Δροσος Γεωργιος

Ο αρειανός οικισμός θα εκτυπωθεί σε εκτυπωτή. Σπίτια, θερμοκήπια, ακόμη και μαχαιροπίρουνα ... Σχεδόν όλα τα αναγκαία για τη ζωή πράγματα, οι πρώτοι άποικοι του Άρη θα τα εκτυπώσουν σε ένα τρισδιάστατο εκτυπωτή. Για αυτό τον σκοπό θα χρησιμοποιηθούν υλικά, που υπάρχουν στον Κόκκινο Πλανήτη. Ανακοίνωσε τέτοια σχέδια του ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Mars Foundation (Inspiration Mars Foundation). Αλήθεια, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι δεν πρέπει να υπερκτιμούνται οι δυνατότητες των εκτυπωτών 3D. Σχεδιάζουν επίσης να οικοδομήσουν αποικίες στον Άρη μέσα στα πλησιέστερα 10-20 χρόνια, η εταιρεία Mars Van και ο ιδρυτής της εταιρείας Space X (SpaceX, Space Exploration Technologies Corporation) ΄Ελον Μασκ. Θα βοηθήσουν τους κατοίκους της Γης στην εγκατάστασή τους στον Κόκκινο Πλανήτη οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές. Ο οργανισμός Mars Foundation προβλέπει με τη βοήθειά τους να εκτυπώσει για τους πρώτους αποίκους σχεδόν όλα όσα χρειάζονται για την αρειανή τους ζωή, συμπεριλαμβανομένων και των κατοικιών, καθώς και των επίπλων σπιτιού. Όλα αυτά θα είναι κατασκευασμένα από τρία είδη πλαστικών: πολυαιθυλένιο, πολυεστέρα και εποξική ρητίνη. Για την παραγωγή τους απαιτούνται οξυγόνο και μεθάνιο. Οι εκπρόσωποι του Οργανισμού βεβαιώνουν ότι ξέρουν πώς θα πρέπει να παραχθούν τα υλικά αυτά εκτός της Γης. Εκτός από τα πλαστικά, για την «εκτύπωση» θα απαιτηθούν επίσης ίνες γυαλιού και τσιμέντο - θα παραχθούν από την άμμο, που καλύπτει την επιφάνεια του Άρη . Κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης των αποίκων θα τεθεί σε λειτουργεία θερμοκήπιο, και στις πρώτες ύλες για τον εκτυπωτή θα προστεθεί επίσης και το άμυλο πατάτας. Η ιδέα της οικοδόμησης τέτοιου οικισμού στον Κόκκινο Πλανήτη θεωρητικά είναι πραγματοποιήσιμη, αλλά θα απαιτήσει αστρονομικές δαπάνες, - θεωρεί ο Ίγκορ Λίσοφ, σχολιαστής του περιοδικού «Τα νέα της κοσμοναυτικής». - Εάν έχετε μπροστά σας το στόχο της δημιουργίας αποικίας στον Άρη, το σημερινό επίπεδο της κοσμοναυτικής επιτρέπει να το κάνετε αυτό. Οι δαπάνες όμως θα είναι τεράστιες: το κόστος θα ξεκινήσει από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. Η οικοδόμηση αρειανών αποικιών με τη βοήθεια των εκτυπωτών δεν είναι έργο των πλησιέστερων 10-20 χρόνων, αλλά πιο μακρινού μέλλοντος. Τέτοιες συσκευές δεν βγήκαν ακόμα από την «βρεφική τους ηλικία»,- θεωρεί ο Γιούρι Καράς, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. - Όταν άκουσα ότι με τη βοήθεια του εκτυπωτή σχεδιάζουν να «εκτυπώσουν» εξωγήινη βάση, αναθυμήθηκα πως στις αρχές της δεκαετίας του ‘50, όταν άρχισε να αναπτύσσεται η βιομηχανία ελικοπτέρων, διαδιδόταν η γνώμη ότι τα ελικόπτερα θα γίνουν όπως τα ποδήλατα. Ότι κάθε οικογένεια θα μπορεί να αγοράσει ένα αεροσκάφος με έλικες στην τιμή του αυτοκινήτου και να πετά στο κατάστημα, το σινεμά και να κάνει βόλτα στο πάρκο. Ωστόσο, όπως ξέρουμε, κάτι τέτοιο βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά. Ό,τι σχεδιάζεται εύκολα στο χαρτί ή στο εργαστήριο - δεν είναι υποχρεωτικά πραγματοποιήσιμο στην πράξη. Ο τρισδιάστατος εκτυπωτής είναι μηχανή που εκτυπώνει κυριολεκτικά κάποιο εξάρτημα από πλαστικό ή άλλα υλικά σύμφωνα με τις παραμέτρους που είναι σημειωμένες στο αρχείο μαζί με το σχέδιο. Το επόμενο έτος, μια τέτοια συσκευή θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://greek.ruvr.ru/2013_10_08/245785221/

Η Ελλάδα 32η στην παγκόσμια κατάταξη Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών - Ψηφιακά εξοικειωμένοι 861.100 νέοι. Εξάλλου, η χώρα μας εμφανίζεται στην 68η θέση το 2012 στην παγκόσμια κατάταξη της «ψηφιακής νεολαίας» (ποσοστό των ψηφιακά εξοικειωμένων νέων στο σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας). Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται στη νέα έκθεση «Μετρώντας την Κοινωνία της Πληροφορίας 2013», που έδωσε στη δημοσιότητα η Διεθνής Ένωση Τηλεπικοινωνιών (ITU), σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια (Georgia Tech) των ΗΠΑ. Ως ψηφιακά εξοικειωμένοι θεωρούνται οι νέοι ηλικίας 15 έως 24 ετών με πέντε ή περισσότερα χρόνια online εμπειρίας. Στην Ελλάδα η ψηφιακή νεολαία εμφανίζεται να αριθμεί συνολικά 861.100 νέους, που αποτελούν περίπου το 7,5% του ελληνικού πληθυσμού και το 75% της συνολικής ελληνικής νεολαίας. Το 2012 η ψηφιακή νεολαία αριθμούσε περίπου 365 εκατ. διεθνώς, δηλαδή το 5,2% του παγκόσμιου πληθυσμού των 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η ψηφιακή νεολαία συνιστά το 30% του συνόλου της παγκόσμιας νεολαίας, συνεπώς, σύμφωνα με την έκθεση, η πλειονότητα των νέων του πλανήτη μας (το 70%), που κατοικούν κυρίως στις φτωχότερες χώρες, έχουν ακόμα μηδαμινή ή μικρότερη των πέντε ετών ψηφιακή εμπειρία. Σχόλιο:Ψηφιακό χάσμα που αν δεν κλείσει οσο το δυνατόν ταχύτερα τίποτα δεν εξασφαλίζει την πρόοδο της ανθρωπότητας!!! Η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ψηφιακής νεολαίας στο σύνολο του πληθυσμού είναι η Ισλανδία με 13,9% και αυτή με το μεγαλύτερο ποσοστό στο σύνολο των νέων είναι η Νότια Κορέα με 99,6%. Από τις γειτονικές χώρες, χαμηλότερα από την Ελλάδα στην κατάταξη της ψηφιακής νεολαίας βρίσκεται η Ιταλία (78η) και ψηλότερα η ΠΓΔΜ (42η), η Κύπρος (45η), η Τουρκία (49η) και η Βουλγαρία (67η). Όσον αφορά στο Δείκτη Ανάπτυξης Τεχνολογιών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών (ΤΠΕ), είναι ένας σύνθετος δείκτης που απαρτίζεται από επιμέρους παραμέτρους, όπως ο βαθμός πρόσβασης του πληθυσμού μιας χώρας στις νέες τεχνολογίες, η ένταση της χρήσης τους και οι ψηφιακές δεξιότητες των χρηστών. Από τις γειτονικές χώρες, χαμηλότερα από την Ελλάδα το 2012 βρέθηκαν η Κύπρος (45η), η Βουλγαρία (46η), η ΠΓΔΜ (57η), η Τουρκία (69η) και η Αλβανία (80ή). Τα κυριότερα λοιπά ευρήματα της έκθεσης είναι τα εξής: - Έως το τέλος του 2013 θα υπάρχουν διεθνώς 6,8 δισεκατομμύρια συνδρομές κινητής τηλεφωνίας, σχεδόν όσοι και οι κάτοικοι του πλανήτη. Ακόμα, έως το τέλος του έτους, περίπου 2,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στη Γη θα χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, πράγμα που σημαίνει ότι οι υπόλοιποι 4,4 δισεκατομμύρια δεν θα είναι ακόμα online. - Έως το τέλος του 2012, το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που καλυπτόταν από κάποιο ευρυζωνικό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο τρίτης γενιάς (3G), άγγιζε το 50%. Έως το τέλος του 2013 θα υπάρχουν περίπου 2 δισεκατομμύρια κινητές ευρυζωνικές συνδρομές. Η μέση παγκόσμια διείσδυση του 3G αναπτύσσεται με μέσο ταχύ ετήσιο ρυθμό 40% και πλέον φθάνει σχεδόν το 30%, αλλά κυμαίνεται από 75% στις ανεπτυγμένες χώρες έως 20% στις αναπτυσσόμενες. - Οι τιμές των σταθερών ευρυζωνικών συνδέσεων εμφανίζουν μείωση διεθνώς, της τάξης του 82% κατά την τελευταία τετραετία. Η μέση τιμή το 2012 ήταν 19,5 δολάρια ανά Mbit ανά δευτερόλεπτο, σχεδόν το ένα τέταρτο σε σχέση με το 2008. Η Ελλάδα εμφανίζεται η 27η φθηνότερη χώρα διεθνώς, στο ίδιο επίπεδο τιμών (ως ποσοστό του ΑΕΠ ανά κεφαλή) με τη Γερμανία. - Μεταξύ 2007-2011 τα παγκόσμια τηλεπικοινωνιακά έσοδα αυξήθηκαν κατά 12%, φθάνοντας τα 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια ή ποσοστό 2,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αν και η οικονομική κρίση έβαλε «φρένο» στον τηλεπικοινωνιακό τζίρο στις ανεπτυγμένες χώρες. - Στο τέλος του 2013 αναμένεται, ότι σχεδόν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού θα βρίσκεται διασυνδεμένο online στο διαδίκτυο. Ο αριθμός των νοικοκυριών με πρόσβαση στο διαδίκτυο εμφανίζει μεγάλη «ψαλίδα», από σχεδόν 80% του συνόλου στις ανεπτυγμένες χώρες σε 28% στις αναπτυσσόμενες. Περίπου 1,1 δισεκατομμύρια νοικοκυριά στον πλανήτη δεν έχουν ακόμα συνδεθεί στο Ίντερνετ, το 90% των οποίων βρίσκονται στις φτωχότερες χώρες. - Στο τέλος του 2012 σχεδόν το 80% των νοικοκυριών στη Γη είχαν τηλεόραση, έναντι 41% που είχαν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Σε 1,4 δισεκατομμύρια εκτιμώνται τα νοικοκυριά που έχουν τουλάχιστον μια τηλεοπτική συσκευή στο σπίτι τους. Ενώ στις αναπτυγμένες χώρες ουσιαστικά δεν υπάρχει πια σπίτι χωρίς τηλεόραση, στις αναπτυσσόμενες χώρες μόνο το 69% των νοικοκυριών διαθέτουν τηλεόραση. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_08/10/2013_522158 Facebook, Microsoft και Google συνεργάζονται για προσιτό ίντερνετ σε όλο τον πλανήτη. Τεχνολογικοί κολοσσοί όπως το Facebook, η Microsoft, η Cisco, η Intel και η Google αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με σκοπό την περαιτέρω διάδοση του ίντερνετ στις αναπτυσσόμενες χώρες. Γι’ αυτό τον σκοπό, οι εταιρείες δημιούργησαν την πρωτοβουλία «Alliance for Affordable Internet» (A4AI), θέτοντας επικεφαλής τον Tim Berners-Lee, «πατέρα του διαδικτύου» και ιδρυτή του World Wide Web Foundation. Η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας έγινε χθες, με τον Tim Berners-Lee να αναφέρει πως το κόστος των συνδέσεων παραμένει εξαιρετικά υψηλό σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, με συνέπεια η πρόσβαση στο web να είναι απαγορευτική για πολλούς κατοίκους. «Στη Μοζαμβίκη, για παράδειγμα, πρόσφατη έρευνα έδειξε πως η κατανάλωση όγκου δεδομένων 1 GB στοιχίζει όσο δύο μέσοι μηνιαίοι μισθοί», ανέφερε χαρακτηριστικά. Η A4AI θέλει να συμβάλει από τη μεριά της στην επίτευξη του στόχου των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος είναι να μειωθεί η τιμή των ιντερνετικών συνδέσεων παγκοσμίως στο 5% του μέσου μισθού. Αν αυτό δεν συμβεί, σημείωσε ο «πατέρας του διαδικτύου», τότε θα συνεχίσει να διευρύνεται το ψηφιακό χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, επιτείνοντας τις ανισότητες στην εκπαίδευση, την υγεία και την επιστήμη. Αυτή τη στιγμή, μόλις το 31% των κατοίκων στα αναπτυσσόμενα κράτη έχουν πρόσβαση στο web, με το ποσοστό αυτό να αγγίζει το 77% στις αναπτυγμένες χώρες. Σχόλιο:Πολλη καλή είδηση που αν την συνδυάσουμε με την προηγούμενη δημοσίευση σημαίνει οτι ολοι καταλαβαίνουν αυτό που εγραψα παραπάνω οτι ψηφιακό χάσμα και πρόοδος της ανθρωπότητας δεν συνδυάζονται. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_08/10/2013_522115

Πυρηνική σύντηξη με το ισχυρότερο λέιζερ του κόσμου. Οι αμερικανοί ερευνητές που πειραματίζονται με το ισχυρότερο λέιζερ του κόσμου φέρεται να πέρασαν ένα «κρίσιμο ορόσημο» στις προσπάθειες παραγωγής ενέργειας με πυρηνική σύντηξη, την αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων δεν έχουν ανακοινωθεί επίσημα, ωστόσο το BBC αναφέρει την Τρίτη ότι οι ερευνητές της Εθνικής Εγκατάστασης Πυροδότησης (NIF) στην Καλιφόρνια κατάφεραν για να παράξουν περισσότερη ενέργεια από ό,τι κατανάλωσαν. Μέχρι σήμερα, ακόμα και τα πειράματα στα οποία υπήρχε πυρηνική σύντηξη παρήγαγαν λιγότερη ενέργεια από αυτή που απαιτείται για να ξεκινήσει η πυρηνική αντίδραση. Παρά την πρόοδο, όμως, παραμένει ασαφές αν το NIF, μια εγκατάσταση που κόστισε 3,5 δισ. δολάρια, θα πετύχει τον τελικό του στόχο. Στην καρδιά του NIF, 192 επιμέρους δέσμες λέιζερ στοχεύουν ταυτόχρονα μια μικροσκοπική κάψουλα που περιέχει υδρογόνο. Η ιδέα ήταν ότι η ακαριαία θέρμανση και συμπίεση αυτού του στόχου θα ανάγκαζε τα άτομα υδρογόνου να ενωθούν και να σχηματίζουν άτομα ήλιου, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα μεγάλες ποσότητες ενέργειες. Στη διάρκεια ενός πειράματος το Σεπτέμβριο, αναφέρει το BBC, η απελευθέρωση ενέργειας από την αντίδραση σύντηξης ήταν περισσότερη από την ενέργεια που απορρόφησε η κάψουλα υδρογόνου. Ήταν όμως λιγότερη από την ενέργεια που παρείχε το λέιζερ, καθώς ένα μέρος αυτής της ενέργειας χάνεται στο περιβάλλον λόγω απωλειών σε διάφορα τμήματα της εγκατάστασης. Ακόμα κι αν καταφέρουν να πετύχουν αυτό το στόχο, οι ερευνητές του NIF θα πρέπει να αυξήσουν σημαντικά τη διάρκεια της αντίδρασης σύντηξης, η οποία σήμερα είναι μόνο στιγμιαία. Για την παραγωγή ενέργειας σε εμπορική κλίμακα το λέιζερ θα έπρεπε να λειτουργεί σε συνεχείς παλμούς με το υδρογόνο να ανανεώνεται σε κάθε τέτοιο παλμό. Το 2009, οι υπεύθυνοι του NIF είχαν θέσει στόχο να ξεπεράσουν το ισοζύγιο ενέργειας μέχρι το 2012. Η ημερομηνία όμως παρήλθε χωρίς να έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος. Οι ερευνητές ανέφεραν τότε ότι το βασικό τους πρόβλημα ήταν ότι η πειραματική διάταξη δεν μπορούσε να συμπιέσει την κάψουλα-στόχο στην απαιτούμενη πίεση των 300 gigabar, η οποία είναι 300 δισ. φορές μεγαλύτερη από την πίεση της ατμόσφαιρας στο επίπεδο της θάλασσας. Στο μεταξύ, μια διαφορετική προσέγγιση για την παραγωγή ενέργειας με σύντηξης θα δοκιμαστεί στον Διεθνή Πειραματικό Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα (ITER), του οποίου η κατασκευή ξεκίνησε στο Κανταράς της Γαλλίας. Στον κεντρικό αντιδραστήρα του ITER, μαγνητικά πεδία θα συγκρατούν μετέωρη και παγιδευμένη μια ποσότητα υδρογόνου σε ακραίες καταστάσεις θερμοκρασίας και πίεσης, αρκετής για να διατηρήσει τις αντιδράσεις σύντηξης (τα μαγνητικά πεδία είναι σήμερα η μόνη τεχνολογία που μπορεί να κρατήσει το υπέρθερμο αέριο μακριά από τα τοιχώματα του αντιδραστήρα). Τα πειράματα σύντηξης συνεχίζονται τώρα και στο NIF. Οι ερευνητές του όμως έχουν αποφασίσει να αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στη σύντηξη και περισσότερο σε έναν δεύτερο ερευνητικό τομέα, την προσομοίωση πυρηνικών εκρήξεων και τη μελέτη της γήρανσης του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ. Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=9fchvymHYUg http://physicsgg.me/2013/10/09/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b7%ce%be%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%85%cf%81%cf%8c%cf%84/

