Δροσος Γεωργιος

Στο φως από το... Διάστημα αρχαία ναυάγια. Αρχαιότητες για αιώνες κρυμμένες έως και 50 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας θα προσπαθήσει να φέρει στο φως από το... Διάστημα ένα νέο ευρωπαϊκό πρόγραμμα με συντονιστή την ελληνική εταιρεία Planetek Hellas και χρηματοδότηση από τον Εκτελεστικό Οργανισμό Ερευνας (REA) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.Στόχος του προγράμματος είναι η δημιουργία μιας τεχνολογίας που, με τη βοήθεια πληροφοριών από υπάρχοντες δορυφόρους, θα μπορεί να εντοπίζει βυθισμένους αρχαίους οικισμούς και ναυάγια. Ετσι, μαζί με 11 επιχειρήσεις και φορείς από το εξωτερικό, οι επιστήμονες της Planetek θα ελέγξουν ποιο είδος δορυφορικών δεδομένων είναι κατάλληλο γι’ αυτό τον σκοπό, ενώ θα αναπτύξουν επίσης το λογισμικό επεξεργασίας τους. «Το πρότζεκτ ξεκίνησε τον Ιανουάριο και στόχος είναι σε 27 μήνες η τεχνολογία να είναι έτοιμη να χρησιμοποιηθεί από μια αρχαιολογική υπηρεσία, για να ερευνήσει θαλάσσιες εκτάσεις στις οποίες εκτιμά πως μπορεί να υπάρξουν ευρήματα» λέει στην «Κ» ο Στέλιος Μπολλάνος, διευθυντής της Planetek. Με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή οι αρχαιολόγοι δεν έχουν στη διάθεσή τους κανένα ανάλογο εργαλείο, η μόνη επιλογή που έχουν στα χέρια τους είναι οι αποστολές δυτών. «Επομένως, αν πάρουμε ως παράδειγμα τη χώρα μας, σήμερα οι αρμόδιες υπηρεσίες αναγκαστικά περιορίζουν τις έρευνές τους σε ένα μικρό μέρος από τα 16.000 χιλιόμετρα των ελληνικών ακτογραμμών», προσθέτει. Αντίθετα, «επιστρατεύοντας» τους δορυφόρους που κινούνται γύρω από τη Γη, το πρόγραμμα θα επιχειρήσει να δημιουργήσει μια τεχνολογία που θα υποκαθιστά όσο το δυνατόν περισσότερο την αποστολή δυτών, για να κάνει την ίδια δουλειά σε λιγότερο χρόνο και με μικρότερο κόστος. Σε μια τέτοια περίπτωση, οι αρχαιολογικές έρευνες θα γίνονται σε μεγαλύτερες περιοχές, γεγονός που αυξάνει τις πιθανότητες να βρεθεί στις ελληνικές θάλασσες σπάνιος ιστορικός πλούτος, άγνωστος έως τώρα. «Οι κατηγορίες δεδομένων που θα χρησιμοποιηθούν είναι οπτικές απεικονίσεις, εικόνες ραντάρ (SAR), αλλά και ο συνδυασμός τους» σημειώνει ο διευθυντής της εταιρείας. Οι επιστήμονες θα αναπτύξουν ειδικούς αλγόριθμους που θα αναλύουν τα δεδομένα, αναζητώντας για χαρακτηριστικά τα οποία να υποδηλώνουν πως, κάτω από το νερό, βρίσκονται «κρυμμένα» ναυάγια και αρχαίοι οικισμοί. «Για να ελέγξουμε κατά πόσο το λογισμικό που θα προκύψει λειτουργεί στην πράξη, θα χρησιμοποιήσουμε δύο θαλάσσιες περιοχές, μία στις δυτικές ακτές της Σικελίας και μία στις δυτικές ακτές του νότιου Παγασητικού, οι οποίες είναι γνωστές για την καταγεγραμμένη ύπαρξη τόσο αρχαίων ναυαγίων όσο και αρχαίων βυθισμένων οικισμών» συμπληρώνει ο κ. Μπολλάνος. Αν και είναι η πρώτη φορά που η Planetek θα εξετάσει τη δυνατότητα εντοπισμού αντικειμένων σε βάθος έως και 50 μέτρα, οι ερευνητές της έχουν ήδη αναπτύξει ανάλογες τεχνολογίες που από δορυφορικά δεδομένα μπορούν να χαρτογραφήσουν τον πυθμένα για βάθη μέχρι και 25 μέτρα. Αλλωστε, η εμπειρία που έχει η εταιρεία στις δορυφορικές εφαρμογές για την παρακολούθηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος ήταν ένας λόγος που ο Εκτελεστικός Οργανισμός Ερευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής αποφάσισε να συμπεριλάβει το πρόγραμμα στα 6 πρότζεκτ που θα χρηματοδοτήσει, από τις 67 προτάσεις που είχαν υποβληθεί συνολικά. Εκτός από τον Εκτελεστικό Οργανισμό Ερευνας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Planetek έχει χρηματοδοτηθεί επίσης από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) μέσα από 9 ερευνητικά προγράμματα, 4 από τα οποία «τρέχουν» αυτή τη στιγμή. «Τα προγράμματα αυτά αποτέλεσαν το έναυσμα για να αποκτήσουμε σημαντική τεχνογνωσία στις δορυφορικές εφαρμογές για την παρακολούθηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος», τονίζει ο διευθυντής της εταιρείας. Για παράδειγμα, αν σήμερα η Planetek έχει στο ενεργητικό της τεχνολογίες που μπορούν να «δουν» και να χαρακτηρίσουν από δορυφορικές εικόνες τον θαλάσσιο πυθμένα, σε βάθος έως 25 μέτρα, αυτό οφείλεται σε δύο έργα της ESA, μέσω των οποίων η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία της ανέθεσε να βρει μια μέθοδο για να χαρτογραφηθεί η θαλάσσια Ποσειδωνία. Η Ποσειδωνία είναι υδρόβια βλάστηση που σχηματίζει λιβάδια, τα οποία παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο για το οικοσύστημα της Μεσογείου, με συνέπεια να προστατεύεται από την ευρωπαϊκή νομοθεσία. «Για να μπορεί να εφαρμοσθεί η νομοθεσία, η οποία π.χ. απαγορεύει την εγκατάσταση ιχθυοκαλλιεργειών, έπρεπε να δημιουργηθούν χάρτες που να υποδεικνύουν τις περιοχές όπου υπάρχουν αυτά τα λιβάδια», επισημαίνει ο κ. Μπολλάνος. Η εταιρεία έχει δημιουργήσει επίσης λογισμικό που, πάλι με τη βοήθεια δορυφορικών εικόνων, παρέχει στοιχεία για τον ευτροφισμό των ελληνικών θαλασσών. Το λογισμικό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο μιας πρωτοβουλίας για την παρακολούθηση του βαθμού ευτροφισμού που παρατηρείται σε όλα τα ευρωπαϊκά ύδατα και τα στοιχεία που προσδιορίζει είναι η περιεκτικότητα του νερού σε χλωροφύλλη, η επιφανειακή θερμοκρασία και η διαύγεια. Παράλληλα, στο τεύχος του περασμένου Ιανουαρίου, το μηνιαίο αμερικανικό περιοδικό τεχνολογίας Popular Science αναφέρθηκε στο C-Wams, ένα πρότζεκτ που συμμετέχει η Planetek Hellas και το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη, με σκοπό τη δορυφορική παρακολούθηση στις παράκτιες περιοχές των Αραβικών Εμιράτων της «ερυθράς παλίρροιας», δηλαδή της εμφάνισης μεγάλων συγκεντρώσεων φυτοπλαγκτού. Η έγκαιρη προειδοποίηση για μια «ερυθρά παλίρροια» που πλησιάζει δίνει τη δυνατότητα στις αρχές να προστατεύσουν τα εργοστάσια αφαλάτωσης, αφού το φυτοπλαγκτόν μπορεί να καταστρέψει τα φίλτρα τους. Στην περιοχή υπάρχουν μερικά από τα μεγαλύτερα εργοστάσια αφαλάτωσης στον κόσμο, αφού μόνο στο Ντουμπάι παράγουν ετησίως 435 δισ. λίτρα πόσιμου νερού, καλύπτοντας τις ανάγκες 550.000 ανθρώπων. Σε εξέλιξη βρίσκεται επίσης ένα ακόμη πρόγραμμα για λογαριασμό της ESA, η αξιοποίηση των δορυφόρων για τον έλεγχο περιπτώσεων ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων. «Ενα χαρακτηριστικό πρόβλημα στο οποίο στοχεύουμε να δώσουμε λύση είναι τα “νεκροταφεία πλοίων”, δηλαδή η παράνομη εγκατάλειψη “γερασμένων” εμπορικών σκαφών από τους ιδιοκτήτες τους σε περιοχές του αναπτυσσόμενου κόσμου. Ετσι, θέλουμε να δημιουργήσουμε μια δορυφορική υπηρεσία που θα διευκολύνει το έργο των διεθνών αρχών (π.χ. της Ιντερπόλ), που έχουν αναλάβει να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο». Η Planetek Hellas είναι ένα παράδειγμα από τις 20 περίπου εταιρείες διαστημικών εφαρμογών που από το 2005, όταν η χώρα μας έγινε επίσημα μέλος της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), άρχισαν να κάνουν τα πρώτα «βήματά» τους στο Διάστημα, μέσα από προγράμματα της ESA. «Αν και πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν διαστημική βιομηχανία που μετρά δεκαετίες “ζωής”, οι ελληνικές επιχειρήσεις μέσα σε λιγότερο από 10 χρόνια κατάφεραν να αναπτύξουν τεχνολογίες Διαστήματος, τόσο σε hardware όσο και σε λογισμικό, οι οποίες είναι διεθνώς καινοτόμες» λέει ο κ. Μπολλάνος από την Planetek Hellas. Το 2012, μαζί με ερευνητικά κέντρα από ελληνικά πανεπιστήμια, οι επιχειρήσεις αυτές ίδρυσαν το si-Cluster, τον εθνικό Συνεργατικό Σχηματισμό Διαστημικών Τεχνολογιών και Εφαρμογών. Ο Σχηματισμός τελεί σήμερα υπό τη διαχείριση του Corallia, ενώ για να γίνει πραγματικότητα σημαντικό ρόλο έπαιξε η Γενική Γραμματεία Ερευνας και Τεχνολογίας, η οποία συγχρηματοδοτεί την προσπάθεια. http://www.kathimerini.gr/758234/article/epikairothta/episthmh/sto-fws-apo-to-diasthma-arxaia-nayagia Επιστήμονες θέλουν να καταστρέψουν με ακτίνες λέιζερ τα σκουπίδια από διαστημόπλοια και δορυφόρους. Με ένα πανίσχυρο «όπλο» που θα εκπέμπει ακτίνες λέιζερ αυστραλοί επιστήμονες σχεδιάζουν να βάλουν τάξη στη διαστημική χωματερή - περιλαμβάνει εξαρτήματα διαστημοπλοίων και δορυφόρων - που περιφέρεται γύρω από τη Γη. Αυτή η χωματερή με τα εκατομμύρια αντικείμενα που περιφέρονται με μεγάλη ταχύτητα γύρω από τον πλανήτη μας αποτελεί κίνδυνο για κάθε διαστημική αποστολή. Οι αυστραλοί επιστήμονες θα αξιοποιήσουν τις εγκαταστάσεις του αστεροσκοπείου Μάουντ Στρόμλο για να εντοπίζουν και να χαρτογραφούν αυτά τα σκουπίδια με υπέρυθρα λέιζερ. Θα ενισχύσουν και θα τροποποιήσουν τις εκπεμπόμενες δέσμες λέιζερ ώστε αυτές να «γραπώνουν» τα περιφερόμενα εξαρτήματα και να τα προσελκύουν προς τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας όπου θα καταστρέφονται από τη μεγάλη θερμότητα. «Πρόκειται για ένα πολύ ρεαλιστικό πρόγραμμα που αναμένουμε να τεθεί σε πλήρη λειτουργία μέσα σε 10 χρόνια» ανέφερε στο πρακτορείο Ρόιτερ ο Μάθιου Κόλες, διευθυντής της Ερευνητικής Σχολής Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας. Ο ίδιος πρόσθεσε ότι «το κακό έχει παραγίνει με τα διαστημικά σκουπίδια και είναι σχεδόν σίγουρο πως αν η κατάσταση παραμείνει ως έχει κάποια διαστημική τραγωδία θα συμβεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια». Το πρόγραμμα δημιουργίας του λέιζερ-καταστροφέα χρηματοδοτείται με 20 εκατομμύρια δολάρια από την κυβέρνηση της Αυστραλίας και με 40 εκατ. δολάρια από ιδιωτικές επενδύσεις. Τα διαστημικά σκουπίδια είναι εκατομμύρια μεταλλικά αντικείμενα που έκαναν την εμφάνισή τους μόλις χάραξε η διαστημική εποχή, το 1950. Απομεινάρια και εξαρτήματα από τα δεκάδες διαστημόπλοια που εκτοξεύθηκαν αλλά και τους εκατοντάδες δορυφόρους που βρίσκονται σε διάφορες τροχιές, αυτά τα αντικείμενα τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα γύρω από τη Γη. Είναι δε τόσο πυκνό το δίχτυ που έχουν σχηματίσει γύρω από τον πλανήτη μας, σαν θηλιά στον λαιμό, ώστε η NASA προειδοποίησε ότι σύντομα η παρουσία τους θα εμποδίζει την εκτόξευση οποιουδήποτε διαστημοπλοίου. Και αυτό γιατί τα συγκεκριμένα σκουπίδια, ασχέτως του μεγέθους τους, κινούνται με πολύ μεγάλες ταχύτητες και αν πέσουν πάνω σε κάποιο διαστημόπλοιο μπορεί και να το καταστρέψουν. Αλλωστε, παλαιότερα, μικρά τέτοια αντικείμενα είχαν προκαλέσει μικρορωγμές στην άτρακτο ή στα παράθυρα διαστημικών λεωφορείων. Επί του παρόντος, από το πλήθος αυτών των αντικειμένων μπορεί να παρακολουθηθεί η τροχιά μερικών χιλιάδων εξ αυτών επειδή είναι πιο μεγάλα από τα άλλα. Συνολικά πιστεύεται ότι η διαστημική χωματερή γύρω από τον πλανήτη μας περιλαμβάνει πάνω από 100 εκατομμύρια αντικείμενα. Τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 μια από τις σημαντικότερες πηγές προέλευσης τέτοιων σκουπιδιών ήταν η δοκιμή αντιδορυφορικών όπλων από τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ενωση. Σε πολλές περιπτώσεις προκλήθηκαν τα σκουπίδια αυτά και λόγω ατυχημάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, μεταξύ άλλων, είναι ότι από την καταστροφή ενός κινεζικού μετεωρολογικού δορυφόρου το 2007 και τη σύγκρουση ενός αμερικανικού με έναν ανενεργό ρωσικό δορυφόρο το 2009 με ταχύτητα 40.000 χλμ. την ώρα σκορπίστηκαν τόσο πολλά συντρίμμια σε τροχιά ώστε λέγεται ότι αποτελούν το 1/3 όλων των καταγεγραμμένων διαστημικών σκουπιδιών. Τα διαστημικά σκουπίδια κινούνται με πολύ μεγάλες ταχύτητες. Οσα βρίσκονται χαμηλότερα από 2.000 χλμ. περιφέρονται με ταχύτητα 7-8 χλμ. ανά δευτερόλεπτο. Η μέση ταχύτητα σύγκρουσης αυτών των εξαρτημάτων με άλλα διαστημικά αντικείμενα είναι περίπου 10 χλμ. το δευτερόλεπτο. Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι επειδή η επιφάνεια της Γης καλύπτεται από νερό κατά 70% είναι πάρα πολύ μικρή η πιθανότητα να χτυπήσει κάποιος άνθρωπος. Παρ' όλα αυτά, εξαρτήματα και μάλιστα μεγάλου μεγέθους έχουν πέσει στη Γη χωρίς να προκαλέσουν ζημιές ή θύματα. Μια τέτοια περίπτωση αφορούσε μια δεξαμενή ηλίου υψηλής πίεσης που αποκολλήθηκε από πύραυλο Ariane V 13 (εκτοξεύθηκε τον Μάιο του 1985) και κατέληξε άθικτη στην Ουγκάντα τον Μάρτιο του 2002. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5097393/bazoyn-skoypa-sto-diasthma/

Σύγκρουση δύο γαλαξιών Το ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array) βρίσκεται στα βόρεια της Χιλής και είναι το μεγαλύτερο αστρονομικό πρότζεκτ που υπάρχει στον κόσμο, δίνοντας ελπίδες στους επιστήμονες για νέες εντυπωσιακές ανακαλύψεις. Ετσι δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι το γιγάντιο τηλεσκόπιο κατάφερε να καταγράψει με εξαιρετική ακρίβεια την πολύχρωμη σύγκρουση δύο γαλαξιών που βρίσκονται 70.000.000 έτη φωτός μακριά από τη Γη. http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B3%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B9%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CF%85%CF%80%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%8D%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CF%8E%CE%BD

