Δροσος Γεωργιος

4 Οκτωβρίου 1957 - Το άνοιγμα της πορείας του ανθρώπου στο Σύμπαν πρίν απο 56 χρόνια. 4, Οκτωβρίου 1957 στην τροχιά της Γης πέταξε ο πρώτος τεχνητος δορυφόρος στον κόσμο και άνοιξε το διάστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο δορυφόρος , που ήταν το πρώτο τεχνητό ουράνιο σώμα , ξεκίνησε απο έναν πύραυλο φορέα R - 7 από την 5ο χώρο δοκιμών και Ερευνών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας , που αργότερα πήρε το κοινό όνομα του κοσμοδρομιου Μπαϊκονούρ. Το Διαστημόπλοιο PS - 1 ( η απλούστερα δορυφόρος - 1 ) ήταν μια σφαίρα διαμέτρου 58 εκατοστά, ζυγίζει 83.6 Κg, ήταν εξοπλισμένο με τέσσερις κεραίες μήκους 2,4 και 2,9 μέτρα για τη μετάδοση των σημάτων που λειτουργουν με μπαταρία πομπούς . Μετά από 295 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του PS - 1 που το κεντρικό μπλοκ των ρουκετών ζυγίζει 7,5 τόνους ξεκίνησαν σε μια ελλειπτική τροχιά στα 947 χιλιόμετρα στο απόγειο και περίγειο στα 288 km. Στα 315 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του δορυφόρου διαχωρίζεται από το δεύτερο στάδιο του πυραύλου και αμέσως σήμα κλήσης θα ακουστεί σε όλο τον κόσμο με τροχιακή ταχύτητα περίπου 8000 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Η διάρκεια μιας πλήρους περιστροφής του δορυφόρου θα είναι 1 ώρα και 35 λεπτά , η γωνία κλίσης της τροχιάς προς το επίπεδο του ισημερινού είναι 65 °. Είναι εξοπλισμένο με δύο ραδιοπομπούς συνεχους εκπομπης με ραδιοκύματα με συχνότητα 20.005 και 40.002 MHz ( μήκος κύματος περίπου 15 και 7,5 μ. αντίστοιχα ) Ο PS - 1 πέταξε για 92 ημέρες , μέχρι τις 4 Ιανουαρίου 1958 , έχοντας κάνει 1.440 περιστροφές γύρω από τη Γη ( περίπου 60 εκατομμύρια μίλια), και οι πομποί του εργάστηκαν για δύο εβδομάδες. Τον Σεπτέμβριο του 1967, η Διεθνης Αστροναυτική Ομοσπονδία διακήρυξε την 4ης Οκτώβρη σαν- Η αρχή της διαστημικής εποχής. http://www.federalspace.ru/19873/ 'Αρχισαν οι δοκιμές του πρώτου ρωσικού ρομπότ στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι επιστήμονες έχουν αρχίσει τις πρακτικές δοκιμές του πρώτου ρωσικού ρομπότ, που προορίζεται για εργασίες σε εξωτερικό χώρο. 'Οπως υπολογίζεται, η μονάδα SAR-400 θα αποτελέσει το βασικό βοηθό των ρώσων κοσμοναυτών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για την ώρα, το ρομπότ μπορεί να εκτελέσει απλές, αλλά επικίνδυνες για τον άνθρωπο λειτουργίες, όπως η οπτική επιθεώρηση των διαστημικών συσκευών με σκοπό την ανίχνευση φθορών και βλαβών και την αποκατάστασή τους. Προβλέπεται ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το SAR-400 θα μεταφερθεί στο ΔΔΣ και αργότερα θα χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_03/245194571/

Οι αστρονόμοι της Βαϊκάλης έχουν «πιάσει» έναν επικίνδυνο αστεροειδή. Έναν άγνωστο στην επιστήμη αστεροειδή κατέγραψε το τηλεσκόπιο του Κρατικού Πενεπιστημίου του Ιρκούτσκ. Το ουράνιο σώμα, που ως προς το μέγεθός του μοιάζει με το μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, πέρασε επικίνδυνα κοντά στη Γη, σε απόσταση 11.300 χιλιομέτρων - κάτω από τις τροχιές των γεωστατικών δορυφόρων! Το βάρος του διαστημικού επισκέπτη ανέρχεται σε 10.000 περίπου τόνους, και το μέγεθός του - σε 15 περίπου μέτρα. Στο φακό του αυτοματοποιημένου τηλεσκοπίου Master-II οι αστρονόμοι τον «έπιασαν» μέσα σε εννέα μόλις ώρες πριν περάσει πολύ κοντά στην περιοχή μεταξύ της Ινδίας και της Ινδονησίας. Με ταχύτητα 16 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο ο αστεροειδής, ευτυχώς, δεν άγγιξε τον πλανήτη μας. Οι αστρονόμοι της Ρωσίας αποδείχτηκαν οι μόνοι μάρτυρες της «ουράνιας επίθεσης», - είπε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο επιστήμονας-αστρονόμος Σεργκέι Γιάζεφ. - Η βασική τιμή ανακάλυψης θα πρέπει να απονεμηθεί στους συναδέλφους μας από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Με την πρωτοβουλία τους ακριβώς δημιουργήθηκε δίκτυο αυτοματοποιημένων τηλεσκοπίων Master, το οποίο εκτείνεται σε όλη τη χώρα. Ένα τέτοιο τηλεσκόπιο εγκαταστάθηκε κοντά στο Ιρκούτσκ, το οποίο φωτογράφιζε κανονικά το διαστημικό χώρο. Ξαφνικά, στο οπτικό του πεδίο εμφανίστηκε ένα μικρό αστέρι που κινόταν στον ουρανό. Μέσα σε 45 λεπτά βγάλθηκαν 20 εικόνες αυτού του ουράνιου σώματος. Για την ανακάλυψη αυτή ανέφεραν αμέσως στο Διεθνές Κέντρο Ερεύνησης των Μικρών Πλανητών. Ο αστεροειδής πήρε το νούμερο MASD91. Οι ειδικοί κατάφεραν να μετρήσουν το μέγεθός του - από την απόσταση και τη φωτεινότητα του, - εξήγησε ο επιστήμονας. - Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι γίνεται λόγος για ένα μικρό αστεροειδή - λίγο μικρότερο από το σώμα, που έπεσε φέτος το Φεβρουάριο έξω από το Τσελιάμπινσκ. Γλίστρησε δίπλα στη Γη και κατευθύνθηκε στο διαπλανητικό χώρο. Δεν έχουμε στοιχεία αν καταγράφτηκε ή όχι από άλλα τηλεσκόπια. Απ’ ότι φαίνεται, μόνο το τηλεσκόπιο μας εντόπισε αυτό το ουράνιο σώμα. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στη σκέψη ότι δεν είναι αρκετά για τη Γη συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης. Οι ειδικοί που εργάζονται με τηλεσκόπια Master, είχαν προτείνει από καιρό την ανάπτυξη παρόμοιων συστημάτων με μεγαλύτερα τηλεσκόπια με σκοπό την έγκαιρη ανίχνευση επικίνδυνων σωμάτων. Το πλεονέκτημα τέτοιου δικτύου συνίσταται στο ότι αυτά τα ρομποτικά συστήματα επιτρέπουν την παρακολούθηση του διαστημικού χώρου. Τα ειδικά προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών επιτρέπουν τον εντοπισμό και την ταξινόμηση όλων των νέων αντικειμένων που αποτυπώνονται από τα τηλεσκόπια. Ο αστεροειδής MASD91 αποδείχτηκε «σβέλτος» – μετακινόταν στην εικόνα πιο γρήγορα από ό,τι τα παλαιότερα γνωστά παρόμοια αντικείμενα, γεγονός που μαρτυρεί την επικίνδυνα κοντινή προσέγγισή του στη Γη. http://greek.ruvr.ru/2013_10_03/245214961/ Την επίλυση του μυστηρίου του μετεωρίτη εμποδίζει η ίδια η φύση. Οι δύτες, που αναζητούν στο βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ το μετεωρίτη που έπεσε εκεί, και πάλι φάνηκαν τυχεροί. Το τελευταίο 24ωρο οι ειδικοί ανάσυραν από το νερό δυο μικρά θραύσματα του ουράνιου σώματος και βρήκαν στο βυθό άλλο ένα μεγάλο κομμάτι. Οι εργασίες ανάσυρσης του μετεωρίτη θα ολοκληρωθούν σήμερα 4 Οκτωβρίου, όμως από σήμερα ήδη για τους επιστήμονες υπάρχει δουλειά, λέει η Γραμματέας Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών Ραδιενεργού και Οικολογικής Ασφάλειας της πόλης του Τσελιάμπινσκ Μαρίνα Αλεξάντροβα: - Από το βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ ανασύρθηκαν 8 κομμάτια. Δεν είναι και τόσο μεγάλα, όσο νομίζαμε, όμως υπάρχουν. Και οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι 4 από αυτά έχουν μια σειρά χαρακτηριστικών γνωρισμάτων σωμάτων διαστημικής προέλευσης, δηλαδή λίθινου μετεωρίτη. Σήμερα οι δύτες σχεδόν χωρίς διάλειμα και αργίες προχωρούν στο σκοτάδι και μέσα σε στρώμα λάσπης προς την μυστηριώδη πέτρα, η οποία έχει ανακαλυφθεί. Αναγκάστηκαν να εμβαθύνουν την αναζήτηση – από τα 14 μέτρα που υπολόγιζαν αρχικά οι ειδικοί κατέβηκαν ήδη στα 18 μέτρα από την επιφάνεια. Ούτε ο καιρός δεν ευνοεί τις αναζητήσεις, στη θέση των πρωινών βροχών έρχεται ο δυνατός άνεμος και μπορεί να δει κανείς μικρές καταιγίδες ακόμα και κατά τη διάρκεια των μικρής διάρκειας ηλιόλουστων ωρών. Η φύση λες και θέλει να εμποδίσει την εξεύρεση του μετεωρίτη, είναι πεπεισμένοι οι ντόπιοι κάτοικοι. Αυτές τις μέρες η θερμοκρασία του νερού εκεί ανέρχεται σε 10 περίπου βαθμούς πάνω από το μηδέν. Στη ξηρά κάνει πολύ πιο κρύο: όχι περισσότερο από τρεις βαθμούς, - είπε στη συνέχεια ο ειδικός. - Όταν οι δύτες ανεβαινουν στην επιφάνεια, κατεβάζουν τα χέρια τους και πάλι στο νερό, διότι η θερμοκρασία εκεί είναι πιο υψηλή και όταν κατεβαίνεις στο κάτω μέρος της λίμνης είναι ακόμα υψηλότερη. Κατά την αναζήτηση του μεγάλου θραύσματος του μετεωρίτη στο βυθό της λίμνης προσφέρουν βοήθεια στους δύτες πολλές συσκευές ακριβείας, επιστήμονες από διάφορες χώρες, καθώς επίσης και μέντιουμ. Ένας από αυτούς ήρθε από την Ινδία. Δεν μπόρεσε να μας βοηθήσει, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, - είπε ο τεχνικός διευθυντής της αποστολής. - Πήγε μαζί μας στη λίμνη, επιθεώρησε τον τόπο πτώσης του μετεωρίτη και μελέτησε την τροχιά πτήσης του. Τότε ακριβώς βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τα προβλήματα του προσδιορισμού της θέσης που βρίσκεται το θραύσμα. Ρωτήσαμε τον Ινδό αν αισθάνεται ή όχι την ενέργεια του μετεωρίτη, αλλά αυτός δεν αισθανόταν τίποτα. Όμως αντί για αυτό, θεράπευσε ένα ερευνητή μας από το κρυολόγημα. Ήταν πραγματικά καταπληκτικό θέαμα. Μετά από τη θεραπεία του ο ξαπλωμένος άρρωστος πήδηξε προς τα πάνω και ένιωσε απολύτως υγιής. Τη 15η Φεβρουαρίου, που εξερράγη πάνω από την πόλη τους το ουράνιο σώμα, δεν θα τη ξεχάσουν ποτέ, μας είπε η Λιουντμίλα: - Απροσδόκητα είδα μια λάμψη. Νόμισα ότι άρχισε πόλεμος. Το σύννεφο γινόταν όλο και πιο μεγάλο και φοβήθηκα πολύ. Αργότερα από το ραδιόφωνο ανακοίνωσαν ότι εξερράγη αεροπλάνο πάνω από το Τσελιάμπινσκ και μόνο μετά έμαθα ότι έπεσε μετεωρίτης. Για το μαθητή της 8ης τάξης του δημοτικού Μαξίμ η πτώση του μετεωρίτη στην οικία λίμνη ήταν η μεγαλύτερη περιπέτεια στην προς το παρόν μικρή του ζωή: - Ήμασταν στο μάθημα της γυμναστικής, όταν ξαφνικά στον ουρανό εμφανίστηκε μια έντονη λάμψη. Μετά ακολούθησε έκρηξη. Στην αρχή όλοι νόμισαν ότι έπεσε αεροσκάφος ή πύραυλος, όμως μετά ο δάσκαλος μας εξήγησε ότι έπεσε μετεωρίτης. Φοβηθήκαμε πολύ. Και στο επόμενο μάθημα – της πληροφοριακής, στο Διαδίκτυο άρχισαν όλοι να διαβάζουν όλα τα σχετιζόμενα με τους μετεωρίτες. Το αγόρι παραδέχτηκε ότι εκείνη την ημέρα με δυσκολία περίμενε το τέλος των μαθημάτων, για να τρέξει μαζί με τους φίλους του στη λίμνη, όπου έπεσε ο μετεωρίτης. Φυσικά, θραύσματα του ουράνιου ξένου τα παιδιά δεν βρήκαν. Ενώ ο ντόπιος ποιητής Αλεξάντρ φάνηκε περισσότερο τυχερός: - Τη στιγμή της πτήσης του μετεωρίτη είχα πλησιάσει το παράθυρο. Ένα θραύσμα έσπασε τον σωλήνα πάνω από το σπίτι μου και πέρασε πέφτοντας ακριβώς μέσα από το ανοικτό παραθυράκι. Σήμερα είναι στο σπίτι μου. Δεν θα τον δώσω σε κανένα. Όπως πιστεύουν πολλοί ειδικοί, το κομμάτι του μετεωρίτη που βρίσκεται στο βυθό της λίμνης, μπορεί να έχει βάρος μερικές εκατοντάδες κιλά. Και υπόσχονται να τον ανασύρουν μέχρι τις 4 Οκτωβρίου. http://greek.ruvr.ru/2013_10_02/245099750/

