Δροσος Γεωργιος

Στους ρυθμούς ενός αστροναύτη. Όποιος έχει πετάξει σε μεγάλες αποστάσεις θα γνωρίζει το jetlag που συμβαίνει όταν ταξιδεύουμε μέσα στις διάφορες ζώνες της ώρας. Τα βιολογικά μας ρολόγια χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, όπως γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι ταξιδιώτες υψηλών πτήσεων ή οι τακτικοί ταξιδιώτες. Αλλά τι γίνεται με τους αστροναύτες, οι οποίοι ταξιδεύουν στις υψηλότερες αποστάσεις από κάθε άλλον; Μήπως πάσχουν από rocket-lag; Οι αστροναύτες στο διάστημα μπορεί να αντιμετωπίζουν προβλήματα ύπνου ακριβώς όπως στη Γη. Η πίεση, ο μεγάλος φόρτος εργασίας, το άγχος, ο θόρυβος, το φως και η ποιότητα του αέρα μπορεί όλα να ταράξουν τα βιολογικά ρολόγια τους. Η ελαχιστοποίηση των διαταραχών ύπνου για τους αστροναύτες είναι μόνο ένας από τους στόχους της ιατρικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Κέντρου Αστροναυτών. "Όπως στη Γη, υπάρχουν τρεις βασικοί τρόποι που συμβάλουν στην διευθέτηση ενός κανονικού προτύπου ύπνου", σημειώνει ο Volker Damann, επικεφαλής του γραφείου διαστημικής ιατρικής. Οι αστροναύτες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό έχουν μια πολύ δομημένη μέρα, εργάζονται δέκα ώρες κατ 'ανώτατο όριο που ακολουθείται από μια περίοδο ύπνου οκτώ ώρες. Περιλαμβάνει ακόμα πρωινό, μεσημεριανό γεύμα και δείπνο σε τακτά χρονικά διαστήματα, καθώς και περιόδους χαλάρωσης, ενημερώσεων, χρόνο για να επικοινωνούν με την οικογένεια και τους φίλους, προσωπικό χρόνο και χρόνο για αθλητικές δραστηριότητες. Το πρόγραμμα βασίζεται σε μια 24-άωρη γήινη ημέρα συγχρονισμένη με την ώρα Γκρίνουϊτς. Ακόμα κι αν οι αστροναύτες βιώνουν 16 ανατολές και ηλιοβασιλέματα κάθε 24 ώρες, η εβδομάδα τους δεν διαφέρει από την κοινή επαγγελματική ζωή στη Γη. Μετά από μια εβδομάδα εργασίας από Δευτέρα έως Παρασκευή, το Σάββατο δαπανάται για περισσότερη δουλειά, συντήρηση, καθαριότητα και προσωπικό χρόνο, ενώ την Κυριακή δεν έχουν κανένα καθήκον, αν και πολλοί αστροναύτες συνεχίζουν να εκτελούν εθελοντικά επιστημονικές εργασίες και συντήρηση. Το πρόγραμμα σχεδιάζεται, ελέγχεται και συντονίζεται, αλλά διακόπτεται συχνά από τις απαιτήσεις της αποστολής, τα απρόβλεπτα γεγονότα, τις επισκευές, τη συντήρηση και την επιπρόσθετη επιστήμη. Τα διαστημόπλοια που φθάνουν, συχνά απαιτούν αλλαγές στο πρόγραμμα και το πλήρωμα μπορεί να κληθεί να κοιμηθεί νωρίτερα για να ξυπνήσει ανανεωμένο για σύνδεση . "Λόγω της δομημένης ρουτίνας τα χημικά συμπληρώματα για να βοηθήσουν τον ύπνο δεν είναι συνήθως απαραίτητα", λέει ο Volker. "Αν προκύψει η αίσθηση του jetlag, μπορεί να προτείνουμε μελατονίνη σε έναν αστροναύτη". Η μελατονίνη παράγεται από το σώμα μας για να ρυθμίσει τους βιορυθμούς μας. Βοηθά να συγχρονιστεί το εσωτερικό μας ρολόι σε μια αλλαγή στην ώρα που ξυπνάμε ή την ώρα που πέφτουμε για ύπνο, κάτι που συμβαίνει και στις διηπειρωτικές πτήσεις και τις πτήσεις σε τροχιά. Η κοινότητα διαστημικής ιατρικής πειραματίζεται επίσης με φως διαφορετικών χρωμάτων. Το πρωινό και απογευματινό φως του ήλιου στη Γη περιέχει περισσότερο κόκκινο, ενώ το έντονο ηλιακό φως κατά τη διάρκεια της ημέρας έχει περισσότερο μπλε μήκη κύματος, δίνοντας στο σώμα μας μια αίσθηση πως έχει ώρα μπροστά του. Ο μπλε φωτισμός στο Διαστημικό Σταθμό θα μπορούσε να επηρεάσει το σώμα να είναι σε εγρήγορση, ενώ ο κόκκινος φωτισμός θα μπορούσε να επιφέρει τον ύπνο. Η φαρμακευτική αγωγή είναι μια επιλογή εάν αποτύχουν όλα τα άλλα, αλλά οι ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν υπνηλία και δυσκολίες στο ξύπνημα. Πονοκέφαλοι ακόμη και παραισθήσεις είναι λιγότερο από ιδανικά όταν επιχειρείται επιστημονικός εξοπλισμός στο διάστημα. Το Κέντρο του Αστροναύτη δοκιμάζει φάρμακα για παρενέργειες, επειδή αυτές μπορεί να διαφέρουν μεταξύ των αστροναυτών. Τα τυπικά φάρμακα ύπνου επιφέρουν τον ύπνο, αλλά φιλτράρονται γρήγορα από το σώμα. "Δεν θέλουμε οι αστροναύτες να κοιμούνται σε συναγερμούς πυρκαγιάς επειδή έχουν πάρει πάρα πολύ αγωγη., λέει ο Volker. Η διαστημική φαρμακολογία είναι ακόμα στα σπάργανα. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά πώς λειτουργούν τα φάρμακα σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας και κατά πόσον μια τυπική δόση στη Γη θα είναι πολύ λίγο ή πάρα πολύ στο διάστημα. Οι Ευρωπαίοι ερευνητές ερευνούν αυτόν τον τομέα, ώστε οι αστροναύτες να μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι γνωρίζοντας ότι οι άνθρωποι στο έδαφος ψάχνουν για αυτούς. Βίντεο. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/12/From_night_to_day_to_night_again http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Stoys_rythmohus_enhos_astronahute Οι πρώτοι λιθουανικοί δορυφόροι φθάνουν στο ΔΔΣ. Την Τετάρτη, στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό θα παραδοθούν οι δύο πρώτοι δορυφόροι της Λιθουανίας, κατασκευασμένοι από δύο πανεπιστήμια της χώρας: ο LitSat-1 του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Κάουνας (CTI) και ο LituanicaSat-1 του Πανεπιστημίου του Βίλνιους. Σύμφωνα με την συνεργάτιδα του προγράμματος «Αποστολή Lituanica 80», που πραγματοποιείται από το CTI, Αούστρα Κουκελκάιτε, αναμένεται ότι οι λιθουανικοί δορυφόροι θα τεθούν από το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε τροχιά το Φεβρουάριο. Προβλέπεται, ότι οι λιθουανικές δορυφόροι, που ζυγίζουν περίπου ένα κιλό, θα βρίσκονται σε υψόμετρο 400 χλμ. επί έξι μήνες. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_08/258541584/ Μαγνητική καταιγίδα πλησιάζει τη Γη. Στις 7 Ιανουαρίου στον Ήλιο σημειώθηκε ισχυρή τριαντάλεπτη έκρηξη ακτίνων Χ της πιο ισχυρής από τις πέντε υπάρχουσες κατηγορίες. Πηγή της έκρηξης ήταν μία ομάδα πολύ μεγάλων ηλιακών κηλίδων, η πιο μεγάλη κηλίδα της ομάδας είχε μέγεθος διπλάσιο της Γης. Σύμφωνα με ειδικούς, το νέφος πλάσματος που εκτοξεύθηκε ως αποτέλεσμα της έκρηξης θα φτάσει στη Γη προς την Πέμπτη (9 Ιανουαρίου), προκαλώντας στον πλανήτη μία ισχυρή μαγνητική καταιγίδα. Εκείνη τη μέρα είναι πιθανή η δυσλειτουργία των ηλεκτρονικών συσκευών και η αδιαθεσία ανθρώπων. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_08/258530635/

Τρομερές θύελλες μαίνονται πάνω σε καφέ νάνους. Εξάλλου, στο ίδιο αμερικανικό αστρονομικό συνέδριο, ανακοινώθηκε ότι το τηλεσκόπιο «Σπίτσερ» για πρώτη φορά αποκάλυψε θυελλώδεις μετεωρολογικές συνθήκες σε «αποτυχημένα» άστρα (καφέ νάνους). Οι ερευνητές παρατήρησαν 44 άστρα-καφέ νάνους και εξεπλάγησαν, όταν είδαν ότι σχεδόν στα μισά από αυτά φαίνεται να λαμβάνουν χώρα εντυπωσιακές θύελλες. Οι επιστήμονες, με εικεφαλής τον καθηγητή Άνταμ Μπέργκασερ του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, σύμφωνα με το BBC, εκτιμούν ότι σε τέτοια ουράνια σώματα μπορεί να βρέχει λιωμένο σίδερο και να «χιονίζει» καυτή άμμο, ενώ παράλληλα μαίνονται τρομεροί τυφώνες μαζί με εκτυφλωτικές αστραπές. Το όλο σκηνικό είναι πολύ πιο βίαιο ακόμα και από την «Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα» του Δία, την περιοχή του ηλιακού μας συστήματος όπου εδώ και αιώνες μαίνεται μια πανίσχυρη θύελλα. Ενδεικτικά, σε ένα καφέ νάνο η θύελλα καλύπτει το 20% της επιφάνειάς του, έναντι μόλις 1% που καλύπτει η μεγάλη θύελλα του Δία. «Τελικά η μεγάλη ερυθρά κηλίδα δεν είναι και τόσο μεγάλη», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Άνταμ Μπέργκασερ. Οι νέες εκτιμήσεις αποτελούν ένα ακόμα βήμα προόδου για τη νέα επιστήμη της «αστρο-μετεωρολογίας», η οποία ευελπιστεί μελλοντικά να κάνει προβλέψεις για τον καιρό σε εξωπλανήτες. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63944757#

Το τηλεσκόπιο Χαμπλ «είδε» χιλιάδες άγνωστους γαλαξίες. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble της NASA «είδε» πιο μακριά στις εσχατιές του σύμπαντος, από κάθε άλλη φορά έως τώρα, δημιουργώντας μια εικόνα «βαθιού πεδίου», η οποία, μεταξύ άλλων, αποκαλύπτει περίπου 3.000 άγνωστους μέχρι σήμερα γαλαξίες, οι οποίοι είχαν δημιουργηθεί κατά τα δύο πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια μετά την «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ). Για τη νέα φωτογραφία χρειάστηκε να εκτεθεί η κάμερα του τηλεσκοπίου επί 50 ώρες, ώστε να συλλέξει επαρκές συμπαντικό φως, καταφέρνοντας έτσι να «δει» υπερβολικά αχνούς γαλαξίες, που βρίσκονται σε απόσταση άνω των 12 δισεκατομμυρίων ετών φωτός. «Είναι η βαθύτερη φωτογράφηση του σύμπαντος που έχει γίνει ποτέ. Βλέπουμε πράγματα 10 έως 20 φορές πιο αχνά από ό,τι έχουμε δει ποτέ», δήλωσε η επικεφαλής της έρευνας Τζένιφερ Λοτζ στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας. Η πρώτη εικόνα «βαθιού πεδίου» του τηλεσκοπίου Χαμπλ είχε ληφθεί το 1996 και είχε γίνει αμέσως διάσημη. Κάτι ανάλογο αναμένεται να συμβεί με τη νέα σειρά νέων εικόνων «βαθιού πεδίου» (με την ονομασία "Frontier Fields"), που άρχισε να τραβά η αναβαθμισμένη κάμερα του τηλεσκοπίου. Το τηλεσκόπιο αξιοποιεί, παράλληλα, τη νέα αστρονομική τεχνική του «βαρυτικού φακού», η οποία χρησιμοποιεί τα παρεμβαλλόμενα ουράνια αντικείμενα (π.χ. γαλαξιακά σμήνη) ως μεγεθυντικούς φακούς για να «δει» πολύ πιο μακρινά αντικείμενα, ενισχύοντάς τα έτσι σε μέγεθος και φωτεινότητα κατά δέκα έως 20 φορές. Τον Μάιο το «Χαμπλ» θα διπλασιάσει τον συνολικό χρόνο έκθεσης της κάμερας βαθιού πεδίου στις 103 ώρες, έτσι ώστε να παράγει ακόμα πιο αποκαλυπτικές φωτογραφίες από τα σύνορα του αισθητού σύμπαντος. Ένα βασικό ερώτημα που αναζητά απάντηση, όπως είπε η Λοτζ, είναι να διαπιστωθεί πότε για πρώτη φορά εμφανίστηκαν γαλαξίες όπως ο δικός μας, όπως επίσης πότε εμφανίστηκαν οι πρώτοι-πρώτοι γαλαξίες στο σύμπαν. Οι γαλαξίες πιστεύεται ότι δημιουργούνται μέσα σε νέφη σκοτεινής ύλης, κάτι όμως που δεν έχει επιβεβαιωθεί. Τα επόμενα χρόνια, οι νέες οπτικές και υπέρυθρες παρατηρήσεις του «Χαμπλ» θα συνδυαστούν με τις παρατηρήσεις σε πρόσθετα μήκη κύματος του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος από δύο άλλα διαστημικά τηλεσκόπια της NASA, το «Σπίτσερ» (υπέρυθρο) και το «Τσάντρα» (ακτίνων-Χ), καθώς και από το μεγάλο επίγειο ευρωπαϊκό τηλεσκόπιο ALMA στη Χιλή, για να δώσουν μια πληρέστερη εικόνα του σύμπαντος κατά την πρώτη περίοδο δημιουργίας του, ιδίως όσον αφορά τη διαχρονική εξέλιξη των γαλαξιών και των συνοδευτικών μαύρων οπών. http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63944757#

