kkokkolis

O Plossl 10mm που έχεις αποδίδει μεγαλύτερη κόρη εξόδου από τον 8.8. Αν δεν σε ενοχλεί εκείνος δεν θα έχεις πρόβλημα με τον καινούριο. Φυσικά αν ο ίδιος ο φακός χαρακτηρίζεται από αστιγματισμό τότε δεν θα μπορέσεις να αξιοποιήσεις την πληροφορία που σου δίνει. Υποθέτω πως όταν λες πως είναι "χάλια" εννοείς πως είναι αστιγματικός. Στην περίπτωση αυτή καλύτερα να δανειστείς έναν αστιγματικό φακό 10-8mm (πχ Nagler) από κάποιον συνάδελφο, προκειμένου να κρίνεις. Το ξεκάθαρο πλεονέκτημα των φακών με μεγάλη ανακουφιστική απόσταση (>17mm) όπως είναι οι Hyperions, Radian, Delos, Nagler T4, Vixen LVW, Pentax XW, Meade HD-60, Celestron X-Cel, TMB Planetaries κλπ, έγκειται στη δυνατότητα να τους χρησιμοποιείς με τα γυαλιά σου. Αυτό είναι προς όφελός σου μόνο εφόσον η συνταγή σου διορθώνει και τον αστιγματισμό, κάτι που αν κατάλαβα καλά δεν ισχύει στην περίπτωσή σου. Ωστόσο κάποιοι από τους φακούς αυτούς δέχονται τους φακούς Dioptrix της TV Που διορθώνουν τον αστιγματισμό, αρκεί να έχεις την συνταγή για να αγοράσεις τον κατάλληλο. Να επισημάνω πως ακόμη και αν η αστιγματική περιοχή περνά από το κέντρο, όπως συνήθως συμβαίνει, όταν έχεις μικρή κόρη εξόδου τότε αυτή μπορεί να στέλνει την οπτική πληροφορία ΜΟΝΟ μέσα από την αστιγματική περιοχή. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, καθώς τότε αρκεί να εστιάσεις στην διοπτρία της αστιγματικής σου περιοχής. Στο 1mm αυτό είναι σχεδόν σίγουρο πως μπορεί να γίνει, στα 2mm το ρισκάρεις αν δεν δοκιμάσεις με ένα δανεικό φακό.

Η πρώτη παρτίδα είχε ένα πρόβλημα με ανακλάσεις, το οποίο αντιμετωπίσθηκε εντέλει. Θεωρείται με το 11 το αμέσως καλύτερο μετά τα .7 και ανώτερο των 14 & 18. Όσο για τον αστιγματισμό εξαρτάται από την περιοχή που το έχεις και την κόρη εξόδου. Αν η κόρη εξόδου είναι μεγάλη, είναι πιθανότερο να συμπεριλαμβάνει την αστιγματική περιοχή. Θα λάβεις κόρη 1,9 που είναι ιδανική για deep sky αλλά και κάπως μεγάλη. Τι κύλινδρο έχει η συνταγή σου σε κάθε μάτι;

Οι αστικοί μύθοι, πέραν της προειδοποιητικής και ηθικοπλαστικής τους λειτουργίας οι οποίες φανερώνουν τη συγγένεια με τους παραδοσιακούς μύθους και θρύλους (εδώ έν προκειμένω τονίζεται το όφελος της προσκόλλησης σε αξίες του παρελθόντος και προειδοποιείται ο ακροατής για τους νεοτεριστικούς κινδύνους) ενέχουν και το ρόλο σύγχρονων παροιμιών. Τα φοβικά άτομα είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητα σε ιατρικούς αστικούς μύθους τους οποίους μυρηκάζουν σε εαυτούς και αλλήλους και γίνονται πιστευτοί περισσότερο από δεδομένα του Acta Scandinavica (κατ' αναλογία με την μεγαλύτερη επίδραση της αστρολογίας έναντι της αστρονομίας στο μέσο άνθρωπο).

Ούτε κέρατο μονόκερου να ζητούσα...

