Πόσο εύκολο είναι το "tracking" με ένα dobson;

[KGP]

Τώρα που ασχολήθηκα και κατάλαβα τις διαφορές μεταξύ των διαφόρων τύπων τηλεσκοπίων, ομολογώ ότι γοητεύτηκα από την απλότητα των κατοπρτικών με στήριξη dobson. Μου αρέσει η δέα του να "κυνηγάς" τους στόχους και να μαθαίνεις παράλληλα τον ουρανό.

 

Ωστόσο έχω μια ερώτηση: αν υποθέσουμε ότι κάποιος έχει λοκάρει "στόχο" με το dobsonian, πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να τον ακολουθήσει έχοντας τον εντός πεδίου; Φαντάζομαι ότι όλα είναι θέμα εξάσκησης βέβαια, αλλά μήπως όσο ανεβαίνουν οι ίντσες και τα zoom στους προσοφθάλμιους, τόσο πιο δύκολη γίνεται η δουλεία;

[astrovox]

Με ένα καλά ρυθμισμένο τηλεσκόπιο (θα βρεις σχετικές συμβουλές στο φόρουμ) ώστε να έχει "μαλακή" κίνηση, η παρακολούθηση του στόχου είναι πολύ εύκολη. Στις πολύ υψηλές μεγεθύνσεις δυσκολεύει κάπως παραπάνω αλλά και πάλι με λίγη εξάσκηση δεν είναι δύσκολο.

 

Αυτό το οποίο προβληματίζει κάποιους δεν είναι το ότι είναι δύσκολο να παρακολουθείς έναν στόχο αλλά το ότι για να τον παρακολουθείς καταβάλεις μια κάποια προσπάθεια που εμποδίζει την απόλυτη συγκέντρωση στον στόχο.

 

Προσωπικά δε βρίσκω την έλλειψη παρακολούθησης ενοχλητική εκτός από την παρατήρηση πλανητών σε υψηλή μεγέθυνση. Είναι αλήθεια ότι εκεί η διαδικασία της συνεχούς κίνησης εμποδίζει λιγάκι τη συγκέντρωση στη μικρή λεπτομέρεια του πλανήτη τις στιγμές όπου σταθεροποιείται το seeing.

[kkokkolis]

Με φακούς 82 ή 100 μοιρών παρακολουθείς άνετα.

[Μανούσος]

Όπως είπε και ο Ανδρέας, με ένα καλά ρυθμιζόμενο τηλεσκόπιο αλλά και καθαρό, δεν έχεις πρόβλημα. Οι πλανήτες έχουν ένα θέμα αλλά αν το τηλεσκόπιο σου είναι στιβαρό με ταυτόχρονα βουτυρένια κίνηση τότε μπορείς να κάνεις tracking με το χέρι χωρίς να έχεις ταλαντώσεις.

[kkokkolis]

Ο ουρανός (η Γη δηλαδή) κινείται με ταχύτητα 15 μοιρών την ώρα. Αν έχεις πεδίο 1 μοίρας τότε ένα αντικείμενο μένει για 4 λεπτά στο πεδίο σου αν είναι στο ανατολικό άκρο, ή 2 λεπτά αν είναι στο κέντρο.

Υποτιθέστω το τυπικό 8" f/5 (200/1200).

Με τον Plossl 25mm (48x) έχεις αυτό το πεδίο 1 μοίρας. Η παρακολούθηση είναι άνετη.

Με τον Plossl 10mm (120x) έχεις πεδίο 0.416. Σου μένουν 50 sec έως ότου ένα αντικείμενο που βρίσκεται στο κέντρο να χαθεί από το πεδίο.

Με τον τυπικό ορθοσκοπικό 6mm (200x) σου μένουν μόνο 24 sec. Τα πράγματα δυσκολεύουν.

Με μία καλώς συγκερασμένη βάση θα τα καταφέρεις να το παρακολουθήσεις, αλλά δεν θα έχεις χρόνο να το δείξεις σε ένα φίλο σου. Θα πρέπει το μάτι σου να είναι κολλημένο στο φακό.

Με έναν Delos 6 θα έχεις 43 sec και με έναν Ethos 6 θα έχεις 60 sec, θα μείνει δηλαδή στο πεδίο στα 200x για περισσότερο χρόνο από ότι με τον Plossl 10 στα 120x.

