Δροσος Γεωργιος

Πρωτοποριακή μέθοδος για τον καθαρισμό των «σκουπιδιών» του διαστήματος. Η έννοια της ελκτικής ακτίνας (tractor beam) είναι σχεδόν τόσο παλιά όσο οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, καθώς δεν νοείται…φανταστικό διαστημόπλοιο χωρίς αυτήν. Ωστόσο, ενδεχομένως για άλλη μια φορά η επιστημονική φαντασία να γίνει πραγματικότητα, για το σκοπό του καθαρισμού των «σκουπιδιών» που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας, χάρη στην αξιοποίηση του στατικού ηλεκτρισμού. Οι αποκαλούμενες ηλεκτροστατικές δυνάμεις εμφανίζονται σε περιπτώσεις μεγάλης συγκέντρωσης ηλεκτρονίων. Ο «βομβαρδισμός» ενός «σκουπιδιού» που αιωρείται στο διάστημα με ηλεκτρόνια θα μπορούσε να του δώσει αρνητική φόρτιση μερικών δεκάδων κιλοβόλτ – στη συνέχεια, ένα μη επανδρωμένο διαστημικό σκάφος με θετική φόρτιση θα μπορούσε να το ρυμουλκήσει, εν είδει ελκτικής ακτίνας, σε υψηλότερη τροχιά και στη συνέχεια να το εκτοξεύσει προς το Διάστημα. Το σχετικό paper δημοσίευσε ο Χανσπίτερ Σάουμπ, μηχανικός αεροδιαστημικής του University of Colorado Boulder, στο Advances in Space Research. Σύμφωνα με δημοσίευμα του Wired, το βασικό πλεονέκτημα αυτής της μεθόδου είναι ότι δεν απαιτεί επαφή (κάτι που συνεπάγεται αυξημένη ασφάλεια για το διαστημικό σκάφος που εκτελεί χρέη ρυμουλκού), τη στιγμή που αντίστοιχες τεχνικές που έχουν προταθεί κατά καιρούς προϋποθέτουν «άγγιγμα» του αντικειμένου- στόχου (πρόσδεση, «καμάκωμα», χρήση «διχτυού» κ.ο.κ). Το GLiDeR (Geosynchronous Large Debris Reorbiter) αποτελεί μία πρωτοποριακή μέθοδο , καθώς αξιοποιεί τόσο το συγκεκριμένο ελκτικό σύστημα όσο και ηλεκτρικό σύστημα προώθησης. Επίσης, δεν απαιτείται συγχρονισμός ταχύτητας με τον στόχο, ενώ είναι εξαιρετικά οικονομικό όσον αφορά στη λειτουργία του, καθώς το «ρυμουλκό» θα μπορούσε να μείνει σε λειτουργία για αρκετά χρόνια – για την ακρίβεια, εκτιμάται ότι ένα και μόνο GLiDeR θα μπορούσε να απομακρύνει τρία αντικείμενα (1-3 τόννων) κάθε χρόνο – 15 μέχρι το τέλος της επιχειρησιακής του ζωής. Τα σκουπίδια σε τροχιά αποτελούν πλέον σημαντικό πρόβλημα, καθώς τα πρώτα χρόνια της εξερεύνησης του Διαστήματος θεωρούνταν ότι ο χώρος γύρω από τη Γη μπορούσε να «απορροφήσει» απεριόριστες ποσότητες απορριμμάτων, χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα, με αποτέλεσμα κομμάτια πυραύλων και δορυφόρων να απειλούν πλέον να αχρηστεύσουν τις τροχιές γύρω από τον πλανήτη μας, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να αρχίσουν να συγκρούονται μεταξύ τους, δημιουργώντας χιλιάδες νέα μικρά κομμάτια. Αυτή τη στιγμή εκτιμάται ότι υπάρχουν πάνω από 1.200 αντικείμενα σχετικά μεγάλου μεγέθους σε γεωστατική τροχιά, και λιγότερο από το 1/3 αυτών λειτουργούν. Βίντεο. https://www.youtube.com/watch?v=7B49v6dR4zI http://www.naftemporiki.gr/story/719461/glider-protoporiaki-methodos-gia-ton-katharismo-ton-skoupidion-tou-diastimatos Βάση παρακολούθησης διαστημικών σκουπιδιών στην Αυστραλία. Την ανάπτυξη μίας εγκατάστασης παρακολούθησης διαστημικών σκουπιδιών που βρίσκονται σε τροχιά ανέλαβαν η Lockheed Martin και η Electro Optic Systems Pty Ltd. Η εγκατάσταση, που θα βρίσκεται στη Δυτική Αυστραλία, θα έχει ως στόχο τη δημιουργία μίας πιο ακριβούς εικόνας σχετικά με την κατάσταση γύρω από τον πλανήτη μας, με προσανατολισμό τόσο σε κυβερνητικούς όσο και ιδιωτικούς πελάτες. Για τον σκοπό αυτό θα χρησιμοποιούνται λέιζερ και οπτικά συστήματα ακριβείας, όπως αυτά που συναντώνται σε τηλεσκόπια για τον εντοπισμό, την παρακολούθηση και τον χαρακτηρισμό τεχνητών αντικειμένων- διαστημικών απορριμμάτων. Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανακοίνωση της Lockheed Martin, ηλεκτροοπτικές τεχνολογίες που μπορούν να κάνουν zoom σε μεμονωμένα αντικείμενα μπορούν να αποτελέσουν σημαντική βοήθεια σε συστήματα ραντάρ όπως το Space Fence της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας, το οποίο έχει τη δυνατότητα παρακολούθησης 200.000 αντικειμένων στον ουρανό. Αξιοποιώντας προηγμένους αισθητήρες και λογισμικό, η νέα εγκατάσταση θα εστιάζει σε συγκεκριμένα αντικείμενα και θα εξακριβώνει πόσο γρήγορα κινούνται, προς τι κατεύθυνση και από τι είναι κατασκευασμένα. «Η επίγεια επίγνωση κατάστασης όσον αφορά στο Διάστημα αποτελεί όλο και πιο αυξανόμενης σημασίας προτεραιότητα για κυβερνήσεις και οργανισμούς σε όλο τον κόσμο που πρέπει να προστατέψουν τις επενδύσεις τους στο Διάστημα» επεσήμανε ο Ρικ Άμπροουζ, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Lockheed Martin Space Systems. «Μέσω αυτής της συμφωνίας με την Electro Optic Systems θα προσφέρουμε στους πελάτες μία πιο ξεκάθαρη εικόνα για τα αντικείμενα που θα μπορούσαν να απειλήσουν τους δορυφόρους τους, και θα το κάνουμε με υψηλή ακρίβεια και αποδοτικότητα όσον αφορά στο κόστος». Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του ΒΒC, υπάρχουν σχεδόν 2.000 δορυφόροι σε τροχιά αυτή τη στιγμή γύρω από τη Γη, οι οποίοι έρχονται αντιμέτωποι με περίπου 200 απειλές την ημέρα από διαστημικά σκουπίδια, τα οποία μπορεί να είναι πολύ μικρού μεγέθους- νυχιού ή βίδας- ωστόσο παραμένουν επικίνδυνα λόγω των ταχυτήτων με τις οποίες κινούνται. Θεωρείται ότι υπάρχουν περίπου 300.000 κομμάτια- διαστημικά απορρίμματα που κυμαίνονται από διάμετρο ενός εκατοστού μέχρι μέγεθος μπάλας του μπόουλινγκ και ότι κατά μέσο όρο ένας δορυφόρος καταστρέφεται ετησίως. http://www.naftemporiki.gr/story/849557/basi-parakolouthisis-diastimikon-skoupidion-stin-australia

NASA: Ενδεχόμενο χρήσης ιδιωτικών δορυφόρων αναμετάδοσης στον Άρη. Η NASA δημοσιοποίησε ένα Request for Information (RFI) με στόχο τη διερεύνηση του ενδεχομένου χρήσης δορυφόρων από ιδιωτικές εταιρείες για την παροχή υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών για μελλοντικές ρομποτικές αποστολές στον Κόκκινο Πλανήτη. «Επιδιώκουμε τη διεύρυνση της συμμετοχής στην εξερεύνηση του Άρη, έτσι ώστε να περιλάβει νέα μοντέλα για κυβερνητικές και εμπορικού χαρακτήρα συνεργασίες» ανέφερε ο Τζον Γκρούνσφελντ, στέλεχος του Science Mission Directorate της υπηρεσίας. «Ανάλογα με το αποτέλεσμα, το νέο μοντέλο θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό κομμάτι σε μελλοντικές επιστημονικές αποστολές και στο μονοπάτι προς τον Άρη». Στο RFI αναφέρονται πιθανά νέα επιχειρηματικά μοντέλα, τα οποία θα περιελάμβαναν συμβόλαια από πλευράς της ΝΑSA για την αγορά υπηρεσιών από εμπορικούς/ ιδιωτικούς παρόχους υπηρεσιών, που θα κατείχαν και θα διαχειρίζονταν έναν ή παραπάνω δορυφόρους τηλεπικοινωνιών. Το RFI απευθύνεται σε κάθε είδους φορείς, από εταιρείες της αμερικανικής βιομηχανίας μέχρι πανεπιστήμια, μη κερδοσκοπικές οργανώσεις, ερευνητικά κέντρα, καθώς και κυβερνητικούς ή διεθνείς οργανισμούς. Η NASA ενδιαφέρεται για την διερεύνηση εναλλακτικών μοντέλων όσον αφορά στη συντήρηση και την εξέλιξη υποδομών τηλεπικοινωνίας για τον Άρη, με σκοπό να αποφευχθεί ένα «κενό επικοινωνίας» κατά τη δεκαετία του 2020. Το RFI ενθαρρύνει καινοτόμες ιδέες για οικονομικές και ταυτόχρονα αποδοτικές προσεγγίσεις οι οποίες παρέχουν υπηρεσίες αναμετάδοσης για τα υπάρχοντα οχήματα/ακάτους, ενώ παράλληλα βελτιώνουν τις επιδόσεις. Ένας τομέας ο οποίος προσφέρεται για βελτιώσεις είναι των λέιζερ ή οπτικών επικοινωνιών: σημειώνεται ότι η αμερικανική διαστημική υπηρεσία δοκίμασε με επιτυχία τεχνολογία επικοινωνίες λέιζερ τον Οκτώβριο του 2013 με την αποστολή LADEE (Lunar Atmosphere and Dust Environment Explorer), επιτυγχάνοντας μετάδοση δεδομένων σε απόσταση 239.000 μιλίων, από τη Σελήνη στη Γη, σε download rate των 622 Mbps. Τα οχήματα και οι άκατοι μεταδίδουν δεδομένα στη Γη είτε μέσω direct communication link ή μέσω δορυφόρων σε τροχιά που λειτουργούν ως σταθμοί αναμετάδοσης. Η NASA χρησιμοποιεί αυτή τη στιγμή δύο σκάφη με τέτοιες δυνατότητες- εντο Odyssey και το Mars Reconnaissance Orbiter (MRO), ενώ τον Σεπτέμβριο αναμένεται να καταφθάσει το MAVEN (Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN) και το 2016 το ExoMars/Trace Gas Orbiter της ESA. H στρατηγική αυτή μέχρι τώρα έχει αποδειχθεί αποτελεσματική λόγω της τακτικής αποστολής σκαφών στον Κόκκινο Πλανήτη- ωστόσο μετά το MAVEN η NASA δεν έχει προγραμματίσει κάποια αποστολή δορυφόρου, κάτι που δημιουργεί την ανάγκη εύρεσης επιλογών που θα διασφαλίζουν την απρόσκοπτη παροχή υπηρεσιών αναμετάδοσης τηλεπικοινωνιών στο μέλλον. http://www.naftemporiki.gr/story/836963/nasa-endexomeno-xrisis-idiotikon-doruforon-anametadosis-ston-ari

Βλέποντας τον 7ο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Το να δούμε και να παρατηρήσουμε τον 7ο πλανήτη του Ηλιακού μας συστήματος από την Γη μας δεν είναι εύκολο. Παρόλα αυτά τα τελευταία χρόνια με την χρήση καμερών CCD από τους ερασιτέχνες αστρονόμους, έκαναν την παρατήρηση του πιο εύκολη άσχετα που χρησιμοποιούμε μικρά ερασιτεχνικά τηλεσκόπια. Ο πλανήτης Ουρανός είναι ένας μεγάλος αέριος πλανήτης που έχει την μισή σχεδόν μάζα από τον γειτονικό του πλανήτη τον Κρόνο, έχει όμως την διπλάσια απόσταση από τον Ήλιο από ότι ο Κρόνος και αυτό τον κάνει να μην μπορούμε τουλάχιστον μέσα από την πόλη να μπορούμε να τον διακρίνουμε δια γυμνού οφθαλμού. Αν θεωρήσουμε ότι η Γη μας είναι σε μια απόσταση από τον ήλιο μας στα 9.3 μέτρα, τότε ο πλανήτης Ουρανός θα βρισκόταν σε μια απόσταση 178.3 μέτρα και ο Κρόνος στα 88.6 μέτρα !!! Στην τελευταία παρατήρηση του Ερασιτέχνη Αστρονόμου Γιώργου Ταρσούδη έγιναν περίπου 3 λήψεις βίντεο περί των 30 λεπτών η κάθε μια, με τις οποίες μπορούμε να δούμε την κίνηση στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. http://www.lunar-captures.com/ Πολλοί ξένοι ερασιτέχνες πολλές φορές αναρωτιόνται αν οι εικόνες που παίρνουμε από τον πλανήτη είναι αληθινές και δεν έχουν ψευδενδείξεις (artifacts). Σύμφωνα με τον Γιώργο Ταρσούδη: «η απόδειξη ότι όντως αυτό που βλέπουμε είναι πληροφορία μπορεί να μας την δώσει όταν παίρνουμε μια αλληλουχία από εικόνες και τις δούμε σε κίνηση. Όταν καταφέρετε να βάλετε στο οπτικό πεδίο του τηλεσκοπίου σας τον πλανήτη Ουρανό θα είστε σίγουρος ότι τον βλέπετε μιας και ξεχωρίζει από το να βλέπετε ένα άστρο το οποίο λαμπυρίζει. Με την δική μου μεγέθυνση στο τηλεσκόπιο μου, τον βλέπω στην οθόνη του υπολογιστή μου περί τα 0.8 cm !!!» Χαρακτηριστικά της ατμόσφαιρας του πλανήτη Ουρανού : – Υδρογόνο 83% – Ήλιο 15% – Μεθάνιο 2,3% Μερικές πληροφορίες για τον πλανήτη : – Η περίοδος περιστροφής γύρω από τον άξονά του είναι 17,9 ώρες. – Ο Ουρανός απέχει κατά μέσο όρο 2.870 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο. – Η ελάχιστη απόστασή του από τη γη είναι 2,57 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα. – Η μάζα του Ουρανού είναι περίπου 14,5 φορές μεγαλύτερη της Γης Όλο το project του αστρονόμου Γιώργου Ταρσούδη για την παρατήρηση του πλανήτη Ουρανού θα το βρείτε ΕΔΩ: http://www.lunar-captures.com/uranus.html Στην παρακάτω εικόνα βλέπουμε την χρήση δύο διαφορετικών φίλτρων, καθώς και την προβολή του Βορείου πόλου του πλανήτη. http://physicsgg.me/2014/08/27/%ce%b2%ce%bb%ce%ad%cf%80%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-7%ce%bf-%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b7%ce%bb%ce%b9%ce%b1%ce%ba%ce%bf%cf%8d-%ce%bc%ce%b1/

