Δροσος Γεωργιος

Επέτειος της θρυλικης πτήσης της Belka και Strelka. Στις 19 Αυγ. 1960 σε τροχιά γύρω από τη Γη ξεκίνησε το "Sputnik-5", το οποίο μετέφερε τα σκυλιά Belka και Strelka. Εκτός από τα σκυλιά υπήρχαν ποντίκια, έντομα, φυτά, καλλιέργειες μυκήτων, σπόροι, μερικοί τύποι των μικροβίων και άλλων βιολογικών αντικειμένων. Οι Belka και Strelka ήταν η τρίτη εκτόξευση με πλήρωμα σκυλια που αποστέλλεται στην τροχιά της Γης. Πρωτοπόρος σκύλος η Laika το 1957. Το ταξίδι της Belka και Strelka επιτρέψε να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με την πιθανότητα ενός ατόμου να κάνει μια τροχιακή πτήση γύρω από τη Γη. Κατά τη διάρκεια της απέδωσε μοναδικά επιστημονικά δεδομένα σχετικά με τις επιπτώσεις της διαστημικής πτήσης. Μετά την πτήση, οι σκύλοι έζησαν στο Ινστιτούτο Πολιτικής Αεροπορίας και Διαστήματος Ιατρικής, όπου τα εδειχναν σε σχολεία και νηπιαγωγεία. Λίγους μήνες αργότερα έφεραν απογόνους - έξι απολύτως υγιή κουτάβια. Ένας από αυτα έδωθη στην σύζυγο του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών John F. Kennedy, κ.Jacqueline. Η Belka και Strelka έζησαν εως την ώριμη ηλικία των και πέθαναν από φυσικό θάνατο. http://www.federalspace.ru/20854/ Ο Alexander Skvortsov και Oleg Artemyev ολοκλήρωσαν τις εργασίες τους στο διάστημα. Στις 18 του Αυγούστου του 2014 στις 18:02 MSK οι μηχανικοί πτήσης Alexander Skvortsov και Oleg Artemyev άνοιξαν την καταπακτή εξόδου στο διαμέρισμα "Pierce" (SB-1)για την έναρξη των εργασιών στο εξωτερικό του σταθμού και έκλεισε στις 23:12 MSK. Η εκτιμώμενη διάρκεια της EVA-39 ηταν 6 ώρες. 16 λεπτά. Οι εργασία στο εξωτερικό του ΔΔΣ πραγματοποιούνται με τις ρωσικες στολές "Orlan-MK." Κατα την διαρκεια των 5 ωρων και 10 λεπτων εξόδου των κοσμοναυτών εγιναν οι εξης εργασίες: • η εκτόξευση του νανο-δορυφόρου NS-1? • εγκατάσταση του επιστημονικού εξοπλισμού Expose-R για τον εργασιακό χώρο, που βρίσκεται στην ενότητα "Zvezda" (στο επίπεδο της II-nd στο διαμέρισμα της μεγάλης διαμέτρου)? • Τοποθετήσαν το σφιγκτήρα για επιπλέον κλείδωμα του μηχανικου προσαρμογέα στην ενεργή κεραία διάταξης φάσης, που βρίσκεται στην ενότητα "Zvezda" (μεταξύ του ΙΙ-Β και III-Γ στο διαμέρισμα της μεγάλης διαμέτρου)? • δειγματοληψία των επιχρισμάτων σε μια μονάδα στο παράθυρο "Zvezda" (στο τμήμα λειτουργίας της μικρής διαμέτρου) στο πλαίσιο του πειράματος "Δοκιμή"? • Τοποθέτηση της "Αναζήτηση" στο μπλοκ ελεγχου στην μονάδα έρευνας και απόθεσης? • Η αφαίρεση της κασετας της ενότητας "Αναζήτηση" και η τοποθετήση στη θέση της μιας νέας κασέτας? • Αφαίρεση απο την μονάδα "Αναζήτηση" του πίνακα για να εξασφαλίστει το πείραμα "Endurance"? • αφαίρεση της σύνδεσης απο μονάδα "Pirs" του δοχείου "Biorisk-SIT"? • Ελεγχο οθόνης του κενού θερμομόνωσης της εξωτερικής επιφάνειας του ISS RS. http://www.energia.ru/ru/news/news-2014/news_08-18.html

Τι σταμάτησε το Σύμπαν από τη Μεγάλη Σύνθλιψη; Μία ομάδα ερευνητών του πανεπιστημίου King's College του Λονδίνου, συνδύασε τα αποτελέσματα από το πρόσφατο πείραμα BICEP2 με τις ιδιότητες του σωματιδίου Χιγκς. Σύμφωνα με την έρευνά τους υπάρχει ένα... μικρό πρόβλημα στη θεωρία, καθώς ο παραπάνω συνδυασμός οδηγεί σε ένα Σύμπαν που κατέρρευσε αμέσως μετά τη δημιουργία του. Αμέσως μετά τη Μέγάλη Έκρηξη, το Σύμπαν θεωρείται πως πέρασε στη πληθωριστική φάση της εξέλιξής του, μία σύντομη δηλαδή περίοδο κατά την οποία επεκτάθηκε εκθετικά. Εάν και οι λεπτομέρειες της θεωρίας του κοσμικού πληθωρισμού δεν είναι ακόμη απολύτως γνωστές, το συγκεκριμένο μοντέλο εξηγεί με πολύ κομψό τρόπο τη μορφή που έχει το Σύμπαν σήμερα και εν απουσία άλλων πειστικών εξηγήσεων παραμένει η μόνη αξιόλογη πρόταση που έχουν στα χέρια τους οι κοσμολόγοι για τις πρώτες στιγμές που ακολούθησαν τη δημιουργία του Σύμπαντος. Τον περασμένο Μάρτιο μάλιστα, οι επιστήμονες είχαν και την πρώτη πειραματική επιβεβαίωση της θεωρίας του κοσμικού πληθωρισμού, μέσω της ανακάλυψης στην ακτινοβολία από τη Μεγάλη Έκρηξη μίας πόλωσης που σχετίζεται με την ύπαρξη βαρυτικών κυμάτων, κάτι που αποτελεί πρόβλεψη του πληθωρισμού. Εάν και η αξιοπιστία των συμπερασμάτων του πειράματος BICEP2 το οποίο έκανε την ανακάλυψη έχει κλονιστεί τις τελευταίες ημέρες, τα στοιχεία από το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ αναμένεται να φωτίσουν την υπόθεση εντός των ερχόμενων μηνών. Στη νέα έρευνα του πανεπιστημίου King's ωστόσο, οι ερευνητές αναρωτήθηκαν τι σημαίνουν οι παρατηρήσεις από το BICEP2 για τη σταθερότητα του Σύμπαντος. Για να το επιτύχουν αυτό, συνδύασαν τα αποτελέσματα του BICEP2 με τη σωματιδιακή φυσική και συγκεκριμένα με τις ιδιότητες του μποζονίου Χιγκς, του σωματιδίου μέσω του οποίου τα υπόλοιπα σωματίδια αποκτούν μάζα και το οποίο ανακαλύφθηκε πειραματικά στο CERN το 2012. Οι λεπτομερείς μετρήσεις του μποζονίου Χιγκς, έχουν δείξει πως το Σύμπαν έχει “καθίσει” σε μία κοιλάδα του δυναμικού του πεδίου Χιγκς, σε ένα σημείο δηλαδή με τη λιγότερη δυνατή ενέργεια. Το σημεία αυτό όμως είναι αυτό που στα μαθηματικά αποκαλείται τοπικό ελάχιστο, καθώς υπάρχει και άλλη κοιλάδα στο δυναμικό και μάλιστα πολύ πιο βαθιά. Αυτό που δεν αφήνει το Σύμπαν να κυλήσει προς τη διπλανή κοιλάδα, είναι ένα ψηλό εμπόδιο, το οποίο θα μπορούσε να υπερκεραστεί μόνο εάν υπήρχε διαθέσιμη μία μεγάλη ποσότητα ενέργειας. Το πρόβλημα είναι πως σύμφωνα με τα αποτελέσματα του BICEP2, κατά τη διάρκεια του πληθωρισμού το Σύμπαν θα λάμβανε ικανές ποσότητας ενέργειας ώστε να το σπρώξουν προς τη διπλανή βαθιά κοιλάδα, μέσα σε κλάσματα ενός δευτερολέπτου. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε μέσα σε ελάχιστο χρόνο το Σύμπαν θα κατέρρεε σε αυτό που λέμε Μεγάλη Σύνθλιψη. “Κάτι τέτοιο είναι μια απαράδεκτη πρόβλεψη της θεωρίας καθώς εάν συνέβαινε δε θα ήμασταν εδώ για να το συζητάμε”, είπε σχετικά ο ερευνητής του KCL Ρόμπερτ Χόγκαν, που ηγήθηκε της έρευνας που παρουσιάστηκε στο συνέδριο αστρονομίας της βρετανικής Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρίας Ίσως αυτό να σημαίνει πως τα αποτελέσματα του BICEP2 να περιέχουν κάποιο λάθος, αλλά εάν όχι τότε “θα πρέπει να υπάρχει κάποιο ενδιαφέρον νέο σωματίδιο, πέρα από το Καθιερωμένο Πρότυπο” σύμφωνα με τους ερευνητές, το οποίο να εξηγεί αυτή τη συμπεριφορά. http://www.naftemporiki.gr/story/827280/ti-stamatise-to-sumpan-apo-ti-megali-sunthlipsi

Ζάπλουτοι ιδιώτες στην κούρσα για τον εποικισμό του Αρη. Στην ανθρώπινη φαντασία, ο πλανήτης Αρης έχει εποικιστεί ήδη από τις αρχές του 20ού αιώνα. Ηταν το 1910 όταν ο Αμερικανός Τόμας Εντισον γύρισε μια ταινία μικρού μήκους με τον τίτλο «Ενα ταξίδι στον Αρη» και το 1912 όταν ο επίσης Αμερικανός συγγραφέας Εντγκαρ Ράις Μπάροουζ έστειλε στον Κόκκινο Πλανήτη τον μυθιστορηματικό ήρωα Τζον Κάρτερ. Ο 37χρονος Ολλανδός Μπας Λάνσντορπ χρηματοδοτεί το πρότζεκτ «Mars One». O 43χρονος εκκεντρικός επιχειρηματίας Ιλον Μασκ από τις ΗΠΑ είναι ο βασικός χρηματοδότης του «Space X». Ο 74χρονος Νεοϋορκέζος Ντένις Τίτο επενδύει στο πρότζεκτ «Inspiration Mars» Εκτοτε ακολούθησαν πολλοί, αλλά μόνο στην οθόνη του κινηματογράφου και στις σελίδες των βιβλίων. Σήμερα, ωστόσο, κάποιοι έχουν βαλθεί να κάνουν πραγματικότητα όλα εκείνα τα φανταστικά σενάρια του παρελθόντος και όντως να... μετακομίσουν στον Αρη. Γνωστός και ως Κόκκινος Πλανήτης (εξαιτίας του χρώματος που παίρνει η επιφάνειά του από τις μεγάλες ποσότητες τριοξειδίου του σιδήρου που υπάρχουν στο έδαφός του), ο Αρης ανέκαθεν κέντριζε την ανθρώπινη φαντασία. Η αποστολή εκεί του ρομποτικού οχήματος «Curiosity» της NASA ακριβώς πριν από δύο χρόνια (ήταν Αύγουστος του 2012) επρόκειτο να θρέψει προσδοκίες και να γεννήσει μεγαλεπήβολα σχέδια. Η NASA έχει θέσει στόχο να πραγματοποιήσει την πρώτη επανδρωμένη αποστολή στον Αρη μέχρι το 2035 και εργάζεται προς αυτήν την κατεύθυνση. Παράλληλα ωστόσο με τη NASA, επί του παρόντος «τρέχουν» άλλες τρεις αποστολές, χρηματοδοτούμενες μάλιστα από ζάπλουτους ιδιώτες, που όλες τους στόχο έχουν να στείλουν ανθρώπους στον Κόκκινο Πλανήτη. Ο λόγος για τα πρότζεκτ: «Inspiration Mars» (με εμπνευστή τον 74χρονο Αμερικανό πολυεκατομμυριούχο Ντένις Τίτο), «Mars One» (με ιθύνοντα τον 37χρονο Ολλανδό Μπας Λάνσντορπ) και «Space X» (με βασικό χρηματοδότη τον 43χρονο επενδυτή Ιλον Μασκ). Γνωστός και ως ο πρώτος στα χρονικά «τουρίστας του Διαστήματος», ο 74χρονος Νεοϋορκέζος Ντένις Τίτο ταξίδεψε με δικά του έξοδα το 2001 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και πέρασε σχεδόν 8 ημέρες σε τροχιά γύρω από τη Γη. Θέλει να επαναλάβει το ταξίδι, αλλά την επόμενη φορά με κατεύθυνση τον Αρη. Δεν τον ενδιαφέρει να εγκατασταθεί στον Κόκκινο Πλανήτη, απλώς να τον επισκεφθεί. Εχει συγκεκριμένα βάλει στόχο να κάνει την πρώτη δοκιμή το 2018. Εάν αυτή δεν επιτύχει, θα ακολουθήσει και μια δεύτερη προσπάθεια το 2021. Οσο για το κόστος, αυτό υπολογίζεται μεταξύ 1 και 2 δισ. δολ. Ο 37χρονος Ολλανδός Μπας Λάνσντορπ από την άλλη έχει ακόμη μεγαλύτερα σχέδια. Θέλει να πάει στον Αρη και... να μείνει μόνιμα, δημιουργώντας την πρώτη ανθρώπινη αποικία. Σχεδιάζει μάλιστα να γυρίσει και... τηλεοπτικό ριάλιτι με σκηνές από το ταξίδι και τη ζωή στον Κόκκινο Πλανήτη. Μέχρι στιγμής, 2.782 άτομα από ολόκληρο τον κόσμο έχουν κάνει αίτηση για να πάνε μαζί του. Οι θέσεις ωστόσο είναι μόλις 24. Ο στόχος είναι η πρώτη ομάδα, αποτελούμενη από τέσσερα άτομα, να... εκτοξευθεί το 2024, και τα ταξίδια έπειτα να συνεχιστούν με μια νέα τετραμελή ομάδα κάθε δύο χρόνια. Τα μεγάλα σχέδια ωστόσο έχουν και μεγάλο κόστος. Συγκεκριμένα, το πρότζεκτ «Mars One» του Λάνσντορπ υπολογίζεται πως θα κοστίσει πάνω από 6 δισ. δολ. Την τριάδα των επίδοξων «Αρειανών» έρχεται να συμπληρώσει ο εκκεντρικός Αμερικανός επιχειρηματίας Ιλον Μασκ, ο οποίος θέλει να κάνει πραγματικότητα το όραμα ενός... διαπλανητικού ανθρώπινου πολιτισμού. Ο στόχος του, ακόμη μεγαλύτερος από αυτούς των άλλων δύο, είναι να χτίσει στον Αρη μια βιώσιμη πόλη που θα μπορεί να φιλοξενήσει 80.000 ανθρώπους. Ιδανικά, θα ήθελε το πρώτο ανθρώπινο πόδι να πατήσει στον Κόκκινο Πλανήτη το 2026. Οσο για το εισιτήριο (αλέ-ρετούρ), αυτό ο 43χρονος Μασκ το υπολογίζει στα μόλις 500.000 δολ. το άτομο. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64052132 Σχόλιο:Ωραία τα ονειρα πρωτοπόρων και οικονομικά ανεξάρτητων ατόμων αλλα ο αποικισμός του Αρη είναι πραγματικά δύσκολος επιστημονικά,βιολογικά και οικονομικά και μονο η συνεργασία των διαστημικών κρατών μπορεί να φέρει αποτελέσματα.

