Δροσος Γεωργιος

To James Webb εντόπισε έναν από τους πρώτους γαλαξίες του Σύμπαντος (βίντεο) Πρόκειται για ένα γαλαξία ηλικίας περίπου 13,4 δισ. ετών.Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα που χρησιμοποίησε το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αναφέρουν ότι μια μακρινή «μουτζούρα» φωτός είναι ένας από τους πρώτους γνωστούς γαλαξίες στο Σύμπαν. Ο γαλαξίας ονομάστηκε «Γαλαξίας της Maisie» παίρνοντας το όνομα της κόρης του επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Στίβεν Φινκλεστέιν η οποία γεννήθηκε την μέρα που ανακαλύφθηκε αυτός ο γαλαξίας τον Αύγουστο του 2022. Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι ο γαλαξίας άρχισε να εκπέμπει φως περίπου 390 εκατομμύρια χρόνια μετά τη Μεγάλη Έκρηξη, το μυστηριώδες κοσμικό φαινόμενο από το οποίο προέκυψε το Σύμπαν. Σύμφωνα με τις τελευταίες αναθεωρημένες σε σχέση με το παρελθόν εκτιμήσεις των επιστημόνων η Μεγάλη Έκρηξη συνέβη πριν από περίπου 13,8 δισ. έτη. Αν η χρονολόγηση των ερευνητών για τον γαλαξία Maisie επιβεβαιωθεί τον τοποθετεί μεταξύ των τεσσάρων αρχαιότερων γαλαξιών που γνωρίζουμε στο Σύμπαν.«Το συναρπαστικό με τον γαλαξία Maisie είναι ότι ήταν ένας από τους πρώτους πολύ μακρινούς γαλαξίες που εντοπίστηκαν από το James Webb και είναι ο πρώτος που επιβεβαιώθηκε ότι είναι πράγματι πανάρχαιος φασματοσκοπικά» αναφέρει ο Φινκελστέιν καθηγητής αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν. Το James Webb έχει εντοπίσει μέχρι στιγμής τέσσερις γαλαξίες οι οποίοι όπως δείχνουν τα στοιχεία που τους συνοδεύουν σχηματίστηκαν μόλις 300-500 εκατ. έτη μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Οι ανακαλύψεις αυτών των γαλαξιών στην ουσία ξαναγράφουν την ιστορία του Σύμπαντος πονοκεφαλιάζοντας σε πρώτο επίπεδο τους επιστήμονες αλλά ανοίγουν ταυτόχρονα και νέους πολύ ενδιαφέροντες επιστημονικούς δρόμους για την κατανόηση της ύπαρξης και εξέλιξης του Σύμπαντος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1504526/to-james-webb-entopise-enan-apo-toys-protoys-galaxies-toy-sympantos-vinteo/

Οι «Νέοι Ορίζοντες» μετράνε το αληθινό σκοτάδι του σύμπαντος. Πόσο σκοτεινός είναι ο νυχτερινός ουρανός; Αν βγείτε έξω κατά τη διάρκεια μιας νύχτας χωρίς φεγγάρι και κοιτάξετε ψηλά, πιθανότατα δεν θα είναι και τόσο σκοτεινά. Τα φώτα του δρόμου ή τα φώτα της κοντινής βεράντας διαχέουν μια λάμψη υποβάθρου, ιδιαίτερα αν τυχαίνει να είναι μπλε-λευκά LED. Είναι πολύ πιθανό η φωτορύπανση στη γειτονιά σας να είναι τόσο έντονη ώστε να βλέπετε ελάχιστα άστρα στον νυχτερινό ουρανό. Ακόμη και σε αγροτικές περιοχές ο Γαλαξίας μας δεν είναι ορατός στον νυχτερινό ουρανό. Στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη, μόνο το ένα τέταρτο των παιδιών έχουν δει τον Γαλαξία.Για να ξεφύγετε από την φωτορύπανση πρέπει να ταξιδέψετε σε πολύ μακρινές γωνιές του κόσμου. Μία από τις πιο απομακρυσμένες είναι η έρημος των Άνδεων στη Χιλή. Εκεί μπορείτε να δείτε έναν από τους πιο σκοτεινούς ουρανούς στον κόσμο. Αλλά ακόμη και αυτός δεν είναι ένας πραγματικά σκοτεινός ουρανός. Η ατμόσφαιρά μας εκπέμπει μια αμυδρή λάμψη ακόμα και στην πιο σκοτεινή νύχτα. Προκαλείται από το υπεριώδες φως του ήλιου και τις κοσμικές ακτίνες που ιονίζουν την ανώτερη ατμόσφαιρα της Γης. Αυτή η ατμοσφαιρική λάμψη δεν είναι αισθητή όταν κοιτάμε απευθείας προς τα πάνω, αλλά είναι εκεί και περιορίζει τις δυνατότητες των τηλεσκοπίων που βρίσκονται στη Γη. Ακόμη και τα καλύτερα τηλεσκόπια έχουν πρόβλημα με την αυξανόμενη τη φωτορύπανση. Η φωτογραφία που τράβηξε ο Babak Tafreshi δείχνει τον νυχτερινό ουρανό πάνω από την έρημο Atacama. Έτσι εκτοξεύουμε τηλεσκόπια στο διάστημα. Πέρα από την ατμόσφαιρα της Γης, τα τηλεσκόπια Hubble και James Webb έχουν σίγουρα μια καθαρότερη θέα του ουρανού. Όσο καταπληκτικές κι αν είναι οι εικόνες τους, δεν απαθανατίζουν τον πραγματικά σκοτεινό ουρανό. Η διάχυση του ηλιακού φωτός είναι ένα πρόβλημα. Το ηλιακό μας σύστημα είναι γεμάτο με διάχυτη σκόνη και κάθε σωματίδιο σκεδάζει το ηλιακό φως. Στη Γη, μπορούμε να δούμε αυτή τη διάσπαρτη λάμψη ως το ζωδιακό φως. Είναι αχνό στα μάτια μας, αλλά ορατό ακόμα και στο διάστημα. Η νύχτα του διαπλανητικού διαστήματος είναι σκοτεινή, αλλά και πάλι όχι αρκετά σκοτεινή.Για να δούμε την πραγματική θέα του σκοτεινού ουρανού, θα χρειαστεί να ταξιδέψουμε πέρα από τη σκόνη, στο πιο απομακρυσμένο άκρο του ηλιακού μας συστήματος. Πολύ πέρα από την τροχιά του Πλούτωνα. Τα Voyager I και II έχουν ταξιδέψει τόσο μακριά, όπως και τα Pioneers 10 και 11. Όμως έχουμε χάσει εδώ και καιρό την επαφή με τα Pioneers, κι ενώ επικοινωνούμε ακόμα με τους Voyagers, δεν έχουν την δυνατότητα να μας στείλουν κάποια εικόνα. Ευτυχώς όμως υπάρχει ένα ακόμα απομακρυσμένο διαστημικό σκάφος που μπορεί να το κάνει. Η σημερινή (17/8/2023) θέση του διαστημικού σκάφους New Horizons Πρόκειται για το New Horizons που πέρασε πολύ κοντά από τον Πλούτωνα το 2015 και στη συνέχεια από το αντικείμενο Arrokoth της Ζώνης Kuiper. Τώρα απέχει σχεδόν 57 αστρονομικές μονάδες(*) από τον Ήλιο και οι κάμερές του μπορούν ακόμα να συλλέξουν δεδομένα. Πρόσφατα η επιστημονική ομάδα που χειρίζεται το διαστημικό σκάφος New Horizons προσπάθησε να συλλάβει το ευάλωτο σκοτάδι του σύμπαντος. Στόχευσαν με την κάμερα των «Νέων Οριζόντων» σε ένα τμήμα του ουρανού μακριά από τον Γαλαξία μας, μακριά από τον Ήλιο και μακριά από φωτεινά άστρα. Και στη συνέχεια μέτρησαν το φως που συνέλλεξε η κάμερα.Όταν συνέκριναν αυτή την ποσότητα του φωτός με την αντίστοιχη ποσότητα που κατέγραψε η κάμερα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble, διαπίστωσαν ότι ναι μεν ήταν πιο ‘σκοτεινό’ κατά μία αναμενόμενη ποσότητα, αλλά υπήρχε ακόμα κάποια αχνή λάμψη που οι αστρονόμοι δεν μπορούν να εξηγήσουν. Αν λάβετε υπόψιν το φως του υποβάθρου που αναμένουμε από τους μακρινούς γαλαξίες μέχρι την Μεγάλη Έκρηξη, το New Horizons μέτρησε περίπου την διπλάσια ποσότητα. Έτσι, η κάμερα του διαστημικού σκάφους προγραματίζεται ώστε να παρατηρήσει άλλες 15 σκοτεινές τοποθεσίες τον επόμενο μήνα, με την ελπίδα να δει το γυμνό σκοτάδι του σύμπαντος ή να επαληθεύσει την ύπαρξη αυτής της μυστηριώδους λάμψης στο διαστημικό υπόβαθρο. (*) 1 αστρονομική μονάδα ή 1 AU = η μέση απόσταση Γης-Ήλιου = περίπου 150 εκατομμύρια χιλιόμετρα διαβάστε περεισσότερα: 1. New Horizons is So Far Away, it Can Measure the True Darkness of the Universe – https://www.universetoday.com/162805/new-horizons-is-so-far-away-it-can-measure-the-true-darkness-of-the-universe/ 2. The Science Perspective: Looking for Light with New Horizons – http://pluto.jhuapl.edu/News-Center/Science-Perspectives.php?page=20230808 https://physicsgg.me/2023/08/17/οι-νέοι-ορίζοντες-μετράνε-το-αληθινό/

Οι Oleg Kononenko, Nikolay Chub και Aleksey Ovchinin κρίθηκαν κατάλληλοι για διαστημική πτήση! Σήμερα, η CPC φιλοξένησε συνεδρίαση της Γενικής Ιατρικής Επιτροπής, η οποία ανέλυσε τα δεδομένα των ιατρικών εξετάσεων κοσμοναυτών των πρώτων και εφεδρικών πληρωμάτων της 70ης και 71ης μακράς διάρκειας αποστολών στο ISS κατά την περίοδο προετοιμασίας πριν από την πτήση. Ως αποτέλεσμα της συνάντησης, βγήκε συμπέρασμα σχετικά με την καταλληλότητα των κοσμοναυτών των κύριων και εφεδρικών πληρωμάτων του Soyuz MS-24 - Oleg Kononenko, Nikolai Chub και Alexei Ovchinin - για διαστημική πτήση. Εκτόξευση του πυραύλου φορέα Soyuz-2.1a με το διαστημόπλοιο Soyuz MS-24 από το Baikonur — 15 Σεπτεμβρίου https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567821

Στην τροχιά της Σελήνης εισήλθε το ρωσικό διαστημόπλοιο Luna-25. Στην τροχιά της Σελήνης εισήλθε σήμερα ρωσικό διαστημόπλοιο, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα για τις φιλοδοξίες της χώρας να είναι η πρώτη που θα προσεληνωθεί στον νότιο πόλο στην αναζήτηση παγωμένου νερού.Το Luna-25 εισήλθε στην τροχιά της Σελήνης στις 11:57 τοπική ώρα (και ώρα Ελλάδας), ανακοίνωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roskosmos.Το «Luna-25» μπήκε σε τροχιά τεχνητού δορυφόρου της Σελήνης! Αυτό εξασφαλίστηκε με δύο ενεργοποιήσεις του συστήματος πρόωσης του αυτόματου σταθμού. Η πρώτη ενεργοποίηση πραγματοποιήθηκε στις 11:57 ώρα Μόσχας από έναν κινητήρα διορθωτικής πέδησης και διήρκεσε 243 δευτερόλεπτα, η δεύτερη - από μηχανές ήπιας προσγείωσης και διήρκεσε 76 δευτερόλεπτα.Το Luna-25 θα κάνει κύκλους γύρω από τη Σελήνη, τον μοναδικό φυσικό δορυφόρο της Γης, για περίπου πέντε ημέρες, στη συνέχεια θα αλλάξει πορεία για να ξεκινήσει μια απαλή προσγείωση στον νότιο πόλο της Σελήνης η οποία έχει προγραμματιστεί για τις 21 Αυγούστου.Το ινδικό Chandrayaan-3 εισήλθε σε σεληνιακή τροχιά νωρίτερα αυτόν τον μήνα πριν από μια προγραμματισμένη προσελήνωση στον νότιο πόλο αργότερα αυτό τον μήνα.Το Luna-25, που έχει περίπου το μέγεθος ενός μικρού αυτοκινήτου, έχει σκοπό να λειτουργήσει για έναν χρόνο στον νότιο πόλο, όπου επιστήμονες στη NASA και άλλες διαστημικές υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια έχουν εντοπίσει ίχνη παγωμένου νερού στους κρατήρες.Η ύπαρξη νερού στη Σελήνη θα έχει συνέπειες για τις μεγάλες διαστημικές δυνάμεις, επιτρέποντας ενδεχομένως μεγαλύτερα διαστήματα ανθρώπινης διαμονής στον πλανήτη, κάτι που θα επέτρεπε την εξόρυξη σεληνιακών πόρων.Κανένα ρωσικό διαστημόπλοιο δεν έχει εισέλθει σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη μετά το Luna-24, τη σοβιετική αποστολή στη Σελήνη το 1976, σύμφωνα με τον Ανατόλι Ζακ, δημιουργό και εκδότη του www.RussianSpaceWeb.com που καταγράφει τα ρωσικά διαστημικά προγράμματα.«Η είσοδος σε τροχιά είναι απολύτως κρίσιμη για την επιτυχία αυτού του σχεδίου», δήλωσε ο Ζακ στο πρακτορείο Reuters. «Είναι μια πρώτη για τη μετασοβιετική περίοδο».«Ορισμένοι κάνουν λόγο για μια δεύτερη αναμέτρηση για τη Σελήνη, άρα είναι πολύ σημαντικό για τη Ρωσία να επαναλάβει αυτό το πρόγραμμα. Το Luna-25 δεν είναι απλώς μια αποστολή — είναι μέρος μιας πολύ ευρύτερης ρωσικής στρατηγικής που απλώνεται σε δέκα χρόνια στο μέλλον». https://www.naftemporiki.gr/techscience/1504182/rosia-stin-trochia-tis-selinis-eisilthe-to-diastimoploio-luna-25/

