Δροσος Γεωργιος

Κατι διαφορετικό!!! Οταν ο Πλουταρχος μιλούσε για ΑΤΙΑ στους "Βίους Παράλληλους" Εδώ και πολλά χρόνια αρκετοι ιστορικοί και "ερευνητές" επισημαίνουν την ύπαρξη πολλών αναφορών σε αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενων αντικειμένων (ΑΤΙΑ) μέσα στην Αρχαία Ελληνική Γραμματεία. Σχεδόν σπάνια όμως κάποιος παρέθετε περαιτέρω στοιχεία, όπως συγκεκριμένα βιβλία, κεφάλαια, εδάφια, για να μπορεις να κάνεις την δική σου μελέτη. Έτσι βρέθηκε μετά απο καιρό το έργο του Πλούταρχου "Λεύκολλος" από τους Βίους Παράλληλους. Διαβάζοντάς το, υπάρχει μία αναφορά που είχε γίνει για το συγκεκριμένο έργο, σχετικά με την εμφάνιση ενός αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενου αντικειμένου κατά την διάρκεια μίας μάχης. Στο παρακάτω απόσπασμα, ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Λεύκολλος με τον Ρωμαϊκό στρατό του ήταν έτοιμος να πολεμήσει εναντίον του Βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη καί του συμμάχου του Μαρίου, τον οποίον είχε στείλει ο Σερτώριος προς βοήθεια του Μιθριδάτη. Ενώ ο στρατός των Ρωμαίων είχε παραταχθεί εναντίων του στρατού του Μιθριδάτη και όλα ήταν έτοιμα για να ξεκινήσει η μάχη, ξαφνικά, μέσα από τα σύννεφα εμφανίζεται ένα αγνώστου ταυτότητος ιπτάμενο αντικείμενο... "[...]καταστὰς δ' εἰς ἔποψιν τῶν πολεμίων καὶ θαυμάσας τὸ πλῆθος, ἐβούλετο μὲν ἀπέχεσθαι μάχης καὶ τρίβειν τὸν χρόνον, Μαρίου δ', ὃν Σερτώριος ἐξ Ἰβηρίας ἀπεστάλκει Μιθριδάτῃ μετὰ δυνάμεως στρατηγόν, ἀπαντήσαντος αὐτῷ καὶ προκαλουμένου, κατέστη μὲν εἰς τάξιν ὡς διαμαχούμενος, ἤδη δ' ὅσον οὔπω συμφερομένων, ἀπ' οὐδεμιᾶς ἐπιφανοῦς μεταβολῆς, ἀλλ' ἐξαίφνης τοῦ ἀέρος ὑπορραγέντος, ὤφθη μέγα σῶμα φλογοειδὲς εἰς μέσον τῶν στρατοπέδων καταφερόμενον, τὸ μὲν σχῆμα πίθῳ μάλιστα, τὴν δὲ χρόαν ἀργύρῳ διαπύρῳ προσεοικός, ὥστε δείσαντας ἀμφοτέρους τὸ φάσμα διακριθῆναι. τοῦτο μὲν οὖν φασιν ἐν Φρυγίᾳ περὶ τὰς λεγομένας Ὀτρύας συμβῆναι τὸ πάθος." "[...] όταν αντίκρισε τους εχθρούς, απόρησε με το πλήθος τους καί θέλησε να αποφύγει την μάχη καί να καθυστερήσει, επειδή όμως ο Μάριος, που είχε στείλει από την Ιβηρία ο Σερτώριος στον Μιθριδάτη ως στρατηγό μαζί με στρατιωτική δύναμη, τον συνάντησε καί τον προκαλούσε, παρατάχθηκε για να πολεμήσει. Ενώ βάδιζαν ήδη προς τη σύγκρουση, χωρίς να συμβεί καμμιά φανερή μεταβολή, άνοιξε ο αέρας καί φάνηκε να κατεβαίνει με ορμή ένα μεγάλο σώμα σαν φλόγα, που έμοιαζε πολύ με πιθάρι στο σχήμα καί με πυρακτωμένο ασήμι στο χρώμα, καί οι δύο στρατοί φοβισμένοι από το όραμα αποσύρθηκαν. Λένε λοιπόν πως αυτό έγινε στη Φρυγία, κοντά στις λεγόμενες Οτρύες." Αυτό το γεγονός συνέβη κατά τον Τρίτο Μιθριδατικό Πόλεμο, τα έτη 74-66 π.Χ. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%8C%CF%84%CE%B1%CE%BD-%CE%BF-%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CF%83%CE%B5-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B3-%CE%BC%CE%B9%CE%B8%CF%81%CE%B9%CE%B4%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF

Ολη η εξέλιξη του Σύμπαντος σε... 4 λεπτά. Την πιο ολοκληρωμένη οπτική προσομοίωση της εξελικτικής πορείας του σύμπαντος, ξεκινώντας λίγο μετά τη δημιουργία του με τη Μεγάλη Έκρηξη πριν από 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια και φθάνοντας μέχρι σήμερα, πραγματοποίησε μια ομάδα Αμερικανών και Γερμανών αστροφυσικών και κοσμολόγων, με τη βοήθεια ισχυρών υπερυπολογιστών. Είναι η πρώτη φορά που το σύμπαν έχει «μοντελοποιηθεί» με τόσο μεγάλη ακρίβεια, πράγμα που, μεταξύ άλλων, θα βοηθήσει στον έλεγχο της αξιοπιστίας διαφόρων επιστημονικών θεωριών σχετικά με την προέλευση και τη σύστασή του. Η νέα προσομοίωση- μαμούθ με την ονομασία «Illustris» αποτελεί ένα είδος χρονομηχανής, επιτρέπει στους επιστήμονες να δουν με οπτικοποιημένο τρόπο αυτό που περιγράφουν οι εξισώσεις τους εδώ και χρόνια, όσον αφορά τη δημιουργία των άστρων και των γαλαξιών, ιδίως σε σχέση με τον ρόλο της σκοτεινής ύλης. Στην ουσία, πρόκειται για ένα εξελιγμένο πρόγραμμα λογισμικού, το οποίο ενσωματώνει τις βασικές κοσμολογικές θεωρίες και, στη συνέχεια, αναλαμβάνει το ίδιο να αναδημιουργήσει την «ιστορία» του σύμπαντος. Η προσομοίωση ξεκινά «μόλις» 12 εκατ. χρόνια μετά τη Μεγάλη Εκρηξη και παρακολουθεί την εξέλιξη του σύμπαντος μέχρι να δημιουργηθεί στην εποχή μας ένα κύβος με πλευρά 350 εκατ. ετών φωτός, ο οποίος περιέχει 41.416 γαλαξίες. Οι μικρότερες δομές που δείχνει η προσομοίωση, έχουν έκταση περίπου 1.000 ετών φωτός. Η όλη εργασία που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature» και είχε επικεφαλής τον αστροφυσικό Μαρκ Βογκελσμπέργκερ του ΜΙΤ. Η προσομοίωση δίνει για πρώτη φορά ένα τελικό αποτέλεσμα που φαίνεται να επιβεβαιώνει τα βασικά αξιώματα της κοσμολογίας, καθώς συμφωνεί τόσο πολύ με τις πραγματικές παρατηρήσεις των αστρονόμων μέσω των επίγειων και διαστημικών τηλεσκοπίων- χωρίς πάντως να λείπουν και οι μεταξύ τους διαφορές, κάτι που πρέπει να εξηγηθεί στο μέλλον. Το νέο συμπαντικό μοντέλο κατέστη εφικτό χάρη στη συνδυασμένη επεξεργαστική ισχύ αρκετών αμερικανικών και ευρωπαϊκών υπερυπολογιστών που χρησιμοποιήθηκαν. Ένας απλός φορητός ή επιτραπέζιος υπολογιστής θα χρειαζόταν 2.000 χρόνια για να «τρέξει» μια τέτοια προσομοίωση. Για τη δημιουργία της προσομοίωσης, η οποία είναι μία από τις πιο πολύπλοκες που έχουν ποτέ δημιουργηθεί για οποιονδήποτε λόγο και η οποία χρησιμοποιεί 12 δισεκατομμύρια τρισδιάστατα εικονοστοιχεία (πίξελ), χρειάστηκαν τρεις μήνες υπολογιστικής εργασίας, με τη βοήθεια των βελτιωμένων αλγόριθμων του «έξυπνου» λογισμικού Arepo. Όπως είπε ο Βογκελσμπέργκερ, η προσομοίωση, μεταξύ άλλων, αναδεικνύει τον καθοριστικό ρόλο της σκοτεινής ύλης ως συνδετικού ιστού και «σκελετού» γύρω από τον οποίο συναρθρώνονται οι μεγάλες δομές των γαλαξιών. «Αν δεν την συμπεριλαμβάναμε, η προσομοίωση δεν θα έμοιαζε με το πραγματικό σύμπαν» όπως είπε. Η προσομοίωση επίσης είναι η πρώτη που δείχνει την ορατή ύλη να προκύπτει από τη σκοτεινή. Εκτιμάται ότι το σύμπαν αποτελείται κατά περίπου 4% από κοινή ύλη, 23% από τη μυστηριώδη σκοτεινή ύλη και 73% από -την ακόμη πιο μυστηριώδη- σκοτεινή ενέργεια. Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=593742

Το κοντινότερο άστρο «δραπέτης» Πριν από λίγο καιρό οι επιστήμονες εντόπισαν μια ομάδα άστρων στον γαλαξία μας την ύπαρξη των οποίων αγνοούσαμε μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μοναχικά άστρα που κινούνται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από εκείνη των συμβατικών. Αυτού του είδους τα άστρα ονομάζονται άστρα υπερυψηλής ταχύτητας τα οποία σπάνε τα βαρυτικά δεσμά του γαλαξία μας και μπορούν να το εγκαταλείψουν. Διεθνής ομάδα ερευνητών εντόπισε ένα ακόμη τέτοιο άστρο που είναι το κοντινότερο στη Γη άστρο αυτού του είδους. Τα άστρα υπερυψηλής ταχύτητας είναι γιγάντιοι υπέρθερμοι μπλε αστέρες που ανήκουν σε δυαδικά συστήματα τα οποία βρίσκονται κοντά στην κολοσσιαία μελανή οπή στο κέντρο του γαλαξία μας. Το ένα άστρο του συστήματος παγιδεύεται από τη βαρυτική έλξη μαύρης τρύπας δημιουργώντας μια κοσμική «σφεντόνα» που εκτοξεύει το άλλο άστρο προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση με τρομερή ταχύτητα επιτρέποντας του να βγει από τα γαλαξιακά σύνορα. Οι ειδικοί έχουν υπολογίσει ότι για να δημιουργηθεί μια κοσμική «σφεντόνα» είναι απαραίτητο να εμπλέκεται μια γιγάντια μελανή οπή ενώ η ταχύτητα που πρέπει να αναπτύξει το άστρο...βολίδα για να ξεφύγει από τη βαρυτική έλξη του γαλαξία του θα πρέπει να ξεπερνάει το 1,6 εκ.χλμ/ώρα. Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες είχαν εντοπίσει 18 άστρα «δραπέτες» στον Γαλαξία μας τα οποία βρίσκονταν όλα στο κέντρου του όπου ως γνωστόν υπάρχει μια γιγάντια μελανή οπή. Πρόσφατα όμως εντοπίστηκε μια ομάδα 20 τέτοιων άστρων που βρίσκονται πολύ μακριά από το κέντρο του γαλαξία μας προκαλώντας πονοκεφάλους στους ειδικούς. Ομάδα αστρονόμων από τις ΗΠΑ και την Κίνα έκαναν παρατηρήσεις με το τηλεσκόπιο LAMOST στο αστεροσκοπείο Xinglong που βρίσκεται 200 χλμ έξω από το Πεκίνο. Εντόπισαν ένα νέο άστρο υπερυψηλής ταχύτητας το οποίο είναι το πλέον κοντινό σε εμάς από όλα τα άστρα του είδους. Το άστρο ονομάστηκε LAMOST-HVS1, τρέχει με ταχύτητα περίπου 1,6 εκ. χλμ/ώρα και είναι το πιο φωτεινό από όλα τα άστρα υπερυψηλής ταχύτητας που έχουν εντοπιστεί μέχρι σήμερα. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Astrophsysical Journal Letters». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=593756

Η θέα της Γης από την Σελήνη. Το διαστημικό σκάφος της NASA, Lunar ReconnaissanceOrbiter (LRO), που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη, βλέπει την «ανατολή» της Γης 12 φορές κάθε μέρα. Όμως, η LROC (συντομογραφικά η κάμερα του LRO) είναι συνεχώς απασχολημένη με την απεικόνιση της σεληνιακής επιφάνειας και πάρα πολύ σπάνια έχει την δυνατότητα να συλλάβει την εικόνα της Γης. Όμως, την 1η Φεβρουαρίου 2014, καθώς η τροχιά του LRO κατευθυνόταν προς τον βόρειο πόλο της Σελήνης, η κάμερά του συνέλαβε την ανατολή της Γης που βλέπουμε στην παραπάνω εικόνα. Είναι αξιοσημείωτη η φωτεινότητα της Γης σε σχέση με αυτή της Σελήνης. Λεπτομέρειες για τις τεχνικές των εικόνων. http://www.nasa.gov/content/goddard/lro-view-of-earth/#.U2qhQYby58r http://physicsgg.me/2014/05/08/%ce%b7-%ce%b8%ce%ad%ce%b1-%ce%b3%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b7%ce%bd-%cf%83%ce%b5%ce%bb%ce%ae%ce%bd%ce%b7/

