Δροσος Γεωργιος

Διαστημική ομπρέλα για να εμποδιστεί η αύξηση θερμοκρασίας στη Γη. Φιλόδοξο σχέδιο να βάλουμε τη Γη σε... σκια.Η επιστημονική κοινότητα αναζητεί τρόπους παρεμπόδισης ή και αναστροφής της κλιματικής αλλαγής και των επιπτώσεων της που είναι ολοένα και πιο ορατές αλλά και έντονες σε όλο τον πλανήτη σε αέρα, ξηρά και θάλασσα. Στο τραπέζι πέφτουν καθημερινά διαφόρων ειδών ιδέες και λύσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.Πολλές από αυτές είναι επαναστατικές ενώ άλλες ανήκουν στο πεδίο του φουτουριστικού και μπορεί να υπόσχονται γρήγορα αποτελέσματα αλλά η υλοποίηση τους μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη αν όχι απίθανο να συμβεί. Μια τέτοια ιδέα παρουσιάζει στην επιθεώρηση «PNAS» ερευνητική ομάδα κάνοντας λόγο για μια διαστημική ομπρέλα η οποία θα λειτουργεί όπως και οι ομπρέλες στη Γη, θα μπλοκάρει δηλαδή το ηλιακό φως και άρα θα περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη.«Στη Χαβάη, πολλοί χρησιμοποιούν μια ομπρέλα για να μπλοκάρουν το φως του Ηλιου καθώς περπατούν κατά τη διάρκεια της ημέρας. Σκέφτηκα, θα μπορούσαμε να κάνουμε το ίδιο για τη Γη και έτσι να μετριάσει την επικείμενη καταστροφή της κλιματικής αλλαγής;» αναφέρει ο Ιστβάν Στζαπούντι, αστρονόμος στο Ινστιτούτο Αστρονομίας του Πανεπιστημίου της Χαβάης επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.Ο λόγος που το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια του θερμοκηπίου συμβάλλουν στην υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ότι παγιδεύουν το ηλιακό φως γύρω από τον πλανήτη μας που θα πρέπει να απελευθερωθεί πίσω στο Διάστημα, οδηγώντας τελικά σε αύξηση της θερμοκρασίας. Αλλά είναι ο Ήλιος και όχι τα αέρια του θερμοκηπίου που δημιουργεί τη θερμότητα στην αρχή. Σε αυτό το δεδομένο στηρίζεται και ιδέα να δημιουργήσουμε ένα μηχανισμό που θα βάλει τη Γη σε σκιά.Η ιδέα των ερευνητών είναι να κατασκευάσουμε μια τεράστια «ηλιακή ασπίδα» όπως την χαρακτηρίζουν η οποία θα τοποθετηθεί στη περιοχή Lagranze που οι βαρυτικές δυνάμεις της Γης με τον Ήλιο αλληλοεξουδετερώνονται. Στην περιοχή αυτή έχει εγκατασταθεί και το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb αφού οι συνθήκες εκεί είναι ιδανικές για την παρατηρήσει του Διαστήματος.Η κατασκευή, αποστολή και συναρμολόγηση αυτής της ασπίδας στο Διάστημα είναι από μόνο του ένα παρά πολύ δύσκολο εγχείρημα το βαθμό δυσκολίας του οποίου πολλαπλασιάζει ο τρόπος με τον οποίο η ασπίδα αυτή θα παραμένει σταθερή στη θέση της αφού σύμφωνα με το σχέδιο των ερευνητών θα πρέπει να βρεθεί τρόπος ώστε να… συλλάβουμε ένα αστεροειδή και στη συνέχεια να δέσουμε πάνω του την ασπίδα με τρόπο ανάλογο με αυτόν που δένουμε ένα μπαλόνι με ένα σκοινί σε ένα σταθερό σημείο για να μην πετάξει στον ουρανό. Με τον τρόπο αυτό σύμφωνα με τους ερευνητές θα μειωθεί η ποσότητα του ηλιακού φωτός που φτάνει στη Γη και έτσι περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη εξαιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.Πρόκειται για μια ιδέα που ανήκει σε ένα κλάδο του τομέα της γεωμηχανικής τον οποίο οι ειδικοί αποκαλούν ηλιακή γεωμηχανική. Στο πλαίσιο αυτού του κλάδου έχουν πέσει στο τραπέζι και άλλες ιδέες όπως το να… ψεκάσουμε την ατμόσφαιρα της Γης με αερολύματα (αεροζόλ) έτσι ώστε τα σύννεφα να ανακλούν πίσω το Διάστημα μεγαλύτερες ποσότητες ηλιακού φωτός. Μένει να δούμε την υποδοχή της ιδέας για δημιουργία μιας διαστημικής ομπρέλας, αν είναι υλοποιήσιμη και πάνω από όλα αν ακόμη και αν υλοποιηθεί μπορεί να φέρει αποτελέσματα. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1500524/diastimiki-omprela-gia-na-empodistei-i-ayxisi-thermokrasias-sti-gi/

Ο γαλαξίας NGC 6822 …. με τα μάτια του διαστημικου τηλεσκοπίου James Webb Ο ακανόνιστος γαλαξίας NGC 6822, με τα μάτια του διαστημικού τηλεσκοπίου James Webb της NASA/ESA/CSA. Στον πιο κοντινό γαλαξιακό μας γείτονα εστίασε τα όργανά του το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb με σκοπό να μελετήσει την περιεκτικότητά του σε μεταλλικά στοιχεία. Πρόκειται για το γαλαξία NGC 6822, σε απόσταση 1,5 εκατομμυρίου ετών φωτός από το δικό μας Γαλαξία, ο πρώτος που χαρτογραφήθηκε πέρα από το γαλαξιακό σύστημα που ανήκει ο Ήλιος μας.Παρατηρήσεις του NGC 6822 πραγματοποίησε η εγγύς υπέρυθρη κάμερα NIRCam και το εργαλείο μεσαίου υπέρυθρου MIRI, που ανιχνεύουν διαφορετικές περιοχές του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος. Η NIRCam είναι κατάλληλη για την παρατήρηση πυκνοκατοικημένων σε άστρα περιοχών, ενώ το MIRI είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε περιοχές πλούσιες σε αέρια.Από τις μέχρι τώρα έρευνες γνωρίζουμε ότι ο NGC 6822 έχει πολύ χαμηλή μεταλλικότητα, δηλαδή περιέχει χαμηλά επίπεδα στοιχείων βαρύτερα από το υδρογόνο και το ήλιο. Η μεταλλικότητα είναι μια έννοια πολύ σημαντική στην αστρονομία, γιατί τα άστρα κατά τη διάρκεια της ζωής τους παράγουν σε μεγάλο βαθμό και άλλα στοιχεία πέραν του υδρογόνου και του ηλίου, ενώ την εποχή του πρωτόγονου Σύμπαντος όλα είχαν μια πολύ χαμηλή μεταλλικότητα.Τα ουράνια σώματα που παρατηρούνται με χαμηλή μεταλλικότητα σήμερα παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί μπορούν να δώσουν πιθανώς εξηγήσεις για τον τρόπο εξέλιξης των άστρων και για τον κύκλο ζωής της διαστρικής σκόνης στο πρωτόγονο Σύμπαν.Το ιστορικό της μελέτης του γαλαξία NGC 6822 παρουσιάζει από μόνο του ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αφού ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά το 1884, όμως με τα όργανα της εποχής είχε ταξινομηθεί λανθασμένα ως ένα «εξαιρετικά ασθενές νεφέλωμα». Το 1925 όταν ο διάσημος αστρονόμος Edwin Hubble (που ανακάλυψε την διαστολή του σύμπαντος), αφού μελέτησε ενδελεχώς τον NGC 6822, δημοσίευσε το άρθρο με τίτλο ‘NGC 6822, a remote stellar system‘, https://adsabs.harvard.edu/full/1925ApJ....62..409H όπου επιβεβαίωνε για πρώτη φορά το γεγονός ότι υπάρχουν αστρονομικά αντικείμενα που βρίσκονταν πέρα από τον Γαλαξία μας. Η μελέτη αυτού του γαλαξία συνεχίστηκε κυρίως από την Susan Kayser – την πρώτη γυναίκα που έλαβε διδακτορικό στην αστρονομία από το Caltech. Η διατριβή της που ολοκληρώθηκλε το 1966, ήταν η λεπτομερέστερη μελέτη αυτού του γαλαξία έως την δεκαετία του 2000. Τώρα, η μελέτη αυτού του γειτονικού μας γαλαξία θα συνεχιστεί από το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb. https://physicsgg.me/2023/08/02/οι-πρώτες-εικόνες-του-ευκλείδη-από-τ/

Οι πρώτες εικόνες του «Ευκλείδη» από το διάστημα. Το διαστημικό τηλεσκόπιο «Ευκλείδης» (Euclid) του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που σχεδιάστηκε για την εξερεύνηση των μεγάλων μυστηρίων του σύμπαντος, έστειλε τις πρώτες του εικόνες από τον διάστημα. Τις πρώτες εικόνες κατέγραψαν τα δύο συστήματα απεικόνισης του διαστημικού τηλεσκοπίου, στο πλαίσιο της δοκιμής των οργάνων, αποκαλύπτοντας γαλαξίες, νεφελώματα και αστρικές συστάδες. «Μετά από πάνω από 11 χρόνια σχεδιασμού και ανάπτυξης του Ευκλείδη, είναι συναρπαστικό, αλλά και συγκινητικό να βλέπεις τις πρώτες αυτές εικόνες» παραδέχεται ο Τζιουζέπε Ράκα, πρότζεκτ μάνατζερ του εγχειρήματος στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος. «Είναι ακόμη πιο απίστευτο αν αναλογιστούμε πως βλέπουμε μόλις λίγους γαλαξίες εδώ. Ο πλήρως βαθμονομημένος Ευκλείδης θα παρατηρήσει τελικά δισεκατομμύρια γαλαξίες για να δημιουργήσει τον μεγαλύτερο τρισδιάστατο χάρτη του ουρανού»εξηγεί στην ανακοίνωσή του. Το διαμέτρου 1,2 μέτρων τηλεσκόπιο θα παραμείνει στο αποκαλούμενο σημείο Lagrange L2, όπου βρίσκεται επίσης και το διαστημικό τηλεσκόπιο της NASA, Τζέιμς Γουέμπ. To σημείο Lagrange L2, όπου βρίσκονται διάφορα τηλεσκόπια «Είναι φανταστικό να διαπιστώνουμε πως η τελευταία προσθήκη στον στόλο επιστημονικών αποστολών της ESA λειτουργεί ήδη τόσο καλά. Είμαι απολύτως βέβαιος πως η ομάδα πίσω από την αποστολή θα χρησιμοποιήσει επιτυχώς τον Ευκλείδη για να αποκαλύψει τόσο πολλά για το 95% του σύμπαντος για το οποίο γνωρίζουμε τόσα λίγα» ανέφερε ο γενικός διευθυντής της υπηρεσίας, Γιόζεφ Ασμπάχερ. To τηλεσκόπιο θα περάσει τους επόμενους δύο μήνες δοκιμάζοντας και βαθμονομώντας τα όργανά του, προτού ξεκινήσει την κύρια αποστολή έρευνας του ενός τρίτου του ουρανού, τα επόμενα έξι χρόνια. Η αποστολή του «Euclid», αξίας 1 δισεκατομμυρίου ευρώ, θεωρείται πως θα ρίξει φως στα δύο πιο περίπλοκα και δυσνόητα συστατικά του σύμπαντος, τη σκοτεινή ενέργεια (τη μυστηριώδη δύναμη που φέρεται να επιταχύνει τη διαστολή του σύμπαντος) και τη σκοτεινή ύλη (μια μορφή ύλης που φέρεται να συνεισφέρει κατά 80% στη συνολική μάζα του σύμπαντος, λειτουργώντας σαν «κοσμική» κόλλα που συγκρατεί τους γαλαξίες μεταξύ τους). Τόσο η σκοτεινή ενέργεια όσο και η σκοτεινή ύλη είναι αθέατες και οι αστρονόμοι μπορούν μόνο να υποθέτουν την ύπαρξή τους μετρώντας την επίδρασή τους στη συμπεριφορά των αστέρων και των γαλαξιών. https://physicsgg.me/2023/08/02/οι-πρώτες-εικόνες-του-ευκλείδη-από-τ/

