Μάχη

Eπειδή τα έχω επισκεφθεί αυτά τα μέρη που αναφέρω, να σου πω τα εξής: Το ξηρό κλίμα της Αιγύπτου είναι ιδανικό για να διατηρήσει αυτά τα μνημεία. Επίσης η άμμος συνετέλεσε στο να τα διαφυλάξει - όλοι αυτοί οι ναοί σώθηκαν επειδή ήταν θαμμένοι για αιώνες μέσα στην άμμο. Όλες οι τοιχογραφίες και τα ιερογλυφικά στους ναούς και στους τάφους είναι άθικτα, σε πολλά βλέπεις ακόμα το αρχικό χρώμα που είχαν!! (και μιλάμε για ναούς πολύ προγενέστερους των αρχαίων ελληνικών - εκτός βέβαια των πτολεμαϊκών και ρωμαϊκών ετών). Ο ζωδιακός κύκλος της Δένδερα δεν αφαιρέθηκε για λόγους συντήρησης. Η αφαίρεσή του έγινε από Γάλλους κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του Ναπολέοντα στην Αίγυπτο, το 1820. Επιχείρηση που μας θυμίζει κάτι από Έλγιν, ας πούμε... Το άρθρο της wikipedia αναφέρει: ..."Louis Charles Antoine Desaix, a member of the expedition, decided to remove the relief to France and so, in 1820, the antiquities dealer Sébastien-Louis Saulnier commissioned Jean Baptiste Leloraine, to remove the circular zodiac with saws, jacks, and scissors constructed for the job. The zodiac ceiling was moved in 1821 to Restoration Paris and, by 1822, was installed by Louis XVIII in the Royal Library. In 1964, the zodiac moved from the Bibliothèque Nationale to the Louvre." ... Αλλά ας μην ανοίξώ άσχετη κουβέντα με το θέμα, ας μείνουμε στα σημεία αστρονομικού ενδιαφέροντος.

Eπίσης ο ναός του Abu Simbel που βρίσκεται στην Νότια Αίγυπτο, στα σύνορα με το Σουδάν πάνω στις όχθες της λίμνης Νάσερ (άλλο εκπληκτικό μέρος, πραγματικά ασύλληπτης ομορφιάς), έχει χτιστεί με τον εξής τρόπο: 2 φορές το χρόνο (δεν θυμάμαι τώρα πότε), οι ακτίνες του ήλιου φτάνουν στο πίσω μέρος του ναού (στο άδυτο) και φωτίζουν τα αγάλματα του φαραώ Ραμσή και του θεού Άμμωνα Ρα - ενώ νομίζω μένει στο σκοτάδι το άγαλμα του θεού του Κάτω Κόσμου. Γι' αυτό το σκοπό είχαν χρησιμοποιήσει φυσικά αστρονομικές μεθόδους, όπως και για τον προσανατολισμό των πυραμίδων, όταν τις έχτιζαν.

Κοίταξε αν θες πληροφορίες για το ταβάνι του ναού της Hathor στα Δένδερα, στην Αίγυπτο, που απεικονίζει τον ζωδιακό των αρχαίων Αιγυπτίων...ολόκληρη η αστρονομία των Αιγυπτίων (η οποία ήταν πολύ διαφορετική από των Ελλήνων, για εκείνη την εποχή μιλώντας πάντα) απεικονίζεται πάνω σε έναν δίσκο που πιάνει όλο το ταβάνι. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μία μορφή επιπεδόσφαιρου, με τους αρχαίους αιγυπτιακούς αστερισμούς. Το πρωτότυπο έχει αφαιρεθεί και βρίσκεται σήμερα στο Λούβρο. Υπάρχει ολόκληρη ανάλυση του τι συμβολίζει η κάθε μορφή, και πραγματικά είναι ένα πολύπλοκο σύστημα. Η δε τοποθεσία στην οποία βρίσκεται ο ναός, είναι πολύ επιβλητική...απλά σου κόβει την ανάσα! (όπως οι περισσότεροι ναοί στην Αίγυπτο, εξάλλου). http://en.wikipedia.org/wiki/Dendera_zodiac http://en.wikipedia.org/wiki/Dendera_Temple_complex

Ακριβώς. Μεγάλο μέρος του μεγαλείου της έκλειψης έχει να κάνει και με αυτό, το ότι εκείνη τη στιγμή νιώθεις κι εσύ μέρος της μεγαλύτερης εικόνας...

