Δροσος Γεωργιος

Νέα διαστημική αποστολή της Ρωσίας στον Phobos, το… τρομερό φεγγάρι του Αρη!!! Μια δεύτερη απόπειρα συλλογής δειγμάτων σκόνης από τον Phobos, το μεγαλύτερο από τα φεγγάρια του πλανήτη Αρη, ετοιμάζει η Ρωσία, όπως ανακοίνωσε σε συνέντευξη τύπου ο διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικών Ερευνών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, Λεβ Ζελιόνι. Η πρώτη – αποτυχημένη- αποστολή στο φεγγάρι του Αρη είχε πραγματοποιηθεί το 2011, όταν το ρωσικό διαστημόπλοιο συνετρίβη στη Γη. Μετά από την απόσπασή του από τον πύραυλο-φορέα, στο σταθμό δεν τέθηκαν σε λειτουργία οι κινητήρες, οι οποίοι έπρεπε να τον τοποθετήσουν σε υψηλή τροχιά στήριξης για την μετέπειτα πτήση του προς τον Άρη και το διαστημικό σκάφος και έπεσε στη Γη δύο μήνες αργότερα. Ο σταθμός Phobos-Grunt» έπρεπε να πετάξει στο Φόβο, δορυφόρο του Άρη, να προσεδαφιστεί εκεί, να πάρει δείγματα εδάφους και να τα μεταφέρει στη Γη για εργαστηριακή ανάλυση. Η αποστολή επρόκειτο να διαρκέσει περίπου 2,5 χρόνια με κόστος 5 δισεκατομμύρια ρούβλια ( 165 εκατομμύρια δολάρια , κατά την τότε ισοτιμία ) Η νέα απόπειρα για την συλλογή υλικού από το μεγαλύτερο φεγγάρι του Αρη θα γίνει μεταξύ 2020 και 2022, με το όνομα «Μπούμερανγκ» και φιλοδοξεί να οδηγήσει σε νέες ανακαλύψεις σχετικά με τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος . Το συγκεκριμένο φεγγάρι , που πήρε το όνομά του από την ελληνική λέξη Φόβος, θεωρείται αστεροειδής που εμπεριέχει υλικό από την πρώιμη περίοδο της δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος , αν και οι επιστήμονες εξακολουθούν να ερίζουν για την καταγωγή του . http://rbth.gr/news/2013/10/15/nea_diastimiki_apostoli_ti_rosia_ston_phobos_to_tromero_feggari_toy_ari_25705.html

Το άλμα της “ακρίδας” στα 744 μέτρα. Η κάθετη απογείωση του πυραύλου Grasshopper (ακρίδα) μέχρι 744 μέτρα ύψος και η ασφαλής επιστροφή του στο έδαφος. Η πτήση βιντεοσκοπήθηκε στις 7 Οκτωβρίου από την κάμερα ενός «εξακοπτέρου». Βίντεο: http://physicsgg.me/2013/10/13/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%ac%ce%bb%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%ba%cf%81%ce%af%ce%b4%ce%b1%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1-744-%ce%bc%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%b1/ Το Ιράν θα εκτοξεύσει στο διάστημα δεύτερο πίθηκο. Οι Ιρανοί επιστήμονες σκοπεύουν να ξαναστείλουν στο διάστημα πίθηκο, μεταδίδει ο ιρανικός τηλεοπτικός σταθμός Press TV επικαλούμενος τον επικεφαλής της Ιρανικής Διαστημικής Υπηρεσίας Χαμίντ Φαζελί. Σύμφωνα με τον Φαζελί, η προετοιμασία της αποστολής του πρωτεύοντος στο διάστημα έχει ήδη ολοκληρωθεί, το πείραμα μπορεί να πραγματοποιηθεί στα τέλη του επόμενου μήνα. Τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους το Ιράν εκτόξευσε πύραυλο-φορέα για να θέσει σε τροχιά τη λεγόμενη «κάψουλα ζωής» - μία συσκευή, στην οποία βρισκόταν ένας πίθηκος. Η εκτόξευση πρωτευόντων στο διάστημα αποτελεί το τμήμα προετοιμασίας του προγράμματος, που προβλέπει την πτήση ανθρώπου στο διάστημα. Αυτή προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί τα επόμενα 5-8 χρόνια. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_14/246445048/ Τι αντιδορυφορικό όπλο αναπτύσσει η Κίνα; Οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι οι τρεις κινεζικοί δορυφόροι που εκτοξεύθηκαν το καλοκαίρι, οι οποίοι από τον Αύγουστο πραγματοποιούσαν περίεργους ελιγμούς στην τροχιά, αποτελούν τμήμα του προγράμματος ανάπτυξης αντιδορυφορικού όπλου. Αυτό αναφέρει η διαδικτυακή έκδοση Washington Free Beacon. Οι τρεις δορυφόροι, SY-7, CX-3 και SJ-15 πραγματοποιούσαν ελιγμούς προσέγγισης, ενώ ένας από αυτούς, εξοπλισμένος με ρομποτικό βραχίονα, πραγματοποίησε με αυτό τη σύλληψη άλλου δορυφόρου. Επίσημα οι κινεζικές αρχές δήλωναν ότι οι δορυφόροι SY-7, CX-3 και SJ-15 θα εκτελούσαν επιστημονικές εργασίες, σχετικές με την εξυπηρέτηση των διαστημικών οχημάτων. Η δοκιμή του ρομποτικού βραχίονα είναι πλήρως σύμφωνη με αυτό. Παρόμοιο εργαλείο, ειδικότερα, διέθεταν τα αμερικανικά διαστημικά λεωφορεία. Στρατιωτική χρήση μπορεί να έχει η ίδια η τεχνολογία της προσέγγισης. Η Σοβιετική Ένωση στο παρελθόν είχε αναπτύξει καταδιωκτικούς δορυφόρους, σκοπός των οποίων ήταν η πρόσεγγιση διαστημικών οχημάτων του αντιπάλου και η καταστροφή τους με έκρηξη. Μαζί με τα ήδη δοκιμασμένα αντιδορυφορικά πυραυλικά συστήματα με βάση τους πυραύλους DF-21 και, ενδεχομένως, τους DF-31, που εκτοξεύονται απευθείας από το έδαφος και πλήττουν τα διαστημικά οχήματα του αντιπάλου, η Κίνα μπορεί να διαθέτει δορυφόρους-δολοφόνους σοβιετικού τύπου. Τέτοιοι δορυφόροι μπορούν να τίθενται σε τροχιά σε περίοδο αύξησης της στρατιωτικής έντασης και για μεγάλο χρονικό διάστημα να παραμένουν εκεί αναμένοντας εντολή για χρήση. Την ίδια στιγμή, η καταστροφή ενός δορυφόρου με τη βοήθεια αντιδορυφορικού όπλου μπορεί να αποδειχτεί εύκολα και, από νομική άποψη, αποτελεί πράξη πολέμου. Είναι πιθανό ότι η Κίνα εξετάζει πιο ευέλικτες επιλογές μείωσης της αποτελεσματικότητας των δορυφόρων του αντιπάλου, διαταράσσοντας τη λειτουργία τους χωρίς καταστροφή. Η σύλληψη εχθρικών δορυφόρων με ρομποτικό βραχίονα, η διατάραξη του προσανατολισμού τους, η πρόκληση ζημιάς σε ορισμένα τμήματα, καθώς και η δημιουργία παρεμβολών μπορούν να αποδειχτούν πιο κατάλληλα. Σε ορισμένες περιπτώσεις ο αντίπαλος, πιθανώς, δεν θα μπορέσει καν να διαπιστώσει, ότι ο δορυφόρος του υπέστη επέμβαση. Η Κίνα εξετάζει το αντιδορυφορικό όπλο ως ένα μέσο για την αντιμετώπιση της αμερικανικής τεχνολογικής υπεροχής. Το κινεζικό στρατιωτικό δόγμα προϋποθέτει την ταυτόχρονη διεξαγωγή ηλεκτρονικού πολέμου, τις επιθέσεις σε συστήματα επικοινωνιών, παρακολούθησης και ελέγχου, καθώς και την πραγματοποίηση επιθέσεων σε δίκτυα υπολογιστών. Η ιδιαίτερη προσοχή στην ηλεκτρονική παρεμβολή και την καταστροφή των δορυφόρων του αντιπάλου σε αυτές τις συνθήκες είναι φυσική και αναπόφευκτη. Ως αποτέλεσμα, η Κίνα ήδη διαθέτει το πιο ισχυρό πρόγραμμα δημιουργίας αντιδορυφορικών όπλων στον κόσμο. http://greek.ruvr.ru/2013_10_13/246303530/ Eκτόξευση ICBM «τρομάζει» τους αστροναύτες στον ISS Ένα περίεργο φαινόμενο κατέγραψαν οι αστροναύτες του διεθνούς διαστημικού σταθμού ISS ένα φαινόμενο το οποίο δεν είχαν καταγράψει μέχρι σήμερα. «Είδα κάτι που να εκτοξεύεται προς το διάστημα σήμερα. Δεν είμαι σίγουρος για το τι ήταν, αλλά το σύννεφο που άφησε πίσω του ήταν συναρπαστικό», είπε ο Mike Hopkins Αμερικανός αστροναύτης ο οποίος βρίσκεται στον ISS. Το ίδιο παρατήρησε και ο Ιταλός αστροναύτης Luca Parmitano ο οποίος κατάφερε να τραβήξει δύο φωτογραφίες μια από το περίεργο αυτό σύννεφο και μια από τα ίχνη που άφησε πίσω του το αντικείμενο αυτό. «Ένας εντυπωσιακός σχηματισμός νέφους έξω από την ατμόσφαιρα» σημείωσε στο twitter o Parmitano Έτσι το κύριο ερώτημα που δημιουργείται είναι τι ήταν αυτό που αναστάτωσε τους αστροναύτες του ISS; Το πρώτο συμπέρασμα ήταν ότι επρόκειτο για εκτόξευση κάποιου πυραύλου από τη Γη, αλλά ποιάς χώρας; Η NASA δεν ήταν δυνατό να εκτοξεύσει κάποιο πύραυλο καθώς η κυβέρνηση έχει κατεβάσει ουσιαστικά «ρολά» ενώ δεν υπήρξε άλλη εκτόξευση από άλλες χώρες όπως η Κίνα ή την ESA. Το… μυστήριο λύθηκε με την ανακοίνωση στο ιστολόγιο http://russianforces.org. «Οι ρωσικές στρατηγικές δυνάμεις πραγματοποίησαν στις 10 Οκτωβρίου μια επιτυχή εκτόξευση ενός πυραύλου Topol/SS-25. Ο πύραυλος εκτοξεύθηκε στις 17:39 τοπική ώρα από το Kapustin Yar στο πεδίο βολής Sary Shagan στο Καζακστάν. Σύμφωνα με εκπρόσωπο των πυραυλικών δυνάμεων της Ρωσίας η δοκιμή είχε σκοπό την επιβεβαίωση των χαρακτηριστικών του Topol, τη δοκιμή των συστημάτων του πεδίου βολής Sary Shagan καθώς και ο έλεγχος μιας «νέας πολεμικής κεφαλής» που πρόκειται να χρησιμοποιηθεί στους διηπειρωτικούς πυραύλους». Το ερώτημα πάντως παραμένει: Τι το διαφορετικό είχε η εκτόξευση αυτή του Topol δημιουργώντας το εντυπωσιακό αυτό θέαμα; Ήταν δοκιμή κάποιου νέου συστήματος προώθησης; Κάποιου νέου συστήματος αποφυγής αντι-βαλλιστικών συστημάτων; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά. Μια εξήγηση που επιχείρησε να δώσει ο Robert Christy από το Zarya info ένα ιστoλόγιο το οποίο ειδικεύεται σε θέματα διαστήματος ήταν ότι Την ώρα της εκτόξευσης ο ISS βρισκόταν πάνω από το Ιράν κινούμενος βορειοανατολικά προς την περιοχή της Μογγολίας και ο Ήλιος ήταν έτοιμος να δύσει πάνω από το Kapustin Yar το κέντρο εκτόξευσης. Έτσι η θέα από τον ISS θα έπρεπε να ήταν και σε σχέση με τον Ήλιο χαμηλά φωτίζοντας λίγο πιο πάνω από τον ώμο του αστροναύτη. Έτσι και η φωτογραφία αυτή σε σχέση με το μαυρο του ουρανού και χωρίς καμία αντηλιά από τον Ήλιο. Δεν είναι γνωστό εάν αυτή η εξήγηση αρκεί για το περίεργο φαινόμενο που δημιούργησε ο Topol αλλά πολλοί είναι αυτοί που συγκλίνουν στην πρώτη άποψη ότι στις 10 Οκτωβρίου οι Ρώσοι δοκίμασαν κάτι καινούργιο, χωρίς όμως να είναι κανείς σε θέση να γνωρίζει τι ακριβώς ήταν αυτό. Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=ySYm6au_w0A http://www.defencenet.gr/defence/item/e%CE%BA%CF%84%CF%8C%CE%BE%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-icbm-%C2%AB%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%C2%BB-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-iss

Τεράστια ροή αερίου εντόπισαν αστρονόμοι στο Γαλαξία. Ομάδα Γερμανών αστρονόμων ανακάλυψαν στο Γαλαξία μια τεράστια ροή αερίου. Η ροή του διαστρικού αερίου, μήκους άνω των 1.600 ετών φωτός κινείται με ταχύτητα 17 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο. Ο εντοπισμός του έγινε εφικτός με τη βοήθεια του υπέρυθρου διαστημικού παρατηρητηρίου Spitzer. Οι ειδικοί κατάφεραν επίσης να εντοπίσουν μια φυσαλίδα αερίου, η οποία μπορεί να είναι η πηγή του πίδακα. Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι προέκυψε από την έκρηξη μιας σουπερνόβα και, στη συνέχεια, ένα μέρος της εκτοξευθείσας ύλης σχημάτισε μια μακριά «ουρά». Ο συνυπολογισμός του μήκους του ρεύματος με την ταχύτητα ροής του αερίου επιτρέπει να εκτιμηθεί ο χρόνος της εικαζόμενης έκρηξης, η οποία προκύπτει ότι συνέβη πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_14/246505933/

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ ασύρματης μετάδοσης δεδομένων με ταχύτητα 100 Gbit ανά δευτερόλεπτο. Γερμανοί ερευνητές πέτυχαν νέο παγκόσμιο ρεκόρ ασύρματης μετάδοσης δεδομένων με ταχύτητα 100 Gbit ανά δευτερόλεπτο, σε απόσταση άνω των 20 μέτρων στο εργαστήριό τους και με συχνότητα 237,5 Ghz. Αν και σε πειραματικό ακόμα στάδιο, πρόκειται για ένα ακόμα βήμα στην προσπάθεια περαιτέρω βελτίωσης των ασύρματων ευρυζωνικών επικοινωνιών, οι οποίες αποτελούν μια εναλλακτική και φθηνότερη λύση σε σχέση με τα σταθερά δίκτυα οπτικών ινών, ιδίως για τις απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές, όπου η τοποθέτηση καλωδίων απαιτεί μεγάλες επενδύσεις. Οι επιστήμονες του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καρλσρούης (ΚΙΤ), του πανεπιστημίου της Στουγκάρδης και του Ινστιτούτου Φραουνχόφερ, με επικεφαλής τον καθηγητή Ινγκμαρ Κάλφας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα φωτονικής "Nature Photonics", http://www.nature.com/nphoton/journal/vaop/ncurrent/full/nphoton.2013.275.html ανέφεραν ότι «με ταχύτητα μετάδοσης 100 Gbit/s, θα είναι δυνατό να μεταδώσουμε ασύρματα τα περιεχόμενα ενός δίσκου blue-ray ή πέντε DVD ανάμεσα σε δύο συσκευές μέσα σε μόνο δύο δευτερόλεπτα». Το επίτευγμα των γερμανών ερευνητών συνδύασε την ηλεκτρονική και τη φωτονική τεχνολογία, καθώς τα υψηλής συχνότητας ραδιοσήματα δημιουργούνται από συστήματα οπτικών ινών μέσω μιας οπτικής (φωτονικής) μεθόδου, η οποία επιτρέπει την ταυτόχρονη μετάδοση πολύ περισσότερων δεδομένων (bits), τα οποία στη συνέχεια λαμβάνονται από ενεργά ολοκληρωμένα ηλεκτρονικά κυκλώματα. Τα εν λόγω «τσιπάκια» (ευρυζωνικοί δέκτες), που κατασκευάζονται από το διάσημο γερμανικό Ινστιτούτο Φραουνχόφερ, λειτουργούν σε εύρος συχνοτήτων 200 έως 280 Ghz, έχουν μέγεθος λίγων μόνο τετραγωνικών χιλιοστών και μπορούν να ενσωματωθούν χωρίς πρόβλημα σε ένα υφιστάμενο δίκτυο οπτικών ινών. Σε προηγούμενα πειράματα, καθαρά με ηλεκτρονική τεχνολογία (χωρίς τη βοήθεια της φωτονικής), φέτος τον Μάιο, οι ερευνητές είχαν πετύχει ταχύτητα μετάδοσης 40 Gbit/s σε απόσταση άνω του ενός χιλιομέτρου. Οι ερευνητές αισιοδοξούν πλέον ότι μπορούν να αυξήσουν την ταχύτητα ασύρματης μετάδοσης και πάνω από τα 100 Gbit/s, χάρη στο συνδυασμό των οπτικών και ηλεκτρονικών μεθόδων. Οπως ανέφερε ο ερευνητής Σβεν Κένιγκ του Ινστιτούτου Φωτονικής και Κβαντικής Ηλεκτρονικής του ΚΙΤ, «ραδιο-συστήματα με ταχύτητα μετάδοσης δεδομένων της τάξης του 1 Terabit το δευτερόλεπτο φαίνονται πια εφικτά». http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5047519/neo-pagkosmio-rekor-asyrmaths-metadoshs-dedomenwn-me-taxythta-100-gbit-ana-deyterolepto/

