Δροσος Γεωργιος

Εντοπίστηκε δομικό υλικό του Ηλιακού Συστήματος. Πρόκειται για σκόνη που πιθανώς προέρχεται από το σουπερνόβα Κασσιόπεια Α. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν ερευνητές στις ΗΠΑ. Εντόπισαν κοσμική σκόνη η οποία είναι πιθανό να προέρχεται από την πηγή από την οποία προέκυψαν τα δομικά υλικά της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος. Μελετώντας δείγματα ύλης που έχει φτάσει στη Γη με μετεωρίτες, ερευνητές του Κέντρου Διαστημικών Επιστημών McDonell ανακάλυψαν κόκκους διοξειδίου του πυριτίου. Η θαλάσσια άμμος αποτελείται κυρίως από διοξείδιο του πυριτίου η κρυσταλλική μορφή του οποίου είναι ο χαλαζίας. Η μελέτη κοσμικής σκόνης που έχει φτάσει στη Γη με μετεωρίτες αποτελεί ερευνητικό εργαλείο για τους ειδικούς. Η μελέτη αυτής της σκόνης αποκαλύπτει στοιχεία για άστρα που έχουν σβήσει πολύ πριν τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος. Στοιχεία που δεν είναι δυνατόν να αναδειχθούν με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα - είτε με τηλεσκόπια είτε με προσομοιώσεις. Οι κόκκοι που ανακάλυψαν οι ερευνητές φαίνεται ότι προέρχονται από μια έκρηξη υπερκαινοφανούς αστέρα. Σε άρθρο τους που θα δημοσιευθεί στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters» οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι οι κόκκοι αυτοί προέρχονται από το σουπερνόβα Κασσιόπεια Α. Το συγκεκριμένο σουπερνόβα πιστεύεται ότι εμπλούτισε τα νεφελώματα αερίων και σκόνης που υπήρχαν στη διαστημική μας γειτονιά με τα συστατικά εκείνα που ήταν απαραίτητα για να ξεκινήσει η διεργασία της γέννησης αρχικά του Ηλιου και στη συνέχεια των πλανητών. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509553

Νέα αποτελέσματα σχετικά με την αντιύλη από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) Τα νέα στοιχεία διευρύνουν τη γνώση μας αλλά το ερώτημα της βαρυονικής ασυμμετρίας παραμένει. Η υπεροχή της ύλης έναντι της αντιύλης στο ορατό σύμπαν αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα άλυτα μυστήρια της φυσικής. Νέα στοιχεία που θα βοήθησουν στην κατανόηση αυτού του μυστηρίου προέκυψαν από πρόσφατα πειράματα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN. Στο πείραμα LHCb, ένα από τα επτά που διεξάγονται στο Μεγάλο Επιταχυντή, παρατηρήθηκε για πρώτη φορά η διάσπαση σωματιδίων, γνωστών ως μεσόνια Bs, να καταλήγει σε σωματίδια ύλης (καόνια) με μεγαλύτερη συχνότητα από ότι στα αντιυλικά «δίδυμά» τους. Ωστόσο η διαφορά δεν είναι τόσο μεγάλη ώστε να εξηγεί τη συντριπτική υπεροχή της ύλης στο σύμπαν. Κάθε σωματίδιο που γνωρίζουμε έχει ένα αντιυλικό «δίδυμο», πανομοιότυπο από κάθε άποψη εκτός του ότι διαθέτει αντίθετο ηλεκτρικό φορτίο. Για παράδειγμα τα αντισωμάτια του ηλεκτρονίου και του πρωτονίου είναι το ποζιτρόνιο και το αντιπρωτόνιο αντίστοιχα. Σύμφωνα με την ισχύουσα θεωρία, μετά τη Μεγάλη Έκρηξη θα πρέπει να δημιουργήθηκαν ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης. Όμως όταν η ύλη (πρωτόνια, ηλεκτρόνια, νετρόνια κ.ο.κ) συναντά την αντιύλη (αντιπρωτόνια, ποζιτρόνια, αντινετρόνια) τότε αλληλοεξουδετερώνονται και το μόνο που απομένει είναι ένα πλήθος φωτονίων. Αυτό σημαίνει ότι κάποιοι φυσικοί νόμοι είχαν διαφορετική επιρροή πάνω στην ύλη από ότι στην αντιύλη, προκειμένου να υπάρξει πλεόνασμα ύλης και να σχηματιστεί το σύμπαν όπως το ξέρουμε. Προηγούμενα πειράματα στο LHCb είχαν υποδείξει υποψίες πλεονασμού ύλης σε συνδυασμούς των θεμελιωδών σωματιδίων κουαρκς. Σε πειράματα άλλων εργαστηρίων είχαν βρεθεί παρόμοια πλεονάσματα σε δύο τύπους μεσονίων χωρίς ηλεκτρικό φορτίο. Το τωρινό πείραμα επικεντρώθηκε στην παρατήρηση των μεσονίων Bs και στο πώς αυτά διασπώνται σε καόνια ή αντικαόνια. «Αν κάποιο μεσόνιο διασπάται πιο συχνά σε μία από τις δύο τελικές καταστάσεις, τότε αυτό δείχνει μια θεμελιώδη διαφορά μεταξύ ύλης και αντιύλης», δήλωσε ο Κρις Παρκς του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ, εκπρόσωπος του LHCb. «Ακριβώς αυτό έχουμε παρατηρήσει να συμβαίνει σε ποσοστό 25%», πρόσθεσε. Τα ευρήματα είναι ενθαρρυντικά αλλά το πλεόνασμα που παρατηρείται δεν αρκεί για να αποτελέσει εξήγηση της βαρυονικής ασυμμετρίας. Σύμφωνα με τον Παρκς, η επιστημονική ομάδα θα χρειαστεί να σκεφτεί νέες προσεγγίσεις για τα επόμενα πειράματα, αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν πως βρίσκονται στο σωστό δρόμο. Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/04/25/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%bb%ce%ad%cf%83%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%87%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ac-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%8d/

Θεαματική πρόσκρουση κομήτη έφερε νερό στον Δία. Τα μόρια νερού που ανακαλύφθηκαν το 1995 στη στρατόσφαιρα του Δία προήλθαν από τον κομήτη Shoemaker-Levy 9, ο οποίος ενθουσίασε τους αστρονόμους σε όλο τον κόσμο όταν προσέκρουσε στον γιγάντιο πλανήτη ένα χρόνο νωρίτερα. Δεκάδες τηλεσκόπια σε όλο τον κόσμο στράφηκαν προς τον Δία τον Ιούλιο του 1994 για να παρακολουθήσουν τη δραματική πορεία του Shoemaker-Levy 9, ο οποίος είχε σπάσει σε 21 θραύσματα που κατευθύνονταν προς το νότιο ημισφαίριο του πλανήτη. Ήταν η πρώτη πρόσκρουση στο Ηλιακό Σύστημα που κατέγραψαν οι αστρονόμοι σε πραγματικό χρόνο. Οι γιγάντιες κηλίδες που άφησαν οι προσκρούσεις στην ατμόσφαιρα του Δία παρέμειναν ορατές για εβδομάδες. Το νερό στην ατμόσφαιρα του Δία ανακαλύφθηκε ένα χρόνο αργότερα και οι πλανητολόγοι υποψιάστηκαν αμέσως ότι επρόκειτο για νερό από τον διαλυμένο κομήτη, ο οποίος πιστεύεται ότι αποτελούνταν κυρίως από πάγο νερού. Οι υπολογισμοί των ειδικών δείξει εξάλλου ότι τα μόρια νερού δεν θα μπορούσαν να είχαν ανέβει στη στρατόσφαιρα από βαθύτερα στρώματα του Δία. Η υπόθεση της κοσμικής προέλευσης ήταν η πιο ευλογοφανής, ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρχαν αξιόπιστες απαντήσεις. Τη λύση στο μυστήριο προσφέρουν τώρα οι υπέρυθρες παρατηρήσεις του Herschel, ενός διαστημικού τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA). Όπως αναφέρει στην επιθεώρηση Astronomy & Astrophysics διεθνής ομάδα ερευνητών, http://www.aanda.org/index.php?option=com_article&access=doi&doi=10.1051/0004-6361/201220797&Itemid=129 τα υπέρυθρα μάτια του Herschel διαπίστωσαν ότι το νερό του νοτίου ημισφαιρίου είναι τρεις φορές περισσότερο από ό,τι στο βόρειο, και μάλιστα συγκεντρώνεται γύρω από τις περιοχές των προσκρούσεων. «Σύμφωνα με τα μοντέλα μας, έως και το 95% του νερού στη στρατόσφαιρα προέρχεται από την πρόσκρουση του κομήτη» λέει ο Τιμπό Καμπαλιέ του Εργαστηρίου Αστροφυσικής του Μπορντώ στη Γαλλία, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης. Περισσότερα στοιχεία για τη σύσταση της ατμόσφαιρας τόσο του γιγάντιου πλανήτη όσο και των παγωμένων φεγγαριών του αναμένεται να προσφέρει η ευρωπαϊκή αποστολή JUICE, η οποία προγραμματίζεται να αναχωρήσει για το σύστημα του Δία το 2022. Στις φωτογραφίες η πορεία του Shoemaker-Levy 9 προς τον Δία σε συρραφή εικόνων από το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble, οι κηλίδες που άφησαν οι προσκρούσεις στην ατμόσφαιρα του Δία και η κατανομή του νερού στη στρατόσφαιρα του Δία σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Herschel. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231245710

Τρεις μοναχικοί γαλαξίες «δεμένοι» με σκοτεινή ύλη. Ερευνητική ομάδα στην Ολλανδία εντόπισε τρεις μοναχικούς γαλαξίες που δεν ανήκουν σε κάποιο γαλαξιακό σμήνος αλλά ζουν μόνοι τους σε μια απομονωμένη, κρύα και σκοτεινή περιοχή του Σύμπαντος. Μάλιστα οι τρεις γαλαξίες σύμφωνα με τους ερευνητές βρίσκονται μέσα σε ένα νέφος αερίου (υδρογόνου) και είναι πιθανό να είναι δεμένοι με ένα κοσμικό σχοινί που αποτελείται από σκοτεινή ύλη. Την ανακάλυψη έκαναν ερευνητές του Ινστιτούτου Αστρονομίας Kapteyn του Πανεπιστημίου του Γκρόνιγκεν. Η συγκεκριμένη ερευνητική ομάδα ασχολείται με την αναζήτηση απομονωμένων γαλαξιών στο Σύμπαν. Το ερευνητικό πρόγραμμα ονομάζεται VGS (Void Galactic Survey) και μέχρι στιγμής έχουν εντοπιστεί 60 τέτοιοι γαλαξίες. Είναι η πρώτη φορά όμως που εντοπίζεται μια γαλαξιακή τριπλέτα αυτού του είδους. Το γαλαξιακό τρίο ονομάστηκε VGS_31 και βρίσκεται 42 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά από το κοντινότερο γαλαξιακό σμήνος. «Δεν έχω ξαναδεί ένα τέτοιο σύστημα στο διαγαλαξιακό κενό» αναφέρει ο Μπουρτσού Μπειγιού, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Η συντριπτική πλειοψηφία των γαλαξιών βρίσκεται σε σμήνη που αποτελούνται από εκατοντάδες ή και χιλιάδες γαλαξίες. Μάλιστα πριν από λίγα χρόνια διαπιστώθηκε ότι τα γαλαξιακά σμήνη ενώνονται μεταξύ τους με «γέφυρες» ύλης, πιθανώς σκοτεινής ύλης, δημιουργώντας έτσι έναν κοσμικό ιστό μέσα στο Σύμπαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές οι τρεις γαλαξίες μοιάζουν με ένα παράξενο «οικοδόμημα» που στέκει μόνο του μέσα σε μια ερημική περιοχή. Υπήρξε στασιμότητα στην ανάπτυξη τους αφού στην περιοχή που βρίσκονται δεν υπήρχε αρκετή κοσμική τροφή, κυρίως αέρια. Για αυτό και η ανάπτυξη τους, ειδικά στα πρώιμα στάδια της, έχει χαρακτηριστικά που σπάνια βλέπουμε σε γαλαξίες που βρίσκονται σε σμήνη. Το περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύχθηκαν και υπάρχουν τα «μέλη» του καθιστά το VGS_31 ιδανικό για να μελετηθεί το πώς αναπτύσσονται και εξελίσσονται οι γαλαξίες. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509381

Νέα στοιχεία για τη μαγνητόσφαιρα που προστατεύει τη Γη. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή εικόνα της μαγνητόσφαιρας, της γιγάντιας μαγνητικής «φυσαλίδας» μέσα στην οποία βρίσκεται η Γη και μέσω της οποίας προστατεύεται από τα σωματίδια του Ηλιου. Στην εικόνα απεικονίζεται η αλληλεπίδραση της φυσαλίδας με τα σωματίδια του Ηλιου που προσπαθούν να διεισδύσουν σε αυτή και να φτάσουν τον πλανήτη μας. Ειδικοί της Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard συνέθεσαν τη νέα εικόνα της μαγνητόσφαιρας μελετώντας τα δεδομένα που στέλνει το διαστημικό σκάφος WIND. Το σκάφος παρατηρεί τα φαινόμενα που σχετίζονται με τον λεγόμενο «ηλιακό άνεμο», το ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που εκτοξεύεται από την ανώτερη ατμόσφαιρα του Ήλιου. Στην εικόνα, όπου η Γη βρίσκεται στην καρδιά του κοσμικού φαινομένου, απεικονίζεται η αναπήδηση των φορτισμένων σωματιδίων στη «φυσαλίδα» η οποία κινείται στο διαπλανητικό (ή μεσοπλανητικό) Διάστημα. Κατά την κίνηση της μαγνητόσφαιρας δημιουργούνται διάφορα δυναμικά συστήματα που αλληλεπιδρούν με τα σωματίδια του Ηλιου. Η μορφή που έχει η μαγνητόσφαιρα είναι προϊόν της πίεσης που ασκεί ο ηλιακός άνεμος. Η περιοχή όπου αρχίζει η αλληλεπίδραση ηλιακού ανέμου με το γεωμαγνητικό πεδίο ονομάζεται Τοξοειδές Κύμα Κρούσης (Bow Shock). Πριν από αυτό υπάρχει το Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης (Foreshock) . Η εικόνα και τα δεδομένα που τη συνοδεύουν αναμένεται να βοηθήσει τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τι συμβαίνει στο Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης και να βρουν απαντήσεις για το πώς η ενέργεια από το Διάστημα βρίσκει τον δρόμο για να φτάσει στη μαγνητόσφαιρα. Οι συνθήκες στο Εμπρόσθιο Κύμα Κρούσης μεταβάλλονται εξαιτίας της επαφής με τα σωματίδια του Ηλιου των κινούμενων μαγνητικών πεδίων και των μαγνητικών κυμάτων. «Η μπροστινή πλευρά της μαγνητόσφαιρας βρίσκεται στη περιοχή του Διαστήματος ανάμεσα στη Γη και τον Ηλιο. Είναι λοιπόν μια κρίσιμη περιοχή για να κατανοήσουμε ποια μικρά πράγματα μπορούν να οδηγήσουν σε μεγάλα επακόλουθα. Το τι συμβαίνει στο μαγνητικό πεδίο της Γης εξαρτάται από τι συμβαίνει στο Τοξοειδές Κύμα Κρούσης. Και αυτό που συμβαίνει είναι δραματικό. Επηρεάζει το πόση ενέργεια προωθείται στη μαγνητόσφαιρα. Από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα διεισδύσει στη μαγνητόσφαιρα θα δημιουργήσει ισχυρές ηλιακές καταιγίδες που μπορεί να επηρεάσουν τους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους» αναφέρει ο Ντέιβιντ Σίμπεκ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509337 Το «σύνδρομο της Αφροδίτης» απειλεί τον άνθρωπο. Διακεκριμένος επιστήμονας υποστηρίζει ότι οι κλιματικές αλλαγές όχι μόνο είναι υπαρκτές αλλά εξελίσσονται με τέτοιο τρόπο ώστε, αν δεν γίνει κάτι δραστικό σύντομα, η Γη κινδυνεύει να υποστεί ό,τι και η Αφροδίτη και να μετατραπεί σε έναν κόσμο όπου η ανθρωπότητα δεν θα μπορεί να επιβιώσει. Ο κλιματολόγος Τζέιμς Χάνσεν εδώ και πολλά χρόνια κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τις κλιματικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στη Γη. Πρόσφατα αποφάσισε μάλιστα να αποχωρήσει από τη θέση του διευθυντή του Κέντρου Διαστημικής Πτήσης Goddard της NASA για να αφοσιωθεί στην προσπάθεια που κάνει για να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για τους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. «Αν συνεχίσουμε να καίμε ορυκτά καύσιμα στη Γη δεν θα εκλείψουν μόνο οι πάγοι αλλά και οι άνθρωποι» αναφέρει ο Χάνσεν, τις απόψεις του οποίου πάντως αρκετοί - εντός και εκτός επιστημονικής κοινότητας - θεωρούν από υπερβολικές ως και και αμφιλεγόμενες. Ο Χάνσεν έγραψε πρόσφατα ένα κείμενο που τιτλοφορείται «Το σύνδρομο της Αφροδίτης» στο οποίο παραλληλίζει την κατάσταση που εξελίσσεται στη Γη με εκείνη της Αφροδίτης. Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, η Αφροδίτη είχε κάποτε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης αλλά για άγνωστο λόγο άρχισε η θερμοκρασία να αυξάνεται συνεχώς με αποτέλεσμα να μετατραπεί σε έναν κόσμο αφιλόξενο για τη ζωή. «Αν συνεχίσουμε να κάνουμε καύση των ορυκτών καυσίμων είναι βέβαιο ότι τα επίπεδα της θάλασσας θα αυξηθούν κατά δεκάδες μέτρα. Το μόνο ερώτημα είναι το πόσο γρήγορα η στάθμη του νερού θα έχει αυξηθεί τόσο ώστε να πλημμυρίσουν οι παραθαλάσσιες περιοχές. Ταυτόχρονα η καύση των ορυκτών καυσίμων θα προκαλέσει τελικά ένα υπερθερμικό επεισόδιο, το οποίο θα μετατρέψει τη Γη σε Αφροδίτη» υποστηρίζει ο Χάνσεν. Σύμφωνα με τον αμερικανό επιστήμονα, η ανθρώπινη δραστηριότητα και ειδικά η χρήση ορυκτών καυσίμων θα δημιουργήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση η οποία σε πρώτη φάση θα προκαλέσει την εξάτμιση των υδάτων στη Γη με το υδρογόνο να «δραπετεύει» στο Διάστημα. Παράλληλα η θερμοκρασία στην ατμόσφαιρα θα αυξηθεί προοδευτικά σε σημείο τέτοιο ώστε η τροπόσφαιρα να διασταλεί και να καταλάβει την περιοχή όπου βρίσκεται σήμερα η στρατόσφαιρα. Ολα αυτά θα μετατρέψουν τη Γη σε μια «δεύτερη» Αφροδίτη. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=509155