Φίλε IsAB, στο μυαλό μου ήσουν!! (ο Mr. Munroe είναι γνώστης αυτής της αιώνιας "κόντρας" μεταξύ των θεραπόντων των διαφόρων επιστημών...)

Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, με διαφορετικές ευαισθησίες...τον καθένα τον αγγίζουν και άλλα πράγματα... Κι όμως, στο Καστελόριζο δεν συνάντησα ούτε έναν που να μην τον άγγιξε η έκλειψη. Τον καθένα με άλλο τρόπο, αλλά έντονα. Άλλοι έκλαιγαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι γελούσαν, άλλοι είχαν μείνει άλαλοι από το δέος. Κανείς όμως δεν έμεινε ασυγκίνητος, έχοντες και μη έχοντες σχέση με την αστρονομία... Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την ώρα δεν μπορείς να ορίσεις 100% τον εαυτό σου. Κάτι πρωτόγνωρο αναδύεται από τα βάθη του είναι σου προς την επιφάνεια, είτε το δείχνεις προς τα έξω, είτε όχι. Ναι μεν βγάζεις φίλτρα, παρατηρείς, φωτογραφίζεις ή ο,τιδήποτε, αλλά μέσα σου μία φωνή προσπαθεί να σε πείσει ότι αυτό που βλέπεις δεν είναι ονειροφαντασία, αλλά πραγματικότητα. Είναι μία στιγμή που καμμία λέξη δεν μπορεί να αποδώσει πλήρως, ακριβώς όπως καμμία φωτογραφία δεν μπορεί να αποδώσει το στέμμα στην ολότητά του... Και μετά, απομένει ο απόηχος της μαγείας πάνω σε όλους... Εύχομαι καθαρούς ουρανούς σε όσους από εσάς θα πάτε στην Κίνα, και να γυρίσετε με άπειρες ιστορίες να διηγηθείτε σε όσους από μας δεν μπορούν να συμμετάσχουν!!

Σε αυτή τη φωτό από το ίντερνετ (έτσι για μία χοντρική ιδέα τη βάζω), στο κέντρο προς τα αριστερά είναι το ρολόι (στο κάτω μέρος του πύργου) και στο κέντρο προς τα δεξιά στο βάθος η Παναγία του Τιν με τους δύο πυργίσκους. Η πλατεία εκτείνεται και πολύ πίσω απ' όσο βλέπετε.

Είναι καταπληκτικό, τόσο σαν αξιοθέατο, όσο και από πλευράς λειτουργίας. Περιγράφει πολλές κινήσεις (τις ανέφερες πιο πάνω) και είναι κατασκευασμένο με φοβερή λεπτομέρεια και τέχνη. Κάθε παράσταση που έχει πάνω, συμβολίζει και κάτι. Όχι μόνο οι φιγούρες στα πλάγια, αλλά οι και οι παραστάσεις στο κάτω τμήμα του ρολογιού. Κάθε ώρα που χτυπάει, μαζεύεται ο κόσμος και χαζεύει, γιατί γίνεται ολόκληρο σόου. Ανοίγει η πορτούλα που έχει στο επάνω μέρος και περνούν από μέσα κυκλικά οι ξύλινες φιγούρες των 12 Αποστόλων, ενώ η μορφή του Χάροντα χτυπάει την καμπάνα. Τον ωρολογοποιό που το έφτιαξε τότε, μόλις το τελείωσε τον τύφλωσαν, για να βεβαιωθούν ότι δεν θα επαναλάμβανε αλλού αυτό το αριστούργημα!(τότε είχαν λίγο...περίεργες μεθόδους για να εξασφαλίσουν το...copyright !! ) Το ρολόι βρίσκεται σε μία πλατεία εκπληκτικής ομορφιάς, όπου στην άλλη πλευρά της στέκει η γοτθική εκκλησία της Παναγίας του Τιν. Στην τελευταία υπάρχει ο τάφος του αστρονόμου Τύχο Μπραχέ (άρα, έχουμε 2 σημεία αστρονομικού ενδιαφέροντος στο ίδιο μέρος). Εάν βρω το χρόνο, θα ανεβάσω τις φωτογραφίες που έχω τραβήξει το 2003 όταν επισκέφθηκα την Πράγα. Είναι από τα αγαπημένα μου μέρη στην πόλη αυτή.

