Αμέλησα να πω το σημαντικότερο. Στην πόλη το GOTO δεν είναι μια απλή πολυτέλεια. Είναι (σχεδόν) απαραίτητο καθώς η φωτορρύπανση καταστρέφει το starhopping. Τα ορατά άστρα στην θέση που βρίσκομαι είναι μεγέθους γύρω στο 2 (λόγω ακριβώς της φωτορρύπανσης δεν έχω μάθει να τα διακρίνω με δεκαδικά). Αν προσαρμοστώ όσο καλύτερα γίνεται πάω προς το 3. Για να δω τους αστερισμούς όπως τους δείχνουν οι χάρτες με 4 και 5 μεγέθη χρησιμοποιώ κιάλια ή το Stellarvue F50. Με έναν Tellrad ή έναν Rigel λοιπόν είναι αδύνατο να βρεις πολλά πράγματα λόγω αστρένδειας. Ενώ με το GOTO ευθυγραμμίζεις σε 2-3 άστρα μεγέθους 1-2 και είσαι έτοιμος να τα δεις όλα. Στο σκοτάδι αυτό το πρόβλημα δεν υπάρχει. Αντιθέτως θα πρέπει να μάθεις να μην μπερδεύεσαι από τα πολλά άστρα που βλέπεις, όπως στις ευρυγώνιες φωτογραφίες όπου μέσα στα χιλιάδες αστέρια δυσκολεύεσαι να δεις με την μία τον Αντάρη ή τον Αρκτούρο. Αυτός είναι άλλος ένας λόγος που πρέπει να διαλέξεις όχι αυτό που σου φαίνεται πιο όμορφο ή μεγαλύτερο, αλλά με βάση το αν θα παρατηρείς κυρίως από το σπίτι ή από ένα σκοτεινό βουνό. Συνοψίζοντας αυτά που έχουν γραφτεί και αλλού χιλιάδες φορές, τα κριτήρια είναι: 1. Αστροφωτογραφία (ισημερινή βάση) ή παρατήρηση (υψαζιμουθιακή, αλλά και ισημερινή) 2. Πλανήτες (Maksutov, διοπτρικό μεγάλου λόγου, και από το μπαλκόνι ή την αυλή) ή βαθύ διάστημα (Νευτώνιο, Scmidt, μεγαλύτερες διάμετροι, ανάγκη για μεταφορά στο σκοτάδι) 3. Φορητότητα (μικρά τηλεσκόπια) ή σταθερή θέση παρατήρησης (μεγαλύτερα τηλεσκόπια) Φυσικά υπάρχει αλληλοεπικάλυψη, όπως και άλλα κριτήρια, ένα εκ των οποίων στο οποίο δεν δίνουμε μεγάλη σημασία συνήθως: 4. Πιθανώς παροδικός ενθουσιασμός (μικρομεσαίο, όχι πανάκριβο τηλεσκόπιο, που να πουλιέται ή να έχει και άλλες χρήσεις, όπως επίγεια παρατήρηση) ή προβλεπόμενη ή επιβεβαιωμένη μακρόχρονη αγαπημένη ασχολία (μεγαλύτερα, ακριβότερα και πιο εξειδικευμένα τηλεσκόπια, ακόμη και 3-4 τηλεσκόπια διαφορετικών κατηγοριών τα οποία αποκτώνται σιγά σιγά). Σχετικά με το 4ο κριτήριο, ιδανικό τηλεσκόπιο είναι ένα περίπου f/7-10 αχρωματικό διοπτρικό, αν είναι δυνατόν όμως μεγαλύτερο από τα 50-70mm (80-120 είναι πολύ καλά), το οποίο δεν χρειάζεται collimation και συντήρηση και με μια υψαζιμουθιακή βάση -ακόμη και φωτοτρίποδα- μπορεί να δείξει πολλά πράγματα και είναι χρήσιμο και για επίγεια ή επάλια παρατήρηση. Αν δεις πως το ενδιαφέρον για τα άστρα μεγαλώνει και διακρίνεις τι προτιμάς να παρατηρείς ή να φωτογραφίζεις, αγοράζεις Νευτώνιο, Mak, SCT ή αποχρωματικό. Εναλλακτικά ξεκινάς με ένα μικρόμεσαίο Νευτώνιο (σε ισημερινή ή Dob σαν το γνωστό 8ρι) και ακολουθείς τον ίδιο δρόμο, ξεχνώντας την επίγεια. Αυτά έχω καταλάβει μέχρι τώρα, ξεκινώντας να ψάχνομαι και εγώ πριν ακριβώς ένα χρόνο.