Το μαγνητικό πεδίο του γαλαξία μας όπως το είδε το διαστημικό τηλεσκόπιο Planck. Έναν χάρτη που απεικονίζει το μαγνητικό πεδίο στο Γαλαξία μας με τη μεγαλύτερη έως σήμερα λεπτομέρεια δημοσίευσε μία διεθνής ομάδα αστροφυσικών, στηριζόμενη στα στοιχεία από το ευρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο Πλανκ. Πρωταρχική αποστολή για το Πλανκ ήταν η μελέτη της ακτινοβολίας υποβάθρου, της θερμικής ακτινοβολίας που αποτελεί τον απόηχο από τη Μεγάλη Έκρηξη που γέννησε το Σύμπαν πριν από 13.8 δισεκατομμύρια χρόνια. Η ακτινοβολία υποβάθρου είναι το παλαιότερο φως στο Σύμπαν και σήμερα πιστεύουμε πως εκπέμφθηκε όταν το Σύμπαν είχε ηλικία 380.000 χρόνων και θερμοκρασία κατάλληλη ώστε τα ελεύθερα πρωτόνια και ηλεκτρόνια να συνενωθούν σε πυρήνες υδρογόνου, επιτρέποντας έτσι στο πρώτο φως να διαδοθεί. Πέρα όμως από τη μεγάλη επιτυχία της παρατήρησης της ακτινοβολίας υποβάθρου με ασύγκριτη λεπτομέρεια, το Πλανκ ήταν εξοπλισμένο και με ένα όργανο παρατήρησης των σωματιδίων σκόνης που υπάρχουν στο Γαλαξία. Τα σωματίδια αυτά εκπέμπουν το δικό τους φως αφού θερμανθούν από το φως των κοντινών τους άστρων. Παρατηρώντας την πόλωση του συγκεκριμένου φωτός οι επιστήμονες ήταν σε θέση να αποκρυπτογραφήσουν τον προσανατολισμό του μαγνητικού πεδίου του Γαλαξία, το οποίο είναι γνωστό πως είναι 100.000 φορές ασθενέστερο κατά μέσο όρο σε σύγκριση με αυτό της Γης. Όπως ακριβώς όμως πολλά φαινόμενα στον πλανήτη μας μπορούν να εξηγηθούν μέσω του μαγνητικού του πεδίου, έτσι και στο Γαλαξία είναι εξίσου σημαντική η γνώση της συμπεριφοράς του. Στο χάρτη φαίνεται ξεκάθαρα πως υπάρχουν ισχυρές μαγνητικές γραμμές παράλληλες με το επίπεδο του Γαλαξία, ενώ σχηματίζονται και αρκετοί έντονοι βρόχοι και σπείρες σε περιοχές με υψηλή συγκέντρωση αερίων και σκόνης. «Η σκόνη συχνά παραμελείται στις μελέτες, πρέπει όμως να θυμόμαστε πως περιέχει τα ίδια υλικά από τα οποία σχηματίζονται οι βραχώδεις πλανήτες», υποστηρίζει ο καθηγητής Πίτερ Μάρτιν εκ μέρους του Καναδικού Ινστιτούτου Θεωρητικής Αστροφυσικής, που συμμετείχε στην έρευνα. «Παρατηρώντας τη σκόνη, το Πλανκ μας βοήθησε να κατανοήσουμε τη σύνθετη ιστορία του Γαλαξία και συνεπώς και της ζωής σε αυτόν», καταλήγει. Το αποτύπωμα του μαγνητικού πεδίου του Γαλαξία θα δημοσιευτεί σε τέσσερα διαδοχικά άρθρα του επόμενου τεύχους του περιοδικού Astronomy & Astrophysics. http://physicsgg.me/2014/05/07/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%b7%cf%84%ce%b9%ce%ba%cf%8c-%cf%80%ce%b5%ce%b4%ce%af%ce%bf-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b3%ce%b1%ce%bb%ce%b1%ce%be%ce%af%ce%b1-%ce%bc%ce%b1%cf%82/

Πτήση ανάμεσα σε 1.700 εξωπλανήτες με ένα... animation. Όλοι οι γνωστοί πλανήτες που κινούνται γύρω από μεμονωμένα άστρα περιστρέφονται σαν ζαλισμένοι στο animation που δημιούργησε ένας διδακτορικός φοιτητής στη Βρετανία. Ο Τομ Χαντς του τμήματος Θεωρητικής Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο του Λέστερ συγκέντρωσε δεδομένα από τον Ανοιχτό Κατάλογο Εξωπλανητών και τα τροφοδότησε σε ένα πρόγραμμα Javascript για να απεικονίσει τις τροχιές τους. Όλα τα γνωστά πλανητικά συστήματα -με εξαίρεση αυτά που αφορούν δυαδικά συστήματα, δηλαδή συστήματα στα οποία ένα άστρο κινείται γύρω από ένα δεύτερο άστρο- εμφανίζονται κατά σειρά φθίνουσας ακτίνας τροχιάς. Αυτό σημαίνει ότι οι πρώτοι πλανήτες που εμφανίζονται στο animation κινούνται σε μεγάλες αποστάσεις γύρω από το μητρικό τους άστρο και χρειάζονται χιλιάδες χρόνια για να ολοκληρώσουν μια πλήρη περιφορά. Αντίθετα, στους πλανήτες που εμφανίζονται στο τέλος του animation το έτος διαρκεί μόνο λίγες μέρες ή ώρες. O Ανοιχτός Κατάλογος Εξωπλανητών περιλαμβάνει μέχρι σήμερα 1.776 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες κατανεμημένους σε 1082 συστήματα, από τα οποία τα 62 είναι δυαδικά συστήματα. Βίντεο. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5117219/pthsh-anamesa-se-1-700-ekswplanhtes/

Υπερφωτεινή κίνηση Alcubierre λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου. Μια ιδέα για να γίνει πιθανό ένα διαστημικό ταξίδι με ταχύτητα μεγαλύτερη από αυτή που ταξιδεύει το φως, προτάθηκε για πρώτη φορά από το Μεξικανό θεωρητικό φυσικό Miguel Allcubierre το 1994. Αυτή η ιδέα αρχίζει από την αντίληψη, που υπονοείται στη γενική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν, ότι η ύλη αναγκάζει την επιφάνεια του χωροχρόνου γύρω της να κυρτώνεται. Ο Miguel Alcubierre ενδιαφέρθηκε για το αν θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιηθεί η "κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου" (warp drive), όπως παρουσιαζόταν στο έργο επιστημονικής φαντασίας Star Trek. Αυτό τον οδήγησε στην αναζήτηση μιας έγκυρης μαθηματικής περιγραφής του πεδίου βαρύτητας, που θα επέτρεπε ένα είδος χωροχρονικής στρέβλωσης σαν μέσο υπερφωτεινής προώθησης. Ο Alcubierre κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου θα ήταν εφικτή, εάν η ύλη θα μπορούσε να κανονιστεί έτσι ώστε να διαστέλλεται ο χωροχρόνος πίσω από ένα διαστημόπλοιο (κι έτσι να απομακρύνει το σημείο αναχώρησης πολλά έτη φωτός πίσω), και να συρρικνώνει τον χωροχρόνο μπροστά (ώστε να φέρνει τον προορισμό πιο κοντά). Με αυτό τον τρόπο θα αφήνει το ίδιο το διαστημόπλοιο σε μια τοπικά επίπεδη περιοχή του χωροχρόνου που θα ορίζεται από μια "φυσαλίδα στρέβλωσης", που θα βρίσκεται μεταξύ των δύο στρεβλώσεων του χωροχρόνου. Το σκάφος έτσι θα ήταν σαν να έκανε σερφ κατά μήκος της φυσαλίδας του με μια αυθαίρετα υψηλή ταχύτητα, ωθούμενο προς τα εμπρός λόγω της διαστολής του διαστήματος στο πίσω τμήμα του και της συστολής του διαστήματος μπροστά του. Θα μπορούσε λοιπόν να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως χωρίς καμιά παράβαση οποιουδήποτε φυσικού νόμου επειδή, ο χωροχρόνος στην τοπική φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν σε ηρεμία. Επίσης, όντας τοπικά στάσιμο, το διαστημόπλοιο και το πλήρωμά του δεν θα επηρεαζόταν από τις τρομακτικές επιταχύνσεις και επιβραδύνσεις (που προλαμβάνουν την ανάγκη για "διατάξεις απόσβεσης της αδράνειας"), και από τα σχετικιστικά αποτελέσματα, όπως η χρονική διαστολή (επειδή το πέρασμα του χρόνου μέσα στη φυσαλίδα στρέβλωσης θα ήταν η ίδια με αυτό στο εξωτερικό). Θα μπορούσε άραγε να γίνει πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου; Όπως επισημαίνει ο Alubierre θα απαιτούσε τον επιδέξιο χειρισμό της ύλης με μια αρνητική ενεργειακή πυκνότητα. Τέτοια ύλη, γνωστή ως εξωτική ύλη, είναι το ίδιο είδος της ουσίας που απαιτείται προφανώς για να διατηρήσει ανοικτές τις σκουληκότρυπες - ένα άλλα μέσον που έχει προταθεί για να ταξιδέψουμε χωρίς το φραγμό της ταχύτητας του φωτός. Η κβαντομηχανική επιτρέπει την ύπαρξη περιοχών αρνητικής ενεργειακής πυκνότητας κάτω από ειδικές περιστάσεις, όπως είναι το φαινόμενο Casimir. Το 1999 ο Chris Van Den Broeck, στο Καθολικό Πανεπιστήμιο Leuven του Βελγίου, ανέλυσε περισσότερο την ιδέα της κίνησης Alubierre λόγω στρέβλωσης. Έτσι, ίσως ήρθε πιο κοντά η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου τύπου Enterprise. Οι υπολογισμοί του Van Den Broeckο έδειξαν ότι δεν χρειάζεται τόση ενέργεια όση υπολόγισε ο Alcubierre στην εργασία του. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαστε στα πρόθυρα της ικανότητας να στρεβλώσουμε τον χωροχρόνο. Όπως συμπεραίνει ο Van Den Broeck: "Το πρώτο υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης είναι ακόμα πολύ μακρινή υπόθεση, αλλά ίσως έχει γίνει τώρα ελαφρώς λιγότερο απίθανο." Φυσική της κίνησης Alubierre Για εκείνους που είναι εξοικειωμένοι με τα φαινόμενα της ειδικής σχετικότητας, όπως είναι η συστολή Lorentz και η χρονική διαστολή, η κίνηση Alcubierre έχει μερικές προφανώς ειδικές πτυχές. Ειδικότερα, ο Alcubierre έχει δείξει ότι ακόμα και όταν επιταχύνει το σκάφος, ταξιδεύει σε μια γεωδαισιακή ελεύθερης πτώσης. Με άλλα λόγια, ένα σκάφος που χρησιμοποιεί τη στρέβλωση του χωροχρόνου για να επιταχυνθεί και να επιβραδυνθεί είναι πάντα σε ελεύθερη πτώση, και το πλήρωμα του σκάφους δεν θα δοκίμαζε καμία βαρυτική δύναμη επιτάχυνση. Κάποιες τεράστιες παλιρροιακές δυνάμεις θα παρουσιάζονταν πλησίον των άκρων του επίπεδου διαστημικού σκάφους, λόγω της μεγάλης χωρικής κυρτότητας εκεί, αλλά με την κατάλληλη προδιαγραφή της μετρικής, αυτές θα γίνονταν πολύ μικρές μέσα στον όγκο του σκάφους. Ο D. Coule έχει υποστηρίξει ότι σχέδια όπως αυτό που προτείνεται από τον Alcubierre δεν είναι εφικτά επειδή η ύλη που τοποθετείται στο δρόμο πρέπει εκ των προτέρων να τοποθετηθεί με ταχύτητα υπερφωτεινή. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με τον Coule, απαιτείται μια κίνηση Alcubierre προκειμένου να φτιαχτεί μια κίνηση Alcubierre. Γι αυτό και είναι αδύνατη η κατασκευή αυτής της κίνησης, ακόμα κι αν η μετρική είναι φυσικά σημαντική. Σημαντικά προβλήματα με τη μετρική αυτής της μορφής προέρχονται από το γεγονός ότι όλες οι γνωστές κινήσεις λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, παραβιάζουν διάφορες ενεργειακές συνθήκες. Είναι αλήθεια ότι ορισμένα πειραματικά ελεγμένα κβαντικά φαινόμενα, όπως το φαινόμενο Casimir, όταν περιγράφονται στα πλαίσια της κβαντικής θεωρίας πεδίου, παραβιάζουν επίσης τις ενεργειακές συνθήκες. Έτσι, κάποιος μπορεί να ελπίζει ότι οι κινήσεις τύπου Alcubierre, λόγω στρεβλώσεων του χωροχρόνου, θα μπορούσαν ίσως να πραγματοποιηθούν με μια έξυπνη εφαρμοσμένη μηχανική που θα εκμεταλλεύεται τέτοια κβαντικά αποτελέσματα. Πάντως, υπολογισμοί έδειξαν ότι απαιτούνται παράλογα τεράστιες ενέργειες για τέτοιες κινήσεις, π.χ. απαιτείται ενέργεια ισοδύναμη με 1067 gr, για να μεταφέρει ένα μικρό σκάφος πέρα από το Γαλαξία μας. Αυτά είναι μεγέθη μεγαλύτερα από τη μάζα όλου του σύμπαντος. Υπάρχουν βέβαια αντεπιχειρήματα σε αυτά τα προφανή προβλήματα ενέργειας, αλλά δεν έχουν πείσει τους φυσικούς ότι μπορούν να υπερνικηθούν. Το υπερφωτεινό ταξίδι λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου χρησιμοποιείται συχνά στην επιστημονική φαντασία για να δείξει μια ευρεία ποικιλία φανταστικών μεθόδων προώθησης, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν καμία σχέση με την κίνηση Alcubierre ή οποιαδήποτε άλλη φυσική θεωρία. Η φυσική της κίνησης λόγω στρέβλωσης του χωροχρόνου στο έργο Star Trek δεν ήταν ποτέ καθορισμένη, ούτε οι συγγραφείς του έχουν κάνει οποιαδήποτε αναφορά στη θεωρία του Dr. Alcubierre. Όμως το 1978 ένα υπόμνημα του Jesco von Puttkamer, τεχνικού συμβούλου για το Star Trek, προτείνει μια θεωρία σημαντικά όμοια με την θεωρία στρεβλώσεων του χωροχρόνου Alcubierre. Η κίνηση Alcubierre αναφέρεται επίσης στο Orbiter, ένα μυθιστόρημα του Warren Ellis. http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=270 (18/12/2009)