Υπερ – ηφαίστεια στον Άρη. Ο κόκκινος πλανήτης φιλοξενούσε στο παρελθόν γιγάντια ηφαίστεια, τα οποία εκτόξευαν δισεκατομμύρια τόνους βράχων και στάχτης στον ουρανό του, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. http://www.nature.com/nature/journal/v502/n7469/full/nature12482.html H μελέτη εγείρει ζητήματα σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούσαν στον αρχέγονο Άρη, μια εποχή που οι επιστήμονες πιστεύουν πως ίσως ο πλανήτης να μη διέφερε και τόσο από τη Γη έχοντας παχιά ατμόσφαιρα, θερμότερο κλίμα και νερό στην επιφάνειά του. Οι επιστήμονες γνώριζαν πως πριν δισεκατομμύρια χρόνια ο Άρης ήταν πιο ενεργός, αλλά δεν έβρισκαν ίχνη από ηφαιστειακή δραστηριότητα στην επιφάνειά του. Δύο πλανητολόγοι, οι Michalski και Jacob Bleacher προτείνουν πως η ύπαρξη υπερηφαιστείων στον Άρη ίσως λύνει το μυστήριο. Ο όρος υπερηφαίστειο αναφέρεται σε εκρήξεις ηφαιστείων που απελευθερώνουν τουλάχιστον 1.000 κυβικά χιλιόμετρα βράχων και στάχτης. Τέτοιες εκρήξεις θεωρείται πως συνέβησαν και στο παρελθόν της Γης, πριν εκατομμύρια χρόνια. Τα συνηθισμένα ηφαίστεια όπως η Αίτνα στη Γη ή ο Όλυμπος στον Άρη δημιουργούν ένα βουνό μετά την έκρηξή τους καθώς πήζουν τα στρώματα λάβας. Τα υπερηφαίστεια ωστόσο, εκρήγνυνται με τεράστια ισχύ εκτοξεύοντας τα υλικά τους κι αφήνουν πίσω έναν κρατήρα. Οι δύο ερευνητές εντόπισαν ίχνη από ένα υπερηφαίστειο στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, σε μία περιοχή που ονομάζεται Γη της Αραβίας (Arabia Terra). Με τη βοήθεια των παρατηρήσεων 15 ετών από τις διαστημικές αποστολές στον Άρη, εστίασαν το ενδιαφέρον τους στον κρατήρα Eden Patera, ο οποίος διαφέρει μορφολογικά από τους υπόλοιπους κρατήρες που προκύπτουν από την πρόσκρουση μετεωριτών στην επιφάνεια του Άρη. Η ανακάλυψη έγινε μάλιστα κατά τύχη, καθώς οι επιστήμονες ερευνούσαν τις φωτογραφίες για κρατήρες και όχι για ηφαίστεια. Σύμφωνα με τους ερευνητές, πολλές γιγάντιες ηφαιστειακές εκρήξεις έλαβαν χώρα στο πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια της ζωής του Άρη. Αέρια από τέτοια υπερηφαίστεια επηρέασαν τη σύνθεση της πρώιμης ατμόσφαιρας και την εξέλιξη του κλίματος, καθώς η στάχτη στην ατμόσφαιρα εμποδίζει τις ακτίνες του Ήλιου να διεισδύσουν. Οι βίαιες εκρήξεις θα έκαναν δυσκολότερη την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνεια του πλανήτη, ωστόσο οι υδρατμοί στην ατμόσφαιρα θα αποτελούσαν ένα πιθανό περιβάλλον στο οποίο θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μικρόβια. Περαιτέρω στοιχεία ίσως έρθουν στο μέλλον από το όχημα Curiosity της NASA, το οποίο για την ώρα κινείται προς το βουνό Sharp ύψους πέντε χιλιομέτρων, με σκοπό τη μελέτη της γεωλογίας της περιοχής. Βιντεο. http://physicsgg.me/2013/10/03/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Seatest: μια υποβρύχια περιπέτεια. Οι αστροναύτες της ESA Andreas Mogensen και Thomas Pesquet επέστρεψαν την περασμένη εβδομάδα από τη Φλόριντα μετά από τη συμμετοχή τους στο Seatest – την υποβρύχια πλατφόρμα δοκιμών της NASA για την εργασία στο διάστημα. Ο Andreas έμεινε για τέσσερις νύχτες κάτω από το νερό στα 20 μέτρα, στο κατάλυμα Aquarius μαζί με τους αστροναύτες της NASA Joa Acaba και Kate Rubins, και τον Ιάπωνα αστροναύτη Soichi Noguchi. Η αποστολή χωρίστηκε σε ελέγχους διαδικασιών του πληρώματος που ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και στην υποβρύχια εξάσκηση στους διαστημικούς περιπάτους. Κάθε μέρα το μισό πλήρωμα επιχειρούσε έξω για έναν τρίωρο περίπατο στο νερό καθώς οι άλλοι δύο το παρακολουθούσαν από το εσωτερικό. Το απόγευμα οι ρόλοι αντιστρέφονταν. Κατά τη διάρκεια των εξόδων οι αστροναύτες εξασκούνταν στην μετακίνηση σε διαφορετικά εδάφη και την ανάπτυξη συστοιχιών αισθητήρων. Σε διάφορα σημεία κατά μήκος της διαδρομής τους τους δοκίμασαν διάφορους τρόπους δειγματοληψίας του βυθού. Οι τεχνικές περιλάμβαναν μια απλή ανεστραμμένη τσάντα, ένα τροποποιημένο μικρό φτυάρι και ένα προηγμένο τρυπάνι το οποίο μπορεί να τρυπάει σταδιακά ένα βράχο εξασφαλίζοντας παράλληλα ότι τα κομμάτια δεν πετάγονται μακριά. Την τρίτη ημέρα οι αστροναύτες άλλαξαν τα βάρη τους για να αναδημιουργήσουν τη σεληνιακή βαρύτητα. "Οι σεληνιακοί διαστημικοί περίπατοι ήταν οι καλύτεροι", λέει ο Andreas. "Είναι φανταστικό το συναίσθημα της αναπήδησης γύρω-γύρω, στην επιφάνεια". Στον υποβρύχιο "διαστημικό σταθμό" ο Andreas και οι συνάδελφοί του δοκίμασαν ένα hardware που μπορεί να προσφέρει εκπαίδευση σε ακριβή χρόνο σε οθόνες heads-up. Ο Andreas χρησιμοποίησε το hardware αυτό για να συγκεντρώσει και να εγκαταστήσει μια μικρογραφία της συσκευής άσκησης. Οι αστροναύτες που βρίσκονται σε διαστημικές αποστολές, πρέπει να ασκούνται έως και δύο ώρες την ημέρα για να διατηρούνται σε φόρμα και να αντισταθμίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στο σώμα η ζωή στο διάστημα. Αν και τα μηχανήματα άσκησης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό λειτουργούν καλά είναι πάρα πολύ μεγάλα για να είναι πρακτικά για τα μικρότερα διαστημόπλοια. Το νέο "gymnasium -in-a-box" (στα ελληνικά "γυμναστήριο σε κουτί") δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια του Seatest. Η μικρογραφία της συσκευής άσκησης είναι ελεγχόμενη από υπολογιστή για να μεταβάλλει την αντίσταση, προσφέροντας μια πλήρη προπόνηση. Εν τω μεταξύ, πάνω από το έδαφος, ο Thomas ανέλαβε το ρόλο του διευθυντή πτήσης και του υπεύθυνου επικοινωνίας με το πλήρωμα. Με 20 λεπτά καθυστέρηση που επιβλήθηκε σε όλες τις επικοινωνίες μεταξύ των αστροναυτών και του ελέγχου της αποστολής, ήταν σχεδόν σαν να μην έχουν καθόλου άμεση επικοινωνία. Ο Thomas, ο οποίος είναι καταρτισμένος υπεύθυνος επικοινωνίας πληρώματος του Διαστημικού Σταθμού, αφηγείται, "η επικοινωνία μας έγινε πιο επίσημη - υπήρχε λιγότερος χρόνος για φλυαρία. Έπρεπε να περιμένουμε τις πιθανές ερωτήσεις και να παρέχουμε τις απαντήσεις πριν καν γίνουν οι ερωτήσεις". Εκτός από τη δοκιμή μελλοντικού διαστημικού εξοπλισμού, το Seatest πρόσφερε σημαντική πρακτική εμπειρία για τους αστροναύτες. "Με όσους περισσότερους αστροναύτες έχω να συνεργαστώ, τόσο περισσότερα ηγετικά στυλ συνηθίζω. Τα πηγαίναμε πολύ καλά όταν εργαζόμασταν μαζί ως μια πολυπολιτισμική ομάδα", σημειώνει ο Andreas. Για τον Thomas ήταν πολύ αποκαλυπτικό να είναι μέρος της ομάδας υποστήριξης: "Έχω ακόμα περισσότερο σεβασμό τώρα για τους ανθρώπους πίσω από την κουρτίνα - πραγματικά ενδιαφέρονται για το πλήρωμα και να κάνουν ό,τι μπορούν για να τους υποστηρίξουν". Βίντεο. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Seatest_mia_ypovrhuchia_peripheteia Τζεφ Μπέζος vs Έλον Μασκ για την εξέδρα εκτόξευσης του Νιλ Άρμστρονγκ. Δύο μεγιστάνες του Διαδικτύου, αποφασισμένοι να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στο ιδιωτικοποιημένο Διάστημα, ερίζουν για το ποιος θα αποκτήσει τον έλεγχο της εξέδρας 39A στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, από την οποία εκτοξεύτηκε το 1969 η αποστολή Apollo 11 που μετέφερε τον Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη. Έπειτα από τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων της, η NASA σχεδιάζει να αναθέσει σε ιδιώτες τη συντήρηση και διαχείριση της εξέδρας, η οποία κοστίζει 100.000 δολάρια το μήνα. Ο ανάδοχος προγραμματιζόταν να έχει ανακοινωθεί μέχρι την 1η Οκτωβρίου, η διαδικασία όμως καθυστερεί λόγω της διαμάχης ανάμεσα στον Τζεφ Μπέζος και τον Έλον Μασκ. Ο Μασκ, συνιδρυτής του PayPal και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla Motors, ίδρυσε πριν από 11 χρόνια την εταιρεία SpaceX, η οποία ήδη πραγματοποιεί για λογαριασμό της NASA αποστολές ανεφοδιασμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με την κάψουλα Dragon. Ο Μπέζος, ιδρυτής του Amazon.com, δημιούργησε το 2000 την αντίστοιχη εταιρεία Blue Origin, η οποία αναπτύσσει ένα επαναχρησιμοποιούμενο όχημα υποτροχιακών πτήσεων με την ονομασία New Shepherd. Ένα μικρότερο δοκιμαστικό σκάφος εκτοξεύτηκε με επιτυχία το 2006, ενώ ένα δεύτερο καταστράφηκε το 2011. Η SpaceX του Έλον Μασκ διαθέτει ήδη δύο σημεία εκτόξευσης για τον πύραυλό της Falcon: μία στη βάση της πολεμικής αεροπορίας στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ και μία ακόμα στην αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ στην Καλιφόρνια. Σχεδιάζει επίσης να κατασκευάσει μια ιδιόκτητη εγκατάσταση εκτοξεύσεων, πιθανώς στο Τέξας, και θέλει να αποκτήσει την εξέδρα 39A της NASA για τις αποστολές της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όπως αναφέρει το Reuters, η Blue Origin κατέθεσε πριν από δύο εβδομάδες ένσταση στην αμερικανική κυβέρνηση υποστηρίζοντας ότι η πρόταση της SpaceX για την εξέδρα 39Α τυγχάνει ευνοϊκής μεταχείρισης. Από την πλευρά της η SpaceX διευκρίνισε ότι, εφόσον κερδίσει το συμβόλαιο, το οποίο έχει πενταετή διάρκεια, δεν θα είχε πρόβλημα να χρησιμοποιείται η πλατφόρμα και από άλλες εταιρείες. «Δεν βλέπω να χρησιμοποιείται η πλατφόρμα από κάποιον άλλο μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια» δήλωσε ο Μασκ στο Reuters. «Είναι ελαφρώς ανόητο, δεδομένου ότι η Βlue Origin δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα υποτροχιακή πτήση, πόσο μάλλον πτήση σε τροχιά» είπε δηκτικά. Η διαμάχη αναμένεται τώρα να επιλυθεί στις 12 Δεκεμβρίου, οπότε αναμένεται να εκδοθεί η απάντηση της αμερικανικής κυβέρνησης στην ένσταση της Blue Origin. Η εταιρεία του ΤΖεφ Μπέζος έχει πάντως την υποστήριξη της United Launch Alliances, μιας συνεργασίας ανάμεσα στη Lockheed Martin και της Boeing, των οποίων το μονοπώλιο στις εκτοξεύσεις αμερικανικών στρατιωτικών δορυφόρων απειλείται από την SpaceX. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231267620

Φωτογράφησαν δεσμούς υδρογόνου. Ο δεσμός υδρογόνου, ένα είδος ελκτικής δύναμης που εμφανίζεται ανάμεσα σε ορισμένα μόρια, παίζει κρίσιμο ρόλο για τη χημεία της ζωής. Τώρα, ερευνητές στην Κίνα αναφέρουν ότι κατάφεραν για πρώτη φορά να τον δουν από κοντά -τα μοναδικά πορτρέτα παρουσιάζονται στο περιοδικό Science. http://www.sciencemag.org/content/early/2013/09/25/science.1242603 Ο δεσμός έχει υπερβολικά μικρό μήκος για να μπορεί να γίνει ορατός σε οποιοδήποτε οπτικό ή ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Ο άθλος βασίστηκε στο λεγόμενο μικροσκόπιο ατομικής δύναμης (AFM), το οποίο χρησιμοποιεί μια μικροσκοπική ακίδα για να σαρώσει το δείγμα και να συμπεράνει έτσι τις ιδιότητές του. Στη συγκεκριμένη μελέτη, η ακίδα δεν άγγιζε τα μόρια αλλά ταλαντωνόταν δίπλα τους σε πολύ μικρή απόσταση. Η επιφάνεια του δείγματος άλλαζε τη συχνότητα ταλάντωσης, και η αλλαγή αυτή επέτρεψε την απεικόνιση του δείγματος σε ατομική ακρίβεια. Η ίδια τεχνική είχε χρησιμοποιηθεί και για την πρώτη άμεση απεικόνιση του ομοιοπολικού δεσμού αλλά και την πρώτη απεικόνιση μορίων πριν και μετά μια χημική αντίδραση. http://physicsgg.me/2012/09/14/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD/ http://physicsgg.me/2013/05/31/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7-%CF%87%CE%B7/ Τα αποτελέσματα του πειράματος δείχνουν ξεκάθαρα ότι η μικροσκοπία ατομικής δύναμης μπορεί να βοηθήσει στη μελέτη των δεσμών υδρογόνου, οι οποίοι είναι μεν πανταχού παρόντες, η φύση τους όμως παραμένει αμφιλεγόμενη. Ο ηλεκτροστατικός δεσμός παίζει κρίσιμο ρόλο στα πιο σημαντικά μόρια που γνωρίζει ο άνθρωπος: είναι η δύναμη χάρη στην οποία το νερό είναι υγρό σε θερμοκρασία δωματίου, αλλά και η δύναμη που συγκρατεί μεταξύ τους τις δύο έλικες στο μόριο του DNA. Ο δεσμός αυτός είναι μια διαμοριακή έλξη ανάμεσα σε μόρια που περιέχουν υδρογόνο και εμφανίζουν έντονα ασύμμετρη κατανομή των φορτίων τους. Για παράδειγμα, στο μόριο του νερού τα ηλεκτρόνια έλκονται περισσότερο από τα άτομα οξυγόνου από ό,τι από τα άτομα υδρογόνου, οπότε η μια πλευρά του μορίου έχει μερικό θετικό φορτίο και η άλλη πλευρά αρνητικό. Η «θετική» πλευρά ενός μορίου νερού έλκει την «αρνητική» πλευρά ενός δεύτερου μορίου, οπότε ανάμεσά τους σχηματίζεται ένας δεσμός υδρογόνου. Για να διευκολύνουν το έργο τους οι ερευνητές στο Εθνικό Κέντρο Νανοεπιστήμης και Τεχνολογίας δεν χρησιμοποίησαν μόρια νερού αλλά την ουσία 8-υδροξυκινολίνη, της οποίας το μόριο έχει το πλεονέκτημα ότι είναι επίπεδο, με τον δεσμό υδρογόνου να προεξέχει και να ξεχωρίζει πιο εύκολα. Η μελέτη περισσότερων μορίων με δεσμούς υδρογόνου θα μπορούσε στο μέλλον να δώσει οριστικές απαντήσεις για αυτή τη σημαντική διαμοριακής έλξης. «Η φύση του δεσμού υδρογόνου παραμένει αντικείμενο συζήτησης» επισημαίνει ο Δρ Κι, επικεφαλής της μελέτης. Συγκεκριμένα, η μικροσκοπία AFM θα μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα του εάν ο δεσμός υδρογόνου είναι μια ηλεκτροστατική αλληλεπίδραση, όπως θεωρούνταν για πολύ καιρό, ή αν έχει χαρακτηριστικά ενός πραγματικού χημικού δεσμού, όπως υποδηλώνουν πειράματα περίθλασης ακτίνων Χ. http://physicsgg.me/2013/10/01/%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b7%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%b4%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%85%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85/

