Δροσος Γεωργιος

Υπόγειο πείραμα αποτυγχάνει να ρίξει φως στη σκοτεινή ύλη. Μια γιγάντια δεξαμενή κατεψυγμένου αερίου, κρυμμένη σε βάθος ενάμισι χιλιομέτρου μέσα σε ένα εγκαταλειμμένο χρυσωρυχείο, συγκεντρώνει εδώ και μήνες το ενδιαφέρον των φυσικών που αναζητούν τη χαμένη ύλη του Σύμπαντος. Όμως ο πρώτος γύρος του πειράματος έληξε χωρίς να ρίξει φως στο μυστήριο της σκοτεινής ύλης. «Δεν καταγράψαμε κανένα συμβάν που σχετίζεται με οποιοδήποτε είδος σκοτεινής ύλης» ανακοίνωσε την Τετάρτη ο Ρικ Γκάιτσελ του Πανεπιστημίου Μπράουν, εκπρόσωπος του Μεγάλου Υπόγειου Ανιχνευτή Ξένου ή LUX. Το LUX, μέχρι σήμερα ο πιο ευαίσθητος ανιχνευτής σκοτεινής ύλης, σχεδιάστηκε για την αναζήτηση υποθετικών σωματιδίων που ονομάζονται WIMP (ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια μεγάλης μάζας, σε ελεύθερη απόδοση), από τα οποία ενδέχεται να αποτελείται η λεγόμενη σκοτεινή ύλη. Το μυστήριο της σκοτεινής ύλης χρονολογείται στη δεκαετία του 1930, όταν οι αστρονόμοι αντιλήφθηκαν ότι η μάζα και η βαρύτητα των σωμάτων που βλέπουμε στο Σύμπαν δεν είναι αρκετή για να εξηγηθεί η κίνηση των γαλαξιών. Έκτοτε έχει υπολογιστεί ότι η κανονική ύλη -από τους πλανήτες και τα άστρα μέχρι τους γαλαξίες- δεν αντιστοιχεί παρά μόνο στο 16% της ύλης στο Σύμπαν, ενώ το υπόλοιπο 84% αντιστοιχεί στη σκοτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη γίνεται αντιληπτή λόγω της βαρυτικής της επίδρασης στους γαλαξίες, οι επιστήμονες όμως δεν έχουν ιδέα από τι αποτελείται. Γνωρίζουν πάντως ότι δεν εκπέμπει, δεν ανακλά και δεν διαθλά την ακτινοβολία, γι' αυτό και είναι κυριολεκτικά αόρατη. Ένα είδος υποθετικής ύλης που έχει προταθεί ως εξήγηση στο μυστήριο είναι τα σωματίδια WIMP, σωματίδια μεγάλης μάζας τα οποία δεν αλληλεπιδρούν με τα άτομα ούτε με τον ηλεκτρομαγνητισμό του φωτός και επομένως δεν είναι ορατά. Σύμφωνα με τη θεωρία, όμως, τα WIMP αλληλεπιδρούν μέσω της βαρύτητας και της ασθενούς πυρηνικής δύναμης, η οποία ευθύνεται για ορισμένα είδη ραδιενέργειας. Χάρη σε αυτές τις ιδιότητες, τα WIMP -εφόσον υπάρχουν- θα μπορούσαν να αλληλεπιδράσουν με τους πυρήνες των ατόμων ξένου μέσα τον ανιχνευτή LUX. To μηχάνημα των τριών τόνων βρίσκεται στην Υπόγεια Ερευνητική Εγκατάσταση του Σάνφορντ, ένα παλιό ορυχείο χρυσού βάθους 2.300 μέτρων στο Μπλακ Χιλς της Νότιας Ντακότα, το οποίο μονώνει το σύστημα από την κοσμική ακτινοβολία. Στην καρδιά του συστήματος βρίσκεται ένα κάνιστρο με 370 κιλά υγροποιημένου αερίου ξένου. Η ιδέα είναι ότι τα σωματίδια WIMP θα φτάνουν σε τέτοιο βάθος επειδή δεν αλληλεπιδρούν με την ύλη των υπερκείμενων βράχων. Όταν όμως συγκρούονται με άτομα ξένου προκαλούν τον ιονισμό τους και την εκπομπή αμυδρών φωτεινών λάμψεων, οι οποίες καταγράφονται με φωτοπολλαπλασιαστές. Στον πρώτο γύρο του πειράματος, διάρκειας 85 ημερών, οι υπεύθυνοι του πειράματος περίμεναν να καταγράψουν περίπου 1.600 τέτοιες λάμψεις. Ανίχνευσαν όμως μόνο 160, οι οποίες αποδίδονται στη φυσική ραδιενέργεια των γύρω πετρωμάτων. Τα αποτελέσματα, τα οποία δεν έχουν δημοσιευτεί αλλά παρουσιάστηκαν την Τετάρτη από ερευνητές του Στάνφορντ, δείχνουν τώρα να δικαιώνουν τους υπεύθυνους του XENON, ενός αντίστοιχου υπόγειου πειράματος στο Γκραν Σάσο της Ιταλίας, οι οποίοι είχαν ανακοινώσει ότι απέτυχαν να ανιχνεύσουν WIMP, κατηγορήθηκαν όμως ότι δεν είχαν καλιμπράρει σωστά τον ανιχνευτή. http://sanfordlab.org/news/press_release/first-results-lux-experiment-south-dakota Παρόλα αυτά, η θεωρία των WIMP δεν μπορεί να θεωρηθεί ακόμα νεκρή. Παραμένει ανοιχτό το ενδεχόμενο να υπήρχαν προβλήματα καλιμπραρίσματος στο LUX, όπως και το ενδεχόμενο να έχουν τα WIMP πολύ μικρότερη μάζα από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Οι ερευνητές του XENON σχεδιάζουν τώρα έναν πιο ευαίσθητο ανιχνευτή, ο οποίος θα περιέχει ένα τόνο ξένου, ενώ οι υπεύθυνοι του LUX θα συνεχίσουν να συλλέγουν δεδομένα για δύο χρόνια. Αργότερα ελπίζουν να εξασφαλίσουν χρηματοδότηση για έναν ανιχνευτή των επτά τόνων. Μέχρι τότε η σκοτεινή ύλη πιθανότατα θα παραμείνει κρυμμένη στο σκοτάδι.

Το καυτό «δίδυμο» της Γης. Ένα σχεδόν «ταυτόσημο» δίδυμο του πλανήτη μας εντοπίστηκε από τους επιστήμονες σε ένα ηλιακό σύστημα στον αστερισμό του Κύκνου, 400 έτη φωτός μακριά από εμάς. Ο Kepler-78b, όπως ονομάζεται, είναι βραχώδης και αποτελεί τον πιο κοντινό σε χαρακτηριστικά εξωπλανήτη με τη Γη που έχει εντοπιστεί ως τώρα. Ο κόσμος του είναι όμως εντελώς διαφορετικός, αφού «ψήνεται» σε θερμοκρασίες χιλιάδων βαθμών Κελσίου όντας ανίκανος να υποστηρίξει τη ζωή. Παρ’ όλα αυτά η ανακάλυψή του προσφέρει για πρώτη φορά «απτές» ενδείξεις ότι κάπου «εκεί έξω» θα πρέπει να υπάρχει σίγουρα τουλάχιστον ένας πλανήτης εντελώς ίδιος με τον δικό μας. Ο Kepler-78b δεν έχει μόνο μέγεθος παρόμοιο με της Γης (άλλοι εξωπλανήτες με αυτό το χαρακτηριστικό, όπως π.χ. ο Kepler-10b, έχουν ήδη εντοπισθεί). Εχει επί πλέον παρόμοια μάζα και πυκνότητα, δηλαδή παρόμοια σύσταση με της Γης. Αυτή η «σύμπτωση» και των τριών χαρακτηριστικών τον καθιστά τον πρώτο εξωπλανήτη που μπορούμε να πούμε ότι πραγματικά μοιάζει με τον δικο μας. Παρ’ όλα αυτά υπάρχει μια σημαντική διαφορά «θέσης». Ο Kepler-78b βρίσκεται υπερβολικά κοντά στο άστρο του – συγκεκριμένα η απόστασή του από αυτό είναι ίση με το ένα εκατοστό της απόστασης της Γης από τον Ηλιο. Ως αποτέλεσμα η θερμοκρασία του υπολογίζεται ότι κυμαίνεται στους 2.000-2.800 βαθμούς Κελσίου ενώ το έτος του διαρκεί μόλις 8,5 ώρες! Οι επιστήμονες που τον μελέτησαν θεωρούν ότι λόγω των παλιρροϊκών δυνάμεων «βλέπει» το άστρο του μόνο από τη μια πλευρά – η μια πλευρά του δηλαδή έχει μονίμως μέρα και η άλλη μονίμως νύχτα. Όπως εικάζουν, η πλευρά της «ημέρας» είναι καλυμμένη από λάβα. «Νομίζω ότι είναι ασφαλές να πούμε ότι η πλευρά της “ημέρας” είναι λιωμένη» δήλωσε στο BBC ένας εκ των μελετητών, ο Τζόσουα Γουίν του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), «Κανείς δεν έχει υπολογίσει πραγματικά αν η πλευρά της “νύχτας” θα είναι και αυτή λιωμένη (δεν γνωρίζουμε τη θερμοκρασία σε αυτή την πλευρά) ούτε πόσο βαθιά φθάνει το λιωμένο στρώμα στο εσωτερικό του πλανήτη». Ο υπολογισμός της μάζας και της πυκνότητας του Kepler-78b έγινε ανεξάρτητα από δυο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες, οι οποίες δημοσίευσαν τις σχετικές μελέτες στην επιθεώρηση «Nature». Τα αποτελέσματά τους σχεδόν συμπίπτουν, γεγονός το οποίο τα καθιστά ιδιαίτερα αξιόπιστα. Η πρώτη ομάδα, με επικεφαλής τον Αντριου Χάουαρντ του Πανεπιστημίου της Χαβάης στη Χονολουλού, εκτιμά ότι ο εξωπλανήτης έχει ακτίνα ίση με το 1,2 της ακτίνας της Γης και μάζα ίση με το 1,69 της μάζας της Γης. http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12767.html Η δεύτερη ομάδα, με επικεφαλής τον Φραντσέσκο Πέπε του Πανεπιστημίου της Γενεύης στην Ελβετία, εκτιμά ότι η ακτίνα του είναι ίση με το 1,16 της Γης και η μάζα του ίση με το 1,86 της Γης. http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12768.html Και οι δυο ομάδες υπολογίζουν την πυκνότητά του γύρω στα 5,5 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό – πυκνότητα παρόμοια με αυτή της Γης, η οποία υποδηλώνει ότι θα πρέπει να αποτελείται από πετρώματα και σίδηρο. Η ακτίνα – και κατ’ επέκταση το μέγεθος ενός πλανήτη – υπολογίζεται στα δεδομένα του τηλεσκοπίου Kepler της NASA (το οποίο και εντόπισε τον Kepler 78b, όπως υποδηλώνει το όνομά του) από τις διαβάσεις που αυτός πραγματοποιεί μπροστά από το άστρο του. Ο υπολογισμός της μάζας και της πυκνότητας είναι όμως μια πιο πολύπλοκη διαδικασία. Και οι δυο ερευνητικές ομάδες τον έκαναν χρησιμοποιώντας επίγεια τηλεσκόπια για να μετρήσουν μικροσκοπικές παραμορφώσεις που προκαλεί η βαρύτητα του πλανήτη στο φως του άστρου του. Η μέτρηση αυτή δεν είναι εύκολη, στην περίπτωση όμως του Kepler-78b κατέστη δυνατή επειδή ο πλανήτης είναι τόσο μεγάλος και βρίσκεται τόσο κοντά στο άστρο του με αποτέλεσμα να προκαλεί μεγαλύτερες παραμορφώσεις. Η εγγύτητα του Kepler-78b με το άστρο του βοήθησε μεν τους επιστήμονες να υπολογίσουν τη σύστασή του, παράλληλα όμως αποτελεί και ένα μεγάλο «αίνιγμα» για αυτούς. Αυτό γιατί, σύμφωνα με τις θεωρίες για τον σχηματισμό των πλανητών, είναι αδύνατον να έχει σχηματιστεί σε αυτή την απόσταση όπως επίσης είναι αδύνατον και να έχει μετακινηθεί σε εκείνο το σημείο έχοντας σχηματιστεί κάπου μακρύτερα. Οι ερευνητές εικάζουν ότι ο Kepler-78b έλκεται από το άστρο του οδεύοντας με μαθηματική ακρίβεια προς τον θάνατό του – τα χρόνια του είναι μετρημένα λένε χαρακτηριστικά. «Δεν θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί σε αυτή τη θέση γιατί ένας πλανήτης δεν σχηματίζεται μέσα σε ένα άστρο. Δεν θα μπορούσε να έχει σχηματιστεί μακρύτερα και να έχει μετακινηθεί προς τα μέσα γιατί θα είχε μετακινηθεί μέχρι τέλους, ως το άστρο. Αυτός ο πλανήτης είναι ένα αίνγιμα» δήλωσε ο Ντίμιταρ Σασέλοφ του Κέντρου Αστρουφισκής Χάρβανρτ-Σμιθσόνιαν, ο οποίος μετείχε σε μια από τις μελέτες, προσθέτοντας: «Ο Kepler-78b θα καταλήξει επάνω στο άστρο του πολύ σύντομα, μιλώντας με αστρονομικούς χρόνους». Ο «πολύ σύντομος» από αστρονομικής απόψεως χρόνος στον οποίο οι ερευνητές τοποθετούν τον θάνατο του Kepler-78b είναι μέσα σε τρία δισεκατομμύρια χρόνια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=537175