Οι προετοιμασίες για τον «διαστημικό περίπατο» βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη! Στις 9 Αυγούστου, ο Sergey Prokopyev και ο Dmitry Petelin θα πάνε για δουλειά στο ISS - χθες το πλήρωμα μελέτησε την τεκμηρίωση επί του σκάφους και το προκαταρκτικό διάγραμμα ακολουθίας εξόδου, ετοίμασε τον απαραίτητο εξοπλισμό και εργαλεία. Δεν ξεχάσαμε ούτε τις παρατηρήσεις και την εκπαίδευση. Στο πείραμα "Econ-M" αξιολογήθηκε η οικολογική κατάσταση της Γης και με τη βοήθεια ενός εργόμετρου ποδηλάτου (ποδήλατο για τα χέρια), ελέγχθηκε η κατάσταση των μυών. Ορίστε ειδοποιήσεις για να μην χάνετε έναν διαστημικό περίπατο! Σύντομα θα σας πούμε που και πότε θα γίνει η ζωντανή μετάδοση Διαβάστε περισσότερα για τις υποθέσεις στο σταθμό, όπως πάντα, στο καθημερινό ρεπορτάζ: https://www.roscosmos.ru/39552/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567712

Ο ραδιοφάρος COSPAS-SARSAT θα εξασφαλίσει ασφάλεια κατά την κατάκτηση του Βόρειου Πόλου από Ρώσους μοτοσυκλετιστές Ο ραδιοφάρος παραδόθηκε στην ομάδα μοτοσικλετιστών "Night Wolves" - στις 2 Αυγούστου ξεκίνησαν μια αποστολή για να κατακτήσουν τον πάγο του Αρκτικού Ωκεανού με μοτοσικλέτες. Ο τιμημένος ταξιδιώτης της Ρωσίας Γιούρι Βολκόφ και ο σύντροφός του Κιρίλ Ντρίγκιν στοχεύουν να φτάσουν στον Βόρειο Πόλο, σημειώνοντας τρία παγκόσμια ρεκόρ. Το πρώτο είναι ότι θα είναι η μεγαλύτερη διαδρομή με μοτοσικλέτες στον βόρειο πάγο, το δεύτερο είναι ότι οι λάτρεις της μοτοσικλέτας θα φτάσουν στο πιο απομακρυσμένο γεωγραφικό πλάτος σε μια μοτοσυκλέτα. Επιπλέον, για πρώτη φορά, ένας Ρώσος μοτοσικλετιστής θα πατήσει το πόδι του στους πάγους του Αρκτικού Ωκεανού. Στον Βόρειο Πόλο, σχεδιάζεται επίσης να τεθεί ένα παγκόσμιο ρεκόρ και ένα ρωσικό ρεκόρ για την επίδειξη της μεγαλύτερης σημαίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Η αποστολή θα ολοκληρωθεί στις 8 Σεπτεμβρίου 2023 στο Μούρμανσκ. Η συσκευή μεταδίδει ένα μήνυμα έκτακτης ανάγκης στο σύστημα COSPAS-SARSAT με τις συντεταγμένες του τόπου καταστροφής - αυτό σας επιτρέπει να οργανώσετε μια επιχείρηση έρευνας και διάσωσης το συντομότερο δυνατό. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567708

Νέα από την Ανατολή! Το "Luna-25" είναι εγκατεστημένο στη βάση του διαστημικού κεφαλιού και αγκυροβολημένο στην ανώτερη σκηνή "Fregat"! Οι εργασίες εκτελούνται σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα προετοιμασίας. Τώρα άρχισαν οι υπολογισμοί οι κοινοί έλεγχοι της Φρεγάτας και του σταθμού. Εκτόξευση του οχήματος εκτόξευσης Soyuz 2.1b με το Luna-25 τον Αύγουστο. https://vk.com/roscosmos

Επιστήμονες επιστρατεύουν τεχνητή νοημοσύνη για να… βρουν εξωγήινους, Δεν θα μπορούσε να λείψει η τεχνητή νοημοσύνη από την αναζήτηση για εξωγήινη ζωή και απ’ ότι λένε επιστήμονες φαίνεται ότι είναι πολλά υποσχόμενη στα χέρια των ραδιοαστρονόμων.Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Curtis κατασκεύασαν ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης που ξεπερνά τους κλασικούς αλγόριθμους στις εργασίες ανίχνευσης σημάτων.Όπως αναφέρει στο The Conversation, https://theconversation.com/ai-is-helping-us-search-for-intelligent-alien-life-and-weve-found-8-strange-new-signals-198754 ο Danny C. Price, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Curtin και μέλλος του υπερσύγχρονου Breakthrough Listen -που αναζητά έξυπνες εξωγήινες επικοινωνίες στο σύμπαν-, η τεχνητή νοημοσύνη που αξιοποιεί η ομάδα του, εκπαιδεύτηκε να αναζητά -μέσα από δεδομένα ραδιοτηλεσκοπίων- για σήματα που δεν μπορούσαν να δημιουργηθούν από φυσικές αστροφυσικές διεργασίες.Όπως λέει, όταν τροφοδότησαν τα εργαλία τεχνητής νοημοσύνης με ένα σύνολο δεδομένων που είχαν μελετήσει προηγουμένως, ανακάλυψαν οκτώ ενδιαφέροντα σήματα που είχε χάσει ο κλασικός αλγόριθμος.«Για να είμαστε σαφείς, αυτά τα σήματα πιθανότατα δεν προέρχονται από εξωγήινη νοημοσύνη και είναι πιο πιθανές σπάνιες περιπτώσεις ραδιοπαρεμβολών. Ωστόσο, τα ευρήματά μας υπογραμμίζουν πώς οι τεχνικές τεχνητής νοημοσύνης είναι βέβαιο ότι θα διαδραματίσουν έναν συνεχή ρόλο στην αναζήτηση εξωγήινης νοημοσύνης». Η τεχνητή νοημοσύνη δεν είναι τόσο έξυπνη Όπως αναφέρει ο Price, οι αλγόριθμοι τεχνητής νοημοσύνης δεν «καταλαβαίνουν» ούτε «σκέφτονται».Διαπρέπουν στην αναγνώριση προτύπων και έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμα για εργασίες όπως η ταξινόμηση, αλλά δεν έχουν την ικανότητα να επιλύουν προβλήματα. Κάνουν μόνο τις συγκεκριμένες εργασίες για τις οποίες εκπαιδεύτηκαν.Έτσι, παρόλο που η ιδέα μιας τεχνητής νοημοσύνης που ανιχνεύει εξωγήινη νοημοσύνη μοιάζει με την πλοκή ενός συναρπαστικού μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας, ωστόσο, τα προγράμματα τεχνητής νοημοσύνης δεν είναι έξυπνα και οι αναζητήσεις για εξωγήινη νοημοσύνη δεν μπορούν να βρουν άμεσες ενδείξεις ευφυΐας.Αντίθετα, οι ραδιοαστρονόμοι –που χρησιμοποιούν τεχνικές για να παρατηρήσουν αντικείμενα στο φάσμα των ραδιοκυμάτων- αναζητούν «τεχνουπογραφές».Αυτά τα υποτιθέμενα σήματα θα έδειχναν την παρουσία τεχνολογίας και, συνεπώς, την ύπαρξη μιας κοινωνίας με την ικανότητα να αξιοποιεί την τεχνολογία για επικοινωνία.«Για την έρευνά μας, δημιουργήσαμε έναν αλγόριθμο που χρησιμοποιεί μεθόδους τεχνητής νοημοσύνης για να ταξινομεί τα σήματα είτε ως ραδιοπαρεμβολές είτε ως γνήσια υποψήφια τεχνική υπογραφή. Και ο αλγόριθμός μας αποδίδει καλύτερα από ό,τι περιμέναμε» λέει ο Price. Τι κάνει ο αλγόριθμος Οι αναζητήσεις τεχνουπογραφών είναι όμως σαν να ψάχνεις ψύλλο στα άχυρα, αναφέρει ο ερευντής. Τα ραδιοτηλεσκόπια παράγουν τεράστιους όγκους δεδομένων και σε αυτά υπάρχουν τεράστιες ποσότητες παρεμβολών από πηγές, όπως τηλέφωνα, WiFi και δορυφόρι.Οι αλγόριθμοι αναζήτησης πρέπει να είναι σε θέση να ξεχωρίζουν τις πραγματικές τεχνολογίες από τα «ψευδώς θετικά» και να το κάνουν γρήγορα. Ο ταξινομητής τεχνητής νοημοσύνης ικανοποιεί αυτές τις απαιτήσεις, λέει ο ειδικός.«Επινοήθηκε από τον Peter Ma, φοιτητή του Πανεπιστημίου του Τορόντο και τον κύριο συγγραφέα της εργασίας μας. Για να δημιουργήσει ένα σύνολο δεδομένων εκπαίδευσης, ο Peter εισήγαγε προσομοιωμένα σήματα σε πραγματικά δεδομένα και στη συνέχεια χρησιμοποίησε αυτό το σύνολο δεδομένων για να εκπαιδεύσει έναν αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης που ονομάζεται autoencoder. Καθώς ο αυτόματος κωδικοποιητής επεξεργαζόταν τα δεδομένα, «μάθαινε» να αναγνωρίζει τα κύρια χαρακτηριστικά των δεδομένων. Σε ένα δεύτερο βήμα, αυτά τα χαρακτηριστικά τροφοδοτήθηκαν σε έναν αλγόριθμο που ονομάζεται τυχαίος «ταξινομητής δασών»».Αυτός ο ταξινομητής δημιουργεί «δέντρα» απόφασης για να αποφασίσει εάν ένα σήμα είναι αξιοσημείωτο ή απλώς ραδιοπαρεμβολή, διαχωρίζοντας ουσιαστικά τους τεχνολογικούς «ψύλλους, από τα άχυρα, λεει χαρακτηριστικά ο Prince..Αφού οι επιστήμονες εκπαιδεύσανε τον αλγόριθμο τεχνητής νοημοσύνης, τον ταΐσανε με περισσότερα από 150 terabytes δεδομένων από το τηλεσκόπιο Green Bank στη Δυτική Βιρτζίνια.Εντόπισε 20.515 ενδιαφέροντα σήματα, τα οποία στη συνέχεια έπρεπε να επιθεωρηθούν χειροκίνητα. Από αυτά, οκτώ σήματα είχαν τα χαρακτηριστικά τεχνικών υπογραφών και δεν μπορούσαν να αποδοθούν σε ραδιοπαρεμβολές. Τα δύο σενάρια Η ομάδα του Prince ανέπτυξε πρόσφατα έναν ισχυρό επεξεργαστή σήματος στο τηλεσκόπιο MeerKAT στη Νότια Αφρική. Αυτό χρησιμοποιεί μια τεχνική για να συνδυάσει τα 64 πιάτα του για να λειτουργήσει ως ένα ενιαίο τηλεσκόπιο. Αυτή η τεχνική μπορεί να εντοπίσει καλύτερα από πού προέρχεται ένα σήμα στον ουρανό, το οποίο θα μειώσει δραστικά τα ψευδώς θετικά από ραδιοπαρεμβολές.«Εάν οι αστρονόμοι καταφέρουν να ανιχνεύσουν μια τεχνική υπογραφή που δεν μπορεί να εξηγηθεί ως παρεμβολή, θα υποδηλώσει έντονα ότι οι άνθρωποι δεν είναι οι μόνοι δημιουργοί της τεχνολογίας στον Γαλαξία μας. Αυτή θα ήταν μια από τις πιο μέγαλες ανακαλύψεις που μπορεί κανείς να φανταστεί» σημεώνει ο ερευνητής.«Ταυτόχρονα, αν δεν εντοπίσουμε τίποτα, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είμαστε το μόνο τεχνολογικά ικανό «ευφυές» είδος γύρω μας. Μια μη ανίχνευση θα μπορούσε επίσης να σημαίνει ότι δεν έχουμε αναζητήσει τον σωστό τύπο σημάτων ή τα τηλεσκόπια μας δεν είναι ακόμη αρκετά ευαίσθητα για να ανιχνεύσουν αμυδρά μεταδόσεις από μακρινούς εξωπλανήτες».Πάντως, ο ίδιος αναφέρει πως εάν είμαστε πραγματικά μόνοι, «θα πρέπει να αναλογιστούμε τη μοναδική ομορφιά και την ευθραυστότητα της ζωής εδώ στη Γη». https://www.in.gr/2023/08/01/b-science/space/epistimones-epistrateyoun-texniti-noimosyni-gia-na-vroun-eksogiinous/