Η «Περσεφόνη» που θα σώσει τον άνθρωπο. Η NASA και η DARPA (η Yπηρεσία Προηγμένων Τεχνολογιών του αμερικανικού στρατού των ΗΠΑ) έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους μαζί με ιδιωτικές εταιρείες, ερευνητικά ιδρύματα και ακαδημαϊκούς φορείς σε ένα φιλόδοξο project που έχει λάβει την ονομασία «Περσεφόνη». Βασικός στόχος του προγράμματος είναι η κατασκευή ενός διαστημικού σκάφους ικανού να μεταφέρει σε μεγάλες αποστάσεις και για μεγάλο χρονικό διάστημα τον άνθρωπο. Το σκάφος αυτό θα μπορεί να μεταφέρει ατρόμητους εξερευνητές που θέλουν να ανακαλύψουν μακρινούς κόσμους και θα τους επιστρέφει μετά στη Γη για να μοιραστούν τις εμπειρίες τους. Θα μπορεί φυσικά να μεταφέρει αποίκους σε μακρινούς πλανήτες ή, σε περίπτωση που η Γη για οποιονδήποτε λόγο γίνει αφιλόξενη για τη ζωή, να αποτελέσει το μέσο διάσωσης του ανθρώπινου είδους. Το σκάφος αυτό θα διαθέτει ενεργειακή αυτονομία και ταυτόχρονα θα αποτελεί ένα «ζωντανό οικοσύστημα» που θα λειτουργεί έτσι ώστε να συντηρούνται οι επιβάτες του για όσο διάστημα χρειαστεί. Σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό, η κατασκευή της διαστημικής κιβωτού μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα 100 έτη. Ως τότε οι υπεύθυνοι του προγράμματος ευελπιστούν ότι η επιστημονική πρόοδος θα έχει επιλύσει μια σειρά από τεχνικά ζητήματα - ορισμένα από τα οποία είναι αλήθεια ότι φαίνεται δύσκολο να έχουν επιλυθεί -, αλλά, από την άλλη πλευρά, αν κάποιος που ζούσε στις αρχές του 20ού αιώνα έμπαινε σε μια χρονομηχανή και έβγαινε σήμερα είναι βέβαιο ότι θα «τρελαινόταν» με όσα θα έβλεπε σε επίπεδο τεχνολογικής και επιστημονικής εξέλιξης. Συνεπώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε την πιθανότητα οι τεχνολογίες που απαιτούνται για τη διαστημική κιβωτό να έχουν αναπτυχθεί σε 100 χρόνια από σήμερα. Η πρώτη και βασικότερη δυνατότητα που θα πρέπει, σύμφωνα με το σχέδιο, να διαθέτει η κιβωτός είναι κάτι ανάλογο με την περίφημη «ταχύτητα δίνης» του διαστημοπλοίου Enterprise στο «Star Trek». Με απλά λόγια, μια τεχνολογία που θα επιτρέπει στο σκάφος να... διπλώνει τον χωροχρόνο και να καλύπτει τεράστιες αποστάσεις σε χρόνο dt. Το δεύτερο κρίσιμο χαρακτηριστικό του σκάφους θα είναι το «ζωντανό οικοσύστημα» που θα βρίσκεται στο εσωτερικό του, το οποίο οι επιτελείς του project ονόμασαν «Περσεφόνη». «Είναι σχεδόν βέβαιο ότι σε εκατό χρόνια θα έχουμε καταφέρει να κατασκευάσουμε σκάφη που θα μπορούν να πραγματοποιήσουν μακρινά διαστημικά ταξίδια. Θα πρέπει λοιπόν να βρούμε έναν τρόπο ώστε το εσωτερικό του σκάφους να αποτελεί μια μίνι Γη. Να διαθέτει τις καιρικές, κλιματικές και άλλες συνθήκες που στηρίζουν την ύπαρξη και επιβίωση του ανθρώπου. Πρέπει οι επιβάτες του σκάφους να ακολουθούν τους ίδιους φυσικούς και χημικούς ρυθμούς που βιώνει ο άνθρωπος στη Γη, και παράλληλα να έχει προβλεφθεί η ύπαρξη συνθηκών που θα επιτρέπουν εκτός από τη βιολογική και την ομαλή κοινωνική συμβίωση των επιβατών» ανέφερε η Ρέιτσελ Αρμστρονγκ, καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Γκρίνουιτς που είναι η επικεφαλής του προγράμματος «Περσεφόνη». http://www.tovima.gr/science/article/?aid=593127 Δεν επηρεάζουν τα κοινά διαστημικά σχέδια Ρωσίας – ΗΠΑ οι κυρώσεις. Οι κυρώσεις που επέβαλαν οι ΗΠΑ κατά της Ρωσίας λόγω της κατάστασης στην Ουκρανία, δεν έχουν επηρεάσει μέχρι στιγμής τα σχέδια της ρωσο-αμερικανικής κοινοπραξίας International Launch Services (ILS) που αφορά στην εμπορική εκμετάλλευση των πυραύλων Proton με πρόγραμμα εκτοξεύσεων από το διαστημικό κέντρο Μπαϊκονούρ, στο Καζακστάν. Σύμφωνα με δήλωση της εκπροσώπου της ILS, Κάρεν Μόναγκαν, οι περιορισμοί που έθεσε ο Λευκός Οίκος στις προμήθειες αμερικανικών στρατιωτικών προϊόντων στην Ρωσία δεν αφορούν, ούτε «μπλοκάρουν» την ρωσο-αμερικανική διαστημική συνεργασία. http://gr.rbth.com/news/2014/05/06/den_epireazoyn_ta_koina_diastimika_sxedia_rosia_ipa_oi_kyrosei_30231.html

Η αέναη υδρόγειος σε προσομοίωση της NASA. Οι ωκεανοί της Γης μοιάζουν να ζωντανεύουν σε δύο animation της NASA που προσομοιώνουν τα ρεύματα των ωκεανών και την ανανέωση των υδάτων της Μεσογείου. Δορυφορικά δεδομένα και μετρήσεις στην επιφάνεια της θάλασσας συνδυάστηκαν με μαθηματικά μοντέλα σε μια προσομοίωση της ωκεάνιας κυκλοφορίας από τον Ιούνιο του 2005 μέχρι τον Οκτώβριο του 2007. Στην αρχή του βίντεο μπορεί κανείς να διακρίνει το Ρεύμα του Κόλπου, το οποίο ξεκινά έξω από τη Φλόριντα και μεταφέρει θερμότητα μέχρι την Ευρώπη -χωρίς το ρεύμα αυτό, η Βρετανία θα κινδύνευε με μπει στην κατάψυξη. Δύο άλλα σημαντικά ρεύματα είναι το Αγκούλας, το οποίο κινείται νότια κατά μήκος της ανατολικής ακτής της Αφρικής, καθώς και το Κουροσίο στον Ειρηνικό που μεταφέρει θερμότητα βορειοανατολικά στην Ιαπωνία. Σε παγκόσμιο επίπεδο, τα ωκεάνια ρεύματα λειτουργούν ως κυλιόμενος ιμάντας που μεταφέρει θερμότητα από τους τροπικούς μέχρι τους πόλους και διαμορφώνει το κλίμα του πλανήτη. Ένα διαφορετικό animation που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του ίδιου ερευνητικού προγράμματος προσομοιώνει την κυκλοφορία των υδάτων στον ανατολικό Ατλαντικό και τη Μεσόγειο, γεμάτη κυκλοτερή ρεύματα που ονομάζονται δίνες. Τα animation δημιουργήθηκαν στο Κέντρο Διαστημικής Πτήσεις Goddard σε συνεργασία με το Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) και το MIT. Οι απεικονίσεις βοηθούν τους ερευνητές να κατανοήσουν το ρόλο της ωκεάνιας κυκλοφορίας στο κλίμα και τον κύκλο του άνθρακα. Βίντεο. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231316488

Πώς θα είναι το σκάφος CST-100 που θα μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα το 2017. H Boeing έδωσε στη δημοσιότητα πληροφορίες αλλά και φωτογραφίες για το σκάφος CST-100 που κατασκευάζει το οποίο προορίζεται να μεταφέρει ανθρώπους στο Διάστημα. Αρχικά το σκάφος θα μεταφέρει τα πληρώματα του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αλλά στόχος της εταιρείας είναι να προσφέρει και χαμηλού κόστους τουριστικές διαστημικές πτήσεις. Το CST-100 έχει χωρητικότητα επτά επιβατών και η καμπίνα του δεν θυμίζει σε τίποτε τα συμβατικά διαστημικά σκάφη. Θα έλεγε κάποιος ότι μοιάζει περισσότερο με ένα high-tech γυμναστήριο ή με ένα φουτουριστικής αισθητικής spa. «Αυτό που σίγουρα δεν θα έχουν να αντιμετωπίσουν οι αστροναύτες μπαίνοντας στο σκάφος είναι 1.100 ή 1.600 διακόπτες και κουμπάκια. Ουσιαστικά το πλήρωμα θα είναι απλά επιβάτες που πρέπει να φτάσουν στον διαστημικό σταθμό και δεν είναι δουλειά τους να πιλοτάρουν αυτό το σκάφος. Ετσι δεν θα είναι απαραίτητο να κάνουν πολύμηνη εκπαίδευση για να μάθουν τις λειτουργίες του» αναφέρει ο Κρις Φέργκιουσον στέλεχος της Boeing και πρώην αστροναύτης. Ο έλεγχος των λειτουργιών του CST-100 θα γίνεται εύκολα μέσα από κοινές ταμπλέτες του εμπορίου που θα χρησιμοποιούν οι αστροναύτες που θα εισέρχονται σε αυτό. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό της Boeing το σκάφος θα είναι έτοιμο να ταξιδέψει στο Διάστημα το 2017. Το CST-100 είναι ένα από τα σκάφη που έχει προκρίνει η NASA ως αντικαταστάτες των διαστημικών της λεωφορείων και γι αυτό χρηματοδοτεί την κατασκευή του. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592938 Ζωντανά στο Διαδίκτυο βίντεο της Γης από τον ISS. Ζωντανή ροή βίντεο στο Διαδίκτυο προσφέρουν πλέον τέσσερις κάμερες που εγκαταστάθηκαν στο εξωτερικό του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού (ISS) και βρίσκονται μόνιμα στραμμένες στη Γη. Οι κάμερες υψηλής ευκρίνειας, μοντέλα που κυκλοφορούν στο εμπόριο, δοκιμάζονται στο πλαίσιο του πειράματος HDEV για την επιλογή του εξοπλισμού εικονοληψίας που θα χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές διαστημικές αποστολές. Οι τέσσερις κάμερες ενεργοποιούνται εναλλάξ στο βίντεο που προβάλλεται στο κανάλι του πειράματος στο Ustream, ενώ μια ξεχωριστή εφαρμογή της NASA προβάλλει τη θέση στην οποία βρίσκεται ανά πάσα στιγμή ο σταθμός δίπλα στο ζωντανό βίντεο. http://eol.jsc.nasa.gov/HDEV/ Σε περίπτωση απώλειας του σήματος, ή όταν οι κάμερες του HDEV δεν λειτουργούν, το κουτί του ζωντανού streaming δείχνει μόνο μια γκρίζα κάρτα. Οι κάμερες, εγκατεστημένες μέσα σε αεροστεγή κουτιά ελεγχόμενης θερμοκρασίας, μεταδίδουν σήμα απευθείας στη Γη και δεν ελέγχονται από το πλήρωμα του ISS. Το πείραμα προγραμματίζεται να διαρκέσει μέχρι τον Οκτώβριο του 2015. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231316071 25 φωτογραφίες που έχει τραβήξει η NASA. Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί 25 φωτογραφίες που έχει τραβήξει η NASA από το διάστημα, βγαλμένες κυριολεκτικά από άλλο κόσμο. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BF%CE%B9-25-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-nasa-vid Εφικτή η ασπίδα διαστημοπλοίων του Star Wars. Πολλά είναι τα σημεία αναφοράς του κινηματογραφικού έπους του Star Wars. Ενα από αυτά ήταν η περίφημη ασπίδα προστασίας που προστάτευε τα διαστημόπλοια από τα αντίπαλα πυρά. Ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου του Λέστερ υποστηρίζουν ότι είναι εφικτό να δημιουργηθεί μια τέτοια ασπίδα. Όπως υποστηρίζουν υπάρχουν οι πρώτες ύλες για την ανάπτυξη μια τέτοιας τεχνολογίας. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι μια τέτοια ασπίδα θα βασίζεται στη χρήση πολύ ισχυρών μαγνητών οι οποίοι θα μπορούν να εξοστρακίζουν τις βολές από αντίπαλα όπλα και συγκεκριμένα όπως και στην ταινία από όπλα που εκτοξεύουν δέσμες λέιζερ. Αναφέρουν μάλιστα ότι η ίδια η φύση έχει δημιουργήσει ένα «πρωτότυπο» μιας τέτοιας ασπίδας που δεν είναι άλλο από την ιονόσφαιρα. Πρόκειται για ένα από τα ανώτερα στρώματα του πλανήτη μας που εμποδίζει την επικίνδυνη ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία να διεισδύσει στο εσωτερικό του πλανήτη μας. Σύμφωνα με τους ερευνητές μια ασπίδα προστασίας σε σκάφη θα πρέπει να συνδυάζει την παρουσία ενός κελύφους πλάσματος (υπέρθερμα ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια) και ενός μαγνητικού πεδίου. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι στα χαρτιά τουλάχιστον ο συνδυασμός αυτός είναι ικανός να μπλοκάρει ακτίνες λέιζερ. «Η ιονόσφαιρα είναι στην ουσία ένα πλάσμα που προστατεύει τη Γη. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και το πλάσμα που περιγράφουμε στην εργασία μας» αναφέρει ο Αλεξάντερ Τούχι, ένας εκ των ερευνητών. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=592991

Ο Ακιδωτός τροχός του Σύμπαντος. Το διαστημικό τηλεσκόπιο Chandra φωτογράφισε τον εντυπωσιακό γαλαξία Μ101 που λόγω της μορφολογίας του οι επιστήμονες τον έχουν ονομάσει «Ακιδωτό τροχό». Πρόκειται για ένα ραβδωτό σπειροειδή γαλαξία που είναι 70 φορές μεγαλύτερος από τον δικό μας γαλαξία. Ο Μ101 βρίσκεται σε απόσταση 21 εκ. ετών φωτός από εμάς στον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου. Η ασυμμετρία του Μ101 οφείλεται σύμφωνα με τους ειδικούς στην συνεχή αλληλεπίδραση του με γειτονικούς γαλαξίες που μεταβάλει συνεχώς το σχήμα του. Επιπλέον αυτές οι αλληλεπιδράσεις έχουν ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται κάθε φορά περιοχές γέννησης νέων άστρων. Οι νέες εικόνες του Μ101 αναμένεται να αποκαλύψουν νέα στοιχεία για αυτόν. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592881

Δείτε την «καρδιά» ενός σουπερνόβα. Η έκρηξη ενός άστρου αποτελεί το πιο βίαιο κοσμικό φαινόμενο οι επιπτώσεις του οποίου είναι πολυεπίπεδες. Οι επιστήμονες έχουν καταφέρει να αποκρυπτογραφήσουν μεγάλο μέρος του μηχανισμού ενός υπερκαινοφανούς αστέρα αλλά με τα υπάρχοντα τεχνικά μέσα είναι αδύνατο να παρατηρήσουν απευθείας το φαινόμενο. Ο δρ.Φίλιπ Μόστα και ο Κρίστιαν Οτ, καθηγητής θεωρητικής αστροφυσικής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech) δημιούργησαν ένα 3D animation το οποίο παρουσιάζει τις διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στο εσωτερικό ενός άστρου που έχει μπει στην τελική φάση της αυτοκαταστροφής του. Ειδικότερα το animation δείχνει την κατάρρευση του πυρήνα ενός άστρου που βρίσκεται στα τελικά στάδια της αυτοκαταστροφής του. Πρόκειται για ένα άστρο που περιστρέφεται πολύ γρήγορα ενώ ταυτόχρονα εξακολουθεί να διαθέτει ισχυρό μαγνητικό πεδίο. Αυτού του είδους τα άστρα είναι σχετικά σπάνια. Τέτοια χαρακτηριστικά έχει μόνο ένα στα εκατό άστρα με μέγεθος δέκα ή περισσότερες φορές μεγαλύτερα από τον Ηλιο που είναι και κατά βάση τα άστρα εκείνα που μετατρέπονται σε υπερκαινοφανείς αστέρες. Στο παρελθόν έχουν γίνει προσομοιώσεις και animation των διεργασιών σε υπερκαινοφανείς αστέρες με γρήγορη περιστροφή και ισχυρό μαγνητικό πεδίο αλλά παρουσίαζαν το φαινόμενο σε δύο διαστάσεις. Τα δύο διαστάσεων animation εμφάνιζαν μια τέλεια συμμετρία γύρω από τον άξονα της περιστροφής του άστρου. Ομως οι δύο επιστήμονες έχουν την άποψη πως τίποτε στη φύση δεν είναι τέλειο και για αυτό στις προσομοιώσεις τους προσέθεσαν μια ακόμη διάσταση γύρω από τον άξονα περιστροφής. «Αυτή η έξτρα διάσταση λειτουργεί όπως οι σπόνδυλοι στη σπονδυλική στήλη. Αν ένας σπόνδυλος έχει βγει ελαφρώς από τη θέση του θα υπάρχει μεγαλύτερη πίεση στη μια πλευρά της σπονδυλικής στήλης και μικρότερη στην άλλη πλευρά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο δίσκος και τα υλικά ανάμεσα στον σπόνδυλο να συμπιέζονται προς την πλευρά που δέχεται τη μικρότερη πίεση. Το ίδιο συμβαίνει αν γίνει μια προσθήκη στον άξονα συμμετρίας ενός άστρου με ισχυρό μαγνητικό πεδίο το οποίο καταρρέει. Αντί να παράγονται δύο απόλυτα πανομοιότυποι πίδακες η μαγνητική στρέβλωση παράγει δύο ασύμμετρους λοβούς» αναφέρει ο Κρίστιαν Οτ. Αυτή η παρέμβαση με την έξτρα διάσταση επέτρεψε στους δύο επιστήμονες να δημιουργήσουν ένα 3D animation της κατάρρευσης του πυρήνα ενός άστρου το οποίο, όπως πιστεύουν, αποτυπώνει με μεγαλύτερη ακρίβεια το τι συμβαίνει εκεί. Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592924