Οι ειδικοί σε ESA και NASA είναι απορημένοι από ένα κοσμικό μυστήριο. Ένα μυστήριο που έχει αφήσει άφωνους τους επιστήμονες εδώ και δεκαετίες μπορεί να βρίσκεται ένα βήμα πιο κοντά στη λύση του, μετά την προσεκτική καταγραφή σημάτων που προέρχονται από το διαστημικό σκάφος Juno της NASA καθώς αιωρήθηκε πριν δύο ημέρες γύρω από τη Γη, από τους σταθμούς παρακολούθησης της ESA. Το διαστημόπλοιο βαθέως διαστήματος της NASA έκανε μια γρήγορη διάβαση στα 561 χιλιόμετρα στις 9 Οκτωβρίου καθώς η ταχύτητά του θα έπαιρνε μια βαρυτική ώθηση που θα το βοηθήσει να φτάσει στον Δία το 2016 . Κατά τη διάρκεια αυτού του γεγονότος υψηλής ταχύτητας, τα ραδιοσήματα από το 3225 κιλών Juno καταγράφηκαν προσεκτικά από τους σταθμούς παρακολούθησης της ESA στην Αργεντινή και την Αυστραλία. Οι μηχανικοί ελπίζουν ότι οι νέες μετρήσεις θα ξετυλίξουν το κουβάρι της εδώ και δεκαετίες παρατηρημένης "ανωμαλίας κοντινής διέλευσης" (flyby anomaly) - μια ανεξήγητη μεταβολή στις ταχύτητες των διαστημόπλοιων που εντοπίζεται κατά τη διάρκεια ορισμένων κοντινών αιωρήσεων. "Εντοπίσαμε την ανωμαλία διελεύσεων κατά την πρώτη επίσκεψη του Rosetta στην Γη τον Μάρτιο του 2005"”, λέει ο Trevor Morley, εμπειρογνώμονας δυναμικής πτήσεων στο κέντρο επιχειρήσεων ESOC της ESA στο Ντάρμσταντ, Γερμανία. "Δυστυχώς όμως καμία ανωμαλία δεν παρατηρήθηκε κατά τη διάρκεια των μετέπειτα διελεύσεων του Rosetta στη Γη το 2007 και το 2011. Αυτό είναι ένα πραγματικό κοσμικό μυστήριο που κανείς δεν έχει ακόμη κατανοήσει". Από το 1990 οι ελεγκτές αποστολών στην ESA και τη NASA έχουν παρατηρήσει ότι το διαστημικό σκάφος τους αντιμετωπίζει μερικές φορές μια παράξενη μεταβολή στο ποσό της τροχιακής ενέργειας που παίρνει από τη Γη κατά τη διάρκεια των κοντινών διελεύσεων, μια τεχνική που χρησιμοποιείται συνήθως για να προωθηθούν οι δορυφόροι βαθιά στο ηλιακό μας σύστημα. Η ανεξήγητη διαφοροποίηση παρατηρείται ως μια μικρή διαφορά στην αναμενόμενη ταχύτητα που αποκτάται (ή χάνεται) κατά τη διέλευση. Οι διακυμάνσεις είναι εξαιρετικά μικρές: το σκάφος Jupiter της NASA κατέληξε μόλις 3,9 χιλιοστόμετρα ανά δευτερόλεπτα γρηγορότερα από το αναμενόμενο, όταν αιωρήθηκε γύρω από τη Γη το Δεκέμβριο του 1990. Η μεγαλύτερη διακύμανση - μια ώθηση 13,0 χιλιοστόμετρα ανά δευτερόλεπτο - παρατηρήθηκε με το σκάφος αστεροειδών NEAR της NASA τον Ιανουάριο του 1998. Αντίθετα, οι διαφορές κατά τη διάρκεια των διελεύσεων του Cassini της NASA το 1999 και του Messenger, το 2005 ήταν τόσο μικρές που δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν. Στις 9 Οκτωβρίου, οι μηχανικοί και ομάδες δυναμικής πτήσης στο ESOC παρακολούθησαν στενά τόσο το νέο «πιάτο» βαθέως διαστήματος, διαμέτρου 35 μέτρων, του Οργανισμού - στο Malargüe , Αργεντινή , όσο και ένα μικρότερο πιάτο των 15 μέτρων στο Περθ, Αυστραλία, που ανιχνεύουν το Juno ξεκινώντας περίπου στις 16:00 GMT. Οι σταθμοί θα κατέγραφαν εξαιρετικά ακριβείς πληροφορίες ραδιοσημάτων που θα δείξουν εάν το Juno επιταχύνει ή επιβραδύνει περισσότερο ή λιγότερο από ότι προβλέπεται από τις τρέχουσες θεωρίες . Τα αποτελέσματα θα μελετηθούν προσεκτικά από την ESA και τη NASA, καθώς και από επιστήμονες σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι ελπίζουν να δουν αν η ανωμαλία ανιχνεύεται πάλι. "Ο σταθμός μας στο Malargüe έχει σχεδιαστεί για να παρακολουθεί μακρινά και σχετικά αργοκίνητα διαστημικά σκάφη, ενώ το Juno θα περάσει κινούμενο πολύ, πολύ γρήγορα σε μόλις 561 χλμ. υψόμετρο", λέει ο Daniel Firre της ESA, υπεύθυνος υποστήριξης της παρακολούθηση στο ESOC. "Το γεγονός αυτό καθιστά την παρακολούθηση του Juno τεχνικά πολύ δύσκολη, αλλά έτσι είναι ο τρόπος που λειτουργεί η επιστημονική διαδικασία. Η συγκέντρωση περισσότερων δεδομένων που μπορούν να αναλυθούν από ειδικούς είναι ζωτικής σημασίας αν θέλουμε ποτέ να λυθεί αυτό το περίπλοκο μυστήριο" Βίντεο: http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_eidikohi_se_ESA_kai_NASA_ehinai_aporemhenoi_apho_hena_kosmikho_mystherio H περαστική Ήρα στέλνει μια καρτ-ποστάλ της Γης. Η αποστολή Juno (Ήρα) της NASA πραγματοποίησε την περασμένη εβδομάδα μια μανούβρα γύρω από τη Γη προκειμένου να επιταχύνει το ταξίδι της προς τον Δία. Για άγνωστο λόγο τέθηκε σε «κατάσταση αναμονής» την πιο κρίσιμη ώρα του εγχειρήματος, πρόλαβε όμως να απαθανατίσει τον πλανήτη καθώς περνούσε πάνω από τη Νότιο Αμερική. Ο δικτυακός τόπος της αποστολής βρίσκεται εκτός λειτουργίας λόγω του διαβόητου «λουκέτου» στο αμερικανικό Δημόσιο. Ωστόσο οι υπεύθυνοι της αποστολής δήλωσαν το Σάββατο στο Universe Today ότι το σκάφος του 1,1 δισ. δολαρίων ξεπέρασε τη διάλειψη και λειτουργεί πλέον κανονικά. «Η κατάσταση αναμονής δεν επηρέασε την τροχιά του σκάφους στο ελάχιστο» διαβεβαίωσε ο Σκοτ Μπόλτον του Southwest Research Institute, υπεύθυνος της επιστημονικής ομάδας του Juno. Η αποστολή παίρνει το όνομά της από το ρωμαϊκό αντίστοιχο της θεάς Ήρας -σύμφωνα με το ρωμαϊκό μύθο, ο Δίας τυλίχτηκε σε ένα πέπλο από σύννεφα για να κρύψει τις παρασπονδίες του, η σύζυγός του όμως μπόρεσε να δει την αλήθεια μέσα από τα σύννεφα. Το σκάφος αναχώρησε τον Αύγουστο του 2011 σε ένα ταξίδι πέντε ετών και 2,8 δισ. χιλιομέτρων προς τον μεγαλύτερο πλανήτη του Ηλιακού Συστήματος. Ο πύραυλος με τον οποίο αναχώρησε δεν μπορούσε να προσφέρει όλη την απαιτούμενη ώθηση, γι΄αυτό και το σκάφος πέρασε την Τετάρτη από τη Γη για έναν «ελιγμό βαρυτικής υποβοήθησης». Ουσιαστικά το Juno ακολούθησε μια ελλειπτική διαδρομή πίσω από τη Γη προκειμένου να επιταχυνθεί από το βαρυτικό της πεδίο και να εκτοξευτεί από την άλλη πλευρά του πλανήτη με αυξημένη ταχύτητα. Το σκάφος πέρασε την Πέμπτη σε απόσταση μόλις 561 χιλιομέτρων και αύξησε την ταχύτητά του κατά 26.280 χιλιόμετρα την ώρα. Οι διαχειριστές της αποστολής στο Εργαστήριο Αεριώθησης (JPL) της NASA στην Καλιφόρνια σκόπευαν να αξιοποιήσουν το κοντινό πέρασμα για να ελέγξουν τα εννέα όργανα του σκάφους και να συντονίσουν την ομάδα τους. Όπως ανακοίνωσε το Southwest Research Institute, «τα περισσότερα δεδομένα και οι περισσότερες εικόνες μεταδόθηκαν πριν το σκάφος τεθεί σε κατάσταση αναμονής» και αναλύονται τώρα από τις αρμόδιες ομάδες. Αυτό σημαίνει ότι τις επόμενες ημέρες θα γίνει διαθέσιμο ένα βίντεο από την κάμερα του σκάφους που εικονίζει το σύστημα Γης-Σελήνης. To Juno προγραμματίζεται να φτάσει στο σύστημα του Δία τον Ιούλιο του 2016, οπότε θα τεθεί σε πολική τροχιά για να μελετήσει τη σύσταση του πλανήτη και το βαρυτικό και μαγνητικό πεδίο του. Θα προσπαθήσει επίσης να εξακριβώσει αν ο γιγάντιος πλανήτης αέριος πλανήτης κρύβει τελικά έναν στερεό πυρήνα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231268999 Νέα ηχηρή «καρατόμηση» στο διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας. Ο επικεφαλής της Roscosmos, της διαστημικής υπηρεσίας της Ρωσίας, αντικαθίσταται για δεύτερη φορά σε διάστημα δυόμισι ετών, έπειτα από τη δαπανηρή απώλεια αρκετών ακόμα πυραύλων. Ο Βλαντιμίρ Ποπόφκιν αντικαθίσταται από τον Όλεγκ Οσταπένκο, πρώην αναπληρωτή υπουργό Άμυνας, ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός Ντίμτρι Μεντβέντεφ. «Ελπίζω ότι τα προβλήματα που παρατηρούνται στις δραστηριότητες της Roscosmos θα ξεπεραστούν με το διορισμό σας» είπε ο Μεντβέντεφ στο νέο επικεφαλής, όπως αναφέρει το Reuters. Ο Ποπόφκιν, πάντως, διέψευσε τις αναφορές ότι νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο έπειτα από επεισόδιο μέθης στα γραφεία της Roscosmos νωρίτερα φέτος.Στην τελευταία αποτυχία του ρωσικού διαστημικού προγράμματος, ένας πύραυλος Proton που μετέφερε τρεις δορυφόρους συνετρίβη λίγο μετά την εκτόξευση τον Ιούλιο από το Κοσμοδρόμιο Μπαϊκονούρ στο Καζακστάν. Ήταν η έβδομη απώλεια πυραύλου και η δέκατη απώλεια δορυφόρου σε διάστημα ενός έτους. Οι εντυπωσιακές αποτυχίες της Roscosmos είχαν οδηγήσει στην «καρατόμηση» του τότε επικεφαλής της, Ανατόλι Περμίνοφ, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Ποπόφκιν. Η Ρωσία έχει αυξήσει τις επενδύσεις της στη διαστημική βιομηχανία τα τελευταία χρόνια και ελπίζει να στείλει μια νέα αποστολή στη Σελήνη το 2015. Επιπλέον, τα ρωσικά Soyuz παραμένουν τα μόνα σκάφη που μπορούν να πραγματοποιούν αποστολές από και προς τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, μετά την απόσυρση των διαστημικών λεωφορείων της NASA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231268853 Το ρωσικό πλήρωμα του ΔΔΣ μίλησε για τα διαστημικά τους όνειρα. Σήμερα, τα μέλη του πληρώματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, οι Ρώσοι κοσμοναύτες Φιόντορ Γιουρτσίχιν, Ολέγκ Κοτόφ και Σεργκέι Ριαζάνσκι, κατά τη διάρκεια της σύνδεσης με τους επισκέπτες και τους συμμετέχοντες του Φεστιβάλ Επιστημών στη Μόσχα, μίλησαν για το επάγγελμά τους και τα διαστημικά τους όνειρα σε τροχιά. Στην ερώτηση γύρω από το κατά πόσον είναι άνετο να κοιμηθεί κανείς σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας και τι όνειρα βλέπουν οι κοσμοναύτες που είναι σε τροχιά, απάντησε ο Όλεγκ Κοτόφ. «Κοιμόμαστε σε ειδικούς υπνόσακους σε όρθια θέση. Δεν είναι δυνατόν να βάλει κανείς το κεφάλι του σε μαξιλάρι, ή να κοιμηθεί στην κοιλιά» - είπε ο Κοτόφ. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα όνειρα σε τροχιά είναι τα ίδια με τα όνειρα στη Γη. Εκτός αυτού, οι Ρώσοι κοσμοναύτες συνιστούν σε όσους θέλουν να ασκήσουν αυτό το επάγγελμα να «μην πάψουν να ονειρεύονται και να μην παραιτούνται». http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_12/246279153/

Ρώσοι αστρονόμοι εντόπισαν γιγάντιο μετεωρίτη κοντά στη Γη. Εναν γιγάντιο αστεροειδή που βρίσκεται κοντά στη Γη και που το μέγεθός του είναι το 1/5 του θρυλικού μετεωρίτη που εικάζεται πως σκότωσε τους δεινόσαυρους, ανακάλυψε ρωσικό παρατηρητήριο στο Νέο Μεξικό την περασμένη Τετάρτη. Ο αστεροειδής, που ονομάστηκε «2013 TB80», παρατηρήθηκε για πρώτη φορά από το κινητό παρατηρητήριο ISON-NM και η ύπαρξή του επιβεβαιώθηκε από Αμερικανούς και Ιάπωνες αστρονόμους, όπως ανέφερε η Διεθνής Αστρονομική Ένωση σε διαδικτυακή της δήλωση. Ο «2013 TB80», που θεωρείται ότι είναι ο 704ος μεγαλύτερος που βρίσκεται σε κοντινή στη Γη τροχιά, δεν ελλοχεύει τον κίνδυνο να συντριβεί με τον πλανήτη μας, δήλωσε ο Λεονίντ Ελένιν, επικεφαλής του παρατηρητηρίου που έκανε την ανακάλυψη, στο RIA Novosti. Ως πλησίον της Γης ουράνια σώματα ορίζονται αυτά που βρίσκονται στην ίδια απόσταση από τον Ήλιο με αυτήν της Γης, που σημαίνει ότι υπάρχει το ενδεχόμενο σύγκρουσης με τον πλανήτη μας. Η NASA εκτιμά ότι σήμερα γνωρίζουμε το 93% των αστεροειδών με διάμετρο άνω του ενός χιλιομέτρου που βρίσκονται κοντά στη Γη, από τους οποίους κανένας δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τη Γη στο εγγύς μέλλον. Ο αστεροειδής που ανακαλύφθηκε την Τετάρτη είναι από 6 έως 18 φορές μεγαλύτερος από εκείνον που πιστεύεται ότι συνετρίβη το 1908 κοντά στον ποταμό Τουνγκούσκα της Ρωσίας, σύγκρουση που θεωρείται η ισχυρότερη που έχει καταγραφεί στην ιστορία. Ωστόσο, η εκτίμηση για το μέγεθος του «2013 TB80» ενδέχεται να αλλάξει δραματικά, μετά τις μελέτες των αστρονόμων για τη σύνθεσή του. http://rbth.gr/news/2013/10/12/rosoi_astronomoi_entopisan_gigantio_meteoriti_konta_sti_gi_25653.html Πότε θα μπορούσε να καταστραφεί η Γη; Υπάρχει μια συγκεκριμένη πρόβλεψη για το τέλος του κόσμου, η οποία βασανίζει το μυαλό των αστρονόμων για περίπου πάνω από μισό αιώνα. Επιστήμονες της NASA παρακολουθούν έναν αστεροειδή, που ονομάζεται 1950 DA, ο οποίος βρίσκεται σήμερα σε πορεία σύγκρουσης με τη Γη στις 16 Μαρτίου, 2880. Σύμφωνα με το joytv.gr, εκτιμάται ότι αν ο αστεροειδής συγκρούονταν με τη Γη, αυτό θα γινόταν με μία δύναμη περίπου 44.800 μεγατόνων. Παρά το γεγονός ότι η πιθανότητα μιας σύγκρουσης αποτελεί μόνο 0,3%, ο κίνδυνος είναι 50% μεγαλύτερος σε σχέση με όλους τους άλλους αστεροειδείς. Ο 1950 DA ανακαλύφθηκε στις 23 Φεβρουαρίου του 1950 και παρατηρήθηκε για 17 ημέρες ενώ στη συνέχεια έσβησε για μισό αιώνα. Στη συνέχεια, ανακαλύφθηκε ένα αντικείμενο στις 31 Δεκεμβρίου 2000, το οποίο αναγνωρίστηκε ως ο εξαφανισμένος 1950 DA. Ωστόσο, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, ενώ παράλληλα μαθαίνουν πώς να αντιμετωπίσουν καλύτερα τους επικίνδυνους αστεροειδείς που θα μπορούσαν να στοχεύσουν τη Γη, οι οποίοι φτάνουν τους 1400 http://www.defencenet.gr/defence/item/%CF%80%CF%8C%CF%84%CE%B5-%CE%B8%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%AF-%CE%B7-%CE%B3%CE%B7

