Δροσος Γεωργιος

Οι αστρονόμοι βλέπουν μια τεράστια μαύρη τρύπα να ξυπνά σε πραγματικό χρόνο. Στα τέλη του 2019, ο γαλαξίας SDSS1335+0728 άρχισε ξαφνικά να γίνεται πιο φωτεινός. Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν δεδομένα από διάφορα διαστημικά και επίγεια παρατηρητήρια, συμπεριλαμβανομένου του Πολύ Μεγάλου Τηλεσκοπίου του Ευρωπαϊκού Νότιου Παρατηρητηρίου (ESO’s VLT), για να παρακολουθήσουν πώς μεταβάλλεται η φωτεινότητα του γαλαξία. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η πρωτόγνωρη αυτή παρατήρηση είναι πιθανότατα το αποτέλεσμα μιας ξαφνικής αφύπνισης της τεράστιας μαύρης τρύπας στον πυρήνα του γαλαξία.«Φανταστείτε ότι παρατηρούσατε έναν μακρινό γαλαξία για χρόνια και πάντα φαινόταν ήρεμος και ανενεργός. Ξαφνικά ο πυρήνας του αρχίζει να παρουσιάζει δραματικές αλλαγές στη φωτεινότητα σε αντίθεση με οποιαδήποτε τυπικά γεγονότα που έχουμε δει στο παρελθόν», περιγράφει η Πόλα Σάντσεθ Σαέζ, αστρονόμος στο Ευρωπαϊκό Νότιο Παρατηρητήριο (ESO) στη Γερμανία και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, που δημοσιεύεται στο περιοδικό «Astronomy & Astrophysics».Οι αστρονόμοι χρησιμοποίησαν δεδομένα από διάφορα διαστημικά και επίγεια τηλεσκόπια για να παρακολουθήσουν πώς μεταβλήθηκε η φωτεινότητα του γαλαξία, ο οποίος βρίσκεται 300 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά, στον αστερισμό της Παρθένου. Όπως επισημαίνεται, ορισμένα φαινόμενα, όπως οι εκρήξεις σουπερνόβα, μπορούν να κάνουν τους γαλαξίες να φωτιστούν ξαφνικά, όμως αυτές οι μεταβολές της φωτεινότητας διαρκούν συνήθως μερικές (δεκάδες ή εκατοντάδες) ημέρες. Ο συγκεκριμένος γαλαξίας εξακολουθεί να γίνεται φωτεινότερος σήμερα, περισσότερα από τέσσερα χρόνια αφότου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά αυτή η φωτεινότητα. Επιπλέον, επισημαίνεται ότι οι μεταβολές που ανιχνεύθηκαν στον γαλαξία δεν μοιάζουν με καμία άλλη μεταβολή που έχει παρατηρηθεί στο παρελθόν.Συγκρίνοντας τα δεδομένα που ελήφθησαν πριν και μετά τον Δεκέμβριο του 2019 οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο συγκεκριμένος γαλαξίας εκπέμπει τώρα πολύ περισσότερο φως σε υπεριώδη και υπέρυθρα μήκη κύματος, ενώ τον Φεβρουάριο του 2024 άρχισε να εκπέμπει και ακτίνες Χ.Οι μαύρες τρύπες, «αυτά τα γιγάντια τέρατα συνήθως κοιμούνται και δεν είναι άμεσα ορατά. Στην περίπτωση του SDSS1335+0728 καταφέραμε να παρατηρήσουμε το ξύπνημα της τεράστιας μαύρης τρύπας. ‘Αρχισε ξαφνικά να τρέφεται με το αέριο που ήταν διαθέσιμο στο περιβάλλον της, με αποτέλεσμα να γίνει πολύ φωτεινή», εξηγεί ο Κλαούντιο Ρίτσι από το Πανεπιστήμιο Diego Portales, ένας από τους συγγραφείς της μελέτης.Προηγούμενες μελέτες ανέφεραν ότι ανενεργοί γαλαξίες γίνονται ενεργοί έπειτα από αρκετά χρόνια, αλλά οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι αυτή είναι η πρώτη φορά που η ίδια η διαδικασία, το ξύπνημα της μαύρης τρύπας, παρατηρείται σε πραγματικό χρόνο.Διευκρινίζουν πάντως ότι χρειάζονται επακόλουθες παρατηρήσεις για να αποκλειστούν εναλλακτικές εξηγήσεις. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι βλέπουμε ένα συμβάν παλιρροϊκής διακοπής, κατά το οποίο ένα αστέρι περνά τόσο κοντά από μια μαύρη τρύπα, που απομακρύνεται από την παλιρροϊκή δύναμη της μαύρης τρύπας. Επίσης, δεν αποκλείουν ότι θα μπορούσε να συμβαίνει και ένα νέο φαινόμενο. Μ.Κουζινοπούλου – https://www.amna.gr/mobile/article/828136/Epistimones-entopizoun-mauri-trupa-na-xupna-se-pragmatiko-chrono –https://www.eso.org/public/news/eso2409/

Έρχονται τα κινητά τηλέφωνα με όραση Σούπερμαν που θα μπορούν να βλέπουν τι υπάρχει πίσω από εμπόδια. Θα διαθέτουν τεχνολογία ακτίνων Χ Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «IEEE» ερευνητική ομάδα παρουσιάζει ένα τσιπ που θα μπορούσε να ενσωματωθεί σε κινητά τηλέφωνα προσδίδοντας τους σούπερ… όραση. Τα κινητά τηλέφωνα με αυτή την τεχνολογία θα μπορούν σύμφωνα με τους ερευνητές να βλέπουν τι υπάρχει πίσω από τοίχους ή άλλα εμπόδια και να τα απεικονίζουν στην οθόνη τους για να ενημερώνονται οι κάτοχοι τους.Το τσιπ που βρίσκεται ακόμη σε πειραματικό στάδιο αποτελείται από μια συστοιχία τριών αισθητήρων εικονοστοιχείων (pixels) που εκπέμπουν και λαμβάνουν ραδιοσήματα υψηλής συχνότητας στη ζώνη συχνοτήτων του χιλιοστομετρικού μήκους κύματος (mmWave) του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Τα σήματα που αντανακλώνται πίσω από το αντικείμενο-στόχο στη συνέχεια ενισχύονται και επεξεργάζονται από το τσιπ επιτρέποντας την προβολή περιγραμμάτων του αντικειμένου σε μια οθόνη. Τα πειράματα Στις δοκιμές που πραγματοποιούνται το τσιπ κατάφερε να ανιχνεύσει ένα αντικείμενο πίσω από χαρτόνι. Χρειάστηκαν 15 χρόνια δουλειάς και μια βελτίωση στην απόδοση των εικονοστοιχείων κατά 100 εκατομμύρια φορές για να γίνει το τσιπ αρκετά μικρό ώστε να χωράει σε μια κινητή συσκευή, ανέφεραν οι ερευνητές σε μια δήλωση. Στο μέλλον τα smartphones που είναι εξοπλισμένα με το τσιπ μπορεί να μπορούν να ανιχνεύουν το περιεχόμενο φακέλων ή συσκευασιών ή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την εύρεση καρφιών, καλωδίων ή ραγισμένων σωλήνων πίσω από τοίχους.«Σχεδιάσαμε το τσιπ χωρίς φακούς ή οπτικό εξοπλισμό ώστε να μπορεί να χωράει σε μια φορητή συσκευή. Τα pixel τα οποία δημιουργούν εικόνες ανιχνεύοντας σήματα που αντανακλώνται από ένα αντικείμενο στόχο, έχουν σχήμα τετραγώνου 0,5 χιλιοστών περίπου στο μέγεθος ενός κόκκου άμμου» αναφέρει ο Γουγιεόλ Τσόι καθηγητής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στο Εθνικό Πανεπιστήμιο της Σεούλ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.Πέρα από το να καθιστά δυνατή την εξέταση μέσα από τοίχους και μέσα σε φακέλους, η νέα τεχνολογία απεικόνισης μπορεί να βρει εφαρμογές στην ιατρική και την υγειονομική περίθαλψη λένε οι ερευνητές. Είναι φυσικά ευνόητο ότι η τεχνολογία αυτή θα παρέχει τη δυνατότητα και για κακόβουλη χρήση παράνομης παρακολούθησης και απόκτησης πληροφοριών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1691001/erchontai-ta-kinita-tilefona-me-orasi-soyperman-poy-tha-mporoyn-na-vlepoyn-ti-yparchei-piso-apo-empodia/

Η Κίνα θέλει να φτιάξει τον ισχυρότερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο για να βρει τα μυστικά του Σύμπαντος. Θα μελετήσει με λεπτομέρεια το μποζόνιο Χιγκς. Η Κίνα θέλει να πάρει την πρωτοκαθεδρία και στην έρευνα στον τομέα της Φυσικής κατασκευάζοντας τον μεγαλύτερο επιταχυντή σωματιδίων στον κόσμο που θα είναι πιο μεγάλος και ισχυρός από επιταχυντή που θέλει να κατασκευάσει η Ευρώπη ως διάδοχο του επιταχυντή στο CERN.Ο κυκλικός επιταχυντής ποζιτρονίων μήκους 100 χιλιομέτρων Circular Electron Positron Collider (CEPC) όπως ονομάζεται ο κινεζικός επιταχυντής θα έχει ως πρώτο στόχο να πραγματοποιήσει μετρήσεις στο μποζόνιο Higgs, στο αποκαλούμενο σωματίδιο του Θεού σωματίδιο που δίνει μάζα σε όλα τα σωματίδια. Τέτοιες πληροφορίες θα μπορούσαν να απαντήσουν σε θεμελιώδη ερωτήματα σχετικά με το πώς εξελίχθηκε το Σύμπαν και γιατί τα σωματίδια αλληλεπιδρούν με τον τρόπο που αλληλεπιδρούν.Το επόμενο έτος, η πρόταση για το CEPC θα υποβληθεί στην κινεζική κυβέρνηση για πιθανή συμπερίληψη στο επόμενο πενταετές σχέδιο της. Εάν μπορέσει να κερδίσει την κρατική υποστήριξη, η κατασκευή θα μπορούσε να ξεκινήσει το 2027 και θα διαρκέσει περίπου μια δεκαετία.΄Η αρχική μελέτη για την κατασκευή του CEPC εκτιμά το κόστος για τη δημιουργία του στα 5,2 δισεκατομμύρια δολάρια γεγονός που θα τον καθιστούσε σημαντικά φθηνότερο στην κατασκευή και τη λειτουργία του από τον κυκλικό επιταχυντή FCC που θέλει να κατασκευάσει η Ευρώπη και έχει κόστος 17 δισεκατομμύρια δολάρια. Η κατασκευή της ευρωπαϊκής εγκατάστασης θα ξεκινήσει τη δεκαετία του 2030 εάν υπάρξει φυσικά η απαραίτητη έγκριση. Η έρευνα Ο CEPC θα συντρίβει τα ηλεκτρόνια και τα αντισωματίδια τους, τα ποζιτρόνια, σε εξαιρετικά υψηλές ενέργειες για να δημιουργήσει εκατομμύρια μποζόνια Higgs. «Ο τεράστιος αριθμός τους θα επιτρέψει στους ερευνητές να μελετήσουν το σωματίδιο με μεγαλύτερη λεπτομέρεια από ποτέ» λέει ο Άντριου Κοέν θεωρητικός φυσικός στο Πανεπιστήμιο Επιστήμης και Τεχνολογίας του Χονγκ Κονγκ.Μετρώντας το Higgs με μεγαλύτερη ακρίβεια, οι ερευνητές θα μπορούν να διερευνήσουν ερωτήματα που φτάνουν πέρα από το Καθιερωμένο Μοντέλο, την κορυφαία αλλά ημιτελή θεωρία από τι αποτελείται το Σύμπαν, όπως η φύση της σκοτεινής ύλης και γιατί υπάρχει περισσότερη συνηθισμένη ύλη από αντιύλη στο Σύμπαν. Μακέτα της εγκατάστασης του επιταχυντή που θέλει να κατασκευάσει η Κίνα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1691156/i-kina-thelei-na-ftiaxei-ton-ischyrotero-epitachynti-somatidion-ston-kosmo-gia-na-vrei-ta-mystika-toy-sympantos/

Εγκλωβισμένοι εκτός Γης δύο αστροναύτες της NASA μετά το «σκάνδαλο» με το διαστημικό ταξί της Boeing. Το Starliner χάλασε στο παρθενικό του ταξίδι. Σε εξαιρετικά δύσκολη θέση βρίσκεται πλέον η Boeing αφού μετά το πλήθος των περιστατικών τον τελευταίο καιρό με αεροσκάφη της που παρουσίασαν πολύ σοβαρά τεχνικά προβλήματα ή προβλήματα στα υλικά και τoν εξοπλισμό τους ο αεροναυπηγικός γίγαντας βρίσκεται αντιμέτωπος με τη βλάβη που έχει υποστεί το ολοκαίνουργιο διαστημικό του σκάφος το οποίο μετέφερε πριν από λίγες μέρες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) δύο αμερικανούς αστροναύτες σε μια υπόθεση που χαρακτηρίζεται από τον διεθνή Τύπο ως το «τελευταίο σκάνδαλο» της εταιρείας.Η Boeing κατασκεύαζε εδώ και αρκετά χρόνια ένα διαστημόπλοιο μεταφοράς φορτίων αλλά και επιβατών για λογαριασμό της NASA μετά την απόφαση της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας να σταματήσει να παράγει η ίδια διαστημόπλοια και να συνεργαστεί με τον ιδιωτικό τομέα για την μεταφορά των αστροναυτών της σε διαστημικές αποστολές. Η NASA έδωσε 4,2 δισ. δολάρια στην Boeing για κατασκευάσει ένα διαστημικό ταξί που θα αποτελούσε μια εναλλακτική για την αμερικανική διαστημική υπηρεσία λύση ώστε να μην εξαρτάται αποκλειστικά από το αντίστοιχο σκάφος που έχει κατασκευάσει για αυτόν τον σκοπό η Space X, η διαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ.Όμως υπήρξε πολυετής καθυστέρηση στην ολοκλήρωση της κατασκευής του σκάφους που ονομάστηκε Starliner και τελικά μετά από πολλές αναβολές στις 5 Ιουνίου το σκάφος εκτοξεύτηκε με δύο αστροναύτες της NASA οι οποίοι θα παρέμεναν για λίγες μέρες στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και θα επέστρεφαν με το σκάφος σε μια αποστολή επανδρωμένης δοκιμής της λειτουργίας του Starliner.Λίγα λεπτά πριν την εκτόξευση διαπιστώθηκε μια διαρροή ηλίου η οποία δεν κρίθηκε από τους επιτελείς της αποστολής ως επικίνδυνη και προχώρησε η διαδικασία εκτόξευσης. Όμως εκτός της ήδη γνωστής ανιχνεύθηκαν στη διάρκεια της πτήσης δύο ακόμη διαρροές ηλίου. Τελικά το σκάφος έφτασε και προσδέθηκε ομαλά στον ISS. Η επιστροφή Παρόλα αυτά το πρόβλημα δεν έχει βρεθεί τρόπος να επιλυθεί με αποτέλεσμα ειδικοί να υποστηρίζουν ότι πλέον η μόνη λύση είναι να οργανώσει η NASA αποστολή απεγκλωβισμού των δύο αστροναυτών της από τον ISS. H Boeing υποστηρίζει ότι παρακολουθεί συνεχώς την κατάσταση του σκάφους και κάνει ελέγχους για να δει τι θα γίνει ενώ η NASA τηρεί σιγή ασυρμάτου όσον αφορά τις προθέσεις και το αν θα στείλει κάποιο σκάφος να παραλάβει τους δύο αστροναύτες της και να τους φέρει πίσω στη Γη.Η παραμονή πολύ πέραν του προγραμματισμένου για τους δύο αστροναύτες δεν είναι ασφαλής επιλογή αφού οι χώροι διαμονής, οι προμήθειες και ο υλικοτεχνικός εξοπλισμός γενικότερα στον ISS είναι σχεδιασμένοι για τα πληρώματα και όχι για μακρά παραμονή επισκεπτών. Οι δύο αστροναύτες, η Μπατς Γουίλμορ και ο Σόνι Ουίλιαμς, θα έπρεπε σύμφωνα με τον προγραμματισμό της αποστολής να επιστρέψουν στις 18 Ιουνίου στη Γη κάτι που δεν πρόκειται για να συμβεί και εξετάζεται τώρα η κατάσταση για να αποφασισθεί τι ακριβώς θα συμβεί. Όπως είναι ευνόητο αν αποφασισθεί η επιστροφή των δύο αστροναυτών με το σκάφος της Space X το πλήγμα για την Boeing θα είναι τεράστιο σε πολλά επίπεδα και τα κέρδη για την εταιρεία του Ελον Μασκ ανάλογα μεγάλα. To εικονιζόμενο Starliner αντιμετωπίζει ένα σοβαρό τεχνικό πρόβλημα που το έχουν καθηλώσει στον ISS. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1690329/egklovismenoi-ektos-gis-dyo-astronaytes-tis-nasa-meta-to-skandalo-me-to-diastimiko-taxi-tis-boeing/

