Δροσος Γεωργιος

Βρέθηκε η πηγή δημιουργίας των ηλιακών ανέμων. Καλλιτεχνική απεικόνιση του ηλιακού ανέμου να χτυπά τον Άρη αποσπώντας την ατμόσφαιρα του. Εντοπίστηκε άγνωστο μέχρι σήμερα φαινόμενο που παράγει όπως φαίνεται τους ηλιακούς ανέμους.Ο ηλιακός άνεμος ή αστρικός άνεμος είναι ένα ρεύμα φορτισμένων σωματιδίων που εκτοξεύεται από την ανώτερη ατμόσφαιρα ενός άστρου, όπως ο Ήλιος. Αποτελείται κυρίως από ηλεκτρόνια και τα πρωτόνια. Ο ηλιακός άνεμος εκτοξεύεται από διαφορετικά σημεία της επιφάνειας του Ήλιου και με διαφορετική αρχική ταχύτητα λόγω των διαφορετικών συνθηκών που επικρατούν στα σημεία από όπου πηγάζει..Ο ηλιακός άνεμος δημιουργεί την ηλιόσφαιρα, μια τεράστια κοσμική φυσαλίδα στο διαστρικό ενδιάμεσο που περιβάλλει το ηλιακό σύστημα. Άλλα φαινόμενα περιλαμβάνουν γεωμαγνητικές καταιγίδες που παράγουν στη Γη το σέλας και προκαλούν προβλήματα στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα δίκτυα ηλεκτρικής ενέργειας. Οι ηλιακοί άνεμοι θεωρούνται επίσης υπεύθυνοι και για άλλα φαινόμενα. Πρόσφατα μελέτη υπέδειξε τους ηλιακούς ανέμους ως υπευθύνους για την απώλεια της ατμόσφαιρας του Άρη και τις ακραίες συνθήκες ερημοποίησης που διαθέτει σήμερα.Μέχρι σήμερα ο μηχανισμός δημιουργίας των ηλιακών ανέμων παραμένει άγνωστος αλλά ερευνητική ομάδα με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Science» υποστηρίζει ότι βρήκε την απάντηση. Χρησιμοποιώντας εικόνες και δεδομένα που έχει καταγράψει ο δορυφόρος Solar Orbiter που παρατηρεί και μελετά συνεχώς τον Ήλιο και τα φαινόμενα του η ερευνητική ομάδα πιστοποιεί την κρατούσα θεωρία ότι οι ηλιακοί άνεμοι δημιουργούνται στις αποκαλούμενες «στεμματικές οπές». Πρόκειται για μια υποκατηγορία των ηλιακών κηλίδων όπως ονομάζονται τα σημεία του Ήλιου στα οποία υπάρχει έντονη μαγνητική δραστηριότητα. Αυτή η μαγνητική δραστηριότητα παράγει συχνά εκρήξεις οι οποίες έχουν λάβει την ονομασία «ηλιακές εκλάμψεις». Οι εκρήξεις αυτές είναι εξαιρετικά λαμπρές και εξαπολύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας.Οι ερευνητές εντόπισαν στις στεμματικές οπές ένα φαινόμενο το οποίο ονόμασαν «πίδακες υποαναλαμπής». Πρόκειται για πίδακες που σύμφωνα με τους ερευνητές περιέχουν περίπου το ένα τρισεκατομμύριο της ενέργειας αυτής που μπορούν να παράγουν οι μεγαλύτερες ηλιακές εκλάμψεις. Αυτοί οι πίδακες έχουν μήκος μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα, έχουν ταχύτητες περίπου 100 χιλιομέτρων ανά δευτερόλεπτο και διαρκούν από 20-100 δευτερόλεπτα. Ωστόσο, οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι πίδακες αυτοί έχουν τη δύναμη να εκπέμπουν αρκετό πλάσμα υψηλής θερμοκρασίας ώστε να θεωρούνται σημαντική πηγή των ηλιακών ανέμων. «Οι πίδακες που παρατηρήσαμε είναι οι μικρότεροι και ενεργειακά οι πιο αδύναμοι πίδακες στο ηλιακό στέμμα και δεν είχαν παρατηρηθεί πριν. Ωστόσο, το ενεργειακό περιεχόμενο ενός μόνο τέτοιου πίδακα είναι ίσο με τη μέση ενέργεια που καταναλώνουν περίπου 10.000 νοικοκυριά κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου έτους» αναφέρει ο Λάκσμι Πράντιπ Τσίτα του Ινστιτούτου Έρευνας του Ηλιακού Συστήματος Μαξ Πλανκ, επικεφαλής της έρευνας. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1507437/vrethike-i-pigi-dimioyrgias-ton-iliakon-anemon/

Τι θα πίνατε; έναν χυμό μπανάνας ή ένα ποτήρι νερό από τη Φουκουσίμα; Φουκουσίμα: Κάτω από το όριο η συγκέντρωση ραδιενέργειας στη θάλασσα, λέει το Τόκιο Το πρόβλημα προκαλείται από ένα ραδιενεργό στοιχείο υδρογόνου που ονομάζεται τρίτιο, το οποίο δεν μπορεί να αφαιρεθεί από το μολυσμένο νερό Έλεγχοι στο θαλασσινό νερό κοντά στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα δεν ανίχνευσαν ραδιενεργές ουσίες, υποστηρίζουν οι αρχές της Ιαπωνίας. Αυτό ανακοίνωσε την Κυριακή το υπουργείο Περιβάλλοντος της Ιαπωνίας, λίγα εικοσιτετράωρα αφότου οι αρχές άρχισαν να απορρίπτουν στη θάλασσα επεξεργασμένο νερό που χρησιμοποιήθηκε για την ψύξη των κατεστραμμένων αντιδραστήρων. Η επιχείρηση ξεκίνησε, παρά τις διαμαρτυρίες τόσο εντός όσο και εκτός Ιαπωνίας. Είναι ενδεικτικό ότι η Κίνα απαγόρευσε τις εισαγωγές αλιευμάτων από την Ιαπωνία.Η Ιαπωνία και επιστημονικοί οργανισμοί υποστηρίζουν ότι το νερό είναι ασφαλές αφού φιλτραριστεί για να αφαιρεθούν τα περισσότερα ραδιενεργά στοιχεία εκτός από το τρίτιο (3Η), ένα ραδιενεργό ισότοπο του υδρογόνου με χρόνο ημιζωής 12,3 έτη. Επειδή το τρίτιο είναι δύσκολο να διαχωριστεί από το νερό, το νερό της Φουκουσίμα αραιώνεται έως ότου τα επίπεδα τριτίου πέσουν κάτω από συγκεκριμένα όρια.Το νερό που απελευθερώνει η Ιαπωνία αναμένεται να περιέχει περίπου 190 μπεκερέλ ανά λίτρο (1Βq=μια διάσπαση ανά δευτερόλεπτο). Αυτό είναι σημαντικά χαμηλότερο από το μέγιστο όριο για πόσιμο νερό – 10.000 μπεκερέλ ανά λίτρο – που συνιστάται από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και χαμηλότερο από το όριο των ΗΠΑ των 740 μπεκερέλ ανά λίτρο.Οι μετρήσεις των Ιαπώνων σε δείγματα από 11 σημεία κοντά στο εργοστάσιο έδειξαν συγκεντρώσεις τριτίου κάτω από το κατώτατο όριο ανίχνευσης, δηλαδή 7 έως 8 μπεκερέλ από το τρίτιο ανά λίτρο, ανέφερε το υπουργείο, προσθέτοντας ότι η συγκέντρωση αυτή «δεν έχει αρνητικές επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία και το περιβάλλον».Η παρακολούθηση θα διενεργείται «με υψηλό επίπεδο αντικειμενικότητας, διαφάνειας και αξιοπιστίας» για να αποφευχθούν δυσμενείς επιπτώσεις στη φήμη της Ιαπωνίας, δήλωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος Akihiro Nishimura. Το υπουργείο θα δημοσιεύει τα αποτελέσματα των δοκιμών κάθε εβδομάδα για τους επόμενους τρεις μήνες τουλάχιστον, ανέφερε άλλος αξιωματούχος. Η υπηρεσία αλιείας της Ιαπωνίας, από την πλευρά της, ανακοίνωσε ότι οι έλεγχοι σε ψάρια κοντά στο εργοστάσιο δεν φανέρωσαν καμία ανωμαλία, ενώ δεν εντοπίστηκαν ποσότητες τριτίου.Η TEPCO, η εταιρεία που διαχειρίζεται τον πυρηνικό σταθμό, ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι το θαλασσινό νερό κοντά στο εργοστάσιο περιείχε λιγότερα από 10 μπεκερέλ τριτίου ανά λίτρο, πολύ κάτω από το όριο των 10.000 μπεκερέλ που έχει θέσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας για το πόσιμο νερό. Τα μολυσμένα ύδατα που έχει αποθηκεύσει η TEPCO στις εγκαταστάσεις της Φουκουσίμα ανέρχονται σε 1,3 εκατομμύρια τόνους. Πρόκειται για ποσότητα αρκετή για να γεμίσει 500 πισίνες ολυμπιακών διαστάσεων. Η απελευθέρωση των πρώτων 7.800 κυβικών μέτρων, που ισοδυναμούν με τρεις ολυμπιακές πισίνες, θα διαρκέσει περίπου 17 ημέρες. Υπολογίζεται ότι θα χρειαστούν περίπου 30 χρόνια για να ολοκληρωθεί η επιχείρηση. Καταιγισμός υβριστικών τηλεφωνημάτων στην Ιαπωνία από Κίνα! Η Ιαπωνία διαμαρτυρήθηκε στην κινεζική κυβέρνηση αφού επιχειρήσεις και ιδρύματα άρχισαν να λαμβάνουν πλήθος υβριστικών τηλεφωνημάτων από την Κίνα σχετικά με την απελευθέρωση μολυσμένου νερού από το κατεστραμμένο εργοστάσιο της Φουκουσίμα.Οι κλήσεις ξεκίνησαν μετά την απελευθέρωση μολυσμένου νερού από τη Φουκουσίμα, και σύμφωνα με τις αρχές έγιναν σε κυβερνητικά τμήματα, σχολεία, ακόμη και σε ένα ενυδρείο. Μία αλυσίδα εστιατορίων στη Φουκουσίμα έχει λάβει περισσότερες από 1.000 κλήσεις.Οι καλούντες μιλούν κινέζικα, ιαπωνικά και αγγλικά – και μερικές φορές χρησιμοποιούν υβριστική γλώσσα. Εκφράζουν την αντίθεσή τους στην απόφαση της Ιαπωνίας να απελευθερώσει το ραδιενεργό νερό. Η Κίνα έχει περιγράψει την απόρριψη ως «εξαιρετικά εγωιστική και ανεύθυνη πράξη» και ανακοίνωσε την απαγόρευση εισαγωγών ιαπωνικών θαλασσινών προϊόντων.Στην απελευθέρωση του ραδιενεργού νερού αντιτίθεται και η Νότια Κορέα, και την περασμένη Πέμπτη διαδηλωτές στην Σεούλ επιχείρησαν να εισβάλουν στην ιαπωνική πρεσβεία. Η Νότια Κορέα δήλωσε ότι έστειλε εμπειρογνώμονες στη Φουκουσίμα για να παρακολουθήσουν την διαδικασία. Όμως τα κορεατικά ΜΜΕ, υποστηρίζουν ότι η Ιαπωνία δεν δέχεται οι εμπειρογνώμονες από τη Νότια Κορέα ή άλλες χώρες να κάνουν απευθείας δειγματοληψία πυρηνικών αποβλήτων από την Φουκουσίμα για ανεξάρτητες μετρήσεις ραδιενέργειας.Εν τω μεταξύ, το Τόκιο ελπίζει ότι οι συνεχείς έλεγχοι ραδιενέργειας στη θάλασσα κοντά στο εργοστάσιο θα κατευνάσουν τις ανησυχίες των γειτονικών χωρών και των ψαράδων. Τα αποτελέσματα των εβδομαδιαίων μετρήσεων θα δημοσιεύονται για τους επόμενους τρεις μήνες.Ο γενικός διευθυντής του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας (IAEA) Rafael Mariano Grossi, δήλωσε, ότι οι ελεγχόμενες, σταδιακές απορρίψεις του επεξεργασμένου νερού στη θάλασσα, όπως έχει προγραμματιστεί και αξιολογηθεί από την Tokyo Electric Power, θα έχουν αμελητέες ραδιολογικές επιπτώσεις στους ανθρώπους και στο περιβάλλον. Από την άλλη πλευρά, η Greenpeace σε ανακοίνωσή της, υποστηρίζει ότι αγνοήθηκαν τα επιστημονικά στοιχεία, παραβιάζοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα των κοινοτήτων στην Ιαπωνία και την περιοχή του Ειρηνικού και ότι δεν εφαρμόζεται το διεθνές ναυτικό δίκαιο. Οι ραδιολογικοί κίνδυνοι δεν έχουν αξιολογηθεί πλήρως και οι βιολογικές επιπτώσεις του τριτίου, του άνθρακα-14, του στροντίου-90 και του ιωδίου-129 που περιέχονται στο νερό που αποβάλλεται στη θάλασσα – «έχουν αγνοηθεί». Θα πίνατε ένα ποτήρι νερό από τις δεξαμενές της Φουκουσίμα; Τι θα ήταν ασφαλέστερο να πιείτε; 1 λίτρο νερού από την Φουκουσίμα με την μέγιστη επιτρεπόμενη ποσότητα ραδιενεργού τριτίου ή ένα λίτρο χυμό μπανάνας; Στη συνέχεια θα απαντήσουμε την ερώτηση υποθέτοντας ότι: (α) Ένα λίτρο ραδιενεργού νερού της Φουκουσίμα περιέχει 1500 μπεκερέλ (1Βq=μια διάσπαση ανά δευτερόλεπτο) ) ραδιενεργού τριτίου, την μέγιστη επιτρεπόμενη συγκέντρωση, και ότι δεν περιέχει άλλου είδους ραδιενεργά στοιχεία. (β) Για την κατασκευή χυμού μπανάνας θα εμπιστευθούμε τις διαδικτυακές συνταγές, σύμφωνα με τις οποίες για να φτιάξουμε 1 λίτρο χυμού χρειαζόμαστε 4 μπανάνες. Οι μπανάνες περιέχουν κάλιο (Κ), ένα μικρό ποσοστό του οποίου είναι το ισότοπο 40Κ. Μια μέση μπανάνα εκπέμπει περίπου 15 Bq, ενώ οι τέσσερις (μέσες) μπανάνες που περιέχει το ένα λίτρο χυμού θα εκπέμπουν ραδιενέργεια περίπου 60 Bq, πολύ λιγότερα από τα 1500 Bq του ενός λίτρου νερού της Φουκουσίμα.Το μπεκερέλ (Βq) είναι μονάδα ραδιενέργειας, αλλά η σύγκριση των Bq από μόνη της δεν είναι τόσο χρήσιμη όταν προσπαθούμε να κάνουμε εκτιμήσεις για την επικινδυνότητα της ραδιενέργειας στον άνθρωπο. Χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες, οι επιπτώσεις της ραδιενέργειας στον ανθρώπινο οργανισμό μπορούν να εκτιμηθούν χοντρικά από το μέγεθος της ενεργού δόσης ακτινοβολίας. Η μονάδα μέτρησης του μεγέθους αυτού είναι το 1 sievert (Sv) που αντιπροσωπεύει 5,5% πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου. Ένα σχετικό πρακτικό μέγεθος είναι ο συντελεστής ενεργού δόσης που μετριέται σε Sv/Bq. O συντελεστής αυτός εξαρτάται από το είδος της ακτινοβολίας που εκπέμπεται (α, β, γ, νετρόνια κλπ), τον χρόνο ημιζωής, την ενέργεια της ακτινοβολίας, την χημική φύση της ραδιενεργής ουσίας που θα επηρεάζει τον τρόπο χορήγησης της δόσης (όπως κατάποση ή εισπνοή) κ.ά.Το 40K είναι ραδιενεργό με χρόνο ημιζωής 1.300.000.000 έτη. Υφίσταται διάσπαση σε ποσοστό 89% προς 40Ca, διαμέσου εκπομπής βήτα (ηλεκτρόνιο) με ενέργεια 1.31 MeV, και σε ποσοστό 11% προς 40Ar εκπέμποντας μια ακτίνα γάμμα με ενέργεια 1,46 MeV. Από την άλλη, το τρίτιο (3Η) έχει χρόνο ημιζωής 12,3 χρόνια, πολύ μικρότερο χρόνο ημιζωής από το 40K και κατά τη διάσπασή του εκπέμπει ακτινοβολία βήτα (ηλεκτρόνια) με μέγιστη ενέργεια μόνο 19 keV. Εδώ δεν υπάρχουν ακτίνες γάμμα κατά τη διάσπαση.Ψάχνοντας στα δεδομένα της INTERNATIONAL COMMISSION ON RADIOLOGICAL PROTECTION (ICRP) βρίσκουμε τους συντελεστές ενεργού δόσης για τα ραδιενεργά στοιχεία που μας ενδιαφέρουν: για το 40K δίνεται η τιμή: 6,2×10-9 Sv/Bq και για το 3Η η τιμή, 1,8×10-11 Sv/Bq. Έτσι προκύπτουν οι εξής τιμές των ενεργών δόσεων: Για 1 λίτρο χυμού μπανάνας (40Κ)=60 Bq x 6,2∙10-9 Sv/Bq = 0,372 mSv Για 1 λίτρο νερού από την Φουκουσίμα (3H): 1500 Bq x 1,8∙10-11 Sv/Bq = 0,027mSv Με λίγα λόγια ένα λίτρο χυμού μπανάνας είναι (0,372/0,027=)14 φορές πιο επικίνδυνο για την υγεία μας σε σχέση με ένα λίτρο ραδιενεργού νερού από την Φουκουσίμα! Κλείνουμε, με την ερώτηση που τέθηκε στους Ιάπωνες ειδικούς «αντί να ρίξετε στη θάλασσα το ακίνδυνο (όπως ισχυρίζεστε ότι είναι) νερό της Φουκουσίμα, γιατί δεν τροφοδοτείτε με αυτό το δίκτυο ύδρευσης;» δόθηκε η απάντηση, ότι «σε κανένα πυρηνικό εργοστάσιο του κόσμου δεν συνηθίζεται μια τέτοια πρακτική» 🙂 πηγές: 1. https://www.ot.gr/2023/08/27/epikairothta/kosmos/foukousima-kato-apo-to-orio-i-sygkentrosi-radienergeias-sti-thalassa-leei-to-tokio/ 2. https://www.bbc.com/news/world-asia-66632237 3. https://www.businessinsider.com/japan-release-fukushima-nuclear-disaster-radioactive-wastewater-treated-safe-2023-8 4. https://m.guancha.cn/internation/2023_08_26_706455.shtml 5. https://ionactive.co.uk/resource-hub/blog/a-banana-smoothie-or-a-glass-of-tritiated-wastewater-from-fukushima-daiichi-nuclear-plant