Η μετονομασία του σωματιδίου Higgs. Τη μετονομασία του σωματιδίου Χιγκς, που έχει πάρει το όνομά του από τον Βρετανό φυσικό Πίτερ Χιγκς το 1964, ζητούν επιστήμονες, που επίσης συνέβαλαν την ίδια περίπου εποχή στη θεωρητική ανακάλυψη, ανεξάρτητα από τον καθηγητή του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Η «καμπάνια» μετονομασίας κερδίζει σιγά-σιγά έδαφος σε ορισμένες χώρες, όπως η Γαλλία, όπου σε ένα επιστημονικό συνέδριο τον προηγούμενο μήνα οι φυσικοί κλήθηκαν να μη χρησιμοποιούν το όνομα «Χιγκς» για το σωματίδιο. Ο 76χρονος Αμερικανός συνάδελφός του Χιγκς, καθηγητής Καρλ Χέιγκεν, ο οποίος έχει συμβάλει στην ανακάλυψή του, θεωρεί ότι το σωματίδιο πρέπει να φέρει ένα όνομα τέτοιο που να μην ταυτίζεται μόνο με έναν από τους επιστήμονες που είχαν την αρχική ιδέα για την ύπαρξή του. Η πρόταση αυτή -με την οποία δεν φαίνεται να είναι αντίθετος ο ίδιος ο 83χρονος Χιγκς- έρχεται να αναζωπυρώσει μια μακροχρόνια διαμάχη γύρω από την ανακάλυψη του συγκεκριμένου σωματιδίου (μποζονίου), το οποίο προσδίδει μάζα στα άλλα σωματίδια της ύλης. Η ανίχνευση του σωματιδίου από τον επιταχυντή του CERN ανακοινώθηκε επίσημα πέρυσι. Το μεγάλο διακύβευμα είναι το φετινό βραβείο Νόμπελ Φυσικής, που φημολογείται ότι ίσως δοθεί για την ανακάλυψη του εν λόγω σωματιδίου. Το πρόβλημα είναι ότι μόνο έως τρεις εν ζωή επιστήμονες μπορούν να τιμηθούν με το ίδιο βραβείο, ενώ στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχουν πέντε ζωντανοί επιστήμονες που ανεξάρτητα από τον Χιγκς κατέληξαν σε παρόμοια συμπεράσματα και διεκδικούν επίσης αυτή την τιμή (πέραν των Χιγκς και Χέιγκεν, είναι οι Φρανσουά Ενγκλέρ, Τζέραλντ Γκούρανλνικ και Τομ Κιμπλ, ενώ ο Ρομπέρ Μπρουτ πέθανε το 2011). Οι Βέλγοι Ενγκλέρ και Μπρουτ μάλιστα είχαν δημοσιεύσει τη δική τους θεωρητική εργασία λίγο πριν τον Χιγκς. Ο 80χρονος Ενγκλέρ, που σιγοντάρει τον αγώνα του Χέιγκεν, δήλωσε στους «Τάιμς του Λονδίνου» ότι «η ονομασία Χιγκς είναι λανθασμένη για αυτό το σωματίδιο, επειδή ήταν δική μας εργασία (σ.σ. με τον Μπρουτ), που πρώτη περιέγραφε το μηχανισμό και τη δομή του. Ίσως το όνομα δεν θα έπρεπε να παίζει ρόλο, αλλά δεν είναι ευχάριστο να αγνοείται η σημαντική δουλειά που έχεις κάνει». «Πάντα πίστευα ότι το όνομα (σ.σ. του σωματιδίου) δεν ήταν το αρμόζον. Το να ξεχωρίζεις τον ένα (σ.σ. επιστήμονα), περιθωριοποιεί τη συνεισφορά των άλλων που συμμετείχαν στην ανακάλυψη. Αν και δεν ξεκίνησα αυτή την πρωτοβουλία για να αλλάξει το όνομα, την καλωσορίζω», δήλωσε ο Καρλ Χέιγκεν, σύμφωνα με το BBC. «Ο Πίτερ Χιγκς αντιμετωπίστηκε ως ένα είδος «ροκ σταρ» και οι υπόλοιποι από εμάς με το ζόρι αναγνωριστήκαμε από το μεγαλύτερο μέρος του ακροατηρίου. Είναι προφανές πως ο Πίτερ Χιγκς ήταν το κυρίαρχο όνομα εξαιτίας του γεγονότος ότι το όνομά του σχετίστηκε με τα μποζόνιο», πρόσθεσε ο αμερικανός καθηγητής. Το παράπονό του αναφέρεται στην περυσινή εκδήλωση για την ανακοίνωση της ανακάλυψης του σωματιδίου στο CERN, όταν παραβρέθηκαν και οι πέντε επιστήμονες που συνέβαλαν σε αυτήν, αλλά μόνο ο Πίτερ Χιγκς έτυχε αποθεωτικής υποδοχής από τους περισσότερους παρευρισκόμενους ερευνητές. Εκπρόσωπος του CERN δήλωσε ότι δεν είναι αρμοδιότητα του ερευνητικού κέντρου η μετονομασία του σωματιδίου. Όπως είπε, «τα σωματίδια συνήθως «βαφτίζονται» από τους θεωρητικούς επιστήμονες που προβλέπουν την ύπαρξή τους όπως στην περίπτωση του κουάρκ ή από πειραματικούς φυσικούς που ανακαλύπτουν άγνωστα έως τότε σωματίδια όπως στην περίπτωση του νετρονίου. Σε κάθε περίπτωση, το όνομα τελικά υιοθετείται ευρέως και γίνεται αποδεκτό από την κοινότητα των φυσικών, όπως έχει συμβεί με τα μποζόνια του Χιγκς». Διάφορες εναλλακτικές ονομασίες έχουν προταθεί για το σωματίδιο, όπως «BEHGHK» (ακρωνύμιο από τα αρχικά γράμματα του επιθέτου των έξι φυσικών που προέβλεψαν την ύπαρξή του) ή «SM Scalar Boson» (Βαθμωτό Μποζόνιο του Καθιερωμένου Προτύπου) ή «SM Scalar Meson» (Βαθμωτό Μεσόνιο – ονομασία που προτείνει ο Χέιγκεν). Όμως καμία από αυτές τις ονομασίες δεν είναι ούτε κατά διάνοια τόσο εύηχη όσο η λέξη «Χιγκς» (κάτι που εξηγεί σε πολύ μεγάλο βαθμό και την εύκολη υιοθέτησή της από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα). Την υπάρχουσα ονομασία «Χιγκς» πάντως αποδέχεται μεγαλόψυχα ο έτερος «διεκδικητής», ο 80χρονος καθηγητής Τομ Κιμπλ του Imperial College του Λονδίνου, ο οποίος δήλωσε ότι «το όνομα μποζόνιο του Χιγκς χρησιμοποιείται εδώ και 40 χρόνια. Θα ήταν ανόητο να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε». Πέρα όμως από το όνομα, τι θα γίνει τελικά με το Νόμπελ που συνοδεύεται με πάνω από ένα εκατομμύριο δολάρια; Ο Κάρλ Χέιγκεν πιστεύει ότι και οι έξι επιστήμονες (πέντε εν ζωή σήμερα), μαζί με όλους τους επιστήμονες και μηχανικούς του CERN, αξίζουν το βραβείο. «Είναι ατυχές που οι κανονισμοί της επιτροπής του Νόμπελ απαγορεύουν κάτι τέτοιο. Ελπίζω ότι κάποια λύση θα βρεθεί για να παρακαμφθούν. Αν όχι, θα πρέπει να ζήσουμε με όποια απόφαση ληφθεί», όπως είπε στωικά. Τέλος, ας σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Πίτερ Χιγκς έχει δηλώσει πως είναι άθεος και γι’ αυτό απεχθάνεται τον χαρακτηρισμό «σωματίδιο του Θεού», που συχνά αποδίδεται στο μποζόνιό «του». Στην φωτογραφία οι «πατέρες» του μποζονίου Higgs (από αριστερά προς τα δεξιά): Francois Englert, Peter Higgs, Carl Hagen και Gerald Guralnik. http://physicsgg.me/2013/04/23/%ce%b7-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%bf%ce%bd%ce%bf%ce%bc%ce%b1%cf%83%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%89%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%af%ce%bf%cf%85-higgs/

