Δροσος Γεωργιος

Νέες θεωρίες σχηματισμού πλανητών. Στην ηλικία των δέκα εκατομμυρίων ετών, τα περισσότερα άστρα δεν μπορούν πια να κάνουν παιδιά. Κι όμως, ένα ηλικιωμένο άστρο στον αστερισμό της Ύδρας φαίνεται ότι έχει το περιθώριο να αποκτήσει πολλούς νέους πλανήτες. Η ανακάλυψη του μεσόκοπου υποψήφιου γονιού «θα μας οδηγήσει σε νέες ιδέες όσον αφορά τις θεωρίες σχηματισμού πλανητών» σχολιάζει ο Έντουιν Μπέργκιν, αστροχημικός στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν στο Αν Άρμπορ και επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στο Nature. Το άστρο TW Ύδρας, σε απόσταση 176 ετών φωτός, ήταν γνωστό ότι περιβάλλεται από έναν δίσκο αερίου και σκόνης, παρόμοιο με τον «πρωτοπλανητικό δίσκο» που γυρνόφερνε κάποτε τον Ήλιο και συμπυκνώθηκε για να σχηματίσει τη Γη και τους άλλους πλανήτες. Δεδομένου ότι το TW Ύδρας βρίσκεται σχετικά κοντά, οι αστρονόμοι μελετούν συστηματικά το δίσκο του σε μια προσπάθεια να βελτιώσουν τα μοντέλα σχηματισμού πλανητικών συστημάτων. Υπολόγιζαν όμως ότι το υλικό αυτό έχει ηλικία 3 με 10 εκατομμυρίων ετών και θεωρούσαν ότι είναι υπερβολικά ηλικιωμένο για να δώσει πλανήτες. Για να είναι όμως κανείς σίγουρος για την απάντηση, θα πρέπει πρώτα να υπολογίσει τη συνολική μάζα του δίσκου και να ελέγξει αν το υλικό αυτό είναι αρκετό για να γεμίσει πλανήτες. Η εκτίμηση της μάζας, όμως, είναι δύσκολη υπόθεση. Ο Δρ Μπέργκιν και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να αξιοποιήσουν μια απαιτητική μέθοδο που είχε δοκιμαστεί ελάχιστες φορές στο παρελθόν. Χρησιμοποίησαν το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel για να μετρήσουν την αναλογία δύο ισοτόπων του υδρογόνου, η οποία είναι ενδεικτική της συνολικής μάζας. Η ανάλυση υποδεικνύει ότι ο δίσκος του TW Ύδρας περιέχει αρκετό υλικό για 50 πλανήτες στο μέγεθος του Δία, αναφέρουν οι ερευνητές. Ο Μπέργκιν πιστεύει τώρα ότι η μέθοδος που χρησιμοποίησε θα αποδειχθεί σημαντικό εργαλείο στη μελέτη των εκατοντάδων πλανητικών συστημάτων που έχουν ανακαλυφθεί ως σήμερα. «Ζυγίζοντας αυτά τα συστήματα κατά τη γέννησή τους, κερδίζουμε γνώσεις για το πώς το Ηλιακό Σύστημα σχηματίστηκε και πήρε μια από τις πολλές πιθανές διατάξεις που υπήρχαν» είπε ο ερευνητής. Τόνισε πάντως ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να λειτουργήσουν κι άλλα τηλεσκόπια με τη δυνατότητα να μετρούν τα ισότοπα υδρογόνου σε τόσο μακρινά αντικείμενα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233222

Η Ρωσία θα βάλει «Παγίδα» στους αστεροειδείς. Στη Ρωσία αναπτύσσεται ένα σύστημα παγκόσμιας προστασίας της Γης από κομήτες. Πρόσφατα ο πλανήτης μας απέφυγε την σύγκρουση με τον αστεροειδή Άποφις, ο οποίος όμως το 2029 θα ξανακατευθυνθεί προς τη Γη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει η NASA, πιθανό κίνδυνο για τους κατοίκους της Γης αποτελούν περίπου 47000 αστεροειδή με διάμετρο από 100 μέτρα και πάνω, οι οποίοι βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη των οκτώ εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη. Στον 21ο αιώνα θεωρητικά είναι πιθανές 11 προσκρούσεις, από τις οποίες οι τέσσερις μπορεί να συμβούν πριν το 2050. Πρέπει να προστατευτούμε από αυτούς τους απρόσμενους επισκέπτες και να αναζητήσουμε γι’ αυτό τον σκοπό τους καλύτερους τρόπους. Οι Ρώσοι επιστήμονες έχουν το δικό τους σχέδιο δράσης σε περίπτωση κινδύνου, λέει ο Σεργκέι Μαχανκόφ, εκπρόσωπος του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ: Μία από τις επιλογές είναι η καταστροφή αυτών των επικίνδυνων σωμάτων. Αυτό υπονοεί συσκευές, οι οποίες θα συνθλίβουν τον αστεροειδή σε μικρότερα κομμάτια. Είτε στον αστεροειδή θα μεταφέρονται συσκευές, οι οποίες θα του αλλάζουν την πορεία. Για την μεταφορά των συσκευών καταστροφής πάνω στα επικίνδυνα για τους κατοίκους της Γης σώματα, προτείνεται να χρησιμοποιούνται διηπειρωτικοί βαλλιστικοί πύραυλοι, λέει ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ, επιστημονικός ερευνητής του Κρατικού πυραυλικού κέντρου Ακαδημαϊκός Μακέγιεφ: Συνδέουμε με τον πύραυλο ένα σκάφος που έχει δικό του κινητήρα και σύστημα πλοήγησης. Έχουμε το «Κάισσα», το οποίο είναι σκάφος εξερεύνησης, και το κρουστικό σκάφος «Καπκάν» («Παγίδα»). Το 2021 σκοπεύουμε να στείλουμε στο Άποφις ένα σκάφος εξερεύνησης, το οποίο θα περισυλλέξει δείγματα εδάφους, θα εγκαταστήσει αισθητήρες, οι οποίοι θα συνεχίσουν να πετούν μαζί με τον Άποφις. Θα μεταδίδουν τις ακριβείς συντεταγμένες της πορείας του. Και το 2036, εάν υπάρξει κίνδυνος πρόσκρουσης με τη Γη, θα στείλουμε εναντίον του το «Καπκάν». Στο «Καπκάν» υπάρχουν μερικές κρουστικές μονάδες, οι οποίες μπορούν να ανατινάξουν τον αστεροειδή ή να τον απωθήσουν. Η τοποθέτηση του «Καπκάν» στον αστεροειδή μπορεί να πραγματοποιηθεί με τη βοήθεια των πυραύλων-φορέων «Ανγκαρά» ή «Ρους». Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ο πολλά υποσχόμενος διηπειρωτικός βαλλιστικός πύραυλος (ΔΒΠ), ο οποίος δημιουργείται για να αντικαταστήσει το ΔΒΠ «Βογιεβόντα». Σύμφωνα με τον ειδικό, οι πύραυλοι αυτής της σειράς θα μπορούν να μεταφέρουν φορτίο σε απόσταση μέχρι 10 εκατ. χιλιόμετρα, δηλαδή αρκετά, για να φτάσουν μέχρι το Άποφις. Η πιο κατάλληλη επιλογή για την καταπολέμηση του απρόσμενου επισκέπτη, είναι η καταστροφή του, πιστεύουν οι επιστήμονες. Ο Σαμπίτ Γκαράγιεφ λέει την γνώμη του: Μπορούμε να τοποθετήσουμε αρκετές κρουστικές συσκευές, ώστε να τον διαλύσουμε σε ακίνδυνα κομμάτια – έως 40 μέτρα. Τα αστεροειδή αυτού του μεγέθους καίγονται σχεδόν ολοσχερώς στην ατμόσφαιρα. Αυτό το σύστημα προστασίας θα ενεργοποιηθεί, εάν τη Γη την προσεγγίσει κάποιο ουράνιο σώμα μεγέθους έως ενάμιση χιλιόμετρα σε διάμετρο. Προφανώς, το σύστημα αυτό δεν μπορεί να προστατέψει από έναν γιγαντιαίο κομήτη, ο οποίος μετακινείται με ταχύτητα 70 χλμ το δευτερόλεπτο, προσθέτει ο επιστήμονας. Τα καλά νέα είναι, ότι θεωρητικά αυτό μπορεί να συμβεί μια φορά στα 30 εκατομμύρια χρόνια. Σχολιο:Φαινεται οτι οι Ρωσοι το εχουν πάρει πολυ σοβαρα το θεμα.(Προηγ.Δημοσίευση και στις 22/1/2013) http://greek.ruvr.ru/2013_02_05/103623690/

Νέο σύστημα μέτρησης του «βάρους» των μελανών οπών. Επιστήμονες του Νότιου Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου (ESO) προτείνουν ένα νέο σύστημα μέτρησης της μάζας μιας μαύρης τρύπας. Επειδή η απευθείας παρατήρηση μιας μελανής οπής δεν είναι είναι δυνατή, οι υπολογισμοί για το μέγεθός της γίνονται με έμμεσους τρόπους. Ομως αυτοί οι έμμεσοι τρόποι δεν είναι πάντα ικανοί να αποκαλύψουν στοιχεία για το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας ειδικά όταν αυτή ανήκει στην κατηγορία των «υπερμεγέθων» μελανών οπών, δηλαδή εκείνων η μάζα των οποίων είναι δεκάδες ή και εκατοντάδες εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ έχουν εντοπιστεί εκατοντάδες υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να υπολογίσουν την μάζα λίγων δεκάδων εξ αυτών. Ο συνήθης τρόπος υπολογισμού της μάζας μιας μαύρης τρύπας είναι από την παρατήρηση της κίνησης των άστρων που βρίσκονται κοντά της. Οι ερευνητές υπολογίζουν την ταχύτητα με την οποία κινούνται τα άστρα που βρίσκονται πιο κοντά στην μαύρη τρύπα σε σχέση με εκείνη των άστρων που βρίσκονται πιο μακριά από αυτή. Με αυτόν τον τρόπο γίνεται ένας υπολογισμός της μάζας της μελανής οπής που δεν είναι ακριβής αλλά κατά προσέγγιση. Οι επιστήμονες του ESO προτείνουν τώρα τον εντοπισμό της ακτινοβολίας που εκπέμπουν οι πυκνές ψυχρές μάζες αερίων. Η ακτινοβολία αυτή μπορεί να εντοπιστεί με την μορφή ραδιοκυμάτων στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Η μέθοδος επικεντρώνει την προσοχή της στον εντοπισμό και χαρτογράφηση των μορίων του μονοξειδίου του άνθρακα. Η θέση και η κίνηση των μορίων σε σχέση με τη θέση της μαύρης τρύπας επιτρέπει τον υπολογισμό της μάζας της. Με αυτή τη μέθοδο οι ερευνητές κατάφεραν να υπολογίσουν την μάζα της μαύρης τρύπας που βρίσκεται στον γαλαξία NGC4526.(Φωτογραφία) Οπως διαπιστώθηκε, η μαύρη τρύπα του συγκεκριμένου γαλαξία έχει μάζα 450 εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από αυτή του Ηλιου. Με αυτή τη μέθοδο οι επιστήμονες πιστεύουν ότι θα υπολογίσουν την μάζα εκατοντάδων μελανών οπών πολλές εκ των οποίων βρίσκονται σε γειτονικούς μας γαλαξίες. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495861

Το ερώτημα είναι γιατι δεν πήγαν να συνδεθουν στον Δ.Δ.Σ. και να περιμένουν για λύση που μπορει να ηταν η εκτακτη εκτόξευση Soyuz ή Progress με απαραιτητα υλικα επιδιορθωσης.(Ο Δ.Δ.Σ. μπορει να δεχτει μεχρι 12 Κοσμοναύτες για μικρό βέβαια διαστημα)