Αν μάλιστα ο φακός είναι καλής ποιότητας το είδωλο θα είναι αξιόλογο μέχρι και (σχεδόν) το άκρο του πεδίου, ενώ αν πρόκειται για κάποιον φθηνό φακό ίσως το 50% του πεδίου να μην είναι αξιοποιήσιμο (για τον πλανήτη πάντοτε μιλώντας) οπότε οι προαναφερθέντες χρόνοι αναπροσαρμόζονται στο ήμισυ.

 

Αν είσαι φανατικός πλανητικός παρατηρητής (ή δύσκολων διπλών αστέρων), καλύτερα να αγοράσεις ένα μακρύ Νευτώνιο (f/8 ) ή κάποιο Maksutov σε ισημερινή στήριξη. Με μοτέρ ή ακόμη και ένα περιστροφικό χειριστήριο η παρακολούθηση θα είναι άνετη.

Τα αντικείμενα βαθέως ουρανού αντιθέτως τα παρατηρούμε συνήθως με φακούς >10mm, οι οποίοι αν είναι και >SWA μας δίνουν επαρκείς χρόνους στα Dob.

[PanosSky]

Συνήθως όταν ο Κώστας αναλύει περί προσοφθαλμίων, μετά έχεις λίγα να πεις.

 

Συμπερασματικά λοιπόν λέω και εγώ την άποψη μου. Σε αντικείμενα βαθέως ουρανού δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Αν θέλεις να επικεντρωθείς σε πλανήτες μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτείς.

 

Θα θες να χρησιμοποιήσεις ένα ορθοσκοπικό φακό. Και εκεί αρχίζει το σπάσιμο.

 

Όταν όμως λες :

 

Μου αρέσει η δέα του να "κυνηγάς" τους στόχους και να μαθαίνεις παράλληλα τον ουρανό.

 

αναφέρεσαι σε DSO.

[Johnny Who]

Η παρακολούθηση του στόχου είναι πανεύκολη, ακόμα και στις υψηλές μεγεθύνσεις. Με λίγη εξάσκηση δεν έχεις κανένα πρόβλημα. Εγώ σε 10άρι με Barlow 2x και 10mm παρακολουθώ σχετικά άνετα...

[KGP]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

 

Η γνωριμία μου με την ερασιτεχνική αστρονομία έγινε πολύ πρόσφατα, μέσα από ένα Celestron NexStar 6SE και η αλήθεια είναι ότι κόλησσα μάλλον το μικρόβιο. Θα χρησιμοποιούσα αυτό το τηλεσκόπιο το οποίο μια χαρά μου φαίνεται (αλίμονο κιόλας, πολύ μου πέφτει!), αλλά δεν είναι δικό μου. Το σκέφτομαι να πάρω στο επόμενο διάστημα ένα τηλεσκόπιο και παρ΄ολο που δεν ξέρω πολλά, όπως έγραψα και πιο πάνω, μου αρέσει η απλότητα και το "κυνήγι" των στόχων.

 

Εχθές, το έστησα, δεν το ευθυγράμμισα και βρήκα μόνος μου με τους κέρσορες κάποια DSO, συμβουλευόμενος τους χάρτες του Nightwatch. Ε λοιπόν η χαρά μου ήταν διπλή, από τη μια η θέαση και από την άλλη η ανακάλυψη! Πλάκα - πλάκα έμαθα σε τρεις παρατηρήσεις τους κύριους αστερισμούς του ουρανού και κάποιους αστέρες, έμαθα ότι το οξύ V του W της Κασσιόπης "σημαδεύει" τον Μ31, ότι στην ευθεία του φ και του λ του Τοξότη βρίσκεται το Μ8 και άλλα τέτοια τα οποία πολύ μου αρέσουν.

 

Έχω μια μεγάλη τρέλα με τη φωτογραφία και αυτή ήταν η αιτία που ασχολήθηκα σε πρώτη φάση με το τηλεσκόπιο, αλλά απ ότι διαπίστωσα, για να προσθέσεις το πρόθεμα "'αστρο" στην φωτογραφία, απαιτούνται πολλές γνώσεις, τεχνική και πανάκριβος εξοπλισμός. Later...

 

Oπότε με αυτά τα δεδομένα με βλέπω για κανά 8" dobsonian και έναν καλό χαρτή.