wereniki

«Αυτόν τον κόσμο τον καλό» Στίχοι: Βασίλης Ανδρεόπουλος Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Ξυλούρης Αυτόν τον κόσμο τον καλό τον χιλιομπαλωμένο βρε ράβε ξήλωνε ράβε ξήλωνε δουλειά δουλειά δουλειά να μη σου λείπει.. Αυτόν τον κόσμο τον καλό άλλοι τον είχαν πρώτα βρε γέλα φίλε μου γέλα φίλε μου δεν είναι δεν είναι δεν είναι και για λύπη! Αυτόν τον κόσμο τον καλό σ' εμάς τον παραδώσανε βρε τρέχα φίλε μου τρέχα φίλε μου και μη και μη και μη βαριά το παίρνεις .. Αυτόν τον κόσμο τον καλό άλλοι τον καρτεράνε βρε σκέψου φίλε μου σκέψου φίλε μου την ώρα την ώρα την ώρα που θα φεύγεις...!

..μεγαλειώδες! Philip Glass - SYMPHONY no.3, Movement no.4

..οι βραδινές παρέες των αστεριών..

Θυμάστε το ποίημα των παιδικών μας χρόνων «Πού πας καραβάκι;», του Ζαχαρία Παπαντωνίου; Απολαύστε το και μελοποιημένο!

«Θέλει κι η νύχτα μια γουλιά απ’ το αίμα σου για να σαλπίσει τ’ άστρα της» Μιχάλης Γκανάς, «Μαύρα λιθάρια»

«Ρεμάλια τ’ ουρανού τ’ αστέρια την περνούν κοτσάνι κάθε βράδυ δεν ξέρουν από ύπνο κι από σκοτεινή εγρήγορση χαραμίζουν εκείθε του Κεπλέρου την απλέρωτη νοοπλοΐα» Ν.Δ.Καρούζος, «Φαρέτριον» ngc1818

Μουσικές καληνύχτες... Philip Glass - Vessels http://www.youtube.com/watch?v=AuTsMngF20c&feature=related Mike Oldfield - The Songs of Distant Earth http://www.youtube.com/watch?v=aFGB9HJaVXA&feature=related

Αληθινό, εξαιρετικό ταξίδι στ’ άστρα, που δεν ήθελα να τελειώσει! Ευτυχώς μας τάξατε, πως συνεχίζεται.. Και η μουσική υπέροχα δεμένη, συμπαντική και μοναχική, όπως πραγματικά είναι και το ταξίδι αυτό.. ΜΠΡΑΒΟ! ΜΠΡΑΒΟ! ΜΠΡΑΒΟ!

Απλό, γρήγορο, εύκολο, εύχρηστο, λειτουργικό! Εύγε! Διπλή βάση.. Μμμ Μήπως τα τηλεσκόπιά μας χρειάζονται κι αυτά "γείωση", για να μην απογειώνονται σε κάθε αστροπαρατήρηση, όπως εμείς, δηλαδή εγώ;;;

«Moondance», Van Morrison Well, its a marvelous night for a moondance With the stars up above in your eyes A fantabulous night to make romance neath the cover of october skies And all the leaves on the trees are falling To the sound of the breezes that blow And Im trying to please to the calling Of your heart-strings that play soft and low And all the nights magic seems to whisper and hush And all the soft moonlight seems to shine in your blush Can I just have one a more moondance with you, my love Can I just make some more romance with a-you, my love Van Morrison & Santana http://www.youtube.com/watch?v=XsWpQzfGcwc&feature=related

Ο βάρους έξι τόνων ερευνητικός δορυφόρος της NASA έπεσε τα ξημερώματα του Σαββάτου στη Γη, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει γνωστό που μπορεί να κατέληξαν κάποια συντρίμμια του. Η είσοδος του δορυφόρου στην ατμόσφαιρα της Γης αναμενόταν ανάμεσα στις 06:45 και 07:45 ώρα Ελλάδος, σημείωσε η NASA. http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231129922

Ούσα φανατική αναγνώστρια του Κερκυραίου ποιητή και πεζογράφου Ευγένιου Αρανίτση, που ντύνει τις Κυριακές μου με άλλη απόχρωση, σας προτείνω να το διαβάσετε.. Αξίζει!!! http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=18/09/2011&id=309962

Και λίγη «γεύση» Κρήτης σαν «ορεκτικό», για όσους έρθουν στο Πανελλήνιο Συνέδριο στα Χανιά Ψαραντώνης – «εσύ θαρρείς πως η πληγή..» http://www.youtube.com/watch?v=eohTPlhn3jM&feature=related Χανιά

September's Aurora http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html Τελικά η Τέχνη συναντάει την επιστήμη μόνο στο χώρο της φαντασίας; Η φωτογραφία αυτή αποδεικνύει, πως μάλλον όχι... Θέλω να βρεθώ εκεί και να "μεθύσω" με τις ανταύγιες από το Β. Σέλας!