Τι λέτε τώρα????Μα καλά, πού ήμουν??? Αυτό το θέαμα είναι εντυπωσιακότατο...είστε τυχεροί όσοι το είδατε!!! Θυμάμαι ότι είχα δει ένα τέτοιο το 2001 ή το 2002 (νομίζω), χειμώνα ξημερώματα στην Αθήνα - τυχαία κοίταξα απο το παράθυρο μία στιγμή, και είδα μία φοβερή λάμψη στον ουρανό. Στην αρχή νόμισα πως ήταν αεροπλάνο που είχε πάρει φωτιά και πήγαινε προς τη θάλασσα, όπου κ έπεσε (έτσι νόμισα εγώ, απλά τέτοια εντύπωση έδινε η τροχιά). Έντρομη άνοιξα την τηλεόραση να μάθω, και μόνο σε μία πρωινή εκπομπή (ο Παπαδάκης νομίζω) το πέρασαν στα ψιλά λέγοντας ότι είναι βολίδα. Κανείς άλλος δεν το είχε αναφέρει. Πανέμορφο φαινόμενο...

Είναι πολλά και ενδιαφέροντα τα τελευταία θέματα και δεν προλαβαίνω τώρα να εμβαθύνω όσο θα ήθελα... Όμως στο συγκεκριμένο συμφωνώ απόλυτα με τον Pantognost...δεν θα μπορούσα να τα πω καλύτερα!!!

Βλέπω ότι το θέμα καλά κρατεί...κι εγώ πήγα και το απάντησα αλλού! Στο post Υπερσφαίρα της Tzaprazi. Όποιος θέλει, θα το βρει εκεί.

Alexkid7, λίγα πράγματα είδες αυτή τη φορά, λόγω συνθηκών - πιστεύω την επόμενη φορά θα ενθουσιαστείς περισσότερο. Τυχεροί όσοι κάτσατε μετά το σύννεφο, η επιμονή και η υπομονή βραβεύονται!

Mπράβο σας παιδιά! Καταπληκτικό!

Σαφώς, ο καιρός έχει το τελευταίο πρόσταγμα.

Βρε μην διαβάζετε τέτοια sites, είναι σαν κι αυτούς που πιστεύουν ότι ο LHC θα δημιουργήσει τη μαύρη τρύπα που θα μας φάει όλους Η συζήτηση εδώ είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα, μπράβο για τις εξηγήσεις και για τα links που δώσατε κάποιοι

Που' σαι themis, δώσε το σύνθημα

Mμμμ...πιστεύω ότι θα ψήσω έναν φίλο κ θα τον τουμπάρω να έρθουμε (διότι τηλεσκόπιο έχω, αλλά αμάξι γιοκ - θανατηφόρος συνδυασμός). Για Σάββατο δηλώνω Κι επειδή Κιθαιρώνα δεν έχω ξαναπάει...αυτά τα τσοπανόσκυλα τι είναι ρε παιδιά, τριγυρνάνε έτσι? (δεν έχει και emoticon ψαρώματος να βάλω)

Xμμμ...το σκέφτηκα κι εγώ, αλλά μάλλον αυτή τη φορά δύσκολο Την επόμενη φορά (θα πλησιάζει κ η νέα σελήνη) Καλά να περάσετε όσοι θα πάτε