Παγκόσμιος πόλεμος για την έβδομη ήπειρο της Γης. Το έδαφός της αποτελεί ένα νέο Ελντοράντο· κλειδί, το νερό που φέρεται να είναι συγκεντρωμένο στους πόλους της και ανοίγει τον δρόμο για τη δημιουργία «αποικιών» στο έδαφός της. Μοιάζει, πλέον, να είναι κοινό μυστικό ότι η Γη δεν έχει έξι αλλά επτά ηπείρους. Η μια από αυτές μάλιστα – η Σελήνη -, παρά το γεγονός ότι βρίσκεται εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την επιφάνειά της, έχει αρχίσει να αντιμετωπίζεται ως ένα νέο Ελντοράντο, το οποίο οι μεγάλες δυνάμεις της Γης ετοιμάζονται να «κατακτήσουν» με κάθε κόστος.Ακόμη κι αν αυτό, όπως ήδη φοβούνται ορισμένοι, σημάνει έναν πόλεμο στο Διάστημα, με την εμπλοκή της Ρωσίας, των ΗΠΑ, της Κίνας και της Ινδίας, αλλά και της ΕΕ και της Ιαπωνίας. Οσο για την αιτία που οδηγεί τις εξελίξεις προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση, δεν είναι άλλη από τα πολύτιμα (και ενίοτε σπάνια) στοιχεία και συστατικά που φέρονται να είναι κρυμμένα εκεί.Το «κλειδί» κρύβεται κυρίως στο νερό – που αποκαλείται και «χρυσός της Σελήνης» -, η ύπαρξη του οποίου επιβεβαιώθηκε για πρώτη φορά το 2008 από τους Ινδούς με την αποστολή του «Chandrayaan-1». Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής δεδομένα, είναι κυρίως συγκεντρωμένο με τη μορφή πάγου στους δύο πόλους της Σελήνης.Γι’ αυτό και οι νέες αποστολές, τόσο αυτές που έχουν ήδη ξεκινήσει όσο και εκείνες που σχεδιάζονται για το άμεσο μέλλον, έχουν ως προορισμό τους τον νότιο πόλο του δορυφόρου της Γης, η εξερεύνηση του οποίου αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, ειδικά καθώς το περιβάλλον εκεί θεωρείται ελάχιστα «φιλικό». Αγώνας δρόμου Ρωσίας – Ινδίας για τον νότιο πόλο Το βέβαιο είναι ότι η ύπαρξη νερού εκτιμάται ότι θα επιτρέψει και θα επιταχύνει τον σχεδιαζόμενο «εποικισμό» της Σελήνης. Κάτι που με τη σειρά του εξηγεί τη σπουδή των Ρώσων να πιστωθούν την πρωτιά, έστω και εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία, ο οποίος συνεχίζεται και απορροφά ολοένα μεγαλύτερο επιστημονικό και οικονομικό δυναμικό. Το επιχειρούν δε με το σκάφος «Luna-25» που εκτόξευσαν την περασμένη Παρασκευή – το πρώτο ύστερα από 40 χρόνια – θέλοντας να προλάβουν τους Ινδούς, οι οποίοι φιλοδοξούν να τους κάνουν χαλάστρα, κόβοντας αυτοί πρώτοι το νήμα με το «Chandrayaan-3», έστω και για λίγες ημέρες, αν όχι ώρες.«Ελπίζουμε ότι θα φτάσουμε στις 21 του μήνα» δήλωσε ο επικεφαλής της ρωσικής διαστημικής υπηρεσίας Roscosmos Γιούρι Μπορίσοφ. «Είμαι βέβαιος ότι θα έχουμε μια ομαλή και ακριβή άφιξη και ότι θα είμαστε οι πρώτοι» πρόσθεσε ο ίδιος, δίνοντας ένα τόνο αισιοδοξίας. Εστω και αν τα υπάρχοντα χρονοδιαγράμματα δεν του εγγυώνται την επιτυχία, καθώς το «Luna-25» έχει προγραμματιστεί να προσσεληνωθεί στο διάστημα 21-24 Αυγούστου, οι αντίστοιχες ημερομηνίες για το ινδικό διαστημόπλοιο είναι η 23η ή 24η του μήνα.Σύμφωνα με την ισπανική «El Pais», πάντως, αυτή η κόντρα θυμίζει λίγο την ιστορία του Δαβίδ με τον Γολιάθ, καθώς οι Ινδοί μπορεί να κοιτάζουν στα μάτια τους Ρώσους, όμως είναι πολύ πιο πίσω από αυτούς. Για του λόγου το αληθές, το «Luna-25» έχει τη δυνατότητα να παραμείνει προσκολλημένο στον νότιο πόλο επί πάνω από έναν χρόνο, διεξάγοντας έρευνες για πάγο (και άλλα στοιχεία) και μεταδίδοντας διαρκώς δεδομένα. Οι ΗΠΑ φοβούνται την Κίνα και ετοιμάζουν ρελάνς Από την πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παρακολουθούν άπρακτες τις εξελίξεις και τη ρωσοϊνδική κόντρα. Το αντίθετο: Το επικρατέστερο σενάριο αναφέρει ότι η NASA, σε συνεργασία με τη Space-X του Ιλον Μασκ, σχεδιάζει μια εντυπωσιακή ρελάνς, την οποία θα σφραγίσει μια επανδρωμένη αποστολή στη Σελήνη το 2025.Στην Ουάσιγκτον δεν κρύβουν, μάλιστα, ότι θεωρούν ως τον πιο σοβαρό ανταγωνιστή τους όχι τη Ρωσία (παρά την τεχνογνωσία και εμπειρία που διαθέτει), αλλά την Κίνα. Η ανησυχία και η ένταση μεγαλώνουν καθώς η Μόσχα δεν κρύβει ότι έχει στα σκαριά και κοινές αποστολές με το Πεκίνο, επεκτείνοντας τη στρατηγική συνεργασία τους και στο Διάστημα, με ό,τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται και σε επίπεδο στρατιωτικών δυνατοτήτων και συσχετισμών.«Δεν θέλω η Κίνα να φτάσει πρώτη στον νότιο πόλο της Σελήνης και να μας πει ότι το μέρος εδώ είναι δικό μας και δεν έχετε θέση» δήλωσε χαρακτηριστικά ο επικεφαλής της NASA Μπιλ Νέλσον στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου την οποία παραχώρησε με αφορμή την εκτόξευση του «Luna-25». Εφτασε, μάλιστα, να ευχηθεί καλή επιτυχία στη ρωσική αποστολή, προφανώς επειδή θεωρεί πως έτσι θα υπάρξει άλλος ένας σοβαρός διεκδικητής των «οικοπέδων» της Σελήνης – με την κρυφή ελπίδα αυτό να προκαλέσει τριγμούς στη γενικότερη συνεργασία Κίνας και Ρωσίας.Το σίγουρο είναι ότι η έκβαση της αναμέτρησης για τη Σελήνη θα αποτελέσει και προπομπό για εκείνη που όλα δείχνουν ότι θα ακολουθήσει. Αυτή στην οποία το «τρόπαιο» θα είναι η κατάκτηση του πλανήτη Αρη, ο οποίος τελικώς δεν αποκλείεται να γίνει η όγδοη ήπειρος της Γης. https://www.in.gr/2023/08/16/b-science/space/pagkosmios-polemos-gia-tin-evdomi-ipeiro-tis-gis/

Αιώνιες μεγαθύελλες συγκλονίζουν τον Κρόνο (βίντεο) Εικόνα μιας τεράστιας καταιγίδας στον Κρόνο όπως την κατέγραψε το σκάφος της αποστολής Cassini. πηγή φωτό (NASA/JPL/Space Science Institute) Απρόσμενη ανακάλυψη στον άρχοντα των δαχτυλιδιών του ηλιακού μας συστήματος.Είναι ο πιο εντυπωσιακός οπτικά και με το πιο ενεργό και πολύπλοκο κοσμικά σύστημα πλανήτης του ηλιακού μας συστήματος. Γνωρίζαμε ότι ο Κρόνος έχει πολλά ενδιαφέροντα στοιχεία που περιμένουν να ανακαλύψουμε αλλά η πιο πετυχημένη κατά τεκμήριο διαστημική αποστολή που έχει γίνει μέχρι σήμερα, η αποστολή Cassini που εξερεύνησε για περίπου 15 χρόνια τον άρχοντα των δαχτυλιδιών και τα δεκάδες φεγγάρια του, αποκάλυψε ένα εκπληκτικό γεμάτο εκπλήξεις διαστημικό οικοσύστημα.Το σκάφος της αποστολής Cassini είχε εντοπίσει μεγαθύελλες στον Κρόνο οι μηχανισμοί των οποίων παρέμεναν μυστηριώδεις για τους επιστήμονες. Αστρονόμοι από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϋ και το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν-Αν Άρμπορ πραγματοποίησαν έρευνα για τις καταιγίδες στον Κρόνο και διαπίστωσαν ότι αυτές οι μεγαθύελλες επιμένουν για αιώνες και «ανακατεύουν» τη μεγάλου βάθους ατμόσφαιρα του πλανήτη.Ο Κρόνος θεωρούνταν μέχρι σήμερα πιο ήρεμος ατμοσφαιρικά από τον άλλο γίγαντα αερίου του ηλιακού συστήματος, τον Δία, ο οποίος φιλοξενεί για εκατοντάδες χρόνια μια καταιγίδα πλάτους 16.000 χλμ. που ονομάζεται Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα καθώς και ορισμένες μικρότερες από αυτή αλλά παρόλα αυτά γιγάντιες και έντονες καταιγίδες. Αν και η Μεγάλη Ερυθρά Κηλίδα παραμένει η μεγαλύτερη καταιγίδα στο ηλιακό σύστημα, οι καταιγίδες του Κρόνου που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα είναι παρόμοιες με τους τυφώνες στη Γη αλλά είναι πολύ μεγαλύτερες και ισχυρότερες από αυτές στον πλανήτη μας.Η ερευνητική ομάδα μελέτησε τις διαταραχές στην κατανομή αερίου αμμωνίας στην ατμόσφαιρα του Κρόνου. «Η κατανόηση των μηχανισμών των μεγαλύτερων καταιγίδων στο ηλιακό σύστημα τοποθετεί τη θεωρία των τυφώνων σε ένα ευρύτερο κοσμικό πλαίσιο, αμφισβητώντας την τρέχουσα γνώση μας και ωθώντας τα όρια της επίγειας μετεωρολογίας», δήλωσε ο επίκουρος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, Τσενγκ Λι.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι συγκέντρωση της αμμωνίας ήταν χαμηλότερη στα μεσαία γεωγραφικά πλάτη του Κρόνου, υποδηλώνοντας υψηλότερο στρώμα πάγου-νέφους αμμωνίας. Περίπου 200-400 χλμ. κάτω από αυτό, ωστόσο, οι συγκεντρώσεις αμμωνίας αυξήθηκαν. Η ομάδα πιστεύει ότι αυτός ο εμπλουτισμός είναι το αποτέλεσμα της μεταφοράς αμμωνίας από τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας στα κατώτερα στρώματα με τη μορφή βροχής αμμωνίας. Αυτό το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα μεγάλων καταιγίδων που μπορεί να διαρκούν εκατοντάδες χρόνια. Η έρευνα των αστρονόμων δείχνει ότι παρόλο που ο Κρόνος και ο Δίας έχουν παρόμοιες συνθέσεις είναι εντυπωσιακά διαφορετικοί. Ενώ ο Δίας έχει επίσης διαφορές μεταξύ των στρωμάτων σε όλη την ατμόσφαιρά του, αυτές οι παραλλαγές δεν οφείλονται στη δραστηριότητα των καταιγίδων όπως συμβαίνει με τον Κρόνο. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ των γιγάντων αερίου, ακόμη και όταν υπάρχουν ο ένας δίπλα στον άλλο στα ίδια πλανητικά συστήματα όπως συμβαίνει με τον Δία και τον Κρόνο. Η έρευνα θα μπορούσε επίσης να έχει αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο οι επιστήμονες αναζητούν μεγάλες καταιγίδες σε γίγαντες αερίου εκτός του ηλιακού συστήματος. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1504231/aionies-megathyelles-sygklonizoyn-ton-krono-vinteo/

