Δροσος Γεωργιος

Νερό σε μια έρημο του Άρη. Οι κρατήρες που κάποτε ξεχείλιζαν από ιζήματα και νερό έχουν από καιρό αποξηρανθεί, αλλά τα ίχνη της πρότερης ζωής τους ως λασπώδεις λίμνες μένουν ανεξίτηλα στην έρημο του Άρη. Οι εικόνες ελήφθησαν στις 15 Ιανουαρίου από το Mars Express της ESA και απεικονίζουν μια περιοχή μόλις λίγες μοίρες νότια του ισημερινού, μέσα στα αρχαία νότια υψίπεδα του Άρη. Αυτή η ανώνυμη περιοχή βρίσκεται βόρεια της αρχαίας κοίτης του ποταμού Τάγου γνωστής ως Κοιλάδα του Τάγου ( Tagus Valles ) και ανατολικά της Κοιλάδας Τίντο ( Tinto Valles ) και του κρατήρα Πάλος ( Palos ) που είχαν παρουσιαστεί σε μια προηγούμενη έκδοση. Ο 34 χιλιομέτρων-κρατήρας στην κορυφή αριστερά στις κύριες εικόνες, παρουσιάζει ίσως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον λόγω του χαοτικού εσωτερικού του. Εδώ, τα ευρεία τετράγωνα με τις επίπεδες κορυφές που ονομάζονται mesas, μπορεί να βρεθούν μαζί με μικρότερα, παράλληλα χαρακτηριστικά που τα έχει παρασύρει ο άνεμος και είναι γνωστά ως yardangs . Και τα mesas και τα yardangs , σμιλεύτηκαν από ιζήματα που αρχικά γέμιζαν τον κρατήρα, τα οποία βρέθηκαν εκεί κατά τη διάρκεια μιας πλημμύρας που κάλυψε όλη τη σκηνή. Με την πάροδο του χρόνου, τα πιο αδύναμα ιζήματα διαβρώθηκαν, αφήνοντας πίσω τους το τυχαίο μοτίβο των ισχυρότερων. Περαιτέρω απόδειξη πως κατά το παρελθόν ο κρατήρας διέθετε νερό μπορεί να δει κανείς στην επάνω δεξιά γωνία του κρατήρα σε σχήμα ενός μικρού, ελικώδους ποταμίσιου καναλιού. Ενδείξεις βρίσκονται επίσης στο περίγραμμα «φάντασμα» ενός αρχαίου κρατήρα, περίπου 20 χιλιόμετρα προς τα ανατολικά (κάτω στις κύριες εικόνες). Ενώ ο κρατήρας έχει καθόλα παρά διαγραφεί από το γεωλογικό αρχείο, ένα μακρύ ελικοειδές κανάλι σαφώς παραμένει, και ρέει προς τον κρατήρα στο κέντρο της σκηνής. Αυτό το κεντρικό συγκρότημα των κρατήρων παρατηρείται πιο λεπτομερώς στην προοπτική όψη κάτω, όπου φαίνεται με περισσότερη λεπτομέρεια ένα άλλο κανάλι σαν χαρακτηριστικό, μαζί με έναν εξαιρετικά παραμορφωμένο κρατήρα. Ίσως το χείλος του διαβρωμένου κρατήρα γκρεμίστηκε καθώς τα ιζήματα πλημμύρισαν τον μεγαλύτερο κρατήρα. Ο κρατήρας φαίνεται επίσης από μια διαφορετική γωνία και στο φόντο της δεύτερης προοπτικής όψης παρακάτω. Σε πρώτο πλάνο είναι ένας από τους βαθύτερους κρατήρες στη σκηνή, όπως υποδεικνύεται από τον τοπογραφικό χάρτη. Πολυάριθμες κατολισθήσεις έχουν προκύψει σε αυτόν τον κρατήρα, ίσως έχοντας διευκολυνθεί από την παρουσία νερού που είχε οδηγήσει σε αποδυνάμωση των τοιχωμάτων του κρατήρα. Τα αυλάκια χαραγμένα στα εσωτερικά τοιχώματα του κρατήρα, σηματοδοτούν τα μονοπάτια των βράχων που έπεσαν, ενώ οι μεγαλύτερες σωροί υλικού έχουν κατρακυλήσει μαζικά σαν σκουπίδια στο δάπεδο του κρατήρα. Μια ομάδα διασυνδεδεμένων κρατήρων με επίπεδα πατώματα που έχουν λειανθεί από τα ιζήματα, βρίσκονται στο κάτω δεξί μέρος της κύριας εικόνας. Ένας μικρός κρατήρας που διαθέτει μια έναν μεγάλο όγκο συντριμμιών, - μια "κουβέρτα ejecta " - βρίσκεται μέσα στον κρατήρα. Οι "κουβέρτες ejecta " αποτελούνται από υλικό που έχει ανασκαφεί από το εσωτερικό του κρατήρα κατά τη διάρκεια του σχηματισμού του. Ο συγκεκριμένος κρατήρας παρουσιάζει έναν «προμαχώνα» κουβέρτας ejecta - με λοβούς που μοιάζουν με πέταλα γύρω από τις άκρες της. Νερό σε υγρή μορφή δεσμεύτηκε επάνω στο εκτοξευμένο υλικό επιτρέποντας του να ρέει κατά μήκος της επιφάνειας, δίνοντας του έτσι μια εμφάνιση ρευστού. Αλλά δεν είναι μόνο το νερό που έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε αυτή την περιοχή. Οι ηφαιστειακές εκρήξεις είχαν επίσης το μερίδιό τους. Ένα σκούρο στρώμα λεπτόκοκκης τέφρας καλύπτει την πάνω αριστερή γωνία της κύριας εικόνας, η οποία μπορεί να έχει βρεθεί εκεί από την ηφαιστειακή επαρχία Elysium στα βορειοανατολικά. Με την πάροδο του χρόνου, η τέφρα ανακατανεμήθηκε με τον άνεμο, και οι θαμμένες εναποθέσεις της τέφρας εκτίθενται από τη διάβρωση σε εντοπισμένες περιοχές. Αυτή η περιοχή είναι μια από τις πολλές που αποτελούν ένδειξη του ενεργού παρελθόντος του κόκκινου πλανήτη, και δείχνει ότι τα σημάδια του νερού είναι χαραγμένα ακόμη και στα πιο απίθανα αρχαία τοπία όπου υπάρχουν διάσπαρτοι κρατήρες. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Nerho_se_mia_heremo_toy_Hare

Οι αστρονόμοι ανακάλυψαν νεκροταφείο κομητών. Κολομβιανοί αστρονόμοι κατάφεραν να ανακαλύψουν ένα ασυνήθιστο εύρημα στη ζώνη των αστεροειδών. Στο «νεκροταφείο» βρίσκονται υπολείμματα δεκάδων από τους επονομαζόμενους «κοιμώμενους» κομήτες, οι οποίοι δεν μπορούν να βγουν έξω από τα όρια της ζώνης εξαιτίας της έλλειψης ικανής ποσότητας ενέργειας, την οποία τους δίνει ο ήλιος. Οι Κολομβιανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν τη ζώνη των αστεροειδών ανάμεσα στις τροχιές του Άρη και του Δία. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι «νεκροί» κομήτες περιοδικά ανασταίνονται, μετατρεπόμενοι σε κομήτες-«Λάζαροι», όπως τους αποκαλούν προς τιμή του βιβλικού ήρωα. Η Αμερικανική Υπηρεσία Διαστήματος NASA σκοπεύει να μελετήσει αυτό το φαινόμενο, το οποίο εν πολλοίς, μπορεί να ερμηνεύσει την εμφάνιση της ζωής στο Σύμπαν. http://greek.ruvr.ru/news/2013_08_03/232274447/

Δώδεκα μήνες σε δύο λεπτά: Ο πρώτος χρόνος του Curiosity στον Αρη. To διαστημικό σκάφος Curiosity προσεδαφίστηκε στον Αρη στις 6 Αυγούστου 2012. Καθώς συμπληρώνεται ένας χρόνος από την ιστορική αποστολή, η NASA έδωσε στη δημοσιότητα ένα εντυπωσιακό βίντεο που αποτελεί συρραφή 548 εικόνων από τον Κόκκινο Πλανήτη και περιγράφει μέσα σε 120 δευτερόλεπτα τους 12 μήνες ερευνών του Curiosity. Οι εικόνες είναι από την μπροστινή κάμερα του Curiosity, από την πρώτη ημέρα της προσεδάφισής του στον Αρη μέχρι και τις τελευταίες έρευνες του Ιουλίου 2013. Οι εικόνες δείχνουν το Curiosity να λαμβάνει τα πρώτα δείγματα από το έδαφος του Κόκκινου Πλανήτη καθώς και να τρυπάει έναν βράχο για να πάρει επίσης δείγματα από το υπέδαφος. http://www.tanea.gr/tanea360/article/5033502/dwdeka-mhnes-se-dyo-lepta-o-prwtos-xronos-toy-curiosity-ston-arh/

Νέες φωτογραφίες από το Διάστημα. Την καθημερινότητα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και τη θέα της Γης από τη στρατόσφαιρα αποτυπώνουν οι νέες φωτογραφίες που εστάλησαν μέσω Twitter. Aυτή τη φορά φωτογράφος ήταν η αμερικανίδα αστροναύτης Κάρεν Νίμπεργκ, η οποία ακολούθησε την ιδέα που είχε προ μηνών ο συνάδελφός της Κρις Χάντφιλντ. Οι εικόνες που ανεβάζει στο Twitter η @AstroKarenN κόβουν την ανάσα με την απαράμιλλη ομορφιά τους: Η κοιλάδα του Αμαζονίου, η νότια Χιλή, ο Νείλος, η θάλασσα του Μαρμαρά και η Κωνσταντινούπολη, η ανατολή πάνω από το Τορόντο και βεβαίως η Ελλάδα, οι φωτογραφίες της Κάρεν Νίμπεργκ κάνουν μια υπέροχη βόλτα πάνω από τον πλανήτη. Παράλληλα η αμερικανίδα αστροναύτης δημοσιεύει ολιγόλογα σχόλια αλλά και φωτογραφίες από την παράξενη καθημερινότητα ενός ανθρώπου που ζει σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Αλλωστε όπως γράφει στον λογαριασμό της είναι «κάτοικος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού». http://www.tanea.gr/news/world/article/5033056/amerikanida-astronayths-stelnei-nees-fwtografies-mas-apo-to-diasthma/