Voyager 2: Χαμένο στο διάστημα. … μέχρι τις 15 Οκτωβρίου Το Voyager 2, εκτοξεύτηκε στις 20 Αυγούστου 1977, και είναι το μόνο διαστημικό σκάφος που πλησίασε και φωτογράφησε τους τέσσερις πλανήτες: τον Δία, τον Κρόνο, τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα. Tο Voyager 1 εκτοξεύτηκε δυο εβδομάδες μετά, στις 5 Σεπτεμβρίου 1977 Η NASA έχασε την επαφή με το διαστημικό σκάφος Voyager 2, αλλά ευτυχώς, πρόκειται για κάτι προσωρινό. Μια σειρά από εντολές που στάλθηκαν στο διαστημικό σκάφος έκαναν κεραία του να δείχνει προς τη λάθος κατεύθυνση.Η διαδοχή των προγραμματισμένων εντολών που στάλθηκαν στο Voyager 2 στις 21 Ιουλίου «προκάλεσαν κατά λάθος την μετατόπιση της κεραίας κατά 2 μοίρες. Η απροσδόκητη αλλαγή σημαίνει ότι οι επίγειες κεραίες του Deep Space Network (DSN) δεν μπορούν να λάβουν δεδομένα ή να μεταδώσουν εντολές στο διαστημικό σκάφος.Τα καλά νέα είναι ότι η έλλειψη επικοινωνίας είναι μόνο προσωρινή. Θα διαρκέσει μερικούς μήνες. Η NASA προβλέπει κάθε πιθανό ενδεχόμενο, και σ’ αυτή την περίπτωση το Voyager 2 είναι «προγραμματισμένο να επαναφέρει τον προσανατολισμό του πολλές φορές κάθε χρόνο για να διατηρεί την κεραία του στραμμένη προς τη Γη». Δυστυχώς, η ομάδα του Voyager πρέπει να περιμένει μέχρι τις 15 Οκτωβρίου για να γίνει η επόμενη επανεκκίνηση προσανατολισμού.Η NASA θεωρεί πως η έλλειψη επικοινωνίας δεν θα προκαλέσει προβλήματα και το Voyager 2 θα συνεχίσει κανονικά το ταξίδι του. Στις 20 Αυγούστου το διαστημικό σκάφος θα συμπηρώσει 46 χρόνια στο διάστημα. Τώρα απέχει από τη Γη απόσταση σχεδόν 20 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα (το Voyager 1 βρίσκεται λίγο πιο μακριά στα 24 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη και η κεραία του είναι σταθερά στραμμένη προς τη Γη). https://www.jpl.nasa.gov/news/nasa-mission-update-voyager-2-communications-pause Κοινοποιήστε:

Η αναζήτηση των «δειλών» σωματιδίων συνεχίζεται. Δύο τεράστιοι υπόγειοι ανιχνευτές έθεσαν περιορισμούς στα ανώτερα όρια, για το πόσο ισχυρά αλληλεπιδρούν τα θεωρητικά σωματίδια σκοτεινής ύλης WIMPs με την κανονική ύλη. «Γιατί οι ροζ ελέφαντες φορούν γυαλιά; Για να κρύβονται. Έχετε δει ποτέ ροζ ελέφαντα με γυαλιά; Προφανώς όχι, αφού κρύβονται πολύ καλά.» Υπάρχουν στο σύμπαν ροζ ελέφαντες; Οι αστρονομικές παρατηρήσεις μας λένε ότι υπάρχουν, όχι ροζ, αλλά αόρατοι ελέφαντες. Διαμέσου της βαρύτητας μπορούμε να μετρήσουμε την έμμεση επίδραση που ασκούν στην ύλη. Αυτοί οι ελέφαντες θα μπορούσαν να είναι τα σωματίδια σκοτεινής ύλης με μεγάλη μάζα, που κινούνται με μη-σχετικιστικές ταχύτητητες και ανήκουν στην κατηγορία της «ψυχρής» σκοτεινής ύλης (σε αντίθεση με την «θερμή» σκοτεινή ύλη που συνίσταται από σχετικιστικά σωματίδια). Αυτά τα υποθετικά σωματίδια που προτείνονται για να εξηγήσουν την σκοτεινή ύλη οι φυσικοί με μεγάλη δόση χιούμορ τα ονόμασαν WIMPs (Weakly Interacting Massive Particles= Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα). Αφού «wimp» στα αγγλικά σημαίνει «δειλός» , φαίνεται πως ένας κόσμος κρυμμένων δειλών θα μπορούσε να εξηγήσει το αίνιγμα της σκοτεινής ύλης!Σύμφωνα με τα θεωρητικά μοντέλα, αμέσως μετά τη μεγάλη έκρηξη έπαψε η θερμική ισορροπία μεταξύ των WIMPs και των αντισωματιδίων τους και σταμάτησαν να παράγονται αυθόρμητα. Η ποσότητα της σκοτεινής ύλης στην μορφή των WIMPs που επιβίωσε από την αυτο-εξαύλωση, διαχέεται μέχρι σήμερα στο σύμπαν μας. Και οι φυσικοί την αναζητούν πειραματικά, όπως οι δύο πειραματικές ερευνητικές ομάδες, LUX ZEPLIN και XENONnT. LUX ZEPLIN Τα πειράματα LUX ZEPLIN και XENONnT, ανέφεραν τα πρώτα αποτελέσματα των αναζητήσεών τους για WIMPs των οποίων η μάζα είναι 10 φορές μεγαλύτερη (ή και περισότερο) από την μάζα του πρωτονίου, ένα εύρος που είναι σύμφωνο με τα μοντέλα κοσμικής εξέλιξης. Δυστυχώς καμία ομάδα δεν κατάφερε να ανιχνεύσει WIMΡ. Όμως, τέθηκαν περιορισμοί όσον αφορά την μάζα τους και τις αλληλεπιδράσεις τους με την κανονική ύλη. XENONnT Και τα δύο πειράματα, LUX ZEPLIN και XENONnT, χρησιμοποιούν αρκετούς τόνους από υγρό ξένον (Xe), σε μεγάλες δεξαμενές που παρακολουθούνται από συστοιχίες φωτοανιχνευτών. Αυτές οι ανιχνετές καταγράφουν την χαρακτηριστική διπλή λάμψη φωτός που παράγεται όταν τα WIMPs συγκρούονται με άτομα ξένου. Η αναλογία των δύο αναλαμπών είναι διαφορετική όταν αλληλεπιδρούν με το ξένον οι κοσμικές ακτίνες, τα μιόνια ή άλλα σωματίδια υποβάθρου. Για να μειωθούν τα ανεπιθύμητα γεγονάτα υποβάθρου, τα πειράματα αυτά εκτελούνται σε βαθιά υπόγεια σπήλαια.Αναζητούνται διάφορα είδη WIMPs, ανάλογα με τις θεωρίες που τα προτείνουν. Τα νέα όρια των πειραμάτων LUX ZEPLIN και XENONnT δεν απρρίπτουν κανένα από από αυτά. Προς το παρόν. Γιατί και τα δύο πειράματα έχουν μπορστά τους πολλά χρόνια λειτουργίας.Μέχρι σήμερα κατάφεραν να θέσουν ένα ανώτερο όριο στην ενεργό διατομή αλληλεπίδρασης WIMP-νουκλεονίου, που είναι είναι το ένα δέκατο της αντίστοιχης νετρίνου-νουκλεονίου. Πιο συγκεκριμένα: το πείραμα XENONnT έθεσε ως ελάχιστο πάνω όριο στην ενεργό διατομή WIMP-νουκλεονίου την τιμή: 2,58×10−47 cm2 για WIMP με μάζα 28 GeV/c2 : και το πείραμα LUX-ZEPLIN (LZ) την τιμή 6,5×10−48 cm2 για WIMP με μάζα 30 GeV/c2: Η αναζήτηση των «δειλών» σωματιδίων συνεχίζεται BY PHYSICSGG on 01/08/2023 • ( 0 ) Δύο τεράστιοι υπόγειοι ανιχνευτές έθεσαν περιορισμούς στα ανώτερα όρια, για το πόσο ισχυρά αλληλεπιδρούν τα θεωρητικά σωματίδια σκοτεινής ύλης WIMPs με την κανονική ύλη. «Γιατί οι ροζ ελέφαντες φορούν γυαλιά; Για να κρύβονται. Έχετε δει ποτέ ροζ ελέφαντα με γυαλιά; Προφανώς όχι, αφού κρύβονται πολύ καλά.» Υπάρχουν στο σύμπαν ροζ ελέφαντες; Οι αστρονομικές παρατηρήσεις μας λένε ότι υπάρχουν, όχι ροζ, αλλά αόρατοι ελέφαντες. Διαμέσου της βαρύτητας μπορούμε να μετρήσουμε την έμμεση επίδραση που ασκούν στην ύλη. Αυτοί οι ελέφαντες θα μπορούσαν να είναι τα σωματίδια σκοτεινής ύλης με μεγάλη μάζα, που κινούνται με μη-σχετικιστικές ταχύτητητες και ανήκουν στην κατηγορία της «ψυχρής» σκοτεινής ύλης (σε αντίθεση με την «θερμή» σκοτεινή ύλη που συνίσταται από σχετικιστικά σωματίδια). Αυτά τα υποθετικά σωματίδια που προτείνονται για να εξηγήσουν την σκοτεινή ύλη οι φυσικοί με μεγάλη δόση χιούμορ τα ονόμασαν WIMPs (Weakly Interacting Massive Particles= Ασθενώς Αλληλεπιδρώντα Σωματίδια με Μάζα). Αφού «wimp» στα αγγλικά σημαίνει «δειλός» , φαίνεται πως ένας κόσμος κρυμμένων δειλών θα μπορούσε να εξηγήσει το αίνιγμα της σκοτεινής ύλης! Σύμφωνα με τα θεωρητικά μοντέλα, αμέσως μετά τη μεγάλη έκρηξη έπαψε η θερμική ισορροπία μεταξύ των WIMPs και των αντισωματιδίων τους και σταμάτησαν να παράγονται αυθόρμητα. Η ποσότητα της σκοτεινής ύλης στην μορφή των WIMPs που επιβίωσε από την αυτο-εξαύλωση, διαχέεται μέχρι σήμερα στο σύμπαν μας. Και οι φυσικοί την αναζητούν πειραματικά, όπως οι δύο πειραματικές ερευνητικές ομάδες, LUX ZEPLIN και XENONnT. LUX ZEPLIN Τα πειράματα LUX ZEPLIN και XENONnT, ανέφεραν τα πρώτα αποτελέσματα των αναζητήσεών τους για WIMPs των οποίων η μάζα είναι 10 φορές μεγαλύτερη (ή και περισότερο) από την μάζα του πρωτονίου, ένα εύρος που είναι σύμφωνο με τα μοντέλα κοσμικής εξέλιξης. Δυστυχώς καμία ομάδα δεν κατάφερε να ανιχνεύσει WIMΡ. Όμως, τέθηκαν περιορισμοί όσον αφορά την μάζα τους και τις αλληλεπιδράσεις τους με την κανονική ύλη. XENONnT Και τα δύο πειράματα, LUX ZEPLIN και XENONnT, χρησιμοποιούν αρκετούς τόνους από υγρό ξένον (Xe), σε μεγάλες δεξαμενές που παρακολουθούνται από συστοιχίες φωτοανιχνευτών. Αυτές οι ανιχνετές καταγράφουν την χαρακτηριστική διπλή λάμψη φωτός που παράγεται όταν τα WIMPs συγκρούονται με άτομα ξένου. Η αναλογία των δύο αναλαμπών είναι διαφορετική όταν αλληλεπιδρούν με το ξένον οι κοσμικές ακτίνες, τα μιόνια ή άλλα σωματίδια υποβάθρου. Για να μειωθούν τα ανεπιθύμητα γεγονάτα υποβάθρου, τα πειράματα αυτά εκτελούνται σε βαθιά υπόγεια σπήλαια. Αναζητούνται διάφορα είδη WIMPs, ανάλογα με τις θεωρίες που τα προτείνουν. Τα νέα όρια των πειραμάτων LUX ZEPLIN και XENONnT δεν απρρίπτουν κανένα από από αυτά. Προς το παρόν. Γιατί και τα δύο πειράματα έχουν μπορστά τους πολλά χρόνια λειτουργίας. Μέχρι σήμερα κατάφεραν να θέσουν ένα ανώτερο όριο στην ενεργό διατομή αλληλεπίδρασης WIMP-νουκλεονίου, που είναι είναι το ένα δέκατο της αντίστοιχης νετρίνου-νουκλεονίου. Πιο συγκεκριμένα: το πείραμα XENONnT έθεσε ως ελάχιστο πάνω όριο στην ενεργό διατομή WIMP-νουκλεονίου την τιμή: 2,58×10−47 cm2 για WIMP με μάζα 28 GeV/c2 : και το πείραμα LUX-ZEPLIN (LZ) την τιμή 6,5×10−48 cm2 για WIMP με μάζα 30 GeV/c2: πηγή: https://physics.aps.org/articles/v16/s106