Η Γη «άνθισε» πολύ νωρίτερα. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι τα φυτά με άνθη έκαναν την εμφάνιση τους στη Γη πριν από περίπου 140 εκ. έτη. Νέα ευρήματα δείχνουν ότι τα λουλούδια έκαναν την εμφάνισή τους πριν από περίπου 243 εκ. έτη, δηλαδή την ίδια ακριβώς περίοδο που έκαναν την εμφάνισή τους στον πλανήτη και οι δεινόσαυροι. Ομάδα ερευνητών από την Ελβετία και τη Γερμανία με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοβοτανολογίας Πέτερ Χόχουλι του πανεπιστημίου της Ζυρίχης μελέτησαν δύο πυρήνες υπεδάφους που ήρθαν στο φως μετά από γεωτρήσεις στον βυθό της θάλασσας του Μπάρεντς, νοτίως του Σπιτσμπέργκεν της Νορβηγίας. Οι ερευνητές ανακάλυψαν απολιθωμένους κόκκους γύρης που ανήκουν σε κάποιο από τα πρώτα αγγειόσπερμα φυτά επί της Γης, φυτά δηλαδή που αναπαράγονται μέσω των ανθέων. Η χρονολόγηση της γύρης έδειξε ότι έχει ηλικία περίπου 243 εκ. έτη. Αυτό σημαίνει ότι υπήρξαν ανθοφόρα φυτά στη Γη τουλάχιστον 100 εκ. έτη νωρίτερα από όσο πιστεύαμε. Τα αγγειόσπερμα είναι τα πιο πολυάριθμα και ποικιλόμορφα φυτά με σπόρους στη Γη. Κάθε κόκκος γύρης που παράγουν, περιέχει το αναγκαίο για την αναπαραγωγή τους κύτταρο. Τα ανθοφόρα φυτά αποτέλεσαν την τελευταία κατηγορία φυτών που εμφανίστηκαν στη Γη και έγιναν κυρίαρχα πριν από περίπου 90 εκατ. χρόνια. Η εμφάνισή τους είχε χαρακτηριστεί από τον Δαρβίνο «ένα απαίσιο μυστήριο». Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί επακριβώς η καταγωγή τους αν και η κρατούσα θεωρία θέλει τα αγγειόσπερμα να εξελίχτηκαν από εξαφανισμένα σήμερα φυτά, που δεν έβγαζαν άνθη και πιο συγκεκριμένα από φυτά συγγενικά των σημερινών κωνοφόρων. Το νέο εύρημα έρχεται να ενισχύσει την κρατούσα θεωρία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Frontiers in Plant Science». Εικόνα σε μεγέθυνση ενός εκ των απολιθωμένων κόκκων γύρης που εντόπισαν οι ερευνητές. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=532898

Η Γη «έκλεψε» τη Σελήνη από την Αφροδίτη; Το φεγγάρι δεν δημιουργήθηκε μετά από την πρόσκρουση στη Γη ενός μεγάλου ουρανίου σώματος σαν τον Άρη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά ο πλανήτης με την έλξη της βαρύτητάς του «έκλεψε» τον δορυφόρο της Αφροδίτης Αυτή είναι η νέα «αιρετική» θεωρία ενός Αμερικανού επιστήμονα, για την προέλευση της Σελήνης ως αχώριστης συντρόφου της Γης. Η όλη ιδέα έρχεται σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των επιστημόνων, αλλά ο «πατέρας» της αντιτείνει ότι η έως σήμερα κυρίαρχη θεωρία έχει αρκετά κενά και αφήνει αναπάντητα διάφορα ερωτήματα. Ο Ντέιβ Στίβενσον, καθηγητής πλανητικής επιστήμης του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), παρουσίασε την εναλλακτική θεωρία σε συνέδριο που διοργάνωσε στο Λονδίνο η Βασιλική Εταιρία Επιστημών της Βρετανίας, με θέμα «Η προέλευση της Σελήνης», σύμφωνα με το Space.com. Ο Αμερικανός επιστήμονας πιστεύει ότι η Αφροδίτη είχε σε τροχιά γύρω της έναν ήδη σχηματισμένο δορυφόρο, ο οποίος κάποια στιγμή «παγιδεύτηκε» στη βαρυτική έλξη της Γης και έτσι άλλαξε πλανητικό σύντροφο! Όμως, το μεγάλο «όπλο» της κυρίαρχης θεωρίας της γιγάντιας πρόσκρουσης είναι ότι, όπως έχουν δείξει και πρόσφατες γεωχημικές αναλύσεις, η σύνθεση των πετρωμάτων της Γης και της Σελήνης έχουν μεγάλες ομοιότητες. Αυτή η διαπίστωση, όπως είπε ο Άλεξ Χολιντέι του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, καθιστά μάλλον απίθανη την ιδέα «κλοπής» του φεγγαριού από την Αφροδίτη. Όμως ο Ντέιβ Στίβενσον θεωρεί παράξενο το γεγονός πώς η Αφροδίτη δεν έχει γύρω της κανένα δορυφόρο και επιμένει πως αυτός ο καυτός πλανήτης πρέπει να μελετηθεί περισσότερο γεωχημικά, μήπως βρεθούν μεγάλες ομοιότητες με τη Σελήνη και τη Γη. Από την άλλη, όπως παραδέχεται, ανακύπτει το ερώτημα πώς απέκτησε η Αφροδίτη τον δικό της δορυφόρο, χωρίς να αποκλείει ότι αυτό συνέβη μετά από μια γιγάντια πρόσκρουση πάνω σε αυτήν και όχι πάνω στη Γη. Εκτός από την κυρίαρχη θεωρία γέννησης της Σελήνης από τμήματα της Γης και του σώματος που έπεσε πάνω της (τα οποία εκτινάχθηκαν στο διάστημα και σταδιακά συντέθηκαν σε δορυφόρο), υπάρχουν και άλλες δύο θεωρίες που δεν πιστεύουν στην πρόσκρουση. Η μία πιστεύει ότι η Σελήνη αποκόπηκε από το «πλευρό» της Γης (όπως η Εύα από τον Αδάμ) λόγω της υπερβολικά μεγάλης φυγόκεντρης δύναμης περιστροφής του πρώιμου πλανήτη μας, όταν η μέρα, δηλαδή ο χρόνος πλήρους περιστροφής γύρω από τον εαυτό της, δεν διαρκούσε 24 αλλά μόλις πέντε ή έξι ώρες. Η άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η Σελήνη δεν προήλθε καθόλου από τη Γη, απλώς τα δύο σώματα εξαρχής δημιουργήθηκαν την ίδια εποχή και στην ίδια περιοχή, γι’ αυτό έχουν ομοιότητες στη σύστασή τους. Στην φωτογραφία απεικόνιση της Σελήνης λίγο μετά το σχηματισμό της, πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. http://physicsgg.me/2013/10/02/%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%ce%bb%ce%b5%cf%88%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%af%cf%84/

Tρισδιάστατος εκτυπωτής στο διάστημα. Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος ΝASA σχεδιάζει την εκτόξευση ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή στο διάστημα μέσα στο 2014, που θα βοηθήσει τους αστροναύτες να κατασκευάζουν ανταλλακτικά και εργαλεία σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Θα είναι η πρώτη φορά που ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής θα χρησιμοποιηθεί στο διάστημα και η επιτυχία του εγχειρήματος θα σημάνει την μείωση του κόστους των μελλοντικών αποστολών. Η συσκευή θα πρέπει να αντέχει στις δονήσεις της εκτόξευσης και να είναι κατάλληλα διαμορφωμένη ώστε να μπορεί να λειτουργεί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Η ΝASA επέλεξε την τεχνολογία της εταιρείας Made in Space για την κατασκευή του εκτυπωτή , ο οποίος θα έχει το μέγεθος ενός φούρνου μικροκυμάτων. «Φανταστείτε έναν αστροναύτη που χρειάζεται ένα εξάρτημα επειγόντως – που μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου – για να διορθώσει μία βλάβη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αντί να το περιμένει από τη Γη με κάποια ειδική αποστολή μετά από πολλές ημέρες, θα έχει τη δυνατότητα να το κατασκευάσει μόνος του με τον 3D εκτυπωτή», δήλωσε ο επικεφαλής της εταιρείας Made in Space, Aaron Kemmer. Σε μια τέτοια κατάσταση βρέθηκαν οι αστροναύτες του Aπόλλων 13, όταν έπρεπε να κατασκευάσουν ένα φίλτρο διοξειδίου του άνθρακα χρησιμοποιώντας ότι πρόχειρο και φαινομενικά άσχετο υλικό διέθεταν εκείνη τι στιγμή. Ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε μερικά λεπτά… http://physicsgg.me/2013/09/30/t%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%85%cf%80%cf%89%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ Κλειστή η NASA στα 55α γενέθλιά της. Λόγω του λουκέτου στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες των ΗΠΑ, έπειτα από την αποτυχία του Κογκρέσου να εγκρίνει τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους, οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους της NASA γιορτάζουν στο σπίτι τα 55α γενέθλια της υπηρεσίας. Όπως ανακοίνωσε η NASA μέσω του λογαριασμού της στο Twitter, όλες οι εκδηλώσεις και δραστηριότητες της υπηρεσίας έχουν ανασταλεί. Σύμφωνα με το Space.com, από τους 18.000 υπαλλήλους της NASA, λιγότεροι από 600 παραμένουν στις θέσεις τους, ενώ οι υπόλοιποι τίθενται σε καθεστώς διαθεσιμότητας μέχρι νεωτέρας. Το Κέντρο Ελέγχου του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον στο Χιούστον θα λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας για τη διαχείριση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού -δύο αστροναύτες βρίσκονται την Τρίτη εν πτήσει προς το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Το μεγάλο βήμα για τη δημιουργία της NASA έγινε στις 29 Ιουλίου 1958, όταν ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ υπέγραψε την Εθνική Νομοθεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος. Τα εγκαίνια της αντίστοιχης υπηρεσίας ακολούθησαν την 1η Οκτωβρίου του ίδιου ετους. Έκτοτε, η NASA έστειλε 12 ανθρώπους στη Σελήνη και τέσσερα τροχοφόρα ρομπότ στον Άρη, και πρόσφατα γιόρτασε την έξοδο του Voyager 1 από το Ηλιακό Σύστημα. Εφόσον το Κογκρέσο καταλήξει σε συμφωνία, η εξερεύνηση θα συνεχιστεί με τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές πέρα από την τροχιά της Σελήνης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231267458 Η Roscomos σχεδιάζει να θέσει σε τροχιά 33 νέες συσκευές. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος Roscosmos σχεδιάζει να θέσει σε περίγεια τροχιά 33 διαστημικές συσκευές τηλεπισκόπησης της Γης, σύμφωνα με μια παρουσίαση στο Πανρωσικό συνέδριο με θέμα «Εφαρμογή της διαστημικής τεχνολογίας για την ανάπτυξη των περιοχών της Αρκτικής». Μέχρι το 2020, σχεδιάζεται η εκτόξευση τεσσάρων μετεωρολογικών και δύο συστημάτων ραδιοεντοπισμού, που θα χρησιμοποιηθούν για την επίλυση προβλημάτων στις αρκτικές περιοχές. Η Roscosmos θα πραγματοποιήσει εξάλλου την εκτόξευση δύο συσκευών, προορισμένων για την επικαιροποίηση των χαρτών και για τον έλεγχο της ρύπανσης του περιβάλλοντος. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_01/244966187/ Έβερεστ: Ελάτε «να κατακτήσουμε την στέγη του κόσμου», στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου‏. Από τις 2 Οκτωβρίου εντάσσεται η νέα ψηφιακή παράσταση με τίτλο «Εβερεστ» στο πρόγραμμα προβολών του Πλανητάριου του Ιδρύματος Ευγενίδου‏. Η πολυβραβευμένη ταινία θόλου έσπασε κάθε ρεκόρ εισιτηρίων σε όσες χώρες έχει προβληθεί, καθώς δημιουργήθηκε από την πρώτη αποστολή που κατέγραψε βήμα προς βήμα σε ταινία θόλου ΙΜΑΧ την προσπάθεια κατάκτησης της «στέγης του κόσμου». Η εμπνευσμένη παραγωγή παρακολουθεί την δραματική, αλλά και αληθινή ιστορία κατάκτησης της κορυφής του Έβερεστ, σε ύψος 8.848 μέτρων, λίγες μόνο ημέρες μετά τη περιβόητη τραγωδία του 1996, όταν 8 ορειβάτες έχασαν τη ζωή τους στην ίδια προσπάθεια. Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα στην προσπάθεια κατάκτησης της υψηλότερης κορυφής της Γης από τον άνθρωπο, καταγράφοντας τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι ορειβάτες στην πορεία τους προς την κορυφή, καθώς και τις δυσκολίες και τις καταπονήσεις (σωματικές και ψυχικές), με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι. Η ταινία πετυχαίνει να μεταφέρει στον θεατή συγκλονιστικές εικόνες από το παγωμένο, όσο και εντυπωσιακό βουνό και ταυτόχρονα να αναφερθεί στις σωματικές και διανοητικές ικανότητες ενός ορειβάτη, ενώ αποδεικνύει πως το πνεύμα της αποφασιστικότητας, της αισιοδοξίας και της συντροφικότητας μπορεί να οδηγήσει σε θαυμαστά επιτεύγματα. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα προσεγμένη παραγωγή, που φέρει την υπογραφή της McGillivray Freeman Films, ενώ την μουσική της υπογράφει το διάσημο «σκαθάρι» George Harrison. Την σκηνοθεσία της μεταγλώττισης στα Ελληνικά έκανε η Μαρία Ζερβού, ενώ με τις φωνές τους ντύνουν την ταινία στα Ελληνικά οι ηθοποιοί Στέλιος Μάινας, Θανάσης Κουρλαμπάς, Χρήστος Θάνος, Τζίνη Παπαδοπούλου και Γιάννης Στεφόπουλος. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_01/10/2013_521149 Η Γαλλική «Γιορτή της Επιστήμης» στη Θεσσαλονίκη. Η Γιορτή της Επιστήμης (La Fête de la Science) είναι ένα ετήσιο γεγονός που λαμβάνει χώρα στη Γαλλία, με σκοπό να προάγει τις επιστήμες στο ευρύ κοινό με τη διεξαγωγή εκδηλώσεων που στοχεύουν στην διάδοση των επιστημών, μέσα από εκθέσεις, διαλέξεις, παιδαγωγικά εργαστήρια, ημέρες «ανοικτών θυρών» σε ερευνητικά εργαστήρια κλπ. Η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα του Γαλλικού Υπουργείου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας. Στο πλαίσιο του φετινού εορτασμού, με κεντρικό θέμα “Από το απείρως μεγάλο στο απείρως μικρό” (De l'infiniment grand à l'infiniment petit), το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης συμμετέχει ενεργά με τη διοργάνωση σχετικών εκδηλώσεων από κοινού με το ΝΟΗΣΙΣ, που θα πραγματοποιηθούν την εβδομάδα 8 – 14 Οκτωβρίου 2013, στις εγκαταστάσεις και των δύο φορέων. Η εναρκτήρια εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 8/10, στις 18.30, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, με τη διάλεξη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Paris VII και Διευθυντή ερευνών του CNRS, Σταύρου Κατσανέβα με θέμα “Η σύνδεση των δύο απείρων, μια υπόθεση κλίμακας”. O Σταύρος Κατσανέβας είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris VII και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Αστροσωματιδιακής Φυσικής (Astroparticle Physics European Consortium, ApPEC) η οποία συντονίζει τη δράση των εθνικών Ευρωπαϊκών οργανισμών έρευνας στον τομέα της Αστροσωματιδιακής Φυσικής. Έχει διατελέσει (2002-2012) υποδιευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Σωματιδίων και Πυρηνικής Φυσικής (Institut National de Physique Nucléaire et Physique des Particules, IN2P3) του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (Centre National de Recherche Scientique, CNRS) και συντονιστής του χρηματοδοτούμενου από την Ευρωπαϊκή Ένωση Δικτύου Έρευνας ASPERA. Παράλληλα, θα υπάρξουν προβολές επιστημονικών ταινιών, σε συνεργασία με το Caid-Κέντρο Κοινωνίας Επιστήμης και Τέχνης και το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (C.N.R.S. Images) σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα: Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης από Τετάρτη 9/10 έως Παρασκευή 11/10: πρωί 10.00 – 13.00 (μόνο για σχολεία) και απόγευμα 18.30 – 20.30 (προβολές για όλους) Για κρατήσεις σχολικών ομάδων στο τηλ: 2310 821 231 Τρίτη 8/10 – Παρασκευή 11/10: πρωί 10.00 – 14.00 Σάββατο 12/10: 13.00 – 21.00, Κυριακή 13/10: 11.00 – 19.00 Για κρατήσεις σχολικών ομάδων στο τηλ: 2310 483 000, εσωτ. 2, Δευτέρα-Παρασκευή, ώρες 8.30 - 13.30 Περισσότερες πληροφορίες για τις ταινίες που θα προβληθούν, καθώς και για το πλήρες πρόγραμμα μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες www.ift.gr και www.noesis.edu.gr Οι εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν τη Δευτέρα 14/10, στις 18.30, στο ΝΟΗΣΙΣ με τη διοργάνωση συνάντησης «Καφέ της Επιστήμης». ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_01/10/2013_521151

