Δροσος Γεωργιος

Euronews: Spacewalk: Περίπατος με θέα στο Σύμπαν. Σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης τέθηκε ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός, όταν διέρρευσε αμμωνία. Υπήρχε μόνο ένας τρόπος για να διορθωθεί το πρόβλημα. Ένας αστροναύτης έπρεπε να βγει από τον σταθμό και να περπατήσει στο διάστημα. Το 1965, ο Ρώσος κοσμοναύτης Αλεξέι Λεόνοφ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που περπάτησε στο διάστημα. "Αν το σκάφος σας ταξιδεύει στην ανοικτή θάλασσα, τότε πρέπει να ξέρετε κολύμπι. Τα δικά μας σκάφη ταξιδεύουν στο διάστημα, οπότε και εμείς πρέπει να περπατάμε στο διάστημα. Και όχι μόνο αυτό. Πολλές φορές, πρέπει να εργαστούμε εκτός σκάφους ή διαστημικού σταθμού. Πρέπει να διορθώσουμε κάποια βλάβη ή να συναρμολογήσουμε κάποιο μηχάνημα", δήλωσε στην κάμερα του Euronews ο Αλεξέι Λεόνοφ. Ο διαστημικός περίπατος ή αλλιώς η δραστηριότητα εκτός σκάφους, αποτελεί πια ρουτίνα για όσους αστροναύτες διαμένουν στο διάστημα. Οι περισσότεροι αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό περιλαμβάνουν διαστημικούς περιπάτους που συνήθως διαρκούν 5 με 6 ώρες. Ο Κριστέρ Φούγκλεσανγκ είναι αστροναύτης της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας του Διαστήματος. Έχει πραγματοποιήσει 5 διαστημικούς περιπάτους. "Οι διαστημικοί περίπατοι είναι απαραίτητοι για διάφορους λόγους. Όταν έχουμε μια βλάβη, πρέπει να βγούμε έξω και να επιδιορθώσουμε την ζημιά. Χρόνος δεν υπάρχει και σε μια τέτοια περίπτωση, όλα πρέπει να γίνουν γρήγορα. Βεβαίως, όταν χτίζουμε διαστημικούς σταθμούς, περνάμε πολλές ώρες στο διάστημα" υποστηρίζει ο Κριστέρ Φούγκλεσανγκ. Ο διαστημικός περίπατος ξεκινά στη Γη και πιο συγκεκριμένα στο εργαστήριο ουδέτερης πλευστότητας στην πόλη Σταρ της Ρωσίας. Οι αστροναύτες Σαμάνθα Κριστοφορέτι και Αλέξάντερ Τζερστ φορούν ειδικές στολές και ετοιμάζονται για έναν διαστημικό περίπατο στο βυθό. "Είναι ωραία! Με κρατά ασφαλή και ζωντανή κάτω από το νερό. Το ίδιο ελπίζω να συμβεί και στο διάστημα", δήλωσε η Σαμάνθα Κριστοφορέτι. "Συνδέω το βύσμα και έτσι οι επιστήμονες που βρίσκονται στο έδαφος καταγράφουν τους ρυθμούς της καρδιάς μου, την θερμοκρασία του σώματος μου και τον ρυθμό της αναπνοής μου. Ο αισθητήρας που έχω στο αυτί μου, στέλνει όλα τα δεδομένα", υποστηρίζει ο Αλέξάντερ Τζερστ. Οι υποβρύχιες στολές είναι σχεδόν πανομοιότυπες με αυτές που χρησιμοποιεί η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία. Οι στολές αυτές επιτρέπουν στους αστροναύτες να αναπνεύσουν, να μετακινηθούν και να διατηρήσουν τη σωστή θερμοκρασία σώματος σε ακραίες συνθήκες. Τέτοιες πολυτέλειες δεν γνώρισε ο Αλεξέι Λεονόβ, ο πρώτος αστροναύτης που περπάτησε στο διάστημα. Ο θάλαμος του σκάφους Voskhod 2, έμοιαζε με ένα σωλήνα και ο Λεονόβ δυσκολευόταν να μπει. "Καθώς στεκόμουν στην άκρη του θαλάμου, κοίταξα γύρω μου για μερικά δευτερόλεπτα. Είδα, όσο μπορούσα να δώ και αυθόρμητα είπα πως η Γη είναι στρογγυλή. Έκανα το βήμα και βγήκα", δήλωσε ο Αλεξέι Λεόνοφ. Μετά από λίγα λεπτά ο Αλεξέι Λεόνοφ, διαπίστωσε ότι η στολή του είχε διογκωθεί από την εσωτερική πίεση και είχε σκληρύνει τόσο, που ο αστροναύτης δεν μπορούσε να λυγίσει τις αρθρώσεις του.Προσπάθησε να επιστρέψει στον θάλαμο, αλλά δεν τα κατάφερε. Πήρε το ρίσκο και αποφάσισε να ανοίξει μια βαλβίδα, ώστε να εκτονωθεί η πίεση. "Δεν είχα δικαίωμα να κάνω κάτι τέτοιο. Έπρεπε να ενημερώσω την ομάδα που βρισκόταν στο έδαφος, αλλά σκέφτηκα πως θα επικρατούσε πανικός.Ένιωσα έτοιμος και πήρα την απόφαση και απελευθέρωσα την πίεση", υποστήριξε ο Αλεξέι Λεόνοφ. Oι ρωσικές διαστημικές στολές, σχεδιάζονται και κατασκευάζονται από την εταιρεία Zvezda . "Η βασική διαφορά με τις σύγχρονες στολές είναι ότι η στολή του Λεονόβ ήταν μαλακή. Έμοιαζε με ένα μαλακό σφραγισμένο κέλυφος και το σύστημα υποστήριξης ήταν σε ένα μικρό σακίδιο, το οποίο ο Λεονόβ έπρεπε να βγάλει και να συνδέσει με σωλήνες", δηλώνει ο Σεργκέι Ποζντινιακόβ, γενικός διευθυντής της Zvezda . Η διαστημική στολή Orlan-MKS , ρυθμίζει αυτόματα τη θερμοκρασία στο εσωτερικό της στολής. Το Euronews εξασφάλισε πρόσβαση στα εργαστήρια της Zvezda , όπου η νέα διαστημική στολή περνά από διάφορα τεστ. "Μια διαστημική στολή είναι ένα κέλυφος που περιβάλλει τον αστροναύτη. Τον προστατεύει και του επιτρέπει να κινηθεί στον χώρο. Κάθε δραστηριότητα παράγει ενέργεια και θερμότητα. Αυτή η ενέργεια πρέπει να αφαιρεθεί με κάποιο τρόπο, γι' αυτό υπάρχει σύστημα ελέγχου της θερμοκρασίας. Εν ολίγοις, μια διαστημική στολή είναι ένα μικρό διαστημόπλοιο με χέρια και πόδια, που επιτρέπει στον αστροναύτη να μετακινηθεί", δηλώνει ο Σεργκέι Ποζντινιακόβ. Οι αστροναύτες περνούν από σκληρές δοκιμασίες. Δοκιμάζονται σε διάφορα υποθετικά σενάρια, όπου τίποτε δεν έγινε όπως είχε προγραμματιστεί. Οι εκπαιδευόμενοι μένουν κάτω από το νερό για πολλές ώρες. Δίπλα τους βρίσκεται πάντα ένας εκπαιδευτής, που είναι υπεύθυνος για το καθημερινό πρόγραμμα των αστροναυτών. "Η προσομοίωση είναι ακριβής κατά 95%. Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά. Οι αστροναύτες βρίσκονται μέσα στο νερό και όχι στο κενό του διαστήματος.Μαθαίνουν λοιπόν να αντιστέκονται στο νερό. Η δουλειά τους εδώ είναι πιο δύσκολη σε σχέση με τις συνθήκες μηδενικής βαρύτητας", υποστηρίζει ο Βαλερί Νεσμεγιανόβ, υπέυθυνος εκπαίδευσης στο εργαστηρίου « Hydro lab ». Στην διάρκεια της εκπαίδευσης, όπως και στο διάστημα, οι αστροναύτες πρέπει να φροντίζουν για την δική τους ασφάλεια καθώς και των συναδέλφων τους. "Νιώθω πραγματικά ελεύθερη μέσα σε αυτή την στολή. Μπορώ να κουνήσω το κεφάλι μου, νιώθω άνετα και αυτό είναι μεγάλο πλεονέκτημα.Υπάρχει ακόμη και ένα παραθυράκι που μου επιτρέπει να βλέπω τι συμβαίνει πάνω από το κεφάλι μου", υποστηρίζει η αστροναύτης Σαμάνθα Κριστοφορέτι. Ο διαστημικός περίπατος κρύβει κινδύνους και σίγουρα απαιτεί μεγάλες σωματικές δυνάμεις. Είναι όμως μια συναρπαστική εμπειρία για τους αστροναύτες που περπατούν στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος. Βίντεο: http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/07/ESA_Euronews_Spacewalk_-_giant_leaps_for_humankind http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Euronews_Spacewalk_Perhipatos_me_thhea_sto_Shumpan Το διαστημικό φορτηγό «Progress» συνδέθηκε στο ΔΔΣ. Το διαστημικό φορτηγό «Progress Μ-20Μ», που εκτοξεύθηκε σήμερα τη νύχτα από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ, συνδέθηκε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε αυτόματη λειτουργία. Το ρωσικό φορτηγό διαστημόπλοιο μετέφερε στο ΔΔΣ συστατικά καυσίμων, οξυγόνο, εξοπλισμό για επιστημονικά πειράματα, υλικά ιατρικής περίθαλψης, τρόφιμα και νερό, βιβλία, δώρα και άλλα δέματα για το πλήρωμα του ΔΔΣ – συνολικά σχεδόν 2,4 τόνοι φορτίου. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_28/231031559/ Σε τροχιά τέθηκε o πιο εξελιγμένος ευρωπαϊκός τηλεπικοινωνιακός δορυφόρος. Ένας πύραυλος Ariane 5 έθεσε επιτυχώς χθες σε τροχιά τον πιο εξελιγμένο μέχρι στιγμής ευρωπαϊκό εμπορικό τηλεπικοινωνιακό δορυφόρο. Ο πύραυλος εκτοξεύθηκε από το διαστημικό κέντρο της ESA στο Kourou της γαλλικής Γουιάνα. Ο δορυφόρος που μετέφερε ο πύραυλος είναι ο Alphasat ή I-4A F4 ο οποίος κατασκευάστηκε από την Astrium σε σύμπραξη με την Inmarsat και την ESA. Ζυγίζει 6.650 Kg και θα προσφέρει τηλεπικοινωνιακή κάλυψη στην Ευρώπη, την Αφρική και την Μ. Ανατολή. Αποτελεί τον πρώτο δορυφόρο μιας νέας γενιάς δορυφόρων μεγάλου όγκου και δυνατοτήτων (θα μπορεί να εκτελεί τρισεκατομμύρια υπολογισμούς το δευτερόλεπτο) ενώ το χαρακτηριστικό παρατσούκλι του είναι «Α380 του διαστήματος». http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%83%CE%B5-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%B9%CE%AC-%CF%84%CE%AD%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%BF-alphasat-o-%CF%80%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CF%85%CF%81%CF%89%CF%80%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%BF%CF%81%CF%85%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82

