Δροσος Γεωργιος

H σχέση ανάμεσα στα Μαθηματικά και τη Φυσική. O Κορνήλιος Καστοριάδης για τους τέσσερις τύπους σχέσεων ανάμεσα στα Μαθηματικά και τη Φυσική. Στη συνέχεια παραθέτουμε ένα μικρό, αλλά πολύ ενδιαφέρον, απόσπασμα από το βιβλίο του Γιώργου Λ. Ευαγγελόπουλου, “Μαθηματικά και Φυσική, μια ιδιαίτερη σχέση – Με αφορμή σκέψεις του Κορνήλιου Καστοριάδη”, εκδόσεις Ευρασία, 2010. http://www.korfiatisbooks.gr/index.php?page=shop.product_details&product_id=1564&flypage=flypage.tpl&pop=0&option=com_virtuemart&Itemid=4 Στο βιβλίο αυτό γίνεται αντιπαράθεση των απόψεων του Καστοριάδη (όπως διατυπώνονται στον διάλογο για τη φιλοσοφία και την επιστήμη: Κορνήλιος Καστοριάδης, Φιλοσοφία και Επιστήμη – Ένας διάλογος με τον Γεώργιο Λ. Ευαγγελόπουλο, δεύτερη, ανθεωρημένη έκδοση, Αθήνα, 2010 [2004]) http://www.korfiatisbooks.gr/index2.php?page=shop.product_details&flypage=flypage.tpl&product_id=1572&category_id=3&manufacturer_id=90&option=com_virtuemart&Itemid=4 με εκείνες του μαθηματικού Δημήτρη Χριστοδούλου σύμφωνα με συνέντευξή του στο περιοδικό Quantum (τμήμα της συνέντευξης αυτής που αναφέρεται στο Christodoulou memory effect βρίσκεται ΕΔΩ: physicsgg.wordpress.com) http://physicsgg.me/2012/04/13/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%BF-christodoulou-memory-effect/ καθώς και με αυτές του Βασίλη Γ. Σακελλαρίου, όπως αναπτύσσονται στην διδακτορική του διατριβή, “Η Λογική της Μετάβασης από την Κλασσική στην Κβαντική Φυσική υπό το Πρίσμα Σύγχρονων μαθηματικών Εξελίξεων”. ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗΣ: (… )Όμως, η ύπαρξη αυτής της διάστασης δεν σημαίνει ότι υπάρχει μια απόλυτη αντιστοιχία ανάμεσα στο συνολοταυτιστικό των πραγματικών όντων και στο συνολοταυτιστικό των Μαθηματικών. Στο μέτρο που υπάρχει, εξηγεί την παράλογη, την αδικαιολόγητη αποτελεσματικότητα των Μαθηματικών. Εδώ γεννώνται πολλές επιμέρους εξηγήσεις. Επί παραδείγματι, υπάρχουν αυτοί οι περίεργοι τέσσερις τύποι σχέσεων ανάμεσα στα Μαθηματικά και τη Φυσική, του οποίους περιγράφω σ΄ένα κείμενο που λέγεται «Το οντολογικό βάρος της ιστορίας της επιστήμης» και περιέχεται στους Χώρους του Ανθρώπου. Στην πρώτη περίπτωση των σχέσεών τους, τα Μαθηματικά και η Φυσική συμβαδίζουν. Στην περίπτωση του Νεύτωνα, λόγου χάρη, έχουμε ταυτόχρονα και, μπορώ να πω, ομοούσια με τη διατύπωση του διαφορικού λογισμού και τη θεμελίωση μιας νέας Φυσικής. Η μαθηματικοποίηση της Φυσικής άρχισε από τον Γαλιλαίο, συνεχίστηκε από τον Καρτέσιο και ολοκληρώθηκε, ή μάλλον, πιο σωστά, οριστικοποιήθηκε, με τον Νεύτωνα. Η δεύτερη περίπτωση είναι εκείνη όπου η μαθηματική επιστήμη προηγείται της Φυσικής. Για παράδειγμα, οι ρημάνειοι χώροι περίμεναν πενήντα πέντε ή εξήντα πέντε χρόνια, για να τους χρησιμοποιήσει η Φυσικοί. Αυτό έγινε μόλις το 1916, με τη διατύπωση της γενικής σχετικότητας από τον Einstein. Άλλωστε, σίγουρα μέχρι τότε η πλειονότητα των φυσικών αγνοούσε τη ρημάνεια γεωμετρία, αφού δεν χρειάστηκε στην έρευνα, εν αντιθέσει με τη χρησιμότητα που είχαν γι’ αυτήν τα «εργαλεία» που προσέφερε η κλασική Ανάλυση. Περισσότερα. http://physicsgg.me/2012/07/15/h-%cf%83%cf%87%ce%ad%cf%83%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%ac%ce%bc%ce%b5%cf%83%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%86/

Nέο εύρημα του ρόβερ Curioasity στον Άρη. Με ενθουσιασμό οι επιστήμονες της NASA παρουσίασαν το νέο εύρημα του ρόβερ Curioasity στον Άρη. Πρόκειται για τα απομεινάρια ενός «σιδερένιου» μετεωρίτη, παρόμοια με εκείνα που είχαν «δει» οι προκάτοχοί του, τα ρόβερ Spirit και Opportunity. Ο μετεωρίτης ονομάζεται «Lebanon» και η σύστασή του αποτελεί ένα κράμα σιδήρου και νικελίου. Ο «Lebanon» έχει μήκος 2 περίπου μέτρα. Oι «σιδερένιοι» μετεωρίτες θεωρούνται πιο σπάνιοι από τους πέτρινους. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-%CE%BD%CE%AD%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-curiosity-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B1

Από πύραυλο η βολίδα φωτιάς. Ενα εκπληκτικό θέαμα απήλαυσαν οι κάτοικοι των ανατολικών πολιτειών της Αυστραλίας και ειδικότερα της Μελβούρνης το βράδυ της Πέμπτης. Φλεγόμενο ουράνιο αντικείμενο, το οποίο προέρχεται κατά πάσα πιθανότητα από προωθητικό πύραυλο των Ρώσων, έσκισε τον έναστρο ουρανό βάζοντας... φωτιά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, Facebook και Twitter. Μόλις έγινε αισθητό το παράξενο ουράνιο θέαμα, πολλοί ήταν εκείνοι που στράφηκαν στο Twitter προκειμένου να μάθουν περισσότερες πληροφορίες. Αλλοι προτίμησαν να τηλεφωνήσουν σε ραδιοφωνικούς σταθμούς και να δώσουν τη δική τους ανταπόκριση περιγράφοντας την ομολογουμένως εντυπωσιακή «φωτεινή βολίδα» που διέσχιζε τον ουρανό με κατεύθυνση από νοτιοδυτικά προς βορειοανατολικά. Ενας από αυτούς περιέγραφε στον ραδιοσταθμό 3AW της Μελβούρνης το θέαμα λέγοντας «κινήθηκε με τεράστια ταχύτητα και ξαφνικά άρχισε να επιβραδύνεται μέχρι που χάθηκε αφήνοντας πίσω της μια καταπληκτική φωτεινή ουρά. Οταν πλησίασε αρκετά στο έδαφος, έμοιαζε σαν να έγινε χίλια κομμάτια. Ηταν κάτι εκπληκτικό». Ενας άλλος αυτόπτης μάρτυρας περιέγραψε με περισσότερο λυρισμό αυτά που βίωσε: «Ηταν ένα πολύ αστραφτερό φως με μια μακριά ουρά, λευκή με μερικά ψήγματα κόκκινου». Βέβαια δεν κατάφεραν όλοι οι θεατές να απολαύσουν στον ίδιο βαθμό την υπέροχη ουράνια φλόγα. Πολλοί από αυτούς, σε κατάσταση πανικού, κάλεσαν την αστυνομία υποστηρίζοντας ότι αυτό που έβλεπαν δεν ήταν μετεωρίτης ή έστω φλεγόμενο διαστημικό σκουπίδι, αλλά επιβατικό αεροσκάφος που συνετρίβη κάπου κοντά στην περιοχή. Οι ειδικοί, πάντως, γνωρίζουν πολύ καλά τι ήταν το άγνωστο φλεγόμενο αντικείμενο. Πρόκειται, είπαν, για έναν ρωσικό προωθητικό πύραυλο τρίτου σταδίου ο οποίος προερχόταν από την εκτόξευση του πυραύλου Meteor 2 στις αρχές της εβδομάδας. «Πρόκειται για κομμάτια των προωθητικών πυραύλων. Κάποια από αυτά τελικά πέφτουν στη Γη και απλά αυτό που παρακολουθήσαμε ήταν εξαιρετικά εντυπωσιακό», δήλωσε ο Μπράιαν Σμιτ, καθηγητής Αστρονομίας του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας και βραβευθείς, μαζί με Αμερικανούς, με το Νομπέλ Φυσικής το 2011. Κατά πάσα πιθανότητα το αντικείμενο είναι ένα από τα θεωρούμενα διαστημικά σκουπίδια και όχι κάποιος μετεωρίτης. Αυτό φαίνεται από τη χαμηλή ταχύτητα με την οποία ταξίδευε το αντικείμενο, που ακολούθησε, εξάλλου, πολύ χαμηλή τροχιά κοντά στην ατμόσφαιρα. «Αυτά τα χαρακτηριστικά τα έχουν κάποια αντικείμενα που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη», προσέθεσε ο δρ Σμιτ. «Αυτή η βολίδα φωτιάς φαίνεται να ακολούθησε ακριβώς την τροχιά που θα είχε ο προωθητικός πύραυλος τρίτου σταδίου, ο οποίος άλλωστε αναμενόταν να επανενταχθεί στη γήινη ατμόσφαιρα περίπου την ίδια ώρα με αυτή που απολαύσαμε το θεσπέσιο ουράνιο θέαμα». Τέλος, όπως επισημαίνει ο Αυστραλός αστρονόμος Αλαν Ντάφι, είναι πολύ δύσκολο να υπολογιστεί πού έπεσαν τα τμήματα του πυραύλου που διασώθηκαν μετά την επανείσοδό τους στην ατμόσφαιρα. http://www.kathimerini.gr/775909/article/epikairothta/episthmh/apo-pyraylo-h-volida-fwtias