Το πλήρωμα του Κολούμπια ήταν «καταδικασμένο» να πεθάνει. Μία δεκαετία μετά το δυστύχημα του Κολούμπια, αποκαλύπτεται πως η ΝΑΣΑ γνώριζε πως το διαστημόπλοιο θα καταστρεφόταν, αλλά δεν είπε τίποτα στα επτά μέλη του πληρώματος, τα οποία βρήκαν τραγικό θάνατο όταν το Κολούμπια διαλύθηκε στον αέρα κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, αιτία της διάλυσης του Κολούμπια ήταν η αποκόλληση, κατά την εκτόξευσή του, ενός κομματιού από το μονωτικό υλικό, που προσέκρουσε στο αριστερό φτερό, προκαλώντας ένα ρήγμα, από το οποίο εισήλθαν υπέρθερμα αέρια στο εσωτερικό του φτερού, με αποτέλεσμα ολόκληρο το σκάφος να διαλυθεί. Η ΝΑΣΑ γνώριζε για την τρύπα αυτή -μεγέθους χαρτοφύλακα- και πως η ζημιά αυτή δεν θα επέτρεπε στο Κολούμπια να ξαναμπεί στην ατμόσφαιρα της Γης. Επίσης, δεν υπήρχε τρόπος διόρθωσης της ζημιάς, αφού το πλήρωμα βρισκόταν πολύ μακριά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενώ δεν υπήρχε χρόνος για να αποσταλεί διαστημικό λεωφορείο διάσωσης. Ετσι, ο Χέιλ βρέθηκε μπροστά σε ένα δίλημμα: Επρεπε ή όχι να πει στα μέλη του πληρώματος ότι υπήρχε πρόβλημα στο σύστημα ψύξης κι ότι πιθανώς να μην επέστρεφαν ζωντανοί στη Γη; «Μετά από μια συνάντηση με την Ομάδα Διαχείρισης της αποστολής, ενημερώθηκα πως δε μπορούσε να γίνει τίποτα για τη βλάβη που εμφάνιζε το λεωφορείο στο Σύστημα Θερμικής Προστασίας. Αφού είχε καταστραφεί οριστικά, ήταν καλύτερο να μη γνωρίζουν τίποτα», έγραψε το στέλεχος της NASA, Γουέιν Χέιλ, υπεύθυνος για τον έλεγχο της αποστολής, αναφέρει στο μπλογκ του, προσθέτοντας πως «θεώρησα πως ήταν προτιμότερο να μην ξέρουν. Δεν θα ήταν καλύτερο να έχουν μία επιτυχημένη πτήση και να πεθάνουν απρόσμενα κατά την είσοδό τους στην ατμόσφαιρα, από το να γνωρίζουν πως δεν είχαν να ελπίζουν σε τίποτα;» Τα επτά μέλη της αποστολής, Ντέιβιντ Μπράουν, Ρικ Χάσμπαντ, Λορέλ Κλαρκ, Καλπάνα Τσόλα, Μάικλ Αντερσον, Γουίλιαμ ΜακΚουλ και Ιλάν Ραμόν πέθαναν την 1η Φεβρουαρίου του 2003 όταν το Κολούμπια, έχοντας ολοκληρώσει την αποστολή STS-107, διαλύθηκε κατά την είσοδό του στην ατμόσφαιρα, προσθέτοντας μία ακόμη μελανή σελίδα στην ιστορία της εξερεύνησης του διαστήματος. ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟ!!! http://www.tovima.gr/world/article/?aid=496518 Εν αναμονή του «φαινομένου του Κέσλερ» Το πρόβλημα της υπερπλήρωσης του διαστημικού χώρου από κάθε λογής απόβλητα βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο της προσοχής. Αφορμή γι'αυτό αποτέλεσαν οι κυριακάτικες δοκιμές αντιπυραυλικών συστημάτων από την Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτές οι δοκιμές συνήθως αφήνουν πολλά θραύσματα. Πολλοί εμπειρογνώμονες λένε ότι οικονομικά αποτελεσματικοί τρόποι για την εκκαθάριση του περίγειου χώρου ως σήμερα δεν υπάρχουν. Οι αντιπυραυλικές δοκιμές αποτελούν μόνο ένα από τις πηγές διαστημικών σκουπιδιών. Αυξάνεται ο αριθμός των διαστημικών εκτοξεύσεων: η λύση πολλών προβλημάτων της οικονομίας, της άμυνας ή της επικοινωνίας είναι αδιανόητη χωρίς τους δορυφόρους. Μετά από ορισμένο βαθμό φθοράς, οι δορυφόροι παραμένουν σε τροχιά, όπως και τα τμήματα των πυραύλων. Πρόκειται για μεγάλα άχρηστα σώματα, τα οποία μπορούν να παρακολουθούνται και να διορθώνεται η τροχιά τους, για παράδειγμα, η τροχιά του ΔΔΣ, όταν φαίνεται ότι πλησιάζουν επικίνδυνα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός ως σήμερα αποφεύγει με ελιγμούς τα απομεινάρια του δορυφόρου, που είχε προσβληθεί από κινεζικό πύραυλο αναχαίτισης κατά τη δοκιμή του το 2007. Τα ραντάρ παρακολουθούν 19 χιλ. θραύσματα μεγέθους από 5 εκατοστά και πάνω. Υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες μικρότερα, όμως επίσης επικίνδυνα: με ένα χτύπημα τους μπορούν να προκαλέσουν βλάβες σε έναν δορυφόρο ή σε διαμέρισμα του ΔΔΣ. Η πυκνότητα των συντριμμιών που περιστρέφονται γύρω από τη Γη πλησιάζει τις συνθήκες δημιουργίας του "φαινομένου Κέσλερ» (Kessler effect). Πρόκειται για σενάριο παρόμοιο με τη χιονοστιβάδα, όταν τα θραύσματα από τη σύγκρουση διαστημικών συσκευών χτυπούνε άλλες συσκευές και ο αριθμός των θραυσμάτων αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο. Ως αποτέλεσμα το εγγύς διάστημα καθίσταται εντελώς ακατάλληλο για οποιεσδήποτε νέες εκτοξεύσεις. Λόγω του ότι το μεγαλύτερο μέρος των συντριμμιών πετά σε τροχιές μέσου ύψους - από 700 έως 1200 χιλιόμετρα, ο εμπειρογνώμονας από τις ΗΠΑ Μάρσαλ Καπλάν πρότεινε έστω και προσωρινά να μην εκτοξεύονται στο διάστημα νέες συσκευές. Και οι λειτουργίες τους να ανατεθούν σε μικρούς βραχύβιους δορυφόρους σε χαμηλές τροχιές. Το μόνο που τέτοιοι δορυφόροι θα χρειαστούν πάρα πολλοί. Ο αρχισυντάκτης του περιοδικού «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Μαρίνιν δεν θεωρεί αυτή την ιδέα λογική: - Οι δορυφόροι εκτοξεύονται σε τροχιές μεσαίου ύψους, μόνο επειδή ακριβώς εκεί είναι που πρέπει να βρίσκονται: οι δορυφόροι για τη χαρτογράφηση, την πλοήγηση, του συστήματος GPS ή του GLONASS. Γι΄αυτό είναι αδύνατο να μη χρησιμοποιούνται αυτές οι τροχιές. Απλώς πρέπει να δεσμευτεί κάθε χώρα και να υιοθετηθούν διεθνή έγγραφα, ώστε οι δορυφόροι που τίθενται εκτός λειτουργίας να βγαίνουν οι ίδιοι από την τροχιά τους με τη χρησιμοποίηση ειδικού κινητήρα. Προς το παρόν τέτοια έγγραφα δεν υπάρχουν. Όσον αφορά στην την εκτόξευση μικρών συσκευών σε χαμηλές τροχιές, εκεί η περίοδος λειτουργίας των δορυφόρων είναι μικρή. Εξαιτίας της μεγάλης πυκνότητας της ατμόσφαιρας κατεβαίνουν από την τροχιά τους. Είναι λυπηρό να δαπανούνται γι΄αυτούς μεγάλα ποσά. Αν δεν κάνουμε τίποτα με τα σκουπίδια, θα κατεβούν τα ίδια και θα καούν στα πυκνά στρώματα της ατμόσφαιρας. Όμως αυτή η διαδικασία είναι υπερβολικά μακροχρόνια. Αν από μια τροχιά σε ύψος 200 χιλιομέτρων τα συντρίμμια κατεβαίνουν μέσα σε λίγες εβδομάδες, η κατάβαση από τροχιά σε ύψος 600 χλμ. θα διαρκέσει 20 χρόνια. Δεν φαίνεται ότι οι διαστημικές δυνάμεις είναι πρόθυμες να περιμένουν τόσο καιρό και να καθυστερούν τις εκτοξεύσεις τους. Όμως θα μπορούσαν τουλάχιστον να μην επιδεινώνουν την κατάσταση και να σκεφτούν πως να χρησιμοποιηθούν τεχνολογίες αξιοποίησης του διαστημικού χώρου με μικρές ποσότητες αποβλήτων. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102944209/ Ηλιακό ιστιοφόρο της NASA ανοίγει πανιά το 2014. H NASA ανακοίνωσε ότι κατασκευάζει ένα τεράστιο «αετό» που θα πετάξει στο Διάστημα το 2014. Πρόκειται για ένα ιστίο που θα κινείται με την ηλιακή ενέργεια και στόχος της NASA είναι να διαπιστώσει αν είναι εφικτή αλλά και αποτελεσματική η χρήση της ως προωθητικός μηχανισμός σε διαστημικά σκάφη. Το Sunjammer, όταν η κατασκευή του ολοκληρωθεί, θα είναι ένα ιστίο 38 μέτρων με επιφάνεια 1.208 τ.μ. Παρά το μέγεθός του το ιστίο θα έχει βάρος μόλις 32 κιλά. Τα ηλιακά ιστία προωθούν το σκάφος εκμεταλλευόμενα δύο δυνάμεις: Η πρώτη είναι η λεγόμενη «πίεση ακτινοβολίας», δηλαδή η πίεση που ασκούν τα φωτόνια του Ήλιου, τα οποία δεν έχουν μεν μάζα, παραδόξως όμως έχουν ορμή. Η δεύτερη δύναμη είναι η πίεση που ασκεί στο ιστίο ο ηλιακός άνεμος, δηλαδή το συνεχές ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που ρέει από τον Ήλιο προς το εξώτερο διάστημα. Στόχος της αποστολής Sunjammer είναι να καταφέρει να καλύψει με τη βοήθεια της ηλιακής ενέργειας απόσταση τριών εκατομμυρίων χλμ. Το ιστίο θα αποτελείται από μια βελτιωμένη εκδοχή του μονωτικού υλικού Kapton που χρησιμοποιείται κυρίως σε αντικείμενα ή εξαρτήματα που χρειάζονται θερμική προστασία. Στο Sunjammer θα είναι τοποθετημένη μια κάμερα που θα καταγράφει κάθε στιγμή του ταξιδιού του. Δείτε ακόμα: Ηλιακό ιστιοφόρο ανοίγει πανιά για την Αφροδίτη http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231048358 Απέτυχε η αποστολή του διαστημικού «ιστιοφόρου» Cosmos 1 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=633370 http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233390 Άρχισαν οι πτητικές δοκιμές του πυραύλου-μεταφορέα «Ανγκαρά» Άρχισαν οι δοκιμές του πυραύλου ελαφράς κατηγορίας «Ανγκαρά», οι εκτοξεύσεις του οποίου σχεδιάζεται να ξεκινήσουν από το 2015 και να γίνονται από το κοσμοδρόμιο Βοστότσνι (σ.τ.μ. ανατολικό), ανακοίνωσε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν. Η «οικογένεια» των πυραύλων-μεταφορέων Angara, που κατασκευάζεται από το Διαστημικό Κέντρο Χρούνιτσεφ, συμπεριλαμβάνει παραλλαγές ελαφράς, μέσης και βαριάς κατηγορίας και είναι ικανή να θέτει σε τροχιά διαστημικές συσκευές βάρους από 2 έως 24 τόνους. Αναλόγως της κατηγορίας του ο πύραυλος θα είναι εξοπλισμένος με ένα έως πέντε γενικής χρήσης μεταφορικά διαμερίσματα. http://greek.ruvr.ru/2013_01_31/103123062/ Φοιτητές: είστε έτοιμοι να στείλετε τους δορυφόρους σας στο διάστημα? http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Phoitethes_ehiste_hetoimoi_na_stehilete_toys_doryphhoroys_sas_sto_dihastema

Τερατώδης θύελλα στον Κρόνο. Το Cassini παρακολούθησε τη θύελλα από την εμφάνισή της το 2010 μέχρι την εξαφάνισή της ένα χρόνο αργότερα. Θυμίζει τον Ουροβόρο, το μυθικό φίδι που δάγκωσε την ουρά του: Μια γιγάντια, μακρόστενη θύελλα που ξέσπασε στον Κρόνο περικύκλωσε όλο τον πλανήτη και τελικά έσβησε όταν έφτασε την ουρά της, ανακάλυψαν πλανητολόγοι μελετώντας τις εικόνες της αποστολής Cassini, η οποία παρακολούθησε για πρώτη φορά το φαινόμενο από την αρχή μέχρι το τέλος. «Αυτή η θύελλα στον Κρόνο, γεμάτη αστραπές και βροντές, ήταν πραγματικό τέρας» σχολίασε ο Κούνιο Σαγιανάγκι του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Ιcarus. http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0019103512005192 Θύελλες εκδηλώνονται κάθε χρόνο στο βόρειο ημισφαίριο του Κρόνου, στον οποίο οι άνεμοι, ακόμα και σε κανονικές συνθήκες, μπορούν να φτάνουν ταχύτητες εκατοντάδων χιλιομέτρων την ώρα. Αυτή η θύελλα, όμως, ήταν από τις σφοδρότερες που έχουν καταγραφεί ποτέ. Η θύελλα, ανάλογη με τους τροπικούς κυκλώνες στη Γη, έγινε αντιληπτή το Δεκέμβριο του 2010, και έσβησε τον Αύγουστο του επόμενου έτους. Καθώς κινούνταν προς τα δυτικά τύλιξε σε διάστημα μερικών μηνών όλο τον πλανήτη, μια απόσταση 300.000 χιλιομέτρων. Τα ανοδικά ρεύματα ήταν τόσο ισχυρά ώστε θα μπορούσαν να ρουφήξουν ολόκληρη την ατμόσφαιρα της Γης σε διάστημα 150 ημερών, υπολογίζουν οι ερευνητές. Παραμένει ωστόσο άγνωστο γιατί το τερατώδες μετεωρολογικό σύστημα σταμάτησε όταν συνάντησε τον εαυτό του -το φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ στη Γη, αφού τα βουνά και άλλα τοπογραφικά εμπόδια εμποδίζουν τις τροπικές καταιγίδες να τυλίξουν τον πλανήτη. Βίντεο: η NASA εξηγεί την τεράστια θύελλα στον Κρόνο http://physicsgg.me/2013/02/03/%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%84%cf%8e%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%b8%cf%8d%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf/

Μαγνητικά «σήματα μορς» στέλνουν οι καφέ νάνοι. Μια ενδιαφέρουσα ανακάλυψη έκαναν Αμερικανοί ερευνητές. Διαπίστωσαν ότι οι καφέ νάνοι εκπέμπουν ραδιοκύματα η θερμοκρασία των οποίων είναι χαμηλότερη από την αναμενόμενη. Η ανακάλυψη θα βοηθήσει τους αστρονόμους να κατανοήσουν το πώς δημιουργείται το μαγνητικό πεδίο των καφέ νάνων. «Δεν γνωρίζουμε το είδος του μαγνητικού πεδίου στους καφέ νάνους ούτε αν πρόκειται για μόνιμο ή περιοδικό φαινόμενο» αναφέρει ο Πίτερ Γουίλιαμς, του Κέντρου Αστροφυσικής Harvard-Smithsonian που ήταν ο επικεφαλής της έρευνας. Οι ερευνητές εκτός από τον εντοπισμό αυτών των «περίεργων» ραδιοκυμάτων διαπίστωσαν επίσης ότι στους μαγνητικούς πόλους των καφέ νάνων δημιουργείται σέλας. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal Letters». Οι καφέ νάνοι είναι ψυχρά σώματα που μοιάζουν με άστρα – ορισμένοι μάλιστα τους αποκαλούν και «αποτυχημένα» άστρα. Αν και, όπως τα άστρα, σχηματίζονται από συμπυκνωμένα αέρια, δεν διαθέτουν την απαραίτητη μάζα ώστε να προκαλέσουν τη σύντηξη ατόμων υδρογόνου και να παραγάγουν ενέργεια. Ουσιαστικά αποτελούν μια ξεχωριστή κατηγορία σωμάτων που κατά τα φαινόμενα μοιάζουν περισσότερο με τους πλανήτες αερίων – φαίνονται να διαθέτουν σύνθετες και ποικίλες ατμόσφαιρες. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του μαγνητικού σέλαος σε ένα καφέ νάνο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495880