Το νετρίνο διασώζει την αρχή διατήρησης της ενέργειας. Ένα ζήτημα που απασχολούσε τον Wolfgang Pauli, το 1930, ήταν το τι συμβαίνει όταν οι πυρήνες κάποιων ατόμων διασπώνται αποβάλλοντας ηλεκτρόνια. Οι μετρήσεις των πειραματικών φυσικών έδειχναν ότι κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας – της επονομαζόμενης διάσπασης β – η ενέργεια του πυρήνα πριν την εκπομπή του ηλεκτρονίου ήταν μεγαλύτερη από την συνολική ενέργεια του θυγατρικού πυρήνα και του εκπεμπόμενου ηλεκτρονίου. Κάπου, με κάποιο τρόπο, κάποια ποσότητα ενέργειας χανόταν. Ήταν δυνατόν να παραβιάζεται η αρχή διατήρησης της ενέργειας, μια από τις βασικότερες αρχές της φυσικής; Και γιατί στην διάσπαση β – σε αντίθεση με την διάσπαση α, όπου τα εκπεμπόμενα σωματίδια α ήταν μονοενεργειακά – τα ηλεκτρόνια δεν έχουν μια συγκεκριμένη ενέργεια αλλά ένα εύρος ενεργειών; Ο Niels Bohr το 1929 για να εξηγήσει ο φαινόμενο πρότεινε ότι η αρχή διατήρησης της ενέργειας κατά την διάσπαση β ίσχυε μόνο κατά μέσο όρο – ότι η ελλείπουσα ενέργεια ήταν ζήτημα στατιστικής – και έγραφε: «Πρέπει να περιμένουμε και άλλες νέες εκπλήξεις από τον κόσμο του ατόμου». Ο Pauli, αλλά και η πλειονότητα των φυσικών, διαφωνούσε έντονα. Ρωτούσε, για παράδειγμα, τον Bohr, αστειευόμενος: «Τι θα συνέβαινε εάν κάποιος σου χρωστούσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και προσφερόταν να το αποπληρώσει με δόσεις, αλλά κάθε φορά το προκαθορισμένο ποσό της δόσης μειωνόταν; Θα το θεωρούσες στατιστικό σφάλμα ή ένδειξη ότι κάτι λείπει;» Στα άρθρα περί κβαντικής ηλεκτροδυναμικής που ο Pauli συνέγραψε με τον Heisenberg το 1929, είχε δείξει ότι η αρχή διατήρησης της ενέργειας ενυπήρχε στις εξισώσεις της θεωρίας. Τελικά, κατέληξε σε μια τολμηρή πρόταση. Ίσως πράγματι να έλειπε κάτι. Θα μπορούσαν, άραγε, οι πυρήνες που υφίσταντο διάσπαση β να εξέπεμπαν ένα σωματίδιο που δεν είχε ακόμα ανιχνευθεί, και το οποίο θα εξισορροπούσε το ισοζύγιο ενέργειας; Ο Pauli κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ένα τέτοιο σωματίδιο θα ήταν ηλεκτρικά ουδέτερο, η μάζα του δεν θα ήταν μεγαλύτερη του ηλεκτρονίου και το σπιν του ίσο με ½. Ο Pauli στις 4 Δεκεμβρίου 1930 έστειλε μια ανοιχτή επιστολή προς τους πειραματικούς συναδέλφους του, που ξεκινούσε με την προσφώνηση «Ραδιενεργές κυρίες και κύριοι …», όπου τους περιέγραφε για πρώτη φορά την υπόθεσή του, σύμφωνα με την οποία, θα μπορούσε να διασωθεί ο νόμος διατήρησης της ενέργειας, αρκεί να υπήρχαν ηλεκτρικά ουδέτερα σωματίδια, τα οποία αποκαλούσε νετρόνια (αργότερα ονομάστηκαν νετρίνα). Το συνεχές φάσμα της β διάσπασης θα αποκτούσε νόημα αν υποθέταμε ότι μαζί με την εκπομπή του ηλεκτρονίου εκπέμπεται και ένα νετρόνιο (νετρίνο) τέτοιο ώστε το άθροισμα των ενεργειών νετρονίου (νετρίνου) και ηλεκτρονίου να είναι σταθερό. «Αλλά μέχρι στιγμής» – συνέχιζε στην επιστολή – «δεν τολμώ να δημοσιεύσω οτιδήποτε σχετικό μ’ αυτή την ιδέα, και εμπιστευτικά απευθύνομαι πρώτα σε σας, με την ερώτηση του κατά πόσο είναι πιθανό να βρούμε πειραματικές αποδείξεις για την ύπαρξη τέτοιων νετρονίων (νετρίνων) … Ομολογώ πως η ερμηνεία μου μπορεί να φαίνεται σχεδόν απίθανη, γιατί αν υπήρχαν αυτά τα νετρόνια (νετρίνα), θα έπρεπε να είχαν βρεθεί μέχρι σήμερα». Το να προτείνει κανείς την ύπαρξη ενός νέου σωματιδίου το 1930 ήταν πρωτοφανές. Κανένας δεν το είχε τολμήσει μέχρι τότε. Όταν ο Pauli έκανε την πρότασή του για το νέο σωματίδιο, το νετρίνο, που όμως ο ίδιος ονόμαζε νετρόνιο, δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα το γνωστό μας νετρόνιο. Αυτό ανακαλύφθηκε το 1932, από τον James Chadwick. Όμως ήταν πολύ βαρύ για να είναι το σωματίδιο που προέβλεπε ο Pauli. Μέχρι τότε τα γνωστά σωματίδια ήταν το πρωτόνιο, το ηλεκτρόνιο και το κβάντο του φωτός, το φωτόνιο. Όμως σιγά-σιγά η επιστημονική κοινότητα πειθόταν πως ο Pauli μάλλον είχε δίκιο. Λίγα χρόνια μετά, ο Enrico Fermi, βάφτισε το σωματίδιο του Pauli νετρίνο. To νετρίνο αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι της θεωρίας για την διάσπαση β που διατύπωσε ο Fermi το 1934. Σύμφωνα μ’ αυτήν, τα νετρίνα αλληλεπιδρούσαν εξαιρετικά ασθενώς με την ύλη. Το νετρίνο επρόκειτο, μάλλον, για ένα σωματίδιο φάντασμα: μπορούσε να διαπεράσει ολόκληρη τη Γη χωρίς καμία αλληλεπίδραση. Παρ’ όλα αυτά, τα νετρίνα αποτελούσαν θεμελιώδες συστατικό του σύμπαντος, η ύπαρξη των οποίων ήταν απαραίτητα σύμφωνα με τους βασικούς νόμους της φυσικής. Μετά την υπόθεση του Pauli για την ύπαρξη του νετρίνου, τα νέα πειραματικά δεδομένα σχετικά με την διάσπαση β έδειχναν ότι αν το νετρίνο υπήρχε η μάζα του θα έπρεπε να είναι αμελητέα. Τελικά η ύπαρξη των νετρίνων αποδείχθηκε πειραματικά 26 χρόνια μετά, τον Ιούνιο του 1956 από τους Frederick Reines και Clyde Cowan. Αμέσως ενημέρωσαν με τηλεγράφημα τον Pauli, που βρίσκονταν σε ένα συνέδριο στο CERN. O ίδιος το ανακοίνωσε με περηφάνια στο κοινό: «Με ικανοποίηση σας πληροφορούμε ότι έχουμε μετά βεβαιότητας ανιχνεύσει νετρίνα σε προϊόντα σχάσης μέσω παρατήρησης της αντίστροφης διάσπασης β των πρωτονίων. Η παρατηρούμενη ενεργός διατομή βρίσκεται σε συμφωνία με την αναμενόμενη τιμή των 6•10-44 cm2» Ο Pauli έγινε παγκοσμίως γνωστός ως ο «πατέρας του νετρίνου» και προσκλήθηκε σε πολλά μέρη του κόσμου για να κάνει διαλέξεις επί του θέματος. Φημολογείται ότι μετά την ανακάλυψη σχολίασε με αρκετή ικανοποίηση: «Όλα έρχονται σε εκείνον που ξέρει να περιμένει». Στις φωτογραφίες 1)Ο Niels Bohr για να εξηγήσει ο φαινόμενο της διάσπασης β αμφισβήτησε την ισχύ της αρχής διατήρησης της ενέργειας στον πυρήνα του ατόμου. 2) H λύση του προβλήματος της διάσπασης β του Βισμουθίου-210 από τον Pauli χρησιμοποιώντας την υπόθεση της ύπαρξης του νετρίνιου. 3)Η επιστολή του Pauli στην οποία περιγράφει για πρώτη φορά την υπόθεση του για την ύπαρξη του νετρίνου. Η επιστολή ξεκινά με την προσφώνηση: “Ραδιενεργές κυρίες και κύριοι …” http://physicsgg.me/2013/07/27/%cf%84%ce%bf-%ce%bd%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%af%ce%bd%ce%bf-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%8e%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%81%cf%87%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%84%ce%ae%cf%81%ce%b7%cf%83/ Τα «πολυγευστικά» νετρίνα. Ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα ενός μεγάλου πειράματος στην Ιαπωνία για τη φύση και τη λειτουργία των νετρίνων, των μυστηριωδών σωματιδίων που θεωρείται ότι δημιουργήθηκαν κατά τη γέννηση του Σύμπαντος. Είχε διαπιστωθεί ότι υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τύποι νετρίνων: τα νετρίνα ηλεκτρονίων, τα μιονικά νετρίνα και τα νετρίνα τ. Κάθε τύπος έχει διαφορετική μάζα. Οι ειδικοί έχουν προσδώσει σε αυτούς τους τύπους τον χαρακτηρισμό «γεύσεις». Ως πρόσφατα οι επιστήμονες πίστευαν ότι τα νετρίνα δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μία γεύση στην άλλη. Οι ερευνητές στην Ιαπωνία είδαν όμως τα νετρίνα να μεταπηδούν από τη μία γεύση στην άλλη, ανακάλυψη που αναμένεται να προσφέρει νέα στοιχεία για αυτή την αρχέγονη ύλη του Σύμπαντος αλλά και να ρίξει φως σε διάφορα κοσμικά μυστήρια όπως το μυστήριο της αντιύλης. Τα νετρίνα είναι στοιχειώδη σωματίδια που δημιουργούνται κατά τη ραδιενεργό διάσπαση, δηλαδή κατά τη διάρκεια πυρηνικών αντιδράσεων όπως αυτές που συντελούνται στο εσωτερικό των άστρων και στους πυρηνικούς αντιδραστήρες. Δημιουργούνται επίσης κατά την αλληλεπίδραση των κοσμικών ακτίνων με άτομα ύλης. Τα περισσότερα νετρίνα που φθάνουν στη Γη προέρχονται από τον Ηλιο. Το πρόβλημα με τα συγκεκριμένα σωματίδια έγκειται κυρίως στο ότι είναι πολύ δύσκολο να ανιχνευθούν γιατί αλληλεπιδρούν πολύ ασθενώς με την ύλη και επιπλέον κινούνται σχεδόν με την ταχύτητα του φωτός. Το πείραμα ΤΚ2 ξεκίνησε το 2010 και αναμενόταν να επιβεβαιώσει (ή όχι) αυτή την ικανότητα των νετρίνων να... μεταλλάσσονται. Το ΤΚ2 είναι μια διεθνής συνεργασία στην οποία συμμετέχουν περισσότεροι από 500 επιστήμονες από τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, την Ιταλία, τον Καναδά, τη Νότια Κορέα, την Πολωνία και τη Ρωσία. Μια πηγή νετρίνων παράγει μιονικά νετρίνα, τα οποία στη συνέχεια συλλέγονται από διάφορους ανιχνευτές. Ο τελευταίος από αυτούς είναι ο Super-K, μια τεράστια υπόγεια εγκατάσταση που βρίσκεται σε απόσταση περίπου 300 χλμ. από την πηγή. Δυστυχώς ο καταστροφικός σεισμός που έγινε το 2011 στην Ιαπωνία δεν επέτρεψε την επανάληψη και επιβεβαίωση των αρχικών παρατηρήσεων του πειράματος. Οι επιτελείς του ΤΚ2 εμφανίστηκαν στις 19 Ιουλίου σε συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Φυσικής που έγινε στη Στοκχόλμη και ανακοίνωσαν ότι οι ερευνητές είδαν τη μεταπήδηση των νετρίνων από τον έναν τύπο στον άλλον. Προηγούμενες έρευνες είχαν υποδείξει την ικανότητα των νετρίνων να μεταπηδούν από τον έναν τύπο στον άλλον, οι παρατηρήσεις όμως του πειράματος ΤΚ2 θεωρούνται οι πιο έγκυρες για να πιστοποιήσουν το φαινόμενο. Ο ανιχνευτής NOvA του εργαστηρίου Fermilab, ο μεγαλύτερος ανιχνευτής νετρίνων στη Βόρεια Αμερική, ίσως επιτρέψει στους φυσικούς να μετρήσουν τη μάζα των θεμελιωδών αυτών σωματιδίων, ενώ παράλληλα θα μελετήσει το κατά πόσο βοήθησαν την ύλη να κυριαρχήσει έναντι της αντιύλης λίγο μετά τη Μεγάλη Εκρηξη που γέννησε το Σύμπαν. Το γιγάντιο μηχάνημα που συναρμολογείται στη Μινεσότα θα μελετήσει την ισχυρότερη δέσμη νετρίνων του κόσμου, η οποία θα εκπέμπεται από έναν επιταχυντή του Fermilab κοντά στο Σικάγο και θα περνά μέσα από 810 χιλιόμετρα συμπαγούς βράχου. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=523926

Συνδέσαμε διαφορετικές περιοχές της επιστήμης. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ (καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης και βασικός ερευνητής στο Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών της Σιγκαπούρης) Συνέντευξη στον ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ – enet.gr Παρόλο που έχουμε κάνει τεράστια βήματα τα τελευταία 10-15 χρόνια, έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μέχρι να κατασκευάσουμε κβαντικές μηχανές ευρείας χρήσεως, δηλαδή για προσωπική χρήση. Με ασύλληπτες ταχύτητες θα «τρέχουν» οι υπολογιστές στο μέλλον, οι λεγόμενοι «κβαντικοί υπολογιστές», για τη δημιουργία των οποίων εργάζεται ένας Έλληνας επιστήμονας με την ομάδα του. Σύμφωνα με τις πρωτοποριακές και διεθνώς αναγνωρισμένες εργασίες του Δ. Αγγελάκη και της ομάδας του, ισχυρά αλληλεπιδρώντα φωτόνια παγιδευμένα σε οπτικές ίνες με ψυχρά άτομα μπορούν να προσομοιώσουν και να εξηγήσουν πολύπλοκα φαινόμενα της κβαντικής θεωρίας πεδίων, αλλά και να χρησιμοποιηθούνγια την κατασκευή φωτονικών κβαντικών υπολογιστών Πρόκειται για τον καθηγητή του Πολυτεχνείου Κρήτης και βασικό ερευνητή στο Κέντρο Κβαντικών Τεχνολογιών της Σιγκαπούρης Δημήτρη Αγγελάκη, ο οποίος μας εξηγεί ότι με τους κβαντικούς υπολογιστές θα μπορούμε να επεξεργαστούμε και να αποθηκεύσουμε περισσότερους αριθμούς από το συνολικό αριθμό ατόμων σε ολόκληρο το Σύμπαν! Οι εργασίες του για κβαντικούς υπολογιστές με φωτόνια έχουν τύχει παγκόσμιας αναγνώρισης και έχουν φέρει νέα δεδομένα στον τομέα των κβαντικών τεχνολογιών. * Οι εργασίες σας για τα φωτόνια τι καινούργιο έχουν φέρει στον τομέα αυτό; - Καταφέραμε να συνδέσουμε μέχρι τώρα διαφορετικές περιοχές της επιστήμης, τη φυσική των Laser με τη φυσική συμπυκνωμένης ύλης, τη νανοτεχνολογία και τους κβαντικούς υπολογιστές. * Εκτοτε, έχει εξελιχθεί η εργασία σας, και σε ποια επίπεδα; - Ανοιξε, θα λέγαμε, ένα καινούργιο πεδίο σχετικό με τη χρήση ισχυρά αλληλεπιδρώντων φωτονίων ως μέσου κατανόησης και περιγραφής της ύλης στο μικρόκοσμο. Πολλές σημαντικές ερευνητικές ομάδες σε διεθνές επίπεδο ξεκίνησαν ερευνητικά προγράμματα εμπνευσμένες από τη δουλειά μας, σε θεωρητικό αλλά και πειραματικό επίπεδο, σε όλο το ερευνητικό φάσμα, από βασική έρευνα μέχρι εφαρμογές στη νανοτεχνολογία. Εμείς, συγκεκριμένα, είμαστε στη φάση πειραματικής υλοποίησης των προβλέψεών μας, σε συνεργασία με πειραματικές και θεωρητικές ομάδες στη Γερμανία, στις ΗΠΑ και στη Σιγκαπούρη. Ταυτόχρονα, μαθαίνουμε από τη διεθνή βιβλιογραφία και τις αναφορές που μας κάνουν, αλλά και από τις συμμετοχές μας σε διεθνή συνέδρια, ότι τουλάχιστον 20 ερευνητικές ομάδες στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στην Ασία προσπαθούν να παραγάγουν έρευνα βασισμένες στη βασική μας πρόταση των φωτονικών κβαντικών προσομοιωτών. * Πώς μπορείτε να συμβάλετε στη δημιουργία κβαντικών υπολογιστών; - Η εργασία μας, όπως και αυτές που ακολούθησαν από εμάς και άλλους τα τελευταία χρόνια, ανήκουν στον τομέα των κβαντικών προσομοιωτών. Αυτοί είναι κβαντικοί υπολογιστές «προγραμματισμένοι» να τρέχουν «κβαντικό software σε κβαντικό hardware». Αυτό τους επιτρέπει να λύνουν προβλήματα που μέχρι σήμερα αδυνατούμε να αντιμετωπίσουμε και σε βασικό επίπεδο κατανόησης, αλλά και σε υπολογιστικό επίπεδο. Για παράδειγμα, το πώς λειτουργούν οι υπεραγωγοί και αν είναι δυνατή η ύπαρξή τους σε θερμοκρασία δωματίου ή ποιες είναι οι φυσικές αρχές που διέπουν τη λειτουργία του κβαντικού μαγνητισμού και των αντίστοιχων κβαντικών μονάδων μνήμης. Απαντήσεις στα παραπάνω δύο, αλλά και σε άλλα παρόμοια ανοιχτά προβλήματα θα οδηγήσουν σε πλήθος εφαρμογών, όπως στην κατασκευή λειτουργικών κβαντικών νανο-κυκλωμάτων ως βασικών μονάδων επεξεργασίας πληροφορίας (κβαντικών τσιπ). Δυστυχώς, οι κλασικοί υπολογιστές, δηλαδή οι υπολογιστές που έχουμε τώρα και που λειτουργούν με τις αρχές της κλασικής φυσικής, αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα μνήμης και επεξεργασίας όταν καλούνται να προσομοιώσουν, να περιγράψουν και τα πιο απλά κβαντικά συστήματα. Οι κβαντικοί προσομοιωτές, ως κβαντικά συστήματα οι ίδιοι, όπως πρώτος είχε παρατηρήσει ο Richard Feynman τη δεκαετία του ’80, μπορούν να προσομοιώσουν τη συμπεριφορά ενός άλλου κβαντικού συστήματος (ενός φωτονικού ή ηλεκτρονικού νανοκυκλώματος, για παράδειγμα) αποτελεσματικά και με εκθετικά μικρότερο αριθμό υπολογιστικών βημάτων απ’ ό,τι ένας κλασικός υπολογιστής. * Τι ακριβώς είναι οι κβαντικοί υπολογιστές και σε τι ταχύτητες θα λειτουργούν; - Ας υποθέσουμε ότι έχουμε δύο κβαντικά bits (qubits). Λόγω της αρχής της κβαντικής υπέρθεσης, σε αυτά μπορούν να συνυπάρξουν και οι τέσσερις υπολογιστικές καταστάσεις (αριθμοί 00, 01, 10, 11) ταυτόχρονα. Σε έναν κλασικό υπολογιστή, μόνο μία κατάσταση επιτρέπεται τη φορά, είτε η 00, είτε η 01 κ.λπ. Με τρία qubits αποθηκεύουμε και επεξεργαζόμαστε ταυτόχρονα 2Α3=8 αριθμούς. Με 200 qubits, τα οποία είναι πολύ λιγότερα από τα μπιτ ενός απαρχαιωμένου υπολογιστή του ’70, θα μπορούμε να επεξεργαστούμε και να αποθηκεύσουμε περισσότερους αριθμούς από το συνολικό αριθμό ατόμων σε ολόκληρο το Σύμπαν! Εχει αποδειχθεί ότι χρησιμοποιώντας την αρχή του κβαντικού παραλληλισμού μπορούμε να φτιάξουμε κβαντικούς αλγόριθμους που μπορούν να ψάξουν σε μια βάση δεδομένων (το όνομα που αντιστοιχεί σε έναν αριθμό σε ένα τεράστιο τηλεφωνικό κατάλογο, για παράδειγμα) ή να σπάσουν τεράστιους κωδικούς κρυπτογραφίας, σε κλάσματα του χρόνου που κάνει ένας σύγχρονος κλασικός υπερυπολογιστής. Μιλάμε για λεπτά της ώρας στη μια περίπτωση και μήνες του χρόνου στην άλλη! * Θα δούμε σύντομα κβαντικούς υπολογιστές στην αγορά; - Πρέπει να πω εδώ ότι, παρόλο που έχουμε κάνει τεράστια βήματα τα τελευταία 10-15 χρόνια, έχουμε ακόμα αρκετό δρόμο μέχρι να κατασκευάσουμε κβαντικές μηχανές ευρείας χρήσεως, για προσωπική χρήση δηλαδή. Σε ερευνητικό επίπεδο και σε εφαρμογές μεγάλου μεγέθους που θα λύνουν προβλήματα στη νανοτεχνολογία, στην κρυπτογραφία, και ίσως στη βιολογία και στην ιατρική, είμαστε πιο κοντά. Το πρόβλημα είναι κυρίως τεχνολογικό, καθώς η απομόνωση και ο χειρισμός της ύλης σε κβαντικό επίπεδο είναι κάτι που μαθαίνουμε να κάνουμε αποτελεσματικά μόνο τα τελευταία χρόνια. Να πω εδώ ότι το Νόμπελ στη Φυσική φέτος απονεμήθηκε σε δύο πρωτεργάτες σε αυτήν την κατεύθυνση, τον David Wineland από τις ΗΠΑ και τον Serge Haroche από τη Γαλλία, που πρώτοι, πριν από μερικά χρόνια, κατάφεραν να απομονώσουν και να πραγματοποιήσουν βασικούς κβαντικούς υπολογισμούς, ο πρώτος σε άτομα σε μορφή ιόντων και ο δεύτερος σε φωτόνια. http://physicsgg.me/2013/07/29/%ce%b4-%ce%b1%ce%b3%ce%b3%ce%b5%ce%bb%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%85%ce%bd%ce%b4%ce%ad%cf%83%ce%b1%ce%bc%ce%b5-%ce%b4%ce%b9%ce%b1%cf%86%ce%bf%cf%81%ce%b5%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ad%cf%82-%cf%80/