Ο ουρανός όπως δεν τον έχουμε δει ποτέ. Tην τελική λίστα με τους υποψήφιους για το βραβείο του Φωτογράφου Αστρονομίας της Χρονιάς έδωσε στη δημοσιότητα το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς στη Βρετανία, μαζί με μια σειρά από συγκλονιστικές φωτογραφίες του έναστρου ουρανού. Οι υποψηφιότητες περιλαμβάνουν εντυπωσιακές λήψεις του γαλαξία μας, καθώς και αστερισμών από κάθε γωνιά της Γης. Ο διαγωνισμός, που συνοδεύεται από βραβείο 1.500 στερλινών, με τους νικητές να ανακοινώνονται στις 18 Σεπτεμβρίου, περιλαμβάνει διάφορες κατηγορίες: Γη και Διάστημα, Το Ηλιακό μας Σύστημα, Βαθύ Διάστημα, Ανθρωποι και Διάστημα. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5032421/o-oyranos-opws-den-ton-exoyme-dei-pote/ Ο ιός «Πανδώρα» είναι μια κρυφή απειλή από το διάστημα; Φαίνεται ότι ο κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα της επόμενης επιστημονικής ανακάλυψης. Ο ιός «Πανδώρα» που ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία στα ύδατα των ακτών της Αυστραλίας και εκπλήττει με το γιγαντιαίο μέγεθός του, ανάγκασε να μιλήσει για τον εαυτό του όλη την επιστημονική κοινότητα. Τι το ασυνήθιστο υπάρχει σ΄αυτόν και γιατί οι επιστήμονες είναι ουσιαστικά σίγουροι ότι έχει εξωγήινη προέλευση; Πρώτον, ο ιός «Πανδώρα» δικαιολογημένα μπορεί να θεωρείται ως ο μεγαλύτερος ιός στον κόσμο. Αυτό φαίνεται απίθανο, όμως πραγματικά μπορεί να τον διακρίνει κανείς ακόμα και με ένα κοινό μικροσκόπιο. Το μέγεθος του μεγάλου ιού είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερο από το μέγεθος όλων των γνωστών επί του παρόντος ιών και φαίνεται ουσιαστικά σαν ένα βακτηριακό κύτταρο. Δεύτερον, και αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον, το 93% των γονιδίων του «Πανδώρα» δεν ήταν στο παρελθόν γνωστά στην επιστήμη. Ακριβώς αυτές οι ιδιότητες αποδείχτηκαν τόσο ασυνήθιστες, που οι επιστήμονες άρχισαν να υποστηρίζουν ότι έχει εξωγήινη προέλευση. Εκτός των άλλων, ο ιός αυτός αποδείχτηκε αρκετά ταπεινός και, όπως φαίνεται, είναι αρκετά διαδεδομένος στη φύση. Μπορεί να ζήσει σχεδόν παντού, αρχίζοντας από τις δεξαμενές και τελειώνοντας με την αμοιβάδα που ζει στην επιφάνεια του φακού επαφής. Ευρισκόμενος στο σώμα του ξενιστή, ο ιός «Πανδώρα» πολλαπλασιάζεται επιτυχώς μέσω της απορρόφησης του DNA, των κυττάρων και των πρωτεϊνών του. Όταν καταστραφεί ο πυρήνας του απορροφημένου κυττάρου, εμφανίζονται εκατοντάδες αντίγραφα του ιού της «Πανδώρας» και μετά η διαδικασία επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Οι Γάλλοι επιστήμονες Ζαν-Μισέλ Κλαβερί και Σαντάλ Αμπερζέλ, που ανακάλυψαν τον ιό «Πανδώρα», είναι σίγουροι ότι μετά τη λεπτομερή μελέτη του η βιολογία θα κάνει τεράστιο άλμα προόδου. Η Ρωσίδα βιολόγος Σβετλάνα Κασάτκινα συμφωνεί με τους δυο Γάλλους: - Αυτή η ανακάλυψη αλλάζει πλήρως την αντίληψή μας για τις μορφές των ιών. Αυτός ο ιός όντως είναι μοναδικός. Η μελέτη του θα βοηθήσει να καταλάβουμε αν μπορούσε πραγματικά να προέλθει από κανονικά κύτταρα. Όπως και κάθε ιός, ο «Πανδώρα» δεν μπορεί να πολλαπλασιαστεί έξω από τα κύτταρα, λόγω του ότι είναι παράσιτο που βρίσκεται σε εξάρτηση από συγκεκριμένο είδος ξενιστή. Και εάν επιβεβαιωθεί ότι οι πρόγονοι των μεγάλων ιών διέφεραν από τους προγόνους των ευκαρυωτών και των βακτηρίων, θα μπορέσουμε ίσως να προσδιορίσουμε λεπτομερέστερα την εξέλιξη του βασιλείου των ιών και των προκαρυωτών. Επί του παρόντος οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ο ιός «Πανδώρα» δεν παρουσιάζει κανένα κίνδυνο για τον άνθρωπο. Όμως είναι προς το παρόν νωρίς να το πούμε αυτό με πλήρη βεβαιότητα, διότι ακόμα δεν έχει ερευνηθεί επαρκώς. Χρειάζεται παρακολούθηση, πως θα αναπτυχθεί στη διάρκεια αρκετά μεγάλου χρονικού διαστήματος, για να βγει οριστικό συμπέρασμα. Και να αποκλειστεί η εξωγήινη προέλευση αυτού του παράξενου μορφώματος και η απειλή από αυτό για τους κατοίκους της Γης. http://greek.ruvr.ru/2013_08_01/231751455/ Μόνο η Ρωσία μπορεί να βοηθήσει τις ΗΠΑ να πετάξουν μέχρι τον Άρη. Βασικό σχέδιο της NASA για τα επόμενα χρόνια θα είναι η πτήση κα η προσεδάφιση στον Άρη, είπε στη «Φωνή της Ρωσίας» την ημέρα του εορτασμού των 55 χρόνων από την ίδρυση της Αμερικανικής Υπηρεσίας Διαστήματος ο κύριος ιστορικός του Ουίλιαμ Μπάρι. «Έχουμε μεγάλες ελπίδες ότι η Ρωσία να έρθει να μας βοηθήσει στο σχέδιο για τον Άρη. Προς το παρόν ασχολούμαστε εντατικά με τις πτήσεις σε τροχιά. Είναι μια επίκαιρη τάση του διαστημικού τουρισμού, και πολύ σημαντικό υπό την εμπορική οπτική γωνία. Εδώ συνεργαζόμαστε επίσης με τη Ρωσία, η οποία έχει τεράστια εμπειρία στην κατασκευή διαστημικών σκαφών. Αυτή την περίοδο μόνο με ρωσικά σκάφη μπορούμε να πετάξουμε σε τροχιά», - είπε ο Μπάρι. http://greek.ruvr.ru/2013_08_01/231868627/

Το σκάφος Messenger φωτογράφισε ένα ιδιόμορφο κρατήρα του πλανήτη. Το διαστημικό σκάφος Messenger που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Ερμή και τον εξερευνά κατέγραψε εντυπωσιακές εικόνες από την επιφάνεια του. Η πιο εντυπωσιακή είναι αυτή που κατέγραψε του με την κάμερα WAC πριν από 24 ώρες (1 Αυγούστου) από τον κρατήρα Hovnatanian. Ο κρατήρας διαθέτει γεωλογικά χαρακτηριστικά όπως μεγάλες ακτίνες που πιθανότατα δημιουργήθηκαν από την πτώση διαστημικών σωμάτων εκεί. Η έντονη φωτεινότητα των ακτίνων είναι ένδειξη ότι δημιουργήθηκαν σχετικά πρόσφατα κάτι που σημαίνει ότι στην επιφάνεια του πλανήτη υπάρχουν νεαρής ηλικίας σχηματισμοί και δομές. Το ελλειπτικό σχήμα του κρατήρα και η φωτεινότητα των ακτίνων έκαναν τους επιστήμονες της NASA που είδαν τις εικόνες να δηλώσουν ότι τους θυμίζει… πεταλούδα. Ο κρατήρας φέρει το όνομα του Αμερικανού ζωγράφου Χάκομπ Χοβτανάνιαν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=524795

Ανεβάζει ταχύτητες το ερευνητικό δίκτυο GEANT. Το GEANT, το πανευρωπαϊκό ερευνητικό δίκτυο υπερυψηλών ταχυτήτων, το οποίο, μεταξύ άλλων, συνέβαλε στην ανακάλυψη του σωματιδίου Χιγκς στο CERN, ανακοίνωσε ότι θα μπορούσε να επιτύχει ταχύτητες μέχρι 2Tbps (τεραμπάιτ ανά δευτερόλεπτο) χάρη στη σημαντική αναβάθμισή του. Ήδη, από σήμερα σε όλο το κεντρικό δίκτυό του διατίθενται ταχύτητες μέχρι 500Gbps, ενώ μεμονωμένοι χρήστες σε 32.000 πανεπιστήμια, ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ερευνητικά κέντρα, σχολεία, βιβλιοθήκες, μουσεία, εθνικά αρχεία και νοσοκομεία μπορούν πλέον να μεταβιβάζουν δεδομένα με ταχύτητα έως 100Gbps. Οι μεγαλύτερες πλέον ταχύτητες στο διαδίκτυο αναμένεται να επιταχύνουν τη ευρωπαϊκή ερευνητική συνεργασία και να ικανοποιήσουν τη διαρκώς αυξανόμενη ζήτηση για πιο μαζική και πιο γρήγορη μεταφορά δεδομένων. Με τις νέες υψηλές ταχύτητες, το δίκτυο GEANT θα στηρίξει αποτελεσματικότερα όλους τους επιστημονικούς κλάδους στην Ευρώπη, από τη φυσική υψηλών ενεργειών και την έρευνα του διαστήματος μέχρι την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων, όπως η γήρανση του πληθυσμού, η διάγνωση των ασθενειών και η κλιματική αλλαγή. Το GEANT συγχρηματοδοτείται από την EE και τα εθνικά ερευνητικά και εκπαιδευτικά δίκτυα της Ευρώπης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή συμμετέχει στη χρηματοδότηση του δικτύου GEANT με 41,8 εκατ. ευρώ. Το δίκτυο συνδέει 43 ευρωπαϊκές χώρες και τουλάχιστον 50 εκατ. τελικούς χρήστες σε πάνω από 10.000 πανεπιστήμια, ιδρύματα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ερευνητικά ιδρύματα, βιβλιοθήκες, μουσεία, εθνικά αρχεία, νοσοκομεία κλπ, καθώς επίσης 22.000 σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το έργο συντονίζει η βρετανική εταιρεία DANTE ως επικεφαλής μιας κοινοπραξίας 41 εταίρων. Εξάλλου, το GEANT εξασφαλίζει συνδέσεις σε 65 χώρες εκτός Ευρώπης, φθάνοντας σε όλες τις ηπείρους μέσω των δικτύων TEIN (ζώνη Ασίας/Ειρηνικού και Νότιας Ασίας), EUMEDCONNECT (Μεσόγειος), RedCLARA (Λατινική Αμερική), CAREN (Κεντρική Ασία), C@ribnet (Καραϊβική) και UbuntuNet (Νότια και Ανατολική Αφρική), καθώς και των δικτύων της Βόρειας Αμερικής, της Κίνας και της Ιαπωνίας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231260113

Η Ανδρομέδα όπως δεν την έχουμε ξαναδεί. Νέες εικόνες του γαλαξία της Ανδρομέδας κατέγραψε το τηλεσκόπιο Subaru που βρίσκεται στην κορυφή του ηφαιστείου Mauna Kea στη Χαβάη. Η Ανδρομέδα εμφανίζεται στις εικόνες με μια εντυπωσιακή εμφάνιση που όμοια της δεν είχαμε δει στο παρελθόν. Εκείνος που ξεχωρίζει στις νέες εικόνες είναι ο υπέρλαμπρος πυρήνας της Ανδρομέδας. Ο γαλαξίας της Ανδρομέδας (γνωστός και ως M31) είναι ένας σπειροειδής γαλαξίας στον αστερισμό Ανδρομέδα, στον οποίο οφείλει και το όνομά του. Eίναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο ορατό με γυμνό μάτι. Βρίσκεται σε απόσταση 2,5 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς και μαζί με τον γαλαξία μας αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους γαλαξίες τoυ τοπικού σμήνους γαλαξιών. Οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι η Ανδρομέδα και ο δικός μας γαλαξίας βρίσκονται σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης που αναμένεται να γίνει σε τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=524774

Δείτε τη Γη να... αναπνέει. Ενα εντυπωσιακό animation δημιούργησε ένας προγραμματιστής υπολογιστών στις ΗΠΑ. Ο Τζον Νέλσον που εργάζεται στην εταιρεία οπτικοποίησης δεδομένων IDV Solutions χρησιμοποίησε εικόνες που έχει καταγράψει ένας δορυφόρος της NASA ο οποίος παρατηρεί συνεχώς τη Γη. Ο Νέλσον δημιούργησε ένα animation στο οποίο αποτυπώνεται οπτικά η εναλλαγή των εποχών στον πλανήτη μας. Το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό και κάποιοι λένε ότι το animation δείχνει τον «καρδιακό παλμό» της Γης ενώ άλλοι ότι δείχνει τη Γη καθώς... αναπνέει. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=524574

Ο μύθος που είναι κοσμική πραγματικότητα. Μια φορά και έναν καιρό μέσα στο πυκνό σκοτάδι του Διαστήματος ζούσε ένας γίγαντας αερίου, ο Κρόνος, που ήταν γνωστός για τη ματαιοδοξία του. Σε αντίθεση με τους άλλους πλανήτες της γειτονιάς του εκείνος είχε καταφέρει να ξεχωρίζει χάρη στα πολλά και μεγάλα λαμπερά δαχτυλίδια του. Κάποια στιγμή κοντά στον πλανήτη έκανε δειλά την εμφάνισή του ένα διαστημικό σώμα, ο Εγκέλαδος, που ήταν πολύ μικρότερο από αυτόν και έγινε γρήγορα δορυφόρος του. Ο δορυφόρος αυτός όμως ήταν επίσης πολύ φωτεινός και με όμορφη, λεία «επιδερμίδα». Ο πλανήτης ζήλεψε και αποφάσισε να δείξει στον «αυθάδη» δορυφόρο ποιος είναι το αφεντικό. Τον πλησίασε και χρησιμοποιώντας τις πανίσχυρες βαρυτικές του δυνάμεις άρχιζε να τον «παρενοχλεί», να τον πιέζει. Ο δορυφόρος εκνευρίστηκε αφάνταστα και άρχισε να βράζει από μέσα του αφού δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τον τεράστιο γείτονά του. Αυτός ο «εκνευρισμός» όμως είχε επιπτώσεις στην εξωτερική εμφάνιση του δορυφόρου αφού τον έκανε να βγάζει καπνούς από τη... μύτη του και παράλληλα του προκάλεσε ρυτίδες στο πρόσωπο. Αυτή τη φορά ο Κρόνος δεν είχε φάει ένα από τα «παιδιά» του αλλά απλά το είχε υποχρεώσει να ασχημύνει. Επιπλέον ο Κρόνος αφού ασχήμυνε τον δορυφόρο του, τον υποχρέωσε να του προσφέρει εσαεί όλα εκείνα τα υλικά που ανανέωναν και βελτίωναν τη δική του εμφάνιση. Ο Εγκέλαδος είναι ένα παγωμένο φεγγάρι με διάμετρο μόλις 500 χιλιόμετρα και είναι καλυμμένος με πάγο που ανακλά το 90% του ηλιακού φωτός. Για τον λόγο αυτόν και οι επιστήμονες τον καταγράφουν ως το πιο ανακλαστικό σώμα του ηλιακού μας συστήματος. Το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά τον Κρόνο και τα δεκάδες φεγγάρια του τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολύ σημαντικές παρατηρήσεις στον Εγκέλαδο αναδεικνύοντάς τον σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σώματα του ηλιακού μας συστήματος. Η βασικότερη ανακάλυψη του Cassini ήταν κάποιοι πίδακες που ξεπηδούν με ορμή προς το Διάστημα μέσα από μεγάλες σχισμές (ρωγμές) στο έδαφος. Οι πίδακες εκτοξεύουν στο Διάστημα μεγάλες ποσότητες υδρατμών και παγωμένων υλικών με τα οποία ο Κρόνος ενισχύει και ανανεώνει τα δαχτυλίδια του. Τα ως τώρα στοιχεία δείχνουν ότι αυτοί οι πίδακες του Εγκέλαδου τροφοδοτούνται από έναν ωκεανό που βρίσκεται κάτω από την παγωμένη επιφάνειά του. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει άλατα μέσα στους περίεργους πίδακες, κάτι που δείχνει ότι πιθανότατα ο υπόγειος ωκεανός βρίσκεται σε επαφή με τα πετρώματα στο εσωτερικό του δορυφόρου. Αυτό καθιστά τον Εγκέλαδο σημαντικό στόχο για την αναζήτηση εξωγήινων μορφών ζωής, καθώς τα πετρώματα είναι πιθανό να τροφοδοτούν το νερό με χημικά συστατικά που είναι ζωτικά για την ανάπτυξη ζωής. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο το γεγονός ότι οι διαστημικές υπηρεσίες εξετάζουν πολύ σοβαρά την οργάνωση μιας αποστολής εξερεύνησης στον παγωμένο δορυφόρο. Ομάδα ειδικών με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Ερευνών Southwest στο Κολοράντο, μελετώντας τα διαθέσιμα στοιχεία που υπάρχουν για τον Εγκέλαδο, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπεύθυνη για τα γεωλογικά φαινόμενα του δορυφόρου είναι η βαρυτική επίδραση του Κρόνου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η επίδραση αυτή συμπιέζει το εσωτερικό του Εγκέλαδου δημιουργώντας περιοχές με μεγάλη θερμότητα και έντονη γεωλογική δραστηριότητα, με συνέπεια, μεταξύ άλλων, να εκτινάσσονται οι πίδακες του νερού από επιφανειακές ρωγμές. Η νέα μελέτη που επιβεβαιώνει τον «μύθο» του Κρόνου και του Εγκέλαδου μετατρέποντάς τον σε κοσμική πραγματικότητα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=524641