Σήμερα είναι τα γενέθλια του Stephen Hawking. Γεννήθηκα στις 8 Ιανουαρίου 1942, ακριβώς τριακόσια χρόνια μετά το θάνατο του Γαλιλαίου. Υπολογίζω, ωστόσο, ότι την ίδια ημέρα ήρθαν στον κόσμο και άλλα, περίπου διακόσιες χιλιάδες μωρά. Δεν ξέρω αν κάποιο από αυτά ενδιαφέρθηκε αργότερα για την αστρονομία.(…) (…) Έζησα μια πλήρη και ικανοποιητική ζωή. Πιστεύω ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες πρέπει να επικεντρώνονται σ’ αυτά που δεν τα εμποδίζει η αναπηρία τους να κάνουν, και όχι να λυπούνται γι’ αυτά που δεν μπορούν. Προσωπικά εγώ, κατάφερα να κάνω περισσότερα απ’ όσα ήθελα. Έχω ταξιδέψει σχεδόν σε όλο τον κόσμο (…) Έχω βρεθεί στον βυθό της θάλασσας με υποβρύχιο, ψηλά στον αέρα με αερόστατο, σε μια πτήση μηδενικής βαρύτητας, και έχω κλείσει θέση για ταξίδι στο διάστημα με τη Virgin Galactic. Η πρώιμη εργασία μου έδειξε πως η κλασική γενική σχετικότητα κατέρρεε πάνω σε μοναδικότητες, κατά τη Μεγάλη Έκρηξη και στις μαύρες τρύπες. Η μεταγενέστερη εργασία μου κατέδειξε πως μπορεί η κβαντική θεωρία να προβλέψει τι συμβαίνει στην αρχή και στο τέλος του χρόνου. Ήταν μια ένδοξη εποχή για να ζεις και να κάνεις έρευνα στη θεωρητική φυσική. Θεωρώ τον εαυτό μου ευτυχή, αν έχω προσθέσει ένα λιθαράκι στην κατανόησή μας για το σύμπαν.» (Και εμείς ευτυχείς που σε γνωρίσαμε!!!) Απόσπασμα από το βιβλίο: «Stephen Hawking – Το χρονικό της ζωής μου», Εκδόσεις Τραυλός http://physicsgg.me/2014/01/08/%cf%83%ce%ae%ce%bc%ce%b5%cf%81%ce%b1-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%ce%b1-%ce%b3%ce%b5%ce%bd%ce%ad%ce%b8%ce%bb%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-stephen-hawking/

Ρομποτικά σαμιαμίδια θα επισκευάζουν τα ευρωπαϊκά διαστημόπλοια. Τα πόδια του σαμιαμιδιού αποτέλεσαν την έμπνευση για ρομπότ που σκαρφαλώνουν σε τοίχους και ταβάνια και θα μπορούσαν μια μέρα να αναλαμβάνουν τις εξωτερικές εργασίες σε διαστημικά σκάφη. Το Abigaille III, ένα ρομπότ αναρρίχησης που ανέπτυξαν ερευνητές στο Πανεπιστήμιο «Σάιμον Φρέιζερ» του Καναδά δοκιμάστηκε με επιτυχία σε έναν μεγάλο θάλαμο κενού που λειτουργεί στην Ολλανδία για δοκιμές της ESA, της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας. Οι κολλητικές ταινίες και οι ρευστές κόλλες θα ήταν ακατάλληλες για χρήση στο Διάστημα καθώς θα μάζευαν σκόνη και θα απελευθέρωναν αναθυμιάσεις που μπορούν να επηρεάσουν τον ευαίσθητο εξοπλισμό. Τη λύση έδωσαν οι σαύρες της ομάδας των γκεκκωτών, στην οποία ανήκουν και τα σαμιαμίδια. Τα ερπετά της ομάδας αυτής μπορούν να σκαρφαλώνουν σε τοίχους και ταβάνια χάρη στη μικροσκοπική δομή των ποδιών τους : οι πατούσες τους είναι καλυμμένες με τριχίδια, των οποίων το άκρο έχει πλάτος 100 με 200 νανόμετρα, μικρότερο από το μήκος πολλών βακτηρίων. Χάρη στις μικροσκοπικές διαστάσεις αυτών των δομών, οι διαμοριακές δυνάμεις Βαν Ντερ Βάαλς που αναπτύσσονται ανάμεσα στα τριχίδια και την επιφάνεια είναι αρκετά ισχυρές ώστε να συγκρατήσουν τη σαύρα. Σύμφωνα μάλιστα με προηγούμενη μελέτη, ακόμα και ένας άνθρωπος θα μπορούσε να περπατήσει στο ταβάνι αν κάλυπτε τις παλάμες και τα πέλματά του με ένα συνθετικό υλικό που μιμείται τα σαμιαμίδια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=461802 Τα πειράματα στο εργαστήριο της ESA έδειξαν ότι τα «πέλματα» του Abigaille III δεν χάνουν την απόδοσή τους σε συνθήκες καινού. Στο Διάστημα, μάλιστα, το ρομπότ θα ήταν αρκετά πιο σταθερό, καθώς δεν θα χρειαζόταν να σηκώνει το βάρος του. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231284802 Σαν σήμερα: 7 Ιανουαρίου. 1610: Ο ιταλός μαθηματικός και αστρονόμος Γαλιλαίος (Γκαλιλέο Γκαλιλέι) ανακαλύπτει τέσσερις από τους δορυφόρους του Δία: την Ιώ, την Ευρώπη, τον Γανυμήδη και την Καλλιστώ. 1943: Πέθανε ο σέρβος φυσικός και εφευρέτης, από τους πρωτοπόρους στη χρήση του εναλλασσόμενου ηλεκτρικού ρεύματος, Νίκολα Τέσλα.

Η καρδιά του σουπερνόβα 1987Α παράγει κοσμική ύλη. Εντοπίστηκαν γιγάντιες ποσότητες κοσμικής σκόνης στο εσωτερικό ενός υπερκαινοφανούς αστέρα. Η ανακάλυψη δείχνει τον κρίσιμο ρόλο που παίζουν οι εκρήξεις σουπερνόβα στην εξέλιξη του Σύμπαντος. Το φως του έφτασε στη Γη το 1987Α από το Μεγάλο Μαγγελανικό Νέφος και οι επιστήμονες του έδωσαν το όνομα 1987Α. Πρόκειται για ένα από τους πιο ενδιαφέροντες, όπως αποδεικνύεται, υπερκαινοφανείς αστέρες που μελετούν οι επιστήμονες. Ομάδα ερευνητών στις ΗΠΑ διαπίστωσε ότι στο εσωτερικό του βρίσκονται τεράστιες ποσότητες κοσμικής σκόνης. Οι επιστήμονες υποψιάζονταν ότι η έκρηξη σουπερνόβα παράγει κοσμική σκόνη. Ομως δεν ήταν βέβαιοι αν παράγονται πολύ μεγάλες ποσότητες ικανές για παράδειγμα, να γεμίσουν με κοσμική σκόνη το Σύμπαν όταν αυτό ήταν σε βρεφική ηλικία και να ξεκινήσει ο σχηματισμός γαλαξιών. Μελετώντας δεδομένα από τα διαστημικά τηλεσκόπια Hubble και Chandra και τα ραδιοτηλεσκόπια του αστεροσκοπείου ALMA στη Χιλή οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο 1987Α αποτέλεσε ένα πραγματικό εργοστάσιο παραγωγής κοσμικής σκόνης μεγάλο μέρος της οποίας εξακολουθεί να βρίσκεται εγκλωβισμένο στο εσωτερικό του. Η ανακάλυψη έρχεται να στηρίξει τη θεωρία για τον κρίσιμο ρόλο των υπερκαινοφανών αστέρων στη λειτουργία και εξέλιξη του Σύμπαντος. Οι ερευνητές έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας που γίνεται αυτές τις μέρες στην Ουάσινγκτον και θα δημοσιεύσουν τα ευρήματα τους στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=554615

2014 ΑΑ: ένας αστεροειδής στη γήινη ατμόσφαιρα. Ένας διαστημικός βράχος διαμέτρου 2-3 μέτρων έγινε αντιληπτός από τους αστρονόμους λίγο πριν διαλυθεί φλεγόμενος στη γήινη ατμόσφαιρα το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ή την επόμενη μέρα, ανακοίνωσε η NASA. Κανένα τηλεσκόπιο δεν παρακολούθησε την πλήρη διαδρομή του αστεροειδή, ωστόσο οι μετρήσεις της τροχιάς του υποδεικνύουν ότι πρέπει να εισήλθε στην ατμόσφαιρα κάποια στιγμή από τις 21.00 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 1 Ιανουαρίου έως τις 17.00 της Πέμπτης 2 Ιανουαρίου. Ο αστεροειδής είναι μάλιστα ο πρώτος που ανακαλύπτεται το 2014 και πήρε την ονομασία 2014 ΑΑ. Εντοπίστηκε νωρίς την Τετάρτη από τηλεσκόπιο στην Αριζόνα και η πιθανή τροχιά του προσδιορίστηκε με υπολογισμούς τριών ανεξάρτητων ομάδων. Σύμφωνα με τον Στιβ Τσέσλι του προγράμματος NEO της NASA (Πρόγραμμα Κοντινών στη Γη Αντικειμένων) η αβεβαιότητα που υπάρχει όσον αφορά την τροχιά του 2014ΑΑ εμποδίζουν τον προσδιορισμό του σημείου εισόδου στην ατμόσφαιρα. Το σημείο αυτό πρέπει πάντως να βρίσκεται κατά μήκος ενός τόξου που εκτείνεται από την Κεντρική Αμερική μέχρι την Ανατολική Αφρική. Το πιθανότερο σενάριο είναι ότι ο βράχος εισήλθε στην ατμόσφαιρα έξω από τις ακτές της Δυτικής Αφρικής γύρω στις 04.00 τα ξημερώματα της Πέμπτης ώρα Ελλάδας. Σε κάθε περίπτωση ο αστεροειδής είναι απίθανο να έφτασε μέχρι την επιφάνεια. Είχε περίπου το ίδιο μέγεθος με τον 2008 TC3, ο οποίος ανακαλύφθηκε λίγο πριν διαλυθεί στην ατμόσφαιρα πάνω από το Σουδάν τον Οκτώβριο του 2008. Στην φωτογραφία η περιοχή στην οποία πιθανολογείται η πτώση του αστεροειδούς 2014 ΑΑ. http://physicsgg.me/2014/01/03/2014-%ce%b1%ce%b1-%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf%ce%b5%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b7-%ce%b3%ce%ae%ce%b9%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%84%ce%bc%cf%8c%cf%83%cf%86/ NASA: το τέλος του κόσμου μπορεί να έρθει την 5η Φεβρουαρίου, 2040. Επιστήμονες της NASA δήλωσαν ότι σε 30 χρόνια η Γη θα απειληθεί από σύγκρουση με έναν αστεροειδή 2011 AG5, το μέγεθος του οποίου είναι περίπου 150 μ. Η καταστροφή θα συμβεί την 5η Φεβρουαρίου 2040, με αρκετά μεγάλη πιθανότητα - 1 προς 625. Πιο ακριβή στοιχεία σχετικά με την πορεία της κίνησης του 2011 AG5 και την πιθανότητα σύγκρουσης με τη Γη, οι ερευνητές θα διαθέτουν τα επόμενα χρόνια, όταν το ουράνιο σώμα θα βρεθεί σε μια ικανοποιητική για παρατήρηση απόσταση από τη Γη. Η σύγκρουση του αστεροειδή 2011 AG5 με τη Γη θα οδηγήσει στο θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, χωρίς όμως να επιφέρει πλήρη εξαφάνιση της ανθρωπότητας - ισχυρίζονται οι επιστήμονες. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_06/258338296/