Στο Διάστημα ο ελληνικός δορυφόρος. Εκτοξεύτηκε χθες από τις εγκαταστάσεις της NASA ο δορυφόρος Λ-Sat (Hellenic Satellite), o οποίος δημιουργήθηκε από Έλληνες επιστήμονες με επικεφαλής τον Μεσσήνιο Περικλή Παπαδόπουλο. Σύμφωνα με τη NASA, o ελληνικός δορυφόρος «πετάει» με τον πύραυλο Antares, ο οποίος μεταφέρει το σκάφος Cygnus με επιστημονικό και υποστηρικτικό υλικό για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). Το Cygnus αναμένεται να φθάσει στον ISS στις 16 Ιουλίου. Ο δορυφόρος εκτοξεύτηκε χθες το βράδυ στις 19:52 (ώρα Ελλάδας). Αρχικά, η εκτόξευση ήταν προγραμματισμένη για το βράδυ της Παρασκευής, όμως αναβλήθηκε λόγω κακοκαιρίας. Σύμφωνα με τη NASA, όλα «βαίνουν ομαλώς» μέχρι τώρα. Όπως σημειώνεται, στόχος του δορυφόρου είναι να μελετήσει την επίδραση της κοσμικής ακτινοβολίας στο υλικό γραφένιο, όταν αυτό βρίσκεται σε συνθήκες χαμηλής γήινης τροχιάς. Στο πεδίο που σχετίζεται με την έρευνα του γραφενίου εργάζεται ο Έλληνας διδακτορικός φοιτητής Κώστας Αλεξάνδρου υπό την καθοδήγηση του διεθνούς φήμης Καθηγητή Ιωάννη Κυμίση του Πανεπιστήμιου Κολούμπια της Νέας Υόρκης, ο οποίος θα πραγματοποιήσει σε παγκόσμιο επίπεδο το πρώτο stress-test του γραφενίου στο διάστημα. Η έλλειψη βαρύτητας, η κοσμική ακτινοβολία και οι ακραίες αλλαγές θερμοκρασίας, θα δώσουν χρήσιμες πληροφορίες για το πώς επιδρούν στο επαναστατικό αυτό υλικό. Το γραφένιο αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά καινοτόμα “υλικά” της νανοτεχνολογίας το οποίο σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθεί στα μελλοντικά τρανζίστορ, σε διάφανες και εύκαμπτες οθόνες, σε μπαταρίες του μέλλοντος και αρκετές ακόμη εφαρμογές. Αναφορικά με το πεδίο των τηλεπικοινωνιών, ο δορυφόρος Λ-sat με την λειτουργικότητα του AIS, θα είναι σε θέση να προσδιορίζει και να παρουσιάζει σε πραγματικό χρόνο την κίνηση όλων των ελληνικών εμπορικών πλοίων, παρέχοντας παράλληλα πληροφορίες για τα πλοία που απειλούνται από πειρατεία (!). Σημαντικό ρόλο για την ολοκλήρωση του δορυφόρου έπαιξε ο αρχιμηχανικός Βαγγέλης Χριστοδούλου σε συνεργασία με την Μαρία Δημητρακοπούλου στο system integration. Σημαντικότατη ήταν και η βοήθεια του Σίμου Κανή στα περιφερειακά συστήματα αλλά και της Αριάνας Πανοπούλου στις τελικές δοκιμές πιστοποίησης. Ο Χάρις Κουλούρης συνέβαλε στην δημιουργία του λογισμικού συστήματος. Επίσης το project αυτό πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον διακεκριμένο καθηγητή Νικήτα Νικητάκο και με το μεταπτυχιακό φοιτητή Γιώργο Μαντζούρη του πανεπιστημίου Αιγαίου, οι οποίοι βοήθησαν στην ανάπτυξη και εφαρμογή του AIS. Τον Λ-sat σχεδίασε και κατασκεύασε η διεθνής ελληνική επιστημονική/φοιτητική ομάδα που φέρει την ονομασία «Lambda Team», http://lambdasat.com/ με έδρα τη Silicon Valley, στην Καλιφόρνια και η οποία στην ιστοσελίδα της προβάλλει το σλόγκαν «Ελληνικά μυαλά με δράση» (Greek Minds at Work). Όπως υπογράμμισε ο δρ. Παπαδόπουλος (καθηγητής Αεροδιαστημικής Μηχανικής του πολιτειακού πανεπιστημίου της Καλιφόρνια San José) η ομάδα Lambda προωθεί και αναδεικνύει αξιόλογους Έλληνες επιστήμονες. Σε συνεντεύξεις που είχε παραχωρήσει σε ομογενειακά ΜΜΕ, ο δρ. Παπαδόπουλος ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι το κόστος του «μικροδορυφόρου» ήταν περίπου 100.000 δολάρια και ότι η αποστολή του θα συνέβαλε επίσης και στην προστασία ελληνικών εμπορικών πλοίων από πειρατείες. Βίντεο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64036656 http://physicsgg.me/2014/07/11/%ce%b7-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%8c%ce%be%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%b4%ce%bf%cf%81%cf%85%cf%86%cf%8c%cf%81%ce%bf%cf%85-%ce%bb-sa/ Στην φωτογραφία: Part of the Lambda Team with (right to left) Dr. Periklis Papadopoulos, Kostas Alexandrou, Eriana Panopoulou, Vaggelis Christodoulou, Maria Dimitrakopoulou, Charalabos Koulouris and Simos Kanis. Πυραύλος «Angara»: Η Ρωσία επανακάμπτει σαν διαστημική υπερδύναμη. H επιτυχημένη εκτόξευση του προηγμένου, νέας γενιάς, «οικολογικού» πυραύλου «Angara» («Ανγκαρά») αλλάζει τα δεδομένα στις διαστημικές αποστολές. Ο πρώτος πύραυλος- φορέας εγχώριου σχεδιασμού στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας, τέθηκε «σε επιχειρησιακή λειτουργία» και ολοκλήρωσε με επιτυχία τις πτητικές δοκιμές. Ποιές είναι οι ευκαιρίες που ανοίγει στη ρωσική διαστημική βιομηχανία ο νέος οικολογικός πύραυλος-φορέας; Μπορεί να ανταγωνιστεί εμπορικά τους ξένους ανταγωνιστές του; Το συγκρότημα διαστημικών πυραύλων «Angara» είναι η νέα γενιά πολυώροφων πυραύλων-φορέων, αποκλειστικά ρωσικού σχεδιασμού και κατασκευής. Η οικογένεια του συγκεκριμένου τύπου φορέων, περιλαμβάνει πυραύλους διαφόρων κατηγοριών: Βαρέων, μεσαίων και ελαφρών, με δυνατότητα μεταφοράς φορτίου στο διάστημα που κυμαίνεται από τους 3,8 έως και τους 35 τόνους. Όλοι οι πύραυλοι της σειράς, μπορούν να εκκινήσουν από την ίδια εγκατάσταση εκτόξευσης. Κάθε μονάδα, είναι εξοπλισμένη με τον ισχυρό πυραυλικό κινητήρα υγρών καυσίμων RD-191. Η εκτόξευση του πυραύλου «Angara -1.2PP», του πρώτου «οικολογικού» πυραύλου-φορέα που σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε εξ' ολοκλήρου στη Ρωσία μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, πραγματοποιήθηκε με επιτυχία από το κοσμοδρόμιο «Πλεσέτσκ» στην περιφέρεια Αρχάγγελσκ, στις 9 Ιουλίου. Η πτήση εκτελέσθηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα. Ο διαχωρισμός της πρώτης βαθμίδας έγινε πάνω από τη Θάλασσα του Μπάρεντς, τέσσερα λεπτά μετά την εκτόξευση. Και στο 21ο λεπτό, στο δεύτερο στάδιο της πτήσης, το δοκιμαστικό μοντέλο ωφέλιμου φορτίου απορρίφθηκε και έπεσε σε προκαθορισμένη περιοχή του πολυγώνου «Κουρά» στη χερσόνησο Καμτσάτκα. Η συνολική «διαδρομή» του πυραύλου ήταν 5.700 χιλιόμετρα από το σημείο εκκίνησης. Η πρώτη εκτόξευση του «Angara» είχε αρχικά προγραμματιστεί για τις 25 Ιουνίου, αλλά αναβλήθηκε. Επίσημη αιτιολογία ήταν η διενέργεια συμπληρωματικών ελέγχων στα συστήματα του πυραύλου. Στις 28 Ιουνίου, το αυτόματο σύστημα του συγκροτήματος ακύρωσε τη διαδικασία, 19 δευτερόλεπτα πριν από την έναρξη της εκτόξευσης. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο οποίος αυτή τη φορά παρακολουθούσε προσωπικά την εκτόξευση μέσω τηλεοπτικής σύνδεσης, έδωσε εντολή να υποβληθεί άμεσα η έκθεση για τα αίτια της αστοχίας και η εκτόξευση αναβλήθηκε επ’ αόριστον. Αποδείχθηκε, ότι ο «Angara» δεν εκτοξεύθηκε λόγω προβλημάτων διαρροής σε μια από τις βαλβίδες που δεν έχουν σχέση με τον κινητήρα. Η Ρωσική Ομοσπονδιακή Διαστημική Υπηρεσία, «Roscosmos», αποφάσισε να επισπεύσει τη διαδικασία, εκτελώντας τις εργασίες επιδιόρθωσης του «Angara» επί τόπου, στο χώρο του κοσμοδρομίου, και έτσι, στις 9 Ιουλίου,16.02 ώρα Μόσχας, ο ρωσικός πύραυλος εκτοξεύθηκε με επιτυχία. Οι διαφορετικές εκδόσεις του πυραύλου ξεχωρίζουν από τον αριθμό των καθολικών πυραυλικών δομοστοιχείων (πυραυλικών μπλοκ), που αποτελείται η πρώτη βαθμίδα (όροφος). Ο «Angara» που δοκιμάστηκε, ήταν μια ενδιάμεση έκδοση, που επέτρεψε στους μηχανικούς να ελέγξουν το πώς δουλεύει το σύστημα της πρώτης και της δεύτερης βαθμίδας του πυραύλου, σε μια μεικτή δομή. Ο πύραυλος είχε συναρμολογηθεί στην «ελαφρά» μορφή του όσον αφορά στην πρώτη βαθμίδα, ενώ ο δεύτερος όροφος είχε διαμορφωθεί με βάση την πιο βαριά εκδοχή. Στο μέλλον, οι πύραυλοι «Angara» της βαρέας κλάσης θα είναι εξοπλισμένοι με τρίτο όροφο, θα χρησιμοποιούν υδρογόνο, συνδυασμός που θα επιτρέψει τη μεταφορά στο διάστημα, από το Πλεσέτσκ, πολύ βαρύτερων φορτίων. Η πρώτη επανδρωμένη πτήση του «Angara» «βαρέων – βαρών», θα πραγματοποιηθεί το 2018 από το νέο ρωσικό κοσμοδρόμιο «Βοστότσνι» στην περιφέρεια Αμούρ (στη ρωσική Άπω Ανατολή). Έτσι, μαζί με μια νέα κατηγορία πυραύλων προηγμένης τεχνολογίας, η Ρωσία εξασφάλισε τη διαστημική της ανεξαρτησία. Την εγγυημένη -αυτόνομη- πρόσβαση της χώρας στο διάστημα. Τώρα, μπορεί να θέτει μόνη της όλα τα είδη των δορυφόρων σε χαμηλή και σε γεωστατική τροχιές γύρω από τη Γη, χωρίς να αναγκάζεται να συμφωνεί για τις εκτοξεύσεις με το Καζακστάν, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το κοσμοδρόμιο «Μπαϊκονούρ». Επιπλέον, η παραγωγή αυτών των πυραύλων, δεν θα εξαρτάται από τρίτους εργολάβους. Για λόγους στρατηγικής ασφάλειας, το συγκρότημα έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί εξ’ ολοκλήρου από ρωσικές επιχειρήσεις, που βρίσκονται στο έδαφος της Ρωσίας. Είναι σημαντικό επίσης, ότι με την εισαγωγή σε εκμετάλλευση του «Angara» θα ενισχυθεί σε μεγάλο βαθμό ο δείκτης των «οικολογικών» εκτοξεύσεων. Αν ο πύραυλος «Proton» χρησιμοποιεί ως καύσιμο το επιβλαβές για το περιβάλλον επτύλιο, το μείγμα «κηροζίνης – οξυγόνου» που χρησιμοποιείται στον «Angara» θεωρείται ότι είναι κατά πολύ λιγότερο δηλητηριώδεςΕτσι, συμβάλλει στην περιβαλλοντική ασφάλεια τόσο της περιοχής εκτοξεύσεων, όσο και στα πεδία πτώσης των χρησιμοποιούμενων βαθμίδων του πυραύλου. Το αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής «Τσιολκόβσκι», Αντρέι Ιόνιν πιστεύει ότι, παράλληλα με τη κατασκευή των πυραύλων «Angara», που δεν θα χρησιμοποιούνται για εμπορικούς εκτοξεύσεις, η Ρωσία πρέπει να ξεκινήσει τη δημιουργία φθηνότερων –πιο εμπορικών- βαρέων πυραύλων. «Η χρήση του «Angara» στο κοσμοδρόμιο «Πλεσέτσκ» δεν θα έχει καμιά εμπορική προοπτική, αυτό θα πρέπει να γίνει σαφώς κατανοητό. Η αποστολή του, είναι να θέτει σε τροχιά ρωσικούς κρατικούς δορυφόρους, που έχουν κατασκευαστεί από πόρους του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού (σ.σ. δηλαδή, δορυφόρους που αφορούν σε εθνικούς πολιτικούς και αμυντικούς σκοπούς)», λέει ο επιστήμονας. Έτσι, η Ρωσία, προσθέτει, θα πρέπει σταδιακά να αρχίσει να σχεδιάζει βαρείς, αλλά ταυτόχρονα και φθηνούς πυραύλους-φορείς, βασισμένη στο παράδειγμα της αμερικανικής ιδιωτικής εταιρείας «SpaceX», η οποία κατασκευάζει πυραύλους που κοστίζουν περίπου 70 εκατομμύρια δολάρια. «Για να μην βγει από την αγορά των εμπορικών εκτοξεύσεων, η Ρωσία θα πρέπει να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τον «Proton» με κόστος εκτόξευσης περίπου 100 εκατ. δολάρια και να αρχίσει να κατασκευάζει πυραύλους που θα κοστίζουν περίπου 50 εκατομμύρια δολάρια η κάθε εκτόξευση, για να μην αφήσει αυτό το τμήμα της αγοράς να πέσει εξ’ ολοκλήρου στα χέρια της «SpaceX», κατέληξε ο Ιόνιν. Η πρώτη επιτυχημένη εκτόξευση του «Angara», ήταν μια σημαντική εξέλιξη και για το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας, σημείωσε ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής «Τσιολκόβσκι», Ίγκορ Μαρίνιν. Ο «Angara» θα επιτρέψει την μεταφορά φορτίου από το «Πλεσέτσκ» σε γεωστατική τροχιά. Αυτή η δυνατότητα είναι πολύ σημαντική, όχι μόνο για τις εμπορικές εκτοξεύσεις τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων, αλλά και για το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Τώρα, μπορούμε να στέλνουμε στο διάστημα βαρείς πυραύλους από το έδαφος της Ρωσίας (το Πλεσέτσκ), και έτσι, αποδεσμευόμαστε από άλλα κράτη (σ.σ. Καζακστάν) για την εκτόξευση φορτίων και συσκευών στο διάστημα που αφορούν ειδικά το υπουργείο Άμυνας» εξηγεί ο Μαρίνιν. http://gr.rbth.com/tecnology/2014/07/13/pyraylo_angara_i_rosia_epanakamptei_san_diastimiki_yperdynami_31523.html

Η βίαιη ιστορία του νεαρού ήλιου λύνει ένα μυστήριο των μετεωριτών. Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel της ESA για να εξετάσουν την ταραχώδη γέννηση ενός άστρου σαν τον Ήλιο, βρήκαν αποδείξεις των ισχυρών αστρικών ανέμων που θα μπορούσαν να λύσουν ένα αινιγματικό μυστήριο μετεωριτών στη δική μας περιοχή. Παρά την ήσυχη εμφάνισή τους στο νυχτερινό ουρανό, τα αστέρια είναι καυτοί φούρνοι που έρχονται στη ζωή μέσα από ταραχώδης διαδικασίες - και ο 4,5 δισ. ετών Ήλιος μας δεν αποτελεί εξαίρεση. Για να έχουμε μια εικόνα από τις σκληρές πρώτες ημέρες του, οι αστρονόμοι συλλέγουν στοιχεία, όχι μόνο στο ηλιακό μας σύστημα, αλλά και μελετώντας τα νέα αστέρια αλλού στο Γαλαξία μας. Χρησιμοποιώντας το Herschel για την έρευνα της χημικής σύνθεσης των περιοχών όπου γεννιούνται σήμερα τα αστέρια, μια ομάδα αστρονόμων έχει παρατηρήσει ότι ένα αντικείμενο ειδικότερα, είναι διαφορετικό. Η ασυνήθιστη πηγή είναι ένα παραγωγικό αστρικό βρεφοκομείο που ονομάζεται OMC2 FIR4, μια συστάδα από νέα αστέρια ενσωματωμένα σε ένα νέφος με αέριο και σκόνη, κοντά στο διάσημο νεφέλωμα του Ωρίωνα. Ο βίαιος άνεμος φυσά γύρω από τον πρωταστέρα στον Ωρίωνα"Προς μεγάλη μας έκπληξη, διαπιστώσαμε ότι η αναλογία των δύο χημικών ειδών, εκείνου που βασίζεται στον άνθρακα και το οξυγόνο και το άλλο με βάση το άζωτο, είναι πολύ μικρότερη σε αυτό το αντικείμενο από ότι σε οποιονδήποτε άλλο πρωταστέρα γνωρίζουμε," λέει η Δρ Cecilia Ceccarelli, του Ινστιτούτου Πλανητολογίας και Αστροφυσικής της Γκρενόμπλ, Γαλλία, η οποία ηγείται της μελέτης με τον Δρ Carsten Dominik του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ, στην Ολλανδία. Σε ένα εξαιρετικά κρύο περιβάλλον, η μετρούμενη αναλογία θα μπορούσε να προκύψει από μία από τις δύο ενώσεις που ψύχονται επάνω στους κόκκους σκόνης και γίνονται μη ανιχνεύσιμες. Ωστόσο, στη σχετικά «υψηλή» θερμοκρασία περίπου -200 ° C και σε περιοχές σχηματισμού άστρων όπως η OMC2 FIR4, αυτό δεν θα έπρεπε να προκύπτει. "Η πιο πιθανή αιτία σε αυτό το περιβάλλον είναι ένας βίαιος άνεμος με πολύ ενεργητικά σωματίδια, που απελευθερώνονται από τουλάχιστον ένα από τα εμβρυϊκά αστέρια που διαμορφώνονται σε αυτό το πρωτο-αστρικό κουκούλι," προσθέτει η Δρ Ceccarelli. Το μόριο που βρίσκεται σε αφθονία στα νέφη σχηματισμού αστεριών, το υδρογόνο, μπορεί να διασπαστεί, εκτός από τις κοσμικές ακτίνες, από τα ενεργητικά σωματίδια που διαπερνούν ολόκληρο το γαλαξία. Τα ιόντα υδρογόνου, στη συνέχεια, συνδυάζονται με άλλα στοιχεία που υπάρχουν - αν και μόνο σε ποσότητες ίχνους - σε αυτά τα νέφη: τον άνθρακα και το οξυγόνο, ή το άζωτο. Κανονικά, η ένωση αζώτου καταστρέφεται επίσης γρήγορα, δίδοντας περισσότερο υδρογόνο για την ένωση του άνθρακα με το οξυγόνο. Ως αποτέλεσμα, η τελευταία να είναι πολύ πιο άφθονη σε όλες τα γνωστά αστρικά βρεφοκομεία. Παραδόξως όμως αυτό δεν ήταν η περίπτωση για το OMC2 FIR4, γεγονός που υποδηλώνει ότι ένας πρόσθετος άνεμος ενεργητικών σωματιδίων καταστρέφει τα δύο χημικά είδη, κρατώντας την αφθονία σε περίπου παρόμοια επίπεδα. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι ένας παρόμοιος βίαιος άνεμος σωματιδίων φύσηξε επίσης και μέσα στο νεαρό Ηλιακό Σύστημα, και αυτή η ανακάλυψη θα μπορούσε επιτέλους να υποδείξει μια εξήγηση για την προέλευση ενός συγκεκριμένου χημικού στοιχείου που έχει παρατηρηθεί σε μετεωρίτες. Οι μετεωρίτες είναι τα ερείπια των διαπλανητικών συντριμμιών που επέζησαν από το ταξίδι μέσα από την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας. Αυτοί οι κοσμικοί αγγελιοφόροι αποτελεούν ένα από τα λίγα εργαλεία που έχουμε για να εξετάσουμε άμεσα τα στοιχεία του Ηλιακού μας Συστήματος. "Ορισμένα στοιχεία που ανιχνεύθηκαν σε μετεωρίτες αποκαλύπτουν ότι, εδώ και πολύ καιρo, αυτοί οι βράχοι περιείχαν μια μορφή βηρυλλίου: αυτό είναι αρκετά αινιγματικό, καθώς δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πως βρέθηκε εκεί", εξηγεί ο Δρ Dominik. Και μόνο ο σχηματισμός αυτού του ισοτόπου - βηρύλλιο-10 - στο Σύμπαν είναι ένας περίπλοκος γρίφος. Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι δεν παράγεται στο εσωτερικό των άστρων, όπως και μερικά άλλα στοιχεία, ούτε στην έκρηξη σουπερνόβα που συμβαίνει στο τέλος της ζωής ενός τεράστιου αστεριού. Η πλειοψηφία του βηρυλλίου-10 διαμορφώθηκε στις συγκρούσεις των πολύ ενεργητικών σωματίδια με βαρύτερα στοιχεία, όπως το οξυγόνο. Αλλά επειδή αυτό το ισότοπο διασπάται πολύ γρήγορα σε άλλα στοιχεία, θα πρέπει να έχει παραχθεί λίγο πριν ενσωματωθεί στα βράχια που θα εμφανιστούν αργότερα στη Γη ως μετεωρίτες. Προκειμένου να προκαλέσει αυτές τις αντιδράσεις και να παράγει μια ποσότητα βηρυλλίου αντίστοιχη εκείνης που έχει καταγραφεί να βρίσκεται στους μετεωρίτες, ο δικός μας Ήλιος θα πρέπει να έχει φυσήξει έναν βίαιο άνεμο στα νιάτα του. Αυτές οι νέες παρατηρήσεις του OMC2 FIR4 δίνουν μια πολύ ισχυρή ένδειξη ότι είναι δυνατόν για ένα νέο αστέρι να το κάνει αυτό. "Παρατηρώντας τις περιοχές σχηματισμού άστρων με το Herschel δεν μας παρέχει μόνο μια εικόνα του τι συμβαίνει πέρα από την κοσμική γειτονιά μας, αλλά είναι επίσης ένας σημαντικός τρόπος να συμπληρωθεί το παζλ του παρελθόντος του δικού μας Ήλιου και του Ηλιακού Συστήματος", λέει ο Göran Pilbratt, επιστήμονας του έργου Herschel της ESA. Περισσότερες πληροφορίες. “Herschel finds evidence for stellar wind particles in a protostellar envelope: is this what happened to the young Sun?” από τους C. Ceccarelli et al., δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό The Astrophysical Journal Letters, Ιούλιος 2014. Η μελέτη βασίζεται σε παρατηρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με το όργανο Heterodyne Instrument for the Far-Infrared (HIFI) του Herschel, ως μέρος του προγράμματος Herschel Guaranteed Time Key Programme Chemical HErschel Surveys of Star forming regions (CHESS). http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_vhiaie_istorhia_toy_nearohu_helioy_lhunei_hena_mystherio_ton_meteorithon Γίνετε νονός ενός εξωπλανήτη. Αν ονειρευόσαστε να έχετε λόγο στη «βάφτιση» ενός πλανήτη, τώρα έχετε την ευκαιρία να κάνετε το όνειρό σας πραγματικότητα. Για πρώτη φορά στα χρονικά η Διεθνής Αστρονομική Ενωση (IAU), ο φορέας που είναι αρμόδιος για την ονοματοδοσία των ουράνιων αντικειμένων, ανακοίνωσε τον διαγωνισμό NameExoWorlds μέσω του οποίου θα αποφασιστούν τα επίσημα ονόματα 20-30 εξωπλανητών βάσει των προτάσεων του κοινού. Ο διαγωνισμός, του οποίου τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν τον Αύγουστο του 2015, έρχεται ύστερα από απόφαση που είχε λάβει πέρυσι η IAU σχετικά με το «άνοιγμα» της διαδικασίας ονοματοδοσίας υποκύπτοντας σε έντονες πιέσεις που είχε δεχθεί. Μέχρι τώρα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει περισσότερους από 1.800 πλανήτες που ανήκουν σε άλλα ηλιακά συστήματα. Κάποιοι από αυτούς φαντάζουν ιδιαίτερα ελκυστικοί, καθώς υπόσχονται μοναδικά τοπία με «διπλά» και «τριπλά» ηλιοβασιλέματα ή ακόμη και το ενδεχόμενο να φιλοξενούν τη ζωή. Τα ονόματά τους όμως είναι στην καλύτερη περίπτωση «στεγνά» – όπως λόγου χάρη Gliese 832c – ή αδύνατον να προφερθούν ή να απομνημονευθούν – όπως για παράδειγμα OGLE-05-390L b, HD 69830 d ή PSR 1257 12 c. Αποδεχόμενη τις εκκλήσεις αστρονόμων αλλά και απλών πολιτών για τη θέσπιση πιο «γοητευτικών» ονομάτων, η Ενωση «άνοιξε» αυτή την εβδομάδα τον σχετικό διαγωνισμό σε ειδική ιστοσελίδα. Τον περασμένο Αύγουστο η IAU είχε ανακοινώσει ότι εφεξής στο πλαίσιο της διαδικασίας ονοματοδοσίας των ουράνιων αντικειμένων θα λαμβάνονταν υπόψη και προτάσεις από το κοινό, θεσπίζοντας μάλιστα και τους κανόνες που πρέπει να πληρούνται προκειμένου οι προτάσεις ονομάτων να γίνονται αποδεκτές. Η απόφαση αυτή είχε έρθει έπειτα από έντονες πιέσεις. Ενα μεγάλο «πλήγμα» ήταν η διοργάνωση διαγωνισμών για την ονοματοδοσία εξωπλανητών από την ιδιωτική νεοφυή εταιρεία Uwingu η οποία καλούσε το κοινό να υποβάλει προτάσεις ή να ψηφίσει έναντι αντιτίμου (η πρόταση ονόματος κοστίζει 4,99 ευρώ και η ψήφος 0,99 ευρώ). Αν και η Uwingu έχει δηλώσει ότι τα χρήματα που συγκεντρώνονται από αυτούς τους διαγωνισμούς διατίθενται για ερευνητικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς, το γεγονός είχε προκαλέσει την οργή της Διεθνούς Αστρονομικής Ενωσης η οποία, τονίζοντας ότι τα ονόματα των πλανητών δεν είναι για πούλημα, είχε σπεύσει να υπενθυμίσει ότι η ίδια είναι ο μόνος αρμόδιος φορέας για αυτή τη διαδικασία. Πράγματι η IAU είναι ο φορέας ο οποίος αποφασίζει τα ονόματα των πλανητών και των δορυφόρων τους από το 1915. Αν και η Ενωση δέχεται προτάσεις από τους αστρονόμους που κάνουν τις ανακαλύψεις, η ίδια έχει τον τελικό λόγο και συχνά τις απορρίπτει. Για παράδειγμα οι αστρονόμοι που είχαν ανακαλύψει τον πλανήτη-νάνο που έγινε η αιτία να «υποβαθμιστεί» ο Πλούτωνας είχαν προτείνει να του δοθεί το όνομα Xena, αλλά η Ενωση αποφάσισε επίσημα να ονομαστεί Ερις. Μια ανάλογη «ανατροπή» ήταν το δεύτερο «πλήγμα» που οδήγησε στο «άνοιγμα» των διαδικασιών της IAU. Πέρυσι οι αστρονόμοι που ανακάλυψαν δυο νέους δορυφόρους του Πλούτωνα είχαν διοργανώσει δημόσια ψηφοφορία για τα ονόματά τους. Το κοινό είχε ψηφίσει για τον έναν από αυτούς το «Vulcan», το όνομα του Ηφαιστου στα λατινικά αλλά και του πλανήτη του Σποκ από τη σειρά «Star Treck», όμως η IAU έθεσε βέτο, προκαλώντας τη γενική κατακραυγή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231334433