Τα μυστήρια του Rosetta. Επειτα από ένα δεκαετές ταξίδι και απέχοντας 405 εκατομμυρία χιλιομέτρα από τη Γη, το διαστημικό σκάφος Rosetta του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος κατάφερε να βρεθεί στην τροχιά του κομήτη 67P/Churiumov-Gerasimenko. Τι ελπίζουν να μάθουν οι επιστήμονες και ποια είναι η επόμενη μέρα - τόσο για το Rosetta όσο και για την πορεία του ανθρώπου στην «κατάκτηση» του Διαστήματος; Για να πάρουμε τις απαντήσεις μας, επικοινωνήσαμε με τον ερευνητή του ηλιακού συστήματος Ηλία Ρούσσο, ο οποίος εργάζεται στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ (το οποίο διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της αποστολής) και την Τσετσίλια Τουμπιάνα, μέλος της επιστημονικής ομάδας OSIRIS, της κάμερας δηλαδή του τροχιακού τμήματος του Rosetta, η οποία είναι σύζυγος του κ. Ρούσσου. Οι κομήτες θεωρείται ότι μεταφέρουν υπολείμματα από τα αρχέγονα υλικά που προϋπήρχαν των πλανητών και ίσως αποτέλεσαν για τη Γη την κυρίαρχη πηγή νερού, το οποίο είναι βασικός καταλύτης για την εξέλιξη της ζωής. Συνεπώς, οι μετρήσεις που θα πραγματοποιηθούν από το σκάφος είναι σημαντικές για ένα ευρύ φάσμα θεμελιωδών επιστημονικών πεδίων. Ακόμα πιο σημαντικά, ίσως, είναι τα νέα ερωτήματα που προκύπτουν από κάθε παρόμοια πρωτοποριακή αποστολή και οι μη αναμενόμενες ανακαλύψεις. Το Rosetta καθώς και το σκάφος προσεδάφισης Philae είναι εξοπλισμένα με 21 πειράματα, κάτι που καθιστά την αποστολή μία από τις πιο άρτιες επιστημονικά που έχουν εκτοξευτεί ποτέ. Θα πραγματοποιηθούν επίσης συνεργιστικές παρατηρήσεις με το Philae και ο κομήτης θα ακολουθηθεί στην πορεία του προς τον Ηλιο παρατηρώντας λεπτομερώς πώς αυτός «μεταλλάσσεται» και εξελίσσεται υπό την επήρεια της ηλιακής θερμότητας. Προηγούμενες απόπειρες εξερεύνησης κομητών με διαστημοσυσκευές, αν και επιτυχείς κατά κανόνα, αναλώθηκαν σε μικρής διάρκειας παρατηρήσεις, ενώ επίγειες παρατηρήσεις με τηλεσκόπια έχουν αρκετούς περιορισμούς. Είναι το πιο συναρπαστικό, αλλά και το πιο δύσκολο τμήμα της αποστολής. Γι’ αυτό και διατίθεται μια περίοδος τριών μηνών μεταξύ της άφιξης στον κομήτη και της προγραμματισμένης προσεδάφισης (11 Νοεμβρίου 2014). Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, επιστημονικές παρατηρήσεις από το Rosetta θα χρησιμοποιηθούν για την προετοιμασία της προσεδάφισης. Για παράδειγμα, θα γίνει λεπτομερής χαρτογράφηση του πυρήνα για την αναπαράσταση του ασυνήθιστου σχήματός του και του πολύπλοκου βαρυτικού του πεδίου, καθώς και για τον εντοπισμό περιοχών, που, πέραν του επιστημονικού ενδιαφέροντος, είναι και ασφαλείς (π.χ. έχουν αραιή συγκέντρωση σε μεγάλους ογκόλιθους). Γιατί θεωρείται τόσο δύσκολη η προσεδάφιση; Οι κομήτες δεν είναι αδρανή σώματα. Οσο πλησιάζουν προς τον Ηλιο εκτοξεύουν υλικά από τον πυρήνα με όλο και μεγαλύτερη ένταση. Αυτό διαφοροποιεί την προσεδάφιση σε έναν αστεροειδή από αυτήν σε έναν κομήτη. Είναι επίσης και ένας από τους λόγους που το όλο εγχείρημα δεν μπορεί να γίνει αρκετά αργότερα από το Νοέμβριο. Γιατί τότε πιθανώς η δραστηριότητα του 67P να είναι τόσο έντονη, που να καθιστά αδύνατη την προσεδάφιση. Οι επιστήμονες, σε συνδυασμό με τους μηχανικούς της αποστολής, θα πρέπει να δημιουργήσουν μοντέλα βάσης στα οποία να προβλέπεται η δραστηριότητα του 67P, ώστε να αποφευχθούν, για παράδειγμα, πίδακες αερίων και σκόνης που μπορεί να επηρεάσουν την καθοδική πορεία του Philae στο ισχνό βαρυτικό πεδίο του κομήτη. Καθώς δεν έχει επιχειρηθεί ξανά κάτι παρόμοιο, οι αστάθμητοι παράγοντες είναι πολλοί. Γι’ αυτό, η προετοιμασία περιλαμβάνει ασφαλιστικές δικλίδες και ακραίες υποθέσεις, προκειμένου οι πιθανότητες επιτυχίας του εγχειρήματος να μεγιστοποιηθούν ακόμη και στις πιο απρόβλεπτες καταστάσεις. Μετά το Rosetta, τι άλλο περιμένουμε από την εξερεύνηση του Διαστήματος; Πολλές σημαντικές αποστολές βρίσκονται σε εξέλιξη και πρόκειται να φτάσουν στο στόχο τους ή να εκτοξευτούν στο άμεσο μέλλον. Στον Αρη είναι ενεργά ήδη δύο ρόβερ στην επιφάνεια και τρεις δορυφόροι σε τροχιά, ενώ μέσα στους επόμενους μήνες αναμένεται να τεθούν σε τροχιά άλλα δύο διαστημόπλοια - ένα από την Ινδία και ένα από τις ΗΠΑ. Σε λίγους μήνες, επίσης, το διαστημόπλοιο Dawn θα μπει σε τροχιά γύρω από το μεγαλύτερο μέλος της ζώνης των αστεροειδών, τον «νανοπλανήτη» Δήμητρα, ενώ σε περίπου ένα χρόνο το διαστημόπλοιο New Ηorizons θα πραγματοποιήσει το πρώτο κοντινό πέρασμα από τον Πλούτωνα και τα πέντε φεγγάρια του, προτού συνεχίσει το ταξίδι του προς τη ζώνη Κούιπερ (που είναι η πηγή κομητών σαν και αυτόν που μελετάει η αποστολή Rosetta). Το Voyager 1 ήδη μελετάει τον διαστρικό χώρο ενώ το Voyager 2 θα ακολουθήσει το ίδιο μονοπάτι τα επόμενα χρόνια. Η αποστολή Juno πρόκειται να μπει σε τροχιά γύρω από τον Δία σε λιγότερο από δύο χρόνια, την ίδια περίοδο που το Cassini (το οποίο ήδη συμπληρώνει μια δεκαετία παρατηρήσεων του Κρόνου, των φεγγαριών του και των δακτυλίων του) θα προετοιμάζεται για μια σειρά περασμάτων πολύ κοντά στους δακτύλιους και στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Τι σημαίνει αυτή η επιτυχία για τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος; Η ιδιαίτερη προβολή της επιτυχίας της αποστολής Rosetta είναι μια ευκαιρία να γίνουν γνωστά το εξαιρετικό έργο και η προσφορά του οργανισμού, που πιστώνεται τεράστιες επιτυχίες - πολλές από τις οποίες είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό. Είναι, επίσης, σημαντική για τη συνέχιση της έρευνας του ηλιακού συστήματος, γιατί δείχνει πως η ESA έχει τη δυνατότητα να φέρει σε πέρας δύσκολες αποστολές, αξιοποιώντας τους διαθέσιμους πόρους (που είναι σχετικά μικροί σε σχέση με αυτούς οργανισμών όπως η NASA). Επιτυχίες σαν και αυτή βοηθούν, επιπλέον, να αναδειχθεί η σημασία και η χρησιμότητα των διαστημικών επιστημών και τεχνολογίας, καθώς και οι δυνατότητες σταδιοδρομίας σε σχετικούς κλάδους, από τη σπουδή των οποίων οι νέοι στην Ευρώπη φαίνεται να απομακρύνονται τα τελευταία χρόνια. Ποιος ήταν ο ρόλος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ; Το Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ για Ερευνα του Ηλιακού Συστήματος (Max Planck Institute for Solar System Research, ή MPS για συντομία) είναι το ίδρυμα με τη μεγαλύτερη συνεισφορά σε αριθμό πειραμάτων για την αποστολή Rosetta. Στο ινστιτούτο εδρεύουν οι κύριες ερευνητικές ομάδες και οι επικεφαλής επιστήμονες τριών οργάνων: της κάμερας OSIRIS (από την οποία προέρχονται οι φωτογραφίες υψηλής ανάλυσης του κομήτη 67P που έχουμε δει έως τώρα), του COSIMA (που πρόκειται να αναλύσει τα τοπικά χαρακτηριστικά και τη χημική σύσταση των σωματιδίων σκόνης του πυρήνα) και του COSAC (που έχει τη δυνατότητα εντοπισμού και ανάλυσης οργανικών ενώσεων σε δείγματα που θα συλλέξει το Philae από την επιφάνεια και το υπέδαφος του πυρήνα του κομήτη). Ο επικεφαλής για το συντονισμό όλων των επιστημονικών πειραμάτων του σκάφους προσεδάφισης βρίσκεται, επίσης, στο MPS, στο οποίο μάλιστα έχουν κατασκευαστεί σημαντικά τμήματα του Philae. http://www.kathimerini.gr/780185/article/epikairothta/episthmh/ta-mysthria-toy-rosetta

