wereniki

Μέσα στο καλοκαίρι, ο φίλος Μ.Ρ., έφεδρος Α΄μηχανικός ΕΝ χρόνια ναυτικός στα καράβια, γνωρίζοντας τον έρωτα που τρέφουμε για Θάλλασσα και έναστρο ουρανό, χάρισε στο σύζυγο κι εμένα το παρακάτω δικό του ποίημα, του οποίου σας κάνω κοινωνούς: «Πανσέληνος» Ήταν μια νύχτα γελαστή φεγγαροστολισμένη, λες τη μαστόρεψε ο θεός ωσάν ανταμοιβή, γιατί ξεσπούν στο πέλαγος καιροί δαιμονισμένοι κι ότι κακό σε ναυτικούς μπορούσε να συμβεί. Τ’ άστρα χαϊδεύαν με σκιές κύματα που σιγούσαν μοιάζαν εξομολογητές κι ακοίμητοι φρουροί. Σαν κουρασμένοι γίγαντες οι άνεμοι σωπούσαν μα η φλογερή ανάσα τους έδινε θαλπωρή. Η φύση, τελετουργική σπονδή στον Ποσειδώνα. Στη στιλβωμένη απλωσιά λαμπρού ωκεανού χαμογελούσε ηδονικά τ’ ακρόπλωρου η γοργόνα, ρουφώντας το μεθυστικό άρωμα τ’ ουρανού. Ο ψίθυρος του καραβιού έμοιαζε ψαλμωδία καθώς γλιστρούσε στο νερό. Όργανα μουσικής υμνούσαν την αρμονική υγρή μυσταγωγία, στους καθαρούς ορίζοντες γαλήνης μαγικής. Οι λάμψεις που παιχνίδιζαν στη φεγγοκυματούσα τόνιζαν τους πειρατικούς δρόμους της λευτεριάς. Με τις ματιές των αστεριών οι στοχασμοί ξυπνούσαν, ζητώντας επαγρύπνηση των πόθων της καρδιάς.

«Τα πράγματα έχουν τη δική τους ζωή, φτάνει μόνο να ξυπνήσεις την ψυχή τους..» Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές φωτογραφία ΚΚ

Ωραίος ο τύπος! Μπράβο του! Όταν κάνω κι εγώ το γύρο του κόσμου με ιστιοφόρο(όνειρο ζωής!), θα σας στείλω βιντεάκια, που θα έχουν πιο αργές εναλλαγές. Απλά στο θέμα “eat”, μην περιμένετε και πολλά, γιατί είμαι χορτοφάγος. Εκτός εάν ανακαλύψω τη χώρα των λαχανικών!

..επειδή το χιούμορ καλύπτει μεγάλο κομμάτι της ζωής μου

Εκτός από τα βιντεάκια αυτά θα βρείτε κι άλλα στη σειρά.. Galileo and His Telescope, Pt. 1 Galileo and His Telescope, Pt. 2-Galileo and His Telescope, Pt. 2- Galileo and His Telescope, Pt. 3-

Το απόλυτο τηλεσκόπιο φετίχ. Το μικροσκοπικό Questar 3.5″!!!

Να προσθέσουμε Τάσο και τους στίχους, που ταίριαξαν με την υπέροχη μουσική που ανάρτησες! «Το μαγικό χαλί» Στίχοι: Άκος Δασκαλόπουλος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Φλέρη Νταντωνάκη Άλλες ερμηνείες: Μαρία Ζώη "Στο μεταξωτό μου το μαντήλι βρήκα τα φιλιά που μου 'χεις στείλει, τα μετρώ και κάνω το σταυρό μου να σε δω κι απόψε στ' όνειρό μου. Στο μαγικό χαλί σου πετώ κι εγώ μαζί σου σε πολιτείες και χωριά, στην Πάφο, στ' Αϊδίνι, στη Χιό, στη Μυτιλήνη, κι ως μες στην Αλεξάνδρεια. Στον ουρανό κρυφοί μπαξέδες και γύρω-γύρω καφενέδες, και γύρω-γύρω καφενέδες. Στο μαγικό χαλί σου πετώ κι εγώ μαζί σου και σβάρνα παίρνω το ντουνιά, το Νείλο, τον Ευφράτη, την Προύσα, τη Βαγδάτη, τη Δαμασκό, τη Μπαρμπαριά. Στο μεταξωτό σου το μαντήλι κρύψε τα φιλιά που σου 'χω στείλει, μέτρα τα και κάνε το σταυρό σου να με δεις κι εσύ μες στ' όνειρό σου."