Δίχως να αρνούμαι τα μειονεκτήματα των ψηφιακών μέσων, τα οποία δεν έχουν καταστροφική ισχύ αφού συμπληρώνουν τα παραδοσιακά και δεν τα αντικαθιστούν, δεν μπορώ να παραβλέψω τις κοινωνικές τους επιπτώσεις. Κάποτε οι αριστοκράτες διατηρούσαν κουαρτέτα εγχόρδων για να διασκεδάζουν και είχαν χειρόγραφους κώδικες στις βιβλιοθήκες τους. Κατόπιν οι αστοί δίεθεταν ένα ηχοσύστημα και μια δισκοθήκη, καθώς και μια βιβλιοθήκη εντύπων, όσο επέτρεπαν τα οικονομικά τους και οι χώροι τους. Οι μικροαστοί έκαναν οικονομίες για να προσφέρουν στα τέκνα τους μια εγκυκλοπαίδεια που έπιανε 3 ράφια στο σαλόνι και σε λίγα χρόνια καθίστατο ανεπίκαιρη. Τώρα όλοι όσοι διαθέτουν ένα Netbook των 200€, ορισμένα εκ των οποίων προσφέρονται ως παροχές ή δώρα, έχουν πρόσβαση στο σύνολο σχεδόν της γνώσης. Όταν έκανες έρευνα παλιά πνιγόσουν σε τόννους χαρτιού. Παρήγγειλες κάποια άρθρα και περίμενες μήνες να στα στείλουν. Τώρα το κάνω με ένα PC. Είχα ένα ηχοσύστημα της κακιάς ώρας και με στερήσεις απέκτησα 100 δίσκους. Κατόπιν των CDs σε εξευτελιστική τιμή κατέληξα να έχω όλους τους κλασσικούς σε ένα Archos και έχω ακούσει όλα τα έργα τουλάχιστον 1 φορά. Το Πόλεμος και Ειρήνη βέβαια το κουβαλούσα 10 χρόνια στο Palm μου και τελικά το διαβάζω τώρα που το αγόρασα σε βιβλίο, αλλά για τον Κώδικα DaVinci δεν θα χαλάλιζα χώρο στο ράφι και τον διάβασα ηλεκτρονικά. Ο Kaplan (σύγγραμμα Ψυχιατρικής) σε ηλεκτρονικό αρχείο κατατροπώνει την έντυπη έκδοση και οι εφημερίδες ωχριούν μπροστά στις ηλεκτρονικές εκδόσεις τους με την άμεση ενημέρωση. Για να μην αναφέρω την οικολογική πλευρά της γενοκτονίας των δένδρων και την οικονομική τις απίσχανσης του οικιακού προϋπολογισμού. Το χαρτί είναι αναντικατάστατο, αλλά έχουμε σήμερα την επιλογή της καλύτερης αξιοποίησής του. Μπορούμε να τυπώσουμε μόνο ότι αξίζει ή χρειάζεται να εκτυπωθεί, όχι 36 φωτογραφίες εκ των οποίων μόνο οι 2-3 είναι καλά εστιασμένες. Και χωρίς την ηλεκτρική κιθάρα δεν θα υπήρχαν τα blues, το Rock n' Roll, η Hard Rock. Γνωρίζετε πλέον πως ακούγεται το Smoke on the Water στην άρπα. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να κουβαλώ κάθε ημέρα μια οκαρίνα μαζί μου. Ευτυχώς πλέον υπάρχει το Songbird. Πρόσβαση στην πληροφορία = πρόσβαση στη γνώση = ελευθερία.

Πρότεινα ήδη τους 24 και 13mm. Μπορείς να δεις πλανήτες με αυτούς, αλλά ένας Baader Genuine Ortho 12.5mm θα σου δώσει κάτι κοντά στο βέλτιστο και με λίγα χρήματα. Και αν τον βρεις σαν University Optics μην το σκέπτεσαι. Αλλά θα δυσκολευτείς να κρατάς τον πλανήτη στο πεδίο σε σχέση με τον Hyperion 13. Οι Plossl σε αυτές τις εστιακές έχουν λιγότερο eye relief. Εγώ κάτω από τα 15mm δεν τους μπορώ, ενώ ακόμη και ο 9mm ορθοσκοπικός μου φαίνεται σχετικά άνετος. Αλλά οι Plossl 32 & 25mm είναι σταθερές αξίες και αρκετά φθηνότεροι. Μπορείς να πάρεις ακόμη και Televue Plossl σε λογικές τιμές. Αν δεν ανέβεις στο τραίνο των 68 μοιρών ένα σετάκι από Plossl 32 & 25 (τον 25 τον έχεις ήδη) και ένας Abbe Ortho των 12.5 είναι μια καλή επιλογή, φθάνει να είσαι επιδέξιος με τα χειριστήρια.