Γύρω από τον Κρόνο (από την αποστολή Cassini) Το εντυπωσιακό βίντεο που ακολουθεί δημιουργήθηκε από μια συλλογή 200.000 και πλέον φωτογραφιών του Κρόνου (των δακτυλίων και των δορυφόρων του), που συνέλεξε το διαστημικό σκάφος της NASA Cassini από το το 2005 μέχρι το 2013. http://physicsgg.me/2013/07/26/%ce%b3%cf%8d%cf%81%cf%89-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%bf-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%cf%80%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bb%ce%ae-cassini/

Οι Κένταυροι είναι τελικά κομήτες. Τα στοιχεία που συνέλεξε το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE δίνουν απάντηση σε ένα από τα μυστήρια του ηλιακού μας συστήματος το οποίο προβληματίζει όλα αυτά τα χρόνια τους επιστήμονες. Σύμφωνα με τα νέα στοιχεία τα κοσμικά σώματα που είναι γνωστά ως «Κένταυροι» είναι κατά πάσα πιθανότητα κομήτες και όχι αστεροειδείς. Σε μια περιοχή ανάμεσα στον Δία και τον Ποσειδώνα κινούνται διαφόρων ειδών ουράνια σώματα. Οι επιστήμονες εντόπισαν πριν από 35 χρόνια για πρώτη φορά πολύ μεγάλα ουράνια σώματα που είχαν παράξενη κίνηση και συμπεριφορά. Εξαιτίας της ασταθούς τροχιακής κίνησης τους οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν αν πρόκειται για αστεροειδείς ή κομήτες. Πιο συγκεκριμένα οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να διαπιστώσουν αν είναι σώματα που προέρχονται από το εσωτερικό του ηλιακού μας συστήματος και κινούνται προς τις εξωτερικές του περιοχές ή αν συμβαίνει το αντίθετο δηλαδή αν ξεκινούν από τις εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος και ταξιδεύουν στο εσωτερικό του. Επειδή λοιπόν τα σώματα αυτά έμοιαζαν να είναι μισός αστεροειδής και μισός κομήτης οδήγησε τους επιστήμονες στο να τους βαφτίσουν «Κενταύρους». Το WISE πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη μελέτη που έχει γίνει μέχρι σήμερα για τους Κενταύρους. Εντόπισε και φωτογράφησε δεκάδες Κενταύρους ορισμένους από τους οποίους έβλεπαν για πρώτη φορά οι επιστήμονες. Το πιο σημαντικό ήταν ότι οι εικόνες ήταν «καθαρές» χωρίς φυσικά εμπόδια (π.χ κοσμική σκόνη) επιτρέποντας έτσι στους ειδικούς να μελετήσουν διάφορα χαρακτηριστικά των Κενταύρων όπως την ανακλαστικότητα τους. Η ανακλαστικότητα ενός σώματος είναι υπεύθυνη για την απόχρωση ενός κοσμικού σώματος στο ορατό φως. Η απόχρωση που έχουν οι κομήτες είναι λιγότερο φωτεινή από εκείνη των αστεροειδών επειδή σύμφωνα με τους επιστήμονες οι επιφάνεια τους είναι πιο «σκούρα» και έτσι η ανάκλαση του φωτός σε αυτή κάνει τους κομήτες να μοιάζουν πιο σκοτεινά σώματα. Τα ευρήματα του WISE δείχνουν ότι τουλάχιστον τα 2/3 των Κενταύρων είναι κομήτες που προέρχονται από τις απομακρυσμένες παγωμένες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. «Οπως τα μυθικά πλάσματα έτσι και οι Κένταυροι του ηλιακού μας συστήματος φαίνεται ότι διαθέτουν διπλή ζωή. Τα στοιχεία που αναλύσαμε υποδεικνύουν ότι οι Κένταυροι ανήκουν στην κατηγορία των κομητών και προέρχονται από τα βάθη του ηλιακού μας συστήματος» αναφέρει ο Τζέημς Μπάουερ, του Εργαστηρίου Αεροπροώθησης (JPL) της NASA που ήταν επικεφαλής της έρευνας που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «The Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=523884

Ενα κοσμοδρόμιο στη ρωσική Απω Ανατολή. Με το «Βοστότσνι» - έργο αξίας 10 δισ. δολ. η Μόσχα επιστρέφει στην διαπλανητική εξερεύνηση και ανοίγει νέους δρόμους για την εξερεύνηση του διαστήματος. Το πρόσφατο ατύχημα στο Μπαϊκονούρ με τη συντριβή του πυραύλου «Proton» στις 2 Ιουλίου 2013, έφερε ξανά στο προσκήνιο το θέμα του νέου ρωσικού κοσμοδρομίου. Τα προβλήματα που εμφανίστηκαν μετά την καταστροφή στη στέπα, ιδιαίτερα σε σχέση με το Καζακστάν, στο έδαφος του οποίου βρίσκεται το κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ ( έχει εκμισθωθεί στη Ρωσία για 50 χρόνια), επανέφεραν στο τραπέζι των συζητήσεων το project «Βοστότσνι». Πρόκειται για το νέο διαστημικό κέντρο της Ρωσίας που χτίζεται στην Άπω Ανατολή, κοντά στα σύνορα με την Κίνα. Επιστροφή στη διαπλανητική εξερεύνηση. Οι στόχοι του έργου έχουν και κοινωνικο - δημογραφικές διαστάσεις. Στη διαδικασία υλοποίησης του project, η «Ανατολή» (η μετάφραση του «Βοστότσνι» από τα ρωσικά), θα προσελκύσει για δουλειά εκατοντάδες ειδικούς με αυξημένα προσόντα. Σήμερα, μόνο οι εργάτες οικοδομής είναι 3.000, αναμένεται ότι σύντομα θα φτάσουν μέχρι τους 15.000! Η διαστημική βάση θα μπορεί να εξυπηρετεί 25.000 άτομα. Και αυτό αφορά μόνο τις διαστημικές εγκαταστάσεις. Κοντά στο κοσμοδρόμιο, χτίζεται πόλη για 100.000 κατοίκους (το πρώτο στάδιο των υποδομών αφορά σε 35.000 κατοίκους)! Το νέο «διαστημικό» υπερ-συγκρότημα που κατασκευάζεται στη ρωσική Ανατολή, αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεν έρχεται στο «πουθενά». Στην περιφέρεια Πριαμούρ, βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις εκτόξευσης των πανίσχυρων σοβιετικών διηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων «Satan» και «Topol». Το 1996, η μεραρχία αποσύρθηκε, τα σιλό πυραύλων ανατινάχθηκαν και η υποδομή και ένα τμήμα του στρατιωτικού προσωπικού, αποδόθηκαν σε άλλες υπηρεσίες, για ειρηνικούς σκοπούς. Έτσι, οι κινητές πλατφόρμες των ρωσικών ICBM, έγιναν φορείς εκτόξευσης πυραύλων «Start», μετατρέποντας την αμυντική βάση σε πολιτική, στην υπηρεσία της εξερεύνησης του διαστήματος. Στη συνέχεια, η ρωσική υπηρεσία του διαστήματος προχώρησε σε μερικές εκτοξεύσεις δορυφόρων. Έτσι ξεκίνησε και τελικά «νεκρώθηκε», το μίνι κοσμοδρόμιο «Σβομπόντνι». Και μετά από χρόνια, το διαστημικό κέντρο επανήλθε στο προσκήνιο. Η αναγέννηση του κοσμοδρομίου έγινε το 2007. Όταν με προεδρικό διάταγμα, καθορίστηκε το σχέδιο εκπόνησης του mega-project: Η κατασκευή του κοσμοδρομίου «Βοστότσνι». Το «Μπαϊκονούρ» της ρωσικής Ανατολής. Η ηγεσία της χώρας, αποφάσισε ότι η Ρωσία χρειάζεται να διαθέτει ανεξάρτητη πρόσβαση στο διάστημα. Το δικό της κέντρο εκτοξεύσεων. Ο χώρος στο βόρειο πεδίο δοκιμών στο Πλετσέσκ και η εκτόξευση πυραύλων από τα Ουράλια και τη περιοχή του Βόλγα (Καπούστιν Γιάρ) δεν αρκούν για τα μεγάλα φορτία που πρέπει να μεταφερθούν στο διάστημα. Οι επανδρωμένες αποστολές και οι εκτοξεύσεις των βαρέων πυραύλων «Proton», εκτελούνται μόνο από το έδαφος του Καζακστάν. Και με πολύ μεγάλο κόστος. Εκτός από την ετήσια μίσθωση των 115 εκατομμυρίων δολαρίων, οι ιδιοκτήτες της γης του πολυγώνου που χρησιμοποιείται για τις εκτοξεύσεις, λαμβάνουν τεράστιες αποζημιώσεις σε τυχόν ατυχήματα και σε περιπτώσεις ρύπανσης του εδάφους. Η Ρωσία πληρώνει και τις κοινωνικές παροχές της πόλης του Μπαϊκονούρ. Έτσι, εκτός από τα γεωπολιτικά - νομικά οφέλη και τα οικονομικά επιχειρήματα για το ρωσικό κοσμοδρόμιο, δεν είναι λιγότερο ισχυρά. Οι εργασίες ανακατασκευής των υφιστάμενων εγκαταστάσεων, θα κοστίσουν σχεδόν το μισό της αξίας ενός νέου κοσμοδρομίου που κατασκευάζεται από το μηδέν. Και η τοποθεσία είναι η πλέον κατάλληλη: Η διαδρομή των πυραύλων που εκτοξεύονται από το «Βοστότσνι» και ο χώρος πτώσης των μπλοκ των πρώτων σταδίων των πυραύλων, έχει σχεδιαστεί να περνάει από ακατοίκητες περιοχές του Βορρά και της Αρκτικής, με τους κινδύνους για την πρόκληση ατυχήματος να είναι μηδαμινοί. Το κοσμοδρόμιο του μέλλοντος. Μετά από δύο χρόνια, προβλέπεται ότι από το «Βοστότσνι» θα εκτοξευθεί ο νέος πύραυλος «Soyuz-2» και μετά από τρία ακόμη χρόνια, από τη ρωσική «Ανατολή» θα αναχωρούν τα πληρώματα που θα επανδρώνουν το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Παράλληλα, ετοιμάζεται η πλατφόρμα εκτόξευσης για τον πύραυλο «Angara» (οι διαπλανητικές εκτοξεύσεις προγραμματίζονται να ξεκινήσουν το 2015). Την ίδια στιγμή, πολλά λέγονται για τον έντονο ανταγωνισμό μεταξύ των ρωσικών σχεδιαστικών γραφείων, που μάχονται για να κερδίσουν το διαγωνισμό για τον πύραυλο που θα μεταφέρει στο διάστημα 75 τόνους φορτίο, ίσως και πάνω από εκατό! Την άνοιξη που μας πέρασε, μετά την επιθεώρηση του μεγα-εργοταξίου, ο πρόεδρος Πούτιν δήλωσε ότι το νέο κοσμοδρόμιο θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από οποιαδήποτε άλλη παρόμοια υφιστάμενη διαστημική εγκατάσταση, σε πολλούς δείκτες. Ο ίδιος, πριν από δύο χρόνια, από τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας είχε επικρίνει τη Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος «Roskosmos» για την καθυστέρηση του χρονοδιαγράμματος κατασκευής του «Βοστότσνι». Ας μην ξεχνάμε το διεθνή ανταγωνισμό και την ανάγκη για την ακρίβεια στο χρόνο εκτόξευσης των νέων πυραύλων. Σε αντίθετη περίπτωση, η «Ανατολή» θα παραμείνει ένας άχρηστος καταπέλτης ... http://rbth.gr/tecnology/2013/07/25/ena_kosmodromio_sti_rosiki_apo_anatoli_23843.html Το πλήρωμα του ΔΔΣ θα απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις των νικητών του διαγωνισμού. Το ρωσικό Κέντρο Εκπαίδευσης Κοσμοναυτών (ΚΕΚ) κήρυξε διαγωνισμό για την καλύτερη ερώτηση στο πλήρωμα του ΔΔΣ-37/38. Αυτούς που θα θέσουν τις 6 πιο ενδιαφέρουσες ερωτήσεις θα τους καλέσουν σε συνέντευξη Τύπου στο ΚΕΚ στις 6 Σεπτεμβρίου, όπου θα έχουν τη δυνατότητα να συζητήσουν με τον Ολέγκ Κότοβ, Σεργκέι Ριαζάνσκι και Μάικλ Χόπκινς. Αυτό το πλήρωμα κατά τη διάρκεια της επερχόμενης αποστολής στο ΔΔΣ θα βγάλει στο ανοικτό διάστημα την Ολυμπιακή Φλόγα. Στο διαγωνισμό μπορεί να λάβει μέρος ο κάθε ενδιαφερόμενος. Για να το κάνει αυτό, θα πρέπει να στείλει στη διεύθυνση του ηλεκτρονικό ταχυδρομείου press@gctc.ru μέχρι τις 28 Αυγούστου μια ερώτηση, μια προσωπική έκκληση προς κοσμοναύτη ή αστροναύτη, μερικά λόγια για τον εαυτό του και τα στοιχεία του για ανταπόκριση. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_24/230271440/ Το ρωσικό διαστημικό φορτηγό Progress βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το ρωσικό φορτηγό διαστημικό σκάφος Progress M-18M βυθίστηκε στον Ειρηνικό Ωκεανό, σε μια ειδικά καθορισμένη περιοχή μακριά από τις θαλάσσιες οδούς - δήλωσε ότι Ρωσική Υπηρεσία Διαστήματος. Το Progress M-18M συνδέθηκε με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στις 12 Φεβρουαρίου τροφοδοτώντας τον με τρόφιμα και εξοπλισμό. Η εκτόξευση του επόμενου «φορτηγού» έχει προγραμματιστεί για τις 28 Ιουλίου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_26/230583019/ Η NASA δοκίμασε τα αλεξίπτωτα για το σκάφος «Orion» Οι ειδικοί της NASA στο πεδίο δοκιμών της Γιούμα (πολιτεία της Αριζόνα των ΗΠΑ) έκαναν δοκιμές των αλεξίπτωτων του θαλάμου προσγειώσεως του μελλοντικού επανδρωμένου διαστημικού σκάφους πολλαπλών χρήσεων «Orion». Ο εκπαιδευτικός θάλαμος επιτυχώς κατέβηκε από ύψος 10,7 χιλιομέτρων. Η αξία αυτής της δοκιμής του εξοπλισμού, στοίχισε 1 εκατομμύριο δολάρια. Το σκάφος «Orion» το κατασκευάζει η εταιρεία Lockheed Martin, ενώ τον πύραυλο – φορά η εταιρεία Boeing. Η πρώτη δοκιμαστική πτήση του «Orion» σχεδιάζεται για το 2014. Το σκάφος κατασκευάζεται για αποστολές σε αστεροειδείς και τον Άρη. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_25/230378433/ H NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες του εσωτερικού του σκάφους CST-100. H NASA έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφίες του εσωτερικού του σκάφους CST-100 που κατασκευάζει η Boeing και το οποίο προορίζεται να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα. Αρχικά το σκάφος θα μεταφέρει τα πληρώματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αλλά στόχος της εταιρείας είναι να προσφέρει και χαμηλού κόστους τουριστικές διαστημικές πτήσεις. Το σκάφος έχει χωρητικότητα επτά επιβατών. Η καμπίνα του SCT-100 δεν θυμίζει σε τίποτε τα συμβατικά διαστημικά σκάφη. Θα έλεγε κάποιος ότι μοιάζει περισσότερο με ένα high-tech γυμναστήριο ή με ένα φουτουριστικής αισθητικής spa. «Αυτό που σίγουρα δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες μπαίνοντας στο σκάφος είναι 1,100 ή 1,600 διακόπτες και κουμπάκια. Ουσιαστικά το πλήρωμα θα είναι απλά επιβάτες που πρέπει να φτάσουν στον διαστημικό σταθμό και δεν είναι δουλειά τους να πιλοτάρουν αυτό το σκάφος. Ετσι δεν θα είναι απαραίτητο να κάνουν πολύμηνη εκπαίδευση για να μάθουν τις λειτουργίες του» αναφέρει ο Κρις Φέργκιουσον στέλεχος της Boeing και πρώην αστροναύτης. Ο έλεγχος των λειτουργιών του CST-100 θα γίνεται εύκολα μέσα από κοινές ταμπλέτες του εμπορίου (δεν έχει αποφασισθεί ακόμη αν θα είναι ιPad ή Android) που θα χρησιμοποιούν οι αστροναύτες που θα εισέρχονται σε αυτό. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=523720 Γάλλοι επιστήμονες ανακάλυψαν ένα γιγάντιο εξωγήινο ιό. Γάλλοι βιολόγοι ανακάλυψαν ένα γιγάντιο ιό, ο οποίος ίσως να έχει εξωγήινη προέλευση. Ο ιός, που ονομάστηκε «Πανδώρα», ανακαλύφθηκε στο σώμα αμοιβάδας που ζει σε μεγάλα βάθη. Ο γίγαντας εξέπληξε τους ερευνητές με το μέγεθός του – είναι δεκάδες φορές μεγαλύτερος από τους πιο μεγάλους μεταξύ των διαδεδομένων και γνωστών ιών. Αλλά περισσότερο και από το μέγεθος, τους ερευνητές εξέπληξε το γονιδίωμα του νέου ιού. Αυτό περιέχει περισσότερα από 2500 γονίδια έναντι μόλις περίπου δέκα σε απλούς ιούς. Και, το σημαντικότερο, το 93% αυτών των γονιδίων δεν συναντώνται σε άλλους οργανισμούς, γεγονός που προκάλεσε τις υποθέσεις για εξωγήινη προέλευση του ιού. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_22/229723072/