SuperKamiokande: τα νετρίνα αλλάζουν γεύση τη νύχτα. Πριν από περίπου 30 χρόνια είχε προταθεί πως τα νετρίνα αλλάζουν «γεύση» όταν διασχίζουν πυκνές ποσότητες ύλης. Έπειτα από 18 χρόνια ερευνών, τα πειράματα στον ανιχνευτή νετρίνων Super SuperKamiokande στην Ιαπωνία έρχονται να επιβεβαιώσουν τη συγκεκριμένη θεωρία. Τα νετρίνα είναι ίσως τα σωματίδια που περιστοιχίζονται από τα μεγαλύτερα μυστήρια, τουλάχιστον σε σχέση με τα υπόλοιπα γνωστά στοιχειώδη σωματίδια. Έχουν μία πολύ μικρή μάζα, αν και αυτή δεν έχει μετρηθεί ποτέ πειραματικά, ενώ όντας ηλεκτρικά ουδέτερα αντιδρούν πολύ ασθενώς με την ύλη, κάτι που πρακτικά τους επιτρέπει να τη διαπερνούν δίχως να συναντούν εμπόδια. Χαρακτηριστικό είναι πως 65 δισεκατομμύρια νετρίνα με προέλευση τον Ήλιο διαπερνούν κάθε τετραγωνικό εκατοστό μας κάθε δευτερόλεπτο, χωρίς να γίνονται αντιληπτά. Τουλάχιστον όχι δίχως τη βοήθεια τεράστιων ανιχνευτών όπως ο SuperKamiokande ή το ΝESTOR στην Πήλο. Ο SuperKamiokande στον οποίο έγινε η ανακάλυψη, αποτελείται από μία δεξαμενή 50.000 τόνων νερού θαμμένη εντός ενός βουνού, 300 χλμ δυτικά του Τόκιο, στην οποία βρίσκονται 11.000 φωτοανιχνευτές, έτοιμοι να σημάνουν το πέρασμα κάποιου νετρίνου. Τα νετρίνα χωρίζονται σε τρεις τύπους (ή γεύσεις): νετρίνα ηλεκτρονίων, μιονίων και ταυ. Αυτό που αποκάλυψαν οι ερευνητές στον ιαπωνικό ανιχνευτή, είναι πως τα νετρίνα ηλεκτρονίων με προέλευση από τον Ήλιο που λαμβάνουν τη νύχτα είναι περισσότερα σε σύγκριση με αυτά που λαμβάνουν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Καθώς τη νύχτα, τα νετρίνα έχουν διασχίσει τη Γη σε σύγκριση με τη μέρα όπου φτάνουν κατευθείαν από τον Ήλιο, η συγκεκριμένη παρατήρηση ενισχύει την άποψη πως αλλάζουν γεύσεις καθώς διασχίζουν την ύλη. Τα νετρίνα είναι γνωστό πως αλλάζουν γεύση ούτως η άλλως κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους, ακόμη και στον κενό χώρο. Σε ενέργειες της τάξης των 2 MeV για παράδειγμα, σχεδόν τα μισά νετρίνα ηλεκτρονίων από τον Ήλιο αλλάζουν γεύση πριν φτάσουν στη Γη, και σε μεγαλύτερες ενέργειες το ίδιο συμβαίνει για ακόμη περισσότερα, κάτι που σημαίνει πως θα πρέπει να λαμβάνονται στους επίγειους ανιχνευτές λιγότερα τέτοια νετρίνα από το αναμενόμενο (ένα φαινόμενο που ονομάζεται Mikheyev–Smirnov–Wolfenstein από τα ονόματα των εμπνευστών του). Πέρα όμως από την επιβεβαίωση του φαινομένου MSW, οι φυσικοί ανακάλυψαν στα δεδομένα του SuperKamiokande μια αύξηση 3.2% στα νετρίνα ηλεκτρονίων τις νυχτερινές ώρες. Με άλλα λόγια, η Γη «ανάγκασε» κάποια από τα νετρίνα των άλλων 2 ειδών να ξαναγυρίσουν σε νετρίνα ηλεκτρονίου, αντιστρέφοντας την αλλαγή που είχαν υποστεί στο ταξίδι τους από τον Ήλιο. Αν και θα χρειαστεί ακόμη κάποιος καιρός για να επιβεβαιωθεί η επιστημονική ανακάλυψη, οι ερευνητές πιστεύουν πως το συγκεκριμένο φαινόμενο μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμο σε διάφορες εφαρμογές, όπως για παράδειγμα την έρευνα του εσωτερικού της Γης μέσω της αλλαγής γεύσης των νετρίνων. http://physicsgg.me/2014/03/14/superkamiokande-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%b1-%ce%b1%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b6%ce%bf%cf%85%ce%bd-%ce%b3%ce%b5%cf%8d%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7-%ce%bd%cf%8d%cf%87%cf%84%ce%b1/

14 Μαρτίου: ημέρα του αριθμού π-Γεννήθηκε στο Ulm της Γερμανίας ο Albert Einstein.(14 Μαρτίου του 1879) Εξαιτίας αυτής της σύμπτωσης ο Sean Carroll, εξετάζει τη σχέση των εξισώσεων του Einstein http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BB%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%91%CF%8A%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%B9%CE%BD με τον αριθμό π, σε ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο Εinstein and Pi, που μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ http://www.preposterousuniverse.com/blog/2014/03/13/einstein-and-pi/ Η ημερομηνία 14 Μαρτίου (3/14 ) έχει καθιερωθεί (για ευνόητους λόγους) ως παγκόσμια ημέρα του αριθμού π. Στο βίντεο που ακολουθεί – δημιουργήθηκε ειδικά για την ημέρα του π – χρησιμοποιούνται πάρα πολλές πίτες (!) για να προσδιοριστεί ο αριθμός π: http://physicsgg.me/2013/03/13/14-%ce%bc%ce%b1%cf%81%cf%84%ce%af%ce%bf%cf%85-%ce%b7%ce%bc%ce%ad%cf%81%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%81%ce%b9%ce%b8%ce%bc%ce%bf%cf%8d-%cf%80/ Τα ηφαίστεια του ηλιακού συστήματος. Χιλιάδες ηφαίστεια βρίσκονται διάσπαρτα στο ηλιακό σύστημα δημιουργώντας ένα εκρηκτικό εξωγήινο κοκτέιλ. Μπορεί η Γη να είναι μοναδική από πολλές απόψεις αλλά ένα από τα γεωλογικά χαρακτηριστικά της που είναι κοινά σε όλο το ηλιακό μας σύστημα είναι τα ηφαίστεια. Οι πλανήτες και οι δορυφόροι στο ηλιακό μας σύστημα είναι εξαιρετικά ενεργοί ηφαιστειακά από τις απαρχές της δημιουργίας του ως και σήμερα. Πριν από λίγες μέρες η αποστολή New Horizons που περνούσε από την Ιώ, έναν από τους δορυφόρους του Δία, κατέγραψε μια πραγματικά τερατώδη έκρηξη. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=18141 Ηφαιστειακά υλικά εκτινάσσονται σε ύψος 321 χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της οργισμένης Ιούς, η οποία αποτελεί το πλέον γεωλογικά ενεργό σώμα του ηλιακού συστήματος. Στην Αφροδίτη έχουν εντοπιστεί περί τα 1.600 ηφαίστεια, ενώ εκτιμάται ότι υπάρχουν ακόμη πολλές χιλιάδες. Στον Ερμή υπάρχουν επίσης πολλά ηφαίστεια, ορισμένα εκ των οποίων μάλιστα είναι γιγαντιαία και ενεργά. Το μεγαλύτερο ηφαίστειο του ηλιακού συστήματος βρίσκεται στον Αρη και ονομάστηκε, φυσικά, Ολυμπος. Το ύψος του ξεπερνά τα 22 χιλιόμετρα και η διάμετρός του τα 500 χλμ.! Στον Ερμή υπάρχει ένα ηφαίστειο ύψους 8 χλμ. που πιθανώς να είναι και το δεύτερο μεγαλύτερο στο ηλιακό μας σύστημα. Η Ιώ είναι το πιο δραστήριο γεωλογικά σώμα στο ηλιακό μας σύστημα και βρίσκεται «αιχμαλωτισμένη» σε μια βαρυτική παγίδα ανάμεσα στον Δία και στους γειτονικούς της δορυφόρους, Ευρώπη, Γανυμήδη και Καλλιστώ, που την έλκουν υπό διαφορετικές συνεχώς γωνίες. Μέσα σε αυτές τις παλιρροϊκές δυνάμεις η επιφάνεια του εδάφους της Ιούς ανεβοκατεβαίνει συνεχώς. Τα ηφαίστεια της Ιούς ανακαλύφθηκαν το 1979 από το σκάφος Voyager. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία παλίρροιες θερμαίνουν το εσωτερικό του δορυφόρου με αποτέλεσμα τα πετρώματα να λιώνουν και, μαζί με θειούχα αέρια, να ξεπετάγονται συνεχώς στην επιφάνεια σε βίαιες ηφαιστειακές εκρήξεις. Υπολογίζεται ότι στην Ιώ παράγεται κάθε χρόνο 100 φορές περισσότερη λάβα από ό,τι σε όλα μαζί τα ηφαίστεια της Γης. Ομάδα ειδικών εντόπισε στον Αρη υπερηφαίστεια τα οποία όπως φαίνεται έπαιξαν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας που διέθετε ο Κόκκινος Πλανήτης πριν από εκατοντάδες ή και δισεκατομμύρια έτη, σε μια εποχή που πιθανολογείται ότι υπήρχαν προϋποθέσεις και συνθήκες φιλόξενες για την παρουσία της ζωής εκεί έστω και σε μικροβιακό επίπεδο. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτά τα υπερηφαίστεια εκτόξευαν σε κάθε έκρηξη τουλάχιστον χίλια κυβικά χιλιόμετρα υλικών. Τα υπερηφαίστεια του Αρη δεν ακολουθούν τη συνήθη συμπεριφορά των ηφαιστείων, όπως τουλάχιστον τη γνωρίζουμε εδώ στη Γη. Στο εσωτερικό του πλανήτη μας η γεωλογική δραστηριότητα που έχει ως τελικό αποτέλεσμα μια ηφαιστειακή έκρηξη εξελίσσεται σταδιακά και σε βάθος χρόνου. Η όλη διεργασία ολοκληρώνεται με τον σχηματισμό των γνώριμων κωνικών βουνών. Αντίθετα, στα υπερηφαίστεια του Αρη, όπως αναφέρουν οι ερευνητές, η αντίστοιχη γεωλογική δραστηριότητα εξελισσόταν πολύ γρήγορα και παρήγε εκρήξεις τρομακτικής ισχύος. Αυτό απέτρεπε τον σχηματισμό των κωνικών βουνών αφήνοντας πίσω μόνο μεγάλους κρατήρες. Οι ερευνητές εντόπισαν την ύπαρξη αρκετών τέτοιων υπερηφαιστείων στην περιοχή Arabia Terra στο βόρειο ημισφαίριο του Αρη. Πιστεύουν ότι πολλοί από τους χιλιάδες κρατήρες στην επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη οφείλονται σε τέτοια υπερηφαίστεια τα οποία οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν πλέον «εξαφανισμένα». Το διαστημικό σκάφος «Cassini», που τα τελευταία χρόνια εξερευνά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του, εντόπισε στον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου, ένα ηφαίστειο που αντί για λάβα ξερνάει... πάγο. Το ηφαίστειο βρίσκεται νότια του ισημερινού του Τιτάνα, σε μια έρημο με αμμόλοφους την οποία οι επιστήμονες έχουν ονομάσει Sotra Facula. Εχει ύψος 1.500 μέτρων και η διαμόρφωση του τοπίου γύρω από αυτό σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι παρόμοια με εκείνη του ηφαιστείου Αίτνα στην Ιταλία και του ηφαιστείου Λάκι στην Ισλανδία. Οι ερευνητές υποπτεύονταν ότι στον Τιτάνα μπορεί να υπάρχουν ηφαίστεια πάγου, αλλά δεν είχαν ως τώρα στη διάθεσή τους στοιχεία. Στις φωτογραφίες ο Ολυμπος του Αρη που ξεχωρίζει ακόμη και από το Διάστημα και η Ιω: Το βασίλειο των ηφαιστείων. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=576209

H ελληνική συμμετοχή στη δημιουργία του Διαδικτύου. Τα 25α «γενέθλια» του Διαδικτύου σηματοδοτούν το πέρασμά του στην επόμενη εξελικτική του φάση, τις νέες κοινωνικές μεταβολές που θα ακολουθήσουν και το πέρασμα της ανθρώπινης Ιστορίας σε μία νέα εποχή. Η ανακάλυψη που έδωσε τη μεγαλύτερη ώθηση στο Ίντερνετ ήταν αυτή του hypertext, του υπερκειμένου και του αντίστοιχου πρωτοκόλλου επικοινωνίας: του Http. Ο Τιμ Μπέρνερς Λι ήταν ο πνευματικός πατέρας τους, δύο Έλληνες, όμως, συνέβαλλαν τα μέγιστα στην υλοποίηση μίας «ημιτελούς τρελής ιδέας». Ο αείμνηστος Μιχάλης Δερτούζος και ο Γιώργος Μητακίδης. Ο Μιχάλης Δερτούζος που χάθηκε από τη ζωή στις 27 Αυγούστου 2001 θεωρούνταν ένα από τα πνεύματα που κατανόησε, ώθησε και βοήθησε στην ανάπτυξη του Ίντερνετ όσο ελάχιστοι. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στη γενέτειρά του, την Άνδρο, υπάρχει προτομή του για τη συμβολή του στην ανάπτυξη του Ίντερνετ. Πόσες προτομές έχουν τοποθετηθεί άραγε, σε όλο τον κόσμο για ανθρώπους με παρόμοια προσφορά; Πολύ σημαντική ήταν η συμμετοχή του στη δημιουργία του World Wide Web Consortium, του οργανισμού που έθεσε το πλαίσιο ανάπτυξης του Διαδικτύου. Ο εφευρέτης του World Wide Web και του υπερσυνδέσμου, Τιμ Μπέρνερς Λι, αναφερόμενος στο ρόλο του στενού του φίλου σε αυτήν την προσπάθεια είχε πει: «Σε εκείνο το χρονικό σημείο είχα μία ημιτελή τρελή ιδέα. Ο Μιχάλης έπαιξε σημαντικό ρόλο στην υλοποίησή της. Πήρε τα κομμάτια από τις σκέψεις μου και τα συνέθεσε για να δημιουργήσει τη συνολική εικόνα. Μόνο αυτός θα μπορούσε να το κάνει. Αν δεν υπήρχε ο Μιχάλης πιθανότατα να μην υπήρχε και το World Wide Web Consortium. Η ηγετική δύναμή του, η καθαρότητα της σκέψης του και η ζεστασιά της καρδιάς του ήταν μία συνεχής υποστήριξη για μένα». O Γιώργος Μητακίδης, μαζί με τους Δερτούζο και Λι, το 1993 έβαζαν τα θεμέλια για τη δημιουργία του Ίντερνετ. Αναπολώντας τα γεγονότα, ο κ. Μητακίδης θυμάται ότι «ήταν μία ωραία ανάμνηση η συνεργασία μας για να στηθεί το World Wide Web Consortium. Τότε, ούτε εμείς καταλαβαίναμε καλά το δυναμικό του ιστού. Θυμάμαι που ο Tim Berners Lee είχε έρθει σπίτι μου στις Βρυξέλλες, ήρθε και ο Μιχάλης, το κουβεντιάσαμε, είχαμε πειστεί ότι ήταν κάτι πολύ σημαντικό. Ο Μιχάλης ενήργησε μέσω του Λευκού Οίκου κι εγώ ενήργησα μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην οποία ήμουν στέλεχος στον τομέα της τεχνολογίας. Μετά από πολλές προσπάθειες και χρηματοδότηση από τις ΗΠΑ και την ΕΕ ιδρύθηκε το World Wide Web Consortium και το Ίντερνετ έγινε κοινό αγαθό. Εγώ βοήθησα πολύ στην υλοποίηση των πραγμάτων. Έτυχε να είμαι πιο υπομονετικός με τις διάφορες διαδικασίες, με κυβερνήσεις, με οργανισμούς. Αν χρησίμευσα σε κάτι ήταν στο να είμαι αποτελεσματικός στις διαδικασίες που έπρεπε να γίνουν». Ο Τιμ Μπέρνερς Λι κάνοντας μία μικρή αναδρομή στις ανακαλύψεις του, ανέφερε: «Ένα από τα πράγματα που δεν είχαν κάνει μέχρι εκείνη την εποχή οι υπολογιστές ήταν να αποθηκεύουν τυχαίους συσχετισμούς ανάμεσα σε διάσπαρτα πράγματα, αν και αυτή είναι μία λειτουργία την οποία ο εγκέφαλος πραγματοποιεί με άνεση. Το 1980 άρχισα να παίζω με προγράμματα που αποθηκεύουν πληροφορίες με τυχαίους συνδέσμους και το 1989 κι ενώ εργαζόμουν στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Φυσικής, πρότεινα τη δημιουργία ενός παγκόσμιου χώρου με υπερκείμενα, στον οποίο κάθε πληροφορία μπορούσε να γίνει προσβάσιμη μέσω καλωδιακών συνδέσεων και ενός εγγράφου παγκόσμιας αναγνώρισης. Παίρνοντας έγκριση για να ξεκινήσω την έρευνά μου από τον προϊστάμενό μου, Mike Sendall, το 1990 έγραψα ένα πρόγραμμα με την ονομασία «WorldWideWeb», έναν επεξεργαστή κειμένου με δυνατότητα να κλικάρεις πάνω στις λέξεις. Λίγο αργότερα δημιούργησα τον πρώτο Web server. Σε αυτόν δημοσιεύθηκαν οι προδιαγραφές για την HyperText Markup Language (HTML) και το HyperText Transfer Protocol (HTTP). «Το όνειρο πίσω από το Web είναι η δημιουργία ενός χώρου κοινής πληροφόρησης, στον οποίο επικοινωνούμε ανταλλάσοντας πληροφορία. Η παγκοσμιότητά του είναι το πιο σημαντικό στοιχείο: το γεγονός ότι ο καθένας μπορεί να πάει παντού, είτε σε μία προσωπική σελίδα, είτε σε μία τοπικού ενδιαφέροντος, είτε παγκόσμιου. Το δεύτερο μέρος του ονείρου ήταν ο στόχος να γενικευτεί τόσο πολύ το Web που στην ουσία να γίνει καθρέπτης της ανθρώπινης κοινωνίας και των δραστηριοτήτων της. Με αυτόν τον τρόπο θα μας βοηθούσε να χρησιμοποιήσουμε τους υπολογιστές για να κατανοήσουμε τον άνθρωπο». Αυτές ήταν οι σκέψεις του Λι το 1998 κι ενώ είχε αποφασίσει πολύ νωρίτερα να μην κοστολογήσει το όνειρό του. Δηλαδή, να μην ζητήσει πνευματικά δικαιώματα για τη χρήση των ανακαλύψεων και να τις προσφέρει ως δημόσιο αγαθό. Μιλώντας για τον απόφοιτο του Queen's College (Oxford University) ο Γ. Μητακίδης λέει: «Για τον Τιμ θα σου πω κάτι που έγινε όταν είχε έρθει στην Ελλάδα. Τον ρώτησε κάποιος τι είναι το semantic web, το οποίο είναι τώρα το μωρό του. Εξήγησε τι είναι αλλά το έβλεπα και από τα πρόσωπα των ανθρώπων, δεν καταλάβαιναν γιατί είναι τόσο σημαντικό. Του είπα τότε «Tim, πες τους τι θα αλλάξει στη ζωή ενός μέσου ανθρώπου αν υπάρχει το semantic web». Σκέφτηκε λίγο και λέει «δεν μπορώ να το απαντήσω αυτό. Αλλά από την άλλη μεριά, όταν με ρωτούσαν τι θα αλλάξει στη ζωή του μέσου ανθρώπου το web και πάλι δεν μπορούσα να το απαντήσω». Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να δούμε, ιδίως στις καλπάζουσες τεχνολογίες, τις δυνητικές επιπτώσεις, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι πελώριες και εγώ νομίζω το semantic web θα έχει πελώριες επιπτώσεις. Για παράδειγμα, στο semantic web ο browser είναι μέρος του Διαδικτύου γιατί ακριβώς αυτή είναι η ιδέα του Τιμ. Τη δουλειά την κάνει το ίδιο το Διαδίκτυο». http://www.kathimerini.gr/757772/article/texnologia/diadiktyo/h-ellhnikh-symmetoxh-sth-dhmioyrgia-toy-diadiktyoy