“Φωτοδηγοί” στην αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. Οι φωτοδηγοί που δημιούργησαν οι Ρώσοι επιστήμονες, απομονώνουν την ακτινοβολία του άστρου, και ενισχύουν το φως που αντανακλά ο εξωπλανήτης. Ετσι, με το τηλεσκόπιο, στο οποίο έχουν τοποθετηθεί οι φωτοδηγοί, μπορούν να ανακαλυφθούν πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη. Οι φωτοδηγοί που ανέπτυξαν οι επιστήμονες του Αικατερινμπούργκ θα βοηθήσουν, ώστε τα τηλεσκόπια να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ευκολία, ποιοι από τους πλανήτες στο μακρινό διάστημα μπορούν να διαθέτουν μορφές ζωής. Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην αστρονομία τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η ανακάλυψη των λεγόμενων εξωπλανητών, δηλαδή πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άστρα εκτός των ορίων του ηλιακού συστήματος. Ο πρώτος τέτοιος «εξωηλιακός» πλανήτης ανακαλύφθηκε το 1988, αλλά σήμερα οι επιστήμονες έχουν βρει ήδη περίπου χίλιους εξωπλανήτες. Και παρότι η υπόθεση περί υπάρξεώς τους είχε γίνει από τα μέσα του 19ου αιώνα, έπρεπε να περάσουν πάνω από εκατό χρόνια μέχρι να επιβεβαιωθεί. Ο φωτοδηγός ή οπτική ίνα, είναι ένα λεπτό νήμα από διαφανές υλικό, το οποίο είναι ικανό να περνά μέσα του ακτινοβολία φωτός, με την οποία τροφοδοτείται σε ένα από τα άκρα του. Σήμερα, χρησιμοποιούνται κυρίως στα συστήματα επικοινωνίας οπτικών ινών για πολύ γρήγορη (συγκρίσιμη με την ταχύτητα του φωτός) μετάδοση πληροφοριών. Ειδικότερα, τα περισσότερα πληροφοριακά κανάλια του Παγκόσμιου Ιστού βασίζονται ακριβώς σε αυτή την τεχνολογία, η οποία αναπτύσσεται πολύ ενεργά τα τελευταία χρόνια. Η αναζήτηση αυτών των ουρανίων σωμάτων δεν είναι καθόλου εύκολο έργο. Η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως ούτε τα παραδοσιακά οπτικά μέσα, ούτε ακόμη και τα σύγχρονα ραδιοτηλεσκόπια, μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των εξωπλανητών. Η ακτινοβολία ενός αστεριού, γύρω απ’ το οποίο είναι πιθανή η ύπαρξη πλανητικού συστήματος, είναι πολύ ισχυρή, γεγονός που εμποδίζει να καταγραφεί το φως των ουρανίων σωμάτων που βρίσκονται σε άμεση εγγύτητα με αυτό. Προς το παρόν είναι εφικτό να ανακαλυφθούν κυρίως μόνο οι εξωπλανήτες μάζας ίδιας περίπου με αυτή του Δία ή του Κρόνου. Ωστόσο, τους επιστήμονες ενδιαφέρει πολύ περισσότερο το ζήτημα της ύπαρξης εξωπλανητών γήινου τύπου, στους οποίους μπορεί ή θα μπορούσε μελλοντικά να υπάρξει κάποια μορφή ζωής. Σε αυτή την περίπτωση, εκτός από το μικρό μέγεθος των σωμάτων αυτών, παρουσιάζονται και άλλα προβλήματα. Να σημειωθεί πως για την ύπαρξη ζωντανής ύλης είναι αναγκαίες συγκεκριμένες συνθήκες, μεταξύ αυτών και η ύπαρξη στον πλανήτη μεγάλης ποσότητας νερού σε υγρή κατάσταση, καθώς και απόλυτα συγκεκριμένη σύνθεση, πυκνότητα και θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. Η ακριβής μέτρηση όλων αυτών των παραμέτρων στους μακρινούς πλανήτες μοιάζει σήμερα να είναι ένα σχεδόν ανεπίλυτο πρόβλημα. Η χρήση του νέου τύπου φωτοδηγών δεν περιορίζεται μόνο στον τομέα της αναζήτησης εξωπλανητών. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στη Γη. Εκεί όπου απαιτείται ο προσδιορισμός της σύνθεσης της ύλης από το φάσμα του φωτός που περνά μέσα της ή που αντανακλάται σε αυτή, για παράδειγμα στη χημική βιομηχανία, όπως και σε εκείνες του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και των τροφίμων. Η νέα εφεύρεση όμως του Κέντρου Υπέρυθρων Τεχνολογιών Ινών του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου των Ουραλίων, δίδει πάρα πολλές δυνατότητες για να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα. Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια σε ένα από τα εργαστήρια του Κέντρου, υπό την καθοδήγηση της διδάκτορα τεχνικών επιστημών Λία Ζούκοβα, βρισκόταν σε εξέλιξη η ανάπτυξη ενός εντελώς νέου τύπου φωτοδηγών, χάρις στους οποίους θα καταστεί δυνατή η πολύ πιο ακριβής μελέτη του φάσματος του φωτός που αντανακλούν οι εξωπλανήτες. Αυτό, με τη σειρά του, θα βοηθήσει να προσδιοριστεί η σύνθεση, θερμοκρασία και πυκνότητα του αέρινου περιβλήματος του πλανήτη, καθώς και η ύπαρξη υδρατμών σε αυτόν. Η μοναδικότητα των φωτοδηγών που δημιούργησαν οι επιστήμονες στα Ουράλια, στηρίζεται στα ιδιαίτερα οπτικά τους χαρακτηριστικά. Είναι ικανοί να απομονώνουν την ακτινοβολία του άστρου, αλλά και να ενισχύουν το φως που αντανακλά ο εξωπλανήτης. «Κατ’ αυτό τον τρόπο, με τη βοήθεια τηλεσκόπιου στο οποίο ως φίλτρο έχουν τοποθετηθεί οι φωτοδηγοί μας, μπορεί κανείς να δει πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη», υποστηρίζει ο καθηγητής Αλεξάντρ Κορσάκοφ, ένας από τους δημιουργούς των νέων φωτοδηγών. Τις ιδιότητες αυτές η οπτική ίνα τις απέκτησε χάρις στη χρήση στη σύνθεσή του ενώσεων μετάλλων με αλογόνα, όπως χλώριο, βρώμιο και ιώδιο. Οι κρύσταλλοι αλογονιδίων που δημιουργούνται στο εργαστήριο της Λία Ζούκοβα αποτέλεσαν και τη βάση για το νέο τύπο της οπτικής ίνας. http://rbth.gr/tecnology/2013/10/08/fotodigoi_stin_anazitisi_eksogiinon_politismon_25527.html

O Englert, o Higgs και οι άλλοι … Έξι τουλάχιστον θεωρητικοί φυσικοί εμπλέκονται στην διατύπωση της θεωρίας του μηχανισμού Higgs και του ομώνυμου σωματιδίου. Στην δε ανίχνευση του σωματιδίου Higgs «εμπλέκονται λίγο περισσότεροι» – οι χιλιάδες πειραματικοί φυσικοί των ομάδων ATLAS και CMS. Η επιτροπή αποφάσισε να βραβεύσει (ως συνήθως) τους θεωρητικούς φυσικούς που διατύπωσαν τη θεωρία του μποζονίου Higgs – και έπρεπε να επιλέξει μεταξύ των ονομάτων: Philip Anderson (έχει βραβευθεί με Νομπελ το 1977 για την εργασία του σχετικά με τη δομή των υλικών) http://en.wikipedia.org/wiki/Philip_Warren_Anderson Francois Englert http://en.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Englert Gerald Guralnik http://en.wikipedia.org/wiki/Gerald_Guralnik Carl Hagen http://en.wikipedia.org/wiki/C._R._Hagen Peter Higgs http://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Higgs Tom Kibble http://en.wikipedia.org/wiki/Tom_W._B._Kibble (συνεισφορά είχε και ο Robert Brout, ο οποίος απεβίωσε το 2011) http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Brout Τελικά βραβεύθηκαν οι δυο από τους παραπάνω: ο Francois Englert (Ενγκλέρ) και ο Peter Higgs. Ο ίδιος ο Peter Higgs πάντα υποστήριζε πως ο μηχανισμός Higgs πρέπει να μετονομαστεί σε μηχανισμό ΑΒΕGHHKt’H, από τα ονόματα όλων των επιστημόνων (Anderson, Brout, Englert, Guralnik, Hagen, Higgs, Kibble και ‘t Hooft) που είχαν συμμετάσχει στην ανακάλυψη (περιλαμβάνει και το όνομα του Gerard ‘t Hooft ο οποίος έχει ήδη τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1999 διότι απέδειξε πως η θεωρία για την ηλεκτρασθενή αλληλεπίδραση είναι επανακανονικοποιήσιμη). Γιατί όμως έμεινε στην ιστορία μόνο το όνομα του Higgs; Σύμφωνα με τον Ian Sample στο βιβλίο του «Higgs, το σωματίδιο του Θεού»(εκδόσεις Τραυλός): Ο Higgs πιστεύει ότι αυτό έγινε το 1972 στο συνέδριο του Fermilab. Σύμφωνα με τον ίδιο, έγινε μόνο αυτός πασίγνωστος εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος. Το 1967, ο Higgs βρέθηκε να κουβεντιάζει για το έργο του με τον αμερικανοκορεάτη φυσικό Μπεν Λι, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί και τρώγοντας ένας σάντουιτς στο χώρο υποδοχής ενός συνεδρίου στο Rochester της Νέας Υόρκης. Αποδείχθηκε ότι ο Λι ήταν υπεύθυνος για τα πρακτικά του συνεδρίου στο Fermilab το 1972, και κατά τη σύνταξή τους είχε την κουβέντα τους κατά νου. Όταν έγραφε το πρόγραμμα, χρησιμοποίησε το όνομα του Higgs για τη θεωρία και οτιδήποτε είχε σχέση μ’ αυτήν. Έκτοτε, το όνομα απλώς παρέμεινε. Ο Ντικ Χέιγκεν πιστεύει ότι η ονομασία «μποζόνιο Higgs» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο λεγόμενο «Συνέδριο Ρότσεστερ» στο Μπέρκλεϊ το 1966, και έγραψε μια επιστολή προς τους διοργανωτές μετά το συνέδριο για να διαμαρτυρηθεί. (….) Το σωματίδιο που βρίσκεται στην καρδιά της θεωρίας της μάζας είναι γνωστό στους φυσικούς και τον κόσμο των Μ.Μ.Ε. ως μποζόνιο Higgs. Υπάρχουν, όμως, πέντε ακόμη φυσικοί που κατέληξαν στην ίδια θεωρία, δυο από τους οποίους δημοσίευσαν τα άρθρα τους πριν από τον Higgs. (…) Ένας φυσικός μου μίλησε κάποτε για μια διάλεξη σχετικά με τη θεωρία της μάζας που παρακολούθησε στις Βρυξέλλες πριν από λίγα χρόνια. Ο ομιλητής, Λαλίτ Σεγκάλ, από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής του Άαχεν της Γερμανίας, άνοιξε τον υπολογιστή του έβαλε τις διαφάνειές του στη σειρά και άρχισε να μιλάει για τον μηχανισμό Higgs. Λίγο μετά την έναρξη της διάλεξης, παρατήρησε ότι ένας άντρας στην πρώτη σειρά έκανε έναν χαρακτηριστικό μορφασμό δυσαρέσκειας. Ο ομιλητής, μαντεύοντας το σφάλμα του, είπε: «Γνωρίζω βέβαια ότι αυτή η θεωρία περιγράφηκε από έναν αριθμό ερευνητών, αλλά όπως είθισται, αναφέρομαι σε αυτήν χρησιμοποιώντας το συντομότερο όνομα». Πριν προλάβει να συνεχίσει, ο άντρας στην πρώτη σειρά ύψωσε τη φωνή του. «Μα και το δικό μου όνομα έχει πέντε γράμματα!» Ήταν ο Robert Brout. (Ο Ρόμπερτ Μπρουτ γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928 στη Νέα Υόρκη και πέθανε στις 3 Μαΐου 2011 στις Βρυξέλλες) Στον Μπρουτ και τον Φρανσουά Ενγκλέρ, τους ερευνητές από τις Βρυξέλλες, αποδίδονται συχνά τα εύσημα για το έργο τους στον μηχανισμό Higgs, ενώ και οι ίδιοι δεν κρατούν καμία μνησικακία απέναντι στον Peter Higgs. Η τρίτη ομάδα, των Τζέρι Γκουράλνικ, Ντικ Χέιγκεν και Τομ Κιμπλ, σπανίως αναγνωρίζεται, ακόμα και ανάμεσα στους φυσικούς που εργάζονται στον μηχανισμό Higgs. Ο Γκουράλνικ και ο Χέιγκεν πιστεύουν μάλιστα ότι κάποιοι ευρωπαίοι φυσικοί συνωμοτούν εναντίον τους έτσι ώστε να διαγραφούν από την ιστορία. Ο Γκουράλνικ εξέφρασε τις υποψίες του σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2009: Αρχικά φαινόταν να μην υπάρχει πρόβλημα και να αναγνωρίζουν το έργο μας σε ίση βάση με εκείνο των Ενγκλέρ, Μπρουτ και Higgs. Αυτό φαίνεται να άλλαξε κάπου στο 1999, όταν το έργο μας άρχισε να παραλείπεται από τις αναφορές σημαντικών ομιλιών και άρθρων, ακόμα και από συγγραφείς που προηγουμένως μας ανέφεραν. Οι Ρόμπερτ Μπρουτ και Φρανσουά Ενγκλέρ, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, ήταν οι πρώτοι που έκαναν δημοσιεύσεις σχετικά με το θέμα που σήμερα είναι γνωστό ως μηχανισμός Higgs. Ήταν απομονωμένοι από τη διεθνή κοινότητα της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων καθώς και από τους νεοεισερχόμενους στο χώρο. Στη συνέχεια, ακολούθησε ο Higgs, ο οποίος ήταν ο πρώτος που τράβηξε την προσοχή στην ύπαρξη ενός νέου σωματιδίου, του μποζονίου Higgs, το οποίο πρέπει να υπάρχει αν η θεωρία είναι σωστή. Τρίτοι στη σειρά δημοσίευσης, με διαφορά λίγων εβδομάδων, ήταν οι Γκουράλνικ, Χέιγκεν και Κιμπλ. Ο Higgs δεν νιώθει άνετα που μόνο το όνομά του έχει συνδεθεί με τη θεωρία. Όταν συζητάς μαζί του, το σωματίδιο αναφέρεται ως “βαθμωτό μποζόνιο” ή ως το “αποκαλούμενο μποζόνιο Higgs”. Σε ένα συνέδριο, ο Higgs παραδέχθηκε τη δυσάρεστη αυτή κατάσταση ξεκινώντας τη διάλεξή του ως εξής: “Αντίθετα με ό,τι συνηθίζεται σε αυτό το συνέδριο, θέλω πρώτα απ’ όλα να αρνηθώ ότι έχω προτεραιότητα σε ό,τι αφορά κάποιες από τις έννοιες με τις οποίες το όνομά μου συνήθως συνδέεται με τη βιβλιογραφία”. Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι ο μηχανισμός Higgs πρέπει να μετονομαστεί σε μηχανισμό ΑΒΕGHHKt’H, από τα ονόματα όλων των επιστημόνων (Anderson, Brout, Englert, Guralnik, Hagen, Higgs, Kibble και ‘t Hooft) που το ανακάλυψαν εξ αρχής ή εκ νέου…. Στις φωτογραφίες: Η δημοσίευση των Εnglert και Βrout στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 31/8/ 1964- H δημοσίευση του Peter Higgs στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 19/10/1964- H δημοσίευση των G. S. Guralnik, C. R. Hagen και B. Kibble στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 16/11/1964 http://physicsgg.me/2013/10/06/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-2013-live/

Νόμπελ Φυσικής για το μποζόνιο του Χιγκς. Την ανακάλυψη του μηχανισμού μέσω του οποίου η ύλη αποκτά τη μάζα της τιμά το φετινό Νόμπελ Φυσικής, ανακοίνωσε την Τρίτη η επιτροπή των βραβείων στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας. Την ανώτατη τιμητική διάκριση στην Επιστήμη θα μοιραστούν ο βρετανός Πίτερ Χιγκς και ο βέλγος Φρανσουά Ενγκλέρ «για τη θεωρητική ανακάλυψη ενός μηχανισμού που συμβάλει στην κατανόηση της προέλευσης της μάζας των υποατομικών σωματιδίων, και η οποία επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από την ανακάλυψη του προβλεπόμενου στοιχειώδους σωματιδίου στα πειράματα ATLAS και CMS του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN». Η ανακοίνωση επιβεβαιώνει τις προβλέψεις των τελευταίων ημερών για τους νικητές του βραβείου. Ό,τι υπάρχει στο Σύμπαν πιστεύεται ότι χωρίζεται σε δύο κατηγορίες στοιχειωδών σωματιδίων. Η πρώτη είναι τα φερμιόνια, τα οποία είναι συστατικά της ύλης. Η δεύτερη είναι τα μποζόνια, τα οποία λειτουργούν ως φορείς των φυσικών δυνάμεων και των αντίστοιχων πεδίων τους. Το φωτόνιο, για παράδειγμα, μεταδίδει την ηλεκτρομαγνητική δύναμη στη μορφή φωτός και είναι φορέας του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Το μποζόνιο του Χιγκς είναι το σωματίδιο που αντιστοιχεί στο πεδίο του Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη. Είναι στοιχειώδες σωματίδιο, δηλαδή δεν έχει εσωτερική δομή και δεν αποτελείται από άλλα, συστατικά σωματίδια. Παρόλα αυτά, είναι εξαιρετικά ασταθές και όταν σχηματιστεί καταρρέει σχεδόν ακαριαία και δίνει άλλα υποατομικά σωματίδια. Αν και λέγεται και γράφεται ευρέως ότι το μποζόνιο του Χιγκς δίνει στα στοιχειώδη σωματίδια τη μάζα τους, αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Τη μάζα τη δίνει το πεδίο του Χιγκς, το οποίο δεν την δημιουργεί εκ του μηδενός αλλά την εμπεριέχει από πριν ως ενέργεια. Τη στιγμή που εμφανίστηκε το Σύμπαν, τα στοιχειώδη σωματίδια δεν είχαν μάζα. Αυτό άλλαξε ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου αργότερα, όταν εμφανίστηκε το πεδίο του Χιγκς, λέει η θεωρία, την οποία πρότειναν τη δεκαετία του 1960 οι Χιγκς και Ενγκλέρ και άλλοι θεωρητικοί φυσικοί. Η επιβεβαίωση ήρθε το 2012 μετά την ανίχνευση του μποζονίου του Χιγκς στο CERN. Όπως σημειώνει η επιτροπή των Νόμπελ, το σωματίδιο του Χιγκς αποτελεί θεμέλιο λίθο στο λεγόμενο Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής -το σύνολο των εξισώσεων που περιγράφουν τις ιδιότητες και τη συμπεριφορά όλων των στοιχειωδών σωματιδίων. Στην αρχική τους μορφή, οι εξισώσεις του μοντέλου λειτουργούσαν μόνο αν η μάζα απουσίαζε από όλα στοιχειώδη σωματίδια. Ο μηχανισμός του Χιγκς προτάθηκε προκειμένου να συμβιβάσει το Μοντέλο με την έννοια της μάζας, και το μποζόνιο του Χιγκς είναι το τελευταίο από τα στοιχειώδη σωματίδια του Μοντέλου του οποίου η ύπαρξη αποδεικνύεται πειραματικά. Αν η ύπαρξη του διαψευδόταν, οι θεωρητικοί φυσικοί θα αναγκάζονταν να εξετάσουν εναλλακτικές θεωρίες για τη μάζα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231268309

