστε να χρειαστεί αυτό το επίπεδο ακρίβειας στη μέτρηση του χρόνου. Ωστόσο, οι επιστήμονες και οι μηχανικοί αναγνωρίζουν πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει μια σεληνιακή πρότυπη ώρα πολύ πριν χρειαστεί. Τώρα έκαναν αυτό το δύσκολο πρώτο βήμα προς τη γνώση της ώρας στη Σελήνη. πηγές: 1. Lunar time in general relativity – Sergei M. Kopeikin, George H. Kaplan 2. A Relativistic Framework to Estimate Clock Rates on the Moon – Neil Ashby, Bijunath R. Patla 3. Time moves faster on the moon, new study of Einstein’s relativity shows – Matthew R. Francis

Το James Webb ξαναγράφει την ιστορία του Σύμπαντος εντοπίζοντας και άλλους πανάρχαιους γαλαξίες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο ίσως εντόπισε τους αρχαιότερους γαλαξίες που γνωρίζουμε. Το ισχυρότερο διαστημικό τηλεσκόπιο που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, το James Webb, μπορεί να έσπασε το (δικό του) ρεκόρ ανακάλυψης αρχέγονων γαλαξιών. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για γαλαξίες που υπήρχαν αμέσως μετά τη γέννηση του Σύμπαντος γεγονός που μεταβάλει τα δεδομένα της κοσμολογίας ανοίγοντας νέα επιστημονικά και ερευνητικά κεφάλαια.Με δημοσίευση της στο διαδικτυακό αρχείο προδημοσιεύσεων arXiv διεθνής επιστημονική ομάδα αναφέρει ότι φως που κατέγραψε το James Webb προερχόμενο από τις εσχατιές του Σύμπαντος προέρχεται από πέντε γαλαξίες που υπήρχαν όταν το Σύμπαν ήταν μόλις 200 εκατ. ετών.Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι η Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν, συνέβη πριν από περίπου 13,8 δισ. έτη και ακολούθησε μια μακρά περίοδος κατά την οποία το Σύμπαν ήταν ένας απόλυτα σκοτεινός και παγωμένος κόσμος όπου συντελούνταν με αργό ρυθμό οι κοσμικές διεργασίες που οδήγησαν στη γέννηση των πρώτων άστρων και ακολούθως των πρώτων γαλαξιών. Η περίοδος αυτή ονομάστηκε Κοσμικός Μεσαίωνας και τα διαθέσιμα δεδομένα έδειχναν ότι τα πρώτα άστρα έκαναν την εμφάνιση τους μερικές εκατοντάδες εκατ. έτη μετά την γέννηση του Σύμπαντος και όσον αφορά τουλάχιστον τους γαλαξίες αυτοί δεν έκαναν την εμφάνιση τους πριν συμπληρωθούν περίπου ένα δισ. έτη από τη Μεγάλη Έκρηξη.Το James Webb ανακαλύπτει συνεχώς ολοένα και μεγαλύτερης ηλικίας γαλαξίες υποχρεώνοντας τους κοσμολόγους να μεταβάλλουν αναλόγως τα μοντέλα και τις θεωρίες τους. Ο αρχαιότερος γαλαξίας που γνωρίζουμε τον οποίο επίσης ανακάλυψε το James Webb, ο γαλαξίας με κωδική ονομασία JADES-GS-z14-0, είναι 90 εκατ. έτη μεγαλύτερος σε ηλικία από αυτούς που εντόπισε τώρα το James Webb αν φυσικά επιβεβαιωθεί ή ύπαρξη και ηλικία τους. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1845903/to-james-webb-xanagrafei-tin-istoria-toy-sympantos-entopizontas-kai-alloys-panarchaioys-galaxies/

Roscosmos Ο κοσμοναύτης Alexey Zubritsky ολοκλήρωσε με επιτυχία την εκπαίδευση στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος Το ISS αποτελείται από 17 ενότητες. Μεταξύ αυτών είναι το επιστημονικό εργαστήριο Columbus, σχεδιασμένο για πειράματα φυσικής, επιστήμης υλικών, ιατρικών και βιολογικών πειραμάτων. Στη Γερμανία, ο Alexey Zubritsky είχε μια προπόνηση σε αυτήν την ενότητα. Οι αστροναύτες μελετούν πού βρίσκονται τα συστήματα ψύξης ή τροφοδοσίας, ποια ράφια χρησιμοποιούνται για διάφορα πειράματα. Εξοικειώνονται με την τοποθέτηση του εξοπλισμού έκτακτης ανάγκης, τα χαρακτηριστικά και τις διαφορές του από τις αμερικανικές μονάδες και τις ενέργειες σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Ο Alexey θα πάει στην πρώτη του διαστημική αποστολή τον Μάρτιο του 2025. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_577769 Rocket and Space Corporation "Energia" Ο ISS έχει ξεκινήσει ένα νέο στάδιο του πειράματος. Στόχος είναι η δημιουργία αποτελεσματικής προστασίας από την κοσμική ακτινοβολία. Μιλήσαμε λίγο περισσότερο για τη μελέτη των νετρονίων, ως μία από τις κύριες απειλές για το σώμα μας στο διάστημα. Κοσμοναύτες στον ISS πραγματοποίησαν το επιστημονικό πείραμα "BTN-Neutron-2" για να μελετήσουν το ενεργειακό φάσμα των νετρονίων έξω και εντός του σταθμού, αναφέρει ο ειδικός ανταποκριτής του TASS, ο κοσμοναύτης της Roscosmos, Ivan Vagner: https://vk.cc/cFC9hQ

Εντοπίστηκε η πιο φιλική στη ζωή περιοχή του Άρη. Διαθέτει συνθήκες που (θεωρητικά) επιτρέπουν την υπόγεια παρουσία μικροοργανισμών. Ερευνητική ομάδα υποστηρίζει σε μελέτη που πραγματοποίησε ότι μια τεράστια πεδιάδα στο βόρειο ημισφαίριο του Άρη διαθέτει τις κατάλληλες υπόγειες συνθήκες για την υποστήριξη ζωντανών οργανισμών. Η περιοχή που ονομάζεται Acidalia Planitia περιέχει σύμφωνα με τους ερευνητές τα κατάλληλα επίπεδα νερού, θερμότητας και ενέργειας στο έδαφός της για να ευδοκιμήσουν εκεί βακτήρια.Το επόμενο βήμα είναι να πραγματοποιηθεί εκεί μια αποστολή επανδρωμένη η ρομποτική για να ληφθούν δείγματα από το υπέδαφος και να διαπιστωθεί αν πράγματι υπάρχουν κάποιες μορφές ζωής. Αρκετοί ειδικοί εκτιμούν ότι είναι πιθανό να εμφανίστηκε κάποια στιγμή ζωή στον Άρη έστω και σε μικροβιακή μορφή όταν στην επιφάνεια υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες όπως νερό σε υγρή μορφή και όταν το περιβάλλον έγινε αφιλόξενο αυτές οι μορφές ζωής μετανάστευσαν στο υπέδαφος όπου μπορούσαν να επιβιώσουν.