ΚΟΙ-314c: ο πιο ελαφρύς εξωπλανήτης. Ο εξωπλανήτης ΚΟΙ-314c είναι ο πιο ελαφρύς πλανήτης, του οποίου έχουν μετρηθεί η μάζα και οι διαστάσεις μέχρι σήμερα. H διάμετρός του είναι 60% μεγαλύτερη, επειδή ο εν λόγω πλανήτης, που απέχει περίπου 200 έτη φωτός, είναι σε μεγάλο βαθμό αεριώδης, καθώς διαθέτει μια πολύ μεγάλη και πυκνή ατμόσφαιρα. Ο εξωπλανήτης ΚΟΙ-314c είναι ο πιο ελαφρύς πλανήτης, του οποίου έχουν μετρηθεί η μάζα και οι διαστάσεις μέχρι σήμερα. Το προηγούμενο ρεκόρ κατείχε ο πλανήτης Κέπλερ-78b. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ντέηβιντ Κίπινγκ του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ – Σμιθσόνιαν, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρίας, σύμφωνα με το «Nature» και τη βρετανική «Γκάρντιαν», δήλωσαν ότι «ο πλανήτης μπορεί να έχει την ίδια μάζα με της Γης, αλλά σίγουρα δεν μοιάζει με τη Γη. Αποδεικνύεται, έτσι, ότι δεν υπάρχει κάποια ξεκάθαρη διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στους βραχώδεις κόσμους όπως η Γη και στους πιο «αφράτους» πλανήτες όπως οι υδάτινοι κόσμοι και οι αέριοι γίγαντες». Η ανακάλυψη έγινε τυχαία, στη διάρκεια της ανάλυσης των δεδομένων του -εκτός λειτουργίας πλέον- διαστημικού τηλεσκοπίου «Κέπλερ» της NASA. Ο ΚΟΙ-314c περιφέρεται γύρω από ένα άστρο – ερυθρό νάνο, ολοκληρώνοντας μια πλήρη τροχιά (ένα «έτος») κάθε 23 ημέρες. Η θερμοκρασία του εκτιμάται σε 104 βαθμούς Κελσίου, δηλαδή είναι πολύ θερμός για τη φιλοξενία ζωής (τουλάχιστον όπως την ξέρουμε στη Γη). Ο συγκεκριμένος εξωπλανήτης έχει πυκνότητα μόλις 30% μεγαλύτερη από το νερό. Αυτό σημαίνει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, περιβάλλεται από μια εκτεταμένη ατμόσφαιρα υδρογόνου και ηλίου με πάχος εκατοντάδων χιλιομέτρων. Γύρω από το ίδιο μητρικό άστρο ΚΟΙ-314, εντοπίστηκε ένας ακόμα εξωπλανήτης, ο KOI-314b, που έχει μεν περίπου το ίδιο μέγεθος με τον ΚΟΙ-314c, όμως είναι κατά πολύ πυκνότερος, αφού έχει μάζα περίπου τέσσερις φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης. http://physicsgg.me/2014/01/07/%ce%ba%ce%bf%ce%b9-314c-%ce%bf-%cf%80%ce%b9%ce%bf-%ce%b5%ce%bb%ce%b1%cf%86%cf%81%cf%8d%cf%82-%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%80%ce%bb%ce%b1%ce%bd%ce%ae%cf%84%ce%b7%cf%82/ Tριπλό αστρικό σύστημα, ιδανικό τέστ για τη σχετικότητα. Μια ομάδα αστρονόμων από το Αμερικανικό Παρατηρητήριο Ράδιο Αστρονομίας στη Βιρτζίνια των ΗΠΑ εντόπισε έναν σπάνιο σχηματισμό τριών άστρων, των οποίων η συμπεριφορά μπορεί να αποβεί ένα από τα πιο κρίσιμα τεστ μέχρι σήμερα για τη θεωρία της Γενικής Σχετικότητας. Τα αστρικά συστήματα που περιλαμβάνουν τρία συνήθη άστρα σε τροχιά γύρω από το κοινό κέντρου βάρους τους, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο στο Γαλαξία μας. Η σπανιότητα της συγκεκριμένης περίπτωσης έγκειται στο γεγονός πως πρόκειται για τρία νεκρά άστρα, ένα από τα οποία είναι περιστρεφόμενος αστέρας νετρονίων (πάλσαρ) με δύο λευκούς νάνους να συμπληρώνουν την τριάδα. Οι αστέρες νετρονίων δημιουργούνται έπειτα από μία υπερκαινοφανή έκρηξη η οποία συνήθως έχει αρκετή ορμή ώστε να διώξει τα υπόλοιπα άστρα εκτός σχηματισμού. Κάτι τέτοιο δε φαίνεται όμως να συνέβη στη συγκεκριμένη περίπτωση, αφού η ερευνητική ομάδα εκτελώντας ακριβείς μετρήσεις της ακτινοβολίας του πάλσαρ, εντόπισε παρεμβολές στο σήμα που αντιστοιχούν σε δύο λευκούς νάνους με μεγάλες ελλειπτικές τροχιές. «Αυτά τα συστήματα είναι πολύ σπάνια, ένα στο δισεκατομμύριο», δήλωσε σχετικά ο Σκοτ Ράνσομ, που συμμετείχε στην έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. http://www.nature.com/nature/journal/vaop/ncurrent/full/nature12917.html «Έχουν γίνει πολλές προσομοιώσεις σε υπολογιστή, αλλά συνήθως τέτοιου είδους συστήματα δεν επιβιώνουν», σημείωσε. Για να επιτευχθεί ένας τέτοιος σχηματισμός χρειάζεται να συμβεί μια ακολουθία από γεγονότα: το πιο βαρύ από τα τρία άστρα, εκρήγνυται σε μία λαμπρή έκρηξη αφήνοντας πίσω του έναν υπέρπυκνο αστέρα νετρονίων. Στη συνέχεια τα υπόλοιπα δύο άστρα, έχοντας επιζήσει της έκρηξης, εκτοξεύονται σε μεγάλες τροχιές. Ένα δισεκατομμύριο περίπου χρόνια αργότερα, το άστρο που βρίσκεται εξωτερικά των υπόλοιπων μετατρέπεται σε λευκό νάνο, αποβάλλοντας υλικό στο εσωτερικό του συστήματος και ακόμη ένα δισεκατομμύριο χρόνια μετά το μεσαίο άστρο ακολουθεί την ίδια πορεία. Το πάλσαρ στο κέντρο έλκει το υλικό από τα δύο άλλα άστρα αρχίζοντας να περιστρέφεται γρηγορότερα. Το αποτέλεσμα είναι ένας περίπλοκος συνδυασμός από βαρυτικές δυνάμεις, και ένας αστρικός χορός που αποτελεί μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μία ακόμη δοκιμή της ισχυρής αρχής της ισοδυναμίας, που βρίσκεται στην καρδιά της θεωρίας της Γενικής Σχετικότητας του Αϊνστάιν. Η συγκεκριμένη αρχή αναφέρει πως η βαρύτητα παραμένει ανεπηρέαστη από την ταχύτητα και τη θέση ενός αντικειμένου. Η πυκνότητα και η σχετική θέση των τριών αυτών αντικειμένων μετατρέπουν το συγκεκριμένο σύστημα σε ένα από τα καλύτερα «εργαστήρια» για την επαλήθευση ή τη διάψευση της αρχής της ισοδυναμίας, η οποία θα γίνει έπειτα από τις ακριβείς μετρήσεις των περιόδων και των μαζών των τριών σωμάτων και κατόπιν των συγκρίσεών τους με τις προβλέψεις της θεωρίας του Αϊνστάιν. Μέχρι σήμερα η Γενική Σχετικότητα έχει περάσει με επιτυχία όλα τα τεστ στα οποία την έχουν υποβάλει οι επιστήμονες, η αναντιστοιχία της όμως με τη κβαντική φυσική όπως και η αδυναμία της να προβλέψει τα φαινόμενα της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας έχουν δημιουργήσει την υποψία πως ίσως στο βάθος να κρύβεται μια πληρέστερη θεωρία. Βίντεο. http://physicsgg.me/2014/01/07/t%cf%81%ce%b9%cf%80%ce%bb%cf%8c-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%8d%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%b9%ce%b4%ce%b1%ce%bd%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%84%ce%ad%cf%83%cf%84-%ce%b3%ce%b9/

Πτήση στον Άρη: «Μας είπαν να μην ελπίζουμε τίποτα» Ο ρώσος Αρτιόμ Γκοντσαρόφ, ο οποίος ήταν ένας από τους υποψήφιους ως μέλος της αποστολής στον Άρη στα πλαίσια της αποίκισης του κόκκινου πλανήτη Mars One, παραχώρησε συνέντευξη στο ρωσικό ραδιοφωνικό σταθμό Business FM. «Προς το παρόν οι διοργανωτές δεν υπόσχονται τίποτα. Δηλαδή, λένε ότι η πτήση είναι χωρίς επιστροφή, ώστε κανείς να μην ελπίζει τίποτα. Δεν αποκλείεται όμως, 40 χρόνια μετά την αποστολή στον Άρη να εμφανιστεί η δυνατότητα επιστροφής πίσω. Από την πρώτη τετράδα των αποίκων απαιτείται απλά να ζήσει εκεί, να προετοιμάσει το «έδαφος» για τους ανθρώπους που θα φτάνουν στον πλανήτη κάθε 2 χρόνια», - είπε ο υποψήφιος κάτοικος του Άρη. Ο Γκοντσαρόφ επίσης είπε ότι οι συγγενείς του δεν πιστεύουν ότι η πτήση προς τον 4ο σε απόσταση από τον Ήλιο πλανήτη θα γίνει και γι’ αυτό δε θεωρούν πως θα τους εγκαταλείψει για πάντα. Σχόλιο:Και εμείς αυτό πιστευουμε!!! http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_04/258153962/