Η Γη ήταν κάποτε σαν την Ιώ. Σήμερα ο πλανήτης μας είναι γαλήνιος και γαλάζιος, στα νιάτα της όμως η Γη ήταν πολύ πιο άγρια και... εκρηκτική - ήταν καλυμμένη από λάβα και, σύμφωνα με μια νέα θεωρία, θα πρέπει να έμοιαζε πολύ με την Ιώ, τον κλυδωνιζόμενο από ηφαίστεια δορυφόρο του Δία. Η Ιώ είναι το πιο ηφαιστειακά ενεργό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα: τα περισσότερα από 400 ενεργά ηφαίστειά της εκρήγνυνται συνεχώς με αποτέλεσμα ολόκληρη η επιφάνειά της να είναι καλυμμένη από ένα στρώμα λάβας πάχους τουλάχιστον ενός εκατοστού. Ολη αυτή η δραστηριότητα - η μεταφορά δηλαδή θερμότητας από το εσωτερικό του δορυφόρου προς την επιφάνειά του - συντελείται με έναν μοναδικό τρόπο, χωρίς τις κινήσεις των λιθοσφαιρικών (ή τεκτονικών) πλακών που προκαλούν τις ηφαιστειακές εκρήξεις στη Γη. Τώρα αμερικανοί επιστήμονες εκτιμούν ότι ο πλανήτης μας δεν διέθετε πάντα αυτό το ιδιαίτερο «εσωτερικό» χαρακτηριστικό, υποστηρίζοντας ότι στα πρώτα στάδια της ζωής της η Γη ήταν όπως είναι σήμερα η Ιώ. Πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια η Γη γεννήθηκε - όπως όλοι οι πλανήτες - από την ένωση υλικών (βράχων, πάγων και σκόνης) που έλκονταν και συγκρούονταν μεταξύ τους. Ηταν δηλαδή αρχικά μια πυρακτωμένη «μπάλα» από μάγμα. Αργότερα όμως απέκτησε τεκτονικές πλάκες, οι οποίες, διοχετεύοντας με τις κινήσεις τους τη θερμότητα και ανακυκλώνοντας υλικά από το εσωτερικό της προς τα έξω, επέτρεψαν σιγά-σιγά στη λιθόσφαιρά της να ψυχθεί και να «παχύνει», να αποκτήσει βουνά και ηπείρους και να υποστηρίξει τη ζωή. Κανείς ωστόσο δεν γνωρίζει πώς ακριβώς έγινε αυτό το πέρασμα από το στάδιο της «μπάλας από μάγμα» στο λιθοσφαιρικό παρόν του πλανήτη μας. Τα στοιχεία μάλιστα υποδεικνύουν ένα παράδοξο: ότι όταν η Γη άρχισε να στερεοποιείται σχηματίζοντας τη λιθόσφαιρα δεν θα πρέπει να είχε τεκτονικές πλάκες ή, αν είχε, αυτές δεν λειτουργούσαν με τον μηχανισμό που γνωρίζουμε σήμερα. Ο Γουίλιαμ Μουρ του Πανεπιστημίου Χάμπτον της Βιρτζίνια και ο Αλεξάντερ Γουέμπ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα στο Μπατόν Ρουζ προτείνουν τώρα ένα πιθανό σενάριο για την εξήγηση αυτού του παραδόξου. Οι δύο επιστήμονες κατήρτισαν ένα μοντέλο για να διερευνήσουν τι μπορεί να συνέβη κατά τη διάρκεια της «λιθοσφαιρικής» μετάβασης του πλανήτη μας. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους, αρχικά η Γη μάλλον διέθετε μία μόνο «διάτρητη» λιθοσφαιρική πλάκα, η οποία μέσω πολλών ηφαιστειακών αγωγών εκτόξευε προς τα έξω τη θερμότητα και ανακύκλωνε τα υλικά. Η θεωρία των δύο γεωφυσικών, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», ονομάστηκε «μοντέλο των αγωγών της θερμότητας» και περιγράφει μια δυναμική όμοια με αυτήν που παρατηρείται στην Ιώ. Οι επιστήμονες στηρίζουν τη θεωρία τους με γεωλογικά στοιχεία και υποστηρίζουν ότι το πέρασμα από τη μια στις πολλές λιθοσφαιρικές πλάκες έγινε απότομα, εξαιτίας της ύφεσης των πηγών της θερμότητας. Εκτιμούν μάλιστα ότι το σύστημα των αγωγών λειτούργησε από τη στιγμή που η επιφάνεια της Γης άρχισε να στερεοποιείται ως περίπου πριν από 3,1 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε και έδωσε τη θέση του στη γεωδυναμική των πολλών τεκτονικών πλακών. «Η θεωρία των αγωγών της θερμότητας εξηγεί πώς η λιθόσφαιρα, επιτρέποντας στη θερμότητα να περάσει προς τα έξω από συγκεκριμένα σημεία - δηλαδή τους αγωγούς -, έγινε παχιά, ψυχρή και γερή» εξήγησε ο καθηγητής Μουρ στον δικτυακό τόπο Space.com. «Το παράδοξο λύνεται με την πρόταση αυτού του διαφορετικού μηχανισμού μεταφοράς της θερμότητας». Η επικρατέστερη άλλη θεωρία που προσπαθεί να εξηγήσει τα πρώτα στάδια της εξέλιξης της Γης υποστηρίζει ότι ο πλανήτης μας διέθετε πάντα πολλές τεκτονικές πλάκες αλλά αυτές κινούνταν ταχύτερα, διοχετεύοντας περισσότερη θερμότητα προς τα έξω. Οι δύο γεωφυσικοί θεωρούν ωστόσο ότι το δικό τους σενάριο της ενιαίας πλάκας με τους αεραγωγούς είναι πολύ πιο πιθανό - υποστηρίζουν μάλιστα ότι όλοι οι βραχώδεις πλανήτες περνούν από αυτό το στάδιο κατά τη διάρκεια της εξέλιξής τους. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=532645

Ο «Κομήτης του αιώνα» πλησιάζει τον Άρη. Ο κομήτης ISON, τον οποίο ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν «Κομήτη του αιώνα» θα περάσει σήμερα δίπλα από τον Άρη. Τα ουράνια σώματα θα βρίσκονται το ένα από το άλλο σε απόσταση περίπου έντεκα εκατομμυρίων χιλιομέτρων και στο τέλος Νοεμβρίου ο ISON θα είναι πολύ καλά ορατός κατά τη διάρκεια της ημέρας και μπορεί να επισκιάσει ακόμη και τη Σελήνη. Αλήθεια, οι αστρονόμοι δεν είναι ακόμα βέβαιοι για αυτό. Ο κομήτης ISON ανακαλύφτηκε από τον πολίτη της Ρωσίας Αρτιόμ Νοβιτσόκ και τον πολίτη της Λευκορωσίας Βιτάλι Νέφσκι. Πέρυσι μελετούσαν σε υπολογιστή τις φωτογραφίες του ουρανού, που βγάλθηκαν από το τηλεσκόπιο της πόλης Κισλοβόντσκ στη νότια Ρωσία. Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν τις φωτογραφίες με τη βοήθεια ειδικού προγράμματος αναζήτησης κομητών και αστεροειδών. Στο νέο σώμα έδωσαν το όνομα ISON – από τα πρώτα γράμματα της ονομασίας του δικτύου υπολογιστών, που προορίζεται για την εξ αποστάσεων διεύθυνση τηλεσκοπίων με το οποίο είναι συνδεδεμένο και το τηλεσκόπιο του Κισλοβόντσκ. (International Scientific Optical Network). Πολύ σύντομα ο κομήτης αυτός ανακαλύφθηκε και σε φωτογραφίες που είχαν βγαλθεί νωρίτερα. Αποδείχτηκε ότι ο κομήτης για πρώτη φορά κινείται προς τον Ήλιο από το Νέφος Oort, γιγαντιαία σφαίρα από παγετώνες, που περιβάλλουν το ηλιακό σύστημα. Οι επιστήμονες σχεδιάζουν να μελετήσουν τη σύνθεση του περιπλανώμενου κομήτη, πολύ περισσότερο που η προσέγγισή του με τον Άρη δίνεται τέτοια ευκαιρία. Στον κομήτη αυτό είναι επικεντρωμένοι όλοι οι αρειανοί επιστημονικοί σταθμοί – τρία διαστημόπλοια, καθώς επίσης και τα ρόβερ Oppotyuniti και Spirit. Να, τι είπε σχετικά ο ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας Ντμίτρι Κόνονοφ: - Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε λεπτομερειακές πληροφορίες για τη χημική τους σύνθεση, που πάντα παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι κομήτες, ειδικά εκείνοι που ήρθαν από το Νέφος Oort, φυλάγουν πληροφορίες για την αρχική σύνθεση της ουσίας από την οποία διαμορφώθηκε το ηλιακό σύστημα. Σε περίπτωση συγκέντρωσης ακριβών στοιχείων, αυτό θα θα ωφελήσει πολύ την επιστήμη. Χάρη στον κομήτη οι σταθμοί στον Άρη θα ελέγξουν την ικανότητά τους να κατευθύνονται σε σχετικά γρήγορο σώμα και να παρακολουθούν την κίνησή του. Η πιο ευνοϊκή περίοδος για τις παρατηρήσεις του κομήτη από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη θα διαρκέσει μερικές ώρες. Το «ραντεβού» τους θα βρίσκεται επίσης στο πεδίο όρασης των επίγειων αστεροσκοπείων και των πολυάριθμων φίλων της αστρονομίας. Μετά τη διέλευση της τροχιάς της Γης ο κομήτης ISON θα περάσει στις 19 Νοεμβρίου δίπλα στον Ερμή. Εκεί θα παρακολουθεί τον κομήτη η διαστημική συσκευή Messenger (Αγγελιοφόρος) και στις 28 Νοεμβρίου το περιπλανώμενο σώμα θα κάνει περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ​​ο κομήτης θα λάμπει πολύ έτσι ώστε να μπορούν να τον δουν όλοι οι κάτοικοι της Γης. Προς το παρόν δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως γνωστό πώς ο διαστρικός κομήτης θα συμπεριφέρεται πλησιάζοντας τον Ήλιο. Αν δεν κομματιαστεί υπό την επίδραση των υψηλών θερμοκρασιών τότε οι φίλοι της αστρονομίας θα έχουν τη δυνατότητα να τον βλέπουν με γυμνό μάτι μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου. Στα μέσα Ιανουαρίου - πριν πετάξει προς τα βάθη του Διαστήματος - ο ISON θα χαρίσει μια βροχή μετεωριτών: η Γη θα περάσει από τα απομεινάρια της ουράς του κομήτη. http://greek.ruvr.ru/2013_10_01/244977228/

Ο μετεωρίτης του Τσεμπαρκούλ περιβάλλεται από σκοτάδι. Η αναζήτηση του μετεωρίτη που έπεσε στη λίμνη Τσεμπαρκούλ παρατείνεται. Για αρκετές ημέρες, οι δύτες δεν μπορούν να βρουν τίποτα. Οι ειδικοί αναγκάστηκαν να επεκτείνουν την αναζήτηση. Οι δύτες ήδη κατόρθωσαν να ανασύρουν μερικά θραύσματα του. Το μεγαλύτερο έχει βάρος περίπου 5 κιλά. Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι στο βυθό βρίσκονται άλλα μερικά θραύσματα. Τις τελευταίες ημέρες οι δύτες αναγκάστηκαν να κατεβούν σε βάθος μεγαλύτερο του αρχικά εικαζόμενου. Ωστόσο όλες οι εργασίες πραγματοποιούνται κανονικά χωρίς προβλήματα, δηλώνει ο επικεφαλής της ομάδας δυτών Νικολάι Μούρζιν: - Σήμερα οι εργασίες εκτελούνται σε βάθος 16-18 μέτρων. Έχουμε ειδικούς μηχανισμούς, με τη βοήθεια των οποίων εργαζόμαστε σε στρώματα λάσπης πολλών μέτρων πάχους. Το έργο θα διαρκέσει 28 ημέρες. Στις έρευνες λαμβάνει μέρος και ο επικεφαλής της περιοχής Τσεμπαρκούλ Αντρέι Ορλόφ. Ο ίδιος κατέβηκε προσωπικά στο βυθό της λίμνης, αλλά δεν είδε τίποτα εκεί, δήλωσε ο Αντρέι Ορλόφ: - Εκεί δεν φαίνεται τίποτα και είναι τρομακτική η κατάσταση. Κατέβηκα σε βάθος 10 μέτρων. Όμως σε βάθος 18 μέτρων, όπου διεξάγονται οι εργασίες, δεν με άφησαν να προχωρήσω. Χωρίς ειδική εκπαίδευση δεν επιτρέπεται να κατεβαίνεις σε τέτοιο βάθος, στο οποίο οι δύτες εργάζονται ψιλαφιστά σε απόλυτο σκοτάδι. Εδώ και μερικές ημέρες οι δύτες δεν βρίσκουν ούτε ένα νέο θραύσμα του μετεωρίτη. Οι σκεπτικιστές άρχισαν να λένε ότι οι έρευνες δεν διεξάγονται στο μέρος, όπου έπεσε το ουράνιο σώμα. Ωστόσο ο Αντρέι Ορλόφ είναι πεπεισμένος ότι το μέρος της αναζήτησης έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια: - Οι ειδικοί από τις έρευνές τους εξακρίβωσαν ότι ακριβώς σ΄αυτό το μέρος παρατηρείται μαγνητική ανωμαλία. Συνολικά έχουν καταγραφεί 4 σημεία εκδήλωσης ανωμαλίας. Είναι αδύνατο να πει κανείς αν υπάρχουν εκεί μετεωρίτες ή όχι. Όμως στο παρελθόν εδώ τέτοιου είδους ανωμαλίες δεν υπήρχαν. Στη Τσεμπαρκούλ λειτουργούν μερικές εκθέσεις, αφιερωμένες στη πτώση του μετεωρίτη. Μια από αυτές έχει διοργανωθεί στο Εθνογραφικό Μουσείο της πόλης. Σ΄αυτήν παρουσιάζονται φωτογραφίες της λίμνης πριν και μετά τη πτώση του μετεωρίτη και ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνεται και ένα θραύσμα μετεωρίτη, το οποίο έφεραν στο Μουσείο οι ντόπιοι κάτοικοι, που το βρήκαν στο δάσος. Ο μετεωρίτης έχει προσελκύσει την προσοχή όχι μόνο των Ρώσων και ξένων επιστημόνων, αλλά και τουριστών από διάφορες χώρες. Μέσα σε μια ημέρα η μικρή και ελάχιστα γνωστή πόλη Τσεμπαρκούλ έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο. Σχεδιάζουμε να αναπτύξουμε περαιτέρω την τουριστική βιομηχανία και ίσως ακόμα και να κάνουμε την πόλη μας πρωτεύουσα των ρωσικών μετεωριτών, λέει ο Αντρέι Ορλόφ: - Μας έχουν επισκεφθεί Τσέχοι, Αμερικανοί, Ιάπωνες, Κινέζοι, Γάλλοι. Το ενδιαφέρον είναι τεράστιο. Και ας είναι μια αρκετά στενή ομάδα ανθρώπων, που ενδιαφέρονται για το διάστημα και τις διαστημικές ιστορίες. Αρχίζοντας από τις 15 Φεβρουαρίου τέτοιοι άνθρωποι έγιναν συχνοί επισκέπτες της πόλης μας και σήμερα δημιουργούμε όλες τις απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξη του τουρισμού. Στην πόλη πωλούνται διαστημικά σουβενίρ μεγάλης ποικιλίας. Εκτός των κάθε λογής ημερολογίων και των φυλλαδίων προσφέρονται, π.χ., μικρά φιαλίδια με υγρό, το οποίο δήθεν περιέχει μυρωδιά του ουράνιου σώματος. Φυσικά, είναι αδύνατο να νιώσεις το μυστηριώδες άρωμα. Τα αγγεία είναι κλειστά ερμητικά. Και ακριβώς στο μέρος της πτώσης του εξωγήινου σώματος η Διοίκηση της περιοχής Τσεμπαρκούλ τοποθέτησε αναμνηστική σημαδούρα. Το καλοκαίρι αυτό το μνημείο το επισκέπτονται οργανωμένες εκδρομές. Όμως την άνοιξη, το φθινόπωρο και το χειμώνα να δουν με τα μάτια τους το μέρος της πτώσης του πετρελαίου μπορούν μόνο οι πιο παράτολμοι και ατρόμητοι, διότι αυτό βρίσκεται σε απόσταση εκατόν μέτρων από τις ακτές της λίμνης Τσεμπαρκούλ. Εξάλλου και στη λίμνη δεν είναι εύκολο να φτάσει κανείς, πρέπει να περάσει με αυτοκίνητο μερικά χιλιόμετρα σε τοπίο χωρίς δρόμους και μετά να διασχίσει περπατητός πυκνά δάση με θάμνους. http://greek.ruvr.ru/2013_10_01/244955127/