Δοκιμή ελεύθερης πτώσης για το διάδοχο του διαστημικού λεωφορείου. Χωρίς απρόοπτα ολοκληρώθηκε στην έρημο της Αριζόνα η δοκιμή των αλεξίπτωτων του Orion, της διαστημικής κάψουλας που θα μεταφέρει τους Αμερικανούς στους αστεροειδείς και τελικά στον Άρη. Μεταγωγικό αεροπλάνο C-17 απελευθέρωσε το Orion σε ύψος 10,6 χιλιομέτρων πάνω από πεδίο βολής στην Αριζόνα -ήταν η πρώτη φορά που τα τρία κύρια αλεξίπτωτα του σκάφους ελέγχονται σε αυτό το ύψος, αλλά και η πρώτη φορά που δοκιμάζεται η πλήρης αλληλουχία της ανάπτυξής τους. Οι μηχανικοί της αποστολές υπέβαλαν τα αλεξίπτωτα σε αυξημένο στρες αφήνοντας την κάψουλα να πέσει ελεύθερα για δέκα δευτερόλεπτα πριν από το ξετύλιγμά τους. Βασικό τους μέλημα της NASA ήταν να ελέγξει αν θα άνοιγε χωρίς προβλήματα το προστατευτικό κάλυμμα πίσω από το οποίο ήταν τυλιγμένα τα αλεξίπτωτα. Το Orion, το νέο σκάφος της NASA μετά τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων το 2011, είναι το πρώτο όχημα εδώ και 40 χρόνια που σχεδιάζεται για αποστολές πέρα από την τροχιά της Σελήνης -τα διαστημικά λεωφορεία μπορούσαν να πετάξουν σε ύψος μέχρι 600 χιλιόμετρα, λίγο πιο ψηλά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η πρώτη επανδρωμένη αποστολή με το Orion δεν αναμένεται πριν από τα τέλη της δεκαετίας, ωστόσο η πρώτη μη επανδρωμένη εκτόξευση προγραμματίζεται για το φετινό Δεκέμβριο. Στη διάρκεια της αποστολής θα φτάσει σε απόσταση 5.800 χιλιομέτρων και θα αναπτύξει την υψηλή ταχύτητα που απαιτείται για τον έλεγχο των συστημάτων του. Κατά την επιστροφή του στη Γη θα κινείται με ταχύτητα έως 32.000 χιλιομέτρων την ώρα και η θερμική ασπίδα στη βάση του θα εκτεθεί σε θερμοκρασίες άνω των 2.200 βαθμών Κελσίου. Αφού φτάσει στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας, τα συνολικά πέντε αλεξίπτωτά του θα το επιβραδύνουν στα 30 χιλιόμετρα την ώρα, πριν πέσει τελικά στον Ειρηνικό. Η επόμενη δοκιμή τoυ Orion προγραμματίζεται για τον Αύγουστο, οπότε οι μηχανικοί του προγράμματος θα ελέγξουν αν η κάψουλα μπορεί να προσεδαφιστεί με ασφάλεια σε περίπτωση αποτυχίας ακόμα και δύο αλεξίπτωτων. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231330268

«ATHENA» Θα λέγεται «Αθηνά» και θα είναι το μεγαλύτερο διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ, που έχει ποτέ κατασκευαστεί. Θα έχει μήκος 12 μέτρων, βάρος περίπου πέντε τόνων και θα είναι έτοιμο για εκτόξευση το 2028. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ανακοίνωσε, ότι επέλεξε σήμερα, σε συνεδρίαση της αρμόδιας επιτροπής επιστημονικών προγραμμάτων στην Τουλούζη, να προχωρήσει στην υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος, που έχει προϋπολογισμό άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ. Το νέο δορυφορικό παρατηρητήριο με την πλήρη ονομασία «Advanced Telescope for High-ENergy Astrophysics» (αρκτικόλεξο: «ATHENA»), θα δώσει σημαντική ώθηση στην αστροφυσική υψηλών ενεργειών, μεταξύ άλλων βοηθώντας να απαντηθούν ερωτήματα όπως πώς και γιατί η κοινή ύλη δημιουργεί τους γαλαξίες και πώς αναπτύσσονται οι μαύρες τρύπες στο κέντρο των γαλαξιών. Η «Αθηνά» θα παρατηρεί τις εκπομπές ακτίνων-Χ από την πολύ καυτή ύλη, λίγο πριν την «καταπιεί» κάποια μαύρη τρύπα. Επίσης, χάρη στα εξελιγμένα επιστημονικά όργανά του, το νέο τηλεσκόπιο θα μελετήσει άλλα ακραία φαινόμενα, όπως τις ισχυρές εκρήξεις ακτίνων-γάμμα. Σήμερα, στο πεδίο της αστρονομίας ακτίνων-Χ, η Ευρώπη διαθέτει το τηλεσκόπιο «XMM-Newton» και η «Αθηνά» θα διασφαλίσει τη συνέχεια και πρόοδο της σχετικής έρευνας. Οι ΗΠΑ διαθέτουν τα τηλεσκόπιο ακτίνων-Χ «Chandra», αλλά το νέο τηλεσκόπιο θα είναι 100 φορές ισχυρότερο από τα υπάρχοντα. Το υπό κατασκευή τηλεσκόπιο, την ευθύνη του οποίου θα έχει το γερμανικό Ινστιτούτο Εξωγήινης Φυσικής Μαξ Πλανκ και ο διευθυντής του καθηγητής Πάουλ Νάντρα, θα τοποθετηθεί σε απόσταση περίπου 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τη Γη, στο λεγόμενο σημείο «Λαγκράνζ 2» (L2). Η Ευρώπη συνεχώς εντείνει τις επιστημονικές διαστημικές έρευνές της. Πρόσφατα εκτόξευσε τη διαστημοσυσκευή «Γαία», που θα χαρτογραφήσει τα άστρα του ουρανού. Θα ακολουθήσουν το 2016 η αποστολή «BepiColombo» σε συνεργασία με την Ιαπωνία για τη μελέτη του πλανήτη Ερμή και το 2022 η φιλόδοξη αποστολή «Juice» στον Δία και τους δορυφόρους του. Μετά την εκτόξευση της «Αθηνάς» το 2028, είναι πιθανό ότι θα είναι η σειρά μιας τριάδας δορυφόρων (Lisa) με στόχο την ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων στο διάστημα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%C2%ABathena%C2%BB-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-esa-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%B9%CE%BF%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%8C%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B1

H ΝASA ετοιμάζει νέο διαστημικό μήνυμα. Ένα ακόμη μήνυμα προς πιθανούς εξωγήινους ετοιμάζεται να στείλει η NASA στο διάστημα οδηγούμενη από την ανακάλυψη ολοένα περισσότερων και πιο κοντινών εξωπλανητών -με πιο πρόσφατο παράδειγμα τον πλανήτη Γκλίζε 832c- ικανούς να φιλοξενούν κάποια μορφή ζωής. Ο πλανήτης Γκλίζε 832c είναι μια 'υπερ-Γη', με μάζα πέντε φορές μεγαλύτερη από τη Γη, σε απόσταση μόνο 16 ετών φωτός, δηλαδή στη «γειτονιά» μας, και ο οποίος βρίσκεται στη δυνητικά φιλόξενη για ζωή ζώνη του άστρου του. Ο εξωπλανήτης χρειάζεται 36 μέρες (το έτος του) για να διαγράψει μια πλήρη τροχιά γύρω από το άστρο του, τον ερυθρό νάνο Γκλίζε 832, και θεωρείται ένας από τους τρεις πιο 'γήινους' εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφτεί μέχρι σήμερα, σύμφωνα με το Space.com. Οι άλλοι δύο είναι ο Γκλίζε 667c και ο Κέπλερ 62e, αλλά ο Γκλίζε 832c είναι ο πιο κοντινός από τους τρεις, αν και προς το παρόν αποτελεί ερωτηματικό πόσο πραγματικά όμοιος με τη Γη είναι. Δεν αποκλείεται ότι μπορεί να διαθέτει μια πολύ πυκνή ατμόσφαιρα όπως της Αφροδίτης, κάτι που θα τον καθιστούσε μάλλον αφιλόξενο για ζωή. Αν και το άστρο του είναι πιο αχνό από τον Ήλιο μας, επειδή ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης βρίσκεται πολύ πιο κοντά σε αυτό από ό,τι η Γη, τελικά μπορεί να δέχεται περίπου την ίδια ποσότητα ηλιακής ενέργειας. Η ανακάλυψή του, με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Γουίτενμάγιερ του αυστραλιανού Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας, έγινε από τρία διαφορετικά τηλεσκόπια, το Αγγλο-Αυστραλιανό στην Αυστραλία και δύο του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή. Ο Γκλίζε 832c είναι ο δεύτερος πλανήτης που ανακαλύπτεται γύρω από το άστρο Γκλίζε 832, καθώς το 2009 είχε βρεθεί ο Γκλίζε 832b, ένας αέριος γίγαντας μακριά από το άστρο του, με έτος διάρκειας εννέα ετών. Καθώς ολοένα περισσότεροι και πιο κοντινοί εξωπλανήτες ανακαλύπτονται, οι οποίοι μάλιστα μπορεί να φιλοξενούν κάποια μορφή ζωής, πιθανότατα όχι νοήμονα, η NASA ετοιμάζεται να στείλει στο διάστημα ένα ακόμη μήνυμα προς πιθανούς εξωγήινους. Όταν η αποστολή «Νέοι Ορίζοντες» ολοκληρώσει την μελέτη του Πλούτωνα το καλοκαίρι του 2015, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία θα στείλει στο σκάφος μια σειρά από δεδομένα, που θα απαρτίζουν ένα ψηφιακό μήνυμα. Το σκάφος θα βγεί κάποια στιγμή από το ηλιακό μας σύστημα και, μεταφέροντας μαζί του μήνυμα, θα ελπίζει ότι κάποτε στο μέλλον θα υποπέσει στην αντίληψη κάποιου (υποθετικού) εξωγήινου πολιτισμού, που οι απόγονοί μας θα ήθελαν να αποδειχτεί ότι έχει φιλικές προθέσεις - κάτι όχι εγγυημένο, όπως προειδοποιούν διάσημοι επιστήμονες, μεταξύ των οποίων ο Στέφεν Χόκινγκ. Ήδη ανάλογα, πιο πρωτόγονης μορφής, μηνύματα έχουν σταλεί στο διάστημα με τις διαστημοσυσκευές «Ταξιδιώτης» (Voyager) και «Πρωτοπόρος» (Pioneer). Η επίσημη ανακοίνωση για την αποστολή και το περιεχόμενο του νέου μηνύματος θα γίνει στο τέλος Αυγούστου. Ήδη η NASA δέχεται σχετικές προτάσεις από οποιονδήποτε στον κόσμο. Μάλιστα, καθώς το διαστημικό σκάφος θα παραμείνει σε επικοινωνία με τη Γη, στην πορεία το μήνυμα θα είναι δυνατό να αλλάξει. Περισσότερα για το πρόγραμμα δημιουργίας του μηνύματος με την ονομασία «One Earth Message» μπορεί κανείς να βρει στη διεύθυνση: www.newhorizonsmessage.com. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64028142