Μέχρι στιγμής, λόγω πρωτοτυπίας δικής του και χορτοφαγίας δικής μου, ψηφίζω αυτό

Το νότιο σέλας (Aurora Australis) από το διάστημα. Αυτό το βίντεο δημιουργήθηκε από τις λήψεις των αστροναυτών του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού στις 11 Σεπτεμβρίου 2011, όταν ο ΔΔΣ διερχόταν πάνω από την ανατολική Αυστραλία.

ΒΡΕΧΕΙ! βρέχει πολύ!!! Και περπατώντας κάτω από τη βροχή, σκεφτόμουν πεσμένα πορτοκαλοκίτρινα φύλλα, κοντομάνικα για ξεχειμώνιασμα στη ντουλάπα και μουσικές, που... μυρίζουν Φθινόπωρο! Edith Piaf - Autumn Leaves (Les Feuilles Mortes) AUTUMNAL EMOTION http://www.youtube.com/watch?v=ptnnAx5uvM0&feature=player_embedded#! Yann Tiersen- La Veillée Walter Huston: September Song (1938) Autumn

Απίστευτη ομορφιά!!! Όπως όταν βουτάς κι ανοίγεις τα μάτια κάτω απ' το νερό, φέρνοντας σ' επαφή το δέρμα σου μ' εκείνο το λευκό και το κυανό της μνήμης που σε κυνηγά...! Αχ αυταί αι Πληϊάδαι!!! «... ποίει δαίδαλα πολλὰ ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν. ἐν μὲν γαῖαν ἔτευξ᾽, ἐν δ᾽ οὐρανόν, ἐν δὲ θάλασσαν, ἠέλιόν τ᾽ ἀκάμαντα σελήνην τε πλήθουσαν, ἐν δὲ τὰ τείρεα πάντα, τά τ᾽ οὐρανὸς ἐστεφάνωται, Πληϊάδαςθ᾽ Ὑάδας τε τό τε σθένος Ὠρίωνος Ἄρκτόν θ᾽, ἣν καὶ Ἄμαξαν ἐπίκλησιν καλέουσιν, ἥ τ᾽ αὐτοῦ στρέφεται καί τ᾽ Ὠρίωνα δοκεύει, οἴη δ᾽ ἄμμορός ἐστι λοετρῶν Ὠκεανοῖο...» Ιλιάδα Ομήρου, ραψωδία Σ, στίχοι 482-489

"«Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός.» Και τώρα ακόμη [...] αναζητάς ψηλαφητά τη λόγχη την ορισμένη να τρυπήσει την καρδιά σου για να την ανοίξει στο φως. " Γιώργος Σεφέρης, «Πάνω σε μια χειμωνιάτικη αχτίνα», Δ΄, 1-3, 9-11. Τρία κρυφά ποιήματα, Ίκαρος, 1974

Σήμερα 20 Σεπτεμβρίου, κλείνουν ακριβώς 40 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου Έλληνα και Νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Γιώργος Σεφέρης - Ομιλία από την απονομή του Νόμπελ Γιώργος Σεφέρης, «Τελευταίος Σταθμός» Μακάρι όλοι οι πολιτικοί του κόσμου, να προέρχονταν από τον κόσμο των ποιητών. Σίγουρα ο κόσμος θα ήταν αλλιώτικος…