Tα πειράματα του CERN στο 2014. Καθώς ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (Large Hadron Collider – LHC) βρίσκεται εκτός λειτουργίας αφού θα αναβαθμίζεται για περίπου δύο ακόμη χρόνια, θα περίμενε κανείς πως θα είναι ένας πολύ ήσυχος χρόνος για το Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN). Κι όμως, με δύο μικρότερους επιταχυντές να τίθενται σε λειτουργία στο δεύτερο μισό του έτους αλλά και ένα νέο εντυπωσιακό πείραμα που αποσκοπεί στην πειραματική ανακάλυψη μιας σπάνιας διάσπασης, η φετινή χρονιά προμηνύεται κάθε άλλο παρά αδιάφορη. Τα σωματίδια που επιταχύνονται και συγκρούονται στον LHC «προθερμαίνονται» σε μικρότερους επιταχυντές πριν περάσουν στο μεγάλο στίβο. Το Σύγχροτρο Πρωτονίων (PS) και το Υπερσύγχοτρο Πρωτονίων (SPS) είναι δύο από τους μικρότερους επιταχυντές που αναμένεται να λειτουργήσουν μέσα στο νέο έτος παρέχοντας τα πρώτα δεδομένα σε αρκετά νέα πειράματα. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα νέα πειράματα είναι το ΝΑ62, ένα πείραμα μήκους 270 μέτρων που εξελίσσεται στον επιταχυντή SPS ο οποίος έχει περίμετρο 7 χιλιομέτρων. Στο πείραμα συμμετέχουν 150 φυσικοί από 20 διαφορετικά ινστιτούτα και ο πρωταρχικός σκοπός είναι η λεπτομερής μέτρηση της πιθανότητας διάσπασης ενός θετικά φορτισμένου καονίου σε ένα πιόνιο και ένα νετρίνο/αντινετρίνο. Η δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως πρόκειται για μία πολύ δύσκολη μέτρηση αφού μία τέτοια διάσπαση συμβαίνει μία φορά στις 10 δισεκατομμύρια διασπάσεις καονίων. Η συγκεκριμένη μέτρηση αποτελεί μία ακόμη πρόκληση για το Καθιερωμένο Πρότυπο, τη θεωρία για τις θεμελιώδεις δυνάμεις τις Φύσης και τις αλληλεπιδράσεις τους, και μπορεί να ανοίξει δρόμους για φυσική που εκτείνεται πέρα από αυτό. Το πείραμα ξεκινά με τη σύγκρουση μίας δέσμης πρωτονίων που έχουν ενέργεια 400 GeV, σε ένα διάφραγμα βηρυλλίου μήκους 40 εκατοστών. Η συγκεκριμένη σύγκρουση παράγει περίπου 800 εκατομμύρια φορτισμένα σωματίδια το δευτερόλεπτο, 6% από τα οποία είναι τα καόνια που ενδιαφέρουν το συγκεκριμένο πείραμα. Τα καόνια αυτά εντοπίζονται από ένα είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν, που ονομάζεται ακτινοβολία Τσερένκοφ. Ειδικοί ανιχνευτές καταγράφουν τις διασπάσεις των καονίων, ενώ εκτελούν και μετρήσεις της ταχύτητας των πιονίων που προκύπτουν. Στις 8 εβδομάδες που θα διαρκέσει το αρχικό στάδιο του πειράματος οι επιστήμονες υπολογίζουν πως θα ανιχνεύσουν δύο από τις εν λόγω διασπάσεις. Στη συνέχεια το πείραμα θα συνεχιστεί για ακόμη τρία χρόνια, στα οποία αναμένεται να καταγραφούν άλλες 100 διασπάσεις. Εάν οι μετρήσεις διαφέρουν κατά ένα παράγοντα 1 προς 2 σε σχέση με την αναμενόμενη τιμή, το NA62 θα είναι σε θέση να ανακοινώσει την ανακάλυψη νέας φυσικής με ακρίβεια 5σ, η οποία είναι και το όριο για μία επιστημονική ανακάλυψη. Ταυτόχρονα με το ΝΑ62 θα λειτουργήσει και ένα πλήθος από νέα πειράματα, όπως το AEGIS στον Επιβραδυντή Αντιπρωτονίων (AD) το οποίο αναμένεται να υπολογίσει τη βαρυτική έλξη της Γης στην αντιύλη, ή το πείραμα BASE το οποίο θα εκτελέσει τη λεπτομερέστερη έως σήμερα μέτρηση της μαγνητικής ροπής του αντιπρωτονίου. Bίντεο. http://physicsworld.com/cws/article/news/2014/jan/03/cern-gears-up-for-new-experiments http://physicsgg.me/2014/01/03/t%ce%b1-%cf%80%ce%b5%ce%b9%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-cern-%cf%83%cf%84%ce%bf-2014/

Hawking εναντίον Hoyle. Είναι γνωστό ότι ο Stephen Hawking επιθυμούσε να εκπονήσει την διδακτορική του διατριβή, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, υπό την επίβλεψη του Fred Hoyle, τον διάσημα Βρετανό αστρονόμο του οποίου η συνεισφορά υπήρξε θεμελιώδης όσον αφορά την κατανόηση της σύνθεσης των πυρήνων στο εσωτερικό των άστρων (Hoyle state - Β2FH). Όμως ο Hoyle είχε ήδη φορτωμένο πρόγραμμα και τελικά ο Hawking ξεκίνησε την διατριβή του με τον Dennis Sciama. O Hoyle ήταν υπέρμαχος της θεωρίας της σταθερής κατάστασης και δεν παραδέχθηκε ποτέ την ιδέα της Μεγάλης Έκρηξης την οποία χαρακτήριζε «παπαδίστικη». Η θεωρία της σταθερής κατάστασης, που διατυπώθηκε από τους Fred Hoyle, Hermann Bondi και Thomas Gold το 1948, παραδέχεται ότι το σύμπαν διαστέλλεται, αρνείται όμως ότι έχει μια αρχή. Η θεωρία παραδέχεται την συνεχή δημιουργία της ύλης εκ του μηδενός, και όχι την δημιουργία ολόκληρης της ύλης του σύμπαντος σε ένα μεμονωμένο γεγονός που συνέβη μόνο μια φορά στο παρελθόν. Ο Hoyle συνήθως συσχέτιζε τις μελέτες του με το κοσμολογικό πρότυπο της σταθερής κατάστασης, και ερχόταν πάντα σε σύγκρουση με τους οπαδούς της Μεγάλης Έκρηξης – άλλωστε ο όρος Big Bang εισήχθη από τον ίδιο τον Hoyle για να υποτιμήσει τη θεωρία, την οποία χαρακτήριζε «καρτουνίστικη». Μια τέτοια δημόσια αντιπαράθεση είχε και με τον Stephen Hawking το 1964, όταν o τελευταίος ήταν ακόμα υποψήφιος διδάκτορας. O Hawking αναφέρεται στο βιβλίο του «Stephen Hawking – Το χρονικό της ζωής μου», Εκδόσεις Τραυλός στην σύγκρουσή του με τον Fred Hoyle, ως εξής: «… Έμαθα πως ο Χόιλ και ο Ναρλικάρ είχαν ήδη επεξεργαστεί την ηλεκτροδυναμική Γουίλερ-Φέινμαν σε διαστελλόμενα σύμπαντα και στη συνέχεια, διατύπωσαν μια χρονικά συμμετρική καινούργια θεωρία της βαρύτητας, την οποία παρουσίασε ο Χόιλ σε μια συνεδρίαση της Βασιλικής Εταιρείας, το 1964. Ήμουν στη διάλεξη και όταν ήρθε η ώρα των ερωτήσεων, είπα πως η επίδραση όλου του υλικού περιεχομένου σε ένα σύμπαν σταθερής κατάστασης, θα οδηγούσε στον απειρισμό των μαζών του. Ο Χόιλ με ρώτησε γιατί το είπα αυτό, και του απάντησα πως το είχα υπολογίσει. Όλοι νόμισαν ότι εννοούσα πως το είχα κάνει από μνήμης, την ώρα της διάλεξης, αλλά η αλήθεια ήταν ότι μοιραζόμουν ένα γραφείο με τον Ναρλικάρ και είχα ήδη διαβάσει ένα προσχέδιο της εργασίας τους, γεγονός που μου επέτρεψε να κάνω τους υπολογισμούς πριν από τη συνεδρίαση. Ο Χόιλ έγινε έξω φρενών. Προσπαθούσε να στήσει ένα δικό του ινστιτούτο και απειλούσε να «την κάνει» κι αυτός στην Αμερική, αν δεν τον χρηματοδοτούσαν. Πίστεψε πως ήμουν βαλτός, για να σαμποτάρω τα σχέδιά του. Ωστόσο, πήρε το ινστιτούτο του και αργότερα μου πρόσφερε δουλειά, άρα, προφανώς, δεν μου κράτησε κακία …» Το επεισόδιο αυτό περιγράφεται επίσης και στην ταινία του BBC με τίτλο «Hawking», με τον Hawking να ζητάει από τον Narlikar και να παίρνει την εργασία του Hoyle για να της ρίξει μια ματιά. Την εργασία αυτή θα παρουσίαζε την επομένη ο Hoyle στη συνεδρίαση της Βασιλικής Εταιρείας. Τελικά όμως η μελέτη τον απορροφά ολοκληρωτικά και κατά τη διάρκεια της νύχτας βρίσκει ότι η εργασία είναι λανθασμένη. Χωρίς να έχει κοιμηθεί ούτε λεπτό, το πρωί επιστρέφει το χειρόγραφο στον Narlikar και παίρνει θέση στην αίθουσα που ο Hoyle θα δώσει την σχετική διάλεξη. Στο τέλος της ομιλίας ο Hawking, με άκομψο τρόπο ομολογουμένως, επισημαίνει το λάθος προκαλώντας την οργή του Hoyle … Ιδού το αντίστοιχο απόσπασμα από την ταινία: Στην φωτογραφία ο Hawking με τα μέλη της λέσχης κωπηλασίας στην Οξφόρδη. http://physicsgg.me/2014/01/05/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-hawking-%ce%b5%ce%bd%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%bf%ce%bd-hoyle/

Πιο Κοντά Στην Παραγωγή Ενέργειας Μέσω Πυρηνικής Σύντηξης. Η πυρηνική σύντηξη είναι το ιερό δισκοπότηρο των πηγών ενέργειας. Σε εξέλιξη εδώ και περισσότερα από 60 χρόνια ήδη, η δημιουργία ηλεκτρισμού μέσω πυρηνικής σύντηξης αποτελεί το στόχο γενεών επιστημόνων. Αν ποτέ πετύχουμε την αυτοδιατηρούμενη, ελεγχόμενη αντίδραση σύντηξης θα έχουμε ουσιαστικά δαμάσει την ενέργεια των άστρων. Μιά νέα επαναστατική ανακάλυψη, που δημοσιεύτηκε τελευταία από το Πανεπιστήμιο του Twente στην Ολλανδία, μας έφερε πιο κοντά από ποτέ στον ευγενή σκοπό. Το βασικό πρόβλημα στην πυρηνική σύντηξη είναι ότι πραγματοποιείται σε απίστευτα υψηλές θερμοκρασίες. Το πλάσμα στην καρδιά ενός αντιδραστήρα στον οποίο συντελείται η διαδικασία, μπορεί να φτάσει τους 150 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Αυτού του είδους η θερμότητα απαιτεί μια πολύ ισχυρή δύναμη για να ελεγχθεί, όπως ένα μαγνητικό πεδίο με ισχύ μεγέθους 13 τέσλα (για να αντιληφθείτε το μέγεθος, το μαγνητικό πεδίο της γης είναι κατά μέσο όρο 0,00005 Τέσλα). Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι δυνάμεις και οι πιέσεις που ασκούνται μέσα σε ένα αντιδραστήρα σύντηξης είναι απίστευτα ισχυρές και τείνουν να φθείρουν κάθε υλικό που έρχεται σε επαφή με αυτές πάρα πολύ γρήγορα. Εδώ λοιπόν έρχεται η νέα επαναστατική ανκάλυψη να δώσει λύση: πλέξη. Πλέκοντας δύο υπεραγώγιμα καλώδια, τα οποία είναι υπεύθυνα για τη δημιουργία αυτών των μαγνητικών πεδίων, μαζί με ένα καλώδιο χαλκού δημιουργείται ένα καλώδιο με αυξημένη αντίσταση στις μεταβολές της θερμότητας. Η διαδικασία πλεξίματος μπορεί μετά να επαναληφθεί, μέχρι να κατασκευαστούν τα τεράστια καλώδια που χρειάζονται για έναν αντιδραστήρα σύντηξης. Επίσης, φαίνεται ότι αυξάνοντας το μήκος των σπειρών του χάλκινου καλωδίου σε αυτήν τη δύο σε ένα πλέξη, τα καλώδια γίνονται πολύ πιο αποδοτικά στην αποβολή της θερμότητας. Όταν συμβαίνει αυτό, επειδή η περισσευούμενη θερμότητα των καλωδίων αποβάλεται συνεχώς, οι αντιδράσεις σύντηξης μπορούν να διατηρηθούν. Διατηρούμενες αντιδράσεις σημαίνει αξιόπιστη ενεργειακή απόδοση, η οποία θα μπορούσε πιθανότατα να μας οδηγήσει στη χαλιναγώγηση των μεθόδων παραγωγής ενέργειας του σύμπαντος. Μιλάμε λοιπόν, για σοβαρά εκπληκτικό πλέξιμο. http://www.dailytech.gr/