Επιστήμη και Τεχνολογία ως αντικείμενα δημοσιογραφικής έρευνας από το ΑΠΘ και το CERN. Άνοιγμα στην κοινωνία επιδιώκοντας να φέρει πιο κοντά τη δημοσιογραφική κοινότητα με το χώρο της Επιστήμης, επιχειρεί η Σχολή Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ. Προσωπικότητες από το χώρο της Δημοσιογραφίας και της Επιστήμης θα προσπαθήσουν να στήσουν «γέφυρες» επικοινωνίας και συνεργασίας στη διάρκεια ενός διήμερου συνεδρίου που διοργανώνει αύριο και μεθαύριο στη Θεσσαλονίκη το τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ του ΑΠΘ, σε συνεργασία με το CERN και το δήμο Θεσσαλονίκης, όπως επεσήμανε στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου ο πρόεδρος του Τμήματος Δημοσιογραφίας, Γρηγόρης Πασχαλίδης. «Σύμφωνα με την τελευταία σχετική έρευνα του Ευρωβαρόμετρου, καταγράφεται έλλειμμα στην ενημέρωση αναφορικά με επιστημονικά και τεχνολογικά θέματα στη χώρα μας», σημείωσε ο κ.Πασχαλίδης και επεσήμανε: «Αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν αξιόλογοι δημοσιογράφοι που κάνουν εξαιρετική δουλειά. Απλώς, είναι ένας τομέας στον οποίο πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο». «Θεωρούμε ότι είναι μια εποχή ακμής και όχι παρακμής. Οι δημοσιογράφοι δεν είχαν ποτέ τόσα μέσα να πουν την ιστορία τους και να την πουν με τρόπο συναρπαστικό», πρόσθεσε. Ενδεικτικό του έντονου ενδιαφέροντος που δείχνει η Σχολή Δημοσιογραφίας για τις νέες τεχνολογίες και τα Νέα Μέσα είναι και η συνεργασία που αναπτύσσει με το CERN, όπου οι απόφοιτοι της Σχολής θα έχουν την ευκαιρία εφεξής να πραγματοποιούν εκεί πρακτική άσκηση. Το διεθνές επιστημονικό συνέδριο με τίτλο «Μέσα και έξω από το εργαστήριο: Επιστήμη και τεχνολογία στη δημόσια σφαίρα», που πραγματοποιείται 14 και 15 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη έχει ως στόχο να έρθουν σε επαφή προσωπικότητες από το χώρος της Επιστήμης και της Δημοσιογραφίας, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το Εξωτερικό. Σύμφωνα με τον επίκουρο καθηγητή της Σχολής Δημοσιογραφίας, Χρήστο Φραγκονικολόπουλο, σκοπός του συνεδρίου είναι μεταξύ άλλων, να αναδειχθούν όλα τα θέματα που αφορούν το πεδίο της επιστημονικής δημοσιογραφίας, τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η διάχυση των επιστημονικών και τεχνολογικών πληροφοριών, ακόμη και ζητήματα διαπλοκής με τα ΜΜΕ και συμφερόντων που μπορεί να υπάρχουν. Το συνέδριο πραγματοποιείται στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης και τελεί υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Τεχνολογίας, την υποστήριξη της Επιτροπής Ερευνών Α.Π.Θ., της Ελληνικής Ένωσης Δημοσιογράφων, Συγγραφέων & Επικοινωνιολόγων Επιστήμης (Science View) και του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Δημοσιογράφων Επιστήμης (EUSJA). http://www.kathimerini.gr/757972/article/epikairothta/episthmh/episthmh-kai-texnologia-ws-antikeimena-dhmosiografikhs-ereynas-apo-to-ap8-kai-to-cern

Ρωτήστε τον αστροναύτη της ESA Αλεξάντερ οτιδήποτε. Ο αστροναύτης της ESA Αλεξάντερ Γκερστ είναι πανέτοιμος για την αποστολή του Blue Dot στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το Μάιο. Οι συνταξιδιώτες του, Ριντ Γουάζμαν και Μαξίμ Σουράγιεφ, θα παραστούν σε μια συνέντευξη τύπου την Τρίτη 18 Μαρτίου και η ESA σας προσκαλεί να κάνετε ερωτήσεις μέσω του Twitter. Ο Αλεξάντερ βάζει τις τελευταίες πινελιές στην εκπαίδευσή του στις ΗΠΑ και τη Ρωσία, πριν κατευθυνθεί στο σημείο εκτόξευσης Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν περίπου μια εβδομάδα πριν από την εκτόξευση, που έχει προγραμματιστεί για τις 28 Μαΐου. Το διαστημικό σκάφος Soyuz που θα τους μεταφέρει θα προσδεθεί με το εργαστήριο μικροβαρύτητας που βρίσκεται σε τροχιά 400 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη με 28 800 χλμ/ώρα, περίπου έξι ώρες μετά την εκτόξευσή του. Ο Αλεξάντερ θα εργαστεί ως μηχανικός πτήσης για τις Expedition 40 και 41, πριν επιστρέψει στη Γη το Νοέμβριο του 2014. Κατά τη διάρκεια της εξάμηνης παραμονής τους στο διάστημα, ο Αλεξάντερ και οι συνταξιδιώτες του θα βοηθήσουν στην πρόσδεση και την εκφόρτωση έξι διαστημοπλοίων που θα επισκεφθούν το Σταθμό φέρνοντας προμήθειες και πειράματα. Ο Αλεξάντερ είναι ο κύριος χειριστής του πέμπτου και τελευταίου Ευρωπαϊκού Αυτόματου Οχήματος Μεταφοράς (ATV), George Lemaître. Θα ελέγχει την άφιξη και την πρόσδεση του σκάφους και θα είναι υπεύθυνος για τη διανομή των αντικειμένων που θα φέρει στο αμπάρι του. Το επιστημονικό πρόγραμμα του Αλεξάντερ περιλαμβάνει την πρώτη χρήση του Ηλεκτρομαγνητικού Κλιβάνου. Ο κλίβανος αυτός μπορεί να λιώσει και να στερεοποιήσει κράματα μετάλλων μακριά από τους τοίχους του δοχείου, βοηθώντας τους επιστήμονες να κατανοήσουν τη στερεοποίηση και τις φυσικές ιδιότητες των λιωμένων κραμάτων. Η ESA σας δίνει την ευκαιρία να ρωτήσετε τους αστροναύτες μια ερώτηση κατά τη διάρκεια της συνέντευξης τύπου μέσω του Twitter. Μπορείτε να στείλετε τις ερωτήσεις σας για οποιοδήποτε θέμα στα αγγλικά. Οι καλύτερες ερωτήσεις θα τεθούν στην συνέντευξη τύπου την οποία μπορείτε να παρακολουθήσετε ζωντανά από την τηλεόραση της NASA στις 20:00-22:00 ώρα Ελλάδος (18:00–19:00 GMT) στις 18 Μαρτίου. Κάντε post τις ερωτήσεις σας στο @ESA χρησιμοποιώντας το hashtag #bluedot. Η προθεσμία παράδοσης των ερωτήσεων είναι στις 14:00 ώρα Ελλάδος (12:00 GMT) στις 17 Μαρτίου. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Rotheste_ton_astronahute_tes_ESA_Alexhanter_otidhepote «Η κατάκτηση του διαστήματος» από τη Νέα Υόρκη στον Ελληνικό Κόσμο. H έκθεση «Η κατάκτηση του διαστήματος» μεταφέρεται από το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης από 22 Μαρτίου στον «Ελληνικό Κόσμο». Πρόκειται για μία διαδραστική έκθεση για το μέλλον του διαστήματος που ταξιδεύει τους επισκέπτες στη Σελήνη, στον Άρη, στους αστεροειδείς και πέρα από αυτούς. Η έκθεση του αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης που διοργανώνεται σε συνεργασία με το MadaTech, το Εθνικό Μουσείο Επιστήμης, Τεχνολογίας και Διαστήματος του Ισραήλ (MadaTech, Haifa, Ισραήλ) προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα για τα διαστημικά ταξίδια, ξεκινώντας από την ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος, μέχρι τις μελλοντικές αποστολές στο ηλιακό μας σύστημα αλλά και πέρα από αυτό. Η έκθεση «Η κατάκτηση του διαστήματος» εστιάζει στο μέλλον της διαστημικής εξερεύνησης με βάση τα τελευταία αποτελέσματα ερευνών κορυφαίων επιστημόνων και μηχανικών, με εκθέματα που δίνουν μια εικόνα των επόμενων 50-100 χρόνων. Οι μελλοντικές αποστολές που παρουσιάζονται στο πλαίσιο της έκθεσης -που κάποτε ανήκαν αποκλειστικά στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας- περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων την κατασκευή ανελκυστήρα διαστήματος, την εκτροπή ενός επικίνδυνου αστεροειδούς που περνά κοντά στη γη και το ταξίδι στον Άρη – ακόμα και την ίδρυση αποικιών εκεί. Οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία να «επισκεφθούν» τη Σελήνη, τους αστεροειδείς και τον Άρη μέσα από διαδραστικά εκθέματα και λεπτομερή μοντέλα και παράλληλα να ανακαλύψουν τι θεωρούν οι ειδικοί ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον πέρα από τα όρια της γης. H έκθεση ξεκινά με μια αναδρομή στις ιστορικές αποστολές στο διάστημα, επανδρωμένες και μη: το Sputnik 1, ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος, η διαστημική κάψουλα Vostok 1 που έθεσε τον Γιούρι Γκαγκάριν, τον πρώτο άνθρωπο, σε τροχιά γύρω από τη Γη, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble και μια διαστημική εξερεύνηση του Άρη με το Μars Rover. Στα εκθέματα αυτής της ενότητας περιλαμβάνεται μεταξύ άλλων και ένα ζευγάρι γάντια σοβιετικού κοσμοναύτη. Επόμενη στάση, η Σελήνη. Εδώ οι επισκέπτες θα «μυρίσουν» τη Σελήνη σε ένα έκθεμα που αναπαράγει τη χαρακτηριστική μυρωδιά πυρίτιδας. Η NASA και άλλοι οργανισμοί διαστήματος επιβεβαιώνουν ότι ο Κρατήρας Shakleton, που βρίσκεται κοντά στο Νότιο Πόλο της Σελήνης, μπορεί να αποτελέσει σεληνιακή βάση, καθώς επιτρέπει την πρόσβαση σε πολύτιμους πόρους, όπως παγωμένο νερό και συνεχή ηλιακή ακτινοβολία για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Σε αυτό το τμήμα της έκθεσης, παρουσιάζονται μια κατοικία στη σελήνη (μοντέλο σε κλίμακα) για τέσσερις αστροναύτες, ένας ανελκυστήρας διαστήματος που θα εξυπηρετούσε τη μεταφορά υλικών στην επιφάνεια της Σελήνης και ένα τηλεσκόπιο με υγρό κάτοπτρο. Στην ενότητα που αφορά τους Αστεροειδείς οι επισκέπτες θα έρθουν σε επαφή με μια αναπαράσταση του Ιαπωνικού διαστημοπλοίου Hayabusa, το οποίο το 2005 συναντήθηκε με τον κοντινό στη Γη αστεροειδή Itokawa, για συγκέντρωση δειγμάτων. Παράλληλα, μέσω ενός διαδραστικού εκθέματος αφής, θα προσπαθήσουν οι ίδιοι να αποτρέψουν μια «επική καταστροφή» από αστεροειδή. Τέλος θα αγγίξουν ένα μετεωρίτη από τη συλλογή του μουσείου. Ο Άρης, ο πιο δελεαστικός προορισμός εξερεύνησης, έχεις τις μεγαλύτερες πιθανότητες συγκριτικά με τους υπόλοιπους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, να φιλοξενεί ζωή. Η αποστολή ανθρώπων στον κόκκινο πλανήτη ίσως να αποτελεί το επόμενο βήμα, όπως δείχνουν τα μοντέλα υπό κλίμακα με τους αστροναύτες που τρώνε, κοιμούνται και ασκούνται κατά το πολύμηνο ταξίδι τους στον Άρη με το Nautilus-X, διαστημόπλοιο σχεδιασμένο από μηχανικούς της ΝΑSA. Η έκθεση περιλαμβάνει, επίσης, ένα μοντέλο σε φυσικό μέγεθος του Curiosity Rover που εκτοξεύθηκε στα τέλη του 2011 προς αναζήτηση ζωής στον Άρη. Παράλληλα, ένας διαδραστικός προσομοιωτής πτήσης δίνει στους επισκέπτες την αίσθηση του πώς μπορεί να είναι η εξερεύνηση του πλανήτη Άρη: Mέσω της διαδραστικής αυτής κονσόλας, μικροί και μεγάλοι μπαίνουν σε τροχιά γύρω από τον Άρη για να περιηγηθούν σε σπηλαιώδεις κρατήρες, τεράστια ηφαίστεια και απέραντες κοιλάδες. Κατά την «περιήγησή» τους στον Άρη, οι επισκέπτες μπορούν επίσης να φωτογραφηθούν με στολή αστροναύτη, αφού υποβληθούν στα απαραίτητα ψυχολογικά τεστ για να δουν αν είναι ικανοί να πραγματοποιήσουν ένα ταξίδι στον Άρη. Η έκθεση περιλαμβάνει ενότητα και για την «Ευρώπη» -το Δορυφόρο του Δία- άλλο ένα πολλά υποσχόμενο μέρος για αναζήτηση ζωής και ολοκληρώνεται με μια ματιά σε εκατομμύρια αστέρια πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, τα οποία είναι ήδη γνωστό ότι έχουν δικούς τους πλανήτες. Αυτοί οι «πλανήτες εκτός ηλιακού συστήματος», που εντοπίστηκαν από το τηλεσκόπιο Kepler της NASA σε τροχιά, θέτουν το δελεαστικό ερώτημα για την ύπαρξη ζωής σε αυτούς. Η έκθεση «Η κατάκτηση του διαστήματος» παρουσιάζεται από 22 Μαρτίου στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος», Πειραιώς 254, Ταύρος. Τηλ. 212 254 0000, www.hellenic-cosmos.gr Μέρες και Ώρες λειτουργίας της έκθεσης: Δευτέρα-Πέμπτη: 09:00 - 13:30, Παρασκευή: 09:00 - 20:00, Σάββατο: 11:00 - 16:00, Κυριακή: 10:00 - 18:00. Εισιτήρια: Ενήλικες 7 ευρώ, Παιδιά 4 ευρώ, Οικογενειακό εισιτήριο (2 ενήλικες και 2 παιδιά): 20 ευρώ Εκτός από οικογένειες, η έκθεση απευθύνεται επίσης σε μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου καθώς και σε παιδιά Νηπιαγωγείου. Τηλέφωνο επικοινωνίας για επισκέψεις σχολείων: 212 254 0100. http://news.in.gr/culture/article/?aid=1231302082 Γουίλιαμ Πόουγκ: Πέθανε ο απεργός του Διαστήματος. Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών ο πρώτος αστροναύτης στην ιστορία που κατέβηκε σε... απεργία όσο ήταν σε τροχιά με αίτημα να έχει περισσότερο χρόνο για να ατενίζει το Διάστημα. Ο σμήναρχος Γουίλιαμ Πόουγκ, που πέθανε σε ηλικία 84 ετών στις 3 Μαρτίου στο σπίτι του στη Φλόριδα, ήταν μέλος πληρώματος τριών ανδρών που έλαβαν μέρος στη μεγαλύτερη σε διάρκεια - και τελευταία επανδρωμένη - πτήση, στον σταθμό Skylab, από τις 16 Νοεμβρίου 1973 έως τις 8 Φεβρουαρίου 1974. Η πτήση στο Διάστημα τον έκανε να έχει «πολύ περισσότερα ανθρωπιστικά αισθήματα προς τους άλλους ανθρώπους, προς άλλα μέλη του πληρώματος» είπε ο ίδιος στο «Science News» το 1985. «Προσπαθώ να είμαι ανθρώπινο ον αντί να προσπαθώ να λειτουργώ σαν μηχανή» ήταν τα λόγια του. http://www.tanea.gr/news/world/article/5096551/pethane-o-apergos-toy-diasthmatos/

Τιμ Μπέρνερς-Λι: «Είναι καιρός να φτιάξουμε ένα Διαδίκτυο που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα» Ο Τιμ Μπέρνερς-Λι, ο άνθρωπος που επινόησε τον Παγκόσμιο Ιστό (World Wide Web), απηύθυνε την Τετάρτη έκκληση για μια χάρτα δικαιωμάτων για την προστασία της ελευθερίας του λόγου στο Διαδίκτυο και των δικαιωμάτων των χρηστών μετά τις αποκαλύψεις ότι κυβερνήσεις παρακολουθούν τη δραστηριότητα στο Διαδίκτυο. Ακριβώς 25 χρόνια αφότου ο γεννημένος στο Λονδίνο επιστήμονας των ηλεκτρονικών υπολογιστών επινόησε τον Παγκόσμιο Ιστό, ο Μπέρνερς-Λι δήλωσε πως υπάρχει ανάγκη για μια χάρτα, όπως η ιστορική Μάγκνα Κάρτα της Αγγλίας, η οποία θα εγγυάται τις θεμελιώδεις αρχές στο Internet. Η ιδιωτικότητα και η ελευθερία στο Internet βρίσκονται υπό εξέταση αφότου ο πρώην σύμβουλος της αμερικανικής Υπηρεσίας Εθνικής Ασφαλείας (NSA) Έντουαρντ Σνόουντεν προχώρησε πέρυσι στη διαρροή απόρρητων εγγράφων που αποκάλυψαν ένα εκτεταμένο αμερικανικό κυβερνητικό σύστημα παρακολούθησης τηλεφωνικών και ιντερνετικών δεδομένων. Ο Μπέρνερς-Λι δήλωσε ότι είναι καιρός να ληφθεί μια κοινή απόφαση σε ό,τι αφορά την εγγύηση των θεμελιωδών αρχών στο Ίντερνετ, προειδοποιώντας ότι η αυξανόμενη επιτήρηση και λογοκρασία σε χώρες όπως η Κίνα, απειλούν το μέλλον της δημοκρατίας. «Θα συνεχίσουμε άραγε στον ίδιο δρόμο απλώς επιτρέποντας στις κυβερνήσεις να ασκούν ολοένα και περισσότερο έλεγχο - ολοένα και περισσότερη επιτήρηση;», δήλωσε σήμερα μιλώντας στο ραδιόφωνο του BBC. «Ή θα δημιουργήσουμε κάτι σαν μια Μάγκνα Κάρτα για τον Παγκόσμιο Ιστό και θα πούμε πως είναι τώρα τόσο σημαντικός, τόσο πολύ μέρος της ζωής μας, ώστε πρέπει να διέπεται από τα ανθρώπινα δικαιώματα;», δήλωσε αναφερόμενος στην αγγλική χάρτα δικαιωμάτων του 1215. Μολονότι παραδέχεται ότι το κράτος έχει ανάγκη την εξουσία να αντιμετωπίζει εγκληματίες που χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, ο Μπέρνερς-Λι ζήτησε να υπάρχει μεγαλύτερος έλεγχος των υπηρεσιών κατασκοπείας, όπως η βρετανική GCHQ και η αμερικανική NSA, καθώς και οποιασδήποτε οργάνωσης συγκεντρώνει δεδομένα για ιδιώτες. Ο Μπέρνερς-Λι είχε ταχθεί προηγουμένως υπέρ του Σνόουντεν, λέγοντας πως αυτά που έκανε ήταν «προς το δημόσιο συμφέρον». Ο Μπέρνερς-Λι και η Κοινοπραξία World Wide Web, μια παγκόσμια κοινότητα με αποστολή να προαγάγει τον Παγκόσμιο Ιστό στις πλήρες δυνατότητές του, ανακοίνωσαν μια εκστρατεία με την ονομασία «The Web We Want» (ο Ιστός Που Θέλουμε), καλώντας τον κόσμο να ασκήσει πίεση για να υπάρξει μια ιντερνετική «χάρτα των δικαιωμάτων» για κάθε χώρα. «Τα δικαιώματά μας παραβιάζονται ολοένα και περισσότερο από κάθε πλευρά και ο κίνδυνος είναι να το συνηθίσουμε. Έτσι θέλω να χρησιμοποιηθεί η 25η επέτειος για να ξαναπάρουμε στα χέρια μας τον Ιστό και να προσδιορίσουμε ποιον Ιστό θέλουμε για τα επόμενα 25 χρόνια», δήλωσε μιλώντας στη βρετανική εφημερίδα Guardian. http://www.tanea.gr/news/world/article/5096416/tim-mperners-li-einai-kairos-na-ftiaksoyme-ena-diadiktyo-poy-tha-sebetai-ta-anthrwpina-dikaiwmata/