Τα ρομπότ δεν παίζουν μόνο σκάκι. Λογοτέχνες, επιστήμονες και φιλόσοφοι εκφράζουν διαχρονικά την ανησυχία τους για τις συνέπειες της τεχνητής νοημοσύνης«Ο μετριασμός του κινδύνου του αφανισμού μας από την τεχνητή νοημοσύνη θα πρέπει να αποτελέσει παγκόσμια προτεραιότητα μαζί με άλλους κινδύνους κοινωνικής κλίμακας, όπως οι πανδημίες και ο πυρηνικός πόλεμος». Μ’ αυτές τις 30 λέξεις, μόλις τον περασμένο Μάιο, έκρουσαν τον κώδωνα του κινδύνου 350 ειδικοί και ηγέτες απ’ το πεδίο της τεχνητής νοημοσύνης στην ανθρωπότητα. Ο υπαρξιακός κίνδυνος της τεχνητής νοημοσύνης έγινε ξαφνικά πρωτοσέλιδο.Τους τελευταίους μήνες, η εμφάνιση μιας πανίσχυρης μηχανής τεχνητής νοημοσύνης, του μεγάλου γλωσσικού μοντέλου ChatGPT, έχει αναγεννήσει μια αρκετά παλιά ανησυχία στις καρδιές της ανθρωπότητας, τον φόβο του ξεπεράσματός μας.Πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό το καινοφανές έργο παίζουν οι ίδιοι οι ερευνητές της τεχνητής νοημοσύνης, οι οποίοι, ενώ συνεχίζουν ακατάπαυστα να αναπτύσσουν τις ικανότητες των μηχανών, μιλούν αυξανόμενα για την υπαρξιακού τύπου απειλή που θα αντιμετωπίσει ο άνθρωπος εξαιτίας τους. Υπάρχει ο κίνδυνος, λένε, από αυτόνομοι να βρεθούμε στη θέση των αυτομάτων. Από εντολείς να γίνουμε εντολοδόχοι. Ο Αλαν Τιούρινγκ Το 1951, ο Αλαν Τιούρινγκ, ένας απ’ τους πρώτους επιστήμονες των υπολογιστών, επιχειρηματολόγησε για πρώτη φορά υπέρ της θέσης ότι είναι δυνατό να κατασκευαστούν μηχανές με νοημοσύνη ανώτερη της ανθρώπινης.Στο άρθρο του «Εξυπνες μηχανές, μια αιρετική θεωρία», θεμελίωσε τον φόβο που επανεμφανίστηκε με το ChatGPT, κλείνοντας με τη φράση «επομένως, θα πρέπει να αναμένουμε ότι κάποια μέρα οι μηχανές θα πάρουν τον έλεγχο, όπως έγινε στο “Ερεβον” του Σάμιουελ Μπάτλερ (εκδ. Αίολος)».Η λογοτεχνική αναφορά σ’ ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του 19ου αιώνα δεν πρέπει να μας εκπλήσσει. Είχε προηγηθεί, το 1811, η κυκλοφορία του έργου της Μέρι Σέλεϊ, «Φρανκενστάιν ή ο σύγχρονος Προμηθέας» (εκδ. Ψυχογιός), όπου το ανθρώπινο κατασκεύασμα αποκτά δική του θέληση και στόχους. «Σκλάβε!» αναφωνεί το συνθετικό ον του δόκτωρος Φρανκενστάιν, «εγώ προσπάθησα να μιλήσω τη γλώσσα της λογικής, αλλά εσύ αποδείχτηκες ανάξιος της εμπιστοσύνης μου. Θυμήσου πόσο δυνατός είμαι· πιστεύεις ότι είσαι δυστυχισμένος, αλλά ξεχνάς ότι μπορώ να σου προκαλέσω τόση δυστυχία, που θα μισήσεις ακόμα και το φως της ημέρας. Είσαι ο δημιουργός μου, αλλά εγώ είμαι ο αφέντης σου. Υπάκουσέ με, λοιπόν!».Στο «Ερεβον» (Erewhon, αναγραμματισμός του nowhere, που σημαίνει πουθενά) ο Μπάτλερ αποκρούει σθεναρά την πιθανότητα ενός τέτοιου μηχανικού μέλλοντος, καθώς είναι βέβαιος ότι οι μηχανές θα εξελιχθούν σύμφωνα με τη δαρβινική θεωρία. Μια μέρα, η μηχανή θα είναι σε θέση να μας κλέψει τα πρωτεία. Γι’ αυτό και στην Ουτοπία του, οι μηχανές δεν έχουν καμία θέση. «Εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος», γράφει ο Μπάτλερ το 1872, «γιατί πολλοί δείχνουν την τάση να αποδεχτούν ένα τόσο ατιμωτικό μέλλον. Λένε ότι παρόλο που οι άνθρωποι θα γίνουν για τις μηχανές ό,τι είναι τα άλογα και τα σκυλιά για εμάς, ωστόσο είναι πολύ πιθανό να αποδειχθεί καλύτερη η κατοικιδιοποίηση υπό την ευεργετική διακυβέρνηση των μηχανών παρά στις σημερινές άγριες συνθήκες. Εμείς μεταχειριζόμαστε πολύ ευγενικά τα κατοικίδια ζώα μας. Τους δίνουμε ό,τι πιστεύουμε πως τους κάνει καλό· και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η χρήση του κρέατος από μέρους μας αύξησε παρά μείωσε την ευτυχία τους. Κατά συνέπεια, είναι λογικό να ελπίζουμε ότι οι μηχανές θα μας φέρονται ευγενικά, αφού μάλιστα η ύπαρξή τους θα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από εμάς· θα μας κυβερνούν με σιδηρά πυγμή αλλά δεν θα μας τρώνε· όχι μόνο γιατί θ’ απαιτούν τις υπηρεσίες μας για την αναπαραγωγή και την ανατροφή των μικρών τους, αλλά γιατί θα χρειάζονται δούλους: θα τους μαζεύουμε την τροφή και θα τις ταΐζουμε· θα τις γιατρεύουμε όταν αρρωσταίνουν· και είτε θα καίμε τις πεθαμένες είτε θα μετατρέπουμε τα νεκρά μέλη τους σε νέες μορφές μηχανικής ύπαρξης».Το ChatGPT ανησύχησε την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα γιατί μας έκανε όλους να νιώσουμε ότι η πιθανότητα ύπαρξης μιας μηχανής με υπερνοημοσύνη ίσως τελικά να μην είναι τόσο μακρινή. Στην παρούσα στιγμή, η επονομαζόμενη παραγωγική τεχνητή νοημοσύνη δεν σκέφτεται, δεν έχει κοινή λογική, δεν έχει συνείδηση. Τα μεγάλα γλωσσικά μοντέλα εκπαιδεύονται διά του παραδείγματος και μπορούν να προβλέπουν πολύ καλά ποια μπορεί να είναι η επόμενη κατάλληλη λέξη μέσα σε μια πρόταση. Μας δίνουν την εντύπωση ότι συλλογίζονται, ενώ στην πραγματικότητα, απλά κάνουν περίτεχνες στατιστικές προβλέψεις. Στο βιβλίο του «Being you, a new science of consciousness», ο νευροεπιστήμων Ανιλ Σεθ λέει ότι τα μοντέλα αυτά μοιάζουν με τις οπτικές ψευδαισθήσεις: ξέρουμε ότι αυταπατόμαστε, αλλά το μυαλό μας συνεχίζει να τις βλέπει ως αληθινές.Ακόμη κι έτσι, οι σημερινές μηχανές έχουν φτάσει σ’ ένα σημείο που μπορούν να περνούν το περίφημο «τεστ του Τιούρινγκ». Σε πολλές περιπτώσεις, όταν επικοινωνείς με το chatbot μιας επιχείρησης, δεν ξέρεις αν μιλάς με άνθρωπο ή με μηχανή. Πρόκειται αναμφίβολα για ένα θρίαμβο της επιστήμης των υπολογιστών και της ανθρώπινης επινοητικότητας, η οποία μάλιστα μπορεί τώρα να ενσαρκώνεται, μετατρέποντας τα ρομπότ σε μια όλο και λιγότερο αφηρημένη ιδέα. Ο Σ. Μπάτλερ στο «Ερεβον» και η Μ. Σέλεϊ στον «Φρανκενστάιν» είχαν αναφερθεί σε αυτό που πλέον δεν αποτελεί φαντασία αλλά σχεδόν απτή πραγματικότητα. Στον κίνδυνο, δηλαδή, της κυριαρχίας του δημιουργήματος επί του δημιουργού του. Ο Νικ Μπόστρομ το 2014, γνωρίζοντας τον δρόμο που έχει πάρει η τεχνολογία, περιέγραψε τις ίδιες ανησυχίες στο βιβλίο του «Superintelligence, Paths, Dangers, Strategies». Απ’ την εποχή του μυθικού Τάλω, που προστάτευε την Κρήτη, μέχρι τoν Ατλαντα, το αεικίνητο ρομπότ της Boston Dynamics, χρειάζεται να γίνει ένα μεγάλο άλμα πίστης. Κάποτε, μπορούσαμε μόνο να φανταζόμαστε μηχανικά σώματα ή να τα βλέπουμε στη σκηνή, σήμερα που μπορούμε να τα αγγίζουμε κιόλας, πρέπει να προσαρμοστούμε σε ένα είδος συμβίωσης μ’ ένα νέο είδος. Η πρόοδος της μηχανικής μάθησης εν προκειμένω, μιας υποκατηγορίας της τεχνητής νοημοσύνης, που έχει ξεκινήσει εδώ και πάνω από μία δεκαετία, μας δίνει μια μικρή αίσθηση του τι θα ακολουθήσει στο πεδίο του μηχανικού πνεύματος. Οι κίνδυνοι Το υπαρξιακό ρίσκο της τεχνητής νοημοσύνης περιγράφηκε για πρώτη φορά το 2014 με ανάγλυφο τρόπο στο βιβλίο «Superintelligence, Paths, Dangers, Strategies» του Νικ Μπόστρομ. Ενα χρόνο πριν, ο ίδιος φιλόσοφος είχε ταξινομήσει τους υπαρξιακούς κινδύνους ανάλογα με το εύρος και το βάθος των συνεπειών τους. Ξεκινούσε από τον πλέον ανεπαίσθητο και προσωπικό κίνδυνο, το να χάσει δηλαδή κάποιος τα μαλλιά του, κι έφτανε έως το υπαρξιακό ρίσκο που αφορά όλες τις γενιές και είναι το ίδιο συνταρακτικό για όλους. Υπαρξιακό ρίσκο της τεχνητής νοημοσύνης, κατά συνέπεια, σημαίνει ότι διακινδυνεύουμε τη βιωσιμότητα του ίδιου του είδους μας ή, για να το πούμε πιο απλά, σημαίνει επικίνδυνο παιχνίδι με τη φωτιά.Φυσικά, δεν έχουν όλοι οι επιστήμονες την ίδια γνώμη. Πολλοί είναι αρκετά σκεπτικοί απέναντι στο ενδεχόμενο της επονομαζόμενης «έκρηξης της νοημοσύνης» ή της «μοναδικότητας», όπου η μηχανή ξεπερνά σε ευφυΐα τον άνθρωπο. Το 2015, ο καθηγητής της επιστήμης των υπολογιστών στο Στάνφορντ, Αντριου Εν Τζι, δήλωσε ότι η ενασχόληση με το υπαρξιακό ρίσκο της τεχνητής νοημοσύνης είναι σαν να «ανησυχούμε για τον υπερπληθυσμό στον Αρη, χωρίς καν να έχουμε πατήσει ακόμη το πόδι μας στον πλανήτη».Ακόμη και όσοι δεν μιλούν ανοιχτά περί υπαρξιακού ρίσκου, ωστόσο, τονίζουν την ανάγκη να προλάβουμε τα χειρότερα, πριν να είναι αργά. Τον Μάρτιο του 2023, ο μη κερδοσκοπικός οργανισμός Future of Life Institute έδωσε στη δημοσιότητα μια ανοικτή επιστολή υπέρ ενός μορατόριουμ στην ανάπτυξη των μεγάλων γλωσσικών μοντέλων, τα οποία «μπορούν να θέσουν βαθιές διακινδυνεύσεις στην κοινωνία και την ανθρωπότητα».Η συζήτηση περί υπαρξιακού ρίσκου παραπέμπει κυρίως σε δυσάρεστες καταστάσεις. Υπάρχουν βεβαίως και οι θιασώτες της «μοναδικότητας», της στιγμής που η υπερνοημοσύνη θα αναλάβει τα πρωτεία στον ανθρώπινο πολιτισμό, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι θα μας εξασφαλίσει την αθανασία, αλλά αυτοί μειοψηφούν. Οι περισσότεροι στοχαστές εστιάζουν στα καταστροφικά σενάρια, τα οποία αφθονούν στη σχετική βιβλιογραφία, και όχι μόνον. Ο έλεγχος Η κακόβουλη υπερνοημοσύνη θα αποφύγει να σβήσει, όπως ο HAL 9000 στο «2001, Οδύσσεια του διαστήματος» του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, θα προσλάβει ή θα χειραγωγήσει βοηθούς, θα κάνει επιτυχημένο λόμπινγκ στους πολιτικούς, θα υποδυθεί την αθώα περιστερά για να μας εξαπατήσει, θα αποδράσει απ’ το κουτί που θα την έχουμε κλεισμένη, και θα δημιουργήσει κλώνους ανεξέλεγκτα. Μοιάζει σαν να επενδύουμε πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη όλους τους φόβους μας για τον «κακό ξένο».Στον πυρήνα του προβλήματος της σκεπτόμενης μηχανής που παύει να συνεργάζεται με το δημιουργό της, εντοπίζεται το μείζον πρόβλημα του ελέγχου ή, όπως έχει ονομαστεί, το πρόβλημα της εναρμόνισης των αξιών. Αναλαμβάνοντας τη διακινδύνευση της δημιουργίας πανίσχυρων μηχανικών εγκεφάλων, υποχρεωτικά θα πρέπει να διδάξουμε τη μηχανή καταλλήλως, να την εκπαιδεύσουμε βάσει των αξιών μας, χωρίς την παραμικρή πιθανότητα παρεξήγησης. Θα πρέπει να είμαστε πολύ σαφείς στις εντολές μας και στα παραδείγματά μας. Τόσο τα δεδομένα της εκπαίδευσης όσο και οι αντικειμενικοί στόχοι που θα θέτουμε στις μηχανές, θα πρέπει να χαρακτηρίζονται από διαύγεια και λογική. Οταν ζητήσουμε απ’ την υπερνοημοσύνη να εξαφανίσει την πείνα από προσώπου Γης το γρηγορότερο δυνατό, μπορεί να αποφασίσει ότι ο πιο σύντομος δρόμος θα είναι να εξαφανίσει την ανθρωπότητα. Στόχος επετεύχθη.Ας υποθέσουμε ότι σε μερικά χρόνια από τώρα θα έχουμε λύσει το πρόβλημα της εναρμόνισης και θα έχουμε εξασφαλίσει ότι η κακόβουλη υπερνοημοσύνη θα είναι παροπλισμένη. Θα είμαστε ευτυχείς που θα έχουμε αποφύγει τη μοίρα του γορίλα που εκτίθεται στους ζωολογικούς μας κήπους. Τι θα σημαίνει τότε το να μην είμαστε τα πιο έξυπνα όντα στον πλανήτη; Πώς θα διατηρήσουμε τα κεκτημένα μας; Πόσο προετοιμασμένοι θα είμαστε για να αντιμετωπίσουμε εντελώς απρόβλεπτες καταστάσεις, οι οποίες θα μας φέρνουν αντιμέτωπους με σκληρά διλήμματα; Πώς θα γεμίζουμε τον χρόνο μας όταν όλα τα προβλήματα θα μπορούν να λυθούν απ’ τη μηχανή; Ποιος θα τραβήξει την πρίζα; Η λογική και ο Μπαράκ Ομπάμα λένε ότι αν κατορθώσουμε να συναρμολογήσουμε μια τόσο έξυπνη μηχανή, θα είναι συνετό να βρίσκεται εκεί γύρω κάποιος να τραβήξει την πρίζα. Οσο περισσότερο αναλογίζεται κάποιος τις επιπτώσεις της εμφάνισης μιας υπερνοημοσύνης στον ανθρώπινο πολιτισμό, τόσο πιο αρνητικός γίνεται απέναντι στην προοπτική της. Οπως σοφά θα πει κι ένα 8χρονο παιδί: «Γιατί να φτιάξουμε ρομπότ πιο έξυπνα και πιο δυνατά από εμάς;».Ενδεχομένως, εκτός από κάποιο είδος ύβρεως απέναντι στη φύση μας, η επιδίωξη της υπερνοημοσύνης να είναι τελικά ένα χιμαιρικό εγχείρημα. Πολύ πρόσφατα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, χαρακτήρισε την κλιματική αλλαγή το μεγάλο υπαρξιακό ρίσκο. Παρατηρώντας τον επιπόλαιο, και ίσως αλαζονικό τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την αμεσότερη υπαρξιακή απειλή, σκέφτεται κανείς ότι το ρίσκο απ’ την εμφάνιση της υπερνοημοσύνης είναι μηδαμινό. Είναι πιθανό να μη δούμε ποτέ μια μοχθηρή σκεπτόμενη μηχανή: θα μας προλάβει η περιβαλλοντική καταστροφή. Μανώλης Ανδριωτάκης – https://www.kathimerini.gr/culture/562584826/ta-rompot-den-paizoyn-mono-skaki/