Τα σημάδια του Άρη. Διαλυμένο από τις τεκτονικές δυνάμεις, το Hebes Chasma και τα γειτονικά φαράγγια φέρουν τα σημάδια της πρώιμης ιστορίας του κόκκινου πλανήτη. Το Mars Express της ESA έχει πετάξει σε πολλές περιπτώσεις πάνω από την περιοχή του Άρη, αλλά αυτό το νέο μωσαϊκό οκτώ εικόνων αποκαλύπτει το Hebes Chasma σε πληρέστερη και μεγαλύτερη λεπτομέρεια από ποτε. Το πλαίσιο που βρίσκεται το Hebes Chasma Το Hebes Chasma περικλείεται, σχεδόν 8 χιλιόμετρα βαθιά και εκτείνεται στο ευρύτερο σημείο του 315 χιλιόμετρα από την ανατολής ως τη δύση και 125 χλμ. από βορρά προς νότο. Βρίσκεται περίπου 300 χλμ. βόρεια του τεράστιου συγκροτήματος φαραγγιών Valles Marineris. Η προέλευση του Hebes Chasma και των γειτονικών φαραγγιών σχετίζεται με τη γειτονική ηφαιστειακή περιοχή Tharsis, το μέρος όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο ηφαίστειο στο Ηλιακό Σύστημα, το Olympus Mons. Καθώς η διόγκωση του Tharsis είχε διασταλεί με μάγμα κατά τα πρώτα δισεκατομμύρια χρόνια ζωής του πλανήτη, η ευρύτερη κρούστα που το περιέβαλε ήταν τεντωμένη, με αποτέλεσμα τελικά να διαρρηχθεί και να καταρρεύσει σε γιγαντιαίες λακκούβες, συμπεριλαμβανομένου του Hebes Chasma. Τα περίπλοκα τεκτονικά μοτίβα μπορεί να τα δει κανείς σε όλο το μήκος της βαθιάς λακκούβας - γίνονται ιδιαιτέρως εμφανή με το κύριο χρώμα της εικόνας και στις 3D εικόνες. Στο κέντρο του Hebes Chasma, υπάρχει μια επίπεδη κορυφή «mesa» που υψώνεται σε επίπεδο παρόμοιο με εκείνο των γύρω πεδιάδων. Παρουσιάζεται από διαφορετικές οπτικές γωνίες στις δύο εικόνες προοπτικών παρακάτω. Δεν υπάρχει άλλο φαράγγι στον Άρη με παρόμοιο χαρακτηριστικό και έτσι η προέλευσή του δεν είναι απολύτως σαφής. Τα στρώματα του περιλαμβάνουν ηφαιστειακά υλικά - όπως ακριβώς και οι κύριοι τοίχοι του φαραγγιού - αλλά και αποθέσεις σκόνης από ριπές του ανέμου και καθιζήματα της λίμνης, που καθορίστηκαν με την πάροδο του χρόνου. Ένα κομμάτι με σχήμα πετάλου έχει βγει από τη μία πλευρά της mesa, όπως φαίνεται παρακάτω, όπου το υλικό έχει κατρακυλήσει κάτω στο δάπεδο της κοιλάδας παρακάτω. Η mesa του Hebes ChasmaΜια κατολίσθηση μπορεί επίσης να είναι υπεύθυνη για τη σκοτεινή κηλίδα σε αυτή την εικόνα, η οποία φαίνεται σαν μικρή λίμνη από μελάνι που χύθηκε πάνω στα συντρίμμια. Το πιο πιθανό είναι να πρόκειται για αραιή σκόνη που έχει ολισθήσει κάτω από τα τείχη, ίσως βοηθούμενη κατά την κίνησή της κατά μήκος, στα σημεία όπου το λιώσιμο των πάγων ή τα υπόγεια ύδατα είχαν αποδυναμώσει τις πέτρες δημιουργώντας ένα χαρακτηριστικό που μοιάζει με αυλάκι ροής. Ένα παρόμοιο χαρακτηριστικό είναι ορατό στο αντίθετο άκρο του αναχώματος, όπως φαίνεται στην έγχρωμη εικόνα. Άλλες εναποθέσεις κατολισθήσεων μπορούν να παρατηρηθούν σε όλο το πάτωμα του Hebes Chasma, πολλές προέρχονται από τους κύριους τοίχους του φαραγγιού. Πολυάριθμα αυλάκια είναι χαραγμένα και στους δύο τοίχους του φαραγγιού και τη mesa, γεγονός που υποδηλώνει πως το υλικό είναι αδύναμο και διαβρώνεται εύκολα. Στη δεύτερη προοπτική όψη ανωτέρω, μια λεπτή λωρίδα πιο σκοτεινού υλικού παρατηρείται ανάμεσα σε δύο στρώματα από ελαφρύ υλικό. Μια ιδέα είναι ότι το υλικό ανατινάχθηκε ή γλίστρησε από την κορυφή του λόφου και συγκεντρώθηκε στις πλαγιές κάτω. Σκοτεινό υλικό φαίνεται επίσης γύρω από τη βάση του οροπεδίου, που είτε διαβρώθηκε από τα νεότερα στρώματα ιζημάτων που βρίσκονται ψηλά στην mesa, ή είχε εναποτεθεί χωριστά από τον αέρα ή το νερό. Άλλα στρώματα που αποκαλύφθηκαν στις πλευρές της mesa μπορεί επίσης να έχουν εναποτεθεί εκεί από το νερό. Δεδομένα και από το Mars Express και το Mars Reconnaissance Orbiter της NASA αποκαλύπτουν ότι ορισμένα τμήματα του Hebes Chasma δένονται με μέταλλα που μπορούν να σχηματιστούν μόνο με την παρουσία νερού, γεγονός που υποδηλώνει ότι κάποια στιγμή στην ιστορία του κόκκινου πλανήτη το φαράγγι μπορεί να ήταν γεμάτο με μια λίμνη. Ωστόσο, όπως προκύπτει από τα χαοτικά συντρίμμια που γεμίζουν το πάτωμα του φαραγγιού ότι οι τεράστιες κατολισθήσεις έχουν επίσης διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση και τη διεύρυνση αυτής της βαθιάς ουλής από την απαρχή της δημιουργίας της. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Ta_semhadia_toy_Hare Πώς θα αποικηθεί ο Άρης; Η Ινδία προετοιμάζεται να γίνει η πέμπτη χώρα, η οποία θα στείλει στον Άρη μη επανδρωμένο σκάφος. Προφανώς, στη Γη έχει ξεκινήσει ο ανταγωνισμός των διαστημικών προγραμμάτων για την αποίκησή του. Η εκκίνηση της αποστολής έχει προγραμματιστεί για την 28η Οκτωβρίου. Μετά από δύο χρόνια προγραμματίζεται η εκκίνηση του ρωσο-ευρωπαϊκού προγράμματος με σκάφος για τη μελέτη του Άρη. Το 2018 στον Κόκκινο πλανήτη θα πρέπει να σταλεί διαστημικό σκάφος, το οποίο και θα προσεδαφιστεί στην επιφάνεια του. Ήδη βρίσκονται υπό επεξεργασία προγράμματα αποίκησης του Άρη. Αρχιτέκτονες – μελλοντολόγοι από τη ρωσο-γερμανική εταιρεία σχεδιασμού ΖΑ Architects προτείνουν να σταλεί στον Άρη μια ομάδα ρομπότ – οικοδόμων, η ζωή και η δραστηριότητα των οποίων θα υποστηρίζεται από ηλιακές μπαταρίες. Τα ρομπότ αυτά θα πρέπει να προετοιμάσουν τις κατοικίες για τους ανθρώπους: να σκάψουν στο έδαφος του Άρη τεράστιες σπηλιές και να τις χτίσουν. Στη συνέχεια θα ταξιδέψουν οι άνθρωποι. Ότι δεν κάνουν τα ρομπότ, οι εκ της Γης προερχόμενοι θα το προετοιμάσουν μόνοι τους – θα τα τυπώσουν σε εκτυπωτές τριών διαστάσεων. Το υλικό για την εκτυπώσεις θα είναι τα πετρώματα του Άρη. Όλα αυτά μοιάζουν με μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο από το να ονειρευόμαστε τον Άρη, σημειώνει το μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής «Τσιοκλόβσκι» Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ: Κάποτε η ανθρωπότητας έτσι κι αλλιώς θα υποχρεωθεί να αναζητήσει κάποιον άλλο πλανήτη για να διευρύνει το ζωτικό της χώρο. Στην συγκεκριμένη φάση ο Άρης δείχνει να είναι ο μοναδικός δυνατός πλανήτης, όπου μπορούν να ζήσουν οι κάτοικοι της Γης. Αν και, φυσικά, με συγκεκριμένες δυσκολίες. Η Σελήνη μπορεί να βοηθήσει στο ξεπέρασμα των δυσκολιών. Για τον άνθρωπο είναι πολύ πιο εύκολο να εγκατασταθεί εκεί, απ’ οπουδήποτε αλλού στο διάστημα, θεωρεί ο ακαδημαϊκός Αλεξάντρ Ζελεζνιακόφ: Το φεγγάρι, πρώτον, είναι ένα μοναδικό πεδίο δοκιμών για την πυραυλική – διαστημική τεχνολογία. Δεύτερον, είναι η ιδανική επιστημονική βάση για να ερευνηθεί το ανοιχτό διάστημα. Ένα τηλεσκόπιο στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης θα είναι υπερπολύτιμο! Θα ήταν καλύτερο να κατακτήσουμε πιο δραστήρια τη Σελήνη και μελετήσουμε με την ησυχία μας τον Άρη. Πολύ πρόσφατα στη Ρωσία υλοποιήθηκε το πρόγραμμα για τη διαβίωση ανθρώπων στη μακέτα του διαστημικού διαπλανητικού σκάφους «Άρης- 500». Σήμερα, επιλέγεται η ομάδα για την πραγματική πτήση. Στη Ρωσία εικάζουν πως η πρώτη άφιξη του ανθρώπου στον Άρη θα πρέπει να διαρκέσει μερικές ημέρες όλο κι όλο. Οι αμερικανοί ανακοίνωσαν την προετοιμασία επανδρωμένης αποστολής διάρκειας 501 ημερών. Τίθεται το ερώτημα για το πώς θα λυθεί το επισιτιστικό πρόβλημα. Τα πειράματα έδειξαν ότι στο έδαφος της Σελήνης δεν μπορεί να φυτρώσει τίποτα. Στο έδαφος του Άρη φύτρωσαν αγγούρια και ντομάτες, να αποδείχτηκε πως δεν είναι κατάλληλα προς βρώση λόγω της περιεκτικότητας επικίνδυνων ουσιών. Υπάρχει η εκδοχή να τυπωθούν τα τρόφιμα σε εκτυπωτές τριών διαστάσεων. Μόνο αυτή η προοπτική μπορεί να τρομάξει τους εθελοντές, οι οποίοι συμφώνησαν να λάβουν μέρος στην αποστολή στον Άρη. Δεν φτάνει που θα αποχωριστούν τους συγγενείς τους για το υπόλοιπο της ζωής, να ακούνε τα κελάρυσμα των πουλιών από μαγνητικές εγγραφές, θα πρέπει να καταδικάσουν τον εαυτό τους να τρώει συνθετικά γεύματα για πάντα. http://greek.ruvr.ru/2013_10_14/246465027/

Πάντες ἄνθρωποι τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται φύσει. Όλοι οι άνθρωποι από τη φύση τους επιθυμούν την γνώση. Μεταφυσικά - Βιβλίο Α-Αριστοτέλης ( 384 π.Χ. - 322 π.Χ. ) Το ανθρώπινο είδος απο την αυγη της ιστορίας του εφευγε για καινουργιους προορισμούς.Απο τις σαβάνες της Αφρικής στην Ευρώπη στην Ασία και τελικά σε ολο τον πλανήτη.Οι πόλεις κράτη οταν υπήρχαν οι σύνθηκες εστελναν ομάδες πολιτών για την δημιουργία αποικιων.Οι Ελληνες εξάλλου πρωτοστατήσαμε ιστορικά σ¨αυτο. Ειναι σίγουρο οτι η Διαστημική Εξερευνηση εχει συγκεκριμένα βήματα.Μεχρι το 2020 Διεθνής Διαστημικός Σταθμός.Μετα βασεις στην Σελήνη και μετα 2035-2040 ισως το αλμα στον Αρη. Η απαραιτητη τεχνολογία συνεχώς δημιουργείται.Και πάμε στον Αρη!!! Τότε μπαινει το ερώτημα; Εδω ήρθαμε μονο για να φιαξουμε καποια βάση οπως στην Σελήνη και να την επισκεφτώμαστε καθε δυο χρόνια οταν ο Αρης θα ειναι κοντά;Μάλλον οχι; Αρα Γεωπλασία η οποία θα χρειαστεί απο 100 εως 1000 χρόνια και οχι χιλιαδες χρόνια που αναφέρεται απο φίλους είναι μονόδρομος. Και μετα εχουμε και επισκέψεις ερευνας στους αλλους πλανήτες οπως και σε αστεροειδεις που ηδη συζητειται!!! Οσο για την τάση αυτοκαταστροφής του ανθρώπου ποια εποχη της ανθρώπινης ιστορίας δεν ηταν γεμάτη με πολέμους και αρρώστιες(η πανούκλα σκότωσε το 1/3 της Ευρώπης). Ομως ο αυστραλοπίθηκος εφτασε στο Διαστημα και σίγουρα θα προχωρήσει παραπέρα!!! [/b]

Πέθανε ο θρυλικός αστροναύτης Σκοτ Κάρπεντερ. Εφυγε από τη ζωή το πρωί της Πέμπτης σε ηλικία 88 ετών ο πρωτοπόρος αμερικανός αστροναύτης, Σκοτ Κάρπεντερ, μέλος των θρυλικών Mercury 7, ο οποίος το 1962 διέτρεξε την τροχιά της Γης. Είχε υποστεί πρόσφατα εγκεφαλικό επεισόδιο και είχε διακομιστεί στο νοσοκομείο, ενώ χθες η σύζυγος του πρώην αστροναύτη ανακοίνωσε το θάνατό του. Ο Κάρπεντερ πραγματοποίησε την πρώτη και τελευταία του διαστημική πτήση στις 24 Μαΐου του 1962, κατά την οποία το διαστημόπλοιό του έκανε το γύρο της Γης τρεις φορές. Επιλέχθηκε το 1959 ως ένα από τα μέλη της διαστημικής ομάδας Mercury 7. Κατά τη διάρκεια συνέντευξης που είχε παραχωρήσει στη NASA το 1999, ο Κάρπεντερ είχε δηλώσει ότι η εμπειρία του με τη μηδενική βαρύτητα ήταν ό,τι πιο διασκεδαστικό είχε βιώσει και είχε ευχηθεί όλοι οι άνθρωποι να είχαν την ευκαιρία να το ζήσουν. O Τζον Γκλεν, ο πρώτος αστροναύτης που έκανε το γύρο της Γης και πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ, είναι πλέον το μόνο επιζών μέλος της διαστημικής ομάδας Mercury 7. Γεννήθηκε στο Κολοράντο και εντάχθηκε στο Αμερικανικό Ναυτικό το 1949, υπηρετώντας ως πιλότος κατά τη διάρκεια του κορεατικού πολέμου. Ο Κάρπεντερ ήταν ο αναπληρωματικός πιλότος για τον Τζον Γκλεν στην πρώτη επανδρωμένη πτήση σε τροχιά το Φεβρουάριο του 1962. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ήταν εκείνος που είπε το ιστορικό «Στην ευχή του Θεού, Γκλεν!», (Godspeed, Glenn!) προς το έτερο μέλος της ομάδας, Τζον Γκλεν. Κατά τη διάρκεια της δικής του πτήσης, η κάψουλα του Σκοτ Κάρπεντερ προσθαλασσώθηκε αρκετά μίλια από εκεί που έπρεπε, με τη NASA. 39 λεπτά αφότου η κάψουλά του χτύπησε στην Καραϊβική Θάλασσα, σύμφωνα με τη NASA, εκφράστηκαν φόβοι ότι ήταν νεκρός. Ήταν 250 ναυτικά μίλια πιο μακριά από το σημείο προσθαλάσσωσης, αφότου έκανε τρεις τροχιές σε πτήση περίπου 5 ωρών. Αν και τα ραντάρ και τα ραδιοσήματα έδειχναν ότι η κάψουλά του είχε επιβιώσει, δεν ήταν ξεκάθαρο αν εκείνος ήταν ασφαλής. Αεροπλάνο του Ναυτικού τελικά τον εντόπισε σε μία πορτοκαλί σωσίβια λέμβο. Παρέμεινε εκεί για τρεις ώρες, μαζί με δύο βατραχανθρώπους που έσπευσαν να τον βοηθήσουν προτού τον περισυλλέξει το ελικόπτερο. Σε διάλεξή του στο Ινστιτούτο Σμιθσόνιαν με τον Τζον Γκλεν 49 χρόνα μετά, ο Κάρπεντερ ανακάλεσε στη μνήμη του τα συναισθήματά του από εκείνη την ημέρα. «Προσέχεις έναν τελείως μαύρο ουρανό, βλέπεις το αλτίμετρο να φτάνει τα 90.000 πόδια και συνειδητοποιείς ότι ανεβαίνεις κατακόρυφα πάνω. Και εκεί σκέφτεσαι: Μα, τι κάνω;» Δεν επέστρεψε στο Διάστημα από τότε, αλλά εντάχθηκε στο πρόγραμμα Sealab II του αμερικανικού Ναυτικού και το 1965 πέρασε 30 ημέρες κάτω από τον ωκεανό στην ακτή της Καλιφόρνια. Μετά τη συνταξιοδότησή του, ίδρυσε την εταιρεία του Sea Sciences, συνεργαζόμενος στενά με τον σπουδαίο καταδύτη και ερευνητή, Ζακ Ιβ Κουστό. Βίντεο: http://www.tanea.gr/news/world/article/5046745/pethane-o-prwtoporos-toy-diasthmatos-skot-karpenter/ http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63901212

Απομεινάρια υδάτινου βραχώδους κόσμου γύρω από ένα άστρο. Βρετανοί αστρονόμοι εντόπισαν ένα «μουσκεμένο αστρικό νεκροταφείο», συγκεκριμένα τα απομεινάρια ενός πλούσιου σε νερό αστεροειδούς ή ενός νάνου πλανήτη, που περιφέρονται γύρω από ένα άστρο «λευκό νάνο» σε απόσταση 150 ετών φωτός από τη Γη. Είναι η πρώτη φορά που ανιχνεύονται τα χημικά «αποτυπώματα» του νερού σε βραχώδεις κόσμους πέρα από το ηλιακό μας σύστημα, κάτι που ενισχύει την πεποίθηση των επιστημόνων πως ο γαλαξίας μας είναι πολύ πιθανό να φιλοξενεί ουκ ολίγους φιλικούς στη ζωή εξωπλανήτες, παρόμοιους με τον δικό μας. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Τζέι Φαρίχι του Ινστιτούτου Αστρονομίας του πανεπιστημίου Κέμπριτζ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το ίδιο, το «Nature» και το «New Scientist», έκαναν την ανακάλυψη με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Χαμπλ» και το γιγάντιο επίγειο τηλεσκόπιο «Κεκ» της Χαβάης. Οι αστρονόμοι ανίχνευσαν πολύ μεγάλες ποσότητες οξυγόνου, αλλά και απουσία άνθρακα, συνεπώς συμπέραναν ότι το άφθονο οξυγόνο δεν μπορεί παρά να προέρχεται από την παρουσία του στα μόρια του νερού. Το μητρικό άστρο είναι το GD 61, το οποίο αποτελεί το αστρικό «πτώμα» ενός άστρου που ήταν κάποτε σαν τον Ήλιο μας, ώσπου κάποια στιγμή έγινε «ερυθρός γίγαντας» και, στο τελικό στάδιο της ζωής του, έχοντας πια εξαντλήσει τα πυρηνικά «καύσιμά» του, κατέληξε «λευκός νάνος». Γύρω από το άστρο αυτό περιφέρονται τα απομεινάρια ενός βραχώδους αντικειμένου, πιθανότατα ενός μεγάλου αστεροειδούς ή πλανήτη που καταστράφηκε, όταν πλησίασε πολύ κοντά στο άστρο του που πέθαινε. Ο αρχικός ακέραιος νάνος πλανήτης ή αστεροειδής εκτιμάται ότι είχε διάμετρο 90 – 500 χιλιομέτρων. Οι επιστήμονες υπολόγισαν ότι πάνω από το ένα τέταρτο (26% έως 28%) της μάζας αυτού του αστεροειδούς θα αποτελείτο από νερό, κάτι ανάλογο με τον μεγάλο αστεροειδή «Δήμητρα» στο ηλιακό μας σύστημα. Συγκριτικά, παρά τους τεράστιους ωκεανούς της, μόλις το 0,023% της μάζας της Γης είναι νερό, κάτι που δείχνει ότι ο πλανήτης μας δημιουργήθηκε μάλλον άνυδρος και απέκτησε μετά το νερό, μέσω του «βομβαρδισμού» του από ένυδρα ουράνια σώματα. Μέχρι σήμερα νερό -ένα από τα βασικά στοιχεία της ζωής- έχει εντοπισθεί μόνο στις ατμόσφαιρες γιγάντιων αέριων εξωπλανητών όπως ο Δίας. Οι αστρονόμοι αναζητούν ένα βραχώδη εξωπλανήτη με νερό, ο οποίος θα βρίσκεται στην «σωστή» (δηλαδή την κατάλληλη για ανάπτυξη ζωής) απόσταση από το άστρο του. Η νέα ανακάλυψη αποτελεί ένα ακόμη βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. «Η ανακάλυψη νερού σε ένα μεγάλο αστεροειδή σημαίνει πως οι θεμέλιοι λίθοι των φιλόξενων για ζωή πλανητών υπήρχαν -και ίσως υπάρχουν ακόμα- στο σύστημα του άστρου GD 61, καθώς επίσης πιθανότατα γύρω από πολλά άλλα παρόμοια μητρικά άστρα. Τα ευρήματά μας δείχνουν πως σαφώς υπήρχε το δυναμικό για κατοικήσιμους πλανήτες σε αυτό το εξωπλανητικό σύστημα», δήλωσε ο δρ Τζέι Φαρίχι. Link: Για την πρωτότυπη επιστημονική εργασία (με συνδρομή) στη διεύθυνση: http://www.sciencemag.org/content/342/6155/218 http://physicsgg.me/2013/10/11/%ce%b1%cf%80%ce%bf%ce%bc%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%ac%cf%81%ce%b9%ce%b1-%cf%85%ce%b4%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%bd%ce%bf%cf%85-%ce%b2%cf%81%ce%b1%cf%87%cf%8e%ce%b4%ce%bf%cf%85%cf%82-%ce%ba%cf%8c%cf%83%ce%bc/