Διάστημα: Από υπερδύναμη, στη δεύτερη θέση η Ρωσία. Στις 12 Απριλίου γιορτάζεται η παγκόσμια Ημέρα Κοσμοναυτικής. Αυτή την ημέρα, το 1961, ο Γιούρι Γκαγκάριν “πέταξε” στο Διάστημα. Ήταν η εποχή του διαστημικού ανταγωνισμού ΕΣΣΔ-ΗΠΑ. Ο δύο φορές «Ήρωας της ΕΣΣΔ», Γκεόργκι Γκρέτσκο, μιλάει για το τότε και το σήμερα. Με πίκρα μιλάει για την θέση που κατέχει η Ρωσία σήμερα στον τομέα του Διαστήματος, ο ηλικίας 80 ετών, Γκεόργκι Γκρέτσκο. Οι επιστήμονες και κάθε ειδικός παλαιότερα “ό,τι έπιαναν στα χέρια τους, γινόταν χρυσός”, λέει, ενώ υπογραμμίζει ότι σήμερα η Ρωσία, από πρωτοπόρος και μακράν πιο μπροστά από τις ΗΠΑ την εποχή της ΕΣΣΔ, σήμερα τρέχει πίσω από τους Αμερικάνους. Αναλυτικά, η συνέντευξή του έχει ως εξής: Βλαντίμιρ Γιερκόβιτς: Μπορούμε να χαρακτηρίσουμε τον “διαστημικό ανταγωνισμό”, Ψυχρό πόλεμο στο Διάστημα; Γκεόργκι Γκρέτσκο: Δεν ξέρω πώς τον αντιμετώπιζαν οι πολιτικοί, αλλά εμείς οι κοσμοναύτες και το τεχνικό προσωπικό του διαστημικού προγράμματος δεν εκλαμβάναμε τους Αμερικάνους σαν εχθρούς. Τους αντιμετωπίζαμε σαν συναδέλφους, μοιραζόμασταν τους ίδιους στόχους, τους ίδιους κινδύνους, και στα κοινά προγράμματα όπως το «Soyuz-Apollo», μπορούσαμε να στηριχτούμε όχι στους πολιτικούς, αλλά στον επαγγελματισμό ο ένας του άλλου. Η πολιτική για μας καταλάμβανε την τελευταία θέση. ΕΡ: Η Σοβιετική Ένωση είχε σπουδαίες επιτυχίες στο Διάστημα, ήταν πρωτοπόρος σχεδόν σε όλους τους τομείς. Ο πρώτος δορυφόρος, σκυλιά στο Διάστημα, η πτήση του Γκαγκάριν, πρώτη έξοδος στο ανοιχτό Διάστημα, πρόσδεση διαστημοπλοίων και δορυφόρων, εικόνες από τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Ομως, παρότι η ΕΣΣΔ μπήκε πρώτη στη σεληνιακή τροχιά, οι Αμερικάνοι εν τέλει ήταν αυτοί που πάτησαν πρώτοι στη Σελήνη. Γιατί συνέβη αυτό; ΑΠ: Αν ανοίξετε ένα σοβιετικό φιλοσοφικό λεξικό εκείνων των ετών, θα δείτε να γράφει το εξής: Η Κυβερνητική-Πληροφορική είναι ψευδοεπιστήμη. Γι’ αυτό και όσους ασχολούνταν με αυτή, μόνο που δεν τους έστελναν στη φυλακή ως ιδεολογικά αντιφρονούντες. Αλλά για τον έλεγχο ενός διαστημοπλοίου, αυτό ακριβώς ήταν που χρειαζόταν. Ηταν η εξέλιξη στον τομέα της κυβερνητικής. Είχα δει κάποτε σε ένα εκθεσιακό περίπτερο συσκευές, δικές μας και αμερικανικές. Ενώ η δική μας συσκευή είχε μέγεθος γροθιάς, η αμερικανική είχε μέγεθος όσο ένα νύχι. Απλούστατα, όλος ο απαραίτητος εξοπλισμός δεν χωρούσε στο διαστημόπλοιό μας. Αστειευόμασταν μάλιστα, λέγοντας ότι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές μας είναι οι μεγαλύτεροι στον κόσμο. Στην κούρσα του Διαστήματος μείναμε πίσω χρονικά. Την εποχή που οι Αμερικάνοι ήταν έτοιμοι να αποβιβάσουν αστροναύτες στη Σελήνη, εμείς μπορούσαμε μόνο να πετάξουμε γύρω της και να επιστρέψουμε στη Γη. Την πτήση αυτή, την ακύρωσαν οι πολιτικοί με το επιχείρημα ότι εφόσον οι Αμερικάνοι κατέβηκαν ήδη στο φεγγάρι, το συγκεκριμένο πρόγραμμα δεν έχει πια νόημα. Παρά το γεγονός, ότι όλοι όσοι εργάζονταν πάνω στο πρόγραμμα θεωρούσαν ότι θα έπρεπε να πετάξουμε και να αποκομίσουμε αυτή την πολύτιμη εμπειρία, να επεξεργαστούμε νέες τεχνολογίες. ΕΡ: Κατά πόσο επηρέασε την ανάπτυξη της διαστημικής βιομηχανίας μας ο θάνατος του βασικού σχεδιαστή Σεργκέι Κορολιόφ; ΑΠ: Ο Σεργκέι Κορολιόφ ήταν ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος μπορούσε να τους ενώσει όλους. Το κύρος του ήταν τόσο υψηλό, ώστε όλοι οι διακεκριμένοι σχεδιαστές εργάζονταν μαζί του σαν μια ενιαία ομάδα, μέσα στην οποία οι ικανότητές τους αξιοποιούνταν και πολλαπλασιάζονταν. Με αυτόν, η ένωση των σχεδιαστών, ήταν μια πραγματική ένωση. ΕΡ: Όταν ο πρόεδρος Κένεντι ανέλαβε τα καθήκοντά του, έκανε στον Χρουσιόφ μία πρόταση για κοινή εξερεύνηση του Διαστήματος. Τι πιστεύετε, ήταν ορθή η απόφαση της ΕΣΣΔ να απορρίψει αυτή την πρόταση; ΑΠ: Αν οι δυνατότητες των χωρών ήταν εκείνη την εποχή περίπου οι ίδιες, τότε η πρόταση μάλλον θα γινόταν δεκτή. Τότε όμως, ήμασταν πολύ μπροστά από τις ΗΠΑ και ο Χρουσιόφ δεν θέλησε να μοιραστεί τα επιτεύγματά μας. Ενώ στη συνέχεια, αυτοί προχώρησαν περισσότερο και πλέον δεν το ήθελαν οι ίδιοι. Γενικά πάντως, πιστεύω ότι τα διαστημικά προγράμματα πρέπει να είναι κοινά, και η πτήση στον Άρη -όταν πραγματοποιηθεί- θα είναι διεθνής. ΕΡ: Μπορούμε να συμπεράνουμε δηλαδή ότι το πρόγραμμα «Soyuz-Apollo» αποτέλεσε μια σημαντική εξέλιξη στις σχέσεις των δύο χωρών, στις οποίες μέχρι τότε επικρατούσε ο ανταγωνισμός; ΑΠ: Αναμφίβολα. Δεν ήταν μόνο μια σημαντική εξέλιξη στο χώρο του Διαστήματος, αλλά και ένα σημαντικό στάδιο για τις σχέσεις των δύο χωρών. Οι ηγεσίες και οι απλοί άνθρωποι είπαν, «εφόσον συνεργαζόμαστε στο Διάστημα, γιατί να μην κάνουμε το ίδιο και στη Γη;» Ήταν μια πολύ σημαντική πτήση η οποία άλλαξε τον τρόπο σκέψης του κόσμου, και αυτό είναι κάτι πολύ πιο δύσκολο από το αλλάξεις τον σχεδιασμό ενός πυραύλου. ΕΡ: Αν αναφερθούμε στην κατάσταση που επικρατεί τον τελευταίο καιρό, θα δούμε ότι δεν πάνε όλα καλά για σας στη διαστημική βιομηχανία... ΑΠ: Οι μεταρρυθμίσεις στο πνεύμα της αγοράς -αν και εγώ τις αποκαλώ «στο πνεύμα του παζαριού»- ουσιαστικά χρεοκόπησαν την κοσμοναυτική, εφόσον αυτή δεν αποφέρει άμεσα έσοδα. Έδιωξαν από τον κλάδο τους συνταξιούχους, οι οποίοι διέθεταν τεράστια εμπειρία. Προσλήφθηκε νέο προσωπικό το οποίο ξεκίνησε τα πάντα από την αρχή. Σήμερα αυτοί αποκτούν την πείρα, την οποία εμείς είχαμε αποκτήσει τη δεκαετία του ΄50 και του ΄60. Τα βέλτιστα σημερινά αποτελέσματα είναι περίπου τα ίδια με εκείνα των χειρότερων εποχών. Σε 10-15 χρόνια πιθανόν η απόδοση να έχει βελτιωθεί, αλλά το πού θα έχουν φτάσει σε αυτό το χρονικό διάστημα οι ανταγωνιστές μας, είναι άγνωστο. ΕΡ: Στη διάρκεια των εορτασμών της Ημέρας της Κοσμοναυτικής, ο Βλαντίμιρ Πούτιν ανέφερε εκτενώς ότι πρέπει να αναβαθμιστεί ο διαστημικός κλάδος, και υποσχέθηκε ότι θα διατεθούν μεγάλα ποσά. Πιστεύετε ότι αυτό θα φέρει αποτέλεσμα; ΑΠ: Είμαι 80 ετών, και όλα αυτά τα χρόνια οι ηγεσίες της χώρας έλεγαν τα ίδια. Ο Κορολιόφ διηγούταν πως μετά την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου, ο Χρουσιόφ τον κάλεσε και του είπε: «Κοίτα μήπως φτιάξεις σε ένα μήνα τίποτα πιο καινούργιο». Σε αυτό, ο Κορολιόφ του απάντησε ότι δεν εξαρτώνται τα πάντα από τον ίδιο και τους ανθρώπους του. Στη διαδικασία συμμετέχουν και άλλα υπουργεία τα οποία μπορεί να καθυστερήσουν το πρόγραμμα. Και τότε ο Χριουσόφ του είπε: «Πάρε ένα γραφείο στο Κρεμλίνο και δώσε σε όλους κατευθύνσεις. Και ας τολμήσει κανείς να μην εκτελέσει». Ποιά είναι όμως η κατάσταση σήμερα; Θα μπορέσει ο Ποπόβκιν από τη Ρωσική Διαστημική Υπηρεσία να δίνει εντολές σε όλους του υπουργούς, τους ολιγάρχες και ούτω καθεξής; Άλλοτε, ο τομέας του Διαστήματος ήταν η ατμομηχανή για πολλούς κλάδους της βιομηχανίας. Πρέπει να κατανοήσετε ότι είχαμε μοναδικό προσωπικό, το οποίο «ό,τι έπιανε στα χέρια του γινόταν χρυσάφι». Καταπληκτικοί τεχνικοί, οι οποίοι δεν ζητούσαν από τους μηχανικούς σχεδιογραφήματα, αλλά εργάζονταν με σκίτσα. Ιδιοφυείς επιστήμονες. Ενώ τώρα, οι ιδιοφυείς επιστήμονες δεν τυγχάνουν φυσιολογικής αντιμετώπισης, και τους δέχονται αλλού, όπως στη NASA. Γι’ αυτό, ακόμη και αν σήμερα ειπωθούν πολλά και μεγάλα λόγια, δεν θα είναι εύκολο να επιβεβαιωθούν από τις πράξεις. http://rbth.gr/international/2013/04/19/diastima_apo_yperdynami_sti_deyteri_thesi_i_rosia_21685.html Δώδεκα σοβιετικές και ρωσικές πρωτιές στο διάστημα. Ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος. Τον Αύγουστο του 1957 εκτοξεύτηκε ο πρώτος βαλλιστικός πύραυλος στον κόσμο, ο R-7, έντεκα χρόνια μετά το Μάιο του 1946, όταν ο Στάλιν υπέγραψε το Διάταγμα για τη δημιουργία της βιομηχανίας πυραύλων. Ο Σεργκέι Κορολιόφ ανέλαβε την διεύθυνση του προγράμματος που είχε ένα ευρύ φάσμα στόχων. Οι γερμανικές μελέτες, ειδικά εκείνες που σχετίζονταν με τον πύραυλο V2, που περιήλθαν στα χέρια της ΕΣΣΔ στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αποτέλεσαν ένα μεγάλο βοήθημα. Εγκαινιάστηκε μια εξέδρα εκτόξευσης κοντά στο χωριό Τιουρατάμ, γνωστό αργότερα ως Μπαϊκανούρ (Καζακστάν). Το φθινόπωρο του 1957 ο διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος έβαλε σε τροχιά τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης. Ο πρώτος τεχνητός δορυφόρος. Στις 4 Οκτωβρίου 1957, η ΕΣΣΔ έθεσε σε λειτουργία τον πρώτο τεχνητό δορυφόρο της γης, Σπούτνικ 1, ανοίγοντας μ' αυτόν τον τρόπο το δρόμο για τη διαστημική εποχή. Στη Ρωσία αυτή η ημέρα εορτάζεται ως Ημέρα των Διαστημικών Δυνάμεων. Η είδηση για την εκτόξευση προξένησε δέος σε όλο τον κόσμο. Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Κένεντι παραδέχτηκε: “Όταν ακούσαμε ότι οι Ρώσοι είχαν θέσει σε λειτουργία τον τεχνητό δορυφόρο, η είδηση αυτή μας καθήλωσε και δεν μπορούσαμε να πάρουμε αποφάσεις και να τη σχολιάσουμε για μία εβδομάδα”. Ο δορυφόρος εξέπεμπε επίσης ραδιοκύματα και το σήμα του θα μπορούσε να ληφθεί απ' όλους τους ραδιοερασιτέχνες. Το περιοδικό “Ράντιο” δημοσίευσε λεπτομερείς οδηγίες σχετικά με το πώς διαβάζονται τα σήματα από το διάστημα. Η Μπέλκα και η Στρέλκα. Τα πραγματικά ονόματα των δύο σκυλιών-κοσμοναυτών ήταν Αλμπίνα και Μαρκίζα, αλλά η κρατική ηγεσία δεν τα ενέκρινε επειδή ακούγονταν ξενικά. Έτσι τα δύο ημίαιμα πήραν καινούργια ονόματα και τον Αύγουστο του 1960 έγιναν τα πρώτα ζωντανά πλάσματα που ταξίδεψαν σε τροχιά. Η πτήση τους διήρκεσε περισσότερο από 24 ώρες, κατά τις οποίες το διαστημόπλοιο έκανε 15 περιστροφές γύρω από τη Γη. Τα σκυλιά χρησίμευσαν για τη μελέτη των επιπτώσεων της διαστημικής πτήσης (υπερφόρτιση, έλλειψη βαρύτητας και ακτινοβολίες) πάνω σε ζωντανό οργανισμό. Και τα δύο σκυλιά έζησαν πολλά χρόνια και πέθαναν αργότερα από φυσικό θάνατο. Τα βαλσαμωμένα κορμιά τους εκτίθενται στο Μουσείο Κοσμοναυτικής στη Μόσχα. Το πρώτο ταξίδι στη Σελήνη. Όταν οι Αμερικάνοι έγιναν οι πρώτοι άνθρωποι που πάτησαν στο φεγγάρι, οι σοβιετικές σημαίες υπήρχαν εκεί εδώ και χρόνια. Εγκαταστάθηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης στις 14 Σεπτεμβρίου του 1959 από το σοβιετικό διαστημόπλοιο Λουνά-2, που ήταν το πρώτο διαστημόπλοιο που έφθασε στον δορυφόρο της γης. Το ίδιο έτος το ερευνητικό σοβιετικό σκάφος Λουνά-3 φωτογράφισε την αθέατη πλευρά της Σελήνης. Ο πρώτος άνθρωπος στο διάστημα. Στις 12 Απριλίου του 1961 ο Ρώσος κοσμοναύτης Γιούρι Γκαγκάριν έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα. Διαστημική στολή. Η πρώτη πραγματική στολή πλήρους πίεσης κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ στα τέλη του 1959. Η διαστημική στολή έπρεπε να προστατεύσει τους κοσμοναύτες και κατά την προσεδάφιση. Ο διαστημικός αρχιμηχανικός Σεργκέι Κορολιόφ επέμεινε μέχρι τέλους και έτσι δημιουργήθηκε η στολή πλήρους πίεσης SK-1. Το πρώτο ρομπότ στο φεγγάρι. Το πρώτο ρομπότ που άγγιξε την επιφάνεια της Σελήνης, το Λουνοχόντ-1, κατασκευάστηκε στην ΕΣΣΔ. Ο προορισμός του ήταν να εξερευνήσει την σεληνιακή επιφάνεια, την ακτινοβολία των κοσμικών ακτίνων Χ και άλλες ακτινοβολίες, τη χημική σύνθεση και άλλα δεδομένα του σεληνιακού βράχου. Έφτασε στην επιφάνεια της Σελήνης στις 17 Νοεμβρίου του 1970 και λειτουργούσε για 10 μήνες, ένα χρονικό διάστημα τρεις φορές μεγαλύτερο από το προβλεπόμενο. Το Λουνοχόντ-1 κάλυψε συνολικά απόσταση 10,5 χιλιομέτρων, αναμεταδίδοντας 211 πανοραμικές λήψεις και 25 000 φωτογραφίες της Σελήνης. Επίθεση στην Αφροδίτη. Οι σοβιετικοί επιστήμονες ήταν οι πρώτοι που εγκατέστησαν διαστημικά όργανα σ' έναν άλλον πλανήτη (την Αφροδίτη). Το Αφροδίτη-7, ένας αυτοματοποιημένος ερευνητικός σταθμός προσγειώθηκε στην επιφάνεια του πλανήτη στα μέσα Δεκεμβρίου του 1970. Ο σταθμός ήταν φτιαγμένος από τιτάνιο για να αντέξει την πίεση των 100 ατμοσφαιρών και τη θερμοκρασία των 500 βαθμών. Οι πρώιμοι ανιχνευτές ήταν σχεδιασμένοι να αντέχουν αυτές τις παραμέτρους και να καταγράφουν από υψόμετρο περίπου 25 χιλιομέτρων. Ο πρώτος περίπατος στο διάστημα. Τον Μάρτιο του 1965 ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έγινε ο πρώτος που εκτέθηκε στο ανοιχτό διάστημα. Έμεινε για δέκα λεπτά σε ελεύθερη κίνηση σε απόσταση μεγαλύτερη των πέντε μέτρων από το διαστημικό σκάφος. Κάλυψε μια μεγάλη απόσταση από την τροχιά του διαστημόπλοιου (που κινείτο με ταχύτητα πάνω από 7 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο). Η διαστημική του στολή σχεδιάστηκε έτσι ώστε να αντέξει μισή ώρα στο διάσημα, αλλά ο Λεόνοφ έπρεπε να απελευθερώσει το πλεόνασμα αέρα που περιείχε η στολή του για να μπορέσει να επιστρέψει περνώντας μέσα από την θυρίδα εξόδου. Ένας “γλάρος” στην τροχιά. Η Βαλεντίνα Τερεσκόβα (με το κωδικό όνομα Τσάικα - “γλάρος”) ήταν η πρώτη γυναίκα κοσμοναύτης. Πέρασε σχεδόν τρεις ημέρες στο διάστημα μέσα στην κάψουλα Βοστόκ-6. Αργότερα παντρεύτηκε τον κοσμοναύτη Αντριάν Νικολάγιεφ. Η κόρη τους Έλενα έγινε το πρώτο παιδί που γεννήθηκε σε μια “διαστημική” οικογένεια”. Ο πρώτος διαστημικός σταθμός. Ο διαστημικός σταθμός Μιρ ήταν το πρώτο εξελιγμένο και πολυλειτουργικό συγκρότημα στο διάστημα. Το κύριο τμήμα τέθηκε σε τροχιά στις 20 Φεβρουαρίου του 1986. Κατά την διάρκεια των επόμενων δέκα ετών προστέθηκαν έξι ενότητες. Το Μιρ έχει καλύψει μια απόσταση λίγο μεγαλύτερη από εκείνη που χωρίζει τη Γη από τον Ουρανό (2.871x109 χμ). Το 2001 ο σταθμός υπέστη βύθιση στον Ειρηνικό Ωκεανό. Διαστημικός τουρισμός. Ο πρώτος κοσμοναύτης επι πληρωμή ήταν ο Ιάπωνας δημοσιογράφος Τογιοχίρο Ακιγιάμα, που ταξίδεψε στο διάστημα με το Σογιούζ TM-11 στις αρχές Δεκεμβρίου του 1990. Εντούτοις η εποχή του διαστημικού τουρισμού θεωρείται ανοιχτή μετά από το ταξίδι του Αμερικανού επιχειρηματία Ντένις Τίτο στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα τουριστικά ταξίδια στο διάστημα έχουν λύσει τουλάχιστον δύο προβλήματα: διατήρησαν σ' ένα υψηλό επίπεδο το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης για την αστροναυτική και περιέκοψαν τις κρατικές δαπάνες για διαστημικά προγράμματα με την εισαγωγή ιδιωτικών κεφαλαίων. http://rbth.gr/articles/2012/11/16/dodeka_sobietike_kai_rosike_protie_sto_diastima_18187.html

Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ και το ιαπωνικό τηλεσκόπιο. Μετά από το συμβάν με τον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, ο οποίος εξερράγη στον ουρανό πάνω από την περιφέρεια των Ουραλίων στις 15 Φεβρουαρίου, Ιάπωνες επιστήμονες αποφάσισαν να δημιουργήσουν ένα ειδικό «τηλεσκόπιο-φρουρό», το οποίο θα επιτρέπει να προσδιορίζεται η ύπαρξη στο Διάστημα μικρών ουρανίων σωμάτων, πριν αυτά συγκρουστούν με τη Γη. Ανακοίνωσαν ότι εργάζονται για ένα τέτοιο τηλεσκόπιο εκπρόσωποι της Ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικών Ερευνών σε συνάντηση με επιστήμονες από το Κρατικό Πανεπιστήμιο του Τσελιάμπινσκ. Η εκπρόσωπος Τύπου του Κρατικού Πανεπιστημίου του Τσελιάμπινσκ Όλγκα Στσάπινα αφηγείται: Οι Ιάπωνες επιστήμονες συναντήθηκαν με τους ερευνητές μας, είδαν τη συλλογή από θραύσματα του μετεωρίτη, επισκέφθηκαν τη λίμνη Τσεμπαρκούλ, όπου εκτιμάται ότι έπεσε ο μετεωρίτης. Είναι σημαντικό να προσδιοριστεί η τροχιά της πτήσης και η περιοχή της πτώσης, καθώς και οι διαστάσεις, που είχε ο μετεωρίτης. Αυτές οι μελέτες στοχεύουν στην επιτάχυνση της δημιουργίας ενός ειδικού τηλεσκοπίου. Για την κατασκευή του θα δαπανηθούν περισσότερα από 32 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ. Τώρα όλοι έχουν σκεφτεί ότι ο κίνδυνος από τους μετεωρίτες υπάρχει και το μέγεθος των καταστροφών θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερο. Οι Ιάπωνες δεν είναι οι μόνοι ξένοι επιστήμονες, που επισκέφθηκαν το τελευταίο διάστημα το Τσελιάμπινσκ λόγω της πτώσης του μετεωρίτη. Λίγο νωρίτερα μετέβη στα Ουράλια ένας ειδικός της NASA. Μελετούν τώρα ταυτοχρόνως τον μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ αρκετές ερευνητικές ομάδες, τόσο ρωσικές, όσο και ξένες. Ανάμεσά τους η ομάδα του καθηγητή του Κρατικού Πανεπιστημίου του Τσελιάμπινσκ Aλεξάντρ Ντουντόροφ. Ο αστροφυσικός είδε με τα μάτια του την έκρηξη στον ουρανό πάνω από το Τσελιάμπινσκ και την πτώση του μετεωρίτη. Χάρη στις παρατηρήσεις του και τη μελέτη των θραυσμάτων, που συνεχίζουν ακόμη να ανακαλύπτουν στην περιφέρεια του Τσελιάμπινσκ, κατόρθωσε εν μέρει να διαλευκάνει το μυστήριο του ουράνιου επισκέπτη. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι η βολίδα αυτή είναι συνομήλικη της Γης, δηλαδή είναι 4,5 δισεκατομμυρίων ετών: Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ κρύβει προς το παρόν πολλά μυστήρια. Οι επιστήμονες εκτίμησαν το βάρος του στους 10.000 τόνους, αλλά υπέθεσαν ότι κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα διαλύθηκε, με αποτέλεσμα να πέσουν στο έδαφος περίπου 10 τόνοι μετεωριτικού υλικού. Προς το παρόν έχουν βρεθεί περίπου 60 κιλά θραυσμάτων. Αν το σημείο της έκρηξης είναι ήδη γνωστό, ο τόπος, όπου έπεσε το μεγαλύτερο τμήμα του μετεωρίτη, προς το παρόν είναι άγνωστο. Ή μάλλον δεν μπορεί να ειπωθεί γι’ αυτό κάτι με ακρίβεια: το διαμέτρου 8 μέτρων άνοιγμα στον πάγο της λίμνης Τσεμπαρκούλ και οι κρατήρες στον πυθμένα της προδηλώνουν εύγλωττα ότι η αναζήτηση πρέπει να γίνει εδώ. Αλλά οι δύτες καταδύθηκαν στα νερά της λίμνης μόνο μία φορά και δεν κατόρθωσαν να ανακαλύψουν τίποτε, γιατί ήταν πάρα πολύ η ιζηματική λάσπη. Όσον αφορά τη χημική σύνθεση του μετεωρίτη, οι επιστήμονες εντόπισαν στα θραύσματά του 19 στοιχεία του περιοδικού πίνακα Μεντελέεφ, μεταξύ των οποίων σίδηρος, νικέλιο, κάλιο, νάτριο και ψευδάργυρος. Το επόμενο έτος, όταν θα έχουν συγκεντρωθεί περισσότερες πληροφορίες, το Τσελιάμπινσκ θα διοργανώσει μια διεθνή διάσκεψη αφιερωμένη στο «δικό» του μετεωρίτη. http://greek.ruvr.ru/2013_04_22/111429004/