«Αστρολάβοι», Τάσος Ρούσσος "1. Στην άκρη της αντένας κρεμασμένο φεγγάρι, αλφαβητάρι του καιρού, δίνεις ψυχή στους ήχους του νερού, το σκάφος οδηγείς το στοιχειωμένο. 2. Σε κύκλους στρέφει η μοίρα το καράβι και το τιμόνι του στο πουθενά• φεύγει, γυρίζει, χάνεται ξανά, σα φάρος μακρινός που σβήνει, ανάβει. 3. Όστρακα τις προπέλες σου μαγκώσαν, Σου ροκανίσαν ξέρες το σκαρί, έχουνε δόντια σουβλερά οι καιροί κι ό,τι σου πήραν πίσω δεν στο δώσαν. 4. Σ’ έχει μουσκέψει γόνιμη υγρασία, φυτρώσανε στη γέφυρα φυτά, στην πρύμνα ένα τσακάλι κι αλυχτά, καθώς πλανιέσαι στην Πολυνησία. 5. Στην έκταση έφτασες του παραδόξου• στριγκλίζουν οι μαϊμούδες γαλλικά, μνήμες παλιές που γίναν ξωτικά στα χρώματα πηδούν τ’ ουράνιου τόξου. 6. Άνεμος παραισθήσεων σε παιδεύει, ξοπίσω σου ένας στόλος πειρατές, χελιδονόψαρα στις κουπαστές κι ένας στην πλώρη σκελετός χορεύει. 7. Η τσιμινιέρα σου άξαφνα καπνίζει, στ’ αμπάρι, στην κουβέρτα σου φωνές, δουλεύουνε σβηστές οι μηχανές κι άρχισε πάλι ο αργάτης να γυρίζει. 8. Καράβι, το σκοπό σου έχεις αφήσει, αλλάζεις την πορεία χωρίς ειρμό, μπέρδεψες ερχομό και γυρισμό, βοριά κι ανατολή, νοτιά και δύση. 9. Του κάκου ταξιδεύεις – που να φτάσεις; Πηδάλιο δεν έχει ο καιρός, είναι παντού το “πίσω” και το “μπρος”, ποιά σύνορα ζητάς να ξεπεράσεις; 10. Γλιστράς από λιμάνι σε λιμάνι, στη σιωπή θα μπεις, βουβά θα βγεις, πριν σε γνωρίσει η βάρδια της αυγής, κούφιο σκαρί που χρόνια έχεις πεθάνει. 11. Φεγγάρι, ηλεκτρισμένο κεχριμπάρι, πράσινες σπίθες τρώνε τα σκοινιά, σκίζονται στον αγέρα τα πανιά μ’ αναλαμπές σε κυνηγούν οι φάροι. 12. Σε θάλασσα αρμενίζεις στοιχειωμένη, λύνονται οι διαστάσεις, αδρανούν, μονοστιγμής οι ναύτες σου γερνούν και βλέπουν άλλους κόσμους ζαλισμένοι. 13. Μες στην αιθρία ή μέσα στον τυφώνα ψάχνεις αιώνες, κάτι αναζητάς, για κάποιο μυστικό ρωτάς, ρωτάς στ’ ακρόπλωρό σου τη μικρή γοργόνα. 14. Απ’ την ψυχή της φύσης έχεις πάρει, προστάζεις και σωπαίνουν τα νερά κι οι ναύτες σου, με πρόσωπα νεκρά κοιτάζουν να ραγίζει το φεγγάρι. 15. Καράβι, ταξιδεύεις στις ταβέρνες• το τσούρμο σου ξεχνάει με το πιοτό, βλαστήμιες, γέλια, παραμιλητό, παλεύει με χταπόδια και με σμέρνες. 16. Οι γέροι ναυτικοί μόλις βραδιάζει τις ιστορίες σου λεν στα καπηλειά• οι άλλοι τους κοιτούν χωρίς μιλιά και κάτι μες το βλέμμα τους αλλάζει. 17. Αρμένισες ξανά γι’ άλλο τοπίο, σε χάρτες μυστικούς ίσως το βρεις. Σε περιμένει, μην αργοπορείς, πανάρχαιο καραβιών νεκροταφείο. 18. Σ’ έχω μπροστά μου στο μικρό τραπέζι, τρία λεπτά κατάρτια, τρία πανιά, όλα σωστά, τιμόνι και σχοινιά και με τη φαντασία μου να παίζει. 19. Έχεις πανιά, κατάρτια, τσιμινιέρα, μικρές μπομπάρδες, ντίζελ μηχανές, οι ναύτες σου με κόγχες αδειανές κι ο πλοίαρχος σκελετός στην τιμονιέρα. 20. Ο ήλιος τους ορίζοντες αγγίζει, πύλη φωτιάς, αρμένισε για εκεί, να δραπετεύσεις απ’ τη φυλακή, τέτοιο ταξίδι η μοίρα σου προορίζει. 21. Πάλεψες με στοιχειά και με δαιμόνους, άκουσες την απόμακρην ηχώ που ’ριξε χάμω την Ιεριχώ και διάβηκες ποτάμια αίμα και φόνους. 22. Το πέλαγο μελάνιασε, χιμάει, μουγκρίζει από την άβυσσο η νοτιά, μοιάζει θειάφι από κακή φωτιά και στο κατάρτι ο Διάβολος γελάει. 23. Σκάλωσε το φεγγάρι στην αντένα, κίτρινο δόντι, δείχνει το βοριά, παντού κοχλάζουν κύματα βαριά και πέφτουν γύρω τ’ άστρα ματωμένα. 24. Τρελός ο καπετάνιος στο τιμόνι Κομφούκιο διαβάζει δυνατά, μονάχος απαντά, μόνος ρωτά, γελάει κι ονειρεύεται, ματώνει. 25. Τα δέντρα μιας στενής πλαγιάς και χέρσας το στοιχειωμένο σου έχτισαν σκαρί, μα τώρα σε χλευάζουν οι καιροί στο βρώμικο λιμάνι της Αμβέρσας. 26. Εικόνες τρομερές, άγνωστης τρέλας, όνειρα τέρατα χωρίς φωνή, άστρα δακρύζει η νύχτα και θρηνεί κι εσύ τραβάς γραμμή στο Βόρειο Σέλας."

Αυτός ο κόσμος δεν θ’ αλλάξει ποτέ!; Αφιερωμένο στην ΑΨ "Ο Κεμάλ", Χατζιδάκις

"Δεν ωφελούν πια οι μυώνες θέλει αγάπη θηριώδη θέλει πήδημα τίγρισσας μες στις ιδέες" Οδ. Ελύτης, Μαρία Νεφέλη Νταλί