Το 1950 ξεκίνησε το Ανθρωπόκαινο. Τα τελευταία 11 χιλιάδες έτη ο πλανήτης ζει στην εποχή του Ολόκαινου που σηματοδοτεί το τέλος της εποχής Παγετώνων στη Γη και στην εμφάνιση του σύγχρονου πολιτισμού του ανθρώπου. Ομως η παρουσία και δραστηριότητα του ανθρώπου πάνω στη Γη αφήνει ανεξίτηλα το στίγμα του στον πλανήτη και μάλιστα σύμφωνα με ορισμένους ειδικούς η δράση του ανθρώπου έχει τέτοια έκταση αλλά κυρίως τέτοια καταλυτική αρνητική επίδραση που πρέπει να μιλάμε πλέον για μια νέα γεωλογική περίοδο. Οι θιασώτες αυτής της θεωρίας έχουν ονομάσει αυτή τη νέα περίοδο «Ανθρωπόκαινο». Ομάδα ειδικών οριοθετεί την εκκίνηση του Ανθρωπόκαινου. Προτείνουν μάλιστα ως ημερομηνία έναρξης της νέας αυτής περιόδου το 1950. Η Διεθνής Επιτροπή Στρωματογραφίας (ICS) έχει δημιουργήσει μια ομάδα εργασίας που ονομάζεται «Ομάδα Εργασίας Ανθρωπόκαινου». Στο συνέδριο της Ευρωπαΐκής Ενωσης Γεωεπιστημών μέλη αυτής της ομάδας εργασίας αναφέρθηκαν στις μελέτες τους. Σύμφωνα με τους ερευνητές ορόσημο είναι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Αμέσως μετά τη λήξη του ξεκινά μια περίοδος ραγδαίας αύξησης του ανθρώπινου πληθυσμού. Ξεκινά μια αλματώδης βιομηχανική ανάπτυξη ενώ παράλληλα υπάρχει ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας. Παρατηρείται επίσης πολύ μεγάλη αύξηση στη μόλυνση του περιβάλλοντος. Από τη δεκαετία του 1950 αρχίζει σύμφωνα με τους ερευνητές η εκτεταμένη καταστροφή των δασών και η υπερεντατική αλιεία. Ολοι αυτοί οι παράγοντες έχουν ως αποτέλεσμα χιλιάδες είδη να βρίσκονται στα όρια της εξαφάνισης. Ενα κομβικό σημείο που οδηγεί τα μέλη της ομάδας εργασίας να οριοθετούν το 1950 ως ημερομηνία εκκίνησης της νέας εποχής είναι ότι ξεκινούν μαζικά οι δοκιμές πυρηνικών όπλων που εκτός των άλλων απελευθερώνουν σε αέρα, υπέδαφος και θάλασσα μεγάλες ποσότητες ραδιενέργειας. Επίσης από τη δεκαετία του 1950 αρχίζουν να γίνονται ολοένα και πιο εμφανή τα σημάδια των μεταβολών από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Οι κλιματικές αλλαγές και η αύξηση της θερμοκρασίας αλλά και η μόλυνση της ατμόσφαιρας που σε πολλές περιοχές του πλανήτη έχει μετατρέψει τον αέρα σε μια τοξική σούπα. Η απορρόφηση του διοξειδίου του άνθρακα από τους ωκεανούς τους κάνει πιο όξινους και σε συνδυασμό με τον ολοένα αυξανόμενο όγκο σκουπιδιών σε αυτούς δημιουργεί ένα κυριολεκτικά δηλητηριώδες και ασφυκτικό περιβάλλον στη θαλάσσια χλωρίδα και πανίδα. Οι κλιματικές αλλαγές και η μόλυνση του περιβάλλοντος ευθύνονται για μεγάλο ποσοστό των θανάτων στον πλανήτη. Στη στεριά ο άνθρωπος μετακινεί και καταστρέφει δέκα φορές μεγαλύτερο όγκο εδάφους από ότι όλα μαζί τα φυσικά φαινόμενα (τεκτονική δραστηριότητα, ηφαιστειακή δραστηριότητα, κατολισθήσεις κλπ). «Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι ο άνθρωπος αλλάζει τη Γη με νέους τρόπους. Εξελισσόμαστε πολιτιστικά πολλές φορές ταχύτερα από ότι εξελισσόμαστε βιολογικά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα το παγκόσμιο οικοσύστημα να αλλάζει χωρίς κανείς να μπορεί να προβλέψει τις μορφές και επιπτώσεις αυτών των αλλαγών. Πρέπει να καταφέρουμε να γίνουμε τόσο σοφοί ώστε να ελέγχουμε τις αλλαγές που προκαλούμε» δήλωσε στο συνέδριο ο καθηγητής Ζαν Ζαλάσιεβιτς, επικεφαλής της ομάδας εργασίας του Ανθρωπόκαινου η οποία θα εκδώσει και ένα σχετικό βιβλίο με τίτλο «A Stratigraphic Basis for the Anthropocene». http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=592591

Πρώτες εικόνες του φευγαλέου «κοσμικού ιστού» Ένα νέο όργανο που λειτουργεί σε τηλεσκόπιο της Καλιφόρνια επέτρεψε στους αστρονόμους να συλλάβουν τις πρώτες εικόνες του λεγόμενου διαγαλαξιακού μέσου, αχανών νημάτων αερίου που εκτείνονται ανάμεσα στους γαλαξίες και περιέχουν το μεγαλύτερο μέρος της κανονικής ύλης στο Σύμπαν. Τη δεκαετία του 1980 οι κοσμολόγοι προέβλεψαν ότι το αέριο από το οποίο αποτελούνταν το νεογέννητο Σύμπαν δεν ήταν ομοιόμορφα κατανεμημένο στο Διάστημα, αλλά διατάχθηκε σε μορφή μικρών και μεγάλων καναλιών που ρέουν ανάμεσα στους γαλαξίες. Τα κανάλια αυτά, ή νήματα αερίου, πιστεύεται ότι σχηματίζουν μια δομή σαν σφουγγάρι, τον λεγόμενο κοσμικό ιστό ή διαγαλαξιακό μέσο. Το αέριο που περιέχουν τα διαγαλαξιακά νήματα, σχεδόν αποκλειστικά αρχέγονο υδρογόνο, εκτιμάται ότι αντιστοιχεί στα τρία τέταρτα της κανονικής ύλης που βλέπουμε το Σύμπαν (τα δύο άλλα βασικά συστατικά είναι η αόρατη σκοτεινή ύλη και η μυστηριώδης σκοτεινή ενέργεια). Μέχρι σήμερα, η δομή του κοσμικού ιστού ήταν εν πολλοίς αντικείμενο θεωρητικής εικασίας. Αυτό τώρα αλλάζει χάρη στο Cosmic Web Imager, ενός φασματογράφου που λειτουργεί στο τηλεσκόπιο Hale του Αστεροσκοπείου Πάλομαρ στην Καλιφόρνια. Ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνια (Caltech) χρησιμοποίησαν το Cosmic Web Imager για να μελετήσουν δύο περιοχές του ουρανού που φωτίζονται από δύο εξαιρετικά λαμπρά αντικείμενα, ένα κβάζαρ και ένα νεογέννητο γαλαξιακό σμήνος. Οι παρατηρήσεις δείχνουν ένα λεπτό νήμα αερίου, μήκους ενός εκατομμυρίου ετών φωτός, να ρέει προς το κβάζαρ, όπου πιθανώς τροφοδοτεί τη γέννηση νέων άστρων στο γαλαξία που φιλοξενεί το κβάζαρ. Στην περίπτωση του γαλαξιακού σμήνους, οι ερευνητές ειδαν τρία νήματα που δείχνουν να ρέουν προς το κέντρο του σμήνους. Τα δύο λαμπρά αντικείμενα της μελέτης, τα οποία φαίνονται από τη Γη όπως ήταν μόλις 2 δισ. χρόνια μετά τη γέννηση του Σύμπαντος, αναγκάζει το αέριο των νημάτων να λάμπει: το υδρογόνο του σύννεφου απορροφά την εισερχόμενη ακτινοβολία και την επανεκπέμπει σε χαρακτηριστικό μήκος κύματος το οποίο ανίχνευσαν οι ερευνητές. Ακόμα πιο καθαρές εικόνες του κοσμικού ιστού ίσως προκύψουν από σχεδιαζόμενες παρατηρήσεις με τηλεσκόπια σε ερευνητικά αερόστατα ή σε τροχιά. Η τελευταία μελέτη παρουσιάζεται σε δύο επιμέρους δημοσιεύσεις στην επιθεώρηση «Astrophysical Journal». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592285 Σχεδιο Περσεφόνη! Η κλιματική αλλαγή αποτελεί αισθητό κίνδυνο για την ισορροπία του πλανήτη μας, ωστόσο οι ερευνητές σε όλο τον κόσμο προετοιμάζονται για τα χειρότερα. Αυτό επιβεβαιώνει το «σχέδιο Περσεφόνη», μία πρωτοποριακή κιβωτός του Νώε, που θα μεταφέρει το ανθρώπινο είδος μακριά από τον πλανήτη Γη, όταν αυτός καταστεί εντελώς αφιλόξενος. Οπως αναφέρει σε σχετικό της άρθρο η εφημερίδα Τα Νέα, τουλάχιστον 13 σχεδιαστές από τη Βρετανία, την ΗΠΑ, την Ολλανδία, την Ιταλία εργάζονται για το συγκεκριμένο project, το οποίο σε περίπου 100 χρόνια, υπολογίζεται να μεταφέρει χιλιάδες ανθρώπους καθώς και δείγματα της χλωρίδας και της πανίδας του πλανήτη μας στο διάστημα, προς αναζήτηση ενός πιο φιλόξενου πλανήτη. Ο σκελετός και τα υλικά του σκάφους θα είναι κατασκευασμένα από οργανική ύλη, όπως άλγη και τεχνητό έδαφος και θα χρησιμοποιούν την ηλιακή ενέργεια για να παράγουν βιοκαύσιμα, ικανά να κρατήσουν τους επιβάτες ζωντανούς για πολλές γενιές. Ουσιαστικά, όπως αναφέρουν τα Νέα, πρόκειται για ένα ιπτάμενο οικοσύστημα που θα παράγει τεχνητό φως, βιοκαύσιμα, βαρύτητα, τροφή, οξυγόνο και πόσιμο νερό. Ωστόσο, πριν εκτοξευθεί η διαστρική κιβωτός, οι ερευνητές σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν παρόμοιες τεχνολογίες για να κατασκευάσουν πράσινες και βιώσιμες πόλεις. http://www.defencenet.gr/defence/item/%C2%AB%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B5%CF%86%CF%8C%CE%BD%CE%B7%C2%BB-%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B9%CE%B2%CF%89%CF%84%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B8%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%8E%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%BF-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%82-%CE%BC%CE%B1%CE%BA%CF%81%CE%B9%CE%AC-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF%CE%BD H NASA γιορτάζει την «ημέρα Star Wars» Η 4η Μαΐου έχει καθιερωθεί ως επίσημη ημερομηνία εορτασμού του... Star Wars. Τα εκατομμύρια των φίλων του κινηματογραφικού διαστημικού έπους έχουν επιλέξει την συγκεκριμένη ημερομηνία για να αποτελούν φόρο τιμής στον Τζορτζ Λούκας και τον υπέροχο κόσμο που δημιούργησε. Η 4η Μαΐου δεν επιλέχθηκε τυχαία. Το βασικό μότο του Star Wars είναι το «May The Force be with you» (Είθε η Δύναμη να είναι μαζί σου) το οποίο παραφράστηκε από κάποιους σε «May the Fourth be with you» (H 4η Μαΐου να είναι μαζί σου) και έτσι η 4η Μαΐου έγινε η επίσημη μέρα εορτασμού του «Πολέμου των Αστρων». Φέτος η NASA αποφάσισε να συμμετάσχει στις εορταστικές εκδηλώσεις δημιουργώντας ένα πολύ ωραίο βίντεο στο οποίο συνδυάζεται ο κόσμος του Star Wars με τον πραγματικό διαστημικό κόσμο. Στο βίντεο το θρυλικό ρομπότ R2-D2 της πρώτης τριλογίας του έπους ταξιδεύει στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Βίντεο. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=592536 Μεγαλώνει ο Περιοδικός Πίνακας. Μεγαλώνει διαρκώς ο διάσημος Περιοδικός Πίνακας, χάρη σε νέες ανακαλύψεις στοιχείων που είναι πολύ «βαριά». Ένα ακόμη χημικό στοιχείο, με τον ατομικό αριθμό 117, πρόκειται να προστεθεί στον Πίνακα. Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, το στοιχείο 117 ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 2010 από μια αμερικανο-ρωσική επιστημονική ομάδα και τώρα, όπως παραδοσιακά απαιτείται, υπήρξε η επιβεβαίωση της ύπαρξης του, καθώς μια δεύτερη διεθνής ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής γερμανούς επιστήμονες, κατάφερε επίσης να «δει» το εν λόγω στοιχείο. Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με το New Scientist, θα είναι πλέον η Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Χημείας (IUPAC) και η αντίστοιχη Διεθνής Ένωση Καθαρής και Εφαρμοσμένης Φυσικής (IUPAP) να αποδεχτούν επίσημα την επιβεβαίωση και να αποφασίσουν αν χρειάζονται και άλλα πειράματα ή αν θα αναγνωρίσουν οριστικά το νέο στοιχείο 117, οπότε αυτό θα πρέπει πλέον να πάρει ένα όνομα. Η κοινή επιτροπή των δύο επιστημονικών Ενώσεων θα κρίνει ποιός ερευνητικός φορέας δικαιούται να «βαφτίσει» το νέο στοιχείο; Η τιμή ανήκει πρωτίστως στους επιστήμονες του Εθνικού Εργαστηρίου Λόρενς Λίβερμορ του υπουργείου Ενέργειας των ΗΠΑ και του Κοινού Ινστιτούτου Πυρηνικής Έρευνας της Ρωσίας, που έκαναν τη σχετική αρχική ανακάλυψη προ τετραετίας. Η επιβεβαίωση έγινε στον γερμανικό επιταχυντή του Κέντρου Έρευνας Βαρέων Ιόντων Χέλμχολτς στο Ντάρμσταντ. Οι γερμανοί και άλλοι χημικοί και πυρηνικοί φυσικοί (συνολικά 72 ερευνητές από 11 χώρες), με επικεφαλής τον καθηγητή Κρίστοφ Ντίλμαν, βομβάρδισαν με ιόντα ασβεστίου έναν εξωτικό στόχο, ένα ραδιοϊσότοπο του μπερκελίου (Bk-249), και από τη σύγκρουση αυτή σχηματίστηκαν δύο άτομα του στοιχείου 117, που «έζησαν» λιγότερο από ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Το στοιχείο 117 -για το οποίο υπήρξε και σχετική επιστημονική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό φυσικής «Physical Review Letters»- διασπάται πολύ γρήγορα στα στοιχεία 113 και 115, τα οποία είχαν ανακαλυφθεί το 2004, στο πλαίσιο της ίδιας αμερικανο-ρωσικής ερευνητικής συνεργασίας. Τα χημικά στοιχεία μετά τον ατομικό αριθμό 104 (αφορά τον αριθμό των πρωτονίων σε ένα πυρήνα ατόμου) θεωρούνται υπερβαρέα και είναι συνήθως φευγαλέα. Όμως τα πιο σταθερά από αυτά (που ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί) πιστεύεται ότι «κατοικούν» στη λεγόμενη «νησίδα σταθερότητας», μια περιοχή όπου αναμένεται να βρεθούν πυρήνες σταθερών υπερβαρέων χημικών στοιχείων με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής. Προς το παρόν -και μέχρι να βρεθούν τέτοια υπερβαρέα στοιχεία στη φύση- αυτά παράγονται σε επιταχυντές με τη σύγκρουση σωματιδίων. Η σύντηξη δύο ελαφρύτερων πυρήνων, κάτι που πολύ σπάνια συμβαίνει, μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή ενός υπερβαρέος στοιχείου, το οποίο ζει ελάχιστα. Εδώ και 30 χρόνια αδιάκοπων ερευνών, νέα «τεχνητά» υπερβαρέα στοιχεία ανακαλύπτονται με ρυθμό ένα ανά δύο έως τρία χρόνια και με απώτερο στόχο πάντα την ανακάλυψη της «νησίδας σταθερότητας». Οι πιο πρόσφατες προθήκες στον Περιοδικό Πίνακα ήσαν τα στοιχεία 114 και 116, που ανακοινώθηκαν το 2011. http://www.defencenet.gr/defence/item/%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B2%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%B9%CF%8E%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%88%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-117