3 χρόνια του Ήλιου μέσα σε 3 λεπτά. Από την άνοιξη του 2010, το Solar Dynamics Observatory (SDO) της NASA, παρακολουθεί ανελλιπώς τη δραστηριότητα του Ήλιου. Το βίντεο που ακολουθεί συμπυκνώνει μέσα σε τρία λεπτά τις παρατηρήσεις τριών ετών: http://physicsgg.me/2013/04/22/3-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ae%ce%bb%ce%b9%ce%bf%cf%85-%ce%bc%ce%ad%cf%83%ce%b1-%cf%83%ce%b5-3-%ce%bb%ce%b5%cf%80%cf%84%ce%ac/

Η διαστημική φάρμα των ζώων. Την Παρασκευή από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ αναχώρησε για το Διάστημα ο δορυφόρος Bion-M1, η πρώτη μετά το 2007 διαστημική αποστολή για βιολογικές έρευνες, στην οποία περιλαμβάνονται και ζώα. Έτσι, στον κατάλογο των “επιβατών” του Bion περιελήφθη ένας ολόκληρος ζωολογικός κήπος. Στο ταξίδι, διάρκειας ενός μήνα, μετέχουν οκτώ μογγολικά χάμστερ (Meriones unguiculatus). Οι επιστήμονες τα επέλεξαν με κριτήριο τη μικρή μάζα τους (το καθένα ζυγίζει 40-50 γραμμάρια) αλλά και την ολιγάρκειά τους σε σύγκριση με τους αρουραίους, μειώνοντας έτσι αισθητά και τον όγκο της πειραματικής εγκατάστασης. Το είδος αυτό των τρωκτικών ταξιδεύει για δεύτερη φορά στο Διάστημα, καθώς το 2007 μογγολικά χάμστερ ταξίδεψαν με τον δορυφόρο Foton-M3, για δύο εβδομάδες. Δεδομένου, ότι ζουν περίπου 2-2,5 χρόνια, η πτήση για ένα μήνα στο Διάστημα, ισοδυναμεί με την παραμονή μερικών ετών στο Διάστημα για έναν άνθρωπο. Ποντίκια κοσμοναύτες. Τα γενετικά «καθαρά» ποντίκια (Mus musculus) στο Bion, θα είναι 45. Τα γονίδια των συγκεκριμένων ζώων παρακολουθούνται συστηματικά. Όπως ανέφερε ο υποδιευθυντής του προγράμματος Bion από το Ινστιτούτο Ιατρικών και Βιολογικών θεμάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Γιεβγκένι Ιλίν, «πρόκειται για μαύρα ποντίκια τύπου С57black/6, το καθένα από τα οποία διαθέτει το δικό του γενετικό διαβατήριο, και έχουν σταλεί για συγκεκριμένες μελέτες στον τομέα της γενετικής». Όπως επισημαίνει ο κ. Ιλίν, τέτοια ποντίκια δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ στο Διάστημα, και στη διάρκεια της πτήσης οι επιστήμονες θα παρακολουθούν τη συμπεριφορά τους με ειδικές κάμερες, ενώ θα μετρούν το σφυγμό και την αρτηριακή τους πίεση. Μετά το ταξίδι, θα μελετήσουν λεπτομερώς όλους τους ιστούς και τα όργανά τους. Επίσης, θα μελετηθούν διεξοδικά οι γενετικές αλλαγές από την επίδραση της έλλειψης βαρύτητας. Τα δύο προαναφερθέντα είδη τρωκτικών θα είναι μόνο αρσενικού γένους. Σαύρες με λεπτό τρίχωμα. Γειτόνισσες των ποντικιών στο Bion θα είναι οι 15 σαύρες (Chondrodactylus turneri) , οι οποίες όπως και τα χάμστερ, είναι βετεράνοι του Διαστήματος, αφού πρόγονοί τους είχαν πετάξει στο Διάστημα με το Foton. «Είναι ένα βολικό και λιτό αντικείμενο για μελέτη», εξηγεί ο Ιλίν. Ψάρια ενυδρείου. Τα ψάρια ενυδρείου (Oreochromis mosambicus), θα είναι οι μοναδικοί «αλλοδαποί» του Bion. Στο πλαίσιο πειράματος, το οποίο εκπόνησαν γερμανοί επιστήμονες υπό την καθοδήγηση του δόκτορα Ρέινχαρντ Χίλμπιγκ (Reinhard Hilbig) από το πανεπιστήμιο Χοενχάιμ, σε τροχιά θα σταλεί ένα ολόκληρο οικοσύστημα. Στο ενυδρείο Omegahab-B1βρίσκονται υδρόβια φυτά και μονοκύτταρα φύκια, τα οποία θα προμηθεύουν οξυγόνο. Τροφή για τα ψάρια θα αποτελούν μαλάκια του γλυκού νερού Biomphalaria glabrata και οστρακοειδή Hyalella azteca. Όπως διευκρίνισε ο Ιλίν, τα πειράματα αυτά διεξάγονται με σκοπό τη δημιουργία μελλοντικών βιολογικών συστημάτων υποστήριξης της ζωής, για τα διαστημικά πληρώματα που πρόκειται να πραγματοποιήσουν πολυετή ταξίδια. Βρώσιμα σαλιγκάρια. Στο Bion θα βρίσκονται σε δύο κιβώτια σαλιγκάρια Helix pomatia Linnaeus μέσω των οποίων οι επιστήμονες θα μελετήσουν τους αισθητηριακούς υποδοχείς (κάτι ανάλογο με το αιθουσαίο σύστημα στους ανθρώπους, το οποίο ελέγχει την αίσθηση της κίνησης και της ισορροπίας). Επιπλέον, οι επιστήμονες θα μελετήσουν μικροοργανισμούς, για παράδειγμα την ανθεκτικότητα των λειχήνων και των σπόρων φυτών στις συνθήκες του Διαστήματος. Συνθήκες στο σκάφος. Ο δορυφόρος Bion-M1 κατασκευάστηκε στο επιστημονικό κέντρο πυραυλικής και διαστημικής τεχνολογίας Progress της Σαμάρα και ο σχεδιασμός του έχει ως βάση τεχνικά στοιχεία που είχαν χρησιμοποιηθεί παλαιότερα για τα διαστημικά σκάφη Vostok και ακολούθως για τους φωτογραφικούς δορυφόρους Zenit. Από το 1973 ως το 1996 κατασκευάστηκαν 11 τέτοια σκάφη. Στις εικόνες αυτών των δορυφόρων φαίνεται καθαρά το «σφαιρίδιο», δηλαδή η στρογγυλή συσκευή στην οποία βρίσκονται οι ζωντανοί οργανισμοί και ο εξοπλισμός που θα επιστρέψουν στη Γη. Το βάρος του επιστημονικού εξοπλισμού στο εσωτερικό και έξω από το «σφαιρίδιο» είναι περίπου 650 κιλά, ενώ η συσκευή ζυγίζει συνολικά 6,84 τόνους. Ο πύραυλος Soyuz-2.1a που θα εκτοξευτεί από το Μπαϊκονούρ, θα τη θέσει σε τροχιά. Θα πετάξουν επίσης στο Διάστημα κάνοντας «παρέα» στον Bion, ο δορυφόρος Aist που κατασκεύασαν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αεροδιαστημικής της Σαμάρα, τα σκάφη Beesat-2, Beesat-3 και SOMΡ που δημιούργησε το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, και επίσης ο αμερικανικός δορυφόρος DOV-2 ο οποίος θα δοκιμάσει τεχνολογίες ερευνών στη Γη από διάφορες αποστάσεις. Στο εσωτερικό του σκάφους θα υπάρχει ελεύθερος χώρος περίπου 3,3 κυβικών μέτρων, στον οποίο το κοινό για όλους τους «επιβάτες» σύστημα υποστήριξης της ζωής, διατηρεί την απαραίτητη για τη διαβίωση συγκέντρωση οξυγόνου, θερμοκρασία περίπου 24 βαθμών και υγρασία 40-70%. Τα μεγαλύτερα ζώα θα παρακολουθούνται με βιντεοκάμερες, μερικές εκ των οποίων θα είναι υπέρυθρες. http://rbth.gr/tecnology/2013/04/20/i_diastimiki_farma_ton_zoon_21703.html Διαστημικό περίπατο ξεκίνησαν δύο ρώσοι κοσμοναύτες Εξάωρο διαστημικό περίπατο ξεκίνησαν , δύο ρώσοι κοσμοναύτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, για να πραγματοποιήσουν μια σειρά από εργασίες συντήρησης, ανακοίνωσε το Κέντρο της Ρωσικής Αποστολής. Οι μηχανικοί διαστημικών πτήσεων, Πάβελ Βινογκράντοφ και Ρομάν Ρομανένκο πρόκειται να εγκαταστήσουν την πειραματική συσκευή Obstanovka, στην επονομαζόμενη μονάδα του σταθμού Zvezda, προκειμένου να μελετηθούν τα κύματα του πλάσματος και η επίδραση του διαστημικού καιρού στην ιονόσφαιρα της Γης. Επιπλέον, θα ανακτήσουν τη δεύτερη συσκευή από το πείραμα Biorisk, όπου μελετήθηκε η επίδραση των μικροβίων στις δομές του διαστημόπλοιου, και θα αντικαταστήσουν μια συσκευή ανακλαστήρα, που θα διευκολύνει τον ελλιμενισμό των Αυτοματοποιημένων Μεταφορικών Οχημάτων -4 του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, όταν φτάσουν στον τροχιακό σταθμό τον Ιούνιο. Εάν ο χρόνος το επιτρέψει, οι κοσμοναύτες θα ανακτήσουν και ένα τμήμα της πειραματικής συσκευής Vinoslivost, με δείγματα διαστημικών υλικών. Ο Πάβελ Βινογκράντοφ είναι πλέον διαστημικός βετεράνος, καθώς έχει περπατήσει σε ανοικτό χώρο στο διάστημα, πάνω από 31 ώρες και 41 λεπτά στους προηγούμενους έξι διαστημικούς περιπάτους του, ενώ ο Ρομάν Ρομανένκο επιχειρεί για πρώτη φορά στην καριέρα του την έξοδο από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό http://rbth.gr/news/2013/04/19/diastimiko_peripato_ksekinisan_dyo_rosoi_kosmonayte_21695.html Στον Ειρηνικό διαλύθηκε το Progress M-17M Το διαστημικό τροχιακό σκάφος υποστήριξης Progress M-17M το οποίο αποκόπηκε από τον διεθνή διαστημικό σταθμό στις 15 Απριλίου διαλύθηκε σήμερα στον Ειρηνικό, δήλωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία. Πιο συγκεκριμένα οι κινητήρες του Progress έσβησαν στις 17:07 ώρα Ελλάδας κατά τη διάρκεια επανεισόδου του σκάφους στην ατμόσφαιρα και όσα κομμάτια του δεν κάηκαν έπεσαν κάπου στον Ειρηνικό στις 18:58 ώρα Ελλάδας μακριά από κάθε γραμμή ναυσιπλοΐας όπως διευκρινίστηκε. Το μη επανδρωμένο Progress είχε φτάσει στο διαστημικό σταθμό στις 31 Οκτωβρίου του 2012 και ήταν το δεύτερο διαστημικό σκάφος το οποίο πραγματοποίησε τη σύντομη νέα διαδρομή που επιτρέπει την πρόσδεση με τον διαστημικό σταθμό σε χρόνο κάτω των 6 ωρών, από την εκτόξευσή του που πραγματοποιήθηκε στο διαστημικό κέντρο του Μπαικονούρ. Η πρώτη επιταχυνόμενη πρόσδεση όπως ονομάζεται η νέα διαδρομή είχε πραγματοποιηθεί από το Progress M-16M τον Αύγουστο του 21012. Η αναχώρηση του Progress M-16 από τον ISS και πιο συγκεκριμένα στο σημείο πρόσδεσης του τμήματος Zvezda αφήνει το χώρο ανοικτό για την πρόσδεση του νέου Progress M-19M το οποίο θα μεταφέρει προμήθειες και θα εκτοξευθεί στις 24 Απριλίου. Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=rowKB_9_JQE http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CF%84%CE%BF-progress-m-17m Νέο είδος πυραυλικού καυσίμου ανακάλυψε μία μαθήτρια. Στο Καζακστάν η δεκαεξάχρονη μαθήτρια Γκαουχάρ Ζαϊντένοβα ανακάλυψε ένα νέο είδος καυσίμου για πυραύλους και βραβεύτηκε στον 9ο Διεθνή Επιστημονικό Διαγωνισμό Διαστημικών Ερευνών, αναφέρει ο ανταποκριτής της «Φωνής της Ρωσίας». Η Γκαουχάρ κατάφερε να εξάγει έναν τύπο, ο οποίος δίνει τη δυνατότητα στο καύσιμο να μην παγώνει ακόμα και στους μείον 60°C. Η κοπέλα ασχολήθηκε με αυτή την έρευνα για σχεδόν 2 χρόνια. Τώρα η Γκαουχάρ σκοπεύει να κατοχυρώσει με ευρεσιτεχνία την εργασία της. http://greek.ruvr.ru/2013_04_21/111365163/ Πώς φαίνονται οι καταιγίδες από το Διάστημα. Μια κακοκαιρία, όταν τη βλέπει κάποιος από το Διάστημα, μπορεί να είναι μαγευτική, ιδιαίτερα όταν απεικονίζεται με τα «ψεύτικα» χρώματα των επιστημονικών οργάνων. Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε το ισχυρό κύμα κακοκαιρίας που πλήττει τις τελευταίες ημέρες τις Μεσοδυτικές Πολιτείες των ΗΠΑ έτσι όπως «απαθανατίστηκε» από τον δορυφόρο GOES-13 της NASA. Το σκούρο πορτοκαλί χρώμα σε ορισμένα σημεία των νεφών υποδηλώνει ότι είναι πάρα πολύ ψυχρά, εν αντιθέσει με τον αέρα που τα περιβάλλει ο οποίος είναι θερμός και υγρός (στη συγκεκριμένη απεικόνιση ο θερμός αέρας είναι διαφανής και άρα δεν είναι ορατός). Αυτή η μεγάλη αντίθεση ανάμεσα στα ψυχρά ανώτερα στρώματα και τα θερμότερα και υγρά κατώτερα στρώματα δημιουργεί ανισορροπία στην ατμόσφαιρα προκαλώντας καταιγίδες και – ενίοτε – ανεμοστρόβιλους, εξήγησαν οι μετεωρολόγοι της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Ωκεανών και Ατμόσφαιρας (NOAA). http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=508795 Bίντεο: ύπνος στο διάστημα

Νέες εκπληκτικές εικόνες από το νεφέλωμα του «Αλόγου» Ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα νεφελώματα στον ουρανό, το Νεφέλωμα «Κεφαλή του Αλόγου» “Horsehead Nebula” στον Ωρίωνα, αποθανάτισε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble επί τη ευκαιρία της 23ης επετείου από την τοποθέτησή του σε τροχιά. Το Hubble έχει και άλλες φορές φωτογραφίσει το διαστημική αυτή συγκέντρωση του μοριακού νέφους είναι όμως η πρώτη φορά που αυτό γίνεται με τόση λεπτομέρεια και ευκρίνεια. Η κόκκινη λάμψη προέρχεται από υδρογόνο σε αέρια κατάσταση κυρίως πίσω από το νεφέλωμα, ιονισμένο από το κοντινό φωτεινό αστέρι Sigma Orionis. Το σκοτάδι του Horsehead προκαλείται κυρίως από την πυκνή σκόνη, αν και το κάτω μέρος του «λαιμού του Αλόγου» ρίχνει μια σκιά προς τα αριστερά. Οι ροές των αερίων που εξέρχονται από το νεφέλωμα διοχετεύονται από ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Φωτεινά σημεία στη βάση του νεφελώματος είναι νεαρά αστέρια ακριβώς στη διαδικασία διαμόρφωσης τους. Το φως διαρκεί περίπου 1.500 χρόνια για να μας φτάσει από το νεφέλωμα. Βίντεο: http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BD%CE%AD%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CE%BB%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%AD%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%C2%AB%CE%B1%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85%C2%BB