Αινιγματικές ακτίνες-X δείχνουν τη σκοτεινή ύλη. Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν τα παρατηρητήρια υψηλής ενέργειας της ESA και της NASA ανακάλυψαν ένα δελεαστικό στοιχείο που παραπέμπει σε ένα δυσδιάκριτο συστατικό του Σύμπαντος μας: τη σκοτεινή ύλη. Αν και θεωρείτο αόρατη, δεν εκπέμπει ούτε απορροφά το φως, η σκοτεινή ύλη μπορεί να ανιχνευθεί μέσω της βαρυτικής επιρροής της στις κινήσεις και την εμφάνιση άλλων αντικειμένων στο Σύμπαν, όπως αστέρια ή γαλαξίες. Με βάση αυτή την έμμεση απόδειξη, οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι η σκοτεινή ύλη είναι το κυρίαρχο είδος της ύλης στο Σύμπαν - όμως παραμένει ασαφές. Σήμερα μπορεί να βρέθηκε μια ένδειξη μέσα από τη μελέτη των σμηνών των γαλαξιών, των μεγαλύτερων κοσμικών συγκεντρώσεων της ύλης που συνδέονται μεταξύ τους με τη βαρύτητα. Τα σμήνη των γαλαξιών δεν περιέχουν μόνο εκατοντάδες γαλαξίες, αλλά και μια τεράστια ποσότητα ζεστού αερίου που γεμίζει το διάστημα μεταξύ τους. Ωστόσο, η μέτρηση της βαρυτικής επίδρασης αυτών των συσπειρώσεων δείχνει ότι οι γαλαξίες και το φυσικό αέριο αποτελούν μόνο το ένα πέμπτο της συνολικής μάζας - το υπόλοιπο πιστεύεται ότι είναι η σκοτεινή ύλη. Το αέριο είναι κατά κύριο λόγο υδρογόνο και, σε πάνω από 10 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου, είναι αρκετά θερμό ώστε να εκπέμπει ακτίνες-Χ. Ίχνη άλλων στοιχείων συνεισφέρουν επιπλέον «γραμμές» ακτίνων-X σε συγκεκριμένα μήκη κύματος. Εξετάζοντας τις παρατηρήσεις των διαστημικών τηλεσκοπίων XMM-Newton της ESA και Chandra της NASA, από αυτές τις χαρακτηριστικές γραμμές σε 73 σμήνη γαλαξιών, οι αστρονόμοι έπεσαν πάνω σε μια ενδιαφέρουσα αχνή γραμμή σε ένα μήκος κύματος που κανένας δεν είχε δει ποτέ πριν. Αν αυτό το παράξενο σήμα είχε προκληθεί από ένα γνωστό στοιχείο που υπάρχει στο αέριο θα έπρεπε να είχε αφήσει άλλα σήματα στο φως των ακτίνων X σε άλλα γνωστά μήκη κύματος, αλλά κανένα από αυτά δεν καταγράφηκε," λέει η Δρ Esra Bulbul από το Κέντρο Σμιθσόνιαν του Χάρβαρντ για την Αστροφυσική στο Cambridge, Μασαχουσέτη, ΗΠΑ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης που συζητά τα αποτελέσματα. "Γι 'αυτό και έπρεπε να ψάξουμε για μια εξήγηση πέρα από τη σφαίρα της γνωστής, συνηθισμένης ύλης." Οι αστρονόμοι προτείνουν ότι η εκπομπή μπορεί να δημιουργηθεί από τη διάσπαση ενός υποατομικού σωματιδίου εξωτικού τύπου που είναι γνωστό ως «στείρο νετρίνο», το οποίο έχει προβλεφθεί αλλά δεν έχει εντοπιστεί ακόμα. Τα συνήθη νετρίνα είναι σωματίδια πολύ μικρής μάζας που αλληλεπιδρούν σπάνια με την ύλη μέσω της λεγόμενης ασθενής πυρηνικής δύναμης, καθώς και μέσω της βαρύτητας. Τα στείρα νετρίνα πιστεύεται ότι αλληλεπιδρούν με την κοινή ύλη μέσω της βαρύτητας και μόνο, γεγονός που τα καθιστά πιθανά υποψήφια να αποτελούν σκοτεινή ύλη. "Αν η ερμηνεία των νέων παρατηρήσεων μας είναι σωστή, τουλάχιστον ένα μέρος της σκοτεινής ύλης σε σμήνη γαλαξιών θα μπορούσε να αποτελείται από στείρα νετρίνα," λέει η Δρ Bulbul. Τα παρατηρούμενα γαλαξιακά σμήνη βρίσκονται σε ένα ευρύ φάσμα αποστάσεων, από περισσότερα από εκατό εκατομμύρια έτη φωτός σε μερικά δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Το μυστηριώδες, ασθενές σήμα βρέθηκε συνδυάζοντας πολλαπλές παρατηρήσεις των σμηνών, καθώς και σε μια μεμονωμένη εικόνα του σμήνους του Περσέα, μια τεράστια δομή στην κοσμική γειτονιά μας. Οι συνέπειες αυτής της ανακάλυψης μπορεί να είναι μακριά, αλλά οι ερευνητές είναι προσεκτικοί. Περαιτέρω παρατηρήσεις με το XMM-Newton, το Chandra και άλλα υψηλής ενέργειας τηλεσκόπια, περισσότερων τέτοιων σχηματισμών απαιτούνται πριν η σύνδεση με την σκοτεινή ύλη να μπορέσει να επιβεβαιωθεί. "Η ανακάλυψη αυτών των παράξενων ακτίνων Χ ήταν δυνατή χάρη στο μεγάλο αρχείο του XMM-Newton, και στην ικανότητα του παρατηρητηρίου για τη συλλογή πολλών ακτίνων Χ σε διαφορετικά μήκη κύματος, που οδήγησε σε αυτή την προηγουμένως άγνωστη γραμμή", σχολιάζει ο Norbert Schartel, επιστήμονας του προγράμματος XMM-Newton της ESA. "Θα ήταν εξαιρετικά συναρπαστικό να επιβεβαιωθεί ότι το XMM-Newton μας βοήθησε να βρούμε το πρώτο άμεσο σημάδι της σκοτεινής ύλης. "Δεν είμαστε αρκετά κοντά ακόμα, αλλά σίγουρα πρόκειται να μάθουμε πολλά σχετικά με το περιεχόμενο του παράξενου Σύμπαντος μας φτάνοντας εκεί." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Ainigmatikhes_akthines-X_dehichnoyn_te_skoteinhe_hule

Ο γειτονικός εξωπλανήτης Gliese 832c μπορεί να φιλοξενεί ζωή. Ένα νέο πλανήτη ανακάλυψαν οι αστρονόμοι, ο οποίος βρίσκεται στην κατοικήσιμη ζώνη γύρω από το άστρο του, στην κατάλληλη δηλαδή απόσταση ώστε το νερό στην επιφάνειά του να μπορεί να έχει υγρή μορφή. Το αξιοπρόσεκτο με τον Gliese 832c, όπως ονομάστηκε ο πλανήτης, είναι πως βρίσκεται σχετικά δίπλα μας, τουλάχιστον συγκριτικά με τις αχανείς αποστάσεις στο Γαλαξία. Ο Gliese 832c έχει μάζα τουλάχιστον πέντε φορές μεγαλύτερη από τη Γη, ανήκοντας στην κατηγορία των υπέρ-Γαίων, των πλανητών δηλαδή που έχουν μάζα μεταξύ της Γης και του Ουρανού, του μικρότερου από τους γίγαντες αερίων του Ηλιακού Συστήματος. Κινείται σε τροχιά γύρω από το άστρο Gliese 832, σε απόσταση μόλις 16 ετών φωτός από τον πλανήτη μας. Ένα έτος στον Gliese 832c διαρκεί μονάχα 36 ημέρες, κάτι που σημαίνει πως ο πλανήτης βρίσκεται αρκετά κοντά στο άστρο του. Το γεγονός όμως πως το άστρο είναι αρκετά ψυχρότερο από τον Ήλιο, εξασφαλίζει πως ο γειτονικός αυτός πλανήτης λαμβάνει την κατάλληλη “δόση” θερμότητας ώστε να είναι σε θέση να συντηρήσει ζωή. Σύμφωνα μάλιστα με μία από τις μεθόδους μέτρησης της κατοικησιμότητας των πλανητών μέσω του Δείκτη Ομοιότητας με τη Γη (Earth Similarity Index- ESI), ο Gliese 832c είναι μέσα στους τρεις εξωπλανήτες που μοιάζουν περισσότερο με τη Γη. Στην κλίμακα ESI, που ένας τέλειος δίδυμος της Γης θα έπαιρνε βαθμολογία 1, ο Gliese 832c έχει δείκτη 0.81 λίγο μικρότερο από τον Gliese 667Cc, τον πλανήτη με τον υψηλότερο δείκτη ESI (0.84). Ο ακριβής βαθμός ωστόσο στον οποίο ο Gliese 832c μοιάζει με τον πλανήτη μας είναι άγνωστος, θεωρείται όμως βέβαιο πως η μεγάλη του μάζα μπορεί να του επιτρέψει να συντηρήσει ατμόσφαιρα, δημιουργώντας ίσως τις κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνιση ζωής. H παρουσία του Gliese 832c έγινε αντιληπτή στους αστρονόμους του πανεπιστημίου της νέας νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, όταν στα στοιχεία από τρία διαφορετικά τηλεσκόπια παρατήρησαν ταλαντώσεις στην κίνηση του άστρου Gliese 832, κάτι που αποτελεί χαρακτηριστικό σημάδι πως στην περιοχή κινείται κάποιος πλανήτης. Ο Gliese 832c είναι ο δεύτερος πλανήτης που ανακαλύφθηκε γύρω από το συγκεκριμένο άστρο, με τον 832b να είναι ήδη γνωστό από το 2009 πως αποτελεί ένα γίγαντα αερίων που κινείται σε μεγαλύτερη τροχιά, καθώς χρειάζεται εννέα χρόνια για να ολοκληρώσει ένα κύκλο γύρω από το άστρο του. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal http://physicsgg.me/2014/06/26/%ce%bf-%ce%b3%ce%b5%ce%b9%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82-gliese-832c/

Οι μυρωδιές του Σύμπαντος. Στη δημοφιλή σειρά κινουμένων σχεδίων «Futuruma» ο καθηγητής Φάρνσγουορθ κατασκεύασε το «Smell-O-Scope», μια μηχανή που επιτρέπει στους χρήστες της να... μυρίζουν άστρα και πλανήτες. Ερευνητές της NASA υποστηρίζουν ότι ανέπτυξαν ένα παρόμοιο σύστημα με το οποίο κατάφεραν να αναδημιουργήσουν το (ατμοσφαιρικό) άρωμα του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, του Τιτάνα. Οι επιστήμονες αναδημιούργησαν την ατμόσφαιρα του Τιτάνα στο εργαστήριο και έτσι κατάφεραν να διαπιστώσουν από τι αποτελείται. Οπως υποστηρίζουν, η ίδια τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την ανίχνευση της σύνθεσης της ατμόσφαιρας (και των οσμών) και σε άλλους πλανήτες και δορυφόρους εντός και εκτός του ηλιακού μας συστήματος. Την ατμόσφαιρα του Τιτάνα αναδημιούργησαν στο εργαστήριο ερευνητές της NASA ανακαλύπτοντας και κάποιες από τις οσμές του Οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία βενζολίου στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Το βενζόλιο είναι ένα φυσικό συστατικό του πετρελαίου, καθώς και ένα από τα πιο θεμελιώδη πετροχημικά. Πρόκειται για έναν αρωματικό υδρογονάνθρακα η οσμή του οποίου είναι ιδιαίτερα χαρακτηριστική και, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Οι επιστήμονες σημειώνουν πάντως ότι αν κάποιος άνθρωπος βρεθεί στην επιφάνεια του Τιτάνα πιθανότατα δεν θα διακρίνει τη συγκεκριμένη οσμή επειδή αυτή εξουδετερώνεται από τις συνθήκες υψηλής πίεσης που επικρατούν στην επιφάνεια του δορυφόρου. Η εξέλιξη θεωρείται εξαιρετικά σημαντική επειδή στο παρελθόν είχαν γίνει προσπάθειες να αναπαραχθεί η ατμόσφαιρα του Τιτάνα στο εργαστήριο χωρίς επιτυχία. Η αναδημιουργία της ατμόσφαιρας του Τιτάνα επιτρέπει στους ειδικούς να «γνωρίσουν» τα συστατικά από τα οποία αποτελείται καθώς και τις διάφορες χημικές διεργασίες που λαμβάνουν χώρα τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και στο περιβάλλον του - ο Τιτάνας κυριαρχείται από μεγάλες λίμνες υδρογονανθράκων που αποτελούνται κυρίως από μεθάνιο. Τα δεδομένα αυτά θα συμβάλουν επιπλέον στην καλύτερη μελέτη και κατανόηση του δορυφόρου του Κρόνου, ο οποίος, σύμφωνα με τους ειδικούς, βρίσκεται σε μια ατμοσφαιρική και γεωλογική κατάσταση παρόμοια με εκείνη της πρώιμης Γης. Αν και το όνομα του γειτονικού μας πλανήτη παραπέμπει στην απόλυτη ομορφιά, εν τούτοις η Αφροδίτη είναι ένας άσχημος, άγριος και, όπως φαίνεται, ιδιαίτερα δύσοσμος κόσμος. Η πυκνή ατμόσφαιρα της Αφροδίτης περιέχει ένα εκατομμύριο περισσότερο διοξείδιο του θείου από ό,τι η ατμόσφαιρα της Γης. Οι μεγαλύτερες ποσότητες του διοξειδίου του θείου «κρύβονται» στα κατώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας της Αφροδίτης επειδή στα ανώτερα στρώματα αυτό καταστρέφεται από το ηλιακό φως. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές, σημαίνει ότι τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας τροφοδοτούνται συνεχώς με κάποιες ποσότητες διοξειδίου του θείου που φθάνουν εκεί με ορμή από κάτω. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο αυτό υποδηλώνει ότι πηγή του διοξειδίου του θείου είναι τα πολλά μεγάλα ηφαίστεια του πλανήτη. Το διοξείδιο του θείου είναι άχρωμο αέριο με χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή. Οι αστροναύτες που πραγματοποιούν εξωτερικές εργασίες και περιπάτους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχουν αναφέρει ότι γύρω από αυτόν υπάρχει μια παράξενη, χαρακτηριστική μυρωδιά. «Υπάρχει πραγματικά μια χαρακτηριστική μυρωδιά. Είναι κάτι που δεν έχω ξαναμυρίσει στο παρελθόν αλλά δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι από αυτά τα πράγματα που σου μένουν» ανέφερε σε μια από τις επισκέψεις του στον ISS ο αμερικανός αστροναύτης Κέβιν Φορντ. Ορισμένοι αστροναύτες έχουν περιγράψει την οσμή του Διαστήματος σαν κάτι που μυρίζει όπως το μπαρούτι ή το όζον. Αστροναύτες των επανδρωμένων αποστολών του προγράμματος Apollo στη Σελήνη έχουν επίσης αναφέρει ότι ορισμένα από τα πετρώματα που είχαν συλλέξει από τον φυσικό μας δορυφόρο είχαν οσμή που θύμιζε μπαρούτι. Πιο ευχάριστα είναι τα πράγματα στο κέντρο του Γαλαξία, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν ερευνητές του Ινστιτούτου Ραδιοαστρονομίας Μαξ Πλανκ στη Βόννη, οι οποίοι εξερευνούν το Σύμπαν για να ανακαλύψουν τα δομικά συστατικά της ζωής. Το 2009 τα μέλη της συγκεκριμένης ερευνητικής ομάδας υποστήριξαν ότι όποιος βρεθεί στο κέντρο του Γαλαξία μας θα νιώσει ευχάριστα, αφού ο αέρας εκεί δεν θα είναι παγωμένος και άοσμος, αλλά θα μυρίζει όπως το ρούμι και τα σμέουρα. Εξερευνώντας το κέντρο του Γαλαξία οι ερευνητές εντόπισαν την παρουσία αιθυλικού μυρμηκικού άλατος, της χημικής ουσίας που ευθύνεται για τη γεύση που έχει το ρούμι. Η ίδια ουσία είναι επίσης αυτή που προσδίδει τη γεύση στα σμέουρα, ένα είδος φρούτων παρόμοιων με τα βατόμουρα, τα οποία είναι όμως πιο μαλακά και με ελαφρώς ξινή γεύση. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=609196 Κατι διαφορετικό!!! Οι Αστροπόλεις των Ελλήνων.Αλεξάνδρεια εν Αιγύπτω. Η Αλεξάνδρεια είχε χτιστεί να ευθυγραμμίζεται με τον Ήλιο την ημέρα των γενεθλίων τού Μ. Αλεξάνδρου. Οι Ιταλοί αρχαιοαστρονόμοι δρ. Τζούλιο Μάλι και Λουίζα Φέρο του Πολυτεχνείου του Μιλάνο υποστηρίζουν σε πρόσφατη δημοσίευσή τους ότι η αρχαία πόλη της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου είχε χτιστεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να ευθυγραμμίζεται με τον Ήλιο την ημέρα της γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ο μεγάλος κεντρικός δρόμος της πόλης, η Κανωπική Οδός ή Μέσον Πεδίον, ευθυγραμμίζεται σχεδόν τέλεια με τον ήλιο όπως θα ανέτελλε το πρωινό της 20ής Ιουλίου 356 π.Χ. σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο. Το σύνηθες σε πόλεις εκείνης της εποχής θα ήταν η κύρια οδός να είχε σχεδιαστεί παράλληλη με την ακτή της Μεσογείου, και παρ' όλο που η Κανωπική οδός ήταν με κατεύθυνση δυτική/ανατολική, παρεκκλίνει από την παράλληλο με την παραλία. Η έρευνα αυτή προέκυψε παράλληλα με το συνεχιζόμενο ενδιαφέρον ιστορικών και αρχαιολόγων για την εύρεση του τάφου του μεγάλου στρατηλάτη, που πιστεύεται ότι βρίσκεται σε μία χρυσή οστεοθήκη εντός μίας γυάλινης σαρκοφάγου. Υποπτευόμενοι ότι η Αλεξάνδρεια είχε χτιστεί με βάση κάποιο ηλιακό γεγονός συνδεδεμένο με τη ζωή του Αλεξάνδρου, οι Ιταλοί ερευνητές χρησιμοποίησαν κατάλληλο λογισμικό και προσομοίωσαν την ανατολή του Ηλίου την ημέρα της γέννησής του. Υπολόγισαν έτσι ότι ο Ήλιος θα ανέτειλε λιγότερο από μισή μοίρα από την πορεία της Κανωπικής Οδού. Οι αστρονόμοι επίσης ανακάλυψαν ότι και ο αστέρας Βασιλίσκος (Regulus), το πιο φωτεινό αστέρι του αστερισμού του Λέοντος και λεγόμενο «αστέρι του βασιλιά», θα ανέτειλε επίσης σε παρόμοια ευθυγράμμιση. Η μη τυχαία φύση της επιλογής αυτής ενισχύεται από παρόμοια ευρήματα σε άλλες ελληνιστικές πόλεις όπως η Σελεύκεια επί του Τίγρη. Τα ευρήματα είναι σύμφωνα με παρόμοιες αρχιτεκτονικές πρακτικές της αρχαιότητας, όπως η ευθυγράμμιση της Πυραμίδος της Γκίζας με τα σημεία της πυξίδας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο δάσκαλος του Μ. Αλεξάνδρου Αριστοτέλης, ήταν συνεχιστής των ιδεών του Πλάτωνα και του Σωκράτη, περί «γέννησης της τέλειας πόλεως». Η ευθυγράμμιση μιας ολόκληρης πόλης με την ημερομηνία γέννησης του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα τόνιζε εμφατικά την ισχύ και εξουσία του. Η ίδια ομάδα σκοπεύει να εξετάσει και τις υπόλοιπες πόλεις που ίδρυσε ο Μ. Αλέξανδρος ώστε να διαπιστώσουν αν ακολουθούν και αυτές κάποιο ηλιακό ή αστρονομικό πρότυπο. Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου ήταν το πρωτότυπο σχέδιο για τις υπόλοιπες πόλεις, και η τοποθεσία της επιλέχθηκε περισσότερο για θρησκευτικούς και συμβολικούς λόγους, παρά για στρατηγικούς. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B5%CE%BD-%CE%B1%CE%B9%CE%B3%CF%8D%CF%80%CF%84%CF%89