Η τεχνητή νοημοσύνη «το μεγαλύτερο γεγονός, ίσως όμως το τελευταίο» Η επιτυχία στη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης θα αποτελούσε το μεγαλύτερο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία, μπορεί όμως να είναι και το τελευταίο, εάν δεν μάθουμε πώς να αποφύγουμε τους κινδύνους, προειδοποιεί ομάδα τεσσάρων κορυφαίων επιστημόνων, μεταξύ των οποίων ο Στίβεν Χόκινγκ, τονίζοντας την ανάγκη να υπάρξει σοβαρή έρευνα επί των συνεπειών μία τέτοιας εξέλιξης. Το άρθρο, http://www.independent.co.uk/news/science/stephen-hawking-transcendence-looks-at-the-implications-of-artificial-intelligence--but-are-we-taking-ai-seriously-enough-9313474.html που δημοσιεύεται στον βρετανικό Ιndependent με αφορμή την ταινία του Χόλιγουντ «Transcendence», προειδοποιεί ότι θα ήταν λάθος «και πιθανώς το μεγαλύτερο σφάλμα στην ιστορία» να υποθέσουμε ότι η δημιουργία ευφυών μηχανών είναι απλά «επιστημονική φαντασία». Οι επιστήμονες τονίζουν ότι μία σειρά από τεχνολογικά επιτεύγματα, από τα αυτοκίνητα που οδηγούνται μόνα τους έως τους προσωπικούς βοηθούς στα κινητά, υποδηλώνουν ένα «αγώνα εξοπλισμών υψηλής τεχνολογίας» του οποίου τα σημερινά επιτεύγματα θα ωχριούν απέναντι σε αυτά που έρχονται τις επόμενες δεκαετίες. Τα δυνητικά οφέλη είναι τεράστια, όπως σημειώνεται στο άρθρο, το ίδιο όμως τεράστιοι είναι και οι κίνδυνοι. «Η επιτυχία στη δημιουργία τεχνητής νοημοσύνης θα αποτελούσε το μεγαλύτερο γεγονός στην ανθρώπινη ιστορία. Δυστυχώς, όμως, μπορεί να είναι και το τελευταίο, εάν δεν μάθουμε πώς να αποφύγουμε τους κινδύνους» τονίζουν. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι δεν μπορεί να αποκλειστεί μία «εκρηκτική μετάβαση» στην τεχνητή νοημοσύνη, υπογραμμίζοντας: «Ενώ οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες της τεχνητής νοημοσύνης εξαρτώνται από το ποιος την ελέγχει, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες εξαρτώνται από το εάν μπορεί καν να ελεγχθεί». «Εάν ένας ανώτερος εξωγήινος πολιτισμός μας έστελνε ένα μήνυμα που λέει "Φτάνουμε σε μερικές δεκαετίες" θα απαντούσαμε: "Εντάξει, ειδοποιήστε μας όταν φτάσετε, θα έχουμε τα φώτα αναμμένα"; Πιθανότατα όχι. »Και όμως αυτό πάνω-κάτω συμβαίνει με την τεχνητή νοημοσύνη. Αν και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το δυνητικά καλύτερο ή χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην ανθρώπινη ιστορία, λίγη σοβαρή έρευνα γίνεται σε αυτά τα θέματα», προειδοποιούν οι τέσσερις κορυφαίοι επιστήμονες. Εκτός από τον διάσημο βρετανό κοσμολόγο Στίβεν Χόκινγκ, το άρθρο συνυπογράφουν ο Στιούαρτ Ράσελ, καθηγητής πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Μπέρκλεϊ· ο Μαξ Τέγκμαρκ, καθηγητής φυσικής στο MIT, καθώς και ο νομπελίστας φυσικός του ΜΙΤ Φρανκ Βίλτσεκ. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231315669 Ολοκληρωμένο κύκλωμα μιμείται τον εγκέφαλο. Ερευνητές στις ΗΠΑ ανέπτυξαν ένα ολοκληρωμένο κύκλωμα που μιμείται τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου εγκεφάλου. Το κύκλωμα αυτό επεξεργάζεται εννέα χιλιάδες φορές πιο γρήγορα τα δεδομένα από τα ολοκληρωμένα κυκλώματα ενός συμβατικού ηλεκτρονικού υπολογιστή και φυσικά ξεπερνά τις επιδόσεις πολύ προηγμένων υπολογιστικών συστημάτων. Το επαναστατικό ολοκληρωμένο κύκλωμα δημιούργησαν ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ και το ονόμασαν «Neurogrid» δηλαδή, πλέγμα νευρώνων. Το κύκλωμα έχει μέγεθος παρόμοιο με εκείνο ενός iPad και αποτελείται από 16 τσιπάκια που οι ερευνητές χαρακτηρίζουν «Neurocore» (νευρώνα πυρήνα). Το Neurogrid μπορεί να προσομοιώσει τη λειτουργία ενός εκατομμυρίου νευρώνων και δισεκατομμυρίων συνάψεων. Οι δυνατότητες του Neurogrid ξεπερνούν κατά πολύ άλλα ηλεκτρονικά συστήματα που μιμούνται την εγκεφαλική λειτουργία. Η δημιουργία του Neurogrid αναμένεται να φέρει επανάσταση στους τομείς της ρομποτικής και των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Επίσης είναι πιθανό να επιτρέψει στους επιστήμονες να κατανοήσουν ακόμη καλύτερα τη λειτουργία του εγκεφάλου. Μια πρώτη εφαρμογή του Neurogrid πάνω στην οποία εργάζεται η ερευνητική ομάδα που το δημιούργησε είναι μια νέα γενιά προσθετικών μελών. Τα μέλη αυτά θα λειτουργούν με τσιπάκια που θα αποκωδικοποιούν τα εγκεφαλικά σήματα πιο γρήγορα και αποτελεσματικά χωρίς παρενέργειες, όπως παραδείγματος χάριν να υπερθερμαίνεται ο εγκέφαλος. http://www.tovima.gr/science/technology-planet/article/?aid=592521

Φλεγόμενο αντικείμενο στην Ιμπιζα. Ένα φλεγόμενο αντικείμενο καταγράφηκε στον ουρανό της Ibiza, και έχει προκαλέσει αμηχανία στους ντόπιους, και μία ποικιλία υποθέσεων, που κυμαίνονται από UFO, μετεωρίτη, ως και διαστημικά σκουπίδια. Η ερασιτεχνική καταγραφή δείχνει ένα λευκό, φωτεινό σώμα που διασχίζει τον ουρανό πριν εξαφανιστεί πίσω από ένα βουνό χωρίς οποιαδήποτε σημάδια έκρηξης. Ένας εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας, βλέποντας το βίντεο, απέρριψε την πιθανότητα ενός στρατιωτικού οχήματος, γεγονός που υποδηλώνει ότι θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι από ένα διαστημόπλοιο ή τμήμα που κόπηκε από έναν εκτοξευτήρα καθώς ξαναμπήκε στην ατμόσφαιρα. Μέλη της Agrupación Astronomica de Eivissa, αναφέρουν ότι απορρίπτεται η υπόθεση μετεωρίτη, λόγω της γωνίας του αντικειμένου, και κλίνουν προς την πιθανότητα να είναι ανθρωπογενείς συσκευή. Ο Ignacio de la Cueva, ένα μέλος της οργάνωσης αυτής, ανέφερε ότι το τηλεσκόπιο Cala d «Hort είχε επίσης συλλάβει το αντικείμενο σε μια περίεργη τροχιά, καθώς το αντικείμενο άλλαξε πορεία, η οποία θα μπορούσε να εξηγηθεί μόνο αν ήταν αυτοκινούμενη. Οι ειδικοί είναι πεπεισμένοι ότι και άλλα ισπανικά παρατηρητήρια ανίχνευσαν το αγνώστου προελεύσεως ιπτάμενο αντικείμενο, και θέλουν να μάθουν περισσότερα σχετικά με τους το μέγεθος, το υψόμετρο και την πιθανή περιοχή συντριβής Βίντεο. http://www.youtube.com/watch?v=3YlgR7DxWGk http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%84%CE%BF-%CF%86%CE%BB%CE%B5%CE%B3%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%AF%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%B6%CE%B1-vid