«Είναι μια πολλά υποσχόμενη περιοχή-στόχος για μελλοντικές αποστολές στην αναζήτηση υφιστάμενης ζωής στο υπέδαφος του Άρη» λέει ο Αντρέα Μπουτουρίνι από το Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, επικεφαλής της μελέτης. Βέβαια για να εξακριβωθεί αν υπάρχει ζωή στο υπέδαφος του Άρη θα πρέπει να ληφθούν δείγματα από μεγάλα βάθη και αυτή την στιγμή δεν είναι διαθέσιμη τέτοια τεχνολογική δυνατότητα από ρομποτικά οχήματα και συστήματα που μπορούμε να στείλουμε άμεσα στον Κόκκινο Πλανήτη και μια επανδρωμένη αποστολή με τέτοιο εξοπλισμό θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά ακόμη χρόνια μέχρι να μπορεί να γίνει. Οπότε περιοριζόμαστε προς το παρόν σε λήψη δειγμάτων σε βάθος μερικών εκατοστών από την επιφάνεια του Άρη που μπορούν να κάνουν τα ρόβερ που στέλνουμε εκεί. Εικόνα από ένα σημείο της πεδιάδας https://www.naftemporiki.gr/techscience/1844847/entopistike-i-pio-filiki-sti-zoi-periochi-toy-ari/

Δείτε τον αστεροειδή που διέσχισε τη Σιβηρία και εξερράγη στον ουρανό (βίντεο) Το εντυπωσιακό φαινόμενο καταγράφηκε από κατοίκους. Πάνω από τον ουρανό της Σιβηρίας στις 11:14 το βράδυ της Τρίτης επτά ώρες μετά τη σχετική προειδοποίηση που εξέδωσε η NASA έκανε την εμφάνιση του ένας μικρός αστεροειδής ο οποίος διέσχισε τον ουρανό και εξερράγη εκπέμποντας μια έντονη ερυθρή λάμψη πάνω από την επαρχία της Γιακουτίας στην ανατολική Σιβηρία.Ο αστεροειδής έλαβε την ονομασία COWECP5 και η πορεία του προς την αυτοκαταστροφή εισερχόμενος στη γήινη ατμόσφαιρα καταγράφηκε από τα κινητά τηλέφωνα κατοίκων των περιοχών που περνούσε οι οποίοι στη συνέχεια δημοσίευσαν τις εικόνες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η τελική φάση της πορείας του όπου ο διαστημικός βράχος πυρακτώνεται ήταν μια μοναδική εμπειρία για όσους την είδαν να συμβαίνει μπροστά στα μάτια τους.Οι τοπικές Αρχές της Γιακουτίας τέθηκαν σε επιφυλακή όταν διαπιστώθηκε ότι ο αστεροειδής θα περάσει από την περιοχή και μέχρι στιγμής δεν έχουν αναφερθεί κάποιες ζημιές που μπορεί να προκλήθηκαν από την κάθοδο του. Ένα τηλεσκόπιο στην Αριζόνα εντόπισε τον COWECP5 επτά ώρες πριν εισέλθει στη γήινη ατμόσφαιρα και διαπιστώθηκε ότι είχε διάμετρο περίπου ενός μέτρου γεγονός που (θεωρητικά) τον καθιστούσε ακίνδυνο αφού το μικρό του μέγεθος θα οδηγούσε καταστροφή του στην ατμόσφαιρα.Μέχρι πρόσφατα δεν είχαμε τα τεχνικά μέσα να εντοπίζουμε μικρού μεγέθους διαστημικά σώματα που η βαρυτική έλξη της Γης τα συλλαμβάνει και τα οδηγεί στην ατμόσφαιρα της όπου κατά βάση αυτοκαταστρέφονται λόγω της τριβής ή πέφτουν σε κάποιο ωκεανό. Όμως τα τελευταία χρόνια τα συστήματα ελέγχου του κοντινού στη Γη διαστημικού χώρου εντοπίζουν τέτοιους μικρούς διαστημικούς βράχους.Ο COWECP5 έγινε ο 12ος αστεροειδής που εντοπίζεται πριν εισέλθει στη γήινη ατμόσφαιρα και σημαίνει συναγερμός. Είναι η τέταρτη φορά που εντοπίζεται αστεροειδής να εισέρχεται στη Γη το 2024 χωρίς κάποιος εξ αυτών να προκαλεί τελικά κάποιο πρόβλημα. Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις που έχουν γίνει για να είναι απειλητικός και δυνητικά καταστροφικός αν πέσει στη Γη ένας αστεροειδής θα πρέπει να έχει διάμετρο τουλάχιστον 18 μέτρων. Στιγμιότυπο από την πτώση του αστεροειδή στη Σιβηρία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1845651/deite-ton-asteroeidi-poy-dieschise-ti-siviria-kai-exerragi-ston-oyrano/

Η Amazon παρουσίασε νέα «μοντέλα θεμελίωσης» τεχνητής νοημοσύνης. Στο συνέδριο AWS ανακοίνωσε η Amazon τα νέα μοντέλα τεχνητής νοημοσύνης. Ο εμπορικός γίγαντας βάζει τη δική του σφραγίδα στη βιομηχανία ΑΙ. Δυναμική απάντηση έδωσε η Amazon στις κατηγορίες ότι έχει μείνει από τους ανταγωνιστές της και γενικότερα από τους τεχνολογικούς κολοσσούς στον τομέα της ανάπτυξης τεχνολογιών τεχνητής νοημοσύνης. Ο ιντερνετικός εμπορικός γίγαντας παρουσίασε στο ετήσιο συνέδριο της AWS μια σειρά από πλατφόρμες τεχνητής νοημοσύνης που ανήκουν στην κατηγορία των αποκαλούμενων «μοντέλων θεμελίωσης» που αποτελούν την τελευταία εξέλιξη στον κλάδο της «βαθιάς μάθησης» της τεχνητής νοημοσύνης.Τα μοντέλα θεμελίωσης μπορούν για παράδειγμα, βλέποντας τι γράφετε σε μια πρόταση να την ολοκληρώνουν χρησιμοποιώντας λέξεις και φράσεις που (θεωρητικά) ταιριάζουν καλύτερα στο νόημα της πρότασης. Μπορούν επίσης από ένα δείγμα μελωδίας που έχει συνθέσει κάποιος μουσικός να δημιουργήσει ένα ολόκληρο τραγούδι που θα ακολουθεί τα συνθετικά μοτίβα του μουσικού και θα μοιάζει σαν να το έχει συνθέσει αυτός. Μπορούν επίσης να βοηθούν κάποιον να κάνει καταμερισμό εργασίας όπως για παράδειγμα να γράφει το βασικό μέρος ενός κώδικα για έναν προγραμματιστή αφήνοντας τον να επικεντρωθεί στα πιο εξειδικευμένα μέρη αυτού του κώδικα.Η Amazon ονόμασε τα νέα της μοντέλα ΑΙ «Nova» και μπορούν να μετατρέπουν κείμενα σε ομιλία, εικόνες, βίντεο ή και το ανάποδο από μια απλή εντολή του χρήστη με πιο γρήγορο, αποδοτικό αλλά και χαμηλότερο κόστος από ότι το κάνουν τα παρόμοιου τύπου προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης που κάνουν την εμφάνιση τους το τελευταίο χρονικό διάστημα.Οι πλατφόρμες της Amazon είναι σχεδιασμένες για να δημιουργούν χρήστες εικόνες ή σύντομα βίντεο για εμφάνιση προϊόντων στις ιστοσελίδες της εταιρείας με κάποιους πάντως να θέτουν ζητήματα πνευματικών δικαιωμάτων όσον αφορά το περιεχόμενο αυτών των βίντεο και εικόνων.Η εταιρεία ανακοίνωσε ότι θα κυκλοφορήσει μια νέα ανανεωμένη έκδοση του ψηφιακού οικιακού βοηθού της Alexa. Μια έκδοση βασισμένη στην τεχνητή νοημοσύνη ώστε ο βοηθός να αλληλεπιδρά με τους χρήστες του πιο αποτελεσματικά και πιο γρήγορα από ότι σήμερα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1845715/i-amazon-paroysiase-nea-montela-themeliosis-technitis-noimosynis/