Μια χρονοκάψουλα με μηνύματα φωτογραφίες και βίντεο θα σταλεί στον Κόκκινο Πλανήτη. Φοιτητές του ΜΙΤ και άλλων μεγάλων πανεπιστημίων των ΗΠΑ συνεργάζονται για την κατασκευή μιας χρονοκάψουλας η οποία θα περιέχει εκατομμύρια μηνύματα, φωτογραφίες, ηχητικά αρχεία και βίντεο που θα στείλουν οι φίλοι του Διαστήματος. Η κάψουλα αυτή θα ταξιδέψει στον Αρη ώστε να έρθει σε επαφή με τον ανθρώπινο πολιτισμό όποιος… ντόπιος βρει και ανοίξει την κάψουλα. Το πρόγραμμα «Time Capsule for Mars» (Χρονοκάψουλα για τον Αρη) έχει βέβαια ευρύτερους στόχους από την αποστολή μηνυμάτων στον Αρη. Η κάψουλα θα μεταφερθεί στον Κόκκινο Πλανήτη με τρεις μικρούς δορυφόρους που ονομάζονται Cubesats. Οι φοιτητές θα συνεργαστούν με την NASA, την Boeing και την Lockheed Martin για την κατασκευή της κάψουλας και των δορυφόρων με στόχο την ανάπτυξη νέων προηγμένων αλλά και ταυτόχρονα χαμηλού κόστους τεχνολογιών στον τομέα της διαστημικής εξερεύνησης. Οι τρεις δορυφόροι που θα μεταφέρουν την χρονοκάψουλα υπολογίζεται ότι θα κοστίσουν 27 εκ. ευρώ και θα είναι έτοιμοι προς αναχώρηση το 2017. Οσοι επιθυμούν να στείλουν το μήνυμα τους στον Αρη μπορούν να επισκεφτούν τον επίσημο δικτυακό τόπο του προγράμματος. http://www.timecapsuletomars.com/ Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=609373

Και όμως στον Ηλιο, βρέχει! Ομάδα επιστημόνων του Trinity College στο Δουβλίνο μελέτησε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και εντυπωσιακά φαινόμενα στον Ηλιο, τις βροχές πλάσματος που ξεσπούν στο μητρικό μας άστρο. Οι ειδικοί τις ονομάζουν «στεμματικές βροχές» και αποτελούνται από πλάσμα. Με τον όρο πλάσμα οι ειδικοί περιγράφουν την κατάσταση της ύλης στην οποία αυτή δεν λαμβάνει συγκεκριμένο όγκο και σχήμα που να οφείλεται στην ίδια (όπως συμβαίνει στα αέρια), και επιπλέον βρίσκονται ελεύθερα και όχι σε μοριακού δεσμούς τα ηλεκτρικά φορτισμένα ατομικά της σωματίδια (ιόντα και ηλεκτρόνια). Σύμφωνα με τους ερευνητές κάθε «σταγόνα» αυτής της βροχής έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό της... Ιρλανδίας! ενώ η ταχύτητα κάθε τέτοιας σταγόνας πέφτει στο εσωτερικό του Ηλιου με ταχύτητα 200 χιλιάδων χλμ/ώρα. Οι ερευνητές συγκέντρωσαν δεδομένα και εικόνες για το φαινόμενο τόσο από το διαστημικό παρατηρητήριο SDO που μελετά συνεχώς τον Ηλιο όσο και από ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια. Μάλιστα δημιούργησαν και ένα βίντεο που δείχνει αυτή τη βροχή πλάσματος που πέφτει στον Ηλιο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=609385

Το απόλυτο παγκόσμιο ρολόι και η κβαντική σύμπλεξη. Ένα δίκτυο ατομικών ρολογιών εξαιρετικής ακρίβειας, που συνδέονται μεταξύ τους με το εκπληκτικό φαινόμενο της κβαντικής σύμπλεξης, θα μπορούσαν να δημιουργήσουν το απόλυτο παγκόσμιο ρολόι. Ένα τέτοιο επίτευγμα θα επέτρεπε όλες τις χώρες να συμφωνήσουν σε μια ακριβή μέτρηση του χρόνου, δημιουργώντας παράλληλα έναν τεράστιο κβαντικό αισθητήρα που επιπλέον θα βοηθούσε στην διερεύνηση κοσμικών μυστηρίων. Τα ατομικά ρολόγια μετρούν την μικροκυματική ή οπτική συχνότητα που απαιτείται ώστε τα ηλεκτρόνια ενός ατόμου να μεταβαίνουν από ένα ενεργειακό επίπεδο σε ένα άλλο. Το πρότυπο ατομικό ρολόι χρησιμοποιεί άτομα καισίου, που εκπέμπουν μικροκύματα μήκους κύματος περίπου 3,26 cm και συχνότητας 9 192 631 770 Hz (ακριβώς!). Το Διεθνές Σύστημα Μονάδων ορίζει ως μονάδα μέτρησης του χρόνου, το δευτερόλεπτο ως εξής: ένα δευτερόλεπτο είναι η διάρκεια 9 192 631 770 περιόδων της ακτινοβολίας που αντιστοιχούν στην μετάβαση μεταξύ των δυο υπερ-λεπτων ενεργειακών σταθμών της θεμελιώδους κατάστασης του ατόμου του Καισίου 133. Ένα τέτοιο ρολόι είναι εξαιρετικής ακρίβειας και μπορεί να χάνει ή να προπορεύεται κατά 1 δευτερόλεπτο κάθε 300 εκατομμύρια χρόνια! Μπορεί στην καθημερινή μας ζωή ένα δευτερόλεπτο πίσω ή μπροστά να μην έχει μεγάλη σημασία, όμως δεν ισχύει το ίδιο στην σύγχρονη οικονομία και σε διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Παγκόσμιο Σύστημα Εντοπισμού (GPS), που για τον προσδιορισμό της ακριβούς θέσης απαιτείται η ακριβής γνώση του χρόνου που χρειάζεται για να φτάσουν στη συγκεκριμένη θέση τα σήματα των δορυφόρων GPS. Εκείνο που έχει σημασία στη διεθνή χρονομέτρηση δεν είναι το ένα και μοναδικό εξαιρετικά ακριβές ρολόι, αλλά ένα παγκόσμιο δίκτυο ρολογιών. Ο ονομαζόμενος Παγκόσμιος Συντονισμένος Χρόνος (Coordinated Universal Time – UTC), βάσει του οποίου ρυθμίζονται όλα τα ρολόγια των κρατών στον κόσμο, εξαρτάται όχι μόνο από την ακρίβεια της μέτρησης του χρόνου, αλλά και από την ακρίβεια σύγκρισης των χρόνων που δίνουν τα κέντρα μέτρησης του χρόνου σε όλο τον κόσμο. Αν κοιτάξεις ένα ρολόι δεν ξέρεις αν πηγαίνει καλά ή όχι. Αν έχεις δύο ρολόγια και δεν συμφωνούν και πάλι δεν ξέρεις ποιο είναι σωστό. Με τρία ρολόγια μπορείς να απορρίψεις το ένα που απέχει περισσότερο από τα άλλα δύο και να υπολογίσεις τον χρόνο με βάση κάποιον αλγόριθμο που θα λαμβάνει υπόψη την ακρίβεια και την σταθερότητα των δύο «σωστών» ρολογιών. Διάφορα ερευνητικά κέντρα έχουν το δικό τους ρολόι καισίου και συνεργάζονται με το Διεθνές Γραφείο Μέτρων και Σταθμών στο Παρίσι, το οποίο υπολογίζει τον μέσο όρο τους και τον δημοσιεύει σε ένα μηνιαίο ενημερωτικό δελτίο που καθορίζει τον Παγκόσμιο Χρόνο (UTC). Αλλά αυτό σημαίνει πως δεν υπάρχει άμεση μέτρηση ενός καθολικά αποδεκτού πρότυπου χρόνου. Ο Παγκόσμιος Συντονισμένος Χρόνος έχει καθυστέρηση ενός μήνα. Ο Eric Kessler από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και οι συνεργάτες του πιστεύουν ότι η κβαντική σύμπλεξη θα μπορούσε να δώσει μια λύση. Όταν τα κβαντικά αντικείμενα, όπως τα άτομα είναι συν-πλεκόμενα, μια μέτρηση στο ένα από αυτά θα έχει μια ακαριαία και προβλέψιμη επίδραση στο άλλο. Εάν διαθέταμε ατομικά ρολόγια σε σύμπλεξη σε διάφορα μέρη του πλανήτη και στους δορυφόρους, θα μπορούσαμε να τα συγκρίνουμε (ταυτόχρονα) άπαξ μεταξύ τους, σύμφωνα με τον Kessler. H κβαντική σύμπλεξη αποτελεί ένα από τα πιο εντυπωσιακά φαινόμενα της κβαντομηχανικής, επιτρέποντας σε δύο σωματίδια να συν-πλέκονται μεταξύ τους ακόμα και αν βρίσκονται εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Η μέτρηση ενός σωματιδίου αλλάζει ταυτόχρονα την κατάσταση του κβαντικά συζευγμένου ζεύγους του, ανεξάρτητα από την απόσταση. Αν θεωρήσουμε τα ρολόγια ως εκκρεμή, τότε η σύμπλεξη των διαφορετικών ρολογιών κάνει τα ρολόγια να ταλαντώνονται με τέλεια συμφωνία. Η εκτίμηση της ερευνητικής ομάδας είναι ότι ένα παγκόσμιο δίκτυο κβαντικού ρολογιού θα είναι περίπου 100 φορές πιο ακριβές από οποιοδήποτε ατομικό ρολόι. Επίσης, θα είναι προστατευμένο με φυσικό τρόπο από τους χάκερ, δεδομένου ότι κάθε εξωτερική παρέμβαση σύμφωνα με την κβαντομηχανική, γίνεται άμεσα αντιληπτή. Όμως η κβαντική σύμπλεξη είναι μια πολύ ευαίσθητη κατάσταση, και ένα τόσο μεγάλο κβαντικό δίκτυο είναι πολύ δύσκολο να παραμείνει συνδεδεμένο κβαντικά. Σύμφωνα με τον Kessler υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος να διανυθεί διότι απαιτούνται σημαντικές τεχνολογικές εξελίξεις, αν και όλα τα βήματα έχουν επιτευχθεί σε μικρή κλίμακα. Η Ruxandra Bondarescu, από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, μας υπενθυμίζει ότι το κβαντικό δίκτυο ρολογιών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε πειράματα θεμελιώδους φυσικής , http://www.newscientist.com/article/dn24011-superaccurate-atomic-clock-doubles-up-as-quantum-sim.html#.U58eGfl_t1Y για μετρήσεις των ελάχιστων μεταβολών του βαρυτικού πεδίου της Γης ή στην ανίχνευση βαρυτικών κυμάτων. http://www.newscientist.com/article/mg21528844.200-atomic-clocks-get-a-grip-on-gravity.html#.U58eNPl_t1Y http://physicsgg.me/2014/06/24/%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c%ce%bb%cf%85%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%b3%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc%ce%b9%ce%bf-%cf%81%ce%bf%ce%bb%cf%8c%ce%b9-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%b7-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84/

Εκρήξη σούπερ-νόβα εντόπισε νεαρός Έλληνας ερευνητής. Μία από τις πιο ισχυρές και φωτεινές εκρήξεις σούπερ-νόβα (υπερκαινοφανών άστρων), που έχουν ποτέ παρατηρηθεί στο σύμπαν, εντόπισε ένας νεαρός Έλληνας ερευνητής στη Βρετανία. Μάλιστα, η παρατήρηση της «εξωτικής» έκρηξης εγκαινίασε το νέο πρόγραμμα «Έρευνας Σκοτεινής Ενέργειας» (Dark Energy Survey-DES), καθώς οι σχετικές εικόνες της σούπερ-νόβα ήσαν από τις πρώτες του πενταετούς ερευνητικού προγράμματος, που ξεκίνησε πρόσφατα. Ο Ανδρέας Παπαδόπουλος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος σήμερα είναι μεταπτυχιακός φοιτητής-ερευνητής στο Ινστιτούτο Κοσμολογίας του Πανεπιστημίου του Πόρτσμουθ, έκανε την σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο της Βασιλικής Εταιρείας Αστρονομίας στην ίδια βρετανική πόλη. Ο Έλληνας ερευνητής εντόπισε την έκρηξη σε έναν μακρινό γαλαξία, σε απόσταση περίπου 7,8 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Η αστρική έκρηξη, με την ονομασία DES13S2cmm, ήταν τόσο φωτεινή που εύκολα «έσβηνε» τους περισσότερους γαλαξίες του σύμπαντος και η λάμψη της ήταν ορατή τουλάχιστον επί ένα εξάμηνο. Οι εκρήξεις σούπερ-νόβα είναι κατακλυσμικά γεγονότα που συνήθως προκαλούνται από τη βαρυτική κατάρρευση ορισμένων μεγάλων άστρων και το συμβάν μπορεί να είναι -επί εβδομάδες- από εκατό εκατομμύρια έως μερικά δισεκατομμύρια φορές πιο λαμπρό από τον Ήλιο μας. Μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί χιλιάδες τέτοιοι θεαματικοί αστρικοί «θάνατοι», όμως οι υπερβολικά φωτεινές εκρήξεις είναι πολύ λίγες. Στο αποκορύφωμά τους είναι δέκα έως 50 φορές πιο λαμπρές από τις συνήθεις σούπερ-νόβα και, αντίθετα με τις «κανονικές» σούπερ-νόβα, η προέλευσή τους παραμένει ένα μυστήριο. «Λιγότερες από 40 τέτοιες σούπερ-νόβα έχουν μέχρι σήμερα βρεθεί και ποτέ δεν περίμενα να βρω μία από αυτές μελετώντας τις πρώτες εικόνες της "Έρευνας Σκοτεινής Ενέργειας". Καθώς είναι τόσο σπάνιες, κάθε νέα ανακάλυψη φέρνει μαζί της νέες δυνατότητες κατανόησης του φαινομένου ή περισσότερες εκπλήξεις», δήλωσε ο Παπαδόπουλος. Ακόμη και ανάμεσα σε αυτή την «ελίτ» των υπερβολικά φωτεινών εκρήξεων σούπερ-νόβα, ξεχωρίζει αυτή που εντόπισε ο έλληνας επιστήμων, καθώς η λάμψη της ξεθωριάζει με πολύ πιο αργό ρυθμό από τις περισσότερες άλλες εκρήξεις που έχουν μέχρι σήμερα ενταχτεί σε αυτήν την κατηγορία. Ο δρ Μαρκ Σάλιβαν του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον έκανε περαιτέρω φασματοσκοπικές μελέτες της έκρηξης με τη βοήθεια του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου στη Χιλή. Πάντως, εξακολουθεί να παραμένει ερωτηματικό τι είναι αυτό που προκάλεσε μια τόσο ισχυρή έκρηξη. Καθώς η αναζήτηση του προγράμματος σκοτεινής ενέργειας συνεχίζεται, ελπίζεται ότι θα βρεθούν και άλλα τέτοια εκρηκτικά φαινόμενα, που θα φωτίσουν περισσότερο το μυστήριο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%C2%AB%CE%B5%CE%BE%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%C2%BB-%CE%AD%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BE%CE%B7-%CF%83%CE%BF%CF%8D%CF%80%CE%B5%CF%81-%CE%BD%CF%8C%CE%B2%CE%B1-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82

