wereniki

«Άμεση δράση το ποίημα», Νίκος Καρούζος Όταν απομένω δύστυχος και μόνος αναπολώντας έρωτες τιμωρημένους ή μαβιά στο ηλιοβασίλεμα εννοιολογία τότε πιάνω δουλειά στη μηχανή μου χτυπώντας τα πλήκτρα με μουσικότητα σχεδόν ανέστιος από φωνήεντα κι άστεγος από σύμφωνα γνωρίζοντας εξοντωτικά τη ματαιότητα συγχωρώντας απίθανες γυναίκες οπού χαίρονται την άσπιλη απουσία μου χαρισμένες ηλίθια σε χαμαι-συνείδητους. Εντούτοις εγώ διαλάμπω και τυφλώνω ορατά την αμφίστομη μνήμη τους. Άμεση δράση το ποίημα. Όμως άλις έχω του δυστυχείν. Επομένως ηχογραφώ το άπειρο...

«Ο ρυθμός», Κωνσταντίνος Μπούρας Ο ρυθμός που συνέχει το σύμπαν Κι ωθεί τα ουράνια σώματα να ερωτεύονται Τους γαλαξίες να παντρεύονται Και να σμίγουν Ακυρώνοντας έτσι αιώνες πολιτισμού Σε μια ώρα παροξυσμού ευλογημένη Όπου τα κάστρα της μοναξιάς πέφτουν Κι η αλυσίδα ακυρώνεται των φαινομένων. Σε μια στιγμή όλα φωτίζονται Χωρίς να προλάβουν ν’ αντικατοπτριστούν Στον κόλπο τ’ ουρανού Βουλιάζουν στο βυθό της θάλασσας Για ν’ αναδυθούν ως αμοιβάδες Ως κοχύλια, Αμμωνίτες Και αχάτες. Κοχλίας του χαμού ο Γαλαξίας μας Πηγαίνει ν’ αρραβωνιαστεί την Ανδρομέδα του Επιβουλευόμενος έτσι την αθανασία Των πυραμίδων, Τη σιωπή της Σφίγγας, Την υστεροφημία των Φαραώ, Και τα γραπτά μας Παρανάλωμα πυρός Στο κοσμικό καμίνι, Όπου θα τρέξουν όλα τα χαμίνια Να ζεσταθούν, Να ψήσουν κάστανα Και να χλευάσουν Την τόλμη μας την ποιητική. Μόνο ένα αηδόνι θα δακρύσει –Από κάποιο αστέρι μακρινό– Κι ο κύκνος ο συμπαντικός Θα τραγουδήσει το στερνό του το τραγούδι. Σύνθεση φωτογραφιών Κοσμά Γαζέα, Boston USA από τον πίνακα του Γάλλου Paul Gustave Dore και του αστροφωτογράφου Robert Gendler.

Όλες αυτές οι υπέροχες-καταπληκτικές αναρτήσεις (που μου φέρνουν λίγο στο νου Ιερώνυμο Μπος), μου θύμισαν αυτό το ποίημα: «Η Ψυχή είναι σκοτεινή», Alda Merini μετάφραση: Έλσα Κορνέτη & Βασίλης Ρούβαλης Η ψυχή είναι σκοτεινή το φως της ψυχής είναι σκοτεινό όπως σκοτεινό είναι ένα χαλί αίματος. Είδες την αυγή να περνά; Είχε τη μορφή μιας παιδούλας, τόσο γλυκιά, μιας παιδούλας επιφανειακά όμορφης και ευαίσθητης ήταν αυτή που ζωήρευε το φως μας. Πώς την έλεγαν; Αρκεί να πεις πως τη σκέπαζε η λάμψη του απείρου και ήταν ένα αθώο κορίτσι, ένα αθώο κορίτσι που πέρασε από τα μέρη μας για να σταματήσει το τέλος τους σύμπαντος. Κι έπειτα; Έπειτα ένας πρίγκιπας της έδωσε το αντίδοτο του θανάτου κι έγινε ένας έρωτας απατηλός γιατί αυτή φούσκωνε σαν ένα απέραντο ψωμί στις συνειδήσεις μας. Είναι νεκρή; Όχι, συνεχίζει να φουσκώνει μέσα μας και το στάχυ της σοφίας είναι ο αγώνας της και η κοιμισμένη λέξη θα ξυπνήσει ίσως, όταν εμείς θ' αντιληφθούμε, φίλε, το μυστήριο της ζωής που είναι ο έρωτας για τη δημιουργία...