Η NASA γλιτώνει από τις περικοπές του αμερικανικού Δημοσίου. Παρά τα εκτεταμένα λουκέτα σε μουσεία, βιβλιοθήκες και εθνικά πάρκα κατά το πρόσφατο «βραχυκύκλωμα» του ομοσπονδιακού κρατικού φορέα των ΗΠΑ, η εξερεύνηση του Κόκκινου Πλανήτη θα συνεχιστεί με την ίδια δυναμική. Κι αυτό γιατί η NASA περιλήφθηκε τελικά στο πρόγραμμα εξαίρεσης έκτακτης ανάγκης, σώζοντας το πολυδάπανο διαστημικό της πλάνο των 650 εκατομμυρίων δολαρίων. Η Διαστημική Υπηρεσία της Αμερικής αναμένεται να στείλει άλλο ένα όχημα στον Άρη, στο πλαίσιο του προγράμματος «Mars Atmosphere and Volatile Evolution orbiter» (MAVEN), το οποίο θα διερευνήσει τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα της αρειανής ατμόσφαιρας για να καθοριστεί αν θα μπορούσε να υποστηριχθεί ζωή. Το πλάνο περιλαμβάνει αποστολή της κάψουλας στις 18 Νοεμβρίου, με τους φόβους της NASA για κουτσούρεμα του προγράμματος να μην επιβεβαιώνονται τελικά, κάτι που θα έκανε σε αντίθετη περίπτωση την επόμενη απόπειρα εκτόξευσης μπορετή το 2016, όταν Γη και Άρης θα ευθυγραμμίζονταν δηλαδή και πάλι καταλλήλως. Η NASA υποχρεώθηκε να θέσει σε άδεια το 97% του εργατικού της δυναμικού κατά το πρόσφατο «έμφραγμα» του αμερικανικού Δημοσίου, το πρόγραμμα MAVEN σώθηκε ωστόσο λόγω της σπουδαιότητάς του, αφού πέρα από την ιδιαίτερη αποστολή του αναμένεται να λειτουργήσει και ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ των οχημάτων Curiosity και Opportunity (που βρίσκονται αμφότερα στον Άρη) και της Γης. Η επικοινωνιακή λειτουργία των δύο οχημάτων υποστηρίζεται σήμερα από το Mars Odyssey Orbiter (εκτοξεύτηκε το 2001) και το Mars Reconnaissance Orbiter (στάλθηκε το 2005), με την αποστολή του MAVEN να κρίνεται απολύτως αναγκαία για την απρόσκοπτη λειτουργία της εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη. Το MAVEN αναμένεται να φτάσει στον Άρη τον Σεπτέμβριο του 2014 και θα είναι εφοδιασμένο με 8 επιστημονικά όργανα για τη μελέτη της ατμόσφαιράς του... http://gr.news.yahoo.com/051345474.html Ο Juno της NASA που είχε εκτοξευτεί το 2011, θα πετάξει δίπλα από τη Γη. Ο καθετήρας Juno της NASA την Τετάρτη το βράδυ θα πετάξει δίπλα από τη Γη, προκειμένου να επωφεληθεί από την «βαρυτική της σφεντόνα», η οποία θα «ρίξει» τη συσκευή στο σημείο προορισμού της - στο Δία. «Ο Juno θα βγάλει φωτογραφίες του συστήματος Σελήνης- Γης από την οπτική γωνία, από την οποία κανείς δεν το είδε και να μας δώσει την ευκαιρία να δούμε πώς φαινόμαστε από τον Άρη ή το Δία», - είπε ο επιστημονικός υπεύθυνος αυτής της αποστολής. Ο Juno, που είχε εκτοξευτεί τον Αύγουστο του 2011, πετά προς το Δία με πλάγιο τρόπο. Στις 9 Οκτωβρίου του 2013, ο καθετήρας θα πετάξει σε απόσταση 559 χιλιομέτρων από τη Γη. Ο βαρυτικός ελιγμός θα του δώσει ώθηση 70% του αρχικού και η ταχύτητά του σε σχέση με τον Ήλιο θα αυξηθεί από 35 σε 38,9 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_09/245891677/ «Νοικοκύρεμα» της ρωσικής διαστημικής βιομηχανίας προωθεί ο Ρογκοζίν. Μια νέα κρατική διαστημική υπηρεσία μελετά η ρωσική κυβέρνηση προκειμένου να καταπολεμήσει την ανεπάρκεια που επιδεικνύει η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος, μετά από μια σειρά αποτυχημένων εκτοξεύσεων πυραύλων αλλά και για να περιοριστεί η κατάχρηση των κρατικών πόρων. Σύμφωνα με το σχέδιο που παρουσίασε στον ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Ντμίτρι Ρογκοζίν, ο νέος οργανισμός θα αναλάβει την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων και θα αξιοποιήσει καλύτερα τα κρατικά κονδύλια. Η προτεινόμενη United Rocket & Space Corporation θα εισαγάγει ενιαία πολιτική και θα εξοικονομήσει πόρους, ενοποιώντας προγραμματιστές και κατασκευαστές. Σήμερα στη Ρωσία δραστηριοποιούνται δεκάδες εγκαταστάσεις διαστημικής βιομηχανίας και κατασκευής πυραύλων ενώ πολλοί είναι και οι ανεξάρτητοι οργανισμοί του ίδιου τομέα. Σκοπός είναι να μειωθούν οι εισαγωγές ανταλλακτικών, ειδικά στον τομέα κατασκευής δορυφόρων και η βιομηχανία να επικεντρωθεί στην εγχώρια παραγωγή. Η νέα εταιρεία θα περιλαμβάνει όλες τις εγκαταστάσεις πυραύλων και διαστημικής παραγωγής καθώς και τα γραφεία σχεδιασμού, τα οποία συχνά άπτονται και σημαντικών αμυντικών θεμάτων. Ο επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαστήματος Roscosmos, Βλαντίμιρ Ποπόφκιν, δήλωσε στο Vedomosti πως για την σύσταση μιας τέτοιας εταιρείας απαιτείται τουλάχιστον ένας χρόνος. Σύμφωνα με το σχέδιο Ρογκοζίν, η Roscosmos, θα λειτουργήσει ως ομοσπονδιακό εκτελεστικό όργανο και αναθέτουσα αρχή για τα προγράμματα που θα υλοποιηθούν από τη διαστημική βιομηχανία . Η Roscosmos έχει αποτύχει σε μια σειρά από εκτοξεύσεις πυραύλων τα τελευταία χρόνια, ευτυχώς καμμία με απανδρωμένη αποστολή. Τον περασμένο Αύγουστο ο πρωθυπουργός Ντμίτρι Μεντβέντεφ είχε επίσημα επιπλήξει τον Ποπόφκιν. Σύμφωνα με έκθεση, η Roscosmos είναι αναποτελεσματική και μαστίζεται από την κακή διαχείριση και η κατάχρηση των πόρων. http://rbth.gr/news/2013/10/09/noikokyrema_ti_rosiki_diastimiki_biomixania_proothei_o_rogkozin_25591.html

Οι ηγέτες του κόσμου προετοιμάζονται για την ανακάλυψη εξωγήινης ζωής σε 10 χρόνια. Στο Νταβός της Ελβετίας, ένα εξέχον χιονοδρομικό κέντρο,και μια επιχειρηματική ελίτ του κόσμου συναντήθηκαν με οικονομικούς και πολιτικους ηγέτες για να συζητήσουν τι πρέπει να περιμένουμε για τα επόμενα 10 χρόνια. Αυτό το έτος, στο ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ συνάντηση που διαρκεί από 23 έως 27 Ιανουάριου με τους ηγέτες του επιχειρηματικού κόσμου να ενώνονται με εξέχοντες πολιτικούς και τραπεζίτες. Για το 2013, δόθηκε μια 80-σελίδη ανάλυση των 50 κινδύνων για τα επόμενα 10 χρόνια που διανεμήθηκε στους συμμετέχοντες. Η Global Risks 2013 έκθεση http://reports.weforum.org/global-risks-2013/section-three/special-report-building-national-resilience-to-global-risks/ είναι μια μακρά λίστα για προγνωστικά για το τι οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να προγραμματίσουν για να αποφευχθούν τα συστημικα σοκ και καταστροφικά γεγονότα. Ανάμεσα στον κατάλογο είναι πέντε παράγοντες Χ σύμφωνα με την έκθεση. Ένας από τους παράγοντες X είναι η ανακάλυψη εξωγήινης ζωής. Η τελευταία από τις πέντε παράγοντες X είναι η ανακάλυψη της εξωγήινης ζωής. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σε έκθεση ξεκινά αυτό το τμήμα ως εξής: Λαμβάνοντας υπόψη το ρυθμό της εξερεύνησης του διαστήματος, είναι όλο και περισσότερο κατανοητό ότι μπορούμε να ανακαλύψουμε την ύπαρξη εξωγήινης ζωής ή άλλους πλανήτες, που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν την ανθρώπινη ζωή. Ποιες θα ήταν οι επιπτώσεις στην ροή της χρηματοδότησης της επιστήμης και της ανθρωπότητας. Η έκθεση εξηγεί : Ήταν μόνο το 1995 όταν βρήκαμε αποδεικτικά στοιχεία ότι άλλα αστέρια έχουν πλανήτες σε τροχιά γύρω τους. Τώρα οι χιλιάδες εξωπλανήτες που περιστρέφονται γύρω από μακρινά άστρα έχουν εντοπιστεί. Η αποστολή Kepler της NASA αποστολή έχει εντοπίσει πλανήτες του μεγέθους σαν τη Γη πλανήτες που βρίσκονται στο ζώνη Goldilocks (όχι πολύ ζεστό, ούτε πολύ κρύο) από άστρα σαν τον ήλιο και έχει ήδη εμφανίσει χιλιάδες υποψηφίους, συμπεριλαμβανομένου στο μέγεθος της Γης. Το γεγονός ότι το Κέπλερ έχει βρει τόσους πολλούς υποψήφιους πλανήτες σε ένα τόσο μικρό κλάσμα του ουρανού δείχνει ότι υπάρχουν αμέτρητοι πλανήτες σαν τη Γη σε τροχιά γύρω από άστρα σαν τον ήλιο στο γαλαξία μας. Σε 10 χρόνια μπορεί να έχουμε αποδείξεις όχι μόνο ότι η Γη δεν είναι η μοναδική, αλλά, επίσης, ότι υπάρχει ζωή αλλού στο σύμπαν. Ποια θα είναι η εθνική και παγκόσμια επίδραση μιας τέτοιας ανακάλυψης, σύμφωνα με τις Global Risks 2013 έκθεση; Η ανακάλυψη θα μπορούσε σίγουρα να είναι μια από τις μεγαλύτερες ειδήσεις του έτους? και το ενδιαφέρον θα είναι έντονο. Αλλά αυτό δεν θα αλλάξει τον κόσμο αμέσως .... Μακροπρόθεσμα, οι ψυχολογικές και φιλοσοφικές συνέπειες της ανακάλυψης μπορεί να είναι βαθιές. Εάν οι μορφές ζωής (ακόμα και απολιθωμένα μορφές ζωής) που μπορεί να βρέθηκαν στο ηλιακό μας σύστημα, για παράδειγμα, η προέλευση της ζωής μπορεί να είναι "εύκολο" να δημιουργηθεί στο σύμπαν μπορεί να δείχνει ότι η ζωή είναι τόσο φυσικό φαινόμενο τόσο πανταχού παρόντα που ένα μέρος του σύμπαντος, όπως τα αστέρια και οι γαλαξίες. Η ανακάλυψη ακόμα μιας και απλής ζωής θα τροφοδοτήσει εικασίες σχετικά με την ύπαρξη άλλων νοημόνων όντων που θα αμφισβητήσει πολλές παραδοχές που στηρίζουν τη ανθρώπινη φιλοσοφία και τη θρησκεία. Μέσα από τις βασικές εκστρατείες εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης, το ευρύ κοινό μπορεί να επιτύχει ένα υψηλότερο βαθμό παιδείας και επιστήμης του διαστήματος που θα τους προετοιμάσει για να αποτρέψουν ανεπιθύμητες κοινωνικές συνέπειες μιας τέτοιας ανακάλυψης και μιας βαθιάς αλλαγής στάσης σχετικά με τη θέση της ανθρωπότητας στο σύμπαν. Ποιες θα είναι οι ανεπιθύμητες κοινωνικές συνέπειες μιας τέτοιας βαθιάς ανακάλυψης; για μια απάντηση, πρέπει κανείς να κοιτάξει το 1961 τη Brookings Έκθεση που ανατέθηκε από τη NASA και γράφτηκε από το Brookings Institution, http://en.wikipedia.org/wiki/Brookings_Report για την ενδεχόμενη παρουσίαση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ. Η έκθεση Brookings, με τίτλο "προτεινόμενες μελέτες σχετικά με τις επιπτώσεις ειρηνικών διαστημικών δραστηριοτήτων ανθρώπινων Υποθέσεων," περιγράφεται ένα ανησυχητικό σενάριο για το τι θα μπορούσε να συμβεί στην κοινωνία, αν η ανθρωπότητα δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένη για την ανακάλυψη των τεχνολογικά προηγμένων εξωγήινων πολιτισμών Η εκθέσει αναφέρει τον κίνδυνο κοινωνικής αποσύνθεσης στη Ευρώπη και την αναγκαιότητα στη εφαρμογή μέτρων όπως οι ελαστικότητα σε διάφορους τομείς (σχέσεις εργασίας) υγείας δημόσιο κλπ. Η Global Risks 2013 έκθεση έχει στο μυαλό της αν εξωγήινη ζωή έχει ανακαλυφθεί; Η απλή απάντηση είναι ναι, αν οι ηγέτες αναπτύξουν μια απαραίτητη εθνική οργανωτική μεταρρύθμιση σε μια τέτοια ανακάλυψη. Η έκθεση Global Risks 2013 δείχνει πόσο μακριά έχει έρθει η ανθρωπότητα τα τελευταία 50 χρόνια. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ θέλει να προστατεύσει τα συμφέροντα τις και οι ηγέτες του κόσμου σήμερα προετοιμάζονται για την πιθανή ανακάλυψη εξωγήινης ζωής μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. Άρθρα & Ειδήσεις http://www.huforc.gr/

TERRAFORMING MARS Πλανητική Μηχανική Γεωπλασια Άρη - Διαμόρφωση της ατμόσφαιρας του Άρη. http://www.huforc.gr/Racent%20ufo%20news%202013/terraforming_mars%20%2014%208%202011.htm

Οι αστροναύτες εξερευνούν τα βάθη της Γης. Συνήθως η ESA στέλνει αστροναύτες στο διάστημα, ωστόσο πριν δύο εβδομάδες έξι αστροναύτες από όλο τον κόσμο πέρασαν έξι ημέρες υπόγεια για να πάρουν μια γεύση συνεργασίας σε ακραίες συνθήκες. Το πρόγραμμα κατάρτισης της ESA στις σπηλιές στη Σαρδηνία, Ιταλία, έληξε με τους αστροναύτες να ισχυρίζονται στην αναφορά τους, "Αυτή είναι μια από τις καλύτερες, αναμφισβήτητα η καλύτερη, εκπαίδευση που αναλογεί σε διαστημική πτήση που έχουμε συμμετάσχει". Βετεράνοι και πρωτάρηδες αστροναύτες εργάστηκαν μαζί και έμαθαν ο ένας από τον άλλον για τον τρόπο διεξαγωγής των επιστημονικών πειραμάτων και της επιβίωσης στην απομόνωση ζώντας παράλληλα αποσυνδεδεμένοι από τον κανονικό κύκλο της ημέρας της Γης - ακριβώς όπως στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Τα Σπήλαια (CAVES) δεν είναι μια προσομοίωση αλλά μια πραγματική αποστολή και η μόνη εκπαιδευτική εκστρατεία που υπάρχει όπου συμμετέχουν αστροναύτες από όλους τους εταιρικούς Διαστημικούς Σταθμούς. Φέτος ο αστροναύτης της ESA Paolo Nespoli, ο Καναδός αστροναύτης Jeremy Hansen, ο Ρώσος κοσμοναύτης Aleksei Ovchinin, ο Ιάπωνας αστροναύτης Satoshi Furukawa και οι αστροναύτες της NASA Mike Barratt και Jack Fischer εξερεύνησαν και χαρτογράφησαν πολύ μεγαλύτερο μέρος του υπόγειου κόσμου από ότι είχε γίνει μέχρι σήμερα χάρη στο πρωτότυπο εργαλείο αποτύπωσης CaveSniper. Η εξερεύνηση και η χαρτογράφηση ενός σπηλαίου είναι χρονοβόρα διαδικασία και συχνά χρειάζεται να εργαστούν τρία άτομα: ένας να χειρίζεται τα μέσα, κάποιος που θα κρατά σημειώσεις και ένας που θα ψάχνει για την επόμενη θέση που θα γίνει έρευνα και ο οποίος θα κρατάει το στόχο για τις μετρήσεις. Το CaveSniper συνδυάζει όλες αυτές τις μετρήσεις ασύρματα και τις μεταφορτώνει σε έναν υπολογιστή για μια πλήρη τρισδιάστατη χαρτογράφηση του σπηλαίου, επιτρέποντας στους «σπηλαιοναύτες» («cavenauts») να ερευνήσουν σχεδόν 1,5 χλμ. των σπηλαίων το τρέχον έτος. Πέρυσι, οι σπηλαιοναύτες επέστρεψαν από το σκοτάδι με μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη: ένα νέο είδος οστρακόδερμων που είχαν προσαρμοστεί στη ζωή στη σπηλιά. Φαίνεται ότι οι εξερευνητές του τρέχοντος έτους δεν πάνε πίσω: επέστρεψαν με 11 βιολογικά δείγματα και οι εμπειρογνώμονες που τα εξέτασαν επιτόπου θεωρούν ότι ένα από τα ανατριχιαστικά έντομα είναι πιθανό να είναι μια ανακάλυψη. Μια μελέτη σχετικά με τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα που διεξήχθη από τους σπηλαιοναύτες παρουσιάζει επίσης ενδιαφέροντα αποτελέσματα, καθώς δείχνει απρόσμενα χαμηλά επίπεδα κοντά σε μερικές από τις λίμνες. Θα μπορούσε η χημεία του περιβάλλοντος να προκαλεί την πτώση; ή ο άνεμος στις σπηλιές είναι που επηρεάζει τις μετρήσεις; Οι σπηλαιοναύτες έχουν κάνει τη δουλειά τους και εξαρτάται τώρα από τους επιστήμονες να αναλύσουν τα δεδομένα και να δημοσιεύσουν τα αποτελέσματά τους. Οι αστροναύτες αναφώνησαν στην αναφορά: "Είμαστε ενθουσιασμένοι βλέποντας τα αποτελέσματα και είμαστε ευτυχείς που είχαμε την ευκαιρία να βοηθήσουμε να διευρυνθούν τα όρια της επιστημονικής ανακάλυψης". Βίντεο: http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Oi_astronahutes_exereynohun_ta_vhathe_tes_Ges Σωτήρια διαστημική τεχνολογία για εγκλωβισμένους. Αξιοποιώντας την εμπειρία που έχει αποκτήσει η NASA στην κατασκευή ραντάρ για μελέτες πλανητών ή την παρακολούθηση της τροχιάς των διαστημοπλοίων, επιστήμονες της αμερικανικής υπηρεσίας δημιούργησαν μια συσκευή η οποία θα μπορούσε να αποδειχθεί σωτήρια σε περιπτώσεις όπου άνθρωποι έχουν εγκλωβισθεί μέσα σε κτίρια που έχουν καταρρεύσει. Ο λόγος για το Finder (Finding Individuals for Disaster and Emergency Response), έναν ανιχνευτή με μέγεθος όσο μια μικρή βαλίτσα, ο οποίος μπορεί να «σαρώσει» τεράστιους σωρούς ερειπίων, για παράδειγμα έπειτα από έναν σεισμό, ώστε να εντοπίσει τυχόν επιζώντες. Ο ανιχνευτής κατασκευάστηκε στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης (JPL) της NASA και «βομβαρδίζει» τα χαλάσματα με ακτινοβολία μικροκυμάτων, καταγράφοντας τα ανακλώμενα σήματα. Για την ανάλυσή τους από τη συσκευή, το JPL ανέπτυξε λογισμικό που βασίζεται στο software της NASA για το Deep Space Network, ένα διεθνές δίκτυο επίγειων ραντάρ το οποίο, μεταξύ άλλων, επιβλέπει τις διαπλανητικές αποστολές. Το λογισμικό αυτό επιτρέπει στα ραντάρ του δικτύου να καταγράφουν τη θέση των διαστημοπλοίων, όπως του δορυφόρου Cassini που μελετά τον Κρόνο, για να εντοπίζουν και την παραμικρή απόκλιση από την τροχιά τους. Στην περίπτωση του Finder, το software προσαρμόστηκε ώστε να επεξεργάζεται τα σήματα που επιστρέφουν στη συσκευή, για να «καταλαβαίνει» αν κάποια από αυτά αντιστοιχούν στην αναπνοή ενός ανθρώπου ή στους χτύπους της καρδιάς του. Χάρις σε αυτό το software, το Finder έχει την ικανότητα να ανακαλύψει επιζώντες που είναι εγκλωβισμένοι ακόμη και κάτω από 9 μέτρα ερειπίων, από απόσταση 9 μέτρων. Παράλληλα, ο τρόπος λειτουργίας του συνεπάγεται πως μπορεί να εντοπίσει τυχόν επιζώντες ακόμη και αν αυτοί έχουν χάσει τις αισθήσεις τους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πιθανό να παραπλανήσει τα σωστικά συνεργεία, αφού «καταλαβαίνει» αν πρόκειται για τους καρδιακούς παλμούς και την αναπνοή ενός ανθρώπου ή ενός ζώου (π.χ. ποντικού) που τριγυρίζει μέσα στα χαλάσματα. Καθώς σε μια φυσική καταστροφή και το παραμικρό δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο, σύμφωνα με τον επικεφαλής της ομάδας του JPL, James Lux, το Finder θα βοηθά τους διασώστες να ελέγχουν, εύκολα και γρήγορα, κατεστραμμένα κτίρια και εγκαταστάσεις στην περιοχή που έχει πληγεί, ώστε να ξέρουν πού υπάρχουν παγιδευμένοι. Συγκριτικά με άλλα ραντάρ που έχουν κατασκευαστεί για τον ίδιο λόγο, εκτός από τη μεγαλύτερη εμβέλεια και αξιοπιστία, δύο ακόμη πλεονεκτήματα του ανιχνευτή της NASA είναι η ευκολία στη χρήση και οι μικρές διαστάσεις του. Ετσι, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί ακόμη και από ολιγομελή σωστικά συνεργεία (π.χ. τους διασώστες από έναν τοπικό πυροσβεστικό σταθμό) τα οποία φτάνουν πρώτα στο σημείο της καταστροφής. Εχοντας κατασκευάσει ήδη ένα αρχικό πρωτότυπο του Finder, οι επιστήμονες του JPL ολοκλήρωσαν πρόσφατα τις δοκιμές τους, οι οποίες απέδειξαν πως ο ανιχνευτής μπορεί όντως να αντιλαμβάνεται με ακρίβεια τις ανεπαίσθητες κινήσεις του στήθους ενός ανθρώπου κάτω από τα χαλάσματα, οι οποίες προκαλούνται από τους χτύπους της καρδιάς και την αναπνοή του. Ετσι, προβλέπουν πως μέχρι την άνοιξη του 2014 θα είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει στην αγορά. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathciv_1_07/10/2013_522027