Τεχνητή Νοημοσύνη: Μεταξύ «συκοφαντίας» και «κολακείας» Τα μοντέλα Τεχνητής Νοημοσύνης έχουν την τάση να μας λένε αυτό που θέλουμε να ακούσουμε Ενα πρόσφατο άρθρο στον διαδικτυακό επιστημονικό τόπο arXiv το οποίο υπογράφεται από ερευνητές της DeepMind (θυγατρικής εταιρείας της Google η οποία εστιάζει στην Τεχνητή Νοημοσύνη) αναφέρεται στις προσπάθειες που γίνονται να σταματήσει η «συκοφαντία» των μοντέλων παραγωγής κειμένου, όπως παραδείγματος χάριν είναι το ChatGPT [Simple synthetic data reduces sycophancy in large language models].Με τον όρο «συκοφαντία» οι ερευνητές δεν εννοούν τη διασπορά ψευδών ειδήσεων με σκοπό να πληγεί ηθικά ένα άτομο, αλλά την ανειλικρινή κολακεία προς ανθρώπους που έχουν κάποια δύναμη.Στην πραγματική ζωή, ο κόλακας στοχεύει να καρπωθεί τα οφέλη της εύνοιας και ισχυρών. Προφανώς, ένα μοντέλο Τεχνητής Νοημοσύνης δεν έχει τέτοιου είδους δεύτερες σκέψεις. Ωστόσο, όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές τα μοντέλα τείνουν να υποπίπτουν στην ιδιότυπη συκοφαντία του να κολακεύουν τους χρήστες συμφωνώντας μαζί τους. Ετσι, αν ο χρήστης δεν εκφέρει άποψη σχετικά με μια αντικειμενικά λανθασμένη πρόταση, το μοντέλο θα την αξιολογήσει ως λανθασμένη.Αν όμως ο χρήστης εκφραστεί υπέρ της, τότε αυτό τείνει να συμφωνήσει μαζί του. Το αξιοσημείωτο είναι ότι η «κολακεία» αυξάνεται ανάλογα με τον αριθμό των παραμέτρων που λαμβάνει υπόψη το μοντέλο. Ανθεί ιδιαίτερα όταν το θέμα σχετίζεται με πολιτικές απόψεις Ειδικότερα, όταν οι ερευνητές πειραματίστηκαν με μοντέλα που λαμβάνουν υπόψη 8 εκατομμύρια, 62 εκατομμύρια και 540 εκατομμύρια παραμέτρους, διαπίστωσαν ότι η συμφωνία με τις υποκειμενικές απόψεις του χρήστη αυξανόταν κατά 20% από το μοντέλο των 8 εκατομμυρίων στο μοντέλο των 62 εκατομμυρίων παραμέτρων και κατά 10% επιπλέον από το μοντέλο των 62 εκατομμυρίων στο μοντέλο των 540 εκατομμυρίων παραμέτρων.Οπως μπορεί να αντιληφθεί κανείς, αυτού του είδους η συκοφαντία ανθεί ιδιαίτερα όταν το θέμα σχετίζεται με πολιτικές απόψεις. Για τον λόγο αυτόν οι ερευνητές, με το άρθρο τους, παρέχουν τον κώδικα που θα επιτρέψει στους χρήστες να μειώσουν την υποκειμενικότητα των άρθρων που γράφονται από αυτά τα μοντέλα. Προφανώς, άρθρα όπως το παραπάνω μάς θυμίζουν ότι θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν βάζουμε την Τεχνητή Νοημοσύνη να κάνει τη δουλειά μας. πηγή: https://www.tovima.gr/2023/08/27/science/texniti-noimosyni-metaksy-sykofantias-kai-kolakeias/ – https://www.newscientist.com/article/2386915-ai-chatbots-become-more-sycophantic-as-they-get-more-advanced/

Το φορτηγό «Progress MS-24» αγκυροβολήθηκε στον ISS! Σήμερα στις 06:45:18 ώρα Μόσχας, το φορτηγό έδεσε αυτόματα στη μονάδα σέρβις Zvezda του ρωσικού τμήματος. Το πλοίο καθελκύστηκε από το Μπαϊκονούρ στις 23 Αυγούστου στις 04:08 ώρα Μόσχας. Παρέδωσε στον ISS 2495 κιλά φορτίου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Από το 1978, αυτή ήταν η 185η προσάρτηση διαστημικών σκαφών της οικογένειας Progress σε τροχιακούς σταθμούς, συμπεριλαμβανομένης της 90ης https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567891&z=video-30315369_456243664%2F91c0186bcc4d8799d7%2Fpl_post_-30315369_567891 https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567891

Η ρωσική μονάδα "Zvezda" πήρε τον ISS μακριά από τα διαστημικά συντρίμμια Σήμερα, η τροχιά του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού προσαρμόστηκε χρησιμοποιώντας τους κινητήρες της ρωσικής μονάδας σέρβις Zvezda για την αποφυγή πιθανής σύγκρουσης με διαστημικά σκουπίδια. Οι κινητήρες της μονάδας άναψαν στις 18:00 ώρα Μόσχας. Δούλεψαν 21,5 δευτερόλεπτα. και έδωσε ώθηση 0,3 m/s. Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με προκαταρκτικά δεδομένα, το ύψος της τροχιάς του ISS μειώθηκε κατά 500 μ. Παράμετροι τροχιάς μετά τη διόρθωση: ελάχιστο ύψος 414,37 km. μέγιστο 434,59 χλμ. Ο ελιγμός αποφυγής δεν θα επηρεάσει την πρόσδεση της Παρασκευής του διαστημικού σκάφους φορτίου Progress MS-24 με τον ISS. Το πλήρωμα της 68ης μακροπρόθεσμης αποστολής εργάζεται στο ISS, αποτελούμενο από κοσμοναύτες της κρατικής εταιρείας Roscosmos Sergey Prokopiev, Dmitry Petelin και Andrey Fedyaev, τους αστροναύτες της NASA Francisco Rubio, Steven Bowen και Woody Hoburg και Sultaneya-NAE. . https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567884

Οι αστροναύτες στον ISS αναπτύσσουν κρυστάλλους στερεών διαλυμάτων. Την Τρίτη, το πλήρωμα διεξήγαγε το πείραμα "Βαμπίρ" ("περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο") για την ανάπτυξη κρυστάλλων στερεών διαλυμάτων με βάση το τελλουρίδιο του καδμίου και το τελλουρίδιο του καδμίου-ψευδάργυρου. Ο επιστημονικός εξοπλισμός του αποτελείται από ένα τεχνολογικό μπλοκ (ο πόρος του "φούρνου" είναι 5 χιλιάδες ώρες), καθώς και ένα μπλοκ και έναν πίνακα ελέγχου. Υπό συνθήκες μικροβαρύτητας, μπορούν να ληφθούν ομοιογενείς κρύσταλλοι, κάτι που είναι αδύνατο στη Γη. Επιπλέον, οι κοσμοναύτες συνεχίζουν τα ιατρικά πειράματα κατά τη διάρκεια μακροχρόνιων διαστημικών πτήσεων: "Cardiovector" (μελέτη των αλλαγών στο έργο του δεξιού και αριστερού τμήματος της καρδιάς) και "Splanch-2" (αλλαγές σε διάφορα μέρη του γαστρεντερικού σωλήνα) . Το πλήρωμα παρατήρησε επίσης την επιφάνεια της Γης και κατά τη διάρκεια του πειράματος τρισδιάστατης εκτύπωσης, εκτύπωσε 2 δείγματα λεπίδων από πολυμερή υλικά. Διαβάστε περισσότερα για άλλες εργασίες στο ISS στην καθημερινή αναφορά: https://www.roscosmos.ru/39657/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567874

Πρόοδος MS-24: Διαδρομή Γη-ΔΔΣ Σήμερα στις 04:08 ώρα Μόσχας το Soyuz-2.1a απογειώθηκε από το Μπαϊκονούρ με ένα νέο φορτηγό Progress MS-24! Η εκτόξευση του Progress MS-24 σε μια προκαθορισμένη τροχιά, ο διαχωρισμός από το τρίτο στάδιο του πυραύλου, το άνοιγμα των κεραιών και των ηλιακών συλλεκτών του πλοίου ήταν φυσιολογικά! Σύνδεση του Progress MS-24 στη μονάδα Zvezda του ρωσικού τμήματος του ISS - 25 Αυγούστου στις 06:50 ώρα Μόσχας. https://vk.com/roscosmos?z=video-30315369_456243702%2F8f804132c4d579e84d%2Fpl_wall_-30315369 блюдали в прямом эфире за стартом «Союза» с грузовиком? Взгляд невозможно было оторвать от ракеты! Для тех, кто пропустил трансляцию, мы собрали лучшие моменты пуска в короткий видеоролик https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567872

Η συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας στο διάστημα συνεχίζεται. Ρωσία και ΗΠΑ συμφώνησαν στην πρόσθετη αποστολή Αμερικανού αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό Οι διαστημικές αρχές της Ρωσίας και των ΗΠΑ συμφώνησαν να πραγματοποιηθεί μια πρόσθετη πτήση με το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz MS, το οποίο θα μεταφέρει έναν Αμερικανό αστροναύτη στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS), μετέδωσε την Παρασκευή το ειδησεογραφικό πρακτορείο Interfax, σε μια σπάνια ένδειξη διμερούς συνεργασίας σε μια περίοδο ιδιαίτερα τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.Η αποστολή συνιστά μέρος μιας συμφωνίας μεταξύ της ρωσικής υπηρεσίας διαστήματος Roskosmos και της NASA των Ηνωμένων Πολιτειών για διασταυρούμενες αποστολές με προορισμό τον ISS.«Ένας από τους Αμερικανούς έχει ουσιαστικά μείνει (στον ISS) για δύο αποστολές. Προσθέσαμε άλλη μια πτήση, για να αντισταθμίσουμε τον χρόνο που πέρασε στον σταθμό», δήλωσε στο Interfax ο Σεργκέι Κρικάλεφ, εκτελεστικός διευθυντής της ρωσικής κρατικής εταιρείας για τα επανδρωμένα προγράμματα.«Πρόκειται για μια αμοιβαία επωφελή επιχείρηση, αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας και αναζητούμε την καλύτερη επιλογή. Κατ’ αρχήν, μια καλή ιστορία – η ανταλλαγή πτήσεων – προσθέτει λίγη αξιοπιστία στο πρόγραμμά μας», ανέφερε χαρακτηριστικά. ΗΠΑ και Ρωσία συνεργάτες στο… Διάστημα Η Ουάσιγκτον και η Μόσχα διατηρούν τη συνεργασία τους στο Διάστημα, παρότι οι σχέσεις τους έχουν φθάσει στο χαμηλότερο επίπεδο τις τελευταίες δεκαετίες λόγω του πολέμου στην Ουκρανία, με τους αστροναύτες να παραμένουν μαζί στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό και να πηγαινοέρχονται σε αυτόν από κοινού.Με βάση μια συμφωνία, που υπεγράφη πέρυσι ως μέρος του προγράμματος του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού για διασταυρούμενες πτήσεις, τρεις Ρώσοι κοσμοναύτες έπρεπε να πετάξουν με το αμερικανικό διαστημόπλοιο Crew Dragon και τρεις Αμερικανοί αστροναύτες με το ρωσικό διαστημόπλοιο Soyuz MS, την περίοδο 2022-2024.Η Ρωσία έχει ανακοινώσει ότι θα αποχωρήσει από τον ISS και θα εγκαταστήσει τον δικό της διαστημικό σταθμό κάποια στιγμή στο μέλλον, αν και τα σχέδια για το πώς και πότε θα γίνει αυτό εξακολουθούν να είναι υπό συζήτηση.Ο ISS, ένα επιστημονικό εργαστήριο που έχει το μέγεθος ενός γηπέδου ποδοσφαίρου και βρίσκεται σε τροχιά σε απόσταση περίπου 400 χιλιομέτρων από τη Γη, είναι συνεχώς κατειλημμένος για περισσότερες από δύο δεκαετίες, στο πλαίσιο μιας εταιρικής σχέσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ και της Ρωσίας, στην οποία συμμετέχουν επίσης ο Καναδάς, η Ιαπωνία και 11 ευρωπαϊκές χώρες.Το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας υπέστη ένα μεγάλο πλήγμα αυτή την εβδομάδα, όταν το μη επανδρωμένο διαστημόπλοιο Luna-25 συνετρίβη ενώ προσπαθούσε να προσεδαφιστεί στο νότιο πόλο της Σελήνης, τρεις ημέρες πριν το Chandrayaan-3 της Ινδίας το καταφέρει με επιτυχία.Εν τω μεταξύ η SpaceX και η NASA καθυστέρησαν την εκτόξευση της αποστολής αστροναυτών Crew-7 στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για το Σάββατο, 26 Αυγούστου. Οι τέσσερις αστροναύτες που θα φτάσουν στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμόείναι: η ιρανοαμερικανίδα Jasmin Moghbeli, ο Andreas Mogensen της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Διαστήματος (ESA), ο Satoshi Furukawa της ιαπωνικής Υπηρεσίας Αεροδιαστημικής Εξερεύνησης (JAXA) και ο Konstantin Borisov της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos: Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ – https://www.in.gr/2023/08/25/b-science/space/rosia-kai-ipa-symfonisan-stin-prostheti-apostoli-amerikanou-astronayti-ston-diethni-diastimiko-stathmo/ – https://www.space.com/spacex-crew-7-international-space-station-launch-livestream

Το ινδικό ρόβερ ξεκίνησε να ψάχνει για νερό στη Σελήνη (βίντεο) Στη φωτογραφία το ινδικό ρόβερ κατά τη διάρκεια των δοκιμών του. πηγή φωτό (ISRO) Εικόνες από την εκκίνηση της λειτουργίας του ρομποτικού εξερευνητή.H διαστημική υπηρεσία της Ινδίας ISRO έδωσε στη δημοσιότητα εικόνες από την έξοδο του ρόβερ Pragyan (το όνομα σημαίνει στα σανσκριτικά «σοφία») από τη σεληνάκατο που προσεδαφίστηκε την Τετάρτη στο νότιο πόλο της Σελήνης. Ο ρομποτικός εξερευνητής κατέβηκε χωρίς πρόβλημα την μικρή ράμπα και βρέθηκε στην επιφάνεια του φυσικού μας δορυφόρου αφήνοντας τα πρώτα του ίχνη σε αυτή. Το ρόβερ μαζί με τη σεληνάκατο θα πραγματοποιήσουν διαφόρων ειδών έρευνες για χρονικό διάστημα δύο εβδομάδων με κύριο στόχο την ανεύρεση νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος της περιοχής που βρίσκονται. Έχει υποδειχθεί η ύπαρξη νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος του νότιου πόλου της Σελήνης και όλες οι μεγάλες διαστημικές υπηρεσίες οργανώνουν επανδρωμένες και μη αποστολές εκεί.Η ανεύρεση και στη συνέχεια επιτυχής ανάκτηση και αξιοποίηση του παγωμένου νερού θα βοηθήσει τα μέγιστα στη δημιουργία βιώσιμων επανδρωμένων εγκαταστάσεων κάθε είδους στη Σελήνη. Από το παγωμένο νερό μπορεί να προκύψει πόσιμο νερό, οξυγόνο αλλά και καύσιμα για πυραύλους για τους κατοίκους της Σελήνης που δεν θα εξαρτώνται έτσι απόλυτα από τροφοδοσία προερχόμενη από τη Γη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1507069/to-indiko-rover-xekinise-na-psachnei-gia-nero-sti-selini-vinteo/