εικόνα 2 Και όταν είδα αυτόν το σωρό με τις αχυρόμπαλες, αυτήν την τυχαία αλλά περίτεχνη γεωμετρική παρτιτούρα, τα μάτια μου μισόκλεισαν και είδα πάλι μπροστά μου την... πόλη των Μάγιας! Παρήχηση και στις εικόνες, όπως στις λέξεις: κτίση - φύση! φύση

εικόνα 1 Την εικόνα αυτή την εντόπισα σε διαδικτυακές περιηγήσεις. Μ’ άρεσε, χωρίς να ξέρω τι ήταν. Μετά έμαθα, ότι είναι κτίσμα από την παλιά πόλη Chichen Itza των Μάγιας στο Μεξικό. κτίση

"ΓΕΓΟΝΟΤΑ", Κική Δημουλά "Μόνη, ἐντελῶς μόνη, περπατῶ στὸ δρόμο καὶ πέφτω πάνω σὲ μεγάλα γεγονότα: Ὁ ἥλιος σὰν ἐπειγόντως νὰ ἐκλήθη ἀπὸ τὴ Δύση ἀφήνοντας ἡμιτελὲς τὸ δειλινό... Σὲ λίγο ἡ νύχτα, κρατώντας τοὺς ἀμφορεῖς τοῦ μυστηρίου, τῶν ἰδιοτήτων της ἐπαίρετο, ὅταν τὸ ρεμβῶδες μάτι της, τὸ φεγγάρι, ἕνα ἀπρόδεκτο, λαθραῖο σύννεφο, πάτησε καὶ τὴν τύφλωσε. Τοῦ ἀτυχήματος τούτου ἐπωφελήθηκε κάποιος παράξενος κατάσκοπος -τὸ μεσονύχτιο ὑποπτεύονται- τὸ σύμπαν πυροβόλησε καὶ τὸ ἄφησε ἀκίνητο... Μετὰ ἀπὸ τέτοια γεγονότα, τὸ γεγονὸς πὼς εἶμαι πάλι μόνη παρελείφθη."

"φεγγάρι συγκομιδής" Harvest moon ονομάζεται η πιο κοντινή πανσέληνος στην φθινοπωρινή ισημερία, δηλαδή κοντά στις 23 Σεπτεμβρίου. πηγή: http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html Απολαύστε την εικόνα με την αγαπημένη σας μουσική! Εμένα η πολυαγαπημένη μου είναι αυτή: http://www.youtube.com/watch?v=PEGF1eM0QlU

