Δροσος Γεωργιος

HAWC: νέο παρατηρητήριο ακτίνων γ σε υψόμετρο 4100 μέτρων στο Μεξικό. Ένα νέο παρατηρητήριο έχει αρχίσει τη λειτουργία του στα βουνά του Μεξικό με σκοπό να λύσει ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια της σύγχρονης φυσικής. Πρόκειται για το HAWC (High Altitude Water Cherenkov), στο οποίο εγκαθιστώνται ογκώδεις δεξαμενές καθαρού νερού στο υψόμετρο των 4.100 μέτρων. Όταν ολοκληρωθεί, το HAWC θα αποτελείται από ένα δίκτυο 300 κυλινδρικών δεξαμενών, ύψους πέντε μέτρων και διαμέτρου επτά η καθεμία, μέσω των οποίων οι επιστήμονες ευελπιστούν να μελετήσουν τα πιο ενεργά φωτόνια που έχουν ανιχνευθεί μέχρι σήμερα. Τα φωτόνια με τις υψηλότερες ενέργειες ονομάζονται ακτίνες γ και στην προκειμένη περίπτωση πρόκειται για σωματίδια με κοσμική προέλευση με ενέργειες στην κλίμακα των TeV, αντίστοιχης με αυτή που έχει μία ιπτάμενη μπάλα του τένις, συγκεντρωμένη όμως σε ένα μεμονωμένο σωματίδιο. Τα σωματίδια αυτά έχουν περίπου 20 φορές περισσότερη ενέργεια από τα πιο ενεργά σωματίδια που μπορούν να παραχθούν στον πιο ισχυρό επίγειο επιταχυντή, κάτι που μετατρέπει τις κοσμικές ακτίνες σε ένα φυσικό εργαστήριο πρώτης τάξης για τους επιστήμονες. Το ερώτημα που σχετίζεται με τις TeV ακτίνες γ αφορά στην προέλευσή τους. Για να αγγίξουν αυτές τις ενέργειες, θα πρέπει να επιταχύνονται από εξαιρετικά ισχυρά ηλεκτρομαγνητικά ή βαρυτικά πεδία, όπως οι μαύρες τρύπες, χωρίς όμως αυτό να είναι διαπιστωμένο. Η μέχρι τώρα χαρτογράφηση του ουρανού, χρησιμοποιώντας μόνο το ένα τρίτο των ανιχνευτών του HAWC, έχει ήδη εντοπίσει τρεις περιοχές (κόκκινο χρώμα) που εκπέμπουν μεγάλη ενέργεια.(Φωτογρ.) Όταν μία ακτίνα γ φθάσει στην ατμόσφαιρα της Γης, παράγει μέσω μιας σειράς συγκρούσεων εκατομμύρια άλλα σωματίδια, εκ των οποίων μόνο εκείνα με τη μεγαλύτερη ενέργεια καταφέρνουν να φτάσουν έως την επιφάνεια του πλανήτη μας, κάτι που αποτελεί και το βασικό επιχείρημα υπέρ της εγκατάστασης τέτοιων παρατηρητηρίων σε μεγάλα υψόμετρα. Αναλύοντας τη “βροχή” σωματιδίων, οι ερευνητές θα προσπαθήσουν να ανακατασκευάσουν τη συνολική εικόνα, εντοπίζοντας την πηγή των ακτίνων και λύνοντας το μυστήριο της επιτάχυνσής τους. Ένα από τα πλεονεκτήματα του HAWC σε σύγκριση με παλαιότερες προσπάθειες είναι η δυνατότητά του να ανιχνεύει σωματίδια από κάθε κατεύθυνση, ενώ η τοποθεσία εγκατάστασής του θα του επιτρέπει να λειτουργεί συνεχώς, ανεξαρτήτως καιρού. Θα είναι επίσης σχεδιασμένο να συνεργάζεται και με διαστημικά τηλεσκόπια όπως το Φέρμι, με αντίστοιχη ευαισθησία στις μετρήσεις, σε σωματίδια όμως 100 με 1000 φορές πιο ενεργά. Όταν ολοκληρωθεί, στο τέλος του έτους, θα είναι 10 με 15 φορές πιο ισχυρό από όλους τους ανιχνευτές ακτίνων γ που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα, παρέχοντας στους επιστήμονες την ευκαιρία να διαλευκάνουν ένα από τα μεγάλα ερωτήματα της σύγχρονης επιστήμης, αλλά και να ελέγξουν για αντιδράσεις που αντιστοιχούν σε άγνωστες μέχρι στιγμές πτυχές της φυσικής, όπως αυτές στις οποίες συμμετέχουν σωματίδια σκοτεινής ύλης. http://physicsgg.me/2014/06/22/hawc-%ce%bd%ce%ad%ce%bf-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%b7%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf-%ce%b1%ce%ba%cf%84%ce%af%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%b3/

Στον Τιτάνα το μέλλον της Γης; Το ερώτημα έθεσε ωμά το 1950 ο Ενρίκο Φέρμι: «Μα πού στο διάβολο είναι;» Εννοούσε βέβαια την εξωγήινη ζωή στο σύμπαν. Ερώτημα που στην αυγή του εικοστού πρώτου αιώνα παραμένει αναπάντητο, γι’ αυτό και βρίσκεται στο επίκεντρο της πρόσφατης μελέτης «Πέντε δισεκατομμύρια χρόνια μοναξιάς. Η αναζήτηση ζωής στα άστρα» (Five Billion Years of Solitude: The Search for Life Among the Stars, εκδ. Current-Penguin Group, 2013) του δημοσιογράφου ειδικευμένου σε επιστημονικά θέματα Λι Μπίλινγκς (Lee Billings). Η προσπάθεια πάντως συνεχίζεται. Το ενδιαφέρον της επιστημονικής κοινότητας έχει στραφεί προς τους λεγόμενους εξωπλανήτες. Από το 1995 που ανακαλύφθηκε ο πρώτος, οι αστρονόμοι υπολογίζουν πως πρέπει να υπάρχουν κάπου 40 δισεκατομμύρια πλανήτες εκτός του ηλιακού μας συστήματος που ίσως να φιλοξενούν ζωή. Την ίδια στιγμή, οι διεθνείς επιστημονικοί οργανισμοί στρέφουν το ενδιαφέρον τους και προς τη «γειτονιά» μας: τον Τιτάνα, τον δορυφόρο του Κρόνου, και την Ευρώπη, που είναι δορυφόρος του Δία. Ο λόγος; Ο εντοπισμός ή έστω η ισχυρή πιθανότητα τεράστιων ωκεανών κάτω από συμπαγή στρώματα πάγου που καλύπτουν τις επιφάνειές τους. Ειδικά σε ό,τι αφορά τον Τιτάνα, η NASA προσανατολίζεται πολύ σοβαρά στην κατασκευή και αποστολή ρομποτικού υποβρυχίου που θα εξερευνήσει τους ωκεανούς μεθανίου που υπάρχουν εκεί. «Η μέση θερμοκρασία του Τιτάνα επιτρέπει στο μεθάνιο να υπάρχει σε υγρή, αέρια και στερεή μορφή, όπως το νερό στη Γη, και παρουσιάζει, σε αντιστοιχία με τον γήινο κύκλο του νερού, τον κύκλο του μεθανίου», μας λέει ο αστροφυσικός Μάνος Δανέζης. «Το 1997 η NASA, σε συνεργασία με την ευρωπαϊκή ESA και την ιταλική ASI, εκτόξευσε το διαστημικό σκάφος Κασίνι-Χόιχενς (Cassini-Huygens) το οποίο έφθασε στον Κρόνο το 2004. Διεθνής ομάδα επιστημόνων, μελετώντας τα δεδομένα του Cassini, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Τιτάνας έχει έναν γιγάντιο υπόγειο ωκεανό και δείχνει να είναι μεγαλύτερος από όσο όλοι οι ωκεανοί της Γης μαζί. Αναφερόμαστε βέβαια σε ωκεανούς που δεν περιέχουν νερό αλλά υδρογονάνθρακες». Πέρα από την πιθανότητα ύπαρξης μικροοργανισμών στους ωκεανούς αυτούς, ο Μ. Δανέζης θίγει και μία ακόμη παράμετρο: «Αυτός ο όγκος είναι σχεδόν 40 φορές μεγαλύτερος από όλα τα γνωστά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στη Γη. Θα αποτελέσει λοιπόν ο Τιτάνας το μεγάλο κοίτασμα ενέργειας που θα σώσει ενεργειακά τη Γη; Βέβαια το μεγάλο ερώτημα που περιμένει λύση είναι πώς θα μεταφερθούν οι υδρογονάνθρακες αυτοί από τον Τιτάνα στη Γη για χρήση». Ο πιο μεγάλος ωκεανός του Τιτάνα βρίσκεται στο βόρειο ημισφαίριό του και φέρει την ονομασία «Κράκεν», προφανώς από το μυθικό, θηριώδες χταπόδι των βόρειων θαλασσών. Στην ταινία μυθοπλασίας «Europa Report» (2013), διεθνή ευρωπαϊκή παραγωγή σε σκηνοθεσία του Σεμπαστιάν Κορντέρο, ομάδα αστροναυτών αποστέλλεται στον δορυφόρο του Δία, Ευρώπη, για να εξερευνήσει το νερό που κρύβεται κάτω από τους πάγους της. Αυτό που θα βρει εκεί δεν είναι διόλου φιλικό: ένα είδος φωσφορίζοντος εξωγήινου Κράκεν που απειλεί τις ζωές των μελών του πληρώματος. Η πλοκή της ταινίας, ξετυλιγμένη μέσα από το καταγραμμένο ηλεκτρονικά ημερολόγιο των μελών της αποστολής, συνιστά ένα αριστοτεχνικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, βασισμένο όμως (ώς ένα βαθμό…) σε επιστημονικά στοιχεία. Η πιθανότητα εξωγήινης μορφής ζωής, φιλικής ή εχθρικής, αποτελούσε πάντοτε πηγή έμπνευσης για τη λογοτεχνία και το σινεμά, εκφράζοντας σε διάφορες παραλλαγές το ερώτημα εάν είμαστε μόνοι στο σύμπαν (ο Αρθουρ Κλαρκ, παρά τις «Οδύσσειες του Διαστήματος» και τους «Επικυρίαρχους», αυτό πίστευε πάντως). Ο Μπίλινγκς, στη μελέτη του, ανατρέχει σε διάφορες προσωπικότητες των επιστημών που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο ζήτημα, θίγοντας παράλληλα και άλλες πτυχές: την ανάπτυξη του τομέα της αστροβιολογίας, καθώς και την αρνητική διάθεση σε ό,τι αφορά την εξερεύνηση του Διαστήματος που παρατηρείται σε ορισμένους συντηρητικούς κύκλους, κυρίως μετά τους οικονομικά επιζήμιους πολέμους σε Ιράκ και Αφγανιστάν και τη γενικότερη οικονομική κρίση. Ειδικοί πάντως θεωρούν πως γύρω στο 2100 η δυνατότητα διαστρικών ταξιδιών για τον άνθρωπο θα είναι γεγονός, και, όπως υπογραμμίζει ο Μπίλινγκς, η αναζήτηση εξωγήινης μορφής ζωής δεν είναι ένα θέμα που αφορά μονάχα τους «σπασίκλες» των επιστημών ή τους εκκεντρικούς της επιστημονικής φαντασίας: η περιβαλλοντική κρίση και οι κίνδυνοι του γήινου οικοσυστήματος καθιστούν κάτι παραπάνω από αναγκαίο ο άνθρωπος να στραφεί άμεσα προς τα άστρα και τους άλλους γαλαξίες. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/06/22/%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b3%ce%b7%cf%82/ Μυστηριώδες «νησί» στον Τιτάνα όπως εμφανίστηκε, εξαφανίστηκε. Εκπληξη προκάλεσε στους αστρονόμους ένα μεγάλο μυστηριώδες «αντικείμενο», το οποίο ονόμασαν «μαγικό νησί» και το οποίο εμφανίστηκε από το πουθενά και εξίσου ξαφνικά εξαφανίστηκε, εντοπίστηκε στη δεύτερη μεγαλύτερα θάλασσα υδρογονανθράκων του Τιτάνα, του μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου και δεύτερου μεγαλύτερου στο ηλιακό μας σύστημα Οι επιστήμονες ξύνουν το κεφάλι τους με απορία για το τι μπορεί να είναι αυτό το πράγμα και ήδη έχουν κάποιες ιδέες, χωρίς όμως να έχουν καταλήξει σε κάποια οριστική εξήγηση. Η εν λόγω θάλασσα (Ligeia Mare) του Τιτάνα, που έχει έκταση εκτοντάδων χιλιομέτρων και βάθος περίπου 150 μέτρων, φαινόταν απολύτως ήρεμη, ώσπου αιφνιδίως το διαστημικό σκάφος «Κασίνι» της NASA, πέρυσι τον Ιούλιο, φωτογράφισε ένα φωτεινό χαρακτηριστικό, το οποίο όμως δεν φαινόταν πια στις εικόνες ραντάρ που «τράβηξε» μετά μερικές μέρες η διαστημοσυσκευή, η οποία εξερευνά το σύστημα του Κρόνου και των φεγγαριών του από το 2004. Όπως δήλωσε ο πλανητικός επιστήμων Τζέισον Χογκάρτνερ του Πανεπιστημίου Κορνέλ της Νέας Υόρκης, επικεφαλής της αμερικανο-γαλλικής επιστημονικής ομάδας που έκανε τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών «Nature Geoscience», σύμφωνα με το BBC, καθώς επίσης τις βρετανικές «Guardian» και «Independent», «αυτή η ανακάλυψη δείχνει ότι τα υγρά στο βόρειο ημισφαίριο του Τιτάνα δεν είναι απλώς στάσιμα και αμετάβλητα, αλλά μάλλον λαμβάνουν χώρα αλλαγές σε αυτά. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς προκάλεσε την εμφάνιση αυτού του «μαγικού νησιού», όμως θα θέλαμε να το μελετήσουμε περισσότερο, αν και δεν πιστεύουμε ότι όντως πρόκειται για νησί». Ο Τιτάνας είναι το μόνο σώμα εκτός της Γης, όπου έχουν βρεθεί υγρά (αλλά όχι νερό) στην επιφάνειά του. Οι λίμνες και οι θάλασσές του αποτελούνται από κρύους υγρούς υδρογονάνθρακες (με θερμοκρασία έως μείον 180 βαθμούς Κελσίου), όπως αιθάνιο, μεθάνιο και προπάνιο. Εκτιμάται ότι ο δορυφόρος διαθετει εκατοντάδες φορές περισσότερα αποθέματα φυσικού αερίου και άλλων υδρογονανθράκων σε σχέση με τη Γη. Είναι, δε, ο μόνος δορυφόρος στο ηλιακό σύστημα με σύννεφα και με μια ατμόσφαιρα πυκνή και ομιχλώδη, ενώ η βαρύτητά του είναι τόσο μικρή, που ένας άνθρωπος θα μπορούσε εύκολα να πετάξει στον αέρα, αν είχε φτερά. Η επιφάνεια είναι γεμάτη από «αμμόλοφους» όπως της Γης, μόνο που η «άμμος» είναι στην πραγματικότητα υδρογονάνθρακες. Επιπλέον, ο Τιτάνας έχει ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο κλίμα, με δυνατούς ανέμους και βροχές υδρογονανθράκων. Όσον αφορά τις πιθανές εξηγήσεις για το 'μαγικό νησί', που είχε μήκος περίπου 20 χιλομέτρων και πλάτος δέκα, μπορεί να οφείλεται σε κύματα που προκλήθηκαν από δυνατούς περιοδικούς ανέμους, οι οποίοι μετά σταμάτησαν, ή σε μεγάλες φουσκάλες αερίων που αναδύθηκαν στην επιφάνεια από κάποιο ηφαίστειο στο βυθό ή σε στερεά υλικά που αρχικά επέπλεαν και μετά βυθίστηκαν ή σε παγόβουνο από μεθάνιο και αιθάνιο, που αποκόπηκε από την ακτή. Οι επιστήμονες πολύ θα ήθελαν να ρίξουν μια βάρκα ή ένα υποβρύχιο στα ασυνήθιστα «νερά» του Τιτάνα για να τα εξερευνήσουν. Η NASA κατά καιρούς εξετάζει την τολμηρή ιδέα, όμως το κόστος της αποστολής θα είναι πολύ μεγάλο, γι αυτό, προς το παρόν τουλάχιστον, έχει δώσει προτεραιότητα στην επιτόπια εξερεύνηση του κοντινότερου Αρη. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64026638