Πολύχρωμες αρχέγονες μαύρες τρύπες. Τα κουάρκ θεωρούνται ότι είναι στοιχειώδη σωματίδια με την ίδια έννοια όπως τα λεπτόνια, είναι δηλαδή σχεδόν σημειακά σωμάτια χωρίς εωτερική δομή. Σε αντίθεση όμως με τα λεπτόνια – όπως και σε οτιδήποτε άλλο στη φύση – υποτίθεται ότι έχουν κλασματικό ηλεκτρικό φορτίο. Ένα σοβαρό πρόβλημα που είχε προκύψει με τα κουάρκ ήταν το ότι ως φερμιόνια με σπιν 1/2 έπρεπε υπακούουν στην απαγορευτική αρχή του Pauli. Όμως σύνθετα σωματίδια που αποτελούνταν από δυο ή τρία κουαρκ του ίδιου είδους, όπως π.χ. το πρωτόνια ή το υπερόνιο Ω–, φαίνονταν ότι παραβίαζαν την απαγορευτική αρχή. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, έγινε η πρόταση ότι τα κουάρκ και τα αντι-κουάρκ έχουν μία επιπλέον ιδιότητα που μπορεί να εμφανίζεται με δυο διαφορετικούς τρόπους οι οποίοι ονομάζονται συμβατικά θετικό και αρνητικό. Στην περίπτωση των κουάρκ, αυτή η ιδιότητα έγινε γνωστή σαν «χρώμα», και οι τρεις δυνατότητες ονομάζονται κόκκινο, πράσινο και μπλε. Τα χρώματα των αντι-κουάρκ είναι τα αντι-κόκκινο, αντι-πράσινο και αντι-μπλε. Σύμφωνα με την υπόθεση του χρώματος, και τα τρία κουάρκ ενός βαρυονίου έχουν διαφορετικά χρώματα, υπακούοντας στην απαγορευτική αρχή του Pauli, αφού έχουν διαφορετικούς κβαντικούς αριθμούς. Ένας τέτοιος συνδυασμός μπορεί να θεωρηθεί λευκός σε αναλογία με τον τρόπο που το κόκκινο, πράσινο και μπλε φως συνδυάζονται για να αποτελέσουν λευκό φως – χωρίς να υπάρχει προφανώς σχέση μεταξύ των χρωμάτων των κουάρκ και των πραγματικών χρωμάτων. Ένα μεσόνιο υποτίθεται ότι αποτελείται από ένα κουάρκ ενός χρώματος και ενός αντι-κουάρκ του αντίστοιχου αντι-χρώματος με αποτέλεσμα την αναίρεση του χρώματος. Το αποτέλεσμα είναι τόσο τα βαρυόνια όσο και τα μεσόνια να μην έχουν χρώμα: το χρώμα των κουάρκ είναι ιδιότητα που έχει νόημα μεταξύ των αδρονίων χωρίς να είναι ποτέ άμεσα παρατηρήσιμο στον έξω κόσμο. Φορτίο χρώματος φέρουν και τα γλοιόνια, οι φορείς της ισχυρής αλληλεπίδρασης. Τι σχέση έχει το χρώμα των κουάρκ με τις αρχέγονες μαύρες τρύπες;Μερικές υπερελαφριές μαύρες τρύπες που σχηματίστηκαν αμέσως μετά τη μεγάλη έκρηξη, σύμφωνα με πρόσφατη δημοσίευση των Elba Alonso-Monsalve και David Kaiser, ίσως ήταν εξωτικά αντικείμενα με καθαρό «χρωματικό φορτίο» που θα μπορούσε να έχει αφήσει παρατηρήσιμες υπογραφές.Οι αρχέγονες μαύρες τρύπες (Primordial black holes-PBHs) είναι υποθετικά αντικείμενα που σχηματίστηκαν από τη βαρυτική κατάρρευση πυκνών περιοχών στο πρώιμο σύμπαν. Πολλοί φυσικοί θεωρούν ότι θα μπορούσαν να αποτελούν συστατικό της σκοτεινής ύλης. Αλλά για να αποτελούν οι PBHs το σύνολο της σκοτεινής ύλης, θα πρέπει να είναι εξαιρετικά ελαφριές, πιθανώς να έχουν μάζες μικρότερες από σχετικά μικρούς αστεροειδείς. Οι φυσικοί Elba Alonso-Monsalve και David Kaiser δείχνουν ότι αυτές οι μικροσκοπικές αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να διαθέτουν μια εξωτική ιδιότητα – ένα καθαρό χρωματικό φορτίο (τέτοιου είδους φορτία χαρακτηρίζουν τα κουάρκ και τα γλοιόνια στην κβαντική χρωμοδυναμική θεωρία). Επιπλέον, υποστηρίζουν ότι τέτοιες χρωματικά φορτισμένες αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν αφήσει ίχνη που θα μπορούσαν να ανιχνευθούν.Οι παρατηρήσεις αποκλείουν ότι οι αρχέγονες μαύρες τρύπες αστρικής μάζας θα μπορούσαν να εξηγήσουν πλήρως τη σκοτεινή ύλη, αλλά αυτές που ζυγίζουν μεταξύ 1017 και 1022 g εξακολουθούν να είναι υποψήφιοι. Δεδομένου ότι η μάζα μιας αρχέγονης μαύρης τρύπας θα πρέπει να σχετίζεται με την ηλικία της, αυτό το εύρος μάζας αντιστοιχεί στον σχηματισμό μαύρων τρυπών αμέσως μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, όταν το Σύμπαν ήταν ακόμα ένα καυτό πλάσμα κουάρκ και γλοιονίων. Οι περισσότερες αρχέγονες μαύρες τρύπες θα είχαν σχηματιστεί απορροφώντας τεράστιους αριθμούς κουάρκ και γλοιονίων με μια κατανομή χρωματικών φορτίων. Αυτές οι μαύρες τρύπες θα ήταν ουδέτερες ως προς το χρώμα και θα ήταν αρκετά ογκώδεις για να επιβιώσουν μέχρι σήμερα. Ωστόσο, οι υπολογισμοί δείχνουν ότι μερικές αρχέγονες μαύρες τρύπες θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί από περιοχές τόσο μικροσκοπικές που τα φορτία των απορροφημένων γλοιονίων συσχετίζονται, δίνοντας σ’ αυτές ένα καθαρό χρωματικό φορτίο.Οι έγχρωμες μαύρες τρύπες θεωρούνταν μαθηματικά πιθανές, αλλά η νέα μελέτη είναι η πρώτη που προτείνει έναν ρεαλιστικό μηχανισμό σχηματισμού τους. Τα μικρά τους μεγέθη σημαίνουν ότι από τότε μέχρι σήμερα θα είχαν εξατμιστεί. Όμως, η παρουσία τους στο πρώιμο σύμπαν μπορεί να είχε διαταράξει την κατανομή θερμικής ισορροπίας των πρωτονίων και των νετρονίων, η οποία παίζει θεμελιώδη ρόλο στην πυρηνοσύνθεση στα πρώτα λεπτά μετά την Μεγάλης Έκρηξης, αφήνοντας διακριτικά ίχνη στην κοσμική αφθονία των στοιχείων. διαβάστε περισσότερα: 1. Colorful Primordial Black Holes – https://physics.aps.org/articles/v17/s69 2. Primordial Black Holes with QCD Color Charge – https://arxiv.org/abs/2310.16877

Rocket and Space Corporation "Energia" Γιατί να πληγώνουμε τους αστροναύτες; Για χάρη της επιστήμης, φυσικά! Το πείραμα Αλγομετρίας διεξάγεται στον ISS εδώ και πολλά χρόνια. Πρέπει να... πληγώσει ανθρώπους σε τροχιά. Μην βιαστείτε να καλέσετε δικηγόρους, θα σας εξηγήσουμε τα πάντα. Κάποτε οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι ο ουδός πόνου των αστροναυτών αυξάνεται κατά τη διάρκεια της πτήσης. Με τι συνδέεται αυτό εξακολουθεί να συζητείται. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν την αντίληψη του πόνου στο διάστημα: ▫ αίμα και άλλα υγρά κατανέμονται διαφορετικά σε όλο το σώμα σε μηδενική βαρύτητα. ▫ μια μακρά παραμονή στο διάστημα μπορεί να αλλάξει το κεντρικό νευρικό σύστημα. ▫ επίπεδο ορμονών - κορτιζόλη και αδρεναλίνη. ▫ Το άγχος και η προσαρμογή επίσης «σπρώχνουν» τον πόνο στο παρασκήνιο. Οι δείκτες είναι ατομικοί, πράγμα που σημαίνει ότι χρειάζεστε όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα. Ακόμα και εκατό άνθρωποι για την επιστήμη είναι μια σταγόνα στη θάλασσα. Επομένως, το πείραμα είναι ένα από τα πιο «μακροχρόνια». Εντάξει, μην ανησυχείς, οι αστροναύτες δεν «βασανίζονται» πολύ. Υπάρχει μια μικρή καρφίτσα μέσα στη συσκευή. Πατάει το δάχτυλό του ενώ ο αστροναύτης κρατά πατημένο το κουμπί. Στην πραγματικότητα, μέχρι να νιώσει πόνο. Μια μικρή πλάκα εφαρμόζεται στο αντιβράχιο και θερμαίνεται σταδιακά - στο ίδιο αποτέλεσμα. Η συσκευή καταγράφει τους δείκτες και τους μελετά στη Γη. Το πείραμα δεν πρέπει να υποτιμάται. Άλλωστε, ο πόνος είναι η προστασία μας. Εάν βρίσκεστε εκατοντάδες (ή ακόμα και εκατοντάδες χιλιάδες) χιλιόμετρα από οποιοδήποτε νοσοκομείο και δεν παρατηρήσετε εγκαίρως ότι κάτι δεν πάει καλά με το σώμα σας, οι συνέπειες μπορεί να είναι σοβαρές. https://vk.com/rsc_energia?w=wall-167742670_21282 Roscosmos ‼ Η ημέρα της άδειας στο «σπίτι του διαστήματος» ξεκίνησε με τη διόρθωση της τροχιάς του ISS - ο σταθμός προετοιμάζεται για μελλοντική εκτόξευση και ελλιμενισμό με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-26, καθώς και για την προσγείωση του Soyuz MS-25 . Σήμερα στις 07:40 ώρα Μόσχας, οι κινητήρες Progress MS-26 άναψαν, δούλεψαν για 1390,3 δευτερόλεπτα και παρήγαγαν ώθηση 2 m/s. Μετά τον ελιγμό, το μέσο υψόμετρο της τροχιάς του ISS αυξήθηκε κατά 3,5 km και ανήλθε σε 418,38 km πάνω από την επιφάνεια της Γης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573236 Roscosmos Ο Oleg Kononenko μίλησε για τα χαρακτηριστικά του καθαρισμού της ατμόσφαιρας του ISS από μικροακαθαρσίες Ο κοσμοναύτης μοιράστηκε ένα βίντεο του Nikolai Chub να εργάζεται με τη μονάδα καθαρισμού της ατμόσφαιρας. «Τα ενσωματωμένα συστήματα ISS περιέχουν ουσίες όπως αμμωνία, υδρογόνο, τριόλη, υδράργυρο, αλκαλικό ηλεκτρολύτη και θειικό οξύ. Η απελευθέρωση αυτών των επιβλαβών για τον άνθρωπο ουσιών στην ατμόσφαιρα μπορεί να την καταστήσει τοξική. Οι επικίνδυνες μικροακαθαρσίες συσσωρεύονται όχι μόνο ως αποτέλεσμα της λειτουργίας πολυάριθμου εξοπλισμού, αλλά και ως αποτέλεσμα της ζωτικής δραστηριότητας του πληρώματος. Ως εκ τούτου, εκτός από την παροχή οξυγόνου στο πλήρωμα και την απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, η ατμόσφαιρα του ISS καθαρίζεται επίσης από αέριες μικροακαθαρσίες». https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244096%2Fc4262495b518710295%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573237

Η ηλιακή κηλίδα που έστειλε την τρομερή γεωμαγνητική καταιγίδα στη Γη έστειλε μια και στον Άρη και η NASA την κατέγραψε (βίντεο) Η ίδια γιγάντια ηλιακή κηλίδα που πριν από ένα μήνα προκάλεσε μια από τις ισχυρότερες γεωμαγνητικές καταιγίδες που χτύπησαν τη Γη τις τελευταίες δεκαετίες προκάλεσε μια ακόμη καταιγίδα φορτισμένων σωματιδίων η οποία χτύπησε τον Άρη. Το συμβάν στον Κόκκινο Πλανήτη συνέβη στις 20 Μαΐου και καταγράφηκε από τους δορυφόρους αλλά και ένα από τα ρόβερ της NASA που βρίσκονται στον Κόκκινο Πλανήτη με την αμερικανική διαστημική υπηρεσία να δίνει στη δημοσιότητα ένα βίντεο που καταγράφονται εικόνες από το φαινόμενο.Οι ειδικοί κάνουν λόγο για μια ηλιακή έκλαμψη X12 που αποτελεί τον ισχυρότερο τύπο στην κλίμακα ταξινόμησης εκλάμψεων. Η έκλαμψη συνέβη στην ηλιακή κηλίδα AR3664 η οποία μετονομάστηκε καθώς εξελισσόταν στο μητρικό μας άστρο. Η ισχυρή εκτίναξη μάζας στέμματος (CME), έστειλε ένα τσουνάμι υπερθερμού ηλιακού πλάσματος (ιονισμένο αέριο) προς τον Άρη με ταχύτητα πολλά εκατομμύρια χλμ./ώρα. Η κατανόηση Η λήψη και μελέτη των δεδομένων από το συμβάν θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον γειτονικό μας πλανήτη και να σχεδιάσουμε μελλοντικές επισκέψεις πληρώματος σε αυτόν.«Πήραμε πραγματικά όλο το εύρος του διαστημικού καιρού στον Άρη από τις 11 έως τις 20 Μαΐου, από μεγάλες εκλάμψεις, CME και μια ακραία ηλιακή ενεργειακή έκρηξη σωματιδίων, και μόλις αρχίσαμε να ξύνουμε την επιφάνεια αναλύοντας τα δεδομένα. Η έκλαμψη της 14ης Μαΐου πραγματικά απέδωσε όπως αναμενόταν. Η έκλαμψη φούσκωσε σημαντικά και ζέστανε την ατμόσφαιρα του Άρη όπως αναμενόταν και το CME που προέκυψε παρήγαγε πράγματι σέλας» λέει ο Εντ Θίμαν, ηλιοφυσικός στο Εργαστήριο Ατμοσφαιρικής και Διαστημικής Φυσικής (LASP) στο Πανεπιστήμιο του Κολοράντο Μπούλντερ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1689393/i-iliaki-kilida-poy-esteile-tin-tromeri-geomagnitiki-kataigida-sti-gi-esteile-mia-kai-ston-ari-kai-i-nasa-tin-kategrapse-vinteo/