Έξυνη και ωραία η ερώτησή σου Κωνσταντίνε, όπως όλες! Μπράβο! Αναρωτιέμαι, γιατί τόση εμπάθεια από κάποιους του forum; Γιατί πρέπει να βγαίνουν διαρκώς αντιδράσεις είτε δημόσια είτε σε ΠΜ; Γιατί κάποιους από τα μέλη, να μας έχουν κατατάξει σε μαύρη λίστα; Ας πούμε, ότι κάποιοι βλέπουμε τον κόσμο λίγο διαφορετικά.. Μα το επίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας μετριέται από τον τρόπο που δέχεσαι ΚΑΙ το διαφορετικό! Μήπως κάποιοι πρέπει να θυμηθούν την ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα; Προτείνω, να την ξαναδιαβάσουν.. Θα δουν με τα μάτια της Ψυχής τον κόσμο όλο!!! Εξάλλου δεν χρειάζεται να δεις από τηλεσκόπιο, για να δεις μακριά... Όσο για το τηλεσκόπιό μου, δεν το βούτησα στο νερό ούτε το ράντισα, δεν του φόρεσα χιτώνα ούτε το κούρεψα, δεν το λάδωσα ούτε το άγιασα, δεν του άναψα λαμπάδα ούτε κάλεσα κόσμο, αλλά μια σεμνή τελετή με τις απαραίτητες ρακές, την κάναμε... Δώρο του συζύγου στη γιορτή μου πριν χρόνια, ήταν μεγάλη έκπληξη, όταν με «συνωμοσία» φίλων το είχαν στήσει και με περίμεναν κρυμμένοι στα σκοτεινά!!! Η πρώτη ερώτηση της ΑΨ μετά την έκλπληξή μου ήταν: «πώς θα το ονομάσεις;» Και το όνομα αυτού: «Μικρός Πρίγκιπας»!!! Μπορεί να...μεγαλώσει κάποτε (όταν πάρω μεγαλύτερο), αλλά στα μάτια μου θα παραμείνει ο ΜΠ.. Να μου θυμίζει ότι υπάρχουν άνθρωποι ματαιόδοξοι,κακεντρεχείς, «μεγάλοι», αλλά και «ανθρώπινοι», ότι «δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνον με την καρδιά», ότι το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια, ότι είμαι υπεύθυνη για πάντα, γι' αυτά που έχω εξημερώσει, ότι ο χρόνος που πέρασα με το «τριαντάφυλλό» μου(και το τηλεσκόπιό μου..) είναι αυτό που το κάνει ξεχωριστό για μένα, ότι κατά βάθος όλοι είμαστε παιδιά κρυμμένοι σαν λαθρεπιβάτες σε σώματα ενηλίκων, ότι με την αγάπη μου «ζωντανεύω» ακόμα και τα άψυχα, ότι είμαστε πολύ μικροί και μόνοι στο Σύμπαν, για να κατατάσσουμε τους ανθρώπους σε λίστες... Αφιερωμένο σε όλους: «Βλέπεις» είπε «είναι οι Άλλοι και δε γίνεται Αυτοί χωρίς Εσένα και δε γίνεται μ' Αυτούς χωρίς, Εσύ Βλέπεις» είπε «είναι οι Άλλοι και ανάγκη πάσα να τους αντικρίσεις η μορφή σου αν θέλεις ανεξάλειπτη να 'ναι και να μείνει αυτή.» (Οδυσσέας Ελύτης, Άξιον Εστί, Η Γένεσις) Και αυτό: http://www.youtube.com/watch?v=2bfdY42VKAk Και για του λόγου το αληθές, ιδού το 6άρι της Celestron, το επωνομαζόμενο «Μικρός Πρίγκιπας» :

Ο Μανώλης Χάρος προσεγγίζοντας εικαστικά τους μύθους του Αισώπου, εκθέτει στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Κουμπάρη στην Αθήνα, μέχρι τις 16 Οκτωβρίου 2011, μια σειρά έργων ζωγραφικής αλλά και κατασκευών. Πρόκειται για μια παράδοξη, ως προς τα μέσα και το στήσιμο, έκφραση του καλλιτέχνη, ο οποίος μας διασκεδάζει με τις χαριτωμένες απεικονίσεις των ηρώων των μύθων και ταυτόχρονα ίσως επιδιώκει να μας προβληματίσει σχετικά με τις νέες μας συνήθειες..

Και μια μουσική "καληνύχτα", αφιερωμένη στους λάτρεις της κλασικής μουσικής και όχι μόνο http://www.youtube.com/embed/QbxArVlS5tU?rel=0

και στο ζαρωμένο φλοιό ενός κορμού!