Τοποθέτηση αστεροειδούς σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η πορτοκαλί κουκκίδα της παραπάνω φωτογραφία μπορεί να μην γεμίζει το μάτι, ανοίγει όμως την όρεξη της NASA. Είναι ο αστεροειδή 2011MD, ένας από τους πιθανούς στόχους μιας φιλόδοξης αποστολής για τη σύλληψη ενός διαστημικού βράχου και τη μεταφορά του σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η αποστολή ARM («Αποστολή Ανακατεύθυνσης Αστεροειδή») προγραμματίζεται να αναχωρήσει το 2019 και η NASA θα πρέπει να έχει επιλέξει τον κατάλληλο αστεροειδή περίπου έναν χρόνο νωρίτερα. Αν όλα πάνε καλά, αναφέρει η NASA, μια επανδρωμένη αποστολή θα αναχωρήσει τη δεκαετία του 2020 για να μελετήσει το αιχμάλωτο δείγμα γύρω από το φεγγάρι. Δεδομένου ότι οι αστεροειδείς πιστεύεται ότι είναι το υλικό που περίσσεψε από το σχηματισμό πλανητών, η αποστολή θα μπορούσε να προσφέρει νέα στοιχεία για τη γέννηση του Ηλιακού Συστήματος και της Γης. Εξίσου σημαντικό είναι όμως ότι η αποστολή θα αποτελέσει πεδίο δοκιμών για τις τεχνολογίες που θα απαιτηθούν σε μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη. Δύο είναι τα σενάρια που εξετάζει η αμερικανική διαστημική υπηρεσία για το ARM. Το πρώτο είναι να αιχμαλωτίσει έναν μικρό αστεροειδή στο Διάστημα, το δεύτερο είναι να συλλέξει έναν βράχο από την επιφάνεια ενός μεγαλύτερου αστεροειδή. Και στις δύο περιπτώσεις, ένα δείγμα διαμέτρου μέχρι δέκα μέτρων θα μεταφερθεί από ρομποτικό σκάφος σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Ο 2011MD, με διάμετρο γύρω στα έξι μέτρα, είναι ένα από τους τρεις υποψήφιους αστεροειδής που έχουν επιλεγεί μέχρι σήμερα για το πρώτο σενάριο. Προσπέρασε τη Γη το 2011 σε απόσταση μόλις 12.250 χιλιομέτρων (βρέθηκε δηλαδή σε πολύ μικρότερη απόσταση από το φεγγάρι), χωρίς όμως να μελετηθεί επαρκώς. Νέα στοιχεία για το διαστημικό βράχο δίνει τώρα το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο Spitzer της NASA, το οποίο χρειάστηκε 20 ώρες συνεχούς παρατήρησης για να δώσει την παραπάνω εικόνα. Σύμφωνα με τα ευρήματα, τα οποία δημοσιεύονται στο The Astrophysical Journal, ο 2011 MD έχει εντυπωσιακά μικρή πυκνότητα, περίπου ίση με την πυκνότητα του νερού -τα δύο τρίτα του όγκου του πρέπει να είναι άδειος χώρος. Η χαμηλή αυτή πυκνότητα οδηγεί τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι ο 2011 MD είτε είναι ένας μεγάλος βράχος που περιβάλλεται από ένα σύννεφο σωματιδίων σε τροχιά, είτε ότι αποτελείται από ένα συνονθύλευμα μικρών βράχων που συγκρατούνται χαλαρά μεταξύ τους σαν ένα είδος σωρού από μπάζα. Και στις δύο περιπτώσεις, λέει η NASA, το σύνολο της μάζας του αστεροειδή, μερικές δεκάδες τόνοι, θα μπορούσε να συλληφθεί και να μεταφερθεί στη Σελήνη. Εκτός όμως από τον 2011 ΜD, η NASA έχει δύο ακόμα υποψήφιους στόχους για το σενάριο της σύλληψης ολόκληρου αστεροειδή. Ένας τέταρτος υποψήφιος, άγνωστης όμως μάζας, -ο 2008 HU4- θα περάσει αρκετά κοντά στη Γη το 2016 για να μελετηθεί με διαπλανητικό ραντάρ. Όσον αφορά το σενάριο συλλογής ενός βράχου από την επιφάνεια ενός μεγαλύτερου αστεροειδή, η λίστα των υποψήφιων περιλαμβάνει τον αστεροειδή Itokawa, τον οποίο επισκέφθηκε το ιαπωνικό Hayabusa το 2005, και τον αστεροειδή Bennu, τον οποίο θα φωτογραφήσει από κοντά το 2018 η αποστολή Osiris-Rex της NASA. Η προσπάθεια για τον εντοπισμό υποψήφιων στόχων για την αποστολή ARM εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος της NASA για τον εντοπισμό όλων των «Κοντινών στη Γη Αντικειμένων» (NEO) που θα μπορούσαν να απειλήσουν τον πλανήτη. Η NASA θα επιλέξει ανάμεσα στα δύο βασικά σενάρια της αποστολής ARM στα τέλη του 2014. http://physicsgg.me/2014/06/20/%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf%ce%b8%ce%ad%cf%84%ce%b7%cf%83%ce%b7-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%83%ce%b5-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%ce%b3%cf%8d/

Η ελληνική συμμετοχή στο CERN: από την έρευνα στις εφαρμογές. Το CERN, το Ευρωπαϊκό Εργαστήριο για τη Φυσική των Στοιχειωδών Σωματιδίων, γιορτάζει φέτος τα 60 χρόνια από την ίδρυσή του. Η ίδρυσή του, το 1954, αποτέλεσε μια από τις πρώτες κοινές ευρωπαϊκές προσπάθειες που έδειξαν τον δρόμο της ειρηνικής συνεργασίας στη μεταπολεμική Ευρώπη. Δεν θα ήταν υπερβολή να πει κανείς πως πρόκειται για ένα από τα πλέον φωτεινά παραδείγματα, καθώς σήμερα είναι το μεγαλύτερο κέντρο έρευνας στη φυσική στοιχειωδών σωματιδίων, συγκεντρώνοντας την προσοχή της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας. Περισσότεροι από 10.000 επιστήμονες, από περισσότερα από 800 πανεπιστήμια και 100 διαφορετικές εθνικότητες, συνεργάζονται προσπαθώντας να απαντήσουν σε ορισμένα από τα πλέον θεμελιώδη ερωτήματα της σύγχρονης επιστήμης. Από το 1954 Η Ελλάδα είναι ένα από τα 12 ιδρυτικά μέλη του οργανισμού. Στόχος της ίδρυσης του CERN ήταν να φέρει κοντά ερευνητές από όλη την Ευρώπη και να τους προσφέρει τα απαραίτητα μέσα για τη βασική έρευνα, ακολουθώντας το όραμα πρωτοπόρων όπως οι Raoul Dautry, Pierre Auger, Lew Kowarski, Edoardo Amaldi και Niels Bohr. Η ελληνική επιστημονική κοινότητα υπήρξε από τους βασικούς πρωτεργάτες αυτής της προσπάθειας. Τον Φεβρουάριο του 1952, η Ελλάδα συμμετείχε στο πρώτο συμβούλιο του οργανισμού υπό την αιγίδα της UNESCO, το οποίο οδήγησε τελικά στην ίδρυση του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικών Ερευνών, τον Σεπτέμβριο του 1954. Έργο του CERN είναι η διερεύνηση των πλέον θεμελιωδών ερωτημάτων για τη φύση. Η αρτιότερη έως σήμερα περιγραφή της ύλης και των δυνάμεων ονομάζεται Καθιερωμένο Πρότυπο. Ωστόσο, αν και για περισσότερα από 30 χρόνια το Καθιερωμένο Πρότυπο έχει περάσει με επιτυχία όλους τους πειραματικούς ελέγχους, έχει αποδειχθεί ότι δεν είναι πλήρες και θεωρείται σήμερα ως ένα σκαλοπάτι προς μια ολοκληρωμένη θεωρία, αφού αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα. Τι είναι ύλη; Από πού προέρχεται; Πώς και γιατί τα σωματίδια έχουν μάζα; Πώς συγκρατούνται για να σχηματίσουν τα άστρα, τους πλανήτες και τα ανθρώπινα όντα; Υπάρχει το σωματίδιο του Higgs, εξαιτίας του οποίου όλα τα σωματίδια αποκτούν μάζα; Οι τέσσερις δυνάμεις της φύσης είναι απλώς διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας δύναμης; Πράγματι δεν υπάρχει αντιύλη στο σύμπαν; Προκειμένου να απαντήσει σε αυτές τις ερωτήσεις, το CERN κατασκεύασε έναν νέο επιταχυντή σωματιδίων, τον Μεγάλο Αδρονικό Επιταχυντή (LHC), όπου δέσμες πρωτονίων με αντίθετη κατεύθυνση και με ενέργεια 7 TeV συγκρούονται σε τέσσερα σημεία, όπου βρίσκονται οι ανιχνευτές των 4 μεγάλων πειραμάτων του LHC. Οι επιταχυντές των σωματιδίων και οι ανιχνευτές ανήκουν στα μεγαλύτερα και περιπλοκότερα επιστημονικά όργανα στον κόσμο. Φτιαγμένα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας, αποτελούν μερικά από τα αξιολογότερα μνημεία της επιστήμης. Σήμερα, ελληνικές ομάδες συμμετέχουν στα πειράματα ATLAS και CMS, τα δύο πειράματα που ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του σωματιδίου Higgs -η οποία τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ Φυσικής του 2013-, καθώς και στο πείραμα ALICE, το οποίο μελετά μια πρωταρχική μορφή ύλης η οποία επικράτησε στο σύμπαν αμέσως μετά τη Μεγάλη Εκρηξη. Σημαντική είναι και η συμμετοχή των ελληνικών πανεπιστημίων και ερευνητικών κέντρων στα υπόλοιπα πειράματα του CERN. Αξίζει να αναφερθούμε στο πείραμα CAST, που προσπαθεί να ανιχνεύσει υποψήφια σωματίδια σκοτεινής ύλης, στο nTOF, που ειδικεύεται στη μελέτη νετρονίων και σε μελέτες αστροσωματιδιακής φυσικής, καθώς και στο ISOLDE, σε πειράματα πυρηνικής φυσικής με σημαντικές εφαρμογές τόσο στην ιατρική όσο και στη διαχείριση ραδιενεργών αποβλήτων. Για την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών που καθιστούν εφικτή τη βασική έρευνα στα παραπάνω πεδία, εργάζονται στο CERN μηχανικοί διαφόρων ειδικοτήτων, προγραμματιστές, υπεύθυνοι δικτύων, ηλεκτρονικοί και πολλές ακόμη ειδικότητες. Ο συντονισμός τους είναι απαραίτητος, προκειμένου να αναπτυχθούν οι νέες τεχνολογίες στις οποίες στηρίζεται η έρευνα που πραγματοποιείται στο CERN. Θα πρέπει να θυμόμαστε πως το CERN συνεχώς αναπτύσσει νέες τεχνολογίες (υλικών, ψύξης, δικτύων κ.ά.) προκειμένου να ανταποκριθεί στις πρωτόγνωρες προκλήσεις που συναντάμε καθώς επεκτείνουμε τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Σε αυτό το πλαίσιο, θα πρέπει να αναφερθούμε στους Ελληνες τεχνικούς που εργάστηκαν για την παράδοση των συστημάτων των ανιχνευτών και του LHC σε λειτουργία, ενώ συμμετέχουν και στην αναβάθμιση όλων αυτών των συστημάτων στην παρούσα φάση – λίγο πριν ο LHC τεθεί και πάλι σε λειτουργία, φτάνοντας ενέργειες των 14 TeV. Τέλος, θα πρέπει να αναφερθούμε και σε όσους εμπλέκονται στη μελέτη μελλοντικών σχεδίων είτε για έναν γραμμικό επιταχυντή όπως το CLIC -στον οποίο έχουν επενδυθεί περισσότερα από 20 χρόνια έρευνας και ανάπτυξης νέων τεχνολογιών- είτε κυκλικών επιταχυντών όπως αυτοί που περιγράφονται στα πρόσφατα σχέδια για έναν κυκλικό επιταχυντή που θα φτάνει ενέργειες των 100 TeV και θα μπορούσε να αποτελέσει τον διάδοχο του LHC. Από τα παραπάνω γίνεται σαφές πως το CERN αποτελεί ταυτόχρονα ένα σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο που, τα τελευταία χρόνια, αποκτά ολοένα πιο διεθνή χαρακτήρα. Καλύπτοντας όλα τα στάδια εκπαίδευσης, το CERN οργανώνει κάθε χρόνο ένα από τα μεγαλύτερα θερινά σχολεία, με τη συμμετοχή περίπου 250 φοιτητών από όλο τον κόσμο. Στη διάρκεια του προγράμματος οι φοιτητές έχουν την ευκαιρία να κατανοήσουν σε βάθος τις έννοιες της φυσικής υψηλών ενεργειών και να εκπαιδευτούν στις τεχνολογίες αιχμής που αναπτύσσονται στο CERN. Τέλος, το CERN υποστηρίζει δεκάδες διδακτορικούς φοιτητές, ενώ μέσω του μεταδιδακτορικού προγράμματος (Fellowship) τους παρέχει τη δυνατότητα για περαιτέρω επιστημονική εξέλιξη και κατάρτιση. Με συνεχή και συστηματική παρουσία, οι ελληνικές ομάδες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της έρευνας και των σημαντικών ανακαλύψεων που έγιναν τα τελευταία χρόνια στο CERN. Η πρόσφατη επίσκεψη του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Καρόλου Παπούλια υπενθυμίζει τη σημασία της συμμετοχής της Ελλάδας στο CERN. Τα οφέλη αυτής της συμμετοχής μπορούν να εντοπιστούν σε τρεις άξονες: στην ισότιμη συμμετοχή της χώρας στη διεθνή ερευνητική και επιστημονική κοινότητα, στην εκπαίδευση δεκάδων νέων φοιτητών και ερευνητών και τη μετεκπαίδευση επιστημόνων και, τέλος, στη μεταφορά σημαντικής τεχνογνωσίας προς τα ελληνικά πανεπιστήμια και τη δυνατότητα ανάπτυξης καινοτόμων προϊόντων που μπορούν να έχουν θετικά αποτελέσματα για την ελληνική οικονομία. Φυσικά, θα μπορούσε να αναφερθεί κανείς, ακόμη, στις εφαρμογές της ανάπτυξης νέων τεχνολογιών: από το Διαδίκτυο και τις απεικονιστικές και θεραπευτικές μεθόδους για τον καρκίνο μέχρι την ανάπτυξη νέων υλικών και νέων εκπαιδευτικών εργαλείων, γίνεται σαφές πως οι εφαρμογές αυτές αλλάζουν την καθημερινότητά μας. Θα πρέπει ωστόσο να θυμόμαστε πως ένα από τα θεμελιώδη στοιχεία της βασικής έρευνας είναι η αβεβαιότητα του αποτελέσματος. Καθώς εξερευνούμε αχαρτογράφητα νερά και διευρύνουμε τις υπάρχουσες περιγραφές του κόσμου μας, δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το αποτέλεσμα. Αυτή η διάθεση όμως εξερεύνησης νέων πεδίων και οι καινούργιοι ορίζοντες που έχουν ανοίξει τα τελευταία χρόνια, χάρη και στη συμμετοχή της Ελλάδας, φαίνεται να αποτελούν τελικά το μεγαλύτερο όφελος. Ισως είναι αυτή η πίστη στη σπουδαιότητα της βασικής έρευνας και η αξία της επιστήμης ως κοινωνικού αγαθού που δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε, καθώς μπορεί να έχουν πολλαπλά οφέλη για τη χώρα μας. Η πρόσφατη διάκριση της ομάδας «Σύντροφοι του Οδυσσέα» από το Βαρβάκειο Πειραματικό Λύκειο Αθηνών στον διαγωνισμό Beam Line for Schools, που διοργάνωσε το CERN στο πλαίσιο του εορτασμού των 60 χρόνων, αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση πως η Ελλάδα συμμετέχει δυναμικά σε αυτό το ταξίδι της γνώσης. (*) Ο δρ Γεώργιος Λ. Ευαγγελόπουλος είναι δικηγόρος – πολιτικός επιστήμων, επιστημονικός συνεργάτης της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Ο Κ. Εμμανουήλ Τσεσμελής είναι καθηγητής, φυσικός, Γενική Διεύθυνση, CERN & Τμήμα Φυσικής, Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Ο δρ Παναγιώτης Χαρίτος είναι φυσικός (πείραμα ALICE, CERN). http://physicsgg.me/2014/06/22/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%85%ce%bc%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%bf%cf%87%ce%ae-%cf%83%cf%84%ce%bf-cern-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%ad%cf%81%ce%b5%cf%85/