Διόρθωση της τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Η Διόρθωση πραγματοποιήθηκε στην κανονική λειτουργία. Σύμφωνα με την τηλεμετρία πρόωσης του ATV-5 εγινε την 20 και 58 λεπτά ώρα Μόσχας. Διάρκεια της λειτουργίας της ήταν 469,4 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα ο ISS έχει λάβει ταχύτητα αύξησης του 1,1 m / sec.Το υψος αυξήθηκε κατά 2 km. Το μέσο ύψος της τροχιάς του ΔΔΣ τώρα είναι 416,4 χιλιόμετρα. Η διορθωση πραγματοποιείται με σκοπό να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για την προσγείωση σε μια προκαθορισμένη περιοχή του πληρώματος του επανδρωμένου διαστημόπλοιου "Soyuz TMA-12M»,με τους κοσμοναύτες Alexander Skvortsov, Oleg Artemyev και τον αστροναύτη της NASA Steven Swanson. Το πλήρωμα θα επιστρέψει στη Γη στις 11 του Σεπτέμβρη, 2014. http://www.federalspace.ru/20840/ Δορυφόρος υψηλής ανάλυσης θα βελτιώσει τις εικόνες του Google Earth. Ο βασικός προμηθευτής δορυφορικών εικόνων για τους χάρτες του Bing και του Google Earth εκτόξευσε την Πέμπτη τον ισχυρότερο μη στρατιωτικό δορυφόρο γεωσκόπησης που έχει κατασκευαστεί ως σήμερα. Ο δορυφόρος WorldView 3 της Digital Globe, ο οποίος εκτοξεύτηκε από την αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ στην Καλιφόρνια, θα προσφέρει εικόνες με ανάλυση 31 εκατοστών -αυτή είναι η ελάχιστη διάσταση που πρέπει να έχει ένα αντικείμενο για να ξεχωρίζει στις εικόνες. Η εκτόξευση έρχεται λίγες εβδομάδες μετά την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης να χαλαρώσει τους περιορισμούς στη διάθεση δορυφορικών εικόνων υψηλής ανάλυσης. Μέχρι σήμερα, οι αμερικανικές εταιρείες δεν επιτρεπόταν να πουλούν εικόνες με ανάλυση κάτω από 50 εκατοστά. Ο νέος δορυφόρος, ο έκτος που εκτοξεύει η Digital Globe, θα μπορεί να διακρίνει ακόμα και τη μάρκα ενός αυτοκινήτου. Λέγεται μάλιστα ότι, αν ο δορυφόρος βρισκόταν στο Λος Άντζελες, θα μπορούσε να διακρίνει τον αριθμό κυκλοφορίας ενός οχήματος στο Σαν Φρανσίσκο, πάνω από 600 χιλιόμετρα μακριά. Στην καρδιά του WorldView 3 βρίσκεται ένα τηλεσκόπιο με πρωτεύον κάτοπτρο διαμέτρου 1,1 μέτρων, το οποίο οδηγεί το φως σε αισθητήρες που καταγράφουν 29 μπάντες του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Ο δορυφόρος μπορεί να σαρώνει έκταση 650.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων την ημέρα (έκταση πενταπλάσια της Ελλάδας) και μεταδίδει τα δεδομένα στο έδαφος στην εντυπωσιακή ταχύτητα των 1,2 gigabit/sec. Εκτός από τη Google και τη Microsoft, η Digital Globe προσφέρει εικόνες για υπηρεσίες χωροταξίας και πολεοδομίας, δασοπονίας και εξόρυξης, μεταξύ άλλων. Οι ανταγωνιστές της Digital Globe στην αγορά δορυφορικών εικόνων, όπως η ευρωπαϊκή Airbus Defence and Space, περιορίζονται σήμερα σε αναλύσεις 50 έως 70 εκατοστών. Οι κατασκοπευτικοί δορυφόροι πιστεύεται ότι είναι σημαντικά ισχυρότεροι και λέγεται ότι προσφέρουν ανάλυση 15-20 εκατοστών. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231340836 Το Γούντστοκ της Φυσικής. To φεστιβάλ Γούντστοκ ήταν μια τετραήμερη συναυλία ρόκ μουσικής που πραγματοποιήθηκε από 15 έως 18 Αυγούστου του 1969 (πριν από 45 χρόνια ακριβώς), στο Μπέθελ της Νέας Υόρκης, με το σύνθημα «3 μέρες ειρήνης και μουσικής». Τη συναυλία παρακολούθησαν 500.000 άτομα! Στο Γούντστοκ έλαβαν μέρος πολλοί ροκ καλλιτέχνες εκείνης της εποχής, μεταξύ των οποίων και ο Jimi Hendrix Εκτός όμως από το Γούντστοκ της μουσικής υπάρχει και το Γούντστοκ της φυσικής! Έτσι ονομάστηκε το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 18 Μαρτίου του 1987 στην Νέα Υόρκη με θέμα την υπεραγωγιμότητα σε υψηλές θερμοκρασίες. Το Woodstock των φυσικών Έγιναν 51 παρουσιάσεις τις οποίες παρακολούθησε ένα μεγάλο πλήθος φυσικών. Λεπτομέρειες για το τι διαδραματίστηκε στο σπουδαίο αυτό συνέδριο μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο του Robert Hazen, “Η ρήξη, η κούρσα της υπεραγωγιμότητας“, εκδόσεις τροχαλία, 1990, στο κεφάλαιο με τίτλο “Το Γούντστοκ της Φυσικής” από τη σελίδα 233 και μετά (αν και αξίζει να διαβαστεί ολόκληρο το βιβλίο): Ο Ρόμπερτ Χέιζεν (Robert Hazen), ερευνητής στο Εργαστήριο Γεωφυσικής του Ιδρύματος Κάρνεγκι στην Ουάσιγκτον, έλαβε ένα μήνυμα από τον Πολ Τσου, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο του Χιούστον, που θα τον έφερνε στο επίκεντρο της συγκλονιστικότερης επιστημονικής κούρσας του αιώνα. Ο Τσου είχε αναμείξει τρεις συνηθισμένες ουσίες και είχε δημιουργήσει αλχημεία: μια ένωση που ήταν τέλειος αγωγός του ηλεκτρισμού σε θερμοκρασίες που δεν είχε πετύχει κανείς μέχρι τότε.Τώρα χρειαζόταν τον Χέιζεν για να μάθει τι ακριβώς ήταν η ένωσή του. Τα νέα όμως γι'αυτή την ανακάλυψη είχαν μαθευτεί και επιστήμονες σε όλο τον κόσμο προσπαθούσαν να αναγνωρίσουν αυτοί πρώτοι τη νέα ένωση.Συμπιέζοντας μέσα σε τέσσερις εβδομάδεςπειράματα και ερευνητική δουλειά που κανονικά θα κρατούσαν μήνες, ο Τσου και ο Χέιζεν αποδύθηκαν σε μια οδύσσεια, μια συγκλονιστική κούρσα, η οποία θα απέφερε τεράστια κέρδη στο νικητή.Στο βιβλίο του Ρήξη ο Χέιζεν κατορθώνει να συλλάβει την πυρετώδη ατμόσφαιρα στηνοποία εργάστηκαν, τις αντιζηλίες, τις μηχανορραφίες, την εκρηκτική ένταση, τους παρανοϊκούς φόβους, την υποψία ότι ένα μέλος τηςερευνητικής ομάδας τους πρόδινε μυστικά σε αντίπαλο εργαστήριο. Η συναρπαστική, εκ των ένδον περιγραφή της κούρσας από τον Χέιζεν είναι μια ιστορία γεμάτη αποφασιστικότητα, επιμονή και επιτυχία. Το θέμα του εξωφύλλου είναι προσομείωση με ηλεκτρονικό υπολογιστή της ατομικής δομής του υπεραγωγού YBa2Cu3Ο7 http://physicsgg.me/2014/08/17/%cf%84%ce%bf-%ce%b3%ce%bf%cf%8d%ce%bd%cf%84%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%ba-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

Υπάρχει “έλλειμμα” υπεριώδους φωτός στο σύμπαν; Οι αστρονόμοι πιστεύουν πως το υπεριώδες φως από τα νεαρά άστρα σχεδόν πάντα απορροφάται από αέρια των γαλαξιών στους οποίους ανήκουν και επομένως δεν αλληλεπιδρούν με διαγαλαξιακά αέρια. Όταν ωστόσο παρήγαγαν υπολογιστικές προσομοιώσεις του ιονισμού του διαγαλαξιακού υδρογόνου και τις συνέκριναν με τις παρατηρήσεις από το διαστημικό τηλεσκόπιο Χαμπλ βρήκαν πως το φως από τα κβάζαρ ήταν πέντε φορές μικρότερο από την απαιτούμενη ποσότητα που θα εξηγούσε το ποσοστό του ιονισμένου διαγαλαξιακού υδρογόνου. “Είναι σα να βρίσκεσαι σε μία μεγάλη και πολύ φωτεινή αίθουσα, αλλά κοιτώντας πιο κοντά να παρατηρείς μονάχα μερικές λάμπες των 40 Watt. Από που προέρχεται όλο το φως;”, αναρωτιέται η Juna Kollmeier, θεωρητική αστροφυσικός του Ινστιτούτου Carnegie η οποία ηγήθηκε της έρευνας. “Στη σύγχρονη αστροφυσική πολύ σπάνια παρατηρεί κανείς τόσο μεγάλες διαφωνίες μεταξύ θεωρίας και πραγματικότητας. Όταν όμως τις εντοπίσεις, ξέρεις πως υπάρχει μια ευκαιρία να μάθεις κάτι νέο για το Σύμπαν”, εξήγησε. Αρκετά περίεργο είναι το γεγονός πως το φαινόμενο αυτό παρατηρείται σε σχετικά κοντινές περιοχές του Σύμπαντος. Όταν τα τηλεσκόπια κοιτούν σε απομακρυσμένες περιοχές, δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, δεν παρατηρείται αυτή η ασυμμετρία. Με άλλα λόγια, η ποσότητα του υπεριώδους φωτός στο παλαιό Σύμπαν συμπίπτει πλήρως με τα αποτελέσματα των προσομοιώσεων. Η πιο ενδιαφέρουσα θεωρία που μπορεί να εξηγήσει το περίσσιο υπεριώδες φως που χρειάζεται για να εξηγήσει τον ιονισμό του υδρογόνου είναι πως το παράγει μία εξωτική πηγή, όπως οι διασπάσεις σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Υπάρχει ωστόσο και μία απλούστερη εξήγηση που είναι η υποεκτίμηση της ποσότητας του υπεριώδους φωτός που “δραπετεύει” από τους γαλαξίες, ή πως ο ιονισμός των ατόμων υδρογόνου συμβαίνει και από ακτίνες φωτός άλλων συχνοτήτων όπως τις ακτίνες Χ ή ακόμη και από τις κοσμικές ακτίνες. Προσομοιώσεις στον υπολογιστή του διαγαλαξιακού υδρογόνου σε ένα «αμυδρώς φωτισμένο» σύμπαν (αριστερά) και σε ένα «έντονα φωτισμένο» σύμπαν (δεξιά) που διαθέτει πέντε φορές περισσότερα ενεργητικά φωτόνια – τα οποία καταστρέφουν τα ουδέτερα άτομα υδρογόνου. Οι παρατηρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble ταιριάζουν περισσότερο με την εικόνα στα δεξιά, αλλά οι προσομοιώσεις που χρησιμοποιούν μόνο τις γνωστές αστρονομικές πηγές του υπεριώδους φωτός δίνουν τις εντελώς διαφορετικές δομές στα αριστερά, σε πλήρη αναντιστοιχία με τις παρατηρήσεις. http://physicsgg.me/2014/08/14/%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%bc%ce%bc%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9%cf%8e%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%cf%86%cf%89%cf%84%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84/