Ο Stephen Hawking απαντά στο ερώτημα «από πού ερχόμαστε;» Γιατί είμαστε εδώ; Από ερχόμαστε; Σύμφωνα με τις δοξασίες ενός λαού της κεντρικής Αφρικής, πριν από μας υπήρχε μόνο σκοτάδι, νερό και ο μεγάλος θεός Bumba. Μια μέρα που ο Bumba είχε πόνο στο στομάχι έκανε εμετό και δημιουργήθηκε ο Ήλιος. Ο Ήλιος εξάτμισε μια ποσότητα νερού και εμφανίστηκε η γη. Όμως ο Bumba είχε ακόμη στομαχόπονο και έκανε πάλι εμετό και έτσι δημιουργήθηκε η Σελήνη, τα άστρα και στη συνέχεια η λεοπάρδαλη, ο κροκόδειλος, η χελώνα και στο τέλος ο άνθρωπος. Αυτός ο μύθος περί Δημιουργίας, όπως και πολλοί άλλοι, προσπαθούν να απαντήσουν σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Ευτυχώς, όμως σήμερα έχουμε ένα εργαλείο για να δώσουμε απαντήσεις: την επιστήμη. Όσον αφορά τα μυστήρια της ύπαρξης η πρώτη επιστημονική απόδειξη εμφανίστηκε πριν από περίπου 80 χρόνια, όταν ο Edwin Hubble άρχισε τις παρατηρήσεις του στη δεκαετία του 1920, με το 100 ιντσών τηλεσκόπιο, στο όρος Wilson στο Los Angeles. Με έκπληξη ο Hubble διαπίστωσε ότι σχεδόν όλοι οι γαλαξίες απομακρύνονται από εμάς. Επιπλέον, όσο πιο μακρινοί είναι οι γαλαξίες, τόσο πιο γρήγορα απομακρύνονται. Η διαστολή του σύμπαντος ήταν μια από τις πιο σημαντικές επιστημονικές ανακαλύψεις όλων των εποχών. Αυτό το εύρημα οδηγούσε στη υποψία ότι το σύμπαν είχε μια αρχή. Αν οι γαλαξίες απομακρύνονται μεταξύ τους, τότε αυτοί θα έπρεπε να βρίσκονται πιο κοντά στο παρελθόν. Αν η ταχύτητά τους ήταν σταθερή τότε πριν από δισεκατομμύρια χρόνια όλοι τους θα βρίσκονταν στο ίδιο σημείο. Ήταν αυτό η απαρχή του σύμπαντος; Εκείνη την εποχή οι περισσότεροι επιστήμονες δυσφορούσαν με την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια αρχή, διότι αυτό συνεπαγόταν την κατάρρευση της φυσικής. Θα έπρεπε κάποιος να επικαλεστεί ένα εξωτερικό παράγοντα – για ευκολία μπορεί κανείς να τον ονομάσει Θεό -για να εξηγήσει το πώς άρχισε το σύμπαν. Γι αυτό κυριάρχησαν οι θεωρίες σύμφωνα με τις οποίες το σύμπαν διαστέλλεται μεν στον παρόντα χρόνο, αλλά δεν είχε μια αρχή. Ίσως η πιο γνωστή ήταν η θεωρία της σταθερής κατάστασης που προτάθηκε το 1948. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το σύμπαν υπήρχε για πάντα και ήταν το ίδιο σε όλες τις χρονικές στιγμές. Αυτή η τελευταία ιδιότητα ήταν μια πρόβλεψη που θα μπορούσε να ελεγχθεί, σύμφωνα με την επιστημονική μέθοδο. Και διαπιστώθηκε ελλιπής. Πειραματικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν την ιδέα ότι το σύμπαν είχε μια πολύ πυκνή αρχή εμφανίστηκαν τον Οκτώβριο του 1965, με την ανακάλυψη της μικροκυματικής ακτινοβολίας υποβάθρου σε όλο το διάστημα. Η μόνη λογική ερμηνεία ήταν ότι αυτή η ακτινοβολία υποβάθρου είναι ότι απέμεινε από μια αρχέγονη θερμή και πυκνή κατάσταση. Καθώς το σύμπαν διαστέλλεται, η ακτινοβολία ψύχεται για να καταλήξει στα κατάλοιπα που βλέπουμε σήμερα. Η θεωρία δικαιολογεί πολύ καλά αυτή την άποψη. Με τον Roger Penrose δείξαμε ότι αν η γενική θεωρία της σχετικότητας είναι ορθή, τότε θα υπάρχει μια ιδιομορφία, ένα σημείο με άπειρη πυκνότητα και χωροχρονική καμπυλότητα, εκεί όπου ο χρόνος έχει μια αρχή. Το σύμπαν ξεκίνησε με την μεγάλη έκρηξη, και διαστέλλεται όλο και πιο γρήγορα. Αυτό ονομάζεται πληθωρισμός και αποδεικνύεται ότι ο πληθωρισμός στο αρχέγονο σύμπαν ήταν πάρα πολύ ταχύτερος: το σύμπαν διπλασίασε το μέγεθός του πολλές φορές μέσα ένα πολύ μικρό κλάσμα δευτερολέπτου. Ο πληθωρισμός έκανε το σύμπαν πολύ μεγάλο, πολύ ομοιόμορφο και επίπεδο. Ωστόσο, δεν ήταν εντελώς ομογενές: υπήρξαν μικροσκοπικές διακυμάνσεις από τόπο σε τόπο. Οι διακυμάνσεις αυτές οφείλονται σε μικρές διαφορές στη θερμοκρασία του αρχέγονου σύμπαντος, τις οποίες μπορούμε να δούμε στο μικροκυματικό κοσμικό υπόβαθρο. Οι διακυμάνσεις σημαίνουν ότι ορισμένες περιοχές θα διαστάλθηκαν λιγότερο γρήγορα. Οι βραδύτερες περιοχές σταμάτησαν να διαστέλλονται και κατέρρευσαν πάλι για να σχηματίσουν τους γαλαξίες και τα άστρα. Και στη συνέχεια τα πλανητικά συστήματα. Εμείς οφείλουμε την ύπαρξή μας σ’ αυτές τις διακυμάνσεις. Αν το αρχέγονο σύμπαν ήταν εντελώς ομοιόμορφο, δεν θα υπήρχαν τα άστρα και συνεπώς η ζωή δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί. Είμαστε το προϊόν αρχέγονων κβαντικών διακυμάνσεων .. Παρότι υπάρχουν πολλά ακόμη που δεν κατανοούμε … είμαστε πολύ κοντά στην απάντηση των πανάρχαιων ερωτήσεων. Από πού ερχόμαστε; Και είμαστε τα μόνα όντα στο σύμπαν που μπορούν να θέσουν αυτές τις ερωτήσεις; www.newscientist.com http://physicsgg.me/2011/07/26/%ce%bf-stephen-hawking-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%bf-%ce%b5%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%c2%ab%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%80%ce%bf%cf%8d-%ce%b5%cf%81%cf%87%cf%8c%ce%bc/

Η ανίκητη μηχανή Enigma. O Alan Turing, ήταν ο σπουδαίος Βρετανός μαθηματικός, που κατάφερε μαζί με την ομάδα του να «σπάσει» τους κώδικες επικοινωνίας των Ναζί, να αποκωδικοποιήσει τη διαβόητη μηχανή Enigma, στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η δουλειά που είχαν αναλάβει ήταν αρκετά δύσκολη και χρονοβόρα, αλλά ο Turing και οι συνεργάτες του ήταν αποτελεσματικοί. Ο Jacob Aron υπενθυμίζει το επίτευγμα του μαθηματικού στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού NewScientist και σημειώνει : «Ευτυχώς, που οι Ναζί δεν χρησιμοποιούσαν μια κβαντική μηχανή Enigma. Τότε ο Turing και η ομάδα του, σίγουρα δεν θα τα είχαν καταφέρει», αφού οι κβαντικές μηχανές θα μπορούσαν να κρατήσουν μυστικό το κλειδί ασφαλείας ενός κωδικού. Οι μηχανές Enigma μοιάζουν με τη βελτιωμένη εκδοχή μιας γραφομηχανής, με το φωτιζόμενο πάνελ πάνω από το πληκτρολόγιο να εμφανίζει στην επιφάνειά του το αλφάβητο. H δακτυλογράφηση ενός γράμματος καταγράφει στο φωτισμένο πάνελ ένα διαφορετικό γράμμα, δείχνοντας τον τρόπο κρυπτογράφησής του. Συνδεδεμένοι ρότορες κρυπτογραφούν τους χαρακτήρες, οδηγώντας ένα ηλεκτρικό σήμα σε μια συγκεκριμένη πορεία. Στο πάτημα κάθε νέου γράμματος η πορεία αλλάζει, οπότε αν πληκτρολογήσει κάποιος το ίδιο γράμμα, αυτό θα κρυπτογραφηθεί με διαφορετικό τρόπο, ώστε να αποφευχθούν τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα γραμμάτων, στα οποία βασίζονται, συχνά, όσοι προσπαθούν να σπάσουν κωδικούς. Ο Turing και οι συνεργάτες του στηρίχθηκαν και σε εξωτερικές πληροφορίες, όπως, για παράδειγμα, στη γνώση ότι ένα μήνυμα είναι πολύ πιθανό να αναφέρεται στον καιρό, για να κάνουν μελετημένες εικασίες για το περιεχόμενό του, οι οποίες τους οδηγούσαν, συχνά, στο κλειδί ασφαλείας του κωδικού. Με άλλα λόγια, όσο αυξάνονταν οι πληροφορίες για ένα μήνυμα, τόσο μειωνόταν η δύναμη του κωδικού ασφαλείας. Ο Seth Loyd, καθηγητής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, στην κβαντική μηχανή Enigma που προτείνει διατηρεί τη βασική ιδέα της ύπαρξης δύο ανθρώπων με ίδιου τύπου μηχανές και κοινές ρυθμίσεις. Στη θέση, όμως της ηλεκτρικής ενέργειας και των στροφείων που αλλάζουν τις ρυθμίσεις, η επινοημένη μηχανή του χρησιμοποιεί φωτόνια, με την κβαντική ικανότητα να ακολουθούν δύο διαφορετικές πορείες ταυτόχρονα. «Η μετάβαση της ιδέας στην κβαντική μηχανική αλλάζει την εξίσωση: η αύξηση των πληροφοριών για ένα μήνυμα στην ομάδα που προσπαθεί να «σπάσει» ένα κωδικό δεν οδηγεί σε σημαντική μείωση της ασφάλειας του κωδικού, εκτός εάν οι πληροφορίες είναι το ίδιο το κλειδί ασφαλείας», λέει ο S. Lloyd, o οποίος προσπαθεί να φτιάξει μια μηχανή που δεν αποκλείεται να έχει τις διαστάσεις και την όψη μιας κλασικής γραφομηχανής. http://physicsgg.me/2013/07/24/%ce%b7-%ce%b1%ce%bd%ce%af%ce%ba%ce%b7%cf%84%ce%b7-%ce%bc%ce%b7%cf%87%ce%b1%ce%bd%ce%ae-enigma/

Τα στοιχήματα του κ. Χόκινγκ. Τα στοιχήματα με επίκεντρο επιστημονικά ζητήματα έχουν εμφανιστεί εδώ και αιώνες, και σε ορισμένες περιπτώσεις έχουν βοηθήσει στη πρόοδο της επιστήμης. Το πρώτο διάσημο καταγεγραμμένο στοίχημα, έλαβε χώρα το 1684 όταν ο πασίγνωστος εκείνη την εποχή αρχιτέκτονας Christopher Wren, δήλωσε πως θα έδινε 40 σελίνια σε όποιον κατάφερνε να αποδείξει τους νόμους του Κέπλερ, χρησιμοποιώντας το νόμο του αντιστρόφου τετραγώνου. Λίγο καιρό μετά, ο Ισαάκ Νεύτων θα εξέδιδε το περίφημο έργο του «Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας», που θα περιείχε και την εν λόγω απόδειξη, αλλά δεν εισέπραξε ποτέ την αμοιβή, καθώς είχε λήξει η διορία. Από τότε έχουν μπει διάσημα στοιχήματα που αφορούν στο αν η Γη είναι τελικά επίπεδη, ή αν μπορεί κάποιος να κατασκευάσει μια μηχανή με μέγεθος 1/64 της ίντσας. Ωστόσο, υπάρχουν τρία διάσημα στοιχήματα που έχει λάβει μέρος ο διάσημος φυσικός Stephen Hawking. Και αν η ιστορία έχει δείξει πως είναι λαμπρός επιστήμονας, φαίνεται πως δεν τα πηγαίνει εξίσου καλά με το τζόγο. Το πρώτο στοίχημα που έβαλε ο Άγγλος φυσικός, ήταν το 1975 με το φυσικό του πανεπιστημίου Caltech, Kip Thorne, και αφορούσε στο ενδεχόμενο το νεοπαρατηρηθέν τότε αντικείμενο Κύκνος-Χ1 να είναι μαύρη τρύπα. Ο Hawking, ο οποίος πόνταρε ενάντια στην ίδια του την έρευνα, έχασε το στοίχημα, καθώς ο Κύκνος-Χ1 έγινε το πρώτο αντικείμενο στο Σύμπαν που διαπιστώθηκε πως είναι μαύρη τρύπα. Ο Hawking, ο οποίος πλήρωσε μία ετήσια συνδρομή στο περιοδικό Penthouse για τον Thorne, δικαιολογήθηκε έπειτα πως στοιχημάτισε εναντίον του ενδεχόμενου της μαύρης τρύπας, ώστε να έχει σε κάθε περίπτωση κάτι να κερδίσει. Μπορεί να έχασε το στοίχημα, όμως δικαιώθηκε η έρευνά του, πως η μαύρες τρύπες ακτινοβολούν. Ένα ακόμη διάσημο στοίχημα διατυπώθηκε το 1991 ανάμεσα στον Τhorne, τον συνάδελφό του στο Caltech John Preskill, και το Hawking, για το κατά πόσο μοναδικότητες μπορούσαν να βρίσκονται έξω από μαύρες τρύπες. Μοναδικότητες ονομάζονται σημεία του χωροχρόνου όπου οι τιμές κάποιου πεδίου απειρίζονται. Έξι χρόνια μετά, ο Hawking παραδεχόταν πως έχανε το στοίχημα αφού αποφάσισε πως ήταν δυνατό να συμβεί αυτό. Και τότε ήταν που συμμάχησε με τον Thorne, εναντίον του Preskill, σε ένα άλλο στοίχημα: για το αν μπορεί να χαθεί πληροφορία εντός μια μαύρης τρύπας. Όπως είχε πει χαραχτηριστικά ο Hawking «Όχι μόνο ο Θεός παίζει ζάρια, αλλά πολλές φορές τα ρίχνει εκεί όπου δε μπορούμε να τα δούμε», πιστεύοντας την εποχή εκείνη, πως όντως μπορεί να χαθεί πληροφορία εντός μιας μαύρης τρύπας. Χρειάστηκαν 7 χρόνια, και η δουλειά σπουδαίων φυσικών όπως ο Gerard t’ Hooft και ο Juan Maldacena, ώστε να παραδεχτεί ο Hawking πως έχασε και αυτό το στοίχημα. Για την ιστορία, ο Thorne ακόμη εμμένει στην αρχική του άποψη. Το τελευταίο, και ίσως πιο διάσημο στοίχημα που έχασε ο Hawking, αφορά στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs, ένα ενδεχόμενο κόντρα στο οποίο είχε ποντάρει 100 δολάρια, με αντίπαλο το φυσικό του πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Gordon Kane. Στις 4 Ιουλίου του 2012, παραδέχτηκε πως είχε λάθος και σε αυτή την περίπτωση, όμως όπως δήλωσε «είναι κρίμα κατά κάποιο τρόπο, γιατί οι μεγάλες πρόοδοι στη φυσική έρχονται από πειράματα που δεν αναμένουμε τα αποτελέσματά τους». Όσο για τον ίδιο τον Άγγλο φυσικό, πρόκειται για μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες στον κόσμο. Συγγραφέας διάσημων βιβλίων, όπως το «Χρονικό του Χρόνου», καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ, και με πασίγνωστο ερευνητικό έργο στη θεωρητική φυσική του ανήκει μια θέση στο πάνθεον των επιστημόνων. Καθηλωμένος εδώ και δεκαετίες σε αναπηρικό καροτσάκι, αποτελεί υπόδειγμα θέλησης και δύναμης. Οι γιατροί, το 1963 του είχαν διαγνώσει μία πάθηση στο νευρικό σύστημα δίνοντάς του δύο χρόνια ζωής. Από τότε, ο Χόκινγκ τους διαψεύδει καθημερινά. Είναι πλέον και αναγνωρίσιμος τηλεοπτικός χαρακτήρας με συμμετοχές σε σειρές όπως το Σταρ Τρεκ (με τη διάσημη σκηνή όπου παίζουν χαρτιά οι Νεύτων, Αϊνστάιν, Hawking, και ο Data) http://physicsgg.me/2013/07/24/%cf%84%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%ba-%cf%87%cf%8c%ce%ba%ce%b9%ce%bd%ce%b3%ce%ba/