Εταιρεία διαστημικών μεταφορών αναβάλλει την πρώτη εκτόξευση. Η αμερικανική Orbital Sciences Corporation, μια από τις δύο εταιρείες που επέλεξε η NASA για την παράδοση φορτίων στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, ανέβαλε λόγω τεχνικού προβλήματος την δοκιμαστική εκτόξευση του πυραύλου της Antares. H αντίστροφη μέτρηση σταμάτησε όταν ένας από τους σωλήνες που βρίσκονταν συνδεδεμένοι στο δεύτερο στάδιο του πυραύλου αποσυνδέθηκαν πρόωρα, ανέφερε ο σχολιαστής του NASA TV. Η πυροδότηση ήταν προγραμματισμένη για τα μεσάνυχτα της Τετάρτης ώρα Ελλάδας σε νέο διαστημικό κέντρο, το οποίο βρίσκεται σε ένα νησί ανατολικά της Βιρτζίνια. Ο πύραυλος Antares, ύψους 40 μέτρων, επρόκειτο να τεθεί σε τροχιά, σε ύψος 250 χιλιομέτρων, περίπου δέκα λεπτά μετά την εκτόξευση. Καιρού επιτρέποντος, νέα προσπάθεια εκτόξευσης αναμένεται την Παρασκευή το νωρίτερο. Η αποστολή θα ήταν η πρόβα τζενεράλε για την πρώτη δοκιμαστική αποστολή ανεφοδιασμού το Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) αργότερα φέτος. H Orbital Sciences έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο με τη NASA, ύψους 1,9 δισ. δολαρίων, για οκτώ μη επανδρωμένες αποστολές φορτίων στον ISS που θα ξεκινήσουν το 2016. Παρόμοιες αποστολές πραγματοποιεί ήδη η εταιρεία SpaceX, η οποία έχει ολοκληρώσει δύο από τις 12 εκτοξεύσεις φορτίων, για τις οποίες θα λάβει συνολικά 1,6 δισ. δολάρια από τη NASA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231244826 Επαφή. Μια συζήτηση ανάμεσα σε έναν άνθρωπο και σε ένα εξωγήινο ον…. Εξωγήινος: “Το ξέρεις καλά, βέβαια, όπως ξέρεις και ότι ποτέ δε φτάνεις στο τέλος του π. Δεν υπάρχει πλάσμα στο σύμπαν, δεν έχει σημασία πόσο έξυπνο είναι, που να μπορεί να υπολογίσει το π μέχρι το τελικό του ψηφίο – γιατί δεν υπάρχει τελικό ψηφίο, μονάχα μια απειρία από αυτά. Οι μαθηματικοί σας έχουν επιχειρήσει να υπολογίσουν ως….” Η Έλλι ένιωσε και πάλι το μυρμήγκιασμα. “…οι μαθηματικοί σας έκαναν μια προσπάθεια να το υπολογίσουν μέχρι και…. ας πούμε μέχρι και το δεκάκις δισεκατομμυριοστό ψηφίο. Δεν θα εκπλαγείς αν μάθεις ότι άλλοι μαθηματικοί έχουν προχωρήσει περισσότερο. Λοιπόν, τελικά σε κάποιο σημείο – ας πούμε στο 1020 – κάτι συμβαίνει. Σταματά η τυχαία εναλλαγή των αριθμών και για ένα απίστευτα μεγάλο διάστημα δεν συναντάς παρά μονάδες και μηδενικά… Ενώ μιλούσε σχεδίαζε αφηρημένα ένα κύκλο στην άμμο με τη μύτη του ποδιού του. Η Έλλι δίστασε για μαι στιγμή πριν ρωτήσει: “Και αυτά τα μηδέν και τα ένα σταματούν κάποτε; Το π ξαναγυρίζει στην τυχαία σειρά των αριθμών;” Βλέπονατς ένα μικρό ενθαρυντικό γνέψιμο του κεφαλιού του, συνέχισε γοργά. “Και ο αριθμός των 0 και των 1; είναι γινόμενο πρώτων αριθμών;” “Ναι, έντεκα απ’ αυτούς είναι”. “Θέλεις να πεις ότι βαθιά μέσα στον αριθμό π υπάρχει ένα μήνυμα έντεκα διαστάσεων; Ότι κάποιος στο σύμπαν επικοινωνεί με …. μαθηματικά; …. Πως μπορείς να κρύψεις κάποιο μήνυμα μέσα στο π; Το π ενυπάρχει στην ίδια δομή του σύμπαντος.” “Ακριβώς”. Εκείνη τον κοίταξε με απορία. “Και συμβαίνει κάτι ακόμα καλύτερο” συνέχισε εκείνος. “Ας υποθέσουμε ότι η ακολουθία των 1 και 0 εμφανίζεται μονάχα στην βάση του δέκα, αν και καταλαβαίνεις ότι κάτι παράξενο θα συνέβαινε και σε κάθε άλλη αριθμητική βάση. Ας υποθέσουμε ακόμη ότι τα πλάσματα που έκαναν αυτή την ανακάλυψη είχαν δέκα δάχτυλα. Βλέπεις τι συμβαίνει; Λες και το π περίμενε δισεκατομμύρια χρόνια τους δεκαδάχτυλους μαθηματικούς με τους γρήγορους ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Κατά κάποιο τρόπο, είναι σαν το Μήνυμα να απευθύνεται σε μας.” “Όμως όλα αυτά είναι μια απλή αναλογία, έτσι; Δεν εννοείς στην κυριολεξία το π και το δέκα στην εικοστή δύναμη; Ούτε και έχετε στ’ αλήθεια δέκα δάχτυλα” “Μην το λές”. Της χαμογέλασε πάλι. “Τότε, για όνομα του Θεού, τι λέει το Μήνυμα;”………. …..από το μυθιστόρημα του Carl Sagan, “Contact” Βίντεο: http://physicsgg.me/2011/04/18/%ce%b5%cf%80%ce%b1%cf%86%ce%ae/ NASA: Μειώθηκε η ποσότητα των διαστημικών σκουπιδιών. Η ποσότητα των διαστημικών σκουπιδιών στη γήινη τροχιά έχει μειωθεί ελαφρώς το τελευταίο τρίμηνο, ενημέρωσε η NASA. Μέχρι την 3 Απριλίου στον κατάλογο της Στρατηγικής διοίκησης των ΗΠΑ είχαν καταγραφεί 16649 αντικείμενα τεχνητής προέλευσης, ελαφρώς λιγότερα σε σχέση με την 1 Ιανουαρίου (16686 αντικείμενα). Από αυτόν τον αριθμό τα 3588 είναι διαστημόπλοια (ενεργά και εκτός λειτουργίας), 13061 αντικείμενα – «διαστημικά σκουπίδια», δηλαδή βαθμίδες ώσης πυραύλων και συντρίμμια διαστημικών μηχανημάτων. Την πρώτη θέση στο πέταμα σκουπιδιών στο διάστημα κατέχει η Ρωσία. Της ανήκουν τα 6257 αντικείμενα των «διαστημικών σκουπιδιών». Στη δεύτερη θέση βρίσκονται οι ΗΠΑ με 4938 αντικείμενα. http://greek.ruvr.ru/2013_04_17/111069936/ Η συμπεριφορά των υγρών στο διάστημα.

Nέο πορτρέτο του σουπερνόβα που φώτισε τον ουρανό το 1006 μ.Χ. Την 1η Μαΐου του 1006 μ.Χ, ένα αντικείμενο πιο φωτεινό από την Αφροδίτη έμεινε ορατό για εβδομάδες στον ουρανό και καταγράφηκε από αστρονόμους στην Ευρώπη, την Κίνα, την Ιαπωνία και τον αραβικό κόσμο. Μια χιλιετία μετά, διαστημικό τηλεσκόπιο ακτίνων Χ απεικονίζει με μοναδική λεπτομέρεια ό,τι απέμεινε από το ιστορικό σουπερνόβα. H εντυπωσιακή νέα εικόνα προέρχεται από διαστημικό παρατηρητήριο Chandra της NASA, το οποίο μελέτησε για οκτώ μέρες το αντικείμενο SN 1006, το υπόλειμμα ενός σουπερνόβα (ή υπερκαινοφανούς αστέρα) Τύπου Ιa. Τα σουπερνόβα αυτής της κατηγορίας εμφανίζονται όταν ένας λευκός νάνος -ένα νεκρό αλλά εξαιρετικά πυκνό άστρο- απορροφά μεγάλες ποσότητες μάζας από ένα συνοδό άστρο, οπότε εκρήγνυται. Εναλλακτικά, τα σουπερνόβα Ιa προέρχονται από δύο λευκούς νάνους που συγχωνεύονται και αμέσως εκρήγνυνται. Στο λεπτομερές νέο πορτρέτο του SΝ 1006, τεράστιες ποσότητες υλικού που εκτινάχθηκαν κατά την έκρηξη διακρίνονται να εξαπλώνονται στο Διάστημα με ταχύτητες που φτάνουν τα 17 εκατομμύρια χιλιόμετρα την ώρα. Το κόκκινο, πράσινο και μπλε χρώμα αντιστοιχούν σε ακτίνες Χ χαμηλής, μέσης και υψηλής ενέργειας αντίστοιχα Τα σουπερνόβα Τύπου Ιa είναι ιδιαίτερα σημαντικά για τους αστρονόμους. Τα επίπεδα της ακτινοβολίας που εκπέμπουν αυτά τα αντικείμενα είναι προβλέψιμα και σταθερά, κάτι που σημαίνει ότι η φωτεινότητα του σουπερνόβα όπως το βλέπουμε από τη Γη εξαρτάται κυρίως από την απόστασή του. Και το χαρακτηριστικό αυτό επιτρέπει στους αστρονόμους να χρησιμοποιούν τα σουπερνόβα Ia σαν ένα είδος μεζούρας για τον υπολογισμό αποστάσεων στο Σύμπαν. Οι παρατηρήσεις του Chandra στο υπόλειμμα του σουπερνόβα SN 1006 ίσως βοηθήσουν τώρα τους αστροφυσικούς να κατανοήσουν καλύτερα τους μηχανισμούς των υπερκαινοφανών αστέρων Ia. Εξετάζοντας την αναλογία διαφόρων στοιχείων, όπως το οξυγόνο, το πυρίτιο και το μαγνήσιο, οι ερευνητές ίσως μπορέσουν να συμπεράνουν πώς έμοιαζε το άστρο πριν εκραγεί και πώς ακριβώς εκδηλώθηκε η έκρηξη. Η μελέτη παρουσιάστηκε από διεθνή ερευνητική ομάδα σε συνέδριο Αστροφυσικής Υψηλής Ενέργειας που πραγματοποίησε στην Καλιφόρνια η Αμερικανική Εταιρεία Αστρονομίας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231244883

Νέος σχεδιασμός δεκαπλασιάζει την ισχύ των μπαταριών. Ερευνητές αμερικανικού πανεπιστημίου παρουσίασαν τις «ισχυρότερες μπαταρίες του κόσμου», μικρές συσκευές που δεκαπλασιάζουν την πυκνότητα και την παροχή ενέργειας και επιπλέον φορτίζονται 1.000 φορές ταχύτερα. Ένα κινητό τηλέφωνο που χρησιμοποιεί τις νέες μπαταρίες θα φορτιζόταν σε περίπου ένα δευτερόλεπτο και θα ήταν αρκετά ισχυρό ώστε να μπορεί να βάλει μπρος ένα αυτοκίνητο με χαλασμένη μπαταρία, υποστηρίζει η ερευνητική ομάδα στο Πανεπιστήμιο του Ίλινοϊ. Οι νέες μπαταρίες ιόντων λιθίου βασίζονται σε «τρισδιάστατα» ηλεκτρόδια, χάρη στα οποία μειώνεται η απόσταση που πρέπει να διανύσουν τα ιόντα (φορτισμένα άτομα) από το ένα ηλεκτρόδιο στο άλλο. Η διάταξη αυτή, αναφέρουν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Nature Communications, http://www.nature.com/ncomms/journal/v4/n4/full/ncomms2747.html θα επέτρεπε στις μπαταρίες να μικρύνουν ακολουθώντας τον εντυπωσιακό ρυθμό συρρίκνωσης των ηλεκτρονικών συσκευών. Οι σημερινές τεχνολογίες αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας αναγκάζουν το χρήστη να επιλέξει ανάμεσα στην ισχύ και τη χωρητικότητα: οι μπαταρίες προσφέρουν είτε μεγάλη χωρητικότητα είτε ισχυρό ηλεκτρικό ρεύμα, όχι όμως και τα δύο ταυτόχρονα. Η νέα, «τρισδιάστατη» τεχνολογία θα μπορούσε τώρα να καταργήσει αυτόν τον περιορισμό, αφού μπορεί να αυξάνει τόσο τη χωρητικότητα όσο και την ισχύ. «Θα μπορούσε κανείς να αντικαταστήσει τη μπαταρία του αυτοκινήτου του με μια από τις δικές μας μπαταρίες, η οποία θα ήταν δέκα φορές μικρότερη ή δέκα φορές ισχυρότερη» λέει ο καθηγητής Ουίλιαμ Κινγκ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Όλες οι μπαταρίες χρειάζονται δύο στοιχεία για να λειτουργήσουν: το ηλεκτρόδιο ανόδου (-) το οποίο απελευθερώνει ηλεκτρόνια στο κύκλωμα, και το ηλεκτρόδιο καθόδου (+) το οποίο προσλαμβάνει τα ηλεκτρόδια στην άλλη άκρη του κυκλώματος. Για να φτάσουν από την άνοδο στην κάθοδο, τα ηλεκτρόνια αναγκάζονται να περάσουν μέσα από τη συνδεδεμένη ηλεκτρική συσκευή. Δεν μπορούν να διανύσουν την απόσταση ταξιδεύοντας απευθείας από την άνοδο στην κάθοδο, δεδομένου ότι τα ηλεκτρόδια χωρίζονται από έναν υγρό ηλεκτρολύτη που εμποδίζει τη διέλευσή τους. Μέσα από τον ηλεκτρολύτη, όμως, περνούν ιόντα (φορτισμένα άτομα) που κινούνται επίσης από την άνοδο προς την κάθοδο προκειμένου να ξανασυναντήσουν τα ηλεκτρόνια που αποχωρίστηκαν. Το ιδιαίτερο με τη νέα μπαταρία είναι η χρήση ηλεκτροδίων από τρισδιάστατες μεταλλικές δομές, χάρη στις οποίες μειώνεται η απόσταση ανάμεσα στην άνοδο και την κάθοδο. Το πρωτότυπο της συσκευής έχει μήκος μόλις μερικά χιλιοστά, ωστόσο οι ερευνητές ελπίζουν ότι η τεχνική τους μπορεί να αξιοποιηθεί και σε μεγαλύτερα συστήματα. Στη σημερινή της μορφή η μικρομπαταρία βασίζεται σε έναν εύφλεκτο ηλεκτρολύτη, ο οποίος θα πρέπει να αντικατασταθεί για λόγους ασφάλειας. Η ερευνητική ομάδα δεν διευκρινίζει πότε περιμένουν να αξιοποιηθεί εμπορικά η τεχνολογία τους. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231244861

Διαστημικός «φύλακας» θα περιφρουρεί τη Γη. Το πρώτο ιδιωτικό διαστημικό τηλεσκόπιο Sentinel (Φύλακας ή φρουρός), που προορίζεται για την αναζήτηση αστεροειδών, θα εκτοξευτεί το 2017. Το απαιτούμενο χρηματικό ποσό ύψους 450 εκατομμυρίων δολαρίων, το συλλέγει το μη εμπορικό Ιδρυμα B612 Foundation, που ιδρύθηκε από τους αστροναύτες των ΗΠΑ. Το Ίδρυμα θα μοιράζεται τις πληροφορίες, που θα συλλέγει το τηλεσκόπιο με τη NASA. Η NASA με τη σειρά της, θα παραχωρήσει τεχνικό εξοπλισμό τηλεπικοινωνίας με σκοπό την αποκατάσταση της σύνδεσης με το τηλεσκόπιο. Η εκτόξευση του τηλεσκοπίου θα εξασφαλίσει τον εντοπισμό του 90% των περίγειων αστεροειδών μέγεθους από 140 μέτρα, οι οποίοι είναι ικανοί κατά την πτώση τους στη Γη να καταστρέψουν, για παράδειγμα, ολόκληρη πόλη. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, ο αριθμός τέτοιων αστεροειδών φτάνει τις 500 χιλιάδες το λιγότερο. Ας πούμε για σύγκριση, σήμερα έχουν συγκεντρωθεί πληροφορίες μόνο για 10 χιλιάδες τέτοιους αστεροειδείς. Ώς προς τον τύπο του το Sentinel είναι υπέρυθρο τηλεσκόπιο, που θα αντιδρά ακόμα και στην ελάχιστη διαφορά της θερμοκρασίας ανάμεσα στην επιφάνεια του αστεροειδή, που έχει ζεσταθεί ελαφρά από τον Ήλιο και στο σχεδόν μηδενικό (μηδέν του Κελβίνο) γενικό φόντο του Διαστήματος. Για την εξασφάλιση καλύτερης ευαισθησίας, τους αισθητήρες του τηλεσκοπίου θα τους κρυώσουν μέχρι τις κρυογονικές θερμοκρασίες. Θα το εκτοξεύσουν σε τροχιά γύρω από τον Ήλιο, η οποία βρίσκεται κοντά στην τροχιά της Αφροδίτης. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι, όταν οι αστεροειδείς πετούν από την πλευρά του Ηλίου, δεν είναι ορατοί από τη Γη. Ο διαστημικός «φύλακας» δεν θα στερήσει νόημα στα επίγεια συστήματα προειδοποίησης για την απειλή αστεροειδών, τα οποια δημιουργούνται τώρα στη Ρωσία και άλλες χώρες. Σε σχέση με αυτό ο Ντμίτρι Βίμπε, επικεφαλής του τμήματος φυσικής και εξέλιξης των αστέρων του Ινστιτούτου Αστρονομίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών είπε: - Τα επίγεια όργανα έχουν αναρίθμητες ελλείψεις, συνδεδεμένες με τους περιορισμούς σε ό,τι αφορά τις καιρικές συνθήκες και την ώρα του ημερονυχτίου. Η δημιουργία δε τέτοιου δικτύου στοιχίζει σχετικά λίγα χρήματα. Εκτός απ’ αυτό τα επίγεια τηλεσκόπια μπορούν να εκσυγχρονίζονται αδιάκοπα. Από την άλλη πλευρά, όμως το διαστημικό τηλεσκόπιο έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από το επίγειο δίκτυο. Αλλά τέτοιο τηλεσκόπιο στοιχίζει πολύ ακριβά και η επισκευή του είναι αδύνατη. Έτσι, λοιπόν δεν πρέπει να ποντάρουμε μόνο σε μιά λύση. Προτιμότερο είναι να χρησιμοποιούνται τόσο τα επίγεια, όσο και τα διαστημικά τηλεσκόπια Η αποστολή "Sentinel" θα επιτρέψει στους επιστήμονες να δημιουργήσουν τρισδιάστατο δυναμικό χάρτη του εσωτερικού μέρους του ηλιακού συστήματος. Αυτό σημαίνει ότι οι στιγμές επικίνδυνης προσέγγισης των αστεροειδών με τη Γη θα προβλεφθούν για δεκαετίες. Συνεπώς, η ανθρωπότητα θα έχει χρόνο για την προετοιμασία ειδικής επιχείρησης αποτροπής της σύγκρουσης. http://greek.ruvr.ru/2013_04_17/111049501/