Το Σαββατοκύριακο στον ISS αποδείχθηκε παραγωγικό! Από τις 28 Ιουλίου έως τις 30 Ιουλίου, οι κοσμοναύτες μας φωτογράφισαν τη Γη για να αξιολογήσουν την περιβαλλοντική κατάσταση, κατέκτησαν μεθόδους παρακολούθησης της ανάπτυξης καταστροφικών φυσικών και ανθρωπογενών φαινομένων. Επεξεργάστηκαν επίσης την τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης και πήραν δείγμα αέρα για μονοξείδιο του άνθρακα στις μονάδες Zvezda, Nauka, Zarya και Destiny. Να θυμίσουμε ότι ο Σεργκέι Προκόπιεφ, ο Ντμίτρι Πετελίν και ο Αντρέι Φεντιάεφ ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη Γη! Το Σαββατοκύριακο, δοκίμασαν καρέκλες Kazbek-UM στο διαστημόπλοιο Soyuz MS-23. Σχετικά με άλλα έργα σε τροχιά κοντά στη Γη - στην καθημερινή αναφορά: https://www.roscosmos.ru/39547/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567704

Αύγουστος 2023 – Συνοπτικό αστροημερολόγιο. … και οι δυο Υπερ-Πανσέληνοι Φωτογραφία του Χρήστου Κωτσιόπουλου Αυτόν τον Αύγουστο θα δούμε δυο Υπερ-Πανσελήνους: α) την Πανσέληνο της 1ης Αυγούστου, που είναι γωστή ως Φεγγάρι του Οξύρρυγχου (λόγω της αφθονίας αυτού του ψαριού στις Μεγάλες Λίμνες τον Αύγουστο πριν από εκατοντάδες χρόνια). Η απόσταση της Σελήνης από τη Γη θα είναι 357.530 χλμ (μέση απόσταση Γης – Σελήνης είναι 384.403) β) την Πανσέληνο της 31ης Αυγούστου, που είναι γωνστή ως Μπλε Φεγγάρι. Η απόσταση από τη Γη θα είναι 357.344 χλμ. Η φράση «Μπλε Φεγγάρι» χαρακτηρίζει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σ’ ένα μήνα, με τη δεύτερη να ονομάζεται «Μπλε». Ένα τέτοιο φαινόμενο, αν και ασυνήθιστο, δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο. Ο Φεβρουάριος είναι αδύνατο να περιλάβει ποτέ ένα «Μπλε Φεγγάρι», ενώ κατά μέσο όρο ένας μήνας με δύο πανσελήνους συμβαίνει μια φορά κάθε κάθε 2,72 χρόνια. Η τελευταία φορά που εμφανίστηκαν δύο πανσέληνοι τον ίδιο μήνα ήταν το 2018 – και δεν θα συμβεί ξανά μέχρι το 2037, σύμφωνα με τον Ιταλό αστρονόμο Gianluca Masi, τον ιδρυτή του Virtual Telescope Project.Οι δυο πανσέληνοι του φετινού Αυγούστου θεωρούνται Υπερ-Πανσέληνοι. Όταν η πανσέληνος συμβαίνει κοντά στο περίγειο, τότε θεωρείται ότι υπάρχει υπερ-Σελήνη, σούπερ-Σελήνη ή υπερ-πανσέληνος, όροι που δεν είναι αστρονομικοί. Ο όρος, σύμφωνα με την Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA), εφευρέθηκε από τον αστρολόγο Richard Nolle το 1979. Μια πανσέληνος στο περίγειο, καθώς είναι πιο κοντά σε μας, φαίνεται έως 14% μεγαλύτερη και 30% φωτεινότερη σε σχέση με μια πανσέληνο στο απόγειο. Επίσης μια υπερ-πανσέληνος είναι περίπου 8% μεγαλύτερη και 15% φωτεινότερη σε σχέση με μια μέση πανσέληνο. Οι μύθοι της Πανσελήνου Σύμφωνα με τον Διονύση Σιμόπουλο, πολλοί μύθοι για την Πανσέληνο έχουν καλλιεργηθεί κατά καιρούς στους διάφορους λαούς, μεταξύ των οποίων η σύνδεση της έξαρσης της «τρέλας» τη μέρα της πανσελήνου, εξ ου και η λέξη «σεληνιασμός», αλλά και η σύνδεσή του φεγγαριού με την επιληψία. Στατιστικές μελέτες όμως που έγιναν επανειλημμένα και έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά (Annals of Emergency Medicine, Journal of Emergency Nursing, Journal of Toxicology and Psychological Report) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση ανάμεσα στη συμπεριφορά του ανθρώπου και στην πανσέληνο. Μύθος είναι, επίσης, ότι τη μέρα της πανσελήνου γεννιούνται περισσότερα παιδιά ή ότι υπάρχουν περισσότερα ατυχήματα, παρ’ όλα αυτά οι μύθοι αυτοί δεν λένε να «πεθάνουν» έως σήμερα. Ένας άλλος μύθος αφορά τον χρωματισμό της πανσελήνου που ορισμένοι τον θέλουν μερικές φορές να είναι «μπλε». Κάτω από ορισμένες σπάνιες συνθήκες πράγματι η χροιά της Σελήνης παίρνει ένα γαλαζωπό χρώμα (αντί του κανονικού γκρίζου), όταν π.χ. στην ατμόσφαιρα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση σκόνης από κάποια πρόσφατη μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, όπως συνέβη με την έκρηξη του ηφαίστειου Κρακατόα το 1883. Ανάμεσα στους μύθους και τις οπτικές απάτες, ανήκει και το γεγονός ότι από την αρχαιότητα στο ορατό «πρόσωπο» της Σελήνης (υποτίθεται ότι) διακρίνονταν διάφορες μορφές και σχήματα. Οι περισσότεροι μάλιστα έλεγαν ότι μπορούσαν να διακρίνουν ένα ανθρώπινο πρόσωπο στη Σελήνη. Στη Γροιλανδία απαγόρευαν στις νέες κοπέλες να κοιτάζουν την πανσέληνο γιατί πίστευαν ότι θα έμεναν έγκυοι (προφανώς από τον «άνθρωπο» του φεγγαριού). Οι αρχαίοι φιλόσοφοι είχαν κατανοήσει ότι το φως της Σελήνης δεν ήταν παρά η αντανάκλαση των ακτίνων του Ήλιου στην επιφάνειά της. Πολλοί είχαν αντιληφθεί από νωρίς ότι ο διαφορετικός φωτισμός των περιοχών της Σελήνης οφειλόταν στις ανωμαλίες του εδάφους της. Έτσι, μπόρεσαν να διαλευκάνουν αρκετά από τα μυστήρια της, όπως τον μηχανισμό των φάσεων της. Αύγουστος 2023 – Συνοπτικό αστροημερολόγιο 1 Πανσέληνος 2 Η Σελήνη στο περίγειο της τροχιάς της 3 Η Σελήνη σε απόσταση 6ο από τον Κρόνο (μεσουράνηση Σελήνης 17 ημερών 3:44π.μ. 4/8) 5 Απόκρυψη του αστέρα 27 των Ιχθύων (μέγεθος 4,9 διπλός) από την Σελήνη 7 Η Σελήνη στον αναβιβάζοντα σύνδεσμο 8 Η Σελήνη 4ο νότια από τον Δία (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 22 ημερών 23:53 π.μ. 7/8) 10 Η Σελήνη σε απόσταση 6,5ο από τις Πλειάδες (πρωινός ουρανός, ανατολή Σελήνης 24 ημερών 00:54 π.μ) 12 12-13/8 Μέγιστο βροχής διαττόντων «Περσείδες» (ενεργές 17/7-24/8, μέγιστος ρυθμός υπό ιδανικές συνθήκες περίπου 100 μετέωρα/ώρα) – Η Σελήνη σε μέγιστη βόρεια απόκλιση (28ο) 16 Η Σελήνη στο απόγειο της τροχιάς της 18 Η Σελήνη σε απόσταση 5ο από τον Ερμή και τον Άρη (πολύ χαμηλά στη δύση κατά λυκόφως, φωτισμός δίσκου Σελήνης 5%) 21 Η Σελήνη στον καταβιβάζοντα σύνδεσμο και σε απόσταση 3ο από τον Στάχυ (α Παρθένου) 24 Η Σελήνη σε απόσταση 4ο από τον Αντάρη (α Σκορπιού) (δύση Σελήνης 8 ημερών 00:01 π.μ., 25/8) 26 Η Σελήνη σε μέγιστη απόκλιση (-28,1ο) 27 Ο Κρόνος σε αντίθεση (σε απόσταση περίπου 1.310 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη) 30 Η Σελήνη στο περίγειο της τροχιάς της (απόκρυψη των αστέρων 37 (μέγεθος 5,7) και ε (μέγεθος 4,5) του Αιγόκερου στον πρωινό ουρανό) 30 Η Σελήνη 3ο νότια από τον Κρόνο (μεσουράνηση Σελήνης 15 ημερών 01:27 π.μ. 31/8) 31 Μεγαλύτερη Πανσέληνος για το 2023 «Μπλε Φεγγάρι» (δεύτερη Πανσέληνος του Μήνα) Οι θέσεις των πλανητών: Ερμής: Σε μέγιστη ανατολική αποχή (απογευματινός ουρανός) στις 10/8, με φαινόμενο μέγεθος 0,4 Αφροδίτη: Κρυμμένη στο λυκόφως, σε κατώτερη σύνοδο (μποροστά από τον Ήλιο) στις 13/8 Άρης: Πολύ χαμηλά στη δύση κατά το λυκόφως Δίας: Στον πρωινό ουρανό, ανατέλλει 23:51 στο μέσο του μήνα (Κριός, φαινόμενο μέγεθος -2,4, φαινόμενη διάμετρος 42′ ‘) Κρόνος: Ορατός όλη νύχτα, μεσουρανεί 2:24 π.μ. στο μέσο του μήνα (Υδροχόος, φαινόμενο μέγεθος 0,5, φαινόμενη διάμετρος 19′ ‘, κλίση δακτυλίων 9ο) πηγή: αστρονομικό ημερολόγιο 2023, εκδόσεις Πλανητάριο Θεσσαλονίκης https://physicsgg.me/2023/07/31/αύγουστος-2023-συνοπτικό-αστροημερολό/