Υπάρχει ο Πλανήτης - Χ; Από τα μέσα του 19ου αιώνα, οπότε ανακαλύφθηκε ο πλανήτης Ποσειδώνας ύστερα από την επιτυχημένη θεωρητική πρόβλεψη των Λεβεριέ και Ανταμς, πολλοί αστρονόμοι υπέθεσαν την ύπαρξη ενός ακόμη πλανήτη πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ο μεγάλος ερασιτέχνης αστρονόμος Πέρσιβαλ Λόουελ, μάλιστα, είχε δώσει στον άγνωστο αυτόν πλανήτη το όνομα Πλανήτης-Χ, από το όνομα του αγνώστου στις αλγεβρικές εξισώσεις. Μέχρι σήμερα δεν έχει ανακαλυφθεί τέτοιος πλανήτης, παρ' όλο που στην περιοχή αυτή έχουν ανακαλυφθεί χιλιάδες άλλα μικρότερα σώματα, μεταξύ των οποίων και ο νάνος πλανήτης Πλούτωνας. Η πρόσφατη όμως ανακάλυψη ενός ακόμη ουράνιου σώματος, που έχει το προσωρινό όνομα 2012 VP113, έδωσε νέα πνοή στην υπόθεση της ύπαρξης του πλανήτη-Χ. Ο λόγος είναι ότι η τροχιά αυτού του σώματος, σε συνδυασμό με την στατιστική ανάλυση των μέχρι σήμερα δεδομένων, συμφωνεί με την ύπαρξη ενός μεγάλου πλανήτη στις εσχατιές του Ηλιακού Συστήματος, σε απόσταση ίσως χίλιες φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης - Ηλίου. Από την αρχαιότητα ήταν γνωστοί οι πέντε, πλησιέστεροι προς τον Ηλιο, πλανήτες, δηλαδή (από τον πλησιέστερο προς τον πιο απομακρυσμένο), οι Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Αρης, Δίας και Κρόνος. Τον 18ο αιώνα ο αγγλο-γερμανός αστρονόμος Χέρσελ (Frederick Herschel) ανακάλυψε τον Ουρανό και στα μέσα του 19ου αιώνα ο γερμανός αστρονόμος Γκάλε (Johann Galle) ανακάλυψε τον Ποσειδώνα έπειτα από υπόδειξη του γάλλου αστρονόμου Λεβεριέ (Urbain Le Verrier), ο οποίος είχε υπολογίσει θεωρητικά τη θέση του με βάση την επίδραση που είχε η βαρυτική έλξη του στην τροχιά του Ουρανού. Οι τροχιές όλων αυτών των πλανητών έχουν δύο κοινά χαρακτηριστικά: είναι προσεγγιστικά κυκλικές και είναι σχεδόν συνεπίπεδες με την τροχιά του Δία. Εκτοτε πολλοί αστρονόμοι πρότειναν, για διάφορους θεωρητικούς λόγους, την ύπαρξη ενός νέου πλανήτη, αλλά οι προβλέψεις αυτές διαψεύσθηκαν από τις παρατηρήσεις. Αντ' αυτού, όμως, ανακαλύφθηκαν δύο νέες κατηγορίες ουράνιων σωμάτων που περιφέρονται γύρω από τον Ηλιο: οι αστεροειδείς, στην περιοχή μεταξύ Αρη και Δία, και τα υπερποσειδώνια αντικείμενα της ζώνης Ετζγουορθ - Κάιπερ (Edgeworth-Kuiper), στην περιοχή πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα. Τα σώματα και των δύο αυτών κατηγοριών έχουν έντονα ελλειπτικές τροχιές οι οποίες βρίσκονται έξω από το επίπεδο της τροχιάς του Δία. Ο πρώτος αστεροειδής, η Δήμητρα, ανακαλύφθηκε το 1801 από τον ιταλό αστρονόμο Πιάτσι (Giuseppe Piazzi) και το πρώτο σώμα της ζώνης Κάιπερ, ο νάνος πλανήτης Πλούτωνας, το 1930 από τον αμερικανό αστρονόμο Τόμπο (Clyde Tombaugh). Αξίζει να σημειωθεί ότι την εποχή της ανακάλυψής του ο Πλούτωνας θεωρήθηκε ως ο πλανήτης-Χ του Λόουελ και ο ένατος μεγάλος πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος, πριν διαπιστωθεί τελικά ότι είναι ένα από τα μικρά σώματα της ζώνης Κάιπερ, αφού έχει μάζα μικρότερη από αυτήν της Σελήνης και έντονα ελλειπτική τροχιά, η οποία βρίσκεται έξω από το επίπεδο της τροχιάς του Δία. Σήμερα γνωρίζουμε πάνω από 200.000 αστεροειδείς και πολλές εκατοντάδες υπερποσειδώνια αντικείμενα. Ομως σχεδόν όλα αυτά, με εξαίρεση τον νάνο πλανήτη Σέντνα (Sedna), έχουν τροχιές το πλησιέστερο σημείο των οποίων προς τον Ηλιο, το περιήλιο, βρίσκεται κοντά στην τροχιά του Ποσειδώνα. Η πρόσφατη ανακάλυψη του μικρού πλανήτη 2012 VP113, η τροχιά του οποίου μοιάζει με αυτήν της Σέντνα, επιβεβαίωσε τις θεωρητικές εκτιμήσεις για την ύπαρξη μικρών πλανητών σε μεγάλες αποστάσεις από τον Ηλιο και ενίσχυσε τη σύγχρονη θεωρία για την ύπαρξη ενός άγνωστου μέχρι σήμερα μεγάλου πλανήτη σε πολύ μεγάλη απόσταση από τον Ηλιο. Σύμφωνα με το σενάριο δημιουργίας του Ηλιακού Συστήματος, οι πλανήτες δημιουργήθηκαν από τα υπολείμματα του νέφους αερίων και σκόνης από το οποίο δημιουργήθηκε ο Ηλιος. Οι οκτώ μεγάλοι πλανήτες καθώς και οι αστεροειδείς δημιουργήθηκαν σε περιοχές όπου η πυκνότητα αυτού του νέφους ήταν μεγάλη, δηλαδή σε απόσταση μέχρι περίπου 30 φορές την απόσταση Γης - Ηλίου. Ετσι φαίνεται κατ' αρχάς δυσεξήγητο το γεγονός ότι παρατηρούμε σήμερα σχετικά μεγάλα σώματα σε αποστάσεις μεγαλύτερες από την τροχιά του Ποσειδώνα. Ομως το πρόβλημα λύνεται αν υποθέσουμε ότι λίγο μετά τη δημιουργία των πλανητών (δηλαδή μόλις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια!) ακολούθησε μια περίοδος χαοτικής εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος κατά την οποία πάρα πολλά σώματα εκτινάχθηκαν σε μεγάλες αποστάσεις μέχρι το σύστημα να ισορροπήσει στη σημερινή του μορφή. Ενα από αυτά τα σώματα θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος πλανήτης, ο πλανήτης-Χ του Λόουελ. Η υπόθεση αυτή στηρίζεται πια σε τρεις σημαντικές ενδείξεις: (α) στην κατανομή των υπερποσειδώνιων αντικειμένων ανάλογα με την απόστασή τους από τον Ηλιο, (β) στις προσομοιώσεις της αρχικής χαοτικής εποχής του Ηλιακού Συστήματος και (γ) σε μια ενδιαφέρουσα ομοιότητα των τροχιών της Σέντνα και του 2012 VP113. Οι δύο πρώτες ενδείξεις είναι θεωρητικής - στατιστικής φύσεως και προϋπήρχαν της ανακάλυψης του 2012 VP113. Η πρώτη στηρίζεται στην παρατήρηση ότι ο αριθμός των μικρών πλανητών και τα τροχιακά χαρακτηριστικά τους μεταβάλλονται καθώς απομακρυνόμαστε από τον Ηλιο, με τρόπο που θα μπορούσε να οφείλεται στην ύπαρξη ενός μεγάλου πλανήτη σε απόσταση μεγαλύτερη από αυτήν του Ποσειδώνα. Η δεύτερη στηρίζεται στο γνωστό «μοντέλο της Νίκαιας», στη διατύπωση του οποίου σημαντικό ρόλο έπαιξε και ο έλληνας αστρονόμος Κλεομένης Τσιγάνης, που ερμηνεύει τη σημερινή εικόνα του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, οι τέσσερις γίγαντες πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος, Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας, δημιουργήθηκαν σε μικρότερη απόσταση προς τον Ηλιο από τη θέση όπου βρίσκονται σήμερα και μετακινήθηκαν μεταγενέστερα, την εποχή της χαοτικής εξέλιξης του Ηλιακού Συστήματος. Σύμφωνα λοιπόν με προσομοιώσεις στο πλαίσιο αυτού του μοντέλου, οι τροχιές των τεσσάρων γιγάντων πλανητών που υπάρχουν σήμερα συμφωνούν καλύτερα με την υπόθεση ότι αρχικά υπήρχαν πέντε γίγαντες πλανήτες, ένας εκ των οποίων εκτοξεύθηκε στη συνέχεια σε μεγάλη απόσταση παρά με την υπόθεση ότι οι γίγαντες - πλανήτες ήταν εξαρχής τέσσερις. Η τρίτη ένδειξη προκύπτει από την παρατήρηση ότι τα περιήλια των τροχιών της Σέντνα, του VP113 και των υπόλοιπων μικρών σωμάτων που έχουν βρεθεί σε τόσο μεγάλες αποστάσεις σχηματίζουν πρακτικά μια νοητή ευθεία. Αν το γεγονός αυτό δεν είναι αποτέλεσμα σύμπτωσης, τότε πιθανότατα οφείλεται στην ύπαρξη ενός απομακρυσμένου γίγαντα πλανήτη, με μάζα χονδρικά 10-15 φορές μεγαλύτερη της Γης και σε απόσταση χονδρικά 1.000 φορές μεγαλύτερη από την απόσταση Γης - Ηλίου. Ενα τέτοιο μεγάλο σώμα θα «τακτοποιούσε» τα περιήλια των υπόλοιπων μικρότερων στην ίδια κατεύθυνση με το δικό του. Αλλά στη μεγάλη αυτή απόσταση η περίοδος της τροχιάς του είναι εξαιρετικά μεγάλη, της τάξης των 30.000 ετών, οπότε κινείται πάρα πολύ αργά, και η λαμπρότητά του είναι εξαιρετικά μικρή, έτσι ώστε η ανακάλυψή του, αν υπάρχει, θα είναι ένας πραγματικός άθλος της παρατηρησιακής Αστρονομίας. Ομως η επιστήμη αυτή μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια σε άθλους, σαν κι αυτόν της πρόσφατης ανακάλυψης των βαρυτικών κυμάτων του πρώιμου Σύμπαντος. Στην φωτογραφία καλλιτεχνική απεικόνιση του νάνου πλανήτη Σέντνα, με τον Ηλιο στο βάθος. http://www.tovima.gr/science/article/?aid=592086

Ο νέος δορυφόρος Galileo φτάνει στο κέντρο δοκιμών της ESA. Ο τελευταίος Ευρωπαϊκός δορυφόρος πλοήγησης Galileo έχει φτάσει στο τεχνικό κέντρο του Οργανισμού στην Ολλανδία για δοκιμές καθώς οι δύο προηγούμενοι δορυφόροι προετοιμάζονται για αποστολή στη Γουιάνα ώστε να εκτοξευθούν αυτό το καλοκαίρι. Ο νέος δορυφόρος ταξίδεψε συσκευασμένος με ασφάλεια μέσα σε ένα κλιματιζόμενο και ελεγχόμενου περιβάλλοντος εμπορευματοκιβώτιο από τον κατασκευαστή του, την OHB στη Βρέμη της Γερμανίας, στο Τεχνικό Κέντρο της ESA, ESTEC, στο Νόρντγουικ της Ολλανδίας. Το εμπορευματοκιβώτιο ανοίχθηκε μόλις ο δορυφόρος είχε ολοκληρώσει το ταξίδι του με προορισμό τον ειδικά διαμορφωμένο αποστειρωμένο χώρου του κέντρου, τον μεγαλύτερο της Ευρώπης για τις δοκιμές διαστημόπλοιων. Εν τω μεταξύ, οι δύο προηγούμενοι δορυφόροι Galileo έχουν ολοκληρώσει την μακρά διαδικασία των δοκιμών τους και ετοιμάζονται για αποστολή στον διαστημικό σταθμό της Ευρώπης στη γαλλική Γουιάνα, για να εκτοξευθούν μαζί σε έναν πύραυλο Soyuz. Οι τέσσερις πρώτοι Ευρωπαϊκοί δορυφόροι Galileo είναι ήδη σε τροχιά, ο ελάχιστος αριθμός που απαιτείται για την επίτευξη ενός σταθερού στίγματος. Αυτό το αρχικό κουαρτέτο έχει αποδείξει πως το συνολικό σύστημα λειτουργεί όπως έχει προγραμματιστεί, ενώ λειτουργούν και ως ο επιχειρησιακός πυρήνας του επερχόμενου πλήρους σχηματισμού. Στη συνέχεια ακολουθούν οι 22 πλήρους ικανότητας δορυφόροι που κατασκευάστηκαν από την OHB, οι οποίοι έχουν ενσωματωμένα τα ωφέλιμα φορτία πλοήγησης που παράγονται από την Surrey Satellite Technology Ltd στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι τρεις δορυφόροι που βρίσκονται σήμερα στο ESTEC είναι οι πρώτοι από αυτούς τους 22 που θα ελεγχθούν προκειμένου να εκτοξευθούν - όλοι τους θα περάσουν μέσα από τις πόρτες του κέντρου κατά τη διάρκεια των επόμενων λίγων χρόνων στην πορεία τους προς το διάστημα. Τώρα σε αυτή την τελευταία άφιξη θα πραγματοποιηθεί λεπτομερής «δοκιμή έγκρισης», για να ελεγχθεί εάν η ποιότητα κατασκευής ανταποκρίνεται στο πρότυπο. Οι βασικές δοκιμές περιλαμβάνουν ένα ακουστικό «σφυροκόπημα» το οποίο αναπαράγει τις βίαιες δυνάμεις της εκτόξευσης καθώς και μια δοκιμή σε ένα θάλαμο θερμικού κενού ώστε να υποβάλει το δορυφόρο σε συνθήκες έλλειψης αέρα και ακραίες θερμοκρασίες τις οποίες θα πρέπει να υπομείνει κατά τη διάρκεια της 12 ετούς επιχειρησιακής ζωής του. Αυτός ο τελευταίος γύρος δοκιμών θα είναι ταχύτερος και λιγότερο διεξοδικός από τις δοκιμές πλήρους κλίμακας που υπέστησαν οι δύο πρώτοι κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους, με το συνολικό σχεδιασμό των δορυφόρων να έχει ήδη επικυρωθεί. Ένας τέταρτος δορυφόρος αναμένεται να φτάσει στο ESTEC τον Ιούνιο - οι εγκαταστάσεις δοκιμών μπορούν να φιλοξενήσουν δύο δορυφόρους Galileo ταυτόχρονα. Μια τέτοια μετάβαση μεταξύ δορυφόρων που φθάνουν καθώς άλλοι ετοιμάζονται να φύγουν για εκτόξευση θα γίνει συνήθης τακτική κατά τα επόμενα χρόνια, καθώς η Ευρώπη αναπτύσσει το σχηματισμό της. Και στο μέλλον εκτοξεύσεις δύο δορυφόρων με τον Soyuz θα συμπληρώνονται από εκτοξεύσεις τεσσάρων-δορυφόρων με τον Ariane 5, χρησιμοποιώντας μια ειδικά προσαρμοσμένη έκδοση του εκτοξευτή. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/O_nheos_doryphhoros_Galileo_phthanei_sto_khentro_dokimhon_tes_ESA Το υψος τροχιάς του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού αυξήθηκε κατά 2,15 χιλιόμετρα. Στις 29 Απριλίου 2014 εγινε εκλεκτική τροχιά διόρθωσης του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού. Η διορθωσηεγινε με το «Progress M-21M». Οι μηχανές του ]«Progress M-21M» εργάστηκαν 566,8 δευτερόλεπτα. Ως αποτέλεσμα, ISS έλαβε ταχύτητα προσαύξηση των 1,23 m / s. Το μέσο ύψος της τροχιάς του σταθμού αυξηθηκε κατά 2,15 χιλιόμετρα και έφτασε 417,2 χιλιόμετρα. Η διόρθωση πραγματοποιήθηκε προκειμένου να δημιουργήσει τις βέλτιστες συνθήκες για ελλιμενισμό με τον ISS του επανδρωμένου διαστημόπλοιου "Soyuz TMA-13M» με ένα νέο πλήρωμα, η εκτόξευση να έχει προγραμματιστεί για τις 28 Μαΐου από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. http://www.federalspace.ru/20527/

Βρέχει σκόνη στον Πλούτωνα. Μπορεί ο Πλούτωνας να έχασε τον επίζηλο τίτλο του πλανήτη και να υποβιβάστηκε στην κατηγορία του πλανήτη-νάνου αλλά εξακολουθεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον των επιστημόνων. Εχει διαπιστωθεί ότι ο ισημερινός του Πλούτωνα είναι πιο σκοτεινός από τους πόλους του. Νέα μελέτη αναφέρει ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στον ισημερινό πέφτει μια μόνιμη βροχή σκόνης η οποία προέρχεται από τους δορυφόρους του πλανήτη-νάνου. Ο Πλούτωνας βρίσκεται η λεγόμενη Ζώνη του Κάιπερ, ένα δακτύλιο με παγωμένα σώματα ενώ ακόμα πιο πέρα βρίσκεται το λεγόμενο Νέφος του Όορτ, στο οποίο κινούνται εκατομμύρια κομήτες. Πριν χάσει τον τίτλο του το 2006 ο Πλούτωνας ήταν ο πιο απομακρυσμένος πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Τα τελευταία χρόνια έχουν ανακαλυφθεί μικρότερα και μεγαλύτερα σώματα που περιστρέφονται γύρω από τον Πλούτωνα. Εχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη πέντε δορυφόρων. Ο μεγαλύτερος είναι ο Χάροντας που έχει το μισό μέγεθος από αυτό του Πλούτωνα. Οι άλλοι τέσσερις είναι η Νύκτα, η Υδρα, η Στύγα και ο Κέρβερος. Ερευνητές του Αστεροσκοπείου Lowell στην Αριζόνα πραγματοποίησαν προσομοιώσεις οι οποίες έδειξαν ότι οι δορυφόροι του Πλούτωνα εκτοξεύουν κάποιες ποσότητες σκόνης οι οποίες συλλαμβάνονται από τις βαρυτικές δυνάμεις του Πλούτωνα και του Χάροντα και καταλήγουν στον ισημερινό του Πλούτωνα. Η μελέτη δημοσιεύεται στον δικτυακό τόπο επιστημονικών προδημοσιεύσεων Arxiv. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι υπήρξαν άμεσα κάποιες αντιδράσεις στα ευρήματα της νέας μελέτης. Ορισμένοι ειδικοί σημειώνουν ότι οι ποσότητες της σκόνης που πιθανώς εκτοξεύουν οι δορυφόροι είναι τόσο μικρές που ακόμη και αν στο σύνολο τους καταλήγουν στον Πλούτωνα δεν είναι ικανές να προκαλέσουν τη… σκίαση του ισημερινού. Πάντως απαντήσεις τόσο για αυτό το φαινόμενο αλλά και γενικότερα για το σύστημα του Πλούτωνα θα έχουμε το 2015 όταν φτάσει εκεί το σκάφος «Νέοι Ορίζοντες» της NASA. Αυτή η αποστολή μπορεί να ρίξει φως στα μυστήρια του Πλούτωνα και πιθανώς να αποκαλύψει την ύπαρξη και άλλων δορυφόρων του. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=591777