Εντοπίστηκε νεαρό αστρικό σύστημα τα άστρα του οποίου περιφέρονται μέσα σε κοσμικό δίσκο. Ενα σπάνιο φαινόμενο εντόπισε ομάδα αστρονόμων χρησιμοποιώντας το τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή. Στον αστερισμό του Οφιούχου, σε απόσταση περίπου 500 ετών φωτός από εμάς, οι ερευνητές εντόπισαν ένα νεαρό αστρικό σύστημα που αποτελείται από τρία άστρα τα οποία βρίσκονται ακόμη σε φάση ανάπτυξης. Το σύστημα ονομάστηκε YLW 16A και το πιο ενδιαφέρον χαρακτηριστικό του είναι ότι τα άστρα κινούνται εντός ενός κοσμικού δίσκου που δημιουργήθηκε από τα υπολείμματα της ύλης από την οποία σχηματίστηκε η αστρική τριπλέτα. Τα άστρα κατά την κίνησή τους μέσα στον δίσκο μοιάζουν σαν να... χορεύουν χούλα χουπ και κάθε 93 ημέρες βγαίνουν για λίγο από το «διαστημικό στεφάνι» και εισέρχονται ξανά σε αυτό. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι από τον κοσμικό δίσκο θα προκύψουν πλανήτες και άλλα σώματα και θα δημιουργηθεί ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ηλιακό σύστημα. Η ανακάλυψη θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Astronomy & Astrophysics». Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του αστρικού συστήματος που μοιάζει να χορεύει μέσα στον κοσμικό δίσκο στον οποίο βρίσκεται. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=524582

Οι αστρονόμοι επέλεξαν τον πιθανό «γεννήτορα» της βολίδας του Τσελιάμπινσκ. Οι Ισπανοί αστρονόμοι κατέληξαν στην επιλογή μεταξύ των γνωστών στους επιστήμονες αστεροειδείς, του υποψηφίου για το ρόλο του γεννήτορα της ουράνιας βολίδας του Τσελιάμπινσκ. Κατά τη γνώμη τους, στα Ουράλια Όρη μπορούσε να πέσει τμήμα του αστεροειδούς 2011 ΕΟ40, σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε άρθρο των επιστημόνων, το οποίο έγινε δεκτό προς δημοσίευση στο περιοδικό Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Στα μέσα Φεβρουαρίου οι κάτοικοι σειράς περιοχών των Ουραλίων παρατήρησαν ουράνιες βολίδες – φλεγόμενες σφαίρες με ουρά, η πτήση των οποίων ολοκληρώνονταν με έκρηξη και λάμψη. Η μάζα του κοσμικού αυτού αντικειμένου πριν την έκρηξη, κατά τις εκτιμήσεις των επιστημόνων, ήταν περίπου 10000 τόνοι, η διάστασή τους περίπου 17 μέτρα. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_31/231661901/

Τι συμβαίνει κάθε λεπτό στο Internet; Τα τελευταία χρόνια και όσο αυξάνεται ο πληθυσμός αλλά και οι εφαρμογές του Διαδικτύου γίνονται ανά τακτά χρονικά διαστήματα καταγραφές ή καλύτερα απογραφές του τι συμβαίνει είτε σε ημερήσια, είτε σε ωριαία βάση στον κυβερνοχώρο. Η τελευταία απογραφή έγινε από την εταιρεία διαδικτυακών διαφημιστικών και εμπορικών υπηρεσιών qmee. Σε αυτή καταγράφεται το τι συμβαίνει στο Internet κάθε 60 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με αυτή την καταγραφή κάθε λεπτό στον δημοφιλέστερο δικτυακό τόπο προβολής βίντεο, στο YouTube, οι χρήστες τοποθετούν εκεί νέα βίντεο συνολικής διάρκειας 72 ωρών. Στη νέα ιδιαίτερα δημοφιλή υπηρεσία ανάρτησης φωτογραφιών Instagram κάθε λεπτό εισέρχονται 216 χιλιάδες φωτογραφίες. Κάθε λεπτό γίνονται 1.8 εκατομμύρια likes στο Facebook ενώ στον διαδικτυακό πολυκατάστημα του Amazon γίνονται αγορές αξίας περίπου 80 χιλιάδων ευρώ. Κάθε λεπτό αποστέλλονται 204 εκατομμύρια e-mails και γίνονται 278 χιλιάδες tweets. Η qmee έφτιαξε και ένα ενδιαφέρον γράφημα στο οποίο καταγράφονται δεκάδες στατιστικά στοιχεία για το τι συμβαίνει κάθε λεπτό στο Internet. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=524431

Δημήτρης Νανόπουλος: Ο θαυμαστός κόσμος του Higgs. Από πού προέρχεται η μάζα (LHC) και ο κοσμικός πληθωρισμός (Planck) Διάλεξη του Καθηγητή και Ακαδημαϊκού Δημήτρη Νανόπουλου στο πλαίσιο του Θερινού Σχολείου 2013 που διοργάνωσε το ΕΚΕΦΕ “Δημόκριτος”. http://www.blod.gr/lectures/Pages/viewlecture.aspx?LectureID=912 Ο μηχανισμός του Higgs και η απόρροιά του, που είναι το σωματίδιο του Higgs. Ανάλυση των ιδιοτήτων του όπως μελετήθηκαν πειραματικά στο LHC, καθώς και ο εν δυνάμει ρόλος του στις μελλοντικές ανακαλύψεις στο LHC, όπως επίσης και στον κοσμικό πληθωρισμό. Είναι δυνατόν το σωματίδιο του Higgs να είναι ένας βασικός και απαραίτητος κρίκος που συνδέει τα δύο καθιερωμένα πρότυπα: των στοιχειωδών σωματιδίων και της κοσμολογίας; http://physicsgg.me/2013/07/29/%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%ae%cf%84%cf%81%ce%b7%cf%82-%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%8c%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%bf-%ce%b8%ce%b1%cf%85%ce%bc%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%8c%cf%82-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc/

Ο χορός των πλανητών του Γαλαξία. Ομάδα αστρονόμων στις ΗΠΑ προσπάθησε να υπολογίσει τον αριθμό των πλανητών που υπάρχουν στον γαλαξία μας. Οι ερευνητές επικέντρωσαν την προσοχή τους σε ένα πλανητικό σύστημα που ανακαλύφθηκε πρόσφατα, το οποίο θεωρούν αντιπροσωπευτικό των πλανητικών συστημάτων που σχηματίζονται στον Γαλαξία. Δεν μπορούν φυσικά να δώσουν με ακρίβεια έναν αριθμό, αλλά δίνουν μια τάξη μεγέθους αναφέροντας ότι υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισ. πλανήτες στον γαλαξία μας. Αστρονόμοι του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech) μελέτησαν το πλανητικό σύστημα Kepler 32 που βρίσκεται σε απόσταση 915 ετών φωτός από τη Γη. Γύρω από το άστρο του συστήματος έχουν εντοπιστεί να κινούνται μέχρι στιγμής πέντε πλανήτες. Το άστρο ανήκει στην κατηγορία των κόκκινων νάνων. Πρόκειται για άστρα με μάζα 50% μικρότερη από αυτή του Ηλιου. Εχει διαπιστωθεί ότι περίπου το 80% των άστρων του Γαλαξία είναι κόκκινοι νάνοι. Οι ερευνητές έκαναν συγκρίσεις και αναλύσεις του Kepler 32 με άλλα πλανητικά συστήματα που έχουν εντοπιστεί ως σήμερα. «Υπάρχουν τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια πλανήτες στον γαλαξία μας - μόνο στον γαλαξία μας! Αν το σκεφτεί κάποιος πρόκειται για ένα απίστευτο νούμερο» αναφέρει ο Τζόναθαν Σουίφτ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Αλλες εκτιμήσεις ειδικών κάνουν λόγο για πολύ μεγαλύτερο αριθμό πλανητών στον γαλαξία μας που φθάνει τα 200-300 δισ. Οποια εκτίμηση και αν δεχθεί κάποιος, τα νούμερα κυριολεκτικά ζαλίζουν. Αν λάβουμε υπόψη αυτούς τους αριθμούς πλανητών μόνο για τον δικό μας γαλαξία, τότε ο αριθμός των πλανητών στο Σύμπαν είναι πραγματικά εκτός... υπολογισμών. Ομάδα αμερικανών επιστημόνων μελέτησε δεδομένα από την αποστολή Kepler η οποία αναζητεί πλανήτες στον γαλαξία μας. Επικέντρωσαν την προσοχή τους και αυτοί στους κόκκινους νάνους. Προηγούμενη μελέτη ανέφερε ότι σε περίπτωση που γύρω από έναν κόκκινο νάνο έχει σχηματιστεί ένα πλανητικό σύστημα θα υπάρχει στη λεγόμενη «κατοικήσιμη ζώνη» ή «φιλόξενη ζώνη» του ένας τουλάχιστον πλανήτης με μέγεθος παρόμοιο με εκείνο της Γης. Η κατοικήσιμη ζώνη είναι η περιοχή στην οποία ένας πλανήτης βρίσκεται σε απόσταση από το μητρικό άστρο του τέτοια ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν εκεί συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και τη συντήρηση της ζωής όπως π.χ. νερό σε υγρή μορφή. Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το μέγεθος της Γης είναι ιδανικό για την ανάπτυξη ζωής, οπότε αν ένας τέτοιος πλανήτης βρίσκεται εντός της κατοικήσιμης ζώνης οι πιθανότητες για να εμφανισθεί και να επιβιώσει η ζωή είναι ιδιαίτερα αυξημένες. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν προσομοιώσεις στις οποίες μελέτησαν τα ατμοσφαιρικά και κλιματικά φαινόμενα που αναπτύσσονται σε πλανήτες οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση από έναν κόκκινο νάνο τέτοια ώστε να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ο αριθμός των πλανητών του γαλαξία μας που μπορούν να υποστηρίξουν την παρουσία της ζωής ανέρχεται σε 60 δισ. Η επιστημονική κοινότητα αναμένει με αγωνία την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που είναι προγραμματισμένη να γίνει στα τέλη της δεκαετίας. Πρόκειται για ένα τηλεσκόπιο που θα έχει τη δυνατότητα να επιβεβαιώνει την ύπαρξη νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια εξωπλανητών. Με το James Webb η αναζήτηση ζωής στον γαλαξία μας θα μπει σε νέα διάσταση. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=524366