Ο αρειανός οικισμός θα εκτυπωθεί σε εκτυπωτή. Σπίτια, θερμοκήπια, ακόμη και μαχαιροπίρουνα ... Σχεδόν όλα τα αναγκαία για τη ζωή πράγματα, οι πρώτοι άποικοι του Άρη θα τα εκτυπώσουν σε ένα τρισδιάστατο εκτυπωτή. Για αυτό τον σκοπό θα χρησιμοποιηθούν υλικά, που υπάρχουν στον Κόκκινο Πλανήτη. Ανακοίνωσε τέτοια σχέδια του ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Mars Foundation (Inspiration Mars Foundation). Αλήθεια, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι δεν πρέπει να υπερκτιμούνται οι δυνατότητες των εκτυπωτών 3D. Σχεδιάζουν επίσης να οικοδομήσουν αποικίες στον Άρη μέσα στα πλησιέστερα 10-20 χρόνια, η εταιρεία Mars Van και ο ιδρυτής της εταιρείας Space X (SpaceX, Space Exploration Technologies Corporation) ΄Ελον Μασκ. Θα βοηθήσουν τους κατοίκους της Γης στην εγκατάστασή τους στον Κόκκινο Πλανήτη οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές. Ο οργανισμός Mars Foundation προβλέπει με τη βοήθειά τους να εκτυπώσει για τους πρώτους αποίκους σχεδόν όλα όσα χρειάζονται για την αρειανή τους ζωή, συμπεριλαμβανομένων και των κατοικιών, καθώς και των επίπλων σπιτιού. Όλα αυτά θα είναι κατασκευασμένα από τρία είδη πλαστικών: πολυαιθυλένιο, πολυεστέρα και εποξική ρητίνη. Για την παραγωγή τους απαιτούνται οξυγόνο και μεθάνιο. Οι εκπρόσωποι του Οργανισμού βεβαιώνουν ότι ξέρουν πώς θα πρέπει να παραχθούν τα υλικά αυτά εκτός της Γης. Εκτός από τα πλαστικά, για την «εκτύπωση» θα απαιτηθούν επίσης ίνες γυαλιού και τσιμέντο - θα παραχθούν από την άμμο, που καλύπτει την επιφάνεια του Άρη . Κατά τη διάρκεια της εγκατάστασης των αποίκων θα τεθεί σε λειτουργεία θερμοκήπιο, και στις πρώτες ύλες για τον εκτυπωτή θα προστεθεί επίσης και το άμυλο πατάτας. Η ιδέα της οικοδόμησης τέτοιου οικισμού στον Κόκκινο Πλανήτη θεωρητικά είναι πραγματοποιήσιμη, αλλά θα απαιτήσει αστρονομικές δαπάνες, - θεωρεί ο Ίγκορ Λίσοφ, σχολιαστής του περιοδικού «Τα νέα της κοσμοναυτικής». - Εάν έχετε μπροστά σας το στόχο της δημιουργίας αποικίας στον Άρη, το σημερινό επίπεδο της κοσμοναυτικής επιτρέπει να το κάνετε αυτό. Οι δαπάνες όμως θα είναι τεράστιες: το κόστος θα ξεκινήσει από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. Η οικοδόμηση αρειανών αποικιών με τη βοήθεια των εκτυπωτών δεν είναι έργο των πλησιέστερων 10-20 χρόνων, αλλά πιο μακρινού μέλλοντος. Τέτοιες συσκευές δεν βγήκαν ακόμα από την «βρεφική τους ηλικία»,- θεωρεί ο Γιούρι Καράς, αντεπιστέλλον μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Κοσμοναυτικής Κονσταντίν Τσιολκόφσκι. - Όταν άκουσα ότι με τη βοήθεια του εκτυπωτή σχεδιάζουν να «εκτυπώσουν» εξωγήινη βάση, αναθυμήθηκα πως στις αρχές της δεκαετίας του ‘50, όταν άρχισε να αναπτύσσεται η βιομηχανία ελικοπτέρων, διαδιδόταν η γνώμη ότι τα ελικόπτερα θα γίνουν όπως τα ποδήλατα. Ότι κάθε οικογένεια θα μπορεί να αγοράσει ένα αεροσκάφος με έλικες στην τιμή του αυτοκινήτου και να πετά στο κατάστημα, το σινεμά και να κάνει βόλτα στο πάρκο. Ωστόσο, όπως ξέρουμε, κάτι τέτοιο βρίσκεται ακόμα πολύ μακριά. Ό,τι σχεδιάζεται εύκολα στο χαρτί ή στο εργαστήριο - δεν είναι υποχρεωτικά πραγματοποιήσιμο στην πράξη. Ο τρισδιάστατος εκτυπωτής είναι μηχανή που εκτυπώνει κυριολεκτικά κάποιο εξάρτημα από πλαστικό ή άλλα υλικά σύμφωνα με τις παραμέτρους που είναι σημειωμένες στο αρχείο μαζί με το σχέδιο. Το επόμενο έτος, μια τέτοια συσκευή θα δοκιμαστεί για πρώτη φορά στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. http://greek.ruvr.ru/2013_10_08/245785221/

Η Ελλάδα 32η στην παγκόσμια κατάταξη Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών - Ψηφιακά εξοικειωμένοι 861.100 νέοι. Εξάλλου, η χώρα μας εμφανίζεται στην 68η θέση το 2012 στην παγκόσμια κατάταξη της «ψηφιακής νεολαίας» (ποσοστό των ψηφιακά εξοικειωμένων νέων στο σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας). Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται στη νέα έκθεση «Μετρώντας την Κοινωνία της Πληροφορίας 2013», που έδωσε στη δημοσιότητα η Διεθνής Ένωση Τηλεπικοινωνιών (ITU), σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Τζόρτζια (Georgia Tech) των ΗΠΑ. Ως ψηφιακά εξοικειωμένοι θεωρούνται οι νέοι ηλικίας 15 έως 24 ετών με πέντε ή περισσότερα χρόνια online εμπειρίας. Στην Ελλάδα η ψηφιακή νεολαία εμφανίζεται να αριθμεί συνολικά 861.100 νέους, που αποτελούν περίπου το 7,5% του ελληνικού πληθυσμού και το 75% της συνολικής ελληνικής νεολαίας. Το 2012 η ψηφιακή νεολαία αριθμούσε περίπου 365 εκατ. διεθνώς, δηλαδή το 5,2% του παγκόσμιου πληθυσμού των 7 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Η ψηφιακή νεολαία συνιστά το 30% του συνόλου της παγκόσμιας νεολαίας, συνεπώς, σύμφωνα με την έκθεση, η πλειονότητα των νέων του πλανήτη μας (το 70%), που κατοικούν κυρίως στις φτωχότερες χώρες, έχουν ακόμα μηδαμινή ή μικρότερη των πέντε ετών ψηφιακή εμπειρία. Σχόλιο:Ψηφιακό χάσμα που αν δεν κλείσει οσο το δυνατόν ταχύτερα τίποτα δεν εξασφαλίζει την πρόοδο της ανθρωπότητας!!! Η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ψηφιακής νεολαίας στο σύνολο του πληθυσμού είναι η Ισλανδία με 13,9% και αυτή με το μεγαλύτερο ποσοστό στο σύνολο των νέων είναι η Νότια Κορέα με 99,6%. Από τις γειτονικές χώρες, χαμηλότερα από την Ελλάδα στην κατάταξη της ψηφιακής νεολαίας βρίσκεται η Ιταλία (78η) και ψηλότερα η ΠΓΔΜ (42η), η Κύπρος (45η), η Τουρκία (49η) και η Βουλγαρία (67η). Όσον αφορά στο Δείκτη Ανάπτυξης Τεχνολογιών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών (ΤΠΕ), είναι ένας σύνθετος δείκτης που απαρτίζεται από επιμέρους παραμέτρους, όπως ο βαθμός πρόσβασης του πληθυσμού μιας χώρας στις νέες τεχνολογίες, η ένταση της χρήσης τους και οι ψηφιακές δεξιότητες των χρηστών. Από τις γειτονικές χώρες, χαμηλότερα από την Ελλάδα το 2012 βρέθηκαν η Κύπρος (45η), η Βουλγαρία (46η), η ΠΓΔΜ (57η), η Τουρκία (69η) και η Αλβανία (80ή). Τα κυριότερα λοιπά ευρήματα της έκθεσης είναι τα εξής: - Έως το τέλος του 2013 θα υπάρχουν διεθνώς 6,8 δισεκατομμύρια συνδρομές κινητής τηλεφωνίας, σχεδόν όσοι και οι κάτοικοι του πλανήτη. Ακόμα, έως το τέλος του έτους, περίπου 2,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στη Γη θα χρησιμοποιούν το Ίντερνετ, πράγμα που σημαίνει ότι οι υπόλοιποι 4,4 δισεκατομμύρια δεν θα είναι ακόμα online. - Έως το τέλος του 2012, το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που καλυπτόταν από κάποιο ευρυζωνικό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο τρίτης γενιάς (3G), άγγιζε το 50%. Έως το τέλος του 2013 θα υπάρχουν περίπου 2 δισεκατομμύρια κινητές ευρυζωνικές συνδρομές. Η μέση παγκόσμια διείσδυση του 3G αναπτύσσεται με μέσο ταχύ ετήσιο ρυθμό 40% και πλέον φθάνει σχεδόν το 30%, αλλά κυμαίνεται από 75% στις ανεπτυγμένες χώρες έως 20% στις αναπτυσσόμενες. - Οι τιμές των σταθερών ευρυζωνικών συνδέσεων εμφανίζουν μείωση διεθνώς, της τάξης του 82% κατά την τελευταία τετραετία. Η μέση τιμή το 2012 ήταν 19,5 δολάρια ανά Mbit ανά δευτερόλεπτο, σχεδόν το ένα τέταρτο σε σχέση με το 2008. Η Ελλάδα εμφανίζεται η 27η φθηνότερη χώρα διεθνώς, στο ίδιο επίπεδο τιμών (ως ποσοστό του ΑΕΠ ανά κεφαλή) με τη Γερμανία. - Μεταξύ 2007-2011 τα παγκόσμια τηλεπικοινωνιακά έσοδα αυξήθηκαν κατά 12%, φθάνοντας τα 1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια ή ποσοστό 2,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ, αν και η οικονομική κρίση έβαλε «φρένο» στον τηλεπικοινωνιακό τζίρο στις ανεπτυγμένες χώρες. - Στο τέλος του 2013 αναμένεται, ότι σχεδόν το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού θα βρίσκεται διασυνδεμένο online στο διαδίκτυο. Ο αριθμός των νοικοκυριών με πρόσβαση στο διαδίκτυο εμφανίζει μεγάλη «ψαλίδα», από σχεδόν 80% του συνόλου στις ανεπτυγμένες χώρες σε 28% στις αναπτυσσόμενες. Περίπου 1,1 δισεκατομμύρια νοικοκυριά στον πλανήτη δεν έχουν ακόμα συνδεθεί στο Ίντερνετ, το 90% των οποίων βρίσκονται στις φτωχότερες χώρες. - Στο τέλος του 2012 σχεδόν το 80% των νοικοκυριών στη Γη είχαν τηλεόραση, έναντι 41% που είχαν ηλεκτρονικό υπολογιστή. Σε 1,4 δισεκατομμύρια εκτιμώνται τα νοικοκυριά που έχουν τουλάχιστον μια τηλεοπτική συσκευή στο σπίτι τους. Ενώ στις αναπτυγμένες χώρες ουσιαστικά δεν υπάρχει πια σπίτι χωρίς τηλεόραση, στις αναπτυσσόμενες χώρες μόνο το 69% των νοικοκυριών διαθέτουν τηλεόραση. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_08/10/2013_522158 Facebook, Microsoft και Google συνεργάζονται για προσιτό ίντερνετ σε όλο τον πλανήτη. Τεχνολογικοί κολοσσοί όπως το Facebook, η Microsoft, η Cisco, η Intel και η Google αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με σκοπό την περαιτέρω διάδοση του ίντερνετ στις αναπτυσσόμενες χώρες. Γι’ αυτό τον σκοπό, οι εταιρείες δημιούργησαν την πρωτοβουλία «Alliance for Affordable Internet» (A4AI), θέτοντας επικεφαλής τον Tim Berners-Lee, «πατέρα του διαδικτύου» και ιδρυτή του World Wide Web Foundation. Η ανακοίνωση της πρωτοβουλίας έγινε χθες, με τον Tim Berners-Lee να αναφέρει πως το κόστος των συνδέσεων παραμένει εξαιρετικά υψηλό σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες, με συνέπεια η πρόσβαση στο web να είναι απαγορευτική για πολλούς κατοίκους. «Στη Μοζαμβίκη, για παράδειγμα, πρόσφατη έρευνα έδειξε πως η κατανάλωση όγκου δεδομένων 1 GB στοιχίζει όσο δύο μέσοι μηνιαίοι μισθοί», ανέφερε χαρακτηριστικά. Η A4AI θέλει να συμβάλει από τη μεριά της στην επίτευξη του στόχου των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος είναι να μειωθεί η τιμή των ιντερνετικών συνδέσεων παγκοσμίως στο 5% του μέσου μισθού. Αν αυτό δεν συμβεί, σημείωσε ο «πατέρας του διαδικτύου», τότε θα συνεχίσει να διευρύνεται το ψηφιακό χάσμα μεταξύ των αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών, επιτείνοντας τις ανισότητες στην εκπαίδευση, την υγεία και την επιστήμη. Αυτή τη στιγμή, μόλις το 31% των κατοίκων στα αναπτυσσόμενα κράτη έχουν πρόσβαση στο web, με το ποσοστό αυτό να αγγίζει το 77% στις αναπτυγμένες χώρες. Σχόλιο:Πολλη καλή είδηση που αν την συνδυάσουμε με την προηγούμενη δημοσίευση σημαίνει οτι ολοι καταλαβαίνουν αυτό που εγραψα παραπάνω οτι ψηφιακό χάσμα και πρόοδος της ανθρωπότητας δεν συνδυάζονται. http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathworld_1_08/10/2013_522115