Το μαγνητικό πεδίο του ήλιου θα αναστραφεί. Ολοκληρώνεται ένας ηλιακός κύκλος και ξεκινά ένας νέος.To μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια του Ήλιου είναι της τάξης των 10-4 Tesla και έχει περίοδο αναστροφής 11 χρόνια, ενώ το μαγνητικό πεδίο στην επιφάνεια της Γης είναι 5×10-5 Tesla και περίοδο αναστροφής ~104 χρόνια (Image credit: Created in Canva by Daisy Dobrijevic)Ο Ήλιος βρίσκεται στα πρόθυρα ενός σημαντικού γεγονότος: την αντιστροφή του μαγνητικού του πεδίου. Αυτό το φαινόμενο συμβαίνει περίπου κάθε 11 χρόνια και σηματοδοτεί ένα σημαντικό στάδιο στον ηλιακό κύκλο. Η μετατόπιση της πολικότητας υποδεικνύεται από το ηλιακό μέγιστο, την ένταση και τη συχνότητα των ηλιακών κηλίδων που είναι ορατές στην επιφάνεια και την αρχή της μετατόπισης προς το ηλιακό ελάχιστο.Η τελευταία φορά που το μαγνητικό πεδίο του ήλιου ανατράπηκε ήταν προς τα τέλη του 2013. Τι προκαλεί όμως αυτόν τον διακόπτη στην πολικότητα και είναι επικίνδυνος; Ας ρίξουμε μια βαθιά ματιά στην αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου του ήλιου και ας διερευνήσουμε τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει στη Γη.Για να κατανοήσουμε την αντιστροφή του μαγνητικού πεδίου, πρώτα, είναι σημαντικό να εξοικειωθούμε με τον ηλιακό κύκλο. Αυτός ο περίπου 11ετής κύκλος ηλιακής δραστηριότητας καθοδηγείται από το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου και υποδεικνύεται από τη συχνότητα και την ένταση των ηλιακών κηλίδων που είναι ορατές στην επιφάνεια. Το ύψος της ηλιακής δραστηριότητας κατά τη διάρκεια ενός δεδομένου ηλιακού κύκλου είναι γνωστό ως ηλιακό μέγιστο και οι τρέχουσες εκτιμήσεις προβλέπουν ότι θα συμβεί από τα τέλη του 2024 έως τις αρχές του 2026.«Υπάρχει όμως ένας άλλος πολύ σημαντικός, αν και λιγότερο γνωστός, κύκλος που περικλείει δύο ηλιακούς κύκλους 11 ετών. Γνωστός ως κύκλος Hale, αυτός ο μαγνητικός κύκλος διαρκεί περίπου 22 χρόνια, μέσω των οποίων το μαγνητικό πεδίο του ήλιου αντιστρέφεται και στη συνέχεια επανέρχεται στην αρχική του κατάσταση» αναφέρει ο ηλιακός αστροφυσικός Ράιαν Φρεντς.Κατά τη διάρκεια του ηλιακού ελάχιστου, το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου είναι κοντά σε ένα δίπολο, με έναν βόρειο και έναν νότιο πόλο, παρόμοιο με το μαγνητικό πεδίο της Γης. Αλλά καθώς μετακινούμαστε προς το ηλιακό μέγιστο, «το μαγνητικό πεδίο του ήλιου γίνεται πιο περίπλοκο, χωρίς σαφή διαχωρισμό βορρά-νότου», λέει ο Φρέντς. Μέχρι να περάσει το ηλιακό μέγιστο και να φτάσει το ηλιακό ελάχιστο, ο Ήλιος έχει επιστρέψει σε ένα δίπολο, αν και με αναστροφή πολικότητας.Η επερχόμενη αλλαγή πολικότητας θα είναι από το βόρειο στο νότιο μαγνητικό πεδίο στο βόρειο ημισφαίριο και αντίστροφα στο νότιο ημισφαίριο. «Αυτό θα το φέρει σε παρόμοιο μαγνητικό προσανατολισμό με τη Γη, η οποία έχει επίσης το μαγνητικό πεδίο νότιου προσανατολισμού στο βόρειο ημισφαίριο» εξηγεί ο Φρεντς. Οι εκρήξεις Η αναστροφή προκαλείται από ηλιακές κηλίδες, μαγνητικά πολύπλοκες περιοχές της επιφάνειας του Ήλιου που μπορούν να προκαλέσουν σημαντικά ηλιακά συμβάντα, όπως ηλιακές εκλάμψεις και εκτοξεύσεις μάζας στεμμάτων (CMEs) που αποτελούν μεγάλες εκρήξεις πλάσματος και μαγνητικού πεδίου. Οι εκρήξεις αυτές όταν προκαλούνται σε σημεία του Ήλιου που εκείνη την στιγμή βλέπουν τη Γη στέλνουν στον πλανήτη μας ένα τσουνάμι φορτισμένων σωματιδίων τα οποία προκαλούν φυσικά φαινόμενα όπως το σέλας αλλά παράλληλα προκαλούν προβλήματα λειτουργίας σε τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα.Κατά τη διάρκεια του ηλιακού μέγιστου ένας μεγάλος αριθμός ηλιακών κηλίδων είναι ορατός στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη και κατά το ηλιακό ελάχιστο ένας πολύ μικρός αριθμός (μερικές φορές μηδέν) ηλιακών κηλίδων είναι ορατός στον ισημερινό. «Καθώς οι ηλιακές κηλίδες αναδύονται κοντά στον ισημερινό, θα έχουν προσανατολισμό που ταιριάζει με το παλιό μαγνητικό πεδίο, ενώ οι ηλιακές κηλίδες που σχηματίζονται πιο κοντά στους πόλους θα έχουν μαγνητικό πεδίο που ταιριάζει με τον εισερχόμενο μαγνητικό προσανατολισμό. Αυτό ονομάζεται νόμος του Hale» λέει ο Φρεντς«Το μαγνητικό πεδίο από ενεργές περιοχές κατευθύνεται προς τους πόλους και τελικά προκαλεί την αντιστροφή», λέει ο ηλιακός φυσικός Τοντ Χοέκσεμα διευθυντής του Ηλιακού Παρατηρητηρίου Wilcox στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ.Αλλά η ακριβής υποκείμενη αιτία μιας τέτοιας ανατροπής της πολικότητας παραμένει μυστηριώδης. «Αυτό μπαίνει σε ολόκληρο τον ηλιακό κύκλο και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό. Δεν έχουμε ακόμα μια πραγματικά συνεπή μαθηματική περιγραφή του τι συμβαίνει. Και μέχρι να μπορέσουμε να το μοντελοποιήσουμε, είναι δύσκολο να το καταλάβουμε πραγματικά» λέει ο Φιλ Σκέρερ ηλιακός φυσικός του Πανεπιστημίου Στάνφορντ.Εξαρτάται πραγματικά από το πού προέρχεται το μαγνητικό πεδίο. “Θα υπάρξουν πολλές ηλιακές κηλίδες; Και οι ηλιακές κηλίδες θα συμβάλουν στο μαγνητικό πεδίο του πόλου ή θα ακυρωθούν τοπικά; Σε αυτήν την ερώτηση δεν ξέρουμε ακόμη πώς να απαντήσουμε» λέει ο Χοεκσέμα. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1688886/o-ilios-etoimazetai-na-antistrepsei-to-magnitiko-toy-pedio-ti-simainei-ayto-gia-ti-gi-kai-tin-anthropotita/ – https://www.space.com/sun-magnetic-field-flip-solar-maximum-2024

Ο πυρήνας της Γης πάτησε φρένο και αλλάζει η διάρκεια της μέρας. Ανεπαίσθητη προς το παρόν η μεταβολή του χρόνου στον πλανήτη. Ενδιαφέροντα ευρήματα μιας νέας μελέτης τα οποία δείχνουν συντελούνται οι αλλαγές στον εσωτερικό πυρήνα της Γης γεγονός που μπορεί οδηγήσει στην αύξηση της διάρκειας της μέρας της Γης, η πιο σωστά να επιμηκυνθεί το 24ωρο.Ο πυκνός μεταλλικός πυρήνας της Γης υποχωρεί τώρα σε σχέση με την επιφάνεια του πλανήτη, σύμφωνα τη μελέτη επικεφαλής της οποίας είναι επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια. Εξετάζοντας τα δεδομένα σεισμών, διαπίστωσαν ότι η κίνηση του εσωτερικού πυρήνα του πλανήτη άρχισε να επιβραδύνεται γύρω στο 2010 επηρεάζοντας έστω και κατά λίγο την περιστροφή της Γης στο Διάστημα. Τα στρώματα και ο μηχανισμός Ο φλοιός είναι το βραχώδες εξωτερικό στρώμα όπου υπάρχει όλη η ζωή. Έχει πάχος μεταξύ 5 και 70 χλμ. και αποτελεί περίπου το ένα τοις εκατό της Γης. Ο μανδύας είναι το μεγαλύτερο από τα στρώματα της Γης και αποτελείται από θερμούς βράχους. Με πάχος περίπου τρεις χιλιάδες χλμ. αποτελεί το 84 τοις εκατό του όγκου του πλανήτη μας.Ο εξωτερικός πυρήνας έχει πάχος περίπου δύο χιλιάδες χλμ. αποτελείται από ένα στρώμα υγρού νικελίου και σιδήρου που θερμαίνεται στους 5,500 βαθμούς Κελσίου. Αυτό είναι το στρώμα που δημιουργεί το μαγνητικό πεδίο της Γης.Τέλος, ο εσωτερικός πυρήνας είναι μια καυτή, πυκνή σφαίρα σιδήρου περίπου στο μέγεθος της Σελήνης. Δεδομένου ότι ο περιβάλλοντας εξωτερικός πυρήνας είναι εξ ολοκλήρου υγρός, αυτή η πυκνή μεταλλική σφαίρα είναι ελεύθερη να περιστρέφεται υπό την έλξη του μαγνητικού πεδίου της Γης και τη βαρυτική επίδραση των εξωτερικών στρωμάτων.Για χρόνια, πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι ο εσωτερικός πυρήνας περιστρεφόταν πιο γρήγορα από την επιφάνεια της Γης. Ωστόσο οι ερευνητές λένε ότι ο πυρήνας έχει πλέον επιβραδυνθεί και έχει αρχίσει να ακολουθεί μια αντίστροφή πορεία προκαλώντας μεταβολή στην περιστροφή της Γης γύρω από τον εαυτό της και τον Ήλιο η ταχύτητα της οποίας καθορίζει και τον χρόνο όπως τον αντιλαμβανόμαστε στην επιφάνεια του πλανήτη.Οι ερευνητές κάνουν λόγο πάντως για μεταβολή σε επίπεδα χιλιοστών του δευτερόλεπτου σε αυτή τουλάχιστον την φάση. Αν υπάρξουν περαιτέρω μεταβολές στον πυρήνα της Γης που οδηγήσουν σε άλλη κλιμάκωση του χρόνου αυτό θα αποτελέσει σίγουρα αντικείμενο σοβαρού προβληματισμού για την επιστημονική κοινότητα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1688425/o-pyrinas-tis-gis-patise-freno-kai-allazei-i-diarkeia-tis-meras/