Ναι και μάλιστα ήταν τυφλό και ο ES θεωρήθηκε καλύτερος. Συγκεκριμένα 4 προτίμησαν τον ES και ένας τον Ethos, ενώ οι υπόλοιποι 3 τους βρήκαν παρόμοιους. http://www.explorescientific.com/eyepieces/14mm_100%20degree_deprest_review.pdf Στα μη τυφλά συμπέραναν πως είναι "σχεδόν" ισάξια με τον Ethos να έχει ένα ασαφές προβάδισμα... Τα συμπεράσματα δικά σου. Από την άλλη οι έρευνες δείχνουν πως ο ES30 είναι για πέταμα, οπότε συνιστώ να (μου) τον πουλήσεις όσο- όσο.

Άντε πριν αλλάξω γνώμη παιδιά!

Γειά σου πατρίδα. Από τον Κηφισό πήρα μια μέρα το 1980 τη φυσούνα για να πάω στο γυμνάσιο και κόλλησα στο λιμάνι -αλλά δεν αλλαξοπίστησα. Μπορείς να ανεβάσεις την κόρη εξόδου με ένα φακό 30-40mm. Αν μείνεις στο διαγώνιο 1.25", η καλύτερη επιλογή είναι ένας Plössl 32mm. Των 40mm έχουν στενό πεδίο και δεν συνιστώνται. Πιστεύω πάντα πως ο συνδυασμός SWA 24 & 13mm είναι ο καλύτερος, επειδή το πεδίο των 68 μοιρών είναι πιο ικανοποιητικό στο μάτι (πλησιάζει το πεδίο της ανεμπόδιστης όρασης). Χρησιμοποιούσα Hyperions 24 & 13mm και τώρα Naglers 22 & 12mm. Ανάλογα με τη φωτεινότητα του στόχου κατεβαίνεις περισσότερο και τα fine tune rings βοηθούν αυτό να γίνει ανέξοδα. Αν πάρεις έναν 13ρη, έχεις παράλληλα 10, 9 και 8mm περίπου με τη βοήθεια των δακτυλίων. Το 10mm μπορεί να χρησιμοποιηθεί συχνότατα, τα άλλα θα τα χρησιμοποιήσεις σπανιότερα αλλά δεν βλάπτει να τα έχεις διαθέσιμα. Ότι και να διαβάσεις για τους Hyperions (πολλά από τα οποία είναι υπερβολικά) σε ένα τηλεσκόπιο εστιακού λόγου f/13 αποδίδουν όσο φακοί που κοστίζουν πολλά περισσότερα. Με 52x θα δείς 1 μοίρα, δηλαδή ένα μικρό τμήμα της Ανδρομέδας (4 μοίρες). Επειδή δεν θα έχεις κάδρο ώστε να υπάρξει αντίθεση, ίσως δεν καταλάβεις πως την έχεις στο πεδίο. Χρειάζεται μικρό διοπτρικό ή κιάλια αυτός ο γαλαξίας και σκοτάδι.

Electric quitar rocks!

Όπως και να έχει, πρόκειται για μια μεγάλη ανακάλυψη. Το μικροσκοπικό συμπιεζόμενο στυλό του Victorinox Swiss Champ συνεχίζει και γράφει μετά από 15 χρόνια σποραδικής χρήσης, υπό οποιαδήποτε γωνία. Αντιθέτως, κατά δεκάδες πετάω διάφορα Bic και διαφημιστικά στυλό που μας μοιράζουν διάφορες εταιρίες, επειδή ξεραίνονται μετά από 1-2 μήνες, ή χάνουν την μπίλια και χύνουν το μελάνι τους στο στυλοδοχείο, ή χρειάζονται προθέρμανση (με doodling) κάθε τόσο για να ξαναπάρουν μπρος. Θυμάμαι πως ο πατέρας μου είχε πάει ένα ταξίδι στην Αμερική το 1982. Όταν επέστρεψε μου είχε φέρει ένα "διαστημικό" στυλό (ίσως ήταν το Fisher), "διαστημικό" κρέας (αφυδατωμένο Teriyaki που υποτίθεται πως έτρωγαν οι αστροναύτες και ήταν σαν σόλα, δεν τρωγόταν με τίποτε), "διαστημικό" γλυκό σε σωληνάριο και άλλα τέτοια. Ήταν η εποχή του Columbia και οι εταιρίες το εκμεταλλευόντουσαν αυτό στο έπακρο. Άλλο παράδειγμα εμπορικής εκμετάλλευσης της διαστημικής εποχής είναι ο διαστημικός σουγιάς της Victorinox, με ονομασίες "Austronaut" ή "Space Shuttle". Στην πραγματικότητα η Nasa αγόρασε 50 σουγιάδες, πιθανώς Master Craftsman, το 1978, οι οποίοι δεν διέθεταν το στυλό. Αλλά η εταιρία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός μέχρι το 1991, πωλώντας άλλα μοντέλα που διέθεταν απεικόνιση του διαστημικού λεωφορείου και υιοθέτησε το "διαστημικό στυλό" λόγω της χρήσης των εργαλείων που παρασκεύαζε σε καταστάσεις ανάγκης. Η διάδοση μιας ιδέας πως "η NASA ξόδεψε εκατομμύρια για να φτιάξει αυτό το στυλό το οποίο μπορείτε να αποκτήσετε μόλις με $19.99" δεν με παραξενεύει. Τουλάχιστον δουλεύει και αυτό έχει σημασία. Όπως και το ταπεινό μολυβάκι άλλωστε.