Η πρώτη ρωσική ιδιωτική διαστημική εταιρεία. Η τεχνογνωσία και η διαστημική τεχνολογία είναι ρωσικές, αλλά για την έδρα της, η εταιρεία επέλεξε την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι η Dauria Aerospace. Η εταιρεία I2BF Global Ventures, τον Οκτώβριο επένδυσε 20 εκατομμύρια δολάρια στην πρώτη ιδιωτική διαστημική επιχείρηση της Ρωσίας, την εταιρεία Dauria Aerospace. Και όμως, αυτό το γεγονός πέρασε σχεδόν απαρατήρητο στα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ειδικά αν θυμηθούμε την παγκόσμια “ενημερωτική ευφορία”, μετά την εμφάνιση στις αρχές της δεκαετίας 2000 των SpaceX και Virgin Galactic. Την ίδια στιγμή, η εταιρεία πρωτοπορεί σε πολλά σημεία και καλύπτει το κομμάτι της πίττας του διαστημικού επιχειρείν, που έχει χάσει το κράτος. Παραδοσιακά, η «Roscosmos» επικεντρώνεται σε συγκεκριμένες υπηρεσίες χαμηλής κερδοφορίας, όπως είναι η εκτόξευση και η τοποθέτηση δορυφόρων σε τροχιά. Ταυτόχρονα, είναι σχεδόν έξω από την αγορά των διαστημικών υπηρεσιών που έχουν υψηλό περιθώριο κερδών και αποτελούν τον κύριο στόχο για τις ιδιωτικές εταιρείες», σημειώνει ο διευθυντής του τμήματος επιχειρηματικής ανάπτυξης στη Ρωσία της Frost & Sullivan, Αλεξέι Βολοστνόφ. Σε αυτό το κομμάτι της επιχειρηματικής δραστηριότητας, ήρθε να επενδύσει ο Μιχαήλ Κοκόριτς, πρώην ιδιοκτήτης μερικών από τις μεγαλύτερες ρωσικές αλυσίδες λιανικής πώλησης, όπως είναι η «Technosila» και η «Yuterra». Φεύγοντας από το “επιχειρείν ρουτίνας”, έκανε το χόμπι του επιχειρηματική δραστηριότητα. Ωστόσο, η δραστηριοποίηση του δεν είχε μόνο αλτρουϊστικά κίνητρα. Η συγκεκριμένη αγορά υπολογίζεται σε περίπου 103 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο! Οι εκτιμήσεις της Dauria βασίζονται στο γεγονός, ότι η εταιρεία σκέφτεται να δημιουργήσει ένα φθηνό δορυφόρο που θα κοστίσει έως και 10 εκατομμύρια δολάρια, με χρόνους παραγωγής ρεκόρ: Μέσα σε 12 μήνες! Σημειώνεται, ότι συνήθως, οι διαστημικές τροχιακές συσκευές κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια και η ανάπτυξή τους διαρκεί αρκετά χρόνια. Έτσι η εταιρεία, σύμφωνα με τα λόγια του ιδρυτή της, «θα αποσβέσει σχεδόν αμέσως το κόστος της ίδρυσής της». Στα επόμενα χρόνια, έχει προγραμματιστεί η εκτόξευση τεσσάρων δορυφόρων. Δύο από αυτούς, ο «Saggita» και ο «Perseus», θα εκτοξευθούν μέσα στο 2014, ενώ οι διαστημικές συσκευές «Pyxis» και «Auriga» έχουν προγραμματιστεί να τεθούν σε τροχιά την περίοδο 2015-2017. Εκτιμάται ότι, όταν θα έχουν ολοκληρωθεί τα παραπάνω έργα, ο ετήσιος κύκλος εργασιών της εταιρείας θα υπερβαίνει το ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Ο Μιχαήλ Κοκόριτς, πιστεύει ότι τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για ένα τέτοιο έργο. «Οι υπηρεσίες μας είναι μοναδικές και αφορούν σε συγκεκριμένους τομείς: Την αγροτική καλλιέργεια ακριβείας, τη δασοκομία, τη διαχείριση και τον έλεγχο των ακινήτων από το διάστημα», είπε ο ίδιος. Τον ανταγωνισμό με τις ρωσικές κρατικές εταιρείες, ο Μ. Κοκόριτς δεν τον φοβάται, γιατί η ομαδοποίηση των διαστημικών συσκευών στη χώρα, είναι μικρή. «Έχουμε μόνο δύο πολιτικούς δορυφόρους, χωρίς να υπολογίζουμε τους μετεωρολογικούς υψηλής ανάλυσης (ευκρίνειας). Οι δικές μας συσκευές έχουν τη δυνατότητα να «φωτογραφίζουν» όλη τη Γη, αλλά με χαμηλότερη ανάλυση, επιτρέποντας φυσικά τη λήψη της επιθυμητής (για τον πελάτη) απεικόνισης. Το κράτος δεν σχεδιάζει και δεν σκέφτεται να δημιουργήσει ποτέ διαστημικές μονάδες που να παρέχουν τέτοιου είδους υπηρεσίες», είπε ο επιχειρηματίας. Στα projects της Dauria, συμμετέχουν επίσης μεγάλα αμερικανικά Πανεπιστήμια, η ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος (Roscosmos), η ερευνητική και παραγωγική εταιρεία (αεροδιαστημική εταιρεία) «Lavochkin» και πολλοί άλλοι οργανισμοί απ’ όλο τον κόσμο. Η εταιρεία, έχει παράρτημα στο Κέντρο καινοτομίας «Skolkovo» στα περίχωρα της Μόσχας, που προωθεί τις διαστημικές συσκευές στην εγχώρια αγορά. Η έδρα της επιχείρησης βρίσκεται στο Μόναχο. Στη βαυαρική πρωτεύουσα βρίσκονται επίσης τα βασικά τμήματα της εταιρείας που ασχολούνται με τις πωλήσεις υπηρεσιών, ενώ το τμήμα που είναι υπεύθυνο για τα ωφέλιμα φορτία και τους δορυφόρους για τη διεθνή αγορά, βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι ιδρυτές της Dauria είναι βέβαιοι ότι μόνο μια πολυεθνική εταιρία μπορεί να πετύχει σε αυτό το είδος του επιχειρείν. Αλλά υπάρχει και ένας ακόμη λόγος που η έδρα της εταιρείας δεν είναι επί ρωσικού εδάφους. «Δυστυχώς, λόγω των ιδιαιτεροτήτων του φορολογικού καθεστώτος και της πολυπλοκότητα του συστήματος εξαγωγών και εισαγωγών του αναγκαίου εξοπλισμού, προς το παρόν, η διενέργεια «διαστημικών» επιχειρηματικών δραστηριοτήτων από τη Ρωσία στην παγκόσμια αγορά είναι ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα», λέει ο επικεφαλής της εταιρείας, Μιχαήλ Κοκόριτς. Οι ειδικοί προσθέτουν επίσης, ότι όλες οι βασικές υποδομές και τα συστήματα διανομής εξακολουθούν να ελέγχονται αυστηρά από το κράτος. «Αυτό σημαίνει, ότι υπάρχει πάντα η πιθανότητα για το «κλείσιμο» της συγκεκριμένης επιχειρηματικής σφαίρας για τον ιδιωτικό τομέα (εμπορικές επιχειρήσεις), εφόσον έτσι κριθεί και αποφασιστεί σε κυβερνητικό επίπεδο ότι είναι απαραίτητο να γίνει μια τέτοια ενέργεια. http://rbth.gr/business/2013/10/29/i_proti_rosiki_idiotiki_diastimiki_etaireia_ektokseyetai_26069.html Το φορτηγό σκάφος «Άλμπερτ Αϊστάιν» αποσυνδέθηκε από το ΔΔΣ. Το ευρωπαϊκό φορτηγό σκάφος ATV-4 «Άλμπερτ Αϊστάιν» αποσυνδέθηκε από την πλατφόρμα του ρωσικού σκάφους «Ζβεζντά» και εγκατέλειψε το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Το σκάφος θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα και θα βυθιστεί σε μια περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού στις 2 ή 3 Νοεμβρίου. Το φορτηγό σκάφος ATV ήταν το μοναδικό σκάφος, εκτός του ρωσικού «Προγκρές», που είναι σε θέση να εκτελεί λειτουργίες εφοδιασμού, προσανατολισμού και τακτικής ρύθμισης της τροχιάς του σταθμού. Το τελευταίο σκάφος της σειράς ATV, σχεδιάζεται να σταλεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Ιούνιο του 2014. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_28/248127027/ Ο Proton-M έθεσε σε τροχιά αμερικανικό δορυφόρο. Ο αμερικανικός ραδιοφωνικός δορυφόρους Sirius FM-6 τέθηκε σε τροχιά με επιτυχία, σύμφωνα με ανακοίνωση της Roskosmos που εκδόθηκε το Σάββατο. Η εκτόξευση του πύραυλου – φορέα Proton-M με την αμερικανική συσκευή έγινε την 25η Οκτωβρίου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. 9 λεπτά μετά την έναρξη από το τρίτο τμήμα του Proton αποκολλήθηκε η το σκάφος Briz-M, με τη βοήθεια του οποίου κατά τη διάρκεια των επόμενων 9 ωρών διαμορφώθηκε η τροχιά του δορυφόρου. Είναι η δεύτερη επιτυχημένη εκτόξευση πυραύλου Proton-M μετά το ατύχημα της 2ας Ιουλίου 2013, όταν ο Proton κατέπεσε στη γη ένα λεπτό μετά την εκτόξευσή του. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_26/247875833/ Το πραγματικό σχήμα του «ψυχρότερου αντικειμένου στο Σύμπαν» Κανένα γνωστό αντικείμενο στο Σύμπαν δεν είναι ψυχρότερο από το Νεφέλωμα Μπούμερανγκ, ένα σύννεφο αερίου και σκόνης που περιβάλλει ένα ετοιμοθάνατο άστρο σε απόσταση 5.000 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κενταύρου. Το ισχυρότερο ραδιοτηλεσκόπιο του κόσμου αποκαλύπτει τώρα το πραγματικό σχήμα αυτού του παγωμένου αξιοπερίεργου, πριν αρχίσει τελικά να θερμαίνεται. Προηγούμενες παρατηρήσεις είχαν αποκαλύψει ότι το νεφέλωμα έχει θερμοκρασία μόλις έναν βαθμό Κελσίου πάνω από το απόλυτο μηδέν, το οποίο έχει υπολογιστεί στους -273,15 βαθμοί Κελσίου, ή 0 βαθμούς Κέλβιν. Το Μπούμεραγκ είναι μάλιστα ψυχρότερο και από το διαγαλαξιακό κενό, στο οποίο διακρίνεται ακόμα και σήμερα το απόφωτο της Μεγάλης Έκρηξης, γνωστό και ως κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Το υπόβαθρο αυτό έχει μια πολύ ομοιόμορφη θερμοκρασία 2,8 βαθμών Κέλβιν, ή -270,35 βαθμούς Κελσίου. Όπως όλα τα πλανητικά νεφελώματα, το Μπούμεραγκ σχηματίζεται από υλικά που εκτινάσσει ένα άστρο σαν τον Ήλιο καθώς ετοιμάζεται να πεθάνει και να μετατραπεί τελικά σε λευκό νάνο. Πίδακες υλικού που αναβλύζουν από τους πόλους του άστρου σχηματίζουν συχνά δύο αντιδιαμετρικές φούσκες, δίνοντας στο νεφέλωμα τη σιλουέτα μιας κλεψύδρας. Η εκτίναξη του αστρικού υλικού με μεγάλες ταχύτητες είναι ο παράγοντας που καταψύχει το νέφος. Το υλικό είναι θερμό όταν εκτινάσσεται, στη συνέχεια όμως διογκώνεται απότομα και η θερμοκρασία του πέφτει. Όπως εξηγούν οι ερευνητές της νέας μελέτης, το φαινόμενο είναι παρόμοιο με τον τρόπο που τα ψυγεία ρίχνουν τη θερμοκρασία χρησιμοποιώντας αέρια που διογκώνονται απότομα. Μέχρι σήμερα, τα καλύτερα πορτρέτα του Μπούμερανγκ προέρχονταν από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, το οποίο βλέπει στο ορατό φως. «Όταν οι αστρονόμοι εξέτασαν αυτό το αντικείμενο το 2003 με το Hubble, είδαν το κλασικό σχήμα κλεψύδρας» αναφέρει ο Ραγκβέντρα Σάχαι του Εργαστηρίου Αεριώθησης (JPL) της NASA, πρώτος συγγραφέας της νέας δημοσίευσης. Η ολοκαίνουργια συστοιχία ραδιοτηλεσκοπίων ALMA στη Χιλή συμπληρώνει την εικόνα, προσφέροντας παρατηρήσεις σε ακτινοβολία μήκους κύματος μερικών χιλιοστών, η οποία αντιστοιχεί σε πιο ψυχρά υλικά από αυτά που βλέπει το Hubble. Οι νέες παρατηρήσεις δείχνουν ότι το ετοιμοθάνατο άστρο περιβάλλεται από ένα πυκνό πέπλο σκόνης με σωματίδια διαμέτρου μερικών χιλιοστών. Το πέπλο αυτό εμποδίζει ένα μέρος του ορατού φωτός και κάνει έτσι τη «μέση» της κλεψύδρας να φαίνεται πιο στενή. Στην εικόνα του ALMA, το ψυχρό αέριο και η σκόνη που περιβάλλει το νεφέλωμα εμφανίζονται με κόκκινο χρώμα. Στο πάνω μέρος του σχηματισμού διακρίνεται μια τρύπα, η οποία αντιστοιχεί στο σημείο όπου ο πίδακας που εκτινάσσεται από τον ένα πόλο του άστρου συναντά το εξωτερικό στρώμα αερίου. Οι νέες παρατηρήσεις, επίσης, προσφέρουν ενδείξεις ότι το Μπούμερανγκ θα χάσει κάποια στιγμή το ρεκόρ χαμηλότερης θερμοκρασίας. Τα εξωτερικά του στρώματα φαίνεται ότι έχουν αρχίσει να θερμαίνονται, αν και παραμένουν πιο κρύα από την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Η θέρμανση, εκτιμούν οι ερευνητές, πιθανώς οφείλεται στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο -ένα φαινόμενο που πρότεινε πρώτος ο Άινσταϊν και αφορά την εκπομπή ηλεκτρονίων από στερεά υλικά όταν απορροφούν φωτόνια. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση The Astrophysical Journal. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231270786

Τρισδιάστατος χάρτης του Άρη. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) και οι Γερμανοί ειδικοί στα γραφικά υπολογιστών παρουσίασαν βίντεο, που δείχνει τον Άρη από το ύψος πτήσεις της συσκευής Mars Express. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/10/Mars_showcase Το τρισδιάστατο τοπίο σχηματίστηκε πάνω στη βάση των πραγματικών δεδομένων από τη συσκευή και επαναλαμβάνει την αρειανή τοπογραφία με ακρίβεια ρεκόρ. Για τη δημιουργία του τρισδιάστατου χάρτη οι επιστήμονες χρησιμοποιήσαν τις φωτογραφίες που βγάλθηκαν από κάμερα εικόνων υψηλής ανάλυσης. Κατά τη διάρκεια της τροχιακής κίνησής της, η συσκευή Mars Express έβγαζε φωτογραφίες μιας περιοχής από διάφορες οπτικές γωνίες, επιτυγχάνοντας με αυτό τον τρόπο στερεογραφική εικόνα. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_29/248227180/

Δόθηκε η τελευταία εντολή στο διαστημικό τηλεσκόπιο Planck της ESA. Το τηλεσκόπιο Planck της ESA απενεργοποιήθηκε μετά από σχεδόν 4,5 χρόνια απορρόφησης της ακτινοβολίας κατάλοιπο από τη Μεγάλη Έκρηξη και τη μελέτη της εξέλιξης των άστρων και των γαλαξιών σε όλη τη διάρκεια ζωής του Σύμπαντος. Ο επιστήμονας του έργου Jan Tauber έδωσε την τελική εντολή στο δορυφόρο Planck σήμερα το απόγευμα στις 12:10:27 Universal Time, σηματοδοτώντας το τέλος των εργασιών για την "μηχανή του χρόνου" της ESA. Έχοντας εκτοξευθεί το 2009, το Planck σχεδιάστηκε για να ανακαλύψουμε περισσότερα για την ασθενέστερη ακτινοβολία κατάλοιπο από τη Μεγάλη Έκρηξη - το Κοσμικό Υπόβαθρο Μικροκυμάτων (Cosmic Microwave Background - CMB). Το CMB διατηρεί μια εικόνα του Σύμπαντος όπως ήταν περίπου 380 000 χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, και παρέχει λεπτομερή στοιχεία των αρχικών συνθηκών που οδήγησαν στο Σύμπαν στο οποίο ζούμε σήμερα. "Το Planck μας έδωσε βαθύτερη γνώση για την εξέλιξη του Σύμπαντος από κάθε άλλη αποστολή στο παρελθόν", λέει ο Alvaro Giménez, Διευθυντής στον τομέα της Επιστήμης και Ρομποτικής Εξερεύνησης της ESA. "Η εικόνα του Planck για το CMB είναι η πιο ακριβής φωτογραφία του πρώιμου ακόμα Σύμπαντος, ωστόσο ο πλούτος των δεδομένων που ακόμα περιεργάζονται οι κοσμολόγοι μας, θα μας δώσει ακόμα περισσότερες λεπτομέρειες". Η αποστολή άρχισε να πλησιάζει στο τέλος της τον Αυγούστου, όταν ο δορυφόρος ωθήθηκε μακριά από την επιχειρησιακή τροχιά του γύρω από το σημείο «L2» Ήλιου-Γης προς μια πιο μακρινή μακροπρόθεσμα σταθερή τροχιά στάθμευσης γύρω από τον Ήλιο. Τις τελευταίες εβδομάδες, το διαστημικό σκάφος έχει προετοιμαστεί για μόνιμη αδρανοποίηση, με τις ενέργειες κλεισίματος να εξαντλούν όλα τα υπόλοιπα καύσιμα και, τέλος, την απενεργοποίηση του πομπού. "Με μεγάλη θλίψη πραγματοποιήσαμε τις τελικές εργασίες στο διαστημικό σκάφος Planck, αλλά είναι επίσης μια στιγμή για να γιορτάσουμε μια εξαιρετικά επιτυχημένη αποστολή», λέει ο Steve Foley, ο Διευθυντής του τμήματος Επιχειρήσεων του Διαστημόπλοιου Planck στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων της ESA (European Space Operations Centre -ESOC). "Το Planck ήταν ένα εξελιγμένο διαστημόπλοιο που είχε ένα σύνθετο έργο, αλλά με στενή ομαδική εργασία από τους ελεγκτές της αποστολής, τους ειδικούς της δυναμικής της πτήσης, τους επίγειους σταθμούς και των βιομηχανικών εταίρων μας, η Ευρώπη απέκτησε εξαιρετική επιστημονική αξία για την επένδυσή της", προσθέτει ο Paolo Ferri, Επικεφαλής των Επιχειρήσεων της Αποστολής. Περισσότερα: http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Dhotheke_e_teleytahia_entolhe_sto_diastemikho_teleskhopio_Planck_tes_ESA Διαστημικά πλάνα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι υπόσχονται οι κοσμοναύτες του Σογιούζ! Φωτογραφίες αλλά και βίντεο από την πολυαναμενόμενη τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων τον Φεβρουάριο του 2014 στο Σότσι, θα τραβήξουν στον ελεύθερο χρόνο τους όλα τα μέλη του νέου πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού! «Φυσικά και θα φωτογραφήσουμε την τελετή έναρξης! Πρόκειται για το πλέον ενδιαφέρον και σημαντικό θέαμα, ειδικά από τόσο ψηλά! Αρκεί να μας το επιτρέψει ο καιρός και να μην παρεμβάλλονται σύννεφα! Δυστυχώς ο καιρός δεν είναι στο χέρι του διαστημικού φωτογράφου να τον… ρυθμίσει!» δήλωσε ο βετεράνος Ρώσος κοσμοναύτης Μιχαήλ Τιούριν. Ανάλογο ενθουσιασμό επέδειξαν και οι άλλοι δύο κοσμονάυτες, ο πρώτος Ιάπωνας διοικητής του ΔΔΣ Κοΐτσι Βακάτα και ο αμερικανός αστροναύτης Ρικ Μαστράκκιο. «Τον ελεύθερο χρόνο μου θα τον αφιερώσω στη φωτογράφηση και την παρατήρηση της Γης. Και βέβαια όλοι μας θα παρακολουθούμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και θα απολαμβάνουμε αυτό το υπέροχο θέαμα» είπε ο αστροναύτης της NASA . Στο κύριο πλήρωμα της αποστολής είναι ο κοσμοναύτης του Roscosmos Μιχαήλ Τιούριν, ο αστροναύτης της NASA Ρικ Μαστράκκιο και ο αστροναύτης της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Εξερεύνησης του Διαστήματος JAXA Κοΐτσι Βακάτα. Η εκκίνηση του «Σογιούζ TMA-11M» έχει προγραμματιστεί για τις 7 Νοεμβρίου, από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, ενώ η διάρκεια της αποστολής θα είναι 190 ημέρες. Χαρακτηριστικό αυτής της πτήσης θα είναι η παράδοση της Ολυμπιακής φλόγας στο ΔΔΣ, η οποία πρόκειται να γίνει στις 9 Νοεμβρίου. http://rbth.gr/news/2013/10/24/diastimika_plana_apo_toy_olympiakoy_agone_toy_sotsi_yposxontai_oi_kosmon_25925.html Το διαστημικό φορτηγό ATV-4 επιμήκυνε την τροχιά πτήσης του Δ.Δ.Σ. Το φορτηγό διαστημικό σκάφος ATV-4 ολοκλήρωσε την επιχείρηση για την επιμήκυνση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του ρωσικού Κέντρου ελέγχου πτήσεων. Οι κινητήρες του σκάφους εργάστηκε για 256,6 δευτερόλεπτα. Ο σταθμός δέχτηκε ώθηση 0.62 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Στη συγκεκριμένη στιγμή το ύψος της τροχιάς του Δ.Δ.Σ. είναι 417.9 χιλιόμετρα. «Στόχος της επιχείρησης ήταν η δημιουργία μιας τροχιάς εργασίας του Δ.Δ.Σ. πριν από την ένωση με το σταθμό του επανδρωμένου σκάφους «Σογιούζ ΤΜΑ-111» με το πλήρωμα της νέας αποστολής στο Δ.Δ.Σ.», σημείωσε ο εκπρόσωπος Τύπου του Κέντρου Ελέγχου πτήσεων. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_24/247681474/ Η Αιθιοπία ξεκίνησε την υλοποίηση του διαστημικού της προγράμματος. Οι αρχές της Αιθιοπίας εγκαινίασαν το μεγαλύτερο στην Ανατολική Αφρική Αστεροσκοπείο, το οποίο βρίσκεται στο βουνό Εντότο, σε ύψος 3.200 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, πράγμα που σημαίνει ότι έκανε τα πρώτα της βήματα για την υλοποίηση του εθνικού διαστημικού της προγράμματος. Το πρόγραμμα, συνολικού κόστους 3,4 εκατομμυρίων δολαρίων χρηματοδότησε ο αιθιοπικής και σαουδαραβικής καταγωγής εκατομμυριούχος Μοχαμέντ Αλ Αμουντί. Με τις επιστημονικές αναζητήσεις με τη βοήθεια του αστεροσκοπείου θα ασχοληθεί η Αιθιοπική Εταιρεία Διαστημικών Ερευνών, η οποία ιδρύθηκε το 2004. Οι επιστήμονες απέκτησαν τη δυνατότητα να παρατηρούν τους διάφορους πλανήτες, αστέρια και το Γαλαξία, καθώς επίσης και τους απομακρυσμένους γαλαξίες. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_23/247553964/ Στη Γη στις 25 και 26 Οκτωβρίου αναμένονται μαγνητικές καταιγίδες. Την Παρασκευή και το Σάββατο, 25 και 26 Οκτωβρίου του 2013, στη Γη αναμένονται μαγνητικές καταιγίδες. Σύμφωνα με ειδικούς, οι μαγνητικές διαταραχές είναι πιθανές λόγω μιας σειράς εκλάμψεων ακτίνων Χ στον Ήλιο, που σημειώθηκαν την Τρίτη, 22 Οκτωβρίου. Συνολικά στον Ήλιο σημειώθηκαν τρεις εκλάμψεις της υψηλής κατηγορίας Μ, συνοδευόμενες από εκτόξευση πλάσματος. Η πρώτη έκλαμψη ήταν σχετικά ασθενής, η δεύτερη και η τρίτη ήταν πιο ισχυρές. Είναι πιθανές οι διαταραχές στη μαγνητόσφαιρα της Γης, αλλά αυτές θα είναι ασθενείς. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_24/247707533/