Euronews: Spacewalk: Περίπατος με θέα στο Σύμπαν. Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης τέθηκε ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, όταν διέρρευσε αμμωνία. Υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να διορθωθεί το πρόβλημα. Ένας αστροναύτης έπρεπε να βγει από τον σταθμό και να περπατήσει στο διάστημα. Το 1965, ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο διάστημα. "Αν το σκάφος σας ταξιδεύει στην ανοικτή θάλασσα, τότε πρέπει να ξέρετε κολύμπι. Τα δικά μας σκάφη ταξιδεύουν στο διάστημα, οπότε και εμείς πρέπει να περπατάμε στο διάστημα. Και όχι μόνο αυτό. Πολλές φορές, πρέπει να εργαστούμε εκτός σκάφους ή διαστημικού σταθμού. Πρέπει να διορθώσουμε κάποια βλάβη ή να συναρμολογήσουμε κάποιο μηχάνημα", δήλωσε στην κάμερα του Euronews ο Αλεξέι Λεόνοφ. Ο διαστημικός περίπατος ή αλλιώς η δραστηριότητα εκτός σκάφους, αποτελεί πια ρουτίνα για όσους αστροναύτες διαμένουν στο διάστημα. Οι περισσότεροι αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό περιλαμβάνουν διαστημικούς περιπάτους που συνήθως διαρκούν 5 με 6 ώρες. Ο Κριστέρ Φούγκλεσανγκ είναι αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας του Διαστήματος. Έχει πραγματοποιήσει 5 διαστημικούς περιπάτους. "Οι διαστημικοί περίπατοι είναι απαραίτητοι για διάφορους λόγους. Όταν έχουμε μια βλάβη, πρέπει να βγούμε έξω και να επιδιορθώσουμε την ζημιά. Χρόνος δεν υπάρχει και σε μια τέτοια περίπτωση, όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Βεβαίως, όταν χτίζουμε διαστημικούς σταθμούς, περνάμε πολλές ώρες στο διάστημα" υποστηρίζει ο Κριστέρ Φούγκλεσανγκ. Ο διαστημικός περίπατος ξεκινά στη Γη και πιο συγκεκριμένα στο εργαστήριο ουδέτερης πλευστότητας στην πόλη Σταρ της Ρωσίας. Οι αστροναύτες Σαμάνθα Κριστοφορέτι και Αλέξάντερ Τζερστ φορούν ειδικές στολές και ετοιμάζονται για έναν διαστημικό περίπατο στο βυθό. "Είναι ωραία! Με κρατά ασφαλή και ζωντανή κάτω από το νερό. Το ίδιο ελπίζω να συμβεί και στο διάστημα", δήλωσε η Σαμάνθα Κριστοφορέτι. "Συνδέω το βύσμα και έτσι οι επιστήμονες που βρίσκονται στο έδαφος καταγράφουν τους ρυθμούς της καρδιάς μου, την θερμοκρασία του σώματος μου και τον ρυθμό της αναπνοής μου. Ο αισθητήρας που έχω στο αυτί μου, στέλνει όλα τα δεδομένα", υποστηρίζει ο Αλέξάντερ Τζερστ. Οι υποβρύχιες στολές είναι σχεδόν πανομοιότυπες με αυτές που χρησιμοποιεί η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία. Οι στολές αυτές επιτρέπουν στους αστροναύτες να αναπνεύσουν, να μετακινηθούν και να διατηρήσουν τη σωστή θερμοκρασία σώματος σε ακραίες συνθήκες. Τέτοιες πολυτέλειες δεν γνώρισε ο Αλεξέι Λεονόβ, ο πρώτος αστροναύτης που περπάτησε στο διάστημα. Ο θάλαμος του σκάφους Voskhod 2, έμοιαζε με ένα σωλήνα και ο Λεονόβ δυσκολευόταν να μπει. "Καθώς στεκόμουν στην άκρη του θαλάμου, κοίταξα γύρω μου για μερικά δευτερόλεπτα. Είδα, όσο μπορούσα να δώ και αυθόρμητα είπα πως η Γη είναι στρογγυλή. Έκανα το βήμα και βγήκα", δήλωσε ο Αλεξέι Λεόνοφ. Μετά από λίγα λεπτά ο Αλεξέι Λεόνοφ, διαπίστωσε ότι η στολή του είχε διογκωθεί από την εσωτερική πίεση και είχε σκληρύνει τόσο, που ο αστροναύτης δεν μπορούσε να λυγίσει τις αρθρώσεις του.Προσπάθησε να επιστρέψει στον θάλαμο, αλλά δεν τα κατάφερε. Πήρε το ρίσκο και αποφάσισε να ανοίξει μια βαλβίδα, ώστε να εκτονωθεί η πίεση. "Δεν είχα δικαίωμα να κάνω κάτι τέτοιο. Έπρεπε να ενημερώσω την ομάδα που βρισκόταν στο έδαφος, αλλά σκέφτηκα πως θα επικρατούσε πανικός.Ένιωσα έτοιμος και πήρα την απόφαση και απελευθέρωσα την πίεση", υποστήριξε ο Αλεξέι Λεόνοφ. Oι ρωσικές διαστημικές στολές, σχεδιάζονται και κατασκευάζονται από την εταιρεία Zvezda . "Η βασική διαφορά με τις σύγχρονες στολές είναι ότι η στολή του Λεονόβ ήταν μαλακή. Έμοιαζε με ένα μαλακό σφραγισμένο κέλυφος και το σύστημα υποστήριξης ήταν σε ένα μικρό σακίδιο, το οποίο ο Λεονόβ έπρεπε να βγάλει και να συνδέσει με σωλήνες", δηλώνει ο Σεργκέι Ποζντινιακόβ, γενικός διευθυντής της Zvezda . Η διαστημική στολή Orlan-MKS , ρυθμίζει αυτόματα τη θερμοκρασία στο εσωτερικό της στολής. Το Euronews εξασφάλισε πρόσβαση στα εργαστήρια της Zvezda , όπου η νέα διαστημική στολή περνά από διάφορα τεστ. "Μια διαστημική στολή είναι ένα κέλυφος που περιβάλλει τον αστροναύτη. Τον προστατεύει και του επιτρέπει να κινηθεί στον χώρο. Κάθε δραστηριότητα παράγει ενέργεια και θερμότητα. Αυτή η ενέργεια πρέπει να αφαιρεθεί με κάποιο τρόπο, γι' αυτό υπάρχει σύστημα ελέγχου της θερμοκρασίας. Εν ολίγοις, μια διαστημική στολή είναι ένα μικρό διαστημόπλοιο με χέρια και πόδια, που επιτρέπει στον αστροναύτη να μετακινηθεί", δηλώνει ο Σεργκέι Ποζντινιακόβ. Οι αστροναύτες περνούν από σκληρές δοκιμασίες. Δοκιμάζονται σε διάφορα υποθετικά σενάρια, όπου τίποτε δεν έγινε όπως είχε προγραμματιστεί. Οι εκπαιδευόμενοι μένουν κάτω από το νερό για πολλές ώρες. Δίπλα τους βρίσκεται πάντα ένας εκπαιδευτής, που είναι υπεύθυνος για το καθημερινό πρόγραμμα των αστροναυτών. "Η προσομοίωση είναι ακριβής κατά 95%. Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά. Οι αστροναύτες βρίσκονται μέσα στο νερό και όχι στο κενό του διαστήματος.Μαθαίνουν λοιπόν να αντιστέκονται στο νερό. Η δουλειά τους εδώ είναι πιο δύσκολη σε σχέση με τις συνθήκες μηδενικής βαρύτητας", υποστηρίζει ο Βαλερί Νεσμεγιανόβ, υπέυθυνος εκπαίδευσης στο εργαστηρίου « Hydro lab ». Στην διάρκεια της εκπαίδευσης, όπως και στο διάστημα, οι αστροναύτες πρέπει να φροντίζουν για την δική τους ασφάλεια καθώς και των συναδέλφων τους. "Νιώθω πραγματικά ελεύθερη μέσα σε αυτή την στολή. Μπορώ να κουνήσω το κεφάλι μου, νιώθω άνετα και αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα.Υπάρχει ακόμη και ένα παραθυράκι που μου επιτρέπει να βλέπω τι συμβαίνει πάνω από το κεφάλι μου", υποστηρίζει η αστροναύτης Σαμάνθα Κριστοφορέτι. Ο διαστημικός περίπατος κρύβει κινδύνους και σίγουρα απαιτεί μεγάλες σωματικές δυνάμεις. Είναι όμως μια συναρπαστική εμπειρία για τους αστροναύτες που περπατούν στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Βίντεο: http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/07/ESA_Euronews_Spacewalk_-_giant_leaps_for_humankind http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Euronews_Spacewalk_Perhipatos_me_thhea_sto_Shumpan Το διαστημικό φορτηγό «Progress» συνδέθηκε στο ΔΔΣ. Το διαστημικό φορτηγό «Progress Μ-20Μ», που εκτοξεύθηκε σήμερα τη νύχτα από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, συνδέθηκε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε αυτόματη λειτουργία. Το ρωσικό φορτηγό διαστημόπλοιο μετέφερε στο ΔΔΣ συστατικά καυσίμων, οξυγόνο, εξοπλισμό για επιστημονικά πειράματα, υλικά ιατρικής περίθαλψης, τρόφιμα και νερό, βιβλία, δώρα και άλλα δέματα για το πλήρωμα του ΔΔΣ – συνολικά σχεδόν 2,4 τόνοι φορτίου. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_28/231031559/ Σε τροχιά τέθηκε o πιο εξελιγμένος ευρωπαϊκός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος. Ένας πύραυλος Ariane 5 έθεσε επιτυχώς χθες σε τροχιά τον πιο εξελιγμένο μέχρι στιγμής ευρωπαϊκό εμπορικό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο. Ο πύραυλος εκτοξεύθηκε από το διαστημικό κέντρο της ESA στο Kourou της γαλλικής Γουιάνα. Ο δορυφόρος που μετέφερε ο πύραυλος είναι ο Alphasat ή I-4A F4 ο οποίος κατασκευάστηκε από την Astrium σε σύμπραξη με την Inmarsat και την ESA. Ζυγίζει 6.650 Kg και θα προσφέρει τηλεπικοινωνιακή κάλυψη στην Ευρώπη, την Αφρική και την Μ. Ανατολή. Αποτελεί τον πρώτο δορυφόρο μιας νέας γενιάς δορυφόρων μεγάλου όγκου και δυνατοτήτων (θα μπορεί να εκτελεί τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο) ενώ το χαρακτηριστικό παρατσούκλι του είναι «Α380 του διαστήματος». http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%AD%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-alphasat-o-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82