Μια περιπλάνηση στο φαράγγι του Άρη. Σε αυτή την εκπληκτική έγχρωμη ταινία από το Mars Express της ESA μπορείτε να πάρετε μια γεύση του μεγαλύτερου φαραγγιού στον Άρη, το Valles Marineris . Το Valles Marineris δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο φαράγγι στον Άρη, αλλά με 4000 χιλιόμετρα μήκος, 200 χιλιόμετρα πλάτος και 10 χιλιόμετρα βάθος, είναι το μεγαλύτερο σε ολόκληρο το Ηλιακό Σύστημα. Η ταινία επικεντρώνεται σε μια κλειστή, 8 χιλιόμετρα βαθιά, κοιλότητα στο βορειότερο τμήμα του Valles Marineris που ονομάζεται Hebes Chasma . Η ταινία "γλιστράει" πάνω από κρατήρες σύγκρουσης οι οποίοι έχουν σημαδέψει τις πεδιάδες που χωρίζουν τις κοιλότητες, κάτω από βράχους σημαδεμένους από τις κατολισθήσεις, και κατά μήκος του τραχέος εδάφους της κοιλάδας. Σε ορισμένα μέρη της κοιλάδας το Mars Express εντόπισε ορυκτά που φέρουν νερό, γεγονός που υποδηλώνει ότι σημαντική ποσότητα νερού μπορεί να έρεε κάποτε εδώ. Ο σχηματισμός της Hebes Chasma είναι πιθανόν να συνδέεται με την κοντινή ηφαιστειακή περιοχή Tharsis που φιλοξενεί το τεράστιο ηφαίστειο του πλανήτη, Olympus Mons . Κατά τη διάρκεια των περιόδων έντονης ηφαιστειακής δραστηριότητας ολόκληρη η περιοχή τεντώνεται προς τα πάνω, προκαλώντας τεράστια πίεση στον φλοιό που βρίσκεται παραπέρα. Ο φλοιός μη μπορώντας να αντέξει την πίεση ανοίγει και καταρρέει μέσα στα χάσματα που βρίσκονται μέσα και γύρω από το Valles Marineris. Η ταινία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά από το DLR το 2008. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/06/Fly-through_movie_of_Hebes_Chasma http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Mia_periplhanese_sto_pharhaggi_toy_Hare

Οι επιστήμονες «είδαν» να πέφτει χιόνι σε ένα υπό δημιουργία ηλιακό σύστημα και σε έναν εξωπλανήτη. Τα ισχυρά επίγεια τηλεσκόπια και ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων συνεχίζουν να αποκαλύπτουν καθημερινά άγνωστες και εντυπωσιακές πτυχές του Σύμπαντος. Πριν από λίγα 24ωρα εντοπίστηκε μια γραμμή πάγου σε ένα υπό δημιουργία ηλιακό σύστημα. Οι επιστήμονες έσπευσαν να μιλήσουν για «κοσμικό χιόνι». Πέρυσι εντοπίστηκαν ενδείξεις χιονόπτωσης στον Αρη και πριν από λίγους μήνες στην επιφάνεια ενός εξωπλανήτη διαπιστώθηκε ότι πέφτουν νιφάδες, που είναι όμως μαύρες και καυτές! Χρησιμοποιώντας τη συστοιχία τηλεσκοπίων ALMA στην έρημο Ατακάμα στη Χιλή ομάδα επιστημόνων εντόπισε την ύπαρξη μιας γραμμής πάγου μέσα στον δίσκο κοσμικής ύλης που έχει σχηματιστεί γύρω από το άστρο TW Hydrae. Το άστρο βρίσκεται σε απόσταση 175 ετών φωτός από τη Γη και σε αυτό έχει ξεκινήσει ο σχηματισμός ενός ηλιακού συστήματος - μάλιστα οι επιστήμονες που παρατηρούν το άστρο θεωρούν ότι πρόκειται για ένα ηλιακό σύστημα με χαρακτηριστικά κοινά με εκείνα του δικού μας ηλιακού συστήματος. Η ανακάλυψη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science» προσφέρει νέα στοιχεία στους ειδικούς για τον σχηματισμό και τη σύσταση των πλανητών αλλά και διαφόρων άλλων κοσμικών σωμάτων όπως οι κομήτες. Αναμένεται επίσης να ρίξει νέο φως στη δημιουργία και εξέλιξη του δικού μας ηλιακού συστήματος. Μία από τις πιο γνωστές ρήσεις που ακούγεται όταν θέλει κάποιος να τονίσει την επιμονή και την αποφασιστικότητά του σε κάποιο θέμα είναι ότι θα ασχολείται με αυτό «μέχρι να πέσει μαύρο χιόνι». Αν ζούσαμε στον πλανήτη HD 209458 b, η ρήση αυτή δεν θα υπήρχε αφού γάλλοι αστρονόμοι ανακάλυψαν ότι στον εξωπλανήτη πέφτει όντως μαύρο χιόνι! Ο HD 209458 b είναι ένας γίγαντας αερίου που βρίσκεται σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη στον αστερισμό του Πηγάσου. «Κατοικεί» πολύ κοντά στο μητρικό του άστρο και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από αυτό σε μόλις 84 ώρες. Ο σχηματισμός του χιονιού απαιτεί νερό, το οποίο δεν υπάρχει βέβαια στον HD 209458 b. Η πολύ μεγάλη διαφορά όμως στη θερμοκρασία ημέρας και νύχτας στον πλανήτη προκαλεί διάφορα φαινόμενα. Ενα από αυτά είναι η δημιουργία ατμοσφαιρικών ρευμάτων που μεταφέρουν στροβιλιζόμενη ύλη από τις περιοχές όπου υπάρχει ημέρα σε εκείνες όπου υπάρχει νύχτα και το αντίθετο. Αυτό (θεωρητικά) σημαίνει ότι οι αέριες μάζες που ξεκινούν από τις περιοχές όπου υπάρχει ημέρα στερεοποιούνται όταν εισέρχονται στις συνθήκες της νύχτας. Επιστήμονες του Αστεροσκοπείου Côte d' Azur στη Νίκαια δημιούργησαν ένα τρισδιάστατο μοντέλο των ατμοσφαιρικών συνθηκών που επικρατούν στον HD 209458 b. Σύμφωνα με αυτό, τα καυτά αέρια καθώς οδεύουν προς τις νυχτερινές περιοχές μετατρέπονται σε νιφάδες οξειδίου του τιτανίου. Οι ειδικοί το χαρακτηρίζουν «μαύρο, καυτό, καπνιστό χιόνι» που πέφτει προς το εσωτερικό του πλανήτη. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι οι μαύρες νιφάδες είναι πιθανότατα προϊόν της πρόσμειξης διοξειδίου τιτανίου με κάποιο άλλο στοιχείο. Αν και το διοξείδιο του τιτανίου έχει λευκή και φωτεινή απόχρωση, η παρουσία κάποιου άλλου στοιχείου - π.χ., οξείδια πυριτίου - προσδίδει το μαύρο χρώμα στις νιφάδες. Ο δορυφόρος MRO της NASA (Αναγνωριστικός Δορυφόρος του Αρη) ανίχνευσε σύννεφα διοξειδίου του άνθρακα και ενδείξεις χιονόπτωσης πάνω από τον νότιο πόλο του Κόκκινου Πλανήτη, o οποίος είναι γνωστό ότι καλύπτεται από ένα στρώμα παγωμένου CO2 καθ' όλη τη διάρκεια του αρειανού έτους. Ο πάγος διοξειδίου του άνθρακα, περισσότερο γνωστός ως ξηρός πάγος, σχηματίζεται σε θερμοκρασίες κάτω από -78 βαθμούς Κελσίου και συχνά χρησιμοποιείται για τη διατήρηση ευαίσθητων βιολογικών υλικών. Οι κατακρημνίσεις ξηρού πάγου καταγράφηκαν στη διάρκεια του αρειανού χειμώνα το διάστημα 2006-2007, όταν το κάλυμμα ξηρού πάγου στον νότιο πόλο έφτανε στη μέγιστη έκτασή του. «Καταλήξαμε με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι τα σύννεφα αποτελούνται από διοξείδιο του άνθρακα και ότι είναι αρκετά πυκνά ώστε να οδηγήσουν σε συσσώρευση χιονονιφάδων στην επιφάνεια» αναφέρει ο Πολ Χέιν, μέλος της ερευνητικής ομάδας στο Εργαστήριο Αεροπροώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του χιονιού που πέφτει στο TW Hydrae.http://www.tovima.gr/science/article/?aid=523511

40 χρόνια από την ανακάλυψη του ουδέτερου ασθενούς ρεύματος. Πέρασαν ακριβώς 40 χρόνια από την ανακάλυψη στο CERN ενός νέου τύπου ρεύματος, που ονομάστηκε ουδέτερο ασθενές ρεύμα. Δεν επρόκειτο για κάποιο ηλεκτρομαγνητικό φαινόμενο, αλλά για μία άμεση απόδειξη για την ύπαρξη κι άλλης μίας δύναμης στη Φύση, που πήρε το όνομα ασθενής δύναμη. Το αποτέλεσμα αυτό οδήγησε στην ανακάλυψη δύο νέων σωματιδίων, των μποζονίων W και Ζ, τα οποία είναι και οι φορείς της ασθενούς δύναμης, εγκαινιάζοντας τις μεγάλες ανακαλύψεις του CERN, οι οποίες και οδήγησαν στην ανακάλυψη του μποζονίου Χιγκς, μόλις πέρυσι, συμπληρώνοντας έτσι το παζλ του Καθιερωμένου Προτύπου. Για την παρατήρηση αυτού του νέου είδους ρεύματος, χρειάστηκε ένας θάλαμος φυσαλίδων, με το όνομα Gargamelle. Ήταν μια κυλινδρική κατασκευή που ζύγιζε περίπου 1000 τόνους – και ήταν γεμάτη με 12 κυβικά μέτρα υγρό φρέον, ειδικά κατασκευασμένη για την ανακάλυψη του ασθενούς ρεύματος, μιας διαδικασίας που είχε προβλεφθεί τη δεκαετία του ’60, ανεξάρτητα, από τρεις φυσικούς: τους Sheldon Glashow, Abdus Salam, και Steven Weinberg. Οι τρεις θεωρητικοί, είχαν φτάσει στο συμπέρασμα πως χρειαζόταν ένα νέο σωματίδιο χωρίς ηλεκτρικό φορτίο, το οποίο θα ήταν ο φορέας της νέας αυτής δύναμης, η οποία ευθύνεται για τα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα στον πυρήνα των ατόμων. Το νέο σωματίδιο, ονομάστηκε μποζόνιο Ζ, και ήταν κομμάτι μια θεωρίας που μετέπειτα ονομάστηκε ηλεκτρασθενής, καθώς ενοποιούσε τον ηλεκτρομαγνητισμό με την ασθενή δύναμη, εντάσσοντάς τες στο πλαίσιο μιας κοινής θεωρίας. Στη φύση, υπάρχουν δύο ειδών σωματίδια: αυτά από τα οποία αποτελείται η ύλη, τα οποία ονομάζονται φερμιόνια (κουάρκ, ηλεκτρόνιο, νετρίνα) επειδή υπακούουν στη στατιστική Fermi-Dirac, και εκείνα που φέρουν τις θεμελιώδεις δυνάμεις, τα μποζόνια (φωτόνιο, γκλουόνια, W, Z, Χιγκς, γκραβιτόνιο) που ακολουθούν τη στατιστική Bose-Einstein. Η ανακάλυψη των W, Z έγινε με την παρατήρηση δύο φαινομένων που προέβλεπε η νέα θεωρία: την αλληλεπίδραση ενός νετρίνο με ένα ηλεκτρόνιο μέσα στο υγρό φρέον, και τη σκέδαση ενός νετρίνο σε ένα πρωτόνιο ή νετρόνιο. Τον Ιούλιο του 1973, είχαν παρατηρηθεί 166 συμβάντα της δεύτερης περίπτωσης, κι ένα συμβάν με ηλεκτρόνιο, τα οποία άνοιγαν το δρόμο για την απόδειξη της ηλεκτρασθενούς θεωρίας. Χρειάστηκαν ακόμη 10 χρόνια, μέχρι το 1983 και τα πειράματα UA1 και UA2 ώστε να διαπιστωθεί με απόλυτη σιγουριά η ύπαρξη των μποζονίων W και Z, χαρίζοντας στους τρεις θεμελιωτές της θεωρίας το Νόμπελ Φυσικής, και υποδεικνύοντας στην κοινότητα των θεωρητικών φυσικών, πως βρίσκονταν στο σωστό δρόμο για την περιγραφή της Φύσης. Διαβάστε επίσης: 1. 30 χρόνια από την ανίχνευση του μποζονίου Ζ http://physicsgg.me/2013/06/01/t%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80/ 2. 30 χρόνια από την ανίχνευση του μποζονίου W http://physicsgg.me/2013/01/26/30-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%BF/ http://physicsgg.me/2013/07/23/40-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%ba%ce%ac%ce%bb%cf%85%cf%88%ce%b7-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%ad%cf%84%ce%b5%cf%81%ce%bf/ H φυσική του δρόμου (ή είναι τρελοί αυτοί οι φυσικοί) Ο νομπελίστας φυσικός Leon Μ. Lederman http://www.nobelprize.org/nobel_prizes/physics/laureates/1988/ στήνει ένα τραπεζάκι σε πολυσύχναστο δρόμο της Νέας Υόρκης και απαντά στις ερωτήσεις του κόσμου! Ο Leon Lederman είναι γνωστός στο ευρύ κοινό από το βιβλίο που έγραψε μαζί με τον Dick Teresi το 1993, «The God Particle : If the Universe is the Answer, what is the Question?» (Το σωματίδιο τού Θεού : Αν το σύμπαν είναι η απάντηση, ποια είναι η ερώτηση. Υπενθυμίζουμε για άλλη μια φορά -γιατί πολύς ντόρος γίνεται σχετικά με την φράση “σωματίδιο του Θεού”- ότι ο εκδότης του βιβλίου ήθελε να αποφύγει την αρχική ονομασία του Higgs ως «καταραμένο σωματίδιο» (goddamn particle) και κράτησε μόνο το πρώτο συνθετικό τής λέξης, God. Έτσι το μποζόνιο Higgs από “goddamn particle” έγινε “God particle”. http://physicsgg.me/2012/07/23/h-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b4%cf%81%cf%8c%ce%bc%ce%bf%cf%85-%ce%ae-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%84%cf%81%ce%b5%ce%bb%ce%bf%ce%af-%ce%b1%cf%85%cf%84%ce%bf/

H Γη από τον Κρόνο! Μια σπάνια φωτογραφία της Γης και της Σελήνης που τραβήχτηκε από το εξωτερικό ηλιακό σύστημα και στην οποία απεικονίζονται τα δαχτυλίδια του Κρόνου έδωσε την Τρίτη στη δημοσιότητα η NASA. Η λήψη της φωτογραφίας έγινε στις 19 Ιουλίου από το διαστημικό σκάφος Cassini της NASA σε απόσταση περίπου 1,4 δισ. χιλιομέτρων από τη Γη. Πριν από λίγες ημέρες, η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ είχε καλέσει τους κατοίκους της Γης να χαμογελάσουν στο Cassini για μια... διαστημική φωτογραφία – κάλεσμα που συγκέντρωσε 20.000 συμμετέχοντες, παρά το γεγονός ότι η Γη εμφανίζεται ως μια μικροσκοπική κουκίδα. Η εκδήλωση, με τίτλο «Η Ημέρα που η Γη χαμογέλασε», σηματοδότησε «την πρώτη φορά που οι Γήινοι είχαν εκ των προτέρων ειδοποιηθεί ότι το πορτρέτο τους θα συλλαμβάνονταν σε μια φωτογραφία τραβηγμένη από το διάστημα», ανακοίνωσε η NASA. «Είναι, επίσης, η πρώτη φορά που η υψηλής ανάλυσης κάμερα του Cassini συλλαμβάνει την Γη και τη Σελήνη ως δύο διαφορετικά αντικείμενα» αναφέρεται στην ανακοίνωση. Η ασυνήθιστη γωνία λήψης οφείλεται στο γεγονός ότι ο Ηλιος είχε μετακινηθεί πίσω από τον Κρόνο από το σημείο που βρισκόταν το διαστημικό σκάφος, μπλοκάροντας το μεγαλύτερο μέρος του φωτός που διαφορετικά θα κατέστρεφε τους ανιχνευτές της φωτογραφικής μηχανής. «Μπορεί να μην είμαστε σε θέση να δούμε τις ηπείρους ή τους ανθρώπους σε αυτό το πορτρέτο της Γης, αλλά αυτή η ανοιχτή μπλε κουκίδα είναι μια σύντομη περίληψη του ποιοι ήμασταν στις 19 Ιουλίου», δήλωσε η Λίντα Σπίλκερ, επιστήμονας της NASA. »Η φωτογραφία του Cassini μας θυμίζει πόσο μικρός είναι ο πλανήτης μας μπροστά στην απεραντοσύνη του διαστήματος» πρόσθεσε. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5031126/h-gh-apo-to-mpalkoni-toy-kronoy-mesa-apo-ton-fako-ths-nasa/

Ειδα τα βίντεο της Κατερίνας(wereniki) και μια αίσθηση μοναδικότητας με κυρίεψε.Μακάρι να είμασταν ολοι οι φίλοι και εραστές του Σύμπαντος εκεί.Συγχαρητήρια. Ελπίζω του χρόνου Κατερίνα να είμαι εκεί!!!