Ελληνική συνταγή για τηγανητές πατάτες στον Δία. Πόσο τραγανές θα έβγαιναν οι πατάτες αν τις τηγανίζατε στον Κρόνο ή τον Δία; Ίσως οι πιο τραγανές που έχετε δοκιμάσει, δείχνουν τα πειράματα τηγανίσματος σε φυγόκεντρο που πραγματοποιούν δύο έλληνες ερευνητές. Ο Γιάννης Λιούμπας και ο Θοδωρής Καρα­πάντσιος, ερευνητές του τμήματος Χημείας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιούν για τις μελέτες τους την Φυγόκεντρο Μεγάλης Διαμέτρου (LDC) της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA στην Ολλανδία. Το γιγάντιο περιστρεφόμενο μηχάνημα, παρόμοιο με τις φυγοκέντρους στις οποίες εκπαιδεύονται πιλότοι και αστροναύτες, δημιουργεί συνθήκες υψηλής επιτάχυνσης, πολύ υψηλότερης από την επιτάχυνση του γήινου βαρυτικού πεδίου. Οι ερευνητές έκοψαν πατάτες σε λεπτές λωρίδες και τις τηγάνισαν μέσα σε ένα είδος φριτέζας με αγνό παρθένο ελαιόλαδο, η οποία περιστρεφόταν μέσα στη φυγόκεντρο. Ειδικά θερμόμετρα που είχαν εισαχθεί στις πατάτες έδειξαν ότι η αύξηση της βαρύτητας επιταχύνει τη μεταφορά θερμότητας από το λάδι στις πατάτες. Αυτό σημαίνει ότι το τηγάνισμα αφενός είναι ταχύτερο, αφετέρου δημιουργεί μια πιο παχιά και τραγανή κρούστα. Τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν προηγούμενες έρευνες των ίδιων ερευνητών, σύμφωνα με τις οποίες η βέλτιστη επιτάχυνση για τραγανές τηγανητές πατάτες είναι 3 g. H επιτάχυνση αυτή είναι τρεις φορές μεγαλύτερη από την επιτάχυνση της βαρύτητας στην επιφάνεια της θάλασσας. Είναι επίσης ελαφρώς μεγαλύτερη από την βαρυτική επιτάχυνση στον Δία, περίπου 2,52g. Περαιτέρω αυξήσεις της βαρύτητας δεν προσέφεραν οφέλη, αναφέρει το ερευνητικό δίδυμο στην επιθεώρηση Food Research International. Η έρευνα αποκαλύπτει τη βέλτιστη τιμή της βαρύτητας για ιδανική κρούστα, ωστόσο οι πατάτες των 3 g δεν έχουν ακόμα τελειοποιηθεί: η κάτω επιφάνειά τους στη φυγόκεντρο δεν βρισκόταν σε επαφή με το λάδι, καθώς εκτόξευε ατμό που δημιουργούσε ένα λεπτό επιφανειακό στρώμα. Και αυτό σημαίνει ότι η μία πλευρά κάθε πατάτας έβγαινε μαλακή και μουλιασμένη. Το πρόβλημα θα μπορούσε πάντως να λυθεί με περαιτέρω πειράματα στην περιστρεφόμενη φριτέζα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231284484 Σαν σήμερα: 3 Ιανουαρίου. 1496: Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δοκιμάζει ανεπιτυχώς να πετάξει με ιπτάμενη μηχανή.

Ο κυνηγός του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ από τα Ουράλια άλλαξε τον κόσμο. Ο επιστήμονας από τα Ουράλια Βίκτορ Γκροχόφσκι είναι ανάμεσα στους δέκα ανθρώπους, που άλλαξαν την αντίληψη για τον σύγχρονο κόσμο. Το έγκυρο επιστημονικό περιοδικό Nature δημοσίευσε το όνομά του στον τελικό κατάλογο των επιφανών προσώπων του 2013. Ο Γκροχόφσκι έλαβε την αναγνώριση για τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ, ο οποίος έπεσε στα περίχωρα της πόλης Τσελιάμπινσκ των Ουραλίων το Φεβρουάριο. «Κυνηγός μετεωριτών» – έτσι αποκάλεσαν τον αναπληρωτή καθηγητή του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου των Ουραλίων Βίκτορ Γκροχόφσκι όχι μόνο οι συνάδελφοί του, αλλά και η σύνταξη του έγκυρου βρετανικού περιοδικού Nature. Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Ρώσος επιστήμονας είναι μεταξύ των δέκα ανθρώπων του 2013, που άλλαξαν την αντίληψη για τον κόσμο. Και όλα αυτά χάρη στη μελέτη του μετεωρίτη, ο οποίος στις 15 Φεβρουαρίου εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης και έπεσε στα περίχωρα του Τσελιάμπινσκ. Ο Βίκτορ Γκροχόφσκι και οι μαθητές του ήταν από τους πρώτους, που βρέθηκαν στο σημείο συντριβής του ουράνιου σώματος. Ο επιστήμονας αμέσως οργάνωσε μία αποστολή για την ανεύρεση θραυσμάτων και δύο μέρες αργότερα βρήκε τα πρώτα θραύσματα. Η ομάδα του Γκροχόφσκι ήταν αυτή που οργάνωσε τη διαδικτυακή μετάδοση από τη λίμνη Τσεμπαρκούλ, και ολόκληρος ο κόσμος μπόρεσε να δει τα θραύσματα του μετεωρίτη. Στη συνέχεια ο επιστήμονας κατάφερε να προσδιορίσει την τροχιά του μετεωρίτη και να προχωρήσει στη μελέτη των φυσικών και χημικών ιδιοτήτων του ουράνιου σώματος. Με μεθόδους οπτικής και ηλεκτρονικής μικροσκοπίας οι ειδικοί εντόπισαν μία ασυνήθιστη ποικιλομορφία εγκλείσεων σιδηρονικελίου, σουλφιδίων, αυτοφυή χαλκού στο μετεωρίτη. Επιπλέον, διαπίστωσαν μία ασυνήθιστα χαμηλή αντοχή του υλικού. Αυτό καθόρισε τον ιδιαίτερο χαρακτήρα της καταστροφής του διαστημικού σώματος. Με τη συμμετοχή του Βίκτορ Γκροχόφσκι οργανώθηκαν περισσότερες από εκατό αποστολές, στις οποίες συγκεντρώθηκαν περίπου 700 θραύσματα του μετεωρίτη. Και όταν τον Οκτώβριο του 2013 ανέλκυσαν από τον πυθμένα της λίμνης Τσεμπαρκούλ το μεγαλύτερο θραύσμα, επιβεβαιώθηκε η θεωρία του επιστήμονα και της επιστημονικής ομάδας του για την προέλευση του διαστημικού επισκέπτη. Οι εργασίες για τη μελέτη του μετεωρίτη του Τσεμπαρκούλ έφεραν παγκόσμια φήμη και στο Ομοσπονδιακό Πανεπιστήμιο των Ουραλίων. Επιστήμονες από διάφορες χώρες ερχόντουσαν για να συνομιλήσουν με τον Γκροχόφσκι και να μεταφέρουν την εμπειρία του. Άτυπα αναγνωρίστηκε ως ένας από τους σημαντικότερους ειδικούς στα θέματα μετεωριτών. http://greek.ruvr.ru/2014_01_03/258007632/ Αστεροειδής πέντε μέτρων έπεσε στη Γη. Ο πέντε μέτρων αστεροειδής 2014 ΑΑ εισήλθε στην ατμόσφαιρα της Γης πάνω από τον Ατλαντικό το πρωί της Πέμπτης, μία μέρα μετά την ανακάλυψή του. Το πιθανότερο είναι ότι το ουράνιο σώμα διαλύθηκε πλήρως και δεν έφτασε μέχρι τη Γη. Ο αστεροειδής 2014 ΑΑ ανακαλύφθηκε το πρωί 1 Ιανουαρίου από το αμερικανικό παρατηρητήριο Μάουντ Λέμον. Οι αστρονόμοι πραγματοποίησαν σειρά μετρήσεων, οπότε προσδιόρισαν ότι σε μία μέρα το αντικείμενο θα πρέπει να πέσει στον πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς η πιθανότερη περιοχή πτώσης εκτείνεται από την Κεντρική Αμερική μέχρι την Ανατολική Αφρική. Το μέγεθος του αστεροειδή 2014 ΑΑ ήταν από 3 μέχρι 5 μέτρα. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_02/257944997/

ESA Euronews: Κυνηγώντας... κομήτες! Εδώ και αιώνες οι αστρονόμοι κυνηγούν κομήτες στον ουρανό αναζητώντας στοιχεία για την καταγωγή του ηλιακού μας συστήματος. Ταχύτατοι και λαμπεροί, οι κομήτες αποτελούν ένα μαγευτικό θέαμα. Για τον Ρότζερ Μορίς Μπονέ επιστήμονα στο Διεθνές Ινστιτούτο Επιστήμης του Διαστήματος οι κομήτες "είναι όμορφοι, είναι παροδικοί. Μερικοί αποδεικνύονται πιστοί καθώς επιστρέφουν για να μας δουν από καιρό σε καιρό." Προερχόμενοι από το διάστημα οι κομήτες εμφανίζονται λόγω της βαρύτητας του Ήλιου.Σκορπούν σκόνη και αέρια καθώς θερμαίνονται αποκαλύπτοντας μερικά από τα μυστικά τους. "Ενας κομήτης αποτελείται από ένα μείγμα βράχων και πάγου, κάτι σαν το Μοντ Μπλαν των Άλπεων - αυτό είναι το μέγεθος ενός κομήτη." μας εξηγεί Ο Χέρμαν Μπένχαρντ ερευνητής του Ηλιακού Συστήματος του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ . Περισσότερα: http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/ESA_Euronews_Kyneghontas_komhetes! Βίντεο: http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/12/ESA_Euronews_Blazing_a_trail_in_search_of_the_secrets_of_comets

Θαύματα του ουρανού σε δέκα βραβευμένες φωτογραφίες. Η αψίδα που σχηματίζει στον ουρανό η καρδιά του Γαλαξία μας και η διάπυρη ατμόσφαιρα του Ήλιου είναι δύο από τις φωτογραφίες που βραβεύονται από το Αστεροσκοπείο του Γκρίνουιτς στο Λονδίνο στο πλαίσιο του διαγωνισμού. http://www.rmg.co.uk/whats-on/exhibitions/astronomy-photographer-of-the-year/ http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231284518

Ένας δίσκος σκοτεινής ύλης γύρω από τη Γη; Το GPS (Global Positioning System), είναι ένα σύστημα εντοπισμού θέσης και βασίζεται σε μια ομάδα δορυφόρων που περιστρέφονται γύρω από Γη. Εκτός του ότι στην καθημερινή ζωή μας βοηθάει να βρούμε μια διαδρομή, θα μπορούσε ίσως να δώσει απαντήσεις και σε θεμελιώδη ερωτήματα της φυσικής. Η αποδεκτή μάζα της Γης σήμερα είναι M⊕ = 5.97219 x 10στην24 kg (nasa.gov). Η ανάλυση των τροχιών των δορυφόρων GPS δείχνει ότι η Γη είναι βαρύτερη κατά 3,8819 x 10στην20 kg ή 0,005 με 0,008 % μεγαλύτερη από την τιμή της μάζας της Γης που δέχεται η Διεθνής Αστρονομική Ένωση. Και που οφείλεται αυτή η απόκλιση; Στην σκοτεινή ύλη, σύμφωνα με τον Ben Harris του Πανεπιστημίου του Τέξας. Η σκοτεινή ύλη, παρότι δεν έχει ανιχνευθεί ακόμη και η φύση της παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα, θεωρείται ότι αποτελεί το 80% και πλέον της ύλης του σύμπαντος. Δεδομένου ότι πρέπει να υπάρχει άφθονη σκοτεινή ύλη στο σύμπαν, θα υπάρχει και στη γειτονιά του πλανήτη μας και ίσως να επηρεάζει τις τροχιές των δορυφόρων. Το 2009 ο Steve Adler του Ινστιτούτο Προχωρημένων Μελετών του Πρίνστον, έδειξε πώς η σκοτεινή ύλη που δεσμεύεται από τη βαρύτητα της Γης θα μπορούσε να εξηγήσει αυτές τις ανωμαλίες. [«Can the flyby anomaly be attributed to earth-bound dark matter?», Stephen L. Adler] Ο Ben Harris διερεύνησε το πως η σκοτεινή ύλη θα μπορούσε να επηρεάσει τους δορυφόρους. Δεδομένου ότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά τις τροχιές των δορυφόρων GPS, αναλύοντας δεδομένα εννέα μηνών από αυτούς, υπολόγισε την μάζα της Γης. Έτσι, στο συνέδριο της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο, ανακοίνωσε τους υπολογισμούς του, που δείχνουν ότι η μάζα της Γης είναι μεγαλύτερη από την καθιερωμένη τιμή κατά 0,005 – 0,008%. Η απόκλιση αυτή θα μπορούσε να εξηγηθεί αν υπήρχε ένας δίσκος σκοτεινής ύλης γύρω από τον ισημερινό της Γης, με πάχος 191 χιλιομέτρων και διάμετρο 70000 χιλιόμετρα. Ας σημειωθεί ότι στους υπολογισμούς του ο Ben Harris δεν έλαβε υπόψη τις διαταραχές στις τροχιές των δορυφόρων από την βαρυτική έλξη του Ήλιου και της Σελήνης, καθώς επίσης και τις διορθώσεις που προκύπτουν από την γενική σχετικότητα. Και γι’ αυτό ο ισχυρισμός του για την ύπαρξη δίσκου σκοτεινής ύλης γύρω από τη Γη παραμένει προς το παρόν μια εικασία. http://physicsgg.me/2014/01/02/%ce%ad%ce%bd%ce%b1%cf%82-%ce%b4%ce%af%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae%cf%82-%cf%8d%ce%bb%ce%b7%cf%82-%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7/