RoboBrain: Ρομποτικός εγκέφαλος αντλεί γνώση από το Διαδίκτυο. Έναν ευφυή ρομποτικό «εγκέφαλο», ο οποίος αντλεί γνώσεις και βελτιώνει τις δεξιότητές του σερφάροντας στο Διαδίκτυο ανέπτυξαν αμερικανοί επιστήμονες. Ο Robo Brain, όπως ονομάζεται, αποτελεί προϊόν της συνεργασίας ερευνητών από τα πανεπιστήμια Κορνέλ, Μπράουν, Στάνφορντ και το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. http://news.cornell.edu/stories/2014/08/robo-brain-mines-internet-teach-robots Το πρότζεκτ έχει την οικονομική υποστήριξη μεγάλων τεχνολογικών κολοσσών όπως π.χ. της Google, της Microsoft και της Qualcomm. Στόχος των ερευνητών είναι η δημιουργία ενός «έξυπνου» συστήματος που να επιτρέπει την διαρκή ενημέρωση των απανταχού ρομπότ για την καλύτερη διάδρασή τους με το περιβάλλον και τους ανθρώπους, οδηγώντας έτσι σε καλύτερη και αποδοτικότερη επικοινωνία μεταξύ ανθρώπου και μηχανής. Σχεδιασμένος ώστε να «μαθαίνει» διαδικτυακά, ο Robo Brain συλλέγει πολύτιμες πληροφορίες από εκατομμύρια ιστοσελίδες που επισκέπτεται, τις οποίες στη συνέχεια προσφέρει στα απανταχού ανθρωποειδή, βοηθώντας τα με τον τρόπο αυτόν για την καλύτερη εκτέλεση καθημερινών δραστηριοτήτων. Ενα παρόμοιο πρόγραμμα βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και στην Ευρώπη, το οποίο υλοποιήθηκε με την πολύτιμη οικονομική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το RoboEarth, http://roboearth.org/ το οποίο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια διαδικτυακή «εγκυκλοπαίδεια» ή αλλιώς ένας «παγκόσμιος ιστός» για ρομπότ, παρουσιάστηκε επισήμως από ερευνητές του Πανεπιστημίου Τεχνολογίας της Αιντχόφεν, στην Ολλανδία, τον περασμένο Ιανουάριο. Σύμφωνα με τους αμερικανούς επιστήμονες, o ρομποτικός τους εγκέφαλος στην παρούσα φάση «σαρώνει» και επεξεργάζεται περί το ένα δισεκατομμύριο φωτογραφίες, 120.000 βιντεάκια YouTube και 100 εκατομμύρια εγχειρίδια γύρω από κατασκευές ή την λειτουργία ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών. Μέχρι στιγμής, όπως περιγράφει η επίσημη ιστοσελίδα του, http://robobrain.me/#/ o Robo Brain αναγνωρίζει καρέκλες και κατανοεί πώς χρησιμοποιείται ένας φούρνος μικροκυμάτων ή μια ομπρέλα. Οι ερευνητές θεωρούν ότι δεν είναι ακόμα ικανός να αναγνωρίζει πολλά αντικείμενα, ωστόσο καταλαβαίνει πώς χρησιμοποιούνται, ενώ κατανοεί και πιο περίπλοκες έννοιες όπως π.χ. η ανθρώπινη γλώσσα και συμπεριφορά. Για παράδειγμα, καταλαβαίνει όταν κάποιος παρακολουθεί τηλεόραση και ξέρει πότε δεν πρέπει να μπλέκεται στα… πόδια του. «Αν ένα ρομπότ αντιμετωπίσει μια κατάσταση που δεν έχει ξανασυναντήσει, τότε μπορεί να ζητήσει οδηγίες από τον Robo Brain μέσω της τεχνολογίας του cloud» εξηγεί ο ερευνητής Ασουτός Σαζένα από το Πανεπιστήμιο Κορνέλ. Οι ειδικοί πιστεύουν ότι τα ρομπότ θα μπορούσαν να μπουν στα νοικοκυριά σε περίπου 10 χρόνια. Ηδη ρομποτικές σκούπες και μηχανές κουρέματος του γκαζόν προσφέρουν σημαντική «χείρα βοηθείας» σε όσους διαθέτουν την τσέπη για να τα αποκτήσουν, καθώς για την ώρα το κόστος των εμπορικά διαθέσιμων ρομπότ είναι τσουχτερό. Τέλος οι αμερικανοί επιστήμονες υποστηρίζουν ότι τα έξυπνα συστήματα ενημέρωσης και καθοδήγησης των ανθρωποειδών θα μπορούσαν να χαρίσουν πολύτιμες γνώσεις σε ρομποτικούς «νοσοκόμους», ως προς την φροντίδα ηλικιωμένων ατόμων ή ασθενών. http://physicsgg.me/2014/08/27/robobrain-%cf%81%ce%bf%ce%bc%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%b5%ce%b3%ce%ba%ce%ad%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%bf%cf%82-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bb%ce%b5%ce%af-%ce%b3%ce%bd%cf%8e%cf%83%ce%b7/

Η γάτα του Σρέντινγκερ σε κβαντικό «ενσταντανέ» Το διασημότερο αιλουροειδές της Φυσικής απαθανατίστηκε σε μοναδικό «ενσταντανέ» με τη βοήθεια ενός από τα πιο παράξενα φαινόμενα της Κβαντομηχανικής,, του κβαντικού συσχετισμού ή διεμπλοκής. Επιστήμονες από την Αυστρία πέτυχαν να πάρουν φωτογραφίες της «Γάτας του Σρέντινγκερ» χωρίς ουσιαστικά να τη φωτογραφίσουν πραγματικά: συνέλαβαν με την κάμερά τους όχι τα ίδια τα φωτόνια που είχαν ανακλαστεί από τη σιλουέτα της γάτας, όπως γίνεται στις κοινές φωτογραφίες, αλλά τα φωτόνια που ήταν συσχετισμένα μαζί τους και δεν είχαν αλληλεπιδράσει με το συγκεκριμένο αντικείμενο. Ο κβαντικός συσχετισμός ή διεμπλοκή παρατηρείται όταν δυο σωμάτια που έχουν δημιουργηθεί μαζί παραμένουν συνδεδεμένα σε «κατάσταση διεμπλοκής» ανεξάρτητα από την απόσταση που υπάρχει μεταξύ τους: ακόμη και αν βρεθούν χιλιόμετρα μακριά (ή και στην άλλη άκρη του Σύμπαντος) το ένα από το άλλο, όταν το ένα δέχεται μια επίδραση το άλλο αντιδρά επίσης ακαριαία. Αυτό σημαίνει ότι οι μετρήσεις τους είναι συσχετισμένες και ότι μοιράζονται την ίδια κβαντική κατάσταση. Η Γκαμπριέλα Μπαρέτο Λέμος από την Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών στη Βιέννη και οι συνεργάτες της σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν τον κβαντικό συσχετισμό μεταξύ φωτονίων για να δημιουργήσουν εικόνες όχι με τα φωτόνια που είχαν αλληλεπιδράσει με το αντικείμενο που θα φωτογράφιζαν αλλά με τα μακρινά τους «δίδυμα» που βρίσκονταν σε κατάσταση διεμπλοκής μαζί τους. Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature» http://www.nature.com/nature/journal/v512/n7515/full/nature13586.html οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν ως «μοντέλο» ένα στένσιλ που απεικόνιζε τη «Γάτα του Σρέντινγκερ» και δημιούργησαν διεμπλεκόμενα ζεύγη από κίτρινα και κόκκινα φωτόνια. Στη συνέχεια έστειλαν τα κίτρινα φωτόνια να ανακλαστούν στο στένσιλ, το οποίο ήταν φτιαγμένο από σιλικόνη διαπερατή από το ερυθρό φως, και τα κόκκινα στην κάμερα, η οποία μπορούσε να ανιχνεύσει μόνο το ερυθρό φως..Εξαιτίας του συσχετισμού τους τα κόκκινα φωτόνια που έφθασαν στην κάμερα και ποτέ δεν είχαν «αγγίξει» το στένσιλ σχημάτισα την εικόνα της γάτας. Το επίτευγμα αποδεικνύει ότι είναι δυνατόν να απεικονίσουμε αντικείμενα τα οποία είναι αόρατα στο φως που μπορούμε να ανιχνεύσουμε – με άλλα λόγια ότι μπορούμε να απεικονίσουμε ένα αντικείμενο χρησιμοποιώντας φως διαφορετικού μήκους κύματος (χρώματος) από το φως το οποίο αλληλεπιδρά με το αντικείμενο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=626101

Η ηθική των επανδρωμένων αποστολών στο διάστημα. Το ηθικό ζήτημα της καταπόνησης της υγείας των αστροναυτών σε μελλοντικές επανδρωμένες διαπλανητικές αποστολές εξετάζει η NASA, η οποία παρήγγειλε τη συνεισφορά ειδικών ερευνητών. To μέλλον του αμερικανικού διαστημικού προγράμματος περιλαμβάνει σχέδια για επανδρωμένη αποστολή εξερεύνησης σε κάποιον αστεροειδή και μακροπρόθεσμα στον πλανήτη Άρη (μετά το 2025). Τέτοιου τύπου εγχειρήματα αναμένεται να θέσουν το πλήρωμα σε κινδύνους που ξεπερνάνε τα αποδεκτά όρια, γεγονός που επιτάσσει την εξέταση της ηθικής σκοπιάς από την πλευρά της NASA. Από τα συμπεράσματα της μέχρι σήμερα παραμονής ανθρώπων στο διάστημα, είναι γνωστό πως παρατηρούνται προβλήματα στη μυϊκή και οστική τους μάζα, καταπόνηση της καρδιάς, αυξημένη έκθεση σε επικίνδυνη ακτινοβολία, ενώ ένας στους πέντε αστροναύτες που έχουν διαμείνει στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) έχει αναφέρει προβλήματα στην όραση τα οποία προέκυψαν μετά την πτήση. Πέρα επίσης από τη σωματική καταπόνηση, η μακροχρόνια παραμονή στο διάστημα επιβαρύνει και τη ψυχική υγεία. Σήμερα οι περισσότεροι αστροναύτες περνούν έξι μήνες στον ISS, ενώ για το 2015 ένας Ρώσος και ένας Αμερικανός έχει προγραμματιστεί να μείνουν για ένα χρόνο. To ρεκόρ παραμονής στο διάστημα κατέχει ο Ρώσος κοσμοναύτης Σεργκέι Κρικάλεφ με συνολικό χρόνο παραμονής 2.2 χρόνια σε έξι συνολικά αποστολές στο διαστημικό σταθμό Μιρ και στον ISS. Είναι η ακτινοβολία θανάσιμη για τους αστροναύτες; O κοσμοναύτης Βαλέρι Πόλιακοφ κατέχει το ρεκόρ της μεγαλύτερης παραμονής στο διάστημα κατά τη διάρκεια μίας μεμονωμένης αποστολής, περνώντας 438 ημέρες στο Μιρ. Συγκριτικά, μία αποστολή στον Άρη αναμένεται πως θα διαρκούσε τουλάχιστον 32 μήνες, καθώς το ταξίδι για τη μία διαδρομή απαιτεί στην καλύτερη έξι μήνες, ενώ οι αστροναύτες θα έπρεπε να παραμείνουν για περίπου 600 ημέρες στον κόκκινο πλανήτη προτού ο Άρης και η Γη βρεθούν ξανά σε ευνοϊκή θέση για το ταξίδι της επιστροφής. Ένα τέτοιο ταξίδι υπολογίζεται πως θα αύξανε την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου για περισσότερο από 3% για τους συμμετέχοντες, κάτι που παραβιάζει τα όρια που έχει θέσει η NASA, ενώ ίσως εξέθετε το πλήρωμα και σε άγνωστους κινδύνους. Για το λόγο αυτό, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία ζήτησε τη βοήθεια του αμερικανικού Ινστιτούτου Ιατρικής (ΙΟΜ) προκειμένου να εκτιμηθούν οι κίνδυνοι ενός τέτοιου εγχειρήματος. Σύμφωνα με το ΙΟΜ η NASA μπορεί να κάνει ορισμένες «εκπτώσεις» στις ηθικές αρχές της, καθώς οι αστροναύτες θα θέσουν τον εαυτό τους σε κίνδυνο για το όφελος της χώρας τους και της ανθρωπότητας. Εξάλλου, σύμφωνα με τον Τζέφρι Καν, επικεφαλή της επιτροπής που εξέτασε το ζήτημα, «η διαστημική εξερεύνηση πίεσε εξαρχής τα όρια, ρισκάροντας με τις ζωές των αστροναυτών». Ορισμένες από τις προτάσεις του ΙΟΜ ήταν η παροχή ίσων ευκαιριών σε γυναίκες υποψήφιες για τέτοιες αποστολές, η εγγυημένη παροχή υπηρεσιών υγείας στους αστροναύτες για όλη τη διάρκεια της ζωής τους και η προσεκτική ισορροπία μεταξύ κινδύνων για τη ζωή των αστροναυτών και πιθανού οφέλους από την αποστολή. Η NASA θα πρέπει επίσης να ενημερώνει του αστροναύτες για όλους τους γνωστούς κινδύνους σε όλα τα στάδια της αποστολής αλλά και μετά την επιστροφή τους, ενώ θα πρέπει να σέβεται την αυτονομία τους επιτρέποντάς τους να λάβουν αποφάσεις που μπορούν να επηρεάσουν την αποστολή. Βίντεο. http://www.naftemporiki.gr/story/792286/i-ithiki-ton-epandromenon-apostolon-sto-diastima «Αγροτικός» δορυφόρος από τη NASA. Τη συλλογή δεδομένων για αγροτικούς σκοπούς έχει ως στόχο ο δορυφόρος Soil Moisture Active Passive (SMAP) της NASA, o οποίος είναι προγραμματισμένο να εκτοξευτεί τον χειμώνα. Σύμφωνα με την υπηρεσία US Drought Monitor, το 60% της Καλιφόρνια περνά περίοδο ασυνήθιστης ξηρασίας, ενώ το 2012 αντίστοιχη προειδοποίηση είχε εκδοθεί και για το Τέξας και τις νοτιοανατολικές ΗΠΑ. Οι δύο τελευταίοι χειμώνες της Καλιφόρνια ήταν μεταξύ των πιο ξηρών από το 1879, με άσχημες επιπτώσεις για τον αγροτικό τομέα. Όπως επισημαίνεται από τη NASA, επί της παρούσης δεν υπάρχει κάποιο επίγειο ή δορυφορικό παγκόσμιο δίκτυο παρακολούθησης της υγρασίας του εδάφους σε τοπικό επίπεδο. Για τέτοιους σκοπούς υπάρχει η επιλογή της τοποθέτησης αισθητήρων στο έδαφος, αλλά αυτοί παρέχουν μόνο περιορισμένα δεδομένα και είναι σπάνιοι σε περιοχές όπως η Αφρική, η Ασία και η Λατινική Αμερική. Η αποστολή Soil Moisture and Ocean Salinity της ESA έχει τέτοιο χαρακτήρα, ωστόσο τα δεδομένα της είναι χρήσιμα περισσότερο για προβλέψεις σε ευρύ επίπεδο. O δορυφόρος SMAP θα συλλέγει δεδομένα τα οποία, σύμφωνα με τη NASA, απαιτούνται σε τοπικό επίπεδο για τη γεωργία και τη διαχείριση υδάτινων πόρων. Θα χρησιμοποιεί δύο όργανα μικροκυμάτων για την παρακολούθηση πέντε εκατοστών εδάφους στην επιφάνεια της Γης, τα οποία θα μπορούν να παράγουν εκτιμήσεις υγρασίας εδάφους «ανάλυσης» περίπου εννέα χιλιομέτρων, «χαρτογραφώντας» όλη την υφήλιο κάθε δύο με τρεις ημέρες. Όπως επισημαίνεται, αν και αυτή η «ανάλυση» δεν θα μπορεί να δείξει πώς μπορεί να ποικίλλει η υγρασία εντός ενός μεμονωμένου πεδίου, το αποτέλεσμα σε κάθε περίπτωση θα είναι οι πιο ακριβείς χάρτες του είδους που έχουν δημιουργηθεί ποτέ. «Η αγροτική ξηρασία προκύπτει όταν η ζήτηση νερού για παραγωγή σοδειάς υπερβαίνει τα διαθέσιμα αποθέματα από βροχοπτώσεις, νερό επιφάνειας και ανανεώσιμες αντλήσεις υπογείων υδάτων» αναφέρει ο Φόρεστ Μέλτον, του Ecological Forecasting Lab στο Ames Research Center της NASA. «Βάσει δεδομένων για τις βροχές και τις χιονοπτώσεις στην Καλιφόρνια, τον Μάρτιο είχαμε γνώση ότι το καλοκαίρι θα βρισκόμασταν αντιμέτωποι με έντονη αγροτική ξηρασία. Αλλά η άρδευση σε τμήματα της Ινδίας, της Μ. Ανατολής και άλλων περιοχών βασίζεται πολύ σε αντλήσεις υπογείων υδάτων κατά διαστήματα ή και ολόκληρο το έτος». Οι πόροι υπογείων υδάτων είναι δύσκολο να υπολογιστούν, οπότε οι αγρότες οι οποίοι βασίζονται σε αυτούς έχουν μειωμένες ενδείξεις όσον αφορά σε επερχόμενες ελλείψεις. Για αυτά τα μέρη του κόσμου, όπου οι αγρότες έχουν περιορισμένα δεδομένα για να τους βοηθήσουν στην κατανόηση των συνθηκών, οι μετρήσεις του SMAP θα αποτελούσαν σημαντική βοήθεια. «Οι επιστήμονες βλέπουν μεγάλες δυνατότητες στον SMAP» συμπληρώνει ο Μέλτον, τονίζοντας ότι θα παρέχει πολύ χρήσιμες πληροφορίες για τις συνθήκες υγρασίας εδάφους, οι οποίες θα είναι πολύ σημαντικές για την παρακολούθηση της ξηρασίας, καθώς και ένα μεγάλο εύρος εφαρμογών που σχετίζονται με τη γεωργία. http://www.naftemporiki.gr/story/849103/agrotikos-doruforos-apo-ti-nasa