Πυρηνική σύντηξη με το ισχυρότερο λέιζερ του κόσμου. Οι αμερικανοί ερευνητές που πειραματίζονται με το ισχυρότερο λέιζερ του κόσμου φέρεται να πέρασαν ένα «κρίσιμο ορόσημο» στις προσπάθειες παραγωγής ενέργειας με πυρηνική σύντηξη, την αντίδραση που τροφοδοτεί τα άστρα. Τα αποτελέσματα των πειραμάτων δεν έχουν ανακοινωθεί επίσημα, ωστόσο το BBC αναφέρει την Τρίτη ότι οι ερευνητές της Εθνικής Εγκατάστασης Πυροδότησης (NIF) στην Καλιφόρνια κατάφεραν για να παράξουν περισσότερη ενέργεια από ό,τι κατανάλωσαν. Μέχρι σήμερα, ακόμα και τα πειράματα στα οποία υπήρχε πυρηνική σύντηξη παρήγαγαν λιγότερη ενέργεια από αυτή που απαιτείται για να ξεκινήσει η πυρηνική αντίδραση. Παρά την πρόοδο, όμως, παραμένει ασαφές αν το NIF, μια εγκατάσταση που κόστισε 3,5 δισ. δολάρια, θα πετύχει τον τελικό του στόχο. Στην καρδιά του NIF, 192 επιμέρους δέσμες λέιζερ στοχεύουν ταυτόχρονα μια μικροσκοπική κάψουλα που περιέχει υδρογόνο. Η ιδέα ήταν ότι η ακαριαία θέρμανση και συμπίεση αυτού του στόχου θα ανάγκαζε τα άτομα υδρογόνου να ενωθούν και να σχηματίζουν άτομα ήλιου, απελευθερώνοντας ταυτόχρονα μεγάλες ποσότητες ενέργειες. Στη διάρκεια ενός πειράματος το Σεπτέμβριο, αναφέρει το BBC, η απελευθέρωση ενέργειας από την αντίδραση σύντηξης ήταν περισσότερη από την ενέργεια που απορρόφησε η κάψουλα υδρογόνου. Ήταν όμως λιγότερη από την ενέργεια που παρείχε το λέιζερ, καθώς ένα μέρος αυτής της ενέργειας χάνεται στο περιβάλλον λόγω απωλειών σε διάφορα τμήματα της εγκατάστασης. Ακόμα κι αν καταφέρουν να πετύχουν αυτό το στόχο, οι ερευνητές του NIF θα πρέπει να αυξήσουν σημαντικά τη διάρκεια της αντίδρασης σύντηξης, η οποία σήμερα είναι μόνο στιγμιαία. Για την παραγωγή ενέργειας σε εμπορική κλίμακα το λέιζερ θα έπρεπε να λειτουργεί σε συνεχείς παλμούς με το υδρογόνο να ανανεώνεται σε κάθε τέτοιο παλμό. Το 2009, οι υπεύθυνοι του NIF είχαν θέσει στόχο να ξεπεράσουν το ισοζύγιο ενέργειας μέχρι το 2012. Η ημερομηνία όμως παρήλθε χωρίς να έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος. Οι ερευνητές ανέφεραν τότε ότι το βασικό τους πρόβλημα ήταν ότι η πειραματική διάταξη δεν μπορούσε να συμπιέσει την κάψουλα-στόχο στην απαιτούμενη πίεση των 300 gigabar, η οποία είναι 300 δισ. φορές μεγαλύτερη από την πίεση της ατμόσφαιρας στο επίπεδο της θάλασσας. Στο μεταξύ, μια διαφορετική προσέγγιση για την παραγωγή ενέργειας με σύντηξης θα δοκιμαστεί στον Διεθνή Πειραματικό Θερμοπυρηνικό Αντιδραστήρα (ITER), του οποίου η κατασκευή ξεκίνησε στο Κανταράς της Γαλλίας. Στον κεντρικό αντιδραστήρα του ITER, μαγνητικά πεδία θα συγκρατούν μετέωρη και παγιδευμένη μια ποσότητα υδρογόνου σε ακραίες καταστάσεις θερμοκρασίας και πίεσης, αρκετής για να διατηρήσει τις αντιδράσεις σύντηξης (τα μαγνητικά πεδία είναι σήμερα η μόνη τεχνολογία που μπορεί να κρατήσει το υπέρθερμο αέριο μακριά από τα τοιχώματα του αντιδραστήρα). Τα πειράματα σύντηξης συνεχίζονται τώρα και στο NIF. Οι ερευνητές του όμως έχουν αποφασίσει να αφιερώνουν λιγότερο χρόνο στη σύντηξη και περισσότερο σε έναν δεύτερο ερευνητικό τομέα, την προσομοίωση πυρηνικών εκρήξεων και τη μελέτη της γήρανσης του πυρηνικού οπλοστασίου των ΗΠΑ. Βίντεο: http://www.youtube.com/watch?v=9fchvymHYUg http://physicsgg.me/2013/10/09/%ce%b2%ce%af%ce%bd%cf%84%ce%b5%ce%bf-%cf%80%cf%85%cf%81%ce%b7%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%cf%83%cf%8d%ce%bd%cf%84%ce%b7%ce%be%ce%b7-%ce%bc%ce%b5-%cf%84%ce%bf-%ce%b9%cf%83%cf%87%cf%85%cf%81%cf%8c%cf%84/

“Φωτοδηγοί” στην αναζήτηση εξωγήινων πολιτισμών. Οι φωτοδηγοί που δημιούργησαν οι Ρώσοι επιστήμονες, απομονώνουν την ακτινοβολία του άστρου, και ενισχύουν το φως που αντανακλά ο εξωπλανήτης. Ετσι, με το τηλεσκόπιο, στο οποίο έχουν τοποθετηθεί οι φωτοδηγοί, μπορούν να ανακαλυφθούν πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη. Οι φωτοδηγοί που ανέπτυξαν οι επιστήμονες του Αικατερινμπούργκ θα βοηθήσουν, ώστε τα τηλεσκόπια να προσδιορίσουν με μεγαλύτερη ευκολία, ποιοι από τους πλανήτες στο μακρινό διάστημα μπορούν να διαθέτουν μορφές ζωής. Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στην αστρονομία τις τελευταίες δεκαετίες ήταν η ανακάλυψη των λεγόμενων εξωπλανητών, δηλαδή πλανητών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από άστρα εκτός των ορίων του ηλιακού συστήματος. Ο πρώτος τέτοιος «εξωηλιακός» πλανήτης ανακαλύφθηκε το 1988, αλλά σήμερα οι επιστήμονες έχουν βρει ήδη περίπου χίλιους εξωπλανήτες. Και παρότι η υπόθεση περί υπάρξεώς τους είχε γίνει από τα μέσα του 19ου αιώνα, έπρεπε να περάσουν πάνω από εκατό χρόνια μέχρι να επιβεβαιωθεί. Ο φωτοδηγός ή οπτική ίνα, είναι ένα λεπτό νήμα από διαφανές υλικό, το οποίο είναι ικανό να περνά μέσα του ακτινοβολία φωτός, με την οποία τροφοδοτείται σε ένα από τα άκρα του. Σήμερα, χρησιμοποιούνται κυρίως στα συστήματα επικοινωνίας οπτικών ινών για πολύ γρήγορη (συγκρίσιμη με την ταχύτητα του φωτός) μετάδοση πληροφοριών. Ειδικότερα, τα περισσότερα πληροφοριακά κανάλια του Παγκόσμιου Ιστού βασίζονται ακριβώς σε αυτή την τεχνολογία, η οποία αναπτύσσεται πολύ ενεργά τα τελευταία χρόνια. Η αναζήτηση αυτών των ουρανίων σωμάτων δεν είναι καθόλου εύκολο έργο. Η μεγαλύτερη δυσκολία έγκειται στο γεγονός πως ούτε τα παραδοσιακά οπτικά μέσα, ούτε ακόμη και τα σύγχρονα ραδιοτηλεσκόπια, μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό των εξωπλανητών. Η ακτινοβολία ενός αστεριού, γύρω απ’ το οποίο είναι πιθανή η ύπαρξη πλανητικού συστήματος, είναι πολύ ισχυρή, γεγονός που εμποδίζει να καταγραφεί το φως των ουρανίων σωμάτων που βρίσκονται σε άμεση εγγύτητα με αυτό. Προς το παρόν είναι εφικτό να ανακαλυφθούν κυρίως μόνο οι εξωπλανήτες μάζας ίδιας περίπου με αυτή του Δία ή του Κρόνου. Ωστόσο, τους επιστήμονες ενδιαφέρει πολύ περισσότερο το ζήτημα της ύπαρξης εξωπλανητών γήινου τύπου, στους οποίους μπορεί ή θα μπορούσε μελλοντικά να υπάρξει κάποια μορφή ζωής. Σε αυτή την περίπτωση, εκτός από το μικρό μέγεθος των σωμάτων αυτών, παρουσιάζονται και άλλα προβλήματα. Να σημειωθεί πως για την ύπαρξη ζωντανής ύλης είναι αναγκαίες συγκεκριμένες συνθήκες, μεταξύ αυτών και η ύπαρξη στον πλανήτη μεγάλης ποσότητας νερού σε υγρή κατάσταση, καθώς και απόλυτα συγκεκριμένη σύνθεση, πυκνότητα και θερμοκρασία της ατμόσφαιρας. Η ακριβής μέτρηση όλων αυτών των παραμέτρων στους μακρινούς πλανήτες μοιάζει σήμερα να είναι ένα σχεδόν ανεπίλυτο πρόβλημα. Η χρήση του νέου τύπου φωτοδηγών δεν περιορίζεται μόνο στον τομέα της αναζήτησης εξωπλανητών. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στη Γη. Εκεί όπου απαιτείται ο προσδιορισμός της σύνθεσης της ύλης από το φάσμα του φωτός που περνά μέσα της ή που αντανακλάται σε αυτή, για παράδειγμα στη χημική βιομηχανία, όπως και σε εκείνες του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και των τροφίμων. Η νέα εφεύρεση όμως του Κέντρου Υπέρυθρων Τεχνολογιών Ινών του Ομοσπονδιακού Πανεπιστημίου των Ουραλίων, δίδει πάρα πολλές δυνατότητες για να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα. Εδώ και σχεδόν 30 χρόνια σε ένα από τα εργαστήρια του Κέντρου, υπό την καθοδήγηση της διδάκτορα τεχνικών επιστημών Λία Ζούκοβα, βρισκόταν σε εξέλιξη η ανάπτυξη ενός εντελώς νέου τύπου φωτοδηγών, χάρις στους οποίους θα καταστεί δυνατή η πολύ πιο ακριβής μελέτη του φάσματος του φωτός που αντανακλούν οι εξωπλανήτες. Αυτό, με τη σειρά του, θα βοηθήσει να προσδιοριστεί η σύνθεση, θερμοκρασία και πυκνότητα του αέρινου περιβλήματος του πλανήτη, καθώς και η ύπαρξη υδρατμών σε αυτόν. Η μοναδικότητα των φωτοδηγών που δημιούργησαν οι επιστήμονες στα Ουράλια, στηρίζεται στα ιδιαίτερα οπτικά τους χαρακτηριστικά. Είναι ικανοί να απομονώνουν την ακτινοβολία του άστρου, αλλά και να ενισχύουν το φως που αντανακλά ο εξωπλανήτης. «Κατ’ αυτό τον τρόπο, με τη βοήθεια τηλεσκόπιου στο οποίο ως φίλτρο έχουν τοποθετηθεί οι φωτοδηγοί μας, μπορεί κανείς να δει πλανήτες που μοιάζουν με τη Γη», υποστηρίζει ο καθηγητής Αλεξάντρ Κορσάκοφ, ένας από τους δημιουργούς των νέων φωτοδηγών. Τις ιδιότητες αυτές η οπτική ίνα τις απέκτησε χάρις στη χρήση στη σύνθεσή του ενώσεων μετάλλων με αλογόνα, όπως χλώριο, βρώμιο και ιώδιο. Οι κρύσταλλοι αλογονιδίων που δημιουργούνται στο εργαστήριο της Λία Ζούκοβα αποτέλεσαν και τη βάση για το νέο τύπο της οπτικής ίνας. http://rbth.gr/tecnology/2013/10/08/fotodigoi_stin_anazitisi_eksogiinon_politismon_25527.html

O Englert, o Higgs και οι άλλοι … Έξι τουλάχιστον θεωρητικοί φυσικοί εμπλέκονται στην διατύπωση της θεωρίας του μηχανισμού Higgs και του ομώνυμου σωματιδίου. Στην δε ανίχνευση του σωματιδίου Higgs «εμπλέκονται λίγο περισσότεροι» – οι χιλιάδες πειραματικοί φυσικοί των ομάδων ATLAS και CMS. Η επιτροπή αποφάσισε να βραβεύσει (ως συνήθως) τους θεωρητικούς φυσικούς που διατύπωσαν τη θεωρία του μποζονίου Higgs – και έπρεπε να επιλέξει μεταξύ των ονομάτων: Philip Anderson (έχει βραβευθεί με Νομπελ το 1977 για την εργασία του σχετικά με τη δομή των υλικών) http://en.wikipedia.org/wiki/Philip_Warren_Anderson Francois Englert http://en.wikipedia.org/wiki/Fran%C3%A7ois_Englert Gerald Guralnik http://en.wikipedia.org/wiki/Gerald_Guralnik Carl Hagen http://en.wikipedia.org/wiki/C._R._Hagen Peter Higgs http://en.wikipedia.org/wiki/Peter_Higgs Tom Kibble http://en.wikipedia.org/wiki/Tom_W._B._Kibble (συνεισφορά είχε και ο Robert Brout, ο οποίος απεβίωσε το 2011) http://en.wikipedia.org/wiki/Robert_Brout Τελικά βραβεύθηκαν οι δυο από τους παραπάνω: ο Francois Englert (Ενγκλέρ) και ο Peter Higgs. Ο ίδιος ο Peter Higgs πάντα υποστήριζε πως ο μηχανισμός Higgs πρέπει να μετονομαστεί σε μηχανισμό ΑΒΕGHHKt’H, από τα ονόματα όλων των επιστημόνων (Anderson, Brout, Englert, Guralnik, Hagen, Higgs, Kibble και ‘t Hooft) που είχαν συμμετάσχει στην ανακάλυψη (περιλαμβάνει και το όνομα του Gerard ‘t Hooft ο οποίος έχει ήδη τιμηθεί με βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1999 διότι απέδειξε πως η θεωρία για την ηλεκτρασθενή αλληλεπίδραση είναι επανακανονικοποιήσιμη). Γιατί όμως έμεινε στην ιστορία μόνο το όνομα του Higgs; Σύμφωνα με τον Ian Sample στο βιβλίο του «Higgs, το σωματίδιο του Θεού»(εκδόσεις Τραυλός): Ο Higgs πιστεύει ότι αυτό έγινε το 1972 στο συνέδριο του Fermilab. Σύμφωνα με τον ίδιο, έγινε μόνο αυτός πασίγνωστος εξαιτίας ενός τυχαίου γεγονότος. Το 1967, ο Higgs βρέθηκε να κουβεντιάζει για το έργο του με τον αμερικανοκορεάτη φυσικό Μπεν Λι, πίνοντας ένα ποτήρι κρασί και τρώγοντας ένας σάντουιτς στο χώρο υποδοχής ενός συνεδρίου στο Rochester της Νέας Υόρκης. Αποδείχθηκε ότι ο Λι ήταν υπεύθυνος για τα πρακτικά του συνεδρίου στο Fermilab το 1972, και κατά τη σύνταξή τους είχε την κουβέντα τους κατά νου. Όταν έγραφε το πρόγραμμα, χρησιμοποίησε το όνομα του Higgs για τη θεωρία και οτιδήποτε είχε σχέση μ’ αυτήν. Έκτοτε, το όνομα απλώς παρέμεινε. Ο Ντικ Χέιγκεν πιστεύει ότι η ονομασία «μποζόνιο Higgs» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στο λεγόμενο «Συνέδριο Ρότσεστερ» στο Μπέρκλεϊ το 1966, και έγραψε μια επιστολή προς τους διοργανωτές μετά το συνέδριο για να διαμαρτυρηθεί. (….) Το σωματίδιο που βρίσκεται στην καρδιά της θεωρίας της μάζας είναι γνωστό στους φυσικούς και τον κόσμο των Μ.Μ.Ε. ως μποζόνιο Higgs. Υπάρχουν, όμως, πέντε ακόμη φυσικοί που κατέληξαν στην ίδια θεωρία, δυο από τους οποίους δημοσίευσαν τα άρθρα τους πριν από τον Higgs. (…) Ένας φυσικός μου μίλησε κάποτε για μια διάλεξη σχετικά με τη θεωρία της μάζας που παρακολούθησε στις Βρυξέλλες πριν από λίγα χρόνια. Ο ομιλητής, Λαλίτ Σεγκάλ, από το Ινστιτούτο Θεωρητικής Φυσικής του Άαχεν της Γερμανίας, άνοιξε τον υπολογιστή του έβαλε τις διαφάνειές του στη σειρά και άρχισε να μιλάει για τον μηχανισμό Higgs. Λίγο μετά την έναρξη της διάλεξης, παρατήρησε ότι ένας άντρας στην πρώτη σειρά έκανε έναν χαρακτηριστικό μορφασμό δυσαρέσκειας. Ο ομιλητής, μαντεύοντας το σφάλμα του, είπε: «Γνωρίζω βέβαια ότι αυτή η θεωρία περιγράφηκε από έναν αριθμό ερευνητών, αλλά όπως είθισται, αναφέρομαι σε αυτήν χρησιμοποιώντας το συντομότερο όνομα». Πριν προλάβει να συνεχίσει, ο άντρας στην πρώτη σειρά ύψωσε τη φωνή του. «Μα και το δικό μου όνομα έχει πέντε γράμματα!» Ήταν ο Robert Brout. (Ο Ρόμπερτ Μπρουτ γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1928 στη Νέα Υόρκη και πέθανε στις 3 Μαΐου 2011 στις Βρυξέλλες) Στον Μπρουτ και τον Φρανσουά Ενγκλέρ, τους ερευνητές από τις Βρυξέλλες, αποδίδονται συχνά τα εύσημα για το έργο τους στον μηχανισμό Higgs, ενώ και οι ίδιοι δεν κρατούν καμία μνησικακία απέναντι στον Peter Higgs. Η τρίτη ομάδα, των Τζέρι Γκουράλνικ, Ντικ Χέιγκεν και Τομ Κιμπλ, σπανίως αναγνωρίζεται, ακόμα και ανάμεσα στους φυσικούς που εργάζονται στον μηχανισμό Higgs. Ο Γκουράλνικ και ο Χέιγκεν πιστεύουν μάλιστα ότι κάποιοι ευρωπαίοι φυσικοί συνωμοτούν εναντίον τους έτσι ώστε να διαγραφούν από την ιστορία. Ο Γκουράλνικ εξέφρασε τις υποψίες του σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το 2009: Αρχικά φαινόταν να μην υπάρχει πρόβλημα και να αναγνωρίζουν το έργο μας σε ίση βάση με εκείνο των Ενγκλέρ, Μπρουτ και Higgs. Αυτό φαίνεται να άλλαξε κάπου στο 1999, όταν το έργο μας άρχισε να παραλείπεται από τις αναφορές σημαντικών ομιλιών και άρθρων, ακόμα και από συγγραφείς που προηγουμένως μας ανέφεραν. Οι Ρόμπερτ Μπρουτ και Φρανσουά Ενγκλέρ, του Ελεύθερου Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, ήταν οι πρώτοι που έκαναν δημοσιεύσεις σχετικά με το θέμα που σήμερα είναι γνωστό ως μηχανισμός Higgs. Ήταν απομονωμένοι από τη διεθνή κοινότητα της φυσικής των στοιχειωδών σωματιδίων καθώς και από τους νεοεισερχόμενους στο χώρο. Στη συνέχεια, ακολούθησε ο Higgs, ο οποίος ήταν ο πρώτος που τράβηξε την προσοχή στην ύπαρξη ενός νέου σωματιδίου, του μποζονίου Higgs, το οποίο πρέπει να υπάρχει αν η θεωρία είναι σωστή. Τρίτοι στη σειρά δημοσίευσης, με διαφορά λίγων εβδομάδων, ήταν οι Γκουράλνικ, Χέιγκεν και Κιμπλ. Ο Higgs δεν νιώθει άνετα που μόνο το όνομά του έχει συνδεθεί με τη θεωρία. Όταν συζητάς μαζί του, το σωματίδιο αναφέρεται ως “βαθμωτό μποζόνιο” ή ως το “αποκαλούμενο μποζόνιο Higgs”. Σε ένα συνέδριο, ο Higgs παραδέχθηκε τη δυσάρεστη αυτή κατάσταση ξεκινώντας τη διάλεξή του ως εξής: “Αντίθετα με ό,τι συνηθίζεται σε αυτό το συνέδριο, θέλω πρώτα απ’ όλα να αρνηθώ ότι έχω προτεραιότητα σε ό,τι αφορά κάποιες από τις έννοιες με τις οποίες το όνομά μου συνήθως συνδέεται με τη βιβλιογραφία”. Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι ο μηχανισμός Higgs πρέπει να μετονομαστεί σε μηχανισμό ΑΒΕGHHKt’H, από τα ονόματα όλων των επιστημόνων (Anderson, Brout, Englert, Guralnik, Hagen, Higgs, Kibble και ‘t Hooft) που το ανακάλυψαν εξ αρχής ή εκ νέου…. Στις φωτογραφίες: Η δημοσίευση των Εnglert και Βrout στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 31/8/ 1964- H δημοσίευση του Peter Higgs στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 19/10/1964- H δημοσίευση των G. S. Guralnik, C. R. Hagen και B. Kibble στο PHYSICAL REVIEW LETTERS 16/11/1964 http://physicsgg.me/2013/10/06/%ce%b2%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%b5%ce%af%ce%bf-%ce%bd%cf%8c%ce%bc%cf%80%ce%b5%ce%bb-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-2013-live/