Ηλιακό σύστημα με επτά πλανήτες. Ενα ηλιακό σύστημα με επτά πλανήτες ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες. Η ανακάλυψη έχει διπλή ιδιαιτερότητα. Εκτός του ότι φέρνει στο φως ένα από τα «πολυπληθέστερα» ηλιακά συστήματα που έχουν εντοπισθεί ως τώρα, έγινε από εθελοντές «πολίτες» αστρονόμους οι οποίοι μελέτησαν τα δεδομένα του τηλεσκοπίου Kepler που η NASA έχει «ανοίξει» για το κοινό. Το νεοανακαλυφθέν σύστημα απέχει 2.500 έτη φωτός από τη Γη και μοιάζει πολύ με το δικό μας, με τη διαφορά ότι οι εξωπλανήτες που το απαρτίζουν βρίσκονται όλοι πιο κοντά στο άστρο τους από ό,τι η Γη στον Ηλιο. Το ηλιακό σύστημα δεν είναι καινούργιο για τους επιστήμονες. Το άστρο του, ένας νάνος με την ονομασία KIC 11442793 ή KOI-351, ήταν γνωστό και οι αστρονόμοι της αποστολής του Kepler είχαν εντοπίσει με τη βοήθεια των δεδομένων του τηλεσκοπίου έξι πλανήτες να περιφέρονται γύρω από αυτό. Τώρα ωστόσο δυο διαφορετικές ερευνητικές ομάδες ανακάλυψαν ξεχωριστά έναν έβδομο πλανήτη ο οποίος είχε διαφύγει από την προσοχή των ερευνητών. Αιτία για αυτή την «παράβλεψη» είναι ο τεράστιος όγκος των στοιχείων που έχουν μπροστά τους. Ο «κυνηγός πλανητών» της NASA, ο οποίος πρόσφατα τέθηκε εκτός μάχης λόγω βλάβης, ήταν σχεδιασμένος έτσι ώστε η ανίχνευση των εξωπλανητών να γίνεται από τις διαβάσεις τους – από τις διαφορές δηλαδή στο φως που εκπέμπει το άστρο τους καθώς αυτοί περνούν από μπροστά του. Αυτό σημαίνει ότι για να εντοπίσουν εξωπλανήτες οι επιστήμονες που εργάζονται στο πλαίσιο της αποστολής του Kepler πρέπει να εξετάσουν την παραμικρή καμπύλη φωτός στα εκατοντάδες επί εκατοντάδων δεδομένα που έχει στείλει το τηλεσκόπιο, κάτι το οποίο είναι εξαιρετικά δύσκολο και χρονοβόρο. Για τον λόγο αυτό έχουν αναπτύξει έναν υπολογιστή ο οποίος έχει αναλάβει αυτό το έργο. Παράλληλα, ακριβώς λόγω αυτής της της πληθώρας στοιχείων, η NASA έχει ανοίξει μια ειδική ιστοσελίδα με τον τίτλο Planet Hunters http://talk.planethunters.org/discussions/DPH101e7pn?object_id=APH22603428 μέσω της οποίας διαθέτει δεδομένα του Kepler στο κοινό καλώντας «πολίτες» εθελοντές να τα μελετήσουν και να βγάλουν και αυτοί τα συμπεράσματά τους. Μια τέτοια ομάδα εθελοντών ερευνητών ήταν η μια εκ των δυο που εντόπισαν τον έβδομο πλανήτη. Οι «πολίτες» ερευνητές μάλιστα έκαναν την ανακάλυψη εξετάζοντας τα δεδομένα της Planet Hunters όχι μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή αλλά «παραδοσιακά», με το ανθρώπινο «μάτι». Αυτή η επιτυχία της ομάδας που μελέτησε τα δεδομένα του Planet Hunters θεωρείται από τα μέλη της μια νίκη του ανθρώπου έναντι των μηχανών. «Το να ψάχνει κάποιος να εντοπίσει αυτές τις διαβάσεις φαίνεται σαν ένα έργο τέλεια σχεδιασμένο για έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή» σχολίασε στο BBC ο Κρις Λίντοτ, μεταδιδακτορικός ερευνητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ο οποίος μετείχε στη μελέτη. «Εξακολουθούμε να ανακαλύπτουμε όμως ότι σε αυτές τις ξεχωριστές περιπτώσεις, αυτές τις παράξενες περιπτώσεις, αυτές τις πολύπλοκες περιπτώσεις, οι άνθρωποι μπορούν να νικήσουν τους υπολογιστές». Η μελέτη του δρος Λίντοτ (ο οποίος είναι επίσης ένας από τους παρουσιαστές της εκπομπής «Sky at Night» του BBC και έχει συμβάλει στη δημιουργία της Planet Hunters) και των άλλων εθελοντών έχει υποβληθεί προς δημοσίευση στην επιθεώρηση «Astronomical Journal» και παρουσιάζεται στον δικτυακό τόπο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arXiv. http://arxiv.org/abs/1310.5912 Η άλλη μελέτη που εντόπισε τον ίδιο έβδομο πλανήτη έγινε από ομάδα αστρονόμων από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, έχει υποβληθεί προς δημοσίευση στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal» και παρουσιάζεται επίσης στο arXiv. http://arxiv-web3.library.cornell.edu/abs/1310.6248 Το KIC 11442793 δεν είναι το μόνο άστρο που «περιστοιχίζεται» από επτά πλανήτες – ένα άλλο άστρο, το HD 10180 θεωρείται ότι έχει επίσης επτά ή ενδεχομένως και εννέα πλανήτες ενώ επτά πλανήτες πιστεύεται ότι περιφέρονται και γύρω από το άστρο GJ 887C. Το σύστημα του KIC 11442793 όμως παρουσιάζει κάποιες σημαντικές ομοιότητες με το δικό μας, όπως και κάποιες σημαντικές διαφορές. «Μοιάζει αρκετά με το δικό μας υπό την έννοια ότι όλοι οι μικροί πλανήτες βρίσκονται στο εσωτερικό και όλοι οι μεγάλοι στο εξωτερικό του, Και κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα αυτό που βλέπουμε πάντα» εξήγησε ο δρ Λίντοτ. Όπως όμως έσπευσε να προσθέσει διαφέρει επίσης από το δικό μας, καθώς και οι επτά πλανήτες βρίσκονται πολύ κοντά στο άστρο τους – όλοι τους περιφέρονται γύρω από αυτό σε αποστάσεις μικρότερες από την απόσταση της Γης από τον Ηλιο. «Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους είναι εύκολο να τους δούμε, επειδή όσο πιο κοντά βρίσκονται στον ήλιο τους τόσο πιο συχνά κάνουν την περιφορά τους γύρω από αυτόν« ανέφερε ο ερευνητής. Οι προσομοιώσεις που έκαναν ο δρ Λίντοτ και οι συνεργάτες του δείχνουν, όπως συμπλήρωσε, ότι το σύστημα του KIC 11442793 είναι σταθερό. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=536526

Το καλοκαίρι ήρθε, οι λίμνες αποκαλύπτονται στον μακρινό Τιτάνα. Χάρη στον ερχομό του καλοκαιριού στο βόρειο ημισφαίριο του Τιτάνα, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, η αποστολή Cassini της NASA κατάφερε να απαθανατίσει τις λίμνες παγωμένου φυσικού αερίου που συγκεντρώνονται στο βόρειο πόλο του φεγγαριού. Το βόρειο ημισφαίριο του Τιτάνα παρέμενε τυλιγμένο στο χειμερινό σκοτάδι όταν το Cassini έφτασε στο σύστημα του Κρόνου το 2004. Τα ραντάρ του σκάφους διαπέρασαν για πρώτη φορά την αδιαφανή, πορτοκαλί ατμόσφαιρα του φεγγαριού και έδωσαν ενδείξεις για τις πρώτες λίμνες που ανακαλύπτονται εκτός της Γης. Ο Τιτάνας διαθέτει σύννεφα που βρέχουν μεθάνιο, το οποίο σχηματίζει ποτάμια και λίμνες και διαβρώνει την επιφάνεια, όπως συμβαίνει με το νερό στης Γη. Στο δικό μας πλανήτη, το νερό της ατμόσφαιρας ανανεώνεται συνέχεια από τους ωκεανούς. Στον Τιτάνα, πολλοί ερευνητές υποψιάζονται ότι το μεθάνιο ανακυκλώνεται από έναν υπόγειο ωκεανό που αποτελείται από υγρό νερό, μεθάνιο και πιθανώς αμμωνία. Και, σύμφωνα με τη θεωρία των κρυοηφαιστείων, το μεθάνιο ανεβαίνει από τον ωκεανό σε υγρή μορφή και ξεχύνεται από σχηματισμούς ανάλογους με τα ηφαίστεια. Σχεδόν όλες οι λίμνες παγωμένου φυσικού αερίου βρίσκονται συγκεντρωμένες γύρω από το βόρειο πόλο του δορυφόρου, αν και μία μεγάλη λίμνη έχει εντοπιστεί κοντά στο νότιο πόλο. Η νέα εικόνα προέκυψε από το συνδυασμό υπέρυθρων λήψεων τον Ιούλιο και το Σεπτέμβριο του 2013, όταν το βόρειο ημισφαίριο ήταν ανέφελο. Οι λίμνες είναι ευδιάκριτες σε αυτή την ψευδοχρωματική, υπέρυθρη εικόνα. Το πραγματικό χρώμα της ατμόσφαιρας είναι πορτοκαλί. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231270668

Nέο ρεκόρ μετάδοσης δεδομένων στο διαστημικό Ίντερνετ. Το όργανο λέιζερ (Lunar Laser Communications Demonstration – LLCD) της NASA έγραψε ιστορία καθώς κατάφερε μέσω μίας παλμικής ακτίνας λέιζερ να στείλει δεδομένα σχεδόν 385.000 χιλιόμετρα μακριά, από τη Σελήνη προς τη Γη, με ταχύτητα 622 megabit ανά δευτερόλεπτο (Mbps), σημειώνοντας νέο ρεκόρ. Παράλληλα, το όργανο έστειλε δεδομένα από τον επίγειο σταθμό στο Νέο Μεξικό προς το δορυφόρο με ταχύτητα 20 megabit ανά δευτερόλεπτο. Το LLCD βρίσκεται πάνω στον αμερικανικό δορυφόρο LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer), σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, και αποτελεί το πρώτο σύστημα της NASA για αμφίδρομη επικοινωνία με τη χρήση λέιζερ αντί για ραδιοκύματα. Όπως αναφέρει εκπρόσωπος της NASA, «το LLCD αποτελεί το πρώτο βήμα για τη δημιουργία διαστημικών επικοινωνιών νέας γενιάς. Τα αποτελέσματα μέχρι αυτό το σημείο είναι ενθαρρυντικά και είμαστε βέβαιοι ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο για να εφαρμόσουμε σύντομα τη νέα τεχνολογική δυνατότητα στις αποστολές μας». Η NASA στηριζόταν μέχρι σήμερα στην επικοινωνία μέσω ραδιοσυχνοτήτων. Ωστόσο, αυτές έχουν φτάσει στα όριά τους και η ανάγκη για μεγαλύτερη χωρητικότητα δεδομένων ολοένα και μεγαλώνει. Η ανάπτυξη και χρήση επικοινωνιών που θα στηρίζονται στο λέιζερ θα διευρύνει τις δυνατότητες επικοινωνίας της NASA, καθώς θα μπορεί πλέον να έχει μεγαλύτερη ανάλυση εικόνων και μετάδοση τρισδιάστατων βίντεο από το εξωδιάστημα. Επιδίωξη του διαστημικού οργανισμού είναι να δοκιμάσει την εν λόγω τεχνολογία γρήγορων και αξιόπιστων επικοινωνιών, που αναπτύχθηκε στο πανεπιστήμιο ΜΙΤ, ώστε να την επεκτείνει στις μελλοντικές αποστολές της στο διάστημα. Το LADEE, που φέρει το όργανο LLCD, εκτοξεύτηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2013, και εντάσσεται σε μία ρομποτική αποστολή 100 ημερών με σκοπό να μελετήσει τη σεληνιακή ατμόσφαιρα αλλά και να συγκεντρώσει δεδομένα που θα βοηθήσουν τη NASA να μελετήσει αν τα σωματίδια σκόνης προκάλεσαν τη μυστηριώδη λάμψη που παρατήρησαν αρκετοί αστροναύτες των αποστολών Apollo στο σεληνιακό ορίζοντα. Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/10/24/llcd-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ac%ce%b4%ce%bf%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b5%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%ce%bd%cf%89%ce%bd-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4/ To κανόνι του διαστημικού σκάφους Hayabusa 2 θα συλλέξει δείγματα από το υπέδαφος του αστεροειδή 1999JU3 Η ιαπωνική υπηρεσία εξερεύνησης του διαστήματος Jaxa ανακοίνωσε σήμερα ότι πραγματοποίησε με επιτυχία τη δοκιμή ενός διαστημικού κανονιού με το οποίο ελπίζει ότι θα μπορέσει να συλλέξει και να φέρει στη Γη πολύτιμα δείγματα από το υπέδαφος ενός αστεροειδή. Η Jaxa εξήγησε ότι η συσκευή αυτή, ένας συνδυασμός βόμβας και κανονιού, θα τοποθετηθεί στο διαστημικό σκάφος Χαγιαμπούσα 2 http://b612.jspec.jaxa.jp/hayabusa2/e/index_e.html το οποίο θα εκτοξευτεί το 2014 με στόχο να συλλέξει δείγματα από τον αστεροειδή 1999JU3 το 2018 και να επιστρέψει στη Γη, εφόσον όλα πάνε καλά, δύο χρόνια αργότερα. Στη δοκιμή που έκανε, η υπηρεσία χρησιμοποίησε έναν προωθητικό σύστημα για να εκτοξεύσει μια τεράστια μεταλλική μπάλα σε έναν στόχο, κατά τον ίδιο τρόπο που ελπίζει ότι θα γίνει και στο διάστημα σε πέντε χρόνια από σήμερα. Όταν θα φτάσει στην τροχιά του μικρού αστεροειδούς το Χαγιαμπούσα 2 θα αποδεσμεύσει το διαστημικό κανόνι και στη συνέχεια θα κρυφτεί στην άλλη πλευρά του αστεροειδούς. Η συσκευή θα εκραγεί και θα εκτοξεύσει μια μεταλλική μπάλα στον αστεροειδή, ώστε να δημιουργήσει κρατήρα. Το Χαγιαμπούσα 2 θα συλλέξει κατόπιν δείγματα από το υπέδαφος, από την τρύπα που θα έχει ανοίξει το κανόνι. Οι Ιάπωνες επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι πιο ενδιαφέρον να αναλύσουν το υπέδαφος των αστεροειδών παρά την επιφάνειά τους, αφού τα υλικά που βρίσκονται σε αυτήν καταστρέφονται από τη συνεχή έκθεσή τους στη διαστημική ακτινοβολία. Το Χαγιαμπούσα 1, που εκτοξεύτηκε το 2003, συνέλεξε δείγματα από τον αστεροειδή Ιτοκάβα τον Σεπτέμβριο του 2005, χρησιμοποιώντας μια πολύ διαφορετική τεχνική. Ωστόσο, καθώς παρουσιάστηκαν πολλά προβλήματα στην επικοινωνία του με τη Γη, στους κινητήρες, στις μπαταρίες και σε άλλον εξοπλισμό, η Jaxa αναγκάστηκε να καθυστερήσει την επιστροφή του επί τρία χρόνια. Το Χαγιαμπούσα 1 καταστράφηκε κατά την είσοδό του στη γήινη ατμόσφαιρα αλλά πρόλαβε να ρίξει μια κάψουλα με δείγματα, στην οποία βρέθηκαν κατόπιν από τους επιστήμονες 1.500 σωματίδια από τον αστεροειδή. Σύμφωνα με την Jaxa, η έρευνα των υλικών από τα οποία αποτελούνται τα διαστημικά σώματα μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες να εξηγήσουν τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σχηματίστηκε η Γη και εμφανίστηκε η ζωή στον πλανήτη. http://physicsgg.me/2013/10/24/to-%ce%ba%ce%b1%ce%bd%cf%8c%ce%bd%ce%b9-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf%cf%85%cf%82-hayabusa-2/ Στατικός ηλεκτρισμός εναντίον διαστημικών σκουπιδιών. Η έννοια της ελκτικής ακτίνας (tractor beam) είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, καθώς δεν νοείται…φανταστικό διαστημόπλοιο χωρίς αυτήν. Ωστόσο, ενδεχομένως για άλλη μια φορά η επιστημονική φαντασία να γίνει πραγματικότητα, για το σκοπό του καθαρισμού των «σκουπιδιών» που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, χάρη στην αξιοποίηση του στατικού ηλεκτρισμού. Οι αποκαλούμενες ηλεκτροστατικές δυνάμεις εμφανίζονται σε περιπτώσεις μεγάλης συγκέντρωσης ηλεκτρονίων. Ο «βομβαρδισμός» ενός «σκουπιδιού» που αιωρείται στο διάστημα με ηλεκτρόνια θα μπορούσε να του δώσει αρνητική φόρτιση μερικών δεκάδων κιλοβόλτ – στη συνέχεια, ένα μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος με θετική φόρτιση θα μπορούσε να το ρυμουλκήσει, εν είδει ελκτικής ακτίνας, σε υψηλότερη τροχιά και στη συνέχεια να το εκτοξεύσει προς το Διάστημα. Το σχετικό paper δημοσίευσε ο Χανσπίτερ Σάουμπ, μηχανικός αεροδιαστημικής του University of Colorado Boulder, στο Advances in Space Research. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Wired, το βασικό πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν απαιτεί επαφή (κάτι που συνεπάγεται αυξημένη ασφάλεια για το διαστημικό σκάφος που εκτελεί χρέη ρυμουλκού), τη στιγμή που αντίστοιχες τεχνικές που έχουν προταθεί κατά καιρούς προϋποθέτουν «άγγιγμα» του αντικειμένου- στόχου (πρόσδεση, «καμάκωμα», χρήση «διχτυού» κ.ο.κ). Το GLiDeR (Geosynchronous Large Debris Reorbiter) αποτελεί μία πρωτοποριακή μέθοδο , καθώς αξιοποιεί τόσο το συγκεκριμένο ελκτικό σύστημα όσο και ηλεκτρικό σύστημα προώθησης. Επίσης, δεν απαιτείται συγχρονισμός ταχύτητας με τον στόχο, ενώ είναι εξαιρετικά οικονομικό όσον αφορά στη λειτουργία του, καθώς το «ρυμουλκό» θα μπορούσε να μείνει σε λειτουργία για αρκετά χρόνια – για την ακρίβεια, εκτιμάται ότι ένα και μόνο GLiDeR θα μπορούσε να απομακρύνει τρία αντικείμενα (1-3 τόννων) κάθε χρόνο – 15 μέχρι το τέλος της επιχειρησιακής του ζωής. Τα σκουπίδια σε τροχιά αποτελούν πλέον σημαντικό πρόβλημα, καθώς τα πρώτα χρόνια της εξερεύνησης του Διαστήματος θεωρούνταν ότι ο χώρος γύρω από τη Γη μπορούσε να «απορροφήσει» απεριόριστες ποσότητες απορριμμάτων, χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα, με αποτέλεσμα κομμάτια πυραύλων και δορυφόρων να απειλούν πλέον να αχρηστεύσουν τις τροχιές γύρω από τον πλανήτη μας, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να αρχίσουν να συγκρούονται μεταξύ τους, δημιουργώντας χιλιάδες νέα μικρά κομμάτια. Αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι υπάρχουν πάνω από 1.200 αντικείμενα σχετικά μεγάλου μεγέθους σε γεωστατική τροχιά, και λιγότερο από το 1/3 αυτών λειτουργούν. Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=7B49v6dR4zI http://physicsgg.me/2013/10/23/%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b7%ce%bb%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84/