Σύννεφα βροχής πέραν του Ηλιακού Συστήματος. Αμερικανοί αστρονόμοι από το Επιστημονικό Ιδρυμα Carnegie, στην Ουάσινγκτον, εντόπισαν για πρώτη φορά σύννεφα βροχής πέραν του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 7,3 ετών φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη έγινε σε έναν καφέ νάνο, έναν «γίγαντα» αερίων που αποτελεί κατά κάποιο τρόπο έναν αποτυχημένο αστέρα. Αυτό συμβαίνει γιατί εξαιτίας της πολύ μικρής του μάζας, η θερμοκρασία και η πίεση στον πυρήνα του δεν είναι αρκετά υψηλές ώστε να ξεκινήσουν ή να διατηρήσουν τις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις. Σε αντίθεση με τους πλανήτες, ο καφέ νάνος ακτινοβολεί λίγο μέσω της δικής του θερμότητας. Ένας καφέ νάνος θα μπορούσε κάποια στιγμή να είχε ξεκινήσει αντιδράσεις θερμοπυρηνικής σύντηξης, αλλά να μην είχε φτάσει ποτέ σε μια σταθερή κατάσταση, με αποτέλεσμα τελικά να σβήσει. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν οι παρατηρήσεις τους ευσταθούν, τότε θα μπορούσαν να βοηθήσουν μελλοντικά στην ανακάλυψη κατοικήσιμων πλανητών με συνθήκες παρόμοιες με εκείνες της Γης. Βάσει των ευρημάτων των ειδικών, ο καφέ νάνος ονόματι WISE J0855-0714, είναι ο πιο παγωμένος που έχει βρεθεί ως τώρα, με θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ -48 και -13 βαθμών Κελσίου. Μελετώντας την ακτινοβολία στο εγγύς υπέρυθρο συνολικά 151 λήψεων, προερχόμενων από το τηλεσκόπιο Magellan Baade στη Χιλή, οι ερευνητές είδαν ότι το χρώμα των αερίων που περιέβαλλαν τον καφέ νάνο αντιστοιχούσε σε εκείνο ενός μοντέλου που προέβλεπε την ύπαρξη σύννεφων νερού (δηλαδή πάγου λόγω των υπερβολικά χαμηλών θερμοκρασιών του) στην ατμόσφαιρά του. Σύμφωνα με τους αστρονόμους, τα συγκεκριμένα ευρήματα θα μπορέσουν να επαληθευθούν με τη βοήθεια του υπερ-τηλεσκοπίου της NASA, James Webb Space Telescope (JWST), το οποίο αποτελεί τον «διάδοχο» του Hubble και πρόκειται να τεθεί σε τροχιά το 2018. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=625676

Γιατί πρέπει να υπάρχει σκοτεινή ύλη. Κάθε άρθρο σχετικό με τα εναπομείναντα μυστήρια του σύμπαντος περιλαμβάνει, στις πρώτες θέσεις της λίστας των άλυτων προβλημάτων, την σκοτεινή ύλη. Τι είναι η σκοτεινή ύλη; Που βρίσκεται; Πως μπορούμε να την ανιχνεύσουμε; Αυτά τα ερωτήματα βρίσκονται στην πρώτη γραμμή έρευνας της Κοσμολογίας. Η σκοτεινή ύλη είναι που με την επίδραση της βαρύτητάς της επηρεάζει τις κινήσεις άστρων, γαλαξιών, ακόμη και την εξέλιξη του ίδιου του Σύμπαντος. Κι όμως μέχρι σήμερα τα μεγάλα πειράματα (LUX, DAMA/Libra και CoGeNT και Super-CDMS) απέτυχαν να ανιχνεύσουν άμεσα την σκοτεινή ύλη και οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν καν τι είδους σωματίδια την απαρτίζουν. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι για τους οποίους οι περισσότεροι επιστήμονες είναι πεπεισμένοι πως η σκοτεινή ύλη υπάρχει; Ιδού πέντε λόγοι για τους οποίους πρέπει να υπάρχει σκοτεινή ύλη: Περισσότερα: http://physicsgg.me/2014/08/26/%ce%b3%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%af-%cf%80%cf%81%ce%ad%cf%80%ce%b5%ce%b9-%ce%bd%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%ac%cf%81%cf%87%ce%b5%ce%b9-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7/

Ανακαλύφθηκε νερό στον αστεροειδή Δήμητρα. Αστρονόμοι εντόπισαν για πρώτη φορά ίχνη νερού γύρω από ένα σώμα στη ζώνη αστεροειδών, με τη μορφή πιδάκων ατμού που αναβλύζουν από τον αστεροειδή Δήμητρα. Πρόκειται για μία σημαντική ανακάλυψη αφού η περιεκτικότητα νερού στη συγκεκριμένη περιοχή έχει συνέπειες και στην κατανόησή μας για το σχηματισμό και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος. Όταν το Ηλιακό Σύστημα δημιουργήθηκε πριν από 4.6 δισεκατομμύρια χρόνια θεωρείται πως οι κεντρικές του περιοχές, εκεί που σήμερα βρίσκονται οι εσωτερικοί πλανήτες* δηλαδή, ήταν πολύ θερμές για να συγκρατήσουν μεγάλες ποσότητες νερού. Το νερό πιστεύεται πως μεταφέρθηκε αργότερα σε αυτούς τους πλανήτες, μέσω μίας παρατεταμένης περιόδου βομβαρδισμού από αστεροειδείς, πριν από 3.9 δισεκατομμύρια χρόνια. Άλλα αρχέγονα σώματα στο Ηλιακό Σύστημα όπως οι κομήτες είναι γνωστό πως περιέχουν νερό, όπως επίσης και οι δορυφόροι πλανητών, ενώ υπήρχαν ενδείξεις για ύπαρξη νερού και στους αστεροειδείς, είναι όμως η πρώτη φορά που υπάρχει επιβεβαιωμένη παρατήρηση νερού σε αστεροειδή. Η ανακάλυψη έγινε με τη βοήθεια του ευρωπαϊκού διαστημικού παρατηρητηρίου Herschel, το οποίο ανίχνευσε τους υδρατμούς σε δύο διαφορετικές περιοχές της Δήμητρας. Οι παρατηρήσεις ξεκίνησαν το 2012, και επικεντρώθηκαν στις δύο περιοχές τον περασμένο Μάρτιο. Οι δύο αυτές περιοχές είναι 5% πιο σκούρες από τη μέση φωτεινότητα του πλανητοειδούς, γεγονός που σημαίνει πως απορροφούν περισσότερη ακτινοβολία. Το νερό μάλλον προέρχεται από απευθείας εξαέρωση κομματιών πάγου του αστεροειδούς που ήρθαν σε απευθείας επαφή με τις ακτίνες του Ήλιου. Ο πάγος ίσως «βγήκε» στην επιφάνεια έπειτα από την πρόσκρουση μετεωριτών στη Δήμητρα, που μπορεί να έξυσαν τμήματα του εδάφους της. «Υπολογίζουμε πως παράγονται περίπου 6 κιλά υδρατμών το δευτερόλεπτο, κάτι που απαιτεί να υπάρχουν κάποιες πολύ μικρές περιοχές της Δήμητρας που να καλύπτονται από νερό», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής του προγράμματος Herschel, Λόρενς Ο’Ρουρκ. Η Δήμητρα είναι το μεγαλύτερο αντικείμενο στη ζώνη των αστεροειδών (περιέχει το 20% της μάζας όλης της ζώνης), η οποία εκτείνεται μεταξύ των τροχιών του Άρη και του Δία. Με διάμετρο 950 χιλιομέτρων είναι αρκετά μεγάλη ώστε να κατηγοριοποιείται ως πλανήτης-νάνος, όπως και ο Πλούτωνας. Πολλές περισσότερες πληροφορίες για τη Δήμητρα θα προκύψουν από τη διαστημική αποστολή DAWN, η οποία αναμένεται να την προσεγγίσει σε περίπου ένα χρόνο. To σκάφος DAWN θα χαρτογραφήσει με μεγάλη λεπτομέρεια την επιφάνεια της Δήμητρας, ενώ θα παρακολουθήσει και τη μεταβολή με το χρόνο στη δραστηριότητα των πιδάκων υδρατμού που βρέθηκαν. Οι νέες ανακαλύψεις δημοσιεύονται στο επιστημονικό περιοδικό Nature. http://www.naftemporiki.gr/story/756672/anakalufthike-nero-ston-asteroeidi-dimitra