Σφαίρες Dyson στον Γαλαξία μας; Επιστήμονες εντόπισαν πρόσφατα επτά άστρα στον Γαλαξία μας που θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι γιγάντιες εξωγήινες δομές που ονομάζονται σφαίρες Dyson.Ο Φρίμαν Ντάιζον (Freeman Dyson) προέτρεπε τους αστρονόμους να αναζητούν στο διάστημα την ακτινοβολία των επονομαζόμενων σφαιρών Dyson και όχι απλά ραδιοσήματα. H σφαίρα Dyson προτάθηκε για πρώτη φορά από τον συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Όλαφ Στάπλεντον (Olaf Stapledon) στο μυθιστόρημα του με τίτλο Star Maker, το 1937. Η ιδέα αυτή μελετήθηκε αργότερα από τον Dyson. Πρόκειται για μια τεράστιας κλίμακας σφαίρα που περιβάλλει ένα άστρο–ήλιο σχεδιασμένη έτσι ώστε να συλλέγει την ενέργεια του άστρου. Σε μια ακραία περίπτωση που περιέγραψε ο Dyson, ένας προηγμένος πολιτισμός τύπου ΙΙ θα μπορούσε να περιβάλλει το άστρο του με μια σφαιρική υπερ-κατασκευή η οποία θα μπορούσε να εκμεταλλεύεται το σύνολο της εκπεμπόμενης ενέργειας ενός άστρου. Επιπλέον, το εσωτερικό αυτής της σφαίρας θα μπορούσε φιλοξενήσει τον πολιτισμό και να ικανοποιήσει την δημογραφική αύξηση του πληθυσμού για εκατομμύρια χρόνια.Το 1960, ο διάσημος Βρετανο-αμερικανός φυσικός Φρίμαν Ντάισον έγραψε ένα άρθρο στο περιοδικό Science με τίτλο «Search for Artificial Stellar Sources of Infrared Radiation» («Αναζήτηση τεχνητών αστρικών πηγών υπέρυθρης ακτινοβολίας»). Σε αυτό διατύπωνε την υπόθεση ότι ένας τεχνολογικά προηγμένος εξωγήινος πολιτισμός θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί την ενέργεια ενός ολόκληρου άστρου, περικυκλώνοντάς το με ένα δίκτυο συλλεκτών ενέργειας. Την ιδέα αυτή την εμπνεύστηκε ο Ντάισον από το μυθιστόρημα του Όλαφ Στάπλεντον «Star Maker» (1937).Στη δημοσίευση με τίτλο «Project Hephaistos – II. Dyson sphere candidates from Gaia DR3, 2MASS, and WISE» οι Matías Suazo et al παρουσιάζουν μια ολοκληρωμένη αναζήτηση σφαιρών Dyson αναλύοντας παρατηρήσεις στο ορατό και υπέρυθρο τμήμα του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος από το διαστημικό παρατηρητήριο Gaia , την έρευνα 2MASS και το υπέρυθρο διαστημικό τηλεσκόπιο WISE. Εντόπισαν επτά πιθανές περιπτώσεις που αξίζουν περαιτέρω ανάλυση. Όλα αυτά τα αντικείμενα είναι νάνοι M, που εκπέμπουν υπερβολική υπέρυθρη ακτινοβολία που δεν μπορεί να εξηγηθεί αστροφυσικά.Όπως διευκρίνισε αργότερα ο επιστήμονας, οι υποθετικές αυτές μεγαδομές, οι οποίες ονομάστηκαν σφαίρες Dyson, θα αποτελούνταν από «μια συλλογή ή ένα σμήνος αντικειμένων που ταξιδεύουν σε ανεξάρτητες τροχιές γύρω από το αστέρι». Αυτές οι σφαίρες θα εξέπεμπαν μια χαρακτηριστική «υπογραφή» με τη μορφή υπέρυθρης ακτινοβολίας. Ωστόσο, ο επιστήμονας είχε σημειώσει ότι η υπέρυθρη ακτινοβολία από μόνη της δεν θα σήμαινε απαραίτητα ότι επρόκειτο για εξωγήινη νοημοσύνη και ότι ένας από τους ισχυρότερους λόγους για την αναζήτηση τέτοιων πηγών ήταν ότι μπορεί να ανακαλυφθούν νέοι τύποι φυσικών αστρονομικών αντικειμένων. Τι έδειξε πρόσφατη μελέτη Πολλοί ερευνητές έχουν αναζητήσει τις σφαίρες Dyson, συμπεριλαμβανομένων του Ινστιτούτου SETI, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού με αποστολή την αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης και του Εθνικού Επιταχυντή Fermi Εργαστήριο, γνωστό ως Fermilab. Τώρα, μια νέα μελέτη που εξέτασε 5 εκατομμύρια αστέρια στον γαλαξία μας υποστηρίζει ότι υπάρχουν επτά αστέρια τα οποία θα μπορούσαν ενδεχομένως να φιλοξενούν σφαίρες Dyson.Οι συγγραφείς της μελέτης, που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society», ξεκίνησαν να αναζητούν «υπογραφές» υπέρυθρης θερμότητας κοντά σε αστέρια, οι οποίες δεν μπορούσαν να εξηγηθούν με κανέναν άλλο τρόπο. Χρησιμοποιώντας ιστορικά δεδομένα από τηλεσκόπια που συλλέγουν υπογραφές υπέρυθρου, η ερευνητική ομάδα εξέτασε αστέρια που βρίσκονται σε απόσταση μικρότερη από 1.000 έτη φωτός από τη Γη.«Ξεκινήσαμε με ένα δείγμα 5 εκατομμυρίων αστέρων και εφαρμόσαμε φίλτρα ώστε να μειώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τη μόλυνση των δεδομένων», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Ματίας Σουάζο, διδακτορικός φοιτητής στο τμήμα φυσικής και αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Ουψάλα στη Σουηδία.«Μέχρι στιγμής, έχουμε επτά πηγές που γνωρίζουμε ότι λάμπουν σε υπέρυθρο φως, αλλά δεν ξέρουμε γιατί, οπότε τις ξεχωρίσαμε» πρόσθεσε.Ωστόσο, δεν υπάρχουν πειστικές αποδείξεις ότι τα επτά αστέρια φιλοξενούν σφαίρες Dyson, σημείωσε ο ερευνητής.«Δεν βρίσκουμε μια εξήγηση για αυτές τις πηγές, επειδή δεν έχουμε αρκετά δεδομένα για να αποδείξουμε ποια είναι η πραγματική αιτία του υπέρυθρου φωτός», είπε. «Θα μπορούσαν να είναι σφαίρες Dyson, επειδή συμπεριφέρονται όπως προβλέπουν τα μοντέλα μας, αλλά θα μπορούσαν να είναι και κάτι άλλο» πρόσθεσε.Ωστόσο, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε ως απάντηση στα ευρήματα του Σουάζο υποστηρίζει ότι τουλάχιστον τρία από τα επτά αστέρια δεν είναι σφαίρες Dyson και ενδέχεται να είναι «hot DOGs» – γαλαξίες που καλύπτονται από καυτή σκόνη – και ότι τα υπόλοιπα τέσσερα θα μπορούσαν πιθανώς να εξηγηθούν και με αυτόν τον τρόπο.Εάν οι σφαίρες Dyson υπάρχουν πραγματικά, ποια θα ήταν η χρήση τους;«Αν είχαμε τόση ενέργεια όση παρέχει ο ήλιος κάθε δευτερόλεπτο, θα μπορούσαμε να κάνουμε ανήκουστα πράγματα, όπως διαστρικά ταξίδια» είπε ο Σουάζο.Ωστόσο, η τεχνολογία και οι πρώτες ύλες που απαιτούνται για την κατασκευή των δομών αυτών είναι πολύ πέρα από τις σημερινές δυνατότητες της ανθρωπότητας.«Είναι τόσο μεγάλες που δεν έχουμε αρκετά υλικά στη Γη για να τις κατασκευάσουμε», πρόσθεσε ο Σουάζο. «Ο Φρίμαν Ντάισον είπε ότι πρέπει να διαλύσουμε τον πλανήτη Δία για να αντλήσουμε τις πρώτες ύλες».Αυτό σημαίνει πιθανώς ότι οι σφαίρες Dyson, αν όντως υπάρχουν, είναι πολύ σπάνιες.«Η σημασία αυτής της μελέτης είναι ότι παρέχει τις πρώτες ισχυρές αποδείξεις ότι δεν υπάρχουν πολλές σφαίρες Dyson στον γαλαξία μας, σε αντίθεση με τις προσδοκίες ορισμένων ότι μπορεί να είναι μια αναπόφευκτη τελική κατάσταση της επέκτασης των εξελιγμένων ειδών στο ηλιακό μας σύστημα», δήλωσε ο Τζέισον Ράιτ, καθηγητής αστρονομίας και αστροφυσικής στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνιας.«Οι υποψήφιοι που βρήκε ο Σουάζο είναι σημαντικοί γιατί ό,τι κι αν είναι – και πιθανότατα είναι αστέρια που περιβάλλονται από υλικό κάποιου σπάνιου γεγονότος, όπως μια πλανητική σύγκρουση, αν και θα μπορούσαν να είναι σφαίρες Dyson – είναι σπάνια και ενδιαφέροντα αντικείμενα που αξίζουν περαιτέρω μελέτης, για παράδειγμα με το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/ti-einai-oi-sfaires-dyson/

Διεθνές Συνέδριο «ATLAS WEEK 2024»: Το Μεγάλο Πείραμα του CERN έρχεται στο ΑΠΘ. Η διεθνής επιστημονική κοινότητα του Πειράματος ATLAS του CERN επέλεξε το ΑΠΘ για να πραγματοποιήσει το ετήσιο Συνέδριο της, με τίτλο: «ATLAS WEEK 2024», από 17 έως 21 Ιουνίου 2024, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Καθοριστικό ρόλο στην επιλογή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου είχε η συμβολή του ιδρύματος, μέσω του Εργαστήριου Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ, στην ανάπτυξη του Πειράματος ATLAS του CERN, στην επιστήμη της Φυσικής, τη βασική έρευνα και τις εφαρμογές της. Στο Συνέδριο θα παρουσιαστούν οι τελευταίες εξελίξεις στις αναλύσεις για φλέγοντα θέματα φυσικής, με τα τελευταία δεδομένα του Μεγάλου Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) που συλλέχθηκαν απ’ το πείραμα ATLAS, καθώς και η πορεία στην αναβάθμιση των ανιχνευτών του πειράματος για την επόμενη φάση λειτουργίας, του επιταχυντή. Στο Συνέδριο θα συμμετάσχουν εξέχοντες επιστήμονες από όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, αναμένονται περισσότεροι από 250 επιστήμονες από 38 χώρες και περισσότερα από 180 πανεπιστήμια και ερευνητικά ιδρύματα. Η Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ τιμά τον Ιδρυτή του Πειράματος ATLAS, Καθηγητή Peter Jenni Το έτος 2024 σηματοδοτεί 70 χρόνια από την ίδρυση του CERN, του οποίου η Ελλάδα είναι ιδρυτικό μέλος. Στο πλαίσιο του Συνεδρίου, θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή εκδήλωση για τον εορτασμό της συμπλήρωσης 30 χρόνων της ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS. Στην εκδήλωση, η Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών του ΑΠΘ θα τιμήσει τον Ιδρυτή του Πειράματος ATLAS, Καθηγητή Peter Jenni, για την πολύτιμη συμβολή του στην επιστήμη, την κοινωνική προσφορά του αλλά και τη στήριξή του στη σημαντική συνεισφορά του ΑΠΘ στο Πείραμα ATLAS. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 18 Ιουνίου 2024 και ώρα 18.00, στην Αίθουσα Τελετών του ΑΠΘ. Θα ακολουθήσει Μουσική Εκδήλωση. Ο Καθηγητής με τον ηγετικό ρόλο στην ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs O Καθηγητής Peter Jenni συμμετέχει στα πειράματα του CERN απ’ το 1972, με καίριες συνεισφορές στην ανακάλυψη των αδρονικών πιδάκων και των σωματιδίων W και Z, φορέων της ασθενούς αλληλεπίδρασης. Апό то 1980, ασχολείται με τον σχεδιασμό και υλοποίηση του Μεγάλου Αδρονικού Επιταχυντή και των πειραμάτων του και το 1992 δημιούργησε την κοινοπραξία ATLAS. Πρόκειται για μία συνεργασία την οποία συντόνισε μέχρι το 2009, καθ’ όλη τη διάρκεια του σχεδιασμού και κατασκευής του σύνθετου αυτού «υπερ ανιχνευτή» μεγέθους όσο μια οκταόροφη πολυκατοικία, με ανιχνευτές που κατασκευάστηκαν στα 180 συνεργαζόμενα με το Πείραμα εργαστήρια. Πρόσφατα, η συμβολή του ήταν καθοριστική στην Ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs από το Πείραμα ATLAS.Είναι μέλος της Βαυβαρικής Ακαδημίας Επιστημών, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, της Σλοβενικής Εταιρείας Επιστημών και Τεχνών κι έχει εκλεγεί επίτιμος Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ. Το 2013 τιμήθηκε με το Ειδικό Βραβείο στη θεμελιώδη φυσική για τον ηγετικό του ρόλο που οδήγησε στην ανακάλυψη του Μποζονίου Higgs και μαζί με την Fabiola Gianoti, Διευθύντρια του CERN σήμερα, διέθεσαν τα χρηματικά ποσά των βραβείων τους στη χρηματοδότηση υποψηφίων διδακτόρων του Πειράματος ATLAS. 30 χρόνια στο Πείραμα ATLAS στο CERN Το Εργαστήριο Πυρηνικής Φυσικής και Φυσικής Στοιχειωδών Σωματιδίων του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ συμμετέχει ενεργά τα τελευταία 30 χρόνια στο Πείραμα ATLAS στο CERN και έχει παίξει σημαντικό ρόλο τόσο με την κατασκευή και έλεγχο μεγάλου αριθμού σύγχρονων ανιχνευτών σωματιδίων με αυστηρές προδιαγραφές, όσο και στην ανακάλυψη του μποζονίου Higgs. Σήμερα, το Εργαστήριο, εκτός από την συμμετοχή του στο Πείραμα ATLAS, δραστηριοποιείται ενεργά σε εφαρμογές της Φυσικής Υψηλών Ενεργειών στην Διαγνωστική και Θεραπευτική Ιατρική, σε δράσεις Πολιτισμού, όπως η μη επεμβατική χαρτογράφηση τύμβων με Τομογραφία Μιονίων Κοσμικής Ακτινοβολίας, αλλά και στη μελέτη Έργων Τέχνης. Οι εργασίες του Συνεδρίου δεν είναι ανοιχτές για το κοινό. Ανοικτή για το κοινό είναι η Τρίτη 17-6-2024, 15:50 – 20:30. Πρώτα με δύο προσκεκλημένες ομιλίες 15:50 – 17:10 : Μία θεωρητικής Φυσικής (καθ. Α. Δέδες, Πανεπιστήημιο Ιωαννίνων) και μία Αρχαιολογίας (καθ. Α. Κυριάκου) για τις Αιγές (δείτε εδώ) Ακολουθει (18:00 – 20:30) η ανοικτή εκδήλωση για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της Σχολής Θετικών Επιστημών. ●Ιστότοπος για δύο ομιλίες ανοικτές στο κοινό ●Πρόγραμμα της ανοικτής εκδήλωσης για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της ΣΘΕ ●Ιστότοπος της ανοικτής εκδήλωσης για τις τρείς δεκαετίες Ελληνικής συμμετοχής στο πείραμα ATLAS και για τη βράβευση του κ. Peter Jenni απο την Κοσμητεία της ΣΘΕ πηγή: https://www.physics.auth.gr/event_announcements/6246?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR3sgS6XO7MudSV337P_zuWyhssw8Flgd1JSkhCkCpvBYnxWghY8ueolp7k_aem_ZmFrZWR1bW15MTZieXRlcw