Τρισδιάστατο βίντεο των γαλαξιων στο Σύμπαν. Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το αρχείο “Galaxy and Mass Assembly catalogue ένα πρόγραμμα που δείχνει όλους του Γαλαξίες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα αλλά και που αυτοί βρίσκονται μέσα στο Σύμπαν οι αστρονόμοι του πανεπιστημίου Durham δημιούργησαν ένα τρισδιάστατο βίντεο που απεικονίζει όλους τους Γαλαξίες. Όπως αναφέρεται στο κείμενο που συνοδεύει το βίντεο οι εικόνες των Γαλαξιών έχουν ενισχυθεί για να είναι πιο άμεσα αντιληπτοί ενώ οι αποστάσεις έχουν σμικρυνθεί έτσι ώστε να γίνει δυνατό να αποτυπωθούν στο βίντεο Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

NASA:Ζητά τη βοήθεια προγραμματιστων απεναντι σε αστεροείδεις που θα απειλήσουν τη Γη. Την βοήθεια προγραμματιστών απέναντι σε αστεροειδείς που θα μπορούσαν να απειλήσουν την Γη ζητά η NASA, στο πλαίσιο του διαγωνισμού Asteroid Data Hunter. Το Asteroid Data Hunter προσφέρει 35.000 δολάρια σε προγραμματιστές οι οποίοι θα μπορέσουν να αναπτύξουν αλγορίθμους που θα καταδεικνύουν αστεροειδείς σε εικόνες από επίγεια τηλεσκόπια. Η λύση που θα αναδειχθεί θα πρέπει να αυξάνει τον ρυθμό εντοπισμού αστεροειδών και να ελαχιστοποιεί τον αριθμό των λανθασμένων επισημάνσεων. Επίσης, ο εν λόγω «κώδικας κυνηγιού αστεροειδών» θα πρέπει να είναι σε θέση να αγνοεί «ατέλειες» στα δεδομένα και να μπορεί να «τρέχει» σε όλα τα συστήματα υπολογιστών. «Η προστασία του πλανήτη από την απειλή της πρόσκρουσης αστεροειδή σημαίνει ότι πρώτα πρέπει να γνωρίζουμε πού βρίσκονται», δήλωσε η Τζεν Γκούστετιτς, υπεύθυνη του προγράμματος, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC. «Διευρύνοντας την αναζήτηση αστεροειδών, δεσμεύουμε τις δυνατότητες ανθρώπων που καινοτομούν, δημιουργών και πολιτών επιστημόνων παντού, για να αντιμετωπίσουμε αυτή την παγκόσμια πρόκληση». Επί της παρούσης εκτιμάται πως παρακολουθείται μόνο το 1% των αντικειμένων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο, σύμφωνα με την εταιρεία Planetary Resources, η οποία συνεργάζεται με τη NASA στο πλαίσιο του διαγωνισμού. Μιλώντας στη συνδιάσκεψη SXSW την Τρίτη, η Γκούστετιτς και ο Τζέισον Κέσλερ εξήγησαν πώς η αμερικανική διαστημική υπηρεσία χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό crowdourcing και βραβείων για να ενισχύσει τις προσπάθειές της στο αντικείμενο του εντοπισμού αστεροειδών. Κατά την παρουσίαση, χρησιμοποιήθηκε το παράδειγμα των δεινοσαύρων, οι οποίοι εξαφανίστηκαν λόγω της πτώσης αστεροειδούς στον Κόλπο του Μεξικού πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, στην πέμπτη περίπτωση «μαζικής εξαφάνισης» στον πλανήτη μας. «Η μαζική εξαφάνιση (mass extinction) είναι κάτι που εξαλείφει το 75% των ειδών στον πλανήτη μέσα σε δύο εκατομμύρια χρόνια» σημείωσε, επισημαίνοντας ότι σε σύγκριση με τους δεινοσαύρους, το ανθρώπινο είδος δεν αποτελεί για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τον «κυρίαρχο» του πλανήτη. Όπως αναφέρει ο Guardian, το ερώτημα, κατά την Γκούστετιτς είναι το κατά πόσον είμαστε αρκετά έξυπνοι ως είδος για να αποφύγουμε την μοίρα των δεινοσαύρων. Σημειώνετια ότι το Asteroid Data Hunter ξεκινά στις 17 Μαρτίου και θα διαρκέσει ως τα μέσα Αυγούστου. http://www.defencenet.gr/defence/item/nasa-%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AC%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B7-%CE%B2%CE%BF%CE%AE%CE%B8%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8E%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B9%CE%BB%CE%AE%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B7

Κίτρινος γίγαντας είναι 1.300 φορές μεγαλύτερος από τον Ήλιο. Ομάδα ευρωπαίων αστρονόμων εντόπισε ένα άστρο, πραγματικό γίγαντα, το οποίο έχει διάμετρο τουλάχιστον 1.300 φορές μεγαλύτερη από εκείνη του Ήλιου. Το άστρο είναι περίπου ένα εκατομμύριο φορές πιο λαμπερό από τον Ηλιο! Πρόκειται για το μεγαλύτερο κίτρινο άστρο που έχει ποτέ ανακαλυφθεί και ένα από τα δέκα μεγαλύτερα άστρα εν γένει που έχουν ποτέ παρατηρηθεί. Ερευνητές με επικεφαλής τον αστρονόμο Ολιβιέ Σεζνό του Αστεροσκοπείου της Κυανής Ακτής στη Νίκαια χρησιμοποίησαν το συμβολόμετρο του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου (VLT) του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή για να μελετήσουν το τεράστιο άστρο HR 5171 A. Το άστρο βρίσκεται στην κατεύθυνση του αστερισμού του Κενταύρου, σε απόσταση περίπου 12.000 ετών φωτός από τη Γη. Είναι τόσο μεγάλο, που σχεδόν είναι δυνατό να παρατηρηθεί με γυμνά μάτια. Συνήθως τόσο μεγάλα άστρα δεν είναι κίτρινοι, αλλά ερυθροί γίγαντες, που φθάνουν να έχουν διάμετρο 1.000 έως 1.500 φορές μεγαλύτερη από τον Ήλιο. Οι κίτρινοι γίγαντες δεν αναμένεται να έχουν διάμετρο μεγαλύτερη από 400 έως 700 φορές σε σχέση με αυτή του Ήλιου, γι’ αυτό η ανακάλυψη ενός τέτοιου άστρου, που είναι 1.300 φορές μεγαλύτερο αποτελεί κάτι ξεχωριστό. Το άστρο, που ήδη είναι κατά 50% μεγαλύτερο από έναν διάσημο γίγαντα, το ερυθρό άστρο Μπελτεγκέζ, γίνεται συνεχώς μεγαλύτερο κατά τα τελευταία 40 χρόνια. Όσο μεγαλώνει, τόσο πέφτει η θερμοκρασία του, η οποία σήμερα είναι περίπου 5.000 βαθμοί Κελσίου στην επιφάνειά του Ο γίγαντας έχει ένα μικρότερο και ελαφρώς πιο θερμό άστρο- συνοδό, που διαγράφει μια τρομερά κοντινή τροχιά γύρω του κάθε 1.300 γήινα χρόνια. Σύμφωνα με τον Σεζνό, «τα δύο άστρα είναι τόσο κοντά, που έρχονται σε επαφή και το όλο αστρικό σύστημα μοιάζει με ένα γιγάντιο φιστίκι». H ανακάλυψη δημοσιεύεται στον δικτυακό τόπο επιστημονικών προδημοσιεύσεων arXiv. Οι αστρονόμοι αξιοποίησαν την τεχνική τής συμβολομετρίας, η οποία τους επέτρεψε να συνδυάσουν το φως που συλλέγουν πολλά επιμέρους μικρότερα τηλεσκόπια, δημιουργώντας έτσι στην ουσία ένα γιγάντιο τηλεσκόπιο διαμέτρου 140 μέτρων. Στο παρελθόν, ακόμα και πριν από 60 χρόνια, είχαν υπάρξει κάποιες παρατηρήσεις του ίδιου άστρου, όμως είναι η πρώτη φορά που, χάρη στη νέα αστρονομική τεχνολογία, κατέστη εφικτό να διαπιστωθεί η πραγματική διάσταση και συμπεριφορά αυτού του διπλού συστήματος άστρων, του υπερ-γίγαντα και του μικρότερου συντρόφου του. Οι κίτρινοι υπερ-γίγαντες αποτελούν μια πολύ σπάνια κατηγορία άστρων και μέχρι σήμερα μόνο γύρω στους δέκα έχουν εντοπιστεί στο γαλαξία που βρίσκεται και η Γη, με πιο γνωστή περίπτωση το άστρο R της Κασσιόπειας. Τα κίτρινα άστρα είναι ανάμεσα στα μεγαλύτερα και φωτεινότερα άστρα του σύμπαντος, ενώ βρίσκονται σε μια ασταθή φάση του κύκλου της ζωής τους, κατά την οποία αλλάζουν με ταχύ ρυθμό. Εξαιτίας αυτής της αστάθειας, εκτινάσσουν μεγάλες ποσότητες αστρικών υλικών προς το διάστημα, δημιουργώντας μια εκτεταμένη «ατμόσφαιρα» γύρω τους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231302617

Μαθήματα απ’ευθείας από το διάστημα, προς τιμήν του Γκαγκάριν! Mαθήματα κατ’ευθείαν από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS θα παραδώσουν οι ρώσοι κοσμοναύτες στους μικρούς μαθητές τον ερχόμενο Απρίλιο! Όπως δήλωσε υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας στο πρακτορείο RIA Novosti, η παράδοση από τους κοσμοναύτες θα μεταδοθεί ζωντανά σε πανεθνικό επίπεδο, την Παρασκευή 11 Απριλίου, μια ημέρα πριν την 53η επέτειο της ιστορικής πρώτης επανδρωμένης αποστολής στο διάστημα. Ηταν 12 Απριλίου του 1961, όταν ο Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος στην παγκόσμια ιστορία που ταξίδεψε στο διάστημα. Οι μικροί μαθητές θα ακούσουν ξανά την ιστορική φράση του «Παγιέχαλι!» (Πάμε!) τη στιγμή της εκτόξευσης με το διαστημόπλοιο Vostok. Να υπενθυμίσουμε πως ανάλογη τηλεδιάσκεψη από το διάστημα πραγματοποιήθηκε με αφορμή την 50ή επέτειο από την ιστορική πτήση της Βαλεντίνα Τερέσκοβα, της πρώτης γυναίκας που ταξίδεψε στο διάστημα. http://rbth.gr/news/2014/03/11/mathimata_apeytheia_apo_to_diastima_pro_timin_toy_gkagkarin_29015.html Νέα πηγή ενέργειας από το... Διάστημα. Οταν ο ήλιος δύει, τα ηλιακά πάνελ πάνε για... ύπνο, εκτός και αν συνοδεύονται από μια μπαταρία ικανή να αποθηκεύσει τη συλλεχθείσα ενέργεια. Ωστόσο αμερικανοί φυσικοί από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ οραματίζονται μια νέα πηγή ενέργειας η οποία θα εκμεταλλεύεται την υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπει ο πλανήτης μας προς το Διάστημα. Με τη βοήθεια σύγχρονων τεχνολογιών, οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα μπορούσαμε να εκμεταλλευθούμε την υπερθέρμανση του πλανήτη μετατρέποντάς τη σε πολύτιμη πηγή ενέργειας. «Θα μπορούσαμε ενδεχομένως να εκμεταλλευθούμε την υπέρυθρη ακτινοβολία του πλανήτη προς το παγωμένο Διάστημα» εξηγεί ο κύριος ερευνητής δρ Φεντερίκο Καπάσο. «Η παραγωγή ενέργειας από την εκπεμπόμενη ακτινοβολία αποτελεί περίεργη υπόθεση. Παρ' όλα αυτά πιστεύουμε ότι με τη βοήθεια της Φυσικής και της νανοκλίμακας μια τέτοια καινοτόμος εφαρμογή θα ήταν εφικτή». Σε παρόμοια λογική με εκείνη των φωτοβολταϊκών πάνελ, η ιδέα των ερευνητών βασίζεται σε μια συσκευή η οποία αντί να αιχμαλωτίζει την ορατή ακτινοβολία θα παράγει ηλεκτρισμό, απελευθερώνοντας υπέρυθρη ακτινοβολία. «Το ηλιακό φως έχει ενέργεια, οπότε τα φωτοβολταϊκά έχουν νόημα: λειτουργούν συλλέγοντας την ηλιακή ενέργεια. Η αντίστοιχη παραγωγή ενέργειας μέσω υπερύθρων δεν είναι τόσο απλή» προσθέτει ο κύριος συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Proceedings of the National Academy of Sciences», δρ Στίβεν Μπάιρνς. «Το πόση ενέργεια μπορούμε να παραγάγουμε μέσω της εν λόγω μεθόδου δεν είναι προφανές, ούτε το αν αξίζει να κινηθούμε κατ' αυτόν τον τρόπο, ωστόσο όλα αυτά γίνονται προφανή μόλις καθήσει κανείς και κάνει όλους τους απαραίτητους υπολογισμούς με χαρτί και μολύβι». «Η συσκευή αυτή θα μπορούσε να συνδυαστεί, για παράδειγμα, με μια ηλιακή μπαταρία, για να λαμβάνουμε επιπλέον ενέργεια κατά τη διάρκεια της νύχτας» προσθέτει ο Μπάιρνς. Για να παρουσιάσουν το τεράστιο εύρος των δυνατοτήτων της νέας μεθόδου παραγωγής ενέργειας, οι ειδικοί προτείνουν δύο είδη συσκευών: μια αντίστοιχη της ηλιακής γεννήτριας και μια δεύτερη παρόμοια με μια φωτοβολταϊκή μπαταρία. Η πρώτη συσκευή θα αποτελείται από δύο πλάκες: από μια θερμή, στη θερμοκρασία της Γης, και από μια παγωμένη η οποία θα είναι τοποθετημένη ακριβώς από πάνω της. Η παγωμένη επιφάνεια με όψη προς τα επάνω θα είναι κατασκευασμένη από ένα υλικό το οποίο παγώνει απελευθερώνοντας θερμότητα προς τον ουρανό. Βάσει μετρήσεων των εκπομπών υπερύθρων που πραγματοποιήθηκαν στη Λαμόντ, στην Οκλαχόμα, οι ερευνητές υπολογίζουν ότι η διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στις δύο πλάκες θα ήταν ικανή να αποδώσει μερικά βατ ανά τετραγωνικό μέτρο μέρα-νύχτα. Η διατήρηση ωστόσο της παγωμένης πλάκας σε θερμοκρασία χαμηλότερη από εκείνη του περιβάλλοντος θα είναι δύσκολη αλλά όχι ανέφικτη. «Η συγκεκριμένη προσέγγιση βασίζεται σε αρχές που ήδη εφαρμόζονται» αναφέρει ο δρ Μπάιρνς. Η δεύτερη συσκευή των ερευνητών αφορά τη διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα σε διάφορα ηλεκτρονικά μέρη - διόδους και κεραίες - σε επίπεδο νανοκλίμακας. «Αν για παράδειγμα έχουμε δύο μέρη με ίδια θερμοκρασία, προφανώς δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, αν όμως έχουμε δύο μέρη με διαφορετική θερμοκρασία, μπορούμε να κάνουμε δουλειά» εξηγεί ο δρ Καπάσο. Με απλά λόγια, τα μέρη ενός ηλεκτρικού κυκλώματος μπορούν να διοχετεύουν το ηλεκτρικό ρεύμα προς διάφορες κατευθύνσεις - κάτι τέτοιο ονομάζεται ηλεκτρικός «θόρυβος». Βάζοντας στον ρόλο της αντίστασης μια μικροσκοπική κεραία οι ερευνητές πιστεύουν ότι θα μπορούσαν επιτυχώς να στείλουν την υπεριώδη ακτινοβολία προς τον ουρανό, ψύχοντας παράλληλα τα ηλεκτρόνια μόνο σε ένα μέρος του κυκλώματος. Οπως αναφέρουν στη δημοσίευσή τους, μια επίπεδη συσκευή καλυμμένη από πολλά μικροσκοπικά κυκλώματα με φορά προς τον ουρανό θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=574625 «Η ΓΗ ΑΠΟ ΨΗΛΑ» Πόσο απαραίτητοι είναι οι δορυφόροι Την ευκαιρία να γνωρίσουν τα οφέλη των δορυφόρων στην «παρακολούθηση» του πλανήτη έχουν όσοι μαθητές συμμετάσχουν στα εκπαιδευτικά εργαστήρια «Η Γη από Ψηλά». Τα εργαστήρια απευθύνονται σε μαθητές της Στ΄ Δημοτικού και των τριών τάξεων του Γυμνασίου ώστε, με τη βοήθεια εικόνων της εταιρείας Planet Observer, να ανακαλύψουν με διαδραστικό τρόπο και πειράματα με ποιον τρόπο η δορυφορική απεικόνιση βοηθά στην κατανόηση και την πρόβλεψη των φυσικών φαινομένων. Η εκπαιδευτική δραστηριότητα διεξάγεται στο πλαίσιο του γαλλοελληνικού φεστιβάλ «Γεωσυναντήσεις», με πρωτοβουλία του Μαριολοπουλείου- Καναγκινείου Ιδρύματος Επιστημών Περιβάλλοντος και του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία 2014». Η συμμετοχή είναι δωρεάν, απαιτείται ωστόσο κράτηση θέσης. ​​ΠΟΥ: Ιδρυμα Ευγενίδου ΠΟΤΕ: Μέχρι 23 Μαρτίου www.eugenfound.edu.gr http://www.kathimerini.gr/757231/article/epikairothta/episthmh/protaseis-gia-thn-evdomada-poy-erxetai Διάλεξη με θέμα «Ενα περίεργο καινούριο Σύμπαν» Την Τετάρτη 12 Μαρτίου θα πραγματοποιηθείη δεύτερη διάλεξη του κύκλου «Μονοπάτια του πνεύματος και της επιστήμης - Η Αστρονομία στη ζωή μας» μιας πρωτοβουλίας του δήμου Αιγάλεω. Στόχος του δήμου είναι να προσφέρει στους πολίτες έξι δωρεάν εκλαϊκευμένες διαλέξεις με αντικείμενο την Αστρονομία και σκοπό την ανάδειξη θεμάτων ευρύτερου ενδιαφέροντος από τις επιστήμες και την πνευματική ζωή. Ο τίτλος της δεύτερης διάλεξης «Ένα περίεργο καινούργιο Σύμπαν» αφορά στον αθέατο κόσμο που μας αγκαλιάζει. Αυτόν τον κόσμο που δεν μπορούν να αντιληφθούν οι ανθρώπινες αισθήσεις και γίνεται αισθητός μόνο μέσω των μαθηματικών. Εισηγητής θα είναι ο κ.Μάνος Δανέζης, επίκουρος Καθηγητής Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών με πλούσιο επιστημονικό έργο, γνωστός στο ευρύ κοινό και από τις επί μακρόν επιστημονικές τηλεοπτικές εκπομπές του στη δημόσια τηλεόραση. Η διαλέξη θα πραγματοποιηθεί στο Πνευματικό Κέντρο «Γιάννης Ρίτσος» του Δήμου Αιγάλεω (Δημαρχείου και Κουντουριώτου, σταθμός μετρό «Αιγάλεω», τηλ.2105902440). Ώρα έναρξης 19.00. Είσοδος ελεύθερη χωρίς δήλωση συμμετοχής. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=575233