Ροζέτα: Τα χρονικά όρια αναζήτησης τοποθεσίας προσεδάφισης στενεύουν. Χρησιμοποιώντας τις αναλυτικές πληροφορίες που συλλέχθηκαν από το διαστημόπλοιο Rosetta της ESA κατά τη διάρκεια των δύο πρώτων εβδομάδων τροχιάς γύρω από τον κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko, έχουν αναγνωριστεί πέντε σημεία ως υποψήφιες τοποθεσίες για να προσεδαφιστεί το όχημα Philae το Νοέμβριο - η πρώτη φορά που έχει ποτέ επιχειρηθεί μια προσγείωση σε έναν κομήτη. Πριν από την άφιξή της Rosetta, ο κομήτης 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko δεν είχε ποτέ παρατηρηθεί από κοντά και έτσι ο αγώνας δρόμου για να βρεθεί η κατάλληλη θέση για την προσγείωση των 100 κιλών προσεδαφιστή θα μπορούσε να αρχίσει μόνο όταν η Rosetta θα συναντιόταν με τον κομήτη στις 6 Αυγούστου. Η προσγείωση αναμένεται να πραγματοποιηθεί στα μέσα Νοεμβρίου όταν ο κομήτης θα είναι περίπου 450 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τον Ήλιο, πριν η δραστηριότητα στην κομήτη φθάσει σε επίπεδα που θα μπορούσαν να θέσουν σε κίνδυνο την ασφαλή και ακριβή απελευθέρωση του Philae στην επιφάνεια του κομήτη, και πριν το υλικό της επιφάνειας τροποποιηθεί από τη δραστηριότητα αυτή. Ο κομήτης βρίσκεται σε τροχιά 6,5 ετών γύρω από τον Ήλιο και σήμερα είναι 522 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από αυτόν. Κατά την πλησιέστερη προσέγγιση τους στις 13 Αυγούστου το 2015, ακριβώς λιγότερο από ένα χρόνο από τώρα, ο κομήτης και η Rosetta θα είναι 185 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τον Ήλιο, που σημαίνει μια οκταπλάσια αύξηση του φωτός που λαμβάνουν από τον Ήλιο. Ενώ η Rosetta και τα επιστημονικά εργαλεία της θα παρατηρούν το πώς ο κομήτης εξελίσσεται καθώς η θέρμανση από τον Ήλιο θα αυξάνουν, παρατηρώντας πώς θα αναπτύσσεται το «coma» της και τις επιφανειακές αλλαγές με την πάροδο του χρόνου, ο προσεδαφιστής Philae και τα όργανά του, θα επιφορτιστούν με την παραγωγή συμπληρωματικών in situ μετρήσεων στην επιφάνεια του κομήτη. Επίσης ο προσεδαφιστής και το τροχιακό διαστημόπλοιο θα συνεργαστούν με τη χρήση του πειράματος CONSERT για να στείλουν και να ανιχνεύσουν ραδιο-κύματα μέσα στο εσωτερικό του κομήτη, προκειμένου να χαρακτηρίσουν την εσωτερική δομή του. Η επιλογή του σωστού χώρου προσγείωσης είναι μια σύνθετη διαδικασία. Αυτός ο χώρος θα πρέπει να εξισορροπεί τις τεχνικές ανάγκες του τροχιακού οχήματος και του οχήματος προσδάφισης κατά τη διάρκεια όλων των φάσεων του διαχωρισμού, την κάθοδο και την προσγείωση, και κατά τη διάρκεια των εργασιών στην επιφάνεια με τις επιστημονικές απαιτήσεις των 10 οργάνων που περιέχει το Philae. Ένα βασικό ζήτημα είναι ότι αβεβαιότητες κατά την πλοήγηση του οχήματος σε τροχιά κοντά στον κομήτη σημαίνει ότι είναι δυνατόν να καθοριστεί οποιαδήποτε δεδομένη ζώνη προσγείωσης μόνο σε όρους μιας έλλειψης – που καλύπτει μέχρι ένα τετραγωνικό χιλιόμετρο - εντός του οποίου το Philae θα μπορεί να προσγειωθεί. Για κάθε πιθανή ζώνη, σημαντικά ερωτήματα πρέπει να απαντηθούν: Θα είναι σε θέση το όχημα να διατηρεί τακτική επικοινωνία με τη Rosetta; Πόσο κοινοί είναι οι κίνδυνοι στην επιφάνεια, όπως οι μεγάλες πέτρες, οι βαθιές ρωγμές ή οι απότομες πλαγιές; Υπάρχει επαρκής φωτισμός για τις επιστημονικές εργασίες και αρκετό ηλιακό φως για να επαναφορτιστούν οι μπαταρίες του προσεδαφιστή πέρα από την αρχική διάρκεια ζωής τους των 64 ωρών, ωστόσο να μην είναι τόσο μεγάλη ώστε να προκαλέσει υπερθέρμανση; Για να απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία που αποκτήθηκαν από τη Rosetta όταν βρισκόταν σε απόσταση περίπου στα 100 χιλιόμετρα, συμπεριλαμβανομένων εικόνων υψηλής ανάλυσης από την επιφάνεια, μετρήσεις της θερμοκρασίας στην επιφάνεια του κομήτη, και από την πίεση και την πυκνότητα του αερίου γύρω από τον πυρήνα. Επιπλέον, έχουν καθοριστεί οι μετρήσεις του προσανατολισμού του κομήτη σε σχέση με τον Ήλιο, η περιστροφή του, η μάζα του και η βαρύτητα επιφάνειας. Όλοι αυτοί οι παράγοντες επηρεάζουν την τεχνική σκοπιμότητα της προσγείωσης σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη θέση για την κομήτη. Αυτό το Σαββατοκύριακο, η ιστοσελίδα του Landing Site Selection Group (περιλαμβάνει τους μηχανικούς και τους επιστήμονες από το κέντρο Επιστήμης, Επιχειρήσεων και Πλοήγησης του Philae, στο CNES, το Κέντρο Ελέγχου του Προσεδαφιστή στο DLR, τους επιστήμονες που εκπροσωπούν τα όργανα του Προσεδαφιστή Philae και η ομάδα της Rosetta της ESA), συναντήθηκαν στο CNES, στην Τουλούζη, ώστε να εξετάσουν τα τα διαθέσιμα δεδομένα και να καθορίσουν μια λίστα από πέντε υποψήφιους τόπους προσεδάφισης. "Αυτή είναι η πρώτη φορά που εξετάζονται τόποι προσεδάφισης σε έναν κομήτη," λέει ο Stephan Ulamec, Διευθυντής του Προσεδαφιστή στο DLR. "Με βάση το συγκεκριμένο σχήμα και την καθολική τοπογραφία του κομήτη 67Ρ / Churyumov-Gerasimenko, κατά πάσα πιθανότητα δεν αποτελεί έκπληξη ότι πολλές θέσεις έπρεπε να αποκλειστούν. Οι υποψήφιες περιοχές που θέλουμε να ακολουθήσουμε για περαιτέρω ανάλυση πιστεύεται ότι είναι τεχνικά εφικτές, με βάση μια προκαταρκτική ανάλυση της δυναμικής της πτήσης και άλλα βασικά ζητήματα - για παράδειγμα όλα παρέχουν τουλάχιστον έξι ώρες ημερήσιου φωτός ανά περιστροφή του κομήτη και προσφέρουν κάποιο επίπεδο έδαφος. Φυσικά, κάθε περιοχή έχει τη δυνατότητα για μοναδικές επιστημονικές ανακαλύψεις." "Ο κομήτης είναι πολύ διαφορετικός από οτιδήποτε έχουμε δει μέχρι σήμερα, και παρουσιάζει θεαματικά χαρακτηριστικά τα οποία δεν έχουν γίνει ακόμα κατανοητα," λέει ο Jean-Pierre Bibring, η επικεφαλής επιστήμονας του προσεδαφιστή και κύριος ερευνητής του οργάνου CIVA. "Οι πέντε επιλεγμένες τοποθεσίες μας προσφέρουν την καλύτερη ευκαιρία για προσγείωση και μελέτη της σύνθεσης, της εσωτερικής δομής και της δραστηριότητας του κομήτη με τα δέκα πειράματα προσεδάφισης." Στις περιοχές αυτές δόθηκε από ένα γράμμα έπειτα από μια αρχική προ-επιλογή 10 πιθανών τοποθεσιών, που ωστόσο δεν δηλώνει την κατάταξη. Τρεις θέσεις (οι Β, Ι και J) βρίσκονται στον μικρότερο από τους δύο λοβούς του κομήτη και δύο θέσεις (οι Α και C) βρίσκονται στο μεγαλύτερο λοβό. Σύνοψη των πέντε υποψήφιων θέσεων προσγείωσης Θέση A Η Θέση Α είναι μια ενδιαφέρουσα περιοχή που βρίσκεται στο μεγαλύτερο λοβό, αλλά με μια καλή θέα προς το μικρότερο λοβό. Η μορφολογία του εδάφους μεταξύ των δύο λοβών είναι πιθανώς η πηγή κάποιας εκπομπής αερίων. Αλλά είναι απαραίτητη απεικόνιση υψηλότερης ανάλυσης για να μελετηθούν οι πιθανοί επιφανειακοί κίνδυνοι, όπως μικρές λακκούβες και πλαγιές, ενώ θα πρέπει επίσης να εξεταστούν περαιτέρω οι συνθήκες φωτισμού. Θέση B Η Θέση Β, με δομή παρόμοια με κρατήρα στο μικρότερο λοβό, έχει επίπεδο έδαφος και έτσι θεωρείται σχετικά ασφαλής για προσγείωση, αλλά οι συνθήκες φωτισμού μπορεί να δημιουργήσουν πρόβλημα κατά την εξέταση του μακροπρόθεσμου επιστημονικού σχεδιασμού του Philae. Θα χρειαστεί υψηλότερης ανάλυσης απεικόνιση για την λεπτομερέστερη αξιολόγηση των κινδύνων από ογκόλιθους. Επιπλέον, οι ογκόλιθοι πιστεύεται επίσης πως αντιπροσωπεύουν πιο πρόσφατα επεξεργασμένο υλικό και ως εκ τούτου αυτή η θέση μπορεί να μην είναι τόσο παρθένα όσο κάποιες άλλες. Θέση C Η Θέση C βρίσκεται στον μεγαλύτερο λοβό και φιλοξενεί μια σειρά από επιφανειακά χαρακτηριστικά συμπεριλαμβανομένων ορισμένων φωτεινότερων υλικών, λακκούβες, γκρεμούς, λόφους και ομαλές πεδιάδες, αλλά είναι απαραίτητη απεικόνιση υψηλότερης ανάλυσης για την εκτίμηση του κινδύνου μερικών από αυτά τα χαρακτηριστικά. Είναι επίσης καλά φωτισμένη, γεγονός που θα ωφελήσει τον μακροπρόθεσμο επιστημονικό σχεδιασμό για το Philae. Θέση I Η Θέση I είναι μια σχετικά επίπεδη περιοχή στο μικρότερο λοβό που μπορεί να περιέχει κάποιο φρέσκο ​​υλικό, αλλά υψηλότερης ανάλυσης απεικόνιση είναι απαραίτητη για να εκτιμηθεί η έκταση του ανώμαλου εδάφους. Οι συνθήκες φωτισμού θα πρέπει επίσης να επιτρέπουν τον μακροπρόθεσμο επιστημονικό σχεδιασμό. Θέση J Η Θέση J είναι παρόμοια με τη Θέση I, επίσης στο μικρότερο λοβό, προσφέροντας ενδιαφέροντα επιφανειακά χαρακτηριστικά και καλό φωτισμό. Προσφέρει πλεονεκτήματα για το πείραμα CONSERT σε σύγκριση με τη Θέση I, αλλά είναι απαραίτητη απεικόνιση υψηλότερης ανάλυσης για να καθορίσει τις λεπτομέρειες του εδάφους, που δείχνουν κάποιους ογκόλιθους και δομή αναβαθμίδων. Το επόμενο βήμα είναι μια ολοκληρωμένη ανάλυση για κάθε μία από τις υποψήφιες τοποθεσίες, για να προσδιοριστούν πιθανές τροχιακές και επιχειρησιακές στρατηγικές που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ώστε η Rosetta για να απελευθερώσει το όχημα προσεδάφισης σε κάποια από αυτές. Την ίδια στιγμή, η Rosetta θα κινηθεί σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από την κομήτη, επιτρέποντας μια πιο λεπτομερή μελέτη των προτεινόμενων θέσεων προσεδάφισης. Μέχρι τις 14 Σεπτεμβρίου, οι πέντε υποψήφιες περιοχές θα έχουν αξιολογηθεί και καταταχθεί, οδηγώντας στην επιλογή μιας πρωτογενούς θέσης προσγείωσης, για την οποία θα πρέπει να αναπτυχθεί μια πλήρως λεπτομερής στρατηγική για τις εργασίες προσεδάφισης, μαζί με μια εφεδρική. Κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης, η Rosetta θα μετακινηθεί στα 20-30 χλμ από τον κομήτη, επιτρέποντας να γίνουν ακόμα πιο λεπτομερείς χαρτογραφήσεις των κατανομών των ογκόλιθων στην πρώτη και τις εφεδρικές θέσεις προσεδάφισης. Αυτές οι πληροφορίες θα μπορούσε να είναι σημαντική προκειμένου να αποφασιστεί αν θα πρέπει να αλλάξουμε από την θέση πρώτης επιλογής σε κάποια εφεδρική. Η ομάδα της αποστολής Rosetta εργάζεται προς μια ονομαστική ημερομηνία προσεδάφισης, στις 11 Νοεμβρίου, ωστόσο η επιβεβαίωση της θέσης προσγείωσης πρώτης επιλογής και η ημερομηνία κατά πάσα πιθανότητα θα έρθει στις 12 Οκτωβρίου. Αυτό θα πρέπει να ακολουθείται από μια επίσημη Go / No Go από την ESA, σε συμφωνία με την ομάδα προσεδάφισης, μετά από μια συνολική αναθεώρηση ετοιμότητας στις 14 Οκτωβρίου. "Η διαδικασία επιλογής ενός τόπου προσεδάφισης είναι εξαιρετικά σύνθετη και δυναμική ενώ όσο πλησιάζουμε προς τον κομήτη, θα δούμε όλο και περισσότερες λεπτομέρειες, οι οποίες θα επηρεάσουν την τελική απόφαση σχετικά με το πού και πότε μπορούμε να προσγειωθούμε, "λέει ο Fred Jansen, ο διοικητής της αποστολής Rosetta της ESA. "Έπρεπε να ολοκληρώσουμε την προκαταρκτική ανάλυσή μας για τις υποψήφιες θέσεις πολύ γρήγορα μετά την άφιξή στον κομήτη, και τώρα έχουμε μόλις λίγες εβδομάδες για να καθορίσει την κύρια θέση. Ο χρόνος περνά και τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση να επιλέξουμε την καλύτερη δυνατή θέση προσγείωσης." http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Rozheta_Ta_chronikha_horia_anazheteses_topotheshias_prosedhaphises_stenehuoyn

Είναι το Σύμπαν ένα δισδιάστατο ολόγραμμα; Ένα νέο πείραμα που ξεκίνησε τη λειτουργία του στο εργαστήριο Φέρμι στο Ιλινόις των ΗΠΑ, θα προσπαθήσει να απαντήσει σε μερικά πολύ βαθιά ερωτήματα για το Σύμπαν που αγγίζουν τα όρια της επιστημονικής φαντασίας. Πρόκειται για το Ολόμετρο (Holometer) το οποίο θα μελετήσει το ενδεχόμενο το Σύμπαν μας να είναι ένα δισδιάστατο ολόγραμμα, λίγο πολύ όπως και η οθόνη μία τηλεόρασης η οποία σε μία επιφάνεια προβάλλει έναν τρισδιάστατο κόσμο. Όπως και στην τηλεόραση, εάν κοιτάξει κανείς πολύ κοντά θα δει την εικόνα να αποτελείται από πίξελς, ορισμένοι επιστήμονες πιστεύουν πως με τον ίδιο τρόπο μπορεί να είναι οικοδομημένο και το Σύμπαν, με τις πληροφορίες να είναι εγγεγραμμένες σε δισδιάστατα πακέτα με μέγεθος 10 τρισεκατομμύρια τρισεκατομμύρια φορές μικρότερο από αυτό ενός ατόμου, στη λεγόμενη κλίμακα Πλανκ. “Θέλουμε να μάθουμε εάν ο χωροχρόνος είναι ένα κβαντικό σύστημα, εάν συμπεριφέρεται όπως η ύλη” λέει ο Κρεγκ Χόγκαν, διευθυντής του κέντρου σωματιδιακής αστροφυσικής στο εργαστήριο Φέρμι. “Εάν δούμε κάτι, θα αλλάξει ριζικά την ιδέα που έχουμε γύρω από το χώρο εδώ και χιλιάδες χρόνια”, συνέχισε. Σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας, που βρίσκεται στην καρδιά της κβαντικής μηχανικής, η ακριβής γνώση της ορμής και της θέσης ενός σωματιδίου είναι αδύνατες. Εάν ο χώρος αποτελείται όντως από δισδιάστατα τμήματα, τότε και εκείνος θα εμπίπτει στην ίδια αρχή. Μία άλλη ομοιότητα μεταξύ ύλης και χώρου σε αυτή την περίπτωση θα είναι πως ακόμη και σε θερμοκρασίες κοντά στο απόλυτο μηδέν, ο ψηφιοποιημένος χώρος θα πρέπει να δονείται από κβαντικές διακυμάνσεις. Πλέον σε πλήρη λειτουργία, το Ολόμετρο θα χρησιμοποιήσει ένα ζεύγος από συμβολόμετρα σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, το καθένα από τα οποία θα στέλνει μία πολύ ισχυρή δέσμη λέιζερ (ισοδύναμη με 200.000 στιλό λέιζερ) σε μία σχισμή που θα τη διαχωρίζει σε δύο διαδρομές 40 μέτρων. Στο τέλος της διαδρομής το φως ανακλάται και επιστρέφει στο σημείο που διαχωρίστηκε, προκειμένου να ξανασυνδυαστεί σε μία ακτίνα. Οι ερευνητές στη συνέχεια θα μελετήσουν τη συμπεριφορά της ακτίνας προκειμένου να ανιχνεύσουν οποιονδήποτε θόρυβο που θα μπορούσε να οφείλεται στη κβαντική φύση της δομής του χώρου. Ο “ολογραφικός θόρυβος” όπως τον αποκαλούν οι επιστήμονες, θα πρέπει να βρίσκεται σε όλες τις συχνότητες, ωστόσο θα πρέπει να διαχωριστεί από οποιοδήποτε άλλο είδος δονήσεων. “Εάν εντοπίσουμε ένα θόρυβο που δε μπορούμε να ξεφορτωθούμε, ίσως ανακαλύψουμε κάτι θεμελιώδες για τη φύση”, λέει ο φυσικός του εργαστηρίου Φέρμι Άαρον Τσου. “Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή για τη φυσική. Ένα θετικό αποτέλεσμα μπορεί να ανοίξει μία λεωφόρο ερωτημάτων για το πως λειτουργεί ο χώρος”, ολοκλήρωσε. http://www.naftemporiki.gr/story/849381/einai-to-sumpan-ena-disdiastato-ologramma

Μεγάλο πρόβλημα στο Curiosity. Μπροστά σε ένα μεγάλο πρόβλημα φαίνεται ότι βρίσκονται οι επιστήμονες της NASA. Οι ατμοσφαιρικές συνθήκες που επικρατούν στον πλανήτη Άρη δεν επιτρέπουν στο Curiosity να αντέξει. Οι ρόδες έχουν αρχίσει να λιώνουν, ενώ τα μεταλλικά μέρη του οχήματος αρχίζουν να εμφανίζουν εικόνα φθοράς. Υπενθυμίζεται πώς στις 6 Αυγούστου η ΝASA γιόρτασε την παρουσία για δεύτερη χρονιά του ερευνητικού οχήματος Curiosity στον πλανήτη Άρη. Σύμφωνα με τους ειδικούς κατά τη διάρκεια της ημέρας η θερμοκρασία στον Άρη πηγαίνει από τους 20 βαθμούς στους -73, ενώ οι αμμοθύελλες και οι αιχμηρές πέτρες κάνουν την κίνηση του οχήματος αρκετά δύσκολη. Το Curiosity είναι το τέταρτο κατά σειρά όχημα που μεταβαίνει στον Άρη, διαθέτει 17 κάμερες και ζυγίζει όσο ένα Μini Coοper. Αν και προηγουμένως είχαν προβλεφθεί όλες αυτές οι αντιξοότητες, εντούτοις οι απώλειες δεν έχουν μειωθεί. Οι ειδικοί της NASA πάντως προτείνουν αρχικά το όχημα να κινείται με την όπισθεν έτσι ώστε να μειώσουν στο ελάχιστο δυνατό τις τριβές, άρα και την καταστροφή του. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B7-%CE%B5%CE%BE%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-curiosity-%CE%BB%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%B2%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AC%CF%81%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD%CE%B5%CF%82