Μπορεί ένα παιχνίδι να διδάξει κβαντική μηχανική στα παιδιά; Το qCraft είναι η επέκταση του παιχνιδιού Minecraft και φιλοδοξεί να εξοικειώσει τα παιδιά με αυτά που εμείς σήμερα θεωρούμε κβαντικά παράδοξα. Το Minecraft είναι ένα παιχνίδι που αναπτύχθηκε από την εταιρεία Mojang και κυκλοφόρησε για υπολογιστές πριν από δυο χρόνια περίπου. Όσοι έχουν ασχοληθεί με το παιχνίδι αυτό λένε ότι εστιάζει στη δημιουργικότητα και την οικοδόμηση, επιτρέποντας στους παίκτες να χτίσουν σε έναν τρισδιάστατο κόσμο, κατασκευές από κύβους διαφόρων υλικών, από μια μικρή ξύλινη καλύβα μέχρι ένα αντίγραφο του Enterprise από το Star Trek… Λένε επίσης ότι υπάρχουν εκατομμύρια χρήστες σε όλο τον κόσμο, κάθε ηλικίας, που όλοι τους έχουν ένα κοινό, τη μανία για δημιουργία… Το qCraft είναι μια κβαντική (!) επέκταση αυτού του παιχνιδιού που δημιούργησε η Google. Οι έννοιες της κβαντικής υπέρθεσης, της κβαντικής σύμπλεξης και τα παράδοξα όπως κβαντική τηλεμεταφορά ή ο γάτος του Schrodinger αποτελούν μέρος του παιχνιδιού, έτσι ώστε ο παίκτης να εξοικειώνεται με τα κβαντικά φαινόμενα. Κάποια από τα αντικείμενα στο qCraft εμφανίζουν κβαντικές ιδιότητες π.χ. ζεύγος κομματιών βρίσκονται σε κβαντική σύμπλεξη, συνδέονται μεταξύ τους σε μεγάλες αποστάσεις μέσα στον κόσμο του Minecraft, και η παρατήρηση του ενός επηρεάζει και το άλλο, ή κάποιο άλλο αντικείμενο βρίσκεται σε κβαντική υπέρθεση, είναι περισσότερα από ένα πράγμα ταυτόχρονα, και η παρατήρηση ενός τέτοιου αντικείμενο το επηρεάζει. Μπορείτε να κατεβάσετε δωρεάν το παιχνίδι qCraft ΕΔΩ http://qcraft.org/ Σκοπός του παιχνιδιού, πέρα από τη διασκέδαση, είναι η εξοικείωση του παίκτη με συγκεκριμένα κβαντικά φαινόμενα. Κι αν ο παίκτης είναι ένα μικρό παιδί (που πιθανόν στο μέλλον να ασχοληθεί με την κβαντική φυσική και κβαντικούς υπολογιστές) τότε το κέρδος θα είναι πολύ μεγαλύτερο, όσον αφορά την διαισθητική κατανόηση των κβαντικών εννοιών. ένα βίντεο με σχολιασμό των κβαντικών δομών του παιχνιδιού qCraft: “Schrödinger’s Ocelot: Behind the Scenes“ Όπως έγραψε ο John Preskill στο twitter, oι φυσικοί του 21ου αιώνα που παίζανε κβαντικά παιχνίδια στην παιδική τους ηλικία, δεν θα μπορούν να πιστέψουν ότι οι φυσικοί του 20ου αιώνα θεωρούσαν την κβαντική φυσική αλλόκοτη! Το σίγουρο είναι ότι η κβαντική φυσική βρίσκεται ξανά στο προσκήνιο, εξαιτίας της εξέλιξης των κβαντικών υπολογιστών. Οι μελλοντικοί τεχνικοί και προγραμματιστές αυτών των υπολογιστών θα πρέπει να κατανοούν τι είναι το qubit (η βασική μονάδα μνήμης των κβαντικών υπολογιστών, που μπορεί να βρίσκεται όχι μόνο στις καταστάσεις 0 και 1 αλλά και σε κάθε δυνατή επαλληλία), ή τι ρόλο παίζουν οι κβαντικές πύλες CNOT , Ηadamard , Χ , Ζ , κ. λπ. Και όλα αυτά απαιτούν πολύ καλή γνώση της κβαντομηχανικής. Παιχνίδια σαν το qCraft προφανώς δεν διδάσκουν κβαντική φυσική στα μικρά παιδιά – αυτό έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον προς το παρόν – “προετοιμάζουν” όμως την διαίσθησή τους όσον αφορά τις περίεργες κβαντικές έννοιες που θα συναντήσουν στις μελλοντικές σπουδές τους. Οι κβαντικοί υπολογιστές αναμένεται να επιλύσουν προβλήματα που μέχρι τώρα θεωρούνταν άλυτα και γι αυτό θα κυριαρχήσουν τον 21ο αιώνα. Έτσι, η Google, εκτός από τα κβαντομηχανικά τουβλάκια τoυ παιχνιδιού qCraft, επενδύει σε συνεργασία με τη NASA, και στην ανάπτυξη του κβαντικού υπολογιστή D-Wave II (μάλιστα πριν από ένα μήνα περίπου ανακοινώθηκε, ότι αυτός ο κβαντικός υπολογιστής έλυσε ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα. To βίντεο που ακολουθεί, σχετικό με τους κβαντικούς υπολογιστές, εμφανίστηκε στο κανάλι της Google πριν από μερικές μέρες: http://physicsgg.me/2013/10/23/%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%b5%ce%af-%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%af%ce%b4%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%b4%ce%ac%ce%be%ce%b5%ce%b9-%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9/

Στην στρατόσφαιρα με αερόστατο και 75.000 $ Δρομολόγια στη...στρατόσφαιρα ετοιμάζεται να εγκαινιάσει σε λίγο καιρό μια αμερικανική εταιρεία. Όχι όμως με κάποιο φουτουριστικό αεροσκάφος σαν της Virgin Galactic αλλά με αερόστατο. Θα είναι ένα ταξίδι πολύ πιο πάνω από τα σύννεφα σε απόσταση σχεδόν 30 χιλιομέτρων από το έδαφος. Το αερόστατο που θα φθάνει μέχρι εκεί θα μεταφέρει μια ειδική κάψουλα η οποία θα μπορεί να φιλοξενεί έξι ανθρώπους. Δύο χειριστές και τέσσερις επιβάτες. Το κόστος βέβαια του εισιτηρίου δεν θα είναι φθηνό. Θα κοστίζει περί τις 75.000 δολάρια. Μάλιστα, όπως ανέφερε στο πρακτορείο Reuters η Τζέιν Πόιντερ, πρόεδρος της εταιρείας World View Enterprises, η διάθεση των εισιτηρίων θα ξεκινήσει σε λίγους μήνες. Η ίδια έκανε γνωστό ότι οι πρώτες δοκιμαστικές πτήσεις με το αερόστατο θα ξεκινήσουν τις επόμενες εβδομάδες στην Αριζόνα. Ωστόσο, οι πρώτοι επιβάτες εκτιμάται ότι θα ζήσουν την συγκλονιστική αυτή εμπειρία ύστερα από περίπου τρία χρόνια, όταν το αερόστατο και η κάψουλα μεταφοράς θα έχουν τελειοποιηθεί. Το ταξίδι στην στρατόσφαιρα θα διαρκεί δύο ώρες. Από τέτοιο ύψος, οι επιβάτες θα μπορούν να διακρίνουν την καμπυλότητα της Γης. Η αίσθηση που θα αποκομίζουν πετώντας τόσο ψηλά θα είναι πρωτόγνωρη και το ταξίδι θα μοιάζει ότι πραγματοποιείται στις παρυφές του διαστήματος. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5049334/aerostato-tha-metaferei-epibates-sth-stratosfaira-h-barkada-tha-kostizei-75-000-dolaria/

Επειδή μαλλον ο δικος μας εγκέφαλος ειναι πρωτης γενιάς και ο δικος του κβαντικός!!! Ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν «ήταν καλύτερα δικτυωμένος» Η μεγαλοφυΐα του Αλβέρτου Αϊνστάιν, πέρα από τον θαυμασμό που προκαλεί, έχει προβληματίσει πολλούς, επιστήμονες και μη, οι οποίοι ψάχνουν να βρουν την «πηγή» της. Για τους μη επιστήμονες η συζήτηση είναι καθαρά θεωρητική, οι ειδικοί όμως μπορούν να προχωρήσουν από τη θεωρία στην... πράξη εξετάζοντας τον εγκέφαλο του μεγάλου φυσικού για να βρουν τι ήταν εκείνο που τον έκανε ξεχωριστό. Η τελευταία μελέτη του είδους έρχεται από την Κίνα και διαπιστώνει πως τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου του Αϊνστάιν ήταν καλύτερα συνδεδεμένα από ό,τι αυτά του μέσου ανθρώπου. Η μελέτη βασίστηκε σε μια σειρά φωτογραφίες του εγκεφάλου του Αϊνστάιν - 14 τον αριθμό - οι οποίες είχαν ληφθεί κατά τη νεκροψία που είχε διεξαχθεί μετά τον θάνατό του και ήρθαν πρόσφατα στο φως. Οι ερευνητές από το Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Κίνας ζήτησαν να μελετήσουν δύο συγκεκριμένες: απεικονίζουν την επιφάνεια του μέσου εγκεφάλου στο δεξιό και στο αριστερό ημισφαίριο και σε αυτές διακρίνεται καθαρά το ραβδωτό σώμα, μια δέσμη νεύρων που συνδέει τα δύο ημισφαίρια. Χρησιμοποιώντας μια νέα τεχνική οι κινέζοι επιστήμονες πέτυχαν να μετρήσουν το πάχος του ραβδωτού σώματος και στη συνέχεια το συνέκριναν με εκείνο 15 ηλικιωμένων ανδρών και 52 ανδρών ηλικίας 26 ετών - ηλικία στην οποία βρισκόταν ο Αϊνστάιν το 1905, όταν συνέλαβε την κβαντική θεωρία του φωτός, απέδειξε την ύπαρξη των ατόμων και διατύπωσε τη Θεωρία της Σχετικότητας. Οπως διαπίστωσαν, το ραβδωτό σώμα του μεγαλοφυούς εγκεφάλου ήταν παχύτερο από ό,τι στις δύο άλλες ομάδες. Το ραβδωτό σώμα είναι μια παχιά δέσμη νεύρων η οποία συνδέει τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου και εξασφαλίζει την επικοινωνία τους. Το γεγονός ότι το ραβδωτό σώμα του εγκεφάλου του Αϊνστάιν είχε μεγαλύτερο πάχος από εκείνο όλων των ανδρικών εγκεφάλων που εξετάστηκαν σημαίνει, σύμφωνα με τους ειδικούς, ότι είχε περισσότερα νεύρα και άρα εξασφάλιζε καλύτερη «σύνδεση» και επικοινωνία μεταξύ των δύο ημισφαιρίων. Η μελέτη των κινέζων επιστημόνων, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Brain», δεν είναι η πρώτη που εξετάζει τις νεοανακαλυφθείσες φωτογραφίες. Η πρώτη ανάλυσή τους έγινε από ομάδα ερευνητών στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Φλόριδας με επικεφαλής τον Ντιν Φολκ και τα αποτελέσματά της δημοσιεύθηκαν το 2012 στην ίδια επιθεώρηση. Σύμφωνα με αυτά, ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν παρουσιάζει και άλλες ιδιαιτερότητες, με πιο «τρανταχτές» κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που παρατηρήθηκαν στον προμετωπιαίο φλοιό και στον βρεγματικό λοβό, καθώς και το ότι ο σωματοαισθητικός και ο οπτικός φλοιός είναι μεγαλύτεροι από το συνηθισμένο. Ο προμετωπιαίος φλοιός σχετίζεται με την αφηρημένη σκέψη, ενώ ο βρεγματικός λοβός σχετίζεται με την οπτική -χωρική αντίληψη και τη μαθηματική ικανότητα. Η μεγάλη ανάπτυξη του σωματοαισθητικού φλοιού, σύμφωνα με τους επιστήμονες, ενδέχεται να οφείλεται στο γεγονός ότι ο μεγάλος φυσικός έπαιζε βιολί. Εκτός από τις ασυνήθιστες ικανότητές του, ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν έχει επίσης μια ασυνήθιστη ιστορία. Μετά τον θάνατό του αφαιρέθηκε - χωρίς να έχει ζητηθεί η άδεια των συγγενών - από τον Τόμας Χάρβεϊ, ο οποίος είχε αναλάβει να διεξαγάγει τη νεκροψία. Αν και στη συνέχεια έλαβε τη σχετική άδεια από τον γιο του Αϊνστάιν, ο Χάρβεϊ έχασε τη θέση του εξαιτίας αυτού του γεγονότος και αποσυρόμενος πήρε μαζί του τον πολύτιμο εγκέφαλο μέσα σε δύο βάζα με φορμαλδεΰδη τα οποία διατηρούσε σε ένα κιβώτιο στο γραφείο του. Οταν έκανε τη νεκροψία στον Αϊνστάιν, ο Χάρβεϊ είχε μελετήσει τον εγκέφαλό του, είχε τραβήξει επιμελώς δεκάδες φωτογραφίες από διαφορετικές γωνίες και στη συνέχεια τον είχε τεμαχίσει σε 240 κομμάτια. Με τα περιορισμένα μέσα της εποχής όμως δεν είχε διαπιστώσει κάτι το εξαιρετικό - αντιθέτως, αν και μεγαλοφυής, ο εγκέφαλος είχε ελαφρώς μικρότερο από το κανονικό βάρος και μέγεθος ενώ εμφάνιζε όλα τα σημάδια της ηλικίας (ο Αϊνστάιν πέθανε το 1955 στα 76 του χρόνια). Δεκαετίες αργότερα αρκετοί ερευνητές ζήτησαν από τον Χάρβεϊ δείγματα του εγκεφάλου του Αϊνστάιν για να τα μελετήσουν με τις σύγχρονες μεθόδους. Οι νεότερες μελέτες εντόπισαν όλες ιδιαίτερα χαρακτηριστικά - μεταξύ αυτών την παρουσία πολύ περισσότερων από το συνηθισμένο γλοίων (μη νευρωνικά εγκεφαλικά κύτταρα) και την έλλειψη ορισμένων δομών από τον βρεγματικό λοβό (η οποία εικάζεται ότι ίσως να είχε οδηγήσει σε ενίσχυση των συνδέσμων στη συγκεκριμένη «μαθηματική» περιοχή). http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231270220

Ευρωπαϊκός δορυφόρος έμεινε από καύσιμα, ετοιμάζεται για αυτοκτονία. Μια φλεγόμενη μάζα από παλιοσίδερα βάρους 250 κιλών θα συντριβεί τις επόμενες εβδομάδες σε μια άγνωστη προς το παρόν περιοχή του πλανήτη. Θα είναι τα απομεινάρια του Goce, ενός ευρωπαϊκού δορυφόρου που εξάντλησε τα καύσιμά του το πρωί της Δευτέρας, έχοντας ολοκληρώσει τη χαρτογράφηση του βαρυτικού πεδίου της Γης. H ευρωπαϊκή διαστημική υπηρεσία ESA ανακοίνωσε ότι η αποστολή του Goce τερματίστηκε και επίσημα, http://www.esa.int/For_Media/Press_Releases/ESA_s_GOCE_mission_comes_to_an_end και ο δορυφόρος αναμένεται να εισέλθει στην ατμόσφαιρα σε δύο με τρεις εβδομάδες. Το σκάφος του ενός τόνου κινείται σε ύψος μόλις 224 χιλιομέτρων, μετρώντας τις απειροελάχιστες διακυμάνσεις της βαρύτητας σε όλη την επιφάνεια της Γης. Στο χαμηλό αυτό ύψος δέχεται την τριβή των ανώτερων στρωμάτων της ατμόσφαιρας, γι΄αυτό και έχει ασυνήθιστο, αεροδυναμικό σχήμα που περιορίζει τις εξωτερικές επιδράσεις. Η ESA εκτιμά ότι το μεγαλύτερο μέρος του Goce θα καταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα και μόνο 250 κιλά συντριμμιών, συνολικά 40 με 50 κομμάτια, θα φτάσουν μέχρι το έδαφος ή τη θάλασσα. Τα συντρίμμια θα διασκορπιστούν σε μια έκταση εκατοντάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων, μέχρι στιγμής όμως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πού. «Λίγες ώρες πριν από την είσοδο στην ατμόσφαιρα θα είμαστε σε θέση να το υπολογίσουμε με ακρίβεια μερικών χιλιάδων χιλιομέτρων» είχε δηλώσει την περασμένη εβδομάδα ο Κρίστιφ Στάιγκερ, υπεύθυνος για τη διαχείριση των διαστημικών σκαφών της ESA. O δορυφόρος θα παρακολουθείται πάντως στενά όχι μόνο από την ESA αλλά και την Διεθνή Συντονιστική Επιτροπή Διαστημικών Σκουπιδιών. Στα τρία χρόνια λειτουργίας του, ο Goce δημιούργησε έναν χάρτη του βαρυτικού πεδίου που εμφανίζει τη Γη με ένα ακανόνιστο σχήμα σαν πατάτα. Αντίθετα από ό,τι θα φανταζόταν κανείς, η δύναμη της βαρύτητας δεν είναι ίδια σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη -το βάρος ενός οποιουδήποτε σώματος αλλάζει απειροελάχιστα από περιοχή σε περιοχή. Η απόσταση από το κέντρο της Γης είναι ένας μόνο από τους παράγοντες που επηρεάζουν τη δύναμη της βαρύτητας· άλλος βασικός παράγοντας είναι κατανομή της μάζας στον πλανήτη, η οποία δεν είναι καθόλου ομοιόμορφη. Το εσωτερικό της Γης δεν είναι ομοιογενές, αφού τα υπόγεια πετρώματα ποικίλλουν σημαντικά σε πυκνότητα. Το πάχος του φλοιού επίσης δεν είναι σταθερό, αφού, για παράδειγμα, τα Ιμαλάια συγκεντρώνουν μεγαλύτερη μάζα σε σχέση με το βυθό των ωκεανών. Ένας άλλος παράγοντας που δημιουργεί απειροελάχιστες διακυμάνσεις της βαρύτητας είναι η κίνηση των ωκεανών, ένα φαινόμενο για το οποίο ο Goce αναμένεται να προσφέρει πολύτιμα νέα δεδομένα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231270090 Εγκρίθηκε το πλήρωμα της νέας αποστολής στο ΔΔΣ. Σήμερα εγρίθηκε η σύνθεση του πληρώματος του διαστημοπλοίου Soyuz TMA-11M, που θα πετάξει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 7 Νοεμβρίου. Μέλη του βασικού πληρώματος της νέας αποστολής είναι ο Ρώσος κοσμοναύτης Μιχαήλ Τιούριν, καθώς επίσης και ο αστροναύτης της NASA Ρίτσαρντ Μαστράκιο και ο αστροναύτης της ιαπωνικής Υπηρεσίας Διαστήματος JAXA Κόιτι Βακάτα. Μέλη του αναπληρωματικού πληρώματος είναι ο Ρώσος Μαξίμ Σουράγιεφ, ο Αμερικανός Γκρέγκορι Γουάισμαν και ο αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος ESA Αλεξάντρ Γκερστ. Το πιο έμπειρο μέλος του βασικού πληρώματος είναι ο Τιούριν, για τον οποίο η πτήση αυτή θα είναι ήδη η τρίτη κατά σειρά. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_22/247423300/