Κβαντικό «σούπερ» υπολογιστή θέλει να φτιάξει η NSA. Η αμερικανική υπηρεσία πληροφοριών NSA προσπαθεί να αναπτύξει έναν κβαντικό υπολογιστή που θα μπορεί να σπάσει κάθε επιπέδου κρυπτογράφηση, σύμφωνα με έγγραφα που επικαλείται Washington Post από το «φάκελο Σνόουντεν». Η ανάπτυξη κβαντικού υπολογιστή θεωρείται κατά γενική ομολογία ο στόχος για το επόμενο βήμα στην πληροφορική, αλλά η εφημερίδα υποστηρίζει πως η NSA δεν βρίσκεται πιο κοντά στην επίτευξή του από άλλους ερευνητές. H θεωρητική ανάπτυξη ενός τέτοιου υπολογιστή θα έδινε στην υπηρεσία τη δυνατότητα να σπάει με ευκολία την κρυπτογράφηση με την οποία προστατεύονται τραπεζικά στοιχεία, ιατρικά αρχεία και κρατικά δεδομένα. Σύμφωνα με τα έγγραφα που επικαλείται η εφημερίδα, η έρευνα γύρω από την ανάπτυξη ενός τέτοιου «υπερ-υπολογιστή» είναι μέρος του ερευνητικού προγράμματος της NSA με τίτλο «Διείσδυση σε σκληρούς στόχους» και κόστος 79,7 εκατ. δολάρια. Η επιστημονική και ερευνητική κοινότητα έκανε εδώ και καιρό αρκετές εικασίες για το εάν η NSA είχε κάνει προόδους στην ανάπτυξη κβαντικών υπολογιστικών μηχανών. Τα έγγραφα που επικαλείται η εφημερίδα δεν δίνουν την εντύπωση ότι η υπηρεσία βρίσκεται σημαντικά πιο κοντά στον στόχο από τις υπόλοιπες ερευνητικές ομάδες (οι οποίες, σύμφωνα με τα έγγραφα της NSA, βρίσκονται εκτός των ΗΠΑ, στην Ελβετία και την ΕΕ). http://news.in.gr/world/article/?aid=1231284574

Η Ιαπωνία θα θέσει σε τροχιά δορυφόρο με τη βοήθεια ρωσικού πυραύλου. Η Ιαπωνία προγραμματίζει τον Αύγουστο του 2014 να θέσει σε τροχιά ένα νέο φτηνό δορυφόρο παρατήρησης ASNARO με τη βοήθεια ρωσικού πυραύλου-φορέα. Προγραμματίζεται ότι ο δορυφόρος θα εκτοξευθεί από το κοσμοδρόμιο Γιάσνι στην περιφέρεια Ορενμπούργκ. Τους δορυφόρους ASNARO η Ιαπωνία σχεδιάζει να εξάγει χάρη στη χαμηλή τιμή τους – περίπου $95 εκατ., που είναι σχεδόν τρεις φορές φτηνότερο από τις αμερικάνικες και ευρωπαϊκές συσκευές. Με τη βοήθεια του ASNARO μπορεί να γίνεται συλλογή πληροφοριών για τις ζώνες φυσικών καταστροφών και να γίνεται αστικός σχεδιασμός. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_01/257831480/ Η «γόνδολα» του Διαστήματος. Η αμερικανική εταιρεία World View Experience ανακοίνωσε ότι θα προσφέρει σε δύο χρόνια από σήμερα αυτό ακριβώς που λέει το όνομα της. Θα δίνει δηλαδή την ευκαιρία σε όποιον το επιθυμεί να έχει μια ανεπανάληπτη εμπειρία θέασης του πλανήτη. Η εταιρεία κατασκευάζει ένα νέο μέσο μεταφοράς ανθρώπων έξω από την ατμόσφαιρα της Γης. Πρόκειται για μια κάψουλα την οποία οι δημιουργοί της ονομάζουν «γόνδολα» αφού μέσα σε αυτή οι επιβάτες θα… πλέουν στο Διάστημα απολαμβάνοντας την μοναδική θέα του πλανήτη μας. Τη «γόνδολα» θα μεταφέρει έξω από τα όρια της Γης ένα μεγάλο μπαλόνι που θα κινείται με ήλιο. Σύμφωνα με τα στελέχη της εταιρείας η «γόνδολα» θα είναι έτοιμη να υποδεχτεί τους πρώτους επιβάτες της το 2016. Θα μπορεί να μεταφέρει οκτώ άτομα τα οποία θα απολαύσουν μια βόλτα εννέα περίπου ωρών έξω από τη γήινη ατμόσφαιρα. Το εισιτήριο για να μπει κάποιος στη «γόνδολα» θα κοστίζει περί τις 55.000 ευρώ. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=553347

Για την πτήση στον Άρη επιλέχτηκαν 1058 άτομα. Η διοίκηση του προγράμματος Mars One επέλεξε τους υποψήφιους για την πτήση στον Κόκκινο πλανήτη. Το 2025 αυτοί θα μπορέσουν να δημιουργήσουν τον πρώτο οικισμό στον Άρη. Αιτήσεις για τη συμμετοχή στο πρόγραμμα είχαν υποβάλλει περισσότερα από 200 000 άτομα από όλο τον κόσμο. Τώρα στον κατάλογο των υποψηφίων έμειναν 1058 άτομα – 586 άνδρες και 472 γυναίκες. Αναμένεται ότι οι επιλεγμένοι υποψήφιοι τα επόμενα 2 χρόνια θα περάσουν δοκιμασίες, στις οποίες θα αξιολογηθούν οι φυσικές και ψυχοσυναισθηματικές δυνατότητες. Στον τελικό 6 ομάδες των 4 ατόμων στην καθεμία θα διαγωνιστούν για το δικαίωμα να ταξιδέψουν στον Κόκκινο πλανήτη. Η τελική επιλογή θα γίνει με τη βοήθεια της ψηφοφορίας του κοινού. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_31/257722355/

Έστειλαν οι Κινέζοι διαστημικό σκάφος στη Σελήνη; … θα αναρωτιούνται οι συνωμοσιολόγοι ή πρόκειται για άλλη μια αριστοτεχνικά στημένη σκηνοθεσία, όπως εκείνη των Αμερικανών με τις αποστολές Apollo; Τότε ήταν οι Σοβιετικοί που “παρακολουθούσαν” στενά τους Αμερικανούς, τώρα οι Αμερικανοί “παρακολουθούν” τους Κινέζους! Yutu σημαίνει “κουνέλι από νεφρίτη” και είναι το όνομα ενός μυθικού κουνελιού που ζούσε στη Σελήνη ως κατοικίδιο της θέας της Σελήνης Chang’e. To κινεζικό ρόβερ Yutu εξερευνά την επιφάνεια της Σελήνης από τις 14 Δεκεμβρίου – όταν το διαστημικό σκάφος Chang’e 3 προσεληνώθηκε με επιτυχία. Η επιβεβαίωση της προσελήνωσης του κινεζικού διαστημικού σκάφους και η ύπαρξη του ρόβερ Yutu έρχεται από τη NASA. Διότι τίποτε δεν ξεφεύγει από τα «μάτια» του δορυφόρου της Lunar Reconnaissance Orbiter (LRO), που περιστρέφεται σε χαμηλό ύψος γύρω από την Σελήνη. Η NASA, μέσω του LRO, φωτογράφισε το ρόβερ Yutu πάνω στην επιφάνια της Σελήνες, στις 25 Δεκεμβρίου. Υπενθυμίζεται ότι το κινεζικό ρόβερ έχει εύρος ενάμισι μέτρο και ζυγίζει 150 κιλά: Το διαστημικό όχημα εμφανίζεται στην φωτογραφία ως δυο φωτεινά εικονοστοιχεία, εξαιτίας της ανάκλασης του φωτός στα ηλιακά του πάνελ! Πως όμως είμαστε σίγουροι ότι πρόκειται για το κινεζικό όχημα και όχι για κάποιον σεληνιακό βράχο; Απλά, συγκρίνοντας με την φωτογραφία που λήφθηκε συμπτωματικά στις 30 Ιουνίου 2013 με τον ίδιο περίπου φωτισμό. Τις δυο φωτογραφίες βλέπουμε μαζί παρακάτω: http://physicsgg.files.wordpress.com/2013/12/yutu_before8516r_after2775r_enhance_0.gif http://physicsgg.me/2013/12/31/%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bb%ce%b1%ce%bd-%ce%bf%ce%b9-%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%ad%ce%b6%ce%bf%ce%b9-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%ce%ba%ce%ac%cf%86%ce%bf/

Φοιτητές εφηύραν μία στολή, για πτήσεις στον Τιτάνα. Βρετανοί φοιτητές φυσικής, αναλύοντας τις συνθήκες στην επιφάνεια του Τιτάνα, δορυφόρου του Κρόνου, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος μπορεί να πετάξει σε αυτόν με τη βοήθεια φτερών. Η βαρύτητα στην επιφάνεια του Τιτάνα είναι 10 φορές μικρότερη, απ’ ότι στη Γη. Λαμβάνοντας υπόψη και την υψηλή πυκνότητα της ατμόσφαιράς του, υπάρχει ελπίδα ότι μικρά φτερά, που θα συνδεθούν στο ανθρώπινο σώμα, θα του επιτρέψουν να πετάξει ελεύθερα στον Τιτάνα. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των φοιτητών, για να ξεφύγει κάποιος από την επιφάνεια του Τιτάνα θα χρειαστούν φτερά με εμβαδόν 4,7 τετραγωνικά μέτρα, που είναι ισοδύναμο με την επιφάνεια δύο τραπεζιών γραφείου. Αλλά οι πολύ γρήγοροι άνθρωποι θα μπορούν να πετάξουν με φτερά τρεις φορές μικρότερα. http://greek.ruvr.ru/news/2014_01_01/257815381/

Μια στιγμή έμπνευσης του Stephen Hawking. To 1965 o Roger Penrose χρησιμοποίησε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των κώνων φωτός στη γενική θεωρία της σχετικότητας και το γεγονός ότι η βαρύτητα είναι πάντα ελκτική για να αποδείξει ότι όταν ένα άστρο καταρρέει εξαιτίας της βαρύτητάς του, είναι εγκλωβισμένο σε μια περιοχή που η έκταση της επιφάνειάς της τείνει να μηδενιστεί. Και αφού η επιφάνεια της περιοχής που περικλείει το άστρο μηδενίζεται, μηδενίζεται και ο όγκος της. Όλη η ύλη του άστρου συμπιέζεται σε μια περιοχή μηδενικού όγκου, οπότε η πυκνότητα και η καμπυλότητα του χωρόχρονου γίνονται άπειρες. Εμφανίζεται δηλαδή μια ιδιομορφία (ανωμαλία) σε μια περιοχή του χωροχρόνου που ονομάζεται «μαύρη τρύπα». Με μια πρώτη ματιά το συμπέρασμα αυτό, που ονομάστηκε θεώρημα Penrose, φαινόταν ότι αφορά μόνο τα άστρα. Την εποχή που ο Penrose διατύπωνε το θεώρημά του, ο Hawking ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής και αναζητούσε απεγνωσμένα ένα πρόβλημα για να συμπληρώσει την διδακτορική του διατριβή. Και το βρήκε εξαιτίας του Penrose. Συνειδητοποίησε ότι αν αντέστρεφε την κατεύθυνση του χρόνου στο θεώρημα του Penrose, έτσι ώστε η συστολή να γίνει διαστολή, οι συνθήκες του θεωρήματος θα εξακολουθούσαν να ισχύουν. Σύμφωνα με το θεώρημα του Penrose σε κάθε άστρο που κατέρρεε έπρεπε να υπάρχει ένα τέλος σε μια ιδιομορφία. Ο Ηawking αντέστρεψε τον χρόνο για να δείξει ότι η αρχή του Σύμπαντος που διαστέλλεται είναι μια ιδιομορφία. Το παρακάτω βίντεο είναι ένα απόσπασμα από την πολύ καλή ταινία του BBC «Hawking», και περιγράφει την στιγμή της έμπνευσης του Hawking, όσον αφορά την αντιστροφή του χρόνου σε ένα διαστελλόμενο σύμπαν: (Μετά από κάποια χρόνια, το 1970, οι Hawking και Penrose απέδειξαν ότι η ιδιομορφία της Μεγάλης Έκρηξης έπρεπε να υπάρχει, με τις μόνες προϋποθέσεις ότι η γενική θεωρία της σχετικότητας ισχύει και ότι το Σύμπαν περιέχει όση ποσότητα ύλης παρατηρούμε. Αλλά από τότε άλλαξαν πάρα πολλά πράγματα…) Μπορεί κανείς να δεί ολόκληρη η ταινία “Hawking” ΕΔΩ: http://www.youtube.com/watch?v=wqA1lLIAA-A http://physicsgg.me/2014/01/01/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%b3%ce%bc%ce%ae-%ce%ad%ce%bc%cf%80%ce%bd%ce%b5%cf%85%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-stephen-hawking/