Επιστροφή στην Ελιγολάνδη. Γιορτάζοντας τα 100 χρόνια της κβαντικής μηχανικής Στο νησί της Ελιγολάνδης (Helgoland) στα ανοικτά των ακτών της Γερμανίας, τον Ιούνιο του 1925 ο Werner Heisenberg έβαλε τα θεμέλια της κβαντομηχανικής. «Στις τρεις η ώρα ένα πρωί Ιουνίου του 1925, ο 23χρονος Βέρνερ Χάιζενμπεργκ εξαντλημένος και ταλαιπωρημένος από αλλεργίες, ήταν τόσο ταραγμένος που δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Βγήκε από το δωμάτιο που νοίκιαζε στο ανεμοδαρμένο νησί της Βόρειας Θάλασσας, την Ελιγολάνδη και άρχισε να περπατάει αργά στο σκοτάδι. Ανέβηκε σε έναν βράχο με θέα τη θάλασσα στην άκρη του μικρού νησιού και περίμενε να βγει ο ήλιος. Παρατηρώντας την ανατολή αποκρυσταλλώνει στο μυαλό του τη νέα ιδέα. Μια ιδέα που θα μεταμόρφωνε τη φυσική στο σύνολό της – μαζί με το σύνολο της επιστήμης, αλλά και την ίδια την αντίληψή μας για τον κόσμο. Μια ιδέα που η ανθρωπότητα δεν την έχει ‘χωνέψει’ ακόμη πλήρως. Ο Χάιζενμπεργκ εκείνη την εποχή ήταν ένας άγνωστος μεταδιδακτορικός φοιτητής φυσικής και μόλις είχε συλλάβει μέσα από πρωτόγονα και άγνωστα στους φυσικούς μαθηματικά, αυτό που σύντομα θα γινόταν γνωστό ως μητρομηχανική.» O Werner Heisenberg βραβεύθηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1932 για την δημιουργία της κβαντικής μηχανικής Αν επιμείνουμε να συνδέσουμε τη γέννηση της κβαντικής μηχανικής με έναν συγκεκριμένο τόπο και ημερομηνία, τότε ο τόπος είναι το νησί της Ελιγολάνδης και η ημερομηνία ο Ιούνιος του 1925 είναι. Εκεί όπου προέκυψε η μνημειώδης δημοσίευση στο Zeitschrift für Physik τον Σεπτέμβριο του 1925, με τίτλο «Über quantentheoretische Umdeutung kinematischer und mechanischer Beziehungen» («Κβαντική θεωρητική ανα-θεώρηση των κινηματικών και μηχανικών σχέσεων») διαβάστε σχετικά: «Η Ελιγολάνδη με το μοναδικό της δέντρο« https://physicsgg.me/2023/01/28/η-ελιγολάνδη-με-το-μοναδικό-της-δέντρο/ Στο άρθρο του ο Heisenberg έγραφε ότι πρέπει «να εγκαταλείψουμε εντελώς κάθε ελπίδα παρατήρησης των μέχρι τώρα μη παρατηρήσιμων μεγεθών (όπως η θέση και η περίοδος τροχιάς του ηλεκτρονίου)». Σήμερα τα σχόλια του Heisenberg μπορεί να φαίνονται αδιάφορα. Αλλά η πρότασή του σίγουρα θα ήταν σχεδόν αδιανόητη για όσους φυσικούς του μεσοπολέμου που στην πλειοψηφία τους ήταν διαποτισμένοι από την Νευτώνεια μηχανική. Ο εμπειρότερος στα μαθηματικά Max Born, ένιωσε κάτι οικείο με τις περίεργες «κβαντομηχανικές σχέσεις» του Heisenberg με τις παράξενες διατάξεις που οι μαθηματικοί αποκαλούσαν πίνακες. To περιγράφει στο βιβλίο του Physics in My Generation που εκδόθηκε το 1956: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συγκίνηση που βίωσα όταν κατάφερα να συμπυκνώσω τις ιδέες του Heisenberg για τις κβαντικές συνθήκες στη μυστηριώδη εξίσωση PX – XP = h/2πi , που αποτελεί την καρδιά της νέας μηχανική και αργότερα ονομάστηκε σχέση αβεβαιότητας». Ο πίνακας P σχετίζεται με την ορμή ενός σωματιδίου (η ταχύτητα πολλαπλασιαζόμενη με τη μάζα του) και ο πίνακας X σχετίζεται με τη θέση του σωματιδίου, το γράμμα i είναι το μαθηματικό σύμβολο της τετραγωνικής ρίζας του −1 και h είναι η σταθερά του Πλανκ. Η εξίσωση αυτή εμας λέει ότι ο πολλαπλασιασμός της θέσης επί την ταχύτητα είναι διαφορετικός από τον πολλαπλασιασμό της ταχύτητας επί την θέση. Αν η θέση και η ταχύτητα ήταν αριθμοί δεν θα υπήρχε διαφορά, γιατί π.χ. το 3×4 είναι το ίδιο με το 4×5. Όμως εδώ η θέση και η ταχύτητα είναι πίνακες αριθμών και όταν πολλαπλασιάζουμε δύο πίνακες Α και Β παίζει ρόλο η σειρά πολλαπλασιασμού αφού Α×Β≠Β×Α. Η εξίσωση της αβεβαιότητας μας δίνει τη διαφορά μεταξύ του αποτελέσματος πολλαπλασιασμού δύο ποσοτήτων μείον το αποτέλεσμα του πολλαπλασιασμού αν τις αντιμεταθέσουμε. Η δημοσίευση του Χάιζενμπεργκ τον Σεπτέμβριο του 1925, πριν από έναν αιώνα, είναι ο λόγος για τον οποίο τα Ηνωμένα Έθνη ανακήρυξαν το 2025 Διεθνές Έτος Κβαντικής Επιστήμης και Τεχνολογίας. Είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία για την ευαισθητοποίηση του κοινού για την κβαντική επιστήμη και τις εφαρμογές της, με πολυάριθμες δραστηριότητες σε εξέλιξη καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Μία από αυτές θα είναι το συνέδριο με τίτλο «Helgoland 2025», που θα διεξαχθεί από τις 9 έως τις 14 Ιουνίου στην Ελιγολάνδη, εκεί όπου ακριβώς 100 χρόνια πριν ο Χάιζενμπεργκ εμπνεύστηκε μηχανική των μητρών, την «πρώτη διατύπωση της κβαντικής θεωρίας» (διαβάστε περισσότερα: Return to Helgoland: celebrating 100 years of quantum mechanics). https://physicsworld.com/a/return-to-helgoland-celebrating-100-years-of-quantum-mechanics/ Σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, σε μια συνέντευξη με τον ιστορικό Thomas Kuhn, ο Heisenberg περιγράφει όσα συνέβησαν την δεκαετία του 1920 και οδήγησαν στην ανακάλυψη και τις ερμηνείες της κβαντομηχανικής. Η συνέντευξη μεταφράστηκε στα ελληνικά (384 σελίδες) από τον φυσικό Αποστόλη Παπάζογλου και μπορείτε να την βρείτε ΕΔΩ. https://ylikonet.gr/2024/07/26/οι-thomas-kuhn-και-john-heilbron-ανακρίνουν-τον-werner-heisenberg/ Στη συνέχεια παρατίθεται ένα σχετικό μικρό απόσπασμα: Heisenberg: Ας μιλήσουμε για την άνοιξη και το καλοκαίρι του ’25. Επέστρεψα από την Κοπεγχάγη. Είχα μόλις τελειώσει το άρθρο με τον Kramers για τη διασπορά και, όπως σας είπα, πήγα στο σπίτι μ’ ένα βιβλίο για τις συναρτήσεις Bessel, με την ελπίδα να προβλέψω την ένταση στο άτομο του υδρογόνου. Kuhn: Στο σπίτι στο Göttingen; Heisenberg: Ναι στο Göttingen. Είχα πάρει το βιβλίο απ’ το γραφείο του Born – είχε πάρα πολλά εγχειρίδια. Μου έδωσε ένα απ’ τα βιβλία του και προσπάθησα να μελετήσω τις συναρτήσεις Bessel και να δω, αν μπορώ να μαντέψω τις εντάσεις του υδρογόνου. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν μπορούσα – ήταν εξαιρετικά πολύπλοκο. Kuhn: Θυμάστε πόσο καιρό το προσπαθούσατε; Heisenberg: Μερικές εβδομάδες, μόνο μερικές εβδομάδες. Μετά είδα σταδιακά, ότι το πρώτο πράγμα που έπρεπε να ξέρω, ήταν το πώς μπορώ να μάθω τα πλάτη του γινομένου ΧY, αν γνωρίζω όλα τα πλάτη ενός μεγέθους Χ και ενός άλλου μεγέθους Υ. Kuhn: Δεν μου είναι σαφές, το πώς από το πρόβλημα του ατόμου του υδρογόνου, με το οποίο παλεύατε, προέκυψε το εν λόγω πρόβλημα. Heisenberg:Το θέμα είναι, ότι στο άτομο του υδρογόνου προκύπτουν μάλλον πολύπλοκοι πολλαπλασιασμοί, μάλλον πολύπλοκα μαθηματικά και όμως στο τέλος έχεις μια συνάρτηση Bessel ως πλάτος. Αλλά μετά βλέπεις, ότι αυτή η συνάρτηση προκύπτει μέσω πολλών και πολύπλοκων διαδικασιών υπολογισμού. Και σκέφτηκα: «να προσπαθήσω να μιμηθώ αυτές τις διαδικασίες, με τον ίδιο τρόπο που μιμήθηκα τη θεωρία διαταραχών στην εξίσωση διασποράς, δηλαδή πολλαπλασιάζοντας τα πλάτη». Μετά είδα, ότι δεν μπορούσα να μιμηθώ αυτές τις διαδικασίες, διότι τα μαθηματικά ήταν τόσο πολύπλοκα. Τότε άρχισα να σκέφτομαι σχετικά με τη θεμελιώδη πλευρά της διαδικασίας. Και αυτή ήταν, βέβαια, ότι οι πιο στοιχειώδεις πράξεις είναι η πρόσθεση και ο πολλαπλασιασμός. Υπήρχε ένα ακόμη σημείο σχετικά μ’ αυτό. Είχα σκεφτεί για κάποιο διάστημα σχετικά με διορθώσεις υψηλότερης τάξης στην ακτινοβολία. Προκειμένου να υπολογιστεί η ακτινοβολία, ας πούμε, δεν έχεις μόνο τη διπολική ακτινοβολία, έχεις την τετραπολική και πάει λέγοντας. Υπάρχουν τότε τμήματα στην αλληλεπίδραση μεταξύ ηλεκτρονίων και ακτινοβολίας, τα οποία δεν εξαρτώνται γραμμικά από τη συντεταγμένη, αλλά από το τετράγωνό της. Και σκέφτηκα: «ακόμα κι αν είχα λύσει το όλο πρόβλημα, πώς θα μπορούσα να υπολογίσω την τετραπολική ακτινοβολία αντί για τη διπολική;». Και έτσι έφτασα στην ιδέα, ότι κάποιος έπρεπε πρώτα να ελέγξει αν «μπορεί γενικά να πολλαπλασιαστεί το Χ με το Y. Αν τα Χ και Y είναι γνωστά, ως πλάτη μοτίβων της κβαντικής θεωρίας, μπορεί να προβλεφθεί το μοτίβο ΧY;». Αυτό πρακτικά είχε ήδη γίνει στο άρθρο για τη διασπορά. Στο άρθρο εκείνο είχαμε πρακτικά τον πολλαπλασιασμό μητρών, χωρίς βέβαια να το γνωρίζουμε. Και μετά είδα, ότι μπορεί να πολλαπλασιαστεί το Χ με το Y. Υπήρχε ένα πολύ δυσάρεστο χαρακτηριστικό σχετικά με το ότι το Y·Χ δεν ισούται με Y·Χ. Αυτό το είδα και ήμουν πολύ απογοητευμένος με την κατάσταση. Αλλά μετά είπα: «τελικά, δεν προσπαθώ ένα πρόβλημα, στο οποίο να πρέπει να αντιμετωπίσω μόνο πολύ απλούς πολλαπλασιασμούς – όχι τόσο πολύπλοκους όπως στην κίνηση Kepler;». Και έτσι κατέληξα στον αναρμονικό ταλαντωτή – όπου αν εφαρμόσεις τη θεωρία διαταραχών, προκύπτουν λίγες δυνάμεις του Χ και αυτό είναι αντιμετωπίσιμο. Έτσι είπα: «τώρα πρέπει να ελέγξω, αν μπορώ να κατασκευάσω μια πλήρη κβαντομηχανική για τον αναρμονικό ταλαντωτή, χρησιμοποιώντας απλά το είδος πολλαπλασιασμού, που χρησιμοποιήθηκε στη θεωρία διασποράς». Και αυτό έκανα. Νομίζω, ότι ταυτόχρονα έπρεπε να κάνω κάποιες διαλέξεις στο Göttingen. Αυτό ήταν νωρίς το Μάιο, στην αρχή των διακοπών. Και τότε αρρώστησα. Είχα ένα πολύ σοβαρό αλλεργικό πυρετό, δεν μπορούσα να δω και ήμουν σε πολύ άσχημη κατάσταση. Ρώτησα τον Born αν θα μπορούσα να πάω στην Ελιγολάνδη, όπου μπορεί κανείς να ξεφορτωθεί τις αλλεργίες. Εκείνο τον καιρό ασχολούμουν ισχυρά μ’ αυτούς τους υπολογισμούς και θυμάμαι ότι… Kuhn: Να σας διακόψω, αν μου επιτρέπετε. Ίσως λείπει ένα στοιχείο εδώ. Κάποιος θα μπορούσε να καθοδηγηθεί από την εξίσωση διασποράς, για το πώς μπορεί να πολλαπλασιαστεί το Χ με το Y. Υπάρχει όμως και το βήμα, που εμπλέκεται στο στάδιο της εκ μέρους σας αντιμετώπισης της όλης σειράς των Χ, ως δυναμικής μεταβλητής, εφαρμόζοντας το νόμο του Newton στο Χ, το οποίο θεωρείται τώρα ως σειρά. Αυτό δεν το έκανε η εξίσωση διασποράς. Heisenberg: Δεν μπορώ να πω ότι αυτό μου προέκυψε σε μια μόνο στιγμή, την οποία να θυμάμαι. Προέκυψε σταδιακά, ως κάτι σχεδόν προφανές. Υπό αυτή την έννοια, θα έλεγε κάποιος: «τι σημαίνει το Χ(t);». Το Χ(t) σ’ ένα άτομο δεν σημαίνει πραγματικά μια τροχιά, διότι μια τέτοια τροχιά έχει τη λάθος συχνότητα και πάει λέγοντας. Οπότε τι σημαίνει; Σημαίνει οπωσδήποτε κάποιο είδος ακτινοβολίας, οπότε όλες εκείνες οι πιθανά εκπεμπόμενες συχνότητες εκπροσωπούν με κάποιο τρόπο το Χ(t). Το «εκπροσωπούν με κάποιο τρόπο» ήταν φυσικά ένας πολύ ασαφής όρος, όμως ένιωθα: «γιατί αυτή η αναπαράσταση του Χ(t) να μην υπακούει επίσης στους νόμους της κίνησης, ότι m·X’(t) είναι η ορμή και πάει λέγοντας;». Δεν έβλεπα λόγο να μην μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο. Έπρεπε κάποιος τουλάχιστον να το προσπαθήσει. Και μετά σκέφτηκα: «δεν μπορεί να βρεθεί ένα απλό παράδειγμα, στο οποίο να προσπαθήσω να δω πώς δουλεύουν τα πράγματα;». Και ο αναρμονικός ταλαντωτής ήταν ένα τέτοιο παράδειγμα. Ταυτόχρονα, αμφέβαλλα πολύ για το αν το όλο