Τι ψάχνουν οι αστρονόμοι στις στέγες των καθεδρικών ναών της Βρετανίας; Με τις φορητές ηλεκτρικές σκούπες που φορούν στην πλάτη, οι ερευνητές μοιάζουν περισσότερο με τους Ghostbusters παρά με πλανητικούς επιστήμονες.Δεν αναζητούν όμως φαντάσματα, αλλά σωματίδια κοσμικής σκόνης που έπεσαν από το Διάστημα.Η δρ Πένι Ουοζνιάκσεβιτς και ο συνάδελφός της δρ Ματίας βαν Γκίνεκεν, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Κεντ, συλλέγουν τους μικρομετεωρίτες σε μια προσπάθεια να υπολογίσουν πόση ποσότητα εξωγήινου υλικού δέχεται η Γη κάθε χρόνο.«Χρειαζόμαστε μέρη με τις λιγότερες δυνατές παρεμβάσεις» είπε στον Guardian η ερευνήτρια. «Η σκόνη πέφτει παντού, όμως οι στέγες μας προσφέρουν την ευκαιρία να συλλέξουμε τη σκόνη χωρίς να την έχει πατήσει πρώτα ο κόσμος» εξήγησε. Οι μικρομετεωτίτες έχουν συνήθως σφαιρικό σχήμα λόγω της τήξης του υλικού τους από την τριβή με την ατμόσφαιρα. Πολλοί μικρομετεωρίτες ξεπλένονται από τις στέγες με το νερό της βροχής, όσοι όμως απομένουν «δίνουν μια εικόνα για τον αριθμό των σωματιδίων που φτάνουν στην επιφάνεια. Από εκεί μπορεί στη συνέχεια να υπολογιστεί ο αριθμός των σωματιδίων που φτάνει στην κορυφή της ατμόσφαιρας, ώστε να μάθουμε περισσότερα για τη συμβολή αυτού του υλικού στη Γη» είπε η Ουοζνιάκσεβιτς.Η πιλοτική φάση του προγράμματος πραγματοποιήθηκε σε ένα τμήμα της στέγης στον διάσημο καθεδρικό ναό του Κάντερμπουρι δύο χρόνια μετά την αντικατάστασή του.Το γεγονός ότι στους περισσότερους καθεδρικούς τηρούνται ακριβή αρχεία με τις ημερομηνίες εργασιών συντήρησης διευκολύνει τους ερευνητές να υπολογίσουν τον ρυθμό πτώσης του διαστημικού υλικού.Η προσπάθεια θα συνεχιστεί σε ένα άλλο τμήμα της στέγης του καθεδρικού στο Κάντερμπουρι πριν επεκταθεί στον καθεδρικό του Ρότσεστερ και άλλους ναούς.«Ευτυχώς δεν έχω πρόβλημα με τα ύψη» δήλωσε η Ουοζνιάκσεβιτς. «Από τη στιγμή που θα βρεθώ εκεί πάνω κάνω τη δουλειά μου και δεν κοιτάω κάτω». https://www.in.gr/2023/07/31/b-science/space/ti-psaxnoun-oi-astronomoi-stis-steges-ton-kathedrikon-naon-tis-vretanias/

Οι αστροναύτες στον ISS παρατηρούν λάμψεις και λάμψεις στην ατμόσφαιρα της γης Στο ρωσικό τμήμα, διεξάγεται το πείραμα UV-Atmosphere - διερευνώνται τα αίτια των διαφόρων λάμψεων και λάμψεων στην ατμόσφαιρα της Γης και η σύνδεσή τους με γεωφυσικά φαινόμενα στην ανώτερη ατμόσφαιρα, την ιονόσφαιρα και τη μαγνητόσφαιρα. Ο στόχος είναι να αποκτηθεί ένας χάρτης της λάμψης της νυχτερινής ατμόσφαιρας της Γης στη ζώνη μήκους κύματος σχεδόν υπεριώδους (από 300 έως 400 nm) στα γεωγραφικά πλάτη που είναι προσβάσιμα για παρατήρηση από την τροχιά του σταθμού. Η έρευνα πραγματοποιείται με τη χρήση ανιχνευτή ακτινοβολίας UV ευρείας γωνίας, ο οποίος εγκαθίσταται από αστροναύτες σε φινιστρίνι από γυαλί χαλαζία. Λεπτομέρειες - στον ιστότοπό μας: http://www.roscosmos.ru/39529/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567697

«Progress MS-24»: προετοιμασία για εκτόξευση Σήμερα στο Baikonur έλεγξαν τους ηλιακούς συλλέκτες ενός φορτηγού πλοίου - ανέπτυξαν τμήματα φωτοκυττάρων και τα ακτινοβόλησαν με ισχυρούς λαμπτήρες για να ελέγξουν την αποτελεσματικότητα της μετατροπής της φωτεινής ενέργειας σε ηλεκτρική ενέργεια. Εκτόξευση του πυραύλου Soyuz-2.1a με Progress MS-23 στις 23 Αυγούστο. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567692

Η μουσική σύνθεση για τον δορυφόρο Αίολο. Πώς μετατρέπεις πέντε χρόνια λειτουργίας ενός δορυφόρου σε μουσική; Πώς μπορεί να βιώσει μουσικά ο ακροατής τον άνεμο, τα σύννεφα και τη θερμοκρασία; Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) προχώρησε στην ηχοποίηση των δεδομένων του δορυφόρου Aeolus σε μία ορχηστρική σύνθεση με τίτλο «Life of Aeolus». Μέρος της σύνθεσης αποτελεί και ένα ακραίο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης, που διερευνά το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών.Στο μισής ώρας διάρκειας «Life of Aeolus» κάθε δευτερόλεπτο παραπέμπει σε μία μέρα στη ζωή του δορυφόρου Aeolus και στον άνεμο που μετρούσε, καθώς περιστρεφόταν γύρω από τη Γη 16 φορές την ημέρα.Ο δορυφόρος εκτοξεύθηκε τον Αύγουστο του 2018 με στόχο να δείξει πώς η καταγραφή των προφίλ των ανέμων της Γης από το Διάστημα μπορεί να βελτιώσει τις μετεωρολογικές προγνώσεις και τα κλιματικά μοντέλα. Το καινοτόμο λέιζερ Aladin που έφερε πάνω του ο δορυφόρος ήταν δύσκολο να αναπτυχθεί. Χρειάστηκαν 20 χρόνια συνεργατικών προσπαθειών από τη βιομηχανία για να φτάσουμε στην ευρωπαϊκή αυτή πρωτιά για την παρατήρηση προφίλ ανέμων από το Διάστημα.Ο δορυφόρος ολοκλήρωσε την αποστολή του πρόσφατα έπειτα από σχεδόν πέντε χρόνια λειτουργίας. Τα δεδομένα του χρησιμοποιούνται όχι μόνο για την κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο άνεμος επηρεάζει τη μετεωρολογική πρόγνωση και τη μεταφορά αερολυμάτων. Δεδομένα από τη χαρτογράφηση του ανέμου χρησιμοποιούνται σε σχεδόν πραγματικό χρόνο για την πρόγνωση του καιρού σε όλη την Ευρώπη.Για να τιμήσει την πενταετή λειτουργία αυτής της πρωτοποριακής αποστολής, η ESA συνεργάστηκε με τον συνθέτη Τζέιμι Περέρα για να δημιουργήσει μια ορχηστρική ηχοποίηση (sonification) της αποστολής. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιήθηκαν πνευστά όργανα που αναπαρήγαν τους διάφορους τύπους δεδομένων του Aeolus με αντίστοιχο μουσικό τόνο, διάρκεια και ένταση.Το πίκολο παράγει στη σύνθεση τις ψηλότερες νότες που σηματοδοτούν τις κορυφές των σύννεφων. Στις χαμηλότερες νότες ακούγονται το φαγκότο και το μπάσο κλαρινέτο που παραπέμπουν στις ακτίνες λέιζερ του δορυφόρου όταν φτάνουν ακριβώς πάνω από την επιφάνεια της Γης. Στις ενδιάμεσες οκτάβες, μέσα από κλαρινέτα, φλάουτα και όμποε μπορούμε να ακούσουμε την ταχύτητα του ανέμου και την ατμοσφαιρική πίεση, την πυκνότητα των νεφών και τη θερμοκρασία. Τέλος, το συνθεσάιζερ παραπέμπει στη διακοπή λειτουργίας του δορυφόρου.Στο ορχηστρικό κομμάτι παρουσιάζονται, επίσης, γεγονότα ορόσημα της περιόδου λειτουργίας του Aeolus, όπως ηφαιστειακές εκρήξεις που αντιπροσωπεύονται από τύμπανα, τυφώνες που αποδίδονται με ηχητικά εφέ ανέμου, αλλά και η πανδημία του κορονοϊού που αντιπροσωπεύεται από ένα συνθεσάιζερ. Η έρευνα του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Στη μουσική σύνθεση, το όμποε χρησιμοποιήθηκε για να ηχοποιηθεί ένα ακραίο φαινόμενο που συνέβη τον Ιούνιο του 2020. Πρόκειται για το σημαντικότερο τα τελευταία 50 χρόνια επεισόδιο μεταφοράς σκόνης από τη Σαχάρα μέχρι τον Ατλαντικό και την Καραϊβική, που έφερε την ονομασία «Godzilla».«Το απόσπασμα με το όμποε στοχεύει στην ηχοποίηση των μετεωρολογικών συνθηκών που επικρατούν μέσα σε μια ατμοσφαιρική στρωμάτωση ερημικής σκόνης. Προσπαθεί δηλαδή ο συνθέτης να «μεταφράσει» κατά κάποιο τρόπο τις συνθήκες αυτές με βάση τις μετρήσεις του δορυφόρου, ώστε να τις βιώσουμε μέσω του ήχου», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Αστρονομίας, Αστροφυσικής, Διαστημικών Εφαρμογών και Τηλεπισκόπησης του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και μέλος της συμβουλευτικής επιστημονικής επιτροπής της αποστολής Aeolus, Βασίλης Αμοιρίδης.Η ερευνητική ομάδα ReACT του συγκεκριμένου Ινστιτούτου έχει αναλάβει να διερευνήσει με τη βοήθεια του Aeolus το συγκεκριμένο επεισόδιο μεταφοράς ερημικής σκόνης «Godzilla», καθώς και τη μεταφορά άλλων αιωρημάτων στην ατμόσφαιρα, όπως η ηφαιστειακή τέφρα, ο καπνός από τις πυρκαγιές και τα θαλάσσια αιωρήματα. Πρόσφατα είχε δημοσιεύσει εξάλλου, μελέτη για τη διασπορά ηφαιστειακής τέφρας έπειτα από την έκρηξη της Αίτνας τον Μάρτιο του 2021, η οποία είχε επεκταθεί και πάνω από την περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Η ερημική σκόνη, εξηγεί ο κ. Αμοιρίδης, διερευνάται λόγω των πολύπλευρων επιπτώσεων που έχει στον άνθρωπο και το περιβάλλον. «Τα υψηλά επίπεδα σκόνης στην ατμόσφαιρα έχουν ανεπιθύμητες επιπτώσεις σε πολλούς τομείς: στον τομέα της υγείας η σκόνη αυξάνει τα καρδιαγγειακά νοσήματα και τις αναπνευστικές λοιμώξεις, στον τομέα της ενέργειας εξασθενεί την ηλιακή ακτινοβολία και μειώνει την απόδοση των ηλιακών πάνελ, στον τομέα των μεταφορών επηρεάζει την ασφάλεια των αεροπορικών πτήσεων». Σε μερικές περιπτώσεις, όμως, «η σκόνη λειτουργεί ευεργετικά. Για παράδειγμα, ο σίδηρος και ο φώσφορος που περιέχονται στην ερημική σκόνη λειτουργούν ως λίπασμα για τα θαλάσσια και χερσαία οικοσυστήματα ενισχύοντας την παραγωγικότητά τους, στοιχείο πολύ σημαντικό για τη Μεσόγειο και την Ελλάδα». Όπως παρατηρεί ο κ. Αμοιρίδης, η καινοτομία του Aeolus ήταν ότι «η μέτρηση από τον ίδιο δορυφόρο του ανέμου και των συγκεντρώσεων ερημικής σκόνης βοηθά στον υπολογισμό ροών εκπομπών και εναπόθεσης για την ποσοτικοποίηση της παραγωγής σκόνης από τον άνεμο πάνω από τις ερήμους, αλλά και την τροφοδότηση των ωκεανών λόγων εναπόθεσης. Ο Aeolus με τις καινοτόμες τεχνολογίες λέιζερ που έφερε, κατάφερε να προσφέρει στην κοινότητα αυτές τις μετρήσεις πάνω από τις ερήμους και τους ωκεανούς, όπου δεν έχουμε άλλη πηγή παρόμοιας πληροφορίας». Ο διδακτορικός φοιτητής της ομάδας ReACT, Θανάσης Γεωργίου, αναφέρει ότι «ενώ το επεισόδιο Godzilla παρατηρήθηκε και από δορυφόρους και από το έδαφος, τα ατμοσφαιρικά μοντέλα δεν μπόρεσαν να το αναπαράγουν σύμφωνα με τις παρατήρησεις. Αυτή η θεωρητική αδυναμία συνοδεύεται από άλυτα επιστημονικά ερωτήματα που προσπαθούμε να απαντήσουμε με την έρευνά μας, ώστε να βελτιώσουμε μέσα από τις μετρήσεις του Aeolus τις προσομοιώσεις μεταφοράς σκόνης στα μοντέλα, για την παροχή καλύτερων προγνώσεων». https://physicsgg.me/2023/07/30/η-μουσική-σύνθεση-για-τον-δορυφόρο-αίο/