Ρωσία-Έτος 2013 στο διάστημα. Στις 28 Δεκεμβρίου με την εκτόξευση του πυραύλου-φορέα «Σογιούζ-2.1Β» που μετέφερε τρεις δορυφόρους, έκλεισε το «εκτοξευτικό» διαστημικό έτος της Ρωσίας. Το έτος ήταν αρκετά πλούσιο σε γεγονότα: αρκεί να θυμηθούμε την έναρξη της συνεργασίας με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ΕΟΔ) σχετικά με το πρόγραμμα για τον Άρη, το ατύχημα με το Προτόν που μετέφερε τρεις δορυφόρους GLONASS και τις μεταρρυθμίσεις στο διαστημικό τομέα της χώρας, για τις οποίες μιλούσαν εδώ και πολύ καιρό. Σημαντικό γεγονός αποτέλεσε η πολυαναμενόμενη συμφωνία σχετικά με το πρόγραμμα ΕΚΖΟΜΑΡΣ, η οποία υπεγράφη από το Ροσκόσμος και το Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος το Μάρτιο. Μπορούμε να πούμε ότι η συμφωνία αυτή καθόρησε το «αρειανό» μέρος του πλανητικού προγράμματος της Ρωσίας έως το 2020. Σύμφωνα με αυτήν η Ρωσία γίνεται ένα πλήρες μέλος του προγράμματος ΕΚΖΟΜΑΡΣ όχι μόνο παρέχοντας πυραύλους-φορείς για τη μεταφορά των σκαφών στο διάστημα, αλλά εγκαθιστώντας επίσης επιστημονικό εξοπλισμό και λαμβάνοντας πρόσβαση σε επιστημονικά δεδομένα. Το άλλο, «σεληνιακό» μέρος του πλανητικού προγράμματος επίσης μπορεί να υλοποιηθεί με τη συμμετοχή του ΕΟΔ, ο οποίος εξέφρασε το ενδιαφέρον για ένα κοινό με τη Ρωσία σχέδιο. Παρόλο που η συμμετοχή αυτή εξακολουθεί να έχει το καθεστώς που αφορά μόνο προθέσεις, οι τάσεις που έχουν παρουσιαστεί φέρονται να είναι αισιόδοξες. Καλή είδηση παραμένει να είναι το αστεροσκοπείο Σπεκτρ-Ρ, το οποίο λειτουργεί στο διάστημα εδώ κα δύο χρόνια. Φέτος ολοκληρώθηκε το αρχικό επιστημονικό πρόγραμμα παρατηρήσεων και ξεκίνησε το βασικό επιστημονικό πρόγραμμα, στο οποίο συμμετέχουν οι επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο. Συνεχίζει τη λειτουργία του στην τροχιά ο ακαδημαϊκός δορυφόρος Τσίμπις –Μ, ο οποίος παρατηρεί από το διάστημα τις γήινες καταιγίδες. Ωστόσο, τα γεγονότα σχετικά με τον Άρη δεν έχουν τόση απήχηση όσο τα νέα σχετικά με τα νέα μέλη του «διαστημικού συλλόγου» - την Κίνα, την Ινδία, την Ιαπωνία, το Ιράν, τη Νότια Κορέα. Εκτός από ακόμη μία επανδρωμένη πτήση, η Κίνα εκτόξευσε στο διάστημα και προσεδάφισε ομαλά στην επιφάνεια της Σελήνης αυτοκινούμενο όχημα. Το ινδικό διαπλανητικό σκάφος βρίσκεται στην πορεία προς τον Άρη. Η Ιαπωνία εκτόξευσε στο διάστημα το αστροφυσικό αστεροσκοπείο με τη βοήθεια του ανανεωμένου πύραυλου-φορέα Epsilon, το Ιράν έστειλε σε υποτροχιακή πτήση ένα ζωντανό ον, ένα πίθηκο, ενώ η Νότια Κορέα για πρώτη φορά εκτόξευσε δορυφόρο με δικό της πύραυλο-φορέα. Ωστόσο, σύμβολο του 2013 πρέπει να θεωρείται ο μετεωρίτης που συγκρούστηκε με τη Γη κοντά στο Τσελιάμπινσκ, ο οποίος υπενθύμισε ξεκάθαρα στην ανθρωπότητα ότι το διάστημα δεν είναι και τόσο μακριά από τον κάθε ένα από εμάς. Ευτυχώς δεν υπήρξαν θύματα, παρόλο που οι ζημιές ήταν σημαντικές. Ο μετεωρίτης του Τσελιάμπινσκ έγινε αντικείμενο διαφόρων δημοσιεύσεων: και οι ειδικοί, και οι μη ειδικοί εκτιμούσαν τη μάζα, το μέγεθος και πολλές άλλες παραμέτρους του ουράνιου σώματος βάσει όλων των διαθέσιμων φωτογραφιών και βίντεο. Και οι διαστημικοί Οργανισμοί όλο και πιο επίμονα άρχισαν να μιλούν για την ανάγκη παρακολούθησης των υποθετικά επικίνδυνων ουράνιων σωμάτων. http://greek.ruvr.ru/2013_12_30/257569325/ Η ενδεχόμενη περικοπή του διαστημικού προγράμματος της Κίνας. Η εβδομαδιαία έκδοση της Σαγγάης, «Σινμίν Τσζόουκαν», επικαλούμενη μια ανώνυμη πηγή στην Ακαδημία Διαστημικών Τεχνολογιών της Σανγκάης (SAST) αναφέρεται σε ένα ενδεχόμενο σημαντικό περιορισμό του κινεζικού προγράμματος εξερεύνησης της Σελήνης. Η πρόσφατη ελεγχόμενη προσελήνωση και το διαστημικό σκάφος που μετέφερε στη Σελήνη τη σεληνάκατο «Chang'e - 3», όπως και το σκάφος «Chang'e - 4» (του οποίου η εκτόξευση έχει προγραμματιστεί για το 2015) μπορεί να είναι και οι τελευταίες συσκευές που θα αποστείλει η Κίνα στο δορυφόρο της Γης στο ορατό μέλλον. Το επόμενο πρόγραμμα αυτόματης συλλογής σεληνιακού εδάφους θα ακυρωθεί και η επανδρωμένη αποστολή στο φεγγάρι θα αναβληθεί επ' αόριστον. Το πιο σημαντικό είναι, ότι η πηγή του εντύπου εστιάζει στο ότι αυτό αποτελεί μέρος μιας σημαντικής αναθεώρησης της ανάπτυξης του κινεζικού διαστημικού κλάδου. Ποιες είναι οι αιτίες αυτής της αναπροσαρμογής και σε τί συνίσταται αυτή; Εάν η ανάπτυξη του διαστημικού προγράμματος της Ρωσίας αντιμετωπίζει ορισμένες δυσκολίες τα τελευταία χρόνια, τα κινεζικά διαστημικά προγράμματα προκαλούν μια εξαιρετικά θετική εντύπωση. Η Κίνα τα υλοποιεί συνήθως στις προκαθορισμένες προθεσμίες και ο αριθμός των αστοχιών και των αποτυχιών είναι ελάχιστος. Έτσι, με την πρώτη ματιά, οι αναφορές του περιοδικού «Σινμίν Τσζόουκαν» φαίνονται αρκετά παράδοξες. Οι κύριοι λόγοι για την αναθεώρηση των διαστημικών προγραμμάτων συνδέονται, κατά κανόνα, με τεχνικές δυσκολίες ή με περιορισμούς του προϋπολογισμού. Ωστόσο, στην περίπτωση της Κίνας, για σοβαρά προβλήματα με τον προϋπολογισμό, τα οποία θα απαιτούσαν τη μείωση των βασικών προγραμμάτων της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης, δεν γίνεται λόγος για την ώρα. Ωστόσο, επιπλοκές που προκαλούνται από την ανάγκη συγχρονισμού ενός μεγάλου αριθμού εν εξελίξει διαστημικών προγραμμάτων, είναι πιθανές. Η Κίνα αναπτύσσει ταυτόχρονα διάφορους τύπους πυραύλων-φορέων νέας γενιάς - κυρίως τους «Long March» CZ5, 6 και 7. Ο πρώτος από αυτούς είναι ένας πύραυλος βαρέος τύπου, ικανός να θέσει σε τροχιά σκάφη που ζυγίζουν μέχρι 25 τόνους, ο δεύτερος είναι ελαφρού και ο τρίτος - ημιβαρέος τύπου και προδιαγράφεται για την πραγματοποίηση επανδρωμένων εκτοξεύσεων. Παράλληλα, η Κινεζική Εταιρεία Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Βιομηχανίας (CASIC) εισηγείται νέους τύπους πυραύλων που βασίζονται σε στρατιωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους στερεού καυσίμου. Κατασκευάζεται μια νέα διαστημική βάση στο νησί Χαϊνάν και εκσυγχρονίζονται οι παλιές. Μια επιπλέον σειρά σημαντικών διαστημικών προγραμμάτων υλοποιούνται για τους στρατιωτικούς. Συνεχίζεται δραστήρια η ανάπτυξη ενός επανδρωμένου διαστημικού προγράμματος. Τέλος, η Κίνα επεκτείνει επίσης την παρουσία της στο χώρο της αγοράς διαστημικών υπηρεσιών. Με δεδομένη μια τέτοια κατάσταση, ως πιθανή εξήγηση των πιθανών μεταρρυθμίσεων στο διαστημικό κλάδο θα μπορούσε να είναι η επιθυμία των Κινέζων ηγετών να αποφύγουν τη διασπορά των στελεχών υψηλής επιστημονικο-τεχνικής εξειδίκευσης σε πολύ μεγάλο αριθμό δυνητικών προγραμμάτων. Μεταθέτοντας στο απώτερο μέλλον τα προγράμματα εξερεύνησης του διαστήματος, που, παρά το γόητρο που τα συνοδεύει, δεν έχουν πρακτικό όφελος και είναι εξαιρετικά σύνθετα από τεχνικής πλευράς, η Κίνα θα είναι σε θέση να σημειώσει μεγαλύτερη πρόοδο σε πιο ωφέλιμους τομείς της διαστημικής δραστηριότητας. Μπορούμε να υποθέσουμε, ότι αναμένεται επίσπευση των εργασιών για την κατασκευή νέων εμπορικών ή στρατιωτικών δορυφόρων ή διεύρυνση των πειραμάτων στον τομέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων. Σε κάθε περίπτωση, εάν ληφθεί η απόφαση για την αναστολή του επανδρωμένου σεληνιακού προγράμματος, αυτό μπορεί να προκαλέσει μόνο θλίψη. Η εξερεύνηση του απώτερου διαστήματος είναι - κατά κύριο λόγο - θέμα γοήτρου. Μετά την παύση του σοβιετο-αμερικανικού διαστημικού ανταγωνισμού, βασικοί φορείς της ελπίδας για διεύρυνση των διαστημικών οριζόντων της ανθρωπότητας είναι χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία, που επιδιώκουν να εδραιωθούν ως πρώτης κατηγορίας τεχνολογικές δυνάμεις. Ας ελπίσουμε ότι, οι ελπίδες μέλει ακόμα να γίνουν πράξη. http://greek.ruvr.ru/2013_12_27/257218956/ Το πλήρωμα του ΔΔΣ θα γιορτάσει 15 φορές την Πρωτοχρονιά. Για το πλήρωμα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού το νέο έτος θα έρθει 15 φορές. Ακριβώς τόσες φορές ο ΔΔΣ θα μεταβεί από την 31η Δεκεμβρίου 2013 στην 1η Ιανουαρίου 2014. Η πρώτη φορά που οι αστροναύτες θα εισέλθουν στο νέο έτος θα είναι στις 16:08 ώρα Μόσχας στις 31 Δεκεμβρίου. Εκείνη τη στιγμή ο σταθμός θα πετάει μεταξύ της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Και για τελευταία φορά ο σταθμός θα πετάξει από το 2013 στο 2014 στις 13.51 ώρα Μόσχας την 1η Ιανουαρίου, που θα πετάει πάνω από τον Ειρηνικό ωκεανό ανατολικά της Νέας Ζηλανδίας. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_26/257153827/ «Ηλιακά πανιά» θα μεταφέρουν ερευνητική συσκευή στον Ουρανό σε διάστημα έξι χρόνων. Φινλανδοί πλανητολόγοι προτείνουν τη χρήση «ηλιακών πανιών» για γρήγορη και φθηνή μεταφορά διαπλανητικής ερευνητικής συσκευής στον Ουρανό, της οποίας το ταξίδι στον έβδομο πλανήτη του ηλιακού συστήματος θα διαρκέσει περίπου έξι χρόνια, αναφέρεται σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Κορνέλ. Τα «ηλιακά πανιά» αποτελούν γιγάντια φύλλα από πολυμερή υλικά και εξαιρετικά λεπτές μεταλλικές λωρίδες, που κατευθύνουν τα αντικείμενα προς την κατεύθυνση που τα ωθεί το ηλιακό φως. Προς το παρόν είναι γνωστά μόνο δυο διαστημικά «ιστιοφόρα» - το ιαπωνικό IKAROS και το αμερικανικό NanoSail-D, που εκτοξεύθηκαν το 2010. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_27/257261017/ Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία: Πρόγραμμα απόσυρσης δορυφόρων. Οι δορυφόροι οι οποίοι φτάνουν στο τέλος της «ζωής» τους μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό κίνδυνο για άλλα διαστημικά σκάφη, καθώς συνεχίζουν τις περιστροφές γύρω από τη Γη για πολλά χρόνια. Το πρόβλημα αυτό φιλοδοξεί να λύσει ένα σύστημα το οποίο αναπτύσσει η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA), το οποίο θα μπορεί να «αποσύρει» δορυφόρους με ασφάλεια. Στην ουσία πρόκειται για ένα «πακεταρισμένο», εξαιρετικά ελαφρύ «πανί», το οποίο θα ανοίγει/ αναπτύσσεται όταν ο δορυφόρος φτάνει στο τέρμα της επιχειρησιακής ζωής του. Το πανί θα «φρενάρει» το σκάφος, με αποτέλεσμα την πτώση του προς τη Γη και την καταστροφή του στην ατμόσφαιρα, ελαχιστοποιώντας τον κίνδυνο συγκρούσεων με λειτουργικά διαστημόπλοια. Σε χαμηλές τροχιές υπάρχει ακόμα αρκετή ατμόσφαιρα για το απαιτούμενο «φρενάρισμα». Σε υψηλότερες τροχιές, θα αξιοποιείται η πίεση της ηλιακής ακτινοβολίας. Σύμφωνα με τον καθηγητή Βάιο Λάππα, του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ, στόχος του όλου προγράμματος είναι να αποδεξεί ότι είναι δυνατός ο σχεδιασμός ενός αξιόπιστου συστήματος χαμηλού κόστους για την απόσυρση δορυφόρων, το οποίο θα μπορούσε να παρουσιάσει εμπορικό ενδιαφέρον. Οι διαστάσεις και η μάζα του Gossamer Deorbit Sail κατά την εκτόξευση είναι εξαιρετικά περιορισμένες (15x15x25 cm και δύο κιλά). Το «πανί» θα μπορεί να αναπτυχθεί μέσα σε μερικά λεπτά σε 5x5 μέτρα – διαστάσεις που επαρκούν για την «απόσυρση» ενός δορυφόρου 700 κιλών – και θα στηρίζεται σε ένα λεπτό πλαίσιο από ίνες άνθρακα. Το σύστημα αναπτύχθηκε στο Διαστημικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Σάρεϊ και χρηματοδοτήθηκε μέσω του προγράμματος Προηγμένων Ερευνών σε Τηλεπικοινωνιακά Συστήματα της ESA. Προορίζεται κυρίως για δορυφόρους σε χαμηλές τροχιές (ύψους περίπου 700 χιλιομέτρων), που παρέχουν κυρίως υπηρεσίες δορυφορικής τηλεφωνίας, επικοινωνιών δεδομένων χαμηλών ταχυτήτων και υπηρεσιών μηνυμάτων. Θεωρείται ότι το σύστημα θα δοκιμαστεί στο Διάστημα κατά τα τέλη του 2014. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%85%CF%80%CE%B7%CF%81%CE%B5%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%85%CF%81%CF%83%CE%B7%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CF%89%CE%BD