Η Κίνα κατακτά το Διάστημα. Η Κίνα με όλο και αυξανόμενη ταχύτητα ορμά στο Διάστημα. Το 2013 σχεδιάζει να τοποθετήσει σε τροχιά 20 διαστημικές συσκευές. Σε περίπτωση επιτυχίας θα ξεπεράσει τη Ρωσία και τις ΗΠΑ ως προς αυτό τον δείκτη. Συγκεκριμένα, κατά το δεύτερο εξάμηνο του τρέχοντος έτους η Κίνα σχεδιάζει να εκτοξεύσει ένα κατασκοπευτικό δορυφόρο στη Σελήνη. Ο νέος κινεζικός καθετήρας προβλέπεται να κάνει μια στροφή γύρω από την Σελήνη, να στείλει τις πληροφορίες για την εξερεύνηση της επιφάνειάς της και να επιστρέψει στη Γη. Αν όλα θα περάσουν καλά, θα είναι η πρώτη στοχοπροσηλωμένη προσελήνωση τα τελευταία 40 χρόνια μετά την ελεγχόμενη αναγκαστική προσελήνωση του σοβιετικού διαστημικού οχήματος τη δεκαετία του ‘70 του περασμένου αιώνα. Ως προς τον αριθμό των διαστημικών συσκευών η Κίνα ευθυγραμμίστηκε ήδη με τη Ρωσία. Μάλιστα, ως προς το χρονικό διάστημα ύπαρξης των διαστημοπλοίων η Κίνα ξεπερνά πολύ τη Ρωσία. Το 2010 η Κίνα, για πρώτη φορά στην ιστορία της κοσμοναυτικής ευθυγραμμίστηκε με τις ΗΠΑ ως προς τον αριθμό των εκτοξεύσεων. Τότε οι δύο χώρες είχαν πραγματοποιήσει από 15 επιτυχημένες εκτοξεύσεις στο διαστημικό χώρο. Η Κίνα έχει σήμερα σε τροχιά 200 διαστημικές συσκευές, που αποτελούν σχεδόν 20% του ολικού αριθμού τους στον κόσμο. Από τις 20 διαστημικές συσκευές, που σχεδιάζει να εκτοξεύσει φέτος, τα τρία τέταρτα θα χρησιμοποιηθούν άμεσα ή έμμεσα για στρατιωτικούς σκοπούς,- είπε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο πολιτικός αναλυτής Βλαντίμιρ Γεβσέεφ. - Η Κίνα αναπτύσσει με επιτυχία το δικό της πρόγραμμα του υποβρύχιου Στόλου και συγκεκριμένα των ατομοκίνητων υποβρυχίων με βαλλιστικούς πυραύλους. Σοβαρή σημασία εδώ έχει ο καθορισμός της πλοήγησης. Για την πλοήγηση των υποβρυχίων, προφανώς, θα χρησιμοποιηθεί ακριβώς το διαστημικό σύστημα. Πρόκειται για ένα από τους προσδιορισμούς της ανάπτυξης της δορυφορικής επικοινωνίας. Η Κίνα αναπτύσσει το διαστημικό της πρόγραμμα στο φόντο της διαμόρφωσης της αμερικανικής αντιπυραυλικής άμυνας από την Αλάσκα ως την Αυστραλία μέσω της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και των Φιλιππίνων. Το αμερικανικό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας προορίζεται για τη συγκράτηση του πυραυλικού δυναμικού της Κίνας,- θεωρεί ο Βλαντίμιρ Γεβσέεφ. Η Κίνα θα αντιδρά σ’ αυτό από το Διάστημα: - Η Κίνα μελετά και δοκιμάζει τις δυνατότητες συγκράτησης των ΗΠΑ στο διαστημικό χώρο. Ένας από τους σκοπούς του διαστημικού της προγράμματος, απ’ ό,τι φαίνεται, είναι η συγκένρωση όσο το δυνατόν πληρέστερων πληροφοριών για τις υπάρχουσες αμερικανικές βάσεις. Μπορεί να γίνεται λόγος για την παρακολούθηση των εκτοξεύσεων πυραύλων στην Ασία και των συμμάχων των ΗΠΑ – της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Ταϊβάν. Κατά την πρώτη δεκαετία αυτού του αιώνα, η Κίνα έχει επενδύσει στο διαστημικό της πρόγραμμα περίπου 11 δισεκατομμύρια δολάρια. Δηλαδή περίπου 15 φορές λιγότερο από τις ΗΠΑ, ενώ ως προς τους ρυθμούς αύξησης της χρηματοδότησης των διαστημικών προγραμμάτων, η Κίνα εδώ και μερικά χρόνια ξεπερνά τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. http://greek.ruvr.ru/2013_01_25/102421282/ 15 χρόνια από την υπογραφή της Συμφωνίας για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Πριν από 15 χρόνια είχε υπογραφεί η γνωστή Συμφωνία για το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μη στρατιωτικού προορισμού από την Ρωσία, τον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τις χώρες- μέλη της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος. Το μεγάλης κλίμακας σχέδιο επιστημονικής και τεχνολογικής συνεργασίας αποδείχθηκε πολύ αποτελεσματικό. Στο διαστημικό σπίτι από τότε έζησαν και εργάστηκαν πάνω από 200 κάτοικοι της Γης από 15 χώρες του κόσμου. Οι διαπραγματεύσεις για το ΔΔΣ διήρκεσαν 5 χρόνια. Ήταν απαραίτητο να δημιουργηθεί ειδική τεχνική, νομική και πολιτική βάση για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου. Αναζητούνταν λύσεις, οι οποίες θα εξασφάλιζαν την ενοποίηση του επιστημονικού και τεχνολογικού δυναμικού των συμβαλλόμενων μερών. Η Συμφωνία υπογράφτηκε στις 29 Ιανουαρίου του 1998 στην Ουάσιγκτον, και την ίδια χρονιά στο Διάστημα στάλθηκε το ρωσικό και στη συνέχεια και το αμερικανικό διαστημικό εργαστήριο. Ύστερα από άλλα δύο χρόνια το μεταγωγικό διαστημόπλοιο Σογιούζ μετέφερε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το πλήρωμα της πρώτης μακρόχρονης αποστολής. Αρχικά, ο Διαστημικός Σταθμός προοριζόταν για 15χρονη λειτουργία, αλλά αργότερα φανερώθηκε ότι ο βαθμός λειτουργικής ικανότητάς του είναι πολύ υψηλότερος και οι Υπηρεσίες Διαστήματος κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι δεν υπάρχουν τεχνικά εμπόδια για την παράταση της προθεσμίας λειτουργίας του Σταθμού ως το 2020, -είπε ο υπεύθυνος για τα ρωσικά προγράμματα του ΔΔΣ Αλεξέι Κρασνόφ. - Γίνεται λόγος για το μοναδικό στο είδος του εργαστήριο σε τροχιά. Συνενώνει ό,τι καλύτερο είχε δημιουργηθεί στις αναπτυγμένες από τεχνολογική άποψη χώρες του κόσμου. Το σχέδιο είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Καταλαβαίνουμε ότι μέχρι το 2020, αν δεν διαδραματιστούν οποιαδήποτε καταστροφικά γεγονότα, π.χ., η σύγκρουσή του με κάποιο μετεωρίτη, ο ΔΔΣ θα είναι βιώσιμος και το δυναμικό του θα πρέπει να παραταθεί. Ο Σταθμός βάρους 400 και πάνω τόνων περιστρέφεται γύρω από τη Γη σε ύψος περίπου 340 χιλιομέτρων και κάνει γύρω από τον πλανήτη μας 16 περιστροφές το ημερονύχτιο. Το ολικό κόστος του σχεδίου ανέρχεται σε 157 δισεκατομμύρια αμερικανικά δολάρια. Κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του Σταθμού έγιναν πολλά και διάφορα πειράματα με εξαιρετικά ενδιαφέροντα αποτελέσματα, τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν τόσο στο Διάστημα, όσο και στη Γη. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί την υλοποίηση του τόσο πολυδάπανου σχεδίου.- θεωρεί ο Γενικός Διευθυντής του Group JC Γεβγκένι Τσερνιακόφ. - Τώρα ο Σταθμός θα εκπληρώνει τα καθήκοντα για τα οποία προορίζεται πρώτ’ απ’ όλα. Στο ΔΔΣ θα διεξάγονται δοκιμές μακρόχρονης διαστημικής πτήσης. Πριν από 1,5 χρόνο, τελείωσε το πείραμα Mars-500, που έγινε στο χώρο του ρωσικού Ινστιτούτου Βιοϊατρικών Προβλημάτων και τώρα προβλέπεται να πραγματοποιηθεί πείραμα προσομοίωσης ετήσιας διαστημικής πτήσης αυτή τη φορά στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Εκεί υπάρχουν ορισμένοι παράγοντες που δεν μπορεί να προσομοιωθούν στις γήινες συνθήκες – για παράδειγμα η έλλειψη βαρύτητας και πολύ πιο σκληρές συνθήκες ζωής . Για την ετήσια πτήση στο ΔΔΣ, που έχει προγραμματιστεί για την άνοιξη του 2015, προετοιμάζονται ο Μιχαήλ Κορνιένκο, πολίτης της Ρωσίας και ο Αμερικανός Σκοτ Κέλι. Τα δεδομένα της αποστολής τους θα βοηθήσουν τους ειδικούς να καθορίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τα μέτρα περιορισμού των κινδύνων που σχετίζονται με τις μελλοντικές αποστολές σε αστεροειδείς, τη Σελήνη και τον Άρη. http://greek.ruvr.ru/2013_01_29/102811283/ Από τον ΔΔΣ μετέδωσαν επιστημονική πληροφορία μέσω λέιζερ διαύλου επικοινωνίας. Οι Ρώσοι κοσμοναύτες για πρώτη φορά στα χρονικά της παγκόσμιας κοσμοναυτικής μετέδωσαν μέσω λέιζερ διαύλου επιστημονική πληροφορία, που ετοίμασαν οι ίδιοι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σύμφωνα με ανακοίνωση της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Ροσκόσμος, η πληροφορία μεταδιδόταν δια μέσου της ατμόσφαιρας της Γης με ταχύτητα 125 μεγαμπίτ το δευτερόλεπτο από τον ΔΔΣ μέχρι τρία μεγκαμπίτ το δευτερόλεπτο στο επίγειο λέιζερ τερματικό. Το πλήρωμα του ΔΔΣ μετέδωσε φωτογραφίες της Γης από το διάστημα και δεδομένα τηλεμετρίας. Το αρχείο των δεδομένων όγκου 400 μεγαμπάιτ μεταδώθηκε ολόκληρο και χωρίς σφάλματα, σημειώνεται στην ανακοίνωση. http://greek.ruvr.ru/2013_01_29/102884814/ Τα μικρόβια δεν θα φάνε το ΔΔΣ. Οι μικροοργανισμοί που ζουν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) γενικά δεν απειλούν την ασφάλεια του σταθμού, δήλωσε ο ειδικός του Ινστιτούτου Ιατρικών και Βιολογικών Προβλημάτων της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών. Νωρίτερα, σε ορισμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δημοσιεύθηκαν πληροφορίες ότι τα μικρόβια καταστρέφουν τα υλικά από τα οποία είναι κατασκευασμένος ο ΔΔΣ. «Οι αποικίες των μικροβίων στο σταθμό αναπτύσσονται, όμως δεν τρώνε μέταλλα, επίσης εκκρίνουν ουσίες που δρουν στις διάφορες επιφάνειες, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει βραχυκύκλωμα και στην ενεργοποίηση των αισθητήρων. Όμως το πλήρωμα του Σταθμού αποτρέπει τις απειλές με την κατεργασία των επιφανειών με βακτηριοκτόνα", - διευκρίνισε ο επιστήμονας. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102997973/ Τα διαστημικά λαχανικά είναι αβλαβή. Οι Ρώσοι επιστήμονες έφτασαν στο συμπέρασμα ότι τα λαχανικά, που καλλιεργήθηκαν στον ΔΔΣ είναι ακίνδυνα για την υγεία των κοσμοναυτών. Στη διάρκεια μερικών ετών ειδικοί πραγματοποιούσαν ένα πείραμα για τη μελέτη των ιδιοτήτων των φυτών «σε τροχιά», μεταξύ αυτών και του ιαπωνικού σαλατικού λάχανου της ποικιλίας «Μιζούνα». Δείγματα του καλλιεργημένου λαχανικού στάλθηκαν στη Γη. Η μελέτη τους έδειξε ότι από όλες τις απόψεις, μεταξύ αυτών και μικροβιολογική, είναι εντελώς ακίνδυνα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων χρησιμοποιούνται στην κατασκευή θερμοκηπίου σε διαστημόπλοιο για επανδρωμένα ταξίδια μεγάλης διάρκειας. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102986658/ Η Ρωσία σχεδιάζει να κάνει 7 διαστημικές εκτοξεύσεις μέσα σε 3 μήνες. Για τον Φεβρουάριο έχει προγραμματιστεί η εκτόξευση του πυραύλου-φορέα Ζενίτ 3SL με το δορυφόρο Intelsat-27 από το πλωτό κοσμοδρόμιο στο πλαίσιο του σχεδίου «Θαλάσσια εκτόξευση» (Sea Launch). ###Ρωσικός πύραυλος έπεσε λίγο μετά την εκτόξευση Ανεπιτυχής ήταν η εκτόξευση ρωσικού πυραύλου που μετέφερε αμερικανικό δορυφόρο: Λίγο μετά την απογείωση, ο πύραυλος έπεσε στον Ειρηνικό κοντά στην εξέδρα της εκτόξευσης την Παρασκευή. Όπως μεταδίδει το ρωσικό Ria Novosti, επικαλούμενο αξιωματούχο που συμμετείχε στην εκτόξευση, το πρόβλημα παρουσιάστηκε σχεδόν αμέσως μετά την απογείωση του πυραύλου τύπου Ζενίθ 3LS από την κινητή εξέδρα «Οδύσσεια». Ο πύραυλος μετέφερε αμερικανικό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο, τον Intelsat 27. Η πλωτή εξέδρα Οδύσσεια είχε τοποθετηθεί σε σημείο στον Ισημερινό για την εκτόξευση. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=496009 ### Επίσης τον Φεβρουάριο από το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ θα εκτοξευτεί ο πύραυλος-φορέας Σογιούζ με σκοπό την συμπλήρωση της διαστημικής ομάδας Globalstar, καθώς επίσης και το διαστημόπλοιο εφοδιασμού Προγκρές M-18M. Για τον Μάρτιο έχει προγραμματιστει η εκτόξευση του πυραύλου-φορέα Σογιούζ με το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Σογιούζ TMA-08M, μια νέα αποστολή στο ΔΔΣ, καθώς επίσης και η τοποθέτηση σε τροχιά του μεξικανικού δορυφόρου SatMex-8 με τον Proton-M. Για τον Απρίλιο έχει προγραμματιστεί η τοποθέτηση σε τροχιά δορυφόρων επικοινωνίας Anik G1 και W3D με τον Proton-Μ από το Μπαϊκονούρ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_30/102949449/ Επιτυχία με την τρίτη για την πρεμιέρα της Σεούλ στο Διάστημα. Επιτυχής υποστηρίζει η Νότια Κορέα ότι ήταν η τρίτη απόπειρά της να εκτοξεύσει πύραυλο με στόχο την αποστολή δορυφόρου στο διάστημα την Τετάρτη. Θα είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της Σεούλ που δορυφόρος εκτοξεύεται από νοτιοκορεατικό έδαφος -και έρχεται ως απάντηση στην πρόσφατη πυραυλική δοκιμή της Βορείου Κορέας. To φορτίο, με όνομα Naro, εκτοξεύτηκε από το Γκογιούνγκ, στο νότιο τμήμα της χώρας. Ο πύραυλος απογειώθηκε με επιτυχία και ο δορυφόρος μπήκε σε τροχιά, σύμφωνα με τη Σεούλ. Οι προηγούμενες δύο απόπειρες εκτόξευσης του πυραύλου KSLV, το 2009 και το 2010, είχαν εγκαταλειφθεί την τελευταία στιγμή εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων. Αυτή τη φορά, ο πυραυλοφορέας συνδυάζει ένα κατώτερο στάδιο ρωσικής κατασκευής με ένα δεύτερο στάδιο υγρών καυσίμων που αναπτύχθηκε με εγχώρια τεχνολογία. Έτσι, λοιπόν, η Δημοκρατία της Κορέας έγινε η 13-η χώρα στον κόσμο που εκτόξευσε δορυφόρο από το έδαφός της. Το πρόγραμμα της Νοτίου Κορέας έχει προκαλέσει οργή στη Βόρειο Κορέα, η οποία θεωρεί άδικη και «μονομερή» τη στάση που κρατά το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ απέναντι στο δικό της πρόγραμμα. Ωστόσο και οι διαστημικές φιλοδοξίες της Σεούλ συναντούσαν για καιρό τα εμπόδια που έθεταν οι ΗΠΑ, οι οποίες ανησυχούσαν ότι το πυραυλικό πρόγραμμα της Νοτίου Κορέας θα οδηγούσε σε νέα κούρσα εξοπλισμών με τη γείτονα στο Βορρά. Σε κάθε περίπτωση, το διαστημικό πρόγραμμα της Νότιας Κορέας βρίσκεται αρκετά πίσω σε σύγκριση με τις δυνάμεις της περιοχής και -όπως φάνηκε και από τη ρωσική συνδρομή στον πύραυλο που εκτοξεύτηκε την Τετάρτη- πρέπει να βασιστεί στη βοήθεια άλλων χωρών. http://news.in.gr/world/article/?aid=1231232903 Ζωντανό πίθηκο ισχυρίζεται ότι έστειλε στο Διάστημα το Ιράν. Το Ιράν εκτόξευσε με επιτυχία έναν ζωντανό πίθηκο στο Διάστημα, ανακοίνωσε τη Δευτέρα το υπουργείο Άμυνας της χώρας. Η Τεχεράνη διατείνεται ότι πρόκειται για πρόβα μιας μελλοντικής επανδρωμένης αποστολής, ωστόσο η Δύση ανησυχεί για το πυραυλικό και διαστημικό πρόγραμμα και καλεί σε νέο γύρο συνομιλιών το Φεβρουάριο. Οι πληροφορίες δεν έχουν επιβεβαιωθεί από ανεξάρτητη πηγή, ενώ δεν έχουν γίνει ανακοινώσεις από άλλες χώρες για κάποια ιρανική εκτόξευση την περασμένη εβδομάδα. Η Τεχεράνη είχε πάντως προαναγγείλει την εκτόξευση, ενώ το 2011 είχε επιχειρήσει χωρίς επιτυχία μια ανάλογη αποστολή. Σύμφωνα με το υπουργείο Άμυνας, η τελευταία απόπειρα ήταν επιτυχής και το πειραματόζωο επέστρεψε στη Γη «ζωντανό». Όπως ανέφερε το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Άλαμ, η κάψουλα Πισγάμ («Πρωτοπόρος») με βάρος 285 κιλά εκτοξεύτηκε με πύραυλο Καβοσγάρ-5 έφτασε σε ύψος 120 χλμ. Η πτήση ήταν υποτροχιακή και επέστρεψε στο έδαφος χωρίς να υποστεί η κάψουλα ζημιές. Το Ιράν υποστηρίζει ότι έχει ήδη καταφέρει να θέσει με επιτυχία σε τροχιά τρεις δορυφόρους εγχώριας κατασκευής -το 2009, το 2011 και το 2012- ενώ πέρυσι το Μάιο ανέβαλε για αδιευκρίνιστους λόγους μια τέταρτη εκτόξευση. Το διαστημικό πρόγραμμα του Ιράν ανησυχεί ωστόσο τη Δύση, καθώς η ίδια τεχνολογία που χρησιμοποιείται για αποστολές στο Διάστημα θα μπορούσε να επιτρέψει την ανάπτυξη βαλλιστικού πυραύλου μεγάλου βεληνεκούς. Η Τεχεράνη βέβαια αρνείται ότι έχει τέτοιες βλέψεις. Το Ιράν προτίθεται να εκτοξεύσει τρεις δορυφόρους δικής του κατασκευής στις 2 Φεβρουαρίου, εθνική ημέρα διαστημικών τεχνολογιών, δήλωσε ο διευθυντής της Ιρανικής Διαστημικής Υπηρεσίας Χαμίντ Φαζελί. Όπως διευκρίνισε, θα τεθούν σε τροχιά οι δορυφόροι Fajr, Nahid και Qaem. Κατά τα λεγόμενα τού Φαζελί, η Τεχεράνη επίσης σχεδιάζει να εκτοξεύσει το δορυφόρο Sharifsat έως τις 20 Μαρτίου και άλλον έναν δορυφόρο, τον Toloo, στο αμέσως προσεχές μέλλον. H NASA εκτόξευσε δορυφόρο επικοινωνίας νέας γενεάς. Στην Πολιτεία της Φλόριντα πραγματοποιήθηκε η εκτόξευση του πυραύλου-μεταφορέα Atlas-5 με τον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο νέας γενεάς TDRS-K, ο οποίος θα χρησιμοποιηθεί στο σύστημα παρακολούθησης και μεταφοράς δεδομένων της NASA. Η τοποθέτηση της διαστημικής αυτής συσκευής σε τροχιά είχε ανατεθεί στην εταιρεία United Launch Alliance, μιας κοινοπραξίας των αμερικανικών εταιρειών Boeing και Lockheed Martin. Ο δορυφόρος είναι τοποθετημένος σε ειδική κάψουλα στο ανώτατο σημείο του μεταφορέα, στο πρώτο επίπεδο του οποίου είναι τοποθετημένος ο ρωσικός πυραυλικός κινητήρας RD-180 ΝΡΟEnergomash. http://greek.ruvr.ru/2013_01_31/103056804/