Το ουράνιο τόξο της Αφροδίτης. Ομάδα ερευνητών του Ινστιτούτου Ερευνας του Ηλιακού Συστήματος Max Planck στη Γερμανία έκαναν μια ιστορική ανακάλυψη. Εντόπισαν και κατέγραψαν ένα ουράνιο τόξο στην Αφροδίτη. Είναι η πρώτη φορά που το εντυπωσιακό ατμοσφαιρικό φαινόμενο εντοπίζεται σε κάποιο πλανήτη εκτός της Γης. Οι ερευνητές μελέτησαν δεδομένα και καταγραφές της ευρωπαϊκής αποστολής Venus Express που εξερευνά την Αφροδίτη και σε μια από αυτές εντόπισαν το φαινόμενο. Μάλιστα σύμφωνα με τους ερευνητές το ουράνιο που κατέγραψε το σκάφος είναι ένας σπάνιος τύπος ουράνιου τόξου που στα αγγλικά ονομάζεται «glory» αλλά στα ελληνικά έχει επικρατήσει ο όρος «διπλό ουράνιο τόξο». Πρόκειται στην ουσία για δύο «αλληλοεμπλεκόμενα» ουράνια τόξα. Το εσωτερικό ουράνιο τόξο είναι πιο φωτεινό, για αυτό και ονομάζεται πρωτεύον ουράνιο τόξο. Τα χρώματα είναι αντίθετα στα δυο ουράνια τόξα, δηλαδή, στο πρωτεύον τόξο εσωτερικά βρίσκεται το ιώδες και εξωτερικά το ερυθρό χρώμα, ενώ στο δευτερεύον τόξο έχουμε το ερυθρό στο εσωτερικό και το ιώδες στο εξωτερικό του τόξου. Οι δύο αυτές διαφορές οφείλονται στο γεγονός ότι στο πρωτεύον ουράνιο τόξο η ηλιακή ακτίνα αντανακλάται στο εσωτερικό της σταγόνας βροχής μια φορά, ενώ στο δευτερεύον τόξο έχουμε δυο διαδοχικές εσωτερικές ανακλάσεις, με αποτέλεσμα μικρότερη φωτεινότητα και αντιστροφή των ακραίων χρωμάτων του ηλιακού φάσματος. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus». Σε αυτή την εικόνα προσομοίωσης δεξιά εικονίζεται το διπλό ουράνιο τόξο όπως φαίνεται στη Γη και αριστερά όπως φαίνεται στην Αφροδίτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=576032

25 χρόνια WWW: H ημέρα που άλλαξε ο κόσμος. Ηταν 12 Μαρτίου 1989 όταν γεννήθηκε το Web, που εξελίχθηκε στο μέσο επικοινωνίας με τη μεγαλύτερη επιρροή στην υφήλιο! Ξεπήδησε από το μυαλό ενός ανθρώπου και εξελίχθηκε στο μέσο επικοινωνίας με τη μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο, καταφέρνοντας να αλλάξει για πάντα τη ζωή μας. Ο Παγκόσμιος Ιστός (World Wide Web ή, εν συντομία, Web) γίνεται σήμερα 25 ετών. Αν ο όρος δεν σας λέει πολλά, καθήστε για μια στιγμή και σκεφτείτε: πόσες φορές δεν έχετε καταφύγει στο Google για να βρείτε πληροφορίες που μέχρι πριν από λίγα χρόνια αναζητούσατε σε εγκυκλοπαίδειες, βιβλία, οδηγούς και τηλεφωνικούς καταλόγους; Πόσες φορές δεν έχετε μπει στο facebook ή στο Skype για να επικοινωνήσετε με τα αγαπημένα σας πρόσωπα, κάτι που παλαιότερα μπορούσατε να κάνετε μόνο από το τηλέφωνο (και μάλιστα επί πληρωμή); Και πόσες φορές δεν έχετε επισκεφθεί το Διαδίκτυο για να μάθετε τις τελευταίες ειδήσεις, να παρακολουθήσετε ταινίες και βίντεο και να ακούσετε μουσική; Χωρίς καμία δόση υπερβολής, όλα αυτά τα οφείλετε σε έναν λονδρέζο ιππότη: τον σερ Τιμ Μπέρνερς-Λι. Ηταν 12 Μαρτίου 1989 όταν ο 33χρονος τότε μηχανικός υπολογιστών στο CERN (τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών, γνωστό σήμερα από την ανακάλυψη του μποζονίου του Χιγκς) πρότεινε τη δημιουργία ενός συστήματος διαχείρισης και ανταλλαγής πληροφοριών μέσω ηλεκτρονικών υπολογιστών. «Αόριστο αλλά συναρπαστικό» ήταν η απάντηση του προϊσταμένου τού Μπέρνερς-Λι όταν διάβασε την πρότασή του. Πού να ήξερε, όμως, ότι πολύ σύντομα αυτό το «αόριστο» σχέδιο θα κατακτούσε ολόκληρο τον πλανήτη και θα έφερνε πραγματική επανάσταση στην επικοινωνία και στη μετάδοση της γνώσης, ενισχύοντας παράλληλα την προσπάθεια των ανθρώπων να κατακτήσουν περισσότερη ελευθερία - η οποία ψαλιδίζεται καθημερινά από αυταρχικά καθεστώτα, μυστικές υπηρεσίες και κυβερνοεγκληματίες που επιχειρούν να ελέγξουν ή να κλέψουν αυτά που κάνουμε στο Διαδίκτυο. Ευτυχώς για εμάς, ο διευθυντής τού Μπέρνερς-Λι πρόσθεσε τη λέξη «συναρπαστικό» και του επέτρεψε να υλοποιήσει την πρότασή του και να μας χαρίσει το Ιντερνετ στη μορφή που το ξέρουμε σήμερα. Το ίδιο το Διαδίκτυο, βέβαια, είχε εφευρεθεί περίπου δύο δεκαετίες πριν από το Web, συνδέοντας δίκτυα υπολογιστών που διαχειρίζονταν κυβερνητικοί οργανισμοί, ερευνητικά ιδρύματα και οι ένοπλες δυνάμεις. Ποια είναι η διαφορά των δύο εφευρέσεων; Σκεφθείτε το Ιντερνετ ως μια σιδηροδρομική γραμμή και το Web ως ένα από τα τρένα που κινούνται επάνω της. Σήμερα υπάρχουν αρκετά άλλα «τρένα»: οι εφαρμογές (apps) που χρησιμοποιούμε στα κινητά μας, πλατφόρμες επικοινωνίας όπως το Skype, υπηρεσίες διαμοιρασμού αρχείων (file-sharing) κ.λπ. Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Ιστός είναι η «αμαξοστοιχία» που έφερε το Διαδίκτυο στα χέρια όλων μας, δίνοντάς μας πρόσβαση σε δισεκατομμύρια σελίδες με πληροφορίες. Το Web είναι ένα σύστημα συνδεδεμένων εγγράφων (γνωστά ως υπερκείμενα) στα οποία οι χρήστες έχουν πρόσβαση μέσω του Ιντερνετ χρησιμοποιώντας ένα πρόγραμμα περιήγησης (όπως ο Mozilla Firefox, o Google Chrome και ο Internet Explorer). Θέλετε να δείτε τι καιρό θα κάνει αύριο; Απλώς πληκτρολογήστε www.emy.gr για να μπείτε στον ιστότοπο της ΕΜΥ. Δεν ξέρετε πότε πρέπει να καταθέσετε τη φορολογική σας δήλωση; Μια επίσκεψη στο www.gsis.gr, το σάιτ της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων, θα σας δώσει την απάντηση. Ολοι οι ιστότοποι είναι μέρος του Παγκόσμιου Ιστού, τον οποίο χρησιμοποιείτε καθημερινά έστω και αν δεν ξέρατε ώς τώρα το όνομά του.{ARX} Αν σήμερα κανονίζετε τις διακοπές σας, κάνετε τα ψώνια σας και υποβάλλετε αιτήσεις μέσω του Διαδικτύου – ενέργειες που έως πριν από λίγα χρόνια θα έμοιαζαν αδιανόητες – είναι διότι ο Τιμ Μπέρνερς-Λι εφηύρε το Web πριν από 25 χρόνια. Από τότε έως σήμερα κύλησε πολύ νερό στο ψηφιακό αυλάκι: ο όγκος του Παγκόσμιου Ιστού έγινε τεράστιος (μόνο οι σελίδες που είναι προσβάσιμες από τις μηχανές αναζήτησης υπερβαίνουν τα 2,3 δισεκατομμύρια) και, παράλληλα, γιγαντώθηκαν οι εταιρείες του Διαδικτύου – μαζί με αυτές και τα κέρδη τους. Το μόνο πρόσωπο που δεν πλούτισε από αυτήν την ιστορία είναι ο Μπέρνερς-Λι. Αν είχε δει το Ιντερνετ ως εμπορική ευκαιρία θα μπορούσε σήμερα να είναι κροίσος. Ωστόσο, εν πλήρει συνειδήσει προσπάθησε να οικοδομήσει ένα δίκτυο χωρίς όρια και φραγμούς. Παράλληλα, αντιτάχθηκε σθεναρά στις μεγάλες εταιρείες που προσπαθούν να μονοπωλήσουν το Διαδίκτυο και στις κυβερνήσεις που παρακολουθούν τους χρήστες του και υπερασπίστηκε το δικαίωμα όλων των πολιτών στην ισότιμη πρόσβαση στις πληροφορίες. Ο πατέρας του Web παραμένει σταθερά προσηλωμένος στην ανάπτυξη της εφεύρεσής του προς όφελος όλων των ανθρώπων. Συνεργάζεται με κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο και προσπαθεί να τις πείσει να καταστήσουν προσβάσιμες (ανοικτές) τις πληροφορίες που διαχειρίζονται. Ο ίδιος δεν διεκδίκησε ποτέ χρήματα για την εφεύρεσή του, την οποία χρησιμοποίησαν εταιρείες όπως η Google, η Apple και το facebook για να θησαυρίσουν. «Ο δισεκατομμυριούχος-παράσιτο Μαρκ Ζάκερμπεργκ πρέπει να δώσει τα μισά λεφτά του στον Τιμ Μπέρνερς-Λι» έγραψε πρόσφατα ένας αναγνώστης της ηλεκτρονικής έκδοσης του «Γκάρντιαν». Τα εικοστά πέμπτα γενέθλια του Παγκόσμιου Ιστού βρίσκουν περίπου 2,7 δισ. ανθρώπους (λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο του πληθυσμού της Γης) συνδεδεμένους με το Διαδίκτυο. Τι επιφυλάσσει το μέλλον; «Οπως συμβαίνει με τους περισσότερους εικοσάρηδες, οι πλήρεις δυνατότητες του Web μόλις τώρα αρχίζουν να φαίνονται» είπε πριν από λίγες ημέρες ο Τιμ Μπέρνερς-Λι, ο οποίος το 2004 χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα Ελισάβετ. Παράλληλα, όμως, επέκρινε τις παρακολουθήσεις της NSA (και όχι μόνο), προειδοποιώντας ότι ο δημοκρατικός χαρακτήρας του Ιντερνετ κινδυνεύει και έκανε λόγο για την ανάγκη «να προστατευθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα στην ιδιωτικότητα, στην έκφραση της γνώμης και στη συνάθροιση online». Το 1989, όταν έπεφτε το Τείχος του Βερολίνου και στην Ελλάδα εξέπεμπαν τα πρώτα ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια, το Διαδίκτυο μετρούσε ήδη δύο δεκαετίες ζωής. Το σύστημα αυτό – άγνωστο στους περισσοτέρους – επέτρεπε την αποστολή και λήψη δεδομένων μεταξύ ηλεκτρονικών υπολογιστών ανεξάρτητα από τη γεωγραφική θέση τους. Ωστόσο, κανείς έως τότε δεν είχε καταφέρει να εφεύρει έναν αποτελεσματικό τρόπο που θα έκανε τα δεδομένα αυτά προσβάσιμα στο κοινό. Εκείνη την εποχή ο Τιμ Μπέρνερς-Λι εργαζόταν ως προγραμματιστής στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Πυρηνικών Ερευνών (CERN) στη Γενεύη. Από καιρό τον προβλημάτιζε η απώλεια των δεδομένων και των συμπερασμάτων που προέκυπταν από τα επιστημονικά πειράματα: πολύ συχνά έβλεπε τους ερευνητές να σπαταλούν τον χρόνο τους προσπαθώντας να λύσουν ένα πρόβλημα το οποίο είχε ήδη λυθεί από κάποιον άλλον συνάδελφό τους αλλά εκείνοι το αγνοούσαν. Σκέφτηκε λοιπόν ότι έπρεπε να δημιουργηθεί μια τεράστια βάση δεδομένων που θα περιέχει παντός είδους πληροφορίες οι οποίες θα μπορούν να εντοπισθούν αμέσως. Στις 12 Μαρτίου του ίδιου έτους συνέταξε ένα κείμενο με τον λιτό και σαφή τίτλο «Διαχείριση Πληροφοριών: Μία πρόταση». Ο Παγκόσμιος Ιστός, το σύστημα που είναι συνυφασμένο σχεδόν με κάθε πτυχή της σύγχρονης ζωής, είχε μόλις δημιουργηθεί – τουλάχιστον στα χαρτιά. «Τα προβλήματα της απώλειας πληροφοριών μπορεί να είναι ιδιαίτερα έντονα στο CERN, αλλά στην προκειμένη περίπτωση το CERN είναι μια μικρογραφία αυτού που θα είναι ο υπόλοιπος κόσμος σε λίγα χρόνια. Το CERN αντιμετωπίζει σήμερα κάποια προβλήματα που ο υπόλοιπος κόσμος θα αντιμετωπίσει σύντομα. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα παγκόσμιο συνδεδεμένο σύστημα πληροφοριών» έγραψε ο Μπέρνερς-Λι. Στην ουσία, ο βρετανός επιστήμονας πρότεινε να δημιουργηθούν μονοπάτια που θα ανοίγουν δρόμους ανάμεσα σε τεράστια βουνά δεδομένων και θα κατευθύνουν τον χρήστη εκεί ακριβώς που θέλει να πάει. Η ιδέα δεν ήταν εντελώς νέα, ωστόσο ήρθε σε μια στιγμή που οι υπολογιστές ήταν πανταχού παρόντες και το Διαδίκτυο παρείχε την απαραίτητη υποδομή για την υλοποίησή της. Σε άρθρο που είχε δημοσιεύσει το 1945 ο αμερικανός μηχανικός Βάνεβαρ Μπους είχε προτείνει τη δημιουργία ενός συστήματος με το όνομα memex – εκ του memory (μνήμη) και του index (ευρετήριο) –, μέσω του οποίου θα μπορούσαμε να συμπιέσουμε και να αποθηκεύσουμε το περιεχόμενο όλων των βιβλίων και κάθε είδους πληροφορία που διατίθεται στη Γη. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Παγκόσμιος Ιστός περίπου 45 χρόνια αργότερα. Με αξιοσημείωτη διορατικότητα, ο Μπους προέβλεψε ότι «θα εμφανιστούν εξ ολοκλήρου νέες μορφές εγκυκλοπαιδειών τις οποίες θα διατρέχει ένα πλέγμα προσεταιριστικών μονοπατιών». Το άρθρο αυτό, καθώς επίσης και το έργο άλλων επιστημόνων όπως ο Ντάγκλας Ενγκελμπαρτ – ο δημιουργός του ποντικιού των υπολογιστών – επηρέασε καταλυτικά τον Μπέρνερς-Λι. Οταν δημιούργησε την πρώτη ιστοσελίδα στην Ιστορία, έγραψε σε αυτήν ότι «το Web είναι μια πρωτοβουλία για την ανάκτηση πληροφοριών που έχει στόχο να δώσει καθολική πρόσβαση σε ένα μεγάλο σύμπαν εγγράφων». Ο Τιμ Μπέρνερς-Λι πρωταγωνίστησε σε όλα τα στάδια της οικοδόμησης του Παγκόσμιου Ιστού: με τη βοήθεια συναδέλφων του επινόησε το πρωτόκολλο HTTP για την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ υπολογιστών, τη γλώσσα HTML που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία ιστοσελίδων και το πρώτο πρόγραμμα περιήγησης (browser) που ονόμασε – πώς αλλιώς; – WorldWideWeb. Σύντομα οι επιστήμονες του CERN άρχισαν να χρησιμοποιούν το νέο σύστημα για να μοιράζονται τα αποτελέσματα των πειραμάτων και των ερευνών τους, κάτι που προηγουμένως ήταν αδύνατο να πράξουν. Το 1993 ο οργανισμός ανακοίνωσε ότι κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να χρησιμοποιήσει το Web. Τον Ιούνιο του ίδιου έτους ο Παγκόσμιος Ιστός μπήκε στη ζωή των απλών πολιτών (όσοι, βέβαια, είχαν σύνδεση στο Ιντερνετ) μέσω του Mosaic, του προγράμματος περιήγησης που σύστησε το Διαδίκτυο στο ευρύ κοινό. Στην αρχή υπήρξε διχογνωμία για το αν οι browsers θα έπρεπε να διατίθενται δωρεάν ή επί πληρωμή. Σήμερα, τα πιο δημοφιλή προγράμματα περιήγησης είναι ο Chrome της Google, ο Firefox του ιδρύματος Mozilla και ο Internet Explorer της Microsoft. Ολα παρέχονται δωρεάν. Ο Παγκόσμιος Ιστός είναι το ταχύτερα αναπτυσσόμενο μέσο επικοινωνίας όλων των εποχών, το οποίο ξεπέρασε τους 50 εκατ. χρήστες μόλις τέσσερα χρόνια μετά τη δημιουργία του. Για να το κάνει αυτό το ραδιόφωνο χρειάστηκε να περάσουν 38 χρόνια, ενώ στην τηλεόραση πήρε 13 χρόνια. Βέβαια, το Web σήμερα είναι αρκετά διαφορετικό από εκείνο που εμφανίστηκε πριν από 25 χρόνια. Στο Web 1.0, το οποίο κυριαρχούσε ώς τα τέλη της δεκαετίας του 1990, εμφανίζονταν κείμενα μόνο για ανάγνωση μέσα σε στατικές ιστοσελίδες. Η εξέλιξη του Παγκόσμιου Ιστού ήταν το Web 2.0 το οποίο περιέχει διαδραστικά και δυναμικά στοιχεία και ταυτίστηκε με την εξάπλωση των μπλογκ, των κοινωνικών δικτύων και υπηρεσιών όπως οι online χάρτες. Σήμερα οι ειδικοί οραματίζονται το Web 3.0: πρόκειται για εφαρμογές που μπορούν να «καταλάβουν» το περιεχόμενο των ιστοσελίδων (ο λεγόμενος Σημασιολογικός Ιστός) και για το Διαδίκτυο των Πραγμάτων, όπου όλες οι συσκευές θα επικοινωνούν μεταξύ τους κι εμείς θα μπορούμε να ελέγχουμε τη θέρμανση του σπιτιού μας από το κινητό μας, το ψυγείο μας θα παραγγέλνει μόνο του τα ψώνια στο σουπερμάρκετ και τα πάρκινγκ θα ενημερώνουν το αυτοκίνητό μας αν έχουν ή όχι κενές θέσεις! http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5096123/h-hmera-poy-allakse-o-kosmos/