εγχείρημα θα δούλευε. Έτσι είπα: «αν πράγματι αντικαταστήσω το Χ(t) με αυτά τα περίεργα υποδείγματα στοιχείων, θα είχα καμία τύχη, για παράδειγμα, να δείξω τη διατήρηση της ενέργειας;». Έτσι αρχικά αμφέβαλλα, για το αν θα ίσχυε η διατήρηση της ενέργειας. Αυτή ήταν ακριβώς η κατάσταση όταν έφυγα από το Göttingen για την Ελιγολάνδη – ήμουν εν μέσω τέτοιων σκέψεων. Σκεφτόμουν: «τώρα έχω ένα πρόβλημα, στο οποίο μπορώ να εργαστώ και να κάνω υπολογισμούς και ίσως προκύψει ότι η ενέργεια διατηρείται». Μετά αρρώστησα. Πήρα το βραδινό τρένο για το Cuxhaven και έπρεπε να μπω σ’ ένα πλοίο το πρωί. Ήμουν υπερβολικά κουρασμένος και το πρόσωπό μου ήταν πρησμένο. Πήγα για πρωινό σ’ ένα μικρό πανδοχείο και η οικοδέσποινα είπε: «πρέπει να πέρασες δύσκολη νύχτα. Πρέπει να σε έδειρε κάποιος». Της είπα, ότι ήμουν λίγο άρρωστος και με συμπόνεσε. Πήρα το πλοίο, έφτασα στο Ελιγολάνδη και τις πρώτες μέρες συνέχισα να είμαι αρκετά άρρωστος. Αλλά ταυτόχρονα, άρχισα να εργάζομαι πολύ σκληρά και ήμουν σε κατάσταση μεγάλου ενθουσιασμού, διότι έβλεπα ότι το πράγμα δούλευε τόσο καλά. Θυμάμαι ότι είχα το σχήμα, μέσω του οποίου θα μπορούσα να δείξω τη διατήρηση της ενέργειας και δούλευα όλη νύχτα, κάνοντας αρκετά σφάλματα στους υπολογισμούς. Γύρω στις δύο ή τρεις το πρωί είδα ότι η διατήρηση της ενέργειας ήταν σωστή. Ήμουν υπερβολικά ενθουσιασμένος και ήταν ήδη μόνο νωρίς το πρωί. Αποφάσισα να βγω μια βόλτα. Σχεδόν σκαρφάλωσα έναν από τους γκρεμούς της Ελιγολάνδης απλά για την έξαψη και ένιωσα: «λοιπόν τώρα κάτι έχει συμβεί». Μετά από λίγο γύρισα σπίτι και κοιμήθηκα βαθιά. Έπειτα ξεκίνησα να γράφω σ’ ένα χαρτί. Kuhn: Πριν πάτε στην Ελιγολάνδη, είχατε λύσει το πρόβλημα των εντάσεων του αναρμονικού ταλαντωτή, αλλά δεν είχατε καταλήξει στη διατήρηση της ενέργειας; Heisenberg: Όχι, είχα στο χαρτί μόνο τις γενικές ιδέες, ότι θα χρησιμοποιούσα ένα Χ που θα ήταν πάντα ένα Χ του n και του n-1. Μετά συνειδητοποίησα, ότι ένας αναρμονικός ταλαντωτής δεν είχε μόνο στοιχεία μητρών από το n στο n-1, αλλά επίσης από το n στο n-2 ή το n-3, ανάλογα με το είδος του ταλαντωτή. Και είχα γενικές εξισώσεις – πώς να υπολογίσω το Χ2, αν είχα το Χ και πώς το Χ·Y, αν είχα τα Χ και Y. Μετά βέβαια με προβλημάτιζε τρομερά το γεγονός, ότι το Χ·Y δεν ήταν ίσο με το Y·Χ. Όμως είπα: «ευτυχώς δεν το χρειάζομαι, ευτυχώς δεν είναι τόσο σημαντικό, διότι έχω μόνο το Χ και το Χ·Χ». Αυτό φυσικά ήταν ένα θέμα. Δεν μου πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό, ότι θα έπρεπε να γράψω Χ·Px συν ή μείον Px·X. Έπρεπε βέβαια να σκεφτώ την κβαντική συνθήκη. Και αυτό ήταν ένα σημαντικό σημείο. Γνώριζα όμως από την Κοπεγχάγη, πόσο σημαντικός ήταν ο κανόνας άθροισης των Thomas και Kuhn. Αυτό είχε πάρει αρκετό καιρό και νομίζω ότι ήμουν στην Κοπεγχάγη όταν είδα, πώς θα μπορούσα να μεταφράσω τον κανόνα των Thomas και Kuhn σε μια κβαντομηχανική – όπως την αποκαλώ – πρόταση, όπου εμφανίζονταν μόνο διαφορές. Δεν είδα, ότι ήταν ένας μεταθετικός κανόνας, αλλά είδα ότι θα μπορούσε να μεταφραστεί σε μια πρόταση, έτσι ώστε να εμφανίζονται μόνο διαφορές ή γινόμενα μεταξύ πλατών. Αυτό σήμαινε, ότι θα μπορούσα να μεταφέρω αυτόν τον κανόνα αθροίσματος στο όλο μου σχήμα και τότε ο κανόνας θα τα διόρθωνε όλα – μπορούσα να δω, ότι θα διόρθωνε την κβάντωση. Kuhn: Προσπαθήσατε να το κάνετε με άλλους τρόπους; Ήταν δεδομένο, ότι απουσίαζε από το σχήμα σας μια κβαντική συνθήκη και υπήρχαν πολλά σημεία και πολλοί τρόποι, όπου θα μπορούσε κανείς την αναζητήσει. Η χρήση του κανόνα των Thomas και Kuhn είναι μια μεγαλοφυής πράξη, αλλά θα υπέθετε κάποιος, ότι υπήρξαν και αρκετές άλλες ενδιάμεσες προσπάθειες. Heisenberg: Όχι, θα έλεγα ότι ήταν μάλλον τετριμμένο για τους ακόλουθους λόγους: Πρώτα απ’ όλα, υπήρχε το ολοκλήρωμα pdq. Έπειτα είχαμε δει, ότι το ολοκλήρωμα είναι 1⁄2 σε κάποιες περιπτώσεις και σε κάποιες άλλες όχι. Αυτό έπαιξε ένα ρόλο. Διότι τότε ένιωθα, ότι ίσως μόνο η διαφορά του ολοκληρώματος μεταξύ μιας κβαντικής κατάστασης και της επόμενης να ήταν σημαντική. Έτσι σκέφτηκα: «ίσως δεν πρέπει να γράψω το ολοκλήρωμα pdq, αλλά να γράψω τη διαφορά μεταξύ του ολοκληρώματος σε μια κατάσταση από το ολοκλήρωμα στη γειτονική κατάσταση». Μετά είδα, ότι αν το έκανα και προσπαθούσα να το μεταφράσω σύμφωνα με το σχήμα της θεωρίας διασποράς, θα προέκυπτε ο κανόνας άθροισης των Thomas και Kuhn. Και αυτό ήταν το θέμα. Έπειτα σκέφτηκα: «αυτός είναι προφανώς ο τρόπος». Στη συνέχεια επέλεξα ένα ακόμη σημείο, τη θεμελιώδη κατάσταση. Εφόσον ο κανόνας άθροισης των Thomas και Kuhn είναι απλά η διαφορά μεταξύ του ολοκληρώματος pdq εδώ και εκεί, ήταν σαφές ότι έλειπε μια σταθερά ολοκλήρωσης. Και τότε μπορούσε κανείς να δει, ότι αυτή η σταθερά θα μπορούσε να προκύψει από τη θεμελιώδη κατάσταση, λέγοντας ότι πρέπει να υπάρχει μια χαμηλότερη κατάσταση, προσδιορισμένη από το γεγονός ότι το πλάτος της πρέπει να είναι μηδέν, διότι δεν υπάρχει χαμηλότερη κατάσταση. Αυτό προσδιόρισε τη σταθερά και όλα έγιναν σαφή. Kuhn: Αυτό πρέπει να συνέβη λίγο αργότερα. Heisenberg: Ναι, αλλά το καθοριστικό σημείο ήταν η διατήρηση της ενέργειας – αυτό ήταν το κύριο σημείο. Με κάποιο τρόπο, δεν μπορούσα να δω ότι θα προέκυπτε. Ήρθε σαν ένα είδος ‘μάννα εξ ουρανού’ (‘Geschenk des Himmels’). Και ένιωσα, ότι αν προέκυπτε, θα σήμαινε ότι κάτι υπάρχει σ’ αυτό το σχήμα, ότι διαθέτει εσωτερική συνέπεια. Αυτό ήταν λοιπόν το σημείο, που πείστηκα ότι είχα βρει κάτι πραγματικό. Αυτή η δουλειά με τον κανόνα άθροισης των Thomas και Kuhn ήταν μια μάλλον προφανής υπόθεση και στη συνέχεια ήθελα να δω, πώς θα προέκυπταν ημιακέραιοι κβαντικοί αριθμοί απ’ τον αναρμονικό ταλαντωτή. Μετά δεν θυμάμαι τι έκανα πρώτα. Πιστεύω ότι το πρώτο πράγμα ήταν ξανά, να γράψω επιστολή στον Pauli, δεν είμαι σίγουρος.(…) διαβάστε ολόκληρη η συνέντευξη ΕΔΩ https://drive.google.com/file/d/1VDZyd7N4y22KRQaKXK8rEoB0L0MTVHVs/view https://physicsgg.me/2024/12/03/επιστροφή-στην-ελιγολάνδη/