Το κυνήγι του «δαίμονα» Οι φυσικοί επιβεβαιώνουν την προ 67 ετών πρόβλεψη για το σωματίδιο «δαίμονας» Η χαρακτηριστική διέγερση ενός μετάλλου είναι το πλασμόνιό του, το οποίο είναι μια κβαντισμένη συλλογική ταλάντωση της πυκνότητας των ηλεκτρονίων του. Το 1956, ο θεωρητικός φυσικός Ντέιβιντ Πάινς (David Pines) προέβλεψε ότι ένας ξεχωριστός τύπος πλασμονίου, που ονομάζεται «δαίμονας», θα μπορούσε να υπάρχει σε τρισδιάστατα (3D) μέταλλα που περιέχουν περισσότερα από ένα είδη φορέων φορτίου. Τα ηλεκτρόνια σε ένα στερεό μπορούν να κάνουν κάτι περίεργο: Αν και κανονικά έχουν μάζα και ηλεκτρικό φορτίο, o Πάινς υποστήριξε πως μπορούν να συνδυαστούν για να σχηματίσουν ένα σωματίδιο που είναι χωρίς μάζα, είναι ουδέτερο και δεν αλληλεπιδρά με το φως. Χαρακτήρισε το σωματίδιο αυτό «δαίμονα» και έκτοτε έχουν υπάρξει εικασίες πως μπορεί να παίζει σημαντικό ρόλο στις συμπεριφορές ενός μεγάλου εύρους μετάλλων- ωστόσο οι ίδιες αυτές ιδιότητες που το καθιστούν ενδιαφέρουν κάνουν δύσκολο τον εντοπισμό του.Ομάδα ερευνητών της οποίας ηγήθηκε ο Πίτερ Αμπαμόντε, καθηγητής Φυσικής στο University of Illinois Urbana-Champaign κατάφερε να εντοπίσει τον «δαίμονα» του Πάινς 67 χρόνια μετά την εκτίμηση περί της ύπαρξής του. Όπως σημειώνουν οι ερευνητές στο Nature [Pines’ demon observed as a 3D acoustic plasmon in Sr2RuO4], χρησιμοποίησαν μια πειραματική τεχνική η οποία διεγείρει απευθείας τις ηλεκτρονικές καταστάσεις ενός υλικού, επιτρέποντάς τους να δουν την «υπογραφή» του «δαίμονα» στο ρουθηνικό στρόντιο. α) επιφάνεια Fermi που δείχνει τα τρία είδη ηλεκτρονίων, α, β και γ. (β) Απεικόνιση του δαίμονα στο Sr2RuO4, ως μια διαμόρφωση των ζωνών γ και β που διατηρεί σταθερή τη συνολική πυκνότητα ηλεκτρονίων. Μια από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις στον εν λόγω κλάδο είναι πως τα ηλεκτρόνια χάνουν τη μοναδικότητά τους στα στερεά. Οι ηλεκτρικές αλληλεπιδράσεις τα κάνουν να συνδυάζονται, συνθέτοντας συλλογικές μονάδες. Με επαρκή ενέργεια, τα ηλεκτρόνια μπορούν να σχηματίζουν ακόμα και σύνθετα σωματίδια, τα πλασμόνια, με νέο φορτίο και μάζα που καθορίζεται από τις αλληλεπιδράσεις αυτές. Ωστόσο η μάζα είναι συνήθως τέτοια που τα πλασμόνια δεν μπορούν να σχηματιστούν με τις ενέργειες που είναι διαθέσιμες σε θερμοκρασία δωματίου.Ο Πάινς ανακάλυψε ότι υπάρχει μια εξαίρεση στον κανόνα αυτό. Αν ένα στερεό έχει ηλεκτρόνια σε πάνω από μία ενεργειακές μπάντες, όπως συμβαίνει σε πολλά μέταλλα, υποστήριξε, τα πλασμόνιά τους μπορούν να συνδυάζονται και να σχηματίζουν ένα νέο πλασμόνιο που δεν έχει μάζα και είναι ουδέτερο: Πρόκειται για τον προαναφερθέντα «δαίμονα». Οι «δαίμονες» αυτοί δεν έχουν μάζα, μπορούν να σχηματιστούν με οποιαδήποτε ενέργεια, οπότε μπορεί να υπάρχουν σε όλες τις θερμοκρασίες- και αυτό οδήγησε σε εικασίες πως έχουν σημαντική επίδραση στη συμπεριφορά διαφόρων μετάλλων.Η ουδετερότητα του «δαίμονα» σημαίνει πως δεν αφήνει υπογραφή σε συμβατικά πειράματα συμπυκνωμένης ύλης. «Η συντριπτική πλειονότητα των πειραμάτων γίνονται με φως και μετρούν οπτικές ιδιότητες, μα η ηλεκτρική ουδετερότητα σημαίνει πως οι “δαίμονες” δεν αλληλεπιδρούν με το φως» είπε ο Αμπαμόντε, προσθέτοντας ότι χρειαζόταν ένα άλλου είδους πείραμα.Ο ίδιος και οι συνεργάτες μελετούσαν το ρουθενικό στρόντιο για άλλο λόγο: Το μέταλλο είναι παρόμοιο με υπεραγωγούς υψηλών θερμοκρασιών, χωρίς ταυτόχρονα να είναι. Σε αυτό το πλαίσιο έκαναν την πρώτη έρευνα/ καταγραφή των ηλεκτρονικών του ιδιοτήτων. Η ερευνητική ομάδα του Γιόσι Μαένο, καθηγητή Φυσικής στο Kyoto University, συνέθεσε δείγματα υψηλής ποιότητας του μετάλλου που ο Αμπαμόντε και ο πρώην τελειόφοιτος Αλί Χουσεΐν, εξέτασαν με μια ειδική τεχνική (momentum-resolved electron energy-loss spectroscopy) η οποία χρησιμοποιεί την ενέργεια από ηλεκτρόνια που εκτοξεύονται στο μέταλλο για την απευθείας παρατήρηση των χαρακτηριστικών του μετάλλου, περιλαμβανομένων πλασμονίων που σχηματίζονται. Καθώς οι ερευνητές εξέταζαν τα δεδομένα, βρήκαν μια ηλεκτρονική κατάσταση χωρίς μάζα.Ο Χουσεΐν, πλέον ερευνητής στην Quantinuum, λέει πως «αρχικά δεν είχαμε ιδέα τι ήταν. Οι “δαίμονες” δεν είναι mainstream. Η πιθανότητα εμφανίστηκε νωρίς, και βασικά γελάσαμε με αυτήν. Μα καθώς απορρίπταμε ενδεχόμενα αρχίσαμε να υποπτευόμαστε πως βρήκαμε στα αλήθεια τον “δαίμονα”». https://www.huffingtonpost.gr/entry/to-keneyi-toe-daimona-letheke-epistemoniko-mesterio-dekaetion_gr_64d9fc99e4b077b577037188 – https://mrl.illinois.edu/57513 Κοινοποιήστε:

Soyuz MS-24: Ολοκληρώθηκαν οι δοκιμές σε θάλαμο κενού! Ο αυτοματοποιημένος έλεγχος της στεγανότητας των διαμερισμάτων και των εποχούμενων συστημάτων του πλοίου στο έδαφος πέρασε χωρίς σχόλια! Σήμερα το Soyuz MS-24 έχει μεταφερθεί στο χώρο εργασίας για περαιτέρω προετοιμασία. Τις επόμενες ημέρες, οι ειδικοί θα ελέγξουν τη λειτουργία των αυτόματων του συστήματος συνδυασμένης πρόωσης και του συστήματος των εκτελεστικών οργάνων καθόδου, θα πραγματοποιήσουν δοκιμές ελέγχου του ενσωματωμένου συγκροτήματος ψηφιακών υπολογιστών και του εξοπλισμού των συστημάτων ραδιομηχανικής, καθώς και θα ανεφοδιάσουν τις γραμμές του σύστημα θερμικού καθεστώτος πλοίου με ψυκτικό. Εκτόξευση του Soyuz MS-24 — 15 Σεπτεμβρίου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567820

"Progress MS-24": σύνδεση με το διαμέρισμα μεταφοράς Στο Baikonur, οι τελευταίες προετοιμασίες βρίσκονται σε εξέλιξη για την εκτόξευση του Progress MS-24. Σήμερα, οι ειδικοί της Roscosmos έδεσαν ένα φορτηγό με το διαμέρισμα μετάβασης της μονάδας τρίτου σταδίου. Σε τι χρησιμεύει το διαμέρισμα μετάβασης; Αυτό το τμήμα συνδέει το πλοίο και τον πύραυλο. Συνδέει μηχανικά το Progress με το φέρινγκ κεφαλής και επίσης διασφαλίζει την ενσωμάτωση της διεπαφής διοίκησης του πλοίου στο σύστημα ελέγχου του αερομεταφορέα. Εκτόξευση του πυραύλου Soyuz-2.1a με το φορτηγό Progress MS-24 - 23 Αυγούστου. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567819

Το Luna-25 διόρθωσε για δεύτερη φορά την τροχιά της πτήσης προς τον φυσικό δορυφόρο της Γης Σήμερα ο αυτόματος σταθμός πραγματοποίησε τη δεύτερη διόρθωση της τροχιάς της πτήσης προς τη Σελήνη. Το σύστημα πρόωσης του σταθμού ενεργοποιήθηκε στις 06:40 ώρα Μόσχας και λειτούργησε για 24,3 δευτερόλεπτα. Όλα τα συστήματα Luna-25 λειτουργούν κανονικά, η επικοινωνία με τον σταθμό είναι σταθερή. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567812 ΠΡΩΤΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ LUNA-25! Το IKI RAS ολοκλήρωσε μια ρητή ανάλυση τηλεμετρίας και δεδομένων μέτρησης επιστημονικών οργάνων στο σταθμό Luna-25, που πραγματοποιήθηκε στις 13 Αυγούστου σε δύο συνεδρίες των πρώτων εγκλεισμών σε απόσταση περίπου 310 χιλιομέτρων από τη Γη. Όλα τα όργανα έδειξαν πλήρη λειτουργικότητα και ετοιμότητα για σεληνιακή εξερεύνηση. Οι αναλογικοί και ψηφιακοί κόμβοι και τα μπλοκ τους λειτούργησαν τέλεια. Οι ενσωματωμένες τηλεοπτικές κάμερες STS-L έλαβαν τις πρώτες εικόνες από το διάστημα, οι οποίες θα μείνουν στην ιστορία της ρωσικής κοσμοναυτικής. Αυτές οι εικόνες δείχνουν τα στοιχεία του σχεδιασμού της συσκευής με φόντο τη Γη, από την οποία έχουμε ήδη αναχωρήσει για πάντα, και με φόντο τη Σελήνη, στην οποία θα φτάσουμε σύντομα. Η τρίτη εικόνα δείχνει το έμβλημα της αποστολής και τον ενσωματωμένο κάδο χειριστή. Περισσότερες λεπτομέρειες - στον ιστότοπο: https://iki.cosmos.ru/news/ot-zemli-uleteli-letim-k-l.. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567816