Τον Αύγουστο, ο σταθμός Luna-25 θα αναχωρήσει από το Vostochny προς τον φυσικό δορυφόρο της Γης. Ποιο είναι το υπόβαθρο της αποστολής και ποιος είναι ο κύριος στόχος της - δήλωσε ο ακαδημαϊκός της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Lev Zeleny Ένας από τους λόγους για τη σημερινή «υπηρεσία» γύρω από τη Σελήνη είναι η πιθανή εξόρυξη σεληνιακών πόρων, κυρίως μετάλλων σπάνιων γαιών που σχετίζονται με μεταλλικούς μετεωρίτες που συγκρούστηκαν με τη Σελήνη κατά την εξέλιξή της. Και δεύτερον, τα αποθέματα νερού πάγου στους πόλους, κάτι που είναι σημαντικό για την ανάπτυξή του. Το 2011-2012 ξεκίνησαν οι εργασίες για ένα πρόγραμμα εξερεύνησης της «Πολικής Σελήνης». Τώρα το Luna-25 θα πάει στον Νότιο Πόλο, μετά ο τεχνητός δορυφόρος της Σελήνης - Luna-26 και Luna-27 - ένας πιο περίπλοκος σταθμός προσγείωσης με γεωτρύπανο. Πλήρης συνέντευξη - διαβάστε στον ιστότοπό μας: https://www.roscosmos.ru/39513/ https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567691

Κλιματική αλλαγή: Ο φετινός Ιούλιος είναι «σχεδόν σίγουρα» ο θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ. Με τις θερμοκρασίες να καταρρίπτουν ρεκόρ σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, ο φετινός Ιούλιος είναι «πρακτικά σίγουρο» πως θα αποδειχθεί ο θερμότερος μήνας που έχει καταγραφεί ποτέ σε παγκόσμιο επίπεδο, και πιθανότατα ο θερμότερος που έχει ζήσε ο ανθρώπινος πολιτισμός.Με κοινή τους ανακοίνωση, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Μετεωρολογίας (WMO) και η ευρωπαϊκή υπηρεσία Copernicus ανέφεραν ότι οι προηγούμενες τρεις εβδομάδες ήταν σε παγκόσμιο επίπεδο οι θερμότερες που έχουν καταγραφεί από τότε που άρχισαν να τηρούνται αρχεία.«Με εξαίρεση το ενδεχόμενο να ξεσπάσει ξαφνικά μια εποχή των παγετώνων, είναι πρακτικά σίγουρο ότι θα σπάσουμε το ρεκόρ του θερμότερου Ιουλίου και του θερμότερου μήνα που έχει καταγραφεί ποτέ» δήλωσε στο Associated Press ο διευθυντής του Copernicus Κάρλο Μπουοντέμπο. Παιδί τουριστών από τη Ν.Κορέα προσπαθεί να ανακουφιστεί από τον καύσωνα στη Βαρκελώνη (Reuters) Τα δεδομένα του Copernicus δείχνουν ότι η μέση παγκόσμια θερμοκρασία τις πρώτες 23 μέρες του Ιουλίου έφτασε τους 16,95 βαθμούς Κελσίου, σχεδόν 0,3 βαθμούς πάνω από το προηγούμενο ρεκόρ του Ιουλίου 2019.Επιπλέον, ο φετινός Ιούλιος ξεπέρασε τον διεθνή στόχο για το κλίμα, σύμφωνα με τον οποίο η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας έως το τέλος του αιώνα δεν πρέπει να υπερβεί τους 1,5 βαθμούς Κελσίου, σε σχέση με τα προβιομηχανικά επίπεδα.Η υπέρβαση του ορίου τον Ιούλιο δεν σημαίνει πάντως ότι χάθηκε κάθε ελπίδα, αφού ο στόχος της Συμφωνίας του Παρισιού αφορά τον μέσο όρο μιας περιόδου τουλάχιστον 20 ετών. Ρεκόρ 120.000 ετών «Η κλιματική αλλαγή είναι εδώ. Είναι τρομακτική. Και βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή» προειδοποίησε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, σχολιάζοντας τα δεδομένα του WMO και του Copernicus.«Η εποχή της παγκόσμιας θέρμανσης τέλειωσε. Ξεκινά η εποχή του παγκόσμιου βρασμού» είπε.Το εάν ο Ιούλιος κατέρριψε τελικά το προηγούμενο ρεκόρ θα είναι σαφές τον Αύγουστο, όταν ολοκληρωθεί η επεξεργασία των επίσημων δεδομένων του WMO. Η Κίνα κατέγραψε νέο ρεκόρ θερμοκρασίας στους 52 βαθμούς (Reuters) Σύμφωνα πάντως με ανεξάρτητη ανάλυση του Πανεπιστημίου της Λειψίας στη Γερμανία, ο φετινός Ιούλιος θα είναι τουλάχιστον 0,2 βαθμούς Κελσίου θερμότερος από τον Ιούλιο του 2019, τον πιο καυτό μήνα στα 174 χρόνια μετρήσεων.Η διαφορά αυτή «είναι τόσο μεγάλη ώστε μπορούμε ήδη να πούμε με απόλυτη βεβαιότητα ότι θα είναι ο θερμότερος Ιούλιος» δήλωσε στο Reuters ο επικεφαλής της μελέτης Κάρστεν Χάουσταϊν.Επιπλέον, «ίσως πρέπει να πάμε χιλιάδες, αν όχι δεκάδες χιλιάδες χρόνια πίσω για να βρούμε παρόμοιες συνθήκες στον πλανήτη» είπε ο ερευνητής. Παλαιστίνιοι δροσίζονται στα αρδευτικά κανάλια της Δυτικής Όχθης (Reuters) Μετρήσεις σε δακτυλίους δέντρων και πυρήνες πάγου υποδεικνύουν ότι ο πλανήτης δεν έχει ξαναζήσει τέτοιες θερμοκρασίες εδώ και τουλάχιστον 120.000 χρόνια, λίγο πριν ξεκινήσει η πιο πρόσφατη εποχή των παγετώνων.Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο κύριος παράγοντας πίσω από τα φετινά ρεκόρ ήταν η κλιματική αλλαγή, αν και η επιστροφή του φαινομένου Ελ Νίνιο, το οποίο εκδηλώνεται με την εμφάνιση μιας θερμής μάζας νερού στον Ανατολικό Ειρηνικό, επέτεινε τη ζέστη. Η επίδρασή του ίσως αυξηθεί περαιτέρω το 2023.Και ήδη, μελέτες προβλέπουν ότι το 2023 ή το 2024 θα ξεπεράσει το ρεκόρ του 2016 ως το θερμότερο έτος που έχει καταγραφεί ποτέ. https://www.in.gr/2023/07/28/b-science/perivallon-b-science/klimatiki-allagi-o-fetinos-ioulios-einai-sxedon-sigoura-o-thermoteros-minas-pou-exei-katagrafei-pote/

Επίσκεψη στη Γη θα κάνει τεράστιος κομήτης με… κέρατα (βίντεο) Ο εντυπωσιακός διαστημικός βράχος λάμπει σαν μικρό άστρο.Σε ασυνήθιστο ηφαιστειακού τύπου κομήτη που κινείται προς τον Ηλιο φαίνεται να έχουν δημιουργηθεί «κέρατα» μετά από μια έκρηξη που συνέβη σε αυτόν γεγονός που εκτός των άλλων έχει ως αποτέλεσμα να λάμπει σαν ένα μικρό αστέρι και να κινείται στο Διάστημα διαθέτοντας ένα υλικό που οι ειδικοί αναφέρουν ως «υπερκρύο μάγμα».Ο κομήτης, που ονομάζεται 12P/Pons-Brooks (12P), είναι ένας κρυοηφαιστειακός κομήτης. Όπως όλοι οι άλλοι κομήτες, το παγωμένο αντικείμενο αποτελείται από έναν στερεό πυρήνα, γεμάτο με ένα μείγμα πάγου, σκόνης και αερίου ενώ περιβάλλεται από ένα νέφος αερίου που ονομάζεται κώμα, το οποίο πηγάζει από το εσωτερικό του κομήτη. Σε αντίθεση με τους περισσότερους άλλους κομήτες, το αέριο και ο πάγος μέσα στον πυρήνα του 12P συσσωρεύονται τόσο πολύ που το ουράνιο αντικείμενο μπορεί να εκραγεί βίαια, εκτοξεύοντας το παγωμένο του εσωτερικό υλικό, γνωστό ως κρυόμαγμα, μέσα από μεγάλες ρωγμές στο κέλυφος του πυρήνα.Στις 20 Ιουλίου, πολλοί αστρονόμοι εντόπισαν μια έκρηξη στον κομήτη, ο οποίος έγινε ξαφνικά περίπου 100 φορές φωτεινότερος από ό,τι συνήθως φαίνεται. Αυτή η αύξηση της φωτεινότητας συνέβη όταν το κώμα του κομήτη διογκώθηκε ξαφνικά με αέρια και κρυστάλλους πάγου που απελευθερώθηκαν από το εσωτερικό του κομήτη, επιτρέποντάς του να αντανακλά περισσότερο ηλιακό φως πίσω στη Γη. Από τις 26 Ιουλίου, το κώμα του κομήτη είχε αυξηθεί σε περίπου 230.000 χιλιόμετρα, επτά χιλιάδες φορές μεγαλύτερο από τον πυρήνα του, ο οποίος έχει εκτιμώμενη διάμετρο περίπου 30 χλμ. Αλλά είναι ενδιαφέρον ότι μια ανωμαλία στο σχήμα του διογκωμένου κώματος κάνει τον κομήτη να μοιάζει σαν να έχουν… φυτρώσει κέρατα σε αυτόν. Ο κομήτης αποτελεί σταθερό στόχο παρατηρήσεων των αστρονόμων και η έκρηξη που προκλήθηκε σε αυτόν ήταν η πρώτη που παρατηρείται σε αυτόν τα τελευταία 70 χρόνια. Η τροχιακή του κίνηση θα τον φέρει στη διαστημική μας γειτονιά σε ένα χρόνο. Τον Απρίλιο του 2024 θα πλησιάσει στη κοντινότερη απόσταση από τον Ήλιο και στη συνέχεια θα κάνει το κοντινότερο του πέρασμα από τη Γη στις 2 Ιουνίου του 2024 όπου θα γίνει ορατός στον ουρανό. Είναι μάλιστα η κοντινότερη επίσκεψη του κομήτη στη Γη τα τελευταία 71 έτη. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1499065/episkepsi-sti-gi-tha-kanei-terastios-komitis-me-kerata-vinteo/