Διάκριση Ελλήνων μαθητών στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό CanSat της ESA. Ο φετινός Ευρωπαϊκός διαγωνισμός Cansat ολοκληρώθηκε με επιτυχία στις 5 Ιουνίου, μετά από πέντε ημέρες έντονης δραστηριότητας. Φέτος στο συναρπαστικό διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε στο Andoslashya Rocket Range στη Νορβηγία, συμμετείχαν εννέα ομάδες μαθητών λυκείου από έξι κράτη μέλη της ESA μεταξύ των οποίων και δύο Ελληνικές συμμετοχές, καθώς και πέντε ομάδες που είχαν κερδίσει στους αντίστοιχους εθνικούς διαγωνισμούς. Για άλλη μια φορά, η ζήτηση για τις θέσεις στο διαγωνισμό ήταν πολύ μεγάλη, με πάνω από 50 προτάσεις που παραλήφθηκαν από ομάδες από 14 κράτη μέλη της ESA. Στις 31 Μαΐου και την 1η Ιουνίου, μαθητές από όλη την Ευρώπη συγκεντρώθηκαν στην Andoslashya, βόρεια του Αρκτικού Κύκλου. Μετά από μια νύχτα ξεκούρασης, τις ομάδες καλωσόρισε ο Arne Hjalmar Hansen, διευθυντής του Νορβηγικού Κέντρου Εκπαίδευσης σε θέματα σχετικά με το Διάστημα (Norwegian Centre for Space-related Education - NAROM). Αμέσως μετά έγινε η επίσημη έναρξη του διαγωνισμού από τον Henrik Aasheim, μέλος του Νορβηγικού Κοινοβουλίου. Στη συνέχεια οι μαθητές άρχισαν να παρουσιάζουν τις εργασίες τους ο ένας στον άλλον και σε εμπειρογνώμονες που θα έκριναν τον διαγωνισμό. Αυτό ακολουθήθηκε από μια ενημέρωση περί ασφάλειας καθώς και επιθεωρήσεις πριν την πτήση από εκπροσώπους της NAROM ώστε να εξασφαλιστεί ότι όλα ήταν έτοιμα για την εκτόξευση. Αργότερα μέσα στην ημέρα ακολούθησε μια επίσκεψη με πιο ανάλαφρη διάθεση στον προσομοιωτή του διαστημοπλοίου Aurora, όπου είχαν ανατεθεί στις ομάδες των μαθητών σχετικές διαστημικές αποστολές. Την ημέρα της εκτόξευσης, στις 3 Ιουνίου, οι ομάδες μεταφέρθηκαν στο Skarsteinsdalen, ένα πρώην στρατόπεδο, όπου οι CanSats επρόκειτο να εκτοξευθούν σε υψόμετρο περίπου 1 χλμ. από έναν μικρό πύραυλο Intruder. Το πρωί, πέντε πύραυλοι, με τον καθένα να μεταφέρει δύο Cansats, εκτινάχθηκαν στον αέρα. Δυστυχώς, ο ένας πύραυλος απελευθέρωσε τα ωφέλιμα φορτία Carmen Sylva και Ro-Sat αργότερα από το κανονικό, με αποτέλεσμα η διάρκεια της πτήσης τους να είναι μικρότερη από ό,τι για τους άλλους Cansats. Ενώ, δύο ομάδες έχασαν την επαφή με το ωφέλιμο φορτίο τους εξαιτίας ενός προβλήματος στην ισχύ. Μετά από κάποια καθυστέρηση που προκλήθηκε από στρατιωτικές ασκήσεις που διεξάγονταν στην περιοχή, οι υπόλοιποι πύραυλοι εκτοξεύθηκαν το απόγευμα με τους περισσότερους Cansats να ανακτηθούν μετά από την προσεδάφιση. Μετά την επιστροφή τους στην Andoslashya Rocket Range, οι ομάδες ανέλυσαν τα δεδομένα τους. Στις 4 Ιουνίου, οι μαθητές έδειξαν τις τελικές παρουσιάσεις τους μπροστά στην κριτική επιτροπή. Στη συνέχεια, και ενώ οι εμπειρογνώμονες συσκέπτονταν, απόλαυσαν λίγο ελεύθερο χρόνο που ολοκληρώθηκε με ένα δείπνο. Κατά την τελετή λήξης στις 5 Ιουνίου, το πρώτο βραβείο στην κατηγορία Αρχάριοι απονεμήθηκε στον Kattsat από τη Νορβηγία, το δεύτερο βραβείο στον Carmen Sylva 1 από τη Ρουμανία, και το τρίτο βραβείο στον Candroid από την Ιρλανδία. Για προχωρημένους ήταν ο Ro-Sat One από τη Ρουμανία, ο οποίος περιελάμβανε στον Cansat ένα όχημα προσεδάφισης. Το δεύτερο βραβείο έλαβε η ομάδα Αρίσταρχος από την Ελλάδα, ενώ η ομάδα Atmosteam από το Βέλγιο κατετάγη στην τρίτη θέση. Η αποστολή Αρίσταρχος εντοπίζει τον Ήλιο, κλειδώνει προς αυτόν και πραγματοποιεί διάφορα πειράματα. Στο παρακάτω βίντεο η ομάδα παρουσιάζει ευφάνταστα τον Cansat της Η ομάδα του Αρίσταρχου αποτελείται από τους μαθητές του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης: Μανώλη Πρωτούλη, Αντώνη Μυρσινιά, Νέαρχο Προκοπίου, Παναγιώτη Κατζάνη, Μαριλένα Μπουγουλιά, Γιάννη Αϊβαλιωτέλλη, Μιχαέλλα Παπαχίου, Δημήτρη Σπαθάρη και Όθωνα Κοντό, και υπεύθυνο καθηγητή τον Γεώργιο Κοντέλλη. Δεν είναι η πρώτη φορά που το 3ο Λύκειο Μυτιλήνης συμμετέχει στο διαγωνισμό Cansat και μάλιστα με τέτοια επιτυχία. Είχαν προηγηθεί δύο ακόμα αποστολές το 2010 η Icaromenippus και το 2012 η Icaromenippus 3D, η οποία βραβεύθηκε τότε με το δεύτερο βραβείο (διαβάστε το σχετικό άρθρο στα αγγλικά). http://www.esa.int/Education/2012_CanSat_competition_completed Στο διαγωνισμό, στην κατηγορία Αρχάριοι, συμμετείχε ακόμη μια Ελληνική ομάδα. Οι μαθητές από το Λύκειο Βιαννού από την Κρήτη δημιούργησαν την αποστολή ViannoSat η οποία εξέταζε την ανάπτυξη ενός προσδεδεμένου δορυφόρου που στόχο έχει να μετρήσει το μαγνητικό πεδίο της Γης. Η συμμετοχή τους, απέσπασε έπαινο ως η μικρότερη ομάδα που έλαβε ποτέ μέρος στο διαγωνισμό και κατόρθωσε επιτυχημένη εκτόξευση και ολοκλήρωση αποστολής της. Για άλλη μια φορά, τα μέλη των ομάδων μίλησαν με επαίνους για τους διοργανωτές και την εκδήλωση. "Ήταν μια καταπληκτική εμπειρία, επειδή πήραμε τόσες πολλές αναμνήσεις από αυτή", δήλωσε ο Νέαρχος Νικόλαος Προκοπίου της Ελληνικής ομάδας. "Είδαμε το θεαματικό τοπίο, συναντήσαμε τόσους πολλούς ανθρώπους από διαφορετικές χώρες με τους οποίους θα μπορέσουμε να κρατήσουμε επαφή και, τέλος αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, αναπτύξαμε διάφορες δεξιότητες σε τομείς που δεν γνωρίζαμε καν πως υπήρχαν!" "Αυτή η εμπειρία μου έδειξε πραγματικά τι σημαίνει να είσαι Ευρωπαίος," είπε ο Τιμ Αργύριος Τσαγόπουλος, μέλος της ομάδας RED (Γερμανία). "Τόσες πολλές διαφορετικές ομάδες από όλη την Ευρώπη μοιράστηκαν μεταξύ τους τις εμπειρίες τους και ποτέ δεν ένιωσαν σαν ανταγωνιστές". Ένας CanSat είναι η προσομοίωση ενός πραγματικού δορυφόρου, κατασκευασμένος εντός του όγκου και του σχήματος ενός κουτιού αναψυκτικού. Η πρόκληση για τους μαθητές είναι να χωρέσουν όλα τα σημαντικά υποσυστήματα που υπάρχουν σε έναν δορυφόρο, όπως η ισχύς και οι επικοινωνίες, μέσα στο μικροσκοπικό κουτάκι. Μετά την απελευθέρωση από έναν πύραυλο ή ένα μπαλόνι, ο CanSat έχει να εκτελέσει μια επιστημονική / τεχνολογική αποστολή και να επιστρέψει με ασφάλεια στο έδαφος. Πολλά από τα κράτη μέλη της ESA διεξάγουν επίσης μαθητικούς διαγωνισμούς CanSat. Τα μέλη της ομάδας είναι μαθητές πλήρους φοίτησης (ηλικίας 16+) οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι σε κάποιο γυμνάσιο σε ένα κράτος μέλος της ESA. Οι ομάδες βοηθούνται από έναν καθηγητή ή δάσκαλο. Ο πρώτος ευρωπαϊκός διαγωνισμός CanSat πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2010. Από τότε, δεκάδες καθηγητές και εκατοντάδες μαθητές γυμνασίου από τα κράτη μέλη της ESA έχουν απολαύσει την πρόκληση της κατασκευής και της πτήσης των μίνι ωφέλιμων φορτίων τους. Ο διαγωνισμός διοργανώθηκε από το Γραφείο Εκπαίδευσης της ESA, σε συνεργασία με το Νορβηγικό Κέντρο Εκπαίδευσης σε θέματα σχετικά με το Διάστημα, NAROM και το Νορβηγικό Διαστημικό Κέντρο, NSC. Δείτε περισσότερες φωτογραφίες από το διαγωνισμό CanSat 2014 στην γκαλερί μας στο flickr, European CanSat Competition. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Dihakrise_Ellhenon_mathethon_ston_Eyropaikho_diagonismho_CanSat_tes_ESA Ο Swarm αποκαλύπτει τον μεταβαλλόμενο μαγνητισμό της Γης. Η πρώτη σειρά αποτελεσμάτων υψηλής ανάλυσης από τον σχηματισμό των τριών δορυφόρων Swarm της ESA αποκαλύπτει τις πιο πρόσφατες αλλαγές στο μαγνητικό πεδίο που προστατεύει τον πλανήτη μας. Έχοντας εκτοξευθεί το Νοέμβριο του 2013, ο Swarm παρέχει πρωτοφανείς γνώσεις σχετικά με τις πολύπλοκες λειτουργίες του μαγνητικού πεδίου της Γης, το οποίο μας προστατεύει από τον βομβαρδισμό της κοσμικής ακτινοβολίας και των φορτισμένων σωματιδίων. Οι μετρήσεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των τελευταίων έξι μηνών επιβεβαιώνουν τη γενική τάση εξασθένησης του πεδίου, με τις πιο δραματικές μειώσεις πάνω από το δυτικό ημισφαίριο. Ενώ σε άλλες περιοχές, όπως στον νότιο Ινδικό Ωκεανό, το μαγνητικό πεδίο έχει ενισχυθεί από τον Ιανουάριο. Οι τελευταίες μετρήσεις επιβεβαιώνουν επίσης την κίνηση του μαγνητικού Βορρά προς τη Σιβηρία. Οι αλλαγές αυτές βασίζονται στα μαγνητικά σήματα που προέρχονται από τον πυρήνα της Γης. Κατά τους προσεχείς μήνες, οι επιστήμονες θα αναλύσουν τα δεδομένα για να διαλευκάνουν τις μαγνητικές συνεισφορές από άλλες πηγές, δηλαδή από το μανδύα, το φλοιό, τους ωκεανούς,την ιονόσφαιρα και τη μαγνητόσφαιρα. Αυτό προσφέρει νέες γνώσεις για πολλές φυσικές διαδικασίες, από εκείνες που συμβαίνουν βαθιά μέσα στον πλανήτη μας μέχρι και τις διαστημικές καιρικές συνθήκες που προκαλούνται από την ηλιακή δραστηριότητα. Οι πληροφορίες αυτές θα βοηθήσουν με τη σειρά τους να κατανοήσουμε καλύτερα γιατί το μαγνητικό πεδίο εξασθενεί. Αυτά τα αρχικά αποτελέσματα αποδεικνύουν την εξαιρετική απόδοση του Swarm", δήλωσε ο Rune Floberghagen, Διευθυντής της Αποστολής Swarm της ESA. "Έχοντας πρωτοφανή ανάλυση, τα στοιχεία εμφανίζουν επίσης τη δυνατότητα του Swarm να χαρτογραφεί μικρής κλίμακας χαρακτηριστικά του μαγνητικού πεδίου." Τα πρώτα αποτελέσματα παρουσιάστηκαν χθες, 19 Ιουνίου 2014, στο 'Third Swarm Science Meeting' στην Κοπεγχάγη, Δανία. Η Sofie Carsten Nielsen, Υπουργός Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Επιστημών τς Δανίας, υπογράμμισε τη Δανική συμμετοχή στην αποστολή. Η αποστολή Swarm συνεχίζει την κληρονομιά του δορυφόρου Ørsted της Δανίας, η οποία εξακολουθεί να λειτουργεί, καθώς και της γερμανικής αποστολής Champ. Το βασικό όργανο του Swarm - το Μαγνητόμετρο Διανυσματικού Πεδίου - κατασκευάστηκε από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Δανίας. Το Εθνικό Διαστημικό Ινστιτούτο της Δανίας, DTU Space, έχει ηγετικό ρόλο - μαζί με 10 Ευρωπαϊκά και Καναδικά ερευνητικά ιδρύματα – στις εγκαταστάσεις του Swarm Satellite Constellation Application and Research, στο οποίο παράγονται προηγμένα μοντέλα που βασίζονται σε δεδομένα Swarm και περιγράφουν κάθε μία από τις διάφορες πηγές του μετρούμενου πεδίου. "Είμαι εξαιρετικά ευτυχής που βλέπω ότι υλοποιείται ο Swarm", δήλωσε ο Kristian Pedersen, Διευθυντής του DTU Space. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_Swarm_apokalhuptei_ton_metavallhomeno_magnetismho_tes_Ges

Τα ταξίδια στον Άρη «δεν είναι για εξωστρεφείς» Μπορεί να είναι η ψυχή των πάρτι, όμως τα εξωστρεφή άτομα θα ήταν ακατάλληλα για το μακρύ ταξίδι μέχρι τον Άρη, δείχνει η ανασκόπηση της διαθέσιμης βιβλιογραφίας. Στο κλειστό περιβάλλον ενός διαστημικού σκάφους, οι ανοιχτοί, κοινωνικοί άνθρωποι θα γίνονταν «ενοχλητικοί» και θα «εισέβαλλαν στην προσωπική ζωή των άλλων». Με την προοπτική να λανσάρει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη κάποια στιγμή τη δεκαετία του 2030, η NASA χρηματοδότησε την Σουζάν Μπελ, ψυχολόγο του Πανεπιστημίου DePaul στο Σικάγο, να επανεξετάσει τις προηγούμενες μελέτες για το ψυχολογικό προφίλ του πληρώματος σε απομονωμένες αποστολές στην Ανταρκτική και προσομοιώσεις μιας αποστολής στον Άρη. Η μετα-ανάλυση κατέληξε σε ένα βασικό συμπέρασμα: επιλέξτε τις δυνατές αλλά σιωπηλές προσωπικότητες. Τα ευρήματα της μελέτης παρουσιάστηκαν σε συνέδριο της Ένωσης Ψυχολογικής Επιστήμης στο Σαν Φρανσίσκο, αναφέρει το περιοδικό The Atlantic. Η εξωστρέφεια και το αντίθετό της η εσωστρέφεια θεωρούνται βασικές παράμετροι της ανθρώπινης προσωπικότητας. Οι εξωστρεφείς τείνουν να είναι πιο κοινωνικοί, ομιλητικοί και δραστήριοι, αγαπούν τις νέες εμπειρίες και συχνά έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Η εξωστρέφεια είναι επιθυμητό χαρακτηριστικό σε πολλές καταστάσεις, για παράδειγμα σε θέσεις που απαιτούν οργανωτικότητα και συντονισμό. Σε κατάσταση πολύμηνου αποκλεισμού, όμως, οι εξωστρεφείς μπορεί να δίνουν την εντύπωση ότι απαιτούν την προσοχή των άλλων. Επιπλέον, «το επίπεδο της ζεστασιάς τους ίσως είναι ανεπιθύμητο σε περιορισμένους χώρους» λένε η Μπελ και οι συνεργάτες της. Όπως επισημαίνει το LiveScience.com, σε μια μελέτη που προσομοίωνε τη διαβίωση σε διαστημικό σκάφος, το εξωστρεφές μέλος της ομάδας εξοστρακίστηκε από δύο άλλα μέλη που ήταν πιο συγκρατημένα. «Θεωρούσαν ότι ήταν αγενής, έλεγε ό,τι σκεφτόταν και μιλούσε πολύ» λέει η Μπελ. Όπως σημείωσε η ερευνήτρια, τα ευρήματα πιθανώς ισχύουν και για άλλες περιπτώσεις όπως οι αθλητικές ομάδες, ο στρατός, οι ομάδες εργατών στην πετρελαϊκή βιομηχανία και οι επιστημονικές αποστολές σε απομονωμένες περιοχές όπως η Ανταρκτική. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231328376

BICEP2: Η μεγαλύτερη κοσμολογική ανακάλυψη αμφισβητείται. Έγινε τελικά η επίσημη δημοσίευση των αποτελεσμάτων του πειράματος BICEP2 στο Physical Review Letters, η οποία όμως περιέχει κάποιες σημαντικές αναθεωρήσεις σε σχέση με το preprint που είχε δοθεί στη δημοσιότητα πριν από τρεις μήνες. Kαι φαίνεται πως η ομάδα BICEP2 κάνει ένα βήμα πίσω σχετικά με την βεβαιότητα της αρχικής ανακοίνωσης. Σύμφωνα με την προδημοσίευση ανιχνεύθηκαν έμμεσα οι ρυτιδώσεις που προκάλεσε στο χωρόχρονο η πληθωριστική διαστολή του σύμπαντος. Τα αποτυπώματα αυτών των αρχέγονων βαρυτικών κυμάτων που αποκαλούνται τρόποι (modes) Β βρέθηκαν στην πόλωση της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου. Η αρχική δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων, που έγινε ίσως με τηλεοπτικό τρόπο, προκάλεσε ενθουσιασμό στους φυσικούς που ασχολούνται με την κοσμολογία – και όχι μόνο, δεδομένου ότι για πρώτη φορά υπήρχαν πειραματικά δεδομένα που έδειχναν τι συνέβαινε στο σύμπαν τη χρονική στιγμή 10-36 δευτερόλεπτα μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Πριν από ένα μήνα τα αποτελέσματα αυτά αμφισβητήθηκαν από κάποιες φήμες που ήθελαν να υπάρχουν παραλείψεις στην ανάλυση των δεδομένων, ακυρώνοντας ουσιαστικά την αρχική εντύπωση ότι η προέλευση του σήματος είχε κοσμολογική προέλευση. («Is BICEP wrong?» resonaances). Οι φήμες είχαν κάποια δόση αλήθειας και αυτό φαίνεται αμέσως αν συγκρίνει κανείς την περίληψη της προδημοσίεσης http://arxiv.org/abs/1403.3985 με την χθεσινή δημοσίευση στο Physical Review Letters, http://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.112.241101 Οι αρχικές υπεραισιόδοξες εκτιμήσεις, ότι μια από τις μεγαλύτερες επιστημονικές ανακαλύψεις είναι γεγονός, μάλλον έχουν υποχωρήσει, γεγονός που αποτυπώνεται για παράδειγμα στα επόμενα σχετικά άρθρα: 1. Peering Back to the Beginning of Time, Lawrence M. Krauss http://physics.aps.org/articles/v7/64 2. Big Bang breakthrough team back-pedals on major result, Dennis Overbye http://www.newscientist.com/article/dn25762-big-bang-breakthrough-team-backpedals-on-major-result.html#.U6NQ4W3y7aV 3. Astronomers Hedge on Big Bang Detection Claim, newscientist http://www.newscientist.com/article/dn25762-big-bang-breakthrough-team-backpedals-on-major-result.html#.U6NQ4W3y7aV http://physicsgg.me/2014/06/20/bicep2-%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%ce%b3%ce%b1%ce%bb%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b7-%ce%ba%ce%bf%cf%83%ce%bc%ce%bf%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7/