O Ελον Μασκ εκτόξευσε τη «Διαστημική Ασπίδα» των ΗΠΑ (βίντεο) Πρόκειται για ένα προηγμένο κατασκοπευτικό δορυφορικό σμήνος. Πριν από δύο εβδομάδες έγινε γνωστό ότι οι ΗΠΑ αναπτύσσουν σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη ένα δορυφορικό σμήνος με προηγμένες κατασκοπευτικές δυνατότητες. Όπως έγινε γνωστό το περασμένο Σάββατο με πύραυλο της Space X, της διαστημικής εταιρείας του Ελον Μασκ, εκτοξεύτηκαν ορισμένοι από τους δορυφόρου του σμήνους που ονομάζεται «Starshield».Πρόκειται για ένα δίκτυο εκατοντάδων κατασκοπευτικών δορυφόρων που θα βρίσκεται υπό τη διεύθυνση του National Reconnaissance Office (NRO), της υπηρεσίας του Υπουργείου Άμυνας των Ηνωμένων Πολιτειών που σχεδιάζει, κατασκευάζει, εκτοξεύει και χειρίζεται τους αμερικανικού αναγνωριστικούς δορυφόρους. Οι δορυφόροι θα παρακολουθούν κάθε στοιχείο που χρειάζεται το Πεντάγωνο, από ξένες στρατιωτικές εγκαταστάσεις έως άλλους στόχους στρατηγικού ενδιαφέροντος. «Δεν θα μπορείτε να κρυφτείτε, γιατί θα σας παρακολουθούμε συνεχώς», λέει ο Κρις Σκολέζε, διευθυντής του NRO. Το Starshield κατασκευάζεται από την SpaceX από το 2021. Η εταιρεία του Ελον Μασκ εξασφάλισε με μυστικό συμβόλαιο 1,8 δισεκατομμυρίων δολαρίων, την κατασκευή εκατοντάδων τέτοιων δορυφόρων. Μέχρι σήμερα η SpaceX έχει εκτοξεύσει περισσότερους από 80 από αυτούς τους νέους δορυφόρους με πυραύλους Falcon 9. Σύμφωνα με τον Σκολέζε, ο αριθμός των δορυφόρων θα είναι τέτοιος που θα πρέπει να ελέγχονται από συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, με αυτοματοποιημένες διαδικασίες για να έχει ο αμερικανικός στρατός εικόνες από το Διάστημα σε δευτερόλεπτα, όχι σε λεπτά ή ώρες. Η στρατηγική της ανάπτυξης ενός μεγάλου σε αριθμό σμήνους κατασκοπευτικών δορυφόρων που θα είναι μάλιστα διάσπαρτοι όχι μόνο παρέχει συνεχή και λεπτομερή επιτήρηση στόχων, αλλά, θεωρητικά, καθιστά επίσης πολύ πιο δύσκολο για τους αντιπάλους των ΗΠΑ (Ρωσία, Κίνα) να τους εξουδετερώσουν με διαστημικά όπλα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1844465/o-elon-mask-ektoxeyse-ti-diastimiki-aspida-ton-ipa-vinteo/ Roscosmos Οι πτητικές δοκιμές του διαστημικού συγκροτήματος Meteor-3M ολοκληρώθηκαν Η Κρατική Επιτροπή αποφάσισε να ολοκληρώσει τις δοκιμές πτήσης και συνέστησε στον κρατικό πελάτη να αποδεχθεί το διαστημικό συγκρότημα Meteor-3M με το διαστημόπλοιο Meteor-M No. 2-4 που παράγεται από την VNIIIEM Corporation. Το διαστημικό συγκρότημα Meteor-3M έχει σχεδιαστεί για τηλεπισκόπηση της Γης και της ατμόσφαιρας για τα συμφέροντα της μετεωρολογίας, της υδρολογίας, της αγρομετεωρολογίας, της παρακολούθησης του κλίματος, της παρακολούθησης της περιβαλλοντικής κατάστασης και των φυσικών και ανθρωπογενών καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Εξυπηρετεί επίσης επιστημονική ηλιογεωφυσική έρευνα και ατμοσφαιρική ανάλυση σε παγκόσμια κλίμακα και χρησιμοποιείται για την υποστήριξη επιχειρήσεων διάσωσης. ℹ Περισσότερες λεπτομέρειες στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/41084/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_577757

Πολυβιταμίνες στη μάχη της σωτηρίας των κοραλλιών της Γης. Νέα μέθοδος ενίσχυσης της υγείας και ανθεκτικότητας των κοραλλιογενών υφάλων. Καθώς οι θερμοκρασίες και η οξύτητα των ωκεανών συνεχίζουν να αυξάνονται, οι επιστήμονες αγωνίζονται για να προστατεύσουν τους κοραλλιογενείς υφάλους της Γης από τις διαρκώς αυξανόμενες απειλές της κλιματικής αλλαγής και μια λύση μοιάζει περισσότερο με κάτι που υπάρχει σε πολλά ντουλάπια μπάνιων ή κουζίνας.Ερευνητική ομάδα αναφέρει ότι θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μια πολυβιταμίνη για να βοηθήσουν να γίνουν αυτά τα κρίσιμα οικοσυστήματα πιο ανθεκτικά στο θερμικό στρες και να ενισχύσουν την υγεία τους. Δεν πρόκειται βέβαια για παρασκεύασμα βιταμίνης C και ασβεστίου που καταπίνει κάποιος με ένα ποτήρι νερό για να ενισχύσει το ανοσοποιητικό του σύστημα αν και έχει αρκετές ομοιότητες με αυτή τη διαδικασία.Μέλη του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole της Μασαχουσέτης και του Πανεπιστημίου των Παρθένων Νήσων ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δοκιμάσουν εργαστηριακά πλακίδια που έχουν εγχυθεί με θρεπτικά συστατικά που θα ενσωματωθούν σε έναν τεχνητό ύφαλο επτά μέτρων. Αφού φυτευτούν τα νεαρά κοράλλια στη δομή, τα πλακίδια θα εκπέμπουν απαραίτητα θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες για να απορροφήσουν τα κοράλλια.