Και εμένα με ξένιζε αυτό και χρειάστηκα καιρό να το συνηθίσω. Ίσως μπερδεύει τους νεότερους το να μπαίνουν στις κατηγορίες, με τις οποίες ίσως δεν είναι εξοικειωμένοι. Πλέον χρησιμοποιώ την επιλογή "Πρόσφατες" και όλα είναι ΟΚ.

Κύριοι, ήταν μια αναζωογονητική συζήτηση, η οποία μας έβαλε να σκεφτούμε και μας βοήθησε να καταπολεμήσουμε την ανία της καθημερινότητας. Προτείνω να την τερματίσουμε εδώ, όσο τα πορίσματα έχουν θετικό πρόσημο. Όταν ο σχολιασμός των λεγόντων αντικαθιστά ή συμπληρώνει τον σχολιασμό των λεχθέντων υπάρχει μεγάλος κίνδυνος το πρόσημο να αρνητικοποιηθεί. Ευκαιρίας δοθείσης θα τα ξαναπούμε άλλωστε. Ανέφελους ουρανούς από εδώ και πέρα, για να αντέξουμε και αυτόν τον χειμώνα που έρχεται.

Lucifer in Starlight, Poems and Lyrics of the Joy of Earth, George Meredith, 1883 On a starred night Prince Lucifer uprose. Tired of his dark dominion swung the fiend Above the rolling ball in cloud part screened, Where sinners hugged their spectre of repose. Poor prey to his hot fit of pride were those. And now upon his western wing he leaned, Now his huge bulk o'er Afric's sands careened, Now the black planet shadowed Arctic snows. Soaring through wider zones that pricked his scars With memory of the old revolt from Awe, He reached a middle height, and at the stars, Which are the brain of heaven, he looked, and sank. Around the ancient track marched, rank on rank, The army of unalterable law.

Το βιβλίο πάντως φαίνεται αρκετά παχύ και ελάχιστα portable.

