kkokkolis

Astralis Planetarium, Louis Moinet, Γενεύη, 2012 Σειρά ρολογιών με έγκλειστους μετεωρίτες, συλλεχθέντες από τον διάσημο κυνηγό Luk Labenne

Christ in the Universe, Alice Meynell, 1847-1922 With this ambiguous earth His dealings have been told us. These abide : The signal to a maid, the human birth, The lesson, and the young Man crucified. But not a star of all The innumerable host of stars has heard How He administered this terrestrial ball. Our race have kept their Lord’s entrusted Word. Of His earth-visiting feet None knows the secret, cherished, perilous, The terrible, shamefast, frightened, whispered, sweet, Heart-shattering secret of His way with us. No planet knows that this Our wayside planet, carrying land and wave, Love and life multiplied, and pain and bliss, Bears, as chief treasure, one forsaken grave. Nor, in our little day, May His devices with the heavens be guessed, His pilgrimage to thread the Milky Way Or His bestowals there be manifest. But in the eternities, Doubtless we shall compare together, hear A million alien Gospels, in what guise He trod the Pleiades, the Lyre, the Bear. O, be prepared, my soul ! To read the inconceivable, to scan The myriad forms of God those stars unroll When, in our turn, we show to them a Man.

Dan & Cindy Duriscoe, FDSC, Lowell Obs., USNO, 2012 Θαυμάστε το σε υψηλή ανάλυση: http://scienceblogs.com/startswithabang/files/2012/09/flagstaffsky_usno_big.jpeg

Winter Heavens, George Meredith, 1828-1909 Sharp is the night, but stars with frost alive Leap off the rim of earth across the dome. It is a night to make the heavens our home More than the nest whereto apace we strive. Lengths down our road each fir-tree seems a hive, In swarms outrushing from the golden comb. They waken waves of thoughts that burst to foam : The living throb in me, the dead revive. Yon mantle clothes us: there, past mortal breath, Life glistens on the river of the death. It folds us, flesh and dust; and have we knelt, Or never knelt, or eyed as kine the springs Of radiance, the radiance enrings : And this is the soul's haven to have felt.

ΠΜ

Άξιζε να μείνει κάποιο ρεκόρ σε εκείνον. Όταν το έκανε δεν ήταν γνωστό αν είναι εφικτό, η τεχνολογία ήταν 50 χρόνια πίσω και κινδύνεψε να πεθάνει, ή να χάσει το χέρι του.

Συγκλονιστικό!

Άκυρο. Συννεφιά Χθες ήταν κρύσταλλο.

Σε πόση ώρα περίπου θα φθάσει στο ύψος του άλματος; Έχω να στήσω και το Nexstar παράλληλα.

The Hubble Extreme Deep Field, NASA, ESA, G. Illingworth, D. Magee, P. Oesch (UCSC), R. Bouwens (Leiden Obs.), XDF Team, 2012 APOD 14/10/2012 http://apod.nasa.gov/apod/image/1210/xdf_hubble_1280.jpg Μια δεκαετία μετά το Hubble Deep Field (HDF), αφού εν τω μεταξύ θαυμάσαμε το Hubble Ultra Deep Field (HUDF) του 2004 και το HUDF Infrared 2009, μπορούμε πλέον να αντικρίσουμε μερικά από τα πρώτα κοσμικά νησιά του Σύμπαντος.