Στην Αυστραλία συνέβη η μεγαλύτερη πρόσκρουση αστεροειδούς στη Γη. Ένας κρατήρας διαμέτρου 520 χιλιομέτρων, που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της Αυστραλίας, αποδεικνύει ότι η μεγαλύτερη πρόσκρουση αστεροειδούς στη Γη έγινε στη συγκεκριμένη χώρα.Οι επιστήμονες ζητούν να γίνουν γεωτρήσεις στην περιοχή της πόλης Deniliquin στη Νέα Νότια Ουαλία, ενώ υπολογίζουν πως ο κρατήρας είναι αρκετά μεγαλύτερος από τον Vredefort στη Νότια Αφρική, που κατέχει το ρεκόρ με 300 χιλιόμετρα.Η επιφάνεια της Γης συνεχώς μεταβάλλεται λόγω της τεκτονικής δραστηριότητας του υπεδάφους της και της διάβρωσης από τις δυνάμεις της φύσης, με συνέπεια να είναι δύσκολο να εντοπισθούν αρχαίοι κρατήρες πρόσκρουσης.Στο παρελθόν έχουν βρεθεί σε Αυστραλία και Αφρική υλικά εκτίναξης μετά από πρόσκρουση αρχαιότερη των δύο δισεκατομμυρίων ετών, όμως δεν έχουν βρεθεί οι αντίστοιχοι κρατήρες. 38 επιβεβαιωμένα και 43 πιθανά πεδία πρόσκρουσης Η σημερινή Αυστραλία ανήκε στην προϊστορική ήπειρο Gondwana και ήταν συχνός στόχος αστεροειδών. Στη χώρα έχουν καταγραφεί 38 επιβεβαιωμένα και 43 πιθανά πεδία πρόσκρουσης.Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Tectonophysics», η σύγκρουση εκτιμάται ότι συνέβη πριν από 445 εκατομμύρια χρόνια και ίσως αυτή να ευθύνεται για την ψύχρανση της ατμόσφαιρας, που με τη σειρά της οδήγησε στην εξαφάνιση του 85% των ειδών του πλανήτη.Η δομή του Deniliquin έχει όλα τα χαρακτηριστικά μίας μεγάλης μεγέθους σύγκρουσης.Για παράδειγμα, οι μαγνητικές μετρήσεις της περιοχής αποκαλύπτουν ένα συμμετρικό μοτίβο κυματισμού στο φλοιό γύρω από τον πυρήνα της δομής. Αυτό δημιουργήθηκε πιθανότατα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, καθώς οι εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες δημιούργησαν έντονες μαγνητικές δυνάμεις.Μια κεντρική χαμηλή μαγνητική ζώνη αντιστοιχεί σε παραμόρφωση βάθους 30 χιλιομέτρων πάνω από έναν σεισμικά καθορισμένο θόλο μανδύα. Η κορυφή αυτού του θόλου είναι περίπου 10km ρηχότερη από την κορυφή του περιφερειακού μανδύα. Οι μαγνητικές μετρήσεις δείχνουν επίσης ενδείξεις «ακτινικών ρηγμάτων»: Ρωγμές που εκπέμπονται ακτινοειδώς από το κέντρο μιας μεγάλης δομής πρόσκρουσης. Αυτό συνοδεύεται περαιτέρω από μικρές μαγνητικές ανωμαλίες, που μπορεί να αντιπροσωπεύουν εκρηξιγενείς «δόμους», οι οποίοι είναι φύλλα μάγματος που εγχέονται σε ρωγμές σε προϋπάρχοντα ρήγματα.Τα ακτινωτά ρήγματα και τα πυριγενή πετρώματα είναι τυπικά των μεγάλων δομών πρόσκρουσης και μπορούν να βρεθούν στη δομή Vredefort και στη δομή Sudbury στον Καναδά.Επί του παρόντος, το μεγαλύτερο μέρος των στοιχείων για την πρόσκρουση στο Deniliquin βασίζεται σε γεωφυσικά δεδομένα που λαμβάνονται από την επιφάνεια. Για την απόδειξη της πρόσκρουσης, θα πρέπει να συλλεχθούν φυσικές αποδείξεις της κρούσης, οι οποίες μπορούν να προέλθουν μόνο από γεωτρήσεις βαθιά μέσα στη δομή. Με πληροφορίες από Τhe Conversation και Interesting Engineering

Πόσα χιλιόμετρα διανύουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας; Περίπου 1,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα! Ας ξεκινήσουμε με την απόσταση που διανύει ένας άνθρωπος καθώς μετακινείται στην επιφάνεια της Γης για την δουλειά του, τα ταξίδια αναψυχής του κλπ. Προσεγγιστικά, αυτή η απόσταση εκτιμάται στα 50.000 έως 80.000 χιλιόμετρα κατά τη διάρκεια της ζωής ενός μέσου ανθρώπου. Αυτή είναι μια εντυπωσιακά μεγάλη απόσταση – ισοδύναμη με τον περίπλου της υδρογείου πάνω από μία φορά.Αλλά όσο μεγάλη κι αν είναι αυτή η απόσταση ωχριά σε σύγκριση με την κίνηση που κάνουμε αν θεωρήσουμε τη Γη ως όχημά μας. Ο πλανήτης μας περιστρέφεται γύρω από τον άξονά του και ολοκληρώνει μια πλήρη περιστροφή σε 24 ώρες. Όσοι βρίσκονται στον ισημερινό έχουν μια τεράστια γραμμική ταχύτητα εξαιτίας αυτής της περιστροφής – περίπου 1.680 km/h. Βέβαια, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ζουν στον ισημερινό, και μπορούμε να πούμε χοντρικά, ότι ο μέσος άνθρωπος κινείται συνεχώς με περίπου 1.500 km/h. Θεωρώντας μια διάρκεια ζωής περίπου 80 ετών, κάθε άτομο ταξιδεύει περίπου 1 δισεκατομμύριο χιλιόμετρα στη διάρκεια της ζωής του εξαιτίας της περιστροφής της Γης! Μπροστά σ’ αυτή την απόσταση η απόσταση που διανύουμε πάνω στην επιφάνεια της Γης είναι ελάχιστη. Όμως, εκτός από την ιδιοπεριστροφή της, η Γη περιφέρεται γύρω από τον Ήλιο. Κατά μέσο όρο, η τροχιακή ταχύτητα της Γης είναι περίπου 30 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο. Έτσι, κατά τη διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής 80 ετών, ο καθένας από εμάς διανύει περίπου 80 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα – μια απόσταση που «εξανεμίζει» την απόσταση που διανύουμε μόνο λόγω της περιστροφής του πλανήτη μας.Αλλά, και ο Ήλιος κινείται με ταχύτητα περίπου 220 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο, συμπαρασύροντας και την Γη σε μια τροχιά γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας. Μία τέτοια πλήρης περιφορά, δηλαδή ένα «γαλαξιακό έτος», χρειάζεται περίπου 230 εκατομμύρια γήινα χρόνια για να ολοκληρωθεί. H ζωή εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γη πριν από περίπου 17 γαλαξιακά χρόνια, και σε μόλις 25 ακόμη γαλαξιακά χρόνια, ο Ήλιος θα πεθάνει. Σε σύγκριση με αυτές τις τεράστιες γαλαξιακές κλίμακες, μια ανθρώπινη ζωή φαίνεται μηδαμινής διάρκειας. Αλλά στην ανθρώπινη κλίμακα, η απόσταση που διανύει ο καθένας από εμάς στην διάρκεια της ζωής του, εξαιτίας της περιφοράς του Ήλιου γύρω από το κέντρο του Γαλαξία μας, είναι περίπου 600 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.Υπάρχει και συνέχεια που υπερκαλύπτει αυτή την απόσταση. Ολόκληρος ο γαλαξίας μας κινείται επίσης. Όλοι οι γαλαξίες, κατά μέσο όρο, απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο, εξαιτίας της διαστολής του σύμπαντος. Εκτός από αυτή κίνηση της εξαιτίας της συμπαντικής διαστολής, κάθε γαλαξίας έχει κάποια δική του κίνηση – κάτι που οι αστρονόμοι αποκαλούν «ιδιόμορφη κίνηση». Για παράδειγμα, ο Γαλαξίας βρίσκεται σε πορεία σύγκρουσης με τον πλησιέστερο γείτονά μας, τον γαλαξία της Ανδρομέδας. Η αμοιβαία βαρυτική έλξη είναι αρκετή για να κατακλύσει τη γενική διαστολή του σύμπαντος και σε περίπου πέντε δισεκατομμύρια χρόνια, οι δυο γαλαξίες θα αρχίσουν να συγχωνεύονται. Επιπλέον, τόσο ο Γαλαξίας όσο και η Ανδρομέδα κατευθύνονται προς το σμήνος της Παρθένου, ένα τεράστιο σμήνος γαλαξιών περίπου 65 εκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Πέρα από αυτό, το σμήνος της Παρθένου και οι περιβάλλοντες γαλαξίες του κατευθύνονται προς τον Μεγάλο Ελκυστή, που είναι το κέντρο του υπερσμήνους μας, που ονομάζεται Λανιακέα. Οι αστρονόμοι μπορούν να υπολογίσουν τη συνδυασμένη κίνηση αυτών των βαρυτικών επιρροών παρατηρώντας την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου. Το υπόβαθρο μικροκυμάτων ορίζει ένα σύστημα αναφοράς ως προς το οποίο μπορούμε να μετρήσουμε την τοπική μας κίνηση που περιλαμβάνει την κίνηση της γης γύρω από τον ήλιο, του ήλιου γύρω από το κέντρο του γαλαξία μας και του γαλαξία μας σε σχέση με τους γειτονικούς γαλαξίες. Κατά μήκος της κίνησής μας, η ακτινοβολία των φωτονίων υποβάθρου είναι λίγο μετατοπισμένη προς το ερυθρό (ανισοτροπία διπόλου υποβάθρου μικροκυμάτων). Μετρώντας αυτή τη μετατόπιση, οι αστρονόμοι μπορούν να υπολογίσουν τη συνολική μας ταχύτητα μέσα στο σύμπαν (σε σχέση με την κοσμική ακτινοβολία υποβάθρου), και αυτές οι μετρήσεις δίνουν μια ταχύτητα περίπου 630 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.Έτσι, κατά την διάρκεια μιας μέσης ανθρώπινης ζωής 80 ετών, διανύουμε μια συνολική απόσταση 1,5 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα. Ακόμα κι αν δεν βγούμε ποτέ από το σπίτι μας! πηγή: https://www.space.com/human-travel-trillion-miles-lifetime-universe-motion

Ένα αστρονομικό ερωτηματικό (?) Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb στις 26 Ιουλίου φωτογράφησε ένα ζεύγος νεαρών άστρων στο πρώτο στάδιο του σχηματισμού τους, που περιφέρονται το ένα γύρω από το άλλο και είναι γνωστά ως Herbig-Haro 46/47. Βρίσκονται στον αστερισμό των Ιστίων (Vela) και απέχουν 1.470 έτη φωτός από τη Γη. Αναζητήστε τα στην παρακάτω εικόνα, στο κέντρο των κόκκινων ακίδων περίθλασης, όπου εμφανίζονται ως μια πορτοκαλο-λευκή κηλίδα. Περιβάλλονται από έναν δίσκο αερίου και σκόνης που συνεχίζει να προστίθεται στη μάζα τους, ενώ οι πορτοκαλί λοβοί προς αντίθετες κατευθύνσεις δημιουργήθηκαν από προηγούμενες εκτινάξεις ύλης από τα δυο άστρα. Όμως εδώ δεν μας ενδιαφέρει το σύστημα Herbig-Haro 46/47 (για το οποίο μπορείτε να διαβάσετε αλλού), αλλά μια λεπτομέρεια που βρίσκει το παρατηρητικό μάτι στο υπόβαθρο της πρόσφατης εικόνας του James Webb: Το σύστημα Herbig-Haro 46/47 από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. Μας ενδιαφέρει η κουκίδα που δείχνει το κίτρινο βέλος. Η εικόνα μεγεθύνεται κάνοντας κλικ πάνω της Μεγεθύνοντας την παραπάνω εικόνα βλέπουμε ότι το αστρονομικό αντικείμενο που δείχνει το κίτρινο βέλος έχει σχήμα ερωτηματικού (?). Και για τους αστρονόμους το αντικείμενο αυτό αποτελεί αληθινό ερωτηματικό! Μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί απόντηση για το μυστηριώδες κοσμικό ερωτηματικό. Το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για άστρο, γιατί τα άστρα στις εικόνες του James Webb εμφανίζουν σταυρωτές έξι ή οκτώ αιχμές περίθλασης.Θα μπορούσε όμως να είναι μια συγχώνευση δύο γαλαξιών σε πολύ πιο μακρινή απόσταση από το σύστημα Herbig-Haro 46/47.Μια τέτοια περίπτωση αποτελούν οι γαλαξίες Κεραίες (Antennae), ένα ζεύγος αλληλεπιδρώντων γαλαξιών στον αστερισμό Κόρακα, που μοιάζουν επίσης με ερωτηματικό: Με ερωτηματικό μοιάζει και η «οπτική ψευδαίσθηση» μιας ομάδας 3-4 γαλαξιών που βλέπουμε στην παρακάτω εικόνα του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble: Η συλλογή περισσότερων φασματοσκοπικών δεδομένων για το αντικείμενο που εμφανίζεται ως ερωτηματικό στην φωτογραφία του James Webb θα αποκάλυπτε περισσότερες λεπτομέρειες, όπως η χημική του σύνθεση και η απόστασή του από τη Γη. Το αντικείμενο σε σχήμα ερωτηματικού θα μπορούσε να είναι δύο γαλαξίες που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους Αλλά από μόνο του το γεγονός ότι ένα αστρονομικό αντικείμενο μοιάζει με ερωτηματικό, προφανώς δεν αποτελεί σημαντικό κίνητρο για τους αστρονόμους, ώστε να του αφιερώσουν μέρος από τον πολύτιμο χρόνο των παρατηρήσεών τους. πηγή: https://edition.cnn.com/2023/08/13/world/question-mark-galaxy-space-james-webb-telescope-scn/index.ht