Το νετρίνο διασώζει την αρχή διατήρησης της ενέργειας. Ένα ζήτημα που απασχολούσε τον Wolfgang Pauli, το 1930, ήταν το τι συμβαίνει όταν οι πυρήνες κάποιων ατόμων διασπώνται αποβάλλοντας ηλεκτρόνια. Οι μετρήσεις των πειραματικών φυσικών έδειχναν ότι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας – της επονομαζόμενης διάσπασης β – η ενέργεια του πυρήνα πριν την εκπομπή του ηλεκτρονίου ήταν μεγαλύτερη από την συνολική ενέργεια του θυγατρικού πυρήνα και του εκπεμπόμενου ηλεκτρονίου. Κάπου, με κάποιο τρόπο, κάποια ποσότητα ενέργειας χανόταν. Ήταν δυνατόν να παραβιάζεται η αρχή διατήρησης της ενέργειας, μια από τις βασικότερες αρχές της φυσικής; Και γιατί στην διάσπαση β – σε αντίθεση με την διάσπαση α, όπου τα εκπεμπόμενα σωματίδια α ήταν μονοενεργειακά – τα ηλεκτρόνια δεν έχουν μια συγκεκριμένη ενέργεια αλλά ένα εύρος ενεργειών; Ο Niels Bohr το 1929 για να εξηγήσει ο φαινόμενο πρότεινε ότι η αρχή διατήρησης της ενέργειας κατά την διάσπαση β ίσχυε μόνο κατά μέσο όρο – ότι η ελλείπουσα ενέργεια ήταν ζήτημα στατιστικής – και έγραφε: «Πρέπει να περιμένουμε και άλλες νέες εκπλήξεις από τον κόσμο του ατόμου». Ο Pauli, αλλά και η πλειονότητα των φυσικών, διαφωνούσε έντονα. Ρωτούσε, για παράδειγμα, τον Bohr, αστειευόμενος: «Τι θα συνέβαινε εάν κάποιος σου χρωστούσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και προσφερόταν να το αποπληρώσει με δόσεις, αλλά κάθε φορά το προκαθορισμένο ποσό της δόσης μειωνόταν; Θα το θεωρούσες στατιστικό σφάλμα ή ένδειξη ότι κάτι λείπει;» Στα άρθρα περί κβαντικής ηλεκτροδυναμικής που ο Pauli συνέγραψε με τον Heisenberg το 1929, είχε δείξει ότι η αρχή διατήρησης της ενέργειας ενυπήρχε στις εξισώσεις της θεωρίας. Τελικά, κατέληξε σε μια τολμηρή πρόταση. Ίσως πράγματι να έλειπε κάτι. Θα μπορούσαν, άραγε, οι πυρήνες που υφίσταντο διάσπαση β να εξέπεμπαν ένα σωματίδιο που δεν είχε ακόμα ανιχνευθεί, και το οποίο θα εξισορροπούσε το ισοζύγιο ενέργειας; Ο Pauli κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένα τέτοιο σωματίδιο θα ήταν ηλεκτρικά ουδέτερο, η μάζα του δεν θα ήταν μεγαλύτερη του ηλεκτρονίου και το σπιν του ίσο με ½. Ο Pauli στις 4 Δεκεμβρίου 1930 έστειλε μια ανοιχτή επιστολή προς τους πειραματικούς συναδέλφους του, που ξεκινούσε με την προσφώνηση «Ραδιενεργές κυρίες και κύριοι …», όπου τους περιέγραφε για πρώτη φορά την υπόθεσή του, σύμφωνα με την οποία, θα μπορούσε να διασωθεί ο νόμος διατήρησης της ενέργειας, αρκεί να υπήρχαν ηλεκτρικά ουδέτερα σωματίδια, τα οποία αποκαλούσε νετρόνια (αργότερα ονομάστηκαν νετρίνα). Το συνεχές φάσμα της β διάσπασης θα αποκτούσε νόημα αν υποθέταμε ότι μαζί με την εκπομπή του ηλεκτρονίου εκπέμπεται και ένα νετρόνιο (νετρίνο) τέτοιο ώστε το άθροισμα των ενεργειών νετρονίου (νετρίνου) και ηλεκτρονίου να είναι σταθερό. «Αλλά μέχρι στιγμής» – συνέχιζε στην επιστολή – «δεν τολμώ να δημοσιεύσω οτιδήποτε σχετικό μ’ αυτή την ιδέα, και εμπιστευτικά απευθύνομαι πρώτα σε σας, με την ερώτηση του κατά πόσο είναι πιθανό να βρούμε πειραματικές αποδείξεις για την ύπαρξη τέτοιων νετρονίων (νετρίνων) … Ομολογώ πως η ερμηνεία μου μπορεί να φαίνεται σχεδόν απίθανη, γιατί αν υπήρχαν αυτά τα νετρόνια (νετρίνα), θα έπρεπε να είχαν βρεθεί μέχρι σήμερα». Το να προτείνει κανείς την ύπαρξη ενός νέου σωματιδίου το 1930 ήταν πρωτοφανές. Κανένας δεν το είχε τολμήσει μέχρι τότε. Όταν ο Pauli έκανε την πρότασή του για το νέο σωματίδιο, το νετρίνο, που όμως ο ίδιος ονόμαζε νετρόνιο, δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα το γνωστό μας νετρόνιο. Αυτό ανακαλύφθηκε το 1932, από τον James Chadwick. Όμως ήταν πολύ βαρύ για να είναι το σωματίδιο που προέβλεπε ο Pauli. Μέχρι τότε τα γνωστά σωματίδια ήταν το πρωτόνιο, το ηλεκτρόνιο και το κβάντο του φωτός, το φωτόνιο. Όμως σιγά-σιγά η επιστημονική κοινότητα πειθόταν πως ο Pauli μάλλον είχε δίκιο. Λίγα χρόνια μετά, ο Enrico Fermi, βάφτισε το σωματίδιο του Pauli νετρίνο. To νετρίνο αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της θεωρίας για την διάσπαση β που διατύπωσε ο Fermi το 1934. Σύμφωνα μ’ αυτήν, τα νετρίνα αλληλεπιδρούσαν εξαιρετικά ασθενώς με την ύλη. Το νετρίνο επρόκειτο, μάλλον, για ένα σωματίδιο φάντασμα: μπορούσε να διαπεράσει ολόκληρη τη Γη χωρίς καμία αλληλεπίδραση. Παρ’ όλα αυτά, τα νετρίνα αποτελούσαν θεμελιώδες συστατικό του σύμπαντος, η ύπαρξη των οποίων ήταν απαραίτητα σύμφωνα με τους βασικούς νόμους της φυσικής. Μετά την υπόθεση του Pauli για την ύπαρξη του νετρίνου, τα νέα πειραματικά δεδομένα σχετικά με την διάσπαση β έδειχναν ότι αν το νετρίνο υπήρχε η μάζα του θα έπρεπε να είναι αμελητέα. Τελικά η ύπαρξη των νετρίνων αποδείχθηκε πειραματικά 26 χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 1956 από τους Frederick Reines και Clyde Cowan. Αμέσως ενημέρωσαν με τηλεγράφημα τον Pauli, που βρίσκονταν σε ένα συνέδριο στο CERN. O ίδιος το ανακοίνωσε με περηφάνια στο κοινό: «Με ικανοποίηση σας πληροφορούμε ότι έχουμε μετά βεβαιότητας ανιχνεύσει νετρίνα σε προϊόντα σχάσης μέσω παρατήρησης της αντίστροφης διάσπασης β των πρωτονίων. Η παρατηρούμενη ενεργός διατομή βρίσκεται σε συμφωνία με την αναμενόμενη τιμή των 6•10-44 cm2» Ο Pauli έγινε παγκοσμίως γνωστός ως ο «πατέρας του νετρίνου» και προσκλήθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου για να κάνει διαλέξεις επί του θέματος. Φημολογείται ότι μετά την ανακάλυψη σχολίασε με αρκετή ικανοποίηση: «Όλα έρχονται σε εκείνον που ξέρει να περιμένει». Στις φωτογραφίες 1)Ο Niels Bohr για να εξηγήσει ο φαινόμενο της διάσπασης β αμφισβήτησε την ισχύ της αρχής διατήρησης της ενέργειας στον πυρήνα του ατόμου. 2) H λύση του προβλήματος της διάσπασης β του Βισμουθίου-210 από τον Pauli χρησιμοποιώντας την υπόθεση της ύπαρξης του νετρίνιου. 3)Η επιστολή του Pauli στην οποία περιγράφει για πρώτη φορά την υπόθεση του για την ύπαρξη του νετρίνου. Η επιστολή ξεκινά με την προσφώνηση: “Ραδιενεργές κυρίες και κύριοι …” http://physicsgg.me/2013/07/27/%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%8e%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b7%cf%83/ Τα «πολυγευστικά» νετρίνα. Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ενός μεγάλου πειράματος στην Ιαπωνία για τη φύση και τη λειτουργία των νετρίνων, των μυστηριωδών σωματιδίων που θεωρείται ότι δημιουργήθηκαν κατά τη γέννηση του Σύμπαντος. Είχε διαπιστωθεί ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι νετρίνων: τα νετρίνα ηλεκτρονίων, τα μιονικά νετρίνα και τα νετρίνα τ. Κάθε τύπος έχει διαφορετική μάζα. Οι ειδικοί έχουν προσδώσει σε αυτούς τους τύπους τον χαρακτηρισμό «γεύσεις». Ως πρόσφατα οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα νετρίνα δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μία γεύση στην άλλη. Οι ερευνητές στην Ιαπωνία είδαν όμως τα νετρίνα να μεταπηδούν από τη μία γεύση στην άλλη, ανακάλυψη που αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για αυτή την αρχέγονη ύλη του Σύμπαντος αλλά και να ρίξει φως σε διάφορα κοσμικά μυστήρια όπως το μυστήριο της αντιύλης. Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωματίδια που δημιουργούνται κατά τη ραδιενεργό διάσπαση, δηλαδή κατά τη διάρκεια πυρηνικών αντιδράσεων όπως αυτές που συντελούνται στο εσωτερικό των άστρων και στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Δημιουργούνται επίσης κατά την αλληλεπίδραση των κοσμικών ακτίνων με άτομα ύλης. Τα περισσότερα νετρίνα που φθάνουν στη Γη προέρχονται από τον Ηλιο. Το πρόβλημα με τα συγκεκριμένα σωματίδια έγκειται κυρίως στο ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν γιατί αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με την ύλη και επιπλέον κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Το πείραμα ΤΚ2 ξεκίνησε το 2010 και αναμενόταν να επιβεβαιώσει (ή όχι) αυτή την ικανότητα των νετρίνων να... μεταλλάσσονται. Το ΤΚ2 είναι μια διεθνής συνεργασία στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 500 επιστήμονες από τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Ιταλία, τον Καναδά, τη Νότια Κορέα, την Πολωνία και τη Ρωσία. Μια πηγή νετρίνων παράγει μιονικά νετρίνα, τα οποία στη συνέχεια συλλέγονται από διάφορους ανιχνευτές. Ο τελευταίος από αυτούς είναι ο Super-K, μια τεράστια υπόγεια εγκατάσταση που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 300 χλμ. από την πηγή. Δυστυχώς ο καταστροφικός σεισμός που έγινε το 2011 στην Ιαπωνία δεν επέτρεψε την επανάληψη και επιβεβαίωση των αρχικών παρατηρήσεων του πειράματος. Οι επιτελείς του ΤΚ2 εμφανίστηκαν στις 19 Ιουλίου σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Φυσικής που έγινε στη Στοκχόλμη και ανακοίνωσαν ότι οι ερευνητές είδαν τη μεταπήδηση των νετρίνων από τον έναν τύπο στον άλλον. Προηγούμενες έρευνες είχαν υποδείξει την ικανότητα των νετρίνων να μεταπηδούν από τον έναν τύπο στον άλλον, οι παρατηρήσεις όμως του πειράματος ΤΚ2 θεωρούνται οι πιο έγκυρες για να πιστοποιήσουν το φαινόμενο. Ο ανιχνευτής NOvA του εργαστηρίου Fermilab, ο μεγαλύτερος ανιχνευτής νετρίνων στη Βόρεια Αμερική, ίσως επιτρέψει στους φυσικούς να μετρήσουν τη μάζα των θεμελιωδών αυτών σωματιδίων, ενώ παράλληλα θα μελετήσει το κατά πόσο βοήθησαν την ύλη να κυριαρχήσει έναντι της αντιύλης λίγο μετά τη Μεγάλη Εκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Το γιγάντιο μηχάνημα που συναρμολογείται στη Μινεσότα θα μελετήσει την ισχυρότερη δέσμη νετρίνων του κόσμου, η οποία θα εκπέμπεται από έναν επιταχυντή του Fermilab κοντά στο Σικάγο και θα περνά μέσα από 810 χιλιόμετρα συμπαγούς βράχου. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=523926