Το Hubble εντόπισε εξωπλανήτη που εξατμίζεται (βίντεο) Καλλιτεχνική απεικόνιση του πλανήτη που το άστρο του εξατμίζει την ατμόσφαιρα του, πηγή φωτό (ASA Goddard Space Flight Center, Lead Producer: Paul Morris) Εντυπωσιακό κοσμικό φαινόμενο παρατήρησε το αρχαιότερο διαστημικό τηλεσκόπιο.Ένας νεαρή ηλικίας πλανήτης που κινείται γύρω από ένα άστρο της κατηγορίας των ερυθρών νάνων αλλάζει με απρόβλεπτους τρόπους τροχιά κατά την τροχιακή του κίνηση γύρω από το άστρο. Πρόκειται για τον τον εξωπλανήτη AU Microscopii b που βρίσκεται σε απόσταση 32 ετών φωτός από τη Γη και βρίσκεται τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο με αποτέλεσμα να δέχεται ένα μόνιμο… χείμαρρο ενέργειας που παράγεται από το άστρο με αποτέλεσμα να εξατμίζεται το υδρογόνο που υπάρχει στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.Η ερευνητική ομάδα που έκανε την ανακάλυψη χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble δημοσιεύει https://iopscience.iop.org/article/10.3847/1538-3881/ace536 τα σχετικά στοιχεία στην επιθεώρηση «The Astronomical Journal» και αναφέρει ότι η διαδικασία αυτή θα έχει ως πιθανό αποτέλεσμα ο πλανήτης να εξαφανιστεί και το μόνο που θα μείνει πίσω να τον θυμίζει θα είναι ένας βραχώδης πυρήνας.Η ανακάλυψη έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον εκτός των άλλων επειδή ο συγκεκριμένος πλανήτης βρίσκεται στο στόχαστρο του Hubble τα τελευταία δύο χρόνια και στις προηγούμενες δεν είχαν κάνει την εμφάνιση τους δεδομένα που να υποδεικνύουν την απώλεια της ατμόσφαιρας του γεγονός που προκαλεί προβληματισμό στους επιστήμονες. Όπως φαίνεται η εξάτμιση του πλανήτη δεν γίνεται σε σταθερή βάση αλλά συμβαίνει μόνο σε κάποιο συγκεκριμένο σημείο της τροχιακής του κίνησης γεγονός που έχει εκπλήξει τους ειδικούς αφού δεν έχει παρατηρηθεί κάτι ανάλογο μέχρι σήμερα.Οι ερυθροί νάνοι όπως το AU Microscopii είναι τα πιο κοινά αστέρια στο γαλαξία μας. Επομένως φιλοξενούν την πλειοψηφία των πλανητών του γαλαξία μας. Μπορούν όμως οι πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τους κόκκινους νάνους αστέρες όπως ο εξωπλανήτης AU Mic b να είναι φιλόξενοι για τη ζωή; Μια βασική πρόκληση είναι ότι οι νεαρής ηλικίας ερυθροί νάνοι έχουν πολύ έντονες αστρικές εκλάμψεις που εκτοξεύουν συνεχώς ακτινοβολία. Αυτή η περίοδος υψηλής δραστηριότητας διαρκεί πολύ περισσότερο από αυτή των άστρων όπως ο Ήλιος. Οι εκλάμψεις τροφοδοτούνται από έντονα μαγνητικά πεδία που μπλέκονται από τις περιστροφικές κινήσεις της αστρικής ατμόσφαιρας. Όταν το μπλέξιμο γίνεται πολύ έντονο, τα πεδία σπάνε και επανασυνδέονται, απελευθερώνοντας τεράστιες ποσότητες ενέργειας που στην περίπτωση των ερυθρών νάνων είναι εκατό έως χίλιες φορές πιο ενεργητικές από τις εκρήξεις στον Ήλιο. Πρόκειται για ένα «σόου πυροτεχνημάτων» με τρομερούς ανέμους, εκλάμψεις και ακτίνες Χ που χτυπούν κάθε πλανήτη που βρίσκεται σε κοντινή τροχιά στο άστρο. «Αυτό δημιουργεί ένα πραγματικά απεριόριστο και ειλικρινά, τρομακτικό, αστρικό περιβάλλον που επηρεάζει την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Κάτω από αυτές τις δύσκολες συνθήκες, οι πλανήτες που σχηματίζονται μέσα στα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια από τη γέννηση του άστρου θα βιώσουν τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική διαφυγή. Αυτό μπορεί να καταλήξει να αφαιρέσει εντελώς έναν πλανήτη από την ατμόσφαιρά του. Θέλουμε να μάθουμε τι είδους πλανήτες μπορούν να επιβιώσουν σε αυτά τα περιβάλλοντα. Πώς θα φαίνονται τελικά όταν το άστρο ηρεμήσει; Και θα υπήρχε κάποια πιθανότητα να κατοικηθούν τελικά αυτοί οι πλανήτες ή θα καταλήξουν να είναι απλώς καμένοι; Χάνουν τελικά το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας τους και οι πυρήνες τους που επιβιώνουν γίνονται υπερ-Γη; Δεν ξέρουμε πραγματικά πώς θα μοιάζουν τελικά επειδή δεν έχουμε κάτι τέτοιο στο ηλιακό μας σύστημα» αναφέρει η Κίλι Ρόκλιφ, του Darmouth College στις ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδαs. https://www.naftemporiki.gr/techscience/1499025/to-hubble-entopise-exoplaniti-poy-exatmizetai-vinteo/

Η κατάρα της μούμιας και οι κοσμικές ακτίνες. Η αρχαιολογια και η σωματιδιακή φυσική δεν φαίνεται να έχουν τίποτα κοινό. Κι όμως οι φυσικοί χρησιμοποιούν τα υποατομικά σωματίδια που ονομάζονται μιόνια για να «ακτινογραφούν» τεράστιες αρχαιολογικές κατασκευές όπως οι πυραμίδες. Τα μιόνια που παράγονται από τις συγκρούσεις των κοσμικών ακτίνων με τα άτομα της ατμόσφαιρας σε μεγάλο υψόμετρο. Αν έχουν την κατάλληλη ενέργεια μπορούν να διεισδύσουν στο εσωτερικό μιας πυραμίδας και να αποκαλύψουν κρυφούς θαλάμους. Η τομογραφική απεικόνιση με μιόνια ως εργαλείο για αρχαιολογικές μελέτες πρωτοπαρουσιάστηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, από τον φυσικό Luis Alvarez και την ερευνητική του ομάδα. Χρησιμοποίησε τα μιόνια που παράγονται εξαιτίας της κοσμικής ακτινοβολίας στα υψηλότερα στρώματα της ατμόσφαιρας, για να αναζητήσει κρυμμένους θαλάμους στην πυραμίδα του Χεφρήνου – μια από τις πυραμίδες της Γκίζας [Search for Hidden Chambers in the Pyramids]. http://www2.lns.mit.edu/fisherp/AlvarezPyramids.pdf Έκτοτε κι άλλοι ερευνητές ασχολήθηκαν με το ζήτημα εξελίσσοντας την μεθοδολογία ακολουθώντας διαφορετικές προσεγγίσεις (διαβάστε σχετικά: Η τομογραφική απεικόνιση με μιόνια της Μεγάλης Πυραμίδας του Χέοπα).Στο βίντεο που ακολουθεί, ο Don Lincoln από το Fermilab, μας εξηγεί αναλυτικά τον τρόπο με τον οποίο οι φυσικοί «ακτινογραφούν» τις πυραμίδες χρησιμοποιώντας μιόνια: https://physicsgg.me/2023/07/30/η-κατάρα-της-μούμιας-και-οι-κοσμικές-ακ/

Ο πρώτος μετεωρίτης «μπούμερανγκ»; Ο βράχος εκτοξεύτηκε από τη Γη προς το διάστημα πριν από 10.000 χρόνια κατά τη διάρκεια μιας πρόσκρουσης αστεροειδούς και … επέστρεψε! Ο μετεωρίτης της Βορειοδυτικής Αφρικής (NWA) 13188 που βρέθηκε στην έρημο Σαχάρα στο Μαρόκο πριν από λίγα χρόνια. Οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν την ανακάλυψη του πρώτου «μετεωρίτη μπούμερανγκ» – ενός βράχου που προήλθε από τη Γη, εκτοξεύτηκε στο διάστημα και αργότερα επέστρεψε. Ο βράχος είναι ουσιαστικά ο μετεωρίτης, NWA 13188 και ανακαλύφθηκε στην έρημο Σαχάρα. Οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Aix-Marseille στη Γαλλία, μετά τον εντοπισμό, διεξήγαγαν νέα ανάλυση, διαπιστώνοντας ότι έχει χαρακτηριστικά του πλανήτη μας.Το αντικείμενο έχει σύνθεση από στοιχεία που βρίσκονται στον φλοιό της Γης και στο ηφαιστειακό πέτρωμα, αλλά και στοιχεία που εμφανίζονται μόνο όταν εκτίθενται σε ενεργητικές κοσμικές ακτίνες στο διάστημα. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι ο βράχος επέστρεψε στο διάστημα από μια πρόσκρουση αστεροειδούς πριν από περίπου 10.000 χρόνια.Ενώ, οι «κυνηγοί» μετεωριτών ανακάλυψαν τον εν λόγω βράχο το 2018 στο Μαρόκο, γεγονός που οδήγησε τους επιστήμονες να τον ονομάσουν Βορειοδυτική Αφρική (NWA). Η ανάλυση, με επικεφαλής τον Jérôme Gattacceca, ανέφερε ότι ο βράχος έχει μια «συνολική σύνθεση βασαλτικού ανδεσίτη» που βρίσκεται σε ηφαιστειακά πετρώματα σε όλη την υδρόγειο.Κυριαρχείται επίσης από πλαγιόκλαστα, ένα σκουρόχρωμο ορυκτό, που φέρει αλουμίνιο και πυροξένιο και για το οποίο οι επιστήμονες είπαν ότι έχει προκαλέσει συζήτηση ότι ο «διαστημικός βράχος» δεν είναι μετεωρίτης. Ωστόσο, ορισμένα σημεία πάνω στον βράχο είναι πιο ανοιχτόχρωμα, γεγονός που είναι δυνατό μόνο εάν έχει αλληλεπιδράσει με τις κοσμικές ακτίνες στο διάστημα.Μια ένδειξη ότι ο βράχος επέστρεψε στη Γη από το διάστημα, είναι ότι τα αλλαγμένα στοιχεία του βράχου, γνωστά ως ισότοπα, είναι πολύ υψηλά για να έχουν συμβεί από διαδικασίες που συνδέονται με τη Γη. Ο Gattacceca και η ομάδα του βρήκαν ανιχνεύσιμα ισοτοπικά αποτυπώματα όπως το 10Be (βηρύλλιο-10), το 3He (ήλιο-3) και το 21Ne (νέον-21) στον NWA 13188 ενώ οι ερευνητές εντόπισαν επίσης μια επίστρωση κρούστας σύντηξης στο βράχο, η οποία σχηματίζεται όταν οι μετεωρίτες εκτοξεύονται στην ατμόσφαιρα της Γης και ταξιδεύουν στο έδαφος.«Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι ο NWA 13188 είναι ένας μετεωρίτης, ο οποίος εκτοξεύτηκε από τη Γη και αργότερα επαναπροστέθηκε στην επιφάνειά της», δήλωσε ο Gattacceca. Αυτό το σενάριο ταιριάζει με τον πιο πρόσφατο ορισμό των μετεωριτών, το οποίο αναφέρεi ότι το «υλικό που εκτοξεύεται από ένα ουράνιο σώμα και επιτυγχάνει μια ανεξάρτητη τροχιά γύρω από τον Ήλιο ή κάποιο άλλο ουράνιο σώμα και το οποίο τελικά επαναδημιουργείται από το αρχικό σώμα, θα πρέπει να θεωρείται μετεωρίτης.«Η δυσκολία, φυσικά, θα ήταν να αποδείξουμε ότι αυτό συνέβη, αλλά ένας επίγειος βράχος εκτεθειμένος σε κοσμικές ακτίνες και με καλά ανεπτυγμένο φλοιό σύντηξης θα πρέπει να θεωρείται ένας πιθανός επίγειος μετεωρίτης.» https://physicsgg.me/2023/07/29/ο-πρώτος-μετεωρίτης-μπούμερανγκ/ πηγή: https://www.skai.gr/news/technology/o-protos-meteoritis