Η ζωή στον Άρη ξεκινά από τη Γή! Γήϊνα βακτήρια που μπορούν να ζήσουν στις ακραίες συνθήκες του κόκκινου πλανήτη, ανακαλύφθηκαν από Ρώσους επιστήμονες. Ρώσοι επιστήμονες πραγματοποίησαν μια σειρά πειραμάτων χρησιμοποιώντας τόσο τις ίδιες ουσίες που συνέλεξε στον Άρη το ρομποτικό όχημα Curiosity, όσο και γήϊνα βακτήρια. Ερευνητές της Σχολής Εδαφολογίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας διαπίστωσαν ότι ορισμένες κοινότητες γήϊνων μικροοργανισμών δεν «τρομοκρατούνται» από τις ακραίες συνθήκες του Άρη, δεν φοβούνται ούτε το κενό, ούτε την ραδιενεργή ακτινοβολία, ούτε καν τις ισχυρές οξειδωτικές χημικές ενώσεις, όπως είναι οι υπερχλωρικές ουσίες που ανακάλυψε πρόσφατα σκάβοντας το αρειανό έδαφος, το ρομποτικό όχημα Curiosity. Με άλλα λόγια, αυτά τα βακτήρια θα μπορούσαν να ζήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στις συνθήκες του κόκκινου πλανήτη. Το πείραμα περιελάμβανε βακτήρια από τους «αιώνιους πάγους» -το μόνιμα παγωμένο στρώμα εδάφους στις πολικές περιοχές της γης (permafrost)- αλλά και από τα «άγονα» εδάφη. Δηλαδή βακτήρια που αναπτύσσονται σε συνθήκες πολύ ξηρού κλίματος. «Προσομοιώσαμε τις κλιματικές συνθήκες του Άρη, όσο περισσότερο γινόταν στις πραγματικές συνθήκες του πλανήτη. Στο Φυσικο - Τεχνικό Ινστιτούτο, «A.F. Ioffe», της Ρώσικης Ακαδημίας Επιστημών (ΡΑΕ), κατασκεύασαν έναν ειδικό κλιματικό θάλαμο, στην βάση των παραμέτρων που υπάρχουν στον γειτονικό μας πλανήτη. Διενεργήθηκαν πειράματα πάνω σε αρκετά δείγματα μικροβιακών κοινοτήτων. Χρησιμοποιήσαμε δείγματα από «ακραία» σημεία του πλανήτη μας, από τα πιο άνυδρα χερσαία εδάφη μέχρι και από πετρώματα της Ανταρκτικής. Διαπιστώθηκε λοιπόν, ότι οι υψηλές συγκεντρώσεις οξειδωτικών ουσιών, η ακτινοβολία, οι χαμηλές πιέσεις και θερμοκρασίες, δεν έρχονται σε αντίθεση με τη δυνατότητα προσαρμογής και μακροπρόθεσμης επιβίωσης αυτών των μικροοργανισμών στον Άρη», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια της Σχολής Εδαφολογίας, Ελένα Βορομπιόβα. Κατά καιρούς, διαφορετικές ομάδες επιστημόνων έχουν επανειλημμένως ερευνήσει τις επιπτώσεις των ακραίων συνθηκών στους μικροοργανισμούς. Η κύρια διαφορά των νέων πειραμάτων είναι ότι διεξήχθησαν, όχι με ξεχωριστές αποικίες βακτηρίων, αλλά με μια ολόκληρη κοινότητα μικροοργανισμών. «Για να καταλάβουμε πώς κινείται το αυτοκίνητο πρέπει να το μελετήσουμε σαν ολοκληρωμένο όχημα και όχι μόνο τα επιμέρους τμήματά του», λέει η Δρ. Βορομπιόβα. Τα βακτήρια, λοιπόν, επιβίωσαν σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται από -50 έως +50 βαθμούς Κελσίου, σε πιέσεις μικρότερες από το ένα Torr (1 Torr = 1/760 Atm) και κάτω από την έκθεση υψηλών δόσεων ακτινοβολίας (25 Mrad). Οι βακτηριακές κοινότητες επιβίωσαν ακόμα και με την απορρόφηση δόσεων που προηγουμένως θεωρούντο ως αποστειρωτικές δόσεις και δεν πέθαναν όταν εκτέθηκαν σε κρίσιμες (οριακές) τιμές οξύτητας. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι οι μικροβιακές καλλιέργειες από μόνες τους δεν θα είχαν πιθανότητες επιβίωσης, αλλά αντίθετα, είναι σε θέση να προσαρμοστούν στην κοινότητα. Περιέργως, ορισμένοι μικροοργανισμοί διατήρησαν ακόμη και μεταβολικές και αναπαραγωγικές λειτουργίες. Είναι εξίσου σημαντικό ότι το πείραμα αφορούσε στην ίδια ουσία που ανακάλυψε το ρομποτικό όχημα στον Άρη. Στην πραγματικότητα αποδεικνύεται ότι το έδαφος του Άρη δεν είναι θανάσιμο για τη ζωή και η ακτινοβολία που δέχεται ο πλανήτης, είναι ανεκτική από τους μικροοργανισμούς. Αυτά τα πειράματα στην πραγματικότητα αποτελούν συνέχεια του έργου του διάσημου επιστήμονα, Νταβίντ Γκιλιτσίνσκι. Πρόκειται για τον καθηγητή του Ινστιτούτου φυσικο-χημικών και βιολογικών προβλημάτων της εδαφολογίας της ΡΑΕ, ο οποίος ερευνούσε δραστήρια στην Αρκτική και στην Ανταρκτική για την ανίχνευση εκείνων των μικροοργανισμών που προσαρμόζονται σε ακραίες (κλιματικές) συνθήκες. «Οι μικροοργανισμοί προσαρμόζονται γρήγορα σε οποιεσδήποτε συνθήκες. Στο μόνιμα παγωμένο έδαφος (permafrost) είναι σε ανενεργή φάση και διαθέτουν όλους τους μηχανισμούς που μπορούν να τους κρατήσουν σε μια σταθερή κατάσταση. Την ίδια που είχαν και πριν από εκατομμύρια χρόνια. Τα βακτήρια επιβραδύνουν σε μεγάλο βαθμό το μεταβολισμό. Στα κύτταρα τους έχουν προστατευτικές ουσίες που τα εμποδίζουν να παγώσουν. Αλλά μόλις οι συνθήκες γίνονται πιο ευνοϊκές, αρχίζουν έναν πιο εντατικό μεταβολισμό και έρχονται πίσω στη ζωή», εξηγεί η επικεφαλής ερευνήτρια του εργαστηρίου εδαφικής μικροβιολογίας του Ινστιτούτου φυσικο-χημικών και βιολογικών προβλημάτων της εδαφολογίας, Τατιάνα Ντέμκινα. Να σημειωθεί ότι το βακτηριακό κύτταρο προσαρμόζεται γρήγορα και στις ευνοϊκές συνθήκες, αλλά και στις δυσμενείς, ακραίες πλανητικές συνθήκες. Μόλις βρεθεί στο κατάλληλο μέσο καλλιέργειας, μπορεί να χάσει γρήγορα όλες τις ιδιότητες που είχε για να επιβιώσει σε ακραίες συνθήκες. Για τον λόγο αυτό, οι επιστήμονες θεωρούν ότι τα πιο κατάλληλα δείγματα για τη διενέργεια πειραμάτων σε ακραίες συνθήκες, είναι τα κύτταρα που, επί εκατομμύρια ετών βρίσκονται σε «κατάσταση συντήρησης». Τα κύτταρα αυτά, δεν έχουν τους τυπικούς για τους υπόλοιπους γήϊνους ζωϊκούς οργανισμούς, μηχανισμούς επιβίωσης. Σχόλιο:Φαινεται οτι η γεωπλασία στον Αρη οταν με το καλό πάμε εκεί θα ξεκινήσει με απλά Γήϊνα βακτήρια. http://rbth.gr/tecnology/2013/01/31/i_zoi_ston_ari_ksekina_apo_ti_gi_19675.html

Επανδρωμένες βάσεις στη Σελήνη: δεν θα χρειαστεί να αρχίσουμε από το μηδέν. Η Roscosmos θα δημιουργήσει στη Σελήνη επανδρωμένες βάσεις. Οι σταθμοί μπορεί να εμφανιστούν περίπου σε 17 χρόνια. Για τη δημιουργία τους θα χρησιμοποιηθεί το νερό και τα οικοδομικά υλικά που υπάρχουν στο φυσικό δορυφόρο της Γης. Εάν η αποστολή στον Άρη πραγματοποιηθεί σε μερικές δεκαετίες, οι πτήσεις στη Σελήνη και η δημιουργία εκεί μιας μόνιμης βάσης είναι σίγουρα ένας εφικτός στόχος για τα αμέσως προσεχή χρόνια. Στο δορυφόρο της Γης μπορεί να προσδιοριστούν όχι μόνο τα ίχνη της δικής του εξέλιξης, αλλά και εν μέρη του ηλιακού συστήματος. Εφόσον η Σελήνη απ΄αυτή την άποψη είναι μοναδική. Δεν έχει ατμόσφαιρα και η ηφαιστειακή και τεκτονική της δραστηριότητα είναι πολύ αδύναμη. Ως εκ τούτου, στη Σελήνη υπάρχουν ίχνη των διεργασιών που έλαβαν χώρα περίπου πριν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι οποίες μπορούν να μελετηθούν, επεσήμανε ο Διευθυντής του Αστρονομικού Ινστιτούτου Στέρνμπεργκ Βλαντισλάβ Σεβτσένκο: - Η Σελήνη ήδη θεωρείται ως ουράνιο σώμα για πρακτικές εφαρμογές. Ως διαστημική υποδομή της Γης, η Σελήνη τα προσεχή 10-20 χρόνια μπορεί να καταστεί πηγή ενέργειας και υλικών πόρων. Εννοείται η ηλιακή ενέργεια, η οποία στη Σελήνη θα συγκεντρώνεται και στη συνέχεια θα μετατρέπεται σε ηλεκτρική ενέργεια σε ευρεία κλίμακα. Δεύτερον, σήμερα οι οικονομολόγοι κάνουν λόγο για έλλειψη σπάνιων μετάλλων, τα οποία χρησιμοποιούνται στις υψηλές τεχνολογίες. Μόνο μέσα σε δύο χρόνια η τιμή ενός κιλού εκτοξεύθηκε από τα 10 δολάρια στα 100 και πάνω. Η Κίνα σήμερα κατέχει το μονοπώλιο στον τομέα αυτό και υπαγορεύει τους όρους στην παγκόσμια αγορά. Στη δε Σελήνη, όπως φαίνεται από πρόσφατες έρευνες, υπάρχουν περιοχές όπου μπορούν να βρεθούν μέταλλα της ομάδας της πλατίνας σε μεγάλες ποσότητες, που πλησιάζουν τη βιομηχανική κλίμακα. Κατα την άποψη του επιστήμονα, στο πρώτο στάδιο της κατάκτησης της Σελήνης εκεί θα δημιουργηθούν αυτόματες βάσεις με ρομπότ. Θα εξυπηρετούνται από χειριστές, που θα εργάζονται εκ περιτροπής. Και μόνο μετέπειτα θα κατασκευαστούν μόνιμα επανδρωμένοι σταθμοί. Ο άνθρωπος χρειάζεται στη Σελήνη και γενικά στο διάστημα μόνο εκεί, όπου η παρουσία του είναι απόλυτα απαραίτητη, υπογραμμίζει ο Επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής Ιβάν Μοϊσέεφ: - Τα σχέδια δημιουργίας βάσεων στη Σελήνη είναι ορθή στρατηγική. Οι βάσεις χρειάζονται για την εξόρυξη καυσίμου και υλικών για κατασκευαστικά έργα στο διάστημα. Εφόσον η μεταφορά τους από τη Γη είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Πρέπει να εφαρμοστεί η παραγωγή από σεληνιακά υλικά. Με τον άμεσο σχεδιασμό της πρώτης στον κόσμο σεληνιακής βάσης «Ζβεζντά» είχε ασχοληθεί στο Σχεδιαστικό Γραφείο του o μεγάλος Ρώσος επιστήμονας Βλαντίμιρ Μπάρμιν. Μάλιστα ανάμεσα στους συναδέλφους του δημιουργήθηκε ο όρος «μπάρμινγκραντ». Έτσι οι ιδιομορφίες των σεληνιακών σταθμών ήδη είναι γνωστές. Ο Βλαντισλάβ Σεβτσένκο λέει ότι για τη διασφάλιση της ασφάλειας του πληρώματος από τη πτώση μετεωριτών και την επίδραση της σκληρής ακτινοβολίας, οι λειτουργικές μονάδες πρέπει να χώνονται σε βάθος μέσα στο σεληνιακό έδαφος. Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι αυτή είναι μια πολύ καλή μόνωση, που διασφαλίζει τη ραδιενεργό ασφάλεια. Εν ολίγοις, η κατασκευή μιας σεληνιακής βάσης δεν θα χρειαστεί να ξεκινήσει από το μηδέν. Σχετικές τεχνικές γνώσεις και πείρα για το θέμα αυτό υπάρχουν ήδη στη Ρωσία και τις ΗΠΑ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_29/102847658/