Κόκκινη βροχή με εξωγήινη προέλευση στην Ινδια. Ινδοί επιστήμονες θεωρούν πως ανακάλυψαν κύτταρα από το διάστημα, που μπορεί να αντιπροσωπεύουν εξωγήινη ζωή. Οι ακαδημαϊκοί από την Κεράλα, ανέλυσαν δείγματα που προέρχονται από την ασυνήθιστη βροχή που έπεσε στη νότια Ινδία, μετά από το πέρασμα ενός κομήτη από τη Γη το 2001. Ανακάλυψαν ότι η κόκκινη βροχή που είχε πέσει τότε, αποτελούνταν από κόκκινα κύτταρα με διαστημική προέλευση, τα οποία δεν περιείχαν DNA, αλλά είχαν όψη που έμοιαζε με αυτή των μονοκύτταρων οργανισμών. Υποστηρίζουν πως τα κύτταρα αυτά είναι πιθανό να έχουν εξωγήινη προέλευση και πως μπορούν ακόμα να υποδηλώνουν την ύπαρξη μιας εναλλακτικής μορφής ζωής. Οι άνθρωποι που ζουν στην Κεράλα της Ινδίας, ανησύχησαν όταν άρχισε η βροχή, που έμοιαζε σχεδόν σαν αίμα και η οποία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2001, λίγο μετά από τη βοή ενός κομήτη που πέρασε πάνω από τον τοπικό ουρανό. Τουλάχιστον 50.000 κιλά κόκκινης σκόνης έπεσε αμέσως μετά στη γη, σε διάστημα 6 εβδομάδων. Δείγματα από τα κύτταρα συλλέχθηκαν από τον δόκτορα Godfrey Louis και τον βοηθό του A Santhosh Kumar του πανεπιστημίου Mahatma Gandhi, η έρευνα των οποίων δημοσιεύτηκε στην τελευταία έκδοση του περιοδικού Astrophysics and Space Science. Οι επιστήμονες απέρριψαν θεωρίες που ήθελαν τη βροχή να προέρχεται από σκόνη ή μύκητες που υπήρχαν σε μεγάλη ποσότητα στην ατμόσφαιρα. Επισημαίνουν επίσης ότι τα κύτταρα – τα οποία στο μικροσκόπιο μοιάζουν με ομοιόμορφες χάντρες κόκκινου χρώματος – δεν παρουσιάζουν δείγματα αποσύνθεσης, παρόλο που έχουν αποθηκευτεί εδώ και 4 χρόνια. Ο δόκτωρ Louis είπε: «Τα κύτταρα έχουν παράξενες ιδιότητες. Τα σωματίδια που προκάλεσαν το κόκκινο χρώμα στη βροχή είναι αυτά τα κύτταρα και δεν είναι ούτε σκόνη από την έρημο, ούτε ηφαιστειακή τέφρα. Όλο αυτό υποδηλώνει την πιθανότητα εξωγήινης προέλευσης». Ο Godfrey Louis πρόσθεσε, πως δεν τον απογοήτευσε η έλλειψη DNA στα κύτταρα αυτά, που μπορεί να δείχνουν πως υπάρχει ζωή σε άλλους πλανήτες. «Εάν θεωρήσουμε πως τα κύτταρα αυτά έχουν εξωγήινη προέλευση, δεν είναι ανάγκη να περιμένουμε την ύπαρξη DNA ως απαραίτητη προϋπόθεση. Πρέπει να δεχτούμε την πιθανότητα ύπαρξης μορφών ζωής, που δεν έχουν DNA. Αυτά τα κύτταρα μπορεί να είναι ένα είδος εναλλακτικής μορφής ζωής, με βιοχημεία διαφορετική από αυτή της συμβατικής βιολογίας». Ένα δείγμα από τα κύτταρα, πρόκειται να αποσταλεί στο πανεπιστήμιο του Cardiff για περαιτέρω εξέταση. Ο καθηγητής Chandra Wickramasinghe, ειδικός στην αστροβιολογία στο πανεπιστήμιο του Cardiff, υποσχέθηκε να φροντίσει ώστε να γίνουν περισσότερα χημικά τεστ, καθώς και DNA τεστ, προσθέτοντας ότι θα μπορούσαν να είναι μικροοργανισμοί, ικανοί να επιβιώσουν στα απώτερα άκρα του διαστήματος. «Υπάρχει μια σημαντική θεωρία, που υποστηρίζει πως η ζωή στη γη προήλθε στην πραγματικότητα, από την άφιξη ενός κομήτη που έφερε βιολογικό υλικό από κάπου αλλού. Έτσι δεν είναι καθόλου απίθανο, βιολογικό υλικό εξωγήινης προέλευσης, να ήρθε και σήμερα μέσω ενός κομήτη στη γη» είπε. Ωστόσο, ο καθηγητής Alan Fitzsimmons, ειδικός στην αστροφυσική και στην επιστήμη των πλανητών στο Queen’s University του Belfast, είπε ότι ακόμα και η ύπαρξη του κομήτη είναι αμφίβολη, οπότε οι σχετικές αναφορές «ακούγονται τελείως απίθανες». «Θα ήταν μία φανταστική ανακάλυψη εάν ήταν αληθινή και θα μπορούσε να μας πει μια για πάντα, εάν υπάρχει εξωγήινη ζωή. Αλλά οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως η βροχή προήλθε από έναν κομήτη, τη στιγμή που κανένας κομήτης δεν είχε παρατηρηθεί». Βίντεο. http://www.sciencechannel.com/tv-shows/the-unexplained-files/the-unexplained-files-videos/blood-red-rain.htm http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CE%B2%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CE%BC%CE%B5-%CE%B5%CE%BE%CF%89%CE%B3%CE%AE%CE%B9%CE%BD%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AD%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B2%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CE%AF%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Σημαντική παρουσία Ελληνικών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας στις Industry Space Days 2014. Οι Ημέρες της Βιομηχανίας Διαστήματος (Industry Space Days - ISDs) διοργανώνονται από την ESA με στόχο τη συγκέντρωση των κυριότερων Ευρωπαϊκών επιχειρήσεων στον τομέα του διαστήματος. Ο κύριος σκοπός είναι η αύξηση της συμμετοχής των Μικρομεσαίων εταιρειών (ΜμΕ) στις διαστημικές δραστηριότητες και η προώθηση της αμοιβαίας ανταλλαγής γόνιμων πληροφοριών που θα οδηγήσουν σε συνεργασίες μεταξύ των διαφόρων φορέων σε ολόκληρο το διαστημικό τομέα. Για το σκοπό αυτό και για τη διευκόλυνση της δικτύωσης και της δημιουργίας νέων επιχειρηματικών επαφών οι ενέργειες περιλαμβάνουν: προκαθορισμένες συναντήσεις εκπροσώπων από κάθε εταιρεία, έκθεση η οποία εστίασε στις καινοτομίες και την τεχνογνωσία των επιλεγμένων ΜμΕ, ενημέρωση για τις επιχειρηματικές ευκαιρίες για συνεργασίες με μεγάλους ομίλους και οργανισμούς καθώς και παρουσιάσεις για τις προοπτικές και τις τάσεις της αγοράς του διαστήματος. Οι 5ες ISDs διοργανώθηκαν από τις 3 έως 4 Ιουνίου 2014 στο ESTEC, European Space Research and Technology Centre της ESA στο Νόρντβαϊκ, Ολλανδία. Τριάντα χώρες εκπροσωπήθηκαν από συνολικά 869 συμμετέχοντες, ενώ πραγματοποιήθηκαν συνολικά πάνω από 8,000 BtoB επιχειρηματικές συναντήσεις. Σημαντική ήταν παρουσία της Ελληνικής διαστημικής βιομηχανίας με 14 συμμετέχουσες Ελληνικές ΜμΕς, ονομαστικά: Planetek, Inasco, Prisma, ISI, Terraspatium, ESS, Teletel, Space Hellas, Adamant, Irida Labs, Space Asics, Aratos, Dedalos, Logikon Labs, καθώς και εκπρόσωπους της ΕΒΙΔΙΤΕ και του si-cluster. Επιπλέον, εκπρόσωποι ελληνικών εταιρειών και ο εκπρόσωπος της ΓΓΕΤ συναντήθηκαν σε μια κλειστή διάσκεψη με εκπροσώπους της ESA με στόχο τη βελτίωση της διασύνδεσης της ελληνικής διαστημικής βιομηχανίας με τα στελέχη της ESA. Τα μέλη της ESA παρουσίασαν αναλυτικά τις πρωτοβουλίες του Οργανισμού και τα σχετικά τεχνολογικά προγράμματα TRP http://www.esa.int/Our_Activities/Technology/About_the_Basic_Technology_Research_Programme_TRP και GSTP, http://www.esa.int/Our_Activities/Technology/About_the_General_Support_Technology_Programme_GSTP που απευθύνονται στις εταιρείες για να παρέχουν καινοτόμες λύσεις. Σκοπός του διαλόγου μεταξύ του Οργανισμού και των Ελληνικών εταιρειών ήταν να προσδιοριστούν δράσεις οι οποίες να ανταποκρίνονται στις δυνατότητες των Ελληνικών εταιρειών ώστε να βρεθούν και οι κατάλληλοι δυνητικοί συνεταίροι. "Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος για την έως τώρα συνεργασία καθώς και για την ανταπόκρισή του στο αίτημα της Ελλάδας για τη διοργάνωση τέτοιων εκδηλώσεων. Τέτοιες εκδηλώσεις μπορούν να αναδείξουν τις αναμφισβήτητες δυνατότητες των Ελληνικών εταιρειών υψηλής τεχνολογίας και προσβλέπουμε στις επόμενες αντίστοιχες δράσεις", είπε ο Βασίλης Καλερίδης, εκπρόσωπος της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας της Ελλάδας. Σημαντική δράση στα πλαίσια των Ημερών της Διαστημικής Βιομηχανίας ήταν και οι προγραμματισμένες συναντήσεις των Ελλήνων εκπροσώπων με τεχνικά στελέχη της ESA. Στις συναντήσεις αυτές κάθε εταιρεία παρουσίασε την τεχνολογία και την τεχνογνωσία της στο τομέα του Διαστήματος. Ακόμα κάθε εταιρεία είχε τη δυνατότητα να συζητήσει με το τεχνικό στέλεχος και να λάβει συμβουλές για την επέκταση των δραστηριοτήτων της στον διαστημικό κλάδο. Παράλληλα, τα τεχνικά στελέχη της ESA, έχοντας μια πιο λεπτομερή εικόνα των τεχνολογιών που αναπτύσσονται από τις Ελληνικές εταιρείες, θα μπορέσουν ευκολότερα να αναγνωρίσουν ευκαιρίες για συνεργασία σε επικείμενες αποστολές της ESA και έτσι να ενισχυθούν οι συνεργασίες των Ελληνικών εταιρειών με τους Κύριους Ανάδοχους (Prime Contractors) των έργων της ESA αλλά και με τον ίδιο τον Οργανισμό. Τα οφέλη που προκύπτουν από την εκδήλωση ISD. Έναν αποτελεσματικό τρόπο για τη δημιουργία νέων επαφών : Η εκδήλωση ISD έδωσε την ευκαιρία στις εταιρείες να προ – κανονίσουν και να έχουν έναν σημαντικό αριθμό συναντήσεων με πιθανούς συνεργάτες, τους οποίους σε διαφορετική περίπτωση θα ήταν δύσκολο να γνωρίσουν. Η διαδικασία αυτή έδωσε την ευκαιρία στις ελληνικές ΜμΕ να παρουσιάσουν τα προϊόντα τους και τους διαφορετικούς τομείς εξειδίκευσής και εμπειρίας τους, με βασικό σκοπό τη θέσπιση νέων εταιρικών σχέσεων. Ένα αποτελεσματικό εργαλείο επικοινωνίας και εξοικονόμησης χρόνου: Οι ευκαιρίες που αναδύονται μέσω των συναντήσεων στις ISDs σημαίνουν ότι μια ΜμΕ έχει τη δυνατότητα να εξερευνήσει και εν δυνάμει να ξεκινήσει πολύτιμες συνεργασίες και να αποκτήσει νέες γνώσεις από πηγές που συχνά δεν είναι ορατές από τη θέση των ΜμΕ στην αλυσίδα αξιών. Μια ευκαιρία να εκθέσουν την τεχνογνωσία και τα προϊόντα τους: Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, έλαβε χώρα μια έκθεση τεχνολογίας, όπου οι ΜμΕ που το επιθυμούσαν παρουσίασαν τα προϊόντα τους, τις καινοτομίες και την τεχνογνωσία τους. Αυτό παρήχε μια επιπλέον ευκαιρία για άτυπες ad-hoc συναντήσεις με άλλους επαγγελματίες δίνοντας τη δυνατότητα να οδηγήσουν σε νέες επιχειρηματικές ευκαιρίες. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Semantikhe_paroyshia_Ellenikhon_etaireihon_ypselhes_technologhias_stis_Industry_Space_Days_2014

Νέα μέθοδος ανίχνευσης μεθανίου σε εξωπλανήτες. Ερευνητές του πανεπιστημίου UCL της Αγγλίας ανέπτυξαν ένα νέο μοντέλο το οποίο θα δώσει τη δυνατότητα στους επιστήμονες να εντοπίσουν ζωή σε πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος με τη μεγαλύτερη ακρίβεια που έχει επιτευχθεί μέχρι σήμερα. To μοντέλο βασίζεται στην ανίχνευση μεθανίου, του απλούστερου οργανικού μορίου του οποίου η παρουσία σε κάποιο περιβάλλον αποτελεί πιθανό σημάδι για την ύπαρξη ζωής. ["Spectrum of hot methane in astronomical objects using a comprehensive computed line list", Yurchenko et al] http://www.pnas.org/content/early/2014/06/11/1324219111.abstract Για τη μελέτη της σύνθεσης των μακρινών πλανητών, οι ερευνητές αναλύουν τις ατμόσφαιρές τους, οι οποίες απορροφούν το φως από το κοντινό τους άστρο και το επανεκπέμπουν έχοντας όμως αφήσει την υπογραφή των χημικών τους στοιχείων στο φάσμα της ακτινοβολίας. H νέα συνεισφορά των επιστημόνων έγκειται στο γεγονός πως επέκτειναν το φάσμα των ερευνών για ίχνη μεθανίου ώστε να περιλαμβάνει και θερμότερες περιοχές, έως τη θερμοκρασία των 1220ο C, κάτι που μέχρι σήμερα δεν ήταν δυνατό. «Οι υπάρχουσες έρευνες για το μεθάνιο είναι ατελείς και οδηγούν σε σοβαρή υποεκτίμηση των επιπέδων μεθανίου στους πλανήτες», εξηγεί ο Τζόναθαν Τένισον, καθηγητής φυσικής στο UCL. «Περιμένουμε πως το μοντέλο μας θα έχει μεγάλο αντίκτυπο σε μελλοντικές μελέτες πλανητών και ψυχρών αστέρων εκτός Ηλιακού Συστήματος και ίσως βοηθήσει τους επιστήμονες να ανιχνεύσουν σημάδια εξωγήινης ζωής», κατέληξε. Η εξέλιξη του μοντέλου ήταν δυνατή χάρη στη χρήση υπερυπολογιστών οι οποίοι ήταν σε θέση να επεξεργαστούν δισεκατομμύρια γραμμές κώδικα και δεδομένων. Οι υπολογισμοί μάλιστα χρειάστηκαν το αντίστοιχο 3 εκατομμυρίων ωρών χρήσης της μονάδας επεξεργασίας CPU, κάτι που μεταφράζεται σε 3 αιώνες υπολογισμών ενός συμβατικού υπολογιστή. Τα όρια του φάσματος περιορίστηκαν στους 1220ο C εξαιτίας των περιορισμών της υπάρχουσας υπολογιστικής μνήμης και έτσι στο μέλλον θεωρείται βέβαιο πως το μοντέλο θα επεκταθεί ώστε να περιλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες θερμοκρασίες. Το νέο μοντέλο δοκιμάστηκε με επιτυχία στις περιπτώσεις των καφέ νάνων, όπου έδωσε τις σωστές τιμές για την απορρόφηση του φωτός από το μεθάνιο και πλέον οι ερευνητές σκοπεύουν να το δοκιμάσουν σε άλλα ουράνια αντικείμενα με σκοπό να βρουν ίχνη ζωής. http://physicsgg.me/2014/06/18/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%bc%ce%ad%ce%b8%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%bc%ce%b5%ce%b8%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b5-%ce%b5%ce%be/