με αυτήν που βλέπουμε στα παιχνίδια που κάνουν τα σύννεφα

Όσο θ' ανασαίνουνε άνθρωποι που αγαπάνε, ποτέ μην πούμε ,πως είναι μάταια τα όνειρα.. Ας εξακολουθήσουμε λοιπόν μερικοί, να διακρίνουμε την ίδια...λογική στο ρυθμό των διαδοχικών αυλακώσεων σε σκαμμένους από τη διάβρωση βράχους,

Νεφελώματα του Ωρίωνα, τα λόγια είναι περιττά...!!! http://apod.nasa.gov/apod/astropix.html

Έχεις δίκιο, τότε είχαμε πολύγραφο! Παρ’ όλ’ αυτά, θεωρώ έξυπνο το «πάντρεμα» του παλιού δικού μας αναγνωστικού με τα ... «σημεία των καιρών»...! Ωστόσο, μου θύμισες τη μαμά μου, εκπαιδευτικό στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, τότε... Να φτιάχνει – βράζει μόνη της τη γλυκερινούχα εκείνη ζελατίνη, να τη βάζει σε ρηχό ξύλινο κουτί, να περιμένει να κρυώσει, κι αφού στερεοποιηθεί, να κολλά πάνω στην επίπεδη επιφάνειά της το κείμενο, το γραμμένο με ειδική παχιά μελάνη, που εύκολα το απορροφούσε η ζελατίνη. Μετά, να περνά πάνω στη ζελατίνη άσπρα, άγραφα φύλλα και να φτιάχνει αντίτυπα, πιέζοντάς τα με το ρολό. Και όλοι εμείς στην οικογένεια, να χρωματίζουμε στη συνέχεια τις τυχόν ζωγραφιές του κειμένου, για να μοιράσει «ζωντανά» φύλλα στους 40 (!!!)μαθητές της!

Σήμερα τα σχολειά μυρίζουν αγκαλιές μαθητών!

Frederic Chopin - Nocturne In E Flat Major, Op.9 No.2, επειδή φθινοπωριάζει... http://www.youtube.com/watch?v=5ZUw78FXpG4&feature=related

«Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ», Ζαχαρίας Παπαντωνίου Να γύριζες πίσω! Μια μέρα απ' των άστρων, των ήλιων τα μάκρη αν σ' έφερνε ξάφνου μπροστά μου ένα δάκρυ μπορούσα την άθλια ζωή ν' αγαπήσω. Αν έρθεις εμπρός μου, μαζί σου θα μάθω το νόημα του κόσμου! Θα νοιώσω τη σκέψη μορφών και χρωμάτων και τη βυθισμένη ψυχή των πραγμάτων... Αν γύριζες πίσω, τι δόλωμα θάβρισκα να σε κρατήσω; μ' ανθρώπινα λόγια και πλάνες, στοχάσου, να δέσω θα πάσχιζα τ' άσπρα φτερά σου. Μην έχοντας άλλο για νά 'σαι δικός μου, σαν πρωτοφανέρωτα θα σου ξηγήσω τα χίλια μικρά του μικρού μας του κόσμου... Μυρμήγκια, λουλούδια, θα μάθαινες πίσω. Χωριά, πολιτείες της φτωχής μας της σφαίρας θα σου τα δασκάλευα - και θα μεθούσες και νέα θα μου γύρευες και θα ξεχνούσες αγνάντια στην ύλη πως ήσουν αιθέρας! Θα σου ήτανε ξάφνιασμα καθε μας τόπος, θα πρόδινες το άπειρο για τα βουνά μας, η ζωή θα σε μάγευε, η αμάχη κι ο κόπος και θα σε ξανάπαιρναν τα βάσανά μας... Σα στάλα βροχής του Απριλιού θα γλυστρήσεις; Θ' αράξεις σε σύννεφο ροδοβαμμένο; Θα 'ρθείς απ' την πύρινη πόρτα της δύσης; Ακόμα προσμένω.

και ένα ονειρικό τραγούδι από μια ονειρική ταινία, που σε κάνει να... πετάς στα σύννεφα: Arizona Dream “In the death car” http://www.youtube.com/watch?v=LqjktVjkrFk

"Δεν με πειράζει αν απλώνη έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα. Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή." Κ. Καβάφης

"Γεύτηκες τα πικρά χαλίκια στους βυθούς του ονείρου Την ώρα που τα σύννεφα λύσανε τα πανιά! Οδυσσέας Ελύτης