Χαρτογράφος μακρινών πλανητών. Αμερικανός επιστήμονας ανέπτυξε ένα λογισμικό το οποίο όπως αναφέρουν οι ειδικοί μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα επιτρέψει στους αστρονόμους να χαρτογραφούν μακρινούς πλανήτες. Ενα σύστημα με το οποίο θα μπορούν να εξακριβώνουν την αναλογία θάλασσας και ξηράς καθώς και να αναλύουν τον σχηματισμό και την κίνηση των νεφών ώστε να αποκτούν εικόνα των κλιματικών συνθηκών που επικρατούν σε έναν πλανήτη. Το λογισμικό ανέπτυξε ο Νίκολας Κάουαν, πλανητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Northwestern στο Ιλινόι. Ο Κάουαν ανέπτυξε το λογισμικό βασιζόμενος σε μια τεχνική που αναπτύχθηκε για να διαχωρίζονται οι «φυσικές επιφάνειες» (π.χ ένα δάσος) από μη φυσικές (π.χ στρατιωτικές εγκαταστάσεις) σε δορυφορικές εικόνες. Ενα μέρος του φωτός που «ρίχνει» ένα άστρο σε κάποιον πλανήτη αντανακλάται με αποτέλεσμα το χρώμα του να μεταβάλλεται. Η απόχρωση του φωτός του άστρου μετά την αντανάκλαση εξαρτάται από τα χαρακτηριστικά του κάθε πλανήτη, στην περίπτωση ενός βραχώδη πλανήτη από την αναλογία θάλασσας και ξηράς. Η απόχρωση επηρεάζεται επίσης από την παρουσία νεφών. Ο Κάουαν έχει ήδη κάνει δοκιμές του λογισμικού χρησιμοποιώντας ως «στόχο» τη Γη. Χρησιμοποίησε εικόνες του πλανήτη μας που τραβήχτηκαν από το Διάστημα και πιο συγκεκριμένα από την αποστολή EPOXI. Οπως αναφέρει το λογισμικό κατάφερε να επιβεβαιώσει την ύπαρξη ξηράς, ωκεανών και νεφών. Δεν μπορεί ωστόσο να αποκρυπτογραφήσει την αναλογία νερού-ξηράς ούτε τον σχηματισμό και την κίνηση των νεφών. Η τεχνική μοιάζει με κάτι ανάλογο με το να μπει κάποιος σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου βρίσκεται ανοιχτή μια τηλεόραση αλλά με «κατεβασμένο» τον ήχο, να σταθεί με την πλάτη στην συσκευή κοιτώντας την αντανάκλαση της εικόνας στον απέναντι τοίχο και να προσπαθεί να διακρίνει τι είδους πρόγραμμα προβάλλεται. «Δεν βλέπεις την εικόνα αλλά αλλά την αντανάκλαση της και προσπαθείς έτσι να διαπιστώσεις τι εμφανίζεται στην εικόνα» αναφέρει ο Ερικ Φορντ, αστρονόμος του Πανεπιστημίου της Φλόριδας που δεν συμμετείχε στην ανάπτυξη του λογισμικού. Σύμφωνα με τους ειδικούς αυτό το λογισμικό μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός συστήματος που θα είναι σε θέση να υπολογίζει το ποσοστό της συμβολής του κάθε φυσικού χαρακτηριστικού (ξηράς, θάλασσας, νεφών) στην απόχρωση του ανακλώμενου αστρικού φωτός. Με αυτόν τον τρόπο είναι εφικτό να διαπιστωθεί ποιο ποσοστό ενός πλανήτη καλύπτει η ξηρά και ποιο οι θάλασσες όπως επίσης δεδομένα για τα νέφη του. Ενα τέτοιο σύστημα θα βοηθήσει πολύ τη διαστημική εξερεύνηση μέχρις ότου κατασκευαστούν τηλεσκόπια τόσο ισχυρά που να μπορούν να καταγράφουν άμεσες και «καθαρές» εικόνες από εξωπλανήτες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495679 «Μετακινείται» η διαστημική «ζώνη της Χρυσομαλλούσας» Σύμφωνα με την κρατούσα θεωρία, ένας πλανήτης για να διαθέτει συνθήκες ευνοϊκές για την ανάπτυξη και επιβίωση της ζωής πρέπει να βρίσκεται εντός της λεγόμενης «κατοικήσιμης ζώνης», της «ζώνης της Χρυσομαλλούσας» (Goldilocks) όπως την έχουν ονομάσει οι αστρονόμοι. Οι πλανήτες που βρίσκονται εντός αυτή της ζώνης είναι σε απόσταση από το μητρικό τους άστρο τέτοια ώστε η θερμοκρασία στην επιφάνειά τους δεν είναι ούτε πολύ ψυχρή ούτε πολύ θερμή. Ετσι υπάρχει στην επιφάνεια νερό σε υγρή μορφή καθώς και άλλοι παράγοντες απαραίτητοι για την ύπαρξη της ζωής. Ερευνητές στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας προσομοιώσεις διαπίστωσαν ότι η «κατοικήσιμη ζώνη» βρίσκεται σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση από το άστρο ενός ηλιακού συστήματος από αυτή που πιστεύαμε μέχρι σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πλανήτες που με τα σημερινά δεδομένα θεωρούσαμε ότι είναι πολύ μακριά από το μητρικό τους άστρο και δεν διαθέτουν συνθήκες φιλόξενες για ζωή μπορεί τελικά να διαθέτουν. Αντίθετα πλανήτες που βρίσκονται πιο κοντά στο μητρικό τους άστρο και μέχρι σήμερα πιστεύαμε ότι μπορεί να διαθέτουν ζωή είναι πιθανότατα «αφιλόξενοι». Μάλιστα σύμφωνα με τη νέα οριοθέτηση η Γη βρίσκεται στην άκρη της κατοικήσιμης ζώνης του ηλιακού μας συστήματος, δηλαδή παραλίγο να μην... υπήρχαμε. Την έρευνα πραγματοποίησαν ερευνητές του τμήματος Γεωεπιστημών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου Penn και δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495838

Νέα εντυπωσιακή φωτογραφία του γαλαξία της Ανδρομέδας. Μπορεί ο Κρόνος να είναι ο Αρχοντας των Δαχτυλιδιών για τους πλανήτες όμως, όπως φαίνεται και στην εντυπωσιακή φωτογραφία που κατέγραψε το διαστημικό τηλεσκόπιο Herschel, η Ανδρομέδα μπορεί να λογίζει τον... εαυτό της ως τον γαλαξιακό Αρχοντα των Δαχτυλιδιών. Στην εικόνα πολύχρωμες δίνες κοσμικής σκόνης σε σχηματισμούς δακτυλίων περιστρέφονται στην Ανδρομέδα. Το τηλεσκόπιο κατέγραψε με το φωτομετρικό του οργανο SPIRE εικόνες του γαλαξία στο υπέρυθρο του φάσματος. Με αυτόν τον τρόπο οι επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν την κοσμική σκόνη που βρίσκεται σε περιοχές όπου η θερμοκρασία κινείται λίγο πάνω από το απόλυτο μηδέν (-273.15 βαθμούς Κελσίου). Οι εικόνες του Herschel αποκαλύπτουν επίσης συγκεντρώσεις σκόνης ανάμεσα στους ομόκεντρους δακτυλίους. Αυτές οι παρατηρήσεις αναμένεται να αποκαλύψουν νέα στοιχεία για την συμπεριφορά της κοσμικής σκόνης. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495649

Υπερυπολογιστής σπάει το φράγμα του ενός εκατομμυρίου πυρήνων. Το σύστημα Sequoia της IBM, εγκατεστημένος στο αμερικανικό Εθνικό Εργαστήριο Lawrence Livermore στην Καλιφόρνια, είναι ο πρώτος υπολογιστής του κόσμου που ξεπερνά το ένα εκατομμύριο πυρήνες επεξεργασίας. Τη στιγμή που τα οικιακά PC περιορίζονται στους διπύρηνούς, ή το πολύ τετραπύρηνους επεξεργαστές, το Sequoia Bluegene/Q βασίζεται σε τσιπ PowerPC με 16 πυρήνες το καθένα, και περιλαμβάνει συνολικά 1.572.864 πυρήνες επεξεργασίας. Αυτή την εβδομάδα, ερευνητές του εργαστηρίου Δυναμικής Ρευστών στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ ανακοίνωσαν ότι χρησιμοποίησαν το Sequoia για μια από τις πλέον περίπλοκες εργασίες που έχουν αναλάβει ποτέ, την προσομοίωση της παραγωγής θορύβου σε έναν υπερηχητικό στροβιλοκινητήρα. Το καλοκαίρι του 2012, το Sequoia ανακηρύχθηκε επίσημα ο ταχύτερος υπολογιστής του κόσμου με ταχύτητα 16,32 petaflops (τετράκις εκατομμύρια υπολογισμούς κινητής υποδιαστολής ανά δευτερόλεπτο) περίπου 55% υψηλότερη σε σχέση με τον προηγούμενο κάτοχο του ρεκόρ. Ο υπερυπολογιστής της IBM δεν παρέμεινε πάντως για πολύ στην κορυφή, αφού εκθρονίστηκε από τον Titan της Cray με ταχύτητα 17,59 Petaflops. Το Sequoia διατηρεί πάντως το ρεκόρ πυρήνων καθώς το Titan περιορίζεται σε λιγότερους από 300.000. Στην πράξη, o καταμερισμός μιας υπολογιστικής εργασίας σε 1,5 εκατομμύρια πυρήνες που λειτουργούν παράλληλα πιθανότατα επιτρέπουν στο Sequoia να εκτελεί κάποιες τουλάχιστον εργασίες ταχύτερα ακόμα και από τον Τιτάνα. Ο υπερυπολογιστής τρέχει το λειτουργικό σύστημα Linux και καταναλώνει 6 με 8 megawatt ηλεκτρικής ενέργειας, ισχύς που θα αρκούσε για την ηλεκτροδότηση μιας μικρής πόλης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231233040

Eνδείξεις για ηλιακό σύστημα στη γειτονιά μας. Το αστρικό σμήνος των Υάδων είναι το κοντινότερο αστρικό σμήνος στη Γη. Το σμήνος που βρίσκεται στον αστερισμό του Ταύρου πήρε το όνομα του από τις Υάδες, τις αδελφές των Νυμφών, οι οποίες σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν αυτές που έφερναν τη βροχή. Αστρονόμοι στις ΗΠΑ εντόπισαν ενδείξεις της ύπαρξης πλανητών γύρω από ένα από τα άστρα του σμήνους. Αν η ανακάλυψη επιβεβαιωθεί θα πρόκειται για το κοντινότερο σε εμάς ηλιακό σύστημα που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Οι Υάδες βρίσκονται πολλά χρόνια στο στόχαστρο των επιστημόνων που αναζητούν την ύπαρξη πλανητών στα άστρα του σμήνους. Αστρονόμοι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Αντζελες (UCLA) παρατήρησαν έναν λευκό νάνο του σμήνους χρησιμοποιώντας εκτός των άλλων οργάνων και το εξαιρετικά ευαίσθητο φασματόμετρο που βρίσκεται στο Αστεροσκοπείο Keck στη Χαβάη. Διαπίστωσαν ότι η ατμόσφαιρα του άστρου έχει «μολυνθεί» από την ύλη αστεροειδών (σκόνη) οι οποίοι κάποια στιγμή τέθηκαν σε τροχιά γύρω από αυτό και τελικά κονιορτοποιήθηκαν. Βασικό εύρημά τους ήταν η παρουσία ασβεστίου, στοιχείο που κανονικά δεν υπάρχει στην ατμόσφαιρα ενός λευκού νάνου. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η παρουσία ύλης των αστεροειδών στο άστρο υποδεικνύει και την παρουσία ενός ή και περισσότερων πλανητών γύρω από αυτό. Οπως αναφέρουν, η πιο πιθανή εξήγηση για την παρουσία των αστεροειδών στο άστρο είναι η ύπαρξη ενός ή και περισσότερων πλανητών που κινούνται γύρω του. Η βαρυτική έλξη ενός πλανήτη μπορεί να εκτρέψει την τροχιά ενός αστεροειδή και να τον οδηγήσει στο μητρικό άστρο του πλανήτη. Επιστήμονες του Ινστιτούτου Διαστημικής Τηλεσκοπικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς στη Βαλτιμόρη επιβεβαίωσαν ότι η σκόνη που υπάρχει στον λευκό νάνο προέρχεται από αστεροειδείς και όχι από κάποια άλλη πηγή ενισχύοντας έτσι τις υποψίες για την ύπαρξη ενός ηλιακού συστήματος στις Υάδες. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=495438

Ο θαλάσσιος ελέφαντας του Διαστήματος. Σε εξέλιξη βρίσκονται οι εργασίες αναβάθμισης των ραδιοτηλεσκοπίων του Αστεροσκοπείου VLA (Very Large Array) στο Νέο Μεξικό. Καθώς προχωρούν οι εργασίες οι επιστήμονες ελέγχουν την πρόοδο τους και τεστάρουν τις νέες δυνατότητες της συστοιχίας. Σε μια από αυτές τις «δοκιμαστικές» έρευνες εντόπισαν ένα νεφέλωμα το οποίο κέντρισε το ενδιαφέρον τους. Το νεφέλωμα έλαβε τη κωδική ονομασία W50 και είναι στην πραγματικότητα τα υπολείμματα μιας έκρηξης υπερκαινοφανούς αστέρα (σουπερνόβα) που σημειώθηκε όπως εκτιμούν οι ειδικοί πριν από 20 χιλιάδες έτη. Το νεφέλωμα βρίσκεται στον αστερισμό του Αετού, έχει έκταση 700 έτη φωτός και είναι ένα από τα μεγαλύτερα υπολείμματα σουπερνόβα που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα στο Σύμπαν. Το νεφέλωμα έχει συγκεντρώσει τα φώτα της δημοσιότητας επειδή το σχήμα του παραπέμπει σε θαλάσσιο ελέφαντα. Βίντεο: http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494274 Αστρονόμοι ανακάλυψαν έναν γαλαξία-βρέφος στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου. Αμερικανοί αστρονόμοι ανακάλυψαν ένα γιγάντιο νέφος αερίων κοντά στον γαλαξία Ανεμόμυλο (Pinwheel) στο αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου το οποίο είναι ένας αγέννητος γαλαξίας-νάνος, αναφέρεται σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Astrophysical Journal. «Βλέπουμε ότι εκεί υπάρχει ένα νέφος αερίων, όμως δεν υπάρχουν ακόμη άστρα. Οι αστρονόμοι επανειλημμένα είχαν ανακαλύψει νέφη αερίων χωρίς άστρα, όμως πάντα τα συνέδεαν με εκπομπές ύλης από τους μεγάλους γαλαξίες. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα πράγματα είναι διαφορετικά. Πολύ πιθανόν να πρόκειται για τον πρώτο γαλαξία-βρέφος που μας έγινε γνωστός», δήλωσε ο Κρίστοφερ Μίχος από το Πανεπιστήμιο Case Western Reserve στο Κλίβελαντ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_14/101065531/ Εκπληκτική φωτογραφία του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου. Μια ακόμη καταπληκτική φωτογραφία προσέθεσε το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble στην τεράστια λίστα των εντυπωσιακών εικόνων που έχει καταγράψει από το Σύμπαν. Αυτή τη φορά κατέγραψε με τον φακό του ένα υπέροχο «πλάνο» από το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου, ένα μικρό γειτονικό μας γαλαξία. Τη φωτογραφία έδωσε στη δημοσιότητα η NASA με τα στελέχη της να κάνουν λόγο για «ένα χορό των χρωμάτων». Το Μεγάλο Νέφος του Μαγγελάνου φιλοξενεί πολλές περιοχές γέννησης νέων άστρων. Σύμφωνα με τους ειδικούς η αλληλεπίδραση της βαρύτητας του γαλαξία μας με τα νέφη κοσμικής ύλης του Μεγάλου Νέφους του Μαγγελάνου έχει ως αποτέλεσμα τα νέφη να «καταρρέουν» προκαλώντας τη γέννηση νέων άστρων. Καθώς εξελίσσεται το φαινόμενο και τα νέφη δίνουν τη θέση τους στα νέα άστρα οι περιοχές αυτές λούζονται από λαμπρό φως που έχει πολλές αποχρώσεις δημιουργώντας αυτή την εντυπωσιακή εικόνα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494633