NASA: Η μεγαλύτερη θερμική ασπίδα τοποθετήθηκε στο Orion. Η NASA ανακοίνωσε την εγκατάσταση της μεγαλύτερης θερμικής ασπίδας που κατασκευάστηκε μέχρι σήμερα, στο διαστημικό σκάφος επόμενης γενιάς Orion. Το διαστημόπλοιο Orion πρόκειται να είναι το πρώτο σκάφος που θα έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί ταξίδια στο «βαθύ» διάστημα και προορίζεται να αναλάβει την εκτέλεση των πρώτων επανδρωμένων πτήσεων προς τον πλανήτη Άρη. Η ασπίδα, πλάτους πέντε μέτρων, τοποθετήθηκε στον θάλαμο πληρώματος του Orion. Σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από την αεροδιαστημική βιομηχανία Lockheed Martin, με κύριο υλικό το Avcoat, το οποίο αποτελείται από ίνες πυριτίας με εποξική ρητίνη με περίβλημα υαλοβάμβακα φαινόλης. Επιπλέον, η θερμική ασπίδα θα προσφέρει προστασία και από τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες του διαστήματος, μέσω της επίστρωσης με ασημένιες ταινίες. Κατά την επαφή με την ατμόσφαιρα της Γης, έχει σχεδιαστεί ώστε να διαβρώνεται αργά, διοχετεύοντας τη θερμότητα μακριά από τη μονάδα του πληρώματος κατά τη διαδικασία. Κατά τη διάρκεια της παρθενικής δοκιμαστικής πτήσης του Orion, η θερμική ασπίδα θα πρέπει να αντέξει σε θερμοκρασίες άνω των 2.204 βαθμών Κελσίου, δηλαδή περίπου πέντε φορές τη θερμότητα που αντιμετωπίζουν οι αποστολές που επιστρέφουν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για να επιτευχθεί η δοκιμή το σκάφος θα εκτοξευθεί σε ύψος 5.794 χιλιομέτρων, ώστε να πετύχει είσοδος στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 32.187 χιλιομέτρων ανά ώρα. Η δοκιμή αναμένεται να πραγματοποιηθεί περί τον Δεκέμβριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Avcoat επελέγη σαν βασικό στοιχείο της θερμικής ασπίδας του Orion ήδη από τον Απρίλιο του 2009, ανταγωνιζόμενο άλλες οκτώ προτάσεις και ενώ προηγουμένως το υλικό αυτό είχε χρησιμοποιηθεί και στις αποστολές Apollo προς τη Σελήνη. http://www.naftemporiki.gr/story/820244/nasa-i-megaluteri-thermiki-aspida-topothetithike-sto-orion Δείτε τι θα γίνει όταν στύψεις μια βρεγμένη πετσέτα στο διάστημα. Ο Καναδός αστροναύτης Chris Hadfield επιστρέφει με ένα από τα πιο εντυπωσιακά video που έχει δημοσιεύσει ως τώρα. Ετοιμαστείτε να…χάσετε το μυαλό σας με το συγκεκριμένο πείραμα! http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B9-%CE%B8%CE%B1-%CE%B3%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CF%84%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B7-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%83%CE%AD%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Ερχονται οι... πατάτες των άστρων. Οι πρώτες αποικίες στον «Κόκκινο Πλανήτη» είναι μόλις μία δεκαετία μακριά και μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για το φιλόδοξο εγχείρημα είναι η εξασφάλιση των απαραίτητων τροφίμων για την επιβίωσή τους. Είναι πιθανό η Γη να γίνει μη κατοικήσιμη από τον Ηλιο που μεγαλώνει διαρκώς. Αντίθετα, η ζωή σε πολλούς ανεξάρτητους κόσμους στο διάστημα μπορεί να διασφαλιστεί για τρισεκατομμύρια αιώνες, ανέφερε ο δρ Μάικλ Μάουτνερ που κατάφερε να καλλιεργήσει λαχανικά σε χώμα από μετεωρίτη του Αρη Σε τροχιά επίλυσης του εν λόγω προβλήματος βρίσκεται ήδη ο δόκτωρ Μάικλ Μάουτνερ, ένας από τους ελάχιστους «αστροοικολόγους», ο οποίος κατάφερε να καλλιεργήσει λαχανικά, όπως σπαράγγια και πατάτες, σε χώμα από αρειανό μετεωρίτη. «Μια ποικιλία βακτηρίων εδάφους, άλγης και σπαραγγιών, καθώς και πατάτες καλλιεργήθηκαν σε χώμα αστεροειδή-μετεωρίτη αλλά και σε χώμα από αρειανούς μετεωρίτες», που συνήθως περιέχουν φωσφορικό και νιτρικό άλας, ακόμα και νερό, ανέφερε ο επιστήμονας από το Commonwealth University της Βιρτζίνια των ΗΠΑ. Ο ίδιος πιστεύει ότι είναι εφικτή η απευθείας καλλιέργεια σε άλλους πλανήτες. Και ελπίζει ότι θα βρει διάφορα φυτά για να καλλιεργήσει σε διάφορους τύπους εξωγήινου χώματος, έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στο διάστημα. Παρόλο που η έρευνά του βρίσκεται σε αρχικό στάδιο, αφού θα πρέπει να συνεκτιμηθούν και άλλοι παράγοντες, όπως η έλλειψη οξυγόνου και η διαφορετική βαρύτητα σε άλλους πλανήτες, ο δρ Μάουτνερ θεωρεί ότι έχει κάνει το πρώτο βήμα για τη διαμόρφωση των συνθηκών για μια άνετη ζωή στο διάστημα. «Είναι πιθανό η Γη να γίνει μη κατοικήσιμη από τον Ηλιο που μεγαλώνει διαρκώς. Αντίθετα, η ζωή σε πολλούς ανεξάρτητους κόσμους στο διάστημα μπορεί να διασφαλιστεί για τρισεκατομμύρια αιώνες», ανέφερε ο επιστήμονας, προσθέτοντας ότι «αυτές οι πηγές μπορούν να υποστηρίξουν άνετα τρισεκατομμύρια ανθρώπους στο ηλιακό μας σύστημα και, ενδεχομένως, σε δισεκατομμύρια άλλα ηλιακά συστήματα σε ολόκληρο τον γαλαξία». Η αποστολή Mars One, η οποία χρηματοδοτείται από ιδιώτη, σχεδιάζει την πρώτη εγκατάσταση ανθρώπων στον Αρη το 2024, ενώ η NASA εκτιμά ότι θα το καταφέρει μέχρι το 2030. Σημειώνεται ότι το κόστος για την αποστολή ενός κιλού τροφίμων στο διάστημα ανέρχεται σε 23.000 δολάρια και η καλλιέργεια στο διάστημα θα μειώσει δραστικά το κόστος, αλλά και θα προσφέρει ένα είδος «αγροθεραπείας» των αστροναυτών για την αντιμετώπιση του στρες και της κατάθλιψης. Παρόμοιες έρευνες για διαστημικές φάρμες κάνουν και η κινεζική διαστημική υπηρεσία και η NASA, η οποία διενεργεί πειράματα για την καλλιέργεια μαρουλιού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64024158

Η NASA ψάχνει για τον επόμενο στόχο της αποστολής New Horizons. Τα χρονικά περιθώρια στενεύουν επικίνδυνα για τη φιλόδοξη αποστολή New Horizons που θα προσπεράσει τον Πλούτωνα σε έναν χρόνιο. Ο επόμενος προορισμός του σκάφους δεν έχει ακόμα ανακαλυφθεί, και η NASA επιστρατεύει τώρα το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble για να εντοπίσει ένα κατάλληλο σώμα. Η αποστολή New Horizons, κόστους 700 εκατομμυρίων δολαρίων, εκτοξεύτηκε το 2006 με στόχο να μελετήσει τη λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, έναν δακτύλιο από αρχέγονα, παγωμένα σώματα που βρίσκεται έξω από τις τροχιές των οκτώ πλανητών. Πρώτος στόχος της αποστολής είναι ο Πλούτωνας και οι δορυφόροι του, τον οποίο δεν έχει επισκεφθεί κανένα άλλο σκάφος στο παρελθόν -τα λίγα που γνωρίζουμε για αυτό το μακρινό, μικρό σώμα προέρχονται κυρίως από θολές εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Επειδή το New Horizons ταξιδεύει με μεγάλη ταχύτητα, και το βαρυτικό πεδίο του Πλούτωνα είναι υπερβολικά ασθενικό για να συλλάβει το σκάφος, η αποστολή δεν θα τεθεί σε τροχιά αλλά απλώς θα προσπεράσει τον πλανήτη-νάνο τον Αύγουστο του 2015, συλλέγοντας παρατηρήσεις στη διάρκεια του σύντομου ραντεβού. Στη συνέχεια το σκάφος θα πραγματοποιήσει στροφή και θα κατευθυνθεί σε ένα δεύτερο σώμα της Ζώνης Κάιπερ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι τέτοιο σώμα ακόμα δεν υπάρχει. Οι υπεύθυνοι της αποστολής θα ήταν δύσκολο να βρουν στόχο πριν από το 2011, καθώς τα σώματα που θα βρεθούν σχετικά κοντά στον Πλούτωνα το 2015 βρίσκονταν τότε σε απομακρυσμένες περιοχές του ουρανού και δύσκολα θα εντοπίζονταν. Τα δύο επίγεια τηλεσκόπια που χρησιμοποιούν μέχρι τώρα οι ερευνητές του New Horizons απέτυχαν να εντοπίσουν ένα κατάλληλο σώμα αρκετά κοντά στον Πλούτωνα -ένα βασικό εμπόδιο είναι ότι η περιοχή του ουρανού που πρέπει να ερευνηθεί βρίσκεται στην κατεύθυνση του λαμπερού κέντρου του Γαλαξία, του οποίου τα άστρα σχεδόν τυφλώνουν τα τηλεσκόπια. Η μεγάλη ελπίδα είναι τώρα το Hubble, το οποίο εκτιμάται ότι θα ανεβάσει την πιθανότητα ανακάλυψης ενός κατάλληλου σώματος από το 40 στο 90 τοις εκατό. Η NASA εξασφάλισε για αρχή 40 ώρες παρατήρησης με το διαστημικό τηλεσκόπιο, το οποίο διαχειρίζεται το Ινστιτούτο Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη. Εφόσον καταφέρει να βρει έστω και δύο νέα σώματα της Ζώνης του Κάιπερ, η NASA θα λάβει στην επόμενη φάση ακόμα 156 ώρες χρήσης για περαιτέρω μελέτη. Αν όμως οι ερευνητές δεν καταφέρουν να βρουν κατάλληλο σώμα εγκαίρως, το New Horizon θα αρκεστεί στη μελέτη κάποιου σώματος της Ζώνης του Κάιπερ από πολύ μεγάλη απόσταση. Θα είναι άδοξο τέλος για μια αποστολή των 700 εκατ. δολαρίων που ταξιδεύει ήδη οκτώ χρόνια στο Διάστημα. http://physicsgg.me/2014/06/17/%ce%b7-nasa-%cf%88%ce%ac%cf%87%ce%bd%ce%b5%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%cf%80%cf%8c%ce%bc%ce%b5%ce%bd%ce%bf-%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%87%ce%bf-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%bf/

Ανατινάζουν κορυφή βουνού για να «χωρέσουν» το Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο. Η κορυφή ενός βουνού ύψους 3.000 μέτρων στις Χιλιανές Άνδεις θα ανατιναχτεί αύριο, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα οροπέδιο, όπου θα εγκατασταθεί το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο του κόσμου, το Ευρωπαϊκό Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο (E-ELT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO). Το Ευρωπαϊκό Υπερβολικά Μεγάλο Τηλεσκόπιο έχει ήδη βαφτιστεί ως «το μεγαλύτερο μάτι του κόσμου προς τον ουρανό». Η έκρηξη θα τινάξει στον αέρα τα τελευταία 40 μέτρα ενός βουνού στη Βόρεια Χιλή, σκορπώντας ολόγυρα σχεδόν ένα εκατ. τόνους βράχων. Μάλιστα, η σπάνια και θεαματική έκρηξηθα μεταδοθεί ζωντανά μέσω διαδικτύου (στις 19:30 έως 21:30 ώρα Ελλάδος), στο Livestream (new.livestream.com/ESOastronomy) ή στο YouTube (youtube.com/user/ESOobservatory), για να τις παρακολουθήσει όποιος θέλει από οπουδήποτε στη Γη. Το E-ELT, που θα έχει διάμετρο 39 μέτρων και θα κάνει παρατηρήσεις στο οπτικό και στο εγγύς υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος, έχει ήδη βαφτιστεί «το μεγαλύτερο μάτι του κόσμου προς τον ουρανό». Θα είναι σε θέση να συλλάβει 15 φορές περισσότερο αστρικό φως από οποιοδήποτε άλλο οπτικό τηλεσκόπιο σήμερα λειτουργεί. Οι εικόνες του από το σύμπαν θα είναι 16 φορές πιο καθαρές από αυτές του διαστημικού τηλεσκοπίου «Χαμπλ». Οι αυξημένες αυτές δυνατότητες κάνουν από τώρα τους αστρονόμους να ονειρεύονται τις νέες ανακαλύψεις που θα μπορέσουν να κάνουν, στα βάθη του χώρου και του χρόνου, έως τις εσχατιές του ορατού σύμπαντος. Πιθανότατα επίσης, για πρώτη φορά, θα μπορούν να κάνουν απευθείας οπτικές παρατηρήσεις εξωπλανητών, εν δυνάμει φιλόξενων για ζωή. Το τηλεσκόπιο, που αναμένεται να είναι έτοιμο το 2022, κατασκευάζεται από μία κοινοπραξία 15 χωρών και θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες διακρατικές επιστημονικές συνεργασίες στην παγκόσμια ιστορία. Εξάλλου, μια άλλη αξιοσημείωτη εξέλιξη ήταν ότι πλέον είναι πλήρες το μεγαλύτερο ραδιοτηλεσκόπιο της Γης, το ALMA (Atacama Large Millimeter Array), επίσης του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO), που βρίσκεται εγκατεστημένο στην κατάξερη έρημο Ατακάμα της Χιλής, σε υψόμετρο περίπου 5.000 μέτρων. Η τελευταία από τις συνολικά 66 τεράστιες αντέννες του τηλεσκοπίου μόλις έφτασε στην περιοχή. Οι αντέννες, που είναι «πιάτα» διαμέτρου 12 μέτρων η κάθε μία, συναρμολογούνται και δοκιμάζονται σε χαμηλότερο υψόμετρο (2.900 μέτρων) και σταδιακά μετακινούνται στην τελική θέση τους πάνω σε τεράστια φορτηγά που έχουν 28 γιγάντιους τροχούς. Σύντομα οι 66 αντέννες του τηλεσκοπίου ALMA θα λειτουργούν από κοινού, δίνοντας έτσι αυξημένες δυνατότητες στο τηλεσκόπιο, το οποίο ήδη, έστω και με λιγότερα «πιάτα» όλο αυτό το διάστημα (και παρά τις απεργίες των εργαζομένων που ζητούν μεγαλύτερες αμοιβές λόγω των δύσκολων συνθηκών εργασίας σε τόσο ακραίο περιβάλλον), έχει ήδη κάνει σημαντικές αστρονομικές παρατηρήσεις. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64024330

Βαλεντίνα Τερέσκοβα.Η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης. Στις "16 Ιούνη του 1963 στις 12 και 30 λεπτά ωρα Μόσχας εκτοξεύτηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη το διαστημόπλοιο« Βοστόκ-6 " με την πρώτη επανδρωμένη γυναίκα στον κόσμο - ένας πολίτης- κοσμοναύτης της Σοβιετικής Ένωσης η Valentina Vladimirovna Tereshkova ακριβώς πριν 51 χρόνια. Μετά την πρώτη επιτυχημένη διαστημική πτήση του Γιούρι Γκαγκάριν και του Gherman Titov το 1962 ανακηρύχθηκε η πρώτη σειρά των γυναικών στην κοσμοναυτική. Από τους 800 υποψηφίους πέρασαν την ιατρική εξέταση, μόνο 30, και τελικά στην ομάδα των πέντε κοσμοναυτών εισήλθε και η Βαλεντίνα Τερέσκοβα. Σχεδόν όλες οι γυναίκες που συμμετείχαν στην ομάδα ήταν αλεξιπτωτιστές. Αλεξιπτωτιστής ευνοείται διότι το διαστημόπλοιο «Βοστόκ» έπρεπε να βγει μετά από φρενάρισμα στην ατμόσφαιρα και να πέσει στο έδαφος με αλεξίπτωτο. Η Βαλεντίνα που ασχολούνταν με αλεξίπτωτο από το 1959 και κατά το χρόνο της εκτόξεύσης ειχε πραγματοποιείσει περίπου 90 άλματα. Το "Vostok-6", ξεκίνησε το πρωινό της 16ης Ιουνίου, και προσγειώθηκε η Βαλεντίνα Τερέσκοβα το πρωί της 19ης Ιουνίου - η συνολικά πτήση διήρκεσε 2 ημέρες 22 ώρες και 50 λεπτά. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η Tereshkova έκανε 48 περιστροφές γύρω από τη Γη, που ειναι περίπου 1.970.000 χιλιόμετρα. Ο "Γλάρος" του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος(ετσι αποκαλούσε την Tereshkova ο Sergei Korolev) εξακολουθεί να είναι η μόνη γυναίκα στον πλανήτη μας, ο οποίος έχει κάνει μια ενιαία διαστημικη πτήση. Προς τιμήν της Βαλεντίνα Τερέσκοβα ονομάσθηκαν δρόμοι, σχολεία, μουσεία, ένας κρατήρας στο φεγγάρι, ακόμη και ένας μικρός πλανήτης το όνομά του από 16-71 "Ο Γλάρος". Και η Βαλεντίνα συνεχίζει να ονειρεύεται τ μάλλον μια πτήση στον Άρη."Mars - αυτό είναι ο αγαπημένος μου πλανήτης. Φυσικά, το όνειρό μας - για να πάμε στον Άρη για να μάθουμε αν υπάρχει ζωή. Και αν ναι, γιατί δεν είναι τώρα.; Τι καταστροφή συνέβη σε αυτόν τον πλανήτη; Αλλά, δυστυχώς, κατανοούμε το ανθρώπινο όριο. Πρώτη πτήση στον Άρη είναι πιθανό να είναι προς μία κατεύθυνση, έτσι νομίζω. Αλλά είμαι έτοιμη και για μια τετοια πτήση. " http://www.federalspace.ru/20690/ Η NASA εγκρίνει τη μπάλα του εφετινού Μουντιάλ. «Οι παίκτες θα πρέπει να είναι πιο ευχαριστημένοι με τη νέα μπάλα του Παγκόσμιου Κυπέλλου» λέει η NASA μετά τις εργαστηριακές δοκιμές: το νέο μοντέλο ξεπερνά τα αεροδυναμικά προβλήματα του προηγούμενου σχεδιασμού. Στο Μουντιάλ του 2010, οι τερματοφύλακες παραπονιούνταν για την «υπερφυσική» συμπεριφορά της μπάλας «Jabulani», η οποία είχε συχνά απρόβλεπτη πορεία στην εκτέλεση των πέναλτι. Αιτία ήταν η λεία επιφάνεια και οι ραφές της μπάλας, παράγοντες που επηρέαζαν τη συμπεριφορά της όταν το πέναλτι εκτελούνταν χωρίς φαλτσάρισμα (περιστροφή) και σε κανονικές ταχύτητες. Η εταιρεία Adidas που σχεδίασε τη Jabulani φαίνεται ότι κατάφερε να διορθώσει τις ατέλειες στο νέο μοντέλο «Brazuca». Χάρη στη λιγότερη λεία επιφάνεια και τις νέες ραφές, το φαινόμενο που κάνει απρόβλεπτη την πορεία της μπάλας, το λεγόμενο «knuckling» δεν εμφανίζεται στις ταχύτητες με τις οποίες εκτελούνται συνήθως τα σουτ. Και οι τερματοφύλακες έχουν κάθε λόγο να χαίρονται για αυτό, επιβεβαιώνουν τα πειράματα στην αεροσήραγγα του Ερευνητικού Κέντρου Ames της NASA στην Καλιφόρνια. Όπως επισημαίνει η NASA, η ροή του αέρα γύρω από μια μπάλα δεν είναι ομαλή όπως θα φανταζόταν κανείς -η κινούμενη σφαίρα σχηματίζει πίσω της μια περιοχή χαμηλής πίεσης που τείνει να επιβραδύνει τη μπάλα μέσω της λεγόμενης οπισθέλκουσας δύναμης. Τα βαθουλώματα μιας μπάλας του γκολφ είναι μάλιστα σχεδιασμένα να διαταράσσουν τη ροή του αέρα και να μειώνουν έτσι την οπισθέλκουσα, κάτι που αυξάνει την απόσταση που διανύει η μπάλα. Η μπάλα του ποδοσφαίρου δεν έχει μεν βαθουλώματα, έχει όμως έδρες και ραφές. Και ενώ μια κανονική μπάλα ποδοσφαίρου έχει 32 έδρες, η Jabulani έχει οκτώ και η Brazuca μόνο έξι. Παρόλο όμως που έχει λιγότερες έδρες, το συνολικό μήκος των ραφών είναι μεγαλύτερο στη Brazuca. Επιπλέον, οι ραφές είναι βαθύτερες και οι έδρες έχουν καλυφθεί με μικροσκοπικά εξογκώματα. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η Brazuca έχει πιο ανώμαλη επιφάνεια από τον προκάτοχό της. Και, όσο πιο ανώμαλη η επιφάνεια, τόσο μικρότερη η ταχύτητα στην οποία εμφανίζεται το φαινόμενο του knuckling που ταλαιπωρούσε τους τερματοφύλακες. Το knuckling εμφανίζεται όταν η μπάλα απογειώνεται χωρίς περιστροφή (φάλτσο) και οι ραφές διοχετεύουν τον αέρα με χαοτικό τρόπο, κάνοντας την πορεία της μπάλας απρόβλεπτη. Οι ερευνητές της NASA τοποθέτησαν τη Brazuca σε αεροσήραγγα μέσα στην οποία διοχετευόταν καπνός, φωτισμένος με λέιζερ, για να δείχνει τη ροή του αέρα. Τα τεστ έδειξαν ότι το knuckling εμφανίζεται σε ταχύτητα γύρω στα 48 χιλιόμετρα την ώρα, ταχύτητα πολύ μικρότερη από αυτή που εκτελούνται συνήθως τα σουτ. Αντίθετα, το προηγούμενο μοντέλο εκδήλωνε το φαινόμενο γύρω στα 80 χιλιόμετρα την ώρα, κοντά στην ταχύτητα εκτέλεσης του μέσου σουτ. Στις δοκιμές στην αεροσήραγγα «αυτό που περιμένουμε να δούμε είναι να διαταράσσονται απότομα οι ροές του καπνού» εξηγεί ο Ράμπι Μέχτα, επικεφαλής της δοκιμής στη NASA. «Οι παίκτες θα πρέπει να είναι πιο ευχαριστημένοι με τη νέα μπάλα» προβλέπει. «Είναι πιο σταθερή στην πτήση και συμπεριφέρεται περισσότερο σαν παραδοσιακή μπάλα με 32 έδρες». http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=606364 ISSpresso: καφές στο διάστημα (βίντεο) Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ISS) κόστισε πάνω από 100 δισεκατομμύρια δολάρια, κι όμως αδυνατεί να προσφέρει στους ενοίκους του ένα φλιτζάνι καλό καφέ. Από φέτος, τα πρωινά θα είναι καλύτερα για το διεθνές πλήρωμα. Όπως αναφέρει η εφημερίδα Independent, το Νοέμβριο ο ISS θα αποκτήσει την ISSpresso, μια μηχανή για «αυθεντικό ιταλικό εσπρέσο». Το μηχάνημα των 20 κιλών σχεδιάστηκε ειδικά για συνθήκες μικροβαρύτητας από την ιταλική βιομηχανία καφέ Lavazza σε συνεργασία με την εταιρεία αεροδιαστημικών εφαρμογών Argotec. Και, δεδομένου ότι οι επισκευές σε τροχιά είναι δύσκολη υπόθεση, οι κατασκευαστές διαβεβαιώνουν ότι το μηχάνημα «περιλαμβάνει εφεδρεία όλων των κρίσιμων εξαρτημάτων». Ο καφές πάντως δεν σερβίρεται σε φλιτζάνι αλλά σε διαφανή σακουλάκια. Θα φτάσει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον ερχόμενο Νοέμβριο, μαζί με την Samantha Cristoforetti – την πρώτη Ιταλίδα στο διάστημα. Βίντεο. http://news.in.gr/perierga/article/?aid=1231327411