Ένα «κλαμπ σάντουιτς ωκεανών» στον Γανυμήδη. Προηγούμενες μελέτες για τον Γανυμήδη, ένα από τους μεγαλύτερους δορυφόρους του Δία, έχουν υποδείξει την ύπαρξη ενός ωκεανού κάτω από την επιφάνεια του. Ερευνητές της NASA υποστηρίζουν τώρα ότι ο Γανυμήδης δεν διαθέτει ένα αλλά περισσότερους ωκεανούς που χωρίζονται από στρώματα πάγου. Πρόκειται για μια μοναδική γεωλογική δομή στην οποία οι ερευνητές προσέδωσαν τον χαρακτηρισμό «ωκεανοί κλαμπ σάντουιτς». Ο Γανυμήδης έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από εκείνο του Ερμή και είναι το μοναδικό από τα δεκάδες φεγγάρια στο ηλιακό μας σύστημα που διαθέτει μαγνητικό πεδίο. Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι ο Γανυμήδης διαθέτει πυρήνα παρόμοιο με αυτόν της Γης (με κύριο συστατικό τον ρευστό σίδηρο) ο οποίος και παράγει το μαγνητικό πεδίο. Μάλιστα το μαγνητικό πεδίο του δορυφόρου είναι τόσο ισχυρό που επιτρέπει τη δημιουργία σέλαος. Ο Γανυμήδης διαθέτει επίσης οξυγόνο που δημιουργείται από τη διάσπαση πάγου νερού στην επιφάνειά του. «Ο Γανυμήδης είναι ιδιαίτερα ελκυστικός σε γεωλόγους, αστροβιολόγους, φυσικούς κ.α. Είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα ιδιαίτερα πλούσιο περιβάλλον, για τον λόγο αυτό και υπάρχει τόση ανυπομονησία σχετικά με την εξερεύνησή του» αναφέρει η Εμα Μπανς, φυσικός του Πανεπιστημίου του Λέστερ στη Βρετανία και μέλος της αποστολής Juice του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό, το σκάφος της αποστολής θα ξεκινήσει το ταξίδι του από τη Γη το 2022 για να μελετήσει από κοντά τρεις μεγάλους δορυφόρους του Δία που πιστεύεται ότι κρύβουν υπόγειους ωκεανούς με μικροβιακές ή άλλες μορφές ζωής. Προηγούμενες μελέτες στον Γανυμήδη είχαν υποδείξει την παρουσία ενός μεγάλου βάθους ωκεανού στο υπέδαφος του. Ενός ωκεανού βάθους εκατοντάδων χιλιομέτρων που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο στρώματα πάγου. Η νέα μελέτη των επιστημόνων της NASA δείχνει ότι υπάρχουν τέσσερα στρώματα πάγου ανάμεσα στα οποία υπάρχουν ωκεανοί. Σύμφωνα με τους ερευνητές μάλιστα οι… κατώτεροι ωκεανοί διαθέτουν συνθήκες ικανές να δημιουργήσουν και να στηρίξουν τη ζωή. Στους κατώτερους ωκεανούς είναι πολύ πιθανό το νερό να είναι αλμυρό και οι άλλες παράμετροι (πίεση, θερμοκρασία κ.α.) να είναι φιλικές προς τη ζωή. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Planetary and Space Science». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=591735

Αγαπητοι φίλοι. O Vensius εβαλε ενα πολυ σοβαρό ερώτημα και ο bellatrix το πήγε παρακάτω. Επειδή ασχολούμαι με την Διαστημική Εξερεύνηση απο πολυ παλιά και γραφω σχετικά απο τις 23/10/2007 http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=0 θα ηθελα να προσθέσω ορισμένους προβληματισμούς και πληροφορίες για το θέμα. Ειναι σίγουρο οτι απο το 1974 με την μεταπολίτευση(Δεν μπορουμε να μιλήσουμε για 1967-1974 κατανοητο γιατι) οι κυρίαρχη δυστυχώς νοοτροπία στην Ελληνική κοινωνία ηταν το βόλεμα μας στο Δημόσιο, στους Δήμους και στις μεγάλες Δημόσιες επιχειρήσεις(ΔΕΗ-ΟΤΕ-ΕΥΔΑΠ κ.λ.π.). Τα δε Πανεπιστήμια ηταν σημείο εντονης αντιπαράθεσης των πολιτικων κομμάτων και δυστυχώς μετα την εισοδό μας στην ΕΟΚ(τότε Ευρ.Ενωση τώρα) ολοι μπήκαν στο παιχνίδι των επιστημονικών προγραμμάτων να τα πάρουμε απο τους Κουτόφραγκους.Ετσι τα Πανεπιστήμια υπολειτουργούσαν και κάθε φοιτητική παραταξη κοιταγε να κρατήσει τα κεκτημενα και τα οφίκια. Αν κάποιος εκείνη την εποχή μιλούσε για Διαστημική εξερεύνηση αμέσως του εμπαινε το ερώτημα αν είναι με τους Αμερικάνους ή με το Σιδηρούν παραπέτασμα.Η δε πραγματικότητα δεν ηταν διαφορετικη.Οι Ηνωμ.Πολιτειες ανταγωνίζονταν την Σοβ.Ενωση στην λογική του ψυχρου πολέμου. Η Ελλάδα βεβαια ηταν παντελώς απούσα. Ομως τα πραγματα αρχισαν να αλλάζουν απο το 1991 και μετα και είμαστε τώρα σε μια τελείως νεα εποχή κοινής Διεθνούς Διαστημικής Εποχής.Εχουμε τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και δεκάδες κοινά προγράμματα απο Ρωσία,Ευρώπη.Ην.Πολιτείες,Ιαπωνία,Καναδάς,Νοτια Κορεα,Ινδία,Βραζιλία κ.λ.π. εκτός απο την Κίνα που ακολουθεί δική της ανεξάρτητη και μοναχική πορεία. Που είναι τώρα η Ελλάδα; Κατ'αρχην ειναι στην ESA!!! Αυτό δεν είναι καθόλου ασήμαντο. Μετά εχουν αναπτυχθει τα τελευταία χρονια αρκετές(πάνω απο 20) εταιρειες υψηλής τεχνολογίας και διαστημικής δυναμικής. Ετσι μπορείτε να διαβάσετε σχετικά http://www.si-cluster.gr/el/ http://www.corallia.org/images/stories/clusters/SpaceInnoEco/Corallia-si-Cluster-GR.pdf Επίσης μπορειτε να διαβάσετε για την (Επιτυχημένη η πρώτη εθνική αποστολή Αεροδιαστημικής.12/2/2014)και (Η αποστολή Euclid της ESA γεννά ευκαιρίες για την Ελληνική βιομηχανία-25/2/2014) http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1065 Επίσης υπαρχει πια εντονο ενδιαφέρον για την Διαστημική Εξερευνηση απο την νεολαία 160 Έλληνες μαθητές από τη Θεσσαλονίκη επισκέφθηκαν το ESRIN την Ανοιχτή Ημέρα ESA/ESRIN-27/3/2014 http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1095 Τελικά δηλαδή υπάρχει και το Astrovox με 7348 μέλη και 216518 αναρτημένα θέματα και ετσι μάλλον το ποτήρι είναι μισογεμάτο και το μέλλον δεν είναι ασχημο. Πιστευω αυτα που είπε και ο Θ. Γιουρτσίχιν-28/4/2014 http://www.astrovox.gr/forum/viewtopic.php?t=6619&postdays=0&postorder=asc&start=1110

Το πρωτότυπο της στολής που θα φορούν οι πρώτοι αστροναύτες στον Αρη παρουσίασε η NASA. Το πρωτότυπο της στολής που θα φορούν οι πρώτοι αστροναύτες που θα φθάσουν στον Άρη, παρουσίασε η NASA. Η στολή είναι γνωστή ως Ζ2 και τόσο ο σχεδιασμός της όσο και οι τεχνολογικές καινοτομίες που θα ενσωματώνει, θα βελτιωθούν ακόμη περισσότερο στο μέλλον. Το συγκεκριμένο πρωτότυπο, τέθηκε μαζί με άλλα σχέδια σε δημόσια ψηφοφορία και απέσπασε το 63% των ψήφων. Η στολή αναμένεται να υποστεί εξαντλητικά τεστ στις εγκαταστάσεις του διαστημικού κέντρου Johnson στο Χιούστον, σε συνθήκες που να μοιάζουν όσο το δυνατόν περισσότερο με εκείνες που επικρατούν στον Κόκκινο Πλανήτη. Όπως έγινε γνωστό, δεν έχουν ακόμη επιλεγεί τα υλικά από τα οποία θα κατασκευαστεί η στολή στην τελική της μορφή. Σίγουρα, θα είναι από πλευράς υλικών πολύ διαφορετική από αυτή που χρησιμοποιούν σήμερα οι αστροναύτες σε διαστημικούς περιπάτους. Θα δοκιμαστούν υλικά που να μπορούν να προστατεύουν το ανθρώπινο σώμα από τα χτυπήματα μικρομετεωριτών, μιας και ο Άρης δεν διαθέτει την προστατευτική ατμόσφαιρα της Γης και από την επικίνδυνη κοσμική ακτινοβολία. Όπως ανέφερε η NASA, η συγκεκριμένη στολή, μετά τη δοκιμή νέων υλικών, θα δώσει τη θέση της στην Ζ3 η οποία εκτιμάται ότι θα είναι αυτή που θα φορούν οι πρώτοι άνθρωποι στον Άρη. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5114814/to-prwtotypo-ths-stolhs-poy-tha-foroyn-oi-prwtoi-astronaytes-ston-arh-paroysiase-h-nasa/

Σκοτεινή ενέργεια, σκοτεινή ύλη και παγιδευμένα νετρόνια. Η φασματοσκοπία ρύθμιζε πάντα τον βηματισμό της Φυσικής. Έτσι, η παρατήρηση της σειράς Balmer στο άτομο του υδρογόνου οδήγησε στο πρότυπο Bohr-Sommerfeld πριν από έναν αιώνα και η διακριτότητα του φάσματος παρακίνησε τον Werner Heisenberg να αναπτύξει την μητρο-μηχανική και τον Erwin Schrödinger διατυπώσει την κυματο-μηχανική. Το 1947, η παρατήρηση της μετατόπισης Lamb στο υδρογόνο (από τον Willis E. Lamb) επιβεβαιώνει την κβαντική ηλεκτροδυναμική. Τώρα μια επιστημονική ομάδα από τη Βιέννη δημοσιεύει στο Physical Review Letters [arxiv-web3.library.cornell.edu] http://journals.aps.org/prl/abstract/10.1103/PhysRevLett.112.151105 το πώς θα μπορούσαμε να εκμεταλλευτούμε πάλι τις μοναδικές δυνατότητες που μας προσφέρει η φασματοσκοπία και να θέσουμε περιορισμούς στις διάφορες θεωρίες της σκοτεινής ύλης και της σκοτεινής ενέργειας. Αυτή τη φορά δεν ερευνάται το φάσμα ενός πραγματικού ατόμου, όπως το άτομο του υδρογόνου όπου ένα ηλεκτρόνιο δεσμεύεται από το πρωτόνιο (πυρήνα), αλλά ενός «υποθετικού ατόμου»: ένα νετρόνιο που αναπηδά πάνω – κάτω, στον χώρο μεταξύ δυο οριζόντιων κατόπτρων, εξαιτίας του ελκτικού βαρυτικού πεδίου της Γης. Αυτή η κίνηση είναι κβαντισμένη και η μέτρηση της απόστασης των ενεργειακών σταθμών επιτρέπει στους ερευνητές να εξάγουν συμπεράσματα σχετικά με το νόμο του αντιστρόφου του τετραγώνου της παγκόσμιας έλξης του Νεύτωνα σε μικρές αποστάσεις. Ένα κβαντικό σωματίδιο σε ένα γραμμικό δυναμικό, που αντιστοιχεί για παράδειγμα στο βαρυτικό πεδίο κοντά στην επιφάνεια της Γης, έχει συνεχές ενεργειακό φάσμα. Όμως, όταν η κίνηση του σωματιδίου – στην περίπτωσή μας ένα νετρόνιο – περιορίζεται από ένα ή δυο οριζόντια τοιχώματα, το ενεργειακό φάσμα που προκύπτει είναι διακριτό, όπως τα φάσματα των ατόμων. Η θεωρητική μελέτη αυτού του προβλήματος είναι στοιχειώδης, με την έννοια ότι θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια παραλλαγή των ασκήσεων του μαθήματος της κβαντομηχανικής με σωματίδια σε διάφορα πηγάδια δυναμικού … αλλά λίγο πιο δύσκολη. Προκειμένου λοιπόν να επιτευχθεί αυτό το υποθετικό άτομο «νετρονίου – Γης» οι ερευνητές Jenke et al τοποθέτησαν νετρόνια μεταξύ δυο κατόπτρων, τα οποία δρουν ως τοιχώματα ενός πηγαδιού δυναμικού και στη συνέχεια μετέβαλλαν την απόσταση μεταξύ των κατόπτρων με έναν ταλαντωτικό τρόπο. Έτσι, προκαλούσαν διέγερση και αποδιέγερση των νετρονίων μέσα στο “βαρυτικό κουτί”, κάτι σαν τις διεγέρσεις των ηλεκτρονίων στα άτομα εξαιτίας των φωτονίων. Στο ινστιτούτο Laue-Langevin, όπου οι Jenke et al πραγματοποιούν τα πειράματά τους με τα υπερ-ψυχρά νετρόνια (νετρόνια με κινητική ενέργεια μικρότερη από 0,3 μeV), μπορούν να μετρήσουν τις συχνότητες μετάβασης μεταξύ των τεσσάρων πρώτων ενεργειακών σταθμών. Τις χρησιμοποιούν για την αναζήτηση νέου τύπου πιθανών αλληλεπιδράσεων βαρυτικού τύπου σε αποστάσεις τάξης μικρομέτρου, που θα μπορούσαν να συσχετιστούν με την σκοτεινή ενέργεια και τη σκοτεινή ύλη. Αποτελέσματα της βαρυτικής φασματοσκοπίας συντονισμού των Jenke et al (arxiv) http://arxiv-web3.library.cornell.edu/pdf/1404.4099v1.pdf Παρότι η σκοτεινή ενέργεια εξηγεί την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος και η σκοτεινή ύλη χρειάζεται για την ερμηνεία της περιστροφής των γαλαξιών και των δομών μεγάλης κλίμακας του σύμπαντος, η πραγματική φύση αυτών των μορφών ύλης και ενέργειας δεν έχει κατανοηθεί μέχρι σήμερα. Η κεντρική ιδέα του πειράματος των Jenke et al βασίζεται στην υπόθεση ότι η αλληλεπίδραση της σκοτεινής ύλης ή της σκοτεινής ενέργειας και των παγιδευμένων νετρονίων (ανάμεσα στα δυο τοιχώματα) προκαλεί μετατόπιση των ενεργειακών σταθμών. Αυτή η προσέγγιση είναι εντελώς ανάλογη με την μέτρηση της μετατόπισης Lamb του ατόμου του υδρογόνου, που επαληθεύει την κβάντωση του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου (έτσι επιβεβαιώνεται η ύπαρξη του φωτονίου), ή της μετατόπισης Zeeman που προκύπτει από το σπιν του ηλεκτρονίου. Υπάρχουν θεωρίες για την σκοτεινή ενέργεια ή την σκοτεινή ύλη που προβλέπουν την αλληλεπίδρασή τους με την συνηθισμένη ύλη. Αν τα υπέρ-ψυχρα δέσμια νετρόνια του πειράματος αλληλεπιδρούν με την σκοτεινή ενέργεια ή την σκοτεινή ύλη, τότε θα επηρεάζονται και οι μετατοπίσεις μεταξύ των ενεργειακών σταθμών. Έτσι, η σύγκριση με τα πειραματικά δεδομένα θα μπορούσε να αποκλείσει ή να θέσει περιορισμούς στις παραμέτρους αυτών θεωρητικών προτύπων και εν τέλει να ρίξει άπλετο φως στα (μέχρι στιγμής) σκοτεινά σημεία της φυσικής. Στην φωτογραφία η πειραματική διάταξη παγίδευσης νετρονίων. Υπερ-ψυχρά νετρόνια εισέρχονται στο χώρο μεταξύ δυο καθρεπτών που δρουν ως πηγάδι δυναμικού, εξαιτίας του οποίου το ενεργειακό φάσμα των νετρονίων γίνεται διακριτό. Ένας ανιχνευτής μετρά τα νετρόνια που εξέρχονται από την κοιλότητα των δυο καθρεπτών. Ο κάτω καθρέπτης έχει την δυνατότητα κατακόρυφης ταλάντωσης, γεγονός που δημιουργεί διεγέρσεις των νετρονίων. (Δεξιά) Το διάγραμμα ενεργειακών σταθμών των εγκλωβισμένων νετρονίων μεταξύ των δυο οριζοντίων τοιχωμάτων υπό την επίδραση του βαρυτικού πεδίου http://physicsgg.me/2014/05/01/%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%ce%b5%ce%bd%ce%ad%cf%81%ce%b3%ce%b5%ce%b9%ce%b1-%cf%83%ce%ba%ce%bf%cf%84%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ae-%cf%8d%ce%bb%ce%b7-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%cf%80%ce%b1/