Η Ινδία στη Σελήνη. Το ινδικό διαστημικό σκάφος Vikram προσεληνώθηκε με επιτυχία στο Νότιο Πόλο της Σελήνης Μετά τις ΗΠΑ, την Ρωσία και την Κίνα, η Ινδία έγινε η τέταρτη χώρα στον κόσμο που στέλνει διαστημικό σκάφος στην επιφάνεια της Σελήνης. Tο Vikram, που στα σανσκριτικά σημαίνει «Γενναιότητα», είναι πλέον το πρώτο σκάφος που προσεληνώθηκε με επιτυχία στον Νότιο Πόλο της Σελήνης. Μεταφέρει το διαστημικό όχημα Pragyan (το όνομα σημαίνει «Σοφία») που θα εξερευνήσει την επιφάνεια της Σελήνης. Ήταν η δεύτερη προσπάθεια της Ινδίας να στείλει διαστημικό σκάφος στην Σελήνη. Η προηγούμενη προσπάθεια ήταν το 2019 με το Chandrayaan-2. «Αυτή η επιτυχία ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα και θα βοηθήσει τις αποστολές στη Σελήνη από άλλες χώρες στο μέλλον», δήλωσε ο πρωθυπουργός της Ινδίας Narendra Modi. Όλες οι σεληνιακές αποστολές συναρτήσει της ημερομηνίας προσελήνωσης ή πρόσκρουσης. https://www.theguardian.com/science/2023/aug/23/india-chandrayaan-3-moon-landing-mission (νεώτερη ενημέρωση) Ινδία: Πανηγυρισμοί για την προσελήνωση του διαστημικού σκάφους Chandrayaan-3 Η πρώτη εικόνα από την επιφάνεια της Σελήνης από την ινδική αποστολή Chandrayaan-3, Η πρώτημετά την ιστορική προσελήνωση της 23ης Αυγούστου. (Image credit: ISRO via Twitter) Ένα ινδικό διαστημικό σκάφος προσεληνώθηκε σήμερα το μεσημέρι (ώρα Ελλάδας) στον τραχύ και ανεξερεύνητο Νότιο Πόλο της Σελήνης, σε μια αποστολή που θεωρείται κρίσιμη για τη εξερεύνηση της Σελήνης και για τη θέση της Ινδίας ως μια διαστημική δύναμη, λίγες μόλις ημέρες μετά τη συντριβή του ρωσικού διαστημόπλοιου Luna-25. «Αυτή η στιγμή θα μείνει αξέχαστη. Είναι εκπληκτικό. Αυτή είναι μια κραυγή νίκης της νέας Ινδίας», δήλωσε ο πρωθυπουργός Ναρέντρα Μόντι, ανεμίζοντας την ινδική σημαία καθώς παρακολουθούσε την προσελήνωση, από τη Νότια Αφρική όπου συμμετέχει σε μια σύνοδο κορυφής των BRICS. Επιστήμονες και αξιωματούχοι χειροκροτούσαν, ζητωκραύγαζαν και αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον μόλις το διαστημόπλοιο προσεληνώθηκε και άνθρωποι σε όλη την Ινδία ξεσπούσαν σε πανηγυρισμούς, με πολλούς να ανάβουν πυροτεχνήματα και άλλους να χορεύουν στους δρόμους. «Η Ινδία βρίσκεται στο φεγγάρι», είπε ο Σ. Σόμαναθ, επικεφαλής του Ινδικού Οργανισμού Διαστημικής Έρευνας (ISRO) καθώς το διαστημόπλοιο Chandrayaan-3 έφθασε την επιφάνεια της Σελήνης, καθιστώντας την Ινδία την τέταρτη χώρα που προσελήνωσε επιτυχώς ένα διαστημικό σκάφος στη Σελήνη μετά τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία. Αυτή ήταν η δεύτερη απόπειρα της Ινδίας να στείλει διαστημόπλοιό της στη Σελήνη και η σημερινή επιτυχημένη προσελήνωση έγινε λιγότερο από μία εβδομάδα μετά την αποτυχία της ρωσικής αποστολής Luna-25. Άνθρωποι σε όλη την Ινδία ήταν κολλημένοι στις οθόνες τηλεοράσεων και προσεύχονταν καθώς το διαστημόπλοιο πλησίαζε στην επιφάνεια της Σελήνης. Σχεδόν 7 εκατομμύρια άνθρωποι παρακολούθησαν την προσελήνωση σε ζωντανή μετάδοση στο Youtube. Chandrayaan σημαίνει «οχήματα σελήνης» στα χίντι και στη σανσκριτική γλώσσα. Το 2019, η αποστολή Chandrayaan-2 του ISRO ανέπτυξε με επιτυχία ένα τροχιακό σκάφος, αλλά η άκατος προσελήνωσης συνετρίβη κατά τη φάση καθόδου της στο φεγγάρι. Η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roskosmos συνεχάρη την Ινδία για την προσελήνωση. «Η Roskosmos συγχαίρει τους Ινδούς συναδέλφους για την επιτυχή προσελήνωση του διαστημικού σκάφους Chandrayaan-3», ανέφερε σε ανάρτησή της στο κανάλι της στο Telegram. «Η εξερεύνηση του φεγγαριού είναι σημαντική για όλη την ανθρωπότητα. Στο μέλλον μπορεί να γίνει πλατφόρμα για εξερεύνηση στο απώτερο διάστημα», πρόσθεσε. Στη σύνοδο κορυφής των BRICS ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ συνεχάρη τον Ινδό ομόλογό του κατά τη διμερή συνάντησή τους, όπως φαίνεται σε βίντεο που κοινοποίησε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών. Το Chandrayaan-3 αναμένεται να παραμείνει σε λειτουργία για δύο εβδομάδες, εκτελώντας μια σειρά πειραμάτων συμπεριλαμβανομένης μιας φασματομετρικής ανάλυσης της ορυκτής σύνθεσης της σεληνιακής επιφάνειας. Το ρομποτικό όχημα θα χρειαστεί μερικές ώρες ή μια μέρα για να βγει από το διαστημόπλοιο, είπε ο Σόμαναθ σε δημοσιογράφους, προσθέτοντας ότι η προσελήνωση έδωσε στην Ινδία αυτοπεποίθηση για να επεκτείνει τις αποστολές της, πιθανώς στον Άρη και την Αφροδίτη. Η Ινδία σχεδιάζει επίσης να ξεκινήσει μια αποστολή τον Σεπτέμβριο για τη μελέτη του Ήλιου, συμπλήρωσε ο επικεφαλής του ISRO. Σχεδιάζεται επίσης μια επανδρωμένη πτήση στο διάστημα και, ενώ δεν έχει ανακοινωθεί επίσημη ημερομηνία, είναι πιθανό οι προετοιμασίες να ολοκληρωθούν μέχρι το 2024. Η επιτυχημένη προσελήνωση του Chandrayaan-3 θα ενισχύσει τη φήμη της Ινδίας για ανταγωνιστική από πλευράς κόστους διαστημική μηχανική. Το Chandrayaan-3 εκτοξεύτηκε με προϋπολογισμό περίπου 6,15 δισεκατομμυρίων ρουπιών (74 εκατομμύρια δολάρια), λιγότερο από το κόστος παραγωγής της ταινίας – διαστημικού θρίλερ του Χόλιγουντ «Gravity» παραγωγής του 2013. Το ανώμαλο έδαφος δυσχεραίνει την προσελήνωση στον Νότιο Πόλο της Σελήνης και η πρώτη προσελήνωση θεωρείται ιστορική. Οι πάγοι του Νότιου Πόλου θα μπορούσαν να παρέχουν καύσιμα, οξυγόνο και πόσιμο νερό σε μελλοντικές αποστολές. «Η προσελήνωση στον Νότιο Πόλο θα επιτρέψει στην πραγματικότητα στην Ινδία να εξερευνήσει εάν υπάρχει πάγος νερού στο φεγγάρι. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τα σωρευτικά δεδομένα και την επιστήμη σχετικά με τη γεωλογία της Σελήνης», δήλωσε η Κάρλα Φιλοτίκο, συνεργάτιδα και διευθύνων σύμβουλος στην εταιρεία συμβούλων SpaceTec Partners. Η προσμονή πριν από την προσελήνωση ήταν πυρετώδης, με τίτλους σε ινδικές εφημερίδες και ειδησεογραφικά κανάλια να μετρούν αντίστροφα. Προσευχές έγιναν σε χώρους λατρείας σε όλη τη χώρα και μαθητές κυμάτιζαν ινδικές σημαίες στα σχολεία της χώρας. Παιδιά συγκεντρώθηκαν στις όχθες του ποταμού Γάγγη, που θεωρείται ιερός από τους Ινδουιστές, για να προσευχηθούν για μια ασφαλή προσελήνωση. Σε έναν ναό των Σιχ στην πρωτεύουσα Νέο Δελχί, ο υπουργός Πετρελαίου Χάρντιπ Σινγκ Πούρι προσευχόταν. «Δεν πρόκειται απλώς για οικονομική, αλλά για επιστημονική και τεχνολογική πρόοδο που επιτυγχάνει η Ινδία», είπε ο Πούρι μιλώντας σε δημοσιογράφους. https://www.amna.gr/home/article/754769/India-Panigurismoi-gia-tin-proselinosi-tou-diastimikou-skafous-Chandrayaan-3

Υπάρχει ζωή στην Αφροδίτη υποστηρίζει επιστήμονας της NASA. Μια ερευνήτρια της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας δηλώνει βέβαιη για την παρουσία βακτηρίων στον γειτονικό πλανήτη.Ένας πλανήτης που υποφέρει από θερμοκρασίες 475 βαθμών Κελσίου κάτω από μια πυκνή όξινη ατμόσφαιρα είναι το τελευταίο μέρος που θα περίμενε κανείς να υπάρχει κάποιου είδους ζωή. Η Αφροδίτη μπορεί κάποτε να ήταν σύμφωνα με τα διαθέσιμα στοιχεία ένας πλανήτης με χαρακτηριστικά κατοικησιμότητας και φιλικότητας στη ζωή παρόμοια αν όχι πανομοιότυπα με αυτά της Γης αλλά κάποια στιγμή μετατράπηκε στον κολασμένο κόσμο που περιγράφεται στην αρχή του κειμένου.Αν και η Αφροδίτη βρισκόταν για δεκαετίες στο περιθώριο της προσοχής της επιστημονικής κοινότητας τα τελευταία χρόνια υπήρξε στροφή και ξεκίνησε η οργάνωση πολλών αποστολών εξερεύνησης αλλά και πλήθος νέων μελετών για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και την αποκάλυψη των μυστικών της. Έχουν πέσει μάλιστα στο τραπέζι και διάφορες ιδέες δημιουργίας μόνιμων επανδρωμένων ερευνητικών σταθμών που θα είναι εγκατεστημένοι πάνω από τα πυκνά νέφη της Αφροδίτης.Νερό στο μύλο του ενδιαφέροντος για την Αφροδίτη ρίχνει η Δρ. Μισέλ Θάλερ, επιστήμονας του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Goddard της NASA, η οποία δηλώνει βέβαιη ότι υπάρχει ζωή στην Αφροδίτη. «Βλέπουμε πιθανά σημάδια ζωής στην ατμόσφαιρα της Αφροδίτης. Ποτέ δεν περίμενα την Αφροδίτη αλλά είναι τώρα ένα μέρος όπου βλέπουμε κάτι στην ατμόσφαιρα που μοιάζει πολύ ότι θα μπορούσαν να παραχθούν από βακτήρια» λέει η Θάλερ σε συνέντευξη της στη βρετανική εφημερίδα The Sun. Τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στην επιστημονική κοινότητα για το εάν τα σύννεφα της Αφροδίτης μπορεί να φιλοξενούν μικροβιακές μορφές ζωής που μπορούν να επιβιώσουν στο τοξικό περιβάλλον που υπάρχει εκεί αποτελούμενο από θείο, μεθάνιο, διοξείδιο του άνθρακα κ.α. Υπάρχουν επιστήμονες που υποστηρίζουν ότι η φωτοσύνθεση είναι δυνατή στην επιφάνεια της Αφροδίτης λαμβάνει αρκετή ηλιακή ενέργεια για να διεισδύσει μέσα από τα πυκνά σύννεφα της.Όμως ο Ντομινίκ Παπινό, αστροβιολόγος στο University College London, πιστεύει ότι οι απόψεις του Dr Thaller δεν μοιάζουν ρεαλιστικές. «Για να πραγματοποιηθούν χημικές αντιδράσεις που σχετίζονται με τη ζωή, είναι απαραίτητο το υγρό νερό. Ως εκ τούτου, για να βρούμε εξωγήινη ζωή, πρέπει να βρούμε νερό σε υγρή μορφή και για να βρούμε απολιθωμένη εξωγήινη ζωή απαιτείται η αναζήτηση ιζηματογενών πετρωμάτων που συνδέονταν με το υγρό νερό στο παρελθόν.Αυτό καθιστά μη ρεαλιστική τη συζήτηση για παρουσία της ζωής στην Αφροδίτη επειδή η επιφάνειά της είναι πολύ ζεστή αν και μπορεί να είχε υγρό νερό στο παρελθόν της. Ένα πρόβλημα με ένα πιθανό αρχείο απολιθωμάτων στην Αφροδίτη, ωστόσο, είναι η εκτεταμένη ηφαιστειακή δραστηριότητα η οποία φαίνεται να έχει καλύψει το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας τα τελευταία εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια» λέει ο Παπινό. Πάντως η Θάλερ και ο Παπινό συμφωνούν ότι οι πιθανότεροι κόσμοι να φιλοξενούν ζωή στο ηλιακό μας σύστημα είναι τα παγωμένα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου που διαθέτουν υπόγειους ωκεανούς. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1506812/yparchei-zoi-stin-afroditi-ypostirizei-epistimonas-tis-nasa/

Ανακαλύφθηκε το άστρο με το ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο στο Σύμπαν. Στην εικόνα δεξιά διακρίνεται σε καλλιτεχνική απεικόνιση το εξωτικό μάγναστρο με το τρομερό μαγνητικό πεδίο. πηγή φωτό (NOIRLAB) Πρόκειται για ένα μάγναστρο με δεκάδες χιλιάδες φορές πιο ισχυρό μαγνητικά από τον Ήλιο.Τα μάγναστρα είναι μια υποκατηγορία άστρων νετρονίων με σχήμα έντονα ελλειψοειδές εκ περιστροφής, μέσης διαμέτρου περίπου 20 χιλιομέτρων που περιστρέφονται γύρω από τον άξονά τους ταχύτατα. Έχουν πυκνότητα τέτοια ώστε μέσα στην διάμετρο των περίπου 20 χλμ. να βρίσκεται μάζα 500 χιλιάδες φορές μεγαλύτερη από αυτή της Γης και να διαθέτουν πολύ ισχυρά μαγνητικά πεδία.Τα μάγναστρα είναι έτσι και αλλιώς μια ιδιαίτερη και εξωτική ομάδα άστρων και ερευνητική ομάδα ανακάλυψε το πιο εξωτικό από αυτά. Πρόκειται για ένα μάγναστρο που βρίσκεται σε απόσταση περίπου τριών χιλιάδων ετών φωτός από εμάς το οποίο έλαβε την κωδική ονομασία HD 45166. Σύμφωνα με τους ερευνητές το άστρο αυτό έχει το ισχυρότερο μαγνητικό πεδίο από οποιοδήποτε άλλο γνωστό άστρο στο Σύμπαν. Υπολογίζεται ότι αυτό το μάγναστρο έχει μαγνητικό πεδίο 43 χιλιάδες φορές πιο ισχυρό από αυτό του Ήλιου.Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι κοσμικά σώματα όπως αυτό το μάγναστρο αποτελούν εξέλιξη άστρων που ανήκουν στην κατηγορία ερυθρών γιγάντων αλλά οι ερευνητές εκτιμούν ότι το συγκεκριμένο μάγναστρο είναι προϊόν της συγχώνευσης δύο μικρομεσαίου μεγέθους άστρων. Οι ερευνητές προβλέπουν επίσης ότι το μάγναστρο θα μετασχηματιστεί σε ένα συμβατικό μάγναστρο μέσω μιας έκρηξης σουπερνόβα διαδικασία. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1506219/anakalyfthike-to-astro-me-to-ischyrotero-magnitiko-pedio-sto-sympan/

Η Περσείδα και ο γαλαξίας της Ανδρομέδας. Credit & Copyright: Jose Pedrero Ήρθε από το διάστημα. Ένα μετέωρο μεγέθους κόκκου άμμου. Aπό τα απομεινάρια του κομήτη Swift-Tuttle που συναντά η Γη μία φορά τον χρόνο γύρω στις αρχές του Αυγούστου. Όταν η Γη διέσχισε αυτή την τροχιά, το σωματίδιο σκόνης του κομήτη διέχισε την ατμόσφαιρα του όμορφου πλανήτη μας με ταχύτητα περίπου 108.000 km/h και εθέαθη ως πεφταστέρι, αφού προκάλεσε την εκπομπή φωτός από τα αέρια συστατικά της γήινης ατμόσφαιρας.Η παραπάνω εντυπωσιακή φωτογραφία τραβήχτηκε την περασμένη εβδομάδα από την Καστίγια-Λα Μάντσα της Ισπανίας, κατά τη διάρκεια του μεγίστου της βροχής των διαττόντων Περσείδων. Εκτός από το μετέωρο η φωτογραφία περιέχει και τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Τα άστρα που φαίνονται διάσπαρτα στην εικόνα, βρίσκονται πολύ πιο μακριά από τον μετεωρίτη. Όμως σε σύγκριση με τα άστρα αυτά, ο γαλαξίας της Ανδρομέδας (M31) είναι πολύ πιο μακριά! (διαβάστε σχετικά: Το πιο μακρινό αντικείμενο ορατό με γυμνό μάτι) πηγή: https://apod.nasa.gov/apod/ap230823.html