«Οι κινήσεις των άστρων», Δενέλαβας Τάσος Όλες οι κινήσεις των άστρων – Κυκλικές μορφές που κουρνιάζουν δίπλα στο κρεβάτι σου το βράδυ, Χώνονται μέσα από χαραμάδες, εισχωρούν μέσα σου, Σαν εικόνες από ένα φιλί κι ένα δάκρυ, Και ξεχνιέσαι και κλαις σαν το κορίτσι αυτό, Τότε μέσα στη μέση του δρόμου, Ένα κενό ρούφηγμα του αέρα σαν τον καπνό που φεύγει, Από το τσιγάρο σου, Και μου έλεγες πάντα καλημέρα θυμάμαι, Το πρωί – Μα ποτέ δεν άκουσα αυτή τη λέξη. Όλες οι κινήσεις των άστρων – Ρημάζονται μέσα στο γυάλινο ποτήρι που σπάει, Γλιστράει από τα χέρια σου και πέφτει στο πάτωμα, Χιλιάδες κομματάκια γυαλιά από την καρδιά μου, Και τα χέρια μου τρέμουν στην ιδέα της μοναξιάς, Ακόμα και όταν τα κρατάνε άλλα δυο, Όχι .. Δεν είναι μικρό αυτό το συναίσθημα, Είναι θαμπό και εξαρτημένο από την μέρα και την νύχτα, Σαν αέρας που τριγυρνάει μα δεν βρίσκει ανταπόκριση στο φως, μόνο στο σκοτάδι .. Ίσως γιατί κινείται στο άπειρο με την ταχύτητα της μοναξιάς και της συγκατάβασης, Σαν τα χείλια σου τα βαμμένα με αυτό το κόκκινο χρώμα, Που αφήνει μυρωδιές μέσα στα όνειρα μου. Όλες οι κινήσεις των άστρων – Μικρές χορευτικές φιγούρες, Ένα θέατρο παραλόγου και λογικής, Ξεχύνεται μέσα από τα παράθυρα που χτυπάνε μανιασμένα από τον άνεμο, Παλλακίδες που σβήνουν σιγά - σιγά μέσα από την αίθουσα, Μαριονέτες που παίζουν τον κόσμο στις κλωστές τους, Με ένα μικρό ερώτημα στο χρόνο, Τι απομένει; Όλες οι κινήσεις των άστρων – Ένα πρόσωπο που χορεύει γύρω από τον εαυτό του, Κοιτάει αριθμούς και λέει, Ω ! μα τi μεγάλο που είναι το σύμπαν, Και εσύ να είσαι τόσο μόνος, Είναι μια ιδέα; Ή απλά η ιδέα μου, Που υποβόσκει κάθε πρωί όταν ξυπνάω, Με παίρνει από πίσω καθώς αρχίζω και ντύνομαι, Καθώς συνεχίζω την μέρα μου, Με το πρώτο μου τσιγάρο και το πρωινό καφέ, Ώσπου πέφτει δίπλα μου κουρασμένη το βράδυ για να κοιμηθεί. Ακόμη δεν αντέχω αυτό το φλογερό χάρτινο φεγγάρι, Που με κοιτάει από ψηλά με μια δόση υπεροψίας, Σαν να μου λέει πόσο άτυχος είμαι που βρέθηκα εδώ κάτω, Εδώ που καθόμουν όταν ήμουν γέρος, Και μου έλεγαν, Ζεις με την φαντασία σου και μόνο βρε Τάσο, Δεν γίνονται αυτά τα πράματα .. Μα και βέβαια γίνονται τους έλεγα εγώ, Οι νεκροί αυτό κάνουνε τα βράδια, Μας κοιτάνε σαν τα άστρα με όλες τις κινήσεις τους, Με όλες τις κινήσεις των άστρων - Από τη συλλογή "Όλες οι κινήσεις των άστρων"

Φωτογραφίες και βίντεο από το εντυπωσιακό θέαμα του κομήτη Lovejoy, που πέρασε πριν από μερικές μέρες πολύ κοντά από τον Ήλιο! Comet Lovejoy (C/2011 W3) above the Andes, near Santiago de Chile