Meditation Under Stars, A Reading of Earth, George Meredith, 1888 What links are ours with orbs that are So resolutely far : The solitary asks, and they Give radiance as from a shield : Still at the death of day, The seen, the unrevealed. Implacable they shine To us who would of Life obtain An answer for the life we strain To nourish with one sign. Nor can imagination throw The penetrative shaft : we pass The breath of thought, who would divine If haply they may grow As Earth; have our desire to know ; If life comes there to grain from grass, And flowers like ours of toil and pain ; Has passion to beat bar, Win space from cleaving brain ; The mystic link attain, Whereby star holds on star. Those visible immortals beam Allurement to the dream : Ireful at human hungers brook No question in the look. For ever virgin to our sense, Remote they wane to gaze intense: Prolong it, and in ruthlessness they smite The beating heart behind the ball of sight : Till we conceive their heavens hoar, Those lights they raise but sparkles frore, And Earth, our blood-warm Earth, a shuddering prey To that frigidity of brainless ray. Yet space is given for breath of thought Beyond our bounds when musing : more When to that musing love is brought, And love is asked of love's wherefore. 'Tis Earth's, her gift; else have we nought : Her gift, her secret, here our tie. And not with her and yonder sky ? Bethink you: were it Earth alone Breeds love, would not her region be The sole delight and throne Of generous Deity ? To deeper than this ball of sight Appeal the lustrous people of the night. Fronting yon shoreless, sown with fiery sails, It is our ravenous that quails, Flesh by its craven thirsts and fears distraught. The spirit leaps alight, Doubts not in them is he, The binder of his sheaves, the sane, the right : Of magnitude to magnitude is wrought, To feel it large of the great life they hold : In them to come, or vaster intervolved, The issues known in us, our unsolved solved : That there with toil Life climbs the self-same Tree, Whose roots enrichment have from ripeness dropped. So may we read and little find them cold : Let it but be the lord of Mind to guide Our eyes ; no branch of Reason's growing lopped ; Nor dreaming on a dream; but fortified By day to penetrate black midnight ; see, Hear, feel, outside the senses; even that we, The specks of dust upon a mound of mould, We who reflect those rays, though low our place, To them are lastingly allied. So may we read, and little find them cold : Not frosty lamps illumining dead space, Not distant aliens, not senseless Powers. The fire is in them whereof we are born ; The music of their motion may be ours. Spirit shall deem them beckoning Earth and voiced Sisterly to her, in her beams rejoiced. Of love, the grand impulsion, we behold The love that lends her grace Among the starry fold. Then at new flood of customary morn, Look at her through her showers, Her mists, her streaming gold, A wonder edges the familiar face : She wears no more that robe of printed hours ; Half strange seems Earth, and sweeter than her flowers.

O Plossl 10mm που έχεις αποδίδει μεγαλύτερη κόρη εξόδου από τον 8.8. Αν δεν σε ενοχλεί εκείνος δεν θα έχεις πρόβλημα με τον καινούριο. Φυσικά αν ο ίδιος ο φακός χαρακτηρίζεται από αστιγματισμό τότε δεν θα μπορέσεις να αξιοποιήσεις την πληροφορία που σου δίνει. Υποθέτω πως όταν λες πως είναι "χάλια" εννοείς πως είναι αστιγματικός. Στην περίπτωση αυτή καλύτερα να δανειστείς έναν αστιγματικό φακό 10-8mm (πχ Nagler) από κάποιον συνάδελφο, προκειμένου να κρίνεις. Το ξεκάθαρο πλεονέκτημα των φακών με μεγάλη ανακουφιστική απόσταση (>17mm) όπως είναι οι Hyperions, Radian, Delos, Nagler T4, Vixen LVW, Pentax XW, Meade HD-60, Celestron X-Cel, TMB Planetaries κλπ, έγκειται στη δυνατότητα να τους χρησιμοποιείς με τα γυαλιά σου. Αυτό είναι προς όφελός σου μόνο εφόσον η συνταγή σου διορθώνει και τον αστιγματισμό, κάτι που αν κατάλαβα καλά δεν ισχύει στην περίπτωσή σου. Ωστόσο κάποιοι από τους φακούς αυτούς δέχονται τους φακούς Dioptrix της TV Που διορθώνουν τον αστιγματισμό, αρκεί να έχεις την συνταγή για να αγοράσεις τον κατάλληλο. Να επισημάνω πως ακόμη και αν η αστιγματική περιοχή περνά από το κέντρο, όπως συνήθως συμβαίνει, όταν έχεις μικρή κόρη εξόδου τότε αυτή μπορεί να στέλνει την οπτική πληροφορία ΜΟΝΟ μέσα από την αστιγματική περιοχή. Αυτό δεν είναι πρόβλημα, καθώς τότε αρκεί να εστιάσεις στην διοπτρία της αστιγματικής σου περιοχής. Στο 1mm αυτό είναι σχεδόν σίγουρο πως μπορεί να γίνει, στα 2mm το ρισκάρεις αν δεν δοκιμάσεις με ένα δανεικό φακό.