Τα δομικά συστατικά του Τιτάνα είναι αρχαιότερα από τον Κρόνο. Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη για τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, έκαναν οι επιστήμονες. Εντόπισαν την καταγωγή των δομικών του υλικών η οποία δεν σχετίζεται όμως με τον Κρόνο αλλά με τον αρχέγονο δίσκο κοσμικής ύλης του ηλιακού μας συστήματος. Ο Τιτάνας βρίσκεται σύμφωνα με τους ειδικούς σε μια ατμοσφαιρική και γεωλογική κατάσταση παρόμοια με εκείνη της πρώιμης Γης και για αυτό αποτελεί μόνιμο στόχο παρατήρησης των επιστημόνων. Διεθνής ομάδα ερευνητών διαπίστωσε ότι τα δομικά υλικά από τα οποία αποτελείται ο Τιτάνας όπως το άζωτο και άλλα στοιχεία της ατμόσφαιρας του δεν προέρχονται από τον Κρόνο όπως θα ανέμενε κάποιος αλλά προϋπήρχαν του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος. Σύμφωνα με τους ερευνητές τα δομικά υλικά του Τιτάνα δημιουργήθηκαν μέσα στον δίσκο κοσμικής ύλης (αέρια, σκόνη κλπ) που σχηματίστηκε γύρω από τον Ηλιο μετά τη γέννηση του μητρικού μας άστρου. Του δίσκου ο οποίος τροφοδότησε με υλικά τους πλανήτες, τους δορυφόρους και τα υπόλοιπα αντικείμενα (κομήτες, αστεροειδείς) του ηλιακού μας συστήματος. Η ανακάλυψη είναι πολύ σημαντική αφού ανοίγει νέους δρόμους στην κατανόηση της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Επιπλέον προσφέρει σημαντικά στοιχεία και για την προέλευση ορισμένων στοιχείων της Γης όπως το άζωτο. Μέχρι σήμερα οι ειδικοί θεωρούν ότι βασική πηγή του αζώτου στον πλανήτη μας ήταν παγωμένη αμμωνία που βρισκόταν σε κομήτες. Ομως τα νέα ευρήματα δημιουργούν νέες σκέψεις στους επιστήμονες που εξετάζουν τώρα την περίπτωση και το γήινο άζωτο να προέρχεται από τον αρχέγονο δίσκο ύλης του ηλιακού μας συστήματος. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal» http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=609115

Bετεράνος αστροναύτης της NASA θα επισκεφθει την Αθήνα. Στην Ελλάδα θα βρεθεί ο βετεράνος αστροναύτης της NASA, Dr. Scott Parazynski τον προσεχή Ιούλιο, όπου θα είναι κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση με θέμα «Διάστημα: Η κορυφαία εμπειρία ηγεσίας». Πρόκειται για έναν από τους πιο πετυχημένους αστροναύτες στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος, θα αναπτύξει θέματα ηγεσίας και άντλησης δύναμης μέσα από τα προσωπικά του βιώματα και την εμπειρία του, στη διαδραστική ομιλία που θα πραγματοποιήσει την Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014, στο ΘΕΑΤΡΟΝ, Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Ο βετεράνος Αστροναύτης της NASA και διακεκριμένος ομιλητής Dr Scott Parazynski έχει καταγράψει μία εντυπωσιακή πορεία στο διάστημα, καθώς έχει συμμετάσχει σε πέντε διαστημικές πτήσεις και επτά διαστημικούς περιπάτους (συνολικά έχει περάσει 8 εβδομάδες στο διάστημα και έχει πραγματοποιήσει πάνω από 50 ώρες space walk). Αποτέλεσε ένα από τα σημαντικότερα στελέχη της NASA, έχοντας διατελέσει προϊστάμενος της υπηρεσίας EVA (Extra Vehicular Activities) ενώ ηγήθηκε της πρώτης κοινής αποστολής μακράς διαρκείας ΗΠΑ-Ρωσίας, διαμένοντας στον Ρώσικο διαστημικό σταθμό Mir. Το 2009 κατέκτησε την κορυφή του Everest και ανακηρύχθηκε ο πρώτος αστροναύτης που πάτησε στην κορυφή του κόσμου. Επιπλέον, έχει διακριθεί με δεκάδες βραβεία και μετάλλια από τη NASA, το American Astronomical Association και άλλους μεγάλους διεθνείς οργανισμούς. Ο Dr Scott Parazynski θα αφηγηθεί - αποκλειστικά για την εκδήλωση και για πρώτη φορά στην Ελλάδα - μαζί με ανέκδοτο υλικό, ιστορίες από την εξερεύνηση του διαστήματος και εμπειρίες του στη διαχείριση κρίσιμων στιγμών, προσαρμόζοντάς τες στις αρχές του management και του leadership. Η εκδήλωση θα γίνει με πρωτοβουλία της εταιρίας«Linkage Network» που ειδικεύεται στο χώρο της συμβουλευτικής επιχειρήσεων. Ο Διευθύνων Σύμβουλος της Linkage Greece κ. Αρτέμης Μυρόπουλος δηλώνει χαρακτηριστικά: «Η παρουσία του Dr. Scott Parazynski στο φετινό summer session του Linkage Network αποτελεί ιδιαίτερη τιμή και χαρά για εμάς δεδομένου ότι η πορεία του εμπνέει ανθρώπους από όλο τον κόσμο αναφορικά με τις προκλήσεις που αντιμετώπισε στη διάρκεια της καριέρας του ως αστροναύτης της NASA. Η ομιλία του θα επικεντρωθεί στην πρόκληση της ηγεσίας στο διάστημα και τη σύνδεση της με τον κόσμο των επιχειρήσεων, δίνοντας το δικό του μοναδικό στίγμα. Στην εκδήλωση θα συμμετέχουν ενεργά στο πάνελ Γενικοί Διευθυντές από Ελληνικές και Πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι οποίοι θα υποβάλουν αλλά και θα δεχτούν ερωτήσεις από τον αστροναύτη, σε θέματα ηγεσίας δημιουργώντας έναν ενδιαφέροντα διάλογο. Οι ερωτήσεις των ανωτάτων στελεχών μπορούν να προέρχονται είτε από τους ίδιους είτε από τα στελέχη τους με στόχο την ενεργή συμμετοχή όλων σε αυτή τη συναρπαστική διαδικασία μάθησης.» Η εκδήλωση διοργανώνεται υπό την αιγίδα του Ελληνο-Αμερικάνικου Εμπορικού Επιμελητηρίου. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%BA%CE%B5%CF%86%CF%84%CE%B5%CE%AF-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1 Εντοπίστηκαν κοσμικοί ανεμοστρόβιλοι! Ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε ένα εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο που εντοπίζεται για πρώτη φορά. Οι ερευνητές εντόπισαν στον πυρήνα ενός γαλαξία να σχηματίζονται άνεμοι η ταχύτητα των οποίων αγγίζει τα 5 χιλιάδες χλμ/δευτ! Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες είχαν εντοπίσει κοσμικούς ανέμους η ταχύτητα των οποίων δεν ξεπερνούσε τα χίλια χλμ/δευτ. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Διαστημικής Ερευνας στην Ουτρέχτη της Ολλανδίας μελέτησε σειρά δεδομένων που έχουν καταγράψει επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια από τον γαλαξία NGC 5548. Πρόκειται για ένα σπειροειδή γαλαξία που βρίσκεται σε απόσταση 245 εκ. ετών φωτός από τη Γη. Στο κέντρο του NGC 5548 υπάρχει μια γιγάντια μελανή οπή που είναι ενεργή για αυτό και ο γαλαξίας αλλά και ο πυρήνας του αποτελεί μόνιμο στόχο παρατήρησης των επιστημόνων. Η τελευταία μελέτη στον NGC 5548 οδήγησε στον εντοπισμό αυτών των ανέμων-σπρίντερ οι οποίοι δημιουργούνται σύμφωνα με τους ειδικούς από μεγάλα ρεύματα αερίων. Αυτά τα ρεύματα αερίων δημιουργούνται σε μια περιοχή κοντά στον πυρήνα του γαλαξία στην οποία επικρατούν πολύ υψηλές θερμοκρασίες. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Express» προσφέρει νέα δεδομένα για το περιβάλλον αλλά και τα φαινόμενα που αναπτύσσονται πέριξ των μελανών οπών. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι κοσμικοί άνεμοι με ταχύτητες ανάλογες με αυτές που κινούνται οι άνεμοι στον NGC 5548 μεταβάλλουν τη φωτεινότητα των γαλαξιών τους. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=608682 To ουράνιο τόξο του Σείριου. Ο Σείριος είναι το λαμπρότερο άστρο στον νυχτερινό ουρανό με. Βρίσκεται σε απόσταση 8.57 έτη φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Μεγάλου Κυνός. Το όνομά του προέρχεται από το ελληνικό "σείριος" που σημαίνει "φωτεινός". Ο Σείριος είναι ορατός από σχεδόν όλη την Γη τους χειμερινούς μήνες. Ηταν γνωστό ότι η διάθλαση του φωτός του Σείριου στην γήινη ατμόσφαιρα μεταβάλει το χρώμα του όμως κανείς δεν είχε την έμπνευση να προσπαθήσει να καταγράψει αυτή την εναλλαγή χρωμάτων. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που εξελίσσεται ταχύτατα μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα. Όπως συμβαίνει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια ένας ερασιτέχνης αστροφωτογράφος έβαλε τα γυαλιά στους επιστήμονες. Ο Σάιντ Ροσάν που σπουδάζει στο Πανεπιστήμιο του Παντζάμ στη Λαχόρη έστρεψε το τηλεσκόπιο του στον ουρανό του Πακιστάν στοχεύοντας τον Σείριο και κατάφερε να καταγράψει αυτό το… ουράνιο τόξο του Σείριου. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=608689

Εντοπίστηκε λευκός νάνος 100% κρυσταλλοποιημένος. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Ουισκόνσιν-Μιλγουόκι χρησιμοποιώντας ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια όπως τα GBT και VLBA έκαναν μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Εντόπισαν σε απόσταση 900 ετών φωτός από τη Γη ένα λευκό νάνο με ξεχωριστά χαρακτηριστικά.Εχει μέγεθος παρόμοιο με της Γης και σύμφωνα με τους ερευνητές έχει μετασχηματιστεί σε ένα γιγάντιο... διαμάντι! Ενας λευκός νάνος είναι το υπόλειμμα του πυρήνα ενός μικρής ή μεσαίας μάζας που απομένει μετά τον θάνατο του αστέρα αυτού. Οι λευκοί νάνοι είναι το ένα από τα τρία είδη «αστρικών πτωμάτων» (τα άλλα δύο είναι οι αστέρες νετρονίων και οι μαύρες τρύπες). Ο Ηλιος αφού πρώτα διογκωθεί και μετατραπεί σε ερυθρό γίγαντα αναμένεται στη συνέχεια να καταλήξει σε λευκό νάνο σε περίπου 5 δισεκατομμύρια χρόνια. Ο λευκός νάνος που εντόπισαν οι ερευνητές βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο νετρονίου PSR J2222-0137 και έχει μέγεθος παρόμοιο με αυτό της Γης. Είναι ο λιγότερο θερμός και λιγότερο φωτεινός λευκός νάνος που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Οι ερευνητές υπολογίζουν ότι η θερμοκρασία του δεν ξεπερνά τους 2.700 βαθμούς Κελσίου όταν για παράδειγμα, ο Ηλιος αναπτύσσει σε κάποιες περιοχές (στο κέντρο του) θερμοκρασίες πέντε χιλιάδες φορές μεγαλύτερες. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτός ο λευκός νάνος αποτελείται από άνθρακα και οξυγόνο και ότι οι χαμηλές (για άστρο) θερμοκρασίες υποχρέωσε τον άνθρακα να κρυσταλλοποιηθεί μετατρέποντας έτσι τον λευκό νάνο σε ένα γιγάντιο κοσμικό διαμάντι. Άλλο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του… διαμαντένιου νάνου είναι ότι οι ερευνητές υπολογίζουν ότι είναι 11 δισ. ετών έχει δηλαδή ίδια ηλικία με εκείνη του γαλαξία μας. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journall» http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=609023

Η Κίνα σταθερά πρώτη στη λίστα των ταχύτερων υπερυπολογιστών. Το σύστημα Tianhe-2 του κινεζικού Εθνικού Πανεπιστημίου Αμυντικής Τεχνολογίας εξασφάλισε για τρίτη συνεχή φορά την πρώτη θέση στη λίστα των 500 ισχυρότερων υπολογιστών του κόσμου. Σύμφωνα με το τελευταίο Top500, το οποίο ενημερώνεται δύο φορές το χρόνο, ο Tianhe-2 («Γαλαξίας-2») προσφέρει ισχύ 33,86 petaflops, μπορεί δηλαδή να εκτελεί 33,6 τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς κινητής υποδιαστολής το δευτερόλεπτο. Από την προηγούμενη έκδοση του Top500 μέχρι σήμερα, η Κίνα κατάφερε να αυξήσει τους υπερυπολογιστές της που μπαίνουν στη λίστα από τους 63 στους 76 -περίπου όσους η Βρετανία (30), η Γαλλία (27) και η Γερμανία (23) μαζί. Οι ΗΠΑ είδαν το μερίδιό τους να μειώνεται κατά 15%, παραμένουν όμως μακράν πρώτες με 233 συστήματα στη λίστα. Όσον αφορά τους κατασκευαστές, η HP έρχεται πρώτη με 182 συστήματα και ακολουθούν η IBM με 176 και η Cray με 51. Ο πρωταθλητής Tianhe-2 λειτουργεί στο Εθνικό Κέντρο Υπερυπολογιστών του Γκουανσού και αξιοποιείται σε προγράμματα «έρευνας και εκπαίδευσης». Χρησιμοποιεί ένα συνδυασμό επεξεργαστών Galaxy Ft-1500 που σχεδιάστηκαν στο πανεπιστήμιο και επεξεργαστών Ivy Bridge και Xenon Phi της Intel, και τρέχει το κινεζικό λειτουργικό σύστημα Kylin, το οποίο βασίστηκε στο Linux και σχεδιάστηκε ειδικά για εφαρμογές υψηλών απαιτήσεων. Οι απαιτήσεις του Tianhe-2 σε ηλεκτρική ενέργεια είναι τερατώδεις, αφού η κατανάλωση φτάνει τα 17,8 Megawatt, όσο χρειάζεται μια μικρή πόλη. Η υψηλή κατανάλωση ενέργειας ήταν εξάλλου ο λόγος για τον οποίο τέθηκε εκτός λειτουργίας το 2013 ο Roadrunner της IBM, το σύστημα που έσπασε για πρώτη φορά πριν από πέντε χρόνια το φράγμα του 1 pflops. Στη δεύτερη θέση του τελευταίου Top500, το οποίο δημοσιεύεται από την ομάδα του καθηγητής Χανς Μόιερ στο Πανεπιστήμιο του Μάνχαϊμ στη Γερμανία, βρίσκεται και πάλι ο Titan (17,59 pflos), ένα σύστημα της εταιρείας Cray που λειτουργεί στο Εθνικό Εργαστήριο του Όουκ Ριτζ, το οποίο υπάγεται στο αμερικανικό υπουργείο Άμυνας. Οι επιδόσεις του Top500 μετρώνται με το λεγόμενο τεστ Linpack, το οποίο βαθμολογεί τους υπολογιστές ως προς την ταχύτητα εκτέλεσης μιας ειδικής γραμμικής εξίσωσης. Δεν λαμβάνει ωστόσο υπόψη άλλους παράγοντες που επηρεάζουν την ταχύτητα σε πραγματικές συνθήκες, όπως για παράδειγμα το ρυθμό διαμεταγωγής δεδομένων από ένα τμήμα του συστήματος σε ένα άλλο. Η τελευταία έκδοση του Top500 θα παρουσιαστεί αργότερα τη Δευτέρα στο Διεθνές Συνέδριο Υπολογιστών που πραγματοποιείται στη Λειψία της Γερμανίας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231329252 Πείραμα κβαντομηχανικής δοκιμάζει τη βαρύτητα του Νεύτωνα. Μια νέα πειραματική τεχνική που αξιοποιεί τους νόμους της κβαντομηχανικής επέτρεψε σε διεθνή ομάδα ερευνητών να μετρήσει με ακρίβεια τη βαρυτική σταθερά G, γνωστή από το νόμο της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα. Εφόσον βελτιωθεί, η κβαντική μέθοδος θα μπορούσε να δείξει αν η σταθερά G ισχύει όντως παντού και πάντα. Σύμφωνα με το νόμο της παγκόσμιας έλξης που διατύπωσε ο Ισαάκ Νεύτωνας το 1687, κάθε ουράνιο σώμα έλκει οποιοδήποτε άλλο σώμα με μια δύναμη ανάλογη του γινομένου των μαζών τους και αντιστρόφως ανάλογη του τετραγώνου της απόστασής τους. Ο παραπάνω νόμος εκφράζεται με τη μαθηματική σχέση: όπου G είναι η βαρυτική σταθερά, περίπου ίση με 6.67×10−11 N·(m/kg)2 . Παρόλο όμως που το G υποτίθεται ότι έχει συγκεκριμένη, σταθερή τιμή σε όλο το Σύμπαν, και εμφανίζεται μάλιστα στις εξισώσεις της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν, οι πειραματικές μετρήσεις της τιμής του δίνουν ελαφρώς διαφορετικά αποτελέσματα, και μάλιστα τα τελευταία χρόνια οι αποκλίσεις μεγαλώνουν αντί να μικραίνουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, εξηγεί το Nature.com, http://www.nature.com/news/quantum-method-closes-in-on-gravitational-constant-1.15427 οι φυσικοί εφαρμόζουν μια μέθοδο που προτάθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και μετρά τη ροπή που προκαλεί η βαρυτική έλξη σε βαρίδια που κρέμονται από έναν περιστρεφόμενο άξονα. Η νέα μέθοδος, η οποία παρουσιάζεται στην επιθεώρηση Nature, http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature13433.html διαφέρει παρασάγγας, καθώς αξιοποιεί τις κβαντικές ιδιότητες των ατόμων -συγκεκριμένα, την ιδιότητά τους να συμπεριφέρονται ως κύμα. Χάρη στην προσέγγιση αυτή οι ερευνητές κατάφεραν να μετρήσουν τη βαρυτική έλξη ανάμεσα σε άτομα ρουβιδίου και μια συστοιχία κυλίνδρων από βολφράμιο βάρους 516 κιλών. Η ομάδα του Γκουγκλιέλμο Τίνο, φυσικού στο Πανεπιστήμιο της Φλορεντίας, χρησιμοποίησε παλμούς ακτινοβολίας λέιζερ για να διαταράξει ένα σύννεφο ανέμων ρουβιδίου παγωμένων κοντά στο απόλυτο μηδέν. Υπό την επίδραση της ακτινοβολίας τα άτομα σηκώθηκαν σε ύψος μερικών δεκάδων εκατοστών και στη συνέχεια ξαναέπεσαν υπό την επίδραση της βαρύτητας. Η ακτινοβολία λέιζερ χώρισε το κύμα που αντιστοιχούσε σε κάθε άτομο σε μια υπέρθεση δύο ενεργειακών καταστάσεων, οι οποίες αντιστοιχούν σε άτομα που φτάνουν σε διαφορετικά ύψη και επομένως δέχονται ελαφρώς διαφορετικές βαρυτικές δυνάμεις. Μετρώντας τη διαφορά αυτή σε αλλεπάλληλες μετρήσεις, οι ερευνητές μπόρεσαν να υπολογίσουν το G με νέα επίπεδα ακρίβειας. Η αβεβαιότητα της μέτρησης είναι 150 μέρη ανά εκατομμύριο, ή 0,015%, παραμένει δηλαδή λίγο μεγαλύτερη από την αβεβαιότητα των συμβατικών μεθόδων που βασίζονται σε μακροσκοπικά βάρη. Στο μέλλον όμως η νέα μέθοδος θα μπορούσε να βελτιωθεί και να δώσει απάντηση στις αποκλίσεις που εμφανίζονται στη μέτρηση της τιμής του G. Ένα ενδεχόμενο είναι να οφείλονται οι αποκλίσεις αυτές σε πειραματικά σφάλματα. Μια άλλη, πιο ενδιαφέρουσα εξήγηση. είναι ότι ο νόμος της παγκόσμιας έλξης δεν εξηγεί τις βαρυτικές επιδράσεις σε μικρούς χώρους όπως ένα εργαστήριο. Και αυτό θα σήμαινε ότι οι φυσικοί θα αναγκάζονταν να βελτιώσουν το νόμο του Νεύτωνα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231329285