Ίππαρχος: Ο άνθρωπος που ταξινόμησε τ’ αστέρια. Κυκλοφορεί ως ανέκδοτο το παρακάτω που καταδεικνύει τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες θεμελίωσαν τα Μαθηματικά και τις άλλες επιστήμες. Καθηγητής: Οι Έλληνες προόδευσαν στα Μαθηματικά, την Αστρονομία και στις άλλες επιστήμες γιατί συζητούσαν. Μαθητής: Τότε γιατί εγώ κ. καθηγητά, από την πρώτη Γυμνασίου, την ώρα των Μαθηματικών δεν ακούω τίποτα άλλο από το «Πρόσεχε παιδί μου. Δεν είσαι εδώ για συζήτηση»! Για τους Έλληνες της αρχαιότητας η συζήτηση ήταν μια ευγενής δραστηριότητα με συγκεντρωμένο στόχο. Να πείσει το συνομιλητή με επιχειρήματα μέσα από εξαντλητικό διάλογο. Οι Έλληνες Μαθηματικοί διαφοροποιήθηκαν από τους προκατόχους τους Βαβυλώνιους και Αιγυπτίους γιατί αρνήθηκαν τη διαίσθηση ως επαρκή νομιμοποίηση μιας μαθηματικής αλήθειας και απέρριψαν την αριθμητική επαλήθευση ως αποδεικτική μέθοδο. Το «πείθομαι» για κάτι επειδή το βλέπω το χρησιμοποίησαν οι Βαβυλώνιοι και Αιγύπτιοι. Οι Έλληνες απαίτησαν κάτι περισσότερο, τη θεωρητική απόδειξη, που προκύπτει μετά από αυστηρή σειρά συλλογισμών. Ενώ στα αρχαία στάδια οι αθλητές πάλευαν σώμα με σώμα για τη νίκη, στους δρόμους και τις πλατείες γίνονταν αγώνες λόγου, ανταλλάσσονταν επιχειρήματα. Και αν ο Πυθαγόρας, ο Ευκλείδης, ο Αρχιμήδης έβαλαν νόμους (αξιώματα) και τακτοποίησαν καλά το οικοδόμημα των Μαθηματικών ο Ίππαρχος κύρια τακτοποίησε τ’ αστέρια του ουρανού. Τον συμπεριλαμβάνω όμως στη σειρά των Ελλήνων Μαθηματικών γιατί δεν τα παραμέλησε και αυτά. Έβαλε τα θεμέλια της Τριγωνομετρίας, της οποίας μπορεί να θεωρηθεί ο πρώτος πρόγονος. Η Τριγωνομετρία, όπως λέει και τ’ όνομά της, μετρά όλα τα στοιχεία του τριγώνου αρκεί να δοθούν ορισμένα από αυτά. Γεννήθηκε στη Νίκαια της Βιθυνίας. Τις αστρονομικές του παρατηρήσεις έκανε στη Ρόδο και κύρια στην Αλεξάνδρεια, όπου χτυπούσε η καρδιά της γνώσης. Έγραψε 17 αστρονομικά βιβλία. Ανακάλυψε τον αστρολάβο, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BB%CE%AC%CE%B2%CE%BF%CF%82 και το Θεοδόλιχο,όργανα που χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα για τον καθορισμό των συντεταγμένων των αστέρων. Ανακάλυψε τον πρώτο καινοφανή (nova) αστέρα http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CF%82_%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82 Συνέταξε τον πρώτο κατάλογο με τις θέσεις και τα μεγέθη των απλανών, έργο πολύμοχθο το οποίο θα δίσταζαν να το αναλάβουν και οι ίδιοι οι Θεοί, όπως αναφέρει ο Πλίνιος. Το έργο αυτό ολοκλήρωσε το 127 π.Χ. και το διέσωσε ο Κλαύδιος Πτολεμαίος συμπελαμβάνοντάς το στο σπουδαίο του σύγγραμμα, την Αλμαγέστη. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%BC%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CF%83%CF%84%CE%B7 O Ίππαρχος καθόρισε τη διάρκεια του ηλιακού έτους σε 365 ημέρες και 6 ώρες. Περισσότερα: http://physicsgg.me/2011/10/21/%ce%af%cf%80%cf%80%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%ac%ce%bd%ce%b8%cf%81%cf%89%cf%80%ce%bf%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%84%ce%b1%ce%be%ce%b9%ce%bd%cf%8c%ce%bc%ce%b7%cf%83%ce%b5-%cf%84/

Ρωσία: Το 2014 ξεκινά την εξερεύνηση του Δία. Στη Ρωσία το 2014 θα ξεκινήσει η προετοιμασία του πρώτου κρατικού προγράμματος αποστολής προς τον Δία. Οι Ρώσοι επιστήμονες σκοπεύουν να στείλουν μια μονάδα προσεδάφισης, στον δορυφόρο του γιγαντιαίου αεριώδους πλανήτη Γανυμήδη με στόχο να εντοπιστούν ίχνη ζωής. Το πρόγραμμα ονομάστηκε «Laplas», όπως μετέδωσε το πρακτορείο ειδήσεων ΡΙΑ Νόβοστι. «Από τον επόμενο χρόνο αρχίζουμε την προετοιμασία ενός πολύ φιλόδοξου σχεδίου με την ονομασία «Laplas» με στόχο τη διερεύνηση του δορυφόρου του Δία», δήλωσε ο σύμβουλος του επικεφαλής της Ρωσικής Διαστημικής Υπηρεσίας Βίκτορ Βόρον, μιλώντας σε συνέδριο στο Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Παλαιότερα Ρώσοι επιστήμονες σκόπευαν να δημιουργήσουν μονάδα προσεδάφισης για τον δορυφόρο του Δια, ο οποίος ονομάζεται Ευρώπη, ενώ σήμερα εν εξελίξει είναι η σχεδίαση παρόμοιας διαστημικής συσκευής για τον Γανυμήδη. «Στόχοι του εν λόγω ερευνητικού προγράμματος είναι η συνολική έρευνα του συστήματος του Δία ως χαρακτηριστικού εκπροσώπου των γιγαντιαίων αεριωδών πλανητών, να περιγραφεί ο δορυφόρος του Δία Γανυμήδης ως πλανητικό σώμα, μεταξύ άλλων και από άποψη της ενδεχόμενης κατοικισιμότητάς του», όπως αναφέρεται στα υλικά της εκδήλωσης προβολής του προγράμματος του Κεντρικού Επιστημονικού Ερευνητικού Ινστιτούτου Μηχανουργίας, που παρουσιάστηκαν στο πλαίσιο του Διεθνούς Αεροδιαστημικού Σαλονιού. Η Ρωσία προτίθεται να προσελκύσει στην υλοποίηση του σχεδίου αυτού την Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία, η οποία το 2022 προγραμματίζει να στείλει στον Γανυμήδη δική της διαστημική συσκευή, η οποία θα περιστρέφεται στην τροχιά του. Ύστερα από ένα χρόνο για τον δορυφόρο του Δία θα κατευθυνθεί η ρωσική μονάδα προσεδάφισης, για να φτάσει στον προορισμό της μόνο τον όγδοο χρόνο της πτήσης του. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο Δίας είναι ο πέμπτος απώτερος πλανήτης από τον Ήλιο και ο μεγαλύτερος στο Ηλιακό σύστημα. Ταξινομείται ως αεριώδης γίγαντας. Οι έρευνες του Δια πραγματοποιούνται με τη βοήθεια τηλεσκοπίων, τόσο επίγειων όσο και αυτών που βρίσκονται στην τροχιά. Μέχρι την αρχή της δεκαετίας του ’70, προς τον πλανήτη απεστάλησαν οκτώ διαπλανητικές συσκευές της NASA. Πέραν αυτού, Ρώσοι επιστήμονες συζητούν το ενδεχόμενο αποστολής στη Σελήνη μονάδας προσεδάφισης, η οποία το 2021 θα μπορέσει να μεταφέρει στη γη δείγματα του πάγου της Σελήνης. Σημειώνεται ότι η μεταφορά του δείγματος αυτού αποτελεί ένα δύσκολο στόχο από την τεχνική άποψη, επειδή πρέπει να διασφαλιστούν οι συνθήκες ψύξης Το σχέδιο με ονομασία εργασίας Polar Sample Return βρίσκεται σε στάδιο προκαταρκτικής συζήτησης και προς το παρόν δεν περιλαμβάνεται στο προσχέδιο του μακροπρόθεσμου Ομοσπονδιακού Διαστημικού Προγράμματος μέχρι το 2025, που εκπονήθηκε από τη Ρωσική Ακαδημία Επιστημών. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF-2014-%CE%BE%CE%B5%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%AF%CE%B1

Πείραμα CLOUD: πέρα από το σωματίδιο Higgs. Το CERN βρίσκεται δυτικά της Γενεύης, στα σύνορα Ελβετίας και Γαλλίας και είναι γνωστό για τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο, τον LHC (Large Hadron Collider). Η πλειοψηφία του κόσμου κόσμος νομίζει ότι όλοι οι ερευνητές εκεί ασχολούνται μόνο με το μποζόνιο Higgs και άλλα στοιχειώδη σωματίδια με περίεργα ονόματα. Κι όμως υπάρχουν επιστήμονες στο CERN που πραγματοποιούν πειράματα, λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό, που δεν έχουν σχέση με το μποζόνιο Higgs και τις υπερσυμμετρικές θεωρίες των στοιχειωδών σωματιδίων. Ένα τέτοιο πείραμα είναι το CLOUD (Cosmics Leaving Outdoor Droplets), http://home.web.cern.ch/about/experiments/cloud διαμέσου του οποίου επιχειρείται η επίλυση ενός μακροχρόνιου αινίγματος της κλιματικής επιστήμης: πως σχηματίζονται στην ατμόσφαιρα τα αερολύματα (αεροζόλ) – μικροσκοπικά στερεά ή υγρά σωματίδια που αιωρούνται στον αέρα – και το ποια αέρια είναι υπεύθυνα γι αυτό. Πρόκειται για ένα θεμελιώδες ερώτημα όσον αφορά την κατανόηση του κλίματος, δεδομένου ότι σ’ αυτά τα αιωρούμενα σωματίδια οφείλεται ο σχηματισμός των συσσωματωμάτων από τα οποία δημιουργούνται τα σύννεφα. Οι ερευνητές João Almeida et al, του πειράματος CLOUD, δημοσίευσαν στο Νature μια εργασία με τίτλο «Molecular understanding of sulphuric acid–amine particle nucleation in the atmosphere» , στην οποία παρουσιάζουν δυο νέα ευρήματα: http://www.nature.com/nature/journal/v502/n7471/full/nature12663.html πρώτον, διαπίστωσαν ότι ελάχιστες συγκεντρώσεις ατμών αμινών, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%82 συνδυόμενες με θειικό οξύ σχηματίζουν αεροζόλ με ρυθμούς παρόμοιους μ’ αυτούς που παρατηρούνται στην ατμόσφαιρα, και στη συνέχεια χρησιμοποιώντας μια δέσμη πιονίων, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%BF από το Σύγχροτρον πρωτονίων του CERN, http://home.web.cern.ch/about/accelerators/proton-synchrotron βρήκαν ότι η ακτινοβολία ιονισμού, όπως ακριβώς η κοσμική ακτινοβολία που βομβαρδίζει την ατμόσφαιρα από το διάστημα έχει αμελητέα επίδραση στην ταχύτητα σχηματισμού αυτών των αεροζόλ. Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του πειράματος CLOUD, Jasper Kirkby: «Χάρη στην τεχνογνωσία του CERN σε υλικά και την υπερ-υψηλή τεχνολογία κενού, ήμασταν σε θέση να κατασκευάσουμε έναν θάλαμο με πρωτοφανή καθαρότητα, που μας επέτρεπε να προσομοιώνουμε την ατμόσφαιρα και να εισαγάγουμε τις ελάχιστες ποσότητες αμινών και θειικού οξέος, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του πειράματος». Μπορεί στα συγκεκριμένα αερολύματα από ατμούς αμινών, η κοσμική ακτινοβολία να μην παίζει σημαντικό ρόλο, δεν αποκλείεται όμως, σύμφωνα με τον Kirkby, σε αερολύματα που σχηματίζονται από ατμούς άλλων ουσιών η κοσμική ακτινοβολία να έχει σημαντικότερη επίδραση. Το σίγουρο είναι ότι, τα αποτέλεσμα του πειράματος CLOUD αποτελούν ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση του κλίματος στη Γη. press.web.cern.ch http://physicsgg.me/2013/10/22/%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%b1-cloud-%cf%80%ce%ad%cf%81%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%af%ce%b4%ce%b9%ce%bf-higgs/ Πώς κατασκευάζουμε έναν ανιχνευτή σωματιδίων μέσα σε 10 λεπτά Πρόκειται για την κατασκευή ενός θαλάμου νεφών (cloud chamber). http://en.wikipedia.org/wiki/Cloud_chamber Η λειτουργία του βασίζεται στο γεγονός ότι όταν ένα φορτισμένο σωματίδιο (π.χ. σωματίδιο άλφα ή ηλεκτρόνιο) διέρχεται μέσα από αυτόν δημιουργεί ιονισμό των μορίων του νέφους, τα ιόντα δημιουργούν συγκέντρωση σταγονιδίων κατά μήκος της τροχιάς του σωματιδίου, με αποτέλεσμα η τροχιά του να γίνεται ορατή. Η απότομη ψύξη του θαλάμου διευκολύνει την δημιουργία σταγονιδίων των κορεσμένων ατμών (π.χ. αλκοόλης), τα ίχνη των οποίων μας αποκαλύπτουν την τροχιά του φορτισμένου σωματιδίου. Υπάρχουν πολλές ιστοσελίδες και βίντεο στο YouTube που δίνουν οδηγίες για την κατασκευή ενός τέτοιου ανιχνευτή αλλά όλες απαιτούν κάποιο στοιχείο που είναι δύσκολο να βρεθεί, όπως ξηρός πάγος ή τροφοδοτικό υψηλής τάσης. Όμως ο George Musser σε άρθρο του στο Scientific American http://blogs.scientificamerican.com/critical-opalescence/2012/10/15/how-to-build-the-worlds-simplest-particle-detector/ μας δείχνει την κατασκευή του ανιχνευτή χρησιμοποιώντας τα παρακάτω υλικά που μπορούμε πολύ εύκολα να βρούμε: σφουγγάρι, οινόπνευμα (92% σε αιθυλική ή ισοπροπυλική αλκοόλη), διαφανές πλαστικό κύπελλο, σελοτέϊπ, μαύρο χαρτόνι, αλουμινένια φορμάκια ή δίσκους ή σκέτο αλουμινόχαρτο, κόλλα σε μορφή πλαστελίνης (blu-tack), air duster (το σπρέι καθαρισμού με πεπιεσμένο αέρα που χρησιμοποιούμε για να διώξουμε τη σκόνη από τα πληκτρολόγια των υπολογιστών) και έναν φακό. Η καινοτομία στην κατασκευή του George Musser είναι το σπρέϊ αέρα. Το διφθοροαιθάνιο που απελευθερώνεται είναι αρκετά ψυχρό – τόσο ώστε να πραγματοποιηθεί η απότομη ψύξη του θαλάμου για να συμπυκνωθεί η αλκοόλη και να συγκεντρωθούν σταγονίδια κατά μήκος της τροχιάς του φορτισμένου σωματιδίου. Έτσι αποφεύγουμε την χρήση ξηρού πάγου που είναι δύσκολο να βρεθεί. Τώρα το πλαστικό διαφανές κύπελλο θα παίξει τον ρόλο του θαλάμου. Κόβουμε ένα κομμάτι από το σφουγγάρι και αφού το βάλουμε να απορροφήσει οινόπνευμα, το σφηνώνουμε στο κάτω μέρος του ποτηριού. Κόβουμε έναν κυκλικό κομμάτι του μαύρου χαρτονιού και το τοποθετούμε έτσι ώστε να εφαρμόσει στο χείλος του ποτηριού. Αυτό θα δημιουργήσει ένα σκοτεινό υπόβαθρο που θα μας βοηθήσει στο να δούμε τις τροχιές των σωματιδίων. Χρησιμοποιούμε το αλουμινόχαρτο με την κόλλα σε μορφή πλαστελίνης για να σφραγίσουμε το κύπελλο και τοποθετούμε τον «θάλαμο» όπως φαίνεται στην παρακάτω εικόνα Κρατώντας το “κύπελλο – θάλαμο” με το χέρι μας, το σφουγγάρι θερμαίνεται αυξάνοντας την εξάτμιση της αλκοόλης. Φωτίζοντας με τον φακό μέσα στον θάλαμο, αν μέσα από αυτόν διέλθει ένα φορτισμένο σωματίδιο, τότε θα μπορέσουμε θα διακρίνουμε την τροχιά του, για τους λόγους που περιγράψαμε παραπάνω. Για να λειτουργήσει ο ανιχνευτής πρέπει να σβήσουν τα φώτα του δωματίου, να ψεκάζουμε με αέρα το αλουμινόχαρτο για μερικά δευτερόλεπτα και να επαναλαμβάνουμε κάθε 10 δευτερόλεπτα για να το κρατάμε ψυχρό, έτσι ώστε μέσα στο κύπελλο να σχηματίζεται ένα νέφος σταγονιδίων αλκοόλης. Όμως που θα βρεθούν τα φορτισμένα σωματίδια να διασχίσουν τον θάλαμο για να δούμε τα ίχνη των τροχιών τους; Από την κοσμική ακτινοβολία! Μπορούμε να βλέπουμε μια κοσμική ακτίνα κάθε 20 δευτερόλεπτα περίπου (αν όχι … καλό είναι αν αλλάζουμε τη γωνία φωτισμού). http://www.eeae.gr/gr/index.php?fvar=html/president/_info_natural_outside Ο George Musser για να έχει εντυπωσιακότερα αποτελέσματα τοποθέτησε μια ραδιενεργό πηγή μέσα στον “θάλαμό” του. Που την βρήκε; Αγόρασε ένα μικρό κομμάτι ορυκτού ουρανίου μέσω διαδικτύου από ΕΔΩ (ναι, μπορεί κανείς να αγοράσει και ουράνιο μέσω διαδικτύου ) http://unitednuclear.com/index.php?main_page=product_info&cPath=2_4&products_id=874 http://physicsgg.me/2012/10/23/%cf%80%cf%8e%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ac%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bc%ce%b5-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b9%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%84%ce%ae-%cf%83%cf%89/