Χριστούγεννα … επισκευάζοντας τον Διαστημικό Σταθμό. Δύο Αμερικανοί αστροναύτες ολοκλήρωσαν, παραμονή των Χριστουγέννων, την επισκευή ενός κυκλώματος ψύξης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), το οποίο είχε παρουσιάσει βλάβη, έπειτα από μια δεύτερη επιτυχημένη έξοδό τους στο διάστημα, σύμφωνα με την NASA. Ο 53χρονος Ρικ Μαστράτσιο και ο 44χρονος Μάικ Χόπκινς επέστρεψαν στον θάλαμο αποσυμπίεσης του σταθμού μετά την έξοδό τους στο διάστημα, η οποία διήρκεσε 7 ώρες και 30 λεπτά. Οι έξι και πλέον ώρες της εξόδου τους αυτής στο διάστημα αφιερώθηκαν στην εγκατάσταση μιας νέας αντλίας αμμωνίας στο κύκλωμα ψύξης του σταθμού που είχε παρουσιάσει βλάβη. Προτού επιστρέψουν στον σταθμό, οι δύο Αμερικανοί καθάρισαν την περιοχή και έκαναν μια λεπτομερή καταγραφή των εργασιών που εκτέλεσαν σε συνεννόηση με το κέντρο του Χιούστον, σύμφωνα με τις εικόνες που αναμεταδόθηκαν απευθείας από το τηλεοπτικό δίκτυο της NASA. Η αντλία θα ενεργοποιηθεί πλήρως κατά τη διάρκεια της σημερινής νύχτας. «Οι σύντομοι αρχικοί έλεγχοι δείχνουν ότι η αντλία και οι βαλβίδες βρίσκονται σε καλή κατάσταση λειτουργίας», υπογράμμισε ένας ειδικός της NASA. Ο διαστημικός αυτός περίπατος ήταν ο δεύτερος που πραγματοποιείται παραμονή των Χριστουγέννων στην ιστορία του διαστήματος. Ο προηγούμενος είχε γίνει το 1999 όταν δύο αστροναύτες που επέβαιναν σε ένα διαστημόπλοιο είχαν εξέλθει στο διάστημα για να επισκευάσουν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Για τον Ρικ Μαστράτσιο επρόκειτο για την όγδοη έξοδό του στο διάστημα, με την οποία ο συνολικός χρόνος που έχει περάσει στο διάστημα ανήλθε σε 51 ώρες και 28 λεπτά, ενώ για τον Χόπκινς αυτός ήταν ο δεύτερος διαστημικός του περίπατος Βίντεο. http://physicsgg.me/2013/12/25/%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%ba%ce%b5%cf%85%ce%ac%ce%b6%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc/ Εκτοξεύτηκε ο «Proton-M» από το Μπαϊκονούρ. Ο πύραυλος – φορέας Proton-M που μεταφέρει ένα δορυφόρο τηλεπικοινωνιών τύπου Express-AM5 εκτοξεύτηκε από το κοσμοδρόμιο του Μπαίκανούρ. Αυτή ήταν η τελευταία εκτόξευση για φέτος, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο εκπρόσωπος της Roscosmos. «Η αποκόλληση του διαστημοπλοίου από τον «φορέα» είναι προγραμματισμένη για την 27η Δεκεμβρίου στις 00.12 ώρα Μόσχας», - είπε ο εκπρόσωπος. Ο δορυφόρος Express-AM5 προορίζεται για την εξασφάλιση ψηφιακής τηλεοπτικής και ραδιοφωνικής μετάδοσης στην επικράτεια της Ρωσίας, για την επίλυση προβλημάτων τις κινητής προεδρικής και κυβερνητικής επικοινωνίας, για την παροχή ενός πακέτου πολυμεσικών υπηρεσιών (τηλεφωνία, βιντεοδιάσκεψη, μετάδοση δεδομένων, πρόσβαση στο διαδίκτυο). http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_26/257123944/ Ο νέος πύραυλος «Soyuz-2.1b» εκτοξεύθηκε από το κοσμοδρόμιο του Πλέσετσκ. Τα Στρατεύματα Αεροδιαστημικής 'Αμυνας πραγματοποίησαν σήμερα επιτυχή εκτόξευση του πυραύλου-φορέα ελαφρού τύπου «Soyuz-2.1b» που μεταφέρει το σύστημα απόσπασης «Volga» και το διαστημικό σκάφος «Aist» - αναφέρεται στην ανακοίνωση της Υπηρεσίας Τύπου και Πληροφοριών του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσίας. Νωρίτερα είχε αναφερθεί ότι η εκτόξευση αναβλήθηκε για το 2014. Το διαστημικό σκάφος «Aist» σχεδιάστηκε από νέους Ρώσους ειδικούς, και προορίζεται για την υλοποίηση επιστημονικο-τεχνικών, πειραματικών και εκπαιδευτικών αποστολών στην τροχιά της Γης. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_28/257366748/ Οι Ρώσοι κοσμοναύτες βγήκαν για διαστημικό περίπατο. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες Ολέγκ Κότοφ και Σεργκέι Ριαζάνσκι βγήκαν από το ΔΔΣ στο ανοικτό διάστημα, όπου θα εργαστούν περίπου 7 ώρες. Πρόκειται για την έκτη έξοδο στο ανοικτό διάστημα στη διάρκεια του 2013 βάσει του προγράμματος πτήσεων. Την περασμένη φορά ο Κότοφ και ο Ριαζάνσκι βγήκαν στο ανοικτό διάστημα στις αρχές Νοεμβρίου, για να βγάλουν από το Σταθμό την Ολυμπιακή Δάδα. Οι σημερινές εργασίες προβλέπουν την εγκατάσταση εξοπλισμού για το πείραμα «Πρόβλεψη σεισμών», το οποίο συνίσταται στον προσδιορισμό των διαταράξεων της ιονόσφαιρας και την ανάπτυξη αλγορίθμου για τον εντοπισμό ενδείξεων σεισμών και τεχνογενών επιδράσεων στα στοιχεία μετρήσεων από το ΔΔΣ. Οι ρώσοι κοσμοναύτες Ολέγκ Κοτόφ και Σεργκέι Ριαζάνσκι έκαναν νέο ρεκόρ παραμονής στο ανοιχτό διάστημα με τα ρωσικά σκάφανδρα «Olan-MK», δήλωσε στους δημοσιογράφους πηγή της πυραυλικής – διαστημικής βιομηχανίας. Ο Κοτόφ και ο Ριαζάνσκι κατέρριψαν το ρεκόρ, το οποίο είχε κάνει στις 17 Αυγούστου 2013 οι ρώσοι κοσμοναύτες Φιοντόρ Γιουρτσίχιν και Αλεξάντρ Μισούρκιν, οι οποίοι είχαν παραμείνει στο ανοιχτό διάστημα για 7 ώρες και 29 λεπτά. Το παγκόσμιο ρεκόρ εργασίας στο ανοιχτό διάστημα – σχεδόν 9 ώρες – ανήκει στους αστροναύτες των ΗΠΑ Τζέιμς Βος και Σιούζαν Χέλμς. Είναι αλήθεια ότι από τις 9 ώρες, 2.5 ώρες ο Βος και ο Χελμς τις πέρασαν στο θάλαμο αποσυμπίεσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για να ξεκουραστούν. http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_28/257336879/ http://greek.ruvr.ru/news/2013_12_27/257262920/