Συνδέσαμε διαφορετικές περιοχές της επιστήμης. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ (καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης και βασικός ερευνητής στο Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών της Σιγκαπούρης) Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ – enet.gr Παρόλο που έχουμε κάνει τεράστια βήματα τα τελευταία 10-15 χρόνια, έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μέχρι να κατασκευάσουμε κβαντικές μηχανές ευρείας χρήσεως, δηλαδή για προσωπική χρήση. Με ασύλληπτες ταχύτητες θα «τρέχουν» οι υπολογιστές στο μέλλον, οι λεγόμενοι «κβαντικοί υπολογιστές», για τη δημιουργία των οποίων εργάζεται ένας Έλληνας επιστήμονας με την ομάδα του. Σύμφωνα με τις πρωτοποριακές και διεθνώς αναγνωρισμένες εργασίες του Δ. Αγγελάκη και της ομάδας του, ισχυρά αλληλεπιδρώντα φωτόνια παγιδευμένα σε οπτικές ίνες με ψυχρά άτομα μπορούν να προσομοιώσουν και να εξηγήσουν πολύπλοκα φαινόμενα της κβαντικής θεωρίας πεδίων, αλλά και να χρησιμοποιηθούνγια την κατασκευή φωτονικών κβαντικών υπολογιστών Πρόκειται για τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και βασικό ερευνητή στο Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών της Σιγκαπούρης Δημήτρη Αγγελάκη, ο οποίος μας εξηγεί ότι με τους κβαντικούς υπολογιστές θα μπορούμε να επεξεργαστούμε και να αποθηκεύσουμε περισσότερους αριθμούς από το συνολικό αριθμό ατόμων σε ολόκληρο το Σύμπαν! Οι εργασίες του για κβαντικούς υπολογιστές με φωτόνια έχουν τύχει παγκόσμιας αναγνώρισης και έχουν φέρει νέα δεδομένα στον τομέα των κβαντικών τεχνολογιών. * Οι εργασίες σας για τα φωτόνια τι καινούργιο έχουν φέρει στον τομέα αυτό; - Καταφέραμε να συνδέσουμε μέχρι τώρα διαφορετικές περιοχές της επιστήμης, τη φυσική των Laser με τη φυσική συμπυκνωμένης ύλης, τη νανοτεχνολογία και τους κβαντικούς υπολογιστές. * Εκτοτε, έχει εξελιχθεί η εργασία σας, και σε ποια επίπεδα; - Ανοιξε, θα λέγαμε, ένα καινούργιο πεδίο σχετικό με τη χρήση ισχυρά αλληλεπιδρώντων φωτονίων ως μέσου κατανόησης και περιγραφής της ύλης στο μικρόκοσμο. Πολλές σημαντικές ερευνητικές ομάδες σε διεθνές επίπεδο ξεκίνησαν ερευνητικά προγράμματα εμπνευσμένες από τη δουλειά μας, σε θεωρητικό αλλά και πειραματικό επίπεδο, σε όλο το ερευνητικό φάσμα, από βασική έρευνα μέχρι εφαρμογές στη νανοτεχνολογία. Εμείς, συγκεκριμένα, είμαστε στη φάση πειραματικής υλοποίησης των προβλέψεών μας, σε συνεργασία με πειραματικές και θεωρητικές ομάδες στη Γερμανία, στις ΗΠΑ και στη Σιγκαπούρη. Ταυτόχρονα, μαθαίνουμε από τη διεθνή βιβλιογραφία και τις αναφορές που μας κάνουν, αλλά και από τις συμμετοχές μας σε διεθνή συνέδρια, ότι τουλάχιστον 20 ερευνητικές ομάδες στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στην Ασία προσπαθούν να παραγάγουν έρευνα βασισμένες στη βασική μας πρόταση των φωτονικών κβαντικών προσομοιωτών. * Πώς μπορείτε να συμβάλετε στη δημιουργία κβαντικών υπολογιστών; - Η εργασία μας, όπως και αυτές που ακολούθησαν από εμάς και άλλους τα τελευταία χρόνια, ανήκουν στον τομέα των κβαντικών προσομοιωτών. Αυτοί είναι κβαντικοί υπολογιστές «προγραμματισμένοι» να τρέχουν «κβαντικό software σε κβαντικό hardware». Αυτό τους επιτρέπει να λύνουν προβλήματα που μέχρι σήμερα αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε και σε βασικό επίπεδο κατανόησης, αλλά και σε υπολογιστικό επίπεδο. Για παράδειγμα, το πώς λειτουργούν οι υπεραγωγοί και αν είναι δυνατή η ύπαρξή τους σε θερμοκρασία δωματίου ή ποιες είναι οι φυσικές αρχές που διέπουν τη λειτουργία του κβαντικού μαγνητισμού και των αντίστοιχων κβαντικών μονάδων μνήμης. Απαντήσεις στα παραπάνω δύο, αλλά και σε άλλα παρόμοια ανοιχτά προβλήματα θα οδηγήσουν σε πλήθος εφαρμογών, όπως στην κατασκευή λειτουργικών κβαντικών νανο-κυκλωμάτων ως βασικών μονάδων επεξεργασίας πληροφορίας (κβαντικών τσιπ). Δυστυχώς, οι κλασικοί υπολογιστές, δηλαδή οι υπολογιστές που έχουμε τώρα και που λειτουργούν με τις αρχές της κλασικής φυσικής, αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα μνήμης και επεξεργασίας όταν καλούνται να προσομοιώσουν, να περιγράψουν και τα πιο απλά κβαντικά συστήματα. Οι κβαντικοί προσομοιωτές, ως κβαντικά συστήματα οι ίδιοι, όπως πρώτος είχε παρατηρήσει ο Richard Feynman τη δεκαετία του ’80, μπορούν να προσομοιώσουν τη συμπεριφορά ενός άλλου κβαντικού συστήματος (ενός φωτονικού ή ηλεκτρονικού νανοκυκλώματος, για παράδειγμα) αποτελεσματικά και με εκθετικά μικρότερο αριθμό υπολογιστικών βημάτων απ’ ό,τι ένας κλασικός υπολογιστής. * Τι ακριβώς είναι οι κβαντικοί υπολογιστές και σε τι ταχύτητες θα λειτουργούν; - Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο κβαντικά bits (qubits). Λόγω της αρχής της κβαντικής υπέρθεσης, σε αυτά μπορούν να συνυπάρξουν και οι τέσσερις υπολογιστικές καταστάσεις (αριθμοί 00, 01, 10, 11) ταυτόχρονα. Σε έναν κλασικό υπολογιστή, μόνο μία κατάσταση επιτρέπεται τη φορά, είτε η 00, είτε η 01 κ.λπ. Με τρία qubits αποθηκεύουμε και επεξεργαζόμαστε ταυτόχρονα 2Α3=8 αριθμούς. Με 200 qubits, τα οποία είναι πολύ λιγότερα από τα μπιτ ενός απαρχαιωμένου υπολογιστή του ’70, θα μπορούμε να επεξεργαστούμε και να αποθηκεύσουμε περισσότερους αριθμούς από το συνολικό αριθμό ατόμων σε ολόκληρο το Σύμπαν! Εχει αποδειχθεί ότι χρησιμοποιώντας την αρχή του κβαντικού παραλληλισμού μπορούμε να φτιάξουμε κβαντικούς αλγόριθμους που μπορούν να ψάξουν σε μια βάση δεδομένων (το όνομα που αντιστοιχεί σε έναν αριθμό σε ένα τεράστιο τηλεφωνικό κατάλογο, για παράδειγμα) ή να σπάσουν τεράστιους κωδικούς κρυπτογραφίας, σε κλάσματα του χρόνου που κάνει ένας σύγχρονος κλασικός υπερυπολογιστής. Μιλάμε για λεπτά της ώρας στη μια περίπτωση και μήνες του χρόνου στην άλλη! * Θα δούμε σύντομα κβαντικούς υπολογιστές στην αγορά; - Πρέπει να πω εδώ ότι, παρόλο που έχουμε κάνει τεράστια βήματα τα τελευταία 10-15 χρόνια, έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μέχρι να κατασκευάσουμε κβαντικές μηχανές ευρείας χρήσεως, για προσωπική χρήση δηλαδή. Σε ερευνητικό επίπεδο και σε εφαρμογές μεγάλου μεγέθους που θα λύνουν προβλήματα στη νανοτεχνολογία, στην κρυπτογραφία, και ίσως στη βιολογία και στην ιατρική, είμαστε πιο κοντά. Το πρόβλημα είναι κυρίως τεχνολογικό, καθώς η απομόνωση και ο χειρισμός της ύλης σε κβαντικό επίπεδο είναι κάτι που μαθαίνουμε να κάνουμε αποτελεσματικά μόνο τα τελευταία χρόνια. Να πω εδώ ότι το Νόμπελ στη Φυσική φέτος απονεμήθηκε σε δύο πρωτεργάτες σε αυτήν την κατεύθυνση, τον David Wineland από τις ΗΠΑ και τον Serge Haroche από τη Γαλλία, που πρώτοι, πριν από μερικά χρόνια, κατάφεραν να απομονώσουν και να πραγματοποιήσουν βασικούς κβαντικούς υπολογισμούς, ο πρώτος σε άτομα σε μορφή ιόντων και ο δεύτερος σε φωτόνια. http://physicsgg.me/2013/07/29/%ce%b4-%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b4%ce%ad%cf%83%ce%b1%ce%bc%ce%b5-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80/

Γύρω από τον Κρόνο (από την αποστολή Cassini) Το εντυπωσιακό βίντεο που ακολουθεί δημιουργήθηκε από μια συλλογή 200.000 και πλέον φωτογραφιών του Κρόνου (των δακτυλίων και των δορυφόρων του), που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος της NASA Cassini από το το 2005 μέχρι το 2013. http://physicsgg.me/2013/07/26/%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-cassini/

Οι Κένταυροι είναι τελικά κομήτες. Τα στοιχεία που συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE δίνουν απάντηση σε ένα από τα μυστήρια του ηλιακού μας συστήματος το οποίο προβληματίζει όλα αυτά τα χρόνια τους επιστήμονες. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία τα κοσμικά σώματα που είναι γνωστά ως «Κένταυροι» είναι κατά πάσα πιθανότητα κομήτες και όχι αστεροειδείς. Σε μια περιοχή ανάμεσα στον Δία και τον Ποσειδώνα κινούνται διαφόρων ειδών ουράνια σώματα. Οι επιστήμονες εντόπισαν πριν από 35 χρόνια για πρώτη φορά πολύ μεγάλα ουράνια σώματα που είχαν παράξενη κίνηση και συμπεριφορά. Εξαιτίας της ασταθούς τροχιακής κίνησης τους οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν αν πρόκειται για αστεροειδείς ή κομήτες. Πιο συγκεκριμένα οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν αν είναι σώματα που προέρχονται από το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος και κινούνται προς τις εξωτερικές του περιοχές ή αν συμβαίνει το αντίθετο δηλαδή αν ξεκινούν από τις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος και ταξιδεύουν στο εσωτερικό του. Επειδή λοιπόν τα σώματα αυτά έμοιαζαν να είναι μισός αστεροειδής και μισός κομήτης οδήγησε τους επιστήμονες στο να τους βαφτίσουν «Κενταύρους». Το WISE πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τους Κενταύρους. Εντόπισε και φωτογράφησε δεκάδες Κενταύρους ορισμένους από τους οποίους έβλεπαν για πρώτη φορά οι επιστήμονες. Το πιο σημαντικό ήταν ότι οι εικόνες ήταν «καθαρές» χωρίς φυσικά εμπόδια (π.χ κοσμική σκόνη) επιτρέποντας έτσι στους ειδικούς να μελετήσουν διάφορα χαρακτηριστικά των Κενταύρων όπως την ανακλαστικότητα τους. Η ανακλαστικότητα ενός σώματος είναι υπεύθυνη για την απόχρωση ενός κοσμικού σώματος στο ορατό φως. Η απόχρωση που έχουν οι κομήτες είναι λιγότερο φωτεινή από εκείνη των αστεροειδών επειδή σύμφωνα με τους επιστήμονες οι επιφάνεια τους είναι πιο «σκούρα» και έτσι η ανάκλαση του φωτός σε αυτή κάνει τους κομήτες να μοιάζουν πιο σκοτεινά σώματα. Τα ευρήματα του WISE δείχνουν ότι τουλάχιστον τα 2/3 των Κενταύρων είναι κομήτες που προέρχονται από τις απομακρυσμένες παγωμένες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. «Οπως τα μυθικά πλάσματα έτσι και οι Κένταυροι του ηλιακού μας συστήματος φαίνεται ότι διαθέτουν διπλή ζωή. Τα στοιχεία που αναλύσαμε υποδεικνύουν ότι οι Κένταυροι ανήκουν στην κατηγορία των κομητών και προέρχονται από τα βάθη του ηλιακού μας συστήματος» αναφέρει ο Τζέημς Μπάουερ, του Εργαστηρίου Αεροπροώθησης (JPL) της NASA που ήταν επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=523884