Με «μισοφέγγαρο» μοιάζουν οι μαύρες τρύπες. Για πρώτη φορά επιστήμονες προσπαθούν να διαπιστώσουν πώς θα φαίνεται μια μαύρη τρύπα σε κάποιον που την πλησιάζει. Αστρονόμοι του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στις ΗΠΑ μελετώντας δεδομένα από την μαύρη τρύπα στο κέντρο του γαλαξία μας εκτιμούν ότι, καθώς πλησιάζει κάποιος σε μια μαύρη τρύπα, η «εικόνα» της θα μοιάζει με μια κοσμική δομή που θυμίζει μισοφέγγαρο. Η ύπαρξη των μελανών οπών έχει διαπιστωθεί εδώ και πολλές δεκαετίες. Τις τελευταίες δεκαετίες τα πολύ ισχυρά επίγεια και διαστημικά τηλεσκόπια εντοπίζουν συνεχώς μαύρες τρύπες στο Σύμπαν. Οι μαύρες τρύπες «εγκλωβίζουν» ακόμη και το φως και έτσι παραμένουν αόρατες. Ετσι ο εντοπισμός και η παρατήρησή τους γίνεται με έμμεσο τρόπο και ειδικότερα από την κοσμική δραστηριότητα που υπάρχει γύρω από αυτές. Οπως επισημαίνουν οι ερευνητές αν κάποιος πλησιάζει σε μια μαύρη τρύπα αυτό που θα βλέπει και θα μοιάζει με μισοφέγγαρο δεν θα είναι η μαύρη τρύπα αυτή κάθε αυτή , αλλά ο ορίζοντας γεγονότων. Σύμφωνα με τη Γενική θεωρία της Σχετικότητας, ο Ορίζοντας των Γεγονότων είναι το σημείο στον χωροχρόνο εντός του οποίου τα γεγονότα δεν μπορούν να επηρεάσουν τον παρατηρητή, καθώς η βαρύτητα ισοδυναμεί με καμπύλωση του χωροχρόνου. Με απλά λόγια είναι το «σημείο χωρίς επιστροφή», δηλαδή το σημείο στο οποίο η βαρυτική έλξη γίνεται τόσο δυνατή, ώστε κάθε διαφυγή να είναι αδύνατη. Το πιο κοινό παράδειγμα ενός Ορίζοντα γεγονότων, είναι η μαύρη τρύπα. Στις μαύρες τρύπες δημιουργείται μία σημειακή ιδιομορφία, το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει περιοχή του χωροχρόνου, άρα του χώρου, στην οποία η ταχύτητα του φωτός είναι μικρότερη της ταχύτητας διαφυγής. Επομένως, αφού η ταχύτητα του φωτός είναι η μεγαλύτερη ταχύτητα του σύμπαντος, αν δεν γίνεται να ξεφύγει το φως, τότε δεν μπορεί να ξεφύγει τίποτα. Φως το οποίο τυχόν πηγάζει πέρα από τον ορίζοντα, δεν μπορεί να φτάσει ποτέ τον παρατηρητή. Παρομοίως, οποιοδήποτε αντικείμενο το οποίο πλησιάζει τον ορίζοντα από την πλευρά του παρατηρητή, φαίνεται σαν να επιβραδύνεται, να μην μπορεί ποτέ να περάσει τον ορίζοντα και το χρώμα του να μετατοπίζεται προς το ερυθρό, με το πέρας του χρόνου. Το αντικείμενο ωστόσο, δεν αντιλαμβάνεται οποιαδήποτε επιρροή και στην ουσία περνάει μέσα από τον ορίζοντα σε χρόνο ο οποίος μπορεί να οριστεί. Παρόλα αυτά, λογικά θα υπάρχει μία οριακή περιοχή στην οποία το φως μόλις που θα ξεφεύγει, δηλαδή η ταχύτητα διαφυγής θα είναι ίση με την ταχύτητα του φωτός, αυτή η περιοχή ονομάζεται ορίζοντας γεγονότων. Δεν μπορεί να ξεφύγει φως μέσα από αυτόν τον ορίζοντα, άρα όλα τα γεγονότα που μπορούν να ειδωθούν βρίσκονται το πολύ μέχρι τον ορίζοντα, εξ' ού και το όνομα. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα που έχουν συλλεχθεί από ένα επιστημονικό πρόγραμμα που ξεκίνησε πρόσφατα. Πρόκειται για το Event Horizon Telescope στο πλαίσιο του οποίου γίνεται συλλογή και επεξεργασία δεδομένων από τις παρατηρήσεις που διενεργούνται από ένα ευρύ δίκτυο ραδιοτηλεσκοπίων σε όλο τον κόσμο. Βασικός στόχος του προγράμματος είναι να συγκεντρώνονται δεδομένα από διαφόρων ειδών κοσμικά αντικείμενα η μελέτη των οποίων είναι δύσκολη από μια μεμονωμένη μονάδα παρατήρησης. «Πιστεύω ότι μπορούμε να καταγράψουμε μια εικόνα από μαύρη τρύπα μέσα στα επόμενα πέντε έτη» δηλώνει ο Τζέισον Ντέξτερ, μέλος της ερευνητικής ομάδας. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494480

Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία και NASA σημαίνει Σελήνη; Η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία (ESA) και η Εθνική Διεύθυνση Αεροναυτικής και Εξερεύνησης του Διαστήματος των ΗΠΑ (NASA) υπέγραψαν συμφωνία για την κατασκευή μιας λειτουργικής μονάδας για το υπό κατασκευή επανδρωμένο διαστημόπλοιο Orion, που θα πραγματοποιεί πτήσεις εκτός των ορίων της περίγειας τροχιάς, στη βάση του ευρωπαϊκού μεταγωγικού διαστημικού σκάφος ATV. (Πρόκειται για τη συντομογραφία του Αυτοματοποιημένου Οχήματος Μεταφοράς, Automated Transfer Vehicle). Η πρώτη πτήση του Orion έχει προγραμματιστεί για το 2017, όταν το διαστημόπλοιο θα πρέπει πραγματοποιώντας μη επανδρωμένη πτήση να φτάσει στη Σελήνη. Η δεύτερη πτήση έχει ήδη προγραμματιστεί να είναι επανδρωμένη και θα πραγματοποιηθεί το 2021. Το ATV χρησιμοποιείται για την υποστήριξη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ΔΔΣ) από το 2008. Κατά το διάστημα αυτό τρία ATV ταξίδευσαν ως το Σταθμό κι ετοιμάζεται να πετάξει ένα τέταρτο, που ονομάζεται «Albert Einstein». Μετά την πτήση του πέμπτου ATV το 2014, το πρόγραμμα σχεδιάζεται να ολοκληρωθεί. Εκτός του ATV η NASA σχεδιάζει σχεδιάζει το διαστημόπλοιο Orion από κοινού με το νέο πύραυλο-μεταφορέα SLS. Αυτή η διασύνδεση πρέπει να εξασφαλίσει στις ΗΠΑ την ενεργό επιστροφή στις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις μετά την εποχή των διαστημικών λεωφορείων. Σε ό,τι αφορά στο περαιτέρω πρόγραμμα παρουσίας του ανθρώπου στο Διάστημα, αυτό δεν είναι σαφές. Λίγο ως πολύ έχει προσδιοριστεί η πρώτη αποστολή (η εξερευνητική αποστολή Exploration Mission 1 ή EM-1), κατά την οποία το διαστημόπλοιο Οrion θα πραγματοποιήσει μη επανδρωμένη πτήση στη Σελήνη στις 17 Δεκεμβρίου του 2017. Ένα δεύτερο Orion μπορεί να εκτοξευθεί για τη Σελήνη το 2021, με πλήρωμα τεσσάρων (ή και λιγότερων) ανθρώπων. Αναμένεται ότι το πλήρωμα θα παραμείνει τρεις ή τέσσερις ημέρες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη. Η ένταξη της Ευρώπης στο πρόγραμμα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων των ΗΠΑ μπορεί να σημαίνει ότι στο βαθμό, που προχωρούν οι εργασίες προετοιμασίας, θα αρχίσουν διαπραγματεύσεις για τη συμμετοχή Ευρωπαίου εκπροσώπου στο μελλοντικό πλήρωμα της πρώτης επανδρωμένης αποστολής. Καθ’ όσον η λειτουργία του ΔΔΣ είναι αυτή τη στιγμή εγγυημένη μόνο μέχρι το 2020, η απόφαση αυτή διασφαλίζει ένα είδος «ομαλής μετάβασης» από τη μια μορφή επανδρωμένων αποστολών σε άλλη. Η βασική ένσταση, που εκφράζεται σχετικά με το πρόγραμμα του Οrion, είναι η έλλειψη σαφούς στόχου αυτών των αποστολών. Εικάζεται ότι όλα όσα γίνονται στον τομέα των επανδρωμένων διαστημικών πτήσεων, πρέπει να οδηγήσουν τον άνθρωπο στον Άρη. Αλλά σαφές σχέδιο για να φτάσουμε στον Κόκκινο Πλανήτη μέχρι σήμερα δεν υπάρχει. Άλλη μια ιδέα είναι να χρησιμοποιηθεί το Orion για επανδρωμένη πτήση σε αστεροειδή. Ο στόχος αυτός είναι φιλόδοξος και ενδιαφέρων, αλλά δεν προκαλεί ομόθυμη συναίνεση. Σε ό,τι αφορά τώρα στη Ρωσία, το πρόγραμμα διαστημικής δραστηριότητας της χώρας έως το 2020, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα, κατατάσσει τις επανδρωμένες διαστημικές πτήσεις ως τρίτη προτεραιότητα (μετά την ανάπτυξη του τομέα των διαστημικών υπηρεσιών και της διαστημικής επιστήμης), καθ’ όσον μέχρι τότε θα συνδέεται κυρίως με τον ΔΔΣ. Ωστόσο στο κείμενο του προγράμματος υπάρχει και η αναφορά στο γεγονός ότι στα επόμενα επτά χρόνια θα πρέπει να συγκροτηθεί ένα επιστημονικό-τεχνολογικό απόθεμα για τις μελλοντικές πτήσεις του ανθρώπου στο μακρινό Διάστημα και πρωτίστως την πτήση στη Σελήνη, ενώ οι πτήσεις σε άλλους πλανήτες, παραμένουν προς το παρόν μια αρκετά μακροπρόθεσμη επένδυση. http://greek.ruvr.ru/2013_01_21/101798549/ Γη και Σελήνη από τον Διαστημικό Σταθμό. Μια μοναδική θέα της Γης και της Σελήνης, όπως την φωτογράφησαν οι αστροναύτες από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό … http://physicsgg.me/2013/01/20/%ce%b3%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%b8%ce%bc/

Καρέ καρέ η εξέλιξη ενός σουπερνόβα. To 1901 οι αστρονόμοι εντόπισαν μια πολύ ισχυρή αστρική έκρηξη. Ο υπερκαινοφανής αστέρας (σουπερνόβα) GK Persei ή Nova Persei 1901 βρίσκεται σε απόσταση 1.300 ετών φωτός από τη Γη και προς έκπληξη των επιστημόνων συνεχίζει ακόμη να «μεγαλώνει». Ομάδα ειδικών με επικεφαλής τον Μιγκέλ Σανταντέρ του Εθνικού Αστεροσκοπείου της Ισπανίας συγκέντρωσαν εικόνες και δεδομένα του σουπερνόβα από διάφορα τηλεσκόπια και με βάση τα όσα γνώριζαν για αυτό δημιούργησαν έναν τρισδιάστατο χάρτη της έκρηξης και της εξέλιξής της μέσα στον χρόνο. H έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». Οπως αναφέρουν οι ερευνητές το «ωστικό κύμα» της έκρηξης συνεχίζει να... διογκώνεται. Η ταχύτητα της διαστολής του σουπερνόβα υπολογίστηκε ότι είναι περίπου 1.000 χλμ/δευτ. Το βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα καταγράφει την πορεία του στον χρόνο. Καθώς διαστέλλεται ο GK Persei μοιάζει με ένα κοσμικό πυροτέχημα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494927

Ένα μοναδικό πάλσαρ. Πονοκέφαλο στους επιστήμονες έχει προκαλέσει ο εντοπισμός ενός άστρου νετρονίου (πάλσαρ) το οποίο «συμπεριφέρεται» με έναν τρόπο που δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ μέχρι σήμερα. Τα πάλσαρ εκπέμπουν από τους πόλους τους δέσμες ενός είδους ακτινοβολίας – είτε ραδιοκύματα, είτε ακτινοβολία γ, είτε ακτίνες Χ. Αστρονόμοι του Ινστιτούτου Διαστημικής Ερευνας στην Ουτρέχτη εντόπισαν ένα άστρο που εκπέμπει δύο είδη ακτινοβολίας. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι το πάλσαρ αυτό έχει «διχασμένη προσωπικότητα» και προσπαθούν να βρουν απαντήσεις. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι το πάλσαρ αυτό εκπέμπει ραδιοκύματα αλλά εντελώς ξαφνικά σταματά και για λίγες ώρες αρχίζει να εκπέμπει ακτίνες Χ. Στη συνέχεια , ο ίδιο ξαφνικά και χωρίς να υπάρχει κάποια ορατή μεταβολή (π.χ αλλαγή στη κίνησή του) το πάλσαρ επιστρέφει στην εκπομπή ραδιοκυμάτων. «Είναι η πρώτη φορά που εντοπίζεται αυτή η μεταβλητότητα» αναφέρει ο Βιμ Χέμσεν, μέλος της ερευνητικής ομάδας που έκανε την ανακάλυψη. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science». http://physicsgg.me/2013/01/25/%ce%ad%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%bf%ce%bd%ce%b1%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%ac%ce%bb%cf%83%ce%b1%cf%81/