Ανακάλυψη Mega θόλου στη Σελήνη. Μια νέα ανακάλυψη από τον Ερασιτέχνη Αστρονόμο Γιώργο Ταρσούδη (www.lunar-captures.com) έρχεται να επισφραγιστεί και πάλι με το να βραβευθεί σαν Σεληνιακή φωτογραφία της ημέρας (LUNAR PHOTO OF THE DAY – LPOD) η παρακάτω φωτογραφία. Στην φωτογραφία , βλέπουμε την ανακάλυψη ενός τεράστιου θόλου (Megadome) ηφαιστειακής προελεύσεως, απομεινάρι της εποχής που η Σελήνη είχε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Το φεγγάρι δεν έχει ηφαίστεια ενεργά τα τελευταία 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Πιστεύεται ότι η πλειοψηφία των θόλων είναι ηφαιστειογενείς και σχηματίστηκαν από διαδοχικές εκλύσεις λάβας. Δεν αποκλείεται ωστόσο, κάποιοι από τους θόλους να είναι αποτέλεσμα ανάτασης, βαθιές παρεισδύσεις μάγματος που ανάγκασαν τα υπερκείμενα στρώματα πετρωμάτων να κυρτώσουν προς τα πάνω. Ο θόλος αυτός επιβεβαιώνεται με μετρήσεις που έκανε ο Γιώργος Ταρσούδης με το ACT react quick map tool. Ο Mega θόλος έχει διάμετρο με μέση τιμή τα 85.26 χλμ. και ύψος 300-400 μέτρων ! γι αυτό ονομάζεται MEGADOME. Όπως αναφέρει ο Γιώργος Ταρσούδης: “ο εντοπισμός φυσικά δεν έγινε τυχαία, πολλές φορές κυνηγάμε να φωτογραφίζουμε την Σελήνη όταν είναι σε φάση και πάντα κοντά στην διαχωρίζουσα όπου μπορούμε να πάρουμε εικόνες με ψηλότερη αντίθεση. Επίσης οι ηλιακές ακτίνες είναι χαμηλά στην περιοχή κάτι που μας βοηθάει στο κυνήγι της ανακάλυψης των θόλων. Από την αρχή μου έκανε εντύπωση όταν το διέκρινα ότι είχε αρκετές ομοιότητες με έναν άλλο γνωστό τεράστιο θόλο τον Valentine”. Ο διαχειριστής και σχολιαστής του LPOD είναι ο καθηγητής Chuck Wood, ο οποίος έχει εργαστεί σε πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής αλλά και στην NASA (δημοσιεύσεις του βρίσκονται). http://www.lpod.org/cwm/Chuckstuff/publications.htm Όλη την έρευνα καταγραφής Σεληνιακών θόλων μπορείτε να την δείτε στην ιστοσελίδα του Γιώργου Ταρσούδη, http://www.lunar-captures.com/domes.html ενώ άλλες φωτογραφίες του της Σελήνης βρίσκονται http://www.lunar-captures.com//Skywatcher_14inch.html Σχετική βιβλιογραφία: - ΣΕΛΗΝΗ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ (PETER GREGO) από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ - LPOD - SELENOLOGY TODAY http://physicsgg.me/2013/10/02/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-mega-%ce%b8%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Τον Σεπτέμβριο, έκλεισαν 156 χρόνια από τη γέννηση του Κονσταντίν Τσιολκόβσκι, του θεμελιωτή της θεωρητικής αστροναυτικής-κοσμοναυτικής. Ο ίδιος, έχοντας σχεδόν χάσει την ακοή του από οστρακιά που πέρασε στην παιδική ηλικία, στερήθηκε τη δυνατότητα να σπουδάσει σε σχολείο. Αλλά η εκπαίδευση που έλαβε μόνος του, σε συνδυασμό με το ανοικτό μυαλό, την καινοτόμο σκέψη και τη δυνατή θέληση, τον οδήγησε σε ιδέες που στην εποχή του ήταν πέρα από τα όρια της φαντασίας. Η RBTH, σας παρουσιάζει τις πέντε πιο ενδιαφέρουσες ιδέες του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα, που προέβλεψε την έλευση της διαστημικής εποχής. Ορισμένες από αυτές, έχουν ήδη γίνει μέρος της δικής μας πραγματικότητας, ενώ κάποιες άλλες εξακολουθούν να περιμένουν να έρθει η ώρα τους για να επαληθευτούν. Ο πρόδρομος του αεροπλάνου Μία από τις ιδέες του Τσιολκόβσκι, βρήκε εφαρμογή στην ανάπτυξη προηγμένων όπλων. Μιλάμε για τη χρήση του κεκλιμένου επιπέδου υπέρπτησης για την εκτόξευση του πυραύλου. Για τα διαστημικά σκάφη αυτή η μέθοδος εκτόξευσης δεν ταίριαξε, αλλά σήμερα η ιδέα αυτή χρησιμοποιείται σε πολεμικά πυραυλικά- ρουκετοφόρα συστήματα, όπως για παράδειγμα στις «Κατιούσες» και στα συστήματα «Γκραντ» και «Σμερτς». Ένα από πρώτα σχέδια του Τσιολκόβσκι, το οποίο, αν και δεν υλοποιήθηκε τράβηξε τη προσοχή σημαντικών προσωπικοτήτων της επιστήμης, είναι η δική του εκδοχή για την κατασκευή ενός αερόπλοιου. Ο μοναδικός σχεδιασμός του πηδαλιοχούμενου αερόπλοιου, βασίζονταν στο υλικό από το οποίο έπρεπε να κατασκευαστεί το «κέλυφος» της ιπτάμενης μηχανής. Το ελαστικοποιημένο ύφασμα αντικαταστάθηκε με μέταλλο, αποφεύγοντας έτσι τις επικίνδυνες χημικές αντιδράσεις. Επίσης, με τον τρόπο αυτό, το αερόπλοιο μπορεί να αλλάζει σχήμα και να μαζεύεται (πτυσσόμενο). Κάνοντας υπολογισμούς και διεξάγοντας πειράματα, ο αυτοδίδακτος επιστήμονας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο τα μεταλλικά αεροσκάφη θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες για άνεση και ασφάλεια στην πτήση και ταυτόχρονα θα είναι οικονομικά. Συνεχίζοντας την έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση, ο Τσιολκόβσκι επεξεργάστηκε ένα πρωτοποριακό σχέδιο ιπτάμενης μηχανής, δεκαετίες πριν την εμφάνιση του αεροπλάνου. Ήταν ένα μονοπλάνο, κατασκευασμένο εκ’ ολοκλήρου από μέταλλο, με καμπυλωτές πτέρυγες. Μια «πτηνοειδή ιπτάμενη μηχανή», όπως την ονόμασε ο ίδιος. Προβλέποντας τα διαστημόπλοια τον 19ο αιώνα Η ιδέα όμως, που έκανε αργότερα το όνομα του ρώσου επιστήμονα διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν σχετίζεται με τις πτήσεις λίγο πάνω από το έδαφος, αλλά με το διάστημα. Στο έργο του «Ελεύθερος χώρος» το 1883, το οποίο είναι γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, ο Τσιολκόβσκι χρησιμοποιεί σαν αφηγητή έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε ένα χώρο ελεύθερο από δυνάμεις αντίστασης και τη βαρύτητα. Σε αυτό το έργο, ο οραματιστής επιστήμονας για πρώτη φορά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η χρήση της αεριώθησης, θα αποτελεί τη μόνη δυνατή μέθοδο μετακίνησης στο διάστημα. Ένα μεταγενέστερο έργο του, «Η εξερεύνηση του κοσμικού χώρου με αεριωθούμενες συσκευές», τεκμηριώνει το παραπάνω συμπέρασμα με βάση τους απλούς νόμους της μηχανικής. Σε αυτό το έργο του, ο Τσιολκόβσκι απέδειξε επίσης την ικανότητα των πυραύλων για διαστημική πτήση. Ο πύραυλος-τρένο Με τον όρο «πύραυλος τρένο», ο Τσιολκόβσκι αναφέρεται στον πρωτότυπο πύραυλο πολλαπλών σταδίων. Ένα σύνθετο «πολυώροφο» πύραυλο, που απογειώνεται κινούμενος με μεγάλη ταχύτητα στο έδαφος, πετάει στην ατμόσφαιρα και βγαίνει στο διάστημα. Κάθε στάδιο του πυραύλου, μετά τη χρήση του καυσίμου πρέπει να αποκολλάται από το συγκρότημα και να πέφτει στο έδαφος. Το μήκος του πυραύλου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του επιστήμονα, θα έπρεπε να ήταν 30 μέτρα, η διάμετρος του, τρία μέτρα. Η δημιουργία ενός τέτοιου «πυραυλικού τρένου», σύμφωνα με τον Τσιολκόβσκι, θα έκανε το όνειρο του ανθρώπου να πάει στο διάστημα πραγματικότητα και ταυτόχρονα θα άνοιγε την εποχή των διαπλανητικών ταξιδιών. To διαστημικό ασανσέρ Σύμφωνα με τον Τσιολκόβσκι, τα διαστημοχήματα με πυραυλοκινητήρα δεν ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει ο άνθρωπος από τη βαρύτητα της Γης. Ο επιστήμονας, παρουσίασε για πρώτη φορά στον κόσμο, την ιδέα της χρησιμοποίησης ενός «διαστημικού ανελκυστήρα» που θα αντικαθιστά τους πυραύλους, στην μεταφορά φορτίων στο διάστημα. Θεωρητικά, η κατασκευή προέβλεπε τη χρήση ενός ειδικού καλωδίου που θα ένωνε το διαστημικό όχημα με την επιφάνεια του πλανήτη. Στο μέλλον, η μέθοδος αυτή της ανέλκυσης φορτίων σε τροχιά, αν θα καταστεί δυνατό να υλοποιηθεί, θα εξοικονομήσει τεράστιους πόρους. Επίσης, θα δώσει λύση στα περιβαλλοντικά προβλήματα που προκαλεί η εκτόξευση ενός πυραύλου. Διαστημικές βάσεις και στολές Ο Τσιολκόβσκι ήταν ένθερμος υποστηρικτής της εξερεύνησης του διαστήματος. Η ιδέα ενός μελλοντικού ταξιδιού στο διάστημα, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις θεωρίες για την ολοκλήρωση της ανθρωπότητας, με την επίτευξη μιας αρμονίας στις σχέσεις ανθρώπου – περιβάλλοντος στον πλανήτη. Τότε μόνο, ο άνθρωπος θα μπορεί να αρχίσει να ερευνά άλλους πλανήτες, διαμορφώνοντας έναν πιο ολοκληρωμένο τύπο ανθρώπου. Ο επιστήμονας δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα βιολογικά – ιατρικά προβλήματα κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαπλανητικών πτήσεων. Ήταν ο πρώτος, που πρότεινε τη χρήση του ειδικού ιματισμού (στολής), τον πρόγονο του σημερινού χαϊ – τεκ σκάφανδρου των αστροναυτών, που θα προστατεύει τους κοσμοναύτες από τις επιπτώσεις εξωτερικών παραγόντων στην πτήση. Στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας «Πέρα από τη Γη», ο Τσιολκόβσκι, μίλησε πρώτος για την ιδέα της δημιουργίας διαστημικών αποικιών, προτείνοντας ένα σχέδιο μιας περιστρεφόμενης κατασκευής για τη δημιουργία τεχνητής βαρύτητας στο διάστημα. Σε αυτήν την κατασκευή, σύμφωνα με τον επιστήμονα, θα λειτουργούν μονάδες βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής και θα αναπτύσσονται οικισμοί – ολόκληρες πόλεις - για τους «ενοίκους» του σταθμού. Σήμερα, αυτή η ιδέα εφαρμόζεται στα σχέδια διαστημικών οικισμών σε τροχιακούς σταθμούς, σχήματος κυλινδρικού δακτυλίου (κοινώς, «διαστημικές πόλεις-σταθμοί»), όπως για παράδειγμα το project Stanford Torus, που έχει αναπτυχθεί από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (ΗΠΑ). http://rbth.gr/arts/2013/09/28/konstantin_tsiolkobski_o_patera_ti_astronaytiki_25221.html

To πορτρέτο της Εστίας. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία της Εστίας, ενός μεγάλου αστεροειδή τον οποίο πλησίασε και μελέτησε το διαστημικό σκάφος Dawn από τον Ιούλιο του 2011 ως τον Σεπτέμβριο του 2012. Ειδικοί της NASA χρησιμοποιώντας τις εικόνες που είχε στείλει το σκάφος δημιούργησαν ένα «μωσαϊκό» που αποτυπώνει με λεπτομέρεια ολόκληρο τον αστεροειδή. Το Dawn συνεχίζει την αποστολή του κυνηγώντας τον αστεροειδή Ceres στον οποίο αναμένεται να πλησιάσει και να ξεκινήσει να εξερευνά τον Φεβρουάριο του 2015. Η Εστία (το ρωμαϊκό όνομα της οποίας είναι Vesta) έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών. Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης. Το Dawn μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του βρίσκεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια! Φωτογραφία που έστειλε το Dawn από το γιγάντιο όρος που υπάρχει στην Εστία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=532707

Το Cassini ανίχνευσε προπυλένιο στον Τιτάνα. Το διαστημικό σκάφος της NASA Cassini, εντόπισε προπυλένιο στον δορυφόρο του Κρόνου Τιτάνα. Η οργανική αυτή ένωση ανιχνεύεται για πρώτη φορά έξω από τη Γη. Ο πολυμερισμός του προπυλενίου οδηγεί στο πολυπροπυλένιο που χρησιμοποιείται και για την κατασκευή πλαστικών. Μια μικρή ποσότητα προπυλενίου ταυτοποιήθηκε από το υπέρυθρο φασματόμετρο του Cassini (CIRS) στην κατώτερη ατμόσφαιρα του Τιτάνα. Υποψίες για την παρουσία υδρογονανθράκων στην επιφάνεια του Τιτάνα υπήρχαν από το 1980, όταν το θρυλικό πλέον διαστημικό σκάφος της NASA Voyager 1, πέρασε κοντά από τον δορυφόρο του Κρόνου. Το Voyager ανίχνευσε στην ατμόσφαιρα του Τιτάνα υδρογονάνθρακες, τις οργανικές ενώσεις που κατά κύριο λόγο συνθέτουν το πετρέλαιο και άλλα ορυκτά καύσιμα στη Γη. Στον Τιτάνα, είχαν ανιχνευθεί εκτός από μεθάνιο, υδρογονάνθρακες με δυο άτομα άνθρακα (αιθάνιο, αιθένιο, αιθίνιο) και υδρογονάνθρακες με τρία άτομα άνθρακα (προπάνιο και προπίνιο). Το προπένιο (ή προπυλένιο) που περιέχει έναν διπλό δεσμό που δεν είχε εντοπιστεί μέχρι σήμερα, ανιχνεύθηκε τελικά από το Cassini – μέσα από την λεπτομερή ανάλυση των δεδομένων του φασματομέτρου CIRS. Το βίντεο που ακολουθεί περιγράφει με παραστατικό τρόπο την ανακάλυψη του προπυλενίου στον Τιτάνα: http://physicsgg.me/2013/10/01/%cf%84%ce%bf-cassini-%ce%b1%ce%bd%ce%af%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b5-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%80%cf%85%ce%bb%ce%ad%ce%bd%ce%b9%ce%bf-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b9%cf%84%ce%ac%ce%bd%ce%b1/