Συνέντευξη του αστροφυσικού Αλέξανδρου Μαραγκουδάκη. Από μικρό παιδί μετρούσε τα άστρα. Σήμερα, στα 43 του ο Ελληνας αστροφυσικός Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης, συμμετέχει σε μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα της ΝΑSA που χαρτογραφεί τη Ζώνη του Ωρίωνα.Κατά την παιδική του ηλικία, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης παρατηρούσε τον αττικό ουρανό και εντυπωσιαζόταν από τα μυστικά που έκρυβε. Σήμερα, από τη NASA όπου εργάζεται ως ερευνητής, ο Έλληνας αστροφυσικός μελετά τα μυστήρια του σύμπαντος και συνεχίζει να νιώθει δέος για τη γοητεία του ουρανού.«Από παιδί πάντα με γοήτευε ο ουρανός, τον κοιτούσα και αναρωτιόμουν τι γίνεται εκεί. Αυτή η γοητεία νομίζω ότι δεν έχει αλλάξει. Με το ίδιο δέος που κοιτούσα τον ουρανό ως παιδί, με το ίδιο δέος το κάνω και τώρα. Μπορεί πλέον να έχω τα μέσα και να βλέπω τις εικόνες του σύμπαντος ωμές, ακατέργαστες, ίσως λιγότερο ωραιοποιημένες. Ωστόσο, σήμερα νιώθω την ομορφιά της ανακάλυψης, το τι θα δεις αναλύοντας τα δεδομένα που λαμβάνεις», λέει ο ίδιος χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ.O Aλέξανδρος Μαρακουδάκης συμμετέχει σε μεγάλο ερευνητικό πρόγραμμα της NASA με τίτλο «PDRs4all», όπου μαζί με περισσότερους από 170 ερευνητές από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Ιαπωνία μελετούν δεδομένα από τις παρατηρήσεις του James Webb Space Telescope (JWST). Συγκεκριμένα, στο πρόγραμμα διερευνάται η Ζώνη του Ωρίωνα, μια περιοχή αστρογένεσης στον Γαλαξία μας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, που με τη βοήθεια του πρωτοποριακού τηλεσκοπίου μελετάται διεξοδικά. Πρωτοπλανήτης που «βομβαρδίζεται» από ακτινοβολία Μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις της ερευνητικής ομάδας στο πρόγραμμα αυτό, ήταν η ανίχνευση του χημικού στοιχείου methyl cation CH3+ σε μια περιοχή όπου δημιουργείται ένας πρωτοπλανήτης, ο οποίος «βομβαρδίζεται» από ακτινοβολία από μεγάλα και λαμπρά αστέρια που βρίσκονται τριγύρω. «Ενώ αρχικά δεν περιμένεις να το ανιχνεύσεις, το ανιχνεύεις και είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο, γιατί δημιουργεί τη δίοδο για μεγαλύτερες ενώσεις άνθρακα που είναι σημαντικές για τη ζωή. Βλέπεις λοιπόν ποια είναι τα πρώιμα στάδια που μπορούν ενδεχομένως να οδηγήσουν στη ζωή», εξηγεί ο κ. Μαραγκουδάκης.Το 2019, οπότε η επιστημονική κοινότητα προετοιμαζόταν για την εκτόξευση του πολύπλοκου και πολύ εξελιγμένου τηλεσκοπίου JWST, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης ήταν ένας από τους 25 επιστήμονες σε ΗΠΑ και Καναδά που επιλέχθηκαν για να κάνουν εκπαίδευση στη λειτουργία του τηλεσκοπίου στο «Space Telescope Science Institute» (STScl) στη Βαλτιμόρη και στη συνέχεια να μεταλαμπαδεύσουν τις γνώσεις τους και στους συναδέλφους τους. Την περίοδο εκείνη, ο κ. Μαραγκουδάκης διεξήγαγε μεταδιδακτορική έρευνα στο Western University, στο Οντάριο του Καναδά, και η εκπαίδευση αυτή στο JWST ήταν η αρχή της ενασχόλησής του με το τηλεσκόπιο-επίτευγμα, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.Τι έχει προσφέρει το JWST στη γνώση μας για το σύμπαν, τον ρωτάμε. «Μας παρείχε αρκετά νέα δεδομένα ιδιαίτερα σε αυτό που λέμε Κοσμική Αυγή, στο πρώιμο σύμπαν, κοντά χρονικά στη Μεγάλη Έκρηξη. Παίρνουμε πληροφορίες για το πώς λειτουργούσε το σύμπαν τότε, ενώ δεν μπορούσαμε να το δούμε με τις προηγούμενες αποστολές», επισημαίνει. Οι γαλαξίες της γειτονιάς μας Μπορεί στο «PDRs4All» το επίκεντρο του ενδιαφέροντος των επιστημόνων να είναι αυτή η συγκεκριμένη περιοχή του Γαλαξία μας, όμως ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης έχει θέσει στο επίκεντρο της έρευνάς του κυρίως την εξωγαλαξιακή αστροφυσική και συγκεκριμένα την εξέλιξη εκατοντάδων χιλιάδων γαλαξιών που βρίσκονται στη «γειτονιά» μας. Τα θέματα που ερευνά αφορούν στη μελέτη των γαλαξιών σε διαφορετικά μήκη κύματος και στη μοντελοποίηση για την ερμηνεία των παρατηρήσεων, προκειμένου να κατανοήσει την εξέλιξη των γαλαξιών και να εντοπίσει τα κοινά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχουν οι διαφορετικοί γαλαξίες.Πόσα ξέρουμε, όμως, για τους γαλαξίες στη γειτονιά μας; «Αν είσαι ερευνητής δεν θα πεις ποτέ ότι ξέρουμε πολλά. Υπάρχουν τόσα πολλά που μπορείς να μάθεις. Έχεις μια καλή ιδέα ίσως για το τι γίνεται. Και όσο περισσότερο έχεις τα μέσα, όπως πιο εξελιγμένα τηλεσκόπια για να παρατηρείς με μεγαλύτερη ανάλυση τι γίνεται στα συστήματα αυτά, τόσο σιγά σιγά γεφυρώνεις αυτό το χάσμα με το τι γίνεται εκεί έξω. Και πάλι υπάρχει μια μεγάλη διαδρομή να καλυφθεί μέχρι να πεις ότι έχεις φτάσει σε ένα σημείο να έχεις μια καλή εικόνα. Αυτό όμως είναι και το συναρπαστικό, να εξακολουθείς να ψάχνεις το τι γίνεται, πώς λειτουργούν οι γαλαξίες για παράδειγμα, πώς εξελίσσονται και σιγά σιγά να μαθαίνεις και νέα πράγματα χωρίς να γνωρίζεις πόσο κοντά ή πόσο μακριά είσαι σε μια ολοκληρωτική περιγραφή της εξέλιξής τους». Διαγαλαξιακές… αλληλεπιδράσεις Σε έναν δεύτερο σημαντικό πυλώνα της έρευνάς του, ο Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης μελετά τους πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες, οργανικές ενώσεις με άνθρακα και υδρογόνο, που δίνουν στους επιστήμονες μεταξύ άλλων, πληροφορίες για τον ρυθμό αστρογένεσης των γαλαξιών στους οποίους εντοπίζονται.Η μελέτη άλλων γαλαξιών μπορεί να βοηθήσει τους επιστήμονες στην κατανόηση ακόμα και του δικού μας Γαλαξία, τονίζει ο κ. Μαραγκουδάκης. «Παράλληλα, μελετώντας και τον δικό μας Γαλαξία που είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε, μπορούμε να κάνουμε εκτιμήσεις για το τι συμβαίνει στους πιο μακρινούς γαλαξίες που δεν μπορούμε να τους μελετήσουμε με την ίδια διακριτική ικανότητα. Οπότε υπάρχει αυτή η αλληλεπίδραση στην έρευνα και του δικού μας Γαλαξία και των υπολοίπων». Από το Φυσικό Αθήνας στη NASA, με μια στάση στην Κρήτη Ο 43χρονος Αλέξανδρος Μαραγκουδάκης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου έκανε τις προπτυχιακές του σπουδές στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ ακολούθησαν μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Το 2020 έλαβε μεταδιδακτορική υποτροφία από τη NASA και αυτό ήταν η αφετηρία της διαδρομής του στον αμερικανικό διαστημικό οργανισμό. Μετά την ολοκλήρωση της υποτροφίας, συνεχίζει να εργάζεται ως ερευνητής στο ερευνητικό κέντρο AMES της NASA στην Καλιφόρνια.Πόσο μακρινή, όμως, ήταν η απόσταση που διένυσε μέχρι να φτάσει στη NASA; «Όπως το βιώνω είναι μια μεγάλη διαδρομή χρονικά αλλά κάθε κομμάτι της είχε κάτι το ξεχωριστό και διαφορετικό ερευνητικά», λέει. Σπεύδει να προσθέσει, όμως, ότι «δεν θυμίζω στον εαυτό μου ότι είμαι εδώ που είμαι, απλά προσπαθώ να κάνω τη δουλειά μου όσο το δυνατόν καλύτερα μπορώ, ανεξάρτητα από το πού βρίσκομαι. Ενώ τα μάτια μου είναι στραμμένα προς τον ουρανό, το μυαλό είναι εδώ χαμηλά». πηγή: https://www.in.gr/2024/06/16/in-science/o-ellinas-astrofysikos-tis-nasa-pou-xartografei-ti-zoni-tou-oriona/

Roscosmos Πώς είναι η «διαστημική καθημερινή ζωή» στον ISS; Από τις 11 έως τις 12 Ιουνίου, οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebyonkin συνέχισαν να ξεφορτώνουν το Progress MS-27. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες συμμετείχαν σε επιστημονικά πειράματα: παρατήρησαν κρυστάλλους και υγρά σκόνης πλάσματος ("Plasma Crystal-4"), αξιολόγησαν την οικολογική κατάσταση του πλανήτη ("Econ-M"), μελέτησαν τη δυναμική του σχεδιασμού του ISS ("Identification") και δοκίμασαν τις δικές τους επιδόσεις ("Pilot-T"). Η ιατρική έρευνα και η άσκηση είναι σημαντικά βήματα κατά τη διάρκεια του τροχιακού ταξιδιού. Χρησιμοποιώντας ειδικό εξοπλισμό, το πλήρωμα μέτρησε την ακοή του και έκανε επίσης πρακτική στον διάδρομο BD-2. Διαβάστε την πλήρη έκθεση στον ιστότοπό μας: https://www.roscosmos.ru/40623/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573233 Roscosmos Πείραμα "Crystal Plasma": εργασία σε τροχιά «Ολοκλήρωσα την επόμενη συνεδρία του πειράματος «Crystal Plasma», όπου μελετώνται κρύσταλλοι και υγρά σκόνης πλάσματος, μελετώνται οι διαδικασίες σχηματισμού διατεταγμένων δομών φορτισμένων στερεών μακροσωματιδίων στο πλάσμα μιας εκκένωσης αερίου υπό συνθήκες μικροβαρύτητας». Σύμφωνα με τον Oleg Kononenko, οι κύριοι στόχοι του πειράματος κατά τη διάρκεια της αποστολής είναι να μελετήσει τη δύναμη της οπισθέλκουσας ιόντων που ενεργεί στα μικροσωματίδια στο πλάσμα από μια κατευθυνόμενη ροή ιόντων. Το πείραμα στοχεύει επίσης στη μελέτη ενός δυαδικού μείγματος σε μια εκκένωση συνεχούς ρεύματος σε μια παγίδα που σχηματίζεται από μια θερμική κλίση. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456244094%2Ffd1b5728ba8417b858%2Fpl_wall_-30315369 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573229

Πώς οι διαστημικές πτήσεις επηρεάζουν την υγεία των αστροναυτών. Ακόμα και οι διαστημικές πτήσεις μικρής διάρκειας σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη έχουν ως αποτέλεσμα μοριακές αλλαγές στο σώμα των αστροναυτών, σύμφωνα με μια σειρά δημοσιεύσεων στα περιοδικά του ομίλου «Nature».Η συλλογή άρθρων με κεντρικό τίτλο «Space Omics and Medical Atlas» είναι σύμφωνα με τον όμιλο «Nature» η μεγαλύτερη συλλογή δεδομένων για την αεροδιαστημική ιατρική και τη διαστημική βιολογία. Πάνω από 100 ερευνητικά ιδρύματα σε 25 χώρες συνεργάστηκαν για να διερευνήσουν μοριακές, κυτταρικές, φυσιολογικές και άλλες αλλαγές στο σώμα των αστροναυτών.Μέχρι σήμερα, οι επιπτώσεις των διαστημικών ταξιδιών στην υγεία έχουν χαρτογραφηθεί με τη μελέτη των επαγγελματιών αστροναυτών, πολλοί από τους οποίους εκπαιδεύτηκαν επί χρόνια για να ταξιδέψουν. Στα άρθρα αυτά τίθενται επιπλέον στο επίκεντρο οι επιπτώσεις των διαστημικών πτήσεων μικρής διάρκειας στους αστροναύτες-πολίτες, ανθρώπους με διαφορετικό ιστορικό υγείας ο κάθε ένας.Σύμφωνα με τις μελέτες, λίγες μόνο ημέρες σε τροχιά μπορεί να προκαλέσουν διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, αφυδάτωση και θολή σκέψη, αν και οι περισσότερες από αυτές τις καταστάσεις επανέρχονται στο φυσιολογικό σύντομα μετά την επιστροφή των ταξιδιωτών στη Γη.Σε μία από τις δημοσιεύσεις παρουσιάζονται δεδομένα από την αποστολή Inspiration4 της SpaceX το 2021, στο πλαίσιο της οποίας τέσσερις αστροναύτες-πολίτες, δύο άντρες και δύο γυναίκες ηλικίας 29-51 ετών, πέταξαν για τρεις ημέρες στα 590 χιλιόμετρα πάνω από την Γη, δηλαδή πιο ψηλά από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, που βρίσκεται σε τροχιά στα 370-460 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι αυτή η μικρής διάρκειας αποστολή προκάλεσε κάποιες από τις ίδιες αλλαγές που παρατηρούνται στο σώμα των αστροναυτών που έχουν συμμετάσχει σε πολύ μεγαλύτερες αποστολές. Πάντως, οι αλλαγές που καταγράφηκαν επέστρεψαν στο κανονικό στο 95% των περιπτώσεων σύντομα μετά την επιστροφή των αστροναυτών στη Γη.Στα επιμέρους ευρήματα της έρευνας εντοπίστηκε ότι οι επιπτώσεις της μικρής διάρκειας διαστημικών πτήσεων στην καρδιαγγειακή φυσιολογία και στη γνωστική απόδοση ήταν μέτριες και πολύ μεταβλητές μεταξύ των ατόμων. Επίσης, ότι οι γνωστικές επιδόσεις τους δεν επηρεάστηκαν σημαντικά. Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι τα λίγα άτομα του πληρώματος (μικρό μέγεθος δείγματος) και ο περιορισμένος διαθέσιμος χρόνος τους για εκπαίδευση είναι κρίσιμοι παράγοντες για την αξιολόγηση της ποιότητας των συλλεγόμενων δεδομένων.Σε άλλη επιστημονική έρευνα, μια ομάδα επιστημόνων από 40 ερευνητικά ιδρύματα σε πέντε ηπείρους μελέτησε το κατά πόσο επηρεάζονται οι νεφροί από τις διαστημικές πτήσεις και εντόπισαν ότι η δομή και η λειτουργία τους μεταβάλλονται. Καθώς είχε εντοπιστεί προγενέστερα ότι αστροναύτες αναπτύσσουν πέτρες στους νεφρούς κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών, οι ερευνητές κατέδειξαν ότι στις διαστημικές πτήσεις μεταβάλλεται ριζικά ο τρόπος με τον οποίο οι νεφροί επεξεργάζονται τα άλατα και αυτό πιθανώς αποτελεί πρωταρχικό παράγοντα. Σε προσομοιώσεις που διεξήγαν, διαπίστωσαν ότι οι νεφροί ποντικιών που εκτέθηκαν σε γαλαξιακή κοσμική ακτινοβολία για δυόμιση χρόνια παρουσίασαν μόνιμη βλάβη και απώλεια της λειτουργίας τους.Μια τρίτη δημοσίευση παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο η έλλειψη βαρύτητας επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα κατά τη διάρκεια διαστημικών ταξιδιών. Οι αστροναύτες σε χαμηλή τροχιά, όπως στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, υποφέρουν από προβλήματα του ανοσοποιητικού συστήματος, ιδίως λοιμώξεις, επαναδραστηριοποίηση λανθανόντων ιών και ευαισθησία του δέρματος. Οι αντιδράσεις αυτές συμβαίνουν ακόμη και σε βραχυπρόθεσμες διαστημικές πτήσεις.Σημειώνεται ότι οι έρευνες περιλαμβάνουν δεδομένα από ένα ευρύ φάσμα αποστολών, μεταξύ των οποίων οι SpaceX Inspiration4, Polaris Dawn, Axiom, NASA Twins και τις αποστολές του JAXA. Οι ερευνητές τονίζουν ότι η αξιοποίηση των δεδομένων μπορεί να συμβάλει στην επιτάχυνση της αεροδιαστημικής ιατρικής, στη βελτίωση της παρακολούθησης της υγείας των αστροναυτών και στον μετριασμό των κινδύνων για τις επερχόμενες διαστημικές αποστολές. Σύνδεσμος για τις δημοσιεύσεις: https://www.nature.com/immersive/d42859-024-00009-8/index.html https://www.amna.gr/home/article/826490/Pos-oi-diastimikes-ptiseis-epireazoun-tin-ugeia-ton-astronauton