Μαθηματικοί τιμώνται με το «μεγαλύτερο επιστημονικό βραβείο» Με βραβεία σαν κι αυτά, ποιος χρειάζεται τα Νόμπελ; Πέντε κορυφαίοι μαθηματικοί από όλο τον κόσμο θα λάβουν τρία εκατομμύρια δολάρια έκαστος ως νικητές του πρώτου Breakthrough Prize («Βραβείο Καινοτομίας») στην κατηγορία των Μαθηματικών. Τα βραβεία, με στόχο την προώθηση της επιστήμης και την ανάδειξη σημαντικών επιστημόνων ως «σταρ του ροκ», θεσμοθετήθηκαν από μια ομάδα εκατομμυριούχων του Διαδικτύου όπως ο συνιδρυτής της Google Σεργκέι Μπριν, ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ του Facebook, ο ιδρυτής του ομίλου Alibaba Τζακ Μα και ο ιδρυτής της επενδυτικής εταιρείας Digital Sky Technologies Γιούρι Μίλνερ. Η νέα κατηγορία των Μαθηματικών έρχεται να προστεθεί στο Breakthrough Prize Φυσικής, το οποίο απονέμεται κάθε χρόνο από το 2012, και το αντίστοιχο βραβείο στις Επιστήμες Ζωής, το οποίο απονεμήθηκε πρώτη φορά πέρυσι. Οι υπεύθυνοι περιγράφουν τα επιστημονικά βραβεία ως «τα μεγαλύτερα του κόσμου», καθώς το χρηματικό έπαθλο από το οποίο συνοδεύονται είναι υπερδιπλάσιο σε σχέση με των Νόμπελ, το οποίο περιορίζεται γύρω στα 1,2 εκατ. δολάρια. Οι πρώτοι νικητές του Breakthrough Prize in Mathematics είναι: Ο Τζέικομπ Λιούρι, καθηγητής του Χάρβαρντ που συνδυάζει την Τοπολογία με την Αλγεβρική Γεωμετρία Ο Τέρενς Τάο του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ο οποίος εργάζεται σε βασικές εξισώσεις της φυσικής ρευστών Ο Σάιμον Ντόναλντσον του Κέντρου Γεωμετρίας και Φυσικής «Σάιμονς», ο οποίος μελετά τετραδιάστατα σχήματα Ο Μαξίμ Κόντσεβιτς του γαλλικού Ινστιτούτου Υψηλών Επιστημονικών Σπουδών, ο οποίος είχε κερδίσει και το Breakthrough Prize Φυσικής το 2012. Και ο Ρίτσαρντ Τέιλορ του Ινστιτούτου Προηγμένων Μελετών, ο οποίος βοήθησε να αποδειχθεί το 1995 το Τελευταίο Θεώρημα του Φερμά. Η απονομή των βραβείων θα πραγματοποιηθεί το διήμερο 9-10 Νοεμβρίου στη Σίλικον Βάλεϊ. Οικοδεσπότες της εκδήλωσης τις δύο προηγούμενες χρονιές ήταν οι ηθοποιοί Κέβιν Σπέισι και Μόργκαν Φρίμαν. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231329324

Διακοπές στο Φεγγάρι!!! Αν έχετε βαρεθεί τις συμβατικές διακοπές όπως μία κρουαζιέρα στις Μπαχάμες ή το Μεξικό, ενδέχεται σύντομα να έχετε μια επιλογή που ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Η εταιρεία Space Adventures ετοιμάζει τουριστικά ταξίδια στο φεγγάρι, αρχίζοντας από το 2017. Οι θέσεις θα κοστίζουν 150.000.000 δολάρια η κάθε μία, και έχουν ήδη πωληθεί εισιτήρια για τους δύο πρώτους πελάτες. Ωστόσο, δεν έχει αποφασιστεί αν οι δύο πελάτες θα πάνε μαζί ή ποιος θα πάει πρώτα. Αν και υπάρχουν σχετικά λίγοι που θα μπορούσαν να πληρώσουν για ένα τέτοιο ταξίδι, φαίνεται πώς αξίζει τα λεφτά του. Μέχρι σήμερα, μόνο 18 άνθρωποι έχουν δει ποτέ το φεγγάρι από κοντά και κανείς δεν το έχει κάνει από την αποστολή του Apollo 17 το 1972. Με έναν τροποποιημένο πύραυλο Soyuz από τη Ρωσία, ο τουριστικός κοσμοναύτης θα κάνει ένα pit stop στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό πριν από το ταξίδι γύρω από το φεγγάρι. Δεδομένου ότι το ταξίδι θα είναι εμπορικές διακοπές και όχι μια επιστημονική αποστολή, είναι λογικό να κάνει το ταξίδι όσο πιο άνετο γίνεται. Οσο για το πόσο κοντά θα πλησιάσουν το φεγγάρι, οι αρμόδιοι αναφέρουν ότι θα καταφέρουν να φτάσουν σε απόσταση 100 χιλιομέτρων από τη σεληνιακή επιφάνεια. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9-%CE%BC%CE%B5-150000000-%CE%B4%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CF%81%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%AF%CE%BF

Νέα δεδομένα για το σωματίδιο Higgs. Επιβεβαιώθηκε η διάσπασή του προς φερμιόνια Για πρώτη φορά ανιχνεύεται η απευθείας διάσπαση του μποζονίου Higgs σε φερμιόνια, κάτι που ενισχύει το γεγονός ότι το σωματίδιο που ανακαλύφθηκε το 2012, συμπεριφέρεται με τον τρόπο που προβλέπει το Καθιερωμένο Πρότυπο των στοιχειωδών σωματιδίων. Αυτό αναφέρει η δημοσίευση της ερευνητικής ομάδας CMS στο περιοδικό Nature: «Evidence for the direct decay of the 125 GeV Higgs boson to fermions». http://www.nature.com/nphys/journal/vaop/ncurrent/full/nphys3005.html Η μέχρι τώρα ανίχνευση του σωματιδίου είχε επιτευχθεί διαμέσου της διάσπασής του προς μποζόνια. Σύμφωνα με τον Vincenzo Chiochia του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης: «Τώρα γνωρίζουμε ότι το σωματίδιο Higgs μπορεί να διασπαστεί και σε μποζόνια και σε φερμιόνια, με αποτέλεσμα κάποια θεωρητικά μοντέλα που απέκλειαν την διάσπαση προς φερμιόνια, να απορρίπτονται». Υπενθυμίζεται ότι τα μποζόνια έχουν ακέραιο σπιν και τα φερμιόνια ημιακεραιο. Όλα τα σωματίδια που είναι φορείς δυνάμεων (φωτόνιο, W, Z, βαρυτόνιο), είναι μποζόνια, ενώ τα σωματίδια που αποτελούν την γνωστή μας ύλη (λεπτόνια, quarks) είναι φερμιόνια. Το 2012 η ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs έγινε διαμέσου των διασπάσεών του σε μποζόνια, είτε σε δύο φωτόνια, είτε σε δυο μποζόνια Ζ ή δυο μποζόνια W. H ομάδα του πειράματος CMS αναφέρει ανίχνευση του σωματιδίου Higgs διαμέσου των διασπάσεών του σε bottom quarks ή σε ζεύγος λεπτονίων τ. Η ανάλυση των δεδομένων δείχνει ότι η μάζα του σωματιδίου Higgs είναι περίπου 125 GeV με ακρίβεια 3,8 σ. Που σημαίνει ότι η πιθανότητα να είναι το σήμα μια άσχετη διακύμανση του υποβάθρου, είναι 1 προς 14000. Υπενθυμίζεται ότι για να θεωρηθεί βέβαιη μια ανακάλυψη στη σωματιδιακή φυσική απαιτείται ακρίβεια 5σ. http://physicsgg.me/2014/06/23/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-higgs/

Διάρκεια αποστολής του Curiosity = 1 αρειανό έτος Σήμερα, 24 Ιουνίου 2014, τo διαστημικό ρόβερ της NASA Curiosity συμπλήρωσε στην επιφάνεια του Άρη ένα ολόκληρο αρειανό έτος (που ισοδυναμεί με 687 γήινες ημέρες). Το Curiosity εξερευνά τον Άρη από τον Αύγουστο του 2012 και ο βασικός του στόχος είναι να διαπιστωθεί αν ο κόκκινος πλανήτης φιλοξενούσε στο παρελθόν κάποιο είδος μικροβιακής ζωής. Πάντως τα μέχρι τώρα τα ευρήματα δείχνουν ότι στην επιφάνεια του Άρη υπήρχε νερό και το περιβάλλον ήταν κατάλληλο για την διαβίωση μικροοργανισμών. Στην φωτογραφία με κόκκινο χρώμα βλέπουμε την μέχρι σήμερα διαδρομή του Curiosity στην επιφάνεια του πλανήτη Άρη από τον Αύγουστο του 2012. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/06/24/%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%81%ce%ba%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-curiosity-1-%ce%b1%cf%81%ce%b5%ce%b9%ce%b1%ce%bd%cf%8c-%ce%ad%cf%84%ce%bf/