Μια μαύρη τρύπα στο εργαστήριο. Οι μαύρες τρύπες είναι γνωστό πως «καταπίνουν» ανεπιστρεπτί οποιοδήποτε αντικείμενο – ακόμα και το φως – περάσει από το όριο που ονομάζεται ορίζοντας των γεγονότων. Ακριβώς έξω από τον ορίζοντα των γεγονότων, υπάρχει ένα άλλο όριο που αποκαλείται «σφαίρα φωτονίων». Μια ακτίνα φωτός που πλησιάζει αυτή τη νοητή σφαίρα δεν πέφτει μέσα στην τρύπα, αλλά καμπυλώνεται και τίθεται σε τροχιά γύρω της για πάντα. Οι αστρονόμοι δεν έχουν παρατηρήσει ποτέ μια σφαίρα φωτονίων γύρω από μαύρες τρύπες, διότι εξ’ ορισμού το φως δεν μπορεί να δραπετεύσει και να φτάσει στα μάτια μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως είναι αδύνατη η πειραματική μελέτη του φαινομένου. Για να απεικονίσει αυτή τη διαδικασία ο ερευνητής Hui Liu και οι συνεργάτες τους στο Πανεπιστήμιο Nanjing στην Κίνα κατασκεύασαν μια τεχνητή μαύρη τρύπα. Εννοείται πως σε ένα γήινο εργαστήριο είναι αδύνατον να κατασκευαστεί μια πραγματική μαύρη τρύπα, αλλά ακόμα κι αν αυτό ήταν δυνατό να γίνει, θα ήταν καταστροφικά επικίνδυνη εξαιτίας του ισχυρότατου βαρυτικού της πεδίου. Έτσι ο Liu και οι συνεργάτες του δημιούργησαν κάτι πολύ απλούστερο: ένα φύλλο από ειδικά κατασκευασμένο πλαστικό που μιμείται την δράση της βαρύτητας στο φως, εξαιτίας του μεταβαλλόμενου δείκτη διάθλασής του. Ο δείκτης διάθλασης ενός διαφανούς υλικού καθορίζει το πόσο θα καμφθεί μια ακτίνα φωτός από την αρχική του πορεία. Ο Liu και οι συνεργάτες του ρύθμισαν τον δείκτη διάθλασης του υλικού τους κατά τέτοιο τρόπο ώστε να καμπυλώνει το φως όπως ακριβώς μια μαύρη τρύπα. Ιδού το αποτέλεσμα: http://physicsgg.me/2013/09/30/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%8d%cf%81%ce%b7-%cf%84%cf%81%cf%8d%cf%80%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%cf%81%ce%b3%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b9%ce%bf/

Οι εγκαταστάσεις του CERN στο Google Street View. Οι εγκαταστάσεις του CERN είναι το πιο πρόσφατο «αξιοθέατο» που εντάχθηκε στην υπηρεσία Street View της Google, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στους χρήστες να ξεναγηθούν στα εργαστήρια και τον υπερσύγχρονο εξοπλισμό που βρίσκεται εγκατεστημένος στο Ευρωπαϊκό Εργαστήριο Σωματιδιακής Φυσικής στη Γενεύη. Καθώς το CERN είναι το μεγαλύτερο στον κόσμο ερευνητικό κέντρο του είδους του, οι άνθρωποι της Google χρειάστηκαν δύο εβδομάδες ώστε, σε συνεργασία με τους υπεύθυνους του Κέντρου, να «σαρώσουν» όλους τους εσωτερικούς χώρους με τις ειδικές κάμερες. Αν και αυτό έγινε το 2011, τα πανοραμικά στιγμιότυπα των εγκαταστάσεων «ανέβηκαν» στο Street View μόλις πριν από λίγα 24ωρα. Όπως αναφέρει η Google στο επίσημο μπλογκ της, εκτός από τους απλούς χρήστες, η εικονική «περιήγηση» θα είναι χρήσιμη και για τους επιστήμονες που, από χιλιόμετρα μακριά, αναλύουν δεδομένα από το CERN χωρίς να έχουν καταφέρει να επισκεφθούν ποτέ το Κέντρο. Κι αυτό γιατί θα τους δώσει τη δυνατότητα να δουν για πρώτη φορά τον εξοπλισμό που παρέχει αυτές τις μετρήσεις. Περίοπτη θέση έχουν τα τμήματα της σήραγγας του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), του ισχυρότερου επιταχυντή στον κόσμο. Επίσης, μέσω του Street View, μπορεί κανείς να ξεναγηθεί στους ανιχνευτές (ATLAS, ALICE, CMS, LHCb), οι οποίοι αναλύουν τα «θραύσματα» που προκύπτουν από τις συγκρούσεις δεσμών πρωτονίων-πρωτονίων, μέσα στον LHC. Ο επιταχυντής και οι ανιχνευτές συμμετέχουν στο «πείραμα του αιώνα» που βρίσκεται σε εξέλιξη στο CERN και το οποίο αναμένεται να δώσει απάντηση σε θεμελιώδη ερωτήματα της φυσικής και της κοσμολογίας, όπως το γιατί η ύλη υπερίσχυσε της αντιύλης στις πρώτες φάσεις της συμπαντικής δημιουργίας, αν υπάρχουν επιπλέον διαστάσεις και αν ισχύει η θεωρία της υπερσυμμετρίας. Ήδη πριν ο LHC τεθεί εκτός λειτουργίας για αναβάθμιση, παρείχε στους επιστήμονες δεδομένα τα οποία συνηγορούν κατά 99,99995% για την ύπαρξη του σωματιδίου Χιγκς, το οποίο έχει προταθεί εδώ και δεκαετίες ως ο μηχανισμός που προσδίδει μάζα στην ύλη. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_30/09/2013_520891

Ένας Κύκνος στον Διαστημικό Σταθμό. Έπειτα από ολιγοήμερη καθυστέρηση, λόγω προβλήματος στις επικοινωνίες μεταξύ των δύο σκαφών, η μη επανδρωμένη κάψουλα Cygnus προσδέθηκε την Κυριακή στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) μεταφέροντας 700 κιλά προμηθειών. Η παρθενική πτήση του Κύκνου είναι ένα από τα τελευταία στάδια στο σχέδιο της ΝASA να ιδιωτικοποιήσεις τις αποστολές σε χαμηλή γήινη τροχιά -αρχικά τις μη επανδρωμένες και αργότερα τις αποστολές πληρωμάτων. H εξοικονόμηση πόρων, μετά και τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων, θα επιτρέψει στη NASA να εστιάσει στις εξερευνητικές επανδρωμένες αποστολές πέρα από την τροχιά της Σελήνης. Το Cygnus αναπτύχθηκε από την Orbital Sciences Corporation, η οποία έχει εξασφαλίσει συμβόλαιο της NASA, ύψους 1,9 δισ. δολαρίων, το οποίο που προβλέπει οκτώ αποστολές ανεφοδιασμού στον ISS μέχρι το 2016. Η πρώτη εταιρεία που ολοκλήρωσε αποστολή ανεφοδιασμού στον ISS ήταν η SpaceX, της οποίας η κάψουλα Dragon συνδέθηκε για πρώτη φορά στο τροχιακό συγκρότημα τον Μάιο του 2012. Το συμβόλαιο των 1,6 δισ. δολαρίων που έχει υπογράψει με τη NASA προβλέπει δέκα ακόμα αποστολές. Σε επόμενη φάση, τόσο το Dragon όσο και το Cygnus θα μπορούσαν να τροποποιηθούν ώστε να χρησιμοποιούνται και σε επανδρωμένες αποστολές σε χαμηλή γήινη τροχιά, είτε για τη NASA είτε για ιδιώτες. Σε αντίθεση με το Dragon, το Cygnus δεν μπορεί να επιστρέψει στη Γη. Θα παραμείνει συνδεδεμένο στον ISS για περίπου ένα μήνα, και στη συνέχεια θα αφεθεί να αυτοκαταστραφεί φλεγόμενο πάνω από τον Ειρηνικό. Το σκάφος σχεδιαζόταν αρχικά να συνδεθεί στον ISS την περασμένη Κυριακή, ωστόσο η επιχείρηση αναβλήθηκε λόγω προβλήματος λογισμικού που επηρέασε την αυτοματοποιημένη επικοινωνία της κάψουλας με το σταθμό. Το πρόβλημα επιλύθηκε και η κάψουλα πλησίασε το σταθμό σε απόσταση δέκα μέτρων χρησιμοποιώντας GPS, αποστασιόμετρα λέιζερ καθώς και ένα σύστημα αδρανειακής πλοήγησης. Ο ευρωπαίος αστροναύτης Λούκα Παρμιτάνο και η συνάδελφός του από τη ΝΑΣΑ Κάρεν Νάιμπεργκ συνέλαβαν επιτυχώς με το βραχίονα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) το ιδιωτικό διαστημικό φορτηγό Cygnus. Μετά τη σύλληψη ο μήκους 17 μέτρων βραχίονας Canadarm τράβηξε το σκάφος προς τον σταθμό, ώστε τελικά να το συνδέσει στη μονάδα Harmony. http://physicsgg.me/2013/09/29/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%ba%cf%8d%ce%ba%ce%bd%ce%bf%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc%cf%8c/ Ο Proton-M τοποθέτησε με επιτυχία σε τροχιά ένα δορυφόρο τηλεπικοινωνίας. Η πρώτη μετά το ατύχημα τον Ιουλίου εκτόξευση του Proton-M πραγματοποιήθηκε με επιτυχία. Ο δορυφορος τηλεπικοινωνίας Astra-2E τοποθετήθηκε σε τροχιά, - ανακοίνωσε σήμερα ο εκπρόσωπος της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Roskosmos. «Η διαστημική συσκευή αποσυνδέθηκε από την μονάδα ταχύτητας Breeze-M και ο δορυφόρος παραδόθηκε για διαχείρηση στον παραγγελιοδότη της εκτόξευσης – στον διαχειριστή SES Astra», - είπε ο εκπρόσωπος της Υπηρεσίας Διαστήματος της Ρωσίας. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_30/244824621/ Ρώσοι επιστήμονες πραγματοποίησαν δοκιμές πυραύλου που προκαλεί βροχή. Στην περιοχή της Σταυρούπολης της ΡΟ πραγματοποιήθηκαν επιτυχώς οι δοκιμές ενός νέου συστήματος που αναπτύχθηκε από Ρώσους επιστήμονες και το οποίο θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της ξηρασίας. Το νέο σύστημα είναι ένας πύραυλος που ονομάστηκε Αλαζάν 12, ο οποίος μπορεί να προκαλεί βροχή. Στην περιοχή της Σταυρούπολης, στο όρος Στριζάμεντ, τον πύραυλο εκτόξευσαν μέσα σε ένα σύννεφο. Κατά την έκρηξή του σκορπίστηκε μια ειδική υδροσκοπική σκόνη, η οποία μετατρέπει τα συνηθισμένα σύννεφα σε σύννεφα βροχής. Για την ανάπτυξη του ειδικού πυραύλου χρειάστηκε ενάμιση έτος. Το κόστος ενός παρόμοιου «ξορκιστή βροχών» θα είναι περίπου 200 ευρώ. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_29/244711361/ Επιτυχημένη η εκτόξευση του νέου Falcon 9 v 1.1. Η πρώτη εκτόξευση του νέου βελτιωμένου πυραύλου Falcon 9 v 1.1 πραγματοποιήθηκε με επιτυχία σήμερα από την ΑΒ Vandenberg στην Καλιφόρνια. Ο Falcon 9 είναι ένα πρόγραμμα της ιδιωτικής εταιρείας Space X με έδρα στην Καλιφόρνια με σκοπό την τοποθέτηση φορτίων σε χαμηλή και γεωστατική τροχιά. Η εταιρεία έχει επιλεγεί από τη NASA για τον ανεφοδιασμό του διεθνούς διαστημικού σταθμού (ISS) ενώ η πρώτη αποστολή που πραγματοποίησε ήταν στις 7 Οκτωβρίου του 2012. Στη συγκεκριμένη αποστολή πρόκειται να εκτοξευθεί ο βελτιωμένος 9v 1.1. ο οποίος είναι μεγαλύτερος σε διαστάσεις και θα μεταφέρει τον καναδικό δορυφόρο CASSIOPE. Η πρωτοποριακή σχεδίαση του συστήματος Falcon 9 της Space X έγκειται στο γεγονός ότι σε μεταγενέστερη φάση το πρώτο στάδιο του πυραύλου θα είναι επαναχρησιμοποιούμενο (και που βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα), ενώ θα έχει τη δυνατότητα μεταφοράς αστροναυτών στον ISS. Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=QjH3rYs1UA4 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CE%B6%CF%89%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AD%CE%BF%CF%85-falcon-9-v-11 Πειράματα της NASA για την κατασκευή νέων αεροσκαφών και διαστημοπλοίων. Πολύ ενδιαφέροντα πειράματα πραγματοποιούνται στο ερευνητικό κέντρο Langley της NASA στη Βιρτζίνια. Οι ερευνητές του Κέντρου χρησιμοποιούν νέες τεχνικές και κάθε είδους εργαλεία και υλικά σε μια προσπάθεια να αυξήσουν τις γνώσεις τους στον σχεδιασμό και την κατασκευή αεροσκαφών και διαστημοπλοίων. Σε ένα από τα πειράματα οι ερευνητές ψέκασαν ένα αντίγραφο ενός φουτουριστικού υβριδικού σκάφους με ένα φωσφορίζον λάδι. Στη συνέχεια τοποθέτησαν το σκάφος σε μια ειδική σήραγγα δοκιμών (wind tunnel). Το λάδι βοήθησε τους ερευνητές να δουν τη ροή και εν γένει τη συμπεριφορά του αέρα καθώς αυτός περνά πάνω και γύρω από το σκάφος. Αυτά τα δεδομένα αναμένεται να προσφέρουν νέα στοιχεία στους κατασκευαστές για κρίσιμες ιδιότητες όπως η ανύψωση και η αντίσταση του αέρα. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία από αυτό το πείραμα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=532571 Εντυπωσιακές εικόνες από το Πόδι της Γάτας. Νέες εντυπωσιακές εικόνες από το Νεφέλωμα Πόδι της Γάτας (NGC 6334) δόθηκαν στη δημοσιότητα από το Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο (ESO). Οι εικόνες, οι οποίες ελήφθησαν με τη νέα κάμερα ArTeMIS του τηλεσκοπίου APEX (The Atacama Pathfinder Experiment), αποκαλύπτουν με πρωτοφανή λεπτομέρεια το νεφέλωμα, το οποίο βρίσκεται στον αστερισμό του Σκορπιού, απέχει 5.500 έτη φωτός από τη Γη και αποτελεί ένα δραστήριο μαιευτήριο νέων άστρων. Η ArTeMIS είναι μια ευρυγώνια φωτογραφική μηχανή που «βλέπει» σε μήκη κύματος κάτω του χιλιοστού. Εγκαταστάθηκε μόλις στο APEX και οι υπεύθυνοι του Ευρωπαϊκού Νότιου Αστεροσκοπείου θεωρούν ότι θα δώσει νέα, ισχυρότερη «όραση» στο τηλεσκόπιο για την ταχύτερη και λεπτομερέστερη χαρτογράφηση του ουρανού. Όπως αποδεικνύει το εντυπωσιακό αποτέλεσμα της εικόνας από το Πόδι της Γάτας, δεν έχουν άδικο. Η φωτογραφία αποτελεί συνδυασμό δυο «λήψεων»: αυτή της ArTeMIS, η οποία συλλαμβάνει την ψυχρή λάμψη της σκόνης του διαστρικού κενού, απεικονίζεται με πορτοκαλί χρώμα και, ως φόντο, μια παρατήρηση της ίδιας περιοχής από το τηλεσκόπιο υπερύθρων VISTA, το οποίο ανήκει επίσης στο Ευρωπαϊκό Νότιο Αστεροσκοπείο. Βίντεο. http://www.eso.org/public/videos/eso1341a/ http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=531915