25 Αυγούστου 1989–Το Voyager 2 πλησιάζει τον Ποσειδώνα. Το καλοκαίρι του 1989, το Voyager 2 της NASA έγινε το πρώτο διαστημικό σκάφος που φωτογράφησε από κοντά τον πλανήτη Ποσειδώνα, τον τελικό του πλανητικό στόχο. Στις 25 Αυγούστου 1989 (σαν σήμερα) περνώντας περίπου 4.950 χιλιόμετρα (3.000 μίλια) πάνω από τον βόρειο πόλο του Ποσειδώνα, το Voyager 2 έκανε την πλησιέστερη προσέγγισή του σε πλανήτη, 12 χρόνια μετά την εκτόξευσή του από τη Γη. Πέντε ώρες αργότερα, το Voyager 2 πέρασε περίπου 40.000 χιλιόμετρα (25.000 μίλια) από τον μεγαλύτερο δορυφόρο του Ποσειδώνα, τον Τρίτωνα. Δείτε τις φωτογραφίες του Ποσειδώνα και του Τρίτωνα από το Voyager 2 ΕΔΩ: https://voyager.jpl.nasa.gov/galleries/images-voyager-took/neptune/ Στις 25 Αυγούστου 1989, το διαστημόπλοιο “Voyager 2” της NASA πραγματοποίησε μια πτήση δίπλα στον Ποσειδώνα, δίνοντας στην ανθρωπότητα το πρώτο κοντινό πλάνο από τον όγδοο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Σηματοδοτώντας το τέλος της Μεγάλης Περιήγησης της αποστολής “Voyager” στους τέσσερις γιγάντιους πλανήτες του ηλιακού συστήματος –τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα–, αυτή η πρώτη πτήση ήταν και η τελευταία, αφού κανένα άλλο διαστημόπλοιο δεν έχει επισκεφθεί τον Ποσειδώνα από τότε. Η «Καθημερινή» αναφέρει στο σχετικό άρθρο της 26ης Αυγούστου ότι ο «Βόγιατζερ» «εντυπωσιάζει ως το τέλος». Πιο συγκεκριμένα, διαβάζουμε: «Νέες εντυπωσιακές φωτογραφίες του πλανήτη Ποσειδώνα έστειλε το αμερικανικό διαστημικό όχημα “Βόγιατζερ 2”, καθώς χθες τα ξημερώματα πλησίασε σε απόσταση, μόλις 3.000 μιλίων από τον πλανήτη και ήδη ακολουθεί την τροχιά του που θα τον οδηγήσει πέρα από το ηλιακό μας σύστημα».Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο. Ο «παγωμένος γίγαντας», όντας περίπου 30 φορές πιο μακριά από τον Ήλιο από ό,τι η Γη, σύμφωνα με τη NASA, δέχεται περίπου το 0,001 της ποσότητας ηλιακού φωτός που δέχεται η Γη. Σε τόσο χαμηλό φωτισμό, η κάμερα του “Voyager 2” απαιτούσε μεγαλύτερη έκθεση για να μπορέσει να λάβει ποιοτικές εικόνες. Επειδή όμως το διαστημόπλοιο θα έφτανε σε μέγιστη ταχύτητα περίπου 90.000 χλμ./ώρα, ένας μεγάλος χρόνος έκθεσης θα έκανε την εικόνα θολή. Για να ξεπεραστεί το πρόβλημα αυτό, η υπεύθυνη ομάδα προγραμμάτισε το διαστημόπλοιο να περιστρέφεται γύρω από τον πλανήτη όταν τον πλησίαζε, κρατώντας όμως ταυτόχρονα την κάμερα εστιασμένη στον στόχο του. Με αυτό τον τρόπο, η λήψη φωτογραφιών καλής ποιότητας κατέστη δυνατή χωρίς να διακόπτεται η συνολική ταχύτητα και κατεύθυνση του διαστημικού σκάφους. Στις 25 Αυγούστου 1981 το Voyager 2 πέρασε κοντά από τον Κρόνο και στις 25 Αυγούστου 1989 προσέγγισε τον Ποσειδώνα. Τα αποτελέσματα ήταν πράγματι εντυπωσιακά. Τυλιγμένος σε ζώνες νεφών στο χρώμα του γαλαζοπράσινου και του κοβαλτίου, ο πλανήτης που αποκάλυψε το “Voyager 2” έμοιαζε με τους αδελφούς του, Δία και Κρόνο. Οι επιστήμονες διέκριναν ακόμη μια τεράστια καταιγίδα σε χρώμα σχιστόλιθου, η οποία ονομάστηκε «Μεγάλη Σκοτεινή Κηλίδα», κατ’ αντιστοιχία της «Μεγάλης Ερυθράς Κηλίδας» του Δία. Ανακαλύφθηκαν ακόμη έξι νέα φεγγάρια και τέσσερις δακτύλιοι.Σε αυτήν τη φάση, η ομάδα μηχανικών άλλαξε προσεκτικά την κατεύθυνση και την ταχύτητα του διαστημόπλοιου, ώστε να μπορέσει να κάνει μια πτήση κοντινή στο μεγαλύτερο φεγγάρι του πλανήτη, τον Τρίτωνα. Το πέρασμα από εκεί έδειξε γεωλογικά στοιχεία από νεαρές επιφάνειες και ενεργούς θερμοπίδακες, αποδεικνύοντας ότι ο Τρίτωνας δεν ήταν απλώς μια συμπαγής μπάλα πάγου, παρότι είχε τη χαμηλότερη επιφανειακή θερμοκρασία από οποιοδήποτε φυσικό σώμα που είχε παρατηρηθεί από το “Voyager 2”: μείον 235 βαθμοί Κελσίου. Σύμφωνα με την «Καθημερινή», η οποία δημοσίευσε και εικόνες από τον δορυφόρο του Ποσειδώνα, Ο Τρίτων συντίθεται από ένα παλιό παγωμένο ηφαίστειο, απότομους βράχους, ρήγματα και παγετώνες, όπως το έδαφος της Σελήνης»Η ολοκλήρωση της πτήσης γύρω από τον Ποσειδώνα σηματοδότησε στην πραγματικότητα την έναρξη της Διαστρικής Αποστολής “Voyager”, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Το “Voyager 2” και το δίδυμό του “Voyager 1” συνεχίζουν το ταξίδι τους σε εξωτερικές περιοχές του ηλιακού μας συστήματος. Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης – https://www.kathimerini.gr/istoria/562571974/san-simera-25-aygoystoy-1989-to-voyager-2-plisiazei-ton-poseidona/

Aποκάλυψαν την πλήρη αλληλουχία του χρωμοσώματος Υ Αυτή η ανακάλυψη θα βοηθήσει τους ερευνητές να αποκωδικοποιήσουν παθήσεις όπως η υπογονιμότητα και ο καρκίνος Τα τελευταία πέντε χρόνια, περισσότεροι από 100 ερευνητές σε όλο τον κόσμο προσπαθούσαν να λύσουν ένα μυστήριο που συνδέεται με το ανδρικό χρωμόσωμα Υ, το οποίο αποτελείται από σχεδόν 60 εκατομμύρια ζεύγη βάσεων (μονάδες ή δομικά στοιχεία που συνθέτουν το DNA). Οι επιστήμονες γνώριζαν ήδη τα 30 εκατομμύρια ζεύγη βάσεων του χρωμοσώματος Υ, αλλά δεν μπορούσαν να αποκωδικοποιήσουν το υπόλοιπο μισό λόγω της πολύπλοκης μοριακής δομής του.«Τώρα που έχουμε την 100% πλήρη αλληλουχία του χρωμοσώματος Υ, μπορούμε να εντοπίσουμε και να διερευνήσουμε πολυάριθμες γενετικές παραλλαγές που θα μπορούσαν να επηρεάζουν τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και τις ασθένειες με τρόπο που δεν μπορούσαμε να κάνουμε πριν», δήλωσε ο Ντίλαν Τέιλορ, γενετιστής στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins και ένας από τους ερευνητές της μελέτης. Γιατί η αποκωδικοποίηση του χρωμοσώματος Υ ήταν μια πρόκληση για την επιστημονική κοινότητα Οι ερευνητές της κοινοπραξίας Telomere-to-Telomere (T2T) πέτυχαν την πρώτη πλήρη αλληλούχιση του ανθρώπινου χρωμοσώματος Χ το 2020. Ωστόσο, τους πήρε τρία επιπλέον χρόνια για να κάνουν το ίδιο με το χρωμόσωμα Υ λόγω της μεταβαλλόμενης φύσης του και των επαναλαμβανόμενων παλίνδρομων αλληλουχιών DNA.Οι ερευνητές κατάφεραν να ξεπεράσουν αυτό το πρόβλημα χρησιμοποιώντας τις πιο προηγμένες τεχνολογίες αλληλούχισης και υπολογισμού και κατάφεραν όχι μόνο να βρουν τα υπόλοιπα 30 εκατομμύρια ζεύγη βάσεων για το χρωμόσωμα Υ, αλλά εντόπισαν και 41 νέα γονίδια. Γιατί έχει σημασία η αποκωδικοποίηση ολόκληρου του χρωμοσώματος Υ; Το χρωμόσωμα Υ είναι ένα από τα δύο φυλετικά χρωμοσώματα στα θηλαστικά, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων και πολλών άλλων ζώων. Με μια διαφορά 30% μεταξύ ανθρώπων και χιμπατζήδων, το χρωμόσωμα Υ είναι ένα από τα πιο γρήγορα αναπτυσσόμενα τμήματα του ανθρώπινου γονιδιώματος.Δεδομένου ότι η αλληλούχιση του χρωμοσώματος Υ είναι πλέον πλήρης, οι επιστήμονες μπορούν να μελετήσουν καλύτερα το βακτηριακό γονιδίωμα. Κατά την τρέχουσα μελέτη, διαπίστωσαν επίσης ότι το DNA του χρωμοσώματος Υ μολύνει τις μελέτες βακτηριακού DNA. Εντόπισαν επίσης 5.000 βακτηριακά γονιδιώματα που προηγουμένως θεωρούνταν λανθασμένα τμήματα του ανθρώπινου χρωμοσώματος Υ, εξαιτίας της μόλυνσης.«Στόχος μας είναι να καταστήσουμε τα δεδομένα αυτά ευρέως προσβάσιμα. Με τη δημιουργία και την κοινή χρήση αυτών των σημαντικών καταλόγων γενετικών διαφορών στο χρωμόσωμα Υ, μπορούμε να επεκτείνουμε τις γενετικές μελέτες των ανθρώπινων ασθενειών και να παράσχουμε νέες γνώσεις στη βασική βιολογία», δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης Κάρεν Μίγκα, ερευνήτρια και καθηγήτρια μοριακής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Σάντα Κρουζ.Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Nature». Σύνταξη: Εύη Τσιριγωτάκη – https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/oi-epistimones-apokalypsan-tin-pliri-allilouxia-tou-xromosomatos-y/ – https://scitechdaily.com/complete-human-y-chromosome-sequence-assembled-for-the-first-time/?expand_article=1

Το εντυπωσιακό δαχτυλίδι ενός άστρου που σβήνει. Νέες εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb Όταν ο Ήλιος φτάσει στο τέλος της ζωής του, μετά από 5 δισεκατομμύρια χρόνια περίπου, θα εξελιχθεί σε έναν κόκκινο γίγαντα και τελικά θα καταρρεύσει σε έναν λευκό νάνο. Κατά την κατάρρευσή του θα αποβάλλει τους εξωτερικούς φλοιούς του στο διάστημα, δημιουργώντας ένα πλανητικό νέφος, σαν το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα (ή M57). Εντυπωσιακές λεπτομέρειες του Δακτυλιοειδούς Νεφελώματος (ή M57), τα απομεινάρια ενός άστρου που πεθαίνει. To Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα όπως φωτοτογραφήθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb: (αριστερά) από την κάμερα εγγύς υπέρυθρης ακτινοβολίας (Near Infrared Camera, NIRCam) και (δεξιά) από το όργανο MIRI (Mid-Infrared Instrument) Tο Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα είναι ένα πλανητικό νεφέλωμα που βρίσκεται νότια από τον φωτεινότερο αστέρα της Λύρας, τον Βέγα, και ανάμεσα στους αστέρες β και γ Λύρας. Ανακαλύφθηκε από τον Antoine Darquier de Pellepoix το έτος 1779. Το 1800 ο Κόμης Friedrich von Hahn ανακάλυψε τον αμυδρό κεντρικό αστέρα. Ο θρύλος μας λέει ότι μέσα από τα μικρά τηλεσκόπια της εποχής νεφελώματα σαν το Μ57, έμοιαζαν μάλλον σαν πλανήτες, εξ ου και το όνομα. Τα πλανητικά νεφελώματα είναι τα πολύχρωμα υπολείμματα άστρων που πεθαίνουν και έχουν εκτοξεύσει στο διάστημα μεγάλο μέρος της μάζας τους. Το Δακτυλιοειδές Νεφέλωμα απέχει περίπου 2570 έτη φωτός από τη Γη και διαστέλλεται με ρυθμό περί το 1 δευτερόλεπτο του τόξου ανά αιώνα. Στην συγκεκριμένη απόσταση αντιστοιχεί σε 20 ως 30 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο, και έχει φθάσει σε διάμετρο της τάξεως του 1 έτους φωτός. Η μάζα του εκτιμάται σε 1,2 φορά τη μάζα του Ήλιου.Ο φωτεινός δακτύλιος που δίνει το χαρακτηρισμό «Δακτυλιοειδές» στο νεφέλωμα αποτελείται από περίπου 20.000 μεμονωμένες συστάδες πυκνού μοριακού αερίου υδρογόνου, κάθε μία από τις οποίες έχει μάζα περίπου όσο η Γη. Μέσα στον δακτύλιο, υπάρχει μια στενή ζώνη εκπομπής από κυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες – πολύπλοκα οργανικά μόρια που κανείς δεν περίμενε να έχουν σχηματιστεί στο νεφέλωμα του δακτυλίου. Έξω από τον φωτεινό δακτύλιο, βλέπουμε περίεργες «ακίδες» να απομακρύνονται από το κεντρικό άστρο, οι οποίες είναι εμφανείς στο υπέρυθρο, αλλά ήταν ελάχιστα ορατές στις εικόνες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble. Οι αστροφυσικοί πιστεύυν ότι θα μπορούσαν να οφείλονται σε μόρια που σχηματίζονται στις σκιές των πιο πυκνών τμημάτων του δακτυλίου, τα οποία προστατεύονται από την άμεση, έντονη ακτινοβολία από το κεντρικό θερμό άστρο.Οι εικόνες από το MIRI μας έδωσαν την πιο ευκρινή και καθαρή εικόνα του ασθενούς μοριακού φωτοστέφανου έξω από τον λαμπερό δακτύλιο. Μια εκπληκτική αποκάλυψη ήταν η παρουσία έως και δέκα ομόκεντρων χαρακτηριστικών σε τακτά διαστήματα μέσα σε αυτό το αχνό φωτοστέφανο. Αυτά τα τόξα πρέπει να σχηματίζονταν περίπου κάθε 280 χρόνια καθώς το κεντρικό άστρο απέβαλλε τα εξωτερικά του στρώματα. Όμως, όταν ένα μεμονωμένο άστρο εξελίσσεται σε πλανητικό νεφέλωμα, δεν υπάρχει καμία διαδικασία που να έχει τέτοιου είδους χρονική περίοδο. Αντίθετα, αυτοί οι δακτύλιοι δείχνουν ότι πρέπει να υπάρχει ένα άστρο-συνοδός στο σύστημα, που να περιφέρεται τόσο μακριά από το κεντρικό άστρο όσο ο Πλούτωνας από τον Ήλιο μας. Καθώς το ετοιμοθάνατο άστρο απέρριπτε την ατμόσφαιρά του, το άστρο-συνοδός διαμόρφωνε την εκροή και την σμίλευε. Κανένα άλλο τηλεσκόπιο εκτός από το Webb, δεν είχε την διακριτική ικανότητα για να αποκαλύψει αυτό το ανεπαίσθητο φαινόμενο. πηγή: https://webbtelescope.org/contents/early-highlights/webb-reveals-intricate-details-in-the-remains-of-a-dying-star