Όσο για το ότι οι φυσικοί δεν το συζητάνε, η αλήθεια είναι ότι το ξανασκέφτηκα και τελικά... καλά κάνουν, εδώ που τα λέμε. Όταν προσπαθούν να μάθουν σε παιδιά γυμνασίου - λυκείου τη στροφορμή ή τις βολές π.χ., είναι λίγο άβολο να γυρίσουν κ να τους πουν "οκ, αλλά να ξέρετε όμως, αυτό εδώ το t που βλέπετε, δεν υπάρχει". Φαντάσου σοκ και δέος. Δεν είναι όλα τα παιδιά το ίδιο δεκτικά - αν τώρα υπάρχει κάποιο παιδί σαν κι εσένα, θα ειναι ευχάριστο για έναν καθηγητή (που αγαπά τη δουλειά του) να το συζητήσει στο διάλειμμα... Στο πανεπιστήμιο πάντως, τέτοιοι διάλογοι είναι επιβεβλημένοι, κατά τη γνώμη μου. Έτσι, για να ανάβουν τα αίματα Και όσο για τις παραδοχές της φυσικής...είναι πολύ πιο χρήσιμες από όσο νομίζουμε. Φαντάζεσαι να έπρεπε πρώτα να ανακαλύψουμε την ακριβή φύση του κάθε πράγματος, πριν διατυπώσουμε θεωρίες γι' αυτό και εξισώσεις? Δεν θα είχαμε πάει πουθενά. Γιατί η πραγματική φύση σχεδόν όλων των πραγμάτων μας διαφεύγει. Για πολύ λίγα πράγματα μπορούμε να καυχηθούμε ότι γνωρίζουμε την απόλυτη φύση τους. Δεν ξέρω αν με κατανοείς... Π.χ. δεν θα είχαν διατυπωθεί οι εξισώσεις Maxwell του ηλεκτρομαγνητισμού, αφού δεν ξέραμε την ακριβή φύση του ηλεκτρονίου (ήταν πριν την έλευση της κβαντομηχανικής). Και η ίδια η φύση του ηλεκτρονίου, ακόμα μας διαφεύγει. Ναι, μπορώ να σου βρώ τις κυματοσυναρτήσεις του, ναι, θα έχει αυτό ή αυτό το σπιν, ναι μπορώ να σου προβλέψω όλες του τις ιδιότητες...Αλλά τι είναι? Δεν ξέρω. Κι ας αποτελούμαστε όλοι από δαύτα. Δηλαδή, σα να λέμε, σκαρώσαμε ολόκληρη θαυμαστή θεωρία για να περιγράψουμε την ύλη (κβαντομηχανική), χωρίς να ξέρουμε τι ακριβώς είναι αυτή η ρημάδα η ύλη... Και σαν να μην έφτανε αυτό, σκοντάφτουμε και βρίσκουμε τώρα ότι το 75% της μάζας του σύμπαντος αποτελείται απο μία άαααλλη ύλη, την σκοτεινή...και στην αρχή λέγαμε "σιγά μην υπάρχει, μπούρδες", ώσπου τσουπ! μας έδωσε ενδείξεις της κι αυτή...αλλά τι είναι? εδώ δεν ξέρω την ορατή, θα βρώ τι είναι η αόρατη? πονοκέφαλος... Αυτό που θέλω να δείξω με αυτό το (μπλεγμένο ίσως) γαϊτανάκι συλλογισμών, είναι ότι πάντα προσεγγίζουμε τη φύση. Είμαστε καταδικασμένοι να μπορούμε να κάνουμε μόνο αυτό. Απλά , και κάθε φορά εξελίσσουμε τις τεχνικές προσέγγισής μας όλο και περισσότερο. Μία τέτοια προσέγγιση αποτελεί και ο χρόνος, όπως τον εννοούμε ως σήμερα. Αύριο, αυτό ίσως να αλλάξει, όταν θα έχουμε πλησιάσει ένα βήμα παραπάνω προς την αλήθεια.