Η διαστημική συνεργασία Ρωσίας – ΗΠΑ συνεχίζεται. Παρά τη φαινομενική κατάρρευση των αμερικανο-ρωσικών διμερών σχέσεων, η ουκρανική κρίση δεν επηρέασε τις κοινές εργασίες στα μεγάλα διακυβερνητικά διαστημικά προγράμματα, όπως το project του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ). «Δεν πιστεύουμε ότι η σημερινή κατάσταση θα επηρεάσει τη συνεργασία μας με τη Ρωσία στο τομέα της ειρηνικής εξερεύνησης του διαστήματος, ιδίως στο πλαίσιο εταιρικής μας σχέσης στο ΔΣΣ», είπε σε συνέντευξή του στη ρωσική εφημερίδα «Izvestia», ο διευθυντής του προγράμματος των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων της NASA στη Ρωσία, Sean Fuller, προσθέτοντας,ότι η Ουάσινγκτον υπολογίζει στη συνέχιση των κοινών εργασιών στο ΔΔΣ και μετά το 2020. Το Μάϊο, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν, που εποπτεύει τον αεροδιαστημικό τομέα, και ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος «Roscosmos», Ολέγκ Οστάπενκο, δήλωσαν ότι η απόφαση για τη συνέχιση των εργασιών που αφορούν στις υποχρεώσεις της χώρας στο ΔΔΣ μετά το 2020, ακόμα εκκρεμεί. Τα περισσότερα ρωσικά και τα ξένα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εξέλαβαν αυτά τα λόγια σαν την απάντηση των ρώσων στις κυρώσεις που έχουν επιβληθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά αρκετών ρωσικών εταιρειών. Όπως είναι γνωστό, από τις 2 Απριλίου το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ είχε ανακοινώσει τη διακοπή «αρκετών κοινών προγραμμάτων στο διάστημα». Από αυτή την οπτική γωνία πρέπει να εκτιμηθεί και η δήλωση του επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυτικής και Διαστήματος (NASA), Charles Bolden, στη Διεθνή Αεροδιαστημική Έκθεση «ILA-2014» στο Βερολίνο: «Ο ΔΔΣ είναι κοινό project των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ιαπωνίας, της Ευρώπης και του Καναδά. Δεν υπάρχουν χώρες, που χωρίς τη συμμετοχή τους, μπορεί να προχωρήσει το πρόγραμμα». Ωστόσο φαίνεται ότι, όταν μιλούσαν για το έτος 2020, οι ανώτεροι ρώσοι αξιωματούχοι εννοούσαν κάτι διαφορετικό. Η άποψη των Ρογκόζιν και Οστάπενκο τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι πολλοί ρώσοι ειδικοί επιστήμονες από καιρό δεν θεωρούν σκόπιμο να συνεχιστούν οι διαστημικές έρευνες, οι οποίες διεξάγονται στο πλαίσιο των προγραμμάτων των τροχιακών σταθμών για πάνω από 40 χρόνια. Σύμφωνα με τους ίδιους, είναι καιρός να κάνουμε ένα αποφασιστικό βήμα πέρα από χαμηλή γήινη τροχιά: «Πρέπει να υπολογίσουμε τη σχέση κόστους – οφέλους από τη χρήση του διαστημικού σταθμού, να δούμε τα κέρδη αλλά και να υπολογίσουμε τις δαπάνες μας για τη λειτουργία του ΔΔΣ, και να αποφασίσουμε ανάλογα. Το 2020 αποτελεί έτος «ορόσημο» γι’ αυτή την απόφαση. Η ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος «Roscosmos» από κοινού με τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών και το Ίδρυμα προηγμένων ερευνών, επεξεργάζονται μια εντελώς νέα αντίληψη για την έννοια της περαιτέρω εξερεύνησης του διαστήματος», δήλωσε ο αναπληρωτής πρωθυπουργός. Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτό το καλοκαίρι η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος θα εισαγάγει τη νέα έννοια της εξερεύνησης του διαστήματος, με ορίζοντα μετά το 2020. Μετά από τέτοιες κατηγορηματικές δηλώσεις των ρώσων αξιωματούχων, μπορεί να εμφανιστούν και ορισμένα ερωτήματα: Γιατί οι αμερικανοί μιλούν για τη συνέχιση της συνεργασίας με τη Ρωσία, παρ’ όλο που ο διαστημικός σταθμός είναι διεθνής; Γιατί χρειάζονται το ΔΔΣ μετά το 2020, και μπορούν οι αμερικανοί, εάν κριθεί αυτό απαραίτητο, να κατασκευάσουν τροχιακό σταθμό που να μπορεί αντικαταστήσει το σημερινό ΔΔΣ; Όπως διευκρίνισε πηγή κοντά στη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος, η σημερινή τροχιακή διαμόρφωση του ΔΔΣ δεν επιτρέπει την εκμετάλλευση του συγκροτήματος με μόνο έναν από τους εταίρους του έργου. Μετά την παύση των αμερικανικών αποστολών διαστημικού λεωφορείου, από το 2011 οι μεταφορές των πληρωμάτων στο σταθμό εκτελούνται μόνο από ρωσικά διαστημικά σκάφη. Στις 30 Απριλίου 2013, η NASA επέκτεινε αυτή τη συμφωνία μέχρι το 2016, πληρώνοντας στη «Roscosmos» για έξι θέσεις στα «Σογιούζ» 457,9 εκατομμύρια δολάρια. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξαιρετικά σημαντικό να έχουν μόνιμη πρόσβαση στο ΔΔΣ, ο οποίος, αν και «διεθνής» στην εκμετάλλευση, χτίστηκε ως επί το πλείστον με αμερικανικά χρήματα. Το τρέχον πρόγραμμα της NASA, περιλαμβάνει τη δημιουργία οχημάτων μεταφοράς πληρωμάτων (επανδρωμένα διαστημόπλοια) στο σταθμό με όρους σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Όμως, το πρόγραμμα έχει σχεδιαστεί ώστε η πρώτη επανδρωμένη πτήση διαστημικού οχήματος στο ΔΔΣ να γίνει μόνο μέσα στο 2017. Ως εκ τούτου, η NASA (και οι ιδιώτες σχεδιαστές των διαστημοπλοίων) δεν είναι αρκετά πρόθυμοι να δαπανήσουν πολλά χρήματα για να αναπτύξουν ένα έργο που θα τους αποδώσει καρπούς για μόλις δύο - τρία χρόνια, είπε ο εμπειρογνώμονας. Όπως δείχνει η ιστορία, η Αμερική είναι αρκετά ικανή, όχι μόνο να δημιουργήσει ένα δεύτερο ΔΔΣ, αλλά ακόμα και να στείλει ανεξάρτητα από άλλες διαστημικές δυνάμεις επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη ή στον Άρη. Είναι μόνο θέμα χρημάτων και χρόνου. Στο υφιστάμενο πρόγραμμα της NASA, όμως, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά για δημιουργία «δεύτερου ΔΔΣ». Οι αμερικανοί έχουν άλλα σχέδια για το μέλλον των διαστημικών ερευνών, όπως η ανάπτυξη και η κατασκευή του υπερ-βαρέως πύραυλου φορέα SLS (Space Launch System), του επανδρωμένου διαστημοπλοίου πολλαπλού ρόλου «Orion», και της πτήσης με αυτό μέχρι σε κοντινό στη Γη αστεροειδή την περίοδο μετά το 2021- 2022. Ο χρόνος τελικά θα δείξει αν θα τα καταφέρουν οι αμερικανοί, αλλά το έργο σήμερα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το project του ΔΔΣ χρειάζεται στη NASA, κυρίως για να αποκτήσει εμπειρία σε μακροχρόνιες διαστημικές πτήσεις και για να μην κλείσει αεροδιαστημικές επιχειρήσεις, διώχνοντας έναν τεράστιο αριθμό προσωπικού υψηλής εξειδίκευσης, όπως έχει συμβεί πολλές φορές με το κλείσιμο ορισμένων έργων παρόμοιας τεχνογνωσίας. http://gr.rbth.com/tecnology/2014/06/23/i_diastimiki_synergasia_rosia_ipa_synexizetai_31121.html Ο πρώτος διαστημικός τρισδιάστατος εκτυπωτής. Ενα πείραμα που μπορεί να αποδειχθεί η αρχή μιας μικρής επανάστασης στις διαστημικές εξερευνήσεις θα ξεκινήσει η NASA τον Αύγουστο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τότε, ανάμεσα στο υπόλοιπο φορτίο που θα εκτοξευθεί με την κάψουλα Dragon της SpaceX για τον ανεφοδιασμό του σταθμού, θα βρίσκεται κι ένας 3D εκτυπωτής, ο πρώτος που θα «ταξιδέψει» έξω από τον πλανήτη. Με αυτή την «πρόβα τζενεράλε», η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ουσιαστικά θα τεστάρει για πρώτη φορά την τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης στις συνθήκες που επικρατούν στο Διάστημα. Με στόχο, αν οι δοκιμές ολοκληρωθούν με επιτυχία, να έρθει ένα βήμα πιο κοντά η εποχή όπου ο σταθμός και οποιοδήποτε άλλο διαστημόπλοιο θα είναι εξοπλισμένα με έναν 3D εκτυπωτή, ο οποίος θα κατασκευάζει επιτόπου αρκετά από τα ανταλλακτικά και εργαλεία. Η πιλοτική συσκευή κατασκευάσθηκε για λογαριασμό της NASA από τη μικρή αμερικανική εταιρεία Made in Space στη Σίλικον Βάλεϊ και λειτουργεί όπως οι υπόλοιποι 3D εκτυπωτές, τοποθετώντας διαδοχικά στρώματα από λιωμένο πλαστικό υλικό, μέχρι να σχηματισθεί το αντικείμενο που χρειάζεται να κατασκευασθεί. Ωστόσο, μία μεγάλη διαφορά είναι ότι το μηχάνημα της εταιρείας Made in Space θα πρέπει να λειτουργεί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, κάτι που βέβαια δεν ισχύει στη Γη. Και δεν είναι η μόνη διαφορά: μιλώντας τον περασμένο Μάιο στο περιοδικό Wired, ο CEO της εταιρείας Michael Chen ανέφερε πως στην πορεία ανακάλυψαν ότι έπρεπε να κάνουν περισσότερες από 15 τροποποιήσεις στη συσκευή, συγκριτικά με τα συμβατικά μοντέλα, για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Διάστημα. Πριν η NASA δώσει το «πράσινο φως» για την αποστολή του εκτυπωτή, η συσκευή δοκιμάσθηκε με αρκετά πειράματα τόσο στο εργαστήριο όσο και στο αεροπλάνο της υπηρεσίας που πετάει σε παραβολική τροχιά, ώστε να προσομοιώσει σε κάθε «βουτιά» του για λίγα δευτερόλεπτα τις συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Αρκετές δοκιμές έγιναν επίσης για να διασφαλισθεί πως το μηχάνημα θα αντέξει στις μεγάλες επιταχύνσεις που θα αναπτύξει η κάψουλα κατά την απογείωσή της. Οταν φτάσει στον σταθμό, το μηχάνημα θα τοποθετηθεί μέσα σε ειδικό αεροστεγή θάλαμο. Από εκεί, θα εκτυπώσει 21 εργαλεία και εξαρτήματα, τα οποία αργότερα θα μεταφερθούν στη Γη μαζί με τη συσκευή, ώστε να εξετασθούν. Στόχος είναι να ελεγχθεί αν όντως η κατασκευή τους είναι αρκετά ανθεκτική και αν η εκτύπωσή τους έγινε τόσο πιστά που θα μπορούσαν πραγματικά να χρησιμοποιηθούν στον σταθμό. Στην περίπτωση που όλα πάνε καλά, το αμέσως επόμενο βήμα θα είναι η «Made in Space» να κατασκευάσει ένα καινούργιο μοντέλο, αυτή τη φορά για μόνιμη εγκατάσταση στον σταθμό. Σε δεύτερη φάση, οι εκτυπωτές θα κάνουν την εμφάνισή τους σε άλλα διαστημόπλοια, αφού η NASA βλέπει την τεχνολογία τους ως έναν τρόπο για να μειώσει το κόστος των διαστημικών αποστολών, περιορίζοντας τα εξαρτήματα που θα πρέπει να εκτοξεύονται έτοιμα από τη Γη. Από τη μεριά της, η εταιρεία Made in Space υποστηρίζει πως στο μέλλον, εξελιγμένα μηχανήματα θα μπορούν να κατασκευάσουν στο Διάστημα όχι μόνο εργαλεία και ανταλλακτικά, αλλά και ολόκληρα σκάφη ή βάσεις για αστροναύτες. http://www.kathimerini.gr/772791/article/epikairothta/episthmh/o-prwtos-diasthmikos-trisdiastatos-ektypwths Ο γύρος της Γης!!! http://www.youtube.com/watch?v=Ip2ZGND1I9Q

AMS: ανιχνεύθηκε σκοτεινή ύλη στον Διαστημικό Σταθμό; Νεώτερα αποτελέσματα από το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο (AMS), δείχνουν ότι κάτι άλλο πέρα από τη συνηθισμένη ύλη, παράγει έναν ανεξήγητο αριθμό σωματιδίων που ανιχνεύονται στην κοσμική ακτινοβολία. Πρόκειται για τα «αποτυπώματα» των προϊόντων διάσπασης – αλληλεπιδράσεων της σκοτεινής ύλης ή για σωματίδια που δημιουργούνται από κοντινά πάλσαρ; Πλέον ξέρουμε ότι κάτι νέο συμβαίνει, αλλά δεν γνωρίζουμε ακόμα την προέλευσή του, δηλώνει ο βραβευμένος με νόμπελ Φυσικής Samuel Ting του ΜΙΤ, επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του Άλφα Μαγνητικού Φασματομέτρου (AMS). Σε σύντομο χρονικό διάστημα, θα μπορέσουμε να επιλύσουμε το μυστήριο. Από την εγκατάστασή του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ο ανιχνευτής σωματιδίων AMS έχει καταγράψει 50 δισεκατομμύρια κοσμικών ακτίνων, δίνοντας πληροφορίες σχετικά με το είδος τους, την κατεύθυνση και την ενέργειά τους. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το κλάσμα των ποζιτρονίων e+/ (e++ e-) – ο αριθμός των ανιχνευόμενων ποζιτρονίων ως προς το άθροισμα ηλεκτρόνια + ποζιτρόνια. (Υπενθυμίζεται ότι τα ποζιτρόνια ή αντι-ηλεκτρόνια, είναι τα αντίστοιχα σωματίδια αντιύλης των ηλεκτρονίων). Πριν από έναν χρόνο η ομάδα του AMS ανέφερε αύξηση των ποζιτρονίων που ανιχνεύονται, η προέλευση των οποίων ίσως να οφείλεται σε συγκρούσεις σωματιδίων της σκοτεινής ύλης. Η παρατηρούμενη αύξηση στο κλάσμα ποζιτρονίων, καθώς επίσης και το σημείο στο οποίο θα αρχίσει η μείωσή του εξαρτάται από τη μάζα της σκοτεινής ύλης. Τα νέα στοιχεία δείχνουν ότι ο λόγος των ποζιτρονίων προς συνολικό άθροισμα ηλεκτρονίων και ποζιτρονίων, έχει αλλάξει συμπεριφορά, και η αύξηση της τιμής του κλάσματος συναρτήσει της ενέργειας δείχνει να γίνεται ανεξάρτητο της ενέργειας. Σύμφωνα με τον Ting η αύξηση αυτή δεν προέρχεται από τις συνήθεις αλληλεπιδράσεις των κοσμικών ακτίνων. Ο Ting υπενθυμίζει επίσης ότι μετρήθηκε και η ροή των ποζιτρονίων με την μεγαλύτερη ακρίβεια μέχρι σήμερα. Η ροή αυξάνει έως τα 10 GeV, σταθεροποιείται μέχρι τα 35 GeV και στην συνέχεια αυξάνεται και πάλι. Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η προέλευση των ποζιτρονίων στο σύμπαν είναι αρκετά μυστηριώδης, αλλά είναι πάρα πολύ νωρίς για να πούμε ότι προέρχονται με βεβαιότητα από την σκοτεινή ύλη. Σχετικά με το κλάσμα ποζιτρονίων. Εξαιτίας της μικρής μάζας τους, τα ηλεκτρόνια και τα ποζιτρόνια κοσμικής προέλευσης, στη διαδρομή από την πηγή τους μέχρι τον ανιχνευτή AMS, χάνουν ενέργεια εξαιτίας της αντίστροφης σκέδασης Compton με τα φωτόνια της κοσμικής ακτινοβολίας υποβάθρου και από την ακτινοβολία σύγχροτρον λόγω του μαγνητικού πεδίου του γαλαξία. Ο ρυθμός απώλειας της ενέργειάς τους αυξάνεται ανάλογα με το τετράγωνο της ενέργειας των ηλεκτρονίων, οπότε το φάσμα της ενέργειας των ανιχνευόμενων ηλεκτρονίων μειώνεται συναρτήσει της ενέργειας ως Ε -α και πιο απότομα ως Ε -(α+1) στις μεγαλύτερες ενέργειες (Ε>10 GeV). Για σωματίδια προερχόμενα από τα υπολείμματα βίαιης έκρηξης σουπερνόβα η τιμή της παραμέτρου α αναμένεται να είναι μεγαλύτερη από 2. Για τα δευτερογενή ηλεκτρόνια/ποζιτρόνια, το φάσμα της πηγής θα ακολουθεί το ενεργειακό φάσμα των πρωτονίων της κοσμικής ακτινοβολίας, προσεγγιστικά ≈Ε -2,7 και στη συνέχεια αυτός ο εκθετικός νόμος θα γίνει πιο απότομος εξαιτίας των απωλειών μέχρι να φτάσουν στον ανιχνευτή ως ένα παρατηρούμενο φάσμα ≈E -(2,7+1,0). Ως εκ τούτου αν όλα τα ποζιτρόνια των κοσμικών ακτίνων είναι αποκλειστικά διαστρικής προέλευσης, αλλά μια σημαντική ποσότητα ηλεκτρονίων προέρχεται από πρωτογενείς πηγές, τότε το κλάσμα ποζιτρονίων e+/ (e++ e-) θα πρέπει να μειώνεται συνεχώς και ομαλά συναρτήσει της ενέργειας. Πειραματικά ο διαχωρισμός ποζιτρονίων και ηλεκτρονίων πρέπει να πραγματοποιηθεί μέσω εκτροπής των σωματιδίων μέσα σε ένα μαγνητικό πεδίο, και η ταυτοποίηση των ποζιτρονίων γίνεται δύσκολη εξαιτίας του υποβάθρου των πρωτονίων τα οποία ξεπερνούν σε ένταση τα ποζιτρόνια κατά 4 ή 5 τάξεις μεγέθους. Οι πρώτες μετρήσεις ποζιτρονίων που πραγματοποιήθηκαν με ένα μαγνητικό φασματόμετρο τοποθετημένο σε αερόστατο επιβεβαίωναν το γεγονός ότι η τιμή του κλάσματος των ποζιτρονίων μειώνεται σε ενέργειες μεγαλύτερες από 10 GeV. Όμως η κατάσταση έγινε πιο περίπλοκη όταν έγιναν περισσότερες μετρήσεις σε υψηλότερες ενέργειες. Ένα πείραμα που χρησιμοποιούσε το μαγνητικό πεδίο της γης για τον διαχωρισμό των φορτισμένων σωματιδίων, έδειξε μια αναπάντεχα μεγάλη τιμή στο κλάσμα των ποζιτρονίων στην περιοχή των 20 GeV. Οι μετρήσεις άλλων πειραμάτων, όπως και οι αρχικές μετρήσεις του AMS έδειχναν πως το κλάσμα ποζιτρονίων στις υψηλές ενέργειες δεν μπορεί να εξηγηθεί αποκλειστικά και μόνο με την υπόθεση της διαστρικής προέλευσης των ποζιτρονίων, και ίσως να απαιτείται νέα φυσική θεώρηση. Πρόκειται για την πολυπόθητη ένδειξη προϊόντων διάσπασης σωματιδίων της σκοτεινής ύλης ή πρόκειται για φαινόμενα παραγωγής σωματιδίων από ένα κοντινό παλσαρ ή την έκρηξη ενός άστρου Wolf-Rayet; Ή πρόκειται για πειραματικό λάθος εξαιτίας των «ανατριχιαστικών» προβλημάτων υποβάθρου; Διαβάστε περισσότερα: news.discovery.com http://news.discovery.com/space/dark-matter-mystery-deepens-140617.htm?AID=11732244&PID=4003003&SID=177p8mx4kdt42&URL=http%3A%2F%2Fnews.discovery.com%2Fspace%2Fdark-matter-mystery-deepens-140617.htm&ecid=AFF-7975437&pa=affcj&PCID=2470763 ams.nasa.gov - http://ams.nasa.gov/AmsScientificPublications.html www1b.physik.rwth-aachen.de http://www1b.physik.rwth-aachen.de/~pebs/?PEBS_physics:Positron_fraction http://physicsgg.me/2014/06/21/ams-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b5-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84/