Οι επιστήμονες κατάφεραν να παράγουν φθηνή ενέργεια όπως ο Ηλιος. Ενα σημαντικό ορόσημο πέρασαν αμερικανοί επιστήμονες στον μακρύ και δύσκολο δρόμο για να πετύχουν τελικά την παραγωγή ενέργειας από θερμοπυρηνική σύντηξη, να αντιγράψουν σε εργαστηριακές συνθήκες τον τρόπο με τον οποίο ο Ηλιος παράγει την ενέργειά του. Οπως αναφέρει το BBC, στη διάρκεια πειράματος στην Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης (National Ignition Facility - NIF) στην Καλιφόρνια, για πρώτη φορά η ποσότητα ενέργειας που απελευθερώθηκε κατά την πυρηνική αντίδραση, ήταν μεγαλύτερη από την ποσότητα ενέργειας που απορρόφησε το πυρηνικό καύσιμο. Ποτέ έως τώρα, οπουδήποτε στον κόσμο, δεν είχε επιτευχθεί κάτι τέτοιο, σχολίασε ο Πολ Ρίνκον του ΒΒC. H «χειραγώγηση» με ελεγχόμενο και ενεργειακά αποδοτικό τρόπο της σύντηξης, δηλαδή της διαδικασίας με την οποία ο Ηλιος παράγει την ενέργειά του, θα αποτελέσει την πηγή τεράστιων ποσοτήτων φθηνής ενέργειας. Για να συμβεί αυτό όμως, πρέπει τα θερμοπυρηνικά εργοστάσια να παράγουν περισσότερη ενέργεια από αυτή που χρειάζεται να καταναλώσουν για να αυξήσουν σε τρομακτικά ύψη (πολλών εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου) την θερμοκρασία και έτσι να προκαλέσουν την ανάφλεξη του καυσίμου, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της -αυτοτροφοδοτούμενης στη συνέχεια - θερμοπυρηνικής σύντηξης. Οι εγκαταστάσεις του NIF στο Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ της Καλιφόρνιας φιλοξενούν το πιο ισχυρό λέιζερ του κόσμου, το οποίο εστιάζει 192 ακτίνες πάνω σε ένα μικρό σφαιρίδιο καυσίμου υδρογόνου (πρόκειται για ένα πολύ κρύο στερεό μείγμα ισοτόπων υδρογόνου). Όταν η θερμοκρασία και η συμπίεση του τελευταίου θα έχει αυξηθεί στον απαιτούμενο βαθμό, εκκινεί μόνη της η θερμοπυρηνική σύντηξη, οπότε παράγεται ενέργεια. Ο στόχος των αμερικανών ερευνητών, όπως επισημαίνει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι να πετύχουν αυτή την τελική «ανάφλεξη» του καυσίμου - στόχου, έτσι ώστε η πυρηνική αντίδραση να εκλύει μεγαλύτερη ενέργεια από αυτή που παρέχουν τα λέιζερ για την πυροδότηση. Το NIF - που η αρχική αποστολή του είναι η μελέτη των πυρηνικών όπλων - είχε θέσει αυτόν τον στόχο έως το τέλος του 2012, αλλά λόγω τεχνικών προβλημάτων αυτό το χρονικό όριο δεν τηρήθηκε. Η σημερινή παραγωγή ενέργειας από πυρηνικούς αντιδραστήρες επιτυγχάνεται με την αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή όχι με σύντηξη, αλλά με σχάση. Το σημαντικότερο διεθνώς πρόγραμμα θερμοπυρηνικής σύντηξης βρίσκεται στα «σκαριά» στην Ευρώπη, στο Κανταράς της Νότιας Γαλλίας, όπου ήδη κατασκευάζεται ο πρώτος δοκιμαστικός θερμοπυρηνικός σταθμός (ITER), ο οποίος θα χρησιμοποιεί διαφορετική τεχνολογία από το NIF. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5045995/oi-episthmones-kataferan-na-paraksoyn-fthhnh-energeia-opws-o-hlios/

Θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας; Με αφορμή τον μετεωρίτη που έπεσε στα Ουράλια, με αποτέλεσμα –ευτυχώς- μόνον εκατοντάδες τραυματίες, οι επιστήμονες καταθέτουν τις απόψεις τους για το πώς μπορεί η ανθρωπότητα να προστατευθεί από τέτοια φαινόμενα ή και να καταστρέψει τέτοια απειλητικά σώματα. Οι αστρονόμοι έχουν καταφέρει πλέον ως ένα βαθμό να παρακολουθούν τα επικίνδυνα αντικείμενα που θα μπορούσαν μελλοντικά να φτάσουν σε μας από το διάστημα. Ωστόσο, η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη εφεύρει τον τρόπο να καταστρέφει τους επισκέπτες εξ ουρανού, πριν αυτοί εισβάλουν στη γήινη ατμόσφαιρα. Την άποψη αυτή εξέφρασε σε συνέντευξή του στη RBTH ο υποδιευθυντής του Κρατικού Ινστιτούτου Αστρονομίας «Π. Στένμπεργκ», του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας, Σεργκέι Λαμζίν. RBTH: Πόσο σοβαρή απειλή συνιστούν οι μετεωρίτες και αστεροειδείς για τη ζωή πάνω στη Γη; Μπορεί να γίνει λόγος για σενάρια Αποκάλυψης, ή αυτή η απειλή έχει διογκωθεί σε κάποιο βαθμό από τα ΜΜΕ; Σεργκέι Λαμζίν: Κάθε χρόνο εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα δεκάδες χιλιάδες τόνοι μετεωριτών, αλλά ως επί το πλείστον καίγονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι συγκεκριμένοι μετεωρίτες όμως έχουν μικροσκοπικό μέγεθος. Τα σώματα που έχουν μάζα μεγαλύτερη του ενός κιλού είναι ικανά να φτάσουν ως την επιφάνεια της Γης, έχοντας πιθανόν διασπαστεί σε κομμάτια. Όσο πιο μεγάλος είναι ο μετεωρίτης, τόσο μεγαλύτερη είναι η κινητική του ενέργεια, και τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που μπορεί να προκαλέσει. Αν ο μετεωρίτης «Τουνγκούσκι» είχε «καθυστερήσει» μερικές ώρες, τότε θα έπεφτε κάπου κοντά στην Αγία Πετρούπολη και πιθανόν θα είχε προκαλέσει μεγάλες καταστροφές. Αν πέσει στη Γη ένα ουράνιο σώμα πολύ μεγάλου μεγέθους -ενός χιλιομέτρου και περισσότερο- τότε θα πρόκειται για καταστροφή πλανητικής κλίμακας. Υπάρχει μια υπόθεση που συζητείται ευρέως, ότι δηλαδή η πτώση μετεωρίτη στην περιοχή του Κόλπου του Μεξικού πριν από εκατομμύρια χρόνια, ήταν αυτή που προκάλεσε τον μαζικό αφανισμό των δεινοσαύρων. ΕΡ: Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι σε μερικές περιοχές της Γης είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα πτώσης μετεωρίτη ή αστεροειδή, απ’ ότι στις υπόλοιπες; Υπάρχει στη Γη κάποιο ασφαλές μέρος, ή θα πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι πάντοτε υπάρχει η πιθανότητα να πέσει κάτι από τον ουρανό στο κεφάλι μας; ΑΠ: Η πιθανότητα να πέσει στο κεφάλι σας μετεωρίτης, είναι μηδαμινή. Σε ολόκληρη την ιστορία υπήρξε μόνο μία περίπτωση που μετεωρίτης έπεσε πάνω σε κατοικία. Διαπέρασε τη σκεπή του σπιτιού και χτύπησε τη γυναίκα που βρισκόταν μέσα σε αυτό. Αυτή όμως δεν έπαθε σχεδόν τίποτα, καθώς ο μετεωρίτης είχε χάσει ήδη όλη την ενέργειά του, σπάζοντας τη στέγη. Οι πιθανότητες να υποστείς αυτοκινητιστικό δυστύχημα είναι ασύγκριτα υψηλότερες. Οι αστρονόμοι έχουν ήδη ανακαλύψει όλους τους αστεροειδείς μεγέθους εκατοντάδων χιλιομέτρων, που βρίσκονται κοντά στη Γη. Και πιθανόν, μπορούμε να πούμε πλέον ότι έχει ανακαλυφθεί ένας σημαντικός αριθμός από τους αστεροειδείς με μέγεθος μεγαλύτερο των 10 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, τα προσεχή 100 με 200 χρόνια ούτε ένας από αυτούς δεν θα διασταυρωθεί με την τροχιά της Γης. Δεν απειλούμαστε με κάποια Αποκάλυψη. Αναφερόμαστε όμως σε εκείνους τους αστεροειδείς που παρατηρούμε κοντά στη Γη, και οι οποίοι κινούνται σε συγκριτικά περιορισμένες τροχιές. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι υπάρχουν κάποιοι κομήτες, μεγέθους για παράδειγμα μερικών δεκάδων χιλιομέτρων, οι οποίοι κινούνται σε πολύ διευρυμένες τροχιές. Αυτοί, απλώς δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη και μπορούν να διασταυρωθούν με την τροχιά του πλανήτη μας. Όσον αφορά δε, το πού μπορεί να πέσει ένα ουράνιο σώμα, θα πρέπει να πούμε ότι θραύσματα μετεωριτών ανακαλύπτονται σε όλες τις ηπείρους. Ιδιαίτερα πολλά, στην Ανταρκτική. Όχι όμως επειδή εκεί πέφτουν συχνότερα, αλλά διότι στον λευκό πάγο είναι ευκολότερο να δεις τα σκούρα θραύσματα. ΕΡ: Ποιοί είναι οι αποτελεσματικότεροι τρόποι να παρακολουθηθεί η πορεία που κινούνται οι μετεωρίτες και οι αστεροειδείς. Ακόμη, υφίστανται σήμερα τρόποι αναχαίτισής τους ή αλλαγής της πορείας τους; ΑΠ: Οι αστρονόμοι παρατηρούν τμήματα του ουρανού. Κι’ αν δουν ότι ένα αντικείμενο κινείται προς τα εμάς, αρχίζουν να το παρακολουθούν και να υπολογίζουν την τροχιά του. Όμως, όσο πιο μικρό είναι ένα ουράνιο σώμα, τόσο πιο δύσκολο είναι να ανακαλυφθεί. Εξάλλου, όσο πιο μικρό είναι, τόσο μικρότερη είναι και η ζημιά που θα προκαλέσει. Όσο πιο γρήγορα ανακαλύψουμε το δυνητικά επικίνδυνο σώμα, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχουμε στη διάθεσή μας για να προετοιμαστούμε και να προειδοποιήσουμε τον πληθυσμό. Αυτό απαιτεί επενδύσεις στις αστρονομικές έρευνες. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα δίκτυο από αυτοματοποιημένα μικρά τηλεσκόπια με πολύ ευρύ πεδίο παρατήρησης, τα οποία θα μπορούν να ελέγχουν διαρκώς τον ουρανό. Ανάλογα δίκτυα δημιουργούνται ήδη, για παράδειγμα στις ΗΠΑ. Και το κόστος τους, δεν είναι μεγάλο. Υπάρχει ωστόσο και ένα άλλο πρόβλημα. Πώς θα καταστραφούν αυτά τα αντικείμενα; Είναι αφελές να υποτεθεί ότι θα ανατινάξουμε μια ατομική βόμβα δίπλα από τον αστεροειδή και θα λύσουμε το πρόβλημα. Τα σώματα αυτά, σε αντίθεση με τους πυραύλους μας, κινούνται με ταχύτητα μερικών δεκάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και διαθέτουν τερατώδεις διαστάσεις, χιλιάδων, ή και εκατοντάδων χιλιάδων τόνων. Προωθούνται και κάποιες πρωτοποριακές ιδέες, όπως για παράδειγμα αυτή του διαστημικού μπιλιάρδου. Να σταλεί δηλαδή προς τον επικίνδυνο αστεροειδή κάποιο μικρό σώμα το οποίο, προσκρούοντας πάνω στο μεγαλύτερο, θα του αλλάξει λίγο την τροχιά. Προς το παρόν όμως όλα αυτά είναι απλά και μόνο ιδέες. http://rbth.gr/international/2013/02/22/tha_pesei_o_oyrano_sto_kefali_ma_20271.html

Ένα ειδυλλιακό ταξίδι στον κόσμο της επιστημονικής έρευνας! Η Αθήνα, πόλη της γνώσης, της επιστήμης και της φιλοσοφίας κατά την κλασική αρχαιότητα, αποδείχθηκε μοναδική οικοδέσποινα για την Ελληνική "Βραδιά Ερευνητή". Ο Αττικός καιρός σε συνδυασμό με το άλσος που περιβάλει τις εγκαταστάσεις του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» στους πρόποδες του Υμηττού, δημιούργησαν μία ειδυλλιακή βραδιά που προσέλκυσε πλήθος κόσμου. Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου ώρα 6 μ.μ. και ο "Δημόκριτος" άνοιξε πια τις πόρτες του. Αρχικά καταφθάνουν οικογένειες με μικρά παιδιά, μαθητές με τους δασκάλους τους ή σε παρέες καθώς και φοιτητές. Το προσωπικό που βρίσκεται στον κήπο δίνει οδηγίες στους επισκέπτες και τους κατευθύνει στο κεντρικό αμφιθέατρο όπου θα ξεκινήσει επίσημα η βραδιά. Λίγο μετά τις 6 και ενώ ο κόσμος προσέρχεται ακόμα στην αίθουσα μέχρι να την γεμίσει, ξεκινά η βραδιά με ένα μοναδικό καλωσόρισμα. Ο Paolo Nespoli, Ιταλός αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency, ESA) σε απευθείας σύνδεση καλωσορίζει ταυτόχρονα σε Αθήνα και Frascati, στην αντίστοιχη "Βραδιά Ερευνητή" στο ESRIN της ESA, τους λάτρεις της επιστήμης. Ο Paolo, κάλεσε το κοινό να ταξιδέψει μαζί του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στα πλαίσια της αποστολής MagISStra το 2010. Εντυπωσιακά στιγμιότυπα από την εκτόξευση του πυραύλου, το θερμό καλωσόρισμα από τα μέλη που ήδη βρίσκονταν στον Διαστημικό Σταθμό, ο τρόπος ζωής του στο διάστημα και οι μικρές δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να προσαρμοστεί, οι εργασίες που πραγματοποιούσε καθημερινά αλλά και η θέα της Γης από τα δικά του μάτια ήταν μερικές από τις εικόνες που έγιναν εμπειρίες για τους εραστές του διαστήματος και όχι μόνο. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/10/O_Paolo_Nespoli_ste_Vradiha_toy_Ereynethe_2013 Για τον Paolo Nespoli, δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε διεθνείς εκπαιδευτικές εκδηλώσεις, καθώς στο παρελθόν έχει επικοινωνήσει με ζωντανές συνδέσεις από το διάστημα, ενώ του αρέσει επίσης να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας από όλο τον κόσμο απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με την ζωή στο διάστημα. Ένα πραγματικά ενδιαφέρον και αληθινό βίντεο που προκάλεσε τη συγκίνηση και το ενθουσιώδες χειροκρότημα του κόσμου. Η ESA και η συμμετοχή της Ελλάδας Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παραλαμβάνει ένα άλλο μέλος της οικογένειας της ESA, ο Δρ Μιχάλης Φούμελης ερευνητής στο Τμήμα Επιστήμης, Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Μέλλοντος στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN. Το θέμα της παρουσίασης του, η ESA και η παρατήρηση της Γης από το διάστημα. Ο επιστήμονας της ESA, μέσα από την παρουσίαση του, εξήγησε στο κοινό τι είναι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος, ποιες χώρες συμμετέχουν, ποία η αποστολή του και ποια η συμβολή του μέχρι σήμερα στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η συμμετοχή της Ελλάδας στον οργανισμό ήταν για πολλούς μια έκπληξη καθώς αρκετοί ήταν εκείνοι που μέχρι τη βραδιά αυτή δεν γνώριζαν πως η Ελλάδα έχει ενεργή παρουσία σε ένα τόσο μεγάλο διαστημικό οργανισμό και μάλιστα με πολλά οφέλη για την εξέλιξη της εγχώριας έρευνας και των ερευνητών της μέσα από τις αποστολές και τα προγράμματα της ESA. Οι ξεχωριστές εικόνες από τους δορυφόρους παρατήρησης της Γης της ESA καθώς και η χρησιμότητα τους σε εφαρμογές που επηρεάζουν την καθημερινότητας μας εδώ στη Γη, κράτησαν απερίσπαστη την προσοχή του κόσμου από τις πρώτες σειρές καθισμάτων του αμφιθεάτρου έως τους όρθιους που είχαν κατακλείσει το κεντρικό αμφιθέατρο. Πολλοί ήταν εκείνοι που πλησίασαν τον Έλληνα επιστήμονα είτε για να τον συγχαρούν για την ομιλία του, είτε για να συνομιλήσουν λίγο μαζί του σχετικά με την έρευνα αλλά και την εμπειρία του να εργάζεται για έναν τόσο σημαντικό οργανισμό όπως η ESA. Ο Δρ Φούμελης πάντα πρόθυμος, συνομίλησε με όλους, μικρούς και μεγάλους λύνοντας όλες τις απορίες και παροτρύνοντας τους να συνεχίσουν την εξερεύνηση στο χώρο του διαστήματος. Μετά το πέρας των ομιλιών, στους χώρους του "Δημόκριτου" στήθηκε ένα πανηγύρι της επιστήμης. Ο κόσμος συνέχιζε ακόμα να έρχεται και με τη βοήθεια των διοργανωτών οδηγούνταν στα θεματικά εργαστήρια που είχαν στηθεί σε κάθε γωνιά. Σε μια τέτοια γωνιά, στο κεντρικό κτήριο του "Δημόκριτου", λάμβαναν χώρα οι εκπαιδευτικές δράσεις της ESA με υπεύθυνο τον Δρ Φούμελη. Ο Έλληνας ερευνητής έδειξε δορυφορικές εικόνες από την περιοχή της Ελλάδας εξηγώντας τα διαφορετικά είδη απεικονίσεων που μπορούν να μας παρέχουν οι διάφοροι δορυφόροι, οι οποίες και εντυπωσίασαν τα παιδιά. Στη συνέχεια παρουσίσε τα ειδικά εργαλεία επεξεργασίας δορυφορικών εικόνων για εκπαιδευτικούς σκοπούς που διαθέτει η ESA , τα οποία περιλαμβάνουν δορυφορικές εικόνες από τις διάφορες αποστολές της καθώς και ένα απλουστευμένο λογισμικό με το οποίο μπορεί ένας μαθητής να δει και να υλοποιήσει κάποιες βασικές επεξεργασίες των εικόνων αυτών, ώστε να εξοικειωθεί με τα εργαλεία που χρησιμοποιούν και οι επιστήμονες στην ESA για την έρευνα στην παρατήρηση της Γης. Αποκαλυπτικές ήταν για τους μικρούς φίλους της τεχνολογίας οι εικόνες στις οποίες, μετά την επεξεργασία τους με το λογισμικό της ESA, κατάφεραν να διακρίνουν μόνοι τους τις πληγείσες περιοχές από τις πυρκαγιές του 2007 στην περιοχή της Πελοποννήσου. Μεταξύ των μαθητών, άνθρωποι όλων των ηλικιών στάθηκαν να δουν και να ακούσουν με προσοχή τα όσα παρουσίαζε ο Δρ Φούμελης σε μια διαδραστική επίδειξη. Ο Έλληνας επιστήμονας συνομιλούσε διαρκώς με το κοινό, με τα παιδιά να συμμετέχουν με ιδιαίτερη θέρμη και τον ίδιο να απαντά σε ερωτήσεις και απορίες γύρω από τις διαστημικές αποστολές. Ενθουσιασμός επικρατούσε όταν στο τέλος κάθε παρουσίασης ο κ.Φούμελης μοίραζε αναμνηστικές αφίσες της ESA με εικόνες καταγεγραμμένες από δορυφόρους, ενώ σε όσους εκπαιδευτικούς παραβρέθηκαν χάρισε το αναμνηστικό κιτ με τα εκπαιδευτικά εργαλεία της ESA. Ανάρπαστες έγιναν οι αφίσες που απεικόνιζαν το αποτύπωμα του κοσμικού υποβάθρου που κατέγραψε φέτος το παρατηρητήριο Planck της ESA, όσο και η αφίσα-εικόνα της Αθήνας όπως την κατέγραψε ο WorldView-2 της DigitalGlobe. Φυσικά όλοι προμηθεύτηκαν και τα ενημερωτικά φυλλάδια της ESA που βρίσκονταν στους πάγκους δίπλα από το χώρο που γινόταν η παρουσίαση. Η διοργάνωση πέτυχε τον στόχο της. Το κοινό γνώρισε περισσότερα για την ESA, τα οφέλη της συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτή, τους ανθρώπους της, αλλά και τους χώρους που συντελείται η σύγχρονη έρευνα. Πλήθος κόσμου, πάνω από 5000 άτομα πέρασαν από το "Δημόκριτο" για αυτό το μοναδικό πανηγύρι της επιστήμης ξεπερνώντας κάθε προσδοκία. Η "Βραδιά Ερευνητή" 2013 που φέτος γιορτάστηκε από κοινού σε Αθήνα και ESRIN πλησιάζει στο τέλος της. Υπό τις μελωδίες που τραγουδούν ζωντανά οι ερευνητές, οι τελευταίοι επισκέπτες παρατηρούν το γοητευτικό και άγριο σύμπαν μέσα από τα τηλεσκόπια στον κήπο, ενώ άλλοι κατευθύνονται σιγά σιγά προς την έξοδο μετά από ένα αληθινά ξεχωριστό ταξίδι στη γνώση. Τα παραδείγματα του Ιταλού αστροναύτη και του Έλληνα επιστήμονα επιβεβαιώνουν πως το διάστημα δεν είναι τελικά και τόσο μακριά και πως όλα τα όνειρα μπορεί να γίνουν πραγματικότητα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Hena_eidylliakho_taxhidi_ston_khosmo_tes_epistemonikhes_hereynas!