Ενα κοσμοδρόμιο στη ρωσική Απω Ανατολή. Με το «Βοστότσνι» - έργο αξίας 10 δισ. δολ. η Μόσχα επιστρέφει στην διαπλανητική εξερεύνηση και ανοίγει νέους δρόμους για την εξερεύνηση του διαστήματος. Το πρόσφατο ατύχημα στο Μπαϊκονούρ με τη συντριβή του πυραύλου «Proton» στις 2 Ιουλίου 2013, έφερε ξανά στο προσκήνιο το θέμα του νέου ρωσικού κοσμοδρομίου. Τα προβλήματα που εμφανίστηκαν μετά την καταστροφή στη στέπα, ιδιαίτερα σε σχέση με το Καζακστάν, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ ( έχει εκμισθωθεί στη Ρωσία για 50 χρόνια), επανέφεραν στο τραπέζι των συζητήσεων το project «Βοστότσνι». Πρόκειται για το νέο διαστημικό κέντρο της Ρωσίας που χτίζεται στην Άπω Ανατολή, κοντά στα σύνορα με την Κίνα. Επιστροφή στη διαπλανητική εξερεύνηση. Οι στόχοι του έργου έχουν και κοινωνικο - δημογραφικές διαστάσεις. Στη διαδικασία υλοποίησης του project, η «Ανατολή» (η μετάφραση του «Βοστότσνι» από τα ρωσικά), θα προσελκύσει για δουλειά εκατοντάδες ειδικούς με αυξημένα προσόντα. Σήμερα, μόνο οι εργάτες οικοδομής είναι 3.000, αναμένεται ότι σύντομα θα φτάσουν μέχρι τους 15.000! Η διαστημική βάση θα μπορεί να εξυπηρετεί 25.000 άτομα. Και αυτό αφορά μόνο τις διαστημικές εγκαταστάσεις. Κοντά στο κοσμοδρόμιο, χτίζεται πόλη για 100.000 κατοίκους (το πρώτο στάδιο των υποδομών αφορά σε 35.000 κατοίκους)! Το νέο «διαστημικό» υπερ-συγκρότημα που κατασκευάζεται στη ρωσική Ανατολή, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν έρχεται στο «πουθενά». Στην περιφέρεια Πριαμούρ, βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις εκτόξευσης των πανίσχυρων σοβιετικών διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων «Satan» και «Topol». Το 1996, η μεραρχία αποσύρθηκε, τα σιλό πυραύλων ανατινάχθηκαν και η υποδομή και ένα τμήμα του στρατιωτικού προσωπικού, αποδόθηκαν σε άλλες υπηρεσίες, για ειρηνικούς σκοπούς. Έτσι, οι κινητές πλατφόρμες των ρωσικών ICBM, έγιναν φορείς εκτόξευσης πυραύλων «Start», μετατρέποντας την αμυντική βάση σε πολιτική, στην υπηρεσία της εξερεύνησης του διαστήματος. Στη συνέχεια, η ρωσική υπηρεσία του διαστήματος προχώρησε σε μερικές εκτοξεύσεις δορυφόρων. Έτσι ξεκίνησε και τελικά «νεκρώθηκε», το μίνι κοσμοδρόμιο «Σβομπόντνι». Και μετά από χρόνια, το διαστημικό κέντρο επανήλθε στο προσκήνιο. Η αναγέννηση του κοσμοδρομίου έγινε το 2007. Όταν με προεδρικό διάταγμα, καθορίστηκε το σχέδιο εκπόνησης του mega-project: Η κατασκευή του κοσμοδρομίου «Βοστότσνι». Το «Μπαϊκονούρ» της ρωσικής Ανατολής. Η ηγεσία της χώρας, αποφάσισε ότι η Ρωσία χρειάζεται να διαθέτει ανεξάρτητη πρόσβαση στο διάστημα. Το δικό της κέντρο εκτοξεύσεων. Ο χώρος στο βόρειο πεδίο δοκιμών στο Πλετσέσκ και η εκτόξευση πυραύλων από τα Ουράλια και τη περιοχή του Βόλγα (Καπούστιν Γιάρ) δεν αρκούν για τα μεγάλα φορτία που πρέπει να μεταφερθούν στο διάστημα. Οι επανδρωμένες αποστολές και οι εκτοξεύσεις των βαρέων πυραύλων «Proton», εκτελούνται μόνο από το έδαφος του Καζακστάν. Και με πολύ μεγάλο κόστος. Εκτός από την ετήσια μίσθωση των 115 εκατομμυρίων δολαρίων, οι ιδιοκτήτες της γης του πολυγώνου που χρησιμοποιείται για τις εκτοξεύσεις, λαμβάνουν τεράστιες αποζημιώσεις σε τυχόν ατυχήματα και σε περιπτώσεις ρύπανσης του εδάφους. Η Ρωσία πληρώνει και τις κοινωνικές παροχές της πόλης του Μπαϊκονούρ. Έτσι, εκτός από τα γεωπολιτικά - νομικά οφέλη και τα οικονομικά επιχειρήματα για το ρωσικό κοσμοδρόμιο, δεν είναι λιγότερο ισχυρά. Οι εργασίες ανακατασκευής των υφιστάμενων εγκαταστάσεων, θα κοστίσουν σχεδόν το μισό της αξίας ενός νέου κοσμοδρομίου που κατασκευάζεται από το μηδέν. Και η τοποθεσία είναι η πλέον κατάλληλη: Η διαδρομή των πυραύλων που εκτοξεύονται από το «Βοστότσνι» και ο χώρος πτώσης των μπλοκ των πρώτων σταδίων των πυραύλων, έχει σχεδιαστεί να περνάει από ακατοίκητες περιοχές του Βορρά και της Αρκτικής, με τους κινδύνους για την πρόκληση ατυχήματος να είναι μηδαμινοί. Το κοσμοδρόμιο του μέλλοντος. Μετά από δύο χρόνια, προβλέπεται ότι από το «Βοστότσνι» θα εκτοξευθεί ο νέος πύραυλος «Soyuz-2» και μετά από τρία ακόμη χρόνια, από τη ρωσική «Ανατολή» θα αναχωρούν τα πληρώματα που θα επανδρώνουν το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Παράλληλα, ετοιμάζεται η πλατφόρμα εκτόξευσης για τον πύραυλο «Angara» (οι διαπλανητικές εκτοξεύσεις προγραμματίζονται να ξεκινήσουν το 2015). Την ίδια στιγμή, πολλά λέγονται για τον έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των ρωσικών σχεδιαστικών γραφείων, που μάχονται για να κερδίσουν το διαγωνισμό για τον πύραυλο που θα μεταφέρει στο διάστημα 75 τόνους φορτίο, ίσως και πάνω από εκατό! Την άνοιξη που μας πέρασε, μετά την επιθεώρηση του μεγα-εργοταξίου, ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε ότι το νέο κοσμοδρόμιο θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από οποιαδήποτε άλλη παρόμοια υφιστάμενη διαστημική εγκατάσταση, σε πολλούς δείκτες. Ο ίδιος, πριν από δύο χρόνια, από τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας είχε επικρίνει τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος «Roskosmos» για την καθυστέρηση του χρονοδιαγράμματος κατασκευής του «Βοστότσνι». Ας μην ξεχνάμε το διεθνή ανταγωνισμό και την ανάγκη για την ακρίβεια στο χρόνο εκτόξευσης των νέων πυραύλων. Σε αντίθετη περίπτωση, η «Ανατολή» θα παραμείνει ένας άχρηστος καταπέλτης ... http://rbth.gr/tecnology/2013/07/25/ena_kosmodromio_sti_rosiki_apo_anatoli_23843.html Το πλήρωμα του ΔΔΣ θα απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις των νικητών του διαγωνισμού. Το ρωσικό Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών (ΚΕΚ) κήρυξε διαγωνισμό για την καλύτερη ερώτηση στο πλήρωμα του ΔΔΣ-37/38. Αυτούς που θα θέσουν τις 6 πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις θα τους καλέσουν σε συνέντευξη Τύπου στο ΚΕΚ στις 6 Σεπτεμβρίου, όπου θα έχουν τη δυνατότητα να συζητήσουν με τον Ολέγκ Κότοβ, Σεργκέι Ριαζάνσκι και Μάικλ Χόπκινς. Αυτό το πλήρωμα κατά τη διάρκεια της επερχόμενης αποστολής στο ΔΔΣ θα βγάλει στο ανοικτό διάστημα την Ολυμπιακή Φλόγα. Στο διαγωνισμό μπορεί να λάβει μέρος ο κάθε ενδιαφερόμενος. Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει να στείλει στη διεύθυνση του ηλεκτρονικό ταχυδρομείου press@gctc.ru μέχρι τις 28 Αυγούστου μια ερώτηση, μια προσωπική έκκληση προς κοσμοναύτη ή αστροναύτη, μερικά λόγια για τον εαυτό του και τα στοιχεία του για ανταπόκριση. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_24/230271440/ Το ρωσικό διαστημικό φορτηγό Progress βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το ρωσικό φορτηγό διαστημικό σκάφος Progress M-18M βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, σε μια ειδικά καθορισμένη περιοχή μακριά από τις θαλάσσιες οδούς - δήλωσε ότι Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος. Το Progress M-18M συνδέθηκε με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 12 Φεβρουαρίου τροφοδοτώντας τον με τρόφιμα και εξοπλισμό. Η εκτόξευση του επόμενου «φορτηγού» έχει προγραμματιστεί για τις 28 Ιουλίου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_26/230583019/ Η NASA δοκίμασε τα αλεξίπτωτα για το σκάφος «Orion» Οι ειδικοί της NASA στο πεδίο δοκιμών της Γιούμα (πολιτεία της Αριζόνα των ΗΠΑ) έκαναν δοκιμές των αλεξίπτωτων του θαλάμου προσγειώσεως του μελλοντικού επανδρωμένου διαστημικού σκάφους πολλαπλών χρήσεων «Orion». Ο εκπαιδευτικός θάλαμος επιτυχώς κατέβηκε από ύψος 10,7 χιλιομέτρων. Η αξία αυτής της δοκιμής του εξοπλισμού, στοίχισε 1 εκατομμύριο δολάρια. Το σκάφος «Orion» το κατασκευάζει η εταιρεία Lockheed Martin, ενώ τον πύραυλο – φορά η εταιρεία Boeing. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση του «Orion» σχεδιάζεται για το 2014. Το σκάφος κατασκευάζεται για αποστολές σε αστεροειδείς και τον Άρη. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_25/230378433/ H NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες του εσωτερικού του σκάφους CST-100. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες του εσωτερικού του σκάφους CST-100 που κατασκευάζει η Boeing και το οποίο προορίζεται να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα. Αρχικά το σκάφος θα μεταφέρει τα πληρώματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αλλά στόχος της εταιρείας είναι να προσφέρει και χαμηλού κόστους τουριστικές διαστημικές πτήσεις. Το σκάφος έχει χωρητικότητα επτά επιβατών. Η καμπίνα του SCT-100 δεν θυμίζει σε τίποτε τα συμβατικά διαστημικά σκάφη. Θα έλεγε κάποιος ότι μοιάζει περισσότερο με ένα high-tech γυμναστήριο ή με ένα φουτουριστικής αισθητικής spa. «Αυτό που σίγουρα δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες μπαίνοντας στο σκάφος είναι 1,100 ή 1,600 διακόπτες και κουμπάκια. Ουσιαστικά το πλήρωμα θα είναι απλά επιβάτες που πρέπει να φτάσουν στον διαστημικό σταθμό και δεν είναι δουλειά τους να πιλοτάρουν αυτό το σκάφος. Ετσι δεν θα είναι απαραίτητο να κάνουν πολύμηνη εκπαίδευση για να μάθουν τις λειτουργίες του» αναφέρει ο Κρις Φέργκιουσον στέλεχος της Boeing και πρώην αστροναύτης. Ο έλεγχος των λειτουργιών του CST-100 θα γίνεται εύκολα μέσα από κοινές ταμπλέτες του εμπορίου (δεν έχει αποφασισθεί ακόμη αν θα είναι ιPad ή Android) που θα χρησιμοποιούν οι αστροναύτες που θα εισέρχονται σε αυτό. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=523720 Γάλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γιγάντιο εξωγήινο ιό. Γάλλοι βιολόγοι ανακάλυψαν ένα γιγάντιο ιό, ο οποίος ίσως να έχει εξωγήινη προέλευση. Ο ιός, που ονομάστηκε «Πανδώρα», ανακαλύφθηκε στο σώμα αμοιβάδας που ζει σε μεγάλα βάθη. Ο γίγαντας εξέπληξε τους ερευνητές με το μέγεθός του – είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερος από τους πιο μεγάλους μεταξύ των διαδεδομένων και γνωστών ιών. Αλλά περισσότερο και από το μέγεθος, τους ερευνητές εξέπληξε το γονιδίωμα του νέου ιού. Αυτό περιέχει περισσότερα από 2500 γονίδια έναντι μόλις περίπου δέκα σε απλούς ιούς. Και, το σημαντικότερο, το 93% αυτών των γονιδίων δεν συναντώνται σε άλλους οργανισμούς, γεγονός που προκάλεσε τις υποθέσεις για εξωγήινη προέλευση του ιού. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_22/229723072/

Ο Stephen Hawking απαντά στο ερώτημα «από πού ερχόμαστε;» Γιατί είμαστε εδώ; Από ερχόμαστε; Σύμφωνα με τις δοξασίες ενός λαού της κεντρικής Αφρικής, πριν από μας υπήρχε μόνο σκοτάδι, νερό και ο μεγάλος θεός Bumba. Μια μέρα που ο Bumba είχε πόνο στο στομάχι έκανε εμετό και δημιουργήθηκε ο Ήλιος. Ο Ήλιος εξάτμισε μια ποσότητα νερού και εμφανίστηκε η γη. Όμως ο Bumba είχε ακόμη στομαχόπονο και έκανε πάλι εμετό και έτσι δημιουργήθηκε η Σελήνη, τα άστρα και στη συνέχεια η λεοπάρδαλη, ο κροκόδειλος, η χελώνα και στο τέλος ο άνθρωπος. Αυτός ο μύθος περί Δημιουργίας, όπως και πολλοί άλλοι, προσπαθούν να απαντήσουν σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Ευτυχώς, όμως σήμερα έχουμε ένα εργαλείο για να δώσουμε απαντήσεις: την επιστήμη. Όσον αφορά τα μυστήρια της ύπαρξης η πρώτη επιστημονική απόδειξη εμφανίστηκε πριν από περίπου 80 χρόνια, όταν ο Edwin Hubble άρχισε τις παρατηρήσεις του στη δεκαετία του 1920, με το 100 ιντσών τηλεσκόπιο, στο όρος Wilson στο Los Angeles. Με έκπληξη ο Hubble διαπίστωσε ότι σχεδόν όλοι οι γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς. Επιπλέον, όσο πιο μακρινοί είναι οι γαλαξίες, τόσο πιο γρήγορα απομακρύνονται. Η διαστολή του σύμπαντος ήταν μια από τις πιο σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις όλων των εποχών. Αυτό το εύρημα οδηγούσε στη υποψία ότι το σύμπαν είχε μια αρχή. Αν οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους, τότε αυτοί θα έπρεπε να βρίσκονται πιο κοντά στο παρελθόν. Αν η ταχύτητά τους ήταν σταθερή τότε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια όλοι τους θα βρίσκονταν στο ίδιο σημείο. Ήταν αυτό η απαρχή του σύμπαντος; Εκείνη την εποχή οι περισσότεροι επιστήμονες δυσφορούσαν με την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια αρχή, διότι αυτό συνεπαγόταν την κατάρρευση της φυσικής. Θα έπρεπε κάποιος να επικαλεστεί ένα εξωτερικό παράγοντα – για ευκολία μπορεί κανείς να τον ονομάσει Θεό -για να εξηγήσει το πώς άρχισε το σύμπαν. Γι αυτό κυριάρχησαν οι θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες το σύμπαν διαστέλλεται μεν στον παρόντα χρόνο, αλλά δεν είχε μια αρχή. Ίσως η πιο γνωστή ήταν η θεωρία της σταθερής κατάστασης που προτάθηκε το 1948. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το σύμπαν υπήρχε για πάντα και ήταν το ίδιο σε όλες τις χρονικές στιγμές. Αυτή η τελευταία ιδιότητα ήταν μια πρόβλεψη που θα μπορούσε να ελεγχθεί, σύμφωνα με την επιστημονική μέθοδο. Και διαπιστώθηκε ελλιπής. Πειραματικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια πολύ πυκνή αρχή εμφανίστηκαν τον Οκτώβριο του 1965, με την ανακάλυψη της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου σε όλο το διάστημα. Η μόνη λογική ερμηνεία ήταν ότι αυτή η ακτινοβολία υποβάθρου είναι ότι απέμεινε από μια αρχέγονη θερμή και πυκνή κατάσταση. Καθώς το σύμπαν διαστέλλεται, η ακτινοβολία ψύχεται για να καταλήξει στα κατάλοιπα που βλέπουμε σήμερα. Η θεωρία δικαιολογεί πολύ καλά αυτή την άποψη. Με τον Roger Penrose δείξαμε ότι αν η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι ορθή, τότε θα υπάρχει μια ιδιομορφία, ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα και χωροχρονική καμπυλότητα, εκεί όπου ο χρόνος έχει μια αρχή. Το σύμπαν ξεκίνησε με την μεγάλη έκρηξη, και διαστέλλεται όλο και πιο γρήγορα. Αυτό ονομάζεται πληθωρισμός και αποδεικνύεται ότι ο πληθωρισμός στο αρχέγονο σύμπαν ήταν πάρα πολύ ταχύτερος: το σύμπαν διπλασίασε το μέγεθός του πολλές φορές μέσα ένα πολύ μικρό κλάσμα δευτερολέπτου. Ο πληθωρισμός έκανε το σύμπαν πολύ μεγάλο, πολύ ομοιόμορφο και επίπεδο. Ωστόσο, δεν ήταν εντελώς ομογενές: υπήρξαν μικροσκοπικές διακυμάνσεις από τόπο σε τόπο. Οι διακυμάνσεις αυτές οφείλονται σε μικρές διαφορές στη θερμοκρασία του αρχέγονου σύμπαντος, τις οποίες μπορούμε να δούμε στο μικροκυματικό κοσμικό υπόβαθρο. Οι διακυμάνσεις σημαίνουν ότι ορισμένες περιοχές θα διαστάλθηκαν λιγότερο γρήγορα. Οι βραδύτερες περιοχές σταμάτησαν να διαστέλλονται και κατέρρευσαν πάλι για να σχηματίσουν τους γαλαξίες και τα άστρα. Και στη συνέχεια τα πλανητικά συστήματα. Εμείς οφείλουμε την ύπαρξή μας σ’ αυτές τις διακυμάνσεις. Αν το αρχέγονο σύμπαν ήταν εντελώς ομοιόμορφο, δεν θα υπήρχαν τα άστρα και συνεπώς η ζωή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Είμαστε το προϊόν αρχέγονων κβαντικών διακυμάνσεων .. Παρότι υπάρχουν πολλά ακόμη που δεν κατανοούμε … είμαστε πολύ κοντά στην απάντηση των πανάρχαιων ερωτήσεων. Από πού ερχόμαστε; Και είμαστε τα μόνα όντα στο σύμπαν που μπορούν να θέσουν αυτές τις ερωτήσεις; www.newscientist.com http://physicsgg.me/2011/07/26/%ce%bf-stephen-hawking-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%c2%ab%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b5%cf%81%cf%87%cf%8c%ce%bc/