Τα κβάζαρ αποκαλύπτουν τα μυστικά τους. Μία νέα μέθοδο παρατήρησης των κβάζαρ – των πιο απομακρυσμένων και λαμπρών αντικειμένων στο σύμπαν – πρότειναν Βρετανοί επιστήμονες. Η ουσία της έγκειται στην εστίαση του φωτός από ενεργούς πυρήνες γαλαξιών στο βαρυτικό πεδίο, μέσω των οποίων αυτό περνάει στην πορεία προς τη Γη. Οι ειδικοί αποκαλούν την εργασία ενδιαφέρουσα, σημειώνοντας ότι η ίδια η αρχή της δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο Άντριου Λόρενς μελετούσε με τους συναδέλφους του από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου ένα αρκετά σπάνιο γεγονός – την πτώση ενός άστρου σε μία μαύρη τρύπα, η οποία βρίσκεται στο κέντρο ενός γαλαξία. Το άστρο σε αυτήν την περίπτωση διαλύεται από το ισχυρό βαρυτικό πεδίο. Για αρκετούς γήινους μήνες το άστρο εκπέπει μία φωτεινή λάμψη, ενώ στη συνέχεια η φωτεινότητά του εξασθενεί. Παρατηρώντας εκατομμύρια γαλαξίες με τη βοήθεια ενός τηλεσκοπίου στη Χαβάη, οι επιστήμονες ανακάλυψαν μόνο μερικές δεκάδες τέτοιους γαλαξίες, στο κέντρο των οποίων βρίσκεται μία ισχυρή πηγή φωτός. Η φωτεινότητα μερικών από αυτά δεν άλλαζε για μήνες. Το πιθανότερο είναι, ότι τα απομακρυσμένα κβάζαρ εκπέμπουν το φως μέσω ενός πιο κοντινού γαλαξία. Αλλά σε ψηφιακές εικόνες πριν από 10 χρόνια δεν υπήρχαν εκεί. Ο Λόρενς πρότεινε, ότι η αμυδρή λάμψη του κβάζαρ αυξανόταν πολλές φορές, όταν μεταξύ αυτού και της Γης περνούσε ένα από τα άστρα του γαλαξία. Τα σωματίδια του φωτός διαθέτουν μάζα, και η έλξη από το άστρο εκτρέπει και εστιάζει τις ακτίνες φωτός, λειτουργώντας ως φακός. Αυτό το φαινόμενο διαρκεί για αρκετά χρόνια, μέχρι το άστρο να αλλάξει τη θέση του. Με τη βοήθεια αυτού του «φακού» ο Βρετανός επιστήμονας ελπίζει να μελετήσει τη δομή των κβάζαρ. Αστροφυσικοί από το Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας ήδη χρησιμοποιούν μία παρόμοια μέθοδο, όπου στη διάρκεια 20 ετών παρατηρούσαν το γνωστό κβάζαρ «Σταυρός του Αϊνστάιν», το οποίο φωτίζει μέσω ενός γαλαξία. Από το «φακό» της μαύρης τρύπας του κατάφεραν σε γενικές γραμμές να υποθέσουν τη δομή του, εξηγεί ο επιστήμονας Μιχαήλ Σάζιν: Στο κέντρο του κβάζαρ υπάρχει μία γιγάντια μαύρη τρύπα με μάζα ίση με δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες. Η μαύρη τρύπα περιστρέφεται, οπότε δημιουργούνται ηλεκτρομαγνητικά πεδία, και εμφανίζεται ένας πίδακας εκροής από τις δύο πλευρές του κβάζαρ. Γύρω από τη μαύρη τρύπα υπάρχει ένας δίσκος υλικού, το οποίο πέφτει πάνω της, αποκτά κινητική ενέργεια και μετατρέπεται σε ακτινοβολία. Ένα από τα σημαντικότερα μυστήρια για τους επιστήμονες παράμενει το ερώτημα, γιατί μία τεράστια ποσότητα ενέργειας εκπέμπεται από ένα τόσο μικρό αντικείμενο, λέει ο αναπληρωτής καθηγητής του τομέα Αστρονομίας του τμήματος Φυσικής του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας, Βλαντίμιρ Σούρντιν: Φανταστείτε μία περιοχή, όχι μεγαλύτερη από το ηλιακό μας σύστημα, γεμάτη με εκατοντάδες δισεκατομμύρια άστρα, όπως ο Ήλιος. Μία τέτοια εκπομπή ενέργειας παρατηρείται στο κβάζαρ. Ο πλανήτης μας θα είχε απλά εξατμιστεί μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, αν βρισκόταν εκεί. Τι συμβαίνει εκεί, δεν καταλαβαίνουμε. Σύμφωνα με τον Σούρντιν, η ενεργή περιοχή, την οποία ονομάζουν κβάζαρ, βρίσκεται στο κέντρο νεαρών γαλαξιών. Οι επιστήμονες ενδιαφέρονται να μάθουν, γιατί τα κβάζαρ, που έχουν ήδη ανακαλυφθεί περίπου 200 χιλιάδες από αυτά, γεννήθηκαν μόνο την εποχή του πρώιμου σύμπαντος και είναι απομακρυσμένα σε απόσταση δισεκατομμυρίων ετών φωτός. Η περαιτέρω μελέτη των κβάζαρ θα επιτρέψει στους επιστήμονες να έρθουν λίγο πιο κοντά στην κατανόηση της ιστορίας του σύμπαντος. http://greek.ruvr.ru/2013_07_22/229666265/

Να γίνετε «ερασιτέχνες» σε οτιδήποτε κι αν κάνετε. ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΙΜΟΠΟΥΛΟΣ (φυσικός, αστρονόμος, συγγραφέας, διευθυντής Ευγενιδείου Πλανηταρίου) Συνέντευξη στον ΓΙΩΡΓΟ ΚΙΟΥΣΗ – enet.gr «Οταν ένα παιδί μετρά τα άστρα, τι το συμβουλεύω; Το ίδιο ακριβώς που έλεγα και στα παιδιά μου: ότι θα πρέπει να ακολουθήσουν αυτό που τους υπαγορεύει η καρδιά τους. Να κάνουν κάτι που να αγαπούν με πάθος. Να γίνουν “ερασιτέχνες” σε οτιδήποτε κι αν θελήσουν να ακολουθήσουν, να γίνουν “εραστές της τέχνης”, της όποιας “τέχνης” κι αν διαλέξουν. Και να είστε βέβαιοι ότι και η επαγγελματική καταξίωση θα έρθει οπωσδήποτε, αργά ή γρήγορα, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται αυτό όταν κάποιος ξεκινάει, και μάλιστα κάτω από τις σημερινές οικονομικές συγκυρίες που αντιμετωπίζει η χώρα μας. Γιατί σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να ξυπνάει κάποιος το πρωί για να αντιμετωπίσει μια εργασία που απεχθάνεται». Φυσικός, αστρονόμος, συγγραφέας, πολυβραβευμένος, ο Διονύσης Σιμόπουλος, επί 45 συναπτά χρόνια ακάματος εργάτης στο χώρο της εκλαΐκευσης της επιστήμης, πρώτα στην Αμερική και μετά στο Ιδρυμα Ευγενίδου, διευθυντής στο Ευγενίδειο Πλανητάριο. Περισσότερα: http://physicsgg.me/2013/07/22/%ce%bd%ce%b1-%ce%b3%ce%af%ce%bd%ce%b5%cf%84%ce%b5-%ce%b5%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%84%ce%ad%cf%87%ce%bd%ce%b5%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%ae%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b5/

Η Ευρώπη παρέχει ενίσχυση στην ακοή των σταθμών βαθέος διαστήματος. Η λήψη εξαιρετικά ασθενών σημάτων από το διαστημικό σκάφος που εξερευνά το βαθύ διάστημα στο Ηλιακό μας Σύστημά, απαιτεί την ψύξη ενός ανιχνευτή σε λίγους βαθμούς πάνω από το απόλυτο μηδέν. Χάρη στην υποστήριξη της ESA , η τεχνολογία αυτή είναι πλέον για πρώτη φορά διαθέσιμη στην Ευρώπη. Με τις μελλοντικές αποστολές εξερεύνησης, όπως η Gaia , η BepiColombo και η Juice που είναι προγραμματισμένες να παρέχουν τεράστιες ποσότητες επιστημονικών δεδομένων, οι τρεις κεραίες παρακολούθησης του βαθέος διαστήματος της ESA χρειάζονται αναβάθμιση. Τα διαμέτρου 35 μέτρων πιάτα στην Αυστραλία, την Ισπανία και την Αργεντινή χρησιμοποιούν κρυογονική ψύξη για να επικοινωνούν μέσω συχνοτήτων μικροκυμάτων X-band , παρόμοιες με αυτές που χρησιμοποιούν οι ανιχνευτές ταχύτητας ραντάρ οι οποίοι αποτελούν πολύ αποτελεσματικό εργαλείο στα χέρια της τροχαίας. Αυτό επιτρέπει την επικοινωνία σε τεράστιες αποστάσεις σε περίπου 750 εκατομμύρια χιλιόμετρα – απόσταση που ισοδυναμεί με την απόσταση από τον Ήλιο μέχρι τον Δία. Κρυογονικός δέκτης"Ήταν απαραίτητο να αναβαθμιστούν οι δέκτες των σταθμών ώστε να βελτιστοποιηθεί η ευαισθησία", λέει ο Stéphane Halté , διαχειριστής του έργου στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Διαστημικών Επιχειρήσεων ( European Space Operations Centre- ESOC ) της ESA στο Ντάρμστατ, Γερμανία. "Είχαν σχεδιαστεί για να είναι «έτοιμες για το μέλλον» ενώ μια αναβάθμιση του ρυθμού λήψης δεδομένων είχε από πάντα προβλεφθεί, λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των νέων αποστολών, όπως η Juice ". Υπήρχε μόνο ένα πρόβλημα: η αναβάθμιση απαιτούσε ένα συγκεκριμένο τύπο ολοκληρωμένου κυκλώματος (ή αλλιώς τσιπ) - με φωσφορούχο ίνδιο - που δεν ήταν διαθέσιμο στην Ευρώπη λόγω των διεθνών περιορισμών στις εξαγωγές. Εάν δεν μπορείς να το αγοράσεις, κατασκεύασε το! Η ανάπτυξη της Ευρωπαϊκής αρχικής έκδοσης του τσιπ χρηματοδοτήθηκε από το Πρόγραμμα Έρευνας Τεχνολογίας της ESA , σε συνεργασία με το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Ινστιτούτο Τεχνολογίας ( ETH Zurich ), Ελβετία και το Πανεπιστήμιο Chalmers , Σουηδία. Το τσιπ επιτρέπει σε έναν ιδιαίτερα ευαίσθητο ενισχυτή να λειτουργεί κάτω από τους -253 º C, περίπου μερικούς 20º πάνω από το απόλυτο μηδέν. Μονάδα ενισχυτή χαμηλού θορύβου"Η αναβάθμιση των σταθμών σημαίνει αύξηση της απόδοσης των επιστημονικών δεδομένων από τις διαστημικές αποστολές κατά 20%", λέει ο Stéphane . Η αναβάθμιση επιτρέπει στις διαμέτρου 35 μέτρων κεραίες της ESA να αποδώσουν όπως τα πιάτα της τάξης των 40 μέτρων, ενώ θα χρειαστούν πολύ λιγότερη ενέργεια πάνω στο διαστημικό σκάφος. "Αυτή η αύξηση της απόδοσης είναι ένα σημαντικό όφελος για τους δορυφόρους του βαθέος διαστήματος, που τώρα εξερευνούν τον Άρη και την Αφροδίτη και σύντομα θα πάνε στον Ερμή, τα σημεία Lagrange και τον Δία", λέει ο Andrea Accomazzo , υπεύθυνος για τις επιχειρήσεις διαπλανητικών αποστολών στο ESOC . Ο τελευταίος από τις τρεις σταθμούς της ESA , ο Cebreros στην Ισπανία, ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο. Τα πανεπιστήμια που συμμετείχαν στην αρχική ανάπτυξη μετέτρεψαν έκτοτε την έρευνα σε spin-off ιδιωτική εταιρεία, τη Low Noise Factory , η οποία εμπορεύεται τώρα τη νέα τεχνολογία τσιπ. Οι δυνητικοί πελάτες περιλαμβάνουν ραδιο αστρονόμους και άλλες διαστημικές υπηρεσίες. Μια άλλη εταιρεία, η Callisto Γαλλία, είναι υπεύθυνη για την ενσωμάτωση του κρυογονικού δέκτη. Η ΕΕ και η περιοχή της Γαλλίας τα Νότια Πυρηναία πρόσφατα αποφάσισαν να υποστηρίξουν τις προσπάθειες έρευνας και ανάπτυξης, με στόχο την εξασφάλιση ενός ευρωπαϊκού κώδικα για τα διάφορα είδη ενισχυτών χαμηλού θορύβου. "Το τρανζίστορ φωσφορούχου ινδίου που κατασκευάστηκε στην Ευρώπη έχει περάσει τις διαστημικές δοκιμές προεπιλογής, αποδεικνύοντας την αξιοπιστία αυτής της τεχνολογίας. Θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί σε έναν δορυφόρο επικοινωνιών ή σε ένα πακέτο οργάνων ​​παρόμοιο με το όργανο HiFi που μεταφέρεται από το Herschel ", λέει ο Stéphane . "Έχουμε αναπτύξει μια έκδοση του ενισχυτή για υψηλότερες συχνότητες, στα 32 GHz . Αυτό θα αυξήσει ακόμη περισσότερο τη δυνατότητα επιστροφής δεδομένων στις μελλοντικές αποστολές". http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/E_Eyrhope_parhechei_enhischyse_sten_akohe_ton_stathmhon_vathheos_diasthematos Η ΛΔΚ εκτόξευσε στο διάστημα τρεις δορυφόρους για διεξαγωγή πειραμάτων. Το Σάββατο, η Κίνα εκτόξευσε με επιτυχία και έθεσε σε τροχιά τρεις ταυτόχρονα δορυφόρους, τους «Shiyan-7», «Shijian-15» και «Chuangxin-3». Όλοι τους έχουν σχεδιαστεί για διεξαγωγή επιστημονικών πειραμάτων. Η εκτόξευση πραγματοποιήθηκε στο διαστημικό κέντρο Ταϊγιουάν, που βρίσκεται στη βόρεια επαρχία Σανξί. Οι δορυφόροι τέθηκαν σε τροχιά από τον πύραυλο - φορέα «Changzheng-3C», που το όνομά του μεταφράζεται ως «Μεγάλη πορεία». Πρόκειται για την 179η εκτόξευση, η οποία πραγματοποιείται με τη βοήθεια πυραύλων τύπου «Changzheng» . http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_20/229131176/ Η τροχία γύρω από τη Γη είναι «πνιγμένη» από σκουπίδια. 16600 τεχνητά διαστημικά αντικείμενα ανιχνεύονται σε τροχιά γύρω από τη Γη, από τα μέσα εποπτείας του διαστημικού χώρου της NASA (NASA Orbital Debris Program Office). Με κριτήριο την κατάστασή τους στις αρχές Ιουλίου 2013, το 80% αυτών αποτελείται από διαστημικές συσκευές που έχουν υπερβεί το χρόνο λειτουργίας τους, διαμερίσματα πυραύλων – φορέων και άλλα θραύσματα. Σύμφωνα με τα στοιχεία της NASA, η πλειονότητα των απορριμάτων σε τροχιά προέρχεται από τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, η δεύτερη θέση ανήκει στις ΗΠΑ και η τρίτη στην Κίνα. Εκτός αυτών, η Γαλλία, η Ιαπωνία και η Ινδία έχουν επίσης αφήσει στο διάστημα αρκετές «νεκρές» συσκευές και το ίδιο ισχύει και για την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος. Τον Ιούλιο, ο κατάλογος των εποπτευόμενων διαστημικών αντικειμένων συμπληρώνει 50 χρόνια. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_20/229148119/