Η πρώτη παρτίδα είχε ένα πρόβλημα με ανακλάσεις, το οποίο αντιμετωπίσθηκε εντέλει. Θεωρείται με το 11 το αμέσως καλύτερο μετά τα .7 και ανώτερο των 14 & 18. Όσο για τον αστιγματισμό εξαρτάται από την περιοχή που το έχεις και την κόρη εξόδου. Αν η κόρη εξόδου είναι μεγάλη, είναι πιθανότερο να συμπεριλαμβάνει την αστιγματική περιοχή. Θα λάβεις κόρη 1,9 που είναι ιδανική για deep sky αλλά και κάπως μεγάλη. Τι κύλινδρο έχει η συνταγή σου σε κάθε μάτι;

Οι αστικοί μύθοι, πέραν της προειδοποιητικής και ηθικοπλαστικής τους λειτουργίας οι οποίες φανερώνουν τη συγγένεια με τους παραδοσιακούς μύθους και θρύλους (εδώ έν προκειμένω τονίζεται το όφελος της προσκόλλησης σε αξίες του παρελθόντος και προειδοποιείται ο ακροατής για τους νεοτεριστικούς κινδύνους) ενέχουν και το ρόλο σύγχρονων παροιμιών. Τα φοβικά άτομα είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητα σε ιατρικούς αστικούς μύθους τους οποίους μυρηκάζουν σε εαυτούς και αλλήλους και γίνονται πιστευτοί περισσότερο από δεδομένα του Acta Scandinavica (κατ' αναλογία με την μεγαλύτερη επίδραση της αστρολογίας έναντι της αστρονομίας στο μέσο άνθρωπο).

Ούτε κέρατο μονόκερου να ζητούσα...

Δίχως να αρνούμαι τα μειονεκτήματα των ψηφιακών μέσων, τα οποία δεν έχουν καταστροφική ισχύ αφού συμπληρώνουν τα παραδοσιακά και δεν τα αντικαθιστούν, δεν μπορώ να παραβλέψω τις κοινωνικές τους επιπτώσεις. Κάποτε οι αριστοκράτες διατηρούσαν κουαρτέτα εγχόρδων για να διασκεδάζουν και είχαν χειρόγραφους κώδικες στις βιβλιοθήκες τους. Κατόπιν οι αστοί δίεθεταν ένα ηχοσύστημα και μια δισκοθήκη, καθώς και μια βιβλιοθήκη εντύπων, όσο επέτρεπαν τα οικονομικά τους και οι χώροι τους. Οι μικροαστοί έκαναν οικονομίες για να προσφέρουν στα τέκνα τους μια εγκυκλοπαίδεια που έπιανε 3 ράφια στο σαλόνι και σε λίγα χρόνια καθίστατο ανεπίκαιρη. Τώρα όλοι όσοι διαθέτουν ένα Netbook των 200€, ορισμένα εκ των οποίων προσφέρονται ως παροχές ή δώρα, έχουν πρόσβαση στο σύνολο σχεδόν της γνώσης. Όταν έκανες έρευνα παλιά πνιγόσουν σε τόννους χαρτιού. Παρήγγειλες κάποια άρθρα και περίμενες μήνες να στα στείλουν. Τώρα το κάνω με ένα PC. Είχα ένα ηχοσύστημα της κακιάς ώρας και με στερήσεις απέκτησα 100 δίσκους. Κατόπιν των CDs σε εξευτελιστική τιμή κατέληξα να έχω όλους τους κλασσικούς σε ένα Archos και έχω ακούσει όλα τα έργα τουλάχιστον 1 φορά. Το Πόλεμος και Ειρήνη βέβαια το κουβαλούσα 10 χρόνια στο Palm μου και τελικά το διαβάζω τώρα που το αγόρασα σε βιβλίο, αλλά για τον Κώδικα DaVinci δεν θα χαλάλιζα χώρο στο ράφι και τον διάβασα ηλεκτρονικά. Ο Kaplan (σύγγραμμα Ψυχιατρικής) σε ηλεκτρονικό αρχείο κατατροπώνει την έντυπη έκδοση και οι εφημερίδες ωχριούν μπροστά στις ηλεκτρονικές εκδόσεις τους με την άμεση ενημέρωση. Για να μην αναφέρω την οικολογική πλευρά της γενοκτονίας των δένδρων και την οικονομική τις απίσχανσης του οικιακού προϋπολογισμού. Το χαρτί είναι αναντικατάστατο, αλλά έχουμε σήμερα την επιλογή της καλύτερης αξιοποίησής του. Μπορούμε να τυπώσουμε μόνο ότι αξίζει ή χρειάζεται να εκτυπωθεί, όχι 36 φωτογραφίες εκ των οποίων μόνο οι 2-3 είναι καλά εστιασμένες. Και χωρίς την ηλεκτρική κιθάρα δεν θα υπήρχαν τα blues, το Rock n' Roll, η Hard Rock. Γνωρίζετε πλέον πως ακούγεται το Smoke on the Water στην άρπα. Και φυσικά δεν θα μπορούσα να κουβαλώ κάθε ημέρα μια οκαρίνα μαζί μου. Ευτυχώς πλέον υπάρχει το Songbird. Πρόσβαση στην πληροφορία = πρόσβαση στη γνώση = ελευθερία.