Διφορούμενη «βελτιστοποίηση» Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός (ΔΔΣ) θα τροφοδοτείται με περισσότερη ενέργεια χάρη στην πιο ευνοϊκή κλίση των ηλιακών συσσωρευτών του προς τον Ήλιο. Ο στόχος αυτός εκτιμάται ότι θα επιτευχθεί με τη βοήθεια υπολογιστικού προγράμματος, το οποίο ακόμη αναμένεται ότι θα σχεδιαστεί. Η NASA προκήρυξε διαγωνισμό για την εκπόνησή του με χρηματικό έπαθλο 30 χιλιάδων δολαρίων (ISS Longeron Shadowing Optimization Challenge). Μπορεί να διαγωνιστεί για το βραβείο οποιοδήποτε μέλος της κοινότητας των ερασιτεχνών προγραμματιστών της ομάδας TopCoder, όπου έχουν καταχωρηθεί 440 χιλιάδες άνθρωποι από δεκάδες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας. Η NASA υποστηρίζει ότι η αύξηση της αποδοτικότητας των συσσωρευτών θα επιτρέψει στο πλήρωμα του ΔΔΣ να εκτελεί περισσότερα πειράματα, ενισχύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την επιστημονική αποτελεσματικότητα του Σταθμού. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί, ως φαίνεται, με έναν στοιχειώδη τρόπο: να περιστραφούν οι ηλιακοί συσσωρευτές κατά τέτοιο τρόπο, ώστε οι ηλιακές ακτίνες να πέφτουν σε αυτούς υπό ορθή γωνία. Αλλά αυτό δεν είναι τόσο απλό... Ενδέχεται να κρύβουν τον Ήλιο στους συσσωρευτές διάφορα αντενοκάταρτα, οι μεταλλικές κατασκευές πολλών μέτρων, στις οποίες είναι εγκατεστημένοι. Υπό την επίδραση των ηλιακών ακτίνων τα αντενοκάταρτα θερμαίνονται και διαστέλλονται αισθητά. Εάν κάποια από αυτά βρεθούν στη σκιά, ενώ άλλα είναι στο φως, τότε ολόκληρη η κατασκευή κάμπτεται και μπορεί ακόμη και να σπάσει χτυπώντας στον ΔΔΣ. Γι’ αυτό και είναι υποχρεωτικό να τοποθετούνται οι συλλέκτες των συσσωρευτών υπό λιγότερο ευνοϊκή γωνία ως προς τον Ήλιο, ώστε τα αντενοκάταρτα να φωτίζονται και να θερμαίνονται ομοιόμορφα. Το πρόβλημα με τους ηλιακούς συλλέκτες του ΔΔΣ είναι επινοημένο, θεωρεί ο υποδιευθυντής του περιοδικού «Νέα της Κοσμοναυτικής» Ίγκορ Λίσοφ. Κατά τη γνώμη του ο διαγωνισμός υπηρετεί άλλους σκοπούς: Η NASA προσπαθεί να εξασφαλίσει την υποστήριξη της «προγραμματιστικής» κοινής γνώμης, ώστε να αποφασίσει πώς υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποκτήσει το μέγιστο ποσό ενέργειας με τα υπάρχοντα δεδομένα. Δεν βλέπω σε αυτό κάποια πρακτική χρήση, πρόκειται για μια καθαρής μορφής «αναζήτηση μυαλών». Το γεγονός ότι στο Σταθμό τώρα δεν επαρκεί ενέργεια για πειράματα, είναι δύσκολο να το πιστέψουμε. Κάποια στιγμή όντως στον ΔΔΣ υπήρχε λίγο ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά μόνο το διάστημα πριν τοποθετηθεί ολόκληρο το πλέγμα των συλλεκτών, που είχαν μεταφερθεί με τα τελευταία αμερικανικά «διαστημικά λεωφορεία». Τώρα οι συσσωρευτές του αμερικανικού και του ρωσικού διαμερίσματος αποδίδουν από κοινού 110 κιλοβάτ, χωρίς καμία βελτιστοποίηση. Όμως από την προκήρυξη του διαγωνισμού τα πράγματα δεν θα γίνουν χειρότερα, θεωρούν πολλοί ειδικοί: η ανθρωπότητα θα συνεχίσει να κατασκευάζει και στο εξής διαστημικούς σταθμούς και αυτά τα προβλήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό καλούνται να «κατεβάσουν» την τεχνική περιγραφή από τον διακομιστή του εικονικού εργαστηρίου της NASA και του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ. Και εν συνέχεια να αποστείλουν εκεί τις προτεινόμενες εργασίες τους. Η προθεσμία λήγει στις 6 Φεβρουαρίου στις 22:00 ώρα Μόσχας (σ.τ.μ. 20:00 ώρα Ελλάδας). Βάσει των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού θα προσδιοριστούν 10 νικητές, που θα λάβουν όλοι τους χρηματικά έπαθλα. Τον δημιουργό του καλύτερου προγράμματος αναμένει το μεγάλο βραβείο των 10 χιλιάδων δολαρίων. Για τη δεύτερη και τρίτη θέση θα καταβληθούν 5 και 3 χιλιάδες αντιστοίχως. Οπότε η NASA θα αποκτήσει την ευκαιρία με μικρό κόστος να αναζητήσει ειδικούς για τις ανάγκες της. http://greek.ruvr.ru/2013_01_21/101800534/ Το κυνήγι του (διαστημικού) θησαυρού. Η αμερικανική εταιρεία Deep Space Industries ανακοίνωσε ότι μέχρι το 2015 θα έχει στείλει στο διάστημα ένα διαστημικό σκάφος που θα συγκεντρώσει δεδομένα τα οποία θα βοηθήσουν στη δημιουργία ορυχείων σε αστεροειδείς. Από τη στιγμή που διαπιστώθηκε ότι οι αστεροειδείς διαθέτουν ορυκτό πλούτο πολλές ιδιωτικές εταιρείες έχουν ξεκινήσει ένα αγώνα δρόμου για να καταφέρουν να κερδίσουν πλεονέκτημα στο κυνήγι του διαστημικού Ελντοράντο. Η Deep Space Industries κατασκευάζει ένα μικρό μη επανδρωμένο σκάφος το οποίο έχει ονομάσει Firefly. Η εταιρεία σκοπεύει να στείλει έναν στόλο Firefly στο Διάστημα. Τα σκάφη θα είναι δεμένα ως «βαγόνια» σε κάποιον τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο που θα εκτοξευθεί στο Διάστημα μέσα στην επόμενη διετία. Ο στόλος θα περιμένει το πέρασμα κοντά από τη Γη κάποιου μικρού αστεροειδή τον οποίο και θα κυνηγήσει. Οταν τα σκάφη πλησιάσουν τον αστεροειδή, θα συλλέξουν δείγματα του εδάφους του και θα κάνουν σειρά ερευνών σε αυτόν. Τα δεδομένα που θα συλλέξουν τα Firefly καθώς και άλλα σκάφη σε παρόμοιες αποστολές θα βοηθήσουν στο να οργανωθούν στο κοντινό μέλλον επανδρωμένες αποστολές σε μεγάλους αστεροειδείς στους οποίους θα δημιουργηθούν ορυχεία. Η Deep Space Industries ανακοίνωσε ότι θα συνεργαστεί με την εταιρεία Planetary Resources που ιδρύθηκε πρόσφατα από επώνυμους λάτρεις του Διαστήματος και θιασώτες της δημιουργίας διαστημικών ορυχείων όπως ο σκηνοθέτης Τζέημς Κάμερον και ο συνιδρυτής της Google Λάρι Πέιτζ. Οι εκτιμήσεις των ειδικών για τον ορυκτό πλούτο που κρύβεται στους αστεροειδείς είναι τέτοιες ώστε δεν προκαλεί εντύπωση η άμεση δραστηριοποίηση του ιδιωτικού τομέα στην προσπάθεια απόκτησης και εκμετάλλευσης του. Φυσικά δεν πρόκειται για ένα απλό και εύκολο εγχείρημα όμως τα ποσά που αναφέρουν οι ειδικοί κυριολεκτικά ζαλίζουν όποιον τα ακούει. Στον αστεροειδή 241 Germania εκτιμάται ότι υπάρχει ορυκτός πλούτος αξίας 95.8 τρισεκατομμυρίων δολαρίων! Εχει μάλιστα ήδη δημιουργηθεί και μια λίστα στην οποία υπάρχουν οι πέντε καλύτεροι «στόχοι». Πρόκειται για τους αστεροειδείς: 162385 (2000 ΒΜ19): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 6.4 τρισ. δολάρια 4034 Vishnu: εκτίμηση ορυκτού πλούτου 5.28 τρισ. δολάρια 5143 Heracles (1991 VL): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 2.33 τρισ. δολάρια 65679 (1989 UQ): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1.74 τρισ. δολάρια 7753 (1988 XB): εκτίμηση ορυκτού πλούτου 1.31 τρισ. δολάρια Σε πρώτη φάση οι κυνηγοί του διαστημικού θησαυρού θα τον αναζητήσουν σε αστεροειδείς που κινούνται σε περιοχές κοντινές στη Γη. Ομως δεν έχει ακόμη ξεκαθαριστεί το νομικό πλαίσιο, με κυρίαρχο ζήτημα την ιδιοκτησία των αστεροειδών. δηλαδή το αν και σε ποιόν ανήκουν. Η Παγκόσμια Συνθήκη Διαστήματος που είχε υπογραφεί το 1967 αναφέρει ότι οι αστεροειδείς αποτελούν «παγκόσμια περιουσία» και δεν έχει γίνει ακόμη σαφές τι τελικά θα ισχύσει. Οποιος καταφέρνει να φτάσει πρώτος σε έναν αστεροειδή θα αποκτά αυτοδικαίως κυριαρχικά δικαιώματα σε αυτόν ή θα πρέπει να πάρει πρώτα άδεια από κάποια επίσημη Αρχή; Με βάση τις εξελίξεις το ερώτημα αυτό αναμένεται να απαντηθεί πολύ σύντομα. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494325 Επιχείρηση: ανακύκλωση διαστημικών σκουπιδιών. Μια απρόσμενη ιδέα για το πρόβλημα των λεγόμενων «διαστημικών σκουπιδιών» αποφάσισε να στηρίξει το αμερικανικό Πεντάγωνο. Μέχρι σήμερα όλες οι προτάσεις που έχουν πέσει στο τραπέζι για την επίλυση του προβλήματος των χιλιάδων αντικειμένων που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη έχουν να κάνουν με την καταστροφή ή την απομάκρυνση τους από τη διαστημική μας γειτονιά. Οπως έγινε γνωστό το αμερικανικό Πεντάγωνο επιθυμεί την κατασκευή ενός συστήματος που θα συλλέγει κομμάτια των δορυφόρων που δεν βρίσκονται πλέον σε λειτουργία και θα τα φέρνει πίσω στη Γη προκειμένου να χρησιμοποιούνται στην κατασκευή νέων δορυφόρων. Το Πεντάγωνο ενέκρινε ένα κονδύλι ύψους 180 εκατομμυρίων δολαρίων και ανέθεσε στην Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας των ΗΠΑ (DARPA) την ανάπτυξη του συστήματος διαστημικής «ανακύκλωσης». Οι υπεύθυνοι του προγράμματος πιστεύουν ότι διάφορα μέρη διαστημικών δορυφόρων που δεν βρίσκονται πλέον σε λειτουργία (κεραίες, ηλιακοί συλλέκτες κ.α.) μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν. Η DARPA ονόμασε το πρόγραμμα «Φοίνικα», από το μυθολογικό ον που αναγεννάται από τις στάχτες του. Οπως έγινε γνωστό, έχουν ήδη ξεκινήσει να δοκιμάζονται τεχνολογίες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε ένα σύστημα συλλογής και επαναφοράς στη Γη διαφόρων τμημάτων και υλικών από δορυφόρους. Η DARPA θα προσπαθήσει να κατασκευάσει ένα σκάφος που θα πλησιάζει τους ανενεργούς δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη και με κάποιο ειδικό μηχανισμό θα αποσπά από αυτούς τα επιθυμητά μέρη τους. Στη συνέχεια θα επιστρέφει στη Γη και θα «παραδίδει» τα κομμάτια προκειμένου να χρησιμοποιηθούν στην κατασκευή νέων δορυφόρων. Οπως ομολογούν τα στελέχη του Πενταγώνου, στόχος του προγράμματος δεν είναι η μείωση του αριθμού των διαστημικών σκουπιδιών αλλά ο περιορισμός του κόστους κατασκευής των δορυφόρων. Σε τροχιά γύρω από τη Γη υπολογίζεται ότι βρίσκονται δεκάδες χιλιάδες αντικείμενα που είναι συντρίμμια δορυφόρων και πυραύλων. Ο αριθμός τους μάλιστα πολλαπλασιάζεται καθώς έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους και σπάνε σε περισσότερα κομμάτια. Υπολογίζεται ότι περίπου 16 χιλιάδες διαστημικά σκουπίδια έχουν μέγεθος άνω των δέκα εκατοστών, γεγονός που τα καθιστά ιδιαιτέρως επικίνδυνα. Εκτιμάται επίσης ότι υπάρχουν περισσότερα από 500 χιλιάδες αντικείμενα μεγέθους 1-10 εκατοστών. Τα διαστημικά σκουπίδια απειλούν τους δορυφόρους που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό αλλά και τα διαστημικά σκάφη που ξεκινούν από τη Γη για να πραγματοποιήσουν αποστολές. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494528 Αμερικανικοί πύραυλοι με ρώσικους κινητήρες. Το εργοστάσιο «Kuznetsov» στη Σαμάρα (σημαντικό κέντρο της αεροδιαστημικής βιομηχανίας της Ρωσίας), έκλεισε προκαταρκτική συμφωνία για την προμήθεια 50 κινητήρων πυραύλων NK-33 σε αμερικανική αεροδιαστημική εταιρεία. Όπως ανακοίνωσε το γραφείο Τύπου της εταιρείας στο ειδησεογραφικό πρακτορείο ITAR-TASS, το συμβόλαιο (option - δικαίωμα προαίρεσης) για την προμήθεια 50 κινητήρων πυραύλων μέχρι το 2020, υπογράφτηκε με την αμερικανική αεροδιαστημική εταιρεία «Orbital Sciences», που κατασκευάζει δορυφόρους και πυραύλους – φορείς, και με την εταιρεία «Aerojet», η οποία είναι ένας από τους μεγαλύτερους κατασκευαστές κινητήρων πυραύλων στις ΗΠΑ. «Πρόκειται για μια προκαταρκτική συμφωνία, τη στιγμή που το συμβόλαιο option δίνει το δικαίωμα, αλλά όχι την υποχρέωση στον αγοραστή να αγοράσει σε προκαθορισμένες συνθήκες (τιμή και χρόνο)», τόνισαν από το γραφείου Τύπου. Οι δύο τροποποιημένοι κινητήρες NK-33, χρησιμοποιούνται στην πρώτη βαθμίδα του πύραυλου – φορέα Antares, που σχεδιάστηκε στις ΗΠΑ για τη NASA (project «Taurus-2»). Ο πύραυλος έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει φορτία στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η πρώτη εκτόξευση του έχει προγραμματιστεί για το 2013, μεταδίδει το ITAR-TASS. Ο πυραυλικός κινητήρας NK-33 σχεδιάστηκε για τον πύραυλο – φορέα H1, ο οποίος ήταν να μεταφέρει σοβιετικούς κοσμοναύτες στο φεγγάρι. Αλλά το 1974, το πρόγραμμα τελικά σταμάτησε. Σήμερα, ο NK-33 χρησιμοποιείται στην πρώτη βαθμίδα του νέου ρώσικου πυραύλου – φορέα Soyuz-2.1v, η παρθενική εκτόξευση του οποίου έχει προγραμματιστεί να γίνει μέσα στο 2013. Η ρώσικη αεροδιαστημική εταιρεία «Kuznetsov», είναι από τις μεγαλύτερες κατασκευάστριες τουρμπίνων αεροσκαφών και κινητήρων πυραύλων υγρών καυσίμων. Με κινητήρα του εργοστασίου «Kuznetsov» έγιναν οι εκτοξεύσεις των επανδρωμένων διαστημοπλοίων του σοβιετικού και ρώσικου διαστημικού προγράμματος «Vostok», «Voskhod», «Soyuz», και των αυτόματων διαστημικών σκαφών μεταφοράς φορτίου «Progress». http://rbth.gr/tecnology/2013/01/24/amerikanikoi_pyrayloi_me_rosikoy_kinitire_19499.html Το νέο φορτηγό διαστημόπλοιο θα εκτοξευθεί την άνοιξη. Το τέταρτο ευρωπαϊκό διαστημικό μεταγωγικό σκάφος της σειράς ATV, που έχει ονομαστεί προς τιμήν του Άλμπερτ Αϊνστάιν, θα κατευθυνθεί στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τον Απρίλιο, δήλωσε σε συνέντευξη Τύπου στο Παρίσι ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας Ζαν Ζακ Ντορντέν. Επίσης τον Απρίλιο, από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη Γαλλική Γουιάνα θα εκτοξευθεί ο ευρωπαϊκός ελαφρύς πύραυλος-μεταφορέας Vega με τον δορυφόρο υψηλής τεχνολογίας Proba-V. Τα ευρωπαϊκά διαστημόπλοια τύπου ATV, όπως και τα ρωσικά Progress, είναι ικανά να εκτελούν λειτουργίες ανεφοδιασμού και διόρθωσης της τροχιάς του ΔΔΣ. http://greek.ruvr.ru/2013_01_24/102237994/ Πως οι αστροναύτες κόβουν τα νύχια τους στον ΔΔΣ. Η ζωή στο διάστημα δεν είναι εύκολη. Σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας, ακόμη και η βασική υγιεινή, όπως το κόψιμο των νυχιών, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Ο αστροναύτης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Chris Hadfield, στο βίντεο που ακολουθεί, εξηγεί πως τα κομμένα νύχια σε μηδενική βαρύτητα δεν θα πέσουν στο πάτωμα, αλλά θα αιωρούνται, με κίνδυνο να τα αναπνεύσουν ή να μπουν στα μάτια των αστροναυτών. Δείτε λοιπόν πως κόβουν τα νύχια τους οι αστροναύτες: http://physicsgg.me/2013/01/23/%cf%80%cf%89%cf%82-%ce%bf%ce%b9-%ce%b1%cf%83%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bd%ce%b1%cf%8d%cf%84%ce%b5%cf%82-%ce%ba%cf%8c%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bd-%cf%84%ce%b1-%ce%bd%cf%8d%cf%87%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85/

H NASA εντάσσεται στην αναζήτηση της «σκοτεινής ενέργειας» Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA) εντάχθηκε επισήμως στο πρόγραμμα του ευρωπαϊκού τηλεσκοπίου Ευκλείδης, το οποίο σχεδιάζεται να αναζητήσει τη «σκοτεινή ενέργεια», αναφέρεται σε ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ΕΚΑ). Το τηλεσκόπιο Euclid έχει σχεδιαστεί να λειτουργήσει 6 χρόνια και θα αναζητήσει ίχνη ύπαρξης της υποθετικής ουσίας, η οποία, όπως θεωρείται, ευθύνεται για την επιταχυνόμενη διεύρυνση του Σύμπαντος. Η εκτόξευση του Euclid έχει σχεδιαστεί να γίνει στα 2020 από το κοσμοδρόμιο Κουρού στη γαλλική Γουιάνα. Το τηλεσκόπιο θα τεθεί σε τροχιά από πύραυλο Soyuz. http://greek.ruvr.ru/2013_01_24/102314979/