7-10-1959: H πρώτη φωτογραφία της αθέατης πλευράς τη Σελήνης. Το διαστημικό σκάφος Luna 3 φωτογράφησε για πρώτη φορά την αθέατη πλευρά της Σελήνης, στις 7 Οκτωβρίου (σαν σήμερα) του 1959 από απόσταση 63.500 χιλιομέτρων. Το Luna 3 πήρε συνολικά 29 φωτογραφίες στις οποίες – παρότι ήταν χαμηλής ανάλυσης – διακρίνονταν τα περισσότερα βασικά χαρακτηριστικά. Η παραπάνω εικόνα, είναι η πρώτη φωτογραφία που έστειλε το Luna 3, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το γεγονός ότι η αθέατη πλευρά της Σελήνης, ήταν πολύ διαφορετική από την ορατή πλευρά της. Τα τρία τέταρτα προς τα δεξιά του δίσκου είναι η αθέατη πλευρά. Το σκοτεινό σημείο στο πάνω δεξιά μέρος είναι η Mare Moscoviense, η σκοτεινή περιοχή κάτω αριστερά είναι η Mare Smythii. Ο μικρός σκοτεινός κύκλος στο κάτω δεξιά μέρος με τη λευκή κουκίδα στο κέντρο είναι ο κρατήρας Tsiolkovskiy και κεντρική κορυφή του. http://physicsgg.me/2011/10/07/h-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%81%ce%ac%cf%82/ Η Ρωσία μπορεί να δημιουργήσει επανδρωμένη βάση στη Σελήνη. Στην κρατική εταιρία Roscosmos άρχισε το προκαταρκτικό έργο επιστημονικής επιβεβαίωσης της δυνατότητας δημιουργίας επανδρωμένης σεληνιακής βάσης, δήλωσε ο Διευθυντής του Ινστιτούτου διαστημικών ερευνών, ακαδημαϊκός Λεβ Ζελιόνι. «Ο άμεσος στόχος στον ορίζοντα σχεδιασμού - είναι η δημιουργία ενός επανδρωμένου προκεχωρημένου φυλακίου στη Σελήνη" – είπε ο επιστήμονας. Η δημιουργία σεληνιακής βάσης μεταξύ 2020 - 2030 αποτελεί ρεαλιστική προοπτική. Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, στη Σελήνη ο άνθρωπος θα τα βρει πολύ δύσκολα. «Η μακρόχρονη παραμονή είναι δυνατή μόνο σε ειδικά καταφύγια και, πιθανότατα, κάτω από την επιφάνεια του σεληνιακού εδάφους», - πρόσθεσε, διευκρινίζοντας ότι ο κύριος κίνδυνος για τις μακρόχρονες σεληνιακές αποστολές και τη πτήση στον Άρη είναι η κοσμική ραδιενέργεια. Η κατασκευή μιας διαστημικής βάσης θα γίνει σε έναν από τους πόλους της Σελήνης – ανέφερε σε ζωντανή σύνδεση με τη «Φωνή της Ρωσίας», ο ρώσος επιστήμονας, Βλαντισλάβ Σεφτσένκο. Αρχικά, η σεληνιακή βάση προγραμματιζόταν για τον ισημερινό της Σελήνης, αλλά, τώρα που ανακαλύφθηκε πάγος στους πόλους, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί εκεί. «Γνωρίζουμε ότι η Σελήνη διαθέτει αποθέματα τιτανίου, νερό σε μορφή πάγου και στρώματα μετάλλων, κάτι που διευκολύνει το έργο του σχεδιασμού της βάσης» - σημείωσε ο ειδικός. Η Roscosmos έχει ήδη αρχίσει την προκαταρκτική εργασία για την υλοποίηση της κατασκευής του σεληνιακού οικισμού. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_05/245468751/ http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_04/245350968/

Peter Higgs: o μετριόφρων φυσικός που υποτιμά τον εαυτο του...αλλά εξυμνούν οι συνάδελφοί του. “Οι σωματιδιακοί φυσικοί μιλάνε με θαυμασμό για τον άνθρωπο που περιέγραψε αυτό που τελικά έγινε γνωστό ως “Μηχανισμός Χιγκς”. Για τους επιστήμονες ενός κάποιου αναστήματος, αυτές οι πρώτες μέρες του Οκτωβρίου συνοδεύονται από έντονο εκνευρισμό. Οι υποψηφιότητες είναι γνωστές. Οι αναφορές πυκνώνουν. Το μόνο που μένει είναι να ψηφίσουν τα μέλη της επιτροπής του βραβείου Νόμπελ. Κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει με βεβαιότητα για το ποιος θα κερδίσει φέτος το πιο σημαντικό βραβείο επιστήμης, ωστόσο οι προβλέψεις αφθονούν. Μιλήστε με σωματιδιακούς φυσικούς, για παράδειγμα, και οι περισσότεροι θα σας αναφέρουν ένα όνομα περισσότερο από κάθε άλλο. Στην κορυφή της δικής τους λίστας με τους νικητές –τα βραβεία θα ανακοινωθούν την ερχόμενη Τρίτη– είναι ο ογδοντατετράχρονος Βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς που συνηθίζει, μάλλον να υποτιμά τον εαυτό του. Αν και το όνομά του έχει ήδη ακουστεί πολύ, ο Χιγκς μπορεί να γίνει ο διασημότερος από όλους τους νομπελίστες φυσικής μετά τον Ρίτσαρντ Φέινμαν, τον επιστήμονα που συμμετείχε στο Πρόγραμμα Μανχάταν και αποδέχθηκε, απρόθυμα, το βραβείο το 1964. Ενώ όμως ο Φέινμαν λάτρευε την επίδειξη και να τραβάει την προσοχή, ο Χιγκς νιώθει ευτυχής όταν επισκιάζεται από το σωματίδιο που φέρει το όνομά του, εκείνο το άπιαστο μποζόνιο την ανακάλυψη του οποίου ανακοίνωσαν πέρυσι θριαμβευτικά οι επιστήμονες του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN. «Είναι μετριόφρων, σε υπερβολικό μάλλον βαθμό», αναφέρει ο Άλαν Γουόκερ, συνάδελφός του στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ο οποίος καθόταν δίπλα στον Χικγς στο CERN, όταν οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψή τους. «Θα συναντήσετε πολλούς φυσικούς που θα σας μιλήσουν για το πόσο καλοί είναι. Ο Πίτερ δεν τα κάνει αυτά». Περισσότερα: http://physicsgg.me/2013/10/06/peter-higgs-o-%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%8c%cf%86%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd/ Η Χιγκσογένεση (Higgsogenesis) απαντά στα ερωτήματα; Γιατί η ύλη επικράτησε της αντιύλης; Γιατί η σκοτεινή ύλη αποτελεί το 85% της ύλης που περιέχεται στο Σύμπαν; Σύμφωνα με τα προγνωστικά των βραβείων Nobel πιθανοί νικητές για το Nobel φυσικής – που θα ανακοινωθεί την επόμενη εβδομάδα – είναι οι François Englert και Peter Higgs για την θεωρητική πρόβλεψη του μποζονίου Higgs, του οποίου η πειραματική ανίχνευση έγινε το καλοκαίρι του 2012 από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Η αναμφισβήτητη πλέον ύπαρξη του μποζονίου Higgs, με μάζα 126 GeV, προσαρμόζεται σε διάφορες θεωρίες από τους φυσικούς. Έτσι σε μια εργασία που δημοσιεύεται στο Physical Review Letters, http://arxiv.org/pdf/1304.3464v2.pdf των ερευνητών Sean Tulin του πανεπιστημίου του Michigan και Géraldine Servant του Καταλανικού ινστιτούτου έρευνας και προχωρημένων σπουδών στην Barcelona, υποστηρίζεται πως το σωματίδιο Higgs θα μπορούσε να δώσει απαντήσει σε βασικά κοσμολογικά προβλήματα. Οι δυο φυσικοί προτείνουν ότι το σωματίδιο Higgs είχε ρόλο κλειδί στο πρώιμο Σύμπαν και θα μπορούσε να εξηγήσει την ασυμμετρία που παρατηρείται σήμερα στη φύση μεταξύ ύλης και αντιύλης, καθώς επίσης και την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη που αποτελεί τα πέντε έκτα της ύλης που υπάρχει σήμερα στο Σύμπαν. Σύμφωνα με την παραπάνω εργασία η ύπαρξη του αντι-Higgs (το αντίστοιχο σωματίδιο αντιύλης του μποζονίου Higgs) στις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης θα μπορούσε να εξηγήσει την επικράτηση της ύλης στο σημερινό Σύμπαν. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο δεν απαγορεύεται η ύπαρξη του αντι-Higgs στο πρώιμο Σύμπαν. Το Higgs αλληλεπιδρά με την συνηθισμένη ύλη και η ασυμμετρία στον αριθμό σωματιδίων Higgs και αντι-Higgs θα μπορούσε να μεταφραστεί σε μια ασυμμετρία μεταξύ της ποσότητας ύλης και αντιύλης. Ο μηχανισμός που προτείνουν στο μοντέλο τους οι δυο ερευνητές ονομάζεται Higgsogenesis (Χιγκσογένεση όπως βαρυογένεση, το όνομα της διαδικασίας δημιουργίας των βαρυονίων στο πρώιμο Σύμπαν). Επιπλέον στην ίδια εργασία οι ερευνητές Tulin και Servant, δείχνουν πως αν το σωματίδιο Higgs αλληλεπιδρά με τη σκοτεινή ύλη – για παράδειγμα αν υπάρχει διαδικασία διάσπασης του Higgs προς σωματίδια σκοτεινής ύλης – τότε θα μπορούσε να εξηγηθεί η αναλογία της σκοτεινής ύλης προς την συνηθισμένη ύλη που παρατηρείται σήμερα στο Σύμπαν. Το αν διασπάται το μποζόνιο Higgs σε σωματίδια σκοτεινής ύλης θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί έμμεσα από τον LHC στα πειράματα των επόμενων ετών. Μπορεί οι ανιχνευτές του LHC να μην μπορούν να ταυτοποιήσουν σωματίδια σκοτεινής ύλης, αν όμως ένας αριθμός των σωματιδίων Higgs που αναμένεται να παραχθούν εξαφανίζονται μυστηριωδώς, τότε θα μπορούσαν να μετατρέπονται σε σωματίδια σκοτεινής ύλης. Οι Tulin και Servant δεν είναι οι μόνοι που χρησιμοποιούν την έννοια της Χιγκσογένεσης για την επίλυση κοσμολογικών αινιγμάτων. Το ίδιο κάνουν για παράδειγμα και οι Sacha Davidson et al στην εργασία τους με τίτλο «Baryogenesis through split Higgsogenesis», http://arxiv.org/abs/1307.6218 όπως επίσης και άλλοι ερευνητές. http://physicsgg.me/2013/10/05/%ce%b7-%cf%87%ce%b9%ce%b3%ce%ba%cf%83%ce%bf%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%b5%cf%83%ce%b7-higgsogenesis-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b5%cf%81%cf%89%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84/

4 Οκτωβρίου 1957 - Το άνοιγμα της πορείας του ανθρώπου στο Σύμπαν πρίν απο 56 χρόνια. 4, Οκτωβρίου 1957 στην τροχιά της Γης πέταξε ο πρώτος τεχνητος δορυφόρος στον κόσμο και άνοιξε το διάστημα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο δορυφόρος , που ήταν το πρώτο τεχνητό ουράνιο σώμα , ξεκίνησε απο έναν πύραυλο φορέα R - 7 από την 5ο χώρο δοκιμών και Ερευνών του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας , που αργότερα πήρε το κοινό όνομα του κοσμοδρομιου Μπαϊκονούρ. Το Διαστημόπλοιο PS - 1 ( η απλούστερα δορυφόρος - 1 ) ήταν μια σφαίρα διαμέτρου 58 εκατοστά, ζυγίζει 83.6 Κg, ήταν εξοπλισμένο με τέσσερις κεραίες μήκους 2,4 και 2,9 μέτρα για τη μετάδοση των σημάτων που λειτουργουν με μπαταρία πομπούς . Μετά από 295 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του PS - 1 που το κεντρικό μπλοκ των ρουκετών ζυγίζει 7,5 τόνους ξεκίνησαν σε μια ελλειπτική τροχιά στα 947 χιλιόμετρα στο απόγειο και περίγειο στα 288 km. Στα 315 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευση του δορυφόρου διαχωρίζεται από το δεύτερο στάδιο του πυραύλου και αμέσως σήμα κλήσης θα ακουστεί σε όλο τον κόσμο με τροχιακή ταχύτητα περίπου 8000 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Η διάρκεια μιας πλήρους περιστροφής του δορυφόρου θα είναι 1 ώρα και 35 λεπτά , η γωνία κλίσης της τροχιάς προς το επίπεδο του ισημερινού είναι 65 °. Είναι εξοπλισμένο με δύο ραδιοπομπούς συνεχους εκπομπης με ραδιοκύματα με συχνότητα 20.005 και 40.002 MHz ( μήκος κύματος περίπου 15 και 7,5 μ. αντίστοιχα ) Ο PS - 1 πέταξε για 92 ημέρες , μέχρι τις 4 Ιανουαρίου 1958 , έχοντας κάνει 1.440 περιστροφές γύρω από τη Γη ( περίπου 60 εκατομμύρια μίλια), και οι πομποί του εργάστηκαν για δύο εβδομάδες. Τον Σεπτέμβριο του 1967, η Διεθνης Αστροναυτική Ομοσπονδία διακήρυξε την 4ης Οκτώβρη σαν- Η αρχή της διαστημικής εποχής. http://www.federalspace.ru/19873/ 'Αρχισαν οι δοκιμές του πρώτου ρωσικού ρομπότ στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Οι επιστήμονες έχουν αρχίσει τις πρακτικές δοκιμές του πρώτου ρωσικού ρομπότ, που προορίζεται για εργασίες σε εξωτερικό χώρο. 'Οπως υπολογίζεται, η μονάδα SAR-400 θα αποτελέσει το βασικό βοηθό των ρώσων κοσμοναυτών στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Για την ώρα, το ρομπότ μπορεί να εκτελέσει απλές, αλλά επικίνδυνες για τον άνθρωπο λειτουργίες, όπως η οπτική επιθεώρηση των διαστημικών συσκευών με σκοπό την ανίχνευση φθορών και βλαβών και την αποκατάστασή τους. Προβλέπεται ότι μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το SAR-400 θα μεταφερθεί στο ΔΔΣ και αργότερα θα χρησιμοποιηθεί σε μελλοντικές αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_03/245194571/