Επειδή «ο κόσμος μας μεγάλος και απέραντος» κι επειδή «χανόμαστε στα βάθη του σύμπαντος...», ένα πολυαγαπημένο «ταξίδι»..., από το δίσκο 'ΑΝΕΜΟΔΕΙΧΤΗΣ' Στίχοι: Αλκίνοος Ιωαννίδης Μουσική: Παραδοσιακό γαλλικό κομμάτι Εκτελέσεις: Αλκίνοος Ιωαννίδης Λουλούδια και τραγούδια και τάματα σου φέρνω να στεγνώσεις τα κλάματα. Πράσινους κήπους θα απλώσω να ξαπλώσεις Κι αν λίγο με νοιώσεις το γέλιο σου θα δω.. Κι όσα σε πνίγουνε δάκρυα κι όσες πίκρες Στη θάλασσα ρίχτες το γέλιο σου να δω.. Στον ύπνο και στο ξύπνιο και στ' όνειρο Σκοτάδι δίχως τέλος και όριο Μα εγώ θ' ανάψω κεράκια τα όνειρά μου Αγάπη δικιά μου στο φως τους να σε δω. Κι όταν θα κάψω λαμπάδες τα φτερά μου Κρυμμένη ομορφιά μου στο φως τους θα σε δω. Ο κόσμος μας μεγάλος και απέραντος Χανόμαστε στα βάθη του σύμπαντος... Μα εγώ θα κάνω ταξίδι τη ζωή μου Αγάπη ακριβή μου για να 'ρθω να σε βρω Μέσα στ' αστέρια σαν φως θα ταξιδέψω Σαν άστρο θα πέσω για να 'ρθω να σε βρω! Γιώργος Γουναρόπουλος, "τα τέσσερα φιλιά"

Καλώς σας βρήκα κι εγώ! Επιστρέφω στην παρέα έχοντας χορτάσει Θάλασσα, βιβλία και πεντακάθαρο, λαμπερό, έναστρο ουρανό! Ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, απ’ αυτά που διάβασα τούτες τις μέρες, είναι το: «Βιολογία του φόβου – πώς από το στρες γεννιούνται συναισθήματα», του Gerald Huther, εκδόσεις Πολύτροπον. Αποτυπώνει με πολύ έξυπνο τρόπο τη διττή φύση της ψυχολογικής και βιολογικής μας υπόστασης.. Στην ουσία είναι γραμμένο σε δύο επίπεδα: στο γενικό, το ψυχολογικό/φιλοσοφικό και στο λεπτομερές, το νευροβιολογικό, που εισχωρεί πιο βαθιά στις νευροβιολογικές λεπτομέρειες της λειτουργίας του εγκεφάλου μας.

Καλώς ήρθατε! Τι καλά! Μεγαλώνει η παρέα στο Σύμπαν της Τέχνης!!!

Τα Χριστούγεννα στον ελληνικό παραδοσιακό πολιτισμό. Το 378 για πρώτη φορά γιορτάστηκαν στην Κωνσταντινούπολη ως αυτοτελής γιορτή. http://www.tovima.gr/society/article/?aid=436157 «Ο μικρός σαλπιγκτής» του Γεωργίου Ιακωβίδη. «Τα κάλαντα», του Νικηφόρου Λύτρα

Χριστουγεννιάτικη κάρτα από... πλαγκτόν!!! Χρειάστηκε ιδιαίτερη φαντασία και εξαιρετική επιδεξιότητα, για να δημιουργηθεί αυτή η διαφορετική χριστουγεννιάτικη κάρτα. Ένας επιστήμονας από το Πανεπιστήμιο του Plymouth ήταν αυτός που έφτιαξε την συγκεκριμένη κάρτα από εικόνες από πλαγκτόν. http://news247.gr/health/epistimi/xristoygenniatikh_karta_apo_plagkton.1548099.html

Να γελάσουμε και λίγο! επίκαιρο λόγω ημερών...!