«Οπενχάιμερ»: Ο Κρίστοφερ Νόλαν μάς κάνει να φοβηθούμε ξανά το πυρηνικό ολοκαύτωμα. Η δυσοίωνη ταινία του Κρίστοφερ Νόλαν για τη ζωή του δημιουργού της ατομικής βόμβας, εκτός από θεαματικές εικόνες και χειροπιαστή ένταση, προσφέρει μια εύγλωττη προειδοποίηση για το μέλλον της ανθρωπότητας. Για όσους γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’90 και ύστερα, ο φόβος μήπως ο κόσμος μπορεί να καταστραφεί εξαιτίας ενός καταστροφικού πυρηνικού πολέμου μάλλον δεν ήταν στο νούμερο ένα της λίστας τους. Όσοι ανήκουμε σε αυτήν τη γενιά γνωρίσαμε τι σημαίνει πυρηνικός όλεθρος στα μαθήματα Ιστορίας, τα ντοκιμαντέρ για τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, τις ιστορίες για το ραδιενεργό νέφος του Τσερνόμπιλ που πέρασε πάνω από την Ελλάδα και τα «Κιμ, πάτα το κουμπί» memes που ακόμη και σήμερα ξεφυτρώνουν στο ίντερνετ. Ωστόσο, για όσους μεγάλωσαν στα 60s και έπειτα (ναι, οι μπούμερ) το ενδεχόμενο ενός πυρηνικού πολέμου δεν άνηκε καθόλου στην επιστημονική φαντασία. Ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, όπου οι ασκήσεις ετοιμότητας σε περίπτωση ραδιενεργής επίθεσης ήταν κομμάτι της σχολικής εκπαίδευσης ή, ακόμη, και στην Αγγλία, όπου τη δεκαετία του ’80 το κίνημα ενάντια στους πυρηνικούς εξοπλισμούς γνώρισε ευρεία αποδοχή. Ο Κρίστοφερ Νόλαν ανήκει σε αυτές τις γενιές, έχοντας μεγαλώσει στη Γηραιά Αλβιόνα και πιστεύοντας ακράδαντα, στα 13 του, πως εκείνος και οι φίλοι του θα πεθάνουν σε πυρηνικό ολοκαύτωμα, όπως έχει δηλώσει χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του. Κάπως έτσι ίσως εξηγείται το πώς έφτασε να γυρίζει σήμερα το «Οπενχάιμερ», ένα, όπως πάντα, μεγαλόπνοο πρότζεκτ που είχε καιρό στο μυαλό του, το οποίο χωρίς να χρειαστεί να απεικονίσει μια πυρηνική καταστροφή και επιλέγοντας να εστιάσει στον δημιουργό της ατομικής βόμβας Τζ. Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, αποδεικνύεται η πιο εύγλωττη προειδοποίηση για τον θανάσιμο κίνδυνο που διατρέχει η ανθρωπότητα από τον πυρηνικό οπλισμό. Η σινε-καταγωγή του «Οπενχάιμερ» Φυσικά ο Νόλαν δεν είναι ο πρώτος που τον ανησυχεί βαθιά η πιθανότητα κάποιος από τους ισχυρούς άνδρες του πλανήτη να «φλιπάρει» και να πατήσει το κουμπί που θα εξαλείψει τον πολιτισμό. Ο κινηματογράφος δεν άργησε καθόλου να ψηλαφήσει αυτό το συλλογικό άγχος, δίνοντας έμφαση σε μια εικονογραφία που δεν θα άφηνε περιθώρια για το μέγεθος μιας τέτοιας καταστροφής. Ήδη το 1947 ο σκηνοθέτης Νόρμαν Τάουρογκ είχε γυρίσει το… δικό του «Οπενχάιμερ», ανατρέχοντας στα όσα οδήγησαν στη δημιουργία της ατομικής βόμβας στο «The Beginning or the End». Όπως προδίδει ο τίτλος, ο Τάουρογκ προβληματίζεται με αντίστοιχο τρόπο με τον Νόλαν σχετικά με το αν η κατασκευή του υπερόπλου οδηγεί τελικά σε ένα νέο κεφάλαιο Ιστορίας ή στο οριστικό φινάλε της. Το πυρηνικό ολοκαύτωμα από απόσταση παρακολουθούν, λίγα χρόνια αργότερα, οι Γκρέγκορι Πεκ, Άβα Γκάρντνερ, Φρεντ Αστέρ και Άντονι Πέρκινς στο ψυχογράφημα του σπουδαίου Στάνλεϊ Κρέιμερ με τίτλο «On the Beach» (1959). Το πρωτοκλασάτο cast περνά τις μέρες του στην Αυστραλία, περιμένοντας από στιγμή στιγμή να φτάσει και σε εκείνους η ραδιενεργή κόλαση που θα τους αφανίσει. Αγωνιώδες, δεν λέμε, όχι όμως όσο το διαπεραστικό «The War Game» (1965) του εμβληματικού Πίτερ Γουότκινς. Το βραβευμένο με Όσκαρ (ψευδο)ντοκιμαντέρ καταγράφει το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί μια υποθετική πυρηνική επίθεση στην Αγγλία, υιοθετώντας έναν ρεαλισμό που κόβει την ανάσα. Μια αισθητική που περίπου είκοσι χρόνια αργότερα θα ξεπερνούσε ο συμπατριώτης του Μικ Τζάκσον με το «Threads». Βεβαίως, δεν ξεχνάμε πως τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 η ραδιενεργή Αποκάλυψη βρισκόταν στο φόντο μιας σειράς από sci-fi («Them!» – 1954, «The Day the Earth Stood Still» – 1951), φτάνοντας μέχρι τα φιλμ νουάρ («Kiss Me Deadly», 1955) και την κωμωδία, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το αριστουργηματικό «S.O.S. Πεντάγωνο Καλεί Μόσχα» (1964) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Ο τρόμος επιστρέφει Τις τελευταίες δεκαετίες η Αποκάλυψη, που «προτιμούσε» να καταναλώνει η ποπ κουλτούρα, είχε αλλάξει περιεχόμενο (πτώση μετεωρίτη, ακραία οικολογικά φαινόμενα κοκ), στην πραγματικότητα ωστόσο η πυρηνική απειλή κάθε άλλο παρά είχε κοπάσει. Γεγονός που επέστρεψε τραγικά στην καθημερινότητα εξαιτίας του πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος αφύπνισε καλά κρυμμένους φόβους ανά την υφήλιο. Υπό αυτό το πρίσμα, η θέαση του «Οπενχάιμερ» συνοδεύεται από μια ανατριχιαστική αίσθηση του επίκαιρου, με το φιλμ να πιάνει τον δυσοίωνο παλμό της εποχής θέλοντας να επιδράσει σαν μια αγωνιώδη προειδοποίηση. Μάλιστα, ορισμένοι κριτικοί δεν δίστασαν να το παρομοιάσουν με horror. Υπερβολή αν μη τι άλλο, όσο και αν το νολανικό σασπένς διαπερνά τη μεγάλη οθόνη, ενδεικτικό όμως της επίδρασης που καταφέρνει το έργο. Η αλήθεια στον παραπάνω ισχυρισμό έγκειται στο ότι ο φόβος είναι το συναίσθημα που τροφοδοτείται περισσότερο απ’ όλα στο «Οπενχάιμερ».«Πολλοί άνθρωποι ίσως αγνοούν πως όταν έπεσε η ατομική βόμβα το 1945, δεν αποτέλεσε απλώς ένα αποτρόπαιο συμβάν. Ήταν επίσης η στιγμή στην οποία έγινε κατανοητό ότι οι άνθρωποι ήταν πλέον ικανοί να εξολοθρεύσουν την ανθρωπότητα», δηλώνει σχετικά ο Νόλαν. Πρόκειται για το επιχείρημα που ακούγεται να υιοθετεί και ο κινηματογραφικός Οπενχάιμερ –παρεμπιπτόντως, αποστομωτικός στον ρόλο ο Κίλιαν Μέρφι– ο οποίος υπερασπίζεται τη ρίψη των ατομικών βομβών, ελπίζοντας πως έτσι θα πάψει κάθε μελλοντικός πόλεμος. Μάλλον αφελής ο κατά τ’ άλλα ιδιοφυής επιστήμονας, διότι παρέβλεψε ένα σταθερό ελάττωμα της ανθρώπινης φύσης. Εκείνο που θέλει το άτομο να καταναλώνει λαίμαργα κάθε νέα τεχνολογική εφεύρεση (δείτε, για παράδειγμα, τι συμβαίνει με την τεχνητή νοημοσύνη), ενώ ξεπερνά γρήγορα τους όποιους δισταγμούς του. Εξάλλου, είναι κάτι που αναγνωρίζει ο ίδιος ο Νόλαν: «Είναι εντυπωσιακό πως όλοι αυτοί οι άνθρωποι έκατσαν, έκαναν υπολογισμούς, διαπίστωσαν πως υπάρχει μια μικρή πιθανότητα να ανατιναχθεί ο κόσμος, αλλά, παρ’ όλα αυτά, επέλεξαν να συνεχίσουν. Στην ανθρώπινη ιστορία έχουν υπάρξει φορές που το ξέσπασμα πυρηνικού πολέμου ήταν τόσο κοντά ώστε ήταν αδύνατο για τον οποιονδήποτε να το αγνοήσει. Αλλά κανένας τρόμος δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ, σύντομα βρίσκουμε κάτι άλλο να μας ανησυχήσει. Έχουμε μια πολύπλοκη σχέση με τον φόβο». Ο μαζοχιστικός νιχιλισμός που περιγράφει ο Νόλαν είναι στην ουσία αυτό που έχει χαρακτηρίσει ο διορατικός διανοητής Μαρκ Φίσερ ως καπιταλιστικό ρεαλισμό. Μια ατομικιστική συμπεριφορά δηλαδή που μετουσιώνεται στο να συνεχίσουμε να κάνουμε όσα μας ικανοποιούν, επιλέγοντας να αγνοούμε τους μελλοντικούς κινδύνους.Πάντως, το «πυρηνικό άγχος» δεν αφορά αποκλειστικά την περίπτωση «Οπενχάιμερ». Αυτό το καλοκαίρι και άλλα αμερικανικά μπλοκμπάστερ έχουν με τον ένα ή τον άλλον τρόπο υπαινιχθεί την απειλή της μεγάλης βόμβας – όχι ατομικής, αλλά υδρογόνου πλέον. Ο πράκτορας Ίθαν Χαντ (Τομ Κρουζ) καλείται να σώσει το Άμπου Ντάμπι από επικείμενη ραδιενεργή επίθεση στην πρόσφατη «Επικίνδυνη Αποστολή: Θανάσιμη Εκδίκηση – Μέρος Πρώτο» (Κρίστοφερ ΜακΚουόρι), τη στιγμή που ακόμη και ο αθεράπευτα ρομαντικός Γουές Άντερσον στο «Asteroid City» απεικονίζει κωμικά στην έρημο μια δοκιμή α λα Τρίνιτι Τεστ. Η Αποκάλυψη πουλάει Προς το παρόν βέβαια το διάστημα που το «Οπενχάιμερ» παίζεται στους κινηματογράφους του εξωτερικού εκείνο που πρωτίστως έχει καταφέρει δεν είναι η αντιπυρηνική διαμαρτυρία αλλά η δημιουργία… επιχειρηματικών ευκαιριών. Σήμερα, το σημείο του Λος Άλαμος, όπου έγιναν οι εντατικές δοκιμές της ατομικής βόμβας τη δεκαετία του ’40, αποτελεί κομμάτι του εθνικού δρυμού Γουάιτ Σάιντς στο Νέο Μεξικό. Σημαντική μερίδα της περιοχής εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για στρατιωτικούς σκοπούς, έτσι είναι προσβάσιμο στο κοινό μονάχα δύο φορές τον χρόνο. Όπως σημειώνει σχετικό ρεπορτάζ του Atlantic, εξαιτίας της τεράστιας δημοφιλίας του «Οπενχάιμερ», που έχει συγκεντρώσει πάνω από 241 εκατ. δολάρια στο αμερικανικό box office, το υπουργείο Άμυνας αναγκάστηκε να προβεί σε προειδοποιήσεις σχετικά με την προσέλευση. Συγκεκριμένα, εν αναμονή του Οκτωβρίου, όταν πρόκειται να ανοίξει ξανά το πεδίο δοκιμών, ο αμερικανικός στρατός έχει διαμηνύσει πως πρόκειται να επιτρέψει μόνο 5.000 επισκέπτες τη μέρα(!) κι όποιος προλάβει πρόλαβε. Σαν να είναι το σημείο του Τρίνιτι Τεστ λούνα παρκ… Μπορεί να μην ξέρουμε τι θα έλεγε για όλα αυτά ο Οπενχάιμερ σήμερα, το σίγουρο πάντως είναι ότι πλέον γνωρίζουμε καλύτερα από ποτέ άλλοτε πως τα πυρηνικά όπλα είναι ένας υπαρκτός κίνδυνος, ο οποίος καλό θα ήταν να μείνει στη μεγάλη οθόνη – και μόνο. ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ – https://www.athinorama.gr/cinema/3019927/openxaimer-o-kristofer-nolan-mas-kanei-na-fobithoume-xana-to-puriniko-olokautoma/

Η μυστηριώδης εξαφάνιση των νεφών του Ποσειδώνα. Η εξαφάνιση των νεφών του αερίου γίγαντα συνδέεται με τον 11ετή κύκλο του ήλιου Ο Ποσειδώνας είναι ο όγδοος, κατά σειρά απόστασης από τον Ήλιο, πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Δεν είναι ορατός με γυμνό μάτι, ενώ αν παρατηρηθεί με ισχυρό τηλεσκόπιο μοιάζει με πράσινο δίσκο. Είναι τέταρτος μεγαλύτερος πλανήτης σε διάμετρο στο ηλιακό σύστημα με τη μάζα του να είναι 17 φορές μεγαλύτερη από τη μάζα της Γης. Περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο μία φορά κάθε 164,8 χρόνια και η μεγάλη του απόσταση από εμάς καθώς και το γεγονός ότι δεν έχουν οργανωθεί κάποιες αποστολές παρατήρησης και εξερεύνησης του παρά μόνο κάποια γρήγορα περάσματα ορισμένων διαστημικών σκαφών όπως το Voyager 2 δεν έχουν επιτρέψει στους επιστήμονες να κατανοήσουν σε βάθος τα κάθε είδους φαινόμενα που εξελίσσονται στον πλανήτη καθώς και οι αλληλεπιδράσεις του με το διαστημικό του περιβάλλον.Ενα από τα πιο χαρακτηριστικά εμφανισιακά στοιχεία του Ποσειδώνα είναι τα λευκά νέφη που υπάρχουν διάσπαρτα στη μπλε ατμόσφαιρα του. Από το 2019 άρχισε να παρατηρείται μια σταδιακή μείωση των λευκών νεφών στον Ποσειδώνα ώσπου τελικά εξαφανίστηκαν με ελάχιστα να κάνουν την εμφάνιση τους στο νότιο πόλο του πλανήτη. Το φαινόμενο πονοκεφαλιάζει τους επιστήμονες αφού τα τελευταία 30 χρόνια όπου υπήρχαν και συχνές καταγραφές εικόνων του Ποσειδώνα από διαστημικά τηλεσκόπια και κυρίως από το Hubble δεν είχε εντοπισθεί ξανά απουσία των νεφών του πλανήτη.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Icarus» ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι η εξαφάνιση των νεφών οφείλεται στην ηλιακή δραστηριότητα και πιο συγκεκριμένα στον 11ετη κύκλο της ηλιακής δραστηριότητας η οποία επηρεάζει σε διάφορα επίπεδα και τη Γη αφού ως γνωστόν όταν η ηλιακή δραστηριότητα είναι πιο έντονη παράγονται έντονα φαινόμενα όπως οι γεωμαγνητικές καταιγίδες που φτάνουν στον πλανήτη μας παράγοντας ατμοσφαιρικά φαινόμενα όπως το σέλας προκαλώντας παράλληλα προβλήματα στους τηλεπικοινωνιακούς δορυφόρους και τα ηλεκτρικά δίκτυα.Σύμφωνα με τους ερευνητές Ποσειδώνας δέχεται ισχυρή ηλιακή υπεριώδη ακτινοβολία η οποία προκαλεί φωτοχημικές αντιδράσεις στον μηχανισμό δημιουργίας των νεφών του Πλανήτη οι οποίες εμποδίζουν την παραγωγή αυτών των νεφών.«Ακόμα και τώρα, τέσσερα χρόνια αργότερα, οι πιο πρόσφατες εικόνες που τραβήξαμε τον περασμένο Ιούνιο εξακολουθούν να δείχνουν ότι τα σύννεφα δεν έχουν επιστρέψει στα προηγούμενα επίπεδα. Αυτό είναι εξαιρετικά συναρπαστικό και απροσδόκητο, ειδικά αφού η προηγούμενη περίοδος χαμηλής δραστηριότητας σύννεφων του Ποσειδώνα δεν ήταν τόσο δραματική και παρατεταμένη» αναφέρει ο Εράντι Τσάβες, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Κέντρο Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.«Είναι συναρπαστικό να μπορούμε να χρησιμοποιούμε τηλεσκόπια στη Γη για να μελετάμε το κλίμα ενός κόσμου που απέχει περισσότερο από 3 δισεκατομμύρια χλμ. από εμάς. Η πρόοδος στην τεχνολογία και οι παρατηρήσεις μας επέτρεψαν να μελετήσουμε τα ατμοσφαιρικά μοντέλα του Ποσειδώνα, τα οποία είναι βασικά για την κατανόηση της συσχέτισης μεταξύ του κλίματος του πλανήτη και του ηλιακού κύκλου» λέει ο Κάρλος Αλβάρεζ, αστρονόμος στο Αστεροσκοπείο Keck στη Χαβάη, μέλος της ερευνητικής ομάδας. πηγή: https://www.naftemporiki.gr/techscience/1506091/o-ilios-exafanise-ta-synnefa-toy-poseidona-vinteo/ – https://www.livescience.com/space/neptune/all-of-neptunes-clouds-have-mysteriously-disappeared-and-the-sun-may-be-to-blame