Πυκνό διαστρικό σύννεφο πριν από 2 εκατομμύρια χρόνια ίσως προκάλεσε την εποχή των παγετώνων. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα πριν από εκατομμύρια χρόνια, το ηλιακό σύστημα μπορεί συνάντησε ένα διαστρικό νέφος τόσο πυκνό που θα μπορούσε να επηρεάσει την ηλιόσφαιρα, η οποία απεικονίζεται ως η σκουρόχρωμη γκρι φυσαλίδα με φόντο τον διαστρικό χώρο. Σύμφωνα με νέα έρευνα, αυτό θα μπορούσε να έχει εκθέσει τη Γη σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας και να επηρεάσει το κλίμα. Photo courtesy of Opher, et al., Nature Astronomy Η Γη ίσως να έχασε προσωρινά την προστασία του Ήλιου πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια και να αφέθηκε εκτεθειμένη στο ψύχος του διαστρικού Διαστήματος, καθώς το Ηλιακό Σύστημα περνούσε μέσα από ένα πυκνό νέφος αερίων και σκόνης, σύμφωνα με νέα έρευνα.Δύο εκατομμύρια χρόνια πριν η Γη ήταν πολύ διαφορετική, με τους μακρινούς προγόνους μας να ζουν δίπλα σε προϊστορικά θηρία- και σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς η Γη περνούσε μια περίοδο μεγάλου ψύχους, με εποχές των παγετώνων να έρχονται και να φεύγουν μέχρι περίπου 12.000 χρόνια πριν. Οι επιστήμονες εικάζουν πως οι εποχές των παγετώνων λαμβάνουν χώρα για μια σειρά λόγων, μεταξύ των οποίων η κλίση και η περιστροφή του πλανήτη, η κίνηση των τεκτονικών πλακών, οι εκρήξεις ηφαιστείων, τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα κ.α. Ωστόσο η νέα έρευνα [A possible direct exposure of the Earth to the cold dense interstellar medium 2–3 Myr ago] που δημοσιεύτηκε στο Nature Astronomy από ερευνητές του Boston University βάζει στη συζήτηση έναν άλλο πιθανό παράγοντα: Τη θέση του Ήλιου (και του Ηλιακού Συστήματος) στον γαλαξία.Ειδικότερα, οι ερευνητές βρήκαν στοιχεία πως πριν από περίπου δύο εκατομμύρια χρόνια το Ηλιακό Σύστημα συνάντησε ένα διαστρικό νέφος τόσο πυκνό που μπορεί να επηρέασε τον ηλιακό άνεμο: Όπως θεωρούν, τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η θέση του Ήλιου στο Διάστημα μπορεί να επηρεάζει την ιστορία της Γης περισσότερο από ό,τι αναμενόταν στο παρελθόν.Το Ηλιακό Σύστημα καλύπτεται από μια «ασπίδα» πλάσματος που εκπέμπεται από τον Ήλιο, την αποκαλούμενη Ηλιόσφαιρα. Αυτή προκύπτει χάρη σε μια συνεχή ροή φορτισμένων σωματιδίων, τον αποκαλούμενο ηλιακό άνεμο, που εκτείνεται πέρα από τον Πλούτωνα- μια γιγαντιαία «φυσαλίδα» η οποία μας προστατεύει από την ακτινοβολία που θα μπορούσε να προκαλέσει μεταβολές στο DNA μας: Για την ακρίβεια επιστήμονες θεωρούν ότι είναι ένας από τους λόγους που η ζωή εξελίχθηκε στη Γη όπως εξελίχθηκε.Σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα, το ψυχρό αυτό νέφος συμπίεσε την ηλιόσφαιρα με τέτοιο τρόπο που για λίγο η Γη και οι άλλοι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος τέθηκαν εκτός της επιρροής της.«Αυτό το άρθρο είναι το πρώτο που δείχνει ποσοτικά ότι υπήρξε επαφή ανάμεσα στον Ήλιο και κάτι εκτός του Ηλιακού Συστήματος που θα επηρέασε το κλίμα της Γης» είπε η Μεράβ Οφέρ, διαστημική φυσικός και lead author του επιστημονικού άρθρου. Η θεωρία της, γενικότερα, είναι πως η ηλιόσφαιρα έχει το σχήμα ενός φουσκωμένου «κρουασάν»- και τώρα διερευνά το πώς η ηλιόσφαιρα και η κίνηση του Ήλιου στο Διάστημα επηρεάζει τη χημεία της ατμόσφαιρας. «Τα άστρα κινούνται και τώρα αυτό το άρθρο δείχνει όχι μόνο ότι κινούνται, μα και ότι συναντούν δραστικές αλλαγές» λέει η Οφέρ.Η ίδια και οι συνεργάτες της πρακτικά κοίταξαν πίσω στον χρόνο, χρησιμοποιώντας εξελιγμένα μοντέλα υπολογιστή για να «δουν» πού βρισκόταν ο Ήλιος πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια- και μαζί του η ηλιόσφαιρα και το υπόλοιπο Ηλιακό Σύστημα. Επίσης χαρτογράφησαν την πορεία του συστήματος «Local Ribbon of Cold Clouds» (τοπική κορδέλα ψυχρών νεφών)- μιας σειράς μεγάλων, πυκνών, πολύ ψυχρών νεφών που αποτελούνται κυρίως από άτομα υδρογόνου. Οι προσομοιώσεις έδειξαν ότι ένα από τα νέφη κοντά στο τέλος της «κορδέλας» (Local Lynx of Cold Cloud) μπορεί να συγκρούστηκε με την ηλιόσφαιρα.Αν συνέβη αυτό, λέει η Οφέρ, η Γη θα εκτέθηκε πλήρως στο διαστρικό κενό, όπου αέρια και σκόνη αναμειγνύονται με ατομικά στοιχεία που έχουν απομείνει από άστρα που εξερράγησαν. Κανονικά η ηλιόσφαιρα «φιλτράρει» τα πιο πολλά από αυτά τα ραδιενεργά σωματίδια, ωστόσο χωρίς προστασία μπορούν να φτάσουν εύκολα στη Γη. Σύμφωνα με το επιστημονικό άρθρο, αυτό συνάδει με γεωλογικά στοιχεία τα οποία δείχνουν αυξημένα ισότοπα (60Fe, 244Pu) στον ωκεανό, τα χιόνια στη Ανταρκτικής και πυρήνες πάγου από την ίδια περίοδο. Επίσης, υπάρχει αντιστοιχία με τα διαθέσιμα δεδομένα περί θερμοκρασίας τότε, που υποδεικνύουν πτώση της.Η εξωτερική πίεση ενδεχομένως μπλόκαρε την ηλιόσφαιρα για ένα διάστημα, που μπορεί να κυμαινόταν από λίγους αιώνες μέχρι και ένα εκατομμύριο χρόνια, λέει η Οφέρ- ανάλογα το μέγεθος του νέφους. «Μα μόλις η Γη απομακρύνθηκε από το ψυχρό νέφος, η ηλιόσφαιρα “αγκάλιασε” όλους τους πλανήτες, περιλαμβανομένης της Γης» σημειώνει.Δεν μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα πώς επηρέασε τη Γη το ψυχρό νέφος- αν, για παράδειγμα έφερε μια εποχή των παγετώνω. Ωστόσο υπάρχουν και άλλα ψυχρά νέφη στο διαστρικό κενό που ο Ήλιος πιθανώς συνάντησε μέσα σε διάστημα δισεκατομμυρίων ετών, και πιθανότατα θα συναντήσει και άλλα σε βάθος εκατομμυρίων ετών. https://physicsgg.me/2024/06/14/πυκνό-διαστρικό-σύννεφο-πριν-από-2-εκατ/

Το James Webb εντόπισε τρομερή σύγκρουση αστεροειδών στο γαλαξία μας. Εκτοξεύθηκε ποσότητα σκόνη δεκάδες χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή του αστεροειδή που εξόντωσε τους δεινόσαυρους. Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb εντόπισε τα ίχνη μιας τρομερής σύγκρουσης στο γαλαξία μας. Πρόκειται για μια σύγκρουση δύο γιγάντιων αστεροειδών στο Beta Pictoris, ένα αστρικό σύστημα που βρίσκεται 63 έτη φωτός μακριά στον αστερισμό Pictoris.Σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα που μελέτησε τα δεδομένα η κολοσσιαία σύγκρουση εκτόξευσε 100.000 φορές περισσότερη σκόνη από αυτή που παρήγαγε η σύγκρουση του τεράστιου αστεροειδή που έπεσε στη Γη πριν από περίπου 66 εκατ. έτη εξοντώνοντας το 80% της ζωής ανάμεσα τους και τους δεινόσαυρους. Ο νέος κόσμος του γαλαξία Το Beta Pictoris είναι βρεφικής ηλικίας σύστημα αφού υπάρχει μόνο για 20 εκατομμύρια χρόνια σε σύγκριση με τα αξιοσέβαστα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια του δικού μας ηλιακού συστήματος. Στο νεαρό αστρικό σύστημα έχει εντοπισθεί η παρουσία τουλάχιστον δύο μεγάλων πλανητών αερίου αλλά δεν υπάρχουν ίχνη βραχωδών κόσμων σαν τον δικό μας. Ωστόσο, οι βραχώδεις εσωτερικοί πλανήτες μπορεί να βρίσκονται σε διαδικασία σχηματισμού, χάρη σε μεγάλες συγκρούσεις που παράγουν σκόνη, όπως αυτή που εντόπισε το JWST, είπαν οι ερευνητές σε παρουσίαση που έκαναν στο 244ο Συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας στο Μάντισον του Ουισκόνσιν.Επειδή είναι ακόμα πολύ νέος, ο περιστρεφόμενος δακτύλιος αερίου και σκόνης που περιβάλλει το αστέρι είναι ένα πολύ πιο βίαιο μέρος από το ηλιακό μας σύστημα καθιστώντας το ιδανικό μέρος παρατήρησης από τους αστρονόμους για να δουν τις διεργασίες σχηματισμού ενός πλανητικού συστήματος που μπορεί να προσφέρει και ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς δημιουργήθηκε το δικό μας σύστημα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1685748/to-james-webb-entopise-tromeri-sygkroysi-asteroeidon-sto-galaxia-mas/

Roscosmos Πώς πάνε τα πράγματα στο «σπίτι του διαστήματος»; Χθες ήταν μια παραγωγική μέρα σε τροχιά! Οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Alexander Grebyonkin πραγματοποίησαν μια σειρά από πειράματα: ▪ «Cardiovector»: μελέτησε αλλαγές στη λειτουργία της καρδιάς. ▪ «Νευροανοσία»: ανέλυσε την επίδραση του στρες στην ανοσία. ▪ “Ekon-M”: φωτογράφισε τη Γη για να αξιολογήσει την περιβαλλοντική κατάσταση. Επιπλέον, το πλήρωμα εκπαιδεύτηκε σε ένα εργόμετρο ποδηλάτου και έλαβε ενημέρωση για την ασφάλεια αφού έδεσε το επανδρωμένο διαστημόπλοιο Starliner στον ISS. Διαβάστε για τις εργασίες στο σταθμό στην καθημερινή αναφορά στον ιστότοπο: https://www.roscosmos.ru/40610/ Η φωτογραφία του Alexander Grebyonkin δείχνει το «διαστημικό πάρκινγκ» του πλοίου Starliner. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_573217

Εντοπίστηκε «απαγορευμένος παγετός» στον Άρη μεταβάλλοντας τα σχέδια των επανδρωμένων αποστολών. Μέχρι σήμερα πιστευόταν ότι το φαινόμενο του πρωινού παγετού δεν υπήρχε στον Κόκκινο Πλανήτη. Στον ισημερινό του Άρη παρατηρήθηκε για πρώτη φορά πρωινός παγετός που στη συνέχεια εξατμίζεται. Η ανακάλυψη έχει προκαλέσει έκπληξη στην επιστημονική κοινότητα αφού πιστευόταν ότι είναι αδύνατον να υπάρξει παγετός σε αυτή την περιοχή του Κόκκινου Πλανήτη.Η ανακάλυψη μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη για τη μοντελοποίηση του πού υπάρχει νερό στον Άρη και πώς ανταλλάσσεται μεταξύ της ατμόσφαιρας του Κόκκινου Πλανήτη και της επιφάνειάς του. Αυτό θα μπορούσε να είναι ζωτικής σημασίας για τη μελλοντική εξερεύνηση του Άρη με επανδρωμένες αποστολές. Τον παγετό εντόπισαν δύο διαστημικά σκάφη της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας (ESA), πρώτα το ExoMars Trace Gas Orbiter (TGO), που έφτασε στον Άρη το 2016, και στη συνέχεια το Mars Express που εξερευνά τον Άρη από το 2003. Στην κορυφή του Ολύμπου Ο «απαγορευμένος παγετός» όπως τον αποκαλούν οι ειδικοί βρίσκεται στην περιοχή Θαρσίς, τη μεγαλύτερη ηφαιστειακή περιοχή στον Άρη, που φιλοξενεί 12 μεγάλα ηφαίστεια ανάμεσα στο οποίο το Olympus Mons, το οποίο δεν είναι μόνο το ψηλότερο ηφαίστειο στον Άρη, αλλά είναι επίσης η ψηλότερη κορυφή του ηλιακού συστήματος με ύψος 22 χλμ.«Σκεφτήκαμε ότι ήταν αδύνατο να σχηματιστεί παγετός γύρω από τον ισημερινό του Άρη, καθώς ο συνδυασμός ηλιοφάνειας και λεπτής ατμόσφαιρας διατηρεί τις θερμοκρασίες σχετικά υψηλές τόσο στην επιφάνεια όσο και στην κορυφή του βουνού σε αντίθεση με αυτό που βλέπουμε στη Γη, όπου θα περίμενε κανείς να δει παγωμένες κορυφές. Η ύπαρξή του εδώ είναι συναρπαστική και υπονοεί ότι υπάρχουν εξαιρετικές διεργασίες στο παιχνίδι που επιτρέπουν τη δημιουργία παγετού» λέει ο Άντομας Βαλαντίνας μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Μπράουν που έκανε την ανακάλυψη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1684571/entopistike-apagoreymenos-pagetos-ston-ari-metavallontas-ta-schedia-ton-epandromenon-apostolon/

Ζουμ στο κοντινότερο και μεγαλύτερο εργοστάσιο άστρων στο γαλαξία μας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αστρικό σμήνος κοντα στη Γη. Λίγα άστρα σχηματίζονται στο γαλαξία μας κάθε χρόνο αλλά στο παρελθόν η κατάσταση ήταν διαφορετική. Ο Γαλαξίας συνήθιζε να παράγει πολλά περισσότερα άστρα φτάνοντας πιθανότατα στο αποκορύφωμά του να αναδύει δεκάδες ή εκατοντάδες αστέρια ετησίως πριν από περίπου 10 δισεκατομμύρια χρόνια και στη συνέχεια να η παραγωγή άστρων μειώνεται σταδιακά από τότε.Οι αστρονόμοι πιστεύουν ότι το μεγαλύτερο μέρος της γέννησης νέων άστρων στο γαλαξία μας λαμβάνει χώρα πλέον σε ογκώδη σμήνη αστεριών, γνωστά ως «σούπερ αστρικά σμήνη», όπως το Westerlund 1. Αυτά είναι νεαρά σμήνη άστρων το καθένα εκ των οποίων είναι κατά μέσο όρο έχει μάζα 10.000 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα του Ήλιου. Το Westerlund 1 είναι ηλικίας μεταξύ 3 και 5 εκατομμυρίων ετών περίπου, ένα σμήνος βρεφικής ηλικίας δηλαδή στα συμπαντικά δεδομένα .Το Westerlund 1 είναι το μεγαλύτερο και πλησιέστερο σούπερ αστρικό σμήνος στη Γη. Νέες παρατηρήσεις από το Παρατηρητήριο ακτίνων Χ Chandra της NASA, σε συνδυασμό με άλλα τηλεσκόπια της NASA, βοηθούν τους αστρονόμους να εμβαθύνουν σε αυτό το γαλαξιακό εργοστάσιο παραγωγής νέων άστρων.Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της η NASA οι ακτίνες Χ που ανιχνεύθηκαν από τον Chandra δείχνουν νεαρά αστέρια (που αντιπροσωπεύονται κυρίως ως λευκά και ροζ) καθώς και διάχυτο θερμαινόμενο αέριο σε όλο το σμήνος (χρωματισμένο ροζ, πράσινο και μπλε, με σειρά αυξανόμενων θερμοκρασιών για το αέριο). Πολλά άστρα εμφανίζονται ως κίτρινες και μπλε κουκκίδες. Λίγα σούπερ αστρικά σμήνη εξακολουθούν να υπάρχουν στον γαλαξία μας, αλλά προσφέρουν σημαντικές ενδείξεις για την προηγούμενη εποχή, όταν σχηματίστηκαν τα περισσότερα άστρα του γαλαξία μας. Το Westerlund 1 είναι το μεγαλύτερο από αυτά τα εναπομείναντα σούπερ αστρικά σμήνη στον Γαλαξία μας και η συνολική μάζα του σμήνους αντιστοιχεί σε μάζα μεταξύ 50.000 και 100.000 της μάζας του Ήλιου. Είναι επίσης το πλησιέστερο σούπερ αστρικό σμήνος στη Γη σε απόσταση περίπου 13.000 έτη φωτός.Αυτές οι ιδιότητες καθιστούν το Westerlund 1 εξαιρετικό στόχο για τη μελέτη της επίδρασης του περιβάλλοντος ενός σούπερ αστρικού σμήνος στη διαδικασία σχηματισμού άστρων και πλανητών, καθώς και στην εξέλιξη άστρων με διαφορετικά μεγέθη και μάζες. Μια από τις νέες εικόνες του σούπερ αστρικού σμήνους https://www.naftemporiki.gr/techscience/1684014/zoym-sto-kontinotero-kai-megalytero-ergostasio-astron-sto-galaxia-mas/