Πρότεινα ήδη τους 24 και 13mm. Μπορείς να δεις πλανήτες με αυτούς, αλλά ένας Baader Genuine Ortho 12.5mm θα σου δώσει κάτι κοντά στο βέλτιστο και με λίγα χρήματα. Και αν τον βρεις σαν University Optics μην το σκέπτεσαι. Αλλά θα δυσκολευτείς να κρατάς τον πλανήτη στο πεδίο σε σχέση με τον Hyperion 13. Οι Plossl σε αυτές τις εστιακές έχουν λιγότερο eye relief. Εγώ κάτω από τα 15mm δεν τους μπορώ, ενώ ακόμη και ο 9mm ορθοσκοπικός μου φαίνεται σχετικά άνετος. Αλλά οι Plossl 32 & 25mm είναι σταθερές αξίες και αρκετά φθηνότεροι. Μπορείς να πάρεις ακόμη και Televue Plossl σε λογικές τιμές. Αν δεν ανέβεις στο τραίνο των 68 μοιρών ένα σετάκι από Plossl 32 & 25 (τον 25 τον έχεις ήδη) και ένας Abbe Ortho των 12.5 είναι μια καλή επιλογή, φθάνει να είσαι επιδέξιος με τα χειριστήρια.

Ναι και μάλιστα ήταν τυφλό και ο ES θεωρήθηκε καλύτερος. Συγκεκριμένα 4 προτίμησαν τον ES και ένας τον Ethos, ενώ οι υπόλοιποι 3 τους βρήκαν παρόμοιους. http://www.explorescientific.com/eyepieces/14mm_100%20degree_deprest_review.pdf Στα μη τυφλά συμπέραναν πως είναι "σχεδόν" ισάξια με τον Ethos να έχει ένα ασαφές προβάδισμα... Τα συμπεράσματα δικά σου. Από την άλλη οι έρευνες δείχνουν πως ο ES30 είναι για πέταμα, οπότε συνιστώ να (μου) τον πουλήσεις όσο- όσο.

Άντε πριν αλλάξω γνώμη παιδιά!

Γειά σου πατρίδα. Από τον Κηφισό πήρα μια μέρα το 1980 τη φυσούνα για να πάω στο γυμνάσιο και κόλλησα στο λιμάνι -αλλά δεν αλλαξοπίστησα. Μπορείς να ανεβάσεις την κόρη εξόδου με ένα φακό 30-40mm. Αν μείνεις στο διαγώνιο 1.25", η καλύτερη επιλογή είναι ένας Plössl 32mm. Των 40mm έχουν στενό πεδίο και δεν συνιστώνται. Πιστεύω πάντα πως ο συνδυασμός SWA 24 & 13mm είναι ο καλύτερος, επειδή το πεδίο των 68 μοιρών είναι πιο ικανοποιητικό στο μάτι (πλησιάζει το πεδίο της ανεμπόδιστης όρασης). Χρησιμοποιούσα Hyperions 24 & 13mm και τώρα Naglers 22 & 12mm. Ανάλογα με τη φωτεινότητα του στόχου κατεβαίνεις περισσότερο και τα fine tune rings βοηθούν αυτό να γίνει ανέξοδα. Αν πάρεις έναν 13ρη, έχεις παράλληλα 10, 9 και 8mm περίπου με τη βοήθεια των δακτυλίων. Το 10mm μπορεί να χρησιμοποιηθεί συχνότατα, τα άλλα θα τα χρησιμοποιήσεις σπανιότερα αλλά δεν βλάπτει να τα έχεις διαθέσιμα. Ότι και να διαβάσεις για τους Hyperions (πολλά από τα οποία είναι υπερβολικά) σε ένα τηλεσκόπιο εστιακού λόγου f/13 αποδίδουν όσο φακοί που κοστίζουν πολλά περισσότερα. Με 52x θα δείς 1 μοίρα, δηλαδή ένα μικρό τμήμα της Ανδρομέδας (4 μοίρες). Επειδή δεν θα έχεις κάδρο ώστε να υπάρξει αντίθεση, ίσως δεν καταλάβεις πως την έχεις στο πεδίο. Χρειάζεται μικρό διοπτρικό ή κιάλια αυτός ο γαλαξίας και σκοτάδι.