Μια πολύ σπάνια διάσπαση παρατηρήθηκε στο CERN από την ομάδα CMS. Μετά από 25 χρόνια ερευνών, παρατηρήθηκε στο CERN μια πολύ σπάνια διάσπαση σωματιδίων, δίνοντας στους επιστήμονες ένα νέο έμμεσο τρόπο να ελέγξουν θεωρίες που έχουν να κάνουν με νέα φυσική. Όπως ενημέρωσαν σήμερα ερευνητές από τα πειράματα CMS και LHCb, του επιταχυντή σωματιδίων LHC, στο Συνέδριο Φυσικής Υψηλών Ενεργειών που λαμβάνει χώρα στη Στοκχόλμη, τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τη μελέτη της διάσπασης αυτής, είναι σε συμφωνία με το Καθιερωμένο Πρότυπο, αλλά απορρίπτουν ορισμένα μοντέλα που προβλέπουν νέα σωματίδια, όπως οι υπερσυμετρικές θεωριες. Αν τα υπερσυμμετρικά σωματίδια υπάρχουν, αυτή η συγκεκριμένη διάσπαση θα έπρεπε να συμβαίνει πολύ πιο συχνά. Αυτό το τεστ θεωρείται σημαντικό και, στα μάτια πολλών φυσικών, σημαίνει πως, παρόλο που είναι πολύ δημοφιλής, η θεωρία της υπερσυμμετρίας μπορεί και να μην είναι αληθής Η νέα αυτή διάσπαση, δεν είναι άλλη από τη διάσπαση μεσονίων Bs σε ζεύγη μιονίων. Η διάσπαση αυτή σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο, συμβαίνει περίπου τρεις φορές για κάθε δισεκατομμύριο μεσόνια Bs. Οποιαδήποτε απόκλιση από την τιμή αυτή, θα άφηνε ανοιχτό το δρόμο για Φυσική πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου. Όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία από το πείραμα CMS, η συμφωνία θεωρίας και πειράματος είναι εντυπωσιακή και με ακρίβεια πολλών δεκαδικών ψηφίων και πιθανότητα για στατιστικό σφάλμα μικρότερη από 1 στις 100.000! Το μεσόνιο Bs αποτελείται από δύο κουάρκ (ένα κάτω κουάρκ, κι ένα αντι-παράξενο) και η διάσπασή του σε δύο μιόνια θεωρείται ιδανική για την διερεύνηση νέου είδους φυσικής. Εάν υπήρχαν άλλα άγνωστα σωματίδια σε αυτές τις ενέργειες θα επενέβαιναν στη διάσπαση κάνοντάς τη είτε πιο πιθανή, είτε αποκλείοντάς τη. «Αυτό είναι το μέρος για να ψάξουμε για νέα φυσική» λέει ο φυσικός Sheldon Stone, του πειράματος LHCb. «Μικρές αποκλίσεις από το ρυθμό που προβλέπουμε θα σήμαινε την ανακάλυψη νέων αλληλεπιδράσεων ή σωματιδίων», καταλήγει. Τα αποτελέσματα αποτελούν σίγουρα ένα θρίαμβο για το Καθιερωμένο Πρότυπο, ενώ αντίθετα σημαίνουν προβλήματα για θεωρίες πέραν αυτού, μεταξύ των οποίων και ένα πλήθος υπερσυμμετρικών μοντέλων. Η υπερσυμμετρία είναι μια φιλόδοξη θεωρία που θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα της σύγχρονης θεωρητικής φυσικής, και υποθέτει πως υπάρχει ένα υπερ-συμμετρικό σωματίδιο για κάθε ένα από τα σωματίδια που βλέπουμε στη φύση. Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει φανεί κανένα ίχνος από αυτά τα υπερσυμμετρικά σωματίδια, οι κυνηγοί υπερσυμμετρικών σωματιδίων δεν έχουν χάσει τελείως τις ελπίδες τους, καθώς αποκλείοντας συγκεκριμένες περιοχές που μπορεί να βρίσκονται τα σωματίδια αυτά, στρέφουν το βλέμμα τους αλλού. Υπάρχει άλλη μία πολύ σπάνια διάσπαση, αυτή των μεσονίων Bd, που o LHC δεν ήταν σε θέση να μελετήσει με αρκετή ευκρίνεια, αλλά θα μπορέσει να «φωτίσει» μετά τις αναβαθμίσεις που θα λάβουν χώρα μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Για περισσότερες απαντήσεις, οι φυσικοί θα χρειαστεί να περιμένουν τα νέα δεδομένα από τις συγκρούσεις σωματιδίων στις αστρονομικές ενέργειες των 15 TeV που υπόσχεται ο νέος LHC. http://physicsgg.me/2013/07/19/%ce%bc%ce%b9%ce%b1-%cf%80%ce%bf%ce%bb%cf%8d-%cf%83%cf%80%ce%ac%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%ce%b4%ce%b9%ce%ac%cf%83%cf%80%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%81%ce%ae%ce%b8%ce%b7%ce%ba/

H Γη και η Σελήνη όπως φαίνονται από τον Κρόνο. Το διαστημικό σκάφος Cassini φωτογράφισε τη Γη στις 19 Ιουλίου 2013, όπως είχε κάνει και το Voyager 1 το 1990, έτσι ώστε να προκύψει μια δεύτερη εκδοχή της χλωμής μπλε κουκκίδας. Η φωτογραφία λήφθηκε από απόσταση 898,4 εκατομμύρια μίλια (περίπου 1,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα). Στην πρωτη φωτογραφία Η Γη και η Σελήνη όπως την “είδε” το Cassini στις 19 Ιουλίου 2013. Η Σελήνη είναι η μικρή λευκή κουκίδα κάτω αριστερά και μια από τις πρώτες ακατέργαστες φωτογραφίες του Cassini.

Η αυτοματοποίηση και ο ανθρώπινος παράγοντας κατέστρεψαν τον Proton-M Το ατύχημα πυραύλου φορέα Proton-M έχει προκαλέσει μεγάλη απήχηση στους επιστημονικο-τεχνικούς κύκλους. Ανεπίσημα προτείνοται διάφορες εκδοχές για το συμβάν: μεταξύ άλλων είναι και η υπερβολικά πρώρη εκτόξευση, και το μπέρδεμα των ακροδεκτών των αισθητήρων γωνιακής ταχύτητας. Όμως οι εμπειρογνώμονες βλέπουν με αμφιβολία όλες τις εκδοχές. Ο πύραυλος-φορέας Proton-Μ που μετέφερε τρεις δορυφόρους GLONASS στο δωδέκατο δευτερόλεπτο μετά την εκτόξευση παρέκλινε από την τροχιά του, ο πύραυλος διασπάστηκε σε κομμάτια και εξερράγη. Σύμφωνα με μια από τις βασικές, όμως προς το παρόν ανεπίσημες εκδοχές, για όλα φταίει ο ανθρώπινος παράγοντας: ο αισθητήρας γωνιακών ταχυτήτων είχε τοποθετηθεί λανθασμένα. Όμως η ορθότητα αυτού του ισχυρισμού προκαλεί μεγάλες αμφιβολίες στον Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ, ακαδημαϊκό της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής με την επωνυμία του Κ.Ε. Τσιαλκόφσκι: - Κατά την εκτόξευση του πυραύλου ελέγχονται πολλές παράμετροι, ώστε να είναι ομαλή η πτήση και ελεγχόμενη. Αν οι ενδείξεις αυτών των αισθητήρων διαφέρουν από ό,τι προβλέπει το σύστημα διεύθυνσης, το σύστημα διεύθυνσης πρέπει με κάποιο τρόπο να εξαλείψει αυτή την αναντιστοιχία. Αν ο αισθητήρας αυτός είχε τοποθετηθεί λανθασμένα, σήμερα δήθεν κυκλοφορεί τέτοια εκδοχή, είναι απόλυτα δυνατό ότι οι ενδείξεις του οδήγησαν στη δυσλειτουργία του συστήματος διεύθυνσης. Αυτό δήθεν ήταν η αιτία, η επιτροπή ακόμα δεν την κοινοποίησε, βρίσκεται σε επίπεδο φημών, διότι τέτοιου είδους ελάττωμα του εξοπλισμού εντοπίζεται στη Γη και γενικά δεν είναι κατανοητό, πως μπορούσε να συμβεί τέτοιο πράγμα. Με τον πυραύλο-φορέα Proton-M παρόμοια καταστροφή συνέβηκε και το 2010. Και τότε η αιτία του ατυχήματος ήταν ο ανθρώπινος παράγοντας: στη δεξαμενή καυσίμου του συστήματος επιτάχυνσης έχυσαν ενάμιση τόνο οξειδωτή περισσότερο, από ότι χρειάζεται. Σχετικά με το ποιος φταίει γι΄αυτές τις λυπηρές αποτυχίες του διαστημικού τομέα, μιλά ο σχολιαστής του περιοδικού «Ειδήσεις της κοσμοναυτικής» Ίγκορ Λίσοφ: - Οι πύραυλοι Proton δεν εκτοξεύονται μόνο για τους GLONASS, χρησιμοποιούνται και σε εμπορικά προγράμματα. Και τα τελευταία χρόνια, χαρακτηρίζονται από μια πολύ κακή τάση. Οι εμπορικές εκτοξεύσεις, κατα κανόνα, είναι πιο επιτυχείς από τις εκτοξεύσεις προς το δημόσιο συμφέρο. Δηλαδή ο αριθμός των ατυχημάτων στο πλαίσιο του εθνικού μας προγράμματος είναι πεισματωδώς μεγαλύτερος, από ότι στα εμπορικά προγράμματα. Και η ουσία του προβλήματος δεν συνίσταται στον ίδιο τον πύραυλο Proton, αλλά, όπως φαίνεται, στη στάση των ανθρώπων προς την εργασία, που εκτελούν. Η ζημιά από την αποτυχημένη εκτόξευση ξεπέρασε τα 200 εκατ. δολάρια. Η κυβέρνηση της Ρωσίας έχει αναλάβει τη διερεύνηση του ατυχήματος υπό ειδικό έλεγχο. Πολύ σύντομα πρέπει να κοινοποιηθούν τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία θα κατονομάσουν την πραγματική αιτία της έκρηξης του πυραύλου Proton-Μ. http://greek.ruvr.ru/2013_07_18/228569809/ Η Ρωσία θα ξαναρχίσει τις εκτοξεύσεις του Proton το Σεπτέμβριο. Η επανάληψη των εκτοξεύσεων πυραύλων – φορέων τύπου Proton-M θα γίνει δυνατή μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της επιτροπής διερεύνησης του ατυχήματος, δήλωσε σήμερα ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Roskosmos Αλεξάντρ Λοπάτιν. «Νομίζω πως μέχρι το Σεπτέμβριο θα έχουμε ολοκληρώσει αυτή την εργασία», - είπε. Οι εκτοξεύσεις των «Proton» σταμάτησαν μετά το ατύχημα τις 2ας Ιουλίου, όταν ο πύραυλος με τρεις τηλεκατευθυνόμενους δορυφόρους GLONASS-M έπεσε και ανατινάχθηκε δέκα δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του. Η αιτία ήταν η λανθασμένη σύνδεση των αισθητήρων γωνιακών ταχυτήτων. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_18/228691562/

Πυρηνικές… υποθέσεις. Μέχρι να το επιτρέψει η εξέλιξη της τεχνολογίας η εικόνα για το κέντρο της Γης ήταν για τον περισσότερο κόσμο εκείνη που περιέγραφαν οι συγγραφείς φαντασίας. Απεικόνιζε συνήθως έναν τόπο με χαρακτηριστικά κοινά με εκείνα της επιφάνειας όπου ζουν διαφόρων ειδών παράξενα όντα και πλάσματα. Κάποια στιγμή οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι στο κέντρο της Γης υπάρχει ένας πυρήνας η λειτουργία του οποίου καθορίζει σε μεγάλο βαθμό και τη λειτουργία του πλανήτη μας. Ακόμη και τώρα δεν υπάρχει τεχνική δυνατότητα να πλησιάσουμε τον πυρήνα ώστε να γίνουν εκεί απευθείας παρατηρήσεις των φαινομένων του, καθημερινά όμως η επιστημονική έρευνα αναδεικνύει νέες πτυχές των μηχανισμών του. Ο πυρήνας της Γης αποτελείται από δύο στρώματα: το εξωτερικό και το εσωτερικό. Το εξωτερικό στρώμα αποτελείται κυρίως από λιωμένο σίδηρο και το εσωτερικό από στερεό σίδηρο, ενώ και στα δύο στρώματα υπάρχουν και μικρές ποσότητες νικελίου. Ειδικοί από μεγάλους ευρωπαϊκούς επιστημονικούς και ερευνητικούς οργανισμούς και ιδρύματα πραγματοποίησαν πρόσφατα πειράματα προσπαθώντας να μετρήσουν τη θερμοκρασία που επικρατεί στον πυρήνα του πλανήτη μας. Μια νέα μελέτη δείχνει ότι ο πυρήνας της Γης είναι πιο καυτός από όσο πιστεύαμε. Η νέα μέτρηση κατέδειξε ότι η θερμοκρασία του κυμαίνεται γύρω στους 6.000 βαθμούς Κελσίου. Οι ως σήμερα υπολογισμοί τοποθετούσαν τη θερμοκρασία του πυρήνα γύρω στους 5.000 βαθμούς Κελσίου. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ στις ΗΠΑ αποφάσισαν να μελετήσουν τις ιδιότητες του εσωτερικού πυρήνα και ειδικότερα τις μηχανικές αντοχές του. Εξέθεσαν ένα έλασμα σιδήρου σε πιέσεις 200 γιγαπασκάλ, πίεση δύο εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη από την ατμοσφαιρική. Να σημειωθεί ότι ο πυρήνας της Γης δέχεται ακόμη μεγαλύτερες πιέσεις από αυτήν του πειράματος. Οι ερευνητές μέτρησαν την ταχύτητα με την οποία ταξίδευαν στο έλασμα παραμορφωτικά κύματα και ακολούθως μέτρησαν την πυκνότητα του ελάσματος από την οποία προέκυπτε και η αντοχή του. Στη συνέχεια έκαναν τις σχετικές αναγωγές με τις συνθήκες που επικρατούν στον πυρήνα της Γης. «Ο σίδηρος είναι τελικά λιγότερο ανθεκτικός από όσο πιστεύαμε όταν εκτίθεται σε ακραίες πιέσεις και θερμοκρασίες» αναφέρει η Αριάνα Γκλίσον, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας. Τα ευρήματα της νέας έρευνας βοηθούν στην καλύτερη κατανόηση των φαινομένων που λαμβάνουν χώρα στον πυρήνα του πλανήτη μας, το κύριο όσο και μυστηριώδες χαρακτηριστικό του οποίου είναι ότι δεν έχει ομοιόμορφη δομή και συμπεριφορά. Εχει διαπιστωθεί, π.χ., ότι τα σεισμικά κύματα που ταξιδεύουν μέσα στη Γη κινούνται 3% ταχύτερα από τον έναν πόλο στον άλλον από ό,τι όταν κινούνται κατά μήκος του ισημερινού. «Αυτό είναι πραγματικά παράξενο» τονίζει η Γκλίσον. Ερευνητές στη Βρετανία δημοσίευσαν πριν από λίγες ημέρες στην επιθεώρηση «Nature» μια μελέτη στην οποία παρουσιάζουν τη σαφέστερη απεικόνιση της διάρκειας του εικοσιτετραώρου μας για τα τελευταία 50 χρόνια. Οι επιστήμονες κατέγραψαν τρεις διαφορετικούς παράγοντες που προκαλούν «λόξιγκα» στην κίνηση της Γης καθώς αυτή γυρίζει γύρω από τον εαυτό της και αυξομειώνουν έτσι κατά κλάσματα του δευτερολέπτου τη διάρκεια της ημέρας μας σε τρεις διαφορετικούς κύκλους (κάθε 10 χρόνια, κάθε 5,9 χρόνια και σε τυχαία διαστήματα). Οι ειδικοί θεωρούν ότι οι κύκλοι αυτοί προκύπτουν από γεωλογικές διαδικασίες που συντελούνται στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Συγκεκριμένα πιστεύεται ότι αιτία τους είναι οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στον ρευστό πυρήνα και στον στερεό μανδύα της Γης, οι οποίοι, καθώς έρχονται σε επαφή μεταξύ τους με διάφορους τρόπους, αλλάζουν αναλόγως τη γωνιακή ταχύτητα ή τη στροφορμή της. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=522772