Η Ολυμπιακή Φλόγα θα φτάσει στο Μπαϊκονούρ τη Δευτέρα. Η δάδα με την Ολυμπιακή Φλόγα, η οποία θα μεταφερθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και από εκεί στο Ανοιχτό διάστημα, θα φτάσει στο κοσμοδρόμιο του Μπαϊκανούρ τη Δευτέρα, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε επίσημη πηγή. Η δάδα θα μεταφερθεί από τη Μόσχα στο Καζαχστάν με αεροπλάνο An-12. Νωρίτερα είχε δημοσιοποιηθεί ότι η Ολυμπιακή δάδα θα μεταφερθεί στο Ανοιχτό διάστημα στις 9 Νοεμβρίου και θα επιστρέψει στη Γη στις 11 του μηνός. Η εκτόξευση του διαστημοπλοίου με το πλήρωμα, το οποίο θα μεταφέρει τη δάδα στο Σταθμό, έχει προγραμματιστεί για τις 7 Νοεμβρίου. Στο Μπαϊκονούρ τα μέλη του πληρώματος θα φτάσουν στις 26 Νοεμβρίου. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_19/247098287/ Η Αιθιοπία οδεύει προς το διάστημα. Η Αιθιοπία εξήγγειλε την έναρξη του πρώτου σταδίου του προγράμματος εξερεύνησης του διαστήματος. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού, δημιουργήθηκε το μεγαλύτερο αστεροσκοπείο της Ανατολικής Αφρικής. Βρίσκεται σε υψόμετρο 3200 μ. πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, στα όρη Εντότο και είναι εξοπλισμένο με δύο τηλεσκόπια, ένα εκ των οποίων έχει διάμετρο ενός μέτρου. Τα προσεχή χρόνια, η κυβέρνηση της Αιθιοπίας προτίθεται να διαμορφώσει διαστημική πολιτική. Ο διευθυντής του αστεροσκοπείου, Σολομόν Μπέλεϊ, δήλωσε ότι η προώθηση της επιστήμης συμβάλλει στην πρόοδο της Αιθιοπίας. Ο ίδιος εξάλλου εκφράζει την ελπίδα για ανάπτυξη του διαστημικού τουρισμού στη χώρα, κάτι που μπορεί να καταστεί συμπληρωματική πηγή εσόδων. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_19/247108210/ Η εκτόξευση της ινδικής διαστημικής συσκευής εξερεύνησης του Άρη αναβλήθηκε για μια βδομάδα. Η εκτόξευση της πρώτης ινδικής διαστημικής συσκευής εξερεύνησης του Άρη, που είχε προγραμματιστεί για τις 28 Οκτωβρίου, αναβλήθηκε για μια βδομάδα λόγω των κακών καιρικών συνθηκών στην περιοχή του Ινδικού ωκεανού, αλλά προς το παρόν η αναβολή είναι εντός του παραθύρου εκτόξευσης. Η πρώτη ινδική διαστημική συσκευή εξερεύνησης του Άρη, η συσκευή «Μανγκαλιάν», αναμένεται να τεθεί σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη το Σεπτέμβριο του 2014. Για να συμβεί αυτό, πρέπει η συσκευή να εκτοξευθεί από τη Γη μέχρι τις 19 Νοεμβρίου. Η συσκευή και ο πύραυλος είναι έτοιμοι για την εκτόξευση αλλά οι Ινδοί ειδικοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα με την εξασφάλιση της επίγειας παρακολούθησης: δύο πλοία, τα οποία θα πρέπει να παρακολουθούν την πτήση του πυραύλου τα πρώτα λεπτά μετά την εκτόξευση, λόγω των κακών καιρικών συνθηκών δεν μπορούν να φτάσουν στην περιοχή έγκαιρα. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_20/247190893/ Ρωσσία: Ο CEO της Avtovaz πρώτος Διοικητής της νεοσύστατης διαστημικής υπηρεσίας. Ο Igor Komarov, νυν CEO της ρωσσικής αυτοβιομηχανίας Avtovaz, θα είναι ο πρώτος Διοικητής της νεοσύστατης διαστημικής υπηρεσίας URSC (United Rocket and Space Corporation) η οποία ιδρύθηκε από τον Putin προκειμένου να βοηθήσει το έργο της ROSCOSMOS. Η URSC θα αναλάβει το κατασκευαστικό κομμάτι ελαφρύνοντας έτσι τις αρμοδιότητες της ROSCOSMOS, η εικόνα της οποίας είχε πληγεί τα τελευταία χρόνια από απανωτές αποτυχίες. Η Avtovaz είναι η εταιρεία που κατασκευάζει το διάσημο Lada. Στην θέση του CEO o Komarov είναι από το 2009 ενώ το συμβόλαιό του λήγει τον Νοέμβριο. Η Ρωσσία με την ίδρυση της URSC θα προσπαθήσει να απαλείψει τις ανεπάρκειες που υπάρχουν στον παρόντα σχεδιασμό συγκεντρώνοντας όλες τις αποφάσεις που αφορούν το κατασκευαστικό κομμάτι σε μια ξεχωριστή υπηρεσία μειώνοντας έτσι την κακή χρήση πόρων. Η νέα υπηρεσία θα εισαγάγει μια ενοποιημένη τεχνική πολιτική σε όλο το φάσμα των κατασκευαστικών δραστηριοτήτων ενώνοντας όλες τις σχεδιαστικές και κατασκευαστικές μονάδες που είναι διάσπαρτες στην ρωσσική επικράτεια. Ο Komarov είναι απόφοιτος οικονομικών της Lomonosov. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%81%CF%89%CF%83%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%BF-ceo-%CF%84%CE%B7%CF%82-avtovaz-%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CF%83%CF%8D%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82

Ηλεκτρονικός εγκέφαλος της ΙBM ζει με «ηλεκτρονικό αίμα» Η βιομηχανία ημιαγωγών θα μπορούσε να λύσει δύο από τα μεγαλύτερα προβλήματά της αν υιοθετούσε την αρχιτεκτονική του ανθρώπινου εγκεφάλου, πιστεύει η IBM. Το ερευνητικό τμήμα της εταιρείας στη Ζυρίχη παρουσίασε το πρωτότυπο ενός υπολογιστή που χρησιμοποιεί «ηλεκτρονικό αίμα» τόσο για την ψύξη του όσο και για την τροφοδοσία του με ηλεκτρική ενέργεια. «Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι 10.000 φορές πιο πυκνός και πιο αποδοτικός από οποιονδήποτε σημερινό υπολογιστή» είπε ο Δρ Μπρούνο Μίτσελ της IBM Research σε επίδειξη που παρακολούθησε και το BBC. http://www.bbc.co.uk/news/science-environment-24571219 «Αυτό είναι εφικτό επειδή ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί ένα εξαιρετικά αποδοτικό δίκτυο από τριχοειδή αιμοφόρα αγγεία, το οποίο μεταφέρει θερμότητα και ταυτόχρονα μεταφέρει ενέργεια» εξήγησε. Τα σημερινά κυκλώματα από πυρίτιο πλησιάζουν τα θεωρητικά τους όρια, καθώς σύντομα θα είναι αδύνατο να μικρύνουν περισσότερο χωρίς να καίγονται από υπερθέρμανση. Η μεγάλη εκπομπή θερμότητας αποτελεί ήδη εμπόδιο σε μια προσέγγιση της IBM για τη δημιουργία «τρισδιάστατων» κυκλωμάτων, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=417967 στα οποία τα τσιπ στοιβάζονται πάνω σε άλλα και αυξάνουν έτσι την πυκνότητα του συστήματος. Αναγκαστικά, τα περισσότερα σημερινά κυκλώματα είναι «δισδιάστατα», απλωμένα δηλαδή σε μια επίπεδη επιφάνεια ώστε να έρχονται σε επαφή με τον αέρα και να ψύχονται καλύτερα. Η χρήση του «ηλεκτρονικού αίματος», το οποίο ψύχει τον υπολογιστή όπως το αίμα απάγει θερμότητα από τον εγκέφαλο, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει ενέργεια όπως το αίμα προσφέρει καύσιμα στους εγκεφαλικούς ιστούς, θα επέτρεπε την αύξηση της πυκνότητας των τσιπ με ταυτόχρονη μείωση της κατανάλωσης. «Σε έναν υπολογιστή, οι επεξεργαστές καταλαμβάνουν μόλις το ένα εκατομμυριοστό του συνολικού όγκου. Σε έναν εγκέφαλο, το ποσοστό ανεβαίνει στο 40%. Ο εγκέφαλός μας είναι ένα πραγματικά πυκνό αντικείμενο» επισήμανε ο Δρ Μίτσελ στον απεσταλμένο του CNET. http://news.cnet.com/8301-11386_3-57607926-76/how-ibm-is-making-computers-more-like-your-brain-for-real/ Ο Μίτσελ και οι συνεργάτες του παρουσίασαν ένα απλό σύστημα με τσιπ που φέρουν μικρά κανάλια για το ροή υγρού, με διάμετρο μόλις 100 μικρόμετρα. Το υγρό που ρέει μέσα στα κανάλια απάγει την παραγόμενη ενέργεια, όπως συμβαίνει και σε παλαιότερα υγρόψυκτα συστήματα, ταυτόχρονα όμως λειτουργεί ως παροχή ηλεκτρικού ρεύματος. Αυτό επιτυγχάνεται συνδέοντας το σύστημα με μια «μπαταρία ροής οξειδοαναγωγής βαναδίου» -ένα είδος μπαταρίας που μεταφέρει χημική ενέργεια αποθηκευμένη σε ιόντα βαναδίου. Η IBM πιστεύει ότι η νέα αυτή προσέγγιση θα είναι έτοιμη για εμπορική εφαρμογή σε περίπου μια δεκαετία. Απώτερος στόχος είναι η ανάπτυξη ενός υπερυπολογιστή ισχύος 1 petaflops (15 τετράκις εκατομμύρια πράξεις ανά δευτερόλεπτο) σε μέγεθος επιτραπέζιου υπολογιστή. Σήμερα ένα τέτοιο σύστημα καταλαμβάνει χώρο όσο μισό γήπεδο ποδοσφαίρου και καταναλώνει δεκάδες χιλιάδες watt ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως επισήμαναν οι ερευνητές, ο υπερυπολογιστής Watson της IBM, ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που ανακηρύχθηκε πρωταθλητής στο τηλεπαιχνίδι γνώσεων Jeopardy!, http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231079647 καταναλώνει 85.000 watt. Συγκριτικά, ο εγκέφαλος των ανθρώπινων αντιπάλων του τους οποίους νίκησε μετά βίας καταναλώνει μόλις 20 watt. «Όπως οι υπολογιστές μάς βοηθούν να κατανοήσουμε τον εγκέφαλο, έτσι και η κατανόηση του εγκεφάλου θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε καλύτερους υπολογιστές» σχολίασε ο Ματίας Κάιζερσβερτ, διευθυντής της IBM Research στη Ζυρίχη. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231269942

NASA: Ο κίνδυνος σύγκρουσης με τον αστεροειδή 2013 TV135 διαπιστώθηκε να είναι τετραπλάσιος. Ο κίνδυνος να συγκρουστεί ο αστεροειδής 2013 TV135 με τη Γη το 2032 είναι τετραπλάσιος απ’ ότι θεωρούταν προηγουμένως. Σύμφωνα με τις τελευταίες παρατηρήσεις, η πιθανότητα της σύγκρουσης υπολογίζεται ως 1 προς 14000. Η προηγούμενη εκτίμηση ήταν 1 προς 63000. Σχετικά στοιχεία παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα της NASA αφιερωμένης στους αστεροειδείς. Όμως παρ’ όλα αυτά ο κίνδυνος της σύγκρουσης παραμένει να είναι πολύ χαμηλός, η πιθανότητα ότι ο αστεροειδής μεγέθους 400 μέτρων θα παρακάμψει επιτυχώς τη Γη έχει μειωθεί κατά μερικά χιλιοστά του ενός τοις εκατό, από 99,998% σε 99,992%. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_20/247192327/ Η Roscosmοs ετοιμάζεται για την αντιμετώπιση αστεροειδών. Η ρωσική διαστημική υπηρεσία ανακοίνωσε την ανάληψη μιας νέας αποστολής: Αυτής της αντιμετώπισης αστεροειδών. Η ανακοίνωση ήρθε δια χειλέων του ίδιου του διευθυντή της Roscosmos του Oleg Ostapenko ο οποίος διευκρίνισε πως ήδη έχουν πραγματοποιηθεί συναντήσεις με ειδικούς της ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών για να συζητήσουν το πρόγραμμα αντιμετώπισης των αστεροειδών και «είναι ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα» είπε ο Ostapenko.(Ο νέος Διοικητής της Roscosmos.) Η ανίχνευση και η αντιμετώπιση αστεροειδών είναι μια πολύπλοκη δουλειά, είπε ο διευθυντής της Roscosmos ο οποίος πρόσθεσε πως ίσως χρειαστεί και τη συνεργασία από των ρωσικών διαστημικών δυνάμεων. «Το θέμα μπορεί να λυθεί στο πλαίσιο δυνατοτήτων της χώρας μας» είπε ακόμη ο Ostapenko. Η ανακοίνωση της Roscosmos έρχεται λίγες ημέρες μετά από την αποκάλυψη ενός αστεροειδή διαμέτρου 410 μέτρων ο οποίος σύμφωνα με τις εκτιμήσεις Ρώσων αλλά και Ιαπώνων ειδικών μπορεί να συγκρουστεί με τη Γη το 2032. Οι αρχικές εκτιμήσεις των επιστημόνων μιλούν ότι ο 2013 TV135 είχε μια στις 63.000 πιθανότητες να κτυπήσει τη Γη στις 26 Αυγούστου του 2032 αν και οι ίδιοι εκτιμούν ότι θα μπορέσουν να προβλέψουν την τροχιά του με ακρίβεια τοπ 2028. Στον TV135 έχει δοθεί η βαθμονόμηση 1 από 10 στη σχετική κλίμακα του Τορίνο, αναφορικά με την καταστροφή που ενδέχεται να φέρει εάν συγκρουστεί με τον πλανήτη μας. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B7-roscosm%CE%BFs-%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%B9%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%8E%CF%80%CE%B9%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CF%8E%CE%BD Στο διάστημα τον άλλο μήνα το πρώτο «όπλο» της Γης κατά των αστεροειδών. Η γη θα αποκτήσει σύντομα το πρώτο σύστημα προειδοποίησης για αστεροειδείς που πλησιάζουν επικίνδυνα κοντά στον πλανήτη μας. Μέχρι τώρα, αυτοί οι αστεροειδείς είναι κρυμμένοι από τα τηλεσκόπια επειδή βρίσκονται κοντά στον ήλιο. Έτσι, δεν μπόρεσαν οι ειδικοί να προβλέψουν την πορεία του αστεροειδούς, βάρους 11.000 τόνων, που χτύπησε τη Ρωσία τον περασμένο Φεβρουάριο, προκαλώντας τεράστιες ζημιές και εκατοντάδες τραυματισμούς. Αυτοί οι αστεροειδείς βρίσκονται σε τροχιά ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο για αυτό και τα τηλεσκόπια τυφλώνονται από την ηλιακή ακτινοβολία. Οι αστεροειδείς όμως, θεωρούνται ιδιαίτερα επικίνδυνοι για τη Γη, καθώς η τροχιά τους μπορεί να διασταυρωθεί με αυτή του πλανήτη μας. Τον επόμενο μήνα, η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία θα στείλει στο διάστημα τη Γαία, ένα τηλεσκόπιο που θα βρίσκεται σε απόσταση περίπου 150 εκατ. χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης και θα κατασκοπεύει τους αστεροειδείς. Η Γαία θα «σαρώσει» το διάστημα ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο για να «ξετρυπώσει» τους χιλιάδες αστεροειδείς που κρύβονται εκεί. «Η Γαία θα μετρήσει όλους τους αστεροειδείς ανάμεσα σε εμάς και τον Ηλιο, οι οποίοι είναι οι πιο επικίνδυνοι γιατί δεν μπορούμε να τους δούμε», λέει στους «Sunday Times» ο Γκέρι Γκίλμορ, καθηγητής πειραματικής φιλοσοφίας στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, κι ένας από τους επικεφαλής επιστήμονες στο πρόγραμμα. Το κόστος του προγράμματος ξεπερνά τα 945 εκατομμύρια ευρώ. Οταν η Γαία τεθεί σε λειτουργία, θα μπορεί να λαμβάνει τρισδιάστατες φωτογραφίες από περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο αστέρια, βοηθώντας έτσι τους αστρονόμους να προσδιορίσουν για πρώτη φορά με ακρίβεια τη θέση του πλανήτη μας στον γαλαξία. Με τον τρόπο αυτό, λένε οι επιστήμονες που θα επεξεργάζονται τα δεδομένα της Γαίας, θα έχουν επίσης, τη δυνατότητα να μελετούν με περισσότερη λεπτομέρεια τα αστέρια και να υπολογίζουν την απόσταση που τα χωρίζει από το ηλιακό μας σύστημα. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5048627/sto-diasthma-ton-allo-mhna-to-prwto-oplo-ths-ghs-kata-twn-asteroeidwn/