Ο ορισμός της συνείδησης είναι γενικά σωστός, σύμφωνα με την ορολογία των γνωσιακών επιστημών. Στην δική μου δουλειά χρησιμοποιείται ακόμη πιο στενά, ως επίγνωση του εαυτού και του περιβάλλοντος. Το όργανο της συνείδησης είναι υποφλοιώδες, χαμηλής απαρτίωσης, κοινό στα περισσότερα είδη του ζωϊκού βασιλείου (και οπωσδήποτε υπαρκτό στους σκύλους). Αντιθέτως, ο έλεγχος (κριτική) των πράξεων, οι ενοχές κλπ φαίνεται πως σχετίζονται με φλοιώδεις περιοχές με ιδιαίτερη ανάπτυξη στον άνθρωπο (προμετωπιαία, κροταφικά) και γενικώς αφορούν το όργανο που ο Freud περιέγραψε σαν Υπερεγώ. Το συνειδητό και το Υπερεγώ δεν ταυτίζονται και δεν πρέπει να συγχέονται. Η συνείδηση είναι μια εγγενής ως επί το πλείστον λειτουργία, ενώ το αξιακό σύστημα του ανθρώπου είναι επίκτητο, εξ ολοκλήρου ή σχεδόν εξ ολοκλήρου. Φυσικά στην καθομιλουμένη, στη φιλοσοφία, στη νομική κλπ ο όρος συνείδηση και τα παράγωγά του έχουν άλλη σημασία. Ασυνείδητος λέμε συνήθως πως είναι ένας άνθρωπος του οποίου το αξιακό σύστημα απέχει από το δικό μας (με αρνητική έννοια) ενώ για την ψυχολογία ασυνείδητη είναι μια λειτουργία που γίνεται αυτόματα χωρίς εκούσιο έλεγχο (οι κινήσεις του σώματος όταν κάνουμε ποδήλατο, η γλώσσα του σώματος κλπ) και ασυνείδητο το λειτουργικό όργανο που τις ελέγχει και το οποίο αδρά μόνο μπορούμε να προσδιορίσουμε μορφολειτουργικά ακόμη. Ένα παράδειγμα του προβλήματος της ορολογίας. Επειδή προερχόμαστε από διαφορετικούς χώρους το πρόβλημα της ορολογίας επιτείνεται. Δεν θα έλεγα πως το άρθρο της Βικιπαίδειας προέρχεται από αστοιχείωτο και παρουσιάζει αρκετά καλά αυτή την ποικίλη χρήση του όρου (αμέσως μετά την ετυμολογία). Υπάρχει πάντοτε και η αγγλική έκδοση, πιο εκτεταμένη.

Μνημείο του Apollo, Titusville, Florida, ΗΠΑ

Μνημείο του Sputnik, Yaroslav, Ρωσία

Georgia Guidestones, R. C. Christian (ψευδώνυμο), 1980 Το μυστηριώδες Stonehege των ΗΠΑ καταγράφει τις εξής 10 εντολές σε 8 ευρέως διαδεδομένες γλώσσες, καθώς και μηνύματα στα Βαβυλωνιακά (σφηνοειδής γραφή), Σανσκριτικά, Αρχαία Ελληνικά και Αιγυπτιακά (ιερογλυφική) Στην πλάκα των νεκρών γλωσσών διαβάζει κανείς Το γρανιτένιο μνημείο απασχολεί συνεχώς τους συνομωσιολόγους και έχει δεχθεί βανδαλισμούς από "Χριστιανούς" και άλλους.

The Sky Could Send You, Donna Masini Tonight in the shadow of alien green, the dark around us breathing, a man points out the obvious stars. I stand beside him under the cosmic mess. Clutter, I whisper, you could connect anything, join any dots to form a dipper or belt. My eyes cannot find any cluster twice. What I want to say is you could lose yourself in a sky like this. Looking into the flicker of history, already dead to somewhere else. There is so much time in a sky like this, in our silence and the strangeness of these ancient stars. Islands of light. They remind me of my dead friends, my infidelities. This night with is shadows and monsters is too big for me. Random, irrational as love, no matter what pictures we pretend to find. Is this why we make a dipper or belt ? To contain it, make it familiar ? Where are the gods in a sky like this ? It is very clear, the man beside me is saying, but I am lost. I see nothing. Night looks like a broken thing, as though an enormous lamp had shattered scattering pieces of itself throughout the dark. Is this why lovers reach to touch one another when the sky could send you so far into yourselves you would become someone else. The moon is beautiful, I read somewhere, but dead. I look up into the cavey dark, the silence. I have never understood the position of stars, never seen either dipper, never traced Orion's belt, seen a bull, a bear, an arching centaur in the sky. Patternless as measles the stars are. Oh how I have wanted things to be clear : love, promises, the random dark. Beneath the curved horn of a dead moon I think, listen to him, watch, this might be faith, that the names name. This might be hope or delusion, and maybe I do begin to see the beginnings of a handle, there, just there, where the lights are slightly brighter.