Το πλήρωμα της αποστολής Crew-7 μπαίνει σε καραντίνα Σύμφωνα με τη NASA, ο κοσμοναύτης μας Konstantin Borisov, μαζί με τα άλλα μέλη του πληρώματος Crew-7 Jasmine Mogbeli, Andreas Mogensen και Satoshi Furukawa, μπαίνουν σε καραντίνα δύο εβδομάδων πριν εκτοξευθούν στον ISS. Η συμμόρφωση με αυτό θα βοηθήσει στη διασφάλιση της υγείας του πληρώματος, καθώς και στην προστασία αυτών που βρίσκονται ήδη στο σταθμό. Ταυτόχρονα, μπορεί να κρατηθεί στο σπίτι ή σε ειδικό συγκρότημα στο Διαστημικό Κέντρο Johnson στο Τέξας. 🗓 Καθέλκυση του πλοίου Crew Dragon - 25 Αυγούστου στις 10:49 ώρα Μόσχας 🗓 Αποβάθμιση - 26 Αυγούστου στις 9:45 ώρα Μόσχας https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567803

Στον ρωσικό αυτόματο σταθμό που πετά στη Σελήνη, πραγματοποιήθηκε η πρώτη ενεργοποίηση επιστημονικών οργάνων Το Luna-25 συνεχίζει την πτήση του προς τον φυσικό δορυφόρο της Γης - όλα τα συστήματα του αυτόματου σταθμού λειτουργούν κανονικά, η επικοινωνία μαζί του είναι σταθερή και το ενεργειακό ισοζύγιο θετικό. Σήμερα πραγματοποιήθηκε η πρώτη ενεργοποίηση του συγκροτήματος επιστημονικού εξοπλισμού που αναπτύχθηκε από το IKI RAS σε συνθήκες διαστημικής πτήσης. Οι τηλεμετρικές πληροφορίες σέρβις από όλες τις συσκευές έδειξαν την κανονική τους λειτουργία. Τα πρώτα δεδομένα μετρήσεων για την πτήση προς τη Σελήνη έχουν ληφθεί και η επιστημονική ομάδα του έργου έχει αρχίσει να τα επεξεργάζεται. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567809 Το «Luna-25» διόρθωσε την τροχιά της πτήσης προς τον φυσικό δορυφόρο της Γης Σήμερα, ο αυτόματος σταθμός πραγματοποίησε την πρώτη διόρθωση της τροχιάς πτήσης προς τον φυσικό δορυφόρο της Γης. Το σύστημα πρόωσης του Luna-25 ενεργοποιήθηκε στις 16:00 ώρα Μόσχας και λειτούργησε για 46 δευτερόλεπτα. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567805

Βρέθηκαν θραύσματα πυραύλου Soyuz που εκτοξεύτηκε από το Vostochny! Στην περιοχή της πτώσης του πρώτου σταδίου, βρέθηκαν τα σημεία πτώσης τριών από τα τέσσερα πλευρικά τετράγωνα του φορέα. Στην περιοχή της πτώσης του φέρινγκ της κεφαλής βρέθηκαν και τα δύο φτερά με μερική καταστροφή. Τα μπλοκ προσγειώθηκαν εντός των επιτρεπόμενων ορίων. Δεν έχουν βρεθεί ακόμη αιωρούμενα θραύσματα του πυραύλου στην περιοχή όπου έπεσαν οι πόρτες του διαμερίσματος της ουράς και του δεύτερου σταδίου. Οι εργασίες αναζήτησης συνεχίζονται. Πραγματοποιήθηκαν δειγματοληψίες εδάφους στο σημείο ανακάλυψης και πραγματοποιήθηκαν μετρήσεις του ρυθμού δόσης ακτινοβολίας γάμμα, ενώ διεξάγεται επίσης οικολογική έρευνα του περιβάλλοντος. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567795

Μείωση της μέσης θερμοκρασίας του πλανήτη. … με απευθείας δέσμευση του διοξειδίου του άνθρακα από τον αέρα Η αμφιλεγόμενη μέθοδος της «απευθείας δέσμευσης» έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα σε πολύ μικρή κλίμακα, θα μπορούσε όμως να παίξει σημαντικότερο ρόλο στο μέλλον. Το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας ανακοίνωσε την Δευτέρα ότι επενδύει 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια για τις δύο πρώτες μεγάλες εγκαταστάσεις που θα ρουφούν το διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα, μια αμφιλεγόμενη προσέγγιση κατά της κλιματικής αλλαγής.Η διαδικασία της «απευθείας δέσμευσης», ή DAC, έχει εφαρμοστεί μέχρι σήμερα σε πολύ μικρή κλίμακα, θα μπορούσε όμως να παίξει σημαντικότερο ρόλο στο μέλλον.Οι επικριτές της τεχνολογίας ανησυχούν ωστόσο ότι οι ότι κυβερνήσεις και επιχειρήσεις θα χρησιμοποιήσουν τις τεχνολογίες DAC ως δικαιολογία για να συνεχίσουν να εκπέμπουν αέρια του θερμοκηπίου.Στην πρώτη φάση ενός προγράμματος 3,5 δις. δολαρίων, το υπουργείο Ενέργειας χρηματοδοτεί την κατασκευή δύο μονάδων, μία στη Λουιζιάνα και μία στο Τέξας, καθεμία από τις οποίες θα δεσμεύει από την ατμόσφαιρα ένα εκατομμύριο τόνους διοξειδίου του άνθρακα ανά έτος.Το αέριο μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη συνέχεια για την παραγωγή τσιμέντου ή άλλων προϊόντων ή να διοχετευτεί σε εξαντλημένα κοιτάσματα υδρογονανθράκων για μόνιμη αποθήκευση στο υπέδαφος.«Αν εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα, η τεχνολογία αυτή μπορεί να μας βοηθήσει να πετύχουμε πρόοδο στην επίτευξη των στόχων για μηδενικές καθαρές εκπομπές, ενώ παράλληλα μένουμε εστιασμένοι στην ανάπτυξη πηγών καθαρής ενέργειας» δήλωσε σύμφωνα με το Associated Press η υπουργός Ενέργειας Τζένιφερ Γκράνολμ.Ακόμα δύο αντίστοιχες εγκαταστάσεις θα κατασκευαστούν στη δεύτερη φάση του προγράμματος με την προοπτική να αυξηθεί η δέσμευση στους δεκάδες εκατομμύρια τόνους τον χρόνο. Πώς λειτουργεί Η εγκατάσταση στο Τέξας, την οποία έχει αναλάβει να υλοποιήσει η πετρελαϊκή Occidental Petroleum, θα χρησιμοποιήσει τεχνολογία που αναπτύχθηκε από την Carbon Engineering. Γιγάντιοι ανεμιστήρες που λειτουργούν με ηλιακή ενέργεια διοχετεύουν τον αέρα σε υγρούς διαλύτες που δεσμεύουν το CO2. Το απελευθερώνουν αργότερα με θέρμανση και η διαδικασία επαναλαμβάνεται από την αρχή.Η δε εγκατάσταση της Λουιζιάνα, την οποία θα κατασκευάσει η εταιρεία Batelle, θα αξιοποιήσει μια ελαφρώς διαφορετική τεχνολογία των εταιρειών Climeworks and Heirloom. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιούνται στερεοί διαλύτες για τη απορρόφηση διοξειδίου του άνθρακα που διοχετεύεται αργότερα στο υπέδαφος.Η μέθοδος DAC διαφέρει από τις τεχνολογίες «δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα» (CSS), οι οποίες αφορούν φίλτρα που κατακρατούν τις εκπομπές άνθρακα από τις καμινάδες μεγάλων βιομηχανικών μονάδων. Επιφυλάξεις Σύμφωνα με την Διακυβερνητική Επιτροπή του ΟΗΕ για το Κλίμα (IPCC), τα μέτρα περιορισμού των εκπομπών άνθρακα παραμένουν ανεπαρκή και για να μπορέσουμε να περιορίσουμε την άνοδο της θερμοκρασίας στους 1,5 βαθμούς Κελσίου θα απαιτηθεί η απομάκρυνση δισεκατομμυρίων τόνων άνθρακα από την ατμόσφαιρα.Το μεγαλύτερο μέρος θα προέλθει από φυσικές λύσεις όπως η φύτευση δασών και η αύξηση της ικανότητας του εδάφους να δεσμεύει διοξείδιο του άνθρακα. Παρόλα αυτά, η απομάκρυνση άνθρακα από την ατμόσφαιρα θα είναι επίσης απαραίτητη.Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ανησυχούν ωστόσο ότι οι τεχνολογίες δέσμευσης μπορεί να ενθαρρύνουν τη χρήση ορυκτών καυσίμων.Ανησυχία προκαλεί επίσης το γεγονός ότι στη νεοσύστατη αγορά DAC πρωταγωνιστούν εταιρείες ορυκτών καυσίμων, οι οποίες θέλουν να παρατείνουν όσο γίνεται περισσότερο την εξόρυξη και χρήση των προϊόντων τους.Σημαντικός παράγοντας είναι επίσης το υψηλό κόστος, το οποίο σήμερα υπερβαίνει τα 1000 δολάρια ανά τόνο διοξειδίου του άνθρακα, ωστόσο η αμερικανική κυβέρνηση έχει θέσει στόχο να ρίξει το νούμερο στα 100 δολάρια ανά τόνο.Σύμφωνα με το αμερικανικό υπουργείο Ενέργειας, μέχρι τα μέσα του αιώνα η τεχνολογία DAC θα πρέπει να μπορεί να αφαιρεί ένα γιγατόνο διοξειδίου του άνθρακα το χρόνο, ποσότητα που αντιστοιχεί στις εκπομπές 250 εκατομμυρίων οχημάτων.Συγκριτικά, οι παγκόσμιες εκπομπές άνθρακα έφτασαν το 2021 τους 36,3 δισεκατομμύρια τόνους, σύμφωνα με τη Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας. πηγή: https://www.in.gr/2023/08/11/b-science/perivallon-b-science/klimatiki-allagi-filodokso-sxedio-ton-ipa-gia-desmeysi-tou-co2-apeytheias-apo-ton-aera/ Κοινοποιήστε:

Ο Άρης πάτησε γκάζι και γυρίζει πιο γρήγορα. πηγή φωτό NASA Σημαντική ανακάλυψη που προβληματίζει τους επιστήμονες.Η διάρκεια της ημέρας του Άρη μειώνεται κατά τρία τέταρτα του χιλιοστού του δευτερολέπτου κάθε χρόνο καθώς η ταχύτητα περιστροφής του Κόκκινου Πλανήτη έχει αυξηθεί σύμφωνα με νέα μελέτη που αξιοποίησε το ρομποτικό γεωλόγο InSight της NASA στον Άρη. Η ανακάλυψη έχει προκαλέσει απορίες και προβληματισμό στους ειδικούς που προσπαθούν να βρουν απαντήσεις.Μια τυπική ημέρα στον Άρη, ή “sol” όπως ονομάζεται, έχει διάρκεια 24 ώρες και περίπου 40 λεπτά, αλλά η μέτρηση αυτής της διάρκειας της ημέρας με ακρίβεια κλάσματος του χιλιοστού του δευτερολέπτου έχει αποκαλύψει ότι ο ρυθμός περιστροφής του πλανήτη επιταχύνεται σε ένα μικρό ποσοστό. Οι πλανητολόγοι δεν είναι απολύτως βέβαιοι γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά πιθανότατα σχετίζεται με την ανακατανομή της μάζας του Άρη, η οποία μπορεί να έχει επίδραση στην περιστροφή του πλανήτη όπως ένας πατινέρ που χρησιμοποιεί τα χέρια του για να περιστρέφεται πιο γρήγορα. Αυτή η ανακατανομή μπορεί να προκληθεί από τη συσσώρευση πάγου στα καλύμματα πάγου του Άρη ή από την αργή ανάκαμψη της ίδιας της επιφάνειας από το βάρος των τεράστιων παγετώνων που υπήρχαν σε ισημερινά γεωγραφικά πλάτη κατά τις πιο πρόσφατες εποχές των παγετώνων στον Άρη, οι οποίες εκτιμάται ότι έληξαν περίπου 400.000 χρόνια πριν.Για να λάβουν αυτές τις απίστευτα ακριβείς μετρήσεις του ρυθμού περιστροφής του Άρη, οι επιστήμονες της μελέτης χρησιμοποίησαν ραδιοκύματα. «Είναι ένα ιστορικό πείραμα. Έχουμε ξοδέψει πολύ χρόνο και ενέργεια στην προετοιμασία για το πείραμα αναμένοντας με αγωνία τα αποτελέσματα τους» δήλωσε ο Σεμπαστιέν Λε Μέιστρ, πλανητικός επιστήμονας στο Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Βελγίου και επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας που δημοσιεύει τα ευρήματα της στην επιθεώρηση «Nature». Ένα ισχυρό σήμα ραδιοκυμάτων εκτοξεύτηκε προς τον Άρη από το Deep Space Network της NASA, που αποτελείται από τρεις κεραίες ραδιοσημάτων σε όλο τον κόσμο που χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία με διαπλανητικές αποστολές. Το ραδιοσήμα ελήφθη στη συνέχεια από το όργανο RISE του InSight και επέστρεψε πίσω στη Γη. Σε αυτά τα ανακλώμενα σήματα εμπεριέχεται το φαινόμενο Ντόπλερ που παράγεται από την περιστροφή του Άρη. Το φαινόμενο Ντόπλερ είναι η παρατηρούμενη αλλαγή στη συχνότητα και το μήκος κύματος ενός κύματος από παρατηρητή που βρίσκεται σε σχετική κίνηση με την πηγή των κυμάτων. Ονομάστηκε προς τιμήν του αυστριακού φυσικού Κρίστιαν Ντόπλερ που το πρότεινε το 1842. Το φαινόμενο Ντόπλερ αξιοποιείται στην προκείμενη περίπτωση για τη μέτρηση της διάρκειας της ημέρας του Άρη με ακρίβεια κλασμάτων του χιλιοστού του δευτερολέπτου και δεν είναι καθόλου εύκολο έργο.Η επιστημονική κοινότητα μελετά τώρα τα δεδομένα της μελέτης για να δώσει απαντήσεις στο τι συμβαίνει στον Κόκκινο Πλανήτη τον οποίο η ανθρωπότητα αναμένεται να επισκεφτεί μέχρι το τέλος της δεκαετίας ή τις αρχές τις επόμενης. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1503448/o-aris-patise-gkazi-kai-gyrizei-pio-grigora/

Εξωτικό άστρο παράγει κολοσσιαία κύματα που μπορούν να διαλύσουν τη Γη (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του εντυπωσιακού αστρικού φαινομένου παραγωγής κυμάτων. πηγή φωτό (Melissa Weiss, CfA) Άγνωστο εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο.Οι αστρονόμοι συχνά μοιράζονται ειδήσεις για περίεργους και εξωτικούς εξωπλανήτες, όπως ένας που έχει σχήμα μπάλας του ράγκμπι ή ένας άλλος που έχει φαινόμενα μεταλλικής βροχής. Αλλά και διάφορα κατά βάση μακρινά από εμάς άστρα μπορεί να έχουν επίσης ιδιαίτερα και άκρως εντυπωσιακά χαρακτηριστικά. Με δημοσίευση https://www.nature.com/articles/s41550-023-02036-3 τους στη επιθεώρηση «Nature» ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Κέντρου Άστροφυσικής Χάρβαρντ Σμιθσόνιαν στις ΗΠΑ εντόπισαν ένα άστρο στο οποίο υποστηρίζουν ότι αναπτύσσονται εξωτικές και πρωτοφανείς για άστρα συνθήκες και φαινόμενα.Το άστρο που ονομάστηκε MACHO 80.7443.1718, εκπέμπει τακτικούς παλμούς φωτεινότητας, καθιστώντας το παρόμοιο με έναν τύπο άστρων που οι αστρονόμοι χαρακτηρίζουν «αστέρια καρδιακού παλμού». Πρόκειται συνήθως για ένα από ένα ζευγάρι άστρων τα οποία περιφέρονται μεταξύ τους σε μια επιμήκη τροχιά ωοειδούς σχήματος. Όταν τα δύο άστρα έρχονται κοντά το ένα στο άλλο οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις που δημιουργούνται παράγουν κύματα στην επιφάνειά τους σε ένα φαινόμενο παρόμοιο με το πώς το φεγγάρι προκαλεί παλίρροιες στη Γη.Όμως στο συγκεκριμένο αστέρι εμφανίζεται μια ακραία εκδοχή του φαινομένου, με φωτεινότητα που ποικίλλει κατά 200 φορές περισσότερο από ένα τυπικό παράδειγμα. Το MACHO 80.7443.1718 έχει μάζα 35 φορές τη μάζα του Ήλιου, και ο πολύ μικρότερος σύντροφός του δημιουργεί τα τεράστια κύματα που προκαλούν τους παλμούς φωτεινότητας. Αυτά τα κύματα φτάνουν μέχρι το ένα πέμπτο της ακτίνας του άστρου ή περίπου 5 εκατομμύρια χλμ.«Όταν τα γιγάντια παλιρροϊκά κύματα του άστρου ‘συντριβούν’ απελευθερώνεται αρκετή ενέργεια τέτοια που θα μπορούσε να διαλύσει τη Γη και μάλιστα αρκετές εκατοντάδες φορές» δήλωσε Μόργκαν Μακ Λέοντ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Η δημιουργία και η κίνηση των κυμάτων προσομοιώθηκε με τη χρήση ενός μοντέλου υπολογιστή, το οποίο έδειξε ότι τα κύματα διογκώνονται προς τα πάνω πριν διαλυθούν ακριβώς όπως συμβαίνει με τα κύματα του ωκεανού. Αυτό απελευθερώνει μεγάλες ποσότητες ενέργειας και έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργείται μια αστρική ατμόσφαιρα με διάφορα χαρακτηριστικά που επηρεάζει τελικά την περιστροφή του άστρο. Το φαινόμενο αυτό συμβαίνει περίπου μία φορά το μήνα όταν τα δύο αστέρια προσπερνούν το ένα το άλλο. «Αυτό το άστρο που προκαλεί πραγματικό σοκ θα μπορούσε απλώς να είναι το πρώτο μιας νέας κατηγορίας κοσμικών αντικειμένων και σχεδιάζουμε ήδη μια έρευνα αναζητώντας και άλλα τέτοιου είδους άστρα» λέει ο Μακ Λέοντ. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1503641/exotiko-astro-paragei-kolossiaia-kymata-poy-mporoyn-na-dialysoyn-ti-gi-vinteo/

Οι πλανήτες του γειτονικού συστήματος Trappist-1 μπορεί να διαθέτουν ωκεάνια οικοσυστήματα. Καλλιτεχνική απεικόνιση του James Webb και του πλανητικού συστήματος TRAPPIST Νέα μελέτη δίνει αυξημένες πιθανότητες παρουσίας της ζωής στους εξωπλανήτες του συστήματος.Ο TRAPPIST-1 είναι ένα πολύ μικρό άστρο σε απόσταση 39 έτη φωτός από τη Γη. Είναι ένας σχετικά ψυχρός «νάνος Μ», το πιο κοινό είδος στο Σύμπαν, με περίπου το 9% της μάζας του Ήλιου και γύρω στο 12% της ακτίνας του. Γύρω από το άστρο έχουν εντοπιστεί επτά πλανήτες που έχουν περίπου το μέγεθος της Γης, και τρεις από αυτούς – οι e,f και g – θεωρείται πως βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη, την περιοχή του Διαστήματος γύρω από ένα άστρο όπου ένας βραχώδης πλανήτης θα μπορούσε να έχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά του, δημιουργώντας πιθανότητες για την ύπαρξη ζωής.Από την στιγμή που εντοπίστηκε αυτό το (σχετικά) κοντινό σε εμάς πλανητικό σύστημα αποτελεί μόνιμο στόχο παρατηρήσεων και μελετών από την επιστημονική κοινότητα με στόχο να διαπιστωθεί το ποιοί και σε τι βαθμό από τους πλανήτες του είναι φιλικοί στη ζωή. Τα αποτελέσματα των διαφόρων ερευνών ποικίλλουν και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αλληλοσυγκρουόμενα. Με απλά λόγια δεν έχουμε ακόμη σαφή εικόνα της γεωατμοσφαιρικής κατάσταστης στην οποία βρίσκονται οι πλανήτες του Trappist-1.Με δημοσίευση https://www.nature.com/articles/s41586-023-06258-3.epdf της στην επιθεώρηση «Nature» ερευνητική ομάδα με επικεφαλής επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Μπορντό παρουσιάζει τα αποτελέσματα της μελέτης που πραγματοποίησε με σειρά προσομοιώσεων για το σύστημα Trappist-1. Όπως αναφέρουν οι ερευνητές η μελέτη συμφωνεί σε πρώτη φάση με προηγούμενες που έχουν δείξει ότι όλοι οι πλανήτες του συστήματος που βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη έχουν βομβαρδιστεί από την βλαβερή ακτινοβολία του μητρικού τους άστρου σε επίπεδο τέτοιο που οι συνθήκες σε αυτούς έγιναν τοξικές για την ζωή όπως συνέβη για παράδειγμα στον Ερμή και την Αφροδίτη στο δικό μας ηλιακό σύστημα.Όμως οι νέες προσομοιώσεις δείχνούν ότι αν και οι συνθήκες σε όλους αυτούς τους εξωπλανήτες ήταν αναμφίβολα κολασμένες στην παιδική ή και εφηβική τους ηλικία αλλά μπορεί μπορεί οι συνθληκες αυτές να μην ήταν τελικά ικανές να λιώσουν τον φλοιό και τον μανδύα των πλανητών μετατρέποντας τους σε μάγμα. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να είχε καταφέρει επιβιώσει πολύ νερό μέσα στα πετρώματα και όταν το άστρο του συστήματος άρχισε να χάνει σταδιακά την ισχύ του θα μπορούσαν να έχουν σχηματιστεί στους πλανήτες αυτούς ωκεανοί υγρού νερού οι οποίοι σήμερα μπορεί να φιλοξενούν ακμάζουσα ζωή. Είναι βέβαιο ότι οι μελέτες για το σύστημα αυτό θα συνεχιστούν με αμείωτο ρυθμό και με τη βοήθεια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb που έχει την ικανότητα να κάνει ατμοσφαιρικές αναλύσεις σε εξωπλανήτες και ήδη έχει κάνει κάποιες πρώτες παρατηρήσεις στο σύστημα Trappist-1 να μάθουμε αν τελικά υπάρχουν κάποιοι κοντινοί κόσμοι που μπορούμε να προσδοκούμε ότι μπορεί να αποτελέσουν στο απώτερο μέλλον καταφύγια για την ανθρωπότητα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1503268/oi-planites-toy-geitonikoy-systimatos-trappist-1-mporei-na-diathetoyn-okeania-oikosystimata/