Οι τρομερές βαρυτικές δυνάμεις του Τοξότη Α* «τεντώνουν» το νέφος G2. Η προσοχή της επιστημονικής κοινότητας έχει επικεντρωθεί το τελευταίο διάστημα στη γιγάντια μελανή οπή που βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας. Εδώ και καιρό είχε εντοπιστεί ένα τεράστιο νέφος αερίου το οποίο ταξιδεύει προς τον Τοξότη Α* (όπως ονομάζεται η μαύρη τρύπα του Γαλαξία) και αναμένεται να φτάσει σε αυτόν στις αρχές του φθινοπώρου. Νέες παρατηρήσεις που έκαναν επιστήμονες του Ινστιτούτου Μαξ Πλανκ δείχνουν ότι το G2 (όπως έχει ονομαστεί αυτό το νέφος) εξαιτίας βαρυτικών δυνάμεων που είναι πιο γνωστές ως «παλιρροϊκές» έχει τεντωθεί και όπως αναφέρουν οι επιστήμονες μοιάζει πλέον με…σπαγγέτι. Η μελέτη της συμπεριφοράς και των μεταβολών που θα υποστεί το νέφος μέχρι τελικά να εξαφανιστεί πέφτοντας μέσα στον Τοξότη Α* προσφέρει νέα στοιχεία για τους μηχανισμούς των μελανών οπών και τα φαινόμενα που παράγονται σε αυτές. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=522803

Διακόπηκε απότομα ο διαστημικός περίπατος. Δύο μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS), ο αμερικανός Κρις Κάσιντι και ο Ιταλός Λούκα Παρμιτάνο, βγήκαν έξω από τον Σταθμό για να πραγματοποιήσουν εργασίες υποδοχής μιας νέας «πτέρυγας», ενός ακόμη θαλάμου ερευνών, που θα ξεκινήσει από τη Γη για να συνδεθεί με τον ISS. Η διάρκεια των εργασιών θα διαρκούσε αρκετές ώρες αλλά 1:32 λεπτά μετά την έξοδο των δύο αστροναυτών από τον Σταθμό υπήρξε διαρροή νερού μέσα στο σκάφανδρο του Παρμιτάνο. Το Κέντρο Ελέγχου που παρακολουθούσε την εξέλιξη των εργασιών έδωσε αμέσως εντολή στους δύο αστροναύτες να επιστρέψουν στο εσωτερικό του Σταθμού. Τα μέλη του πληρώματος του ISS και τεχνικοί της NASA προσπαθούν να διαπιστώσουν τι ακριβώς συνέβη και που βρίσκεται το πρόβλημα χωρίς ωστόσο να το έχουν εντοπίσει μέχρι στιγμής. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=522678 Η NASA ονομάζει δύο πιθανές αιτίες της έκτακτης κατάστασης με τον Παρμιτάνο στο ανοικτό διάστημα. Οι ειδικοί της NASA έχουν ονομάσει τις δύο πιο πιθανές αιτίες της έκτακτης κατάστασης, η οποία προέκυψε κατά την έξοδο στο ανοικτό διάστημα των αστροναυτών Κρίστοφερ Κεσίντι και Λούκι Παρμιτάνο. Νωρίτερα σήμερα είχε αναφερθεί ότι η έξοδος στο ανοικτό διάστημα από το ΔΔΣ είχε διακοπεί πρόωρα λόγω διαρροής νερού από το σύστημα ψύξης στο κράνος του Παρμιτάνο. «Αυτή τη στιγμή οι ειδικοί εξετάζουν δύο εκδοχές – είτε ήταν διαρροή από το σύστημα ψύξης του σκάφανδρου, είτε ήταν διαρροή από τη φιάλη με νερό, από την οποία οι κοσμοναύτες πίνουν νερό κατά τη διάρκεια της εργασίας στο ανοικτό διάστημα», ανέφερε εκπρόσωπος της NASA στο ρωσικό Κέντρο ελέγχου πτήσεων. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_16/228349260/ Ρωσικό σκάφανδρο νέας γενιάς θα σταλεί στο ΔΔΣ Tο πρώτο ρωσικό σκάφανδρο νέας γενιάς «Orlan MKS» θα σταλεί με το φορτηγό διαστημόπλοιο «Progress» στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ΔΔΣ) στα τέλη του χρόνου, ανέφερε σε δημοσιογράφους ο επικεφαλής των πτήσεων του ρωσικού τομέα στο ΔΔΣ Βλαντίμιρ Σολοβιόφ. Τον ακριβή αριθμό των νέων σκαφάνδρων ο Σολοβιόφ δεν κατονόμασε. Την παραμονή στη διάρκεια εξόδου στο ανοιχτό διάστημα, στο σκάφανδρο του Ιταλού αστροναύτη του ΔΔΣ Λούκι Παρμιτάνο σημειώθηκε διαρροή νερού. Η έξοδος των αστροναυτών γινόταν με τα αμερικανικά σκάφανδρα EMU (Extravehicular Mobility Unit). http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_17/228528000/ Η Ρωσική Ομοσπονδία δημιουργεί βάση σε τροχιά για τα διαστημικά της σκάφη. Η πυραυλική – διαστημική εταιρεία «Energia» πραγματοποιεί εργασίες για τη δημιουργία βάση σε τροχιά που θα εξυπηρετεί τα σκάφη, τα οποία κατευθύνονται στο ανοιχτό διάστημα, σύμφωνα με όσα δήλωσε ο επικεφαλής πτήσεων της ρωσικής αποστολής του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού Βλαντιμίρ Σολοφιόφ. Η βάση αυτή, παράλληλα με τις ερευνητικές και πειραματικές εργασίες, θα έχει ακόμη και τα χαρακτηριστικά της βάσης τεχνικής υποστήριξης και δοκιμών, στην οποία θα μπορούν να δοκιμάζονται, να ρυθμίζονται και να εφοδιάζονται τόσο επανδρωμένα όσο και μη επανδρωμένα διαστημικά σκάφη που κατευθύνονται στο ανοιχτό διάστημα και να αποστέλλονται στο Φεγγάρι, τον Άρη ή σε άλλα σημεία. http://greek.ruvr.ru/news/2013_07_17/228476139/

Ο διαστημικός διεμβολιστής. Η βρετανική εταιρεία ανάπτυξης διαστημικών συστημάτων Astrium ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε μια πετυχημένη δοκιμή ενός συστήματος διάτρησης πάγων το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε αποστολές εξερεύνησης παγωμένων φεγγαριών του ηλιακού μας συστήματος. Οι περισσότεροι πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος διαθέτουν δορυφόρους. Ορισμένοι από αυτούς εμφανίζονται «παγωμένοι», δηλαδή ολόκληρη η επιφάνειά τους καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα πάγου. Εχει διαπιστωθεί ότι σε κάποιους εξ αυτών, όπως η Ευρώπη (δορυφόρος του Δία) και ο Εγκέλαδος (δορυφόρος του Κρόνου), κάτω από τους πάγους και σε βάθος δεκάδων ή και εκατοντάδων χλμ υπάρχει ωκεανός ο οποίος πιθανόν να κρύβει κάποιες μορφές ζωής έστω και βακτηριακές ή ίσως και πιο πολύπλοκες. Οι διαστημικές υπηρεσίες σχεδιάζουν αποστολές σε αυτά τα φεγγάρια αλλά το βασικό πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί είναι η ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού τρόπου πρόσβασης στους υπόγειους ωκεανούς. Όλα τα σενάρια εξερεύνησης των παγωμένων φεγγαριών βασίζονται σε κάποιο σύστημα διάτρησης του στρώματος πάγου ώστε να μπορέσει να περάσει από εκεί κάποια εξερευνητική συσκευή και τα όργανα αναλύσεων και μετρήσεων. Η βρετανική εταιρεία ανάπτυξης διαστημικών συστημάτων Astrium ανακοίνωσε ότι πραγματοποίησε μια πετυχημένη δοκιμή ενός συστήματος διάτρησης πάγων. Πρόκειται για έναν διεμβολιστή κατασκευασμένο από ατσάλι τον οποίο οι ερευνητές της Astrium «εκτόξευσαν» σε ένα κομμάτι πάγου δέκα τόνων. Ο διεμβολιστής «χτύπησε» το κομμάτι του πάγου με ταχύτητα 340 μέτρων/δευτ. Προοδευτικά η ταχύτητα του διεμβολιστή μειωνόταν όσο προχωρούσε προς το εσωτερικό του πάγου αλλά το σημαντικότερο είναι ότι το περιεχόμενό του δεν είχε υποστεί καμία ζημιά. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί στο εσωτερικό της συσκευής να τοποθετηθούν διάφορα όργανα αναλύσεων και μετρήσεων τα οποία να ενεργοποιηθούν όταν η συσκευή διεισδύσει στο εσωτερικό ενός δορυφόρου. Σύμφωνα με τα στελέχη της Astrium η συσκευή αυτή μπορεί να φέρει στο εσωτερικό της διάφορα όργανα (π.χ εργαστήρια χημικών αναλύσεων) εξερεύνησης στα παγωμένα φεγγάρια του ηλιακού μας συστήματος. Υποστηρίζουν επίσης ότι ο διεμβολιστής τους μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες αποστολές όπως για παράδειγμα, να τοποθετήσει στο εσωτερικό του Αρη σεισμογράφους. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=522413 Η NASA θα «εκτυπώνει» διαστημόπλοια. Μεγαλώνει καθημερινά η λίστα των αντικειμένων που μπορούν να δημιουργηθούν με την επαναστατική τεχνολογία της τρισδιάστατης εκτύπωσης. Το τελευταίο και ιδιαίτερα εντυπωσιακό επίτευγμα της 3D-εκτύπωσης είναι ένα εξάρτημα πυραύλων που είναι και το πρώτο αντικείμενο που δημιουργείται για διαστημική χρήση. Η NASA ανακοίνωσε ότι οι πρώτες δοκιμές του νέου εξαρτήματος ήταν πετυχημένες. Πρόκειται για ένα μηχανισμό διοχέτευσης καυσίμων το οποίο οι ειδικοί περιγράφουν ως την «καρδιά ενός κινητήρα πυραύλων». Στις δοκιμές που έκανε η NASA το εξάρτημα δοκιμάστηκε και με υγρά καύσιμα (υγρό οξυγόνο) και με αέρια (υδρογόνο). Το εξάρτημα δημιούργησε η εταιρεία Aerojet Rocketdyne με μια τεχνική στην οποία γίνεται χρήση υψηλής ισχύος λέιζερ με το οποίο μεταλλικές σκόνες αρχικά λιώνουν και στη συνέχεια λαμβάνουν το επιθυμητό σχήμα. Η κατασκευή του συγκεκριμένου εξαρτήματος ολοκληρώθηκε με αυτή την τεχνική σε λιγότερο από τέσσερις μήνες ενώ με τις συμβατικές μεθόδους απαιτείται διάστημα τουλάχιστον δώδεκα μηνών. Επίσης το κόστος για την κατασκευή του εξαρτήματος με την νέα τεχνική μειώθηκε σε ποσοστό 70%. «Η NASA αναγνωρίζει ότι τόσο στη Γη όσο και στο Διάστημα καινοτόμες μέθοδοι κατασκευής μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους στην οργάνωση αποστολών μειώνοντας τον χρόνο προετοιμασίας αλλά και το κόστος εκτυπώνοντας εργαλεία, μηχανικά μέρη η ακόμη και ολόκληρα διαστημόπλοια» ανέφερε σε επίσημη ανακοίνωση ο Μάικλ Γκαζάρικ, υψηλόβαθμο στέλεχος της NASA. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=522421 Ο πιο «αδύναμος» Ηλιος του αιώνα. Η δραστηριότητα του Ηλιου ακολουθεί έναν κύκλο αυξομείωσης με περίοδο 11 ετών. Η κορύφωση του τρέχοντος κύκλου, η οποία αντιστοιχεί στο λεγόμενο ηλιακό μέγιστο, εξελίσσεται το 2013. Σύμφωνα με τους ειδικούς, μέχρι στιγμής έχουμε να κάνουμε με το πιο εξασθενημένο ηλιακό μέγιστο των τελευταίων 100 ετών. Μάλιστα οι επιστήμονες που ασχολούνται με τη δραστηριότητα και τα φαινόμενα του μητρικού μας άστρου εκτιμούν ότι και το επόμενο ηλιακό μέγιστο θα είναι το ίδιο ή και ακόμη πιο ασθενές από το τωρινό. «Είναι το μικρότερο ηλιακό μέγιστο που γνωρίζουμε στη διάρκεια της Διαστημικής Εποχής» αναφέρει ο Ντέιβιντ Χαθαγούει, στέλεχος του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Μάρσαλ της NASA. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=522428

Δωρεάν μαθήματα από το Πανεπιστήμιο Κρήτης μέσω διαδικτύου. To Πανεπιστήμιο της Κρήτης ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών Πανεπιστημίων του εξωτερικού (η αρχή έγινε από το MIT ) προσφέρει δωρεάν 3 μαθήματα μέσω διαδικτύου στα οποία διδάσκοντες καθηγητές θα είναι οι: Στέφανος Τραχανάς (τίτλος μαθήματος: Εισαγωγή στην Κβαντική Φυσική), Θεόδωρος Τομαράς (τίτλος μαθήματος: Εισαγωγή στη Σχετικιστική Φυσική, τα Στοιχειώδη Σωμάτια και την Κοσμολογία), και ο Ελευθέριος Ν. Οικονόμου (τίτλος μαθήματος: Από τα Κουάρκ μέχρι το Σύμπαν). Η ανακοίνωση του Προέδρου του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης έχει ως εξής: e- Φυσική στο Πανεπιστήμιο Κρήτης Tο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, συνεχίζοντας την παράδοση που το έχει καθιερώσει ως το πρωτοπόρο Τμήμα Φυσικής στην Ελλάδα, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τις τεχνολογικές δυνατότητες του διαδικτύου και να προσφέρει δωρεάν σε κάθε ενδιαφερόμενο στην Ελλάδα την ευκαιρία να παρακολουθήσει τον ακόλουθο κύκλο τριών πανεπιστημιακών μαθημάτων σύγχρονης Φυσικής: «Εισαγωγή στην Κβαντική Φυσική», Διδάσκων: Σ. Τραχανάς https://opencourses.physics.uoc.gr/course/view.php?id=2 «Εισαγωγή στη Σχετικιστική Φυσική, τα Στοιχειώδη Σωμάτια και την Κοσμολογία», Διδάσκων: Θ. Τομαράς https://opencourses.physics.uoc.gr/course/view.php?id=4 «Από τα Κουάρκ μέχρι το Σύμπαν», Διδάσκων: Ε.Ν. Οικονόμου https://opencourses.physics.uoc.gr/course/view.php?id=3 Τα δύο πρώτα μαθήματα απαρτίζουν τον κορμό του 2ου έτους του προγράμματος προπτυχιακών σπουδών του Τμήματος Φυσικής και αποτελούν μια συμπαγή και συμπληρωματική ενότητα. Το τρίτο είναι το τελευταίο υποχρεωτικό μάθημα του Τμήματος και παρουσιάζει συνοπτικά μια επανάληψη της βασικής φυσικής που έχουν ήδη διδαχθεί οι φοιτητές, εφαρμόζοντάς την για την κατανόηση των διαφόρων δομών του φυσικού κόσμου με μαθηματικά που δεν ξεπερνούν το επίπεδο του λυκείου. Οι διδάσκοντες καθηγητές προσφέρουν τα μαθήματα αυτά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης τα τελευταία 15 έτη και η διδασκαλία τους έχει αξιολογηθεί πολύ θετικά από τους φοιτητές τους. Ο κύκλος των τριών μαθημάτων θα ξεκινήσει την 1η Οκτωβρίου 2013 και θα ολοκληρωθεί στις 31 Μαρτίου 2014. Η εγγραφή και πρόσβαση στο πλήρες περιεχόμενο των μαθημάτων θα είναι είναι δυνατή από την 1η Σεπτεμβρίου 2013. Όσοι παρακολουθήσουν τις βιντεοσκοπημένες διαλέξεις ενός, ή και των τριών μαθημάτων, αφού μελετήσουν την αντίστοιχη ύλη και έχοντας αλληλεπιδράσει με τους διδάσκοντες και τους συμφοιτητές τους στο αντίστοιχο online-forum, μπορούν, εφόσον το επιθυμούν, να πιστοποιήσουν τη γνώση που αποκόμισαν. Το Τμήμα Φυσικής έχει προγραμματίσει να δοθεί η δυνατότητα γραπτής εξέτασης σε κάθε μάθημα με τη μορφή μίας προόδου και ενός τελικού διαγωνίσματος σε επιλεγμένες περιοχές της χώρας. Στους επιτυχόντες θα δοθεί η σχετική βεβαίωση υπογεγραμμένη από το διδάσκοντα και τον Πρόεδρο του Τμήματος Φυσικής. Στους διακριθέντες στις εξετάσεις θα δοθούν, εάν το επιθυμούν, συστατικές επιστολές από τους διδάσκοντες. Ο Πρόεδρος του Τμήματος Φυσικής Ξ. Ζώτος http://physicsgg.me/2013/07/13/%ce%b4%cf%89%cf%81%ce%b5%ce%ac%ce%bd-%ce%bc%ce%b1%ce%b8%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%bf-%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%b5%cf%80%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b9%ce%bf-%ce%ba/