Οι αστρονόμοι της Βαϊκάλης έχουν «πιάσει» έναν επικίνδυνο αστεροειδή. Έναν άγνωστο στην επιστήμη αστεροειδή κατέγραψε το τηλεσκόπιο του Κρατικού Πενεπιστημίου του Ιρκούτσκ. Το ουράνιο σώμα, που ως προς το μέγεθός του μοιάζει με το μετεωρίτη του Τσελιάμπινσκ, πέρασε επικίνδυνα κοντά στη Γη, σε απόσταση 11.300 χιλιομέτρων - κάτω από τις τροχιές των γεωστατικών δορυφόρων! Το βάρος του διαστημικού επισκέπτη ανέρχεται σε 10.000 περίπου τόνους, και το μέγεθός του - σε 15 περίπου μέτρα. Στο φακό του αυτοματοποιημένου τηλεσκοπίου Master-II οι αστρονόμοι τον «έπιασαν» μέσα σε εννέα μόλις ώρες πριν περάσει πολύ κοντά στην περιοχή μεταξύ της Ινδίας και της Ινδονησίας. Με ταχύτητα 16 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο ο αστεροειδής, ευτυχώς, δεν άγγιξε τον πλανήτη μας. Οι αστρονόμοι της Ρωσίας αποδείχτηκαν οι μόνοι μάρτυρες της «ουράνιας επίθεσης», - είπε στο ΡΣ «Η Φωνή της Ρωσίας» ο επιστήμονας-αστρονόμος Σεργκέι Γιάζεφ. - Η βασική τιμή ανακάλυψης θα πρέπει να απονεμηθεί στους συναδέλφους μας από το Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Με την πρωτοβουλία τους ακριβώς δημιουργήθηκε δίκτυο αυτοματοποιημένων τηλεσκοπίων Master, το οποίο εκτείνεται σε όλη τη χώρα. Ένα τέτοιο τηλεσκόπιο εγκαταστάθηκε κοντά στο Ιρκούτσκ, το οποίο φωτογράφιζε κανονικά το διαστημικό χώρο. Ξαφνικά, στο οπτικό του πεδίο εμφανίστηκε ένα μικρό αστέρι που κινόταν στον ουρανό. Μέσα σε 45 λεπτά βγάλθηκαν 20 εικόνες αυτού του ουράνιου σώματος. Για την ανακάλυψη αυτή ανέφεραν αμέσως στο Διεθνές Κέντρο Ερεύνησης των Μικρών Πλανητών. Ο αστεροειδής πήρε το νούμερο MASD91. Οι ειδικοί κατάφεραν να μετρήσουν το μέγεθός του - από την απόσταση και τη φωτεινότητα του, - εξήγησε ο επιστήμονας. - Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι γίνεται λόγος για ένα μικρό αστεροειδή - λίγο μικρότερο από το σώμα, που έπεσε φέτος το Φεβρουάριο έξω από το Τσελιάμπινσκ. Γλίστρησε δίπλα στη Γη και κατευθύνθηκε στο διαπλανητικό χώρο. Δεν έχουμε στοιχεία αν καταγράφτηκε ή όχι από άλλα τηλεσκόπια. Απ’ ότι φαίνεται, μόνο το τηλεσκόπιο μας εντόπισε αυτό το ουράνιο σώμα. Το γεγονός αυτό μας οδηγεί στη σκέψη ότι δεν είναι αρκετά για τη Γη συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης. Οι ειδικοί που εργάζονται με τηλεσκόπια Master, είχαν προτείνει από καιρό την ανάπτυξη παρόμοιων συστημάτων με μεγαλύτερα τηλεσκόπια με σκοπό την έγκαιρη ανίχνευση επικίνδυνων σωμάτων. Το πλεονέκτημα τέτοιου δικτύου συνίσταται στο ότι αυτά τα ρομποτικά συστήματα επιτρέπουν την παρακολούθηση του διαστημικού χώρου. Τα ειδικά προγράμματα ηλεκτρονικών υπολογιστών επιτρέπουν τον εντοπισμό και την ταξινόμηση όλων των νέων αντικειμένων που αποτυπώνονται από τα τηλεσκόπια. Ο αστεροειδής MASD91 αποδείχτηκε «σβέλτος» – μετακινόταν στην εικόνα πιο γρήγορα από ό,τι τα παλαιότερα γνωστά παρόμοια αντικείμενα, γεγονός που μαρτυρεί την επικίνδυνα κοντινή προσέγγισή του στη Γη. http://greek.ruvr.ru/2013_10_03/245214961/ Την επίλυση του μυστηρίου του μετεωρίτη εμποδίζει η ίδια η φύση. Οι δύτες, που αναζητούν στο βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ το μετεωρίτη που έπεσε εκεί, και πάλι φάνηκαν τυχεροί. Το τελευταίο 24ωρο οι ειδικοί ανάσυραν από το νερό δυο μικρά θραύσματα του ουράνιου σώματος και βρήκαν στο βυθό άλλο ένα μεγάλο κομμάτι. Οι εργασίες ανάσυρσης του μετεωρίτη θα ολοκληρωθούν σήμερα 4 Οκτωβρίου, όμως από σήμερα ήδη για τους επιστήμονες υπάρχει δουλειά, λέει η Γραμματέας Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών Ραδιενεργού και Οικολογικής Ασφάλειας της πόλης του Τσελιάμπινσκ Μαρίνα Αλεξάντροβα: - Από το βυθό της λίμνης Τσεμπαρκούλ ανασύρθηκαν 8 κομμάτια. Δεν είναι και τόσο μεγάλα, όσο νομίζαμε, όμως υπάρχουν. Και οι επιστήμονες επιβεβαίωσαν ότι 4 από αυτά έχουν μια σειρά χαρακτηριστικών γνωρισμάτων σωμάτων διαστημικής προέλευσης, δηλαδή λίθινου μετεωρίτη. Σήμερα οι δύτες σχεδόν χωρίς διάλειμα και αργίες προχωρούν στο σκοτάδι και μέσα σε στρώμα λάσπης προς την μυστηριώδη πέτρα, η οποία έχει ανακαλυφθεί. Αναγκάστηκαν να εμβαθύνουν την αναζήτηση – από τα 14 μέτρα που υπολόγιζαν αρχικά οι ειδικοί κατέβηκαν ήδη στα 18 μέτρα από την επιφάνεια. Ούτε ο καιρός δεν ευνοεί τις αναζητήσεις, στη θέση των πρωινών βροχών έρχεται ο δυνατός άνεμος και μπορεί να δει κανείς μικρές καταιγίδες ακόμα και κατά τη διάρκεια των μικρής διάρκειας ηλιόλουστων ωρών. Η φύση λες και θέλει να εμποδίσει την εξεύρεση του μετεωρίτη, είναι πεπεισμένοι οι ντόπιοι κάτοικοι. Αυτές τις μέρες η θερμοκρασία του νερού εκεί ανέρχεται σε 10 περίπου βαθμούς πάνω από το μηδέν. Στη ξηρά κάνει πολύ πιο κρύο: όχι περισσότερο από τρεις βαθμούς, - είπε στη συνέχεια ο ειδικός. - Όταν οι δύτες ανεβαινουν στην επιφάνεια, κατεβάζουν τα χέρια τους και πάλι στο νερό, διότι η θερμοκρασία εκεί είναι πιο υψηλή και όταν κατεβαίνεις στο κάτω μέρος της λίμνης είναι ακόμα υψηλότερη. Κατά την αναζήτηση του μεγάλου θραύσματος του μετεωρίτη στο βυθό της λίμνης προσφέρουν βοήθεια στους δύτες πολλές συσκευές ακριβείας, επιστήμονες από διάφορες χώρες, καθώς επίσης και μέντιουμ. Ένας από αυτούς ήρθε από την Ινδία. Δεν μπόρεσε να μας βοηθήσει, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, - είπε ο τεχνικός διευθυντής της αποστολής. - Πήγε μαζί μας στη λίμνη, επιθεώρησε τον τόπο πτώσης του μετεωρίτη και μελέτησε την τροχιά πτήσης του. Τότε ακριβώς βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τα προβλήματα του προσδιορισμού της θέσης που βρίσκεται το θραύσμα. Ρωτήσαμε τον Ινδό αν αισθάνεται ή όχι την ενέργεια του μετεωρίτη, αλλά αυτός δεν αισθανόταν τίποτα. Όμως αντί για αυτό, θεράπευσε ένα ερευνητή μας από το κρυολόγημα. Ήταν πραγματικά καταπληκτικό θέαμα. Μετά από τη θεραπεία του ο ξαπλωμένος άρρωστος πήδηξε προς τα πάνω και ένιωσε απολύτως υγιής. Τη 15η Φεβρουαρίου, που εξερράγη πάνω από την πόλη τους το ουράνιο σώμα, δεν θα τη ξεχάσουν ποτέ, μας είπε η Λιουντμίλα: - Απροσδόκητα είδα μια λάμψη. Νόμισα ότι άρχισε πόλεμος. Το σύννεφο γινόταν όλο και πιο μεγάλο και φοβήθηκα πολύ. Αργότερα από το ραδιόφωνο ανακοίνωσαν ότι εξερράγη αεροπλάνο πάνω από το Τσελιάμπινσκ και μόνο μετά έμαθα ότι έπεσε μετεωρίτης. Για το μαθητή της 8ης τάξης του δημοτικού Μαξίμ η πτώση του μετεωρίτη στην οικία λίμνη ήταν η μεγαλύτερη περιπέτεια στην προς το παρόν μικρή του ζωή: - Ήμασταν στο μάθημα της γυμναστικής, όταν ξαφνικά στον ουρανό εμφανίστηκε μια έντονη λάμψη. Μετά ακολούθησε έκρηξη. Στην αρχή όλοι νόμισαν ότι έπεσε αεροσκάφος ή πύραυλος, όμως μετά ο δάσκαλος μας εξήγησε ότι έπεσε μετεωρίτης. Φοβηθήκαμε πολύ. Και στο επόμενο μάθημα – της πληροφοριακής, στο Διαδίκτυο άρχισαν όλοι να διαβάζουν όλα τα σχετιζόμενα με τους μετεωρίτες. Το αγόρι παραδέχτηκε ότι εκείνη την ημέρα με δυσκολία περίμενε το τέλος των μαθημάτων, για να τρέξει μαζί με τους φίλους του στη λίμνη, όπου έπεσε ο μετεωρίτης. Φυσικά, θραύσματα του ουράνιου ξένου τα παιδιά δεν βρήκαν. Ενώ ο ντόπιος ποιητής Αλεξάντρ φάνηκε περισσότερο τυχερός: - Τη στιγμή της πτήσης του μετεωρίτη είχα πλησιάσει το παράθυρο. Ένα θραύσμα έσπασε τον σωλήνα πάνω από το σπίτι μου και πέρασε πέφτοντας ακριβώς μέσα από το ανοικτό παραθυράκι. Σήμερα είναι στο σπίτι μου. Δεν θα τον δώσω σε κανένα. Όπως πιστεύουν πολλοί ειδικοί, το κομμάτι του μετεωρίτη που βρίσκεται στο βυθό της λίμνης, μπορεί να έχει βάρος μερικές εκατοντάδες κιλά. Και υπόσχονται να τον ανασύρουν μέχρι τις 4 Οκτωβρίου. http://greek.ruvr.ru/2013_10_02/245099750/

Υπερ – ηφαίστεια στον Άρη. Ο κόκκινος πλανήτης φιλοξενούσε στο παρελθόν γιγάντια ηφαίστεια, τα οποία εκτόξευαν δισεκατομμύρια τόνους βράχων και στάχτης στον ουρανό του, σύμφωνα με μια έρευνα που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature. http://www.nature.com/nature/journal/v502/n7469/full/nature12482.html H μελέτη εγείρει ζητήματα σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούσαν στον αρχέγονο Άρη, μια εποχή που οι επιστήμονες πιστεύουν πως ίσως ο πλανήτης να μη διέφερε και τόσο από τη Γη έχοντας παχιά ατμόσφαιρα, θερμότερο κλίμα και νερό στην επιφάνειά του. Οι επιστήμονες γνώριζαν πως πριν δισεκατομμύρια χρόνια ο Άρης ήταν πιο ενεργός, αλλά δεν έβρισκαν ίχνη από ηφαιστειακή δραστηριότητα στην επιφάνειά του. Δύο πλανητολόγοι, οι Michalski και Jacob Bleacher προτείνουν πως η ύπαρξη υπερηφαιστείων στον Άρη ίσως λύνει το μυστήριο. Ο όρος υπερηφαίστειο αναφέρεται σε εκρήξεις ηφαιστείων που απελευθερώνουν τουλάχιστον 1.000 κυβικά χιλιόμετρα βράχων και στάχτης. Τέτοιες εκρήξεις θεωρείται πως συνέβησαν και στο παρελθόν της Γης, πριν εκατομμύρια χρόνια. Τα συνηθισμένα ηφαίστεια όπως η Αίτνα στη Γη ή ο Όλυμπος στον Άρη δημιουργούν ένα βουνό μετά την έκρηξή τους καθώς πήζουν τα στρώματα λάβας. Τα υπερηφαίστεια ωστόσο, εκρήγνυνται με τεράστια ισχύ εκτοξεύοντας τα υλικά τους κι αφήνουν πίσω έναν κρατήρα. Οι δύο ερευνητές εντόπισαν ίχνη από ένα υπερηφαίστειο στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, σε μία περιοχή που ονομάζεται Γη της Αραβίας (Arabia Terra). Με τη βοήθεια των παρατηρήσεων 15 ετών από τις διαστημικές αποστολές στον Άρη, εστίασαν το ενδιαφέρον τους στον κρατήρα Eden Patera, ο οποίος διαφέρει μορφολογικά από τους υπόλοιπους κρατήρες που προκύπτουν από την πρόσκρουση μετεωριτών στην επιφάνεια του Άρη. Η ανακάλυψη έγινε μάλιστα κατά τύχη, καθώς οι επιστήμονες ερευνούσαν τις φωτογραφίες για κρατήρες και όχι για ηφαίστεια. Σύμφωνα με τους ερευνητές, πολλές γιγάντιες ηφαιστειακές εκρήξεις έλαβαν χώρα στο πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια της ζωής του Άρη. Αέρια από τέτοια υπερηφαίστεια επηρέασαν τη σύνθεση της πρώιμης ατμόσφαιρας και την εξέλιξη του κλίματος, καθώς η στάχτη στην ατμόσφαιρα εμποδίζει τις ακτίνες του Ήλιου να διεισδύσουν. Οι βίαιες εκρήξεις θα έκαναν δυσκολότερη την ανάπτυξη ζωής στην επιφάνεια του πλανήτη, ωστόσο οι υδρατμοί στην ατμόσφαιρα θα αποτελούσαν ένα πιθανό περιβάλλον στο οποίο θα μπορούσαν να αναπτυχθούν μικρόβια. Περαιτέρω στοιχεία ίσως έρθουν στο μέλλον από το όχημα Curiosity της NASA, το οποίο για την ώρα κινείται προς το βουνό Sharp ύψους πέντε χιλιομέτρων, με σκοπό τη μελέτη της γεωλογίας της περιοχής. Βιντεο. http://physicsgg.me/2013/10/03/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81-%ce%b7%cf%86%ce%b1%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%ac%cf%81%ce%b7/

Seatest: μια υποβρύχια περιπέτεια. Οι αστροναύτες της ESA Andreas Mogensen και Thomas Pesquet επέστρεψαν την περασμένη εβδομάδα από τη Φλόριντα μετά από τη συμμετοχή τους στο Seatest – την υποβρύχια πλατφόρμα δοκιμών της NASA για την εργασία στο διάστημα. Ο Andreas έμεινε για τέσσερις νύχτες κάτω από το νερό στα 20 μέτρα, στο κατάλυμα Aquarius μαζί με τους αστροναύτες της NASA Joa Acaba και Kate Rubins, και τον Ιάπωνα αστροναύτη Soichi Noguchi. Η αποστολή χωρίστηκε σε ελέγχους διαδικασιών του πληρώματος που ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και στην υποβρύχια εξάσκηση στους διαστημικούς περιπάτους. Κάθε μέρα το μισό πλήρωμα επιχειρούσε έξω για έναν τρίωρο περίπατο στο νερό καθώς οι άλλοι δύο το παρακολουθούσαν από το εσωτερικό. Το απόγευμα οι ρόλοι αντιστρέφονταν. Κατά τη διάρκεια των εξόδων οι αστροναύτες εξασκούνταν στην μετακίνηση σε διαφορετικά εδάφη και την ανάπτυξη συστοιχιών αισθητήρων. Σε διάφορα σημεία κατά μήκος της διαδρομής τους τους δοκίμασαν διάφορους τρόπους δειγματοληψίας του βυθού. Οι τεχνικές περιλάμβαναν μια απλή ανεστραμμένη τσάντα, ένα τροποποιημένο μικρό φτυάρι και ένα προηγμένο τρυπάνι το οποίο μπορεί να τρυπάει σταδιακά ένα βράχο εξασφαλίζοντας παράλληλα ότι τα κομμάτια δεν πετάγονται μακριά. Την τρίτη ημέρα οι αστροναύτες άλλαξαν τα βάρη τους για να αναδημιουργήσουν τη σεληνιακή βαρύτητα. "Οι σεληνιακοί διαστημικοί περίπατοι ήταν οι καλύτεροι", λέει ο Andreas. "Είναι φανταστικό το συναίσθημα της αναπήδησης γύρω-γύρω, στην επιφάνεια". Στον υποβρύχιο "διαστημικό σταθμό" ο Andreas και οι συνάδελφοί του δοκίμασαν ένα hardware που μπορεί να προσφέρει εκπαίδευση σε ακριβή χρόνο σε οθόνες heads-up. Ο Andreas χρησιμοποίησε το hardware αυτό για να συγκεντρώσει και να εγκαταστήσει μια μικρογραφία της συσκευής άσκησης. Οι αστροναύτες που βρίσκονται σε διαστημικές αποστολές, πρέπει να ασκούνται έως και δύο ώρες την ημέρα για να διατηρούνται σε φόρμα και να αντισταθμίσουν τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στο σώμα η ζωή στο διάστημα. Αν και τα μηχανήματα άσκησης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό λειτουργούν καλά είναι πάρα πολύ μεγάλα για να είναι πρακτικά για τα μικρότερα διαστημόπλοια. Το νέο "gymnasium -in-a-box" (στα ελληνικά "γυμναστήριο σε κουτί") δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια του Seatest. Η μικρογραφία της συσκευής άσκησης είναι ελεγχόμενη από υπολογιστή για να μεταβάλλει την αντίσταση, προσφέροντας μια πλήρη προπόνηση. Εν τω μεταξύ, πάνω από το έδαφος, ο Thomas ανέλαβε το ρόλο του διευθυντή πτήσης και του υπεύθυνου επικοινωνίας με το πλήρωμα. Με 20 λεπτά καθυστέρηση που επιβλήθηκε σε όλες τις επικοινωνίες μεταξύ των αστροναυτών και του ελέγχου της αποστολής, ήταν σχεδόν σαν να μην έχουν καθόλου άμεση επικοινωνία. Ο Thomas, ο οποίος είναι καταρτισμένος υπεύθυνος επικοινωνίας πληρώματος του Διαστημικού Σταθμού, αφηγείται, "η επικοινωνία μας έγινε πιο επίσημη - υπήρχε λιγότερος χρόνος για φλυαρία. Έπρεπε να περιμένουμε τις πιθανές ερωτήσεις και να παρέχουμε τις απαντήσεις πριν καν γίνουν οι ερωτήσεις". Εκτός από τη δοκιμή μελλοντικού διαστημικού εξοπλισμού, το Seatest πρόσφερε σημαντική πρακτική εμπειρία για τους αστροναύτες. "Με όσους περισσότερους αστροναύτες έχω να συνεργαστώ, τόσο περισσότερα ηγετικά στυλ συνηθίζω. Τα πηγαίναμε πολύ καλά όταν εργαζόμασταν μαζί ως μια πολυπολιτισμική ομάδα", σημειώνει ο Andreas. Για τον Thomas ήταν πολύ αποκαλυπτικό να είναι μέρος της ομάδας υποστήριξης: "Έχω ακόμα περισσότερο σεβασμό τώρα για τους ανθρώπους πίσω από την κουρτίνα - πραγματικά ενδιαφέρονται για το πλήρωμα και να κάνουν ό,τι μπορούν για να τους υποστηρίξουν". Βίντεο. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Seatest_mia_ypovrhuchia_peripheteia Τζεφ Μπέζος vs Έλον Μασκ για την εξέδρα εκτόξευσης του Νιλ Άρμστρονγκ. Δύο μεγιστάνες του Διαδικτύου, αποφασισμένοι να επεκτείνουν την κυριαρχία τους στο ιδιωτικοποιημένο Διάστημα, ερίζουν για το ποιος θα αποκτήσει τον έλεγχο της εξέδρας 39A στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ, από την οποία εκτοξεύτηκε το 1969 η αποστολή Apollo 11 που μετέφερε τον Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη. Έπειτα από τον παροπλισμό των διαστημικών λεωφορείων της, η NASA σχεδιάζει να αναθέσει σε ιδιώτες τη συντήρηση και διαχείριση της εξέδρας, η οποία κοστίζει 100.000 δολάρια το μήνα. Ο ανάδοχος προγραμματιζόταν να έχει ανακοινωθεί μέχρι την 1η Οκτωβρίου, η διαδικασία όμως καθυστερεί λόγω της διαμάχης ανάμεσα στον Τζεφ Μπέζος και τον Έλον Μασκ. Ο Μασκ, συνιδρυτής του PayPal και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας ηλεκτρικών αυτοκινήτων Tesla Motors, ίδρυσε πριν από 11 χρόνια την εταιρεία SpaceX, η οποία ήδη πραγματοποιεί για λογαριασμό της NASA αποστολές ανεφοδιασμού στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με την κάψουλα Dragon. Ο Μπέζος, ιδρυτής του Amazon.com, δημιούργησε το 2000 την αντίστοιχη εταιρεία Blue Origin, η οποία αναπτύσσει ένα επαναχρησιμοποιούμενο όχημα υποτροχιακών πτήσεων με την ονομασία New Shepherd. Ένα μικρότερο δοκιμαστικό σκάφος εκτοξεύτηκε με επιτυχία το 2006, ενώ ένα δεύτερο καταστράφηκε το 2011. Η SpaceX του Έλον Μασκ διαθέτει ήδη δύο σημεία εκτόξευσης για τον πύραυλό της Falcon: μία στη βάση της πολεμικής αεροπορίας στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ και μία ακόμα στην αεροπορική βάση Βάντενμπεργκ στην Καλιφόρνια. Σχεδιάζει επίσης να κατασκευάσει μια ιδιόκτητη εγκατάσταση εκτοξεύσεων, πιθανώς στο Τέξας, και θέλει να αποκτήσει την εξέδρα 39A της NASA για τις αποστολές της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Όπως αναφέρει το Reuters, η Blue Origin κατέθεσε πριν από δύο εβδομάδες ένσταση στην αμερικανική κυβέρνηση υποστηρίζοντας ότι η πρόταση της SpaceX για την εξέδρα 39Α τυγχάνει ευνοϊκής μεταχείρισης. Από την πλευρά της η SpaceX διευκρίνισε ότι, εφόσον κερδίσει το συμβόλαιο, το οποίο έχει πενταετή διάρκεια, δεν θα είχε πρόβλημα να χρησιμοποιείται η πλατφόρμα και από άλλες εταιρείες. «Δεν βλέπω να χρησιμοποιείται η πλατφόρμα από κάποιον άλλο μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια» δήλωσε ο Μασκ στο Reuters. «Είναι ελαφρώς ανόητο, δεδομένου ότι η Βlue Origin δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα υποτροχιακή πτήση, πόσο μάλλον πτήση σε τροχιά» είπε δηκτικά. Η διαμάχη αναμένεται τώρα να επιλυθεί στις 12 Δεκεμβρίου, οπότε αναμένεται να εκδοθεί η απάντηση της αμερικανικής κυβέρνησης στην ένσταση της Blue Origin. Η εταιρεία του ΤΖεφ Μπέζος έχει πάντως την υποστήριξη της United Launch Alliances, μιας συνεργασίας ανάμεσα στη Lockheed Martin και της Boeing, των οποίων το μονοπώλιο στις εκτοξεύσεις αμερικανικών στρατιωτικών δορυφόρων απειλείται από την SpaceX. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231267620