Πως αισθάνεται ο γάτος του Schroumldinger; Η σημερινή τεχνολογία επιτρέπει πειράματα κβαντικής συμβολής με μόρια που περιέχουν εκατοντάδες άτομα και η γρήγορη ανάπτυξή της αναμένεται να επιτρέψει την υλοποίηση πειράματος κβαντικής συμβολής με ιούς στο άμεσο μέλλον. Δεδομένου ότι οι θεμελιώδεις νόμοι της κβαντικής μηχανικής δεν φαίνεται να θέτουν κανένα όριο στο μέγεθος ή την πολυπλοκότητα των αντικειμένων που επιδέχονται πειράματα συμβολής, η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας αυξάνει τις ελπίδες να πραγματοποιηθεί ένα πείραμα κβαντικής υπέρθεσης, παρόμοιο με το αρχικό πείραμα σκέψης με τον γάτο του Schroumldinger, με ένα ον που θα διαθέτει συνείδηση όπως ένας πραγματικός γάτος ή ένας άνθρωπος. Αλλά ακόμα κι αν βρισκόμαστε πολύ μακριά από μια τέτοια τεχνολογία, η ιδέα και μόνο ότι ένα τέτοιο πείραμα μπορεί να πραγματοποιηθεί, μας οδηγεί σε ένα προκλητικό ερώτημα που ξεπερνά τα όρια της κοινότητας των κβαντομηχανικών φυσικών. Κατά τη διάρκεια ενός πειράματος υπέρθεσης με ένα αντικείμενο που έχει συνείδηση, τι θα βιώνει τι θα αισθάνεται το ίδιο το συνειδητό ον; Ή αν το θέσουμε διαφορετικά, αν μετά το πείραμα υπέρθεσης, του ζητούσαμε να μας περιγράψει την εμπειρία του, τι θα μας έλεγε; Τι αισθάνεται ο γάτος του Schrödinger; Αν θέλουμε μια απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση στα πλαίσια των καθιερωμένων αρχών και θεωρήσεων της κβαντομηχανικής, είναι χρήσιμο να προσαρμοστεί το ερώτημα σε μια μορφή που δεν θα απαιτεί καμία αναφορά στη συνείδηση. Έτσι, αντί της μελέτης ενός αντικειμένου με συνείδηση, που θα μπορούσε να μας αναφέρει τις εμπειρίες του κατά τη διάρκεια της συμβολής, μελετάμε αντικείμενα που μπορούν να καταγράψουν κλασικές πληροφορίες μη αντιστρεπτά, έτσι ώστε να μπορούμε να τις διαβάσουμε μετά το πέρας του πειράματος υπέρθεσης. Για παράδειγμα, το αντικείμενο που παίρνει μέρος στο κβαντικό πείραμα εφοδιασμένο με έναν μη αντιστρεπτό καταγραφέα θα μπορούσε να είναι ένα νανορομπότ, κατά πολλές τάξεις μεγέθους μικρότερο και απλούστερο από έναν ζωντανό γάτο, και ένα τέτοιο νανορομπότ είναι προφανώς καταλληλότερο για ένα πραγματικό πείραμα κβαντικής υπέρθεσης. Αν λοιπόν πραγματοποιηθεί ένα τέτοιο πείραμα υπέρθεσης με το συγκεκριμένο αντικείμενο, ποιες πληροφορίες θα διαβάζαμε από τον μη αντιστρεπτό καταγραφέα; Όταν το ερώτημα διατυπώνεται μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν είναι δύσκολο να μαντέψουμε την απάντηση. Σύμφωνα με την αρχή της συμπληρωματικότητας, η μη αναστρέψιμη καταγεγραμμένη πληροφορία δεν μπορεί να διακρίνει οποιαδήποτε πληροφορία που θα ήταν συμπληρωματική ως προς τις κυματικές ιδιότητες της μετρούμενης συμβολής. Για παράδειγμα, αν η μετρούμενη συμβολή μπορεί να εξηγηθεί με ένα σύμφωνο κύμα που ταξιδεύει κατά μήκος δυο διαδρομών ταυτόχρονα, τότε η μη αντιστρεπτή καταγεγραμμένη πληροφορία δεν θα διακρίνει οποιαδήποτε πληροφορία που με κάποιο τρόπο θα μας έλεγε την πραγματική τροχιά που ακολούθησε το αντικείμενο. Η εργασία του Hrvoje Nikolic με τίτλο «Internal environment: What is it like to be a Schroumldinger cat?» αποδεικνύει ότι η εικασία αυτή είναι σωστή, και εξηγεί με λεπτομέρεια γιατί συμβαίνει αυτό. Στην ποιοτική συζήτηση των αποτελεσμάτων που παρουσιάζεται στο τέλος της εργασίας αυτής, επιχειρείται μια προέκταση των συμπερασμάτων της ανάλυσης στο υποθετικό πείραμα με ένα συνειδητό όν. Στο κύριο μέρος της μελέτης αναλύεται η συμβολή ενός σύνθετου αντικειμένου με πολλούς βαθμούς ελευθερίας, έτσι ώστε οι εσωτερικοί βαθμοί ελευθερίας να μπορούν να μεταφέρουν κλασική πληροφορία. Ειδικότερα, οι εσωτερικοί βαθμοί μπορούν να έχουν τη χωρητικότητα για μια μη αντιστρέψιμη καταγραφή πληροφορίας σχετικά με την επιλεχθείσα διαδρομή. Ωστόσο, σύμφωνα με τις γνωστές αρχές της κβαντομηχανικής η ανάλυσή δείχνει ότι δεν είναι δυνατόν να έχουμε και συμβολή και γνώση της διαδρομής. Ή γενικότερα, η συμβολή δεν είναι δυνατή αν η κατάσταση των εσωτερικών βαθμών ελευθερίας που αντιστοιχεί σε μια κίνηση κατά μήκος μιας διαδρομής είναι μακροσκοπικά διακριτή από εκείνη που αντιστοιχεί στην κίνηση κατά μήκος της άλλης διαδρομής. Για να επιτευχθεί ορατή συμβολή, είναι απαραίτητο να απομονωθούν οι εσωτερικοί βαθμοί από το εξωτερικό περιβάλλον, έτσι ώστε οι εσωτερικοί βαθμοί να μη μπορούν να πάρουν πληροφορίες σχετικά με την διαδρομή της κίνησης. Αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να προεκταθούν σε ένα υποθετικό πείραμα συμβολής με ένα ον που διαθέτει συνείδηση, όπως ένας γάτος ή ένας άνθρωπος. Προφανώς, η συνείδηση απαιτεί την κατοχή κλασικής πληροφορίας από τον εγκέφαλο, έτσι τα αποτελέσματά μας όσον αφορά την κωδικοποίηση της κλασικής πληροφορίας σε εσωτερικούς βαθμούς ελευθερίας, έχει άμεσες συνέπειες στην κατάσταση της συνείδησης Η έρευνα στις γνωστικές επιστήμες δείχνει ότι ο εγκέφαλος και η συνείδηση δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς αλληλεπίδραση με το περιβάλλον. Επειδή θέλουμε ένα πείραμα με ένα συνειδητό όν, πρέπει να το τοποθετήσουμε σε ένα κατάλληλο κλειστό κουτί, όπου θα ικανοποιούνται όλες οι προϋποθέσεις για την σωστή λειτουργία της συνείδησής του. Το κουτί υποτίθεται πως χρησιμεύει σαν ασπίδα έναντι των επιδράσεων του εξωτερικού περιβάλλοντος (έξω από το κουτί). Με τον τρόπο αυτό το κουτί μαζί με το συνειδητό όν στο εσωτερικό του, θεωρείται ως ένα σύνθετο αντικείμενο που υφίσταται την συμβολή. Στο ίδιο το πείραμα συμβολής, ο εξωτερικός παρατηρητής μετράει μόνο τη θέση του κουτιού σαν ένα σύνολο. Με ένα τέτοιο υποθετικό πείραμα μπορούμε να απαντήσουμε οριστικά στο πρόβλημα που θέτει η εργασία: «What is it like to be a Schroumldinger cat?». Η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Ως προς το να δει την συμβολή ένας εξωτερικός παρατηρητής, το κουτί πρέπει να είναι τέλεια απομονωμένο από την επίδραση του εξωτερικού περιβάλλοντος, έτσι ώστε το ον με συνείδηση μέσα στο κουτί να μην έχει καμία πληροφορία σχετικά με τον εξωτερικό κόσμο. Συνεπώς, ακόμη κι αν η κυματοσυνάρτηση του όντος με συνείδηση μπορεί να ταξιδέψει κατά μήκος και των δυο διαδρομών (όπως αποδεικνύεται από την μέτρηση συμβολής) το συνειδητό ον δεν θα αισθανθεί κάτι ασυνήθιστο διότι δεν θα γνωρίζει ότι ταξιδεύει κατά μήκος των διαδρομών. Οπότε, ένας γάτος του Schroumldinger θα είναι σαν ένας κοινός γάτος που ζει μέσα σε ένα κουτί χωρίς καμία πληροφορία για τον κόσμο έξω από του κουτί. Εναλλακτικά, αν το κουτί δεν είναι πλήρως απομονωμένο από τις επιδράσεις του εξωτερικού περιβάλλοντος, τότε η συνειδητή οντότητα μπορεί να γνωρίζει τη διαδρομή που ακολουθεί, αλλά τότε δεν θα παρατηρηθεί καμία συμβολή. Πράγματι αυτό είναι που συμβαίνει στα καθημερινά μακροσκοπικά φαινόμενα και πειραματικά δεν μπορούν να διαχωριστούν από την κλασική κατάσταση στην οποία το ον ταξιδεύει μόνο κατά μήκος μιας διαδρομής. http://physicsgg.me/2014/06/17/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%b1%ce%b9%cf%83%ce%b8%ce%ac%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b1%ce%b9-%ce%bf-%ce%b3%ce%ac%cf%84%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-schrodinger/

Ένα άστρο εκρήγνυται σε θεαματικό βίντεο του Hubble. Το Σύμπαν μοιάζει να μιμείται την τέχνη σε αυτές τις εικόνες που θυμίζουν τον πίνακα Έναστρη Νύχτα του Βαν Γκογκ. To timelapse που παρουσίασαν οι υπεύθυνοι του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble δείχνει ένα φωτοστέφανο να εξαπλώνεται γύρω από το άστρο V838 του Μονόκερου, σε απόσταση 20.000 ετών φωτός. Το φωτοστέφανο εμφανίστηκε το 2002 όταν το άστρο -ένας μεσήλικος κόκκινος γίγαντας- πέρασε μια φάση παροξυσμού και έγινε για λίγο το λαμπρότερο αστέρι του Γαλαξία. Οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν τι προκάλεσε την απότομη έκλαμψη, μπόρεσαν όμως να παρακολουθήσουν το φως της να εξαπλώνεται στο διάστημα και να φωτίζει σύννεφα σκόνης γύρω από το άστρο. Θα φανταζόταν κανείς ότι τα σύννεφα σχηματίζονται από υλικό που εκτινάσσει το άστρο, στην πραγματικότητα όμως η σκόνη βρισκόταν ήδη εκεί και απλά φωτίστηκε από τη λάμψη. Το παραπάνω βίντεο συμπυκνώνει δύο χρόνια παρατηρήσεων με το Hubble -αυτό είναι το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε το φως της έκλαμψης για να φτάσει τα πιο απομακρυσμένα σύννεφα σκόνης, ταξιδεύοντας με ταχύτητα 300.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Συγκριτικά, το φως του Ήλιου χρειάζεται περίπου πέντε ώρες να φτάσει μέχρι τον Πλούτωνα. Το φαινόμενο του διαδοχικού φωτισμού όλο και πιο απομακρυσμένων πέπλων σκόνης ονομάζεται «ηχώς του φωτός», εξηγούν οι υπεύθυνοι του Hubble. Δηλώνουν ωστόσο άγνοια όσον αφορά το μηχανισμό της έκλαμψης. Σε γενικές γραμμές, τα άστρα που παρουσιάζουν απότομη αύξηση της φωτεινότητας ονομάζονται καινοφανείς ή νόβα. Τα νόβα είναι συνήθως λευκοί νάνοι που απορροφούν υδρογόνο από ένα συνοδό άστρο μέχρι που πυροδοτούνται και εκρήγνυνται λόγω πυρηνικών αντιδράσεων σαν ένα είδος γιγάντιας βόμβας υδρογόνου. Παραμένει άγνωστο αν το V838 του Μονόκερου είναι στην πραγματικότητα δύο άστρα που μετατράπηκαν σε καινοφανείς. Το πιθανότερο όμως είναι ότι το ξέσπασμα που παρακολούθησε το Hubble «αντιστοιχεί σε ένα μεταβατικό στάδιο στην εξέλιξη του άστρου το οποίο σπάνια έχουμε την ευκαιρία να δούμε». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=606387