Σταμάτιος Κριμιζής. Ο Καθηγητής Σταμάτιος Κριμιζής είναι Επίτιμος Διευθυντής στον Τομέα Διαστήματος του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Johns Hopkins τών ΗΠΑ. Έχει υπηρετήσει ως επικεφαλής ερευνητής σε μία πληθώρα διαστημικών αποστολών της NASA, συμπεριλαμβανομένων των Voyagers 1 και 2, Cassini-Huygens και Galileo. Έχει δημοσιεύσει περισσότερες από 500 εργασίες και έχει λάβει ένα μεγάλο αριθμό επιστημονικών βραβείων διεθνούς κύρους. Εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 2004 όπου διευθύνει το Γραφείο Έρευνας της Επιστήμης του Διαστήματος, και από το 2006 είναι αντιπρόσωπος της Ελλάδος στο συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), ενώ στη θητεία τους ως πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΣΕΤ) επιτέλεσε σημαντικό έργο για την κατάρτιση ενός μακροχρόνιου σχεδιασμού για την έρευνα στη χώρα μας. O Δρ Σταμάτιος Κριμιζής, ο οποίος προσφάτως μίλησε στο Eλεύθερο Πανεπιστήμιο στη Στοά του Βιβλίου, αναφέρεται στα βήματα που γίνονται με στόχο την τόνωση της επιχειρηματικότητας και της συνεργασίας ιδιωτικών φορέων με εκπαιδευτικά και ερευνητικά ιδρύματα, μιλώντας για επικείμενη αύξηση του μεριδίου των ιδιωτών στον τομέα της έρευνας στο 40% του συνόλου των επενδύσεων. Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι ο στόχος του 1,5% του ΑΕΠ στην έρευνα το 2020 υπολείπεται του αντίστοιχου ευρωπαϊκού στόχου της τάξης του 3%, ωστόσο, αναγνωρίζει ότι πρόκειται για ένα σημαντικό πρώτο βήμα ως προς την ενίσχυση της ερευνητικής δραστηριότητας στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σύμφωνα με τον καθηγητή, αποτελεί η Φινλανδία, η οποία επενδύοντας σημαντικά στην καινοτομία βελτίωσε θεαματικά την οικονομική της θέση. Πάντως, σημειώνει ότι η αναξιοκρατία παραμένει μείζον πρόβλημα στην Ελλάδα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να τοποθετεί σε θέσεις – κλειδιά ανθρώπους οι οποίοι κατά τη γνώμη του δεν είναι επαρκώς καταρτισμένοι. Ο Δρ Κριμιζής αναφέρεται επίσης στα διαστημικά προγράμματα στα οποία ο ίδιος συμμετείχε και που σημείωσαν μεγάλες επιστημονικές επιτυχίες, με χαρακτηριστικά παραδείγματα τα Voyager 1 & 2, το Galileo και το Cassini. To Voyager 1, συγκεκριμένα, ήταν και η σημαντικότερη επιστημονική συνεισφορά του, ως το πρώτο ανθρώπινο κατασκεύασμα το οποίο πέρασε τα όρια του Ηλιακού μας Συστήματας και εισήλθε στο μεσοαστρικό χώρο του Γαλαξία. Στα μελλοντικά σχέδια του κ. Κριμιζή περιλαμβάνεται μία διαστημική αποστολή στον Ήλιο, το Solar Probe Plus, το οποίο θα πλησιάσει τον Ήλιο στην απόσταση των 6 εκατομμυρίων χιλιομέτρων, μελετώντας μία σειρά από ηλιακά φαινόμενα που δεν κατανοούμε, όπως τον ηλιακό κύκλο των 11 ετών ή την αναστροφή του ηλιακού μαγνητικού πεδίου κάθε 22 χρόνια. Το σκάφος θα χρειαστεί να ανταπεξέλθει σε ακραίες συνθήκες και σε θερμοκρασία της τάξης των 1.500 βαθμών Κελσίου, δημιουργώντας σημαντικές μηχανικές προκλήσεις. Ο καθηγητής μιλά συχρόνως για το μέλλον της επιστημονικής κοινότητας στην Ελλάδα, επισημαίνοντας ως ένα από τα σημαντικότερα κοινωνικά προβλήματα την απώλεια του ανθρώπινου δυναμικού που μεταναστεύει στο εξωτερικό. Έδωσε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στην παράμετρο της εργατικότητας, τονίζοντας πως τα αποτελέσματα εμφανίζονται πάντοτε μετά από σκληρή δουλειά. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/03/11/%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bc%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bf%cf%82-%ce%ba%cf%81%ce%b9%ce%bc%ce%b9%ce%b6%ce%ae%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%84/

Η εντροπία μιας μαύρης τρύπας. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Jacob D. Bekenstein ήταν ένας από τους μεταπτυχιακούς φοιτητές του John Archibald Wheeler. Εκείνη την εποχή ένα από τα ερευνητικά ενδιαφέροντα του Wheeler και των συνεργατών του ήταν οι μαύρες τρύπες. Έτσι δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι το 1973 ο Bekenstein δημοσίευσε μια «ιστορική» εργασία με τίτλο «Black Holes and the Second Law» http://journals.aps.org/prd/abstract/10.1103/PhysRevD.7.2333 στην οποία για πρώτη φορά συνδέεται το εμβαδόν του ορίζοντα μιας μαύρης τρύπας με το μέτρο της εντροπίας της. Για να φτάσει στο συμπέρασμα αυτό ο Bekenstein στηρίχθηκε σε ιδέες του Δημήτρη Χριστοδούλου http://physicsgg.me/tag/%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85/ – στην δημοσίευσή του o Bekenstein αναφέρεται σε τρεις προηγούμενες εργασίες του Δ. Χριστοδούλου και η μία από αυτές είναι το διδακτορικό του που ολοκλήρωσε σε ηλικία 20 ετών ! Περισσότερα. http://physicsgg.me/2014/03/12/%ce%b7-%ce%b5%ce%bd%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b9%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7%cf%82-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1%cf%82/

Νανόπουλος: «Είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε την προέλευση του 23% του σύμπαντος» «To σύμπαν αποτελείται κατά 4% από ύλη, κατά 73% από ενέργεια και κατά 23% από σκοτεινή ύλη. Η σκοτεινή ύλη αποτελεί το 23% του σύμπαντος. Γνωρίζουμε την ύπαρξη και τις ιδιότητες της, δεν γνωρίζουμε όμως την προέλευση της. Απαντήσεις σε αυτό αναμένεται να δώσει η απόδειξη της ύπαρξης υποατομκών σωματιδίων, όταν επανεκκινήσει τη λειτουργία του το CERN το 2015». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών και διακεκριμένος καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, Δημήτρης Νανόπουλος, στους μαθητές του ΓΕΛ Φιλοθέης. Ο Δημήτρης Νανόπουλος βρέθηκε στο σχολείο ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση των μαθητών της Α' Λυκείου στο πλαίσιο της ερευνητικής τους εργασίας. με θέμα ονοματοδοσία σχολικών αιθουσών. Οι μαθητές επέλεξαν να δώσουν το όνομα του σπουδαίου επιστήμονα στο εργαστήριο φυσικών επιστημών του σχολείου τους. Το 1996 του απενεμήθη ο Tαξιάρχης του τάγματος της τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας. Το 1997 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1999 και για δεύτερη φορά το 2005 απέσπασε το βραβείο του Ιδρύματος Ερευνών της Βαρύτητας, που εδρεύει στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ. Το 2006 του απενεμήθη το διεθνές βραβείο του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης. Το 2009 τιμήθηκε με το βραβείο Enrico Fermi της Ιταλικής Εταιρείας Φυσικής (SIF). Επίσης, προτάθηκε δύο φορές από την Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών για την παραλαβή του Νόμπελ Φυσικής. «Υποδεχόμαστε έναν σπουδαίο επιστήμονα» είπε, μεταξύ άλλων, καλωσορίζοντας τον στο σχολείο ο κ.Πέτρος Ματζάκος, καθηγητής πληροφορικής και διευθυντής του σχολείου. Περιγράφοντας με κατανοητούς όρους στους μαθητές του σχολείου, ότι το μεγάλο ερώτημα των φυσικών κατά το δεύτερο μισό του 20υο αιώνα ήταν η προέλευση της μάζας των υποατομικών σωματιδίων. Λύση στο πρόβλημα αυτό έδινε σε θεωρητικό επίπεδο η πρόβλεψη του Χιγκς για την ύπαρξη του ομώνυμου σωματιδίου. Παρά το γεγονός ότι η ανακάλυψη του εκκρεμούσε (έγινε το 2012 στο CΕΡΝ) ο Δημήτρης Νανόπουλος προσχώρησε σε αυτή την σχολή σκέψης και θεωρώντας δεδομένη την ύπαρξη του συνέχισε τις έρευνες προς αυτήν την κατεύθυνση. Νέοι προβληματισμοί γεννήθηκαν οι οποίοι για να βρουν απάντηση προϋποθέτουν την ύπαρξη και άλλων υποατομικών σωματιδίων άγνωστων μέχρι σήμερα Η ανακάλυψη του σωματιδίου του Χιγκς έδειξε ότι οι έρευνες αυτές βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση. Αν στα επόμενο χρόνια επιβεβαιωθεί η ύπαρξη αυτών των σωματιδίων θα δοθούν απαντήσεις σε σπουδαία ερωτήματα που απασχολούν τους θεωρητικούς φυσικούς όπως η προέλευση της σκοτεινής ύλης που αποτελεί το 23% του σύμπαντος. Ο Δημήτριος Νανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 13 Σεπτεμβρίου 1948. Σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο Sussex της Aγγλίας, όπου απέκτησε το διδακτορικό του το 1973 στη Θεωρητική Φυσική των Yψηλών Eνεργειών. Διετέλεσε ερευνητής στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Ευρώπης (CERN) στη Γενεύη της Ελβετίας και επί σειρά ετών ανήκε στο ανώτερο ερευνητικό προσωπικό του Κέντρου. Είναι διευθυντής του Κέντρου Αστροσωματιδιακής Φυσικής του Κέντρου Προχωρημένων Ερευνών (HARC), στο Χιούστον, Τέξας, όπου διευθύνει ερευνητικό τμήμα του World Laboratory, που εδρεύει στη Λωζάνη. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5096020/nanopoylos-eimaste-etoimoi-na-anakalypsoyme-thn-proeleysh-toy-23-toy-sympantos/

Εξακόσιοι έλληνες μαθητές λυκείων και γυμνασίων σε απευθείας σύνδεση με το επιστημονικό κέντρο CΕRΝ της Γενεύης. Το μεγαλύτερο και πολυπλοκότερο ερευνητικό κέντρο διεξαγωγής βασικής έρευνας στον κόσμο, το CERN της Γενεύης είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν εξακόσιοι μαθητές λυκείου και γυμνασίου από την Ελλάδα και την Κύπρο με απευθείας διαδικτυακής σύνδεσης, μέσω του λογισμικού Vidyo Desktop. Οι μαθητές ξεναγήθηκαν, μέσω διαδικτύου, από έναν Έλληνα ερευνητή , επιστήμονα, στους χώρους του CERN , ενώ είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν το πείραμα ATLAS , στο Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων Large Hadron Collider, LHC, που ερευνά τα στοιχειώδη σωματίδια και τις αλληλεπιδράσεις τους, μ' ένα ανιχνευτή μεγέθους ενός πενταόροφου κτιρίου και ικανότητας να μετρά ίχνη σωματιδίων με ακρίβεια 0,01 χιλιοστού. Στη σύνδεση, που διήρκησε μία ολόκληρη ώρα, το μεσημέρι, συμμετείχαν συνολικά δώδεκα γυμνάσια και λύκεια, πέντε γυμνάσια και λύκεια από τον Έβρο, τα Λάβαρα, το Τυχερό, τις Φέρες, το Σουφλί και το Πέπλο, τα Εκπαιδευτήρια Πλάτων Πιερίας και Παλλήνης Αθηνών, το Λύκειο Καστελάνων Κέρκυρας, δύο λύκεια από την Κύπρο της Λεμεσού και της Λευκωσίας, και δύο λύκεια από τις Σέρρες, το Μουσικό Σχολείο Σερρών και το 3ο Γενικό Λύκειο Σερρών. Κατά τη διάρκεια της σύνδεσης οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να υποβάλουν ερωτήσεις στους έλληνες ερευνητές που εργάζονται στο CERN, για την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών οι οποίες θα βρουν αργότερα εφαρμογή σε πολλούς τομείς της καθημερινής μας ζωής, για τη σύσταση και λειτουργία του σύμπαντος, μέσα από την ερευνητική προσπάθεια καθώς και το ‘’www’’, τον παγκόσμιο ιστό, το διαδίκτυο, το internet, που προέκυψε από επιστήμονες του CERN στην προσπάθειά τους να διευκολύνουν την επικοινωνία των ανά τον κόσμο ερευνητών για να μοιράζονται τα δεδομένα των ερευνών και γενικότερα να συνεργάζονται χωρίς να μετακινούνται από τη φυσική τους τοποθεσία. Η σύνδεση όλων των συμμετεχόντων μαθητών με το CERN καταγράφηκε και προωθήθηκε από την ομάδα επικοινωνίας του πειράματος ATLAS στα αντίστοιχα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η συμμετοχή των σερραϊκών σχολείων προέκυψε μετά από πρωτοβουλία του φυσικού, Διευθυντή του Μουσικού Λυκείου Σερρών Γιώργου Βουδούρη, της καθηγήτριας φυσικής του 3ου Λυκείου Σερρών Μαρίας Πολυκαρπούλου και του Κέντρου Φυσικών Επιστημών στις Σέρρες. «Ήταν μία μοναδική εμπειρία για όλους τους μαθητές και τους καθηγητές που συμμετείχαν στη σημερινή δράση , καθώς έδωσε την ευκαιρία στα παιδιά να εκφραστούν ελεύθερα και συνάμα να ενημερωθούν για το μεγαλύτερο επιστημονικό κέντρο του κόσμου» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής του Μουσικού Λυκείου Γιώργος Βουδούρης. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5096035/eksakosioi-ellhnes-mathhtes-lykeiwn-kai-gymnasiwn-se-apeytheias-syndesh-me-to-episthmoniko-kentro-cern-ths-geneyhs/