Να περάσετε όλοι πάρα πολύ όμορφα τις γιορτές, ευχές για περισσότερα χαμόγελα και ελπίδες! http://www.jacquielawson.com/viewcard.asp?code=2007134554829&source=jl999

"HMEΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΑΗΤΤΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ" Το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και τα Χριστούγεννα - «Η Μεγάλη Νύχτα», του Διονύση Π. Σιμόπουλου Διευθυντή Ευγενιδείου Πλανηταρίου: Η νύχτα της Πέμπτης 22 Δεκεμβρίου είναι η μεγαλύτερη του έτους με διάρκεια 14 ωρών και 29 λεπτών! http://www.inews.gr/175/i-megali-nychta.htm DIES NATALIS INVICTI SOLIS Η φαινόμενη τροχιά του Ήλιου την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστάσιου (κάτω), στις Ισημερίες (μέσον), και στο Θερινό Ηλιοστάσιο (πάνω) Η φαινόμενη τροχιά του Ήλιου την ημέρα του Χειμερινού Ηλιοστάσιου στο Βόρειο Ημισφαίριο

«Ένα έρημο άνθος», Νίκος Καρούζος Βαθύτερο ἀπ᾿ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταραχὴ ποὺ φέρνει μέσ᾿ στὸ στῆθος ἡ ἐπιθυμία ζεῖ στὸ θαλάσσιο βράχο ἕν᾿ ἄνθος ὁλομόναχο. Ποιὰ φωνὴ τὸ κυρίεψε καὶ μοιάζει σὰν νὰ δείχνει τὴν ἄγνωστη γαλήνη μὲ μικρὰ χρώματα... Εἶναι βγαλμένο στοὺς κινδύνους τῆς χαρᾶς ἀμέριμνο σὰν ἰδέα.

«Κόκκινη νύχτα», Διονύσης Καρατζάς Χορεύεις και σκίζετ' η νύχτα Μισό φεγγάρι στο λαιμό σου τινάζει τα όνειρα και το άλλο μισό βυθίζει φως στο σκοτεινό κορμί μου. Κι όταν τη μέση σου τσακίζεις σαν τόξο τ' ουρανού αρχίζουν θάλασσες κι η σιωπή. Κι όπως τα χέρια σου σηκώνουν τους ανέμους ακίνητον με περιφέρεις στη φωτιά σου, το θαύμα τούτων των χρωμάτων που λάμπουνε στο χάσμα που άνοιξες στο μαύρο. Από τη συλλογή «Στα νερά βαθαίνει ο ουρανός», (2001)

Ο γειτονικός, σπειροειδής γαλαξίας της Ανδρομέδας, που απέχει περίπου 2,5 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη.

Το νεφέλωμα CED 214 στον αστερισμό του Κηφέα.

Το νεφέλωμα Rosette. Είναι τόσο τεράστιο, που για να ταξιδέψει το φως από την μια άκρη του νεφελώματος στην άλλη, χρειάζονται 130 χρόνια.

Το τηλεσκόπιο που χρησιμοποίησε ο ερασιτέχνης Georgiy Suturin..

Το αγαπημένο νεφέλωμα του Ωρίωνα!

Απίστευτες εικόνες από ερασιτέχνη αστρονόμο! Πρόκειται για τον Georgiy Suturin, που χρησιμοποίησε μια φωτογραφική μηχανή και το τηλεσκόπιο από το σπίτι του στο Κίεβο. Ένα ανοικτό σμήνος - που πρώτη ανακάλυψε η Caroline Herschel (αδελφή του γνωστού αστρονόμου Friedrich Wilhelm Herschel) το 1787

«Πρώτος και τελευταίος στοχασμός», Federico Garcia Lorka Ο Χρόνος έχει το χρώμα της νύχτας. Μιας νύχτας ασάλευτης.. Πάνω από τεράστια φεγγάρια η Αιωνιότητα στάθηκε στις δώδεκα. Κι’ ο Χρόνος αποκοιμήθηκε για πάντα στον πύργο του Μας ξεγελάνε όλα τα ρολόγια. Ο Χρόνος έχει πια ορίζοντες.