Διαστρικό ραδιοσήμα επαναλαμβάνεται κάθε 22 λεπτά επί 30 χρόνια. Ο εντοπισμός επαναλαμβανόμενων ραδιοσημάτων από το Διάστημα δεν είναι κάτι σπάνιο, μα συνήθως είναι μικρής διάρκειας. Τα πιο κοινά επαναλαμβανόμενα σήματα έρχονται από πάλσαρ, περιστρεφόμενους αστέρες νετρονίων που εκπέμπουν ακτίνες ενέργειας σαν φάροι- κάτι που σημαίνει πως εντοπίζονται για λίγο, όταν διέρχονται από τη Γη. Τα πάλσαρ επιβραδύνουν καθώς «γερνούν» και οι παλμοί τους γίνονται πιο αχνοί, μέχρι να σταματήσει η παραγωγή ραδιοκυμάτων εν γένει. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του The Conversation, https://theconversation.com/a-mysterious-interstellar-radio-signal-has-been-blinking-on-and-off-every-22-minutes-for-over-30-years-205237 πέρυσι έγινε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανακάλυψη- ένα ραδιοσήμα στο Διάστημα που ανοιγόκλεινε κάθε 18 λεπτά.Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσε να εξηγηθεί ως μάγναστρο (magnetar)- ένα πάλσαρ με πολύ πολύπλοκα και ισχυρά μαγνητικά πεδία που θα μπορούσαν να παράγουν ραδιοκύματα για μήνες πριν σταματήσουν. Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η πηγή εντοπίστηκε με δεδομένα που είχαν συγκεντρωθεί το 2018. Όταν αναλύθηκαν και βρέθηκε το θεωρούμενο μάγναστρο ήταν 2020, και είχε σταματήσει να παράγει ραδιοκύματα- οπότε χωρίς επιπλέον δεδομένα δεν ήταν δυνατή η επιβεβαίωση της θεωρίας περί magnetar.Ωστόσο το σύμπαν είναι μεγάλο, και κανένα φαινόμενο δεν είναι μοναδικό. Για αυτό το λόγο χρησιμοποιήθηκε το Murchison Widefield Array στη Δυτική Αυστραλία για σαρώσεις στον γαλαξία κάθε τρία βράδια επί μήνες. Σύντομα βρέθηκε μια νέα πηγή, σε διαφορετικό τμήμα του ουρανού, που αυτή τη στιγμή επαναλαμβανόταν κάθε 22 λεπτά.Ακολούθησαν εκτενείς παρατηρήσεις παρατηρήσεις. Οι παλμοί διατηρούσαν ο καθένας πέντε λεπτά, με κενά 17 λεπτών ανάμεσά τους. Το αντικείμενο έμοιαζε μα πάλσαρ, μα περιστρεφόταν 1.000 φορές πιο αργά.Η μεγάλη έκπληξη ήταν όταν εξετάστηκαν παλαιότερες παρατηρήσεις: Όπως διαπιστώθηκε βρέθηκαν παλμοί από την εν λόγω πηγή σε κάθε χρονιά που εξετάστηκε, με την παλαιότερη παρατήρηση να είναι από το 1988. Περαιτέρω μελέτη έδειξε ότι η πηγή παράγει παλμούς με ακρίβεια ρολογιού, μία κάθε 1.318,1957.Σύμφωνα με τις παρούσες θεωρίες, για να παράγει μια πηγή ραδιοκύματα θα έπρεπε να επιβραδύνει, μα σύμφωνα με τις παρατηρήσεις δεν συμβαίνει αυτό. Σε σχετικό άρθρο στο Nature [A long-period radio transient active for three decades] https://www.nature.com/articles/s41586-023-06202-5 φαίνεται πως η πηγή βρίσκεται κάτω από τη «γραμμή θανάτου» (below the death line) που είναι το θεωρητικό όριο του πώς αστέρες νετρονίων παράγουν ραδιοκύματα- αυτό ισχύει ακόμα και για πολύ πολύπλοκα μοντέλα μαγνητικών πεδίων. Επίσης, αν η πηγή είναι μάγναστρο, οι εκπομπές θα έπρεπε να είναι ορατές μόνο για μερικούς μήνες- χρόνια, όχι πάνω από 30 χρόνια. Οπότε το ερώτημα που προκύπτει είναι αναπόφευκτο: Τι είναι η πηγή;Ο πειρασμός της θεωρίας μιας εξωγήινης νοημοσύνης είναι μεγάλος- άλλωστε όταν είχαν πρωτοανακαλυφθεί τα πάλσαρ και πάλι είχε υπάρξει αυτή η θεωρία, με την αστροφυσικό Τζόσελιν Μπελ Μπαρνέλ και τους συναδέλφους της, που είχαν βρει το πρώτο πάλσαρ, να το βαφτίζουν LGM 1 (Little Green Men 1). Ωστόσο μόλις η Μπελ και οι συνάδελφοί της έκαναν άλλες παρατηρήσεις, ήξεραν πως δεν θα ήταν δυνατόν να είναι εξωγήινοι, καθώς υπήρχαν πολλά παρόμοια σήματα που έρχονταν από πολλά διαφορετικά σημεία του ουρανού.Οι παλμοί αυτοί, όπως και στην περίπτωση αυτών από τη συγκεκριμένη, αινιγματική πηγή, δεν περιέχουν πληροφορίες, απλά «θόρυβο» σε όλες τις συχνότητες, όπως φυσικά ραδιοκύματα. Επίσης, οι ενεργειακές απαιτήσεις για την εκπομπή ενός σήματος σε όλες τις συχνότητες είναι τρομακτικές- πρέπει να χρησιμοποιήσει κανείς αστέρα νετρονίων.Σε κάθε περίπτωση, η πηγή είναι ακόμα ενεργή, οπότε είναι δυνατή η παρατήρησή του από οποιονδήποτε στον κόσμο, ώστε να μπορέσει κάποια στιγμή να λυθεί αυτό το νέο κοσμικό μυστήριο. https://physicsgg.me/2023/07/30/διαστρικό-ραδιοσήμα-επαναλαμβάνεται/

Ένα ζεύγος νέων τετρακουάρκ. Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων του CERN ανίχνευσε δύο νέα τετρακουάρκ με «ανοιχτή γοητεία» Τα κουάρκ είναι στοιχειώδη σωματίδια της ύλης και δεν μπορούν να διαιρεθούν περαιτέρω. Συγκροτούν μεγαλύτερα σύνθετα σωματίδια, π.χ. τα πρωτόνια και νετρόνια τα οποία περιέχουν τρία κουάρκ ή τα πιόνια και τα καόνια που περιέχουν δυο κουάρκ.Κανείς νόμος της Φυσικής δεν απαγορεύει να υπάρχουν περισσότερα κουάρκ μέσα σε ένα σωματίδιο. Στους επιταχυντές σωματιδίων εμφανίζονται φευγαλέα σωματίδια που συνίστανται από 4 ή και 5 κουάρκ (διαβάστε σχετικά: Νέο τετρακουάρκ που εντοπίστηκε σε συγκρούσεις ηλεκτρονίων-ποζιτρονίων και Τι είναι τα πεντακουάρκ). Όπως η πρόσφατη ανακάλυψη δύο νέων τετρακουάρκ από την συνεργασία Large Hadron Collider beauty (LHCb) στον LHC του CERN. Η σύνθεση και τα φορτία αυτών των τετρακουάρκ τα καθιστούν κατάλληλα για τον έλεγχο θεωρητικών μοντέλων [1, 2].Το πείραμα LHCb ανέλυσε τα ίχνη που άφησαν φορτισμένα καόνια και πιόνια στους ανιχνευτές, τα οποία είναι τα τελικά προϊόντα των συγκρούσεων πρωτονίου-πρωτονίου. Από αυτά τα ίχνη, ανακατασκευάστηκαν οι αλυσίδες διάσπασης στις οποίες τα ουδέτερα και θετικά φορτισμένα μεσόνια Β, που δημιουργούνται από τις συγκρούσεις πρωτονίων, διασπώνται προς καόνια και πιόνια διαμέσου των ενδιάμεσων καταστάσεων του μεσονίου D. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η περιγραφή της δυναμικής μιας από αυτές τις αλυσίδες διάσπασης απαιτούσε τον φευγαλέο σχηματισμό ενός ζεύγους τετρακουάρκ, πριν σχηματιστεί το μεσόνιο D.Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, δεκάδες υποψήφια τετρακουάρκ έχουν παρατηρηθεί στον LHC και σε άλλους επιταχυντές. Όμως, οι καταστάσεις που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα ξεχωρίζουν, καθώς είναι σπάνια παραδείγματα μεσονίων «ανοιχτής γοητείας», στα οποία υπάρχει ένα γοητευτικό κουάρκ χωρίς το αντίστοιχο γοητευτικό αντικουάρκ. Αυτά τα σωματίδια δίνουν την ευκαιρία να ελεγχθούν οι κανόνες που διέπουν το σχηματισμό αδρονίων. Ένα από τα δύο τετρακουάρκ περιλαμβάνει επίσης το πρώτο παρατηρούμενο μεσόνιο με διπλό φορτίο . Καθώς το άλλο τετρακουάρκ είναι ουδέτερο , η μελέτη του τρόπου με τον οποίο το διαφορετικό φορτίο των δύο συστημάτων επηρεάζει τις ιδιότητές τους μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση των δομών τους. https://physicsgg.me/2023/07/28/ένα-ζεύγος-νέων-τετρακουάρκ/

Το τροχιακό υψόμετρο του ISS διορθώθηκε σήμερα το απόγευμα Πριν από την εκτόξευση του πληρώματος Soyuz MS-24 και την επιστροφή του Soyuz MS-23, είναι απαραίτητο να διαμορφωθούν βαλλιστικές συνθήκες. Αλλαγή «διαστημικής» βάρδιας - ήδη από τον Σεπτέμβριο! Στις 27 Ιουλίου, στις 15:02 ώρα Μόσχας, ενεργοποιήθηκαν οι κινητήρες Progress MS-22. Δούλεψαν για 301,85 δευτερόλεπτα και έδωσαν ώθηση 0,46 m / s. Μετά τον διορθωτικό ελιγμό, το μέσο ύψος της τροχιάς του σταθμού αυξήθηκε κατά 790 m και ανήλθε στα 417,10 km πάνω από την επιφάνεια της Γης. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567683

Ενίσχυση της διαστημικής συνεργασίας με τις αφρικανικές χώρες! Στις 27 Ιουλίου πραγματοποιείται η Σύνοδος Κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη. Η Roscosmos είχε συνομιλίες με εκπροσώπους διαφόρων υπουργείων και τμημάτων της Αιγύπτου, της Ζιμπάμπουε, της Ουγκάντα, της Νότιας Αφρικής και του Τζιμπουτί. Συζητήθηκαν οι τομείς διμερούς συνεργασίας στον τομέα του διαστήματος, συμπεριλαμβανομένης της τηλεπισκόπησης της Γης και της δημιουργίας του αναγκαίου νομικού και ρυθμιστικού πλαισίου για την αλληλεπίδραση.Η Roscosmos κάλεσε την Αφρική να συμμετάσχει στη δημιουργία του παγκόσμιου συστήματος παρακολούθησης της Γης "Griffin" Η συμμετοχή σε ένα τέτοιο έργο θα επιτρέψει στην αφρικανική περιοχή να θέσει γρήγορα τα θεμέλια για τον μετέπειτα εντοπισμό των απαραίτητων τεχνολογιών, την ανάπτυξη νέων ικανοτήτων και την εκπαίδευση του προσωπικού. Η ιδέα του πληροφοριακού συστήματος βασίζεται σε μια νέα κατανόηση της προσέγγισης των διαστημικών συστημάτων: η εμφάνιση ενός ενιαίου χώρου πληροφοριών και χώρου, που αποτελείται από χώρο, επίγειες υποδομές και μια πολυδορυφορική πλατφόρμα πληροφοριών ικανή να επεξεργάζεται petobyte δεδομένων. που παράγονται από το διάστημα, δημιουργώντας προϊόντα και υπηρεσίες που είναι κοντά σε συνθήκες πραγματικού χρόνου στην περιοχή.τηλεπισκόπηση της Γης. Το διαστημικό σύστημα παρατήρησης θα καταστήσει δυνατή τη λήψη ενημερωμένων πληροφοριών τουλάχιστον 40 ώρες σε όλο τον κόσμο και κάθε 30 ώρες από όλη τη Ρωσία. https://vk.com/roscosmos?w=wall-30315369_567678