Ένας «υπερπαραγωγικός» στη δημιουργία άστρων γαλαξίας. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι αστρονόμοι εντόπισαν τον πιο μακρινό και αρχαίο γαλαξία που έχει ποτέ βρεθεί να είναι τόσο παραγωγικός στη δημιουργία νέων άστρων. Πρόκειται για ένα πραγματικό αστρικό «εργοστάσιο», που αν και έχει μέγεθος μόλις το 1/20 του δικού μας γαλαξία, παράγει περίπου 3.000 νέα άστρα σαν τον Ήλιο μας κάθε χρόνο, έναντι μόλις ενός άστρου που δημιουργεί ο δικός μας γαλαξίας ετησίως. Όμως, το παράδοξο -το οποίο απειλεί να ανατρέψει την κυρίαρχη σήμερα θεωρία δημιουργίας των γαλαξιών- είναι ότι ο εν λόγω γαλαξίας, με την ονομασία HFLS 3, που είναι 2.000 φορές πιο λαμπρός από τον δικό μας, ήταν κιόλας τόσο παραγωγικός πριν από περίπου 12,8 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή μόλις 880 εκατ. χρόνια μετά τη δημιουργία του σύμπαντος με την «Μεγάλη Έκρηξη» . Ένας τέτοιος γαλαξίας – νήπιο δύσκολα θα μπορούσε να έχει ωριμάσει σε σημείο που να δημιουργεί τόσα άστρα με αυτό το ρυθμό. «Μία από τις μεγάλες εκπλήξεις είναι το πόσο εξελιγμένος είναι αυτός ο γαλαξίας», δήλωσε ο κύριος ερευνητής Ντομινίκ Ρίτσερς, καθηγητής αστρονομίας του πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ, σύμφωνα με το Space.com. Με βάση την κυρίαρχη θεωρία για το σχηματισμό των γαλαξιών, τέτοιοι «σούπερ-γόνιμοι» γαλαξίες δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τόσο νωρίς μετά το «Μπιγκ Μπανγκ». Οι πρώιμοι γαλαξίες υποτίθεται πως πρέπει να ήσαν σχετικά μικροί και πολύ λιγότερο αποτελεσματικοί στη δημιουργία άστρων, ενώ οι μεγαλύτεροι και πιο δημιουργικοί γαλαξίες -θεωρητικά τουλάχιστον- θα πρέπει να σχηματίστηκαν αρκετά αργότερα. Αρκετοί τέτοιοι υπερπαραγωγικοί γαλαξίες υπάρχουν σήμερα δημιουργώντας συνεχώς νέα άστρα από τα τεράστια νέφη σκόνης και αερίων στο εσωτερικό τους. Όμως ο HFLS 3 -που ανακαλύφθηκε με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χέρσελ» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) με τη βοήθεια 12 ακόμα τροχιακών και επίγειων τηλεσκοπίων- παρά τη νεαρή ηλικία του, τους ξεπερνά κατά 15 έως 20 φορές στον αριθμό των άστρων που παράγει κάθε χρόνο. Με αυτό το ρυθμό, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι μέσα σε μόνο 36 εκατ., χρόνια ο γαλαξίας HFLS 3 (που έχει περίπου 140 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες με τη μορφή άστρων και πρώτων αστρικών υλών) θα έχει εξαντλήσει τα αποθέματα αερίων του. Έτσι, τελικά θα εισέλθει σε μια ήρεμη φάση, παράγοντας πλέον λιγοστά άστρα κάθε χρόνο, εωσότου απορροφήσει νέα αέρια ως πρώτη ύλη, π.χ. μετά από συγχώνευση με κάποιο άλλο γαλαξία. H ανάλυση του γαλαξία HFLS 3. Η εικόνα φόντου δείχνει την περιοχή που βρίσκεται ο νέος γαλαξίας. Το πάνω αριστερά ένθετο βλέπουμε την απεικόνιση του γαλαξία, και στο ένθετο δεξιά τις εκπομπές ραδιοκυμάτων από τα μόρια μονοξειδίου του άνθρακα που ανιχνεύει το VLA http://physicsgg.me/2013/04/18/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b3%cf%89%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b4%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%bf%cf%85%cf%81%ce%b3/

Φιλε Bi2L Αναφέρεις (Θλιβερό ας βάλουμε μέσα και μερικά Ελληνικά που σκουριάζουν...) Πια ειναι αυτα και που;

Ταξίδια προς τα άστρα θα γίνουν πραγματικότητα; Είναι δυνατό να φτάσουμε ως τα μη ηλιακά πλανητικά συστήματα γρηγορότερα από την ταχύτητα του φωτός; Ναι, είναι δυνατό,- βεβαιώνει ο Χάρολντ Γουάιτ (White Harold). Με την ομάδα του στη NASA, κατασκευάζει κινητήρα υπέρ φωτός (superluminal) για διαστρικά ταξίδια. Ως το σύστημα του άλφα Κενταύρου που βρίσκεται σε 4 έτη φωτός από τον Ήλιο τέτοιο σκάφος θα έφτανε μέσα σε 2 μόλις εβδομάδες. Οι έρευνες του Γουάιτ είναι προσπάθεια τελειοποίησης της αντίληψης του Μεξικανού φυσικού Μιγκέλ Αλκουμπιέρ (Miguel Alcubierre), η οποία είχε προκαλέσει το 1994, έντονες συζητήσεις στον επιστημονικό κόσμο. Ο επιστήμονας πρότεινε, να συσταλεί, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ο χώρος μπροστά στο διαστημικό σκάφος και να διασταλεί πίσω του. Το διαστημόπλοιο σαν να τοποθετηθεί μέσα σε «φούσκα» παραμορφωμένου χώρου και να παραμείνει ακίνητο με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που θα βρίσκονται μέσα του δεν θα αντιμετωπίζουν οποιεσδήποτε υπερφορτώσεις. Γύρω του διαστημοπλοίου θα τρέχει ο ίδιος ο διαστημικός χώρος, εξασφαλίζοντας την μετακίνησή του. Ο διαστημικός χώρος μπορεί να διαστέλλεται και να συστέλλεται με ταχύτητα μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός. Για την δημιουργία της «φούσκας» απαιτείται μια μυστηριώδης ουσία, η αρνητική μάζα της οποίας στις συνθήκες της ολοκληρωτικής διάλυσής της, θα ελευθεροποιήσει την απαραίτητη «σκοτεινή» ενέργεια. Στους υπολογισμούς των υποστηρικτών της θεωρίας του Αλκουμπιέρ αναφέρονται διάφορα μεγέθη της – το ισοδύναμό της με τρεις ηλιακές μάζες και με τη μάζα του Δία. Ο Χάρολντ Γουάιτ στους υπολογισμούς του την μείωσε ακόμη περισσότερο - μέχρι τα 700 κιλά υπό τον όρο ότι η «φούσκα» δεν θα έχει τη μορφή σφαίρας, αλλά σχήμα δακτυλιοειδούς τόρου ή σχήμα ντόνατ (doughnut shape). Ο Γουάιτ λέει ότι τα αποτελέσματα των εργασιών είναι ελπιδοφόρα. Η ομάδα του με τη βοήθεια των ακτίνων λέιζερ κατασκευάζει μικροσκοπικό μοντέλο του κινητήρα Αλκουμπιέρ - ένα μέρος προς 10 εκατομμύρια. Ο Ολέγκ Νταλκάροφ, διευθυντής Τμήματος του Ινστιτούτου Φυσικής Λέμπεντεφ θεωρεί ότι η χρηματοδότηση τέτοιων ιδεών συμφέρει αποκλειστικά τους επινοητές τους, ενώ στην πραγματικότητα σημαίνει απλώς σπατάλη των χρημάτων: -Διάφορες Υπηρεσίες, μαζί και στη χώρα μας, χρηματοδοτούν τέτοιου είδους εργασίες για διάφορους λόγους. Ένας απ’ αυτούς, όπως φαίνεται, συνίσταται στο ότι η ομάδα ειδικών, που επιλέχθηκε στη δοσμένη περίπτωση, δεν είναι αρκετά αρμόδια. Δεύτερον, οι εργασίες αυτές κάποτε συμφέρουν σε ορισμένες εταιρείες μόνο και μόνο για να πάρουν χρηματοδότηση. Θα περάσει ο χρόνος για τον οποίο είχε χορηγηθεί δάνειο και η ομάδα θα διαλυθεί, χωρίς να επιστρέψει ποτέ πια σ΄αυτή την ιδέα. Παρόλα αυτά, είναι άραγε δυνατό να πραγματοποιηθούν οι ελπίδες για την κατασκευή τέτοιου διαστημοπλοίου; Θα πρέπει, πρώτ’ απ’ όλα να βρεθεί τρόπος «εξημέρωσης» της αρνητικής μάζας, με την οποία συνδέουν την δυνατότητα ανάπτυξης ταχύτητας των γαλαξιών και διαστολής του Σύμπαντος. Όμως προς το παρόν οι φυσικοί είναι έτοιμοι μόνο να συζητήσουν διάφορα μαθηματικά μοντέλα και εργαστηριακά πειράματα. http://greek.ruvr.ru/2013_04_02/109604086/ Τι ψαχνει ο Χάρολντ Γουάιτ (White Harold). Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis. Περισσότερα Σελ.19 στις 18/12/2009 http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=270 Διαστημικά ταξίδια με ηλιακή…ενέργεια. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα την εικόνα ενός διαστημικού σκάφους που κινείται με ηλιακή ενέργεια και πιο συγκεκριμένα με το Ηλιακό Ηλεκτρικό Σύστημα Πρόωσης (SEP), μια επαναστατική τεχνολογία στην οποία ποντάρει η NASA για το μέλλον της διαστημικής εξερεύνησης. Η ανάπτυξη διαστημικών σκαφών που να κινούνται με ηλιακή ενέργεια κρίνεται ως απολύτως απαραίτητη για τη συνέχιση της διαστημικής εξερεύνησης και ειδικότερα για την οργάνωση μεγάλης διάρκειας ή απομακρυσμένων αποστολών. Οι υπάρχουσες τεχνολογίες ηλιακής ενέργειας για διαστημικές εφαρμογές δεν είναι τόσο αποδοτικές ώστε να χρησιμοποιηθούν για την κίνηση διαστημοπλοίων χωρίς την παράλληλη παρουσία και συμβατικών καυσίμων. Η NASA χρηματοδοτεί την ανάπτυξη της τεχνολογίας SEP (Solar Electric Propulsion System) και όπως έγινε γνωστό επιθυμεί να χρησιμοποιήσει αυτή ή κάποια ανάλογη τεχνολογία ηλιακής ενέργειας στην αποστολή για την «αρπαγή» ενός μικρού αστεροειδή και την τοποθέτηση του σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Αν το εγχείρημα στεφθεί με επιτυχία θα οργανωθεί μια επανδρωμένη αποστολή μελέτης του αστεροειδή. Αν αναπτυχθεί μια αποτελεσματική, αποδοτική ηλιακή τεχνολογία η NASA σκέφτεται να τη χρησιμοποιήσει και σε μια επανδρωμένη αποστολή στον Αρη. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα έχει θέσει ως στόχο την αποστολή ανθρώπων στον Αρη τη δεκαετία του 2030. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=507418 Πράσινο φως για το μεγαλύτερο οπτικό τηλεσκόπιο. Εγκριση έλαβε η πρόταση που υπέβαλαν από κοινού πανεπιστήμια από τις ΗΠΑ και τον Καναδά για τη κατασκευή του μεγαλύτερου οπτικού τηλεσκοπίου στον πλανήτη. Το TMT (Thirty Meter Telescope) θα διαθέτει ένα πολύεδρο κάτοπτρο 30 μέτρων. Το τηλεσκόπιο θα προσφέρει εικόνα από τις εσχατιές του Σύμπαντος ενώ θα μπορεί να παρατηρεί με λεπτομέρεια φαινόμενα όπως η γέννηση άστρων και ο σχηματισμός πλανητών. Με τα οπτικά τηλεσκόπια επιτυγχάνεται η αύξηση του φαινομένου μεγέθους διαστημικών σωμάτων που βρίσκονται σε πολύ μεγάλες αποστάσεις από τη Γη. Το φαινόμενο μέγεθος είναι ένας αριθμός που καθορίζει πόσο λαμπρό είναι ένα διαστημικό σώμα όπως φαίνεται από τη Γη. Το «βεληνεκές» του TMT είναι τέτοιο που θα επιτρέπει στους επιστήμονες να έχουν εικόνα του Σύμπαντος σε αποστάσεις 13 δισεκατομμυρίων ετών φωτός και να βλέπουν πώς ήταν ο Κόσμος στη βρεφική του ηλικία. Η ποιότητα των εικόνων που θα παράγει το TMT θα είναι τουλάχιστον τρεις φορές καλύτερη από εκείνη των υπόλοιπων οπτικών τηλεσκοπίων. Το κόστος της κατασκευής του υπολογίζεται ότι θα αγγίξει το ένα δισ. δολάρια. Ενα σημείο στο όρος Mauna Kea στη Χαβάη έχει επιλεχθεί για να τοποθετηθεί το TMT. Στο Mauna Kea επικρατούν ιδανικές συνθήκες για αστρονομικές παρατηρήσεις και έχουν εγκατασταθεί εκεί περισσότερα από δέκα μεγάλα τηλεσκόπια. Ομως το σημείο όπου επελέγη να τοποθετηθεί το TMT θεωρείται από τους ντόπιους ιερό (είναι πιθανό να υπάρχουν εκεί αρχαία νεκροταφεία) και έχουν αντιταχθεί έντονα στην εγκατάσταση του εκεί. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=508101

Μυστηριώδεις πανίσχυρες εκρήξεις ακτίνων Γάμμα. Μια άγνωστη μέχρι σήμερα μορφή εκρήξεων ακτίνων Γάμμα εντόπισαν οι αστρονόμοι, η οποία εκλύει τεράστια ενέργεια και μπορεί να διαρκέσει ολόκληρες ώρες, αντίθετα με τις έως τώρα γνωστές εκρήξεις ακτίνων Γάμμα, που συνήθως δεν κρατάνε πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Οι επιστήμονες κάνουν την εικασία ότι οι ακτινοβολίες αυτές προέρχονται από το θάνατο γιγάντιων άστρων. Για πρώτη φορά στις 25 Δεκεμβρίου 2010 οι επιστήμονες είχαν παρατηρήσει μια τέτοια παράξενη τεράστια έκρηξη που διήρκεσε δύο ώρες και την ονόμασαν «έκρηξη των Χριστουγέννων». Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Βρετανό αστρονόμο Άντριου Λέβαν του πανεπιστημίου του Γουόργουικ, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με το Space.com, έκαναν τις παρατηρήσεις τους με το τηλεσκόπιο «Τζέμινι» στη Χαβάη, με το οποίο υπολόγισαν ότι η έκλαμψη διαρκείας των ακτίνων Γάμμα προήλθε φαπό απόσταση επτά δισεκατομμυρίων ετών φωτός, δηλαδή περίπου στα μισά του παρατηρήσιμου σύμπαντος. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι η πηγή αυτής της αινιγματικής έκρηξης είναι ένα σούπερ-γιγάντιο άστρο με μάζα όσο 1.000 Ήλιοι (ένα από τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα στο σύμπαν) και με πιθανή ακτίνα 1,6 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα, μια πραγματικά…αστρονομική απόσταση. Όταν ένα τέτοιο άστρο εκρήγνυται δημιουργώντας μια τεράστια σούπερ-νόβα (υπερκαινοφανής αστέρας), τότε η έκρηξη μπορεί να συνοδεύεται από πολύωρη εκπομπή ακτίνων-γ, που αποτελεί την ακτινοβολία φωτός με την μεγαλύτερη ενέργεια στο σύμπαν. Μέχρι τώρα, οι αστρονόμοι είχαν συχνά παρατηρήσει εκρήξεις ακτίνων Γάμμα από σούπερνόβα, οι οποίες συνήθως διαρκούσαν έως δύο δευτερόλεπτα ή σπανιότερα για μερικά λεπτά. Τα τηλεσκόπια Swift, Φερμι παρατηρούν κατά μέσο όρο μια τέτοια έκρηξη κάθε ημέρα στο σύμπαν. Το φαινόμενο συμβαίνει όταν ένα άστρο καταρρέει βαρυτικά και δημιουργεί μια μαύρη τρύπα στη θέση του, η οποία, με τη σειρά της, καθώς «καταβροχθίζει» την γύρω ύλη, επιταχύνει ένα μέρος από αυτά τα σωματίδια, που διαφεύγουν με σχεδόν την ταχύτητα του φωτός και έτσι δημιουργούν στιγμιαίους «πίδακες» ακτινοβολίας-γ. Όταν όμως το άστρο έχει τεράστια μάζα, η έκλυση των ακτίνων Γάμμα φαίνεται πως μπορεί να κρατήσει πολύ περισσότερο. Έτσι, τώρα πλέον γίνονται αντιληπτές εκρήξεις ακτίνων γάμμα που κρατάνε επί ολόκληρες ώρες. «Αυτά τα φαινόμενα είναι ανάμεσα στις μεγαλύτερες εκρήξεις στη φύση, όμως μόλις τώρα αρχίζουμε να τις βρίσκουμε. Το γεγονός αυτό δείχνει ότι το σύμπαν ένα πολύ πιο βίαιο και ετερόκλητο μέρος από ό,τι είχαμε φανταστεί», δήλωσε ο Άντριου Λέβαν. Στο ίδιο αστρονομικό συνέδριο στις ΗΠΑ, άλλη μία επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον Μπρους Ζαντρ του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS), παρουσίασε στοιχεία για παρόμοιες εκρήξεις διαρκείας ακτίνων Γάμμα, με πιθανή προέλευση το θάνατο υπερ - γιγάντιων άστρων. Οι ερευνητές, που έκαναν και τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astropgysical Journal», παρατήρησαν το Δεκέμβριο του 2011 μια έκρηξη ακτίνων Γάμμα που διήρκεσε επτά ολόκληρες ώρες και ήταν η μεγαλύτερη που έχει ποτέ καταγραφεί. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_17/04/2013_494249