Ενας πλανήτης… σβούρα! Ο Beta Pictoris B ανακαλύφθηκε το 2008. Πρόκειται για ένα εξωπλανήτη που κινείται γύρω από ένα άστρο που βρίσκεται σε απόσταση 63 ετών φωτός από τη Γη. Νέες παρατηρήσεις σε αυτόν αποκαλύπτουν εντυπωσιακά στοιχεία. Περιστρέφεται πιο γρήγορα από οποιοδήποτε άλλο από τους περίπου χίλιους εξωπλανήτες που έχουν ανακαλυφθεί μέχρι σήμερα. Ο Beta Pictoris B είναι ένας γίγαντας αερίου με μέγεθος περίπου 7 μεγαλύτερο από εκείνο του Δία. Ερευνητές του Πανεπιστημίου Leiden στην Ολλανδία χρησιμοποίησαν το πολύ ισχυρό τηλεσκόπιο VLT στη Χιλή για να μελετήσουν τον Beta Pictoris B. Εκαναν μια σειρά από ανακαλύψεις όπως ότι διαθέτει μια πυκνή ατμόσφαιρα που κυριαρχείται από σκόνη ενώ η θερμοκρασία σε αυτόν ξεπερνάει τους 1300 βαθμούς Κελσίου. Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του Beta Pictoris B όμως είναι η ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται γύρω από τον άξονα του. Σύμφωνα με τους ερευνητές ο πλανήτης κινείται με ταχύτητα 25 χλμ/δευτ. Αυτό σημαίνει ότι ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον εαυτό του σε μόλις 8 ώρες. Ο Beta Pictoris B είναι μέχρι στιγμής ο ταχύτερα περιστρεφόμενος εξωπλανήτης που γνωρίζουμε και οι επιστήμονες θα συνεχίσουν να τον παρατηρούν για να μάθουν και άλλα στοιχεία για αυτόν. Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature». http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=591436

Οι πρώτες εικόνες ραντάρ για το Copernicus. Ο δορυφόρος Sentinel-1A της ESA που εκτοξεύθηκε στις 3 Απριλίου παρέδωσε ήδη τις πρώτες εικόνες ραντάρ της Γης. Οι εικόνες αυτές προσφέρουν μια δελεαστική γεύση από το είδος των επιχειρησιακών εικόνων που θα παρέχει αυτή η νέα αποστολή για το φιλόδοξο πρόγραμμα παρακολούθησης του περιβάλλοντος Copernicus της Ευρώπης. Μάλλον εύστοχα, η πρώτη εικόνα δείχνει τις Βρυξέλλες στο Βέλγιο, την έδρα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ηγείται του προγράμματος Copernicus και συντονίζει το ευρύ φάσμα των υπηρεσιών του που στόχο έχει τη βελτίωση της διαχείρισης του περιβάλλοντος και τη περιφρούρηση της καθημερινής ζωής. Η ESA είναι υπεύθυνη για την ανάπτυξη της οικογένειας των δορυφόρων Sentinel και για τη διασφάλιση ότι η ροή των δεδομένων θα είναι διαθέσιμη για τις υπηρεσίες αυτές. Αυτή η πρώτη εικόνα του Βελγίου ελήφθη στις 12 Απριλίου, μόλις μία ημέρα μετά από την τοποθέτηση του δορυφόρου στην επιχειρησιακή του θέση, και δείχνει τη δυνατότητα της όρασης ραντάρ του Sentinel-1A. Από τότε που εκτοξεύτηκε από τη διαστημική βάση της Ευρώπης στη Γαλλική Γουιάνα, ο Sentinel-1Α ακολουθεί μια περίπλοκη ρουτίνα για την ανάπτυξη του 12 μέτρων μήκους ραντάρ και των δύο ηλιακών φτερών του μήκους 10 μέτρων, ενώ περνάει και μια σειρά αρχικών ελέγχων των οργάνων του. Ο δορυφόρος δεν είναι ακόμη στην επιχειρησιακή τροχιά του ούτε έχει βαθμονομηθεί για την παροχή αληθινών στοιχείων. Οι εργασίες αυτές θα διεξαχθούν κατά την φάση ανάθεσης λειτουργίας, η οποία θα διαρκέσει περίπου τρεις μήνες μέχρι την ολοκλήρωησή της. Αυτό το προκαταρκτικό σύνολο των εικόνων προσφέρουν απλά μια γεύση του τι πρόκειται να έρθει. Ωστόσο, είναι μια εξαιρετικά ευχάριστη γεύση όπως σχολίασε ο Διευθυντής Προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης της ESA, Βόλκερ Λίεμπιγκ, "Είμαστε εξαιρετικά ευχαριστημένοι με την πρώτη ομάδα των εικόνων". Και συνέχισε: "Είμαστε στις πολύ πρώιμες ημέρες της ζωής του δορυφόρου σε τροχιά και των λειτουργιών του επίγειου τμήματος, αλλά αυτές οι εικόνες σίγουρα αποδεικνύουν την ποιότητα των δεδομένων που θα φέρει αυτή η προηγμένη αποστολή ραντάρ από τους διάφορους τρόπους απεικόνισης που διαθέτει, και πώς θα παρέχει τα απαραίτητα στοιχεία για τις υπηρεσίες Copernicus προς όφελος όλων μας". Η πρώτη εικόνα, η οποία αποκτήθηκε με τον δορυφόρο να βρίσκεται σε λειτουργία ‘strip map’ με πλάτος λωρίδας 80 χλμ., αποτυπώνει με σαφήνεια το πυκνό αστικό περιβάλλον των Βρυξελλών όπως φαίνεται με λευκό στη μέση της εικόνας. Στην επάνω αριστερή γωνία μπορεί να δει κανείς την Αμβέρσα με κόκκινο-μπλε χρώμα ενώ οι πράσινες περιοχές απεικονίζουν τη βλάστηση στις γύρω περιοχές. Τα υδάτινα κανάλια και οι χαμηλής ανάκλασης τομείς όπως οι διάδρομοι των αεροδρομίων φαίνονται μαύρα. Μεταξύ των άλλων εφαρμογών, εικόνες όπως αυτή θα χρησιμοποιηθούν για την πολεοδομία, για την παρακολούθηση της γεωργίας, για την αποψίλωση των δασών και τη χαρτογράφηση και για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων. Αυτή η πρώτη σειρά λήψεων περιλαμβάνει επίσης μια περιοχή στην Ναμίμπια που σήμερα κατακλύζεται από τον ποταμό Ζαμβέζη (φαίνεται επάνω δεξιά). Παρά το γεγονός ότι η φάση ανάθεσης λειτουργίας έχει μόλις αρχίσει, η ομάδα ανέθεσε στο δορυφόρο να απεικονίσει την πλημμύρα όπως θα είναι η ρουτίνα σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης όταν η αποστολή θα είναι πλήρως λειτουργική. Οι εικόνες ήταν τότε διαθέσιμες σε λιγότερο από μια ώρα από τη στιγμή που ελήφθησαν από τον επίγειο σταθμό. Η ικανότητα του Sentinel-1A να «βλέπει» μέσα από τα σύννεφα, τη βροχή και στο σκοτάδι, τον καθιστούν ιδιαίτερα χρήσιμο για την παρακολούθηση των πλημμυρών και για την προσφορά εικόνων για την αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης. Στην πραγματικότητα αυτή η περιοχή του κάμπου Καπρίβι ήταν τυλιγμένη σε πυκνό σύννεφο όταν ο δορυφόρος έλαβε την εικόνα στις 13 Απριλίου. Μία από τις εικόνες που αποκτήθηκαν την ίδια ημέρα επικεντρώνεται στον Παγετώνα του Pine Island στην Ανταρκτική. Αυτός ο παγετώνας είναι σε μια κατάσταση «μη αναστρέψιμης υποχώρησης», γι 'αυτό είναι σημαντικό να παρακολουθούνται στενά οι παγετώνες καθώς χάνουν πάγο στον ωκεανό. Μια άλλη εικόνα δείχνει μια διατομή πάνω από το βόρειο τμήμα της χερσονήσου της Ανταρκτικής. Όπως και για την παρακολούθηση των παγετώνων,ο Sentinel-1A είναι έτοιμος να δημιουργήσει εγκαίρως χάρτες των συνθηκών του θαλάσσιου πάγου, ιδιαίτερα για τα ολοένα και πιο δραστήρια ύδατα της Αρκτικής. Οι εικόνες από το προηγμένο ραντάρ του μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να γίνει σαφής διάκριση μεταξύ του λεπτότερου πιο πλωτού πάγου που βρίσκεται στο πρώτο έτους του και του επικίνδυνου, πολύ πιο παχύ πολυετή πάγου ώστε να συμβάλει στην εξασφάλιση ακόμη μιας ασφαλούς χρονιάς πλοήγησης στα πολικά ύδατα. Όπως φαίνεται και από αυτές τις πρώτες εικόνες, ο Sentinel-1Α αποδεικνύει ήδη το ζωτικό ρόλο που θα παίξει στο μεγαλύτερο πρόγραμμα παρατήρησης της Γης για τους πολίτες που έχει ποτέ συλληφθεί. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_prhotes_eikhones_ranthar_gia_to_Copernicus Επιβλητικό αστρικό σμήνος. Μια εκπληκτική φωτογραφία ενός αστρικού σμήνους προσέφερε στους επιστήμονες το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble. Φωτογράφισε το σφαιρωτό αστρικό σμήνος Messier 5 (η Μ5) στο οποίο υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες λαμπρά άστρα, ορισμένα εκ των οποίων γεννήθηκαν λίγο μετά τη γέννηση του Σύμπαντος. Σφαιρωτό σμήνος ή σφαιρωτό αστρικό σμήνος ονομάζεται στην αστρονομία μία σχετικώς πυκνή συγκέντρωση αστέρων με σφαιρικό ή σχεδόν σφαιρικό σχήμα, που περιφέρονται γύρω από το κέντρο ενός γαλαξία ως δορυφόροι του. Οι αστέρες που αποτελούν τα σφαιρωτά σμήνη είναι ισχυρώς δεσμευμένοι από τη βαρύτητα του κάθε σμήνους, γεγονός που δίνει στα σμήνη αυτά το σφαιρικό τους σχήμα. Η μελέτη των σφαιρωτών αστρικών σμηνών είναι εξαιρετικά σημαντική για να συνθέσουν οι επιστήμονες το παζλ των κοσμικών διεργασιών που οδήγησαν στη μαζική παραγωγή άστρων στο πρώιμο Σύμπαν, η οποία σηματοδότησε τη δημιουργία των γαλαξιών. To Messier 5 ανακαλύφθηκε από τον γερμανό αστρονόμο Γκότφριντ Κιρχ το 1702. Το σμήνος βρίσκεται σε απόσταση 25 χιλιάδες ετών φωτός από τη Γη και έχει διάμετρο 165 έτη φωτός. Υπολογίζεται ότι στο M5 βρίσκονται περί τα εκατό χιλιάδες άστρα, ορισμένα εκ των οποίων έχουν ηλικία 13 δισ. ετών φωτός. Με δεδομένο ότι το Σύμπαν εκτιμάται ότι δημιουργήθηκε πριν από περίπου 13,8 δισ. έτη είναι δεδομένο ότι τα άστρα του Μ5 είναι από τα αρχαιότερα όχι μόνο στον γαλαξία μας αλλά και σε ολόκληρο το Σύμπαν. Για αυτό και το Μ5 αποτελεί μόνιμο στόχο παρατηρήσεων και μελετών των αστρονόμων. Η νέα φωτογραφία του Hubble αναμένεται να προσφέρει καινούργια στοιχεία για το σμήνος αλλά και για την εξέλιξη των άστρων. http://www.tovima.gr/science/physics-space/article/?aid=590441