Η εξέλιξη έχει χτιστεί επάνω στον ανταγωνισμό για την επιβίωση και την αναπαραγωγή. Τα επιτυχημένα όντα είναι αρκετά εγωκεντρικά. Η ηθική εμφανίζεται με τον πολιτισμό, προκειμένου να θέσει κανόνες που ελέγχουν μερικώς τα ένστικτα αυτά (της αρπαγής, του φόνου, της πολυμιξίας κλπ) ώστε οι άνθρωποι να είναι συμβατοί με την διαβίωση στα εκάστοτε οργανωμένα κοινωνικά πλαίσια. Η ηθική οργανώθηκε σε ολόκληρα συστήματα, θρησκευτικά, νομικά, φιλοσοφικά, υποκοσμικά, φυλετικά κλπ, καθώς οι κοινωνικές δομές έγιναν όλο και πιο περίπλοκες. Παράλληλα τα συστήματα αυτά συχνά παρεκκλίνουν του αρχικού τους στόχου και χρησιμοποιούνται από τις άρχουσες τάξεις, τα ιερατεία και τις ένοπλες δυνάμεις ως εργαλεία ελέγχου των κατωτέρων τάξεων. Ανέκαθεν οι νόμοι και οι ηθικές αξίες ήταν αυστηρότεροι για τους μη προνομιούχους οι οποίοι χαρακτηρίζονται από μια στενή σχέση αμφίδρομης αιτιότητας με τις ηθικές αξίες: όσοι σέβονται απολύτως την θρησκεία, το νόμο και την ηθική παραμένουν μη προνομιούχοι δια βίου (και όσοι δεν τις σέβονται, πχ πολιτικοί, ανέρχονται κοινωνικά) και όσοι είναι μη προνομιούχοι μαθαίνουν να σέβονται την θρησκεία, το νόμο και την ηθική (και πράγματι στατιστικά η θρησκεία θριαμβεύει στις τάξεις των απόρων, οι πτωχοί φοβούνται το νόμο όσο κανείς εύπορος και όσο πιο προαστική είναι μια κοινωνία τόσο πιο αυστηρές οι ηθικές της αξίες). Τελικά δηλαδή η ηθική χρησιμοποιείται και αυτή για τον ανταγωνισμό και είναι ένα από τα όπλα των πατρικίων εναντίον των πληβείων. Τώρα, αν υπήρχε η δυνατότητα να ισχύουν οι ίδιες ηθικές αξίες για όλους και να τις σέβονται το ίδιο όλοι, οι ηθικές αυτές αξίες να αποστειρώνονταν από τον σπεσισμό (που επιβάλει την κυριαρχία του ανθρώπου πάνω σε όλες τις άλλες μορφές ζωής, προϊόν ανταγωνισμού και αυτό), η ισονομία να ήταν πραγματικότητα, οι θρησκευτικοί λειτουργοί να μην σώρευαν πλούτο και εξουσία κλπ, κλπ, κλπ, αν ήταν εφικτό δηλαδή η αρετή να είναι καθολική και διαχρονική, τότε θα είχαμε ένα διαφορετικό είδος πολιτισμού και ίσως θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια ποιοτική διαφορά του ανθρώπινου σχεδίου από εκείνο της φύσης. Μέχρι στιγμής δεν υπάρχουν δεδομένα για το ότι επετεύχθη κάτι τέτοιο. Για την κατάχρηση της ηθικής από αήθεις, της θρησκείας από θεομπαίχτες και του νόμου από "λειτουργούς" του μπορούμε να γεμίσουμε ολόκληρες βιβλιοθήκες. Αυτά εν ολίγοις, αν κατάλαβα τι ρωτάς Πάνο και κατά τη γνώμη μου πάντοτε.

Ποια σχολή της συστημικής το κάνει αυτό; Η συστημική είναι πιο διασπασμένη και από την αριστερά, από ένα σημείο και πέρα αδυνάτησα να την παρακολουθήσω. Η συστημική στην Ελλάδα μάλιστα συχνά δεν είναι επιστήμη, αλλά πρόφαση κερδοσκοπίας κατά τη γνώμη μου. Για την ελευθερία του λόγου, μαζί σου. Λάβαρο. Εξακολουθώ να νομίζω πάντως πως χρησιμοποιούμε κάπως διαφορετικά την ορολογία. Έτσι το νήμα της συζήτησης δεν είναι ευθύ και ίσως δεν καταλήξουμε κάπου.

Ποιός το λέει ότι πρέπει και ποιά είναι αυτή η εφαρμοσμένη και μεγαλύτερη επιστήμη; Επίσης, σε ενοχλούν οι ερωτήσεις μου; Αν ναι αποσύρομαι αμέσως.

Γιαυτό καταφεύγουμε στην επιστήμη, για να καταπολεμήσουμε και την αλαζονεία (που την θεωρούσα τμήμα του φάσματος της υποκειμενικότητας).

La Nuit, Jean-Louis Hamon, 1821-1874