Ζάχαρη πέρα από τον Πλούτωνα. Ο Άροκοθ (ή Έσχατη Θούλη ή 2014 MU 69) είναι το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο που έχει εξερευνηθεί ποτέ από διαστημόπλοιο ανθρώπινης κατασκευής. Βρίσκεται στη ζώνη Kuiper και το διαστημικό σκάφος New Horizons πέρασε κοντά από αυτό το σώμα την Πρωτοχρονιά του 2019, όταν απείχε 6,5 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη. Αυτό το περίεργο αντικείμενο με ακανόνιστο σχήμα εμφανίζει ένα κοκκινωπό χρώμα. Οι επιστήμονες υποστηρίζοουν ότι η ασυνήθιστη απόχρωσή του μπορεί να οφείλεται στην παρουσία σακχάρων στην επιφάνειά του. Η ανακάλυψη αυτή, προφανώς, έχει συνέπειες για την προέλευση της ζωής, καθώς οι κομήτες θα μπορούσαν να έχουν μεταφέρει οργανικά μόρια από «κόσμους ζάχαρης» όπως ο Arrokoth στην αρχέγονη Γη.Ο Άροκοθ (Arrokoth) βρίσκεται στην ζώνη Kuiper. Το διαστημικό σκάφος New Horizons το 2019, τον πλησίασε σε απόσταση 6.628 χιλιόμετρων.Ο Arrokoth περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο ως μέλος της ζώνης Kuiper που βρίσκεται πέρα από τον πλανήτη Ποσειδώνα. Επειδή σχηματίστηκε όταν δύο αντικείμενα συγκρούστηκαν και κόλλησαν μεταξύ τους, μοιάζει λίγο με πεπλατυσμένο χιονάνθρωπο, με «κεφάλι» και «σώμα» διαμέτρου 15 και 21 χιλιομέτρων. Άροκοθ σημαίνει «ουρανός» ή «σύννεφο» στη γλώσσα μιας φυλής Ινδιάνων της Αμερικής (Powhatan), η οποία και έδωσε την έγκρισή της για να δοθεί το όνομα στο ουράνιο σώμα.Εκτός από το σχήμα του, ένα άλλο χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό του Arrokoth είναι το χρώμα του. Σε αντίθεση με την ροζ απόχρωση του Πλούτωνα, ο Arrokoth είναι πιο σκούρος και κοκκινωπός. Η αιτία αυτού του ασυνήθιστου χρωματισμού, που εμφανίζεται επίσης και σε άλλα αντικείμενα της ζώνης Κάιπερ, δεν είναι πλήρως κατανοητή. Ωστόσο, το New Horizons εντόπισε άφθονη παγωμένη μεθανόλη (CH3OH) στην επιφάνεια του Arrokoth, όταν το 2019 τον πλησίασε σε απόσταση 6.628 χιλιόμετρων. Βομβαρδισμός παγωμένης μεθανόλης με ηλεκτρόνια Υπάρχουν στοιχεία που δείχνουν πως όταν οι πάγοι μεθανόλης εκτίθενται στις γαλαξιακές κοσμικές ακτίνες μπορούν να αναπαράγουν τα χρώματα του Arrokoth. Τα οργανικά μόρια που σχηματίζονται αποδεικνύουν ότι ο Arrokoth είναι πλούσιος σε σάκχαρα, όπως γλυκόζη (C6H12O6) και η ριβόζη (C5H10O5 – δομικό στοιχείο του RNA), αλλά από αρωματικούς υδρογονάνθρακες που είναι απαραίτητοι για την παραγωγή των υπερκόκκινων χρωμάτων. Σε μια νέα μελέτη, οι Ralf I Kaiser, Cornelia Meinert και Leslie A Young, διερεύνησαν περαιτέρω το χρώμα του Άροκοθ, βομβαρδίζοντας δείγματα πάγου μεθανόλης στους 10 Κ και 40 Κ με ηλεκτρόνια. Αφού εξέθεσαν τα δείγματα σε ακτινοβολία ισοδύναμη με την ακτινοβολία γαλαξιακών κοσμικών ακτίνων επί 1,8 δισεκατομμύρια έτη, χρησιμοποίησαν μια ποικιλία φασματοσκοπικών μεθόδων για να χαρακτηρίσουν τη σύνθεση και το χρώμα των οργανικών μορίων που σχηματίστηκαν.Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι ο βομβαρδισμός με ηλεκτρόνια μπορεί πράγματι να αναπαράγει το χρώμα του Arrokoth. Μια δόση 57 eV ανά μονάδα ατομικής μάζας δημιουργεί μια πολύ καλή χρωματική αντιστοιχία. Η ερευνητική ομάδα εντόπισε επίσης χημικές ενώσεις που σχετίζονται με τη ζάχαρη στα υπολείμματα πάγου μεθανόλης που εκτέθηκαν στην ακτινοβολία. Τα σάκχαρα και τα παράγωγά τους (οξέα, αλκοόλες) με έως και έξι άτομα άνθρακα, όπως η γλυκόζη και η ριβόζη – ταυτοποιήθηκαν παντού. Επιπλέον, παρατηρήθηκαν πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες (13C22H12).Αυτά τα σάκχαρα και τα παράγωγά τους – μαζί με τους αρωματικούς υδρογονάνθρακες – δικαιολογούν την κοκκινωπή εμφάνιση του Arrokoth. Μερικές από αυτές τις ενώσεις, σημειώνουν οι ερευνητές, ενσωματώνονται στα μόρια που συνθέτουν το RNA και τα λιπίδια, δημιουργώντας πρόδρομα μόρια που είναι απαραίτητα για την δημιουργία και εξέλιξη της ζωής.Οι παραπάνω οργανικές ενώσεις είναι πιθανό να μεταφέρθηκαν από τη Ζώνη Kuiper και το νέφος του Oort στη Γη με κομήτες. Η πρόσκρουσή των κομητών στην αρχέγονη Γη, θα μπορούσε να είναι η πηγή πολλών οργανικών μορίων που αποτέλεσαν τους θεμέλιους λίθους για την προέλευση της ζωής. διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. Scientists identify a ‘sugar world’ beyond Neptune –https://physicsworld.com/a/scientists-identify-a-sugar-world-beyond-neptune/ 2. Ionizing radiation exposure on Arrokoth shapes a sugar world – https://www.pnas.org/doi/abs/10.1073/pnas.2320215121

Χρύσα Κουβελιώτου και Νεκτάριος Ταβερναράκης. Τιμώνται με το Αριστείο Μποδοσάκη 2024 Η καθηγήτρια Αστροφυσικής με μακρά πορεία στη NASA, Χρύσα Κουβελιώτου, και ο καθηγητής Μοριακής Βιολογίας Συστημάτων και πρόεδρος του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, Νεκτάριος Ταβερναράκης, τιμώνται φέτος με το Αριστείο του Ιδρύματος Μποδοσάκη για το πρωτοποριακό έργο ζωής τους.Συγκεκριμένα, το Αριστείο Μποδοσάκη 2024 στο πεδίο των Θετικών Επιστημών απονέμεται στη Χρύσα Κουβελιώτου, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Columbian College of Arts and Sciences στο George Washington University, η οποία με θητεία άνω των 25 ετών στη NASA έχει συνεισφέρει ουσιαστικά στη βαθύτερη κατανόηση των παροδικών ουράνιων φαινομένων, μέσα από τη μελέτη φαινομένων που σχετίζονται με τις μαύρες τρύπες, τους αστέρες νετρονίων και τις εκλάμψεις ακτίνων γάμμα. Με πλούσια ερευνητική δράση, έχει συμπεριληφθεί στη λίστα του Time Magazine με τους 25 πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον χώρο του Διαστήματος, καθώς και στη λίστα με τους 250 ερευνητές με τις περισσότερες αναφορές παγκοσμίως στην επιστήμη του Διαστήματος με 493 δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά μετά από κρίση. Είναι μέλος των ακαδημιών US National Academy of Science και US Academy of Arts and Sciences, μέλος της Royal Dutch Academy of Sciences και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στη μακρά πορεία της έχει λάβει πλήθος κορυφαίων διακρίσεων, όπως τα βραβεία Descartes (2002), Rossi (2003) και D. Heineman (2012), το βραβείο Shaw στην Αστροφυσική (2021), ενώ η Ελληνική Κυβέρνηση την τίμησε με τον Σταυρό του Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής για την αριστεία στην Επιστήμη (2015).Το Αριστείο Μποδοσάκη 2024 στο πεδίο των Ιατροβιολογικών Επιστημών απονέμεται στον Νεκτάριο Ταβερναράκη, καθηγητή Μοριακής Βιολογίας Συστημάτων στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κρήτης, πρόεδρο του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, και πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Καινοτομίας και Τεχνολογίας (EIT). Ο Νεκτάριος Ταβερναράκης βρίσκεται στην αιχμή της σύγχρονης βιοϊατρικής έρευνας στους τομείς της γήρανσης, του κυτταρικού θανάτου και του νευροεκφυλισμού. Μεταξύ των σημαντικών επιστημονικών του ανακαλύψεων περιλαμβάνονται ειδικές κατηγορίες ενζύμων που εμπλέκονται στον νεκρωτικό κυτταρικό θάνατο, η αποκάλυψη του ρόλου βασικών ρυθμιστών της πρωτεϊνοσύνθεσης στη γήρανση και η καθοριστική συμβολή στην ανακάλυψη των μηχανισμών ελέγχου της ποιότητας των μιτοχονδρίων που σχετίζονται με τη ρύθμιση της κυτταρικής ενεργειακής ομοιόστασης και της γήρανσης. Μεταξύ άλλων είναι μέλος του Αμερικανικού Οργανισμού για την Προώθηση της Επιστήμης (AAAS), του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (ΕΜΒΟ), της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, και αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Στη μακρά επιστημονική του πορεία έχει λάβει το βραβείο Νέου Ερευνητή του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μοριακής Βιολογίας (EMBO), το βραβείο Έρευνας Friedrich Wilhelm Bessel του ιδρύματος Alexander von Humboldt, το βραβείο Helmholtz International Fellow Award, το βραβείο Galien Scientific Research Award, το Αρεταίειο Βραβείο Ιατροβιολογικών Επιστημών της Ακαδημίας Αθηνών, καθώς και το Επιστημονικό Βραβείο του Ιδρύματος Μποδοσάκη το 2005 στον τομέα των Βιοεπιστημών.Τα δύο Αριστεία Μποδοσάκη θα απονείμει η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, σε τελετή που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 25 Ιουνίου στο Ζάππειο Μέγαρο.Ο θεσμός του Αριστείου Μποδοσάκη ξεκίνησε το 2002 και επανέρχεται 13 χρόνια μετά τις τελευταίες βραβεύσεις, με μια νέα επιτροπή Αριστείου, αποτελούμενη από οκτώ ξένους επιστήμονες διεθνούς κύρους. Συμπρόεδροι της επιτροπής είναι ο επίτιμος καθηγητής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, Ντάαν Φρένκελ, και ο καθηγητής Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημιακού Ιατρικού Κέντρου Erasmus της Ολλανδίας, Φρανκ Γκρόσβελντ.Κάθε διετία θα απονέμονται δύο Αριστεία σε δύο επιστημονικά πεδία, συνοδευόμενα από χρηματικό έπαθλο 100.000 ευρώ το κάθε ένα. «Το Αριστείο Μποδοσάκη έχει ως στόχο να αναγνωρίσει και να τιμήσει το σύνολο της επιστημονικής πορείας και προσφοράς Ελληνίδων και Ελλήνων επιστημόνων που διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της επιστήμης τους, με συνειδητή δέσμευση και πάθος για την επιστημονική έρευνα, την προαγωγή και την εξέλιξη της γνώσης», επισημαίνει η πρόεδρος του ΔΣ του Ιδρύματος Μποδοσάκη, Αθηνά Δεσύπρη.Έως σήμερα άλλες επτά προσωπικότητες της διεθνούς επιστημονικής κοινότητας έχουν βραβευθεί με το Αριστείο Μποδοσάκη για το εξαιρετικά σημαντικό έργο τους και συγκεκριμένα οι καθηγητές Γεώργιος Χρούσος (2011), Χαράλαμπος Μουτσόπουλος (2011), Ευάγγελος Μουδριανάκης (2009), Δημήτρης Χριστοδούλου (2006), Αθανάσιος Φωκάς (2006), Κυριάκος Νικολάου (2004) και Ιωάννης Ηλιόπουλος (2002). Μ.Κ. – https://www.amna.gr/home/article/825882/Chrusa-Koubeliotou-kai-Nektarios-Tabernarakis—Timontai-me-to-Aristeio-Mpodosaki-2024 – https://www.bodossaki.gr/aristeio-mpodosaki-2024-i-ellinida-ereynitria-toy-diastimatos-kathigitria-astrofysikis-me-makra-poreia-sti-nasa-chrysa-koyveliotoy-kai-o-koryfaios-ereynitis-tis-sygchronis-vioiatrikis-ereynas-poy-kath/

«Τραυματισμένο αλλά σε σταθερή κατάσταση» έφθασε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό το επανδρωμένο σκάφος της Boeing. Το Starliner έχει υποστεί διαρροές ηλίου. Μετά από πολλές καθυστερήσεις στην ολοκλήρωση κατασκευής και αναβολές στην εκτόξευση του που έθεσαν σοβαρούς προβληματισμούς στην συνέχιση του εγχειρήματος πραγματοποιήθηκε πριν από λίγα 24ωρα η εκτόξευση του διαστημικού σκάφους Starliner της Boeing το οποίο προορίζεται για μεταφορά αστροναυτών για λογαριασμό της NASA αλλά και άλλων επανδρωμένων ή μη αποστολών.Το σκάφος μετέφερε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) δύο Αμερικανούς αστροναύτες και λίγο πριν την εκτόξευση διαπιστώθηκε μια διαρροή ηλίου η οποία δεν κρίθηκε από τους επιτελείς της αποστολής ως επικίνδυνη και προχώρησε η διαδικασία εκτόξευσης. Όμως εκτός της ήδη γνωστής ανιχνεύθηκαν στη διάρκεια της πτήσης δύο ακόμη διαρροές ηλίου. Το σκάφος «παραμένει σταθερό», ανακοίνωσε η NASA.Αποφασίσθηκε να μην επιδιορθωθεί αυτή η πρώτη διαρροή που εντοπίζεται σε έναν από τους προωθητήρες του σκάφους, διότι, σύμφωνα με την ανάλυση της NASA είναι «μικρή και δεν αποτελεί κίνδυνο».Το ήλιον δεν είναι εύφλεκτο αέριο, αλλά χρησιμοποιείται στο σύστημα πρόωσης του σκάφους.Οι δύο άλλες διαρροές είναι καινούργιες και εντοπίσθηκαν αφού το σκάφος μπήκε σε τροχιά, ανακοίνωσε η NASA «δύο από τις βαλβίδες του ηλίου έκλεισαν». Η απεξάρτηση Η Boeing πρέπει να αποδείξει με αυτήν την πτήση-τεστ ότι το Starliner είναι ασφαλές για να ξεκινήσει πτήσεις. Το μη επανδρωμένο Starliner έφθασε στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό μία φορά το 2022, αλλά είναι η πρώτη φορά που μεταφέρει αστροναύτες.Η SpaceX, η διαστημική εταιρεία του Έλον Μασκ, μεταφέρει από το 2020 αστροναύτες στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό με το σκάφος της Crew Dragon. Όμως η NASA eπιδιώκει να έχει στην διάθεσή της και δεύτερο μέσο μεταφοράς ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει πιθανά προβλήματα στο ένα από τα μέσα μεταφοράς ή κατάσταση έκτακτης ανάγκης και γενικά να μην εξαρτάται αποκλειστικά από μια εταιρεία από την στιγμή που αποφάσισε να μην παράγει πια η ίδια διαστημόπλοια για τις ανάγκες των επανδρωμένων της αποστολών. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1681696/traymatismeno-alla-se-statheri-katastasi-efthase-sto-diethni-diastimiko-stathmo-to-epandromeno-skafos-tis-boeing/