Φωτογράφησαν δεσμούς υδρογόνου. Ο δεσμός υδρογόνου, ένα είδος ελκτικής δύναμης που εμφανίζεται ανάμεσα σε ορισμένα μόρια, παίζει κρίσιμο ρόλο για τη χημεία της ζωής. Τώρα, ερευνητές στην Κίνα αναφέρουν ότι κατάφεραν για πρώτη φορά να τον δουν από κοντά -τα μοναδικά πορτρέτα παρουσιάζονται στο περιοδικό Science. http://www.sciencemag.org/content/early/2013/09/25/science.1242603 Ο δεσμός έχει υπερβολικά μικρό μήκος για να μπορεί να γίνει ορατός σε οποιοδήποτε οπτικό ή ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Ο άθλος βασίστηκε στο λεγόμενο μικροσκόπιο ατομικής δύναμης (AFM), το οποίο χρησιμοποιεί μια μικροσκοπική ακίδα για να σαρώσει το δείγμα και να συμπεράνει έτσι τις ιδιότητές του. Στη συγκεκριμένη μελέτη, η ακίδα δεν άγγιζε τα μόρια αλλά ταλαντωνόταν δίπλα τους σε πολύ μικρή απόσταση. Η επιφάνεια του δείγματος άλλαζε τη συχνότητα ταλάντωσης, και η αλλαγή αυτή επέτρεψε την απεικόνιση του δείγματος σε ατομική ακρίβεια. Η ίδια τεχνική είχε χρησιμοποιηθεί και για την πρώτη άμεση απεικόνιση του ομοιοπολικού δεσμού αλλά και την πρώτη απεικόνιση μορίων πριν και μετά μια χημική αντίδραση. http://physicsgg.me/2012/09/14/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B1-%CF%87%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%BC%CF%8E%CE%BD/ http://physicsgg.me/2013/05/31/%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CF%81%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%B9%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7-%CF%87%CE%B7/ Τα αποτελέσματα του πειράματος δείχνουν ξεκάθαρα ότι η μικροσκοπία ατομικής δύναμης μπορεί να βοηθήσει στη μελέτη των δεσμών υδρογόνου, οι οποίοι είναι μεν πανταχού παρόντες, η φύση τους όμως παραμένει αμφιλεγόμενη. Ο ηλεκτροστατικός δεσμός παίζει κρίσιμο ρόλο στα πιο σημαντικά μόρια που γνωρίζει ο άνθρωπος: είναι η δύναμη χάρη στην οποία το νερό είναι υγρό σε θερμοκρασία δωματίου, αλλά και η δύναμη που συγκρατεί μεταξύ τους τις δύο έλικες στο μόριο του DNA. Ο δεσμός αυτός είναι μια διαμοριακή έλξη ανάμεσα σε μόρια που περιέχουν υδρογόνο και εμφανίζουν έντονα ασύμμετρη κατανομή των φορτίων τους. Για παράδειγμα, στο μόριο του νερού τα ηλεκτρόνια έλκονται περισσότερο από τα άτομα οξυγόνου από ό,τι από τα άτομα υδρογόνου, οπότε η μια πλευρά του μορίου έχει μερικό θετικό φορτίο και η άλλη πλευρά αρνητικό. Η «θετική» πλευρά ενός μορίου νερού έλκει την «αρνητική» πλευρά ενός δεύτερου μορίου, οπότε ανάμεσά τους σχηματίζεται ένας δεσμός υδρογόνου. Για να διευκολύνουν το έργο τους οι ερευνητές στο Εθνικό Κέντρο Νανοεπιστήμης και Τεχνολογίας δεν χρησιμοποίησαν μόρια νερού αλλά την ουσία 8-υδροξυκινολίνη, της οποίας το μόριο έχει το πλεονέκτημα ότι είναι επίπεδο, με τον δεσμό υδρογόνου να προεξέχει και να ξεχωρίζει πιο εύκολα. Η μελέτη περισσότερων μορίων με δεσμούς υδρογόνου θα μπορούσε στο μέλλον να δώσει οριστικές απαντήσεις για αυτή τη σημαντική διαμοριακής έλξης. «Η φύση του δεσμού υδρογόνου παραμένει αντικείμενο συζήτησης» επισημαίνει ο Δρ Κι, επικεφαλής της μελέτης. Συγκεκριμένα, η μικροσκοπία AFM θα μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα του εάν ο δεσμός υδρογόνου είναι μια ηλεκτροστατική αλληλεπίδραση, όπως θεωρούνταν για πολύ καιρό, ή αν έχει χαρακτηριστικά ενός πραγματικού χημικού δεσμού, όπως υποδηλώνουν πειράματα περίθλασης ακτίνων Χ. http://physicsgg.me/2013/10/01/%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%ac%cf%86%ce%b7%cf%83%ce%b1%ce%bd-%ce%b4%ce%b5%cf%83%ce%bc%ce%bf%cf%8d%cf%82-%cf%85%ce%b4%cf%81%ce%bf%ce%b3%cf%8c%ce%bd%ce%bf%cf%85/

Η Γη «άνθισε» πολύ νωρίτερα. Οι επιστήμονες εκτιμούσαν ότι τα φυτά με άνθη έκαναν την εμφάνιση τους στη Γη πριν από περίπου 140 εκ. έτη. Νέα ευρήματα δείχνουν ότι τα λουλούδια έκαναν την εμφάνισή τους πριν από περίπου 243 εκ. έτη, δηλαδή την ίδια ακριβώς περίοδο που έκαναν την εμφάνισή τους στον πλανήτη και οι δεινόσαυροι. Ομάδα ερευνητών από την Ελβετία και τη Γερμανία με επικεφαλής τον καθηγητή παλαιοβοτανολογίας Πέτερ Χόχουλι του πανεπιστημίου της Ζυρίχης μελέτησαν δύο πυρήνες υπεδάφους που ήρθαν στο φως μετά από γεωτρήσεις στον βυθό της θάλασσας του Μπάρεντς, νοτίως του Σπιτσμπέργκεν της Νορβηγίας. Οι ερευνητές ανακάλυψαν απολιθωμένους κόκκους γύρης που ανήκουν σε κάποιο από τα πρώτα αγγειόσπερμα φυτά επί της Γης, φυτά δηλαδή που αναπαράγονται μέσω των ανθέων. Η χρονολόγηση της γύρης έδειξε ότι έχει ηλικία περίπου 243 εκ. έτη. Αυτό σημαίνει ότι υπήρξαν ανθοφόρα φυτά στη Γη τουλάχιστον 100 εκ. έτη νωρίτερα από όσο πιστεύαμε. Τα αγγειόσπερμα είναι τα πιο πολυάριθμα και ποικιλόμορφα φυτά με σπόρους στη Γη. Κάθε κόκκος γύρης που παράγουν, περιέχει το αναγκαίο για την αναπαραγωγή τους κύτταρο. Τα ανθοφόρα φυτά αποτέλεσαν την τελευταία κατηγορία φυτών που εμφανίστηκαν στη Γη και έγιναν κυρίαρχα πριν από περίπου 90 εκατ. χρόνια. Η εμφάνισή τους είχε χαρακτηριστεί από τον Δαρβίνο «ένα απαίσιο μυστήριο». Μέχρι σήμερα δεν έχει εντοπισθεί επακριβώς η καταγωγή τους αν και η κρατούσα θεωρία θέλει τα αγγειόσπερμα να εξελίχτηκαν από εξαφανισμένα σήμερα φυτά, που δεν έβγαζαν άνθη και πιο συγκεκριμένα από φυτά συγγενικά των σημερινών κωνοφόρων. Το νέο εύρημα έρχεται να ενισχύσει την κρατούσα θεωρία. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Frontiers in Plant Science». Εικόνα σε μεγέθυνση ενός εκ των απολιθωμένων κόκκων γύρης που εντόπισαν οι ερευνητές. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=532898

Η Γη «έκλεψε» τη Σελήνη από την Αφροδίτη; Το φεγγάρι δεν δημιουργήθηκε μετά από την πρόσκρουση στη Γη ενός μεγάλου ουρανίου σώματος σαν τον Άρη πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, αλλά ο πλανήτης με την έλξη της βαρύτητάς του «έκλεψε» τον δορυφόρο της Αφροδίτης Αυτή είναι η νέα «αιρετική» θεωρία ενός Αμερικανού επιστήμονα, για την προέλευση της Σελήνης ως αχώριστης συντρόφου της Γης. Η όλη ιδέα έρχεται σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειονότητα των επιστημόνων, αλλά ο «πατέρας» της αντιτείνει ότι η έως σήμερα κυρίαρχη θεωρία έχει αρκετά κενά και αφήνει αναπάντητα διάφορα ερωτήματα. Ο Ντέιβ Στίβενσον, καθηγητής πλανητικής επιστήμης του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (Caltech), παρουσίασε την εναλλακτική θεωρία σε συνέδριο που διοργάνωσε στο Λονδίνο η Βασιλική Εταιρία Επιστημών της Βρετανίας, με θέμα «Η προέλευση της Σελήνης», σύμφωνα με το Space.com. Ο Αμερικανός επιστήμονας πιστεύει ότι η Αφροδίτη είχε σε τροχιά γύρω της έναν ήδη σχηματισμένο δορυφόρο, ο οποίος κάποια στιγμή «παγιδεύτηκε» στη βαρυτική έλξη της Γης και έτσι άλλαξε πλανητικό σύντροφο! Όμως, το μεγάλο «όπλο» της κυρίαρχης θεωρίας της γιγάντιας πρόσκρουσης είναι ότι, όπως έχουν δείξει και πρόσφατες γεωχημικές αναλύσεις, η σύνθεση των πετρωμάτων της Γης και της Σελήνης έχουν μεγάλες ομοιότητες. Αυτή η διαπίστωση, όπως είπε ο Άλεξ Χολιντέι του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, καθιστά μάλλον απίθανη την ιδέα «κλοπής» του φεγγαριού από την Αφροδίτη. Όμως ο Ντέιβ Στίβενσον θεωρεί παράξενο το γεγονός πώς η Αφροδίτη δεν έχει γύρω της κανένα δορυφόρο και επιμένει πως αυτός ο καυτός πλανήτης πρέπει να μελετηθεί περισσότερο γεωχημικά, μήπως βρεθούν μεγάλες ομοιότητες με τη Σελήνη και τη Γη. Από την άλλη, όπως παραδέχεται, ανακύπτει το ερώτημα πώς απέκτησε η Αφροδίτη τον δικό της δορυφόρο, χωρίς να αποκλείει ότι αυτό συνέβη μετά από μια γιγάντια πρόσκρουση πάνω σε αυτήν και όχι πάνω στη Γη. Εκτός από την κυρίαρχη θεωρία γέννησης της Σελήνης από τμήματα της Γης και του σώματος που έπεσε πάνω της (τα οποία εκτινάχθηκαν στο διάστημα και σταδιακά συντέθηκαν σε δορυφόρο), υπάρχουν και άλλες δύο θεωρίες που δεν πιστεύουν στην πρόσκρουση. Η μία πιστεύει ότι η Σελήνη αποκόπηκε από το «πλευρό» της Γης (όπως η Εύα από τον Αδάμ) λόγω της υπερβολικά μεγάλης φυγόκεντρης δύναμης περιστροφής του πρώιμου πλανήτη μας, όταν η μέρα, δηλαδή ο χρόνος πλήρους περιστροφής γύρω από τον εαυτό της, δεν διαρκούσε 24 αλλά μόλις πέντε ή έξι ώρες. Η άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι η Σελήνη δεν προήλθε καθόλου από τη Γη, απλώς τα δύο σώματα εξαρχής δημιουργήθηκαν την ίδια εποχή και στην ίδια περιοχή, γι’ αυτό έχουν ομοιότητες στη σύστασή τους. Στην φωτογραφία απεικόνιση της Σελήνης λίγο μετά το σχηματισμό της, πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια. http://physicsgg.me/2013/10/02/%ce%b7-%ce%b3%ce%b7-%ce%ad%ce%ba%ce%bb%ce%b5%cf%88%ce%b5-%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%af%cf%84/