Η ταχύτητα του ανέμου στην Αφροδίτη αλλάζει συνεχώς εδώ και 7 χρόνια. Η ταχύτητα του ανέμου στα χαμηλά γεωγραφικά πλάτη της Αφροδίτης για άγνωστους λόγους συνεχώς αυξάνεται. Από το 2006 ως το 2013, η μεσαία ταχύτητα αυξήθηκε κατά 25 μέτρα το δευτερόλεπτο,- εξακρίβωσαν επιστήμονες της Ρωσίας, αναλύοντας τα δεδομένα του ευρωπαϊκού καθετήρα βολιδοσκόπησης Venus Express. «Εξετάσαμε μια λωρίδα πλάτους 10 μοιρών με το κέντρο στην 20η μοίρα του νότιου γεωγραφικού πλάτους. Σ’αυτή την περιοχή ξέρουμε πώς άλλαζε η ταχύτητα του ανέμου σχεδόν κάθε μέρα από την έναρξη της λειτουργίας του καθετήρα το 2006. Η ταχύτητα κατευθυνόμενη κατά μήκος των παραλλήλων εδώ, ποιός ξέρει γιατί, αλλάζει αδιάκοπα. Προς το παρόν δεν μπορούμε να πούμε ποιές είναι οι αιτίες του δοσμένου φαινομένου»,- είπε η Μαρίνα Πατσάγιεβα από το Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσίας. http://greek.ruvr.ru/2013_04_16/110919787/

Το δευτερόλεπτο του φόβου για τον αστροναύτη. Σε μια στιγμή χάνεται η βαρύτητα. Είναι το δευτερόλεπτο του φόβου. Από κεί και πέρα, ξεκινάει η ζωή στο Διάστημα. Ο κοσμοναύτης, Σεργκέι Ζαλιότιν, με 20 χρόνια υπηρεσίας, μιλάει εφ' όλης της ύλης για τους κοσμοναύτες και τις αποστολές τους. Russia Beyond The Headlines: Για εσάς, όταν πρίν από 20 χρόνια αρχίζατε, το Διάστημα είναι πλέον κάτι σαν το σπίτι σας. Έχουν αλλάξει σήμερα οι απαιτήσεις για τους κοσμοναύτες; Σεργκέι Ζαλιότιν: Το να ενταχθείς στην ομάδα των κοσμοναυτών ήταν πάντοτε μια αρκετά δύσκολη υπόθεση. Χρειάζεται να διαθέτεις πτυχίο ειδικότητας στην Αεροπορία ή στους διαστημικούς πυραύλους, και πενταετή εμπειρία εργασίας σε κάποιον από αυτούς τους τομείς. Ο κοσμοναύτης πρέπει να έχει ανάστημα από 1.50 μέχρι 1.90 -παλαιότερα ήταν γύρω στο 1.70- και καθήμενος πρέπει να καταλαμβάνει 80-90 εκ. Μεγάλη σημασία δίδεται στη δημιουργικότητα, την ικανότητα αντίληψης κατά την εκπαίδευση, το κίνητρο για την επιλογή του επαγγέλματος του κοσμοναύτη, καθώς και τις γνώσεις όσον αφορά τις πολιτιστικές και ιστορικές πτυχές της κοσμοναυτικής. Επίσης, οι ψυχολόγοι μελετούν τα στοιχεία του χαρακτήρα του αιτούντος, το βιογραφικό της οικογένειας, την εργασιακή δραστηριότητα και την απουσία ή όχι νομικών αδικημάτων. ΕΡ: Έχει γραφτεί ότι ο κοσμοναύτης δεν πρέπει να είναι πάνω από 32 ετών. Είναι άραγε δυνατόν να κριθεί η καταλληλότητα με βάση την ηλικία; ΑΠ: Οι περιπτώσεις διαφέρουν εντελώς μεταξύ τους. Μπορεί κανείς να ενταχθεί στην ομάδα στα 25 του, τελειώνοντας δηλαδή το Πανεπιστήμιο, να εργαστεί στον κλάδο τουλάχιστον τρία χρόνια, και να θέσει υποψηφιότητα σαν ίσος με τους υπόλοιπους. Μπορεί να γίνει δεκτός στους κοσμοναύτες στα 40, όπως ο Μιχαήλ Κορνιένκο, και να γιορτάσει τα 50 του κατά το πρώτο διαστημικό ταξίδι. Είναι δυνατόν να εργαστεί κανείς στο Διάστημα ακόμη και στα 60, όπως σήμερα ο Πάβελ Βινογκράντοφ. ΕΡ: Επομένως, ο χρόνος προσαρμογής στο Διάστημα και αποκατάστασης στη Γη είναι ο ίδιος για όλες τις ηλικίες; ΑΠ: Δεν εξαρτώνται όλα μόνο από την ηλικία, αλλά και από τη φυσική κατάσταση, καθώς και το πρόγραμμα εργασιών που εκτελείται στο Διάστημα. Καθημερινά και για 2-3 ώρες κάθε κοσμοναύτης στο σταθμό προπονείται με τη χρήση ειδικών οργάνων, διαφορετικά θα ξεμάθει να βαδίζει, να σηκώνει βάρη, να κινεί τα άκρα του. Στη Γη η περίοδος αποκατάστασης διαρκεί ακριβώς όσο και ο χρόνος που περάσαμε στο Διάστημα. ΕΡ: Το να στέλνονται στο Διάστημα άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας αντί να ανοίγει ο δρόμος για τους νεότερους, των οποίων ο οργανισμός αποκαθίσταται ταχύτερα, αποτελεί μια τάση; ΑΠ: Όταν ξεκινούσε η έρευνα του Διαστήματος, έστελναν εκείνους που μόλις είχαν ολοκληρώσει την εκπαίδευση και οι οποίοι δεν είχαν αντικαταστάτες, καθώς δεν υπήρχε η εμπειρία προηγούμενων γενεών. Σήμερα, η περίοδος αυτή έχει επεκταθεί κατά 10-15 χρόνια. Το διάγραμμα ακολουθίας, δηλαδή το πρόγραμμα πτήσης με τους στόχους του και την επιλογή της σύνθεσης του πληρώματος, γίνεται πολύ καιρό πριν. Χρειάζονται εντατικές μελέτες των στόχων της αποστολής, συστηματικοί ιατρικοί, ψυχολογικοί και τεχνικοί έλεγχοι. Οι νέοι δυσκολεύονται να ενσωματωθούν άμεσα σε αυτά τα χρονοδιαγράμματα και απομένει απλά να περιμένουν τις επόμενες επιλογές, συνεχίζοντας την εκμάθηση στην ειδικότητά τους. ΕΡ: Ίσως η παλιά γενιά φοβάται ότι τα απολέσει «τα κεκτημένα της»; ΑΠ: Εμείς είμαστε κοσμοναύτες, οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται από εμάς, αλλά από ειδικές επιτροπές, οι οποίες επιλέγουν τους ανθρώπους που διαθέτουν τα απαραίτητα κριτήρια. Η παλιά σχολή είναι γνωστή επειδή έχει εργαστεί ήδη στο Διάστημα και έχει δώσει τα διαπιστευτήριά της. Ύστερα από πέντε χρόνια θα φύγουμε από το προσκήνιο και τη θέση μας θα πάρουν οι νέοι, οι οποίοι τότε θα είναι 35-40 ετών. Θα είναι απολύτως έτοιμοι για πτήσεις οποιουδήποτε βαθμού δυσκολίας. ΕΡ: Και στα δυο ταξίδια σας ήσαστε κυβερνήτης του πληρώματος. Ποια ήταν τα καθήκοντά σας; ΑΠ: Επέβλεπα την αυστηρή εφαρμογή του προγράμματος της πτήσης, πρόσεχα για την ασφάλεια όλου του πληρώματος. Τις περισσότερες φορές το πρόγραμμα εργασίας μας είναι καθορισμένο με ακρίβεια δευτερολέπτων. Αν κάτι δεν γίνει στον προκαθορισμένο χρόνο, περιμένουμε μερικά δευτερόλεπτα και ορίζουμε άλλο πρόγραμμα. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι εκεί, από τα δευτερόλεπτα εξαρτάται η ίδια η ζωή. ΕΡ: Προσπαθώ να το καταλάβω, αλλά είναι δύσκολο. Τα αυτοματοποιημένα συστήματα δεν βοηθούν σε αυτές τις περιπτώσεις; ΑΠ: Στη Ρωσία έχουμε καθιερώσει τον κανόνα πως όταν τα αυτόματα συστήματα λειτουργούν, παρακολουθούμε αν όλες οι ενδείξεις είναι αυτές που πρέπει. Όταν τα συστήματα αρχίζουν να υπερφορτώνονται, το πλήρωμα περνά σε χειροκίνητο έλεγχο. Για έναν κοσμοναύτη το σημαντικότερο είναι η ικανότητα να μπορεί να μοιράζει σωστά την προσοχή του. Στο πρώτο ταξίδι δεν λειτούργησε το αυτόματο σύστημα πρόσδεσης στον σταθμό Mir, και υποχρεωθήκαμε να προσδεθούμε κάνοντας οι ίδιοι τις απαραίτητες ενέργειες. ΕΡ: Αναμφίβολα, είναι μια απόδειξη επαγγελματισμού. Εκείνη τη στιγμή δεν δοκιμάσατε έντονη συναισθηματική φόρτιση; ΑΠ: Όταν πετάς για πρώτη φορά, δεν συνειδητοποιείς απόλυτα τις καταστάσεις και για αυτό δεν φοβάσαι. Αλλά όσο πιο έμπειρος είναι ένας κοσμοναύτης, τόσο περισσότερο συνειδητοποιεί το τι συμβαίνει και που μπορεί να καταλήξει. Τα συναισθήματα μας κατακλύζουν αμέσως με το μπαίνουμε στον πύραυλο και πρέπει από εκείνη ακριβώς τη στιγμή να τα ελέγξουμε. Προσωπικά προσπαθώ να φαντάζομαι όλα όσα συμβαίνουν σαν μια ακόμη εκπαιδευτική εξάσκηση. http://rbth.gr/society/2013/04/15/to_deyterolepto_toy_foboy_gia_ton_astronayti_21585.html

Ένα αστεροειδο-σεληνιακό δίλημμα. Οι Αμερικανοί θα πρέπει να κάνουν μια δύσκολη επιλογή μεταξύ της δημιουργίας βάσης στη Σελήνη και την εξερεύνηση των αστεροειδών, όπως πρότεινε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Κάθε ένα από αυτά τα προγράμματα απαιτεί γιγαντιαία έξοδα, γι’ αυτό πρέπει να επιλεγεί το ένα από τα δύο. Μέχρι πρόσφατα η απάντηση φαινόταν προφανής. Οι επιστήμονες άρχισαν στα σοβαρά τη μελέτη των αστεροειδών. Αλλά προ ημερών μια ομάδα μελών του Κογκρέσου κατέθεσε προς εξέταση το νομοσχέδιο «Για την αποκατάσταση της αμερικανικής ηγεμονίας στο Διάστημα» (REAL Space Act). Σε αυτό προτείνεται να σταλεί επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη έως το 2022 για την περαιτέρω διαμόρφωση εκεί μιας κατοικημένης βάσης. Οι εμπνευστές της πρωτοβουλίας υποστηρίζουν ότι σκοπός της κάθε άλλο παρά είναι η επανάληψη της προ 40ετίας αποστολής του «Απόλλων». Η σεληνιακή αποστολή θέτει σαφείς και εφικτούς στόχους, οι οποίοι, κατά τη γνώμη των μελών του Κογκρέσου, όχι μόνο θα επιστρέψουν στο αμερικανικό διαστημικό πρόγραμμα τη θέση του ηγέτη στην εξερεύνηση του Διαστήματος. Το κύριο είναι ότι η παραμονή ανθρώπων σε ένα άλλο ουράνιο σώμα θα απαιτήσει την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και θα επιφέρει άλματα σε πολλές επιστημονικές κατευθύνσεις. Η συσσωρευμένη εμπειρία θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μελλοντικές αποστολές στο μακρινό Διάστημα, μεταξύ άλλων και προς τον Άρη. Οι αποκλίσεις απόψεων σχετικά με το τί είναι καλύτερο να κάνουν οι Αμερικανοί στο Διάστημα την επόμενη δεκαετία ήταν το αποτέλεσμα του ιδεολογικού αδιεξόδου, στο οποίο έχει από καιρό εισέλθει η αστροναυτική. Μετά τις αποστολές «Απόλλων» στόχοι παρόμοιας κλίμακας δεν τέθηκαν πλέον. Και τώρα χρειάζεται ένα νέο μεγάλο σχέδιο, που θα καλύπτει μια σειρά από όρους. Πρέπει να είναι κατανοητό στους πολιτικούς και την κοινή γνώμη, καθώς και να παρουσιάζει ενδιαφέρον για τις επιχειρήσεις και τους ανθρώπους, που εργάζονται στη βιομηχανία του Διαστήματος, σχολιάζει το αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Aντρέι Ιόνιν: Η πτήση προς τον αστεροειδή από την άποψη αυτή δεν πληροί ούτε έναν από τους όρους αυτούς. Η Σελήνη ανταποκρίνεται, αλλά εν μέρει. Κατά την άποψή μου, το μόνο σχέδιο, που θα πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις είναι μόνο εκείνο του Άρη. Ένα στάδιο προς εκείνον μπορεί πραγματικά να γίνει η επιστροφή στη Σελήνη, ακριβώς με σκοπό στη συνέχεια να κινηθούμε προς τον Άρη. Ως επιχείρημα για το σεληνιακό τους πρόγραμμα τα μέλη του Κογκρέσου επικαλούνται τα σχέδια άλλων χωρών για την αποβίβαση ανθρώπων στη Σελήνη. Παρόμοια σχέδια, για παράδειγμα, έχει η Ρωσία και η Κίνα. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, το ζήτημα του ανταγωνισμού είναι απλά ένας τρόπος για να δοθεί στο θέμα οξύτητα, ώστε να εισακουστεί, είναι βέβαιος ο Αντρέι Ιόνιν. Για την πρωτοβουλία των βουλευτών ήδη έχει μάθει σίγουρα ο επικεφαλής της NASA Τσαρλς Μπόλντεν. Στις αρχές Απριλίου επιβεβαίωσε τα σχέδια για την εξερεύνηση των αστεροειδών και τόνισε ότι αποστολές στη Σελήνη δεν προγραμματίζονται, αν και θα ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι ένας κυβερνητικός αξιωματούχος προβαίνει σε δήλωση, η οποία έρχεται σε αντίθεση με τη διαστημική πολιτική του Ομπάμα. http://greek.ruvr.ru/2013_04_15/110789911/

Ενδείξεις για εντοπισμό σωματιδίων σκοτεινής ύλης. Αμερικανοί επιστήμονες ανακοίνωσαν τις πρώτες ενδείξεις για την ανίχνευση σωματιδίων της μυστηριώδους σκοτεινής ύλης, από ένα υπόγειο εργαστήριο, εκατοντάδες μέτρα κάτω από την επιφάνεια, σε ένα πρώην ορυχείο στη Μινεσότα των ΗΠΑ. Αν και εκτιμάται ότι αποτελεί περίπου το 27% του σύμπαντος, κανείς δεν έχει καταφέρει ως τώρα να δει τη σκοτεινή ύλη. Οι προσπάθειες για τον εντοπισμό της γίνονται τόσο από το διάστημα (από το Άλφα Μαγνητικό Φασματόμετρο πάνω στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό), όσο και από τη Γη (CERN), αλλά κυρίως στα έγκατά της, ώστε να αποφεύγονται οι παρεμβολές από την κοσμική ακτινοβολία που πέφτει στην επιφάνεια του πλανήτη μας. Οι ερευνητές του πειράματος CDMS (Cryogenic Dark Matter Search), που διευθύνεται από το Εθνικό Εργαστήριο Φέρμι του αμερικανικού υπουργείου Ενέργειας, οι οποίοι έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέδριο της Αμερικανικής Φυσικής Εταιρίας, σύμφωνα με το BBC, δήλωσαν ότι οι υπόγειοι ανιχνευτές τους εντόπισαν τρία «σήματα», που πιθανώς προέρχονται από τη σκοτεινή ύλη, καθώς προσκρούει πάνω σε σωματίδια της κανονικής ύλης. Όμως διευκρίνισαν ότι είναι νωρίς να μιλήσουν για ανακάλυψη, καθώς χρειάζονται περισσότερα δεδομένα για να επιβεβαιώσουν ότι όντως πρόκειται για τη σκοτεινή ύλη. Η ύλη-φάντασμα, που μεταξύ άλλων συγκρατεί τους γαλαξίες, αντιδρά μόνο ασθενώς με την ορατή ύλη, γι’ αυτό τα υποθετικά σωματίδιά της έχουν αποκληθεί «ασθενώς αλληλεπιδρώντα σωματίδια» (WIMP). Το πείραμα CDMS προσπαθεί να «πιάσει» αυτά τα φευγαλέα σωματίδια τις σπάνιες στιγμές που, όπως οι επιστήμονες πιστεύουν, προσκρούουν, βαθιά μέσα στο υπέδαφος, πάνω σε ατομικούς πυρήνες κανονικής ύλης (γερμανίου και πυριτίου), οι οποίοι έχουν ψυχθεί σε υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες, πολύ κοντά στο απόλυτο μηδέν. Το ίδιο εργαστήριο -που ξεκίνησε τις υπόγειες έρευνές του το 2003- είχε αναφέρει δύο πιθανά τέτοια συμβάντα σύγκρουσης σωματιδίων το 2010, όμως αυτά αργότερα διαψεύστηκαν. Αυτή τη φορά, ανιχνεύθηκαν τρία «σήματα» και η πιθανότητα να πρόκειται πάλι για λάθος, είναι μόλις 0,19% (άρα η πιθανότητα ανακάλυψης είναι σχεδόν 98%). Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Αμερικανών φυσικών, αν όντως πρόκειται για συγκρούσεις σωματιδίων της σκοτεινής ύλης με σωματίδια της ορατής ύλης, τότε οι πρώτοι υπολογισμοί δείχνουν ότι το σωματίδιο σκοτεινής ύλης (το WIMP) έχει μικρότερη μάζα από ό,τι εκτιμάτο έως τώρα (περίπου επταπλάσια της μάζας του πρωτονίου), αν και εντός ορισμένων θεωρητικών προβλέψεων. Μόνο η ανίχνευση περισσότερων «σημάτων» από σωματιδιακές συγκρούσεις στο μέλλον θα ρίξει περισσότερο φως στο μυστήριο. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_16/04/2013_493982 Και επειδή οι Φυσικοί τρωνε ατελειωτες ωρες περιμένοντας...Οι Φυσικοί ΜΕΤΑ… http://physicsgg.me/2011/04/16/%ce%bf%ce%b9-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%bf%ce%af-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%b1/