Η σύσταση της διαστρικής σκόνης που συνέλλεξε η αποστολή Stardust. Ήταν σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα: Οκτώ χρόνια μετά την επιστροφή της αποστολής Stardust στη Γη, οι επιστήμονες κατάφεραν να βρουν μέσα στα δείγματα επτά κόκκους διαστρικής σκόνης. Τα μοναδικά σωματίδια, τα οποία ζυγίζουν μόλις μερικά τρισεκατομμυριοστά του γραμμαρίου, είναι πιθανότατα το πιο αρχαίο υλικό που θα μπορέσουμε ποτέ να μελετήσουμε. Το κάνιστρο που μετέφερε τα δείγματα του Stardust έφτασε στη Γη το 2006, χρειάστηκαν όμως χρόνια μέχρι να εξεταστεί το υπόστρωμα στο οποίο θα μπορούσαν να είχαν σφηνώσει τυχόν κόκκοι. Η αναζήτηση ήταν απελπιστικά δύσκολη και οι υπεύθυνοι της αποστολής αναγκάστηκαν να ζητήσουν τη βοήθεια του κοινού: πάνω από 30.000 εθελοντές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Stardust@home κλήθηκαν να κοιτάξουν χιλιάδες φωτογραφίες μικροσκοπίου και να εντοπίσουν τυχόν κόκκους σκόνης. Οι πρώτες ενδείξεις ότι πρόκειται πράγματι για σκόνη που δεν προέρχεται από το Ηλιακό Σύστημα είχαν ανακοινωθεί το Μάρτιο Συνέδριο Πλανητικής και Σεληνιακής Επιστήμης που πραγματοποιήθηκε στο Τέξας. Τώρα, ομάδα 65 ερευνητών αναφέρει στο περιοδικό Science [Evidence for interstellar origin of seven dust particles collected by the Stardust spacecraft] ότι οι πολύτιμοι κόκκοι παρουσιάζουν μεγαλύτερη ποικιλία από ό,τι είχε εκτιμηθεί. Τρία από τα σωματίδια περιέχουν θείο, ενώ τα άλλα όχι – ένδειξη ότι έχουν διαφορετική προέλευση. Ένα από τα μεγαλύτερα ίχνη διαστρικής σκόνης που βρέθηκε στους συλλέκτες αεροτζέλ του Stardust ήταν 3 pico-γραμμάρια κόκκων σκόνης (Credit: UC Berkeley / Andrew Westphal) Αυτό που εκκρεμεί τώρα είναι η οριστική επιβεβαίωση ότι πρόκειται για υλικό από το διαστρικό διάστημα, κάτι που μπορεί να προσδιοριστεί από τις ισοτοπικές αναλύσεις. Αν οι ισοτοπικές αναλογίες στα δείγματα είναι διαφορετικές από του Ήλιου, οι επιστήμονες θα γνωρίζουν ότι το υλικό που έχουν στα χέρια τους προέρχεται από το διαστρικό χώρο. Το Stardust άφησε εκτεθειμένο στο Διάστημα ένα όργανο σαν ρακέτα, καλυμμένο με ένα εξαιρετικά ελαφρύ υλικό που ονομάζεται αεροτζέλ. Η μία επιφάνεια της ρακέτας συνέλεξε τα πρώτα δείγματα από την ουρά ενός κομήτη, όταν το σκάφος πέταξε δίπλα στον κομήτη Wild-2. Η άλλη επιφάνεια της ρακέτας χρησιμοποιήθηκε για μια ακόμα πρωτιά: αναπτύχθηκε στο βαθύ Διάστημα και επιχείρησε να συλλάβει λίγο από το διαστρικό υλικό που εισβάλλει διαρκώς στο Ηλιακό Σύστημα. Ο χώρος ανάμεσα στα άστρα είναι γεμάτος σκόνη που περιέχει τα περισσότερα, αν όχι όλα, χημικά στοιχεία. Είναι υλικό που εκτινάχθηκε από την επιθανάτια έκρηξη γερασμένων άστρων, τα οποία μετέτρεψαν μέσω πυρηνικών αντιδράσεων το υδρογόνο σε άλλα βαρύτερα στοιχεία. Σύννεφα από αυτά τα απομεινάρια των άστρων μπορεί αργότερα να συμπυκνωθούν μαζί με σύννεφα υδρογόνου και να σχηματίσουν νέα πλανητικά συστήματα -έτσι πιστεύεται ότι σχηματίστηκε και ο Ήλιος με τους πλανήτες του. Χρειάστηκε να ελεγχθούν 100 εκατομμύρια φωτογραφίες του «αεροτζέλ» μέχρι να βρεθούν επτά κόκκοι αυτού του υλικού -κόκκοι χίλιοι φορές μικρότεροι από ό,τι τα σωματίδια από την ουρά του κομήτη. Λόγω της αστρονομικής ταχύτητας με την οποία έπεσε η σκόνη στον συλλέκτη του Stardust -πάνω από 15.000 χιλιόμετρα την ώρα- ένας από τους κόκκους διαπέρασε τελείως το συλλέκτη χωρίς να αφήσει χημικό ίχνος, και τέσσερις κόκκοι κατέληξαν σε ένα φύλλο αλουμινίου που περιέβαλλε το αεροτζέλ. Βρέθηκαν όμως και δύο κόκκοι παγιδευμένοι μέσα στο αεροτζέλ και έτοιμοι για αναλύσεις. Οι κόκκοι όμως είναι τόσο μικροί ώστε οι επιστήμονες θα πρέπει να αναπτύξουν νέες τεχνικές για να το μελετήσουν. Όπως σχολιάζει ο Άντριου Ουέστπαλ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, μέλος της ερευνητικής ομάδας, «θα ήταν πολύ εύκολο να τους χάσουμε». Στην φωτογραφία η αναλυση ενος από τους πολύτιμους κόκκους. Το κόκκινο αντιστοιχεί σε αλουμίνιο, το πράσινο σε σίδηρο και το μπλε σε μαγνήσιο. http://physicsgg.me/2014/08/16/%ce%b7-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%cf%83%ce%ba%cf%8c%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%85/

Στον ISS το τελευταίο διαστημικό φορτηγό της Ευρώπης. Το τελευταίο από τα πέντε σκάφη ανεφοδιασμού που κατασκεύασε η Ευρώπη για την εξυπηρέτηση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) έφτασε στον προορισμό του. Το «Ζωρζ Λεμαίτρ», ένας αλουμινένιος κύλινδρος μήκους σχεδόν δέκα μέτρων, μεταφέρει στο πολυεθνικό τροχιακό εργαστήριο 7,5 τόνους νερού, τροφίμων, επιστημονικού εξοπλισμού και άλλων εφοδίων. Συνδέθηκε αυτόματα στη ρωσική υπομονάδα Zvezda του ISS στις 16.30 ώρα Ελλάδας. Τα «Αυτοματοποιημένα Οχήματα Μεταφοράς» (ATV) της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA εξυπηρετούν το διαστημικό σταθμό από το 2008. Με το τέλος της αποστολής του «Ζωρζ Λεμαίτρ», η ESA θα εστιαστεί στην ανάπτυξη του συστήματος προώθησης για την κάψουλα Orion που σχεδιάζει η NASA για μακρινές αποστολές στο Διάστημα, ενώ ο ISS θα ανεφοδιάζεται με σκάφη της Ιαπωνίας και δύο αμερικανικών εταιρειών, της SpaceX και της Orbital Science. Σε αντίθεση με άλλα σκάφη ανεφοδιασμού, το ATV «Ζωρζ Λεμέτρ» πραγματοποιεί αυτόματα τη διαδικασία πρόσδεσης στο σταθμό. Μέχρι την απόσταση των 250 μέτρων από τον ISS, το ATV βασίζεται σε σήματα GPS, συγκρίνοντας διαρκώς τη θέση του σε σχέση με το σταθμό. Στα τελευταία 250 μέτρα χρησιμοποιεί ένα «βιντεόμετρο» και ένα «τηλεγωνιόμετρο», συστήματα που χρησιμοποιούν παλμούς λέιζερ για να υπολογίσουν τη θέση του σκάφους και τον προσανατολισμό του σε σχέση με το σταθμό. Ο επιστημονικός εξοπλισμός που μεταφέρει το σκάφος περιλαμβάνει μια πλατφόρμα μαγνητικής αιώρησης, στην οποία θα αιωρούνται θερμαινόμενα δείγματα μετάλλων. Τα πειράματα θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη βελτίωση της διαδικασίας χύτευσης για τη μεταλλουργία. Αφού το πλήρωμα του σταθμού ξεφορτώσει το «Ζωρζ Λεμαίτρ», το σκάφος θα γεμίσει σταδιακά με απορρίμματα. Τον Ιανουάριο θα αποσυνδεθεί από το σταθμό και λίγες μέρες αργότερα θα αυτοκαταστραφεί φλεγόμενο στην ατμόσφαιρα. Θα μεταδίδει συνεχώς εικόνες κατά τη διάρκεια της βουτιάς αυτοκτονίας προκειμένου να βοηθήσει τους μηχανικούς να καταλήξουν σε ένα σχέδιο για την απομάκρυνση του σταθμού από τροχιά στο τέλος της ζωής του. Οι ΗΠΑ σχεδιάζουν να κρατήσουν ενεργό το Διαστημικό Σταθμό τουλάχιστον μέχρι το 2024, ωστόσο η Ρωσία και άλλοι εταίροι έχουν δεσμευτεί μόνο μέχρι το 2020. Το τελευταίο ATV της ESA παίρνει το όνομα του βέλγου ιερέα, κοσμολόγου και μαθηματικού Ζωρζ Λεμαίτρ (1894-1966), ο οποίος εισηγήθηκε πρώτος αυτό που ονομάστηκε αργότερα Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231340624

Αναπόφευκτη η ύπαρξη ζωής στο Σύμπαν. Σε μία δημοσίευση στο επιστημονικό περιοδικό Proceedings of the National Academy of Sciences, η Δρ. Σάρα Ζίγκερ, καθηγήτρια πλανητολογίας στο πανεπιστήμιο MIT των ΗΠΑ, περιγράφει πως κατά τη γνώμη της η ύπαρξη ζωής σε άλλα σημεία του Σύμπαντος είναι αναπόφευκτη και πως η εξερεύνηση του διαστήματος βρίσκεται ίσως στο πιο ενδιαφέρον μεταίχμιο της ιστορίας της. Με την ανάπτυξη ολοένα και ισχυρότερων τηλεσκοπίων, οι αστρονόμοι έχουν εντοπίσει πλέον χιλιάδες πλανήτες εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος και σήμερα γνωρίζουν πως τα περισσότερα άστρα φιλοξενούν τουλάχιστον ένα πλανήτη, ενώ οι μικροί βραχώδεις πλανήτες όπως η Γη δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιοι. Εντός των επόμενων 20 ετών μάλιστα, οι πιο αισιόδοξοι από τους ερευνητές πιστεύουν πως θα υπάρχει η τεχνολογική δυνατότητα να παρατηρηθεί η χημική σύσταση των εξωπλανητών, επιτρέποντάς τους να ανιχνεύσουν συγκεκριμένες υπογραφές από αέρια που σχετίζονται με την ύπαρξη ζωής, όπως το μεθάνιο ή το οξυγόνο. “Μπορούμε πλέον να πούμε με σιγουριά πως για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, είμαστε στο σημείο να ψάξουμε με αξιώσεις για σημάδια ζωής σε μερικές εκατοντάδες από τα κοντινότερα σε μας άστρα”, έγραψε η Ζίγκερ. “ Ο Γαλαξίας μας έχει 100 δισεκατομμύρια άστρα και το Σύμπαν έχει περισσότερους από 100 δισεκατομμύρια γαλαξίες, οπότε βασιζόμενοι σε απλές πιθανότητες το ενδεχόμενο να υπάρχει ζωή εκεί έξω φαίνεται αναπόφευκτο”, συνέχισε. Στις ερχόμενες δεκαετίες, στο οπλοστάσιο των αστρονόμων θα προστεθούν ορισμένα πολύ ισχυρά εργαλεία, όπως το τηλεσκόπιο Τζέιμς Γουέμπ, το οποίο θα εκτοξευθεί το 2018 και θα έχει τη δυνατότητα ανάλυσης της ατμόσφαιρας εξωπλανητών, μερικοί από τους οποίους μάλιστα συγκεντρώνουν βάσιμες πιθανότητες για την ανάπτυξη ζωής. Παράλληλα με τα νέα τηλεσκόπια, αναπτύσσονται και τεχνικές παρατήρησης οι οποίες μπορούν να χρησιμεύσουν για την απευθείας παρατήρηση των πλανητών εκτός Ηλιακού Συστήματος. Η μία από αυτές εστιάζει σε μία νέα γενιά οπτικών που φιλτράρουν το φως από τα μητρικά άστρα και αφήνουν να περάσει μόνο το φως που έχει ανακλαστεί από τον πλανήτη, ενώ η άλλη περιλαμβάνει τη δημιουργία σκιάστρων στα διαστημικά τηλεσκόπια, τα οποία τοποθετούνται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από το φακό των τηλεσκοπίων, προστατεύοντας με τη σκιά τους το παρατηρούμενο στόχο από το φως των διπλανών άστρων. “Για να έχουμε την κατάλληλη αυτοπεποίθηση πως η έρευνά μας θα αποδώσει καρπούς, θα πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα απευθείας παρατήρησης τουλάχιστον 1.000 εξωπλανητών στα πιο κοντινά αστρικά συστήματα που μοιάζουν με το δικό μας”, υποστήριξε η Ζίγκερ. “Στεκόμαστε σε ένα κατώφλι της ανθρώπινης ιστορίας καθώς σύντομα πρόκειται να μάθουμε εάν υπάρχει οποιουδήποτε είδος ζωής πέρα από τη Γη”, κατέληξε. http://www.naftemporiki.gr/story/840605/anapofeukti-i-uparksi-zois-sto-sumpan