Η Γη άρχισε να «αναπνέει» οξυγόνο 700 εκ. χρόνια νωρίτερα απ' ό,τι θεωρείτο ως τώρα. Το οξυγόνο εμφανίστηκε στην ατμόσφαιρα της Γης έως 700 εκατ. χρόνια νωρίτερα σε σχέση με τις έως τώρα εκτιμήσεις, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, η οποία, στο βαθμό που επιβεβαιωθεί, θέτει νέα δεδομένα για το πότε και πώς εξελίχθηκαν οι πρώτες μορφής ζωής στον πλανήτη μας που ανέπνεαν οξυγόνο. Οι ερευνητές των πανεπιστημίων της Κοπεγχάγης, της Βρετανικής Κολομβίας, της Βρέμης και του Γιοχάνεσμπουργκ, με επικεφαλής τον καθηγητή Σον Κράου, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», σύμφωνα με το BBC, εξέτασαν την χημική σύνθεση δειγμάτων πανάρχαιου εδάφους «κλειδωμένων» μέσα σε πετρώματα ηλικίας περίπου τριών δισεκατομμυρίων ετών από τη Νότια Αφρική, που θεωρείται το αρχαιότερο γνωστό έδαφος στη Γη. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ίχνη ελεύθερου (ατμοσφαιρικού) οξυγόνου -όχι δηλαδή δεσμευμένου σε ορυκτά- σε χαμηλή συγκέντρωση. Εκτιμάται ότι εκείνη η αρχαία ατμόσφαιρα περιείχε οξυγόνο σε ποσοστό 0,03% σε σχέση με σήμερα. Σύμφωνα με τις προηγούμενες εκτιμήσεις, το οξυγόνο άρχισε να συσσωρεύεται αισθητά στη γήινη ατμόσφαιρα πριν από περίπου 2,3 δισεκατομμύρια χρόνια στη διάρκεια μιας περιόδου που έχει ονομαστεί «Το Γεγονός της Μεγάλης Οξείδωσης». Η νέα ανακάλυψη τοποθετεί τη σταδιακή συσσώρευση του οξυγόνου πολλές εκατοντάδες χρόνια νωρίτερα. «Πάντα ξέραμε ότι η παραγωγή οξυγόνου μέσω της φωτοσύνθεσης οδήγησε στην τελική οξυγόνωση της ατμόσφαιρας και στην εξέλιξη της αερόβιας ζωής. Η νέα μελέτη μας δείχνει ότι αυτή η διαδικασία άρχισε πολύ νωρίς στην ιστορία της Γης», δήλωσε ο Σον Κράου. Ο αέρας του πλανήτη μας δεν είχε καθόλου οξυγόνο για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό της Γης πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. Σήμερα, η ατμόσφαιρα περιέχει περίπου 20% οξυγόνο χάρη κυρίως στα φωτοσυνθετικά βακτήρια, τα οποία, όπως τα δέντρα και τα άλλα φυτά, απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και απελευθερώνουν οξυγόνο στον αέρα. Είναι αυτοί οι αφανείς μικροοργανισμοί που έθεσαν τα θεμέλια για να μπορέσουν στη συνέχεια να αναπνεύσουν οι πιο εξελιγμένοι οργανισμοί. «Τα νέα ευρήματα δείχνουν ότι χρειάστηκε πολύ περισσότερος χρόνος, ώστε από κοινού οι βιολογικές και γεωλογικές διαδικασίες να παράγουν την πλούσια σε οξυγόνο ατμόσφαιρα που σήμερα απολαμβάνουμε», δήλωσε ο δανός ερευνητής Λάσε Ντέσινγκ. Οι ερευνητές σχεδιάζουν περαιτέρω αναλύσεις από άλλες περιοχές του πλανήτη, αν και τα πετρώματα ηλικίας τριών δισεκατομμυρίων ετών είναι πολύ σπάνια (υπάρχουν κυρίως στη Γροιλανδία και την Αυστραλία). Link: Για την πρωτότυπη επσιτημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.nature.com/nature/journal/v501/n7468/full/nature12426.html http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_26/09/2013_520344 Ο παγκόσμιος χάρτης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Τον παγκόσμια άτλαντα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης έδωσε στη δημοσιότητα η ΝASA, http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=82087&src=share εμφανίζοντας μια εικόνα των περιοχών της Γης κυρίως με εναλλαγές των αποχρώσεων του καφέ: Οσο πιο καφέ είναι η περιοχή τόσο περισσότεροι πρόωροι θάνατοι εξαιτίας της ατμοσφαιρικής μόλυνσης. Οι ερευνητές κατέγραψαν στοιχεία ατμοσφαιρικής ρύπανσης από το 1850 ως και τις ημέρες μας και έκαναν την αναγωγή με τον αριθμό πρόωρων θανάτων εξαιτίας αυτής ανά 1.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Οι μπλε περιοχές είναι μέρη του κόσμου που παρουσίασαν βελτίωση των επιπέδων μόλυνσης του αέρα από το 1850. Υπολογίζεται ότι περίπου 2,1 εκατ. άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο στη Γη εξαιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Αυτό σημαίνει 5.753 κάθε μέρα ή τέσσερις κάθε λεπτό που περνάει. Σύμφωνα με τη NASA υπάρχει πιθανότητα μετεωρολογικά φαινόμενα να επιδεινώσουν προσωρινά ήδη επιβαρυμένες περιοχές, όπως συνέβη στη βορειοανατολική Κίνα τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε ένα πυκνό νέφος από τη βιομηχανική δραστηριότητα είχε προκαλέσει δεκάδες θανάτους. Ο καπνός από τις πυρκαγιές στη Σουμάτρα τον Ιούνιο του 2013 ήταν εξίσου καταστροφικός. Εντυπωσιακό είναι πάντως το γεγονός ότι στις νοτιοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες παρατηρείται μια μεγάλη μπλε περιοχή, γεγονός που σημαίνει ότι η ποιότητα του αέρα βρίσκεται στα επίπεδα πριν από τη βιομηχανική επανάσταση. Αυτό, σύμφωνα με τους ερευνητές οφείλεται πιθανότατα στη μείωση των πυρκαγιών, που στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα αποτελούσαν την κοινή πρακτική για την αποψίλωση τεράστιας κλίμακας δασικών εκτάσεων ώστε να χρησιμοποιηθούν για καλλιέργειες και δημιουργία πόλεων. Ενδεικτικό είναι εξάλλου το γεγονός ότι και στη Βρετανία διακρίνονται δύο μπλε κουκίδες, που μαρτυρούν τη βελτίωση του αέρα λόγω της σταδιακής αποβιομηχάνισης που καταγράφηκε από τη δεκαετία του 1970 και έπειτα. Η Ελλάδα διακρίνεται με ένα ελαφρύ καφέ χρώμα.

Αστεροειδής στο μέγεθος του μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ πέρασε κοντά στη Γη. Ένα ουράνιο σώμα με μέγεθος περίπου όσο και ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ καταγράφηκε τη νύχτα προς Κυριακή κοντά στη Γη. Το ουράνιο σώμα πέρασε σε απόσταση περίπου 11000 χλμ από την επιφάνεια του πλανήτη μας και, σύμφωνα με έρευνες, ήταν αστεροειδής. Τον κατέγραψαν με τη βοήθεια του ειδικού ρομποτικού συστήματος «Μάστερ», που δημιουργήθηκε στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις της ΝΑΣΑ το μέγεθος του μετεωρίτη, που διαλύθηκε πάνω από το Τσελιάμπινσκ (Ουράλια, Ρωσία), έφτανε τα 17 μέτρα, ενώ η μάζα του τους 10000 τόνους. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_29/244720013/

Ένα γκάλοπ για το μέλλον της φυσικής. Ολοκληρώθηκε το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στην Μαδρίτη, με τον πρωτότυπο τίτλο «Γιατί mH = 126 GeV;» (όπου mH η μάζα του μποζονίου Higgs). Οι ομιλίες των ερευνητών που έλαβαν μέρος, για όποιον ενδιαφέρεται, βρίσκονται ΕΔΩ. http://workshops.ift.uam-csic.es/WMH126/program.html Στα πλαίσια της συνάντησης αυτής, οι διοργανωτές έδωσαν ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με το μέλλον της φυσικής στους συμμετέχοντες, και πήραν απαντήσεις από ένα δείγμα περίπου 50 φυσικών των υψηλών ενεργειών. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις που προέκυψαν από αυτή την μικρή έρευνα: 1)Ο LHC και /ή ο ILC θα ανιχνεύσουν μη – καθιερωμένες ιδιότητες του μποζονίου Higgs; α) Ναι.53% β) Όχι.47% 2) Τελικά ο LHC θα βρει νέα φυσική, πέραν του μποζονίου Higgs; α) Ναι.59% β) Όχι.41% 3) Θα ανιχνευθεί σκοτεινή ύλη (WIMP, axions ή άλλο) στην επόμενη δεκαετία; α) Ναι.75% β) Όχι.25% 4) Θα μετρηθούν non – Gausianities (http://arxiv.org/abs/1002.1416 ) ή tensor modes ή άλλα νέα κοσμολογικά φαινόμενα; α) Ναι.46% β) Όχι.54% 5) Πιστεύετε ότι η θεωρία των χορδών θα είναι η τελική θεωρία ενοποίησης; α) Ναι.27% β) Όχι.27% γ) Όχι, αλλά είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.46% 6) Σχετικά με το πρόβλημα της ιεραρχίας, ποιες από τις παρακάτω επιλογές κατά την γνώμη σας είναι πιο κοντά στην αλήθεια; α) Low SUSY – Η Υπερσυμμετρία (SUSY) χαμηλών ενεργειών λύνει το πρόβλημα της ιεραρχίας. http://en.wikipedia.org/wiki/Hierarchy_problem β) No Hierarchy – Δεν υπάρχει το πρόβλημα της ιεραρχίας, πρόκειται για μια παρερμηνεία του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η θεωρία πεδίου. γ) Anthropic – Η ιεραρχία μπορεί να γίνει κατανοητή στο πλαίσιο των επιχειρημάτων της ανθρωπικής αρχής, ίσως σε συνδυασμό με την ύπαρξη (του τεραστίου αριθμού δυνατών) ψευδοκενών στη θεωρία των χορδών. http://en.wikipedia.org/wiki/String_theory_landscape δ) Other TeV Physics – Υπάρχει νέα φυσική πάνω από την κλίμακα των TeV (π.χ. compositeness (=πρόκειται για την ιδέα ότι τα στοιχειώδη σωματίδια ύλης-αντιύλης του Καθιερωμένου Προτύπου δεν είναι στοιχειώδη αλλά συνίστανται από μικρότερες που ονομάζονται preons, μοντέλο Randal-Sundrum http://en.wikipedia.org/wiki/Randall%E2%80%93Sundrum_model , κάποια έκδοση της θεωρίας Technicolor ) http://physicsgg.me/2011/04/08/%CF%84echnicolor-%CE%B7-%CF%80%CE%AD%CE%BC%CF%80%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CF%86%CF%8D%CF%83%CE%B7/ ε) Low Strings – Υπάρχει μια θεωρία χορδών μικρής κλίμακας πάνω από μερικά TeV. στ) Άλλο. http://physicsgg.me/2013/09/27/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%80-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/ http://physicsgg.me/2013/09/27/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%ba%ce%ac%ce%bb%ce%bf%cf%80-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%ad%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%bd-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82/

Αερόστατο θα συμβάλει στην εξερεύνηση του μακρινού διαστήματος. Ευρωπαίοι επιστήμονες σκοπεύουν να μελετούν τους εξωηλιακούς πλανήτες με τη βοήθεια τηλεσκοπίου, εγκατεστημένου σε ένα γιγαντιαίο αερόστατο. Αυτό κατά κάποιο τρόπο αναπαράγει την εμπειρία της Ρωσίας, η οποία είχε χρησιμοποιήσει αερόστατα στα μέσα της δεκαετίας του 1980 για την εξερεύνηση άλλων πλανητών. Τότε τα σκάφη Βέγκα 1 και Βέγκα 2 έριχναν στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης αερόστατα, εξοπλισμένα με ερευνητικό εξοπλισμό. Στην πραγματικότητα το ευρωπαϊκό αερόστατο δεν θα απομακρυνθεί μακριά από τη Γη και θα αιωρείται ελεύθερα σε ύψος 40 χλμ. Ένα παρόμοιο τηλεσκόπιο δεν έχει ανάγκη από έναν ακριβό πύραυλο για να το τοποθετήσει στο διάστημα, και η ίδια η συσκευή μπορεί να κατασκευαστεί αρκετά γρήγορα. Στο πανεπιστήμιο της πόλης Κάρντιφ, όπου εργάζονται πάνω στο πρόγραμμα «ΕκοMπίτς» (EchoBeach), ελπίζουν ότι το αερόστατο θα πετάξει το 2017. Σύμφωνα με το σχέδιο των Βρετανών, το τηλεσκόπιο, τοποθετημένο κάτω από το αερόστατο, θα είναι υπέρυθρο. Για τη δημιουργία του οι σχεδιαστές θα πρέπει να λύσουν δύσκολα προβλήματα, επεξηγεί ο φυσικός Ολέγκ Μαλκόφ: Το κύριο πρόβλημα είναι η σταθεροποίηση. Είναι πολύ σημαντικό κατά τη φωτογράφηση το τηλεσκόπιο να εστιάζεται προς ένα συγκεκριμένο σημείο. Δεύτερον, είναι το θέμα της ψύξης. Για τη λήψη της υπέρυθρης ακτινοβολίας χρειάζεται το τηλεσκόπιο να μην εκπέμπει από μόνο του. Όλη η συσκευή πρέπει να ψύχεται μέχρι τις κρυογονικές θερμοκρασίες. Οι δυνατότητες του «ΕκοMπίτς» θα είναι πολύ περιορισμένες σε σχέση με το παρατηρητήριο Κέπλερ της NASA που βρίσκεται σε τροχιά, το οποίο έχει ανακαλύψει 134 εξωηλιακούς πλανήτες. Το «ΕκοMπίτς» θα μπορεί να παρατηρεί μόνο τους πιο μεγάλους και ζεστούς από αυτούς, που έχουν το μέγεθος του Δία. Τότε γιατί χρειάζεται ένα τόσο ατελές εργαλείο; Ένας από τους στόχους του είναι να γίνει δοκιμή της κατασκευής και της σχεδίασης του τηλεσκοπίου, που προβλέπεται να χρησιμοποιηθεί στη μελλοντική αποστολή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος, λέει ο Ολέγκ Μαλκόφ: Απλά το υπέρυθρο τηλεσκόπιο δεν μπορεί να δοκιμαστεί πουθενά. Εάν θέλουμε να το βγάλουμε στο διάστημα, από την επιφάνεια της Γης δενθα μας δείξει τίποτα. Οι δοκιμές πρέπει να γίνουν στα πάνω στρώματα της ατμόσφαιρας. Η μελλοντική αποστολή εξερεύνησης των εξωηλιακών πλανητών στον ΕΟΔ ονόμαστηκε «Έκο» (ECho). Το πρόγραμμα προϋποθέτει την τοποθέτηση πέντε διαστημικών τηλεσκοπίων στο σημείο Λαγκράνζ L2, το οποίο βρίσκεται πάνω από τη Γη στην επέκταση της γραμμής Ήλιος-Γη. Οι εκτοξεύσεις θα πραγματοποιηθούν με ρωσικούς πυραύλους από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουινέα όχι νωρίτερα από το 2022. Η αποστολή «Έκο» δεν στοχεύει να ανακαλύψει νέους εξωηλιακούς πλανήτες, αλλά τη μελέτη της ατμοσφαιρικής σύνθεσης των ήδη γνωστών. Προς το παρόν οι αστρονόμοι έχουν καταχωρίσει σε καταλόγους σχεδόν χίλιους εξωηλιακούς πλανήτες, όμως μόνο για τους οκτώ πλανήτες έχουν καταφέρει να μάθουν τη σύνθεση της ατμόσφαιρας. http://greek.ruvr.ru/2013_09_26/244293295/ Η πρώτη μετά το ατύχημα εκτόξευση του Proton προγραμματίστηκε για τις 30 Σεπτεμβρίου.[/b Ο επικεφαλής της Roscosmos Βλαντίμιρ Ποπόβκιν ανακοίνωσε ότι η πρώτη μετά το ατύχημα τον Ιούλιο εκτόκευση του πυραύλου-φορέα Proton θα πραγματοποιηθεί στις 30 Σεπτεμβρίου. «Το ζήτημα αυτό έχει συμφωνηθεί με το Καζακστάν», - είπε. Ο πυραύλος-φορέας Proton-M με τρεις ρωσικούς δορυφόρους πλοήγησης Glonass-M συντρίβη στις 2 Ιουλίου στο κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο πρώτο λεπτό της εκτόξευσης. Η Επιτροπή Διερεύνησης Εκτάκτων Καταστάσεων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αιτία της συντριβής ήταν η εσφαλμένη τοποθέτηση των αισθητήρων γωνιακής ταχύτητας. http://greek.ruvr.ru/news/2013_09_26/244258326/