Πρόσεξε, δεν είπα ότι ΔΕΝ υπάρχει ο χρόνος. Όπως τόνισα και σε πολλά σημεία, δεν υπάρχει με τη μορφή που τον έχουμε συνηθίσει εμείς. Ότι κάτι υπάρχει, αυτό είναι σίγουρο, απλά δεν ξέρουμε επακριβώς πώς είναι,και αυτού του πράγματος τη μορφή ψάχνουμε...Μην είσαι απόλυτη στο ότι δεν υπάρχει χρόνος. Βλέπω στα λεγόμενά σου ότι είσαι πεπεισμένη γι' αυτό - βάλε λίγη αμφιβολία μέσα, είναι πάντα χρήσιμη στην επιστήμη... Όσο για την απορία σου ότι γιατί τον χρησιμοποιούμε, εφόσον "δεν υφίσταται" (που υφίσταται, αλλά με άλλη μορφή, όπως τόνισα στην πρώτη παράγραφο εδώ, κ στο post μου παραπάνω), τον χρησιμοποιούμε πολύ απλά γιατί μας βολεύει. Δες τον σαν μαθηματικό εργαλείο. Χρειαζόμαστε εργαλεία για να στήσουμε τις εξισώσεις μας. Κι αν είναι αλήθεια ότι πολλά μαθηματικά δεν έχουν βρει ακόμα αντίστοιχη έκφραση στη φυσική...σκέψου ότι ο χρόνος είναι μία φυσική οντότητα της οποίας ακόμα δεν έχει βρεθεί η μαθηματική περιγραφή. Γιατί ακόμα δεν έχει βρεθεί η ακριβής φύση του και η καταγωγή του...Οπότε τον "στριμώχνουμε" έτσι στεγνά στις εξισώσεις μας, για να προχωρήσουμε στα επόμενα. Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα το αυθαίρετο στη φυσική, όλα ΚΑΤΙ σημαίνουν - απλά, ο χρόνος έτσι όπως εμφανίζεται ως τώρα στις εξισώσεις, είναι κάτι ανεξήγητο ακόμα και πολύ πολύ προσεγγιστικό, ίσα για να κάνουμε τη δουλειά μας. Γι' αυτό το αφήνουμε όπως έχει και δεν το πολυσυζητάμε. Όταν (ή εάν) ανακαλύψουμε την πραγματική μορφή του, τότε πιστεύω πως θα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που χρησιμοποιείται στις εξισώσεις σήμερα. Κοίτα, η συζήτηση αυτή μπορεί να γίνει πολύ μεγάλη...Αλλά ανέφερες ότι "Μπορούμε να βασιζόμαστε σε κάτι που δεν υπάρχει για να ανακαλύψουμε τα μυστήρια του Σύμπαντος?" Είπαμε, μην είσαι απόλυτη... Και η αλήθεια είναι ότι αν ξεκλείδώσουμε το μυστικό του Χρόνου, θα έχουμε όντως βρει ένα από τα μυστήρια του Σύμπαντος. Ο ίδιος ο Χρόνος είναι ένα απο τα μυστήρια.

Στην ουσία, αποτελεί παράδοξο το γεγονός ότι, ενώ διδασκόμαστε μία φυσική η οποία έχει μέσα έναν "αγκυλωμένο", άχρονο χρόνο, ο οποίος χρησιμεύει μόνο ως μαθηματική έννοια, εντούτοις δε μας το λένε καθαρά ότι, μέσα σε αυτό το πλαίσιο φυσικής, ο χρόνος δεν υπάρχει. Διδάσκεται, ενώ ταυτόχρονα αποσιωπείται. (καλά, μην τα δραματοποιώ, απλά δεν πολυαναφέρεται. σίγουρα θα υπάρχουν κ φυσικοί που το επισημαίνουν, βέβαια!).