Το τηλεσκόπιο Kepler ανακαλύπτει το πρώτο «λοξό» πλανητικό σύστημα. Αστρονόμοι που ανέλυσαν παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Kepler έμειναν «έκπληκτοι» όταν ανακάλυψαν ένα σύστημα του οποίου οι πλανήτες περιφέρονται γύρω από το μητρικό τους άστρο με μεγάλη κλίση. Οι πλανήτες του δικού μας Ηλιακού Συστήματος σχηματίστηκαν από έναν λεπτό, επίπεδο δίσκο αερίου και σκόνης γύρω από το νεογέννητο Ήλιο. Έκτοτε περιφέρονται όλοι περίπου στο ίδιο επίπεδο, το οποίο περνά από τον ισημερινό του Ήλιου. Η τροχιά της Γης, για παράδειγμα, σχηματίζει γωνία μόλις 7,2 μοιρών σε σχέση με τον ισημερινό του μητρικού μας άστρου. Το σύστημα του πλανήτη Kepler-56, ενός μεγάλου, γερασμένου άστρου σε απόσταση 2.800 ετών, αποδεικνύεται εντελώς διαφορετικό: οι δύο από τους τρεις πλανήτες του κινούνται σε κεκλιμένες τροχιές υπό γωνία 45 μοιρών, αναφέρουν ερευνητές της NASA στο περιοδικό Science. Το Kepler-56 είναι ένας ερυθρός γίγαντας με διάμετρο τέσσερις φορές μεγαλύτερη του Ήλιου και ακτινοβολία εννέα φορές ισχυρότερη. Οι δύο από τους τρεις πλανήτες του άστρου είχαν ανακαλυφθεί σε προηγούμενες μελέτες επειδή περνούν ακριβώς μπροστά από το άστρο, όπως το βλέπουμε από τη Γη, και προκαλούν έτσι απειροελάχιστες διακυμάνσεις της φωτεινότητάς τους. Μέχρι σήμερα όμως κανείς δεν γνώριζε ποιες γωνίες σχηματίζουν οι τροχιές των πλανητών σε σχέση με το ίδιο το άστρο. Προκειμένου να προσδιορίσει τον προσανατολισμό του άστρου, τόσο σε σχέση με τη Γη όσο και σε σχέση με τους πλανήτες του, ο Ντάνιελ Χούμπερ του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA χρησιμοποίησε το Κepler για να μετρήσει μεταβολές της φωτεινότητας του ερυθρού γίγαντα. Οι μεταβολές αυτές προέρχονται από τις εσωτερικές δονήσεις του άστρου και δείχνουν να αλλάζουν ανάλογα με το αν ο παρατηρητής κοιτάζει τον ισημερινό ή τους πόλους του άστρου. Η ανάλυση αποκάλυψε ότι ο άξονας περιστροφής του άστρου σχηματίζει γωνία 45% με το επίπεδο περιφοράς των δύο εσώτερων πλανητών. «Ήταν μεγάλη έκπληξη» σχολιάζει ο Χούμπερ. Γιατί όμως είναι τόσο λοξό το σύστημα του Κepler-56; Την απάντηση έδωσε το μεγάλο οπτικό τηλεσκόπιο Keck στη Χαβάη, το οποίο μέτρησε την ταχύτητα με την οποία το άστρο κινείται στο Διάστημα. Οι μετρήσεις αυτές αποκάλυψαν την ύπαρξη ενός τρίτου, πολύ μεγαλύτερου πλανήτη, ο οποίος κινείται σε μεγάλη απόσταση από το άστρο σε μια επίσης κεκλιμένη τροχιά. Η εξήγηση που προκύπτει είναι ότι η βαρυτική έλξη του γιγάντιου πλανήτη επηρεάζει τις τροχιές των δύο μικρότερων πλανητών και τις διατηρεί σε αυτό το κεκλιμένο επίπεδο. Ο ίδιος ο γιγάντιος πλανήτης ενδέχεται να ακολουθεί μια κεκλιμένη τροχιά επειδή στο παρελθόν συγκρούστηκε με ένα άλλο σώμα ή επηρεάστηκε από τη βαρύτητά του. Σε κάθε περίπτωση, η ανακάλυψη δείχνει ότι τα πλανητικά συστήματα παρουσιάζουν μεγάλη ποικιλία και συχνά διαφέρουν σημαντικά από το Ηλιακό Σύστημα. Μέχρι σήμερα, οι μόνοι πλανήτες που είχαν βρεθεί να κινούνται σε λοξές τροχιές ήταν ελάχιστοι «καυτοί Δίες», γιγάντιοι αέριοι πλανήτες που κινούνται σε εξαιρετικά μικρή απόσταση από τα άστρα τους. Οι περισσότεροι καυτοί Δίες πιστεύεται ότι σχηματίζονται σε μεγάλες αποστάσεις αλλά αργότερα μεταναστεύουν πιο κοντά στο μητρικό άστρο. Και η μετανάστευση αυτή μπορεί να εξηγήσει την κλίση της τελικής τροχιάς τους. Ο Kepler-56 είναι το πρώτο σύστημα με πολλούς πλανήτες στο οποίο ανιχνεύονται λοξές τροχιές. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231269784 Βρίσκοντας εξωγήινους κόσμους στη Γη. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποια μέρη στη Γη μοιάζουν περισσότερο σε άλλους πλανήτες; Για μερικούς από εμάς η φαντασία του τοπίου άλλων κόσμων μπορεί να είναι απλά διασκεδαστική, ωστόσο οι επιστήμονες και οι μηχανικοί αναρωτιούνται για το τι μπορούν να μας πουν τα απόκοσμα μέρη της Γης για τους γείτονες μας, όπως η Σελήνη και ο Άρης. Η εργασία στα πιο ασυνήθιστα μέρη στη Γη μπορεί να μας βοηθήσει να προετοιμαστούμε για τις επανδρωμένες πτήσεις, τις ρομποτικές αποστολές και την αναζήτηση για ζωή πέρα από τον πλανήτη μας. Αυτά τα "ανάλογα" επιλέγονται επειδή είναι παρόμοια, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, με συγκεκριμένα πλανητικά περιβάλλοντα. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τεχνικές δοκιμές και έρευνα πριν από την προσπάθεια και τα έξοδα μιας εκτόξευσης στο διάστημα. Τα πιο εχθρικά περιβάλλοντα στη Γη είναι το σπίτι ασυνήθιστων μορφών ζωής. Με τη μελέτη αυτών των «εξτρεμόφιλων» ('extremophiles') που μπορούν να αντιμετωπίσουν την υπερβολική ζέστη , το κρύο , την πίεση ή την ακτινοβολία στη Γη, οι αστροβιολόγοι μπορούν να εξετάσουν κατά πόσο ορισμένα περιβάλλοντα στο διάστημα μπορεί να είναι το σπίτι παρόμοιων μικροσκοπικών πλασμάτων. Η ανάγκη για την εύρεση παρθένας γης, συχνά χωρίς βλάστηση, σημαίνει ότι οι αστροβιολόγοι και οι γεωλόγοι βρίσκονται συχνά σε πολύ απομακρυσμένες περιοχές. Η έρημος Ατακάμα προσφέρει σεληνιακά και αριανά χαρακτηριστικά. Προηγούμενες έρευνες για την ESA περιλαμβάνουν αποστολές στο Σβάλμπαρντ σε συνδυασμό με τη NASA. Οι ομάδες που επισκέπτονται αυτό το απομακρυσμένο νησί μακριά στο Βορρά της Νορβηγίας, περιλαμβάνουν γεωλόγους, βιολόγους και μηχανικούς, ενώ στις δοκιμές τους περιλαμβάνονται μερικά από τα όργανα που τώρα λειτουργούν στον Άρη, ενσωματωμένα στο ρομποτικό όχημα Curiosity. Μέρη όπως η έρημος Ατακάμα, που πρόσφατα χρησιμοποιήθηκε για τη δοκιμή ενός ρομποτικού οχήματος (ρόβερ) για την αποστολή της ESA, ExoMars, είναι πολύτιμα. Οι δοκιμές μπορούν να αποκαλύψουν τι είδους έδαφος μπορεί να διασχίσει ένα ρόβερ, σε τι είδους πλαγιές μπορεί να πάει πάνω και κάτω, και αν μπορεί να πάρει δείγματα από την επιφάνεια. Τα «ανάλογα» μέρη δεν είναι όλα απαγορευτικά και απρόσιτα. Μεταξύ των χρήσιμων περιοχών είναι οι κρατήρες στην Αριζόνα, Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, και το ποτάμι Ρίο Τίντο κοντά στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Ένας λεπτομερής κατάλογος των αναλόγων στη Γη για τις αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη ανατέθηκε πρόσφατα από την ESA για να βοηθήσει τους ερευνητές. "Εξετάσαμε τι είδους ενδιαφέρουσες περιοχές υπάρχουν στον Άρη και τη Σελήνη, και πώς να βρεθεί κάτι παρόμοιο στη Γη", λέει ο Oliver Angerer, συντονιστής για την Επιστήμη της Ανθρώπινης Εξερεύνησης της ESA. "Για παράδειγμα, αν θέλετε να μελετήσετε τους σωλήνες λάβας στον Άρη ποιο είναι το πλησιέστερο ισοδύναμο στη Γη; Ανάλογα με τις απαιτήσεις της αποστολής σας μπορείτε να επιλέξετε την Ισλανδία, τη Χαβάη ή την Τενερίφη". Οι τοποθεσίες που περιλαμβάνονται στον Κατάλογο της ESA «Catalogue of Planetary Analogues», βρίσκονται διάσπαρτες σε όλες τις επτά ηπείρους και περιλαμβάνουν κρατήρες, ροές λάβας, ερήμους και τούνδρα. Ο κατάλογος βασίζεται στην εμπειρία ενός μεγάλου δικτύου των επιστημόνων που ασχολούνται με τους πλανήτες και συντάχθηκε για το Γενικό Πρόγραμμα Σπουδών της ESA από ερευνητές στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Ηνωμένου Βασιλείου. Περιλαμβάνει λεπτομέρειες για τα πάντα, από το πλησιέστερο πρατήριο καυσίμων έως το τι είδους επικίνδυνα άγρια ​​ζώα θα μπορούσαν να ζουν σε κοντινή απόσταση. "Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος με την ποσότητα των πρακτικών πληροφοριών που περιλαμβάνονται. Το Ανοικτό Πανεπιστήμιο έκανε μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά από αυτή την άποψη", λέει ο Oliver. Και τι γίνεται με ένα ανάλογο του Άρη ή της Σελήνη ως προορισμό διακοπών; "Υπάρχουν πολλά μέρη σε αυτόν τον κατάλογο που θα ήθελα να επισκεφθώ", λέει ο Oliver. "Μέχρι στιγμής δεν έχω πάει στις Ξηρές Πεδιάδες (Dry Valleys) στην Ανταρκτική, οι οποίες αποτελούν μια καταπληκτική περιοχή για δραστηριότητες εξερεύνησης. Είναι ότι πιο κοντινό μπορείτε να βρείτε που να μοιάζει σε άλλο πλανήτη ενώ παραμένετε στη Γη". http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Vrhiskontas_exogheinoys_khosmoys_ste_Ge

Στο Μπαϊκανούρ ετοιμάζεται ο επόμενος Proton για εκτόξευση. Στο κοσμοδρομίου στο Μπαϊκανούρ έφτασε σήμερα ο πύραυλος φορέας Proton M μαζί με την εξέδρα εκτόξευσης Briz-M και ένα διαστημικό σκάφος δορυφορικής ραδιομετάδοσης. Έχουν ξεκινήσει οι εργασίες για την τοποθέτηση του πυραύλου, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε μέσω της επίσημης ιστοσελίδας της η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος Roskosmos. Η εκτόξευση του πυραύλου Proton-M με το διαστημικό σκάφος Sirius FM-6 έχει προγραμματιστεί για την 20η Οκτωβρίου. Θα είναι η δεύτερη εκτόξευση Proton μετά το ατύχημα παρόμοιου πυραύλου φέτος το καλοκαίρι. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_17/246844440/ Οι μαγνητικές καταιγίδες μπορούν να προκαλέσουν βλάβες στα συστήματα ελέγχου πυραύλων. Οι μαγνητικές καταιγίδες μπορούν να αποτελέσουν αιτία αποτυχημένων εκτοξεύσεων διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων, θεωρεί ο Βλαντίμιρ Κουζνετσόφ, Διευθυντής του Ινστιτούτου γήινου μαγνητισμού, ιονόσφαιρας και διάδοσης ραδιοκυμάτων με την επωνυμία του Πουσκόφ. «Κατά τη διάρκεια των μαγνητικών καταιγίδων δημιουργούνται ροές ενεργειακών σωματιδίων. Κατά την εκτόξευση ο πύραυλος διευθύνεται από το δικό του σύστημα ελέγχου. Αν σ΄αυτό το σύστημα φτάσουν σωματίδια ενέργειας και προκαλέσουν σε αυτό βλάβη, είναι άγνωστο ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει ο πύραυλος. Τέτοια φαινόμενα έχουν ήδη λάβει χώρα», - δήλωσε ο Κουζνετσόφ σήμερα Πέμπτη σε συνέντευξη Τύπου στη Μόσχα. Σύμφωνα με τον Κουζνετσόφ, τέτοιες περιπτώσεις έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια δοκιμαστικών εκτοξεύσεων αμερικανικών βαλλιστικών πυραύλων. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_17/246868433/ Οι Ρώσοι κοσμοναύτες από το 2015 θα ντύνονται με στολές από μπαμπού. Τη νέα στολή έχει παραγγείλει η πυραυλο-διαστημική εταιρία Energia. Ο εθνικός σχεδιαστής έχει προτείνει για επιλογή δυο τύπους ενδυμασίας για τους κοσμοναύτες που εργάζονται σε τροχιά – από λινάρι και από μπαμπού. Τελικά εγκρίθηκε το μπαμπού. Η νέα στολή είναι ελαφρύτερη και πιό στερεή. Π.χ., μια φανέλα από μπαμπού ζυγίζει 150 γραμμάρια έναντι των 210 γραμμαρίων της σημερινής – από βαμβάκι. Οι εργαζόμενοι στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλάζουν τα ρούχα τους μιά φορά το τριήμερο και μετά τα πετάνε στα άχρηστα. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_17/246878361/

Κβαντικός υπολογιστής περνάει μαθηματικό τεστ αλλά δεν υπολόγισε ακόμη κάτι που να μην γνωρίζουμε! Πως μπορούμε να πούμε ότι μια μηχανή είναι ένας κβαντικός υπολογιστής; Ένας τρόπος είναι να αποδείξουμε ότι η μηχανή μπορεί να λύσει προβλήματα γρηγορότερα ή καλύτερα από οποιαδήποτε αντίστοιχη κλασική προσέγγιση. Ένα άλλο τεστ είναι να «δούμε» μέσα στη μηχανή και να αποδείξουμε ότι τα qubits μπορούν να συμπλεχτούν δημιουργώντας κβαντικές υπερθέσεις. Σύμφωνα με τους Bian et al http://arxiv.org/abs/1201.1842 για να ισχυριστούμε ότι μια συσκευή είναι κβαντικός υπολογιστής, θα πρέπει να δείξουμε ότι ικανοποιεί ένα ή και τα δυο αυτά χαρακτηριστικά. Η καναδική εταιρία D-Wave Systems είναι η πρώτη στον κόσμο που έχει λανσάρει μια εμπορική έκδοση κβαντικού υπολογιστή. Με τιμή αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων, αγοραστές των μοντέλων πρώτης και δεύτερης γενιάς (128 και 512 κβαντικών μπιτ – qubit) μπορούν να είναι μόνο εταιρίες κολοσσοί και οργανισμοί. Τον περασμένο Μάιο, είχε λάβει μεγάλη δημοσιότητα η είδηση πως η Google σε συνεργασία με τη NASA και πανεπιστημιακούς φορείς, είχαν γίνει κάτοχοι ενός συστήματος D-Wave II. Σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Physical Review Letters, http://prl.aps.org/abstract/PRL/v111/i13/e130505 επιστήμονες έθεσαν σε έναν υπολογιστή D-Wave με επεξεργαστή 128 qubit ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα, προσπαθώντας να διαπιστώσουν εάν όντως μπορούσε να ανταπεξέλθει στις υψηλές απαιτήσεις. Το πρόβλημα που κλήθηκε να επεξεργαστεί ο κβαντικός υπολογιστής, σχετίζεται με τη θεωρία Ramsey, που πήρε το όνομά της από το βρετανό μαθηματικό Frank Ramsey. Η θεωρία μελετά τις συνθήκες κάτω από τις οποίες μπορεί να προκύψει τάξη σε μια άτακτη κατάσταση. Για παράδειγμα, ένα από τα ερωτήματα που μπορεί να απαντήσει η θεωρία, είναι το «πρόβλημα του πάρτι». Το πρόβλημα αυτό ρωτά ποιος είναι ο ελάχιστος αριθμός καλεσμένων R(m,n) σε μία συγκέντρωση, έτσι ώστε να υπάρχουν τουλάχιστον m καλεσμένοι που γνωρίζονται μεταξύ τους, και n καλεσμένοι που δε γνωρίζονται μεταξύ τους. Η θεωρία Ramsey, μεταφέρει το πρόβλημα στη θεωρία γρυφων, και λύνει το πρόβλημα με τη χρήση αριθμών Ramsey, και αποδεικνύει πως υπάρχουν τέτοιοι αριθμοί για κάθε πρόβλημα. Σε περίπτωση που έχουμε χαμηλές τιμές των m, n, η απάντηση είναι σχετικά εύκολο να βρεθεί. Για παράδειγμα, εάν τα m και n είναι ίσα με τρία, τότε ο ελάχιστος αριθμός καλεσμένων είναι έξι. Όσο μεγαλώνουν όμως οι αριθμοί, η απάντηση είναι ολοένα και πιο δύσκολο να βρεθεί, μέχρι το σημείο όπου ακόμη και η χρήση των συμβατικών υπολογιστών είναι αδύνατο να προσφέρει τη λύση. Το σύστημα D-Wave ανταποκρίθηκε με επιτυχία στο πρόβλημα, βρίσκοντας ένα μεγάλο αριθμό αριθμών Ramsey, αλλά κανέναν που να μην έχει υπολογιστεί μέχρι σήμερα με άλλους τρόπους. Το γεγονός αυτό είναι σε πρώτη φάση ενθαρρυντικό, αλλά δεν ικανοποιεί εκείνους που ελπίζουν πως οι κβαντικοί υπολογιστές θα είναι σε θέση να λύσουν προβλήματα με εκθετική πολυπλοκότητα, ανοίγοντας ερωτήματα για το κατά πόσο η συσκευή της D-Wave μπορεί όντως να θεωρηθεί κβαντικός υπολογιστής. Ωστόσο, υπεύθυνοι της εταιρίας πιστεύουν πως το αναβαθμισμένο τους σύστημα των 2048 qubit, το οποίο θα κυκλοφορήσει το 2015, θα είναι σε θέση να υπολογίσει αριθμούς Ramsey που δεν έχουν υπολογιστεί ποτέ ξανά. http://physicsgg.me/2013/10/17/%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%bd%ce%ac%ce%b5%ce%b9-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc/