Το Soyuz TMA-10M" επέστρεψε στη Γη. Σήμερα 11 Μάρτ. στις 7.24 ώρα Μόσχας σε μια δεδομένη περιοχή νοτιοανατολικά της Zhezkazgan (Καζακστάν) επέστρεψε το Soyuz TMA-10M. Ένας Αμερικανός αστροναύτης και δύο Ρώσοι κοσμοναύτες - οι οποίοι είχαν πραγματοποιήσει το Νοέμβριο μια ιστορική έξοδο στο διάστημα με την δάδα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι - προσγειώθηκαν σήμερα με ασφάλεια και σύμφωνα με το πρόγραμμα στο Καζακστάν, αψηφώντας την κακοκαιρία και τερματίζοντας την διάρκειας 166 ημερών αποστολή τους στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS). «Προσγειωθήκαμε!», έγραψε μια τεράστια οθόνη στο ρωσικό Κέντρο Ελέγχου της αποστολής έξω από τη Μόσχα, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, καθώς η κάψουλα καθόδου προσγειωνόταν στο παγωμένο έδαφος στις 09:24 (τοπική ώρα, 05:24 ώρα Ελλάδας) νοτιοανατολικά της πόλης Ζεζκαζγκάν στο κεντρικό Καζακστάν. «Ασφαλής άφιξη πίσω στη Γη», δήλωσε ένας τηλεοπτικός παρουσιαστής της NASA ενώ η εικόνα έδειχνε οχήματα 4Χ4 να σπεύδουν προς την κάψουλα διασχίζοντας μια παγωμένη στέπα. «Η υγεία του πληρώματος είναι καλή», ανακοίνωσε η NASA. Μέσα στην κάψουλα ήταν ο πρώην διοικητής του ISS, Όλεγκ Κλότοφ, και οι μηχανικοί πτήσης, Σεργκέι Ριαζάνσκι και Μάικλ Χόπκινς, της NASA. Οι τρεις είχαν αναχωρήσει μαζί για το διάστημα στις 25 Σεπτεμβρίου. Εκτός από την εργασία τους σε 35 επιστημονικά πειράματα, στις 9 Νοεμβρίου οι Κότοφ και Ριαζάνσκι έβγαλαν τη δάδα των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Σότσι έξω από το σταθμό στη διάρκεια ενός διαστημικού περιπάτου. Πίσω στον ISS άφησαν ένα μικρό πλήρωμα με επικεφαλής τον Κοΐτσι Ουακάτα, τον πρώτο Ιάπωνα που διοικεί το σταθμό. Άλλα τρία μέλη του πληρώματος πρόκειται να φθάσουν στον ISS αργότερα αυτό το μήνα. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CE%B6-%CE%BC%CE%B5-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%BF-%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CE%BB%CE%AE%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD Δορυφόρος θα αναλάβει να καθαρίσει τη διαστημική περιοχή γύρω από τη Γη. Ενας δορυφόρος - σκουπιδοφάγος που κατασκευάστηκε από Ιάπωνες επιστήμονες θα αναλάβει σε λίγο καιρό δράση και αναμένεται να καθαρίσει τη διαστημική περιοχή γύρω από τη Γη, από τα αμέτρητα μεταλλικά σκουπίδια. Τα σκουπίδια αυτά, που ανέρχονται σε εκατομμύρια και έχουν διάφορα μεγέθη, είναι απομεινάρια και εξαρτήματα δορυφόρων ή διαστημοπλοίων. Περιφέρονται σε διάφορες αποστάσεις γύρω από τη Γη με μεγάλη ταχύτητα και αποτελούν μόνιμο κίνδυνο για κάθε διαστημική αποστολή. Ο ιαπωνικός δορυφόρος λέγεται «Stars-2» και κατασκευάστηκε από την Υπηρεσία Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης της χώρας. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται ο καθαρισμός της διαστημικής χωματερής που μας περιβάλλει, πολύ περισσότερο με αυτόν τον εντυπωσιακό τρόπο. Ο δορυφόρος είναι εξοπλισμένος με ένα πλέγμα το οποίο έχει μήκος 300 μέτρα και είναι φτιαγμένο από πολύ λεπτές ίνες ανοξείδωτου ατσαλιού και αλουμινίου. Μάλιστα, για την κατασκευή του πλέγματος βοήθησε με την τεχνογνωσία της και μια ιαπωνική εταιρεία που φτιάχνει δίχτυα αλιείας. Το πλέγμα θα δημιουργεί ηλεκτρισμό καθώς θα διέρχεται μέσα από το μαγνητικό πεδίο της Γης. Ο ηλεκτρισμός θα επιβραδύνει την ταχύτητα των μεταλλικών σκουπιδιών που περιφέρονται γύρω από τη Γη και θα τα παρασύρει κοντά της. Μόλις τα διαστημικά σκουπίδια, που μπορεί να είναι ακόμη και ολόκληροι αχρηστευμένοι δορυφόροι, ωθούνται από το πλέγμα προς τα ανώτατα στρώματα της ατμόσφαιρας θα αποτεφρώνονται. «Η δουλειά που θα κάνει ο δορυφόρος αποτελεί ένα πιλοτικό πείραμα για την τελειοποίηση μιας μεθόδου που θα μπορέσει στο απώτερο μέλλον να καθαρίσει αποτελεσματικά τη διαστημική μας γειτονιά από τα αμέτρητα σκουπίδια» ανέφερε ο Νασαχίρο Νόχμι από το Πανεπιστήμιο Καγκάβα. http://www.tanea.gr/news/world/article/5094622/doryforos-tha-analabei-na-katharisei-th-diasthmikh-perioxh-gyrw-apo-th-gh/ Επίγεια λέιζερ εναντίον διαστημικών σκουπιδιών. Η επιστημονική κοινότητα πασχίζει τα τελευταία χρόνια να βρει μια λύση στο πρόβλημα των λεγόμενων «διαστημικών σκουπιδιών» που έχουν περικυκλώσει τη Γη και ο όγκος τους αυξάνεται συνεχώς δημιουργώντας. Το θέμα επανήλθε στη δημοσιότητα με αφορμή την ταινία «Gravity» που σάρωσε πριν λίγες μέρες τα Οσκαρ παρουσιάζοντας το πρόβλημα με εντυπωσιακό ομολογουμένως τρόπο. Στο τραπέζι έχουν πέσει δεκάδες πιθανές αλλά και… απίθανες προτάσεις αντιμετώπισης των διαστημικών σκουπιδιών. Ειδικοί από την Αυστραλία προτείνουν μια νέα μέθοδο και πιο συγκεκριμένα την καταστροφή με τη χρήση επίγειων λέιζερ. Σε τροχιά γύρω από τη Γη υπολογίζεται ότι βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα που είναι συντρίμμια δορυφόρων και πυραύλων. Ο αριθμός τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται καθώς έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους και σπάνε σε περισσότερα κομμάτια. Τα διαστημικά σκουπίδια υπολογίζεται ότι κινούνται με ταχύτητες μεγαλύτερες των 28 χιλιάδων χλμ./ώρα. Εκτιμάται ότι περίπου 20 χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια έχουν μέγεθος άνω των δέκα εκατοστών, γεγονός που τα καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Εκτιμάται επίσης ότι υπάρχουν περισσότερα από 370 χιλιάδες αντικείμενα μεγέθους 1-10 εκατοστών τα οποία «ταξιδεύουν» στο Διάστημα. Τα διαστημικά σκουπίδια απειλούν τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και τα διαστημικά σκάφη που ξεκινούν από τη Γη για να πραγματοποιήσουν αποστολές. Σύμφωνα με τη NASA, ο αριθμός των διαστημικών σκουπιδιών αυξάνεται με τέτοιο ρυθμό ώστε πολύ σύντομα θα είναι πλέον αδύνατο να πραγματοποιηθούν διαστημικές αποστολές. Και αυτό διότι θα είναι απίθανο τα σκάφη και οι δορυφόροι που θα εκτοξεύονται να μην χτυπηθούν κατά την έξοδο τους από τη Γη από κάποιο διαστημικό σκουπίδι. Ανάμεσα στις διάφορες προτάσεις που έχουν γίνει είναι η κατασκευή διαστημικών οχημάτων που θα συλλέγουν και στη συνέχεια με διαφόρους τρόπους θα καταστρέφουν τουλάχιστον τα μεγαλύτερα (και άρα πιο επικίνδυνα) διαστημικά σκουπίδια. Εχει προταθεί επίσης η δημιουργία διαστημικών σκαφών που θα χρησιμοποιώντας λέιζερ θα εξαϋλώνουν κυριολεκτικά τα διαστημικά σκουπίδια. Ομάδα ειδικών της Σχολής Αστρονομίας και Αστροφυσικής του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας υποστηρίζουν ότι είναι εφικτό με σχετικά χαμηλό κόστος να κατασκευαστούν επίγεια λέιζερ τα οποία σε μια διαδικασία που θυμίζει… vidogame θα εντοπίζει διαστημικά σκουπίδια, θα τα στοχεύει και θα εξαπολύει ισχυρές δέσμες λέιζερ που θα τα διαλύουν. Το Εθνικό Πανεπιστήμιο της Αυστραλίας συμμετέχει ενεργά στη δημιουργία ενός νέου αστεροσκοπείου στην Αυστραλία, το Mount Stromio Observatory, στη χρηματοδότηση του οποίου συμμετέχουν οι ΗΠΑ, η Ιαπωνία και ιδιωτικές εταιρείες. Το κόστος της δημιουργίας του αστεροσκοπείου υπολογίζεται ότι θα ανέλθει στα 150 εκ. δολάρια και αποστολή θα είναι ο εντοπισμός και η χαρτογράφηση όλων των διαστημικών σκουπιδιών. Βασικό εργαλείο σε αυτή τη διαδικασία θα είναι υπερσύγχρονα λέιζερ υπερύθρων. Οι ειδικοί του Εθνικού Πανεπιστημίου της Αυστραλίας υποστηρίζουν ότι με μια μικρή αύξηση του προϋπολογισμού (ίσως κατά λίγες δεκάδες εκ.) είναι εφικτό τα λέιζερ αυτά να αναβαθμιστούν έτσι ώστε να μπορούν εκτός από τον εντοπισμό και τη χαρτογράφηση να καταστρέφουν ολοσχερώς τα διαστημικά σκουπίδια. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=575355

Ολοκαίνουργιο πορτρέτο της Ρέας. Μια νέα λεπτομερή φωτογραφία της Ρέας, του δεύτερου μεγαλύτερου δορυφόρου του Κρόνου, έδωσε στη δημοσιότητα η NASA. Την φωτογραφία έστειλε το διαστημικό σκάφος Cassini που εξερευνά το σύστημα του Αρχοντα των Δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος.Το σκάφος φωτογράφησε τον δορυφόρο τον περασμένο Σεπτέμβριο καθώς τον έλουζε κυριολεκτικά το φως του Ηλιου. Η Ρέα έχει διάμετρο 1527 χλμ και διαθέτει χαμηλή πυκνότητα γεγονός που υποδεικνύει ότι αποτελείται από ένα βραχώδη πυρήνα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών ο πυρήνας της Ρέας αποτελεί το ένα τρίτο της μάζας της με τα υπόλοιπα δυο τρίτα να αποτελούνται από πάγο νερού. Η επιφάνειά της πρέπει να έχει υποστεί δραματικές αλλαγές, καθώς χαρακτηρίζεται από πολύ μακριές ανοιχτόχρωμες ρωγμές και χωρίζεται σε δυο περιοχές με διαφορετικά μεγέθη και χαρακτηριστικά κρατήρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=575709

Ταχύτητα ρεκόρ για αστρικό σμήνος με φορά προς το Γαλαξία μας. Τα περισσότερα αντικείμενα στο Σύμπαν που βρίσκονται εκτός του Γαλαξία, απομακρύνονται από εμάς καθώς το Σύμπαν διαστέλλεται. Εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό αποτελούν αντικείμενα στην κοντινή περιοχή μας, όπου μία Τοπική Ομάδα 75 γαλαξιών συμπεριλαμβανομένου του δικού μας «αντιτίθεται» στη διαστολή εξαιτίας των βαρυτικών έλξεων. Ο γειτονικός γαλαξίας της Ανδρομέδας για παράδειγμα, πλησιάζει το δικό μας με την ταχύτητα των 300 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ενώ το αντικείμενο που μέχρι πρότινος κατείχε το ρεκόρ ταχύτητας προς τα εμάς, ήταν ένα άστρο στην Ανδρομέδα με ταχύτητα780 χλμ/δευτερόλεπτο. Όταν ένα αντικείμενο κινείται σε σχέση με έναν παρατηρητή, επηρεάζεται και η συχνότητα της ακτινοβολίας του μέσω του φαινομένου Ντόπλερ: τα αντικείμενα που μας πλησιάζουν φαίνονται πως εκπέμπουν φως με μεγαλύτερη συχνότητα, ενώ το αντίθετο συμβαίνει για εκείνα που απομακρύνονται. Το ίδιο φαινόμενο συμβαίνει κατ’ αντιστοιχία και με τη συχνότητα της σειρήνας ενός οχήματος που κινείται ως προς εμάς: όταν μας πλησιάζει ο ήχος «συμπυκνώνεται» και μας φαίνεται πιο οξύς, και καθώς μας προσπερνάει το μήκος κύματος αυξάνεται, ενώ στην πραγματικότητα η σειρήνα δεν έχει μεταβάλλει τη συχνότητά της. Καθώς το μπλε χρώμα έχει μεγαλύτερη συχνότητα από το ερυθρό στο φάσμα του ορατού φωτός, όταν μας πλησιάζει ένα αντικείμενο λέμε πως είναι μετατοπισμένο προς το μπλε, ενώ αντίθετα μιλάμε για ερυθρή μετατόπιση. Η μπλε μετατόπιση είναι πολύ σπάνια για αντικείμενα εκτός της Τοπικής Ομάδας γαλαξιών στην οποία ανήκουμε. Παρόλα αυτά, ερευνητές του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, κατέγραψαν ένα αστρικό σμήνος που μας πλησιάζει με την ταχύτητα ρεκόρ των 1.026 χλμ/δευτερόλεπτο. Αν και οι αστρονόμοι είχαν καταγράψει ακόμη μεγαλύτερες ταχύτητες στο παρελθόν, δεν επρόκειτο ποτέ για ολόκληρο άστρο, πόσο μάλλον για αστρικό σμήνος. Η ερευνητική ομάδα είχε εστιάσει στον ελλειπτικό γαλαξία Μ87, στο κέντρο του σμήνους της Παρθένου, 54 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη. Αντίθετα με την Τοπική Ομάδα στην οποία βρίσκονται μόνο δύο μεγάλοι γαλαξίες (ο δικός μας και η Ανδρομέδα), το σμήνος της Παρθένου φιλοξενεί δεκάδες μεγάλους γαλαξίες. Το ενδιαφέρον με τον Μ87 είναι πως περιέχει ένα μεγάλο αριθμό από σφαιρωτά σμήνη, πυκνές συγκεντρώσεις άστρων δηλαδή με σφαιρικό σχήμα που περιφέρονται γύρω από το γαλαξιακό κέντρο, και στο κέντρο του βρίσκεται μία γιγάντια μαύρη τρύπα, χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή που κατοικεί στο κέντρο του Γαλαξία μας. Ήδη από το 2005 ήταν γνωστό πως οι μαύρες τρύπες μπορούν να επιταχύνουν αστέρια: για παράδειγμα σε ένα ζεύγος αστέρων, όταν ένα από τα δύο αιχμαλωτιστεί από τη μαύρη τρύπα και πέσει εντός της, το άλλο αστέρι αναγκάζεται από τη διατήρηση της ενέργειας να εκσφενδονιστεί προς τα έξω. Για να επιταχυνθεί ολόκληρο το αστρικό σμήνος οι επιστήμονες υποψιάζονται πως κάποτε η μαύρη τρύπα στο κέντρο του Μ87 ήταν ένα ζεύγος από δύο μικρότερες, και ήταν ο συνδυασμός τους που επιτάχυνε το σμήνος με κατεύθυνση προς τα εμάς. Για να επιβεβαιώσουν ωστόσο τη θεωρία τους, θα χρειαστούν περισσότερες μετρήσεις στο μέλλον, και τη διευκρίνιση περισσότερων μεγεθών. Μέχρι τότε δε χρειάζεται ασφαλώς να ανησυχήσει κανείς για το αστρικό σμήνος που μας πλησιάζει, αφού αφενός βρίσκεται πολύ μακριά από το Γαλαξία και αφετέρου οι εγκάρσιες ταχύτητες θα το στρίψουν εντέλει προς άλλη κατεύθυνση, στο διαγαλαξιακό κενό. Η έρευνα δημοσιεύεται στο περιοδικό the Astrophysical Journal Letters. http://physicsgg.me/2014/03/10/%cf%84%ce%b1%cf%87%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-%cf%81%ce%b5%ce%ba%cf%8c%cf%81-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%bc%ce%ae%ce%bd%ce%bf%cf%82-%ce%bc%ce%b5-%cf%86/