Σύννεφα μεθανίου περνούν πάνω από θάλασσα του Τιτάνα. Σύννεφα αέριου μεθανίου κινούνται πάνω από τη Θάλασσα της Λίγειας, μια από τις μεγαλύτερες θάλασσες υδρογονανθράκων στον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Η αποστολή Cassini της NASA κατέγραψε το εξωγήινο καιρικό φαινόμενο το τριήμερο 20-22 Ιουλίου, καθώς απομακρυνόταν από τον Τιτάνα έπειτα από το τελευταίο πέρασμά του από το φεγγάρι. Το animation που προέκυψε από τη συρραφή διαδοχικών λήψεων δείχνει τα σύννεφα να κινούνται με ταχύτητα 11 έως 16 χιλιομέτρων την ώρα, πριν τελικά διαλυθούν. Η κλίμακα των εικόνων γίνεται αντιληπτή αν σκεφτεί κανείς ότι η Θάλασσα της Λίγειας καταλαμβάνει 126.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, σχεδόν όσο η έκταση της Ελλάδας. Η ύπαρξη μεγάλων όγκων υγρού στην επιφάνεια του Τιτάνα επιβεβαιώθηκε οριστικά το 2007, τρία χρόνια μετά την άφιξη του Cassini στο σύστημα του Κρόνου, χάρη στο ραντάρ του σκάφους που διαπέρασε την πυκνή πορτοκαλί ατμόσφαιρα και αποκάλυψε τα χαρακτηριστικά της επιφάνειας. Ο παγωμένος Τιτάνας έγινε έτσι το πρώτο σώμα του Ηλιακού Συστήματος μετά τη Γη που διαθέτει μεγάλους όγκους υγρού στην επιφάνεια. Τo Cassini επιβεβαίωσε ότι το μεγαλύτερο φεγγάρι του Κρόνου διαθέτει σύννεφα που βρέχουν μεθάνιο, το οποίο σχηματίζει ποτάμια και λίμνες και διαβρώνει την επιφάνεια, όπως συμβαίνει με το νερό στης Γη. O δορυφόρος περνά μάλιστα από μια αργόσυρτη αλλά σαφή εναλλαγή εποχών. Στο δικό μας πλανήτη, το νερό της ατμόσφαιρας ανανεώνεται συνέχεια από τους ωκεανούς. Στον Τιτάνα, πολλοί ερευνητές υποψιάζονται ότι το μεθάνιο ανακυκλώνεται από έναν υπόγειο ωκεανό που αποτελείται από υγρό νερό, μεθάνιο και πιθανώς αμμωνία. Και, σύμφωνα με τη θεωρία των κρυοηφαιστείων, το μεθάνιο ανεβαίνει από τον ωκεανό σε υγρή μορφή και ξεχύνεται από σχηματισμούς ανάλογους με τα ηφαίστεια. Σχεδόν όλες οι λίμνες παγωμένου φυσικού αερίου βρίσκονται συγκεντρωμένες γύρω από το βόρειο πόλο του δορυφόρου, αν και μία μεγάλη λίμνη έχει εντοπιστεί κοντά στο νότιο πόλο. Η θάλασσα στην οποία καταγράφηκαν τα σύννεφα βρίσκεται πολύ κοντά στο βόρειο πόλο και παίρνει το όνομα της Λίγειας, μιας από τις Σειρήνες στην αρχαία ελληνική μυθολογία. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος όγκος υγρού στον Τιτάνα μετά τη Θάλασσα του Κράκεν, η οποία παίρνει το όνομα ενός θαλάσσιου τέρατος στη σκανδιναβική μυθολογία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231340647

Οι 4 μαθηματικοί που βραβεύθηκαν με το «Nobel» των μαθηματικών. Το μετάλλιο Fields θεωρείται ως το αντίστοιχο βραβείο Nobel των μαθηματικών. Με τη διαφορά ότι απονέμεται κάθε 4 χρόνια από το 1936, σε μαθηματικούς που δεν έχουν ξεπεράσει το 40-στό έτος της ηλικίας τους, στην ημερομηνία της απονομής. Φέτος βραβεύθηκαν οι παρακάτω τέσσερις μαθηματικοί (ο μέγιστος επιτρεπόμενος αριθμός): 1. Ο βραζιλιάνος Artur Avila, που ερευνά προβλήματα της θεωρίας του χάους. http://www.simonsfoundation.org/quanta/20140812-a-brazilian-wunderkind-who-calms-chaos/ 2. Ο Ινδο – Καναδός Μanjul Bhargava, ο οποίος διαμέσου της θεωρίας αριθμών αναζητά την καλλιτεχνική αλήθεια και ομορφιά. http://www.simonsfoundation.org/quanta/20140812-the-musical-magical-number-theorist/ 3. Ο Αυστριακός Martin Hairer, ειδικός στην στοχαστική ανάλυση και τις στοχαστικές μερικές διαφορικές εξισώσεις. http://www.simonsfoundation.org/quanta/20140812-in-mathematical-noise-one-who-heard-music/ 4. και τέλος η βράβευση που κέρδισε τις εντυπώσεις. Αφορά την Ιρανή Maryam Mirzakhani, την πρώτη γυναίκα που κερδίζει το μετάλλιο Fields, η οποία ερευνά την βαθύτερη σύνδεση τοπολογίας, γεωμετρίας και δυναμικών συστημάτων. http://www.simonsfoundation.org/quanta/20140812-a-tenacious-explorer-of-abstract-surfaces/ http://physicsgg.me/2014/08/13/%ce%bf%ce%b9-4-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%b7%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%cf%80%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%cf%8d%ce%b8%ce%b7%ce%ba%ce%b1%ce%bd-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf/

Ο ΟΗΕ αναζητά επικίνδυνους αστεροειδείς. Μια νέα υπηρεσία ανακοίνωσε ο ΟΗΕ. Πρόκειται για το Διεθνές Δίκτυο Ανάλυσης και Προειδοποίησης (IAWN) το οποίο θα συγκεντρώνει όλα τα δεδομένα που συλλέγονται καθημερινά για τους αστεροειδείς και τους κομήτες που αποτελούν πιθανή απειλή για τη Γη. Τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί διάφορες υπηρεσίες και ερευνητικές ομάδες που αναζητούν αυτούς τους αστεροειδείς στο ηλιακό μας σύστημα τους καταγράφουν και παρακολουθούν την πορεία τους. Η NASA ισχυρίζεται ότι έχει εντοπίσει το 90% των διαστημικών σωμάτων με διάμετρο άνω του ενός χλμ (η πτώση των οποίων μπορεί να προκαλέσει μεγάλες καταστροφές) οι οποίοι κατά την τροχιακή τους κίνηση περνούν κάποια στιγμή από τη διαστημική μας γειτονιά. Μάλιστα η αρμόδια υπηρεσία της NASA (ΝΕΟ) ανακοίνωσε ότι πλέον αναζητεί και μικρότερου μεγέθους διαστημικά σώματα που μπορεί να μας απειλήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον. Ομως ο μέχρι τώρα αριθμός τέτοιων σωμάτων που έχει εντοπιστεί δεν ξεπερνάει τις 15 χιλιάδες ενώ κάποιοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι ο αριθμός τους μπορεί να αγγίζει το ένα εκατομμύριο! Η νέα υπηρεσία του ΟΗΕ θα προσπαθήσει να οργανώσει και συντονίσει την κοινή δράση όλων των υπηρεσιών και ομάδων αναζήτησης απειλητικών αστεροειδών και άλλων διαστημικών σωμάτων. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5150006/o-ohe-anazhta-epikindynoys-asteroeideis/

Από την πρώτη πτήση σε σχηματισμό διαστημικων σκάφων. Στις 12η Αυγούστου 1962 το διαστημόπλοιο «Βοστόκ-4" με κοσμοναύτη τον Πάβελ Πόποβιτς εφαρμόσε την πρώτη πτήση σε ομάδα με το σκάφος-δορυφόρο "Vostok-3". Πιλοτικά με κοσμοναυτη τον Αντριάν Νικολάγιεφ το "Vostok-3" ξεκίνησε το προηγουμενο βράδυ. Οι κοσμοναύτες AG Νικολάγιεφ και PR Πόποβιτς σε αυτή την κοινή αποστολή τους πραγματοποιήσαν μια σειρά από μελέτες και πειράματα που σχετίζονται με την Βιοϊατρική και επιστημονικά και τεχνικά προβλήματα, όπως: μελέτη της επίδρασης της παρατεταμένης διαστημικής πτήσης και την κατάσταση της βαρύτητας στην ανθρώπινη, ψυχολογική αξιολόγηση, την υγεία των κοσμοναύτων σε διάφορα μέρη της πτήσης, καθορίζοντας την αποτελεσματικότητα των μεθόδων για την επιλογή και την εκπαίδευση των αστροναυτών. Αλλά πάνω απ 'όλα, αυτή η πτήση ήταν το πρώτο βήμα προς την επίλυση του προβλήματος του ραντεβού των διαστημοπλοίων σε τροχιά. Η επιτυχής υλοποίηση της πτήσης ομάδας επιτρέπει στους επιστήμονες, στους σχεδιαστές και στους κοσμοναυτες να λύσουν τα ζητήματα της αύξησης διαρκειας των διαστημικων αποστολων, καθώς και τη δημιουργία μακροπρόθεσμων τροχιακών σταθμών. Κατά τη διάρκεια της πτήσης ανάμεσα στα διαστημόπλοια «Βοστόκ-3" και "Vostok-4» καθιερώθηκε για πρώτη φορά σύνδεση με ραδιόφωνικο τρόπο, και για πρώτη φορά στα Σοβιετικα τηλεοπτικά κανάλια μέσω του συστήματος "Intervision" πήραν βίντεο των κοσμοναυτων στο εσωτερικό της καμπίνας. Οι κοσμοναύτες Νικολάγιεφ και Πόποβιτς δημιούργησαν το πρώτο παγκόσμιο ρεκόρ για τη διάρκεια και το διάστημα πτήσης στην κατηγορία των τροχιακών πτήσεων. Η συνολική διάρκεια της πρώτης πτήσης της ομάδας στον κόσμο ήταν 70 ώρες και 23 λεπτά και 1.975.200 χιλιόμετρα. http://www.federalspace.ru/20835/

Ένα μικρό και ένα μεγάλο φεγγάρι συναντιούνται στον Κρόνο. Δύο από τους 62 δορυφόρους του Κρόνου προσπερνούν ο ένας τον άλλο σε αυτή την εικόνα εξωγήινης ομορφιάς. Ο μικρός Επιμηθέας, διαμέτρου μόλις 113 χιλιομέτρων, μοιάζει με νάνο κάτω από την επιβλητική σφαίρα της Ρέας, δέκα φορές μεγαλύτερης. Το μεγαλύτερο από τα φεγγάρια του Κρόνου είναι ο Τιτάνας, ο οποίος αντιστοιχεί στο 96% της μάζας όλου του υλικού που περιφέρεται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη -όλοι οι δορυφόροι συν το υλικό των δακτυλίων. Από το υπόλοιπο 4%, το μεγαλύτερο μέρος αντιστοιχεί σε έξι σχετικά μεγάλους δορυφόρους, ανάμεσά τους και η Ρέα. Η Ρέα και ο Επιμηθέας μοιάζουν να βρίσκονται κοντά σε αυτή την εικόνα, στην πραγματικότητα όμως απέχουν 400.000 χιλιόμετρα, με τη Ρέα να βρίσκεται σε πρώτο πλάνο. Όπως όλα τα φεγγάρια του Κρόνου, η Ρέα και ο Επιμηθέας παίρνουν ονόματα της αρχαιοελληνικής μυθολογίας: η Ρέα είναι η Τιτανίδα μητέρα του Κρόνου, κόρη του Ουρανού και της Γαίας. Ο επίσης Τιτάνας Επιμηθέας, αδελφός του Προμηθέα, ταυτίστηκε στην αρχαιότητα με την απερισκεψία. Η εικόνα αναρτήθηκε στο δικτυακό τόπο της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA ως η «φωτογραφία της εβδομάδας». Ελήφθη το Μάρτιο του 2010 από το διαστημικό σκάφος Cassini, το οποίο βρίσκεται στο σύστημα του Κρόνου από το 2004, και υπέστη επεξεργασία από τον ερασιτέχνη αστρονόμο Γκόρνταν Ουγκάρκοβιτς, ο οποίος αναρτά τις εντυπωσιακές εικόνες του στο Flickr. Η αρχική εικόνα ήταν ασπρόμαυρη και τα χρώματα δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στην πραγματικότητα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231340384