Αρειανοί οι βράχοι που έπεσαν στη Γη. Οι πλανητολόγοι έχουν κυριολεκτικά στα χέρια τους μερικά κομμάτια από τον Άρη: μετεωρίτες που βρέθηκαν στη Σαχάρα και άλλες τοποθεσίες προήλθαν όντως από τον Κόκκινο Πλανήτη όπως υποψιάζονταν οι επιστήμονες, επιβεβαιώνει οριστικά το ρομπότ Curiosity. Η απόδειξη για το διαπλανητικό πετροπόλεμο ανάμεσα στη Γη και τον γείτονά της έρχεται από το όργανο SAM του ρομποτικού γεωλόγου, το οποίο μέτρησε την αναλογία δύο σημαντικών ισοτόπων στην ατμόσφαιρα του Άρη, και διαπίστωσε ότι η αναλογία αυτή είναι ίδια με τους λεγόμενους αρειανούς μετεωρίτες. Η ταύτιση αυτή δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι οι μετεωρίτες ήρθαν πράγματι από τον Άρη -το πιθανότερο είναι ότι εκτινάχθηκαν από την επιφάνεια του πλανήτη λόγω προσκρούσεων αστεροειδών, πέρασαν εκατομμύρια χρόνια στο Διάστημα και τελικά ένα μέρος από αυτούς κατέληξαν στη Γη. Η νέα μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Geophysical Research Letters», http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/2013GL057763/abstract;jsessionid=9016796EC68DB161E3DF78A36D90B138.f04t03 εξετάζει την αναλογία δύο ισοτόπων του αερίου αργού, το αργό-36 και το αργό-38. Τα ισότοπα αυτά υπάρχουν στο Ηλιακό Σύστημα από το σχηματισμό τους μέχρι σήμερα. Στον Δία και τον Ήλιο, δύο σώματα που διατηρούν ως σήμερα όλο το αργό που διέθεταν κατά τον σχηματισμό τους, η αναλογία είναι περίπου 5,5 άτομα αργού-36 για κάθε άτομο αργού-38. Στον Άρη, όμως, η αναλογία αυτή έχει αλλάξει. Στα δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του πλανήτη, το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας χάθηκε στο Διάστημα, παρασέρνοντας μαζί της ένα μεγάλο μέρος του ελαφρύτερου αργού-36. Η απώλεια αργού-38 ήταν μικρότερη λόγω του μεγαλύτερου βάρους αυτού του ισοτόπου. Οι αρειανοί μετεωρίτες που έχουν βρεθεί στη Γη περιέχουν μικροσκοπικές φυσαλίδες αέρα, στις οποίες η αναλογία των ισοτόπων αργού κυμαίνεται από 3,6 έως 4,5. Οι αμερικανικές αποστολές Viking που προσεδαφίστηκαν στον Άρη τη δεκαετία του 1970 είχαν μετρήσει χονδρικά την αναλογία στο 4 με 7. Η τιμή αυτή πλησιάζει τις μετρήσεις στους εν λόγω μετεωρίτες, κάτι που οδήγησε στη θεωρία της αρειανής προέλευσης. Οι μετρήσεις του SAM δείχνουν τώρα να επιβεβαιώνουν οριστικά τις υποψίες, αφού η αναλογία μετρήθηκε με ακρίβεια στο 4,2. «Πετύχαμε διάνα» σχολιάζει ο Σουσίλ Ατρέγια του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. «Η άμεση μέτρηση στον Άρη κλείνει οριστικά την υπόθεση με όλους τους αρειανούς μετεωρίτες» διαβεβαιώνει. Η μελέτη του αργού είναι σημαντική επειδή βοηθά τους πλανητολόγους να κατανοήσουν πώς ο Άρης έχασε την ατμόσφαιρά του και μετατράπηκε στην παγωμένη έρημο που βλέπουμε σήμερα. Το σημαντικό είναι ότι το αργό ανήκει στα λεγόμενα ευγενή αέρια, είναι δηλαδή χημικά αδρανές και δεν συμμετέχει σε γεωλογικές διαδικασίες. «Υπάρχουν και άλλα ισότοπα που μετρήθηκαν με το όργανο SAM και υποστηρίζουν τη θεωρία ότι ο πλανήτης έχασε την ατμόσφαιρά του» λέει ο Αλτρέγια. «Το αργό είναι η πιο ξεκάθαρη υπογραφή της ατμοσφαιρικής απώλειας επειδή είναι χημικά αδρανές και δεν αλληλεπιδρά με την αρειανή επιφάνεια ή το υπέδαφος. Ήταν μια βασική μέτρηση που θέλαμε να πάρουμε με το SAM» εξηγεί. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=535260

Νέες φωτογραφίες του κομήτη από το τηλεσκόπιο Hubble. Παρά την φιλολογία περί του αντιθέτου ο κομήτης ISON C 2012/S1 εξακολουθεί να διατηρεί τη συνοχή του με τον πυρήνα του να διακρίνεται σε σταθερή φάση αν και η απόστασή του από τον Ήλιο μειώνεται συνεχώς. http://www.cometison2013.co.uk/perihelion-and-distance/ Το παραπάνω προκύπτει από νέες φωτογραφίες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της 9ης Οκτωβρίου στις οποίες φαίνεται ακόμη πως η κόμη του και η ουρά του εμφανίζονται ομαλές χωρίς άλλες ανωμαλίες. Ο ISON, ο οποίος ανακαλύφθηκε το Σεπτέμβριο του 2012 από το διεθνές επιστημονικό οπτικό δίκτυο (International Scientific Optical Network) ISON εξ ου και το όνομα, το οποίο βρίσκεται στο Kislovodsk της Ρωσίας θεωρείται από προέρχεται από το νέφος του Οορτ το οποίο βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τον Ήλιο (σχεδόν 1 έτος φωτός) και θεωρείται ότι περιλαμβάνει περίπου ένα τρισεκατομμύριο πυρήνες κομητών. Σπάνια, κομήτες με υπερβολική τροχιά κατευθύνονται προς τον Ήλιο και μετά απομακρύνονται τελείως από αυτόν προφίλ που έχει ακριβώς ο ISON. Οι επιστήμονες αρχικά νόμιζαν από την πρώτη αυτή επίσκεψη του κομήτη στο ηλιακό σύστημα ότι ο πυρήνας του θα είχε θερμανθεί από τον Ήλιο σε σημείο που να είχε αρχίσει να διαλύεται αλλά από τις πρόσφατες φωτογραφίες δε φαίνεται να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ο ISON πρόκειται να κάνει το πιο κοντινό του πέρασμα στον Ήλιο στις 28 Νοεμβρίου και αν επιβιώσει της προσέγγισής του αυτής θα αρχίσει να απομακρύνεται από αυτόν. Από τη Γη θα γίνει καλύτερα ευδιάκριτος στις 26 Δεκεμβρίου όταν θα βρεθεί στην πιο κοντινή απόσταση από τον πλανήτη μας Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CF%84%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CE%BF-hubble

Γιγάντιος αστεροειδής βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη το 2032! Αστεροειδή διαμέτρου 400 μέτρων που κατευθύνεται προς τη Γη ανακάλυψαν ουκρανοί αστρονόμοι σε εικόνες που ελήφθησαν στο Αστεροσκοπείο της Κριμαίας. Ο αστεροειδής – ένας μικρός πλανήτης - ονομάστηκε 2013 TV135 και θεωρείται πως θα συγκρουσθεί με την Γη το 2032. Την ανακάλυψη του ουράνιου σώματος επιβεβαίωσαν το ρωσικό αστεροσκοπείο «Ka-Dar» και το ρομποτικό σύστημα τηλεσκοπίων «Master» της Μπουριατίας, καθώς και οι αστρονόμοι από την Ιταλία, τη Βρετανία και την Ισπανία. Ο πλανήτης κατατάχθηκε στην κατηγορία των “πιθανά επικινδύνων”. Αυτή τη στιγμή, η απόσταση μεταξύ της τροχιάς του και την τροχιά της Γης είναι 1.700.000 χιλιόμετρα. Βάση των υπολογισμών, ο αστεροειδής έχει πιθανότητες 1 στις 63.000 να συγκρουστεί με τη Γη, στις 26 Αυγούστου 2032. Οι αστρονόμοι θα είναι σε θέση να αξιολογήσουν καλύτερα τον κίνδυνο πρόσκρουσης καθώς και την ακριβή θέση το 2028, όπως δηλώνει στο RIA Novosti o Τιμούρ Κριάτσκο, από το Αστροφυσικό Παρατηρητήριο της Κριμαίας. «Εδώ υπάρχει ένα σούπερ πρότζεκτ για την διαστημική μας βιομηχανία» έγραψε στο twitter του ο ρώσος αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκόζιν, υπεύθνος για την διαστημική αμυντική βιομηχανία της χώρας. Αξίζει να σημειωθεί πως στα τέλη του περασμένου Σεπτεμβρίου ένας αστεροειδής διαμέτρου 17 μέτρων πέρασε σε απόσταση περίπου 11 εκατ. χλμ από την επιφάνεια της Γης. Η παρατήρησή του κατέστη δυνατή μέσω του ειδικού ρομποτικού συστήματος «Master», το οποίο δημιουργήθηκε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. http://rbth.gr/news/2013/10/17/gigantio_asteroeidi_brisketai_se_troxia_sygkroysi_me_ti_gi_to_2032_25787.html

Ολυμπιακή φλόγα: Από τον Βόρειο Πόλο στο Διάστημα! Το ταξίδι της για τον Βόρειο Πόλο ξεκίνησε χθες η ολυμπιακή φλόγα, ενώ ήδη οι Ρώσοι κοσμοναύτες ετοιμάζονται να υποδεχτούν μια ειδικά τροποποιημένη βερσιόν της στο Διάστημα τον ερχόμενο μήνα. Η φλόγα παραδόθηκε χθες στο ρωσικό πλοίο «50 Years of Victory», το μεγαλύτερο πυρηνοκίνητο παγοθραυστικό στον κόσμο, στη διάρκεια τελετής που πραγματοποιήθηκε στην παραθαλάσσια πόλη της Αρκτικής Μούρμανσκ. Το παγοθραυστικό θα καλύψει απόσταση περίπου 3.100 μιλίων σε 15 μέρες, μεταφέροντας τη φλόγα στο βορειότερο σημείο της Γης. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο Άρθουρ Τσιλιγκάροφ, Ρώσος εξερευνητής των πόλων και αντιπρόεδρος της Ρωσικής Γεωγραφικής Εταιρίας, στη διάρκεια της τελετής στο Μούρμανσκ, είναι η πρώτη φορά που η ολυμπιακή φλόγα θα ταξιδέψει στην «κορυφή του κόσμου», εκεί όπου «η έννοια του χρόνου χάνει τη σημασία της». Αξίζει να σημειωθεί ότι το ταξίδι της φλόγας τόσο στην Αρκτική όσο και στο Διάστημα τον επόμενο μήνα δεν συμπεριλαμβάνεται στη διάρκειας 123 ημερών προγραμματισμένης λαμπαδηδρομίας. Η διαστημική βόλτα της ολυμπιακής φλόγας Όσον αφορά το διαστημικό ταξίδι της φλόγας, αυτό έχει σχεδιαστεί στη λεπτομέρειά του από Ρώσους επιστήμονες έτσι ώστε ο... περίπατός της γύρω από τη Γη να πραγματοποιηθεί χωρίς προβλήματα. Όπως ανέφερε ο Σεργκέι Κρικάλεφ, επικεφαλής του Κέντρου Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών, η σβηστή ειδικά διαμορφωμένη δάδα θα έχει ένα επιπλέον κομμάτι πρόσδεσης και θα μπει σε τροχιά «βολτάροντας» γύρω από τον πλανήτη μας αρκετές φορές, συνοδευόμενη από τους κοσμοναύτες Όλεγκ Κοτόφ και Σεργκέι Ριαζάνσκι. «Η διαστημική ολυμπιακή δάδα θα είναι ακριβώς όπως αυτή της Γης, μόνο που δεν θα έχει αέριο. Εχει προστεθεί όμως ένα ειδικό στήριγμα, όπου θα στερεώνεται ένα σκοινί, ούτως ώστε να μην ξεφύγει και πετάξει μακριά», είπε ο Κρικάλεφ. Η φλόγα θα επιστρέψει στη Γη στις 11 Νοεμβρίου, για να συνεχίσει το ταξίδι της στη Ρωσία με τελικό προορισμό το Σότσι, όπου στις 7 Φεβρουαρίου του 2014 θα ανάψει τον βωμό στην τελετή έναρξης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. http://rbth.gr/news/2013/10/16/i_olympiaki_floga_apo_ton_boreio_polo_sto_diastima_25721.html Ιράν: άλλη μια «διαστημική μαϊμού» Μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου το Ιράν προτίθεται να εκτοξεύσει στο Διάστημα άλλο έναν πίθηκο, - ανακοίνωσε ο αναπληρωτής επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Διαστήματος Χαμίντ Φαζέλι. Το διαστημόπλοιο θα τοποθετηθεί σε τροχιά και μετά θα προσεδαφιστεί σε καθορισμένη περιοχή, χωρίς να αισθανθεί σοβαρή υπερφόρτωση ο ζωντανός οργανισμός. Η μείωση της υπερφόρτωσης κατά την ανύψωση και την προσεδάφιση είναι κυριολεκτικά το ζήτημα ζωής και θανάτου για το δεύτερο πίθηκο. Δεν είναι γνωστή ακόμα η τύχη του προκατόχου του. Στα τέλη Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, τα δελτία ειδήσεων ήταν γεμάτα από τις πληροφορίες για τη θριαμβευτική πτήση του πρώτου ιρανικού πιθήκου-«αστροναύτη». Από τα ιρανικά τηλεοπτικά κανάλια παρουσιάστηκαν φωτογραφίες του «αστροναύτη», που ανυψώθηκε σε ύψος 120 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της Γης και προσεδαφίστηκε ομαλά. Οι παρατηρητές τότε πρόσεξαν ότι οι φωτογραφίες του πιθήκου πριν και μετά την πτήση διέφεραν πολύ. Οι τρίχες ενός πιθήκου ήταν πιο σκούρες και πάνω από το μάτι του έλειπε η μεγάλη εληά. Στην αρχή η Τεχεράνη αγνοούσε όλες αυτές τις παρατηρήσεις, όμως αργότερα κατηγόρησε για όλα τους δικούς της δημοσιογράφους γιατί, όπως αποδείχτηκε, αντί του «αστροναύτη» παρουσίασαν λανθασμένα τη φωτογραφία ενός από τους αναπληρωματικούς πιθήκους. Είναι πιθανό ότι η πρώτη μαϊμού μπορούσε να πεθάνει: δεν είναι τυχαίο που ο Χαμίντ Φαζέλι μιλάει σήμερα για την υπερφόρτωση. Η εκτόξευση νέου «αστροναύτη» θα ρίξει έμμεσα φως στις προετοιμασίες του Ιράν για την επανδρωμένη πτήση, που έχει προγραμματιστεί για το 2018. Είναι, ωστόσο αμφίβολο ότι οι ειδικοί του θα καταφέρουν να μην υπερβούν τα καθορισμένα χρονικά όρια, - θεωρεί ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ: - Ως το 2018 το Ιράν δεν θα είναι ικανό να στείλει άνθρωπο στο Διάστημα. Το έργο αυτό δεν είναι εύκολο. Νομίζω ότι η προγραμματισμένη για το τρέχος έτος εκτόξευση θα βοηθήσει το Ιράν να προσαρμόσει ανάλογα το διαστημικό του πρόγραμμα. Τέτοιες προβλέψεις σχετίζονται επίσης και με την ανάπτυξη της βιομηχανίας πυραύλων της Βόρειας Κορέας, επειδή το Ιράν, συχνά δανείζεται τα σχέδια της για την κατασκευή των δικών του πυραύλων. Πολλά εξαρτώνται επίσης και από την τελειοποίηση του ιρανικού πυραύλου-φορέα Simurg, που κατασκευάστηκε πάνω στη βάση του βορειοκορεατικού πυραύλου. Ο Simurg προς το παρόν δεν είναι ικανός να τοποθετήσει σε τροχιά άνθρωπο, - παρατήρησε ο διευθυντής του Κέντρου Κοινωνικής και Πολιτικής Έρευνας Βλαντίμιρ Γιεβσέεφ. - Το Ιράν θα είναι σε θέση να πραγματοποιήσει επανδρωμένη πτήση. Άλλο είναι το αν το διαστημόπλοιό του θα ανυψωθεί στο Διάστημα και θα επιστρέψει αμέσως στη Γη ή θα κάνει μερικές περιστροφές γύρω από τη Γη. Στην πραγματικότητα το Ιράν μπορεί να ανεβεί σ΄αυτό το επίπεδο, γεγονός που θα επιβεβαιώσει την ειρηνική ανάπτυξη του διαστημικού του προγράμματος. Από την άλλη πλευρά όμως, δεν είναι όλα όσα λέει το Ιράν εφαρμόσιμα στην πράξη. Σε ό,τι δεν αμφιβάλλουν οι ειδικοί είναι η ικανότητα των Ιρανών να τοποθετούν σε χαμηλή γήινη τροχιά μικρές συσκευές. Αρχίζοντας από το 2009, έχουν εκτοξεύσει μόνοι τους τρεις δορυφόρους δικής τους κατασκευής.Το βάρος τους δεν υπέρβαινε τα 50 κιλά. Αλλους τρεις δορυφόρους, όπως ανακοινώθηκε τελευταία, σχεδιάζουν να εκτοξεύσουν πριν το ιρανικό νέο έτος (στις 21 Μαρτίου). Προς το παρόν όμως οι ειδικοί περιμένουν με ανυπομονησία τα αποτελέσματα της πτήσης του δεύτερου πιθήκου. http://greek.ruvr.ru/2013_10_16/246721939/ Εάν η Σελήνη ήταν στην τροχιά του… ISS Δείτε ένα βίντεο μιας υποθετικής περίπτωσης του πως θα φαινόταν από τη Γη εάν το φεγγάρι δεν ήταν σε απόσταση 384,400 χλμ. που είναι κανονικά (LD Lunar Distance) αλλά σε ύψος 420 χλμ. όσο είναι δηλαδή ο διεθνής διαστημικός σταθμός ISS. Στο δεύτερο βίντεο μπορείτε να δείτε πως θα φαινόταν απο τη Γη εάν στη θέση της Σελήνης υπήρχαν οι άλλοι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B5%CE%AC%CE%BD-%CE%B7-%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B7-%CE%AE%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%BF%CF%85%E2%80%A6-iss