Η ανίκητη μηχανή Enigma. O Alan Turing, ήταν ο σπουδαίος Βρετανός μαθηματικός, που κατάφερε μαζί με την ομάδα του να «σπάσει» τους κώδικες επικοινωνίας των Ναζί, να αποκωδικοποιήσει τη διαβόητη μηχανή Enigma, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η δουλειά που είχαν αναλάβει ήταν αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα, αλλά ο Turing και οι συνεργάτες του ήταν αποτελεσματικοί. Ο Jacob Aron υπενθυμίζει το επίτευγμα του μαθηματικού στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού NewScientist και σημειώνει : «Ευτυχώς, που οι Ναζί δεν χρησιμοποιούσαν μια κβαντική μηχανή Enigma. Τότε ο Turing και η ομάδα του, σίγουρα δεν θα τα είχαν καταφέρει», αφού οι κβαντικές μηχανές θα μπορούσαν να κρατήσουν μυστικό το κλειδί ασφαλείας ενός κωδικού. Οι μηχανές Enigma μοιάζουν με τη βελτιωμένη εκδοχή μιας γραφομηχανής, με το φωτιζόμενο πάνελ πάνω από το πληκτρολόγιο να εμφανίζει στην επιφάνειά του το αλφάβητο. H δακτυλογράφηση ενός γράμματος καταγράφει στο φωτισμένο πάνελ ένα διαφορετικό γράμμα, δείχνοντας τον τρόπο κρυπτογράφησής του. Συνδεδεμένοι ρότορες κρυπτογραφούν τους χαρακτήρες, οδηγώντας ένα ηλεκτρικό σήμα σε μια συγκεκριμένη πορεία. Στο πάτημα κάθε νέου γράμματος η πορεία αλλάζει, οπότε αν πληκτρολογήσει κάποιος το ίδιο γράμμα, αυτό θα κρυπτογραφηθεί με διαφορετικό τρόπο, ώστε να αποφευχθούν τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα γραμμάτων, στα οποία βασίζονται, συχνά, όσοι προσπαθούν να σπάσουν κωδικούς. Ο Turing και οι συνεργάτες του στηρίχθηκαν και σε εξωτερικές πληροφορίες, όπως, για παράδειγμα, στη γνώση ότι ένα μήνυμα είναι πολύ πιθανό να αναφέρεται στον καιρό, για να κάνουν μελετημένες εικασίες για το περιεχόμενό του, οι οποίες τους οδηγούσαν, συχνά, στο κλειδί ασφαλείας του κωδικού. Με άλλα λόγια, όσο αυξάνονταν οι πληροφορίες για ένα μήνυμα, τόσο μειωνόταν η δύναμη του κωδικού ασφαλείας. Ο Seth Loyd, καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, στην κβαντική μηχανή Enigma που προτείνει διατηρεί τη βασική ιδέα της ύπαρξης δύο ανθρώπων με ίδιου τύπου μηχανές και κοινές ρυθμίσεις. Στη θέση, όμως της ηλεκτρικής ενέργειας και των στροφείων που αλλάζουν τις ρυθμίσεις, η επινοημένη μηχανή του χρησιμοποιεί φωτόνια, με την κβαντική ικανότητα να ακολουθούν δύο διαφορετικές πορείες ταυτόχρονα. «Η μετάβαση της ιδέας στην κβαντική μηχανική αλλάζει την εξίσωση: η αύξηση των πληροφοριών για ένα μήνυμα στην ομάδα που προσπαθεί να «σπάσει» ένα κωδικό δεν οδηγεί σε σημαντική μείωση της ασφάλειας του κωδικού, εκτός εάν οι πληροφορίες είναι το ίδιο το κλειδί ασφαλείας», λέει ο S. Lloyd, o οποίος προσπαθεί να φτιάξει μια μηχανή που δεν αποκλείεται να έχει τις διαστάσεις και την όψη μιας κλασικής γραφομηχανής. http://physicsgg.me/2013/07/24/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%ae-enigma/

Τα στοιχήματα του κ. Χόκινγκ. Τα στοιχήματα με επίκεντρο επιστημονικά ζητήματα έχουν εμφανιστεί εδώ και αιώνες, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν βοηθήσει στη πρόοδο της επιστήμης. Το πρώτο διάσημο καταγεγραμμένο στοίχημα, έλαβε χώρα το 1684 όταν ο πασίγνωστος εκείνη την εποχή αρχιτέκτονας Christopher Wren, δήλωσε πως θα έδινε 40 σελίνια σε όποιον κατάφερνε να αποδείξει τους νόμους του Κέπλερ, χρησιμοποιώντας το νόμο του αντιστρόφου τετραγώνου. Λίγο καιρό μετά, ο Ισαάκ Νεύτων θα εξέδιδε το περίφημο έργο του «Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας», που θα περιείχε και την εν λόγω απόδειξη, αλλά δεν εισέπραξε ποτέ την αμοιβή, καθώς είχε λήξει η διορία. Από τότε έχουν μπει διάσημα στοιχήματα που αφορούν στο αν η Γη είναι τελικά επίπεδη, ή αν μπορεί κάποιος να κατασκευάσει μια μηχανή με μέγεθος 1/64 της ίντσας. Ωστόσο, υπάρχουν τρία διάσημα στοιχήματα που έχει λάβει μέρος ο διάσημος φυσικός Stephen Hawking. Και αν η ιστορία έχει δείξει πως είναι λαμπρός επιστήμονας, φαίνεται πως δεν τα πηγαίνει εξίσου καλά με το τζόγο. Το πρώτο στοίχημα που έβαλε ο Άγγλος φυσικός, ήταν το 1975 με το φυσικό του πανεπιστημίου Caltech, Kip Thorne, και αφορούσε στο ενδεχόμενο το νεοπαρατηρηθέν τότε αντικείμενο Κύκνος-Χ1 να είναι μαύρη τρύπα. Ο Hawking, ο οποίος πόνταρε ενάντια στην ίδια του την έρευνα, έχασε το στοίχημα, καθώς ο Κύκνος-Χ1 έγινε το πρώτο αντικείμενο στο Σύμπαν που διαπιστώθηκε πως είναι μαύρη τρύπα. Ο Hawking, ο οποίος πλήρωσε μία ετήσια συνδρομή στο περιοδικό Penthouse για τον Thorne, δικαιολογήθηκε έπειτα πως στοιχημάτισε εναντίον του ενδεχόμενου της μαύρης τρύπας, ώστε να έχει σε κάθε περίπτωση κάτι να κερδίσει. Μπορεί να έχασε το στοίχημα, όμως δικαιώθηκε η έρευνά του, πως η μαύρες τρύπες ακτινοβολούν. Ένα ακόμη διάσημο στοίχημα διατυπώθηκε το 1991 ανάμεσα στον Τhorne, τον συνάδελφό του στο Caltech John Preskill, και το Hawking, για το κατά πόσο μοναδικότητες μπορούσαν να βρίσκονται έξω από μαύρες τρύπες. Μοναδικότητες ονομάζονται σημεία του χωροχρόνου όπου οι τιμές κάποιου πεδίου απειρίζονται. Έξι χρόνια μετά, ο Hawking παραδεχόταν πως έχανε το στοίχημα αφού αποφάσισε πως ήταν δυνατό να συμβεί αυτό. Και τότε ήταν που συμμάχησε με τον Thorne, εναντίον του Preskill, σε ένα άλλο στοίχημα: για το αν μπορεί να χαθεί πληροφορία εντός μια μαύρης τρύπας. Όπως είχε πει χαραχτηριστικά ο Hawking «Όχι μόνο ο Θεός παίζει ζάρια, αλλά πολλές φορές τα ρίχνει εκεί όπου δε μπορούμε να τα δούμε», πιστεύοντας την εποχή εκείνη, πως όντως μπορεί να χαθεί πληροφορία εντός μιας μαύρης τρύπας. Χρειάστηκαν 7 χρόνια, και η δουλειά σπουδαίων φυσικών όπως ο Gerard t’ Hooft και ο Juan Maldacena, ώστε να παραδεχτεί ο Hawking πως έχασε και αυτό το στοίχημα. Για την ιστορία, ο Thorne ακόμη εμμένει στην αρχική του άποψη. Το τελευταίο, και ίσως πιο διάσημο στοίχημα που έχασε ο Hawking, αφορά στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs, ένα ενδεχόμενο κόντρα στο οποίο είχε ποντάρει 100 δολάρια, με αντίπαλο το φυσικό του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Gordon Kane. Στις 4 Ιουλίου του 2012, παραδέχτηκε πως είχε λάθος και σε αυτή την περίπτωση, όμως όπως δήλωσε «είναι κρίμα κατά κάποιο τρόπο, γιατί οι μεγάλες πρόοδοι στη φυσική έρχονται από πειράματα που δεν αναμένουμε τα αποτελέσματά τους». Όσο για τον ίδιο τον Άγγλο φυσικό, πρόκειται για μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες στον κόσμο. Συγγραφέας διάσημων βιβλίων, όπως το «Χρονικό του Χρόνου», καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, και με πασίγνωστο ερευνητικό έργο στη θεωρητική φυσική του ανήκει μια θέση στο πάνθεον των επιστημόνων. Καθηλωμένος εδώ και δεκαετίες σε αναπηρικό καροτσάκι, αποτελεί υπόδειγμα θέλησης και δύναμης. Οι γιατροί, το 1963 του είχαν διαγνώσει μία πάθηση στο νευρικό σύστημα δίνοντάς του δύο χρόνια ζωής. Από τότε, ο Χόκινγκ τους διαψεύδει καθημερινά. Είναι πλέον και αναγνωρίσιμος τηλεοπτικός χαρακτήρας με συμμετοχές σε σειρές όπως το Σταρ Τρεκ (με τη διάσημη σκηνή όπου παίζουν χαρτιά οι Νεύτων, Αϊνστάιν, Hawking, και ο Data) http://physicsgg.me/2013/07/24/%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba/

Μια περιπλάνηση στο φαράγγι του Άρη. Σε αυτή την εκπληκτική έγχρωμη ταινία από το Mars Express της ESA μπορείτε να πάρετε μια γεύση του μεγαλύτερου φαραγγιού στον Άρη, το Valles Marineris . Το Valles Marineris δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο φαράγγι στον Άρη, αλλά με 4000 χιλιόμετρα μήκος, 200 χιλιόμετρα πλάτος και 10 χιλιόμετρα βάθος, είναι το μεγαλύτερο σε ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Η ταινία επικεντρώνεται σε μια κλειστή, 8 χιλιόμετρα βαθιά, κοιλότητα στο βορειότερο τμήμα του Valles Marineris που ονομάζεται Hebes Chasma . Η ταινία "γλιστράει" πάνω από κρατήρες σύγκρουσης οι οποίοι έχουν σημαδέψει τις πεδιάδες που χωρίζουν τις κοιλότητες, κάτω από βράχους σημαδεμένους από τις κατολισθήσεις, και κατά μήκος του τραχέος εδάφους της κοιλάδας. Σε ορισμένα μέρη της κοιλάδας το Mars Express εντόπισε ορυκτά που φέρουν νερό, γεγονός που υποδηλώνει ότι σημαντική ποσότητα νερού μπορεί να έρεε κάποτε εδώ. Ο σχηματισμός της Hebes Chasma είναι πιθανόν να συνδέεται με την κοντινή ηφαιστειακή περιοχή Tharsis που φιλοξενεί το τεράστιο ηφαίστειο του πλανήτη, Olympus Mons . Κατά τη διάρκεια των περιόδων έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας ολόκληρη η περιοχή τεντώνεται προς τα πάνω, προκαλώντας τεράστια πίεση στον φλοιό που βρίσκεται παραπέρα. Ο φλοιός μη μπορώντας να αντέξει την πίεση ανοίγει και καταρρέει μέσα στα χάσματα που βρίσκονται μέσα και γύρω από το Valles Marineris. Η ταινία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το DLR το 2008. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/06/Fly-through_movie_of_Hebes_Chasma http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Mia_periplhanese_sto_pharhaggi_toy_Hare