Αμερικανική «σωστική λέμβος» για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η επόμενη γενιά των αμερικανικών διαστημοπλοίων που θα χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά αστροναυτών σε χαμηλή τροχιά θα πρέπει επίσης να εκτελεί και χρέη «σωστικής λέμβου» για τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), για διάστημα μέχρι επτά μηνών, σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA. Όπως επισημαίνεται, τέτοιου είδους υπηρεσία έχουν να παράσχουν αμερικανικά σκάφη από το 1973-1974, όταν ένα σκάφος «Απόλλων» έμεινε προσδεδεμένο στο Skylab για διάστημα περίπου τριών μηνών. Αυτή τη στιγμή καθήκοντα «σωστικής λέμβου» στον διαστημικό σταθμό εκτελούν τα ρωσικά σκάφη Σογιούζ. Το κάθε Σογιούζ μπορεί να μεταφέρει τρία άτομα. Με δύο τέτοια σκάφη προσδεδεμένα στον σταθμό, μπορεί να υπάρχει ανά πάσα στιγμή πλήρωμα έξι ατόμων, το οποίο μειώνεται στα τρία στο διάστημα μεταξύ της αποχώρησης του ενός και της άφιξης ενός άλλου. Σύμφωνα με μηχανικούς της NASA που συνεργάζονται με εταιρείες του χώρου της αεροδιαστημικής στο πλαίσιο του Commercial Crew Program (CCP), ένα τέτοιο σκάφος πρέπει να μπορεί να λειτουργήσει ως καταφύγιο για τους αστροναύτες σε περίπτωση προβλήματος στον σταθμό, ενώ επίσης πρέπει να είναι δυνατή η γρήγορη ενεργοποίηση των συστημάτων του και η αναχώρησή του από τον ISS. «Πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι παρέχει τις ίδιες δυνατότητες την 210η ημέρα με αυτές που παρείχε την πρώτη» σημειώνει ο Τζάστιν Κερ, μάνατζερ του CCP Spacecraft Office. Οι διαστημικές σωστικές λέμβοι έχουν δύο ιδιαιτερότητες όσον αφορά στον σχεδιασμό τους: την τροφοδοσία με ενέργεια και την προστασία από απειλές όπως μικρομετεωρίτες. Η «μερίδα του λέοντος» της ενέργειας που παράγεται από τους ηλιακούς συλλέκτες του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού έχει να κάνει με τα συστήματα του σταθμού και τα επιστημονικά πειράματα που διεξάγονται, τη στιγμή που η ενέργεια που προορίζεται για ένα προσδεδεμένο σκάφος αντιστοιχεί σε αυτήν που απαιτεί ένα ψυγείο. «Υπάρχει πολύ λίγη ενέργεια διαθέσιμη για αυτά τα διαστημόπλοιο, οπότε αυτό το οποίο ωθούμε τους συνεργάτες μας να κάνουν είναι να αναπτύξουν ένα mode ‘ηρεμίας’ που απαιτεί πολύ λίγη ενέργεια» συμπληρώνει ο Κερ. Αν και ένα ιδανικό σενάριο θα ήταν το σκάφος να είναι εντελώς απενεργοποιημένο όσο είναι «δεμένο» στον σταθμό, κάτι τέτοιο μάλλον δεν θα είναι δυνατό, καθώς ο αέρας δεν κυκλοφορεί υπό συνθήκες έλλειψης βαρύτητας όπως κυκλοφορεί στη Γη: «δεν θέλουμε κάποιος να μπει στο διαστημόπλοιο και να λιποθυμήσει επειδή σε κάποιο σημείο δεν υπάρχει αέρας να αναπνεύσει» αναφέρει ο Σκοτ Θέρστον, αναπληρωτής μάνατζερ του CCP Spacecraft Office. Επίσης, αν και το σκάφος πρέπει να μπορεί να αντέξει πλήγματα από μικρούς μετεωρίτες, δεν μπορεί να φέρει πολλή θωράκιση, καθώς τότε θα ήταν πολύ βαρύ για να εκτοξευτεί. Ακόμη, το σκάφος αναμένεται να έχει τέσσερις με επτά θέσεις – κάτι που θα ανοίξει τον δρόμο για παρουσία μεγαλύτερου πληρώματος στον ISS. H Boeing, η Sierra Nevada Corporation και η SpaceX συνεργάζονται με τη NASA για τη διαμόρφωση σχεδίων που θα καλύπτουν αυτά τα κριτήρια. Σημειώνεται ότι κατά καιρούς τα μέλη του πληρώματος του σταθμού έχουν καταφύγει στο Σογιούζ, λόγω διέλευσης διαστημικών απορριμμάτων κοντά από τον σταθμό. http://www.naftemporiki.gr/story/802335/amerikaniki-sostiki-lembos-gia-ton-diethni-diastimiko-stathmo Πιθανή πρόοδος προς την κατεύθυνση πρωτοποριακού διαστημικού κινητήρα. Τα δεδομένα στον χώρο της διαστημικής τεχνολογίας ενδεχομένως να αλλάξει η δημοσιοποίηση στοιχείων από τη NASA – όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα – σύμφωνα με τα οποία ένα είδος διαστημικών κινητήρων/ προωθητήρων που μέχρι τώρα χαρακτηριζόταν «αδύνατο» ενδεχομένως να μπορεί τελικά να λειτουργήσει. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του Wired.co.uk, ο βρετανός επιστήμονας Ρότζερ Σόγιερ εδώ και χρόνια προσπαθεί να προσελκύσει ενδιαφέρον προς την κατεύθυνση του αποκαλούμενου EmDrive, η βασική αρχή πίσω από το οποίο είναι η μετατροπή ηλεκτρικής ενέργειας σε ωστική δύναμη χωρίς την ανάγκη χρήσης κάποιου προωθητικού υλικού (propellant-less), αλλά μέσω της κίνησης μικροκυμάτων μέσω σε ένα κλειστό «δοχείο». Ο Σόγιερ, σύμφωνα με το δημοσίευμα, έχει κατασκευάσει μια σειρά από συστήματα επίδειξης, ωστόσο οι επικριτές απορρίπτουν τη θεωρία επιμένοντας ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να λειτουργήσει, εξαιτίας της αρχής της διατήρησης της ορμής. Σύμφωνα με το Wired.co.uk, πέρυσι μία κινεζική ομάδα ανακοίνωσε ότι δημιούργησε το δικό της EmDrive και επιβεβαίωσε την παραγωγή 720 mN (περίπου 72 γραμμαρίων) ώθησης- αρκετών για έναν προωθητήρα δορυφόρου, ο οποίος θα χρησιμοποιούσε ως πηγή ενέργειας τον Ήλιο, χωρίς να χρειάζεται να φέρει μαζί του καύσιμα. Παρόλα αυτά,ο ισχυρισμός αυτός δεν προκάλεσε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, «δεν φάνηκε να τον πίστεψαν πολλοί στη Δύση». Ωστόσο, ένας αμερικανός επιστήμονας, ο Γκουΐντο Φέτα, δημιούργησε τον δικό του propellant-less κινητήρα και έπεισε τη NASA να προβεί σε δοκιμές. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα του Wired.co.uk, τα αποτελέσματα αυτών των δοκιμών δημοσιοποιήθηκαν στις 30 Ιουλίο στην 50ή Joint Propulsion Conference στο Κλίβελαντ του Οχάιο- και είναι θετικά. Η ομάδα της NASA έδωσε στο σχετικό paper τον τίτλο «Anomalous Thrust Production from an RF [radio frequency] Test Device Measured on a Low-Thrust Torsion Pendulum». Οι ερευνητές πέρασαν έξι ημέρες στήνοντας τον εξοπλισμό και δύο ημέρες διεξάγοντας ποικιλία πειραμάτων, τα οποία, όπως αναφέρεται, είχαν θετικά αποτελέσματα, «επικυρώνοντας» τη θεωρία περί της λειτουργίας του κινητήρα, παρά την αρχή της διατήρησης της ορμής. Το «εξωτικό» της όλης υπόθεσης φαίνεται να έχει δημιουργήσει επιφυλάξεις- και όπως επισημαίνεται στο paper των ερευνητών της NASA, δεν συζητείται η Φυσική του συστήματος, αλλά τα αποτελέσματα των δοκιμών- ωστόσο έχει αρχίσει να προκαλεί το ενδιαφέρον διεθνών ΜΜΕ, καθώς σχετικά δημοσιεύματα εμφανίστηκαν επίσης στο Gizmodo και το Russia Today, ενώ ήδη τροποποίηση έχει γίνει και στη σχετική εγγραφή για το EmDrive στη Wikipedia. Ο Γκουΐντο Φέτα χαρακτηρίζει τον κινητήρα «Cannae Drive», από- σύμφωνα με το Wired- τη μάχη των Καννών, στην οποία ο Αννίβας συνέτριψε μία ανώτερη ρωμαϊκή δύναμη, καθώς «είσαι στα καλύτερά σου όταν είσαι στη γωνία». Παράλληλα, παρουσίασε ένα paper στο ΑΙΑΑ (American Institute of Aeronautics and Astronautics) για τον κινητήρα, υπό τον τίτλο «Numerical and Experimental Results for a Novel Propulsion Technology Requiring no On-Board Propellant». Αν και η θεωρία διαφέρει από αυτήν του EmDrive, από πλευράς του, ο Σόγιερ, όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, βλέπει σαφείς ομοιότητες μεταξύ των δύο κινητήρων. Ο Φέτα εργάζεται πάνω σε μία σειρά προγραμμάτων τα οποία δεν ήταν σε θέση να συζητήσει, ενώ η ομάδα δημοσίων σχέσεων της NASA δεν ήταν σε θέση να παρέχει σχόλια από πλευράς των ερευνητών. Όπως τονίζεται στο δημοσίευμα του Wired, αναμένεται τα αποτελέσματα της έρευνας να εξεταστούν ενδελεχώς, καθώς ένας τέτοιος κινητήρας, εάν λειτουργούσε, θα μπορούσε να φέρει πραγματική επανάσταση στην εξερεύνηση του Διαστήματος. http://www.naftemporiki.gr/story/839086/pithani-proodos-pros-tin-kateuthunsi-protoporiakou-diastimikou-kinitira Διαστημοπλάνο από τη Northrop. Ένα σχέδιο διαστημοπλάνου για τους σκοπούς του προγράμματος Experimental Spaceplane XS-1 του αμερικανικού Πενταγώνου αναπτύσσει η Northrop Grumman σε συνεργασία με τις Scaled Composites και Virgin Galactic. H εταιρεία δημοσιοποίησε φωτογραφία του concept, το οποίο αναπτύσσεται στο πλαίσιο ενός συμβολαίου διαρκείας 13 μηνών και αξίας 3,9 εκατ. δολαρίων. Το XS-1 θα διαθέτει επαναχρησιμοποιούμενο προωθητήρα ο οποίος σε συνδυασμό με ένα αναλώσιμο ανώτερο τμήμα θα παρέχει δυνατότητα εύκολης μεταφοράς διαστημοπλοίων της κατηγορίας των περίπου 1.300 κιλών σε χαμηλή τροχιά. Επαναχρησιμοποιούμενα σκάφη που λειτουργούν (μέχρι ενός σημείου) ως αεροπλάνα αναμένεται να φέρουν επανάσταση στη συγκεκριμένη κατηγορία, ανοίγοντας τον δρόμο για νέες γενιές οικονομικότερων και πιο ανθεκτικών διαστημοπλοίων με πιο καινοτόμα χαρακτηριστικά. Επίσης, το XS-1 θα μπορούσε να λειτουργήσει και ως πλατφόρμα δοκιμών για μια νέα γενιά hypersonic αεροσκαφών. Ένας εκ των στόχων του προγράμματος είναι οι δέκα πτήσεις μέσα σε δέκα ημέρες, μέσω της χρήσης του ελάχιστου δυνατού προσωπικού εδάφους και υποδομών. Η διενέργεια επιχειρήσεων όπως αυτών στα αεροσκάφη εκτιμάται ότι θα είχε αποτέλεσμα τη μείωση του κόστους δέκα φορές στη συγκεκριμένη κατηγορία φορτίων. Η Northtop Grumman είναι μία από τις τρεις εταιρείες που διαγωνίζονται για το XS-1. Οι άλλες δύο είναι οι Boeing και Masten Space Systems, που επίσης κέρδισαν αντίστοιχα συμβόλαια. http://www.naftemporiki.gr/story/848742/diastimoplano-apo-ti-northrop-katastrofi-puraulou-tis-spacex-kai-problimata-gia-to-galileo

Το New Horizons διέσχισε την τροχιά του Ποσειδώνα. Πριν από 25 χρόνια (ακριβώς) το Voyager 2 περνούσε ανάμεσα στον Ποσειδώνα και τον δορυφόρο του Τρίτωνα Το διαστημικό σκάφος της ΝASA Νew Horizons διέσχισε την τροχιά του πλανήτη Ποσειδώνα και κατευθύνεται ολοταχώς προς τον Πλούτωνα για την προγραμματισμένη «στενή επαφή» μαζί του, στις 14 Ιουλίου του 2015. Το New Horizons που έχει το μέγεθος ενός πιάνου, εκτοξεύθηκε τον Ιανουάριο του 2006 και διάνυσε μέχρι σήμερα 4,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (30 φορές περίπου την απόσταση Γης –Ήλιου), μέσα σε 8 χρόνια και 8 μήνες. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της NASA, πριν από 25 χρόνια ακριβώς, ένα άλλο διαστημικό σκάφος, το Voyager 2 διέσχιζε επίσης την τροχιά του Ποσειδώνα στις 25 Αυγούστου 1989 – εξερευνώντας τον βόρειο πόλο του μεγαλύτερου δορυφόρου του, Τρίτωνα! Πραγματικά, μια εκπληκτική σύμπτωση. Ο Paul Schenk χρησιμοποιώντας τα δεδομένα του διαστημικού σκάφους Voyager κατασκεύασε ένα βίντεο που αναπαριστά την προσέγγιση του Voyager στον δορυφόρο του Ποσειδώνα, Τρίτωνα, τον Αύγουστο του 1989: Το Voyager 2, διέσχισε την τροχιά του Ποσειδώνα, διερχόμενο ανάμεσα στον πλανήτη και τον δορυφόρο του Τρίτωνα. Το New Horizons απείχε πολύ-πολύ μεγαλύτερη απόσταση από τον Ποσειδώνα όταν τράβηξε την παρακάτω φωτογραφία που φαίνεται ο γίγαντας πλανήτης Ποσειδώνας και ο ο δορυφόρος του Τρίτων, όπως τους “είδε” η κάμερα του διαστημικού σκάφους New Horizons, στις 10 Ιουλίου 2014, από μια απόσταση περίπου 3.96 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα – πάνω από 26 φορές η απόσταση Γης – Ήλιου Επίσης φωτογραφία που ελήφθη από το Voyager 2 το 1989: Ο πλανήτης Ποσειδώνας και ένας από τους δορυφόρους του, ο Τρίτωνας, σε φάση ημισελήνου. http://physicsgg.me/2014/08/25/%cf%84%ce%bf-new-horizons-%ce%b4%ce%b9%ce%ad%cf%83%cf%87%ce%b9%cf%83%ce%b5-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%84%cf%81%ce%bf%cf%87%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%80%ce%bf%cf%83%ce%b5%ce%b9%ce%b4%cf%8e%ce%bd/