Δέκατος χρόνος περιπέτειας ξεκινά για το Opportunity στον Άρη. Μπορεί να πάσχει από αρθριτικά και να έχει επισκιαστεί από την αποστολή Curiosity, όμως το ρομπότ Opportunity στη NASA περνά στο δέκατο χρόνο περιήγησης στις αρειανές ερήμους. Από την προσεδάφισή του στην Ισημερινή Πεδιάδα του Άρη στις 25 Ιανουαρίου 2004, το εξάτροχο ρομπότ της NASA έχει διανύσει συνολική απόσταση 35,46 χιλιομέτρων. Είναι ένας πραγματικός τεχνικός άθλος, δεδομένου ότι το ρομπότ είχε σχεδιαστεί να διαρκέσει τρεις μήνες και να καλύψει απόσταση μόλις 600 μέτρων. Ακόμα όμως κι από το πρώτο τρίμηνο της παρουσίας του στον Άρη, το Opportunity εντόπισε ενδείξεις για νερό που κυλούσε κάποτε στην επιφάνεια και δημιουργούσε μια αρχαία παραλία. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=526026 Λιγότερο ενδιαφέρον αποδείχθηκε το σημείο όπου προσεδαφίστηκε το το πανομοιότυπο ρομπότ Spirit, το οποίο έφτασε στον προορισμό του ταυτόχρονα με το Opportunity. Σίγησε όμως για πάντα το 2009 όταν κόλλησε στην εξωγήινη άμμο. Η αλήθεια είναι ότι και το Opportunity έχει αρχίσει να δείχνει την ηλικία του -πάσχει από αρθριτικά στο μηχανικό του βραχίονα και κινείται μόνο με την όπισθεν, αφού ένας από τους μπροστινούς τροχούς του έχει χαλάσει. Συνεχίζει όμως να εξερευνά το χείλος του Κρατήρα Εντέβουρ, διαμέτρου 14 χιλιομέτρων, αναζητώντας περισσότερες ενδείξεις για το υγρό παρελθόν του πλανήτη. Στο μεταξύ, τα φώτα της δημοσιότητας πέφτουν στο Curiosity, το μεγαλύτερο και πιο προηγμένο ρομπότ που έχει εκτοξευτεί ποτέ. Ο νέος ρομποτικός εξερευνητής, σε μέγεθος τζιπ, είναι πολύ βαρύτερος από την προηγούμενη γενιά ρομπότ και τροφοδοτείται από πυρηνική γεννήτρια αντί από ηλιακούς συλλέκτες. Ήδη το Curiosity έχει στο ενεργητικό του μια σημαντική επιστημονική ανακάλυψη, καθώς εντόπισε βότσαλα και κροκάλες που εκτιμάται ότι σχηματίστηκαν στην κοίτη ενός αρχαίου, νεκρού πια ποταμού. Τη διαχείριση τόσο του Opportunity όσο και του Curiosity έχει αναλάβει το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231231905

Μάζες «εξωτικής» άμμου ανανεώνουν συνεχώς την όψη του δορυφόρου του Κρόνου. Η όψη των βραχωδών πλανητών αλλά και των δεκάδων δορυφόρων στο ηλιακό μας σύστημα παραμένει ουσιαστικά αναλλοίωτη στο πέρασμα των αιώνων. Η κατά βάση γεμάτη κρατήρες επιφάνεια τους δεν μεταβάλλεται οπτικά στον εξ αποστάσεως παρατηρητή. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τον Τιτάνα, τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Κρόνου. Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι συνθήκες που επικρατούν εκεί προσομοιάζουν εκείνες που υπήρχαν στην πρώιμη Γη. Το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA μελετά τον Κρόνο και τα φεγγάρια του από το 2004. Η μελέτη νέων εικόνων και δεδομένων που έστειλε το σκάφος αποκάλυψε ένα πολύ ενδιαφέρον γεωλογικό φαινόμενο που εξελίσσεται στον Τιτάνα. Οπως φαίνεται μεγάλες μάζες μιας «εξωτικής», όπως την χαρακτηρίζουν οι ειδικοί, άμμου μετακινούνται συνεχώς στην επιφάνεια του δορυφόρου και «γεμίζουν» τους κρατήρες του. Τα στελέχη της αποστολής του Cassini κάνουν λόγο για μια άμμο που αποτελείται από υδρογονάνθρακες και η οποία κάνει ένα είδος γεωλογικού λίφτινγκ στον Τιτάνα εξαφανίζοντας τις... ρυτίδες του. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Icarus». «Οι περισσότεροι δορυφόροι του Κρόνου έχουν χιλιάδες κρατήρες στην επιφάνεια τους. Μέχρι στιγμής έχουμε εξερευνήσει μέσω εικόνων υψηλής ανάλυσης το 50% της επιφάνειας του Τιτάνα και έχουμε εντοπίσει μόλις 60 κρατήρες. Πιθανότατα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι κρατήρες στον Τιτάνα που δεν είναι ορατοί από το Διάστημα. Ο συμβατικός τρόπος υπολογισμού της ηλικίας ενός πλανήτη είναι ο αριθμός των κρατήρων στην επιφάνεια του, όσο περισσότεροι είναι τόσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του. Είναι πιθανό διάφορες διαβρώσεις αλλά και μάζες άμμου να καλύπτουν τους κρατήρες του Τιτάνα και να τον κάνουν να φαίνεται νεότερος από ότι στην πραγματικότητα είναι» αναφέρει η Κάθριν Νις, μέλος της ομάδας μελέτης των δεδομένων που στέλνει το ραντάρ του Cassini. Μια από τις εικόνες(3) που μελέτησαν οι επιστήμονες. Αριστερά είναι ο κρατήρας Sinlap που σύμφωνα με τους επιστήμονες είναι σχετικά πρόσφατος και δεξιά ο κρατήρας Soi. Οι δύο κρατήρες έχουν παρόμοιο μέγεθος με την διάμετρο τους να υπολογίζεται στα 80 χλμ. Οπως διακρίνεται στην εικόνα σε αντίθεση με τον Sinlap ο Soi φαίνεται να έχει καλυφθεί από κάποιο υλικό και να έχει γίνει «ένα» με την επιφάνεια του εδάφους. Σύμφωνα με τους επιστήμονες το υλικό που έχει «γεμίσει» τον κρατήρα είναι άμμος υδρογονανθράκων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=493690

«Σάγκα του άστρου Φομαλχώ»: θα υπάρξει συνέχεια ή όχι; Το πλανητικό σύστημα του άστρου Φομαλχώ, που βρίσκεται στον αστερισμό Ιχθύς σε απόσταση 25 έτων φωτός από τον Ήλιο, εξακολουθεί να προκαλεί εκπλήξεις στους αστρονόμους.Tώρα τους απασχολεί η εξαιρετικά περίεργη τροχιά του «πλανήτη-ζόμπι» Φομαλχώ β περιμένουν νέες εκπλήξεις και μέσα στα πλησιέστερα 20 χρόνια. Η αρχή της ιστορίας του άστρου Φομαλχώ θεωρείται το 2008. Οι αστρονόμοι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, επεξεργάστηκαν τις απεικονίσεις του από καιρό γνωστού άστρου και του περιβάλλοντα δίσκου αερίου και σκόνης, που είχαν βγαλθεί με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Οι ειδικοί κατέληξαν στο εξής συμπέρασμα: άμεσα στο φόντο του δίσκου κινείται ένας πλανήτης τον οποίο ονόμασαν Φομαλχώ β. Αργότερα, ακολουθώντας τους δημοσιογράφους οι επιστήμονες τον αποκάλεσαν «πλανήτης- ζόμπι». Να, τι είπε σχετικά ο Ντμίτρι Βίμπε, εμπειρογνώμονας του ρωσικού του Ινστιτούτου Αστρονομίας: - Μετά από τις πρώτες πληροφορίες για την ύπαρξη του πλανήτη Φομαλχώ β εμφανίστηκαν άλλες πληροφορίες ότι αυτό δεν είναι έτσι, ότι το τηλεσκόπιο έχει καταγράψει μόνο ένα σύννεφο σκόνης. Ωστόσο, οι νέες παρατηρήσεις έχουν δείξει ότι ο πλανήτης υπάρχει στην πραγματικότητα και στη συνέχεια οι άνθρωποι που τον ανακάλυψαν είπαν αστειευόμενοι ότι ο πλανήτης είχε πεθάνει, αλλά μετά αναγεννήθηκε και ο αναστημένος πια περιστρέφεται γύρω από το άστρο του. Είναι απλώς μια όμορφη μεταφορά, τίποτα περισσότερο. Στον Τύπο εμφανίστηκαν εικασίες ότι στον πλανήτη μπορεί να κατοικούν κάποια πλάσματα, ενώ η ζωή τύπου γήινης μάλλον είναι αδύνατο να υπάρχει. Γίνεται, απ’ ότι φαίνεται λόγος για έναν αέριο γίγαντα με μάζα περίπου διπλάσια από αυτήν του Δία. Στον πλανήτη Φομαλχώ β συμβαίνουν επίσης σκοτεινές περίοδοι και κάνει κρύο. Κινούμενος σε ιδιαίτερα επιμήκη τροχιά, ο πλανήτης απομακρύνεται πολύ από το αστέρι του. Μια περιστροφή του, δηλαδή ένα τοπικό έτος, διαρκεί 2000 χρόνια. Ορισμένοι επιστήμονες θεωρούν ότι το σύστημα του άστρου Φομαλχώ βιώνει το ίδιο, που είχε βιώσει το ηλιακό σύστημα 4 δισεκατομμύρια χρόνια πριν,- είπε ο Βλαντίμιρ Σουρντίν, επιστήμονας του Αστρονομικού Ινστιτούτου Στέρνμπεργκ. - Το άστρο Φομαλχώ είναι πολύ νεότερο από τον Ήλιο, και γύρω απ’ αυτό δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα η διαμόρφωση του πλανητικού συστήματος. Εκεί υπάρχουν πολλά πρωτογονή σώματα, από τα οποία διαμορφώνονται οι πλανήτες. Ο μεγαλύτερος απ’ αυτούς έχει πια διαμορφωθεί και τον βλέπουμε, ενώ μικροί πλανήτες πρόκειται να διαμορφωθούν ακόμη από τη ζώνη της πρωτοπλανητικής ουσίας. Στο ηλιακό μας σύστημα έχει διατηρηθεί επίσης παρόμοια ζώνη. Γίνεται λόγος για την λεγομενη «ζώνη Κάιπερ». Εκεί υπάρχουν πολλοί παγωμένοι αστεροειδείς και πυρήνες κομητών. Εξάλλου, η ζώνη γύρω από το άστρο Φομαλχώ είναι πολύ πιο ογκώδης από την οποία ύστερα από εκαντοντάδες εκατομμύρια χρόνια θα διαμορφωθούν άλλοι πλανήτες. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, ο πλανήτης-ζόμπι θα περάσει το 2032 μέσα από το δίσκο αερίου-σκόνης γύρω από το άστρο Φομαλχώ. Σε περίπτωση που η τροχιά θα περάσει σχεδόν εφαπτομενικά, οι παρατηρητές στη Γη θα δουν φανταχτερά πυροτεχνήματα- ο πλανήτης θα συγκρούεται για μεγάλο χρονικό διάστημα με πληθώρα συντρίμμια πάγου και πετρωμάτων, που υπάρχουν στο δακτύλιο. Θα είναι ορατές οι αναλάμψεις, ιδιαίτερα σε υπέρυθρο φως. Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι η μελέτη τους θα τους βοηθήσει να διευκρινίσουν τη δομή του πλανήτη και τη σύνθεση της ατμόσφαιράς του. http://greek.ruvr.ru/2013_01_14/101028424/ Εντοπίστηκε σέλας σε εξωπλανήτες. Το σέλας είναι το εντυπωσιακό φαινόμενο κατά το οποίο ο νυχτερινός ουρανός στις πολικές περιοχές λούζεται από φως και χρώματα που παράγονται από την αλληλεπίδραση φορτισμένων σωματιδίων από το Διάστημα με τη γήινη ατμόσφαιρα. Πρόσφατα το φαινόμενο παρατηρήθηκε και σε άλλους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος. Μάλιστα το σέλας στον Δία είναι, σύμφωνα με τους επιστήμονες, 100 φορές πιο έντονο και φωτεινό από ό,τι στη Γη. Για πρώτη φορά οι επιστήμονες ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν ίχνη του φαινόμενου και σε εξωπλανήτες, δηλαδή σε πλανήτες που έχουν εντοπιστεί σε άλλα ηλιακά συστήματα στον γαλαξία μας. Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λέστερ στη Βρετανία έκαναν παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο Low-Frequency Array που βρίσκεται στην Ολλανδία. Εντόπισαν μια σειρά από ραδιοεκπομπές οι οποίες πιστεύουν ότι αποτελούν προϊόν σέλαος και μάλιστα μεγάλης έντασης σε εξωπλανήτες. Η ανακάλυψη θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική επειδή η μελέτη των ραδιοεκπομπών του σέλαος μπορεί να αποκαλύψει μια σειρά από στοιχεία για έναν εξωπλανήτη: στοιχεία για το μαγνητικό του πεδίο, για τη «σχέση» του με το μητρικό του άστρο, για το αν διαθέτει δορυφόρους, ακόμη και για τη διάρκεια της μέρας και της νύχτας σε αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=494523

Πανευρωπαϊκός εκπαιδευτικός διαγωνισμός για νέους 14 - 18 ετών. Να εξερευνήσουν το Διάστημα θα κληθούν σύντομα όσοι μαθητές αποφασίσουν να πάρουν μέρος στον πανευρωπαϊκό εκπαιδευτικό διαγωνισμό «Οδυσσέας» (Odysseus). Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον πρόγραμμα, στο πλαίσιο του οποίου οι μαθητές θα έχουν τη δυνατότητα να ασχοληθούν με θέματα πάνω στην αστρονομία και τη διαστημική και να δημιουργήσουν τις δικές τους εργασίες συνδυάζοντας έτσι τη μάθηση με την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της φαντασίας τους. Ο διαγωνισμός διεξάγεται στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου «Οδυσσέας» το οποίο συγχρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το 7ο Πρόγραμμα Πλαισίου υπό τον άξονα «Μελέτες και δραστηριότητες για την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής πολιτικής διαστήματος». Συνδιοργανωτές είναι η Ελληνογερμανική Αγωγή και η έκθεση European Space Exro, ενώ υποστηρικτής του διαγωνισμού είναι η Ενωση Ελλήνων Φυσικών. Όπως αναφέρουν οι υπεύθυνοι του προγράμματος, ο διαγωνισμός φιλοδοξεί να εντάξει υπάρχουσες εκπαιδευτικές δραστηριότητες, όπως οι ερευνητικές εργασίες (projects) της Α' και Β' Λυκείου, σε ένα πανευρωπαϊκό πλαίσιο και να δώσει έτσι την ευκαιρία στους μαθητές να διαγωνιστούν με συνομηλίκους τους από όλη την Ευρώπη. Ο διαγωνισμός Οδυσσέας αφορά μαθητές μεταξύ 14 και 18 ετών από όλες τις χώρες της Ευρώπης και τους καλεί να αναπτύξουν εργασίες για το Διάστημα στηριζόμενοι στις γνώσεις τους, τη δημιουργικότητα αλλά και την κριτική τους σκέψη. Οι μαθητές που επιθυμούν να συμμετάσχουν μπορούν να σχηματίσουν ομάδες από 2 έως 5 μέλη και να έχουν ως επιβλέποντα ένα εκπαιδευτικό. Οι διαγωνιζόμενες ομάδες μπορούν να επιλέξουν να διαγωνιστούν σε μια από τις παρακάτω θεματικές κατηγορίες: Ηλιακό Σύστημα, Διαστημόπλοια - Σχεδιασμός Αποστολών, Εξέλιξη της Ζωής. Στον διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν μαθητές από δημόσια και ιδιωτικά σχολεία σε ομάδες από 2 ως 5 ατόμων και με έναν επιβλέποντα καθηγητή. Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να κάνουν τα παρακάτω 5 βήματα: 1. Μπείτε στο επίσημο website του διαγωνισμού http://www.odysseus-contest.eu/ και κάντε εγγραφή ώστε να καταχωρηθεί η ομάδα σας. 2. Μπείτε είτε στο επίσημο site του διαγωνισμού είτε στο ελληνικό website του διαγωνισμού http://odysseus-greece.ea.gr/ και διαβάστε τις βασικές οδηγίες καθώς και την περιγραφή του διαγωνισμού. 3. Ξεκινήστε με τους μαθητές σας να ψάχνετε για το θέμα της εργασίας. Τόσο στο επίσημο όσο και στο ελληνικό website θα βρείτε links που θα σας βοηθήσουν να ξεκινήσετε. 4. Αφού καταλήξετε σε θέμα, κατεβάστε και μελετήστε τη φόρμα της εργασίας στα ελληνικά, δείτε τα παραδείγματα που αναφέρονται παραπάνω και ξεκινήστε να δουλεύετε την εργασία σας. 5. Αφού ολοκληρώσετε την εργασία, μπείτε στο επίσημο site του διαγωνισμού και υποβάλετε την εργασία σας. Η λήξη της εγγραφής ομάδων θα γίνει στις 14 Φεβρουαρίου 2013 ενώ η υποβολή εργασιών θα ολοκληρωθεί μία ημέρα μετά, στις 15 του μήνα. Την 1η Μαρτίου θα ανακοινωθούν οι νικητές σε εθνικό επίπεδο και στις 31 του ίδιου μήνα θα γίνει η ανακοίνωση των νικητών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η τελετή απονομής των βραβείων θα λάβει χώρα τον ερχόμενο Απρίλιο. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=494391