Σύγχυση σχετικά με την ανίχνευση σκοτεινής ύλης. Πριν από μερικούς μήνες διαβάζαμε ευχάριστα νέα σχετικά με την ανίχνευση σκοτεινής ύλης. Συγκεκριμένα στις εργασίες των ερευνητών Bulbul et al http://arxiv.org/abs/1402.2301 και Boyarsky et al http://arxiv.org/abs/1402.4119 , η ανάλυση των φασμάτων ακτίνων Χ που εκπέμπονται από γαλαξιακά σμήνη έδειχνε την παρουσία μιας μονοχρωματικής γραμμής φωτονίων ενέργειας ~3,6 keV. Τα φάσματα συλλέχθηκαν από το διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ, XMM-Νewton. Η ανίχνευση αυτών των φωτονίων, θα μπορούσε να είναι μια ισχυρότατη ένδειξη για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης, δεδομένου ότι υπάρχει μοντέλο σκοτεινής ύλης (με στείρα νετρίνα), που προβλέπει την παραγωγή τέτοιων των φωτονίων. Φαίνεται όμως ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς, αν πιστέψουμε τους ερευνητές Tesla E. Jeltema και Stefano Profumo. Στην εργασία τους που δημοσιεύθηκε πριν από λίγες ημέρες με τον χιουμοριστικό (*) τίτλο: “Dark matter searches going bananas: the contribution of Potassium (and Chlorine) to the 3.5 keV line”, http://arxiv.org/abs/arXiv:1408.1699 υποστηρίζουν ότι οι παρατηρήσεις ακτίνων Χ που προέρχονται από το κέντρο του γαλαξία μας αποκλείουν την εκπομπή σήματος φωτονίων, προερχόμενο από τη διάσπαση στείρων νετρίνων, και ότι σε κάθε περίπτωση δεν υπάρχει κανένα σήμα κοντά στα 3,6 keV από τα γαλαξιακά σμήνη σχετιζόμενο με τη σκοτεινή ύλη. Σύμφωνα με την ανάλυσή τους η παρατηρηθείσα ροή φωτονίων στα 3,55 keV μπορεί να εξηγηθεί από φωτόνια εκπομπής των στοιχείων Καλίου και Χλωρίου. Παρόμοιοι ισχυρισμοί είχαν αναπτυχθεί και ΕΔΩ: “Questioning a 3.5 keV dark matter emission line”, Signe Riemer-Sorensen. http://arxiv.org/abs/1405.7943 Και το σήριαλ συνεχίστηκε με την χτεσινή δημοσίευση των ερευνητών Alexey Boyarsky et al, «Checking the dark matter origin of 3.53keV line with the Milky Way center», http://arxiv.org/abs/1408.2503 μπερδεύοντας ξανά την κατάσταση. Η ανάλυσή τους, που συμπεριλαμβάνει τις εκπομπές φωτονίων από στοιχεία όπως το Κάλιο, δείχνει ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί η περίπτωση το σήμα να σχετίζεται με την σκοτεινή ύλη… Τελικά, τα φωτόνια γαλαξιακής προέλευσης με ενέργεια ~3,5 keV που «βλέπουν» τα διαστημικά τηλεσκόπια, «μεταφράζονται» ή όχι ως ενδείξεις ύπαρξης σκοτεινής ύλης; Μάλλον θα περιμένουμε πολύ καιρό ακόμα μέχρι να πάρουμε μια οριστική απάντηση… (*) χιουμοριστικός, αν πάρουμε υπόψη την έκφραση αργκό “go bananas”, το Κάλιο που περιέχουν οι μπανάνες και την συνεισφορά του Καλίου στη γραμμή των 3,5 keV, που υποτίθεται προέρχεται από την σκοτεινή ύλη. http://physicsgg.me/2014/08/12/%cf%83%cf%8d%ce%b3%cf%87%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84/

Για πρώτη φορά σε γυναίκα το κορυφαίο βραβείο Μαθηματικών Fields. Η ιρανικής καταγωγής μαθηματικός Mαριάμ Μιρζακχανί έγινε η πρώτη γυναίκα στην οποία απονεμήθηκε το βραβείο Fields, που ισοδυναμεί με το βραβείο Νόμπελ στον τομέα των μαθηματικών. Η καθηγήτρια του πανεπιστημίου του Στάνφορντ στην Καλιφόρνια, ήταν μεταξύ των τεσσάρων τιμηθέντων με το βραβείο Fields στο Διεθνές Συνέδριο των Μαθηματικών που πραγματοποιήθηκε στη Σεούλ και ταυτόχρονα έγινε η πρώτη γυναίκα ανάμεσα στους 56 νικητές από τότε που θεσπίστηκε το βραβείο το 1936. «Αυτή είναι μια μεγάλη τιμή. Θα είμαι ευτυχής εάν ενθαρρύνει νέες γυναίκες επιστήμονες και μαθηματικούς» είπε η Μιρζακχανί σε δηλώσεις της που φιλοξενούνται στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του Στάνφορντ. «Είμαι βέβαιη ότι θα υπάρξουν πολλές περισσότερες γυναίκες που θα κατακτήσουν αυτό το βραβείο τα επόμενα χρόνια», συμπλήρωσε. Η 37χρονη Μαριάμ Μιρζακχανί γεννήθηκε στην Τεχεράνη και έζησε εκεί μέχρι που ξεκίνησε το διδακτορικό της στο περίφημο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Είπε ότι ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας όταν ήταν νέα, αλλά ένιωθε και νιώθει μεγάλο ενθουσιασμό για την επίλυση μαθηματικών προβλημάτων. «Είναι διασκεδαστικό. Είναι σαν να λύνεις ένα παζλ ή σαν να συνδέεις τις τελείες σε μια αστυνομική περιπέτεια ένιωσα ότι αυτό ήταν κάτι που μπορούσα να το κάνω», είπε. Η Μιρζακχανί αναγνωρίστηκε για το έργο της στην κατανόηση της συμμετρίας των καμπύλων επιφανειών, σύμφωνα με την ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του Στάνφορντ. Τα βραβεία απονέμονται κάθε τέσσερα χρόνια και δόθηκαν στους νικητές από την πρόεδρο της Νότιας Κορέας Παρκ Γκέουν –χε την πρώτη γυναίκα που κατέχει αυτό το αξίωμα στη χώρα της. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=64049747

Τρεις ελληνικές διακρίσεις στην 8η Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής. Με τρεις διακρίσεις στις... αποσκευές της επιστρέφει η ελληνική αποστολή από την 8η Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής που πραγματοποιήθηκε στην πόλη Σουτσάβα της βόρειας Ρουμανίας. Το χάλκινο μετάλλιο απονεμήθηκε στον μαθητή Νικόλαο Κουκουλεκίδη από το 1ο Γενικό λύκειο Κολλεγίου «Ανατόλια» στη Θεσσαλονίκη, ενώ η μαθήτρια Ελένη Τσαπράζη από το 1ο Γενικό Λύκειο «Εκπαιδευτήρια Μαντουλίδη» στη Θεσσαλονίκη και ο μαθητής Φώτης-Ιωάννης Γιασεμής από τις λυκειακές τάξεις του Γυμνασίου Αγίας Άννας Εύβοιας απέσπασαν εύφημο μνεία. Στις εξετάσεις πήραν μέρος 209 μαθητές από 37 χώρες από όλο τον κόσμο. Πρόκειται για τους καλύτερους μαθητές που επελέγησαν να εκπροσωπήσουν τις χώρες τους στην Ολυμπιάδα. Ο πρώτος «χρυσός» μαθητής ήταν από τη Ρουμανία, ο οποίος κατάφερε να λύσει το 90% των θεμάτων. Επικεφαλής της αποστολής ήταν ο Καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ., Γιάννης Σειραδάκης και ο Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λουκάς Ζαχείλας, οι οποίοι σε συνεργασία με τον Καθηγητή του Τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ., Κωνσταντίνο Μελίδη, τον Επίτιμο Σχολικό Σύμβουλο Φυσικών Επιστημών, Χρήστο Ξενάκη από το Βόλο και την Χαρά Παπαθανασίου από το πανεπιστήμιο του Leiden στην Ολλανδία και απόφοιτη του Τμήματος Φυσικής του Α.Π.Θ., προετοίμασαν την ελληνική αποστολή στην ύλη της Ολυμπιάδας, με συστηματική διδασκαλία. «Οι διακρίσεις των Ελλήνων μαθητών είναι εντυπωσιακές, δεδομένης της κατάργησης του μαθήματος της Αστρονομίας από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας, χώρα στην οποία, όπως είναι γνωστό, γεννήθηκε η επιστήμη αυτή» δήλωσε ο κ.Σειραδάκης. Τα έξοδα μετάβασης και επιστροφής της αποστολής ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών ενώ τα τοπικά έξοδα ανέλαβε η διοργανώτρια χώρα. Η προετοιμασία της αποστολής έγινε σε εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και τα έξοδά της ανέλαβε το Ίδρυμα Ι. Λάτση. https://gr.news.yahoo.com/%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-8%CE%B7-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-201513202.html

Ενας «άνθρωπος» στον κομήτη. Από την περασμένη εβδομάδα το διαστημικό σκάφος Rosetta βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ/Γερασιμένκο τον οποίο και θα μελετήσει τους επόμενους μήνες. Το σκάφος στέλνει καθημερινά πολλές κοντινές εικόνες του κομήτη σε υψηλή ανάλυση αποκαλύπτοντας κάθε πτυχή και λεπτομέρεια. Ειδικοί του Κέντρου Αεροδιαστήματος της Γερμανίας μελετώντας τις νέες εικόνες εντόπισαν σε μια αυτές ένα γεωλογικό σχηματισμό σε μια από τις άκρες του κομήτη ο οποίος θυμίζει έντονα ανθρώπινο πρόσωπο. Οπως ήταν ευνόητο το εύρημα συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ σε όλο τον κόσμο και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις τα X-Files σενάρια άρχισαν να κάνουν δυναμικά την εμφάνιση τους. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=622451