Tρισδιάστατος εκτυπωτής στο διάστημα. Η αμερικανική υπηρεσία διαστήματος ΝASA σχεδιάζει την εκτόξευση ενός τρισδιάστατου εκτυπωτή στο διάστημα μέσα στο 2014, που θα βοηθήσει τους αστροναύτες να κατασκευάζουν ανταλλακτικά και εργαλεία σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας. Θα είναι η πρώτη φορά που ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής θα χρησιμοποιηθεί στο διάστημα και η επιτυχία του εγχειρήματος θα σημάνει την μείωση του κόστους των μελλοντικών αποστολών. Η συσκευή θα πρέπει να αντέχει στις δονήσεις της εκτόξευσης και να είναι κατάλληλα διαμορφωμένη ώστε να μπορεί να λειτουργεί σε συνθήκες έλλειψης βαρύτητας. Η ΝASA επέλεξε την τεχνολογία της εταιρείας Made in Space για την κατασκευή του εκτυπωτή , ο οποίος θα έχει το μέγεθος ενός φούρνου μικροκυμάτων. «Φανταστείτε έναν αστροναύτη που χρειάζεται ένα εξάρτημα επειγόντως – που μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου – για να διορθώσει μία βλάβη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Αντί να το περιμένει από τη Γη με κάποια ειδική αποστολή μετά από πολλές ημέρες, θα έχει τη δυνατότητα να το κατασκευάσει μόνος του με τον 3D εκτυπωτή», δήλωσε ο επικεφαλής της εταιρείας Made in Space, Aaron Kemmer. Σε μια τέτοια κατάσταση βρέθηκαν οι αστροναύτες του Aπόλλων 13, όταν έπρεπε να κατασκευάσουν ένα φίλτρο διοξειδίου του άνθρακα χρησιμοποιώντας ότι πρόχειρο και φαινομενικά άσχετο υλικό διέθεταν εκείνη τι στιγμή. Ένας τρισδιάστατος εκτυπωτής θα μπορούσε να λύσει το πρόβλημα σε μερικά λεπτά… http://physicsgg.me/2013/09/30/t%cf%81%ce%b9%cf%83%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82-%ce%b5%ce%ba%cf%84%cf%85%cf%80%cf%89%cf%84%ce%ae%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1/ Κλειστή η NASA στα 55α γενέθλιά της. Λόγω του λουκέτου στις ομοσπονδιακές υπηρεσίες των ΗΠΑ, έπειτα από την αποτυχία του Κογκρέσου να εγκρίνει τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους, οι περισσότεροι από τους υπαλλήλους της NASA γιορτάζουν στο σπίτι τα 55α γενέθλια της υπηρεσίας. Όπως ανακοίνωσε η NASA μέσω του λογαριασμού της στο Twitter, όλες οι εκδηλώσεις και δραστηριότητες της υπηρεσίας έχουν ανασταλεί. Σύμφωνα με το Space.com, από τους 18.000 υπαλλήλους της NASA, λιγότεροι από 600 παραμένουν στις θέσεις τους, ενώ οι υπόλοιποι τίθενται σε καθεστώς διαθεσιμότητας μέχρι νεωτέρας. Το Κέντρο Ελέγχου του Διαστημικού Κέντρου Τζόνσον στο Χιούστον θα λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας για τη διαχείριση του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού -δύο αστροναύτες βρίσκονται την Τρίτη εν πτήσει προς το πολυεθνικό τροχιακό συγκρότημα. Το μεγάλο βήμα για τη δημιουργία της NASA έγινε στις 29 Ιουλίου 1958, όταν ο πρόεδρος Ντουάιτ Αϊζενχάουερ υπέγραψε την Εθνική Νομοθεσία Αεροναυτικής και Διαστήματος. Τα εγκαίνια της αντίστοιχης υπηρεσίας ακολούθησαν την 1η Οκτωβρίου του ίδιου ετους. Έκτοτε, η NASA έστειλε 12 ανθρώπους στη Σελήνη και τέσσερα τροχοφόρα ρομπότ στον Άρη, και πρόσφατα γιόρτασε την έξοδο του Voyager 1 από το Ηλιακό Σύστημα. Εφόσον το Κογκρέσο καταλήξει σε συμφωνία, η εξερεύνηση θα συνεχιστεί με τις πρώτες επανδρωμένες αποστολές πέρα από την τροχιά της Σελήνης. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231267458 Η Roscomos σχεδιάζει να θέσει σε τροχιά 33 νέες συσκευές. Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος Roscosmos σχεδιάζει να θέσει σε περίγεια τροχιά 33 διαστημικές συσκευές τηλεπισκόπησης της Γης, σύμφωνα με μια παρουσίαση στο Πανρωσικό συνέδριο με θέμα «Εφαρμογή της διαστημικής τεχνολογίας για την ανάπτυξη των περιοχών της Αρκτικής». Μέχρι το 2020, σχεδιάζεται η εκτόξευση τεσσάρων μετεωρολογικών και δύο συστημάτων ραδιοεντοπισμού, που θα χρησιμοποιηθούν για την επίλυση προβλημάτων στις αρκτικές περιοχές. Η Roscosmos θα πραγματοποιήσει εξάλλου την εκτόξευση δύο συσκευών, προορισμένων για την επικαιροποίηση των χαρτών και για τον έλεγχο της ρύπανσης του περιβάλλοντος. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_01/244966187/ Έβερεστ: Ελάτε «να κατακτήσουμε την στέγη του κόσμου», στο Πλανητάριο του Ιδρύματος Ευγενίδου‏. Από τις 2 Οκτωβρίου εντάσσεται η νέα ψηφιακή παράσταση με τίτλο «Εβερεστ» στο πρόγραμμα προβολών του Πλανητάριου του Ιδρύματος Ευγενίδου‏. Η πολυβραβευμένη ταινία θόλου έσπασε κάθε ρεκόρ εισιτηρίων σε όσες χώρες έχει προβληθεί, καθώς δημιουργήθηκε από την πρώτη αποστολή που κατέγραψε βήμα προς βήμα σε ταινία θόλου ΙΜΑΧ την προσπάθεια κατάκτησης της «στέγης του κόσμου». Η εμπνευσμένη παραγωγή παρακολουθεί την δραματική, αλλά και αληθινή ιστορία κατάκτησης της κορυφής του Έβερεστ, σε ύψος 8.848 μέτρων, λίγες μόνο ημέρες μετά τη περιβόητη τραγωδία του 1996, όταν 8 ορειβάτες έχασαν τη ζωή τους στην ίδια προσπάθεια. Η ταινία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα στην προσπάθεια κατάκτησης της υψηλότερης κορυφής της Γης από τον άνθρωπο, καταγράφοντας τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι ορειβάτες στην πορεία τους προς την κορυφή, καθώς και τις δυσκολίες και τις καταπονήσεις (σωματικές και ψυχικές), με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι. Η ταινία πετυχαίνει να μεταφέρει στον θεατή συγκλονιστικές εικόνες από το παγωμένο, όσο και εντυπωσιακό βουνό και ταυτόχρονα να αναφερθεί στις σωματικές και διανοητικές ικανότητες ενός ορειβάτη, ενώ αποδεικνύει πως το πνεύμα της αποφασιστικότητας, της αισιοδοξίας και της συντροφικότητας μπορεί να οδηγήσει σε θαυμαστά επιτεύγματα. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα προσεγμένη παραγωγή, που φέρει την υπογραφή της McGillivray Freeman Films, ενώ την μουσική της υπογράφει το διάσημο «σκαθάρι» George Harrison. Την σκηνοθεσία της μεταγλώττισης στα Ελληνικά έκανε η Μαρία Ζερβού, ενώ με τις φωνές τους ντύνουν την ταινία στα Ελληνικά οι ηθοποιοί Στέλιος Μάινας, Θανάσης Κουρλαμπάς, Χρήστος Θάνος, Τζίνη Παπαδοπούλου και Γιάννης Στεφόπουλος. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_01/10/2013_521149 Η Γαλλική «Γιορτή της Επιστήμης» στη Θεσσαλονίκη. Η Γιορτή της Επιστήμης (La Fête de la Science) είναι ένα ετήσιο γεγονός που λαμβάνει χώρα στη Γαλλία, με σκοπό να προάγει τις επιστήμες στο ευρύ κοινό με τη διεξαγωγή εκδηλώσεων που στοχεύουν στην διάδοση των επιστημών, μέσα από εκθέσεις, διαλέξεις, παιδαγωγικά εργαστήρια, ημέρες «ανοικτών θυρών» σε ερευνητικά εργαστήρια κλπ. Η διοργάνωση τελεί υπό την αιγίδα του Γαλλικού Υπουργείου Ανώτατης Εκπαίδευσης και Έρευνας. Στο πλαίσιο του φετινού εορτασμού, με κεντρικό θέμα “Από το απείρως μεγάλο στο απείρως μικρό” (De l'infiniment grand à l'infiniment petit), το Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης συμμετέχει ενεργά με τη διοργάνωση σχετικών εκδηλώσεων από κοινού με το ΝΟΗΣΙΣ, που θα πραγματοποιηθούν την εβδομάδα 8 – 14 Οκτωβρίου 2013, στις εγκαταστάσεις και των δύο φορέων. Η εναρκτήρια εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 8/10, στις 18.30, στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, με τη διάλεξη του καθηγητή του Πανεπιστημίου Paris VII και Διευθυντή ερευνών του CNRS, Σταύρου Κατσανέβα με θέμα “Η σύνδεση των δύο απείρων, μια υπόθεση κλίμακας”. O Σταύρος Κατσανέβας είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Paris VII και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Αστροσωματιδιακής Φυσικής (Astroparticle Physics European Consortium, ApPEC) η οποία συντονίζει τη δράση των εθνικών Ευρωπαϊκών οργανισμών έρευνας στον τομέα της Αστροσωματιδιακής Φυσικής. Έχει διατελέσει (2002-2012) υποδιευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Σωματιδίων και Πυρηνικής Φυσικής (Institut National de Physique Nucléaire et Physique des Particules, IN2P3) του Γαλλικού Εθνικού Κέντρου Επιστημονικής Έρευνας (Centre National de Recherche Scientique, CNRS) και συντονιστής του χρηματοδοτούμενου από την Ευρωπαϊκή Ένωση Δικτύου Έρευνας ASPERA. Παράλληλα, θα υπάρξουν προβολές επιστημονικών ταινιών, σε συνεργασία με το Caid-Κέντρο Κοινωνίας Επιστήμης και Τέχνης και το Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (C.N.R.S. Images) σύμφωνα με το παρακάτω πρόγραμμα: Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης από Τετάρτη 9/10 έως Παρασκευή 11/10: πρωί 10.00 – 13.00 (μόνο για σχολεία) και απόγευμα 18.30 – 20.30 (προβολές για όλους) Για κρατήσεις σχολικών ομάδων στο τηλ: 2310 821 231 Τρίτη 8/10 – Παρασκευή 11/10: πρωί 10.00 – 14.00 Σάββατο 12/10: 13.00 – 21.00, Κυριακή 13/10: 11.00 – 19.00 Για κρατήσεις σχολικών ομάδων στο τηλ: 2310 483 000, εσωτ. 2, Δευτέρα-Παρασκευή, ώρες 8.30 - 13.30 Περισσότερες πληροφορίες για τις ταινίες που θα προβληθούν, καθώς και για το πλήρες πρόγραμμα μπορείτε να επισκεφθείτε τις ιστοσελίδες www.ift.gr και www.noesis.edu.gr Οι εκδηλώσεις θα ολοκληρωθούν τη Δευτέρα 14/10, στις 18.30, στο ΝΟΗΣΙΣ με τη διοργάνωση συνάντησης «Καφέ της Επιστήμης». ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_01/10/2013_521151

Η Γη ήταν κάποτε σαν την Ιώ. Σήμερα ο πλανήτης μας είναι γαλήνιος και γαλάζιος, στα νιάτα της όμως η Γη ήταν πολύ πιο άγρια και... εκρηκτική - ήταν καλυμμένη από λάβα και, σύμφωνα με μια νέα θεωρία, θα πρέπει να έμοιαζε πολύ με την Ιώ, τον κλυδωνιζόμενο από ηφαίστεια δορυφόρο του Δία. Η Ιώ είναι το πιο ηφαιστειακά ενεργό αντικείμενο στο ηλιακό μας σύστημα: τα περισσότερα από 400 ενεργά ηφαίστειά της εκρήγνυνται συνεχώς με αποτέλεσμα ολόκληρη η επιφάνειά της να είναι καλυμμένη από ένα στρώμα λάβας πάχους τουλάχιστον ενός εκατοστού. Ολη αυτή η δραστηριότητα - η μεταφορά δηλαδή θερμότητας από το εσωτερικό του δορυφόρου προς την επιφάνειά του - συντελείται με έναν μοναδικό τρόπο, χωρίς τις κινήσεις των λιθοσφαιρικών (ή τεκτονικών) πλακών που προκαλούν τις ηφαιστειακές εκρήξεις στη Γη. Τώρα αμερικανοί επιστήμονες εκτιμούν ότι ο πλανήτης μας δεν διέθετε πάντα αυτό το ιδιαίτερο «εσωτερικό» χαρακτηριστικό, υποστηρίζοντας ότι στα πρώτα στάδια της ζωής της η Γη ήταν όπως είναι σήμερα η Ιώ. Πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια η Γη γεννήθηκε - όπως όλοι οι πλανήτες - από την ένωση υλικών (βράχων, πάγων και σκόνης) που έλκονταν και συγκρούονταν μεταξύ τους. Ηταν δηλαδή αρχικά μια πυρακτωμένη «μπάλα» από μάγμα. Αργότερα όμως απέκτησε τεκτονικές πλάκες, οι οποίες, διοχετεύοντας με τις κινήσεις τους τη θερμότητα και ανακυκλώνοντας υλικά από το εσωτερικό της προς τα έξω, επέτρεψαν σιγά-σιγά στη λιθόσφαιρά της να ψυχθεί και να «παχύνει», να αποκτήσει βουνά και ηπείρους και να υποστηρίξει τη ζωή. Κανείς ωστόσο δεν γνωρίζει πώς ακριβώς έγινε αυτό το πέρασμα από το στάδιο της «μπάλας από μάγμα» στο λιθοσφαιρικό παρόν του πλανήτη μας. Τα στοιχεία μάλιστα υποδεικνύουν ένα παράδοξο: ότι όταν η Γη άρχισε να στερεοποιείται σχηματίζοντας τη λιθόσφαιρα δεν θα πρέπει να είχε τεκτονικές πλάκες ή, αν είχε, αυτές δεν λειτουργούσαν με τον μηχανισμό που γνωρίζουμε σήμερα. Ο Γουίλιαμ Μουρ του Πανεπιστημίου Χάμπτον της Βιρτζίνια και ο Αλεξάντερ Γουέμπ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Λουιζιάνα στο Μπατόν Ρουζ προτείνουν τώρα ένα πιθανό σενάριο για την εξήγηση αυτού του παραδόξου. Οι δύο επιστήμονες κατήρτισαν ένα μοντέλο για να διερευνήσουν τι μπορεί να συνέβη κατά τη διάρκεια της «λιθοσφαιρικής» μετάβασης του πλανήτη μας. Σύμφωνα με τα συμπεράσματά τους, αρχικά η Γη μάλλον διέθετε μία μόνο «διάτρητη» λιθοσφαιρική πλάκα, η οποία μέσω πολλών ηφαιστειακών αγωγών εκτόξευε προς τα έξω τη θερμότητα και ανακύκλωνε τα υλικά. Η θεωρία των δύο γεωφυσικών, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Nature», ονομάστηκε «μοντέλο των αγωγών της θερμότητας» και περιγράφει μια δυναμική όμοια με αυτήν που παρατηρείται στην Ιώ. Οι επιστήμονες στηρίζουν τη θεωρία τους με γεωλογικά στοιχεία και υποστηρίζουν ότι το πέρασμα από τη μια στις πολλές λιθοσφαιρικές πλάκες έγινε απότομα, εξαιτίας της ύφεσης των πηγών της θερμότητας. Εκτιμούν μάλιστα ότι το σύστημα των αγωγών λειτούργησε από τη στιγμή που η επιφάνεια της Γης άρχισε να στερεοποιείται ως περίπου πριν από 3,1 δισεκατομμύρια χρόνια, οπότε και έδωσε τη θέση του στη γεωδυναμική των πολλών τεκτονικών πλακών. «Η θεωρία των αγωγών της θερμότητας εξηγεί πώς η λιθόσφαιρα, επιτρέποντας στη θερμότητα να περάσει προς τα έξω από συγκεκριμένα σημεία - δηλαδή τους αγωγούς -, έγινε παχιά, ψυχρή και γερή» εξήγησε ο καθηγητής Μουρ στον δικτυακό τόπο Space.com. «Το παράδοξο λύνεται με την πρόταση αυτού του διαφορετικού μηχανισμού μεταφοράς της θερμότητας». Η επικρατέστερη άλλη θεωρία που προσπαθεί να εξηγήσει τα πρώτα στάδια της εξέλιξης της Γης υποστηρίζει ότι ο πλανήτης μας διέθετε πάντα πολλές τεκτονικές πλάκες αλλά αυτές κινούνταν ταχύτερα, διοχετεύοντας περισσότερη θερμότητα προς τα έξω. Οι δύο γεωφυσικοί θεωρούν ωστόσο ότι το δικό τους σενάριο της ενιαίας πλάκας με τους αεραγωγούς είναι πολύ πιο πιθανό - υποστηρίζουν μάλιστα ότι όλοι οι βραχώδεις πλανήτες περνούν από αυτό το στάδιο κατά τη διάρκεια της εξέλιξής τους. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=532645

Ο «Κομήτης του αιώνα» πλησιάζει τον Άρη. Ο κομήτης ISON, τον οποίο ορισμένοι επιστήμονες αποκαλούν «Κομήτη του αιώνα» θα περάσει σήμερα δίπλα από τον Άρη. Τα ουράνια σώματα θα βρίσκονται το ένα από το άλλο σε απόσταση περίπου έντεκα εκατομμυρίων χιλιομέτρων και στο τέλος Νοεμβρίου ο ISON θα είναι πολύ καλά ορατός κατά τη διάρκεια της ημέρας και μπορεί να επισκιάσει ακόμη και τη Σελήνη. Αλήθεια, οι αστρονόμοι δεν είναι ακόμα βέβαιοι για αυτό. Ο κομήτης ISON ανακαλύφτηκε από τον πολίτη της Ρωσίας Αρτιόμ Νοβιτσόκ και τον πολίτη της Λευκορωσίας Βιτάλι Νέφσκι. Πέρυσι μελετούσαν σε υπολογιστή τις φωτογραφίες του ουρανού, που βγάλθηκαν από το τηλεσκόπιο της πόλης Κισλοβόντσκ στη νότια Ρωσία. Οι ερευνητές επεξεργάστηκαν τις φωτογραφίες με τη βοήθεια ειδικού προγράμματος αναζήτησης κομητών και αστεροειδών. Στο νέο σώμα έδωσαν το όνομα ISON – από τα πρώτα γράμματα της ονομασίας του δικτύου υπολογιστών, που προορίζεται για την εξ αποστάσεων διεύθυνση τηλεσκοπίων με το οποίο είναι συνδεδεμένο και το τηλεσκόπιο του Κισλοβόντσκ. (International Scientific Optical Network). Πολύ σύντομα ο κομήτης αυτός ανακαλύφθηκε και σε φωτογραφίες που είχαν βγαλθεί νωρίτερα. Αποδείχτηκε ότι ο κομήτης για πρώτη φορά κινείται προς τον Ήλιο από το Νέφος Oort, γιγαντιαία σφαίρα από παγετώνες, που περιβάλλουν το ηλιακό σύστημα. Οι επιστήμονες σχεδιάζουν να μελετήσουν τη σύνθεση του περιπλανώμενου κομήτη, πολύ περισσότερο που η προσέγγισή του με τον Άρη δίνεται τέτοια ευκαιρία. Στον κομήτη αυτό είναι επικεντρωμένοι όλοι οι αρειανοί επιστημονικοί σταθμοί – τρία διαστημόπλοια, καθώς επίσης και τα ρόβερ Oppotyuniti και Spirit. Να, τι είπε σχετικά ο ερευνητής του Ινστιτούτου Αστρονομίας Ντμίτρι Κόνονοφ: - Νομίζω ότι πρέπει να πάρουμε λεπτομερειακές πληροφορίες για τη χημική τους σύνθεση, που πάντα παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Οι κομήτες, ειδικά εκείνοι που ήρθαν από το Νέφος Oort, φυλάγουν πληροφορίες για την αρχική σύνθεση της ουσίας από την οποία διαμορφώθηκε το ηλιακό σύστημα. Σε περίπτωση συγκέντρωσης ακριβών στοιχείων, αυτό θα θα ωφελήσει πολύ την επιστήμη. Χάρη στον κομήτη οι σταθμοί στον Άρη θα ελέγξουν την ικανότητά τους να κατευθύνονται σε σχετικά γρήγορο σώμα και να παρακολουθούν την κίνησή του. Η πιο ευνοϊκή περίοδος για τις παρατηρήσεις του κομήτη από την επιφάνεια του Κόκκινου Πλανήτη θα διαρκέσει μερικές ώρες. Το «ραντεβού» τους θα βρίσκεται επίσης στο πεδίο όρασης των επίγειων αστεροσκοπείων και των πολυάριθμων φίλων της αστρονομίας. Μετά τη διέλευση της τροχιάς της Γης ο κομήτης ISON θα περάσει στις 19 Νοεμβρίου δίπλα στον Ερμή. Εκεί θα παρακολουθεί τον κομήτη η διαστημική συσκευή Messenger (Αγγελιοφόρος) και στις 28 Νοεμβρίου το περιπλανώμενο σώμα θα κάνει περιστροφή γύρω από τον Ήλιο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ​​ο κομήτης θα λάμπει πολύ έτσι ώστε να μπορούν να τον δουν όλοι οι κάτοικοι της Γης. Προς το παρόν δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως γνωστό πώς ο διαστρικός κομήτης θα συμπεριφέρεται πλησιάζοντας τον Ήλιο. Αν δεν κομματιαστεί υπό την επίδραση των υψηλών θερμοκρασιών τότε οι φίλοι της αστρονομίας θα έχουν τη δυνατότητα να τον βλέπουν με γυμνό μάτι μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου. Στα μέσα Ιανουαρίου - πριν πετάξει προς τα βάθη του Διαστήματος - ο ISON θα χαρίσει μια βροχή μετεωριτών: η Γη θα περάσει από τα απομεινάρια της ουράς του κομήτη. http://greek.ruvr.ru/2013_10_01/244977228/