Επιστήμονες πλησιάζουν στην ανακάλυψη της πέμπτης δύναμης της φύσης. Fermi National Accelerator Laboratory/Ryan Postel/Handout via REUTERS Τα δεδομένα προέρχονται από πειράματα στην αμερικανική εγκατάσταση επιταχυντή σωματιδίων Fermilab.Η δελεαστική θεωρία ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια πέμπτη δύναμη της φύσης απέκτησε δυναμική χάρη στην απροσδόκητη ταλάντωση ενός υποατομικού σωματιδίου, όπως αποκάλυψαν οι φυσικοί.Σύμφωνα με την τρέχουσα αντίληψη, υπάρχουν τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση, τρεις από τις οποίες – η ηλεκτρομαγνητική δύναμη και η ισχυρή και ασθενής πυρηνική δύναμη – εξηγούνται από το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής. Ωστόσο, το μοντέλο δεν εξηγεί την άλλη γνωστή θεμελιώδη δύναμη, τη βαρύτητα, ή τη σκοτεινή ύλη – μια παράξενη και μυστηριώδη ουσία που θεωρείται ότι αποτελεί περίπου το 27% του σύμπαντος.Τώρα οι ερευνητές δήλωσαν ότι θα μπορούσε να υπάρχει μια άλλη, πέμπτη, θεμελιώδης δύναμη της φύσης. Ο Δρ Mitesh Patel, από το Imperial College του Λονδίνου, δήλωσε: «Μιλάμε για μια πέμπτη δύναμη επειδή δεν μπορούμε απαραίτητα να εξηγήσουμε τη συμπεριφορά [σε αυτά τα πειράματα] με τις τέσσερις που γνωρίζουμε».Τα δεδομένα προέρχονται από πειράματα στην αμερικανική εγκατάσταση επιταχυντή σωματιδίων Fermilab, τα οποία διερεύνησαν τον τρόπο με τον οποίο υποατομικά σωματίδια που ονομάζονται μιόνια – παρόμοια με τα ηλεκτρόνια αλλά περίπου 200 φορές βαρύτερα – κινούνται σε μαγνητικό πεδίο.Ο Patel λέει ότι τα μιόνια συμπεριφέρονται λίγο σαν την παιδική σβούρα, καθώς περιστρέφονται γύρω από τον άξονα του μαγνητικού πεδίου. Ωστόσο, καθώς τα μιόνια κινούνται, ταλαντεύονται. Η συχνότητα αυτής της ταλάντωσης μπορεί να προβλεφθεί από το καθιερωμένο μοντέλο.Αλλά τα πειραματικά αποτελέσματα από το FermiLab δεν φαίνεται να ταιριάζουν με αυτές τις προβλέψεις.Ο καθηγητής Jon Butterworth του University College του Λονδίνου, ο οποίος εργάζεται στο πείραμα Atlas στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC) στο Cern, δήλωσε: ται στους βρόχους – το οποίο θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι ο φορέας μιας πέμπτης δύναμης».«Οι ταλαντώσεις οφείλονται στον τρόπο με τον οποίο το μιόνιο αλληλεπιδρά με το μαγνητικό πεδίο. Μπορούν να υπολογιστούν με μεγάλη ακρίβεια στο καθιερωμένο μοντέλο, αλλά ο υπολογισμός αυτός περιλαμβάνει κβαντικούς βρόχους, με γνωστά σωματίδια που εμφανίζονται σε αυτούς τους βρόχους». «Αν οι μετρήσεις δεν συμφωνούν με την πρόβλεψη, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα σημάδι ότι υπάρχει κάποιο άγνωστο σωματίδιο που εμφανίζεται στους βρόχους – το οποίο θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι ο φορέας μιας πέμπτης δύναμης».Τα ευρήματα ακολουθούν προηγούμενες εργασίες του FermiLab που έδειξαν παρόμοια αποτελέσματα. Πηγή: Guardian

Η βροχή των διαττόντων του Αυγούστου. Τις νύχτες της 12ης και της 13ης Αυγούστου, η βροχή των διαττόντων, των Περσείδων, θα φτάσει στο αποκορύφωμά της, δίνοντας στους γήινους παρατηρητές την ευκαιρία να δουν υπό ιδανικές συνθήκες περίπου 100 μετέωρα/ώρα. Η βροχή αυτή ονομάζεται «Βροχή των Περσείδων» επειδή τα μετέωρα αυτά φαίνονται ότι προέρχονται από την κατεύθυνση του αστερισμού του Περσέα, κοντά στο άστρο ήτα Περσέα, και οφείλονται στα σωματίδια της σκόνης που προέρχονται από τον κομήτη Σουίφτ-Τατλ. Κατά τη διέλευσή τους από τη Γη οι κομήτες αφήνουν πίσω τους διάφορα μικρά σωματίδια σκόνης τα οποία είναι σχετικά μαζεμένα σε ομάδες που τέμνουν πολλές φορές την τροχιά της Γης. Όταν η Γη κατά την περιφορά της γύρω από τον Ήλιο συναντάει μια τέτοια ομάδα σωματιδίων συγκρούεται μαζί τους και τότε αυτά εισέρχονται στην ατμόσφαιρά μας με ρυθμό μερικών δεκάδων αντικειμένων την ώρα. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις και ιδιαίτερα μετά από κάποια πρόσφατη διέλευση ενός κομήτη ο ρυθμός αυτός μπορεί να ξεπεράσει ακόμη και τα χίλια μετέωρα την ώρα. Ο μέσος όρος μετεώρων/ώρα διαττόντων από τις 26/7 έως 20/8 (από τα δεδομένα της βροχής των Περσείδων της χρονικής περιόδου 2014 έως 2020). Η αιχμή της βροχής που πλησιάζει ή και υπερβαίνει τα 100 μετέωρα/ ώρα, είναι πολύ μικρής διάρκειας. Στην περίπτωση λοιπόν της Βροχής των Περσείδων συμβαίνει το εξής: καθώς η Γη μας περιφέρεται στην τροχιά της γύρω από τον Ήλιο, συναντάει κάθε Αύγουστο το σύννεφο των σωματιδίων του κομήτη Σουίφτ-Τατλ. Έτσι καθώς η Γη μας τρέχει με 108.000 χιλιόμετρα την ώρα, πέφτει ακάθεκτη πάνω στο σύννεφο των σωματιδίων. Τα μικροσκοπικά αυτά σωματίδια, με βάρος ενός γραμμαρίου, χτυπάνε τα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιράς μας σε ύψος 100 περίπου χιλιομέτρων και αναφλέγονται. Η ανάφλεξη αυτή ιονίζει τα γύρω στρώματα της ατμόσφαιρας, σχηματίζοντας έτσι μια φωτεινή σφαίρα 2 έως 3 μέτρων που κινείται με ταχύτητα 30 έως 60 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Αυτή τη φωτεινή σφαίρα, λοιπόν, βλέπουμε από τη Γη, και ονομάζουμε διάττοντα, μετέωρο, ή «πεφταστέρι».Η τελευταία φορά που ο κομήτης των Περσείδων πέρασε από τη γειτονιά της Γης ήταν τον Δεκέμβριο του 1992. Γι’ αυτό η βροχή των Περσείδων το καλοκαίρι του 1993 ήταν ιδιαίτερα θεαματική. Τον Αύγουστο του 1993 τις πρωινές ώρες της 12ης Αυγούστου καταμετρήθηκαν πάνω από 500 μετέωρα την ώρα. Κάθε χρόνο, η Γη περνά μέσα τα συντρίμμια του κομήτη Swift-Tuttle, προκαλώντας το οπτικό φαινόμενο γνωστό ως βροχή διαττόντων των Περσείδων. Ο κομήτης Swift-Tuttle παραμένει το πιο επικίνδυνο αντικείμενο που γνωρίζει η ανθρωπότητα. Από την εξοχή των καλοκαιρινών σας διακοπών, απόψε και αύριο το βράδυ, μην ξεχνάτε να κοιτάζετε που και που τον έναστρο ουρανό, όταν μετά την νυχτερινή σας έξοδο, ξαπλωμένοι στην παραλία ή στην αναπαυτική ξαπλώστρα του κήπου σας, ο ουρανός θα σας ανταμείψει με το υπέροχο θέαμα των λαμπερών του άστρων και τις αναλαμπές των δεκάδων διαττόντων που θα τον διασχίζουν από την μια του άκρη στην άλλη. Και παρ’ όλο που η σύγχρονη γνώση δεν μας το επιτρέπει, εν τούτοις όταν δείτε την λαμπερή γραμμή που αφήνει πίσω του κάποιο «πεφταστέρι», μη ξεχάσετε να ακολουθήσετε την άποψη που εκφράζει ο λαός μας, και κάντε μιαν ευχή! Δεν έχετε άλλωστε να χάσετε και τίποτα! πηγές: 1. Διονύσης Σιμόπουλος, ‘Η «Βροχή» του Αυγούστου» 2. Ethan Siegel, ‘See 2023’s Perseid meteor shower: the best in years’ https://physicsgg.me/2023/08/12/η-βροχή-των-διαττόντων-του-αυγούστου/