Κβαντικός Φεμτο-Μαγνητισμός. Ένα νέο τρόπο για να δημιουργήσουν μικρούς μαγνήτες χρησιμοποιώντας φως, ανακάλυψαν Έλληνες ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Κρήτης και το Ίδρυμα Τεχνολογίας και Έρευνας (ΙΤΕ), σε συνεργασία με αμερικανούς επιστήμονες από το Ερευνητικό Κέντρο Ames. Χάρη στα κβαντικά «παιχνίδια» με το φώς, οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και οι άλλες συσκευές μπορεί να έχουν πολύ πιο γρήγορα μαγνητικά μέσα (μνήμες και σκληρούς δίσκους) στο μέλλον και έτσι θα μπορούν να «σκέφτονται» εξίσου πιο γρήγορα. Η ανακάλυψη του φαινομένου του λεγόμενου «Κβαντικού Φεμτο-Μαγνητισμού» έγινε από την ερευνητική ομάδα του καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης και του Ινστιτούτου Ηλεκτρονικής Δομής και Λέιζερ του ΙΤΕ Ηλία Περάκη, σε συνεργασία με την ομάδα του επίκουρου καθηγητή Φυσικής του Πανεπιστημίου της Αϊόβα και του Εργαστηρίου Ames των ΗΠΑ Jigang Wang και δημοσιεύτηκε στο διεθνούς κύρους περιοδικό «Nature». http://www.nature.com/nature/journal/v496/n7443/full/nature11934.html Η νέα έρευνα στο πεδίο της μαγνητο-οπτικής τεχνολογίας ανοίγει πλέον το δρόμο για τη δημιουργία συσκευών που θα λειτουργούν 1.000 φορές γρηγορότερα, με ταχύτητες τουλάχιστον 10 terahertz (1.012 hertz) αντί για 10 gigahertz (109 hertz) όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα. Φωτίζοντας οξείδια του μαγγανίου με υπερ-βραχείς παλμούς λέιζερ, οι ερευνητές κατάφεραν μέσα σε ένα δισεκατομμυριοστό του χιλιοστού του δεκάτου του δευτερολέπτου (100 φεμτο-δευτερόλεπτα) να αλλάξουν τη μαγνητική τους κατάσταση από αντιφερρομαγνήτη σε φερρομαγνήτη. Με αυτό τον τρόπο, κατόρθωσαν να μαγνητίσουν την ύλη με ταχύτητα 1.000 φορές μεγαλύτερη από αυτή στις πιο γρήγορες σημερινές μαγνητικές μνήμες ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αυτού του είδους οι γρήγορες αλλαγές της μαγνητικής κατάστασης αποτελούν τη βάση ενός «μαγνητικού διακόπτη», με ευρείες εφαρμογές από γρήγορες μνήμες και σκληρούς δίσκους μέχρι τη συλλογή ενέργειας με μελλοντικά φωτοβολταϊκά συστήματα. «Μια από τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η υλοποίηση της μαγνητικής εγγραφής, ανάγνωσης, αποθήκευσης, και επεξεργασίας δεδομένων, είναι η ταχύτητα. Η τεχνολογία επιτάσσει η σημερινή ταχύτητα να αυξηθεί κατά μερικές τάξεις μεγέθους, σε πολλά terahertz. Στο μέλλον, τέτοιες συσκευές θα πρέπει να ‘σκέφτονται’ μέσα σε απίστευτα μικρούς χρόνους μερικών φεμτο-δευτερολέπτων, δηλαδή μέσα σε δισεκατομμυριοστά του χιλιοστού του δεκάτου του δευτερολέπτου. Εμείς δείξαμε ότι μπορούν να το πετύχουν, αν τις μάθουμε κβαντομηχανική και τις φωτίσουμε με υπερ-βραχείς παλμούς φωτός λέιζερ», δήλωσε ο κ. Περάκης, σύμφωνα με ανακοίνωση του ΙΤΕ. Η πειραματική επιβεβαίωση της παραπάνω ιδέας έγινε από την ομάδα του Jigang Wang στο Εργαστήριο Ames του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ, με βάση τη θεωρία που ανέπτυξε η ελληνική επιστημονική ομάδα στην Κρήτη. «Τα αποτελέσματά μας ανοίγουν ένα νέο δρόμο, που μπορεί να οδηγήσει την τεχνολογία να επιτύχει το άνω επιτρεπτό όριο ταχύτητας επεξεργασίας της πληροφορίας. Αυτό είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της σπιντρονικής, δηλαδή της νέας τεχνολογίας που θα βασίζεται στο ‘σπιν’, αντί στο φορτίο του ηλεκτρονίου, όπως οι σημερινές ηλεκτρονικές συσκευές», τόνισε ο κ. Περάκης. http://physicsgg.me/2013/04/15/%ce%ba%ce%b2%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%86%ce%b5%ce%bc%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82/

Επενδύσεις 40 δισ. ευρώ στο ρωσικό διαστημικό πρόγραμμα έως το 2020. Η Ρωσία θα επενδύσει 1,6 τρισεκατομμύριο ρούβλια (39,6 δισεκατομμύρια ευρώ) στα διαστημικά της προγράμματα έως το 2020, ανακοίνωσε σήμερα ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, καθιστώντας τον διαστημικό τομέα μια από τις προτεραιότητες της χώρας. «Μεταξύ 2013 και 2020, σχεδόν 1,6 τρισεκατομμύρια ρούβλια θα δοθούν στα διαστημικά προγράμματα. Η ανάπτυξη του δυναμικού μας θα αποτελέσει στο μέλλον μια από της προτεραιότητες της πολιτικής του κράτους «δήλωσε κατά την επίσκεψή του στις εγκαταστάσεις κατασκευής του κοσμοδρομίου Βοστότσνι, στη ρωσική Άπω Ανατολή. Η Ρωσία, η διαστημική βιομηχανία της οποίας στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στην τεχνολογία της σοβιετικής εποχής, αντιμετώπισε τα τελευταία δύο χρόνια απανωτές ατυχίες, όπως ήταν οι αποτυχίες να τεθούν σε τροχιά επικοινωνιακοί δορυφόροι ή προβλήματα κατά την πρόσδεση στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενός ρωσικού διαστημόπλοιου φορτίου Progress. Ο πρόεδρος Πούτιν σε επικοινωνία του από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι με τα μέλη του πληρώματος του ΔΔΣ δήλωσε ότι η Ρωσία θα εκτοξεύσει τις πρώτες επανδρωμένες πτήσεις από το έδαφός της το 2018 από τη νέα βάση εκτόξευσης που θα χρησιμοποιηθεί για την εξερεύνηση της Σελήνης και του βαθέος διαστήματος. Ωστόσο οι εγκαταστάσεις θα λειτουργήσουν για τις μη επανδρωμένες εκτοξεύσεις το 2015. «Εκφράζω την ελπίδα ότι οι εγκαταστάσεις αυτές θα χρησιμοποιηθούν όχι μόνο από τους ειδικούς μας, αλλά από τους συναδέλφους μας από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες χώρες», είπε, δίνοντας έμφαση στη συνεργασία, με αφορμή τη σημερινή 52η επέτειο της πρώτης πτήσης του Γιούρι Γκαγκάριν, με την οποία άρχισε η κούρσα του διαστήματος την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου και γιορτάζεται στη Ρωσία ως Ημέρα Εξερεύνησης του Διαστήματος. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_12/04/2013_493392 "Προς τιμή του Τσιολκόφσκι η νέα ρωσική διαστημική πόλη στην Άπω Ανατολή" Το όνομα του πατέρα του σοβιετικού διαστημικού προγράμματος, του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι, πρότεινε να δοθεί στη νέα πόλη που θα δημιουργηθεί κοντά στο κοσμοδρόμιο Βοστότσνι, ο ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Τσιολκόφσκι πέθανε το 1935, αλλά θεωρείται ο πρωτοπόρος της Αστροναυτικής θεωρίας κι ένας από τους εμπνευστές των διαστημικών πυραύλων. Είχε εκδώσει, μάλιστα, ήδη από το 1903, θεωρητική εργασία,πάνω στη χρήση πυραύλων εξερεύνησης του διαστήματος. "Νομίζω ότι θα ήταν σωστό, μετά από διαβούλευση με τους κατοίκους της περιοχής, να ονομάσουμε την μελλοντική πόλη: Τσιολκόφσκι" δήλωσε σήμερα ο Πούτιν, με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας του Κοσμοναύτη, αφιερωμένη στην πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση το 1961 από τον Γιούρι Γκαγκάριν . Στη Σοβιετική Ένωση, συνηθιζόταν κάποιες πόλεις να παίρνουν τα ονόματα κορυφαίων προσωπικοτήτων του διαστημικού προγράμματος όπως Γκαγκάριν, ή Κορόλιοφ, ένας εξέχων μηχανικός διαστημικών πυραύλων. Ο Πούτιν δήλωσε, επίσης, ότι η πόλη Τσιολκόφσκι θα κατασκευαστεί δίπλα σε ερευνητικό κέντρο κοντά στο νέο κοσμοδρόμιο της περιοχής της Άπω Ανατολής, Αμούρ. Από εκεί έχει προγραμματιστεί και η πρώτη εκτόξευση πυραύλου το 2015. Ωστόσο, η πρώτη επανδρωμένη διαστημική πτήση προγραμματίζεται για το 2018. Το νέο κοσμοδρόμιο έκτασης 380.000 τετραγωνικών μέτρων κατασκευάζεται ως εναλλακτική λύση, προκειμένου να μειωθεί η εξάρτηση από το Μπαϊκονούρ του Καζακστάν, το οποίο νοικιάζει η Ρωσία από τότε που κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση. Το πρώτο στάδιο της κατασκευής υπολογίζεται ότι θα κοστίσει περίπου 8 δις δολάρια http://rbth.gr/news/2013/04/12/poytin_na_afierosoyme_ston_tsiolkofski_ti_nea_rosiki_diastimiki_poli_sti_21521.html Κονσταντίν Τσιολκόφσκι - πατέρας της θεωρητικής αστροναυτικής. Το 1857, σε ένα χωριό στην περιοχή Ριαζάν, σε οικογένεια δασοκόμου γεννήθηκε ένα αγόρι, στο οποίο ακριβώς ήταν γραφτό να γίνει ο θεμελειωτής της θεωρητικής αστροναυτικής ή κοσμοναυτικής. «Νομίζω ότι απόκτησα τη σύνδεση της δυνατής θέλησης του πατέρα με το ταλέντο της μητέρας μου»,- έγραψε αργότερα για τον εαυτό του ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Το πάθος του γιού του για ευφευρετικότητα έκανε τον πατέρα του να σκεφτεί για την περαιτέρω μόρφωση του. Ο Τσιολκόφσκι ήταν 16 χρονών όταν τον έστειλαν στη Μόσχα για να συνεχίσει τις σπουδές του. Ο Κονσταντίν μελετούσε μόνος του τα μαθηματικά, τη φυσική και την αστρονομία στη Βιβλιοθήκη του Μουσείου Ρουμιάντσεφ. Μετά ακολούθησαν οι εξετάσεις τις οποίες έδωσε ως εξωτερικός μαθητής του γυμνασίου της πόλης Ριαζάν και απόκτησε το επάγγελμα του δασκάλου. Ύστερα απ’ αυτό τον έστειλαν για δουλιά στην επαρχία Καλούγκας. Διδάσκοντας εκεί αριθμητική και γεωμετρία ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι επιδιδόταν συστηματικά σε επιστημονικές έρευνες. Το 1883 κιόλας, στα 26 του χρόνια έγραψε το έργο του "Ελεύθερος χώρος", όπου έβγαλε ουσιαστικό συμπέρασμα για τη δυνατότητα χρησιμοποίησης της αεριωθούμενης κίνησης για μετακινήσεις στον κοσμικό χώρο ή Διάστημα. Ο Τσιολκόφσκι σχεδόν σε όλη του τη ζωή ασχολιόταν με τα προβλήματα της αεροναυτικής. Το 1903 εμφανίστηκε το πρώτο άρθρο του Τσιολκόφσκι για την πυραυλική τεχνική με τον τίτλο «Η εξερεύνηση του κοσμικού χώρου με αεριωθούμενες συσκευές». Σ΄αυτό το έργο του ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι πρότεινε για πρώτη φορά πραγματικό σχέδιο διαστημικής πτήσης –το σχέδιο πυραύλου με υγρό προωθητικό μέσο και τεκμηρίωσε την θεωρία της πτήσης του. Ο Τσιολκόφσκι δεν πρόβαλλε μόνο την ιδέα της χρησιμοποίησης των πυραύλων για διαστημικές πτήσεις, αλλά και εκπόνησε το 1903 το σχέδιο τέτοιου πυραύλου. Το 1929 ο επιστήμονας επεξεργάστηκε τη θεωρία της κίνησης σύνθετων πολυώροφων πυραύλων, η οποία εφαρμόζεται στη σημερινή αστροναυτική. Ο Τσιολκόφσκι πρώτος πρόβαλε την ιδέα κατασκευής πυραύλου – τεχνητού δορυφόρου της Γης και περιέγραψε τις συνθήκες ζωής και δουλιάς του πληρώματός του. Ο επιστήμονας θεωρούσε ότι οι εξωγήινοι Σταθμοί θα πρέπει να είναι ενδιάμεσες βάσεις στο δρόμο της περαιτέρω διείσδυσης του ανθρώπου στο Διάστημα. Ο Κονσταντίν Τσιολκόφσκι πέθανε σε ηλικία 78 χρονών, όμως είχε σχεδιάσει το πρόγραμμα της ζωής του ως 108 χρόνια, γιατί ήξερε ότι τότε θα πραγματοποιηθεί το ονειρό του στο οποίο αφιέρωσε όλη την ζωή του. Ο Τσιολκόφσκι θα συμπλήρωνε τα 108 του χρόνια το 1965. Εξάλλου, τον Μάρτιο του 1965 ο κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έκανε για πρώτη φορά περίπατο στο Ανοιχτό Διάστημα. Σήμερα τα έργα του Κονσταντίν Τσιολκόφσκι απόκτησαν παγκόσμια αναγνώριση. Οι εξερευνήσεις και οι ιδέες του επιβεβαιώθηκαν απ’ όλη την πρακτική της σύγχρονης κοσμοναυτικής και εφαρμόζονται πλατιά κατά την επεξεργασία και την υλοποίηση διαφόρων διαστημικών σχεδίων. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=13970 Καζακστάν-Ρωσία: συνεργασία στον τομέα του διαστήματος τουλάχιστον εως το 2050. Το Καζακστάν θα συνεχίσει την συνεργασία με την Ρωσία στο διάστημα, και ειδικότερα όσον αφορά την χρήση του κοσμοδρομίου Baikonur από την Ρωσία, ακόμα και πέρα από το 2050 όπως έκανε γνωστό η Υπηρεσία Διαστήματος του Καζακστάν-KazKosmos. "Η ρωσική πλευρά έχει δείξει επανηλειμμένως ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσει από το Baikonur πριν το 2050. Είμαστε σίγουροι ότι η επωφελής και για τις δυο πλευρές συνεργασία στο Baikonur θα συνεχιστεί ακόμα και μετά το 2050" αναφέρει ανακοίνωση τύπου της Kazkosmos. Λίγες μέρες νωρίτερα (8/4/13) η εφημερίδα Izvestia ανέφερε ότι η Ρωσία πρόκειται να τερματίσει την παρουσία της στο Baikonur μέχρι το 2020. Σύμφωνα με πηγές της εφημερίδας η Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος-ROSCOSMOS έχει έντονες ανησυχίες για το νομικό πλαίσιο που διέπει την λειτουργία του Baikonur και το επίπεδο οργάνωσής του αλλά και για τις κοινωνικές συνθήκες που θα επικρατούν στο Καζακστάν τα επόμενα χρόνια. Γι'αυτό τον λόγο πρότεινε την έναρξη ενός ομοσπονδιακού προγράμματος κατασκευής νέων κοσμοδρομίων την περίοδο 2016-2025. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BA%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BA%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BD-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AD%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AC%CF%87%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CF%89%CF%82-%CF%84%CE%BF-2050