Σε λάθος τροχιά δύο δορυφόροι του Galileo. Δύο δορυφόροι του συστήματος Galileo που εκτοξεύτηκαν με πύραυλο Soyouz από τη Γαλλική Γουιάνα δεν κατέστη δυνατό να τεθούν στην προβλεπόμενη τροχιά, ανακοίνωσε η εταιρεία Areianespace, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καθυστερήσει η λειτουργία του ευρωπαϊκού συστήματος πλοήγησης που έχει στόχο να ανταγωνισθεί το αμερικανικό GPS. Οι δορυφόροι είναι αντίστοιχα ο πέμπτος και ο έκτος του δικτύου του Galileo που θα αριθμεί συνολικά 30 δορυφόρους (27 επιχειρησιακοί και 3 σε ενεργή εφεδρεία) και προγραμματίζεται να τεθεί σε πλήρη λειτουργία έως το 2020. Η εκτόξευση των Galileo Sat-5 και Sat-6, η οποία προβλεπόταν αρχικά να γίνει την Πέμπτη, χρειάσθηκε να αναβληθεί εξαιτίας των κακών μετεωρολογικών συνθηκών. Έπειτα από μια αποστολή 3 ωρών και 48 λεπτών, οι δύο δορυφόροι έπρεπε να τεθούν σε κυκλική τροχιά σε ύψος 23.222 χιλιομέτρων. Επρόκειτο να είναι επιχειρησιακοί το φθινόπωρο, μετά τις πρώτες δοκιμές τους στο Διάστημα, και να προστεθούν στους τέσσερις δορυφόρους που βρίσκονται ήδη σε τροχιά. «Οι συμπληρωματικές παρατηρήσεις που συγκεντρώθηκαν μετά την απόσπαση από τον πύραυλο των δορυφόρων της αποστολής Soyouz VS09 για το Galileo FOC M1, φανερώνουν μια απόκλιση ανάμεσα στην τροχιά που επιτεύχθηκε και αυτή που προβλεπόταν» αναφέρεται σε ανακοίνωση της Arianespace, που είναι υπεύθυνη για την εκτόξευση των δορυφόρων. «Οι δορυφόροι τέθηκαν σε τροχιά πιο χαμηλή απ' αυτή που προβλεπόταν τη στιγμή που αποσπάσθηκαν από τον πύραυλο. Μελετώνται οι επιπτώσεις που αυτό μπορεί να έχει για τους δορυφόρους» προσθέτει η Arianespace συμπληρώνοντας ότι «διεξάγονται έρευνες». Η Arianespace δεν έχει μιλήσει προς το παρόν για το ενδεχόμενο να διορθωθεί η τροχιά των δύο δορυφόρων. Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), σε σύντομη ανακοίνωσή της, αναφέρει ότι η δορυφόροι «ελέγχονται με ασφάλεια από το επιχειρησιακό κέντρο της ESA στο Ντάρμσταντ της Γερμανίας. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231342278 Εξερράγη ένας πύραυλος 9R της SpaceX. Λίγα δευτερόλεπτα αμέσως μετά την απογείωσή του, εξερράγη ένας πύραυλος 9R της SpaceX, κατά τη διάρκεια μίας δοκιμαστικής πτήσης στο Τέξας των ΗΠΑ. «Κατά τη διάρκεια της πτήσης, μία ανωμαλία εντοπίστηκε στον πύραυλο και το σύστημα αυτοκαταστροφής αμέσως τερμάτισε την πορεία του», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η εταιρεία. Από την έκρηξη δε σημειώθηκε κανένας τραυματισμός. Βίντεο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CF%82-%CF%80%CF%8D%CF%81%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CF%81%CF%81%CE%AC%CE%B3%CE%B7-%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CF%85-vid

Σκοτεινή ύλη ή νετρόνια; Η σκοτεινή ύλη προέκυψε στη φυσική έμμεσα, στη βάση της δυναμικής των γαλαξιών. Πρώτος ο ελβετός αστρονόμος Fritz Zwicky, στη δεκαετία του 1930, παρατήρησε ότι οι γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους της Κόμης δεν κινούνταν σύμφωνα με τη νευτώνεια βαρύτητα. Ο Zwicky ανακάλυψε ότι οι γαλαξίες του γαλαξιακού σμήνους της Κόμης κινούνταν τόσο γρήγορα, που σύμφωνα με τους νόμους της κίνησης, θα έπρεπε να απομακρυνθούν μεταξύ τους και το σμήνος να διαλυθεί. Η μόνη εξήγηση που σκέφτηκε για το γεγονός ότι το σμήνος διατηρείται ενωμένο και δε διαλύεται, ήταν ότι περιέχει εκατοντάδες φορές περισσότερη ύλη απ’ όση βλέπουμε με τα τηλεσκόπιά μας. Έτσι, είτε οι νόμοι του Νεύτωνα ήταν λάθος για τις γαλαξιακές αποστάσεις ή το σμήνος της Κόμης περιείχε μεγάλες ποσότητες αόρατης ύλης που το συγκρατούσε ενωμένο. Αυτή ήταν η πρώτη υποψία για την ύπαρξη της σκοτεινής ύλης. Έκτοτε, προστέθηκαν και άλλα επιχειρήματα που καθιστούν την σκοτεινή ύλη αναπόφευκτο συστατικό του σύμπαντος – περίπου το 27%. Όμως μέχρι σήμερα κανείς δεν κατάφερε να την ανιχνεύσει με έναν απευθείας τρόπο. Το πείραμα DAMA/LIBRA στην Ιταλία ανήκει σε μία από τις πολλές έρευνες που ψάχνουν για αλληλεπιδράσεις των μυστηριωδών σωματιδίων της σκοτεινής ύλης με την κανονική ύλη. Η πειραματική ομάδα είχε αναφέρει πρόσφατα ότι πιθανόν στα δεδομένα της να υπάρχει κάποιο σήμα που να σχετίζεται με την σκοτεινή ύλη. Ωστόσο, οι νέοι υπολογισμοί που δημοσιεύθηκαν στο Physical Review Letters από τον Jonathan Davis [Fitting the Annual Modulation in DAMA with Neutrons from Muons and Neutrinos], http://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.113.081302 δείχνουν ότι ένα τέτοιο σήμα μπορεί να οφείλεται σε νετρόνια που δημιουργούνται από τα ηλιακά νετρίνα και μιόνια της ατμόσφαιρας [που προκύπτουν από την αλληλεπίδραση των κοσμικών ακτίνων (πρωτόνια) με τα μόρια του αέρα]. Το πείραμα DAMA/LIBRA επικεντρώνεται σε μετρήσεις των διακυμάνσεων ροής σκοτεινής ύλης που πιθανόν να οφείλονται στον συνδυασμό της κίνησης της γης γύρω από τον ήλιο και του ηλιακού συστήματος μέσα στο γαλαξία μας. Οι ερευνητές παρατήρησαν μια περιοδική διακύμανση στα δεδομένα τους και αν τα σήματα αυτά οφείλονταν στα σωματίδια σκοτεινής ύλης, τότε θα θα έπρεπε να έχουν γαλαξιακή προέλευση. Όμως για την ανίχνευση σωματιδίων σκοτεινής ύλης από το πείραμα DAMA / LIBRA απαιτείται συγκεκριμένη ενεργός διατομή στις αλληλεπιδράσεις των σωματιδίων της σκοτεινής ύλης, όπως επίσης και συγκεκριμένα όρια στη μάζα των σωματιδίων της. Και τα όρια αυτά αποκλείονται από άλλα πειράματα αναζήτησης σκοτεινής ύλης. Το γεγονός αυτό ώθησε τον Jonathan Davis από το πανεπιστήμιο του Durham να προτείνει μια εναλλακτική ερμηνεία των δεδομένων του πειράματος DAMA/LIBRA. Για το σήμα του DAMA/LIBRA, σύμφωνα με την ανάλυση του Davis, ευθύνονται τα ηλιακά νετρίνα και τα ατμοσφαιρικά μιόνια. Τα νετρίνα και τα μιόνια, προσπίπτοντας στην θωράκιση μολύβδου της πειραματικής διάταξης, αλλά και στον βράχο που την περιβάλλει, δημιουργούν νετρόνια τα οποία στη συνέχεια αλληλεπιδρούν με τους βαρείς πυρήνες του ανιχνευτή, δημιουργώντας γεγονότα ανάκρουσης που μοιάζουν με τις υποτιθέμενες αλληλεπιδράσεις σκοτεινής ύλης. Η ροή των ατμοσφαιρικών μιονίων μεταβάλλεται με μια περίοδο, προσεγγιστικά ίση με την περίοδο ενός κύκλου της ηλιακής δραστηριότητας (περίπου 11 χρόνια). Πάντως απαιτείται επιπλέον συλλογή δεδομένων από το πείραμα DAMA/LIBRA για να επιβεβαιωθεί οριστικά (ή όχι) η άποψη αυτή. http://physicsgg.me/2014/08/23/%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%ae-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1/

Τα μαθηματικά πίσω από τα μετάλλια Φιλντς του 2014. Την προηγούμενη εβδομάδα στα πλαίσια του Διεθνούς Συνεδρίου Μαθηματικών που έλαβε χώρα στη Σεούλ, ανακοινώθηκαν τα ονόματα των τεσσάρων μαθηματικών που τιμήθηκαν με το μετάλλιο Φιλντς, την ύψιστη διάκριση στον τομέα. Πρόκειται για τον Μάρτιν Χαίρερ από την Αυστρία, τη Μάριαμ Μιρζακάνι από το Ιράν, τον Αρτούρ Αβίλα από τη Βραζιλία, το Μαντζούλ Μπαργκάβα από τον Καναδά,. Στην περίπτωση του Αβίλα ήταν η πρώτη φορά που έλαβε το βραβείο μαθηματικός από τη Λατινική Αμερική, ενώ η Μιρζακάνι ήταν η πρώτη γυναίκα αλλά και η πρώτη Ιρανή που τιμήθηκε με το βραβείο Φιλντς. Ποια ήταν όμως η συνεισφορά του καθενός στα μαθηματικά που οδήγησε στο μετάλλιο Φιλντς; Περισσότερα: http://www.naftemporiki.gr/story/848349/ta-mathimatika-piso-apo-ta-metallia-filnts-tou-2014

Το πιο «παλιό» αστέρι. Την «υπογραφή» ενός πρωτο-αστέρα υποστηρίζουν ότι εντόπισαν ιάπωνες αστροφυσικοί στη χημική σύσταση ενός άστρου που βρίσκεται στον αστερισμό του Κήτους και απέχει μόλις 1.000 έτη φωτός από τη Γη. Η ανακάλυψη, αν επιβεβαιωθεί, προσφέρει στους επιστήμονες την πρώτη «ματιά» στα πρώτα αστέρια που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν και δείχνει ότι αυτά ήταν εξαιρετικά μεγάλα και πέθαναν με έναν υπερβολικά βίαιο εκρηκτικό θάνατο. Σύμφωνα με τα θεωρητικά μοντέλα των επιστημόνων τα πρώτα άστρα που δημιουργήθηκαν στο Σύμπαν είχαν μεγάλο μέγεθος (μετά τη Μεγάλη Εκρηξη στο Σύμπαν υπήρχε μόνο υδρογόνο, ήλιο και λίγο λίθιο, αέρια τα οποία μπορούν να «γεννήσουν» μόνο μεγάλους και φωτεινούς αστέρες) και σύντομη ζωή. Εικάζεται ότι μπορεί να ήταν έως και εκατοντάδες φορές μεγαλύτερα από τον Ηλιο και ότι κατέρρευσαν σχετικά γρήγορα σε τεράστιες εκρήξεις σουπερνόβα δημιουργώντας την επόμενη γενιά αστέρων με βαρύτερα χημικά στοιχεία. Ακριβώς όμως επειδή αυτή η πρώτη αστρική γενιά – η οποία αποκαλείται συχνά από τους αστρονόμους «πληθυσμός ΙΙΙ» – έλαμψε και έσβησε τόσο νωρίς σήμερα δεν μπορούμε να δούμε κανέναν εκπρόσωπό της. Αυτό περιορίζει σημαντικά τις γνώσεις μας καθώς το μέγεθος της μάζας των πρωτο-αστέρων είναι καθοριστικής σημασίας για τη διάρκεια της ζωής τους και για τα χημικά στοιχεία που θα μπορούσαν να παραγάγουν με τις εκρήξεις τους: όσο πιο μεγάλοι ήταν τόσο πιο γρήγορα θα κατέρρεαν, χωρίς να είναι σε θέση να παραγάγουν στοιχεία βαρύτερα από τον σίδηρο, ενώ αν ήταν μικρότεροι θα είχαν μεγαλύτερη διάρκεια ζωής και θα παρήγαγαν πιο βαριά στοιχεία. Τώρα μια ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής τον Ουάκο Αόκι από το Εθνικό Αστεροσκοπείο της Ιαπωνίας στο Τόκιο (NAO) υποστηρίζει ότι εντόπισε ένα άστρο, το SDSS J001820.5–093939.2, το οποίο φαίνεται να έχει δημιουργηθεί από τη σκόνη που άφησε πίσω της η έκρηξη ενός πρωτο-αστέρα. Όπως περιγράφουν στη μελέτη τους που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Science» οι ερευνητές εξέτασαν τον SDSS J001820.5–093939.2 με φάσματα υψηλής ανάλυσης από το ιαπωνικό τηλεσκόπιο Subaru στη Χαβάη και ανακάλυψαν ότι η χημική του σύσταση ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. «Είναι ένα μοναδικό άστρο με ένα πολύ ιδιαίτερο χημικό μοτίβο το οποίο δεν έχουμε ξαναδεί ως τώρα» δήλωσε ο κ. Αόκι στο ειδησεογραφικό τμήμα του «Science». Σύμφωνα με τις αναλύσεις ο SDSS J001820.5–093939.2 ανήκει στους λεγόμενους αστέρες χαμηλής μεταλλικότητας αλλά διαφέρει από όλους τους άλλους Είναι υπερβολικά φτωχός σε μέταλλα: περιέχει λίγο σίδηρο (1.000 φορές λιγότερο από ό,τι ο Ηλιος) και σχεδόν καθόλου βαρύτερα μέταλλα όπως το στρόντιο ή το βάριο. Επίσης η χημική του σύσταση παρουσιάζει μεγάλη δυσαναλογία ανάμεσα στα στοιχεία με ζυγό ατομικό αριθμό (τα οποία είναι πολύ περισσότερο) και στα στοιχεία με μονό ατομικό αριθμό. «Τα χαρακτηριστικά αυτά προβλέπονται από τα μοντέλα νουκλεοσύνθεσης για υπερκαινοφανείς αστέρες ή αστέρες με μάζα μεγαλύτερη από 140 φορές από αυτή του Ηλιου» σημειώνουν οι ερευνητές στη μελέτη τους «κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι η κατανομή μάζας των αστέρων πρώτης γενιάς ίσως εκτείνεται στις 100 ηλιακές μάζες ή και περισσότερο». Αυτό σημαίνει ότι οι αστέρες του πληθυσμού ΙΙΙ ήταν μάλλον μεγαλύτεροι από ό,τι πίστευαν ως τώρα οι επιστήμονες κσι ότι, ακριβώς εξαιτίας του τεράστιου μεγέθους τους, κατέληγαν σε έναν εξαιρετικά βίαιο θάνατο. Ο κ. Αόκι υποστηρίζει ότι κατέρρεαν με εκρήξεις αστάθειας ζεύγους οι οποίες ήταν 10 ως 100 φορές πιο ισχυρές από αυτές των συνηθισμένων σουπερνόβα που μπορούμε να παρατηρήσουμε στον γαλαξία μας. Ειδικοί από άλλα ερευνητικά κέντρα που δεν συμμετείχαν στη μελέτη χαρακτήρισαν τα ευρήματα σημαντικά, αν και ορισμένοι επεσήμαναν ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο ο SDSS J001820.5–093939.2 να αποτελεί προϊόν όχι μόνο μιας αλλά περισσότερων αστρικών εκρήξεων. Κάποιοι εξέφρασαν την ελπίδα ότι το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb, που θα εκτοξευθεί το 2018 διαδεχόμενο το Hubble, θα μπορέσει να «συλλάβει» τα ίχνη κάποιας τέτοιας «αρχαίας» έκρηξης προσφέροντας σαφέστερα στοιχεία.http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=624885