«Μελετούμε πώς αντιδρούν τα κοράλλια όταν αναπτύσσονται σε υποστρώματα που έχουν εγχυθεί με βασικά μεταλλικά μικροθρεπτικά συστατικά, όπως μαγγάνιο, ψευδάργυρος και σίδηρος. Η ταχεία θέρμανση των νερών σε συνδυασμό με μια ενεργή περίοδο τυφώνων έχει καταστήσει δύσκολη τη διεξαγωγή δοκιμών πεδίου των υποστρωμάτων μας. Ωστόσο, τα προκαταρκτικά δεδομένα που συλλέχθηκαν κατά τη διάρκεια πειραμάτων πάνω από ένα χρόνο δείχνουν ότι τα κοράλλια που είχαν τα πρώτα πλεονεκτήματα των πολυβιταμινών ήταν πιο ανθεκτικά και ανθεκτικά στο θερμικό στρες» λέει η Κολίν Χάνσελ ανώτερη επιστήμονας και χημικός της θάλασσας στο Woods Hole. Η μέθοδος Η ομάδα σχεδιάζει να ενσωματώσει πλακίδια που έχουν εγχυθεί με θρεπτικά συστατικά στη δομή από σκυρόδεμα ενός τεχνητού υφάλου. Η δομή θα παρέχει μια στέρεη βάση για τη φύτευση νεαρών κοραλλιών και για την εγκατάσταση των προνυμφών κοραλλιών. Η ομάδα σχεδιάζει να ενσωματώσει πλακίδια που έχουν εγχυθεί με θρεπτικά συστατικά στη δομή από σκυρόδεμα ενός τεχνητού υφάλου. Η δομή θα παρέχει μια στέρεη βάση για τη φύτευση νεαρών κοραλλιών και για τις προνύμφες των κοραλλιών για να εγκατασταθούν.Ο τεχνητός ύφαλος θα εξυπηρετεί επίσης έναν άλλο σκοπό, σύμφωνα με την Marilyn Brandt, οικολόγο της νόσου των κοραλλιών στο Πανεπιστήμιο των Παρθένων Νήσων.«Ο τεχνητός ύφαλος θα προστατεύσει την ακτογραμμή από το κύμα καταιγίδας και τη διάβρωση παρέχοντας παράλληλα βιότοπο για κοράλλια που παλεύουν από την κλιματική αλλαγή, καθώς εργαζόμαστε για την αποκατάσταση των φυσικών υφάλων στην περιοχή», εξήγησε. Αν και οι επιτόπιες δοκιμές εξακολουθούν να είναι απαραίτητες για να διασφαλιστεί ότι τα πρόσθετα θρεπτικά συστατικά στο περιβάλλον δεν καλύπτουν ένα συγκεκριμένο είδος κοραλλιών ή δεν προωθούν την ανάπτυξη χωροκατακτητικών ειδών, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι ο τεχνητός ύφαλος θα δημιουργήσει ένα ποικίλο περιβάλλον για τα είδη που βασίζονται σε τους«Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι ένας τεχνητός ύφαλος μοιάζει και ακούγεται όσο το δυνατόν πιο παρόμοιος με έναν φυσικό ύφαλο. Αυτό δεν αποτελείται μόνο από κοράλλια, αλλά και από σφουγγάρια, ανεμώνες και άλλα βιογεωχημικά συστατικά του οικοσυστήματος των υφάλων. Αυτές οι αλληλεπιδράσεις είναι απαραίτητο για να γίνει ολόκληρος ο βιότοπος υγιής» λέει η Χάνσελ.Εκτός από την παροχή κρίσιμου οικοτόπου για τουλάχιστον το 25 τοις εκατό της θαλάσσιας ζωής στον πλανήτη, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι θεωρούνται κλειδί για την εύρεση νέων φαρμάκων. Προστατεύουν επίσης τις ακτές, μειώνοντας τις επιπτώσεις από τα κύματα, τις καταιγίδες και τις πλημμύρες, που γίνονται πιο σοβαρές και συχνές λόγω της κλιματικής αλλαγής.Είναι το σπίτι σε σημαντικούς τροφοδότες φίλτρων που απομακρύνουν τους ρύπους από τους ωκεανούς και υποστηρίζουν μεγάλες ποσότητες φυτικής ζωής που προσλαμβάνουν διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνουν οξυγόνο. Συμμετέχουν επίσης στο «χτίσιμο» των παραλιών μας και μεγάλο μέρος της άμμου είναι φτιαγμένο από κοραλλιογενείς σκελετούς. Πολλές χώρες βασίζονται σε κοραλλιογενείς υφάλους τόσο για τη παροχή τροφής σε στους κατοίκους της όσο και για την τοπική βιομηχανία αλιείας. Οι ερευνητές κατά τη διάρκεια των πειραμάτων. πηγή φωτό. (Colleen Hansel, ©Woods Hole Oceanographic Institution) Εικόνα των κοραλλιών που είναι τοποθετημένα πάνω σε πλακίδια που τους παρέχουν θρεπτικά συστατικά. πηγή φωτό. ((Colleen Hansel, ©Woods Hole Oceanographic Institution) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1844619/polyvitamines-sti-machi-tis-sotirias-ton-korallion-tis-gis/

Ο χρόνος τρέχει ταχύτερα στη Σελήνη από τη Γη, Αυτό προκύπτει από μελέτη που βασίζεται στη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Πρόσφατα ο Λευκός Οίκος ζήτησε από τη NASA να φτιάξει τοπική ώρα για τη Σελήνη και τους πλανήτες για να οργανωθούν καλύτερα οι επανδρωμένες αποστολές εκεί και ερευνητική ομάδα χρησιμοποιώντας τις θεωρίες του Αϊνστάιν αναφέρει ότι διαπίστωσε πώς ο χρόνος στο φεγγάρι τρέχει πιο γρήγορα από ό,τι στον πλανήτη μας.Το πραγματικό ερώτημα όπως λένε οι ειδικοί δεν είναι «Τι ώρα είναι στη Σελήνη;» αλλά, μάλλον «Πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος στη Σελήνη;». Η ώρα που δείχνει ένα ρολόι μπορεί να ρυθμιστεί από οποιονδήποτε χρονομέτρη αλλά η Φυσική καθορίζει πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος. Στα πρώτα χρόνια του 20ου αιώνα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν προσδιόρισε ότι δύο παρατηρητές δεν θα συμφωνήσουν για τη διάρκεια μιας ώρας εάν δεν κινούνται με την ίδια ταχύτητα προς την ίδια κατεύθυνση. Αυτή η διαφωνία ισχύει επίσης μεταξύ ενός ατόμου στην επιφάνεια της Γης και ενός άλλου σε τροχιά ή στη Σελήνη.«Αν βρισκόμαστε στη Σελήνη, τα ρολόγια θα μετρούν διαφορετικά από ό,τι στη Γη» λέει ο Μπιτζουνάθ Πάτλα θεωρητικός φυσικός του Εθνικού Ινστιτούτου Προτύπων και Τεχνολογίας (NIST) στο Κολοράντο των ΗΠΑ. Ο Πάτλα λέει ότι η κίνηση της Σελήνης σε σχέση με την κίνηση της Γης κάνει τα ρολόγια να τρέχουν πιο αργά από το πρότυπο που ακολουθούμε στον πλανήτη μας αλλά η χαμηλότερη βαρύτητα της οδηγεί σε γρηγορότερα ρολόγια. «Αυτά είναι δύο ανταγωνιστικά εφέ, και το καθαρό αποτέλεσμα αυτού είναι μια μετατόπιση 56 μικροδευτερόλεπτων ανά ημέρα» αναφέρει ο Πάτλα που σε συνεργασία με τον φυσικό του NIST Νιλ Άσμπι χρησιμοποίησαν τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν για να υπολογίσουν αυτόν τον αριθμό, μια βελτίωση σε σχέση με προηγούμενες αναλύσεις.