Νόμπελ Φυσικής για το μποζόνιο του Χιγκς. Την ανακάλυψη του μηχανισμού μέσω του οποίου η ύλη αποκτά τη μάζα της τιμά το φετινό Νόμπελ Φυσικής, ανακοίνωσε την Τρίτη η επιτροπή των βραβείων στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας. Την ανώτατη τιμητική διάκριση στην Επιστήμη θα μοιραστούν ο βρετανός Πίτερ Χιγκς και ο βέλγος Φρανσουά Ενγκλέρ «για τη θεωρητική ανακάλυψη ενός μηχανισμού που συμβάλει στην κατανόηση της προέλευσης της μάζας των υποατομικών σωματιδίων, και η οποία επιβεβαιώθηκε πρόσφατα από την ανακάλυψη του προβλεπόμενου στοιχειώδους σωματιδίου στα πειράματα ATLAS και CMS του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων του CERN». Η ανακοίνωση επιβεβαιώνει τις προβλέψεις των τελευταίων ημερών για τους νικητές του βραβείου. Ό,τι υπάρχει στο Σύμπαν πιστεύεται ότι χωρίζεται σε δύο κατηγορίες στοιχειωδών σωματιδίων. Η πρώτη είναι τα φερμιόνια, τα οποία είναι συστατικά της ύλης. Η δεύτερη είναι τα μποζόνια, τα οποία λειτουργούν ως φορείς των φυσικών δυνάμεων και των αντίστοιχων πεδίων τους. Το φωτόνιο, για παράδειγμα, μεταδίδει την ηλεκτρομαγνητική δύναμη στη μορφή φωτός και είναι φορέας του ηλεκτρομαγνητικού πεδίου. Το μποζόνιο του Χιγκς είναι το σωματίδιο που αντιστοιχεί στο πεδίο του Χιγκς, το οποίο προσδίδει μάζα στην ύλη. Είναι στοιχειώδες σωματίδιο, δηλαδή δεν έχει εσωτερική δομή και δεν αποτελείται από άλλα, συστατικά σωματίδια. Παρόλα αυτά, είναι εξαιρετικά ασταθές και όταν σχηματιστεί καταρρέει σχεδόν ακαριαία και δίνει άλλα υποατομικά σωματίδια. Αν και λέγεται και γράφεται ευρέως ότι το μποζόνιο του Χιγκς δίνει στα στοιχειώδη σωματίδια τη μάζα τους, αυτό δεν είναι απόλυτα σωστό. Τη μάζα τη δίνει το πεδίο του Χιγκς, το οποίο δεν την δημιουργεί εκ του μηδενός αλλά την εμπεριέχει από πριν ως ενέργεια. Τη στιγμή που εμφανίστηκε το Σύμπαν, τα στοιχειώδη σωματίδια δεν είχαν μάζα. Αυτό άλλαξε ένα τρισεκατομμυριοστό του δευτερολέπτου αργότερα, όταν εμφανίστηκε το πεδίο του Χιγκς, λέει η θεωρία, την οποία πρότειναν τη δεκαετία του 1960 οι Χιγκς και Ενγκλέρ και άλλοι θεωρητικοί φυσικοί. Η επιβεβαίωση ήρθε το 2012 μετά την ανίχνευση του μποζονίου του Χιγκς στο CERN. Όπως σημειώνει η επιτροπή των Νόμπελ, το σωματίδιο του Χιγκς αποτελεί θεμέλιο λίθο στο λεγόμενο Καθιερωμένο Μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής -το σύνολο των εξισώσεων που περιγράφουν τις ιδιότητες και τη συμπεριφορά όλων των στοιχειωδών σωματιδίων. Στην αρχική τους μορφή, οι εξισώσεις του μοντέλου λειτουργούσαν μόνο αν η μάζα απουσίαζε από όλα στοιχειώδη σωματίδια. Ο μηχανισμός του Χιγκς προτάθηκε προκειμένου να συμβιβάσει το Μοντέλο με την έννοια της μάζας, και το μποζόνιο του Χιγκς είναι το τελευταίο από τα στοιχειώδη σωματίδια του Μοντέλου του οποίου η ύπαρξη αποδεικνύεται πειραματικά. Αν η ύπαρξη του διαψευδόταν, οι θεωρητικοί φυσικοί θα αναγκάζονταν να εξετάσουν εναλλακτικές θεωρίες για τη μάζα. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231268309

Οι επιστήμονες κατάφεραν να παράγουν φθηνή ενέργεια όπως ο Ηλιος. Ενα σημαντικό ορόσημο πέρασαν αμερικανοί επιστήμονες στον μακρύ και δύσκολο δρόμο για να πετύχουν τελικά την παραγωγή ενέργειας από θερμοπυρηνική σύντηξη, να αντιγράψουν σε εργαστηριακές συνθήκες τον τρόπο με τον οποίο ο Ηλιος παράγει την ενέργειά του. Οπως αναφέρει το BBC, στη διάρκεια πειράματος στην Εθνική Εγκατάσταση Ανάφλεξης (National Ignition Facility - NIF) στην Καλιφόρνια, για πρώτη φορά η ποσότητα ενέργειας που απελευθερώθηκε κατά την πυρηνική αντίδραση, ήταν μεγαλύτερη από την ποσότητα ενέργειας που απορρόφησε το πυρηνικό καύσιμο. Ποτέ έως τώρα, οπουδήποτε στον κόσμο, δεν είχε επιτευχθεί κάτι τέτοιο, σχολίασε ο Πολ Ρίνκον του ΒΒC. H «χειραγώγηση» με ελεγχόμενο και ενεργειακά αποδοτικό τρόπο της σύντηξης, δηλαδή της διαδικασίας με την οποία ο Ηλιος παράγει την ενέργειά του, θα αποτελέσει την πηγή τεράστιων ποσοτήτων φθηνής ενέργειας. Για να συμβεί αυτό όμως, πρέπει τα θερμοπυρηνικά εργοστάσια να παράγουν περισσότερη ενέργεια από αυτή που χρειάζεται να καταναλώσουν για να αυξήσουν σε τρομακτικά ύψη (πολλών εκατομμυρίων βαθμών Κελσίου) την θερμοκρασία και έτσι να προκαλέσουν την ανάφλεξη του καυσίμου, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία της -αυτοτροφοδοτούμενης στη συνέχεια - θερμοπυρηνικής σύντηξης. Οι εγκαταστάσεις του NIF στο Εθνικό Εργαστήριο Λόρενς Λίβερμορ της Καλιφόρνιας φιλοξενούν το πιο ισχυρό λέιζερ του κόσμου, το οποίο εστιάζει 192 ακτίνες πάνω σε ένα μικρό σφαιρίδιο καυσίμου υδρογόνου (πρόκειται για ένα πολύ κρύο στερεό μείγμα ισοτόπων υδρογόνου). Όταν η θερμοκρασία και η συμπίεση του τελευταίου θα έχει αυξηθεί στον απαιτούμενο βαθμό, εκκινεί μόνη της η θερμοπυρηνική σύντηξη, οπότε παράγεται ενέργεια. Ο στόχος των αμερικανών ερευνητών, όπως επισημαίνει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι να πετύχουν αυτή την τελική «ανάφλεξη» του καυσίμου - στόχου, έτσι ώστε η πυρηνική αντίδραση να εκλύει μεγαλύτερη ενέργεια από αυτή που παρέχουν τα λέιζερ για την πυροδότηση. Το NIF - που η αρχική αποστολή του είναι η μελέτη των πυρηνικών όπλων - είχε θέσει αυτόν τον στόχο έως το τέλος του 2012, αλλά λόγω τεχνικών προβλημάτων αυτό το χρονικό όριο δεν τηρήθηκε. Η σημερινή παραγωγή ενέργειας από πυρηνικούς αντιδραστήρες επιτυγχάνεται με την αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή όχι με σύντηξη, αλλά με σχάση. Το σημαντικότερο διεθνώς πρόγραμμα θερμοπυρηνικής σύντηξης βρίσκεται στα «σκαριά» στην Ευρώπη, στο Κανταράς της Νότιας Γαλλίας, όπου ήδη κατασκευάζεται ο πρώτος δοκιμαστικός θερμοπυρηνικός σταθμός (ITER), ο οποίος θα χρησιμοποιεί διαφορετική τεχνολογία από το NIF. http://www.tanea.gr/news/science-technology/article/5045995/oi-episthmones-kataferan-na-paraksoyn-fthhnh-energeia-opws-o-hlios/

Θα πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας; Με αφορμή τον μετεωρίτη που έπεσε στα Ουράλια, με αποτέλεσμα –ευτυχώς- μόνον εκατοντάδες τραυματίες, οι επιστήμονες καταθέτουν τις απόψεις τους για το πώς μπορεί η ανθρωπότητα να προστατευθεί από τέτοια φαινόμενα ή και να καταστρέψει τέτοια απειλητικά σώματα. Οι αστρονόμοι έχουν καταφέρει πλέον ως ένα βαθμό να παρακολουθούν τα επικίνδυνα αντικείμενα που θα μπορούσαν μελλοντικά να φτάσουν σε μας από το διάστημα. Ωστόσο, η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμη εφεύρει τον τρόπο να καταστρέφει τους επισκέπτες εξ ουρανού, πριν αυτοί εισβάλουν στη γήινη ατμόσφαιρα. Την άποψη αυτή εξέφρασε σε συνέντευξή του στη RBTH ο υποδιευθυντής του Κρατικού Ινστιτούτου Αστρονομίας «Π. Στένμπεργκ», του Κρατικού Πανεπιστημίου Μόσχας, Σεργκέι Λαμζίν. RBTH: Πόσο σοβαρή απειλή συνιστούν οι μετεωρίτες και αστεροειδείς για τη ζωή πάνω στη Γη; Μπορεί να γίνει λόγος για σενάρια Αποκάλυψης, ή αυτή η απειλή έχει διογκωθεί σε κάποιο βαθμό από τα ΜΜΕ; Σεργκέι Λαμζίν: Κάθε χρόνο εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα δεκάδες χιλιάδες τόνοι μετεωριτών, αλλά ως επί το πλείστον καίγονται στην ατμόσφαιρα της Γης. Οι συγκεκριμένοι μετεωρίτες όμως έχουν μικροσκοπικό μέγεθος. Τα σώματα που έχουν μάζα μεγαλύτερη του ενός κιλού είναι ικανά να φτάσουν ως την επιφάνεια της Γης, έχοντας πιθανόν διασπαστεί σε κομμάτια. Όσο πιο μεγάλος είναι ο μετεωρίτης, τόσο μεγαλύτερη είναι η κινητική του ενέργεια, και τόσο μεγαλύτερη η ζημιά που μπορεί να προκαλέσει. Αν ο μετεωρίτης «Τουνγκούσκι» είχε «καθυστερήσει» μερικές ώρες, τότε θα έπεφτε κάπου κοντά στην Αγία Πετρούπολη και πιθανόν θα είχε προκαλέσει μεγάλες καταστροφές. Αν πέσει στη Γη ένα ουράνιο σώμα πολύ μεγάλου μεγέθους -ενός χιλιομέτρου και περισσότερο- τότε θα πρόκειται για καταστροφή πλανητικής κλίμακας. Υπάρχει μια υπόθεση που συζητείται ευρέως, ότι δηλαδή η πτώση μετεωρίτη στην περιοχή του Κόλπου του Μεξικού πριν από εκατομμύρια χρόνια, ήταν αυτή που προκάλεσε τον μαζικό αφανισμό των δεινοσαύρων. ΕΡ: Μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι σε μερικές περιοχές της Γης είναι μεγαλύτερη η πιθανότητα πτώσης μετεωρίτη ή αστεροειδή, απ’ ότι στις υπόλοιπες; Υπάρχει στη Γη κάποιο ασφαλές μέρος, ή θα πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι πάντοτε υπάρχει η πιθανότητα να πέσει κάτι από τον ουρανό στο κεφάλι μας; ΑΠ: Η πιθανότητα να πέσει στο κεφάλι σας μετεωρίτης, είναι μηδαμινή. Σε ολόκληρη την ιστορία υπήρξε μόνο μία περίπτωση που μετεωρίτης έπεσε πάνω σε κατοικία. Διαπέρασε τη σκεπή του σπιτιού και χτύπησε τη γυναίκα που βρισκόταν μέσα σε αυτό. Αυτή όμως δεν έπαθε σχεδόν τίποτα, καθώς ο μετεωρίτης είχε χάσει ήδη όλη την ενέργειά του, σπάζοντας τη στέγη. Οι πιθανότητες να υποστείς αυτοκινητιστικό δυστύχημα είναι ασύγκριτα υψηλότερες. Οι αστρονόμοι έχουν ήδη ανακαλύψει όλους τους αστεροειδείς μεγέθους εκατοντάδων χιλιομέτρων, που βρίσκονται κοντά στη Γη. Και πιθανόν, μπορούμε να πούμε πλέον ότι έχει ανακαλυφθεί ένας σημαντικός αριθμός από τους αστεροειδείς με μέγεθος μεγαλύτερο των 10 χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των αστρονόμων, τα προσεχή 100 με 200 χρόνια ούτε ένας από αυτούς δεν θα διασταυρωθεί με την τροχιά της Γης. Δεν απειλούμαστε με κάποια Αποκάλυψη. Αναφερόμαστε όμως σε εκείνους τους αστεροειδείς που παρατηρούμε κοντά στη Γη, και οι οποίοι κινούνται σε συγκριτικά περιορισμένες τροχιές. Ωστόσο, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ότι υπάρχουν κάποιοι κομήτες, μεγέθους για παράδειγμα μερικών δεκάδων χιλιομέτρων, οι οποίοι κινούνται σε πολύ διευρυμένες τροχιές. Αυτοί, απλώς δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη και μπορούν να διασταυρωθούν με την τροχιά του πλανήτη μας. Όσον αφορά δε, το πού μπορεί να πέσει ένα ουράνιο σώμα, θα πρέπει να πούμε ότι θραύσματα μετεωριτών ανακαλύπτονται σε όλες τις ηπείρους. Ιδιαίτερα πολλά, στην Ανταρκτική. Όχι όμως επειδή εκεί πέφτουν συχνότερα, αλλά διότι στον λευκό πάγο είναι ευκολότερο να δεις τα σκούρα θραύσματα. ΕΡ: Ποιοί είναι οι αποτελεσματικότεροι τρόποι να παρακολουθηθεί η πορεία που κινούνται οι μετεωρίτες και οι αστεροειδείς. Ακόμη, υφίστανται σήμερα τρόποι αναχαίτισής τους ή αλλαγής της πορείας τους; ΑΠ: Οι αστρονόμοι παρατηρούν τμήματα του ουρανού. Κι’ αν δουν ότι ένα αντικείμενο κινείται προς τα εμάς, αρχίζουν να το παρακολουθούν και να υπολογίζουν την τροχιά του. Όμως, όσο πιο μικρό είναι ένα ουράνιο σώμα, τόσο πιο δύσκολο είναι να ανακαλυφθεί. Εξάλλου, όσο πιο μικρό είναι, τόσο μικρότερη είναι και η ζημιά που θα προκαλέσει. Όσο πιο γρήγορα ανακαλύψουμε το δυνητικά επικίνδυνο σώμα, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχουμε στη διάθεσή μας για να προετοιμαστούμε και να προειδοποιήσουμε τον πληθυσμό. Αυτό απαιτεί επενδύσεις στις αστρονομικές έρευνες. Πρέπει να δημιουργηθεί ένα δίκτυο από αυτοματοποιημένα μικρά τηλεσκόπια με πολύ ευρύ πεδίο παρατήρησης, τα οποία θα μπορούν να ελέγχουν διαρκώς τον ουρανό. Ανάλογα δίκτυα δημιουργούνται ήδη, για παράδειγμα στις ΗΠΑ. Και το κόστος τους, δεν είναι μεγάλο. Υπάρχει ωστόσο και ένα άλλο πρόβλημα. Πώς θα καταστραφούν αυτά τα αντικείμενα; Είναι αφελές να υποτεθεί ότι θα ανατινάξουμε μια ατομική βόμβα δίπλα από τον αστεροειδή και θα λύσουμε το πρόβλημα. Τα σώματα αυτά, σε αντίθεση με τους πυραύλους μας, κινούνται με ταχύτητα μερικών δεκάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο και διαθέτουν τερατώδεις διαστάσεις, χιλιάδων, ή και εκατοντάδων χιλιάδων τόνων. Προωθούνται και κάποιες πρωτοποριακές ιδέες, όπως για παράδειγμα αυτή του διαστημικού μπιλιάρδου. Να σταλεί δηλαδή προς τον επικίνδυνο αστεροειδή κάποιο μικρό σώμα το οποίο, προσκρούοντας πάνω στο μεγαλύτερο, θα του αλλάξει λίγο την τροχιά. Προς το παρόν όμως όλα αυτά είναι απλά και μόνο ιδέες. http://rbth.gr/international/2013/02/22/tha_pesei_o_oyrano_sto_kefali_ma_20271.html