Galileo. Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα δορυφορικής πλοήγησης Galileo θα στείλει αύριο δύο ακόμα δορυφόρους στο διάστημα, ανεβάζοντας σε 6 τον συνολικό αριθμό δορυφόρων σε τροχιά, ανακοίνωσε σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Η απογείωση θα πραγματοποιηθεί στο ευρωπαϊκό διαστημικό κέντρο κοντά στο Κουρού της Γαλλικής Γουιάνας στις 14:31 (ώρα Κεντρικής Ευρώπης) και σηματοδοτεί, όπως επισημαίνει η Επιτροπή, νέο ορόσημο για το Galileo, αφού αποτελεί ένα ακόμα βήμα προς τη δημιουργία πλήρως αναπτυγμένου συστήματος δορυφορικής πλοήγησης ευρωπαϊκής ιδιοκτησίας. Οι δύο δορυφόροι είναι οι πρώτοι μιας νέας σειράς, η οποία ανήκει εξ ολοκλήρου στην ΕΕ. Ονομάζονται Doresa και Milena και πήραν το όνομά τους από τις δύο μαθήτριες που κέρδισαν στον σχετικό πανευρωπαϊκό διαγωνισμό ζωγραφικής. Στόχος της Επιτροπής είναι, πριν από το τέλος αυτής της δεκαετίας, να έχει τεθεί σε λειτουργία η πλήρης συστοιχία 30 δορυφόρων Galileo (η οποία περιλαμβάνει έξι ενεργούς εφεδρικούς δορυφόρους σε τροχιά). Ο ευρωπαίος νέος επίτροπος για θέματα βιομηχανίας και επιχειρηματικότητας, Φερδινάνδος Νελι Φερότσι δήλωσε: «Με την εκτόξευση αυτών των δύο δορυφόρων ξεκινά η φάση της πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας του προγράμματος Galileo. Δίνεται νέα ώθηση σ’ αυτό το πραγματικά ευρωπαϊκό πρόγραμμα, που σχεδιάστηκε με πόρους των χωρών της ΕΕ με σκοπό να μεγιστοποιηθούν τα οφέλη για τους πολίτες της ΕΕ. Το Galileo χρησιμοποιεί τεχνολογίες αιχμής και παρέχει εφαρμογές με τεράστιες οικονομικές δυνατότητες, στηρίζοντας τους στόχους της ΕΕ για ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα. Είμαστε στην ιδιαίτερα ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε επίσης ότι από το 2015 και μετά η ΕΕ θα μπορεί να χρησιμοποιεί ένα ευρωπαϊκής κατασκευής σύστημα εκτοξεύσεων, το Ariane 5, χάρη σε μια νέα σύμβαση ύψους 500 εκατ. ευρώ για την ευρωπαϊκή διαστημική βιομηχανία». Η εκτόξευση του διαστημικου σκάφους "Galileo FOC» από το Διαστημικό Κέντρο Γουιάνας μετακόμισε για μια μέρα. Λόγω των δυσμενών καιρικών συνθηκών στην περιοχή του Διαστημικού Κέντρου Γουιάνας (Γαλλική Γουιάνα) κατόπιν αιτήματος της εκτόξευσης πυραύλων το"Soyuz-ST-B" με το ανώτερο στάδιο "Fregat-MT" και τα δύο ευρωπαϊκά διαστημικά οχήματα "Galileo FOC» κινήθηκε προς την ημερομηνία εκτόξευσης- 22 Αυγ. του 2014 στις 16:27:11 MSK. http://www.federalspace.ru/20859/ http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-galileo-%CF%83%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%B4%CF%8D%CE%BF-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1

Φωτογραφία της NASA δίνει τροφή στους συνομωσιολόγους! Η NASA έχει πολλές φορές βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να επιχειρεί να αντικρούσει τις θεωρίες των απανταχού συνομωσιολόγων. Δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, τροφή για... σκέψη έχουν δώσει βίντεο και φωτογραφίες που δημοσιοποίησε η ίδια η υπηρεσία. Μία ακόμη φωτογραφία από τον πλανήτη Άρη έρχεται να δώσει τροφή στις θεωρίες συνομωσιάς για το τι πραγματικά συμβαίνει στον πλανήτη Άρη ή τι μπορεί να κρύβουν οι εικόνες που καταγράφει από την επιφάνεια του πλανήτη το όχημα Mars Curiosity. Αυτή τη φορά, το ενδιαφέρον των ufoλόγων έχει στραφεί σε μία φωτογραφία, που σύμφωνα με τη θεωρία τους, παραπέμπει σε... οστά! Σύμφωνα με τους ίδιους, δεν έχει αποκλειστεί ποτέ το ενδεχόμενο να είχε αναπτυχθεί ενός είδους μορφή ζωής στον πλανήτη Άρη, η οποία εν συνεχεία μπορεί να εξελίχθηκε σε μεγαλόσωμο έμβιο ον. https://gr.news.yahoo.com/%CE%B1%CF%85%CF%84%CE%AE-%CE%B7-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-%CE%B4%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-231000438.html

10 δισ. τόνοι η μάζα του κομήτη του Rosetta. Δυο εβδομάδες μετά την επίτευξη του πολυπόθητου στόχου του, την τοποθέτησή του σε σταθερή θέση γύρω από τον κομήτη 67/Ρ Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο (67P/C-G), το ευρωπαϊκό διαστημικό σκάφος Rosetta έκανε μια πρώτη μέτρηση της μάζας του. Όπως ανακοίνωσαν οι επιστήμονες της αποστολής η μάζα του παγωμένου σώματος υπολογίζεται γύρω στα 10 τρισεκατομμύρια κιλά – δηλαδή στους 10 δισεκατομμύρια τόνους. Όπως εξήγησε ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA), o υπολογισμός δεν έγινε με τη χρήση κάποιου από τα εξελιγμένα όργανα με τα οποία είναι εξοπλισμένο το Rosetta αλλά με βάση το ίδιο το διαστημόπλοιο και τη βαρυτική έλξη που ασκεί σε αυτό ο 67P/C-G. Καθώς το σκάφος περνάει δίπλα από τον κομήτη η έλξη που υφίσταται από τη βαρύτητα του τελευταίου το «τραβάει» ελαφρά έξω από την πορεία του με αποτέλεσμα να σημειώνονται μικρές μεταβολές στην ταχύτητά του. Οι μεταβολές αυτές, οι οποίες μεταδίδονται στη Γη μέσω των ραδιοσημάτων του Rosetta, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τον υπολογισμό της μάζας και της πυκνότητας του κομήτη. Αναλύοντας 80 ώρες δεδομένων από τις «βαρυτικές συναντήσεις» που έγιναν από τις 6 έως τις 9 Αυγούστου, όταν το Rosetta βρισκόταν σε απόσταση 100 χλμ. από τον 67P/C-G, οι επιστήμονες της ESA υπολόγισαν ότι η μάζα του κομήτη είναι κατά προσέγγιση 1x10^13 kg +/-10% ή περίπου 10 τρισεκατομμύρια κιλά. Τονίζουν ωστόσο ότι αυτή είναι μόνο μια πρώτη εκτίμηση προσθέτοντας ότι θα μπορούμε να έχουμε μια καλύτερη εικόνα στο αμέσως επόμενο διάστημα καθώς το διαστημόπλοιο θα φθάσει σε απόσταση 50 χλμ. από τον 67P/C-G. Όπως δείχνει αυτή η πρώτη εκτίμηση της μάζας του ο κομήτης 67/Ρ Τσουριούμοφ-Γερασιμένκο, ο οποίος έχει διάμετρο 4 χλμ., θα πρέπει να έχει χαμηλή πυκνότητα - περίπου 300 κιλά ανά κυβικό μέτρο – γεγονός το οποίο σημαίνει ότι, όπως υποπτεύονταν οι ειδικοί, είναι εξαιρετικά πορώδης και ίσως να κρύβει μεγάλα κενά στο εσωτερικό του. Και αυτό όμως μένει να προσδιοριστεί από τις επόμενες μετρήσεις που θα γίνουν. «Η μάζα είναι στα όρια αυτού που αναμέναμε» δήλωσε ο Ματ Τέιλορ επιστήμονας της αποστολής της ESA, στο BBC. «Στο στάδιο αυτό απλώς περιορίζει τις υποθέσεις σχετικά με το από τι είναι φτιαγμένος ο κομήτης και καθώς θα παίρνουμε καλύτερες μετρήσεις – πιο κοντινές – θα έχουμε να κάνουμε πολλή δουλειά για να ερμηνεύσουμε αν είναι ομοιογενής ή περισσότερο “πολυδιασπασμένος”. Ακόμη όμως δεν μπορούμε να πούμε τίποτε. Είναι η πρώτη μέτρηση». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=624635

Aβαρύτητα (Agravity) Αν και οι έννοια του μεγέθους είναι συνυφασμένη με την καθημερινή μας εμπειρία, ορισμένοι φυσικοί έχουν αρχίσει να επεξεργάζονται την ιδέα πως η φύση ίσως να μην έχει αίσθηση της κλίμακας. Αναμφισβήτητα, ένα αμάξι ζυγίζει περισσότερο από ένα έντομο, όμως μερικοί ερευνητές υποστηρίζουν πως η μάζα ή το μήκος δεν αποτελούν θεμελιώδη μεγέθη της περιγραφής του κόσμου. Η ιδέα αυτή έχει πάρει το όνομα «συμμετρία κλίμακας» και συνιστά μία σαφώς αιρετική άποψη για τη φυσική πραγματικότητα καθώς αντίκειται στην καθιερωμένη γνώση. Τι είναι αυτό όμως που ωθεί την έρευνα στο συγκεκριμένο τομέα, παρουσιάζοντας μάλιστα μεγάλη ερευνητική έξαρση; Με τη συμμετρία κλίμακας οι φυσικοί ξεκινούν από μία βασική εξίσωση που περιλαμβάνει μία συλλογή από σωματίδια δίχως μάζα, έχοντας όμως τις υπόλοιπες ιδιότητες του φορτίου ή του σπιν. Καθώς τα σωματίδια αυτά αντιδρούν μεταξύ τους αναπτύσσονται δυνάμεις που σπάνε τη συμμετρία κλίμακας, παράγοντας αυτόματα μάζα και μήκη. Παρόμοιες διεργασίες συμβαίνουν και στο 99% της μάζας του ορατού Σύμπαντος. Για παράδειγμα, ένα πρωτόνιο, το οποίο αποτελείται από 3 κουάρκ έχει μάζα 100 φορές μεγαλύτερη από αυτή των κουάρκ που το απαρτίζουν, η οποία παράγεται από την ενέργεια που τα συνδέει μεταξύ τους. «Η περισσότερη από τη μάζα που βλέπουμε παράγεται με τον τρόπο αυτό» εξηγεί ο Αλμπέρτο Σάλβιο, φυσικός του πανεπιστημίου της Μαδρίτης, «εμείς ενδιαφερόμαστε να δούμε τι συμβαίνει αν θέλουμε να παράξουμε όλη τη μάζα με αυτό το μηχανισμό». Σύμφωνα με την υπάρχουσα θεωρία, ο βασικός μηχανισμός που δίνει τη μάζα στα σωματίδια είναι ο μηχανισμός Χιγκς. Η συμμετρία κλίμακας θέλει να αλλάξει τα δεδομένα, υποστηρίζοντας πως ίσως το σωματίδιο Χιγκς να μην υπάρχει καν και η παρουσία του στα πειράματα να οφείλεται σε μία ψευδαίσθηση που παράγουν οι νόμοι της δυναμικής. Η συμμετρία κλίμακας μετράει ήδη 20 χρόνια ζωής και ξεκίνησε όταν ο Γουίλιαμ Μπαρντίν, θεωρητικός φυσικός στο εργαστήριο Φέρμι στο Σικάγο των ΗΠΑ έδειξε πως η μάζα του μποζονίου Χιγκς και άλλων στοιχειωδών σωματιδίων μπορεί να υπολογιστεί ως συνέπεια μίας σπασμένης συμμετρίας. To ενδιαφέρον όμως της πλειοψηφίας των επιστημόνων κινήθηκε τότε προς την εναλλακτική κατεύθυνση της θεωρίας της υπερσυμμετρίας, που μπορούσε να εξηγήσει μία σειρά από μυστήρια όπως αυτό της σκοτεινής ύλης. Δεκαετίες έπειτα από την ανάπτυξη της υπερσυμμετρίας ωστόσο, η οποία εικάζει πως για κάθε σωματίδια υπάρχει ένα υπερ-σωματίδιο, η πειραματική φυσική δεν έχει σημειώσει κάποια επιτυχία στην εύρεση υπερσωματιδίων. Πλέον, υπάρχουν ορισμένοι φυσικοί που συνεχίζουν το έργο που άφησε ατέλειωτο ο Μπαρντίν, πιστεύοντας πως η συμμετρία κλίμακας ίσως να κρύβει τις απαντήσεις σε μερικά από τα μεγαλύτερα μυστήρια της φύσης. Παρακλάδια στην ανάπτυξη της θεωρίας οδηγούν σε πολύ ευφάνταστες ιδέες, όπως της θεωρία της αβαρύτητας (agravity), μία θεωρία βαρύτητας χωρίς διαστάσεις, ή για σωματίδια-φαντάσματα που η ύπαρξή τους συγκεντρώνει αρνητικές πιθανότητες.“Όταν τα αντισωματίδια είχαν προβλεφθεί για πρώτη φορά στις εξισώσεις, έμοιαζαν με αρνητική ενέργεια και όλοι πίστεψαν πως ήταν ανοησία. Ίσως και για αυτά τα φαντάσματα, ενώ μοιάζουν αδύνατα, να βρεθεί κάποια λογική εξήγηση”, δήλωσε o Αλεσάντρο Στρούμια, από το πανεπιστήμιο της Πίζα που εργάζεται στις θεωρίες αυτές. Εάν και πρόκειται για πολύ εξωτικές προσπάθειες περιγραφής της φύσης, οι εργασίες που βασίζονται στη συμμετρία κλίμακας έχουν αρχίσει να βρίσκονται στο προσκήνιο, πυροδοτώντας μια αμυδρή ελπίδα μιας μικρής επιστημονικής επανάστασης. http://physicsgg.me/2014/08/22/a%ce%b2%ce%b1%cf%81%cf%8d%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1-agravity/