Electric quitar rocks!

Όπως και να έχει, πρόκειται για μια μεγάλη ανακάλυψη. Το μικροσκοπικό συμπιεζόμενο στυλό του Victorinox Swiss Champ συνεχίζει και γράφει μετά από 15 χρόνια σποραδικής χρήσης, υπό οποιαδήποτε γωνία. Αντιθέτως, κατά δεκάδες πετάω διάφορα Bic και διαφημιστικά στυλό που μας μοιράζουν διάφορες εταιρίες, επειδή ξεραίνονται μετά από 1-2 μήνες, ή χάνουν την μπίλια και χύνουν το μελάνι τους στο στυλοδοχείο, ή χρειάζονται προθέρμανση (με doodling) κάθε τόσο για να ξαναπάρουν μπρος. Θυμάμαι πως ο πατέρας μου είχε πάει ένα ταξίδι στην Αμερική το 1982. Όταν επέστρεψε μου είχε φέρει ένα "διαστημικό" στυλό (ίσως ήταν το Fisher), "διαστημικό" κρέας (αφυδατωμένο Teriyaki που υποτίθεται πως έτρωγαν οι αστροναύτες και ήταν σαν σόλα, δεν τρωγόταν με τίποτε), "διαστημικό" γλυκό σε σωληνάριο και άλλα τέτοια. Ήταν η εποχή του Columbia και οι εταιρίες το εκμεταλλευόντουσαν αυτό στο έπακρο. Άλλο παράδειγμα εμπορικής εκμετάλλευσης της διαστημικής εποχής είναι ο διαστημικός σουγιάς της Victorinox, με ονομασίες "Austronaut" ή "Space Shuttle". Στην πραγματικότητα η Nasa αγόρασε 50 σουγιάδες, πιθανώς Master Craftsman, το 1978, οι οποίοι δεν διέθεταν το στυλό. Αλλά η εταιρία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός μέχρι το 1991, πωλώντας άλλα μοντέλα που διέθεταν απεικόνιση του διαστημικού λεωφορείου και υιοθέτησε το "διαστημικό στυλό" λόγω της χρήσης των εργαλείων που παρασκεύαζε σε καταστάσεις ανάγκης. Η διάδοση μιας ιδέας πως "η NASA ξόδεψε εκατομμύρια για να φτιάξει αυτό το στυλό το οποίο μπορείτε να αποκτήσετε μόλις με $19.99" δεν με παραξενεύει. Τουλάχιστον δουλεύει και αυτό έχει σημασία. Όπως και το ταπεινό μολυβάκι άλλωστε.

Και εμένα με ξένιζε αυτό και χρειάστηκα καιρό να το συνηθίσω. Ίσως μπερδεύει τους νεότερους το να μπαίνουν στις κατηγορίες, με τις οποίες ίσως δεν είναι εξοικειωμένοι. Πλέον χρησιμοποιώ την επιλογή "Πρόσφατες" και όλα είναι ΟΚ.

Κύριοι, ήταν μια αναζωογονητική συζήτηση, η οποία μας έβαλε να σκεφτούμε και μας βοήθησε να καταπολεμήσουμε την ανία της καθημερινότητας. Προτείνω να την τερματίσουμε εδώ, όσο τα πορίσματα έχουν θετικό πρόσημο. Όταν ο σχολιασμός των λεγόντων αντικαθιστά ή συμπληρώνει τον σχολιασμό των λεχθέντων υπάρχει μεγάλος κίνδυνος το πρόσημο να αρνητικοποιηθεί. Ευκαιρίας δοθείσης θα τα ξαναπούμε άλλωστε. Ανέφελους ουρανούς από εδώ και πέρα, για να αντέξουμε και αυτόν τον χειμώνα που έρχεται.

Lucifer in Starlight, Poems and Lyrics of the Joy of Earth, George Meredith, 1883 On a starred night Prince Lucifer uprose. Tired of his dark dominion swung the fiend Above the rolling ball in cloud part screened, Where sinners hugged their spectre of repose. Poor prey to his hot fit of pride were those. And now upon his western wing he leaned, Now his huge bulk o'er Afric's sands careened, Now the black planet shadowed Arctic snows. Soaring through wider zones that pricked his scars With memory of the old revolt from Awe, He reached a middle height, and at the stars, Which are the brain of heaven, he looked, and sank. Around the ancient track marched, rank on rank, The army of unalterable law.