Τι τρέχει εκεί πάνω!!! Δύσκολο να κλείσει κανείς μάτι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, με χέρια και τα πόδια να αιωρούνται ανεξέλεγκτα και τον Ήλιο να ανατέλλει κάθε 90 λεπτά. Η μεγαλύτερη μελέτη που έχει πραγματοποιηθεί για τον ύπνο σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας επιβεβαιώνει ότι η αϋπνία είναι σοβαρό πρόβλημα για τους αστροναύτες. Και τα υπνωτικά που χορηγούνται στα πληρώματα για να αντιμετωπιστεί η αϋπνία θα μπορούσαν να αποδειχθούν επικίνδυνα στην περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Παρόλο που το πρόγραμμα της NASA προβλέπει 8,5 ώρες συνεχούς ύπνου ανά 24ωρο, οι αστροναύτες σπάνια κοιμούνταν πάνω από πέντε ώρες, τόσο στα (καθηλωμένα πλέον) διαστημικά λεωφορεία όσο και στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα πληρώματα των διαστημικών λεωφορείων κοιμούνταν σε υπνόσακους και δήλωσαν ότι ενοχλούνταν περισσότερο από το φως και το θόρυβο. Στον ISS οι αστροναύτες κοιμούνται σε σκοτεινές, πιο ήσυχες κουκέτες, αυτό όμως δεν φάνηκε να λύνει το πρόβλημα. Σύμφωνα με τη μελέτη, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Lancet Neurology, τα τρία τέταρτα των αστροναυτών χρησιμοποιούν υπνωτικά χάπια. Μάλιστα σε 4 από τις 13 αποστολές διαστημικού λεωφορείου που εξετάστηκαν, όλα τα μέλη του πληρώματος βρίσκονταν ταυτόχρονα υπό την επήρεια των υπνωτικών. Παραμένει ασαφές αν η ποιότητα του ύπνου επηρεάζεται από την ίδια την έλλειψη βαρύτητας ή από άλλους παράγοντες. Σε κάθε περίπτωση, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι τα υπνωτικά χάπια μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα προσοχής και τον έλεγχο των κινήσεων. Όπως αναφέρει η Λόρα Μπάργκερ της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, πρώτη συγγραφέας της δημοσίευσης, «η ικανότητα ενός μέλους του πληρώματος να λειτουργεί στην περίπτωση που ξυπνήσει από συναγερμό ενδέχεται να τίθεται σε κίνδυνο από τη χρήση φαρμάκων για τον ύπνο». Δεδομένου όμως ότι η στέρηση ύπνου είναι παράγοντας που εμπλέκεται στο 80% των αεροπορικών ατυχημάτων, η NASA θα πρέπει να βρει λύση για τους ξάγρυπνους αστροναύτες. Επίσης από την επιδιόρθωση ενός ζευγαριού γυαλιών, μέχρι την εκτέλεση των πιο βασικών ανθρώπινων λειτουργιών, η ζωή στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μπορεί να είναι άκρως προκλητική κι ενδιαφέρουσα. Όσοι έχουν την τύχη να ζήσουν κάποιο μέρος της ζωής τους εκεί -όπως ο Chris Cassidy, ο οποίος έχοντας υπηρετήσει στο Αφγανιστάν ως ναυτικός βρέθηκε στη NASA και από εκεί στο… Διάστημα- πρέπει να προσαρμοστούν γρήγορα στις νέες συνθήκες. Ο 44χρονος Cassidy από τα υποβρύχια βρέθηκε να είναι μέλος μιας διαστημικής αποστολής. Μετά από ένα ήρεμο τριήμερο ταξίδι προς το διαστημικό σταθμό με ένα διαστημικό λεωφορείο, το εξάωρο ταξίδι με το ρωσικό Soyuz ήταν κάπως διαφορετικό. «Το Soyuz είναι πολύ, πολύ μικρότερο. Μέσα σε αυτό ήμασταν τρεις, δύο Ρώσοι κι εγώ. Είσαι κάπως εγκλωβισμένος εκεί μέσα. Είναι πολύ μικρό. Φανταστείτε τρεις μεγαλόσωμους τύπους μέσα σε ένα Smart ή ένα Mini Cooper. Χωρούσε ακριβώς τους τρεις μας, μερικές βαλίτσες και κάτι ακόμη πράγματα. Δε θα το χαρακτήριζα ούτε καν Οικονομική θέση» είπε ο ίδιος μιλώντας στον David Millward και στη βρετανική εφημερίδα The Telegraph. Η στιγμή που πλησιάζει κανείς στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό είναι η πιο αξέχαστη εμπειρία. «Όταν τον βλέπεις έξω από το παράθυρο μοιάζει με ένα μικρό αστέρι. Όσο πλησιάζεις γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο και αρχίζει να “γεμίζει” το παράθυρο» πρόσθεσε. Οι αποστολές αποτελούνται συνήθως από τρία άτομα και μένουν εκεί για περίπου έξι μήνες.Η απουσία βαρύτητας δημιουργεί νέες προκλήσεις στην καθημερινότητα, συμπεριλαμβανομένων των πιο βασικών σωματικών λειτουργιών και συνηθειών, όπως για παράδειγμα η χρήση της τουαλέτας. «Στην αρχή αναρωτιόμουν πώς θα καταλάβαινα ότι ήθελα να πάω στο μπάνιο. Τελικά το αίσθημα είναι ακριβώς το ίδιο. Δεν αλλάζει τίποτα» είπε ακόμη. «Η τουαλέτα έχει μια μικρή επένδυση από πλαστική σακούλα, όπου πέφτει… ό,τι είναι να πέσει. Στη συνέχεια αντικαθίσταται με μια καινούρια για τον επόμενο που θα χρησιμοποιήσει την τουαλέτα» εξήγησε ο αστροναύτης. Η έλλειψη βαρύτητας μπορεί να γίνει πολύ διασκεδαστική σε πολλές περιπτώσεις. «Είναι ένα ευχάριστο συναίσθημα. Έχει πλάκα να μπορείς να ακουμπάς ένα τοίχο και να “πετάς” σε ένα άλλο μέρος. Τα μικρά καθημερινά πράγματα μπορεί να αποδειχθούν όμως πιο δύσκολα από τα μεγάλα. Όλα εντάσσονται σε ένα νέο πρίσμα προκλήσεων» συνέχισε. «Αν προσπαθείς να φτιάξεις τα γυαλιά σου και χάσεις το μικρό κατσαβίδι που χρειάζεσαι, αυτό μπορεί να καταλήξει καταστροφικό. Με τα μεγάλα αντικείμενα τα πράγματα είναι πιο εύκολα, ακόμη κι όταν υπό φυσιολογικές συνθήκες ζυγίζουν πάρα πολύ. Μπορείς να τα αφήσεις να επιπλέουν εκεί μπροστά σου για πολύ ώρα» είπε ακόμη. Οι αστροναύτες, σύμφωνα με τον Cassidy, περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους βλέποντας τηλεοπτικά προγράμματα στον υπολογιστή, ή παίζοντας –αν γνωρίζουν- κάποιο μουσικό όργανο: από φυσαρμόνικα, κιθάρα μέχρι και ukulele. Χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας, μπορούν ακόμη να μιλήσουν μέσω του υπολογιστή τους με την οικογένειά τους πίσω στη Γη. Για τον ίδιο η συνύπαρξη με τον Ιταλό αστροναύτη Luca Parmitano ήταν μια «διαστημική γαστρονομική εμπειρία» καθώς η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία είχε φροντίσει να του παρέχει μια σειρά από λιχουδιές, προκειμένου να μη νιώσει «μαγειρική νοσταλγία». «Είχε ιταλικό φαγητό και ήταν υπέροχο. Τα λαζάνια ήταν πολύ νόστιμα. Απλά έριχνες νερό και ήταν έτοιμα να τα φας» κατέληξε. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231339759 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1 Ολοκληρώθηκε η 8η Ολυμπιάδα Αστρονομίας - Αστροφυσικής. Με εννέα μαθητές και δύο ομάδες εκπροσωπήθηκε φέτος η Ελλάδα στην 8η Διεθνής Ολυμπιάδα Αστρονομίας – Αστροφυσικής που διεξήχθη στην πόλη Seceava της Ρουμανίας. Η αποστολή είχε μεταβεί στη Ρουμανία στις 31 Ιουλίου, συνοδευόμενη από τους καθηγητές Φυσικής του ΑΠΘ, Γιάννη Σειραδάκη, και Οικονομικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Λουκά Ζαχείλα, την Μαρία Κονταξή από το τμήμα Οικονομικών του Πανεπιστήμιου Θεσσαλίας, και τον πρόεδρο της Εταιρείας Αστρονομίας και Διαστήματος Βόλου, Κώστα Μαυρομμάτη. Οι εννέα μαθητές επελέγησαν μετά από πολύ απαιτητικές εξετάσεις που πραγματοποιήθηκαν σε τέσσερις φάσεις και οργανώθηκαν από την Εταιρεία Αστρονομίας και Διαστήματος, υπό την αιγίδα του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων, με τη συμμετοχή συνολικά περίπου 200 μαθητών από όλη τη χώρα. Την προετοιμασία τους ανέλαβε μία ισχυρή ομάδα καθηγητών και φοιτητών πανεπιστημίων της Ελλάδας και του εξωτερικού. Η πρώτη ομάδα της αποστολής απαρτίζεται από τους, κατά σειρά επιτυχίας: Κουκουλεκίδη Νικόλαο από το 1ο ΓΕΛ Κολλεγίου «Ανατόλια» Θεσσαλονίκης, Γιασεμή Φώτη-Ιωάννη από το Γυμνάσιο & Λύκειο Τ. Αγίας Άννας Εύβοιας, Παπαχατζάκη Γεώργιο από το 1ο ΓΕΛ Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης, Τσαπράζη Ελένη από το 1ο ΓΕΛ Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης και Κουκουφίλιππα Νικόλαο από τα Εκπαιδευτήρια "Ο Πλάτων" Αττικής. Η δεύτερη ομάδα απαρτίζεται από τους: Παλάσκο Αχιλλέα από το 1ο ΓΕΛ Εκπαιδευτηρίων Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης, Κουταλιό Ιωάννη από το 1ο Πειρ. Λύκειο "Μαν. Ανδρόνικος" Αττικής, Πόλκα Μάρκο από το 5ο ΓΕΛ Νίκαιας Αττικής και Γιανναδάκη Παναγιώτη από το 1ο ΓΕΛ Αγ. Παρασκευής Αττικής.https://gr.news.yahoo.com/%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B7-8%CE%B7-%CE%BF%CE%BB%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CF%85%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-204015193.html

Προσομοιώσεις σκοτεινού ουρανού. Μία ομάδα αστροφυσικών με τη συνεργασία μηχανικών λογισμικού δημιούργησε μία από τις λεπτομερέστερες προσομοιώσεις του Σύμπαντος που έχουν επιτευχθεί μέχρι σήμερα, δημοσιοποιώντας στη συνέχεια τον κώδικα και τα αποτελέσματα στο ευρύ κοινό. Στο πρόγραμμα Προσομοιώσεις του Σκοτεινού Ουρανού (Dark Sky Simulations) μοντελοποιείται η συμπεριφορά περισσότερων από ένα τρισεκατομμύρια σωματίδια, και τα δεδομένα από την προσπάθεια αυτή δημοσιοποιήθηκαν στο νεοσύστατο πρόγραμμα της Google coLaboratory, το οποίο έχει ως στόχο να δώσει τη δυνατότητα ανάλυσης δεδομένων σε πολλά άτομα την ίδια χρονική στιγμή. Για τη δημιουργία μίας τόσο περίπλοκης προσομοίωσης ήταν απαραίτητη η χρήση υπερυπολογιστών, κάτι που έγινε εφικτό μόλις η ομάδα εξασφάλισε έπειτα από έντονο ανταγωνισμό 80 εκατομμύρια ώρες υπολογισμού στον υπολογιστή Titan του ερευνητικού κέντρου Oak Ridge στις ΗΠΑ. Για 33 ώρες τον περασμένο Απρίλιο, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τα 2/3 της συνολικής ισχύος του Titan, ενός από τους πιο ισχυρούς υπολογιστές στον κόσμο, προσπαθώντας να αναλύσουν την κίνηση των “ψηφιακών” σωματιδίων υπό την επίδραση της βαρύτητας στο πρώιμο Σύμπαν. Ένας από τους εμπνευστές της προσπάθειας ήταν και ο Μάικλ Γουόρεν, αστροφυσικός στο εργαστήριο του Λος Άλαμος, ο οποίος έγραφε τον κώδικα για περίπου δύο δεκαετίες. Όπως ο ίδιος εξηγεί, στην εποχή που έκανε το διδακτορικό του, προσομοιώσεις με λίγα εκατομμύρια σωματίδια απαιτούσαν τεχνολογία αιχμής, όμως με τη βελτίωση των επεξεργαστών οι επιδόσεις αυξήθηκαν θεαματικά. Οταν οι ερευνητές προετοιμάζουν μία προσομοίωση χρειάζεται να κάνουν δύο βασικές επιλογές: τον όγκο του χώρου στον οποίο εκτείνονται τα σωματίδια, και τον αριθμό των σωματιδίων που θα συμπεριληφθούν. Όσο περισσότερα τα σωματίδια σε ένα δεδομένο όγκο, τόσο μικρότερες είναι και οι δομές που μπορούν να παρατηρηθούν, με ταυτόχρονη αύξηση όμως της απαιτούμενης επεξεργαστικής ισχύος. Το τελικό αποτέλεσμα από την προσομοίωση του Απριλίου περιλαμβάνει περίπου 500 Terrabyte δεδομένων, κάτι που δυσχέραινε την πρόσβαση στο ευρύ κοινό. Τις επόμενες δέκα εβδομάδες από την προσομοίωση, οι ερευνητές προχώρησαν στη λεπτομερή ανάλυση των δεδομένων, κρατώντας τελικά μόνο εκείνα τα σημεία τα οποία περιέγραφαν κάποια σημαντική πληροφορία, δημιουργώντας μία πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμη μορφή της προσομοίωσης την οποία και έδωσαν στη δημοσιότητα, επιτρέποντας στον καθένα, με τη χρήση ενός απλού υπολογιστή, να εντρυφήσει στις πρώτες στιγμές του Σύμπαντος. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/08/10/%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%ce%bf%ce%bc%ce%bf%ce%b9%cf%8e%cf%83%ce%b5%ce%b9%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d/

Επιστήμονες στην Αυστραλία ανασυνθέτουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε το μητρικό μας άστρο. Μια σπουδαία κοσμολογική έρευνα πραγματοποιούν ερευνητές στην Αυστραλία. Ανασυνθέτουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο γεννήθηκε ο Ηλιος. Οι διεργασίες που οδήγησαν στη γέννηση του μητρικού μας άστρου θα βοηθήσουν στη καλύτερη κατανόηση της δημιουργίας και εξέλιξης του ηλιακού μας συστήματος. Ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Monash στην Αυστραλία προσπαθούν να συνθέσουν την εικόνα της «προϊστορικής» όπως την ονομάζουν φάσης του ηλιακού μας συστήματος. Της εποχής δηλαδή που στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα ο Ηλιος, οι πλανήτες, οι αστεροειδείς, οι κομήτες και τα υπόλοιπα αντικείμενα του ηλιακού μας συστήματος δεν υπήρχε απολύτως τίποτε. Οι ερευνητές συγκεντρώνουν δεδομένα για το πότε ξεκίνησε και εξελίχθηκε η συγκέντρωση κοσμικής ύλης στη διαστημική μας γειτονιά, ύλης από την οποία γεννήθηκε ο Ηλιος. Οι ερευνητές μελετούν τόσο τη ροή όσο και τη σύσταση αυτής της ύλης στην περιοχή μας καθώς και τα γεγονότα που οδήγησαν στη γέννηση του Ηλιου. Εχει διαπιστωθεί ότι ο Ηλιος γεννήθηκε πριν από περίπου 4,6 δισ. έτη. Οι ερευνητές με βάση τα στοιχεία που έχουν συλλέξει μέχρι τώρα εκτιμούν ότι η συγκέντρωση της κοσμικής ύλης στην περιοχή μας ξεκίνησε εκατοντάδες εκατομμύρια έτη πριν τη γέννηση του Ηλιου. Κρίσιμο ρόλο σύμφωνα με τους ερευνητές στη γέννηση του Ηλιου έπαιξαν τα λεγόμενα βαρέα στοιχεία όπως ο χρυσός, ο σίδηρος και η πλατίνα καθώς και διάφορα σπάνια χημικά στοιχεία. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η συγκέντρωση των βαρέων στοιχείων στην περιοχή μας ολοκληρώθηκε περίπου 100 εκ. έτη πριν τη γέννηση του Ηλιου. Σύμφωνα με τους ερευνητές η ολοκλήρωση της συγκέντρωσης των βαρέων στοιχείων συνιστά και την εκκίνηση των διεργασιών γέννηση του Ηλιου. Σχηματίζεται μια «κοσμική μήτρα» μέσα στην οποία δημιουργείται ένα κοκτέιλ από βαρέα και άλλα (σπανιότερα στη Γη) χημικά στοιχεία όπως ο μόλυβδος. Σύμφωνα με τους ερευνητές η συγκέντρωση των μη βαρέων χημικών στοιχείων σε αυτό το κοκτέιλ ολοκληρώθηκε περίπου 30 εκ. έτη πριν τη γέννηση του Ηλιου. Οι ερευνητές θεωρούν ως ορόσημο την ολοκλήρωση της συγκέντρωσης των βαρέων στοιχείων και αναφέρουν πώς όταν αυτό συνέβη ξεκίνησε μια φάση την οποία ονομάζουν φάση «εκκόλαψης». Στο διάστημα των 100 εκ. ετών που ακολουθεί στη κοσμική μήτρα που έχει δημιουργηθεί συντελούνται όλες οι απαραίτητες διεργασίες για να κάνει την εμφάνιση του ένα άστρο. Μάλιστα οι ερευνητές κάνουν μια ακόμη άκρως ενδιαφέρουσα υπόθεση. Πιστεύουν ότι η κοσμική κύηση ήταν… πολλαπλή και ο Ηλιος είχε αδέλφια την τύχη των οποίων δεν γνωρίζουμε. «Ο τελικός μας στόχος είναι να αποκτήσουμε μια καθαρή εικόνα των συνθηκών της προϊστορίας του ηλιακού μας συστήματος και της γέννησης του Ηλιου. Ανακαλύπτοντας τις διεργασίες που οδήγησαν στη γέννηση του Ηλιου και τον σχηματισμό του ηλιακού μας συστήματος καθώς και το πόσο διήρκεσε η κάθε διεργασία θα μπορέσουμε να έχουμε δεδομένα τέτοια ώστε να τα συγκρίνουμε με εκείνα άλλων πλανητικών συστημάτων του γαλαξία μας» αναφέρει η Μαρία Λουγκάρο, επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=622384

Η αυγουστιάτικη πανσέληνος στην Ελλάδα, τον πλανήτη και το Διάστημα.