Η Πύλη της Κόλασης στη Σιβηρία δυναμώνει μέρα με τη μέρα (βίντεο) Ο τεράστιος λάκκος που εκπέμπει μεθάνιο διογκώνεται Μια από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής είναι το λιώσιμο του μόνιμου στρώματος πάγων στη Σιβηρία. Όταν το φαινόμενο έγινε αντιληπτό οι επιστήμονες διατύπωσαν τους φόβους τους για διαφόρων ειδών αρνητικές συνέπειες που θα έχει αυτή η εξέλιξη στον πλανήτη.Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι κάτω από τους πάγους είναι θαμμένα για χιλιάδες χρόνια τεράστια αποθέματα μεθανίου και διοξειδίου του άνθρακα τα οποία το λιώσιμο θα απελευθερωθούν αποτελώντας μια νέα πηγή μόλυνσης της ατμόσφαιρας και διόγκωσης του προβλήματος της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Ένας δεύτερος κίνδυνος είναι η απελευθέρωση διαφόρων παθογόνων οργανισμών (ιών κ.α.) που επίσης ήταν φυλακισμένοι στους πάγους χιλιάδες χρόνια και η ανθρωπότητα δεν έχει έρθει ποτέ σε επαφή με αυτούς άρα είμαστε απροστάτευτοι και ευάλωτοι αυξάνοντας τις πιθανότητες εμφάνισης νέων επιδημιών.Η απελευθέρωση βλαβερών αερίων από το λιώσιμο των πάγων της Σιβηρίας έχει ήδη ξεκινήσει και πρωταγωνιστής είναι ο κρατήρας Batagaika που έχει γίνει ευρύτερα γνωστός ως «Πύλη της Κόλασης». Πρόκειται για ένα τεράστιο λάκκο που αποκαλύφθηκε από το λιώσιμο των πάγων στα υψίπεδα Yana της Σιβηρίας. Ο λάκκος έχει έκταση περίπου 800 στρέμματα και βάθος 100 μέτρων και εκπέμπει μεγάλες ποσότητες μεθανίου στην ατμόσφαιρα. Λιώνει και καταστρέφει Όπως φαίνεται ο λάκκος υποχωρεί με το βάθος του να μεγαλώνει ενώ παράλληλα μεγαλώνει η ποσότητα του μεθανίου που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα. Υπολογίζεται ότι αυτή την στιγμή ο λάκκος εκπέμπει 4-5 χιλιάδες τόνους μεθανίου με συνεχώς αυξητικό ρυθμό. Ομάδα ειδικών αποτελούμενη από παγετωνολόγους με δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Geomorphology» αναφέρουν ότι και τα τελευταία αποθέματα μόνιμων πάγων στο έδαφος και υπέδαφος του λάκκου λιώνουν με αποτέλεσμα ο λάκκος να υποχωρεί συνεχώς και να μεγαλώνει σε έκταση αφού εντοπίζεται και πλευρική μετατόπιση του ενώ παράλληλα απελευθερώνεται ολοένα και περισσότερο μεθάνιο.Οι ειδικοί αναφέρουν ότι οι αρνητικές επιπτώσεις της παρουσίας και συνεχούς διόγκωσης του κρατήρα Batagaika είναι άμεσες, καταστροφικές και πιθανότατα μόνιμες στο τοπικό οικοσύστημα σκιαγραφώντας το εφιαλτικό σενάριο που εξελίσσεται από αυτή την αρνητική παρενέργεια της κλιματικής αλλαγής στον πλανήτη. O κρατήρας Batagaika αποτελεί μια πραγματική «πληγή» για τον πλανήτη από την κλιματική αλλαγή https://www.naftemporiki.gr/techscience/1683646/i-pyli-tis-kolasis-sti-siviria-dynamonei-mera-me-ti-mera-vinteo/

Σε ποιον ανήκει το Φεγγάρι; Ο νέος πόλεμος χωρών και επιχειρήσεων σε τροχιά προσελήνωσης. Η κούρσα της Σελήνης προσφέρει ένα μεγάλο έπαθλο: τους πόρους της. Ο οξυμένος ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων του πλανήτη, αλλά και επιχειρηματικών κολοσσών, δεν μπορεί να περιοριστεί στη Γη. Κινείται από φιλοδοξίες που φτάνουν έως τη Σελήνη.Ένας αυξανόμενος αριθμός χωρών και εταιρειών έχουν στο στόχαστρό τους τη σεληνιακή επιφάνεια, σε μία νέα μάχη για πόρους και κυριαρχία στο διάστημα. Είμαστε λοιπόν έτοιμοι για αυτή τη νέα εποχή σεληνιακής εξερεύνησης;Πριν από λίγες ημέρες τον γύρο του κόσμου έκαναν εικόνες μεταδόθηκαν στη Γη με τη σημαία της Κίνας που καρφώθηκε στη Σελήνη. Είναι η τέταρτη προσγείωση χώρας εκεί – και η πρώτη αποστολή που θα φέρει δείγματα από τη μακρινή πλευρά της Σελήνης. Τους τελευταίους 12 μήνες, η Ινδία και η Ιαπωνία έχουν επίσης στείλει διαστημόπλοια στη σεληνιακή επιφάνεια. Τον Φεβρουάριο, η αμερικανική εταιρεία Intuitive Machines έγινε η πρώτη ιδιωτική εταιρεία που μπήκε στην κούρσα για τη Σελήνη, και υπάρχουν πολλές ακόμη που θα ακολουθήσουν.Εν τω μεταξύ, η NASA θέλει να στείλει ανθρώπους πίσω στη Σελήνη, με τους αστροναύτες της αποστολής Artemis να στοχεύουν σε προσελήνωση το 2026. Η Κίνα θέλει να στείλει ανθρώπους στη Σελήνη μέχρι το 2030.Και δεν είναι μόνο οι φευγαλέες επισκέψεις, όπως επισημαίνει το BBC. Το σχέδιο είναι να χτιστούν μόνιμες βάσεις στο φεγγάρι. Αλλά σε μια εποχή τεταμένων σχέσεων μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, αυτή η νέα διαστημική κούρσα θα μπορούσε να οδηγήσει σε «εξαγωγή» των εντάσεων από τη Γη στη Σελήνη. Η Συνθήκη της εποχής του Ψυχρού Πολέμου «Η σχέση μας με τη Σελήνη πρόκειται να αλλάξει ριζικά πολύ σύντομα», προειδοποιεί στο BBC o Τζάστιν Χόλκομπ, γεωλόγος από το Πανεπιστήμιο του Κάνσας. Η ταχύτητα της εξερεύνησης του διαστήματος τώρα «ξεπερνά τους νόμους μας», λέει.Συμφωνία του ΟΗΕ από το 1967 ορίζει ότι κανένα έθνος δεν μπορεί να κατέχει τη Σελήνη. Αντίθετα, η Συνθήκη για το Διάστημα λέει ότι ανήκει σε όλους και ότι οποιαδήποτε εξερεύνηση πρέπει να πραγματοποιηθεί προς όφελος όλης της ανθρωπότητας και προς το συμφέρον όλων των εθνών. Αν και ακούγεται πολύ ειρηνικό και συνεργατικό – και είναι – η κινητήρια δύναμη πίσω από τη Συνθήκη για το Διάστημα δεν ήταν η συνεργασία, αλλά η πολιτική του Ψυχρού Πολέμου.Καθώς αυξάνονταν οι εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο φόβος ήταν ότι το διάστημα θα μπορούσε να γίνει στρατιωτικό πεδίο μάχης. Επομένως το βασικό μέρος της συνθήκης προέβλεπε ότι δεν θα μπορούσαν να σταλούν πυρηνικά όπλα στο διάστημα. Περισσότερα από 100 έθνη την έχουν υπογράψει. Αλλά αυτή η νέα διαστημική εποχή μοιάζει διαφορετική από εκείνη του τότε. Στη μάχη και επιχειρήσεις Μια σημαντική αλλαγή είναι ότι οι σύγχρονες αποστολές στη Σελήνη δεν είναι μόνο έργα των εθνών – οι εταιρείες ανταγωνίζονται επίσης. Τον Ιανουάριο, μια εμπορική αποστολή των ΗΠΑ με την ονομασία Peregrine ανακοίνωσε ότι θα μεταφέρει στη Σελήνη ανθρώπινη τέφρα, δείγματα DNA και ένα αναψυκτικό. Μια διαρροή καυσίμου είχε ως αποτέλεσμα να μην φτάσει ποτέ εκεί, αλλά πυροδότησε συζητήσεις για το εάν τέτοιου είδους αποστολές συνάδουν με την αρχή της συνθήκης ότι η εξερεύνηση πρέπει να ωφελήσει όλη την ανθρωπότητα.«Αρχίζουμε να στέλνουμε πράγματα εκεί πάνω μόνο και μόνο επειδή μπορούμε. Δεν υπάρχει πλέον κανένα είδος νοήματος», σχολιάζει στο BBC η Μισέλ Χάνλον, δικηγόρος του διαστήματος και ιδρύτρια του For All Moonkind, μιας οργάνωσης που επιδιώκει να προστατεύσει τις τοποθεσίες προσγείωσης του Apollo. «Η Σελήνη έγινε κάτι το εφικτό και τώρα αρχίζουμε να κάνουμε κατάχρησή της», προσθέτει.Αλλά ακόμα κι αν οι φιλοδοξίες των εταιρειών για το φεγγάρι ενισχύονται, τα εθνικά κράτη εξακολουθούν να παραμένουν τελικά οι βασικοί παίκτες σε όλο αυτό. Ο Σαΐντ Μόστεχσαρ, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαστημικής Πολιτικής και Δικαίου του Λονδίνου, λέει ότι κάθε εταιρεία πρέπει να λάβει άδεια να πάει στο διάστημα από ένα κράτος, το οποίο περιορίζεται από τις διεθνείς συνθήκες. Και ένα έθνος με μια επιτυχημένη διαστημική βιομηχανία μπορεί να φέρει μεγάλη ώθηση στην οικονομία μέσω θέσεων εργασίας, καινοτομίας. Οι σπάνιες γαίες και τα μέταλλα Αλλά η κούρσα της Σελήνης προσφέρει ένα ακόμη μεγαλύτερο έπαθλο: τους πόρους της. Ενώ το σεληνιακό έδαφος φαίνεται μάλλον άγονο, περιέχει ορυκτά, συμπεριλαμβανομένων σπάνιων γαιών, μέταλλα όπως σίδηρος και τιτάνιο και ήλιο, που χρησιμοποιείται σε οτιδήποτε, από υπεραγωγούς μέχρι ιατρικό εξοπλισμό.Οι εκτιμήσεις για την αξία όλων αυτών ποικίλλουν πολύ, από δισεκατομμύρια έως τετρακις εκατομμύρια. Έτσι, είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί ορισμένοι βλέπουν τη Σελήνη ως ένα μέρος για να βγάλουν…χρήμα. Ωστόσο, είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτή θα ήταν μια πολύ μακροπρόθεσμη επένδυση – και η τεχνολογία που απαιτείται για την εξόρυξη και την επιστροφή αυτών των σεληνιακών πόρων είναι αρκετά μακριά. Μια εικόνα του οδοστρώματος που θα δημιουργηθεί στη Σελήνη για χρήση κάθε είδους οχημάτων. πηγή φωτό (Liquifer Systems Group) https://www.naftemporiki.gr/techscience/1682743/se-poion-anikei-to-feggari-o-neos-polemos-choron-kai-epicheiriseon-se-trochia-proselinosis/

Τι είναι οι «μαύρες τρύπες» που εντοπίστηκαν στον Άρη; Μπορεί να αποτελούν ασφαλή καταφύγια για τους ανθρώπους αλλά να κρύβονται εκεί... αρειανή ζωή Ένας μυστηριώδης λάκκος πάνω σε ένα αρχαίο ηφαίστειο στον Άρη έχει προκαλέσει ενθουσιασμό στην επιστημονική κοινότητα για το τι θα μπορούσε να κρύβεται μέσα σε αυτόν. Ο λάκκος βρίσκεται στην περιοχή Θαρσίς του Άρη όπου βρίσκονται τρία ανενεργά ηφαίστεια και έχουν εντοπιστεί και άλλοι τέτοιοι γεωλογικοί σχηματισμοί. Ο συγκεκριμένος λάκκος βρίσκεται στο ηφαίστειο Arsia Mons και έχουν εγερθεί διάφορα ερωτήματα: Είναι απλώς μια μικρή τρύπα λίγων μέτρων στην επιφάνεια του εδάφους ή το άνοιγμα οδηγεί σε ένα πολύ μεγαλύτερο και αξιόλογο σπήλαιο; Θα μπορούσε ίσως να είναι ένα από τα αποκαλούμενα τούνελ λάβας που σχηματίστηκε υπόγεια πολύ καιρό πριν όταν το ηφαίστειο ήταν ακόμα ενεργό; Τι κρύβουν; Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους οι λάκκοι και οι σπηλιές στον Άρη παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Θα μπορούσαν να παρέχουν καταφύγιο στους αστροναύτες στο μέλλον προστατεύοντας τους από τη βλαβερή κοσμική ακτινοβολία που βομβαρδίζει την επιφάνεια του πλανήτη εξαιτίας τους συνδυασμού απουσίας μαγνητικού πεδίου και αραιής ατμόσφαιρας του Άρη.Κατά συνέπεια η έκθεση στην ακτινοβολία στην επιφάνεια του Άρη είναι κατά μέσο όρο μεταξύ 40 και 50 φορές μεγαλύτερη από ό,τι στη Γη. Τέτοια τούνελ λάβας εκτιμάται ότι υπάρχουν και στη Σελήνη όπου θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως πιθανά σημεία ασφαλούς διαμονής των ανθρώπων ενώ υπάρχουν και σε ηφαιστειακές περιοχές στη Γη.Η άλλη ελκυστική πτυχή αυτών των γεωλογικών δομών είναι ότι εκτός από καταφύγιο για τους ανθρώπους θα μπορούσαν να έχουν αστροβιολογικό ενδιαφέρον με την έννοια ότι θα μπορούσαν να ήταν καταφύγια για τη ζωή στον Άρη στο παρελθόν ή ίσως ακόμη και σήμερα αν κάποιες μικροβιακές μορφές ζωής κατάφεραν να επιβιώσουν μέσα στους λάκκους. Ο μυστηριώδης λάκκος που κατέγραψε ο δορυφόρος MRO στο ηφαίστειο Arsia Mons https://www.naftemporiki.gr/techscience/1681484/ti-einai-oi-mayres-trypes-poy-entopistikan-ston-ari/