Μικροβιακό οικοσύστημα κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Η ζωή όχι μόνο υπάρχει αλλά μπορεί και συντηρείται σε ενεργά οικοσυστήματα με πλούσια ποικιλότητα μέσα στο αφιλόξενο, ψυχρό και απολύτως σκοτεινό περιβάλλον των νερών που είναι κλεισμένα κάτω από τους πάγους της Ανταρκτικής. Αυτό αποδεικνύει η μελέτη των μικροοργανισμών στα δείγματα νερού από τη «σφραγισμένη» μέσα στον πάγο της Δυτικής Ανταρκτικής λίμνη Γουίλανς. Τα ευρήματα, τα οποία επιβεβαιώνουν για πρώτη φορά τις σχετικές θεωρίες των επιστημόνων, προσφέρουν νέα στοιχεία τόσο για τη μελέτη της ζωής στη Γη όσο και για τη διερεύνηση της ενδεχόμενης ύπαρξής της έξω από τον πλανήτη μας. Τα δείγματα νερού που ανέσυρε από τη Γουίλανς η αμερικανική αποστολή WISSARD (Whillans Ice Stream Subglacial Access Research Drilling) τον Ιανουάριο του 2013 ήταν τα πρώτα που ελήφθησαν από κάποια από τις πολλές λίμνες που είναι «θαμμένες» κάτω από τους πάγους της Ανταρτικής και προσέλκυσαν αμέσως τα φώτα της δημοσιότητας καθώς είχε διαπιστωθεί ότι περιείχαν μικρόβια. Λίγο αργότερα είχε ακολουθήσει μια ανάλογη δειγματοληψία – και μια ανακοίνωση για «νέα μορφή ζωής« – από τη ρωσική αποστολή στην επίσης «κλεισμένη» από τον πάγο λίμνη Βοστόκ, όπως όμως αποδείχθηκε τα ρωσικά δείγματα είχαν επιμολυνθεί κατά την ανάσυρσή τους. Τα δείγματα της Γουίλανς παρέμειναν λοιπόν τα μόνα «καθαρά» και αξιόπιστα, γι’ αυτό και τα αποτελέσματα των μελετών που γίνονται σε αυτά αναμένονται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον από την επιστημονική κοινότητα. Η πρώτη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο τρέχον τεύχος της επιθεώρησης «Nature», δικαίωσε της προσδοκίες αφού δείχνει πώς η ζωή μπορεί να συντηρηθεί μέσα σε ένα περιβάλλον το οποίο δεν έχει «δει» το φως του ήλιου εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Τα νερά της λίμνης Γουίλανς είναι πλούσια σε μικροβιακή ζωή, η οποία μάλιστα εμφανίζει εντυπωσιακή για τις αντίξοες συνθήκες ποικιλότητα. Οι ερευνητές «μέτρησαν» 130.000 κύτταρα μικροοργανισμών ανά χιλιοστό του λίτρου νερού – πυκνότητα μιρκοβιακής ζωής αντίστοιχη με αυτή που συναντάται σε μγάλο μέρος των νερών στα βάθη των ωκεανών της Γης – και σχεδόν 4.000 είδη βακτηρίων και αρχαιοβακτηρίων – οικοσυστήματα πολύ πιο σύνθετα από ό,τι θα ανέμενε κάποιος σε ένα τόσο ακραίο και απομονωμένο περιβάλλον. Σύμφωνα με τις αναλύσεις η ζωή που εντοπίσθηκε στα δείγματα έχει επιβιώσει στη θαμμένη στους πάγους λίμνη τα τελευταία 120.000 (ή πιθανώς και 1 εκατομμύριο) έτη χωρίς καθόλου ενέργεια από τον ήλιο, βασιζόμενη μόνο σε ανόργανες ενώσεις. Τα ευρήματα από τα δείγματα της λίμνης Γουίλανς προσφέρουν την πρώτη απόδειξη για την ύπαρξη ζωής μέσα στους πάγους της Ανταρκτικής. «Κατορθώσαμε να αποδείξουμε πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Ανταρκτική δεν είναι μια νεκρή ήπειρος» δήλωσε σε δελτίο Τύπου ο Τζον Πρίσκου από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Μοντάνα, επικεφαλής επιστήμονας της αποστολής WISSARD. Από την πλευρά του ο Μπρεντ Κρίστνερ από το Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα, κύριος συγγραφέας της μελέτης, πρόσθεσε: «Είναι η πρώτη χειροπιαστή απόδειξη ότι όχι μόνο υπάρχει ζωή αλλά και ενεργά οικοσυστήματα κάτω από το παγοκάλυμμα της Ανταρκτικής, κάτι το οποίο υποπτευόμαστε εδώ και δεκαετίες. Με αυτή τη μελέτη χτυπάμε πλέον το χέρι στο τραπέζι και λέμε “Ναι, είχαμε δίκιο”». Η μεγάλη αξία της δουλειάς των αμερικανών επιστημόνων έγκειται ακριβώς σε αυτό το τελευταίο – όχι τόσο δηλαδή στο ότι επιβεβαίωσε την ύπαρξη ζωής σε αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον αλλά κυρίως στο ότι έδειξε πώς οι μικροοργανισμοί μπορούν να επιβιώσουν εκεί χωρίς ενέργεια από το ηλιακό φως εκμεταλλευόμενοι τη χημεία της λίμνης και τα σωματίδια πετρωμάτων και ιζημάτων που υπάρχουν στο νερό της. «Για να υπάρξει ένα οικοσύστημα θα πρέπει να τροφοδοτείται με ενέργεια» εξήγησε ο κ. Κρίστνερ στο BBC. «Στη μελέτη αυτή δείχνουμε μια δομή κοινωνίας η οποία μπορεί να εκμεταλλευθεί τις ενεργειακές πηγές που είναι διαθέσιμες. Και αυτές είναι ανόργανες ενώσεις όπως αυτές του αμμωνίου, του φωσφόρου ή του θείου. Η κίνηση του παγοκαλύμματος κονιορτοποιεί το έδαφος και σωματίδια από ανόργανα υλικά περνούν στο νερό όπου προσφέρονται για χημικές και βιολογικές διεργασίες». Εκτός από τους βιολόγους και τους ειδικούς που μελετούν τον πάγο και τα υδρολογικά δίκτυά του τα ευρήματα έγιναν δεκτά με ενθουσιασμό και από τους αστροφυσικούς, καθώς αφήνουν να διαφανεί ένα ενδεχόμενο για την ύπαρξη ανάλογων μορφών ζωής σε παγωμένους κόσμους όπως η Ευρώπη ή ο Εγκέλαδος (δορυφόροι αντίστοιχα του Δία και του Κρόνου) οι οποίοι φαίνονται να κρύβουν υγρό νερό κάτω από το στρώμα των πάγων τους. Στην φωτογραφία αριστερά η Ευρώπη σε εικόνα πραγματικού χρώματος από την αποστολή Galileo. Η εικόνα δεξιά έχει υποστεί επεξεργασία για να αναδειχθούν τα επιφανειακά χαρακτηριστικά. Οι γραμμές αντιστοιχούν σε ρωγμές στον πάγο. http://physicsgg.me/2014/08/22/%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%b9%ce%b1%ce%ba%cf%8c-%ce%bf%ce%b9%ce%ba%ce%bf%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%cf%85%cf%82/

Τα σιντριβάνια του Σύμπαντος. Δεν είναι ανθρώπινη εφεύρεση τα σιντριβάνια αφού, όπως φαίνεται, υπάρχουν, και μάλιστα διαφόρων ειδών, στη διαστημική... φύση. Τα τηλεσκόπια και τα διαστημικά σκάφη εξερεύνησης έχουν εντοπίσει κοσμικά σιντριβάνια σε κάθε πιθανό αλλά και απίθανο σημείο του Σύμπαντος. Τα γκέιζερ του Εγκέλαδου. Το διαστημικό σκάφος «Cassini» από το 2004 εξερευνά το σύστημα του Κρόνου. Το 2005 το «Cassini» έφτασε στον Εγκέλαδο, έναν μικρό παγωμένο δορυφόρο του Κρόνου. Ανακάλυψε ότι από το νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου πίδακες υλικού ξεπηδούσαν με ορμή στο Διάστημα. Εκτοτε το «Cassini» συνέχισε να κάνει τακτικές επισκέψεις στον Εγκέλαδο αποκαλύπτοντας την παρουσία γκέιζερ που λειτουργούν με τρόπο παρόμοιο με τα γκέιζερ της Γης. Οι επιστήμονες της αποστολής συγκέντρωσαν και ανέλυσαν όλα τα δεδομένα που έχει συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια από τον Εγκέλαδο το διαστημικό σκάφος. Εντόπισαν την ύπαρξη 101 γκέιζερ στο νότιο ημισφαίριο του δορυφόρου τα οποία και χαρτογράφησαν. Η νέα ανακάλυψη εκτός των άλλων επιβεβαιώνει τις υποψίες των ειδικών ότι βαθιά στο υπέδαφος του Εγκέλαδου υπάρχει νερό σε υγρή μορφή και μάλιστα έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη υπόγεια θάλασσα. Το νερό, όπως φαίνεται, έχει βρει κάποιον τρόπο να ανεβαίνει στην επιφάνεια και να εκτοξεύεται στο Διάστημα μέσα από τα γκέιζερ. Οι πίδακες της Δήμητρας. Εναν χρόνο προτού το διαστημικό σκάφος «Dawn» προσεγγίσει τη Δήμητρα (Ceres), τον μεγαλύτερο αστεροειδή του ηλιακού μας συστήματος, διεθνής ομάδα αστρονόμων έκανε μια εντυπωσιακή ανακάλυψη. Εντόπισε την παρουσία νερού στη Δήμητρα. Πίδακες υδρατμών εκτινάσσονται στο Διάστημα από το εσωτερικό του αστεροειδούς που τα τελευταία χρόνια έχει... αναβαθμιστεί και κατατάσσεται πλέον στους λεγόμενους «πλανήτες-νάνους». Η Δήμητρα ανακαλύφθηκε το 1801 και έχει διάμετρο περίπου 950 χιλιομέτρων. Είναι ο μεγαλύτερος και πιο σφαιρικός αστεροειδής του ηλιακού μας συστήματος. Το 1991 παρατηρήσεις υπέδειξαν την πιθανή παρουσία νερού σε αυτήν, στη συνέχεια όμως δεν κατέστη εφικτό να εντοπιστούν ίχνη νερού. Ομάδα ευρωπαίων και αμερικανών επιστημόνων με επικεφαλής τον Μίκαελ Κίπερς του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel για να μελετήσει τη Δήμητρα. Οι επιστήμονες ανακάλυψαν στον αστεροειδή πίδακες υδρατμών που εκτινάσσονται από το εσωτερικό του στο Διάστημα. Εκτιμούν ότι ο αστεροειδής παράγει περίπου έξι κιλά υδρατμών ανά δευτερόλεπτο. Αστρικό σιντριβάνι. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Λέιντεν στην Ολλανδία χρησιμοποιώντας το διαστημικό παρατηρητήριο Herschel εντόπισαν έναν πρωτοαστέρα (νεογέννητο άστρο) σε απόσταση 750 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Περσέα. Το άστρο, που έχει ηλικία μόλις 100.000 ετών, εξακολουθεί να περιβάλλεται από το νέφος αερίων και σκόνης μέσα στο οποίο δημιουργήθηκε. Οι επιστήμονες κατάφεραν με τη βοήθεια του Herschel να διεισδύσουν μέσα στο νέφος και να καταγράψουν ένα εντυπωσιακό φαινόμενο. Νερό δημιουργείται στο εσωτερικό του άστρου και εκτοξεύεται από τους δύο πόλους του με ταχύτητες που αγγίζουν, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών, τα 200.000 χλμ./ώρα. Σιντριβάνι από πάγο. Ο κομήτης Hartley 2 χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς «υπερδραστήριος». Και αυτό διότι καθώς ο κομήτης θερμαίνεται από τον Ηλιο ο ξηρός πάγος που βρίσκεται στο εσωτερικό του μετατρέπεται σε αέριο και πιο συγκεκριμένα σε διοξείδιο του άνθρακα. Οταν το αέριο απεγκλωβίζεται από τον κομήτη τραβάει μαζί του και νερό σε παγωμένη μορφή το οποίο εκτοξεύεται στο διαστημικό κενό. Εκτόξευση ύλης. Διεθνής ομάδα ερευνητών, χρησιμοποιώντας ραδιοτηλεσκόπια που βρίσκονται σε διαφορετικές τοποθεσίες, εντόπισε στον γαλαξία Κένταυρο Α δύο γιγάντιους πίδακες ύλης η οποία εκπέμπεται από τη μαύρη τρύπα που βρίσκεται στο κέντρο του. Ο γαλαξίας Κένταυρος Α (ή NGC 5128) βρίσκεται σε απόσταση περίπου 12 εκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό του Κενταύρου. Εχει παράξενη μορφολογία και μοιάζει να περιβάλλεται από έναν δίσκο σκόνης. Είναι από τους πιο ενεργούς γαλαξίες αφού, εκτός των άλλων, εκπέμπει πολύ μεγάλες ποσότητες ραδιοκυμάτων και ακτίνων Χ. Στο κέντρο του υπάρχει μια υπερβαρεία μαύρη τρύπα που έχει μάζα 55 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτήν του Ηλίου! Οι ερευνητές «στοχοποίησαν» μια περιοχή έκτασης 4,2 ετών φωτός και άρχισαν να την παρατηρούν με πολλά τεχνικά μέσα για να μελετήσουν την εκπομπή ύλης από τη μαύρη τρύπα. Από την έρευνά τους προέκυψε ότι ο καθένας από τους δύο πίδακες που κινούνται σε αντίθετες κατευθύνσεις έχει μήκος ένα εκατομμύριο έτη φωτός. Η ταχύτητα με την οποία κινείται η ύλη από τη μαύρη τρύπα προς τα έξω είναι περίπου 100.000 χιλιόμετρα/δευτερόλεπτο, δηλαδή το ένα τρίτο της ταχύτητας του φωτός. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=624337

Κβαντικά τηλεσκόπια για την αστρονομία του μέλλοντος. Η ιστορία του τηλεσκοπίου ξεκινάει το 1608, όταν ο Ολλανδός υαλουργός Χανς Λίπερσεϊ πειραματίστηκε με τη διάταξη γυάλινων φακών, προκειμένου να πετύχει τη μεγέθυνση ειδώλων από μακρινά αντικείμενα. Ένα χρόνο αργότερα ο Γαλιλαίος μαθαίνει για τη νέα ανακάλυψη και γίνεται ο πρώτος άνθρωπος που στρέφει το τηλεσκόπιο στον ουρανό, ανακαλύπτοντας δορυφόρους του Δία και κρατήρες στη Σελήνη, εγκαινιάζοντας μία νέα εποχή για την αστρονομία. Στους επόμενους αιώνες, η χρήση ολοένα και πιο εξελιγμένων τηλεσκοπίων αύξησε τη γνώση μας για το Σύμπαν δραματικά. Η ανάλυση στις εικόνες των τηλεσκοπίων εξαρτάται από ένα πλήθος από παράγοντες, όπως τις φυσικές ιδιότητες των οπτικών μέσων ή την παραμόρφωση από τη γήινη ατμόσφαιρα, για τα οποία δύνανται να βρεθούν λύσεις με τη βελτιστοποίηση των χρησιμοποιούμενων υλικών και με την αποστολή τηλεσκοπίων στο διάστημα. Υπάρχει όμως ένα όριο που θέτουν οι φυσικοί νόμοι στα συμβατικά τηλεσκόπια το οποίο φαίνεται ανυπέρβλητο: το όριο της διάθλασης. Το συγκεκριμένο όριο αφορά στη διακριτική ικανότητα του εκάστοτε τηλεσκοπίου, στη δυνατότητά του δηλαδή να ξεχωρίσει δύο είδωλα που δεν απέχουν πολύ μεταξύ τους. Το όριο διάθλασης εξαρτάται άμεσα από το μήκος κύματος της ακτινοβολίας λειτουργίας του τηλεσκοπίου και της διαμέτρου του και αποτελεί έναν περιοριστικό παράγοντα στην ανάλυση των τηλεσκοπίων ο οποίος μέχρι σήμερα παρέμενε αναπάντητος. Η Άγκλα Κέλερερ του πανεπιστημίου του Ντάραμ ωστόσο έχει διαφορετική άποψη, προτείνοντας την κατασκευή ενός κβαντικού τηλεσκοπίου το οποίο θα μπορούσε να υπερκεράσει το όριο της διάθλασης, αυξάνοντας θεαματικά την απόδοση των τηλεσκοπίων. Όταν το φως εισέρχεται εντός του τηλεσκοπίου καμπυλώνεται από την επίδραση του φακού, κάτι που προκαλεί τη διασπορά του, η οποία με τη σειρά της δημιουργεί ένα φαινόμενο παρεμβολής. Η παρεμβολή αυτή δημιουργεί μία σειρά από ομόκεντρους δίσκους γύρω από το είδωλο που παρατηρείται, οι οποίοι ορίζουν και την τελική διακριτική ικανότητα του οργάνου. Η ιδέα για την κατασκευή ενός κβαντικού τηλεσκοπίου, βρίσκεται στην εκμετάλλευση της κβαντικής διεμπλοκής, κατά την οποία δύο σωματίδια είναι μπλεγμένα μεταξύ τους με την έννοια πως η μέτρηση του ενός επιφέρει γνώση στις ιδιότητες και του άλλου. Σε ένα κβαντικό τηλεσκόπιο το ένα από τα δύο φωτόνια θα κατέληγε στον ανιχνευτή, παράγοντας την εικόνα, ενώ το άλλο θα χρησίμευε για την παροχή περισσότερων πληροφοριών για το αντικείμενο, ξεπερνώντας τον περιορισμό του ορίου διάθλασης. Σύμφωνα με μία υπολογιστική προσομοίωση μάλιστα, η Κέλερερ έδειξε πως η ανάλυση της εικόνας βελτιώθηκε κατά έξι φορές, λαμβάνοντας υπόψη την κβαντική διεμπλοκή των εισερχόμενων φωτονίων. Τον περασμένο μήνα μάλιστα, φυσικοί κατέφεραν να κατασκευάσουν σε εργαστήριο το πρώτο μικροσκόπιο που εκμεταλλεύεται αυτό το κβαντικό φαινόμενο, αυξάνοντας την ανάλυση της μεγεθυμένης εικόνας. Η αστρονομία ωστόσο είναι μια πιο περίπλοκη υπόθεση, καθώς το φως από τα αντικείμενα δε μπορεί να το ελέγξει ο παρατηρητής, σε αντίθεση με το φως που χρησιμοποιείται εντός ενός εργαστηριακού μικροσκοπίου. Για την ώρα η τεχνολογία για την παραγωγή κβαντικών τηλεσκοπίων βρίσκεται ακόμη σε πρώιμα στάδια και εναπόκειται στους επιστήμονες η παράκαμψη των πρακτικών δυσκολιών πριν απαντηθεί το ερώτημα για το αν τα κβαντικά τηλεσκόπια είναι το μέλλον της αστρονομίας, δεν παύει όμως να πρόκειται για μία ενδιαφέρουσα ιδέα. http://www.naftemporiki.gr/story/791602/kbantika-tileskopia-gia-tin-astronomia-tou-mellontos