"Οι Πλειάδες στη γη, κατά την αρχαιότητα, ήταν κόρες της Πληιόνης και του Άτλαντα. Ο Άτλαντας ήταν ένας από τους Τιτάνες. Ήταν: Η Μαία η πρώτη κόρη και ωραιότερη όλων, την οποίαν αγάπησε ο Ζευς και γέννησε από αυτήν, μέσα σε ένα σκοτεινό άντρο του όρους της Αρκαδίας Κυλλήνη, τον Ερμή. Λέει ο Ομηρικός Ύμνος «… ενώθηκε με την καλλίκομη νύμφη μια βαθιά νύχτα, ώστε η λευκώλενη Ήρα να είναι παραδομένη στον ύπνο και να μην τους δουν ούτε οι αθάνατοι, ούτε οι θνητοί άνθρωποι….Η Μαία γέννησε και έφερε στον κόσμο ένα γιο γεμάτο τεχνάσματα, επινοητικό, οδηγό ονείρων, θυροφύλακα που σε λίγο θα έλαμπε ανάμεσα στους αθάνατους θεούς με τους ξακουστούς άθλους του…» Η Ταϋγέτη, η οποία γέννησε με την ένωσή της με το Δία, τον βασιλιά Λακεδαίμονα ιδρυτή της Σπάρτης. Η Ηλέκτρα, η κεχριμπαρένια, εκ της οποίας ο Ζευς γέννησε τον Δάρδανο, και τον Ιασίωνα. Η Στερόπη, η ακτινοβόλος, σύζυγος του ήρωα Οινομάου, βασιλιά της Πίσσης στον Όλυμπο. Η Κελαινώ εκ της οποίας ο Ποσειδώνας γέννησε τον Θηβαίο ήρωα Λύκο, ο οποίος μεταφέρθηκε στα νησιά των Μακάρων, από τον πατέρα του. Η Αλκυόνη, βασίλισσα που απέτρεπε το κακό, τις αναταραχές, τις καταιγίδες κλπ. Υιοί της ήταν ο Υριεύς και ο Υπερίων και κόρη της η Αίθουσα γεννηθέντες εκ του Ποσειδώνος. Και η έβδομη Μερόπη, η εύγλωττη, σύζυγος του Σισύφου στην Κόρινθο εγγονό του Δευκαλίωνα, μητέρα του Γλαύκου λιγότερο ορατή και για τούτο θεωρούμενη θνητή, γιατί κατά την μυθολογία καλύπτονταν από ομίχλη ντροπής, επειδή είχε νυμφευθεί θνητό."

«ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΕΤΑΡΤΕΣ» ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Στα πλαίσια της νέας σειράς εκδηλώσεων « Μουσικές Τετάρτες» που εγκαινιάζει το Θέατρο της Ημέρας στο art- cafe φουαγιέ, εντάσσεται ο πρώτος κύκλος μουσικών παραστάσεων : “ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΩΝ” που συνδυάζουν την Αστρονομία με τη Μουσική και την Ποίηση. “Στα μονοπάτια των αστεριών” παρουσιάζεται μια συλλογή γνωστών τραγουδιών αλλά και καινούριων συνθέσεων, εμπνευσμένων από τη μαγεία του έναστρου ουρανού. Ο ποιητικός λόγος διαδέχεται το μουσικό καθώς εικόνες του νυχτερινού ουρανού προβάλλονται παράλληλα. Ο ήλιος, η σελήνη, οι πλανήτες, οι αστέρες και οι γαλαξίες γεμίζουν τους στίχους που τραγουδάμε και την ποίηση που απαγγέλλουμε. Η τέχνη μας ανυψώνει για να φτάσουμε πιο κοντά τους. Αρκεί να αφεθούμε στη μαγεία της. Την πρώτη Τετάρτη 28/12/2011 προσκεκλημένος ομιλητής ο Καθηγητής Αστρονομίας του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Γιάννης Σειραδάκης, ο οποίος θα μας εισάγει στην “Γένεση των Άστρων”. Τραγούδι: Φιόρη-Αναστασία Μεταλληνού Πιάνο: Γιώργος Λουτσέτης Διαβάζει η ηθοποιός & σκηνοθέτης Κατερίνα Πολυχρονοπούλου Ημερομηνίες παραστάσεων: 28/12/2011, 04/01/2012, 11/01/2012 και 18/01/2012 στις 8:30μ.μ. Είσοδος: 12 € με ένα ποτήρι κρασί. ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Γεννηματά 20 Αμπελόκηποι (δίπλα στο ΜΕΤΡΟ Πανόρμου) Τηλ.: 210 6929090, 210 6995777, fax: 210 6923470 Site: www.theatro-imeras.gr, e-mail: info@theatro-imeras,gr *** όποιος πάει, να μην ξεχάσει τα χαιρετίσματα στη Φιόρη Μεταλληνού από μένα. Ευχαριστώ τον κύριο, που την προηγούμενη φορά τις τα έδωσε!