Γκαγκάριν:80 χρόνια από τη γέννηση του πρώτου κοσμοναύτη. Η ιστορία του ανθρώπου που έμελλε να γίνει ο πρώτος κοσμοναύτης. Η πτήση του πρώτου κοσμοναύτη με το διαστημόπλοιο Vostok δεν τον έκανε μόνο να μείνει στην ιστορία, αλλά επέδρασε και με μοιραίο τρόπο στη ζωή του. Τον Γκαγκάριν ρωτούσαν συχνά, αν είδε στο διάστημα τον Θεό. «Ακόμα λίγο -απαντούσε αυτός- και θα μπορούσα κάλλιστα να έχω μια συνάντηση μαζί του». Στη διάρκεια της πτήσης υπήρξαν τουλάχιστον δύο περιστατικά τα οποία θα μπορούσαν να είχαν στοιχίσει τη ζωή του πρώτου κοσμοναύτη. Το πρώτο κατά την προσγείωση και το άλλο όταν βρισκόταν σε τροχιά. Αργότερα ο Γκαγκάριν αποκάλυψε: «αποφάσισα να μην ενημερώσω τη Γη, για μην προκαλέσω πανικό...». Γνώριζε πολύ καλά το μέγεθος του κινδύνου. Τέσσερις φορές πριν την πτήση του, είχαν στείλει στο διάστημα κούκλες. Μια από αυτές κάηκε. Για το γεγονός αυτό είχε τηρηθεί άκρα μυστικότητα, αλλά όλοι καταλάβαιναν ότι η αποστολή αυτή εμπεριείχε θανάσιμο κίνδυνο. Έως τις 12 Απριλίου του 1961, ο άνθρωπος που πήρε την απόφαση για μια διαστημική βόλτα θεωρούταν, ακόμη και από τους επιστήμονες, καμικάζι. Όμως ο Γκαγκάριν ανήκε στη γενιά των στρατιωτικών που δεν είχαν πολεμήσει. Ήταν από τα παιδιά που ονειρεύονταν τους άθλους και την αυτοθυσία. Η πτήση του σκάφους Vostok διήρκησε 180 λεπτά. Αυτό ήταν αρκετό ώστε ο Γκαγκάριν να γυρίσει στη Γη ως αστέρι παγκόσμιου βεληνεκούς. Ο Γκαγκάριν και 9 ακόμη υποψήφιοι ήρωες, εκπαιδεύονταν στην «πόλη των άστρων» στο κέντρο εκπαίδευσης των κοσμοναυτών, μερικά χιλιόμετρα έξω από τη Μόσχα. Τους μάθαιναν να αντέχουν τη μοναξιά, τη σωματική εξάντληση, τον πόνο. Η εξαιρετική κατάσταση της υγείας ήταν μια από τις υποχρεωτικές απαιτήσεις. Ο Γκαγκάριν θυμόταν, ότι «οι γιατροί έδιναν χτυπηματάκια με το σφυράκι σε κάθε κόκκαλο, εξέταζαν τη λειτουργία όλων των οργάνων, από την καρδιά μέχρι το αιθουσαίο σύστημα». Ακολουθούσαν ατέλειωτα τεστ, στη διάρκεια ορισμένων από αυτά, μια φωνή από τα ακουστικά υπαγόρευσε επίτηδες λανθασμένες απαντήσεις. Τους μάθαιναν και στις πιο ακραίες καταστάσεις να στηρίζονται μόνο στον εαυτό τους». Ο Γκαγκάριν δεν διέθετε κάποια ιδιαίτερα ταλέντα σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους. Αθλητικός, μετρίου αναστήματος, αλλά πολύ κινητικός και έλεγχε καλά τις κινήσεις του. Όμως οι δοκιμασίες της εκπαίδευσης δεν περιορίζονταν μόνο στη σωματική προετοιμασία. Πολύ χρόνο πέρναγε με τους μελλοντικούς κοσμοναύτες ο στρατηγός Καμάνιν. Δούλευε τόσο έντονα μαζί τους πάνω στον ηθικό και πολιτικό τομέα, λες και αυτοί επρόκειτο να προπαγανδίσουν το σοσιαλιστικό σύστημα στους εξωγήινους. Ο δημοσιογράφος Γιαροσλάβ Γκολοβάνοφ, θυμάται τον Καμίνιν σαν «έναν άνθρωπο χωρίς καμιά αίσθηση του χιούμορ και πιστό σταλινιστή». Όλοι όμως κατανοούσαν ότι η πτήση στο διάστημα ήταν και ένα γεγονός μέγιστης ιδεολογικής σημασίας και έστω κι αν δεν σου αρέσει ο προϊστάμενος, έπρεπε να συμβιβαστείς με αυτό. Είναι δύσκολο να πει κανείς γιατί ο κλήρος έπεσε συγκεκριμένα στον Γκαγκάριν. Μπορεί μονάχα να υποτεθεί, ότι τον Νικίτα Χρουστσόφ παρακίνησε η κάπως απλή και -να το πούμε ευθέως- η ελάχιστα διανοούμενη προσωπικότητα του παλικαριού από τη ρωσική ενδοχώρα. Ο άνθρωπος που επελέγη για το ρόλο του πρώτου κοσμοναύτη θα γινόταν αμέσως δημόσιο πρόσωπο, «το πρόσωπο της χώρας». Φαίνεται ότι το πρόσωπο της ΕΣΣΔ ο Χρουστσιόφ το φανταζόταν ακριβώς έτσι: Ανοιχτό, αποπνέοντας σιγουριά για τις δυνάμεις του, λιγάκι αφελές... Επιπλέον, ο Γκαγκάριν ήταν όντως καλός πιλότος, θαρραλέος άνθρωπος και αντιμετώπιζε την εκπαίδευση με σοβαρότητα. Πέρναγε ώρες ολόκληρες στο γυμναστήριο, έτρεχε καθημερινά τα πρωινά, με λίγα λόγια αφιέρωνε όλες τις δυνάμεις του. Αν και βέβαια, καλοί πιλότοι και φιλόδοξοι υπήρχαν τη δεκαετία του ΄60 αρκετοί και θα μπορούσε να επιλεχθεί οποιοσδήποτε. Ύστερα από την πτήση, ο ταγματάρχης Γκαγκάριν γύριζε ακατάπαυστα τον κόσμο, εξυμνώντας τον σοβιετικό τρόπο ζωής. Δύο δεξιότητες ήταν απαραίτητες γι’ αυτά τα ταξίδια, να πίνει απεριόριστη ποσότητα αλκοόλ και να κάνει προπόσεις. Και τα δύο ο κοσμοναύτης τα κατείχε σε άρτιο βαθμό. Την παρέα του Γκαγκάριν, σε διάφορες περιστάσεις, αποτελούσαν διάσημοι ηθοποιοί, ηγέτες κρατών, ακόμη και η βασίλισσα της Αγγλίας. Όταν τα ταξίδια στο εξωτερικό τελείωσαν, ο Γκαγκάριν βρέθηκε σε πολύ δύσκολη ψυχολογική κατάσταση. Είναι ένα συναίσθημα το οποίο γνωρίζουν καλά οι πρώην αθλητές, τραγουδιστές, ηθοποιοί. Να το αποκαλέσουμε τυπικά, η «κατάσταση του διάττοντος αστέρα». Κατάθλιψη, σύγχυση, το αίσθημα ότι δεν είσαι απαραίτητος. Το ιδιωτικό αμάξι, το άνετο διαμέρισμα και τα άλλα αγαθά που χορήγησε στον Γκαγκάριν το κράτος, δεν μπορούσαν να επανορθώσουν τη χαμένη ενέργεια. Δε βοηθούσαν να ξεπεραστεί το άγχος. Μόλις πρόσφατα τον θαύμαζε ολόκληρος ο κόσμος και να που τώρα βρέθηκε σε κατάσταση αδράνειας. Άνθρωποι όπως στην περίπτωσή του, έχουν ανάγκη από ειδικά αγχολυτικά προγράμματα. Αυτά όμως αναπτύχθηκαν ύστερα από μια δεκαετία από την πτήση του Γκαγκάριν. Μη δυνάμενος να αντιμετωπίσει την έμμονη μελαγχολία, άρχισε να πίνει και να συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Οι φήμες για τις εξορμήσεις του που συνοδεύονταν με κατανάλωση αλκοόλ, κυκλοφόρησαν στη χώρα. Μια από τις πιο γνωστές ιστορίες μέθης του Γκαγκάριν, συνέβη στο θέρετρο Φορός της Μαύρης θάλασσας. Χάνοντας εντελώς τον έλεγχό του, έπεσε από το μπαλκόνι του σανατόριου χτυπώντας πολύ στο κεφάλι και στο πρόσωπο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα να περάσει ένα μήνα στο νοσοκομείο. Πάνω από το αριστερό φρύδι έμεινε μια ουλή, και το «πρόσωπο της χώρας» υπεβλήθη σε μια πλαστική εγχείρηση, την οποία εκείνο τον καιρό είχαν τη δυνατότητα να κάνουν μόνο τα αστέρια του Χόλυγουντ. Στις φωτογραφίες του από τα μέσα της δεκαετίας του ΄60, ο πρώτος κοσμοναύτης δείχνει θλιμμένος. Το γοητευτικό χαμόγελο που έγινε γνωστό σε ολόκληρο τον κόσμο τις ημέρες της ιστορικής πτήσης, είχε εξαφανιστεί. Τον διόρισαν διοικητή της ομάδας κοσμοναυτών και τον Ιούνιο του 1966 ο Γκαγκάριν άρχισε να συμμετέχει στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Soyuz». Φαινόταν ότι η δεύτερη πτήση δεν ήταν μακριά. Αυτός όμως δεν μπορούσε να συνέλθει, έπινε, μελαγχολούσε, έλεγε στους φίλους τους ότι καριέρα του τελείωσε. Στον ουρανό ο Γκαγκάριν ένιωθε πιο άνετα απ’ ότι στη γη. Ήταν επαγγελματίας πιλότος και η αεροπορία ήταν αυτή που του έδινε το συναίσθημα της προσωπικής ολοκλήρωσης. Το διάστημα ήταν πλέον κάτι πάνω από τις δυνάμεις του. Μια δοκιμασία, για την οποία ο ψυχισμός του δεν ήταν προετοιμασμένος. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του πετούσε συνεχώς. Σχεδόν κάθε μέρα πήγαινε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο Τσκάλοβσκι κοντά στη Μόσχα και καθόταν στο πιλοτήριο του MiG. Μια μέρα από αυτές, έμελε να είναι και η τελευταία του. Πραγματοποιώντας μια εκπαιδευτική πτήση, ο Γκαγκάριν συνετρίβη. Κυκλοφόρησαν φήμες ότι είχε πιει πριν πετάξει. Υπήρξαν και άλλες εκδοχές, όπως η δολοφονία και η αυτοκτονία. Στην Ουγγαρία είχε βγει ένα βιβλίο στο οποίο αναφέρεται ότι πρώτος κοσμοναύτης δεν ήταν ο Γκαγκάριν, αλλά κάποιο άλλο πρόσωπο. Εξαιτίας αυτού του ψεύδους -υποστηρίζει ο συγγραφέας του βιβλίου- ο Γκαγκάριν βασανιζόταν σε όλη του τη ζωή και τελικά αποφάσισε να αυτοκτονήσει. Στην εβδομαδιαία εκπομπή της ρωσικής τηλεόρασης «άκρως απόρρητο» παρατέθηκε μια εκδοχή, σύμφωνα με την οποία ο Γκαγκάριν υποτίθεται πως δεν σκοτώθηκε, παρά κρατείτο σε ψυχιατρείο λόγω του ότι εξεγέρθηκε κατά της πολιτικής του Μπρέζνιεφ. Και τέλος, η βουλγάρα μάντισσα Βάνγκα ανέφερε ότι ο Γκαγκάριν δεν σκοτώθηκε, αλλά «ανελήφθη στους ουρανούς». Ωστόσο, δεν αποκρυπτογράφησε τι ακριβώς σήμαινε αυτό. Όλες αυτές οι φήμες και εκδοχές είναι μια απόδειξη του ότι ο Γκαγκάριν ήταν μια πραγματικά θρυλική μορφή. Έτυχε να είναι ο πρώτος που πέταξε στο διάστημα. Είναι αλήθεια, ότι αυτό δεν του έφερε τύχη. http://rbth.gr/arts/2014/03/09/gkagkarin_apo_to_diastima_sti_syntribi_28987.html Η αιώνια δυσπιστία απέναντι στην επιστήμη … κλικ πάνω στην εικόνα για μεγέθυνση http://physicsgg.me/2013/03/10/%ce%b7-%ce%b1%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%cf%85%cf%83%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%af%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%ad%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9-%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83/

Ο κρατήρας που «έστειλε» μετεωρίτες στη Γη. Οι μετεωρίτες με αρειανή προέλευση χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: σεργοτίτες, ναχλίτες και σασινίτες (shergottites, nakhlites, chassignites), ονόματα που προήλθαν από τις τοποθεσίες στις οποίες πρωτοανακαλύφθηκαν (Σεργκάτι-Ινδία, Νάχλα-Αίγυπτος, Σασινύ-Γαλλία). Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Οσλο υποστηρίζουν ότι εντόπισαν το ακριβές σημείο από το οποίο προέρχονται οι σεργοτίτες. Πριν από πέντε εκατομμύρια έτη ένας μεγάλος αστεροειδής ή κομήτης έπεσε στην επιφάνεια του Αρη. Η τρομερή σύγκρουση δημιούργησε έναν μεγάλο κρατήρα ενώ ταυτόχρονα εκτόξευσε στο Διάστημα μεγαλύτερα και μικρότερα κομμάτια του εδάφους του Αρη. Κάποια από αυτά ταξίδεψαν και έπεσαν στη Γη λίγο αργότερα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι από αυτή τη σύγκρουση προέρχονται οι σεργοτίτες και εκτιμούν ότι η σύγκρουση συνέβη σε μια περιοχή στον ισημερινό του Αρη και πιο συγκεκριμένα στον κρατήρα Μοχάβε. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι βασικά συστατικά των σεργοτιτών έχουν ακριβώς την ίδια ηλικία (4.3 δισ. έτη) με τον κρατήρα Μοχάβε και άρα οι μετεωρίτες προέρχονται από εκείνο το σημείο. Η μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». Πάντως ορισμένοι ειδικοί διατυπώνουν σοβαρές αμφιβολίες, αφού προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι τα συστατικά των σεργοτιτών είναι πολύ νεότερα από την ηλικία στην οποία βασίζουν τα συμπεράσματά τους οι ερευνητές. «Η μελέτη αυτή μου μοιάζει περισσότερο να πιθανολογεί παρά να στοιχειοθετεί δεδομένα. Δεν έχω πειστεί» αναφέρει ο Καρλ Αγγι, διευθυντής του Ινστιτούτου Μετεωριτολογίας του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=574449

Μια σκάλα προς τον ουρανό μέχρι τη Σελήνη ! H ιδέα της κατασκευής ενός συστήματος μεταφοράς ανάμεσα στη Γη και την Σελήνη διαμέσου ενός καλωδίου δεν είναι και τόσο τρελή όσο ακούγεται. Αν εξαιρέσουμε τον μύθο της Βαβέλ και το παραμύθι «ο Τζακ και η φασολιά», η πρώτη σοβαρή αντιμετώπιση του προβλήματος έγινε από τον σοβιετικό μηχανικό Yuri N. Artsutanov , http://en.wikipedia.org/wiki/Yuri_Artsutanov ο οποίος σε ένα άρθρο που δημοσίευσε το 1960, απέδειξε ότι η κατασκευή ενός ασανσέρ μεταξύ της Γης και ενός γεωστατικού δορυφόρου ήταν εφικτή. Παρόμοια μελέτη σύνδεσης Γης και δορυφόρου με καλώδιο έκανε το 1975 και αμερικανός Jerome Pearson, http://en.wikipedia.org/wiki/Jerome_Pearson όπου το βάρος του καλωδίου μεταξύ δορυφόρου και Γης εξισορροπείται από τη φυγόκεντρο δύναμη που δέχεται ένα δεύτερο καλώδιο – πέραν του δορυφόρου – που συνδέεται με ένα αντίβαρο (The orbital tower: a spacecraft launcher using the Earth’s rotational energy). http://www.star-tech-inc.com/papers/tower/tower.pdf Έκτοτε αρκετοί έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό – είτε με το τεχνικό μέρος του συστήματος είτε με την επισήμανση των κινδύνων που εγκυμονεί μια τέτοια κατασκευή, στην περίπτωση αποκοπής του καλωδίου εξαιτίας σύγκρουσής του με μετεωρίτη και της αναπόφευκτης ελεύθερης πτώσης του με μεγάλη ταχύτητα προς την Γη. Πως θα μπορούσαμε να κατασκευάσουμε ένα ασανσέρ μεταξύ Γης και Σελήνης; Στο ερώτημα αυτό απαντά το βίντεο της ομάδας LiftPort από το Σιάτλ, «Lagrangian Elevator To The Moon – Is It Possible?» Περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα του βίντεο μπορεί κανείς να βρει ΕΔΩ ή ΕΔΩ. http://www.space.com/24905-moon-elevator-lunar-exploration-liftport.html?cmpid=514648_20140308_19673384 http://liftport.com/we-are-liftport/ Όμως, πέρα από τις πολύ ενδιαφέρουσες τεχνικές λεπτομέρειες προβλήματος, κάθε φορά που αναφέρεται η κατασκευή μιας σκάλας προς τον ουρανό, θυμόμαστε το τραγούδι των Led Zeppelin, «Stairway to Heaven», ίσως την καλύτερη σύνθεση στην ιστορία της ροκ μουσικής: http://www.youtube.com/watch?v=w9TGj2jrJk8 http://physicsgg.me/2014/03/08/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%b1-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%cf%8c/

Μετατροπή ραδιοκυμάτων σε φως. Δανοί και Αμερικανοί φυσικοί κατασκεύασαν μια υπερ-ευαίσθητη συσκευή που μπορεί να ανιχνεύει ασθενή ραδιοσήματα και να τα μετατρέπει σε οπτικά σήματα (φως λέιζερ), τα οποία είναι δυνατό να μεταδοθούν μέσω οπτικών ινών. Η ανακάλυψη θεωρείται δυνητικά σημαντική, επειδή μπορεί να έχει πλήθος πρακτικών εφαρμογών στις τηλεπικοινωνίες, στη βελτίωση των ιατρικών τεχνικών μαγνητικής απεικόνισης, στα ραδιο-τηλεσκόπια, στους δορυφόρους, στη διασύνδεση των μελλοντικών κβαντικών υπολογιστών σε δίκτυο (δηλαδή σε ένα «κβαντικό διαδίκτυο»), στην κβαντική κρυπτογράφηση κ.α. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιουτζίν Πόλτσικ του Ινστιτούτου Νιλς Μπορ του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό “Nature“. http://www.nature.com/nature/journal/v507/n7490/full/nature13029.html Η ανίχνευση πολύ ασθενών ραδιοσημάτων βρίσκεται στην καρδιά πολλών σύγχρονων τεχνολογιών, από τη δορυφορική πλοήγηση και τις τηλεπικοινωνίες μεγάλων αποστάσεων έως τη ραδιο-αστρονομία και την ιατρική διαγνωστική απεικόνιση. Οι δέκτες ραδιοκυμάτων χρησιμοποιούν κεραίες για να συλλέξουν τη σχετική ακτινοβολία. Τα κύματα δημιουργούν στη συνέχεια ένα ηλεκτρικό σήμα, που μεταδίδεται μέσω σύρματος. Όταν τα ραδιοσήματα είναι ασθενή, πρέπει προηγουμένως να ενισχυθούν μέσω ενισχυτών όπως τα τρανζίστορ, τα οποία όμως δημιουργούν θερμικό «θόρυβο» που «πνίγει» το ραδιοσήμα. Όσο μεγαλύτερος είναι ο «θόρυβος», τόσο μικρότερη είναι η ευαισθησία του δέκτη, πράγμα που οδηγεί στην ανάγκη μεγάλης ψύξης των ηλεκτρικών ενισχυτών (έως τους μείον 265 βαθμούς Κελσίου) για να μειωθούν οι θερμικές δονήσεις που προκαλούν τον «θόρυβο». Η καινοτομία της δανο-αμερικανικής ανακάλυψης -που εντάσσεται στο πεδίο της οπτομηχανικής- είναι ότι η νέα συσκευή ανίχνευσης ασθενών ραδιοσημάτων τα μετατρέπει απευθείας σε οπτικά σήματα σε συνθήκες θερμοκρασίας δωματίου, χωρίς να χρειάζεται να μεσολαβήσει η ενίσχυσή τους από κάποιον ενισχυτή. Η ακρίβεια του μεταδιδόμενου σήματος περιορίζεται μόνο από τις κβαντικές διακυμάνσεις του φωτός λέιζερ, αλλά ο παραγόμενος κβαντικός «θόρυβος» είναι μηδαμινός. Όμως, προς το παρόν, το σύστημα έχει χαμηλή αποδοτικότητα, καθώς μετατρέπει με επιτυχία σε φως ένα μικρό μόνο ποσοστό των ραδιοσημάτων, γι’ αυτό πρέπει να βελτιωθεί, προτού βρει πρακτικές εφαρμογές. Επίσης, οι ερευνητές σχεδιάζουν τη σμίκρυνσή της συσκευής, ώστε να χωρά σε ένα «τσιπάκι», καθώς και την περαιτέρω βελτίωση της ευαισθησίας της από την τάξη των megahertz σε εκείνη των gigahertz. http://physicsgg.me/2014/03/07/%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%80%ce%ae-%cf%81%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%bf%ce%ba%cf%85%ce%bc%ce%ac%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%83%ce%b5-%cf%86%cf%89%cf%82/