Αν και μια διαφορά 56 μικροδευτερόλεπτων είναι μικρή για τα ανθρώπινα πρότυπα, είναι σημαντική όταν πρόκειται για την καθοδήγηση πολλαπλών αποστολών με ακρίβεια ή για την επικοινωνία μεταξύ Γης και Σελήνης. Η μελέτη δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Astronomical Journal»«Το θεμελιώδες πράγμα είναι η ασφάλεια της πλοήγησης στο πλαίσιο ενός σεληνιακού οικοσυστήματος όταν έχετε πολύ περισσότερη δραστηριότητα στη Σελήνη από ό,τι έχετε τώρα. Όσον αφορά την πλοήγηση, μια μετατόπιση 56 μικροδευτερόλεπτων σε μια ημέρα μεταξύ ενός ρολογιού στη Σελήνη και ενός ρολογιού στη Γη είναι μια μεγάλη διαφορά, επομένως πρέπει να το προσαρμόσετε» λέει η Σέριλ Γκράμπινγκ μηχανικός συστημάτων στο Διαστημικό Κέντρο Γκοντάρντ της NASA. Η απόκλιση Η σύγχρονη πλοήγηση ακριβείας βασίζεται στον συγχρονισμό των ρολογιών, ο οποίος περιλαμβάνει συντονισμό χρησιμοποιώντας ραδιοκύματα, τα οποία ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός. Η Γκράμλινγκ σημείωσε ότι το φως ταξιδεύει 30 εκατοστά σε 1 νανοδευτερόλεπτο (0,001 μικροδευτερόλεπτο) ένα απίστευτα μικρό χρονικό διάστημα για τα ανθρώπινα πρότυπα επομένως η αποτυχία να ληφθεί υπόψη η διαφορά των 56 μικροδευτερόλεπτων θα μπορούσε ενδεχομένως να οδηγήσει σε σφάλματα πλοήγησης τόσο μεγάλα όσο 17 χιλιόμετρα ανά ημέρα. Ακόμη και ένα μικρό μέρος αυτού είναι απαράδεκτο όταν πρόκειται για επανδρωμένες αποστολές οι οποίες θα απαιτούν να γνωρίζουν όλοι τη θέση κάθε ρόβερ, σκάφους προσεδάφισης ή κάθε αστροναύτη σε απόσταση 10 μέτρων ανά πάσα στιγμή. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1843545/o-chronos-trechei-tachytera-sti-selini-apo-ti-gi/

Η Αφροδίτη δεν είχε ποτέ ωκεανούς και δεν ήταν «δίδυμη της Γης» Νέα μελέτη ανατρέπει όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα για τον γειτονικό μας πλανήτη. Μπορεί να είναι ένας από τους πιο τοξικούς και αφιλόξενους για τη ζωή πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος όμως η Αφροδίτη καταγράφεται ως «η δίδυμη αδερφή της Γης» αφού πιστεύεται ότι κάποτε στο πολύ μακρινό παρελθόν είχε συνθήκες παρόμοιες με αυτές του πλανήτη μας αλλά για άγνωστο ακόμη λόγο έγινε ένας πραγματικά κολασμένος κόσμος. Μια νέα μελέτη έρχεται να ανατρέψει αυτή την εικόνα αφού οι ερευνητές αναφέρουν ότι η Αφροδίτη δεν διέθετε ποτέ ωκεανούς όπως εκτιμούν πολλοί επιστήμονες.Έχουν προταθεί δύο πολύ διαφορετικές ιστορίες για την Αφροδίτη: η μία όπου η Αφροδίτη είχε ένα εύκρατο κλίμα για δισεκατομμύρια χρόνια με νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια της και η άλλη όπου μια καυτή πρώιμη Αφροδίτη δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνεια της» αναφέρει ομάδα αστροχημικών του Πανεπιστημίου Κέιμπριτζ στην οποία συμμετείχε και η κυπριακής καταγωγής επιστήμονας Τερέζα Κωνσταντίνου.Οι ερευνητές μοντελοποίησαν την τρέχουσα χημική σύνθεση της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης και ανακάλυψαν ότι «ο πλανήτης δεν ήταν ποτέ κατοικήσιμος σε υγρό νερό». «Η Αφροδίτη σήμερα είναι ένας κολασμένος κόσμος» όπως λέει η NASA. Έχει μέση επιφανειακή θερμοκρασία περίπου 465 βαθμούς Κελσίου και πίεση 90 φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης στο επίπεδο της θάλασσας ενώ είναι μόνιμα τυλιγμένη σε πυκνά, τοξικά σύννεφα θειικού οξέος.Στη μελέτη τους, οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το εσωτερικό του πλανήτη στερείται υδρογόνου, γεγονός που υποδηλώνει ότι είναι πολύ πιο ξηρό από το εσωτερικό της Γης. Αντί να εμφανισθεί στην επιφάνεια της Αφροδίτης νερό σε υγρή μορφή παρέμεινε στην ατμόσφαιρα της πιθανότατα ως ατμός. Οι θεωρίες Το 2016 μια ομάδα επιστημόνων που εργάζονταν για το Ινστιτούτο Διαστημικών Σταθμών Γκοντάρντ της NASA πρότεινε ότι η Αφροδίτη μπορεί κάποτε να ήταν κατοικήσιμος. Η ομάδα χρησιμοποίησε ένα μοντέλο υπολογιστή παρόμοιο με τον τύπο που χρησιμοποιείται για την πρόβλεψη της κλιματικής αλλαγής στη Γη.«Πολλά από τα ίδια εργαλεία που χρησιμοποιούμε για τη μοντελοποίηση της κλιματικής αλλαγής στη Γη μπορούν να προσαρμοστούν για τη μελέτη του κλίματος σε άλλους πλανήτες, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Αυτά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η αρχαία Αφροδίτη μπορεί να ήταν ένα πολύ διαφορετικό μέρος από αυτό που είναι σήμερα», δήλωσε τότε ο Μάικλ Γουέι ερευνητής στο GISS και επικεφαλής της μελέτης.Μια άλλη μελέτη, από ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο πέρυσι, πρότεινε ότι η Αφροδίτη «ήταν ακατοίκητη για πάνω από το 70% της ιστορίας της, τέσσερις φορές περισσότερο από ορισμένες προηγούμενες εκτιμήσεις».Οι ερευνητές της νέας μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature Astronomy» υποστηρίζουν ότι σε όλη τη διάρκεια της ύπαρξης της η Αφροδίτη ήταν ήδη πολύ ζεστή για να υποστηρίξει τους ωκεανούς. Υπήρχαν υδρατμοί (βλέπουμε ακόμη αποδείξεις γι’ αυτό σήμερα), αλλά δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να συμπυκνωθεί σε ωκεανούς. Αντίθετα, η Αφροδίτη ήταν ένας κόσμος ατμού, που μπορούσε να φτάσει σε επιφανειακές θερμοκρασίες έως και 1,340 βαθμούς Φαρενάιτ. Με τις περισσότερες μετρήσεις, αυτό σημαίνει ότι η επιφάνεια της Αφροδίτης ήταν ήδη ένας κολασμένος, αφιλόξενος κόσμος και ποτέ δεν έγινε πολύ καλύτερος.«Σε δισεκατομμύρια χρόνια, αυτός ο ατμοσφαιρικός ατμός θα υποστεί φωτοδιάσπαση, σπάζοντας τα μόρια του νερού σε υδρογόνο και οξυγόνο, με το ελαφρύτερο υδρογόνο να διαφεύγει σταδιακά στο Διάστημα» λέει η Τερέζα Κωνσταντίνου. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1844519/i-afroditi-den-eiche-pote-okeanoys-kai-den-itan-didymi-tis-gis/