Όντως, ο Πίνδαρος ήταν εκείνος που είπε: "Στον Ουρανό,να μαθαίνεις σημαίνει να βλέπεις. Στη γη σημαίνει να ξαναθυμάσαι..." Η αναζήτηση της αλήθειας δεν ξέρω εάν πηγάζει από κάτι άλλο, περασμένο, ή αποτελεί ανάγκη της παρούσας στιγμής. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι, όταν κάποιος αισθανθεί την ανάγκη να αναζητήσει την αλήθεια, τότε ξεκινάει για εκείνον ένα από τα συναρπαστικότερα ταξίδια που μπορεί να του υποσχεθεί η ζωή... Τα ερωτήματα πάνω σε αυτό που θέτεις, είναι πολλά και αντικρουόμενα. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη από την αρχαιότητα οι έλληνες φιλόσοφοι ξεκινούν να ψάχνουν και να ερίζουν σχετικά με την φύση του χρόνου... Στον 20ο αιώνα, κι ενώ ο χρόνος ήταν εδραιωμένος μέσα στις εξισώσεις μας σαν βασιλιάς στο θρόνο του, ήρθε ο κύριος Goedel να φέρει τα πάνω-κάτω και να αποδείξει ότι ο χρόνος, έτσι όπως τον ξέρουμε, στον κόσμο μας δεν υπάρχει...Ο Einstein το έλαβε αυτό πολύ σοβαρά στη θεωρία της σχετικότητας...ενώ όλοι οι υπόλοιποι αρνήθηκαν να το καταπιούν, μέχρι σήμερα. Ο Hawking δεν το δέχεται μέχρι σήμερα. Βαρύς ο κύριος Goedel σε πολλά πεδία, όπως και να το κάνουμε... Οι φυσικοί δεν μιλούν γι’ αυτό, ίσως γιατί είναι τόσο παγιωμένη η έννοια του χρόνου μέσα στα μυαλά μας, που δεν βγαίνει ούτε με εγχείριση. Κι όμως, κάθε φυσικός θα έπρεπε να λέει μπροστά στο μαυροπίνακα στους μαθητές του ότι, ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε (το ξανατονίζω αυτό), δεν υπάρχει. Εμένα μου το είπαν κάποτε μπροστά στο μαυροπίνακα σαν να ήταν το φυσικότερο πράγμα του κόσμου – κι όντως, σε μία υπέρβαση, μπορείς να σκεφτείς «και γιατί όχι?». Όμως ο κόσμος σκοντάφτει όταν τον βγάλεις για λίγο από την πεπατημένη, μπορεί και να «κρασάρει». Ξεχνώντας ότι οι μεγαλύτερες ανακαλύψεις έγιναν βγαίνοντας έξω από την πεπατημένη. Όπως είπαν και πολλοί εδώ, ο χρόνος, όπως τον ξέρουμε, αποτελεί μία δική μας επινόηση. Δεν τον είχαμε, και αναγκαστήκαμε να τον εφεύρουμε. Και όντως, αποτέλεσε μία από τις συγκλονιστικότερες ανακαλύψεις της ανθρωπότητας. Χωρίς την επινόηση αυτή, δε θα δούλευε τίποτα.... Όσον αφορά τη φύση του, όμως, τι γίνεται? Υπάρχει αυτόνομος σαν έννοια τελικά ή όχι? Ναι μεν τον έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ στην καθημερινότητά μας, που πλέον είναι σχεδόν καταγεγραμμένος μέσα στο DNA μας...Κι όμως, αυτή η γνωστή θεώρηση του χρόνου, το ότι τρέχει πάντα προς τα εμπρός κλπ., είναι εδραιωμένη μόνο στον δυτικό πολιτισμό...Εάν ψάξουμε σε άλλους πολιτισμούς, ιδίως σε περασμένες εποχές πριν την κυριαρχία των ρολογιών, αυτοί περιέχουν μέσα τους τελείως διαφορετικές θεωρήσεις του χρόνου...Σε κάποιους πολιτισμούς ο χρόνος δεν ακολουθεί αναγκαστικά ευθύ μονοπάτι και μονόδρομο, μπορεί να κάνει κύκλους, έλικες, να εμφανίζεται μέσα από όνειρα...Τα λέω αυτά για να δείξω ότι ο χρόνος δεν είναι ένας κοινός τόπος μεταξύ των ανθρώπων, δεν είναι κοινό σημείο αναφοράς, όπως ίσως θα περιμέναμε. Κι αυτό είναι άξιο προσοχής. Αν δούμε την φυσική τώρα – έστω, την κλασσική, αλλά κ όχι μόνο αυτήν – θα παρατηρήσουμε ότι, ενώ όλες οι άλλες έννοιες εκπορεύονται από κάπου, ο χρόνος εμφανίζεται αυθέραιτα σαν οντότητα, a priori. Τον δεχόμαστε δηλαδή χωρίς να εξετάζουμε αν πηγάζει από κάπου, ξεπετάγεται από το πουθενά. Ενώ όλες οι άλλες οντότητες προέρχονται από κάπου, βλέπουμε τη θεμελίωσή τους – π.χ. δύναμη, μάζα, ορμή, στροφορμή κ.α. – ο χρόνος είναι σαν να λέει «γειά σας, ήρθα, μπαίνω στις εξισώσεις σας με το έτσι θέλω». Όλη η κλασσική φυσική είναι αντιστρεπτή, οι εξισώσεις της είναι αντιστρεπτές ως προς το χρόνο. Η συμμετρία αυτή της κλασικής φυσικής είναι ατράνταχτη, αδιαμφισβήτητη, και χμμμ...μας φαίνεται καμμιά φορά κάπως άκαμπτη και λίγο «εκτός πραγματικότητας»... Η μόνη περίπτωση της φυσικής στην οποία ο χρόνος φαίνεται να αποκτά κάτι σαν καταγωγή, κάτι σαν εξήγηση και «χειροπιαστή» υπόσταση, είναι στο θέμα με το Βέλος του Χρόνου και την εντροπία.... Επίσης, ενώ η συμμετρία ως προς το χρόνο αποτελεί μία πολύ «γερή» συμμετρία της φύσης, βρήκαμε περιπτώσεις σωματιδιακών αλληλεπιδράσεων όπου αυτή η συμμετρία παραβιάζεται....Χμμμμ...Που θα πει ότι, ο χρόνος (ή τελοσπάντων, κάτι) μπορεί και να υπάρχει, καθώς σε αυτές τις διεργασίες υπάρχει κάτι που διαχωρίζει καθαρά το πριν από το μετά, μιλώντας σε ένα θεμελιώδες επίπεδο πλέον...σαν εγγενής ιδιότητα της φύσης πια... Τα ανέφερα όλα αυτά, για να δούμε ότι κάποια σημεία συνηγορούν υπέρ της ύπαρξης χρόνου, και κάποια άλλα υπέρ της ανυπαρξίας του... Την απάντηση λοιπόν, δεν την ξέρουμε. Ακόμα. Μπορούμε όμως να συνεχίσουμε να την ψάχνουμε.