Διαπλανητικο συστημα προσγείωσης. Φαίνεται πώς ο κόκκινος πλανήτης έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο της NASA, αφού πρόσφατα ολοκλήρωσε τις δοκιμές ενός διαπλανητικού συστήματος προσγείωσης, το οποίο θα μεταφέρει μεγάλα ωφέλιμα φορτία στην επιφάνεια του Αρη και το βίντεο από τη διαδικασία είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Χρησιμοποιώντας ένα τεράστιο άσπρο μπαλόνι, οι μηχανικοί της ΝΑSΑ ανύψωσαν το δοκιμαστικό όχημα LDSD (Low Density Supersonic Decelerator) βάρους άνω των τριών τόνων, σε ύψος 58 χιλιομέτρων από τη Γη. Ωστόσο η δοκιμή δε στέφθηκε με 100% επιτυχία, αφού παρόλο που το σύστημα φρεναρίσματος αποδείχθηκε ανθεκτικό στις έντονες πιέσεις που αναπτύχθηκαν, το αλεξίπτωτο, δεν άντεξε και διαλύθηκε κατά την κάθοδο του οχήματος στη Γη. H NASA ετοιμάζεται τώρα για δύο νέες δοκιμές του διαπλανητικού συστήματος προσγείωσης ξεκινώντας τον Ιούνιο του 2015. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%87%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%B5-%CE%BF%CE%B4%CE%B7%CE%B3%CF%8C-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CE%BD-%CE%B9%CF%80%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B4%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF-%CE%B2%CE%AF%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF

Πρωτοποριακό τσιπ της IBM μιμείται τον εγκέφαλο. Μιμούμενο την αρχιτεκτονική του εγκεφάλου, το μεγαλύτερο τσιπ που έχει κατασκευάσει ως σήμερα η IBM λειτουργεί με ένα εκατομμύριο «νευρώνες» και 256 εκατομμύρια «συνάψεις». Η νέα «νευρομορφική» προσέγγιση, εντελώς διαφορετική από την αρχιτεκτονική των σημερινών επεξεργαστών, θα μπορούσε να δώσει στις μηχανές αισθήσεις όπως οι ανθρώπινες. Το τσιπ TrueNorth της IBM, το οποίο παρουσιάζεται στο εξώφυλλο του τελευταίου τεύχους του Science , έχει διαστάσεις 3 επί 3 εκατοστά και συγκεντρώνει 5,4 δισεκατομμύρια τρανζίστορ, περισσότερα από κάθε άλλο τσιπ της ΙΒΜ. Η επιστημονική δημοσίευση είναι διαθέσιμη εδώ. http://www.sciencemag.org/lookup/doi/10.1126/science.1254642 Η κατανάλωση ενέργειας, ένας κρίσιμος παράγοντας για τις μελλοντικές εφαρμογές, είναι θεαματικά χαμηλή, γύρω στα 70 milliwatt. Συγκριτικά, ένας γρήγορος συμβατικός επεξεργαστής θα είχε περίπου 1.000 φορές μεγαλύτερη κατανάλωση, της τάξης των δεκάδων watt. To κύκλωμα χωρίζεται σε 4.096 «νευροσυναπτικούς πυρήνες», καθένας από τους οποίους αποτελείται από 256 νευρώνες. Κάθε νευρώνας συνδέεται με 256 διαφορετικούς νευρώνες, δίνοντας στο τσιπ συνολικά 256 εκατομμύρια συνδέσεις, ανάλογες με τις συνάψεις που σχηματίζουν μεταξύ τους οι νευρώνες του εγκεφάλου. Σε αντίθεση με τους σημερινούς υπολογιστές, στους οποίους ο επεξεργαστής βρίσκεται σε διαφορετική θέση από τη μνήμη, η νέα διάταξη ενοποιεί στενά τον επεξεργαστή με τη μνήμη, όπως τονίζει σε άρθρο του ο Δρ Νταρμέντρα Μόντα της IBM, επικεφαλής της ομάδας ανάπτυξης. Οι διαφορές δεν σταματούν εδώ, αφού το νέο τσιπ δεν τροφοδοτείται με «0» και «1» αλλά με παλμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Οι «νευρώνες» που ενεργοποιούνται από αυτούς τους παλμούς επικοινωνούν με γειτονικούς νευρώνες, οι οποίοι με τη σειρά τους αποφασίζουν αν θα παραγάγουν νέους παλμούς. Το αποτέλεσμα είναι ότι το νέο τσιπ είναι ιδιαίτερα ικανό σε εργασίες παράλληλης επεξεργασίας όπως η μηχανική όραση και η μηχανική ακοή -εργασίες στις οποίες οι σημερινοί υπολογιστές τα βρίσκουν σκούρα. Σε δοκιμή που πραγματοποίησε η ομάδα του Δρ Μόντα, το τσιπ ανέλυσε σε πραγματικό χρόνο ένα βίντεο και αναγνώρισε τους πεζούς, τα αυτοκίνητα, τα ποδήλατα και άλλα οχήματα στο δρόμο. Οι αισθητηριακές ικανότητες της νέας αρχιτεκτονικής, τονίζει ο ερευνητής, μπορούν να αυξάνονται επ΄αόριστον με τη σύνδεση όλων και περισσότερων τέτοιων τσιπ σε ένα σύστημα. Η IBM μάλιστα ήδη δοκιμάζει συστήματα με 16 εκατομμύρια νευρώνες και 4 δισεκατομμύρια συνάψεις. Το πρόβλημα όμως είναι ότι η νέα αρχιτεκτονική απαιτεί και μια νέα γλώσσα προγραμματισμού, εντελώς διαφορετική από τις σημερινές. Παρόλα αυτά, η IBM ελπίζει ότι οι πρώτες εμπορικές εφαρμογές δεν θα αργήσουν -η εταιρεία μεταξύ άλλων συνεργάζεται με την iniLabs Ltd, η οποία αναπτύσσει μια κάμερα για τυφλούς σχεδιασμένη να υποκαθιστά τον αμφιβληστροειδή. Αργότερα ελπίζει να ενσωματώσει την τεχνολογία του TrueNorth στην πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης Watson. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231339739

Ο Carl Sagan γράφει για τον Stephen Hawking. O πρόλογος του Carl Sagan στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του Stephen Hawking «Tο χρονικό του Χρόνου»: «Περνάμε την καθημερινή μας ζωή χωρίς να καταλαβαίνουμε σχεδόν τίποτε για τον κόσμο. Ελάχιστα προβληματιζόμαστε για την κοσμική μηχανή που παράγει φως και κάνει δυνατή την ύπαρξη ζωής• για την βαρύτητα που μας κρατάει πάνω σε έναν περιστρεφόμενο πλανήτη, έναν πλανήτη που αν δεν υπήρχε η βαρύτητα θα μας εκσφενδόνιζε στο Διάστημα• για τα άτομα που μας αποτελούν και από την σταθερότητά τους εξαρτιόμαστε. Εκτός από τα παιδιά (όσα δεν έχουν μάθει ακόμη να μην κάνουν έξυπνες ερωτήσεις), πολύ λίγοι από εμάς διαθέτουν κάποιο χρόνο απορώντας γιατί η Φύση είναι έτσι που είναι• αν δημιουργήθηκε ο Κόσμος ή αν υπήρχε από πάντα• αν ο χρόνος κάποια μέρα θα αρχίσει να ρέει αντίθετα και τα αποτελέσματα θα προηγούνται από τις αιτίες• αν υπάρχουν όρια στη δυνατότητα να γνωρίσουμε τον Κόσμο. Υπάρχουν παιδιά, και έχω γνωρίσει αρκετά από αυτά, που θέλουν να μάθουν πως μοιάζει μια μαύρη τρύπα• ποια είναι τα μικρότερα κομμάτια της ύλης• γιατί θυμόμαστε το παρελθόν, αλλά όχι το μέλλον. Πως από το χάος που υπήρχε, δημιουργήθηκε η τάξη που βλέπουμε σήμερα• και γιατί τελικά υπάρχει το Σύμπαν. Στην κοινωνία μας είναι ακόμη συνηθισμένο φαινόμενο σε τέτοια ερωτήματα οι γονείς και οι δάσκαλοι να σηκώνουν τους ώμους ή να επικαλούνται κάποια μισοξεχασμένα θρησκευτικά διδάγματα. Πολλοί δεν αισθάνονται άνετα με αυτά τα θέματα, γιατί αγγίζουν τα όρια της ανθρώπινης γνώσης. Αλλά ένα μεγάλο μέρος από την φιλοσοφία και την επιστήμη οδηγήθηκε από την έρευνα αυτών των θεμάτων. Ένας συνεχώς μεγαλύτερος αριθμός ενηλίκων θέλουν να υποβάλλουν ανάλογα ερωτήματα, και κάποτε μένουν έκπληκτοι από τις απαντήσεις. Απέχοντας το ίδιο από τα άτομα και τα άστρα, διευρύνουμε τους ορίζοντες των απαντήσεων για να περιλάβουν και το πολύ μικρό και το πολύ μεγάλο. Την άνοιξη του 1974, περίπου δύο χρόνια πριν από την προσεδάφιση του διαστημοπλοίου “Viking” στον Άρη, συμμετείχα σε ένα συνέδριο στην Αγγλία• γινόταν με την ευθύνη της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου, και είχε θέμα του την έρευνα για εξωγήινη ζωή. Σε κάποιο διάλειμμα διαπίστωσα ότι σε μια γειτονική αίθουσα γινόταν μια πολύ μεγαλύτερη συγκέντρωση. Μπήκα γεμάτος περιέργεια. και τότε έγινα μάρτυρας μιας αρχαίας τελετουργίας, της ανακήρυξης νέων μελών της Βασιλικής Εταιρίας (ενός από τα παλαιότερα ακαδημαϊκά ιδρύματα του πλανήτη). Στην πρώτη σειρά ένας νεαρός κύριος, καθισμένος σε μια αναπηρική πολυθρόνα, υπέγραφε πολύ αργά σε ένα βιβλίο• σε προηγούμενες σελίδες του ίδιου βιβλίου υπήρχε η υπογραφή του Ισαάκ Νεύτωνα. Όταν τελείωσε, στην αίθουσα έγινε πανδαιμόνιο. Σήμερα ο Hawking κατέχει την έδρα των μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, την ίδια έδρα που κατείχε πρώτα ο Νεύτων και αργότερα ο P. A. M. Dirac – δυο λαμπροί εξερευνητές του πολύ μεγάλου και του πολύ μικρού. O Hawking είναι ο άξιος διάδοχός τους. Αυτό είναι το πρώτο του βιβλίο για τους μη ειδικούς, ένα από τα πλουσιότερα εκλαϊκευμένα βιβλία. Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον και γιατί περιέχει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων αλλά και γιατί αποκαλύπτει τον τρόπο σκέψης του συγγραφέα του. Μας αποκαλύπτει με σαφήνεια τα σύνορα της φυσικής, της αστρονομίας, της κοσμολογίας και του θάρρους. Ακόμη είναι ένα βιβλίο για το Θεό … ή ίσως για την απουσία του Θεού. Η λέξη «Θεός» γεμίζει τις σελίδες του. Ο Hawking αναζητά την απάντηση στην περίφημη ερώτηση του Αϊνστάιν, αν ο Θεός είχε κάποια ελευθερία επιλογής στη δημιουργία του Σύμπαντος. ¨όπως ο ίδιος δηλώνει, προσπαθεί να καταλάβει τη σκέψη του Θεού. Και τα συμπεράσματα της προσπάθειάς του είναι όλο και πιο αναπάντεχα: ένα Σύμπαν χωρίς όρια στο χώρο, χωρίς αρχή ή τέλος στο χρόνο• ένα Σύμπαν που δεν χρειάζεται ένα Δημιουργό.» http://physicsgg.me/2014/08/08/%ce%bf-carl-sagan-%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b5%ce%b9-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-stephen-hawking/