Ο μετεωρίτης του Τσεμπαρκούλ περιβάλλεται από σκοτάδι. Η αναζήτηση του μετεωρίτη που έπεσε στη λίμνη Τσεμπαρκούλ παρατείνεται. Για αρκετές ημέρες, οι δύτες δεν μπορούν να βρουν τίποτα. Οι ειδικοί αναγκάστηκαν να επεκτείνουν την αναζήτηση. Οι δύτες ήδη κατόρθωσαν να ανασύρουν μερικά θραύσματα του. Το μεγαλύτερο έχει βάρος περίπου 5 κιλά. Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι στο βυθό βρίσκονται άλλα μερικά θραύσματα. Τις τελευταίες ημέρες οι δύτες αναγκάστηκαν να κατεβούν σε βάθος μεγαλύτερο του αρχικά εικαζόμενου. Ωστόσο όλες οι εργασίες πραγματοποιούνται κανονικά χωρίς προβλήματα, δηλώνει ο επικεφαλής της ομάδας δυτών Νικολάι Μούρζιν: - Σήμερα οι εργασίες εκτελούνται σε βάθος 16-18 μέτρων. Έχουμε ειδικούς μηχανισμούς, με τη βοήθεια των οποίων εργαζόμαστε σε στρώματα λάσπης πολλών μέτρων πάχους. Το έργο θα διαρκέσει 28 ημέρες. Στις έρευνες λαμβάνει μέρος και ο επικεφαλής της περιοχής Τσεμπαρκούλ Αντρέι Ορλόφ. Ο ίδιος κατέβηκε προσωπικά στο βυθό της λίμνης, αλλά δεν είδε τίποτα εκεί, δήλωσε ο Αντρέι Ορλόφ: - Εκεί δεν φαίνεται τίποτα και είναι τρομακτική η κατάσταση. Κατέβηκα σε βάθος 10 μέτρων. Όμως σε βάθος 18 μέτρων, όπου διεξάγονται οι εργασίες, δεν με άφησαν να προχωρήσω. Χωρίς ειδική εκπαίδευση δεν επιτρέπεται να κατεβαίνεις σε τέτοιο βάθος, στο οποίο οι δύτες εργάζονται ψιλαφιστά σε απόλυτο σκοτάδι. Εδώ και μερικές ημέρες οι δύτες δεν βρίσκουν ούτε ένα νέο θραύσμα του μετεωρίτη. Οι σκεπτικιστές άρχισαν να λένε ότι οι έρευνες δεν διεξάγονται στο μέρος, όπου έπεσε το ουράνιο σώμα. Ωστόσο ο Αντρέι Ορλόφ είναι πεπεισμένος ότι το μέρος της αναζήτησης έχει προσδιοριστεί με ακρίβεια: - Οι ειδικοί από τις έρευνές τους εξακρίβωσαν ότι ακριβώς σ΄αυτό το μέρος παρατηρείται μαγνητική ανωμαλία. Συνολικά έχουν καταγραφεί 4 σημεία εκδήλωσης ανωμαλίας. Είναι αδύνατο να πει κανείς αν υπάρχουν εκεί μετεωρίτες ή όχι. Όμως στο παρελθόν εδώ τέτοιου είδους ανωμαλίες δεν υπήρχαν. Στη Τσεμπαρκούλ λειτουργούν μερικές εκθέσεις, αφιερωμένες στη πτώση του μετεωρίτη. Μια από αυτές έχει διοργανωθεί στο Εθνογραφικό Μουσείο της πόλης. Σ΄αυτήν παρουσιάζονται φωτογραφίες της λίμνης πριν και μετά τη πτώση του μετεωρίτη και ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνεται και ένα θραύσμα μετεωρίτη, το οποίο έφεραν στο Μουσείο οι ντόπιοι κάτοικοι, που το βρήκαν στο δάσος. Ο μετεωρίτης έχει προσελκύσει την προσοχή όχι μόνο των Ρώσων και ξένων επιστημόνων, αλλά και τουριστών από διάφορες χώρες. Μέσα σε μια ημέρα η μικρή και ελάχιστα γνωστή πόλη Τσεμπαρκούλ έγινε διάσημη σε όλο τον κόσμο. Σχεδιάζουμε να αναπτύξουμε περαιτέρω την τουριστική βιομηχανία και ίσως ακόμα και να κάνουμε την πόλη μας πρωτεύουσα των ρωσικών μετεωριτών, λέει ο Αντρέι Ορλόφ: - Μας έχουν επισκεφθεί Τσέχοι, Αμερικανοί, Ιάπωνες, Κινέζοι, Γάλλοι. Το ενδιαφέρον είναι τεράστιο. Και ας είναι μια αρκετά στενή ομάδα ανθρώπων, που ενδιαφέρονται για το διάστημα και τις διαστημικές ιστορίες. Αρχίζοντας από τις 15 Φεβρουαρίου τέτοιοι άνθρωποι έγιναν συχνοί επισκέπτες της πόλης μας και σήμερα δημιουργούμε όλες τις απαραίτητες συνθήκες για την ανάπτυξη του τουρισμού. Στην πόλη πωλούνται διαστημικά σουβενίρ μεγάλης ποικιλίας. Εκτός των κάθε λογής ημερολογίων και των φυλλαδίων προσφέρονται, π.χ., μικρά φιαλίδια με υγρό, το οποίο δήθεν περιέχει μυρωδιά του ουράνιου σώματος. Φυσικά, είναι αδύνατο να νιώσεις το μυστηριώδες άρωμα. Τα αγγεία είναι κλειστά ερμητικά. Και ακριβώς στο μέρος της πτώσης του εξωγήινου σώματος η Διοίκηση της περιοχής Τσεμπαρκούλ τοποθέτησε αναμνηστική σημαδούρα. Το καλοκαίρι αυτό το μνημείο το επισκέπτονται οργανωμένες εκδρομές. Όμως την άνοιξη, το φθινόπωρο και το χειμώνα να δουν με τα μάτια τους το μέρος της πτώσης του πετρελαίου μπορούν μόνο οι πιο παράτολμοι και ατρόμητοι, διότι αυτό βρίσκεται σε απόσταση εκατόν μέτρων από τις ακτές της λίμνης Τσεμπαρκούλ. Εξάλλου και στη λίμνη δεν είναι εύκολο να φτάσει κανείς, πρέπει να περάσει με αυτοκίνητο μερικά χιλιόμετρα σε τοπίο χωρίς δρόμους και μετά να διασχίσει περπατητός πυκνά δάση με θάμνους. http://greek.ruvr.ru/2013_10_01/244955127/

Ανακάλυψη Mega θόλου στη Σελήνη. Μια νέα ανακάλυψη από τον Ερασιτέχνη Αστρονόμο Γιώργο Ταρσούδη (www.lunar-captures.com) έρχεται να επισφραγιστεί και πάλι με το να βραβευθεί σαν Σεληνιακή φωτογραφία της ημέρας (LUNAR PHOTO OF THE DAY – LPOD) η παρακάτω φωτογραφία. Στην φωτογραφία , βλέπουμε την ανακάλυψη ενός τεράστιου θόλου (Megadome) ηφαιστειακής προελεύσεως, απομεινάρι της εποχής που η Σελήνη είχε ηφαιστειακή δραστηριότητα. Το φεγγάρι δεν έχει ηφαίστεια ενεργά τα τελευταία 3 δισεκατομμύρια χρόνια. Πιστεύεται ότι η πλειοψηφία των θόλων είναι ηφαιστειογενείς και σχηματίστηκαν από διαδοχικές εκλύσεις λάβας. Δεν αποκλείεται ωστόσο, κάποιοι από τους θόλους να είναι αποτέλεσμα ανάτασης, βαθιές παρεισδύσεις μάγματος που ανάγκασαν τα υπερκείμενα στρώματα πετρωμάτων να κυρτώσουν προς τα πάνω. Ο θόλος αυτός επιβεβαιώνεται με μετρήσεις που έκανε ο Γιώργος Ταρσούδης με το ACT react quick map tool. Ο Mega θόλος έχει διάμετρο με μέση τιμή τα 85.26 χλμ. και ύψος 300-400 μέτρων ! γι αυτό ονομάζεται MEGADOME. Όπως αναφέρει ο Γιώργος Ταρσούδης: “ο εντοπισμός φυσικά δεν έγινε τυχαία, πολλές φορές κυνηγάμε να φωτογραφίζουμε την Σελήνη όταν είναι σε φάση και πάντα κοντά στην διαχωρίζουσα όπου μπορούμε να πάρουμε εικόνες με ψηλότερη αντίθεση. Επίσης οι ηλιακές ακτίνες είναι χαμηλά στην περιοχή κάτι που μας βοηθάει στο κυνήγι της ανακάλυψης των θόλων. Από την αρχή μου έκανε εντύπωση όταν το διέκρινα ότι είχε αρκετές ομοιότητες με έναν άλλο γνωστό τεράστιο θόλο τον Valentine”. Ο διαχειριστής και σχολιαστής του LPOD είναι ο καθηγητής Chuck Wood, ο οποίος έχει εργαστεί σε πολλά πανεπιστήμια της Αμερικής αλλά και στην NASA (δημοσιεύσεις του βρίσκονται). http://www.lpod.org/cwm/Chuckstuff/publications.htm Όλη την έρευνα καταγραφής Σεληνιακών θόλων μπορείτε να την δείτε στην ιστοσελίδα του Γιώργου Ταρσούδη, http://www.lunar-captures.com/domes.html ενώ άλλες φωτογραφίες του της Σελήνης βρίσκονται http://www.lunar-captures.com//Skywatcher_14inch.html Σχετική βιβλιογραφία: - ΣΕΛΗΝΗ ΟΔΗΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ (PETER GREGO) από τις ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ - LPOD - SELENOLOGY TODAY http://physicsgg.me/2013/10/02/%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-mega-%ce%b8%cf%8c%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%83%cf%84%ce%b7-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. Τον Σεπτέμβριο, έκλεισαν 156 χρόνια από τη γέννηση του Κονσταντίν Τσιολκόβσκι, του θεμελιωτή της θεωρητικής αστροναυτικής-κοσμοναυτικής. Ο ίδιος, έχοντας σχεδόν χάσει την ακοή του από οστρακιά που πέρασε στην παιδική ηλικία, στερήθηκε τη δυνατότητα να σπουδάσει σε σχολείο. Αλλά η εκπαίδευση που έλαβε μόνος του, σε συνδυασμό με το ανοικτό μυαλό, την καινοτόμο σκέψη και τη δυνατή θέληση, τον οδήγησε σε ιδέες που στην εποχή του ήταν πέρα από τα όρια της φαντασίας. Η RBTH, σας παρουσιάζει τις πέντε πιο ενδιαφέρουσες ιδέες του μεγάλου Ρώσου επιστήμονα, που προέβλεψε την έλευση της διαστημικής εποχής. Ορισμένες από αυτές, έχουν ήδη γίνει μέρος της δικής μας πραγματικότητας, ενώ κάποιες άλλες εξακολουθούν να περιμένουν να έρθει η ώρα τους για να επαληθευτούν. Ο πρόδρομος του αεροπλάνου Μία από τις ιδέες του Τσιολκόβσκι, βρήκε εφαρμογή στην ανάπτυξη προηγμένων όπλων. Μιλάμε για τη χρήση του κεκλιμένου επιπέδου υπέρπτησης για την εκτόξευση του πυραύλου. Για τα διαστημικά σκάφη αυτή η μέθοδος εκτόξευσης δεν ταίριαξε, αλλά σήμερα η ιδέα αυτή χρησιμοποιείται σε πολεμικά πυραυλικά- ρουκετοφόρα συστήματα, όπως για παράδειγμα στις «Κατιούσες» και στα συστήματα «Γκραντ» και «Σμερτς». Ένα από πρώτα σχέδια του Τσιολκόβσκι, το οποίο, αν και δεν υλοποιήθηκε τράβηξε τη προσοχή σημαντικών προσωπικοτήτων της επιστήμης, είναι η δική του εκδοχή για την κατασκευή ενός αερόπλοιου. Ο μοναδικός σχεδιασμός του πηδαλιοχούμενου αερόπλοιου, βασίζονταν στο υλικό από το οποίο έπρεπε να κατασκευαστεί το «κέλυφος» της ιπτάμενης μηχανής. Το ελαστικοποιημένο ύφασμα αντικαταστάθηκε με μέταλλο, αποφεύγοντας έτσι τις επικίνδυνες χημικές αντιδράσεις. Επίσης, με τον τρόπο αυτό, το αερόπλοιο μπορεί να αλλάζει σχήμα και να μαζεύεται (πτυσσόμενο). Κάνοντας υπολογισμούς και διεξάγοντας πειράματα, ο αυτοδίδακτος επιστήμονας, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο τα μεταλλικά αεροσκάφη θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες για άνεση και ασφάλεια στην πτήση και ταυτόχρονα θα είναι οικονομικά. Συνεχίζοντας την έρευνα προς αυτή την κατεύθυνση, ο Τσιολκόβσκι επεξεργάστηκε ένα πρωτοποριακό σχέδιο ιπτάμενης μηχανής, δεκαετίες πριν την εμφάνιση του αεροπλάνου. Ήταν ένα μονοπλάνο, κατασκευασμένο εκ’ ολοκλήρου από μέταλλο, με καμπυλωτές πτέρυγες. Μια «πτηνοειδή ιπτάμενη μηχανή», όπως την ονόμασε ο ίδιος. Προβλέποντας τα διαστημόπλοια τον 19ο αιώνα Η ιδέα όμως, που έκανε αργότερα το όνομα του ρώσου επιστήμονα διάσημο σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν σχετίζεται με τις πτήσεις λίγο πάνω από το έδαφος, αλλά με το διάστημα. Στο έργο του «Ελεύθερος χώρος» το 1883, το οποίο είναι γραμμένο σε μορφή ημερολογίου, ο Τσιολκόβσκι χρησιμοποιεί σαν αφηγητή έναν άνθρωπο που βρίσκεται σε ένα χώρο ελεύθερο από δυνάμεις αντίστασης και τη βαρύτητα. Σε αυτό το έργο, ο οραματιστής επιστήμονας για πρώτη φορά κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η χρήση της αεριώθησης, θα αποτελεί τη μόνη δυνατή μέθοδο μετακίνησης στο διάστημα. Ένα μεταγενέστερο έργο του, «Η εξερεύνηση του κοσμικού χώρου με αεριωθούμενες συσκευές», τεκμηριώνει το παραπάνω συμπέρασμα με βάση τους απλούς νόμους της μηχανικής. Σε αυτό το έργο του, ο Τσιολκόβσκι απέδειξε επίσης την ικανότητα των πυραύλων για διαστημική πτήση. Ο πύραυλος-τρένο Με τον όρο «πύραυλος τρένο», ο Τσιολκόβσκι αναφέρεται στον πρωτότυπο πύραυλο πολλαπλών σταδίων. Ένα σύνθετο «πολυώροφο» πύραυλο, που απογειώνεται κινούμενος με μεγάλη ταχύτητα στο έδαφος, πετάει στην ατμόσφαιρα και βγαίνει στο διάστημα. Κάθε στάδιο του πυραύλου, μετά τη χρήση του καυσίμου πρέπει να αποκολλάται από το συγκρότημα και να πέφτει στο έδαφος. Το μήκος του πυραύλου, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του επιστήμονα, θα έπρεπε να ήταν 30 μέτρα, η διάμετρος του, τρία μέτρα. Η δημιουργία ενός τέτοιου «πυραυλικού τρένου», σύμφωνα με τον Τσιολκόβσκι, θα έκανε το όνειρο του ανθρώπου να πάει στο διάστημα πραγματικότητα και ταυτόχρονα θα άνοιγε την εποχή των διαπλανητικών ταξιδιών. To διαστημικό ασανσέρ Σύμφωνα με τον Τσιολκόβσκι, τα διαστημοχήματα με πυραυλοκινητήρα δεν ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεφύγει ο άνθρωπος από τη βαρύτητα της Γης. Ο επιστήμονας, παρουσίασε για πρώτη φορά στον κόσμο, την ιδέα της χρησιμοποίησης ενός «διαστημικού ανελκυστήρα» που θα αντικαθιστά τους πυραύλους, στην μεταφορά φορτίων στο διάστημα. Θεωρητικά, η κατασκευή προέβλεπε τη χρήση ενός ειδικού καλωδίου που θα ένωνε το διαστημικό όχημα με την επιφάνεια του πλανήτη. Στο μέλλον, η μέθοδος αυτή της ανέλκυσης φορτίων σε τροχιά, αν θα καταστεί δυνατό να υλοποιηθεί, θα εξοικονομήσει τεράστιους πόρους. Επίσης, θα δώσει λύση στα περιβαλλοντικά προβλήματα που προκαλεί η εκτόξευση ενός πυραύλου. Διαστημικές βάσεις και στολές Ο Τσιολκόβσκι ήταν ένθερμος υποστηρικτής της εξερεύνησης του διαστήματος. Η ιδέα ενός μελλοντικού ταξιδιού στο διάστημα, ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με τις θεωρίες για την ολοκλήρωση της ανθρωπότητας, με την επίτευξη μιας αρμονίας στις σχέσεις ανθρώπου – περιβάλλοντος στον πλανήτη. Τότε μόνο, ο άνθρωπος θα μπορεί να αρχίσει να ερευνά άλλους πλανήτες, διαμορφώνοντας έναν πιο ολοκληρωμένο τύπο ανθρώπου. Ο επιστήμονας δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα βιολογικά – ιατρικά προβλήματα κατά τη διάρκεια των μεγάλων διαπλανητικών πτήσεων. Ήταν ο πρώτος, που πρότεινε τη χρήση του ειδικού ιματισμού (στολής), τον πρόγονο του σημερινού χαϊ – τεκ σκάφανδρου των αστροναυτών, που θα προστατεύει τους κοσμοναύτες από τις επιπτώσεις εξωτερικών παραγόντων στην πτήση. Στο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας «Πέρα από τη Γη», ο Τσιολκόβσκι, μίλησε πρώτος για την ιδέα της δημιουργίας διαστημικών αποικιών, προτείνοντας ένα σχέδιο μιας περιστρεφόμενης κατασκευής για τη δημιουργία τεχνητής βαρύτητας στο διάστημα. Σε αυτήν την κατασκευή, σύμφωνα με τον επιστήμονα, θα λειτουργούν μονάδες βιομηχανικής και γεωργικής παραγωγής και θα αναπτύσσονται οικισμοί – ολόκληρες πόλεις - για τους «ενοίκους» του σταθμού. Σήμερα, αυτή η ιδέα εφαρμόζεται στα σχέδια διαστημικών οικισμών σε τροχιακούς σταθμούς, σχήματος κυλινδρικού δακτυλίου (κοινώς, «διαστημικές πόλεις-σταθμοί»), όπως για παράδειγμα το project Stanford Torus, που έχει αναπτυχθεί από επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ (ΗΠΑ). http://rbth.gr/arts/2013/09/28/konstantin_tsiolkobski_o_patera_ti_astronaytiki_25221.html

To πορτρέτο της Εστίας. Η NASA έδωσε στη δημοσιότητα μια εντυπωσιακή φωτογραφία της Εστίας, ενός μεγάλου αστεροειδή τον οποίο πλησίασε και μελέτησε το διαστημικό σκάφος Dawn από τον Ιούλιο του 2011 ως τον Σεπτέμβριο του 2012. Ειδικοί της NASA χρησιμοποιώντας τις εικόνες που είχε στείλει το σκάφος δημιούργησαν ένα «μωσαϊκό» που αποτυπώνει με λεπτομέρεια ολόκληρο τον αστεροειδή. Το Dawn συνεχίζει την αποστολή του κυνηγώντας τον αστεροειδή Ceres στον οποίο αναμένεται να πλησιάσει και να ξεκινήσει να εξερευνά τον Φεβρουάριο του 2015. Η Εστία (το ρωμαϊκό όνομα της οποίας είναι Vesta) έχει διάμετρο 530 χλμ, μέγεθος που την κατατάσσει στην κατηγορία των «πρωτοπλανητών», οι οποίοι αποτελούν τα απομεινάρια των συγκρούσεων μεταξύ μικρών σε μέγεθος πλανητών. Διαχρονικά αποτελεί πόλο έλξης μετεωριτών και μικρών διαστημικών βράχων οι οποίοι πέφτουν επάνω της δημιουργώντας ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον και πλούσιο γεωλογικό περιβάλλον. Σύμφωνα με τους ειδικούς, ο τρόπος δημιουργίας της Εστίας και ο σχηματισμός του φλοιού, του μανδύα και του πυρήνα σιδήρου που διαθέτει είναι παρόμοιοι με της Γης και της Σελήνης. Για τον λόγο αυτό και αποφασίστηκε να γίνει εκεί μια αποστολή εξερεύνησης. Το Dawn μας έδωσε εικόνα από έναν πραγματικά μοναδικό κόσμο που δεν έχει σχέση με τους υπόλοιπους αστεροειδείς. Η πιο εντυπωσιακή ανακάλυψη είναι ένα γιγάντιο βουνό που βρίσκεται κοντά στον Νότιο Πόλο της Εστίας. Η κορυφή του βρίσκεται σε ύψος 22 χλμ από την επιφάνεια! Φωτογραφία που έστειλε το Dawn από το γιγάντιο όρος που υπάρχει στην Εστία. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=532707