Xμ, τώρα το πέτυχα το θεματάκι, θα είμαι πίσω σε μερικά sec να το δω...

Πήγα στην χθεσινή ομιλία, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα. Δυστυχώς ήταν και η πρώτη που παρακολούθησα...έχασα τις προηγούμενες. Ο ομιλητής, τόσο στην ανάλυση του θέματος, όσο και στις απαντήσεις που έδωσε στις ερωτήσεις του κοινού, ήταν σωστός και περιεκτικότατος. Ανέφερε και μία θεωρία η οποία περιγράφει το πρώιμο ηλιακό σύστημα και το γιατί οι εσωτερικοί πλανήτες στις απαρχές του ηλιακού συστήματος δέχθηκαν βομβαρδισμό αστεροειδών. Επίσης εντύπωση μου έκανε το ότι σχεδόν όλοι οι ελλειπτικοί γαλαξίες που έχουν μαύρη τρύπα στο κέντρο τους, τείνουν να γίνουν σχεδόν σφαιρικοί (Ε0). Όλα τα παραπάνω εξηγούνται μέσω χαοτικών τροχιών, οι οποίες δημιουργούνται από συνθήκες ανισορροπίας στα συστήματα, και μετά από κάποιο χρονικό διάστημα επιστρέφουν πάλι σε νέα κατάσταση ισορροπίας. Πολύ καλό...

Φτού! Κι άλλο λάθος! Δάλλα είναι το όνομα, κι όχι Λάλλα (οι μαθηματικοί στο Μαθ/κό Αθηνών θα ξέρουν...)- καλά, απορώ πως μου'ρθε και το'γραψα έτσι Λεπτομέρειες, θα πει κανείς, αλλά είναι σημαντικές και πρέπει να τις προσέχουμε.