Ένα ειδυλλιακό ταξίδι στον κόσμο της επιστημονικής έρευνας! Η Αθήνα, πόλη της γνώσης, της επιστήμης και της φιλοσοφίας κατά την κλασική αρχαιότητα, αποδείχθηκε μοναδική οικοδέσποινα για την Ελληνική "Βραδιά Ερευνητή". Ο Αττικός καιρός σε συνδυασμό με το άλσος που περιβάλει τις εγκαταστάσεις του ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος» στους πρόποδες του Υμηττού, δημιούργησαν μία ειδυλλιακή βραδιά που προσέλκυσε πλήθος κόσμου. Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου ώρα 6 μ.μ. και ο "Δημόκριτος" άνοιξε πια τις πόρτες του. Αρχικά καταφθάνουν οικογένειες με μικρά παιδιά, μαθητές με τους δασκάλους τους ή σε παρέες καθώς και φοιτητές. Το προσωπικό που βρίσκεται στον κήπο δίνει οδηγίες στους επισκέπτες και τους κατευθύνει στο κεντρικό αμφιθέατρο όπου θα ξεκινήσει επίσημα η βραδιά. Λίγο μετά τις 6 και ενώ ο κόσμος προσέρχεται ακόμα στην αίθουσα μέχρι να την γεμίσει, ξεκινά η βραδιά με ένα μοναδικό καλωσόρισμα. Ο Paolo Nespoli, Ιταλός αστροναύτης του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (European Space Agency, ESA) σε απευθείας σύνδεση καλωσορίζει ταυτόχρονα σε Αθήνα και Frascati, στην αντίστοιχη "Βραδιά Ερευνητή" στο ESRIN της ESA, τους λάτρεις της επιστήμης. Ο Paolo, κάλεσε το κοινό να ταξιδέψει μαζί του στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό στα πλαίσια της αποστολής MagISStra το 2010. Εντυπωσιακά στιγμιότυπα από την εκτόξευση του πυραύλου, το θερμό καλωσόρισμα από τα μέλη που ήδη βρίσκονταν στον Διαστημικό Σταθμό, ο τρόπος ζωής του στο διάστημα και οι μικρές δυσκολίες που αντιμετώπισε μέχρι να προσαρμοστεί, οι εργασίες που πραγματοποιούσε καθημερινά αλλά και η θέα της Γης από τα δικά του μάτια ήταν μερικές από τις εικόνες που έγιναν εμπειρίες για τους εραστές του διαστήματος και όχι μόνο. http://spaceinvideos.esa.int/Videos/2013/10/O_Paolo_Nespoli_ste_Vradiha_toy_Ereynethe_2013 Για τον Paolo Nespoli, δεν είναι η πρώτη φορά που συμμετέχει σε διεθνείς εκπαιδευτικές εκδηλώσεις, καθώς στο παρελθόν έχει επικοινωνήσει με ζωντανές συνδέσεις από το διάστημα, ενώ του αρέσει επίσης να έρχεται σε επαφή με ανθρώπους ανεξαρτήτου ηλικίας από όλο τον κόσμο απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με την ζωή στο διάστημα. Ένα πραγματικά ενδιαφέρον και αληθινό βίντεο που προκάλεσε τη συγκίνηση και το ενθουσιώδες χειροκρότημα του κόσμου. Η ESA και η συμμετοχή της Ελλάδας Στη συνέχεια, τη σκυτάλη παραλαμβάνει ένα άλλο μέλος της οικογένειας της ESA, ο Δρ Μιχάλης Φούμελης ερευνητής στο Τμήμα Επιστήμης, Εφαρμογών και Τεχνολογιών του Μέλλοντος στον τομέα προγραμμάτων Παρατήρησης της Γης στο ESRIN. Το θέμα της παρουσίασης του, η ESA και η παρατήρηση της Γης από το διάστημα. Ο επιστήμονας της ESA, μέσα από την παρουσίαση του, εξήγησε στο κοινό τι είναι ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος, ποιες χώρες συμμετέχουν, ποία η αποστολή του και ποια η συμβολή του μέχρι σήμερα στην εξερεύνηση του διαστήματος. Η συμμετοχή της Ελλάδας στον οργανισμό ήταν για πολλούς μια έκπληξη καθώς αρκετοί ήταν εκείνοι που μέχρι τη βραδιά αυτή δεν γνώριζαν πως η Ελλάδα έχει ενεργή παρουσία σε ένα τόσο μεγάλο διαστημικό οργανισμό και μάλιστα με πολλά οφέλη για την εξέλιξη της εγχώριας έρευνας και των ερευνητών της μέσα από τις αποστολές και τα προγράμματα της ESA. Οι ξεχωριστές εικόνες από τους δορυφόρους παρατήρησης της Γης της ESA καθώς και η χρησιμότητα τους σε εφαρμογές που επηρεάζουν την καθημερινότητας μας εδώ στη Γη, κράτησαν απερίσπαστη την προσοχή του κόσμου από τις πρώτες σειρές καθισμάτων του αμφιθεάτρου έως τους όρθιους που είχαν κατακλείσει το κεντρικό αμφιθέατρο. Πολλοί ήταν εκείνοι που πλησίασαν τον Έλληνα επιστήμονα είτε για να τον συγχαρούν για την ομιλία του, είτε για να συνομιλήσουν λίγο μαζί του σχετικά με την έρευνα αλλά και την εμπειρία του να εργάζεται για έναν τόσο σημαντικό οργανισμό όπως η ESA. Ο Δρ Φούμελης πάντα πρόθυμος, συνομίλησε με όλους, μικρούς και μεγάλους λύνοντας όλες τις απορίες και παροτρύνοντας τους να συνεχίσουν την εξερεύνηση στο χώρο του διαστήματος. Μετά το πέρας των ομιλιών, στους χώρους του "Δημόκριτου" στήθηκε ένα πανηγύρι της επιστήμης. Ο κόσμος συνέχιζε ακόμα να έρχεται και με τη βοήθεια των διοργανωτών οδηγούνταν στα θεματικά εργαστήρια που είχαν στηθεί σε κάθε γωνιά. Σε μια τέτοια γωνιά, στο κεντρικό κτήριο του "Δημόκριτου", λάμβαναν χώρα οι εκπαιδευτικές δράσεις της ESA με υπεύθυνο τον Δρ Φούμελη. Ο Έλληνας ερευνητής έδειξε δορυφορικές εικόνες από την περιοχή της Ελλάδας εξηγώντας τα διαφορετικά είδη απεικονίσεων που μπορούν να μας παρέχουν οι διάφοροι δορυφόροι, οι οποίες και εντυπωσίασαν τα παιδιά. Στη συνέχεια παρουσίσε τα ειδικά εργαλεία επεξεργασίας δορυφορικών εικόνων για εκπαιδευτικούς σκοπούς που διαθέτει η ESA , τα οποία περιλαμβάνουν δορυφορικές εικόνες από τις διάφορες αποστολές της καθώς και ένα απλουστευμένο λογισμικό με το οποίο μπορεί ένας μαθητής να δει και να υλοποιήσει κάποιες βασικές επεξεργασίες των εικόνων αυτών, ώστε να εξοικειωθεί με τα εργαλεία που χρησιμοποιούν και οι επιστήμονες στην ESA για την έρευνα στην παρατήρηση της Γης. Αποκαλυπτικές ήταν για τους μικρούς φίλους της τεχνολογίας οι εικόνες στις οποίες, μετά την επεξεργασία τους με το λογισμικό της ESA, κατάφεραν να διακρίνουν μόνοι τους τις πληγείσες περιοχές από τις πυρκαγιές του 2007 στην περιοχή της Πελοποννήσου. Μεταξύ των μαθητών, άνθρωποι όλων των ηλικιών στάθηκαν να δουν και να ακούσουν με προσοχή τα όσα παρουσίαζε ο Δρ Φούμελης σε μια διαδραστική επίδειξη. Ο Έλληνας επιστήμονας συνομιλούσε διαρκώς με το κοινό, με τα παιδιά να συμμετέχουν με ιδιαίτερη θέρμη και τον ίδιο να απαντά σε ερωτήσεις και απορίες γύρω από τις διαστημικές αποστολές. Ενθουσιασμός επικρατούσε όταν στο τέλος κάθε παρουσίασης ο κ.Φούμελης μοίραζε αναμνηστικές αφίσες της ESA με εικόνες καταγεγραμμένες από δορυφόρους, ενώ σε όσους εκπαιδευτικούς παραβρέθηκαν χάρισε το αναμνηστικό κιτ με τα εκπαιδευτικά εργαλεία της ESA. Ανάρπαστες έγιναν οι αφίσες που απεικόνιζαν το αποτύπωμα του κοσμικού υποβάθρου που κατέγραψε φέτος το παρατηρητήριο Planck της ESA, όσο και η αφίσα-εικόνα της Αθήνας όπως την κατέγραψε ο WorldView-2 της DigitalGlobe. Φυσικά όλοι προμηθεύτηκαν και τα ενημερωτικά φυλλάδια της ESA που βρίσκονταν στους πάγκους δίπλα από το χώρο που γινόταν η παρουσίαση. Η διοργάνωση πέτυχε τον στόχο της. Το κοινό γνώρισε περισσότερα για την ESA, τα οφέλη της συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτή, τους ανθρώπους της, αλλά και τους χώρους που συντελείται η σύγχρονη έρευνα. Πλήθος κόσμου, πάνω από 5000 άτομα πέρασαν από το "Δημόκριτο" για αυτό το μοναδικό πανηγύρι της επιστήμης ξεπερνώντας κάθε προσδοκία. Η "Βραδιά Ερευνητή" 2013 που φέτος γιορτάστηκε από κοινού σε Αθήνα και ESRIN πλησιάζει στο τέλος της. Υπό τις μελωδίες που τραγουδούν ζωντανά οι ερευνητές, οι τελευταίοι επισκέπτες παρατηρούν το γοητευτικό και άγριο σύμπαν μέσα από τα τηλεσκόπια στον κήπο, ενώ άλλοι κατευθύνονται σιγά σιγά προς την έξοδο μετά από ένα αληθινά ξεχωριστό ταξίδι στη γνώση. Τα παραδείγματα του Ιταλού αστροναύτη και του Έλληνα επιστήμονα επιβεβαιώνουν πως το διάστημα δεν είναι τελικά και τόσο μακριά και πως όλα τα όνειρα μπορεί να γίνουν πραγματικότητα. http://www.esa.int/ell/ESA_in_your_country/Greece/Hena_eidylliakho_taxhidi_ston_khosmo_tes_epistemonikhes_hereynas!

7-10-1959: H πρώτη φωτογραφία της αθέατης πλευράς τη Σελήνης. Το διαστημικό σκάφος Luna 3 φωτογράφησε για πρώτη φορά την αθέατη πλευρά της Σελήνης, στις 7 Οκτωβρίου (σαν σήμερα) του 1959 από απόσταση 63.500 χιλιομέτρων. Το Luna 3 πήρε συνολικά 29 φωτογραφίες στις οποίες – παρότι ήταν χαμηλής ανάλυσης – διακρίνονταν τα περισσότερα βασικά χαρακτηριστικά. Η παραπάνω εικόνα, είναι η πρώτη φωτογραφία που έστειλε το Luna 3, αποκαλύπτοντας για πρώτη φορά το γεγονός ότι η αθέατη πλευρά της Σελήνης, ήταν πολύ διαφορετική από την ορατή πλευρά της. Τα τρία τέταρτα προς τα δεξιά του δίσκου είναι η αθέατη πλευρά. Το σκοτεινό σημείο στο πάνω δεξιά μέρος είναι η Mare Moscoviense, η σκοτεινή περιοχή κάτω αριστερά είναι η Mare Smythii. Ο μικρός σκοτεινός κύκλος στο κάτω δεξιά μέρος με τη λευκή κουκίδα στο κέντρο είναι ο κρατήρας Tsiolkovskiy και κεντρική κορυφή του. http://physicsgg.me/2011/10/07/h-%cf%80%cf%81%cf%8e%cf%84%ce%b7-%cf%86%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b3%cf%81%ce%b1%cf%86%ce%af%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b1%ce%b8%ce%ad%ce%b1%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bb%ce%b5%cf%85%cf%81%ce%ac%cf%82/ Η Ρωσία μπορεί να δημιουργήσει επανδρωμένη βάση στη Σελήνη. Στην κρατική εταιρία Roscosmos άρχισε το προκαταρκτικό έργο επιστημονικής επιβεβαίωσης της δυνατότητας δημιουργίας επανδρωμένης σεληνιακής βάσης, δήλωσε ο Διευθυντής του Ινστιτούτου διαστημικών ερευνών, ακαδημαϊκός Λεβ Ζελιόνι. «Ο άμεσος στόχος στον ορίζοντα σχεδιασμού - είναι η δημιουργία ενός επανδρωμένου προκεχωρημένου φυλακίου στη Σελήνη" – είπε ο επιστήμονας. Η δημιουργία σεληνιακής βάσης μεταξύ 2020 - 2030 αποτελεί ρεαλιστική προοπτική. Σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό, στη Σελήνη ο άνθρωπος θα τα βρει πολύ δύσκολα. «Η μακρόχρονη παραμονή είναι δυνατή μόνο σε ειδικά καταφύγια και, πιθανότατα, κάτω από την επιφάνεια του σεληνιακού εδάφους», - πρόσθεσε, διευκρινίζοντας ότι ο κύριος κίνδυνος για τις μακρόχρονες σεληνιακές αποστολές και τη πτήση στον Άρη είναι η κοσμική ραδιενέργεια. Η κατασκευή μιας διαστημικής βάσης θα γίνει σε έναν από τους πόλους της Σελήνης – ανέφερε σε ζωντανή σύνδεση με τη «Φωνή της Ρωσίας», ο ρώσος επιστήμονας, Βλαντισλάβ Σεφτσένκο. Αρχικά, η σεληνιακή βάση προγραμματιζόταν για τον ισημερινό της Σελήνης, αλλά, τώρα που ανακαλύφθηκε πάγος στους πόλους, αποφασίστηκε να δημιουργηθεί εκεί. «Γνωρίζουμε ότι η Σελήνη διαθέτει αποθέματα τιτανίου, νερό σε μορφή πάγου και στρώματα μετάλλων, κάτι που διευκολύνει το έργο του σχεδιασμού της βάσης» - σημείωσε ο ειδικός. Η Roscosmos έχει ήδη αρχίσει την προκαταρκτική εργασία για την υλοποίηση της κατασκευής του σεληνιακού οικισμού. http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_05/245468751/ http://greek.ruvr.ru/news/2013_10_04/245350968/

Peter Higgs: o μετριόφρων φυσικός που υποτιμά τον εαυτο του...αλλά εξυμνούν οι συνάδελφοί του. “Οι σωματιδιακοί φυσικοί μιλάνε με θαυμασμό για τον άνθρωπο που περιέγραψε αυτό που τελικά έγινε γνωστό ως “Μηχανισμός Χιγκς”. Για τους επιστήμονες ενός κάποιου αναστήματος, αυτές οι πρώτες μέρες του Οκτωβρίου συνοδεύονται από έντονο εκνευρισμό. Οι υποψηφιότητες είναι γνωστές. Οι αναφορές πυκνώνουν. Το μόνο που μένει είναι να ψηφίσουν τα μέλη της επιτροπής του βραβείου Νόμπελ. Κανείς δεν μπορεί να στοιχηματίσει με βεβαιότητα για το ποιος θα κερδίσει φέτος το πιο σημαντικό βραβείο επιστήμης, ωστόσο οι προβλέψεις αφθονούν. Μιλήστε με σωματιδιακούς φυσικούς, για παράδειγμα, και οι περισσότεροι θα σας αναφέρουν ένα όνομα περισσότερο από κάθε άλλο. Στην κορυφή της δικής τους λίστας με τους νικητές –τα βραβεία θα ανακοινωθούν την ερχόμενη Τρίτη– είναι ο ογδοντατετράχρονος Βρετανός φυσικός Πίτερ Χιγκς που συνηθίζει, μάλλον να υποτιμά τον εαυτό του. Αν και το όνομά του έχει ήδη ακουστεί πολύ, ο Χιγκς μπορεί να γίνει ο διασημότερος από όλους τους νομπελίστες φυσικής μετά τον Ρίτσαρντ Φέινμαν, τον επιστήμονα που συμμετείχε στο Πρόγραμμα Μανχάταν και αποδέχθηκε, απρόθυμα, το βραβείο το 1964. Ενώ όμως ο Φέινμαν λάτρευε την επίδειξη και να τραβάει την προσοχή, ο Χιγκς νιώθει ευτυχής όταν επισκιάζεται από το σωματίδιο που φέρει το όνομά του, εκείνο το άπιαστο μποζόνιο την ανακάλυψη του οποίου ανακοίνωσαν πέρυσι θριαμβευτικά οι επιστήμονες του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων στο CERN. «Είναι μετριόφρων, σε υπερβολικό μάλλον βαθμό», αναφέρει ο Άλαν Γουόκερ, συνάδελφός του στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, ο οποίος καθόταν δίπλα στον Χικγς στο CERN, όταν οι επιστήμονες ανακοίνωσαν την ανακάλυψή τους. «Θα συναντήσετε πολλούς φυσικούς που θα σας μιλήσουν για το πόσο καλοί είναι. Ο Πίτερ δεν τα κάνει αυτά». Περισσότερα: http://physicsgg.me/2013/10/06/peter-higgs-o-%ce%bc%ce%b5%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%8c%cf%86%cf%81%cf%89%ce%bd-%cf%86%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%cf%8c%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85-%cf%85%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b9%ce%bc%ce%ac-%cf%84%ce%bf%ce%bd/ Η Χιγκσογένεση (Higgsogenesis) απαντά στα ερωτήματα; Γιατί η ύλη επικράτησε της αντιύλης; Γιατί η σκοτεινή ύλη αποτελεί το 85% της ύλης που περιέχεται στο Σύμπαν; Σύμφωνα με τα προγνωστικά των βραβείων Nobel πιθανοί νικητές για το Nobel φυσικής – που θα ανακοινωθεί την επόμενη εβδομάδα – είναι οι François Englert και Peter Higgs για την θεωρητική πρόβλεψη του μποζονίου Higgs, του οποίου η πειραματική ανίχνευση έγινε το καλοκαίρι του 2012 από τον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC). Η αναμφισβήτητη πλέον ύπαρξη του μποζονίου Higgs, με μάζα 126 GeV, προσαρμόζεται σε διάφορες θεωρίες από τους φυσικούς. Έτσι σε μια εργασία που δημοσιεύεται στο Physical Review Letters, http://arxiv.org/pdf/1304.3464v2.pdf των ερευνητών Sean Tulin του πανεπιστημίου του Michigan και Géraldine Servant του Καταλανικού ινστιτούτου έρευνας και προχωρημένων σπουδών στην Barcelona, υποστηρίζεται πως το σωματίδιο Higgs θα μπορούσε να δώσει απαντήσει σε βασικά κοσμολογικά προβλήματα. Οι δυο φυσικοί προτείνουν ότι το σωματίδιο Higgs είχε ρόλο κλειδί στο πρώιμο Σύμπαν και θα μπορούσε να εξηγήσει την ασυμμετρία που παρατηρείται σήμερα στη φύση μεταξύ ύλης και αντιύλης, καθώς επίσης και την μυστηριώδη σκοτεινή ύλη που αποτελεί τα πέντε έκτα της ύλης που υπάρχει σήμερα στο Σύμπαν. Σύμφωνα με την παραπάνω εργασία η ύπαρξη του αντι-Higgs (το αντίστοιχο σωματίδιο αντιύλης του μποζονίου Higgs) στις πρώτες στιγμές της Μεγάλης Έκρηξης θα μπορούσε να εξηγήσει την επικράτηση της ύλης στο σημερινό Σύμπαν. Σημειώνεται ότι σύμφωνα με το Καθιερωμένο Πρότυπο δεν απαγορεύεται η ύπαρξη του αντι-Higgs στο πρώιμο Σύμπαν. Το Higgs αλληλεπιδρά με την συνηθισμένη ύλη και η ασυμμετρία στον αριθμό σωματιδίων Higgs και αντι-Higgs θα μπορούσε να μεταφραστεί σε μια ασυμμετρία μεταξύ της ποσότητας ύλης και αντιύλης. Ο μηχανισμός που προτείνουν στο μοντέλο τους οι δυο ερευνητές ονομάζεται Higgsogenesis (Χιγκσογένεση όπως βαρυογένεση, το όνομα της διαδικασίας δημιουργίας των βαρυονίων στο πρώιμο Σύμπαν). Επιπλέον στην ίδια εργασία οι ερευνητές Tulin και Servant, δείχνουν πως αν το σωματίδιο Higgs αλληλεπιδρά με τη σκοτεινή ύλη – για παράδειγμα αν υπάρχει διαδικασία διάσπασης του Higgs προς σωματίδια σκοτεινής ύλης – τότε θα μπορούσε να εξηγηθεί η αναλογία της σκοτεινής ύλης προς την συνηθισμένη ύλη που παρατηρείται σήμερα στο Σύμπαν. Το αν διασπάται το μποζόνιο Higgs σε σωματίδια σκοτεινής ύλης θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί έμμεσα από τον LHC στα πειράματα των επόμενων ετών. Μπορεί οι ανιχνευτές του LHC να μην μπορούν να ταυτοποιήσουν σωματίδια σκοτεινής ύλης, αν όμως ένας αριθμός των σωματιδίων Higgs που αναμένεται να παραχθούν εξαφανίζονται μυστηριωδώς, τότε θα μπορούσαν να μετατρέπονται σε σωματίδια σκοτεινής ύλης. Οι Tulin και Servant δεν είναι οι μόνοι που χρησιμοποιούν την έννοια της Χιγκσογένεσης για την επίλυση κοσμολογικών αινιγμάτων. Το ίδιο κάνουν για παράδειγμα και οι Sacha Davidson et al στην εργασία τους με τίτλο «Baryogenesis through split Higgsogenesis», http://arxiv.org/abs/1307.6218 όπως επίσης και άλλοι ερευνητές. http://physicsgg.me/2013/10/05/%ce%b7-%cf%87%ce%b9%ce%b3%ce%ba%cf%83%ce%bf%ce%b3%ce%ad%ce%bd%ce%b5%cf%83%ce%b7-higgsogenesis-%ce%b1%cf%80%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%ac-%cf%83%cf%84%ce%b1-%ce%b5%cf%81%cf%89%cf%84%ce%ae%ce%bc%ce%b1%cf%84/