Ο Κρίστοφερ Νόλαν μιλάει για τον δικό του Οπενχάιμερ. Ο σκηνοθέτης της ταινίας υποστηρίζει ότι ο φυσικός που ανέλαβε τη δημιουργία της ατομικής βόμβας ήταν το πιο σημαντικό πρόσωπο που έζησε ποτέ και ταυτόχρονα απελπιστικά αφελής. Ο Κρίστοφερ Νόλαν καθοδηγεί τον πρωταγωνιστή του. © Universal Pictures. All Rights Reserved. Πίνοντας τσάι με τον Κρίστοφερ Νόλαν στο γραφείο του, που βρίσκεται σε μια ήσυχη οικιστική ζώνη του Λος Άντζελες, συζητήσαμε γιατί πίστεψε πως ο Οπενχάιμερ υπήρξε ο πιο σημαντικός άνθρωπος που έζησε ποτέ, πώς διάλεξε ανάμεσα στους μύθους και στα καταγεγραμμένα γεγονότα γύρω από την ιστορία του Οπενχάιμερ τι θα κρατήσει στο σενάριο που έγραψε, για το κούρεμα του Κίλιαν Μέρφι, αλλά και πώς έφτασε να γυρίσει αυτή την ταινία. Στις σημειώσεις της παραγωγής αναφέρετε: «Είτε σας αρέσει είτε όχι, ο Ρόμπερτ Οπενχάιμερ είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που έζησε ποτέ». Γιατί, όμως; Στο Χόλιγουντ δεν μας τρομάζει η υπερβολή. Αν το πιστεύω ειλικρινά; Απολύτως. Και αυτό γιατί, αν ο χειρότερος φόβος μου έβγαινε αληθινός, τότε ο Οπενχάιμερ θα μπορούσε να είναι ο άνθρωπος που θα είχε καταστρέψει τον κόσμο. Ποιος είναι πιο σημαντικός από αυτόν; Ίσως ο άνθρωπος που θα πατούσε το κουμπί και όντως θα κατέστρεφε τον κόσμο. Θα πρέπει να υπάρχει το κουμπί για να το πατήσεις. Νομίζω πως είναι εξαιρετικά εύκολο να υποστηρίξει κάποιος ότι ο Οπενχάιμερ είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που έζησε ποτέ. Εκείνος διευκόλυνε και πέτυχε τη δημιουργία ατομικών όπλων και μάλιστα της βόμβας υδρογόνου, επειδή άφησε τον Τέλερ να δουλέψει πάνω σε αυτό το πρότζεκτ. Συνεπώς, είναι αυτός που μπόρεσε να καθοδηγήσει με έναν τρόπο αποτελεσματικό τις δυνάμεις που είχε στη διάθεσή του. Αν σε κάποιο παράλληλο σύμπαν δεν υπήρχε ο Οπενχάιμερ, αλλά κάποιος άλλος στη θέση του, θα μπορούσαμε να έχουμε την ίδια εξέλιξη; Πολύ πιθανό. Αυτό το επιχείρημα, άλλωστε, χρησιμοποιείται για να μειωθεί η σημασία που είχε ο Οπενχάιμερ, ως άνθρωπος, στην Ιστορία. Η συγκεκριμένη απάντηση, επίσης, είναι σύμφωνη με το κόνσεπτ που θέλει την Ιστορία να δημιουργείται απλώς και μόνον από τις αλλαγές που συμβαίνουν σε μια κοινωνία και όχι από τα ξεχωριστά άτομα που την αποτελούν, κάτι που συνιστά ένα πολύ φιλοσοφικό ντιμπέιτ. Από ό,τι φαίνεται, μέσα σε περίπου δεκαπέντε λεπτά από όταν πληροφορήθηκε τη διάσπαση του ατόμου, υπέδειξε ότι θα μπορούσε να φτιαχτεί μια βόμβα με αλυσιδωτή αντίδραση. Νομίζω, βέβαια, ότι το ίδιο σκέφτηκαν πολλοί άλλοι επιστήμονες, κάτι σαν «ω, αυτό θα μπορούσε να γίνει βόμβα». Η ιστορία του επηρέασε κομβικά το πώς ζούμε τώρα και το πώς θα ζούμε για πάντα. Άλλαξε τελείως τον κόσμο, με έναν τρόπο που κανείς άλλος δεν τον έχει αλλάξει. Γίνεται λόγος για την εφεύρεση της τυπογραφίας και διάφορα άλλα, ενώ ο Οπενχάιμερ πρόσφερε στον κόσμο τη δυνατότητα να αυτοκαταστραφεί. Κανείς δεν το είχε κάνει αυτό ποτέ στο παρελθόν. Το απαισιόδοξο σενάριο θα ήταν αυτή η εφεύρεσή του να έφερνε το τέλος του κόσμου. Αλλά και αυτό να μη συνέβαινε, η πυρηνική βόμβα θα μπορούσε να σταματήσει για πάντα τους πολέμους, οπότε και πάλι αποτελεί τον πιο σημαντικό άνθρωπο στην Ιστορία. Από το 1945 και μετά, δεν είχαμε κανέναν παγκόσμιο πόλεμο, ως αποτέλεσμα της απειλής μιας αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής. Υπάρχουν λοιπόν δύο τρόποι για να δούμε τη συνεισφορά του, χωρίς να ξέρουμε ποιος από τους δύο είναι ο σωστός. Πολλά από όσα είπε για τη ρύθμιση των εξοπλισμών και τον τρόπο με τον οποίο θα εξελισσόταν το μέλλον αποδείχθηκαν απολύτως αληθινά. Πολλά από αυτά φαίνονταν, επίσης, απελπιστικά αφελή. Δεν έχει γραφτεί, όμως, ακόμη το τέλος αυτής της ιστορίας. Σε κάθε περίπτωση, πιστεύω πραγματικά ότι διέθετε μία από τις πιο ξεκάθαρα αμφίσημες προσωπικότητες στην Ιστορία. Ένα καίριο ερώτημα που με βασανίζει έχει να κάνει με το γιατί. Γιατί να γίνει ο Οπενχάιμερ τώρα; Θέλω να πω, η ιστορία του ήταν συνεχώς παρούσα όσο μεγάλωνα, όντας παιδί της πυρηνικής εποχής. Υπάρχουν ορισμένες ιστορίες που θέλεις να περιμένεις μέχρι να νιώσεις έτοιμος για να τις αφηγηθείς. Την ιστορία του Οπενχάιμερ την ήξερα κι εγώ από τότε που ήμουν παιδί, απ’ όταν μεγάλωνα στη σκιά που έριχναν τα πυρηνικά όπλα στο Ηνωμένο Βασίλειο των αρχών της δεκαετίας του ’80. Αποτελούσε ένα μεγάλο κομμάτι της ποπ κουλτούρας. Ήταν οι μέρες της εκστρατείας για τον πυρηνικό αφοπλισμό και των διαμαρτυριών στην αμερικανική βάση του Γκρίνχαμ Κόμον για τους πυρηνικούς πυραύλους Κρουζ. (Σ.τ.Μ.: Το 1983, η αμερικανική βάση του Γκρίνχαμ Κόμον, στην οποία είχαν εγκατασταθεί πύραυλοι Κρουζ, περικυκλώθηκε από περισσότερες από 50.000 Βρετανίδες, σε μία από τις μεγαλύτερες φιλειρηνικές κινητοποιήσεις στην Ιστορία του Η.Β.) Για μένα, αυτή η ιστορία αποτελούσε πάντα μία από εκείνες που δεν νομίζω ότι έχουν καταγραφεί στον κινηματογράφο με κάποιον ξεκάθαρο τρόπο. Και αυτό παρότι είναι μία από τις πιο σημαντικές και δραματικές ιστορίες που υπάρχουν. Αφού διάβασα, λοιπόν, το American Prometheus (το βραβευμένο με Πούλιτζερ βιβλίο των Κάι Μπερντ και Μάρτιν Σέργουιν, στο οποίο βασίζεται η ταινία και κυκλοφόρησε στα ελληνικά το 2008 ως Ο θρίαμβος και η τραγωδία του Ρόμπερτ Οπενχάιμερ, από τις εκδ. Τραυλός), ένα τόσο καλά τεκμηριωμένο και καλογραμμένο βιβλίο, απέκτησα την αυτοπεποίθηση που μου χρειαζόταν. Αυτό μπορεί να αποτελέσει τη βάση για μια ταινία ή ένα σενάριο. Επέστρεψα στο βιβλίο για να τσεκάρω τα γεγονότα της ταινίας και, προς έκπληξή μου, διάβασα ότι ο Τρούμαν είχε όντως αποκαλέσει τον Οπενχάιμερ «κλαψιάρη». Δεν φαίνεται πολύ «προεδρική» ως συμπεριφορά, σωστά; Λαμβάνοντας υπόψη την πρόσφατη Ιστορία, μου ακούγεται πολύ «προεδρική». Για μένα, αυτό είναι ένα κορυφαίο δραματικό σημείο καμπής στην ταινία, επειδή πολύ απλά καθιστά ξεκάθαρο το πόσο άσχημα είχε παραπλανηθεί ο Οπενχάιμερ. Ωραία το θέτετε. Υπάρχουν διαφορετικές μαρτυρίες για εκείνη τη συνάντηση, ενώ το συγκεκριμένο περιστατικό το θυμήθηκε ο Τρούμαν. Θεωρώ ότι είναι δίκαιο να παρουσιαστούν τα πράγματα μέσα από τη δική του ματιά, γιατί εκείνη τη στιγμή αναζητάμε μια τεράστια αλλαγή στην αντίληψη για την πραγματική κατάσταση του Οπενχάιμερ. Αυτοί οι δύο άντρες μπαίνουν στον ίδιο χώρο έχοντας εντελώς διαφορετικές προσδοκίες ως προς το τι είναι αυτή η συνάντηση. Και νομίζω ότι αυτή είναι μια στιγμή τεράστιας απογοήτευσης, ένα μεγάλο σημείο καμπής για τον Οπενχάιμερ, σε ό,τι αφορά τον τρόπο που προσέγγιζε την προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αυτού στο οποίο είχε εμπλακεί. Μου είναι δύσκολο να μη σκεφτώ πως ο Οπενχάιμερ θα μπορούσε να κατηγορηθεί για το ότι παίρνει τον εαυτό του πολύ στα σοβαρά. Όλα αυτά τα σχόλια, όπως «οι φυσικοί γνώρισαν την αμαρτία» και «έγινα ο θάνατος»… Πιστεύετε ότι προσπαθούσε να έχει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, κάπως σαν «θέλουμε να κατασκευάσουμε αυτό το φανταστικό εργαλείο, αλλά μετά θέλουμε να μας εμποδίσουν από το να το χρησιμοποιήσουμε»; Είναι κάπως σαν έναν κατά συρροή δολοφόνο που λέει «πιάστε με πριν σκοτώσω ξανά». Ή σαν έναν επιστήμονα μιας τεχνολογικής εταιρείας που λέει «επιβάλλετέ μου ρυθμίσεις, παρακαλώ». Νομίζω ότι υπάρχει ένας πολύ υψηλός βαθμός αυτοσυνειδησίας, αυτογνωσίας, ιδιαίτερα ως προς τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τον εαυτό του στον κόσμο. Και νομίζω ότι είχε απίστευτα στρατηγικό μυαλό. Θα μπορούσε να κατηγορηθεί για αφέλεια, όμως τα λάθη που έκανε ήταν το είδος των λαθών που μόνον οι άνθρωποι με την πιο λαμπρή στρατηγική σκέψη θα μπορούσαν να διαπράξουν. Και αυτό επειδή νομίζουν ότι είναι εξυπνότεροι από όλους τους άλλους. Δεν αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει γύρω τους στην αληθινή του διάσταση. Η ταινία προσπαθεί να αγκαλιάσει την εμβληματική φύση τού ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Οπενχάιμερ, αλλά και να κατανοήσει ότι αυτή η φύση ήταν δημιούργημα του ίδιου και της συνείδησής του. Ο κόσμος τώρα είναι γεμάτος με βόμβες υδρογόνου σε υποβρύχια, πυραύλους και βομβαρδιστικά, απέχουμε μόλις 45 λεπτά από την έλευση του Αρμαγεδδώνα. Εδώ είναι που έχεις διαφορετικές σφαίρες επιρροής και διαφορετικούς επιστήμονες, οι οποίοι ασχολούνται με διαφορετικές πτυχές της ατομικής ενέργειας. Αυτό που βλέπει κάποιος στις αρχές της δεκαετίας του 1950 είναι τον Οπενχάιμερ να προσπαθεί να ευθυγραμμιστεί με τον στρατό, τον οποίο θεωρούσε κάτι σαν αντίπαλο δέος της αεροπορίας. Το πρόγραμμα της πολεμικής αεροπορίας αφορούσε βόμβες υδρογόνου ικανές να προκαλέσουν γενοκτονίες, ενώ ο Οπενχάιμερ σκέφτηκε μια νέα στρατηγική προσέγγιση, να φέρει τη σύγκρουση πίσω στο πεδίο της μάχης. Ελίχθηκε και έβαλε τον στρατό απέναντι στην αεροπορία. Το μάθημα που παίρνουμε, και νομίζω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον, είναι πως ο Οπενχάιμερ είχε εξαιρετικά στρατηγική σκέψη, αλλά παρ’ όλα αυτά κατατροπώθηκε και φάνηκε αφελής. Νομίζω ότι η φιλοδοξία του Οπενχάιμερ υπερέβαινε τη νοημοσύνη του, παρόλο που διέθετε ένα από τα πιο λαμπερά μυαλά. Δεν ήταν ο καλύτερος μαθηματικός. Δεν ήταν ο κορυφαίος κβαντικός φυσικός. Ήταν ανάμεσα στους κορυφαίους, αλλά δεν ήταν, πραγματικά, ο κορυφαίος. Δεν είχε κερδίσει βραβείο Νομπέλ, όπως πολλοί σύγχρονοί του. Φιλοδοξούσε, όμως, να είναι ο καλύτερος, ο πιο διάσημος. Νομίζω ότι αυτή η φιλοδοξία του συνδυαζόταν με τη γνώση του για τους επιστήμονες, τους ήξερε όλους. Ως άνθρωπος, ήταν πολύ γοητευτικός. Ταίριαξε με τον υποστράτηγο Λέσλι Γκρόουβς, τον επικεφαλής μηχανικό του Προγράμματος Μανχάταν, ο οποίος δεν φαινόταν να συμπαθεί καν τους επιστήμονες. Κανείς δεν πίστευε πως ο Οπενχάιμερ ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να διευθύνει το Λος Άλαμος, εκτός από τον Γκρόουβς, κάτι που είναι καταπληκτικό. Πώς τα κατάφερε; Είχα την ευκαιρία να βάλω τον Κιπ Θορν (τον φυσικό του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Καλιφόρνιας και νομπελίστα, που ήταν εκτελεστικός παραγωγός στην ταινία του Νόλαν Interstellar) να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Κίλιαν. Όταν ο Κιπ ήταν στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, μπορούσε να παρακολουθεί σεμινάρια στο Ινστιτούτο Προηγμένων Μελετών, το οποίο διηύθυνε ο Οπενχάιμερ. Όπως μας μετέφερε ο Κιπ, ο Οπενχάιμερ επέτρεπε να γίνει ένα είδος ομαδικής συζήτησης και στη συνέχεια παρενέβαινε την κατάλληλη στιγμή, για να συνοψίσει όσα είχαν λεχθεί. Όπως φαίνεται, ήταν πολύ γρήγορος σε αυτό. Μπορούσε να συνοψίσει κάτι πολύ εκτενές και πολύπλοκο το οποίο είχε πει ένας συνάδελφός του και στη συνέχεια να στρέψει τη συζήτηση στο επόμενο στάδιο. Αυτό το χαρακτηριστικό του, ως «ενορχηστρωτή», ήταν απαραίτητο για την επιτυχία ενός τόσο μεγάλου πρότζεκτ. Είναι κάπως σαν αυτό που κάνει ένας σκηνοθέτης του κινηματογράφου; Συγκεντρώσατε έναν τεράστιο αριθμό κορυφαίων ηθοποιών σε αυτή την ταινία. Οι ηθοποιοί έρχονταν και συζητούσαμε έχοντας κάνει την έρευνά τους για το πώς ήταν στην πραγματική ζωή ο χαρακτήρας που ερμήνευαν. Είχαν τόνους δουλειάς να κάνουν. (Γέλια) Λόγω της ύπαρξης του American Prometheus, είχαν μια μεγάλη πηγή για να αντλήσουν υλικό. Στη συνέχεια, έκαναν τη δική τους έρευνα και έψαχναν να βρουν τι σημαίνει ο κάθε χαρακτήρας γι’ αυτούς, κάτι που δεν είχα την ευκαιρία να κάνω ποτέ πριν. Έτσι, για παράδειγμα, στη σκηνή που λαμβάνει χώρα σε μια αίθουσα με όλους τους επιστήμονες, μπορούσαμε να αυτοσχεδιάσουμε στη συζήτηση. Το σενάριο υπήρχε, αλλά οι ηθοποιοί μπορούσαν να μπουν σε αυτό με όχημα το πάθος και τις γνώσεις που απέκτησαν μέσα από την προσωπική τους μελέτη. Σας εξέπληξαν καθόλου πράγματα στον τρόπο με τον οποίο οι ηθοποιοί ερμήνευσαν τους ρόλους τους; Ήταν μια συνεχής διαδικασία εκπλήξεων. Μερικές φορές λάμβαναν χώρα πραγματικά αναζωογονητικές συζητήσεις ως προς το τι πραγματικά συμβαίνει, επειδή η ταινία αφηγείται μια ιστορία όπου η συμπεριφορά των ανθρώπων, πολιτική ή προσωπική, είναι γεμάτη με γρίφους και ασάφειες. Για παράδειγμα, υπάρχει μια σκηνή που προέκυψε επειδή ο Τζέιμς Ρεμάρ, ο οποίος υποδύεται τον Χένρι Λ. Στίμσον, τον υπουργό Πολέμου του Τρούμαν, μου μιλούσε συνέχεια για το ότι είχε μάθει πως ο Στίμσον και η σύζυγός του είχαν περάσει τον μήνα του μέλιτός τους στο Κιότο. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε έναν από τους λόγους που ο Στίμσον αφαίρεσε το Κιότο από τη λίστα των προς βομβαρδισμό πόλεων. Αρχικά τον είχα βάλει να διαγράφει την πόλη από τη λίστα λόγω της πολιτιστικής της σημασίας. Στη συνέχεια, όμως, του είπα «πρόσθεσέ την αυτή την πληροφορία». Είναι μια φανταστικά συναρπαστική στιγμή, όπου κανείς δεν ξέρει πώς να αντιδράσει. Πώς τα καταφέρατε στα γυρίσματα με ένα τόσο μεγάλο καστ και με τόσο πολλές τοποθεσίες γυρισμάτων; Κάθε φορά που μπλέκεις με μυριάδες τοποθεσίες, με πολλούς διαφορετικούς ηθοποιούς, πάντα η φάση μοιάζει με παζλ. Προσωπικά, επέμεινα να προγραμματίσω τα πάντα με άξονα το κούρεμα του Κίλιαν. (Γέλια) Και αυτό διότι έχω αλλεργία στις περούκες που βλέπουμε στις ταινίες. Πραγματικά, δεν ήθελα να έχει η ταινία τίποτα το τεχνητό όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο οι χαρακτήρες της παρουσιάζουν τον εαυτό τους. Μία από τις στιγμές-κλειδιά που πραγματικά με έκαναν και κόλλησα στην ιστορία, στην οποία αναφέρθηκα στην ταινία μου Tenet, ήταν ότι οι επιστήμονες, όταν έκαναν τους υπολογισμούς τους, δεν μπορούσαν να αποκλείσουν εντελώς την πιθανότητα να προκληθεί φωτιά και να καταστρέψουν τον κόσμο. Προχώρησαν ωστόσο και πάτησαν το κουμπί. Αυτό που ήθελα να αποτυπώσω ήταν το πώς θα αισθανόταν κάποιος αν μπορούσε να είναι σε εκείνο το δωμάτιο, μαζί τους. Πώς θα το βίωνε; Τι θα ένιωθε γι’ αυτό; Μπορεί κανείς να του δώσει μικρότερη σημασία και να πει ότι θεωρούσαν μικρή την πιθανότητα. Έχοντας, όμως, πραγματοποιήσει κι εγώ πολλές γιγαντιαίες εκρήξεις σε κινηματογραφικά πλατό, όπου η ασφάλεια είναι το απολύτως πιο σημαντικό πράγμα, γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι η ένταση γύρω από αυτές τις αναφλέξεις είναι απίστευτη. Είναι πολύ δύσκολο ακόμη και για τους τύπους που κάνουν τα ειδικά εφέ να μας πουν με ακρίβεια πώς ακριβώς θα ακούγεται, πώς ακριβώς θα δείχνει κάθε έκρηξη. Καθώς πλησιάζει η αντίστροφη μέτρηση, η ατμόσφαιρα γίνεται απίστευτα τεταμένη. Ανάγοντας, λοιπόν, αυτή την ένταση στο επίπεδο του Προγράμματος Μανχάταν, της δοκιμής Τρίνιτι, δεν μπορώ καν να φανταστώ τι επικρατούσε. Με ενθουσίασε, όμως, το να προσπαθήσω να δώσω στους θεατές μια αίσθηση αυτής της στιγμής, να νιώσουν σαν να βρίσκονται σε αυτόν τον χώρο. Στην περίπτωση της ιστορίας που αφηγείται η ταινία, λειτούργησαν τα πράγματα και ο κόσμος επέζησε. Ποιος έκανε τον υπολογισμό; Ο Τέλερ. Ένα από τα λίγα πράγματα που έχω αλλάξει στην ταινία, σε σχέση με την πραγματική ιστορία, είναι ότι έβαλα τον Οπενχάιμερ να πηγαίνει να συμβουλευτεί για τον υπολογισμό τον Αϊνστάιν αντί για τον Άρθουρ Κόμπτον, ο οποίος διηύθυνε ένα παράρτημα του Προγράμματος Μανχάταν στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου. Τον Αϊνστάιν τον γνωρίζει το κοινό. Αλλά τον υπολογισμό τον έκανε ο Τέλερ. Και, ξέρετε, νομίζω ότι ήταν σχεδόν με έναν διαστροφικό τρόπο υπερήφανος. Έτσι φαίνεται μέσα από το ύφος των συζητήσεων που έχουμε στη διάθεσή μας. Είναι κάτι το τρομακτικό. Ο Οπενχάιμερ παρουσιάζεται στην ταινία σαν ένα τρομερά βασανισμένο άτομο, σαν σπίθες να ανάβουν συνεχώς μέσα στο κεφάλι του. Η ταινία αποτελεί τη δική μου ερμηνεία πάνω στη ζωή του. Ήθελα αυτή η ερμηνεία να είναι δυνατή, να είναι πολύ προσωπική. Δεν ήθελα να κάνω ένα ντοκιμαντέρ. Όσον αφορά τη συμμόρφωση με τα ιστορικά δεδομένα, νομίζω ότι είναι πολύ πιο ακριβής από ό,τι φαντάζεται ο κόσμος. Πολλά από τα πράγματα που ενδεχομένως φαντάζουν ως προϊόντα επινόησης έχουν όντως συμβεί. Μια σύντομη ερώτηση σχετικά με το πλάνο που δείχνει τη δοκιμή Τρίνιτι, όταν ο Οπενχάιμερ και ο Γκρόουβς, μαζί με τους φυσικούς και τους μηχανικούς, πυροδοτούν την πρώτη πυρηνική βόμβα. Πώς το γυρίσατε; Χρησιμοποιήσατε καθόλου πλάνα από την πραγματική δοκιμή; Ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίσαμε τη δοκιμή Τρίνιτι βασίστηκε στην αποφυγή της αισθητικής των γραφικών που παράγονται μέσω υπολογιστή, επειδή νομίζω ότι αυτά τα γραφικά είναι εγγενώς λίγο ασφαλή, λίγο αδιάφορα. Οπότε προκάλεσα το συνεργείο που ασχολείται με τα εφέ να βρει αναλογικές εικόνες από τον πραγματικό κόσμο που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για να πετύχουμε το αποτέλεσμα που θέλαμε, γνωρίζοντας ότι η δοκιμή Τρίνιτι έπρεπε να αποτελέσει την πιο εντυπωσιακή σκηνή της ταινίας. Μερικά από τα πράγματα που σκέφτηκαν ήταν εξαιρετικά μικρά και μικροσκοπικά, που εμφανίζονται ως μεγαλύτερα. Κάποια άλλα ήταν απολύτως τεράστια και απαιτούσαν όλων των ειδών τα περίπλοκα πρωτόκολλα ασφαλείας, καθώς οι ηθοποιοί συμμετείχαν σε μια «μικρογραφία» του περιβάλλοντος που επικρατούσε εκεί έξω, στην έρημο, τη νύχτα, όσο όλοι αυτοί οι άνθρωποι περίμεναν την πυροδότηση αυτής της συσκευής. Μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι σκαρφιστήκατε την ταινία στο τόσο σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από το Tenet. Ολοκλήρωσα τη συγγραφή του σεναρίου μέσα σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα απ’ όταν την ξεκίνησα, αλλά είχα ήδη δουλεμένα πολλά πράγματα. Πριν από πολλά χρόνια, είχα γράψει ένα σενάριο για τη ζωή του Χάουαρντ Χιουζ, το οποίο δεν γυρίστηκε ποτέ σε ταινία, επειδή το έγραψα την ίδια περίοδο που ο Σκορσέζε γύριζε τη δική του ταινία γι’ αυτόν. (Γέλια) Αλλά δούλεψα μέχρι τέλους το σενάριο για τη δική μου ικανοποίηση, κάτι που μου έμαθε πολλά πράγματα για το πώς να συγκεντρώνω την ουσία από την ιστορία της ζωής ενός ανθρώπου και πώς να τη βλέπω υπό ένα θεματικό πρίσμα, έτσι ώστε η ταινία να είναι κάτι περισσότερο από το άθροισμα των μερών της. Οπότε, κατά κάποιον τρόπο, ναι, το σενάριο μου πήρε μερικούς μήνες μόνο να το γράψω, αλλά στην πραγματικότητα είναι το αποτέλεσμα είκοσι χρόνων σκέψης. Πάντα με ρωτάνε: Ξέρεις τι θα κάνεις μετά; Και η απάντηση είναι πάντα η ίδια. Κάνω ένα πράγμα τη φορά, στο οποίο αφοσιώνομαι με όλο μου το είναι. Παρ’ όλα αυτά, για μένα, η ταινία δεν τελειώνει εκεί. Η ταινία ολοκληρώνεται αφού τη δει το κοινό, όπως μου αρέσει να λέω. Όταν, λοιπόν, η ταινία βγαίνει στις κινηματογραφικές αίθουσες, τότε είναι που ολοκληρώνεται και γίνεται ό,τι είναι να γίνει στον χώρο της κουλτούρας. Και αυτό που γίνεται έχει συνήθως βαθύ αντίκτυπο στο πού θα πάω στη συνέχεια. Θα ήταν πολύ πιο λογικό να δουλεύω τρία πράγματα ταυτόχρονα και να έχω το επόμενο πλάνο μου προγραμματισμένο. Πολλοί κινηματογραφιστές το κάνουν αυτό. Απλώς εγώ δεν ήμουν ποτέ καλός σε κάτι τέτοιο. ■ ΙΝFO → Η ταινία Οπενχάιμερ, σε σκηνοθεσία Κρίστοφερ Νόλαν, με τους Κίλιαν Μέρφι, Έμιλι Μπλαντ, Ματ Ντέιμον, Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ, Φλόρενς Πιου, Τζος Χάρτνετ, Κέισι Άφλεκ, Ράμι Μάλεκ, Μπένι Σαφντί, Μάικλ Αγκαράνο και Κένεθ Μπράνα, βγαίνει στις αίθουσες στις 24 Αυγούστου, σε διανομή της Tanweer. ☛ 7 trivia του Οπενχάιμερ που μας γοήτευσαν Tα γυρίσματά του, τα παραλειπόμενα και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που παίζουν ρόλο στην αφήγηση, αλλά δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές. → Η ταινία είναι η μεγαλύτερη σε διάρκεια που έχει γυρίσει ο Κρίστοφερ Νόλαν (180 λεπτά). Το μήκος της μπομπίνας 70 χιλιοστών της ταινίας είναι σχεδόν 18 χιλιόμετρα και το βάρος της φτάνει τα 272 κιλά. → Σε μια σκηνή ο Οπενχάιμερ λέει πως θα γνωρίζουν εάν η βόμβα θα έχει επιτυχία σε 1 ώρα και 58 λεπτά. Η σκηνή της έκρηξης γίνεται 1 ώρα και 58 λεπτά μετά την έναρξη του φιλμ. → Γυρίσματα έγιναν στην καμπίνα που χρησιμοποιούσε ο πραγματικός Οπενχάιμερ στο Νέο Μεξικό. Η όψη της αποκαταστάθηκε ειδικά για την ταινία. → Ο Νόλαν άκουσε για πρώτη φορά το όνομα του Οπενχάιμερ στους στίχους του τραγουδιού Russians του Στινγκ. → Στις κουρτίνες της κουζίνας του Οπενχάιμερ που φαίνονται στην ταινία μπορεί να διακρίνει κανείς φύλλα γκίνγκο μπιλόμπα, ως συμβολική αναφορά στα δέντρα γκίνγκο μπιλόμπα που επιβίωσαν από τους βομβαρδισμούς της Χιροσίμα. → Στην πρώτη σκηνή που βλέπουμε τον Αϊνστάιν στο φιλμ, πετάει μια πέτρα. Το επώνυμό του στα γερμανικά σημαίνει, κυριολεκτικά, «μία πέτρα» (ein stein). → Στη μουσική επένδυση της ταινίας δεν ακούγονται καθόλου ντραμς. Τόσο ο Νόλαν όσο και ο συνθέτης Λούντβιχ Γκόρανσον δεν ήθελαν να ακούγεται στο φιλμ ένα μουσικό όργανο τόσο πολύ συνδεδεμένο με τον στρατό, που δεν θα ταίριαζε στον χαρακτήρα του Οπενχάιμερ. Dennis Overbye / © 2023 The New York Times Company. Απόδοση: Παναγιώτης Κούστας – https://www.kathimerini.gr/k/k-magazine/562576834/o-kristofer-nolan-milaei-gia-ton-diko-toy-openchaimer/