Eστειλαν δορυφόρο στο διάστημα και διακρίθηκαν στην Ευρώπη. Μία σπουδαία διάκριση σε ευρωπαϊκό διαγωνισμό πέτυχε μία ομάδα μαθητών από την Κρήτη καθώς ο δορυφόρος που δημιούργησαν βραβεύτηκε σε διαγωνισμό που διοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος σε συνεργασία με το Νορβηγικό Κέντρο Διαστημικής Εκπαίδευσης. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα cretapost.gr, το Γενικό Λύκειο Βιάννου κατάφερε να είναι μία από τις συνολικά 16 ομάδες από σχολεία της Ευρώπης που συμμετείχαν στον διαγωνισμό Cansat. Ο Γιώργος Λουλάκης και η Θάλεια Δογκάκη, μαθητές της Β΄ τάξης, με τη συνοδεία του καθηγητή Φυσικής, Αστρινού Τσουτσουδάκη, χρειάστηκαν από 4 πτήσεις και 2 σχεδόν ημέρες για κάθε κατεύθυνση για να παρευρεθούν στο νησί Αντόγια που βρίσκεται βόρεια της Νορβηγίας. Ο μικροσκοπικός δορυφόρος που μετέφεραν στις αποσκευές τους οι μαθητές εκτοξεύτηκε με πύραυλο σε ύψος που υπολογίστηκε στα περίπου 1032 μέτρα από τους ίδιους τους μαθητές ενώ κατά την κάθοδο του πραγματοποίησε μετρήσεις του μαγνητικού πεδίου της Γης που βρέθηκαν να είναι απόλυτα σύμφωνες με αυτές του γειτονικού Αστεροσκοπείου της πόλης Τρόμσo. Μετά από μία σειρά πειραμάτων κατά την διάρκεια των προηγούμενων μηνών, οδήγησε σε μία εξαιρετικά ανθεκτική σχεδίαση και κατασκευή που άντεξε στις τεράστιες διαδοχικές επιταχύνσεις σε αντίθεση με αυτούς των περισσοτέρων ομάδων που παρουσίασαν προβλήματα και είτε διαλύθηκαν κατά την εκτόξευση είτε δεν κατάφεραν να μεταδώσουν ασύρματα τα δεδομένα της πτήσης στο σταθμό βάσης. Ο έπαινος που απονεμήθηκε στα παιδιά από την Κρήτη, είναι για την μικρότερη ομάδα που κατόρθωσε ποτέ επιτυχημένη εκτόξευση και αποστολή δορυφόρου. Αυτό ήταν η ελάχιστη ανταμοιβή για όλα τα παιδιά που έμειναν πίσω αφού παρόλο που γνώριζαν ότι δεν θα ταξίδευαν στη Νορβηγία εντούτοις δεν έλειψαν ούτε στιγμή από τις πολύ συχνές συναντήσεις μέσα στη βδομάδα, με έμφαση στα Σαββατοκύριακα, θυσιάζοντας όχι μόνο τον ελεύθερο χρόνο τους αλλά και αυτό από το διάβασμα τους ακόμα και τις παραμονές των εξετάσεων. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64022774 Νέα επαναστατική θεωρία για την παρουσία του ανθρώπινου είδους σε άλλους πλανήτες. Η αποίκηση του ανθρώπου σε άλλους πλανήτες αποτελεί ένα όνειρο που η ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας τις τελευταίες δεκαετίες το κάνει να πλησιάζει ολοένα και πιο κοντά στην πραγματοποίησή του. Υπό σχεδιασμό βρίσκονται μάλιστα επανδρωμένες αποστολές στη Σελήνη και στον Αρη τόσο από κρατικές διαστημικές υπηρεσίες όσο και από ιδιωτικές. Πρέπει φυσικά να ξεπεραστούν μια σειρά εμπόδια που σχετίζονται με το ταξίδι αλλά και την ομαλή παραμονή και διαβίωση στον φυσικό μας δορυφόρο και τον Κόκκινο Πλανήτη. Ομάδα ειδικών επεξεργάζεται το τελευταίο διάστημα μια νέα πραγματικά επαναστατική πρόταση για την αποίκηση του ανθρώπου σε άλλους κοντινότερους και πιο μακρινούς κόσμους του Σύμπαντος: να στείλουμε σε άλλους πλανήτες το ανθρώπινο DNA! Μία από τις πιο δημοφιλείς θεωρίες για την εμφάνιση της ζωής στη Γη είναι εκείνη της λεγόμενης «πανσπερμίας». Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, η ζωή έφθασε στη Γη με τη μορφή μικροοργανισμών που «ταξίδεψαν» με αστεροειδείς ή κομήτες από άλλους πλανήτες είτε του ηλιακού μας συστήματος είτε και από πιο μακριά. Αν η πανσπερμία ήταν αυτή που... έσπειρε τη ζωή στη Γη, μπορεί να συμβεί και αντίστροφα; Μπορεί άραγε να «καλλιεργήσουμε» το ανθρώπινο είδος σε άλλους πλανήτες; Ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον μηχανικό της NASA Ανταμ Σέλτζνερ υποστηρίζει ότι είναι εφικτό να στείλουμε το ανθρώπινο DNA σε άλλους πλανήτες και να περιμένουμε να αναπτυχθεί και να εξελιχθεί έτσι ώστε κάποια στιγμή να κάνουν την εμφάνισή τους στους πλανήτες αυτούς οι άνθρωποι. «Καταλήξαμε στο ότι οι καλύτερες πιθανότητες για να αποικήσει το ανθρώπινο είδος άλλους πλανήτες είναι να υπάρξει μια οργανική εκτύπωση του ανθρώπου εκεί. Ισως λοιπόν δεν αποικήσουμε άλλους πλανήτες με αστροναύτες που θα φορούν στολές αλλά με απλά βακτήρια που θα κουβαλούν το ανθρώπινο DNA» αναφέρει ο Σέλτζνερ. Η ιδέα της μεταφοράς του ανθρώπινου DNA σε άλλους κόσμους μέσω βακτηρίων ανήκει στον Γκάρι Ρίβκουν και στον Τζορτζ Τσερτς που είναι καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Το πρόβλημα σε αυτή την ιδέα είναι βέβαια το πώς τα βακτήρια θα μετατραπούν σε ανθρώπους μετά την εγκατάστασή τους στον νέο πλανήτη. Αυτό είναι το ζήτημα με το οποίο απασχολούνται τώρα οι θιασώτες της. Μία από τις προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι είναι να αφεθούν τα βακτήρια αυτά να ζήσουν ελεύθερα στο νέο τους περιβάλλον με την ελπίδα ότι θα εξελιχθούν με τρόπο τέτοιο που θα οδηγήσει τελικά στην εμφάνιση ανθρώπων. Μια εναλλακτική πρόταση είναι να σταλεί σε άλλους πλανήτες ένα μηχάνημα που θα μπορεί να δημιουργήσει πολυκύτταρους οργανισμούς και να τους απελευθερώνει στο περιβάλλον του πλανήτη. Ο διάσημος αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ προχωρεί συχνά σε προβλέψεις για την τεχνολογική και επιστημονική πρόοδο, καθώς και την επίδραση που θα έχει αυτή η πρόοδος στη ζωή του ανθρώπου στο κοντινό και απώτερο μέλλον. Μία από αυτές είναι ότι ο 21ος αιώνας θα αποτελέσει ένα ορόσημο στη διαστημική εξερεύνηση. «Σε 50 χρόνια θα έχουμε δημιουργήσει βάσεις και κατοικίες στη Σελήνη στις οποίες θα ζουν άνθρωποι. Το ίδιο θα γίνει και στον Αρη ως το τέλος του αιώνα» υποστηρίζει ο Χόκινγκ, που εκτιμά ότι, αν δεν καταφέρουμε να αποικήσουμε άλλους πλανήτες, η ανθρωπότητα κινδυνεύει με εξαφάνιση. «Ο πλανήτης μας είναι ένας παλιός κόσμος που απειλείται από τη συνεχή αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και την εξάντληση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Γης. Πρέπει να ληφθούν υπόψη αυτοί οι παράγοντες και να φτιάξουμε ένα σχέδιο Β. Αν θέλουμε ο άνθρωπος να επιβιώσει τα επόμενα εκατό χρόνια, πολύ περισσότερο αν μιλήσουμε για τα επόμενα χίλια, είναι επιβεβλημένη η αποίκηση άλλων κόσμων μακριά από τη Γη. Αν ακολουθήσουμε αυτό το μονοπάτι, είμαι βέβαιος ότι ο αιώνας που διανύουμε θα χαρακτηριστεί μια πραγματική διαστημική εποχή» σημειώνει ο Χόκινγκ. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=605700 Εντυπωσιακό κοσμικό δαχτυλίδι περικυκλώνει τον γαλαξία NGC 3081 Μια ακόμη εντυπωσιακή ανακάλυψη προσέθεσε στον πλούσιο παλμαρέ του το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Παρατηρώντας τον γαλαξία NGC 3081 που βρίσκεται σε απόσταση 86 εκ. έτη φωτός από τη Γη εντόπισε και φωτογράφισε μια εντυπωσιακή κοσμική δομή που υπάρχει σε αρκετούς γαλαξίες αλλά δεν είχε επιτευχθεί μέχρι σήμερα η λεπτομερής καταγραφή του. Γύρω από τον γαλαξία έχει σχηματιστεί ένας γιγάντιος δακτύλιος που αποτελεί σύμφωνα με τους επιστήμονες ένα τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων. Στην πραγματικότητα πρόκειται για πολλούς δακτυλίους που φαίνονται στις εικόνες που τράβηξε ο Hubble ως ένας. Οι ειδικοί προσέδωσαν στους δακτυλίους του NGC 3081 τον χαρακτηρισμό «Χρυσά Δαχτυλίδια Γέννησης Αστρων». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=606264

Ένας υπόγειος ωκεανός στον Χάροντα τον δορυφόρο του Πλούτωνα. Υπάρχει το ενδεχόμενο η παγωμένη επιφάνεια του Χάροντα – δορυφόρου του Πλούτωνα – να είναι «ραγισμένη». Αν οι παρατηρήσεις επιβεβαιώσουν την ύπαρξη ρωγμών, αυτό θα αποτελεί μια ένδειξη ότι το εσωτερικό του υπήρξε θερμό, και ίσως τόσο θερμό ώστε διατηρείται ένας υπόγειος ωκεανός από υγρό νερό. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στις επιφάνειες των δορυφόρων άλλων πλανητών, την Ευρώπη του Δία και τον Εγκέλαδο του Κρόνου, οι επιφάνειες των οποίων εμφανίζουν ρωγμές, γεγονός που αποτελεί ένδειξη ύπαρξης ωκεανών στο εσωτερικό τους. Ο Χάροντας είναι ο μεγαλύτερος δορυφόρος του Πλούτωνα – ενός πλανήτη νάνου που απέχει από τον ήλιο 29 φορές μεγαλύτερη απόσταση απ’ ότι η Γη. Εξαιτίας της μακρινής του απόστασης από τον ήλιο η θερμοκρασία στην επιφάνειά του – όπως και η θερμοκρασία στις επιφάνειες των δορυφόρων του – είναι πολύ χαμηλή, μείον 330 βαθμοί Κελσίου. Συνεπώς είναι αδύνατη η ύπαρξη υγρού νερού στις επιφάνειές τους. Όχι όμως στο εσωτερικό τους. Η μεγάλη απόσταση αλλά και το μικρό μέγεθος του Πλούτωνα και των δορυφόρων του κάνει δύσκολη την απευθείας παρατήρησή τους από τη Γη. Όμως, τον Ιούλιο του 2015, το μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος New Horizons της NASA, θα περάσει κοντά από τον Πλούτωνα, στέλνοντας λεπτομερείς εικόνες από την επιφάνεια του Πλούτωνα και του δορυφόρου του Χάροντα. Σύμφωνα με την μελέτη των Rhoden et al, «The interior and orbital evolution of Charon as preserved in its geologic record», http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S001910351400222X που εξετάζει την εξέλιξη της τροχιάς του Χάροντα και των παλιρροϊκών δυνάμεων που αναπτύσσονται στο εσωτερικό του, αν οι κοντινές παρατηρήσεις του διαστημικού σκάφους New Horizons δείξουν ότι η επιφάνεια του Χάροντα εμφανίζει ρωγμές, όπως ο Εγκέλαδος και η Ευρώπη, τότε στο εσωτερικό του εξαιτίας του φαινομένου της παλιρροϊκής θέρμανσης, θα μπορούσε να υπάρχει υγρός ωκεανός. Η μελέτη αυτή μας δείχνει τι πρέπει να αναζητήσουμε μεταξύ άλλων στα δεδομένα που θα μας στείλει το New Horizons σε ένα χρόνο από σήμερα. Στις φωτογραφίες δύο εικόνες με “ραγίσματα” στην επιφάνεια του δορυφόρου του Δία, Ευρώπη, από την αποστολή Galileo της NASA και ρωγμές στην επιφάνεια του Εγκέλαδου, δορυφόρου του Κρόνου. (Εικόνες από το διαστημικό σκάφος Cassini κατά τη διάρκεια της πτήσης του κοντά στον Εγκέλαδο στις 9 Μαρτίου και 14 Ιουλίου του 2005) http://physicsgg.me/2014/06/15/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%85%cf%80%cf%8c%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%89%ce%ba%ce%b5%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%87%ce%ac%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1/

Τα μελτέμια του Ηλιου. «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Μετρό Κεραμεικού Διάλεξη με θέμα τον Ηλιο θα πραγματοποιήσει ο δρ Αγγελος Βουρλίδας, αστροφυσικός του US Naval Laboratory, την Τετάρτη και ώρα 19.00. Στην ομιλία αυτή με τίτλο «Τα μελτέμια του Ηλιου: Εξερεύνηση των πηγών της ηλιακής δραστηριότητας με πρωτοποριακές διαστημικές αποστολές» ο κ. Βουρλίδας θα περιγράψει τα εντυπωσιακά αποτελέσματα από τις αποστολές Stereo SDO και θα παρουσιάσει το επόμενο βήμα: μια αποστολή (Solar Probe Plus) που θα ακουμπήσει τον Ηλιο. H διάλεξη διοργανώνεται στο πλαίσιο της έκθεσης «Η κατάκτηση του Διαστήματος» από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης στον «Ελληνικό Κόσμο». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=605922

Τον Δ.Νανόπουλο πρότεινε η Ελλάδα για τη διεύθυνση του CERN. Ο διακεκριμένος φυσικός Δημήτρης Νανόπουλος προτάθηκε από την Ελλάδα για τη θέση του γενικού διευθυντή στο κέντρο CERN. Η υποψηφιότητα, όπως ανακοίνωσε η Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ), κατατέθηκε επίσημα στο Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Κέντρου Πυρηνικής Έρευνας (CERN) από τη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στη Γενεύη, την Τετάρτη 28 Μαΐου. Η διαδικασία επιλογής αναμένεται να ολοκληρωθεί το Δεκέμβριο του 2014. «Η υποψηφιότητα του καθηγητή Δημήτρη Νανόπουλου για τη θέση του Γενικού Διευθυντή του CERN είναι πολύ σημαντική, αλλά και τιμητική για την Ελλάδα», επεσήμανε ο γγ Έρευνας και Τεχνολογίας Χρήστος Βασιλάκος, προσθέτοντας ότι «με μια τόσο ισχυρή υποψηφιότητα, η χώρα μας προβάλλεται διεθνώς, δεδομένου ότι πρόκειται για τη θέση του επικεφαλής ενός ιδιαίτερα προβεβλημένου διεθνούς Οργανισμού, που έχει εσχάτως βρεθεί στο προσκήνιο της επικαιρότητας λόγω της ανακάλυψης του μποζονίου Χιγκς». Ο Δ. Νανόπουλος είναι αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών (όπου εξελέγη μέλος το 1997) και εκλεγμένος πρόεδρός της για το 2015. Διετέλεσε ερευνητής στο CERN και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Το 1975 ήταν ο πρώτος που περιέγραψε, με την επιστημονική του ομάδα, τον μηχανισμό παραγωγής του μποζονίου Χιγκς, συμβολή που αναγνωρίστηκε από τον ίδιο τον Πήτερ Χιγκς, κατά την ομιλία του στην τελετή απονομής του Βραβείου Νόμπελ το Δεκέμβριο του 2013. Ο κ. Νανόπουλος, ο οποίος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είναι διακεκριμένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας A&M και διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC) στο Χιούστον. Από τον Ιανουάριο του 2013 έχει οριστεί εθνικός εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Συμβούλιο του CERN, θέση που κατείχε και από το 2005 έως το 2010. Κατά τη διάρκεια της θητείας του έχει στηρίξει πολύπλευρα την ελληνική επιστημονική κοινότητα σωματιδιακής Φυσικής στη συμμετοχή της στα ερευνητικά προγράμματα του CERN. Παράλληλα, έχει συμβάλει στη ρύθμιση του θέματος της καταβολής της ετήσιας εισφοράς της χώρας μας για ορισμένο χρονικό διάστημα. Η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος του CERN από το 1954. Στόχο των ερευνών του Δ. Νανόπουλου αποτελεί η δημιουργία μιας ενοποιημένης θεωρίας όλων των δυνάμεων στη Φύση, η λεγόμενη «θεωρία του Παντός», όπου θα δίνεται μία επιστημονική ερμηνεία του σύμπαντος, από το πώς εμφανίστηκε, πώς εξελίχθηκε και πώς έχει αποκτήσει τη σημερινή μορφολογία του. http://www.kathimerini.gr/771581/article/epikairothta/episthmh/ton-dnanopoylo-proteine-h-ellada-gia-th-diey8ynsh-toy-cern