Στην ανακάλυψη του εξωπλανήτη Νο 1.000 πλησιάζουν οι αστρονόμοι. Μόλις 22 χρόνια μετά την ανακάλυψη του πρώτου πλανήτη εκτός του Ηλιακού Συστήματος, ο κατάλογος με τους επιβεβαιωμένους εξωγήινους κόσμους πλησιάζει το νούμερο 1.000. Όπως αναφέρει το Space.com, τέσσερις από τις πέντε βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις περιλαμβάνουν πάνω από 900 εξωπλανήτες των οποίων η ύπαρξη έχει επιβεβαιωθεί. Και αυτό σημαίνει ότι το όριο των 1.000 πλανητών είναι θέμα εβδομάδων, ή ακόμα και ημερών, να ξεπεραστεί. Η αρχή της επανάστασης έγινε το 1992, όταν ανακαλύφθηκαν δύο πλανήτες που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο νετρονίων σε απόσταση 1.000 ετών φωτός. Το επόμενο σημαντικό βήμα ήρθε το 1995 με την ανακάλυψη του πρώτου εξωπλανήτη γύρω από ένα κανονικό άστρο σαν τον Ήλιο. Έκτοτε έχουν ανακαλυφθεί αρκετοί πλανήτες εντός της λεγόμενης κατοικήσιμης ζώνης -πλανήτες που βρίσκονται στη σωστή απόσταση από το μητρικό τους άστρο ώστε να διαθέτουν νερό σε υγρή μορφή. Ακόμα, εξωτικούς πλανήτες πιο πυκνούς από το σίδηρο, πλανήτες που απολαμβάνουν τριπλό ή και τετραπλό ηλιοβασίλεμα, ακόμα και πλανήτες πιο μαύρους από το κάρβουνο. Η βελτίωση της τεχνολογίας των τηλεσκοπίων έπαιξε κρίσιμο ρόλο στον εντοπισμό μακρινών πλανητών. Το πλέον επιτυχημένο όργανο μέχρι σήμερα ήταν μακράν το διαστημικό τηλεσκόπιο Kepler, το οποίο παρουσίασε βλάβη και σταμάτησε να λειτουργεί φέτος, έχοντας πρώτα εντοπίσει 3.588 πιθανούς εξωπλανήτες. Μέχρι στιγμής έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη μόνο 151 πλανητών στη λίστα του Kepler, ωστόσο οι υπεύθυνοι της αποστολής εκτιμούν ότι το 90% του συνόλου θα περάσουν τελικά στις επίσημες λίστες. Το Kepler, πάντως, εξέτασε ένα πολύ μικρό τμήμα του ουρανού στο οποίο αντιστοιχούν μόλις 300.000 άστρα του Γαλαξία μας. Πολλοί περισσότεροι κόσμοι αναμένεται να ανακαλυφθούν μετά το 2017, οπότε θα εκτοξευτεί ο κυνηγός πλανητών Tess της NASA, σχεδιασμένος ειδικά για την ανίχνευση βραχωδών πλανητών στο μέγεθος της Γης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231243584 Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και το Tess δεν θα μπορεί να παρατηρήσει άμεσα εξωπλανήτες -κάτι που μέχρι σήμερα έχει γίνει ελάχιστες φορές -οι περισσότεροι εξωπλανήτες ανακαλύφθηκαν έμμεσα, λόγω των επιδράσεών τους στην ακτινοβολία και την κίνηση των μητρικών τους άστρων. Η τεχνολογία, όμως, βελτιώνεται. Οι αστρονόμοι ήδη σχεδιάζουν τηλεσκόπια τα οποία όχι μόνο θα μπορούν να διακρίνουν εξωγήινους κόσμους αλλά θα μπορούν και να αναλύουν τις ατμόσφαιρές τους, ακόμα και να αναγνωρίζουν τη φασματική υπογραφή της χλωροφύλλης ή άλλων ουσιών που συνδέονται με τη ζωή. Οι πέντε κυριότερες βάσεις δεδομένων στις οποίες καταχωρούνται οι ανακαλύψεις εξωπλανητών είναι: το Extrasolar Planets Encyclopedia, με έδρα το Παρίσι, το οποίο περιλαμβάνει σήμερα 986 πλανήτες· το Exoplanets Catalog του Πανεπιστημίου του Πουέρτο Ρίκο με 986 καταχωρήσεις· το Exoplanet Archive της NASA με 905· το Exoplanet Orbit Database με 732· και το Open Exoplanet Catalog με 948. Το Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο, τέλος, έχει δημιουργήσει το Habitable Exoplanet Catalog, έναν κατάλογο με τους εξωπλανήτες και δορυφόρους που θα μπορούσαν δυνητικά να συντηρήσουν ζωή. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231140561 Η λίστα περιλαμβάνει σήμερα 12 επιβεβαιωμένους κόσμους που προσφέρονται για μετακόμιση. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231266989

Τρίτη ζώνη ακτινοβολίας της Γης. Σε μια σημαντική ανακάλυψη νέων σωματιδίων στις ζώνες ακτινοβολίας έχουν προχωρήσει οι φυσικοί επιστήμονες, συμβάλλοντας στην κατανόηση και την πρόβλεψη των κινδύνων του διαστήματος. Μια διεθνής ομάδα φυσικών, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή του Ινστιτούτου Επιστήμης και Τεχνολογίας Σκόλκοβο, Γιούρι Σπρίτς, φώτισε πριν από ένα χρόνο το ζήτημα της προέλευσης της τρίτης ζώνης ακτινοβολίας της Γης, τραβώντας την προσοχή και προσελκύοντας την περιέργεια των επιστημόνων. Στην αποκλειστική συνέντευξή του στην RBTH που ακολουθεί, ο καθηγητής Σπρίτς μας εξηγεί τη σημασία της ανακάλυψης. ΕΡ.: Ποιά είναι η σημασία για την επιστήμη συνολικά του μοντέλου που καθιερώθηκε ήδη. Μήπως πρόκειται για έναν εντελώς νέο τρόπο θεώρησης για τις ζώνες ακτινοβολίας της Γης; ΑΠ: Έχουμε διαπιστώσει ότι τα σούπερ σχετικιστικά ηλεκτρόνια κινούνται με πολύ διαφορετικές φυσικές διεργασίες. Όσον αφορά στη ζώνη ακτινοβολίας, ανακαλύψαμε ένα εντελώς νέο πληθυσμό σωματιδίων που συνυπάρχουν στις γνωστές ζώνες ακτινοβολίας, αλλά εμφανίζουν πολύ διαφορετικές χρονικές και χωρικές δομές. Ερ.: Τι είδους ζημιές θα μπορούσε να προκαλέσει η τρίτη ζώνη κοσμικής ακτινοβολίας σε δορυφόρους και διαστημικούς εξοπλισμούς; Τα νέα δεδομένα που προκύπτουν από αυτή την έρευνα θα μπορούσαν να εφαρμοστούν στην εκτόξευση δορυφόρων; Α.Π: Τα ενεργητικά σωματίδια μπορούν να διεισδύσουν σχεδόν σε κάθε προστατευτική θωράκιση. Μπορούν να βλάψουν τα ηλεκτρονικά κυκλώματα δορυφόρου και να προκαλέσουν ανωμαλίες ή και να καταστρέψουν ακόμη κρίσιμα υποσυστήματα των δορυφόρων. Στο παρελθόν, θεωρούσαμε ότι όλες οι μορφές ενέργειας πάνω από ένα ορισμένο επίπεδο συμπεριφέρονταν το ίδιο. Τώρα γνωρίζουμε ότι τα σούπερ σχετικιστικά σωματίδια συμπεριφέρονται πολύ διαφορετικά. Αυτή η γνώση θα μας βοηθήσει να αναπτύξουμε καλύτερα μοντέλα και να προστατέψουμε τους δορυφόρους. Ας δούμε ένα παράδειγμα: Εάν κατασκευάζετε ένα όχημα για την Ανταρκτική, αυτό δεν θα είναι το ίδιο ασφαλώς με ένα αυτοκίνητο για το ήπιο κλίμα του Λος Άντζελες. Η γνώση και κατανόηση του περιβάλλοντος είναι καθοριστικής σημασίας για την κατασκευή ασφαλών και αξιόπιστων οχημάτων. Πολύ διαφορετικές είναι οι απαιτήσεις για την κατασκευή των παντός καιρού οχημάτων της Ανταρκτικής από τα συμβατικά οχήματα του Λος Άντζελες. Τα οχήματα αυτά χρειάζονται, μια καλή μπαταρία, ένα σύστημα θέρμανσης διαφορετικό, σκέπαστρο που δεν βγαίνει ενώ δεν απαιτείται εναλλασσόμενο ρεύμα. ΕΡ.: Ποιες είναι οι πρακτικές εφαρμογές που προσφέρει η έρευνά σας; ΑΠ: Η μελέτη αυτή μπορεί επίσης να βοηθήσει στην προστασία των αστροναυτών στο διάστημα. Ένας άλλος πιθανός αντίκτυπος είναι η πυρηνική ενέργεια. Η μαγνητόσφαιρα μέσα στην οποία βρίσκεται η Γη είναι ένα καταπληκτικό φυσικό εργαστήριο, που μας επιτρέπει να μελετήσουμε μια σειρά από φυσικές διαδικασίες. Παρόμοιες διαδικασίες είναι πιθανό να εμφανιστούν και στα εργαστήρια της Γης, ως εκ τούτου, μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες οι οποίοι μελετούν το εργαστηριακό πλάσμα, ώστε να διερευνήσουν τις δυνατότητες άντλησης ενέργειας από τη σύντηξη. Παρόμοιες διαδικασίες μπορεί επίσης να εμφανιστούν στον Δία και τον Κρόνο και ίσως να είναι ποιο κρίσιμες για τον σχεδιασμό των μελλοντικών αποστολών στις μακρινές γωνιές του ηλιακού μας συστήματος. ΕΡ.: Ποια χώρα είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή και ενδεχομένως το δικαίωμα να διεκδικήσει ως δική της την ανακάλυψη στη διεθνή ομάδα που διευθύνατε; ΑΠ: Είμαστε μια διεθνής ποικιλόμορφη ομάδα. Νομίζω ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς αξίζουν συγχαρητήρια για αυτή τη μελέτη. Στα χαρτιά, ως πρώτος φορέας εμφανίζεται το Ινστιτούτο Σκόλκοβο, το οποίο υπάγομαι κατά κύριο λόγο. Αλλά πολλή σκληρή δουλειά έχει κάνει το Πανεπιστήμιο του Καλιφόρνια του Λος Αντζελες UCLA και τα κρίσιμα δεδομένα έχουν ληφθεί από το Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα και το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο. Η κλίμακα των σύγχρονων ερευνητικών έργων απαιτεί πολυ-θεσμική συνεργασία. Εμείς απλά, δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα ως ένα ίδρυμα. Η διεθνής συνεργασία θα διαδραματίσει πολύ σημαντικό ρόλο για το Ινστιτούτο Σκόλκοβο. ΕΡ.: Είστε επισκέπτης καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης και συνεργάζεστε με το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA). Σε ποια ερευνητικά προγράμματα συνεργάζεται το MIT με τη Ρωσία; ΑΠ: Εργάζομαι μαζί με τους μηχανικούς του MIT στο πεδίο της κατανόησης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας διαστήματος σε δορυφόρους και παράλληλα συμμετέχω σε σειρά άλλων συναρπαστικών προγραμμάτων. Ο φοιτητής μου στο Ινστιτούτο Σκόλκοβο (Skoltech )Μιχαήλ Ντομπγιντε, εργάζεται στο πεδίο της κατανόησης των επιπτώσεων της ακτινοβολίας στους ανθρώπους κατά τη διάρκεια πολύωρων πτήσεων. Για παράδειγμα, προσπαθεί να καταλάβει πότε είναι η καλύτερη στιγμή κατά τη διάρκεια ενός ηλιακού κύκλου για πτήση στον Άρη και να καθορίσει το εάν μπορούμε να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των κοσμοναυτών. Η μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Skoltech Τατιάνα Ποντλαντίσκοβα , εργάζεται για τη δημιουργία ενός μοντέλου πραγματικού χρόνου, με στόχο την πρόβλεψη διαστημικού περιβάλλοντος, χρησιμοποιώντας τις παρατηρήσεις του ηλιακού ανέμου από πολλούς δορυφόρους σε πραγματικό χρόνο. Αυτό το μοντέλο θα βοηθήσει τους υπεύθυνους των τηλεπικοινωνιακών δορυφόρων να προστατεύουν τους δορυφόρους τους στο διάστημα και θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν καλύτερα τις επιπτώσεις των καιρικών συνθηκών του διαστήματος πάνω στους δορυφόρους. Ως βασικός ερευνητής του UCLA, συνεργάζομαι με το Ινστιτούτο Πυρηνικής Φυσικής Σομπλετσιν (SINP) του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας Λομονόσοφ για την κατασκευή του δορυφόρου Lomonosov που θα παρατηρεί τα σωματίδια σε ένα ευρύ φάσμα των πηγών ενέργειας. Θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε καλύτερα και να ποσοτικοποιήσουμε την απώλεια αυτών των σωματιδίων στην ατμόσφαιρα. Μπορεί επίσης να βοηθήσει στην ανάπτυξη ενεργών μηχανισμών για τον καθαρισμό του επικίνδυνου διαστημικού περιβάλλοντος. Ο Γιούρι Σπριτς μελετά τη δυναμική των πληθυσμών των ενεργητικών σωματιδίων. Συγκεκριμένα, ο ίδιος επικεντρώνεται στην κατανόηση, την πρόβλεψη και τον μετριασμό των κινδύνων του διαστήματος. Το έργο του έχει παρουσιαστεί στα περιοδικά National Geographic, Forbes και New Scientist. Έχει διατελέσει βασικός ερευνητής σε 15 προγράμματα που χρηματοδοτούνται από τη NASA, NSF, AFRL και UCOP. http://rbth.gr/tecnology/2013/09/26/roso_epistimona_anakalyptei_nea_somatidia_25223.html

Αφθονο νερό βρήκε στον Αρη το Curiosity. Τελικά ο Αρης μόνο άνυδρος δεν είναι. Το ρομποτικό ερευνητικό όχημα Curiosity της NASA ανίχνευσε με τα όργανά του απρόσμενες ποσότητες νερού στο έδαφος του γειτονικού πλανήτη. Το ρομποτικό όχημα ανέλυσε το πρώτο του δείγμα αρειανής σκόνης, την οποία εξαέρωσε με υψηλή θερμοκρασία (στους 835 βαθμούς Κελσίου), και αμέσως βρήκε ότι το πιο άφθονο στοιχείο ήσαν οι υδρατμοί. Το νερό δεν βρίσκεται ελεύθερο, αλλά χημικά δεσμευμένο στα μικροσκοπικά σωματίδια του εδάφους. Τρεχούμενο νερό στον Αρη δεν υπάρχει πια (πριν από δισεκατομμύρια χρόνια όμως υπήρχε σε αφθονία εκτιμούν οι επιστήμονες). Σήμερα τα μόνα άμεσα αποθέματα νερού έχουν βρεθεί σε μορφή πάγου στους πόλους του πλανήτη. Αυτό ανακοίνωσαν οι επιστήμονες της NASA μεταξύ άλλων σε μια σειρά πέντε δημοσιεύσεων στο περιοδικό Science. http://www.sciencemag.org/content/341/6153/1475 Οι επιστήμονες, με επικεφαλής τη Λόρι Λέσιν του Πολυτεχνικού Ινστιτούτου Ρενσελάερ της Νέας Υόρκης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στην επιθεώρηση Science, ανέφεραν ότι το κοκκινωπό έδαφος του πλανήτη περιέχει νερό σε ποσότητα περίπου 2% (με βάση το βάρος), κάτι που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν οι μελλοντικοί αστροναύτες. Οπως είπε η δρ Λέσιν, σύμφωνα με το BBC, το Space.com και τη βρετανική εφημερίδα The Guardian, αν κανείς υπερθερμάνει ένα κυβικό πόδι αρειανού εδάφους, θα πάρει περίπου δύο μπουκάλια νερό. Και μάλιστα, όπως ανέφερε, είναι θετικό ότι, όπου και να πάει κανείς στον Αρη, το έδαφός του φαίνεται να περιέχει εξίσου νερό. «Αν είσαι εξερευνητής, αυτό είναι καλό νέο, γιατί θα μπορούσες να βγάλεις νερό σχεδόν από οπουδήποτε». Τα όργανα του ρόβερ, που βρίσκεται στον «κόκκινο πλανήτη» από τον Αύγουστο του 2012, επίσης εντόπισαν στο έδαφος άλλα στοιχεία, όπως αρκετό διοξείδιο του άνθρακα, διοξείδιο του θείου, οξυγόνο και χλώριο, που πιστεύεται ότι αποτελούν κυρίως προϊόντα διάσπασης υπερχλωρικών ενώσεων, οι οποίες αποτελούν περίπου το 0,5% του αρειανού εδάφους. Αυτό, κατά τους ερευνητές, αντίθετα με το νερό, αποτελεί κακό νέο για τους μελλοντικούς αστροναύτες, επειδή οι υπερχλωρικές ενώσεις μπορεί να αποβούν τοξικές, καθώς διαταράσσουν τη λειτουργία του θυρεοειδούς, ιδίως αν οι άνθρωποι εισπνεύσουν μεγάλες ποσόσητες της πολύ λεπτής σκόνης του 'Αρη. Βίντεο: http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5043661/to-rober-curiosity-brhke-afthono-nero-sto-edafos-toy-arh/