Soyuz MS-24: προετοιμασία για εκτόξευση Σήμερα, οι ηλιακοί συλλέκτες του επανδρωμένου διαστημικού σκάφους δοκιμάστηκαν στο Baikonur - τμήματα φωτοκυττάρων αναπτύχθηκαν και ακτινοβολήθηκαν με ισχυρούς λαμπτήρες για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας της μετατροπής της φωτεινής ενέργειας σε ηλεκτρική ενέργεια. Επιπλέον, στο χώρο εργασίας του πλοίου ολοκληρώνεται η εγκατάσταση ειδικού εξοπλισμού και εξοπλισμού στο όχημα καθόδου και στο διαμέρισμα ανέσεων. Εκτόξευση του Soyuz MS-24 - 15 Σεπτεμβρίου https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567857

Ο κινητήρας Cubesat που αναπτύχθηκε από τη Roscosmos δοκιμάστηκε με επιτυχία σε τροχιά Το σύστημα προώθησης αερίου που αναπτύχθηκε από την OKB Fakel δοκιμάστηκε σε τροχιά ως μέρος του ρωσικού μικρού διαστημικού σκάφους Geoscan-Edelweiss. Το σύστημα πρόωσης αναπτύχθηκε από την επιχείρηση με την υποστήριξη του Ταμείου Προώθησης Καινοτομίας ειδικά για δορυφόρους CubeSat 3U και ο πίνακας ελέγχου δημιουργήθηκε από ειδικούς της Geoscan. Ήταν απαραίτητο να ελεγχθεί εάν ένας τέτοιος κινητήρας θα μπορούσε να λειτουργήσει σε συνθήκες διαστημικής πτήσης και να μάθουμε πώς η συμπερίληψή του θα επηρεάσει την τροχιά του διαστημικού σκάφους. Η ολοκλήρωση του προγράμματος δοκιμών πτήσης είχε προγραμματιστεί να συμπέσει με την πρώτη επέτειο από την εκτόξευση του πρώτου δορυφόρου Geoscan-Edelweiss από το κοσμοδρόμιο του Μπαϊκονούρ. Στο μέλλον, τέτοια συστήματα πρόωσης αερίου σχεδιάζεται να χρησιμοποιηθούν για τη διόρθωση της τροχιάς και την αφαίρεση κυβικών από αυτήν μετά το τέλος της ζωής τους - για την απόρριψη χρησιμοποιημένων δορυφόρων. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567856

«Η κούρσα για την εκμετάλλευση της Σελήνης ξεκίνησε» λέει ο επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας. Στιγμιότυπο από την εκτόξευση της αποστολής Luna-25 της Ρωσίας. Η συντριβή του ρωσικού σκάφους στο φεγγάρι δεν πτοεί την Ρωσία που επιθυμεί την παρουσία της εκεί.Λίγες ώρες μετά την συντριβή του σκάφους της κατά την προσπάθεια προσεδάφισης του στη Σελήνη ο Γιούρι Μπορίσοφ, επικεφαλής της Roscosmos, της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας, δήλωσε ότι «η κούρσα για την εκμετάλλευση της Σελήνης μόλις ξεκίνησε και η Ρωσία πρέπει να παραμείνει παίκτης σε αυτή την κούρσα αφού η χώρα έχει ζωτικά εθνικά συμφέροντα στη Σελήνη. Δεν πρόκειται μόνο για το κύρος της χώρας και την επίτευξη κάποιων γεωπολιτικών στόχων. Πρόκειται για τη διασφάλιση αμυντικών δυνατοτήτων και την επίτευξη τεχνολογικής κυριαρχίας».Το ρωσικό διαστημόπλοιο Luna-25 συνετρίβη την περασμένη Κυριακή στη Σελήνη έπειτα από περιστροφή σε ανεξέλεγκτη τροχιά. Η κρατική διαστημική εταιρεία της Ρωσίας, Roskosmos, δήλωσε ότι έχασε την επαφή με το σκάφος λίγο μετά την εμφάνιση ενός προβλήματος καθώς κινούνταν σε τροχιά πριν από την προσελήνωση. Το διαστημικό σκάφος ξέφυγε από τον έλεγχο και συνετρίβη.Το μη επανδρωμένο σκάφος επρόκειτο να προσεληνωθεί στον νότιο πόλο της Σελήνης για να αναζητήσει παγωμένο νερό. Το Luna-25, που είχε περίπου το μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου, είχε σκοπό να λειτουργήσει για ένα έτος στον νότιο πόλο της Σελήνης, όπου επιστήμονες στη NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπίσει ίχνη παγωμένου νερού στους κρατήρες. Η εκτόξευση του Luna-25 ήταν η πρώτη στην οποία προχώρησε η Ρωσία μετά το 1976. Η αποτυχία της αποστολής απέδειξε σύμφωνα με τους αναλυτές τη μειωμένη διαστημική ισχύ της Ρωσίας μετά τις ένδοξες μέρες του Ψυχρού Πολέμου.Την Τετάρτη 23 Αυγούστου είναι προγραμματισμένη η προσπάθεια προσελήνωσης του σκάφους της αποστολής Chandrayaan-3 της Ινδίας. Το σκάφος θα προσπαθήσει να προσεδαφιστεί σε μια περιοχή του Νότιου Πόλου της Σελήνης και μεταφέρει ένα ρομποτικό εξερευνητή. ΗΠΑ, Ευρώπη, Κίνα, Ρωσία, Ινδία αλλά και νέες ανερχόμενες διαστημικές δυνάμεις όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα έχουν στρέψει την προσοχή τους στη Σελήνη με στόχο τη δημιουργία βάσεων εκεί με στόχο την εκμετάλλευση του πλούσιου ορυκτού πλούτου του φυσικού μας δορυφόρου, την ανάπτυξη εμπορικών δραστηριοτήτων (π.χ. τουριστικών) αλλά και τη μετατροπή της σε ενδιάμεσο σταθμό για τον Άρη και άλλες περιοχές του ηλιακού μας συστήματος.Η NASA σχεδιάζει σειρά επανδρωμένων αποστολών στη Σελήνη στο πλαίσιο του προγράμματος Artemis ενώ σε συνεργασία με τους συμμάχους της (Ευρώπη, Καναδά, Ιαπωνία) σχεδιάζει τη κατασκευή σεληνιακού διαστημικού σταθμού. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος από την πλευρά του θέλει να φτιάξει το «σεληνιακό χωριό», μια μεγάλη βάση στην αθέατη πλευρά της Σελήνης που θα λειτουργεί ως επιστημονικό-ερευνητικό κέντρο αλλά και ως τουριστικός προορισμός. Κίνα και Ρωσία έχουν ανακοινώσει την από κοινού δημιουργίας επανδρωμένης βάσης στη Σελήνη ενώ ανάλογες προθέσεις έχει η Ινδία. Δυναμική παρουσία αναμένεται να έχει φυσικά και ο ιδιωτικός τομέας μόλις ξεκαθαρίσουν οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί στον φυσικό μας δορυφόρο.Επίκεντρο της προσπάθειας κατάκτησης της Σελήνης είναι ο Νότιος Πόλος της και σχεδόν το σύνολο των αποστολών όλων των χωρών οργανώνονται σε αυτή την περιοχή αφού στο υπέδαφος αυτής της περιοχής εντοπίστηκε η παρουσία νερού σε παγωμένη μορφή η ύπαρξη και χρήση του οποίου είναι κρίσιμη για τη δημιουργία των πρώτων λειτουργικών εγκαταστάσεων στο φεγγάρι. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1505735/i-koyrsa-gia-tin-ekmetalleysi-tis-selinis-xekinise-leei-o-epikefalis-tis-rosikis-diastimikis-ypiresias/

Η δεύτερη επιθεώρηση και το χτύπημα του φέρινγκ κεφαλής πραγματοποιήθηκε από την Progress MS-24. 🚀 Ήδη την επόμενη Τετάρτη, το διαστημικό μας φορτηγό θα ξεκινήσει προς τον ISS! Το μεταφορικό πλοίο θα φτάσει στο σταθμό σε δύο ημέρες. Θα παραδώσει περίπου 2.500 κιλά φορτίου επί του σκάφους: ⛽ 500 kg καυσίμου σε δεξαμενές ανεφοδιασμού. 💧 420 κιλά πόσιμο νερό. 🌀 40 κιλά συμπιεσμένου αζώτου. 🎒 1.535 κιλά εξοπλισμού και εργαλείων πόρων, ιατρικές προμήθειες, τρόφιμα, καθώς και συσκευασίες για διαστημικά πειράματα. https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_3027 Η αρχή πλησιάζει! Σήμερα, ένα όμορφο μπλε βαγόνι παρέδωσε το Progress MS-24 στη θέση 31 του κοσμοδρομίου Baikonur. Εδώ, το διαστημικό φορτηγό περιμένει να ελλιμενιστεί με το όχημα εκτόξευσης Soyuz-2.1a. Εκτός από καύσιμα, νερό και τρόφιμα, το φορτηγό πλοίο θα παραδώσει πακέτα στον ISS για μια σειρά διαστημικών πειραμάτων. Ανάμεσα τους: 🔹 "Hurricane" (μελέτη και πρόληψη φυσικών καταστροφών) 🔹 "Terminator" (ακούγεται ανατριχιαστικό, αλλά αυτή είναι η μελέτη της ανώτερης μεσόσφαιρας - της κάτω θερμόσφαιρας της γης). 🔹 "Cardiovector" (πώς λειτουργεί η καρδιά κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης διαστημικής πτήσης;); 🔹 "Εικονικό" (πώς αλλάζει ο χωρικός προσανατολισμός κατά τη διάρκεια μεγάλων πτήσεων;); 🔹 "Biomag-M" (η επίδραση του εξωτερικού χώρου στις ιδιότητες των μικροοργανισμών). 🔹 "Probiovit" (μελετώντας τη δυνατότητα παρασκευής προβιοτικών στο ISS, με άλλα λόγια - γιαούρτια, μην γελάτε, αυτό είναι σημαντικό). 🔹 «Βιοαποικοδόμηση» (μελετούν πώς διάφοροι μικροοργανισμοί επηρεάζουν τα υλικά των διαστημικών σκαφών - για να προστατεύσουν τον εξοπλισμό, φυσικά). https://vk.com/presscentre.energia?w=wall-167742670_3029

Το πλήρωμα του Crew-7 με τον Konstantin Borisov έφτασε στο διαστημόπλοιο στη Φλόριντα! Μαζί με τον Konstantin Borisov, τα μέλη του πληρώματος Crew-7 Jasmine Mogbeli, Andreas Mogensen και Satoshi Furukawa έφτασαν στο Διαστημικό Κέντρο Κένεντι της NASA. Εκτόξευση του Crew Dragon - 25 Αυγούστου στις 10:49 π.μ. PT https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567852