Euronews: Γκολ μέσω... δορυφόρου Με το Παγκόσμιο Κύπελλο να είναι σε εξέλιξη, οι τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο θα χρησιμοποιούν τη διαστημική τεχνολογία για να παρακολουθήσουν τη δράση απευθείας από τη Βραζιλία. Χιλιάδες φιλάθλων θα απολαύσουν μπάλα εκ του σύνεγγυς, όμως εκτιμάται πως πάνω από 3,2 δισεκατομμύρια θα δουν τις τηλεοπτικές μεταδόσεις - δηλαδή σχεδόν ο μισός πληθυσμός της Γης. Το Παγκόσμιο Κύπελλο μεταδίδεται με αυτό που οι δορυφορικές εταιρείες ονομάζουν μετάδοση «περιστασιακής χρήσης». Έτσι λέγεται το εύρος ζώνης που ανατοποθετείται επιπλέον της κανονικής μετάδοσης, προκειμένου να καλυφθούν απευθείας ειδικά γεγονότα. Αυτός ο μήνας, λοιπόν, έχει πολλή δουλειά. "Όποια τεχνολογία κι αν χρησιμοποιεί κάποιος στο σπίτι του για να δει τηλεόραση, εμμέσως ή όχι χρησιμοποιεί δορυφόρους", υπογραμμίζει ο Xavier Lobao, επικεφαλής Προγραμμάτων Μελλοντικής Τηλεπικοινωνίας της ESA. Βίντεο. http://www.esa.int/spaceinvideos/Videos/2014/06/ESA_Euronews_World_Cup_United http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Euronews_Gkol_mheso_doryphhoroy Η Διαστημική «πρεμιέρα» του Μουντιάλ. Η NASA ανακοίνωσε ότι οι αστροναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού θα έχουν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν τους αγώνες του Μουντιάλ που ξεκίνησε την Πέμπτη στη Βραζιλία. Η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ έδωσε στη δημοσιότητα μια φωτογραφία που τράβηξε ο Αμερικανός αστροναύτης Ρέιντ Γουάιζμαν καθώς ο ISS περνούσε την νύχτα πάνω από την Βραζιλία. Η πιο έντονα φωτισμένη περιοχή δεξιά στην εικόνα είναι το Σάο Πάουλο στο οποίο έγινε την Πέμπτη η πρεμιέρα του Μουντιάλ. Η μικρή νησίδα φωτός στα αριστερά του Σάο Πάολο και προς το κέντρο της εικόνας είναι το Ρίο ντε Τζανέιρο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=605524 Ανάρπαστα τα εισιτήρια των 70.000 ευρώ για το... διάστημα! Εισιτήρια για σύντομες πτήσεις στο διάστημα διατέθηκαν προς πώληση στο διαδίκτυο στην Κίνα και εξαντλήθηκαν μέσα σε μερικά λεπτά από πελάτες για τους οποίους η τιμή που ξεπερνά τα 70.000 ευρώ δεν είναι απαγορευτική, γράφουν σήμερα οι εφημερίδες. Συνολικά 305 υποψήφιοι ταξιδιώτες εγγράφηκαν μέσα σε μερικά λεπτά σε μια από τις ιδιωτικές πτήσεις που προσφέρει η ολλανδική εταιρία SXC στην κινεζική ιστοσελίδα ηλεκτρονικού εμπορίου Taobao, διευκρίζει η Ημερησία της Κίνας. Μεταξύ των ενδιαφερομένων είναι επιχειρηματίες από μεγάλες οικονομικές μητροπόλεις όπως η Σανγκάη και η Τσενγκντού, προσθέτει η εφημερίδα. Οι διαστημικές πτήσεις θα πραγματοποιηθούν με διθέσιο διαστημόπλοιο -- ο πιλότος αστροναύτης και ο μοναδικός επιβάτης -- και προβλέπονται δύο εκδοχές: το διαστημόπλοιο Lynx Mark I θα φθάσει σε ύψος 61 χλμ. και το έταιρο Lynx Mark II σε ύψος 103 χλμ. Οι πτήσεις με το πρώτο διαστημόπλοιο, που πωλήθηκαν στην τιμή των 599.999 γιουάν (71.000 ευρώ) έκαστη, προγραμματίζονται για το τέταρτο τρίμηνο του 2015. Ο χρόνος παραμονής στο διάστημα, σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, θα είναι πέντε με έξι λεπτά. Οι επιβάτες που έχουν διαλέξει μια πτήση με το δεύτερο διαστημόπλοιο θα πρέπει να περιμένουν το 2016. Οι εκτοξεύσεις θα γίνουν από διαστημική βάση της ερήμου Μοχάβε στις δυτικές ΗΠΑ. Στην ιστοσελίδα της, η εταιρία SXC εξηγεί ότι ιδρύθηκε από "έμπειρους επαγγελματίες της αεροδιαστημικής" οι οποίοι "έχουν αφιερωθεί στην ανάπτυξη του διαστημικού ταξιδιού ως εμπορικού μέσου μεταφοράς". http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64022018 Και κατι διαφορετικο!!! Τοιχογραφίας της Πομπηίας. Κι όμως, η παραπάνω φωτογραφία με το παράξενο αντικείμενο είναι μίας εκπληκτικής τοιχογραφίας που ανήκει στους τοίχους της σπηλιάς της Πομπηίας και χρονολογείται από το 2500π.Χ. Τι να είναι άραγε αυτό το παράξενο αντικείμενο που αναπαριστάτε; Αν και έχει το σχήμα, τις διαστάσεις και τις αναλογίες ενός ιπτάμενου δίσκου... ή με περισσότερη φαντασία, μια άτρακτο και ένα πιλοτήριο κατασκευασμένο από διαφανές γυαλί και τρεις οντότητες στο χώρο της πλοήγησης του σκάφους... δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι ότι όντος αναπαριστά κάτι τέτοιο! http://www.defencenet.gr/defence/item/ufo-%CF%83%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BC%CF%80%CE%AE%CE%B9%CE%B1%CF%82

Πάνω από 200.000 θέλουν το «ταξίδι χωρίς επιστροφή» στον Αρη. Όταν πριν από έναν χρόνο ένας ευφάνταστος Δανός, ο Bas Landsdorp, ξεκίνησε μια παγκόσμια καμπάνια, προκειμένου να βρει ενδιαφερόμενους για ένα ταξίδι άνευ επιστροφής, στον Άρη -το οποίο θα χρηματοδοτείτο από ένα ριάλιτι σόου- δεν φανταζόταν ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι θα δήλωναν συμμετοχή. Εκείνοι που θα επιλέγονταν, είχαν αποστολή να αποικήσουν τον πλανήτη. «Οι τηλεθεατές θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν τη διαδικασία από την αρχή μέχρι το τέλος, κάθε λεπτομέρεια από την εκπαίδευση, την εκκίνηση και την άφιξη στον κόκκινο πλανήτη. Θα είναι μια συναρπαστική υπόθεση που ο εμπνευστής της, σίγουρα περιμένει να προσελκύσει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και το σπουδαιότερο διαφημήσεις. Αναμφίβολα πρόκειται για ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι, δεν αποκλείεται όμως να πραγματοποιηθεί» σημειώνει ο αστροφυσικός Charley Lineweaver. Τα ταξίδι στον Άρη, με τις καλύτερες προϋποθέσεις, υπολογίζει ο εμπνευστής του, θα γίνει έπειτα από μια δεκαετία. O ίδιος, παθιασμένος με τα διαστημικά ταξίδια, δηλώνει ότι φιλοδοξεί να δημιουργήσει στον Άρη την πρώτη ανθρώπινη αποικία, φέρνοντας νέους κατοίκους κάθε δύο χρόνια. Ο Charley Lineweaver δηλώνει ότι «η τεχνολογία για ένα ταξίδι στον Άρη χωρίς επιστροφή είναι πολύ πιο απλή απ΄ό,τι για ένα με επιστροφή. Αν ο ενθουσιασμός διατηρηθεί και ενδιαφερθούν και άλλες χώρες, δεν θα υπάρξει πρόβλημα. Αν όμως, για οικονομικούς ή άλλους λόγους, σταματήσουν αυτά τα ταξίδια, τότε, ναι, θα υπάρξει πρόβλημα». Από πέρσυ ίσαμε σήμερα οι αιτήσεις ενδιαφέροντος πολλαπλασιάστηκαν και ξεπέρασαν τις 200.000. Ανάμεσα στους ενδιαφερόμενους βρέθηκαν και 28 Αυστραλοί, δύο εκ των οποίων «κατέθεσαν» στο Australian Network News τους λόγους για τους οποίους πήραν την απόφαση να φύγουν στον Άρη και να αφήσουν εκεί τη ζωή τους και φυσικά, το ανθρώπινο στίγμα... Πρόκειται για την 44χρονη Dianne McGrath και τον 34χρονο David Mould. Εννοείται ότι ότι δεν πρόκειται για συνηθισμένους χαρακτήρες. «Έπλευσα μόνη μου στον Νότιο Ωκεανό, πήδηξα από αεροσκάφη, έκανα χιλιάδες χιλιόμετρα με το ποδήλατο, ανέβηκα βουνά. Αυτό εδώ, όμως, είναι η μεγαλύτερη περιπέτεια, που θα μπορούσα να φανταστώ» λέει η Dianne και σπεύδει να προλάβει τις ερωτήσεις του δημοσιογράφου, για να μην... αμφισβητηθεί η νοητική της υγεία... «Γνωρίζω καλά ότι είναι μονόδρομος. Ότι δεν πρόκειται να γυρίσω πίσω. Αυτό όμως είναι κάτι που με συναρπάζει ακόμη πιο πολύ» λέει. Από την πλευρά του ο David σημειώνει: «Το να πας στον Άρη και να δημιουργήσεις εκεί από το μηδέν μια ανθρώπινη κοινωνία, είναι αφάνταστα συναρπαστικό. Είναι το επόμενο μεγάλο βήμα για τον άνθρωπο και σίγουρα θέλω με όλη μου την ύπαρξη να συμμετέχω». H Dianne έχει τρία διπλώματα και κάνει τώρα το διδακτορικό της. Ο David είναι εκπαιδευτικός και λέει ότι βοηθά τους μαθητές «να μαθαίνουν να εκφράζουν τις απόψεις τους δημοκρατικά». Το μεγάλο του πάθος είναι τα ζώα. Το σπίτι του, στην Αλτόνα, αριθμεί άπειρα είδη ζώων και πτηνών. Εσχάτως, δε, έχει μετατραπεί σε καταφύγιο κάθε πληγωμένης ύπαρξης. Αυτό είναι και εκείνο που θα του λείψει περισσότερο, ομολογεί. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64021947

Οι δομές των γαλαξιών-νάνων γύρω από τον Γαλαξία μας δεν συμφωνούν με τη θεωρία. Οι νάνοι γαλαξίες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον Γαλαξία μας και τον γειτονικό γαλαξία Ανδρομέδα μάλλον δεν υπακούουν στο αποδεκτό μοντέλο σχηματισμού των γαλαξιών, σύμφωνα με την ανακοίνωση μιας διεθνούς ομάδας αστροφυσικών: «Co-orbiting satellite galaxy structures are still in conflict with the distribution of primordial dwarf galaxies», Pawlowski et al. http://arxiv.org/abs/1406.1799 Οι παρατηρήσεις δείχνουν πως οι γαλαξίες-νάνοι που περιβάλλουν το Γαλαξία μας και την Ανδρομέδα κινούνται στο ίδιο νοητό επίπεδο σχηματίζοντας λεπτές δισκοειδείς δομές, κάτι που φαίνεται ότι παραβιάζει τον κανόνα της τυχαίας διασποράς της σκοτεινής ύλης. Σύμφωνα με τις σημερινές μας γνώσεις το 23% της μάζας του Σύμπαντος αποτελείται από μία κατηγορία σωματιδίων που ονομάζεται σκοτεινή ύλη. Τα σωματίδια αυτά δεν αλληλεπιδρούν με τη γνωστή ύλη με κανέναν άλλο τρόπο πλην της βαρύτητας και η φύση τους παραμένει ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της σύγχρονης επιστήμης. Η σκοτεινή ύλη βρίσκεται κατανεμημένη σε σχετικά τυχαίες περιοχές γύρω από τον εκάστοτε γαλαξία. Οι παρατηρήσεις όμως δείχνουν πως οι γαλαξίες-νάνοι που περιβάλλουν το Γαλαξία μας και την Ανδρομέδα κινούνται στο ίδιο νοητό επίπεδο σχηματίζοντας λεπτές δισκοειδείς δομές, κάτι που φαίνεται ότι παραβιάζει τον κανόνα της τυχαίας διασποράς της σκοτεινής ύλης. Η ομάδα των 14 επιστημόνων επανέλαβε τους υπολογισμούς από τρεις προγενέστερες μελέτες των μικρών γαλαξιών που περιβάλλουν το δικό μας, καταλήγοντας σε σημαντικές διαφωνίες, αφού υπολόγισε πως βάσει της θεωρίας υπάρχει μόλις 0.1% πιθανότητα να σχηματιστούν τέτοιες επίπεδες δομές. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι σαφές πως χρειάζεται μία εναλλακτική εξήγηση στο μοντέλο, καθώς οι παρατηρήσεις δείχνουν πως η κατανομή των δορυφόρων γαλαξιών δεν ταιριάζει με τις αρχικές υποθέσεις. Με τον τρόπο αυτό, παρόλο που το καθιερωμένο κοσμολογικό μοντέλο αποτελεί πλαίσιο αναφοράς για γενιές επιστημόνων, η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα προστίθεται στην αυξανόμενη μειοψηφία των επιστημόνων που αρχίζουν να το αμφισβητούν. Όταν έχεις μία σαφή αντίφαση σαν αυτή, πρέπει να επικεντρωθείς εκεί. Έτσι επιτυγχάνεται πρόοδος στην επιστήμη”, υποστηρίζει ο Ντέιβιντ Μέριτ, καθηγητής αστροφυσικής στο πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ που συμμετείχε στην έρευνα. Η ομάδα των ερευνητών προτείνει εναλλακτικές λύσεις στο συγκεκριμένο πρόβλημα, αφήνοντας ωστόσο ανοικτό το ερώτημα για το εάν το καθιερωμένο κοσμολογικό πρότυπο αναπαράγει σωστά τις ιδιότητες του Σύμπαντος. Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Στο βίντεο που ακολουθεί προσομοιώνεται η σύγκρουση δυο γαλαξιών. Το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι παρόμοιο με τον γειτονικό μας γαλαξία Ανδρομέδα. Tα συντρίμμια της σύγκρουσης δημιουργούν μακριές «παλιρροιακές ουρές» κατά μήκος των οποίων σχηματίζονται γαλαξίες νάνοι. Έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί ο σχηματισμός των δορυφόρων γαλαξιών γύρω από τον γαλαξία μας και την Ανδρομέδα. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/06/13/%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%bf%ce%bc%ce%ad%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%b9%cf%8e%ce%bd-%ce%bd%ce%ac%ce%bd%cf%89%ce%bd-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf/

Βρήκαν τους υπόγειους ωκεανούς της Γης. Πριν από τρεις μήνες ερευνητές στον Καναδά εντόπισαν στοιχεία που υποδεικνύουν την παρουσία τεράστιων αποθεμάτων νερού βαθιά στο εσωτερικό της Γης. Σύμφωνα με τους ερευνητές είναι πιθανό σε βάθος εκατοντάδων χλμ στο εσωτερικό του πλανήτη μας να υπάρχει μια ζώνη που περιέχει όσο νερό διαθέτουν συνολικά όλοι οι ωκεανοί μαζί! Νέα μελέτη αμερικανών ερευνητών όχι μόνο επιβεβαιώνει τα προηγούμενα ευρήματα αλλά εντόπισε και τις περιοχές που βρίσκονται αυτά τα αποθέματα. Η νέα μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι στα βάθη της Γης, στο στρώμα του μανδύα που βρίσκεται ανάμεσα στον φλοιό και στον πυρήνα, υπάρχουν τεράστια αποθέματα νερού, πιθανώς τριπλάσια από τον συνολικό όγκο νερού που διαθέτουν όλοι μαζί οι ωκεανοί στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Αυτό το «ρεζερβουάρ» του νερού, που φαίνεται διαχρονικά σταθερό, βρίσκεται σε βάθος έως 700 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια, στην ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στον ανώτερο και στον κατώτερο μανδύα. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή γεωφυσικής Στίβεν Τζέικομπσεν του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις εκτιμούν ότι το νερό βρίσκεται «κλειδωμένο» (μοριακά παγιδευμένο) μέσα σε γαλαζωπά πετρώματα, τους ρινγκουδίτες. Πρόκειται για ένα σχετικά σπάνιο πέτρωμα με κρυσταλλική δομή, που σχηματίζεται από ολιβίνη κάτω από πολύ υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες. Η ύπαρξη τόσο μεγάλων ποσοτήτων υπόγειου νερού, ρίχνει πιθανώς νέο φως στον αέναο υδρολογικό κύκλο της Γης, στην προέλευση των θαλασσών και στο γιατί οι ωκεανοί έχουν λίγο-πολύ διατηρήσει το μέγεθός τους εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Μερικοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι το νερό έφτασε στη Γη εξ ουρανού, από παγωμένους κομήτες που έπεσαν στον πλανήτη μας. Όμως η νέα ανακάλυψη ενισχύει μια εναλλακτική πιθανότητα, να «αναδύθηκαν» σταδιακά οι ωκεανοί από τα έγκατα της πρώιμης Γης, χάρη και στη συνεχή ανακύκλωση των τεκτονικών πλακών. «Οι ενδείξεις είναι καλές ότι το νερό της Γης προήλθε από το εσωτερικό της», δήλωσε ο Τζέικομπσεν. Οι Αμερικανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν πάνω από 2.000 σεισμογράφους για να μελετήσουν τα σεισμικά κύματα που γέννησαν πάνω από 500 σεισμοί στις ΗΠΑ. Αυτά τα κύματα διαπερνούν το εσωτερικό του πλανήτη μας (ακόμη και τον πυρήνα) και έτσι αποτελούν στην ουσία το καλύτερο μέχρι σήμερα τρόπο που διαθέτουν οι γεωλόγοι για να «ακτινογραφούν» -αν και έμμεσα- τι συμβαίνει στα έγκατα της Γης. Μετρώντας την ταχύτητα διάδοσης των υπόγειων σεισμικών κυμάτων σε διαφορετικά βάθη, οι επιστήμονες συμπέραναν την πυκνότητα και συνεπώς το είδος των πετρωμάτων που τα κύματα διέσχιζαν. Το καλά κρυμμένο νερό αποκαλύφτηκε, επειδή λόγω της παρουσίας του τα σεισμικά κύματα επιβραδύνθηκαν στο αντίστοιχο γεωλογικό στρώμα (ένα σεισμικό κύμα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να διαπεράσει ένα ένυδρο πέτρωμα από ό,τι ένα άνυδρο). Οι σεισμικές αυτές παρατηρήσεις συμπληρώθηκαν από πειράματα στο εργαστήριο, από τα οποία οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ένυδροι ρινγκουδίτες σε βάθη της τάξης των 700 χλμ. είναι σαν «σφουγγάρια» που, υπό υψηλή πίεση και θερμοκρασία, λιώνουν σταδιακά και έτσι «ζουλάνε» το νερό που έχουν προηγουμένως απορροφήσει, ωθώντας το έξω από το πέτρωμα. «Είναι ένα πέτρωμα με νερό μέσα και γύρω του, σχεδόν σαν να ιδρώνει», είπε χαρακτηριστικά ο Τζέικομπσον. Αν και η μελέτη των σεισμικών κυμάτων από τον αμερικανό επιστήμονα αφορά το υπέδαφος μόνο των ΗΠΑ, πιστεύει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη και ήδη σκοπεύει να επεκτείνει τη σεισμική μελέτη του σε άλλες χώρες επίσης. Όπως είπε, «θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες γι' αυτό το βαθύ απόθεμα νερού. Αν δεν βρισκόταν εκεί, θα ήταν στην επιφάνεια της Γης και τότε μόνο οι κορυφές των βουνών θα βρίσκονταν πάνω από το νερό». Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=605567