Τα μιόνια εξακολουθούν να μπερδεύουν τους φυσικούς. Το μυστήριο με την ανώμαλη μαγνητική ροπή του μιονίου συνεχίζεται Το μιόνιο (συμβολίζεται με το ελληνικό γράμμα μ – αγγλική ονομασία muon) είναι στοιχειώδες σωματίδιο παρόμοιο με το ηλεκτρόνιο, με αρνητικό ηλεκτρικό φορτίο -1 και ιδιοστροφορμή (spin) 1⁄2. Μαζί με το ηλεκτρόνιο, το ταυ λεπτόνιο, και τα τρία νετρίνα, είναι ταξινομημένο ως λεπτόνιο. Είναι ένα ασταθές υποατομικό σωματίδιο και έχει τη δεύτερη πιο μακροχρόνια μέση διάρκεια ζωής (2.2 µs), μετά από το νετρόνιο (~15 λ.). Ο συνήθης τρόπος διάσπασής του είναι: Όπως όλα τα στοιχειώδη σωματίδια, το μιόνιο έχει ένα αντίστοιχο αντισωμάτιο αντίθετου φορτίου αλλά ίσης μάζας και spin: το αντιμιόνιο (επίσης αποκαλούμενο θετικό μιόνιο). Τα μιόνια συμβολίζονται με μ− και τα αντιμιόνια με μ+. Μια από τις ιδιότητες του μιονίου είναι ότι διαθέτει μαγνητική ροπή.Η ανώμαλη μαγνητική ροπή του ηλεκτρονίου και του μιονίου Η μαγνητική ροπή ενός μαγνήτη είναι το μέγεθος που προσδιορίζει την ροπή που δέχεται ο μαγνήτης όταν τοποθετείται σε ένα εξωτερικό μαγνητικό πεδίο , . Ένας βρόχος ηλεκτρικού ρεύματος, ένας ραβδόμορφος μαγνήτης, ένα ηλεκτρόνιο, ένα μόριο, ο πλανήτης Γη, έχουν μαγνητική ροπή.Για το ηλεκτρόνιο η μαγνητική ροπή είναι ανάλογη του σπιν : . Mια πρώτη προσέγγιση της εξίσωσης Dirac δίνει g=−2, μια τιμή που θεωρείται ως κλασικό αποτέλεσμα. Αυτή η κλασική τιμή διαφέρει από την παρατηρούμενη τιμή κατά ένα μικρό κλάσμα: , μια διαφορά που αναφέρεται ως ανώμαλη μαγνητική ροπή. Η ανώμαλη μαγνητική ροπή οφείλεται στην αλληλεπίδραση με εικονικά σωματίδια, σωματίδια που εμφανίζονται για μια στιγμή και στη συνέχεια εξαφανίζονται. Τα εικονικά σωματίδια σύμφωνα με την αρχή της απροσδιοριστίας μπορούν να εμφανιστούν στον πραγματικό κόσμο για πολύ μικρό χρονικό διάστημα χωρίς να παραβιάζονται οι αρχές της φυσικής. Οι φυσικοί υπολογίζουν την συνεισφορά στην ανώμαλη μαγνητική ροπή του ηλεκτρονίου από τα εικονικά σωματίδια χρησιμοποιώντας την Κβαντική Ηλεκτροδυναμική και τα διαγράμματα Feynman. Η πειραματική τιμή της ανώμαλης μαγνητικής ροπής του ηλεκτρονίου αe συμφωνεί με την θεωρητική κατά 1:109. Πρόκειται για έναν θρίαμβο της θεωρητικής φυσικής.Ενώ λοιπόν η πειραματική τιμή της μαγνητικής ροπής του ηλεκτρονίου συμφωνεί εξαιρετικά με την θεωρία, δεν συμβαίνει το ίδιο για το μιόνιο που διαθέτει πολύ μεγαλύτερη μάζα από το ηλεκτρόνιο. Η ανώμαλη μαγνητική ροπή του μιονίου αμ υπολογίζεται με παρόμοιο τρόπο, αλλά εμφανίζονται κάποιες διαφοροποιήσεις. Περιέχει τρεις όρους: Oι πρώτοι δύο όροι αντιστοιχούν στις αλληλεπιδράσεις με φωτόνια, λεπτόνια και τα μποζόνια W, Ζ και Higgs και μπορούν να υπολογιστούν από την θεωρία. Ο τρίτος όρος αντιστοιχεί στις αλληλεπιδράσεις με αδρόνια (που δεν είναι σημαντικές για τα ηλεκτρόνια) και δεν μπορεί να υπολογιστεί χρησιμοποιώντας μόνο τη καθιερωμένη θεωρία. Χρειάζονται επιπλέον δεδομένα που προκύπτουν από πειράματα. Έτσι η ανώμαλη μαγνητική ροπή του μιονίου προσφέρεται για τον έλεγχο θεωριών πέραν του Καθιερωμένου Προτύπου, όπως η Υπερσυμμετρία. Οι φυσικοί θεωρούν ότι η διαφορά μεταξύ θεωρητικής και πειραματικής τιμής της ανώμαλης μαγνητικής ροπής των μιονίων αναδεικνύει τις ρωγμές του Καθιερωμένου Προτύπου των στοιχειωδών σωματιδίων.Μια ακριβέστερη πειραματική τιμή της ανώμαλης ροπής του μιονίουΟι επιστήμονες του πειράματος Muon g-2 στο Fermilab τo 2021 είχαν ανακοινώσει την μέτρηση του αμ που έδειχνε μια διαφορά με τη θεωρητική στα 4,2σ, λίγο μικρότερη από τα 5σ που απαιτείται ώστε να ισχυριστεί κάποιος νέα ανακάλυψη. Τώρα βασιζόμενοι σε περισσότερα πειραματικά δεδομένα πέτυχαν την πιο ακριβή μέτρηση μέχρι σήμερα της ανώμαλης μαγνητικής ροπής του μιονίου. Η νέα τιμή επιβεβαιώνει το αποτέλεσμα του 2021 με υπερδιπλάσια ακρίβεια, οξύνοντας κι άλλο την διαφορά μεταξύ θεωρίας και πειράματος.Η πρόσφατη ανάλυση των ανανεωμένων πειραματικών δεδομένων υποβλήθηκε προς δημοσίευση στο περιοδικό Physical Review Letters με τίτλο ‘Measurement of the Positive Muon Anomalous Magnetic Moment to 0.20 ppm‘. Εκεί δίνεται η νέα τιμή για την ανώμαλη μαγνητική ροπή του μιονίου: αµ = 116 592 057(25)×10−11 (0.21 ppm)(*). Συνδυάζοντας αυτό το αποτέλεσμα με τα προηγούμενα αποτέλεματά τους πήραν την τιμή: αµ(FNAL)=116 592 055(24)×10−11 (0.20 ppm). Έτσι, η νέα παγκόσμια μέση πειραματική τιμή που προκύπτει είναι: αµ(Exp) = 116 592 059(22)×10−11 (0.19 ppm), η οποία έχει διπλάσια ακρίβεια σε σχέση με την παλαιότερη τιμή. Η θεωρητική τιμή που προκύπτει από Καθιερωμένο Πρότυπο είναι: αμ(SM)=116 591 810(43)×10−11 Λόγω του μεγάλου όγκου των επιπλέον πειραματικών δεδομένων που περιλαμβάνονται στην ανάλυση του 2023, η ακρίβεια της τωρινής τιμής είναι υπερδιπλάσια σε σχέση με την τιμή που υπολογίστηκε το 2021 Με αυτή τη μέτρηση, η συνεργασία Muon g-2 έχει ήδη φτάσει στον στόχο της μείωσης ενός συγκεκριμένου είδους σφάλματος: το σφάλμα που προκαλείται από πειραματικές ατέλειες των πειραματικών διατάξεων, το λεγόμενο συστηματικό σφάλμα. Ενώ η μείωση του συνολικού συστηματικού σφάλματος έχει ήδη ξεπεράσει τον στόχο σχεδιασμού, απομένει το στατιστικό σφάλμα που καθορίζεται από τον όγκο των δεδομένων που αναλύονται. Το αποτέλεσμα που ανακοινώθηκε χτες προέρχεται από την ανάλυση πολύ περισότερων δεδομένων. Το πείραμα Fermilab θα φτάσει στην οριστική μείωση του στατιστικού σφάλματος μόλις οι επιστήμονες ενσωματώσουν το σύνολο των δεδομένων στην ανάλυσή τους, κάτι που αναμένεται να ολοκληρωθεί τα επόμενα δύο χρόνια. H μετρούμενη τιμή απέχει από την θεωρητική 5σ, ακριβώς όσο απαιτείται για να ισχυριστεί κάποιος νέα ανακάλυψη! Η απόλυτη αναμέτρηση μεταξύ της θεωρίας του Καθιερωμένου Προτύπου και του πειράματος θα γίνει στο τέλος του 2025, όταν οι πειραματικοί φυσικοί θα έχουν μια νέα και πιο βελτιωμένη μέτρηση της ανώμαλης μαγνητικής ροπής του μιονίου. (*) ppm=parts-per-million=10−6 Το βίντεο που ακολουθεί μας δίνει πρόσθετες πληροφορίες για τα μιόνια και το νέο αποτέλεσμα του πειράματος Muon g-2: Αυτό το επτάλεπτο βίντεο μας δίνει πρόσθετες πληροφορίες για τα μιόνια και το νέο αποτέλεσμα του πειράματος Muon g-2. Διαβάστε περισσότερες λεπτομέρειες: 1. ‘Muon g-2 doubles down with latest measurement, explores uncharted territory in search of new physics’ – https://news.fnal.gov/2023/08/muon-g-2-doubles-down-with-latest-measurement/ 2. ‘Muon Mystery Deepens with Latest Measurements’ – https://www.scientificamerican.com/article/muon-mystery-deepens-with-latest-measurements/ https://physicsgg.me/2023/08/11/τα-μιόνια-εξακολουθούν-να-μπερδεύουν/

Στο Διάστημα για πρώτη φορά ταυτόχρονα μητέρα και κόρη (βίντεο) Είναι επιβάτες της νέας πτήσης της Virgin Galactic.Η Virgin Galactic, ο διαστημικός βραχίονας της Virgin, εκτόξευσε το μεσημέρι της Πέμπτης σε απευθείας μετάδοση την δεύτερη επίσημη εμπορική-τουριστική πτήση της. Στη πρώτη επίσημη πτήση πριν από 6 εβδομάδες επιβάτες ήταν αξιωματικοί της πολεμικής αεροπορίας της Ιταλίας και ο εκπαιδευτής αστροναυτών της Virgin Galactic.Αυτή η δεύτερη πτήση λογίζεται από την εταιρεία ως η… πρεμιέρα της εταιρείας στις εμπορικές-τουριστικές πτήσεις αφού είναι η πρώτη που οι επιβάτες πλήρωσαν το… τσουχτερό αντίτιμο για την πτήση.Η Virgin Galactic ξεκίνησε τις πτήσεις μετά από 15 χρόνια προσπαθειών και ανάπτυξης του σκάφους που πραγματοποιεί σύντομες, προς το παρόν, βόλτες στα σύνορα Γης-Διαστήματος. Σε αυτή την νέα πτήση που αποκαλείται Galactic 02,επιβάτες είναι ένας 80χρονος και μια μητέρα με την κόρη της. Η Κίσα Σάχαφ, 46 ετών και η κόρη της Αναστάσια Μάγιερς, 18 ετών, κατάγονται από την Αντίγκουα και Μπαρμπούντα και θα είναι οι πρώτοι άνθρωποι από την Καραϊβική που θα πετάξουν στο διάστημα. Η Κίσα κέρδισε τη θέση της έπειτα από κλήρωση, επειδή συμμετείχε σε μια εκδήλωση συγκέντρωσης πόρων για τη Virgin Galactic. Δεν είναι γνωστό το ποσό της δωρεάς που έκανε, αν και οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να δώσουν μόλις 10 δολάρια. Ο ίδιος ο Μπράνσον της ανακοίνωσε τα καλά νέα: πήγε αυτοπροσώπως στο σπίτι της για να της παραδώσει τη στολή του αστροναύτη.Ο τρίτος επιβάτης, ο Τζον Γκούντγουιν, συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972. Το 2014 διαγνώστηκε με Πάρκινσον. Θα είναι ο δεύτερος άνθρωπος με αυτήν την ασθένεια που θα βρεθεί στο διάστημα, όχι όμως και ο γηραιότερος, αν και έχει κλείσει τα 80 του: το ρεκόρ ανήκει στον «κάπτεν Κερκ» του Σταρ Τρεκ, τον Ουίλιαμ Σάτνερ, που έκανε διαστημική πτήση σε ηλικία 90 ετών.Στο σκάφος θα βρίσκονται επίσης μια υπάλληλος της Virgin Galactic, η Μπεθ Μόουζις, και δύο πιλότοι. Η πτήση διαρκεί συνολικά 90 λεπτά αλλά οι επιβάτες θα περάσουν μόνο μερικά λεπτά στο Διάστημα. Λιγότεροι από 700 άνθρωποι έχουν ταξιδέψει μέχρι σήμερα στο διάστημα. Περίπου 800 πελάτες της Virgin Galactic έχουν αγοράσει εισιτήριο, που στοίχιζε αρχικά 200-250.000 δολάρια και στη συνέχεια η τιμή του ανέβηκε στα 450.000 δολάρια. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1502950/sto-diastima-gia-proti-fora-taytochrona-mitera-kai-kori-vinteo/

Σελήνη: Χωριό στη Ρωσία εκκενώνεται για την ιστορική εκτόξευση του Luna-25. Το διαστημικό πρόγραμμα της Ρωσίας ελπίζει να ανακτήσει το χαμένο γόητρό του με την εκτόξευση της αποστολής Luna-25 το πρωί της Παρασκευής, την πρώτη ρωσική αποστολή στη Σελήνη εδώ και 47 χρόνια.Το Luna-25 θα επιχειρήσει προσσελήνωση στον νότιο πόλο του φεγγαριού, όπου μεγάλες ποσότητες πάγου έχουν εντοπιστεί σε κρατήρες που μένουν βυθισμένοι σε αιώνια σκιά.Αυτό σημαίνει ότι η ρωσική σεληνάκατος βρίσκεται σε κούρσα με την ινδική αποστολή Chandrayaan-3 που θα επιχειρήσει προσσελήνωση περίπου στην ίδια περιοχή στα τέλη Αυγούστου.Στο νότιο πόλο θα κατευθυνθούν τα επόμενα χρόνια αποστολές των ΗΠΑ και της Κίνας, δεδομένου ότι τα αποθέματα νερού, από το οποίο μπορεί να παραχθεί οξυγόνο και καύσιμα. θα παίξουν κρίσιμο ρόλο για τις μελλοντικές σεληνιακές αποικίες.Το Luna-25 θα αναχωρήσει στις 02.11 ώρα Ελλάδας με πύραυλο Soyuz που θα εκτοξευτεί από το κοσμοδρόμιο του Βοστότσνι στη Ρωσική Άπω Ανατολή και προγραμματίζεται να προσσεληνωθεί στις 23 Αυγούστου, ανακοίνωσε η ρωσική διαστημική υπηρεσία Roscosmos.Λίγες ώρες αργότερα, στις 07.30 ώρα Ελλάδας, ένα χωριό στη ρωσική Άπω Ανατολή θα εκκενωθεί λόγω πιθανότητας «μία στο εκατομμύριο» να πέσει στην περιοχή ένα τμήμα του Soyuz. Από την προετοιμασία του Λθνα-25 στο κοσμοδρόμιο του Βοστότσνι (Reuters) Πριν ο αμερικανός αστροναύτης γίνει το 1969 ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη, η τότε Σοβιετική Ένωση είχε ήδη στείλει δύο αποστολές στην επιφάνεια του φεγγαριού, το Luna-2 το 1959 και το Luna-9 το 1966.Η Ρωσία όμως δεν κατάφερε να στείλει κανένα σκάφος πέρα από την τροχιά της Γης μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.Σύμφωνα με τη Roscosmos, το ταξίδι μέχρι τη Σελήνη θα διαρκέσει πέντε ημέρες. Το σκάφος θα περάσει 5-7 μέρες σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη πριν επιχειρήσει να προσεδαφιστεί σε μια από τις τρεις προεπιλεγμένες περιοχές κοντά στον νότιο πόλο.Η σεληνάκατος, με βάρος 1,7 τόνους, θα χρησιμοποιήσει ένα μικρό φτυάρι για να συλλέξει δείγματα από βάθος μέχρι 15 εκατοστών και να αναζητήσει πάγο νερού.Θα μελετήσει επίσης τον ρεγόλιθο που καλύπτει σχεδόν όλη τη σεληνιακή επιφάνεια και θα μετρήσει τα ιόντα στην εξαιρετικά αραιή ατμόσφαιρα.Η εκτόξευση του Luna-25 ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τον Οκτώβριο του 2021.Το σκάφος επρόκειτο να μεταφέρει και μια κάμερα πλοήγησης της ευρωπαϊκής διαστημικής υπηρεσίας ESA, η οποία όμως ακύρωσε τη συνεργασία λόγω της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. https://www.in.gr/2023/08/10/b-science/space/selini-xorio-sti-rosia-ekkenonetai-gia-tin-istoriki-ektokseysi-tou-luna-25/